1. Ο ΘΡΗΝΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ.El treno o lamento de la ciudad

Το δημοτικό αυτό τραγούδι είναι ο παλαιότερος θρήνος για την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Πιθανόν να προέρχεται από την Κρήτη. Βρέθηκε σε χειρόγραφο του 15ου αιώνα' ο τίτλος ήταν: «Ανακάλημα της Κωνσταντινούπολης».Ανήκει στη δεύτερη περίοδο (1453-1821) της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και στο ιστορικό είδος. Στην παρακάτω μορφή του δημοσιεύτηκε το 1914 από το Ν. Πολίτη στην συλλογή του «Εκλογαί από τα τραγούδια του Ελληνικού Λαού». Για την σύνθεσή του ο Ν. Πολίτης χρησιμοποίησε την παραλλαγή που δημοσίευσε ο Φωρέλ και άλλοι είκοσι τέσσερις. Όμως, μόνο ο 4ος και 18ος στίχος έχουν παρθεί αυτούσιοι από την εργασία του Φωριέλ. (ΓΙΟΒΑΝΗ, Μεγάλη εγκυκλοπαίδεια, εκδ. 1982, τομ. 1ος σελ. 95-96)

Traducción: 1. El treno o lamento de la ciudad

Esta canción popular es el treno más antiguo de la caída de Constantinopla. Seguramente procede de Creta. Se encontró en un manuscrito del siglo XV y el título era: “Lamento por Constantinopla”. Pertenece al segundo período (1453-1821) de la Literatura Neogriega y a esta época histórica pertenece..En esta edición de 1914 recopilada por N.Politi, le dio el título de “bendiciones de las canciones del pueblo griego”. N.Politi usó una edición de Forel con otros 24 versos. Sin embargo solo 2l 4º y el 18º han sido tomados como auténticos por la obra de Foriel.(Giovanni, Gran Enciklopedia, edición de 1982, tomo 1º, pág 95-96)

Της Αγίας ΣοφίαςΜουσική/Στίχοι: Δημοτικό . Música y versos tradicional y popular

Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γης, σημαίνουν τα επουράνιασημαίνει κι η Αγιά Σοφιά, το μέγα Μοναστήριμε τετρακόσια σήμαντρα κι εξήντα δυο καμπάνεςΚάθε καμπάνα και παπάς, κάθε παπάς και διάκος Ψάλλει ζερβά ο βασιλιάς, δεξιά ο πατριάρχηςκι απ' την πολλή την ψαλμουδιά εσειότανε οι κολώνεςΝα μπούνε στο χερουβικό και να 'βγει ο βασιλέαςΦωνή τους ήρθε εξ ουρανού κι απ' Αρχαγγέλου στόμα: “Πάψετε το χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τ' άγιαΠαπάδες πάρτε τα ιερά κι εσεις κεριά σβηστείτεγιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψειΜόν' στείλτε λόγο στη Φραγκιά, να 'ρθούνε τρία καράβιατο 'να να πάρει το σταυρό και τ' άλλο το βαγγέλιοτο τρίτο το καλύτερο την Άγια Τράπεζά μαςμη μας την πάρουν τα σκυλιά και μας την μαγαρίσουν” Η Δέσποινα ταράχτηκε κι εδάκρυσαν οι εικόνεςΣώπασε κυρά Δέσποινα και μη πολυδακρύζειςπάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα 'ναιEl treno de la Ciudad (Santa Sofía).

1

Lo indica Dios, lo indica la tierra, lo señalan los cielos

Lo toca también Santa Sofía, su gran monasterio

con sus 400 esquilas y sus 62 campanas

Por cada campana un cura, y cada cura también un diácono.

Canta un himno el rey, a la izquierda, y a su derecha, el Patriarca.

Y por la multitud de la salmodia se estremecieron las columnas

Que entren en El coro del Querúbico(de los querubines)y que salga el Rey

Y una voz salió del cielo y de la boca del Arcángel:

“Dejad ya el himno del Querúbico y que bajen la Sagrada Forma

Curas, coged el Altar Mayor y vosotros apagad las velas

Porque es la voluntad de Dios que la Ciudad sea conquistada por el turco

Solo mandad un mensaje a Francia, que vayan tres carabelas

Que una coja la Cruz y otra el Evangelio

Y la tercera, lo mejor, Nuestra “Santa Mesa”

Que no nos la cojan esos perros y nos la contamines”.

Nuestra Señora se turbó y lloraron las imágenes(iconos)

“Cállate , Virgen María y no llores,

De nuevo, con el tiempo, con los años, de nuevo será nuestra”.

2