1

2

Μάνου Κοντολέων, Μια ιστορία του

Φιοντόρ, Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα

2004.

Παρουσιάζει το βιβλίο η Ειρήνη Β.,

μαθήτρια του Γ1

Περίληψη.

Κεντρική ηρωίδα του μυθιστορήματος

είναι μια κοπέλα, η Λιούμπα, η οποία

είναι μετανάστρια από τη Ρωσία.

Έρχεται στην Ελλάδα με τη μητέρα της,

η οποία παντρεύεται έναν Έλληνα για να

μπορέσουν να ζήσουν νόμιμα στην

Ελλάδα. Η Λιούμπα, όμως, δεν είναι

πρόθυμη να αφήσει την γλώσσα της και

τον πολιτισμό της πίσω και δεν κάνει

καμία προσπάθεια να μιλήσει ακόμα

και στα παιδιά της γειτονιάς της στα

ελληνικά. Αυτό βέβαια οφείλεται και

στην απαίσια συμπεριφορά τους προς

αυτήν. Όλα αλλάζουν όμως όταν

γνωρίζει τον Μήτια. Εκείνος είναι μισός

Έλληνας και μισός Ρώσος και μιλάει τη

γλώσσα της. Κάτι αρχίζει να αλλάζει

προς το καλύτερο γι αυτήν. Μετά από

τη συνάντησή τους δημιουργείται ένας

μονόπλευρος έρωτας, από την πλευρά

του. Ο Μήτια ήταν δίπλα της και την

στήριζε, όταν όλοι ήταν εναντίον της. Η

Λιούμπα, όμως θα αποφασίσει να φύγει

μαζί με έναν τσιγγάνο ρώσο τον

Νικόλκα που πέρασε για λίγο από το

χωριό. Θα επιστρέψει μετά από καιρό,

μόνη, απογοητευμένη και συντετριμένη.

Και πάλι ο Μήτια θα βρεθεί κοντά της.

Χάρη σ’ αυτόν η Έλλη, η Ασπασία, ο

Μίμης και ο Φώτης, τα παιδιά που την

μείωναν, την κορόιδευαν και την

αποξένωναν μετάνιωσαν, όταν άκουσαν

μια «Ιστορία του Φιοντόρ», που τους

διηγήθηκε, ένα απόσπασμα από τον

Ηλίθιο του ρώσου συγγραφέα Φιοντόρ

Ντοτογιέφσκυ (1821-1881) κατάλαβαν

πόσο πόνο προξενούσαν με τη

συμπεριφορά τους και άλλαξαν τη

στάση τους απέναντί της.

Αφηγηματικοί τρόποι .

Η αφήγηση γίνεται σε γ΄ πρόσωπο,

πρώτα από την πλευρά της Λιούμπα και

στη συνέχεια από την πλευρά του

Μήτια. Έτσι μπορούμε να

παρακολουθούμε την ιστορία από

διαφορετικές οπτικές γωνίες και να

έχουμε σφαιρική άποψη.

Μια γενική κρίση για το

μυθιστόρημα.

Μ ' άρεσε πολύ η πλοκή, οι χαρακτήρες,

γιατί έχω πολλά κοινά μαζί τους, αλλά

το πιο σημαντικό είναι το μήνυμα που

περνάει στους αναγνώστες για το

3

ρατσισμό. Οι αναγνώστες μπορούν να

μάθουν κάποια πράγματα για το πώς

νιώθουν οι άνθρωποι που

αντιμετωπίζουν ρατσισμό, που είναι

θύματα του ρατσισμού.

Διαβάστε επίσης κριτικές γι αυτό το

βιβλίο στην ιστοσελίδα του συγγραφέα:

http://www.kontoleon.gr/book.php?id=3

5&lang=gr&kritiki=90#kri90

Και παρουσίαση στο:

http://www.diavasame.gr/page.aspx?ite

mID=PPG1390_212

Τριβιζά Ευγ. , Η Τελευταία Μαύρη

Γάτα, εικονογράφηση: Στίβεν

Γουέστ, εκδόσεις Ελληνικά

Γράμματα, Αθήνα, 2001

Τριβιζά Ευγ. , Η Τελευταία Μαύρη

Γάτα, εικονογράφηση: Στίβεν

Γουέστ, εκδόσεις Μεταίχμιο, Αθήνα,

2012

Παρουσιάζει η Κωνσταντίνα Κλ.,

μαθήτρια του Γ1.

Περίληψη.

Σ’ αυτό το μυθιστόρημα

παρακολουθούμε την καταδίωξη των

μαύρων γάτων στην αρχή από τους

προληπτικούς και έπειτα από όλους τους

κατοίκους ενός νησιού. Ο/Η

κεντρικός/η ήρωας/ίδα είναι η

τελευταία μαύρη γάτα που είχε

απομείνει στο νησί μετά το διωγμό των

υπολοίπων. Η ιστορία ξετυλίγεται μέσα

από όσα λέει και βλέπει εκείνη. Οι

αρχές και κάποιοι επιχειρηματίες

πείθουν τους κατοίκους ότι για όλα τα

κακά της μοίρας τους φταίνε οι μαύρες

γάτες. Έτσι οι άνθρωποι αρχίζουν να τις

καταδιώκουν, να τις συλλαμβάνουν, να

τις χτυπάνε και να τις σκοτώνουν. Η

κεντρική ηρωίδα προσπαθεί να τις σώσει

συγκαλώντας συνέλευση, προσπαθεί να

τις ενώσει, όλες, ανεξάρτητα από το

χρώμα τους ενάντια στον κοινό εχθρό.

Μάταια. Οι γάτες δεν ενώνονται και

μάλιστα κάποιος ανάμεσά τους τις

προδίδει. Καταδιωγμένη,

απογοητευμένη και μόνη

πληροφορείται από ένα ποντίκι φίλο

4

της ότι ο σκοπός αυτής της εξαφάνισης

ήταν να εξαφανίσουν όλες τις γάτες

και ύστερα, αφού θα μάζευαν όλα τα

ποντίκια σε ένα πλοίο, θα τα έδιωχναν

προκαλώντας αναστάτωση στους

κατοίκους. Ο τελικός στόχος θα ήταν να

πουλήσουν φάκες στον κόσμο για

χρηματικό συμφέρον. Μια φίλη της γάτα

της δίνει τότε μια σωτήρια πληροφορία.

Δεν πέθαναν όλες οι γάτες, οι

περισσότερες κρατιούνται σε κλουβιά

στα «γαταγώγεια». Οι δύο αυτές γάτες

ελευθέρωσαν τις υπόλοιπες και

κατάφεραν όλες μαζί να βουλιάξουν το

πλοίο με τις φάκες καταστρέφοντας το

σχέδιο εκείνων των ανθρώπων. Στην

αρχή του βιβλίου υπάρχει το ακόλουθο

σχόλιο του συγγραφέα : «Σας τα λέω

όλα αυτά γιατί εδώ στο νησί µας, όπως

κι αλλού, οι γάτες ξεχνάνε, οι άνθρωποι

ξεχνάνε και η τρέλα δεν θέλει πολύ να

φουντώσει πάλι φτου ξανά κι απ’ την

αρχή». Το ίδιο ξαναλέγεται από το

στόμα του κεντρικού ήρωα, της

τελευταίας μαύρης γάτας, στο τέλος του

μυθιστορήματος.

Παρατηρήσεις για τη γλώσσα:

Μεγάλη απόλαυση δημιουργείται από

τις ακουστικές εικόνες και τις

καινούριες λέξεις που δημιουργεί ο

συγγραφέας που σχετίζονται με τον

κόσμο των γάτων. Αξίζει να

αναφέρουμε μερικά παραδείγματα: Το

βιβλίο Η τελευταία µαύρη γάτα

αφιερώνεται «στην αγατούλα», η γάτα

παθαίνει «γατάθλιψη», ενώ ένας άλλος

γάτος αποκαλείται «γατεργάρης».

Κάποια στιγµή πληροφορούµαστε ότι

«γαταζητούνται οι µαύρες γάτες», δεν

µπορούν να βρουν «γαταφύγιο» και ο

πρωταγωνιστής πρέπει να γίνει «γάτος

φευγάτος» για να σωθεί. Μαθαίνουµε

ακόµη ότι καθήκον κάθε καλού µαθητή

είναι να γαταδίδει ένα µαύρο γατί και να

συµβάλλει στη γαταπολέµηση κι άλλα

τέτοια γαταχθόνια σχέδια. Όταν τα

πράγµατα γίνονται πολύ τραγικά για τις

γάτες και η γούνα τους χρησιμοποιείται

για να γίνουν φλοκάτες ακούμε το

διαφηµιστικό: «Τύφλα να’ χουν οι

άλλες οι φλοκάτες! Αγοράστε όλοι

φλογάτες από γάτες».

Μια γενική κρίση για το

μυθιστόρημα.

Γενικά το βιβλίο ήταν εξαιρετικό. Η

πλοκή είναι πρωτότυπη και έξυπνη.

Περιγράφοντας το διωγμό των γάτων

μας κάνει να σκεφτούμε όσα είχαν

συμβεί στο β΄ παγκόσμιο πόλεμο με το

ολοκαύτωμα και τις ρατσιστικές

επιθέσεις των ναζί σε πολλούς

ανθρώπους, επειδή δεν ανήκαν στην

αρεία φυλή. Η ατμόσφαιρα του μπορώ

να πω πως είχε δύο μορφές, η μία ήταν

ευχάριστη και η άλλη καταθλιπτική με

τα όσα άσχημα γίνονταν στις γάτες. Ο

ίδιος ο συγγραφέας σε συνέντευξη του

λέει για το βιβλίο του: «Πρόκειται για

ένα «κατηγορώ» κατά του ρατσισμού,

της προκατάληψης και της

δεισιδαιμονίας. (Πηγή: www.lifo.gr),

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξή του

στο

http://www.lifo.gr/mag/features/3151

5

• Δείτε, επίσης την παρουσίαση

του βιβλίου από την παιδαγωγό Μαρίζα

ντε Κάστρο:

http://www.unhcr.gr/1againstracism/%C

E%B7-

%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5

%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%AF

%CE%B1-

%CE%BC%CE%B1%CF%8D%CF%81

%CE%B7-

%CE%B3%CE%AC%CF%84%CE%B1

/

και διαβάστε τις 16 πρώτες σελίδες του

βιβλίου σε ηλεκτρονική μορφή.

•Επίσης, παρακολουθήστε το βίντεο με

οπτικοποίηση για σύνοψη του βιβλίου

αυτού στη διεύθυνση:

http://www.youtube.com/watch?v=8Nyk

H8YX1GU

• Ακόμα, στο διαδίκτυο

εντοπίσαμε και αυτήν την κριτική των

έργων του Τριβιζά, που απευθύνεται

κυρίως βέβαια σε φιλολόγους και σε

κριτικούς λογοτεχνίας: Ζερβού Α.,

Ευγένιος ο παρωδός, της εποχής µας

κληρωτός, ή οι περιπέτειες των λέξεων

και των κειµένων, Κείμενα,

http://keimena.ece.uth.gr, Εργαστήριο

Λόγου και Πολιτισµού του

Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Τεύχος 6,

Σεπτέµβριος 2007, σελ. 1/26, ISSN :

1790-1782:

http://keimena.ece.uth.gr/main/t6/arthra/t

efxos6/downloads/zervou.pdf

• Για τη βιογραφία και την

εργογραφία του συγγραφέα δείτε:

http://www.rhodes.aegean.gr/atlas/writer

s/trivizas.htm

Ρις Σίλια, Η μάγισσα, μεταφρ. Χίλντα

Παπαδημητρίου, τίτλος πρωτοτύπου:

Celia Rees, Sorceress(2002), εκδόσεις

Μεταίχμιο, Αθήνα 2002.

Παρουσιάζει η Έλενα Ζ., μαθήτρια

του Γ1

Εισαγωγή στο βιβλίο.

Η Άγκνες Χερν, κεντρική ηρωίδα του

μυθιστορήματος, ινδιάνα, μεγάλωσε

και ανατράφηκε από τη θεία της Μίριαμ

Λάζαρ και τον ξάδελφο της Σιμ σε

καταυλισμό Ινδιάνων, σε ειδική περιοχή

διαβίωσης, διότι οι γονείς της την είχαν

εγκαταλείψει. Πρωτοετής φοιτήτρια του

τμήματος Ανθρωπολογίας στη Βοστόνη

πλέον, νιώθει απομονωμένη και περνά

τις ώρες της μελετώντας, όταν το βιβλίο

μικρή μάγισσα και η πρόσκληση της

6

ερευνήτριας Άλισον Έλμαν για βοήθεια

στην έρευνά της για τη μικρή μάγισσα,

Μαίρη Νιούμπερι θα σταθούν αφορμή

να ψάξει καλά για την καταγωγή της,

τους προγόνους της, αλλά κυρίως για

τον ίδιο τον εαυτό της, που είναι

διαφορετικός από τους υπόλοιπους, και

επειδή ήταν Ινδιάνα και επειδή ήδη

ένιωθε τις ιδιαίτερες, μαγικές της

ικανότητες. Οι κεντρικές ηρωίδες,

όμως, αυτού του βιβλίου είναι δύο, η

Άγκνες Χερν, αλλά και η Μαίρη

Νιούμπερι, η πρόγονος της Άγκνες η

Μικρή μάγισσα που έζησε τον 17ο

αιώνα. Στο μυθιστόρημα αυτό

παρακολουθούμε τη συνέχεια της

ιστορίας της ζωής της Μαίρης

Νιούμπερι, της Αγγλίδας αποίκου σε

καταυλισμό Πουριτανών στη Μπιούλα

της Β. Αμερικής, η οποία το 1660 είχε

κατηγορηθεί ως μάγισσα με άδικες

κατηγορίες και είχε αναγκαστεί να φύγει

κυνηγημένη προς άγνωστη κατεύθυνση.

Την ιστορία της είχε καταγράψει η

Άλισον Έλμαν, ερευνήτρια για το θέμα

των μαγισσών του 17ου αιώνα, στο

βιβλίο της Η Μικρή Μάγισσα,

στηριγμένη σε φύλλα ημερολογίου της

Μαίρης που βρέθηκαν μετά από τρεις

αιώνες κρυμμένα σε ένα πάπλωμα.

(Περισσότερα για το βιβλίο Μικρή

Μάγισσα μπορείτε να δείτε στο

περιοδικό της λέσχης ανάγνωσης του

7ου Γυμνασίου

Ρόδου(http://issuu.com/mavmel/docs/__

_________________________________

____/33

). H Άλισον Έλμαν, ηρωίδα του

μυθιστορήματος αυτού είναι βέβαια το

προσωπείο της πραγματικής

συγγραφέως του βιβλίου Σίλια Ρις.

Αφηγηματικοί τρόποι

Στην αρχή του μυθιστορήματος υπάρχει

μια εισαγωγή της ερευνήτριας Άλισον

Έλμαν, στη συνέχεια υπάρχει το

τελευταίο φύλλο ημερολογίου της

Μαίρης και κατόπιν η αφήγηση γίνεται

σε γ΄ πρόσωπο, εναλλάξ από την

πλευρά της Άγκνες Χερν και από την

πλευρά της Άλισον Έλμαν σε κεφάλαια

που στους τίτλους τους αναφέρονται ο

τόπος και ο χρόνος όσων συμβαίνουν.

Επίσης τα πρόσωπα της ιστορίας

ανταλλάσσουν ηλεκτρονικές επιστολές

(e-mail). Ακόμα, κατά τη διάρκεια της

ιστορίας η Άλισον με τις μαγικές

ικανότητές της μεταμορφώνεται σε

Μαίρη, που αφηγείται πλέον σε ά

πρόσωπο την ταραγμένη ζωή της. Μετά

το τέλος του μυθιστορήματος υπάρχουν

αρκετές σελίδες με ιστορικές

σημειώσεις.

Θέματα του μυθιστορήματος:

Το διαφορετικό και το ξένο με τη μορφή

των μαγισσών, των γυναικών και των

Ινδιάνων, η συγγραφή ενός βιβλίου,

Διαβάστε επίσης απαντήσεις της

συγγραφέως σε συνεντεύξεις.

. CELIA REES συνέντευξη: «Οι έφηβοι

είναι ανυπόμονοι αναγνώστες»

Ημερομηνία άρθρου 2/2/2009

http://www.bookbar.gr/celia-rees-

7

%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD

%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%85

%CE%BE%CE%B7-

%C2%AB%CE%BF%CE%B9-

%CE%AD%CF%86%CE%B7%CE%B2

%CE%BF%CE%B9-

%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B

1%CE%B9-

%CE%B1%CE%BD%CF%85%CF%80

%CF%8C%CE%BC/refreshments/refres

hments-interviews

CELIA REES συνέντευξη: «Γράφω γι'

αυτά που γονείς και δάσκαλοι κρύβουν».

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id

=21599

, 28 Φεβρουαρίου 2009

CELIA REES συνέντευξη: Η διάσημη

συγγραφέας εφηβικών βιβλίων Σίλια Ρις

στα "Νέα": "Το Ίντερνετ προάγει το

διάβασμα".

http://dytikosanemos.blogspot.gr/2009/0

3/blog-post_30.html30/3/2009

Κλιάφα Μ., Ο δρόμος για τον

παράδεισο είναι μακρύς, εκδόσεις

Κέδρος, Αθήνα 2003.

Παρουσιάζει η Δήμητρα Κ., του

τμήματος Γ1

Περίληψη.

Στο μυθιστόρημα αυτό

παρακολουθούμε τη φιλία που

δημιουργείται ανάμεσα σε δυο κορίτσια

τη δεκαπεντάχρονη Βερόνικα, που

κατάγεται από την Αλβανία και τη

συνομήλική της Ελένη, Ελληνίδα. Τα

δυο κορίτσια δεν έχουν συναντηθεί

ποτέ, ανταλλάσσουν μόνο επιστολές

μεταξύ τους στις οποίες μιλάνε για τις

χαρές, τις λύπες τους, για το σχολείο,

τις οικογένειές τους, τους φίλους τους,

τους έρωτές τους. Η Βερόνικα φαίνεται

πως έχει τα σπουδαιότερα προβλήματα,

επειδή είναι παιδί μεταναστών, ενώ η

Ελένη παρουσιάζεται να έχει μια άνετη

8

ζωή. Τα φαινόμενα όμως απατούν. Η

εμπιστοσύνη της Βερόνικας απέναντι

στη φίλη της κλονίστηκε σοβαρά, όταν

η Ελένη δεν παρουσιάστηκε σε

αθλητικούς αγώνες στο Βόλο στους

οποίους είχε πει πως θα μετείχε και

στους οποίους εκείνη είχε πάει

απρόσκλητη για να την συναντήσει από

κοντά για πρώτη φορά. Γιατί άραγε

είχε πει αυτό το ψέμα; Της είχε πει κι

άλλα; Όταν η αλήθεια αποκαλύπτεται

και η Βερόνικα μαθαίνει το μεγάλο

μυστικό της φίλης της, ότι μετά από ένα

αυτοκινητιστικό ατύχημα που είχε πριν

από έναν χρόνο είχε μείνει παράλυτη,

αποφασίζει να την συγχωρήσει.

Ο τίτλος ταιριάζει απόλυτα στις ιστορίες

των δύο κοριτσιών. Μετανάστρια η μία,

άτομο με ειδικές ανάγκες η άλλη,

καταλαβαίνουν πολύ καλά πως ο δρόμος

για τον παράδεισο είναι μακρύς. Θα

είναι όμως ευκολότερος, επειδή

αντιμετωπίζουν τα προβλήματά τους

ενωμένες, βοηθώντας η μία την άλλη.

Αφηγηματικοί τρόποι. Όλο το

μυθιστόρημα είναι επιστολικό. Ανάμεσα

στις επιστολές δεν παρεμβάλλεται καμία

αφήγηση. Αυτό το εύρημα των

επιστολών είναι που υποστηρίζει την

έκπληξη και την ανατροπή στην ιστορία,

αφού οι δύο ηρωίδες γνωρίζονται μόνο

από τα γράμματά τους.

Διαβάστε επίσης για το έργο: Ο δρόμος

για τον παράδεισο είναι μακρύς,

http://www.biblionet.gr/book/82291/%C

E%9A%CE%BB%CE%B9%CE%AC%

CF%86%CE%B1,_%CE%9C%CE%B1

%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BB

%CE%B1/%CE%9F_%CE%B4%CF%8

1%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%8

2_%CE%B3%CE%B9%CE%B1_%CF

%84%CE%BF%CE%BD_%CF%80%C

E%B1%CF%81%CE%AC%CE%B4%C

E%B5%CE%B9%CF%83%CE%BF_%

CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1

%CE%B9_%CE%BC%CE%B1%CE%

BA%CF%81%CF%8D%CF%82

.