Epexergasia Tou Mythou

7/17/2019 Epexergasia Tou Mythou

http://slidepdf.com/reader/full/epexergasia-tou-mythou 1/12

ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ

Ερχόμαστε τώρα να μελετήσουμε τον ίδιο τον Ηρακλή.

Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορα, με την οποία ασχολήθηκαν !ολλοσυγγραφείς.

Μέρος του αντικειμενικο" μας σκοπού δεν είναι ούτε η συζήτηση για τιςλεπτομέρειες της ζωής του, ούτε επιχειρηματολογία για τα γεγονότα πουακολούθησαν.

Οι ποικίλες αναφορές διαφέρουν στις λεπτομέρειες, αν#λο$α με τιςδια%έσει& του ιστορικού και μπορούν να μελετηθούν στις πολλές κλασσικέςιστορίες και στα λεικ!.

Εδώ θα πραγματευθούμε μόνο τους !ερφ'μου& δ(δεκα #%λου& και επί

αυτών δια"!ζουμε:

#Ο Ηρακλή& με τη %έλ'σ' του )α,

– υ!οτ#*%'κε στην δ"ναμ' του Ευρυσ%έα και– υ!ο*ρε(%'κε να τον υ!ακο"ει σε κ#%ε του α!ατ'σ'.

Συμ+ουλε"%'κε το μαντείο του Α!,λλ-να και του είπαν ότι έπρεπε ναυ!οτα*%ε για δ(δεκα *ρ,νια στις διατα$έ& του Ευρυσ%έα, σ"μφ-να μετις εντολέ& του )α. $αι ότι αφο" θα είχε εκτελέσει τους !ερφ'μου&#%λου&, θα αποκτούσε την Α%ανασα.”

%τσι, !ρχισε τη σταδιοδρομα του και, σαν μα%'τή& που παίρνει διατα$έ&από την .υ*ή του, ανέλα+ε τους δώδεκα !θλους, εκτελ(ντα& κα%ένα τουςσε ένα από τα /-διακ# σ'μεα.

&ι’ αυτό ο 'ρακλής αντι!ροσ-!ε"ει κ#%ε μα%'τή που ζητεί – να +αδσει στην ατρα!, και– να α!οδε0ει– τον έλε$*, του και

– τις φυσικέ& του δυν#μει&,

(πως και να αντιπροσωπεύσει το /-διακ, σ'μεο που η αν%ρ-!,τ'τα ηίδια "ρίσκεται.

)ο αρχικό του όνομα ήταν Αλκεδ'&, που #λλα0ε και έγινε 'ρακλής,

– ,ταν α!έκτ'σε μια παρ!ενη εμ!ειρα και– !ροτο" 0εκινήσει για τους !θλους του.

)ο όνομα 'ρακλής σημαίνει το “κλέο& τ'& 1ρα&”.

' *ρα αντι!ροσ-!ε"ει την .υ*ή,

έτσι το ,νομ# του ενσ-μ#τ-νε την α!οστολή του, που !ροορι/,ταν ναεκδ'λ(σει με ενερ$, υ!'ρεσα π!νω στο φυσικ, !εδο– τ' δ,0α και– τ' δ"ναμ'

της έμφυτ'& Θε,τ'τ#& του.Μια αρχαία γραφή της +νδίας λέγει:#Με την κυριαρ*α της /-ή& που δεσμε"ει, έρ*εται η ακτινο+ολα” και

https://athloiirakloigenika.wordpress.com/2009/08/04/%CE%B5%CF%80%CE%B5%CE%BE%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%BF%CF%85/

https://athloiirakloigenika.wordpress.com/2009/08/04/%CE%B5%CF%80%CE%B5%CE%BE%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%BF%CF%85/



η ένδο0' αποπερ!τωση ,λ-ν των εγχειρημ!των του 'ρακλή ήτανα!οτέλεσμα της κυρι#ρ*'σή& του στην δεσμευτική μορφή του.

Μας λένε ότι είχε– ένα Θεο !ατέρα και– μια $ήιν' μ'τέρα

και έτσι "λέπουμε τον ίδιο +ασικ, συμ+ολισμ, να ε!αναλαμ+#νεται, όπωςσε ,λου& τους Υιο"& του Θεο".

,το πρόσωπό τους συμ+ολ/εται η ουσιαστική δυαδικ,τ'τα του Θεο" σεεκδήλ-σ'– της /-ή& στη μορφή– της .υ*ή& στο σ(μα και– του !νε"ματο& στην "λ'.

' δυαδικ,τ'τα αυτή– είναι η δ,0α τ'& αν%ρ-!,τ'τα& και επίσης– αποτελεί το !ρ,+λ'μα που κ#%ε #ν%ρ-!ο& πρέπει να ε!ιλ"σει.

Πατέρα&-Πνε"μα και Μ'τέρα- 2λ' συναντ(νται στον #ν%ρ-!ο καιτο έρ$ο του μα%'τή είναι – να α!οσυρ%ε από τα δεσμ# της μ'τέρα& και έτσι– να αντα!οκρι%ε στην α$#!' του Πατέρα.

' δυαδικ,τ'τα αυτή εμφανίζεται ε!σ'& στο $ε$ον,& ότι ήταν δδυμο&.

-ια"!ζουμε ότι ο ένας δίδυμος γεννήθηκε από $ήινο πατέρα κι ο !λλος ήτανυιός του )α.

.υτή είναι η με$#λ' καταν,'σ' που έρχεται σε κ!θε ανε!τυ$μένο και μεαυτε!$ν-σ' ανθρώπινο ον.

Αντιλαμ+#νεται ότι έχει συνεδ'σ' των δ"ο ,.ε-ν που συναντ(νταιστην 3"σ' του.

Είναι η καλ# ανε!τυ$μέν' και σε αν(τερο +α%μ, ορ$αν-μέν'!ροσ-!ικ,τ'τα δια της οποίας ο !νθρωπος εκφρ!ζεται συνή%-& και με τατρα μέρη– νο'τικ,– συναισ%'ματικ, και– φυσικ,συντονισμένα σε μια ολοκλ'ρ-μέν' μον#δα.

%πειτα υπ!ρχει η !νευματική φ"σ',

– με τις !αρορμήσει& της και τις ενορ#σει& της,

– με τη στα%ερή της έλ0' προς κ#%ε τι /-τικ, και Θεο και– με τον συνε*ή εσ-τερικ, !,λεμο που !ροκ"!τει από αυτή την!ρα$ματο!οιο"μεν' δυαδικότητα.

Ο 'ρακλής ήταν ο μα%'τή&, που ζούσε μέσα σε ένα φυσικ, σ(μα,

αλλ# ήταν

ικαν,& κατ! καιρούς, σαν τον Α!. Πα"λο, να είναι ‘ανερ*,μενο&στον τρτοουραν,’, και να συνομιλε με Θεα ,ντα.



Ευρισκόμενος σ’ αυτή την κατ!σταση,

– οραματστ'κε το Σ*έδιο– $ν(ρισε τι έ!ρε!ε να κ#νει και– διέκρινε την !ρα$ματικ,τ'τα της !νευματική& /-ή&.

/π!ρχει επίσης ένα ενδιαφέρον μικρό $ε$ον,& στην ιστορία της ζωής του,που έχει σχέση με την δια αλή%εια.

(ταν ήταν ακόμη νήπιο, λέγεται ότι ο 'ρακλής σκ,τ-σε το δδυμο αδελφ,του.

)εν ήταν !ια– μια δι*ασμέν' οντότητα– μια δυαδικ,τ'τα,

αλλ! ήταν .υ*ή και σ(μα σε μια εν,τ'τα.

.υτό δε*νει !#ντα το στ#διο του μαθητή.

Πέτυ*ε αυτή την εν,τ'τα,

$ν-ρ/ει ότι είναι .υ*ή μέσα στο σ(μα και ,*ι 0υχή και σώμα καιη !ρα$ματο!ο'σ' αυτή !ρέ!ει τώρα να *αρακτ'ρ/ει ,λε& τις !ρ#0ει&του.

(ταν ήταν στην κούνια, λέει ο μύθος, το παιδί με την !μεση επιθυμία σκότωσεδ"ο φίδια, δίνοντας έμφασ' στη δυαδικ,τ'τα.

Με την πρ!η αυτή !ροδικ#/ει το μέλλον στο οποίο έδει0ε– ,τι δεν τον ε0ουσα/ε πια η /-ική φύση, αλλ# μπορούσε να πνίειτο φίδι της "λ'& και

– ,τι δεν θα ήταν πια αι*μ#λ-το& της με$#λ'& !λ#ν'&.

Σκ,τ-σε το φδι της– "λ'& και– !λ#ν'&.

Αν μελετ'%ε ο συμ+ολισμ,& του φιδιού, θα δούμε ότι α!εικον/ονταιτρα φίδια:

– το ένα αντιπροσωπεύει το φίδι της "λ'&– το !λλο το φίδι της !λ#ν'& και– το τρίτο το φίδι της σοφα&.

)ο τρτο αυτό φίδι α!οκαλ"!τεται μ,νο όταν τα !λλα δ"ο σκοτ-%ο"ν.

' ασ%'σ' της δυαδικ,τ'τα&– εναι το !ρ(το στ!διο της !νευματική& εμ!ειρα& και– *αρακτ'ρ/ει τις σκέ.ει& ,λ-ν των με$#λ-ν /'λ-τ(ν και

μυστικιστ(ν του κόσμου.

,ημειώστε πώς "ροντοφων!ζει ο Α!. Πα"λο& καθώς παλεύει με το πρό"λημα:

#Ευρίσκω λοιπόν τον νόμον τω θέλοντι εμοί ποιείν το καλόν, ότι εμοί το κακόνπαρ!κειται·

συνήδομαι γαρ τω νόμω του 1εού κατ! τον έσω !νθρωπον, "λέπω δε έτεροννόμον εν τοις μέλεσί μου αντιστρατευόμενον τω νόμω του νοός μου καιαιχμαλωτίζοντ! με εν τω νόμω της αμαρτίας τω όντι εν τοις μέλεσί μου…



Ευχαριστώ τω 1εώ δια +ησού 2ριστού του $υρίου ημών· !ρα ουν αυτός εγώ τωμεν νο3 δουλεύω νόμω 1εού, τη δε σαρκί νόμω αμαρτίας.” (Ρωμ. vii, 21-25.)

$αθώς ο 'ρακλής μεγ!λωνε, λέγεται ότι, δόθηκε μεγ!λη φροντίδα στημ,ρφ-σή του.

Εκ!αιδευ,ταν για να α!οκτήσει, κατ! το δυνατόν, όλα τα !ρ,σ%ετα

!ροσ,ντα και καθώς εκπαιδευόταν κ#%ε ικαν,τ'τα που διέθετε– ανα!τυσσ,ταν και– ορ$αν-ν,ταν.

4οιο είναι το μ#%'μα που μαθαίνουμε απ’ αυτό;Είναι η αν#$κ' να κατανοήσουμε ότι κ!θε μαθητής, αν αλ'%ιν# α0/ειαυτό το ,νομα, πρέπει α!αρατ'τα να είναι ένα !ολ" ανα!τυ$μένο μέλο&της αν%ρ(!ιν'& οικο$ένεια&.

4αι τα τρα μέρ' της φύσης του πρέπει ν’ ανελι*%ο"ν.

Ο νου& του πρέπει – να α!οκτήσει !ολλέ& γνώσεις και– να λειτουρ$ε καλ# καιο ίδιος πρέπει να έρει !(& να τον *ρ'σιμο!οιε.

' συναισ%'ματική του ευασ%'τ' φύση !ρέ!ει να αντα!οκρνεται σεκ#%ε τ"!ο ε!αφή&.

)ο φυσικ, του σ(μα πρέπει να είναι κατ#λλ'λο μέσον έκφρασ'& για τηνενοικο"σα .υ*ή και ε0ο!λισμένο ν’ αναλαμ+#νει τα έρ$α στα οποία ο!νθρωπος αφιερ(%'κε.

&ια πολλούς αιώνες υπήρε μεταύ των ζηλωτών η τ!ση δυσφήμισ'& καιυ!οτμ'σ'& του νου.

*ταν πρόθυμοι να λένε με ευκολία “ο νου& είναι ο φονι!ς του !ρα$ματικο"”

και με μια αν!ια λόγου αδρ#νεια και ν-%ρ,τ'τα να νιώθουν ότι τοσ'μαντικ, πρ!γμα ήταν να έχουν ανα!τυ$μέν' τη φ"σ' της καρδι#&.

1εωρούν το νου με την ικαν,τ'τ# του

– να αναλ"ει και– να διακρνει,μια παγίδα και μια πλ!νη.

.υτό είναι +έ+αια λ#%ο&.

Η $ν(σ' του Θεο" είναι τ,σο– ανα$καα και– σ'μαντική,σο η α$#!' του Θεο".

$αι αυτό θα το δείει ασφαλώς η 5έα Ε!ο*ή με το νέο της τ"!ο ζηλωτή.

– ' Α$ι,τ'τα– η $λυκ"τ'τα και

– μια ευ*#ριστ' δι#%εσ' με α$#!',έχουν τη %έσ' τους μέσα στο σ"νολο των *αρακτ'ριστικ(ν του ζηλωτή.



Οι !οι,τ'τε& όμως αυτές, ,ταν συνδέονται με ανο'σα ή υ!αν#!τυκτ'νο'τικ,τ'τα, παύουν να είναι τόσο χρήσιμες, όσο θα ήταν αν συνοδεύονταναπό ευφυ6α.

Οι ίδιες ,ταν συνδέονται– με μια υ.'λο" +α%μο" διαν,'σ' και– με νο'τικέ& δυν!μεις !ροσανατολισμένε& στη Θεα γνώση,

δ'μιουρ$ο"ν εκείνο το $ν(στ' του Θεο",– που η ε!ιρροή του παίρνει !α$κ,σμιο πλ!τος και– που μπορεί να α$α!# και να διδ#σκει τους συναν%ρ(!ου& του.

7τσι εκ!αιδε"%'κε ο 'ρακλής σε ,λε& τις δε0ι,τ'τε& και μπορούσε ναπ!ρει τη %έσ' του μεταύ των διανοο"μεν-ν του καιρού του.

Μας λένε επίσης, ότι το αν!στημ! του ήταν τέσσερις πήχεις, έναςσυμ+ολικ,& τρόπος έκφρασης του $ε$ον,το& ότι είχε πετύχει την !λήρ'του αν#!τυ0' σε ,λα τα σημεία της τετρα!λή& !ροσ-!ικ,τ'τ#& του.

Μας λένε ότι ο #ν%ρ-!ο& είναι ο κ"+ο&, “η πόλη μένει τετρα$-νισμέν'”.

Ο 'ρακλής ανα!τ"*%'κε– φυσικ#– συναισ%'ματικ# και– νο'τικ#και στους τρει& αυτούς παρ!γοντες !ροστ%εται ένας τέταρτο&, μια .υ*ήμε συνειδ'τή κατο*ή του μ'*ανισμο" της, την ανα!τυ$μέν'!ροσ-!ικ,τ'τα.

.φού– !έτυ*ε την αν#!τυ0ή του και

– εκ!αιδε"%'κε στα !#ντα που ο κόσμος μπορούσε να του δώσει,μας λένε, κατόπιν ότι !ρο*(ρ'σε και σκ,τ-σε τους δασκ#λου& του.

)ους σκότωσε όλους και απαλλ!χθηκε απ’ αυτούς. Γιατ;)ι,τι είχε φτ!σει στο σ'μεο στο οποίο μπορούσε να στα%ε στα δικ# του!,δια,

– να διατυ!(νει τα δικ# του συμ!ερ#σματα– να οδ'$ε την δια του την /-ή και– να *ειρ/εται τις δικέ& του υ!ο%έσει&.

*ταν, συνεπώς, α!αρατ'το να α!αλλα$ε από όλους εκείνους που τονεπέ"λεπαν. 7!ρε!ε– να 0εφ"$ει από την αυ%εντα– να μ#%ει να +ρσκει το δρ,μο του και– να κ#νει τις δικέ& του ε!αφέ& με τη /-ή.

,’ αυτό το σ'μεο +ρσκονται !ολλο /'λ-τέ& αυτή την ε!ο*ή.

– 4ατέ*ουν !ολλή %ε-ρα– έ*ουν μια σ*ετικ# !λατι# τε*νική $ν(σ' της φ"σ'& τ'& Ατρα!ο" γιατο τι !ρέ!ει να κ!νουν π!νω σ’ αυτή,

αλλ! δεν στέκουν ακ,μ' στα δικ# του& !,δια για να "αδίσουν αυτή την.τραπό μόνοι και χωρίς υποστήριη.

8ρει#/ονται στ'ρ$ματα και /'το"ν αν%ρ(!ου& να τους πουν τι νακ#νουν και τι !ρέ!ει να !ιστε"ουν.



1α δούμε στον τρτο #%λο που εκτέλεσε ο 'ρακλής, στο /-διακ, σ'μεοτων )ιδ"μ-ν, ότι δοκιμ#στ'κε σ’ αυτ, το σημείο και έπρεπε να α!οδε0ειότι δικαιώθηκε κ!νοντας αυτό το "ήμα.

Τ,τε έκανε την ενδιαφέρουσα ανακ#λυ.' ότι δεν εναι τ,σο ελε"%ερο&,

ούτε τόσο δυνατ,&, όσο μέσα στο νεανικό του ενθουσιασμό, φαντα/,ταν ότιείναι.

(ταν έγινε δεκαοκτ( ετών, λέγεται ότι σκ,τ-σε το λιοντ#ρι που ερήμωνετην ύπαιθρο και ότι !ρχισε να εκτελε !λλες υ!'ρεσε& κοινή& -φελεα&,

έτσι ώστε το όνομ! του έγινε σιγ!-σιγ! $ν-στ,.

)ο δεκαοκτ( εναι !#ντα ένα& σ'μαντικ,& αρι%μ,&.

Μέσα σε αυτόν έχουμε τον αριθμό δέκα που είναι ο αριθμός της τελει,τ'τα&της !ροσ-!ικ,τ'τα& και τον αριθμό οκτ( που, όπως λένε μερικοίαριθμολόγοι, είναι ο αριθμός της δ"ναμ'& του 8ριστο".

Είναι η δ"ναμ' του 8ριστο", στο νέο κύκλο της μαθητείας, που– /'τ# να εκφραστε– δ'μιουρ$ε

– την κατ#στασ' αναταρα*ή& και– τις δυσκολε&που *αρακτ'ρ/ουν αυτό το στ!διο.

.ίζει ίσως να σημειωθούν τα ακόλουθα:

#Ο αριθμός οκτ( είναι ο κ"κλο& που "ρήκαμε ήδη ότι είναι η δε0αμενή,λ-ν των δυν#με-ν από τις οποίες το 5ως θα φέρει την )ελείωση, αλλ!τώρα αναδιπλώνεται περί εαυτόν. Ο όφις δεν κατα"ροχθίζει πλέον την ουρ!του, συμπληρώνοντας με τον τρόπο αυτό τον κύκλο του, αλλ! κουλουρι!ζεταικαι αναδιπλώνεται στο χώρο και από τις συσπ!σεις των σφαδασμών του

προ"!λλει μια διαστρε"λωμένη εικόνα του εαυτού του…

,τα δεκαοκτώ όμως έχουμε το όραμα της Ευ%εα& και Στενή& Ατρα!ο".

' ,τιγμή έχει εκδιπλωθεί σε μον#δα και γίνεται ο #0ονα& γύρω απ’ τον οποίο!εριστρέφεται η /-ή μας.

,το σημείο αυτό ο Μυημένος– αντιμετ-!/ει τη Μα Θεα αλή%εια και– αισ%#νεται την !ανσ*υρ' !αρ,ρμ'σ' της Μα& 9-ή&.

,τη συνέχεια α$-ν/εται να υποτ!ει την περιστρεφόμενη γραμμή (8) στηνευθεία γραμμή (1).”

)ο $λειδί του 4επρωμένου '... και F.H. Curtist, σελ. 246-247, A γγλικήςέκδοσης.

Είναι επίσης ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι στην $αμπ!λα λέγεται:

#' δέκατ' ,$δο' ατρα!,& ονομ!ζεται ο Οκο& τ'& Ε!ιρροή&… και από τομέσον της έρευνας αντλείται η μυστηριακή γνώση και η απόκρυφη αίσθησηπαρασύρει προς τα εμπρός ό,τι παραμένει στη σκι! της και ό,τι συνδέεται μεαυτή από το αίτιο όλων των αιτίων.” (Σεφέρ Γετζίρα, αρ. 3.)

&ι’ αυτό ο 'ρακλής, στην ηλικία των δεκαοκτώ ε0ορμ# $ια δρ#σ'.4ρέπει να +αδσει την Ατρα!, έτσι που όλα τα κρυμμένα πρ!γματα ναμπορούν να !ρο+#λλουν στο 3-&.



:$$ι0ε το σημείο όπου μπορεί – να ε!ιτ"*ει τη $ν(σ' του εαυτο" του και– να αρ*σει να ερευν# τις α!,κρυφε& δυν#μει& της φ"σ'&.

.υτό είναι το !ρ,+λ'μα ,λ-ν των μαθητών. )ο ε!,μενο επεισόδιο της σταδιοδρομα& του, είναι ο $#μο& του και η$ένν'σ' των τρι(ν !αιδι(ν, ένας συμ+ολικ,& τρ,!ο& έκφρασης της

αλή%εια&, ότι !έτυ*ε ενο!ο'σ' με τ'ν .υ*ή..πό την έν-σ' αυτή, οι τρει& ,.ει& της .υ*ή& $εννή%'καν ή #ρ*ισαν ναεκδ'λ(νονται.

Ο 'ρακλής– !ρχισε

– να $ν-ρ/ει τη φ"σ' της !νευματική& %έλ'σ'& και– να τη *ρ'σιμο!οιε στη διευ%έτ'σ' της /-ή& του

– +-σε τα έρ$α της !νευματική& α$#!'& και– α!έκτ'σε συνεδ'σ' της αν#$κ'& να υ!'ρετε.

Ο !νευματικ,& νου& !ρχισε να του α!οκαλ"!τει την αλή%εια και εδε τονυ!οκρυ!τ,μενο σκο!,.

.υτές είναι οι αν(τερε& αντιστοι*ε& των τρι(ν ,.ε-ν της!ροσ-!ικ,τ'τα&,

– ο νου& του– η συναισ%'ματική του φ"σ' και– το φυσικ, του σ(μα.

)ώρα τον "ρίσκουμε να περν! μέσα από μια !ολ" !αρ#0εν' φ#σ'.

-ια"!ζουμε στην αρχαία ιστορία ότι η 1ρα, η .υ*ή, τον οδή$'σε στηντρέλα.

)ον τρέλανε από /'λοτυ!α και ενώ "ρισκόταν στην περίεργη αυτήκατ!σταση, δια"!ζουμε, ότι σκ,τ-σε τα !αιδι# του και τους φλου& του καιόποιον συνδε,ταν μα/ του.

Μήπως μπορεί να θεωρηθεί σ’ αυτό το σημείο, ότι πέρασε από μια νοσ'ρήκατ#στασ', κοινή σε ,λου& τους αρ*#ριου& της Ατρα!ο" τ'&Μα%'τεα&, κατ! την οποία μια αρρ-στ'μέν' συνειδ'τ,τ'τα %υσι#/ειτον κα%ένα και το κα%ετ στην ανέλι0' της ατομική& .υ*ή&;

.υτό είναι ένα πολύ κοιν, λ#%ο& των ζηλωτών.

' ασ%'σή τους– της αναλο$α& είναι συ*ν# λαν%ασμέν' και– των α0ι(ν είναι παραμορφωμένη.

' ισορρο!'μέν' και υ$ιή& /-ή,

που αποτελεί το ιδανικ, ενός υιο" του Θεο",

υ!οδουλ(νεται στη φανατική α!,φασ' να ε!ιτ"*ει !νευματική

!ρ,οδο.

' !νευματική φιλοδο0α !αρασ"ρει το /'λ-τή και τον κ!νει



– καταστρε!τικ,– ανισ,ρρο!ο και– ε0αιρετικ# δ"σκολο στη /-ή.

' 6ι"λική !αρανεσ' είναι !ολ" συνετή: “Μην είσαι π!ρα πολύ εν!ρετος …

γιατί θα πεθ!νεις”.

)ο στ!διο αυτό περιέργως μας εηγείται με παραδείγματα σε μεγ!λη κλίμακα,– στις φανατικέ& %υσε& της Ανατολή&– στην Ιερ# Ε0έτασ'– στους δεσμευμένου& )ιαμαρτυρ,μενου& και– σε όλους όσους ερμήνευσαν την αλή%εια αντ%ετα στις !ε!οι%ήσει& μιαςιδιατερ'& ομ#δα& !ιστ(ν.

(ταν ο 'ρακλής συνήλθε απ’ την τρέλα του, όπως ευτυχώς έγινε, μας λένε,ότι – του δ, %'κε ένα !λλο ,νομα– του διατέ%'κε ένα νέο κατ#λυμα και– του ανατέ%'κε η εκτέλεσ' των δ(δεκα #%λ-ν.

Μας λένε ότι του είπαν τα εής λόγια:

#.πό αυτή τη μέρα το όνομ! σου δεν θα είναι πια .λκείδης, αλλ! Ηρακλή&.

' κατοικα σου θα είναι στην Τ"ρο και υ!'ρετ(ντα& εκε, θα εκτελέσει&τους #%λου& σου.

;ταν αυτ! εκ!λ'ρ-%ο"ν, τ,τε θα !εριλ'φ%ε& μετα0" των Α%αν#τ-ν”.

(Ελληνική και 7ωμα8κή Μυθολογία, )ομ. +, F!")

Μετ! την αν!ρρωσή του από την τρέλα, όλα στη ζωή του #λλα0αν.

)εν ζούσε πια μέσα στην κατ!πτωση, όπως ζούσε προηγουμένως.

)ο ,νομα τ'& .υ*ή& έγινε ,νομ# του και αυτό στα%ερ# του υ!εν%"μι/εότι α!οστολή του ήταν να εκφρ#σει τη δ,0α τ'& .υ*ή&.

Οι δ(δεκα με$#λοι #%λοι που

– %α έ%εταν τη σφρα$δα της εκ!λήρ-σ'& στο έρ$ο της ζωής του και– %α έδει*ναν το δικα-μ# του να συμμετ#σ*ει στον ,μιλο τ-νΑ%αν#τ-ν, σκια$ραφή%'καν και εισήλ%ε στο -ρόμο.

9έγεται ότι στο πρόσωπό του συμ+ολ/εται ο Στα%ερ,& Σταυρ,& τωνουρανών, που σ*'ματ/εται από τους τέσσερι& αστερισμο"&– του Τα"ρου– του <έοντα– του Σκορ!ιο" και– του Υδρο*,ου.

' παρ!δοση μας λέγει, ότι ο 'ρακλής από φυσικο" του είχε λαιμ, τα"ρου,

από .υ*ολο$ική& !πο0ης ήταν ισ*υρο$ν(μ-ν και έτοιμο&

– να ε!ιτε%ε σε κ!θε !ρ,+λ'μα και– να ορμήσει στα τυφλ# σε κ!θε ε$*ερ'μα.



Τ!οτε– δεν μ!ορο"σε να του αλλ#0ει τους σκοπούς του και θα δούμε κατ! τη

μελέτη των !θλων του ότι ορμο"σε ακ#%εκτα– δεν τον α!έτρε!ε– δεν τον φ,+ι/ε και!ρο*-ρο"σε !ροσ'λ-μένα στο δρ,μο του.

)ο αρχαίο ρητό που διέ!ει τις δραστ'ρι,τ'τε& όλων των δραστήρι-νμα%'τ(ν έγινε δικ, του και η .υ*ή του του ε!έ+αλε την αν#$κ' της“δ"ναμ'&– να !ρ#ττει– να τολμ#– να σ-!ανει και– να $ν-ρ/ει”.

' “δ"ναμ' να !ρ#ττει&” είναι το ρητό του Τα"ρου και τούτο το έδωσε με!αραδε$ματα στους δώδεκα !θλους του.

Συμ+,λι/ε τον <έοντα, γιατί π!ντα φορούσε το δέρμα του λέοντος, σανα!,δει0' του %#ρρου& του κι επειδή το ρητό αυτού του σημείου αυτού είναιη “δ"ναμ' να τολμ#”,

– κανένα& κνδυνο& δεν τον τρ,μα/ε και– καμι# δυσκολα δεν τον α!έτρε!ε.

:σως το ε0έ*ον ε!τευ$μ# του ήταν εκείνο που εκτέλεσε στο ζωδιακόσημείο του Σκορ!ιο". &ιατί το με$#λο έρ$ο έπρεπε να υ!ερνικήσει την!λ#ν'.

.υτό κορυφ(%'κε και εκ!λ'ρ(%'κε στο σημείο του Σκορ!ιο". )ο ρ'τ, αυτού του ζωδιακού σημείου είναι η σι-!ή.

,τον Αι$,κερ- γίνεται Μυ'μένο& και το στ!διο αυτό είναι !#ντοτεαδ"νατο,

αν προηγουμένως– δεν υ!ερνικ'%ε η !λ#ν' και– δεν ε!ιτευ*%ε η δ"ναμ' της σι-!ή&.

&ι’ αυτό, ,ταν ήταν +ρέφο& στην κούνια, ανκανο να μιλήσει,συμ+,λισε το αν(τατο σ'μεο των ε!ιτευ$μ#τ-ν του, !ν$οντα& τα δύοφίδια.

%πειτα στην -ριμ,τ'τ# του, συμ+,λισε τον :ν%ρ-!ο Υδρο*,ο, τουοποίου το ρ'τ, είναι “να $ν-ρ/ει&”.

Είχε νου και χρησιμοποιούσε τη δι#νοι# του σε– ενερ$, έρ$ο και– υ!'ρεσα.

7τσι με– !ρ#0' και τ,λμ'– σι-!ή και $ν(σ',

υ!ερνκ'σε όλα τα εμ!,δια και !έρασε ανεμ!,διστο& α!, τον 4ρι,στους Ι*%ε&. Ξεκιν(ντα& από τον 4ρι, σαν τα!ειν,& /'λ-τή& καιτερματ/οντα& στους Ι*%ε& σαν



– ο Παντο$ν(στ'&– ο νικ'τή& Σ-τήρα& του 4,σμου.

Εδώ μπορεί να θιγεί ένα σημείο. ,την ιστορία του 'ρακλή, τίποτα δεν μας λένεγια το τι και αν ποτέ είπε κ!τι.Μας λένε μόνο για ό, τι έ!ρα0ε.

)ια τ-ν !ρ#0ε(ν του κέρδισε το δικα-μα να μιλ#.

,την ιστορα του με$#λου εκείνου Υιο" του Θεο", του Ι'σο" 8ριστο", μαςλένε όχι μόνο τι έκανε, αλλ! και τι ε!ε.

)ια της σι-!ή& του 'ρακλή και της στα%ερή& ε!τευ0ή& της,

ανε0#ρτ'τα από τις α!οτυ*ε& και τις δυσκολε& που αντιμετώπιζε καιδια της ‘καρτερική&’ του δ"ναμ'&,

μας δείχνονται τα *αρακτ'ριστικ# του μα%'τή.

,την ιστορία του Ι'σο" 8ριστο", δια– της ε!δει0'& των δυν#με(ν )ου και– των λ,$-ν που μίλησε,έχουμε τις α!οδε0ει& του Μ"στ'.

$αι τώρα, αφο"– έφτασε την -ριμ,τ'τα και– ανέ!τυ0ε τα α!αιτο"μενα, για την α!οστολή )ου, *αρακτ'ριστικ#,

δια"!ζουμε ότι οι Θεο και οι Θεέ& έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τονε0ο!λσουν στο έρ$ο που έπρεπε να κ!νει.

Είχε λ!"ει το κ!θε τι που μπορούσε να του δώσει ο κόσμος.

Τ(ρα, οι δυν#μει& τ'& .υ*ή& του είχαν δο%ε και έ!ρε!ε να μ#%ει !(& νατις *ρ'σιμο!οιε.

-ια"!ζουμε ότι η Α%'ν# του έδωσε έναν ωραίο χιτώνα, όμως αφού δενδια"!ζουμε ότι τον φόρεσε, μπορούμε να συμπερ!νουμε ότι υ!ονοεται κ!τιτο συμ+ολικ,. /π!ρχουν !ολλέ& περιπτώσεις στην ιστορία όπου δίνεται έναςχιτώνας.

Ο Ι-σήφ πήρε ένα πολύχρωμο φόρεμα από τον πατέρα του.

Ο μανδύας του Ηλα κατέ"ηκε στον Ελισαο. Ο χιτώνας του 8ριστο"διαμοιρ#σ%'κε και διεκδική%'κε από τους στρατι(τε& κατ! τηστα"ρ-σ'.Είναι γενική γνώμη ότι ο χιτώνας είναι σ"μ+ολο !νευματική& κλήσ'&.

' !νευματική κλήσ' του 'λία πέρασε στον Ελισαίο.

' !νευματική κλήσ' του 8ριστο", του 4αγκόσμιου ,ωτήρα, τερματστ'κεμε τη στα"ρ-σ', ,ταν εισήλ%ε σε με$αλ"τερο και σ'μαντικ,τερο έρ$ο.

' σοφα που τώρα κατανοή%'κε από τον Ηρακλή, γιατί έγινε ένα με την.υ*ή του, του εντ"!-σε μια ασ%'σ' !νευματική& κλήσ'&.

Αφιερ(%'κε στην !νευματική /-ή και τ!οτα δεν μπορούσε να τονα!οτρέ.ει.

Ο 1φαιστο& του έδωσε ένα χρυσό θώρακα, μα*'τικ, και !ροστατευτικ,.

Σ"μ+ολο δραστ'ρι,τ'τα& που απορρέει από υ.'λέ& !'$έ& !νευματική&



δ"ναμ'&, η οποία θα επιτρέ0ει στον ζηλωτή

– να αναλ#+ει του& δ(δεκα #%λου& και– να !ρο*-ρήσει #φο+ο&.

.πό τον Ποσειδ(να, το 1εό των υδ!των, πήρε #λο$α.

Ο συμ+ολισμ,& που υποκρύπτεται σ’ αυτό το δώρο, παρουσι!ζει πολύ

ενδιαφέρον. )α #λο$α, όπως και ο Ποσειδ(ν, Θε,& των υδ!των καιΘε,τ'τα του υ$ρο" στοι*εου, της συναισ%'ματική& φ"σ'&,

αντι!ροσ-!ε"ουν την ικαν,τ'τα να α!ομακρ"νεται– είτε από μια σειρ# σκέ.ε-ν– είτε από συναισ%'ματική αντδρασ'.

' συναισ%'ματική, ρευστή φύση,

– με τ'ν ευαισ%'σα της και– με τ'ν δ"ναμή τηςνα αισ%#νεται,,ταν– *ρ'σιμο!οι'%ε σ-στ# και– υ!οτα*%ε σε %ε#ρεστου& σκο!ο"&,

εναι ένα από τα με$αλ"τερα ενερ$'τικ# στοι*εα που κατέχει ο μα%'τή&.

Με τη +οή%εια του Ποσειδ(να και τα $ορ$# #λο$α ο 'ρακλής μ!,ρεσε ναέρ%ει σε ε!ικοιν-να με την πιο α!ομακρυσμέν' σφαίρα, στην οποία είχαναντ*τυ!ο, και μπορούσαν να εκτελεστο"ν οι #%λοι του.

)ια της συναισ%'ματική& ευαισ%'σα& και αντα!,κρισ'& μπορούμε,επίσης, και εμείς να ε!ικοιν-νήσουμε με τον κ,σμο στον οποίο

– οι #%λοι μας έχουν αντ*τυ!ο– τα έρ$α μας εκτελο"νται.

,υνεπώς, ε0ο!λισμένο&, με– έφεσ'– !νευματική ενέρ$εια και– ευαισ%'σα,

το δώρο του σ!α%ιο" που ήρθε από τον Ερμή, τον α$$ελιαφ,ρο των 1εών,

έχει +α%ι# σ'μασα, γιατί το σ!α%ί είναι το σ"μ+ολο του νου που– διαιρε– δι*#/ει– 0ε*-ρ/ει και– α!οκ,!τει.

Με τη *ρήσ' του, ο Ερμή&, !ρ,σ%εσε μέσα στα !λλα δώρα πουπροσφέρθηκαν στον 'ρακλή, το δ(ρο της νο'τική& αν#λυσ'& καιδι#κρισ'&.

Μας λένε ότι ο Α!,λλ-ν, ο ίδιος ο Θε,& – 1λιο&, ενδιαφέρ%'κε για τον'ρακλή και σκέφθηκε τι θα μπορούσε να του δώσει που θα του ήταν χρήσιμο.

)ελικ! του έδωσε ένα τ,0ο και ένα +έλο& που συμ+ολ/ουν την ικαν,τ'τα

να πηγαίνει κ!ποιος κατευ%εαν στον τελικ, στ,*ο. ,ύμ"ολο, επίσης,– εκεν'& τ'& δια!εραστική& φ(τισ'&– εκεν'& τ'&δέσμ'& του φ-τ,&



που μπορεί να ακτινο+ολήσει μέσα στο σκοτ#δι της Ατρα!ο" του, ανυπ!ρχει αν!γκη.

Ε0ο!λισμένο& έτσι, ο 'ρακλής είναι έτοιμο& για τη με$#λ' !ροσ!#%εια.

$αι όταν του δόθηκαν όλα αυτ! τα δ(ρα και στ!θηκε με τη 1εία του!ανο!λα, δια"!ζουμε μια παρ!ενη μικρή λε!τομέρεια. 6γήκε έω και

έκο0ε για τον εαυτό του ένα ρ,!αλο.

(λα αυτ! τα 1εία δώρα ήταν πολύ ωραία και θαυμ!σια, αλλ# δεν ήερεακ,μ' !(& να τα *ρ'σιμο!οιήσει.Αισ%αν,ταν την !νευματική κλήσ' του, !στευε στην !νευματικήενέρ$εια,

του είπαν ότι κατε*ε τα #λο$α της ε!αφή& και ότι αν ήθελε, το τ,0ο και το+έλο& της φ(τισ'& ήταν δικ! του.

Αλλ# του !ρεσε το φιλικ, του ρ,!αλο που ο ίδιος είχε φτι!ει.

1α #νοι$ε το δρ,μο του με εκείνο που ή0ερε και μ!ορο"σε να*ρ'σιμο!οιήσει, !αρ# να χρησιμοποιεί τα #$ν-στα εργαλεία που του είχανδοθεί. %τσι, αρ!#/οντα& το 0"λινο ρ,!αλ, του, #ρ*ισε το ταίδι του για ναεκτελέσει τους #%λου& του.

Epexergasia Tou Mythou

Documents

Transcript of Epexergasia Tou Mythou