Αργατία

Κάποιες απόψεις της Ελένης Γλύκατζη-Αρβελέρ για την Ελλάδα του σήµερα και τους έλληνες

Τι σηµαίνει Αργατία;

Η λέξη Αργατία αναφέ-ρεται σε έναν πολύ σηµα-ντικό θεσµό της αγροτικής κοινωνίας του Πόντου, ο οποίος θεωρείται ως η υ-πέρτατη εκδήλωση του συλλογικού πνεύµατος στους ελληνικής καταγω-γής πληθυσµούς του, α-φού προϋποθέτει τη συ-νεργασία προσώπων για την επίτευξη ενός κοινού σκοπού.

∆ίµηνη εφηµερίδα

(τους καλοκαιρινούς µήνες τετράµηνη)

Τεύχος 16

Σταυρίτες

Τρυγοµηνάς

2012

Σηµείωµα έκδοσης

Στο ορεινό µας χωριό δε θέλαµε να πιστέψουµε ότι η κρίση θα µας ακου-µπήσει, θεωρώντας ότι ως φτωχοί και κοινωνικά απα-ξιωµένοι, αλλά και εύκολοι ψηφοφόροι, θα είµασταν οι τελευταίοι µε τους οποί-ους οι κρατούντες θα α-σχολούνταν.

Να όµως που ξεκίνησε και για τους «φτωχούς» αγρότες η αντίστροφη µέ-τρηση: Εξίσωση πετρελαί-ου θέρµανσης και κίνη-σης, µείωση συντάξεων, αύξηση εισφορών κ.λ.π.

Πώς θα δράσουµε σ’ αυ-τήν την κατάσταση; Πι-στεύοντας ότι αυτοί που καταστρέφουν συστηµατι-κά επί χρόνια την χώρα µας, θα είναι αυτοί που θα µας σώσουν;

Οι αλλαγές γίνονται µε µεγάλες, µακροπρόθεσµες προσπάθειες και πόνο, από ανθρώπους που έχουν

Συνέχεια στη 2η σελίδα

Η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ είναι Ελληνίδα βυζαντινολόγος, ιστορικός και ακαδηµαϊκός. Είναι η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος του Πανεπιστηµίου 1 – Πάν-θεον της Σορβόνης στην 700 ετών ιστορία του, και η πρώτη γυναίκα Πρύτανης της Ακαδηµίας των Παρισίων και Καγκελάριος των Πανεπιστηµίων των Παρισί-ων. Έχει επίσης διατελέσει Πρόεδρος του Κέντρου George Pompidou και Πρόε-δρος του Πανεπιστηµίου της Ευρώπης.

Πριν λίγο καιρό έδωσε συνέντευξη στο maga.gr, τµήµατα της οποίας αναδη-µοσιεύουµε, θεωρώντας ότι ξεκαθαρίζουν κάποιες απόψεις που οι περισσότεροι από µας έχουµε και δε µας βοηθούν καθόλου να αντιληφθούµε την πραγµατι-κότητα.

Είστε ένα σπουδαίο παράδειγµα Ελληνίδας που τα κατάφερε µακριά από την Ελλάδα. Λέγεται ότι οι Έλληνες επιστήµονες διαπρέπουν στο εξωτερικό ενώ δυσκολεύονται εντός των συνόρων.

Αυτό είναι ψέµα. Οι Έλληνες επιστήµονες διαπρέπουν στο εξωτερικό όσο και οι υπόλοιποι, γιατί µπαίνουν σε ένα κύκλωµα το οποίο διαθέτει όλα τα νέα τε-χνικά µέσα. Με καθηγητάδες που τους σέβονται και δεν τους δίνουν µόνο ένα βιβλίο να διαβάσουν. ∆ιαπρέπουν όπως και όλα τα άλλα παιδιά.

Μην ξεχνάτε ότι άλλοι λαοί έχουν κατακτήσει περισσότερα βραβεία από ε-µάς. ∆εν µιλώ για βραβεία λογοτεχνίας, µιλώ για βραβεία επιστηµονικά. Εµείς, για παράδειγµα, δεν έχουµε κανένα επιστηµονικό βραβείο Νόµπελ. Λέµε συχνά ότι η “πατρίδα τρώει τα παιδιά της”, ισχύει αυτό;

Όχι αυτό δεν ισχύει.

Πρέπει να πάρουµε τα πράγµατα από την αρχή. Η Ελλάδα έχει µία ιστορία τέτοια που επιβάλλει στους Έλληνες να είναι ναι µεν απόγονοι των ένδοξων αρ-χαίων, αλλά και να παραδειγµατίζονται από αυτούς. Εµείς όµως, το µόνο που επιδιώκουµε είναι να είµαστε “απόγονοι” και αυτό µας αρκεί.

∆εν ρωτήσαµε ποτέ ποιός έδωσε τον ηλεκτρισµό…

∆εν µπορώ να πω ότι η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της, απλώς η Ελλάδα είναι ένας µικρός τόπος, που µε δυσκολία προσπαθεί να ορθοποδήσει, άρα και τα παιδιά της µαζί. Σκεφτήκατε ποτέ να επιστρέψετε και να εργαστείτε στην Ελλάδα; Ποτέ. Στο Παρίσι έχω την οικογένειά µου. Εκεί βρίσκεται όλη µου η σταδιο-δροµία.

Εξάλλου µε τη γλώσσα που έχω και µε τις αλήθειες που θέλω να λέω – και δεν µπορώ παρά να τις λέω -, δεν θα ήµουν ούτε βοηθός πανεπιστηµίου στην Ελλάδα.

Αν έλεγα π.χ. ότι είναι σκάνδαλο να έχουν ένα και µόνο σύγγραµµα οι φοι-τητές, ποιός καθηγητής του οποίου θα είναι αυτό το σύγγραµµα, θα µε ψήφιζε για να γίνω κάτι; Κανένας. Έχετε δηλώσει ότι “όταν είσαι είκοσι χρονών τα βλέπεις όλα στρα-βά, γιατί αν τα δεις ίσια δεν θα έχεις κάτι να φτιάξεις”.

Αν είσαι νέος και δεν έχεις τίποτα να αλλάξεις, τότε τι θα συµβεί;

Συνέχεια στη σελίδα 3

Σηµείωµα της έκδοσης-συνέχεια

αξιοπρέπεια και εµπιστο-σύνη στις επιλογές τους. Ποτέ οι οποιασδήποτε µορφής “άρχοντες” δεν θα ενδιαφερ-θούν για µας, αν τους προ-σκυνάµε και σκύβουµε το κεφάλι. Ο καθένας µας είναι µέρος του προβλήµατος αλλά και µέρος της λύσης και θα πρέπει να σκεφτεί σοβαρά και να διαλέξει το δρόµο του. Οι φωτισµένοι ηγέτες και τα µαγικά έχουν τελειώσει, ο καθένας έχει ευθύνη γι αυτά που κάνει, αλλά και γι αυτά που δεν κάνει.

Κοινωνικά

Ευχάριστα

Κανένα ευχάριστο αυτό το δίµηνο!

∆υσάρεστα

Λογγινίδης Γρηγόρης, ετών 65

Συγχαρητήρια

Στον κοντοχωριανό µας Ηλί-α Τσέχο για τη νέα ποιητική του συλλογή «Νόµοι Αφιερώ-σεων». Ο Ηλίας σε πείσµα των καιρών εξακολουθεί και ε-µπνέεται από ανθρώπους γύ-ρω του.

Πληροφορίες

Η πλούσια Βιβλιοθήκη του Πολιτιστικού συλλόγου Γιαν-νακοχωρίου λειτουργεί κάθε απόγευµα (εκτός ∆ευτέρας).

Ντρεπόµαστε

Για τους ανθρώπους που εισάγουν κενά δαιµόνια στο χωριό.

Για αυτούς που νοµίζουν ότι οι α-νεύθυνες απόψεις των καφενείων τους εξιλεώνουν από την πλήρη απουσία τους στα κοινά.

Είµαστε περήφανοι

Που έστω και αργά ορισµένοι αναγνωρίζουν λάθη και παραλεί-ψεις παρελθόντων ετών. Είναι µια καλή αρχή που χρειάζεται µιµη-τές.

Σελίδα 2 Τεύχος 16

Για επικοινωνία στην διεύθυνση

ΑΡΓΑΤΙΑ

Ροδοχώρι, Τ.Θ. 6, 59200 Νάουσα

Τηλέφωνο: 23320 51080

Fax: +30 23320 51080

Κινητό:+306978890530

Email:wine@argatia.gr

Όλη την εφηµερίδα σε ηλεκτρονική µορφή

µπορείτε να την κατεβάσετε από το

www.argatia.gr/news.php

www.argatia.gr

Τα Νέα της Αργατίας

Το Σεπτέµβρη, 36 Φίλοι του Ξινόµαυρου, µικροί και µεγάλοι, τρύγησαν το αµπέλι που υιοθέτησαν στη Λάκκα. Μία πεντακοσάρα δεξαµενή υποδέ-χθηκε το µούστο που µετατράπηκε στο πρώτο κρασί των Φίλων που θα εµ-φιαλωθεί µετά από ένα χρόνο µε την ετικέτα των Φίλων του Ξινόµαυρου. Ηταν υπέροχα!

Αρχές Οκτώβρη ολοκληρώθηκε ο τρύγος της Αργατίας. Η χρονιά ήταν εξαιρετική, φτάνει τα επίπεδα του 2011.

Η Χαρούλα προσκλήθηκε από τη Jancis Robinson στο Λονδίνο για την παρουσίαση του βιβλίου της “Winegrapes” στο οποίο η Χαρούλα συνέβαλε στο τµήµα που αφορά τις ελληνικές ποικιλίες.

Οι Φίλοι του Ξινόµαυρου θα συγκεντρωθούν το ∆εκέµβρη για τη γευστι-κή δοκιµή των κρασιών του 2012

Πετροκέρασα: ∆είγµα πολιτισµού

Συνέχεια από τη σελίδα 1 Μου λένε για παράδειγµα για τη ζωγραφική, ότι “αυτός είναι µεγάλος ζωγράφος και ζωγραφίζει ωραία

πράγµατα όπως ακριβώς τα κάνει η ίδια η φύση”. Εγώ λέω όχι! Αυτός είναι µικρός ζωγράφος, γιατί από τη στιγµή που υπάρχει η φωτογραφία δεν έχουµε πια ανάγκη από έναν ζωγράφο που µιµείται τη φύση. Πρέπει και η τέχνη να πηγαίνει κάπου αλλού. Πάντα κάπου αλλού. Και αυτό το “κάπου αλλού” ισχύει και για τη γνώση και για τον τρόπο ζωής και για όλα. Λοιπόν, αν δεν είσαι έτοιµος να πας κάπου αλλού, τότε έχεις γεράσει. Αυτό το “αλλού” είναι που οι νέοι δεν πρέπει να ξεχάσουν ποτέ, και όταν λέω το “αλλού” δεν το λέω µόνο τοπικά και γεωγραφικά. Το να κάνεις κάτι µε διαφορετικό τρόπο αποτελεί ένα προνόµιο, ένα νεανικό προνόµιο, και αυτό δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνούν οι νέοι.

Ο διάσηµος σκηνοθέτης Amos Gitai είχε συνυπογράψει µε άλλες διεθνείς προσωπικότητες τη δηµόσια επιστολή “Είµαστε όλοι Έλληνες Εβραίοι”, που σκοπό είχε να καταδείξει το φαινόµενο του ρατσισµού στην Ελλάδα. Πώς νιώθετε εσείς;

Τον Μάη του ’68 που έγιναν οι µεγάλες αναστατώσεις στα πανεπιστήµια ήµουν καθηγήτρια. Περισσότερα από 45.000 παιδιά διαδήλωναν µε το σύνθηµα “Είµαστε όλοι Γερµανοί Εβραίοι”, γιατί είχε ειπωθεί για τον Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, “αυτός δεν είναι Γάλλος, είναι Εβραίος και Γερµανός”.

Ξέρετε, δεν υπάρχει µόνο Ελληνική ταυτότητα. Υπάρχει πρώτα η πανανθρώπινη ταυτότητα και µετά έρχεται η εθνική ταυτότητα. Αυτή την πανανθρώπινη ταυτότητα οι Έλληνες δεν µπορούν ακόµη να την αντιληφθούν. ∆εν θέλω να πω ότι ποτέ δεν θα θελήσουν να την δουν, αλλά δεν θέλουν να την δουν ακόµη. Τι είσαι; Είσαι άνθρωπος; Γιατί αν είσαι ρατσιστής, έχεις χάσει την πρώτη ταυτότητά σου, την ανθρώπινη!

Φαίνεται ότι ακόµη είµαστε όλοι εναντίον της παγκοσµιοποίησης. Κι όµως, η παγκοσµιοποίηση έχει και ένα καλό, ότι δεν υπάρχει πια “ξένος”. Όταν συζούµε µέσα στο παγκόσµιο χωριό, είµαστε όλοι το ίδιο. Η παγκοσµιοποίηση σε κάνει να µην είσαι ρατσιστής, γιατί αν είσαι ρατσιστής δεν ανήκεις στο παγκόσµιο χωριό.

Την ώρα που η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση, πολλοί είναι εκείνοι που αισθάνονται ότι οι πνευµατικοί της άνθρωποι σιωπούν. Ποιοί είναι οι πνευµατικοί άνθρωποι; Ονόµατα! Όταν σε αυτό το κράτος τα δύο µεγαλύτερα κόµµατα, ψηφίζουν έναν νόµο για το πανεπιστήµιο, και µετά οι ίδιοι καταργούν αυτό τον νόµο. Τι συζητάµε; Τον νόµο “∆ιαµαντοπούλου”, τον ψηφίσαν και η Ν∆ και το ΠΑΣΟΚ. Ας τον αφήσουν πέντε χρόνια να δουν τι θα προσφέρει και µετά ας το ξανασκεφτούν. Αλλά όταν βγαίνουν οι ίδιοι οι καθηγητάδες πριν καν εφαρµοστεί και δηλώνουν ότι “αυτόν το νόµο θα τον κάνουµε παλιόχαρτο”, πως θέλεις τα παιδιά να αντιληφθούν κάποια πνευµατικότητα.

Νοµίζω ότι αν εννοείτε ως πνευµατικούς ανθρώπους τους πανεπιστηµιακούς, αυτοί έχουν απωλέσει κάθε φερεγγυότητα στην Ελλάδα. Αυτό ακριβώς συµβαίνει στην Ελλάδα. Υπάρχει έλλειµµα φερεγγυότητας. Όλοι θεωρούµε τον εαυτό µας πνευµατικό. Τώρα που συγκυβερνάει η τρόικα εδώ, πώς νιώθετε;

∆εν κυβερνάει η Τρόικα. Όταν ζητάς λεφτά από κάποιον πρέπει να µπορέσεις να τα επιστρέψεις. Έχουν ανθρώπους τεχνοκράτες που σου λένε, αυτό και αυτό κάνε. Κάνε ότι θέλεις. ∆εν διοικεί η τρόικα, αλλά στην τρόικα δεν είναι βλάκες να πιστέψουν αυτά που λες.

Εγώ φοβάµαι ένα πράγµα. Η τρόικα ανεβάζει κάθε φορά τον πήχη. Από τα 11 δις πήγε τώρα στα 18 δις. Κατά τα θέσµια, οι Ευρωπαίοι δεν µπορούν να µας διώξουν, πρέπει να φύγουµε από µόνοι µας. Όταν ανεβάζουν τόσο τον πήχη, η έξοδος της Ελλάδας θα γίνει αυτοβούλως. Όταν δεν θα της δώσουν άλλα χρήµατα, τι θα γίνει; Ούτε µισθοί ούτε τίποτα. Οπότε όλο το τσουνάµι θα πληρωθεί άσχηµα, αλλά µία φορά. Ενώ τώρα αυτό που γίνεται µε εµάς είναι ότι κάθε φορά λέµε εντάξει, έρχονται τα λεφτά, την επόµενη φορά δεν έχει γίνει τίποτα και ξαναρχίζουµε. Οπότε φοβάµαι, ότι θα το πληρώσουµε µία φορά το τσουνάµι, αλλά τουλάχιστον θα ησυχάσουµε. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι θα ήταν καλύτερα για εµάς να βγει η χώρα από το ευρώ.

Τι θα πει αυτό; Ποιός θα σου φέρει φάρµακα; Ποιός θα σου φέρει βενζίνη. Έχετε καταλάβει ότι η Ελλάδα είναι η πιο ακριβή χώρα της Ευρώπης; Έξω λένε ότι είναι αδύνατο να γίνει κάτι µε την Ελλάδα, πρώτα γιατί ο κρατικός µηχανισµός είναι διαλυµένος, αλλά κυρίως γιατί οι πιο διεφθαρµένοι όλων είναι οι ίδιοι οι ελεγκτές των διεφθαρµένων. Είστε αισιόδοξη για το µέλλον της Ελλάδας;

∆εν µπορώ να έχω γνώµη για αυτό. Το µέλλον της Ελλάδας εξαρτάται µόνο από τους Έλληνες. Μόνο από τους Έλληνες και επιµένω.

Όταν έρχοµαι στην Ελλάδα, µε πιάνουν οι δηµοσιογράφοι και µε ρωτούν “κυρία Αρβελέρ, δεν υπάρχουν πια φιλέλληνες;”. Εγώ τους ρωτώ “Έλληνες υπάρχουν;”

Τεύχος 16 Σελίδα 3

Τεύχος 16 Σελίδα 4

Έγινε στο χωριό µας το δίµηνο που µας πέρασε

• Εθελοντική αιµοδοσία, συγκεντρώθηκαν 30 φιάλες αίµα.

• Εκδηλώσεις για τον εορτασµό του πολιούχου Αγ. ∆ηµητρίου µε την αρωγή του Πολιτιστικού Συλλόγου.

• Γενική συνέλευση των κατοίκων του χωριού µε θέµατα: Τα νερά της ύδρευσης-άρδευσης και Τοπικός ΤΟΕΒ.

• Εορτασµός της 28ης Οκτωβρίου και µια όµορφη γιορτή στο ∆ηµοτικό σχολείο.

• Προσθήκη και νέων γραµµατοθυρίδων.

• ∆ιόρθωση και λειτουργία της γεώτρησης στου Τσαγκερά µε χρηµατοδότηση του ∆ήµου Νάουσας.

Ο ένας κάνει τη διαφορά

Πολλές φορές όλοι µας, αναφερόµαστε στο χωριό µας και το παρουσιάζουµε ως ένα εκπληκτικής φυσικής οµορφιάς χωριό, που όµως είναι άσχηµο: ∆εν έχει κανένα σχέδιο, είναι βρώµικο και µε ανθρώπους που αδι-αφορούν για οτιδήποτε κοινό, πέρα από το σπίτι τους στην καλύτερη περίπτωση και στη χειρότερη ούτε γι αυτό. ∆εν έχει τίποτε όµορφο που να το δείξεις στον επισκέπτη και να σαι περήφανος γι αυτό. Ακόµη και όταν κάνουµε µια εκδήλωση δε φροντίζουµε να βελτιώσουµε κάτι, έστω µικρό, να σηκώσουµε ένα σκουπίδι από κάτω βρε αδερφέ για να µη το δουν οι επισκέπτες.

Πόσα πράγµατα όµως θα µπορούσε να κάνει ο καθένας µας, αν αφιέρωνε έστω και µια ώρα το χρόνο στα κοινά: Να πάει να φυτέψει ένα λουλούδι σε κάποιο κοινό χώρο, να πλύνει και να καθαρίσει ένα κοινόχρηστο χώρο, να συµµετέχει στην εθελοντική καθαριότητα του χωριού, να σκεφτεί να προτείνει κάτι για το κοινό κα-λό, αλλά ανοικτά και τεκµηριωµένα, όχι για να δηµιουργήσει πρόβληµα, αλλά για να λύσει, να πάει να ποτί-σει τα δένδρα που φύτεψαν εθελοντές στο δρόµο ή να τα καθαρίσει, να κάνει καταστροφέα για να ανοίξει ο δρόµος, να συµβάλει να µειωθεί η ασχήµια του χωριού µας για να ξεκουράζονται τουλάχιστον τα µάτια µας και να γαληνεύει η ψυχή µας, κάτι που θα το χρειαστούµε τα επόµενα χρόνια για να µη καταφεύγουµε σε ψυχοφάρµακα. Αυτά ανέκαθεν για τους πολλούς δεν ήταν σηµαντικά, τα σηµαντικά ήταν αυτά που θα εξα-σφάλισαν την οικονοµική άνεση και ευηµερία των κατοίκων. ∆εκτό.!

∆υστυχώς όµως δεν αντιλήφθηκαν ότι οι καιροί άλλαζαν και εµµένοντας στις ίδιες πρακτικές συνέβαλλαν στην εγκατάλειψη του χωριού στο έλεος των αδιάφορων για τα κοινά.

Και τώρα τι γίνεται; Πώς αλλάζεις την εικόνα του χωριού; Γνώµη µας, µε την προσωπική δουλειά του καθε-νός και το σεβασµό των άλλων σε αυ-τήν και ακόµα καλύτερα µε το παρά-δειγµα.

Ο καθένας µας µπορεί να κάνει πολλά, και όλοι µαζί θαύµατα. Ο καιρός που λέγαµε αυτό είναι δου-λειά του ∆ήµου, έχει περάσει, τώρα εκ των πραγµάτων οι δήµοι δε θα µπορούν να κάνουν πολλά, ακόµα και αν θέλουν, εάν δεν κινηθούµε µόνοι µας θα χάσουµε και αυτά που έχουµε. Πρέπει να ξαναβρούµε την περηφάνια για τον τόπο µας.

Εάν βρεθείτε στα Πετροκέρασα, ένα χωριό έξω από τη Θεσσαλονίκη προς Χαλκιδική, επισκεφτείτε το. Πενήντα άνθρωποι ζουν εκεί µόνιµα και πολλαπλάσιοι τα σαββατοκύριακα και τις γιορτές, σε ένα χωριό µε όµορφα σπίτια µε περιποιηµένες αυλές και κυρίως καθαρό, που προβάλλει αυτή του την ιδιότητα (βλ. φωτο).

Ας παραδειγµατιστούµε από την πραγµατική οµορφιά και ας πιστέψουµε ότι µπορούµε κι εδώ να κάνου-µε κάτι επιτέλους!

Η κρίση είναι πρωτίστως ηθική και µετά οικονοµική και η αντιµετώπισή της θα γίνει µέσα από την προσωπική µας αναθεώρηση µέσα στη σχέση µας, στην οικογένειά µας, στην κοινωνία που ζούµε