np0BOAH DETACHMENT MAOHMATA ZÇ2HE TONY KAYE … · 2013. 7. 23. · πάθος, αλλά...

1
«Μια ολόμαυρη, ποιητική και αρτίστικα φιλμαρισμένη κατάδυση στο εκπαιδευτικό σύστημα των ΗΠΑ, που κάνει τα «Μαθήματα αμερικανικής ιστορίας», το ντεμπούτο του σκηνοθέτη Τόνι Κέι, να φαντάζει... light. Αμείλικτο κατηγορώ για την πραγματικότητα ενός διαλυμένου σχολικού συστήματος και θλιβερό πορτρέτο αδιάφορων γονιών, εκτός ελέγχου παιδιών και καθηγητών στα όριά τους - τα «Μαθήματα Ζωής» έχουν ευγενείς σκοπούς και άφθονο πάθος, αλλά απογοητεύουν με την μάλλον απλοϊκή προσέγγιση του πολύπλοκου θέματός τους. «O Τόνι Κέι, ο σκηνοθέτης που σόκαρε κοινό και κριτικούς με την απογυμνωμένη αλήθεια του «Μαθήματα Αμερικανικής Ιστορίας» κάνει ένα δυναμικό comeback. Οι παθογένειες της αμερικανικής κοινωνία ήταν πάντα σπεσιαλιτέ του. Αυτή τη φορά διεισδύει με την κάμερα στο δυσλειτουργικό εκπαιδευτικό σύστημα των Η.Π.Α. με εξαιρετικό "όπλο" του τον οσκαρικό Άντριεν Μπρόντι, ίσως στην καλύτερη ερμηνεία του μετά τον «Πιανίστα».

Transcript of np0BOAH DETACHMENT MAOHMATA ZÇ2HE TONY KAYE … · 2013. 7. 23. · πάθος, αλλά...

Page 1: np0BOAH DETACHMENT MAOHMATA ZÇ2HE TONY KAYE … · 2013. 7. 23. · πάθος, αλλά απογοητεύουν με την μάλλον απλοϊκή προσέγγιση του

«Μια ολόμαυρη, ποιητική και αρτίστικα φιλμαρισμένη κατάδυση στο εκπαιδευτικό σύστημα των ΗΠΑ, που κάνει τα «Μαθήματα αμερικανικής ιστορίας», το ντεμπούτο του σκηνοθέτη Τόνι Κέι, να φαντάζει... light.

Αμείλικτο κατηγορώ για την πραγματικότητα ενός διαλυμένου σχολικού συστήματος και θλιβερό πορτρέτο αδιάφορων γονιών, εκτός ελέγχου παιδιών και καθηγητών στα όριά τους - τα «Μαθήματα Ζωής» έχουν ευγενείς σκοπούς και άφθονο πάθος, αλλά απογοητεύουν με την μάλλον απλοϊκή προσέγγιση του πολύπλοκου θέματός τους.

«O Τόνι Κέι, ο σκηνοθέτης που σόκαρε κοινό και κριτικούς με την απογυμνωμένη αλήθεια του «Μαθήματα Αμερικανικής Ιστορίας» κάνει ένα δυναμικό comeback. Οι παθογένειες της αμερικανικής κοινωνία ήταν πάντα σπεσιαλιτέ του. Αυτή τη φορά διεισδύει με την κάμερα στο δυσλειτουργικό εκπαιδευτικό σύστημα των Η.Π.Α. με εξαιρετικό "όπλο" του τον οσκαρικό Άντριεν Μπρόντι, ίσως στην καλύτερη ερμηνεία του μετά τον «Πιανίστα».