'Α\Λα παντες τεθνασ/· π ου νσυνεβη:

Ισως δη μονον καθευ- | Ουδαμως -αλλα κακιστον φαρμακον τι αυτους απδουσιν. Ρ ωλεσεν, ωςεμο'ιδοκει.

Έα, συ, ri δρας αυτοθι: ουκ επιες: Τουτοις... Τουτοις ποτα προσεφεραν,ως ητησανεμε, οτε δε Πατμιον οινονενεχεα, εκεινοι... ΤΑ, ως δεινονεστι, ωςψοβερον.

Αρα τουτον συλλαμβανεις, καιπερ παι-δα ονταΕιτε νεος ειτε πρεσβυς ων,

ο αδικων τιμωριας αξιος

Έρκιος· παπαι: τι επαθες, Πολυαλκες, τον Άλι-κα κα'ι τον Ένακα δειταχεως ανευρισκειν

Και συ μονος μετ'αυτων εντω τρικλινω ησθα: Ειεν·ημιν ουν ακολουθησεις.

36

"Αλιξ; Τουτο το ονομα ην τω θορυβονποιησαντι εν τη ακροπολει. Που δητ' εστιν:

Ώ εκατονταρχε, η χαιρεις νεους διωκωναδικησαντας: Άλλα γαρ "Αλικα και εγωζητω, ως αυτω βοηθησων.

Ώ ουτοι- του γαρ Έρ-4 κιου 'Αθηναιου ον-

τος, 'Αθηναιων δι-καστων εστι περι αυ-του δικαζειν. Ημειςουν αυτον απαγομεν.

Ειεν· où μεντοιεξεστιν υμϊν δικα-ζειν, λοχαγου πα-ροντος ουδενος.Ύμϊν ουν ακολουθω.

Εγω Ίκαριος ειμι, ο ταυτης της οικιαςταμιας. Τιποτ' ενθαδε ποιειτε; τι δ' εκεινοιοι συνεργοι ωσπερ μεθυοντες κεινται:

Εν δε τω της Δημητρος αντρω Και γαρ ολιγωυοτερον Ω Ίκαριε, εν μεν καιρω

τα πραγματα διδαξεις,τημερον δε ταυτ' αποχρη

Ουτος ο Έρκιος δεινα που επε-βουλευσε... Ειδεμη, ουκαναπηλ-λαξε τας γυναικας αϊεκεινοιςυπηρετουν.

Καθευδουσιν, ωστ'εμοι ολιγος υπαρχειχρονος.

Τη δ' υοτεραιςι, αμ' ηλιω ανατελλοντι, ο μεν Παρ-θενων λαμπει, καπνος δε πυκνος απο του Πρωτο-νειου πορρω ανεισι.

Και οι ανθρωποι οϊ κατα τον Έλληνικον παλαινομον τους νεκρους καιουσιν ουκ ϊσασιν οτισοφωτατοι παντων ησαν εκεινοι.

Εν δε τω μεταξυ, κατωτερω...

Άλιξ, Άλιξ, εγειρου,

' η θυρα εγκεκλειται.

37

Και ολιγω υστερον..Νυν δεησει τον Νουμαν Σα-δουλον παλιν ευρεϊν.Εκεινος γαρ μονος δυνα-ται ημιν βοηθησαι.

Ήδ'εστιν η καταγειος οδοςηπερ προτερον ηδη εχρησα-μεθα. Όρος γαρ· δευρ'εστιν η διοδος η εις τον τηςΑκροπολεως κηπον.

ΤΙ... τιλεγεις; Εν τω της Δημητροςαντρω εσμεν· αναμνησθητι γαρ. Έξ-οδος δε τις εις την Άκροπολιν αγει·ταυτην ουν ζητωμεν.

Ουδεν ορω, ουδ ουδενα.Προιεναι ουν εξεστιν.

Ίσως ανδυναιτο, αλλ'ιδου,η θυρα ανεωγεν.Φαγοντες δ'απελθωμεν.

Τελος δε...

Που γιγνεται το πραγμα; ΓΕν τφ του Διονυσου θεατρω. Οι μεν γαρ αρχοντεςε'ιλοντο μαλλον το θεατρον η την Πυκνα, οτι αυτοι μενεβουλοντο τον αγωνα δημοσιον ειναι, οι δε 'Ρωμαιοι ιδιωχρησθαιτινι προυτιμων. Τελευτωντες δ'αλληλοις

'Αλλ'ειπε μοι· ου- 1 Ναι, εστι. Ει δ'αποθανοι,τοςο'Έρκιος, | παντων αν κληρο-αρ'ου μονος του n νομησειεν ο Ίκαριος· οΠρωτο νου υιος fj αν γενοιτο μαλα ωφελιμον

τω θαυμαστω υειαυτου.ωμολογησαν, ελομενοι το θεατρον

Ευεβουλευσαντο

Ίδε· επι γαρ τω βηματιεισιν ο Ίκαριος καιο Νουμας Σαδουλος και ο κακιστοςΜαρκος, εστωτες αμψι τον "Ερκιον.

Του Έρκιου καλουμενου παιδος κατηγο-ρειται ως εφαρμακευσε συσσιτους εικοσινεν τφ Πρωτονειω. Δεινον δε το πραγμα,και τημερον η δικη δικασθησεται, παντωντων Αθηναιων τουτω παρεϊναι σπουδα-ζοντων.

Μονος δ απεστινο Αρχελαος.Ποι συν πο-

ρευεσθε;Τι δε συμ-βαινει;

Πως δε δυνατονεστιν;

38

Ει προς τον Νουμαν Σα-δουλον ευθυς ελθοιμεν.ημιν δητ'αν βοηθησειεν.

"Αγαν δ'εστιν επικινδυνον, του εκατονταρχου Μαρκουεπι τω προσκηνιω παροντος. Μαλλον δ' ελθωμενανωτερω 'ινα ημας μη ϊδη.

Ναι αφικνουμεθα

Εν δε τω μεταξυ, εν | Καλλιστα ταυτ'εχει· ικανα γαρτω Πρωτονειω... | τα μερη εκεινα εσται, εις πολυν γε

χρονο ν.

Τις γαρ αν τοσουτο ειναιχρηματα εν τωδε τω θυλακωυπονοησειεν;

Θαυμαστον δ' εστιν οτι παντες οι φιλο-σοφοι ηφανισμενοι εισιν. Δεινα, ωςεγωμαι, συνεβη. Ένθαδε γαρ κα'ι εντω τρικλινω ακοσμια υπαρχει μεγαλη."Αγε δη, παρα των γυναικων πευσομαι

Όλιγωδ' υστερον...

"£α· προσελθετε, ω παι-δες, και δευρο καθιζετε, υπο OKIÇ. Ταχα γαρο ηλιος καυσει. Έγωγε δε ποτα και σιτια εχω."Α. α.

Και εν τω γυ-ναικωνι...

Τι τουτο; η ουδεν οισθα;που ποτ'ησθα;

Εν τη νυκτι τηδε φαρμακφαπολωλοτες κατεληφθησανοι σοφοι. Ουδεις δε περιεγε-

Ερκιουκατηγορει.

Ως δ'ατοπον τουτο. Οϊμοι, αθλιος μεν γαρ εστινΜΜονος γαρ εκεινοςτα οψα αυτοις προσ-

,, - - . , η ν MUIV . ̂ .ν u c-u ι· w IOL/L///^., 111 νιι\ιι nui^&Î/c/i.

f̂iy* .̂ Ημειςμενγαρ g πο^χορΑιχο^/^πφερο^ε^σεΓΟ/,IhlTàKT™^' Ι ^™?ο^/ο^σοι/θεΟΓρω Ημεις δ'ουχ ϊμεν.

39

Ίαχα. ταχα δειεμε παρα τον "Αλικακαι τον Ένακα ελβειν και αυτουςεγειρειν. Πρωτον μεν γαρ μελλο-μενκατα την κατανειον οοον φευ-ξεσθαι, επειτα δεβουλευσομεθα...

Εις δε το της Δημητροςαντρον αφικομενος...

Νη τους θεους, εφυ-γον. Ά, μαινονταιαπελθοντες· εμου γαραποντος περι τηςψυχης κινδυνευουσιν.

Τοτε δ' ου φροντιζωντων πυρων εν αις τα τωνφιλοσοφων σωματακαιεται, ο Αρχελαοςεις την αγοραν τρεχει...

.ην ταχεως διαβαινει.

"Ισως αν αυτους ανωτατωκαταλαβοιμι.

"Οτε δ' εις το του Διονυ-σου θεατρον ηκει, πλεισ-τοι παρεισιν ανθρωποι.

ΟΙ δ' αυ αρχοντες, εν ταϊς αυτων εδραις καθημενοι και εκ πολλου περιμενον-τες, ατοπως σιωπωσιν.

Τελευτωντες δε παντες ανιστανται- υστεριζων γαρ ο πρεσ-βευτης μεγαλοπρεπως παρεισιν, ως Ρωμαιω τινι προσηκει.

Τοτε δε τουτου την της διαδικασιας αρχηνσημηναντος.

Εγω, Πολυαλκης, ο Αθηναιων επιμελητης,υπο τουτου του παροντος πρεσβευτουειαθην αυτος ποιεϊσθαι την εξετασινπεριτων εν τω Πρωτονειφ, 'ινα ειδειην ει Ίκαριοςο ταμιας δικαιως προσεφερετο ου μονονπρος τον Έρκιον τον της ουσιας κληρονο-μοναλλα και προς τωδουλωων...

"Ω τιλεγεις· ουκ αξιω κατηγορεισθαι- τεττα-ρες γαρ 'Ρωμαιοι και τρεις Αθηναιοι καιφυλακες Σκυθαι δυο εμαρτυρησαν οτιο Έρκιος ουτος νυκτος φαρμακον εδω-κενανθρωποις πλειοσιν η εικοσι. Μειρακιονμεν γαρ αγαθον δοκειειναι, τω δ'οντιφονευς εστι.

40

Τεκμηριον τιδι-δους εκεινουταυτα κατηγο-ρεις:

Ό παις ουτος μονος μετα των συνδειπνωνεμεινεν. Αϊ γαρ γυναικες α'ιπερ εϊωθασιναυτοϊς υπηρετεϊν απηλλαγησαν και εις τονγυναικωνα απεπεμφθησαν.

3 Τιδεποτ'εποιουν εκεινοι

\ εν τω Πρωτο-νειω:

Εγω δη τους φιλοσοφους συνελεξα τουτους'ινα νεας τεχνας περι των αγγειων ευροιεν.Πολλα γαρ εν τοις πλοιοις καταγνυται· ηλπισα-μενουν βεβαιοτεραν υλην ευρεθησεσθαι.

Και ταυτα παντ' εγω εποιησαωστε μειζω την ουσιαν απολει-,πειν τω Έρκιω, ως αγαθουταμιου εστιν. Και νυν ως μι-σθον κακιαν απολαμβανω,μηχανας δε δεινοτατος, μα-λιστ'αδικως.

Ευλαβηθητε, ω ανδρες δι-κασται, και σκοπειτε τις υποτουτου του φονου ωφελειταιτου γαρ Έρκιου ηφανισμε-νου, ουδεν εμποοων εστιτω Ικαριω μη ου δε-σποτην γενεσθαι της οικιας.

Διαβολοι μεν αυται- τουτου δεταυτα λεγοντος, μικρον θαυ-μαζω, επει τονχρονον διατρι-βει φυλαττων τους νεουςτους γυμναζομενους.

ΣιγΟΤε δ' OUV. Ήδη γαρτου παιδος ακουσαι βουλο-μεθα.

Αλλαεμονεργοντουτ'εστιν, ω κακιστε ανδρων

Έγωγε ουδενα απεκτεινα. Φαρμακον δε που τις ενεχεεν εις τον οινον ονπερεκεινοις τοιςαθλιοις προσηνεγκον. Προσετι δ'ουτος μονος την τουοινωνος κλειν εχει και ουδεν/ εξεστιν αμφορεα αυτου ακοντος ανενεγκεϊν.

33_

"Ω, κυον. Έτι και νυν εμου κατηγορεις. Εαν δ" οιδικασται μη σου καταγνωσιν, ως αξιος ει, τοθ'οϊγεθεοι σε κολασουσιν- ου γαρ αδικιαν τοιαυτηνοϊσουσιν.

41

Ως αναιδης ουτος Ο'ιμοι, εκεινου επελαθομηνΟυ μονον γαρ εβουληθης ειςτην του Πρωτονειου καμι-νον ημας καταβαλειν αλλακαι τολμφς παιδοςκατηγορησαι.Αδικεις, ω Ίκαριε.

Πως τολμας; \ψευδη γαρλεγεις.

Τους δ' 'Ολυμπιους θεουςαληθη λεγων μαρτυρομαι,ουκ αξιων αυτους εαν παϊδαδολερον αβλαβη φανερως ον-τα πρεσβυτην διωκειν καιποιειν αυτον υποπτευεσθαι.

Τουτον δη συλλαβετε. Μοχθηρος γαρπαις ουτος εστιν. Θορυβου γαρ μεγαλουεν τη Άκροπολει αιτιος εστι και...

Σιγα, ω Έκατονταρχε. Σοιγαρ ου προσηκει το πραγματαδε. "Οταν ουν σ' ερωτησητις των δικαστων, τοτε μονονεξεσται λεγειν.

Ώ "Αλιξ, αρ'ου Θετος μενυιος ει του Όνορου Γαλ-λα, σοι δε παρα τω Δολα-βελλα εγω ενετυχον;

Ύαυθ'οΰτως εχει.και εν τη 'Ρωμηεκεινφ τφ γενεισυνωκησα.

Τι δε ποτ'εν τωΠρωτονειωεποιεις, ωστ' εκεινος σοι επεβου-λευσεν:

αουΛοι γενομενοι, εν τωΠειραιειεωνηθημεν εγωκα'ι ο Έναξουτοσι· καιτω Ίκαριω παρε-δοθη με ν ϊνα μαθωμεντηνκεραμειαν

Δευρο καταβηθι- πολλου γαρ αξιας μελ-λουσης ειναι της μαρτυριας σου, σε δειηδη εν τω προσκηνιω καθησθαι.

Χρησιμωτατον γαρ οπλον εσταιΤουτο λαβε και σχες.

42

Τουτο γαρχειρι πιεσας,κεντρον τι οξυ και φαρ-μακω κεχριμενονποιησεις προιεσθαι·αποθανειται δε δια ολιγουχρονου δντινα αν τουτωτιτρωσκης.

Συ δε, ω "Αλιξ, αρα δυνασαι ημινλεγειν οπως,'Ρωμαιος ων, ως δουλος επωληθης; Τιδε ποτ'Ίκαριος εις το πυρ σε βαλειν εβουληθη:

Ίσως ουτος εφοβηθη μη εγω τε καιο εταιρος τα ημαρτημενα αυτωελεγξαιμεν. Τα δ'αλλα τον ΝουμανΣαδουλονερεσθε. Ουτος γαρημας επριατο.

Ναι, αληθη λεγει. Έμοι γαρ υπο των'Ρωμαιων προσεταχθη παντα γιγνω-σκειν περι του Πρωτονειου. Εγωουν εγνων τουτους τους παϊδαςτω Ίκαριω επιτρεπειν, κα'ι ορθως,επειδη τδ πραγμα νυν εν τω φανερωεστι. Έπηγγειλαμην δ'αυτοϊς, εμρϊβοηθησασι, απελευθερωσειν. Και τωνδικαστων τινες, νυν παροντες, μαρτυ-ρεϊν περι τουτου δυνανται.

Έα· αρ'εισομεθα ποτε την πε-ρι τουτων αληθειαν:

Ήκουσατε· ολιγαρχικοι συνωμοται εμοι μετοικω οντιεπιβουλευουσι, αμυνοντες τω πονηρω παιδι τουτω,Άθηναιω πολιτη και ευγενειοντι. Καλος μεν γαρκαγαθος δοκειειναι, μοχθηρος δε τω οντι εστι.

Πολλοι γαρ ηδη απο-τεθνασι κα'ι πολλους ετιοιμαι αποθανεϊσθαι.

Τι ποιησεις, ω πρεσ-βευτα;

Άμφιβολως γουν προσφε-ρεται ο "Αλιξ.Τουτω δε πως δεϊπιστευειν·

επεμφθη γαρ Άθηναζε επι κα-τασκοπη.

Αναιτιοι'εισιν ο Α-λιξ και οΈναξ.Ίκαριος γαρ φονευς

Τι γαρ αν ο Ίκαριοςτους φιλοσοφουςαπεκτεινεν, ους πολλουμετεπεμψατο;

43

ÏÏ Έρκιε, φιλον παιδιον, αρ'ηκουσας· αρ ' ου ταυτα μαλ 'αναισχυντα:

Ο Ικαριας εμος πατηρ εστι.Μολα μεν ουν λυπουμαι αυτοναιτιωμενος, χαλεπως δε φερω

J ιδων αυτον μεν αλλααδικοΰντα, αναιτιους δε παιδαςκατηγορημενους.

Υ3 'Αρχελαε πως τολ-μφς; ω φιλον τεκνον, ο μα-λιστ' εστεργον και σοι το-σαυτ'ηργασαμην. Σου γαρ ενκα κρατος τε και χρηματαεκτησαμην· κα'ι εν τω παροντισυ με προδιδως, του σκοπουουτως εγγυς οντος; ΤΑθθα

.Αληθη λεγω· συ γαρ τουςταλαντατους φιλοσοφουςεν τω τρικλινω απεκτεινας,ουκετ' αυτοϊς πιστευων.Που γαρ αν ο Έρκιοςφαρμακον ηυρεν; Συ δ' ενκρυφαιω τοπω τιν'ιληκυθους θανασιμωνποτων μεστος σωζεις.

ιονπαιοα αποκτει νο ν..Σπευσον... Τφκεντρωγρωμενος.

Πως δυνατον εστι τουτο

Ως αισχρον τουτο·υιος γαρ τις του πα-τρος κατηγορει.

Ουδεν· σφηξδηπου τις... ΟΙ-γαρ αναπετομενον ιδειν ενα

Καταβηθι, ωΑρχελαε, ημϊνψ ρασων. "Αγε νυν

Où, μα τον Δια, ουκετ' αν λεγοιμιουδεν. Χαλεπωτερα γαρ ηδη

ΤΩ Έρκιε, ευλαβηθητι

44

Τοτε δε, του Αθηναιου παιδος την ορχηοτραν σφαλλο-μενου διελθοντος, εξαιφνης σιγςι η εκκλησια.

Τιεπαθες, ω Έρκιε;αρα νοσεις;

"Αφ... αφες με προσ... ελθεινπρος... τον...

Σοι... τω βασιλει... ειπειν..εβουληθην... οϊμοι...συγγνωμηναιτουμαι... Ύ

Τι ουν τουτον απεκτεινας: Τον γαρ ξανθον παιδα Ακουσατε, ακουσατε παντες οι γαρ θεοι εμοιευχομενω υπηκουσαν δικαιως αποκτειναντες τουτον τονπονηρον παιδα. Ευθυς δε και τον Άρχελαον κολασουσιν,ον ωσπερ μειρακιον εσκευασα, κορη δε τυγχανει ουσα· ουγαρ καλειται Αρχελαος, αλλ'

45