0

ΠΑΤΗΣΙΩΝ 24, 106 77 ΑΘΗΝΑ. Τηλ/Φαξ: 210 3823375

e-mail: epppk@sep.org.gr

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2014 ΠΕΡΙΟΔΟΣ Δ’

Αρ. Φύλλου 49

1

Δεκέμβριος 2014

Με την έλευση της καινούριας χρονιάς όταν ξαναγεννιέται η ελπίδα για ένα καλύτε-ρο κόσμο, σας μεταφέρουμε τη ρήση του 79χρονου,

βραβευμένου με Νόμπελ Ειρήνης, Δαλάι Λάμα, σχετικά με το ποιους πραγματικά χρειάζεται αυτός ο κόσμος

για να’ ναι ευτυχής… να το σκεφτούμε;

Ο Πλανήτης δεν χρειάζεται ανθρώπους επιτυχημένους. Χρειάζεται απεγνωσμένα...

Ειρηνοποιούς, γιατρούς, δασκάλους, μαστόρους,

παραμυθάδες και ερωτευμένους! 14ος Δαλάι Λάμα

Γι’ αυτό, σ’ αυτό το χαρούμενο κι εορταστικό λόγω Πρωτοχρονιάς, τεύχος του Ενη-

μερωτικού μας Δελτίου, χωρίς καμία γκρίνια και εκτός από τα καθιερωμένα, θα βρείτε μια νοσταλγική αφήγηση για περασμένα Χριστούγεννα, δύο ποιήματα για τα

Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, ένα παραμύθι για τον Άι Βασίλη, ρήσεις για την αγάπη,

και σκέψεις του Οδυσσέα Ελύτη για τη χαρά της ζωής

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΑΓΑΠΗΤΑ ΑΔΕΛΦΙΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΕΠΠΠΚ!

Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ

Εμείς πάντως σας ευχόμαστε για την χρονιά που έρχεται…

“Ευχές καρδιάς θα κάνω η μοίρα να σκορπά χαρές

να περπατάτε απάνω”

2

Αυτές που έγιναν…

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 25: Περίπου 80+ μέλη και φίλοι συναντηθήκαμε ξανά και με πολύ ενθουσιασμό στο Ναυτικό Όμιλο με σκοπό ν΄ απολαύσουμε μια βραδιά δίπλα στο κύμα, αλλά ο καιρός δεν συμφώνησε μαζί μας και μας ανάγκασε να μείνουμε μέσα! Ανακοινώθηκε το πρόγραμμα των δράσεων μέχρι τον Δεκέμβριο του 2014, ενώ μαζί μας είχαμε τον αδελφό Μενέλαο Παυλίδη από τον Καναδά και το Γιώργο Φωτεινό από το Κάιρο, οι οποίοι βρισκόντουσαν για διακοπές στην Αθήνα. Η παρουσία τους ήταν πολύ τονωτική για μας καθώς επιβεβαιωνόταν και πάλι ότι οι προσκοπικοί δε-σμοί δύσκολα σπάνε όσα χρόνια κι αν περάσουν!

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 06: Ομιλία του φιλόλογου Θοδωρή Κοντάρα «Κοσμοπολίτισσα Σμύρ-νη, η πολιτισμική και ιστορική προσφορά της στον ελληνικό πολιτισμό» σε συνερ-γασία με τον ΣΑΕ και την ΕΠΠΑΑ. Ο ομιλητής ήταν συναρπαστικός και η παρουσία-σή του που διήρκησε 1:30’, ήταν αφηγηματική αλλά συγχρόνως απόλυτα τεκμηριω-μένη.

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 02: Παρακολουθήσαμε στο Badminton τη θεατρική παράσταση «Θα περάσει κι αυτό», ένα μιούζικαλ –αναδρομή στην ιστορία της Ελλάδας από το 1974 μέχρι σήμερα.

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 10: Εξαιρετικά διαφωτιστική ήταν η ομιλία-παρουσίαση με φωτεινές διαφάνειες, μάθημα θα το χαρακτηρίζαμε, του αγγειοχειρουργού κ. Δημήτρη Χαβάτζα με θέμα: «Πρόληψη Αγγειακών Παθήσεων για Ευζωία και Μακροζωία», συνεργασία ΣΑΕ - ΕΠΠΑΑ.

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 22: Μεγάλη εξόρμηση στην Πάρνηθα, με πούλμαν και τελεφερίκ στο Καταφύγιο Μπάφι. Δεν ήταν βέβαια δυνατόν να μην κάνουμε στάση για μια σύ-ντομη επίσκεψη στο Πάρκο των Ψυχών που βρίσκεται απέναντι από το υπό κατάρ-ρευση παλαιό Σανατόριο και αργότερα Ξενοδοχείο Ξενία. Στη ζεστή ατμόσφαιρα του καταφυγίου απολαύσαμε την παραδοσιακή φασολάδα συνοδεία ψητού λουκάνι-κου, με ζυμωτό ψωμί και κρασάκι. Ο καιρός ήταν ηλιόλουστος κι έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία να δούμε και τα κόκκινα ελάφια, χαρακτηριστικά της πανίδας της Πάρνη-θας, να λιάζονται αμέριμνα!

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 13: Επίσκεψη το Θ/Κ Γ. Αβέρωφ και μεσημεριανό γεύμα στην παλιά ταβέρνα ΑΡΣΕΝΗΣ για ν’ ανταλλάξουμε τις Χριστουγεννιάτικες ευχές. 85 μέλη και φίλοι ζήσαμε την ιστορία του θωρακισμένου καταδρομικού ΑΒΕΡΩΦ μέσα από τη γλαφυρή ξενάγηση του πληρώματος που διήρκησε παραπάνω από μία ώρα. Ξενα-γηθήκαμε στο κατάστρωμα και στο πρώτο υπόστρωμα στα διάφορα διαμερίσματα του ιστορικού σκάφους που διέφυγε στην Αίγυπτο κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο προκειμένου να μην πέσει στα χέρια του κατακτητή!

ΟΙ ΔΡΑΣΕΙΣ ΜΑΣ

3

Οι εκδηλώσεις που ακολουθούν: 11 Ιανουαρίου, Κυριακή: Κοπή Βασιλόπιτας στο Ξενοδοχείο Coral στο Παλαιό

Φάληρο.

21-23 Φεβρουαρίου: Τριήμερο Καθαράς Δευτέρας στο KYMI PALACE στην Κύμη Ευβοίας.

21 Μαρτίου, Σάββατο: 10:30 π.μ.: Γενική Συνέλευση ΕΠΠΠΚ στο Σύνδεσμο Αι-γυπτιωτών.

26 Απριλίου, Κυριακή: Τσούγκρισμα του Αυγού.

*********************************

Νύχτα Χριστουγεννιάτικη

Την άγια νύχτα τη χριστουγεννιάτικη Λυγούν τα πόδια Και προσκυνούν γονατιστά στη φάτνη τους Τα άδολα βόδια Και ο ζευγολάτης της άγρυπνος θεωρώντας τα σταυροκοπιέται Και λέει με πίστη απ’ της ψυχής τ’ απόβατα « Χριστός γεννιέται» Την άγια νύχτα τη χριστουγεννιάτικη Κάποιοι ποιμένες Ξυπνούν από φωνές ύμνων μεσούρανες Στη γη σταλμένες Κι ακούοντας τα Ωσαννά απ’ αγγέλων στόματα Στον σκόρπιο αέρα Τα διαλαλούν στα χειμαδιά ηλιοφώτιστα Με τη φλογέρα Την άγια νύχτα τη χριστουγεννιάτικη - ποιος δεν το ξέρει; - των μάγων κάθε χρόνο τα μεσάνυχτα λάμπει τ’ αστέρι.

Γεώργιος Δροσίνης

4

«Τα χρόνια περνάνε κι οι νύχτες γυρνάνε να καίει η φωτιά στην καρδιά,

να βγάλουμε ψεύτη το χρόνο τον κλέφτη να μείνουμε πάντα παιδιά,

για κάθε ρυτίδα φυτέψτε ελπίδα και δώστε καρδιά στην καρδιά,

να βγάλουμε ψεύτη το χρόνο τον κλέφτη να μείνουμε πάντα παιδιά»

Charms - Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1973, 2ο Βραβείο Στίχοι Κ. Ρουβινέτης – Μουσική Γ. Μελέκης)

Ένα παραμύθι, γιατί όχι, στο Ενημερωτικό μας Δελτίο

για μικρά και μεγάλα παιδιά, ένα παραμύθι για την οικουμενική συνεργασία και τη χαρά του δώρου!

H ΜΠΟΥΓΑΔΑ ΤΟΥ ΑΙ ΒΑΣΙΛΗ της Κυρίτση-Τζιώτη Ιωάννα

(εκδ. Παπαδόπουλος, ISBN 960-412-371-8)

Σήμερα ο Αϊ-Βασίλης ξυπνά απ’ τα χαράματα. Έξι µόνο μέρες μένουν ως την παρα-μονή της Πρωτοχρονιάς κι ένα σωρό δουλειές τον περιμένουν: να τυλίξει τα τελευ-ταία του πακέτα, να επισκευάσει το έλκηθρό του, να ετοιμάσει την επίσημη στολή του, αυτή την κόκκινη που βάζει µια φορά το χρόνο κλπ.

Για να δει αν είναι εντάξει, την ξεκρεμάει απ’ την ντουλάπα του και βάζοντας τα γυ-αλιά του την εξετάζει προσεκτικά. «Μια χαρά είναι! Ένα σιδερωματάκι θέλει µόνο» Όμως ωχ! Εκεί μπροστά... ένας απαίσιος μαύρος λεκές στολίζει το αριστερό του μα-νίκι. «Κοίτα να δεις! Ένας τεράστιος λεκές. Σίγουρα θα έγινε από τις καπνιές σε κά-ποια καμινάδα» ψιθυρίζει ο Αϊ–Βασίλης και νευριασμένος τη χώνει βιαστικά μέσα στο πλυντήριο.

Μετά από λίγο βγαίνει στην αυλή, ν’ απλώσει τη μπουγάδα του. Πρώτα κρεμάει τις κάλτσες του, ύστερα τη φανέλα, το μακρύ του σώβρακο, το σκούφο του, το πουκά-μισο και τελευταία το σακάκι και το παντελόνι του. «Πω, πω! Ζημιά! αδύνατον!» φωνάζει απελπισμένος. Το πανωφόρι µε τις άσπρες γούνες, το γυαλιστερό του πα-ντελόνι, το πουκάμισο, οι κάλτσες μαζί µε το σκουφί του, κρέμονται στο σχοινί α-γνώριστα! Έχουν γίνει μικρά, τόσο μικρά, που δε χωρούν να µπουν ούτε στο μικρό του δαχτυλάκι.

«Τι θα φορέσω τώρα;» ανησυχεί. «Πώς θα μοιράσω τα δώρα; Δεν έχω άλλα επίσημα ρούχα! Πού να βρω καινούρια; Κάτι πρέπει να σκεφτώ. Κάτι πρέπει να σκεφτώ βη-ματίζει πέρα δώθε. Ώσπου τελικά το πρόσωπό του φωτίζεται.

5

«Γιούπι! Το βρήκα! Θα ζητήσω από τα παιδιά να µε βοηθήσουν» αποφασίζει και, δίχως να χάσει καιρό, απλώνει στο πάτωμα ένα χάρτη µε όλους τους τόπους της γης

«Μµµµ! Μάλιστα! Θα τους στείλω από ένα γράμμα» ψιθυρίζει.

Αμέσως κάθεται στο γραφείο του και γράφει πέντε όμορφα γράμματα.

Από τα παιδιά της Αφρικής ζητά να του στείλουν ένα πουκάμισο, από τα παιδιά της Ασίας μάλλινες κάλτσες, από τα παιδιά της Αμερικής ένα σακάκι µε ζεστές γούνες, από τα παιδιά της Αυστραλίας ένα μακρύ παντελόνι κι από τα παιδιά της Ευρώπης ένα σκούφο. Όλα σε μεγάλο νούμερο όμως!

Όταν τελειώνει το γράψιμο, πηγαίνοντας στην άκρη τ’ ουρανού, τα σκορπίζει πάνω από τη γη. Οι φάκελοι σαν χάρτινη βροχή φτάνουν στα χέρια των παιδιών, σε κάθε γωνιά του κόσμου. Ε! Από εκείνη τη στιγμή, ο Αϊ-Βασίλης ησυχία δεν μπορεί να βρει. Μια έννοια τον βασανίζει. «θα πιστέψουν στο γράμμα µου τα παιδιά και θα µου στείλουν ό, τι τους ζητώ ή θα το πάρουν για αστείο και θα γελάσουν;» αναρωτιέται…

Κάθε φορά που ακούει θόρυβο, τρέχει στην πόρτα. Μα του κάκου... περνά µια μέρα.. δυο... τρεις... τίποτα ακόμα. Σαν ξημερώνει πια κι η τελευταία μέρα πριν την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, κοντεύει να σκάσει από στενοχώρια…

«Μα πουθενά; Ούτε ένα παιδί δε µε σκέφτηκε; Εγώ ποτέ δεν ξέχασα κανένα» παραπονιέται, στριφογυρίζοντας σαν κοκορέτσι στο κρεβάτι του.

Μα άξαφνα, μέσα στη νύχτα, ντρίν, ντρίν το κουδούνι χτυπά. Μπροστά στην πόρτα, πέντε μεγάλα πολύχρωμα πακέτα τον περιμένουν!

«Ζήτω! Ήρθαν τα δώρα µου! Τα παιδιά µε θυμήθηκαν» φωνάζει καθώς τα ξετυλίγει µε λαχτάρα. «Να το κόκκινο σακάκι! Το παντελόνι! Το φαρδύ πουκάμισο! Οι ζεστές καλτσούλες κι αυτός ο θαυμάσιος σκούφος µε το χρυσό κουδουνάκι στην άκρη του

Είναι καταπληκτικό! Υπέροχο ν’ ανοίγεις πακετάκια που μέσα τους υπάρχουν πανέ-μορφα δωράκια...» τραγουδά, δοκιμάζοντας ένα, ένα τα κομμάτια της ολοκαίνουρι-ας φορεσιάς του.

«µµ! Άργησα, µα επιτέλους το κατάλαβα! Τώρα ξέρω γιατί µε περιμένουν µε λαχτάρα και µ’ αγαπούν τόσο πολύ μικροί, μεγάλοι» μουρμουρίζει κλείνοντας πονηρά το µάτι στον καθρέφτη. Κι επειδή ο καημένος ο Αϊ-Βασίλης πρώτη, µα πρώτη, φορά στη ζωή του παίρνει δώρα, βάζει τα κλάματα από τη χαρά του…

6

ΛΕΣ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΧΤΕΣ

Γράφει από το Βέλγιο, ο Παλαιός Πρόσκοπος Χρήστος Καννίδης

ΑΠΟ ΛΥΚΟΠΟΥΛΟ ……………μέχρι και ΑΝΙΧΝΕΥΤΗΣ

Διαβάζοντας το ενδιαφέρον άρθρο του Αρχηγού Δ. Παπαϊωάννου σχετικά με το 4ο Σύστημα Τοπικής Εφορείας Μέμφιδος παλιές, προσκοπικές και αξέχαστες αναμνή-σεις και εικόνες πέρασαν στο μυαλό μου.

Είμαι υπερήφανος που έζησα μια ολόκληρη προσκοπική ζωή, περνώντας από πολλά στάδια και βαθμούς. Αυτό σ’ ένα και μοναδικό Σύστημα, στο 4ο Σύστημα Τ.Ε. Μέμ-φιδος.

Λυκόπουλο, 4η Αγέλη, είχαμε τότε Ακέλα έναν από τους δίδυμους αδελφούς ΜΑΡΙ-ΝΟΥΣ όπου και έφθασα στο βαθμό του Οδηγού. Θυμάμαι την Αγέλη μας. Τελευταία στη δεξιά πτέρυγα, έχοντας δίπλα την αίθουσα της Φιλαρμονικής με τα μουσικά όρ-γανα.

Η πρώτη κατασκήνωση της Προσκοπικής μου ζωής ήταν σε ηλικία 8 – 9 χρονών (Λυ-κόπουλο), ακολουθώντας τον 2ο αδελφό μου που ήταν Πρόσκοπος, πήγαμε στη Μα-ντάρα. Τα μισά αντικείμενα και σκεύη που είχα μαζί μου χαθήκανε μέσα στην άμ-μο!

Πέρασα στην 4η Ομάδα ως Πρόσκοπος και έφθασα μέχρι και Ενωμοτάρχης με 6 πτυχία. Αρχηγός ήταν τότε ο Ι. Χατζηαθανασίου, Υπαρχηγός ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, αργότερα Αρχηγός.

Πριν φύγω για τους Ανιχνευτές 4ου Συστήματος, ήμουν για μια περίοδο βοηθός του Αρχηγού μαζί με τον Αντζουλίδη. Δεν ξεχνώ την κατασκήνωση στη Μάρσα Ματρούχ, ήμουν Ενωμοτάρχης τότε. .. θυμάμαι τις υπηρεσίες (αγγαρείες) που είχαμε:

1) Καθαρισμό τις τουαλέτες 2) Κουζίνα πρωί – μεσημέρι – βράδυ 3) Φρουρά ημέρας (λόγω που είχαμε επισκέψεις όταν πηγαίναμε για κολύμπι) 4) Φρουρά νύχτας (είχαμε αιφνιδιασμό από τους βαθμοφόρους)

Τελειώνοντας τις αναμνηστικές μου ιστορίες θέλω να ευχαριστήσω τους αρχηγούς του 4ου Συστήματος και ειδικά τους τελευταίους με τους οποίους συνεργάστηκα: Μαρίνο – Ι. Χατζηαθανασίου – Δ. Παπαϊωάννου., Ι. Ευστρατίου.

Αυτό για τα αξέχαστα νεανικά μου χρόνια που έζησα στην Αίγυπτο και χάρις στον Προσκοπισμό. Χάρις στη σωστή διάπλαση που πήραμε.

ΕΥΓΕΝΕΙΑ /ΣΕΒΑΣΜΟΣ /ΤΙΜΙΟΤΗΤΑ /ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Είμαι σίγουρος ότι οι βάσεις της ζωής μου έχουν ρίζες στον Προσκοπισμό που τόσο αγάπησα, ακολούθησα και τίμησα μέχρι που έφυγα για το εξωτερικό το 1957. Ρίζες

7

και τρόπους συμπεριφοράς του Έλληνα Αιγυπτιώτη που ξεχωρίζει, τις γνώσεις και τα εφόδια επίσης που πήραμε στην Αμπέτειο Σχολή Καΐρου και στον Προσκοπισμό.

ΕΣΟ ΕΤΟΙΜΟΣ! *********************************

«Ο ΠΡΟΣΚΟΠΟΣ ΑΓΑΠΑ ΚΑΙ ΕΚΤΙΜΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ»

Ευχαριστίες και συγχαρητήρια στη Συντακτική Επιτροπή και τα μέλη της περιοδικής έκδοσης «ΜΕΜΦΙΣ» για την επιμελημένη και πλούσια σε ύλη με την προσκοπική ιδεολογία.

Ειδικά στο φύλλο αρ. 47 (Ιαν-Απρ 2014) σελ. 13, άξια είναι η αναφορά στη μνήμη του Γεωργίου Κουάνη, ειλικρινή ιδεολόγου και άοκνου εργάτη του προσκοπισμού μέχρι και το τέλος της ζωής του.

Επίσης θερμά συγχαρητήρια στο μέλος της Ενώσεώς μας για το άρθρο του «Υψηλάντης Δημήτρης» σελ. 14-15 στο ίδιο φύλλο. Όταν ο ελληνισμός και το γένος μας βάλλονται πολύπλευρα και ποικιλοτρόπως δεν αντικαθίστανται τα ονόματα αγωνιστών, ηρώων και λυτρωτών του έθνους και του γένους μας με άλλα (αξιόλογα για τη χώρα τους) και για κάτι που δεν έχει σχέση με τους αγώνες της πατρίδα μας, όταν ξένοι τιμούν τους ήρωες μας που θυσιάστηκαν για την ελευθερία του έθνους μας. Στο γένος μας αναφέρεται ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και ο Διονύσιος Σολωμός στον Ύμνο για την Ελευθερία: στίχοι 8 και 78.

Από το μέλος μας Δημήτρη Παπαϊωάννου

τ. Αρχηγού 4ου Συστήματος T.E. Μέμφιδος

*********************************

Τα κάλαντα των Θεοφανείων.

«Σήμερα τα φώτα κι ο φωτισμός, η χαρά μεγάλη και ο αγιασμός. Κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό, κάθετ’ η κυρά μας η Παναγιά. Όργανο βαστάει, κερί κρατεί, και τον Αϊ-Γιάννη παρακαλεί.

Αϊ-Γιάννη αφέντη και βαπτιστή, βάπτισε κι εμένα Θεού παιδί.

Ν’ ανεβώ επάνω στον ουρανό, να μαζέψω ρόδα και λίβανο».

8

Με τη γιορτή των Φώτων ολοκληρώνονται οι γιορτές του Δωδεκαήμερου. Η έκ-φραση του λαού «κάθε Φώτα και Λαμπρή» είναι ενδεικτική της σπουδαιότητας

της γιορτής αυτής.

ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ «ΠΛΥΝΤΗΡΙΑ» ΣΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ

Από πού όμως έχουν τις ρίζες τους τα Θεοφάνεια; Πολλοί λαογράφοι κάνουν λόγο για άλλη μια αναβίωση των αρχαίων δοξασιών. Στην Αρχαία Αθήνα γινόταν μία φο-ρά το χρόνο η τελετή των γνωστών «Πλυντηρίων». Εν πομπή μετέφεραν στην ακτή του Φαλήρου το άγαλμα της Αθηνάς, όπου το έπλεναν με θαλασσινό νερό για να το… εξαγνίζουν και για να αποκτήσει εκ νέου θαυματουργές δυνάμεις.

Με το βάπτισμα κατά τα πρώτα χριστιανικά χρόνια που γινόταν στην ηλικία των 30 ετών, ξεκινούσε και η δημόσια ζωή ενός άνδρα. Μέχρι τότε δεν τους επιτρεπόταν να εκφράζει τις απόψεις του σε δημόσιους χώρους. Η διαδικασία θύμιζε ιεροτελεστία. Ο βαπτιζόμενος έμπαινε στον Ιορδάνη ποταμό και αφού εξομολογούνταν τις αμαρ-τίες του βαπτιζόταν. Στη διάρκεια της τελετής, κρατούσε μια αναμμένη λαμπάδα που συμβόλιζε το πνευματικό φως που ελάμβανε. Την ίδια διαδικασία έπρεπε να ακολουθήσει και ο Ιησούς. Η βάπτισή του συμβολίζει και τη μετάβαση από τη ζωή, που είναι βυθισμένη στο σκότος, στη ζωή που είναι συμβατή με τη χάρη του Θεού. Για αυτό εμφανίστηκε τότε για πρώτη φορά και η τριαδική υπόσταση του Θεού: Το Άγιο Πνεύμα κατέβηκε με τη μορφή Περιστεράς πάνω από το κεφάλι Του, ενώ ταυ-τόχρονα ακούστηκε και η φωνή του Θεού που έλεγε «Ούτος εστί ο Υιός μου ο αγα-πητός».

ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΠΟΤΑΜΟΣ: Ο ΤΟΠΟΣ ΒΑΦΤΙΣΗΣ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ

Περνώντας μέσα από τους χωματόδρομους της Ιεριχούς στην έρημο της Ιουδαίας φτάνεις στην περιοχή του Ιορδάνη ποταμού για να κατευθυνθείς στο αυθεντικό

σημείο του ποταμού όπου βαφτίστηκε ο Ιησούς.

Η περιοχή είναι στρατιωτική και παντού δεξιά και αριστερά υπάρχουν συρματο-πλέγματα και Ισραηλινοί στρατιώτες . Χιλιάδες επισκεπτών από όλα τα μέρη του κόσμου ορθόδοξοι και μη έρχονται για να βρεθούν στο σημείο της βάφτισης ενώ οι περισσότεροι βαφτίζονται στα νερά του Ιορδάνη για να ονομαστούν Χατζήδες και να πάρουν την ευλογία της αναβίωσης, φορώντας ένα λευκό ένδυμα που συμβολί-ζει την καθαρότητα της ψυχής όπως ακριβώς μπήκε και ο Ιησούς στα νερά του Πο-ταμού για αν τον βαφτίσει ο Ιωάννης ο βαπτιστής.

Στον Τόπο της βάφτισης του Ιησού πάνω στη σπηλιά του Αγίου Ιωάννη του Προδρό-μου , όπως θέλει η παράδοση, υψώνεται επιβλητικό το ελληνορθόδοξο μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου, γιατί από αυτό πέρασαν οι Εβραίοι στη Γη της Επαγγελίας .

9

Η πρόσβαση των προσκυνητών στην Ιερά μονή του Προδρόμου δεν είναι πάντα εφικτή καθώς βρίσκεται στην περιοχή της νεκρής ζώνης με τα σύνορα της Ιορδανίας αλλά η γιορτή των Θεοφανείων στις 6 Ιανουαρίου είναι λαμπρή καθώς ο Πατριάρ-χης τελεί το Μεγάλο Αγιασμό των υδάτων στον Ιορδάνη Ποταμό εις ανάμνηση της βάφτισης του Σωτήρα .

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ Τα πρώτα Χριστιανικά χρόνια ο εορτασμός των Θεοφανείων γινόταν μαζί με εκείνον των Χριστουγέννων, καθώς και οι δύο εορτές συμβολίζουν τη γέννηση και την αναγέννηση του ανθρώπου. Ο ξεχωριστός εορτα-σμός των Θεοφανείων και των Χριστουγέννων καθιερώθηκε περίπου του 335 μ.Χ. από τον Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως Χρυσόστομο. Το τριήμερο της παρα-μονής των Θεοφανείων (5 Ιανουαρίου), της ημέρας των Θεοφανείων (6 Ιανουαρίου) και της γιορτής του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου (7 Ιανουαρίου) ονομάζεται «τριή-μερο των Φώτων».

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ (5 Ιανουαρίου) Το τριήμερο ξεκινά με τον εκκλησιασμό των χριστιανών το πρωί της παραμονής των Θεοφανείων. Στους ιερούς ναούς ψάλ-λεται η ακολουθία των «Μεγάλων Ωρών» και κατόπιν λαμβάνει χώρα ο «Μεγάλος Αγιασμός» που την ημέρα αυτή τελείται μέσα στο ναό. Οι πιστοί αφού πάρουν αγιασμό και λάβουν το αντίδωρο θα γυρίσουν στα σπίτια τους. Εκεί οι νοικοκυρές θα ετοιμάσουν το νηστίσιμο φαγητό για το μεσημέρι ενώ τα παιδιά θα ξεχυθούν στα σπίτια, γνωστά και μη, για να ψάλουν τα κάλαντα των Θεοφανείων.

Τα χριστιανικά σπίτια όμως δεν θα επισκεφθούν μόνο τα παιδιά. Είναι η μέρα που ο Ιερέας με τον βοηθό του θα γυρίσει όλα τα σπίτια και καταστήματα της ενορίας για να τα αγιάσει και να τα ευλογήσει. Ο αγιασμός βρίσκεται μέσα στο «σικλί», ένα χάλκινο συνήθως δοχείο, που κουβαλάει ο βοηθός του ιερέα. Σε αυτό βρέχει ο ιερέ-ας την «αγιαστούρα» του και ραντίζει όλους τους χώρους του σπιτιού ή του κατα-στήματος. Είναι η στιγμή που η παράδοση μας θέλει τους καλικάτζαρους να τρέχουν φοβισμένοι και να χώνονται στις τρύπες από τις οποίες είχαν βγει δώδεκα ημέρες πριν! Τα έθιμα της ημέρας τελειώνουν αργά το βράδυ όπου πιστεύεται ότι ανοίγουν οι ουρανοί τα μεσάνυχτα. Την ώρα εκείνη, λέει η παράδοση, όποιος ευχηθεί κάτι με όλη του την καρδιά, αυτό θα πραγματοποιηθεί.

ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ (6 Ιανουαρίου) Η γιορτινή αυτή ημέρα ξεκινά με τον εκκλησιασμό των πιστών. Στους ναούς ψάλλεται, όπως και την προηγουμένη, η ακολουθία των «Μεγάλων Ωρών». Στην συνέχεια ο Ιερέας και οι πιστοί θα βγουν από τον ναό και θα κατευθυνθούν στο σημείο όπου θα γίνει η «κατάδυση του Σταυρού». Οι καμπάνες σημαίνουν χαρμόσυνα και ο Ιερέας ρίχνοντας τον σταυρό στο νερό ψάλλει:

10

«Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου, Κύριε, η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις

του γαρ Γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει σοι, αγαπητόν σε Υιόν ονομάζουσα

και το Πνεύμα εν είδει περιστεράς εβεβαίου του λόγου το ασφαλές.

Ο επιφανείς, Χριστέ ο Θεός, και τον κόσμον φωτίσας, δόξα σοι».

Λευκά περιστέρια ελευθερώνονται και πετούν στον ουρανό ενώ, όπου υπάρχει αυτή η δυνατότητα, πέφτουν στα νερά οι «βουτηχτάδες» για να πιάσουν τον σταυρό.

*********************************

από το φωτογραφικό άλμπουμ των μελών…

Από το αρχείο του μέλους Δημήτρη Μακρή

1968: Παραλαβή σημαιών από τους αρχηγούς Ανιχνευτών Ανδρέα Ελμάζη Τ.Ε. Μέμφιδος Δημήτρη Μακρή Τ.Ε. Νείλου

11

ΕΠΕΣΤΡΕΨΑΝ ΣΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΣΤΕΛΙΟΣ (1931-2014)

Ο αγαπητός σε όλους μας, Στέλιος Στυλιανού επέστρεψε στο Δημιουργό τη Δευτέ-ρα, 27 Οκτωβρίου μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο.

Ο Στέλιος, Λυκόπουλο κατ’ αρχή, εντάχθηκε στην 1η Ακριτική Συντροφιά του 1ου Συ-στήματος Μέμφιδος το 1961. Από την Αίγυπτο επαναπατρίστηκε το 1964. Μέλος της Ενώσεώς μας από το 1983 υπηρέτησε με αφοσίωση την Ένωση. Ως μέλος του Διοι-κητικού Συμβουλίου στις περιόδους 1991-1993 και 2003-2009 αλλά και ως απλό μέλος ο Στέλιος υπήρξε πρότυπο προθυμίας και καλοσύνης. Για τις υπηρεσίες του προς την Ένωση τιμήθηκε με το Μετάλλιο ‘’Αθανάσιος Λευκαδίτης’’

Όλοι όσοι ζήσαμε και αγαπήσαμε αυτόν τον εξαιρετικό Άνθρωπο και Πρόσκοπο θα τον θυμόμαστε πάντοτε σαν μια δύναμη καλού που χάθηκε!

Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Αττικής γης που τον σκεπάζει.

Δύο ιδέες για δώρα, δύο βιβλία για παιδιά

ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΠΠΠΚ 50,00 € ΑΠΟ ΜΕΝΕΛΑΟ ΠΑΥΛΙΔΗ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗ ΣΥΖΥΓΟΥ ΤΟΥ ΚΟΥΛΑΣ 100,00 € ΑΠΟ ΛΑΜΠΡΟ ΚΟΣΙΑΔΗ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗ Γ. ΚΟΥΑΝΗ ΚΑΙ Π. ΓΙΑΛΛΙΖΗ ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΠΠΚ ΠΡΟΣ ΚΙΒΩΤΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ: 500,00 € ΕΙΣ ΜΝΗΜΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΓΙΑΛΛΙΖΗ

ΜΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΑΓΑΠΗΣ ΣΤΙΣ 14 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014 ΓΕΥΜΑ ΑΓΑΠΗΣ στις 14 Φεβρουαρίου το μεσημέρι στο Σ Α Ε, από εμάς

Προς συμπατριώτες μας υποστηριζόμενους από την Κοινωνική Πρόνοια του Σ.Α.Ε.

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΥΑΝΗ Με τη συμπλήρωση ενός χρόνου από το θάνατό του

και τον εορτασμό της ΗΜΕΡΑΣ ΣΚΕΨΗΣ ΠΡΟΣΚΟΠΩΝ ΚΑΙ ΟΔΗΓΩΝ

ΠΡΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΑΙΓΥΠΤΙΩΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΝΤΙ ΣΤΕΦΑΝΟΥ: 50,00 € ΠΡΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ Σ.Α.Ε. ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΓΙΑΛΛΙΖΗ 50,00 € ΠΡΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ Σ.Α.Ε. ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΣΤΕΛΙΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΠΡΟΣ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΜΠΑΦΙ, ΠΑΡΝΗΘΑΣ: 100,00 € ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥΣ

12

Τζόζεφ Ράντγιαρντ Κίπλινγκ

Αν μπορείς στην πλάση τούτη να περιφρονείς τα πλούτη κι αν οι έπαινοι των γύρω δεν σου παίρνουν το μυαλό,

αν μπορείς στην τρικυμία να κρατήσεις ψυχραιμία, κι αν μπορείς και στους εχθρούς σου να σκορπίσεις το καλό,

Αν μπορείς με μιας να παίξεις κάθε τι που ’χεις κερδίσει, στην καταστροφή ν’ αντέξεις και να δώσεις κάποια λύση,

αν μπορείς να υποτάξεις πνεύμα, σώμα και καρδιά αν μπορείς όταν σε βρίζουν να μην βγάζεις τσιμουδιά.

Αν μπορείς στην καταιγίδα να μη χάνεις την ελπίδα, κι αν μπορείς να συγχωρήσεις όταν σ’ έχουν αδικήσει, αν μπορέσεις τ’ όνειρό σου να μη γίνει ο όλεθρός σου, κι αν μπορέσεις ν’ αγαπήσεις όσους σ’ έχουνε μισήσει.

Αν μπορείς να είσαι ο ίδιος στην χαρά και στην οδύνη, αν η πίστη στην ψυχή σου μπρος σε τίποτα δεν σβήνει,

αν μιλώντας με τα πλήθη τη συνείδηση δεν χάνεις, αν μπορέσεις να χωνέψεις πως μια μέρα θα πεθάνεις.

Αν ποτέ δεν σε μεθύσει του θριάμβου το κρασί, αν στα ψέματα των άλλων δεν λες ψέματα κι εσύ,

αν μπορείς να μη θυμώνεις, αλλά μήτε και να κλαις όταν άδικα σου λένε πως εσύ μονάχα φταις.

Αν μπορείς με ηρεμία δίχως νεύρα ή δυσφορία και τα ίδια σου τα λόγια να τ’ ακούς παραλλαγμένα, αν μπορείς κάθε λεπτό σου να ’ναι μια δημιουργία

και ποτέ σου να μην μένεις με τα χέρια σταυρωμένα.

Αν οι φίλοι σου κι οι εχθροί σου δεν μπορούν να σε πληγώσουν αν οι σχέσεις με μεγάλους τα μυαλά δεν σου σηκώνουν

αν τους πάντες λογαριάζεις μα… κανένα χωριστά, αν μπορέσεις να φυλάξεις και τα ξένα μυστικά…

Τότε παιδί μου………………… Θα μπορέσεις ν’ απολαύσεις όπως πρέπει τη ζωή σου…

Θα ’σαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ σπουδαίος κι όλη η Γη θα ’ναι δική σου!

13

Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, Rudyard Kipling (1865 - 1936)

Άγγλος μυθιστοριογράφος, διηγηματογράφος και ποιητής

Γνωστός κυρίως για τα παραμύθια του για τα παιδιά. Το 1907 του απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ για τη Λογοτεχνία. Υπήρξε ο ταχύτερα γνωστός και πλέον φημισμέ-νος ποιητής μετά το Λόρδο Βύρωνα. Μετά το θάνατο του Άγγλου εθνικού ποιητή Λόρδου Α. Tennyson το 1892, τη θέση του στην εκτίμηση της κοινής γνώμης πήρε ο Κίπλινγκ. Μεταξύ των μυθιστορημάτων του για παιδιά διακρίνονται τα «Βιβλία της Ζούγκλας» (Τhe Jungle Books, 1894-1895), «Το βιβλίο της Ζούγκλας» 1894, «Το Ωραιότερο Διήγημα του Κόσμου» (απόσπασμα από την εγκυκλοπαίδεια ΠΑΠΥ-ΡΟΣ ΛΑΡΟΥΣ - ΜΠΡΙΤΑΝΙΚΑ, Τόμος 34: σελ 19-20).

Το ενδιαφέρον μας εστιάζεται στον Κίπλινγκ γιατί δύο έργα του έχουν άμεση σχέση με τον προσκοπισμό. Το ποίημα «ΑΝ – IF» (στην απέναντι σελίδα) αποτελεί την α-πάντησή του σε υποθετική ερώτηση ενός παιδιού: πότε θα γίνει μεγάλος και σπου-δαίος άνδρας.

Το δεύτερο, «Ο Μόγλης», από το Βιβλίο της Ζούγκλας, Διήγημα για Παιδιά, είναι η περιγραφή της ζωής των ζώων της ζούγκλας και συγχρόνως η ευχάριστη και διδακτι-κή αφήγηση στο Λυκοπουλισμό. Στο διήγημα αναφέρεται η ύπαρξη του νόμου πει-θαρχίας των Λύκων στον Αρχηγό (Ακέλα), του νόμου προστασίας των αδυνάτων (Μόγλης), καθώς και του ηθικού νόμου για τις σχέσεις μεταξύ των ζώων της ζού-γκλας.

Όσον αφορά το ποίημα «ΑΝ», αυτό σχετίζεται με την ιδεολογία του Προσκοπισμού. Όσοι δώσαμε κάποτε την Προσκοπική Υπόσχεση και αποστηθίζαμε τον Προσκοπικό Νόμο γνωρίζουμε ότι το ποίημα αυτό ενίσχυε το πνεύμα μας για να γίνουμε καλοί άνθρωποι και καλοί πολίτες κατά τον Αριστοτέλη, όπως όρισε ο ιδρυτής του Προ-σκοπισμού (1907), ο μετέπειτα Λόρδος Μπεϊντεν Πάουελ του Gillwell (Β.Ρ.) Σχετικά, στο σύγγραμμα ‘Ο Προσκοπισμός για Παιδιά’ αναφέρεται η ρήση του Β.Ρ. ότι ο Προσκοπισμός είναι η ‘Αγωγή του Πολίτου δια της Ζωής του Υπαίθρου’.

O Προσκοπικός Νόμος έχει 12 άρθρα. Πρώτον: Ο Πρόσκοπος λέει παντού και πάντο-τε την αλήθεια ώστε ο λόγος της τιμής του Προσκόπου να είναι πάντοτε πιστευτός και σεβαστός. Έπονται τα υπόλοιπα έντεκα όπως τα μάθαμε… και τα εφαρμόζουμε…

Από το μέλος μας Δημήτρη Παπαϊωάννου

τ. Αρχηγού 4ου Συστήματος T.E. Μέμφιδος

14

Ένα μήνυμα από τον Χρήστο Σταθόπουλο του Ιστορικού Αρχείου του Σ.Ε.Π. 25/10/2014

Αγαπητοί φίλοι,

Σας έχω συνηθίσει μέχρι σήμερα να επικοινωνώ μαζί σας και να σας ενημερώνω για τις δραστηριότητες του Ιστορικού Αρχείου.

Η σημερινή μου επικοινωνία όμως είναι λίγο διαφορετικήΤο τελευταίο τριήμερο βρέθηκα για λόγους του Ιστορικού Αρχείου στο Κάιρο και ενώ έχω κατέβει αρκετές φορές στην Αίγυπτο η επίσκεψη αυτή με γέμισε συναισθήματα αισιοδοξίας. Αφορά την τελευταία και πιο πρόσφατη εικόνα μου για μερικούς προσκόπους- Βαθμοφό-ρους που προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανό τον Ελληνικό Προσκοπισμό στην Ελ-ληνική παροικία του Καΐρου. Πραγματικοί Ακρίτες του Ελληνικού Προσκοπισμού.

Έχω ασχοληθεί για πολλά χρόνια με την προσκοπική εργασία στο Σύστημα μου αλ-λά η δουλειά αυτών των παιδιών με ενθουσίασε. Αν μιλάμε για προσκοπική εργα-σία σε πολύ αντίξοες συνθήκες εκεί αυτή η προσπάθεια είναι καθημερινή ρουτίνα.

Η πολύ βαριά εικόνα του σημερινού Καΐρου που δεν έχει συνέλθει ακόμη από τις τελευταίες επαναστατικές εξεγέρσεις, η περιοχή που κάνουν προσκοπισμό και που έχει σαν ζωτικό χώρο το Ελληνικό Προσκοπείο στην άλλοτε εύπορη καρδιά της πα-λιάς πόλης και σήμερα στο κέντρο των εξεγέρσεων, φιλοξενεί αυτά τα παιδιά των λίγων οικογενειών που έμειναν εκεί χωρίς να έχουν χάσει τίποτα από τον ενθουσι-ασμό τους. Συνεχίζουν τον προσκοπισμό σαν τρόπο ζωής αγνοώντας και ξεχνώ-ντας τον φόβο των πιθανών νέων γεγονότων.

Το σχολείο τελειώνει στις 2 το μεσημέρι του Σαββάτου και τα παιδιά με τα μικρά βαν της Ελληνικής Κοινότητας πηγαίνουν στο Προσκοπείο. Απέχει μερικά χιλιόμετρα από την Ηλιούπολη, εκεί που βρίσκεται το Ελληνικό σχολείο, αλλά μιάμιση ώρα περίπου μέσα στην αφόρητη κυκλοφορία των δρόμων μιας πόλης 24 περίπου εκα-τομμυρίων ανθρώπων. Ξεκινά το πρόγραμμα με τυπικά έναρξης και συνεχίζει με το μεσημεριανό των παιδιών που προσφέρει κάθε Σάββατο η επιτροπή των γονέων και ετοιμάζεται στο χώρο της κουζίνας του Προσκοπείου για τα παιδιά. Καμία γκρίνια για τα έξοδα…

Συνεχίζεται η εβδομαδιαία δράση στους χώρους του Προσκοπείου και τελειώνει με επιστροφή των παιδιών με τα αυτοκίνητα στα σπίτια τους. Φέτος εκτός των αγαπη-μένων μου φίλων που είναι εκεί αρκετά χρόνια και υποστηρίζουν τον Ελληνικό Προσκοπισμό, μια νέα εποχή έχει αρχίσει και η προσπάθεια τους τώρα δίνει καρ-πούς. Επικρατεί ένα απίστευτος ενθουσιασμός και όρεξη για δουλειά από νέους βαθμοφόρους, κυρίως φοιτητές, που εκπαιδεύτηκαν πρόσφατα στις τελευταίες βα-σικές Προσκόπων και Λυκοπούλων, που έγιναν στην Αλεξάνδρεια τον πρόσφατο Οκτώβριο από τη κεντρική Διοίκηση. Σας επισυνάπτω μερικές φωτογραφίες τους αλλά και τον προβληματισμό μου.

15

Μήπως κάποια εύρωστα Συστήματα μας θα πρέπει να αναλάβουν την υιοθεσία αυτών των Συστημάτων προσκαλώντας τους σε κοινή θερινή κατασκήνωση, καλύ-πτοντας το κόστος διαμονής ώστε τα παιδιά και η Περιφέρεια η το Σώμα να καλύπτουν μέρος των εισιτηρίων τους; Μήπως πρέπει να κρατήσουμε ανοικτές αυ-τές τις προσκοπικές ομάδες;

Χρήστος Σταθόπουλος Υ.Γ. Αν και αναφέρομαι ειδικά στην πόλη του Καΐρου γνωρίζω πολύ καλά ότι το ίδιο αγώνα δίνουν και τα παιδιά στην Αλεξάνδρεια.

*********************************

Συγχαρητήρια επιστολή της Ε.Π.Π.Π.Κ. προς τον κ. Αντρέα Γιόσρι, νέο Αρχηγό Συ-

στήματος Προσκόπων Καΐρου

Αθήνα, 30 Σεπτεμβρίου 2014

Αγαπητέ αδελφέ Αντρέα, Ως οι παλαιότεροι εκπρόσωποι του πρώτου αιώνα των Προσκόπων στην Αιγυπτιακή πρωτεύουσα επιθυμούμε να συγχαρούμε εσένα και τους τρεις υπαρχηγούς σου, Δ. Καλατζή , Γ. Αγγελίδη και Χ. Αντωνίου, για τα νέα σημαντικά καθήκοντα που αναλάβατε στο ξεκίνημα του δεύτερου αιώνα του Αιγυπτιώτη Προσκοπισμού. Εμείς οι παλαιότεροι με ενδιαφέρον και συγκίνηση παρακολουθούμε τις δράσεις στην πρώην Περιφέρειά μας, Τοπική Εφορεία Καΐρου τώρα και σας ευχόμαστε να συνεχίσετε με ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία το έργο που δρομολογήσαμε και καλλι-εργήσαμε σε στέρεες βάσεις, με πολύ δουλειά, κέφι και μεθοδικότητα. Ίσως εκπλα-γείτε αν σας διαβεβαιώσουμε ότι οι αναμνήσεις από το προσκοπικό μας έργο κρατούν στις επάλξεις, μέχρι και σήμερα, 140 μέλη της Ενώσεώς μας! Αν ποτέ χρειαστείτε τη βοήθειά μας για οτιδήποτε αφορά το παρελθόν αλλά πάντα ζωντανό κομμάτι του Καϊρινού προσκοπισμού, θα μας βρείτε στη διεύθυνση epppk@sep.org.gr ή μέσω της σελίδας μας στο facebook. Επίσης, το γραφείο μας βρίσκεται Πατησίων, 24 στον 4ο όροφο και τα τηλέφωνα όπου μπορείτε να επικοι-νωνήσετε μαζί μας είναι: 210 3823375 ή 210 9422899, κιν. 6937 356732.

Αίεν Αριστεύειν, Πάντα Εμπρός!

Με Προσκοπικούς χαιρετισμούς,

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η Γ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Χαράλαμπος Χαλκιαδάκης Μεταξία Φιλιππάτου

16

Ο ΜΕΓΑΣ ΕΘΝΙΚΟΣ ΕΥΕΡΓΕΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Μ. ΑΒΕΡΩΦ Ο Γεώργιος Αβέρωφ (γεννημένος ως Γεώργιος Αυγέρος - Αποστολάκας, Μέτσοβο 1815 - Αλεξάνδρεια 1899) είχε επτά αδέλφια, τρία κορίτσια και τέσσερα αγόρια. Ό-ταν ήταν μικρός βοσκούσε πρόβατα. Δεν παραμελούσε όμως το σχολείο του ούτε τα θρησκευτικά του καθήκοντα. Γι’ αυτό όταν πλούτισε, έκτισε πρώτα απ’ όλα εκκλησί-ες και σχολεία!

Είναι αλήθεια ότι από μικρό παιδάκι ήταν ανήσυχος και με μεγάλα όνειρα. Τι θα μπορούσε όμως να κάνει στο Μέτσοβο; γι αυτό αποφάσισε να ξενιτευτεί. Είχε και το παράδειγμα του μεγαλύτερου αδελφού του, ο οποίος εργαζόταν στην επιχείρηση ενός πλούσιου θείου τους στο Κάιρο. Ξεκίνησε για την Αίγυπτο με κλάματα. Η μάνα του γεμάτη δάκρυα του έδωσε την ευχή της “χώμα να πιάνεις και να γίνεται μάλα-μα. Ήταν τόση η λαχτάρα της να δει το γιο της να προοδεύει που την έδωσε με όλη της την ψυχική δύναμη. Γι αυτό και η ευχή της έπιασε! Με τα πρώτα λεφτά που έπιασε στα χέρια του, γύρισε στην πατρίδα του το Μέτσοβο κι έχτισε την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.

Η ζωή στην Αίγυπτο δεν ήταν εύκολη. Δούλεψε σκληρά για μια εικοσαετία και απέ-κτησε αρκετά χρήματα, όσα του χρειαζόντουσαν για ν’ ανοίξει τη δική του επιχείρη-ση. Εγκαταστάθηκε στην Αλεξάνδρεια. Ξεκινάει εξαγωγές χουρμάδων στη Ρωσία με αντάλλαγμα εισαγωγή χρυσονημάτων, σε μια εποχή που αυτό το είδος είχε στην Αίγυπτο τρομερή ζήτηση, καθώς μ’ αυτά κεντούσαν τα χρυσοποίκιλτα ενδύματα της αιγυπτιακής αριστοκρατίας. Το ξεκίνημα της δουλειάς συνέπεσε με το γάμο ενός μεγάλου Αιγύπτιου πασά. Όλοι οι μεγιστάνες έσπευσαν να φροντίσουν για την ανα-νέωση της γκαρνταρόμπας τους και να εξασφαλίσουν την πολυτελή εμφάνισή τους στις εορταστικές εκδηλώσεις. Ο Αβέρωφ βρήκε την ευκαιρία να ξεπουλήσει γρήγορα το πρώτο εμπόρευμά του στην καλύτερη δυνατή τιμή. Αυτά ήταν τα πρώτα καλά λεφτά, ο σεφτές, και η καλή αρχή.

Το 1870, ο ανήσυχος Ηπειρώτης ήταν πλέον ο πλουσιότερος έμπορος της Αιγύπτου αλλά και ένας μεγάλος ευεργέτης. Η γενέτειρά του το Μέτσοβο είχε αλλάξει μορφή. Η Ελληνική Κοινότητα της Αλεξάνδρειας είχε αναπτυχθεί σημαντικά αφού ο Αβέρωφ φρόντισε να εξοφλήσει όλα τα χρέη της. Οι Αιγυπτιώτες είχαν αποκτήσει μεγάλο και υπερσύγχρονο νοσοκομείο, πλήθος σχολεία, εκκλησίες, με πρώτη απ΄ όλες το μεγα-λοπρεπή ναό του Ευαγγελισμού. Ο πάμπλουτος Αιγυπτιώτης δεν περιορίζεται μόνο σ’ αυτά. Στέλνει χρήματα βοηθώντας την Επανάσταση στην Κρήτη, κτίζει το Μέγαρο της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, ολοκληρώνει την ανέγερση του Πολυτεχνείου και προσφέρει ένα εκατομμύριο χρυσά φράγκα για την αναμόρφωση και το ξανα-κτίσιμο του αρχαίου σταδίου μας για τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Από το κληροδότημα Γεωργίου Αβέρωφ διατέθηκαν 8.000.000 χρυσές δραχμές για την αγορά του θωρακισμένου καταδρομικού ΑΒΕΡΩΦ που το συνολικό του κόστος ήταν 22.300.000 χρυσές δραχμές. Για το υπόλοιπο ποσό των 14.300.000, ο τότε Αν-

17

θυποπλοίαρχος Περικλής Αργυρόπουλος έτρεξε στο συγγενή του Νάνο Βαλαωρίτη που ήταν Διοικητής της Εθνικής Τράπεζας και του εξέθεσε την ανάγκη αγοράς αυτού του πλοίου, ανησυχώντας για το ενδεχόμενο αγοράς του από τους Τούρκους. Ο Βα-λαωρίτης αμέσως συνέταξε επιστολή προς τον Πρωθυπουργό Κ. Μαυρομιχάλη, α-ναλαμβάνοντας την ευθύνη για την καταβολή του αναγκαίου ποσού. Όταν έμαθε η Τουρκία ότι η αγορά είχε κλείσει από την Ελλάδα, πρόσφερε στα ναυπηγεία του Λι-βόρνο της Ιταλίας, 250,000 λίρες στερλίνες επιπλέον της τιμής που προσέφεραν οι Έλληνες, αλλά ο ναυπηγός J. Orlando είχε δώσει το λόγο του γι αυτό τους απήντησε “ Αυτό το πλοίο ανήκει εις την Ελλάδα”.

Η Διαθήκη του Μεγάλου Ευεργέτη, Γεωργίου Αβέρωφ συντάχθηκε ιδιόχειρα από τον ίδιον στις 18/30 Μαρτίου 1898 (στην οικία του που βρίσκονταν στο ακίνητο των Α-δελφών Βολανάκη) και επικυρώθηκε από το "εν Αλεξανδρεία" Ελληνικό Προξενικό Δικαστήριο κατά τη συνεδρίασή του στις 16/28 Ιουλίου του 1899, την επομένη του θανάτου του. Ακολούθησε τηλεγράφημα του Έλληνα γενικού Πρόξενου Ι. Γρυπάρη προς ενημέρωση του Βασιλέα των Ελλήνων και αργότερα στις 9 Αυγούστου 1899, στάλθηκε ακριβές αντίγραφο της διαθήκης, που βεβαίωνε ο ίδιος ο πρόξενος και που παραδόθηκε στην Ελληνική Κυβέρνηση. Η Διαθήκη τυπώθηκε και δημοσιεύτηκε στον ελληνόγλωσσο αλεξανδρινό τύπο "Ταχυδρόμου" του Γ. Τηνίου (σε σχήμα 8, σελίδες 17).

Πηγή: Βικιπαιδεία

Φωτογραφία του Θ/Κ Γ. ΑΒΕΡΩΦ κατά την επίσκεψη μας το Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2014

18

ΒΕΡΑ ΣΤΟ ΔΕΞΙ ;

Όλα δείχνουν, πως το έθιμο της βέρας ξεκίνησε από την Αρχαία Αίγυπτο, πριν από 4.800 χρόνια. Τότε χρησιμοποιούσαν καλάμια και αγριόχορτα που φύτρωναν στις όχθες του Νείλου. Ο κύκλος, που δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος, ήταν το σύμβολο της αιωνιότητας από την εποχή των Αρχαίων Αιγυπτίων... Καθώς τα υλικά των πρώτων δαχτυλιδιών δεν ήταν πολύ ανθεκτικά, σύντομα αντι-καταστάθηκαν από δέρμα και οστά. Όσο πιο ακριβό ήταν το υλικό, τόσο μεγαλύτερη η αγάπη που έδειχνε ο δωρητής στον παραλήπτη…

Το δαχτυλίδι της ιδιοκτησίας

Το έθιμο υιοθέτησαν και οι Ρωμαίοι. Όμως, το δαχτυλίδι δε συμβόλιζε την αγάπη του συζύγου προς τη γυναίκα του, αλλά ότι εκείνη ήταν πλέον ιδιοκτησία του.

Οι ρωμαϊκές βέρες ήταν φτιαγμένες από σίδερο και τις αποκαλούσαν «Annulus Pronubus». Στην Πομπηία έχουν βρεθεί τέτοια δαχτυλίδια, που έχουν και επιγρα-φές. Οι πιο συνηθισμένες ήταν οι: «Ama me», δηλ. αγάπα με, «Amo te», σε αγαπώ ή «Bona vitam», δηλαδή Καλή Ζωή....

Στη χριστιανική παράδοση, οι βέρες εμφανίζονται γύρω στα 860 μ.Χ, αλλά δεν είχαν καμία σχέση με το απλό, χρυσό δαχτυλίδι που ξέρουμε σήμερα. Ήταν διακοσμημένα με ανάγλυφα περιστέρια, πιασμένα χέρια, λύρες και διάφορα άλλα σύμβολα της αιώνιας αγάπης και αφοσίωσης. Η εκκλησία αποκάλεσε αυτά τα δαχτυλίδια «παγανιστικά» και ζήτησε να απλοποιηθούν. Μέχρι τον 13ο αιώνα, οι βέρες είχαν πλέον μορφή παρόμοια με τη σημερινή. Η εκκλησία θεωρούσε ότι η νέα λιτότητα της βέρας αναδείκνυε τον πνευματικό δεσμό του ανδρόγυνου.

Βέρα στο δεξί

Οι Ρωμαίοι τις φορούσαν στο τέταρτο δάχτυλο του αριστερού χεριού, επειδή πί-στευαν ότι από εκεί περνάει φλέβα που πάει κατευθείαν στην καρδιά. Είχαν, μάλι-στα, δώσει στη φλέβα αυτή το όνομα «Vena Amoris», δηλαδή φλέβα της αγάπης. Με την έλευση του χριστιανισμού, επικράτησε το δεξί χέρι. Το τέταρτο δάχτυλο πα-ρέμεινε. Τα τρία πρώτα δάχτυλα ήταν αφιερωμένα στην Αγία Τριάδα, και το τέταρτο στον/στην σύζυγο. Ας βρεθούμε τώρα στη σύγχρονη εποχή και πως εκφράζεται ‘η αγάπη’ σήμερα…

19

Άγιος Βαλεντίνος ή ο δικός μας Άγιος Υάκινθος;

Ο ξενόφερτος Άγιος Βαλεντίνος έχει μπει για τα καλά και στη ζωή των ελλήνων και η ημέρα αυτή καθιερώθηκε, με πρωτοβουλία των ανθοπωλών, και στη χώρα μας στα τέλη της δεκαετίας του’70, ως η Ημέρα των Ερωτευμένων.

Ο Άγιος Βαλεντίνος δεν μνημονεύεται βεβαίως πουθενά στο ορθόδοξο εορτολόγιο. Με τη σειρά της και η Καθολική Εκκλησία στην αναθεώρηση του γενικού εορτολογί-ου της το 1969 υποβίβασε την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου σε τοπική εορτή, επειδή δεν γνώριζε σχεδόν τίποτα για τον βίο του, παρά μόνο ότι ετάφη στη Βία Φλαμίνια της Ρώμης στις 14 Φεβρουαρίου.

Οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας μας προτείνουν οι Έλληνες ερωτευμένοι να τιμούν και να γιορτάζουν αγίους που υπάρχουν στο ορθόδοξο εορτολόγιο. Το 1994, ο τότε εκ-πρόσωπος Τύπου της Ιεράς Συνόδου, Γιάννης Χατζηφώτης, πρότεινε να καθιερωθεί ως ημέρα των ερωτευμένων η γιορτή του Αγίου Υακίνθου, που τιμάται στις 3 Ιουλί-ου. Ο Υάκινθος καταγόταν από την Καισάρεια της Καπαδοκίας και υπηρετούσε ως κουβικουλάριος (θαλαμηπόλος) του ρωμαίου αυτοκράτορα Τραϊανού. Άνθρωπος εμπιστοσύνης του αυτοκράτορα, ο Υάκινθος προσηλυτίσθηκε στον Χριστιανισμό, προκαλώντας την οργή του Τραϊανού, που όταν το έμαθε διέταξε να τον φυλακίσουν χωρίς να του δίνουν καθόλου φαγητό. Σαράντα μέρες πέρασε έτσι ο Υάκινθος και την 41η παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο, σε ηλικία μόλις 20 ετών.

Στην καθιέρωση της 3ης Ιουλίου ως ημέρα του έρωτα και της ποίησης πρωτοστάτη-σε και ο γνωστός τραγουδοποιός από τα Ανώγεια της Κρήτης, Λουδοβίκος των Ανωγείων, που μαζί με ανθρώπους του πνεύματος και των γραμμάτων προχώρησαν στην ανέγερση ενός ναού σε μια πανέμορφη τοποθεσία, σε υψόμετρο 1.200 μέτρων στον Ψηλορείτη. Μπροστά από το εκκλησάκι αυτό, που είναι το μοναδικό στην Ελλάδα αφιερωμένο στον Άγιο, κάθε καλοκαίρι πραγματοποιούνται εκδηλώσεις με την επωνυμία ‘Υακίνθεια’.

Πηγή: διαδίκτυο

Σημείωση της Σύνταξης: αφού μας επιβλήθηκε το φαινόμενο, ας συμφιλιωθούμε μαζί του κάνοντας την θετική σκέψη ότι η συγκεκριμένη γιορτή ίσως ζωντανεύει τα παιδικά και εφηβικά χρόνια της αθωότητάς μας!

20

Αφιερωμένο λοιπόν σε όλους μας το παρακάτω πόνημα ενός άγνωστου, λαϊκού υ-μνωδού της αγάπης και του έρωτα!

Η Αγάπη

Είν’ η αγάπη σαν το Θεό

Που τον υμνούνε αγγελούδια

Είν’ η αγάπη σαν το ναό

Όπου αντηχούνε μόνον τραγούδια

Χωρίς αγάπη δεν θ’ ακουστεί

Πουλιού τραγούδι, ανθρώπου φράση

Χωρίς αγάπη θα βυθιστεί

Σ’ ένα σκοτάδι αιώνιο η πλάση

Κι αν με αγάπη κι αγνή καρδιά

Ήρθα κοντά σου αγαπημένη

Είναι που νιώθω πως η καρδιά μου

Είν’ από αγάπη πλημμυρισμένη

Αγνώστου

Κάνε τα πάντα με αγάπη!

«Ζούμε με συναισθήματα, όχι με τις ώρες στο ηλιακό ρολόι. Θα έπρεπε να μετράμε το χρόνο με τους χτύπους της καρδιάς»

«Η αγάπη είναι η αιτία ενότητας όλων των πραγμάτων»

Αριστοτέλης

21

Ο Οδυσσέας Ελύτης μας παραπονιέται…

Αναρωτιέμαι μερικές φορές: Είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά, πως η ζωή μου είναι μία; Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;

Ν' αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις. Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές. Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές. Να περιμένεις μεγάλες στιγμές. Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.

Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου. Και να μη βλέπεις, πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες που η ζωή κλήρω-σε σε άλλους ανθρώπους. Σ' εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται. Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους.

Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου, την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριό-τητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς, ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.

Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά. Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα. Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς. Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.

Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου. Κάθε μέρα αποτυγχάνω. Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή. Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους. Που κοιτά-ζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους. Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα.

Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ. Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν. Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα.

(από ‘Το Παράπονο’ του Οδ. Ελύτη)

Πάντα να σκέφτεσαι και να νιώθεις θετικά!

«Η ιατρική είναι συνυφασμένη με την ουσία του νου»

Ιπποκράτης

22

ΜΙΑ ΠΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

ΓΕΡΜΑΝΙΑ – 25 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1972 Φίλοι μου Γεια σας και Χρόνια πολλά.

Σήμερα θα φύγουμε για λίγο από την Πελοπόννησο και θα ταξιδέψουμε στην χιονι-σμένη Γερμανία, τη νύχτα των Χριστουγέννων του 1972. Το 1972 λοιπόν ήμουν ΄Εφορος Διοικήσεως - Υπηρεσιών της Περιφερειακής Εφορείας Δυτ. Γερμανίας, όπου είχαμε δημιουργήσει μια αξιόλογη προσκοπική δύναμη με δεκάδες Συστήματα και Τοπικές Εφορείες, με τα παιδιά των Ελλήνων μεταναστών, στην τότε Δυτική Γερμα-νία και υπαγόμαστε στην Εφορεία Περιοχής Αποδήμων Ελλήνων Προσκόπων. Για να έχουμε αναγνώριση και διευκολύνσεις από τις Γερμανικές Αρχές, συνεργαζόμαστε και είμαστε και μέλη - Mitglied του Deutschen Pfadfinderschaft Sankt Georg - δηλα-δή με το Σώμα Γερμανών Καθολικών Προσκόπων Αγίου Γεωργίου, που ήταν το μεγαλύτερο από τα τρία τότε υπάρχοντα γερμανικά προσκοπικά σώματα. Αποφασί-σαμε λοιπόν με τους λοιπούς εφόρους της Περιφέρειας και διοργανώσαμε την 1η Βασική Σχολή Βαθμοφόρων Αποδήμων Ελλήνων Προσκόπων Γερμανίας, από 22 έως 26 Δεκεμβρίου 1972.

Συμμετείχαν περίπου 50 Βαθμοφόροι από όλη την Γερμανία και είχαν έρθει από την Ελλάδα στην Γερμανία, για να διευθύνουν την Σχολή, οι Αρχηγοί Εκπαιδευτές Κάρο-λος Κανέτης και Μάρκος Τσιλίμος, στο Επιτελείο Σχολής ήμουν και εγώ. Η Σχολή έγι-νε στο Ebesberg bei Backnang, 50 χλμ από την Stuttgart, πρωτεύουσα του ομόσπον-δου γερμανικού κρατιδίου Baden – Wurtά να κάμωμε temberg, σε ένα Πύργο μέσα στο ελατόδασος, τον Kirch Berg, που παλιά ήταν καθολικό μοναστήρι και έδρα Επι-σκόπου και που τώρα τον χρησιμοποιούσαν οι Γερμανοί Καθολικοί Πρόσκοποι, σαν εκπαιδευτικό κέντρο, έχοντας το διασκευάσει με όλες τις σύγχρονες ανέσεις και που μας παραχώρησε ο Herr Berthold Arbogast, Diοzesan Vorsitzender, o Γερμανός Κα-θολικός Επισκοπικός Έφορος, κάτι αντίστοιχο με τον δικό μας Έφορο Περιοχής. Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ δεν θυμάμαι να ήμουν σε άλλη προσκοπική σχολή ανήμερα Χριστούγεννα και όμως αυτό που θα μου μείνει αξέχαστο όλα αυτά τα χρόνια είναι η Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία, που κάναμε για τη Νύχτα των Χριστουγέννων.

Η Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία, έγινε με Έλληνα Ορθόδοξο Ιερέα, που φέραμε από την Stuttgart, με άδεια του τότε Μητροπολίτη Γερμανίας κ.κ. Ειρηναίου, στην Καθολική Εκκλησία του Βacknang, μια πανέμορφη εκκλησία Γοτθικού ρυθμού, με τοξοτά παράθυρα και πολύχρωμα τζάμια, που είχε πλάϊ από την είσοδό της, μια πο-λύ μεγάλη Φάτνη με τις μορφές της Παναγίας και των Αγίων σε φυσικό μέγεθος και που μας παραχώρησε ο Herr Reiner Muller, Bezirkvosteher Leiter, κάτι αντίστοιχο του δικού μας Περιφερειακού Εφόρου. Η Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία θα γινόταν στις 5 το πρωί, ξημερώνοντας Χριστούγεννα. Ξύπνησε λοιπόν όλη η Σχολή γύρω στις 4 το πρωί της νύχτας των Χριστουγέννων, ντυθήκαμε καλά, γιατί έξω ήσαν

23

όλα παγωμένα, με θερμοκρασία αρκετά κάτω από το μηδέν και με τους φακούς μας αναμμένους κατεβήκαμε από το λόφο του Πύργου, μέσα από τα έλατα, για την Εκκλησία του Backnang. Περπατώντας μέσα στην παγωμένη Χριστουγεννιάτικη Νύχτα και ακούγοντας από μακριά τον ήχο της καμπάνας, μας ήρθε αυθόρμητα στα χείλη, το γνωστό Χριστουγεννιάτικο τραγούδι ........Χιόνια στο καμπαναριό που Χριστούγεννα σημαίνει, Χιόνια στο καμπαναριό ξύπνησε όλο το χωριό.... κι ας τραβήξουμε μπροστά μ' αναμμένα φαναράκια, κι ας τραβήξουμε μπροστά τυλιγμέ-νοι στα ζεστά........... ( Αν φίλοι μου αντικαθιστούσαμε τη λέξη "χωριό" με την λέξη "Σχολή" και τη λέξη "φαναράκια" με την λέξη "φακούς", το τραγούδι ταίριαζε από-λυτα σ' εμάς.) Φτάσαμε λίγο πριν από τις 5 το πρωί, στην Καθολική Εκκλησία, που έλαμπε κατάφωτη μέσα και έξω, μιας και οι Γερμανοί αδελφοί μας Πρόσκοποι, έκα-ναν ότι μπορούσαν για να μας ευχαριστήσουν. Παρακολουθήσαμε με κατάνυξη την Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία, ψάλλαμε μάλιστα όλοι μαζί τους Χριστουγεν-νιάτικους Ύμνους. Η Λειτουργία τελείωσε όταν έξω άρχισε να ροδοχαράζει η αυγή.

Ξαναγυρίσαμε στον Πύργο, ελαφρά ξεπαγιασμένοι, αλλά με πολύ ζεστές καρδιές, γεμάτες από ΑΓΑΠΗ και το ΦΩΣ των ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ.

Αγριόγατος (Γιάννης Σμυρναίος)

Δημοσιεύτηκε στη ΛΗΤΕΠ στις 23/12/2014

*********************************

Άγιος Βασίλης

Ελάτε στο τραπέζι μας απόψε

Για τη χαρά να κάμωμε μια θέσι

Την πίττα μας, πατέρα, τώρα κόψε

Να ιδούμε το φλουρί σε ποιον θα πέση…

Κι ας μένει έτσι στρωμένο απόψε, ας μένη

Κι η σόμπα μας ας καίει εκεί στο πλάι

Απόψε με την κάπα χιονισμένη

Θάρθη κι ο Άι Βασίλης για να φάη

Στέλιος Σπεράντζας

24

Το πρώτο, του Φόρεστ Κάρτερ: ¨Η εκπαίδευση του Μικρού Δένδρου¨

Πρόκειται για το βιβλίο που πρωτοκυκλοφόρησε στην Αμερική το 1976 και ξανά το 2004, ενώ στα Ελληνικά εκδόθηκε το 2008 από τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ. Αναφέρεται σε ένα μικρό παιδί που μεγαλώνει με τον Τσερόκι παππού του στα βουνά και μα-θαίνει να ζει με αξίες που μοιάζουν με αυτές της προσκοπικής κίνησης . Θυμίζει Χωκ Φιν, αλλά από μηνύματα θυμίζει τα βιβλία της Λεζάρ ή του δικού μας Γεροστάθη του Λέοντος Μελά.

Το δεύτερο, το νέο βιβλίο του Δημήτρη Κυριακόπουλου:

"Πρόσκοποι εν δράσει"

Μεγάλη πυρκαγιά έχει ξεσπάσει στο δάσος αλλά κανένας δεν δίνει σημασία, όλη η χώρα κρέμεται μπροστά από τις τηλεοράσεις κρατώντας την αναπνοή της για τους δύο προσκόπους που έχουν εξαφανιστεί. Υπάρχουν υποψίες ότι τους έχουν απαγά-γει οι εμπρηστές μετά από καταδίωξη και κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει αν ζουν και σε τι κατάσταση βρίσκονται. Τι θα γίνει τελικά; Η αστυνομία, η πυροσβεστική και ο στρατός έχουν εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό για να καταφέρουν να τους εντοπί-σουν πριν το χάραμα. Σπουδαίες προσωπικότητες από ολόκληρο τον κόσμο πιέζουν να βρεθούν τα δύο παιδιά που κινδυνεύουν, γεγονός, που έχει γίνει πρώτη είδηση σε ολόκληρο τον κόσμο. Θα τα καταφέρουν τελικά οι Πρόσκοποι; Ο Δημήτρης Κυ-ριακόπουλος επιλέγει να ασχοληθεί με ένα αγαπημένο του θέμα, πρόσκοπος γαρ και ο ίδιος. Αυτά που διέπουν τις τάξεις των προσκόπων και πρέπει να αποτελούν θεμέλιο λίθο στην συγκρότηση μιας ανιδιοτελούς εφηβικής προσωπικότητας, που έχει ως κίνητρο την προσφορά στο κοινωνικό σύνολο μέσα από την συνεργασία. Ο Κυριακόπουλος, επιστρατεύει την περιπέτεια που γοητεύει τους νέους και ένα οικο-λογικό θέμα, την προστασία των δασών μας, για να επιτύχει στον σκοπό του και τα καταφέρνει θαυμάσια..

25

Συντακτική Επιτροπή: Λάμπης Χαλκιαδάκης, Ευάγγελος Χατζηδάκης, Μεταξούλα Φιλιππάτου και τα μέλη Επιμέλεια κειμένου: Φωτούλα Ρουχωτά Παραβατού Σελιδοποίηση/εκτύπωση : Τάκης Σφακιανόπουλος