H Γ ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΓΙΑΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ • ΤΕΥΧΟΣ 69 • … ·...

H ΓΥΝΑΙΚΑΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ • ΤΕΥΧΟΣ 69 • ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2013

Ευαγγελία Ντούρη: Φιλανθρωπία με θεμέλια

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ

Η ΓΥΝΑΙΚΑ. ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΝΤΟΥΡΗ

02

Με τη βαρύτητα του

ορισμού της Φιλανθρωπίας

στο βιογραφικό της και

πάνω από αυτό με αυτό

το ίδιο το συναίσθημα της

αγάπης της για τον

άνθρωπο, ηγείται του

κοινωνικού οργανισμού

της HANAC

που, προσφέρει σήμερα

έως και σαράντα προγράμ-

ματα που καλύπτουν τις

ανάγκες των εθνοτήτων

όλων των κομητειών της

Νέας Υόρκης πλην του

Στάτεν Αϊλαντ, με το Κουίνς,

την Αστόρια και την

Ομογένεια ιστορική

και καθοριστική αναφορά

στην πορεία του.

ΕΚ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ ΝΤΟΥΡΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Της Ελένης Καλογερά

Ηκ. Ευαγγελία Π.Ντούρη που μαζίμε τον εκλιπόντασύζυγό της ΤζορτζΝτούρη, πολιτικό

δημοσιογράφο, επικεφαλής τη δε-καετία του ‘60 του δεύτερου μεγα-λύτερου Γραφείου Τύπου των ΗΠΑ,του Room 9, του Δημοτικού Μεγά-ρου της Νέας Υόρκης, ίδρυσαν το1972 έναν από τους μεγαλύτερουςΟργανισμούς Κοινωνικών Υπηρε-σιών της πόλης, την Hellenic Ame-rican Neighborhood Action Com-mittee, τη HANAC. Πρόεδρος η ίδιατου Διοικητικού Συμβουλίου της,σήμερα μιλάει στο ανά χείρας τεύ-χος του «Ε.Κ.» «Γυναίκα» για τη ζωήτους και το έργο τους.

Με τη βαρύτητα του ορισμού τηςΦιλανθρωπίας στο βιογραφικό τηςκαι πάνω από αυτό με αυτό το ίδιοτο συναίσθημα της αγάπης της γιατον άνθρωπο, η κ. Ντούρη ηγείταιτου κοινωνικού οργανισμού που,διαρκώς αναπτυσσόμενος, σε εγκα-ταστάσεις και υπηρεσίες, προσφέ-ρει σήμερα έως και σαράντα προ-γράμματα που καλύπτουν τιςανάγκες των εθνοτήτων όλων τωνκομητειών της Νέας Υόρκης πληντου Στάτεν Αϊλαντ, με το Κουίνς,την Αστόρια και την Ομογένειαιστορική και καθοριστική αναφοράστην πορεία του.

Με τον τίτλο της ως «Μις Ελλη-νική Ανεξαρτησία» του 1955 απ’όπου αναδείχτηκαν εμφάνιση, πα-ρουσία, χαρακτήρας και προσωπι-κότητα και την ευτυχή σύμπτωσηστη διοργάνωση αυτή της συνεργα-σίας, της γνωριμίας και της συμπό-ρευσης στη συνέχεια στη ζωή καιστο κοινωνικό έργο τους με τονΤζόρτζ Ντούρη, η Ευαγγελία

Ντούρη χαίρει σήμερα της αναγνώ-ρισης του συνόλου της Νέας Υόρ-κης, συμπεριλαμβανόμενης της Ελ-ληνοαμερικανικής Κοινότητας.

Μαζί με τη χαρά του έργου τηςμε τη HANAC η κ. Ντούρη χαίρεταιτα δύο ενήλικα παιδιά της, τον Τό-μας και τη Λίτσα και τον εγγονότης, τον Λεονάρντο. Στο μεταξύ,δεν είναι λίγες οι φορές που θα βρε-θεί στο θέατρο, στο ΜητροπολιτικόΜουσείο αλλά και στο Λίνκολν Σέν-τερ. Οχι μόνον γιατί της αρέσει ηόπερα και το μπαλέτο αλλά καιγιατί ήταν η πρώτη της γειτονιάόταν ήρθε στη Νέα Υόρκη. Από τηνΕλλάδα!

Το ταξίδι της Μητέρας«Εθνικός Κήρυκας»: Από τη Λήμνοστη Νέα Υόρκη κι από το Μούδροστο Μανχάταν στα έντεκά σας! πώςέγινε;

Ευαγγελία Ντούρη: Η μητέραμου, η Χαρίκλεια, είχε γεννηθείστην Αμερική. Στην Αλ Κουίπα,στην Πενσυλβάνια. Νομίζω πωςήταν το 1913, που ξέσπασε επιδη-μία γρίπης, όταν αρρώστησε και πέ-θανε η μητέρα της, η Ελένη Καρα-χάλια. Ο παππούς μου, οΜαυρουδής, πήρε τα παιδιά και ταέβαλε σ’ ένα ορφανοτροφείο, στοΚονέκτικατ. Δεν του άρεσε καθόλουόπως τους φέρονταν. Αποφάσισελοιπόν να τα πάει στην Ελλάδα, νατα μεγαλώσει η γιαγιά τους. Ηταν5 χρονών όταν έφτασε στην Ελ-λάδα, στη Λήμνο, η μητέρα μου.Την κράτησε και τη μεγάλωσε ηγιαγιά μου, η Κωνσταντίνα. Τοναδελφό της τον μεγάλωσε η μητριάγιατί ξαναπαντρεύτηκε ο παππούςμου. Μεγάλωσε λοιπόν στο νησί ημητέρα μου, όπου και παντρεύτηκετον πατέρα μου, τον ΚωνσταντίνοΠαπατάρο. Ηρθε η Κατοχή, οι Γερ-μανοί. Ακολούθησε ο Εμφύλιος. Ταπράγματα ήταν χάλια στην Ελλάδα.Ηταν τότε που η μαμά μου είπε

στον μπαμπά μου: «Κοίτα, εγώ είμαιΑμερικανίδα! Εχω τα δικαιώματα!Να φύγουμε, γιατί εδώ δε βλέπωμέλλον για τα παιδιά μας!».

Υπάρχει μια πολυθρόνα στο δια-κοσμημένο από το ύφος της κ.Ντούρη αναγνωστήριο - γραφείοτης, στο διαμέρισμά της στο Σάτον

Πλέις στο Μανχάταν. Της αρέσει ητέχνη των μεγάλων ζωγράφων μα

...από τις συνταγές της γιαγιάς

Με αγνά υλικά

Krinos Foods, LLC., 47-00 Northern Blvd. LIC, NY 11101 • www.krinos.com

ΚΡΙΝΟΣ: Η σωστή επιλογή

χωρίς συντηρητικά και χημικά πρόσθετα

Συνέχεια στη σελίδα 4

τεΥχοσ 69. ΝοεμβρΙοσ 2013

03

Ηρθε Η ΚΑτοχΗ, οΙ ΓερμΑΝοΙ.

ΑΚολοΥθΗσε ο εμφΥλΙοσ.

τΑ πρΑΓμΑτΑ ΗτΑΝ χΑλΙΑ στΗΝ

ελλΑδΑ. ΗτΑΝ τοτε ποΥ Η μΑμΑ

μοΥ εΙπε στοΝ μπΑμπΑ μοΥ:

«ΚοΙτΑ, εΓω εΙμΑΙ ΑμερΙΚΑΝΙδΑ! εχω

τΑ δΙΚΑΙωμΑτΑ! ΝΑ φΥΓοΥμε, ΓΙΑτΙ

εδω δε βλεπω μελλοΝ ΓΙΑ τΑ πΑΙδΙΑ

μΑσ!»



04

τα κεντήματα των γυναικών του νησιού τηςκαι κάθε γυναίκας έχουν ξεχωριστή θέση στηζωή της. Γι’ αυτό είναι και περήφανη για τηνΕκθεση που διοργάνωσε με την HANAC, στιςαρχές της δεκαετίας του ’70, με θέμα «Ελλη-νικά Κεντήματα Προίκας», «The Dowry Em-broideries of Greece», στο Μουσείο ΦυσικήςΙστορίας με τη συνεργασία του Μητροπολιτι-κού στη Νέα Υόρκη και του Μουσείου Μπε-νάκη στην Αθήνα, ως προς την αυθεντικό-τητα των έργων. Πιο πολύ απ’ όλα μαςκαλωσορίζει ένα μικρό μαξιλάρι που είναικεντημένο με τις λέξεις: «Ωραίο που είναι ναείσαι Βασίλισσα!».

«Ε.Κ.»: Βασιλική απόφαση μητέρας!Ντούρη: Α! Είδατε το μαξιλάρι! Ξέρετε,

είναι συμβουλή στις πριγκίπισσες! Οι πριγκί-πισσες πάσχουν από μία ανασφάλεια! ΜιαΒασίλισσα ποτέ! Ναι, αυτή ήταν η απόφασητης μητέρας μου! Από την άλλη... «Δεν πάωπουθενά!» απάντησε ο μπαμπάς μου. Δενήθελε να έρθει στην Αμερική με κανένατρόπο. Μα ήρθαμε! Πρώτα η μαμά μου, ηαδελφή μου η Ελένη κι εγώ. Από δω έπρεπενα προσκαλέσει τον μπαμπά μου και τοναδελφό μου τον Αρη, που το όνομά του το

βαφτιστικό ήταν Αγοραστός. Ηρθαμε λοιπόνεδώ. Αφησε η μητέρα μου μια ωραία ζωή στηΛήμνο. Ο μπαμπάς μου είχε τα κτήματά του,το μεγαλύτερο καφενείο στο νησί. Είχαν πολύκαλή ζωή. Αλλά δεν την ένοιαζε τη μητέραμου αυτό. Ηθελε θα φύγει για μας, τα παιδιάτης, που δεν θα είχαμε μέλλον εκεί, ήταν χά-λια η εποχή εκείνη. Και πραγματικά η μητέραμου βρήκε το δρόμο της εδώ σχεδόν αμέσως.Πήγαμε κοντά στον Αγιο Ελευθέριο, στοΜανχάταν.

Αρχισε δουλειά για πρώτη φορά στη ζωήτης γιατί άλλη η οικονομική στην Ελλάδα κιάλλη εδώ. Δούλεψε στα «Ρίπλεϊ» ρούχα.Εραβε. Επειτα έφερε τον μπαμπά μου καιτον αδελφό μου. Ετσι ήρθαμε! Επειδή η μαμάμου ήταν Αμερικανίδα. Πολλοί με ρωτάνε:πώς ήρθατε εδώ; Η μαμά μου ήταν Αμερικα-νίδα απαντώ. Γελάνε! νομίζουν ότι τους λέωψέματα. Οχι! η μαμά μου γεννήθηκε στηνΑλε Κουίπα στην Πενσυλβάνια ξαναλέω! Δεντο πιστεύουν!

«Ε.Κ.»: Μαθήτρια Δημοτικού! Πού πρωτο-πήγατε Σχολείο;

Ντούρη: Με τι Αγγλικά άρχισα σχολείοεννοείτε; Δεν ήξερα ούτε μία λέξη αγγλικά!

« οΙ πρΙΓΚΙπΙσσεσ πΑσχοΥΝ Απο ΑΝΑσφΑλεΙΑ! μΙΑ βΑσΙλΙσσΑ ποτε!

ΝΑΙ, ΑΥτΗ ΗτΑΝ Η ΑποφΑσΗ τΗσ μΗτερΑσ μοΥ!»

Συνέχεια από τη σελίδα 3


Αναμνηστική φωτογραφία των εγκαι-νίων του επιβλητικού κτιρίου της HA-NAC για τη στέγαση συνταξιούχων τηςκοινότητας της Αστόριας αφιερωμένοστον ιδρυτή της Τζορτζ Ντούρη(δεξιά). Διακρίνονται η σύζυγός τουΕυαγγελία Ντούρη, πρόεδρος Δ.Σ. τουΟργανισμού, ο πρώην πρόεδρος Δη-μοτικού Συμβουλίου Νέας ΥόρκηςΠίτερ Φ. Βαλόουν Σίνιορ, ο δημοτικόςσύμβουλος της Αστόριας ΠίτερΒαλόουν Τζούνιορ, ο ΜητροπολίτηςΑντώνιος, η πρώην γενική πρόξενοςτης Ελλάδας στη Ν.Υ. Αγη Μπαλτά, ηβουλευτής Κάρολιν Μαλόνι και άλλοισυντελεστές στο έργο της HANAC (πε-ρισσότερες πληροφορίες στη σελ. 18).


05

Εγκάρδιες ευχές και συγχαρητήρια στην αγαπητή φίλη και συνεργάτιδα

κ. Ευαγγελία Ντούρηγια το έργο της και τη μεγάλη της προσφορά στην Ομογένεια.

Με ευστροφία, επιμονή, πολιτική διορατικότητα και τόλμη

η κ. Ντούρη προώθησε την HANAC στη κορυφή μεταξύ

των φιλανθρωπικών οργανώσεων της Νέας Υόρκης,

προσφέροντας ανεκτίμητες υπηρεσίες στον

Ελληνισμό της πόλης μας αλλά και πέρα από αυτόν.

Αξιέπαινη μητέρα, γνήσια Ελληνίδα, η κ. Ντούρη,

συνδυάζει το ελληνικό κάλλος, με καλλιέργεια πνεύματος

και ψυχής και είναι άξια συγχαρητηρίων και κάθε τιμής.

Την επαινούμε για το φιλάνθωπικό της εργο.

Την εκτιμούμε σαν αξια ηγέτη της HANAC.

Την σεβόμαστε σαν συνεργάτη και την αγαπάμε σαν φίλη.

WR



06

Κάτω Κέντρο: H νεοτάτη Ευαγγελία Ντούρη μιλά σε ερανική εκδήλωση για την ασθένεια «Βήτα (β) Θαλασσαιμία» (Cooley’s Anemia) στην Επιτροπή για την αντιμετώπισή τηςοποίας είναι ακόμη μέλος, όπως είναι και υποστηρικτής της Ενωσης για την αντιμετώπιση της ψυχοπάθειας. Κάτω Δεξιά: Η Ευαγγελία Παπατάρου σε εκδήλωση μόντελινγκ,καθώς ο τίτλος της «Μις Ελληνική Ανεξαρτησία 1955» αποσπά τη δημοσιότητα της ομορφιάς κι ανοίγει τις πόρτες επαγγελματικών προτάσεων. Αριστερά, Κέντρο: 1956: ΗΕυαγγελία Ντούρη επισκέπτεται το νησί της, τη Λήμνο και το χωριό της, το Μούδρο. Το στιγμιότυπο στο Δημοτικό της Σχολείο όπου πήγαινε πριν να φύγει για την Αμερική. Οδιευθυντής, μαθήτριες κι η ξεχωριστή της τάξης την υποδέχονται με ένα μπουκέτο λουλούδια. Πάνω Αριστερά: Από αριστερά, ο παππούς, Μαυρουδής Καραχάλιας, ο κ. Χασάπης,η νεόνυμφη Ευαγγελία Ντούρη και ο Γεώργιος Αγγελούδης (Ζαμπέτας): Με τον τίτλο της «Μις Ελληνική Ανεξαρτησία 1955» στη Νέα Υόρκη και νεόνυμφη σύζυγος τουδημοσιογράφου και επικεφαλής δημοσιότητας της εκδήλωσης «Μις Ελληνική Ανεξαρτησία» Τζορτζ Ντούρη, το γαμήλιο ταξίδι τους στην Ελλάδα διαρκεί δύο μήνες. Μεταξύάλλων δράσεών τους, όπως η διανομή πακέτων βοήθειας στη σεισμόπληκτη Θεσσαλία, η ελληνοαμερικανική εφημερίδα «Ατλαντίς» έχει προγραμματίσει επισκέψεις τηςΕυαγγελίας Ντούρη για φωτογράφηση σε αρχαιολογικούς τόπους για σχετική αρθρογραφία.Πάνω Δεξιά: Αγαπημένες μαυρόασπρες φωτογραφίες από πανηγύρι στο χωριό τηςΕυαγγελίας Ντούρη, το Μούδρο, στη Λήμνο 3 1: Στο τραπέζι με την οικογένειά της και συγγενείς της.


07

Το μόνο ξένο που ήξερα, που μά-θαμε δηλαδή, ήταν το «νο καπίς»!

Θυμάται το ταξίδι τους στηνΑμερική, με το καράβι το «Satur-nian», το 1947. Και το σταθμό πουείχαν κάνει στη Νάπολη. Εκεί έμα-θαν το «νο καπίς» που θα το έλεγανσυχνά πια στη ζωή τους, μεταξύτους. Μια ζωή γεμάτη αγάπη, χαρά,φιλοξενία. Και μουσική: ο μπαμπάςτης με το βιολί, η μητέρα της, τοπρότυπό της, με το μαντολίνο.

Ντούρη: Πρωτοπήγαμε σε κα-θολικό σχολείο. Η μαμά μου, τόσοέξυπνη αυτή η γυναίκα, τόσο δη-μιουργική -το πρότυπό μου, το ίν-δαλμά μου- άνοιξε το δρόμο μας.Πήγε και βρήκε το Σχολείο. Ακουσεότι υπήρχε ένα σχολείο στην πε-ριοχή, δεν ήξερε τίποτα περισσό-τερο, μας έγραψε. Μετά μάθαμε ότιήταν καθολικό αλλά δεν μας πεί-ραζε. Εκεί έμαθα το «abc» μου.

Αμέσως μετά το «νο καπίς»! Θυ-μάται ακόμη την ιστορία με τονφαρμακοποιό στο ξενοδοχείο πουπρωτοέμειναν αφού έφτασαν στηΝέα Υόρκη. «Καλημέρα» της είχεπει αυτός κι εκείνη του απάντησε«πήγαν σχολείο», νομίζοντας ότιρωτούσε για τις κόρες της. ‘Η τοάλλο, με τη μητέρα της πάντα, πουήθελε να αγοράσει αυγά, δεν ήξερετη λέξη στ’ αγγλικά κι εκεί μπροστάστα μάτια της μικρής Ευαγγελίαςέκανε ένα «κα κα κα κα», έκανε ταχέρια της φτερά και πήρε τα αυγάτης.

Μνήμη από ΣμύρνηΝτούρη: Ηταν ευφάνταστη η

μητέρα μου, δημιουργική. Είχε όλατα καλά στην Ελλάδα, μα όλα. Μαήταν κι η γιαγιά της εκπληκτικήγυναίκα! Κι ο παππούς της! Ητανκαλλιεργητής και επικεφαλής φυ-

τείας στη Σμύρνη. Από τη Σμύρνηέφερνε τα πολύτιμα πράγματα τοσπίτι, τα χρυσά, τα μετάξια. Απί-στευτα πράγματα! Μα δεν έφερνεμόνον πράγματα! Ηταν πολύ καλ-λιεργημένος ο ίδιος, είχε τρόπους,πολιτισμό. Ηταν η γιαγιά μου πουείχε διδάξει τη μητέρα μου τους πιοωραίους τρόπους. Αν πηγαίνατε στοσπίτι της μητέρας μου θα ‘ταν σαννα πηγαίνατε σε σχολείο καλώντρόπων και τεχνών. Βέβαια όταν εί-μασταν μικρές δεν μας άρεσε αυτό.Θα μαλώναμε! Αλλά μας δίδαξε ταπάντα! Πώς να ντυνόμαστε π.χ. Εί-χαμε τον κώδικά μας δεν φεύγαμεαπό το σπίτι αν δεν βεβαιωνότανότι όλα ήταν τέλεια. Θα στεκότανστην πόρτα πριν φύγουμε να ελέγ-ξει τα φορέματά μας, τα μαλλιάμας, το μέικ απ μας! Τα μισούσαμεβέβαια όλα αυτά με την αδελφήμου. Αλλά μετά όταν παντρεύτηκαη ίδια κι έκανα τα δικά μου παιδιάτην κατάλαβα. Δεν ξέρω πού είχεμάθει η μητέρα μου όλα αυτά. Ητανμια γυναίκα στο χωριό της Λήμνου.Κι όμως ήταν η δική της μητέραπου την δίδαξε. Πολύ σημαντική ημητέρα μου σας λέγω!

Καλλιεργημένη, καλλιτέχνης,δημιουργική, ευφάνταστη...

«Ε.Κ.»: Πότε τη χάσατε τη μητέρασας;

Ντούρη: Το 2005! Εζησε ως και94 χρόνων. Δυστυχώς χάσαμε τοναδελφό μου, αφού πρώτα έχασατον άνδρα μου. Σιγά σιγά παρέ-δωσε η μητέρα μου. Ντύθηκε σταμαύρα, δεν πήγαινε πουθενά. Πέ-θανε ο Αγοραστός κι η μητέρα μουαπό το μαράζι της.

Πρώτα ο θάνατος του άνδραμου, ένα χρόνο μετά ο αδελφόςμου. Πολύ λυπηρό.

«ΑφΗσε Η μΗτερΑ μοΥ μΙΑ ωρΑΙΑ

ζωΗ στΗ λΗμΝο.

ο μπΑμπΑσ μοΥ εΙχε τΑ ΚτΗμΑτΑ

τοΥ, το μεΓΑλΥτερο ΚΑφεΝεΙο

στο ΝΗσΙ. εΙχΑΝ πολΥ ΚΑλΗ ζωΗ.

ΑλλΑ δεΝ τΗΝ εΝοΙΑζε τΗ μΗτερΑ

μοΥ ΑΥτο. Ηθελε θΑ φΥΓεΙ ΓΙΑ μΑσ,

τΑ πΑΙδΙΑ τΗσ, ποΥ δεΝ θΑ εΙχΑμε

μελλοΝ εΚεΙ...»


Συνέχεια στη σελίδα 8 WR

Συγχαρητήριαστην

Ευαγγελία Ντούρη

για το αφιέρωμα του «Εθνικού Κήρυκα», μαζί με πολλές ευχές

Γέωργιος και ΑντωνίαΜάκκος



08

«Ε.Κ.»: Πώς ήταν ο πατέρας σαςμπροστά σ’ αυτή τη δυναμική τηςμητέρας σας;

Ντούρη: Ηταν πιο προοδευτικόςαπό τη μητέρα μου αν και γιος ιε-ρέα. Ηταν ωραίος άνδρας, κομψός.Είχε λαχτάρα για τη ζωή. Οτανόμως τα πράγματα αφορούσαν σταπαιδιά τους έκαναν κοινό μέτωπομε τη μητέρα μου. Δεν θα μπορού-σαμε να τους καταφέρουμε. Η κλα-σική απάντησή του όταν ζητούσαμετις πλάτες του για κάτι που μαςέλεγε η Χαρίκλεια ήταν «ό,τι σαςείπε η μητέρα σας» κι μ’ αυτό

έκλεινε η υπόθεση. Μ’ αγαπούσεκαι με θαύμαζε. Είχαμε μια υπέ-ροχη σχέση. Του μοιάζω πολύ. Οχιμόνον στα χαρακτηριστικά αλλά καιστη φιλοσοφία για τη ζωή.

«Ε.Κ.»: Από την αγκαλιά των γο-νιών σας στο γάμο σας με τον κ.Τζορτζ Ντούρη. Πώς έγινε;

Ντούρη: Να πάμε πίσω στο Σχο-λείο; Δεν μείναμε πολύ στο Καθο-λικό. Βρήκε η μητέρα μας Δημόσιοστο Μανχάταν και μετακομίσαμεστους 67 δρόμους, κοντά στο Λίν-κολν Σέντερ, σ’ ένα μεγαλύτεροδιαμέρισμα γιατί θα έρχονταν ο πα-τέρας μου κι ο αδελφός μου. Συνε-

Ευαγγελία Παπατάρου: Στο άρμα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας,1955

Δεν είχα ιδέα ότι η Goya τουΑγίου Ελευθερίου με προ-όριζε για το Διαγωνισμό«Μις Ελληνική Ανεξαρτησία1955». Φανταστείτε την έκ-πληξή μου όταν μου τοείπαν! Επιλέχτηκα για να αν-τιπροσωπεύσω την εκκλησίαμου. Θυμάμαι πως κράτησετρεις μέρες. Κριθήκαμε στην

ομορφιά, την ευφυία και τη χάρη. Ηταν η πρώτη κι η τελευταία φορά πουείχαν επιτραπεί μαγιό. Θυμάμαι είχα διαλέξει η ίδια το φόρεμά μου αλλάέπρεπε να το εγκρίνει η μητέρα μου. Ηταν «στράπλες» με λευκά και μπλε πουά.Νομίζω ότι ήταν υποχρεωτικό να φοράμε μπλε – λευκό. Ηταν Μάρτης του ‘55που εκλέχτηκα «Μις Ελληνική Ανεξαρτησία».Δεν ήταν όλοι οι κριτές Ελληνες. Θυμάμαι έναν! Τον έλεγαν Βαλεντίνο κι ήτανηθοποιός. Συγκλονίστηκα όταν με επέλεξαν. Ηταν ένα όνειρο. Θυμάμαι πωςήταν πενήντα τουλάχιστον οι... αντίπαλες. Αμέσως μετά συνάντησα τον Τζορτζ(σ.σ. Τζ. Ντούρος) και τους άλλους δημοσιογράφους που έκαναν και τις Δη-μόσιες Σχέσεις. Ηταν κι ο Πιτ Κούτρος από την «Daily News». Ηταν ένα φαν-τασμαγορικό υπέροχο θέαμα όλο αυτό με τις τουαλέτες! Ο διαγωνισμόςξεπέρασε κάθε προηγούμενη δημοσιότητα και μάλιστα διεθνώς...Υπήρχε μιατεράστια βιντεοοθόνη στους 42 δρόμους που τον πρόβαλε. Θυμάμαι μου το‘λεγε ο κόσμος «Αιιντζι σε είδαμε, σε είδαμε!» Οπου και να εμφανιζόμουν, οΤζορτζ ήταν μαζί μου. Αρχισαν αμέσως οι προτάσεις, οι προσκλήσεις, οι εμ-φανίσεις! Να πηγαίνεις παντού, σε δείπνα, σε χορούς, στην τηλεόραση, στοραδιόφωνο. Και βέβαια στην Ελληνική Παρέλαση! Θυμάμαι το τσουχτερό κρύοκαι τον αέρα εκείνη την ημέρα. Τώρα, ρωτάτε πως το είδε η μητέρα μου! Σαςλέγω ότι η υπέροχη μητέρα μου δεν ήταν καθόλου καλά με μένα στα φώτα τηςδημοσιότητας. Μας ήθελε με την αδελφή μου να είμαστε συγκρατημένες, μεσεμνότητα. Ηταν όμως πολύ περήφανη, πράγμα που δεν μπορούσε να μου εκ-φράσει. Δεν ήθελε... να το πάρω απάνω μου. Φυσικά από ένα σημείο και μετάδεν είχε επιλογή, έπρεπε να υπακούσει στους κανόνες.


(Δεξιά) Η Ευαγγελία Παπατάρου «Μις Ελληνική Ανεξαρτησία 1955»και συναντήσεις με την πολιτική ηγεσία της Πολιτείας και πόλης τηςΝέας Υόρκης κατά το σχεδιασμό του προγράμματος του υπεύθυνουΔημοσίων Σχέσεων της εκδήλωσης, Τζορτζ Ντούρη: Στηφωτογραφία με τον κυβερνήτη της Νέας Υόρκης W. AverellHarriman και τους μικρούς, Νεοϋορκέζους Ρόμπερτ Φ. Βάγκνερ ΙΙΙκαι Ντάνκαν, διδύμους γιους του δημάρχου Ν.Υ. Ρόμπερτ Φ.Βάγκνερ Τζούνιορ, ντυμένους τσολιάδες για την ελληνικήπαρέλαση. Επί κυβερνήτη Χάριμαν η πολιτεία της Ν.Υ. θέσπισε τοΠρόγραμμα Αποζημίωσης Ανέργων, ενώ ο δήμαρχος Βάγκνερίδρυσε τα Δημόσια Στεγαστικά Κτίρια και Σχολεία, το Δημόσιο Πα-νεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (CUNY), νομοθέτησε την Απαγόρευσητων Φυλετικών και Θρησκευτικών Διακρίσεων ως προς τη ΔημόσιαΣτέγαση κι έκανε τις πρώτες προσλήψεις μαύρων στο Δήμο. Ο ίδιοςπροώθησε την ανάπτυξη του Μεγάρου Μουσικής Λινκολν Σέντερ,έφερε τον Σαίξπηρ στο Σέντραλ Παρκ και ίδρυσε την Επιτροπή Δια-τήρησης των ιστορικών κτιρίων της πόλης της Νέας Υόρκης.

χίζαμε όμως να πηγαίνουμε στονΑγιο Ελευθέριο.

Παίρναμε το τρένο και πηγαί-ναμε. Εκείνα τα χρόνια είχαμε τηνGOYA, «The Greek Οrthodox Youthof America», και γίνονταν πολλάπράγματα. Ημουν και στη χορωδίακάθε Κυριακή, αλλά δε μου άρεσεκαθόλου. Η αδελφή μου Ελένη τρε-λαίνονταν. Ακόμη είναι στη χορω-δία! Η GOYA ήταν τεράστια, είχεμεγάλες επιτυχίες. Κάθε εκκλησίαείχε κι ένα Τμήμα κι ο Αγιος Ελευ-θέριος το δικό του. Κάθε χρόνο κά-ναμε τη γιορτή της Ελληνικής Ανε-ξαρτησίας και το διαγωνισμό γιατην «Μις Ανεξαρτησία». Κάθε Εκ-κλησία, κάθε GOYA επέλεγε την κο-πέλα που θα διαγωνιζόταν. Ο ΑγιοςΕλευθέριος επέλεξε εμένα το 1955.Κι εκεί είναι που συνάντησα τονσύζυγό μου.

Κορώνα και στεφάνιΝτούρη: Ημουν 18 χρονών,

στην τελευταία τάξη του Λυκείου...Ο Τζορτζ ήταν επικεφαλής Δημο-σίων Σχέσεων της Διοργάνωσης γιατην «Μις Ελληνική Ανεξαρτησία».

Τότε ήταν δημοσιογράφος της«Long Island Press». Ετσι συναντη-θήκαμε! Κέρδισα το διαγωνισμό,εκλέχτηκα «Μις Ανεξαρτησία» κι οΤζορτζ, που δεν τον ήξερα ως τότε,έκανε την προβολή μου. Στο πρό-γραμμά του ήταν να συνοδεύει «τηΒασίλισσα» όπου έπρεπε να εμφα-νιστεί, είτε ήταν τηλεόραση, είτεδείπνο - χορός, είτε στις συνεντεύ-ξεις. Οπου και να πήγαινα ήταν συ-νεχώς μαζί μου. Ηταν 27 ετών, εί-χαμε εννιά εννιάμιση χρόνιαδιαφορά. Εγώ αποφοιτούσα από τοΛύκειο εκείνη τη χρονιά. Ετσι ερω-τευθήκαμε! Μου ζήτησε να τονπαντρευτώ.

Η μάλλον όχι...Αλλά μια στιγμή... Μου ζήτησε

πρώτα να βγούμε! Του είπα:«Τζορτζ, αν πω ναι, ξέρεις τι σημαί-νει αυτό; Μου απάντησε: ‘τι σημαί-νει;’. ‘Σημαίνει ότι θα πρέπει να αρ-ραβωνιαστούμε’ του είπα. ‘Οκ νααρραβωνιαστούμε!’ απάντησε».Κοιτάχτε, δεν μου επιτρεπόταν ναβγω! Κι αν ήταν να πάμε κάπου θα



09

«ΑΝ πΗΓΑΙΝΑτε στο σπΙτΙ τΗσ μΗτερΑσ μοΥ θΑ ‘τΑΝ

σΑΝ ΝΑ πΗΓΑΙΝΑτε σε σχολεΙο ΚΑλωΝ τροπωΝ

ΚΑΙ τεχΝωΝ. βεβΑΙΑ οτΑΝ εΙμΑστΑΝ μΙΚρεσ

δεΝ μΑσ Αρεσε ΑΥτο. θΑ μΑλωΝΑμε! ΑλλΑ μΑσ

δΙδΑξε τΑ πΑΝτΑ! πωσ ΝΑ ΝτΥΝομΑστε π.χ. εΙχΑμε

τοΝ ΚωδΙΚΑ μΑσ δεΝ φεΥΓΑμε Απο το σπτΙ ΑΝ δεΝ

βεβΑΙωΝοτΑΝ οτΙ ολΑ ΗτΑΝ τελεΙΑ...»

Οι αδελφές Παπατάρου: Δεξιά, η Ευαγγελία, 18 μήνες μικρότερηαπό την Ελένη (Ελένη Κεραμίδα). Ντυμένες με τα ίδια ρούχα,ραμμένα από τη μαμά τους, μοιάζουν σα δίδυμες! Παντού μαζί, στοσχολείο, στη χορωδία! Παρά έξι μήνες διαφορά θα ήταν και στουςαρραβώνες και γάμους μαζί.



10

μας συνόδευε ο αδελφός μου, πράγμα που δεν το θέλαμεγιατί ήταν πολύ αυστηρός. ‘Η θα βγαίναμε με τη μάμα ή τονπάπα. Μας συνόδευαν εκείνα τα χρόνια, είμασταν από τηνΕλλάδα ξέρετε! Συμφώνησα και πήγα να το πω στη μαμάμου! Ποιος την άκουγε! «Δε ντρέπεσαι!» μου απάντησε,«γιατί το έκανες αυτό στην Ελένη!». «Μα τι της έκανα;»είπα! Η αδελφή μου ήταν μεγαλύτερη...

«Ε.Κ.»: Επρεπε να παντρευτεί πρώτη... Διαφορά;Ντούρη: 18 μήνες!

«Ε.Κ.»: Ψευτοδίδυμες δηλαδή, που έλεγαν οι πρώτοι ψυ-χολόγοι

Ντούρη: Ναι, ακριβώς! Κι η μαμά μου μας έντυνε και μετα ίδια ρούχα... Οπως και να ’ταν η αδελφή μου ήταν πολύόμορφη. Μάλιστα αρραβωνιάστηκε έξι μήνες μετά από μένακαι παντρεύτηκε επίσης έξι μήνες μετά από μένα!

Ετσι συνάντησα τον Τζορτζ! Ερωτευθήκαμε, με συνόδευεπαντού. Παντρεύτηκα στα 19 μου. Η μαμά μου είχε θυμώσειπολύ στο μεταξύ γιατί δεν πήγα στο Κολέγιο. Της είχα πει«όχι, θέλω να παντρευτώ τον Τζορτζ». Πήγα λοιπόν στο Κο-λέγιο του Τζορτζ Ντούρη!

«Ε.Κ.» Από πού καταγόταν ο κ. Ντούρης;Ντούρη: Οι γονείς του εννοείτε, γιατί ήταν έγγυος η μη-

τέρα του όταν ήρθαν στην Αμερική. Από τη Θεσσαλία, απότα Τρίκαλα. Μάλιστα ο Τζορτζ έλεγε συχνά «είμαι Βλάχος».Το έλεγε σε όλους κι εγώ του ‘λεγα να προσέχει. Μα εκείνοςμου απαντούσε με υπερηφάνεια «μη στενοχωριέσαι οι Βλάχοιήταν παλικάρια!»...

Ναι, ήταν ένας πολύ περήφανος Ελληνας ο Τζόρτζ! Θεέμου πόσο περήφανος ήταν για την καταγωγή του. Γεννήθηκεστο Μανχάταν μα ήταν Ελληνας. Ζούσαν στο Μπρούκλιννομίζω και μετά στο Κουίνς. Δεν αποφοίτησε το Long IslandUniversity. Εκανε δημοσιογραφία στο Columbia. Δεν θυμάμαι


Πάνω δεξιά: «Just Married»: Μάρτης 1956, κι ο Τζορτζ Ντούρης κι η Ευαγγελία Ντούρη... μόλις παντρεύτηκαν. Κι αυτότο «μόλις» θα ισχύει για κάθε στιγμή από τα 40 χρόνια που έζησαν μαζί, λέει η κ. Ντούρη. Πάνω αριστερά: «ΙN THE YEAR1955»! Η κ. Ευαγγελία Ντούρη θυμάται: Επιλέχτηκα «Μις Ελληνική Ανεξαρτησία» το Μάρτη του ‘55. Στην αποφοίτησήμου το ‘55 ο Τζορτζ μου χάρισε ένα δαχτυλίδι. Αρραβωνιαστήκαμε Οκτώβρη του ‘55. Και τον επόμενο Μάρτη (σ.σ. του‘56) παντρευτήκαμε και πήγαμε γαμήλιο ταξίδι για δύο μήνες στην Ελλάδα και τη σεισμόπληκτη Θεσσαλία. Μέσα σ’ έναχρόνο όλα αυτά! «Ηταν μια εμπειρία... ανεμοστρόβιλος που κράτησε 40 χρόνια...». Κάτω Δεξιά: Παρανυφάκι η ΛίτσαΝτούρη κι ο αδελφός της ο Τομ, τα παιδιά των Τζορτζ και Ευαγγελίας Ντούρη. Κι η στιγμή ενδείκνυται για τηνοικογενειακή φωτογραφία των Mr. and Mrs. George Douris and Family, έξω από το ονειρεμένο σπίτι. Οσο για το «ΙnnerCircle» της φωτογραφίας, η κ. Ευαγγελία Ντούρη λέει: Ηταν θαυμάσια η ζωή μου με τον Τζορτζ! Ηταν το κέντρο μου...Η δυναμική μου. Ο Τζορτζ θα ξυπνούσε πάντα χαρούμενος. «Καλημέρα κούκλα μου!» θα μου έλεγε... «Ω καλημέραΤζορτζ», θα απαντούσα κι όχι στα κέφια μου πάντα. «Θα ’θελες πρωινό;»... Μα βέβαια και θα ‘θελα... Ηταν εξαιρετικόςπατέρας. Πήγαινε με τα παιδιά παντού! Στο θέατρο, ...στην Ελλάδα... Τα παιδιά μεγάλωσαν ευτυχισμένα και μέσα στηγνώση... Τους δίδασκε, τους έμαθε πολιτική, έζησαν με πολιτική παιδεία τα παιδιά... Είχαν γερές βάσεις... Και γνώρισανμε τον πατέρα τους πολύ σημαντικούς ανθρώπους όπως οι άνθρωποι του «The inner Circle» και του «The New York Pressclub» όπου ως και το θάνατό του ο Τζορτζ ήταν ενεργό μέλος.

σε ποιο Ελληνικό σχολείο είχε πάει. Μιλούσε και καλά ελληνικά

και... βλάχικα.

«Ε.Κ.»: Περιγράψτε μας μια μέραμε την οικογένειά σας, στο σπίτισας. Με τον Τζορτζ σύζυγό σας,πατέρα, εσάς σύζυγό του, μητέρατων παιδιών σας.

Ντούρη: Ηταν θαυμάσια η ζωήμου με τον Τζορτζ! Ηταν το κέντρομου και γύρω από αυτόν όλα. Η δυ-ναμική μου. Ο Τζορτζ θα ξυπνούσεπάντα χαρούμενος. «Καλημέρακούκλα μου!» θα μου έλεγε... «Ωκαλημέρα Τζορτζ» θα απαντούσα κιόχι πάντα στα κέφια μου. Θα ’θελεςπρωινό; Μα βέβαια και θα ‘θελα...Δυστυχώς του άρεσε πολύ το φα-γητό! Θα διάβαζε τις εφημερίδεςτου, τους «Νew York Times» κιέπρεπε τότε να είμαστε ήσυχοι.Μετά θα ντυνόταν και θα ‘φευγε.Στο μεταξύ, όμως, θα είχε πιάσειτο τηλέφωνο, με όλο του σφρίγος,την κινητικότητά του και θα μι-λούσε με όλη τη Νέα Υόρκη! Θα μεκαλούσε από το Γραφείο για το πρό-γραμμα της Εταιρείας, να πάω εκεί,να δω αυτόν, τον άλλον, να κλείσωθέατρο για τότε. Η ζωή μου με τονΤζορτζ ήταν μια ζωή μέσα στην έν-ταση. Ηταν ο ίδιος άνθρωπος τηςέντασης αλλά και της πραγμάτω-σης. Συγχρόνως τον πονούσε ο πό-νος των ανθρώπων. Ηταν δημιουρ-γικός, ήταν ευτυχισμένοςάνθρωπος. Γελούσε, τραγουδούσεκαι με λάτρευε. Μ’ αγαπούσε πάραπολύ μέχρι τη στιγμή που ξεψύ-χησε. Οχι... δεν ήταν ότι μ’ αγα-πούσε... Ηταν ερωτευμένος μαζί

μου μέχρι την τελευταία του πνοή.Ημουν μαζί του από τα 18. Εμαθαπολλά από τον Τζορτζ. Είπα πως ημητέρα μου ήταν το πρότυπό μου.Μα ήταν κι ο Τζορτζ! Ο δάσκαλόςμου, ο μέντοράς μου. Το Πανεπι-στήμιό μου, η διατριβή μου. Ητανκι εξαιρετικός πατέρας. Θα πήγαινεμε τα παιδιά παντού! Στο θέατρο,σε ταξίδια, στην Ελλάδα, στην Ευ-ρώπη, κρουαζιέρες. Τα παιδιά με-γάλωσαν ευτυχισμένα μαζί τουαλλά και μέσα στη γνώση. Τους δί-δασκε, τους έμαθε πολιτική, έζησανμε πολιτική κουλτούρα, είναι πολι-τικά όντα. Είχαν γερές βάσεις στηζωή τους. Και γνώρισαν με τον πα-τέρα τους πολύ σημαντικούς αν-θρώπους.

«Ε.Κ.»: Πώς είναι.... τα τότε παιδιάσήμερα;

Ντούρη: Σήμερα τα χαίρομαιενήλικες πλέον, ώριμους. Την κόρημου τη Λίτσα και τον Τομ. Χαίρομαινα ακούω την κόρη μου στο τηλέ-φωνο τα πρωινά να μου λέει πει-ράζοντάς με με το όνομά μου αντίμαμά «Ευαγγελία καλημέρα! τι κά-νεις; σήμερα βρέχει ή χιονίζει βάλετο παλτό σου κι ετοιμάσου. Ντύσουκαλά Ευαγγελία μου λέει... σα να‘χει γίνει εκείνη η μητέρα μουτώρα. Η Χαρίκλεια διαχειρίζεταιακίνητα στη δουλειά της κι ο γιοςμου, απόφοιτος του Columbia ερ-γάζεται σε χρηματιστηριακή εται-ρεία. Είναι ένας υπέροχος γιος, μενοιάζεται, συχνά με συνοδεύει κά-που. Και θέλω να σας πω για τονεγγονό μου, τον Λεονάρντο! Τι κα-λός, τι γλυκός νέος. Είναι 23 ετών.

Θέλει να γίνει επιχειρηματίας. Είχεκατά νου τη Δημόσια Διοίκησηαλλά τώρα θέλει να ασχοληθεί μετην επιχειρηματικότητα. Κάντο, τουλέω, Λεονάρντο, με την ευχή μου.Είναι τόσο ευγενικός! Σαν τον παπ-πού του. Τον αγαπούσε τόσο πολύτον παππού του. Τον έχασε μικρού-λης, όταν ήταν δύο ετών. Τώρα εί-ναι 23. Ολοι αγαπούν τον Λεο-νάρντο. Κι ο Λεονάρντο αγαπάειεμένα, πολύ. Και τα παιδιά ζουν στηΝέα Υορκη. Εχουν τη δική τουςζωή. Είμαι πολύ τυχερή μητέρα. Εί-ναι υπέροχα παιδιά. Είναι διακρι-τικοί με τη δουλειά μου, συμμετέ-χουν με τον τρόπο τους γιατί τοθέλουν, με στηρίζουν, τα νοιώθωπάντα κοντά μου.

Ο υπέροχος Τζόρτζ Ντούρης«Ε.Κ.»: Πότε αρχίσατε να συνερ-γάζεστε στη δική σας Εταιρεία Δη-μοσίων Σχέσεων;

Ντούρη: Αυτό έγινε αργότερα!Εκλεισε η Long Island Press καιμετά! ήταν εκπληκτικός ο Τζορτζ.Ηταν οραματιστής. Είχε ιδέες καιμετά πραγματοποιούσε. Με το πουξυπνούσε το πρωί γίνονταν πράγ-ματα. Είχε όλη την πόλη στο πόδι,όλα γίνονταν με ένα λόγο του. Κι ηπόλη όλη τον αναζητάει ακόμηγιατί είχε αυτή την απίστευτη ικα-νότητα να δημιουργεί πράγματα,να φέρνει τους ανθρώπους, μαζί νακάνει έργο. Ηταν πάντα ένα βήμαμπροστά. Για μια στιγμή αναποδο-γύριζαν τα πράγματα, την άλληστιγμή πάλι στην κορυφή. Ηταν με-γάλη η ανταπόκριση κι η επικοινω-νία του με τον κόσμο. Ο,τι και να

τους ζητούσε θα το έκαναν σχεδόνανώδυνα. Γεννημένος αρχηγός,πρωτοπόρος.

Αυτός είχε τις ιδέες που όλοι

ακολούθησαν. Αυτός έφερε τουςσωστούς ανθρώπους να συνεχίσουν


11

Το κανάτι και το πιάτο της Αγάπης για τον Ανθρωπο

Από τη Λήμνο, το Μούδρο, με ένα κανατάκι κρασί για τη γιαγιά, το Βόλο με τα μωρά του σεισμού του ‘55 κι ύστερα τα Κέντρα των Ηλικιωμένων της HANAC στην Αστόρια περνάει η Ευαγγελία Ντούρη για να μιλήσει για το σπόρο και τη φύτρωση της Φιλανθρωπίας.Ευαγγελία Ντούρη: Θα ‘μουν δεν θα ‘μουν πέντε χρονών θυμάμαι στη Λήμνο, στο Μούδρο... Η Λούλα, η υπηρέτριά μας, μου έδινε ένα κανατάκι με κρασί του πατέρα μου κι ένα πιάτο με σαρδέλες και μ’ έστελνε στο σπίτι της γιαγιάς μου. Πήγαινα και θυμάμαι πως καθόμασταν μπροστά στο τζάκιτης. Μου έδινε μια γουλιά κρασάκι κι εκείνη έτρωγε τις σαρδέλες της. Ηταν τόση μεγάλη η χαρά μου να την επισκέπτομαι, τόση η ευχαρίστησή μουπου δεν μ’ ένοιαζε αν τα άλλα παιδιά έπαιζαν έξω. Πήγαινα κάθε Σάββατο για να ευχαριστήσω τη γιαγιά μου. Από τότε άρχισα να νοιώθω ευαισθησία για τους γέρους. Ηθελα να της κρατάω το χέρι και να μιλάμε. Ανοιγε η καρδιά μου... Πολύ αργότερα, όταν παντρευτήκαμε με τον Τζορτζ(σ.σ. Τζορτζ Ντούρης), στο γαμήλιο ταξίδι μας, δυο μήνες το καλοκαίρι του ‘55, είχε γίνει μεγάλος σεισμός στην Ελλάδα, στη Θεσσαλία. Θυμάμαι πως πηγαίνοντας πήραμε μαζί μας πακέτα βοήθειας. Ηταν τρομερό αυτό που συνέβαινε εκεί. Ηταν τόσο λυπηρό για μένα να βλέπω στο Βόλομητέρες να μην μπορούν να κρατήσουν τα μωρά τους. Να μου ζητούν να πάρω το ίδιο το παιδί τους στην Αμερική! Πώς μπορείς να αρνηθείς ένα μωρό; Πώς να μπορέσεις όμως από την άλλη να πάρεις ένα παιδί από τη μητέρα του; Μαζί μου ο Τζορτζ με τη μεγάλη,την ανοιχτή την καρδιά του! Είμασταν στο γαμήλιο ταξίδι μας και μαζί μοιράζαμε πακέτα C.A.R.E.! Θέλαμε να φροντίζουμε τους ανθρώπους στην ανάγκη τους κι οι δυο! Κι εγώ κι ο Τζορτζ που το όραμά του σήμερα συνεχίζω!

Pan-Lemnian Philanthropic Association“Hephaestus”, Inc.

44-15 30th Avenue, Astoria, NY 11103 • (718) 932 1120

στην Ευαγγελία Ντουρήεκλεκτό τέκνο της ακριτικής λήμνου

Η ευαγγελία Ντουρή κέρδισε της καρδιές των ομογενών ως νεαρή Greek American

Intependence και τον σεβασμό και την εκτίμηση ως ηγετικό στέλεχος

της HANAC.

εμείς οι συμπατριώτες της από τη λήμνο νοιώθουμε ιδιαίτερη υπερηφάνεια

για τα επιτεύγματά της, τη συγχαίρουμε και αναφωνούμε:

Αξιαεκ του διοικητικού συμβουλίου

WR




12

το έργο τους. Ιθύνων νους, αλλάκαι η καρδιά του! Η καρδούλα του!τόσο γλυκειά και τόσο καλή. Γι’αυτό δημιούργησε. Μοιάζαμε. Ται-ριάξανε οι καρδιές μας! Θυμάμαιπόσο μιλούσαμε για τη HANAC:Συμφωνούσα μαζί του, ένοιωθα τοίδιο με εκείνον. Καμιά φορά βλέ-παμε ότι δεν μπορούσαμε να βοη-θήσουμε τον κόσμο και νοιώθαμετο ίδιο άσχημα.

Προ HANAC χρόνια«Ε.Κ.»: Μέχρι να ιδρυθεί η HANACπώς προσφέρονταν οι κοινωνικέςυπηρεσίες στον κόσμο, στους ομο-γενείς συγκεκριμένα, είτε μεμονω-μένα ή ως κοινότητα;

Ντούρη: Δεν είχαμε κοινωνικέςυπηρεσίες από την άποψη της Πο-λιτείας, του Δήμου που να μεσολα-βεί ένας επαγγελματικός οργανι-σμός για την παροχή τους. Ο Τζορτζ

ήταν ακόμη με την Long IslandPress. Ξεκίνησε ως «κόπι μπόι»,μετά έγινε αστυνομικός ρεπόρτερ,«ρέστοραντ ρεπόρτερ» μετά και τε-λικά προήχθη σε πολιτικό ρεπόρ-τερ.

Η εφημερίδα τον διόρισε επικε-φαλής του «Room 9» στο ΔημοτικόΜέγαρο. Το «Room 9» είναι η δύ-ναμη του Τύπου, το Γραφείο Τύπου,που συμβαίνει να είναι το δεύτεροπιο ισχυρό Γραφείο Τύπου της Αμε-ρικής. Πρώτα είναι της Ουάσιγκτονκαι μετά έρχεται η Νέα Υόρκη.Εκανε φίλους εύκολα τους πολιτι-κούς, τους αξιωματούχους, τους Δη-μάρχους.

Εισροή μεταναστώνΣτο μεταξύ, αυτό που συνέβαινε

ήταν ότι είχαμε μεγάλη εισροή απόμετανάστες. Δεν ήξεραν πού ναβρουν δουλειά, δεν ήξεραν τηγλώσσα. Ηταν η δεκαετία του ‘60.Με τον Τζορτζ όμως στο ΔημοτικόΜέγαρο, με τον Τζόρτζ ο κόσμος

ήξερε ότι είχε ένα δικό του άν-θρωπο. Μάλιστα νόμιζαν ότι ήτανπολιτικός. Ερχόταν η μητέρα σουαπό την Ελλάδα ας πούμε, ήθελεςνα πας να μιλήσεις σε κάποιον γι’αυτό και σου έδειχναν το Δήμοόπου ήταν ένας πολιτικός που θαμπορούσε να βοηθήσει. Κι ο κόσμοςπήγαινε συνέχεια!

«Ε.Κ.»: Κατά την ελληνική συνή-θεια...

Ντούρη: Ακριβώς. Αλλά οΤζορτζ ένοιωθε υποχρέωση να βοη-θήσει. Τα παιδιά χρειάζονταν βοή-θεια, οι γονείς χρειάζονταν γλώσσα,ENSL (σ.σ. English as a second Lan-guage - Αγγλικά ως δεύτερηγλώσσα), οι ηλικιωμένοι χρειάζον-ταν ένα κέντρο να περάσουν τοχρόνο τους.

«Ε.Κ.» Ενα σύστημα λοιπόν κοινω-νικών υπηρεσιών έξω από το δε-δομένο της οικογένειας, της Εκ-

κλησίας.Ντούρη: Βέβαια. Πήγαιναν λοι-

πόν στον Τζόρτζ! Θα πήγαιναν στηνεκκλησία αλλά όχι για υπηρεσίες.Υπηρεσίες όπως εύρεση δουλειάς,κέντρα ηλικιωμένων, νομικούς συμ-βούλους, μεταναστευτικά θέματα,και τόσες άλλες.

«Ε.Κ.»: Ερχόμαστε λοιπόν στηνHANAC όπου και οι Ελληνες μετα-νάστες βρίσκουν πλέον κοινωνικέςυπηρεσίες.

Ντούρη: Η HANAC ιδρύθηκεπολύ πριν από το 1972. Ο Τζορτζκι εγώ είχαμε συνειδητοποιήσει τηνανάγκη για αυτές τις υπηρεσίες. Μι-λούσαμε συνεχώς. Γύριζε σπίτι προ-βληματισμένος. Τι θα κάνω με τουςανθρώπους, μου έλεγε. Τελικά πήγεστον δήμαρχο Lindsay (Λίντσεϊ).Ηταν ένας θαυμάσιος άνθρωπος οΛίντσεϊ κι ήταν και πολύ καλός φί-λος. Αλλά και πριν απ’ αυτό οΤζορτζ κι εγώ συζητούσαμε πώς να

προχωρήσουμε. Απαραίτητα η κοι-νότητα χρειάζονταν υπηρεσίες. Ωςτότε δεν υπήρχε καμία που να μπο-ρούσαν να πάνε οι Ελληνες. Οι Ιτα-λοί είχαν τις δικές τους, οι μαύροι,οι Ασιάτες. Ολοι είχαν τις αντίστοι-χες HANAC εκτός από τους Ελλη-νες. Ετσι ο Τζορτζ πήγε στον Δή-μαρχο. Του είπε λοιπόν ότι έχουμεπολύ σοβαρό πρόβλημα στην ελλη-νική κοινότητα. Δεν έχουμε υπηρε-σίες, τι θα κάνω με όλους τους με-τανάστες που έρχονται να με δουν,που νομίζουν ότι είμαι πολιτικός.Ετσι ο Λίντσεϊ που ήταν πολύ ευαί-σθητος σ’ αυτά τα θέματα, είπε στονΤζορτζ για την κατανομή 75 χιλιά-δων δολαρίων αφού προηγουμένωςγινόταν μια κοινωνική έρευνα γιανα εντοπιστούν και να προσδιορι-στούν οι ανάγκες στις κοινότητες.

«Ε.Κ.»: Πρώτα λοιπόν τη μελέτη.Ντούρη: Βέβαια! Καλέσαμε λοι-

πόν φοιτητές από το Columbia και

ΓΙΑ τοΝ τζορτζ ΝτοΥρΗ: «...ΓεΝΝΗμεΝοσ ΑρχΗΓοσ, πρωτοποροσ. ΑΥτοσ εΙχε τΙσ Ιδεεσ ποΥ ολοΙ ΑΚολοΥθΗσΑΝ. ΑΥτοσ εφερε τοΥσ σωστοΥσ ΑΝθρωποΥσ ... ΙθΥΝωΝ ΝοΥσ, ΑλλΑ ΚΑΙ Η ΚΑρδΙΑ τοΥ! Η ΚΑρδοΥλΑ τοΥ! τοσο ΓλΥΚεΙΑ ΚΑΙ τοσο ΚΑλΑ. ΓΙ’ ΑΥτο δΗμΙοΥρΓΗσε. μοΙΑζΑμε. τΑΙρΙΑξΑΝε οΙ ΚΑρδΙεσ μΑσ! θΥμΑμΑΙ ποσο μΙλοΥσΑμε ΓΙΑ τΗ HANAC: σΥμφωΝοΥσΑ μΑζΙ τοΥ, εΝοΙωθΑ το ΙδΙο με εΚεΙΝοΝ. ΚΑμΙΑ φορΑ βλεπΑμε οτΙ δεΝ μποροΥσΑμε ΝΑ βοΗθΗσοΥμε τοΝ Κοσμο ΚΑΙ ΝοΙωθΑμε το ΙδΙο ΑσχΗμΑ.»


Δεξιά: Η Ευαγγελία Ντούρη, πρόεδρος του Δ.Σ. της HANAC, στο βήμα, σε εκδήλωση για την παρουσίαση προόδου έργου του Οργανισμού. Αριστερά: Ο Ελληνοαμερικανόςπρώην υποψήφιος για το χρίσμα του ρεπουμπλικανού δημάρχου Νέας Υόρκης Τζον Κατσιματίδης και η σύζυγός του Μάργκο Κατσιματίδη, την οποία έχει βαφτίσει Ορθόδοξη(Δέσποινα) η κ. Ντούρη.

το NYU, είχαμε τα χρήματα να τουςπληρώσουμε και τους στείλαμε σ’όλες τις κοινότητες να κάνουν τημελέτη, να καταγράψουν τις ανάγ-κες κ.λπ.. Η μελέτη αυτή υπάρχει.Μετά την υποβολή της θ’ άρχιζε ηχρηματοδότηση. Ετσι κάναμε τηναίτησή μας. Το πρώτο χρηματοδο-τούμενο ποσό ήταν για τους ηλι-κιωμένους, για την Τρίτη ηλικία.Από κει αρχίσαμε. ‘Η μάλλον απότα εκπαιδευτικά κέντρα. Θυμάμαιτον Τζορτζ που μου είπε «πρέπεινα πας να ανοίξεις το σχολείο!».Του είπα «πώς να πάω, έχω τα παι-διά μου τι να κάνω...». Μα πήγα.Και ξεκίνησα με οκτώ τάξεις. Αρχί-σαμε με τη γλώσσα για να μπορούννα μιλούν οι μετανάστες ώστε ναβρουν δουλειά. Αγγλικά λοιπόν καικέντρα για τους ηλικιωμένους ήτανοι πρώτες μας υπηρεσίες. Μάλισταγια τις τάξεις πήγαμε στην Αγία Αι-κατερίνη, στην Αστόρια. Ακόμη καισήμερα υπάρχουν οι τάξεις πουπληρώσαμε με την HANAC.Οι ανοιχτές πόρτες της HANAC

Ντούρη: Πρέπει να ξέρετε ότι ηHANAC, οι πόρτες της HANAC είναιανοιχτές για όλο τον Κόσμο, μα γιαόλους! Ξέρετε ότι διδάσκουμε 27γλώσσες τώρα στη HANAC; Μετα-νάστες από το Αφγανιστάν, την Ιν-δία, την Κίνα, την Κορέα! Δεν μπο-ρείτε να φανταστείτε... Κι είναιθαυμάσιοι άνθρωποι, πόσο μάλλοναν τους φέρεσαι καλά... Ετσι αρχί-σαμε λοιπόν. Ο Δήμαρχος μάςέδωσε την πρώτη επιχορήγηση κιαπό κει και πέρα πήραμε κι άλλαπρογράμματα. Ανοίξαμε τις υπηρε-σίες μας σε όλες τις κομητείες τηςΝέας Υόρκης εκτός από το ΣτάτενΑιλαντ. Αλλά κι εκεί ήμασταν πα-λιότερα. Μάλιστα πάλι σε ΕλληνικήΕκκλησία γιατί θέλαμε να βοηθή-σουμε τις εκκλησίες. Το ήθελε οΤζορτζ παρά το θέμα Αρχής μεταξύΠολιτείας Εκκλησίας. Πάλι εδώπρωτοπόρος και πραγματιστής.Ηταν το πρόσωπο που έκανε φί-λους παντού για να βοηθήσει αυ-τούς που είχαν ανάγκη. Ηξερε πωςμέσα από την πολιτική και την ισχύπου έχει η πολιτική μπορεί να υλο-ποιηθούν πράγματα, πως μέσα από

την πολιτική και έργο γίνεται καιυπηρεσίες προσφέρονται. Οι υπη-ρεσίες που οραματιζόμασταν κι οιδυο να προσφερθούν. Ο Τζορτζμπορούσε να ζητήσει τη βοήθειαγιατί ήξερε ότι κάποιος τι χρειαζό-ταν. Ζητούσε, έπαιρνε και μετάέδινε τη βοήθεια. Ξέρετε, κάθεφορά που σου ζητάω κάτι και τοκάνεις πρέπει εσύ με τη σειρά σουνα ανταποκριθείς. Ετσι είναι η ζωή.Ανταπόδοση! Πολύς κόσμος το κα-ταλαβαίνει αυτό και γι’ αυτό δενθέλει να βοηθηθεί πολλές φορές.Σκέφτεται και λέει πως μετά απότη βοήθειά του από κάποιον θαπρέπει να του ανταποκριθεί.

Η HANAC σήμεραΝτούρη: Σήμερα η HANAC είναι

τεράστια! Είμαστε μία από τις με-γαλύτερες υπηρεσίες στην πόλη.Εχουμε 40 διαφορετικά προγράμ-ματα που προσφέρουμε στην Κοι-νότητα και περίπου 300 εργαζόμε-νους. Είχαμε περισσότερους!Ειχαμε 2.700 αλλά ένα από τα προ-γράμματά μας λόγω της αλλαγήςτου Συστήματος Βοήθειας Υγείαςέκλεισε. Ηταν το πρόγραμμα βοή-θειας ατόμων με ανάγκες στο σπίτι.Οι Home Attendants. Οσο κι αν μαςείχε πειράξει έπρεπε να το αλλά-ξουμε. Ολα έχουν σχετιστεί τώραμε το πώς ορίζεται η Υγεία. Οι δικοίμας αποκλειστικοί δεν θα μπορού-σαν να παράσχουν φάρμακα στουςκατ’ οίκον ανήμπορους, ήταν απλάβοηθοί. Σήμερα έχουμε αδειοδοτη-μένους κατ’ οίκον βοηθούς κι όχιαπλά βοηθούς. Οι δεύτεροι δενμπορούν να χορηγήσουν φάρμακα.Δεν έχουν άδεια. Υπάρχουν δύο με-γάλες υπηρεσίες που μπορούν ναδιαθέσουν αποκλειστικούς κατ’ οί-κον βοήθεια. Οχι εμείς πάντως.Εξακολουθούμε να έχουμε τερά-στιες υπηρεσίες.

«Ε.Κ.»: Πώς προσλαμβάνετε τοπροσωπικό σας;

Ντούρη: Νοιώθω πολύ τυχερήμε το θαυμάσιο προσωπικό πουέχουμε, είναι όλοι τους τόσο αφο-σιωμένοι! Δεν μπορείς να το πιστέ-ψεις. Πιστεύουν σ’ αυτό που κά-

νουν. Ο κ. Τζον Καιτέρης προσλαμβά-

νει απ’ όλες τις εθνότητες, μέσααπό αγγελίες και μετά από συνεν-

τεύξεις. Είναι ο Εκτελεστικός Διευ-θυντής και Εκτελεστικός Επιχειρη-ματικός Διευθυντής. Η ίδια δενασχολούμαι με το Λειτουργικό

σχήμα των Υπηρεσιών. Είμαι η πρό-εδρος του Διοικητικού Συμβουλίου.



13

«εΚεΙΝΑ τΑ χροΝΙΑ εΙχΑμε τΗΝ GOYA, «THe GreeK οrTHOdOx YOuTH OF AmerICA»,

ΚΑΙ ΓΙΝοΝτΑΝ πολλΑ πρΑΓμΑτΑ.... Η GOYA ΗτΑΝ τερΑστΙΑ, εΙχε μεΓΑλεσ επΙτΥχΙεσ.

ΚΑθε εΚΚλΗσΙΑ εΙχε ΚΙ εΝΑ τμΗμΑ ΚΙ ο ΑΓΙοσ ελεΥθερΙοσ το δΙΚο τοΥ. ΚΑθε χροΝο

ΚΑΝΑμε τΗ ΓΙορτΗ τΗσ ελλΗΝΙΚΗσ ΑΝεξΑρτΗσΙΑσ ΚΑΙ το δΙΑΓωΝΙσμο

ΓΙΑ τΗΝ «μΙσ ΑΝεξΑρτΗσΙΑ». ΚΑθε εΚΚλΗσΙΑ, ΚΑθε GOYA επελεΓε τΗΝ ΚοπελΑ

ποΥ θΑ δΙΑΓωΝΙζοτΑΝ. ο ΑΓΙοσ ελεΥθερΙοσ επελεξε εμεΝΑ το 1955»

1625 Third Avenue, New York, NY 10128Tel: 212.369.8700 | Fax: 212.289.8461

Ειδικευμένος στην Αναπαραγωγική Ενδοκρινολογία

Board Certified in Ob/Gyn and Reproductive Endocrinology

Γυναικεία - Ανδρική ΥπογονιμότηταΕξωσωματική Γονιμοποίηση - Δωρεά ωαρίων

Ορμονικές ΔιαταραχέςΓυναικολογικά Προβλήματα

Διαταραχές Θυρεοειδή

Accepts most insurance plansAdvanced Fertility Services

Δέχεται καθημερινά, 6 μέρες την εβδομάδα



14

Ηκ. Ευαγγελία Ντούρη μετανάστευσε από τηΛήμνο στις ΗΠΑ σε ηλικία 11 ετών με την οικογένειάτης και εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη. Στα 18 της

γνώρισε και παντρεύτηκε τον Τζορτζ Ντούρη διακεκριμένοδημοσιογράφο και επιτυχημένο επαγγελματία ΔημοσίωνΣχέσεων. Απέκτησαν δύο παιδιά, τη Λίτσα και τον Τομ. Ταμεγάλωσαν και μετά συνεργάστηκε με το σύζυγό της στηνΕταιρία του Δημοσίων Σχέσεων «George Douris Associates».Διατέλεσε Αντιπρόεδρος της Εταιρίας από το 1978 ως το1995.

Ο Τζορτζ Ντούρης, Θεσσαλικής καταγωγής γεννημένοςστο Μανχάτταν, «φαινόμενο» δημοσίων και πολιτικών σχέ-σεων ήταν δημοσιογράφος της «Long Island Press.» Επικε-φαλής του Room 9 (Γραφείου Τύπου) στο Σίτι Χολ και κά-λυπτε την πολιτική σκηνή, τον Δήμαρχο και το ΔημοτικόΣυμβούλιο της Μητρόπολης του κόσμου.

Ηταν επίσης ενεργό μέλος πολλών οργανώσεων, μεταξύαυτών το περίφημο «The inner Circle», στο οποίο ήτανΠρόεδρος το 1974. Στη Λέσχη συμμετέχουν αποκλειστικάπολιτικοί συγγραφείς. Κάθε χρονιά διοργανώνουν ένα δεί-πνο όπου οι δημοσιογράφοι σατιρίζουν πολιτική και πολι-τικούς της Ουάσιγκτον, του Αλμπανυ και του Δήμου τηςΝέας Υόρκης.

Στο τέλος κάθε παράστασης... αντικρούει ο Δήμαρχος τρα-γουδώντας και χορεύοντας με ηθοποιούς από το Μπροντ-γουέη. Ο Ντούρης κι έγραψε και έδινε παράσταση στηνεκδήλωση. Είναι μια από τις μεγαλύτερες κοινωνικές εκδη-λώσεις του Δημάρχου της Νέας Υόρκης που πραγματοποιείταιστο Χίλτον της Νέας Υόρκης και συμμετέχουν πάνω απόχίλιες προσωπικότητες.

Διατέλεσε επίσης Πρόεδρος του «The New York Pressclub», την Ενωση των και για τους εργαζόμενους δημοσιο-γράφους και επαγγελματίες στα ΜΜΕ. Δυναμικός καιενεργό μέλος της Ελληνοαμαρικανικής Κοινότητας, υπήρξεο αποφασιστικός και αποτελεσματικός ομογενής στις επαφέςτου με τους πολιτικούς της Νέας Υόρκης.

Μετά το κλείσιμο της «Long Island Press» εργάστηκε ωςδημοσιογράφος σε διάφορες εφημερίδες μεταξύ των οποίων,επί ιδιοκτησίας Ευγ. Ρωσσίδη, ο «Εθνικός Κήρυξ», οπότεκαι η δική τους έκδοσή του Σαββατοκυριακάτικου ΑγγλικούΤεύχους.

Η από κοινού Τζορτζ και Ευαγγελίας Ντούρη αντίληψητων αναγκών, τη δεκαετία του 60, των εθνοτήτων χαμηλήςκοινωνικοοικονομικής τάξης της πόλης της Νέας Υόρκηςπου υποδεχόταν νέο μεταναστευτικό ρεύμα, η ταιριαστήμεταξύ τους σχέση στην οικογενειακή και επαγγελματικήζωή τους, που ακόμη και με τα παιδιά τους μετέφεραν στουςκύκλους των ενεργών πολιτικών της Νέας Υόρκης και τανά-πλαλιν, η ισχύς των κοινωνικών και πολιτικών επαφώντου και το φύσημα ψυχής μέσα τους, το φιλανθρωπικόζωτικό ενδιαφέρον τους – όραμα για ένα καλύτερο αύριοέστρεψε τους Ελληνοαμερικανούς ενεργούς πολίτες στην από-φαση μιας οργανωμένης από την πλευρά τους αντιμετώπι-σης της πραγματικότητας των μειονοτήτων. Μιας κατάστασηςπου ο ίδιος βίωνε στο “Room 9” του Δημοτικού Μεγάρουαπό τους ίδιους τους πατριώτες του που τον θεωρούσαν τονίδιο πολιτικό. Η επίσημη και τεκμηριωμένη (Μελέτη, 1972)πρότασή των δυο ώριμων στη ζωή και στη σκέψη Ελληνοα-μερικανών για παροχή κοινωνικών υπηρεσιών στις κοινότητεςμε ζωτικές ανάγκες, πρωτίστως η Ελληνοαμερικανική, έτυχετης ηθικής κατ’ αρχήν υποστήριξης του Δημάρχου ΝέαςΥόρκης Lindsey από τη Διοίκηση του οποίου εξασφαλίζεταιεπιδότηση για την ίδρυση της Hellenic American Neighbo-rhood Action Committee, της HANAC, το 1972.

Από την ίδρυσή της ως και σήμερα η HANAC έχει στοενεργό δυναμικό της εγκαταστάσεις Κατοικίας για Ηλικιω-μένους συνταξιούχους κι αντίστοιχα χρηματοδοτούμενα προ-γράμματα. Στις πρώτες περιλαμβάνονται τα τρία κέντραστην Αστόρια ονομαστικά, το George T. Douris Tower, PCASenior Residence, και Archbishop Iakovos Senior Residenceστα οποία, αναφερόμενοι στους αριθμούς της ομογένειας,η συμμετοχή θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη που ήτανπάντα και το ζητούμενο του ίδιου του κ. Ντούρη όπωςσήμερα της κ. Ντούρη. («Κάντε αιτήσεις» έλεγε πάνταστους Ελληνες η κ. Ντούρη χωρίς ανταπόκριση) Από τα ενγένει 40 προγράμματα, σε σχέση με τα κέντρα διαμονής, ανα-φέρονται των ηλικιωμένων (εστίαση, φροντίδα, ψυχαγωγία,υποστήριξη κ.λ.π.), μαθητών σε διακοπές (OTS- συμβου-λευτική, δραστηριότητες, καλοκαιρινή απασχόληση) καιηλικιωμένων (εκπαίδευση για εργασία, προώθηση κι εύρεσηεργασίας – JTBO, GED, ESOL).

Eleni Kalogeras: Οι υπηρεσίες της HANAC, διαρκώς σελειτουργία-προσφέρονται αδιακρίτως φυλής και θρησκεύ-ματος σε εκείνους τους αιτούντες που νομιμοποιούνται οαριθμός των οποίων ανέερχεται σήμερα σε 30000 άτομακαι το ανθρώπινο δυναμικό του Οργανισμού σε 300. Οαριθμός υπερέβαινε τις 2000. Μετά από τη διαφοροποίησητου συστήματος υγείας στη Νέα Υόρκη και απαγόρευσης χο-ρήγησης φαρμάκων από τους οικιακούς βοηθούς στουςανθρώπους με ειδικές ανάγκες ή με ανάγκες απακατάστασηςμετά από το νοσοκομείο που φροντίζουν, σχεδόν καταργή-θηκε το πρόγραμμα των βοηθών αυτών.

Για το κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο της μέσω των

υπηρεσιών της HANAC η κ. Ευαγγελία Ντούρη έχει τιμηθείκαι επιβραβευθεί από πολιτικούς αξιωματούχους τουΔήμου και της Πολιτείας της Νέας Υόρκης καθώς και από Ελ-ληνοαμερικανικούς Συλλόγους.

Η μεγάλη όμως ανταπόδοση που νοιώθει η ίδια έρχεταιμέσα από τη HANAC. Γιατί σ’ αυτή γνωρίζει πολύ ενδιαφέ-ροντες, απίστευτους ανθρώπους που αλλού δεν θα συναν-τούσε ποτέ. Μιλώντας στον «Ε.Κ.» για τις «Συνομιλίες τηςμε την Ευαγγελία Ντούρη» μεταφέρει την αίσθηση του πα-τρικού σπιτιού της, «πάντα γεμάτο μουσική...πάντα γορτινό»όπου ο πατέρας της έπαιζε βιολί κι η μητέρα της μαντολίνο.Κι όπου η μητέρα της ήταν μια υπέροχη οικοδέσποινα. Ηίδια οικοδέσποινα στα κέντρα της HANAC σήμερα μοιράζεταιτη σημαντική ιστορία των ενοίκων που έχει βαρύτητα καιγια την ίδια. Και τους ακούει, όπως λέει, με σεβασμό, προ-στατευτικότητα και αξιοπρέπεια.

Οπως βαρύτητα είχε και έχει στη ζωή και στο έργο τηςκι η Ελληνοαμερικανική κοινότητα κι η Εκκλησία:«Η HANACείναι πάντα διάθεσιμη να βοηθήσει την Εκκλησία οποτεδή-ποτε χρειαστεί. Μάλιστα δέχεται ήδη συστάσεις και συνερ-γαζόμαστε», λέει στον «Ε.Κ.» αναφέροντας το Παρεκκλήσιτου Αγίου Γεωργίου στο Κτίριο George T. Douris προσκα-λώντας τη συντάκτη της στις τρεις προστατευτικές Εικόνεςτης:Ο Αγιος Φανούριος. Η «Κυρά της ΠαντοτεινήςΒοήθειας» του εκλιπόντα συζύγου της, δώρο του απότον Καρδινάλιος της Ρώμης Τσιάπι, όταν είχε επισκεφθείτη Νέα Υόρκη κι «ο Τζόρτζ είχε αναλάβει τις Δημόσιες Υπο-θέσεις του. Και μια Ανεκτίμητη Παναγιά. Από τον Παππού τουΠαππού της.

Ο ΑΕΑΝΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ ΝΤΟΥΡΗ


15

Πάνω αριστερά . Από αριστερά: Ο Τζόρτζ Ντούρης και η σύζυγός του Ευαγγελία Ντούρη, συνιδρυτής της ΗΑΝΑC σε πολιτική εκδήλωση με την Αileen Golden και τον σύζυγό τηςHoward Golden, Δημοκρατικό Πρόεδρο (1977-2001) του Μπρούκλιν μία από τις τέσσερις σήμερα κομητείες της Νέας Υόρκης που ισχύουν και λειτουργούν τα προγράμματα τουΚοινωνικού Οργανισμού. Αριστ. Κέντρο: Εορταστική εκδήλωση της HANAC προς τιμήν του Γιώργου Παρασκευαϊδη. Στο στιγμιότυπο η Ευαγγελία Ντούρη, πρόεδρος της HANACμε τον ιδιοκτήτη της μεγάλης ελληνικής Κατασκευαστικής Εταιρείας. Κάτω αριστερά: Από τις αμέτρητες χαρούμενες και επιβραβεύσιμες στιγμές της οικογενειακής ζωής τουκυρίου και της κυρίας Τζορτζ Ντούρη. Στο στιγμιότυπο, πατέρας και κόρη, η Λίτσα - Χαρίκλεια, το όνομα της γιαγιάς της - μητέρας της μητέρας της Ευαγγελίας που τηνχειροκροτεί.Πάνω δεξιά: HANAC, ετήσια εορταστική εκδήλωση (Gala) 2005: (Α): Η πρόεδρος του Οργανισμού κ. Ευαγγελία Ντούρη με την Marshall της κομητείας του ΚουίνςΑλεξάνδρα Ρόζα. Για κάποιο πολύ σημαντικό λόγο γίνονται «τα ερανικά γκαλά» της HANAC, λέει η κ. Ντούρη στον «Ε.Κ.»: «... χρήματα από ένα δείπνο, ένα χορό μπορούμε να ταβάλουμε σ’ ένα διαφορετικό πρόγραμμα ή ακόμα -πολύ σημαντικό- σ’ ένα πρόγραμμα που είναι πολύ πιθανόν να χάσει την επιδότησή του. Αυτά ακριβώς τα χρήματα πουπροέρχονται από τις εκδηλώσεις μπορεί να γίνουν ένα άλλο πρόγραμμα για τον κόσμο ή να καλύψουν το κενό της επιδότησης μέχρι να επανισχύσει το πρόγραμμα. Γι’ αυτό λέγωότι πρέπει να κάνουμε ακόμα περισσότερα δείπνα και χορούς πόσο μάλλον μια εποχή που κόβονται τα προγράμματα!».



16


17

Συμβουλεύοντας μια νέαΕλληνοαμερικανίδα σήμερα

Κατ’ αρχήν ως γυναίκα πρέπει να έχει τη δική της ταυτότητα. Αν κι η ίδια παν-τρεύτηκα πολύ μικρή δεν έχασα την ταυτότητά μου. Ο άνδρας μου (σ.σ. ΤζορτζΝτούρης) ήταν καταπληκτικός, με ωθούσε να γίνω αυτό που ήθελα, να ανα-πτυχθώ! Ποτέ δεν μου είπε μην κάνεις αυτό, μην κάνεις το άλλο! Ωρίμαζα μαζίτου και συγχρόνως αναπτυσσόμουν μέσα από τα δικά μου ενδιαφέροντα. Παρα-κολουθούσα μαθήματα που μου άρεσαν, που πρόσθεταν στη μόρφωσή μου. Ναι,το κέντρο της ζωής μου ήταν ο άνδρας μου, αλλά η ζωή μου δεν σταματούσε σ’αυτό, μάλλον άρχιζε από εκεί. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό μια νέα γυναίκα ναέχει την ταυτότητά της αλλά και να κτίζει πάνω σ’ αυτή. Σήμερα οι γυναίκες γί-νονται επιχειρηματίες. Εχουν ισχυρή ταυτότητα μέσα στο γάμο τους επειδή έχουντη μόρφωσή τους. Με τη μόρφωσή τους μπορούν να πάνε όπου θέλουν. Ομως,πρέπει να θυμούνται τις ρίζες τους τις ελληνικές! Δεν εννοώ να βάλουν μια ετικέταστο κούτελό τους που να λέει «είμαι Ελληνίδα». Αλλά να ξέρουν αυτή την αξία,πόσο ωραία είναι η ελληνική παράδοση και πόσο σημαντική η κληρονομιά τηςΕλληνίδας. Και πρέπει να είναι υπερήφανες γι’ αυτό και να το περάσουν και σταπαιδιά τους. Επίσης, να μιλάνε τη γλώσσα μας! Πρέπει να μιλάμε τη γλώσσα μας!Η ίδια το έκανα με παιδιά μου και τη μιλάνε καλά! Δεν το κάνουν πολλές μητέρεςσήμερα, που θα έπρεπε. Πολλές δεν ξέρουν τη γλώσσα οι ίδιες. Δεν πηγαίνουνκαν στην εκκλησία. Πρέπει να είμαστε υπερήφανοι οι Ελληνες για την κληρονομιάμας. Μα... Θεέ μου μιλάμε για την Ελλάδα! Μα στην Ελλάδα είναι οι ρίζες του Κόσμου, η αρχή του παντός! Αλλά όχι μόνον αυτό... Πρέπει να προχωράνε, ν’ ανεβαίνουν. Να θυμούνται όμως πως είναι Ελληνίδες και να το μαθαίνουν και στα παιδιά τους!


Ωστόσο, συνεργάζομαι πολύ με τον κ. Και-τέρη. Μιλάμε για όλα ο ίδιος κι εγώ, αναφέ-ρεται ως προς το έργο κι η ίδια επισκέπτομαιτις εγκαταστάσεις μας. Βλέπω τις υπηρεσίεςπου προσφέρονται κι έχω πλήρη εικόνα τωνπρογραμμάτων. Πέρα όμως από αυτό τορόλο μου πηγαίνω πολύ συχνά και βλέπωτους ηλικιωμένους στα κτίριά μας.

«Συνομιλίες με την κ. Ντούρη»Ντούρη: Μια φορά το μήνα έχω η ίδια

στο πρόγραμμά μου, το «συνομιλίες με τηνκα Ντούρη». Ξέρετε πόσο θέλουν να μιλούνοι ηλικιωμένοι! Θέλουν να κουβεντιάζουν.Θέλουν να σου κρατούν το χέρι, θέλουν νασου μιλάνε για τη ζωή τους ν’ ακούν για τηδική σου. Ετσι αποφάσισα ότι μπορούμε ναέχουμε τις «Συνομιλίες με την κ. Ντούρη».Τους έχω πει «ακούστε, δεν θέλω ν’ ακούσωη ίδια κανένα παράπονο για το διαμέρισμάτους ή το κτίριο. Γι’ αυτό υπάρχει ο αρμόδιοςνα πάτε. Εδώ έρχομαι σα φίλη! Θα μιλάμεσα φίλες! Θα μου λέτε τη ζωή σας, θα σαςλέω για τη δική μου. Θα μιλάμε για την πο-λιτική... Ετσι μια φορά το μήνα συναντιόμα-στε και κάνουμε τις συζητήσεις μας! Τουςεπισκέπτομαι στο Κτίριο των ΗλικιωμένωνPCA. Θ’ αρχίσω τώρα να πηγαίνω και στουΑρχιεπισκόπου Ιακώβου, στην Αστόρια πάλι,Μπρόντγουεϊ και 21 δρόμοι.

Με την ευκαιρία θέλω να πω ότι οι δια-μένοντες εδώ είναι μεγαλύτερης ηλικίαςεπειδή τους φροντίζουμε πολύ. Ζουν περισ-σότερο! Προσφέρουμε γεύματα για παρα-πάνω από 150 άτομα στο κτίριο του GeorgeT. Douris Tower και 100 νομίζω στου Αρχιε-πισκόπου Ιακώβου. Στο καινούργιο δεν σερ-βίρουμε γεύμα αλλά αν το επιθυμούν ορι-σμένοι μπορούν με δικά μας λεωφορεία ναπηγαίνουν σ’ ένα από τα δύο άλλα κτίρια.

Κάντε αιτήσεις λέω στους Ελληνες

Τα κτίρια είναι διαμονής ηλικιωμένων μεχαμηλό εισόδημα. Για τους διαμένοντες στηνπολυκατοικία του Αρχ. Ιακώβου το εισόδημαδεν πρέπει να είναι πάνω από 18 ή 19 χιλδολάρια το χρόνο και πληρώνουν το 1/3 απότην κοινωνική ασφάλισή τους. Ολα τα άλλατους προσφέρονται. Ολα τα κέντρα είναιυπερπλήρη. Στου Ιακώβου υπάρχει τώρα μιαλίστα αναμονής 3.000 αιτήσεων. Αν αυτή τηστιγμή υποβάλεις αίτηση παίρνεις αμέσωςτον αριθμό αναμονής σου. Στο George T. Do-uris νομίζω η λίστα υποψηφίων είναι 1.000άτομα. Εδώ το εισόδημα είναι λίγο μεγαλύ-τερο. Οσο για το HANAC PCA, το καινούργιο,που ήταν μόνον 66 διαμερίσματα, έχουμε2.700 αιτήσεις. Σ’ όλα τα κτίρια διαμένουνκάτοικοι όλων των εθνοτήτων. Και ξέρετε τιμε στενοχωρεί;

Κάθε φορά που ανοίγουμε ένα καινούργιοκτίριο λέμε στους Ελληνες κάνετε τις αιτήσειςσας τώρα που είναι νωρίς! Και τι μας λένε!Μα αφού είναι κλήρωση η υπόθεση, ποιοςζει ποιος πεθαίνει. Μα βάλτε την αίτηση τουςλέμε, τι θα χάσετε. Αν κληρώνονται οι Ελλη-νες θα έχουμε περισσότερους Ελληνες μαζίμας. Μα δεν μ’ ακούνε! Οταν όμως ανοίξουμετο κτίριο νάτοι...

«Ε.Κ.»: Πώς το γνωστοποιείτε;Ντούρη: Το ανακοινώνουμε στις εφημε-

ρίδες ή πηγαίνοντας ο κ. Καιτέρης στις συ-νεδριάσεις του Συλλόγου ΕλληνοαμερικανώνΙδιοκτητών Ακινήτων ή η ίδια όταν μιλάωμε τον κόσμο στις εκκλησίες κ.λπ. Τους λέωβάλτε τις αιτήσεις σας για σας για τους δι-κούς σας. Αλλά πάντα η ίδια ιστορία! Αυτόείναι λαχείο λένε, ποιος κάθεται να περιμέ-νει. Επιμένω... κάντε αιτήσεις δεν χάνετε τί-ποτα. Δε βγαίνει τίποτα λένε οι Ελληνες!Βγαίνει, βγαίνει γιατί δεν την υποβάλετελέγω εγώ! Επειτα όμως μου τηλεφωνούν.«Θα με βάλετε» μου λένε. «Οχι» λέω δενμπορώ, δε γίνεται αυτό. Στην Ελλάδα μπορείνα γίνεται κάτι τέτοιο γι’ αυτό έχουν και τοπρόβλημα. Εμείς δεν μπορούμε να κάνουμεκάτι τέτοιο γιατί θα έχουμε πρόβλημα μετην Κυβέρνηση, με την άδειά μας. Δεν γί-νονται χατήρια κι εξαιρέσεις και ρουσφέτιαεδώ.

Για την τελευταία κλήρωση, στο κτίριοPCA Senior Residence που διαθέτει 66 δια-μερίσματα, πολύ όμορφο είχαμε 2700 αιτή-σεις. Κληρώθηκαν τα 66 διαμερίσματα κιαμέσως μετά ξαναέγινε εγγραφή για ένα ένααπό αυτά. Οπως είπα πριν, αν έχεις κάνειτην αίτησή σου και θες να ξέρεις τον αριθμόσου μπορείς να τηλεφωνήσεις και να σουπουν. Ποτέ δεν πετάμε τις αιτήσεις. Νοιώθωαπογοητευμένη που δεν συμμετέχουν στιςκληρώσεις κι ειλικρινά θα ήμουν πάρα πολύευχαριστημένη αν έβλεπα περισσότερους οιΕλληνες στα Κτίρια Ηλικιωμένων της HA-NAC! Στατιστικά τώρα στο George T. Douris


18


Αριστερά: Αποψη του «George T. Douris Tower», 27η οδός και Λεωφ. Χόιτ, Αστόρια. Τι-μώντας το έργο και τη μνήμη του Τζορτζ Ντούρη, η κ. Ευαγγελία Ντούρη, σύζυγος τουεκλιπόντα, πρόεδρος Δ.Σ. του Οργανισμού και τα μέλη έδωσαν το όνομα του ιδρυτήτης HANAC. Ανέγερση 7/2009, δυναμικότητα 183 (+1) διαμερίσματα. ΔιαθέτειΚέντρο με Υπηρεσίες εστίασης & ψυχαγωγίας, Επαγγελματική Κουζίνα (Σεφ &Μάγειρες), Αθλητικό και Συνεδριακό κέντρο, Αίθουσα Τέχνης & Εικαστικών, Ησυχα-στήριο, Γραφείο Υποθέσεων για τους χαμηλοσυνταξιούχους της κοινότητας τηςΑστόριας & Γραφείο Διαχείρισης. Κάτω Δεξιά: Η κ. Ευαγγελία Ντούρη, πρόεδρος τηςHANAC μαζί με συνταξιούχους στο κτίριο των Ηλικιωμένων PCA στους 33 δρόμουςστην Αστόρια. Στο μηνιαίο πρόγραμμα της κ. Ντούρη υπάρχει «ο κλεισμένος» χρόνος«Συνομιλίες με την κα Ντούρη». Είναι το ραντεβού της με τους ηλικιωμένους. Κουβεν-τιάζουν για τη ζωή τους όπως κάνουν οι φίλοι!


19

έχουμε 25% Ελληνες, στου ΑρχιεπισκόπουΙακώβου 65 ή 60% και 25% στο PCA SeniorResidence.

«Ε.Κ.»: Πώς είναι τα διαμερίσματα; Προτεί-νετε τη διακόσμησή τους;

Ντούρη: Κατ’ αρχήν είναι ατομικής ή δυ-ναμικότητας ζευγαριού, που πρέπει ο αιτώννα είναι 62 ετών και άνω. Είναι μιας κρεβα-τοκάμαρας διαμερίσματα και στούντιος στοτελευταίο. Στο George T. Douris είναι όλαμιας κρεβατοκάμαρας, εκτός από του επι-στάτη που έχει δύο. Στου Αρχ/που Ιακώβουέχουμε μερικά στούντιο και κυρίως μιας κρε-βατοκάμαρας.

Το George T. Douris είναι κτίριο κληροδό-τημα, το διακρίνει μια πολυτέλεια. Το διακό-σμησα με ταπετσαρία και ωραία πατώματα,είναι πολύ ιδιαίτερος χώρος για μένα, αν κιόλα τα κτίριά μου είναι όμορφα... Θέλω νασας πω, θυμώνω όταν επισκέπτομαι κατοικίεςηλικιωμένων -και πιστέψτε με έχω επισκε-φθεί πολλές- να βλέπω σκοτεινούς σχεδόναποκρουστικούς χώρους, να έχουν βρώμικαπατώματα.

Δεν είναι τέρας το γέραςΝτούρη: Μα γιατί οι άνθρωποι να νομί-

ζουν ότι επειδή έχεις φτάσει σε μια ηλικίαθα πρέπει να ζεις σε τέτοιες συνθήκες; Η ίδιαλέω στους συνεργάτες μου να προσφέρουμεστους ηλικιωμένους μας το πιο όμορφο περι-βάλλον σ’ αυτό το στάδιο της ζωής τους, αφούδουλέψανε σκληρά στη ζωή τους, μόρφωσανκαι πάντρεψαν τα παιδιά τους έχουν τα εγ-γόνια τους ήρθε η ώρα να χαρούν τη ζωήτους, να περάσουν καλά γεράματα «to smellthe roses». Είναι ο καιρός τους να χαίρονταιτη ζωή τους μέσα στο σπίτι τους, στο ωραίοδιαμέρισμά τους με τα όμορφα χρώματα, ταωραία πατώματα, με ταπετσαρίες, με λουλου-

διασμένους κήπους! Ξέρετε έχουμε κήπους,στο πίσω μέρος των κτιρίων. Μα γιατί οι άν-θρωποι να νομίζουν ότι όταν φτάσεις σε μιαηλικία θα πρέπει να ζήσεις σ’ ένα απαίσιοπεριβάλλον;«Ε.Κ.»: Ποιοι σκέφτονται έτσι; Είναι μήπωςένα παλιάς γενιάς ελληνικό σκεπτικό ή κά-νουμε λάθος;

Ντούρη: Κάνετε λάθος! Νομίζω ότι όλοισκέφτονται κάπως έτσι. Γερνάς λένε, αρκετά!Δε χρειάζεσαι τίποτα άλλο τώρα. Σου αρκείένα δωμάτιο να κοιμηθείς κι αυτό είναι όλο.Μα αυτό δεν είναι σωστό! Οι ηλικιωμένοι εί-ναι οι πιο ευπαθείς άνθρωποι της κοινωνίαςμας και πρέπει να τους φροντίζουμε!

Τα δύο κτίρια τα έχουν τα κέντρα τουςπου όλοι μπορεί να τα επισκέπτονται. Δενείναι υποχρεωτικό να μένουν στα κτίρια γιανα περάσουν την ώρα τους σ’ αυτά. Κι αν εί-σαι συνταξιούχος μπορείς να παίρνεις μέροςκαι σε όλα τα προγράμματα. Μπορείς ναπαίρνεις και το γεύμα σου δωρεάν. Προτεί-νουμε μια συμμετοχή, μια δωρεά 1,25 δολά-ρια αλλά δεν είναι υποχρεωτικό. Το γεύμαείναι πλήρες και ισορροπημένο και μαγει-ρεύεται στη μεγάλη υπέροχη κουζίνα του κτι-ρίου George T. Douris όπου έχουμε τον σεφκαι τους μαγείρους μας. Από κει μεταφέρον-ται στου Αρχιεπισκόπου Ιακώβου. Το νέο κτί-ριο δεν έχει κουζίνα, δεν τους δίνουμε ταγεύματα εκεί. Εχουμε 7 λεωφορεία. Τους πη-γαίνουμε για τα ψώνια τους, στα ραντεβούμε τους γιατρούς τους και στις επισκέψειςτους στα άλλα κτίρια.

«Ε.Κ.»: Συχνά οι Ελληνοαμερικανοί πολιτι-κοί μας, ο κ. Μ. Γιάνναρης, η κ. Σιμωτάαναφέρονται στους ηλικιωμένους στηνΑστόρια και τους έχουμε δει να επισκέπτον-ται τις κατοικίες της HANAC. Συνεργάζεστε;

Ντούρη: Μα βέβαια! Πάντα μας επισκέ-πτονται! Είναι θαυμάσιοι φίλοι! Τους χρει-αζόμαστε τους πολιτικούς μας! Αυτοί πραγ-ματικά δίνουν μάχες για μας, για ναπαίρνουμε τις επιδοτήσεις από το Αλμπανι κιαπό οπουδήποτε έρχεται η βοήθεια. Κι εδώσας λέγω πόσο καλός ήταν ο κ. Ντούρης!Γιατί τους ήξερε όλους.

«Ε.Κ.»: Οι ιερείς επισκέπτονται τους ηλι-κιωμένους;

Ντούρη: Οχι προγραμματισμένα. Από τηνπλευρά μας, εξυπηρετούμε πολλούς από τουςομογενείς που μας στέλνει η Εκκλησία γιατις ανάγκες τους για διάφορα προβλήματα...Ο Τζορτζ πάντα πίστευε στη συνεργασία μετις Εκκλησίες και τις Κοινότητες. Ηταν ο πρώ-τος και παραμένει ο πρώτος που έχει τιμήσειτο ίδιο το όνομα της Ορθοδοξίας. Θαύμαζετη δυναμική παρουσία του ΑρχιεπισκόπουΙακώβου. Κι όταν ολοκληρωνόταν το κτίριοστους 21 δρόμους και θέλαμε να του δώσουμετο όνομά μου είχε πει πως δεν υπήρχε κα-νένα δημόσιο κτίριο που να αναφερόταν στηνΟρθοδοξία, ούτε σε Νοσοκομείο, ούτε σε Κοι-νωνικό Κέντρο! Πουθενά! Γι’ αυτό έδωσε τοόνομα του Αρχιεπισκόπου Ιακώβου. Δενυπάρχει κανείς που να περνά από κει και ναμην βλέπει το όνομα! Μάλιστα σε δρόμο πουπηγαίνει στη λεωφόρο για το αεροδρόμιο


Πάνω δεξιά: Τζον Καιτέρης: ο εκτελεστικός διοικητικός και εκτελεστικόςεπιχειρησιακός διευθυντής της HANAC με τον οποίο η πρόεδρος Δ.Σ. του Οργανισμούκ. Ευαγγελία Ντούρη συνεργάζεται για το βέλτιστο των αποτελεσμάτων Λειτουργίαςτου Οργανισμού και την ανάπτυξή του. Πάνω Αριστερά: Χριστούγεννα 2012: Η κ. Ευαγγελία Ντούρη με μία από τους 200 του-λάχιστον συνταξιούχους στο κτίριο της HANAC «Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος» στηνΑστόρια. Οι επισκέψεις και η κουβέντα της με τον κόσμο στα κέντρα των κτιρίων είναιζωτικής σημασίας για την ίδια.Κάτω αριστερά: Στιγμιότυπο από το Κέντρο Εστίασηςκαι Ψυχαγωγίας στις κατοικίες των συνταξιούχων της HANAC. Τα Κέντρα Εστίασηςκαι Ψυχαγωγίας των Πολυκατοικιών στην Αστόρια είναι διαθέσιμα σε όλους τους συν-ταξιούχους της κοινότητας.



20

Πάνω αριστερά: Η κ. Ευαγγελία Ντούρη, στο Γραφείο της στη ΗΑΝΑC (1997). Κάτω Αριστερά: Η Λίτσα (Χαρίκλεια) Ντούρη και ο Τομ Ντούρης, κόρη και γιος της του Τζορτζ καιτης Ευαγγελίας Ντούρη: «Τα παιδιά μου έχουν ζήσει μέσα στην πολιτική, έχουν πλήρη γνώση της πολιτικής δομής της πόλης και της Πολιτείας κι έχουν άποψη για τηνπολυπλοκότητα της πολιτικής» αναφέρει η κ. Ντούρη. Η κ. Ευαγγελία Ντούρη και ο κ. Τζορτζ Ντούρης πλαισιώνουν το Δημοκρατικό κυβερνήτη (1983-1994) της πολιτείας τηςΝέας Υόρκης Mάριο Κουόμο, υποψήφιο Πρόεδρο των ΗΠΑ στη διαδοχή του Ρίγκαν: «Υπάρχει απελπισία κύριε Πρόεδρε» είχε πει στον περίφημο λόγο του, «στα πρόσωπα πουδεν κοιτάτε και στα μέρη που δε βλέπετε στη λαμπερή πόλη σας»: Γι’ αυτά τα πρόσωπα και γι’ αυτά τα μέρη αγωνίστηκαν ο κύριος και η κυρία Ντούρη μέσα στο Δήμο και τηνΠολιτεία της Νέας Υόρκης. Πάνω δεξιά: Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος με την κ. Ευαγγελία Ντούρη και τον κ. Τζορτζ Ντούρη. Σελ. 21, κάτω αριστερά μπροστά στηνπροτομή του με την οποία τον τίμησαν στο κτίριο της 21ης οδού στην Αστόρια που φέρει το όνομά του. Σελ. 21, κέντρο δεξιά: Στιγμιότυπο από τα εγκαίνια του κτιρίου«Archbishop Iakovos Senior Residence» όπου διακρίνεται ο Αρχ. Ιάκωβος μαζί με τον δήμαρχο Νέας Υόρκης Ντέιβιντ Ντίνκινς (πληροφορίες στη σελ. 23).


21

Πάνω Δεξιά: Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος Ελλάδος Χριστόδουλος και η κ. Ευαγγελία Ντούρη με τον Πίτερ Βαλόουν Σίνιορ σε ταξίδι τους στην Ελλάδα. Πάνωαριστερά: Ο κ. Τζορτζ Ντούρης και η κ. Ευαγγελία Ντούρη βαφτίζουν ένα από τα 15 συνολικά βαφτιστήρια τους. Κέντρο: Ο κ. και η κ. Τζορτζ Ντούρης σε δείπνο: το πού θαγευματίζανε ή θα δειπνούσαν ήταν τις περισσότερες φορές ανάθεση... έργου για την κ. Ευαγγελία Ντούρη. Το πόσο ήταν αυτό που δε βοήθησε την υγεία του κ. Ντούρη, λέει η κ.Ντούρη. Κάτω δεξιά: «Ο πάντα γελαστός» και σπάνια «γελασμένος» Ελληνοαμερικανός Τζορτζ Ντούρης!



22

Η πρόεδρος ΔΣ της HANAC Ευαγγελία Ντούρη στην 40ή ερανική εορταστική εκδήλωση - «Ανθρωπος της Χρονιάς 2012» - του Οργανισμού. Τιμήθηκε ο Δρ. ραδιολόγος ΑντώνιοςΛυμπεράκης, Διοικητής του Τάγματος Αρχόντων του Αγίου Ανδρέα του Οικουμενικού Πατριαρχείου με το εν λόγω Βραβείο και όλοι οι άρχοντες, μεταξύ τους οι John Halecky καιΤζέιμς Φούντας, με το «Ανθρωπιστικό Βραβείο». Προήδρευσε της εκδήλωσης η επιχειρηματίας και φιλάνθρωπος Μάργκο Κατσιματίδη που μαζί με τον παρόντα στην εκδήλωσησύζυγό της Ελληνοαμερικανό τεράστιας κλίμακας επιχειρηματία και υποψήφιο το 2013 Ρεπουμπλικανό δήμαρχο Νέας Υόρκης Τζον Κατσιματίδη είναι θερμοί υποστηρικτές τηςHANAC. Παρέστησαν ο εκτελεστικός διοικητικός και εκτελεστικός επιχειρησιακός διευθυντής της HANAC Τζον Καϊτέρης, οι Ελληνοαμερικανοί πολιτικοί Μιχάλης Γιάνναρης,πολιτειακός γερουσιαστής της ΝΥ και η πολιτειακή βουλευτής Αραβέλλα Σιμωτά, ο Ελληνοαμερικανός σήμερα δημοτικός σύμβουλος Κώστας Κωνσταντινίδης, η επικεφαλής τουΓραφείου Δημάρχου Νέας Υόρκης Ελληνοαμερικανίδα Χάιδω Μιχάλτση, ο π. Αλεξ Καρλούτσος κ.ά.. Στην εκδήλωση, όπως και σε άλλες εκδηλώσεις, η κ. Ευαγγελία Ντούρηεπαινεί τους 300 τουλάχιστον συνεργάτες της στην HANAC που με το έργο τους προοδεύει και αναπτύσσεται ο Οργανισμός, μεταξύ τους η κ. Τίνα Κιάμου. Στην αντίστοιχηεκδήλωση τον Οκτώβρη του 2013 τιμήθηκε ο Ελληνοαμερικανός κ. Χάρρυ Γιαννούλης, ο οποίος πριν από 25 χρόνια εργάστηκε στη HANAC εκπαιδεύοντας νέους να βρουνδουλειά μέσα από τα προγράμματά της.


23

Λαγκουάρντια. Ο Τζορτζ σκεφτόταντα πάντα. Φώτιζε τον κόσμο με τιςιδέες του. Μα έτσι και φτάσαμε ναπροσφέρουμε σήμερα υπηρεσίες σε30.000 άτομα.

«Ε.Κ.»: Σας αναγνωρίζεται το έργο;Ντούρη: Η φιλανθρωπία είναι

ό,τι πιο ανθρώπινο μπορεί να νοι-ώσεις για τον συνάνθρωπό σου. Εί-ναι όμως και ευθύνη! Φιλανθρωπίαδεν είναι μόνον η χρηματική προ-σφορά. Είναι η ίδια η πράξη πουπρέπει να γίνεται με τον πιο ιδιαί-τερο, τον πιο υπεύθυνο και πιοπροσεκτικό τρόπο. Είναι πολύ ση-μαντικό το πως προσφέρεις χρή-ματα στους ανθρώπους. Η φιλαν-θρωπία δεν μπορεί να υπονοήσειδωροδοκία. Είναι αμοιβαία αξιοπρέ-πεια. Στη φιλανθρωπία δεν υπάρχειανώτερος. Αυτό που κάνεις με τηφιλανθρωπία το κάνεις για τον συ-νάνθρωπό σου, για να βοηθήσειςτο συνάνθρωπό σου.Στη HANACαυτό λέμε στους ανθρώπους μας.Εχουμε τους γιατρούς σας, τους κοι-νωνικούς λειτουργούς σας, ό,τι

χρειάζεστε. Δεν είναι πάντα τα χρή-ματα. Βέβαια ξεκινάμε με τα χρή-ματα γιατί μέσα από αυτά επιτυγ-χάνεται ο σκοπός, η αγάπη για τονάνθρωπο. Η φιλανθρωπία δεν μει-ώνει αυτόν που τη δέχεται είτε εί-ναι γέρος ανήμπορος, είτε γιατί δενέχει χρήματα. Τα χρήματα με τοντρόπο μας θα τα βρούμε αλλά γιατο έργο μας. Θα έρθουν μέσα απότις προτάσεις μας που αποσκοπούνστο να βοηθήσουμε τους ανθρώ-πους. Μέσα από προγράμματα πουεπιδοτούνται γι’ αυτό το λόγο.

Ας κρατήσουν οι χοροίΝτούρη: Με την ευκαιρία θέλω

να πω κάτι πολύ σημαντικό: Διορ-γανώνουμε ερανικές εκδηλώσειςκαι πολλοί μου λένε: τι ασχολείστεμε όλα αυτά τη στιγμή που επιδο-τούνται τα προγράμματά σας μεεκατομμύρια χρημάτων από την κυ-βέρνηση; Τους απαντώ: Ναι, παίρ-νουμε εκατομμύρια από την κυβέρ-νηση, αλλά δεν είναι δικά μας αυτάτα χρήματα για να τα κάνουμε άλλαπρογράμματα που θα θέλαμε. Είναικαθορισμένα για το σκοπό που πη-γαίνουν. Σε καμία των περιπτώσεων

δεν μπορεί να γίνει χρήση τους γιαδιαφορετικό πρόγραμμα. Από τηνάλλη πλευρά, τα χρήματα από έναδείπνο, ένα χορό μπορούμε να ταβάλουμε σ’ ένα διαφορετικό πρό-γραμμα ή ακόμα -πολύ σημαντικό-σ’ ένα πρόγραμμα που είναι πολύπιθανόν να χάσει την επιδότησήτου. Αυτά ακριβώς τα χρήματα πουπροέρχονται από τις εκδηλώσειςτων δείπνων και των χορών κ.λπ.μπορεί να γίνουν ένα άλλο πρό-γραμμα για τον κόσμο ή να καλύ-ψουν το κενό της επιδότησης μέχρινα επανισχύσει το πρόγραμμα. Γι’αυτό λέγω ότι πρέπει να κάνουμε...ακόμα περισσότερα δείπνα καιχορούς πόσο μάλλον μια εποχή πουκόβονται τα προγράμματα!

«Ε.Κ.»: Ο Σύλλογος των Λημνίων«Ηφαιστος» σας τίμησε στην αρχήτου χρόνου...

Ντούρη: Είναι πολύ φαντα-στικό, σημαντικό κομμάτι στη ζωήμου και ο «Ηφαιστος» και η «Μα-ρούλα» και εκτίμησα πολύ την εκ-δήλωση. Βρήκαμε όταν πρωτόρ-θαμε κοντά του το Μούδρο μακριάαπό το Μούδρο! Ηταν η κοινωνία

μας, μιλούσαμε τη γλώσσα μας, μαςστήριξε πάρα πολύ. Για κάποια χρό-νια είχαν διαλυθεί, η ίδια δεν είχαασχοληθεί αλλά βλέπω πως τώραέχει αποκτήσει νέα ζωή κι αυτό εί-ναι πολύ ωραίο. Σήμερα θα τουςβοηθούσα. Με τίμησαν και χαίρο-μαι που συνεχίζουν τη δράση τους.Θυμάμαι πως ο Τζορτζ αγαπούσεπολύ το Σύλλογό του, επίσης, τωνΘεσσαλών, «τον Ασκληπιό».

«Ε.Κ.»: Ο «Εθνικός Κήρυκας» ήτανστις πρωινές του κ. Ντούρη;

Ντούρη: Μα και βέβαια, οΤζορτζ διάβαζε τον «Ε.Κ.»! Μάλισταόταν ο Ρωσίδης αγόρασε την εφη-μερίδα «Ε.Κ.» ο Τζορτζ ήταν βοηθόςεκδότη. Επίσης, ο Τζορτζ είχε ανα-λάβει το «Greek American World»που ήταν το αγγλικό τμήμα της.Αλλά και με την «Ατλαντίς» συνερ-γάστηκε. Μάλιστα, όταν κάναμε τογαμήλιο ταξίδι μας στην Ελλάδα η«Ατλαντίς» μου ζήτησε ένα «σα-λόνι». Μας περίμεναν δημοσιογρά-φοι στην Αθήνα και στο νησί μου!..

«Ε.Κ.»: Η νιότη είναι μέσα σας, οχρόνος φαίνεται να χαϊδεύει το

πρόσωπό σας, ίσως να εκπορεύε-ται από την από μικρή όπως εί-πατε αγάπη σας για τους ηλικιω-μένους ανθρώπους. Ας κάνουμεκαι τη «...συνομιλία με την κ.Ντούρη».

Ντούρη: Δεν με τρόμαζε ποτέ ηηλικία, το να μεγαλώνω. Μα πολλέςγυναίκες τη φοβούνται. Πάνταέτρεφα την ψυχή μου. Ο,τι και νακάνουμε, το σώμα μας αργά ή γρή-γορα θα φθαρεί. Δεν ξόδεψα ποτέτο χρόνο μου, να αλλάξω, να ξεγε-λάσω το χρόνο. Ξεχάστε το! Εζησακαι συνεχίζω να ζω ευτυχής μ’ αυτόπου είμαι. Βλέπω τους φίλους μου,συμμετέχω στα κοινά, συναντώτους συνομιλήκους μου, μιλάμε γιατα παιδιά μας, τα εγγόνια μας.Τρέφω την ψυχή μου με τη Φιλαν-θρωπία, αυτή είναι η τροφή της ψυ-χής, αν αγγίξει την ψυχή σου αυτότο θαυμάσιο πράγμα γίνεσαι έναμε το χρόνο δε βλέπεις σημάδιαβλέπεις το γέλιο, την παρηγοριά,ελπίδα και φως! Στο μεταξύ, η κ.Ντούρη ψάχνει... κοιτάει για νέεςπεριοχές, να χτίσει κι άλλες εγκα-ταστάσεις για στέγη για περισσό-τερο κόσμο και για προγράμματα...

«...μΑ ΓΙΑτΙ οΙ ΑΝθρωποΙ ΝΑ ΝομΙζοΥΝ οτΙ επεΙδΗ εχεΙσ φτΑσεΙ σε μΙΑ ΗλΙΚΙΑ θΑ πρεπεΙ ΝΑ ζεΙσ σε τετοΙεσ σΥΝθΗΚεσ; Η ΙδΙΑ λεω στοΥσ σΥΝερΓΑτεσ μοΥ ΝΑ προσφεροΥμε στοΥσΗλΙΚΙωμεΝοΥσ μΑσ το πΙο ομορφο περΙβΑλλοΝ σ’ ΑΥτο το στΑδΙο τΗσ ζωΗσ τοΥσ... ΑφοΥ δοΥλεΨΑΝε σΚλΗρΑ στΗ ζωΗ τοΥσ, μορφωσΑΝ ΚΑΙ πΑΝτρεΨΑΝ τΑ πΑΙδΙΑ τοΥσεχοΥΝ τΑ εΓΓοΝΙΑ τοΥσ, Ηρθε Η ωρΑ ΝΑ χΑροΥΝ τΗ ζωΗ τοΥσ, ΝΑ περΑσοΥΝ ΚΑλΑ ΓερΑμΑτΑ, ... «TO SmeLL THe rOSeS!».


Πάνω, αριστερά: Η κ. Ευαγγελία Ντούρη και ο ...Αστοριανός, πρώτος Πρόεδρος (Speaker) του Δημοτικού Συμβουλίου ΝΥ, εξαιρετικός φίλος του Τζ. Ντούρη και υποστηρικτήςτης HANAC, Π. Βαλόουν Σίνιορ στον οποίο -καθώς και στον πρώην Δημοτικό Σύμβουλο Πίτερ Βαλόουν Τζούνιορ - αφιέρωσε τον τελευταίο όροφο του κτιρίου George T. Dourisμε τη συγκλονιστική θεα του Μανχατιανού ορίζοντα. Πάνω Δεξιά: Διακρίνονται η κ. Ευαγγελία Ντούρη, ο πρώτος Αφρικανός δήμαρχος Νέας Υόρκης Ντέιβιντ Ντίνκινς (‘90-‘93),ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος, προς τιμήν του οποίου ο κ. Τζορτζ Ντούρης, (Δ) ιδρυτής της HANAC αφιέρωσε το 7όροφο κτίριο 100 διαμερισμάτων (ανέγερση 1993 καιεκσυγχρονισμός 2012) χαμηλοσυνταξιούχων, στους 21 δρόμους και 32η λεωφόρο στην Αστόρια που διαθέτει κέντρο ψυχαγωγίας, βιβλιοθήκη, γραφείο συντονισμούδιακτιριακών υπηρεσιών και γρ. ασφάλειας.



24

Πάνω αριστερά: Η πρόεδρος της ΗΑΝΑC κ. Ευαγγελία Ντούρη και ο δήμαρχος Νέας Υόρκης Μάικλ Μπλούμπεργκ στην 32η εορταστική εκδήλωση του Οργανισμού, 22/10/2004,πλαισιώνουν την τιμώμενη Ελληνοαμερικανίδα επικεφαλής του Γραφείου Δημάρχου Haeda Mihaltses. H φιλία και η στήριξη της ΗΑΝΑC από το Σίτι Χολ αρχίζει από τη δεκαετίατου ‘60 και τον δήμαρχο Λίντσεϊ όταν ο πολιτικός δημοσιογράφος Τζορτζ Ντούρης ηγείτο του «Room 9» (Γραφείο Τύπου). Διακρίνονται ο Μητροπολίτης Αντώνιος. Πάνω δεξιά:Αναμνηστική φωτογραφία από το δείπνο προς τιμήν του Πατριάρχη Βαρθολομαίου που προσέφερε ο δήμαρχος Νέας Υόρκης Μάικλ Μπλούμπεργκ, στις 16 Μαρτίου του 2004(Δεξιά). Διακρίνονται η πρόεδρος της ΗΑΝΑC Ευαγγελία Ντούρη, ο Πατριάρχης και ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος. Κάτω αριστερά: Η πρέσβειρα της Ελλάδας κ. Ντούρη!Επίσκεψή της με τον δήμαρχο Ν.Υ. Μάικλ Μπλούμπεργκ στην Ακρόπολη. «Με τους φίλους μας μέλη της Λέσχης του Σιτι Χολ ‘The Inner Circle’ και ‘The New York Press club’» λέειη κ. Ντούρη, «ταξιδεύαμε μαζί στην Ελλάδα, μερικές φορές για να τους δείχνουμε πόσο όμορφη είναι!». Κάτω δεξιά: Η κ. Ευαγγελία Ντούρη και ο δήμαρχος Νέας Υόρκης ΜάικλΜπλούμπεργκ, πάντα φίλοι αγαπημένοι.


25

Πάνω δεξιά: 2012: Η Ευαγγελία Ντούρη με τον εγγονό της, Λεονάρντο, γιο της κόρης της, Λίτσας Ντούρη. Τονυπεραγαπά κι εκείνος τη συμβουλεύεται για τα σχέδιά του: να ασχοληθεί με τη Δημόσια Διοίκηση ή την Επιχει-ρηματικότητα και μάλλον είναι το δεύτερο, άλλωστε ο νεαρός Λεονάρντο ανήκει στην εποχή του! Γρήγορα πουπέρασαν τα χρόνια, από την εποχή που ήταν μικρούλης και τον πήγαινε στο λούνα παρκ, στο ζωολογικό κήποκαι στην καλοκαιρινή Φλόριδα! Ηταν δύο ετών όταν έχασε τον παππού του Τζορτζ (2η σειρά, δεξιά) που τονυπεραγαπούσε. Πάνω αριστερά: Οι γονείς της Ευαγγελίας Ντούρη, Χαρίκλεια και Κωνσταντίνος Παπατάρος μετα παιδιά της Λίτσα (Α) και Τομ (Δ), ένα από τα «κάθε χρόνο στη Λήμνο, για εννιά εβδομάδες» καλοκαίρια τουςστο Μούδρο. «Κάθε χρονιά, μόλις τελείωνε το σχολείο πηγαίναμε...» θυμάται η κ. Ντούρη. «Ηταν οι αγάπες τηςγειτονιάς. Πόσο περήφανοι ήταν η γιαγιά κι ο παππούς να τα έχουν κοντά τους! Κι όσο τα παιδιά ήταν μαζί μετους γονείς μου ο Τζορτζ κι εγώ ταξιδεύαμε μέσω Ελλάδας στην Ευρώπη!». Η ονομασία Μούδρον (το) ήΜούδρος (ο) είναι άγνωστης προέλευσης. Πιθανότερη θεωρείται η εκδοχή πως προέκυψε από κάποιο «μύδρο»,γρανιτένιο βράχο από στερεοποιημένη λάβα που υπήρχε κοντά στην ακτή και σ’ αυτόν έδεναν οι ναυτικοί ταπλοία τους.

Την ανάγκη για την πα-ροχή της μέγιστης δυνα-τής στήριξης στη μητέραπου θηλάζει, υπογραμμί-ζουν οι ιστορίες των τριών

γυναικών, που μετέφεραν οι ίδιεςστο «Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδή-σεων» . Οι προσωπικές τους εμπει-ρίες αναδεικνύουν με τον πιο ηχηρότρόπο την αξία του μηνύματος «Στη-ρίζουμε τον Θηλασμό - Στηρίζουμετις Μητέρες», που επέλεξε η UNICEFΕλλάδας για την «Εβδομάδα Μητρι-κού Θηλασμού 2013», από έγινεαπό την 1η έως τις 7 Νοεμβρίου.

Επαναγαλακτισμός μετά από 16 μήνες

Η 34χρονη Κωνσταντίνα από τηΖάκυνθο είναι μητέρα ενός τρίχρο-νου αγοριού. Τον έφερε στον κόσμοσε ιδιωτικό μαιευτήριο της Αθήνας,με προγραμματισμένη καισαρική,που εκ των υστέρων αποδείχθηκεότι δεν ήταν επιβεβλημένη, όπως ηίδια αναφέρει. Είχε ζητήσει από τηνπρώτη στιγμή από το μαιευτήριοαποκλειστικό θηλασμό, όμως μόλιςγεννήθηκε το μωρό, το πήραν απόκοντά της χωρίς να μπορέσει καν νατον αγγίξει, όπως διηγείται, και δεντο ξαναείδε για 24 ώρες, καθώς τηςείπαν ότι χρειαζόταν ιατρική παρα-κολούθηση, κάτι που η ίδια αμφι-σβητεί. «Ζητούσα να τον ταϊσω αλλάδεν μου έδιναν τη δυνατότητα. Τοντάισαν με μπιμπερό από τις πρώτεςώρες της γέννησής του».

Τις ημέρες που ακολούθησαν τονπήγαιναν στο δωμάτιό της, για μισήώρα, ενώ, όπως λέει είχε ζητήσει ro-oming.in δηλαδή να βρίσκονται μαζί24 ώρες το 24ωρο. Τελικά, την τρίτηημέρα, τη μετέφεραν σε δωμάτιοόπου μπορούσε να έχει κοντά τηςτο νεογέννητο. Το μωρό όμως, ήδηδυσκολευόταν να θηλάσει, είχε πιειαρκετές φορές γάλα με το μπιμπερό,η ίδια δεν μπορούσε να το βοηθήσει,ενώ οι συμβουλές που της έδινανήταν λάθος, όπως αναφέρει. Τελικάτο γάλα «κόπηκε». «Ενιωθα χάλια.Ηθελα πολύ να θηλάσω. Ηξερα ταοφέλη. Δεν είχα σωστή καθοδή-γηση. Δεν ήξερα τότε ότι υπάρχουνσύμβουλοι θηλασμού. Αρχισα ναψάχνω μέσα στο Διαδίκτυο, ήθελανα μάθω τι να κάνω σε περίπτωσηεπόμενης κύησης. Ελεγα γελώνταςαλλά το εννοούσα, ότι την επόμενη

φορά που θα πάω να γεννήσω, θαπάω με τον δικηγόρο μου.

Μέσα από το Ιντερνετ συνάν-τησα για πρώτη φορά τον όρο «επα-ναγαλακτισμός». Ομως, δεν γνώριζεκανείς πώς μπορούσε να επιτευχθεί16 μήνες μετά τη γέννηση.

«Ανάλογη εμπειρία εδώ στην Ελ-λάδα δεν μπορούσα να βρω και έτσιαπευθύνθηκα μέσω ηλεκτρονικούταχυδρομείου σε έναν κορυφαίοπαιδίατρο στον Καναδά, τον ΤζακΝιούμαν, που έχει δική του κλινικήθηλασμού». Και πράγματι ο Καναδόςπαιδίατρος απάντησε στις ερωτήσειςτης Κωνσταντίνας. «Δεν είχα κάτι ναχάσω. Ας προσπαθήσω, σκέφτηκα.Να ξέρω ότι προσπάθησα». Με ει-δική φαρμακευτική αγωγή και προ-σπάθειες συνεχείς με το θήλαστρο,

λίγες σταγόνες γάλα στην αρχή, με-γαλύτερη ποσότητα αργότερα, η34χρονη σήμερα μητέρα κατόρθωσεμε αυτό τον τρόπο να δώσει για τε-λευταία φορά μητρικό γάλα στοπαιδί της στα δεύτερα γενέθλιά του.

Στην ερώτηση εάν υπάρχουν επι-πτώσεις για τον οργανισμό της γυ-ναίκας η οποία μπαίνει σε μια τέτοιαεπίπονη διαδικασία για την πρό-κληση γαλουχίας, η Κωνσταντίνααπαντά πως αν και δεν υπάρχουνστοιχεία ότι είναι κάτι επικίνδυνο,κάθε γυναίκα πρέπει πρώτα να συμ-βουλεύεται το γιατρό της. «Κοινο-ποίησα την ιστορία γιατί ήθελα ναβοηθήσω και άλλες γυναίκες. Μετον ίδιο τρόπο κατορθώνουν να ταΐ-σουν με μητρικό γάλα και οι γυναί-κες που έχουν υιοθετήσει παιδιά. Ο

επαναγαλακτισμός και τα όσα στηνπράξη έμαθα σχετικά με τη λειτουρ-γία του μαστού και τη φυσιολογίατου θηλασμού, μου έδωσαν την εμ-πειρία και την αυτοπεποίθηση, ώστενα βοηθήσω άλλες μητέρες».

Οσον αφορά στην ερώτηση γιατο κέρδος από αυτή τη δύσκολη καιεπίπονη προσπάθεια, λέει: «Oτανέμαθα για τον επαναγαλακτισμό, ανδεν τον επιχειρούσα, θα ήταν σαννα έχανα τη δεύτερη ευκαιρία πουμου δινόταν για να θηλάσω το μωρόμου. Σκεφτόμουν μήπως ήτανσφάλμα δικό μου. Μήπως δεν μπο-ρούσα. Αποδείχθηκε ότι δεν ήτανκάτι οργανικό αλλά ευθύνοντανεξωγενείς παράγοντες». Σημαντικήήταν η συμβολή του συζύγου της,που όπως λέει, ήταν απόλυτα υπο-

στηρικτικός και την βοηθούσε έμ-πρακτα. «Μπορώ να πω ότι ήταν καιυπερήφανος για την επιμονή, τηνυπομονή και την προσπάθειά μουνα προσφέρω μητρικό γάλα στοπαιδί μας. Το περιβάλλον μου εξε-πλάγη ευχάριστα, αν και στην αρχήοι περισσότεροι ήταν κάπως διστα-κτικοί στο να με πιστέψουν και θε-ωρούσαν περίεργη την προσπάθειάμου. Μετά τον επιτυχή μου επανα-γαλακτισμό, το περιβάλλον μου ενη-μερώθηκε από εμένα και πλέον έχειγίνει πολύ πιο υποστηρικτικό προςτο μητρικό θηλασμό. Συνειδητοποί-ησαν πως το ‘δεν έχω γάλα’, είναιένας ακόμη μύθος της εποχής μας,αφού μια γυναίκα που γνωρίζουνκατάφερε και επανέφερε τη γαλου-χία της μετά από τόσους μήνες».

Θηλασμός της 3χρονης ΝεφέληςΗ 31χρονη Κατερίνα Ψυλλινάκη

είναι συνδιαχειρίστρια της ομάδαςΑττική: Ομάδα Μητρικού Θηλασμούκαι Μητρότητας, και μητέρα της3χρονης Νεφέλης που θηλάζειακόμα. «Είμαι μία από τις μανάδεςπου τράβηξαν πολλά για να θηλά-σουν αλλά τελικά θηλάζω τρία χρό-νια τη Νεφέλη. Πιστεύω πολύ σεαυτό που κάνω. Με τη στάση μουδεν αφήνω περιθώρια σε όσους τουςφαίνεται παράξενο ν’ αντιδράσουν.Κι εγώ και η μικρή ακολουθούμε τηφύση. Οταν νιώσει η Νεφέλη ότι εί-ναι έτοιμη να αποθηλάσει, θα απο-θηλάσει», τονίζει γεμάτη αποφασι-στικότητα. Περιγράφει τη διαφοράτου θηλασμού ενός μωρού κι ενόςνηπίου, «όταν η Νεφέλη ήταν μωρόένιωθα ότι εξαρτάται από μένα καιότι πρέπει να τραφεί από το σώμαμου, τώρα σα νήπιο δεν είναι τόσοη τροφή, όσο το παιχνίδι και ησχέση που έχουμε αναπτύξει καθώςτο γάλα δεν είναι βασική της τροφή.Εξακολουθεί να θέλει γάλα καθώςκαι την ασφάλεια και την ηρεμίαπου της παρέχει, όμως, μεγαλώνον-τας ανεξαρτητοποιείται και δεν τοζητάει τόσο συχνά».

Οπως τονίζει, δεν υπάρχει όριοηλικίας για το θηλασμό. Ο μέσοςόρος αποθηλασμού παγκοσμίως εί-ναι τα 4,2 έτη. «Είναι ηλίθιο ταμπού.Είμαστε το μοναδικό θηλαστικόστον πλανήτη που σταματάμε να πί-νουμε το δικό μας γάλα για να πι-ούμε το γάλα άλλου ζώου», λέει.


Η ΓΥΝΑΙΚΑ.

26

μητέρες της θεσσαλονίκης θήλασαν δημόσια τα παιδιά τουςστην εκδήλωση της uNICeF.

Τρεις εμπειρίες ζωής για τον θηλασμό

Πνεύμα ανήσυχο και δημιουργικό,αγάπη για την παράδοση -με μιασύγχρονη ωστόσο ματιά- αλλά καιμυαλό... ακαδημαϊκά επιχειρημα-τικό αποτέλεσαν τα βασικά συστα-

τικά της «μαγιάς» για μια πρωτότυπη ιδέα, που«παντρεύοντας» την τέχνη της... γιαγιάς με τοσύγχρονο επιχειρείν κάνει τα πρώτα της οργα-νωμένα «βήματα» και μας συστήνεται μέσω Δια-δικτύου. Ο λόγος για το «plektronio», μια επι-χείρηση που η Δήμητρα Δημητρακοπούλου,επικοινωνιολόγος και εκλεγμένη (αλλά αδιόρι-στη προς το παρόν) λέκτορας στο Τμήμα Δημο-σιογραφίας του Αριστοτελείου ΠανεπιστημίουΘεσσαλονίκης (ΑΠΘ), «γέννησε» βλέποντας τηδυναμική πίσω από ένα της χόμπι, το πλέξιμο.

Το «plektronio» στηρίζεται στο σχεδιασμό καιτη δημιουργία χειροποίητων πλεκτών και, μάλι-στα, μέσω μιας crowdfunding καμπάνιας, πουβρίσκεται ήδη στον «αέρα» του κυβερνοχώρου,έχει προχωρήσει ένα βήμα παραπάνω- στο πεδίοτου mass customization (μαζική εξατομίκευση).

Η νονά που ήθελε να κάνει τη διαφορά«Με το πλέξιμο δεν είχα καμιά απολύτως

σχέση. Μέχρι πριν από δύο χρόνια δεν ήξερανα ρίχνω ούτε μια θηλιά. Κάθε χρόνο προσπαθώνα βρω ένα χόμπι και μια δραστηριότητα κι έτσιξεκίνησα κάποια σεμινάρια για το πλέξιμο», εξη-γεί στο «ΑΜΠΕ» η Δήμητρα, η οποία βρήκεστις... βελόνες δύο πράγματα που είναι η ίδιαως άνθρωπος: ένα κομμάτι δημιουργικό κι έναπιο πειθαρχημένο, με οδηγίες και πατρόν.

Εμπνευση και αφορμή για να «μυηθεί» στονκόσμο των πλεκτών ήταν η μικρή της βαφτι-στήρα. «Περίμενα να γεννηθεί και η προσμονήτης γέννησής της συνέπεσε με τα μαθήματα.Ηθελα να της φτιάξω ένα ιδιαίτερο δώρο, χειρο-ποίητο, γι’ αυτό και της έφτιαξα ένα ζευγάριπλεκτά παπουτσάκια» μας εξομολογείται.

Και κάπως έτσι έγινε το πρώτο βήμα μιας μι-κρής επιχειρηματικής «περιπέτειας». Τα πλεκτάπαπουτσάκια της μικρής βαφτιστήρας της Δή-μητρας εντυπωσίασαν φίλους και γνωστούς. «Εί-μαστε σε μια εποχή που το χειροποίητο επανα-προσδιορίζεται ως αξία και όλο αυτό άρχισε ναπαίρνει ένα μέγεθος και μια δομή. Εβγαλα τηνπρώτη μου συλλογή και πήγε πολύ καλά.Εφτασα, όμως, σ’ ένα σημείο που θα έπρεπε νααποφασίσω εάν θα το συνεχίσω ως χόμπι ή ανθα έφτιαχνα μια μικρή επιχείρηση. Επέλεξα το

δεύτερο», λέει η νεαρή λέκτορας που καταφέρνεινα συνδυάζει μοναδικά τα επιστημονικά και ταεπιχειρηματικά (πλέον) ενδιαφέροντά της.

Plektronio-γραφειοκρατίαΕτσι, τον Μάιο του 2013 στήθηκε το «ple-

ktronio» ως ατομική επιχείρηση πια και από εκείκαι πέρα η Δήμητρα άρχισε να διευρύνει τα σχέ-διά της, να δοκιμάζει νέα πράγματα και να «πει-ραματίζεται».

Ωστόσο, πέρα από το δημιουργικό κομμάτιπου, όπως λέει η Δήμητρα, της έδωσε πολλά ωςάνθρωπο, ήταν μια διαδικασία πάρα πολύ χρο-νοβόρα. «Γραφειοκρατία, εφορία... Εγώ είχα μιαιδέα για μια start-up που συνδύαζε κάτι καινο-τόμο ως προοπτική και κάτι παραδοσιακό ως τε-χνική. Ηταν πάρα πολύ δύσκολο να γίνει αυτό»μας εξηγεί. Με πείσμα, υπομονή, επιμονή καιπάρα πολύ τρέξιμο, «πάρα πολλές ανθρωποώ-ρες», το «plektronio» πήρε τελικά «σάρκα καιοστά».

«Συμμέτοχος» ο κόσμοςΣτη συνέχεια, ήρθε το επόμενο «βήμα», η

σκέψη να δοκιμαστεί ένα νέο επιχειρηματικόμοντέλο που άρχισε να έχει απήχηση, το λεγό-μενο crowdfunding, ένας εναλλακτικός τρόποςχρηματοδότησης. «Στην ουσία κάνεις τον κόσμοσυμμέτοχο στην ιδέα σου», σημειώνει η Δήμητρα

και προσθέτει: «Το crowdfunding, η χρηματο-δότηση από το πλήθος, δίνει την ευκαιρία σενέους ανθρώπους να παρουσιάσουν και να ζη-τήσουν τη στήριξη της επιχειρηματικής τους ιδέααπό πολλούς μικρο-επενδυτές, οι οποίοι συμ-βάλλουν σε αυτή παίρνοντας ως ανταπόδοση(perks) τις αποκλειστικές προσφορές της καμ-πάνιας».

Οι πιο γνωστές πλατφόρμες crowdfundingπαγκοσμίως είναι η kickstarter και η indiegogoπου προσφέρουν όλα τα τεχνολογικά εργαλείαγια να στήσει κανείς τη δική του καμπάνια. Τηντελευταία επέλεξε η Δήμητρα Δημητρακοπούλουγια να βγάλει στον αέρα την καμπάνια της, που«τρέχει» ήδη με πολύ ενθαρρυντικά μηνύματα.Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να «φτιάξουν» τοδικό τους πλεκτό, επιλέγοντας σχέδιο, χρώμα,αξεσουάρ μέσα από διαφορετικά προϊόντα γιαμωρά, παιδιά αλλά και ενήλικες, τα οποία προ-σαρμόζονται στο μέγεθος, τους χρωματικούςσυνδυασμούς και τα αξεσουάρ της επιλογής τους.

Η καμπάνια θα διαρκέσει έως τις 31 Δεκεμ-βρίου και η Δήμητρα στοχεύει σε ένα κεφάλαιο15.000 ευρώ, το οποίο θα τη βοηθήσει να περά-σει στο επόμενο «βήμα»: να βελτιστοποιήσει τηδιαδικασία παραγωγής έτσι ώστε να οργανώνεταιη δουλειά με τέτοιο τρόπο που θα διατηρείται οχαρακτήρας του χειροποίητου, του μοναδικούκαι του εξατομικευμένου, ταυτόχρονα με τηνυψηλή ποιότητα του αποτελέσματος και την έγ-καιρη παράδοση της παραγγελίας. Η ιδέα μπορείνα έχει... ονοματεπώνυμο, αλλά για να στηθείτο «plektronio» χρειάστηκε συλλογική δουλειά -από τον Ηρακλή Κούρτη (business strategy), τονΑρη Ράμμο (φωτογράφο), την Ελεονώρα Κανάκη(styling), τον Αντώνη Πετρούλια (video editor),τη Μαργαρίτα Δημητριάδου (γραφίστρια), τονΘάνο Φουλούλη (tech developer), ο οποίοςέστησε τη διαδικτυακή πλατφόρμα, αλλά καιτους φίλους της Δήμητρας που φωτογραφήθηκανμαζί με τα παιδιά τους για τις ανάγκες της συλ-λογής. Αξιοποιώντας τα social media που, όπωςομολογεί, τη βοήθησαν αρκετά στην προώθησητης ιδέας της, αλλά και τη δικτύωση στον... of-fline κόσμο, όπως χαρακτηριστικά λέει, η Δήμη-τρα σκοπεύει, με το πέρας της καμπάνιας, μέσααπό την οποία θα έχει την ευκαιρία να τεστάρειτην ιδέα της και να δημιουργήσει μια σχέση διά-δρασης με τον κόσμο, να προχωρήσει στο επό-μενο βήμα, μια πλατφόρμα με full customizedπροϊόντα!


27

«Πλέκοντας» την τέχνη της... γιαγιάς με το σύγχρονο επιχειρείν

Ο σύζυγός της, της συμπαραστέ-κεται. Είναι ενημερωμένος και ήτανδίπλα της σε όλες τις προσπάθειεςγια να θηλάσει. Δίπλα της έχει όμως,και πολλές της φίλες που θηλάζουνσε μεγαλύτερη, από τη «συνηθι-σμένη» ηλικία, τα μωρά τους. Στηνερώτηση για το πώς αντέδρασε τοσυγγενικό περιβάλλον απαντά «Οπεθερός μου με ρωτούσε στην αρχή,μα καλά το παιδί θα περπατάει καιθα θηλάζει; Και τώρα όποτε η Νε-φέλη είναι ανήσυχη μου προτείνεινα της δώσω γάλα για να σταματή-σει να κλαίει...». Συμμετείχε και ηίδια στις εκδηλώσεις για το δημόσιοθηλασμό και σε όσους εμφανίζονταιεπικριτικοί γι’ αυτή την επιλογήαπαντά: «Δεν το κάνουμε για ναπροκαλέσουμε. Το κάνουμε για νααφυπνίσουμε τον κόσμο σχετικά μετο θηλασμό και ιδιαίτερα το δημό-σιο θηλασμό. Οι μητέρες που θηλά-ζουν νήπιο ντρέπονται, γιατί ταβλέμματα είναι περίεργα. Θέλουμενα πούμε, ναι, υπάρχουμε. Δεν πρέ-πει να ντρεπόμαστε. Ο θηλασμός εί-ναι μέσα στη ζωή μας. Είναι κάτιφυσικό».

Ο θηλασμός διδύμωνΗ 35χρονη Κατερίνα έχει δύο δί-

δυμα αγοράκια 7,5 μηνών και κάνειλόγο για συγκλονιστική εμπειρία ναέχει τα δύο μωρά της αγκαλιά καινα τα θηλάζει. «Πονούσα αλλά ξε-περνούσα όλες τις δυσκολίες. Καιδεν ήμουν πριν γεννήσω υπέρμαχοςτου θηλασμού, το τονίζω. Εβλεπαόμως, τι προσφέρω στα παιδιά μουκαι συνέχιζα. Στην αρχή τα έβαζασε παράλληλο θηλασμό αλλά αργό-τερα έδινα στο ένα μπιμπερό μεγάλα δικό μου και το άλλο το τάιζαμε το στήθος, εναλλάξ. Θεωρώ ότιέδωσα ό,τι καλύτερο μπορούσα καιαν μπορούσα και άλλο θα συνέχιζαπαρά την κούραση». Η Κατερίνασταμάτησε πριν 15 μέρες το θηλα-σμό γιατί επέστρεψε στην εργασίατης. Είναι ιδιωτική υπάλληλος καιαπουσιάζει περίπου 12 ώρες καθη-μερινά από το σπίτι οπότε, όπωςλέει, ήταν δύσκολο να συνεχίζει ναβγάζει γάλα με το θήλαστρο, στογραφείο και για τα δύο μωρά. Ομως,επιμένει «ακόμη και αν έχουν δί-δυμα οι γυναίκες, όσο κι αν προ-σπαθούν να τους αποτρέψουν για-τροί ή συγγενείς να θηλάσουν, οιίδιες πρέπει να προσπαθούν».

Χαρακτηρίζει τον εαυτό της πολύτυχερό γιατί στο ιδιωτικό μαιευτή-ριο στην Αθήνα, που γέννησε μεκαισαρική, έβαλαν τα μωρά κατευ-θείαν στο στήθος της. «Είχα ζητήσειαποκλειστικό θηλασμό. Είχα μιλήσειμε σύμβουλο θηλασμού, δεν θα ταείχα καταφέρει χωρίς αυτήν, μουείχε πει ακριβώς τι να κάνω. Μεβοήθησαν επίσης πολύ ο σύζυγόςμου και η μητέρα μου. Αν κάνω κιάλλο παιδί, πάλι θα το θηλάσω».

το «plektronio» στηρίζεται στο σχεδιασμό και τη δημιουργία χειροποίητων πλεκτώνκαι, μάλιστα, μέσω μιας crowdfunding καμπάνιας, που βρίσκεται ήδη στον «αέρα» του κυβερνοχώρου, έχει προχωρήσει ένα βήμα παραπάνω- στο πεδίο του masscustomization


Η ΓΥΝΑΙΚΑ.

28

τιμή:

$36.99

ΔΕΛΤΙΟ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑΣΤΗΛ.: (718) 784-5255 • ΦΑΞ (718) 472-0510

Στην τιμή συμπεριλαμβάνονται έξοδα διεκπεραίωσης και ταχυδρομικά. Αποστείλατε την παραγγελία σας με επιταγή, στο όνομα:ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ (NATIONAL HERALD, INC.) 37-10 30TH STREET, L.I.C., N.Y. 11101-2614

e-mail: [email protected] • [email protected] ή χρεώστε την πιστωτική σας κάρτα: o VISA o MASTERCARD o AMERICAN EXPRESS o DISCOVER

ΑρΙθμοσ ΚΑρτΑσ: ________________________________________ΗμερομΗΝΙΑ λΗξεωσ: ____________________________οΝομΑ πΑρΑλΗπτοΥ: ______________________________________________________________________________________δΙεΥθΥΝσΗ: ______________________________________________πολΗ: ____________________________________________πολΙτεΙΑ: ________________________________________________ζΙρ: ______________________________________________τΗλ.: ____________________________________________________CeLL: ______________________________________________φΑξ:______________________________________________________e mAIL: ____________________________________________ΑρΙθ. βΙβλΙωΝ: ____________

ΥποΓρΑφΗ:________________________________________

Προμηθευτείτε τα βιβλία σας από τον «Ε.Κ.»• Ιστορικά • Δοκίμια • Ταξιδιωτικά • Μελέτες • Μυθιστορήματα

Η Μαρίκα Μητσοτάκη µαγειρεύει και θυµάται:την κουζίνα της µητέρας της, η οποία ήταν εξαιρετικήµαγείρισσα, την ανατροπή που ήρθε για την υγεία τηςόταν, παιδί ακόµη, προσβλήθηκε από το φοβερό ιότης πολιοµυελίτιδας, τη γνωριµία µε τον Κώστα Μητσοτάκη, τον έρωτα, το γάµο, τον ερχοµό των παι-διών, τα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας, την εξορία,την επιστροφή και το σπιτικό στην Κρήτη. Αναµνή-σεις και στιγµιότυπα από µια ζωή πολυτάραχη καιταυτόχρονα συναρπαστική, άµεσα συνδεδεµένη µετην πρόσφατη ιστορία του τόπου µας. Και µαζί, σ’ αυτό το ξεχωριστό βιβλίο, οι παραδοσιακές συντα-γές της «κυρίας Μαρίκας», που αποτελούσαν πάνταµια ακαταµάχητη, γευστική αφορµή για να παραµένειενωµένη η οικογένεια γύρω από το τραπέζι.

www.ekirikas.com

ΜΑΡΙΚΑ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ «Συνταγές με... ιστορία»

Πρωταγωνιστές σε χορευ-τικές παραστάσεις κα-τάφεραν να γίνουν άτο-μα με νοητική υστέρη-ση, που δεν μπορούσαν

καν να αρθρώσουν λόγο, χάρη στηχοροθεραπεία. Ξεκινώντας απόαπλές άτακτες κινήσεις έφτασαν σεσημείο, ύστερα από συνεδρίες χο-ροθεραπείας, να χορέψουν από ζεϊμ-πέκικο μέχρι... τάνγκο ή μάμποαλλά και να μάθουν το σενάριοαλλά και τους ρόλους μιας δομημέ-νης παράστασης.

«Η χοροθεραπεία ενισχύει τηναυτοπεποίθηση των ατόμων με νοη-τική υστέρηση, βοηθάει στην κοι-νωνικοποίησή τους, ενώ ταυτόχρονασυμβάλλει στο να καταστεί πιο εύ-κολη η καθημερινότητά τους», επε-σήμανε η ειδική παιδαγωγός-χορο-θεραπεύτρια Αμάντα Κουγιούφα,μιλώντας στο «ΑΜΠΕ» στο περιθώριοδιημερίδας, με θέμα «Ειδική αγωγήαποκατάσταση και τέχνες», που διε-ξάγεται στο Πανεπιστήμιο Μακε-δονίας. Η χοροθεραπεία, όπως εξηγείη κ. Κουγιούφα, στηρίζεται στη σχέ-ση σώματος, νου, ψυχής και πνεύ-ματος έχοντας μια ολοκληρωμένηαντιμετώπιση του ατόμου-σημείοστο οποίο υστερεί η κλασική ψυχο-θεραπεία με την έμφασή της μόνοστον λόγο.

«Οταν δουλεύουμε με άτομα μενοητική υστέρηση φροντίζουμε ναενισχύσουμε την αυτοπεποίθησήτους. Τα πιο πολλά είναι ‘τραυματι-σμένα’ άτομα γιατί έχουν υποστείοικογενειακή ή κοινωνική απόρριψη.Εχουν ανάγκη να αναδομηθεί η αί-σθηση των όσων ικανοτήτων έχουνκαι όταν αυτό επιτευχθεί, κάνουνπραγματικά θαύματα. Πραγματικάαπελευθερώνονται γιατί αισθάνονταιότι γίνονται αποδεκτά», προσθέτει

η κ. Κουγιούφα, η οποία εδώ και22 χρόνια ασχολείται με τη χορο-θεραπεία σε άτομα με νοητική υστέ-ρηση.

Η συνεδρία χοροθεραπείας ξεκινάμε ένα ζέσταμα σωματικό και ψυ-χολογικό που προετοιμάζει τα άτομαμε νοητική υστέρηση για μια δια-φορετική διαδικασία έκφρασης. Ησχέση εμπιστοσύνης είναι η πρώτηπου αναπτύσσεται μεταξύ χοροθε-ραπευτή/τριας και θεραπευόμενωνέτσι ώστε να νιώθουν την ασφάλειανα εκδηλώσουν και να βιώσουν,χωρίς αναστολές, κάθε προσωπικήέκφραση και εμπειρία, αρκεί αυτήνα μην βλάπτει τον εαυτό τους,τους άλλους και τον χώρο. Το επό-

μενο βήμα είναι η διεύρυνση και οεμπλουτισμός του κινητικού λεξι-λογίου, είτε με την αλληλεπίδρασηθεραπευτή/τριας-ατόμου είτε μεταξύτων μελών της ομάδας, με λεκτικήπαρότρυνση, με βοηθητικά αντικεί-μενα (π.χ. υφάσματα) και με φω-τογραφίες ή βίντεο.

«Παρέχοντας τον χώρο και τηνασφάλεια, προσφέρουμε την ευκαι-ρία για ελεύθερη έκφραση, αποκά-λυψη, συνειδητοποίηση, αλλαγή καιεξέλιξη. Παιδιά που αρχικά είναιχαμένα στον χώρο, αποπροσανα-τολισμένα, αμήχανα, παθητικά ήυπερκινητικά, ασυντόνιστα, δια-σκορπισμένα, με διάσπαση προσο-χής, σιγά-σιγά αποκτούν αυτοέκ-φραση, αυτοέλεγχο και αυτοπεποί-θηση. Κινητικές συνήθειες και στε-ρεοτυπίες ξεπερνιούνται δίνονταςτη θέση τους σε κινητική έκφρασηκαι χορό. Ακόμη χρησιμοποιείταικαι μουσική της επιλογής των θε-ραπευομένων που μπορεί να είναιαπό κλαρίνα που ακούγονται σεπανηγύρια μέχρι κλασική μουσική.Ετσι ακούνε και εκτιμούν και ταάλλα είδη μουσικής που ακούνε οιάλλοι», συνεχίζει η κ. Κουγιούφα.

Στην πρώτη χορογραφία που πα-ρουσίασαν πριν από πολλά χρόνια,ύστερα από διάφορους πειραματι-σμούς, τα άτομα με νοητική υστέ-ρηση μπήκαν στον ψυχισμό ζώωνπου τους ενδυνάμωναν, όπως π.χ.του αλόγου ή του λιονταριού.

«Αρχιζαν κι έπαιρναν ενέργειαγια τον ίδιο τους τον εαυτό. Αυτόμετά εξελίχθηκε. Χαρακτηριστικά,θέλω να πω ότι το τραγούδι πουέγινε το πρώτο μας σουξέ ήταν το‘Δυνατά, δυνατά’ της Αρβανιτάκη,που έχει και έναν συμβολισμό, γιατί

έγιναν δυνατά τα’ αδύνατα ή αδύ-ναμα ή αυτά που δεν μπορούσαννα γίνουν. Αυτό ήταν επιλογή δικήτους. Ενώ στην αρχή δεν μπορούσαννα κάνουν τίποτα, ύστερα από με-ρικά χρόνια, τα ίδια άτομα ζήτησαννα κάνουν μια παράσταση με λόγο.Εφτασαν σε ένα τέτοιο στάδιο αυ-τοπεποίθησης, που παρότι πολλάπαιδιά δεν ήξεραν να διαβάζουν,ζήτησαν σενάριο και βρήκαν τρό-πους να το μάθουν. Δεν ξέρω πώς,αλλά έρχονταν και ήξεραν τα λόγια.Το σημαντικό είναι ότι, στην παρά-σταση, τα άτομα αυτά στέκοντανμπροστά σε κόσμο που συνήθωςμπορεί να ήταν είτε αρνητικός, επι-κριτικός, επιφυλακτικός ή να ένιωθεοίκτο ή πολλά και διάφορα συναι-σθήματα. Και, ξαφνικά, έβλεπαν ότιόλος αυτός ο κόσμος τους καμάρωνε,τους χειροκροτούσε, τους θαύμαζε.Για μένα, αυτό είναι το κομμάτιπου μεταμορφώνει μέσα από τηνπαράσταση γιατί η ίδια η παράστασηπηγάζει μέσα από την ικανότητατου ίδιου του ατόμου. Αυτό βοηθάειστην κοινωνικοποίηση από τη στιγμήπου θα αρχίσει κάποιος να νιώθεικαλύτερα με αυτό που είναι, θαμπορέσει να συνδιαλλαγεί και μετον διπλανό του καλύτερα και ναεπιβιώσει λίγο καλύτερα στην κα-θημερινότητα που είναι πολύ δύ-σκολη για πολλά από αυτά τα άτο-μα», καταλήγει η κ. Κουγιούφα.


29

Alpha School of Music31-05 31 Street, Astoria, NY 11106(718) 204-8757 • www.alphaschoolofmusic.com

Μαθήματαμουσικής

Για περισσότερες πληροφορίες

ζητήστε τον ΓΙΩΡΓΟ ΒΛΕΣΜΑ

S P E C I A LΔΩΡΕΑΝ το 1ο μάθημαγια ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ

• Μπουζούκι, πιάνο, βιολί, κιθάρα• Εμπειροι δάσκαλοι και δασκάλα φωνητικής• Ολες οι ηλικίες • Λογικές τιμές

Ομορφιά • Μεγαλοπρέπεια • Ασφάλεια

με την επίδειξη

πιστοποιητικούΚαταθέσεων

δικαιούστε

$1,0001,000ΕΚΠΤΩΣΗ για την αγορά χώρου για οικογενειακό

τάφο στο μαυσωλείο «St. Joseph’s»

($500 για αγορά χώρου ανά άτομο)

ΜαυσωλείοΑγίου Ιωσήφ

To Κοιμητήριο St. Michael’s προσφέρει μεγάλο εύρος επιλογών,περιλαμβανόμενων των προσθηκών του Μαυσωλείου του Αγίου Ιωσήφ,καθώς επίσης και τάφους, βάσεις για αγάλματα και αποτέφρωση. Eνα από τα μεγαλύτερα δώρα που μπορείτε να κάνετε σε αυτούς πουαγαπάτε είναι η αίσθηση της ασφάλειας, η γνώση ότι έχετε φροντίσει για όλα. Ως θρησκευτικό κοιμητήριο το St. Michaels’s είναι ανοιχτό σε άτομα όλων τωνθρησκειών. Με υπερηφάνεια σας γνωρίζουμε ότι το όμορφα σχεδιασμένοΜαυσωλείο του Αγίου Ιωσήφ είναι στη διάθεσή σας.

Για περισσότερες πληροφορίες, συμπεριλαμβανομένου και ενός δωρεάνΟδηγού (Resource Guide), παρακαλώ καλέστε:

(718) 278-324072-02 Astoria Blvd.

East Elmhurst, NY 11370ή επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μας στο

www.stmichaelscemetery.comΘα είστε χαρούμενοι γι’ αυτή σας την κίνηση

O κ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ Π. ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ εξακολουθεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην Ομογένεια με τον καλύτερο τρόπο

(917) 687-9856

Πώς η χοροθεραπεία «μεταμορφώνει» άτομαμε νοητική υστέρηση


Η ΓΥΝΑΙΚΑ.

30

Η αισιοδοξία αποτελεί το «οξυγόνο» της αν-θρώπινης ψυχής, εφόσον την ενδυναμώνει καιτην καθιστά ικανή ν’ αντιμετωπίζει με επιτυχίαοποιαδήποτε αντίξοη κατάσταση. Κάθε θετικήσκέψη «θωρακίζει» όχι μόνο την ψυχική αλλάκαι τη σωματική μας υγεία από τις «επιθέσεις»των καθημερινών προβλημάτων. Αντίθετα, κάθεαρνητική σκέψη «κλέβει» ένα «κομμάτι» απ’ τονεαυτό μας εμποδίζοντάς τον ν’ απολαύσει τηνομορφιά της ζωής.

Ορισμένες καταστάσεις -για παράδειγμα, ηαπώλεια εργασίας ή ένας χωρισμός- είναι άμεσασυνδεδεμένες με αρνητικά συναισθήματα: θλίψη,πόνο, θυμό, απογοήτευση. Δυστυχώς, τα πράγ-ματα δεν έρχονται πάντα όπως τα σχεδιάζουμε.Η ζωή είναι «δίδυμη αδερφή» της θάλασσας κιόλοι εμείς «συνταξιδιώτες» στο ίδιο «πλοίο». Στακαθημερινά μας, λοιπόν, «ταξίδια» ερχόμαστεαντιμέτωποι όχι μόνο με γαλήνια «κύματα» αλλά

και με «τρικυμίες». Οπότε είναι αναπόφευκτο,κάποιες φορές, να βιώνουμε αρνητικές κατα-στάσεις και κατά συνέπεια, αρνητικά συναισθή-ματα.

Το «μυστικό» για να ατενίζουμε τη ζωή με αι-σιοδοξία βρίσκεται στον τρόπο που αντιμετωπί-ζουμε κάθε εμπόδιο. Οποιοδήποτε πρόβλημαπρέπει να εκλαμβάνεται ως «μάθημα ζωής». Ανυπάρχει θετική διάθεση, θέληση και υπομονή,τότε είμαστε σε θέση να ξεπεράσουμε τις δυ-σκολίες αλλά, παράλληλα, να διδαχθούμε απόαυτές και να γίνουμε σοφότεροι. Αλλωστε, τοπαρελθόν είναι ο καλύτερος «δάσκαλος» για τομέλλον.

Υστερα απ’ την καταιγίδα... βγαίνει το ουράνιοτόξο. Επομένως, μόνο εάν διατηρήσουμε την αι-σιοδοξία μας, θα μπορέσουμε να απολαύσουμετη μοναδική του θέα!

Πηγή: «dynamikhgynaika.gr»

Αισιοδοξία: Το «οξυγόνο» της ψυχής!

SUDOKU - EYKOΛO SUDOKU - ΜΕΤΡΙΟ

ΛYΣH

- Μ

ΕΤΡΙ

Ο

ΠΩΣ ΠAIZETAI TO SUDOKUΣκοπός του παιχνιδιού είναι να γεμίσετε τα άδεια τε-

τράγωνα έτσι ώστε κάθε σειρά, κάθε στήλη και κάθε3Χ3 κουτί να περιέχει τους αριθμούς 1 εως 9, χωρίςόμως να επαναλαμβάνεται κάποιος από αυτούς.

Μερικά τετράγωνα περιέχουν αριθμούς, «γνωστοί

αριθμοί» . Σκοπός είναι να συμπληρωθούν τα άδεια τε-τράγωνα, ένας αριθμός σε κάθε τετράγωνο, έτσι ώστεκάθε στήλη, κάθε σειρά και κάθε κουτί να περιέχει τουςαριθμούς από το 1 εως το 9 μόνο μία φορά.

Κάθε αριθμός έχει μία μόνο σωστή θέση, εμφανίζεταιδηλαδή μόνο μια φορά σε κάθε στήλη, σε κάθε γραμμήκαι σε κάθε κουτί.

ΛYΣH ΣTAYPOΛEΞOY

ΛYΣH

- EY

KOΛ

O

ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ1. Δόλοι, πανουργίες, εξαπατήσεις - Διακριτικά φορτηγώναυτοκινήτων. 2. Του Μπουρνόβα... τραγουδήθηκε από τον ΓιάννηΚαλατζή, εδώ πολλά. 3. Κύρια πρόθεση. - Η σημερινή ονομασία τουποταμού Ναρ. 4. Συμπιεστά αυτά - Ποιητικός τύπος του «Εν». 5. «Ο...Σαϊνης»: σειρά κινημουμένων σχεδίων. 6. Ενας αρχαίος... άνδρας -Δορυφόροι του... «Θ». 7. Η παροχή τροφής, η τροφοδοσία. 8. Αρχικάσχετικά με ανεργία - Πάνε και με τα... ιερά. 9. Χωριό της επαρχίαςΒοϊου του νομού Κοζάνης, αλλιώς και Σισανούπολη - Αρχή... σεβα-σμού.

ΚΑΘΕΤΑ1. Αυτός που δεν είναι τραχύς, αγροίκος. 2. Ο Ποντίφικας -Επιφώνημα αρχαίας τραγωδίας. 3. Αυτοί που ξεσηκώνονται κατά τηςεξουσίας. 4. Ουδέτερο άρθρο - Η πρωτεύουσα της Τυνησίας. 5. Οπερατου Βέρντι. 6. Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού (αρχικά) - Αγκυρο-βόλια, φυσικά λιμάνια. 7. Απόχρωση του καφέ - Ο οποίος (αρχ.) 8. Οτρόπος σκέψης, η πνευματική λειτουργία (καθ.). 9. Ναρκωτική ουσία- Ανώνυμη Εταιρεία.

ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ 1. ΑΠΑΤΕΣ - ΔΧ 2. ΒΑΠΟΡΑΚΙΑ 3. ΑΠΟ -ΝΕΡΑΣ 4. ΝΑΣΤΑ - ΕΝΙ 5. ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ 6. Υ - ΑΝΗΡ - 7. ΣΙ-ΤΙΣΜΟΣ 8. ΟΑΕΔ - ΟΣΙΑ 9. ΣΙΣΑΝΙ - ΣΕΚΑΘΕΤΑ 1. ΑΒΑΝΑΥΣΟΣ 2. ΠΑΠΑΣ - ΙΑΙ 3. ΑΠΟΣΤΑΤΕΣ 4ΤΟ - ΤΥΝΙΔΑ 5. ΕΡΝΑΝΗΣ 6. ΣΑΕ - ΟΡΜΟΙ 7 ΚΡΕΜ - ΟΣ 8.ΔΙΑΝΟΗΣΙΣ 9. ΧΑΣΙΣΗ - ΑΕ

1 2 3 4 5 6 7 8 9

1

2

3

4

5

6

7

8

9

Ινδή αριθμομνήμων και συγγραφέας,γνωστή με το προσωνύμιο «ΑνθρώπινοςΥπολογιστής» εξαιτίας της ικανότητάς της

να εκτελεί από μνήμης πολύπλοκους αριθ-μητικούς υπολογισμούς μέσα σε λίγα δευτε-ρόλεπτα. Το 1982 συμπεριλήφθηκε στο βι-βλίο ρεκόρ Γκίνες. Η Σακουντάλα Ντεβί (Sh-akuntala Devi) γεννήθηκε στο Μπάνγκαλορτης Ινδίας, στις 4 Νοεμβρίου 1929. Καταγό-ταν από οικογένεια Βραχμάνων και ο πατέ-ρας της στην ιδέα να γίνει ιερέας επαναστά-τησε και έγινε ακροβάτης σε τσίρκο. Ηταναυτός που ανακάλυψε το δυνατό μνημονικότης κόρης του, όταν της μάθαινε κόλπα μετην τράπουλα σε ηλικία τριών ετών. Ο Ντεβίδεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη.Εγκατέλειψε το τσίρκο για να εκμεταλλευ-τεί την απίστευτη μνημονική ικανότητα τηςκόρης του, οργανώνοντας περιοδείες επί-δειξης πρώτα στην Ινδία και στη συνέχειαανά τον Κόσμο με κέντρο το Λονδίνο. Σταμέσα της δεκαετίας του εξήντα η διάσημη

πλέον Ινδή αριθμομνήμων παντρεύτηκε τονσυμπατριώτη της δημόσιο υπάλληλο, Παρι-τός Μπανερτζί, με τον οποίο χώρισε το1979. Το 1977 αναμετρήθηκε μ’ έναν ηλε-κτρονικό υπολογιστή στις ΗΠΑ για το ποιοςαπό τους δύο θα βρει γρηγορότερα την κυ-βική ρίζα του αριθμού 188.132.517, και τοννίκησε. Την ίδια χρονιά στο Πανεπιστήμιοτου Ντάλας, κατάφερε να βρει την 23η ρίζα

ενός αριθμού με 201 ψηφία, μέσα σε 50δευτερόλεπτα. Η απάντησή της ήταν ο αριθ-μός 546.372.891 και επιβεβαιώθηκε απόλυ-τα από έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή τύπουUnivac 101, που χρειάστηκε κάποια επιπλέ-ον δευτερόλεπτα για να λύσει το ίδιο πρό-βλημα. Στις 18 Ιουνίου του 1980, η Σακουν-τάλα Ντεβί πολλαπλασίασε δύο αριθμούς με13 ψηφία (7.686.369.774.870 Χ

2.465.099.745.779), τους οποίους επέλεξετυχαία ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής του«Ιμπέριαλ Κόλετζ» του Λονδίνου και έδωσετην σωστή απάντηση(18.947.668.177.995.426.462.773.730)μέσα σε 28 δευτερόλεπτα! Το γεγονός αυτόκαταχωρήθηκε το1982 στο βιβλίο ρεκόρΓκίνες. Η περίπτωσή της απασχόλησε καιτην επιστήμη. Το 1988 έγινε αντικείμενομελέτης από τον καθηγητή Ψυχολογίας τουΠανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ, Αρθουρ Τζέν-σεν, ο οποίος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι«οι μαθηματικοί υπολογισμοί είναι προφα-νώς η μητρική της γλώσσα, ενώ για τους πε-ρισσότερους από εμάς, είναι στην καλύτερηπερίπτωση, μια ξένη γλώσσα που μαθαίνου-με στο σχολείο».

Η Σακουντάλα Ντεβί ασχολήθηκε ακόμημε την αστρολογία και έγραψε βιβλία μα-γειρικής, αστρολογίας, καθώς και μυθιστο-ρήματα. Πέθανε στην γενέτειρά της στις 21Απριλίου του 2013 σε ηλικία 83 ετών.


31

Τα κοσμήματα που φοριούνται μαζί με ρούχαείναι «στη μόδα» για σχεδόν 300 χρόνια.Τον 18ο αιώνα, οι κοσμηματοπώλες ξεκίνησαννα φτιάχνουν τα πρώτα κομμάτια από φθηνόγυαλί. Τον 19ο αιώνα, ξεκίνησαν να φτιά-χνονται κοσμήματα από ημιπολύτιμα υλικάκαι να διατίθενται στην αγορά.Τα κοσμήματα αυτά ήταν πιο οικονομικά καιέτσι δόθηκε η ευκαιρία σε περισσότερουςανθρώπους να φοράνε κοσμήματα.Αλλά η αληθινή εκτόξευση για τα ψεύτικακοσμήματα έγινε στα μέσα του 20ου αιώνα.Η μεσαία τάξη που διαμορφώθηκε για πρώτηφορά στην ιστορία, χρειαζόταν όμορφα, αλλάοικονομικά κοσμήματα.Η ζήτηση αυτή συνέπεσε με την βιομηχανικήεποχή και την επανάσταση που έφεραν οιμηχανές στην παραγωγή. Η επανάστασηαυτή έκανε την παραγωγή όμορφων και προ-σεγμένων αντιγράφων εύκολη και οικονομική.Οι γυναίκες όλων των κοινωνικών τάξεωνμπορούσαν πλέον να έχουν μερικά κοσμήματαέστω και ψεύτικα, ακόμα και οι εργάτριες.Οι γυναίκες που ζούσαν σε χωριά στην επαρ-χία της Αμερικής μπορούσαν πλέον να απο-κτήσουν τα νέα αυτά προϊόντα της μόδας.Μεγάλα ονόματα όπως οι Dior, Chanel, CrownTrifari, Napier, Monet, Corocraft, Miriam Ha-skell ήταν ανάμεσα σε αυτούς που υιοθέτησανκαι εξέλιξαν την νέα τάση.Βέβαια η αλλαγή αυτή με τα φο μπιζού στημόδα, πυροδοτήθηκε και από δημοφιλείςσχεδιαστές μόδας στα μέσα του 20ου αιώνα,που τα συμπεριέλαβαν στις επιδείξεις μόδαςγια τις νέες κολεξιόν τους. Επίσης, η ανάπτυξη

του κινηματογράφου και των ταινιών τουHollywood έπαιξε και αυτή σημαντικότατο

ρόλο. Οι πιο δημοφιλείς σταρ του σινεμάαπό τα 40ς και τα 50ς φορούσαν και διαφή-

μιζαν κομμάτια δημοφιλών σχεδιαστών τηςεποχής, που δεν ήταν κατ’ ανάγκη πανάκριβα.Τα έκαναν με αυτό τον τρόπο αποδεκτά στοευρύ κοινό, που μπορούσε πλέον να δεχτείότι δεν είναι απαραίτητο να ξοδέψει μια πε-ριουσία για να αποκτήσει μια πέτρα απόαληθινό διαμάντι. Και ένα πλαστικό κόσμημαμπορεί να είναι εξίσου εντυπωσιακό καιπραγματικό έργο τέχνης, αρκεί βέβαια ναείναι κομψό και να χαρακτηρίζεται απόυψηλή αισθητική και design.H Coco Chanel ήταν από τις πρωτοπόρουςπου έκαναν τα φο κοσμήματα τόσο δημοφιλή,συνδυάζοντας χρυσή βάση με φο πέρλες. ΟJay Lane ήδη από το 1960 έγινε διάσημοςγια τα μοναδικά κοσμήματα που δημιούργησεγια την Τζάκι Ωνάση, την Λιζ Τέιλορ, τηνΝτιάνα Βρίλαντ και την Oντρεϊ Χέπμπουρν.Το πιο διάσημο φο μπιζού που δημιούργησεήταν το κολιέ με τις 3 φο πέρλες που δημι-ούργησε για την Μπάρμπαρα Μπους, τηνσύζυγο του Τζορτζ Μπους του πρεσβύτερου.Μάλιστα αυτό το κόσμημα η ΜπάρμπαραΜπους του φόρεσε και στην πρώτη προεδρικήδεξίωση του προέδρου συζύγου της.Ετσι φτάσαμε στη σημερινή εποχή, που ταφο μπιζού έχουν αποκτήσει την δικιά τουςθέση στον χώρο της μόδας και δεν έχουν τοστίγμα του «ψεύτικου» κοσμήματος, αλλάαντίθετα υπάρχουν στην μπιζουτιέρα κάθεγυναίκας.Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα τα πολύ de-signάτα φο μπιζού έχουν αποκτήσει την κα-τάσταση του συλλεκτικού και αυξάνουν τηντιμή τους με την πάροδο του χρόνου.

Τιμή στη γυναίκα-ανθρώπινο υπολογιστή Σακουντάλα Ντεβί (1929-2013)

Πότε έγιναν της μόδας τα ψεύτικα κοσμήματα


Η ΓΥΝΑΙΚΑ.

32

Warm congratulations and best wishes to our dearest friend

Evangeline Douris,

for the cover story of the monthly GYNAIKA magazine of the National Herald for her extraordinary philanthropic

and social work of many years and for so many people.

Evangeline has been a deeply loving and caring person who teaches all of us with good works and deeds reminding us that

human values and ethos continue to be pivotal in our lives.

Congratulations Evangeline

JOHN & MARGO

CATSIMATIDIS

H Γ ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΓΙΑΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ • ΤΕΥΧΟΣ 69 • … ·...

Documents

Transcript of H Γ ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΓΙΑΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ • ΤΕΥΧΟΣ 69 • … ·...