ANGELA DAVIS_Δημοκρατία χωρίς δεσμά ΆΓΡΑ

8/10/2019 ANGELA DAVIS_Δημοκρατία χωρίς δεσμά ΆΓΡΑ

http://slidepdf.com/reader/full/angela-davis- 1/210

ANGELA Y. DAVIS

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΧΩΡΙΣ ΔΕΣΜΑ Α ΜΕΡΙΚ Α ΝΙΚ Η Α ΥΤΟΚ ΡΑΤΟΡΙΑ , ΦΥΛΑΚΕΣ

ΚΑΙ Η ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ME TON EDUARDO MENDIETA

Ε Κ ΔΟ Σ Ε Ι Σ Α Γ ΡΑ



Δ Η Μ Ο Κ Ρ ΑΤ Ι Α Χ Ω Ρ Ι Σ Δ Ε Σ Μ Α

Α Μ Ε Ρ Ι Κ Α Ν Ι Κ Η ΑΥ Τ Ο Κ ΡΑΤ Ο Ρ Ι Α , ΦΥΛ ΑΚ Ε Σ

Κ ΑΙ Η Α Ν Ε Κ Π Λ Η Ρ Ω Τ Η Κ ΑΤΑ Ρ Γ Η Σ Η Τ Η Σ Δ ΟΥΛ Ε ΙΑ Σ



τ ή ν ΐδ ια σ ε ιρ ά κ υ κ λ ο φ ο ρ ο ΰ ν

TARIQ ALI

Ή σ ύ γ κ ρ ο υ σ η τ ώ ν φ ο ν τ α μ ε ν τ α λ ισ μ ώ ν τ α υ ρ ο φ ο ρ ίε ς , Τ ζ ιχ ά ν τ κ α ι ν ε ω τ ε ρ ικ ό τ η τ α

T a r i q A l i

Ό Μ π ο ύ ς σ τ ή Β α β υ λ ώ ν α Ή ν έ α ά π ο ικ ιο π ο ίη σ η τ ο ϋ ’Ι ρ ά κ

E l i o t W e i n b e r g e r

Τ ί ά κ ο υ σ α γ ιά τ ο ’Ι ρ ά κ

N o a m C h o m s k y

11/9

A l a i n B a d i o u

Π ε ρ ισ τ ά σ ε ις , 1 κ α ί 2

E d w a r d S a i d

Ό Φ ρ ό υ ν τ κ α ί ο ί μ ή -Ε ύ ρ ω π α ΐο ι

M i c h e l B o u n a n

Ή λ ο γ ικ ή τ η ς τ ρ ο μ ο κ ρ α τ ία ς

J a c q u e s D e r r i d a

Ή τ ε λ ε υ τ α ία λ έ ξ η τ ο ΰ ρ α τ σ ισ μ ο ύ

A n t o n i o T a b u c c h i

'Η γ α σ τ ρ ίτ ιδ α τ ο ΰ Π λ ά τ ω ν α

K a r l M a r x - F r i e d r i c h E n g e l s Ή α π ο ικ ιο κ ρ α τ ία σ τ ή ν ’Α σ ία ’Α φ γ α ν ισ τ ά ν - ’Ι ν δ ία - Π ε ρ σ ία

N e w L e f t 'R e v i e w

Ή ε λ λ η ν ικ ή έ κ δ ο σ η - τ . 1



ANGELA Y. DAVIS

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΧΩΡΙΣ ΔΕΣΜΑ•

Α Μ Ε ΡΙΚ Α Ν ΙΚ Η Α Υ Τ Ο Κ ΡΑ Τ Ο ΡΙΑ , Φ Υ Λ Α Κ Ε Σ

Κ Α Ι Η Α Ν Ε Κ Π Λ Η ΡΩ Τ Η Κ Α Τ Α ΡΓ Η Σ Η

Τ Η Σ Δ Ο Υ Λ Ε ΙΑ Σ

Υ Ζ Η Τ Η Ε Ι Μ Ε Τ Ο Ν

EDUARDO MENDIETA

ΠΡΟΛ ΟΓΟΣ - ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

ΚΩΣΤΑΣ ΡΑΠΤΗΣ

Ε Κ Δ Ο Ε Ι Α Γ Ρ Α



Τ ίτλος πρω το τύπο υ: ABOLITION DEMOCRACYBEYOND EMPIRE, PRISONS, AND TORTURE

ISBN 978-960-325-729-5

© 2005 by Angela Y. Davis and Eduardo MendietaA ' έκδοση: Seven Stories Press, Ν έα Ύ όρκη 2005

ιά τ ή ν ε λ λ η ν ικ ή έ κ δ ο σ η

© 2008, Ε Κ Δ Ο Ε Ι Α Γ Ρ Α Α .Ε .

Ζ ω οδόχου Π ηγης 99, 114 73 ’Α θήναΤ ηλ. 210.7011.461 - FAX 210.7018.649h ttp : / / www.agra.gr , e-mail: [email protected]

http://www.agra.gr/

mailto:[email protected]

mailto:[email protected]

http://www.agra.gr/



Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α

ρ ό λ ο γ ο ς τ ο ν μ ε τ α φ ρ α σ τ ή

9

Ε ισ α γ ω γ ή

ι 9

Π ο λ ιτ ικ ή κ α ί φ υ λ α κ έ ς

3 5

ε ξ ο υ α λ ικ ό ς κ α τ α ν α γ κ α σ μ ό ς , φ υ λ α κ έ ς κ α ί φ ε μ ιν ισ τ ικ έ ς α ν τ ιδ ρ ά σ ε ις

7 1

Δ η μ ο κ ρ α τ ία χ ω ρ ί ς δ ε σ μ ά ιογ

’Α ν τ ίσ τ α σ η , γ λ ώ σ σ α κ α ί ν ό μ ο ς

Ι41

Σ ΗΜΕΙ ΩΣ ΕΙ Σ ΤΟΤ ΜΕΤΑΦΡΑΣ ΤΗ

•7 5



Π ρ ό λ ο γ ο ς τοΰ μ ε τα φ ρ α σ τή

“ Angela, sister, you are welcome in this house. ”

Γ Υ Ν Α Ι Κ Α .Μ α ύ ρ η . Κ ο μ μ ο ν ν ίσ τ ρ ια . Δ ια ν ο ο ύ μ ε ν η . ’Α -μ ε ρ ι κ α ν ί δ α .

Φ υ σ ιο ν ω μ ικ ή σ υ μ π ύ κ ν ω σ η δ λ ω ν δ σ ο ι α π ο κ λ ετ α ν ά π ο τ ο α μ ε ρ ικ α ν ικ ό δ ν ε ιρ ο , ή Ά ν τ ζ ε λ α Ύ β ο ν Νη β ις ά ν α δ ε ίχ θ η κ ε σ έ π ρ ό σ ω π ο ά ν α φ ο ρ ά ς ιά δ λ ο υ ς σ τ ρ α τ ε ύ τ η κ α ν σ τ ή ν ά ν α τ ρ ο π ή τ ο υ . Σ τ ό σ η μ ε ίο τ ο

κ ά θ ε δ υ ν α τ ή ς μ ο ρ φ ή ς κ α τ α π ίε σ η ς , δ π ο υ τ ή ν έ τ α ξ α κ α τ α β ο λ έ ς τη ς , α ν α ν ώ ρ ισ ε τ ή σ υ ν ά ρ θ ρ ω σ η κ ά θ ε δτ ο ύ κ ιν ή μ α τ ο ς χ ε ιρ α φ έ τη σ η ς , δ π ο υ τ ή ν κ α τ τ{ύ θ υ ν α ε π ιλ ο έ ς τη ς .

Ή ϊδ ια κ ά π ο τ ε μ ίλ η σ ε α υ τ ο σ α ρ κ α σ τ ικ ά ιά τ ή ν τπ ε ιν ό τ η τ α κ α ί τ ή ν τ α π ε ίν ω σ η π ο ύ τ ή ς έ ν έ π ν ε υ σ ε ή σ ε ιδ η τ ο π ο ίη σ η τ ο ϋ ε ο ν ό τ ο ς δ τ ι σ έ χ ρ ο ν ικ ή α π ό σ τ α μ ό λ ις μ ια ς ε ν ιά ς ά π ό τ ή ν ε κ τ ό ξ ε υ σ ή τ η ς σ τ ή δ ιε θ δ η μ ο σ ιό τ η τ α , μ ν η μ ο ν ε ύ ε τ α ι π λ έ ο ν π ε ρ ισ σ ό τ ε ρ ο ώ ςμ ω τ ικ ό σ ύ μ β ο λ ο . 'Ω σ τ ό σ ο , τ ό χ α ρ α κ τ η ρ ισ τ ικ ό τ η ς φ ρ ο » μ α λ λ ί, α ισ θ η τ ικ ό σ η μ ε ίο φ υ λ ε τ ικ ή ς α υ τ ο π ε π οσ η ς κ α ι υ ν α ικ ε ία ς α π ε ίθ ε ια ς , δ έ ν ά ρ κ ε ΐ ιά ν ά τ ή ε κ λ ω β ίσ ε ι σ τ ή ρ ε τ ρ ό ν ο σ τ α λ ία μ ια ς π ό π ά ν τ ισ υ μ

τ ικ ό τ η τ α ς .’Έ ιν ε β έ β α ια ή Ά ν τ ζ ε λ α Ν τ έ η β ις , κ α τ ά τ ό ρ ε ύ μ

τ ώ ν κ α ιρ ώ ν , κ α ι σ ύ ν θ η μ α κ α ι μ π λ ο υ ζ ά κ ι κ α ι τ ρ α ο ( “Ang ela” τ ώ ν Yoko Ono John Lennon κ α ι “Sweet

Black Angel ” τ ώ ν Rolling Stones). Ω σ τ ό σ ο , κ α ι μ ε τ ά9



Ι Ο Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ Τ Ο Υ Μ Ε Τ Α Φ ΡΑ Σ ΤΗ

τ ή ν ά μ π ω τ η τ ώ ν έ ξ ε ε ρ σ ια κ ώ ν ε ικ ό ν ω ν , π α ρ έ μ φ ο σ ιω μ έ ν η σ τ ή ν υ π ό θ ε σ η τ ή ς ο λ ό π λ ε υ ρ η ς α π ε λσ η ς , ε ν ε ρ ό ς μ έ χ ρ ι σ ή μ ε ρ α σ τ ό χ ώ ρ ο τ ή ς σ κ έ ψ η τ ο ν ά κ τ ιβ ισ μ ο ϋ κ α ι δ ε κ τ ικ ή σ τ ή ν α ν α μ έ τ ρ η σ η μ κ ώ ς ν έ α ε ρ ω τ ή μ α τ α .

Α υ τ ή ή « π ισ τ ό τ η τ α σ τ ό ε ο ν ό ς », ο π ω ς θ ά τ ή π ο κ α λ ο ϋ σ ε ό Badiou, δ έ ν ή τ α ν , ο π ω ς ν ω ρ ίζ ο υ μ ε , λ ο υ α υ τ ο ν ό η τ η ιά μ ιά ε ν ιά π ο ύ σ υ ν τ ρ ίφ τ η κ ε α ν σ τ ή ν α μ ε ίλ ικ τ η κ ρ α τ ικ ή κ α τ α σ τ ο λ ή κ α ί τ ό δ έ λ ε έ ν σ ω μ ά τ ω σ η ς , τ ο ύ ς σ υ χ ν ά α δ ιέ ξ ο δ ο υ ς π ρ ο σ ασ μ ο ύ ς τ η ς κ α ί τ ο ν σ τ α δ ια κ ό κ α τ α κ ε ρ μ α τ ισ μ ό τ η ςν ό χ ω ρ ε ς , ά λ λ η λ ο κ α τ α ε λ λ ό μ ε ν ε ς « τ α υ τ ό τ η τ ε ς »

Α ν τ ό χ ε ιρ α ς ό Abbie Hoffman. ’Α π ο λ ο η τ ή ς το ν σ υ -σ τ ή μ α τ ο ς ό Jerry Rubin, θ ύ μ α τ ή ς ε ξ ά ρ τ η σ ή ς τ ο υ ά τ ή ν κ ο κ α ΐν η ό Huey Newton. Π ο λ ιτ ικ ά α π ο μ ο ν ω μ έ ν κ α ί μ έ μ α ν ία κ α τ α δ ίω ξ η ς ό Stokely Carmichael. Π ε ρ ι π λ α ν ώ μ ε ν ο ς α ν ά μ ε σ α σ τ ό κ ρ ά κ , τ ις θ ρ η σ κ ε υ τ ικσ ε ις κ α ί τ ή « ο η τ ε ία » τ ο ΰ Ρ ό ν α λ ν τ Ρ έ η κ α ν ό dridge Cleaver. ’Α ν τ ίθ ε τ α , ή Ν τ έ η β ις ά π ο τ ε λ ε ΐ μ ία ά π τ ις λ ί ε ς φ ι ο ύ ρ ε ς π ρ ώ τ η ς ρ α μ μ ή ς τ ο ϋ movement τ ώ δ ε κ α ε τ ιώ ν τ ο ϋ ’60 κ α ί τ ο ΰ ’70 π ο υ δ ια σ ώ θ η κ α ν π ο λ κ α ί π ρ ο σ ω π ικ ά . Ί σ ω ς ε π ε ιδ ή ή ά κ α δ η μ α ϊκ ή τ ηκ ρ ό τ η σ η κ α ί ή ε ρ ε υ ν η τ ικ ή τ η ς δ ο υ λ ε ιά τ ή ς έ δ ιν ατ ο τ ε τ ό ά π α ιτ ο ύ μ ε ν ο έ ρ μ α . ’Ί σ ω ς , π ά λ ι, ε π ε ιδ ή ή έ ν τ α -ξ ή τ η ς (μ έ χ ρ ι τ ό 1991) σ τ ό σ υ κ ρ ιτ ικ ώ ς « κ ρ ίζ ο » Κ Η Α τ ο ΰ Gus Hall τ ή ν π ρ ο φ ν λ α ξ ε ά π ό τ ο λ μ η ρ ό τ ε ρ π τ ή σ ε ις π ο ύ κ α τ έ λ η ξ α ν σ έ θ ε α μ α τ ικ ό τ ε ρ ε ς π τ ώ

’Ά ν κ α ί ο σ ο ι τ ή ν ω ρ ίζ ο υ ν π ρ ο σ ω π ικ ά μ ιλ ο ν ν α ιά μ ιά υ ν α ίκ α τ ε ρ α τ ώ δ ο ν ς θ έ λ η σ η ς , π ο ύ « ζ ε ΐ ο

τ ό κ ρ ίν ε ι α ν α κ α ίο κ α ί ο χ ι ο π ω ς θ ά τ ό ή θ ε λ ε ».



Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ Τ Ο Υ Μ Ε Τ Α Φ Ρ Α Σ Τ Η I I

Γ ε ν ν η μ έ ν η τ ο ν ’Ια ν ο υ ά ρ ιο τ ο ν 1944 σ τ ο Μ π έ ρ μ ι χ α μ τ ή ς Ά λ α μ π ά μ α , ά π ό ο ν ε ίς δ α σ κ ά λ ο υ ς , ή ’Ά ν τ ζ ε λ α Ν τ έ η β ις μ ε ά λ ω σ ε σ τ ή σ κ ιά τ ο ϋ θ ε σ μ ο π ο ιη μ έ ν ο ν ρσ μ ο ύ τ ο ν ά μ ε ρ ικ α ν ικ ο ϋ Ν ό τ ο υ , τ ή ν ώ ρ α π ο ν α υ τ ό ς ασ β η τ ο ύ ν τ α ν ά π ό τ ό « κ ίν η μ α π ο λ ιτ ικ ώ ν δ ικ α ιω μ ά τ τ ώ ν Ά φ ρ ο α μ ε ρ ικ α ν ώ ν . Τ ό π α τ ρ ικ ό τ η ς β ρ ισ κ ό τ α μ ιά μ ε ικ τ ή ε ιτ ο ν ιά π ο υ ε ιν ε ν ω σ τ ή ώ ς Dynamite Hill, κ α θ ώ ς ο ί ε κ ρ ή ξ ε ις α υ τ ο σ χ έ δ ιω ν β ο μ β ισ τ ικ ώ ν μ η χσ μ ώ ν ή τ α ν ή σ χ ε δ ό ν κ α θ η μ ε ρ ιν ή π ρ α μ α τ ικ ό τ η τ α ά ν τ ιμ ε τ ώ π ιζ α ν δ σ ο ι μ α ύ ρ ο ι ε ίχ α ν τ ή ν α υ θ ά δ ε ια ν ά ε τ α σ τ α θ ο ύ ν εν μ έ σ ω λ ε υ κ ώ ν . Λ έ ε ι ά λ λ ω σ τ ε π ο λ λ ά τ α α π η μ έ ν η ε φ η β ικ ή τ η ς φ ά ρ σ α ή τ α ν τ ό ν ά π α ρ ισ τ

μ α ζ ί μ ε τ ή ν έ ξ α δ έ λ φ η τ η ς τ ή α λ λ ό φ ω ν η το ν ρ ίσ τ ρ ε ο ν ό ς π ο υ τ ή ς έ π έ τ ρ ε π ε τ ή ν ε ίσ ο δ ο σ έ μ α α ζ ιά α π ρ

π έ λ α σ τ α υ π ό ά λ λ ε ς σ ν ν θ ή κ ε ς σ τ ο υ ς ό μ ο ιο υ ς τ η ς ...’Ε μ π ε ιρ ίε ς α ν τ ο ύ τ ο ύ ε ΐδ ο ν ς , ά π ο κ α λ ν π τ ικ έ ς τ ή ς κ

ν ω ν ικ ή ς κ α τ α σ κ ε υ ή ς τ ή ς « φ υ λ ή ς », σ υ κ ρ ο τ ο ύ ν τ ή ν πσ ω π ικ ή ισ τ ο ρ ία κ ά θ ε σ η μ ε ρ ιν ο ύ Ά φ ρ ο α μ ε ρ ικ α ν ο

σ η ς ή λ ικ ία ς κ α ί ά ν ω , υ π ε ν θ υ μ ίζ ο ν τ α ς σ έ δ σ ο υ ς τιρ μ ο ΰ ν ν ά κ α τ α ν α λ ώ ν ο υ ν μ ιά π λ α σ μ α τ ικ ά φ ιλ ε λ ε ύ ε ικ ό ν α τ ή ς μ ό ν η ς ύ π ε ρ δ ύ ν α μ η ς , τ ό μ έ ε θ ο ς τ ή ς κ απ ίε σ η ς π ο υ ε κ ρ υ β ε μ έ χ ρ ι π ρ ό σ φ α τ α σ τ ά σ π λ ά χ ν α τ ’Α μ ε ρ ικ ή κ α ί δ έ ν ξ ε π έ ρ α σ ε π α ρ ά μ ό ν ο ε π ιφ α ν ε ια κ ά

Ο ί ε ξ α ιρ ε τ ικ έ ς τ η ς σ χ ο λ ικ έ ς ε π ιδ ό σ ε ις ο δ ή η σ α ν τ

Ά ν τ ζ ε λ α Ν τ έ η β ις ή δ η ά π ό τ ή ν ε φ η β ε ία τ η ς ώ ς υ π όφ ο σ τ ή Ν έ α Ύ ό ρ κ η , φ ιλ ο ξ ε ν ο ύ μ ε ν η ε ν ό ς π ά σ τ ο ρ α ε ίχ ε ά π ο σ χ η μ α τ ισ τ ε ί λ ό ω τ ή ς μ α κ κ α ρ θ ικ ή ς υ σ τ ε ρ έ ν ώ κ α τ ό π ιν τ ή ς ά ν ο ιξ α ν τ ό ν δ ρ ό μ ο ιά τ ό Π α ν ε π ισμ ιο Brandeis, ώ ς μ ία ς ά π ό τ ο υ ς τ ρ ε ις δ λ ο ν ς κ ι δ λ ο ν ς μ α ύ ρ ο υ ς φ ο ιτ η τ έ ς τ ο ύ έ τ ο υ ς τη ς . Η σ ν μ μ ε τ ο χ ή τ η



12 Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ Τ Ο Υ Μ Ε Τ Α Φ Ρ Α Σ Τ Η

1962 σ έ μ ιά σ υ ν ά ν τ η σ η Κ ο μ μ ο υ ν ισ τ ικ ώ ν Ν ε ο λ α ι 3 λ σ ίν κ ι ε φ ε ρ ε τ ή ν π ρ ώ τ η α ν ά κ ρ ισ ή τ η ς ά π ό τ ό FBI,

ε ν ώ ή δ ιε τ ή ς π α ρ α μ ο ν ή τ η ς σ τ ό Π α ρ ίσ ι, ιά σ π λ ο ο τ ε χ ν ία ς σ τ ή Σ ο ρ β ό ν ν η , σ υ ν έ π ε σ ε μ έ τ ο ν ά π ό ά ν τ ια π ο ικ ια κ ο ϋ π ο λ έ μ ο υ τ ή ς Α λ ε ρ ία ς . Π ίσ ω σ

ν έ τ ε ιρ α , ω σ τ ό σ ο , ή ρ α τ σ ισ τ ικ ή β ία κ λ ιμ α κ ω ν ό β ο μ β ισ τ ικ ή ε π ίθ ε σ η τ ή ς Ku Klwc Klan σ τ ή ν ’Ε κ κ λ η -σ ία τ ώ ν Β α π τ ισ τ ώ ν σ τ ή ν 16η 'Ο δ ό τ ο ϋ Μ π έ ρ μ τ ο ν Σ ε π τ έ μ β ρ ιο τ ο ϋ 1963 ε σ τ ε λ ν ε σ τ ο ν θ ά ν α το τ έ σ μ α ϋ ρ α κ ο ρ ιτ σ ά κ ια , ά π ό τ ά ό π ο ια ή Ν τ έ η β ις ν ώ τ ρ ία . ( Μ ιά ά λ λ η σ υ ν τ ο π ίτ ισ σ α τ ή ς Ν τ έ η β ις κ α

μ α θ ή τ ρ ια τ ώ ν θ υ μ ά τω ν , ό ν ό μ α τ ι Κ ο ν τ ο λ ίζ α Ρ π ρ ό κ ε ιτ ο π ά ν τ ω ς ν ά σ υ ν α ά ε ι π ο λ ύ δ ια φ ο ρ ε τ ικ φ α ίν ε τ α ι, σ υ μ π ε ρ ά σ μ α τ α σ έ ο ,τ ι ά φ ο ρ ά τ ή ν έ ν τ ω σ η τ ώ ν μ α ύ ρ ω ν σ έ δ ο μ έ ς π ρ ω τ ο κ α θ ε δ ρ ία ς τκ ώ ν . . .)

Ή φ ιλ ο σ ο φ ικ ή π ο ρ ε ία τ ή ς Ά ν τ ζ ε λ α Ν τ έ η β ις δφ ώ θ η κ ε ά π ό τ ή μ α θ η τ ε ία τ η ς π λ ά ι σ τ ο ν Herbert Marc

κ α ί, τ ή δ ιε τ ή π α ρ α μ ο ν ή τ η ς σ τ ή Φ ρ α κ φ ο ύ ρ τ η , δ πλ έ τ η σ ε τ ο ν Κ ά ν τ , τ ο ν Χ έ κ ε λ κ α ί τ ο ν Μ ά ρ ξ . Ή τ ά σ τ α σ ή τ η ς σ τ ή ν Κ α λ ιφ ό ρ ν ια τ ό 1967, μ έ τ ή ν ε π ιδ ά κ α δ η μ α ϊκ ή ς σ τ α δ ιο δ ρ ο μ ία ς , ε μ ε λ λ ε δ μ ω ς ν ά σψ ε ι τ ό π ο λ ιτ ικ ό τ η ς μ έ λ λ ο ν . Μ έ λ ο ς α ρ χ ικ ά τ ή ςSNCC

( β λ . σ η μ . 43, σ . 189) κ α ί τ ο ϋ ν ε ό τ ε υ κ τ ο υ τ ό τ ε Π ο λκ ο ύ Κ ό μ μ α τ ο ς τώ ν Μ α ύ ρ ω ν Π α ν θ ή ρ ω ν , ή Ν τ έτ ά χ θ η κ ε τ ό 1968 σ τ ό Che Lumumba Club, ά φ ρ ο α μ ε ρ ι κ α ν ικ ό π υ ρ ή ν α τ ο ϋ Κ ο μ μ ο υ ν ισ τ ικ ο ύ Κ ό μ μ α τ ο ς

”Α ν τ ζ ε λ ε ς . Ο ί τ ρ ιβ έ ς μ έ το ν ς σ υ ν τρ ό φ ο υ ς τ ο ϋ κ ε κ ε ίν ο υ σ χ ε τ ικ ά μ έ τ ή ν « π ρ έ π ο υ σ α θ έ σ η » τ ώ ν κ ώ ν σ τ ο ν ά ώ ν α , φ ώ τ ισ α ν ιά τ ή ν Ν τ έ η β ις ά π ο



Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ Τ Ο Υ Μ Ε Τ Α Φ Ρ Α Σ Τ Η !3

π τ ικ ά τ ή ν έ μ φ ν λ η δ ιά σ τ α σ η τ ή ς π ά λ η ς τη ς , κ α τ α δκ ν ύ ο ν τα ς τό ν δ ιπ λ ά σ ιο δ ρ ό μ ο π ο ν έ χ ο υ ν ν ά δ ια ν ύ σ ο

Ά φ ρ ο α μ ε ρ ικ α ν ίδ ε ς π ρ ό ς τ ή χ ε ιρ α φ έ τ η σ ή το ν ς .Τ ό 1969 ή Ά ν τ ζ ε λ α Ν τ έ η β ις ε ίχ ε φ τ ά σ ε ι ν ά ε ίν α ι ή δ

«δ ια β ό η τ η », μ ε τ ά κ ο ιν ά μ έ τ ρ α , λ ό ω τ ή ς α π ό φ α σ τ ο ϋ τ ό τ ε κ υ β ε ρ ν ή τ η τ ή ς Κ α λ ιφ ό ρ ν ια ς Ρ ό ν α λ ν τ Ρ έ η ν ά τ ή ν α π ο λ ύ σ ε ι ά π ό τ ή θ έ σ η τ ο ϋ π α ν ε π ισ τ η μ ια κ ο ύ θ ο ύ σ τ όUCLA, μ ε τ ά τ ή σ υ μ μ ε τ ο χ ή τ η ς σ έ ά π ο σ τ ο λ ή μ ελ ώ ν τ ο ϋ κ ό μ μ α τ ο ς σ τ ή ν Κ ο ύ β α ( χ ώ ρ α π ο ν , π έ ρ α τ ό ν « κ ο μ μ ο υ ν ισ τ ικ ό κ ίν δ ν ν ο », ά ν τ ιπ ρ ο σ ώ π ε υ ε κ α ι ζ ω ν τα ν ό ά ν τ ιπ α ρ ά δ ε ι μ α φ υ λ ε τ ικ ή ς δ ικ α ιο σ ύ ν η ς τ ο ύ ς μ α ύ ρ ο υ ς ). Ή Ν τ έ η β ις κ α τ ό ρ θ ω σ ε μ ε δ ικ α σ τ ά ώ ν α ν ά κ η ρ ύ ξ ε ι ά ν τ ισ υ ν τ α μ α τ ικ ό τ ό ν κ α ν ο ν ισ μ ό ά π α ό ρ ε ν ε τ ή ν ά π α σ χ ό λ η σ η κ ο μ μ ο υ ν ισ τ ώ ν σ τ ό Ππ ισ τ ή μ ιο , ο μ ω ς τ ό τ ίμ η μ α ή τ α ν ε ν α ς κ α τ α ι ισ μ ό ς α νν υ μ ω ν ά π ε ιλ ώ ν .

Π ο λ ύ μ ε α λ ύ τ ε ρ ε ς π ε ρ ιπ έ τε ιε ς , ω σ τ ό σ ο , τ ή ς έ π ε φ λ α σ σ ε ή ε μ π λ ο κ ή τ η ς σ τ ή ν κ α μ π ά ν ια ιά τ ή ν ά π ε λ

θ έ ρ ω σ η τ ο ϋ George Jackson κ α ι τ ώ ν λ ο ιπ ώ ν Soledad Brothers ( β λ . σ η μ . 12, σ . 178 κ α ι σ η μ . 64, σ . 196). Τ ό ν Α ύ ο υ σ τ ο τ ο ϋ 1970 ό Τ ζ ό ν α θ α ν Τ ζ ά κ σ ο ν , ε ξ ο π λ ισ μ έ μ έ ό π λ ο κ α τ α χ ω ρ ισ μ έ ν ο σ τ ό ό ν ο μ α τ ή ς Ν τ έ η β ις , εβ α λ ε σ τ ό δ ικ α σ τ ή ρ ιο τ ή ς Κ ο μ η τ ε ία ς Μ α ρ ίν , δ ιε κ δ ικ τ α ς τ ή ν ά π ε λ ε ν θ έ ρ ω σ η τ ο ϋ μ ε α λ ύ τ ε ρ ο υ ά δ ε λ φ ο ϋ

ιά ν ά π έ σ ε ι έ ν τ έ λ ε ι ν εκ ρ ό ς μ ε τ ά ά π ό α ν τ α λ λ α ή πρ ώ ν , σ τ ή ν ο π ο ία έ χ α σ α ν ε π ίσ η ς τ ή ζ ω ή τ ο υ ς ό δ ικ α σ κ α ι ά λ λ ο ι δ ύ ο ά ν θ ρ ω π ο ι. Τ ό ά π ο τ έ λ ε σ μ α ή τ α ν ν ά τ η ο ρ η θ ε ϊ ή Ν τ έ η β ις ιά σ ν ν έ ρ ε ια σ έ ά π α ω ή κ α φ ό ν ο ( ά δ ικ ή μ α τ α π ο υ τ ιμ ω ρ ο ύ ν τ α ν μ ε θ α ν α τ ικ ή π ο ν ά β ε ι σ τ ή ν π α ρ α ν ο μ ία , ν ά κ η ρ υ χ θ ε ί ά π ό τ ό FBI ώ ς ή



Μ Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ Τ Ο Υ Μ Ε Τ Α Φ Ρ Α Σ Τ Η

π λ έ ο ν κ α τ α ζ η τ ο ύ μ ε ν η υ ν α ίκ α τ ή ς Α μ ε ρ ικ ή ς , ν λ η φ θ ε ΐ τ ό ν ’Ο κ τ ώ β ρ ιο τ ο ΰ ίδ ιο υ έ τ ο υ ς σ τ ή Ν έ α Ύ ό κ α ι ν ά π α ρ α μ ε ίν ε ι φ υ λ α κ ισ μ έ ν η μ έ χ ρ ι τ ό ν Φ ε β ρ τ ο ν 1972.

Π α ρ ά λ λ η λ α , ό μ ω ς , ή δ ίω ξ ή τ η ς ξ ε σ ή κ ω ν ε ε ν α κ ίν η μ α α λ λ η λ ε ύ η ς χ ω ρ ίς π ρ ο η ο ύ μ ε ν ο , μ έ σ υ κκ ό τ ε ρ η έ κ δ ή λ ω σ η τ ή ν α ν ά ρ τ η σ η σ έ ε ισ ό δ ο υ ς σ τ ή ς ε π ι ρ α φ ή ς “ Angela, sister, you are welcome in thishouse ” ( « Α δ ε λ φ ή μ α ς Ά ν τ ζ ε λ α , ε ίσ α ι ε ν π ρ ό σ δ ε σ έ α ύ τ ό τ ό σ π ίτ ι»). Κ α ί μ π ο ρ ε ι β έ β α ια ή Σ ο β ιε

ΓΈ ν ω σ η ν ά ά ξ ιο π ο ίη σ ε π ρ ο π α α ν δ ισ τ ικ ά τ ή ν ύ π ό Σ ο λ τ ζ ε ν ίτ σ ιν π α ρ α π ο ν ιό τ α ν τ ό τ ε π ικ ρ ό χ ο λ α ό τ ιμ α τ ή ς Ν τ έ η β ις τό ν ά κ ο λ ο ν θ ο ΰ σ ε π α ν τ ο ύ ...) , ώ σ έ κ τ α σ η τ ο ΰ κ ιν ή μ α τ ο ς σ ν μ π α ρ ά σ τ ά σ η ς ά π η χ ε ι κλ ύ β α θ ύ τε ρ ο , π ο ύ ό φ ε ιλ ό τ α ν π ρ ω τ ίσ τ ω ς σ τ ή ν ά σ τ ά σ η τ ή ς ίδ ια ς τ ή ς κ α τ ή ο ρ ο ν μ έ ν η ς . Τ ό ν ’Ιο ύ ν ιο τ ο ϋ 1972 έ κ δ ό θ η κ ε ή ε τυ μ η ο ρ ία τ ή ς ά θ ώ ω σ ή ς τη ς .

Έ κ τ ο τ ε , ή Ά ν τ ζ ε λ α Ν τ έ η β ις σ υ ν έ χ ισ ε τ ή ν π ο κ α ί ά κ α δ η μ α ϊκ ή τ η ς δ ρ ά σ η . Τ ό 1979 τ ή ς ά π ο ν ε μ τ ό β ρ α β ε ίο Λ έ ν ιν , έ ν ώ τ ό 1980 κ α ί τ ό 1984 ύ π η ρ ξ ε υψ ή φ ια α ν τιπ ρ ό ε δ ρ ο ς τ ώ νΗ Α μ έ τ ό ψ η φ ο δ έ λ τιο τ ο ΰ Κ .Κ . Η Α .Δ ρ α σ τ η ρ ιο π ο ιή θ η κ ε σ έ κ ιν ή σ ε ις ιά τό νρ η ν ικ ό ά φ ο π λ ισ μ ό , τ ά δ ικ α ιώ μ α τ α τ ώ ν έ χ ρ ω μν α ικ ώ ν κ α ί τ ή ν κ α θ ιέ ρ ω σ η κ α θ ο λ ικ ή ς δ η μ ό σ ιαθ α λ ψ η ς σ τ ιςΗ Α ."Ιδ ρ υ σ ε τ ή National Alliance Against

Racist and Political Repression κ α ί τ ή ν ο ρ ά ν ω σ η Criti-cal Resistance, π ο υ ά π ο β λ έ π ε ι σ τ ή ν κ α τ ά λ υ σ η τ ο ϋ « σ φ ρ ο ν ι,σ τ ικ ο β ι,ο μ η χ α ν ικ ο ϋ σ υ μ π λ έ μ α τ ο ς ». Π α ρ ά σ υ μ μ ε τ έ χ ε ι σ τή ν ή ε σ ία το ΰ National Political Congress o f Black Women κ α ί τ ο ϋ National Black Women’s Health



Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ Τ Ο Υ Μ Ε Τ Α Φ Ρ Α Σ Τ Η ι 5

Project, ε ν ώ ά π ό τ ό 1991 δ ιε υ θ ύ ν ε ι σ τ ό Π α ν ε π ισ τ ή μ ιο τ ή ς Κ α λ ιφ ό ρ ν ια ς σ τ ή Σ ά ν τ α Κ ρ ο ύ ζ τ ό δ ια κ λ α δ ικ ό ρ α μ μ α « 'Ι σ τ ο ρ ία τ ή ς Σ υ ν ε ίδ η σ η ς ». Ά π ό τ ά β ιβ λ τ η ς έ χ ο υ ν κ υ κ λ ο φ ο ρ ή σ ε ι σ τ ά ε λ λ η ν ικ ά τ ά ε ξ ή ς : "Α ν αύτοί έρθουν την αύγη, μ τ φ ρ . Ρ έ ν α Γ α λ α ν ο π ο ύ λ ο υ , Ν έ α Σ ύ ν ο ρ α , Α θ ή ν α 1982, Γυναίκες, φυλή καίτάξη, Σ ύ -

χ ρ ο ν η Ε π ο χ ή , Α θ ή ν α 1984, κ α ι Γυναίκες, κουλτούρακαί πολιτική, μ τ φ ρ . Γ ω ώ Α ρ β α ν ίτ η , Κ α σ τ α ν ιώ τ η ς Α θ ή ν α 1991.

Τ ό π α ρ ό ν β ιβ λ ίο ά π ο τ ε λ ε ΐ σ υ λ λ ο ή σ υ ζ η τ ή σ ε ω ν μ έ τ ο ν Eduardo Mendieta, ά ν α π λ η ρ ω τ ή κ α θ η η τ ή Φ ι-λ ο σ ο φ ία ς κ α ι δ ιε υ θ υ ν τ ή τ ο ΰ Κ έ ν τ ρ ο υ Α α τ ιν ο α μ ε ρ

ν ικ ώ ν κ α ι Κ α ρ α ϊβ ικ ώ ν Μ ε λ ε τ ώ ν το ϋ Π α ν ε π ισ τ η Stony Brook, μ έ ε ρ ε υ ν η τ ικ ή ε ρ α σ ία σ τ ή Σ χ ο λ ή τ ή ς Φ ρ α κ φ ο ύ ρ τ η ς , τ ο ν π ρ α μ α τ ισ μ ό , τ ή θ ε ο λ ο ία τ ή ς ά λ ε ν θ έ ρ ω σ η ς κ α ι τ ή β ιο π ο λ ιτ ικ ή . ’Έ χ ο ν τ α ς ώ ς ά φ ε τ η τ ο ν έ ν θ ε ρ μ ώ σ χ ο λ ια σ μ ό τ ώ ν α π ο κ α λ ύ ψ ε ω ν ιά τ άλ α σ τ ή ρ ια τ ο ϋ Γ κ ο υ α ν τά ν α μ ο κ α ι τ ο ϋ ’Ά μ π ο υ Γ ρ ά ιμ π , ή κ ρ ιτ ικ ή τ ή ς Ν τ έ η β ις α π λ ώ ν ε τ α ι σ έ ό λ ο τ ό π λ έ μ α τ π ρ α κ τ ικ ώ ν β ία ς π ο ύ σ τ η ρ ίζ ο υ ν τ ις ά μ ε ρ ικ α ν ικ έ ς δ ο ε ξ ο υ σ ία ς σ τ ό ε σ ω τ ε ρ ικ ό κ α ί σ τ ό ε ξ ω τ ε ρ ικ ό . Μ έ δ ιδ υ τ ικ ο ύ ς σ υ ν ε ιρ μ ο ύ ς π ο ύ π ε ρ ν ο ϋ ν ά π ό τ ό σ τ ρ α τ ιω τ β ιο μ η χ α ν ικ ό σ τ ό σ ω φ ρ ο ν ισ τ ικ ο β ιο μ η χ α ν ικ ό σ ύ μ πμ α , ά π ό τ ό φ α ρ μ α κ ε υ τ ικ ό λ ό μ π υ σ τ ο ν « π ό λ ε μ ο κ τ ώ ν ν α ρ κ ω τ ικ ώ ν » κ α ί π ε ρ α ιτ έ ρ ω σ τ ο ν « π ό λ ε μ ο κ τ ή ς τ ρ ο μ ο κ ρ α τ ία ς », ά π ό τ ή ν κ λ η ρ ο ν ο μ ιά τ ώ ν θ ε σ μ ο η μ έ ν ω ν φ υ λ ε τ ικ ώ ν δ ια κ ρ ίσ ε ω ν σ τ ή φ α υ λ ό τ η τ α τ ώ νχ ρ ο ν ω νΜ Μ Ε ,ή Ν τ έ η β ις ά ν α δ ε ικ ν ύ ε ι τ ό ά ν ε κ π λ ή ρ ω τ ο τ ή ς ε π α ε λ ία ς τ ή ς δ η μ ο κ ρ α τ ία ς σ τ ή ν Α μ ε ρ ικ ή κ α δ ια ιώ ν ισ η , ε λ λ ε ίψ ε ι ο ικ ο ν ο μ ικ ή ς δ ικ α ιο σ ύ ν η ς , τ ώ ν



ιό Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ Τ Ο Υ Μ Ε Τ Α Φ Ρ Α Σ Τ Η

μ ώ ν τ ο ν ρ α τ σ ισ μ ό ν , μ ε ά λ λ ο τ ε ά λ λ ο ν ς φ ν σ ικ ο ν ς Κ υ ρ ίω ς δ ε σ τ έ κ ε τ α ι σ τ η ν ιδ ια ιτ ε ρ ό τ η τ α τ ώ νΗ Α ώ ς τ ή ς χ ώ ρ α ς π ο ν δ ια τ η ρ ε ί τ ό μ ε α λ ύ τ ε ρ ο π ο σ ο σ τλ α κ ισ μ έ ν ω ν έπ 'ι τ ο ϋ ε ν ικ ο ύ π λ η θ υ σ μ ό ν σ τ ή ν πν ό τ η τ α τ ώ ν π ε ρ ιπ τ ώ σ ε ω ν σ τ ρ α τ ο λ ο η μ έ ν ο ά π ό τν ό τ η τ ε ς κ α ι κ α τ η ο ρ ο ύ μ ε ν ο ιά μ ή β ία ια ε κ λ ή μ

Π ρ ό κ ε ιτ α ι ιά τό ν π’ ά ρ ιθ μ ο ν ε ν α ζ ή τ η μ α σ τ ό ό π ο ιο χ ρ ε ιά σ τ η κ ε ν ά σ τ α θ ε ί ο π ο ιο σ δ ή π ο τ ε , ά π ό τ ό ν κ ολ ό ο Loic Wacquant (sociology.berkeley.edu/facidty/wac quant) μ έ χ ρ ι τ ό ν μ π λ ό κ ε ρ Arthur Silber (powerqfnarra tive.blogspot.com), ε π ιχ ε ίρ η σ ε σ τ ι ς μ έ ρ ε ς μ α ς ν ά μ ιλ ήσ ε ι σ ο β α ρ ά ιά τ ή ν ά μ ε ρ ικ α ν ικ ή κ ο ιν ω ν ία .

Η τ ύ χ η θ έ λ η σ ε ν ά σ ν μ π ίπ τ ε ι ή κ ν κ λ ο φ ο ρ ία τ ή ςν ικ ή ς έ κ δ ο σ η ς μ ε τ ή ν ά ν α ζ ω π ύ ρ ω σ η δ ιε θ ν ώ ς τή τ η σ η ς ιά τ ις β ε β α ρ η μ έ ν ε ς φ υ λ ε τ ικ έ ς σ χ έ σ ε ις σ τ ιςΗ Α ,

λ ό ω τ ή ς δ ιε κ δ ίκ η σ η ς το ϋ π ρ ο ε δ ρ ικ ο ύ χ ρ ίσ μ α τ ο Δ η μ ο κ ρ α τ ικ ώ ν ά π ό τ ό ν κ α ρ π ό τ ή ς έ ν ω σ η ς (π α ρ τ ώ κ α ιρ ώ έ κ ε ίν ω , σ τ ϊς μ ισ έ ς α μ ε ρ ικ α ν ικ έ ς π ο λ ι

μ ια ς λ ε ν κ ή ς μ ε ε ν α ν Α φ ρ ικ α ν ό . ’Ε π α λ η θ ε ύ ε τα ι ε τ σ ι ή έ π ικ α ιρ ό τ η τ α τ ώ ν π α ρ α τ η ρ ή σ ε ω ν τ ή ς Ν τ έ η β ις άλ ά σ τ ο ιχ ε ία τ ή ς σ ν κ ν ρ ία ς : τ ή ν ά ξ ιο π ο ίη σ η ιά μ ία φ ο ρ ά τ ο ϋ “race card ” σ έ μ ιά π ρ ο ε κ λ ο ικ ή δ ια μ ά χ η π ο υ υ π ο τ ίθ ε τα ι δ τ ι θ ά ε π ιβ ε β α ίω ν ε έ μ π ρ α κ τ α τ ό οκ ό ξ ε π έ ρ α σ μ α τ ώ ν ρ α τ σ ισ τ ικ ώ ν π ρ ο κ α τα λ ή ψ ε

π λ α σ τ ή ά ν τ ιπ α ρ ά θ ε σ η τ ώ ν « ν π ο θ έ σ ε ω ν » τ ή ς κ α ι τ ο ϋ φ ύ λ ο υ ( δ π ω ς α υ τ ή ά π ο τ ν π ώ ν ε τ α ι σ τ ό σ « Χ ίλ α ρ ν έ ν α ν τ ίο ν ’Ο μ π ά μ α »), τ η ν ά δ ν ν α μ ία σ ύ ν α ψ η σ ν μ μ α χ ία ς μ ε τ α ξ ύ τ ώ ν Ά φ ρ ο α μ ε ρ ικ α ν ώ ν , τ ώ ν φ ώ ν ω ν κ α ι τ ή ς λ ε υ κ ή ς ε ρ α τ ικ ή ς τά ξ η ς , τ ή ν υ π ο κ α π ο δ ο χ ή ε ν ό ς μ α ύ ρ ο ν υ π ο ψ ή φ ιο υ ιά τ ό α ν ώ τ α τ



20 EDUARDO M ENDIETA

ή Ν τ έ η β ις ή τ α ν ή δ η μ ιά έ π α ν α σ τ ά τ ρ ια ό τα ν τ ο FB ε ν έ τ α ξ ε μ ε ψ ε υ δ ε ίς κ α τ η ο ρ ίε ς σ τ ο ν κ α τ ά λ ο ο τ ώκ α Π λ έ ο ν Κ α τ α ζ η τ ο ύ μ ε ν ω ν Π ρ ο σ ώ π ω ν , μ ε ά σ μ α ν ά β ε ι σ τ ή ν π α ρ α ν ο μ ία κ α ι κ α τ ό π ιν ν ά σ υ λ λ κ α ι ν ά φ υ λ α κ ισ τ ε ί, τ ό έ ρ ο τ η ς ε χ ε ι σ η μ α δ ε υ τ ε ί ά τ η λ α ά π ό τ ή ν ε μ π ε ιρ ία τ ή ς φ υ λ α κ ή ς * Μ ε ρ ικ ά ά π ρ ώ τ α έ 'ρ α π ο ύ ε ξ έ δ ω σ ε ρ ά φ τ η κ α ν κ α τ ά τ ή δ ιά τ ή ς δ ε κ α ε ξ ά μ η ν η ς φ υ λ ά κ ισ ή ς τ η ς , κ ε ίμ ε ν α σ π ιν θ λ α σ τ ά ό π ο ια κ α τ έ δ ε ιξ ε τ ο ύ ς δ ε σ μ ο ύ ς α ν ά μ ε σ α π λ ε ο ν ά ζ ο ν σ α κ α τ α σ τ ο λ ή , τ ή ν τ ιμ ω ρ ία κ α ι τ ή φ υ β ία , π ο ύ β ρ ίσ κ ο ν τα ι σ τ ή ν κ α ρ δ ιά τ ή ς π ρ ω τ ο κ α θ τ ώ ν λ ε υ κ ώ ν σ τ ιςΗ Α

Δ ια β ά ζ ο ν τ α ς κ α ν ε ίς τη ν Ν τ έ η β ις , ε κ π λ ή σ σ ε τα τ ις κ α τ α β ο λ έ ς τη ς , ξ ε κ ιν ώ ν τ α ς ά π ό τ ή δ ικ ή τ η ς έ ρ ία ώ ς μ α ύ ρ η ς υ ν α ίκ α ς , π ο λ ιτ ικ ή ς κ ρ α τ ο ύ μ ε ν η ’Α μ ε ρ ικ α ν ίδ α ς υ π η κ ό ο υ , π ο υ σ έ μ ιά π ε ρ ίο δ ο τ ή ς τ η ς β α φ τ ίσ τ η κ ε « έ χ θ ρ ό ς τ ο ϋ κ ρ ά τ ο υ ς », ιά ν ά β ρ ε σ υ ν ε χ ε ία σ τ ό ε π ίκ ε ν τρ ο ε ν ό ς δ ιε θ ν ο ύ ς κ ιν ή μ α τ ο ς

λ ε ύ η ς τ ή ς κ α μ π ά ν ια ς «Λ ε υ τ ε ρ ιά σ τ ή ν Ά ν τ ζ Ν τ έ η β ις » ( Free Angela Davis) , π ο ύ ο δ ή η σ ε σ τ ή ν ά -π α λ λ α ή τ η ς τό 1972. Μ ιά ά λ λ η π η ή τ η ς ε ίν α ι ή δ ικ ή ς ε ν α σ χ ό λ η σ ή τ η ς μ ε τ ις β α σ ικ έ ς φ υ σ ιο ν ω μ ίε ς π ο υ θ ά ά π ο κ α λ ο ύ σ α μ ε Κ α ν ό ν α τ ή ς Μ α ύ ρ η ς κ π ο λ ιτ ικ ή ς φ ιλ ο σ ο φ ία ς , μ έ κ υ ρ ία ρ χ ε ς μ ο ρ φ έ ς τό ν Freder

ick Douglass *1κ α ί τ ό ν W.E.B. DuBois.2 Τ ό π ρ ο α ν ά κ ρ ο υ -σ μ α τ ή ς ε ν α σ χ ό λ η σ η ς α υ τ ή ς τ ό β ρ ίσ κ ο υ μ ε ή δ η

α . Β λ . Angela Υ . Davis, Angela Υ . Davis. An Autobiography (Random House, Ν έ α Ύ ό ρ κ η 1974).

* Ο ί ά ρ ι θ μ η τ ικ ο ί δ ε ίκ τ ε ς π α ρ α π έ μ π ο υ ν σ έ σ η μ ε ιώ σ ε ις



22 EDUARDO MENDIETA

τ ή Φ υ λ α κ ή τ ή ς Σ κ λ α β ιά ς σ τ ή Σ κ λ α β ιά τ ή ς Φ υ Ό Φ ρ έ ν τ ε ρ ικ Ν τ ά κ λ α ς κ α ι τ ο Σ ύ σ τ η μ α Έ ν ο ικ Κ ρ α τ ο υ μ έ ν ω ν » α, ή Ν τ έ η β ις ξ ε δ ιπ λ ώ ν ε ι μ ιά κ α τ ε δ α ψ σ τ ικ ή κ ρ ιτ ικ ή τ ή ς π ο λ ιτ ικ ή ς μ υ ω π ία ς το ΰ Ν τ ά κ α ι τ ή ς α δ υ ν α μ ία ς τ ο ν ν ά μ ιλ ή σ ε ι ε ν θ α ρ σ ώ ς ά λ λ ν ά κ ιν η τ ο π ο ιη θ ε ί ιά ο ,τ ι π ρ ο φ α ν ώ ς ά π ο τ ε λ ο ΰ σ ε

δ ο σ ία τ ή ς π ο λ ιτ ικ ή ς ε λ ε υ θ ε ρ ία ς π ο υ ε ίχ ε κ ε ρ δ η θ ε τ ο υ ς μ α ύ ρ ο υ ς . Λ ί ο μ ε τ ά τ ό ν ’Ε μ φ ύ λ ιο π ό λ ε μ ο , ό Ν ό -τ ο ς π έ ρ α σ ε μ ιά δ ια δ ικ α σ ία ε κ δ η μ ο κ ρ α τ ισ μ ο ύ π ο ε κ θ α μ β ω τ ικ ή κ α ί ο υ τ ο π ικ ή μ έ ν , τ ρ α ικ ά β ρ α χ ύ β Σ τ ρ α τ ε ύ μ α τ α τ ή ς °Ε ν ω σ η ς ε ίχ α ν σ τ ρ α τ ω ν ισ τ ε Ν ό τ ο ιά ν ά δ ια σ φ α λ ίσ ο υ ν τ ή ν π ρ ο σ τ α σ ία τ ώ ν μ

ο τ α ν avrtoi θ ά π ρ ο σ έ ρ χ ο ν τ α ν σ τ ις κ ά λ π ε ς . Έ ξ ε λ έ η μ α ύ ρ ο ι ε ρ ο υ σ ια σ τ έ ς . ’Ά ν ο ιξ α ν σ χ ο λ ε ία . ’Ά ρ χ ισ α ν α δ ύ ε τ α ι μ ιά σ φ ύ ζ ο υ σ α δ η μ ό σ ια σ φ α ίρ α τ ώ ν μ Α υ τ ή ή β ρ α χ ε ία π ε ρ ίο δ ο ς ε μ ε ιν ε ν ω σ τ ή ώ ς « ’Α ν ο ικ ο -δ ό μ η σ η » (Reconstruction). Μ έ σ α σ έ μ ιά δ ε κ α ε τ ία , ω στόσο, ή α ν ο ικ ο δ ό μ η σ η ε ίχ ε σ τ α μ α τ ή σ ε ι κ α ι μ ιά δ ι

κ α σ ία ο π ισ θ ο χ ώ ρ η σ η ς σ τ ή δ ο υ λ ε ία ε ίχ ε ξ ε κ ιν ή σ λ ε υ κ ο ί ν ο μ ο θ έ τε ς θ έ σ π ισ α ν μ ιά σ ε ιρ ά ά π ό ν ό μ ο ό π ο ιο ι, θ έ τ ο ν τ α ς τ ο υ ς α π ε λ ε ύ θ ε ρ ο υ ς μ α ύ ρ ο υ ς σ τχ α σ τ ρ ο π ο ιν ικ ώ ν δ ιώ ξ ε ω ν , ε ξ α ν ά κ α σ α ν π ο λ λ ο α υ τ ο ύ ς ν ά ίν ο υ ν δ ε σ μ ε υ μ έ ν ο ι υ π η ρ έ τ ε ς . Ο ί α ξ ιώ τ ώ ν λ ε υ κ ώ ν π ρ ώ η ν δ ο ν λ ο κ τ η τ ώ ν α ν α ν ω ρ ίσ τ ημ ικ ά μ ε τ ο υ ς δ ια β ό η τ ο υ ς «Ν ό μ ο υ ς τ ώ ν Μ α ύ

( Blacks’ Laws). Μ ό λ ις β ρ ίσ κ ο ν τ α ν σ τ ή φ υ λ α κ ή , ο ί κ τ ά δ ικ ο ι π α ρ α χ ω ρ ο ύ ν τα ν ή ε ν ο ικ ιά ζ ο ν τ α ν ιά π α ρ

α . τ ό Joy James ( έ π ι μ . ), The Angela Υ . Davis Reader ( Blackwell Publishers, Inc., Μ ώ λ ν τ ε ν , Μ α σ σ ., 1998).



Ε ΙΣΑ Γ Ω Γ Η 23

π ο σ ά σ ε Ιδ ιώ τ ε ς ε π ιχ ε ιρ η μ α τ ίε ς τ ο ν ν έο ν Ν ό το ν . δ ια δ ικ α σ ία α υ τή , ν ω σ τ ή ώ ς σ ύ σ τ η μ α έ ν ο ικ ία σ η ς τ α δ ίκ ω ν ( convict lease system), έ φ τ α σ ε ν ά χ α ρ α κ τ η ρ ι-σ τ ε ί ά π ό κ ά π ο ιο ν ς ισ τ ο ρ ικ ο ύ ς ώ ς « χ ε ιρ ό τ ε ρ η κ α ι ά τ ή δ ο ν λ ε ία ».α

Ο ί «Ν ό μ ο ι τ ώ ν Μ α ύ ρ ω ν » σ τ ο ν Ν ό τ ο μ ε τ έ τ ρ ε π

το ύ ς ε λ ε ύ θ ε ρ ο υ ς μ α ύ ρ ο υ ς σ έ π ο ιν ικ ο ύ ς , ώ σ τ ε ή ε ρ α τ ο ν ς ν ά μ π ο ρ ε ΐ ν ά τ ύ χ ε ι ά κ ό μ η π ιό ε π ιθ ε τ ικ ή ς κ α ι λσ τ ρ ικ ή ς ε κ μ ε τά λ λ ε υ σ η ς α π ’ ο ,τ ι το ν κ α ιρ ό π ο υ ή σ δ ο ϋ λ ο ι. Τ ό σ ύ σ τ η μ α έ ν ο ικ ία σ η ς κ α τ α δ ίκ ω ν ε ιν ε ε ά π ό τ ο ύ ς π ιό π ρ ο σ ο δ ο φ ό ρ ο υ ς μ η χ α ν ισ μ ο ύ ς ε λ έ χ ο υ ζ 'ι μ έ τή ν ε κ λ ο ικ ή χ ε ιρ α ώ η σ η τ ώ ν ε λ εύ θ ε ρ ω ν μ α

ρ ω ν ε ρ α ζ ο μ έ ν ω ν κ α ι τ ή ν ά κ ρ α ία ε κ μ ε τ ά λ λ ε υ σ η . Ν τ υ Μ π ο υ ά τ ό π ε ρ ιέ ρ α ψ ε ώ ς ε ξ ή ς :

Α ύτό τό σύστημα σω φρονισμού [τό σύστημα ένοικίασης καταδίκω ν] άρχισε νά χαρακτηρίζειδλο τον Ν ότο. Στην π ο λ ιτ ε ία , της Τ ζώ ρτζια, κατά τήν έναρξη τοϋ

Εμφυλίου πολέμου, κρατούνταν στις φυλακές τοϋΜ ίλλετζβιλ περίπου διακόσιοι λευκοί έγκληματίες.Δ έν ύπηρχαν καθόλου Ν έγροικατάδικοι, καθώ ς, σύμφω να μέ τά κρατοΰντα κατά τη δουλεία, οί Ν έγροιτιμω ροΰνταν στή φυτεία. Ο ί λευκοί κατάδικοι αποφυλακίστηκαν γιά νά πολεμήσουν στον στρατό της

Συνομοσπονδίας. 'Ο λόκληρο τό ποινικό σύστημα έ-φτασε νά χρησιμοποιείται ώ ς οργανο χειραγώ γησης

α . David Oshinsky, “ Worse than Slavery ” : Parchman Farm andth e O rdealofjim Crow Justice (T he Free Press, Ν έ α 'Υ ό ρ κ η 1966 ).



24 EDUARDO MENDIETA

καίεκφοβισμού τώ ν Ν έγρω ν. Κ ατά συνέπεια, άρχισενά υπάρχει ζήτηση γιά φυλακές καί σω φρονιστήριαπολύ μεγαλύτερη άπό τή φυσική ζήτηση πού θά υπήρχε λόγω της αύξησης της εγκληματικότητας.*

Σ ύ μ φ ω ν α μ ε το ύ ς ισ τ ο ρ ικ ο ύ ς , λ ί α π ρ ά μ α τ α ν ω σ τ ά σ χ ε τ ικ ά μ ε τ ις α π ό ψ ε ις τ ο ϋ Ν τ ά κ λ α ς ώ ς

τ ό « σ ύ σ τ η μ α έ ν ο ικ ία σ η ς κ α τ α δ ίκ ω ν ». Ή Ν τ έ η βσ κ ε ΐ κ ρ ιτ ικ ή σ τ ή ν έ κ κ ω φ α ν τ ικ ή σ ιω π ή τ ο ν Ν τ ά ε π ’ α υ τ ο ύ , κ α θ ώ ς π ρ ό κ ε ιτ α ι σ ί ο υ ρ α ιά έ 'ν α ν ε φ ι π ο υ ο ί π ε ρ ισ σ ό τ ε ρ ο ι μ α ύ ρ ο ι σ τ ή μ ε τε μ φ ν λ ια κ ή Ακ ή τ ο ν β ίω σ α ν ά π ό π ρ ώ τ ο χ έ ρ ι. 'Ο Ν τ ά κ λ α ς , κ α τ ά π ο ιρ η τ ή ς Ν τ έ η β ις , ε ν δ ε χ ο μ έ ν ω ς π α ρ έ β λ ε ψ ε α υ π ρ α μ α τ ικ ό τ η τ α ια τ ί ή τ α ν τ ό σ ο ά π ο ρ ρ ο φ η μ έ ν ο ν ά ε ξ α σ φ α λ ίσ ε ι ε κ λ ο ικ ά δ ικ α ιώ μ α τ α ιά τ ο υ ς ρ ο υ ς , ώ σ τ ε α ν ό η σ ε π α ν τ ε λ ώ ς τ ή ν ο ικ ο ν ο μ ικ ή ε υ η το υ ς . Γ ιά τ ή ν Ν τ έ η β ις , « ή π α ρ α χ ώ ρ η σ η κ α τ α δ ή τ α ν μ ιά ο λ ο κ λ η ρ ω τ ικ ή π ρ ο σ π ά θ ε ια ν ά ε λ ε χ θ ε ίρ η ε ρ α σ ία σ τ ή ν ε π ο χ ή μ ε τ ά τ ή ν Α π ε λ ε υ θ έ ρ ω σ λ ε ιτ ο ύ ρ η σ ε π λ ή ρ ω ς ώ ς συμβολική ύπενθύμιση π ρ ό ς τ ο υ ς μ α ύ ρ ο υ ς δ τ ι ή δ ο υ λ ε ία δ έ ν ε ίχ ε π ο τ έ κ α τ α ρ ε ν τ ε λ ώ ς »? 'Η Ν τ έ η β ις ε π ίσ η ς ψ έ ε ι τ ό ν Ν τ ά κ λ α ς τ ή ν υ π ε ρ β ο λ ικ ή τ ο υ ε μ π ισ τ ο σ ύ ν η σ τ ό ν ό μ ο ώ ς α πτ ά λ η π τ ο , υ π ο τ ίθ ε τα ι, κ α ι ά ν τ ικ ε ιμ ε ν ικ ό ε ρ α λ ε ίο δ έ ν θ ά μ π ο ρ ο ύ σ ε ν ά χ ρ η σ ιμ ο π ο ιη θ ε ί ιά ν ά ά ν τ ια τ τ ις κ α τ α κ τ ή σ ε ις τ ή ς π ε ρ ιό δ ο υ μ ε τ ά τ ή ν ’Α π ε λ ε ν θ έ ρ ω

α . W.E.B. DuBois, Black Reconstruction ( Kraus-Thomson Organization Limited, Μ ίλ γ ο υ ν τ , N.T., 1976 [ 1935 ]) , σ . 506.

β . Joy James ( έ π ι μ .) , ά π ., σ . 80.



2.6 EDUARDO MENDIETA

δέν είναι αντικοινωνικός. Δέν είναι εγκληματίας έκφύσεω ς. Τό σοβαρό έγκλημα, έξαιρώ ντας τις προσπάθειες γιά τήν απόκτηση της έλευθερίας ή τις εκδικητικές ενέργειες σέ ανταπόδοση απάνθρω πης μεταχείρισης, ήταν σπάνιο στον Ν ότο τήν εποχή της δουλείας.Ά πό τό 1876 καί μετά, οίΝ έγροισυλλαμβάνονταιμέτήν παραμικρή αφορμή καίτούς επιβάλλονταιβαριέςποινές ή πρόστιμα, οπότε υποχρεώνονταινά δουλεύουνσαν νά ήταν ξανά σκλάβοιή εσω τερικοίυπηρέτες. Ήέπακόλουθη είλω τεία (peonage) τώ ν ποινικώ ν έπε-κτάθηκε σέ δλες τις νότιες πολιτείες καίοδήγησε στιςπιο άποκρουστικές καταστάσεις.*

Γ ιά τ ό ν Ν τ υ Μ π ο υ ά ή ε ρ α σ ία τ ώ ν μ α ύ ρ ω ν δ ο ύ τ ε ο ικ ο ν ο μ ικ ά ε λ ε ύ θ ε ρ η ο ύ τ ε ο δ η ο ύ σ ε σ τ ο ν π α ν το κ α θ ο ρ ισ μ ό ). ’Έ τ σ ι, ο ί μ α ύ ρ ο ι ε ίσ ή λ θ α ν σ ε μ τ ο π ο ιη μ έ ν η δ η μ ό σ ια σ φ α ίρ α τ ή ς ά μ ε ρ ικ α ν ικ ήκ ρ α τ ία ς ώ ς μ ε ιο ν ε κ τ ο ϋ ν τ ε ς κ α ι υ π ο δ ε έ σ τ ε ρ ο ι.

ρ ο ι ά π ο σ τ ε ρ ή θ η κ α ν τ ή δ η μ ο κ ρ α τ ία τ ή σ τ ι μ ή ά π ο υ τ ο υ ς τή ν ύ π ο σ χ έ θ η κ α ν : μ ό λ ις κ α τ α ρ ή θ η κλ ε ία . Ο ί μ α ύ ρ ο ι έ π α ψ α ν ν ά ε ίν α ι δ ο ύ λ ο ι, ά λ λ ά ά μ έ σ ω ς έ κ λ η μ α τ ίε ς κ α ί ώ ς ε κ λ η μ α τ ίε ς έ ιν α ν τ ο ύ κ ρ ά το υ ς . ’Έ τ σ ι, ό Ν τ υ Μ π ο υ ά α ν τ ιπ ρ ο σ ω π ε ύ τ ή ν Ν τ έ η β ις μ ιά ν ά ν τ ικ α π ιτ α λ ισ τ ικ ή , ά ν τ ικ ρ α τ κ ή , ά ν τ ιθ ε σ μ ικ ή ο π τ ικ ή ω ν ία π ο υ ε ίν α ι β α θ π ρ ο σ η λ ω μ έ ν η σ έ δ ,τ ι θ ά μ π ο ρ ο ύ σ α μ ε ν ά ά π ο κ κ ο ιν ω ν ικ ό φ α ν τ α σ ια κ ό (social imaginary) ή π ο λ ιτ ε ια φ α ν τ α σ ία (civic imagination).

α . W.E.B. DuBois, ά π ., σ . 698.



Ε ΙΣ Α Γ Ω Γ Η 2?

Η Ν τ έ η β ις , ω σ τ ό σ ο , δ ε ν ε ίν α ι ο τ ε έ ρ μ η ν ε ύ τ ια ο ύ ισ τ ο ρ ικ ό ς . Ε ίν α ι μ ια π ρ ω τ ό τ υ π η ρ ιζ ο σ π ά σ τ ρ ια σ τ οσ τ ή ς , τ ή ς ό π ο ία ς ή σ υ ν ε ισ φ ο ρ ά σ τ ή ν κ α θ ιέ ρ ω σ η μ θ ε ω ρ ία ς τ ή ς κ ο λ α σ ιμ ό τ η τ α ς (penality) χ ρ η σ ιμ ο π ο ιε ί-τ α ι τ ό σ ο σ τ ις α ίθ ο υ σ ε ς δ ιδ α σ κ α λ ία ς ό σ ο κ α ι ά π ό ά κ β ισ τ έ ς κ α ι ο ρ α ν ω τ έ ς σ έ έ π ίπ ε δ ο β ά σ η ς . Σ τ ό π λ α ίσ

α υ τ ή ς τ ή ς σ ύ ν τ ο μ η ς ε ισ α ω ή ς δ έν έ χ ο υ μ ε χ ώ ρ ο π α ιά ν ά δ ώ σ ο υ μ ε μ ό ν ο τ ό ε ν ικ ό π ε ρ ί ρ α μ μ α κ α ι τ ά κ ύ έ π ιχ ε ιρ ή μ α τ α τ ή ς σ κ έ ψ η ς τή ς Ν τ έ η β ις , π ο ύ , ν ο μ ίζ μ π ο ρ ο ύ ν ν ά ο ρ α ν ω θ ο ύ ν ιά τ ις α ν ά κ ε ς τ ή ς σ υ ζ ή τ η σ σ τ ις έ ξ η ς θ ε μ α τ ικ έ ς έ ν ό τ η τ ε ς :

Τ Ε Ρ Η Η Τ Ω Ν Π Ο Λ Ι Τ Ι Κ Ω Ν Δ Ι Κ Α Ι Ω Μ Α Τ Ω Ν

Γ ιά τ ή ν Ν τ έ η β ις μ ία ά π ό τ ις λ ε ιτ ο υ ρ ίε ς τ ο ΰ σ ω φ ρ ν ισ τ ικ ο β ιο μ η χ α ν ικ ο ϋ σ υ μ π λ έ μ α τ ο ς ε ίν α ι τ ό ν ά σ τ ε ά π ό τ ο ύ ς έ χ ρ ω μ ο υ ς τό δ ικ α ίω μ α τ ή ς ψ ή φ ο υ . Κ α ι π ε ν ή ν τ α ά μ ε ρ ικ α ν ικ έ ς π ο λ ιτ ε ίε ς α π α ο ρ ε ύ ο υ ν σ τ ο π ρ ώ η ν φ υ λ α κ ισ μ έ ν ο υ ς τ ή χ ο ρ ή η σ η ν ό μ ιμ ω ν α δ ε Α υ τ ό σ η μ α ίν ε ι τ ό ν de facto ά π ο κ λ ε ισ μ ύ τ ο υ ς ά π ό π ο λλ έ ς , α ν ό χ ι τ ις π ε ρ ισ σ ό τ ε ρ ε ς δ ο υ λ ε ιέ ς . 'Ε φ τ ά π ο λ ιτ ε ίε σ τ ε ρ ο ύ ν δ ιά π α ν τό ς τ ά π ο λ ιτ ικ ά δ ικ α ιώ μ α τ α τ ώ ν π ρη ν φ υ λ α κ ισ μ έ ν ω ν . Ά λ λ ε ς έ φ τ ά π ο λ ιτ ε ίε ς σ τ ε ρ ο ύ ν π ο λ ιτ ικ ά δ ικ α ιώ μ α τ α κ ά π ο ιω ν κ α τ η ο ρ ιώ ν π ρ ώ η νλ α κ ισ μ έ ν ω ν ( ά ν α λ ό ω ς το ϋ έ κ λ ή μ α τ ο ς π ο ύ υ π ο τ ίθ ε

δ τ ι δ ιέ π ρ α ξ α ν ), τ ρ ια ν τ α τ ρ ε ϊς π ο λ ιτ ε ίε ς σ τ ε ρ ο ύ ν τ ά π ολ ίτ ικ α δ ικ α ιώ μ α τ α ό σ ω ν τε λ ο ύ ν έ ν α ν α σ τ ο λ ή κ α ι σ ρ α ν τ α ο κ τ ώ π ο λ ιτ ε ίε ς σ τ ε ρ ο ύ ν τ ά π ο λ ιτ ικ ά δ ικ α ιώ μ α ό σ ω ν β ρ ίσ κ ο ν τ α ι σ τ ή φ υ λ α κ ή , μ έ μ ό ν ε ς ε ξ α ιρ έ σ ε ις Μ α ίη ν κ α ι τ ό Β ε ρ μ ό ν τ .



30 EDUARDO MENDIETA

Ε Ξ Ο Υ Α Λ Ι Κ Ο Κ Α Τ Α Ν Α Γ Κ Α Μ Ο ^

Η Ν τ έ η β ις ε π α ν έ ρ χ ε τα ι ε π α ν ε ιλ η μ μ έ ν α σ τ ό ε ο ν ή φ υ λ α κ ή χ ρ η σ ιμ ο π ο ιε ί τ ή σ ε ξ ο υ α λ ικ ή ς υ φ ή ς κ α κσ η ιά τ ή ν ά σ κ η σ η κ ο ιν ω ν ικ ο ύ ε λ έ χ ο υ . 'Η ε π ιθ ά ν δ ρ ο π ρ έ π ε ια τ ώ ν κ ρ α τ ο υ μ έ ν ω ν β ρ ίσ κ ε ι τ ό ά ν τ

τ η ς σ τ ο ν σ ε ξ ο υ α λ ικ ό κ α τ α ν α κ α σ μ ό π ο ύ ά σ κ ο ϋ νλ α κ ε ς κ α ι ο ί ε π ό π τ ε ς τ ώ ν φ υ λ α κ ώ ν . Μ έ α υ τ ό ν τ οπ ο τ ό σ ύ σ τ η μ α τ ή ς φ υ λ α κ ή ς ά π ο τ ε λ ε ΐ ε ν α κ α θ ο ρ ιζ ό μ ε ν ο ά π ό τ ή σ ε ξ ο υ α λ ικ ή β ία , π ο υ κ α ι α ύ τ η σ ε ιρ ά τ η ς ε ίν α ι σ έ μ ε ά λ α β α θ μ ό φ υ λ ε τ ο π ο ιη μ έ ν

Π Λ Ε Ο Ν Α Ζ Ο Υ Α Κ Α Τ Α Τ Ο Λ Η

7 / Ν τ έ η β ις ά σ κ ε ΐ κ ρ ιτ ικ ή σ τ ο ν τ ρ ό π ο μ ε το ν ό π θ ε σ μ ικ ή π α ίω σ η τ ο ν κ α θ ε σ τ ώ τ ο ς τ ώ ν φ υ λ α κ β ιο μ η χ α ν ία ε ν σ τ α λ ά ζ ε ι σ τ ό μ υ α λ ό τ ώ ν π ο λ ιτ ώ ν τλ ό η μ α δ τ ι ο ί φ υ λ α κ έ ς ε ίν α ι κ α ι α ν α π ό φ ε υ κ τ ε ς κπ ιθ υ μ η τ έ ς . ’Α π ο τ ε λ σ ΰ ν ε ν α ν λ ο ικ ό κ α ί π ρ ο φ α ν ή ιά ν ά ά ν τ ιμ ε τω π ίσ ε ι κ α ν ε ίς τ ό έ κ λ η μ α . ’Έ χ ο υ μ ε τό σ ο

π ο λ λ έ ς φ υ λ α κ έ ς , ε π ε ιδ ή τ ις χ τ ίζ ο υ μ ε , κ α ι ε π ε ιδ ή π τ ο μ ε ίς τ ή ς κ ο ιν ω ν ία ς έ χ ο υ ν ε π ε ν δ ύ σ ε ι σ τ ή δ ια ιώ το υ ς . Ω σ τ ό σ ο , δ έ ν ε π ιτ ρ έ π ε τ α ι σ τ ο υ ς π ο λ ίτ ε ς ν ά ρ ω τ η θ ο ϋ ν : ά π ο τ ε λ ε ΐ ή φ υ λ ά κ ισ η τ ο ν μ ο ν α δ ικ ό

ιά ν ά α ν τ ιμ ε τω π ίσ ε ι κ α ν ε ίς τ ή ν ε κ λ η μ α τ ικ ό τ η τ τ ις κ ο ιν ω ν ικ έ ς δ υ σ λ ε ιτ ο υ ρ ίε ς ; ’Α ν τ ιμ ε τ ω π ίζ ε τ α ι π ρ α μ α τ ικ ά τ ό έ κ λ η μ α μ έ τ ις φ υ λ α κ έ ς ; Α ξ ίζ ε τ ά σ τ ι μ ια ία ο φ έ λ η τ ή ς υ π ο τ ιθ έ μ ε ν η ς ά π ο τ ρ ο π ή ε κ λ ή μ α τ ο ς ν ά π λ η ρ ώ ν ο υ μ ε τ ό μ α κ ρ ο π ρ ό θ ε σ μ ο τ ή ς φ υ λ ά κ ισ η ς ;



Ε ΙΣ Α Γ Ω Γ Η 31

Δ Ι Α Π Λ Ε Κ Ο Μ Ε Ν Α Υ Τ Η Μ Α Τ Α

Σ τ ό ε ρ ο τ η ς σ χ ε τ ικ ά μ ε τ ις φ υ λ α κ έ ς , ή Ν τ έ η β ις σ υ χ ν ε σ τ ιά ζ ε ι σ τ ή ν υ π ό ε ια σ χ έ σ η μ ε τ α ξ ύ τ ο ν σ ω φ ρ ο ν ισ τ ι β ιο μ η χ α ν ικ ο ΰ κ α ι τ ο ΰ σ τ ρ α τ ιω τ ικ ο β ιο μ η χ α ν ικ ο ϋ σ υπ λ έ μ α τ ο ς . Ή α ν α ν ώ ρ ισ η α υ τ ώ ν τ ώ ν σ χ έ σ ε ω ν ά π ο

λ ε ΐ ε ν α ά ν α κ α ϊο π ρ ώ τ ο β ή μ α π ρ ο κ ε ιμ έ ν ο υ ν ά α ν α πχ θ ο ύ ν σ τ ρ α τ η ικ έ ς ιά τ ή ν α ν τ ιμ ε τώ π ισ η κ α ι τ ή ν κ ατ ά ρ η σ η τ ώ ν θ ε σ μ ώ ν α υ τ ώ ν κ α ι τ ώ ν β α θ ύ τε ρ ω ν α ιτ τ ο υ ς .

Γ ιά ν ά ά ν α δ υ θ ε ΐ ή α υ θ ε ν τ ικ ή δ η μ ο κ ρ α τ ία , ε π ιχ ε ιρ η μ

τ ο λ ο ε ί ή Ν τ έ η β ις , π ρ έ π ε ι ν ά έ κ α θ ιδ ρ υ θ ε ΐ μ ιά δημοκρατία χω ρίς δεσμά ( abolition democracy ) ν ά κ α τ α λ υ θ ο ν ν ο ί θ εσ μ ο 'ι π ο υ π ρ ο ά ο υ ν τ ή ν ε π ικ υ ρ ια ρ χ ία π ο ιο σ δ ή π ο τ ε ιδ ια ίτ ε ρ η ς ο μ ά δ α ς π ά ν ω σ τ ις ά λ λ ε ς . Ή δ η μ ο κ ρ α τ ία χ ω ρ ίς δ ε σ μ ά ε ίν α ι λ ο ιπ ό ν ή έ π ε ρ χ ό μ ε ν η μ ο κ ρ α τ ί α α, ή δ η μ ο κ ρ α τ ία π ο υ θ ά ε ίν α ι π ιθ α ν ή ά ν σ υ ν

ε χ ίσ ο υ μ ε τ ά μ ε ά λ α α π ε λ ε υ θ ε ρ ω τ ικ ά κ ιν ή μ α τ α τ ή ςμ ε ρ ι κ α ν ι κ ή ς 'Ισ τ ο ρ ία ς , α υ τ ά π ο υ ά ν τ ιτ ά χ θ η κ α ν σ τ ή δ ο υ λ ε ία , τ ό λ υ ν τ σ ά ρ ισ μ α κ α ί τ ό ν φ υ λ ε τ ικ ό δ ια χ ω ρ ισ (segregation)J* "Ο σ ο τ ό σ ω φ ρ ο ν ισ τ ικ ο β ιο μ η χ α ν ικ ό σ ύ μ -π λ ε μ α δ ια ιω ν ίζ ε τ α ι, τ ό σ ο ή ά μ ε ρ ικ α ν ικ ή δ η μ ο κ ρ α τ θ ά ε ξ α κ ο λ ο υ θ ε ί ν ά ε ίν α ι ψ ε υ δ ε π ί ρ α φ η . Μ ιά τ έ τ ο ι

α . Ά ν α φ έ ρ ο μ α ι έ δ ώ σ τ η ν έ ν ν ο ια τ ο ϋ δ η μ ο κ ρ α τ ικ ο ύ avenir κ α τ ά Jacques Derrida. Β λ . Matthias Fritsch, “ Derrida’s Demo

cracy to Come”, Constellations, τ . 9, No 4 (Δ ε κ έ μ β ρ ιο ς 2002).

β . Angela Y. Davis, Are Prisons Obsolete ? ( Seven Stories Press / Open Media Series, Ν έ α Ύ ό ρ κ η 2003), σ . 24.



32 EDUARDO MENDIETA

ψ ε υ δ ε π ί ρ α φ η δ η μ ο κ ρ α τ ία υ π ο β ιβ ά ζ ε ι τ ο υ ς α ν θ κ α ι τ ις κ ο ιν ό τ η τ ε ς τ ο υ ς σ τ ή ν π ιο σ τ ο ιχ ε ιώ δ η β ιο ν π α ρ ξ η , ια τ ί τ ο ύ ς ω θ ε ί έ κ τ ο ς τώ ν ο ρ ίω ν τ ο ν ν ο μ τ ή ς π ο λ ιτ ικ ή ς ζ ω ή ς (polity). Μ ή π ω ς δ ε ν τ ο ε ίδ α μ ε κ α θ α ρ ά σ τ ή Ν έ α ’Ο ρ λ ε ά ν η μ ε τ ά τ ό ν τυ φ ώ ν α Κ α τ ρ

Μ ιά τ έ τ ο ια σ τ ο ιχ ε ιώ δ η ς ύ π α ρ ξ η μ π ο ρ ε ι ν ά α ν ά π α ρ α μ ε λ η θ ε ΐ ή ν ά έ ξ α λ ε ιφ θ ε ΐ α τ ιμ ώ ρ η τ α , α έ π ε ιδ ή δ ν ό μ ο ς τ ή ν κ α θ ισ τ ά α ν α λ ώ σ ιμ η . Ή π ο ινμ ό ζ ε τ α ι σ τ ό α ν θ ρ ώ π ιν ο σ ώ μ α σ ά ν α υ τ ό ν ά ή τ α σ ώ μ α . Ή θ α ν α τ ικ ή π ο ιν ή ε π ιβ ιώ ν ε ι ό χ ι ε π ε ιδ ή λ ε ϊ τ ή ν ϋ ψ ισ τ η μ ο ρ φ ή τ ιμ ω ρ ία ς , α λ λ α ια τ ί α π ο τ π ρ ω τ ίσ τ ω ς μ ιά μ ο ρ φ ή τ ιμ ω ρ ία ς ε ν α ν τ ίο ν τ ή ς

κ α ί τ ή ς ε λ ε υ θ ε ρ ία ς τ ώ ν μ α ύ ρ ω ν . Κ α ι α υ τ ο α κ ρ ιβκ η ρ ύ σ σ ε τ α ι μ έ τρ ό π ο α ν ε ξ ά λ ε ιπ τ ο σ τ ή ν 13η Τ ρ ία τ ο ΰ Α μ ε ρ ικ α ν ικ ο ύ Σ υ ν τ ά μ α τ ο ς . Ο π ω ς τ ο ύ π έ ρ μ α χ ο ς τ ή ς κ α τ ά ρ η σ η ς τώ ν ν έ ω ν μ ο ρ φ ώ ν

Joy James: « Ή 13η Τ ρ ο π ο λ ο ία 6 π α ιδ ε ύ ε ι τ ή ν ίδ ια σ τ ι μ ή π ο ύ ά π ε λ ε υ θ ε ρ ώ ν ε ι. Σ τ η ν π ρ α μ α τ ικ ό τ η

τ ο υ ρ ε ί ώ ς μ ιά ύ π ο δ ο υ λ ω τ ικ ή ά ν τ ιδ ο υ λ ο κ τ η τ ι η σ η ( enslaving anti enslavement narrative) ».

"Ο λ ες ο ί σ υ ν ε ν τ ε ύ ξ ε ις π ο υ π ε ρ ιλ α μ β ά ν ο ν τ α ι σ έ τ β ιβ λ ίο δ ό θ η κ α ν σ έ μ έ ν α , ε κ τ ό ς ά π ό τ ή ν τ ε λ ε υ τ α ό π ο ια σ υ ν ε ισ έ φ ε ρ ε ό Chad Kautzer, μ ε τ α π τ υ χ ια κ ό ς

τ η τ ή ς α τ ό Π α ν ε π ισ τ ή μ ιο Stony Brook κ α ι α κ τ ιβ ισ τ ο ϋ α ν τ ιπ ο λ ε μ ικ ο ύ κ ιν ή μ α τ ο ς . Σ τ ις σ υ ζ η τ ή σ ε ις π ο υ π ρ α μ α τ ο π ο ιή θ η κ α ν σ έ μ ιά π ε ρ ίο δ ο ο κ τ ώ κ α τ ά τ ή δ ιά ρ κ ε ια τ ώ ν ο π ο ίω ν ίν α μ ε ο λ ο ι μ ά τ ώ ν α π ο κ α λ ύ ψ ε ω ν ιά β α σ α ν ισ τ ή ρ ια σ τ ο Γ κ ο μ ο κ α ί σ τ ό Ά μ π ο ν Γ ρ ά ιμ π , ή ’Ά ν τ ζ ε λ α Ν τ έ η β ι



Ε ΙΣ Α Γ Ω Γ Η 33

σ ε ν έα ε π ίπ ε δ α τ ή ν α ν ά λ υ σ ή τ η ς ιά τ ο σ ω φ ρ ο ν ισ τ ικ β ιο μ η χ α ν ικ ό σ ύ μ π λ ε μ α . 'Ε σ τ ιά ζ ε ι σ τ ις ε π ιπ τ ώ σ ε π ο υ ε χ ε ι τ ό κ α θ ε σ τ ώ ς τ ώ ν φ υ λ α κ ώ ν σ τ ις δ ιε θ ν ε ίς μ σ χ έ σ ε ις κ α ι π ρ α μ α τ ε ύ ε τ α ι τ ό π ώ ς ή κ ο ιν ω ν ία μ α δ ε ίχ ν ε ι α ν ίκ α ν η ν ά α ν α ν ω ρ ίσ ε ι τ ή ν ά ν θ ρ ώ π ιν η υ πσ τ α σ η κ α ι τ ο ν π ό ν ο τ ώ ν ά λ λ ω ν , ό π ω ς τ ό κ α τ α δ ε ικ ν ύ σ ή μ ε ρ α ο ί ά ν θ ρ ω π ο ι π ο ύ α π ε ικ ο ν ίζ ο ν τα ι σ τ ις φ ω τ ο ρφ ίε ς τ ο ν ’Ά μ π ο υ Γ ρ ά ιμ π . Ή δ η μ ο σ ιο π ο ίη σ η τ ώ ν ε ικ όν ω ν μ ο ιά ζ ε ι ν ά μ α ς ε π ιβ ε β α ιώ ν ε ι τ ό μ ύ θ ε υ μ α τ ή ς α μρ ικ α ν ικ ή ς δ η μ ο κ ρ α τ ία ς τ ή σ τ ι μ ή ά κ ρ ιβ ώ ς π ο ύ ή δμ ο κ ρ α τ ία α υ τ ή ε μ φ α ν ίζ ε τ α ι π ιό α δ ύ ν α μ η κ α ι π ρ ο δ ο μ ά π ό π ο τ έ .

Μ ε ά ν α λ ύ σ ε ις π ρ ω τ ό τ υ π ε ς κ α ι τ α υ τ ό χ ρ ο ν α δ ιε ισ δτ ικ έ ς , ά ν α λ ύ σ ε ις π ο ύ θ ά ά ν τ έ ξ ο ν ν π έ ρ α ν τ ο ν τ ρ έ χ ο ν τ ισ τ ο ρ ικ ο ύ χ ρ ό ν ο ν , ή Ν τ έ η β ις α π ο κ α λ ύ π τ ε ι τ ο υ ς δ ε σ μ μ ε τ α ξ ύ τή ς α υ τ ο κ ρ α τ ο ρ ία ς , τ ή ς φ υ λ α κ ή ς κ α ί τ ώ ν βσ α ν ισ τ η ρ ίω ν . Ο ι σ υ ν ε ν τε ύ ξ ε ις ά π ο τ ε λ ο ν ν ά μ ε σ η α νδ ρ α σ η ά π ό μ ιά π ρ ώ η ν ε χ θ ρ ό τ ο ΰ κ ρ ά τ ο υ ς π ο ύ ε ιν

ε ν α ς ά π ό τ ο ύ ς σ η μ α ν τ ικ ό τ ε ρ ο υ ς δ η μ ό σ ιο υ ς δ ια ν ο ο υν ο υ ς (public inteUectuals) π ρ ό ς τ ή ν ό ξ ν τ ε ρ η , ϊσ ω ς , κ ρ ίσ η τ ή ς α μ ε ρ ικ α ν ικ ή ς π ο λ ιτ ικ ή ς κ α ι η θ ικ ή ς τ α υ τ ό ττ α ς τ ώ ν κ α ιρ ώ ν μ α ς .



■*



Πολ&τί,κή καί φυλακές

Ά ν τ ζ ε λ α Ν τ έ η β ις , ε ίσ α ι, π ιθ α ν ό τ α τ α μ ία ά π ό τ ις π έ π ιο σ η μ α ν τ ικ έ ς μ α ύ ρ ε ς υ ν α ίκ ε ς σ τ ή ν α μ ε ρ ικ α ν ικ ήσ τ ο ρ ία . Τ ό 1974 έ κ δ ό θ η κ ε ά π ό τ ό Random House τ ό β ι-β λ ίο σ ο υ ’Ά ντζελα Ν τέηβις: Μ ια αύτοβιογραφία. ’ Έ κ τ ο τ ε έ ψ τ α σ ε ν ά θ ε ω ρ ε ίτ α ι κ λ α σ ικ ό έ ρ ο τ ώ ν ά φ ρ ο ρ ικ α ν ικ ώ ν ρ α μ μ ά τ ω ν , μ ε κ ε ν τ ρ ικ ή θ έ σ η σ τ ή ν π α ρσ η τ ό σ ο τ ώ ν μ α ύ ρ ω ν υ ν α ικ ώ ν σ υ ρ α φ έ ω ν ο σ ο κ α

μ α ύ ρ ω ν π ο λ ιτ ικ ώ ν σ τ ο χ α σ τ ώ ν . Ά π ό π ο λ λ έ ς ά π ό ά λ λ ω σ τ ε ή α υ τ ο β ιο ρ α φ ία σ ο υ ά ν ά ε τ α ι ε π ίσ η ς σ π α λ α ιό τ ε ρ η π α ρ ά δ ο σ η τ ώ ν α φ η ή σ ε ω ν τ ή ς δ ο ν τ ώ ν μ α ύ ρ ω ν . Π ώ ς α ν τ ιμ ε τ ω π ίζ ε ις α ύ τό τ ό έ ρ ο σ ο υρ α , μ έ τή ν π ε ίρ α τ ώ ν τ ρ ιά ν τ α ε τ ώ ν π ο ύ μ ε σ ο λ ά β η σ

Σ έ εύχαριστώ καταρχάς πού μοΰ θύμισες δτι συμπληρώ νονταιτριάντα χρόνια άπό τη δημοσίευση τηςαύτοβιογραφ ίας μου. Τ ήν εποχή πού έγραφα τό βιβλίο δέν αντιμετώ πιζα τόν εαυτό μου ώ ς συμβατικόάντικείμενο αύτοβιογραφ ίας καί συνεπώ ς δέν ένέ-τασσα τό γράψ ιμό μου σέ καμία άπό τις παραδόσειςπού άνέφερες. Σ την πραγματικότητα, δέν είχα άρχι-κά καμία διάθεση νά γράψ ω αύτοβιογραφ ία. Κ ατάπρώ τον, ήμουν πολύ νέα γιά κάτι τέτοιο. Κ ατά δεύτερον, δέν θεω ρούσα ότιτά άτομικά μου επιτεύγματαάξιζαν αύτοβιογραφική άντιμετώ πιση. Κ ατά τρίτον,

35



36 Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ ΕΣΜ Α

είχα πλήρη συνείδηση τοΰ γεγονότος δτι το πόσο διάσημη -ή διαβόητη- είχα γίνει, δέν είχε νά κάνειμέ τόποιά ήμουν ώ ς άτομο, άλλά μέ τήν κινητοποίηση τοΰΚ ράτους στήν προσπάθειά του νά μέ συλλάβει, συμπεριλαμβανομένου τοΰ γεγονότος δτι τό FBI μέ είχε βάλει στή λίστα του τώ ν Δ έκα Π λέον Κ αταζητού

μενω ν Π ροσώ πω ν. Έ πίσ ης δμω ς, καί ίσω ς αύτό νάήταν πιό σημαντικό, ήξερα δτι τή δυνατότητα νά ά-ποτελέσω αντικείμενο αύτοβιογραφίας μοΰ τήν είχεδώ σει τό μαζικό παγκόσμιο κίνημα πού είχε έτΐιτύχειτήν άπελευθέρω σή μου. Τ ό έρώ τημα συνεπώ ς ήτανπώ ς νά γράψ ω μιάν αύτοβιογραφ ία πού θά άνταπο-

κρινόταν σέ αύτήν τή συλλογικότητα κοινής πάλης.Δ έν ήθελα νά γράψ ω μιά συμβατική αύτοβιογραφ ίαστήν όποία ό ηρω ικός πρω ταγω νιστής προσφέρει διδάγματα στούς άναγνώ στες. ’Α ποφ άσισα νά γράψ ωμιά πολιτική αύτοβιογραφία, δπου θά διερευνοΰσα τόπώ ς διαμορφ ώ θηκα άπό κινήματα καί καμπάνιες στόπλαίσιο άγω νιστικώ ν συλλογικοτήτω ν. 'Τ π ’ αύτήντήν έννοια, μπορεΐς ασφαλώ ς νά πεις δτι έντάχθηκαστήν παράδοση τώ ν αφ ηγήσεω ν της δουλείας τώ νμαύρω ν.

Τ ί θ έ σ η π ισ τ ε ύ ε ις ο τ ι κ α τ έ χ ε ι ή π ο λ ιτ ικ ή β ιο ρ α τ ώ ν μ α ύ ρ ω ν σ τ ή ν π α ρ ά δ ο σ η τ ώ ν α μ ε ρ ικ α ν ικ ώμ ά τ ω ν ;

’Α σφ αλώ ς ό Κ ανόνας τώ ν αμερικανικώ ν γραμμάτω νέχει ήδη άμφ ισβητηθεΐ καί άν δει κανείς τό παράδειγμα της αύτοβιογραφ ίας τοΰ Malcolm X 7, πού



Π Ο Λ ΙΤ ΙΚ Η Κ Α Ι Φ Υ Λ Α Κ Ε Σ 37

μαζί μέ τό λογοτεχνικό εργο συγγραφέω ν δπω ς οίZorn Nale Hurston8, Alice Walker9 κα ί Toni Morrison έχει σαφώ ς γίνει δεκτό σέ αύτόν τόν Κ ανόνα,αναρω τιέται κανείς άν τό να συμπεριλαμβάνονταικείμενα αμφ ισβήτησης πράγματι κάνει κάποια διαφορά. Έ χει ό ίδιος ό Κ ανόνας ούσιω δώ ς μεταμορφ ωθεί ; Μ ου φαίνεταιδτι οίαγώ νες γιά τήν αναμόρφω σητώ ν σω μάτω ν λογοτεχνικώ ν έργω ν είναι παρόμοιοιμέ τούς αγώ νες γιά τήν κοινω νική άλλαγή. Α ύτό πούκαταφέρνουμε κάθε φορά πού πετυχαίνουμε μιά νίκησέ αυτούς τούς τομείς δέν είναι δτι εξασφαλίζουμετήν άλλαγή διά παντός- άλλά μάλλον δτι δημιουργούμε νέα πεδία πάλης.

Μ ιά κ α ί μ ιλ ά μ ε ιά Κ α ν ό ν ε ς , μ ο ϋ φ α ίν ε τ α ι δ τ ι τ ό ε σ ο υ τ α ιρ ιά ζ ε ι κ α ί σ έ μ ιά ά λ λ η π α ρ ά δ ο σ η , α υ τ ή ν φ ιλ ο σ ο φ ικ ο ύ Κ α ν ό ν α . Ά ν σ κ ε φ τ ο ϋ μ ε τό έ ρ ο τ ο ΰ θ ιο ν , τ ο ΰ Jean Paid Sartre, τ ο ΰ Martin Luther King, τ ο ν

Dietrich Bonhoejfer11, τ ο ϋ Antonio Gramsci, τ ο ϋ Primo Levi... δ λ ε ς α υ τ έ ς ε ίν α ι φ υ σ ιο ν ω μ ίε ς φ ιλ ο σ ό φ ω ν π ο σ τ ο χ ά σ τ η κ α ν τ ή ν ε μ π ε ιρ ία τ ο ϋ ε κ λ ε ισ μ ο ύ το υ ς σ τ ήλ α κ ή . Π ισ τ ε ύ ε ις δ τ ι τ ό έ ρ ο σ ο υ ά π ο τ ε λ ε ϊ μ ιά σ υ ν ε ισρ ά σ έ α υ τ ή τ ή φ ιλ ο σ ο φ ικ ή π α ρ ά δ ο σ η τ ώ ν « ρ α π τ τ ή ς φ υ λ α κ ή ς », κ α ι ά ν ν α ι, κ α τ ά π ο ιό ν τ ρ ό π ο ;

Σ υχνά τά γρα πτά της φυλακής περιγράφονται ώ ς αύ-τά πού έχουν παραχθεΐ στή φ υλακή ή άπό φυλακισμένους, καί σίγουρα άπό αύτήν τήν άποψ η τά σημειωματάρια τοΰ Γ κράμσι άποτελουν τό πιο ενδιαφέρονπαράδειγμα. Ε ίναι ένδεικτικό τό δτι τά γράμματα



3» Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ ΕΣ Μ Α

του Γ κράμσι άπο τη φυλακή δέν έχουν συγκεντρώ σειτήν προσοχή πού τούς αξίζει. Θ ά ήταν πολύ ενδιαφέρον νά διαβάσει κάνεις τά γράμματα τοϋ Γ κράμσιάντιπαραβάλλοντάς τα μέ αύτά τοΰ George Jackson.12Π ρόκειται γιά δύο περιπτώ σεις φυλακισμένω ν διανοουμένω ν πού αφιέρω σαν μέρος τώ ν δυνάμεώ ν τουςστο εγχείρημα της κριτικής άναμέτρησης μέ τις επ ιπτώ σεις της φυλάκισης - σέ ένα πιο συγκεκριμένοφιλοσοφικό επίπεδο. Π ροσ ω πικά, τό βρήκα κά πω ςδύσκολο νά στοχαστώ κριτικά γιά τή φυλακή, ένώήμουν φυλακισμένη ή ίδια. 'ΐποθέτω πάντω ς οτιάκο-λουθώ τήν παράδοση ορισμένω ν άπο τούς διανοητές

πού άνέφερες. Ω στόσο, δημοσίευσα όντω ς, ένώ βρισκόμουν ακόμα στή φυλακή, ένα κείμενο πού θά μπορούσε νά θεω ρηθεί ώ ς μιά μάλλον έμμεση εξέτασητώ ν ζητημάτω ν πού σχετίζονται μέ τήν κάθειρξη.’Έ γραψ α ένα άρθρο ύπό τον τίτλο « Σ τοχασμοί περίτοΰ ρόλου της μαύρης γυναίκας στήν κοινότητα τώ ν

δούλω ν »α πού μέ βοήθησε νά διατυπώ σω μερικά άποτά ερω τήματα στά όποια αργότερα θά έπανερχόμουν,κατά τήν προσπάθειά μου νά θεω ρητικοποιήσω τήσχέση άνάμεσα στούς θεσμούς της φυλακής καί τηςδουλείας. ’Έ γραψ α άλλο ένα κείμενο -μ ιά παρουσίαση γιά τό συνέδριο της Ε ταιρείας Μ ελέτης τοϋ Δ ια-

λεκτικοΰ 'Υ λισμοΰ, ή οποία συνδεόταν μέ τήν ’Α μερικανική Φ ιλοσοφ ική "Ε νω ση- ύπό τόν τίτλο « Γυ-νάΐκες καί καπιταλισμός: Δ ιαλεκτική της καταπίεσης καί της ’Α πελευθέρω σης». Κ αί τά δύο άρθρα

α . τ ο Joy James ( έ π ι ,μ .), δ . π .



Π Ο Λ ΙΤ ΙΚ Η Κ Α Ι ΦΥ Λ Α Κ Ε Σ 39

δημοσιεύτηκαν στο Angela Υ . Davis Reader το 1998.Τ ο "Α ν έ ρ θ ο υ ν τ ή ν α υ ή , το βιβλίο περί πολιτικώ νκρατουμένω ν πού έγραψ α καί έξέδω σα άπό κοινούμέ την Bettina Aptheker13, είναιάλλο ένα δείγμα τώ νγραπτώ ν μου της φυλακής. Τ έλος, έγραψ α έπίσης μ ιάέκτεταμένη μελέτη περί φασισμού, ή όποία δέν έκδό-θηκε ποτέ. "Ο μω ς μόνο μετά τήν άπελευθέρω σή μουαίσθάνθηκα δτι είχα τήν άπαιτούμενη κριτική απόσταση, ώ στε νά σκεφτώ βαθύτερα σχετικά μέ το θεσμό της φυλακής, βασιζόμενη στό έργο τοΰ διανοούμενου της φυλακής Τ ζώ ρτζ Τζάκσον καί έπεκτείνον-τάς το.

Ε κ π α ιδ ε ύ τ η κ ε ς ώ ς φ ιλ ό σ ο φ ο ς , ώ σ τ ό σ ο δ ιδ ά σ κ ε ις Π α ν ε π ισ τ ή μ ιο τ ή ς Κ α λ ιφ ό ρ ν ια ς σ έ ε ν α π ρ ό ρ α μ μ α ά π ο κ α λ ε ϊτ α ι « 'Ι σ τ ο ρ ία τ ή ς Σ υ ν ε ίδ η σ η ς ». Π ισ τ ε ύ ε δ τ ι ή φ ιλ ο σ ο φ ία μ π ο ρ ε ΐ ν ά π α ίζ ε ι κ ά π ο ιο ν ρ ό λ ο σ τ π ο λ ιτ ικ ή κ ο υ λ το ύ ρ α τ ώ νΗ Α ; ’Ε π η ρ έ α σ ε ή φ ιλ ο σ ο φ ία

τ ό έ ρ ο σ ο υ ιά τ ή ν α ισ θ η τ ικ ή , τ ή ν τ ζ ά ζ κ α ι ε ιδ ικ ό τ ε ρ το ν τρ ό π ο μ ε τ ο ν ό π ο ιο α ν α λ ύ ε ις τή ν κ α τ ά σ τ α σ η τ μ α ύ ρ ω ν υ ν α ικ ώ ν ;

Ά πολύτω ς, καί νομίζω δτι άπό αύτό τό φ ιλοσοφικόμου υπόβαθρο αντλώ δταν έπιχειρώ νά θέσω ερω τή

ματα σχετικά μέ σύγχρονες ή ιστορικές πραγματικότητες πού τείνουν κατά τά άλλα νά μένουν έκτος συζήτησης. Ή φ ιλοσοφ ία προσφέρει ένα πλεονεκτικόσημείο παρατήρησης γιά νά θέσουμε έρω τήματα πούδέν μποροΰν νά τεθοΰν στό πλαίσιο τοΰ λόγου (dis-course ) τώ ν κοινω νικώ ν επιστημώ ν, 6 όποιος θεω ρεί



40 Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε ΣΜ Α

δτι παρέχει μιάν ολοκληρω μένη προοπτική κατανόησης του κοινω νικού μας κόσμου. ’Έ μαθα πολλά άπότόν Herbert Marcuse γιά τή σχέση φιλοσοφίας καίκριτικής της ιδεολογίας. Έ μπνεύστηκα ιδιαίτερα άπότό έργο του Α ν τ ε π α ν ά σ τ α σ η κ α ί ε ξ έ ε ρ σ η , πού επιχειρεί τήν άμεση θεω ρητικοποίηση πολιτικώ ν εξελί

ξεω ν τοΰ τέλους της δεκαετίας τοΰ ’60. Τ αυτόχροναω στόσο τό πλαίσιό του παραμένει φ ιλοσοφ ικό: πώ ςνά φανταστούμε εναν καλύτερο κόσμο καί νά εγείρουμε τά έρω τήματα πού θά μας επιτρέψ ουν νά'δούμεπέρα άπό τό δεδομένο;

Σ τ ή ν α υ τ ο β ιο ρ α φ ία σ ο υ ε χ ε ις α φ ιε ρ ώ σ ε ι μ ε ρ ικ ρ α ϊε ς σ ε λ ίδ ε ς σ τ ή σ χ έ σ η σ ο υ μ ε τ ό ν Χ έ ρ μ π ε ρ τ Μ ζ ε , π ο υ υ π ή ρ ξ ε δ ά σ κ α λ ο ς κ α ι μ έ ν τ ο ρ ά ς σ ο υ κ α ι τ ή ς Σ χ ο λ ή ς τ ή ς Φ ρ α κ φ σ ύ ρ τ η ς . Σ τ ά τ έ λ η τ ή ς δτ ία ς τ ο ν ’60 π έ ρ α σ ε ς μ ε ρ ικ ά χ ρ ό ν ια σ τ ή Φ ρ α κ φ ο ό π ο υ σ π ο ύ δ α σ ε ς ε π ίσ η ς π λ ά ι σ τ ο ν Theodor Adorno, τ ό

Jurgen Habermas κ α ι τ ό ν Max Horkheimer. ’Α ν τ ιλ α μ β ά -ν ε σ α ι τ ό ν ε α υ τ ό σ ο υ ώ ς ε κ π ρ ό σ ω π ο τ ή ς κ ρ ιτ ικ ήρ ία ς μ ε τ ή ν έν ν ο ια τ ή ς Σ χ ο λ ή ς τ ή ς Φ ρ α κ φ σ ύ ρ τ

Σ ίγουρα επηρεάστηκα άπό τήν κριτική θεω ρία, ή όποια δίνει έμφαση στό ρόλο τοΰ φιλοσοφικού στοχασμού, ένώ ταυτόχρονα άναγνω ρίζει δτι ή φιλοσοφίαδέν μπορεΐπάντοτε άπό μόνη της νά δώ σειτις άπαν-τήσεις στά έρω τήματα πού θέτει. 'Ό ταν ή φιλοσοφική διερεύνηση διαλέγεται μέ άλλους κλάδους ( dis-ciplines ) καί άλλες μεθόδους, είμαστε σέ θέση νά πα-ραγάγουμε πολύ πιο γόνιμα άποτελέσματα. Ό Μ αρ-



Π Ο Λ ΙΤ ΙΚ Η Κ Α Ι Φ ΥΛ Α Κ Ε Σ 4 1

χοΰζε διέσχισε τά δρια τώ ν έπιμέρους κλάδω ν, αύτάπού διακρίνουν τ η φ ιλοσοφ ία άπό τήν κοινω νιολογίακαί. τη λογοτεχνία. Ό Ά ντόρνο εφερε σέ διάλογο τημουσική και τή φιλοσοφ ία. Α υτές ήταν μερικές άπότις πρώ τες σοβαρές άπόπειρες νομιμοποίησης τηςδιακλαδικής διερεύνησης.

’Έ θ ε σ ε ς δ υ ο φ ο ρ έ ς υ π ο ψ η φ ιό τ η τ α ιά τ ή ν ά ν τ ιπ ρ ο ε δ τ ή ς χ ώ ρ α ς ε κ μ έ ρ ο υ ς τ ο ν Κ ο μ μ ο υ ν ισ τ ικ ο ύ Κ ό μ μ α Η Α ,π ρ ο τ ο ν τ ό ε κ α τ α λ ε ίψ ε ις τ ή δ ε κ α ε τ ία τ ο ϋ ’90. Μ ε τ ά τ ή ν π τ ώ σ η τ ο ν Τ ε ίχ ο υ ς τ ο ν Β ε ρ ο λ ίν ο υ κ α ι τ κ α τ ά ρ ρ ε ν σ η τ ή ς Σ ο β ιε τ ικ ή ς "Ε ν ω σ η ς , μ π ο ρ ε ι ό κ ο

μ ο ν ν ισ μ ό ς σ ή μ ε ρ α ν ά π α ίξ ε ι κ ά π ο ιο ν ρ ό λ ο κ α ι π ο ιό

Μ ολονότιδέν είμαι πλέον μέλος τοΰ Κ ομμουνιστικούΚ όμματος, εξακολουθώ νά θεω ρώ τον εαυτό μου κομ-μουνίστρια. ”Α ν δέν πίστευα στη δυνατότητα νά ήτ-τηθεΐ έντέλει ό καπιταλισμός καίνά υπάρξει ενα σο

σιαλιστικό μέλλον, δέν θά είχα τίποτε νά μέ έμπνέειγιά νά συνεχίσω τήν πολιτική δουλειά μου. "Ο σο καίάν θεω ρείται, στον απόηχο της κατάρρευσης της σοσιαλιστικής κοινότητας έθνώ ν, δτι ο καπιταλισμόςθριαμβεύει, ταυτόχρονα άποδεικνύει άνά πάσα σ τιγμή τήν αδυναμία του νά συνεχίσει νά άναπτύσσεται

χω ρίς νά επεκτείνει καί νά βαθαίνει τήν ανθρώ πινηεκμετάλλευση. Π ρέπει νά υπάρξει μ ιά εναλλακτικήλύση στον καπιταλισμό. Σ ήμερα, ή τάση νά αντιμετω πίζουμ ε τήν καπιταλιστική δημοκρατία ώ ς τή μόνη διαθέσιμη εκδοχή δημοκρατίας, συνιστα μ ιά πρόκληση. Π ρέπει νά μπορέσουμε νά άπεμπλέξουμε τις




άποδεικνύεται, βεβαίω ς, τό εμπόρευμα είναι μυστηριώ δες πράγμα, ίσω ς πιό μυστηριώ δες σήμερα απ’δ,τι τόν καιρό τοΰ Μ άρξ. Τ ό εμπόρευμα έχει εισχωρήσεισέ κάθε οψη της ζω ής τώ ν ανθρώ πω ν σέ δλο τόνκόσμο, κατά τρόπους πού δέν έχουν 'ιστορικό προηγούμενο. Τ ό εμπόρευμα -κα ί ό καπιταλισμός έν γένει-έχει παρεισφ ρήσει στις δομές τοΰ συναισθήματος,στους πιό μύχιους χώ ρους της ζω ής τώ ν ανθρώ πω ν.Τ ήν Γδια ώ ρα, τά ανθρώ πινα όντα συνδέονται περισσότερο άπό ποτέ άλλοτε καί μέ τρόπους πού σπανίω ςάναγνω ρίζουμε. Σ κέφ τομαι ένα τραγούδι τώ ν SweetHoney and the Rock γιά την παγκόσ μια αλυσίδα παραγω γής, πού μας ενώ νει στή βάση τώ ν έκμεταλλευ-τικώ ν πρακτικώ ν της παραγω γής καίτης κατανάλωσης. Σ τον Π αγκόσμιο Β ορρά, άγοράζουμε τόν πόνοκαί τήν έκμετάλλευση τώ ν κοριτσιώ ν τοΰ Π λανητικούΝ ότου, πού φοράμε πάνω μας καθημερινά.

Ά π ό τ ά ε ρ α σ ια κ ά κ ά τ ε ρ α ( sweatshops) ό λ ο υ τ ο ϋ κ ό -σ μ ο υ . ..

Τ ά παγκόσμια εργασιακά κάτεργα. Κ αί ή πρόκλησηείναι, όπω ς υποστήριξε ό Μ άρξ άπό καιρό, νά άποκα-λύψουμε τις κοινω νικές δομές πού ένσαρκώ νονταικαίταυτοχρόνω ς άποκρύπτονται άπό αύτά τά έμπορεύ-ματα.

Υ π ά ρ χ ε ι μ ιά μ ε ά λ η π α ρ ά δ ο σ η ά ψ ρ ο α μ ε ρ ικ α ν ικ ή ςλ ιτ ικ ή ς σ κ έ ψ η ς π ο υ ε χ ε ι ε π η ρ ε α σ τ ε ί β α θ ιά ά π ό τό ν μξ ισ μ ό κ α ι τ ό ν κ ο μ μ ο υ ν ισ μ ό . Ά λ λ ά σ υ χ ν ά μ ιλ ά μ ε ιά



44 Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω ΡΙΣ Δ ΕΣΜ Α

μ α ύ ρ η π ο λ ιτ ικ ή σ κ έ ψ η μ ε ο ρ ο ν ς α ν τ ιπ α ρ ά θ ε σ η ς σ ιο ν ω μ ιώ ν . Γ ιά π α ρ ά δ ε ι μ α , ά ν τ ιπ α ρ α β ά λ λ ο ν

John Brown 14 μ ε το ν Φ ρ έ ν τε ρ ικ Ν τ ά κ λ α ς , τ ό ν Booke Washington 15μ ε τ ό ν Ν τ υ Μ π ο υ ά ή τ ό ν Μ ά λ κ ο λ μ Χ μ Μ ά ρ τ ιν Α ο ύ θ ε ρ Κ ίν κ . Κ α ι μ ε τ ό ν τρ ό π ο α υ τό ν ε σ έ θ έ σ η ν ά π ε ρ ι ρ ά ψ ο υ μ ε τ ή ν έ ν τα σ η μ ε τ α ξ ύ μ ε θ ν ικ ισ μ ο ύ κ α ι ά ψ ο μ ο ίω σ η ς ή έ ν σ ω μ ά τ ω σ η ς . Ππ ο θ ε τ ε ίσ α ι σ έ σ χ έ σ η μ έ α υ τ ή τ ή ν έ ν τ α σ η ;

Φ υσικά, είναι δυνατό νά σκεφτοΰμε τήν ιστορία τώ νμαύρω ν, δπω ς αύτή διαμορφ ώ θηκε άπό τις συγκεκριμένες αντιπαραθέσεις σέ διάφορες εποχές. Κ αί δένθά έπρεπε νά ξεχνούμε τήν άντιπαράθεση μεταξύΝ τυΜ πουά καί Marcus Garvey.16 Σ τήν πραγματικότητα δμω ς ένδιαφέρομαιγιά ο,τι μας διαφ εύγει δταντά μείζονα ζητήματα της ιστορίας τώ ν μαύρω ν έν-νοιοποιοΰνται μέ τούς δρους αύτώ ν τώ ν αντιπαραθέσεω ν μεταξύ μαύρω ν άνδρώ ν. Τ ονίζω τό « άνδρώ ν »,διότι οί γυναίκες τείνουν νά άποκλείονται. Π οιά είναι, λόγου χάρη, ή θέση της Anna Julia Cooper17 καίτης Ida Β . Wells18 σέ αύτές τις άντιπαραθέσεις ; Ά λλά ένδιαφέρομαιάκριβώ ς γι’ αύτό πού διαφ εύγει άπόαύτή τήν ένταση μεταξύ εθνικισμού καί αφομοίω σης.’Ίσ ω ς οχιπρω τίστω ς έπειδή οίπρω ταγω νιστές είναι

άνδρες, άλλά γιατί τά ζητήματα τοΰ φύλου καί τηςσεξουαλικότητας έχουν αποκλειστεί.

5 ν τ ιλ α μ β ά ν ε σ α ι λ ο ιπ ό ν τ ό ε ρ ο σ ο υ ώ ς μ ιά α μ φτ η σ η α υ τ ο ύ το ΰ τ ρ ό π ο ν ν ά β λ έ π ο υ μ ε τη ν ισ τ ο ρ μ α ύ ρ η ς π ο λ ιτ ικ ή ς σ κ έ ψ η ς ...




Ν αί.

...α ύ τ ο ν τ ο ΰ τ ρ ό π ο ν ν ά α ν τ ιλ α μ β α ν ό μ α σ τ ε τ ή ν ε ν σ μ ά τ ω σ η .

’Α κριβώ ς.

Θ έ λ η σ ε ς λ ο ιπ ό ν ν ά μ ε τ α τ ο π ίσ ε ις τ ό κ έ ν τ ρ ο β ά ρ ο υ ς ν ά π ε ις δ τ ι υ π ά ρ χ ε ι κ α ι ε ν α ς ά λ λ ο ς δ ρ ό μ ο ς , τ ο ν ό π ο μ π ο ρ ε ΐ ν ά ά κ ο λ ο ν θ ή σ ε ι ή μ α ύ ρ η π ο λ ιτ ικ ή σ κ έ ψ η .

’Α πολύτω ς, καί νομίζω δτι ή π ε π ο ίθ η σ η στις μέρεςμας πώ ς ή μαύρη πολιτική σκέψ η θά πρέπει είτε νά

κηρύσσει τον έθνικισμδ είτε νά άποκηρύσσει τούςσχηματισμούς καί την κουλτούρα τώ ν μαύρω ν είναιεντελώ ς παραπλανητική.

Ν α ί, ά λ λ α μ ία ά π ό τ ις ιδ ιό τ η τ ε ς π ο ύ α π ο δ ίδ ο ν τ α ι σ τ π α κ ο σ μ ιο π ο ίη σ η ε ίν α ι τ ό τ έ λ ο ς τώ ν εθ ν ικ ισ μ ώ ν . Πσ τ ε ύ ε ις δ τ ι υ π ά ρ χ ε ι χ ώ ρ ο ς ιά τ ο ν ε θ ν ικ ισ μ ό τώ ν μ αρ ω ν σ τ ις Η Π Α ; "Η ε χ ε ι κ α τ α σ τ ε ί ε ν τ ε λ ώ ς ξ ε π ε ρ α σ μ έ -ν ο ς κ α ι α ν α χ ρ ο ν ισ τ ικ ό ς ;

Κ ατά μία έννοια έχει ξεπεραστεΐ, άλλά άπό μ ία άλληπλευρά μπορεΐ κανείς νά πει δτι οί έθνικισμοί πούσυνέβαλαν στή διαμόρφω ση της μαύρης συνείδησηςθά έχουν διάρκεια. Κ αταρχάς, πρέπει νά πώ δτι δένπιστεύω πώ ς ό έθνικισμός είναι ομοιογενής έννοια.'Υ πάρχουν πολλές εκδοχές εθνικισμού. Π ροτιμούσαπάντοτε νά ταυτίζομαι μέ τον Π αναφ ρικανισμό τουΝ τυΜ πουά, ό όποιος υποστήριζε δτι οί μαύροι στή




Δ ύση έχουν μιάν ιδιαίτερη ευθύνη απέναντι στην Αφρική, τη Λ ατινική ’Α μερική καί τήν ’Α σία - οχιγιάλόγους βιολογικής συγγένειας ή φυλετικώ ν δεσμώ νάλλά δυνάμει μιας πολιτικής ταύτισης πού σφυρηλα-τεΐται μέσα στην πάλη. Θ ά έπρεπε νά διατηρούμεπροσηλω μένη τήν προσοχή μας στήν ’Α φρική δχι

άπλώ ς επειδή ή ήπειρος αύτή κατοικεΐται άπό μαύρους ή γιατί ελκουμε τήν καταγω γή μας άπό αύτήν,άλλά πρω τίστω ς διότι ή ’Α φρική βρέθηκε κατεξοχήνστό στόχαστρο της άποικιοκρατίας καί τοϋ ιμπεριαλισμού. Α ύτό πού έπίσης μου άρέσει στον Π αναφρι-κανισμό τοΰ Ν τυΜ πουά είναι ότι δίνει βάρος στήν

άφροασιατική άλληλεγγύη. Π ρόκειται γιά ενα σημαντικό γνώ ρισμά του πού άποκρύπτεται στις συμβατικές άφηγήσεις περί Π αναφρικανισμοΰ. Α ύτή ήπροσέγγιση δέν ορίζεται φυλετικά, παρά μάλλον ά-νακαλύπτει τήν πολιτική της ταυτότητα στούς άγώ -νες της ενάντια στό ρατσισμό.

Π α ρ ά λ λ η λ α μ ε τή ν π ρ ό σ φ α τ η τ ρ ια κ ο σ τ ή ε π έ τ τ ή ν έ κ δ ο σ η τ ή ς α υ τ ο β ιο ρ α φ ία ς σ ο υ , τ υ χ α ίν ε ι νμ ο ν ε ύ ο υ μ ε τ ή σ υ μ π λ ή ρ ω σ η π ε ν ή ν τ α τ ό σ ω ν χ ρ τ ή δ ικ α σ τ ικ ή ά π ό φ α σ η « Μ πράουν έναντίον Ε κπα ιδευτικού Σ υμβουλίου» ( Brown ν. Board of Educa

tion ) .19Π ισ τ ε ύ ε ις δ τ ι ο ί δ υ ν ά μ ε ις ύ π ε ρ τ ή ς α φ ο μ ο ί τ ώ ν μ α ύ ρ ω ν , ο ί δ υ ν ά μ ε ις ύ π ε ρ τ ώ ν π ο λ ιτ ικ ώ ν δμ ά τ ω ν π ρ ο δ ό θ η κ α ν κ α ί τρ ό π ο ν τ ιν ά ά ν α δ ιπ λ ώ θτ ά τ ις π ρ ο η ο ύ μ ε ν ε ς δ ύ ο δ ε κ α ε τ ίε ς , ο π ό τ ε ό δ ιο ρ ι ά π ό τ ό ν Ρ έ η κ α ν William Rehnquist 20 ε ίχ ε τ ή θ έ σ η τ ο ϋ ε π ικ ε φ α λ ή ς τ ο υ ’Α ν ώ τ α τ ο υ Δ ικ α σ τ η ρ ίο υ τ ώ νΗ Α ;




'Η υπόσχεση πού κόμιζαν αύτοί οί αγώ νες εχει δια-ψ ευσθεΐ. Ά λλά δέν τό βρίσκω χρήσ ιμο νά θεω ρούμεότι μιά άτζέντα πού κατοχυρώ νεται σέ ορισμένη ιστορική στιγμή θά σημειώ νει επιτυχίες στό διηνεκές έπι τη βάσειτώ ν άρχικώ ν της νικώ ν. Ε ίναι παραπλανητικό νά θεω ρούμε ότι αύτή ή επιτυχία θά άπο-

δειχθεΐ διαρκής καί ότιθά έπιβιώ σει όλω ν τώ ν άλλα-γώ ν καίμεταλλαγώ ν τοΰ μέλλοντος. Τ ό κίνημα γιά τάπολίτικα δικαιώ ματα 21 κατόρθω σε νά επιφέρει τεράστιες πολίτικες μεταβολές, πού άνοιξαν πόρτες σέ άνθρώ πους προηγουμένω ς άποκλεισμένους άπό τή διοίκηση, τις έπιχειρήσεις, τήν εκπαίδευση, τή στέγαση

κτλ. Ω στόσο μιά προσ έγγιση εστιασμένη αποκλειστικά στα πολιτικά δικαιώ ματα -όπω ς αναγνώ ρισεκαι ο Μ άρτιν Λ οΰθερ Κ ίνγκ λίγο πριν πεθάνει- δένμπορεΐάπό μόνη της νά εξαλείψ ειτον δομικό ρατσισμό. Α ύτό πού κατάφερε τό κίνημα γιά τά πολιτικάδικα ιώ ματα, κατά τή γνώ μη μου, ήταν νά δημιουργήσει ένα νέο πεδίο, ώ στε νά θέσουμε νέα ερω τήματακαίνά κινηθοΰμε σέ νέες κατευθύνσεις. Ή πεποίθησηότι ό διορισμός μαύρω ν, όπω ς ό Κ όλιν Π άουελ καί ήΚ οντολίζα Ρ άις, στήν καρδιά τώ ν κυβερνητικώ ν μηχανισμώ ν συνεπάγεται καί κάποια πρόοδο γιά όλητην κοινότητα τώ ν μαύρω ν είναι έμφανώ ς πεπλανη-μένη. Ε π ’ αύτοΰ δέν υπήρχαν έγγυήσεις, γιά νά δα-νειστοΰμε τή φράση τοΰ Stuart Hall. 22 Τ ό κίνημα γιάτα πολίτικα δικαιώ ματα διεκδικοΰσε πρόσβαση, καίόντω ς δόθηκε πρόσβαση σέ ορισμένους. Έ πρόκλησητοΰ 21ου αιώ να δέν είναι ή διεκδίκηση ίσω ν εύκαι-ριώ ν συμμετοχής στό μηχανισμό της καταπίεσης,



48 Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω ΡΙΣ Δ ΕΣ Μ Α

παρά είναι ό έντοπισμός καί ή εξάρθρω ση εκείνω ντώ ν δομώ ν, στις όποιες ό ρατσισμός εξακολουθείνάφ ω λιάζει. Α ύτός είναιό μόνος τρόπος γιά νά εξαπλωθεί ή υπόσχεση της ελευθερίας στις λαϊκές μάζες.

"Ο μ ω ς δ ε ν α ν η σ υ χ ε ίς ιά τ ή σ υ ν τ η ρ η τ ικ ή σ ύ ν θ ε

’Α ν ώ τ α τ ο υ Δ ικ α σ τ η ρ ίο υ ; Θ έ λ ω ν ά π ώ , α ν σ κ ε φ ρ ό λ ο ε π α ιξ ε τ ό Δ ικ α σ τ ή ρ ιο έ π ι τ ή ς π ρ ο ε δ ρ ία ς Wa23

ιά τ ή ν π ρ ο ώ θ η σ η τ ή ς α τ ζ έ ν τ α ς τ ή ς φ υ λ ε τ ικ ή ς δσ ύ ν η ς . ..

Ώ , ά πολύτω ς!

Ο ί δ ικ α σ τ έ ς τ ο ϋ σ η μ ε ρ ιν ο ύ ’Α ν ώ τ α τ ο υ Δ ικ α σ τ η ρ ίο υ δ έ ν κ ρ ύ β ο υ ν τ ό σ υ ν τ η ρ η τ ισ μ ό τ ο υ ς . Τ ί σ υ ν ε π ά ετ ό ιά τ ή ν υ π ό θ ε σ η τ ή ς φ υ λ ε τ ικ ή ς δ ικ α ιο σ ύ ν η μ έ λ λ ο ν ;

Φ υσικά καί άνησυχώ γι’αύτό. Α πλώ ς, αύτό πούπροσπαθώ νά πώ είναι οτιοίάγώ νες του παρελθόντοςδέν μπορούν νά θεραπεύσουν τις τω ρινές άδικίες καίοί άνθρω ποι πού συνηθίζουν νά κάθονται παράμερακαί νά οικτίρουν τήν προδοσία πού ύπέστη τό κίνημαγιά τά πολιτικά δικαιώ ματα, δέν είναισέ θέση νά φανταστούν τί θά ήταν άναγκαΐο νά γίνει στήν π α ρ ο ύ σ α φάση, προκειμένου νά άντιμετω πιστεΐ ό συντηρητισμός τοΰ ’Α νώ τατου Δ ικαστηρίου. Ε ίναι πολύ δύσκολο νά αναγνω ρίσουμε τούς σύγχρονους ρατσισμούς,ιδίω ς δταν αύτοί δέν συνδέονται μέ ρατσιστικούς νόμους ή άντιλήψ εις καί δταν θίγουν κατά διαφορετικό




τρόπο τά άτομα πού ισχυρίζονται δτι ανήκουν σέ φυ-λετοποιημένες κοινότητες. 'Υ ποστηρίζω δτι χρειαζόμαστε μιά νέα έποχή -μ έ μ ιά νέα άτζέντα- πούνά αντιμετω πίζει εύθέω ς τόν δομικό ρατσισμό, ό όποιος καθορίζει ποιός θά πάει στη φυλακή καί ποιόςοχι, ποιός θά φ οιτήσει στό πανεπιστήμιο καί ποιός

δχι, πού θά έχει υγειονομική κάλυψ η καί ποιός οχι.'Η παλιά άτζέντα διευκολύνειτις επιθέσεις ένάντιαστήν πολιτική τώ ν θετικώ ν διακρίσεω ν (affirmativeaction) 24, δπω ς άπέδειξε ό Ward Connerly 25 μέ τήνεκστρατεία του γιά τή νομοθετική Π ρόταση 209 στήνΚ αλιφόρνια. Ά πό τήν οπτική του γω νία, τό σημαν

τικότερο καθήκον σήμερα είναι ή προσ τασία τώ νάπειλούμενω ν πολιτικώ ν δικα ιω μάτω ν τώ ν λευκώ νάνδρώ ν.

Π ρ ά μ α τ ι. Α λ λ ά χ ρ η σ ιμ ο π ο ιο ύ ν τ α ι ε υ φ υ ε ίς τ α κ τ ικ π ο υ ά π ο μ α κ ρ ύ ν ο υ ν τ ή ν π ρ ο σ ο χ ή ά π ό τ ά ζ η τ ή μ α τ α

φ υ λ ε τ ικ ή ς δ ικ α ιο σ ύ ν η ς , χ ρ η σ ιμ ο π ο ιώ ν τ α ς τ ή λ ώ σ τ ή ς π ο λ ν π ο λ ιτ ισ μ ικ ό τ η τ α ς ( nudticulturalism ). "Ε ν α π α -ρ ά δ ε ι μ α ε ίν α ι ή π ε ρ υ σ ιν ή δ ικ α σ τ ικ ή α π ό φ α σ η σ τ ό Μ σ ι κ α ν υ π ό θ ε σ η « Γ κ ρ ά τ ε ρ ε ν α ν τ ίο ν Μ π ό λ ιν τ ζ ε ρ » 26-σ ύ μ φ ω ν α μ ε τή ν ο π ο ία ο ί θ ε τ ικ έ ς δ ια κ ρ ίσ ε ις π ρ έ π ε ι ε φ α ρ μ ό ζ ο ν τα ι π ρ ο κ ε ιμ έ ν ο ν ν ά δ ια τ η ρ η θ ε ί ή π ο λ υ π ο λ

σ μ ικ ό τ η τ α . Π ο ιά ε ίν α ι ή δ ια φ ο ρ ά μ ε τ α ξ ύ π ο λ ν π ο λ ι σ μ ικ ό τ η τ α ς κ α ι φ υ λ ε τ ικ ή ς δ ικ α ιο σ ύ ν η ς ;

Ή διαφορά είναιτεράστια. 'Η ποικιλότητα είναι μίαάπό τις λέξεις τοΰ σύγχρονου λεξιλογίου πού περνιέ-ται γιά συνώ νυμη μέ τόν άντιρατσισμό. 'Η πολυπο-



5° Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ο Ρ ΙΣ Δ ΕΣ Μ Α

λιτισμικότητα δμω ς είναι, μιά έννοιολογική κατηγορία έπιδεκτική τόσο προοδευτικώ ν όσο καί βαθύτατασυντηρητικώ ν έρμηνειώ ν. Υ πάρχει, λόγου χάρη, ήεπιχειρηματική πολυπολιτισμικότητα, διότι οί επιχειρήσεις ανακάλυψ αν ότιείναιπιό επικερδές νά διαμορφώ νουν ενα περιβάλλον εργασίας πού νά διακρί-νεται άπό ποικιλότητα.

7 / π ο λ υ π ο λ ιτ ισ μ ικ ό τ η τ α τ ή ς Benetton.Λ

Ν αί. Α νακάλυψ αν ότιοίμαύροικαίοίΛ ατίνος καί οί

Ά σ ιάτες είναι πρόθυμοινά έργαστοϋν έξίσου σκληράή καί σκληρότερα άπό τούς λευκούς συναδέλφουςτους. Ά λλά αύτό σημαίνει δτι εμείς θά πρέπει νά υιοθετήσουμε μιά πολυπολιτισμικότητα μέ ισχυρή πολιτική διάσταση, πού νά δίνει έμφαση στή διαφυλετικήκοινότητα συμφερόντω ν καί στή διαρκή πάλη γιά ι

σότητα καί δικαιοσύνη. Μ έ άλλα λόγια, μιά διαφυλετική κοινότητα, οχι μέ στόχο τή δημιουργία ένός όμορφου « μπουκέτου λουλουδιώ ν » ή μ ιας δελεαστικής« σαλάτας » -δπω ς τό θέλουν μερικές μεταφορικέςάναπαραστάσεις της πολυπολιτισμικότητας- άλλάώ ς ενας τρόπος αμφ ισβήτησης τώ ν δομικώ ν ανισοτήτω ν καί πάλης γιά τή δικαιοσύνη. Α ύτή ή έκδοχή πο-λυπολιτισμικότητας έχει ριζοσπαστικό δυναμικό.

Π λ ά ι σ τ ό θ έ μ α τ ή ς π ο λ υ π ο λ ιτ ισ μ ικ ό τ η τ α ς κ α ί τ ή ς λ ε τ ικ ή ς δ ικ α ιο σ ύ ν η ς ύ π ά ρ χ ε ι κ α ι ε ν α ά λ λ ο ζ ή τ η μ α ό π ο ιο μ ε ά ν η σ υ χ ε ΐ ιδ ια ίτ ε ρ α σ έ π ρ ο σ ω π ικ ό , υ π α ρ ξ ι ε π ίπ ε δ ο . Μ ιλ ά μ ε ιά τ ή μ ε τ α τ ρ ο π ή τώ νΗ Α σ έ « μ ε -




λ α χ ρ ιν ή χ ώ ρ α »: μ έ χ ρ ι τ ό 2050 τ ό έ ν α τ έ τ α ρ τ ο τ ο ν α μ ε -ρ ικ α ν ικ ο ύ π λ η θ υ σ μ ο ύ θ ά ε ίν α ι λ α τ ιν ο α μ ε ρ ικ α ν ικ ή ς κ α -τ α ω ή ς . Π ισ τ ε ύ ε ις δ τ ι α ύ τ ή ή μ ε τ α τ ρ ο π ή τ ώ νΗ Ασ έ « μ ε λ α χ ρ ιν ή χ ώ ρ α » θ ά ε π ιφ έ ρ ε ι μ ιά ν έ κ λ ε ιψ η τ ή ς α ν α -ζ ή τ η σ η ς τή ς κ ο ιν ω ν ικ ή ς δ ικ α ιο σ ύ ν η ς ;

Γ ιατί θά έπρεπε;

Ο ί σ υ ν τ η ρ η τ ικ ο ί Ισ χ υ ρ ίζ ο ν τ α ι δ τ ι τ ά ζ η τ ή μ α τ α κ ο ιν ω -ν ικ ή ς δ ικ α ιο σ ύ ν η ς α φ ο ρ ο ύ ν ο υ σ ια σ τ ικ ά τ ο υ ς μ α ύ ρ ο υ ς ... κ α ι δ τ ι ή π ο λ υ π ο λ ιτ ισ μ ικ ό τ η τ α κ α ι ή φ υ λ ε τ ικ ή έ ν σ ω μ ά τ ω σ η τ ώ ν Λ α τ ίν ο ς ε ίν α ι ζ η τ ή μ α τ α δ ια κ ρ ιτ ά ά π ό τό ν ά ώ ν α ιά φ υ λ ε τ ικ ή δ ικ α ιο σ ύ ν η , τ ις θ ε τ ικ έ ς δ ια κ ρ ίσ ε ις

ή τ ή ν κ α τ α β ο λ ή ά π ο ζ η μ ιώ σ ε ω ν .21

Β λέπεις, αύτό είναι τό πρόβλημα, καί μου φ αίνεταιότιοίσύγχρονες ιδεολογίες ενθαρρύνουν την αντίληψ ηότι ό φυλετικός άνταγω νισμός καί ή σύγκρουση είναιή μόνη δυνατή σχέση μεταξύ τώ ν κοινοτήτω ν τώ ν

έγχρω μω ν ανθρώ πω ν, σαν νά είναιπάντοτε διακριτέςαύτές οίκοινότητες καί νά μήν άλληλοτέμνονται. ’Α λλά άν κανείς δει, λόγου χάρη, τό έργατικό κίνημα, θάβρει πολυάριθμα ιστορικά παραδείγματα αλληλεγγύης καί συμ μαχιώ ν μεταξύ μαύρω ν καί Λ ατίνος.Ά σ χέτω ς τοΰ ποιά κοινότητα μπορεΐνά είναιαριθμητικά ισχυρότερη, χω ρίς συμμαχίες καί αλληλεγγύηαύτοΰ τοΰ είδους δέν μπορεΐ νά υπάρξει ελπίδα γιάένα άντιρατσιστικό μέλλον. Τ αυτόχρονα όμω ς είναισημαντικό νά άναγνω ρίσουμε ότι διανύουμε μιά νέαεποχή. Ή μεταποικιακή συνθήκη εδώ στις Η Π Ακαί



52 Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε Σ Μ Α

σέ δλο τον κόσμο έκπέμπει τό μήνυμα δτι ή ((Δ ύση »έχει αλλάξει διά παντός. Ή Ε ύρώ πη δέν είναι δ,τιήταν κάποτε. Δ έν ορίζεται πιά ώ ς λευκή ήπειρος. Τ ό’ίδιο βεβαίω ς ισχύει καί στις Η Π Α ,οπού οί μαύροιέχουν συνηθίσει νά είναι ή <( μείζω ν μειονότητα ».Π ρέπει νά έγκαταλείψ ουμε αύτήν τήν άξίω ση. Ε π ικρατεί ή ιδέα δτι επειδή οί μαύροικαθιέρω σαν ιστορικά τήν άντιρατσιστική ατζέντα στις Η Π Α ,θά είναιγιά πάντα οί πιό παθιασμένοι θιασώ τες της. Ά λλάοί μαΰροι ώ ς συλλογικότητα δέν μπορούν νά 'έπαναπαύονται στις δάφνες τοΰ παρελθόντος. Π ήραμεπροσφ άτω ς μερικά σκληρά μαθήματα σχετικά μέτις δυνατότητες επιτυχίας τοΰ συντηρητισμοΰ στιςκοινότητες τώ ν μαύρω ν. Δ έν μπορούμε πιά νά θεω -ροΰμε τή λέξη « Μ αΰρος » ώ ς άδιαμφ ισβήτητο συνώνυμο της προοδευτικής πολιτικής. ’Έ ργο τώ ν προοδευτικώ ν άκτιβιστώ ν είναινά οικοδομήσουν μιάν άν-τιπολίτευση στό συντηρητισμό - ασχέτω ς τοΰ φυλε-τικοΰ υποβάθρου τώ ν ύπερμάχω ν της. Τ ό δτι οί κοι

νότητες τώ ν μαύρω ν καί τώ ν Λ ατίνος δέν μποροΰν νάβροΰν κοινό έδαφος είναι ένα παράδειγμα αύτοΰ τοΰσυντηρητισμοΰ. Κ αθήκον μας σήμερα είναινά προωθήσουμε τις διαφ υλετικές κοινότητες πάλης πού προκύπτουν άπό τις κοινές -κα ί, ας ελπίσουμε, ριζοσπαστικές- πολιτικές μας βλέψεις.

Σ τ ις α ρ χ έ ς τ ή ς δ ε κ α ε τ ία ς το ϋ ’70 ό Ν ίξ ο ν κ α ι ό Χ ο ϋ β ε ρ 28 σ έ ά π ο κ α λ ο ν σ α ν ε χ θ ρ ό το ϋ Κ ρ ά τ ο υ ς . Έ π ίσ η ς ά π ο κ α λ ο ϋ σ α ν τρ ο μ ο κ ρ ά τ ισ σ α . 'Ω σ τ ό σ ο ά ν τ έ τ ε ιν ε μ ε ά λ ο « κ α τ η ο ρ ώ » ιά τ ις φ υ λ α κ έ ς τ ή ς ε π ο χ ή ς ε κ ε



Π Ο Λ ΙΤ ΙΚ Η Κ Α Ι ΦΥ Λ Α Κ ΕΣ 53

ν η ς , τ ή ν α υ τ ο β ιο ρ α φ ία σ ο υ . Έ κ τ ο τ ε , τ ά τ ε λ ε υ τ α τ ρ ιά ν τ α χ ρ ό ν ια τ ό ε ρ ο σ ο υ ε ξ α κ ο λ ο υ θ ε ί ν ά ε π ικ ε ν τν ε τ α ι σ τ ό ζ ή τ η μ α τ ώ ν φ υ λ α κ ώ ν . Υ π ά ρ χ ο υ ν δ ιά φ έ μ φ α σ η ς α ν ά μ ε σ α σ τ ά ρ α π τ ά σ ο υ τ ή ς δ ε κ α ε τ ία ς ’70 κ α ι σ τ ό ε ρ ο π ο ύ έ χ ε ις δ η μ ο σ ιε ύ σ ε ι π ιό π ρ ό σ φ α τ λ χ . τ ό Are Prisons Obsolete ? [ Ε ίναι οί φυλακές εναςαναχρονισμός; ]

'Υ ποθέτω δτι έχεις δίκιο - μιά παρατεταμένη ενασχόληση μέ το σω φρονιστικό σύστημα έχει στην κυριολεξία ορίσειτη ζω ή μου. Τ ό ενδιαφέρον μου γι’ αύτά

τά ζητήματα στην πραγματικότητα προηγείται τηςδίκης μου φυλάκισης. Μ εγάλω σα μέ τις ιστορίες τοΰSacco καί τοΰ \knzetti, τώ ν Ε ννέα τοΰ Scottsboro29καί αργότερα τοΰ Nelson Mandela, καί πριν συλληφθώείχα ήδη δραστηριοποιηθεί σέ καμπάνιες γιά τήν άπε-λευθέρω ση πολιτικώ ν κρατουμένω ν. Α ύτό πού προσ

παθώ νά κάνω τό τελευταίο διάστημα είναινά σκεφτώκριτικά τί παρέμεινε άπό τις συμβολές έκείνης τηςπεριόδου καί νά λάβω ύπόψ η μου τό έργο τώ ν διανοουμένω ν της φυλακής. Π ροσπάθησα έπίσης νά στοχαστώ πιό συστηματικά τούς τρόπους μέ τούς οποίουςδιαιω νίζεται ή κληρονομιά της δουλείας στούς σύγ

χρονους θεσμούς - τή θανατική ποινή ή τή φυλακή, γιάπαράδειγμα.

Θ ά προσπαθήσω νά συνοψίσω αύτήν τήν πολύ μα-κρά διαδρομή: ή πρώ τη μου έπαφ ή μέ τή φυλακή ώ ςάντικειμένου στοχασμοΰ καί άκτιβισμοΰ συντελέστη-κε κατά τήν εφηβεία μου στό πλαίσιο της συμμετο

χής μου σέ καμπάνιες απελευθέρω σης πολιτικώ ν κρα




στοΰμε διαφ ορετικά τις διεργασίες του σύγχρονου δομικού ρατσισμού - ό όποιος μπορεΐ νά πλήξει καίλευκούς εκτός άπό τούς εγχρώ μους, πού άποτελοΰνφυσικά τον κύριο στόχο του. Μ ιά άλλη συνέπεια είναιτό ότι μπορούμε νά σκεφτοϋμε διαφ ορετικά τό ζήτημα τώ ν επανορθώ σεω ν. Μ ία άπό τις πρώ τες προτε

ραιότητες τοΰ κινήματος ύπέρ τώ ν επανορθώ σεω ν θάεπρεπε νά είναι ή κατάργηση της θανατικής ποινής.

Η φ υ λ α κ ή σ τ ιςΗ Π Α ε χ ε ι.ίν ε ι ε ν α ε ίδ ο ς κ έ τ ο . Κ α ί ά ν σ έ κ α τ α λ α β α ίν ω κ α λ ά , υ π ο ν ο ε ίς δ τ ι σ τ ιςΗ Π Αδ έ ν μ π ο ρ ε ϊν ά υ π ά ρ ξ ε ι ε ν α μ ή φ υ λ ε τ ικ ό σ ω φ ρ ο ν ισ τ ικ ό σ ύ σ τ η

δ τ ι κ ά τ ι τ έ το ιο θ ά ά π ο τ ε λ ο ϋ σ ε ο ξ ύ μ ω ρ ο .

Ν αί, φ αντάζομαιότιμπορεΐς νά τό θέσεις καίμ ’ αύτόντον τρόπο. Σ τήν πραγματικότητα, είναι διαδεδομένηή παραδοχή οτι ενας κατασταλτικός θεσμός πού θάλειτουργοΰσε σέ συνθήκες ίσοπολιτείας -πού θά άντι-μετώ πιζε, ας ποΰμε, τούς λευκούς όπω ς καί τούς μαύρους- θά άποτελοϋσε δείκτη προόδου άπό τήν άποψ ητης ισότητας καί τής δικαιοσύνης. ’Α ντιμετω πίζω μέπολύ μεγάλη έπιφ ύλαξη τις άφηρημένες προσεγγίσεις αύτοΰ τοΰ είδους. Ό James Byrd 30 λυντσαρίστη-κε προ ετώ ν στό Τ ζάσπερ τοΰ Τ έξας άπό μ ιά όμάδαθιασω τώ ν τής άνω τερότητας τής λευκής φυλής (whitesupremacists). Τ ό θυμάσαι τό περιστατικό;

Ν α ί, κ α ί μ ε τ ά έ σ ε ρ ν α ν τό π τ ώ μ α τ ο ν σ τ ο ύ ς δ ρ ό μ ο υ

Δ ύο άπό τούς λευκούς πού συνέπραξαν στό λυντσά-ρισμα καταδικάστηκαν σέ θάνατο. Α ύτό χαιρετίστη



φ Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε ΣΜ Α

κε ώ ς νίκη, θαρρείς καί ή υπόθεση της φυλετικής δικαιοσύνης υπηρετούνταν μέ τό νά επιφυλάσσουμε καίσέ λευκούς τήν ίδια φρικτή καί βάρβαρη μεταχείρισηπού έχουν ύποστεΐ ιστορικά οί μαύροι. Α ύτό τό είδοςτης ισότητας δέν μου λέει καί πολλά πράγματα.

Μ π ο ρ ε ΐς ν ά έ π ε κ τ α θ ε ϊς έ π α ν τ ο ν ; Ε ν ν ο ε ίς μ ε ά ια ο τ ι υ π ά ρ χ ε ι ε ν α σ υ ν ε χ έ ς α ν ά μ ε σ α σ τ ή ν π ρ οκ ή π ε ρ ίο δ ο , τ ή ν Α ν α σ υ κ ρ ό τ η σ η , τ ά κ έ τ ο κ α ίν α τ ικ ή π ο ιν ή , σ τ ή β ά σ η ε ν ό ς ε ξ ίσ ο υ ψ υ λ ε το π ο χ α ρ α κ τ ή ρ α ; "Ο λ ο ι α υ τ ο ί ο ί θ ε σ μ ο ί, σ τ ή ν π ρ α μτ η τ α , μ ο ιά ζ ε ι ν ά έ 'χ ο υ ν τ ις ρ ίζ ε ς το υ ς σ τ ή δ ο υ λ επ α ιν ίσ σ ε σ α ι α ύ τ ο ϋ τ ο ϋ ε ίδ ο υ ς τ ά σ τ ο ιχ ε ία σ ύ κ α ί σ υ ν έ χ ε ια ς ;

Τ ό ένδιαφέρον είναι δτι ή δουλεία ώ ς θεσμός, λόγουχάρη στά τέλη τού 18ου αιώ να καί σέ δλη τη διάρκεια

τοΰ 19ου, κατάφερε νά άποτελέσει τό σκεΰος υποδοχήςδλω ν έκείνω ν τώ ν μορφώ ν τιμω ρίας πού θεω ρούντανβάρβαρες γιά τήν άναπτυσσόμενη τότε δημοκρατία.’Έ τσ ι, άντί νά καταργηθεΐ ή θανατική ποινή μιά καίκαλή, βρήκε καταφύγιο στό δίκαιο της δουλείας. Α ύτόσημαίνει δτι οίλευκοί σταδιακά άπαλλάχτηκαν άπό

τήν άπειλή τοΰ θανάτου γιά τά περισσότερα άδικήμα-τα : μόνο αδίκημα πού συνήθω ς όδηγοΰσε στήν εκτέλεση ένός λευκοΰ παρέμεινε ό φόνος. Ο ί μαΰροισκλάβοι, άπό τήν άλλη πλευρά, ύφίσταντο σέ μερικές πολιτείες τή θανατική ποινή γιά έω ς καί εβδομήνταδιαφορετικά αδικήματα. Θ ά έλεγε κανείς δτι ό θε

σμός της δουλείας λειτουργούσε ώ ς σκεΰος ύποδοχής




γιά εκείνες τις μορφές τιμω ρίας πού θεω ρούνταν ά-κρω ς απολίτιστες γιά νά επιφυλαχθούν στούς λευκούςπολίτες μ ιας δημοκρατικής κοινω νίας. Μ έ την κατάργηση της δουλείας αύτή ή καθαρά φυλετοποιημένημορφή τιμω ρίας άποφ υλετοποιήθηκε, ύπό τό πρόσχημα μιας δικαιοσύνης τυφ λής στό χρώ μα τώ ν ενόχω ν.Ή θανατική ποινή εξακολουθείνά επιμερίζεται δυσανάλογα στούς μαύρους, άλλά όταν ένας μαΰρος ή μαύρη καταδικαστεί σέ θάνατο ύπάγεται στή δικαιοδοσίατοΰ νόμου ώ ς άφ ηρημένο νομικό υποκείμενο, ώ ς εναάτομο πού φέρει δικαιώ ματα καί οχι ώ ς μέλος μιαςφυλετοποιημένης κοινότητας ή οποία γνώ ρισε συνθήκες τέτοιες ώ στε νά τόν ( ή τή ν) καθιστοΰν ύπ’ αριθμόν ένα υποψ ήφιο γιά νομική καταστολή. ’Έ τσι ό ρατσισμός γίνεται άόρατος καίμή άναγνω ρίσιμος. Ά πόαύτή τήν άποψ η, ό μαΰρος ή ή μαύρη « έξισώ νεται »μέ τόν λευκό άντίστοιχό του, πού άλλω στε δέν είναικαί αύτός εντελώ ς απρόσβλητος άπό τόν κρυμμένορατσισμό τοΰ νόμου.

Ο ί δ ο μ έ ς α υ τ ώ ν τ ώ ν θ ε σ μ ώ ν ε ίν α ι β α θ ύ τ α τ α φ υ λ ε τ ο η μ έ ν ε ς . "Ε ν α π α ρ ά δ ε ι μ α θ ά ή τ α ν ό τ ρ ό π ο ς μ έ τό ν ό-π ο ϊο ο ί φ υ λ α κ ισ μ έ ν ο ι β λ έ π ο υ ν τ ά δ ικ α ιώ μ α τ ά τ σ υ ς α ν α σ τ έ λ λ ο ν τ α ι κ α ί π ε ρ ν ο ύ ν σ έ μ ιά κ α τ ά σ τ α σ η π ο λκ ο ύ θ α ν ά τ ο υ . Ά π ο τ ε λ ε ϊ κ α ί τ ο ύ τ ο τ μ ή μ α α υ τ ο ύ τ ο ύ

τ σ ισ μ ο ύ , ε τ σ ι δ έ ν ε ίν α ι; Α ν α φ έ ρ ε ις σ τ ό β ιβ λ ίο σ ο υ ArePrisons Obsolete ? ό τ ι ό Μ π ο ύ ς δ έ ν θ ά ε ίχ ε ε κ λ ε ε ί ά ν ε π ιτ ρ ε π ό τ α ν σ τ ο υ ς φ υ λ α κ ισ μ έ ν ο υ ς ν ά ψ ρ ίσ ο υ ν .

Α πολύτω ς. Α ύτό πού βρίσκω πολύ ένδιαφέρον είναι




δτι ή στέρηση τώ ν πολιτικώ ν δικαιω μάτω ν τώ ν φυλακισμένω ν υποτίθεται δτι υπακούει σέ μιά\» αύτα-πόδεικτη λογική. Ο ί περισσότεροι άνθρω ποι σέ αύτήτη χώ ρα δέν αμφισβητούν τή διαδικασία μέσω τηςόποίας υφ αρπάζεται άπό τούς φυλακισμένους -κα ί σέορισμένες πολιτείες, καί άπό τούς πρώ ην φυλακισμένους- τό δικαίω μα στήν ψήφο. Γ ιατί δμ ω ς εχει γίνειή στέρηση τώ ν πολιτικώ ν δικαιω μάτω ν τώ ν καταδικασμένω ν γιά κακουργήματα άναπόσπαστο τμήματης καθημερινής δομής σκέψ ης τώ ν άνθρώ πω ν αύτήςτης χώ ρας; Π ιστεύω οτικαί αύτό εχει τις ρίζες τουστή δουλεία. "Ε νας λευκός πού ζοΰσε τήν εποχή τηςδουλείας θά παρατηρούσε: « Π ροφ ανώ ς δέν αρμόζει στους σκλάβους νά ψ ηφίζουν. Δ έν άποτελοΰν πολίτες μέ πλήρη δικαιώ ματα ». Μ έ τον ίδιο τρόπο σήμερα οί άνθρω ποι σκέφ τονται: « Φ υσικά καί δέν αρμόζει στούς φυλακισμένους νά ψ ηφίζουν. Δ έν άποτελοΰν πιά πραγματικούς πολίτες. Β ρίσκονται στή φυλακή )). Χ ρειάζεται νά κάνουμε πολλά γιά νά μετασχηματίσουμε αύτές τις διαδεδομένες άντιλήψ εις.

Τ ό π ρ ό σ φ α τ ο ε ρ ο σ ο υ ά ν α φ έ ρ ε τα ι κ α ι σ τ ή σ υ μ κ ή σ χ έ σ η π ο υ υ π ά ρ χ ε ι α ν ά μ ε σ α σ τ ό σ ω φ ρ ο ν ισ τ μ η χ α ν ικ ό κ α ί τ ό σ τ ρ α τ ιω τ ικ ο β ιο μ η χ α ν ικ ό σ ύ μ π Π ώ ς κ α λ λ ιε ρ ο ύ ν τ α ι κ α ι π ώ ς δ ια π λ έ κ ο ν τα ι α υ σ χ έ σ ε ι ς ;

Θ ά υποδείκνυα καταρχάς δτι ή χρήση, άπό διανοούμενους, άκτιβιστές καί άλλους, τοΰ δρου « σω φρονι-στικοβιομηχανικό σύμπλεγμα » εχει στρατηγικό χα




ρακτήρα καίαποβλέπει ακριβώ ς στο συνειρμό μέ τόνόρο « στρατιω τικοβιομηχανικό σύμ πλεγμα ». "Α ν ά-ναλογιστεΐ κανείς τήν έκταση στην όποια καίτά δύοσυμπλέγματα άποφέρουν κέρδη, ένώ παράγουν τάμέσα γιά τόν άκρω τηριασ μό ή τη θανάτω ση άνθρώ -πινω ν οντω ν καί την κατασπατάληση κοινω νικώ ν πό

ρω ν, τότε οί βασικές δομικές όμοιότητές τους καθίστανται προφανείς. Κ ατά τή διάρκεια του πολέμουστό Β ιετνάμ εγινε σαφ ές οτι ή παραγω γή στρατιωτικού ύλικοΰ γινόταν ένα όλο καί πιό κεντρικό στοιχείο της οικονομίας, ότι είχε, νά τό ποΰμε έτσι, άποι-κίσει τήν οικονομία. Μ πορει κανείς νά διακρίνει άν-

τίστοιχες τάσεις στό σω φρονιστικοβιομηχανικό σύμπλεγμα. Δ έν είναι πλέον μιά δευτερεύουσα δραστηριότητα μερικώ ν εταιρειώ ν: άναρίθμητες έπιχειρή-σεις τοΰ τομέα της μεταποίησης καί τώ ν υπηρεσιώ νέχουν στραμμένες τις κεραίες τους στή βιομηχανίατης τιμω ρίας. Ο ί φυλακές συγκεντρώ νουν τό ένδια-φέρον ώ ς δυνητικές εστίες κατανάλω σης άλλά καίφτηνης έργασίας. Θ ά μποροΰσε κανείς μέ πολλούςτρόπους νά περιγράφ ει τή συμ βιω τική σχέση τοΰστρατοΰ καί της φυλακής. Θ ά έπικεντρώ σω σέ ένανάπό τούς προφανέστερους συσχετισμούς: τις έντυ-πω σιακές ομοιότητες στό άνθρώ πινο δυναμικό τώ νδύο αύτώ ν θεσμώ ν. Σ τήν πραγματικότητα πολλοίνέοι-ιδίω ς πολλοί έγχρω μοι νέοι- πού κατατάσσονταιστον στρατό τό κάνουν συχνά γιά νά ξεφύγουν άπόμιά διαδρομή φ τώ χειας, ναρκω τικώ ν καί αγραμματοσύνης πού θά τούς όδηγοΰσε κατευθείαν στή φ υλακή. Τέλος, νά κάνω μιά σύντομη παρατήρηση πού



6ο Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ ΕΣΜ Α

δμ ω ς έχει τεράστιες προεκτάσεις: τουλάχιστον μίαεταιρεία της αμυντικής βιομηχανίας έχει καταφύγειστήν εργασία τώ ν φυλακισμένω ν. Σ κεφτεΐτε τήν εικόνα : φυλακισμένοι νά παράγουν οπλισμό, ό όποιοςβοήθα τήν κυβέρνηση στήν έπιδίω ξη της παγκόσμιαςκυριαρχίας.

’Έ χ ε ις ε π ίσ η ς υ π ο σ τ η ρ ίξ ε ι ο τ ι δ έ ν υ π ά ρ χ ε ι σ υ σ χ ε α ν ά μ ε σ α σ τ ή ν ε κ λ η μ α τ ικ ό τ η τ α κ α ι τ ή φ υ λ ά κ ισ "Ο τ ι ή « μ ε τ α τ ρ ο π ή σ ε φ υ λ α κ ή » (prisonization) τ ή ς α μ ε ρκ α ν ικ ή ς κ ο ιν ω ν ία ς έ χ ε ι μ ε τ α μ ο ρ φ ώ σ ε ι τ ό φ υ λ ε τπ ίο τ ώ νΗ Π Α .Π ο ιά ε ίν α ι λ ο ιπ ό ν ή π ρ α μ α τ ικ ή σ χ έ σ Π ρ ο ε ξ ο φ λ ο ύ μ ε σ υ ν ή θ ω ς ο τ ι έ χ ο υ μ ε τ ό σ ο π ο λ λλ α κ ισ μ έ ν ο υ ς ε π ε ιδ ή ε ίν α ι π ά ρ α π ο λ λ ο ί α υ τ ο ί π ο π ρ ά τ τ ο υ ν ε κ λ ή μ α τ α , ό μ ω ς ε σ ύ υ π ο σ τ η ρ ίζ ε ις π ρ ά μ α τ α έ χ ο υ ν ά λ λ ιώ ς .

Λ οιπόν, ή σύνδεση τήν οποία προϋποθέτει ό λόγος

τόσο τώ ν ειδικώ ν δσο καί τώ ν καθημερινώ ν ανθρώπω ν είναι δτι τό έγκλημα παράγει τιμω ρία. Α ύτό πούπροσπάθησα νά κάνω -μ α ζί μέ άλλους δημόσιους διανοούμενους, άκτιβιστές καί ακαδημαϊκούς- είναι νάενθαρρύνω τούς ανθρώ πους νά σκεφτοΰν τήν πιθανότητα ή τιμω ρία νά άποτελεϊ προϊόν άλλω ν παραγόν

τω ν καίοχιαύτόματη συνέπεια της διάπραξης έγκλή-ματος. Α ύτό δέν σημαίνει πώ ς οίάνθρω ποι πού βρίσκονται στή φυλακή δέν έχουν διαπράξει δ,τι άποκα-λοΰμε « έγκλήματα » - δέν είναι καθόλου αύτό τό έ-πιχείρημά μου. ’Α νεξαρτήτω ς του ποιός έχει ή δένέχει διαπράξει έγκλημα, ή τιμω ρία μπορεΐ μέ λίγα



Π Ο Λ ΙΤ ΙΚ Η Κ Α Ι Φ ΥΛ Α Κ Ε Σ 6ι

λόγια νά ιδω θεί ώ ς συνέπεια της φυλετοποιημένης επιτήρησης. Ή αυξημένη τιμω ρία προκύπτει συνήθω ςάπό τήν αύξημένη επιτήρηση. Ο ί κοινότητες εκείνεςπού ύφίστανταιάστυνομική επιτήρηση είναιπερισσότερο πιθανό νά τροφοδοτήσουν μέ περισσότερα σώματα τή βιομηχανία της τιμω ρίας. Ά λλά άκόμα πιό

σημαντικό είναιτό ότιή φ υλάκιση άποτελεΐ τήν ποινική έπίλυση μιας σειράς κοινω νικώ ν προβλημάτω ν,τά όποια δέν άντιμετω πίζονται άπό τούς θεσμούς έ-κείνους πού θά βοηθούσαν τούς άνθρώ πους νά έχουνκαλύτερη, πιό ικανοποιητική ζω ή. Σ έ αύτή τή λογική υπακούει ό,τι άπο κλήθηκε « σω φρονιστική κραι

πάλη » ( imprisonment b inge): άντίνά χτίζεις σπίτιαγιά τούς άστεγους, ρίξ’ τους στή φ υλακή. Ά ντί νάένισχύεις τό έκπαιδευτικό σύστημα, ρίξε τούς άγράμ-ματους στή φυλακή. Ρ ίξε στή φυλακή όσους χάνουν τήδουλειά τους λόγω της άποβιομηχάνισης, της παγκοσμιοποίησης τοϋ κεφαλαίου καί της άποδιάρθρω σηςτοΰ κράτους πρόνοιας. Ξ εφορτώ σου τους όλους αύ-τούς. Ά πομάκρυνε τούς άναλώ σιμους πληθυσμούς άπό τήν κοινω νία. Μ έ βάση αύτή τή λογική, ή φυλακή γίνεται ενας τρόπος εξαφάνισης άνθρώ πω ν, μέ τήμάταιη ελπίδα ότι θά έξαφανιστοΰν καί τά βαθύτερα κοινω νικά προβλήματα πού αύτοί έκπροσω ποΰν.

Δ έ ν σ χ ε τ ίζ ε τ α ι α υ τ ό ή δ ια δ ικ α σ ία ε ξ α φ ά ν ισ η ς ά ν θ ρπ ω ν δ ίχ ω ς έ π ίλ υ σ η τ ώ ν κ ο ιν ω ν ικ ώ ν ά ν τ ιφ ά σ ε ω ν μ ε τ ό Ν ό μ ο τ ο ν 1996 Π ε ρ ί Μ ε τ α ρ ρ ύ θ μ ισ η ς τή ς Κ ο ινν ικ ή ς Π ρ ό ν ο ια ς 31κ α ι τ ή ν έ π α κ ό λ ο ν θ η α ύ ξ η σ η τ ο ν ά ρ ιθ μ ο ϋ τ ώ ν φ υ λ α κ ισ μ έ ν ω ν υ ν α ικ ώ ν ;



02 Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ ΕΣ Μ Α

Ά πολύτω ς. Σ τήν πραγματικότητα οί γυναίκες άποτελοΰν τό ταχύτερα διευρυνόμενο τμήμα τοΰ φυλακισμένου πληθυσμοΰ -άν καί οί μετανάστες δέν βρίσκονται πολύ πιό π ίσ ω - οχι μόνο έδώ άλλά καί σέάλλα μέρη τοΰ κόσμου. Έ ν μέρει αύτό εχει νά κάνει

μέ τήν κατεδάφ ιση τοΰ κράτους πρόνοιας, τό όποιο,άν καί δέν πρόσφερε μιά σοβαρή λύση στά προβλήματα τώ ν άνύπαντρω ν, άνεργω ν ή άνειδίκευτω ν μητέρω ν, άποτελοϋσε ω στόσο ενα δίχτυ άσφαλείας. ’Ά νέπισκεφ θεΐ κανείς γυναικείες φυλακές, θά δει τον τεράστιο άριθμό τώ ν κρατουμένω ν γιά άδικήματα σχε-

τιζόμ ενα μέ τά ναρκω τικά καί δέν θά δυσκολευόταννά διακρίνει τις τερατώ δεις επιπτώ σεις της κατάργησης άκόμα καί τώ ν άνεπαρκέστερω ν εναλλακτικώ νλύσεω ν, όπω ς τό ομοσπονδιακό πρόγραμμα Aid toDependent Children [Β οήθεια στις Ο ικογένειες μέΑ νήλικα Π ροστατευόμενα Μ έλη].

Π ισ τ ε ύ ε ις ότι π α ρ ά λ λ η λ α π ρ ό ς τ ή σ ν μ β ιω τ ικ ή σ τ ο ΰ σ ω φ ρ ο ν ισ τ ικ ό ιο μ η χ α ν ικ ο ύ μ ε τ ό σ τ ρ α τ ιω τ μ η χ α ν ικ ό σ ύ μ π λ ε μ α υ π ά ρ χ ε ι σ τ ιςΗ Π Αμ ιά σ υ μ β ιω τ ικ ή σ χ έ σ η ά ν ά μ ε σ α σ τ ή β ιο μ η χ α ν ία τ ή ς φ υ λ α τ ό δ ικ α σ τ ικ ό σ ώ μ α ;

Μ ά άποτελοΰν τμήματα τοΰ ’ίδιου συστήματος τιμ ωρίας καί επιβολής τοΰ νόμου καί της τάξης. Ο ί πρακτικές έπιμέτρησης ποινώ ν πού καθιερώ θηκαν τιςδύο τελευταίες δεκαετίες εύθύνονται άμεσα γιά τοντεράστιο άριθμό τώ ν φυλακισμένω ν. Τ ό ότι βρίσκον

ται περισσότεροι άπό δύο εκατομμύρια άνθρω ποι σέ




εγκλήματα, καί οί όποιοι αντιμετω πίζονται ώ ς ή ενσάρκω ση τοϋ έχθροΰ. Α ύτό υποτίθεται ότι θά έκανετόν κόσμο νά αισθάνεται καλύτερα, άλλά στήν πραγματικότητα άποστρέφει τήν προσοχή του άπό τις ά-πειλές πού άντιπροσω πεύουν ό στρατός, ή άστυνομία,οί έπιχειρήσεις πού κυνηγοΰν τό κέρδος καί, κάποτε,

τά πιό κοντινά μας πρόσω πα.

Σ ή μ ε ρ α ο ί ά ν θ ρ ω π ο ι μ ο ιά ζ ε ι ν ά α ισ θ ά ν ο ν τα ι μ ο τ ή ν α π ε ιλ ή έ ν ό ς π ιθ α ν ό ν ε κ λ ή μ α τ ο ς , κ α ι ή α ίσ α υ τ ή δ ε ίχ ν ε ι ν ά υ π ο δ α υ λ ίζ ε τ α ι ά π ό τ ά μ έ σ α ε ν ησ η ς . Ε ίν α ι π α ν τ ε λ ώ ς κ α τ α σ κ ε υ α σ μ έ ν η α υ τ ή ή α

π α ν ικ ο ϋ ή έ χ ε ι κ α ί κ ά π ο ια β ά σ η ;

Α ύτοί οί ήθικοί πανικοί πάντοτε ξεσποΰσαν σέ συγκεκριμένες συγκυρίες. "Α ς φέρουμε κατά νοΰ τόν ήθι-κό πανικό γιά τούς μαύρους βιαστές, ιδίω ς στον άμεσο άπόηχο της δουλείας. Ό μύθος τοΰ μαύρου βια

στή ήταν βασικό συστατικό μιας ιδεολογικής στρατηγικής σχεδιασμένης νά έπανατοποθετήσει, τήν έ-παύριο της δουλείας, τό πρόβλημα της χειραγώ γησηςτώ ν μαύρω ν, πού μόλις είχαν απελευθερω θεί. ’Έ τσ ικαί ό ήθικός πανικός σχετικά μέ τήν εγκληματικότητα δέν σχετίζεται καθ’ οίονδήποτε τρόπο μέ μιά ά

νοδό της μέ υλικούς όρους. Π ερισσότερο σχετίζεταιμέ τό πρόβλημα της χειραγώ γησης μεγάλω ν πληθυσμώ ν -ιδίω ς έγχρω μω ν πληθυσμώ ν-, τούς οποίουςτό σύστημα τοΰ παγκόσμιου καπιταλισμού έχει καταστήσει άναλώ σιμους. Μ πορει ή άναλογία νά είναικάπω ς επιφ ανειακή, άλλά νομίζω ότι ισχύει.




Σ έ α ύ τό τ ό σ ύ ν θ ε τ ο π λ έ μ α σ χ έ σ ε ω ν α ν ά μ ε σ α σ π ο ιν ικ ο π ο ίη σ η π λ η θ υ σ μ ώ ν , τ ή ν τ ιμ ω ρ ία κ α ι τ ή « φ υκ ο π ο ίη σ η » π ρ ο β α ίν ε ις σ έ ε ν α ν ισ χ υ ρ ισ μ ό ε κ θ α μ β ω τ κ α τ ’ ε μ έ , κ α ι π ο λ ύ π ρ ο κ λ η τ ικ ό . Υ π ο σ τ η ρ ίζ ε ις ο τ ιή π ν ικ ο π ο ίη σ η τ ή ς ν ε ο λ α ία ς σ τ ό π λ α ίσ ιο τ ο ΰ λ ε ά μ ε ν « π ο λ έ μ ο υ κ α τ ά τ ώ ν ν α ρ κ ω τ ικ ώ ν » σ υ μ π ίπ τ ε ι χ ρ ο ν

μ έ μ ιά ν έ κ ρ η ξ η σ τ ή χ ρ ή σ η σ υ ν τ α ο ρ α φ ο ύ μ ε ν ω ν χ ο τ ρ ό π ω ν φ α ρ μ ά κ ω ν . "Ο μ ω ς ά π ό τ ό κ ρ ά κ σ τ ό Prozac υ π ά ρ χ ε ι μ ιά δ ια φ ο ρ ά , δ έ ν υ π ά ρ χ ε ι;

Ν αί. Τ ο ενα εξασφ αλίζει τεράστια κέρδη στις φαρμακευτικές εταιρείες ένώ το άλλο οχι - άν καί οί

συμμορίες τώ ν δρόμω ν έπίσης έξασφαλίζουν τεράστια κέρδη στην παράνομη οικονομία τώ ν ναρκω τικώ ν. Μ ολονότι θά δίσταζα νά μπώ στή συζήτησησχετικά μέ τις χημικές ομοιότητες ή διαφορές τώ νούσιώ ν αύτώ ν, θά συμφω νοΰσα δτι υπάρχει μ ιά μεγάλη άντίφαση άνάμεσα στό λόγο ( discourse ) του

« πολέμου κατά τώ ν ναρκω τικώ ν » καί τό λόγο τώ νεταιρειώ ν, στό πλαίσιο τοΰ οποίου τά νόμιμα ψυχο-τρόπα φ άρμακα, πού συνταγογραφ οΰνται σέ δποιονεχει ασφ αλιστική κάλυψ η ή α π λ ώ ς αρκετά λ ε φ τ ά , προω θοΰνται άπό τις φαρμακοβιομηχανίες ώ ς ή χημική οδός πρός τή χαλάρω ση, τήν εύτυχία, τήν πα

ραγω γικότητα κτλ.

Ritalin ιά τ ά π α ιδ ιά ... κ α ι Viagra ιά τ ο ύ ς έ ρ ο υ ς , ιά π α ρ ά δ ε ι μ α .

Σ ω στά. Φ αίνεται πώ ς υπάρχει μ ιά φ αρμακευτική




συνταγή για όποιοδήποτε πρόβλημα μπορεΐ νά εχεικανείς. Π ώ ς θά αισθανόσουν άν ήσουν ενας φ τω χόςπού βομβαρδίζεται κάθε μέρα άπό διαφ ημίσεις γιάτις θαυματουργές δυνάμεις τώ ν συνταγογραφούμε-νω ν φ αρμάκω ν; Α ύτός ό διαφ ημιστικός λόγος θάπρέπει νά συντελεί στήν αύξηση της διακίνησης ού-

σιώ ν - είτε νόμιμω ν είτε παράνομω ν.

Σ τ ό ε ρ γ ο σ ο υ ε χ ε ις α σ χ ο λ η θ ε ί κ α ί μ ε τ ό ν ή μ α π ο υ

δ έ ε ι τ ο ν Ψ υ χ ρ ό ό λ ε μ ο μ ε τ ο ν π ό λ ε μ ο κ α τ ά τ ώ ν

κ ω τ ικ ώ ν κ α ι τ ώ ρ α τ ο ν π ό λ ε μ ο κ α τ ά τ ή ς τ ρ ο μ ο κ ρ α ο ιε ς ε ίν α ι ο ί ο μ ο ιό τ η τ ε ς κ α ι τ ά σ τ ο ιχ ε ία σ υ ν έ χ ε ια

ο ιέ ς ο ί δ ια φ ο ρ έ ς ;

Θ ά ήταν πολύ περίπλοκο νά διερευνήσουμε δλες τιςομοιότητες καί τις διαφορές, άλλά θά έλεγα δτι τόπεδίο παραγω γής τοΰ τρομοκράτη ώ ς φιγούρας τοΰάμερικανικοΰ φαντασιακοΰ άντανακλα έπίσης ίχνηπροηγούμενω ν ήθικώ ν πανικώ ν, συμπεριλαμβανομένου τοΰ μαζικοΰ φόβου γιά τον εγκληματία καί τονκομμουνιστή. Ό Willie Horton 34 άποτελεΐ τό πιό δραματικό παράδειγμα της πρώ της περίπτω σης. Ό άν-τικομμουνισμός πέτυχε νά διεγείρει τά έθνικά -μ άλλον θά επρεπε νά πώ έθνικιστικά- άγχη, δπω ς τόκάνει καί ό λεγόμενος πόλεμος κατά της τρομοκρατίας σήμερα. Κ αμία άπό αύτές τις φιγοΰρες δέν είναιέντελώ ς νέα, ώ στόσο ή έμφαση υπήρξε διαφορετικήσέ διαφορετικές ιστορικές συγκυρίες.

"Α ς μοΰ έπιτραπεΐ νά φέρω ενα παράδειγμα άπό τήδική μου ζω ή. 'Ό ταν βρέθηκα στή λίστα τώ ν Δ έκα



Π Ο Λ ΙΤ ΙΚ Η Κ Α Ι Φ ΥΛ Α Κ Ε Σ 6γ

Π λέον Κ αταζητούμενω ν Π ροσώ πω ν τοΰFBI, ό Π ρόεδρος Ν ίξον μέ άποκάλεσε δημοσίω ς τρομοκράτισσα.Σ την περίπτω σή μου είχαν συναρθρω θείτρεις διαφορετικές φ ιγοΰρες : τοΰ κομμουνιστή, τοΰ τρομοκράτηκαί τοΰ εγκληματία. Ο ί συλλογικές συγκινησιακέςάντιδράσεις στήν επίκληση τοΰ φάσματος τοΰ τρομο

κράτη μπλέκονται μέ αύτές πού ανακαλεί ό έγκλη-ματίας καί ό κομμουνιστής. 'Ό λοι τους αντιπροσωπεύουν έναν εξω τερικό εχθρό απέναντι στον όποιο τόέθνος κινητοποιείταιγιά νά σω θεί. Ό εθνικισμός πάντοτε προαπαιτεί εναν εχθρό - είτε εντός είτε έκτοςτοΰ έθνους. Α ύτό στήν πραγματικότητα δέν είναι κά

τι τό καινούργιο. 'Ό μ ω ς οίύλικές του συνέπειες είναιτρομακτικές. 'Ό σοι έχουν άραβική ή μουσουλμανικήκαταγω γή -ή όσοι μοιάζουν ’Ά ρα βες ή Μ ουσουλμάνοι( ό,τικαίάν σημαίνειαύτό)- περνοΰν τά πάνδεινασήμερα στις ΗΠΑ καί τις εύρω παϊκές χώ ρες. Ή ά-μερικανική κατοχή τοΰ ’Ιράκ καί τοΰ Α φ γανιστάν

έχει φρικτές παρενέργειες πέρα άπό κάθε φαντασία.

Ε τ ο ιμ ά ζ ε ις ε ν α ν έο μ ε ά λ ο β ιβ λ ίο ύ π ό τ ό ν τ ίτ λ ο Φ υλακές καί Ιστορία. Θ ά ή θ ε λ ε ς ν ά μ ά ς μ ιλ ή σ ε ις ι ’ α υ τ ό ;

Ε ντάξει. Ε λπ ίζω ότι τό βιβλίο αύτό θά ένθαρρύνει

τούς άνθρώ πους νά σκεφτοΰν οχι μόνο γιά τό θεσμότης φυλακής άλλά καί γιά τήν ιδιαίτερη έκδοχή δημοκρατίας πρός τήν όποία καλούμαστε νά συναινέ-σουμε. Τ ά δημοκρατικά δικαιώ ματα καί οί ελευθερίες ορίζονται σέ σχέση μέ τό τί άρνούμαστε στούςφυλακισμένους. Μ ποροΰμε λοιπόν νά άναρω τηθοΰμε :




τί είδους δημοκρατία είναι αύτή στήν όποία ζοΰμ ε;Ε ίναι τό είδος της δημοκρατίας πού δέν μίτορεΐ νάεπινοήσεικαίνά άναπτύξει τον έαυτό της παρά ώ ς τόθετικό πρόσω πο τώ ν φρικαλεοτήτω ν πού έξεικονί-ζουν οίφ ω τογραφ ίες άπό τό Ά μπου Γ ράιμπ, τώ ν σωματικώ ν καί ψ υχικώ ν μαρτυρίω ν πού εκτυλίσσονται

καθημερινά στις φυλακές της Α μερικής καί όλου τοΰκόσμου. Α ύτή είναι προφανώ ς μιά διαστρεβλω μένηάντίληψ η της δημοκρατίας.

Θ ά ήθελα νά σταθώ σέ ενα παράδειγμα πού θέτειέν άμφ ιβόλω τις συμβατικές ιδέες σχετικά μέ τό διαχω ρισμό κοινω νίας καί φυλακής καί έπανατοποθετεΐ

τό συγκλονισμό πού μας προκάλεσαν πρόσφατα οίεικόνες σεξουαλικοΰ καταναγκασμού άπό τό ’Ιράκ. Αποδεχόμαστε τό γεγονός δτι οί φυλακισμένες γυναίκες σέ δλο τον κόσμο ξεγυμνώ νονται σέ τακτική βάση γιά νά ύποστοΰν σω ματική έρευνα, άκόμα καί τώ νκοιλοτήτω ν τους. Έ ρευνώ νται, μέ άλλα λόγια, τά αι

δοία καί οί πρω κτοί τους. Ό ποιαδήποτε γυναίκα είναι σέ θέση νά φανταστεί δτι ύφίσταται -ή ίδια, οχικάποια άλλη- αύτοΰ τοΰ είδους τήν έρευνα, άναπό-φευκτα θά τή βιώ σει ώ ς σεξουαλική επίθεση. Ά λλάέφόσον διαδραματίζεται στή φυλακή, ή κοινω νία άν-τιμετω πίζει αύτό τό είδος της βιαιοπραγίας ώ ς μιάκανονική καθημερινή π τυχή της ζω ής στις γυναικείεςφυλακές, πού δικαιολογείται άπό μόνο τό γεγονός τηςφυλάκισης. Ή κοινω νία αποδέχεται δτι αύτό συμβαίνει δταν μιά γυναίκα πηγαίνει στή φυλακή. Δ ηλαδή, δτι αύτό συμβαίνει στον πολίτη πού απεκδύεται τά δικαιώ ματα τοΰ πολίτη, καίδτισυνεπώ ς είναι



Π Ο Λ ΙΤ ΙΚ Η Κ Α Ι Φ ΥΛ Α Κ Ε Σ 69

σω στό νά ύφ ίστανται οί φυλακισμένες σεξουαλικόκαταναγκασμό.

Π ροτρέπω ολους τούς άνθρώ πους νά σκεφτοΰν βαθύτερα πόσο έντονα διαπνέουν αύτές οίπρακτικές τόείδος της δημοκρατίας στό όποιο ζοΰμε σήμερα. Π ροτρέπω δλους τούς άνθρώ πους νά σκεφτοΰν διαφ ορετι

κές εκδοχές δημοκρατίας, μελλοντικές μορφές δημοκρατίας, μορφ ές δημοκρατίας θεμελιω μένες στό σοσιαλισμό, στις όποιες τά κοινω νικά προβλήματα πούδιευκόλυναν την εμφάνιση τοΰ σω φ ρονιστικοβιομηχα-νικοΰ συμ πλέγματος θά καταστεί δυνατό, άν οχι νάλυθοΰν εντελώ ς, τουλάχιστον νά άντιμετω πιστοΰν κα

ταπρόσω πο.




χτοϋν τό γεγονός δτι παρόμοιες μορφές καταστολήςμπορεΐ νά εντοπιστούν στις εγχώ ριες φυλακές τώ νΗ νω μ ένω ν Π ολιτειώ ν, είναι σημαντικό νά μην έμ-μείνουμε σέ αύτά τά βασανιστήρια ώ ς τερατώ δεις παρατυπίες. Π ώ ς νά διερω τηθοΰμε γιά τη βία πού συνδέεται μέ την εισαγω γή της δημοκρατίας αμερικα

νικού τύπου στό ’Ιρ ά κ ; Τ ί είδους δημοκρατία είναιαύτή πού δέν διστάζει νά μ εταχειριστεί ανθρώ πιναοντα σάν σκουπίδια ; Ν ομ ίζω πώ ς γνω ρίζουμε τήναπάντηση στό έρώ τημ α αύτό. Λ

Σ υ ν η θ ίζ ο υ μ ε ν ά λ έ μ ε δ τ ι « μ ία φ ω τ ο ρ α φ ία α ξ ίζ ε

χ ίλ ιε ς λ έ ξ ε ις ». Σ τ ή ν π ε ρ ίπ τ ω σ η τ ο ΰ 'Ά μ π ο υ Γ ρ ά ω σ τ ό σ ο , ο ί φ ω τ ο ρ α φ ίε ς μ ο ιά ζ ε ι ν ά έ χ ο υ ν ρ ό λ ο τ χ ρ ό ν ω ς ε κ φ ρ α σ τ ικ ό δ σ ο κ α ι κ α τ α σ τ α λ τ ικ ό . Ή ε μ ε τ ις φ ω τ ο ρ α φ ίε ς φ α ίν ε τα ι ν ά υ π ο δ ε ικ ν ύ ε ι δ τ ι π ο ύ θ ε ω ρ ε ίτ α ι τρ ο μ ε ρ ό ε ίν α ι ή ύ π α ρ ξ η τ ώ ν φω τογραφιώ ν καί τώ ν βίντεο κ α ι ο χ ι τ ώ ν βασανιστηρίω ν. Δ έ ν

θ ά ε π ρ ε π ε ν ά μ ά ς τ ρ ο μ ο κ ρ α τ ε ί π ε ρ ισ σ ό τ ε ρ ο τ ό δ δ έ ν ε ίχ α ν δ ια ρ ρ ε ύ σ ε ι ο ί σ υ κ ε κ ρ ιμ έ ν ε ς φ ω τ ο ρ α δ έ ν θ ά ε ίχ ε δ η μ ιο υ ρ η θ ε ΐ π ο τ έ τό ά π α ιτ ο ύ μ ε ν ο σ κλ ο ιά ν ά έ 'ρ θ ο υ μ ε α ν τ ιμ έ τω π ο ι μ έ τ ή δ ιε ν έ ρ ε ια βν ισ τ η ρ ίω ν ά π ό τ ις Η Π Α ;

Α ύτό πού ϊσω ς είναι περισσότερο τρομερό είναι τόδτι εστιάζουμε τόσο πολύ στή φαινομενική δύναμητης εικόνας, ώ στε αύτό πού άναπαριστάνεται, αύτόπού απεικονίζεται, χάνειτήν ισχύ του. Ό φιλόσοφοςΤ έοντορ Ά ντόρνο έγραψ ε έκτενώ ς γιά τό μή άναπα-ραστάσιμο ( unrepresentability) τώ ν κτηνω δέστερω ν



Σ Ε Ξ Ο Υ Α Λ ΙΚ Ο Σ Κ Α ΤΑ Ν Α Γ Κ Α Σ Μ Ο Σ , Φ Υ Λ Α Κ Ε Σ Κ Α Ι Α Ν Τ ΙΔ ΡΑ Σ Ε ΙΣ 73

ανθρώ πινω ν πράξεω ν, δπω ς αύτές πού διέπραξε τόΤ ρίτο Ρ άιχ. Θ ά μπορούσαμε επίσης νά στοχαστούμετη μη άναπαραστασιμότητα της δουλείας καί τώ ναναρίθμητω ν μορφ ώ ν βίας πού τη συνόδευαν, καθώ ςκαί τή μη άναπαραστασιμότητα τώ ν βασανιστηρίω νστις άμερικανικές στρατιω τικές φυλακές. Ο ί εικόνες

οί όποιες άπεικονίζουν τά βασανιστήρια στό ’Ά μπουΓ ρά ιμπ δημοσιεύτηκαν σέ ενα περιβάλλον τόσο φορτισμένο άπό παραδοχές περί της ηγεμονίας της αμερικανικής δημοκρατίας, ώ στε οί εικόνες καθαυτές έ-γιναν σέ συντριπτικό βαθμό κατανοητές στό πλαίσιοτης άνάγκης νά τις εξηγήσουμε σέ σχέση μέ τή δημο

κρατία. Μ έ άλλα λόγια, πώ ς θά μπορούσαμε νά καταλάβουμε τις εικόνες αύτές ώ ς άπεικονίσεις πράξεω ν πού άντιτίθενται θεμελιω δώ ς πρός τις κυρίαρχες άντιλήψ εις γιά τήν άμερικανική δημοκρατία ;

Ή μέριμνα γιά τή διάσω ση της άμερικανικής δημοκρατίας άπώ θησε τά δεινά τώ ν κρατουμένω ν στό

παρασκήνιο. Μ ου φαίνεται ότι ή διάχυτη έκφρασησοκ καί αποτροπιασμού σέ σχέση μέ τις φ ω τογραφ ίες έθετε τό ερώ τημα « πώ ς είναι δυνατόν;» καί« πώ ς μπορεΐ νά συμβαίνει κάτι τέτοιο; » καί άπο-φαινόταν δτι « κάτι τέτοιο δέν προβλέπεται νά συμβαίνει». Ε κφ ράστηκε μάλλον δυσ πιστία καί μ ιά π α

ρορμητική τάση δικαιολόγησης, παρά μ ιά άναμέτρη-ση μέ τή σύγχρονη σημασία τώ ν βασανιστηρίω ν καίτης βίας.

Ο ί εικόνες είναι πολύ περίπλοκες καί δέν έχουμεπροω θήσει, τουλάχιστον μέ μαζικούς δρους, τόν οπτικό άλφ αβητισμό ( visual literacy) πού χρειάζεται γιά



74 Δ Η Μ Ο Κ Ρ Α Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε ΣΜ Α

νά τις κατανοήσουμε κριτικά. Τ ό νά θεω ρείς τήν εικόνα ώ ς άδιαμεσολάβητη αναπαράσταση είναι 'προβληματικό καί συχνά έχει ώ ς άποτέλεσμα άκριβώ ς τόάντίθετο άπό τό άναμενόμενο. Σ κέφ τομαι τή διαμάχηγιά τήν περίπτω ση τοΰ Rodney King.36 Λ όγου χάρη,είδαμε σέ βίντεο τήν άστυνομία νά χτυπά τόν ΡόντνυΚ ίνγκ, όμω ς ό δημόσιος κατήγορος μπόρεσε νά θεμελιώ σει μιάν ιδιαίτερη ερμηνεία της εικόνας, πού ένί-σχυε τόν ισχυρισμό του ότι ό Ρόντνυ Κ ίνγκ ήταν όεπιτιθέμενος. Π ιστεύω λοιπόν δτιτό σημαντικό είναινά μή θεω ροΰμε πώ ς ή εικόνα εχει μιά αύταπόδεικτησχέση μέ τό άντικείμενό της. Κ αί είναι σημαντικό νάλάβουμε ύπόψ η τήν ιδιαίτερη οικονομία μέσα στήνοποία οίεικόνες παράγονται καίκαταναλώ νονται.

Ο ί φ ω τ ο ρ α φ ίε ς ε ν τ ά σ σ ο ν τ α ι σ έ μ ιά ν ο ικ ο ν ο μ ο ιά ζ ε ι ν ά λ έ ε ι «β λ έ π ε τ ε , μ π ο ρ ο ύ μ ε ν ά τ ό δ ε ί

ια τ ί ε ίμ α σ τ ε δ η μ ο κ ρ α τ ία », κ α ι σ τ ή ν π ο ρ ε ία ά φ ε τα ι τ ό ε ο ν ό ς ο τ ι ή ίδ ια ή δ η μ ο κ ρ α τ ία δ ιέ π ρ β α σ α ν ισ τ ή ρ ια . Υ π ο θ έ τ ω δ τ ι α ν τό σ υ ν έ β η κ α ι ρ ίπ τ ω σ η τ ο ύ Ρ ό ν τ ν υ Κ ίν κ . Μ π ο ρ ε ϊς ν ά μ ά ς τ ό ξ ε ις α ύ τ ό ;

Θ ά μπορούσαμε νά μιλήσουμε γιά τις έπιμέρους έρ-μηνευτικές κοινότητες (interpretive communities)στις όποιες δημοσιοποιήθηκαν οί εικόνες. 'Ο πω σδήποτε, οίκυρίαρχες άντιδράσεις ένοχοποιοΰσαν συγκεκριμένα άτομα ώ ς δράστες τώ ν ώ μοτήτω ν πού άπει-κονίζονταιστις φω τογραφ ίες, υπονοώ ντας πώ ς δέν θάπρέπει αύτές νά έρμηνευτοΰν ώ ς ένα γενικό σχόλιο γιά



Σ ΕΞ Ο Υ Α Λ ΙΚ Ο Σ Κ Α ΤΑ Ν Α ΓΚ Α Σ Μ Ο Σ , Φ ΥΛ Α Κ Ε Σ Κ Α Ι Α Ν Τ ΙΔ ΡΑ Σ Ε ΙΣ 75

την κατάσταση της αμερικανικής δημοκρατίας. Μ έάλλα λόγια, αύτές οίπράξεις βασανιστηρίω ν καί σεξουαλικού καταναγκασμού γίνονται νοητές μόνο ώ ςεργο παρεκκλινόντω ν ατόμω ν. ’Έ τσι, αύτό τό ερμηνευτικό πλαίσιο συνέβαλε στη συγκρότηση της ιδιαίτερης οικονομίας μέσα στην οποία κυκλοφόρησαν οί

εικόνες. 'Ο πω σδήποτε, σέ ορισμένα έναλλακτικά μέσα ένημέρω σης προτάθηκαν πιό περίπλοκες ερμηνείες, άλλά τά κυρίαρχα μέσα ένημέρω σης πορεύτηκαν θαρρείς καί οί άπαντήσεις στά ερω τήματα πούτέθηκαν άπό τις φ ω τογραφ ίες ήταν ήδη γνω στές.

Α ρ κ ε τ ο ί σ υ ν έ κ ο ιν α ν τ ις φ ω τ ο ρ α φ ίε ς ά π ο τ ο ’Ά μ π ο υ Γ ο ά ιμ π μ ε τ ις ε ικ ό ν ε ς λ ιν τ σ α ρ ισ μ ά τ ω ν 37ά π ό τ ις ά ρ χ έ ς τ ο ν 20ο ν α ιώ ν α . Ε ίν α ι σ ω σ τ ή α υ τ ή ή σ ύ κ ρ ισ η , πρ ά τ ις ο π ο ίε ς ρ ιζ ικ έ ς δ ια φ ο ρ έ ς ; Σ έ τ ε λ ε υ τ α ία α ν ά λ υ σ ο ί φ ω τ ο ρ α φ ίε ς λ ιν τ σ α ρ ισ μ ά τ ω ν ά φ ο ρ ο ϋ σ α ν δ η μ ε ο ν ό τ α , ο π ο ύ π ο λ ίτ ε ς σ κ ό τ ω ν α ν σ υ μ π ο λ ίτ ε ς τ ο υ ς

τ ε λ ε τ ε ς φ υ λ ε τ ικ ή ς κ α θ α ρ ό τ η τ α ς , σ υ χ ν ά μ έ τ ή ν ά ν τ ώ ν τ ο π ικ ώ ν ά ρ χ ώ ν . Ο ί φ ω τ ο ρ α φ ίε ς ά π ό τ ό Ά μ Γ ρ ά ιμ π , ά π ό τ ή ν ά λ λ η π λ ε υ ρ ά , δ ε ίχ ν ο υ ν σ τ ρ α τ ιώ π ο ύ β α σ α ν ίζ ο υ ν τ ο ύ ς λ ε ά μ ε ν ο υ ς ε χ θ ρ ικ ο ύ ς μ α χ η ά ν ό χ ι ά κ ο λ ο υ θ ώ ν τ α ς ρ η τ έ ς ε ν τ ο λ έ ς , τ ο υ λ ά χ ισ τ ο ν έ λ ώ ν τα ς τ ό σ τ ρ α τ ιω τ ικ ό τ ο υ ς κ α θ ή κ ο ν . Υ π ά ρ χ ε ι ε π μ ιά π ο ρ ν ο ρ α φ ικ ή σ κ η ν ο θ ε σ ία σ τ ις φ ω τ ο ρ α φ ίε ς

’Ά μ π ο υ Γ ρ ά ιμ π π ο ύ ά π ο υ σ ιά ζ ε ι, κ α τ ά τ ή ν ά π ο ψ ή ά π ό τ ις ε ικ ό ν ε ς τ ώ ν λ υ ν τσ α ρ ισ μ ά τ ω ν .

Έ φόσον μέ ρω τάς, άπαντώ πώ ς πιστεύω δτι δντω ςοί δύο αύτές ομάδες φ ω τογραφ ιώ ν συνδέονται κατά



?6 Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε Σ Μ Α

κάποιον τρόπο καί νομίζω δτι είναι σημαντικό νά αναγνω ρίσουμε τη συγγένειά τους, διασχίζοντας τιςιστορικές εποχές καί τις γεω γραφ ικές συντεταγμένες. Π ρώ τα άπ’ δλα, άς άπαντήσω στό ερώ τημά σουγιά τούς πολίτες πού σκότω ναν πολίτες. Τ ά λυντσα-ρίσματα ήταν δυνατόν νά φ ω τογραφ ηθοΰν ώ ς πανηγυρικές συγκεντρώ σεις, άκριβώ ς έπειδή δσοισυμμετείχαν πίστευαν δτι σκότω ναν κάποιους άλλους, οίόποιοιδέν θά μπορούσε νά συμπεριληφθοΰν στήν κοινότητατώ ν πολιτώ ν. Θ ά μπορούσε κανείς νά ισχυριστεί δτιτό λυντσάρισμα δριζε άκριβώ ς τά θύματά του ώ ς μήδυνάμενα νά φέρουν τήν ιδιότητα του πολίτη. ’Α κόμακαί άν τά θύματα ήταν τυπικά πολίτες -πολίτες δεύτερης κατηγορίας στήν καλύτερη τώ ν περιπτώ σεω ν-,τό λυντσάρισμα ήταν ενας άπό τούς τρόπους μέ τούςοποίους τονιζόταν τό άδύνατο μιας ισότιμης συμμετοχής τους στήν ιδιότητα τοΰ πολίτη, ειδικά άν λάβουμε ύπόψ η τή σχέση μεταξύ τοΰ λυντσαρίσματοςκαί τοΰ νομικοΰ μηχανισμοΰ. Τ ό λυντσάρισμα βρισκόταν έκτος τοΰ νομικοΰ θεσμικοΰ πλαισίου, άλλά συνδεόταν πολύ στενά μέ τον κρατικό μηχανισμό άπονο-μής δικαιοσύνης. Μ ολονότιδσοισυμμετείχαν δέν άπο-τελοΰσαν άμεσους άντιπροσώ πους τοΰ κράτους στήνπραγματοποίηση τώ ν λυντσαρισμάτω ν, θεω ροΰσανώ στόσο δτι έπιτελοΰν τό έργο τοΰ κράτους.

Στον Ν ότο, τήν έποχή μετά τον Ε μφ ύλιο πόλεμο,τά λυντσαρίσματα έπαιξαν μείζονα ρόλο στή διαμόρφω ση ένός περιβάλλοντος πρόσφορου γιά τή μεταμόρφω ση τώ ν κρατικώ ν θεσμώ ν πρός τήν κατεύθυνση τηςύπαγω γης τοΰ νομικοΰ μηχανισμού στις άπαιτήσεις



Σ ΕΞ Ο Υ Α Λ ΙΚ Ο Σ Κ Α ΤΑ Ν Α ΓΚ Α Σ Μ Ο Σ , ΦΥ Λ Α Κ Ε Σ Κ Α Ι Α Ν Τ ΙΔ ΡΑ Σ Ε ΙΣ 77

του ρατσισμού. Τ ά λυντσαρίσματα διευκόλυναν τήνεμπέδω ση τοΰ Τ ζίμ Κ ρόου. 'Ό μ ω ς, τά λυντσαρίσματα συνετέλεσαν επίσης στήν κατοχύρω ση της θανατικής ποινής, ή οποία άποτελοΰσε άντικείμενο διαμάχηςάπό τήν περίοδο της Ε πανάστασης. Θ εω ρώ δτι ήθανατική ποινή καί τό λυντσάρισμα συνδέονται πολύ

στενά, ιδιαίτερα άν λάβουμε ύπόψ η δτι καί τά δύοέχουν τις άπαρχές τους στή δουλεία καί πώ ς ό κοινωνικά επιβαλλόμενος θάνατος ήταν -κα ί εξακολουθείνά είνα ι- πολύ πιθανότερο νά δικαιολογηθεί δταν τόσώ μα τοΰ νεκροΰ έχει μαΰρο παρά λευκό χρώ μα. Τ ήνίδια στιγμή, θά έπρεπε νά έχουμε κατά νοΰ πώ ς, δταντέτοιες διαδικασίες άποκτοΰν θεσμική υπόσταση, τόβάρος της ρατσιστικής βίας μπορεΐεπίσης νά τό ύπο-στοΰν καί λευκά σώ ματα.

Ο ί μαΰροι πού γίνονταν στόχος λυντσαρισμάτω ν-νοούμενοι ώ ς άντιπροσω πευτικές περιπτώ σεις ενόςφυλετοποιημένου πληθυσμοΰ- μπορεΐ νά ίδω θοΰν ώ ςέξατομικευμένα θύματα στήν πορεία κατασκευής ενός συλλογικού φ υλετικοΰ έχθροΰ. Α ύτό ήταν τό σημαντικό ιδεολογικό έργο τοΰ λυντσαρίσματος. Τ ό θύμα τοΰ λυντσαρίσματος καθίσταται έξατομικευμένηενσάρκω ση ενός ίδεολογικοΰ έχθροΰ. Ύ πό αύτήν τήνέννοια, νομίζω δτι υπάρχουν σαφείς παραλληλισμοίμεταξύ τώ ν λυντσαρισμάτω ν καί τώ ν γεγονότω ν στό

Ά μ που Γ ρά ιμπ, παρά τις διαφ ορετικές κοινω νικέςκαί ιστορικές περιστάσεις. Τ ό λυντσάρισμα ήταν δημόσιο γεγονός, ένώ σήμερα τά βασανιστήρια κρύβονται πίσω άπό τούς τοίχους τής φυλακής. 'Ο πω σδήποτε, ή τιμω ρία έχει μετακινηθεί ιστορικά άπό τή



?8 Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε Σ Μ Α

δημόσια θέα πρός περισσότερο κρυφές μορφ ές βίας,ειδικά μέ τη δημιουργία της φυλακής. Ο ί Σ τρατιωτικές φυλακές, μέ την παρούσα μορφή τους, ενσω ματώ νουν καθεστώ τα καί πρακτικές πού άναπτύχθηκανστό έγχώ ριο σω φρονιστικό σύστημα. Κ αθώ ς ή κυριαρχία του έγκλεισμοΰ έπεκτάθηκε καί, κατά συνέ

πεια, τό λυντσάρισμα υποχώ ρησε, ή δημόσια διάσταση τοΰ έγκλεισμοΰ άρχισε νά δίνει τη θέση της σέάφανεΐς μορφές βίας.

Σ ήμερα, άκόμα καί οίνόμιμες έκτελέσεις γίνονταιμακριά άπό τη δημόσια θέα. Τόσο οί στρατιω τικέςοσο καί οί έγχώ ριες φυλακές έχουν έπιφ ορτισθεΐ νά

κρύβουν την πραγματική φύση της τιμω ρίας άπό όλους, έκτος άπό τούς εκτελεστές καί τούς άποδέκτεςτης. 'Η σύγχρονη άναπαραστασιμότητα της έκτέλε-σης είναιδυνατή μόνο στό βαθμό πού αύτή μοιάζει νάέχει έγκαταλείψ ει όλη τήν προηγούμενη βία της. Έ π ίπαραδείγματι, ή θανατηφόρος ένεση παρουσ ιάζεται

σάν γρήγορη, άνθρώ πινη καί άνώ δυνη. Ή ειρω νείαβέβαια είναι ότιή άπόκρυψ η της ποινής έχει διευκολύνει τον πολλαπλασιασμό τώ ν χειρότερω ν μορφώ νβαρβαρότητας καί βίας.

’Α παντώ ντας στό έρώ τημά σου σχετικά μέ τηνπορνογραφ ική διάσταση τώ ν φω τογραφ ιώ ν τοΰ ’Άμπου Γ ρά ιμπ, πρέπει νά τονίσω ότιυπήρχε σαφέστατη πορνογραφ ική διάσταση καί στις φω τογραφίεςτοΰ λυντσαρίσματος. Π ρώ τον, σκέψ ου τό ιδεολογικό περιβάλλον καίτήν επικρατούσα δικαιολογία πούπρότειναν οί ύπέρμαχοι (καθώ ς καί μερικοί πολέμιοι ) τοΰ λυντσαρίσματος : οίμαΰροιάνδρες ύποτίθε-



ΣΕ Ξ Ο Υ Α Λ ΙΚ Ο Σ Κ Α ΤΑ Ν Α Γ Κ Α ΣΜ Ο Σ , Φ Υ Λ Α Κ Ε Σ Κ Α Ι Α Ν Τ ΙΔ ΡΑ Σ Ε ΙΣ 79

ται πώ ς ήταν επιρρεπείς στό νά βιάζουν λευκές γυναίκες. Τ ά ίδια τά λυντσαρίσματα συχνά συνοδεύονταν άπό σεξουαλική βία καί σεξουαλικούς άκρω τη-ριασμούς, εύνουχισμό, διαμελισμό, άκόμα καί πώ ληση μελώ ν τοΰ σώ ματος τοΰ θύματος ώ ς αναμνηστικώ ν τοΰ λυντσαρίσματος. Ο ί φω τογραφ ίες λυντσαρι-

σμάτω ν πού χρησίμευαν σάν κάρτ-ποστάλ -ιστορικάισοδύναμα τώ ν κάρτ-ποστάλ άπό πάρκα αναψυχήςσήμερα - ήταν καθαρά πορνογραφ ικές. Α ύτό άποτυ-πώ νει δ,τι άποτελεϊ ίσω ς τόν καλύτερο ορισμό τηςπορνογραφίας : την άντικειμενοποίηση τοΰ σώ ματος,την προνομιακή προβολή τοΰ διαμελισμένου σώ μα

τος. Χ ρειάζεται νά τό σκεφτώ κάπω ς περισσότερο,άλλά νομίζω πώ ς υπάρχει ένας άποκαλυπτικός παραλληλισμός μεταξύ τοΰ σεξουαλικού καταναγκασμού καί της σεξουαλικής βίας στό περιβάλλον τοΰ’Ά μπου Γ ράιμπ άπό τή μιά καί τοΰ ρόλου πού παίζειή σεξουαλική βία στό λυντσάρισμα άπό τήν άλλη.

Ό Orlando Patterson 38υ π ο σ τ ή ρ ιξ ε δ τ ι τ ά λ υ ν τ σ α ρ ίσ μ α -τ α ή τ α ν μ έ ρ ο ς μ ια ς α ιμ α τ η ρ ή ς τ ε λ ε τ ο υ ρ ία ς , ε ν α ε ίδ φ υ λ ε τ ικ ο ύ ε ξ α ν ισ μ ό ν.“ Τ ό α ν α φ έ ρ ω , ε π ε ιδ ή θ ά ή θ ε λ α ν ά ρ ω τ ή σ ω ά ν α ύ τό π ο ύ ε χ ο ν μ ε σ τ ις φ ω τ ο ρ α φ ίε ς

Ά μ π ο υ Γ ρ ά ιμ π ε ίν α ι ε ν α ν έο φ υ λ ε τ ικ ό σ ν μ β ό λ α ιο .

'Έ να νέο φυλετικό συμβόλαιο ύπό ποία έννοια;

α . Orlando Patterson, Rituals o f Blood: Consequences o f Slavery in Two American Centuries (Basic Civitas, Ν έ α Ύ ό ρ κ η 1998 ).



8ο Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ ΕΣ Μ Α

Ύ π ό τ ή ν έ ν ν ο ια μ ια ς α ν τ ιπ α ρ ά θ ε σ η ς τ ώ ν λ ε υ κ ώ ν Μ ο υ σ ο υ λ μ ά ν ο υ ς « ά λ λ ο υ ς », σ τ ή β ά σ η μ ια ς φ υ λ α ν τ ιμ ε τώ π ισ η ς τ ή ς θ ρ η σ κ ε ία ς . "Ε ν α ν έο φ υ λ ε τ ικ ό σ υ μ -β ό λ α ιο , β ά σ ε ι τ ο ΰ ό π ο ιο υ « ο ι Α μ ε ρ ικ α ν ο ί» ε ν ώ ν α π έ ν α ν τ ι σ έ α ύ τ ό ν τ ό ν « ά λ λ ο ν », α ύ τ ό ν τ ό ν ν έο ε χ

Δ έν είμαι, πρόθυμη νά καταφύγω στην άντίληψ η δτιτδ φ υλετικό συμβόλαιο κατά τώ ν μαύρω ν είναι άποκάθε άποψ η πρω τεύον. Έ δώ στις ΗΠΑ έχουμε μάθεινά μιλάμε γιά τη φυλή μέ δρους πού προέρχονταιάποτον άγώ να τώ ν μαύρω ν γιά ισότητα. Κ αί παρότι ηγεμονική εκδοχή πάλης κατά του ρατσισμού άποτελεΐ

οπω σδήποτε ή άναμέτρηση μέ τδ ρατσισμό εναντίοντώ ν μαύρω ν, καθ’ δλη τήν ιστορία αύτης της χώ ρας,έχουν ύπάρξει καί άλλες φυλετοποιημένες ιστορικέςαφηγήσεις καί άλλες μορφές φυλετικής κυριαρχίας,μέ σημαντικότερη τή γενοκτονία τώ ν αύτόχθονω νπληθυσμώ ν. Ν ομίζω δτι έχει εξαιρετική σημασία νάάναγνω ρίσουμε τή μεταλλαξιμότητα ( mutability) τηςφυλής καί τή μεταβλητότητα τώ ν δομώ ν τού ρατσισμού. Α ύτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, γιατί συχνάύπάρχει μιά τάση νά λειτουργούμε μέ ιεραρχίες τοΰρατσισμού. Σ υχνά άναφ έρομαιστούς « ’Ο λυμπιακούς’Α γώ νες της καταπίεσης », γιά τούς οποίους πρω το-μίλησε ή Elisabeth Martinez39, σχετικά μέ τδ ποιόςείναιδ πιο καταπιεσμένος. 'Υ ποστηρίζει, βέβαια, δτιή έμπλοκή σέ αύτδ τδ ερώ τημα είναι ενα παιχνίδιχαμένο άπο δλες τις πλευρές.

Λ οιπόν, ναί, νομίζω δτι είναι σημαντικό νά άναγνω ρίσουμε τδ βαθμό στον όποιο ό ρατσισμός σήμερα



Σ ΕΞ Ο Υ Α Λ ΙΚ Ο Σ Κ Α ΤΑ Ν Α Γ Κ Α Σ Μ Ο Σ , Φ Υ Λ Α Κ Ε Σ Κ Α Ι Α Ν Τ ΙΔ ΡΑ Σ Ε ΙΣ8 ι

τροφοδοτείται άπό τον « πόλεμο κατά της τρομοκρατίας ». Ά ποτελεΐ μ ιά πολύ περίπλοκη διαδικασία φυ-λετοποίησης, διότι φέρεταινά στοχοποιεΐ τούς άνθρώπους μεσανατολικής καταγω γής, άλλά αύτό, άκόμακαί ώ ς γεω πολιτική κατηγορία, κινεί υποψ ίες. Ό πόλεμος του Μ πούς κατά της τρομοκρατίας εκμεταλλεύ

εται τη θρησκεία καί έτσι στοχοποιεΐ κοινότητες πούάκολουθοΰν τό Ίσ λάμ σέ ολόκληρο τον κόσμο -ειδικάστη Ν ότια καί Ν οτιοανατολική Ά σ ία - χρησιμοποιώ ντας τή δικαιολογία πού προσέφερε ό Huntington μέτό έργο του γιά τή « σύγκρουση τώ ν πολιτισμώ ν ».40

"Ο ταν άναλογιζόμαστε τον τρόπο μέ τον όποιο τά

συμβατικά δπλα του ρατσισμού έχουν έκ νέου παραταχθεί πλάι σέ καινούργια ( δπω ς ό USA Patriot A ct41ή ό πολλαπλασιασμός τώ ν κέντρω ν κράτησης καίτώ νστρατιω τικώ ν φυλακώ ν), θά μπορούσαμε νά υποστηρίξουμε πώ ς, δσο τρομακτική κι άν είναι αύτή ή έκρηξη βίας, περιέχει ώ στόσο σημαντικά διδάγματαγιά τή φύση τοΰ ρατσισμοΰ. Α ύτά τά σύγχρονα διδάγματα γίνονται άντιληπτά μέ μεγαλύτερη σαφήνεια άπ’ δ,τι δσα σχετίζονται μέ τό ρατσισμό πού ά-ναγνω ρίζουμε ώ ς εδραιω μένο στήν ιστορία τώ ν μαύρω ν σέ αύτή τή χώ ρα. "Ο μω ς είναι δύσκολο νά ζητήσουμε άπό τούς άνθρώ πους νά άποδεχτοΰν δτι ό ιστορικά καθιερω μένος ρατσισμός είναι πιά άπαρχαιω -μένος, διότι έχουμε μιά συναισθηματική προσήλω σηστις ταυτότητες πού βασίζονται σέ αύτήν τήν ιστορία. Π αρ’ δλα αύτά, οί ποικίλες εκδοχές ρατσισμοΰπού ορίζουν τή σημερινή εποχή είναι τόσο βαθιά εδραιω μένες στις θεσμικές δομές καίτόσο περίπλοκα




διαμεσολαβημένες, ώ στε νά εμφανίζονται τώ ρα ώ ςδιαχω ρισμένες άπό τά πρόσω πα πού βλάπτόυν μέ τηβία τους.

Ή κ υ β έ ρ ν η σ η Μ π ο ύ ς ε π ιμ έ ν ε ι π ώ ς ό π α κ ό σ μ ιο ς « π ό -λ ε μ ο ς κ α τ ά τ ή ς τ ρ ο μ ο κ ρ α τ ία ς » δ ε ν ε ίν α ι σ τα υ ρ ο

ο ύ τ ε θ ρ η σ κ ε υ τ ικ ό ς π ό λ ε μ ο ς . "Ο μ ω ς , υ π ή ρ ξ α ν ο ρ ισ μ έ ν ες π ρ ό σ φ α τ ε ς ά π ο κ α λ ύ ψ ε ις , ιδ ια ίτ ε ρ α σ τ ό β ιβ λ ίο τ ο Saari2, β ε τε ρ ά ν ο υ τ ο ϋ Γ κ ο ν α ν τ ά ν α μ ο , π ο ύ κ α θ ισ σ α φ έ ς δ τ ι ο ίΗ Π Αχ ρ η σ ιμ ο π ο ιο ύ ν σ τ ό Γ κ ο ν α ν τ ά ν α κ α ι τ ό 'Ά μ π ο υ Γ κ ρ ά ιμ π τ ε χ ν ικ έ ς β α σ α ν ισ μ ο ν σ χ ε δ ια σ μ έ ν ε ς ιά ν ά π ρ ο σ β ά λ λ ο υ ν τ ις π ο λ ιτ ισ μ ικ

θ ρ η σ κ ε υ τ ικ έ ς ά ξ ιε ς τ ο ΰ κ ρ α τ ο υ μ έ ν ο υ . Π ε ρ ι ρ ά φ ο ν χ ά ρ η , υ ν α ίκ ε ς ά ν α κ ρ ίτ ρ ιε ς μ έ σ ε ξ ο υ α λ ικ ά ά λ υ π τ ικ ή ή σ α δ ο μ α ζ ο χ ισ τ ικ ή π ε ρ ιβ ο λ ή , π ο ύ π ρ ο στ α ν π ώ ς ά κ ο υ μ π ο ΰ σ α ν το ύ ς κ ρ α τ ο υ μ έ ν ο υ ς μ έ αρ ιό δ ο υ κ α ί έ π ε ιτ α ά ρ ν ο ϋ ν τα ν ν ά τ ο ύ ς δ ώ σ ο υ ν ν ερ ό κ ρ α τ ο ύ μ ε ν ο ς ν ά μ ή ν μ π ο ρ ε ΐ ν ά π λ υ θ ε ί.α Χ ρ η σ ιμ ο -

π ο ιο ύ ν τ ή ν ίσ λ α μ ικ ή κ ο υ λ το ύ ρ α ώ ς δ π λ ο , ώ ς μ ιάτ ε ρ η ε ύ α ισ θ η σ ία ε π ιδ ε κ τ ικ ή β α σ α ν ισ μ ο ΰ . Έ δ ώ μ ιά μ ο ρ φ ή θ ρ η σ κ ε υ τ ικ ο ύ π ο λ έμ ο υ , δ μ ω ς κ η ρ υ σ τ ή ν π ε ρ ίπ τ ω σ η α ύ τ ή ά π ό τ ή Δ ύ σ η .

Π ρώ τα απ’ ολα, θά ελεγα πώ ς αντιμετω πίζω πάνταμέ μεγάλη καχυποψ ία τήν επίκληση της κουλτούραςώ ς άπάντησης ή ώ ς στρατηγικής, διότι ή ϊδια ή πρόδηλη είναι πολύ περισσότερο περίπλοκη. Ή πρόδηλη

α . Maureen Dowd, “ Torture Chicks Gone Wild ”, The New York Times, ά ρ θ ρ ο γ ν ώ μ η ς , Κ υ ρ ια κ ή 30 Ί α ν ο υ α ρ ίο υ 2005, σ . 17



Σ ΕΞ Ο Υ Α Λ ΙΚ Ο Σ Κ Α ΤΑ Ν Α Γ Κ Α ΣΜ Ο Σ, Φ Υ Λ Α Κ Ε Σ Κ Α Ι Α Ν Τ ΙΔ Ρ Α Σ Ε ΙΣ83

πολιτισμική εξήγηση αυτώ ν τώ ν μορφ ώ ν βασανισμοΰαποκαλύπτει μ ιά πολύ επιφ ανειακή θεώ ρηση τηςκουλτούρας. Γ ιατί προεξοφλεΐται οτι ενας μή μουσουλμάνος άνδρας πού τον πλησιάζει μ ιά άνακρίτριαντυμένη σάν άφέντρα καί προσπαθεί νά τον πασαλείφει μέ αίμα περιόδου, θά φερόταν διαφορετικά άπόέναν μουσουλμάνο; Α ύτές οί άντιλήψ εις περί κουλτούρας είναι άπό μόνες τους ρατσιστικές.

'Ό ταν οίέπικριτές τώ ν βασανιστηρίω ν πού διενερ-γουνται ύπό τήν α ιγίδα της κυβέρνησης Μ πούς υποθέτουν υπεροπτικά πώ ς τά βασανιστήρια άπλώ ς εκμεταλλεύονταιτό οτιή ίσλαμική κουλτούρα είναι έγ-γενώ ς πιο σεξιστική άπό δ,τι ονομάζουμε δυτικήκουλτούρα, συμμετέχουν οί ίδιοι σέ αύτή τή βία. Α ύτές οίπαρερμηνείες της κουλτούρας είναι, επομένω ς,πολύ αποτελεσματικές ώ ς δπλα στον πόλεμο κατάτης τρομοκρατίας.

Ή κουλτούρα δέν είναιστατική, είναιζω ντανή. ’Αφορά τήν καθημερινή πρακτική , άφορα τήν άλλαγη, τήδιαφορά. 'Η αντίληψ η δτι μπορεΐκανείς νά γνω ρίζειδλα δσα είναι σημαντικά γιά ένα άτομο -λόγου χάρη,εναν κρατούμενο εγκλειστο στο ’Ά μπου Γ ράιμπ ή τόΓκουαντάναμο- άν γνω ρίζει τήν «κουλτούρα» του/της, άποτελεΐ άπό μόνο του ρατσιστική δήλω ση. Ε ίναι μιά ένδειξη τοϋ βαθμού στον όποιο οί Η Π Α διεξάγουν τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, τον πόλεμο γιά παγκόσμια κυριαρχία, μέ κάθε διαθέσιμοδπλο. Τ ά ιδεολογικά δπλα είναισυχνά τά ισχυρότερα.Ή άντίληψ η της κουλτούρας πού προω θήθηκε άπότούς μαχητές κατά της τρομοκρατίας στηρίζεται στήν



Σ ΕΞ Ο Υ Α Λ ΙΚ Ο Σ Κ Α ΤΑ Ν Α Γ Κ Α ΣΜ Ο Σ, Φ Υ Λ Α Κ Ε Σ Κ Α Ι Α Ν Τ ΙΔ ΡΑ Σ Ε ΙΣ85

τα πού δικαιολογούν τά βασανιστήρια καί τά όποιαπροσπαθούμε νά καταρρίψ ουμε.

Α ύ τ ό ε ίν α ι α ν ά λ ο ο μ ε ο ,τ ι ε ίπ ε ς π ρ ο η ο υ μ έ ν ω ς σ χκ ά μ ε τ ις ε ικ ό ν ε ς ά π ό τ ό ’Ά μ π ο ν Γ ρ ά ιμ π : τ ό π ώ ς α υ ε ν τ ά σ σ ο ν τ α ι σ έ μ ιά ν ο ικ ο ν ο μ ία , ά λ λ α ά κ ρ ω τ η ρ ιά ζ ο

ή υ π ε ρ φ α λ α ίζ ο ν τ α ι, τ ό π ώ ς ο ί ε ικ ό ν ε ς μ ε τ α δ ίδ ο ν τ ε ν τ ό ς ε ν ό ς σ υ κ ε κ ρ ιμ έ ν ο υ έ ρ μ η ν ε υ τ ικ ο ϋ π λ α ισ ίο υ ε π ιτ ρ έ π ε ι τ ό ν ε ν σ τ ε ρ ν ισ μ ό τ ή ς ύ π ό ρ ρ η τ η ς π α ρ α δ ο ο τ ι μ π ο ρ ε ΐ έ ν τ έ λ ε ι κ ά π ο ιο ς ν ά ε ίν α ι ά ξ ιο ς β α σ α ν ισρ ίω ν λ ό ω τ ή ς ιδ ια ίτ ε ρ η ς κ ο υ λ το ύ ρ α ς το υ .

Ν αί, καί ακόμα καί άν είμαστε ηθικά αντίθετοι στάβασανιστήρια, ακόμα καί άν εναντιω νόμαστε μέ πάθος στά βασανιστήρια, ή ίδια ή διαδικασία τοΰ νάδιατυπώ νεις τήν έναντίω σή σου άξιοποιώ ντας όρουςενός ρατσιστικού λεξιλογίου αντιμάχεται τή δυνατότητα της ισότητας ή της αλληλεγγύης. Κ αταλήγουμε

έτσι νά ενισχύουμε τήν κατω τερότητα τοΰ προσώ πουπού γίνεται θύμα βασανιστηρίω ν. Ε ίναι ένα είδοςέπιστημικής (epistemic) βίας πού συμ πίπτει ή συμπορεύεται μέ τή φυσική βία, τήν οποία νομίζουμε ότιπολεμάμε. Ό ρατσισμός εις βάρος τώ ν ’Α ράβω ν έχεικαταστήσει ιδιαίτερα δύσκολο τό νά άναγνω ρίσουμε

τήν πρω τοκαθεδρία τώ ν κοινοτήτω ν εκείνω ν πού ύ-πέστησαν βασανιστήρια στό ’Ιράκ. Τ ά θύματα βασανιστηρίω ν έχουν αντικειμενοποιήσει ώ ς ένα πρόβλημα πού θά πρέπει νά τό λύσουν οί φιλελεύθεροι πολίτες τώ ν ΗΠΑ. Α ύτό συγκεφαλαιώ νει άπό πολλέςάπόψ εις τή βεβαρημένη ιστορία τώ ν άγώ νω ν έναντίον



86 Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω ΡΙΣ Δ ΕΣ Μ Α

τοϋ ρατσισμού εις βάρος τώ ν μαύρω ν στο εσω τερικότώ ν Η Π Α .Χ ρειάστηκαν δραστικές ενέργειες -δπω ς,π.χ., ή άποπομπή τώ ν λευκώ ν μελώ ν τοΰ SNCC - γιάνά άποκαλυφθεΐ ή δυναμική τοΰ ρατσισμοΰ καί δ,τιεχει ονομαστεί « ανομολόγητο προνόμιο » τώ ν λευκώ ν (unacknowledged white privilege) μέσα στούς

κύκλους τοΰ κινήματος. Α ύτό δέν σημαίνει πώ ς κάθελευκός άκτιβιστης γιά τά πολιτικά δικαιώ ματα ήτανανοιχτά ρατσιστής, άλλά μάλλον δτι έπιμένουμε νάαποκαλύπτουμε την ισχύ -τότε καί τώ ρα- τω ν ιδεολογιώ ν φυλετικής κατω τερότητας.

Σ τ ο β ιβ λ ίο Τ ά έγγραφ α τώ ν βασανιστηρίω ν: Ό δρόμος γιά τό Ά μπου Γ ρά ιμ πα ε ρ χ ό μ α σ τ ε α ν τ ιμ έ τ ω π ο ι μ ε τ ή υ μ ν ή α λ ή θ ε ια ο τ ι ή κ υ β έ ρ ν η σ ή μ α ς σ υ ν κ α ι έ σ κ ε μ μ έ ν α π α ρ α β ία σ ε ε ν α ά π ό τ ά θ ε μ ε λ ιω δ δ ικ α ιώ μ α τ α π ο ύ α ν α ν ω ρ ίζ ε ι τ ό δ ιε θ ν έ ς α ν θ ρ ω π δ ίκ α ιο , τ ή ν ά π α ό ρ ε υ σ η τ ώ ν β α σ α ν ισ τ η ρ ίω ν . " μ ο ιά ζ ε ι σ ά ν ν ά δ ε χ ό μ α σ τ ε ε ν α ν ε κ β ια σ μ ό : ε ϊτ ε θ άμ ε ιά τ ά β α σ α ν ισ τ ή ρ ια ε ίτ ε δ έ ν θ ά μ ιλ ά μ ε , κ α 'ι α τ ό τ ε ή σ υ ζ ή τ η σ η ε π ικ ε ν τ ρ ώ ν ε τ α ι σ τ ο π ο ιά β α σ αρ ια ε ίν α ι ά π ο δ ε κ τ ά κ α ι π ο ιά ό χ ι.

Ν αί, αύτη είναι ή παγίδα , άλλά μοΰ φαίνεται δτι δένέχουμε άλλη έπιλογή παρά μόνο νά τό συζητάμε. Π ρέπει δμω ς νά ρω τάμε ποιά εύρύτερα ζητήματα πλά ι

α . Karen J. Greenberg κ α ι Joshua L. Dratel (έ π ιμ .), The Torture Pap ers: The Road to Abu Ghraib ( Cambridge University Press, Κ α ίη μ π ρ ιτ ζ κ α ί Ν έ α 'Υ ό ρ κ η 2005).



88 Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ο Ρ ΙΣ Δ Ε Σ Μ Α

search) άναγνω ρίζεται ώ ς μορφή σεξουαλικής βίας."Ο πω ς έδειξαν άκτιβίστριες, σαν τήν Debbie Kilroyάπο τήν οργάνω ση Sisters Inside*, άν αντικαθιστούσαμε τις στολές τώ ν δεσμοφυλάκω ν καί τώ ν κρατουμένω ν μέ πολιτικά ροΰχα, τότε ή σω ματική έρευνα θάφαινόταν ολόιδια μέ τή σεξουαλική βία πού βιώ νει μιά

κρατούμενη δταν τη διατάζουν νά γδυθεί, νά σκύψ εικαί νά άνοίξειτά όπίσθιά της. Σ τήν περίπτω ση τηςεξέτασης τοΰ κόλπου καί τοΰ όρθοΰ, ή οποία διενερ-γεΐται καθημερινά στις γυναίκες κρατούμενε̂ στιςΗ Π Α ,αύτό τό συνεχές της σεξουαλικής βίας είναιακόμα πιο εμφανές.

Γ ιά νά απεγκλω βιστούμε άπό αύτόν τόν εκβιασμό,δπω ς τό θέτεις, γιά νά κινηθούμε πέραν τώ ν επιτρεπτώ ν δρω ν, ίσω ς βοηθούσε νά λάβουμε ύπόψ η τούςσυσχετισμούς άνάμεσα στήν καθημερινή βία της φυλακής καίτά βασανιστήρια. Β έβαια, γνω ρίζουμε πώ ςορισμένοι ένστολοι πού ένεπλάκησαν στό σκάνδαλο

της φυλακής στό ’Ά μπου Γ ράιμπ είχαν υπηρετήσειπροηγουμένω ς ώ ς δεσμοφύλακες σέ εγχώ ριες φυλακές. Α ύτό υποδεικνύει, μιά βαθύτερη σύνδεση άνάμεσα στήν κατάσταση στό ’Ά μπου Γ ράιμπ καί στις ε γ -

χ ώ ρ ιε ς πρακτικές έγκλεισμοΰ. Δ έν είναι σύμπτω σητό δτι ο Charles Graner, πού πρόσφατα δικάστηκε καίκαταδικάστηκε γιά τό ρόλο του στά βασανιστήρια,είχε προσληφθεΐ ώ ς δεσμοφύλακας στό SCI-Greene,τό σω φρονιστικό κατάστημα στήν Π ενσυλβάνια δπου

α . Β λ . τ η ν ι σ τ ο σ ε λ ίδ α τ η ς ο ρ γ ά ν ω σ η ς σ τ ο http: //www.sis- tersinside.com.au/



Σ ΕΞ Ο Υ Α Λ ΙΚ Ο Σ Κ Α ΤΑ Ν Α Γ Κ Α ΣΜ Ο Σ , Φ Υ Λ Α Κ Ε Σ Κ Α Ι Α Ν Τ ΙΔ ΡΑ Σ Ε ΙΣ89

κρατούνται οί θανατοποινίτες - συμπεριλαμβανομένου του Mumia Abu Jamal.44 Σ την πραγματικότητα,είχαν υποβληθείτουλάχιστον δύο αγω γές εναντίον τουγιά κακοποίηση μέσα σέ αύτές τις φυλακές. Φ υσικά,δέν έννοώ δτιτό προηγούμενο ιστορικό του Γκρέηνερώ ς δεσμοφύλακα είναι έπαρκής εξήγηση γιά τά βα

σανιστήρια στο Ά μ που Γ ράιμπ, ιδίω ς αν ενα τέτοιοεπιχείρημα χρησιμοποιείται γιά νά απαλλάξει τηστρατιω τική ιεραρχία καίτήν κυβέρνηση Μ πούς άπότις εύθύνες τους. Π ερισσότερο προσπαθώ νά άναδεί-ξω τά σημεία επαφ ής ανάμεσα στους θεσμούς τηςστρατιω τικής καί της εγχώ ριας φυλακής. Α ύτό πού

γίνεται κατά σύστημα άποδεκτό ώ ς αναγκαία συμπεριφορά τώ ν δεσμοφυλάκω ν μπορεΐνά μετατραπεΐ σ ’εκείνο τό είδος βασανιστηρίω ν πού παραβιάζει τιςδιεθνείς προδιαγραφ ές, ειδικά ύπό τήν επίδραση τοΰρατσισμοΰ. Ό Fanon 45 κάποτε ύποστήριξε πώ ς ή βίαπάντα βρίσκεται στον ορίζοντα τοΰ ρατσισμού. 5Α ντί

νά έπαναπαυόμαστε σέ μ ιά ταξινομία τώ ν πράξεω νπού ορίζονται ώ ς βασανιστήρια καί τώ ν πράξεω ν πούδέν ορίζονται ώ ς τέτοια, ίσω ς είναι αποκαλυπτικότερο νά εξετάσουμε πώ ς τό ένα σύνολο θεσμοποιημέ-νω ν πρακτικώ ν στήν πραγματικότητα καθιστα έφ ι-κτό τό άλλο.

"Α ς ε π ισ τ ρ έ φ ο υ μ ε σ τ ο ε ρ ώ τ η μ α ιά τ ό φ υ λ ε τ ικ ό σ υ μλ α ιο π ο υ σ υ ζ η τ ο ύ σ α μ ε π ρ ο η ο υ μ έ ν ω ς . Τ ό ε ρ ώ τ η μκ ε ίν ο π ρ ο ϋ π έ θ ε τ ε ε ν α ά λ λ ο , κ α τ ά π ό σ ο ν δ η λ α δ ή α υ χ ρ ή σ η τ ώ ν β α σ α ν ισ τ η ρ ίω ν ε κ φ ρ ά ζ ε ι ε ν α ν έ ο σ υ μλ α ιο : ε ν α σ υ μ β ό λ α ιο ϊσ ω ν ε υ κ α ιρ ιώ ν , ά π ό τ ή ν ά π σ



go Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε ΣΜ Α

τ ο ν φ ύ λ ο υ ή τ ή ς φ υ λ ή ς , σ τ ά β α σ α ν ισ τ ή ρ ια , β ά σ ο π ο ίο υ Ισ ό τ η τ α τ ώ ν φ ύ λ ω ν σ η μ α ίν ε ι ο τ ι ο λ ο ι κ α μ π ο ρ ο ν ν ν ά σ ν μ μ ε τ έ χ σ υ ν Ισ ό τ ιμ α σ τ ή ν α ν τ ο ν π ο β τ ο ν ς , β α σ α ν ίζ ο ν τ α ς κ ρ α το υ μ έ ν ο υ ς . Υ π ά ρ χ ε ι μ ιά δ ιά σ τ α σ η κ ο ιν ω ν ικ ο ύ φ ύ λ ο υ σ τ ις φ ω τ ο ρ α φ ίε ς σ ’Ά -μ π ο υ Γ ρ ά ιμ ,π ...

Ο ί απεικονίσεις γυναικώ ν στρατιω τώ ν ήταν πολύ θεαματικές καί οί περισσότεροι τις βρήκαν άπολύτω ςσκανδαλώ δεις. "Ο μω ς, μπορούμε νά ποΰμε Ιπίσ ηςπώ ς παρείχαν μ ιάν ισχυρή επιβεβαίω ση αύτοΰ πουοί πιο ένδιαφέρουσες φεμινιστικές αναλύσεις έχουν

προσπαθήσει νά έξηγήσουν: ότιδηλαδή υπάρχει διαφορά ανάμεσα στό σ ώ μα τό όποιο κατηγοριοποιείταιώ ς θηλυκό καί τό σύνολο τώ ν λόγω ν ( discourses) καιτώ ν ιδεολογιώ ν πού διαπνέουν τό σύστημα βιολογικού / κοινω νικού φύλου. Ο ί έν λόγω εικόνες ήταν έναείδος όπτικοποίησης αύτης της σύζευξης βιολογικού/

κοινω νικού φύλου. Δ έν έχουμε συνηθίσεινά άντιλαμ-βανόμαστε οπτικά τη διαφ ορά άνάμεσα στά γυναικεία σώ ματα καί τις άνδρικές ιδεολογίες άνω τερότη-τας. Κ ατά συνέπεια, τό νά βλέπουμε εικόνες μιαςγυναίκας ή οποία ακολουθεί συμπεριφορές πού τιςσυσχετίζουμε μέ τήν ανδρική κυριαρχία, μας άφήνειάφω νους. Δ έν θά έπρεπε δμω ς, ιδίω ς άν πάρουμε στασοβαρά ό,τι γνω ρίζουμε γιά τήν κοινω νική κατασκευή τοϋ φύλου. Ε ιδικά μέσα σέ θεσμούς πού βασίζονται σέ ιδεολογίες άνδρικής κυριαρχίας, οί γυναίκες μπορούν εύκολα νά παρακινηθούν νά διαπράξουντις ίδιες πράξεις βίας πού θά άναμέναμε άπό άνδρες




ίδιου τοΰ θεσμοΰ; Ισ ότητα θά επρεπε νά θεω ρείταιτό ισότιμο δικαίω μα άρνησης καί αντίστασης.

Α ύτός είναι ό τρόπος μέ τον όποιο θά έπαναδια-τύπω να τό άρχικό σου ερώ τημα: πώ ς να αντιμετωπίσουμε την οπτική άπεικόνιση γυναικείω ν σω μάτω νπού συνεργάζονται σέ πράξεις σεξουαλικοΰ βασανι-σμοΰ -εξαναγκάζοντας, λόγου χάρη, ’Ά ραβες άνδρεςσέ δημόσιο αύνανισμό- ώ ς προτροπή γιά μιά φ εμινιστική άνάλυση πού νά άμφ ισβητεΐ τήν επικρατούσαάποψ η ότι μόνη δυνατή σχέση ανάμεσα στις γυναίκεςκαίτή βία είναινά άποτελοΰν οίγυναίκες τα θύματα ;

Π ρ ό λ α β ε ς τ ή ν ε π ό μ ε ν η ε ρ ώ τ η σ ή μ ο υ . Ή Barba renreich 46 ε χ ε ι ρ ά ψ ε ι ο τ ι ε ν α « ο ρ ισ μ έ ν ο ε ίδ ο ς φ ε μσ τ ικ ή ς α φ έ λ ε ια ς π έ θ α ν ε σ τ ο ’Ά μ π ο υ Γ ρ ά ιμ π . Ή τ α ν α υτ ό ς ό φ ε μ ιν ισ μ ό ς π ο υ ή θ ε λ ε τ ο ύ ς ά ν δ ρ ε ς μ ό ν ιμ ο κ α ι τ ις υ ν α ίκ ε ς μ ό ν ιμ α θ ύ μ α τ α , κ α ί τ ή ν α ν δ ρξ ο υ α λ ικ ή β ία κ α τ ά τ ώ ν υ ν α ικ ώ ν ώ ς τ ή ρ ίζ α κκ ί α ς >λα Τ ί σ η μ α ίν ε ι τ ό Γ κ ο υ α ν τά ν α μ ο κ α ί τ ό 5 μ π ο υ Γ ρ ά ιμ π ιά τ ις φ ε μ ιν ίσ τ ρ ιε ς ;

Γ ιά τις άφ ελεΐς φ εμινίστριες; Έ δώ θα επρεπε ναδώ σω έμφαση στο ((άφελεΐς ». Β έβαια, τό έρώ τηματοΰ τί μετράει γιά φ εμινισμός άποτελεΐ άντικείμενοεντονότατης διαμάχης έδώ και ποιος ξερειποσον και-

α . Barbara Ehrenreich, “ Feminism’s Assumptions Up

ended ”, σ τ ο Mark Danner, Barbara Ehrenreich & David Levi Strauss, et al., Abu Ghraib: The Politics o f Torture ( North Atlan

tic Books, Μ π έ ρ κ λ ε ϋ 2004), σ σ . 66-67.



Σ ΕΞ Ο Υ Α Λ ΙΚ Ο Σ Κ Α ΤΑ Ν Α Γ Κ Α Σ Μ Ο Σ , Φ ΥΛ Α Κ Ε Σ Κ Α Ι Α Ν Τ ΙΔ ΡΑ Σ Ε ΙΣ 9 3

ρό. Ε ντούτοις, νομίζω οτιοίπερισσότερες σύγχρονεςθεω ρητικοίκαίάκτιβίστριες τοΰ φεμινισμοΰ αναγνωρίζουν, χάρη κυρίω ς στις σπουδές καί τόν άκτιβισμόπού συνδέονταν μέ τό « φ εμινισμό τώ ν έγχρω μω ν γυναικώ ν », πώ ς ή κατηγορία « γυναίκα » είναιμιά ψευδής καθολικότητα. Ε ίναι αλήθεια οτισέ πολλές συζη

τήσεις έχουμε τήν τάση νά χρησιμοποιούμε ούσιολο-γικές ( essentialist) αντιλήψ εις σχετικά μέ τό τί κάνουν οίγυναίκες καί τί οχι, τί κάνουν οίάνδρες καί τίοχι. Ω στόσ ο, ή άντίληψ η οτι οί άνδρες είναι άπό τήφύση τους επιρρεπείς στή σεξουαλική βία καί δτι αύτόάποτελεϊ τό αίτιο κάθε άδικίας, είναικάτι πού οίπε

ρισσότερες καλές φ εμινίστριες τό έχουν έγκαταλείψ ειάπό καιρό. Δ έν είμαι σίγουρη γιατί ή Μ πάρμπαραΈ ρενρά ιχ θά έπρεπε να διατυπώ σει τήν άντίδρασήτης στις φω τογραφ ίες άπό τό Ά μ που Γ ράιμπ κατ’αύτόν τόν τρόπο. Μ ιά παραγω γικότερη προσέγγισηθά ήταν νά στοχαστοΰμε μέ μεγαλύτερη άκρίβεια τιςμορφ ές κοινω νικοποίησης καί θεσμοποίησης καί τόβαθμό στον όποιο αύτές οί μισογυνικές στρατηγικέςκαί μορφές βίας είναι προσιτές τόσο σ τις γυναίκεςδσο καί στούς άνδρες. "Ο ταν κάποιος έξετάζει συγκεκριμένες πρακτικές, οί όποιες συχνά γίνονται άναν-τίρρητα άποδεκτές άπό τις γυναίκες δεσμοφ ύλακεςστις φυλακές τώ ν Η Π Α , μπορεΐνά πάρει μ ιά γεύσητης δυναμικής τοΰ σεξουαλικού καταναγκασμού πούβρισκόταν στον πυρήνα τώ ν στρατηγικώ ν βασανισμοΰστό ’Ά μπου Γ ράιμπ. ’Ε πιστρέφ ω , λοιπόν, στό ερώτημα τώ ν έδραιω μένω ν κυκλω μάτω ν βίας στά όποιασυμμετέχουν καί γυναίκες καί άνδρες, σ τις τεχνικές




του ρατσισμού οι όποιες εφαρμόζονται οχι μόνο άπόλευκούς, άλλά και άπό μαύρους, Λ ατίνος, ’Ινδιάνουςκαί Ά σ ιάτες έπίσης. Σ ήμερα μπορούμε νά λέμε δτιπροσφέρονται σέ δλους μας ’ίσες εύκαιρίες γιά νά δι-αιω νίσουμε τήν άνδρική κυριαρχία καί τό ρατσισμό.

Θ ά έ δ ιν ε ς λ ο ιπ ό ν έ μ φ α σ η σ τ ο υ ς θ ε σ μ ο ύ ς τ ή ς β ία θ ε σ μ ο π ο ίη σ η σ υ κ ε κ ρ ιμ έ ν ω ν μ η χ α ν ισ μ ώ ν β ία ς σ τ ο α ν ή β ία α σ κ ε ίτ α ι ά π ό ά ν δ ρ ε ς ή υ ν α ίκ ε ς .%

’Α κριβώ ς. Ά ναφ έρομαι σέ μ ιά φ εμινιστική άνάλυσηπού μας δίνειτή δυνατότητα νά σκεφτοϋμε ταυτοχρό-

νω ς αύτά τά διαφορετικά καί ενίοτε ανόμοια αντικείμενα καί διαδικασίες. Μ ιά τέτοια φ εμινιστική προσέγγιση δέν θά ήταν υποχρεω τικό νά αποδίδει κεντρική σημασία στις « γυναίκες » ή άκόμα καί στο « κοινω νικό φύλο », άλλά δταν όντω ς επιχειρεί νά κατανοήσειτο κοινω νικό φύλο, θά δίνει ιδιαίτερη έμφαση

στο πώ ς αύτό παράγεται έντός καί διαμέσου τέτοιω νθεσμώ ν. Γ ενικότερα, θά έλεγα δτι ή ριζοσπαστικήόρμή της φ εμινιστικής άνάλυσης είναι άκριβώ ς τόνά μελετά άπό κοινού ανόμοιες κατηγορίες, νά διασ χίζει τά δρια τώ ν επιστημονικώ ν κλάδω ν, νά σκέφ τεται πέρα άπό διαχω ρισμούς κατηγοριώ ν. Α ύτόάκριβώ ς άπαιτοΰν οί φω τογραφ ίες άπό τό ’Ά μπουΓ ράιμπ.

Θ ά ά ν τ ια τ ρ έ ψ ω τ ό ε ρ ώ τ η μ α κ α ι θ ά σ έ ρ ω τ ή σ ά φ ο ρ μ ή τ ά ό σ α έ ιν α ν ν ω σ τ ά ιά τ ό Ά μ π ο υ Γ κ α ι τ ό Γ κ ο υ α ν τ ά ν α μ ο , τ ί έ χ ο υ ν ν ά π ο ϋ ν ο ί φ ε μ ιν ί



Σ ΕΞ Ο Υ Α Λ ΙΚ Ο Σ Κ Α ΤΑ Ν Α ΓΚ Α Σ Μ Ο Σ , Φ Υ Λ Α Κ Ε Σ Κ Α Ι Α Ν Τ ΙΔ ΡΑ Σ Ε ΙΣ 95

ά π ότ ι ς Η Π Ακ α ι τ ή Δ ν α η σ τ ις μ ο υ σ ο ν λ μ /ιν ε ς υ ν α ίκ ε ς κ α ι τ ις υ ν α ίκ ε ς τ ή ς Μ έ σ η ς ’Α ν α τ ο λ ή ς ;

Ξ έρεις, μόλις έκανες αύτή τήν ερώ τηση, μου ήρθε στόνοΰ ή έξης ιστορική εικόνα : λευκές, ’Α μερικανίδεςφ εμινίστριες πού ταξιδεύουν στό ’Ιράν μετά τήν άνα-

τροπή τοΰ Σ άχη τό 1979, σέ μιά προσπάθεια νά εκπαιδεύσουν τις Ίρανές πώ ς νά χαράξουν καλύτερα μιάφ εμινιστική πορεία. ’Ή , μέ σύγχρονους όρους, σκέφ τομαι τόν Τ ζώ ρτζ καίτή Λ ώ ρα Μ πούς νά ποζάρουνώ ς ελευθερω τές τώ ν γυναικώ ν, εξηγώ ντας οτι αύτόήταν ένα άπό τά κίνητρα της εισβολής στό ’Α φ γανι

στάν. Ά ν ό παγκόσμιος πόλεμος έναντίον της τρομοκρατίας δικαιολογείται μέ ιδέες περί της ανω τερότητας της αμερικανικής δημοκρατίας, διατρέχουμε έξί-σου τον κίνδυνο νά θεω ρήσουμε ότι ό αμερικανικόςφ εμινισμός -είτε φιλελεύθερος είτε ριζοσπαστικός-είναιανώ τερος άπό τό φ εμινισμό άλλω ν περιοχώ ν τοΰ

κόσμου. Θ ά έπαναδιατύπω να ενδεχομένω ς τό ερώ τημά σου ώ ς έξη ς: Τ ί έχουν νά ποΰν στις φεμινίστριεςτης Δ ύσης οίγυναίκες εκείνω ν τώ ν περιοχώ ν τοΰ κόσμου πού ύποφέρουν περισσότερο άπό τήν πολιτικήτοΰ πλανητικοΰ πολέμου τοΰ Μ πούς; Μ οΰ φαίνεταιπώ ς όσες άπό έμας ένδιαφέρονται εδώ στις Η Π Αγιά

ένα διεθνικό πρόταγμα φ εμινιστριώ ν θά ύπηρετοΰσανκαλύτερα τήν υπόθεση της έλευθερίας θέτοντας έρω -τήματα παρά διατυπώ νοντας προτάσεις. ’Έ τσ ι, θάήθελα νά γνω ρίζω ποιός οραματίζονται οί άκτιβι-στές/ριες τοΰ φεμινισμοΰ καί τοΰ έργατικοΰ κινημα-τος σέ χώ ρες όπω ς τό ’Ιράκ οτι θά ήταν ό πιο παρα



φ Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε Σ Μ Α

γω γικός ρόλος γιά μας. Έ ν τω μεταξύ, πρέπει, νά συν-εχίσουμε νά ενισχύουμε τό αντιπολεμικό κίνημα.

Θ έ τ ε ις υ π ό α μ φ ισ β ή τ η σ η τ ή ν π α τ ε ρ ν α λ ισ τ ικ ή πσ η π ο ύ λ ά ν θ α ν ε σ τ ή ν ε ρ ώ τ η σ ή μ ο υ , ο τ ι ο ί φ ε μ ιν τ ή ς Δ ύ σ η ς κ α ί τ ώ νΗ Π Απ ρ έ π ε ι ν ά δ α σ κ α λ έ ψ ο υ ν τ ις

μ σ υ σ σ υ λ μ ά ν ε ς π ώ ς ν ά π ρ ο χ ω ρ ή σ ο υ ν . Μ π ο ρ ο κ ά ν ο υ ν κ α ί μ ό ν ε ς το υ ς .

’Α κριβώ ς. Δ έν έχουμε προχω ρήσει πέρα άπό'τήν άν-τίληψ η δτι οί πιο προω θημένες φ εμινίστριες στονκόσμο -είτε λευκές είτε έγχρω μες- κατοικούν στις

Η Π Α ή τήν Ε ύρώ πη. Α ύτό είναιμιά μορφή ρατσισμούπού άποκλείει προκαταβολικά τή δυνατότητα άλλη-λεγγύης.

Σ τ η ν ε ρ α σ ία σ ο υ ιά τ ις φ υ λ α κ έ ς έ χ ε ις π α ρ ασ ε ι π ώ ς ό σ ε ξ ο υ α λ ικ ό ς κ α τ α ν α κ α σ μ ό ς π α ίζ ε ι π

χ ικ ό ρ ό λ ο σ τ ο σ ω φ ρ ο ν ισ τ ικ ό κ α θ ε σ τ ώ ς . Ο ί α πψ ε ις β α σ α ν ισ τ η ρ ίω ν σ τ ο Γ κ ο υ α ν τά ν α μ ο κ α ι σ τ ο ’Ά μ π ο υ Γ ρ ά ιμ π , ώ σ τ ό σ ο , ε ν σ τ α λ ά ζ ο υ ν τ ή ν ιδ έ α ο τ ι τ έ τ ο κ ρ ό τ η τ ε ς σ υ μ β α ίν ο υ ν μ ό ν ο ν ε κ τ ό ς τ ώ ν ο ρ ίω ν τ ή κ α ι ά π ο τ ε λ ο ϋ ν σ π ά ν ια π ε ρ ισ τ α τ ικ ά . Ε ίν α ι, ε ν το σ ά ν τ ό σ ω φ ρ ο ν ισ τ ικ ο β ιο μ η χ α ν ικ ό σ ύ μ π λ ε μ α δ η μ ιο υ ρ ή σ ε ι έ ν α π ισ τ ό τ ο υ α ν τ ί ρ α φ ο ε κ τ ό ς τ ώΗ Π Α , ιά ν ά ά π ο σ τ ρ έ ψ ε ι τ ή ν π ρ ο σ ο χ ή ά π ό τ ή ν κ α θ η

π ρ α μ α τ ικ ό τ η τ α τ ώ ν β α σ α ν ισ τ η ρ ίω ν κ α ί τ ο ΰ σλ ικ ο ύ κ α τ α ν α κ α σ μ ο ύ μ έ σ α σ τ ή ν ίδ ια τ ή χ ώ ρ α

Τ ό σω φρονιστικοβιομηχανικό σύμπλεγμα άγκαλιά-




Ν α ι, α ν τ ό π ρ ά μ α τ ι π ε ρ ιλ α μ β ά ν ε τ α ι σ ε μ ία ά π ε π ίσ η μ ε ς ε κ θ έ σ ε ις , ο π ο υ το ν ιζ ό τ α ν π ώ ς ό σ τ ρ α τπ ο θ έ τ η σ ε τ ό ν Γ κ ρ έ η ν ε ρ σ τ ό ’Ά μ π σ ν Γ ρ ά ιμ π ά κ ρ ιβ ώ ς λ ό ω τ ή ς π ρ ο ϋ π η ρ ε σ ία ς το ν .

Π ράγματι. ’Έ τσι οί συσχετισμοί δέν χρειάζεται νά

γίνουν άπό έξω . Β ρίσκονται ήδη επί τόπου γιά νά ανακαλυφθούν. "Ο πω ς προεΐπα, είναιενα πρόσω πο γιάτό όποιο έπρεπε νά γνω ρίζουν οτιείχε ήδη άποτελέσειστόχο τουλάχιστον δύο μηνύσεω ν. Σ τή μία, ό Τ κρέη-νερ κατηγορήθηκε οτι πέταξε έναν κρατούμενο στόπάτω μα, κλοτσώ ντας καί χτυπώ ντας τον, καί δτι έ

βαλε ξυραφ άκια στό φαγητό του. Σ έ μία άλλη, κατηγορήθηκε δτι άρπαξε έναν κρατούμενο άπό τά πόδιακαί τόν πέταξε σέ ενα κελί.

'Υ πάρχει ένας άλλος ένδιαφ έρω ν παραλληλισμός,πού θά ήθελα νά τόν άνακινήσω στό πλαίσιο αύτηςτης έρώ τησης καί άφορα τήν κλίμακα στήν οποία οίΗ Π Ασκοπίμω ς μεταφέρουν κρατουμένους σέ άλλεςχώ ρες, οίκυβερνήσεις τώ ν όποιω ν είναιέλεύθερες νάτούς άνακρίνουν καί νά τούς βασανίζουν χω ρίς λογοδοσία ή περιορισμούς. Α ύτή ή διαδικασία έπισήμω ςάποκαλεΐται « έκτακτη μεταγω γή » ( extraordinaryrendition )./i8

Π οιές είναι οί άναλογίες μεταξύ της έκτακτηςμεταγω γής καίτης παράνομης διακίνησης ( trafficking) κρατουμένω ν μεταξύ πολιτειώ ν; Π ριν άπό μερικά χρόνια είδε τό φ ώ ς της δημοσιότητας ένα βίντεο, πού έδειχνε τή βάρβαρη μεταχείριση κρατουμένω ν στό Τ έξας, σέ μιά πτέρυγα τοΰ Σ ω φρονιστικοΰ



Σ Ε Ξ Ο Υ Α Λ ΙΚ Ο Σ Κ Α ΤΑ Ν Α Γ Κ Α ΣΜ Ο Σ , Φ ΥΛ Α Κ Ε Σ Κ Α Ι Α Ν Τ ΙΔ ΡΑ Σ Ε ΙΣ 99

Κ αταστήματος της Κ ομητείας Μ πραζόρια, τό όποιοδιευθύνει ή ιδιω τική εταιρεία Capital CorrectionalResources, Inc. Σ τήν πτέρυγα διέμεναν κρατούμενοιάπό τό Μ ιζούρι, πού είχαν μεταφ ερθεΐ γιά νά έκτί-σουν τήν ποινή τους στο Τ έξας. Τ ό βίντεο δείχνεισκηνές εκπαίδευσης σέ στρατηγικές καταστολής έξ-

εγέρσεω ν καί έφ τασε στα ΜΜΕ μέ άφορμή τή μήνυση πού είχε υποβληθεί άπό έναν κρατούμενο, τον όποιο είχε δαγκώ σει ενας σκύλος στή διάρκεια μιαςέκπαιδευτικής άσκησης. Ο ί δεσμοφ ύλακες κλοτσούσαν τούς κρατούμενους, τούς έπετίθεντο μέ ραβδιάπού διοχέτευαν ήλεκτρικό ρεύμα καί τούς διέταζαν νά

σέρνονται ένώ τούς καταδίω καν σκυλιά. Μ ετά τή δημοσιοποίηση αύτώ ν τώ ν βίαιω ν περιστατικώ ν, ή πολιτεία τοΰ Μ ιζούρι άκύρω σε τό συμβόλαιο μέ τήν έ-ταιρεία. "Ο μω ς, αύτό δέν έβαλε τέλος στήν πρακτικήτης παράνομης διακίνησης κρατουμένω ν μεταξύ πολιτειώ ν, όπω ς καί μεταξύ κρατώ ν.

Β έβαια, ή πρακτική της έκτακτης μεταγω γής έχεισχεδιαστεί γιά νά διευκολύνει τήν άνάκριση καί τόβασανισμό κρατουμένω ν χω ρίς νά θεω ρείται εύθέω ςύπόλογη ή αμερικανική κυβέρνηση. Ν ομίζω πώ ς έχειςδίκιο όταν λές πώ ς υπάρχει μ ιά διάχυτη πεποίθησηότι δέν θά μποροΰσε ποτέ νά γίνονται βασανιστήρια

έντός τώ ν συνόρω ν τώ ν ΗΠΑ. Π ραγματικά, σ τις πρώτες συζητήσεις γιά τήν παραβίαση τώ ν ανθρω πίνω νδικαιω μάτω ν τώ ν κρατουμένω ν στή στρατιω τική φυλακή τοΰ Γκουαντάναμο, άξιω ματοΰχοι της κυβέρνησης διέκριναν άνάμεσα σέ αύτό πού έπιτρεπόταν στοέξω τερικό καί σέ αύτό πού έπιτρεπόταν μέσα στά



Ι ΟΟ Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε ΣΜ Α

όρια της επικράτειας τώ ν Η Π Α .’Ισχυρίστηκαν πώ ςδικαιώ ματα, δπω ς ή τήρηση της σύννομης διαδικασίας κα ί τδ δικαίω μα στή νομική υπεράσπιση, μπορούσαν νά διεκδικηθοΰν μόνο έντδς τώ ν Η Π Α ,δχιδμω ς άπαραιτήτω ς καί έκτος της χώ ρας. Π αρομοίω ς, ό Alberto Gonzalez 49 χαρακτήρισε τή Συνθήκη

της Γενεύης ύπερβολικά ((πεπαλαιω μένη» (quain t)γιά νά βρειεφαρμογή στούς ((παράνομους μαχητές »,πού κρατούνται στον κόλπο του Γκουαντάναμο.

Λ

Π ο ιε ς ε ίν α ι ο ί π ρ ο ο π τ ικ έ ς έ ν ό ς κ ιν ή μ α τ ο ς ιά τ ή ντ ά ρ η σ η τ ώ ν φ υ λ α κ ώ ν έν ο ιρ ε ι α ν τ ο ν το ν ά έ ν α ο ν

μ ο υ κ α τ ά τ ή ς τ ρ ο μ ο κ ρ α τ ία ς ; Τ ό σ ύ σ τ η μ α τ ώ ν κ ώ ν , μ έ τ ό π λ ε ό ν α σ μ α β ία ς κ α ί β α σ α ν ισ τ η ρ ίω ν π χ α ρ α κ τ η ρ ίζ ε ι, μ ο ιά ζ ε ι ν ά έ χ ε ι έ δ ρ α ιω θ ε ΐ σ τ ή ν ά μ ε ν ικ ή δ η μ ό σ ια ζ ω ή . Π ώ ς μ π ο ρ ο ύ μ ε ν ά π ε ίσ ο υ μ 5 μ ε ρ ικ α ν ο ύ ς δ τ ι α ν τ ό τ ό σ ύ σ τ η μ α ά π ο τ ε λ ε ϊ κ α ρμ α σ τ ή ν κ α ρ δ ιά τ ή ς δ η μ ο κ ρ α τ ία ς ;

Δ έν ύπάρχει ξεκάθαρη απάντηση σέ αύτό τό ερώ τημα, άλλά μπορώ νά αρχίσω νά επεξεργάζομαι ορισμένα παρεπόμενα της ερώ τησής σου. Τ ό κίνημα τηςκατάργησης τώ ν φυλακώ ν (prison abolitionism) έχειμακρά ιστορία καί σέ διάφορες εποχές οίάκτιβιστέςτου υποστήριξαν πώ ς οί συνθήκες πού έπικρατοΰνστις φυλακές καί τά κρατητήρια, παράλληλα μέ τήναποτυχία τώ ν σω φρονιστικώ ν ιδρυμάτω ν νά έπιτελέ-σουν τόν διακηρυγμένο τους σκοπό, συγκροτοΰν τόισχυρότερο επιχείρημα γιά τήν κατάργησή τους. Β έβαια, οίσυνθήκες έχουν γίνει ακόμα χειρότερες μέ τά



Σ ΕΞ Ο Υ Α Λ ΙΚ Ο Σ Κ Α ΤΑ Ν Α Γ Κ Α Σ Μ Ο Σ , Φ ΥΛ Α Κ Ε Σ Κ Α Ι Α Ν Τ ΙΔ ΡΑ Σ Ε ΙΣ ιο ί

χρόνια καί ενας ασύλληπτος αριθμός ανθρώ πω ν -π άνω άπό δύο εκατομμύρια- κρατούνται σήμερα στοσω φρονιστικό δίκτυο τώ ν Η Π Α .Ε πιπλέον, γίναμεμάρτυρες του πώ ς οί θεσμοί αύτοί μπορούν νά χρησιμοποιηθούν στον πόλεμο τώ ν Η Π Αγιά την επίτευξηπαγκόσμιας κυριαρχίας - καί αύτό άποτελεΐ ενα ά-

κόμα επιχείρημα υπέρ της κατάργησής τους."Ο ταν κάνουμε λόγο γιά την κατάργηση, δέν φαν

ταζόμαστε τη μεμονω μένη κατάλυση τώ ν έγκατα-στάσεω ν πού ονομάζουμε φυλακές καί κρατητήρια.Δ έν είναι αύτό τό πρόταγμα της κατάργησης. Ε ίση-γηθήκαμε την έννοια τοΰ σω φρονιστικοβιομηχανικοΰ

συμπλέγματος ώ ς άντανάκλαση τοΰ βαθμοΰ στον όποιο ή φυλακή δομείται βαθύτατα άπό οικονομικές,κοινω νικές καίπολιτικές συνθήκες, πού πρέπει καί οίίδιες νά καταλυθοΰν. Θ ά μπορούσες λοιπόν νά πειςδτι ή κατάργηση τώ ν φυλακώ ν είναι ενας τρόπος νάμιλάμε γιά τις παγίδες τις όποιες κρύβειή ιδιαίτερη

έκδοχή δημοκρατίας πού αντιπροσω πεύεται άπό τοναμερικανικό καπιταλισμό.

Ό καπιταλισμός -ιδίω ς στή σύγχρονη παγκόσ μιαμορφή του- συνεχίζει νά γέννα προβλήματα, τά όποιαούτε αύτός ούτε οί φυλακές του είναι σέ θέση νά λύσουν. ’Έ τσι, ή κατάργηση τώ ν φυλακώ ν άπαιτεΐ νά

άναγνω ρίσουμε τήν έκταση στήν όποία ή παρούσακοινω νική τάξη, πού ενσω ματώ νει ενα σύνθετο φάσμακοινω νικώ ν προβλημάτω ν, θά πρέπει νά μεταμορφ ωθεί ριζικά.

Ο ί στρατηγικές τοΰ κινήματος γιά τήν κατάργησητώ ν φυλακώ ν άντανακλοΰν μιάν ορισμένη κατανόηση




τώ ν στοιχείω ν πού συνδέουν μεταξύ τους θεσμούς,πού συνήθω ς τούς θεω ρούμε ανόμοιους καί ασύνδετους. ’Α ντανακλούν μιάν αντίληψ η τοϋ βαθμού στονόποιο ή κατάχρηση τοΰ έγκλεισμοΰ άποτελεΐ συνέπεια της φαλκίδευσης τώ ν εκπαιδευτικώ ν εύκαιριώ ν,οίόποιες μέ τη σειρά τους μειώ νονταιπεραιτέρω άπό

τη χρήση τοΰ έγκλεισμοΰ ώ ς ψ ευδοΰς λύσης στο πρόβλημα της πενιχρής δημόσιας έκπαίδευσης. Ή μόνιμη ένδεια στην καρδιά τοΰ παγκόσμιου καπιταλισμούοδηγεί σέ όλο καί μεγαλύτερους έγκλειστους πληθυσμούς, οί όποιοι μέ τη σειρά τους ένισχύουν τις συνθήκες πού άναπαράγουν την ένδεια.

"Ο ταν άναφέρομαι στο κίνημα γιά την κατάργησητώ ν φυλακώ ν, μοΰ άρέσει νά καταφεύγω στήν έννοιατοΰ Ν τυΜ πουά γιά μ ιά δημοκρατία χω ρίς δεσμά(abolition democracy). Μ έ άλλα λόγια, δέν πρόκειταιμόνο, ή ούτε κάν πρω ταρχικά, γιά τήν κατάργηση τηςφυλακής ώ ς μιά άρνητική διαδικασία διάλυσής της,

άλλά καίγιά τήν οικοδόμηση, τή δημιουργία νέω ν θεσμώ ν. Μ ολονότι ό Ν τυΜ πουά άναφερόταν πολύ συγκεκριμένα στή δουλεία καί τή νομική κατάργησή τηςώ ς οίκονομικοΰ συστήματος, ή παρατήρησή του δτιαύτή ή άρνητική διαδικασία άπό μόνη της ήταν άνε-παρκής, είναι ιδιαίτερα έπίκαιρη γιά τήν κατάργησητης φυλακής σήμερα. Ό Ν τυΜ πουά έδειξε δτι προ-κειμένου νά καταργηθοΰν πλήρω ς οί καταπιεστικέςσυνθήκες πού γέννα ή δουλεία, θά επρεπε νά δημιουρ-γηθοΰν νέοι δημοκρατικοί θεσμοί. Ε πειδή αύτό δένσυνέβη, οί μαΰροι αντιμετώ πισαν νέες μορφές δουλείας, άπό τήν είλω τεία λόγω χρεώ ν ( debt peonage)



Σ ΕΞ Ο Υ Α Λ ΙΚ Ο Σ Κ Α ΤΑ Ν Α Γ Κ Α Σ Μ Ο Σ , ΦΥ Λ Α Κ Ε Σ Κ Α Ι Α Ν Τ ΙΔ ΡΑ Σ Ε ΙΣ ιο3

καίτό σύστημα ένοικίασης καταδίκω ν ω ς τη φυλετικάδιαχω ρισμένη (segregated) καί δεύτερης κατηγορίαςέκπαίδευση. Τ ό σύστημα της φυλακής εξακολουθείνάδιαιω νίζει αύτή τη φοβερή παράδοση. ’Έ χει γίνει τόσκεύος υποδοχής δλω ν δσοι φέρουν τήν κληρονομιάτης αποτυχίας νά δημιουργηθεΐ μιά δημοκρατία χω

ρίς δεσμά μετά τήν κατάργηση της δουλείας. Κ αί αύτή τήν κληρονομιά δέν τή φέρουν μόνο οί μαύροικρατούμενοι, άλλά καί οίφτω χοί Λ ατίνος, οίΑ ύτόχθονες’Α μερικανοί, οί ’Α σιάτες καί οί λευκοί κρατούμενοι.Ε πιπλέον, ή χρήση τοΰ συστήματος της φυλακής ώ ςενός τέτοιου σκεύους ύποδοχής γιά οσους ανθρώ πους

θεω ρούνταιάπόβλητα της κοινω νίας γνω ρίζει μεγάληέξάπλω ση σέ ολόκληρο τόν κόσμο.

Σ τό φόντο τοΰ πλανητικού « πολέμου κατά της τρομοκρατίας », ποιές είναι, λοιπόν, οί προοπτικές τοΰκινήματος κατάργησης τώ ν φυλακώ ν; Χ ρησιμοποιώεδώ τόν δρο « κατάργηση τώ ν φυλακώ ν », διότι μία

άπό τις μεγάλες προκλήσεις πού άντιμετω πίζουμεείναινά πείσουμε τούς ανθρώ πους δλω ν τώ ν κοινω νικώ ν κατηγοριώ ν -άλλά ιδίω ς εκείνους πού έχουν ύ-ποστεΐ τή μεγαλύτερη βλάβη άπό αύτόν τό θεσμό- δτιένας κόσμος χω ρίς φυλακές είναι νοητός. 'Η ανάγκηνά προκαλέσουμε συζήτηση γιά τις προοπτικές μιας

τέτοιας κατάργησης ίσω ς είναι ακόμα μεγαλύτερητώ ρα, διότι ή κατάργηση τώ ν φυλακώ ν συνδέεταιμέ τήν κατάργηση τώ ν οργάνω ν τοΰ πολέμου, τήν κατάργηση τοΰ ρατσισμοΰ καί βέβαια τώ ν κοινω νικώ νσυνθηκώ ν πού όδηγοΰν τούς φτω χούς -άνδρες καίγυναίκες- νά προσβλέπουν στον στρατό ώ ς τή μόνη οδό



ιο4 Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε Σ Μ Α

διαφ υγής τους άπό τη φ τώ χεια, την έλλειψ η στέγηςκαί την απουσία ευκαιριώ ν."Ο πω ς την έποχή του Β ιετνάμ ήταν σημαντικό νά

εντάξουμε τήν άντίθεσή μας σ’ εκείνον τον πόλεμομέσα σέ ένα πλαίσιο πού αναγνώ ριζε τήν έπέκτασητοΰ στρατιω τικοβιομηχανικοΰ συμπλέγματος, έτσι

τώ ρα είναισημαντικό νά άποκαλύψ ουμε τις διασυνδέσεις ανάμεσα στο στρατιω τικοβιομηχανικό καί τό σω -φρονιστικοβιομηχανικό σύμπλεγμα καί τά δυνητικάσημεία έπαφ ής άνάμεσα στις μορφ ές άντίστασης πούέχουν καίτά δύο γεννήσει. Τ ήν ώ ρα πού μιλάμε, περίπου 5.500 στρατιώ τες έχουν καταγραφ εΐ ώ ς λιποτάκτες - αρκετοί άπό αύτούς ώ ς άντιρρησίες συνείδησης. Α ύτός ό αύξανόμενος άριθμός όσω ν προβάλλουν άντίσταση μέσα στο στράτευμα άντανακλα τόγεγονός ότι πολλοί άνδρες καί γυναίκες πού έχουνσταλεί στο ’Ιράκ, ή φοβοΰνται ότι θά σταλοΰν έκεΐ,έχουν καταταγεΐ στον στρατό, όχι μέ σκοπό νά ύπερ-ασπιστοΰν τις αύτοκρατορικές φ ιλοδοξίες της κυβέρνησης Μ πούς, άλλά μάλλον διότι άναζητοΰσαν εύκαι-ρίες νά ταξιδέψ ουν, νά μορφω θοΰν καί γενικά εύκαι-ρίες τις όποιες στεροΰνταν λόγω της φυλετικής καίταξικής προέλευσής τους. 'Η γνω στότερη περίπτω σηείναι αύτή τοΰ Jeremy Hinzman, ένός νεαροΰ λευκοΰστρατιώ τη πού προσπάθησε χω ρί̂ έπιτυχία νά καταγραφ εΐ ώ ς άντιρρησίας συνείδησης προτοΰ μετατεθείστο ’Α φ γανιστάν καί στή συνέχεια διέφ υγε στον Κ αναδά, όταν έμαθε οτι θά τον έστελναν καί στο ’Ιράκ.'Η Cindy Sheehan, μητέρα πεσόντος στον πόλεμο, πούπέρασε έναν μήνα διαμαρτυρόμενη έξω άπό τό ράντσο



Σ ΕΞ Ο Υ Α Λ ΙΚ Ο Σ Κ Α ΤΑ Ν Α Γ Κ Α Σ Μ Ο Σ , Φ ΥΛ Α Κ Ε Σ Κ Α Ι Α Ν Τ ΙΔ ΡΑ Σ Ε ΙΣ ιο5

τοΰ Μ πούς στο Κ ρώ φορντ τοΰ Τ έξας, ενώ αύτος παραθέριζε έκεΐ τον Α ύγουστο τοΰ 2005, έντάχθηκε στοαντιπολεμικό κίνημα μετά τό θάνατο τοΰ γιοΰ τηςτοΰ Κ έησυ σέ ένέδρα στό ’Ιράκ. Ό Κ έησυ, λέει, κατατάχθηκε στον στρατό απλώ ς καί μόνο γιά νά έχειτήν οικονομική ενίσχυση πού τοΰ χρειαζόταν γιά νά

τελειώ σει τό κολέγιο.Ή άμφ ισβήτησ η τοΰ στρατοΰ συνδέεται στενά μέτόν άγώ να γιά τήν κατάργηση τώ ν φυλακώ ν. Γ ιά νάάναφερθοΰμε ειδικότερα στην κατάργηση τώ ν φυλακώ ν, τό βλέπω σάν ενα πρόταγμα πού περιλαμβάνειτήν έπανασύλληψ η θεσμώ ν, ιδεώ ν καί στρατηγικώ ν

καί τή δημιουργία νέω ν θεσμώ ν, ιδεώ ν καί στρατηγικώ ν, πού θά καταστήσουν τις φυλακές έκτος τόπουκαί χρόνου. Α ύτός είναι ό λόγος γιά τόν όποιο έδω σαστό βιβλίο πού έ'γραψ α γιά τις φυλακές τόν τίτλοΕ ίν α ι ο ί φ υ λ α κ έ ς ε ν α ς α ν α χ ρ ο ν ισ μ ό ς ; {Are Prisons Obsolete ? ). α Ε ίναι στό χέρι μας νά έπιμείνουμε ότι

ό εγκλεισμός ώ ς κυρίαρχη μορφή σω φρονισμοΰ έχειάπαρχαιω θεΐ, άλλά δέν μποροΰμε νά τό επιτύχουμεαύτό κραδαίνοντας τσεκούρια καί γκρεμίζοντας κυριολεκτικά τούς τοίχους της φυλακής, παρά μάλλον απαιτώ ντας νέους δημοκρατικούς θεσμούς οί όποιοινάάναμετρηθοΰν μέ τά ζητήματα πού οί φυλακές ποτέ

δέν θά μπορέσουν νά άντιμετω πίσουν παραγω γικά.

α . Angela Υ . Davis, Are Prisons Obsolete ?, ά π .



Δ η μ ο κ ρ α τ ί α χ ω ρ ί ς δ ε σ μ ά

Π α ρ ά τ ό ε ο ν ό ς ο τ ι δ ε σ μ ε υ ό μ α σ τ ε ν ο μ ικ ά ά π ό τθ ν ικ ό κ α ι τ ό δ ιε θ ν έ ς δ ίκ α ιο ν ά μ η ν π ρ ο β α ίν ο υ μ ε β α σ α ν ισ τ ή ρ ια , α υ τ ό σ τ ο ό π ο ιο φ α ίν ε τα ι δ τ ι ε π ικ ε ν τθ η κ ε ή σ υ ζ ή τ η σ η μ έ σ ω τ ώ ν σ υ μ β α τ ικ ώ ν μ έ σ ω ν κ ή ς εν η μ έ ρ ω σ η ς ε ίν α ι τ ό α ν κ α ι π ό τ ε τ ά β α σ α ν ισ τ ή ε ίν α ι ε π ιτ ρ ε π τ ά , σ ά ν ν ά υ π ή ρ χ ε ή δ υ ν α τ ό τ η τ α ν ά ά σ τ α λ ε ΐ τ ό ε θ ν ικ ό κ α ί τ ό δ ιε θ ν έ ς δ ίκ α ιο σ έ π ε ρ ίπ τ ω π ο υ ο ί ά ρ χ έ ς έ κ ρ ιν α ν κ ά τ ι τ έ το ιο ά π α ρ α ίτ η τ ο . Τ ό ίν ε τ α ι ά ν ε κ τ ή ή δ ιε ξ α ω ή α ύ τ ο ΰ το ΰ ε ίδ ο υ ς τ ή ς δ

μ ό σ ια ς σ υ ζ ή τ η σ η ς π ε ρ ί β α σ α ν ισ τ η ρ ίω ν σ υ ν ε π ά ά ρ α ε κ α ί μ ιά ε π ίθ ε σ η σ τ ή ν η θ ικ ή α κ ε ρ α ιό τ η τ α τ π ο λ ιτ ώ ν κ α ι τ ή δ η μ ο κ ρ α τ ία ; Π ο ιά σ χ έ σ η μ π ο ρ ε ε χ ε ι ή δ η μ ο κ ρ α τ ία μ έ τή ν η θ ικ ό τ η τ α ;

Ή δημόσια συζήτηση για τά βασανιστήρια ύφίστα-ται τούς περιορισμούς της εύρέω ς διαδεδομένης πεποίθησης δτι ή δημοκρατία είναικατεξοχήν αμερικανική υπόθεση καί δτι όποιαδήποτε στρατηγική αποβλέπει στήν προστασία καί τήν υπεράσπιση της α

μερικανικής εκδοχής της δημοκρατίας είναι θεμιτή."Ε να επιπλέον πρόβλημα μέ αύτοΰ τοΰ είδους τή συζήτηση είναι δτι ή αμερικανική εκδοχή της δημοκρατίας καθίσταται δλο καί περισσότερο συνώ νυμη μέτον καπιταλισμό, καί δτι ό καπιταλισμός σταδιακά

ιο 7



ι<>8 Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ο ΡΙΣ Δ ΕΣΜ Α

ορίζεται ολοένα καί περισσότερο άπό τήν ικανότητάτου νά κινείται ανεμπόδιστα σέ ολόκληρο τόν πλανήτη. Α ύτά τά δεδομένα έχουν ορίσει τό περίγραμματης συζήτησης περί βασανιστηρίω ν καί έχουν έπιτρέ-ψ ει να έκφ ράζονται ώ ς πρός τη διενέργεια βασανιστηρίω ν ηθικά διλήμματα συμβατά μέ την αντίληψ ηδτι ορισμένες έπιτρεπτές μορφές βίας είναι απαραίτητες, προκειμένου νά διαφυλαχθεΐ ή αμερικανικήδημοκρατία, τόσο στό εσω τερικό τώ ν ΗΠΑ δσο καίστό εξω τερικό. Σ έ τελική άνάλυση, αύτές οίστάσεις απέναντι στά βασανιστήρια δέν έχουν τή δύναμη νά θέσουν ύπό αμφ ισβήτηση τή λογική της « ά-μερικανικής έξαίρεσης » (Americanexceptionalism).Α ύτό τό αδιαμφ ισβήτητο χάσμα ανάμεσα στήν ηθικήεναντίω ση σέ συγκεκριμένες πρακτικές καί σέ δ,τιθεω ρείται επιτακτική ανάγκη γιά τή σω τηρία τοΰέθνους έχει επιτρέψ ει έναν χείμαρρο συσκοτιστικοΰλόγου περί τρομοκρατίας άπό τή μία πλευρά καίτήν

πρακτική τώ ν βασανιστηρίω ν άπό τήν άλλη.'Ο πω σδήποτε, είναι σημαντικό νά έκφράσουμε

σθεναρή έναντίω ση στά βασανιστήρια ώ ς τεχνική ελέγχου πού άντιμάχεται τά ιδανικά καί τις επαγγελίες της άμερικανικης δημοκρατίας. 'Ό ταν δμω ς ήαμερικανική δημοκρατία καθίσταται τό βαρόμετρο

βάσειτοΰ οποίου σταθμίζεται όποιαδήποτε άνεξαιρέ-τω ς πολιτική συμπεριφορά, τότε δέν είναι δύσκολοσυγκεκριμένες πράξεις βασανιστηρίω ν νά μεταμορφω θούν σέ ανεκτή συμπεριφορά, σέ συμπεριφορά ήοποία δέν παραβιάζει άπαραιτήτω ς τήν ηθική ακεραιότητα της κοινότητας.



Δ Η Μ Ο Κ Ρ Α Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε ΣΜ Α 109

'Υ πάρχουν πάμπολλα παραδείγματα τοΰ ότιή ηθικότητα αδυνατείνα μεταμορφ ώ σει τη σφαίρα της πολίτικης. 'Ό ταν διενεργοΰνται βασανιστήρια σέ ανθρώ πινα πλάσματα τά όποια στιγματίζονται ώ ς φυλετικά καί πολιτισμικά κατώ τερα -όπω ς συμβαίνειμέ τους άνθρώ πους τοΰ ’Ιράκ- δέν είναι δύσκολο νά

μεταθέσουμε τή συζήτηση περί βασανιστηρίω ν σέ έναγενικότερο έπίπεδο λόγου, παραβλέποντας έτσι τήβλάβη πού προκαλεΐται σέ συγκεκριμένα πρόσω πα.

Ε ίμαι εξαιρετικά καχύποπτη απέναντι στο λόγο(discourse) ό όποιος ύπαινίσσεται πώ ς τά βασανιστήρια προκαλοΰν μεγαλύτερη βλάβη στους δράστεςπαρά στά θύματά τους. Ν αί, είναι άσφαλώ ς άλήθειαότιοίαποκαλύψ εις σχετικά μέ τις κτηνώ δεις τεχνικέςάνάκρισης πού εφαρμόζονται στο Γκουαντάναμο καίτις πράξεις φυσικής βίας καί σεξουαλικοϋ καταναγκασμού στο Ά μ που Γ ρά ιμπ εγείρουν σημαντικά ερωτήματα γι’ αύτήν τήν κοινω νία, τήν κυβέρνησή της,τον στρατό της καί τις πρακτικές έγκλεισμοΰ πού εφαρμόζει. 'Ό ταν δμω ς αύτά επισκιάζουν τό τρομερόμαρτύριο τώ ν άνδρώ ν καί τώ ν γυναικώ ν πού έχουνύποστεΐ βασανιστήρια, αποκαλύπτεται σέ ποιό βαθμόοί άπόηχοι της ήθικής μποροΰν νά γίνουν στήριγμαάκριβώ ς τοΰ ρατσισμοΰ πού εξαρχής έπέτρεψ ε τή διενέργεια βασανιστηρίω ν. ’Έ τσ ι, είναι σημαντικό νάμή θεω ρούμε δεδομένο δτι ή αντίσταση στά βασανιστήρια άπό μέρους τώ ν ΗΠΑ συνεπάγεται πάντοτεκαίάλληλεγγύη πρός τά θύματά τους. Τ ήν ίδια στιγμήπού επικρίνουμε τήν κυβέρνηση καί τον στρατό γιά τόρόλο τους στή διενέργεια βασανιστηρίω ν πρέπει επί



no Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε Σ Μ Α

σης να ελέγχουμε καί την ικανότητά μας νά φανταζόμαστε τά θύματα ώ ς ανθρώ πινα οντα - άτομα ισότιμαάπο κάθε άποψ η μέ δσους άπό μας τυχαίνει νά ζοΰμεστον πλανητικό Β ορρά.

Π ώ ς μπορεΐ, λοιπόν, τό έρώ τημα τώ ν βασανιστηρίω ν νά διατυπω θεί κατά τέτοιο τρόπο, ώ στε νά μη

νομιμοποιεί μ ιά πρακτική δικαιολόγησης, ή οποίαάδυνατεΐ νά άντιληφθεΐ τόν άντίκτυπο τώ ν βασανιστηρίω ν σέ συγκεκριμένα ανθρώ πινα οντα, στό σώ μακαί τό μυαλό τους; Τ ά άνθρώ πινα δικαιώ ματα πα ίζουν εδώ αποφ ασιστικό ρόλο - καί είναι αξιοσ ημείωτο δτι οί ΗΠΑ, ύστερα άπό δεκαετίες πού ισχυρίζον

ταν ψευδώ ς δτι διαθέτουν τις πιο προω θημένες έπι-δόσεις στά άνθρώ πινα δικαιώ ματα παγκοσμίω ς, σήμερα βρίσκονται σέ άμυνα. Ο ί αγω γές πού κατέθεσετό Κ έντρο Σ υνταγματικώ ν Δ ικαιω μάτω ν ( Center forConstitutional R ights) 50 έκ μέρους κρατουμένω ν εντός καί έκτος τώ ν ΗΠΑ άποτελοϋν ένα παράδειγμα

αντίστασης στις πολιτικές καί τις πρακτικές της κυβέρνησης Μ πούς. ’Έ χω ήδη θίξει πόσο σημαντικόείναι νά εντάξουμε στό πλα ίσιο της συζήτησης μιάνάνάλυση τοΰ ρατσισμού. Α ύτό σαφώ ς απούσιαζε άπότις συζητήσεις πού πυροδοτήθηκαν άπό τή δημοσιοποίηση τώ ν φω τογραφ ιώ ν άπό τό Ά μ που Γ ράιμπ.

Π ώ ς είναι δυνατόν νά μεταβάλλεται τό νόημα τώ νβασανιστηρίω ν άνάλογα μέ τό ποιόν θέτουν στό στόχαστρό τους;

Ό Ariel Dorfinan 51 έ ρ α ψ ε κ ά π ο τ ε δ τ ι ε ν α ά π ο τ ά π ρβ λ ή μ α τ α μ ε τ ή δ η μ ό σ ια σ υ ζ ή τ η σ η π ε ρ ί β α σ α ν ι



Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε ΣΜ Α III

ε ίν α ι δ τ ι φ έ ρ ν ε ι τ ο υ ς π ο λ ίτ ε ς σ έ μ ιά θ έ σ η δ π ο υ θ ά ππ ε ι ν ά α π ο σ υ ν δ έ ο ν τ α ι ά π ό τ ο ν π ό ν ο τ ώ ν ά λ λ ω ν . α ύ τ ό κ α ί κ ά τ ι τ έ τ ο ιο τ ό α π ο κ α λ ώ έ κ λ η μ α κ α τ ά η θ ικ ή ς φ α ν τα σ ία ς . Μ ά ς ζ η τ ε ίτ α ι ν ά ά π ο σ τ α σ ο π θ ο ϋ μ ε ά π ό τ ό μ α ρ τ ύ ρ ιο τ ώ ν ά λ λ ω ν , σ κ ο τ ώ ν ο ν τα ς κ α τ α κ ά π ο ιο ν τρ ό π ο τ ις η θ ικ έ ς κ α ι σ υ ν α ισ θ η μ α τ

δ ια σ τ ά σ ε ις τ ή ς ιδ ιό τ η τ ά ς μ α ς τ ο ν π ο λ ίτη .

Σ έ μιά προηγούμενη συζήτηση πραγματευτήκαμε τοπλαίσιο μέσα στο όποιο ερμηνεύτηκαν άπό τό εύ-ρύ κοινό οί εικόνες τώ ν βασανιστηρίω ν στο ’Ά μπουΓ ράιμπ - τό ερμηνευτικό σχήμα πού προσφέρθηκε

καίτό όποιο συνέβαλε στο νά ύπάρξει συγκεκριμένηκατανόηση τώ ν φω τογραφ ιώ ν. ’Έ λεγα δτι αύτό τό έρ-μηνευτικό πλαίσιο, μέ τό νά κινητοποιεί αντιδράσειςδυσπιστίας καί κατόπιν μ ιά αίσθηση έθνικοΰ τραύματος -ένός τραύματος πού προκλήθηκε στο έθνος-άπέκλειε την άλληλεγγύη πρός τά θύματα. Ά ποκά-

λυψ ε, άν θές, τά δρια της συλλογικής ήθικης φαντασίας μας. Τ ά άνθρώ πινα οντα πού απεικονίζοντανστις φω τογραφ ίες έγιναν τά άφηρημένα αντικείμεναμορφώ ν βασανιστηρίω ν πού θεω ρούνταν ανάθεμα γιάτη δημοκρατία. Γυμνά σώ ματα στοιβαγμένα τό έ'ναπάνω στο άλλο σέ σχήμα πυραμίδας, σώ ματα πούεξαναγκάζονταν νά μιμούνται σεξουαλικές πράξεις,κεφάλια καλυμμένα μέ κουκουλες - ποιοί είναι ολοιαύτοί οί άνθρω ποι; Μ πορούμε νά τούς φανταστούμεώ ς εργάτες, καλλιτέχνες, εκπαιδευτικούς, γονείς, π α ιδιά ; Μ πορούμε νά φ ανταστούμε τον εαυτό μας στηθέση τους ; Δ έν νομίζω πώ ς μας προέτρεψ ε κανείς νά



112 Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ο ΡΙΣ Δ Ε ΣΜ Α

σκεφτουμε τις έν λόγω εικόνες κατ’ αύτόν τόν τρόπο.Ύ π ο μ ία έννοια, ο ί δημόσιες αντιδράσεις στις φω τογραφ ίες άπό το Ά μ που Γ ράιμπ έτειναν νά συγκεφαλαιώ νουν τις πεποιθήσεις περί άμερικανικής ηγεμονίας, οί όποιες μεταμόρφω σαν τούς ανθρώ πους τοΰΙρά κ -κα ί, βέβαια, τόν Σ αντάμ Χ ουσεΐν ώ ς τόν έμ-

βληματικό κάτοικο αύτης της χώ ρας- σέ υλικές έν-σαρκώ σεις ένός ιδεολογικού έχθροΰ.

Έ πεσήμανα επίσης προηγουμένω ς δτι ένα παρόμοιο δίλημμα μπορεΐ νά εντοπιστεί καί στον τρόπο μέτόν όποιο οί ιστορικές άντιδράσεις στό λυντσάρισμα-ά κόμα καί σέ περιπτώ σεις σθεναρής εναντίω σης

στό λυντσάρισμα- συχνά έτειναν νά στεροΰν άπό τούςμαύρους πού έπεφταν θύματα την άνθρώ πινη ιδιότητάτους. Έ τσ ι, οίπολέμιοι τοΰ λυντσαρίσματος κατέληγαν μερικές φορές έν άγνοια τους νά κάνουν τη δουλειά τώ ν αντιπάλω ν τους.

Σ υ ν ε π ώ ς , τ ό κ υ ρ ία ρ χ ο ε ρ μ η ν ε υ τ ικ ό π λ α ίσ ιο μ έ σ ό π ο ιο δ ιε ξ ά ε τ α ι ή δ η μ ό σ ια σ υ ζ ή τ η σ η π ε ρ ί β α σ αρ ίω ν σ τ ιςΗ Α ε ξ α ν τ λ ε ίτ α ι σ τ ή ν ε π α ν α β ε β α ίω σ η , τ υ π ε ρ ά σ π ισ η κ α ί τ ή ν ε ν ίσ χ υ σ η τ ώ ν π ρ ο ν π α ρ χ ο υ σρ α δ ο χ ώ ν τ ώ ν ε π ίσ η μ ω ν π α ρ α δ ο χ ώ ν ιά τ ή φ ύ ά μ ε ρ ικ α ν ικ ή ς δ η μ ο κ ρ α τ ία ς . Κ α τ ά σ υ ν έ π ε ια , τ ό κτ ό ά ν θ ρ ώ π ιν ο μ α ρ τ ύ ρ ιο π ο υ α π ε ικ ο ν ίζ ε τ α ι σ τ ις ρ α φ ίε ς π α ρ α μ έ ν ε ι έ κ τ ο ς τ ο υ π λ α ισ ίο υ τ ή ς σ υ ζ ή κ α ί ε τ σ ι ά κ υ ρ ώ ν ε τ α ι, κ α θ ώ ς π ε ρ ν ά α π α ρ α τ ή ρ η τ

’Ιδιαιτέρω ς άν λάβουμε ύπόψ η τό βαθμό στον όποιο ήλογική της « άμερικανικής εξαίρεσης » τροφοδοτεί



Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε ΣΜ Α 1Γ3

τον τρόπο μέ τον όποιο εξω θούμαστε νά σκεφτόμαστεώ ς πρός τον « πόλεμο κατά της τρομοκρατίας ». Α ύτ/jή συγκεκριμένη προσέγγιση στά βασανιστήρια έπι-βεβαιώ νειτη λογική της « αμερικανικής έξαίρεσης »,τήν ανω τερότητα της άμερικανικής δημοκρατίας.

Θ ά ή θ ε λ α τ ώ ρ α ν ά « α λ λ ά ξ ω τ α χ ύ τ η τ α » κ α ί ν ά σ έτ ή σ ω ιά τ ή χ ρ η σ ιμ ό τ η τ α τ ο ϋ δ ρ ο ν « α ύ τ ο κ ρ α τ ο ρ ί

’Έ χ ο ν τ α ς δ ια β ά σ ε ι π ο λ λ ά ά π ό τ ά ε ρ α σ ο υ , δ έ ν θ υμ α ι ν ά τ ο ν χ ρ η σ ιμ ο π ο ιε ίς ε υ ρ έω ς .

Ε ίναι ενας χρήσιμος δρος. Συνήθω ς χρησιμοποιώ τονδρο ι μ π ε ρ ι α λ ι σ μ ό ς παρά τον δρο α υ τ ο κ ρ α τ ο ρ ία . Κ αθώ ς σκέφτομαι γιά ποιούς λόγους ένδεχομένω ς τό κάνω , αύτό πού μου έρχεται στο νοΰ είναιδτι κατά πάσαπιθανότητα θέλω νά διατηρήσω μιά πολύ συγκεκριμένη σύνδεση μέ τον καπιταλισμό, ή όποία δέν προκύπτει υποχρεω τικά άπό τον γενικότερο δρο α ύ τ ο -

κ ρ α τ ο ρ ία . Δ έν είναι δτι δέν θεω ρώ τον δρο χρήσιμο,άλλά μάλλον δτι θέλω νά τονίσω τό πώ ς ή σημερινήστρατιω τική έπίθεση στό ’Ιράκ καί ή πολιτική πλανητικού πολέμου της κυβέρνησης Μ πούς ανακαλείτήν'Ιστορία καί ειδικότερα τον πόλεμο κατά τοΰ Β ιετνάμ. Έ πίσ ης, θέλω νά έχω κατά νοΰν τή συνακόλουθη

κίνηση τοΰ κεφαλαίου στήν ιστορική του διάσταση καίστό παρόν. Ό λόγος περί παγκοσμιοποίησης μερικέςφορές καλλιεργεί τήν εντύπω ση δτι τό κεφάλαιο μόλις προσφάτω ς παγκοσμιοποιήθηκε καί δτι αύτές οίπλανητικές μετακινήσεις άποτελοΰν υποπροϊόν τηςλεγάμενης εποχής της πληροφορίας. Ε ίναι σημαντικό



Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε ΣΜ Α " 5

κότητα στήν οικοδόμηση ενός ρατσιστικού κράτουςστό εσω τερικό της χώ ρα ς: τήν έδραίω ση τοΰ Τ ζίμΚ ρόου, τήν εκβιομηχάνιση τοΰ Ν ότου, τή μετακίνησητώ ν βιομηχάνω ν καπιταλιστώ ν στις νότιες πολιτείεςστις Η Π Α .Σ τό δικό μου έννοιολογικό πλαίσιο, προσπαθώ νά βάλω στή συζήτηση όλες αύτές τις ιστορικές στιγμές καί ώ ς έκ τούτου χρησιμοποιώ τόν πιοδιαδικασιακό (processual) δρο «ιμπεριαλισμός ».

Ό ισ τ ο ρ ικ ό ς William Appleman Williams52, στο π ο λ ύ σ η μ α ν τ ικ ό α ν κ α ι σ ύ ν τ ο μ ο β ιβ λ ίο τ ο ν Ή Α ύτοκρατορίαώ ς τρόπος ζω ής, μ ιλ ά ε ι ιά μ ιά ά μ ε ρ ικ α ν ικ ή « α ν τ ο κ ρ α τ ο ρ ικ ή ισ τ ο ρ ία , α ν τ ο κ ρ α τ ο ρ ικ η 'ψ υ χ ο λ ο ία κ α τ ο κ ρ α τ ο ρ ικ ή η θ ικ ή ».* Θ ά μ π ο ρ ο ύ σ ε κ α ν ε ίς ν ά υ π ορ ίξ ε ι ό τ ι τ ό Γ κ ο ν α ν τά ν α μ ο κ α ι τ ό ’Ά μ π ο υ Γ ρ ά ιμ π τ ε λ ο ϋ ν κ α τ ε ξ ο χ ή ν π α ρ α δ ε ί μ α τ α α υ τ ή ς τ ή ς α ν το κ ρ ρ ικ ή ς η θ ικ ή ς κ α ι ψ υ χ ο λ ο ία ς . Μ ιά ψ υ χ ο λ ο ία α π ό λ π ε ρ ιφ ρ ό ν η σ η ς , α δ ια φ ο ρ ία ς , ά π α ν θ ρ ω π ο π ο ίη σ η ς κ

π ε ρ ιό ρ ισ τ η ς ύ β ρ ε ω ς ά π ό τ ή μ ία π λ ε υ ρ ά , κ α ι ά π ό τ ήλ η , μ ιά η θ ικ ή ά τ ιμ ω ρ η σ ία ς , ά σ ν μ μ ε τρ ία ς κ α ι ά ν ο μ Α υ τ άδ έ ν ά π ο τ ε λ ο ν ν ό ψ ε ις τ ή ς α υ τ ο κ ρ α τ ο ρ ία ς ώ ς τρπ ο υ ζ ω ή ς ;

Ν αί, άπολύτω ς. "Ο μω ς, επιμένω στήν άνάγκη να α

ναγνω ρίσουμε τό γεγονός οτι υποτιθέμενος στόχοςαύτοΰ τοΰ αύτοκρατορικοΰ σχεδίου είναινά έγγυηθεΐ

α . William Appleman Williams, Empire as a Way o f Life: An Essay on the Causes and Character o f America’s Present Predica-

ment along with a Few Thoughts about an Alternative ( Oxford University Press, 1980), σ . xi.



Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ ΕΣΜ Α

την κυριαρχία της δημοκρατίας. Κ αί αύτό θά πρέπεινά γίνει άντιληπτό ώ ς κατάφω ρη άντίφ αση: τό νάέκλογικεύεται δηλαδή ή επιδίω ξη της παγκόσμιαςκυριαρχίας μέ στρατιω τικά μέσα ώ ς υπεράσπιση καίέξάπλω ση της άμερικανικής δημοκρατίας - η μήπω ςθά επρεπε νά λέμε τοϋ καπιταλισμοΰ; Β ρίσκω αύτή

τη λανθάνουσα έμπορευματοποίηση ακόμα πιο απειλητική άπό τήν ύβρι πού έπιδείχθηκε άπροκάλυπταάπό τήν κυβέρνηση Μ πούς καίτήν όποία πολλοί άπόμας δεχόμαστε χω ρίς τήν παραμικρή άντίρρηση. Ήέννοια της δημοκρατίας έχει μετατραπεΐ σέ ένα είδοςεμπορεύματος τό όποιο μπορεΐνά εξαχθεί, νά πουλη

θεί ή νά επιβληθεί σέ ολόκληρους πληθυσμούς.Ή αύτοκρατορική διάσταση αύτοΰ τοΰ σχεδίου εί

ναιάκόμα πιο εμφανής όταν κάποιος λάβει ύπόψ η τουτό βαθμό στον όποιο δικαιώ ματα καί ελευθερίες, πούύπό κανονικές συνθήκες συνδέονται μέ τή δημοκρατία, έχουν άλαζονικά ύπαχθεΐ στό στόχο της έπιβε-

βαίω σης της άμερικανικής άνω τερότητας καί της άσκησης ελέγχου στούς λαούς ολόκληρου τοΰ κόσμου.Δ ές πώ ς σκηνοθετήθηκαν οί εκλογές στό ’Ιράκ πρόςεσω τερική κατανάλω ση τώ ν ΗΠΑ. Τ ό δικαίω μα τηςψήφου, βέβαια, παρουσιάζεται ώ ς ή πεμπτουσ ία τηςδημοκρατίας. Μ ας ζητήθηκε συνεπώ ς νά ξεχάσουμεπρός στιγμήν δ,τι έστρω σε τό δρόμο γι’ αύτές τιςεκλογές - τούς βομβαρδισμούς, τήν εισβολή καί τήνκατοχή πού εξακολουθείνά προκαλεΐ θανάτους, ακρωτηριασμούς καί καταστροφ ές, τήν κατεδάφ ιση τώ νθεσμώ ν καί τή βεβήλω ση ένός άπό τούς παλαιότερουςπολιτισμούς στον κόσμο. Ό άμερικανικός ΐμπεριαλι-



Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε ΣΜ Α “ 7

σμός γίνεται ακόμα π ιο απειλητικός, καθώ ς ολοένακαί περισσότερο περιορίζει την ικανότητά μας νάφανταστούμε τί θά μπορούσε νά είναι μ ιά αυθεντικήδημοκρατία. Κ αθώ ς ή επιβολή της δημοκρατίας παρουσιάζεται ώ ς ό πρω ταρχικός στόχος αύτης τηςστρατιω τικής επιθετικότητας, ή « δημοκρατία » χά

νει τό όποιο ούσιαστικό περιεχόμενο μπορεΐ νά έχεικαί περιορίζεται στήν τυπική πράξη της άσκησης τουδικαιώ ματος ψήφου. Α ύτή ή περιορισμένη έννοια τηςδημοκρατίας -τόσο στό ’Ιράκ όσο καί στις Η Π Α -

άποκλείει προκαταβολικά άντιλήψ εις της δημοκρατίας πού επιμένουν στήν οικονομική, φυλετική, δια-

φυλική καί σεξουαλική δικαιοσύνη καί ισότητα.

Δ έ ν ε ίν α ι ε π ίσ η ς α υ τ ο κ ρ α τ ο ρ ία κ α ι κ α τ ά τ ό ο τ ι ό Μ ό δ εύ τε ρ ο ς , ο π ω ς κ α ι ό Μ π ο ύ ς ό π ρ ώ τ ο ς , π ο τ έ δ έν ν ο ή θ η κ ε ν ά ζ η τ ή σ ε ι κ α ι π ο τ έ δ έ ν θ ά μ π ο ρ ο ύ σ ε ν ά ζσ ε ι σ υ ν ώ μ η ; Ε ν ν ο ώ , δ έ ν ε ίν α ι α υ τ ό τ ό ε ίδ ο ς ά λ α

ν ε ία ς κ α ι π λ ή ρ ο υ ς ά μ ε ρ ιμ ν η σ ία ς κ ρ α υ α λ έ α κ α ι β άσ η α ύ τ ο κ ρ α τ ο ρ ικ ή ϋ β ρ ις ;

Ε ίναι. Μ ου έρχεται στό νοΰ οτι έχουν ύπάρξει Π ρόεδροι περισσότερο επιρρεπείς στήν ταπεινοφροσύνη.

"Α ς π ο ύ μ ε ό Κ λ ίν το ν , π ο ύ π ή ε σ τ ή Λ α τ ιν ικ ή Α μ ε κ α 'ι ζ ή τ η σ ε σ υ ν ώ μ η ιά τ ο ύ ς Κ ό ν τ ρ α ς .

’Ή , γιά νά πάρουμε καί ένα παράδειγμα άπό τήν έ-σω τερική πολιτική, όταν ό Κ λίντον ζήτησε συγγνώ μηγιά τό πείραμα Tuskegee 53 ή προσπάθησε νά ζητήσει



Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ ΕΣ Μ Α

συγγνώ μη γιά τη δουλεία. Θ υμαμαι, δμω ς, έπίσης δτιή κυβέρνηση Κ λίντον έκανε πολλά γιά νά προετοιμάσει τδ έδαφος γιά την εσω τερική καί τήν εξω τερικήπολιτική τοΰ Μ πούς. Μ έ αύτδ δέν θέλω νά πώ δτι δένθά προτιμοΰσα μιά προεδρία Κ λίντον σήμερα. Φ υσ ικά καί θά τήν προτιμοΰσα, δμω ς ή συνέχεια στήν

πολιτική αύτώ ν τώ ν δύο κυβερνήσεω ν δέν μπορεΐνάάγνοηθεΐ. Κ αί δέν είμαι βέβαιη πώ ς θά ήταν μεγάλη ήδιαφορά αν διαθέταμε έναν Π ρόεδρο πού ενώ θά είχεώ ς στόχο τήν παγκόσμια κυριαρχία καί θά ήτό?ν πρόθυμος νά κηρύξει πόλεμο γιά νά διατηρήσει τήν ήγε-μονία τώ ν Η Π Α ,θά υίοθετοΰσε μιά περισσότερο απολογητική ή ταπεινή στάση έπί της διαδικασίας. Π άραπολλοί προοδευτικοί συνταυτίστηκαν μέ τον Κ λίντονκατά τήν προεδρική του θητεία καί δέν άναγνώ ρισαντήν ανάγκη γιά μιά οργανω μένη άντιπολίτευση. Ά νείχαμε άντιδράσει δυναμικότερα στις επιθέσεις τηςκυβέρνησης Κ λίντον στό Σ ουδάν καί τό ’Ιράκ, ίσω ς νάήταν δυνατό νά έμποδίσουμε τον τω ρινό πόλεμο. Κ αίάς μήν ξεχνάμε δτι έπί διακυβέρνησης Κ λίντον άρχισε νά παγιώ νεται τό σω φρονιστικοβιομηχανικό σύμπλεγμα. Σ τήν έν λόγω περίοδο έγινε δλο καίπιό δύσκολο τό νά ξεχω ρίσεις τήν πολιτική τώ ν Ρ επουμπλι-κανώ ν άπό τήν πολιτική τώ ν Δ ημοκρατικώ ν. "Ο μω ςάνθρω ποιπού θεω ρούσαν τον έαυτό τους προοδευτικόήταν πολύ πιό πρόθυμοι νά άποδεχθοΰν τον Κ λίντονώ ς ηγέτη τους. Σ ήμερα είμαστε σέ θέση νά άντλήσου-με σημαντικά διδάγματα άπό τις άποτυχίες τοΰ ριζοσπαστικού καί προοδευτικοΰ άκτιβισμοΰ έκείνηςτης περιόδου.



Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε Σ Μ Α lig

Ν ο μ ίζ ω δ τ ι υ π ά ρ χ ε ι ε ν α ε ίδ ο ς τ α ύ τ ισ η ς α ν ά μ ε σ α α μ ε ρ ικ α ν ικ ό κ ο ιν ό κ α ι τ ό ν Π ρ ό ε δ ρ ο . Ε ίν α ι α ν τ ό π Ο ύ ίλ λ ια μ ς ά π ο κ α λ ε ΐ α ύ τ ο κ ρ α τ ο ρ ικ ή ψ υ χ ο λ ο ία . ’Ε ν -ν ο ώ π ώ ς ε ίν α ι σ υ κ λ ο ν ισ τ ικ ό ν ά κ α τ α φ έ ρ ν ε ι ό Μ ν ά ε π α ν ε κ λ έ ε τ α ι π α ρ ά τ ά ψ ε ύ δ η το υ , τ ή ν ε ξ α π ά κ α ι τ ή χ ε ιρ α ώ η σ η . ” τ α ν δ η μ ό σ ιο ι λ ε ιτ ο υ ρ ο ί κ

Π ρ ό ε δ ρ ο ι μ π ο ρ ο ύ ν ν ά π ο δ ο π α τ ο ύ ν τ ή ν ά λ ή θ ε ια κ ν ό μ ο , τ ό τ ε , δ π ω ς έ π ισ ή μ α ν ε ή Arundhati Roy54, έ χ ο υ μ ε ν ά κ ά ν ο υ μ ε μ ε α υ τ ο κ ρ α τ ο ρ ία,α Ο ί Α μ ε ρ ικ α ν ο ί τ ό ν ε π α -ν ε ξ έ λ ε ξ α ν . Γ ια τ ί; Δ ε ν ά π ο τ ε λ ε ϊ α υ τ ό σ υ σ τ α τ ικ ό α υ τ ο κ ρ α τ ο ρ ικ ή ς ψ υ χ ο λ ο ία ς π ο ύ π ρ ο α ν α φ έ ρ α μ ε

Γεννήθηκε ενας ηθικός πανικός άπό τά γεγονότα της11ης Σ επτεμβρίου κα ί τό έπακόλουθο φ άσμα της τρομοκρατίας, ό όποιος τοποθετεί την άσφάλεια στό επ ίκεντρο ό'λων τώ ν συζητήσεω ν, είτε επιχειρηματολογείκανείς ύπέρ τοΰ πολέμου στό ’Ιράκ είτε έπιχειρημα-τολογεΐ κατά τοΰ πολέμου στό ’Ιράκ. Α ύτή ή επικέν

τρω ση στην άσφάλεια, ώ ς άστυνόμευση εντός καί έκτος συνόρω ν, συμβάλλειστην κατασκευή τοΰ διάχυτου φόβου πού κάνειτούς άνθρώ πους νά άγνοοΰν εκείνες τις διαστάσεις της άσφ άλειας, οί όποιες έπιβάλ-λουν νά στραφοΰμε σέ ζητήματα όπω ς π.χ. ή ιατρικήπερίθαλψ η, ή έκπαίδευση καίή στέγαση. Τ ό πρόβλη

μα μέ αύτή τήν προεδρία δέν είναιπρω τίστω ς ζήτημαεξαπάτησης - οί περισσότεροι άνθρω ποι, άσχέτω ςτώ ν πολιτικώ ν τους προτιμήσεω ν καί άσχέτω ς τοΰ

α . Arundhati Roy, Public Power in the Age o f Empire ( Seven Stories Press, Ν έ α 'Τ ό ρ κ η 2004).




μορφω τικού τους έπιπέδου, θεω ρούν δεδομένο τό οτιοί πολιτικοί ψ εύδονται καί εξαπατούν. Α ύτή είναι ήφύση τοΰ παιχνιδιοΰ καί δέν είμαι βέβαιη δτιό Μ πούςδιαθέτει μεγαλύτερες ικανότητες εξαπάτησης. ΌΜ πούς επανεκλέχτηκε άκριβώ ς λόγω τοΰ πανικοΰπού προκλήθηκε άπό τις επιθέσεις της 11ης Σ επτεμ

βρίου καί της εύκολίας μέ την όποία ολοι είχαμε σαγηνευτεί άπό τις εικόνες καί τη ρητορική ένός εθνικισμού συνδεόμενου μέ τις άξιώ σεις της ιδιότητας τοΰΆ μερικανοΰ πολίτη. Ή λογική της «αμερικάνικηςεξαίρεσης » θεω ρείται αύτονόητη καί δέν ύπάρχει ένας διαδεδομένος λόγος (discourse) πού νά μας επιτρέπει νά άντιληφθοΰμε δτι ή ύπεροχή τώ ν ΗΠΑ είναιθεμελιω μένη πάνω στήν έκμετάλλευση καί τήν καταπίεση.

Τ ήν έπαύριον της 11ης Σ επτεμβρίου, τό «έθνος»προβλήθηκε ώ ς ή πρω ταρχική εκδοχή άλληλεγγύης.Μ έ άλλα λόγια, οί άνθρω ποι έξω θήθηκαν νά άναζη-τήσουν καταφύγιο στον « άμερικανισμό » τους παράνά φανταστοΰν τον εαυτό τους άλληλέγγυο μέ τούςάλλους άνθρώ πους σέ ολόκληρο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένω ν εκείνω ν τώ ν χω ρώ ν πού άργότερα σημαδεύτηκαν ώ ς μέλη τοΰ « άξονα τοΰ κακοΰ ».

Γ ιατί βιαστήκαμε τόσο νά φανταστοΰμε τό έθνοςώ ς τό δριο της άνθρώ πινης άλληλεγγύης, άκριβώ ς τήστιγμή πού οίάνθρω ποι σέ ολόκληρο τον κόσμο ταυτίζονταν μ έ τον πόνο καί τά δεινά μ α ς; Γ ιατί δένμπορέσαμε νά δεχτοΰμε αύτήν τήν αλληλεγγύη μέέναν τρόπο πού θά μας έπέτρεπε νά τήν άνταποδώ σου-με καί νά συλλάβουμε τον εαυτό μας σέ ένα εύρύτερο



Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε Σ Μ Α 121

πλαίσιο ώ ς πολίτες του κόσμου ; Α ύτό θά είχε επιτρέψει. τήν ένσω μάτω ση καί όσω ν στό εσω τερικό τώ νΗΠΑ πού δέν προσδιορίζονταινομικά ώ ς « πολίτες ».Ή προαγω γή τοϋ έθνους σέ πρω ταρχική εκδοχή άλληλεγγύης άπέκλεισε εκείνους -στό εσω τερικό καί τόεξω τερικό- πού δέν ήταν πολίτες κατά τό νόμο. ’Α

μέσω ς μετά, οίκτηνώ δεις επιθέσεις εναντίον ανθρώπω ν πού έμοιαζαν μουσουλμάνοιή Ά ρα βες κατέδειξεοτι ό ρατσισμός ήταν άπολύτω ς υπαρκτός στις ΗΠΑ καί έπληττε νέους στόχους. Θ ά έλεγα, λοιπόν, οτινοιάζομαι περισσότερο γιά τήν εύκολία μέ τήν όποίαγεννήθηκε αύτός ό ήθικός πανικός παρά γιά τήν προ

εδρική άνεντιμότητα καί έξαπάτηση.Γενικότερα, όμω ς, καθώ ς άναλογίζομαι τή δικήμου πολιτική ιστορία, μπορώ νά πώ πώ ς ό ριζοσ παστικός άκτιβισμός αναγνώ ριζε πάντα ότιή κυβέρνησηδέν είναι ταυτόσημη μέ τον λαό. "Ο σο άπλή καί νάφαίνεταιή διάκριση αύτή, μάλλον είναι ιδιαίτερα ση

μαντικό νά τονιστεί σήμερα. 'Η ταύτιση, στήν όποίαάναφέρθηκες, κατέστη δυνατή άκριβώ ς άπό τήν άπου-σία μιας ισχυρής αίσθησης κοινότητας στον αγώ να,πού νά μήν άποζητα τήν ήγεσία της κυβέρνησης, ιδίω ςόχι σέ καιρό πολέμου.

Τ ήν περίοδο πριν άπό τή διεθνή κατάρρευση τοΰ

σοσιαλισμοΰ, οί συλλογικότητες πού μάχονταν ύπέρτώ ν δικαιω μάτω ν της εργατικής τάξης, εναντίον τοΰρατσισμοΰ, ύπέρ της δικαιοσύνης, της ειρήνης καί τηςισότητας, συνηθιζόταν νά άποκαλοΰνται «ή ’Ά λληΑ μ ερική ». Σ ήμερα, φαίνεται πώ ς πολλοί άπό μάςπού άντιστρατευόμαστε τήν πολιτική καί τις πρακτι




κές της κυβέρνησης Μ πούς επηρεαζόμαστε ακόμαπολύ, κατά βάθος, άπό την ιδεολογία της « αμερικανικής εξαίρεσης ». Έ ξοϋ καί ή αίσθηση παραλυσηςτην επαύριον της 11ης Σ επτεμβρίου και ο επικίνδυνοςεναγκαλισμός τοΰ χειρότερου είδους έθνικισμοΰ. Α υτό μέ ενοχλείπερισσότερο άπό οτιδήποτε άλλο, για

τί αν πρόκειται νά εχουμε ελπίδα για ενα καλύτερομέλλον, πρέπει νά είμαστε σέ θέση νά φανταζόμαστετον έαυτό μας ώ ς πολίτες μιας νέας παγκόσμιας τάξης, ή όποία μπορεΐ νά περιλαμβάνει κάλλισ*τα τηνάποδοχή άπό μέρους μας ένός ηγετικού ρόλου γιατούς άνθρώ πους τοΰ ’Ιράκ καί άλλους που εμπλέκον

ται σέ μάχες πρώ της γραμμής.Α ύτό ίσω ς μοιάζει σάν νοσταλγία ένός πολιτικοΰπαρελθόντος πού ήταν λιγότερο περίπλοκο άπό τη σημερινή έποχή. "Ο μω ς, στήν πραγματικότητα επιχειρώ νά άναγνω ρίσω τό πώ ς τείνουμε νά βασιζόμαστεμερικές φορές σέ ιδεολογίες πού νομίζουμε ότι τις

άντιστρατευόμαστε.Μ ία άπό τις κύριες προκλήσεις πού άντιμετω πι-ζουμε είναι τό νά δώ σουμε νέο περιεχόμενο στήν έννοια της « ασφάλειας ». Π ώ ς μπορούμε νά συντελε-σουμε στό νά γίνει ό κόσμος άσφαλέστερος απέναντιστήν έπιδρομή τοΰ παγκόσμιου καπιταλισμοΰ ; Α ύτήή εύρύτερη αίσθηση ασφάλειας ένδεχομένω ς θά συμ-περιελάμβανε τή διαγραφή τώ ν χρεώ ν της ’Α φρικής,θά σήμαινε ενα τέλος στή λαίλαπα της ιδιω τικοποίησης, ή όποία άπειλεΐτή νέα κοινω νία πού επιχειρεΐταινά οίκοδομηθεΐστή Ν ότια ’Α φρική, θά συμπεριελάμ-βανε έπίσης μιά άλλαγή προτεραιοτήτω ν άπο το σω -



Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ ΕΣΜ Α Ι 23

φρονιστικοβιομηχανικό σύμπλεγμα στήν έκπαίδευ-ση, τή στέγαση, τήν ιατρική περίθαλψ η. Ό Μ πούςεπανεκλέχτηκε -ή μάλλον εκλέχτηκε, έφόσον στήνπρώ τη του θητεία διορίστηκε παρά εκλέχτηκε- ακριβώ ς λόγω τοΰ ήθικοΰ πανικοΰ πού άπέσπασε τήνπροσοχή τώ ν άνθρώ πω ν άπο πιο περίπλοκα ερω τή

ματα γιά το μέλλον μας. Ό Μ πούς εκλέχτηκε λόγωτοΰ φόβου οχι μόνο μιας άλλης «τρομοκρατικής»έπίθεσης, άλλά λόγω τοΰ φόβου δτι ή άμερικανικήπαγκόσμια υπεροχή ίσω ς φθίνει.

Θ ά ή θ ε λ α ν ά σ ο υ υ π ο β ά λ ω ε ν α ε ρ ώ τ η μ α ιά τ ή σ

ά ν ά μ ε σ α σ τ ή ν ο μ ο θ ε τ ικ ή π α ρ α ω ή κ α ι τ ή ν π α ρ α β τ ο ϋ ν ό μ ο υ σ τ ιςΗ Α Δ ε ν μ π ο ρ ε ΐ κ α ν ε ίς π α ρ ά ν ά α ισ θ ά -ν ε τ α ι α η δ ία ά π ό τ ό ν σ κ α ν δ α λ ώ δ η , Ιδ ιο τ ε λ ή χ α ρ α κ τ ο ρ ισ μ έ ν ω ν ν ο μ ικ ώ ν υ π ο μ ν η μ ά τ ω ν κ α ι π ρ ο ε δ ρ ικ ώτ α μ ά τ ω ν ή α π ο φ ά σ ε ω ν . "Α ς π ά ρ ο υ μ ε ιά π α ρ ά δ ε τ ή ν κ α τ η ο ρ ία τ ο ϋ « ε χ θ ρ ικ ο ύ μ α χ η τ ή » κ α ί τ ή ν α ν α σ

λ ή τ ώ ν π ρ ο β λ έ ψ ε ω ν τ ή ς Σ ύ μ β α σ η ς τ ή ς Γ ε ν ε ύ η ς 55 ιά ο σ ο ν ς κ ρ α τ ο ύ ν τ α ι ά π ό τ ίςΗ Α Ή κ α τ η ο ρ ία « ε χ θ ρ ι-κ ό ς μ α χ η τ ή ς » δ έ ν ύ φ ίσ τ α τ α ι σ τ ό δ ιε θ ν έ ς δ ίκ α ιο , δ π ε χ ε ι δ ε ίξ ε ι ή Barbara Olshansky06 τ ο ϋ Κ έ ν τ ρ ο υ ιά τ ά Σ υ ν τ α μ α τ ικ ά Δ ικ α ιώ μ α τ α.α ’Ε ν τ ο ύ τ ο ις , ό δ ρ ο ς δ η μ ι-ο υ ρ ε ί ε ν α ν ο μ ικ ό ε φ ε ύ ρ η μ α , π ρ ο κ ε ιμ έ ν ο υ ν ά ά π ο κ

σ τ ο ϋ ν ο ί σ τ ρ α τ ιώ τ ε ς τ ο ϋ ε χ θ ρ ο ύ κ α ί ο ί λ ε ό μ ε ν ο ι τρ οκ ρ ά τ ε ς ά π ό τ ή ν π ρ ο σ τ α σ ία τ ο υ ν ό μ ο υ . Α υ τ έ ς ο ί ν ο μ

α . Rachel Metropol (έ π ι μ .), America’s Disappeared: Secret Imprisonment, Detainees and the “ War on Terror ” ( Seven Stor

ies Press, Ν έ α 'Υ ό ρ κ η 2004), σ σ . 179-225.



12 4 Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ ΕΣ Μ Α

π ρ ο σ φ υ έ ς κ α ι τ ά ύ π ο μ ν ή μ α τ α δ ίν ο υ ν τ ή ν ε ν τύ π ω ν ο μ ικ ή ς Ισ χ ύ ο ς κ α ι τ ή ς σ υ μ μ ό ρ φ ω σ η ς π ρ ό ς τ ό Μ έ ν ο υ μ ε α ν τ ιμ έ τ ω π ο ι μ έ τ ό π α ρ ά δ ο ξ ο ή ε π ίκ λ η ν ό μ ο υ ν ά χ ρ η σ ιμ ε ύ ε ι σ τ ή ν π α ρ ά κ α μ ψ η τ ο ϋ ν ό μ ο

Τ ό στρυφνό νομικίστικο λεξιλόγιο πού παρήγαγε ό

πόλεμος κατά της τρομοκρατίας θά άποτελοΰσε σπουδαίο υλικό γιά κω μω δία, αν δέν είχε τόσο βάρβαρεςσυνέπειες. Α ύτές οί νέες κατηγορίες εφαρμόστηκανσαν νά διαθέτουν μακρά προϊστορία στό δίκαιά καιτησυνήθη πρακτική -σάν νά είναιαύταπόδεικτες- καιοιστρατηγικές τους επιπτώ σεις ώ ς πρός τήν παράκαμ

ψη της Συνθήκης της Γενεύης καί ένός πλήθους έργα-λείω ν γιά τήν προστασία τώ ν άνθρω πίνω ν δικαιω μάτω ν έχουν γιά άλλη μία φορά στηριχθεΐ στήν έννοιαότι οί ΗΠΑ βρίσκονται ύπεράνω τοΰ ΟΗΕ, τοΰ Δ ιε-θνοΰς Δ ικαστηρίου καί όποιουδήποτε άλλου θεσμοΰ.’Α ναρω τιέμαι αν αύτή ή υπεκφ υγή δέν καταδεικνύει

ενα γενικότερο πρόβλημα, τό πρόβλημα τοΰ νέου πο-λιτικοΰ λόγου ( discourse) πού γέννησε ή κυβέρνησηΜ πούς. Τ ό λεξιλόγιο τοΰ Μ πούς, τό όποιο υποτίθεταιοτι εκφράζειπερίπλοκες ιδέες μέ τούς πλέον απλούςκαί ανεπιτήδευτους όρους, είναι ταυτοχρόνω ς δελεαστικό καίτρομακτικό. Ε ίναι δελεαστικό γιατί μοιάζεινά μήν απαιτεί καμία προσπάθεια γιά νά γίνει κατανοητό. Κ αί είναι επικίνδυνο, γιατί άπαλείφ ει οτιδήποτε έχει πραγματικά σημασία. ’Α κριβώ ς όπω ς ήέννοια τοΰ « έχθρικοΰ μαχητη » θεω ρείταιαύταπόδει-κτη, τό ίδιο ισχύει καί γιά τή σημασία τώ ν όρω ν« έλευθερία » καί « δημοκρατία ».



Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε ΣΜ Α Ι25

Α ύτή ή ίσοπέδω ση τοΰ πολιτικού λόγου μέχρι τοΰσημείου νά υποτίθεται πώ ς δέν απαιτεί καμία προσπάθεια κατανόησης -νά έμφ ανίζεται ώ ς αύταπόδει-κτος, αδιάσειστος καί λογικός- καθιστα δυνατή τήνεπιθετικότητα και τήν καταστρεπτική δράση. Α ύτόισχύει γιά τό άπλουστευτικό, συχνά άξεστο λεξιλόγιοπού συνηθίζει νά χρησιμοποιεί ό Μ πούς, ισχύει γιάτήν επανάληψ η άπό μέρους του τώ ν λέξεω ν « ελευθερία » καί « δημοκρατία » μέ τρόπο πού τις άδειάζειάπό όποιοδήποτε σοβαρό περιεχόμενο, καί ισχύειγιάτήν παρουσίαση άπό μέρους του τώ ν τρομοκρατώ ν ώ ς« κακούργω ν » ( evil doers). Ά λλά ισχύει έπίσης καίγιά νομικίστικες έννοιες τοΰ τύπου « εχθρικός μαχητής » καί ((έκτακτη μεταγω γή ».

'Ό πω ς προαναφέρθηκε, ό όρος « έκτακτη μεταγωγή » περιγράφ ει τή διαδικασία μεταφορας κρατουμένω ν σέ άλλες χώ ρες μέ σκοπό τήν ανάκρισή τους. Α ύτό πού άποκρύπτει ό όρος είναιτό γεγονός ότι οίχώρες στις όποιες <( μετάγονται » οίκρατούμενοι διενεργούν, ώ ς γνω στόν, βασανιστήρια. 'Ό πω ς ύπογραμμί-ζει ή Jane Mayer57 σέ πρόσφατο άρθρο της στό New Yorker , αύτό άποτελεΐ μιάν εύρέω ς διαδεδομένη πρακτική.01'Η πρακτική αύτή έπιτρέπει στήν κυβέρνησητώ ν Η Π Ανά πραγματοποιεί βασανιστήρια, έστω καίμέ έμμεσο τρόπο. Θ ά υποστήριζα καί πάλι ότι ή παραγω γή αύτοΰ τοΰ είδους πολιτικοΰ λόγου, ό όποιοςσυσκοτίζει, άπαλείφ ει καί παρεμποδίζει τή συζήτηση

α . Jane Mayer, “ Outsourcing Torture ”, The New Yorker, 14 κ α ί 21 Φ ε β ρ ο υ ά ρ ιο υ 2005.



126 Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ ΕΣΜ Α

ύπό το κάλυμμα ενός διάφανου νομικού ιδιώ ματος,βοήθα στήν έξαψ η τοΰ ήθικοΰ πανικοΰ περί τρομοκρατίας. Α ύτοίοίδροιέχουν σχεδιαστεί γιά νά αχρηστεύσουν το λόγο καί τη συζήτηση. ’Έ τσ ι, άπό τή μίαπλευρά, άν άναλύσουμε τούς « Μ πουσισμούς », δπω ςέχουν ονομαστεί, προκαλοΰν τό γέλιο καί τήν εύτρά-

πελη διάθεση καί δέν μας έπιτρέπουν νά τούς πάρουμεστά σοβαρά. Ά π ό τήν άλλη, υπάρχει τό νομικίστικοιδίω μα, πού δίνειτήν έπίφαση δτι έχει παραχθεΐ μέσαστά καθιερω μένα καί αδιαμφ ισβήτητα νομικά πλαίσια, καί έτσι λαμβάνεται σοβαρά ύπόψη. Δ έν μπορώνά θυμηθώ μία φορά στή ζω ή μου πού ο πολιτικός

λόγος νά ήταν τόσο στρυφνός. Θ ά έπρεπε νά ανησυχούμε ιδιαίτερα γιά τό βαθμό στον όποιο αύτό τό γεγονός τείνεινά αποκλείει προκαταβολικά τήν κριτικήαναμέτρηση τοΰ λαοΰ μέ τήν πολιτική καί τις πρακτικές τοΰ πλανητικοΰ πολέμου.

Τ ό Β ρ ε τα ν ικ ό Δ ικ α σ τ ή ρ ιο ε χ ε ι ά ν α φ ε ρ θ ε ΐσ τ ά όβ α ίν ο υ ν σ τ ό Γ κ ο υ α ν τά ν α μ ο κ α ι τ ό ’Ά μ π ο υ Γ ρ ά ιμ π ώ ς « ν ο μ ικ ή μ α ύ ρ η τ ρ ύ π α ».α Π ο ιε ς ε ίν α ι ο ί σ υ ν έ π ε ιτ ή ς τ ή ς ν ο μ ικ ή ς μ α ύ ρ η ς τ ρ ύ π α ς ιά το υ ς ά ω ν ισ τ ά ν θ ρ ω π ίν ω ν δ ικ α ιω μ ά τω ν σ ε ο λ ό κ λ η ρ ο τό ν κ ό

’Ίσω ς τό δίδαγμα άπό δλα αύτά νά είναι πώ ς χρειά

ζεται να βρούμε τρόπους αμφ ισβήτησης της απόλυτης αύθεντίας τοΰ νόμου. Θ ά μπορούσαμε νά διατυ-

α . Michael Rainer & Ellen Ray, Guantdnamo: What the World Should Know ( Chelsea Green Publishing, White River Junction, Β ε ρ μ ό ν τ 2004), σ . 23.



Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε ΣΜ Α 127

πώ σουμε το έξης ερώ τημα : πώ ς νά χρησιμοποιήσουμε τό νόμο ώ ς όχημα προοδευτικής αλλαγής, τονίζοντας ταυτοχρόνω ς τή σημασία της αναγνώ ρισης τώ νορίω ν του νόμου - τώ ν ορίω ν του έθνικοΰ δικαίου καθώ ς καίτου διεθνούς. Έ π ί παραδείγματι, υποθέτουμε άβίαστα ότι ή δικαιοσύνη καί ή ισότητα προκύ

πτουν κατ’ ανάγκην μέσω τοΰ νόμου. "Ο μω ς ό νόμοςδέν μπορεΐ άπό μόνος του νά δημιουργήσει δικαιοσύνη καί ισότητα. Έ δώ στις Η Π Α ,τριάντα χρόνια μετάτήν υιοθέτηση μιας χω ρίς προηγούμενο, όπω ς θεωρήθηκε, νομοθεσίας περί πολιτικώ ν δικαιω μάτω ν, ακόμα κατατρυχόμαστε άπό πολλά άπό τά ίδια προ

βλήματα άνισότητας σέ σχέση μέ τήν οικονομικήκατάσταση, τή φυλή καί τό φύλο. Σ έ πολλές περιπτώσεις μάλιστα, οίάνισότητες αύτές είναιάκόμα περισσότερο έμπεδω μένες στήν κοινω νική τάξη πραγμάτω ν. 'Υ πάρχουν τρόποι μέ τούς οποίους ό νόμος μπορεΐ μέ έπιτυχία νά χρησιμοποιηθεί στρατηγικά καί

έτσι νά ενεργοποιήσει πλατιά κινήματα καί εκστρατείες. Ό κεντρικός στόχος τοΰ κινήματος πολιτικώ νδικαιω μάτω ν ήταν άκριβώ ς τό νά επιφ έρει άλλαγέςστό ίσχύον δίκαιο. "Ο μω ς τήν ίδια στιγμή, ό νόμοςπαρήγαγε τά όρια τώ ν πιθανώ ν αλλαγώ ν, όπω ς μπο-ροΰμε νά διαπιστώ σουμε άπό τό πώ ς ή νομοθεσία

περί θετικώ ν διακρίσεω ν στήν Κ αλιφόρνια χρησιμο-ποιήθηκε γιά τήν ίδια τους τήν κατάλυση.

Τ ό μεγάλο επίτευγμα τοΰ κινήματος πολιτικώ ν δικαιω μάτω ν ήταν ότι εκκαθάρισε τό δίκαιο άπό τις ά-ναφορές του σέ συγκεκριμένες κατηγορίες σω μάτω ν,καθιστώ ντας έτσι δυνατή τή φυλετική ισότητα ενώ




πιον του νόμου. "Ο μω ς, την ιδια στιγμή, αυτή ή διαδικασία διευκόλυνε τή φυλετική ανισότητα, υπό τήνέννοια οτι ό νόμος έχανε πλέον τήν ικανότητα νά αναγνω ρίζει τούς άνθρώ πους ώ ς φυλετοποιημένα υποκείμενα, προερχόμενα άπό φυλετικά κατασκευασμένες κοινότητες. Ε πειδή τό πρόσω πο πού έρχεται αν

τιμέτω πο μέ τον νόμο είναιενα άφ ηρημένο υποκείμενο πού φέρειδικαιώ ματα, τό δίκαιο άδυνατεΐνά συλ-λάβει τις άδικες κοινω νικές πραγματικότητες στις όποιες ζοΰν πολλοίάνθρω ποι. Γ ιά νά δώ σουμε ένα πιόσυγκεκριμένο παράδειγμα, σχετικό μέ τή διαμόρφωση τοΰ σω φρονιστικοβιομηχανικοΰ συμπλέγματος, θά

έ λ ε α π ώ ς άκριβώ ς επειδή ό νόμος άδυνατεΐνά λάβειύπόψ η εκείνες τις κοινω νικές συνθήκες πού καθιστούνορισμένες κοινότητες πολύ π ε ρ ισ σ ό τ ε ρ ο ε π ιρ ρ ε π ε ίς άπό άλλες στή φυλάκιση, ό τυπικός μηχανισμός τηςσύννομης διαδικασίας δικαιολογεί τον ρατσιστικό καίταξικό χαρακτήρα της πληθυσμιακής σύνθεσης τηςφυλακής. Ό νόμος δέν ένδιαφέρεται άν τό σ υγκεκριμένο υποκείμενο είχε πρόσβαση σέ ποιοτική εκπαίδευση ή όχι, ή άν ζεΐ κάτω άπό συνθήκες φ τώ χειαςδιότι οί έπιχειρήσεις στήν κοινότητά του/της έχουνκλείσει καί έχουν μεταφερθεΐ σέ κάποια χώ ρα τοΰΤ ρίτου Κ όσμου, ή άν οίπροηγουμένω ς διαθέσιμες παροχές τοϋ συστήματος κοινω νικής πρόνοιας έχουν κα-ταργηθεΐ. Ό νόμος δέν ένδιαφέρεταιγιά τις συνθήκεςοί όποιες θέτουν ορισμένες κοινότητες σέ μ ιά πορείαπού καθιστα άναπόφευκτη τή φυλακή. Μ ολονότικάθεάτομο έχει δικαίω μα στή σύννομη διαδικασία, αύτόπού άποκαλεΐται « τυφ λότητα της Δ ικαιοσύνης » δίνει



Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε Σ Μ Α 129

τή δυνατότητα στον λανθάνοντα ρατσισμό καί τήν ταξική προκατάληψ η νά άποφασίσουν ποιός πρέπει νάπάει στή φυλακή καί ποιός όχι.

Μ ολονότι άναφέρομαι ω ς τώ ρα ειδικά στά άμερι-κανικά συμφραζόμενα, θά έλεγα επίσης δτι υπάρχουντρόποι μέ τούς οποίους τά ερω τήματα αύτά θά οφει-λαν νά άπασχολοΰν καί τούς αγω νιστές τώ ν άνθρω -πίνω ν δικαιω μάτω ν διεθνώ ς. Τ ά άνθρώ πινα δικα ιώματα άποτελοΰν στρατηγικό εργαλείο στον αγώ να γιάπαγκόσμια δικαιοσύνη. "Ο μω ς, δέν μπορούμε νά αγνοήσουμε εύρύτερες διαδικασίες, δπω ς ή κίνηση τοΰδιεθνοΰς κεφαλαίου, πού πλήττει ολόκληρους πληθυσμούς. Ο ί διάφορες εκστρατείες ύπεράσπισης τώ νδικαιω μάτω ν τώ ν μεταναστώ ν στά μεταποικιακά αστικά κέντρα της Ε ύρώ πης καί τώ ν Η Π Απρέπει νάέπιμείνουν στά άνθρώ πινα δικαιώ ματα τώ ν ’Α φ ρικανώ ν, Λ ατινοαμερικανώ ν, Ά σ ιατώ ν καί ’Α ράβω ν μεταναστώ ν. Τ ήν ίδια στιγμή δμω ς, είναι σημαντικό νάκαταγγείλουμε τόν άντίκτυπο τοΰ παγκόσμιου καπιταλισμού ώ ς τοΰ βασικοΰ -άν καί οχι μοναδικοΰ-λόγου πού οδηγεί τούς άνθρώ πους στή μετακίνησημεταξύ τώ ν κρατώ ν. Α ύτή είναι μιά μείζω ν πρόκλησηγιά τούς άγω νιστές τώ ν άνθρω πίνω ν δικαιω μάτω νσήμερα. Κ αί, πράγματι, οργανισμοί δπω ς ή Δ ιεθνής’Α μνηστία, οίόποιοι προηγουμένω ς είχαν επικεντρώσειτό έργο τους στό έπίπεδο της διεκδίκησης ατομικώ ν δικαιω μάτω ν, σήμερα έχουν διευρύνει τή δράσητους, προκειμένου νά υπερασπίζονται οχι μόνο άτομααλλά καί πληθυσμούς ή κοινότητες. Α ύτό άπαιτεΐ μιάδιπλή στρατηγική, αξιοποίησης τοΰ νόμου καί άνα-



ι3ο Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ ΕΣ Μ Α

γνώ ρισης τώ ν ορίω ν του, ώ στε νά ασχοληθούμε μέαύτό το όποιο διαφ εύγει του νόμου.

Π ρ ο η ο υ μ έ ν ω ς ε ίχ ε ς α ρ χ ίσ ε ι ν ά μ ιλ ά ς ιά τ ό σ ν ισ τ ικ ο β ιο μ η χ α ν ικ ό σ ύ μ π λ ε μ α κ α ι τ ό ό ρ α μ α μ ιμ ο κ ρ α τ ία ς χ ω ρ ίς δ ε σ μ ά ». Μ π ο ρ ε ΐς ν ά ίν ε ις π ιο

τ ι κ ή ;

Π ρώ τον, τό σω φρονιστικοβιομηχανικό σύμπλεγμαείναι αποτέλεσμα της α π ο τ υ χ ία ς νά κάνουμδ πράξητη δημοκρατία χω ρίς δεσμά. Ή «δημοκρατία χω ρίςδεσ μ ά )) είναι ένας δρος πού τόν χρησιμοποίησε ό

Ν τυΜ πουά στό έργο του Black Reconstruction, τηνπρω τοποριακή μελέτη του της περιόδου πού ακολούθησε αμέσω ς μετά τή δουλεία. Ό Georg Lipsitz 58 τόνχρησιμοποιεί σήμερα σέ σχέση μέ τις σύγχρονες συνθήκες. Θ ά προσπαθήσω νά εξηγήσω έν συντομία πώ ςβρίσκει εφαρμογή στό κίνημα γιά τήν τριπλή κατάργηση της δουλείας, της θανατικής ποινής καί της φυλακής. Ό Ν τυΜ πουά υποστήριξε δτι ή κατάργησητης δουλείας έπιτεύχθηκε μόνο ύπό τήν αρνητική έννοια. Γ ιά νά επιτύχουμε τήν π λ ή ρ η κατάργηση τηςδουλείας -μ ετά τήν κήρυξη του θεσμού ώ ς παράνομουκαί τήν απελευθέρω ση τώ ν μαύρω ν άπό τά δεσμάτους- θά έπρεπε νά δημιουργηθοΰν νέοι θεσμοί γιάτήν ένσω μάτω ση τώ ν μαύρω ν στήν κοινω νική τάξηπραγμάτω ν. Ή ιδέα δτι κάθε πρώ ην σκλάβος οφειλε,υποτίθεται, νά λάβει σαράντα εκτάρια γης καί έναμουλάρι, μερικές φορές γίνεται άντικείμενο σ κω πτι-κώ ν σχολίω ν ώ ς άφ ελής διάδοση πού κυκλοφορούσε



Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε Σ Μ Α

μεταξύ τώ ν σκλάβω ν. Σ τήν πραγματικότητα, αύτή ήιδέα προήλθε άπό μ ια στρατιω τική διαταγή πού μεταβίβαζε έγκαταλελειμμένες γαΐες της Συνομοσπονδίας στούς απελεύθερους μαύρους σέ ορισμένες περιοχές τοΰ Ν ότου. "Ο μω ς, ή συνεχιζόμενη ζήτηση γιάγαΐες καί γιά τά ζώ α πού χρειάζονταν νά τις δουλέ

ψουν άντανακλοΰσε τήν κατανόηση άπό μέρους τώ νπρώ ην σκλάβω ν τοΰ γεγονότος οτι ή δουλεία δέν θάμποροΰσε νά καταργηθεΐ πρα γματικά, παρά μόνο όταν αύτοίθά άποκτοΰσαν τά οικονομικά μέσα γιά τήνεπιβίω σή τους. Έ πίσ ης, χρειάζονταν πρόσβαση σέεκπαιδευτικούς θεσμούς καί χρειάζονταν νά διεκδική-

σουν τό δικαίω μα στήν ψήφο καί τά λοιπά πολιτικάδικαιώ ματα, διαδικασία πού είχε μέν ξεκινήσει, άλλάπαρέμεινε άνολοκλήρω τη, κατά τή σύντομη περίοδοριζικής άνασυγκρότησης πού έληξε τό 1877. Έ τσ ι, όΝ τυΜ πουά ύποστηρίζει οτι άπαιτεΐται μιά ολόκληρησειρά δημοκρατικώ ν θεσμώ ν, ώ στε νά έπιτευχθεΐ ή

πλήρης κατάργηση της δουλείας - καί άρα ή δημοκρατία χω ρίς δεσμά.

Τ ί θά σήμαινε, τότε, τό νά καταργηθεΐ ή θανατικήποινή; Τ ό πρόβλημα είναιότιοίπερισσότεροιάνθρωποιθεω ροΰν πώ ς μοναδική έναλλακτική λύση στή θανατική ποινή είναιτά ισόβια δεσμά χω ρίς δυνατότητα

αναστολής. Ω στόσο, άν σκεφτοϋμε τή θανατική ποινήώ ς κληροδότημα της δουλείας, ή κατάργησή της έπ ίσης θά άπαιτοΰσε τή δημιουργία τώ ν θεσμώ ν εκείνω νγιά τούς οποίους εκανε λόγο ό Ν τυΜ πουά - θεσμώ ν, ήοικοδόμηση τώ ν οποίω ν ακόμα έκκρεμεΐ, 140 χρόνιαμετά τήν κατάργηση της δουλείας. ’Ά ν συνδέσουμε δέ



Ι32 Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ ΕΣ Μ Α

τήν κατάργηση της θανατικής ποινής μέ την κατάργηση τώ ν φυλακώ ν, τότε θά πρέπει νά είμαστε έτοιμοικαί νά έγκαταλείψ ουμε τά ισόβια χω ρίς άναστολή ώ ςκύρια εναλλακτική λύση. Σ κεπτόμ ενοι ειδικότερα τήνκατάργηση τώ ν φυλακώ ν μέσω της προσέγγισης τηςδημοκρατίας χω ρίς δεσμά, θά προτείναμε τή δημι

ουργία μιας σειράς κοινω νικώ ν θεσμώ ν πού θά άρχιζαν νά λύνουν τά κοινω νικά προβλήματα τά όποιαβάζουν τούς άνθρώ πους στήν πορεία πρός τή φυλακή,συμβάλλοντας μέ αύτόν τον τρόπο στήν άχρή(?τευσητοϋ θεσμού της φυλακής. 'Υ πάρχει μ ιά άμεση σύνδεση μέ τή δουλεία : όταν καταργήθηκε ή δουλεία, οί

μαύροιάπελευθερώ θηκαν άλλά στερούνταν τήν πρόσβαση στά ύλικά μέσα πού θά τούς έ'διναν τή δυνατότητα νά δημιουργήσουν μιά νέα, έλεύθερη ζω ή. Ο ίφυλακές εύδοκίμησαν τον 20ό αιώ να άκριβώ ς λόγωτης έλλειψ ης αύτώ ν τώ ν μέσω ν καί της διαιώ νισηςορισμένω ν άπό τις βαθιές δομές της δουλείας. 'Ω ς έκτούτου, δέν μπορεΐνά έξαλειφθοΰν παρά μόνο άν νέοιθεσμοίκαίνέοιπόροικαταστούν διαθέσιμοι στις κοινότητες έκεΐνες άπό τις όποιες προέρχονται, ώ ς έπί τόπλεΐστον, τά άνθρώ πινα οντα πού συγκροτουν τονπληθυσμό τώ ν φυλακώ ν.

” ν κ α τα ν ο ώ τ ό ε π ιχ ε ίρ η μ ά σ ο υ σ ω σ τ ά , υ π ο σ τ η π ώ ς ή θ α ν α τ ικ ή π ο ιν ή ά π ο τ ε λ ε ΐ μ έ ρ ο ς τ ο ΰ « τ ιμ ή μ τ ή ς λ ε υ κ ό τ η τ α ς » ( wages o f whiteness) π ο υ π ρ έ π ε ι ν ά κ α τα β λ η θ ο ύ ν , π ρ ο κ ε ιμ έ ν ο υ ν ά δ ια τ η ρ η θ ε ί μ ιά φ π ο ιη μ έ ν η δ η μ ο κ ρ α τ ία , ή δ η μ ο κ ρ α τ ία π ο ύ π ρ ο ά π ό μ ιά α ν ο λ ο κ λ ή ρ ω τ η κ α τ ά ρ η σ η τ ή ς δ ο υ λ ε ία



Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ ΕΣΜ Α !3 3

Έ ξαρταται άπό τό τί εννοείς μέ τόν δρο «τίμηματης λευκότητας ». "Α ν βασιστούμε στις άναλύσεις τουRoediger59, ορίζουμε ώ ς «τίμημα της λευκότητας»τά προνόμια εκείνω ν πού εύεργετοΰνται άπό τη διατήρηση τοΰ ρατσισμοΰ. ’Ά ν καί αύτό μοιάζει νά αντιβαίνει στη διαίσθησή μας, θά ισχυριζόμουν πώ ς ή

θανατική ποινή είναικάτι σάν « επάνοδος τοΰ άπω θη-μένου » ρατσισμοΰ της δουλείας, ό όποιος τώ ρα εξαπολύεταισέ όποιονδήποτε τύχει νά πιαστεί στά νύχιατου, είτε φυλετοποιεΐται ώ ς μαΰρος, Λ ατίνο, Α ύτό-χθω ν Α μερικανός είτε ώ ς λευκός. Ή πιο πειστικήεξήγηση της διατήρησης της θανατικής ποινής στιςΗ Π Α-μοναδικοΰ άνεπτυγμένου βιομηχανικού κράτους πού έκτελεΐ τούς πολίτες του ύπό τύπον ρουτίνας- έχει νά κάνει μέ τή συσσω μάτω σή της στή δουλεία καί τόν τρόπο μέ τόν όποιο ό ρατσισμός της εποχής της δουλείας οδήγησε στήν επιλεκτική επιβολήτης στούς μαύρους. Μ ετά τό τέλος της δουλείας, ή θα

νατική ποινή ένσω ματώ θηκε στό νομικό σύστημα καίό πρόδηλος ρατσισμός της σταδιακά συγκαλύφθηκε.Σ τή δική μας εποχή τώ ν « ίσω ν εύκαιριώ ν », θέτειπλέον στό στόχαστρο πολύ περισσότερους άπό τις κοινότητες απλώ ς τώ ν μαύρω ν ή τώ ν Λ ατίνος. Μ έ αύ-τήν τήν έννοια, θά μποροΰσε κάποιος νά ύποστηρίξει

πώ ς δταν έκτελοΰνται λευκοί, αύτό άποτελεϊ μάλλονένα σημάδι της έκδίκησης τοΰ ρατσισμοΰ, παρά τοΰ((τιμήματος της λευκότητας ».

’Ά ν μπορώ νά συνεχίσω , θά ήθελα νά πώ λίγα λόγια άκόμα γιά τό ρατσισμό στή σύγχρονη εποχή, τόρατσισμό στήν έποχή μετά τό κίνημα τώ ν πολιτικώ ν



■34 Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ ΕΣΜ Α

δικαιω μάτω ν, γιά τις μεταλλάξεις καί τις μετατροπές τοΰ ρατσισμού, γιά τό ρατσισμό σέ μιά στιγμήπού πλέον προσφέρονται ύψ ηλές ήγετικές θέσεις σέμέλη τώ ν ύποεκπροσω πούμενω ν φυλετοποιημένω ν ομάδω ν. Π ώ ς θά άντιμετώ πιζε μιά πρόχειρη ανάλυση τοΰ ρατσισμοΰ τό γεγονός ότι μιά μαύρη γυναίκα,

πρώ ην σύμβουλος Ε θνικής ’Α σφάλειας, είναι σήμερα ύπουργός ’Ε ξω τερικώ ν, καί δτι ένας άνδρας λατινοαμερικανικής καταγω γής είναι ύπουργός Δ ικαιοσύνης ; 'Ο πω σδήποτε, αύτή ή νέα φ υλετική ένσω μά-τω ση παρουσ ιάζεται ώ ς τό πρόσω πο ένός τέλειου πο-λυπολιτισμικοΰ έθνους. Α ύτό τό φαινομενικό δίλημμα

έξηγεΐται, άν άναγνω ρίσουμε δτι ό ρατσισμός είναικάτι πολύ βαθύτερο άπ’ δ,τι μπορεΐ νά λυθεί μέσωτώ ν διαδικασιώ ν της ποικιλότητας καί της πολυπο-λιτισμικότητας. ’Εξακολουθοΰν νά παραμένουν δομέςρατσισμού, οικονομικές καί πολιτικές δομές πού δένέπιδεικνύουν άνοιχτά τις δικές τους στρατηγικές ά

σκησης διακρίσεω ν, εντούτοις έξυπηρετοΰν τή διατήρηση τώ ν έγχρω μω ν κοινοτήτω ν σέ μιά κατάστασηκατω τερότητας καί καταπίεσης.

'Ε πομένω ς, σκέφτομαι τή θανατική ποινή ώ ς τήν αφομοίω ση της ιστορικής κληρονομιάς τοΰ ρατσισμοΰστό πλαίσιο ένός νομικοΰ συστήματος, τό όποιο έχει

απαλλαγεί άπό τον απροκάλυπτο ρατσισμό, ένώ συνεχίζει νά παρέχει καταφύγιο στήν κληρονομιά του.Α ύτός είναιό τρόπος μέ τον όποιο μπορεΐνά εξηγηθείτό γεγονός δτιή θανατική ποινή εξακολουθείνά παραμένει άπόλυτα ένεργή σέ μιά χώ ρα, ή όποία προβάλλειτον έαυτό της ώ ς τό άκρον άω τον της δημοκρατίας



Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ ΕΣΜ Α Γ35

στον κόσμο. Υ πάρχουν περισσότεροι άπό 3.500 πολίτες πού αναμένουν νά έκτελεστοΰν στις Η Π Α ,σέ μιάεποχή πού όλες οίεύρω παϊκές χώ ρες έχουν καταργήσει τή θανατική ποινή, ή δέ Ε ύρω παϊκή "Ε νω ση κα-θιστα τήν κατάργηση της θανατικής ποινής προϋπόθεση γιά τήν ένταξη μιας χώ ρας στούς κόλπους της.

Ή θανατική ποινή είναι ένα σκεΰος ύποδοχής τοΰρατσισμοΰ, τώ ρα όμω ς, ύπό τήν αρχή της ισονομίας,μπορεΐ νά βρει έφαρμογή σέ όποιονδήποτε, άσχέτω ςτης φυλετικής του προέλευσης.

’Α ν έ φ ε ρ ε ς τ ή ν Κ ο ν το λ ίζ α Ρ ά ίς , τ ο ν Ά λ μ π έ ρ τ ο Γ κ ο

λ ε ς κ α ι τ ό ν Κ ό λ ιν Π ά ο ν ε λ ώ ς π ε ρ ιπ τ ώ σ ε ις π ο ύ δ ί τ ή ν ε ν τ ύ π ω σ η ο τ ι ο ί ’Α μ ε ρ ικ α ν ο ί ζ ο ϋ ν σ έ μ ιά φ υ λ ε τ ικ ή δ η μ ο κ ρ α τ ία . Θ ά μ π ο ρ ο ύ σ ε ς ν ά μ ά ς ά ν α π τ ύ ξ ε ις τ ήσ η μ ε τ α ξ ύ τ ή ς δ η μ ο κ ρ α τ ία ς χ ω ρ ίς δ εσ μ ά κ α ί τ ή ςλ ιτ ικ ή ς τ ώ ν τ α υ τ ο τ ή τ ω ν ( identity politics) ;

'Ο πω σδήποτε, μέ σαρκαστική διάθεση άναφέρομαιστις Η Π Αώ ς ((φυλετική δημοκρατία», τώ ρα πού έχουμε έγχρω μους σέ ύψ ηλές κυβερνητικές θέσεις καίστον επιχειρηματικό κόσμο. Τ ά συγκεκριμένα άτομαδέν είναι άναπόφ ευκτα συνδεδεμένα μέ τις δομές καταπίεσης πού σχετίζονται μέ τή φυλετική τους προ

έλευση. Ο ύτε ύποχρεοΰνται νά άντιπροσω πεύουν όσους έξακολουθοΰν νά ύφ ίστανται τό βάρος τοΰ ρατσισμού. Π ριν άπό πολλά χρόνια ό δρ Μ άρτιν Λ οΰ-θερ Κ ίνγκ άσκοΰσε κριτική στούς μαύρους πού άναρ-ριχήθηκαν άπό τή λάσπη τώ ν βάλτω ν πάνω στήν πλάτη τώ ν άδελφώ ν τους, γυναικώ ν καί άνδρών. Δ έν



ΐ3 6 Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ ΕΣ Μ Α

μπορούμε νά διανοηθοΰμε δτι αύτά τά άτομα θά βρίσκονταν εκεί πού βρίσκονται τώ ρα, άν δέν υπήρχε ήπίεση τοϋ κινήματος τώ ν πολιτικώ ν δικαιω μάτω ν καίτης φυλετικής δημοκρατίας, καί έτσι μοιάζει άντιφα-τικο πού έγχρω μοι μπορούν νά παίξουν σημαντικούςρόλους στη διατήρηση τοΰ σύγχρονου ρατσισμοΰ. "Ο

μω ς, στην πραγματικότητα, πρόκειται μάλλον γιάμιά άναπόφ ευκτη συνέπεια τοΰ άγώ να γιά ισότητα.Τ δ δίδαγμα άπ’ δλα αύτά είναι δτι ύπάρχει άνάγκηνά άλλάξουμε τήν αντίληψ ή μας γιά τό ρ α τ σ ισ μ ό . Σ έπαλαιότερες εποχές, ένα άπό τά έμφανέστερα δείγματα ρατσισμοΰ ήταν ή άπουσία έγχρώ μω ν άπό ηγε

τικές θέσεις στήν κυβέρνηση ή τήν οικονομία, γεγονός τό όποιο άντανακλοΰσε περισσότερο γενικευμένεςμορφές άπροκάλυπτω ν διακρίσεω ν. 'Ό μ ω ς, ό ρατσισμός δέν έξαφ ανίζεται άναγκαστικά μέ τήν εμφάνισημεμονω μένω ν έγχρώ μω ν μέσα σ’ έκείνους τούς θεσμούς πού φέρουν τήν εύθύνη τώ ν διεργασιώ ν τοΰ ρα-

τσισμοΰ. Σ τήν πραγματικότητα, θά ισχυριζόμουν δτιό ρατσισμός είναι άκόμα πιό άποτελεσματικός καίολέθριος σήμερα, παρά τήν εποχή πού γεννήθηκε τόκίνημα γιά τά πολιτικά δικαιώ ματα. Τ ό πλήθος τώ νφυλακισμένω ν αύτης της χώ ρας προσφέρει ενα δραματικό παράδειγμ α: ανάμεσα σέ περισσότερο άπόδύο έκατομμύρια φυλακισμένους, τουλάχιστον τό 70%είναι έγχρω μοι.

Δ ε ν ξ έ ρ ω α ν π α ρ α κ ο λ ο ύ θ η σ ε ς κ α μ ία ά π ό τ ις α κ ρ ε ν ώ π ιο ν τ ή ς Γ ε ρ ο υ σ ία ς ιά τ ή ν έ κ ρ ισ η τ ο ϋ δ ιο ρ τ ή ς Κ ο ν τ ο λ ίζ α Ρ ά ις ή τ ο ϋ Ά λ μ π έ ρ τ ο Γ κ ο ν ζ ά λ ε ς



Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε ΣΜ Α *37

έ π ρ ό κ ε ιτ ο ιά μ ιά ά π ίσ τ ε ν τ η ε π ίδ ε ιξ η μ α κ ια β ε λ λ ικ π ο λ ιτ ικ ή ς τ α υ τ ο τ ή τ ω ν . Σ τ ή ν π ρ α μ α τ ικ ό τ η τ α , θ ά μρ ο ύ σ ε ς σ χ ε δ ό ν ν ά μ ιλ ή σ ε ις ιά μ ιά Ρ ε π ο υ μ π λ ικ α ν π ο λ ιτ ικ ή τ α υ τ ο τ ή τ ω ν .

Α ύτές οί έξελίξεις καταδεικνύουν τούς περιορισμούς

τώ ν στρατηγικώ ν της πολυπολιτισμικότητας καίτηςποικιλότητας, οί όποιες ορίζουν σήμερα τις επίσημεςπροσπάθειες έκρίζω σης τοϋ ρατσισμοΰ. 'Η ταυτότητα, άπό μόνη της, ποτέ δέν ύπηρξε επαρκές κριτήριογιά τό ποιές συλλογικότητες άγώ να θά μπορούσε νάσυγκροτηθούν - ούτε κάν κατά τις περιόδους πού φαν

ταζόμασταν την ταυτότητα ώ ς την ισχυρότερη κινητήρια δύναμη τώ ν κινημάτω ν. Ο ί συλλογικότητες ά-ποτελοΰν πάντοτε πολιτικά προτάγματα, τά όποιαδέν μπορούν ποτέ νά βασίζονται άποκλειστικά στηνταυτότητα. ’Α κόμα καί κατά την περίοδο πού ή ενότητα τώ ν μαύρω ν θεω ρούνταν ώ ς sine qua non στοι

χείο τοϋ άγώ να, αύτή άποτελοΰσε περισσότερο ένανμύθο παρά οτιδήποτε άλλο. Ο ί ρηγματώ σεις σέ σχέση μέ την τάξη, τό φύλο καί τή σεξουαλικότητα, πούκαραδοκοΰσαν κάτω ακριβώ ς άπό την έπιφ άνεια τοΰκατασκευάσματος της ενότητας, έντέλει έφεραν στόφώ ς αύτές τις έτερογένειες, καί οποίες άλλες, πού

καθιστοΰσαν την « ενότητα » ένα άπιαστο ονειρο.Π αρουσιάζει ένδιαφέρον τό πόσο δυσκολότερο εί

ναινά μετασχηματίσουμε τό λόγο παρά νά οικοδομήσουμε νέους θεσμούς. Π ολλές δεκαετίες άφότου άπο-καλύφθηκε ό μύθος της μαύρης ενότητας, ή πιο διαδεδομένη άντίληψ η στις κοινότητες τώ ν μαύρω ν είναι



ι 38 Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε Σ Μ Α

πώ ς ή ένότητα άπό μόνη της θά φέρει την πρόοδο.’Α κόμα καί τώ ρα, δταν φέρνουμε τά παραδείγματατης Κ οντολίζα Ρ άις καί τοϋ Clarence Thomas60, οκόσμος διατηρεί αύτό τό όνειρο της ένότητας. Ν έοιπού μόλις αρχίζουν νά άποκτοΰν μιάν αίσθηση τοΰέαυτοΰ τους μέσα στον κόσμο θεω ροΰν ότι ο μόνοςτρόπος γιά νά φ τιάξουμε ένα καλύτερο μέλλον για τηνπλειονότητα τώ ν μαύρω ν, πού ζοΰν μ ια οικονομικάκαί πνευματικά στερημένη ζω ή, είναι ή ένω ση τοΰσυνόλου της μαύρης κοινότητας. Τ ό άκούω συνεχώ ς.Π οιός θά ήταν ό στόχος της ένω σης της μαύρης κοινότητας ; Π ώ ς θά μποροΰσε κανείς νά φέρει κοντάάνθρώ πους άπ’ όλες τις περίπλοκες διαχω ριστικέςγραμμές της πολίτικης καί της κοινω νικής τά ξη ς;Θ ά ηταν μάταιο νά προσπαθήσουμε νά δημιουργήσουμε μ ία καί μοναδική κοινότητα μαύρω ν σήμερα."Ο μω ς, έχει νόημα νά άναλογιστοΰμε πώ ς οργανώνονταιοίκοινότητες, όχιγύρω άπό τον άξονα της ιδιότητας τοΰ μαύρου, άλλά πρω τίστω ς γύρω άπό πολιτικούς στόχους. Ό πολιτικός άγώ νας ποτέ δέν ήτανστήν πραγματικότητα κυρίω ς ένα ζήτημα τοΰ πώ ςκανείς προσδιορίζεται ή έπιλέγει νά προσδιοριστεί,όσο ζήτημα τοΰ πώ ς σκέφ τεται τον τρόπο μέ τονόποιο ή φυλή, τό φύλο, ή τάξη ή ή σεξουαλικότηταέπηρεάζουν τή συγκρότηση τώ ν άνθρω πίνω ν σχέσεω νστον κόσμο. Τ ό Μ ήνα Μ αύρης Ιστορίας ή τό Μ ήνατης 'Ιστορίας τώ ν Γ υναικώ ν πάντα συνηθίζουμε νάμιλάμε γιά τις « πρω τιές » : τήν πρώ τη γυναίκα αστροναύτη, τήν πρώ τη γυναίκα μέλος τοΰ ’Α νώ τατουΔ ικαστηρίου, τήν πρώ τη γυναίκα χειρουργό, κτλ. Έ



Δ Η Μ Ο Κ Ρ Α Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε ΣΜ Α ! 39

Κ οντολίζα Ρ άις ήταν ή πρώ τη μαύρη γυναίκα πούέγινε υπουργός Ε ξω τερικώ ν. "Ο πω ς εχω πει πολλέςφορές, μέ μεγάλη μου χαρά θά έγκατέλειπα την εύ-καιρία νά το πανηγυρίσω αύτό ώ ς νίκη, μέ αντάλλαγμα εναν λευκό άνδρα υπουργό, ό όποιος θά μπορούσενά ήγηθεΐ όσω ν επιθυμούμε νά τερματίσουμε τόν

πλανητικό πόλεμο.

Μ π ο ρ ε ϊς ν ά μ ά ς π ε ις ιά τ ό π ώ ς μ ιά α μ ε ρ ικ α ν ικ ή μ ο κ ρ α τ ία ψ ε υ δ ο ύ ς ισ ό τ η τ α ς κ α ί κ ε ν ώ ν κ α θ ο λ ικ ώ ν άρ-χώ ν θά μ π ο ρ ο ύ σ ε ν ά σ υ ν δ ε θ ε ί μ ε τό ε ίδ ο ς τ ώ ν β α σ α νσ τ η ρ ίω ν κ α ί τ ο υ ς β α σ α ν ισ τ έ ς ά μ φ ό τ ε ρ ω ν τ ώ ν φ ύ

π ο υ ε ίδ α μ ε σ τ ό Γ κ ο ν α ν τά ν α μ ο κ α ι τ ό ’Ά μ π ο υ Γ ρ ά

Τ ό μήνυμα πού ύποκρύπτεται πίσω άπό τό μοντέλοτης « δημοκρατίας » πού διακηρύσσει ή κυβέρνησηΜ πούς είναι ή πλαστή ισότητα της καπιταλιστικήςάγορας, ή ελευθερία πού προσφέρειαπατηλά σέ όλους.Ό Μ άρξ άποκάλυψ ε εδώ κα ί καιρό τις βαθιές ανισότητες πού συγκροτούν τή βάση αύτοΰ πού προτιμώακόμα νά αποκαλώ άστική δημοκρατία. "Ο μω ς, ή πολιτική καί οί επαγγελίες της διακυβέρνησης Μ πούςκαταλήγουν σέ μιά παρω δία ακόμα καί αύτώ ν τώ νστρεβλώ σεω ν. "Ο ταν ή δημοκρατία περιορίζεται απλώ ς στό γεγονός τώ ν έκλογώ ν -ά σχετα άν όδηγηθή-καμε σέ αύτές μέσα άπό τή μαζική θηριω δία καίτήνκαταστροφ ή πού προκάλεσε ό στρατός τώ ν Η Π ΑστόΙρά κ -, οτιδήποτε καί άν θεω ρούμε δτι είναιέλευθερίαεχει εξαφ ανιστεί. Ε κείνο ι πού παρουσιάζουν τό φύλοκαί τή φυλετική σύνθεση τοΰ στρατοΰ τώ ν Η Π Αώ ς




ισχυρό παράδειγμα τώ ν ίσω ν εύκαιριώ ν πού δημιουργεί ή δημοκρατία, σαφώ ς έχουν χάσει άπό τά μάτιατους όποιαδήποτε ύπόσχεση μπορεΐνά δώ σει ή δημοκρατία γιά το μέλλον. Ή ισότητα τώ ν φύλω ν στονστρατό παρουσιάζεται ώ ς μιά εύκαιρία νά συμ μετά-σχουν οίγυναίκες ισότιμα σέ κάθε πλευρά της στρα

τιω τικής ζω ής, συμπεριλαμβανομένης της εύκαιρίαςνά συμμετέχουν ισότιμα στη βία πού παλαιότερα θεωρούνταν αποκλειστική άρμοδιότητα τώ ν άνδρών. Λ ύτη ή προσέγγιση στην ισότητα δέν άφήνει περιθώ ριοάμφ ισβήτησης τοΰ sta tus quo. 'Η ειρω νεία τοΰ δτιγυναίκες συνέργησαν στά σω ματικά , ψ υχικά καί σε

ξουαλικά βασανιστήρια στό Ά μ που Γ ράιμπ είναιπώ ς ή έμπλοκή τους δείχνει σέ ποιό βαθμό έχει πε-τύχει αύτή ή συμβατική, άφηρημένη δημοκρατία στονστρατό. "Ο ταν ή ισότητα προσμετραται μέ δρουςπρόσβασης σέ καταπιεστικούς θεσμούς πού παραμένουν άπαράλλακτοι ή έχουν άκόμα καί ένισχυθεΐ άπότήν αποδοχή έκείνω ν πού προηγουμένω ς άποκλείον-ταν, μοΰ φαίνεται οτι χρειάζεται νά έπιμείνουμε σέδιαφορετικά κριτήρια δημοκρατίας : ούσιαστικά δσοκαί τυπικά δικαιώ ματα, τό δικα ίω μα άπαλλαγης άπότή βία, τό δικαίω μα στήν έργασία, τή στέγαση, τήνπερίθαλψ η καί τήν ποιοτική εκπαίδευση. Μ έ άλλαλόγια, σοσιαλιστικές μάλλον παρά καπιταλιστικέςάντιλήψ εις περί δημοκρατίας.



’ Αν τ ί σ τ α σ η , γ λ ώ σ σ α κ α ί ν ό μ ο ς

Υ π ή ρ ξ ε ς ά π ό π α λ ιά , δ π ω ς ά ν α ψ έ ρ α μ ε κ α ι ν ω ρ ίτ ά κ τ ιβ ίσ τ ρ ια ιά τ ό θ έ μ α τ ώ ν φ υ λ α κ ώ ν κ α ι σ υ ν έ β η π ο τ ε ν ά φ υ λ α κ ισ τ ε ίς κ α ι ή ϊδ ια . Μ π ο ρ ε ϊς ν ά μ α ς μ ιλσ ε ις ιά τ ις ε μ π ε ιρ ίε ς σ ο υ σ τ ή φ υ λ α κ ή κ α ι ιά τ ό π ώ α υ τ έ ς δ ια μ ό ρ φ ω σ α ν τ'ις α π ό ψ ε ις σ ο υ ιά τ ό ίδ ιο τ ό σφ ρ ο ν ισ τ ικ ό σ ύ σ τ η μ α ;

Ή φυλάκισή μου έπηρέασε βαθιά τον τρόπο μέ τονόποιο άρχισα νά σκέφτομαι τό ρόλο της φυλακής στηναναπαραγω γή τοΰ ρατσισμοΰ καί της πολιτικής καταπίεσης. Π ριν άπό τή σύλληψή μου είχα δραστηριοποιηθείγιά άρκετά χρόνια σέ καμπανιές άπελευθέρω σης

πολιτικώ ν κρατουμένω ν - άπό τον Ν έλσον Μ αντέλακαί τήν Π ορτορικανή έθνικίστρια Lolita Lebron 61 μέχρι τον Huey Newton 62 καί τήν Ericka Huggins.63 'Ηάμεση αιτία της σύλληψής μου ήταν ή έμπλοκή μου σέμιά ύπόθεση σχετική μέ τον Τ ζώ ρτζ Τζάκσον καίτούς άδελφούς της Soledad.64 ’Α λληλογραφούσα τακτικά μέ τον Τ ζώ ρτζ Τ ζάκσον κατά τούς δεκαέξι μήνες πού πέρασα φ υλακισμένη αρχικά στή Ν έα 'Υ όρκηκαί κατόπιν σέ δύο διαφορετικά σω φρονιστικά καταστήματα στήν Κ αλιφόρνια. Θ ά έλεγα οτιαύτός περισσότερο άπό όποιονδήποτε άλλον μέ παρότρυνε νάστοχαστώ βαθύτερα γιά τή φυλακή ώ ς θεσμό - όχι

141



τ42 Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε ΣΜ Α

μόνο σέ ο ,τ ι άφ ορα την πολιτική φυλάκιση άλλά καί τήσχέση τώ ν στενά συνδεόμενω ν διαδικασιώ ν της ποι-νικοποίησης καί της φυλετοποίησης (racialization).’Έ τσ ι μπήκαν τά θεμέλια της τριανταπεντάχρονηςένασχόλησής μου μέ τό σω φρονιστικό σύστημα. Θ άέλεγα λοιπόν ότι ναί, ή περίοδος της φυλάκισής μου

επηρέασε έκτοτε έντονα τις ιδέες καί τή δράση μου.

Μ ιλ ά μ ε ιά τ ις ά ρ χ έ ς τ ή ς δ ε κ α ε τία ς τ ο ϋ ’70, ο π ό τ ε ε ίχ α μ ε ρ α τ σ ισ τ ικ έ ς δ ίκ ε ς κ α ί π ο λ ιτ ικ ή κ α τ α σ τ ο κ ά θ ε ά κ ρ η τ ή ς χ ώ ρ α ς . 'Ω σ τ ό σ ο , ά π α λ λ ά χ θ η κ ε ς ά π ό τ ις κ α τ η ο ρ ίε ς τό ν ’Ιο ύ ν ιο τ ο ϋ 1972. Τ ί ρ ό λ ο π ι-

σ τ ε ύ ε ις ό τ ι έ π α ιξ ε ή δ ρ α σ τ η ρ ιο π ο ίη σ η τ ο π ικ ώ δ ιε θ ν ώ ν ο μ ά δ ω ν σ τ ή ν ά π α λ λ α ή σ ο υ ;

Ή εκτεταμένη δραστηριοποίηση σέ εθνικό καί διεθνές έπίπεδο ύπηρξε ό κατεξοχήν καθοριστικός παράγοντας γιά τήν άπαλλαγή μου. Δ έν έχω καμία αμφ ι

βολία ότι ή άπελευθέρω σή μου ύπηρξε άμεση συνέπεια τώ ν κινητοποιήσεω ν πού έλαβαν χώ ρα εδώ καίστό εξω τερικό. Κ αθώ ς τήν τελευταία περίοδο ασχολούμαι όλο καί πιο πολύ μέ τά ζητήματα τώ ν φυλακώ ν, τόσο ώ ς έρευνήτρια όσο καί ώ ς άκτιβίστρια, όνους μου συχνά πηγαίνει στό που θά μπορούσα νά

βρίσκομαι σήμερα χω ρίς αύτό τό τεράστιο κίνημαγιά τήν άπελευθέρω σή μου. Τό πιθανότερο είναι ότιθά κατοικοέδρευα σέ μία άπό τις τέσσερις γυναικείεςφυλακές πού έχει σήμερα ή πολιτεία της Κ αλιφόρνιας.Σ τή διάρκεια πρόσφατω ν έπισκέψ εώ ν μου σέ αύτέςτις φυλακές βίω σα αλλόκοτες ((άναδρομές ».



ϊ 44 Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε ΣΜ Α

στρατό. ’Έ παιρνα γρά μματα άπό φαντάρους στρατο-πεδευμένους στό Β ιετνάμ. Φ υλακισμένοι άπ’ δλο τονκόσμο μου έγραφαν γιά νά μου έκφράσουν τήν άλλη-λεγγύη τους, διακινδυνεύοντας τήν έπιβάρυνση τηςποινής τους. Τ ό κίνημα αύτό ήταν κάτι τό πρω τόγνωρο, όχιάπλώ ς γιατί μου έσω σε τή ζω ή ( πού δέν ήταν

μικρό έπίτευγμ α), άλλά γιατί άπέδειξε δτι είναι έφι-κτή ή άλλαγή ώ ς αποτέλεσμα μαζικής, οργανω μένηςπίεσης. Κ αί μολονότιτείνω νά μήν άνταποκρίνομαισέκάποιους νέους πού ζητουν νά τούς πώ πώ ς νά'άναπα-ραγάγουν τις νίκες εκείνης της εποχής, πιστεύω παρ’δλα αύτά δτι μπορούμε νά βγάλουμε σημαντικότατα

διδάγματα άπό τις έν λόγω ιστορικές νίκες. 'Η έπι-τυχής συσπείρω ση τόσο πολλώ ν άνθρώ πω ν, πού υπερπήδησαν κάθε λογης διαφ ορές, σ χίσματα καίδρια(φ υλετικά, ταξικά, πολιτικά, γεω γραφ ικά), ήτανπρω τόγνω ρη. Ή δημιουργία τέτοιω ν συλλογικοτήτω νάγώ να παραμένει μεΐζον ζητούμενο καί σήμερα.

Π έ ρ α ά π ό τ ά ο ρ ια κ α ι τ ά σ χ ίσ μ α τ α π ο ύ ά ν έ φ ε π ή ρ χ ε β έ β α ια κ α ι ό κ α θ η μ ε ρ ιν ό ς ε φ ιά λ τ η ς το ΰ π σ τ ό Β ιε τν ά μ . Μ έ π ο ιό ν τρ ό π ο π ισ τ ε ύ ε ις ο τ ι ο ί σζ ό μ ε ν ε ς τ ό τ ε π ο λ ε μ ικ έ ς ε π ιχ ε ιρ ή σ ε ις σ υ ν δ έ θ η κ α ν ο μ ικ ή κ α ι ε ξ ω ν ο μ ικ ή κ α τ α σ τ ο λ ή τ ο ΰ π ο λ ίτ ικ ο β ισ μ ο ΰ κ α ι τ ώ ν ά π ε λ ε υ θ ε ρ ω τ ικ ώ ν α ώ ν ω ν ε ν τ σ υ ν ό ρ ω ν ;

'Η πολιτική καταστολή έντός τώ ν συνόρω ν συνδεότανμέ τον πόλεμο μέ πολύ άπτούς τρόπους. Π άρε γιάπαράδειγμα τήν έπιδρομή τό 1969 στά γραφ εία τοΰ



Α Ν Τ ΙΣ Τ Α Σ Η , Γ Λ Ω Σ ΣΑ Κ Α Ι Ν Ο Μ Ο Σ 145

Κ όμματος τώ ν Μ αύρω ν Π ανθήρω ν στο Λ ος ’Ά ντζελες65, τήν πρώ τη μιας ολόκληρης σειράς επιθέσεω ναύτοΰ τοΰ είδους σέ δλη τή χώ ρα, οί όποιες ένορχη-στρώ θηκαν άπό τις κατά τόπους άστυνομικές δυνάμεις ύπό τήν ήγεσία τοΰ FBI τοΰ Τ ζ. ’Έ ντγκαρ Χ οΰ-βερ. Π ολλοί άπό τούς άστυνομικούς πού πραγματο

ποίησαν τήν έπιδρομή στό Λ ος ’Ά ντζελες ήταν βετεράνοιτοΰ Β ιετνάμ, πολλοί έξ αύτώ ν πρώ ην πρασινο-σκούφηδες 66, οίόποιοι βάσει ειδικής ρύθμισης είχανένταχθεΐ στις νεοϊδρυθεΐσες τότε Τ ακτικές Μ ονάδεςΕ ΐδικοΰ Ό πλισμοΰ (SWAT). Σ ήμερα βέβαια ό δροςSWAT άνήκει στό καθημερινό μας λεξιλόγιο, όμω ς ή

πρώ τη στά χρονικά επιχείρηση παραστρατιω τικήςμονάδας συνδεόμενης μέ τήν τοπική άστυνομία ήτανάκριβώ ς ή έπιδρομή στά γραφ εία τοΰ Κ όμματος τώ νΜ αύρω ν Π ανθήρω ν στό Λ ος Ά ντζελες. Ε ίχαμε άντι-ληφθεΐτότε δτι ή Ά στυνομία τοΰ Λ ος Ά ντζελες εκπαίδευε βετεράνους τοΰ Β ιετνάμ γιά κατασταλτικές

επιχειρήσεις στό έσω τερικό. Σ τήν πραγματικότητα,δσοι άπό έμας παρακολουθήσαμε τήν παρατεταμένηέφοδο ήμασταν σέ θέση νά άναγνω ρίσουμε εύκολα αύ-τήν τή στρατιω τική πτυχή. Σ τήν αύτοβιογραφ ία μου,μοΰ φαίνεται δτι τούς περιγράφ ω νά έφορμοΰν έρπον-τας στό έδαφος κατά τρόπο πού θύμιζε στρατιώ τες έν

ώ ρα μάχης. "Ο πω ς συνέβη καί μέ τήν έπίθεση στόMOVE 67 στή Φ ιλαδέλφ εια μερικά χρόνια άργότερα, ήέπιδρομή άρχισε μέ τήν εκτόξευση έκρηκτικής υληςάπό ελικόπτερο στήν οροφή τώ ν γραφείω ν. ’Έ χω περιγράφ ει τό περιστατικό αύτό διά μακρώ ν, διότι εικονογραφ είμέ τόν πιο χαρακτηριστικό τρόπο τό πώ ς




νά τούς ύπερασπιστοΰν, α μ έ σ ω ς 6 νοΰς μου πήγε στημακκαρθική περίοδο. Α ύτό πού μέ εντυπώ σιασε περισσότερο ήταν ή έκταση στην οποία επανεμφανίστηκε παντού μια αύτολογοκρισία πού είχαμε νά τη δούμεάπό την εποχή του Μ ακΚ άρθυ. Μ ου φαίνεται δτι,ιδίω ς τώ ρα, θα ήταν πολύ σημαντικό νά επανεξετά

σουμε τήν περίοδο Μ ακΚ άρθυ, γιά νά δοΰμε πόσοιάνθρω ποι πού θεω ρούσαν τον έαυτό τους προοδευτικό καί ύπέρμαχο της δικαιοσύνης στάθηκαν συνεργοίστήν έπιτυχία τοΰ μακκαρθισμοΰ. ’Α ντί νά ’άντιτα-χθοΰν άνοιχτά στη μακκαρθική καταπίεση, αντί νάύπερασπιστοΰν σθεναρά όσους έμπαιναν στο στόχαστρο, άσχολήθηκαν περισσότερο μέ τό πώ ς νά μήβρεθούν οίίδιοι σέ άνάλογη κατάσταση. Μ έ τον τρόποαύτό διευκόλυναν περαιτέρω τό έργο της Ε πιτροπήςΆ ντιαμερικανικώ ν Ε νεργειώ ν της Β ουλής. Μ έ τό νάμήν προσλαμβάνουν κομμουνιστές στά πανεπιστήμια, μέ τό νά άποβάλλουν τούς κομμουνιστές από τάσυνδικάτα, μέ τό νά άποστασιοποιοΰνται άπ’ όσουςσημαδεύονταν ώ ς « εχθροί», πέτυχαν γιά λογαριασμότής Ε πιτροπής περισσότερα άπ’ όσα θα μπορούσε ήίδια νά καταφέρει άπό μόνη της.

Σ τον άμεσο άπόηχο της 11ης Σ επτεμβρίου δρομο-λογήθηκε μιά παρόμοια δυναμική. Α ύτό έγινε ιδιαίτερα έμφανές στήν ψηφοφορία στο Κ ογκρέσο γιά τόάρχικό ψ ήφισμα πού έδινε στον Π ρόεδρο τό δικαίω μανά μεταχειριστεί σέ άντίποινα στρατιω τική βία. "Οπω ς όλοιθυμόμαστε, ή Barbara L ee70 -πού έχω τή χαρά νά δηλώ σω ότι εκπροσω πεί τήν περιφ έρειά μου-ύπηρξε τό μόνο μέλος όλου τοΰ Κ ογκρέσου πού είχε



Α Ν Τ ΙΣ Τ Α Σ Η , Γ Λ Ω Σ ΣΑ Κ Α Ι Ν Ο Μ Ο Σ ■49

τό θάρρος να ρίξει αρνητική ψήφο. ’ Η ταν μια τρομαχτική στιγμή, ιδίω ς αν άναλογιστεΐ κανείς οτιορισμένοικοινοβουλευτικοί -ειδικά της 'Ο μάδας τω ν Μ αύρω ν ( Black Caucus) - άφησαν νά φανείέκ τω ν υστέρω ν δτι αντιτάσσονταν στο ψ ήφισμα για λόγους αρχής, αλλά αίσθάνθηκαν υποχρεω μένοινά τό υπερψ η

φίσουν διότι φοβούνταν δτι θά έδιναν τήν εντύπω σηπώ ς ήταν ελαστικοίάπέναντι στήν τρομοκρατία. Λ υ-παμαι πού θά τό πώ , αλλά αύτές είναιοίαπαρχές τοΰφασισμού.

Μ έ ρω τάς δμω ς γιά τό θέμα τής συνέχειας. Π ιστεύω λοιπόν δτι όντω ς ύπάρχει ιστορική συνέχεια,αλλά πρέπει επίσης νά ειπω θεί δτι ζοΰμε μιά ιστορική στιγμή πού άπό πολλές απόψ εις δεν εχει προηγούμενο. ’Έ χουμε έναν Π ρόεδρο πού δεν έξελέγη νόμιμακαί μιά κυβέρνηση ή οποία στελεχώ νεται άπό άτομαπού πολύ καιρό πριν άπό τήν 11η Σ επτεμβρίου είχαναποφ ασίσει δτι θά επιτεθούν στο ’Ιράκ καί θά επ ιδιώ ξουν τήν παγκόσμια κυριαρχία. Π άρε γιά παράδειγμα τό Σ χέδιο γιά "Ε ναν Ν έο Α μερικανικό Α ιώ να(Project For A New American Century).71 'Υ πάρχεικάτι τό ποιοτικά διαφορετικό στό πόσο πολύ οί κυ-βερνώ ντες είναιδιατεθειμένοι νά άγνοήσουν τήν κοινήγνώ μη κα ί νά άντιμετω πίσουν ώ ς άνευ σημασίας τιςμαζικές διαδηλώ σεις. Ε κατομμύρια άνθρω ποι συμμετείχαν στήν παγκόσμια ήμέρα κινητοποίησης στις15 Φ εβρουάριου 2003. Α ύτό δέν είχε προηγούμενο.Π οτέ στό παρελθόν δέν είχαν διαδηλώ σει ταυτόχρονατόσο πολλοί άνθρω ποι σέ τόσο πολλά μέρη τοΰ κόσμου. "Ο μω ς ό Μ πούς άντέδρασε σάν νά είχε άντι-



Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ ΕΣΜ Α

ταχθεί στην αμερικανική πολεμική πολιτική μόνο μ ιάδράκα άνθρώ πω ν εδώ καί έκεΐ. Μ ίλησε υποτιμητικάγιά τούς ανθρώ πους πού θέλησαν νά άκουστεΐειρηνικάή φω νή τους, παραβάλλοντας τους μέ « ομάδες π ίεσης », στις όποιες δέν θά έπέτρεπε νά επηρεάσουν τήνάμερικανική εξω τερική πολιτική.

Έ δώ έχουμε κάτι τό εντυπω σιακά διαφ ορετικό.Μ ίλησα μέ πολλούς ανθρώ πους πού έζησαν άπό πρώτο χέρι τή μακκαρθική περίοδο, άνάμεσά τους καί κάποιους πού φυλακίστηκαν τότε, καί ή αίσθησή τουςήταν δτι ζοΰμε πολύ πιο έπικίνδυνες ώ ρες.

Τ η ν ίδ ια σ τ ι μ ή β λ έ π ο υ μ ε ν ά π α κ ο σ μ ιο π ο ιε ΐτ αλ ε μ ο ς κ α τ ά τ ή ς τρ ο μ ο κ ρ α τ ία ς κ α ί α κ ό μ α β λ έ π ο α μ ε ρ ικ α ν ικ ά κ έ ν τρ α κ ρ ά τ η σ η ς κ α ι τ ις φ υ λ α κ έ ς π μ ιο υ ρ ή θ η κ α ν μ ε σ τ ό χ ο ν ά τ ε θ ο ύ ν ε κ τ ό ς τ ή ς ε μ β τ ο ΰ α μ ε ρ ικ α ν ικ ο ύ κ α ι τ ο ΰ δ ιε θ ν ο ύ ς δ ικ α ίο υ . Δ ια πν ε ις ν ά υ π ά ρ χ ε ι κ ά π ο ια σ χ έ σ η α ν ά μ ε σ α σ τ ή ν π α κ

π ο ίη σ η α υ τώ ν τ ω ν έ κ ν ο μ ω ν φ υ λ α κ ώ ν κ α ί τ ό σσ τ ικ ό · β ιο μ η χ α ν ικ ό σ ύ μ π λ ε μ α ε ν τό ς τ ώ ν σ υ ν ό ρ

Ο ί δύο εξελίξεις συνδέονται σαφέστατα. Κ αταρχάς,καί οί δύο αύτές κατηγορίες θεσμώ ν ανήκουν στόσω φρονιστικό σύστημα τώ ν Η Π Α καί ταξινομούνται

άπό κοινού στήν έτήσια άπογραφ ή τού 'Ο μοσπονδιακού Γραφείου Σ τατιστικής. 'Η ταξινόμηση αύτή περιλαμβάνειτις πολιτειακές καί ομοσπονδιακές φυλακές, τις φυλακές τώ ν κομητειώ ν, τώ ν ινδιάνικω ν καταυλισμώ ν, τά κέντρα κράτησης πού υπάγονται στόυπουργείο Ε σω τερικής ’Α σφ άλειας72, τις φυλακές σέ



Α Ν Τ ΙΣ Τ Α Σ Η , Γ Λ Ω ΣΣΑ Κ Α Ι Ν Ο Μ Ο Σ

περιοχές πού οί Η Π Α άρνοΰνται νά τις αναγνω ρίσουνώ ς αποικίες τους καίτις στρατιω τικές φυλακές - τόσο έντός δσο καί έκτος τω ν αμερικανικώ ν συνόρω ν.'Η αύξηση τοΰ πληθυσμοΰ τώ ν κρατουμένω ν στις φυλακές τοΰ έσω τερικοΰ, ή εμφ άνιση νέω ν επιχειρηματικώ ν κλάδω ν πού συνδέονται μέ αύτή την αύξηση, ή

αναδιάρθρω ση παλαιώ ν κλάδω ν προκειμένου νά εξυπηρετήσουν τις άνάγκες της φυλάκισης καί νά κερδο-φορήσουν άπό αυτές, ή έπέκταση τώ ν κέντρω ν κράτησ ης μεταναστώ ν, καθώ ς καί ή χρήση τώ ν στρατιωτικώ ν φυλακώ ν ώ ς βασικοΰ όπλου στον « πόλεμο κατά της τρομοκρατίας » ή ή συνάρθρω ση της άντιεγ-

κληματικής μέ την άντιτρομοκρατική ρητορική - ολααύτά άποτελοΰν νέα γνω ρίσματα τοΰ σω φρονιστικο-βιομηχανικοΰ συμπλέγματος.

Τ ό σω φρονιστικοβιομηχανικό σύμπλεγμα άποτε-λεΐ παγκόσμιο φαινόμενο. Δ εν μπορούμε νά τό κατανοήσουμε πλήρω ς αν τό θεω ρήσουμε ώ ς μιά άποκλει-

στικά άμερικανική ιδιαιτερότητα. Α ύτό πού κατέστηέφικτό στις Η Π Α ,ό πολλαπλασιασμός τώ ν σω φρονιστικώ ν καταστημάτω ν καί τοΰ κρατούμενου πληθυσμοΰ, ή ραγδαία είσοδος τοΰ κεφαλαίου στη σω φρονιστική βιομηχανία, πού πλέον δέν άποτελεΐ έλάσσονακλάδο άλλά βασικό συστατικό της άμερικανικής οι

κονομίας - ολα αύτά έχουν καί διεθνείς έπιπτώ σεις.Ά νακεφαλαιώ νουν τη διαδρομή μέσω της όποίας ήστρατιω τική παραγω γή απέκτησε κεντρική θέση στήνοικονομία τώ ν Η Π Α .Α ύτός είναι ένας άπό τούς κύριους λόγους γιά τούς οποίους έπιλέξαμε τή διάδοσητοΰ ορού « σω φρονιστικοβιομηχανικό σύμ πλεγμα »,



Γ52 Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε Σ Μ Α

το οτιδηλαδή άπηχεΐ πολλαπλά τον δρο « στρατιω τι-κοβιομηχανικό σύμ πλεγμα ».Ο ί φυλακές, λοιπόν, ή αρχιτεκτονική τους, οίτεχνο

λογίες τους, τό καθεστώ ς λειτουργίας τους, τά άγαθάπού καταναλώ νουν καί παράγουν οί τρόφ ιμοί τους,καθώ ς καίή ρητορική πού νομ ιμοποιεί τήν έξάπλω σή

τους, δλα αυτά εξάγονται από τις Η Π Αστον υπόλοιποκόσμο. Γ ιατί, λόγου χάρη, νά χρειάζεται ή Ν ότια ’Αφρική -πού βρίσκεται, έλπίζουμ ε, καθ’ οδόν πρός τήνοικοδόμηση μιας δίκαιης, μή ρατσιστικής, [2ή σεξιστικής, μή όμοφ οβικής κοινω νίας- τις κατασταλτικές τεχνολογίες της φυλακής ύψ ίστης άσφαλείας ; Τ ί

χρειάζεται ή Τ ουρκία τις άμερικανικου στύλ φυλακές« τύπου F » ; 73 Ή καθιέρω ση αύτοΰ τοΰ είδους τώ νφυλακώ ν στήν Τ ουρκία προκάλεσε μιά μακρά άπερ-γία πείνας μέχρι θανάτου, μέ αποτέλεσμα νά χάσουντή ζω ή τους περίπου έκατό κρατούμενοι.

Ε ίναι σημαντικό νά έξετάσουμε δλα τά διαφ ορετικά επίπεδα αύτης της παγκόσμιας διαδικασίας. Ν άαναγνω ρίσουμε, γιά παράδειγμα, δτι οί φυλακές τοΰΓκουαντάναμο ή τοΰ Ά μ που Γ ράιμπ, στά περίχω ρατης Β αγδάτης, άντανακλοΰν καί επεκτείνουν τήν κα-νονικοποίηση τώ ν βασανιστηρίω ν πού έχει λάβει χώρα στις φυλακές εντός τώ ν άμερικανικώ ν συνόρω ν."Ο σο άνατριχιαστικές καί άν ήταν οίπρόσφατες άπο-καλύψ εις γιά τήν κακομεταχείριση τώ ν κρατουμένω νστο Γκουαντάναμο καίτό ’Ά μπου Γ ράιμπ, ή κακομεταχείριση αύτή δεν ήταν κάτι τό ποιοτικά διαφ ορετικό άπό δ,τι συμβαίνει στις φυλακές τώ ν Η Π Α .Π άρεγιά παράδειγμα τήν πανταχοΰ παρούσα σεξουαλική



Α Ν Τ ΙΣ Τ Α Σ Η , Γ Λ Ω Σ ΣΑ Κ Α Ι Ν Ο Μ Ο Σ !5 3

βία - ιδίω ς στις γυναικείες φυλακές. Γυναίκες κρατούμενες στο Μ ίσιγκαν κατέθεσαν αγω γή κατά τηςπολιτείας, υποστηρίζοντας δτι ή κυβέρνηση είχε εγκρίνει κανονισμούς λειτουργίας τώ ν φυλακώ ν πούδιευκόλυναν τή σεξουαλική παρενόχληση καί τό βιασμό τους καί άρα καθιστούσαν τό ’ίδιο τό κράτος συν

ένοχο στή σεξουαλική βία. Τ ό Π αρατηρητήριο ’Α νθρω πίνω ν Δ ικαιω μάτω ν ( Human Rights Watch) έξέ-δω σε έκθεση υπό τον τίτλο « Ή σεξουαλική κακοποίηση στις άμερικανικές πολιτειακές φυλακές », οπούτεκμηριώ νεται ή συστηματική κακομεταχείριση. ’Έτσι λοιπόν οίβιασμοίστή φυλακή τοΰ ’Ά μπου Γ ράιμπ

έπιβεβαιώ νουν τη βαθιά σχέση της σεξουαλικής βίαςμέ τις έμφυλες διαδικασίες πειθάρχησης καί εξουσίαςπού διαποτίζουν τό σύστημα τώ ν φυλακώ ν. Ο ί διαδικασίες αύτές εύκολα περνοΰν άπό τό ένα σύστημαστο άλλο - άπό τις έγχώ ριες φυλακές στις στρατιωτικές φυλακές καίστά κέντρα κράτησης μεταναστώ ν.

Κ αί στις τρεις αύτές περιπτώ σεις ο σεξουαλικός καταναγκασμός λειτουργείώ ς δοκιμασμένη τεχνική πειθάρχησης καί έξουσίας. Τ ά βασανιστήρια καί ό σεξουαλικός καταναγκασμός, πού φαντάζουν τόσο βάρβαρα καί άποκρουστικά στούς τηλεθεατές όταν τάπαρακολουθούν στο “ 60 Minutes ” 74, δέν είναι τόσο

άσυνήθη όσο νομίζεται άρχικά, διότι βάση τους είναιή καθημερινή βία ρουτίνας πού δικαιολογείται ώ ς εναςάπλός τρόπος ελέγχου τοΰ πληθυσμοΰ τώ ν φυλακώ ντώ ν Η Π Α .

Ε σ τ ιά ζ ο ν τ α ς σ τ ο σ υ ν ε χ έ ς τ ή ς π ε ιθ ά ρ χ η σ η ς μ ε ά ν α



*54 Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε ΣΜ Α

ζ ε ις ν ά ξ α ν α σ κ ε φ τ ώ τ ή ν ε ρ ώ τ η σ ή μ ο υ , ή ο π ο ία μ ά λ λ ω ν π ρ ο ϋ π έ θ ε τ ε ο τ ι ε ίν α ι σ η μ α ν τ ικ ή μ ια ο ρ ισ μμ ικ ή ά σ ν ν έ χ ε ια . Τ ό ε ο ν ό ς δ η λ α δ ή ο τ ι ο ί φ υ λ α κτ έ ς κ α ί τ ά κ έ ν τρ α κ ρ ά τ η σ η ς π ο ύ λ ε ιτ ο υ ρ ο ύ ν υ π ό θ ύ ν η τώ νΗ Π Αβ ρ ίσ κ ο ν τ α ι έ ξ ω α π ό τ ή δ ικ α ιο δ ο σ ία τ ά μ ε ρ ικ α ν ικ ή ς δ ικ α ιο σ ύ ν η ς , τ ή ς ά μ ε ρ ικ α ν ικ ή ς ν ο μ

κ ή ς ε ξ ο υ σ ία ς , τ ώ ν α μ ε ρ ικ α ν ικ ώ ν μ έ σ ω ν ε ν η μ έ ρ ω

Μ ά, θά μπορούσες νά πεις το ίδιο καί γιά τις εγχώριες φυλακές.

Π ρ ά μ α π ο ύ θ έ τε ι σ υ ν ε π ώ ς τό ε ρ ώ τ η μ α π ο ιο ς ε

ρ ό λ ο ς τ ο ϋ ΐδ ιο υ τ ο ϋ ν ό μ ο υ . Δ η μ ιο υ ρ ε ί σ τ’ ά λ ή θ ε ια 6 ν ό μ ο ς κ ά π ο ια ο υ σ ια σ τ ικ ή δ ια φ ο ρ ά , σ τ ή ν π ε ρ ίπ α υ τ ή ; Π ο ιά ε ίν α ι ή δ υ ν α τ ό τ η τ α ν ά ά μ φ ισ β η τ ή σν ε ίς α υ τ έ ς τ ις κ α τ α χ ρ ή σ ε ις ; Μ ά ς δ ίν ε ι ή ύ π α ρ ξ η ν ό μ ο υ σ τ ή ν π ε ρ ίπ τ ω σ η τ ώ ν ε χ ώ ρ ιω ν φ υ λ α κ ώ μ ο χ λ ό π ίε σ η ς , ε ν α έ δ α φ ο ς ιά ν ά δ ρ ά σ ο υ μ ε ;

Μ ολονότι θά ήταν λάθος νά θεω ρήσουμε το νόμο ώ ςτον υπέρτατο επιδιαιτητή τώ ν κοινω νικώ ν προβλημάτω ν, διαθέτει πάντω ς στρατηγική σημασία στον ά-γώ να γιά πρόοδο καί ριζικό μετασχηματισμό. Ω σ τόσο, ό νόμος μπορεΐ έπίσης νά άποβεΐ ενα από τά ι

σχυρότερα εμπόδια στήν κοινω νική αλλαγή, ακριβώ ςεπειδή προϋποτίθεται οτι άποτελεΐ τήν τελευταία λέξη. Μ έσω νομικώ ν μαχώ ν έχουν όντω ς επιτευχθεί κατά καιρούς συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις στις φυλακές, συνηθέστερα δμω ς αύτές οί μεταρρυθμίσειςδεν κατέληξαν παρά σέ στερέω ση τοΰ θεσμοΰ. Φ υσι-



Α Ν Τ ΙΣ Τ Α Σ Η , ΓΛ Ω ΣΣΑ Κ Α Ι Ν Ο Μ Ο Σ τ 55

κα και πρεπει να επιστρατεύουμε το νομο -τοσο στοεθνικό δσο και στό διεθνές επίπεδο-, άλλα θά πρέπειτήν ίδια στιγμ ή νά άναγνω ρίζουμε τούς περιορισμούςτου. Ο ί μυριάδες φορές, λόγου χάρη, πού έχει προσβληθείνομικά ή θανατική ποινή δέν έχουν ακόμα επιτύχει τήν κατάργησή της.

Θ ά σ υ μ φ ω ν ο ϋ σ α ο τ ι ε δ ώ ε χ ο ν μ ε ε ν α ε π ίδ ικ ο α ν τ ιμ ε ν ο , α λ λ ά , α ν δ ε ν ε χ ο ν μ ε τ ό ν ό μ ο , υ π ά ρ χ ο υ ν μ έ σ α ν ά α μ φ ισ β η τ ή σ ο υ μ ε σ υ κ ε κ ρ ιμ έ ν ε ς π ρ α κ τ ικ έ ς ;

Δ έν γνω ρίζω . Ε π ’ αύτοΰ έχω κάποια άμφ ιθυμία, για

τί δέν είμαι σίγουρη αν θά ήθελα νά παραχω ρήσωτόση εξουσία στό νόμο. Σ έ περιπτώ σεις πού σημειώθηκαν μεγάλες νίκες, όπω ς σέ περιπτώ σεις ’Α μερικανώ ν φυλακισμένω ν γιά παράδειγμα, αύτές ύπήρξαννίκες έ π ϊ τοΰ νόμου, συνήθω ς μέ τήν καίρια συμβολήοργανω μένω ν μαζικώ ν κινημάτω ν. Ό νόμος δέν βρί

σκει έφαρμογή στό κενό. Ν αί, βασιζόμαστε σέ αύτόνδταν μπορούμε νά τον χρησιμοποιήσουμε γιά τήν επίτευξη προοδευτικώ ν, δπω ς τούς άποκαλοΰμε, στόχω ν,αλλά αύτός καθαυτόν είναι ανίσχυρος. Τ ήν ισχύ τουτήν άποκτα άπό τήν ιδεολογική συναίνεση. ’Ό νταςκάποια πού έχει έμπλακεΐ στον άγώ να κατά τοΰ σω

φρονιστικού συστήματος έδώ καί άρκετά χρόνια, π ιστεύω δτι πρέπει νά παροτρύνουμε τά άτομα καί τιςοργανώ σεις πού ήδη έχουν στρατευτεί στήν πάλη ενάντια στις φυλετικές καί ταξικές άνισότητες καθώ ςκαί τή γενικευμένη καταπίεση πού γέννα τό εγχώριο σύστημα φ υλακώ ν νά άναπροσαρμόσουν τή δράση



!5 6 Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε Σ Μ Α

τους προκειμενου να αντιμετω πίσουν και να καταπολεμήσουν τις ω μότητες πού λαμβάνουν χώ ρα εω ς καίαύτή τη στιγμή στα ύπό αμερικανικό έλεγχο κέντρακράτησης στο ’Α φγανιστάν, τό ’Ιράκ καίτό Γκουαν-τάναμο.

Γ ιά ν ά ε π ισ τ ρ έ φ ο υ μ ε σ τ η δ ικ ή σ ο υ ά θ ώ ω σ η , ε π ε ρ ισ σ ό τ ε ρ ο ν ά ά π ο τ ε λ ε ϊ π ρ ο ϊό ν τή ς ο ρ α ν ω μ έ νλ ιτ ικ ή ς δ ρ ά σ η ς κ α ι τ ώ ν ε π α κ ό λ ο υ θ ω ν α λ λ α ώ νθ ν ικ ό λ ό ο ( national discourse) π α ρ ά μ ια ς δ ια β σ ύ λ ε υ σ η ς σ έ ν ο μ ικ ή β ά σ η .

Ν αί, καίτοΰ αντίκτυπου αύτης της οργανω μένης πολιτικής δράσης στή διαδικασία ε π ’ άκροατηρίω . Α ύτή τή δυναμική -αύτή τή διαλεκτική- θα ήθελα νάύπογραμμίσω .

Ό Ν ό α μ Τ σ ό μ σ κ υ υ π ο σ τ η ρ ίζ ε ι ο τ ι ό π ρ ω τ α ρ χ ικρ έ α ς τ ή ς τ ρ ο μ ο κ ρ α τ ία ς ε ίν α ι τ ό κ ρ ά τ ο ς ...

Α ύτό είναι αλήθεια. Σ υμφω νώ άπολύτω ς μαζί του.

Θ ά δ ε χ ό σ ο υ ν ε π ίσ η ς ο τ ι τ ό σ ω φ ρ ο ν ισ τ ικ ό ιο μ η σ ύ μ π λ ε μ α ά π ο τ ε λ ε ϊ ε ν α ν ά π ό τ ο υ ς μ η χ α ν ισ μ ο ύ τ ο ν ο π ο ίω ν τ ό κ ρ ά τ ο ς ά σ κ ε ΐ τ ρ ο μ ο κ ρ α τ ία τ ο ΰ

ιά τ ή ν ο π ο ία μ ιλ ά ό Τ σ ό μ σ κ υ κ α ι ο τ ι τ ό κ ρ ά ά σ κ ε ΐ α ύ τ ή τ ή ν τ ρ ο μ ο κ ρ α τ ία τ ώ ν φ υ λ α κ ώ ν ύ π ό σ χ η μ α τ ή ς α ν τ ιμ ε τ ώ π ισ η ς τ ώ ν ε κ λ η μ α τ ιώ ν ;

'Τ πάρχει μ ιά δόση αλήθειας σέ αύτό πού λές, αλλά τάπράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα, ιδίω ς άν λάβου



Α Ν Τ ΙΣ Τ Α Σ Η , ΓΛ Ω ΣΣΑ Κ Α Ϊ Ν Ο Μ Ο Σ Ι57

με ύπόψ η τό δτι οί φυλακές στήν αμερικανική κοινωνία έφτασαν νά έχουν τον ρόλο της προεπιλεγμένης λύσης δλω ν τώ ν μεγάλω ν κοινω νικώ ν προβλημάτω ν."Ω στε λοιπόν πρόκειται ό ν τ ω ς γιά τρομοκρατία, άλλάμιά τρομοκρατία πού προκύπτει ώ ς απάντηση σέ μιάάνεπίδεκτη διαχείρισης πολιτική οικονομία. ’Α ντί νά

άντιμετω πίσει στά σοβαρά τά προβλήματα πού μαστίζουν τόσο πολλές κοινότητες -τά προβλήματα τηςφ τώ χειας, τώ ν άστέγω ν, της έλλειψ ης περίθαλψ ηςκαί εκπαίδευσ ης-, τό σύστημά μας ρίχνειτά θύματάτους στή φυλακή. 'Η φυλακή έχει γίνει, τήν επαύριοντης κατεδάφ ισης τοΰ κράτους πρόνοιας, ό θεσμός par

excellence. Θ ά έλεγα λοιπόν δτι ναί, έχουμε κρατικήτρομοκρατία, άλλά τρομοκρατία μέ αιτία. Δ έν πρόκειται γιά άσκοπη τρομοκρατία ή γιά τρομοκρατίαπού άπαντα άποκλειστικά στή συνειδητή πολιτικήάντίσταση.

Σ τ ό ά ρ θ ρ ο σ ο υ «Φ υ λ ή κ α ι Π ο ιν ικ ο π ο ίη σ η » [ “Race and Criminalization ” ] ρ ά ψ ε ις : « Ή φ ι ο ύ ρ α τ ο ν ε -κ λ η μ α τ ία ή φ /υ λ ε τ ο τι,ο ι η , ν η φ ι ο ύ ρ α τ ο ΰ έ κ λ η μ α τ ί ε φ τ α σ ε ν ά α ν τ ιπ ρ ο σ ω π ε ύ ε ι τ ο ν π ιο α π ε ιλ η τ ικ ό ε χ τ ή ς “ ’Α μ ε ρ ικ α ν ικ ή ς Κ ο ιν ω ν ία ς ”. Σ χ ε δ ό ν ο τ ιδ ή π ο τ ε μ π ο ρ ε ϊ ν ά ίν ε ι α π ο δ ε κ τ ό β α σ α ν ισ τ ή ρ ια , β α ν α ν σ ό

τα , τ ε ρ ά σ τ ια δ α π ά ν η δ η μ ό σ ιω ν κ ο ν δ ν λ ίω ν σ τ ό ό ν τ ή ς δ η μ ό σ ια ς ά σ φ ά λ ε ια ς ». Π ισ τ ε ύ ε ις δ τ ι ό « τ ρ ο μ ο κ ρτ η ς » ε ίν α ι ο ν έ ο ς φ υ λ ε τ π ο ίη έ ν ο ς ε κ λ η μ α τ ία ς μ α ς ;

Θ υμαμαι πώ ς δταν έγραψ α αύτό τό άρθρο σκεφτόμουν τον « έγκληματία » ώ ς υποκατάστατο τοΰ « κομ-



! 5 8 Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω ΡΙΣ Δ Ε Σ Μ Α

μουνιστη » στην εποχή τοΰ « νόμου καί της τάξης ».Σκεφτόμουν αύτό τον νέο λόγο περί της μορφής τοΰεγκληματία, πού ενσω μάτω σε δλη τή ρητορεία περίτοΰ κομμουνιστή έχθροΰ. Στον άπόηχο της 1 1ης Σ επτεμβρίου, ή φ ιγούρα τοΰ « τρομοκράτη » κινητοποιείτον συλλογικό φόβο κατά τρόπους πού άνακεφαλαιώ -

νουν καί έμπεδώ νουν προηγούμενα ιδεολογήματα περίτοΰ έθνικοΰ έχθροΰ. Ή ρητορική, οί έπακόλουθεςανησυχίες καί οί στρατηγικές αντιπερισπασμού πούπαράγονται από τήν άξιοποίηση της φιγούρας τοΰτρομοκράτη μοιάζουν πολύ, καί βασίζονται μέ ιδιαιτέρω ς συγκεκριμένο τρόπο στήν αξιοποίηση τοΰ εγκληματία ώ ς διάχυτης άπειλής.

5χ ν η λ α τ ώ ν τ α ς α υ τ ή τ ή ν ισ τ ο ρ ικ ή δ ια δ ρ ο μ ή κ ο μ μ ο υ ν ισ τ ή σ τ ο ν τρ ο μ ο κ ρ ά τ η , ιν ό μ α σ τ ε ε πτυ ρ ε ς μ ια ς α λ λ α ή ς σ τ ή δ υ ν α μ ικ ή τ ώ ν φ υ λ ε τ ισ ε ω ν ε ν τό ς τώ ν σ υ ν ό ρ ω ν , ιδ ίω ς σ τ ις σ χ έ σ ε ις τ ώ ν ά φ ρ ο α μ ε ρ ικ α ν ικ ώ ν κ α ι τ ώ ν μ ο υ σ ο υ λ μ α ν ρ α β ο α μ ε ρ ικ α ν ικ ώ ν κ ο ιν ο τ ή τ ω ν μ ε τ ά τ ή ν 11η β ρ ίο υ . Τ ί π ισ τ ε ύ ε ις ι ’ α υ τ ή τ ή ν α λ λ α ή ;

Π ροτοΰ απαντήσω , θά ήθελα νά υπενθυμίσω οτι όρατσισμός άποτελοΰσε σημαντικό συστατικό στοιχείο τώ ν άντικομμουνιστικώ ν εκστρατειώ ν. Ά ς λάβουμε ύπόψ η μας δτι ό Μ άρτιν Λ οΰθερ Κ ίνγκ τζού-νιορ περιγράφ τηκε έπανειλημμένα από τούς αντιπάλους του ώ ς κομμουνιστής, οχι γιατί ήταν πράγματιμέλος τοΰ Κ ομμουνιστικού Κ όμματος, άλλά επειδήή υπόθεση της φυλετικής ισότητας θεω ροΰνταν κομ



Α Ν Τ ΙΣ Τ Α Σ Η , Γ Λ Ω Σ ΣΑ Κ Α Ι Ν Ο Μ Ο Σ ! 59

μουνιστικό δημιούργημα. Ό άντικομμουνισμός διευκόλυνε μέ μύριους τρόπους την αντίσταση στην κατοχύρω ση πολιτικώ ν δικαιω μάτω ν καί, άντιστρόφ ω ς,ό ρατσισμός διευκόλυνε τη διάδοση του άντικομμου-νισμοΰ. Μ έ άλλα λόγια, ό ρατσισμός έπαιξε κρίσιμορόλο στην ιδεολογική παραγω γή της φιγούρας τοΰ

κομμουνιστή, τοΰ εγκληματία καίτοΰ τρομοκράτη.’Α λλά ας δοΰμε τό ερώ τημά σου σχετικά μέ τονάπόηχο της έμφάνισης αύτης της νέας φιγούρας έ-χθροΰ καί τό πώ ς αναμφίβολα οί άφ ροαμερικανικέςκοινότητες ένσω ματώ θηκαν στον νέο ρατσισμό. Ήνέα εθνικιστική κινητοποίηση τήν έπαύριον της 1 1ηςΣ επτεμβρίου βασιζόταν στήν άναπαράσταση τοΰ τρομοκράτη έχθροΰ ώ ς μουσουλμάνου, ’Ά ραβα, Ν οτιο-ασιάτη, Μ εσανατολίτη κτλ., καί γιά πρώ τη φορά οίάλλοιέγχρω μοι προσκλήθηκαν στήν άγκάλη της εθνικής οικογένειας. Κ ατά παράδοξο τρόπο, αύτό βιώ θη-κε πιθανότατα ώ ς ή πραγμάτω ση τοΰ πολυπολιτισμι-κοΰ έθνους στο όποιο άπέβλεπαν οίάγώ νες γιά κοινωνική δικαιοσύνη -τό όραμα τοΰ Μ άρτιν Λ οΰθερ Κ ίνγκ,αν θές-, καί πολλές, αποκλεισμένες τό προηγούμενοδιάστημα, κοινότητες αΐσθάνθηκαν -έστω καί σ τιγμ ια ία - ότιάποτελοΰν τμήμα τοΰ έθνους. Φ υσικά αύτήή διαδικασία βασιζόταν στον άποκλεισμό τοΰ τρομοκράτη καί κάθε προσώ που στο όποιο αποδιδόταν αύτή

ή ταμπέλα. ’Α κόμα άντιμετω πίζουμε τις έπιπτώ σειςαύτης της « στιγμής ».

Ε ίναι μερικές φορές δύσκολο γιά τούς μαύρους νάάναγνω ρίσουν ότιμποροΰν καίοί’ίδιοι νά είναιρατσιστές, όσο περίπου καί οί λευκοί. Α ύτό άποτελεϊ μεί-



16ο Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ ΕΣ Μ Α

ζονα πρόκληση σήμερα. Δ εν είναι πλέον δυνατόν νάθεω ρούμε ότιτά θύματα τοΰ ρατσισμοΰ είναι τά ίδιαάτρω τα στις ιδεολογίες πού άκριβώ ς διατράνω ναν τήδική τους κατω τερότητα. Τ ίποτα δεν έγγυαται οτι όριζοσπαστικός ακτιβισμός τοΰ παρελθόντος θά δώ σειτη θέση του σέ σημερινές προοδευτικές πολιτικές θέ

σεις. Τ ό πιο έλπιδοφόρο σημάδι σήμερα είναιοίτρέ-χουσες προσπάθειες νά οίκοδομηθοΰν συμμαχίες μεταξύ μαύρω ν καί Ά ραβοαμερικανώ ν. Σ έ μιά έποχήπού μαΰροι κυβερνητικοί ηγέτες, όπω ς ό Κ όλιν Π ά-ουελ καί ή Κ οντολίζα Ρ άις, παίζουν σημαντικό ρόλοώ ς αρχιτέκτονες τοΰ πολέμου πού έχει εξαπολυθείάνά

την ύφήλιο, οί συμμαχίες αύτές θά είναι κεντρικήςσημασίας γιά τη δημιουργία δικτύω ν αντίστασης. Ε ίναι έπίσης εξίσου σημαντικό νά έπιδιω χθοΰν συμμαχίες καί μέ άλλες κοινότητες μεταναστώ ν, ιδίω ς μέτούς καταγόμενους άπό τη Λ ατινική ’Α μερική καίτήν’Α σία.

rΌ π ω ς μ ε τ ο ν « κ ο μ μ ο υ ν ισ τ ή » κ α ι τ ο ν « ε κ λ η μ α ε τ σ ι κ α ι ο τα ν μ ιλ ά μ ε ιά τ ο ν « τ ρ ο μ ο κ ρ ά τ η », 6 λ π ε ρ ί κ ά θ ε ιρ ξ η ς ε ίν α ι τ ό ε π ό μ ε ν ο β ή μ α . Ε ίδ α μ ε Γ κ ο ν α ν τά ν α μ ο ιδ ίω ς ε χ ε ι κ α τ α σ τ ε ί δ ρ α σ τ ικ ό σ κ ά θ ε ιρ ξ η ς . Π ο ιά ιδ ε ο λ ο ικ ή λ ε ιτ ο υ ρ ία π ισ τ ε ύ ε ε π ιτ ε λ ε ϊ ή α μ ε ρ ικ α ν ικ ή φ υ λ α κ ή σ τ ο Γ κ ο ν α ν τά ν

’Ε ννοείς στήν παρούσα συγκυρία ;

Ν α ι.



Α Ν Τ ΙΣ Τ Α Σ Η , ΓΛ Ω ΣΣΑ Κ Α Ι Ν Ο Μ Ο Σ ι6ι

Τ ό Γκουαντάναμο έχει μεγάλη καί άποκρουστική ιστορία. Π ριν από δέκα χρόνια, ή στρατιω τική φυλακήστο Γκουαντάναμο χρησιμοποιήθηκε ώ ς τό μοναδικόστον κόσμο κέντρο κράτησης γιά όροθετικούς πρόσφυγες. Τ ό 1993, ’Α ϊτινοίκρατούμενοιπραγματοποίησαν άπεργία πείνας, διαμαρτυρόμενοιγιά την κράτη

σή τους, καί τεράστιος αριθμός ανθρώ πω ν στις Η Π Α συμμετείχε στήν κινητοποίησή τους σέ ενδειξη αλληλεγγύης. ’Α λλά έσύ άναφέρεσαι στήν παράνομηστρατιω τική φυλακή, στήν οποία αρχικά ήταν δυνατότό οτιδήποτε, διότι ή άμερικανική κυβέρνηση θεωρούσε οτι εγκαταστάσεις πού βρίσκονται έκτος τώ νΗ Π Αδεν υπάγονται στήν έμβέλεια τοΰ αμερικανικούδικαίου. ’Έ τσι, ή κυβέρνηση Μ πούς ένεργοΰσε σάν νάμή χρειαζόταν νά λογοδοτήσει πουθενά.

Θ ά ήθελα έπί τη εύκαιρία νά μιλήσω έν συντομίαγιά τις επίσημες άντιλήψ εις περί δημοκρατίας πού είναι σήμερα τοΰ συρμοΰ καί τό γιατί άκτιβιστές, δη

μόσιοι διανοούμενοι, έπιστήμονες, καλλιτέχνες καίπαραγω γοί στο χώ ρο τοΰ πολιτισμού θά πρέπει νάπάρουν πολύ στά σοβαρά τά σαφή μηνύματα πού έχουμε ότι έπίκεινται φ ασιστικές πολιτικές καί πρακτικές. Κ αί χρησιμοποιώ τον όρο « φ ασιστικές η μετά λόγου γνώ σεω ς, καθώ ς δεν είναι ένας όρος πού

συνήθιζα ποτέ νά τον μεταχειρίζομαι μέ εύκολία. 'Όμω ς, πώ ς άλλιώ ς μπορεΐ νά περιγράφ ει κανείς τάβασανιστήρια, τήν έγκατάλειψ η καί τήν έξαχρείω σηπού έχει επιβληθεί στους κρατούμενους τοΰ Γκουαντάναμο - ανθρώ πους οί οποίοι δέν έχουν συλληφθεΐπαρά έπειδή βρέθηκαν στο λάθος τόπο τή λάθος ώ ρα ;



102 Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω ΡΙΣ Δ ΕΣΜ Α

’Α νήλικοι μένουν φυλακισμένοιγιά χρόνια, χω ρίς καμία επικοινω νία μέ τις οίκογένειές τους, μέ τούςπλέον ύψηλά ίστάμενους κυβερνητικούς άξιω ματού-χους νά έπιχειρηματολογοΰν δτι δέν πρέπει νά τούςέπιτραπεΐ νά έχουν δικηγόρο, έφόσον δέν βρίσκονταιπράγματι στό αμερικανικό έδαφος. Κ αί τό Γ κουαν-

τάναμο δέν είναιπαρά ένα μόνο άπό τά μπουντρούμιαύπό αμερικανικό έλεγχο δπου καταχω νιάζονται άνθρω ποι. Υ πάρχουν καί πολλά άλλα.

Λ αμβάνοντας ύπόψη την προϊούσα άπο^άθρω σητώ ν δημοκρατικώ ν έλευθεριώ ν καί δικαιω μάτω ν ύπότην αιγίδα του Patriot Act, θά έπρεπε νά είναι έμφα-νής ή άνάγκη ένός νέου μαζικού κινήματος. Ε ύτυχώ ς,χάρη στούς βρετανικής ύπηκοότητας πρώ ην κρατουμένους πού πρόσφατα απελευθερώ θηκαν καί έδω σανσυνεντεύξεις Τ ύπου, οί όποιες συγκέντρω σαν εύρείαδημοσιότητα, μπορέσαμε νά πληροφορηθοΰμε γιά τότί γίνεται στό Γκουαντάναμο καλύτερα άπ’ δ,τι αναύτοί δέν ήταν Β ρετανοί πολίτες. Τ ό δτι τά μέσαένημέρω σης ένδιαφέρθηκαν περισσότερο γιά την τύχη τώ ν Β ρετανώ ν πολιτώ ν άπ’ δ,τιγιά τώ ν ’Α φγανώ νή τώ ν Π ακιστανώ ν είναι έξαιρετικά άνησυχητικό, έφόσον έτσι υπονοείται δτι οίάνθρω ποιάπό τό ’Α φ γανιστάν πού συμβαίνεινά μή διαθέτουν βρετανικό διαβατήριο, ή οίΊρακινοί πού έχουν γνω ρίσει τη βία καίτη σεξουαλική κακοποίηση, δέν αξίζουν νά άποτε-λέσουν άντικείμενο δημοσιογραφικού ενδιαφέροντος.Τ ό μόνο πού μπορώ νά πώ είναι δτι δλα αύτά συν-ιστοΰν τρομακτικό σημάδι ένός καταπιεστικού μέλλοντος πού πολλοί άπό μας τό φ αντάζονται μέ φόβο.



Α Ν Τ ΙΣ Τ Α Σ Η , ΓΛ Ω Σ Σ Α Κ Α Ι Ν Ο Μ Ο Σ ι 63

Ά λλα πρέπει νά άντιπαρατεθοΰμε σέ αύτό τό ενδεχόμενο, αν αισθανόμαστε ότι συμμετέχουμε στο διακύ-βευμα της δημιουργίας ενός δημοκρατικού μέλλοντοςγιά τις Η Π Ακαίτον κόσμο.

Ή π α ρ α τ ή ρ η σ ή σ ο υ σ χ ε τ ικ ά μ ε τ ή ν ά π ε λ ε ν θ έ ρ ω σ

Β ρ ε τ α ν ώ ν π ο λ ιτ ώ ν ά π ό τ ό Γ κ ο υ α ν τά ν α μ ο μ ο ιά ζ κ α τ α δ ε ικ ν ύ ε ι ιά ά λ λ η μ ία φ ο ρ ά τ ή δ ύ ν α μ η π ο υ ε χ ε ι ο ρ α ν ω μ έ ν η κ ο ιν ή ν ώ μ η ν ά π ιέ σ ε ι τ ις κ υ β ε ρ ν ή σ τ ό σ ο τ ώ νΗ Αδ σ ο κ α ι τ ή ς Β ρ ε τ α ν ία ς , ε λ λ ε ίψ ε ι ά λ λ ω ν ν ο μ ικ ώ ν μ η χ α ν ισ μ ώ ν , ώ σ τ ε ν ά ε ξ α σ φ α λ ίσ ε ι τ ή ν λ ε υ θ έ ρ ω σ η τ ώ ν κ ρ α τ ο υ μ έ ν ω ν ...

Ά πολύτω ς.

Π ισ τ ε ύ ε ις ο τ ι τ ό Γ κ ο υ α ν τά ν α μ ο π ή ρ ε τ ή θ έ σ η τ ή ςλ α κ ή ς ύ ψ ίσ τ η ς ά σ φ α λ ε ία ς ώ ς ή έ σ χ α τ η ά π ε ιλ ή ε ιρ σ τ ή ν κ ο ιν ω ν ικ ή φ α ν τ α σ ία ;

Ή φ ρικτή πραγματικότητα τοΰ Γκουαντάναμο εχειυλικές καί συναισθηματικές έπιπτώ σ εις σέ δλους όσοι είχαν την άτυχία νά έγκλειστοΰν έκεΐ. Ά λλά ά-ποτελεΐ επίσης τό φ αντασιακό κοινω νικό περιβάλλονπού προορίζεται γιά όλους όσοι έχουν κατονομαστείώ ς εχθροί. Τ ό Γκουαντάναμο άποτελεΐ την τεχνολογία καταστολής πού λέγεται ότι αρμόζει στον εχθρό.Ή δημιουργία στρατιω τικώ ν κέντρω ν κράτησης όπω ς αύτό τοΰ Γκουαντάναμο έχει διευκολυνθεί άπότις νέες τεχνολογίες πού πρω τοεφαρμόστηκαν στάεγχώ ρια σω φ ρονιστικά καταστήματα. Τ ήν ’ίδια ώ ρα,




ή δημιουργία νέω ν φυλακώ ν ύψ ίστης άσφαλείας διευκολύνθηκε άπό τό προηγούμενο τώ ν βασανιστηρίω νκαί τώ ν σω φρονιστικώ ν τεχνολογιώ ν του στρατού.Θ έλω νά βλέπω τη σχέση αύτώ ν τώ ν δύο ώ ς συμβιω -τική. Σ υνεπώ ς, τό στρατιω τικό κέντρο κράτησης ώ ςχώ ρος βασανιστηρίω ν καί καταπίεσης δεν καταργεί

την έγχώ ρια φυλακή ύψ ίστης άσφαλείας (ή οποίαπαρεμπιπτόντω ς εξάγεται σαν μοντέλο άνά τον κόσμο), άλλά μάλλον καί τά δύο αύτά συνιστοϋν ά-κραίους χώ ρους όπου ή δημοκρατία έχει χάσει δλεςτης τις άξιώ σεις. Κ ατά μ ία έννοια, θά μπορούσε νάύποστηρίξει κανείς οτι ή απειλή τήν οποία συνιστα ή

φυλακή ύψ ίστης άσφαλείας ξεπερνά αύτήν τοΰ στρατιω τικού κέντρου κράτησης. Δ εν μου άρέσει νά καταρτίζω ιεραρχίες καταπίεσης, οπότε καί δεν είμαισίγουρη αν θά έπρεπε νά διατυπώ σω τή συγκεκριμένη ιδέα μέ αύτούς τούς δρους. Θ έλω δμω ς νά πώ δτι ήκανονικοποίηση τώ ν βασανιστηρίω ν, ή άναγω γή τώ νβασανιστηρίω ν σέ κ α θ η μ ε ρ ιν ό τ η τ α πού χαρακτηρίζει τή φυλακή ύψ ίστης άσφαλείας, ’ίσω ς νά αποδειχτεί διαρκέστερη άπό τήν έκτος νόμου στρατιω τικήφυλακή. Σ τή φυλακή ύψ ίστης άσφαλείας επιβάλλεταιστέρηση τώ ν αισθητηριακώ ν ερεθισμάτω ν καί περιορισμός της άνθρώ πινης επαφής τέτοιος, ώ στε κάποιοικρατούμενοικαταφεύγουν στις σω ματικές τους απεκκρίσεις -τά περιττώ ματα καί τά ούρα- ώ ς μέσον έπι-βεβαίω σης της δυνατότητάς τους νά δρουν καί νά είναι ελεύθεροι. Α ύτή ή κανονικοποίηση τώ ν βασανιστηρίω ν μπορεΐνά είναι άκόμα πιο απειλητική , στοβαθμό ιδίω ς πού άντιμετω πίζεται ώ ς δεδομένη καί



Α Ν Τ ΙΣ Τ Α Σ Η , Γ Λ Ω Σ Σ Α Κ Α Ι Ν Ο Μ Ο Σ

δέν θεω ρείται, άξια προσοχής άπό πλευράς τώ ν μέσω νενημέρω σης. Ο ί πρακτικές πού επικρατούν στις φυλακές ύψ ίστης άσφ αλείας ποτέ δέν παρουσιάζονταιώ ς παρέκκλιση, όπω ς υποτίθεται δτι είναιτό Γκουαν-τάναμο καί τό ’Ά μπου Γ ράιμπ, πού άμφότερα έχουνπαρουσιαστεί οχι ώ ς κανονικές ή κανονικοποιητικέςπρακτικές, άλλά μάλλον ώ ς έξαιρέσεις, ώ ς πρακτικέςγιά τις όποιες εύθύνονται μόνο κάποια ένοχα άτομα.'Η φυλακή ύψ ίστης άσφαλείας δέν μπορεΐ νά περιγράφ ει ώ ς παρέκκλιση. Κ αταλαμβάνει τώ ρα τό άνώ -τερο έπίπεδο της κλίμακας άσφ αλείας στό εγχώ ριοσω φρονιστικό σύστημα. Κ άποτε τό έλάχιστο έπίπεδο άσφ αλείας προϋπέθετε ένα μέσο έπίπεδο καί έναάνώ τατο. Τ ώ ρα τό έλάχιστο προϋποθέτει τό ύψ ιστοέπίπεδο άσφ αλείας καί ποιος ξέρει τί θά άκολουθή-σει. ’Α λλά βέβαια αύτό δέν σημαίνειδτι θά πρέπει νάύποτιμήσουμε τή φρίκη τώ ν έκτος νόμου στρατιω τικώ ν φυλακώ ν.

Π ώ ς π ισ τ ε ύ ε ις δ τ ι σ υ ν δ έ ε τ α ι α υ τ ή ή φ ρ ίκ η μ ε τή ν εν ε μ φ ά ν ισ η σ τ 'ιςΗ Α ε κ δ ο χ ώ ν έ θ ν ικ ο ϋ λ ό ο υ π ο υ σ ν κ α τ α τ ίθ ε ν τ α ι σ τ α β α σ α ν ισ τ ή ρ ια κ α ι τ ις π ο λ ίτ ικ ε ς λ ο φ ο ν ίε ς ; ’Α π ό τ ή σ υ ζ ή τ η σ η π ε ρ ί β α σ α ν ισ τ η ρ ίω ν π ά ν ο ιξ ε ό κ α θ η η τ ή ς Ν ο μ ικ ή ς τ ο ΰ Χ ά ρ β α ρ ν τ Alan D schowitz75 μ έ χ ρ ι τ ό δ τ ι ό Μ π ο ν ς κ α τ α ν ε ύ ε ι κ λ ε ίν ο ν τα τ ό μ ά τ ι σ τ ις δ ο λ ο φ ο ν ίε ς τ ο ν Σ α ρ ό ν , ια τ ί π ρ ο κ ύ π τ ώ ρ α α υ τ ό τ ό ε ίδ ο ς λ ό ο υ ;

Π ρώ τα άπ’ δλα, ή κυβέρνηση Μ πούς έργάζεται σκληρά γιά τήν ύποβάθμιση τοΰ έπιπέδου τοΰ πολιτικοΰ



τ66 Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω ΡΙΣ Δ ΕΣ Μ Α

λόγου. 'Η χονδροειδής απλοποίηση τώ ν πολιτικώ νδρω ν -είτε διά στόματος του ίδιου τοΰ Π ροέδρου είτεμέσω της πιο εκλεπτυσμένης γλώ σσας πού χρησιμοποιούν ό Κ όλιν Π άουελ καί ή Κ οντολίζα Ρ ά ις- δενμπορεΐνά είναιάθέλητη. Ό εύτελισμός του πολίτικουλόγου άνοίγειτό δρόμο σέ ακραίες έκφράσεις. Ε ίσαι

είτε ύπέρ της τρομοκρατίας είτε εναντίον της, καίάμα δέν έγκρίνεις την τρομοκρατία, τότε πρέπει νάτης άντιταχθεΐς. Κ αί άν της αντιτάσσεσαι, τότε άπαι-τεΐται νά ένστερνιστεις δλες τις ιδέες πού προτείνειήκυβέρνηση. Α ύτή ή απλοποίηση της πολίτικης ρητο-ρικης εύθύνεταιέν μέρειγιά την ευκολία μέ τήν οποία

έκφράζονται έξτρεμιστικές θέσεις καί υίοθετοΰνταιώ ς κανονικές. 'Η πρόκληση γιά μάς είναινά περιπλέξουμε τό λόγο, καί νά καταστήσουμε σαφ ές οτι δένπρόκειται γιά μιά κατάσταση πού έξαντλεΐται σέ ένα((ύπέρ ή εναντίον ». Μ πορεΐκανείς νά άντιτίθεται στοκαθεστώ ς τοΰ Σ αντάμ Χ ουσείν καί τήν ίδια ώ ρα νάάντιτίθεται εξίσου -ή καί περισσότερο- στή στρατιω τική επιθετικότητα τώ ν Η Π Α .

Θ ά σ υ σ χ έ τ ιζ ε ς μ ε τ ό χ α μ ή λ ω μ α τ ώ ν π ρ ο δ ια ρ α φ π ο λ ιτ ικ ο ύ λ ό ο υ τ ό ο τ ι ε μ φ α ν ίζ ε τ α ι ό ίδ ιο ς ό Π ρ ό ν ά λ έ ε ι π ώ ς θ ά π ιά σ ε ι το ν ’Ο σ ά μ α ζ ω ν τα ν ό ή ν ε κ ρ ό έ κ δ ίδ ο ν τ α ς ο υ σ ια σ τ ικ ά μ ιά θ α ν α τ ικ ή κ α τ α δ ίκ ησ τ ε ύ ε ις ο τ ι κ ά τ ι τ έ τ ο ιο ε ξ ω θ ε ί τ ή ν ά μ ε ρ ικ α ν ικ ή κ ν ώ μ η ή α κ ό μ α κ α ι τ ο ν σ τ ρ α τ ό τ ώ νΗ Α ν ά δ ρ ά μ ε

π ε ρ ισ σ ό τ ε ρ ο β ία ιο υ ς κ α ι ε κ ν ο μ ο υ ς τ ρ ό π ο υ ς ;

’Α πολύτω ς. Σ τήν πραγματικότητα, μόλις ό Μ πούς



Α Ν Τ ΙΣ Τ Α Σ Η , Γ Λ Ω Σ Σ Α Κ Α Ι Ν Ο Μ Ο Σ

άρχισε νά μιλα γιά τό « ανθρω ποκυνηγητό » του Ό -σάμα μπίν Λ άντεν, άνακοίνω σε οτι «καταζητείταιζω ντανός ή νεκρός ». Σ ύμφ ω να μέ τον Τ ύπο, μερικοίάνθρω ποι σέ κάποια μέρη της χώ ρας άρχισαν νά έξα-σκοΰνται κάνοντας σκοποβολή στή φ ω τογραφ ία του,καί επειδή ό κόσμος ζεΐ σέ μεγάλο βαθμό μέσα στις

άναπαραστάσεις του, ήταν πολύ εύκολο νά περάσουνάπό τή σκοποβολή στο νά πυροβολούν εναν Σ ίχ , όόποιος μέ υπέρμετρη εύκολία μετατράπηκε σέ ένσάρ-κω ση τού έχθροΰ. 'Υ πήρξαν πολλά παραδείγματα ρατσιστικώ ν σφαλερώ ν ταυτοποιήσεω ν αύτοΰ τοΰ είδους, την περίοδο αμέσω ς μετά τήν 11η Σ επτεμβρίου.

Ξ ανακοιτώ ντας τό άρχικό « καταζητείται ζω ντανός ή νεκρός » τοΰ Μ πούς γιά τον Μ πίν Λ άντεν μετάτήν 11η Σ επτεμβρίου, βρήκα άξιοσημείω το τό ότιάπέφ υγε τον εύθύ λόγο, άνακαλώ ντας άντ’ αύτοΰ τήνάναλογία τοΰ παλαιοΰ Ο ύέστ καί τήν είκονοπλασίατώ ν άφ ισώ ν μέ τό « Κ αταζητείται Ζ ω ντανός ή Ν ε

κρός ». Α ύτό ένεργοποιεΐ άπόηχους μ ιας έκτος νόμουμεθοριακής περιοχής καί παραπέμπει στήν άποικιο-ποίηση τώ ν Α ύτοχθόνω ν ’Α μερικανώ ν.

Τ ό ενδιαφέρον είναι ότι ενδεχομένω ς ό Μ πούς κά-λεσε τούς άνθρώ πους νά περιπλανηθοΰν στις φαντασιώ σεις τους, γιατί βέβαια ύπάρχει μιά διάζευξη α

νάμεσα στά άντιρατσιστικά αισθήματα πού ύποτίθε-ται οτι οφείλουν νά έκφράζουν -τήν άποδοχή, λόγουχάρη, της ισότητας τώ ν Α ύτοχθόνω ν ’Α μερικανώ ν-καί τήν πραγματική ικανοποίηση πού βιώ νουν βλέποντας μιά ταινία ούέστερν, οπού ό Τ ζώ ν Γουέην ήοποίος άλλος καταφέρνει νά εξοντώ σει όλους τούς



ι68 Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε ΣΜ Α

κακούς ’Ινδιάνους. Γ ιατί ξετρελαίνεται ακόμα έ κόσμος μέ τη φαντασίω ση πού αντιπροσω πεύουν οίπα ιδικές μεταμφ ιέσεις σέ καουμπόηδες καί ’Ινδιάνους;Ό ρατσισμός αύτός άποτελεΐ ακόμα σημαντικό συστατικό της συλλογικής φαντασίω σης, τοϋ συλλογι-κοΰ ψ υχισμοΰ. Κ αλεΐτούς άνθρώ πους νά διολισθήσουν

σέ κάποιας λογης υποστροφή, σέ ενός είδους νηπιοποί-ηση, ώ στε οί πολιτικές τοποθετήσεις νά βασίζονταιπερισσότερο στη βίω ση μιας παθητικής ψ υχαγω γίαςπαρά σέ μ ιά ένήμερη ένεργό αναμέτρηση μέ τά ζητήματα. Τ ό χαμήλω μα τώ ν προδιαγραφ ώ ν του πολίτικου λόγου ένθαρρύνειτούς άνθρώ πους περισσότερο νά

αράξουν καίνά άπολαύσουν παρά νά ξεσηκω θούν καίνά σκεφτοϋν, νά έμπλακοΰν. Δ έν θέλω μέ αύτό νά πώοτιτό συναίσθημα θά πρέπει πάντοτε νά δίνειτή θέσητου στην όρθολογικότητα, λέω δμω ς οτιθά πρέπει νάάναγνω ρίσουμε τή διαφορά. Ό άπλοϊκός πολιτικόςλόγος άλά Μ πούς ίσω ς νά μήν άποτελεΐ τόσο δείκτη

της προεδρικής εύφυ'ίας δσο εναν τρόπο στρατηγικήςσημασίας νά άποσπαστεΐ συναίνεση στον πόλεμο σέπλανητικό έπίπεδο.

Κ α τ ε β ά ζ ε ι τ ο ν π ή χ η α π ε λ ε υ θ ε ρ ώ ν ο ν τα ς ε ν α κτ α σ ιώ σ ε ω ν κ α ι φ ό β ω ν .

Α ύτό πού κάνει είναι δτι άφ οπλίζει τον κόσμο. Υ ποτιμά τήν κριτική μας ικανότητα. Μ ας καλεΐ νά ξεχά-σουμε κάθε έπικριτική διάθεση. Ν ομίζω αύτός είναιένας άπό τούς λόγους πού τόσο πολλοί άνθρω ποι,ακόμα καί προοδευτικοίή ριζοσπάστες, τήν έπαύριον



Α Ν Τ ΙΣ Τ Α Σ Η , Γ Λ Ω Σ Σ Α Κ Α Ι Ν Ο Μ Ο Σ 169

της 1 1ης Σ επτεμβρίου δέν μπόρεσαν νά συγκεντρώσουν τις ηθικές δυνάμεις πού χρειάζονταν γιά νά άν-τιταχθοΰν στον Μ πούς. Τ ις εβδομάδες αμέσω ς μετάτήν 11η Σ επτεμβρίου μιλούσα μέ ανθρώ πους άπό τηΝ έα 'Υ όρκη μέ μακρά ιστορία ριζοσπαστικής δράσης, γιά τούς οποίους καί είχα μεγάλο σεβασμό. ’Έ

μεινα άναυδη άπό τό πόσο καθηλω μένοι ένιω θαν. Άπό πολλές απόψ εις ό κόσμος είχε ήδη αφ οπλιστείόταν ό Μ πούς άρχισε νά μιλα γιά τό « ανθρω ποκυνηγητό » τοΰ Μ πίν Λ άντεν ή γιά τό ότι καταζητούνταν« ζω ντανός ή νεκρός ».

Θ ά ή θ ε λ α ν ά ε π ισ τ ρ έ φ ο υ μ ε , ά ν τ ό θ έ ς κ ι έ σ ύ , σ τ ό θ τ ο ΰ α κ τ ιβ ισ μ ο ύ κ α ι τ ό π ο ιό ν ρ ό λ ο θ ά μ π ο ρ ο ύ σ ε ν ά

ξ ε ι σ τ ή ν ε ν δ υ ν ά μ ω σ η δ η μ ο κ ρ α τ ικ ώ ν κ α ι κ ρ ιτ ικ ώ νκ τ ικ ώ ν π ο υ θ ά μ π ο ρ ο ύ σ α ν ν ά ά π ο τ ρ έ ψ ο υ ν τ ή ν ε πτ η σ η α υ τ ο ύ το ύ ε ίδ ο υ ς τ ή ς π ο λ ιτ ικ ή ς τ ή ς φ α ν τ α σ ίω Τ ί δ ιδ ά μ α τ α μ π ο ρ ο ύ μ ε ν ά α ν τλ ή σ ο υ μ ε ά π ό π α λ αρ α κ ιν ή μ α τ α α ν τ ίσ τ α σ η ς κ α ί ν ά τ ά ε φ α ρ μ ό σ ο υ μ σ ύ χ ρ ο ν ο υ ς ά ώ ν ε ς ;

Ε ίναι μιά πολύ δύσκολη ερώ τηση, γιατί τό πεδίο στόόποιο καλούμαστε νά όργανω θοΰμε σήμερα είναιπολύδιαφορετικό άπό δ,τι πριν άπό τριάντα χρόνια. Ξ εκινήσαμε αύτή τή συνέντευξη μιλώ ντας γιά τις οργανωτικές προσπάθειες πού άφοροΰσαν τήν ύπόθεσή μου.'Υ πάρχουν, όπω ς προεΐπα, μερικά διδάγματα πού παραμένουν έπίκαιρα . Σ τό σημείο αύτό προσθέτω πάντοτε τήν προειδοποίηση ότι κάτι τέτοιο δέν σημαίνειπώ ς ενθαρρύνουμε τή νοσταλγία γιά τούς παλιούς




καλούς επαναστατικούς καιρούς - κάθε άλλο. Ά λλανομίζω όντω ς ότι, όπω ς τό έχω πει επανειλημμένα,υπάρχει σήμερα ή αίσθηση πώ ς τά κινήματα άναμέ-νεται νά αύτοπαράγονται. 'Υ πάρχει μιά άνυπομονη-σία. Ε ίναι δύσκολο νά παροτρύνεις τούς άνθρώ πους νάβάλουν μέ τό νοΰ τους παρατεταμένους αγώ νες πού νά

απαιτούν πολύ προσεκτικές στρατηγικές καί οργανωτικές παρεμβάσεις, οίόποιες δέν θά έξαρτώ νται πάντοτε άπό την ικανότητά μας νά διοργανώ νουμε απλώ ςέπιτυχημένες διαδηλώ σεις. Μ ου φ αίνεται ότιή κινητοποίηση έχει άντικαταστήσει την οργάνω ση καί έτσιστην παρούσα φάση, όταν σκεφτόμασ τε πώ ς νά οργα

νώ σουμε ένα κίνημα, σκεφτόμαστε πώ ς νά κατεβάσουμε τον κόσμο στους δρόμους. Φ υσικά είναισημαντικό νά ένθαρρύνουμε τις λαϊκές μάζες νά δίνουν έκφραση μέ τά σώ ματα καίτις φω νές τους σέ συλλογικούς στόχους, είτε αύτοί αφορούν τον τερματισμό τουπολέμου στο ’Ιράκ είτε την υπεράσπιση τώ ν άναπα-

ραγω γικώ ν δικαιω μάτω ν τώ ν γυναικώ ν. Π άντοτε π ίστευα ότι οί διαδηλώ σεις είχαν τό νόημα νά καταδη-λώ νουν τη δυνητική ισχύ τώ ν κινημάτω ν. Τ ά έν εξελίξει κινήματα χρειάζονται σέ ορισμένες στρατηγικέςστιγμ ές νά κινητοποιούν καί νά καθιστούν όρατό ό-ποιονδήποτε συγκινεϊται άπό τό κάλεσμα της δικαιοσύνης, της ισότητας καί της ειρήνης. Σ τις μέρες μαςεχουμε τήν τάση νά θεω ρούμε οτιή διαδικασία του νάκαθιστας τό κίνημα όρατό άποτελεϊ καί τήν ούσία τουίδιου τοΰ κινήματος. Ά ν έτσι έχουν τά πράγματα, τότε τά έκατομμύρια τώ ν άνθρώ πω ν πού επιστρέφουνσπίτι τους μετά τή διαδήλω ση θά έχουν συμπεράνει



Α Ν Τ ΙΣ Τ Α Σ Η , Γ Λ Ω ΣΣΑ Κ Α Ι Ν Ο Μ Ο Σ

ο τ ι δεν φέρουν κατ’ άνάγκην την εύθύνη νά οικοδομήσουν εύρύτερη υποστήριξη στην υπόθεσή τους. Ε ίναισέ θέση νά γυρίσουν στους ιδιω τικούς τους χώ ρους καίνά έκφράσουν τή σχέση τους μέ τό συγκεκριμένο κίνημα μέ ιδιω τικούς, ατομικούς τρόπους. Ά ν ή διαδήλω ση είναι ή μνημειώ δης δημόσια σ τιγμή καί έπει

τα άπό αύτήν οίάνθρω ποιεπιστρέφουν σέ μιά ζω ή τηνοποία άντιλαμβάνονται ώ ς ιδιω τική, τότε, κατά μίαέννοια, έχουμε άθελά μας ένδώ σει στήν έπιχειρημα-τική παρόρμηση πρός ιδιω τικοποίηση.

Ή οργάνω ση δέν είναι συνώ νυμη της κινητοποίησης. Τ ώ ρα πού πολλοίάπό έμας έχουν πρόσβαση στις

νέες τεχνολογίες επικοινω νίας, όπω ς τό Δ ιαδίκτυο καίτά κινητά τηλέφω να, χρειάζεται νά σκεφτοϋμε σοβαρά πώ ς αύτές θά μπορούσε νά άξιοποιηθοΰν καλύτερα. Τ ό Δ ιαδίκτυο είναι άπίστευτο εργαλείο, άλλά έν-δέχεται καί νά μας κάνεινά σκεφτοϋμε οτι μπορούμενά παράγουμε κινήματα της στιγμής, κατά τό μοντέλο

της διανομής φάστ φούντ κατ’ οίκον.'Ό ταν ή οργάνω ση υποτάσσεται στήν κινητοποίη

ση, τί μένει νά κάνεις μετά τήν επιτυχημένη κινητοποίηση ; Π ώ ς μπορούμε νά δημιουργήσουμε στιςσυλλογικότητες τοΰ άγώ να μιάν αίσθηση τοΰ άνήκεινπού νά μήν εξατμίζεται μπροστά στήν εφόρμηση της

καθημερινής μας ρουτίνας; Π ώ ς οίκοδομοΰμε κινήματα ίκανά νά γεννήσουν μιά δύναμη τέτοια πού νάάναγκάσει κυβερνήσεις καί επιχειρήσεις νά περι-στείλουν τή βία τους; Σ έ τελική άνάλυση, πώ ς μπορούμε νά άντισταθοΰμε άποτελεσματικά στον παγκόσμιο καπιταλισμό καί την ορμή του γιά κυριαρχία ;




Π ο ιο ί π α ρ ά ο ν τ ε ς π ισ τ ε ύ ε ις ο τ ι α π ο δ υ ν α μ ώ νρ α τ ις π ρ ο σ π ά θ ε ιε ς ο ρ ά ν ω σ η ς σ έ ε π ίπ ε δ ο β άφ ω ν ώ ά π ο λ ύ τω ς μ α ζ ί σ ο υ ιά τ ή ν ά ν ά κ η κ α ο ρ α ν ω τ ικ ή ς π ρ ο σ π ά θ ε ια ς κ α ι ο ικ ο δ ό μ η σ η ς σ τ ή τ ω ν ά ώ ν α , ά λ λ α μ η έ χ ο ν τα ς ε μ π ε ιρ ία ά π χ έ ρ ι α ν τ ο ΰ π ο υ σ υ ν έ β η ε π ί τ ό π ο υ σ τ ις ά ρ χ έ ς τε τ ία ς τ ο υ ’70, θ ά ή θ ε λ α ν ά ά κ ο ύ σ ω τ ί π ισ τ ε ύ ε ις .

Ξ έρεις, ολα έχουν άλλάξει καί συνεπώ ς δέν νομίζω οτιαύτοΰ του είδους ή συζήτηση θά ήταν δσο χρήσιμηφανταζόμαστε. "Ο λα έχουν άλλάξει. Ή βάση τροφο

δοσίας τώ ν κινημάτω ν έχει άλλάξει. Ή σχέση μεταξύέπαγγελματοποίησης καί κοινω νικώ ν κινημάτω ν έχειάλλάξει. Ό τρόπος της πολιτικοποίησης έχει άλλά-ξει. Ό ρόλος της κουλτούρας καί ή παγκοσμιοποίησητης πολιτισμικής παραγω γής έχει άλλάξει. Δ έν ξέρωπώ ς άλλιώ ς νά μ ιλήσω γιά δλα αύτά παρά ένθαρρύ-

νοντας τούς ανθρώ πους νά πειραματιστούν. Α ύτό είναιστην πραγματικότητα τό δίδαγμα πού θά κρατούσαάπό τήν περίοδο τοΰ ’60 καί τοΰ ’70, δταν είχα έμπλα-κει σέ πειραματικές επί της ούσίας εκδοχές τοΰ συμ-βατικοΰ τρόπου οργάνω σης γιά τή διεκδίκηση πολιτικώ ν δικαιω μάτω ν. Κ ανείς δέν ήξερε άν θά έφερναν

άποτελέσματα ή δχι. Κ ανείς μας δέν ήξερε ποΰ πηγαίναμ ε. Κ άνω συχνά τήν παρατήρηση οτι οί νέοισήμερα παραέχουν σεβασμό γιά τούς παλαιότερους,τούς βετεράνους τοΰ κινήματος, καί άποδίδουν ύπερβολική σημασία στήν επιθυμία τους νά στηρίζονταισέ μοντέλα ρόλω ν. Ό καθένας θέλει βέβαια κάποιαέγγύηση πώ ς δ,τι κάνει θά έχει άπτά άποτελέσματα.



Α Ν Τ ΙΣ Τ Α Σ Η , Γ Λ Ω Σ ΣΑ Κ Α Ι Ν Ο Μ Ο Σ !73

Ν ομίζω δμω ς δτι ό καλύτερος τρόπος γιά νά υπολογίσουμε τί μπορεινά είναι αποτελεσματικό, είναι απλώ ς νά τό κάνουμε, ασχέτω ς τώ ν πιθανώ ν λαθώ ν πούμπορει νά διαπραχθοϋν. Θ ά πρέπει κανείς νά είναιπρόθυμος νά κάνει λάθη. Σ την πραγματικότητα, π ιστεύω δτι τά λάθη μας βοηθούν νά δημιουργήσουμενέες μορφ ές οργάνω σης - τέτοιες πού νά συνασπίζουντούς ανθρώ πους καί νά προάγουν τήν πάλη γιά ειρήνηκαί κοινω νική δικαιοσύνη.



ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ T O T ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗ

1. FREDERICK DOUGLASS : Π ρ ώ η ν δ ο ύ λ ο ς ά π ό τ ό Μ α ίρ υ λ α ν τ , π ο ύ έ ξ α σ φ ά λ ισ ε τ η ν ε λ ε υ θ ε ρ ία τ ο υ δ ρ α π ε τ ε ύ ο ν τ α ς σ τ η Ν έ α Ύ ό ρ σ έ ή λ ι κ ία ε ίκ ο σ ι ε τ ώ ν , ό Φ ρ έ ν τ ε ρ ικ Ν τ ά γ κ λ α ς (1818-1895) έ - ξ ε λ ίχ θ η κ ε σ έ φ η μ ισ μ έ ν ο δ η μ ο σ ιο γ ρ ά φ ο , σ υ γ γ ρ α φ έ α κ α ι ρ ή τ ο Θ ε ω ρ ε ίτ α ι ό σ η μ α ν τ ικ ό τ ε ρ ο ς μ α ύ ρ ο ς τ η ς γ ε ν ιά ς τ ο υ κ α ί ό θ εμ ε λ ιω τ ή ς τ ο ΰ κ ιν ή μ α τ ο ς τ ώ ν π ο λ ιτ ικ ώ ν δ ικ α ιω μ ά τ ω ν . “Α σ κ η ε π ιρ ρ ο ή σ τ ο ύ ς Ρ ε π ο υ μ π λ ικ α ν ο ύ ς Π ρ ο έ δ ρ ο υ ς Ά β ρ α α μ Λ ίν κ κ α ί Ά ν τ ρ ιο υ Τ ζ ό ν σ ο ν γ ιά τ ή ν ά π ό δ ο σ η σ τ ο υ ς Ά φ ρ ο α μ ε ρ ι κ ν ο ύ ς τ η ς ε λ ε υ θ ε ρ ία ς τ ο υ ς κ α ί τ ο ϋ δ ικ α ιώ μ α τ ο ς τ η ς ψ ή φ ο υ .

2. W .E.B. DU BO IS: Γ ε ν ν η μ έ ν ο ς κ α ί μ ε γ α λ ω μ έ ν ο ς σ τ ή Ν έ α ’Α γ

γ λ ία , ό Ο ύ ίλ λ ια μ Έ ν τ ο υ α ρ ν τ Μ π έ ρ γ κ χ α ρ τ Ν τ υ Μ π ο υ ά (1868 1963), υ π ή ρ ξ ε ό π ρ ώ τ ο ς μ α ύ ρ ο ς ό ό π ο ι ο ς ά ν α κ η ρ ύ χ θ η κ ε δ ι δ άκ τ ο ρ α ς τ ο ΰ Π α ν ε π ισ τ η μ ίο υ Χ ά ρ β α ρ ν τ , μ έ α ν τ ικ ε ίμ ε ν ο τ ή ν '

σ τ ο ρ ία κ α ί τ ή ν Κ ο ιν ω ν ιο λ ο γ ία . Κ α θ η γ η τ η ς σ τ ο Π α ν ε π ισ τ ή μ τ η ς ’Α τ λ ά ν τ α , ιδ ρ υ τ ικ ό μ έ λ ο ς 'τ ή ς Ε θ ν ικ ή ς "Ε ν ω σ η ς γ ι ά τ ή ν Π ρ ο α γ ω γ ή τ ώ ν Ε γ χ ρ ώ μ ω ν (NAACP) κ α ί δ ιε υ θ υ ν τ ή ς τ ο ΰ π ε - ρ ιο δ ικ ο ΰ τ η ςCrisis. Ά π ό τ ή δ ε κ α ε τ ία τ ο ΰ ’40 ά ν έ π τ υ ξ ε έ ν τ ο ν ο ε ν δ ι α φ έ ρ ο ν γ ιά τ ο ν μ α ρ ξ ισ μ ό , ά π ο μ α κ ρ ύ ν θ η κ ε ά π ό τ ή NAACP, σ τ ρ α τ ε ύ τ η κ ε σ τ ο ν ά γ ώ ν α γ ιά τ ή σ τ ή ρ ιξ η τ ώ ν ά ν τ ια π ο ι κ ια κ ώ κ ιν η μ ά τ ω ν κ α ί γ ιά τ ή ν κ α τ ά ρ γ η σ η τ ώ ν π υ ρ η ν ικ ώ ν ό π λ ω ν . Μ

τ ή ν ε κ τ έ λ ε σ η τ ώ ν Ρ ό ζ ε ν μ π ε ρ γ κ τ ο ΰ έ π ι β λ ή θ η κ ε σ τ έ ρ η σ η δ ιβ α τ η ρ ίο υ , ω σ τ ό σ ο κ α τ ό ρ θ ω σ ε τ ό 1959 ν ά μ ε τ α ν α σ τ ε ύ σ ε ι κ α ί ν ά π ο λ ιτ ο γ ρ α φ η θ ε ΐ σ τ ή ν Γ κ ά ν α , π ρ ώ τ ο ά φ ρ ικ α ν ικ ό έ θ ν ο ς π ο ύ κ τ έ κ τ η σ ε τ ή ν ά ν ε ξ α ρ τ η σ ία τ ο υ , π ρ ο κ ε ιμ έ ν ο υ ν α έ ρ γ α σ τ ε ΐ ε κ ε ί γ ι τ ή ν ο λ ο κ λ ή ρ ω σ η τ η ς Encyclopedia Afiicana. Π έ ρ α ά π ό τ ό δ ο - κ ιμ ια κ ό τ ο υ έ ρ γ ο , σ η μ α ν τ ικ ή θ ε ω ρ ε ίτ α ι ή μ υ θ ι σ τ ο ρ η μ α τ ικ ή τ ο τ ρ ιλ ο γ ίαThe Black Flame (1957 1961).

'75



Δ Η Μ Ο Κ Ρ Α Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε Σ Μ

3. JIM C RO W : Κ ω δ ικ ή ο ν ο μ α σ ία τ ώ ν θ ε σ μ ο θ ε τ η μ έ ν ω ν φ δ ια κ ρ ί σ ε ω ν π ο υ ϊ σ χ υ σ α ν σ τ ο ν α μ ε ρ ικ α ν ικ ό Ν ό τ ο ά τ η ς « ’Α ν ο ικ ο δ ό μ η σ η ς » (β λ . π α ρ α κ ά τ ω ) μ έ χ ρ ι τ ά μ έ σ α τ η

κ α ε τ ία ς τ ο ΰ ’60, ο π ό τ ε κ α ί υ ίο θ ε τ ή θ η κ ε ή ο μ ο σ π ο ν δ ιθ ε σ ία π ε ρ 'ι π ο λ ιτ ικ ώ ν δ ικ α ιω μ ά τ ω ν . Κ υ ρ ιό τ ε ρ ο γ ν ώ ((Τ ζ ίμ Κ ρ ό ο υ » ύ π η ρ ξ ε ό φ υ λ ε τ ικ ό ς δ ια χ ω ρ ισ μ ό ς σ

δ ε υ τ ικ ό σ ύ σ τ η μ α , τ ά μ έ σ α μ ε τ α φ ο ρ α ς , τ η σ τ έ γ α σ χ ά ρ ο υ ς α ν α ψ υ χ ή ς . Ό δ ρ ο ς π ρ ο έ ρ χ ε τ α ι ά π ό δ η μ ο φ ιλ τ ο υ π ρ ώ τ ο υ μ ισ ο ϋ τ ο υ 19ο υ α ιώ ν α , τ ό ό π ο ι ο δ ια κ ω μ ω μ α ύ ρ ο υ ς .

Ύ

4. D.E. TOBIAS : υ γ γ ρ α φ έ α ς τ ο ϋ β ιβ λ ίο υ A Negro on the Position o f the Negro in America (1899), σ τ ό ό π ο ιο κ α τ α γ γ έ λ λ ε ι μ ε τ

ά λ λ ω ν τ ό σ ύ σ τ η μ α τ η ς ε ίλ ω τ ε ία ς .

5. MARY CHURCH TERELL (1863-1954): υ γ γ ρ α φ έ α ς κ α ί ά κ τ ι β ίσ τ ρ ι α . Κ ό ρ η π ρ ώ η ν δ ο ύ λ ο υ , ό ό π ο ιο ς έ ξ ε λ ίχ θ η κ ε μ υ ρ ιο ϋ χ ο . Μ α θ ή τ ε υ σ ε π ο λ ιτ ικ ά π λ ά ι σ τ ο ν Φ ρ έ ν τ ε ρ ι κ α ί ύ π η ρ ξ ε μ ία ά π ό τ ις π ρ ώ τ ε ς Ά φ ρ ο α μ ε ρ ικ α ν ίδ ε κ τ η σ α ν π α ν ε π ισ τ η μ ια κ ό τ ίτ λ ο . ’Α γ ω ν ίσ τ η κ ε μ ε τ α ξ ύ τ η ν ψ ή φ ο τ ώ ν γ υ ν α ικ ώ ν , ε ν ώ λ ί γ ο π ρ ι ν ά π ό τ ό τ έ λ ο τ η ς π έ τ υ χ ε τ ή ν κ α τ ά ρ γ η σ η τ ο ϋ φ υ λ ε τ ικ ο ϋ δ ι α χ ω ρ έ σ τ ια τ ό ρ ια τ η ς Ο ύ ώ σ ι ν γ κ τ ο ν .

6. 13η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ο Γ Ι Α: ’Α ν α θ ε ω ρ η τ ικ ή δ ιά τ α ξ η μ έ τ η ν ο π 1865 ά π έ κ τ η σ ε σ υ ν τ α γ μ α τ ικ ή ισ χ ύ ή π ρ ο η γ ο ύ μ ε ν η « Δ

τ η ς Χ ε ιρ α φ έ τ η σ η ς » τ ώ ν μ α ύ ρ ω ν ά π ό τ ο ν ’Α β ρ α ά μ υ ιο θ έ τ η σ ή τ η ς κ α τ έ σ τ η δ υ ν α τ ή χ ά ρ η σ τ ή ν ή τ τ α τ ώ Π ο λ ιτ ε ιώ ν σ τ ο ν ’Α μ ε ρ ικ α ν ικ ό ’Ε μ φ ύ λ ιο π ό λ ε μ ο κ τ ώ ν Ρ ε π ο υ μ π λ ι κ α ν ώ ν σ τ ις ε κ λ ο γ έ ς τ ο ϋ 1864.

7. MALCOLM X : Ό Malcolm Little ( 1925-1965 ) , γ ν ω σ τ ό τ ε ρ ο ς μ τ ό ψ ε υ δ ώ ν υ μ ο Malcolm X (ε ν δ ε ικ τ ικ ό τ η ς ά π ο κ ή ρ υ ξ ((θ ε τ ώ ν ο ν ο μ ά τ ω ν τ η ς δ ο υ λ ε ία ς » ) κ α ί κ α τ ό π ιν μ έ τ ό



Σ Η Μ Ε ΙΩ Σ Ε ΙΣ Τ Ο Υ Μ Ε Τ Α Φ ΡΑ Σ Τ Η Ι77

ό ν ο μ α El-Hajj Malik El-Shabazz, ύ π η ρ ξ ε έ μ β λ η μ α τ ικ ή φ υ σ ιο

γ ν ω μ ία τ ώ ν π ι ο ρ ι ζ ο σ π α σ τ ικ ώ ν τ ά σ ε ω ν τ ο ΰ ε θ ν ικ ι σ μ ο ύ τ ώ μ α ύ ρ ω ν σ τ ις Η Π Α . Μ έ λ ο ς ά π ό τ ό 1952 τ η ς ο ρ γ ά ν ω σ η ς « ’Έ θ ν ο τ ο ΰ Ί σ λ ά μ » κ α ί γ ν ω σ τ ό τ ε ρ ο ς κ ή ρ υ κ ά ς τ η ς μ ε τ ά τ ο ν η γ έ τ η τ η Elijah Muhammad, ή ρ θ ε σ έ ρ ή ξ η μ α ζ ί τ ο υ τ ό 1964, γ ι ά ν ά π ρ ο σ χ ω ρ ή σ ε ι σ τ ο ο ρ θ ό δ ο ξ ο σ ο υ ν ιτ ικ ό Ί σ λ ά μ κ α ί σ έ θ έ σ ε ις π α α φ ρ ικ α ν ικ έ ς κ α ιπ ε ρ ισ σ ό τ ε ρ ο δ ε κ τ ικ έ ς σ έ μ ιά π ρ ο σ έ γ γ ισ ημ ε λ ε υ κ ο ύ ς ά κ τ ιβ ι σ τ έ ς . Δ ο λ ο φ ο ν ή θ η κ ε σ τ η Ν έ α Ύ ό ρ κ η ά π ό π ρ σ υ ν τ ρ ό φ ο υ ς τ ο υ .

8. ZORA NALE HURSTON : υ γ γ ρ α φ έ α ς τ η ς ε π ο χ ή ς τ η ς (( ’Α ν α

γ έ ν ν η σ η ς τ ο ΰ Χ ά ρ λ ε μ », ή Ζ ρ ρ α Ν έ η λ Χ έ ρ σ τ ο ν (1891-1961), π έ θ α ν ε ά φ α ν ή ς κ α ί π ά μ π τ ω χ η , ω σ τ ό σ ο , χ ά ρ η σ τ η ν ά ν ά π τ υ τ ώ ν γ υ ν α ικ ε ίω ν κ α ί τ ώ ν ά φ ρ ο α μ ε ρ ικ α ν ικ ώ ν σ π ο υ δ ώ ν ά ν α γ ρ ί σ τ η κ ε μ ε τ ά θ ά ν α τ ο ν ώ ς σ η μ α ν τ ικ ή λ ο γ ο τ ε χ ν ικ ή π α ρ ο υ σ ία .

μ υ θ ισ τ ό ρ η μ ά τ η ςTheir Eyes Were Watching God (1937) μ ε τ αφ έ ρ θ η κ ε τ ό 2005 σ τ ή ν τ η λ ε ό ρ α σ η ά π ό τ ή ν Oprah Winfrey.

9. ALICE WALKER : Γ ε ν ν η μ έ ν η τ ό 1944 σ τ ή ν Τ ζ ώ ρ τ ζ ια , σ υ μ μ ε

τ ε ίχ ε σ τ ά ν ιά τ α τ η ς σ τ ο κ ίν η μ α π ο λ ι τ ικ ώ ν δ ι κ α ιω μ ά τ ω ν . Π ο ιή τ ρ ι α κ α ί δ ο κ ιμ ιο γ ρ ά φ ο ς , π ο ύ ό μ ω ς ε γ ιν ε π ε ρ ισ σ ό τ ε ρ ο γ ν ω σ τ γ ι ά τ ό μ υ θ ισ τ ό ρ η μ ά τ η ςΤ ό π ο ρ φ υ ρ ό χ ρ ώ μ α (1982), τ ό ό π ο ιο

κ έ ρ δ ι σ ε τ ό β ρ α β ε ίο Π ο ύ λ ι τ ζ ε ρ κ α ί μ ε τ α φ έ ρ θ η κ ε σ τ ο ν κ ιν η μτ ο γ ρ ά φ ο ά π ό τ ο ν Steven Spielberg.

10. TONI MORRISON : Δ ιε θ ν ώ ς γ ν ω σ τ ή π ε ζ ο γ ρ ά φ ο ς κ α ί κ α θ η γ η - τ ρ ια , ή Τ ό ν ι Μ ό ρ ισ ο ν (1931-) ά π ο τ ε λ ε ϊ τ ή μ ό ν η έ ω ς τ ώ ρ α Ά - φ ρ ο α μ ε ρ ι κ α ν ίδ α π ο ύ έ χ ε ι τ ιμ η θ ε ί μ έ τ ό β ρ α β ε ίο Ν ό μ π ε λ Λ

γ ο τ ε χ ν ί α ς (1993). τ ά ε λ λ η ν ικ ά κ υ κ λ ο φ ο ρ ο ϋ ν τ ά β ιβ λ ία τ η ς

’Α γ α π η μ έ ν η ( μ τ φ ρ . Έ φ η ς Κ α λ λ ιφ α τ ίδ η , έ κ δ . Ν ε φ έ λ η , ’Α θ ή ν α 1989), Τ ό τ ρ α γ ο ύ δ ι τ ο ν Σ ό λ ο μ ο ν ( μ τ φ ρ . ’Α θ ή ν α ς Δ η μ η τ ρ ιά δ ο υ , έ κ δ . Ό δ υ σ σ έ α ς , ’Α θ ή ν α 1993),Τ ζ α ζ ( μ τ φ ρ . Κ α τ ε ρ ίν α ς χ ιν α , έ κ δ . Ν ε φ έ λ η , ’Α θ ή ν α 1994),Γ α λ ά ζ ια μ ά τ ια ( μ τ φ ρ . Κ α τ ε ρ ίν α ς

χ ιν α , έ κ δ . Ν ε φ έ λ η , ’Α θ ή ν α 1995),Sula ( μ τ φ ρ . Κ α τ ε ρ ίν α ς χ ι -



Δ Η Μ Ο Κ Ρ Α Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε Σ Μ Α

ν α , έ κ δ . Ν ε φ έ λ η , ’Α θ ή ν α 1997),α ρ ά δ ε ισ ο ς ( μ τ φ ρ . Κ α τ ε ρ ίν α ς χ ιν α , έ κ δ . Ν ε φ έ λ η , ’Α θ ή ν α 1998), ’Α γ ά π η ( μ τ φ ρ . Κ α τ ε ρ ί ν α ς χ ι ν α , έ κ δ . Ν ε φ έ λ η , ’Α θ ή ν α 2007).

1 1. DIETRICH BONHOEFFER (1 9 0 6 -1 9 4 5 ) : Γ ε ρ μ α ν ό ς θ ε ο λ ό γ ο ς μ έ μ ε γ ά λ η έ π ίδ ρ α σ η σ τ ή μ ε τ α π ο λ ε μ ι κ ή π ρ ο τ ε σ τ α ν τ ικ ή σ κ έ ψ

δ ίω ς σ τ ο ν τ ο μ ,έ α τ η ς ’Η θ ι κ ή ς , φ υ λ α κ ίσ τ η κ ε λ ό γ ω τ η ς σ υ μ

τ ο χ ή ς τ ο υ σ έ ά ν τ ιν α ζ ισ τ ικ έ ς ά ν τ ισ τ α σ ια κ έ ς κ ιν ή σ ε ις κ α ί ά π α χ ο ν ίσ τ η κ ε μ ε τ ά τ ή ν ά π ο τ υ χ η μ έ ν η ά π ό π ε ιρ α δ ο λ ο φ ο ν ία ς Χ ίτ λ ε ρ τ ό1944, σ τ ή ν ο π ο ία ε ίχ ε ά ν ά μ ε ιξ η . τ άΓ ρ ά μ μ α τ α κ α ι κ ε ίμ ε ν α ά π ό τ ή φ υ λ α κ ή ( 1 9 5 1 ) ό Μ π ό ν χ ε φ ε ρ π ρ ο χ ω ρ ε ί σ τ η ν κ α τ α δ ίκ η τ η ς π α ρ α δ ο σ ια κ ή ς θ ρ η σ κ ε υ τ ικ ό τ η τ α ς , π ρ ο τ ρ έ π ο ν σ έ έ μ π λ ο κ ή μ έ τ ά ε γ κ ό σ μ ια .

12 . GEORGE JACKSON : Γ ν ω σ τ ό τ ε ρ ο ς ά π ό τ ο ύ ς τ ρ ε ις <( ’Α δ ε λ φ ο ύ ς τ η ς Soledad» (β λ . σ η μ . 64), ό Τ ζ ώ ρ τ ζ Τ ζ ά κ σ ο ν (1941-1971) κ α τ α δ ικ ά σ τ η κ ε σ έ έ π ’ α ό ρ ισ τ ο ν φ υ λ ά κ ισ η γ ιά λ η σ τ ε ία τ ή νπ ο ί α δ ιέ π ρ α ξ ε σ έ ή λ ικ ία δ ε κ α ε ν ν ιά έ τ ώ ν . τ ή φ υ λ α κ ή ε π η ρ

ά σ τ η κ ε ά π ό τ ή σ κ έ ψ η τ ο ΰ Μ ά ο κ α ί τ ο ΰ Φ α ν ό ν , έ ν τ ά χ θ η κ ε σ Μ α ύ ρ ο υ ς Π ά ν θ η ρ ε ς , έ ξ ε λ ίχ θ η κ ε σ έ κ ή ρ υ κ α τ ο ΰ « α ν τ ά ρ τ ι π ό λ η ς» κ α ί ε γ ρ α ψ ε τ ά β ιβ λ ίαSoledad Brother ( 1970 ) κ α ί Blood in m y Eye ( 1972). To 1970 κ α τ η γ ο ρ ή θ η κ ε μ α ζ ί μ έ τ ο ύ ς ά λ λ ο υ ς

« ’Α δ ε λ φ ο ύ ς τ η ς Soledad » γ ιά τ ό φ ό ν ο έ ν ό ς δ ε σ μ ο φ ύ λ α κ α , ό ό π ο ιο ς φ έ ρ ε τ α ι ν ά έ γ ιν ε σ έ α ν τ ίπ ο ιν α γ ιά τ ο ν π ρ ο η γ ο ύ μ ε ν ο φ έ ν ό ς κ ρ α τ ο υ μ έ ν ο υ , π ο ύ έ μ ε ιν ε ά τ ιμ ώ ρ η τ ο ς . Τ ο ν Α ύ γ ο υ σ τ ο ίδ ιο υ χ ρ ό ν ο υ , δ ι ε κ δ ικ ώ ν τ α ς τ ή ν ά π ε λ ε υ θ έ ρ ω σ ή τ ο υ , ό μ ικ ρ όρ ο ς ά δ ε λ φ ό ς τ ο υ Τ ζ ό ν α θ α ν ε ισ έ β α λ ε σ τ ο δ ικ α σ τ ή ρ ιο τ η ς Κ ο

τ ε ία ς Μ α ρ ίν τ η ς Κ α λ ιφ ό ρ ν ια ς κ α ί σ υ ν έ λ α β ε δ μ η ρ ο τ ο ν δ ικ α σ τ ή ν ά ν τ α λ λ α γ ή π υ ρ ώ ν π ο ύ ά κ ο λ ο ύ θ η σ ε , σ κ ο τ ώ θ η κ α ν ό ίδ ι

δ ικ α σ τ ή ς κ α ί ά λ λ ο ι δ ύ ο ά ν θ ρ ω π ο ι. Τ ό π ε ρ ισ τ α τ ικ ό ύ π η ρ ξ ε ά π α ρ χ ή τ η ς κ α τ α δ ίω ξ η ς τ η ς Ά ν τ ζ ε λ α Ν τ έ η β ι ς , ά φ ο ΰ τ ό ό π π ο ύ χ ρ η σ ι μ ο π ο ίη σ ε ό Τ ζ ό ν α θ α ν Τ ζ ά κ σ ο ν ή τ α ν κ α τ α χ ω ρ ισ σ τ ο ό ν ο μ ά τ η ς .

Ό Τ ζ ώ ρ τ ζ Τ ζ ά κ σ ο ν σ κ ο τ ώ θ η κ ε σ τ ή φ υ λ α κ ή (ό π ω ς π ρ



Σ Η Μ Ε ΙΩ Σ Ε ΙΣ Τ Ο Υ Μ Ε Τ Α Φ Ρ Α Σ Τ Η t 79

β λ ε π ε σ τ ό δ ε ύ τ ε ρ ο β ιβ λ ί ο τ ο υ π ο ύ μ ό λ ι ς τ ό ε ίχ ε ο λ ο κ λ η ρ ώ σ ε ε ν ώ π ρ ο σ π α θ ο ύ σ ε ν ά ά π ο δ ρ ά σ ε ι κ α τ ά τ η δ ι ά ρ κ ε ια α ιμ α τ η ρ έ ξ έ γ ε ρ σ η ς κ ρ α τ ο υ μ έ ν ω ν . Π ο λ λ ο ί π ά ν τ ω ς θ ε ω ρ ο ύ ν τ ο ν θ ά ν τ ο υ α π ο τ έ λ ε σ μ α κ ρ α τ ικ ή ς σ υ ν ω μ ο σ ία ς κ α ί ά λ λ ο ι ξ ε κ α θ ά ρ ισ λ ο γ α ρ ια σ μ ώ ν σ τ ό έ σ ω τ ε ρ ικ ό τ ώ ν Μ α ύ ρ ω ν Π α ν θ ή ρ ω ν . 'Η ισ

ρ ία τ ο υ έ χ ε ι έ μ π ν ε ύ σ ε ι ά π ό τ ο ν Μ π ό μ π Ν τ ύ λ α ν μ έ χ ρ ι μ ιά σ ε ι ν ε ό τ ε ρ ω ν μ ο υ σ ικ ώ ν τ η ς ε ν α λ λ α κ τ ικ ή ς σ κ η ν ή ς .

13 . Β Ε Τ Π Ν Α A PTH EK ER: Κ α θ η γ ή τ ρ ια Γ υ ν α ικ ε ίω ν π ο υ δ ώ ν σ τ ό Π α ν ε π ισ τ ή μ ιο τ η ς Κ α λ ιφ ό ρ ν ια ς σ τ η ά ν τ α Κ ρ ο ύ ζ , σ υ γ γ ρ α φ τ ο ϋThe Morning Breaks (1976), τ ό ό π ο ιο ά ν α φ έ ρ ε τ α ι σ τ ή δ ίκ η τ η ς φ ίλ η ς κ α ί σ υ ν ε ρ γ ά τ ιδ ά ς τ η ς ’Ά ν τ ζ ε λ α Ν τ έ η β ις . Μ α θ ή τ ε υ κ ο ν τ ά σ τ ο ν Ο ύ .Ε .Μ π . Ν τ υ Μ π ο υ ά , φ ίλ ο τ ο ϋ π α τ έ ρ α τ η ς Χ μ π ε ρ τ ’Ά π τ ε κ ε ρ , γ ν ω σ τ ο ύ ισ τ ο ρ ικ ο ύ κ α ί σ τ ε λ έ χ ο υ ς τ ο ΰΚ .Κ .

Η Π Α .

1 4 . JOHN BROWN (1800-1859): Π ρ ώ τ ο ς λ ε υ κ ό ς ύ π έ ρ μ α χ ο ς τ η ς κ α τ ά ρ γ η σ η ς τ η ς δ ο υ λ ε ία ς , ό ό π ο ιο ς π ρ ο έ τ ρ ε ψ ε σ έ έ ν ο π λ η ε ξ

γ ε ρ σ η γ ιά τ ή ν έ π ίτ ε υ ξ η τ ο ΰ σ τ ό χ ο υ τ η ς χ ε ιρ α φ έ τ η σ η ς . Έ ν ε π λ

κ η σ έ δ ο λ ο φ ο ν ίε ς δ ο υ λ ο κ τ η τ ώ ν σ τ ό Κ ά ν σ α ς κ α ί κ α τ α δ ικ ά σ τ η δ ε κ α ο κ τ ώ μ ή ν ε ς π ρ ιν ά π ό τ ό ξ έ σ π α σ μ α τ ο ΰ ’Α μ ε ρ ικ ά ν ικ ο Ε μ φ υ λ ί ο υ π ο λ έ μ ο υ , σ έ δ ι’ ά π α γ χ ο ν ισ μ ο ΰ θ ά ν α τ ο , έ π ε ιτ α ά π α ιμ α τ η ρ ή έ π ιδ ρ ο μ ή τ ο υ σ έ κ ρ α τ ικ ή ά π ο θ ή κ η ό π λ ισ μ ο ΰ τ η ς Β τ ζ ίν ια . 'Η α π ο λ ο γ ία τ ο υ σ τ ό δ ι κ α σ τ ή ρ ιο τ ο ν κ α τ έ σ τ η σ ε ή ρ ω σ τ ά μ ά τ ια π ο λ λ ώ ν , ω σ τ ό σ ο ό ’Α β ρ α ά μ Λ ίν κ ο λ ν τ ο ν χ α ρ α κ

ρ ισ ε « π α ρ α π λ α ν η μ έ ν ο φ α ν α τ ικ ό ».

15. BOOKER WASHINGTON : Γ ε ν ν η μ έ ν ο ς κ α ί μ ε γ α λ ω μ έ ν ο ς ώ ς δ ο ΰ λ ο ς σ έ φ υ τ ε ία τ η ς Β ιρ τ ζ ίν ια , ό Μ π ο ΰ κ ε ρ Τ . Ο ύ ώ σ ιν γ κ τ ( 1856-1915) ύ π η ρ ξ ε ή ή γ ε τ ικ ή φ υ σ ιο γ ν ω μ ία τ η ς ά φ ρ ο α μ ε ρ ικ α - ν ικ ή ς κ ο ιν ό τ η τ α ς σ τ ά τ έ λ η τ ο ΰ 19ο υ α ιώ ν α , ά ν κ α ί ά ρ γ ό τ ε ρ α έ π ικ ρ ί θ η κ ε , ιδ ίω ς ά π ό τ ο ν Ν τ υ Μ π ο υ ά , ώ ς ιδ ια ίτ ε ρ α σ υ μ β ιβ

σ τ ικ ό ς . Π ε π ε ισ μ έ ν ο ς δ τ ι ή π ρ ό ο δ ο ς τ ώ ν μ α ύ ρ ω ν π έ ρ ν α κ υ ρ ί ά π ό τ ή ν έ κ π α ιδ ε υ τ ικ ή κ α ί ο ικ ο ν ο μ ικ ή ά ν α β ά θ μ ισ ή τ ο υ ς , 'ίδ ρ υ



ι8ο Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ ΕΣΜ Α

τ ή ν Π α ιδ α γ ω γ ικ ή ’Α κ α δ η μ ία γ ιά Μ α ύ ρ ο υ ς Δ α σ κ ά λ ο υ σ ή μ ε ρ α έ χ ε ι μ ε τ ε ξ ε λ ιχ θ ε ΐ σ τ ο Π α ν ε π ισ τ ή μ ιο Tuskegee, κ α σ υ ν δ έ θ η κ ε μ έ τ ο ύ ς Π ρ ο έ δ ρ ο υ ς Θ . Ρ ο ϋ ζ β ε λ τ κ α ί Τ ά φ τ . Γ ν ή α υ τ ο β ι ο γ ρ α φ ία τ ο υUp From Slavery (1901).

16. MARCUS GARVEY (1887-1940): Ε θ ν ι κ ό ς ή ρ ω α ς τ η ς Τ ζ α μ ά ι

κ α , κ ή ρ υ κ α ς τ ο ΰ Π α ν α φ ρ ικ α ν ισ μ ο ϋ , ά λ λ ά ά ν τ α γ ω ν ισ τ ή

Ν τ υ Μ π ο υ ά . ’Α ρ χ ικ ά έ μ π ν ε ύ σ τ η κ ε ά π ό τ ό π α ρ ά δ ε ιγ μ α Μ π ο ϋ κ ε ρ Ο ύ ώ σ ιν γ κ τ ο ν κ α ί τ ο ΰ ’Ι ν σ τ ιτ ο ύ τ ο υ Tuskegee; Κ α τ ή ν π α ρ α μ ο ν ή τ ο υ σ τ ή Ν έ α Ύ ό ρ κ η , ά π ό τ ό 1916 μ έ χ ρ ι τ ό (ο π ό τ ε ά π ε λ ά θ η κ ε μ ε τ ά ά π ό φ υ λ ά κ ι σ ή τ ο υ μ έ ψ ε υ δ ε ίς -κ αρ ίε ς γ ιά ά π ά τ η ), ό Γ κ ά ρ β ε ϋ ή γ ή θ η κ ε τ η ς μ α ζ ικ ό τ ε ρ η ς ά α μ ε ρ ικ α ν ικ ή ς ο ρ γ ά ν ω σ η ς π ο ύ ύ π η ρ ξ ε π ο τ έ , τ η ς Universal Negr Improvement Association, τ ή ν ο π ο ία μ ά λ ισ τ α ε ίχ ε μ ε τ α τ ρ έ ψ ε ι

κ α ί σ έ έ φ ο π λ ισ τ ικ ή έ τ α ιρ ε ία λ α ϊκ ή ς β ά σ η ς .

17. ANNA JULIA COOPER (1858-1964): Κ ό ρ η σ κ λ ά β α ς κ α ί τ ο ΰ λ ε υ κ ο ϋ ά φ έ ν τ η τ η ς , ύ π η ρ ξ ε ή τ έ τ α ρ τ η σ τ ή ν 'Ι σ τ ο ρ ία Ά φ ρ ο ρ ικ α ν ίδ α π ο ύ έ κ π ό ν η σ ε δ ιδ α κ τ ο ρ ικ ή δ ια τ ρ ι β ή ( σ τ ή ο ρ β ό ν 1925, μ έ ά ν τ ικ ε ίμ ε ν ο τ ή σ τ ά σ η τ η ς Γ α λ λ ία ς σ τ ο ζ ή τ η μ α τ δ ο υ λ ε ία ς ). ’Ε κ π α ιδ ε υ τ ικ ό ς κ α ί σ υ γ γ ρ α φ έ α ς , ά π ο τ έ λ ε σ ε μ ία

τ ις π ρ ώ τ ε ς έ κ π ρ ο σ ώ π ο υ ς τ ο ΰ « μ α ύ ρ ο υ φ ε μ ιν ισ μ ο ύ » μ έ τβ λ ίο τ η ς A Voice from the South (1892).

18 . IDA B. WELLS : Δ η μ ο σ ιο γ ρ ά φ ο ς κ α ί ά γ ω ν ίσ τ ρ ια γ ιά τ ά δ ικ α

ώ μ α τ α τ ώ ν γ υ ν α ικ ώ ν κ α ί τ ώ ν ’Α φ ρ ο α μ ε ρ ικ α ν ώ ν (1862-19 Δ ιε κ δ ί κ η σ ε ν ο μ ικ ά τ ή ν κ α τ ά ρ γ η σ η τ ο υ φ υ λ ε τ ικ ο ϋ δ ια χ ω ρ σ τ ά μ έ σ α μ ε τ α φ ο ρ α ς κ α ί ε ρ ε ύ ν η σ ε σ υ σ τ η μ α τ ικ ά π ο λ υ ά π ε ρ ισ τ α τ ικ ά λ υ ν τ σ α ρ ίσ μ α τ ο ς , ά π ο δ ε ικ ν ύ ο ν τ α ς ο τ ι ή σ υ ν π ρ ό φ α σ η τ η ς ά ν τ ε κ δ ίκ η σ η ς γ ι ά τ ό β ι α σ μ ό λ ε υ κ ή ς γ υ ν α ίκ α π λ α σ τ ή κ α ί ή π ρ α γ μ α τ ικ ή α ιτ ία τ ι ς π ε ρ ισ σ ό τ ε ρ ε ς φ ο ρ έ ς

ρ ο ύ σ ε ο ικ ο ν ο μ ικ ό ά ν τ α γ ω ν ισ μ ό . 'Υ π έ ρ μ α χ ο ς τ η ς έ ν ο π λ η ς

ά μ υ ν α ς τ ώ ν μ α ύ ρ ω ν , ύ π ο χ ρ ε ώ θ η κ ε , λ ό γ ω τ η ς δ ρ ά σ η ς τ έ γ κ α τ α λ ε ίψ ε ι τ ό Μ έ μ φ ις τ ο ΰ Τ ε ν ν ε σ ή γ ι ά τ ό ικ ά γ ο .



Σ Η Μ Ε ΙΩ Σ Ε ΙΣ ΤΟ Υ Μ Ε Τ Α Φ Ρ Α Σ Τ Η ιβ3

έ ν σ ω μ α τ ώ ν ε ι σ τ ο ύ ν τ α γ μ α τ η ς π ο λ ιτ ε ία ς τ η ν α π α γ ό ρ ε υ σ η κθ ε α ρ ν η τ ικ ή ς ή κ α ι θ ε τ ικ ή ς δ ιά κ ρ ισ η ς σ τ ο Δ η μ ό σ ιο ( ε κ π α ίδ ε

σ η , θ έ σ ε ις ε ρ γ α σ ία ς , έ ρ γ ο λ α β ίε ς ) μ έ β ά σ η τ ό φ ύ λ ο , τ ή φ υ λ ή τ ή ν κ α τ α γ ω γ ή . ’Α ν τ ίσ τ ο ιχ η α π ό φ α σ η έ λ ή φ θ η σ τ ο Μ ίσ ιγ κ α ν 2006 μ ε τ ά τ ή ν υ π ό θ ε σ η « Γ κ ρ ά τ τ ε ρ έ ν α ν τ ίο ν Μ π ό λ ιν τ ζ ε ρ » ( β λ . π α ρ α κ ά τ ω ).

Έ ν μ έ ρ ε ι μ α ΰ ρ ο ς σ τ ή ν κ α τ α γ ω γ ή , ό Κ ό ν ν ε ρ λ υ , ό ό π ο ιο ς α

τ ο π ρ ο σ δ ιο ρ ίζ ε τ α ι π ο λ ιτ ικ ά ώ ς φ ιλ ε λ ε ύ θ ε ρ ο ς , έ π ιδ ιώ κ ε ι σ τ ό όν ο μ α μ ια ς α ν α θ ε ω ρ η μ έ ν η ς έ ν ν ο ια ς τ ώ ν « π ο λ ιτ ικ ώ ν δ ι κ α ιω μ

τ ω ν » τ ή ν π λ ή ρ η έ ξ ά λ ε ιψ η ό π ο ια σ δ ή π ο τ ε κ α τ α γ ρ α φ ή ς τ ή ς φ υ σ τ ι ς Η Π Α .

2 6 . « Γ Κ Ρ Α Τ Τ Ε Ρ Ε Ν Α Ν Τ Ι Ο Ν Μ Π Ο Λ Ι Ν Τ Ζ Ε Ρ» : ’Α ν τ ι δ ι κ ί α ( Grut- ter ν . Bolinger) σ χ ε τ ι κ ή μ έ τ ή ν π ο λ ιτ ικ ή θ ε τ ικ ώ ν δ ια κ ρ ίσ ε ω ν , ή ο π ο ία κ α τ έ λ η ξ ε τ ό2003 σ τ ό ’Α ν ώ τ α τ ο Δ ικ α σ τ ή ρ ι ο τ ώ νΗ Π Α .

Ή έ ν ά γ ο υ σ α Μ π ά ρ μ π α ρ α Γ κ ρ ά τ τ ε ρ π ρ ο σ έ φ υ γ ε έ ν α ν τ ίο ν ά π ό ρ ρ ιψ ή ς τ η ς ά π ό τ ή Ν ο μ ικ ή χ ο λ ή τ ο ΰ Π α ν ε π ισ τ η μ ίο υ τ Μ ίσ ιγ κ α ν , μ ε τ ό σ κ ε π τ ικ ό ο τ ι ά σ κ ή θ η κ α ν δ ια κ ρ ίσ ε ις έ ν α ν τ ίο τ η ς έ π ε ιδ ή ή τ α ν λ ε υ κ ή . Ή π λ ε ιο ψ η φ ία τ ο ΰ Δ ικ α σ τ η ρ ίο υ (5 -4 έ κ ρ ιν ε ο τ ι ό σ υ ν υ π ο λ ο γ ισ μ ό ς τ η ς φ υ λ ή ς σ τ ά κ ρ ιτ ή ρ ια ε ισ δ ο χ ή τ ώ ν ν έ ω ν φ ο ιτ η τ ώ ν ή τ α ν ο ρ ι α κ ά θ ε μ ι τ ό ς , ά λ λ ά θ ά έ π ρ ε π ε ν κ α τ α ρ γ η θ ε ΐ σ έ έ ν α χ ρ ο ν ικ ό δ ιά σ τ η μ α π ε ρ ίπ ο υ ε ΐκ ο σ ιπ έ ν τ εε -τ ώ ν .

2 7 . Κ Α Τ Α Β Ο Λ Η Α Π Ο Ζ Η Μ Ι Ω Ε Ω Ν :’Α ν α φ ο ρ ά σ τ ό ά μ φ ιλ ε γ ό μ ε ν ο κ ίν η μ α π ο ύ δ ι ε κ δ ικ ε ΐ ά π ό τ ι ςΗ Π Α(ή έ ν γ έ ν ε ι τ η Δ ύ σ η ) τ ή ν κ α τ α β ο λ ή ά π ο ζ η μ ιώ σ ε ω ν σ τ ο ύ ς ά π ο γ ό ν ο υ ς τ ώ ν θ υ μ ά τ ω ν

δ ο υ λ ε ία ς ή κ α ι σ τ ά ά φ ρ ι κ α ν ικ ά έ θ ν η σ υ ν ο λ ικ ά , σ έ έ π α ν ό ρ θ ω τ ή ς β α ρ ι α ς κ λ η ρ ο ν ο μ ιά ς τ η ς α π ο ικ ιο κ ρ α τ ία ς . Κ ο ρ υ φ α ία σ τ ιγ μ α ύ τ ο ΰ τ ο ΰ κ ιν ή μ α τ ο ς υ π ή ρ ξ ε ή ά ν ε π ιτ υ χ ή ς π ρ ο σ π ά θ ε ια π ο ύ κ

τ α β λ ή θ η κ ε ( ά π ό π ο λ λ έ ς ά φ ρ ικ α ν ικ έ ς χ ώ ρ ε ς , ύ π ό τ ή ν η γ ε σ ία τ Ν ιγ η ρ ία ς κ α ί τ η ς Ζ ιμ π ά μ π ο υ ε , κ α θ ώ ς κ α ί ά π ό ά φ ρ ο α μ ε ρ ικ α κ έ ς ο ρ γ α ν ώ σ ε ις ) σ τ ή ν Τ ρ ίτ η Δ ιε θ ν ή Δ ιά σ κ ε ψ η τ ο ΰΟ Η Ε« Έ

ν α ν τ ίο ν τ ο ΰ Ρ α τ σ ισ μ ο ΰ τ ώ ν Φ υ λ ε τ ικ ώ ν Δ ια κ ρ ί σ ε ω ν κ α ί τ ή




Ξ ε ν ο φ ο β ία ς )), σ τ ο Ν τ έ ρ μ π α ν τ η ς Ν ό τ ια ς ’Α φ ρ ικ ή ς τ ο 2001, α ν α γ ν ώ ρ ισ η τ η ς δ ο υ λ ε ία ς ώ ς ε γ κ λ ή μ α τ ο ς κ α τ ά τ η ς α ν θ ρ ω

τ α ς , τ ό ό π ο ιο θ ά π ρ έ π ε ι ν ά α π ο ζ η μ ιω θ ε ί.

28. J. EDGAR HOOVER (1895-1972): Ό π α ν ί σ χ υ ρ ο ς δ ιε υ θ υ ν τ ή ς τ ο ϋ FBI ύ π ό ο κ τ ώ δ ια φ ο ρ ε τ ικ ο ύ ς Π ρ ο έ δ ρ ο υ ς τ ώ νΗ Π Α ,ά π ο τ ό 1924 έ ω ς τ ό θ ά ν α τ ό τ ο υ , δ ια β ό η τ ο ς γ ιά τ ι ς ύ π ε ρ β ά σ ε ις τ ο υ , π ιθ α ν ο λ ο γ ο ύ μ ε ν ε ς σ χ έ σ ε ις τ ο υ μ έ τ ή Μ α φ ία κ α ι τ ή ν έ μ μ ο μ έ τ ό ν « έ σ ω τ ε ρ ικ ό έ χ θ ρ ό », ιδ ίω ς τ ο ύ ς Μ α ύ ρ ο υ ς Π ά ν θ η ρ ε ς τ ώ ν ή μ ε ρ ώ ν τ ο υ , τ ό μ υ σ τ ικ ό π ρ ό γ ρ α μ μ αCOINTELPRO (1956- 1971) ε ξ α π έ λ υ σ ε σ ε ιρ ά π ρ ο β ο κ α τ ό ρ ικ ω ν ε π ιχ ε ιρ ή σ ε ω ν γ ι ά δ υ σ φ ή μ ι σ η , τ ή δ ιά β ρ ω σ η κ α ί τ ή δ ιά σ π α σ η τ ώ ν ρ ιζ ο σ π α σ ο ρ γ α ν ώ σ ε ω ν κ α ί κ ιν η μ ά τ ω ν .

2 9 . Ε Ν Ν Ε Α T OT SCOTTSBORO : Δ ια β ό η τ η ύ π ό θ ε σ η<( α π ο ν ο μ ή ς δ ικ α ιο σ ύ ν η ς » σ τ ή ν α μ ε ρ ικ α ν ικ ό Ν ό τ ο . Τ ά « ’Α γ ό ρ ια τ ο ΰ τ σ μ π ο ρ ο », ε ν ν έ α ν ε α ρ ο ί ’Α φ ρ ο α μ ε ρ ικ α ν ο ί ή λ ικ ία ς δ ώ δ ε κ δ ε κ α ε ν ν έ α ε τ ώ ν , κ α τ η γ ο ρ ή θ η κ α ν ψ ε υ δ ώ ς γ ι ά τ ό β ια σ μ λ ε υ κ ώ ν γ υ ν α ικ ώ ν κ α ί κ α τ α δ ικ ά σ τ η κ α ν ο ί π ε ρ ισ σ ό τ ε ρ ο ι π ο ιν ή τ ο ϋ θ α ν ά τ ο υ ά π ό σ ώ μ α α π ο κ λ ε ισ τ ικ ά λ ε υ κ ώ ν έ ν ο σ τ ή ν ’Α λ α μ π ά μ α τ ό 1931. τ ή ν π ο λ υ ε τ ή δ ικ α σ τ ικ ή μ ά χ η α κ ο λ ο ύ θ η σ ε κ α ί κ α τ έ λ η ξ ε σ τ ή ν ά θ ώ ω σ η τ ώ ν π ε ρ ισ σ ό τ ε ρτ η γ ο ρ ο υ μ έ ν ω ν κ α ί σ τ ή ν α π ο ν ο μ ή χ ά ρ ιτ ο ς σ τ ο ύ ς ύ π ό λ ο π ρ ω τ α γ ω ν ισ τ ικ ό ρ ό λ ο έ π α ιξ ε ό Ν ε ο ϋ ο ρ κ έ ζ ο ς σ υ ν ή γ ο ρ ο ς S Leibowitz, τ ά έ ξ ο δ α τ ο ΰ ό π ο ιο υ κ ά λ υ ψ ε τ όΚ .Κ . Η Π Α .

30. JAMES BYRD: τ ις 7 ’Ι ο υ ν ίο υ 1998, ό σ α ρ α ν τ α ε ν ν ιά χ ρ ο ν ο ς Ά φ ρ ο α μ ε ρ ικ α ν ό ς Τ ζ έ η μ ς Μ π έ ρ ν τ δ ο λ ο φ ο ν ή θ η κ ε ά γ ρ ια

κ α ν ε ω τ ο σ τ ό π , ά π ό τ ρ ε ις ύ π έ ρ μ α χ ο υ ς τ ή ς « α ν ω τ ε ρ ό τ η τ α ’Α ρ ίω ν » μ έ β ε β α ρ η μ έ ν ο π ο ιν ικ ό μ η τ ρ ώ ο . Τ ό π ε ρ ι σ τ α τ ικ ό κ ά λ ε σ ε α ί σ θ η σ η , κ α θ ώ ς ά ν α κ ά λ ε σ ε μ ν ή μ ε ς λ υ ν τ σ α ρ ί σ μ α δ ρ ά σ τ ε ς έ δ ε σ α ν τ ό θ ύ μ α σ ’ έ ν α φ ο ρ τ η γ ό κ α ί τ ό έ σ υ ρ α ν μ έ χ ν ά δ ια μ ε λ ι σ τ ε ί), έ ν ώ τ ό Κ ο ιν ο β ο ύ λ ιο τ ο ΰ Τ έ ξ α ς υ ιο θ έ τ η σ 2001 σ τ ή μ ν ή μ η τ ο ΰ Μ π έ ρ ν τ ε ιδ ικ ό ν ό μ ο π ε ρ ί έ γ κ λ η μ ά τ ω



Σ Η Μ Ε ΙΩ Σ Ε ΙΣ Τ Ο Υ Μ Ε Τ Α Φ Ρ Α Σ Τ Η ιβ 5

σ ο υ ς , τ ο νό π ο ι ο ε ίχ ε θ ε ω ρ ή σ ε ι ά ν ε υ α ν τ ικ ε ιμ έ ν ο υ ό π ρ ο η γ ο ύ μ εν ο ς κ υ β ε ρ ν ή τ η ς τ η ς π ο λ ιτ ε ία ς Τ ζ ώ ρ τ ζ Μ π ο ύ ς ό ν ε ό τ ε ρ ο ς .

31 . Ν Ο Μ Ο Τ Ο Τ1996: Ό «Ν ό μ ο ς π ε ρ ί υ μ φ ιλ ίω σ η ς τ η ς Π ρ οσ ω π ικ ή ς Ε υ θ ύ ν η ς μ έ τ ις Ε υ κ α ιρ ί ε ς σ τ η ν Ε ρ γ α σ ί α » ή , δ π ω ς έ γ ιν ε ά π λ ο ύ σ τ ε ρ α γ ν ω σ τ ό ς , ό Ν ό μ ο ς Μ ε τ α ρ ρ ύ θ μ ισ η ς τ ή ς Κ

ν ω ν ικ ή ς Π ρ ό ν ο ια ς (Welfare Reform Act) ψ η φ ίσ τ η κ ε ά π ό τ ό έ λ ε γ χ ό μ ε ν ο ά π ό τ ο ύ ς Ρ ε π ο υ μ π λ ικ α ν ο ύ ς Κ ο γ κ ρ έ σ ο κ α ί ύ π ε γ ρ φ η ά π ό τ ο ν Π ρ ό ε δ ρ ο Κ λ ίν τ ο ν , τ ις π α ρ α μ ο ν έ ς τ ή ς έ π α ν ε κ λ ο γ ή τ ο υ , τ ο ν Α ύ γ ο υ σ τ ο τ ο ΰ 1996, μ ο λ ο ν ό τ ι ε ί χ ε π ε ρ ίπ ο υ τ ό ίδ ιο π ε ρ ι ε χ ό μ ε ν ο μ έ δ ύ ο π ρ ο η γ ο ύ μ ε ν α ν ο μ ο σ χ έ δ ια σ τ ά ό π ο ι α α ύ τ ε ίχ ε ή δ η ά σ κ ή σ ε ι β έ τ ο . Ό ν ό μ ο ς θ έ τ ε ι α υ σ τ η ρ ά κ ρ ι τ ή ρ ια ( κ α ί ά ν ώ τ α τ ο χ ρ ο ν ικ ό δ ρ ιο τ ά π έ ν τ ε χ ρ ό ν ια ) γ ι ά τ ή λ ή ψ η π ρ ο ν ο ια κ ώ ε π ιδ ο μ ά τ ω ν , π ρ ο κ ε ιμ έ ν ο υ ν ά κ α τ α π ο λ ε μ η θ ε ί ή « κ ο υ λ τ ο ύ ρ α τ ή ε ξ ά ρ τ η σ η ς τ ώ ν φ τ ω χ ώ ν ά π ό τ ό Κ ρ ά τ ο ς » κ α ί τ ό φ α ιν ό μ ε ν ο τ ώ “ welfare queens” (σ υ ν τ η ρ η τ ικ ό ς π ο λ ιτ ικ ό ς μ ύ θ ο ς π ο ύ θ έ λ ε ι π ο λ λ ο ύ ς ά π ο δ έ κ τ ε ς έ π ιδ ο μ ά τ ω ν , σ τ ε ρ ε ο τ υ π ικ ά ά γ α μ ε ς Ά φ ρ α μ ε ρ ικ α ν ίδ ε ς μ η τ έ ρ ε ς , ν ά κ α τ ο ρ θ ώ ν ο υ ν χ ά ρ η σ τ ή ν Π ρ ό ν ο ια ν ζ ο ΰ ν π λ ο υ σ ιο π ά ρ ο χ α χ ω ρ ίς ν ά έ ρ γ ά ζ ο ν τ α ι).

3 2 . Α Λ Η Θ Ε Ι Α Τ Η Ν Ε Π Ι Μ Ε Τ Ρ Η Η(Truth in Sentencing): Ν ομ ικ ή ά ν τ ιλ η ψ η σ τ ιςΗ Π Αή ό π ο ία έ π ι μ έ ν ε ι σ τ ο «δ ι κ α ίω μ α τ η ς

κ ο ιν ή ς γ ν ώ μ η ς ν ά γ ν ω ρ ίζ ε ι π ό σ ο θ ά μ ε ίν ε ι π ρ α γ μ α τ ικ ά σ τ ή φ υ λ α κ ή έ ν α ς κ α τ ά δ ικ ο ς ». υ ν δ έ ε τ α ι μ έ τ ή ν τ ά σ η γ ιά κ α τ ά ρ γ η

σ η τ ώ ν π ρ ό ω ρ ω ν ά π ο φ υ λ α κ ί σ ε ω ν κ α ί τ ή μ ή α ν α γ ν ώ ρ ισ η έ λ φ ρ υ ν τ ικ ώ ν . Ά π ο τ ό 1994, ο μ ο σ π ο ν δ ι α κ ό ς ν ό μ ο ς π α ρ έ χ ε ι χ ρ ημ α τ ο δ ο τ ικ ά κ ίν η τ ρ α σ τ ις π ο λ ι τ ε ίε ς , ώ σ τ ε ν ά μ ή ν έ π ιτ ρ έ π ο υ ν τ ή ν

ά π ο φ υ λ ά κ ισ η κ α τ α δ ίκ ω ν ο ί ό π ο ιο ι δ έ ν έ χ ο υ ν έ κ τ ίσ ε ι τ ό 85% τ ή ς π ο ιν ή ς τ ο υ ς .

3 3 . Ν Ο Μ Ο Ι Τ Ρ Ι Ω Ν Α Δ Ι Κ Η Μ Α Τ Ω Ν(Three strikes l a w s ) : Ν ό μ ο ι π ο υ κ α θ ιε ρ ώ θ η κ α ν τ ή δ ε κ α ε τ ία τ ο ΰ ’90 σ έ σ ε ιρ ά ά μ ε ρ ικ α ν ικ ώ ν π ο λ ιτ ε ιώ ν κ α ί π ρ ο β λ έ π ο υ ν τ ή ν α ύ τ ό μ α τ η π ο λ υ ε τ ή κ ά θ ε ιρ ξ η (σ υ ν ή θ ω ς ισ ό β ια , χ ω ρ ί ς δ ικ α ίω μ α ά ν α σ τ ο λ ή ς π ρ ιν ά π ό τ ή ν




π α ρ έ λ ε υ σ η ε ΐκ ο σ ιπ ε ν τ α ε τ ία ς ) σ έ ό π ο ιο ν δ ή π ο τ ε κ α τ α δ ι κ ά γ ι ά τ ή δ ιά π ρ α ξ η κ α κ ο υ ρ γ ή μ α τ ο ς γ ιά τ ρ ίτ η φ ο ρ ά . Μ έ - δ ε δ τ ο ν ε ύ ρ ύ τ α τ ο ο ρ ισ μ ό τ η ς έ ν ν ο ια ς τ ο ΰ ((κ α κ ο υ ρ γ ή μ α τ ο ς »,

λ ιτ ικ ή ((τ ώ ν τ ρ ιώ ν ά δ ικ η μ ά τ ω ν » έ χ ε ι ο δ η γ ή σ ε ι σ έ έ ξ ω φ σ μ ο ύ ς , έ ν ώ ή Κ α λ ιφ ό ρ ν ια , π ρ ώ τ η π ο λ ι τ ε ία π ο ύ τ ή ν υ ιο θ έ ά π ο φ ά σ ισ ε μ έ δ η μ ο ψ ή φ ισ μ α τ ο 2000 τ η ν ε ξ α ίρ ε σ η τ ώ ν έ μ κ ο μ έ ν ω ν σ έ μ ή β ία ια ά δ ικ ή μ α τ α π ε ρ 'ι ν α ρ κ ω τ ικ ώ ν , π ρ ο κ ε

ν ά ά ν α κ ο υ φ ίσ ε ι τ ο σ ω φ ρ ο ν ισ τ ικ ό τ η ς σ ύ σ τ η μ α (τ ο υ λ ά χ170.000 κ ρ α τ ο ύ μ ε ν ο ι σ έ φ υ λ α κ έ ς γ ιά 83.000 ά τ ο μ α ).

34. WILLIE HORTON : Ά φ ρ ο α μ ε ρ ικ α ν ό ς ισ ο β ίτ η ς τ ώ ν (φ υ λ α κ ώ τ η ς Μ α σ σ α χ ο υ σ έ τ η ς , κ α τ α δ ι κ α σ μ έ ν ο ς γ ι ά φ ό ν ο ,ό ό π ο ι ο ς , έ κ μ ε - τ α λ λ ε υ ό μ ε ν ο ς π ο λ ι τ ε ια κ ό π ρ ό γ ρ α μ μ α χ ο ρ ή γ η σ η ς α δ ε ι κ ρ α τ ο υ μ έ ν ο υ ς , ά π έ δ ρ α σ ε γ ι ά ν ά δ ια π ρ ά ξ ε ι β ια σ μ ό κ α ί έ λ η σ τ ε ία . Τ ό ό ν ο μ ά τ ο υ έ γ ιν ε σ υ ν ώ ν υ μ ο τ η ς ά ρ ν η τ ικ ή ς π ργ ικ ή ς δ ια φ ή μ ισ η ς , κ α θ ώ ς ό Ά λ Γ κ ό ρ σ τ ή ν ά ρ χ ή κ α ί κ α κ α τ ά κ ό ρ ο ν ό Τ ζ ώ ρ τ ζ Μ π ο ύ ς ό π ρ ε σ β ύ τ ε ρ ο ς χ ρ η σ ιμ ο π ο ί π ε ρ ισ τ α τ ικ ό κ α θ ’ ο δ ό ν π ρ ό ς τ ι ς π ρ ο ε δ ρ ικ έ ς έ κ λ ο γ έ ς τ ο ΰ π ρ ο κ ε ιμ έ ν ο υ ν ά π λ ή ξ ο υ ν τ ο ν ύ π ο ψ ή φ ιο π ρ ό ε δ ρ ο κ α ί κ υ β τ η ς Μ α σ σ α χ ο υ σ έ τ η ς Μ ά ικ λ Δ ο υ κ ά κ η .

3 5 . Ν Ε Α Ρ Η Λ Ε Υ Κ Η Γ Υ Ν Α Ι Κ Α: ’Α ν α φ ο ρ ά σ έ ’Α μ ε ρ ικ α ν ίδ ε ς σ τ ρ α τ ι ώ τ ε ς ό π ω ς ή Lynndie England κ α ί ή Sabrina Harmann, ο ί ό π ο ιε ς π ρ ω τ α γ ω ν ισ τ ο ύ ν σ τ ις φ ω τ ο γ ρ α φ ίε ς β α σ α ν ισ μ σ ε ξ ο υ α λ ικ ή ς τ α π ε ίν ω σ η ς Ί ρ α κ ιν ώ ν κ ρ α τ ο υ μ έ ν ω ν σ τ ις φ τ ο ΰ ’Ά μ π ο υ Γ κ ρ ά ιμ π . ’Α μ φ ό τ ε ρ ε ς κ α τ α δ ικ ά σ τ η κ α ν ά

τ ρ α τ ο δ ικ ε ίο σ έ , μ ά λ λ ο ν σ υ μ β ο λ ι κ έ ς , π ο ιν έ ς φ υ λ ά κ ισ η

κ α θ α ίρ ε σ η ς .

36. RODNEY KING : Μ α ΰ ρ ο ς τ α ξ ιτ ζ ή ς τ ο ΰ Λ ο ς ’Ά ν τ ζ ε λ ε ς , ό ό

π ο ιο ς , ο δ η γ ώ ν τ α ς μ έ ύ π ε ρ β ο λ ικ ή τ α χ ύ τ η τ α , π ιθ α ν ό τ α τ α τ ή ν έ π ή ρ ε ια ά λ κ ο ό λ ή ν α ρ κ ω τ ικ ώ ν , ά ρ ν ή θ η κ ε ν ά ύ π α κ ο ύ σ ή μ α τ ώ ν ά σ τ υ ν ο μ ικ ώ ν , ε π ε ιδ ή τ ε λ ο ύ σ ε έ ν ά ν α σ τ ο λ ή π ρ

μ ε ν η ς κ α τ α δ ίκ η ς τ ο υ . Μ ε τ ά ά π ό κ α τ α δ ίω ξ η , ο ί ά σ τ υ ν ο μ ικ



Σ Η Μ Ε ΙΩ Σ Ε ΙΣ Τ Ο Υ Μ Ε Τ Α Φ Ρ Α Σ Τ Η

ά κ ιν η τ ο π ο ίη σ α ν β ία ια , ω σ τ ό σ ο ό ξ υ λ ο δ α ρ μ ό ς τ ο υ β ι ν τ ε ο σ κ ο π θ η κ ε ά π ό ε ν α ν π ε ρ ίο ικ ο κ α ι π ρ ο β λ ή θ η κ ε σ τ α κ α ν ά λ ια π ρ ο κ λ ώ ν τ α ς α ίσ θ η σ η . 'Η ά θ ώ ω σ η τ ώ ν α σ τ υ ν ο μ ικ ώ ν ά π ό έ ν α σ ώ λ ε υ κ ώ ν κ α τ ά π λ ε ιο ψ η φ ία έ ν ο ρ κ ω ν ύ π η ρ ξ ε ή α φ ο ρ μ ή γ ιά τ β ία ιε ς φ υ λ ε τ ικ έ ς τ α ρ α χ έ ς τ ο ΰ Λ ο ς ’Ά ν τ ζ ε λ ε ς τ ό 1992.

3 7 . Ε Ι Κ Ο Ν Ε Λ Τ Ν Τ Α Ρ Ι Μ Α Τ Ω Ν: Β λ . ε ν δ ε ικ τ ι κ ά Allen James, Hilton Als, John Lewis & Leon F. Litwack (έ π ι μ .) , Without Sanctuary: Lynching Photography in America (Twin Palms Pub, 2000) κ α θ ώ ς κ α ί σ τ ή ν ή λ ε κ τ ρ ο ν ι κ ή δ ιε ύ θ υ ν σ η www.withoutsanc- tuary.org. Τ ά θ ύ μ α τ α λ υ ν τ σ α ρ ισ μ ά τ ω ν σ τ ι ςΗ Π Αά π ό τ ό 1882 ε ω ς τ ό 1968 υ π ο λ ο γ ίζ ο ν τ α ι σ έ 4.742, έ κ τ ώ ν ο π ο ίω ν 3.445 Ά - φ ρ ο α μ ε ρ ι κ α ν ο ί. Μ ο υ σ ικ ό « μ ν η μ ε ίο » τ η ς φ ρ ι κ α λ έ α ς κ λ η ρ ο νμ ιά ς τ ο ΰ λ υ ν τ σ α ρ ίσ μ α τ ο ς ά π ο τ ε λ ε ΐ β έ β α ια τ ό τ ρ α γ ο ύ δ ι “ Strange

Fruit ” π ο ύ έ γ ρ α ψ ε τ ό 1938 ό A bel Meeropol ( μ ε τ έ π ε ιτ α θ ε τ ό ς π α τ έ ρ α ς τ ώ ν ο ρ φ α ν ώ ν τ ο ΰ ζ ε ύ γ ο υ ς Ρ ό ζ ε ν μ π ε ρ γ κ ) κ α ί τ ρ α γ ο

δ η σ ε ή Billie Holiday.

38. ORLANDO PATTERSON : Κ ο ιν ω ν ικ ό ς ά ν θ ρ ω π ο λ ό γ ο ς κ α ί ισ τ ο

ρ ικ ό ς , κ α θ η γ η τ ή ς τ ο ΰ Π α ν ε π ισ τ η μ ίο υ Χ ά ρ β α ρ ν τ , γ ν ω σ τ ό ς κ ά π ό τ ις δ η μ ό σ ιε ς π α ρ ε μ β ά σ ε ις τ ο υ . Ε ιδ ι κ ε ύ ε τ α ι σ τ ή μ ε λ έ τ η τ η δ ο υ λ ε ία ς κ α ί τ ώ ν έ θ ν ο φ υ λ ε τ ικ ώ ν σ χ έ σ ε ω ν .

39. ELISABETH MARTINEZ : υ γ γ ρ α φ έ α ς κ α ί ά κ τ ιβ ίσ τ ρ ια γ ιά τ ά δ ικ α ιώ μ α τ α τ ώ ν ΐσ π α ν ό φ ω ν ω ν τ ώ νΗ Π Α .Μ α θ ή τ ε υ σ ε π ο λ ιτ ικ ά σ τ ό κ ίν η μ α π ο λ ιτ ικ ώ ν δ ικ α ιω μ ά τ ω ν τ ώ ν μ α ύ ρ ω ν τ ή ν δ ε κ α ε τ τ ο ΰ ’60. υ ν ιδ ρ ύ τ ρ ια κ α ί π ρ ό ε δ ρ ο ς τ ο ΰ ’Ι ν σ τ ιτ ο ύ τ ο υ Π ο λ υ φ υ λ ετ ικ ή ς Δ ικ α ιο σ ύ ν η ς ( Institute for MultiRacial Justice ).

40. SAMUEL HUNTINGTON : Ό γ ν ω σ τ ό ς π ο λ ιτ ικ ό ς έ π ισ τ ή μ ο ν α ς , π α ν ε π ισ τ η μ ια κ ό ς κ α ί κ α τ ά κ α ιρ ο ύ ς σ ύ μ β ο υ λ ο ς τ ο ΰ Λ ε υ κ ο ΰ Ο

κ ο υ Samuel P. Huntington ( γ . 1925), γ ν ω σ τ ό τ ε ρ ο ς γ ι ά τ ή θ έ σ η τ ο υ π ε ρ ί « ύ γ κ ρ ο υ σ η ς τ ώ ν Π ο λ ιτ ισ μ ώ ν » κ α ί π ιο π ρ ό σ φ α τ α γ ιά τ ή ν ά π ο ψ ή τ ο υ ό τ ι ή μ α ζ ικ ή ε ισ ρ ο ή Λ α τ ιν ο α μ ε ρ ικ α ν ώ ν μ



190 Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε ΙΜ Α

έ ν ώ τ ό κ ίν η μ α α λ λ η λ ε γ γ ύ η ς σ έ σ υ ν δ υ α σ μ ό μ έ τ ό ν ν ο μ ικ ό ά ά ν έ σ τ ε ιλ α ν τ η ν π ρ ο γ ρ α μ μ α τ ισ μ έ ν η ε κ τ έ λ ε σ ή τ ο υ τ ό 1995.

45. FRANTZ FANON : Κ α τ α λ υ τ ικ ή ς ε π ίδ ρ α σ η ςσ τ ά δ ι ε θ ν ή ά ν τ ια - π ο ικ ια κ ά κ ιν ή μ α τ α ψ υ χ ία τ ρ ο ς , σ υ γ γ ρ α φ έ α ς κ α ί έ π α ν α σ τ (1925-1961). Γ ε ν ν ή θ η κ ε σ τ ή Μ α ρ τ ιν ίκ α , ά λ λ ά έ δ ρ α σ ε κ υ ρ ίω σ τ η ν έ ξ ε γ ε ρ μ έ ν η ’Α λ γ ε ρ ία . Β λ . σ τ ά ε λ λ η ν ικ ά : Φ ρ ά ν τ ς Φ

Τ ή ς γ η ς ο ί κ ο λ α σ μ έ ν ο ι, μ τ φ ρ . ’Α γ γ έ λ α ς ’Α ρ τ έ μ η , Κ ά λ β ο ς , ’Αθ ή ν α 1982.

46 . BARBARA EHRENREICH: Γ ν ω σ τ ή δ η μ ο σ ι ο γ ρ ά φ ο ς , σ υ γ γ ρ α φ έ

α ς κ α ί ά κ τ ιβ ίσ τ ρ ια . τ ά ε λ λ η ν ικ ά κ υ κ λ ο φ ο ρ ε ί τ ό β ι β λ ί ο Γ ιά π ε ν τ α ρ ο δ ε κ ά ρ ε ς : Ή ο δ ύ σ σ ε ια μ ια ς δ η μ ο σ ιο γ ρ ά φ ο υ π ρ α γ μ α τ ικ ό τ η τ α τ ή ς σ ύ γ χ ρ ο ν η ς φ τ ώ χ ε ια ς , μ τ φ ρ . Ν τ έ π η ς Τ α -

χ ίν η , Ε λ λ η ν ικ ά Γ ρ ά μ μ α τ α , ’Α θ ή ν α 2004.

4 7 . Κ Ρ Α Τ Η Τ Η Ρ Ι ΑΣΤ Η Χ Ω Ρ Α Τ Ω Ν Ι Ν Δ Ι Α Ν Ω Ν :ω φ ρ ο ν ισ τ ικ ά ιδ ρ ύ μ α τ α σ τ ο υ ς ιν δ ιά ν ικ ο υ ς κ α τ α υ λ ισ μ ο ύ ς τ ώ νΗ Π Α ,τ ά ό π ο ια λ ε ιτ ο υ ρ γ ο ϋ ν μ έ τ ή ν ε ύ θ ύ ν η τ ώ ν κ α τ ά τ ό π ο υ ς φ υ λ ώ ν κ α γ ε ν ικ ό σ υ ν τ ο ν ισ μ ό τ ο ϋ ο μ ο σ π ο ν δ ια κ ο ύ Γ ρ α φ ε ίο υ ’Ι ν δ ιά ν 'Υ π ο θ έ σ ε ω ν . Λ ό γ ω τ ώ ν ά θ λ ιω ν σ υ ν θ η κ ώ ν τ ο υ ς έ χ ο υ ν χ α

ρ ισ τ ε ί «έ θ ν ικ ή κ α τ α ισ χ ύ ν η » ά π ό τ ο ν γ ε ν ικ ό έ π ιθ ε ω ρ η τ ή α μ ε ρ ι κ α ν ικ ο ύ 'Υ π ο υ ρ γ ε ίο υ ’Ε σ ω τ ε ρ ι κ ώ ν .

4 8 . « Ε Κ Τ Α Κ Τ Η Μ Ε Τ Α Γ Ω Γ Η» : Γ ιά τ ή ν έ κ τ α σ η τ ο ϋ φ α ιν ο μ έ ν ο υ , τ ό ό π ο ιο έ γ ιν ε ε υ ρ ύ τ ε ρ α γ ν ω σ τ ό σ τ ή δ η μ ο σ ιο γ ρ α φ ικ ή γ

σ α ώ ς « ο ί π τ ή σ ε ις τ η ςCIA », ά λ λ ά κ α ί γ ι ά τ ή β α θ ύ τ α τ η σ υ νε ν ο χ ή τ ώ ν ε υ ρ ω π α ϊκ ώ ν κ υ β ε ρ ν ή σ ε ω ν , α π ο κ α λ υ π τ ικ έ ς

ξ α ν ο ί δ ύ ο ε κ θ έ σ ε ις π ο ύ σ υ ν έ τ α ξ ε γ ι ά λ ο γ α ρ ι α σ μ ό τ ο ϋ υ μλ ίο υ τ η ς Ε ύ ρ ώ π η ς ό Ε λ β ε τ ό ς γ ε ρ ο υ σ ια σ τ ή ς Dick Marty ( β λ . έ ν δ ε ικ τ ικ ά http: // assembly.coe.int / Documents / WorkingDocs / Doc07 / ed ocll302.pd f).



Σ Η Μ Ε ΙΩ Σ Ε ΙΣ Τ Ο Υ Μ Ε Τ Α Φ Ρ Α Σ Τ Η Ι 9ΐ

49. ALBERTO GONZALEZ : 'Υ π ο υ ρ γ ό ς Δ ικ α ιο σ ύ ν η ς (« Γ ε ν ικ ό ς Ε ισ α γ γ ε λ έ α ς » ) τ ώ ν Η Γ Ι Α κ α τ ά τ ή δ ε ύ τ ε ρ η π ρ ο ε δ ρ ι κ ή θ η τ ε ία τ ο Τ ζ ω ρ τ ζ Μ π ο ύ ς τ ο ΰ ν ε ό τ ε ρ ο υ . 'Ω ς ν ο μ ικ ό ς σ ύ μ β ο υ λ ο ς τ ο ΰ Π ρ

έ δ ρ ο υ τ ά έ τ η 2001 κ α ί 2002 π ρ ω τ ο σ τ ά τ η σ ε σ τ ή ν έ κ π ό ν η σ η έ κ τ ε - λ ε σ τ ικ ώ ν δ ι α τ α γ μ ά τ ω ν π ο ύ π ε ρ ιο ρ ίζ ο υ ν τ ή δ υ ν α τ ό τ η τ α δ η μ

σ ι ο π ο ί η σ η ς τ ώ ν π ρ α κ τ ικ ώ ν τ ο ΰ Λ ε υ κ ο ΰ Ο ίκ ο υ κ α ί έ ξ α ιρ ο ΰ ν ά τ ις π ρ ο β λ έ ψ ε ις τ η ς ύ μ β α σ η ς τ η ς Γ ε ν ε ύ η ς τ ο ύ ς « ε χ θ ρ ικ ο ύ ς μ α

χ η τ έ ς » τ ο ΰ ((π ο λ έ μ ο υ κ α τ ά τ η ς τ ρ ο μ ο κ ρ α τ ία ς ». Κ α τ α γ γ έ λ θ η κ γ ι α ά ν ά μ ε ιξ η σ τ ή ν υ π ό θ ε σ η τ ώ ν ά ν ε υ ε ν τ ά λ μ α τ ο ς τ η λ ε φ ω ν ικ π α ρ α κ ο λ ο υ θ ή σ ε ω ν κ α ί γ ιά τ ή ν α π ό λ υ σ η ο κ τ ώ ο μ ο σ π ο ν δ ια κ δ ικ α σ τ ώ ν γ ι α π ο λ ιτ ικ ο ύ ς λ ό γ ο υ ς , μ έ α π ο τ έ λ ε σ μ α ν ά π α ρ α ιτ η θ τ ό ν ε π τ έ μ β ρ ιο τ ο ΰ 2007.

5 0 . Κ Ε Ν Τ Ρ Ο Υ Ν Τ Α Γ Μ Α Τ Ι Κ Ω Ν Δ Ι Κ Α Ι Ω Μ Α Τ Ω Ν :’Ο ρ γ α ν ισ μ ό ς

π ο ύ ιδ ρ ύ θ η κ ε τ ό 1966 ά π ό δ ικ η γ ό ρ ο υ ς σ υ ν δ ε ό μ ε ν ο υ ς μ έ τ ό κ ίν η μ α τ ώ ν π ο λ ιτ ικ ώ ν δ ικ α ιω μ ά τ ω ν , μ έ σ τ ό χ ο « τ ή δ η μ ιο υ ρ γ ικ χ ρ ή σ η τ ο ΰ ν ό μ ο υ γ ιά τ ή ν π ρ ο ώ θ η σ η τ η ς κ ο ι ν ω ν ικ ή ς α λ λ α γ ή ς Ε δ ρ ε ύ ε ι σ τ ή Ν έ α 'Υ ό ρ κ η .

51. ARIEL DORFMAN : Ά ρ γ ε ν τ ιν ο ε β ρ α ϊκ ή ς κ α τ α γ ω γ ή ς Χ ιλ ια ν ό ς σ υ γ γ ρ α φ έ α ς κ α ί π α ν ε π ισ τ η μ ια κ ό ς , ό ό π ο ιο ς α ύ τ ο ε ξ ο ρ ίσ τ η κ σ τ ι ς Η Π Α ,μ ε τ ά τ ό π ρ α ξ ικ ό π η μ α τ ο ΰ Ά ο υ γ κ ο ΰ σ τ ο Π ιν ο σ έ τ . Τ ο ε ρ γ ο τ ο υ π ε ρ ισ τ ρ έ φ ε τ α ι σ έ μ ε γ ά λ ο β α θ μ ό γ ύ ρ ω ά π ό τ ά θ έ μ α τ α τ η ς π ο λ ιτ ικ ή ς κ α τ α π ίε σ η ς , τ η ς έ ξ ο ρ ία ς κ α ί τ ή ς « κ λ η

ρ ο ν ο μ ι ά ς » τ ώ ν β α σ α ν ισ τ η ρ ί ω ν . τ ά ε λ λ η ν ικ ά κ υ κ λ ο φ ο ρ ο ΰ ν τ β ιβ λ ί α τ ο υΝ τ ό ν α λ ν τ ό α π α τ ε ώ ν α ς η ή δ ιή γ η σ η τ ο ϋ Ι μ π ε ρ ια -λ ισ μ ο ύ σ τ ά π α ιδ ιά (σ έ σ υ ν ε ρ γ α σ ία μ έ τ ό ν Ά ρ μ ά ν Μ α τ λ ά ρ ), μ τ φ ρ . 'Α γ ν ή ς Ζ α κ ο π ο ύ λ ο υ - Ν ά ν τ ια ς Τ σ α ο ύ λ α , ε π ιμ έ λ ε ια Μ π μ π η Λ υ κ ο ύ δ η , "Υ ψ ιλ ο ν , ’Α θ ή ν α 2004, κ α ίΉ ’Ε ξ ο μ ο λ ό γ η σ η , μ τ φ ρ . Μ α ρ λ έ ν α ς Γ ε ω ρ γ ιά δ η , Ώ κ ε α ν ίδ α , ’Α θ ή ν α 1997, κ α θ ώ ς κ α ι τ ό ά ρ θ ρ ο « Ό φ ό β ο ς κ α ί ή λ έ ξ η », μ τ φ ρ . Έ φ η ς Φ ρ υ δ ά , π ε ρ .

Ά ο υ τ ο ν τ α φ έ ( π ε ρ ιο δ ικ ή έ κ δ ο σ η τ η ς Δ ιε θ ν ο ΰ ς Κ ο ιν ο β ο υ λ ίο υ τ ώ ν υ γ γ ρ α φ έ ω ν ), τ . 3-4, έ κ δ . Ά γ ρ α , Α θ ή ν α , Ό κ τ . 2004.



Γ94 Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ Ε ΣΜ Α

60. CLARENCE THOMAS : Ό π λ έ ο ν σ υ ν τ η ρ η τ ικ ό ς , κ α ί μ ο ν α δ ικ έ ’Α φ ρ ο α μ ε ρ ικ α ν ό ς , δ ικ α σ τ ή ς τ ο ϋ Ά ν ω τ ά τ ο υ Δ ικ α σ τ η ρ Η Π Α .Ό δ ιο ρ ισ μ ό ς τ ο υ σ τ ο Δ ικ α σ τ ή ρ ιο τ ό 1991 ά π ο τ ό ν Πδ ρ ο Μ π ο ύ ς τ ό ν π ρ ε σ β ύ τ ε ρ ο , σ έ α ν τ ικ α τ ά σ τ α σ η τ ο ΰ θ δ ικ α σ τ ή Thurgood Marshall, έ γ κ ρ ίθ η κ ε μ ε τ ά β ία ς ά π ό τ η Γ ε

ρ ο υ σ ία , λ ό γ ω κ α τ η γ ο ρ ιώ ν γ ια ά κ α τ α λ λ η λ ό τ η τ α τ ο ΰ υ π ο

κ α ί γ ιά σ ε ξ ο υ α λ ικ ή π α ρ ε ν ό χ λ η σ η ά π ό μ έ ρ ο υ ς τ ο υ τ η ς σφ ο υ τ ο υ Annita Hill.

61 . LOLITA LEBRON : Π ο ρ τ ο ρ ικ α ν ή μ ο δ ίσ τ ρ α ε γ κ α τ ε σ τ η μ έ ν η Ν έ α Ύ ό ρ κ η , ή ο π ο ία τ ό 1954, σ έ η λ ικ ία 34 ε τ ώ ν , ή γ ή θ η κ ε τ ρ α μ ε λ ο ΰ ς ο μ ά δ α ς μ ε λ ώ ν τ ο ΰ Έ θ ν ικ ισ τ ικ ο ΰ Κ ό μ μ α τ ο ς τ έ ρ τ ο Ρ ίκ ο π ο ύ ε π ιτ έ θ η κ ε σ τ ή ν ’Α μ ε ρ ικ α ν ικ ή Β ο υ λ ή τ ώ ν

π ρ ο σ ώ π ω ν , μ ε α π ο τ έ λ ε σ μ α τ ο ν τ ρ α υ μ α τ ισ μ ό π έ ν τ ε β ο υ 'Η Λ ε μ π ρ ό ν κ α ί ο ί σ ύ ν τ ρ ο φ ο ί τ η ς κ α τ α δ ικ ά σ τ η κ α ν α ρ χ θ ά ν α τ ο κ α ί κ α τ ό π ιν σ έ ισ ό β ια , γ ι ά ν ά λ ά β ο υ ν χ ά ρ η ά π Π ρ ό ε δ ρ ο Τ ζ ίμ μ υ Κ ά ρ τ ε ρ μ ε τ ά ά π ό 25 χ ρ ό ν ια φ υ λ ά κ ισ η έ ν τ ο ν η ς δ ιε θ ν ο ΰ ς π ίε σ η ς . 'Η Λ ε μ π ρ ό ν κ ρ α τ ή θ η κ ε κ α ί π ά λ ίγ ε ς ή μ έ ρ ε ς τ ό 2001, λ ό γ ω τ η ς σ υ μ μ ε τ ο χ ή ς τ η ς σ τ ις κ ιν

π ο ιή σ ε ις γ ιά τ ή ν α π ο μ ά κ ρ υ ν σ η τ η ς β ά σ η ς τ ο ΰ Ά μ ε ρ ικ Π ο λ ε μ ικ ο ΰ Ν α υ τ ικ ο ΰ ά π ο τ ή ν ή σ ο Β ιέ κ ε ς , π λ ά ι σ τ ό Π Ρ ίκ ο .

62 . HUEY NEWTON : υ ν ι δ ρ υ τ ή ς μ α ζ ί μ έ τ ό ν Bobby Seale τ ο ΰ <( Κ ό μ μ α τ ο ς τ ώ ν Μ α ύ ρ ω ν Π α ν θ ή ρ ω ν γ ιά τ ή ν Α ύ τ ο ά μ υ ’Ο κ τ ώ β ρ ιο τ ο ΰ 1966, σ τ ό Ό κ λ α ν τ τ ή ς Κ α λ ιφ ό ρ ν ια ς . Δ ύ ο

ά ν τ ιμ ε τ ώ π ισ ε β α ρ ι έ ς κ α τ η γ ο ρ ίε ς , ο ί ό π ο ιε ς ό μ ω ς κ α τ έ π σ τ ο δ ικ α σ τ ή ρ ιο : γ ι ά τ ο φ ό ν ο ά σ τ υ ν ο μ ικ ο ΰ τ ό 1967, ο π ό τ ελ α κ ίσ τ η κ ε ε π ί τ ρ ιε τ ία , κ α ί γ ι ά τ ό φ ό ν ο δ ε κ α ε π τ ά χ ρ ο ν η ς

δ ο υ λ η ς τ ό 1974, ο π ό τ ε κ α τ έ φ υ γ ε σ τ ή ν Κ ο ύ β α μ έ χ ρ ι τ ό 1977 1980 υ π ο σ τ ή ρ ιξ ε σ τ ό Π α ν ε π ισ τ ή μ ιο τ η ς Κ α λ ιφ ό ρ ν ια ς

ά ν τ α Κ ρ ο ύ ζ δ ια τ ρ ιβ ή μ έ θ έ μ α τ ή ν ισ τ ο ρ ία τ η ς κ α τ α σ τ ώ ν Μ α ύ ρ ω ν Π α ν θ ή ρ ω ν . κ ο τ ώ θ η κ ε σ έ ά ν τ α λ λ α γ ή π υ ρ

τ ή ν ά γ ο ρ α π ω λ η σ ία ν α ρ κ ω τ ικ ώ ν τ ό 1989.



Σ Η Μ Ε ΙΩ Σ Ε ΙΣ ΤΟ Υ Μ Ε Τ Α Φ Ρ Α Σ Τ Η :95

63 . ERICKA HUG GINS : Χ ή ρ α τ ο ϋ John Huggins, ό ό π ο ιο ς σ κ ο τ ώθ η κ ε τ ό 1969 μ α ζ ί μ έ τ ο ν Bunchy Carter σ έ έ ν ο π λ η α ν τ ιπ α ρ ά

θ ε σ η τ ώ ν Μ α ύ ρ ω ν Π α ν θ ή ρ ω ν μ έ τ ή ν α ν τ ίπ α λ η ά φ ρ ο α μ ε ρ ικ α ν ε θ ν ικ ισ τ ικ ή ο ρ γ ά ν ω σ η United Slaves σ τ ο Λ ο ς Ά ν τ ζ ε λ ε ς . 'Η Έ ρ ικ α Χ ά γ κ ι ν ς σ υ ν ε λ ή φ θ η λ ίγ ο υ ς μ ή ν ε ς α ρ γ ό τ ε ρ α σ τ ο Ν ιο Χ έ η β ε ν τ ο ΰ Κ ο ν ν έ τ ικ α τ μ α ζ ί μ ε τ ο ν ιδ ρ υ τ ή τ ώ ν Π α ν θ ή ρ ω Μ π ό μ π υ ή λ κ α ί ά λ λ α ε ν ν έ α μ έ λ η τ η ς ο ρ γ ά ν ω σ η ς γ ιά τ ό β α

σ α ν ισ μ ο κ α ί τ ό φ ό ν ο τ ο ϋ ε ϊκ ο σ ιτ ε τ ρ ά χ ρ ο ν ο υ Ν ε ο ϋ ο ρ κ έ ζ ο υ Ale Rackley, τ ο ν ό π ο ιο β ά ρ α ιν α ν υ π ο ψ ίε ς ό τ ι ή τ α ν π λ η ρ ο φ ο ρ ιο δ ό τ η ς . Ή δ ίκ η τ ή ς Χ ά γ κ ι ν ς κ α ί τ ο ΰ ή λ , π ο ύ δ ια χ ω ρ ίσ τ η κ ε ά π ό τ ή δ ίκ η τ ώ ν έ ν ν έ α σ υ γ κ α τ η γ ο ρ ο υ μ έ ν ω ν τ ο υ ς , ά ρ χ ισ ε τ ο ν ’Ο κ τ ώ

β ρ ιο τ ο ΰ 1970 κ α ί κ α τ έ λ η ξ ε σ τ ή ν ά π α λ λ α γ ή τ ο υ ς . Έ ν δ ι α μ έ σ ω ς ε ξ ε λ ίχ θ η κ ε σ έ δ ιε θ ν έ ς γ ε γ ο ν ό ς , μ έ τ ό Ν ιο ύ Χ έ η β ε ν ν ά σ υ γ κ λ ον ίζ ε τ α ι ά π ό τ ή μ ε γ α λ ύ τ ε ρ η φ ο ιτ η τ ικ ή κ ιν η τ ο π ο ίη σ η σ τ ή ν ισ τ ο

ρ ία τ ο ΰ Π α ν ε π ισ τ η μ ίο υ Yale κ α ι μ έ τ ις ε κ δ η λ ώ σ ε ις σ υ μ π α ρ άσ τ α σ η ς ν ά έ χ ο υ ν ώ ς ο μ ιλ η τ έ ς τ ο ν Jean Genet, τ ο ν Benjamin Spock, τ ο ν Jerry Rubin, τ ο ν Abbie Hoffman κ .ά . ( Π α ρ α τ η ρ η τ ή ς τ ή ς δ ίκ η ς γ ι ά λ ο γ α ρ ια σ μ ό τ ή ς American Civil Liberties Union ή τ α ν ή ν ε α ρ ή φ ο ιτ ή τ ρ ια Ν ο μ ικ ή ς Hillary Rodham, μ ε τ έ π ε ιτ α Clinton, γ ε γ ο ν ό ς π ο ύ τ η ς κ α τ α λ ο γ ίσ τ η κ ε κ α τ ά τ ή ν π ρ ο ε κ λ ο γ ικ ή τ η ς έ κ σ τ ρ α τ ε ία γ ιά τ ή ν ά μ ε ρ ικ α ν ικ ή Γ ε ρ ο υ σ ία τ ό 2000.)

Ή ε ν λ ό γ ω δ ίκ η θ ε ω ρ ή θ η κ ε σ η μ ε ίο κ α μ π ή ς κ α θ ώ ς έ φ ε ρ ε σ τ φ ώ ς τ ό σ ο τ ή ν π ιο σ κ ο τ ε ιν ή π λ ε υ ρ ά τ ώ ν Μ α ύ ρ ω ν Π α ν θ ή ρ ω ν ό κ α ί τ ις μ η χ α ν ο ρ ρ α φ ίε ς τ ο ΰFBI π ρ ο κ ε ιμ έ ν ο υ ν ά κ α λ λ ιε ρ γ ή σ ε ι τ ή ν π α ρ ά ν ο ια κ α ί τ ο ν ά λ λ η λ ο σ π α ρ α γ μ ό σ τ ο ύ ς κ ό λ π ο υ ς τ ο υ ς μ έ σ

agents provocateurs. Χ α ρ α κ τ η ρ ισ τ ικ ό ε ίν α ι ό τ ι τ ή ν ε ν τ ο λ ή γ ι ά τ ό β α σ α ν ισ μ ό κ α ί τ ή δ ο λ ο φ ο ν ία τ ο ΰ Ρ ά κ λ υ θ ε ω ρ ε ίτ α ι π λ έ ο ν β έ β α ό τ ι τ ή ν έ δ ω σ ε ό π ρ α γ μ α τ ικ ό ς π λ η ρ ο φ ο ρ ι ο δ ό τ η ς τ ή ς ά σ τ υ ν ο μ ί α σ τ ο ε σ ω τ ε ρ ικ ό τ ώ ν Π α ν θ ή ρ ω ν τ ο ΰ Ν ιο ύ Χ έ η β ε ν .

Ή ’Έ ρ ι κ α Χ ά γ κ ι ν ς έ ξ έ δ ω σ ε μ ιά π ο ιη τ ικ ή σ υ λ λ ο γ ή ά π ό κ ο ι ν ο ΰ μ έ τ ο ν Χ ιο ύ ι Ν ιο ΰ τ ο ν κ α ί σ ή μ ε ρ α ά σ χ ο λ ε ΐτ α ι σ τ ο Ό κ λ α ν τ ή ς Κ α λ ιφ ό ρ ν ια ς μ έ ε κ π α ιδ ε υ τ ικ ά π ρ ο γ ρ ά μ μ α τ α κ α ί τ ή δ ι δ α

σ κ α λ ία δ ια λ ο γ ισ μ ο ύ .




6 4 . Α Δ Ε Λ Φ Ο Ι Τ Η SOLEDAD: Π ρ ό κ ε ι τ α ι, γ ι ά τ ό ν George Jackson ( δ .π. ), τ ό ν Fleeta Drumgo κ α ί τ ό ν John Clutchette, π ο ιν ικ ο ύ ς κ ρ α τ ο ύ μ ε ν ο υ ς σ τ ις φ υ λ α κ έ ς ο λ ε ν τ ά ν τ τ η ς Κ α λ ιφ ό ρ ν ι

π ο ιο ι έ τ ύ γ χ α ν α ν ε ξ α ιρ ε τ ικ ά β ά ν α υ σ η ς α ν τ ιμ ε τ ώ π ισ η ς μ ε ρ η α π ο μ ό ν ω σ η κ τ λ .) λ ό γ ω τ η ς ρ ι ζ ο σ π α σ τ ικ ή ς π ο λ ιτ

σ ή ς τ ο υ ς . Κ α τ η γ ο ρ ή θ η κ α ν γ ια τ ο φ ό ν ο θ ε σ μ ο φ ύ λ α κ α .

65. BLACK PANTHERS LOS ANGELES : Τ ά ξ η μ ε ρ ώ μ α τ α τ η ς 9η ς Δ ε κ ε μ β ρ ίο υ 1969, ή ’Α σ τ υ ν ο μ ία τ ο ΰ Λ ο ς Ά ν τ ζ ε λ ε ς έ ξ α έ π ι δ ρ ο μ ή σ τ ά τ ο π ι κ ά γ ρ α φ ε ία τ ώ ν Μ α ύ ρ ω ν Π α ν θ ή ρ ω

χ ο τ ό ν έ ν τ ο π ισ μ ό π α ρ ά ν ο μ ο υ ό π λ ισ μ ο ΰ κ α ί τ η σ ύ λ λ η κ α τ α ζ η τ ο ύ μ ε ν ω ν μ ε λ ώ ν τ η ς ο ρ γ ά ν ω σ η ς . 'Η έ π ιχ ε ίρ η σ

λ η ξ ε σ έ τ ε τ ρ ά ω ρ η ά ν τ α λ λ α γ ή π υ ρ ώ ν μ ε τ α ξ ύ τ ώ ν π ο λ ι

ν ω ν κ α ί τ ώ ν ε ιδ ικ ώ ν δ υ ν ά μ ε ω ν .

66 . Π Ρ Α Ι Ν Ο Κ Ο Ϊ Φ Η Δ Ε :Μ έ λ η τ ώ ν Ε ιδ ικ ώ ν Δ υ ν ά μ ε ω ν τ α μ ε ρ ικ α ν ικ ο ύ σ τ ρ α τ ο ύ .

67 . MOVE: Κ ο ιν ο β ια κ ή σ υ λ λ ο γ ικ ό τ η τ α Ά φ ρ ο α μ ε ρ ικ α ν ώ

έ δ ρ ε υ ε σ τ η Φ ιλ α δ έ λ φ ε ια κ α ί κ ή ρ υ τ τ ε έ ν α μ ε ίγ μ α Π α ν ν ισ μ ο ΰ κ α ί «έ π ισ τ ρ ο φ ή ς σ τ η φ ύ σ η ». Ο ί α λ λ ε π ά λ λ η λκ ρ ο ύ σ ε ις τ η ς μ έ τ ις δ υ ν ά μ ε ις ά σ φ α λ ε ία ς , κ α τ ό π ιν κ α τ α γ τ ώ ν π ε ρ ί ο ικ ω ν , γ ν ώ ρ ι σ α ν θ ε α μ α τ ικ ή κ ο ρ ύ φ ω σ η ό τ α ν , σ

σ ιο « π ο λ ιο ρ κ ία ς », ε λ ικ ό π τ ε ρ ο τ η ς Π ο λ ιτ ε ια κ ή ς ’Α σ τ υ τ η ς Π ε ν σ υ λ β ά ν ια έ ρ ιξ ε σ τ ις 13 Μ α ΐο υ 1985 έ κ ρ η κ τ ικ ά σ τ έ γ η τ ο ΰ σ π ιτ ιο ύ τ ή ςMOVE σ τ ή ν Osage Avenue, μ έ α π ο τ έ λ ε

σ μ α ν ά π ά ρ ο υ ν φ ω τ ιά κ ά π ο ι α β α ρ έ λ ια κ α υ σ ίμ ω ν κ α ί ν λ η θ ε ΐ δ λ ο τ ό ο ι κ ο δ ο μ ικ ό τ ε τ ρ ά γ ω ν ο . "Ε ξ ι π α ιδ ια κ α ι έ ν ή λ ικ ο ι έ χ α σ α ν τ ή ζ ω ή τ ο υ ς . 'Ω σ τ ό σ ο , ό Woodrow Wilso Goode, π ρ ώ τ ο ς Ά φ ρ ο α μ ε ρ ικ α ν ό ς δ ή μ α ρ χ ο ς σ τ ή Φ ιλ α δ κ α ί κ ύ ρ ιο ς υ π ε ύ θ υ ν ο ς τ ή ς τ ρ α γ ω δ ί α ς , έ π α ν ε ξ ε λ έ γ η σ τ ό τ ο υ τ ό 1987.

6 8 . K E N T : ’Α ν α φ ο ρ ά σ τ η γ ν ω σ τ ή α ιμ α τ η ρ ή κ α τ α σ τ ο λ



Σ Η Μ Ε ΙΩ Σ Ε ΙΣ Τ Ο Υ Μ Ε Τ Α Φ Ρ Α Σ Τ Η ' 97

φ ο ιτ η τ ικ ώ ν κ ιν η τ ο π ο ιή σ ε ω ν σ τ ο Π ο λ ιτ ε ια κ ό Π α ν ε π ισ τ ή μ ιο τ ο Κ έ ν τ σ τ ο Ό χ ά ιο , σ τ ις 4 Μ α ΐο υ 1970. Μ ε τ ά ά π ό τ ρ ε ις ή μ ε ρ ε ς τ α ρ α χ ώ ν , ο ί ό π ο ιε ς ξ ε κ ί ν η σ α ν ά π ό δ ια δ ή λ ω σ η κ α τ ά τ η ς ε π έ κ τ α

σ η ς τ ο ΰ π ο λ έ μ ο υ σ τ η ν Κ α μ π ό τ ζ η κ α ί κ α τ έ λ η ξ α ν σ τ ή ν κ ή ρ υ ξ η τ π α ν ε π ισ τ η μ ιο ύ π ο λ η ς σ έ κ α τ ά σ τ α σ η έ κ τ α κ τ η ς ά ν ά γ κ η ς , τ έ σ σ

ρ ις φ ο ιτ η τ έ ς σ κ ο τ ώ θ η κ α ν (ή δ ε κ α ε ν ν ιά χ ρ ο ν η Allison Krause, ό ε ικ ο σ ά χ ρ ο ν ο ς Jeffrey Miller, ή Sandra Scheuer, ε ΐκ ο σ ιε ν ό ς ε τ ώ ν , κ α ί ό ε ικ ο σ ά χ ρ ο ν ο ς William Schroeder - ο ί δ ύ ο τ ε λ ε υ τ α ίο ι ά - π λ ώ ς δ [.ε ρ χ ό μ ε ν ο ι κ α ί ο χ ι δ ια δ η λ ω τ έ ς ) κ α ί ά λ λ ο ι ε ν ν έ α τ ρ α υ

μ α τ ίσ τ η κ α ν , ά π ό π υ ρ ά ε θ ν ο φ ρ ο υ ρ ώ ν τ ο ύ ς ό π ο ιο υ ς ε ίχ ε ά π ο σ τ ε λ ε ι ό κ υ β ε ρ ν ή τ η ς James Rhodes. Ή « σ φ α γ ή τ ο ϋ Ό χ ά ιο » π ρ ο - κ ά λ ε σ ε τ ή μ ε γ α λ ύ τ ε ρ η φ ο ιτ η τ ικ ή κ ι ν η τ ο π ο ίη σ η σ τ ή ν ά μ ε ρ ι κ α ν ικ ή ισ τ ο ρ ία , μ έ τ ο υ λ ά χ ισ τ ο ν τ έ σ σ ε ρ α ε κ α τ ο μ μ ύ ρ ια φ ο ιτ η τ έ ς ν κ η ρ ύ σ σ ο υ ν α π ο χ ή σ έ π ε ρ ίπ ο υ έ ν ια κ ό σ ια π α ν ε π ισ τ η μ ια κ ά ιδ ρ

μ α τ α κ α ί 100.000 ά τ ο μ α ν ά σ υ μ μ ε τ έ χ ο υ ν σ έ τ α ρ α χ ώ δ η ά ν τ ιπ ο -

λ ε μ ι κ ή δ ια δ ή λ ω σ η σ τ ή ν Ο ύ ώ σ ιν γ κ τ ο ν σ τ ις 9 Μ α ίο υ 1970. Μ ετ α ξ ύ π ο λ λ ώ ν ά λ λ ω ν , τ ό π ε ρ ισ τ α τ ικ ό έ ν έ π ν ε υ σ ε τ ό γ ν ω σ τ ό τ ρ α

γ ο ύ δ ι “ Ohio ” τ ώ ν Crosby, Stills, Nash & Young.

69. JACKSON STATE : Κ ο λ έ γ ιο ( σ ή μ ε ρ α π α ν ε π ισ τ ή μ ιο ) π ο ύ ιδ ρ ύ

θ η κ ε τ ό 1877 σ τ ή ν π ο λ ιτ ε ία Μ ισ ισ ίπ ι γ ιά τ ή ν κ α τ ά ρ τ ισ η τ ώ ν ε γ χ ρ ώ μ ω ν . Τ ή ν ύ χ τ α τ η ς 14η ς π ρ ό ς 15η Μ α ΐο υ 1970, ό φ ο ιτ η τ ή ς

Phillip Lafayette Gibbs, ε ΐκ ο σ ιε ν ό ς έ τ ώ ν , κ α ί ό δ ε κ α ε π τ ά χ ρ ο ν ο ς μ α θ η τ ή ς James Earl Green έ χ α σ α ν τ ή ζ ω ή τ ο υ ς , ε ν ώ δ ώ δ ε κ α ά λ λ ο ι δ ι α δ η λ ω τ έ ς τ ρ α υ μ α τ ίσ τ η κ α ν , δ τ α ν ο ί α σ τ υ ν ο μ ικ έ ς δ υ ν ά

μ ε ις έ ξ α π έ λ υ σ α ν χ ω ρ ί ς π ρ ο φ α ν ή α ιτ ία κ α τ α ιγ ισ μ ό π υ ρ ώ ν κ α τ τ ή δ ιά ρ κ ε ια ε π ε ισ ο δ ίω ν σ τ ή ν π α ν ε π ισ τ η μ ιο ύ π ο λ η . Ω σ τ ό σ ο , ο α ν τ ιδ ρ ά σ ε ις π ο ύ π ρ ο κ ά λ ε σ ε τ ό γ ε γ ο ν ό ς σ έ π α ν α μ ε ρ ι κ α ν ικ ό επ ίπ ε δ ο υ π ή ρ ξ α ν α ισ θ η τ ά ή π ιό τ ε ρ ε ς ά π ’ δ ,τ ι σ έ σ χ έ σ η μ έ τ ή σ φ α γ ή σ τ ό Κ έ ν τ τ ο ΰ Ό χ ά ιο , π ο ύ ε ίχ ε π ρ ο η γ η θ ε ΐ κ α τ ά δ έ κ α ή μ ε ρ ε ς .

70. BARBARA LEE : Μ έ λ ο ς τ η ς Β ο υ λ ή ς τ ώ ν ’Α ν τ ιπ ρ ο σ ώ π ω ν τ ώ ν Η Π Α .Ε κ λ έ γ ε τ α ι μ έτ ό Κ ό μ μ ατ ώ ν Δ η μ ο κ ρ α τ ικ ώ ν σ τ ή ν 9η



ig8 Δ Η Μ Ο Κ ΡΑ Τ ΙΑ Χ Ω Ρ ΙΣ Δ ΕΣ Μ Α

π ε ρ ιφ έ ρ ε ια τ η ς Κ α λ ιφ ό ρ ν ια ς , π ο ύ π ε ρ ιλ α μ β ά ν ε ι τ ο Μ π έ ρ κ α ί τ ό Ό ο υ κ λ α ν τ . Ά λ λ ο τ ε σ υ ν ε ρ γ ά τ ιδ α τ ο ϋ ή γ έ τ η τ ώ ν Μ Π α ν θ ή ρ ω ν Μ π ό μ π υ ή λ , ύ π ή ρ ξ ε τ ό μ ό ν ο μ έ λ ο ς τ ώ ν δ ύ

μ ά τ ω ν τ ο ΰ α μ ε ρ ικ α ν ικ ο ύ Κ ο γ κ ρ έ σ ο υ τ ό ό π ο ιο κ α τ α ψ ή φ ι έ ξ ο υ σ ιο δ ό τ η σ η π ρ ό ς τ ο ν Π ρ ό ε δ ρ ο γ ιά χ ρ ή σ η σ τ ρ α τ ιω τ ικ ή σ έ α π ά ν τ η σ η π ρ ό ς τ ι ς ε π ιθ έ σ ε ις τ η ς 11η ς ε π τ ε μ β ρ ίο υ 200 Κ α τ ό π ι ν α ύ τ ο ΰ , τ ό ά ν τ ιπ ο λ ε μ ι κ ό κ ίν η μ α λ ά ν σ α ρ ε τ ό σ ύ ν “ Barbara Lee voted for me ” [ 'Η Μ π ά ρ μ π α ρ α Λ ή ψ ή φ ισ ε γ ιά λ ο γ α ρ ια σ μ ό μ ο υ ].

71 . PROJECT FOR A NEW AMERICAN CENTURY [ (( χ έ δ ιο γ ιά έ ν α ν Ν έ ο ’Α μ ε ρ ικ α ν ικ ό Α ιώ ν α » ] : Ν ε ο σ υ ν τ η ρ η τ ικ ή <( δ ε ξ α μ ε ν ή

ψ η ς )) ή ό π ο ία ιδ ρ ύ θ η κ ε τ ό 1997 ά π ό τ ο ύ ς William Cristol κ α ί Robert Kagan, ά π ο β λ έ π ο ν τ α ς σ έ μ ιά « ρ ε η γ κ α ν ικ ή π ο λ ιτ ικ ή σ τ ρ α τ ιω τ ικ ή ς υ π ε ρ ο χ ή ς κ α ί η θ ικ ή ς κ α θ α ρ ό τ η τ α ς » σ τ ο μ ε τχ ρ ο π ο λ ε μ ικ ό π ε ρ ι β ά λ λ ο ν . Τ ή ν ιδ ρ υ τ ικ ή τ η ς δ ια κ ή ρ υ ξ η ύ π φ ο υ ν π ο λ λ ά μ ε τ έ π ε ιτ α σ τ ε λ έ χ η τ η ς κ υ β έ ρ ν η σ η ς Μ π ο ύ ς , ό Richard Cheney, Donald Rumsfeld, I. Lewis Libby, Paul Wolfo- witz, Elliot Abrams, Zalmay Khlalilzad κ .ά ., κ α θ ώ ς κ α ί γ ν ω σ τ ο ί ν ε ο σ υ ν τ η ρ η τ ικ ο ί δ ια ν ο ο ύ μ ε ν ο ι ό π ω ς ο ί Norman Podhoretz, Donald Kagan, Francis Fukuyama, Midge D ec te^ .a . 'Υ π ο σ τ ή ρ ιζ ε ή δ η ά π ό τ ό 1998 τ ή ν ά ν ά γ κ η « ά λ λ α γ ή ς κ α θ ε σ τ ώ τ ο ς » δ ιά τ β ία ς σ τ ό ’Ι ρ ά κ .

7 2 . Τ Π Ο Τ Ρ Γ Ε Ι Ο Ε Ω Τ Ε Ρ Ι Κ Η Α Φ Α Λ Ε Ι Α: 'Υ π ο υ ρ γ ε ίο τ ή ς ο

μ ο σ π ο ν δ ια κ ή ς κ υ β έ ρ ν η σ η ς τ ώ νΗ Π Α ,ή ΐδ ρ υ σ η τ ο ΰ ο π ο ίο υ ε

ξ α γ γ έ λ θ η κ ε σ τ ο ν α π ό η χ ο τ ώ ν ε π ιθ έ σ ε ω ν τ ή ς 11η ς ε π τ ε μ β

2001 κ α ί ύ λ ο π ο ιή θ η κ ε τ ο ν ’Ι α ν ο υ ά ρ ιο τ ο ΰ 2003. Τ ό υ π ο υ ρ γ ε γ ιά τ ή ν Α σ φ ά λ ε ια τ η ς Π α τ ρ ίδ α ς (ό π ω ς ε ίν α ι ή κ α τ ά λ μ ε τ ά φ ρ α σ η τ ο ΰ Homeland Security Department) ά π ο τ ε λ ε ΐ , μ έ

200.000 υ π α λ λ ή λ ο υ ς , τ ή ν τ ρ ίτ η σ έ ό γ κ ο ά μ ε ρ ι κ α ν ικ ή ο μ ο σ πδ ια κ ή ύ π η ρ ε σ ία μ ε τ ά τ ά ύ π ο υ ρ γ ε ΐα Ά μ υ ν α ς κ α ί Β ε τ ε ρ ά ν ω ύ π ο υ ρ γ ε ϊο Ε σ ω τ ε ρ ικ ή ς ’Α σ φ ά λ ε ια ς έ χ ε ι έ π ικ ρ ιθ ε ΐ γ ι ά κ α

δ ι α χ ε ίρ ισ η τ ε ρ ά σ τ ιω ν κ ο ν δ υ λ ίω ν , γ ι α ά δ υ ν α μ ία α ν τ ιμ ε τ ώ π



Σ Η Μ Ε ΙΩ Σ Ε ΙΣ Τ Ο Υ Μ Ε Τ Α Φ Ρ Α Σ Τ Η Γ9 9

κ ρ ίσ ε ω ν δ π ω ς α ύ τ ή τ ο υ τ υ φ ώ ν α Κ α τ ρ ίν α κ α ί γ ια χ ε ιρ α γ ώ γ τ ο υ π λ η θ υ σ μ ο ΰ σ έ π ο λ ιτ ικ ά ε ύ α ίσ θ η τ ε ς π ε ρ ιό δ ο υ ς μ έ σ ω έ κ δ ο σ η ς σ η μ ά τ ω ν σ υ ν α γ ε ρ μ ο ύ ( τ η ς γ ν ω σ τ ή ς π ε ν τ ά β α θ μ η ς

μ α τ ικ ή ς κ λ ί μ α κ α ς ) γ ι ά έ π α π ε ιλ ο ύ μ ε ν ε ς τ ρ ο μ ο κ ρ α τ ικ έ ς ε π ι

σ ε ι ς .

73 . Φ Ϊ Λ Α Κ Ε Τ Υ Π Ο Υ F: Φ υ λ α κ έ ς π ο ύ β α σ ίζ ο ν τ α ι σ τ η ν ά ν τ ικ α - τ ά σ τ α σ η τ ώ ν π ο λ υ ά ν θ ρ ω π ω ν μ ε γ ά λ ω ν θ α λ ά μ ω ν ά π ό μ ικ ρ

λ ιά . Ή ε ισ α γ ω γ ή τ ο υ ς σ τ ή ν Τ ο υ ρ κ ία ά π ό τ ό 1997, μ έ σ τ ό χ ο τ η α π ο μ ό ν ω σ η τ ώ ν π ο λ ιτ ικ ώ ν κ ρ α τ ο υ μ έ ν ω ν , σ υ ν ά ν τ η σ ε τ ή ν δ ρ α σ η τ ώ ν τ ο υ ρ κ ικ ώ ν κ α ί κ ο υ ρ δ ικ ώ ν ά κ ρ ο α ρ ι σ τ ε ρ ώ ν ο ρ γ

σ ε ω ν , ο ί ό π ο ιε ς έ φ τ α σ α ν μ έ χ ρ ι τ ή δ ιο ρ γ ά ν ω σ η ά π ε ρ γ ία ς π ε ί π ο υ σ τ ο ίχ ισ ε τ ή ζ ω ή π ά ν ω ά π ό ε κ α τ ό κ ρ α τ ο υ μ έ ν ω ν κ α ί π ρ ο

λ ε σ ε α ν ε π α ν ό ρ θ ω τ ε ς β λ ά β ε ς σ έ ά λ λ ο υ ς τ ε τ ρ α κ ό σ ιο υ ς . 'Η ά π τ η σ η τ η ς κ υ β έ ρ ν η σ η ς Έ τ ζ ε β ί τ υ π ή ρ ξ ε α μ ε ίλ ικ τ η , κ α θ ώ ς ήσ β ο λ ή τ ώ ν ε ιδ ικ ώ ν δ υ ν ά μ ε ω ν σ τ ά σ ω φ ρ ο ν ισ τ ικ ά κ α τ α σ τ ή μ τ ό ν Δ ε κ έ μ β ρ ιο τ ο ϋ 2000 σ τ ο ίχ ισ ε τ ή ζ ω ή ε ίκ ο σ ιο χ τ ώ κ ρ α τ ο

μ έ ν ω ν κ α ί δ ύ ο σ τ ρ α τ ιω τ ώ ν .

74. 60 MINUTES : Ε ξ α ιρ ε τ ικ ά δ η μ ο φ ιλ έ ς ε β δ ο μ α δ ι α ίο τ η λ ε ο π τ ι

κ ό μ α γ κ α ζ ίν ο τ ο ΰ α μ ε ρ ι κ α ν ικ ο ύ δ ικ τ ύ ο υCBS, τ ό ό π ο ιο π ρ ο β ά λλ ε τ α ι ά π ό τ ό 1968. Β α σ ίζ ε τ α ι σ έ θ έ μ α τ α ε ρ ε υ ν η τ ικ ή ς δ η μ ο σ ιο

γ ρ α φ ία ς κ α ί « ε π ιθ ε τ ικ έ ς » σ υ ν ε ν τ ε ύ ξ ε ις .

75. ALAN DERSCHOWITZ : Δ ικ η γ ό ρ ο ς κ α ί κ α θ η γ η τ ή ς τ η ς Ν ο μ ι

κ ή ς χ ο λ ή ς τ ο ϋ Π α ν ε π ισ τ η μ ίο υ τ ο ΰ Χ ά ρ β α ρ ν τ . Μ ο λ ο ν ό τ ι ά κ τ η σ ε τ ή φ ή μ η τ ο ΰ φ ιλ ε λ ε ύ θ ε ρ ο υ λ ό γ ω τ ή ς σ τ ά σ η ς τ ο υ σ έ υ

θ έ σ ε ις π ο ρ ν ο γ ρ α φ ία ς κ α ί έ λ ε υ θ ε ρ ία ς τ ο ΰ λ ό γ ο υ , ό Ν τ έ ρ σ ο β μ έ ά ρ θ ρ ο τ ο υ σ τ όSan Francisco Chronicle τ ό 2002, υ π ο σ τ ή ρ ιζ ε τ ή ν ά ν α γ κ α ιό τ η τ α « ρ ύ θ μ ισ η ς » τ ή ς δ ι ε ν έ ρ γ ε ια ς β α σ α ν ισ τ ηρ ίω ν , μ έ σ ω τ η ς έ κ δ ο σ η ς ε ΐδ ικ ο ΰ έ ν τ ά λ μ α τ ο ς , σ έ π ε ρ ιπ τ ώ σ ό π ο υ ή ά μ ε σ η ά π ό σ π α σ η π λ η ρ ο φ ο ρ ιώ ν γ ιά μ ιά έ ν ε ξ ε λ ίξ ε ι τ

μ ο κ ρ α τ ικ ή έ ν έ ρ γ ε ια θ ά έ σ ω ζ ε π λ ή θ ο ς ζ ω έ ς ( κ α τ ά τ ό λ ε γ ό μ

« σ ε ν ά ρ ιο τ ή ς ω ρ ο λ ο γ ια κ ή ς β ό μ β α ς » ). Φ α ν α τ ικ ό ς α π ο λ ο γ η τ




τ ώ ν ε ν ε ρ γ ε ιώ ν τ ο ϋ ’Ι σ ρ α ή λ , ό Ν τ έ ρ σ ο β ιτ ς έ χ ε ι α κ ό μ α υ π

ρ ίξ ε ι τ ή ν ιδ έ α τ ώ ν σ υ λ λ ο γ ικ ώ ν α ν τ ιπ ο ίν ω ν έ ν α ν τ ίο ν π α λ

ν ια κ ώ ν χ ω ρ ι ώ ν ά π ό τ ά ό π ο ια ε ξ α π ο λ ύ ο ν τ α ι τ ρ ο μ ο κ ρ α τ ικ

θ έ σ ε ις , έ κ α ν ε λ ό γ ο κ α τ ά τ ή δ ιά ρ κ ε ια τ ο ΰ π ο λ έ μ ο υ σ τ ο ν Λ τ ό 2006 γ ιά μ ιά « δ ια β ά θ μ ισ η τ η ς ιδ ιό τ η τ α ς τ ο ΰ ά μ ά χ ο υ » ( c

tinuum of civilianality), ή ό π ο ία κ α θ ισ τ ο ΰ σ ε έ ν μ έ ρ ε ι ν ό μ ιμ ο υ ς

σ τ ό χ ο υ ς τ ο ύ ς κ α τ ο ίκ ο υ ς τ ώ ν π ε ρ ιο χ ώ ν σ τ ις ό π ο ιε ς δ ρ α ήν ω σ η Χ ε ζ μ π ο λ λ ά χ , κ α ι έ χ ε ι π ρ ω τ α γ ω ν ισ τ ή σ ε ι μ ε τ α ξ ύ σ έ π ο λ υ σ υ ζ η τ η μ έ ν ε ς α ν τ ιπ α ρ α θ έ σ ε ις γ ι ά τ ό Μ ε σ α ν α τ ο τ ό ν Ν ό α μ Τ σ ό μ σ κ υ (ή δ η ά π ό τ ό 1972), τ ό ν Ά μ ε ρ ι κ α ν ο ε β ισ τ ο ρ ικ ό Norman Finklestein κ α ι τ ό ν π ρ ώ η ν Π ρ ό ε δ ρ ο τ ώ ν ' 111Ι Α Τ ζ ίμ μ υ Κ ά ρ τ ε ρ .

76. Ι Χ : τ ις 15 ε π τ ε μ β ρ ίο υ 2001 ό Balbir Singh Sodhi, ίχ ιδ ι ο κ τ ή τ η ς β ε ν ζ ιν ά δ ικ ο υ σ τ ή Μ έ σ α τ η ς Ά ρ ιζ ό ν α ς , δ ο λ ο φ κ ε ά π ό τ ό ν Frank Roque, π ο ύ τ ό ν π έ ρ α σ ε , λ ό γ ω τ η ς π ε ρ ιβ ο λ ή τ ο υ , γ ι ά μ ο υ σ ο υ λ μ ά ν ο .



ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ Τ ΗΣ ANGELA Υ. DAVIS «ΔΗΜ Ο

ΚΡΑΤΙΑ ΧΩΡΙΣ ΔΕΣΜΑ - ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ

ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ, ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΑΙ Η ΑΝΕΚ

ΠΛΗΡΩΤΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ Τ ΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ»,

ΣΕ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΚΩΣΤΑ ΡΑΠΤΗ, ΣΤΟΙ

ΧΕΙΟΘΕΤΗΘΗΚΕ, ΣΕΛΙΔΟΠ ΟΙΗθΗ ΚΕ ΚΑΙ

ΜΟΝΤΑΡΙΣΤΗΚΕ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΣΤΟ «Λ

ΝΑ ΓΡΑΜΜΑ» ΜΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ Τ ΗΣ ΜΟΝ Ο

ΤΥΡΕ. ΟΙ ΤΥΠΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΔΙΟΡΘ ΩΣΕΙΣ

ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΠΟΥΚΑΛΑ. Η Ε

ΚΤΥΠ ΩΣΗ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟ ΛΙΘΟΓΡΑΦΕΙΟ ΤΟ Υ

ΔΙΟΝΥΣΗ ΔΕΣΠΟΤΟΠΟΥΛΟΥ ΣΕ ΧΑΡΤΙ

PALATINA 100 ΓΡΑΜ. ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ. ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΔΕΘΗΚΕ ΣΤΟ Υ ΘΟΔΩΡΗ ΗΛΙΟΠΟ Υ

ΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΡΟΔΟΠΟΥΛΟΥ

ΣΕ 2.000 ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΙΟ ΤΟΥ

2008 ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ

«ΑΓΡΑ». ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΣΧΕΔΙΑΣΕ ΚΑΙ ΕΠΙ

ΜΕΛΗΘΗΚΕ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΕΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

’Α ρ ιθ μ ό ς έ κ δ ο σ η ς

838



Π Ο Λ ΙΤ ΙΚ Η Σ Κ Ε Ψ Η Σ Τ ΙΣ Ε Κ Δ Ο Σ Ε ΙΣ Α ΓΡΑ




0 Μ Π Ο Η?. *ΣΤΗ *

Β ρ Υ Α Π ρΗ ΝΕΑ

ΑΠ ΟΙΚΙΟ ΠΟ ΙΗΣΗ

T a r i q A l i

Η Υ Γ Κ Ρ Ο Υ Η Τ Ω Ν Φ Ο Ν Τ Α Μ Ε Ν Τ Α Λ Ι Μ Ω Ν

; ΣΤΑ Υ ΡΟ Φ Ο ΡΙΕΣ, ΤΖΙΧ Α Ν Τ Κ ΑΙ NEOTEPJKOTHTA

ELIOT WEINBERGER

ΤΙ ΑΚΟΥΣΑ ΓΙΑ ΤΟ ΙΡΑΚΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΣΠΥΡΟΣ ΒΕΡΓΟΣ

N o a m C h o m s k y

ΣΑΒΒΑΣ Μ ΙΧΑΗ

CKACKEEIrΑΓΡΑ




ANTONIO TABUCCHI

Η Γ Α Τ Ρ Ι Τ Ι Δ Α Τ Ο Υ Π Λ Α Τ Ω Ν Α

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΝΤΑΙΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙάΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ




Ε λ λ η Π α π π α

ΜΑΚΙΑΒΕΛΛΙ"Η

ΜΑΡΞ

ΕΚ ΔΟ ΣΕΙΣ Α ΓΡΑ

Ε Λ Λ Η Π Α Π Π Α

£'ΣΠΟΥΔΗ ΣΤΟ ΘΕΜΑ

ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣΧ Τ Ο Ν Π ΡΟ Σ Π Π Ο Κ ΡΑ Τ ΙΚ Ο ΥΛ ΙΣ Μ Ο

ΕΛΛΗ ΠΑΠΠΑ

ΓΡΑΜ Μ ΑΤΑ ΣΤΟ ΓΙΟ Μ ΟΥΦΥΛΑΚΕΣ ΚΑΣΤΟΡΟΣ - ΑΒΕΡΩΦ - ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ 1955-1962

hafajtrt* ' -tti) Ji' iW ψ>Χ» t yet

1i*fVΙ̂χ·». ή*u$ψκ **ni *t>, k*W 'f·?

fiffiifu wi ιηί(ΐΛ ·K».ft m . Y'ffAif h i’b l i t J x/wV ’K/itufiJ itv >*Jiibu'tu p i «-J'Λ·ίf M . i iu ttahei\ *r|i¥k·. *<?"»> frivM̂ ΐΐ«Ι«|Μ.

ii»eU VVi jf ip i* h ( ύ ιΛ Α ^ ί̂ 'hd tV ..A»M <

,,ν ν̂φ **<£*>**v<ycfti·

6 Υ<· |t ηti ΐTW%4s Ovfi· va’iu.·!'klfcLfi. t<~o |vnW<.; Wf*"*<' f' t l klM .'ii* ΪΜ ifeffo &s wviW/_ ή*f<U*r··. V

in -twyi&'W ^ *Κτ*»,ψ Α γ Ϋ ΐ̂ '^λ '^μλτ ' M fyh jpif , ji ' rS h&j * 4

■; /u|4/vw fv«i fcAg*w fe;̂ μ >■*,irwhifu.f μ %*{&**·V»£**■*>’

ΕΛΛΗ ΠΑΠΠΑ

Η ΚΟΜΜΟΥΝΑTOY 1871ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ TOYΕΙΚΟΣΤΟΥ ΠΡΟΤΟΥ ΑΙΩΝΑ;

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ι



Ή ANGELA Υ. DAVIS είναι γνωστή σέπολλούς ώς τό έμβληματικό πρόσω-πο τοϋ κινήματος τής Μαύρης 'Υπε-ρηφάνειας ( Black Pride) τής δεκαε-τίας τοϋ 1970. "Αλλοι τήν ξέρουν ώς

πρώην υποψήφια άνππρόεδρο τώνΗΠΑ γιά λογαριασμό τοϋ Κομμουνι-στικού Κόμματος, ενώ άλλοι πάλι τήνξέρουν ώς σημαντική φεμινίστρια ακα-δημαϊκό, πού έχει γράψει μερικά άπότά πιο ρηξικέλευθα καί ανθεκτικά στόχρόνο κείμενα φεμινιστικής σκέψηςτήν τελευταία εΐκοσιπενταετία. ’Επι-πλέον, μιά νέα γενιά φοιτητών, άκτιβιστών και εργαζομένων στον τομέα τοϋπολιτισμού είχαν τήν ευκαιρία νά τήγνωρίσουν τό 1997, δταν ή καθηγήτρια Ντέηβις συμμετείχε στήν ίδρυσητής Κριτικής Αντίστασης (C riticalResistance), μιας πανεθνικής οργάνω-σης άφιερωμένης στήν κατάλυση τοϋσωφρονιστικοβιομηχανικοΰ συμπλέγ-

ματος (prisonindustrial complex), θέ-μα κεντρικό στήν τωρινή της ακαδη-μαϊκή παραγωγή και πολιτική δράση.Στήν πραγματικότητα, σέ ολα τά προτάγματα τής ζωής της ή Ντέηβιςυπήρξε άταλάντευτη αγωνίστρια, πούτό κέντρο τοϋ ενδιαφέροντος της επα-νερχόταν διαρκώς στήν εναντίωσηπρός τ'ις φυλακές, τή φυλάκιση καί τήφυλετοποιημένη ( racialized) τιμωρία.

Ή ’Άντζελα Ντέηβις διδάσκει Ιστο-ρία τής Συνείδησης στό Πανεπιστήμιοτής Καλιφόρνιας στή Σάντα Κρούζ.'Έγραψε μεταξύ άλλων τά βιβλία Are Prisons Obsolete ?, Blues Legacies and Black Feminism : Gertrude “Ma ” Rai-

ney, Bessie Smith and Billie Holiday.

To επόμενο βιβλίο της, πού πρόκειταινά έκδοθεΐ άπό τό Columbia Univer-sity Press, θά είναι τό Prisons and History [Φυλακές καί Ιστορία].



«Τό κίνημα τής κατάργησης τών φυ-λακών (prison abolitionism) έχει μακρά Ιστορία καί σέ διάφορες εποχέςοί άκτιβιοτές του υποστήριξαν πώς οίσυνθήκες που επικρατούν στις φυ-λακές και τά κρατητήρια, παράλληλαμέ τήν αποτυχία τών σωφρονιστικώνιδρυμάτων νά έπιτελέσουν τον διακη-ρυγμένο τους σκοπό, συγκροτοϋν τόισχυρότερο επιχείρημα γιά τήν κα-τάργησή τους. Βέβαια, οί συνθήκεςέχουν γίνει ακόμα χειρότερες μέ τά

χρόνια καί ένας ασύλληπτος αριθμόςανθρώπων πάνω άπό δύο εκατομ-μύρια κρατούνται σήμερα στο σω-φρονιστικό δίκτυο τών ΗΠΑ. ’Επιπλέ-ον, γίναμε μάρτυρες τοΰ πώς οί θε-σμοί αυτοί μπορούν νά χρησιμοποιη-θούν στον πόλεμο τών ΗΠΑ γιά τήνεπίτευξη παγκόσμιας κυριαρχίας και αύτό άποτελεΐ ένα ακόμα επιχεί-ρημα υπέρ τής κατάργησής τους.

» "Οταν κάνουμε λόγο γιά τήν κα-τάργηση, δέν φανταζόμαστε τή μεμο-νωμένη κατάλυση τών εγκαταστάσεωνπού ονομάζουμε φυλακές καί κρατη-τήρια. Δέν είναι αύτό τό πρόταγμα τής

κατάργησης. Εΐσηγηθήκαμε τήν έννοιατοϋ σωφρονιστικοβιομηχανικού συμ-πλέγματος ώς αντανάκλαση τοϋ βαθ-μού στον όποιο ή φυλακή δομείται βα-θύτατα άπό οικονομικές, κοινωνικές καιπολιτικές συνθήκες, πού πρέπει καί οϊίδιες νά καταλυθούν. Θά μπορούσες

λοιπόν νά πεις οτι ή κατάργηση τώνφυλακών είναι ένας τρόπος νά μιλάμεγιά τις παγίδες τ'ις όποιες κρύβει ή ιδι-αίτερη εκδοχή δημοκρατίας πού άντιπροσωπεύεται άπό τον άμερικανικόκαπιταλισμό.» ΑΝΤΖΕΛΑ ΝΤΕΗΒΙΣ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ

PER-ANDERS PETTERSSON

Κρατούμ ενοι τών φυλακών Ellis Un it στο Χάντσβιλ τοΰ Τέξας, 17/4/1997.

© Gettyimages / Idealimage



Γυναίκα. Μαύρη. Κομμουνίστρια. Διανοούμενη. ’Αμερικανίδα.Φυσιογνωμική συμπύκνωση δλων δσοι αποκλείονταν άπό τό αμερικανικό

δνειρο, ή ’Άντζελα Ύβον Ντέηβις άναδείχθηκε σέ πρόσωπο άναφορας γιά

δλους δσοι στρατεύτηκαν στήν άνατροπή του. Ωστόσο, και μετά τήν άμπωτη τών έξεγερσιακών εικόνων, παρέμεινε άφοσιωμένη στήν υπόθεση τής ολό-πλευρης άπελευθέρωσης, ενεργός μέχρι σήμερα στό χώρο τής σκέψης και τοΰ

ANGELA DAVIS_Δημοκρατία χωρίς δεσμά ΆΓΡΑ

Documents

Transcript of ANGELA DAVIS_Δημοκρατία χωρίς δεσμά ΆΓΡΑ