Φύλλο Νο 316

6 μ 9 Ιούλη 2014

Κυκλοφορεί

κάθε δεύτερη Τετάρτη

1,5 ευρώ

6045

Ο αγώνας για να μην περάσει το ξεπούλημα της ΔΕΗ συνεχίζεται

4

Φυλακές τύπου Γ: Επιστροφή στον Μεσαίωνα

6

Εργοστάσια χωρίς αφεντικά: Όρια και προοπτικές

11

Η κρίση στο Ιράκ και το κουβάρι της Μέσης Ανατολής

13

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Πολεμικήκυβέρνηση των αφεντικών

Η κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέ-λων για να παραμείνει στην εξου-

σία είναι υποχρεωμένη να πα-ραβιάζει συστηματικά βασικές

αρχές ακόμα και της ίδιας της αστικής δημοκρατίας. Η επιστράτευση των απερ-γών της ΔΕΗ είναι ένα ακό-μα μέτρο στρατιωτικού νόμου ενάντια στο εργατι-κό κίνημα. Η ίδρυση φυλα-

κών «ειδικού τύπου» αφήνει άναυδους ακόμα και τους

συστημικούς νομομαθείς, αφού παραπέμπει σε μεσαιωνι-

κές ιδέες και πρακτικές. Βέβαια η επιθετικότητα της κυ-

βέρνησης είναι ταξικά προσανα-τολισμένη. Η τακτική της είναι σκληρή σαν καρφί απέναντι

στις καθαρίστριες, αλλά μαλακή σαν βούτυρο απέναντι στα «δικά της

παιδιά»: οι δικαστές και οι ένστολοι περιμένουν πλέον την αποκατά-σταση των μισθών τους και μάλι-

στα αναδρομικά. (συνέχεια σελ. 3)

Η κατάρρευση της χούντας πριν από 40 χρόνια άνοιγε το δρόμο στο μακρύ κύμα εργατικού ρι-ζοσπαστισμού που ονομάστηκε Μετα-πολίτευση. Μια πε-ρίοδος στη διάρκεια της οποίας άλλαξαν πολλά, ενώ κρίνονταν ακόμα περισσότερα.

Στις σημερινές συνθήκες, η συζήτηση γι’ αυτά τα μεγάλα γεγονότα είναι πολύτιμη. Σε ένθετο αφιέρωμα της «Ε.Α.» οι Αντώνης Νταβανέλλος, Δημήτρης Μπελαντής, Νίκος Γουρλάς και Δη-μήτρης Κατσορίδας γράφουν για τις μεγάλες μάχες και διεργασίες της εποχής, στην κεντρι-κή πολιτική πάλη, στους κοινωνικούς αγώνες στα εργοστάσια, στο εσωτερικό της Αριστεράς.

40 χρόνια από τη Μεταπολίτευση

ΕΝΘΕΤΟ

Κυβέρνηση και τρόικα επιταχύνουν τις διαδι-κασίες ξεπουλήματος ακτών, δασών και κάθε είδους ελεύθερων χώ-ρων, με καταστροφικές

συνέπειες για το περιβάλλον, στο βωμό της εξυπηρέτησης ιδιωτικών συμφερόντων. Συ-νέντευξη με την Ελένη Πορτάλιου, καθηγή-τρια στο ΕΜΠ, και τον Βασίλη Παπακώστα, συντονιστή της Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Νέας Φιλαδέλ-φειας-Χαλκηδόνας. (σελ. 8-9)

Όχι στο ξεπούληματων δημόσιων χώρων

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Να απομονώσουμε τους σιωνιστές δολοφόνους

ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

Ο θάνατος των τριών έφηβων Ισραηλινών εποίκων έγινε αντικείμε-νο άμεσης και κυνικής εκμετάλλευσης από το Ισραήλ, που βομβαρδί-ζει τη Γάζα και αποκλεί-

ει πόλεις της Δυτικής Όχθης, βρίσκοντας αφορμή να χτυπήσει την παλαιστινιακή αντί-σταση. Οι Παλαιστίνιοι αντιστέκονται, αλλά θα χρειαστούν τη στήριξη του κινήματος αλληλεγγύης. Να απαιτήσουμε την πλήρη –οικονομική, στρατιωτική, πολιτική– απο-μόνωση του κράτους-τρομοκράτη. Ο στόχος αυτός αποκτά ιδιαίτερο βάρος στην Ελλάδα, τον «στρατηγικό σύμμαχο» των σφαγέων στην ανατολική Μεσόγειο. (σελ. 12)

2 • πολιτική ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ9 Ιούλη 2014

Προς πρωθυπουργό: Έλεος, σταμάτα επιτέλους να σκίζεις τα μνημόνια. Δεν έχεις αφήσει μνημονιακό μέτρο για μνη-μονιακό μέτρο. Εσύ, ο Βενιζέλος και Χαρ-δούβελης έχετε κάνει την τρόικα ένα μά-τσο κουρέλια…

N N N

Καμία θετική επίπτωση δεν είχε η μείωση του κατώτατου μισθού στην Ελλάδα, λέει το «Σπίγκελ», επισημαίνο-ντας ότι το μόνο που… κατάφερε αυτή η μείωση ήταν να αυξήσει την ανεργία από το 25% όπου ήταν όταν επιβλήθηκε, στο 28%. Δεν βλέπουν MEGA, δεν ακού-νε τον Μπάμπη, δεν διαβάζουν ΔΟΛ και δεν προσέχουν τι λέει ο πρωθυπουργός. Γι’ αυτό λένε τέτοιες αρλούμπες αυτοί οι Γερμανοί…

N N N

Από την πλευρά της η Ευρωπαϊκή Επι-τροπή, στην τριμηνιαία έκθεσή της (γ’ τρί-μηνο 2013), λέει ότι η Ελλάδα είναι ακόμη η χώρα με το χαμηλότερο ποσοστό απα-σχόλησης επί του πληθυσμού (53,2%), ενώ στη Σουηδία το ποσοστό ήταν 79,6%! Και οι Σουηδοί εργοδότες βλάκες λοιπόν, αφού επιμένουν να απασχολούν μια εργατική τάξη με τεράστιους καταβαλλόμενους και κοινωνικούς μισθούς…

N N N

Από την έκθεση προκύπτει ακόμη ότι στην Ελλάδα το μοναδιαίο κόστος εργασί-ας μειώθηκε κατά 2,9%, στη δε Κύπρο 2,7%. Πρόκειται για τις δύο μεγαλύτερες μειώ-σεις έναντι μικρής αύξησης που σημειώθη-κε στις χώρες του πυρήνα της Ευρωζώνης. Ηλίθιοι και οι λοιποί Κεντροευρωπαίοι που δεν βλέπουν τα οφέλη της αύξησης της ανταγωνιστικότητας…

N N N

Σε μαζική απόλυση εργαζομένων –με τη μορφή της δήθεν εθελουσίας– προχωρά ο πρόσφατα ιδιωτικοποιημένος ΟΠΑΠ, πα-ρότι είναι εξαιρετικά κερδοφόρος. Όποιος έχει ακόμη αυταπάτες για τις ιδιωτικοποιή-σεις, σημαίνει ότι πάσχει από βαθιά διανο-ητική οκνηρία.

N N N

Αλαλαγμοί χαράς από το Βήμα που, με κύριο τίτλο εξωφύλλου «Η επανάσταση της ΑΣΟΕΕ», προβάλλει ως μοντέλο για τα όλα τα ΑΕΙ τη συνεργασία της σχολής με τον ΟΤΕ. Ερευνητικό κέντρο, σύμπρα-ξη για έργα και «απορρόφηση στελεχών», μας λέει η εφημερίδα ότι περιλαμβάνει η συμφωνία.

N N N

Η έρευνα δηλ. θα προσανατολίζεται στο τι συμφέρει τον ΟΤΕ. Τα «στελέχη» δεν θα εξοπλίζονται με τις γνώσεις της ανθρωπότητας όπως συστηματοποιού-νται από την επιστήμη, αλλά ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες μιας επιχείρησης. Και όλα αυτά κυρίως με τα λεφτά τα δικά μας, του λαού…

N N N

Ωστόσο το «Βήμα» δεν έχει κανένα λόγο να πανηγυρίζει: μια δημόσια σχολή συ-μπράττει με μια δημόσια επιχείρηση (ιδιο-κτήτες του ΟΤΕ είναι κατά 10% το ελληνικό Δημόσιο και κατά 40% η Deutsche Telekom που ελέγχεται από το γερμανικό Δημόσιο). Γιατί ούτε τα ψίχουλα που θα δώσει ο ΟΤΕ στην παιδεία δεν είναι διατεθειμένοι να δώ-σουν οι ιδιώτες επιχειρηματίες που τόσο αγαπά ο ΔΟΛ…

N N N

Σύμφωνα με όσα καταγγέλλει η ΚΕΔΕ, φέτος η μείωση του ποσού της χρη-ματοδότησης ανά παιδί είναι 11,5% για τους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς και 4,5% για τους ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς. Έχει αρχές και έχει στόχους αυτή η κυβέρνηση.

Του Πάνου Κοσμά

Ύ στερα από το «Forget it, Giannis», που απηύ-θυνε παλαιότερα ο Βόλ-

φγκανγκ Σόιμπλε στον Γιάννη Στουρνάρα, στο Eurogroup της περασμένης Δευτέρας οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης είπαν σε αυστηρό τόνο στον νέο υπουργό Οικονο-μικών κ. Γκίκα Χαρδούβελη το «Forget it, Gkikas». Το κυβερ-νητικό παραμύθι περί «χαλάρω-σης», που συνεχίστηκε και μετά τις εκλογές στο «κενό εξουσί-ας» μέχρι και τη συγκρότηση των νέων ευρωπαϊκών οργά-νων, έλαβε τέλος στη συνεδρία-ση των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης. Όπου έγινε ξεκάθαρο ότι βαδίζουμε σε νέα σκλήρυνση των μνημονιακών πολιτικών, με νέα «προαπαιτού-μενα» μέσα στο καλοκαίρι και με νέο «πακέτο» μέτρων από το φθινόπωρο, με την έλευση της τρόικας για τη νέα αξιολόγηση του ελληνικού «προγράμματος προσαρμογής».

Η δεύτερη δέσμη των προ-απαιτούμενων πρέπει να υλο-ποιηθεί μέσα στον Ιούλιο προ-κειμένου να εκταμιευτεί το 1 δισ. ευρώ υπόλοιπο της προ-ηγούμενης δόσης αλλά και να μεταβιβαστούν στο ελληνικό Δημόσιο από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) 1,8 δισ. ευρώ κέρδη από ελληνικά ομό-λογα που έχει στην κατοχή της.

Αυτά τα 2,8 δισ. ευρώ είναι εντελώς απαραίτητα προκειμέ-νου να πληρωθούν τα 4,1 δισ. ευρώ ομολόγων που λήγουν μέ-χρι και τις 20 Αυγούστου αλλά και το 1,8 δισ. ευρώ της δόσης επιστροφής στο ΔΝΤ επίσης μέσα στον Αύγουστο. Επειδή όμως είναι προφανές πως δεν

φτάνουν για τις πληρωμές του Αυγούστου, το πιθανότερο εί-ναι μια νέα έξοδος της Ελλάδας στις αγορές για άντληση του υπολειπόμενου ποσού των πε-ρίπου 3 δισ. ευρώ. Εννοείται ότι η έξοδος αυτή θα πανηγυριστεί από την κυβέρνηση και τα κα-θεστωτικά μίντια ως απόδειξη της εξόδου της Ελλάδας από την κρίση, ενώ το μόνο που (θα) αποδεικνύει είναι ότι δεν φτά-νουν τα λεφτά για τις πληρωμές του Αυγούστου...

Ο  νέος  «έλεγχος» της τρόικαςκαι τα νέα μέτρα

Η τρόικα έρχεται σε λίγες μέρες για να επιβάλει στην κυ-βέρνηση το δικό της «χρονο-λόγιο» ώστε να διασφαλιστεί η θέσπιση όλων των μέτρων που αυτή θεωρεί απαραίτη-τα για την πλήρη υλοποίηση των στόχων του μνημονιακού προγράμματος. Θέλει να «κό-ψει το βήχα» της κυβέρνησης περί «χαλαρότητας», ώστε στο κρίσιμο Eurogroup της 12ης Σεπτεμβρίου να «κλειδώ-σουν» όλες οι βασικές κατευ-θύνσεις και τα βασικά μέτρα σε αυτή την κατεύθυνση. Όλα αυτά θα αποτυπωθούν στη συνέχεια στον προϋπολογι-σμό του 2015.

Η ελληνική κυβέρνηση περι-μένει 8,9 δισ. ευρώ μέχρι το τέ-λος του έτους από το δεύτερο δανειακό πρόγραμμα (επιπλέον των 2,8 δισ. ευρώ που αναμένει μέσα στο καλοκαίρι με βάση τα 6 προαπαιτούμενα) και επομένως για μία ακόμη φορά θα «συμμορ-φωθεί προς τας υποδείξεις»... Όλα αυτά θα γίνουν στο πλαίσιο της τελευταίας αξιολόγησης για την τελευταία ευρωπαϊκή δόση του δεύτερου χρηματοδοτικού προγράμματος.

Οι δανειστές, λοιπόν, κρα-τούν στα χέρια τους το γερό «χαρτί» της τελευταίας αξιολό-γησης του δεύτερου προγράμ-ματος. Κρατούν επίσης στα χέρια τους και ένα άλλο γερό «χαρτί»: το χρηματοδοτικό κενό για την επόμενη διετία, που το υπολογίζουν σε 9-11 δισ. ευρώ.

Έτσι οι δανειστές ζητούν πλήρη «συμμόρφωση» της ελληνικής κυβέρνησης στα «προκαταρκτικά» των προα-παιτούμενων και των νέων μέ-τρων το φθινόπωρο, ώστε να δείξουν «επιείκεια» στην αξι-ολόγηση του χρηματοδοτικού κενού και «γενναιοδωρία» στη νέα αναδιάρθρωση του ελλη-νικού χρέους (επιμήκυνση για μία δεκαετία και νέα μείωση επιτοκίου).

Έτσι «τελειώνει»το μνημόνιο...

Αφού τελειώσει, το φθι-νόπωρο, η τελευταία αξιο-λόγηση με βάση το δεύτερο χρηματοδοτικό πρόγραμμα, θα τελειώσουν και οι γνωστές ανά τρίμηνο «εξετάσεις» στις οποίες υποβάλλει η τρόικα την κυβέρνηση. Η τρόικα θα αποτελέσει όντως παρελθόν... εκτός εάν υπάρξει νέο χρημα-τοδοτικό πρόγραμμα και νέο μνημόνιο, οπότε οι έλεγχοι της τρόικας θα παραταθούν σε όλη τη διάρκεια των νέων δανειακών δόσεων.

Αν όμως δεν υπάρξει νέο μνη-μόνιο (είτε επειδή, στο πλαίσιο του δούναι και λαβείν μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας, κριθεί ότι δεν υπάρχει χρηματοδοτικό κενό είτε επειδή το νέο χρημα-τοδοτικό πρόγραμμα δεν θα συνοδευτεί από νέο μνημόνιο), «τελειώνουμε με την τρόικα και τα μνημόνια», όπως προκατα-

βολικά πανηγυρίζει η κυβέρνη-ση; Τα στοιχεία της απάντησης σε αυτό το κρίσιμο ερώτημα είναι τα εξής:

1. Η Ελλάδα υπάγεται ήδη στο σύνολο των «τιμωρητι-κών» προβλέψεων του νέου ευρωπαϊκού «υπερμνημονίου», περιλαμβανομένων των πιο σκληρών εξ αυτών. Με βάση τα οικονομικά της στοιχεία, θα παραμείνει σε καθεστώς ενι-σχυμένης εποπτείας, δηλαδή σκληρής ευρωπαϊκής επιτήρη-σης, μέχρι να αποπληρώσει το 75% του χρέους της, δηλαδή μέχρι το 2040 περίπου!

2. Το νέο Μεσοπρόθεσμο πλαίσιο, που ψηφίστηκε προ-εκλογικά από τη Βουλή, εκτεί-νεται μέχρι το 2018. Αν δεν υπάρξει νέο μνημόνιο στην «κλασική» του εκδοχή, είναι πά-ντως βέβαιο ότι κάθε χρόνο θα ανανεώνεται και θα επικαιρο-ποιείται για τα επόμενα 4 χρόνια αυτό το Μεσοπρόθεσμο.

3. Στη θέση του εκβιασμού που ασκεί η τρόικα «δεν θα πά-ρετε τη δόση», θα έχουμε μέχρι το 2016 τον ίδιο ακριβώς εκβι-ασμό από το ΔΝΤ, αλλά -ακό-μη χειρότερα- τον εκβιασμό που θα ασκεί η Κομισιόν «αν δεν υλοποιείτε τους στόχους του Μεσοπρόθεσμου, θα σας επιβάλουμε πρόστιμα και θα αναστείλουμε τις ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις». Ο εκβια-σμός της αναστολής των ευρω-παϊκών χρηματοδοτήσεων έχει ήδη πέσει στο τραπέζι!

Ο αγώνας ενάντια στα νέα μέτρα, αλλά κυρίως για την κατάργηση των 400 εφαρμο-στικών νόμων των μνημονίων, θα παραμείνει βασικό καθήκον του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς.

Eurogroup: ο Χαρδούβελης πέρασε τις «εξετάσεις» χάρη στην επιστράτευση στη ΔΕΗ...

Νέα προαπαιτούμενα (μέτρα) και ύστεραη τελική «επέλαση» της τρόικας το φθινόπωρο

Ολόκληρο το άρθρο

στο rproject.gr

πολιτική • 3ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ9 Ιούλη 2014

Του Πέτρου Τσάγκαρη

Τ α νέα βάρβαρα μέτρα της κυβέρνησης των Σαμαροβε-νιζέλων (ΔΕΗ, ασφαλιστικό,

ξεπούλημα αιγιαλών, νέο μισθολό-γιο, απολύσεις), αυξάνουν και στο εσωτερικό της την πεποίθηση ότι πιθανά δεν θα μπορέσει να φτάσει έως τον Φλεβάρη, οπότε παύει να έχει νόημα και η όποια συζήτη-ση για εύρεση 180 βουλευτών για εκλογή προέδρου Δημοκρατίας. Το να συνεχίσει να κυβερνά με ΚΥΑ και επιστρατεύσεις κάθε είδους είναι δυνατό, αλλά όχι για πολύ ακόμη. Ίσα ίσα η κυβέρνηση, παρά την επί-δειξη πυγμής στις καθαρίστριες και στους εργαζομένους στη ΔΕΗ, έχει γίνει πιο ασταθής απ’ ό,τι ήταν πριν από τις ευρωεκλογές.

ΣυγκρούσειςΙδού τα πρόσφατα παραδείγματα των εσωτερικών συγκρούσεων: Ο Γ. Παπανδρέου, μέσω συνερ-γάτη του επιτέθηκε άγρια στην κυβερνητική εκπρόσωπο Σ. Βούλ-τεψη επειδή χρησιμοποίησε την έκφραση «λεφτά υπάρχουν» για να κάνει κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο μυστικοσύμβουλος του Σαμαρά, ο Φ. Κρανιδιώτης επιτέθηκε στον Βενιζέλο υποστηρίζοντας Κύπρια ευρωβουλευτή στην αντιπαρά-θεσή της με τον Έλληνα ΥΠΕΞ. Ο (ξανά)υπουργός Λοβέρδος έχει δηλώσει ότι δεν εφαρμόζει έναν προϋπολογισμό που δεν έχει ψη-φίσει, ενώ ο επίσης πασόκος Κου-κουλόπουλος δηλώνει ότι «πρέ-πει να επαναδιαπραγματευτούμε ιδιωτικοποιήσεις όπως αυτή της ΕΥΑΘ». Και τα δύο πασοκικά αντάρτικα τα χαϊδεύει… κριτικά ο ίδιος Βενιζέλος.

Στις 7/7 ο πρόεδρος της Εθνι-κής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), και υποψήφι-ος της ΝΔ για τις ευρωεκλογές, Βασίλης Κορκίδης φανέρωσε κι άλλες πτυχές των δυσκολιών της κυβέρνησης: αφού «έδωσε στε-γνά» το κόμμα του σε λέγοντας ότι ήδη έχει υπογραφεί η απόφα-ση για το άνοιγμα των καταστη-μάτων και τις 52 Κυριακές του έτους σε 13 περιοχές της χώρας, ανακοίνωσε -ως απάντηση σε αυτή την απόφαση- την παραίτη-σή του από την Πολιτική Επιτρο-πή, από όλα τα άλλα όργανα του κόμματος και τελικά την αποχώ-ρησή του από αυτό.

Δεν είναι τυχαίο που σε αυτές τις συνθήκες ο έτερος μυστι-κοσύμβουλος του Σαμαρά και

βουλευτής επικρατείας Χρ. Λαζα-ρίδης δεν διέψευσε δημοσίευμα της «Real News», σύμφωνα με το οποίο εισηγήθηκε στον πρωθυ-πουργό πρόωρες εκλογές το φθι-νόπωρο –παρότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα όχι μόνον να τις κερ-δίσει ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και να σχη-ματίσει κυβέρνηση. Ασφαλώς το σενάριο Λαζαρίδη προβλέπει και νέες πρόωρες εκλογές τον Μάρτιο του 2015 (καθώς τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πλέον αυτός που δεν θα μπορεί να βρει 180 βου-λευτές για να εκλέξει Πρόεδρο Δημοκρατίας) και επάνοδο του Σαμαρά στην κυβέρνηση. Βέβαια αυτό το σενάριο έχει δύο βαριές προϋποθέσεις: Α) Να μην έχει υλοποιήσει τις βασικές αντιμνη-μονιακές φιλολαϊκές δεσμεύσεις

του ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως αυτές προ-βλέπονται στο πρόγραμμά του, ώστε να χάσει τόσο γρήγορα τη λαϊκή εμπιστοσύνη. Β) Η ΝΔ να έχει παραμείνει ενιαία παρά την εκλογική σφαλιάρα και -ακόμη πιο ευφάνταστο- να έχει παρα-μείνει αρχηγός της ο Σαμαράς.

ΚατεύθυνσηΟι ενδείξεις πάνε προς την ανάποδη κατεύθυνση. Η ΝΔ-Πολιτική Άνοιξη του Σαμαρά είχε ήδη τη ρητή ή άρρητη απαξίωση μεγάλου μέρους των κεντρώων και καραμανλικών στελεχών του κόμματος.

Στο ΠΑΣΟΚ, η διένεξη συνεχί-ζεται καθώς σειρά στελεχών δεν μπορούν να χωνέψουν τη συνε-χιζόμενη συγκυβέρνηση με την ακροδεξιά, αλλά και το γεγονός ότι ποτέ ο αρχηγός τους δεν συ-νήψε τη νέα προγραμματική συμ-φωνία με τη ΝΔ, την οποία Ευαγ-γελιζόταν (δηλ. ένα πρόγραμμα με κάποια αριστερά άλλοθι ώστε να υπάρχει λόγος ύπαρξης του ΠΑΣΟΚ ως κάτι διαφορετικού από τη ΝΔ). Είναι χαρακτηριστι-κή η πρωτοβουλία στελεχών από τον «κοινωνικό και συνδικαλι-στικό χώρο» -κείμενο της οποί-ας αναμένεται να υπογράψουν πάνω από 1.000 μέλη- η οποία θέτει θέμα αλλαγής πολιτικής, κατηγορεί τον ίδιο τον Βενιζέλο ότι έχει μετατρέψει το ΠΑΣΟΚ σε συμπλήρωμα της ΝΔ και ζητεί τον τερματισμό της σύμπραξης με τη Δεξιά. Μεταξύ των «ανταρ-τών» φέρονται να είναι η Φ. Γεν-νηματά, ο Μ. Καρχικάμης και ο Θ. Μωραΐτης.

Από την πλευρά του ο Βενιζέ-λος, χαρακτηρίζει «γελοία» τη

συζήτηση για αλλαγή ηγεσίας (άρα είναι πολύ σοβαρά τα πράγ-ματα γι’ αυτόν) και κατέβασε κό-ντρα στους παραπάνω το δικό του στρατό με πρώτο σύνταγμα κρού-σης τους «6» (Χριστοφιλοπούλου, Κωνσταντινόπουλος, Π. Καψής, Δρέττα, Σπηλιόπουλος, Χειμω-νάς) που ζητάνε έκτακτο συνέ-δριο της Ελιάς. Είναι τέτοια όμως η αμφισβήτηση του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ και η μαζική αντίρρηση των υπολοίπων, ώστε τελικά Βενι-ζέλος υποχρεώθηκε να κάνει πίσω και αντί Ελιάς θα υπάρξει συνέ-δριο της… Δημοκρατικής Παρά-ταξης –φυσικά μέχρι τις επόμενες εκλογές οπότε θα σκαρφιστούνε άλλο όνομα.

Παραχωρήσεις;Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, προ-κειμένου να αντέξει στη μακρά προεκλογική περίοδο που έτσι κι αλλιώς ανοίγει μπροστά μας, η κυβέρνηση του Σαμαροβενιζέλου προσπαθεί να εκμαιεύσει σε πρώ-τη φάση κάποιες παραχωρήσεις από την τρόικα, όπως περισσότε-ρες δόσεις για όσους χρωστούν στην εφορία και τα ασφαλιστι-κά ταμεία, σταδιακή μείωση της έκτακτης εισφοράς, καθώς και μείωση του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης. Το πιο πιθανό είναι να μην πάρει τίποτε από όλα αυτά. Όμως ακόμη κι αν γίνουν δεκτά αυτά τα αιτήματα, το αντίβαρο, δηλ. οι μαζικές απολύσεις και το καταιγιστικό ξεπούλημα του δη-μόσιου πλούτου, που άρχισε με τη ΔΕΗ, θα είναι πολύ χειρότερο. Και αυτό είναι το σενάριο που πρέπει να αποτραπεί άμεσα. Πράγμα που δεν μπορεί και δεν θέλει να κάνει η συνδικαλιστική ηγεσία της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ.

(συνέχεια από σελ. 1)

Αυτός είναι ο νεοφιλελευ-θερισμός στην περίοδο της κρίσης, στην περίοδο των μνημονίων. Μια σκληρή,

άκαμπτη, μετωπική επίθεση στους «από κάτω» προς όφελος των «από πάνω». Που μπορεί να επιβληθεί μόνο βίαια, χωρίς υποχωρήσεις, χωρίς ρωγμές και αντιφάσεις...

Γι’ αυτό και είναι ολοφάνερο ότι η κυβέρνηση ετοιμάζεται για ευρύτερο πόλεμο. Δείχνο-ντας καθαρά ποιον θεωρεί ως βασικό εχθρό, ετοιμάζει μέτρα

κατάργησης του δικαιώματος στην απεργία.

Ο νόμος 1264 του 1982 «συ-μπύκνωνε» τις κατακτήσεις της Μεταπολίτευσης. Αφενός

αναγνώριζε τα συνδικαλιστικά δικαιώματα. Αφετέρου οργάνω-νε ένα «σύστημα» αφομοίωσης του εργατικού ριζοσπαστισμού, με έμφαση στη λειτουργία και την ισχύ των συνδικαλιστικών γραφειοκρατιών. Όμως τώρα ο Σαμαράς δεν έχει περιθώρια για τέτοιες «περιττές πολυτέλει-ες». Προετοιμάζει νόμο που θα κάνει την κήρυξη μιας απερ-γίας απλώς... ανέφικτη, ενώ

την ίδια στιγμή θα επαναφέρει στη «νομιμότητα» την εργο-δοτική ανταπεργία, δηλαδή το διαβόητο λοκ άουτ. Πρόκειται για επιστροφή της Δεξιάς στις «ρίζες» του Κ. Λάσκαρη, που ως υπουργός Εργασίας του Καρα-μανλή το 1975 διακήρυσσε ως στόχο του την «κατάργηση της ταξικής πάλης»!

Πριν από 40 χρόνια, αυτή η απόπειρα έγινε κουρέλι από το μεγάλο εργατικό κίνημα της Μεταπολίτευσης (βλ. ένθετο).

Απλά και καθαρά, το ίδιο πρέπει να κάνουμε και τώρα. Η επίθεση των Σαμαροβενιζέ-λων είναι εφικτό και πρέπει να ανατραπεί. Όμως το έργο αυτό έχει ειδικές προϋποθέσεις που πρέπει να καλύψει η Αριστερά:

-Σήμερα δεν είναι δυνατόν, πλέον, να περιμένουμε παθητι-κά την αυθόρμητη ανασυγκρό-τηση του εργατικού-κοινωνι-κού κινήματος αντίστασης. Δεν

είναι δυνατόν να «κρυβόμαστε» ακόμα πίσω από τον ηρωικό αγώνα των καθαριστριών.

Η Αριστερά στο σύνολό της και ειδικότερα ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να αναλάβει πολιτική πρωτοβουλία οργάνωσης της προσπάθειας για εργατική αντεπίθεση. Αυτή δεν μπορεί παρά να έχει τα χαρακτηριστι-κά ενός κοινωνικού ενιαίου μετώπου αντίστασης στη λιτότητα, ανατροπής των μνημονίων. Μια «πλατφόρμα» συνεργασίας μεταξύ των μα-χητικών συνδικάτων, των λαϊ-κών-τοπικών συνελεύσεων και επιτροπών, των νεολαιίστικων πρωτοβουλιών, των αντιφασι-στικών κινήσεων κ.λπ. είναι πιο απαραίτητη από ποτέ...

-Η στήριξη αυτής της προ-σπάθειας –αλλά και η συζήτη-ση στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ για το ζήτημα των πολιτικών και εκλογικών συμμαχιών–

κάνει πιο επίκαιρη από ποτέ την τακτική της ενότητας στη δράση όλης της πολιτικής Αριστεράς. Τα ζητήματα που φάνηκαν στο μέτωπο κατά της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ θα είναι μόνιμα στην περίοδο που διανύουμε. Και υποχρεώνουν τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ να δώσουν σαφέ-στερες απαντήσεις.

Μέσα από αυτόν το δρό-μο μπορούμε να δώσουμε στον Σαμαρά την κατάλληλη απάντηση: την ανατροπή της κυβέρνησής του, το ταχύτερο δυνατόν. Αν δεν το κάνουμε, αν επιτρέψουμε σε αυτήν την κυβέρνηση να συνεχίσει να βομβαρδίζει την εργατική τάξη και τις λαϊκές δυνάμεις με βάρβαρα μέτρα, τότε αφή-νουμε ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας μεγάλης ήττας. Ήττας του κόσμου μας, ήττας όλης της Αριστεράς...

Άποψή μας...

Πολεμική κυβέρνηση των αφεντικών

Απειλητικοί για τη δημοκρατία,αλλά ασταθείς όσο ποτέ

4 • εργατικά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ9 Ιούλη 2014

Του Θοδωρή Πατσατζή

Η  μάχη που ξεκίνησε ενά-ντια στο ξεπούλημα της «μικρής ΔΕΗ» φαίνεται να

κλείνει έναν κύκλο στον πόλεμο για την ιδιωτικοποίηση του ηλεκτρι-κού ρεύματος, δίνοντας μια προ-σωρινή ανάσα στην κυβέρνηση. Η επιστράτευση της απεργίας της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ οδήγησε την Ομο-σπονδία των εργαζομένων στη δημόσια επιχείρηση σε αναστολή των απεργιακών κινητοποιήσεων.

Μέχρι όμως να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, το σημείο δηλαδή της αναστολής των 48ωρων επα-ναλαμβανόμενων απεργιών, υπάρ-χουν κάποια σημεία που ανέδειξαν ξεκάθαρα ότι η κυβέρνηση δεν έχει στο πλευρό της την κύρια δύ-ναμη που μπορεί να σταματήσει τη μνημονιακή καταστροφική πολιτι-κή της: τους εργαζόμενους, τους

άνεργους, τους συνταξιούχους. Όλους αυτούς που πλημμύρισαν τους δρόμους του Αμύνταιου, της Μεγαλόπολης, της Αθήνας και δήλωσαν ξεκάθαρα ότι ο αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση δη-μόσιων αγαθών όπως το ηλεκτρικό ρεύμα μπορεί να είναι νικηφόρος.

Η κυβέρνηση για να ολοκληρώ-σει τη νίκη της πρέπει να υποτάξει αυτές τις αντιστάσεις, αυτή την οργή του κόσμου, και αυτό δεν θα είναι καθόλου εύκολο. Μπρο-στά της πρέπει να βρει ενωμένους τον κόσμο με τους εργαζόμενους της ΔΕΗ, οι οποίοι χρειάζεται να πάρουν πρωτοβουλίες για να ξε-περάσουν τις ηγεσίες τους. Καλώ-ντας τον κόσμο σε κοινές επιτρο-πές που θα διεκδικούν τη μείωση των τιμολογίων του ηλεκτρικού ρεύματος για τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τους συνταξι-ούχους. Που θα απαιτούν την κα-

τάργηση όλων των χαρατσιών που υπάρχουν στους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Που θα απαιτούν την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού για τη συντήρηση του δικτύου της ΔΕΗ. Που θα απαιτούν μια ΔΕΗ για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών.

Μαζί με αυτές τις επιτροπές χρει-άζεται να κινηθούν και οι πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς και ιδιαίτε-ρα ο ΣΥΡΙΖΑ, βάζοντας ως προτεραι-ότητα τους αγώνες των από κάτω, δίνοντας κάλυψη στις απεργιακές κινητοποιήσεις και καλώντας έτσι σε ένα πολιτικό μέτωπο παλλαϊκού ξεσηκωμού που θα διεκδικήσει, ανεξάρτητα αν ψηφιστεί ο νόμος στη Βουλή, ανεξάρτητα από το αν η Βουλή θα πάρει απόφαση ή θα πάει σε συζήτηση για το δημοψήφισμα, την επανακρατικοποίηση του ΑΔ-ΜΗΕ και της «μικρής ΔΕΗ» ως μίνι-μουμ δέσμευση μιας κυβέρνησης της Αριστεράς.

Ο αγώνας για να μην περάσει το ξεπούλημα της ΔΕΗ συνεχίζεται

Η διεθνής εμπειρία σε χώρες της Ευρώπης αλλά και όλης της αμερικανικής ηπείρου απέδειξε ότι οι ιδιωτικοποιήσεις της ενέρ-γειας όχι μόνο δεν έφεραν την ανάπτυξη, αλλά αντίθετα η πρό-σβαση στο δημόσιο αυτό αγαθό έγινε αδύνατη για μεγάλα κομμά-τια του πληθυσμού λόγω της με-γάλης αύξησης της τιμής του. Στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, από τότε που ξεκίνησε η διαδικα-σία της ιδιωτικοποίησης, οι αυξή-σεις ήταν στο 102% για τα οικιακά τιμολόγια και στο 76% για τους επαγγελματίες.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι ιδιωτικοποι-ήσεις στην ενέργεια οδήγησαν σε πτώση κυβερνήσεων, όπως αυτή της Βουλγαρίας, και σε μεγάλες κοινωνικές αντιδράσεις, και η τάση πλέον είναι η επανακρατικο-ποίηση του τομέα της ενέργειας.

Το σχέδιο ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ είναι ένα σχέδιο για να παρα-δοθεί στους νέους αγοραστές (μια μικρή χούφτα Ελλήνων ιδιωτών σε συνεργασία με μεγάλους ξένους ομίλους) ένα πραγματικό χρυσω-ρυχείο. Πρόκειται για πλιάτσικο. Και για να ολοκληρώσει αυτό το πλιάτσικο η κυβέρνηση, σε μια νέα επίδειξη αυταρχισμού, προ-χώρησε στο μέτρο της «πολιτικής κινητοποίησης» των εργαζομένων και σε επίταξη των υπηρεσιών τους, μετά και την απόφαση (4/7) του δικαστηρίου να κρίνει παρά-νομη την απεργία τους.

Σίγουρα η απόφαση της πλειοψη-φίας της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ να προχω-ρήσει σε αναστολή των απεργια-κών κινητοποιήσεων δυσκολεύει τον αγώνα ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης. Γίνεται όμως για μία ακόμη φορά σαφές, μετά και τις

επιστρατεύσεις που έχουν προ-ηγηθεί σε καθηγητές, εργαζόμε-νους του Μετρό και ναυτεργάτες, ότι είναι πιο απαραίτητη από ποτέ μια μεγάλη πολιτική πρωτοβου-λία αγώνα για την ανατροπή της κυβέρνησης. Γίνεται ξεκάθαρο ότι χωρίς αυτό τον πολιτικό αγώ-να, το συνδικαλιστικό κίνημα θα μένει ακάλυπτο και δεν θα μπορεί να πετυχαίνει νίκες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αναγνωρίζει τον τεμαχισμό και την ιδιωτικοποί-ηση της ΔΕΗ και υπερασπίζεται την ενιαία και δημόσια ΔΕΗ προς όφελος του κοινωνικού συνό-λου. Ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη πρωτοβουλία του επικεφαλής του, Αλέξη Τσίπρα, για να διε-νεργηθεί συζήτηση στη Βουλή για τη διεξαγωγή δημοψηφίσμα-τος με θέμα την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Είναι μια θετική πολιτι-

κή πρωτοβουλία, που ως στόχο όμως δεν μπορεί να έχει άλλο από το να μη γίνει η ιδιωτικοποίηση. Είναι μια πρωτοβουλία που αν μείνει στο πλαίσιο και μόνο του Κοινοβουλίου θα κινδυνεύσει με σοβαρή ήττα. Ήττα μάλιστα που ίσως έχει τραγικές συνέπειες για τη ΔΕΗ, το εργατικό κίνημα και την Αριστερά.

Αυτή η πρωτοβουλία χρειάζεται να πλαισιωθεί από ένα μεγάλο σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ που θα βάζει σοβαρά θεμέλια ώστε αυτό που το πιθανότερο είναι ότι δεν θα περάσει στη Βουλή, το δημοψή-φισμα δηλαδή, να γίνει απαίτη-ση όλης της κοινωνίας. Σε κάθε πόλη, σε κάθε χώρο, σε κάθε γειτονιά, να φτιαχτούν επιτρο-πές με αίτημα όχι μόνο να μην περάσει η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών, αλλά και τη

διενέργεια δημοψηφίσματος γι’ αυτόν το σκοπό.

Σε κάθε γειτονιά να υπάρξουν ή να ασχοληθούν όπου υπάρχουν συντονιστικά σωματείων, φο-ρέων και κατοίκων που θα πα-λέψουν από κοινού σε αυτή την κατεύθυνση. Συντονιστικά, πρω-τοβουλίες και επιτροπές που θα ενημερώνουν τον κόσμο στις γει-τονιές, θα προχωρήσουν σε συλ-λογή εκατομμυρίων υπογραφών με αίτημα τη διεξαγωγή δημοψη-φίσματος, θα πραγματοποιούν παρεμβάσεις και δράσεις μαχη-τικές, όπως καταλήψεις, έστω και ολιγόωρες, δρόμων. Επιτροπές παρέμβασης και δράσεις που τα αιτήματά τους θα είναι και το πρόγραμμα μιας κυβέρνησης αποφασισμένης να αγωνιστεί για τον κόσμο της εργασίας, μιας κυ-βέρνησης της Αριστεράς.

Μ 

εγάλες κινητοποιήσεις πραγματοποιήθηκαν σε πόλεις της επαρχί-

ας, όπως το Αμύνταιο και η Με-γαλόπολη, πριν από την έναρξη των 48ωρων απεργιακών κινητο-ποιήσεων της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, ενώ μαζικό ήταν και το συλλαλητήριο που πραγματοποιήθηκε την πρώ-τη μέρα της απεργίας στην Αθή-να. Περίπου 5.000 διαδηλωτές βρέθηκαν το απόγευμα της Πέ-μπτης 3 Ιουλίου στους δρόμους της Αθήνας, δηλώνοντας την αντίθεσή τους στην επιχειρού-μενη ιδιωτικοποίηση της «μικρής ΔΕΗ». Στην πορεία συμμετείχαν εργαζόμενοι της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, της ΕΥΑΘ και της ΕΥΔΑΠ, εργα-ζόμενοι στον ΟΤΕ, στον ΟΛΠ, οι απολυμένες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών και οι απολυμένοι της ΕΡΤ, μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΠΑΜΕ. Η συγκέντρωση κατέλη-ξε στην είσοδο του υπουργείου Οικονομικών όπου βρίσκονται τα αντίσκηνα των μαχόμενων καθα-ριστριών του υπουργείου.

Χαρακτηριστικό όλων των δι-αδηλώσεων ήταν ότι μαζικοποι-ήθηκαν με κόσμο που δεν εργά-ζεται στη ΔΕΗ, δείγμα ότι όσες επιστρατεύσεις και να κάνει η κυβέρνηση, μπορεί να σταμα-τάει τις απεργίες αλλά υπάρχει ένα μαζικό δυναμικό έτοιμο να συνεχίσει τον αγώνα ενάντια στα μνημονιακά της μέτρα, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση αγαθών όπως το νερό.

Είναι σαφές ότι υπάρχει ένα τμήμα των εργαζόμενων της ΔΕΗ που κατανοεί ότι η συμμα-χία με αυτό τον κόσμο μπορεί

να σπάσει την επιστράτευση και να κατεδαφίσει την κυβέρνηση. Δεν είναι τυχαίο ότι και μετά την απόφαση της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ για αναστολή της απεργίας την Κυ-ριακή 6 Ιούλη, τα μέλη του προ-εδρείου του σωματείου των τε-χνικών της ΔΕΗ, ΕΤΕ-ΔΕΗ, στη Λάρισα συνέχισαν την επόμενη μέρα με κατάληψη του κτιρίου. Κόντρα στη γραφειοκρατική ηγεσία της Ομοσπονδίας, οι παρατάξεις της Αριστεράς στη ΔΕΗ οφείλουν να επιμείνουν στη συνέχιση των συλλαλητηρί-ων, στη συνέχιση των δράσεων μαζί με τον κόσμο.

Ο εργάτης, ο άνεργος, ο συ-νταξιούχος ξέρει ότι τίποτα δεν έχει να κερδίσει αν η ενέργεια είναι στα χέρια ιδιωτών καρχαρι-ών. Ξέρει ότι μετά την ενέργεια ακολουθούν οι ακτές, το νερό, η μείωση των συντάξεων. Όπως οι πολιτικές ηγεσίες, έτσι και τα συνδικάτα πρέπει να δείξουν εμπιστοσύνη σε αυτό τον κό-σμο. Πρέπει επίσης να προχω-ρήσουν σε δράσεις που να κά-νουν και τους εργαζόμενους της ΔΕΗ να αποκτήσουν αυτοπεποί-θηση ξανά και να εμπιστευτούν τα συνδικάτα ξανά. Και ο κόσμος να ξαναστηρίξει με θέρμη τους αγώνες τους.

Η μάχη δεν τελείωσε. Χρειά-ζεται οι σκληροί αγώνες να συνε-χιστούν και η σύγκρουση με την κυβέρνηση να γενικευτεί. Έστω και με μαζικά απογευματινά συλλαλητήρια, με καταλήψεις, με κάθε πρόσφορο μέσο, οι ερ-γαζόμενοι πρέπει να συγκρου-στούν με τη δήθεν νομιμότητα της κυβέρνησης.

Η επιστράτευση να σπάσει στο δρόμο

Δημοψήφισμα από τα κάτω

Μαζική συμμετοχήστα συλλαλητήρια

εργατικά • 5ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ9 Ιούλη 2014

Απεργία ΕΠΠΕΑ24ωρη απεργία πραγματο-ποιεί την Τετάρτη 16 Ιού-λη η Ένωση Προσωπικού Πρακτορείων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΠΠΕΑ). Η απερ-γία προκηρύχθηκε με από-φαση της Γενικής Συνέλευ-σης των εργαζομένων, ως απάντηση στην αδιαφορία που επιδεικνύουν οι ερ-γοδότες για την υπογρα-φή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Μια αδιαφορία που αποδεικνύει ότι οι ερ-γοδότες ξεχνάνε τον «αντα-γωνισμό» μπροστά στο κοινό τους συμφέρον, δη-λαδή στην εφαρμογή των μνημονιακών νόμων και μέτρων που έχει ψηφίσει η κυβέρνηση που οδηγούν σε εργασία χωρίς δικαιώ-ματα και στην επέκταση της δραστηριότητας «δου-λεμπορικών γραφείων» στον κλάδο. Η απεργία ξε-κινάει επί της ουσίας από την Τρίτη 15 Ιούλη στις 6 το απόγευμα, με περιφρού-ρηση των χώρων εργασίας ώστε να αποτραπεί οποια-δήποτε προσπάθεια των εργοδοτών για τη δημι-ουργία απεργοσπαστικού μηχανισμού.

ΠαγκόσμιαπατένταΜία ακόμη παγκόσμια πρω-τοτυπία διεκδικεί η μνη-μονιακή συγκυβέρνηση, σύμφωνα με τη νέα Κοι-νή Υπουργική Απόφαση, 4204/14 (ΦΕΚ-1263 Β/16-5-14), για την πιστοποίηση γνώσης πληροφορικής ή χειρισμού Η/Υ της οποίας η διάρκεια ανέρχεται πλέον σε τρία έτη από την ημερο-μηνία έκδοσης ή ανανέω-σής της. Η λήξη αυτών των πιστοποιητικών δεν ισχύει

πουθενά στον κόσμο. Σύμ-φωνα με αυτήν, οι εργαζό-μενοι καλούνται να προβούν σε ανανέωσή της για να μη χάσουν τη θέση τους. Ειδικά στο Δημόσιο, η συγκεκρι-μένη πιστοποίηση αποτελεί προσόν. Αυτό συνεπάγεται νέο χαράτσι, καθώς για την επανέκδοση των πιστοποι-ητικών το κόστος ανά εργα-ζόμενο είναι 50 ως 70 ευρώ, ενώ για όσους το απέκτησαν πριν από το 2006 σημαίνει περισσότερα, καθώς θα πρέ-πει να δώσουν εκ νέου εξε-τάσεις σε όλες τις ενότητες.

ΕκδικητικέςαπολύσειςΣε μαζικές απολύσεις εκ-παιδευτικών προχωρούν το τελευταίο διάστημα οι ιδιο-κτήτες ιδιωτικών σχολείων. Οι απολύσεις αυτές πατάνε πάνω στις πρόσφατες ρυθ-μίσεις του Αρβανιτόπου-λου για την ιδιωτική εκπαί-δευση που προβλέπουν αθρόες, χωρίς αιτιολόγηση και χωρίς καμιά διαδικασία αξιολόγησης απολύσεις εκπαιδευτικών. Οι περισ-σότερες, σύμφωνα με ανα-κοίνωση της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας (ΟΙ-ΕΛΕ), είναι εκδικητικές, καθώς γίνονται επειδή οι εκπαιδευτικοί αρνήθηκαν να δεχτούν βλαπτική με-ταβολή των όρων εργα-σίας τους, είτε είχαν στο παρελθόν διεκδικήσει την εφαρμογή της νομοθεσί-ας από τις ιδιοκτησίες των σχολείων τους. Μάλιστα η ασυδοσία των ιδιοκτητών φτάνει σε ακραία σημεία. Απολύουν τώρα όλους τους εκπαιδευτικούς και ξ α ν α π ρ ο σ λ α μ β ά ν ο υ ν όσους θέλουν τον Σεπτέμ-

βρη. Έτσι οι εργοδότες γλι-τώνουν μισθούς και ασφα-λιστικές εισφορές αλλά και τους εκπαιδευτικούς που αντιστέκονται στα σχέδιά τους, ενώ οι εκπαιδευτικοί χάνουν κρίσιμους μήνες από την προϋπηρεσία, άρα και τη βαθμολογική και μι-σθολογική τους εξέλιξη.

ΟΠΑΠΤις γνωστές πρακτικές των μεγαλοεργοδοτών βιώνουν ως συνέπεια της ιδιωτικο-ποίησης οι εργαζόμενοι στη θυγατρική εταιρεία του ομίλου ΟΠΑΠ, την «ΟΠΑΠ Παροχής Υπηρεσιών ΑΕ». Έναν χρόνο μετά την πώλη-σή του, οι 656 εργαζόμενοι της εταιρείας καλούνται να απαντήσουν στο εκβιαστι-κό δίλημμα: να αποδεχθούν να απολυθούν άμεσα μέσω της γνωστής διαδικασίας που εφαρμόζεται τα τελευ-ταία χρόνια στον ιδιωτικό τομέα της «οικειοθελούς αποχώρησης» ή να απο-λυθούν με την εφαρμογή του σχεδίου της εταιρείας σε μικρό χρονικό διάστη-μα το οποίο θα προβλέπει κατάργηση ολόκληρων τμημάτων. Προφανώς το μόνο μέτρο του Δημοσίου που δεν θέλει να καταργή-σει από τον ΟΠΑΠ ο Με-λισσανίδης είναι οι σχέσεις εργασίας. Ας μην ξεχνάμε ότι ο ΟΠΑΠ ήταν ο πρώτος δημόσιος οργανισμός που είχε συνάψει με εργαζό-μενους 24ωρες συμβάσεις εργασίας. Αυτόν το δρόμο θα τον ακολουθήσει πιστά ο νέος κάτοχος του ΟΠΑΠ. Κέρδη τρελά για λίγους, με όλο κα λιγότερους εργαζό-μενους ή με εργαζόμενους με δουλεμπορικές σχέσεις εργασίας.

νέα από τους εργατικούς χώρους

Ακάθεκτο συνεχίζεται το σχέδιο της κυβέρνη-σης για την ιδιωτικοποίη-ση της Ελληνικής Βιομη-χανίας Ζάχαρης (ΕΒΖ).

Ήδη η διοίκηση της ΕΒΖ ΑΕ έχει κάνει αποδεκτή την εισήγηση της εταιρεί-ας συμβούλων «Kantor» για την αναδιάρθρωση της εταιρείας, σύμφωνα με την οποία κλείνουν οριστικά λόγω χρεών τα δύο εργοστάσια της ΕΒΖ σε Σέρρες και Ορεστιάδα, ενώ μένει ανοιχτό μόνο το εργοστάσιο στο Πλατύ Ημαθίας. Απόφαση που αναμένεται να επικυρω-θεί στην επόμενη συνε-δρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΒΖ, που θα πραγματοποιηθεί τις επόμενες μέρες και ανα-κοινώθηκε στους εργα-

ζόμενους, σε συνάντηση που είχε η διοίκηση της ΕΒΖ ΑΕ με την Ομοσπον-δία Εργαζομένων στη Βιο-μηχανία Ζάχαρης (ΟΕΒΖΕ) την Παρασκευή 4 Ιουλίου. Το σχέδιο αυτό έρχεται να εκβιάσει εν πολλοίς τους εργαζόμενους.

Σταματήστε να αντιστέκε-στε στην πώληση της ΕΒΖ (έχουν ναυαγήσει ως τώρα τρεις προσπάθειες) για να μη χάσετε τη δουλειά σας είναι το μήνυμα. Η απόφα-ση αυτή της κυβέρνησης έχει ξεσηκώσει ήδη τους εργαζόμενους στην ΕΒΖ αλλά και αγρότες που απα-σχολούνται με την τευτλο-καλλιέργεια στους δύο νο-μούς όπου αναμένεται να κλείσουν τα ζαχαρουργεία. Η ΕΒΖ έχει χρέη, 137 εκατ. ευρώ είναι μόνο οι δανεια-

κές της υποχρεώσεις στην Τράπεζα Πειραιώς, αλλά αυτά προήλθαν από τη συστηματική προσπάθεια απαξίωσής της με στόχο να ξεπουληθεί στους ιδιώτες. Κέρδη και ανταγωνιστικό-τητα είχε η ΕΒΖ όταν καλ-λιεργούνταν τεύτλα σε όλη τη χώρα.

Σε σύσκεψη που έγινε στην Ορεστιάδα, αποφασίστηκε κοινό μέτωπο με φορείς που θα πραγματοποιήσει συνάντηση με τον πρωθυ-πουργό. Ένα μέτωπο όπου συμμετέχουν και βουλευ-τές της ΝΔ δεν προοιωνί-ζεται καλές μέρες για τους εργαζόμενους και τους αγρότες των περιοχών αν δεν πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, οργανώνο-ντας μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις.

Λουκέτο σε δύο εργοστάσιατης Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης

Επιμέλεια: Θοδωρής Πατσατζής

Του Θοδωρή Πατσατζή

Μ αχητική κινητοποίηση πραγ-ματοποίησαν την Παρασκευή 4 Ιουλίου οι καθαρίστριες του

Δρομοκαΐτειου Νοσοκομείου διεκδικώ-ντας τα δεδουλευμένα τους και το στα-μάτημα των μεσαιωνικών συνθηκών ερ-γασίας που επικρατούν στις δύο εταιρείες που έχουν αναλάβει την καθαριότητα και την εστίαση στο νοσοκομείο. Την κινητο-ποίηση διοργάνωσαν μαζί με το σωματείο εργαζομένων του νοσοκομείου και την Παναττική Ένωση Καθαριστριών και Οικι-ακού Προσωπικού. Την κινητοποίηση στή-ριξαν επίσης οι απολυμένες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και μέλη δημοτικών κινήσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΚΚΕ από τις περιοχές όπου εδρεύει το νοσοκομείο (Χαϊδάρι, Αι-γάλεω, Αγία Βαρβάρα).

Η κινητοποίηση ξεκίνησε με συγκέ-ντρωση στην πύλη του νοσοκομείου και ακολούθησε πορεία ως το κτίριο της διοί-κησης του νοσοκομείου. Αντιπροσωπεία των εργαζόμενων συναντήθηκε με τη δι-οίκηση του νοσοκομείου, με κύριο αίτημα την πρόσληψη των εργαζόμενων των δύο συνεργείων απευθείας από το νοσοκομείο.

Στο Δρομοκαΐτειο οι εργαζόμενοι των συνεργείων υπηρεσιών καθαριότητας και εστίασης καλύπτουν ζωτικής σημασίας ανάγκες του νοσοκομείου. Παρά το γεγο-νός αυτό, αντί για μόνιμο προσωπικό, το κράτος εκχώρησε την καθαριότητα και την εστίαση στις εταιρείες «Παπαχριστό-πουλος και ΣΙΑ ΟΕ» και JCB. Οι εργαζό-μενοι που δουλεύουν στις δύο εταιρείες μένουν απλήρωτοι για μήνες, εξαναγκά-ζονται μετά το τέλος του ωραρίου τους να εργαστούν αλλού χωρίς αυτό να φαίνεται πουθενά στις πληρωμές τους, υπογρά-φουν ότι εισπράττουν 700 ευρώ το μήνα ενώ παίρνουν μόνο 400, απολύονται και επαναπροσλαμβάνονται χωρίς να το ξέ-ρουν, εμφανίζονται με λιγότερες μέρες εργασίας, τους «πετάνε στα μούτρα» 50 ευρώ για δώρο Χριστουγέννων αντί για 500, αρρωσταίνουν και δεν πληρώνονται, υπογράφουν σε λευκά χαρτιά της εταιρεί-ας υπό το καθεστώς φόβου.

Όσα κάνουν οι δύο εταιρείες έχουν την κυβερνητική έγκριση. Η εταιρεία JCB συμ-μετέχει σε πρόγραμμα του ΕΣΠΑ, μέσω του οποίου επιδοτείται για να μπορεί να πράττει όσα αναφέρονται παραπάνω, με την επωνυμία «Διαρθρωτική Προσαρμογή Εργαζομένων και Επιχειρήσεων εντός της Οικονομικής Κρίσης».

Αυτό που συμβαίνει στο Δρομοκαΐτειο με τα ιδιωτικά συνεργεία καθαρισμού και εστί-ασης δεν είναι μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Συμβαίνει δυστυχώς και στα άλλα νοσο-κομεία αλλά και σε πολλές υπηρεσίες του Δημοσίου και οργανισμούς, όπου διάφορα «κοράκια» κρατικοδίαιτοι εργολάβοι έχουν αρπάξει από τα μαλλιά την ευκαιρία που τους δίνουν οι νεοφιλελεύθερες πριν και οι μνημονιακές κυβερνήσεις τώρα να γεμί-ζουν τις τσέπες τους με ζεστό κρατικό χρή-μα καταπατώντας ταυτόχρονα κάθε έννοια εργατικού δικαιώματος. Η ιστορία αυτή είναι διδακτική για το τι ακολουθεί την από-λυση των καθαριστριών από το υπουργείο Οικονομικών και τις εφορίες της χώρας.

Τα κάτεργα αυτά είναι το πρότυπο των καπιταλιστών για όλους τους εργαζόμε-νους. Η εργασία στους εργολάβους ζωών, με μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, με εκ-βιασμούς που φτάνουν εδώ και χρόνια στο σημείο οι εργαζόμενοι, στην πλειονότητά τους γυναίκες, να αναγκάζονται να υπο-γράφουν ότι παίρνουν μισθούς πολύ μεγα-λύτερους από όσα παίρνουν καθαρά στο χέρι. Είναι ένα μέλλον που με τα μνημόνια προσπαθούν οι καπιταλιστές και οι κυβερ-νήσεις τους να επιβάλουν παντού. Στον ιδι-ωτικό αλλά και στον δημόσιο τομέα.

Βλέπετε, οι καπιταλιστές δεν είναι, γενι-κώς μιλώντας, εχθροί του κράτους. Είναι υποστηρικτές του όσο μπορούν να αδειά-ζουν τα κρατικά ταμεία και να γεμίζουν οι δικές τους τσέπες. Αυτό που συμβαίνει με τις ιδιωτικές εταιρείες καθαρισμού εδώ και 20 χρόνια στη δημόσια υγεία δεν απα-σχόλησε το αρμόδιο υπουργείο όταν έψα-χνε να βρει πού δίνουν τα λεφτά τους τα δημόσια νοσοκομεία. Όταν τα λεφτά πάνε στις τσέπες των φίλων της κυβέρνησης και της τρόικας, των εργολάβων και των τραπεζιτών, τότε δεν έχουμε κακοδιαχεί-ριση αλλά ανάπτυξη.

Ο μόνος τρόπος να δικαιωθούν οι εργα-ζόμενοι στα ιδιωτικά συνεργεία είναι ο δρό-μος του κοινού αγώνα, μαζί με όλους τους εργαζόμενους του νοσοκομείου. Το κοινό μέλλον προδιαγράφει τη συνέχιση και την κλιμάκωση κινητοποιήσεων όπως αυτή της Παρασκευής. Βάζει όμως ξανά στην επικαιρότητα, εν όψει και του καταστατι-κού συνεδρίου της ΑΔΕΔΥ, το αίτημα της εγγραφής όλων των εργαζόμενων σε έναν χώρο του Δημοσίου σε κοινό σωματείο, ανεξάρτητα από τη σχέση εργασίας τους. Ως πρώτο βήμα για κοινές διεκδικήσεις αλλά και ως κύριο βήμα για τη συγκρότη-ση μαζικών και μαχητικών συλλογικοτή-των αντίστασης σε κάθε χώρο δουλειάς.

Δρομοκαΐτειο: Μεσαίωνας για τις καθαρίστριες,

κέρδη για τους εργολάβους

6 • αριστερά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ9 Ιούλη 2014

Της Τασίας Χριστοδουλοπούλου

Η νομοθετική πρωτοβου-λία για φυλακές υψίστης ασφαλείας τύπου Γ συνι-

στά πράξη ακραίου αυταρχισμού.

Μπήκε στα θερινά τμήματα όχι γιατί είναι προαπαιτούμενο κάποιας δόσης, ούτε εντολή της τρόικας, αλλά ως συνειδητή επι-λογή της κυβέρνησης Σαμαρά για να καταγράψει το ιδεολογικό προ-φίλ της ακροδεξιάς φυσιογνωμί-ας της, την οποία το ΠΑΣΟΚ ανέ-χεται και υποθάλπει, ζητώντας διορθωτικές κινήσεις.

Έτσι η συγκυβέρνηση αστόχα-στα με το νομοσχέδιο αυτό κάνει μια μεγάλη επιστροφή, ένα come back τέσσερις αιώνες πριν, στην απολυταρχία, όταν το ίδιο το αν-θρώπινο σώμα ήταν το μέσο της τιμωρίας, και οι βάρβαρες ποινές κατά του σώματος, τα βασανι-στήρια, η καταναγκαστική εργα-σία και ο εγκλεισμός σε άσυλα ήταν ο τρόπος ανταπόδοσης από την κοινωνία στο κακό που προ-κάλεσε ο δράστης αδικημάτων.

Η φυλακή, που ως θεσμός γενι-κεύτηκε στην εποχή του Διαφω-τισμού, όταν η ελευθερία θεωρή-θηκε από τις έννομες τάξεις ως το ύψιστο αγαθό και κατά συνέπεια η στέρησή της ως μορφή έκτισης της ποινής, ήταν ένα κακό που ισορροπούσε το κακό που προξέ-νησε ο δράστης του αδικήματος, αλλά σήμερα για την ακροδεξιά δεν επαρκεί. Θέλει κάτι πιο εκδι-κητικό, πιο ακραίο, που να μείνει στην ιστορία, και το τολμά.

Αν και η φυλακή αποτελεί πλέ-ον μια ισχυρή πιθανότητα για την πλειονότητα των πολιτών, λόγω της ευρείας ποινικοποίησης, φο-

ρολογικών και ασφαλιστικών αδι-κημάτων, αλλά και του ανεξέλε-γκτου δικαστικού αυταρχισμού, η κυβέρνηση πατάει στην τρέχου-σα αντίληψη ότι στη φυλακή είναι οι κακοί και κανένας δεν ασχολεί-ται με αυτούς σε τέτοιες εποχές

και τολμά να κατεδαφίζει διατά-ξεις του σωφρονιστικού, ποινικού και δικονομικού μας συστήματος που διαπνέονται από μια κοινή λο-γική και ενιαίο στόχο, εξαιρώντας αυθαίρετα από αυτές κάποιες κα-τηγορίες κρατουμένων.

Εισάγοντας ένα καθεστώς εξαίρεσης και μια ακραία πολιτι-κή καταστολής και ιδεολογικού ελέγχου στο φρόνημα των κρα-τουμένων, επιδιώκει την εξόντω-ση συγκεκριμένων κατηγοριών.

Η βιοπολιτική της ασφάλειας είναι μια τεχνική διαχείρισης της ζωής των κρατουμένων, όπου ο έλεγχος στη γυμνή ζωή τους είναι απόλυτος.

Η βιοπολιτική της ασφάλειας που ασκείται σε γυμνά σώματα, απογυμνωμένα από δικαιώματα, συνιστά ακραία βάσανο.

Έτσι επιχειρεί να οργανώσει μια άσκηση αντοχής, μια πολυετή

παρατεταμένη δοκιμασία ελέγ-χου ψυχικού αποθέματος και πνευματικής διαύγειας.

Το δίκαιο και ο νόμος έτσι εκφέ-ρεται ως βία.

Η ποινή δεν επαρκεί για την εξόντωση. Μια διαρκής βάσα-νος πρέπει να ακολουθεί συγκε-κριμένους κρατούμενους. Δεν ενδιαφέρεται για το κακό που προκάλεσε ο δράστης αυτών των εγκλημάτων σε οποιονδήποτε τρίτο, ακόμα και στην πολιτειακή εξουσία.

Ενώ αυτό επιμετρήθηκε από το δικαστήριο, με την ποινή που επέβαλε, παρεμβαίνει η κυβέρνη-ση για να δώσει στην τιμωρία πιο εξοντωτικό χαρακτήρα.

Αν και γνωρίζουμε ότι για συ-γκεκριμένες κατηγορίες με τις νο-μοθετικές αλλαγές που υπήρξαν, στο πλαίσιο της ασφάλειας, εξαι-ρέθηκαν και ως υπόδικοι και ως κατηγορούμενοι από συγκεκριμέ-να δικαιώματα, όπως του φυσικού τους δικαστή, της δημοσιότητας τη δίκης, της κλήρωσης των δι-καστών κ.λπ., με το νομοσχέδιο ολοκληρώνεται η εξαίρεση από δικαιώματα και ως κρατουμένων.

Πρόσχημα η απόδραση του Χριστόδουλου Ξηρού και άλλες θεαματικές αποδράσεις, που προσέβαλαν το κύρος του κρά-τους.

Το κύρος του κράτους κατά την κυβέρνηση δεν προσβάλλεται από τις καταδίκες της χώρας για τις απαράδεκτες και βάρβαρες συνθήκες στις φυλακές τόσο από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Αν-θρωπίνων Δικαιωμάτων όσο και από το Συμβούλιο της Ευρώπης.

Ούτε για το 1,80 ευρώ που είναι ο ημερήσιος προϋπολογισμός για τους κρατούμενους για όλα τα γεύματα. Το μόνο που την ενδια-φέρει είναι να μην τραυματιστεί το μονοπώλιο του κράτους στην ασφάλεια των φυλακών.

Το κράτος έκτακτης ανάγκης δεν μπορεί να ανέχεται αποδρά-σεις (άρα καταργεί τις άδειες), δεν μπορεί να ανέχεται διαμαρ-τυρίες μέσα στις φυλακές που μπορούν να γενικευτούν (άρα όσοι έχουν ηγετικά προσόντα θα πάνε στα λευκά κελιά για να μη συναντούν τους πολλούς), οι ειδικοί κρατούμενοι δεν μπο-ρούν να δουλεύουν ή να σπου-

δάζουν (να αξιοποιούν δηλαδή τους θεσμούς γιατί πρέπει να χάσουν την πνευματική τους διαύγεια), δεν είναι δυνατόν να ζητάνε αναστολή στα 16 χρόνια, στα 20 χρόνια θα ζητάνε ανα-στολή (ώστε αν βγουν ζωντανοί να είναι ακίνδυνοι).

Αυτή είναι η κεντρική σύλληψη του νομοσχεδίου, εκδίκηση ενά-ντια σε συγκεκριμένη κατηγορία κρατουμένων και ασφάλεια στις φυλακές της βαρβαρότητας και της μιζέριας.

Τα λευκά κελιά θα λειτουργούν ως σύνορο φόβου, ως σύνορο του απόλυτου σκοταδισμού.

Θα είναι ένα διαρκές πειθαρ-χείο.

Κι ας ορίζει το ο Σωφρονιστι-κός μας Κώδικας στο άρθρο 3 «Απαγορεύεται κάθε δυσμενής διακριτική μεταχείριση των κρατουμένων, ιδίως εκείνη που βασίζεται στη φυλή, το χρώμα, την εθνική ή κοινωνική καταγω-γή, το θρήσκευμα, την περιου-σία ή τις ιδεολογικές πεποιθή-σεις» ή στο άρθρο 4 «Κατά την εκτέλεση της ποινής δεν περι-ορίζεται κανένα άλλο ατομικό δικαίωμα των κρατουμένων, εκτός από το δικαίωμα στην προσωπική ελευθερία».

Όμως ακόμα και η νεοφιλελεύ-θερη νομιμότητα ελέγχεται.

Επίσημα το κράτος δικαίου δεν έχει καταργηθεί. Σε πείσμα όλων των βιαστών του στέκεται εκεί και αξιώνει το σεβασμό του.

Η ψήφισή του αποτυπώνει τον κοινοβουλευτικό συσχε-τισμό. Η εφαρμογή του θα αποτυπώσει τον κοινωνικό συ-σχετισμό, και σε αυτόν πάντα ελπίζουμε.

Φυλακές τύπου Γ: Επιστροφή στον Μεσαίωνα

Μετά την εξέγερση του Νοέμ-βρη, ξέσπασε το μακρύ κύμα του εργατικού ριζοσπαστισμού που ονομάστηκε Μεταπολίτευση. Οι εργατικοί αγώνες από τα κάτω κα-τοχύρωσαν σημαντικές δημοκρα-τικές ελευθερίες αλλά και βασικά κοινωνικά δικαιώματα που άντε-ξαν για δεκαετίες. Αυτά έβαλε στο στόχαστρο η κυρίαρχη τάξη κατά την περίοδο της κρίσης, με τις μνημονιακές πολιτικές, αυτά θέ-λουν να ξεθεμελιώσουν οριστικά οι κραυγές μίσους κατά της Με-ταπολίτευσης, είτε προέρχονται από τη συγκυβέρνηση είτε από τους ναζί της Χρυσής Αυγής.

Στη σημερινή εποχή, στην εποχή της πιο βαθιάς κρίσης του καπι-ταλισμού διεθνώς, η εργατική και κοινωνική αντίσταση επέστρεψε με τους μεγάλους αγώνες του 2009-2012. Μεγάλα τμήμα των εργαζομένων και του λαού ριζο-σπαστικοποιούνται, εναποθέτο-ντας τις ελπίδες τους στην Αρι-στερά συνολικά και στον ΣΥΡΙΖΑ ειδικότερα. Για να μη χαθεί κι αυτή η ευκαιρία, οφείλουμε να συζη-

τήσουμε, να σκεφτούμε για τους μεγάλους αγώνες του 1974-1977, να ανακαλέσουμε στη μνήμη της εργατικής τάξης και των λαϊκών δυνάμεων την αμέσως προηγού-μενη «εποχή της φωτιάς»: εποχή στην οποία οι μεγάλες απεργίες, οι διαδοχικές καταλήψεις εργο-στασίων, σχολείων και σχολών, οι μαζικές διαδηλώσεις, έχτιζαν την πεποίθηση ότι όλα είναι εφικτά...

H Διεθνιστική Εργατική Αρι-στερά (ΔΕΑ) διοργανώνει ανοι-χτές εκδηλώσεις-συζητήσεις με αφορμή τη συμπλήρωση 40 χρόνων από τη Μεταπολίτευση:

Αθήνα - Πέμπτη 10/7 στις 19.00 (αίθουσα εκδηλώσεων ΕΣΗΕΑ - Ακαδημίας 20).

Ομιλητές:

Αντώνης Νταβανέλλος (Πολιτική Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ)

Παναγιώτης Λαφαζάνης (κοινο-βουλευτικός εκπρόσωπος ΣΥΡΙ-ΖΑ)

Τάκης Μαστρογιαννόπουλος (εφημερίδα «Εποχή»)

Παρεμβάσεις:

Δημήτρης Μπελαντής (νομικός, Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ)

Νίκος Γουρλάς (πρώην πρόε-δρος συνδικάτου εργαζόμενων στο «Ελ. Βενιζέλος»)

Δημήτρης Κατσορίδας (επιστ. συνεργάτης ΙΝΕ-ΓΣΕΕ)

Θεσσαλονίκη - Παρασκευή 11/7 στις 18.30 (αίθουσα Δημο-τικού Συμβουλίου Θεσσαλονί-κης-Δημαρχείο).

Ομιλητές:

Τάσος Κανταράς (Πολιτική Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ)

Πάνος Λάμπρου (Πολιτική Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ)

Αντώνης Νταβανέλλος (Πολιτι-κή Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ)

Πτολεμαΐδα - Σάββατο 12/7 στις 19.30 (αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου Πτολεμαΐδας-Δη-μαρχείο).

Ομιλήτρια: Ιωάννα Γαϊτάνη (βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Α’ Θεσσαλο-νίκης)

40 χρόνια από τη Μεταπολίτευση- Η εργατική αντίσταση και η Αριστερά Οπως είναι ήδη γνωστό, το

φετινό κάμπινγκ της ΔΕΑ ορ-γανώνεται από την Τετάρτη 23 Ιούλη μέχρι και την Πέμπτη 31 Ιούλη και θα φιλοξενηθεί στο κάμπινγκ «ManiBeach» στο Γύ-θειο (τοποθεσία Μαυροβούνι).

Έχουν ξεκινήσει ήδη να συγκε-ντρώνονται οι συμμετοχές από διάφορες περιοχές (από την Πρέβεζα και την Κοζάνη ως την Καλαμάτα και την Κρήτη). Με-γάλο ενδιαφέρον υπάρχει για τις συζητήσεις που έχουν προ-γραμματιστεί, που είναι οι εξής:

1) Η κεντρικότητα της εργατι-κής τάξης

2) 100 χρόνια από τον Α’ Παγκό-σμιο Πόλεμο

3) Δέκα χρόνια ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΕΑ

4) Το ΕΑΜ και η Αντίσταση

5) Πώς ανέβηκαν οι ναζί στην εξουσία

6) Η μαρξιστική παράδοση στην πάλη ενάντια στο σεξισμό

Εκτός από τις συζητήσεις θα λειτουργεί στο πλαίσιο του κά-

μπινγκ ένα πλήρες βιβλιοπωλείο με δεκάδες τίτλους βιβλίων από την παράδοση και την ιστορία της Αριστεράς και του εργατι-κού κινήματος αλλά και λογοτε-χνίας. Θα γίνουν επίσης προβο-λές ταινιών, προγραμματίζονται τουρνουά παιχνιδιών, πάρτι και βραδιές με ζωντανή μουσική.

Το πακέτο συμμετοχής είναι αρκετά οικονομικό, παίρνοντας υπόψη και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο κόσμος μας: 95 ευρώ, που συμπεριλαμβάνει 8 διανυκτερεύσεις, μετακίνηση με πούλμαν από Αθήνα και κάρ-τα συμμετοχής με προνομιακές τιμές σε είδη μπαρ, εστιατορίου και μίνι μάρκετ του κάμπινγκ. Προβλέπεται και μειωμένο πα-κέτο (80 ευρώ) για μαθητές, φοιτητές και άνεργους-ες.

Η αναχώρηση από την Αθήνα με πούλμαν έχει προγραμματι-στεί για την Τετάρτη 23/7 στις 8.30 π.μ. από το Σταθμό Λαρί-σης. Για δηλώσεις συμμετοχής και πληροφορίες, στο τηλέφω-νο 2103306286.

Κάμπινγκ ΔΕΑ

πολιτική • 7ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ9 Ιούλη 2014

Του Πέτρου Τσάγκαρη

Τ α κράτη παντού στον κό-σμο δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά την οργανωμέ-

νη καταπίεση μιας τάξης πάνω σε μια άλλη. Για να οργανώνει αυτή την καταπίεση, το κράτος διαθέ-τει σειρά μηχανισμούς, όπως τα αστικά κόμματα, τα ΜΜΕ, οι δυ-νάμεις ασφαλείας και φυσικά το δικαστικό σύστημα.

Ασφαλώς σε πολλούς από αυ-τούς τους μηχανισμούς τα κατώ-τερα και κατώτατα στελέχη συχνά συντάσσονται με τα ταξικά τους εξαδέλφια. Εξ ου και οι αποφά-σεις χαμηλόβαθμων δικαστηρίων που μερικές φορές δικαιώνουν τους εργαζόμενους, τους φτω-χούς, τους ανέργους, κοντολογίς τους καταπιεσμένους. Σε αυτό το πλαίσιο υπήρξαν οι πρωτόδικες αποφάσεις π.χ. του Μονομελούς Πρωτοδικείου για τις καθαρίστρι-ες.

Όμως τα μεσαία και κυρίως τα ανώτατα στελέχη αυτών των μηχανισμών έχουν ξεκάθαρη συ-ναίσθηση της ταξικής αποστο-λής που τους έχει ανατεθεί. Και σε αυτό συμβάλλει αποφασιστι-κά η μισθολογική διαφορά από τους άλλους εργαζόμενους. Π.χ. οι αποδοχές του προέδρου του Αρείου Πάγου και πολλών άλλων δικαστικών που ταυτίζονται με αυτόν μισθολογικά φτάνουν μαζί με τα επιδόματα στα 5.592 ευρώ το μήνα. Ένας απλός εφέτης αμείβεται με 4.257 ευρώ το μήνα. Ακόμη και ο πιο χαμηλόμισθος δικαστικός (ειρηνοδίκης δ’ τά-ξης) απολαμβάνει, στις σημερι-νές συνθήκες, 2.476 ευρώ μαζί με τα επιδόματα. Κι όλα αυτά όταν εργαζόμενοι με ίσης τάξης ή κα-λύτερα πτυχία από τους δικαστι-κούς αμείβονται με 600 και 800 ευρώ.

ΑποφάσειςΑθωώνει συστηματικά αστυνομι-κούς για καραμπινάτες υποθέσεις βίας, αλλά και διαφθοράς, όπως στην πρόσφατη περίπτωση του

διοικητή του Τμήματος Ασφα-λείας Αιγάλεω, ο οποίος μαζί με άλλους δύο αστυνομικούς καταγγέλθηκαν με ατράνταχτα στοιχεία για εκβίαση Πακιστανού καταστηματάρχη.

Αθώωσε ακόμη και τον Κασι-διάρη (προκειμένου να διατηρη-θεί εναλλακτική ηγεσία στη ΧΑ), παρά τις μαρτυρίες για χρήση του αυτοκινήτου του σε επίθεση στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου.

Μέσω του Συμβουλίου Επικρα-τείας (με συντριπτικό ποσοστό: 52-2) απέρριψε την προσφυγή των ΑΔΕΔΥ, ΔΣΑ, ΕΣΗΕΑ, κρίνο-ντας ότι το πρώτο μνημόνιο ήταν συνταγματικό.

Επέβαλε εξοντωτικές ποινές φυλάκισης σε 24 απεργούς της Χαλυβουργίας Ελλάδας, αγνοώ-ντας επιδεικτικά τα γεγονότα και τους νόμους. Το μοναδικό επιχεί-ρημα του δικαστηρίου ήταν ότι το «επιχειρείν» είναι ιερό δικαίω-μα και υπερτερεί συνταγματικά της απεργίας!

Σφύριξε κλέφτικα για τις καθο-λικά παράνομες απολύσεις των εργαζομένων στην ΕΡΤ.

«Διόρθωσε» την απόφαση του Πρωτοδικείου για τις καθαρί-στριες με το εξής σκεπτικό: «Η διασφάλιση της συνέχειας της οι-κονομικής πολιτικής του κράτους κατά τη διάρκεια μιας χρονικής περιόδου με έκτακτες δημοσιο-νομικές δυσχέρειες εθνικού επι-πέδου, αποτελεί μείζον αγαθό, συνδεόμενο με το γενικό συμφέ-ρον, σε σχέση με το ατομικό συμ-φέρον κάθε μίας καθαρίστριας».

Στην περίπτωση της ΔΕΗ, μιας απεργίας που παλεύει ενάντια στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, δεν είναι η πρώτη φορά που τα δικαστήρια αποφαίνονται ότι πρόκειται για παράνομη και καταχρηστική κινητοποίηση. Όποτε υπήρξαν δυνατές απεργί-ες μεγάλων κλάδων που μπορού-σαν να στριμώξουν την κυβέρ-νηση, η «Δικαιοσύνη» έσπευδε να βγάλει το φίδι από την τρύπα, κηρύσσοντας όλες αυτές τις κι-

νητοποιήσεις παράνομες ή και καταχρηστικές. Οι εργαζόμενοι στο μετρό, οι εκπαιδευτικοί και πολλοί άλλοι κλάδοι έχουν νιώσει στο πετσί τους αυτήν τη «δικαιο-σύνη», η οποία στη συνέχεια συ-νοδεύεται από την ανεξέλεγκτη απόφαση της κυβέρνησης για επιστράτευση.

Είναι δε σίγουρο ότι χωρίς την έντονη παρουσία διαδηλωτών αλλά και την πίεση των κομμάτων της Αριστεράς, οι αποφάσεις των ανώτατων δικαστηρίων θα ήταν πολύ πιο συχνά ταξικές.

ΔύναμηΕίναι αλήθεια ότι μερικές φορές το κράτος –προς όφελος του γε-νικότερου και μακροπρόθεσμου συμφέροντος της τάξης στην οποία ανήκει– έχει στραφεί ενά-ντια σε τμήματα αυτής της τάξης (Παπαγεωργόπουλος, Τσοχατζό-πουλος, Ρέστης), αλλά ακόμη και ενάντια σε τμήμα των ίδιων των μηχανισμών του (μειώσεις μισθών και συντάξεων). Τότε, κάποιοι από αυτούς τους μηχανισμούς –κύ-ρια η «Δικαιοσύνη»– σπεύδουν να υπενθυμίσουν τη σημασία τους, τη σημασία της μισθολογικής υπεροχής τους αλλά και τη δύνα-μη που τους έχει δοθεί. Και τότε η κεντρική κυβέρνηση κάνει πίσω. Έτσι στα τέλη Ιούνη, έπειτα από σχετική... δικαστική απόφαση, ο Σαμαροβενιζέλος, που είναι άτε-γκτος μπροστά στις καθαρίστριες,

κατέθεσε εσπευσμένα τροπολογία με την οποία οι αποδοχές όλων των δικαστικών επιστρέφουν στα προ περικοπών επίπεδα και συγκεκρι-μένα σε εκείνα που ήταν τον Ιούλιο του 2012. Παράλληλα θα προχωρή-σει και στην επιστροφή όλων των αναδρομικών περικοπών από τον Αύγουστο του 2012 έως σήμερα. Πόσα είναι αυτά τα λεφτά κατ’ άτο-μο; Ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου και όσοι αμείβονται στο ίδιο κλιμά-κιο θα έχουν αναδρομική επιστρο-φή 34.690 ευρώ, ο πρωτοδίκης και οι αντίστοιχοι 12.472 ευρώ, ενώ ο ειρηνοδίκης δ’ τάξης θα πάρει 7.624 ευρώ. Συνολικά οι αναδρομι-κές επιστροφές θα κοστίσουν στο Δημόσιο 100 εκατ. ευρώ, ενώ για την επαναφορά των μισθών στα επίπεδα του 2012 θα απαιτηθούν 70 εκατ. κατ’ έτος, τα οποία θα βρεθούν, σύμφωνα με την κυβέρ-νηση, με άλλες... παρεμβάσεις. Πόσο ήταν αντίστοιχα το υποτιθέ-μενο όφελος από την απόλυση των καθαριστριών του ΥΠΟΙΚ; Περίπου 2 εκατ. ευρώ! Όμως, σύμφωνα με τους δικαστές, στην περίπτωση των καθαριστριών κατισχύει «η δι-ασφάλιση της συνέχειας της οικο-νομικής πολιτικής του κράτους». Στην περίπτωση των δικών τους επιστροφών μισθών, οι οποίες θα κοστίζουν 3.500% παραπάνω από τις καθαρίστριες κατ’ έτος, προέ-χει η τσεπούκλα τους! (Για να μην υπάρχουν παρανοήσεις, η κυβέρ-νηση ξεκαθάρισε ότι, σε αντίθεση με τις νομοθετικές προβλέψεις, οι βουλευτές δεν θα πάρουν επιστρο-φές όπως οι δικαστικοί: τα ταξικά εργαλεία αμείβονται όπως πρέπει, και αντίθετα οι εκλεγμένοι από το λαό εκπρόσωποι –πολλοί από αυτούς, ειδικά από την Αριστερά, πραγματικά φτωχοί– μπορούν να ασκούν το έργο τους και με τα λίγα...).

Χωρίς δημοκρατίαΜάλιστα, στα μνημονιακά χρό-νια η οργάνωση και η απονομή δικαιοσύνης απώλεσε και πολ-λά από τα δημοκρατικά χαρα-κτηριστικά που της είχαν απο-

μείνει (δηλαδή χαρακτηριστικά που συνδέονται με λαϊκή κυρι-αρχία), καθώς έγινε πολύ ακρι-βή ή και αδύνατη η πρόσβαση στη Δικαιοσύνη: Αυξήθηκαν υπέρογκα τα δικαστικά έξοδα και πλέον για την κατάθεση μιας μήνυσης απαιτούνται αντί 50 ευρώ, 200 ευρώ. Επιβλήθη-κε δικαστικό ένσημο και στις αναγνωριστικές αγωγές, που υποχρεώνει τους ενάγοντες να καταβάλλουν στο Δημόσιο πε-ρίπου το 7 τοις χιλίοις του πο-σού που ζητούν. Επιβλήθηκαν πρόσθετα παράβολα 200, 300 και 400 ευρώ αντίστοιχα για την κατάθεση έφεσης, αναίρε-σης και αναψηλάφησης.

Ταυτόχρονα άλλαξε επί το αυ-ταρχικότερο το σύστημα απο-νομής της δικαιοσύνης: από το 2012 ιδρύθηκαν μονομελή εφετεία, όπου για σοβαρότατες αστικές υποθέσεις αποφασίζει μόνος του ένας δικαστής. Και, ακόμη χειρότερα, ιδρύθηκαν μονομελή κακουργιοδικεία, όπου η προσωπική ελευθερία ενός πολίτη εξαρτάται αποκλει-στικά και μόνο από την κρίση ενός δικαστή. Οι δε εργατικές υποθέσεις στο Πρωτοδικείο Αθηνών συνηθίζεται πλέον να λαμβάνουν δικάσιμο ύστερα από δύο χρόνια, όταν πλέον ο εργαζόμενος θα έχει πεθάνει από την πείνα.

Ασφαλώς η Ελλάδα δεν απο-τελεί εξαίρεση στον καπιταλι-στικό κόσμο. Όμως η Δικαιο-σύνη της αντανακλά και την άρχουσα τάξη της, που είναι ιδιαιτέρως αδίστακτη, ιδιαιτέ-ρως καταπιεστική και ιδιαιτέ-ρως εκμεταλλευτική.

Εν ολίγοις: Η Δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή. Είναι αλλήθωρη. Και για να βλέπει, φοράει τα ταξικά γυαλιά που της έχει αγοράσει πλουσιοπάροχα η κυρίαρχη τάξη. Όποιος έχει ψευδαισθήσεις γύρω από αυτό, σύντομα θα βρεθεί αντιμέτωπος με νέες αποφάσεις αυτής της Δικαιοσύνης.

Η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση στον καπιταλιστικό κόσμο. Όμως η Δικαιοσύνη της αντανακλά και την άρχουσα τάξη της, που είναι ιδιαιτέρως αδίστακτη

Με αφορμή την απόφαση για την απεργία της ΔΕΗΤα ταξικά γυαλιά μιας αλλήθωρης Δικαιοσύνης

Η κυβέρνηση ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία και καταστρέφει το περιβάλλον

8 • κίνημα ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ9 Ιούλη 2014

Η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου υλοποιεί με εξαιρετική προσήλωση και ασταμάτητα, ένα σχέδιο εκτεταμένων ιδιωτικοποιήσεων, μετατρέποντας τον δημόσιο πλούτο σε πεδίο κερδοφορίας ντόπιων και διεθνών επιχειρηματικών συμφερόντων. Παραλίες, δάση και κάθε είδους ελεύθεροι χώροι χαρίζονται στους ιδιώτες ανοιχτά ή προς εκμετάλλευση, κατά παράβαση ακόμα και του Συντάγματός (τους). Στα θερινά τμήματα της Βουλής έρχονται προς ψήφιση τα Ρυθμιστικά Σχέδια Αθήνας και Θεσσαλονίκης και το σχέδιο νόμου για τον αιγιαλό, νομοθετήματα που υπηρετούν την ίδια λογική ξεπουλήματος και λεηλασίας της φύσης. Με την Ελένη Πορτάλιου, καθηγήτρια στο ΕΜΠ, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην επικεφαλής της «Ανοιχτής Πόλης» και πάντα ενεργή στα περιβαλλοντικά κινήματα, συζητάμε για την εμπορευματοποίηση και την καταστροφή των παραλιών και του δημόσιου χώρου, καθώς και για την οργάνωση των αντιστάσεων απέναντι στη νέα πρόκληση κυβέρνησης και τρόικας. Τα γεγονότα στη Νέα Φιλαδέλφεια με τον αγώνα για τη διάσωση του άλσους, το κλίμα τρομοκρατίας που προσπαθεί να επιβληθεί στην περιοχή με αφορμή το νέο γήπεδο της ΑΕΚ και τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ανοίξει μια μεγάλη δημόσια συζήτηση, εντός και εκτός Αριστεράς. Για το θέμα αυτό συνομιλήσαμε με τον Βασίλη Παπακώστα, δημοτικό σύμβουλο της «Δύναμης Πολιτών» και συντονιστή της Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Ν. Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας.

Τη συνέντευξη πήρε ο Σπύρος Αντωνίου

Τι ακριβώς συμβαίνει στην πόλη; Γιατί κάποιοι μιλούν για το «πεί-ραμα» της Ν. Φιλαδέλφειας ή για παράδειγμα μεταπολιτικής;

Αυτό που συμβαίνει στην πόλη βλέ-πει απευθείας στην κεντρική πολιτική σκηνή και στην προοπτική της κυβέρ-νησης της Αριστεράς. Την επομένη της νίκης μιας αριστερής δημοτικής παράταξης, η κυβέρνηση, οι φασίστες και τα επιχειρηματικά συμφέροντα δείχνουν στον ΣΥΡΙΖΑ τι θα σημαίνει αν πάρει την κυβέρνηση και αποφασίσει να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των «από κάτω» και το πρόγραμμά του. Παρά την εμπειρία του Πειραιά και του Βόλου, όπου η αστική τάξη βγήκε μπροστά χωρίς αντιπροσώπους, εμείς στην περιοχή καταφέραμε να αντιστα-θούμε σε μια τέτοια εξέλιξη. Αμέσως μας υπενθύμισαν ότι δεν θα ανεχτούν μια τέτοια στάση. Το «πείραμα» δεν αφορά μόνο την τοπική οργάνωση ή την παράταξη, αλλά όλη την Αριστε-

ρά. Και είναι μεγάλη η ευθύνη του ΣΥ-ΡΙΖΑ και των κινημάτων να στηρίξουν αυτήν τη μάχη, γιατί δοκιμάζεται στην πράξη το «ή αυτοί ή εμείς».

Ύστερα από μια σειρά περιστα-τικών ακύρωσης δημόσιων εκ-δηλώσεων όμως, υπήρξε μια πετυχημένη κινητοποίηση την περασμένη Πέμπτη...

Το τελευταίο επεισόδιο ήταν η ακύ-ρωση της εκδήλωσης των δημοτικών παρατάξεων για το άλσος, στο χώρο του άλσους, με ομιλητές τους δημάρ-χους Ν. Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας και Ν. Ιωνίας. Σε αγαστή συνεργασία με την αστυνομία, οι τραμπούκοι του Μελισσα-νίδη εισέβαλαν στο χώρο και ακύρωσαν την εκδήλωση. Αυτό το τελευταίο ήταν μήνυμα και προς εμάς και προς τον ΣΥ-ΡΙΖΑ, ότι η Αριστερά μπορεί να πάρει την κυβέρνηση, αλλά θα πρέπει να δώσει μάχη για την εξουσία. Ακυρώνουμε μια εκδήλωση με δύο δικούς σας δημάρ-χους. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση,

«Θέλουμε ένα πλατύ κίνημα για να υπερασπιστούμε το άλσος»Συνέντευξη με τον Βασίλη Παπακώστα, δημοτικό σύμβουλο της «Δύναμης Πολιτών» και συντονιστή της Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Ν. Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας

Συνέντευξη με την Ελένη Πορτάλιου, πανεπιστημιακό - στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ

«Ανυπολόγιστη η αξία του φυσικού πλούτου που εκποιούν»

Τη συνέντευξη πήρε η Κατερίνα Γιαννούλια

Η κυβέρνηση «ξαφνικά» αποφά-σισε να φέρει ένα νομοσχέδιο για τις παραλίες και τον αιγιαλό που καταπατά διεθνείς και ευρω-παϊκές συνθήκες και συμβάσεις, παγκόσμιες διακηρύξεις, άρθρα του ελληνικού συντάγματος, ενώ συγχρόνως απαλλάσσει από χωροταξικές και πολεοδομικές διατάξεις όποιους θεωρεί «επεν-δυτές». Ποιο είναι σε γενικές γραμμές το περιεχόμενο του νο-μοσχεδίου και γιατί πιστεύεις ότι κατατίθεται τώρα;

Η κυβέρνηση φέρνει το νομοσχέδιο για τον αιγιαλό και τις παραλίες, όπως και αυτό της «μικρής ΔΕΗ», γιατί μέχρι σήμερα δεν έχει, ευτυχώς, καταφέρει, παρά σε μικρό βαθμό, να προχωρήσει σε ιδιωτικοποιήσεις δημόσιου πλούτου και δημόσιων αγαθών. Αφού λεηλάτησε την παραγωγή, την εργασία και τις απο-

ταμιεύσεις των λαϊκών τά-ξεων, στρέφεται τώρα στις

λεγόμενες «αποκρατικο-ποιήσεις» και στην εκποί-

ηση ή παραχώρηση προς εκμετάλλευση στο μεγάλο κεφάλαιο πολιτισμικών και περιβαλλοντικών αγαθών.

Το σχέδιο νόμου για την «οριοθέτη-ση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας», που έχει συναντήσει πάνδημη ελληνική και διεθνή κατα-κραυγή, οδηγεί σε μη αναστρέψιμη κα-ταστροφή το παράλιο, παραλίμνιο και παραποτάμιο φυσικό και πολιτισμικό κεφάλαιο της χώρας, καθώς αίρει την κατά προτεραιότητα προστασία των οι-κοσυστημάτων, επιτρέποντας επεμβά-σεις στο ανεπανάληπτο και πολύμορφο ελληνικό τοπίο, με την ιδιαίτερη ταυτό-τητα της βιοποικιλότητας, της εναλλα-γής και της μικροκλίμακας.

Το σχέδιο νόμου καταργεί την απρό-σκοπτη κοινωνική πρόσβαση στις πε-ριοχές που αναφέρεται και οι οποίες αποτελούν δημόσια κτήση, δηλαδή κοινόχρηστα αγαθά, προσβάσιμα σε όλους τους πολίτες. Καταργεί δηλαδή έναν τρόπο κοινωνικής συμβίωσης/συλλογικής αναψυχής που έχει διαμορ-φωθεί σε βάθος χρόνου και αφορά τα εκατομμύρια κατοίκων της χώρας.

Το σχέδιο νόμου παραδίδει στο ιδιω-τικό κεφάλαιο προς εκμετάλλευση έναν φυσικό και πολιτισμικό πόρο ανυπολό-γιστης αξίας, καθώς αυτός φέρει ιδιαί-τερα, μοναδικά χαρακτηριστικά, που σε αρκετές περιπτώσεις έχουν οδηγήσει στη θεσμοθέτηση περιοχών ως εξαιρε-τικού φυσικού κάλλους. Είναι αδιανόη-το το ότι στις παραχωρούμενες εκτάσεις μπορεί να περιλαμβάνονται «κηρυγμένοι αρχαιολογικοί χώροι, μνημεία, ιστορικοί τόποι ή προστατευόμενες περιβαλλοντι-κά περιοχές, τοπία ιδιαίτερου φυσικού κάλλους ή ευπαθή οικοσυστήματα, με σύμφωνη γνώμη των κατά περίπτωση αρμόδιων υπουργείων».

Με την επιτρεπόμενη εντατική εκ-μετάλλευση, οι παράλιες, παραλίμνιες και παραποτάμιες ζώνες πρόκειται να αλλοιωθούν ως προς το φυσικό τους ανάγλυφο και να δομηθούν, οδηγώντας σε απρόσωπα και καταρρέοντα πρότυ-πα τουριστικής ανάπτυξης μαζικού, all inclusive τουρισμού (Τυνησία, Ισπανία, Τουρκία) και σε φούσκα ακινήτων, δη-λαδή σε πληθωρισμό εγκαταστάσεων διαμονής και αναψυχής.

Η υπεράσπιση του δημόσιου χα-ρακτήρα των ακτών, αλλά και των δασών και όλων των ελεύθερων χώρων, αποτελεί μια ευκαιρία επανεμφάνισης μαζικών και ζω-ντανών τοπικών κινημάτων, που μπορούν να δώσουν νέα ώθηση στην ανασυγκρότηση του κινή-ματος στο σύνολό του; Η συγκέ-ντρωση των αιτημάτων του κό-σμου που πλήττεται υπέρ των συμφερόντων των λίγων, όπως στην περίπτωση του Podemos, είναι εφικτή στην Ελλάδα και πώς θα μπορούσε να ξεκινήσει;

Πράγματι, το ζήτημα των ακτών συ-νάντησε πάνδημη αντίδραση ακόμα και βουλευτών της ΝΔ και έφερε κοντά με-γάλα και μικρά περιβαλλοντικά κινήματα, ομάδες πολιτών, επιστημονικές οργανώ-σεις και δημοτικές κινήσεις. 173 φορείς που συγκροτούν το ΔΙΚΤΥΟ ΑΚΤΕΣ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ προσυπογράφουν ήδη το κοινό ψήφισμα ζητώντας την οριστική από-συρση του νομοσχεδίου –έχει αποσυρ-θεί αλλά περιμένουμε να επανακατατεθεί σ’ ένα θερινό τμήμα της Βουλής– ενώ οι υπογραφές ελλήνων και αλλοδαπών πο-λιτών (υπογράφουμε στην πλατφόρμα Avaaz.org) ξεπερνούν τις 150.000. Σ’ όλη

την Ελλάδα υπάρχουν κινητοποιήσεις, εκδηλώσεις, αντιδράσεις.

Το Podemos συμπυκνώνει, κατά τη γνώμη μου, τις πιο πρωτότυπες σύγχρονες, συμμετοχικές και αντι-γραφειοκρατικές μορφές εμπλοκής των από κάτω στην πολιτική. Ιστορι-κά τα οικολογικά και περιβαλλοντικά κινήματα έχουν προμετωπίδα τους την άμεση δημοκρατία, που αποτελεί και τον σίγουρο δρόμο προς τη μαζι-κότητα και την επιτυχία των στόχων τους. Πριν περάσουμε στα τελευταία μνημονιακά χρόνια, τα περιβαλλο-ντικά κινήματα είχαν τα περισσότερα θετικά αποτελέσματα.

Στην Ελλάδα δεν θα υπάρξει ή δεν θα μακροημερεύσει κυβέρνηση της Αριστεράς χωρίς κοινωνικούς αγώ-νες, χωρίς αυτοπρόσωπη εμπλοκή των λαϊκών τάξεων. Η ανάθεση που φαίνεται να προκρίνει ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποδειχθεί ατελέσφορη οδός για τη ρήξη με τα μνημόνια και το σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα και την ΕΕ.

Η «αποκέντρωση» των αιτη-μάτων και των διεκδικήσεων είναι μια ευκαιρία εμπέδωσης της συλλογικής συνεννόησης και των πολιτικοκοινωνικών συμμαχιών, μέσα από επιτρο-πές αγώνα, δημοτικές κινήσεις, τοπικές οργανώσεις της Αρι-στεράς, και καλλιέργειας κουλ-τούρας συμμετοχής, αντί της ανάθεσης; Ποιος χρειάζεται και μπορεί να πάρει την πρωτοβου-λία γι’ αυτό;

Μιλώντας γενικά, η αποκέντρωση αποτελεί βασική διαδικασία για τον

μαρασμό του κράτους και τη δημο-κρατική αυτοδιοίκηση της κοινωνίας. Τα επιμέρους αιτήματα ενοποιούνται και από τα κάτω όταν υπάρχουν επιμέ-ρους κινήματα, αντιστάσεις και αγώ-νες. Για παράδειγμα, όσοι και όσες αγωνίζονται για τις ακτές διαμορ-φώνουν ένα πολιτικό και ιδεολογικό οπλοστάσιο και εύλογα κατανοούν ότι αν η ενέργεια γίνει βασικός πυλώνας κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαί-ου, ο αγώνας για τη σωτηρία του κλί-ματος δεν μπορεί να τελεσφορήσει. Αντιτίθενται δηλαδή στην πώληση τόσο της «μικρής ΔΕΗ» όσο και των ακτών, με κοινή βάση μια οικολογική οπτική που αποβλέπει στη σωτηρία του πλανήτη. Στο συγκεκριμένο θέμα των ακτών η κοινωνία έχει κινητοποι-ηθεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα κόμματα που διαφωνούν με την κυβέρνηση πρέπει να κρατήσουν τον διακριτό τους ρόλο και να στηρίξουν τα υπαρκτά κινήμα-τα, σεβόμενα την αυτονομία τους.

Στην Κερατέα η μαζικότατη, επί-μονη και δυναμική κινητοποίηση της κοινωνίας απέτρεψε τη δημι-ουργία «σύγχρονης» χωματερής. Στις Σκουριές της Χαλκιδικής οι κάτοικοι κινητοποιήθηκαν συνε-χόμενα για πάνω από έναν χρόνο, για να καταφέρουν να εφαρμο-στεί ο νόμος για μία μέρα, όπως εύστοχα παρατηρεί η Ελεάνα Ιωαννίδου στις «Οικοτριβές» του Ιουλίου. Η κυβέρνηση διαθέτει αστυνομία και δικαστήρια υπέρ ιδιωτικών συμφερόντων και χω-ρίς κανένα δισταγμό αψηφά νό-μους και θεσμούς. Από τη μεριά μας δικαιούμαστε να πιστεύουμε

πως για να νικήσουμε και να σώ-σουμε τους δημόσιους χώρους και τις ακτές αρκούν τα θεσμικά όργανα όπου συμμετέχει η δική μας Αριστερά, ακόμα και σε κο-ρυφαίο επίπεδο; Η επίκληση των υπαρχόντων νόμων που παραβι-άζονται, η τεχνοκρατική προσέγ-γιση των «ειδικών», τα «μέτωπα» κορυφής, είναι ικανά να φέρουν από μόνα τους την επικράτηση των λαϊκών συμφερόντων, χωρίς τη συλλογική και οργανωμένη παρέμβαση όσων τους αφορούν;

Η Κερατέα και οι Σκουριές της Χαλκιδικής είναι εμβληματικά παρα-δείγματα μαζικών αγώνων που δεν κατάφερε να υποτάξει η πιο άγρια καταστολή. Ένα κίνημα χρησιμοποιεί όλα τα μέσα: τη γνώση των ειδικών, τα δικαστήρια, τις θέσεις και τη στή-ριξη των κομμάτων, των δημοτικών αρχών, ακόμα και τις αντιφάσεις μέσα στο κυβερνητικό μπλοκ. Αλλά όλα αυτά έχουν περιορισμένη αξία αν το κίνημα δεν είναι μαζικό και αν δεν έχει στόχο να ευαισθητοποιήσει και να κι-νητοποιήσει την κοινωνία. Όσον αφο-ρά ειδικότερα τις ακτές, η αντισυνταγ-ματικότητα και η παραβίαση διεθνών συνθηκών, όπως η συνθήκη της Βαρ-κελώνης, είναι ισχυρά όπλα στα χέρια μας, και αν η κυβέρνηση διστάζει να προχωρήσει στους αρχικούς σχεδια-σμούς της αυτό οφείλεται και στο ότι μπορεί σημεία του νομοσχεδίου να εκπέσουν στα δικαστήρια.

Πιστεύεις ότι είναι «πολυτέ-λεια» στις μέρες τις απίστευ-της κρίσης και οικονομικής κα-τάρρευσης να ασχολούμαστε

με το περιβάλλον; Όχι βέβαια. Εξήγησα και στην

πρώτη ερώτηση τις ανυπολόγιστες ζημιές που θα υποστεί το φυσικό και πολιτιστικό κεφάλαιο της χώρας με τις μαζικές παραχωρήσεις σε ιδιώτες και τις καταστροφές των οικοσυστη-μάτων, των μνημείων της φύσης και του πολιτισμού. Αν οι ακτές μας γί-νουν όπως οι ισπανικές, όχι μόνο θα υπάρξει φούσκα ακινήτων, πραγμα-τικότητα που συμβαίνει ήδη στη Γλυ-φάδα και θα επιδεινωθεί αν πάρει ο Λάτσης το Ελληνικό, αλλά θα χάσου-με και όλα τα συγκριτικά πλεονεκτή-ματα του τουρισμού. Οι επισκέπτες έρχονται στην Ελλάδα, έναντι π.χ. της Τυνησίας, της Ισπανίας ή της Τουρκί-ας, για τον μοναδικό χαρακτήρα των ακτών, των νησιών, των οικοσυστη-μάτων της. Αν αυτός καταστραφεί, γιατί να μας προτιμήσουν;

Με την υποτιθέμενη ανάπτυ-ξη των ελεύθερων χώρων, που τώρα θεωρούνται «αναξιοποίη-τοι», θα δημιουργηθούν τουλά-χιστον θέσεις εργασίας για τους τόσους ανέργους;

Η Ελλάδα διαθέτει τουριστικές υποδομές μικρής και μεσαίας κλί-μακας: διαμονή, εστίαση, αναψυχή, αγορές τοπικών προϊόντων. Η συγκέ-ντρωση του κεφαλαίου που επενδύει στον τουρισμό είναι εξέλιξη ανταγω-νιστική προς το πρότυπο που έχουμε σε γενικές γραμμές ακολουθήσει και το οποίο πρέπει να βελτιωθεί ως προς την τήρηση των περιβαλλοντικών όρων και των εργασιακών σχέσεων. Ο συγκεντρωτισμός και ο γιγαντισμός, που συνοδεύεται με το all inclusive,

οδηγεί σε μαρασμό όλες τις εμπλεκό-μενες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες κλείνουν και έτσι χάνονται χι-λιάδες θέσεις εργασίας αυτοαπασχο-λούμενων και μισθωτών.

Στην περίπτωση του Ελληνικού είχα καταθέσει μια εναλλακτική πρό-ταση στην εκποίηση του χώρου υπέρ της Lamda Development, που ήταν η ακόλουθη όσον αφορά την οικο-λογική/πολιτιστική «αναπτυξιακή» της διάσταση. Το Μητροπολιτικό Πάρκο μαζί με το Αθλητικό Κέντρο Αγίου Κοσμά αποτελούν έναν κεντρι-κό πόλο στέγασης και παραγωγής πολιτιστικών και περιβαλλοντικών εκδηλώσεων, που απευθύνονται σε επισκέπτες από το εξωτερικό, προ-φανώς και στους κατοίκους του λε-κανοπεδίου. Οι επισκέπτες-τουρίστες θα μπορούν να έρχονται, λόγω και του ήπιου κλίματος της Αττικής, του-λάχιστον 8 μήνες το χρόνο, έχοντας έναν δεύτερο πόλο ενδιαφέροντος, συμπληρωματικό των μνημείων της αρχαίας Αθήνας. Οι εκδηλώσεις στο Μητροπολιτικό Πάρκο είναι το αρχικό ερέθισμα της άφιξης στην Ελλάδα (το ίδιο συμβαίνει σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις) και συμπληρώνονται με επι-σκέψεις σε όλο το παραλιακό μέτωπο με τα σημαντικά μνημεία της φύσης και του πολιτισμού και τις θαυμάσιες παραλίες. Έτσι, δημιουργώντας ένα Μητροπολιτικό Πάρκο, ελάχιστου κό-στους και προσβάσιμο σε όλους τους κατοίκους της Αττικής, όχι μόνο δια-σώζουμε τη φύση και το κλίμα, αλλά ζωντανεύουμε, επίσης, τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις των παρακείμε-νων δήμων και στηρίζουμε οικονομι-κά την ευρύτερη περιοχή του παρά-κτιου μετώπου.

Η κυβέρνηση ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία και καταστρέφει το περιβάλλον

κίνημα • 9ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ9 Ιούλη 2014

την απάντηση καλείται να τη δώσει το μαζικό λαϊκό κίνημα. Ένα πρώτο δείγμα σε αυτή την κατεύθυνση ήταν η συγκέ-ντρωση της Πέμπτης 3 Ιούλη, που έγινε με πρωτοβουλία του αντιεξουσιαστι-κού χώρου αλλά και με τη συμμετοχή κατοίκων και φορέων, όπως το σωμα-τείο εργαζομένων του Δήμου Ν. Ιωνίας, η Γ’ ΕΛΜΕ, ο σύλλογος εκπαιδευτικών Αριστοτέλης, η Λαϊκή Συνέλευση κ.ά., με πάνω από 2.000 κόσμο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ύστερα από αρκετές συνεδριάσεις της ΠΓ, αποφάσισε να καταψηφίσει στο σύνολο και κατά άρθρο το Ρυθμιστικό και να υιοθετήσει τη θέση περί ανέ-γερσης του γηπέδου της ΑΕΚ «στα όρια του παραχωρητηρίου στην ερασιτεχνική ΑΕΚ, χωρίς καμία επέκταση στο άλσος Φι-λαδέλφειας-Χαλκηδόνας που αποτελεί δασική έκταση». Θέση ταυτόσημη με αυτήν της Ορ-γάνωσης Μελών της περιοχής.

Πώς κατέληξε εκεί, ενώ αρχικά φαινόταν να προκρίνεται η άπο-ψη της «βελτιωτικής τροπολογί-ας» ως προϋπόθεσης για την ψή-φιση του επίμαχου άρθρου 81;

Διαμορφώθηκαν κάποιες τροπολο-γίες για το άρθρο 81, εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταψήφιζε το Ρυθμιστικό. Το με-γάλο πρόβλημα είναι ότι για οποια-δήποτε παραχώρηση θα χρειαζόταν ο αποχαρακτηρισμός από δασική και αναδασωτέα έκταση, δηλαδή ο ΣΥ-ΡΙΖΑ θα συνέβαλλε στο να ανοίξει η κερκόπορτα για την παραβίαση του άρθρου 24 του Συντάγματος, που η Αριστερά έχει υπερασπιστεί με αγώ-νες χρόνων. Από την άλλη θα δινόταν και ένα μήνυμα υποχωρητικότητας και συνδιαλλαγής της ηγεσίας του ΣΥ-ΡΙΖΑ με επιχειρηματικά συμφέροντα, σε βάρος του άλσους και της πόλης. Γιατί αποχαρακτηρίζεται και η πόλη. Από περιοχή αμιγούς κατοικίας σε γενική, που σημαίνει ότι μπορούν να φτιαχτούν κάθε είδους μπαρ, εστια-

τόρια, καζίνα και ό,τι μπορεί να φα-νταστεί κανείς. Ο στόχος είναι συγκε-κριμένος. Η προσφυγούπολη να γίνει «μπραβούπολη». Σε αυτό σταθήκαμε απέναντι και ξεκίνησε μια εσωτερική αντιπαράθεση η κατάληξη της οποίας αποτελεί τιμή για την τοπική μας ορ-γάνωση. Ύστερα από δύο συνελεύσεις της Ο.Μ. αποφασίσαμε να καλέσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ σε καταψήφιση όλου του Ρυθμιστικού και κατάργησή του από την κυβέρνηση της Αριστεράς αν ψη-φιστεί. Και φυσικά γήπεδο στην ΑΕΚ στα όρια του παραχωρητηρίου. Στις συζητήσεις στην Π.Γ. αναπτύξαμε περαιτέρω αυτό το σκεπτικό μας, ενώ παράλληλα θέσαμε το ζήτημα της χρηματοδότησης από το Δημόσιο σε ερασιτεχνικά σωματεία και του δικαι-ώματος παραχώρησης του ποσού σε ΠΑΕ και κατασκευαστικές εταιρείες. Δεν πρόκειται μόνο για τα 20 εκατ. του σχεδίου Μελισσανίδη. Προβλέπονται συνολικά 190 εκατ. μέσα από αυτό το πρόγραμμα σε διάφορα σωματεία και εταιρείες. Και αν ακούγεται μικρό,

ισοδυναμεί με το κόστος αποκατά-στασης του 13ου και του 14ου μισθού.

Η ίδια απόφαση της Π.Γ. του ΣΥ-ΡΙΖΑ κάνει λόγο για συμβολή του «στην ανάπτυξη μαζικού ει-ρηνικού κινήματος για την υπε-ράσπιση του άλσους και της δη-μοκρατίας». Τι σχεδιάζετε ώστε να δημιουργηθεί ένα ισχυρό μέ-τωπο υπεράσπισης του άλσους, της δημόσιας περιουσίας και του δικαιώματος στην κοινωνι-κή διαμαρτυρία και διεκδίκηση;

Υπάρχει κυβερνητική πλειοψηφία, και ανεξαρτήτως της θέσης του ΣΥ-ΡΙΖΑ πιθανότατα θα περάσει το Ρυθ-μιστικό. Συζητάμε φυσικά την κατα-σκευή του γηπέδου στο χώρο του παραχωρητηρίου και παράλληλα θα πάρουμε όλες τις απαραίτητες πρω-τοβουλίες για να κάνουμε πράξη και αυτό το σκέλος της απόφασης, για τη συγκρότηση ενός μετώπου απέναντι στα επιχειρηματικά συμφέροντα και

τη λεηλασία του άλσους. Θέλουμε ένα πλατύ κίνημα με τη συμμετοχή όλων των φορέων της πόλης και όσο το δυνατόν πιο πολλών κατοίκων, με τη συνεργασία όμορων δήμων που πλήττονται από το Ρυθμιστικό και στόχο όχι να μη γίνει το γήπεδο, αλλά να υπερασπιστούμε το άλσος. Με ενημέρωση και διαβούλευση με δημοκρατικούς όρους. Σε μια τέτοια διαδικασία θα είμαστε επικεφαλής. Είμαστε άλλωστε πεπεισμένοι ότι οι νόμοι δεν περνούν όταν ψηφίζονται, αλλά όταν εφαρμόζονται. Και εκεί θα μας βρουν απέναντί τους. Από τη με-ριά μας το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν θα υποχωρήσουμε στα συμφέροντα επαναφέροντας έτσι από την πίσω πόρτα ένα χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα. Είναι η μόνη υπόσχεση που δίνουμε στον κόσμο και στην Αριστε-ρά. Φαντάζει λίγο βαρύγδουπο, όμως κοντεύει να γίνει το σλόγκαν και της παράταξης και της Οργάνωσης: Δεν προσκυνάμε, παρά μόνο τους νε-κρούς μας. Και το εννοούμε.

«Θέλουμε ένα πλατύ κίνημα για να υπερασπιστούμε το άλσος»Συνέντευξη με τον Βασίλη Παπακώστα, δημοτικό σύμβουλο της «Δύναμης Πολιτών» και συντονιστή της Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Ν. Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας

Συνέντευξη με την Ελένη Πορτάλιου, πανεπιστημιακό - στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ

«Ανυπολόγιστη η αξία του φυσικού πλούτου που εκποιούν»

10 ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ9 Ιούλη 2014

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ μέσα από την ανεξάρτητη δράση της εργατικής τάξηςΟι εργάτες δημιουργούν όλο τον πλούτο μέσα στον καπιταλισμό. Μια νέα κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινωνικού πλούτου και όταν προ-γραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορμισμόΟ καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανα-τραπεί με την εργατική δράση. Δεν υπάρχει κοινοβου-λευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή.

Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λειτουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ’ τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυ-λακή.

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ και όχι «σοσιαλισμό σε μια χώρα» ή «σοσιαλισμό με εθνικά χρώματα»Η εμπειρία της Ρωσίας αποδεικνύει ότι ακόμα και μια νικηφόρα εργατική σοσιαλιστική επανάσταση, όπως ο Οχτώβρης του 1917, δεν μπορεί να επιβιώσει σε απο-μόνωση. Τα καθεστώτα της ΕΣΣΔ, μετά την επικράτηση του σταλινισμού, όπως και τα καθεστώτα της Κίνας και των άλλων ανατολικών χωρών ήταν ή είναι κρατικοί κα-πιταλισμοί, όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση της εργατικής τάξης δεν διαφέρει από τη Δύση. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε τις εργατικές εξεγέρσεις ενάντια στη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη αυτών των χωρών.

Υποστηρίζουμε, επίσης, όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική καταπί-εση. H δύναμη που θα τσακίσει τελειωτικά τον ιμπερια-λισμό είναι η ενότητα της εργατικής τάξης σε διεθνή κλί-μακα, από τη Nέα Yόρκη ώς τη Σεούλ και από το Λονδίνο ώς το Σάο Πάολο.

Aντιπαλεύουμε κάθε μορφή σοβινισμού, ρατσισμού ή σεξιστικών διακρίσεων που απειλεί να διασπάσει τους εργάτες.

Aπέναντι στην αντιτουρκική πολεμοκαπηλία της «δικής μας» άρχουσας τάξης, υποστηρίζουμε το σύνθημα Έλ-ληνες και Tούρκοι εργάτες ενωμένοι.

Eίμαστε αντίθετοι στην καταπίεση των μειονοτήτων στη Θράκη και τη Mακεδονία και στα μέτρα αστυνό-μευσης των μεταναστών.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ της εργατικής πρωτοπορίαςH εργατική τάξη μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσμένους μέσα από τη δική της δράση. Για να κερδηθούν όλα τα κομμάτια της τά-ξης σ΄ αυτήν την πάλη είναι απαραίτητο να οργανωθούν τα πιο ξεκάθαρα και μαχητικά τμήματα σε ένα επανα-στατικό σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμ-μα μπορεί να πείθει τους εργάτες για την επαναστατική προοπτική, παρεμβαίνοντας στους μαζικούς αγώνες. Eίμαστε αντίθετοι σε κάθε αντίληψη υποκατάστασης της τάξης, απ’ όπου και αν προέρχεται.

• ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: «ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ», Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία • ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αντώνης Νταβανέλλος • ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε. • ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κλαζομενών 1-3, Τ.Κ. 10440 ΑΘΗΝΑ • EΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: τηλ: 210-3306286, e-mail: sidaxi@dea.org.gr , Fax: 210-3303566

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ: • Εξάμηνη 30 ευρώ • Ετήσια 60 ευρώ • Εξωτερικού 70 ευρώ • Μπορείτε να καταθέσετε τη συνδρομή σας στο λογαριασμό 081/757379-00 της Εθνικής Τράπεζας.

Θα μας βρείτε στις Οργανώσεις Μελών του ΣΥΡΙΖΑ

Σε συγκέντρωση έξω από την πρεσβεία του Ισραήλ, την Πέ-μπτη 10 Ιούλη, στις 18:30, καλεί η Δικτύωση Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση. «Ο παλαιστινιακός λαός παραδίδει μαθήματα σε όλους τους λαούς του κόσμου. Μαθήματα θάρ-ρους, αντοχής, αποφασιστικό-τητας, υπομονής και επιμονής, αξιοπρέπειας, αντίστασης. Το ελάχιστο που πρέπει να κάνουμε είναι να του εκφράσουμε το σε-βασμό και την αλληλεγγύη μας», αναφέρεται μεταξύ άλλων στο σχετικό κάλεσμα.

Συλλαλητήριο στο Σύνταγμα την Παρασκευή 11/7, στις 20.00 με σύνθημα «Χημικά – Σκουριές – Ακτές. Συμβαίνουν τώρα! Μαζί τα σταματάμε τώρα!». Την κινη-

τοποίηση συνδιοργανώνουν το Συντονιστικό Επιτροπών Πρωτο-βουλίας κατά της καταστροφής των χημικών όπλων της Συρίας στη Μεσόγειο, οι Επιτροπές αγώ-να Χαλκιδικής-Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη χρυσού και το Πανελλήνιο Δίκτυο «Ακτές Ώρα Μηδέν». Θα ακολουθήσει συναυλία με Μελίνα Κανά, Ελέ-νη Τσαλιγοπούλου, Ν. Τουλιάτο, Παντελή Θαλασσινό.

Για να πούμε όλοι μαζί, -Όχι στην καταστροφή των χη-μικών όπλων της Συρίας στη Με-σόγειο-Όχι στην καταστροφική εξό-ρυξη χρυσού στις Σκουριές της Χαλκιδικής-Όχι στο νομοσχέδιο για τον Αι-γιαλό

Εναν χρόνο μετά τον αποκλει-σμό του Πολιτιστικού Κέντρου της οδού Ευελπίδων, οι κάτοικοι της περιοχής συνεχίζουν με την ίδια διάθεση την υπεράσπισή

του. Από τη Δευτέρα 7/7, έως και τη Δευτέρα 14/7 προγραμματί-ζουν θεατρικές παραστάσεις στο χώρο, ενώ την ημέρα εκδίκασης της υπόθεσης, 14/7, καλούν σε συγκέντρωση στο Ειρηνοδικείο της οδού Λουκάρεως, στις 9.00.

Εκδήλωση-συζήτηση της Κίνη-σης «Απελάστε το Ρατσισμό» στο Ηράκλειο, την Κυριακή 13/7, με θέμα «Η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη». Στο στέκι «ΚΙΡΜΙ-ΖΑ ΜΕΛΕΤΙΑ» στην πλατεία Ανα-λήψεως, στις 12.00.

Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά παλεύει για:

Επικοινωνήστε μαζί μας:•Α ΑΘΗΝΑΣ: 6957500105 •ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6986294964

•ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6942533310

•ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6972036692 •ΝΟΤΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6945754555

•ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 6948100218 •ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ: 6939014803

•ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6972878820 •ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: 6972814199

•ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: 6973235894 •ΚΡΗΤΗ: 6976332197

•ΚΥΚΛΑΔΕΣ: 6945077461 •ΚΥΠΡΟΣ: 0035-796554166

......................................... ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

Α΄ ΑΘΗΝΑΣ: Εξάρχεια 6977275054 Πλατεία Βικτωρίας 6907856793 Σεπόλια-Κολωνός 6973009630 Πετράλωνα-Θησείο 6974018716 Παγκράτι 6973344350 Γκύζη 6973005569 Αμπελόκηποι 6943043309

ΒΟΡΕΙΑ ΑΘΗΝΑ: Ν. Φιλαδέλφεια 6976394520 Ηράκλειο 6945498732 Ν. Ιωνία 6972036692 Μελίσσια-Πεντέλη 6974972217 Βριλήσσια 6948429227

ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: 1ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6984516774 2ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6932045320 3ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6982164101 Άγιοι Ανάργυροι 6998466952 Αιγάλεω 6986294964 Χαϊδάρι 6945542335

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: Βύρωνας 6972318747

Ζωγράφου 6937271330

ΝΟΤΙΑ ΑΘΗΝΑ: Γλυφάδα 6945754555 Άλιμος 6932566460Καλλιθέα 6972256055Ν. Σμύρνη 6972098143

ΠΕΙΡΑΙΑΣ: Νίκαια 6948418381Κορυδαλλός 6948100218 Κερατσίνι 6975847329 Σαλαμίνα 6973376378

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ: Λαυρεωτική 6939014803Βούλα-Βάρη-Βουλιαγμένη 6948o00171 Παιανία-Γλυκά Νερά 6974428095

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ:

Κέντρο 6976579448 5ο Δημοτικό Διαμέρισμα 6941457878 Νεάπολης-Συκεών 6942552216 Δέλτα (Σίνδος) 6946535858Χαλκηδόνα (Κουφάλια) 6984419742

ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: Πάτρα (Κέντρο) 6982605384Παραλία Πάτρας 6974977186

Αγ. Σοφία-Αγυιά 6943968839 Αγρίνιο 6974473540

ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΣΟΣ: Καλαμάτα 6936018810 Κορώνη 6932422501

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: Λοκρίδα (Αταλάντη) 6977096663 Λιβαδειά 6977684563 Φωκίδα (Άμφισσα-Ιτέα) 6973607585 Λαμία 6973344352

ΗΠΕΙΡΟΣ: Ιωάννινα 6945704488Πρέβεζα 6932567576

ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: Κοζάνη 6982831776 Εορδαία (Πτολεμαΐδα) 6972814199Φλώρινα 6944548787

ΘΡΑΚΗ: Κομοτηνή 6978032247

ΘΕΣΣΑΛΙΑ: Λάρισα 6978991247

ΚΡΗΤΗ: Ηράκλειο 6949895565 Αγ. Ιωάννης Ηρακλείου 6944916915 Ρέθυμνο 69799225065

ΚΥΚΛΑΔΕΣ: Σύρος 6945077461 Νάξος 6947619631

ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ: ΑΤΤΙΚΗ: Νοσοκομείο «Γεννηματάς» 6977072458 Νοσοκομείο «Αλεξάνδρα» 6946950764 Ασκληπιείο 6936604279 Νοσοκομείο Νίκαιας 6972910336 Ψ.Ν.Α. 6944417885 Νοσοκομείο «Σωτηρία» 6984067690Νοσοκομείο «Έλενα Βενιζέλου» 6909173945 ΟΑΕΕ 6974701829ΥΠΑΑΤ 6945754555Εκπαιδευτικοί Νότιας Αθήνας 6973223771 Χρηματοπιστωτικός-«Ενοικιαζόμενοι» ΕΤΕ 6976855566Αερομεταφορών 6982164101 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ 6973972804 Νοσοκομείο «Γεννηματάς» 6977029532 Εκπαιδευτικοί 6972167133

ΚΥΠΡΟΣ: 0035-796554166

ανάλυση • 11ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ9 Ιούλη 2014

Τ ο  εργοστάσιο  της  ΒΙΟΜΕ  (Βιομηχα-νική-Μεταλλευτική)  λειτουργεί  με  αυτο-διεύθυνση και πλήρη εργατικό έλεγχο εδώ και έναν χρόνο, τέσσερις μήνες και είκοσι εφτά μέρες. Μετά την αίτηση πτώχευσης που είχαν καταθέσει οι  ιδιοκτήτες και την εγκατάλειψη  του  εργοστασίου,  μια  μερί-δα εργαζομένων αποφάσισε να ξαναβάλει μπρος  τις  μηχανές  ζητώντας  την  ενεργή συμπαράσταση της κοινωνίας. Αυτό το δι-άστημα, οι εργαζόμενοι έρχονται και πάλι αντιμέτωποι με τα παλιά αφεντικά. Στις 8 Ιούλη, υπερασπίστηκαν το δικαίωμά τους στην εργασία στην αίθουσα του δικαστηρί-ου. Η απόφαση θα ανακοινωθεί σε 3 μήνες περίπου. Μένει να δούμε πόσο τυφλή θα είναι η Δικαιοσύνη και αυτήν τη φορά.

Της Κατερίνας Σεργίδου

Η  συζήτηση για την ανα-γκαιότητα των συνεταιρι-σμών και της αλληλέγγυ-

ας οικονομίας έχει ξαναφουντώσει στο φόντο της μεγάλης κρίσης. Στην Ελλάδα πολλά συνεταιριστι-κά εγχειρήματα, με κορυφαίο τη ΒΙΟΜΕ, αλλά και άλλα, όπως η «Εφημερίδα των Συντακτών», η ΕΡΤ open, προτείνονται ως ένας εναλλακτικός δρόμος εξόδου από την κρίση με τους «δικούς» μας όρους, πολλές φορές και ως κομ-μάτι μιας συνολικής ανασυγκρό-τησης της οικονομίας. Το ίδιο το παράδειγμα της Αργεντινής και κορυφαίων εχειρημάτων όπως το εργοστάσιο κεραμικών της Ζανόν αποδεικνύουν ότι τέτοια εγχειρήματα μπορούν να εμπνέ-ουν και να λειτουργούν ως φάρος για τους εργαζόμενους σε όλο τον πλανήτη. Ξεκινώντας όμως να μιλάμε για συνεταιριστικά εγ-χειρήματα χρειάζεται να κάνουμε μια διάκριση μεταξύ λογής λογής συνεταιριστικών επιχειρήσεων μι-κρότερων ή μεγαλύτερων και της συνεταιριστικής αυτοδιαχείρισης εργοστασίων. Στη μια περίπτωση στην πλειοψηφία τους οι συμμετέ-χοντες δεν δηλώνουν εργαζόμενοι αλλά συνιδιοκτήτες μιας επιχείρη-σης που αυτό που την κάνει συνε-ταιριστική είναι απλά και μόνο το συμμετοχικό κεφάλαιο και μια δια-δικασία «συνέλευσης» για τη λήψη των αποφάσεων και στην άλλη περίπτωση μιλάμε για εργαζόμε-νους που στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν παίρνουν στα χέρια τους ένα εργοστάσιο με τα μέσα παραγωγής και απαλλάσσονται μερικώς από τη μέχρι πρότινος εκμετάλλευσή τους. Σε κάθε περί-πτωση πάντως, οι εργαζόμενοι αν αντέξουν έρχονται πολύ γρήγορα αντιμέτωποι με τους σκληρούς νό-μους της καπιταλιστικής οικονο-μίας και αναγκάζονται να λειτουρ-γούν μέσα στα συγκεκριμένα όρια που αυτή θέτει.

Στην ιστορία του καπιταλισμού έχουν υπάρξει πολλές προσπάθει-ες από τη μεριά των εργατών να διευθύνουν από μόνοι τους τα ερ-γοστάσια και τις επιχειρήσεις στις οποίες δούλευαν. Αυτές οι κατα-

λήψεις αποκτούσαν ιδιαίτερη αξία όταν ήταν κομμάτι μιας μεγαλύτε-ρης κοινωνικής εξέγερσης ή επανά-στασης, από την Κομμούνα το 1871 και τα σοβιέτ του 1905 στη Ρωσία μέχρι την ίδια τη Ρώσικη Επανά-σταση του 1917, τις κολεκτίβες της Ισπανικής Επανάστασης μεταξύ 1936-39, τα cordonesindustriales στη Χιλή επί Αλιέντε και τα πειρά-ματα αυτοδιαχείρισης στην Πολω-νία το 1980-81.

Η αυτοδιεύθυνση των εργοστα-σίων είναι η πιο μεγάλη απόδειξη ότι οι εργαζόμενοι έχουν την ικα-νότητα να διοικούν ένα ολόκληρο εργοστάσιο, έναν χώρο δουλειάς αλλά και ολόκληρη την κοινωνία, και όχι απλώς να είναι εξαρτήματα μιας μεγάλης μηχανής. Όχι μόνο μπορούν να παράγουν τον πλούτο χωρίς να χρειάζονται τα αφεντικά, αλλά μπορούν επίσης να παίρνουν αποφάσεις, να κάνουν επιλογές, να διαχειρίζονται τα οικονομικά μιας επιχείρησης, ακόμα και να την καθιστούν «βιώσιμη και αντα-γωνιστική» με καπιταλιστικούς όρους, όπως έχουν αποδείξει με-γάλα συνεταιριστικά εργοστάσια. Για όλους αυτούς τους λόγους είναι θετικό να υπάρχουν συνεται-ριστικά εγχειρήματα και χρειάζεται να τα υπερασπίζουμε απέναντι σε οποιαδήποτε επίθεση.

Τα όρια των συνεταιρισμών Το πρόβλημα ξεκινάει από το γε-γονός ότι για ένα μέρος του κινή-ματος αρκεί απλώς οι εργαζόμενοι να ακολουθήσουν το παράδειγμα των αυτοδιαχειριζόμενων επιχει-ρήσεων, να πολλαπλασιαστούν αυτά τα εγχειρήματα και να μετα-σχηματιστεί τελικά η καπιταλιστι-κή οικονομία σε μια αλληλέγγυα και συνεταιριστική οικονομία. Πρόκειται για μια άποψη που ψά-χνει εύκολους δρόμους παράκαμ-ψης και αγνόησης του βασικού ζητήματος που είναι το «Ποιοι θα

έχουν την πραγματική εξουσία σε αυτό το σύστημα; Ποιοι αποφασί-ζουν;». Για παράδειγμα, οι εργαζό-μενοι της ΒΙΟΜΕ έχουν σίγουρα τη δυνατότητα να παίρνουν απο-φάσεις που αφορούν το εργοστά-σιό τους, όμως δεν μπορούν να πάρουν μέρος σε έναν οικονομικό σχεδιασμό που θα λαμβάνει υπό-ψη του τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας για τα προϊόντα που παράγουν. Οι τιμές, οι φόροι, η διακίνηση προϊόντων, η ζήτηση, είναι παράγοντες που ρυθμίζο-νται από άλλους και όχι από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν «πετυχημένα» συνεταιριστικά εγ-χειρήματα. Σημαίνει απλώς ότι η πλειοψηφία τους έχει αναγκαστεί να λειτουργήσει με καπιταλιστι-κούς όρους, όπως στην περίπτω-ση της μεγαλύτερης συνεταιρι-στικής επιχείρησης στον κόσμο, της ισπανικής Mondragon, που εδώ και χρόνια απασχολεί εργά-τες με χαμηλά μεροκάματα και συμβάσεις ορισμένου χρόνου για να μπορέσει να επιβιώσει. Στην περίπτωση που οι εργαζόμενοι αρνηθούν να λειτουργήσουν με αυτό τον τρόπο, τότε μοιραία θα οδηγηθούν στην πτώχευση.

Η Ρόζα Λούξεμπουργκ απαντά στον σοσιαλδημοκράτη Μπέρ-νσταϊν, που διακήρυττε τον ειρη-νικό μετασχηματισμό της κοινω-νίας μέσω των συνεταιρισμών, στο βιβλίο της «Μεταρρύθμιση ή Επανάσταση»:

«Όσον αφορά τους συνεταιρι-σμούς και κυρίως τους παραγωγι-κούς συνεταιρισμούς, αποτελούν σύμφωνα με την ίδια τους τη φύση κάτι το ερμαφρόδιτο μέσα στην καπιταλιστική οικονομία (...) Αλλά μέσα στην καπιταλιστική οικονο-μία η ανταλλαγή εξουσιάζει την παραγωγή και καθιστά εξαιτίας του συναγωνισμού την αδυσώ-πητη εκμετάλλευση, δηλαδή την ολοσχερή υποδούλωση της πα-

ραγωγής στα συμφέροντα του κε-φαλαίου, όρο απαραίτητο για την ύπαρξη της επιχείρησης. Το γεγο-νός αυτό εκδηλώνεται πρακτικά με την ανάγκη κάθε δυνατής εντατι-κοποίησης της εργασίας, παράτα-σης ή συντόμευσής της ανάλογα με την κατάσταση της αγοράς (...) Έτσι στον παραγωγικό συνεταιρι-σμό οι εργάτες αντιμετωπίζουν την αντιφατική ανάγκη να κυβερ-νιούνται με όλο τον αναγκαίο απο-λυταρχισμό, να παίζουν απέναντι του εαυτού τους το ρόλο του καπι-ταλιστή επιχειρηματία. Η αντίθεση αυτή καταστρέφει τον παραγωγικό συνεταιρισμό, που ή μεταβάλλε-ται σε καπιταλιστική επιχείρηση ή διαλύεται αν τα συμφέροντα των εργατών είναι ισχυρότερα».

Το πιο σύγχρονο παράδειγμα που επιβεβαιώνει αυτά που έγρα-φε η Ρόζα είναι η Αργεντινή. Μετά τη μεγάλη κρίση του 2001 και την εξέγερση, το κίνημα κατάληψης των εργοστασίων πήρε διαστά-σεις. Χιλιάδες καταλήψεις ξεπή-δησαν, με πιο γνωστή τη Ζανόν, που έχει μετονομαστεί πλέον σε FaSinPat (Fabrica Sin Patrones - Εργοστάσιο χωρίς αφεντικά). Οι δυσκολίες που προέκυψαν ήταν τεράστιες. Η χρηματοδότηση από τράπεζες στέρεψε, οι προμηθευ-τές δεν έκαναν πίστωση, τα δίκτυα διανομής έκαναν πόλεμο, σε πολ-λές περιπτώσεις οι επιχειρήσεις αναγκάστηκαν να ζητήσουν επι-δοτήσεις από το κράτος αποδεχό-μενες τους όρους του, ενώ για να διατηρηθεί η ανταγωνιστικότητα, οι εργαζόμενοι έπαιρναν χαμηλό-τερους μισθούς ακόμα και από τους εργαζόμενους των «κανονι-κών» εργοστασίων.

ΔυνατότηταΤα συνεταιριστικά εγχειρήματα δείχνουν ότι είναι εφικτός ένας άλλος τρόπος παραγωγής και οι-κονομίας, όπου οι εργαζόμενοι θα έχουν τον πρώτο λόγο στην

παραγωγική διαδικασία. Κάθε φορά που οι εργαζόμενοι επιλέ-γουν αυτόν το δρόμο, ανεξάρ-τητα από το πόσο συνειδητά το κάνουν, επιβεβαιώνεται αυτή η δυνατότητα. Η ίδια η διαδικασία δίνει τρομερή αυτοπεποίθηση σε όσους επιχειρούν να πάρουν την εργασία στα χέρια τους, δεί-χνοντας τι σημαίνει το ρητό του Μαρξ «Η απελευθέρωση της εργατικής τάξης είναι έργο της ίδιας». Όμως όσοι τέτοιοι συνε-ταιρισμοί και να υπάρξουν, δεν αρκούν για να αλλάξει συνολι-κά η κοινωνία. Όπως ο σοσια-λισμός δεν μπορεί να υπάρξει μόνο σε μία χώρα, έτσι και ένα ή και πολλά αυτοδιαχειριζόμε-να εργοστάσια δεν αποτελούν από μόνα τους μια σοσιαλιστική διαδικασία. Χρειάζονται συθέ-μελες αλλαγές στο σύνολο των θεσμών και των μηχανισμών του κράτους. Τα σχολεία, τα πανεπι-στήμια, τα δικαστήρια, τα νοσο-κομεία, τα ΜΜΕ να λειτουργούν προς όφελος όλης της κοινωνί-ας. Αλλά και στο εδώ και τώρα χρειάζεται οι συνεταιρισμοί να είναι συνδεδεμένοι με την κοι-νωνία, να αποτελούν κομμάτι ενός μεγαλύτερου λαϊκού κινή-ματος ανατροπής του συστή-ματος. Η αυτοδιαχείριση μπορεί να εξαπλωθεί και στα σχολεία, και στα νοσοκομεία, και σε επι-τροπές γειτονιάς, φτάνοντας μέχρι και την κεντρική εξουσία. Χρειαζόμαστε μια συνολική αυ-τοδιαχείριση της ζωής μας για να δώσουμε ακόμα μεγαλύτερο νόημα στο σύνθημα των εργα-τών της ΒΙΟΜΕ «Δεν μπορεί-τε εσείς; Μπορούμε εμείς». Σε αυτή τη μεγάλη πορεία για την αλλαγή της κοινωνίας χρειαζό-μαστε φάρους και χάρτες όπως η ΒΙΟΜΕ, για να βλέπουμε μέσα στα σκοτάδια και να μην ξεχνάμε το σχήμα που θα έχει η κοινωνία που οραματιζόμαστε.

Με αφορμή τη νέα επίθεση στη ΒΙΟΜΕ

Εργοστάσια χωρίς αφεντικά: Όρια και προοπτικές

«Οι τελευταίες εξελίξεις είναι ότι η ερ-γοδοσία, η οποία ήταν εξαφανισμένη εδώ και δυόμισι χρόνια εγκαταλείπο-ντας το εργοστάσιο και τους εργαζό-μενους απλήρωτους και η οποία μάλι-στα έχει καταδικαστεί στα δικαστήρια για τα χρέη της προς τους εργαζόμε-νους και προς το Δημόσιο, εμφανί-στηκε ξαφνικά και διεκδικεί μέσω μιας δικαστικής προσφυγής να διοριστεί ως διοικούσα επιτροπή στο εργοστά-σιο με δηλωμένο στόχο να το κηρύξει στην πτώχευση. Επομένως, στην ου-σία έχουμε μια προσπάθεια να πετα-χτούν έξω οι εργάτες από το εργοστά-σιο, να κλείσει οριστικά το εργοστάσιο και μέσα από τη διαδικασία της πτώ-χευσης να γλιτώσει ό,τι μπορεί (...)». «Όπως τίποτα άλλωστε στην κοινωνι-κή εξέλιξη δεν είναι εξασφαλισμένο,

έτσι και το κίνημα της αυτοδιαχείρισης δεν σημαίνει ότι νομοτελειακά οδηγεί στον διακηρυγμένο στόχο της απελευ-θέρωσης και της κατάργησης της εκ-μετάλλευσης και στη δημιουργία μιας άλλης κοινωνίας. Μπορεί να υπάρξουν και παραδείγματα όπως είπες και συ ανάλογα με τις συνθήκες, με τις ήττες, με τις αλλαγές των κοινωνικών συσχε-τισμών (...) Όμως οπωσδήποτε έχει μια άμεση μετασχηματιστική ισχύ με την έννοια ότι και οι εργαζόμενοι που εμπλέκονται σε αυτό και όσοι έρχονται σε επαφή με αυτά τα εγχειρήματα δο-κιμάζουν στην πράξη μια διαφορετική οργάνωση των σχέσεων παραγωγής και γενικότερα μια άλλου τύπου ορ-γάνωση των κοινωνικών σχέσεων που στηρίζεται σε αξίες αντιθετικές με τις αξίες του καπιταλισμού (...)».

Συνέντευξη με τον Κώστα Χαριτάκη,εργαζόμενο της ΒΙΟΜΕ και μέλος της πρωτοβουλίας αλληλεγγύης.

(Ολόκληρη η συνέντευξη στο rproject.gr)

12 • διεθνή ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ9 Ιούλη 2014

Του Πάνου Πέτρου

Τ α ξημερώματα της 1ης Ιούλη, ελάχιστες ώρες αφότου οι τρεις Ισραηλι-

νοί έφηβοι έποικοι είχαν βρεθεί νεκροί, η ισραηλινή αεροπορία έριχνε βόμβες σε δεκάδες σημεία σε όλη τη Λωρίδα της Γάζας.

Η συλλογική τιμωρία ενός ολό-κληρου πληθυσμού είχε αρχίσει πολύ νωρίτερα βέβαια. Από τις 12 Ιούνη, όταν εξαφανίστηκαν οι 3 νεαροί, ο ισραηλινός στρατός είχε επιβάλει πολιορκία σε δεκά-δες πόλεις, χωριά και στρατόπε-δα προσφύγων, είχε οργανώσει εισβολές σε εκατοντάδες σπίτια, καταστρέφοντάς τα συχνά, είχε συλλάβει δεκάδες Παλαιστίνιους, είχε σκοτώσει 5, ανάμεσά τους κι έναν έφηβο. Μαζί με τις στρατιω-τικές επιχειρήσεις είχαν ξεκινήσει και τα λιντσαρίσματα από εξαγρι-ωμένους εποίκους. Η μιντιακή καμπάνια «bring back our boys» («φέρτε πίσω τα αγόρια μας») ήταν περισσότερο ένα κάλεσμα σε πόλεμο και σε συλλογική τιμω-ρία του λαού της Παλαιστίνης.

Όταν βρέθηκαν τα πτώματα, η αντίδραση του Ισραήλ ήταν άμε-ση, κυνική και απολύτως αναμενό-μενη. Ο θάνατος των τριών εφή-βων αξιοποιήθηκε άμεσα στην ισραηλινή προπαγάνδα για να εμ-φανιστεί (για πολλοστή φορά) το Ισραήλ ως «αμυνόμενο».

ΥποκρισίαΟ θρήνος και η οργή για τους 3 νεκρούς εφήβους ξεχειλίζει από υποκρισία. «Καμία συγχώρεση για δολοφόνους παιδιών... Τώρα είναι ώρα για έργα, όχι για λόγια», δήλωσε ο Ισραηλινός υπουργός Οικονομικών. Μεγάλη κουβέντα από αξιωματούχο ενός κράτους που, σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές, δολοφονεί ένα Πα-λαιστίνιο παιδί ανά τρεις μέρες τα τελευταία 13 χρόνια. Ένα παιδί κάθε τρεις μέρες.

Ο Μπαράκ Ομπάμα επίσης δήλωσε το θρήνο του «ως πα-τέρας», για να του απαντή-σει ο Ali Abunimah στο σάιτ Electronicintifada πως δεν εξέφρα-σε το θρήνο του για κανένα από τα 1.400 νεκρά παιδιά Παλαιστινίων, ενώ ο Παλαιστίνιος ποιητής Remi Kanazi έγραψε εύστοχα: «Ως πα-τέρας, ο Μπαράκ Ομπάμα θρηνεί τους Ισραηλινούς εφήβους. Ως πρόεδρος, ο Μπαράκ Ομπάμα ανα-τινάζει εφήβους από το Πακιστάν, την Υεμένη, τη Σομαλία».

Πέρα από την υποκρισία και την αντιστροφή της πραγματι-κότητας, η δολοφονία των τριών εφήβων χρησιμοποιείται και για συγκεκριμένους στόχους: την επίθεση στη Χαμάς, την υπονό-μευση της πρόσφατης συμφωνί-ας Φατάχ-Χαμάς και την επέκτα-ση των εποικισμών.

Χωρίς κανένα αποδεικτικό στοι-χείο μέχρι σήμερα και ενώ ο εκπρό-σωπος της Χαμάς χαρακτήρισε τις κατηγορίες «ηλίθιες και αστήρι-κτες», ο Νετανιάχου από την πρώτη στιγμή έσπευσε να δηλώσει πως «η

Χαμάς είναι υπεύθυνη και η Χαμάς θα το πληρώσει». Τα ΜΜΕ παρε-μπιπτόντως υιοθέτησαν με άνεση την «πληροφορία».

Ο υφυπουργός Ασφάλειας δή-λωσε πως «αυτό το τραγικό τέλος θα είναι και το τέλος της Χαμάς. Πρέπει να καταστρέψουμε τη Χα-μάς... να ισοπεδώσουμε τα σπίτια των μαχητών της, να καταστρέ-ψουμε τον οπλισμό της, να στα-ματήσουμε όλα τα χρήματα που πηγαίνουν στη Χαμάς, άμεσα ή έμμεσα». Πέρα από το δικαίωμα της Χαμάς στην ένοπλη αντίστα-ση, είναι γνωστό από παλιότερες επιχειρήσεις του Ισραήλ πως η «καταστροφή της Χαμάς» σημαίνει «καταστροφή της Γάζας». Την ίδια στιγμή, Αμερικανοί αξιωματούχοι άρχισαν τις επικρίσεις για την ενό-τητα Χαμάς-Φατάχ και τις προτρο-πές να σπάσει αυτή η συμφωνία.

Όσον αφορά τους εποικισμούς, τόσο ο Νετανιάχου όσο και ο υπουργός Άμυνας δήλωσαν άμε-σα την πρόθεσή τους να δημιουρ-γηθούν καινούργιοι «προς τιμήν των τριών αγοριών», ενώ συνολι-κά στο σιωνιστικό κατεστημένο συζητείται η ανάγκη επέκτασής τους ως «μέτρο ασφαλείας». Αυ-τοί οι εποικισμοί, πέραν του ότι αρπάζουν παλαιστινιακή γη, είναι συχνά «εκπαιδευτήρια μίσους» για εφήβους όπως οι τρεις που σκο-τώθηκαν, τα οποία τροφοδοτούν ανεπίσημα «τάγματα εφόδου» που τρομοκρατούν τον παλαιστινιακό πληθυσμό καθημερινά.

Τέτοιες ομάδες ανθρώπων είναι που πρωταγωνιστούν σε αγριό-τητες όπως η πυρπόληση νεα-ρού Παλαιστινίου ή η επίθεση με

βόμβα σε σπίτι «υπόπτου» που παραλίγο να σκοτώσει βρέφος. Ωστόσο, στο φως έρχεται και η «επίσημη, κρατική» βιαιότητα του ισραηλινού στρατού, που συνεχί-ζει τις επιχειρήσεις του σε πόλεις και χωριά της Δυτικής Όχθης.

Τα προβλήματα του ΙσραήλΠρος το παρόν το Ισραήλ συνεχίζει τους βομβαρδισμούς, ενώ οι ένο-πλες οργανώσεις αντίστασης απα-ντούν με εκτοξεύσεις ρουκετών. Αλλά οι σκέψεις για χερσαία εισβο-λή παραμένουν μετέωρες και συ-ναντούν σοβαρές αντιστάσεις μέσα στην κυβέρνηση. Όχι, δεν απέκτη-σε μερίδα του σιωνιστικού πολιτι-κού κατεστημένου αντιπολεμική συνείδηση. Αλλά γνωρίζει πως το σιωνιστικό κράτος είναι σε δύσκο-λη θέση και έχει να συνυπολογίσει πολλούς παράγοντες. Με τα λόγια βετεράνου πολεμικού ανταποκριτή σε άρθρο του, «το Ισραήλ πρέπει να συντρίψει τη Χαμάς, αλλά πρέπει να το κάνει με σοφία».

Στο στρατιωτικό πεδίο, προη-γούμενες επιχειρήσεις έδειξαν πως η ένοπλη αντίσταση προσαρ-μόζεται και εξελίσσεται, καθιστώ-ντας πολύ δύσκολη την ήττα της. Το γόητρο του ισραηλινού στρα-τού δεν αντέχει πολλές ακόμα ει-σβολές που δεν θα επιτυγχάνουν τον διακηρυγμένο στόχο «συντρι-βής της Χαμάς».

Αυτό συνδυάζεται με τον –πολύ κρίσιμο– πολιτικό παράγοντα. Το Ισραήλ έχει ανάγκη τη «διεθνή νο-μιμοποίηση», γι’ αυτό και έχει ρίξει ιστορικά τόσο βάρος στην προπα-γανδιστική του μηχανή. Προηγού-

μενες στρατιωτικές επιχειρήσεις προκάλεσαν μεγάλη ζημιά στη δι-εθνή του εικόνα, καθώς η βιαιότη-τά τους έκανε σαφές ακόμα και σε ανθρώπους που ίσως κρατούν «ίσες αποστάσεις» ανάμεσα στις ρουκέ-τες της αντίστασης και τα βομβαρ-διστικά και τα τανκς του Ισραήλ πως οι εισβολές απλώς τιμωρούσαν έναν ολόκληρο λαό. Το διεθνές κί-νημα αλληλεγγύης στην Παλαιστί-νη έχει κάνει σημαντική δουλειά σε αυτό το κρίσιμο μέτωπο. Η ανάδει-ξη του διαρκούς εγκλήματος στη Γάζα, «τη μεγαλύτερη υπαίθρια φυλακή του πλανήτη», και οι προ-σπάθειες να σπάσει ο αποκλεισμός, οι κινητοποιήσεις στη διάρκεια προηγούμενων εισβολών, είναι πο-λύτιμες δράσεις, με αποτελέσματα που ίσως δεν είναι «χειροπιαστά» αλλά συμβάλλουν στον αγώνα των Παλαιστινίων. Πολύ σημαντικότερο ρόλο έχει παίξει το διεθνές κίνημα BDS (Μποϊκοτάζ-Απομόνωση-Κυ-ρώσεις), το οποίο πραγματικά έχει τρομοκρατήσει το Ισραήλ τα τελευ-ταία χρόνια, γιατί έχει τη δύναμη να το βλάψει, όπως έγινε στο παρελ-θόν με το Απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής. Το κίνημα διευρύνεται διαρκώς τα τελευταία χρόνια, με εντυπωσιακά παραδείγματα καλλι-τεχνών, ακαδημαϊκών ιδρυμάτων, συνδικάτων, και με πιο πρόσφατη την Πρεσβυτεριανή Εκκλησία των ΗΠΑ που ψήφισε να αποσύρει 21 εκατ. δολάρια από τρεις εταιρείες που κάνουν δουλειές σε ισραηλι-νούς εποικισμούς. Στην Ευρώπη, αρκετές εταιρείες διανομής τρο-φίμων αρχίζουν να αρνούνται να αγοράσουν ισραηλινά προϊόντα που παράγονται στα κατεχόμενα. Η μη-χανή «δημοσίων σχέσεων» του Ισ-

ραήλ έχει υποστεί σημαντικές ήττες στη μάχη της προπαγάνδας. Αυτό συγκρατεί συχνά τους σφαγείς του Νετανιάχου από νέες βάρβαρες επι-θέσεις. Σήμερα, αυτό τους συγκρα-τεί από το να εξαπολύσουν μια επί-θεση που θα καταγραφεί διεθνώς ως «συλλογική τιμωρία», κι ας απαι-τούν κάτι τέτοιο ανοιχτά οι ακραίοι σιωνιστές στους δρόμους.

Και φυσικά, όταν αναφερόμα-στε στη διεθνή αλληλεγγύη και τη δύναμή της, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε την άλλη κρίσιμη δύ-ναμη στον παλαιστινιακό αγώνα, τον «αραβικό δρόμο». Ιδιαίτερα στο σημερινό εκρηκτικό τοπίο, όπου ο αμερικανικός ιμπερια-λισμός και οι σύμμαχοί του δεν έχουν τη δύναμη που είχαν πα-λιότερα (βλ. και διπλανή σελίδα). Αυτό έχει υπόψη του ο Μπαράκ Ομπάμα όταν καλεί το Ισραήλ σε «αυτοσυγκράτηση» για να «μην αποσταθεροποιηθεί περισσότερο η περιοχή». Αυτό αφορά τη Συρία, το Ιράκ, την Ιορδανία, αλλά ίσως πολύ περισσότερο την Αίγυπτο.

Μια εισβολή που θα κλιμακώσει τη βαρβαρότητα στη Γάζα θα ασκή-σει τεράστια πίεση στον Σίσι, που επιχειρεί να εδραιώσει την εξουσία του. Καταρχάς να ξανανοίξει τα πε-ράσματα προς τη Γάζα που σφρά-γισε πρόσφατα. Επιπλέον, κομμάτι της δημαγωγίας του αποτέλεσε ο εθνικισμός, ο αντιαμερικανισμός και η επίκληση μιας «περήφανης, ισχυρής Αιγύπτου». Εμείς γνωρίζου-με πως είναι δημαγωγία, αλλά αν ο πόλεμος κλιμακωθεί, τα μάτια του αραβικού κόσμου θα στραφούν στον Σίσι. Και η επιλογή ανάμεσα στο να δράσει ενάντια στις επιθυμί-ες του Ισραήλ (και άρα των ΗΠΑ) ή να μην κάνει τίποτα για να βοηθήσει τους Παλαιστίνιους είναι μια επιλο-γή που ο Σίσι δεν θα ήθελε με τίποτα να κάνει σε αυτήν τη φάση.

Παλαιστινιακός ξεσηκωμόςΤο εκρηκτικό μείγμα συμπληρώ-νει ο ξεσηκωμός στην ίδια την Ιερουσαλήμ και σε άλλες πόλεις του Ισραήλ από τους παλαιστι-νιακούς πληθυσμούς που διεξά-γουν μια μικρή Ιντιφάντα εδώ και μέρες. Η εξέγερση των ίδιων των παλαιστινιακών μαζών έχει δείξει στο παρελθόν τη δυνατότητά της να προκαλέσει θετικά σοκ σε όλο τον αραβικό κόσμο αλλά και διε-θνώς.

Η Χαμάς ανακοίνωσε πως σε πε-ρίπτωση χερσαίας εισβολής «θα ανοίξει τις πύλες της κολάσεως» για το Ισραήλ. Είναι ένας πραγμα-τικός κίνδυνος για το σιωνιστικό κράτος-τρομοκράτη. Όμως δεν προέρχεται από τη Χαμάς, αλλά από το συνδυασμό όλων των πα-ραπάνω παραγόντων.

Οι Παλαιστίνιοι που εξεγείρο-νται, οι ένοπλες οργανώσεις που αμύνονται, οι αραβικές μάζες που παρακολουθούν με ένταση θα κάνουν το δικό τους μέρος. Όσο μας αφορά στο κίνημα αλληλεγ-γύης στη Δύση, έχουμε να παί-ξουμε το δικό μας ρόλο, ο οποίος δεν είναι ασήμαντος.

Η «συλλογική τιμωρία» της Παλαιστίνης

Με πρόφαση τους τρεις νεκρούς εποίκους, το Ισραήλ

Στην Ελλάδα οφείλουμε να σπάσουμε τη «στρατηγική συμμαχία» που οικοδομείται με το Ισραήλ, να παλέψουμε για κατάργηση κάθε δεσμού, στρατιωτικού, οικονομικού, διπλωματικού, με το κράτος-τρομοκράτη.

διεθνή • 13ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ9 Ιούλη 2014

Νίκη στη Νότια ΑφρικήΗ θρυλική απεργία των εργαζόμενων στα ορυχεία πλατί-νας της Νότιας Αφρικής έληξε έπειτα από 5 μήνες αφού κατέκτησε σημαντικές αυξήσεις για τα επόμενα τρία χρόνια, ιδιαίτερα για τους χαμηλόμισθους. Ήταν η πρώτη πανεθνική απεργία που οργάνωσε το νέο, ανεξάρτητο συνδικάτο AMCU. Το AMCU «γεννήθηκε» μέσα στην απεργία της Μαρικάνα, που έγινε σύμβολο για τους δεκάδες νεκρούς απεργούς από αστυνομικά πυρά, χτίστηκε μέσα από ένα κύμα «άγριων απεργιών» και κατόρθωσε να υποσκελίσει το φιλοκυβερνητικό συνδικάτο NUM σε επιρροή και να αναγνωριστεί και επίσημα. Η μάχη στα ορυχεία πλατίνας ήταν σημαντικό τεστ για το νέο μαχητικό συνδικάτο. Η εργοδοσία επέμεινε σε ένα σχέδιο εξουθένωσης των απεργών. Είχε αποθηκεύσει τεράστιες ποσότητες πλατίνας και υπολόγιζε πως στον έναν ή στους δύο μήνες απεργίας οι εργάτες θα λύγιζαν. Οι απεργοί άντεξαν παραπάνω από τις εταιρείες, που είδαν τα αποθέματά τους να εξαντλούνται, είχαν απώλειες πάνω από 1,5 δισ. ευρώ σε κέρδη και οδηγήθηκαν σε υποχώρηση. Η σημασία της μάχης ήταν τεράστια. Κρινόταν αν οι μαχητικές, ανυποχώρητες τακτικές αποδίδουν ή «θα καταστρέψουν τους εργάτες», όπως ισχυριζόταν η εργοδοσία. Γι’ αυτό και η νίκη του AMCU είναι σπουδαία. Πλέον 220.000 μέλη του συνδικάτου NUMSA ετοιμάζονται για απεργίες στην οικοδομή και τις αυτοκινη-τοβιομηχανίες διεκδικώντας 12% αυξήσεις. Όπως γράφει η ανακοίνωση για την απεργία, «το μάθημα της νίκης των μεταλ-λωρύχων είναι πως τα συνδικάτα πρέπει “να επιστρέψουν στα βασικά”, να αγωνιστούν για τα μέλη τους».

Απεργία στη ΒρετανίαΜια μεγάλη απεργία οργανώνεται στις 10 Ιούλη στη Βρετα-νία. Συνδικάτα που εκπροσωπούν 1,4 εκατομμύριο εργάτες ετοιμάζουν κοινή απεργιακή κινητοποίηση, ενώ ψηφοφορί-ες διεξάγονταν και σε άλλα συνδικάτα και χώρους δουλειάς (από εκπαιδευτικούς μέχρι πυροσβέστες, ως και εργαζόμε-νους σε κέτερινγκ) για να συμμετάσχουν στη συντονισμένη απεργία. Τα συνδικάτα ύστερα από χρόνια παγώματος μισθών αρνούνται τη φετινή προσφορά αυξήσεων 1%, αν και, όπως δηλώνουν πολλοί εργαζόμενοι και συνδικαλιστές, η απεργία αφορά πολύ περισσότερα, από τις εργασιακές συνθήκες ως το ρήμαγμα των κοινωνικών υπηρεσιών έπειτα από περικοπές δισεκατομμυρίων. Κοινές απεργιακές επιτρο-πές και συνελεύσεις γίνονται σε πολλούς χώρους δουλειάς, ξυπνώντας μνήμες από τον συντονισμένο απεργιακό αγώνα του 2011 γύρω από το συνταξιοδοτικό. Ωστόσο, τότε οι συνδικαλιστικές ηγεσίες «έθαψαν» την κινητοποίηση νωρίς, παρά τη μαζική διάθεση που είχε εκφράσει η βάση σε ψη-φοφορίες για κλιμάκωση και μαζική παρατεταμένη δράση. Πολλοί αγωνιστές των συνδικάτων θυμούνται αυτή την πικρή εμπειρία και πιέζουν για να διασφαλιστεί πως αυτήν τη φορά θα γίνουν πολύ περισσότερα από τις «κλασικές» συντε-ταγμένες 24ωρες κινητοποιήσεις χωρίς συνέχεια...

Βραζιλία: Κράτος «έκτακτης ανάγκης» Τα εύσημα στο βραζιλιάνικο κράτος έδωσε ο Ζεπ Μπλάτερ, πρόεδρος της FIFA, για την «επιτυχία» του Μουντιάλ. «Πού εί-ναι οι διαδηλωτές;» δήλωσε προκλητικά. Η δήλωση είναι προ-κλητική, αν γνωρίζει κανείς τι συμβαίνει στη Βραζιλία από την έναρξη του Μουντιάλ και μετά. Ο Givanildo Manoel da Silva, αγωνιστής της επαναστατικής Αριστεράς στο Σάο Πάουλο, έγραψε πρόσφατα: «Την 1η Ιούλη διεξαγόταν μια συζήτηση στην πλατεία Ρούζβελτ στο Σάο Πάουλο, με διανοούμενους, συνδικαλιστές, φοιτητές, αγωνιστές και μέλη των αυτόνομων κινημάτων, συμμετείχαν περίπου 500 άτομα. Η στρατιωτική αστυνομία του Σάο Πάουλο έστειλε 1.000 άντρες. Απείλησαν, έψαξαν, προκάλεσαν, συνέλαβαν και κατέστειλαν βίαια τους ανθρώπους που μαζεύτηκαν εκεί για να συζητήσουν για την κράτηση δύο συντρόφων. Η ηλιθιότητα της στρατιωτικής αστυνομίας με τις μεσαιωνικές πανοπλίες... έφτασε στο μάξι-μουμ της αλαζονείας όταν έριξαν δακρυγόνα στη συζήτηση και συνέλαβαν κάποιους από μας». Και αυτό είναι μόνο ένα περιστατικό, μικρό δείγμα όσων συμβαίνουν σε δρόμους, πλατείες, χώρους δουλειάς (και σπίτια ακτιβιστών...) στη Βραζιλία. «Εδώ στη Βραζιλία ζούμε μια δικτατορία!» καταλήγει ο Givanildo...

FIFA, Αλγερία, ΠαλαιστίνηΑλλά ο Ζεπ Μπλάτερ δεν ασχολείται με αυτά. Άλλωστε η FIFA είναι «ενάντια στη σύνδεση πολιτικής-ποδοσφαίρου». Γι’ αυτόν το λόγο εξετάζει να τιμωρήσει την αλγερινή ποδοσφαιρική ομοσπονδία, σε περίπτωση που οι παίκτες της Εθνικής Αλγερίας πράγματι δωρίσουν τα μουντιαλικά πριμ τους στο λαό της Γάζας...

Η κρίση στο Ιράκ και το «κουβάρι» της Μέσης Ανατολής

Ε νώ οι μάχες στο Ιράκ συνεχίζο-νται, οι γενικότερες εξελίξεις είναι καταιγιστικές: ολόκληρη

η περιοχή μπλέκεται σε ένα κουβάρι «παράλληλων συγκρούσεων», «ανίερων συμμαχιών» και συνολικότερων ανα-τροπών που μπορεί να αλλάξουν ριζικά το χάρτη.

Η ISIS (Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και το Λεβάντε ή Μεγάλη Συρία) μετονο-μάστηκε σε Ισλαμικό Κράτος και διακή-ρυξε την ίδρυση του «χαλιφάτου» στις περιοχές που ελέγχει και την ανακήρυ-ξη του ηγέτη της σε «χαλίφη όλων των μουσουλμάνων». Αν η κρίση δεν ήταν σοβαρή, η διακήρυξη του «χαλίφη» θα προκαλούσε γέλια. Τα πρώτα προβλή-ματα εμφανίστηκαν νωρίς, με σποραδι-κές συγκρούσεις ανάμεσα στο Ισλαμικό Κράτος και τις σουνιτικές και μπααθικές οργανώσεις που συμμάχησαν μαζί του στην αρχική επίθεση.

Ωστόσο, ο συμβολισμός της κίνησης έχει τη σημασία του. Το Ισλαμικό Κρά-τος διεκδικεί ανοιχτά την ηγεσία του «τζιχαντιστικού» χώρου (που θα σημά-νει πλούσιες χορηγίες αλλά και νέους μαχητές στις γραμμές του) προσφέρο-ντας «αποτελέσματα». Το γκρέμισμα των συνόρων Ιράκ-Συρίας από τους μαχητές της οργάνωσης αποτελεί ένα τεράστιο συμβολικό μήνυμα. Γι’ αυτό άλλωστε και έγινε με όρους καλογυ-ρισμένου διαφημιστικού σποτ από το Ισλαμικό Κράτος.

Είναι το «τέλος του Σάικς-Πικότ», της μυστικής συμφωνίας των ιμπεριαλιστι-κών κρατών, όταν οι δύο κρατικοί υπάλ-ληλοι με έναν χάρτη, έναν χάρακα και ένα μολύβι μοίρασαν αυθαίρετα την πε-ριοχή ανάμεσα στον γαλλικό και τον αγ-γλικό ιμπεριαλισμό. Θα ήταν πράγματι μια σπουδαία μέρα, αν το «γκρέμισμα» δεν γινόταν από μια αντιδραστική δύ-ναμη που θέλει να χτίσει νέα τείχη στη θέση των παλιών.

ΣυρίαΜια δεύτερη εξέλιξη αφορά το συρι-ακό μέτωπο, που πλέον οι τύχες του είναι στενά δεμένες με του ιρακινού. Με τα χρηματικά και πολεμικά λάφυρα από την ιρακινή εκστρατεία, το Ισλαμι-κό Κράτος οργάνωσε την αντεπίθεσή του ενάντια στους αντικαθεστωτικούς αντάρτες, στον συριακό «εμφύλιο μέσα στον εμφύλιο».

Αυτή η εξέλιξη ωστόσο δείχνει να αλ-λάζει τη «σχέση» των τζιχαντιστών με το καθεστώς Άσαντ. Μέχρι πρότινος ήταν κοινό μυστικό ότι ο κυβερνητικός στρα-τός της Συρίας χτυπούσε τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό ή τις «απελευθερω-μένες» πόλεις και άφηνε την ISIS στην ησυχία της. Το ίδιο άλλωστε έπραττε και η ίδια η ISIS, σε μια άτυπη «ανίερη συμμαχία» που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στον στραγγαλισμό των επαναστατικών δυνάμεων. Οι ραγδαίες εξελίξεις, όμως, ίσως οδηγήσουν σε σύγκρουση. Για πρώτη φορά ύστερα από πολλούς μήνες τα βομβαρδιστικά του Άσαντ επέλεξαν να χτυπήσουν και τη Ράκα, την «πρω-τεύουσα» των τζιχαντιστών. Επιπλέον, συριακά μαχητικά χτύπησαν θέσεις του Ισλαμικού Κράτους και στο ίδιο το Ιράκ.

Σίγουρα το συριακό καθεστώς ανησυ-χεί για την απότομη ενίσχυση των τζιχα-ντιστών. Ωστόσο, είναι και μια ευκαιρία

του Άσαντ να «προσφέρει υπηρεσίες» στις ΗΠΑ, προσδοκώντας να ενισχυ-θούν οι κύκλοι στη (διχασμένη από και-ρό) Ουάσινγκτον που ισχυρίζονται πως η παραμονή του Άσαντ στην εξουσία είναι το «μικρότερο κακό» για την αμερι-κανική πολιτική.

ΚούρδοιΗ κατάρρευση του κυβερνητικού στρα-τού στο δυτικό Ιράκ είχε και μια άλλη παράπλευρη εξέλιξη. Οι πεσμεργκά, οι κουρδικές πολιτοφυλακές, έσπευσαν να καλύψουν το κενό, καταλαμβάνο-ντας το Κιρκούκ. Οι τοπικές αρχές της αυτόνομης κουρδικής περιοχής συζη-τούν το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος για τη δημιουργία ανεξάρτητου κρά-τους. Σε συνδυασμό με την ντε φάκτο αυτονομία των Κούρδων της Συρίας, όλα τα ενδεχόμενα ανοίγουν και για το Κουρδικό ζήτημα.

Η παρουσία του Ισλαμικού Κράτους και η αδυναμία του ιρακινού στρατού προκα-λεί γενικευμένους κραδασμούς. Η Σα-ουδική Αραβία συγκεντρώνει το στρατό της στα σύνορα με το Ιράκ. Σε αντίθεση με αναλύσεις που μιλούν για ομοιογενές «σουνιτικό τόξο», η αλήθεια είναι πως για τους τζιχαντιστές αλλά και γενικότερα σουνιτικά ρεύματα του πολιτικού Ισλάμ, ο στρατηγικός στόχος είναι να «απελευ-θερωθούν» η Μέκκα και η Μεδίνα από τη σαουδαραβική βασιλική οικογένεια.

Η πιο «άβολη» σύμπλευση συμφερό-ντων είναι άλλη: η Ρωσία και το Ιράν στη-ρίζουν ενεργά την κυβέρνηση Μαλίκι, όπως και οι ΗΠΑ. Ρωσικά αεροπλάνα ήδη βρίσκονται στη Βαγδάτη για να χτυπή-σουν στόχους του Ισλαμικού Κράτους, ενώ στρατιωτικοί σύμβουλοι και επίλε-κτες δυνάμεις έχουν μεταφερθεί από την Τεχεράνη στο Ιράκ για να συνδράμουν την ιρακινή κυβέρνηση. Εκατοντάδες Αμερι-κανοί σύμβουλοι επίσης έχουν σπεύσει στη Βαγδάτη, πλοία του αμερικανικού στόλου μετακινούνται προς το Ιράκ, ενώ δεν αποκλείεται να δούμε και αμερικανι-κά μαχητικά να πετούν στο πλευρό των ρωσικών και των συριακών.

Το Ιράν προφανώς θα στηρίξει με κάθε μέσο το φιλικό καθεστώς της Βα-γδάτης. Η ρωσική βοήθεια εντάσσεται στην προσπάθεια του Πούτιν να διευρύ-νει τον διεθνή ρόλο της Ρωσίας. Σίγουρα η Μόσχα έχει τους δικούς της εσωτερι-κούς λόγους να φοβάται την ενίσχυ-ση του ισλαμικού φονταμενταλισμού. Όμως ισχύει και το γεγονός ότι μπροστά στην αμερικανική αμηχανία, η Μόσχα προσπαθεί να δείξει πως αποτελεί μια εναλλακτική «προστάτιδα δύναμη». Είναι χαρακτηριστικό πως σε αμερικα-νικούς δεξιούς κύκλους η εμφάνιση ρωσικών μαχητικών θεωρείται σχεδόν...

επίθεση στις ΗΠΑ, αντί για χείρα βοη-θείας σε έναν κοινό στόχο.

Το Πεντάγωνο έχει προβλήματα. Ο εμ-φύλιος στη Συρία, η σημερινή κρίση στο Ιράκ, το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, έχουν μπλέξει τον αμερικανικό ιμπερι-αλισμό σε μια κινούμενη άμμο. Οι ΗΠΑ θερίζουν ό,τι έσπειραν τα χρόνια των «σταυροφοριών» για τη «νέα Μέση Ανα-τολή» και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης και υποχώρησης της ηγεμονίας τους.

Κρίση ηγεμονίαςΜε το «σύνδρομο του Ιράκ» να κάνει δύ-σκολες νέες στρατιωτικές επεμβάσεις, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός επιχειρεί να διατηρήσει την επιρροή του μέσα από συμμάχους ή και «πληρεξούσιους». Αλλά η εύρεση «πρόθυμων συμμάχων» είχε πάντα να κάνει με την ισχύ του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Σήμερα, ανταγωνιστές και σύμμαχοι έχουν «δια-βάσει» το μήνυμα της αμερικανικής υποχώρησης και κινούνται πιο ανεξέ-λεγκτα, γι’ αυτό οι ΗΠΑ δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να βρουν αξιό-πιστους «δικούς τους ανθρώπους» σε πολλές χώρες, ενώ υποχρεώνονται να ισορροπούν συνεχώς ανάμεσα σε Ριάντ και Τεχεράνη.

Στο ίδιο το Ιράκ, το μέλλον θα κριθεί και από τις πολιτικές πρωτοβουλίες. Ο Μαλίκι έχει αποδυναμωθεί. Το αίτημα για μια κυβέρνηση περισσότερο «εθνι-κή» δεν έρχεται μόνο από τους σουνίτες και τους Κούρδους πολιτικούς, αλλά και από τον Αλ Σιστάνι, τον ισχυρό σιί-τη θρησκευτικό ηγέτη στο Ιράκ, ενώ ο Μοκτάντα Αλ Σαντρ μπορεί να στηρίζει την άμυνα της κυβέρνησης, αλλά κατα-κεραυνώνει τον Μαλίκι.

Αν δεν προκύψει νέα κυβέρνηση, η συνέχεια των επιχειρήσεων μπορεί να θεωρηθεί –όχι άδικα– «πόλεμος στους σουνίτες» από τμήματα του πληθυσμού και πιθανώς να καταλήξει σε ριζοσπα-στικοποίηση και ενίσχυση του Ισλαμι-κού Κράτους ή σε οριστική διάσπαση του Ιράκ.

Στο πολιτικό παιχνίδι για το σχηματι-σμό νέας κυβέρνησης θα ξεδιπλωθούν και οι προσπάθειες των ξένων δυνάμε-ων για ενίσχυση της επιρροής τους. Σε αυτό το παζάρι ίσως δούμε ακόμα ένα βήμα συνεννόησης ανάμεσα σε Ουά-σινγκτον και Τεχεράνη.

Ωστόσο, ο λαός του Ιράκ θα χρειαστεί να χτίσει τη δική του ενότητα και τη δική του λύση, ενάντια και σε ξένες επεμβά-σεις και στις σεχταριστικές δυνάμεις, όπως καλούν σε κοινή τους ανακοίνωση 6 επαναστατικές μαρξιστικές οργανώ-σεις από Αίγυπτο, Ιράκ, Μαρόκο, Συρία, Τυνησία, Λίβανο.

14 • νεολαία ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ9 Ιούλη 2014

Του Τάσου Φίντζου

Η  τεταμένη κατάσταση που είχε δημιουργηθεί στα δύο μεγαλύτερα πανεπιστήμια

της χώρας (ΕΚΠΑ, ΕΜΠ) φαίνεται να παίρνει διαφορετική τροπή σε κάθε ίδρυμα. Ο νέος υπουργός Παιδείας Λοβέρδος φέρνει ξανά στο προσκήνιο το ζήτημα των απο-λύσεων των διοικητικών, καθώς οι διαθεσιμότητές τους έληξαν και οι διοικητικοί προχώρησαν σε κινητο-ποιήσεις. Στο ΕΚΠΑ, ύστερα από μία εβδομάδα απεργίας και πρω-τοβουλίες της Συγκλήτου όπως το να δώσει συνέντευξη τύπου, αποφασίστηκε να παραταθεί η δι-

αθεσιμότητα μέχρι τον Σεπτέμβρη. Εξαίρεση σε όλη την καθοδική πο-ρεία στο ΕΚΠΑ αποτελεί η Ιατρική Σχολή, όπου οι διοικητικοί αποφά-σισαν την κατάληψή της για μία βδομάδα.

Στο ΕΜΠ τα πράγματα είναι δια-φορετικά. Το ίδρυμα δεν λειτουρ-γεί από τον Ιούνιο με απόφαση του πρύτανη. Αν και την τελευταία βδο-μάδα βγήκαν στον αστικό τύπο άρ-θρα που έλεγαν ότι το Πολυτεχνείο θα ανοίξει, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να μπορεί να συμβεί. Οι διοικητικοί θέλουν να συνεχίσουν τον αγώνα τους. Δυστυχώς, αποπροσανατο-λιστικό ρόλο στις κινητοποιήσεις

τους παίζουν οι διοικητικοί που εκ-φράζονται από το ΠΑΜΕ, οι οποίοι σαμποτάρουν τις κινητοποιήσεις με τη γνωστή δικαιολογία του «καθαρού πλαισίου». Δυστυχώς, η πλειοψηφία των φοιτητών ζητά να επιστρέψουν οι διοικητικοί στις δουλειές τους ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει το ίδρυμα, να μη χα-θεί το εξάμηνο και να μπορέσουν οι επί πτυχίω φοιτητές να δώσουν μαθήματα. Φυσικά υπάρχουν και οι φοιτητές της Αριστεράς οι οποίοι στηρίζουν τις κινητοποιήσεις, αλλά αδυνατούν να οργανώσουν με σο-βαρό τρόπο τη συμπαράσταση και να πείσουν τους υπόλοιπους φοι-

τητές ότι αξίζει τον κόπο να χάσουν κάποια μαθήματα. Το πιο ακραίο παράδειγμα είναι αυτό της Αρχιτε-κτονικής Αθήνας, όπου φοιτητές κατέβασαν πλαίσιο σε συνέλευση που έλεγε να χαθεί το εξάμηνο ως αντιεπιστημονικό, χωρίς όμως να λαμβάνουν υπόψη τους τις διεκδι-κήσεις των εργαζομένων με στόχο μόνο τις διακοπές.

Κατά τη γνώμη μας τα μέτρα αυτά οφείλουν να απαντηθούν από το φοιτητικό κίνημα. Αν και η εποχή δεν ευνοεί την οργανωμένη πάλη λόγω της θερινής ραστώνης, οι φοιτητές θα πρέπει να πάρουν πρωτοβουλίες και να ενώσουν

τον αγώνα των διοικητικών με τα τωρινά ανοικτά μέτωπα (ΔΕΗ - αιγιαλοί) σε μία ταξική βάση. Η δημιουργία επιτροπών φοιτητών-εργαζομένων καθώς και κοινών επιτροπών με τα άλλα κινήματα θα μπορούσε να παίξει έναν ρόλο δι-αύλου επικοινωνίας αλλά και έναν ρόλο οργανωτή ώστε όλα αυτά τα αντιδραστικά μέτρα να απαντη-θούν από τα κάτω με οργανωμένο αγώνα. Η Αριστερά επίσης θα πρέ-πει να δώσει πολιτική κάλυψη σε αυτόν τον αγώνα αλλά και να τον οργανώσει όσο καλύτερα μπορεί, θέτοντας ως αιχμή του δόρατος την πτώση της κυβέρνησης.

Του Νικόλα Κολυτά

Τ ο δημόσιο σχολείο για άλλη μια χρονιά είναι έρμαιο στις διαθέσεις της αγοράς. Με

την ψήφιση του νόμου 4186/13, από το «νέο λύκειο» της Διαμαντο-πούλου περνάμε στο ακόμα πιο «νέο λύκειο» της τράπεζας θεμά-των και της αυστηροποίησης των όρων προαγωγής στην επόμενη τάξη για τους μαθητές της Α’ Λυ-κείου. Οι μαθητές από την πρώτη τάξη του λυκείου εντάσσονται σε ένα εντατικοποιημένο πρόγραμ-μα σπουδών και αναλαμβάνουν το ρόλο πειραματόζωου. Πίσω απ’ όλα αυτά, βέβαια, κρύβεται η υπο-βάθμιση του δημόσιου σχολείου, η ανάδειξη της ιδιωτικής πρωτο-βουλίας στην εκπαίδευση και η συνειδητή εξόντωση των μαθητών που αρκεί για να τους μετατρέψει σε πειθαρχημένους και φοβισμέ-νους αυριανούς εργαζόμενους.

Τι είναι όμως η τράπεζα θεμάτων; Με το θεσμό της τράπεζας θεμά-των, στις εξετάσεις της Α’ Λυκείου το 50% των θεμάτων κληρώνεται από την τράπεζα, η οποία περιλαμ-βάνει μια συγκεκριμένη ύλη, και το υπόλοιπο 50% της εξέτασης ορίζε-ται από τους καθηγητές. Με αυτό τον τρόπο οι μαθητές ήδη από τα 16 τους καλούνται να προσαρμοστούν σε ένα ακόμη πιο εξετασιοκεντρικό και εξουθενωτικό εκπαιδευτικό σύ-στημα, που υπό το πρόσχημα της αντικειμενικής βαθμολόγησης και της ίσης αντιμετώπισης των μαθη-τών οξύνει τον ανταγωνισμό μετα-ξύ τους, καταργεί κάθε συλλογικό πνεύμα και τους υποδεικνύει τη «σημασία» του ατομικού δρόμου και της προσωπικής ανάδειξης. Οι μαθητές πρέπει από σήμερα να συνηθίζουν στην καταπιεστική εργασιακή ζωή του αύριο, ενώ οι καθηγητές χάνουν το δικαίωμα της αξιολόγησης των δυνατοτήτων της εκάστοτε τάξης και αναγκάζονται να προσαρμόσουν το μάθημά τους στην προκαθορισμένη ύλη. Εκτός, όμως, από την τράπεζα θεμάτων, αξιοσημείωτος είναι και ο νέος τρό-πος προαγωγής των μαθητών, που πλέον δεν απαιτείται ο μαθητής στις

γραπτές εξετάσεις να έχει μέσο όρο 9,9 σε όλα τα μαθήματα, αλλά σε κάθε μάθημα να έχει πιάσει συγκε-κριμένη βαθμολογία. Γίνεται φανε-ρό πως η εκπαιδευτική διαδικασία τον καιρό της κρίσης του συστήμα-τος μετατρέπεται πολύ εύκολα με έναν νόμο σε «καταναγκαστική ερ-γασία» τόσο για τους μαθητές όσο και για τους καθηγητές.

Τα αποτελέσματα του νέου αυ-τού θεσμού ήταν ολέθρια για τους μαθητές. Το 23,3% των μαθητών της Α’ Λυκείου πανελλαδικά έμεινε μετεξεταστέο, ενώ σε περιοχές της περιφέρειας σημειώθηκαν ακόμη μεγαλύτερα ποσοστά μετεξεταστέ-ων: Ζάκυνθος 46,4%, Ξάνθη 40,9%, Ρέθυμνο 38,2%, Β’ Κυκλάδων 36,1% κ.λπ. Η ταξικότητα της τράπεζας θεμάτων αναδεικνύεται και από το γεγονός ότι και σε εργατικές ή πιο φτωχές περιοχές μέσα στα αστικά κέντρα σημειώθηκαν υψηλά ποσο-στά μετεξεταστέων, π.χ. Άνω Λιόσια 32,7%, Α’ Αθήνας 30,6%. Είναι σαφές πως η τράπεζα θεμάτων είναι βού-τυρο στο ψωμί των φροντιστηρι-ούχων και των ιδιωτικών σχολείων. Το δημόσιο σχολείο, εκτός από τα κενά σε εκπαιδευτικούς, τις απο-λύσεις-διαθεσιμότητες εκπαιδευτι-κών, τις καταργήσεις και συγχωνεύ-σεις σχολικών μονάδων, το κλίμα τρομοκρατίας από την αξιολόγηση των καθηγητών και τις ελλείψεις σε υλικές υποδομές, τώρα δέχεται ένα ακόμη πλήγμα που έχει ως στόχο την περαιτέρω υποβάθμισή του.

Η ΟΛΜΕ σε συνέντευξη τύπου που παραχώρησε στις 3/7 ζήτησε

να επανέλθει άμεσα ο προηγού-μενος τρόπος προαγωγής των μα-θητών για την Α’ Λυκείου, να μη συνυπολογιστεί ο βαθμός της Α’ Λυκείου για την εισαγωγή στα πανε-πιστήμια, να καταργηθεί η τράπεζα θεμάτων και ο νόμος 4186/13 για το «νέο» λύκειο. Παράλληλα αναφέρ-θηκε στο γεγονός ότι η τράπεζα θε-μάτων σπρώχνει τους μαθητές είτε στα φροντιστήρια είτε στην άμεση επαγγελματική κατάρτιση και κατέ-κρινε την παντελή έλλειψη υποστη-ρικτικών δομών για τους μαθητές. Εκτός όμως από την ΟΛΜΕ, στο νέο σύστημα αντιδρούν στο σύ-νολό τους οι καθηγητές μέσα από τις ενώσεις τους, καταγγέλλοντας τις επιδιώξεις που κρύβονται πίσω από αυτό. Χαρακτηριστικό είναι το κείμενο της Ένωσης Φιλολόγων Νο-μού Ηρακλείου που αναφέρει ότι «πλέον γίνεται ολοφάνερη με τον πιο σαφή τρόπο ποια ήταν η στό-χευση του Νέου Λυκείου: η μεγάλη μαθητική διαρροή και ως εκ τούτου η συρρίκνωση του σχολείου. Αυτό σε συνδυασμό με τη συρρίκνωση και της Επαγγελματικής Εκπαίδευ-σης καταδεικνύει την πρόθεση να εκχωρηθεί το μεγαλύτερο μέρος της εκπαίδευσης και κατάρτισης των νέων σε ιδιωτικούς φορείς. Εφόσον μάλιστα τα αποτελέσματα των εξετάσεων συνδεθούν και με την αξιολόγηση της Σχολικής Μο-νάδας, αμέσως περνάμε στην κα-τηγοριοποίηση των σχολείων, των συναδέλφων και των μαθητών με τα ανάλογα αποτελέσματα για τον καθένα».

Τα πανεπιστήμια δίνουν τον δικό τους αγώναενάντια στα αντεργατικά μέτρα

Χιλιάδες παιδιά αποκλείονται από τη μόρφωση

Το Νέο Λύκειο είναι ίσως μία από τις χειρότερες μεταρρυθ-μίσεις των τελευταίων χρόνων, αφού αποκλείει ένα πολύ με-γάλο μέρος των μαθητών από τη γνώση. Ευτυχώς οι αντι-δράσεις έχουν ήδη αρχίσει να υπάρχουν, με τους μαθητές να έχουν οργανώσει τις πρώ-τες κινητοποιήσεις τους από τον Ιούνη κιόλας με τα σχολεία κλειστά, μέσω Διαδικτύου.

Η Έλενα Λεχρή-Κοτρώνη συ-νομίλησε με τη Γλαύκη, μαθή-τρια της Α’ Λυκείου, σχετικά με το νέο Λύκειο.

Η Γλαύκη απαντώντας στις ερωτήσεις μας είπε: «Αυτό που έντεχνα προσπαθεί να κάνει το νέο σύστημα είναι να χωρίσει τους μαθητές σε καλούς και κακούς (κακούς σύμφωνα πά-ντα με το υπουργείο), ωθώντας εκείνους που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στα ιδιωτικά φροντιστήρια και τα Τεχνικά-Επαγγελματικά Λύκεια. Είναι πολύ απλό, η οικονομική κρίση δείχνει ξεκάθαρα πως όλοι αυ-τοί οι πτυχιούχοι που βγαίνουν από τα ΑΕΙ της χώρας δεν μπο-ρούν να βρουν δουλειά. Αυτό που θέλουν είναι περισσότερα εργατικά χέρια, φθηνό εργατι-κό δυναμικό, χωρίς όμως να δί-νουν την επιλογή στους μαθη-τές. Η επιβολή μιας απόφασης δεν είναι ποτέ σωστή κίνηση».

Συνεχίζοντας την προσέγγι-σή της η Γλαύκη μάς είπε πως το νέο εκπαιδευτικό σύστημα κάθε άλλο παρά ουσιαστική εκπαίδευση και γνώση παρέ-χει, καθώς το μόνο που έχει καταφέρει είναι η δημιουργία άγχους και φόβου στους μαθη-

τές. «Όταν καλούμαστε να δια-βάσουμε έχοντας τεράστια ύλη και ο βαθμός είναι το μόνο που σκεφτόμαστε, το σίγουρο είναι πως απέχουμε από τη γνώση. Όσο για την τράπεζα θεμάτων, η φετινή εμπειρία έδειξε πως πρέπει να την αποσύρουν. Τα θέματα ήταν απαράδεκτα, με τεράστιες εκφωνήσεις και ανα-κρίβειες. Τέλος, όσον αφορά τα πεδία που θα μας εισαγάγουν στο πανεπιστήμιο, νομίζω πως είναι πολύ νωρίς να αποφασί-σουμε ποια είναι η σχολή που θέλουμε να ακολουθήσουμε, καθώς μας στερούν τη δυνατό-τητα επιλογής μετά τις πανελ-λήνιες εξετάσεις».

Είναι πλέον σαφές πως η εκ-παίδευση πλήττεται σοβαρά. Ο κίνδυνος ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης και παραγκωνι-σμού του δημόσιου χαρακτή-ρα της ολοένα και αυξάνεται. Σε αυτό λοιπόν το κρίσιμο ση-μείο, είναι καθήκον της Αριστε-ράς να συσπειρώσει τον κόσμο της εργασίας, τη νεολαία, γύρω από τα προβλήματα που πλήτ-τουν την παιδεία. Είναι αδήριτη ανάγκη να χτιστούν αντιστά-σεις και μέτωπα στο χώρο της παιδείας και είναι ακόμη μεγα-λύτερη ανάγκη η συμπόρευση του εργατικού και του μαθητι-κού κινήματος, που θα κατορ-θώσει να πλήξει τις πολιτικές της κυβέρνησης.

Όπως έλεγε και ένα μαθητικό πανό, οφείλουμε να παλέψου-με ενάντια στο νέο λύκειο της αμάθειας, ενάντια στις αντι-εκπαιδευτικές πολιτικές, ενά-ντια στους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση.

Το νέο λύκειο ταυτίζεται απόλυτα με τον νέο εργασιακό μεσαίωνα

«Να παλέψουμε ενάντια στις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές»

Συνέντευξη με μια μαθήτρια

μετανάστες • 15ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ9 Ιούλη 2014

Περίπου 2.500 άνθρωποι –μεταξύ αυτών και πολλοί με τη

φανέλα της ΑΕΚ– συγκεντρώθηκαν την περασμένη Πέμπτη

στην πλατεία Πατριάρχου στη Νέα Φιλαδέλφεια για να πουν

όχι στο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας-Αττικής (ΡΣΑ), όχι στο

ξεπούλημα των ελεύθερων χώρων, όχι στις εμπροσθοφυλακές

των επιχειρηματικών συμφερόντων, όχι στα φασιστικά χτυπή-

ματα σε εγχειρήματα αυτοδιαχείρισης. Ο Μελισσανίδης και οι

τραμπούκοι του δεν θα περάσουν!

N N N

Φωτογραφίες των ναζιστών της Χρυσής Αυγής με σβάστικες,

με τον Μουσολίνι, με οικογενειακούς ναζιστικούς χαιρετι-

σμούς, έβγαλε στη δημοσιότητα η «Εφημερίδα των Συντα-

κτών». Είναι που δεν είναι ναζί τα παιδιά...

N N N

Κυκλοφόρησε το τεύχος Ιουλίου του περιοδικού της Κίνησης

«Απελάστε το Ρατσισμό», με εξαιρετικά ενδιαφέροντα θέματα:

Από την άνοδο της ακροδεξιάς και των φασιστών στις ευρω-

εκλογές και την τρέχουσα δικαστική περιπέτεια της Χρυσής

Αυγής ως και επιχειρηματολογία για το αίτημα του αντιρα-

τσιστικού κινήματος περί νομιμοποίησης των μεταναστών.

Μεταξύ άλλων περιλαμβάνονται ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο

του Δημήτρη Χριστόπουλου για την ελληνική μεταναστευτική

πολιτική, μια συνέντευξη της Κωνσταντίνας Κούνεβα και ένα

οδοιπορικό σε καταυλισμό προσφύγων στα σύνορα Ιορδανίας-

Συρίας. Μην το χάσετε!

N N N

Το Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά πραγματοποίησε πριν

από λίγες μέρες τη γιορτή λήξης των μαθημάτων της χρονιάς

σε μια κατάμεστη αυλή του Γυμνασίου όπου στεγάζεται στο

Κερατσίνι. Εμείς από τη γιορτή αυτή κρατάμε την απαγγελία

του Γιασέρ του ποιήματος «Σώπα, μη μιλάς» του Αζίζ Νεσίν.

Μπράβο, παιδιά, πάντα τέτοια.

N N N

Υπέρ της ρατσιστικής πολιτικής της Γαλλίας αποφάσισε τελικά

το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο θέμα

της απαγόρευσης στη χώρα του ισλαμικού ενδύματος καθο-

λικής κάλυψης, απορρίπτοντας την προσφυγή μιας Γαλλίδας

μουσουλμάνας (από το 2011) η οποία διεκδικούσε το δικαίωμα

να φοράει νικάμπ και μπούρκα. Από τη δική μας πλευρά δεν

θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στις ρατσιστικές

απαγορεύσεις. Οι μουσουλμάνοι πρέπει να είναι ελεύθεροι να

έχουν όποια ενδυμασία θέλουν για να εκφράσουν την πίστη

τους. Το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης και ανεξιθρησκίας,

κατοχυρωμένο από τη Γαλλική Επανάσταση, πρέπει να είναι

αδιαπραγμάτευτο σε κάθε χώρα του κόσμου.

N N N

Προφανώς δεν προτείνουμε σε καμία γυναίκα να φορέσει

μπούρκα, και παλεύουμε για την απελευθέρωση των γυναι-

κών. Αλλά αυτό είναι υπόθεση αγώνα των ίδιων των γυναικών,

και όχι έργο κάποιων άλλων για λογαριασμό τους «από τα

πάνω». Οι καταπιεσμένοι απελευθερώνονται μέσα από τον

κοινό τους αγώνα με άλλους καταπιεσμένους, και όχι από

αυτόκλητους «σωτήρες», που στην πραγματικότητα είναι οι

βιαστές τους.

N N N

Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι συμμετείχαν στην Κωνσταντινού-

πολη στην πορεία που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του

φεστιβάλ υπερηφάνειας με αίτημα την κοινωνική αποδοχή

των ομοφυλόφιλων. Κατά τα άλλα, οι Τούρκοι είναι ισλαμιστές

και καθυστερημένοι...

Επιμέλεια: Έλενα Παπαγεωργίου

ΜΙΚΡΑ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ

Του Θανάση Κούρκουλα

Δ ιπλάσιος κόσμος από πέρυσι επισκέφθηκε το 18ο Αντιρατσι-στικό Φεστιβάλ της Αθήνας,

ενώ ξεπέρασε κάθε προηγούμενη χρο-νιά σε μέγεθος το 17ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης. Και τα δύο έγιναν το Παρασκευοσαββατοκύρια-κο 4, 5 και 6 Ιουλίου με καθοριστική τη συμμετοχή της νεολαίας που –παρά την ημιτελική φάση του Μουντιάλ της Βρα-ζιλίας– πλημμύρισε τους χώρους των συζητήσεων και των συναυλιών.

ΑντιφασισμόςΣτην Πανεπιστημιούπολη των Ιλισίων, η μεγάλη προσέλευση φάνηκε ήδη από την Παρασκευή, που οι επισκέπτες της πρώτης μέρας για πρώτη φορά έσπα-σαν το φράγμα των 10.000. Παρά την πληθώρα των 20 συνολικά συζητήσεων που γίνονταν ταυτόχρονα σε πολλά δια-φορετικά σημεία καθ’ όλη τη διάρκεια του τριημέρου, παντού υπήρχε πολύς κόσμος που εξέφρασε την αντίθεσή του στον θεσμικό ρατσισμό της κυβέρνησης και τη διάθεσή του να δράσει αντιφασι-στικά στις γειτονιές. Αυτό εκφράστηκε και από τις συμμετοχές ανθρώπων που δήλωναν ενδιαφέρον να ενταχθούν σε αντιρατσιστικές οργανώσεις, με πολλή κίνηση ιδιαίτερα στα τραπεζάκια της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό». Οι συζητήσεις που αφορούσαν τον φα-σισμό και την αντιμετώπισή του είχαν μεγάλη συμμετοχή και υψηλό επίπεδο προβληματισμού. Στη συζήτηση για την «Άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη», η παρουσία του αντιφασίστα συντρό-φου Ντμίτρι Κολέσνικ από την οργάνω-ση Bodotba της Ουκρανίας έδωσε το έναυσμα σε πολλούς αντιφασίστες να τοποθετηθούν απέναντι στη στήριξη της ΕΕ στις κυβερνήσεις των ολιγαρχών με συμμετοχή φασιστών σε κρίσιμες θέ-σεις της κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού, την ώρα που τα τάγματα εφόδου τους συμμετέχουν μαζί με τις κυβερνητικές στρατιωτικές δυνάμεις στον αιματηρό εμφύλιο στην ανατολή. Η συζήτηση για την «Αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής» στην Ελλάδα χαρακτη-ρίστηκε από την τοποθέτηση των ειση-γητών αλλά και της πλειονότητας των παρεμβάσεων πως δεν αρκεί η δικαστι-κή αντιμετώπιση, αλλά χρειάζεται ισχυ-ροποίηση και συντονισμός του αντιφα-

σιστικού κινήματος και της Αριστεράς. Αντίστοιχα στη Θεσσαλονίκη την τιμη-τική τους είχαν τα αντιφασιστικά πάνελ που αγκαλιάστηκαν από τον κόσμο, ανάμεσά τους αυτό της Κίνησης «Απε-λάστε το Ρατσισμό» της Θεσσαλονίκης. Σχεδόν σε όλα τα πάνελ κυριάρχησε η εκτίμηση πως για την περιθωριοποίηση του φασισμού καθοριστικό παράγοντα αποτελεί η ισχυροποίηση της ριζοσπα-στικής Αριστεράς με την περίπτωση της Ελλάδας και του ΣΥΡΙΖΑ να παίζει πιλο-τικό ρόλο για όλη την Ευρώπη. Όπως τη δεκαετία του ’30, το στοίχημα που παί-ζεται ξανά είναι αν η Αριστερά θα μπορέ-σει να εκφράσει τις ελπίδες του κόσμου της εργασίας για διέξοδο από την καπι-ταλιστική κρίση ή θα αποτύχει, δίνοντας χώρο στο φασισμό.

Αντιφασιστικός ΣεπτέμβρηςΌλη αυτή η συζήτηση δεν θα μπορούσε να μείνει χωρίς διά ταύτα για το επόμενο διάστημα. Έτσι, σε μια ιδιαίτερα μαζική συνέλευση στον αντιφασιστικό χώρο του φεστιβάλ της Αθήνας, δεκάδες συλ-λογικότητες από την Αθήνα και τον Πει-ραιά κατέληξαν σε ένα κοινό πρόγραμμα δράσεων και κινητοποιήσεων για τη νέα χρονιά. Ύστερα από πρόταση συλλογι-κοτήτων του Κερατσινίου και του Πε-ράματος, αποφασίστηκε ο επόμενος Σε-πτέμβρης –οπότε συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα– να είναι αντιφασιστικός μήνας σε όλη την Ελλάδα, με επίκεντρο των εκδηλώσεων και των κινητοποιήσεων το Κερατσίνι. Με εκδηλώσεις στις αυλές των σχολείων της περιοχής, μουσικές συναντήσεις, συζητήσεις και εκθέσεις αντιφασιστικής αφίσας. Με μια μεγάλη παναττική διαδήλωση την Πέμπτη 18 Σεπτέμβρη, που θα ξεκινήσει από το ση-μείο της δολοφονίας του Παύλου και θα δώσει το μήνυμα πως δεν ξεχνάμε αλλά συνεχίζουμε τον αγώνα για το τσάκισμα του φασισμού. Με μια μεγάλη συναυ-λία στο κέντρο της Αθήνας την επόμενη μέρα, Παρασκευή 19 Σεπτέμβρη, όπου οι φίλοι του Παύλου μαζί με πλήθος γνωστών καλλιτεχνών θα τραγουδή-σουν «ένα τραγούδι για τον Παύλο» και θα δηλώσουν μαζί με χιλιάδες ανθρώ-πους πως δεν θα περάσει ο φασισμός.

Επιπλέον στην Αντιφασιστική Συνέ-λευση στα Ιλίσια υιοθετήθηκε το Σάβ-βατο 8 Νοέμβρη ως ημερομηνία πανευ-

ρωπαϊκής κινητοποίησης ενάντια στο φασισμό. Μία μέρα πριν από τη μαύρη επέτειο της Νύχτας των Κρυστάλλων (9 Νοέμβρη), χιλιάδες άνθρωποι θα δια-δηλώσουν σε κάθε γωνιά της Ευρώπης με το σύνθημα «NO PASARAN». Πρό-κειται για μια απόφαση που προέκυψε από το διεθνές αντιφασιστικό τριήμερο του Αντιφασιστικού Συντονισμού στην Αθήνα, τον περασμένο Απρίλιο, όπου συμμετείχαν 32 συλλογικότητες του κινήματος και της Αριστεράς από 20 ευρωπαϊκές χώρες. Στην Ελλάδα, ο Αντι-φασιστικός Συντονισμός θα ξεκινήσει να οργανώνει τις κινητοποιήσεις της 8ης Νοέμβρη καλώντας συλλογικότητες και φορείς σε μια μεγάλη σύσκεψη στις 3 Σεπτέμβρη στην Αθήνα, απ’ όπου θα προκύψει το πλαίσιο και μια πλατιά ορ-γανωτική επιτροπή των κινητοποιήσεων της 8ης Νοέμβρη. Η φιλοδοξία είναι σε κάθε πόλη της Ελλάδας να υπάρχουν μεγάλες αντιφασιστικές διαδηλώσεις, εκδηλώσεις και συναυλίες, με τη συμ-μετοχή εκατοντάδων σωματείων, φο-ρέων, πρωτοβουλιών και κινήσεων που αξιολογούν την αντιφασιστική πάλη ως κατεπείγουσα προτεραιότητα.

8η Αντιρατσιστική ΓιορτήΣτο φεστιβάλ της Αθήνας κυκλοφόρη-σε για πρώτη φορά και η αφίσα της 8ης Αντιρατσιστικής Γιορτής του Κυριακά-τικου Σχολείου Μεταναστών και της Κί-νησης «Απελάστε το Ρατσισμό» που θα γίνει το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Σεπτέμβρη (27 & 28/9) στο Λόφο Κολω-νού. Χιλιάδες φυλλάδια μοιράστηκαν στους επισκέπτες, από τους οποίους πάρα πολλοί ήξεραν ήδη το γεγονός από προηγούμενες χρονιές. Ήδη από τα Ιλίσια κλείστηκαν οι πρώτες συμμετο-χές μεταναστευτικών οργανώσεων και συλλογικοτήτων, ενώ πολλοί άνθρωποι τόνισαν την ιδιαίτερη αξία της 8ης Γιορ-τής φέτος, στη γειτονιά που ο Κασιδιά-ρης κατέγραψε το υψηλότερο σκορ της Χρυσής Αυγής στο Δήμο της Αθήνας και οι φασίστες φιλοδοξούν να μετα-τρέψουν σε «προπύργιο». Σε συνέχεια των πολύ πετυχημένων αντιρατσιστικών φεστιβάλ και των κινητοποιήσεων που θα γίνουν γύρω από τις 18 Σεπτέμβρη για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η 8η Αντιρατσιστική Γιορτή στον Κολωνό φιλοδοξεί να αποτελέσει έναν ιδιαίτερα σημαντικό σταθμό για το αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα στην Ελλάδα.

Μεγάλη συμμετοχή στα αντιρατσιστικά φεστιβάλ

Του Αντώνη Καραβά, μέλους Γενικού Συμβουλίου ΑΔΕΔΥ

Έ  να μαζικό κίνημα αντίστα-σης και ανυπακοής ξεδι-πλώνεται σε όλο το Δημόσιο

ενάντια στην αξιολόγηση-σφαγείο. Βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη φάση της διαδικασίας που προβλέ-πει τη συμπλήρωση των ατομικών φύλλων αξιολόγησης στο διάστημα 1 με 15 Ιουλίου, για να ακολουθήσει η εισήγηση των προϊστάμενων από 16 μέχρι 28/7 και η τελική εισήγη-ση των Διευθύνσεων μέχρι τις 29 Αυγούστου. Το μπλοκάρισμα της διαδικασίας σε αυτήν τη φάση από τους εργαζόμενους και τα σωμα-τεία απειλεί να τινάξει την όλη διαδι-κασία στον αέρα και να καταργήσει το νόμο Μητσοτάκη στην πράξη.

ΑντίστασηΣτην πρώτη φάση, μαζικά οι χώροι του Δημοσίου απέρριπταν το νόμο στις γενικές συνελεύσεις, τα σωμα-τεία προχώρησαν σε συλλογή χιλιά-δων υπογραφών με πρωταγωνιστή το χώρο της υγείας όπου μαζεύτη-καν 20.000 υπογραφές και έγιναν δύο απεργιακά συλλαλητήρια, έγι-ναν παραστάσεις και καταλήψεις διοικήσεων υποχρεώνοντας τους διευθυντές και διοικητές να δηλώ-νουν ότι δεν θα προχωρήσουν τη διαδικασία, έγιναν δύο συσκέψεις σωματείων στην Αττική και πολλές συσκέψεις και συνελεύσεις στα νο-μαρχιακά τμήματα της ΑΔΕΔΥ.

Έτσι η κυβέρνηση υποχρεώθηκε να αναστείλει δύο φορές τη δια-δικασία και επιχείρησε να παρα-πλανήσει τους εργαζόμενους με εξαγγελίες περί δήθεν εξαίρεσης κάποιων κλάδων και μισθολογικού μπόνους για κάποιες κατηγορίες και να συσπειρώσει ένα «εκλεκτό» τμήμα της διοίκησης με το νέο νόμο για τους προϊστάμενους που θα διορίζονται με βάση την προφο-ρική συνέντευξη.

Σε αυτήν τη φάση πρωταγωνιστι-κό ρόλο έπαιξαν οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ, που πάλεψαν την πρόταση για απεργία-αποχή από το συγκε-κριμένο καθήκον για να υιοθετηθεί από την ΑΔΕΔΥ, αλλά κυρίως με τη δράση στη βάση με την καθημερινή παρουσία στις γενικές συνελεύσεις και τις συσκέψεις σωματείων στην Αττική και την περιφέρεια.

Η πρόταση και η δράση του ΜΕΤΑ πίεσαν τις υπόλοιπες παρατάξεις: Η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ υποχρεώθηκαν να ακολουθήσουν τη γραμμή της ΑΔΕΔΥ –αν και σε πολλές περιπτώ-σεις κυρίως κάποιων ομοσπονδιών αδράνησαν ή/και υπέσκαπταν την πρόταση για απεργία-αποχή. Το ΠΑΜΕ άλλαξε την αρχική γραμμή για βαθμολογία 10 σε όλους και οι συσπειρώσεις σταμάτησαν να υποτιμούν τη γραμμή για απεργία-αποχή και τη συλλογή υπογραφών με αποτέλεσμα η κοινή δράση στον έναν ή τον άλλο βαθμό να φέρνει σήμερα πραγματικά αποτελέσματα.

Οι εργαζόμενοι έχουν συνειδη-τοποιήσει ότι ο νόμος για την αξιο-λόγηση είναι προθάλαμος διαθεσι-μοτήτων και απολύσεων. Ο αγώνας των καθαριστριών και των διαθέ-σιμων είναι διαρκώς παρών για να υπενθυμίζει τις πραγματικές προ-θέσεις της κυβέρνησης. Οι εργαζό-μενοι συνειδητοποιούν επίσης ότι η «αξιολόγηση» θα συνδεθεί με την εφαρμογή του ατομικού μισθού και την κατάρρευση του εργατικού ει-σοδήματος, με την εντατικοποίηση και τον αυταρχισμό, με το κλείσιμο και την ιδιωτικοποίηση τμημάτων και υπηρεσιών του Δημοσίου.

Με τις μαζικές συνελεύσεις και τη συλλογή υπογραφών διαμορφώθη-κε μια πλατιά ενότητα των εργαζο-μένων με τη συντριπτική πλειοψη-φία των προϊστάμενων, ακόμα και πολλών διευθυντών, που δεσμεύτη-καν για τη μη εφαρμογή του νόμου.

Πράγματι, μπαίνοντας από την 1η του Ιούλη στη διαδικασία της αυ-

τοαξιολόγησης, ένα δεύτερο κύμα μαζικής δράσης και ανυπακοής είναι σε πλήρη εξέλιξη: Διοικητικά συμβούλια στους δήμους, διευθυ-ντές και προϊστάμενοι αρνούνται να προχωρήσουν τη διαδικασία. Τα σω-ματεία μαζί με τους εργαζόμενους καταλαμβάνουν τα γραφεία της δι-οίκησης και μπλοκάρουν τη διανομή των ατομικών φύλλων αξιολόγησης. Στους χώρους όπου μοιράζονται τα φύλλα αξιολόγησης τα σωματεία παρεμβαίνουν και οι εργαζόμενοι παραδίδουν τα φύλλα αξιολόγησης στο σωματείο ασυμπλήρωτα.

Η μάχη πρέπει να συνεχιστεί πα-ντού. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη ανακοινώ-σει ότι τα στελέχη, οι βουλευτές, οι αποσπασμένοι δημόσιοι υπάλληλοι και τα μέλη του δεν συμμετέχουν με οποιονδήποτε τρόπο στη μνημο-νιακή διαδικασία της δήθεν αξιολό-γησης. Οι εργαζόμενοι χρειάζεται να επιμείνουμε στη συλλογή των φύλ-λων αξιολόγησης με κινητοποιήσεις που θα αποφασίζουν οι γενικές συνε-λεύσεις. Να συμμετάσχουμε μαζικά στην απεργία της ΑΔΕΔΥ την Τετάρτη 9 Ιούλη και αμέσως να ακολουθήσει νέος γύρος συνελεύσεων που θα κα-θορίσει τη δράση στους χώρους μας αλλά και με αποφάσεις για άμεση απεργιακή απάντηση με κλιμάκωση των απεργιακών κινητοποιήσεων σε περίπτωση προσπάθειας ποινικοποί-ησης της απεργίας-αποχής.

ΝοσοκομείαΣτα νοσοκομεία πραγματοποιού-νται καταλήψεις και παρεμβάσεις

στις διοικήσεις που υποχρεώθηκαν μετά τη σύσκεψη με τους διοικη-τές που συγκάλεσε ο Βορίδης στις 30 Ιουνίου να προχωρήσουν στον επιμερισμό των ποσοστών και τη διανομή των φύλλων αξιολόγησης. Στο Κρατικό της Νίκαιας, το ΔΣ του νοσοκομείου πήρε απόφαση να μην προχωρήσει στη διαδικα-σία. Στο νοσοκομείο Αλεξάνδρα, με την πλήρη συστράτευση της νοσηλευτικής υπηρεσίας και από-φαση της Γενικής Συνέλευσης του Σωματείου τα φύλλα αξιολόγησης όλης της νοσηλευτικής υπηρεσίας (400!) κατατέθηκαν από τις προϊ-σταμένες των νοσηλευτικών τομέ-ων στο σωματείο ασυμπλήρωτα, σπάζοντας τον υπερβάλλοντα ζήλο που κάποιοι ανώτεροι διοικητικοί υπάλληλοι έδειξαν διανέμοντας τα φύλλα αξιολόγησης χωρίς εντολή της διοίκησης από τις 25/6.

Στον Ερυθρό, η διοίκηση μοίρα-σε τα φύλλα αξιολόγησης αλλά η πλειοψηφία ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ του σω-ματείου δεν έβαζε συνέλευση. Την επόμενη ημέρα έγινε περιοδεία για να μετατραπεί η συγκέντρωση των προϊσταμένων σε γενική συνέλευ-ση. Η προσέλευση ήταν μαζική και αποφασίστηκε ομόφωνα: παραλα-βή των φύλλων αξιολόγησης από το Γραφείο Προσωπικού στο οποίο το-ποθετούμε αντιπροσώπους από το ΔΣ και τη συνέλευση για να ενημε-ρώνουν τον κόσμο, συμπληρώνου-με μόνο το όνομά μας, το παραδί-δουμε στο σωματείο υπογράφοντας και παίρνοντας αποδεικτικό. Για τους αδειούχους παραλαμβάνουμε με εξουσιοδότηση που αναγράφει ότι καταθέτουμε το φ.α. στο σω-ματείο. Η ανταπόκριση ήταν εντυ-πωσιακή, από το μεσημέρι, μέσα σε λίγες ώρες τα είχαν καταθέσει 426 εργαζόμενοι από τους 616. Στο ΨΝΑ (Δαφνί), ύστερα από μαζική παρέμβαση στη διοίκηση τα φ.α. μεταφέρθηκαν στο σωματείο. Ο διευθυντής απείλησε τον πρόεδρο του σωματείου ότι θα κάνει ΕΔΕ και

θα καλέσει την αστυνομία για δή-θεν κλοπή δημόσιων εγγράφων. Στο ανοιχτό ΔΣ την επόμενη ημέρα το πρωί αποφασίστηκε ομόφωνα: Δεν παραδίδονται τα φ.α. στη διοίκηση, έκτακτη κινητοποίηση σε περίπτω-ση πειθαρχικών μέτρων, ενημέρωση των εργαζομένων ότι σε περίπτωση διανομής των φ.α. τα παραδίδουν στο σωματείο, περιοδεία για την ορ-γάνωση της συνέλευσης τη Δευτέρα 7/7 ώρα 9.30 με κάλεσμα τοπικών φορέων, σωματείων κ.λπ.

Δήμοι-υπουργείαΣτο υπουργείο Υγείας, αν και όλοι οι γενικοί διευθυντές υπέγραψαν το κείμενο συλλογής υπογραφών της ΑΔΕΔΥ ενάντια στην αξιολόγη-ση, μόνο ένας δεν έβγαλε απόφα-ση επιμερισμού των ποσοστών. Η διεύθυνση προσωπικού καλεί τους υπάλληλους να παραλάβουν ενυ-πόγραφα τα φύλλα αξιολόγησης και ως απάντηση ο σύλλογος εργα-ζομένων του υπουργείου πραγμα-τοποίησε γενική συνέλευση για εμ-ψύχωση των εργαζομένων ώστε να μη φοβηθούν, να παραδώσουν τα φύλλα στο σωματείο και να συμμε-τάσχουν στην απεργία της ΑΔΕΔΥ.

Στο ΥΠΑΑΤ (υπουργείο Γεωργί-ας), οι 5 από τους 6 γενικούς διευ-θυντές, ο γενικός γραμματέας και ο υπουργός δεν έδωσαν ποσοστά επιμερισμού για την αξιολόγηση. Τη Δευτέρα 30 Ιουνίου ο ενιαίος σύλλογος πραγματοποίησε στά-ση εργασίας και παράσταση στον υπουργό. Θα συμμετέχουν στην απεργία της 9/7 και θα ακολουθή-σει νέα συνέλευση πριν από τις 15/7, για να προγραμματιστεί η συνέχεια.

Στους δήμους, παρότι περίπου 200 δημοτικά συμβούλια έχουν πά-ρει απόφαση να μην εφαρμοστεί η αξιολόγηση, οι εργαζόμενοι δεν εφη-συχάζουν. Συνεχίζουν τη συλλογή υπογραφών, ενώ σε όσους δήμους έγινε επιμερισμός των ποσοστών θα οργανωθούν κινητοποιήσεις.

www.dea.org.grΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

9 Ιούλη 2014

Το μπλοκάρισμα της διαδικασίας σε αυτήν τη φάση απειλεί να καταργήσει το νόμο Μητσοτάκη στην πράξη

Κλιμακώνεται η συλλογική ανυπακοή στην αξιολόγηση-σφαγείο

για την ανατροπή του νόμου

Απεργία-αποχή, καταλήψεις

και απεργίες