Σχέση γονέα-παιδιού

ΟΜΑΔΑ ΄Δ ΚΑΝΤΑΡΑΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

ΓΚΟΥΝΤΙΝΤΑ ΔΗΜΗΤΡΑ ΒΑΡΔΑΛΗ ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΚΑΛΦΑΓΙΑΝΝΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΓΚΟΥΤΡΙΔΗΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Η ομάδα μας ασχολήθηκε με τις σχέσεις μεταξύ γονέων και παιδιων και πως εξελίχθηκε στο πέρασμα των χρόνων.Για το θέμα αυτό αντλήσαμε πληροφορίες από αποσπάσματα λογοτεχνικών κειμένων, τα οποία ήταν: «Της νύφης που κακοπάθησε», «Τα ψάθινα καπέλα», «Οι πρώτες ενθυμήσεις» και «Γιατί σκότωσα την καλύτερη μου φίλη».Αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με το θέμα αυτό γιατί μας ενδιέφερε να μάθουμε για τους διάφορους τύπους οικογενειών και γιατί πιστεύουμε ότι είναι ένα θέμα που μας αφορά άμεσα.

ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ 1) Διαβάζει ο καθένας ξεχωριστά το κείμενο. 2) Διαβάζουμε τις ερωτήσεις και δίνει ο καθένας την δική του απάντηση σε μορφή σημειώσεων σε κάθε μία από αυτές . 3)Το κάθε μέλος λέει τις απαντήσεις που έγραψε και τις συζητάμε .

4) Τέλος, κρατάμε τα πιο σωστά στοιχεία και διαμορφώνουμε την απάντηση.

Της νύφης που κακοπάθησε Το δημοτικό τραγούδι «της νύφης που κακοπάθησε» ανήκει στις παραλογές και εξιστορεί μια οικογενειακή ιστορία με πολλά δραματικά στοιχεία.Συγκεκριμένα μιλάει για μια κοπέλα,την Ελένη,η οποία αφήνει τους γονείς της και φεύγει στα ξένα για να παντρευτεί,αλλά τελικά αυτή και ο άντρας της χάνουν την περιουσία τους και η ίδια αποφασίζει να γυρίσει πίσω στους γονείς της.Στο τραγούδι αυτό,η σχέση γονέα-παιδιού φαίνεται καθαρά σε δύο σημεία.Το ένα είναι στην αρχή,όταν γίνεται αναφορά στην προίκα της Ελένης,η οποία αποτελείται από αρματωμένα πλοία,που της έδωσε ο πατέρας της,φορτωμένα καράβια από τα αδέρφια της και από δέκα χιλιάδες και ένα χρυσό θρονί και μήλο,που της έδωσε η μητέρα της. Βλέπουμε όμως,ότι για την ίδια την Ελένη,όχι τόσο τα δώρα του πατέρα της,αλλά της μητέρας της είναι πιο σημαντικά,καθώς έχουν συναισθηματική αξία και δείχνουν το πόσο δεμένη ήταν μαζί της.Το δεύτερο σημείο είναι στο τέλος,όταν η Ελένη γυρίζει σπίτι της και ζητάει δουλειά,χωρίς να αποκαλύψει την αληθινή της ταυτότητα.Βλέπουμε την αγάπη που της είχε η μητέρα της,η οπία υποψιάζεται και δεν παύει να ελπίζει ότι αύτη είναι η κόρη της.Για να μάθει την αλήθεια,της δίνει δουλειά στον αργαλειό και κρύβεται πίσω από μια πόρτα για να

κρυφακούσει.Έτσι ακούει την Ελένη να διηγείται την ιστορία της ζωής της και καταλαβαίνοντας ότι είναι η κόρη της τρέχει συγκινημένη να την αγκαλιάσει.

Τα ψάθινα καπέλα Το διήγημα αυτό,της Μαργαρίτας Λυμπεράκη,μιλάει για την έφηβη

Κατερίνα,η οποία είναι και η αφηγήτρια,αλλά και για τη ζωή της οικογένειας της μετά τον χωρισμό των γονιών της.Απο το απόσπασμα που μελετήσαμε καταλάβαμε ότι η συγγραφέας εστιάζει κυρίως στη σχέση που είχε η Κατερίνα με τη μητέρα της.Αυτή η σχέση φαίνεται έντονα μέσα στο κείμενο.Αρχικά,από τη πλευρά της,η μητέρα αν και αγαπάει τη κόρη της,βρίσκεται σε μια δύσκολη φάση της ζωής της,λόγω του χωρισμού της,με αποτέλεσμα να μην της το δείχνει και να την παραμέλει.Από την άλλη,η Κατερίνα αισθάνεται παραμελημένη,επειδή πιστεύει ότι η μητέρα της δε την αγαπάει.Ζητάει απεγνωσμένα την προσοχή της και κάποιες φορές φτάνει σε υπερβολές για να την αποκτήσει,όπως να εύχεται να αρρωστήσει. Γενικά,θα χαρακτηρίζαμε τη σχέση τους,ως μία σχέση μη αλληλοκατανόησης,αφού η μία δεν καταλαβαίνει τη θέση και τις ανάγκες της άλλης. Επιπλέον,έχουν και μία σχέση αντιπαλότητας,καθώς η μία προσπαθέι να προκαλέσει το θυμό της άλλης.Στην περίπτωση της μητέρας αυτό σημβαίνει,διότι δε βρίσκεται σε καλή ψυχική κατάσταση και συχνά δρά ασυνείδητα,ενώ η Κατερίνα θέλει απλά την προσοχή της.Τέλος, διακρίνουμε ότι υπάρχει και μία σχέση εξάρτησης από την πλευρά της Κατερίνας,γιατί η ψυχική της κατάσταση επηρρεάζεται στο έπακρο από τη συμπεριφορά της μητέρα της.

Οι πρώτες ενθυμήσεις Το βιβλίο αυτό αποτελεί την αυτοβιογραφία της

Πηνελόπη Δέλτα.Σ’αυτό η Πηνελόπη μας μιλάει για τη ζωή της και τα παιδικά της χρόνια,κατά τη διάρκεια των οποίων μας παρουσιάζει τη σχέση που είχε με τους γονείς της. Όπως μας λέει η ίδια,η συμπεριφορά των γονιών της απέναντι σ’αυτή και τα αδέρφια της ήταν ψυχρή και τυπική,με αποτέλεσμα να τους έχει στο νου της ως μακρινές και απόμακρες θεότητες.Από τη μία,ο πατέρας αν και ήταν «χαρακτήρας»,σύμφωνα με την ίδια,αντιμετώπιζε την Πηνελόπη με πολύ σκληρό και βίαιο τρόπο.Παρ’όλα αυτά,τον αγαπούσε με πάθος μέχρι το θάνατό του,ο οποίος της προξένησε μεγάλη στανεχώρια.Από την άλλη,όσον αφορά τη μητέρα της,η Πηνελόπη και τα αδέρφια της,την φοβόντουσαν περισσότερο από τον πατέρα,γιατί τον περισσότερο χρόνο της τον περνούσε στο σπίτι με τα παιδιά και έτσι τα τιμωρούσε συχνότερα.Ωστόσο,όπως και τον πατέρα της,λάτρευε τη μητέρα της με έναν αρρωστημένο τρόπο.

Γιατί σκότωσα την καλύτερη μου φίλη Η Αμάντα Μιχαλοπούλου στο μυθιστόρημα της «Γιατί σκότωσα την καλύτερη μου

φίλη»,αφηγείται την ιστορία δύο μικρών κοριτσιών,της Μαρίας και της Άννας,αλλά και την φιλία που αναπτύσσουν μεταξύ τους, καθώς κάνει και αναφορές σε διάφορα πολιτικά γεγονότα που συνέβησαν στην Αθήνα του ΄70.Εμείς,μελετώντας το απόσπασμα που μας δόθηκε, διακρίναμε κάποια σημεία στα οποία η συγγραφέας μιλάει για τη σχέση των δύο κοριτσιών με τις μητέρες τους.Για αρχή, βλέπουμε την εγωκεντρική μητέρα της Μαρίας,που παρά το γεγονός ότι αγαπάει την κόρη της,αδιαφορεί για τις ανάγκες της.Συγκεκριμένα την αντιμετωπίζει ως μία ώριμη ενήλικη γυναίκα,ενώ είναι μόνο εννιά χρονών και της επωμίζει περισσότερες ευθύνες απ’ότι της αναλογούν.Επιπλέον,φαίνεται αγανακτισμένη και κουρασμένη με τη συμπεριφορά της Μαρίας και έχει υψηλές απαιτήσεις από αυτήν,καθώς της ζητά έντονα να προσαρμοστεί στη ζωή της πόλης και να ξεχάσει την Αφρική.Όσον αφορά τη μητέρα της Άννας, καταλαβαίνουμε ότι είναι εντελώς διαφορετική από της Μαρίας.Η μητέρα της Άννας παρουσιάζεται ως μία αρκετά ανοιχτόμυαλη γυναίκα που υποστηρίζει τους αγώνες εναντίον του κατεστημένου.Είναι αρκετά δεμένη με την κόρη της,αν και προσπαθεί με έμμεσο τρόπο να της επιβάλει τη γνώμη της και να την μετατρέψει σε μία αντανάκλαση του εαυτού της.Από την πλευρά της Άννας,βλέπουμε ότι την αγαπάει πολύ και νιώθει τυχερή που την έχει μητέρα, γεγονός που αποτελεί έναν από τους λόγους που τη ζηλεύει η Μαρία.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Μέσα από την εργασία αυτή μάθαμε τις διάφορες σχέσεις γονέων-παιδιών και πως αλλάζουν αυτές με το πέρασμα των χρόνων.Στην παλαιότερη εποχή διαπιστώσαμε ότι μέσα σε μία οικογένεια ο πατέρας ήταν αυτός που συνήθως έπαιρνε όλες τις αποφάσεις. Γενικά, οι γονείς εκείνη την εποχή ήταν πιο ψυχροί με τα παιδιά τους και πολλές φορές τους ασκούσαν βία είτε ψυχική είτε σωματική.Αντιθέτως, στις μέρες μας οι γονείς είναι πιο ελαστικοί με τα παιδιά τους και τα αντιμετωπίζουν ως ενήλικες, αν και αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει και σήμερα ενδοοικογενειακή βία.Στην πραγματικότητα,δε θα ήταν απόλυτα σωστό να συγκρίνουμε τη σχέση γονέων-παιδιών στη παλαιότερη και στη σύγχρονη εποχή,γιατί αυτή η σχέση διαφέρει σε κάθε οικογένεια,ανάλογα με το χαρακτήρα και τις αντιλήψεις τόσο των γονιών,όσο και των παιδιών.

ΤΕΛΟΣ