7/21/2019 Γιαγια_Ραχηλ_Αουσβιτς.docx

http://slidepdf.com/reader/full/docx5695d1251a28ab9b029550c2 1/3

Πολυαγαπημένα μου εγγόνια,

Ήταν 15 Μαίου του ‘43 όταν έφυγε από τον σιδηροδρομικό σταθμό τη

!εσσαλονίκη το πρ"το #τρένο του θαν$του%, όπ& το αποκαλ" εγ",

κου'αλ"ντα στοι'αγμένου μέσα στα σαρ$ντα περίπου εμπορικ$

'αγόνια του ()*++ αλονικιο- .'ραίου) /ν$μεσ$ του κι εγ", κορίτσι

δεκατρι"ν ετ"ν τότε) 0εν μουν η μόνη όμ& από την οικογένεια) Μα2ί

μου 'ρισκόταν ο δ-στυο και πολυαγαπημένο μου πατέρα, ο

προππ$που σα)

 /ρικ$ μουν σετικ$ ρεμη αλλ$ ανυποίαστη) -τε που εία

καταλ$'ει τον λόγο που μα μ$2εαν και ο νου μου δεν είε π$ει καν

στο ότι καλπ$2αμε προ τον θ$νατο) 6$τι υποι$στηκα καθ"

προ&ρο-σα προ το τρένο κρατ"ντα το έρι του πατέρα μου, όταν

$κουσα τυαία δ-ο συμπατρι"τε μου να συ2ητο-ν π& οι 7ερμανοί

σκόπευαν να μα π$νε κ$που μακρι$, εκεί που θα μα κ$νουν δο-λου

του) 8ρόμα9α, δείλιασα) 8ο έρι μου είε αρίσει να τρέμει με τη

μεγ$λη, 2εστ ο-φτα του πατέρα μου) Μερικέ εικόνε που παραμένουν

2&ντανέ στη μνμη μου, είναι το α'$στακτο κλ$μα τ&ν μ&ρ"ν, οι'ρισιέ και το μαστίγ&μα από του 7ερμανο- σε αυτο- που δείλια2αν

να μπουν με το #τρένο του θαν$του%) :εκίνησε λοιπόν την μακρι$

πορεία του) τη δι$ρκεια τη διαδρομ, ο πατέρα μου προσπαθο-σε να

μου δίνει κουρ$γιο και με κρατο-σε σφιτ$ στην αγκαλι$ του, όπου εγ"

έτρεμα ολόκληρη) 6ατ$λα'ε π& μουν τρομαγμένη, με κοίτα9ε και μου

είπε προσπαθ"ντα να φαίνεται ρεμο; #Μόλι θα φτ$σουμε εκεί που

μα π$νε οι να2ί, υπ$ρει μεγ$λη πιθανότητα να &ριστο-ν οι δρόμοι

μα για π$ντα) !έλ& να είσαι γενναία και να κ$νει το παν για να

επι'ι"σει) <α συνείσει τη 2& σου, να μην κοιτ$9ει πίσ&, να τα

αφσει όλα αυτ$ να φ-γουν) <α συνείσει μικρ μου, να

συνείσει)))%) 8ι να= λεγα> 0εν 9ερα) 8ον αγκ$λιασα κλαίγοντα ?

ίσ& και για τελευταία φορ$) /ν θέλετε να 9έρετε παιδ$κια μου, ακόμα

και τ"ρα όταν κλείν& τα μ$τια μου, με κυνηγο-ν οι τρομερέ εκείνεεικόνε όπου μητέρε και παιδι$ κλαίγαν, $λλοι αγκαλι$2ονταν

7/21/2019 Γιαγια_Ραχηλ_Αουσβιτς.docx

http://slidepdf.com/reader/full/docx5695d1251a28ab9b029550c2 2/3

-νοντα δ$κρυα, εν" οι πιο -ραιμοι προσπαθο-σαν μ$ταια να του

ημεμσουν) 6ανεί δεν 9ερε που μα πγαιναν, ο-τε τι θα απογίνουμε)

@λα 9εκαθ$ρισαν μόλι φτ$σαμε στο Aουσ'ιτ τη Πολ&νία) Με

σκληρό και υρό π$ντα 'λέμμα οι 7ερμανοί μα έ'γαλαν με φ&νέ και

σπρ&9ιέ και μα έ'αλαν σε μια σειρ$) 0εν $φησα στιγμ το έρι του

πατέρα μου) 6αθ" προ&ρο-σαμε, οι να2ί μα τρ$'η9αν για να μα

&ρίσουν) .γ" όμ& αρνιόμουν να τον αφσ& όπ& κι εκείνο εμένα,

μέρι που ένα μου δίνει μία στο έρι με το μαστίγιο) -ρλια9α και

έπεσα λυπόθυμη απ=το σοκ και τον πόνο) Bνα σκοτ$δι πλημμ-ρισε την

υ μου) /πό τότε δεν 9αναείδα τον πατέρα μου, ο-τε 9έρ& τι απέγινε)

8ο μόνο που 9έρ& είναι π& δε 2ει πια) 6$ποια στιγμ 9-πνησα) Μόλι

$νοι9α τα μ$τια μου συνειδητοποίησα με απόγν&ση π& καθόμουν π$ν&

σε ένα σκληρό 9-λο και δίπλα μου 'ρισκόταν ένα γέροντα που μου

έκανε αέρα) Ήταν σοφό $νθρ&πο) Με ρ"τησε από που ερόμουν και

που ταν η οικογένει$ μου) 8ου ε9γησα όλα όσα είαν συμ'εί κι εκείνο

μου είπε; #C 2& παιδί μου, συν$ μα δοκιμ$2ει σκληρ$ και μα

στέλνει πολλ$ $σημα πρ$γματα) @μ&, πρέπει να στεκόμαστε όρθιοι,

να προσπαθο-με να τα 9επερν$με και να συνεί2ουμε)% Dρισκόμουν

μέσα σε ένα μεγ$λο στρατόπεδο, περιφραγμένο με αγκαθ&τό

συρματόπλεγμα) Παντο- υπραν 7ερμανοί στρατι"τε με σκυλι$

μεγ$λα και $γρια) Eιλι$δε αιμ$λ&τοι .'ραίοι, $νδρε, γυναίκε και

παιδι$ σε $θλια κατ$σταση, ρακένδυτοι, φο'ισμένοι, οδηγο-νταν σαν

τα 2"α σε δι$φορα κτίρια)

ι 7ερμανοί "ρι2αν σε δ-ο ομ$δε του αιμαλ"του) ε αυτο- που

ταν νέοι και δυνατοί, που πγαιναν σε καταναγκαστικ$ έργα και σε

αυτο- που ταν γέροι και αδ-ναμοι, που όλοι 9εραν ποια θα ταν η

μοίρα του) ι δμιοί μα του πγαιναν τ$α για απολ-μανση στα

ντου2, όπου ένα δηλητηρι"δε αέριο του αφ$νι2ε σε λίγα λεπτ$) 8α

πτ"ματα στοι'$2ονταν σε 'ουν$, αλλ$ οι περισσότεροι δεν τα 'λέπαμε

γιατί τα έκαιγαν σε κρεματόρια) Μια φριτ μυρ&δι$ υπρε παντο- και

7/21/2019 Γιαγια_Ραχηλ_Αουσβιτς.docx

http://slidepdf.com/reader/full/docx5695d1251a28ab9b029550c2 3/3

πυκνό καπνό δε σταματο-σε να 'γαίνει από τι καμιν$δε του

 Aουσ'ιτ)

7ια καλ μου τ-η, ο γέροντα φ-λακα F $γγελο μου, είε γλιτ"σει

την τρομερ αυτ τ-η τ&ν συμπατρι&τ"ν μου) Μιλο-σε καλ$

γερμανικ$ και τα τέρατα θε"ρησαν ότι του ταν πιο ρσιμο

2&ντανό) /υτό με κρ$τησε για 'οηθό του, μια και μιλο-σα κι εγ"

γερμανικ$) Πέρασαν αρκετοί φριτοί μνε Fο-τε που κατ$λα'α πόσοι?

όπου κ$θε μέρα 9υπνο-σα &ρί να γν&ρί2& αν θα ταν η τελευταία) !α

σα φανεί περίεργο, αλλ$ ακόμη κι αυτό γίνεται κ$ποτε ρουτίνα) 8ο

συνηθί2ει κανεί και 2ει σαν υπν&τισμένο)

Gσπου, μια μέρα 9αφνικ$ που 9υπνσαμε, το στρατόπεδο το 'ρκαμε

αδειανόH πόλεμο είε τ$α τελει"σει> .ίαμε σ&θεί> αν να 'γκαμε

από το λθαργο 9αφνικ$, γέμισε η υ μου ελπίδα) Iίγο αργότερα,

κ$ποιοι $λλοι στρατι"τε, που μιλο-σαν μια $λλη γλ"σσα έφτασαν

αν$μεσ$ μα) 0εν πίστευαν στα μ$τια του αυτ$ που έ'λεπανH !$νατο

παντο-H .ίαμε όμ& σ&θείH

Πέρασαν κιόλα J+ ρόνια από τότε) 8ο συναίσθημα του τρόμου και τη

συντρι' παραμένει το ίδιο στη γέρικη πια υ μου, σαν να μην

πέρασε ο-τε μια μέρα) κέφτομαι ότι πέφτει μεγ$λη ευθ-νη στι πλ$τε

σα παιδι$ μουH Πρέπει να παλαίετε, να φροντίσετε να μην 9ανασυμ'εί

ποτέ το Aουσ'ιτ 9αν$) α θυμί2& τα λόγια ενό $λλου σοφο- γέροντα;

#7ίνε εσ- η αλλαγ που θέλει να δει στον κόσμο% K7κ$ντιL)

Με πολλή αγάπη,

Η γιαγιά σας Ραχήλ.