Şebnem Can (Σεμπνέμ Τζαν), Παρατηρώντας την θρησκευτικότητα των Ελλήνων

Με λένε Σεμπνεμ Τσαν. Σπούδασα ελληνική λογοτεχνία στο πανεπιστήμιο της Κων\πολης και τώρα κάνω μεταπτυχιακό στον τομέα γλωσσολογίας στο ΑΠΘ. Εδώ και δύο χρόνια μένω στην Θεσσαλονίκη. Λόγω των σπουδών μου εδώ και χρόνια ασχολούμαι με την ελληνική κουλτούρα. Από τα πιο σημαντικά στοιχεία μιας χώρας είναι η θρησκεία. Ώς μια μουσουλμάνα στην Ελλάδα θα προσπαθήσω να σας πω κάποιες παρατηρήσεις μουΌπως ξέρετε και εσείς, εδώ και αιώνες στην Τουρκία ζούνε άνθρωποι οι οποίοι έχουν διαφορετική κουλτούρα και θρησκεία. Αν θα αρχίσω να μιλάω σχετικά με τους τόπους λατρείας, τις διαφορές που έχουμε με τον Χριστιανισμό κτλ θα ήταν καλό να πω πως δεν ήταν παράξενη εικόνα για μένα οι εκκλησίες. Εμείς μεγαλώσαμε με το κάλεσμα (εζαν) με τον ήχο των κουδουνιών. Γι 'αυτό δεν ήταν πολύ διαφορετικό για μένα οι εκκλησίες σε σημαντικές θέσεις. Ήταν όμως παράξενο το ότι δεν βρίσκεται κανένα τζαμί στην Θεσσαλονίκη ούτε στην Αθήνα αν και υπήρχαν παλιότερα. Ιδιαίτερα αν κοιτάξουμε την ιστορία της Θεσσαλονίκης μπορούμε να δούμε ανθρώπους από πολλές διαφορετικές θρησκείες. Η Θεσσαλονίκη ήταν μία πόλη που μπορούσατε να δείτε πολλά χρώματα διαφορετικών θρησκειών. Είναι κρίμα σήμερα που άλλαξε...Συνεχίζει να είναι ακόμα και σήμερα η πιο ενδιαφέρουσα ερώτηση που έχω ακούσει αν οι γυναίκες στην Τουρκία μπορούμε να φοράμε ότι θέλουμε ή πρέπει να φοράμε μαντίλα. Ακόμα με ρωτάνε αν ένας άνδρας μπορεί να παντρευτεί με τρείς ή τέσσερεις γυναίκες. Δυστυχώς όπως στην Ευρώπη έτσι και στην Ελλάδα έχουν τέτοια εικόνα για τους μουσουλμάνους.Το πρώτο μου ταξίδι στην Ελλάδα ήταν το 2008 στην Αθήνα. Πήγαμε στις εκδρομές που οργανώθηκαν από το πανεπιστήμιο σε δρομάκια και γειτονιές παντού είχα δει μικρές εκκλησίες και μου φάνηκαν πολύ παράξενες, δεν κατάλαβα γιατί υπάρχουν τέτοιες εκκλησίες παντού και μου εξήγησαν την αιτία μετά. Όταν άρχισα να μένω στην Ελλάδα είχα περισσότερες ευκαιρίες για να δω την καθημερινή ζωή. Μου έκανε εντύπωση να δω θρησκευτικές εικόνες παντού, στα δημόσια γραφεία, στα πανεπιστήμια. Ενώ στην Τουρκία υπάρχει διαχωρισμός κράτους - θρησκείας από το σύνταγμα: η θρησκεία και το κράτος πρέπει να είναι ξεχωριστά. Δεν είναι δυνατόν να δείτε ένα κομμάτι από το Κοράνι σε ένα δημόσιο γραφείο. Και το πιο εντυπωσιακό πράγμα ήταν να δω τους ιερείς να φοράνε τα μαύρα ρούχα και να κυκλοφορούν παντού με τέτοια ρούχα. Στους καφέδες, στα πανεπιστήμια κτλ. Στην Τουρκία τέτοια ρούχα που φοράνε οι Χότζες μόνο τα φοράνε στα Τζαμιά και όχι στην καθημερινή ζωή τους. Οι έλληνες μου φάνηκαν πιο θρήσκοι γιατί πολύ συχνά βλέπω ανθρώπους που κάνουν το σταυρό τους όταν περνάνε κοντά από μία εκκλησία.. Είναι πολύ εύκολο να το παρατηρήσει κανείς γιατί το κάνουνε πολλοί / ταξιτζήδες, πεζοί, οδηγοί ακόμα και μικρά παιδία.

Επίσης τα μέρη που έχουν θρησκευτική σημασία είναι παράξενα. Για παράδειγμα είχα ακούσει ότι στην Χαλκιδική το ομορφότερο μέρος είναι το Άγιο Όρος στο οποίο απαγορεύεται να πάνε γυναίκες. Αν σκεφτόμαστε ότι η θρησκεία είναι για όλους και παντού, ανήκει στους ανθρώπους γιατί οι ιερείς έχουν τέτοιο προνόμιο, δεν το λέω για να κάνω σύγκριση των θρησκειών απλά το λέω επειδή ήταν παράξενο για μένα. Παρόλα αυτά οι άνθρωποι φιλάνε τα χέρια των ιερέων και έχουν μεγάλο σεβασμό για

αυτούς, τους έχουν σε υψηλή θέση. Για παράδειγμα ένας ιερέας μπορεί να πει προφητεία και οι άνθρωποι την πιστεύουν. Επίσης οι Άγιοι έχουν μεγάλη σημασία, σχεδόν για όλους έκτισαν εκκλησίες. Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι έχουν ονόματα από αγίους και δίνουν πιο μεγάλη σημασία στις ονομαστικές γιορτές αντί στα γενέθλια. Αυτό μου φάνηκε το πιο παράξενο. Είναι πολύ δύσκολο να θυμάμαι ποια Μαρία να καλέσω αν έχω 7 φίλες που έχουν το ίδια όνομα...Τελευταία θέλω να μιλήσω λίγο για την λειτουργιά των εκκλησιών. Είναι πολύ παράξενο οι άνθρωποι να παντρεύονται επίσημα στις εκκλησίες. Τέλος υπάρχουν δύο παραδόσεις που είναι ακριβώς αντίθετες στο Ισλάμ.Η πρώτη είναι η βάπτιση, κατά το Ισλάμ εμείς πιστεύουμε ότι όλα τα μωρά γεννούνται αθώα ενώ στον Χριστιανισμό το αντίθετο και γι αυτό βαφτίζονται. Το άλλο είναι στην εκκλησία οι ιερείς δίνουν κρασί που θεωρείται το αίμα το Χριστού ενώ στο Ισλάμ το αλκοόλ απαγορεύεται.Αυτές ήταν οι παρατηρήσεις μου, ίσως ξέχασα να αναφέρω κάτι. Αν έχετε καμία ερώτηση θα απαντήσω ευχαρίστως. Σας ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σας.