22 Νοεμβρίου, ιμερα Ρζμπτθ, ιμαςταν πολφ χαροφμενοι

γιατί κα πθγαίναμε ςτο δαςόσ του Απόλλωνα Υλάτθ. Μόλισ

μπικαμε μζςα ςτο λεωφορείο νιϊκαμε ανάμικτα

ςυναιςκιματα όπωσ χαρά, ανυπομονθςία και ενκουςιαςμό.

Ριραμε μαηί μασ μια τςάντα, καςετίνα, μολφβι, ςβθςτιρι και

κάτι για να φάμε.

Μόλισ κατεβικαμε ο κ. Λαμπρόσ μασ μίλθςε και μασ ζδωςε

ζνα βιβλιαράκι και ζνα ξφλο για να μποροφμε να γραφοφμε.

Είδαμε το ςτάδιο και πολλζσ πζτρεσ επίςθσ είδαμε κάμνουσ,

δζντρα και λουλοφδια. Μυρίςαμε φφςθ και όμορφα

λουλοφδια.

Τζλοσ τθσ διαδρομισ κακίςαμε και φάγαμε, το ςυμβοφλιο

μασ ζδωςε κουλοφρι και χυμό.

Ρεράςαμε τζλεια ειδικά ςτθν επιςτροφι όπου

ςταματιςαμε ςτο μοναςτιρι του Άγιου Ερμογζνθ και παίξαμε

όμορφα παιχνίδια.

Μιχαζλα Τσίτση Δ1

Ρεριμζναμε με ανυπομονθςία τθ μζρα που μασ ανακοίνωςαν

ότι κα πθγαίναμε ςτο δάςοσ για να

περπατιςουμε. Η θμζρα αυτι επιτζλουσ ζφταςε.

Το πρωί ιμουν ζτοιμοσ να βάλω τισ φόρμεσ μου. Ετοίμαςα

τθ βαλίτςα μου για τθν εκδρομι.

Ριγα ςτο ςχολείο και ξεκινιςαμε για τθν εκδρομι μπικαμε

ςτο λεωφορείο και φφγαμε.

Μόλισ κατεβικαμε ο κφριοσ Λάμπροσ μασ μίλθςε. Και

μασ ζδωςε ζνα ξυλάκι για να μποροφμε να γράφουμε.

Μόλισ ξεκινιςαμε ιρκαν και μερικοί γονείσ. Μασ βοικθςαν

και μάκαμε πολλά για τα δζντρα και τα φυτά.

Στο τζλοσ διαδρομισ μασ μίλθςε για το χάρτθ τθσ

περιοχισ Μετά ιρκε το ςυμβοφλιο και μασ κζραςαν

φραντηόλεσ με χυμό.

Μπικαμε ςτο λεωφορείο και ςταματιςαμε ςτον Άγιο

Ερμογζνθ ςτθν Επιςκοπι. Ραίξαμε μπάλα και φάγαμε

ηαχαρωτά. Φςτερα επιςτρζψαμε ςτο ςχολείο.

Ιάκωβος Γιαννή Δ΄1

Μια εκδρομή στο δάσος

Μια μζρα οι δάςκαλοι μαs είπαν ότι κα

πθγαίναμε εκδρομι ςτο Μονοπάτι τθσ

Φφςθ. Ρεριμζναμε με ανυπομονθςία εκείνθ τθν μζρα. Το

Μονοπάτι τθσ Φφςθσ ιταν ςτον Απόλλωνα Υλάτθ, που

βρίςκεται κοντά ςτο χωριό μασ.

Η μζρα αυτι επιτζλουσ ζφταςε. Φορζςαμε τθ ακλθτικι μασ

φόρμα και τα ακλθτικά μασ παποφτςια. Μαηί μασ είχαμε μια

τςάντα μικρι που είχε μζςα : φαί, νερό, καπζλο.

Μπικαμε ςτο λεωφορείο και επιτζλουσ φτάςαμε ςτο

Μονοπάτι τθσ Φφςθ.

Μόλισ κατεβικαμε από το λεωφορείο κάναμε τισ γραμμζσ και

κάποιοι δάςκαλοι μασ μίλθςαν. Μασ ζδωςαν ζνα ξφλο και ζνα

βιβλιαράκι για να γράψουμε τι δζντρα και κάμνουσ κα

βλζπαμε κακϊσ κα περπατοφςαμε.

Είδαμε ότι είχε πζτρεσ μεγάλεσ και είδαμε ζνα μεγάλο δζντρο

μπροςτά μασ. Ακοφςαμε κάποια πουλιά που να τραγουδοφν

όμορφα και καφμαςα ζνα μικρό πουλί. Μφριςα τθ φφςθ, τα

δζντρα. Είδαμε τισ πινακίδεσ που ζδιναν πλθροφορίεσ για τα

φυτά.

Ο δρόμοσ ιταν μικρόσ λεπτόσ και ςε

κάποια φάςθ γεμάτοσ με πζτρεσ και

ανϊμαλοσ.

Στο τζλοσ φάγαμε ζνα κουλοφρι και ιπιαμε νερό θ χυμό που μασ τα πρόςφερε το Συμβοφλιο και ο κ. Ραφλοσ Ροφρθσ, ο κοινοτάρχθσ.

Φεφγοντασ ςταματιςαμε ςτον Άγιο Ερμογζνθ να παίξουμε με τθν μπάλα και να ξεκουραςτοφμε λίγο επειδι πιγαμε ςτο Μονοπάτι και περπατιςαμε πολφ 500 μζτρα.

Ήταν μια μζρα όμορφθ και κζλω να το ξανακάνουμε.. Ευχαριςτοφμε κ. Ρόπθ και Κ. Ελιςάβετ!

Ζαχαρία Ντάνι Δ΄1

Μια εκδρομή στο δάσος

Μια μζρα, οι δαςκάλεσ μασ, μασ

ανακοίνωςαν πωσ κα πθγαίναμε εκδρομι

ςτο δάςοσ του Απόλλωνα Υλάτθ.

Ριγαμε με το λεωφορείο και οι δφο τετάρτεσ τάξεισ μαηί. Μαηί

μασ ιρκαν και κάποιοι γονείσ. Φοροφςαμε ακλθτικζσ φόρμεσ,

ακλθτικά παποφτςια και κρατοφςαμε μια μικρι τςάντα με

νερό και καπζλο, όπωσ μασ είχαν πει οι δαςκάλεσ ςτο ςχολείο.

Μόλισ κατεβικαμε από το λεωφορείο, ο κφριοσ Λάμπροσ και

μια άλλθ κυρία μασ εξιγθςαν τι πρζπει να κάνουμε. Ο κφριοσ

Αρίςτοσ, μασ ζδωςε ζνα ξφλο για να βάηουμε το βιβλιαράκι

μασ να γράφουμε τα φυτά που κα ςυναντοφςαμε.

Πταν κατεβικαμε από το λεωφορείο είδαμε το Αρχαίο Στάδιο

του Κουρίου. Ο δρόμοσ ςτθν αρχι ιταν από χϊμα. Δεξιά μασ

υπιρχε ζνα μεγάλο δζντρο. Μόλισ ξεκινιςαμε είδαμε πολλζσ

ταμπζλεσ που περιζγραφαν το όνομα του δζντρου ι του

κάμνου.

Στθν αρχι άκουςα μερικά πουλιά και τον αζρα που κινοφςε τα

κλαδιά. Είδα όμωσ και πολλά ςκουπίδια, όπωσ μωρομάντθλα,

περιτυλίγματα από κρουαςάν, τςιπσ και πολλζσ μπουκάλεσ.

Μφριςα τον κακαρό αζρα, τα λουλοφδια και διάφορουσ

κάμνουσ.

Ο κοινοτάρχθσ, μασ ζδωςε χυμό και κουλοφρι. Κακίςαμε.

Ανοίξαμε τισ τςάντεσ μασ, φάγαμε τα τςιπσ, ςοκολάτεσ,

μαςμάλλοουσ, μπιςκότα, ςάντουιτσ και ιπιαμε νερό, χυμό,

βίμτο, φάντα, κοκακόλα, ςζβεναπ.

Στο τζλοσ πιγαμε ςτον Άγιο Ερμογζνθ όπου παίξαμε μπάλα

και προςκυνιςαμε. Επιςτρζψαμε ςτο ςχολείο και βγικαμε ζξω

διάλειμμα μζχρι να χτυπιςει το κουδοφνι για να ςχολάςουμε

Αυτιν τθν μζρα ζνιωςα χαρά γιατί ιταν πάρα πολφ ωραία,

αλλά και λφπθ γιατί φςτερα άρχιςε να βρζχει. Ακόμθ

ενκουςιαςμό γιατί είδα καινοφρια δζντρα, καινοφριουσ

κάμνουσ και φυτά..

Αντώνης Λιασή - Δ’1

Μια εκδρομι ςτο δάςοσ

Ρεριμζναμε με ανυπομονθςία τθ μζρα που μασ

ανακοίνωςαν ότι κα πθγαίναμε ςτο δάςοσ να περπατιςουμε.

Η μζρα αυτι επιτζλουσ ζφταςε.

Η δαςκάλα μασ είχε γράψει ςτα μακιματά μασ τι κα

ζπρεπε να φορζςουμε και μασ είπε να ετοιμάςουμε μια μικρι

τςάντα με το φαγθτό μασ και το νερό μασ.

Επιτζλουσ αυτι θμζρα ιρκε Η δαςκάλα μασ είπε να κάνουμε

ςειρζσ γυμναςτικισ για να μποφμε ςτο λεωφορείο .

Μόλισ κατεβικαμε από το λεωφορείο ςτακικαμε ςε ομάδεσ.

Ήταν και οι γονείσ μασ εκεί και μασ ςυνόδευαν.

Κακϊσ περπατοφςαμε βλζπαμε το δάςοσ. Δζντρα, κάμνοι και

κάτω μασ πζτρεσ μεγάλεσ. Ακοφγαμε τα πουλιά να κελαθδοφν.

Μυρίςαμε το κυμάρι και τα λουλοφδια .

Στο τζλοσ τθσ διαδρομισ κοιτάξαμε ςτο χάρτθ τθ διαδρομι

που περπατιςαμε και ο Διμαρχοσ μασ κζραςε κουλοφρια και

χυμοφσ.

Ρεράςαμε πάρα πολφ ωραία.

Άννα Μακκουτίδη , Δ΄1

ΜΙΑ ΕΚΔΟΜΗ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ

Ρεριμζναμε από πολλζσ μζρεσ τθν Ρζμπτθ γιατί εκείνθ τθ

μζρα κα πθγαίναμε πεηοπορία. Πλοι είχαμε φτιάξει τα

πράγματα μασ. Κουβαλοφςαμε τςάντα που μζςα είχε

καπζλο, νερό, φαΐ. Πμωσ δεν μποροφςαμε να πάμε με τα

πόδια, οφτε με αυτοκίνθτο αλλά με λεωφορείο.

Πταν κατεβικαμε κάποιοι μασ ζδωςαν ξφλο, βιβλίο και

ςβθςτιρι.

Είδα μπροςτά μου πολλά δζντρα και κάμνουσ. Σχεδόν ο

δρόμοσ ιταν όλοσ χωματόδρομοσ.. Επίςθσ είδα μια μικρι

ανθφόρα. . Μεγάλα βράχια και μικρζσ πζτρεσ. Συνάντθςα

ςε μια ςτιγμι και το δρόμο που περνοφςαν αυτοκίνθτα.

Στο τζλοσ τθσ διαδρομισ ξεκουραςτικαμε, φάγαμε,

παίξαμε, ιπιαμε.

Μανώλης Γαβαλάς Δ1

Μια περιπζτεια που ζχω ηιςει

Πταν ιμουν 8 χρονϊν ταξιδζψαμε με τθ μαμά και τον μπαμπά

μου με το αεροπλάνο.

Μπικαμε ςτο αεροπλάνο με αγωνία φορζςαμε τισ ηϊνεσ μασ

και άρχιςε να απογειϊνεται. Κοίταηα από το παράκυρο, τι

ωραία που φαινόταν θ γθ ... Σε μια ςτιγμι πιγα τουαλζτα.

Τότε ξαφνικά ακοφςτθκε ζνα μπάμμμ ... Φοβικθκα πολφ,

ζτρεξα να δω τι ζγινε από το παράκυρο. Ζςπαςε το φτερό του

αεροπλάνου και ζπεςε ...

Ευτυχϊσ τραβιξαμε τα ςωςίβια μασ και δεν πάκαμε τίποτα. Μείναμε για μια μζρα ςτο αεροπλάνο μζχρι να φτιαχτεί. Μασ ζδωςαν παηλ. Φςτερα μασ ζδωςαν φαϊ και πζςαμε για φπνο. Ζγω είδα ζναν εφιάλτθ πωσ δεν φτιαχνόταν το αεροπλάνο και κα μζναμε εκεί για πάντα. Ξφπνθςα το πρωί και το αεροπλάνο είχε ςχεδόν φτιαχτεί. Ζφαγα πρόγευμα και ζπαιηα με το πάηλ μζχρι να ξυπνιςουν και οι γονείσ μου και να παίξουν και αυτοί μαηί μου. Μόλισ τελειϊςαμε το παηλ, το αεροπλάνο ιταν ζτοιμο. Από τότε, όταν κυμάμαι αυτιν τθν περιπζτεια φοβάμαι πολφ!

Κυριάκος Παναγιώτου Δ΄1

Μια περιπέτεια που έχω ζήσει.

Όταν ήμουν 7 χρονών, είχα πάει με τους γονείς μου στο χωρίο

του τατά μου και της νονάς μου.

Ήταν μια ευχάριστη εκδρομή. Μαζί με τον αδελφό μου θα

εξερευνούσαμε το δάσος. Νιώθαμε χαρά που θα πηγαίναμε

στο δάσος για να παίξουμε.

Πιάσαμε φαγητό και νερό και προχωρήσαμε για την

εξερεύνηση. Προχωρούσαμε στο δάσος. Βλέπαμε τα ψηλά

δέντρα , τα χαμηλά, τους θάμνους , τα ωραία λουλούδια.

Καθώς προχωρούσαμε είδαμε ένα μεγάλο φίδι που κουνιόταν

γρήγορα .

Εμείς παγώσαμε . Όταν κουνιόμασταν εγώ και ο αδελφός

μου, το φίδι ερχόταν ακόμα πιο κοντά μας. Αγκαλιαστήκαμε

με τον αδελφό μου και αρχίσαμε να φωνάζουμε. Εκείνη τη

στιγμή ένα δυνατό φως μας έκανε να κλείσουμε τα μάτια μας

. Όταν τα ανοίξαμε είδαμε ότι το φίδι είχε εξαφανιστεί.

Από πίσω μας ακούσαμε θόρυβο. Γυρίσαμε από πίσω μας

και ήταν ο τατάς με ένα μεγάλο φακό.

Στο τέλος, μας εξήγησε ο τατάς ότι αυτός έκανε τη σκιά του

φιδιού. Αγαπώ πολύ το τατά αλλά με αυτό που έκανε, δεν

ξέρω αν θα συνεχίσω να τον αγαπώ.

Θα θυμάμαι για πάντα αυτή την ιστορία και όποτε πηγαίνω

στο χωριό θα τη θυμόμαστε και θα γελάμε!

Παναγιώτης Μακαρίτης

Δ΄1

Μια περιπέτεια που έχω ζήςει

Μια μέρα έπαιζα με τις φίλες μου κρυφτό κοντά σε ένα πάρα

πολύ παλιό σπίτι που όταν το έβλεπε κάποιο παιδί, έτρεχε να

ξεφύγει γιατί φοβότανε. Εγώ έκλεισα τα μάτια μου και οι φίλες

μου κρύφτηκαν. Για να τις βρω, μπήκα στο παλιό σπίτι που

ήταν εκεί.

Ξαφνικά, συνέβηκε κάτι τρομερό. Κάτι έπεσε πάνω μου. Όλα

ήταν σκοτεινά. Ευτυχώς κρατούσα μαζί μου ένα φακό. Όταν το

άναψα είδα μπροστά μου ένα μεγάλο κόκαλο από άνθρωπο.

Έκανα δύο βήματα μπροστά και είδα ακόμα ένα, αλλά πιο

μικρό από το προηγούμενο.

Ένιωσα μια ανατριχίλα, αλλά και ένα

πολύ μεγάλο φόβο.

Οι φίλες μου, με έψαχναν παντού. Τους

είπα τη συνάντησα εκεί μέσα. Αυτές αντί

να φοβηθούν ήθελαν να μπουν μέσα.

Μπήκαμε λοιπόν, στο σπίτι και

κλείσαμε την πόρτα. Ανάψαμε

το φακό μου και ξαφνικά είδαμε

μια αράχνη. Εγώ όμως

παρατήρησα ότι αυτή η αράχνη

μεγάλωνε και σε μια στιγμή έγινε

μια τεράστια αράχνη. Ανοίξαμε την πόρτα και κλείσαμε το

φακό.

Εγώ βγήκα τελευταία από εκεί και έτσι είδα πως δεν ήταν μια

τεράστια αράχνη, αλλά μια μικρή αραχνούλα σαν το νύχι στο

μικρό μου δάχτυλο. Τότε τους καθησύχασα και τους εξήγησα

γιατί μεγάλωσε αυτή η αραχνούλα.

Μόλις το άκουσαν, ξεσπάσαμε στα γέλια.

Όταν πήγα στο σπίτι μου διηγήθηκα στην οικογένειά μου αυτό

που μου συνέβηκε και όταν βλέπω τον καθρέφτη εκείνο που

πήρα από το παλιό σπίτι, πάνω στο γραφείο μου, θυμάμαι

αυτή την γελοία ιστορία!

Αλίνα Κρέτου

Δ΄1