3ο μέρος: 1ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ (σελίδες 89-100)

1. ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Το κουτάβι κατά τη διάρκεια μιας προσπάθειάς του να φτάσει στο νερό συνάντησε για πρώτη φορά ανθρώπους. Ένοιωθε αδύναμος και ασήμαντος μπροστά στη δύναμη και την εξουσία τους. Το κουτάβι κάθισε δίπλα στη φωτιά για να ζεσταθεί, ένας άνθρωπος το πλησίασε παρατηρώντας το, το κουτάβι φοβήθηκε και ζάρωσε.

Το κουτάβι δάγκωσε το χέρι του ανθρώπου, δέχτηκε ένα χτύπημα από το χέρι στο κεφάλι του και έπεσε στο πλάι σκούζοντας. Όλοι οι άνθρωποι άρχισαν να γελάνε μέχρι που βγήκε μέσα από τους θάμνους η μάνα του που είχε ακούσει τις κραυγές του. Στην αρχή οι Ινδιάνοι έτρεξαν πίσω γοργά φοβισμένοι από την οργή και τη λύσσα της λύκαινας όμως μετά ο ένας απ’ αυτούς φώναξε <<Κίσε>> και τότε η λύκαινα ζάρωσε στο χώμα κουνώντας την ουρά της ειρηνικά.

Σύμφωνα με τα λεγόμενα των Ινδιάνων η λύκαινα ήταν κάποτε σκύλος τους, λεγόταν Κίσε και το έσκασε σε εποχή λιμού. Ύστερα τους πήραν μαζί τους στον καταυλισμό, εκεί ο Ασπροδόντης (αυτό ήταν το όνομα που του έδωσαν οι Ινδιάνοι) άκουσε ήχους ανθρώπων και μετά τους είδε να κουβαλούν τον εξοπλισμό του καταυλισμού για να πάνε κάπου αλλού, ακόμα είδε για πρώτη φορά σκυλιά που κουβαλούσαν στις ράχες τους μεγάλα σακιά. Όταν όμως οι σκύλοι είδαν το κουτάβι, του χίμηξαν αλλά με την παρέμβαση των ανθρώπων σώθηκε από τα δόντια τους.

Ήταν μια μυστήρια θεϊκή δύναμη που ποτέ δεν θα καταλάβει. Οι άνθρωποι ήταν οι θεοί του. Ύστερα μέσα στον καταυλισμό είχε κάποιες κόντρες με ένα κουτάβι ίδιας ράτσας, λιγο μεγαλύτερο σε ηλικία τον Λιπ λιπ.

Κάποια μέρα ο Ασπροδόντης ανακάλυψε τη φωτιά όταν κάϊκε από την φωτιά του Γκρίζου Κάστορα (ενώς Ινδιάνου) και όλος ο καταυλισμός γελούσε μαζί του. Έτσι κατάλαβε πως οι άνθρωποι ήταν αληθινοί θεοί, ήταν οι δημιουργοί της φωτιάς.

<< Οι δημιουργοί της φωτιάς >>

Ο ΑΣΠΡΟΔΟΝΤΗΣ

2. ΣΧΗΜΑΤΑ ΛΟΓΟΥ

Επίθετα με ουσιαστικά:- αντίκριζε ανθρώπους- πρόσφερε υποταγή- ήτανε λύκος- βγάζουν ήχους- εκτελούσαν βοήθεια- σημαίνει φόβος- θύμιζε παγίδα

Μεταφορές:- Δύο αντίθετα ένστικτα πάλευαν μέσα στο κουτάβι.- Ήταν ανώτερα πλάσματα, αληθινοί θεοί.

Παρομοιώσεις:- Θύμιζε παγίδα υποδούλωσης- Και είχε χρώμα όμοιο με τον ήλιο.

Προσωποποιήσεις- Τα ξύλα και οι πέτρες πηδούσαν στον αέρα σαν ζωντανά πράγματα

προξενώντας τρομερό πόνο στους σκύλους- Και τον Ασπροδόντη, αναστατωμένο και ανήσυχο με την καινούρια περιπέτεια.- Είχε το ύφος του ψευτοπαλικαρά.- Και μετά ανάμεσα από τα ίδια τα ξυλαράκια, φανερώθηκε ένα ζωντανό πράγμα

που έστριβε και γύρναγε.

Εικόνες οπτικές- Το κουτάβι δέχτηκε πάλι ένα χτύπημα από την άλλη μεριά του κεφαλιού.

Κάθισε ξανά στους γοφούς του σκούζοντας υστερικά.- Ο Γκρίζος Κάστορας έβγαλε ένα μαχαίρι από μια θήκη κρεμασμένη γύρω από το

λαιμό του και πήγε στο σύθαμνο κι έκοψε ένα κλαδί. Ο Ασπροδόντης τον παρακολουθούσε. Έκανε δύο εγκοπές στην κάθε άκρη του ραβδιού και έδεσε λεπτές λουρίδες από ακατέργαστο τομάρι.

- Ήταν πολλοί άντρες και γυναικόπαιδα, σαράντα ψυχές συνολικά, όλοι βαριά φορτωμένοι με τον εξοπλισμό του καταυλισμού και τα φαγώσιμα. Τους ακολουθούσαν πολλά σκυλιά. Κι αυτά, με μόνη εξαίρεση τα κουτάβια, ήταν το ίδιο φορτωμένα με τον εξοπλισμό του καταυλισμού. Στις ράχες τους, μέσα σε σακιά, σφιχτοδεμένα κάτω από τις κοιλιές τους, οι σκύλοι κουβαλούσαν από είκοσι ως τριάντα λίβρες βάρος ο καθένας.

- Κι αίφνης είδε ένα περίεργο πράγμα σαν πάχνη ν’ αρχίζει να υψώνεται μέσα από τα κλαδιά και τα βρύα, κάτω από τα χέρια του γκρίζου κάστορα.

- Για μια στιγμή παρέλυσε εντελώς. Το άγνωστο, παραμονεύοντας εκεί, ανάμεσα στα κλαράκια και στα βρύα, τον είχε γραπώσει άγρια από τη μύτη.

Εικόνες ακουστικές- Ανακάθισε στους γοφούς του κι άρχισε να σκούζει.- Έμπηξε μια μικρή χαρούμενη κραυγή και πήδηξε κοντά της, ενώ οι άνθρωποι

πισωπάτησαν γοργά.- Και τη στιγμή εκείνη ο ένας από τους άντρες έμπηξε μια φωνή:

<<Κίσε!>> φώναξε.- Η διαπεραστική φωνή μιας Ινδιάνας μέσα από τη σκηνή τον έστειλε τρέχοντας

πίσω στην Κίσε- Ο Γκρίζος Κάστορας γέλασε δυνατά χτυπώντας τα μεριά του και διηγήθηκε το

περιστατικό στους υπόλοιπους του καταυλισμού, που, με τη σειρά τους, έμπηξαν κι αυτοί τα γέλια.

- Έκλαιγε κι έκλαιγε απαρηγόρητα και κάθε νέος θρήνος αντιμετωπιζόταν με νέα γέλια από τους ανθρώπους.

3. ΚΥΡΙΟΤΕΡΑ ΠΡΟΣΩΠΑ

Ασπροδόντης : Ο Ασπροδόντης είναι ο πρωταγωνιστής του βιβλίου αλλά και του κεφαλαίου, είναι ένα μικρό κουτάβι που από στιγμή σε θα γίνει ένας μεγάλος λύκος. Στο κεφάλαιο αυτό γνωρίζει για πρώτη φορά τους θεούς του τους ανθρώπους και μαθαίνει να ζει μαζί τους. Ακόμη, μέσα από κάποιες κόντρες με τα άλλα σκυλιά γίνετε δυνατότερος και πιο ύπουλος. Όταν έχει κάποιο πρόβλημα πάντα τον βοηθάει η μητέρα του η Κίσε προστατεύοντάς τον από κάθε κίνδυνο. Ο Ασπροδόντης είναι μικρός, αθώος, δυνατός, αγαπάει την μητέρα του και θαυμάζει τους ανθρώπους τους οποίους θεωρεί θεούς.

Κίσε : Η Κίσε είναι η μητέρα του Ασπροδόντη πού τα βάζει με οποιονδήποτε εκτός από τον άνθρωπο προκειμένου να σώσει το παιδί της. Η Κίσε είναι δυνατή, δυναμική, θαρραλέα, προστατευτική, έξυπνη και υπάκουη στους ανθρώπους (διότι είναι μισή σκύλος και μισή λύκος).

4. Η ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ

Στην αρχή η ατμόσφαιρα δεν είναι και πολύ φιλική γιατί ο Ασπροδόντης νομίζει πως οι άνθρωποι είναι εχθροί του αλλά μετά, μόλις ο κατάλαβε ότι η Κίσε ήταν κάποτε σκύλος των ανθρώπων, τους έβλεπε σαν θεούς σαν κάποιους που πρέπει να υπακούει. Μετά όμως, στον καταυλισμό πάλι ο Απροδόντης δέχεται μια επίθεση από τα σκυλιά των Ινδιάνων ενώ εκείνοι των βοηθούν διώχνοντάς τα με πέτρες κι ξύλα, έτσι κατάλαβε πως αν υπακούει τους ανθρώπους και εκείνοι θα παίρνουν το μέρος του σε κάθε καυγά.

5. ΣΥΝΑΙΣΤΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΝΤΑΙ

Σε αυτό το κεφάλαιο περιγράφοντε πολλά συνεσθήματα όπως ο φόβος του ασπροδόντη προς τους ανθρόπους, η χαρά του μόλις έρχετε η Κίσε να τον σώσει, η αγάπη της Κίσε για τον Ασπροδόντη αλλα και η αγάπη του Ασπροδόντη προς την Κίσε, η χαρά των ανθρώπων μόλις βρήσκουν την Κίσε, ξανά ο φόβος του Ασπροδόντη για τις σκηνές των ανθρώπων και για ένα κουτάβι λίγο μεγαλύτερό του, ο θαυμασμός του για τους ανθρώπους και η χαρά του όταν αρχίζει να νικάει σε διάφορους καυγάδες με τη βοήθεια της μητέρας του αλλά και μόνος του.

6. ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΕ Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ Η ΑΓΩΝΙΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΖΩΩΝ

Ο φόβος ανθρώπων και ζώων φαίνετε μέσα από κάποια περιστατικά που στα περισσότερα από αυτά αυτός που φοβάται είναι ο Ασπροδόντης. Αρχικά, ο Ασπροδόντης φοβάται τους ανθρώπους μόλις τους βλέπει ενώ μετά οι άνθρωποι φοβούνται την Κίσε. Ο Ασπροδόντης νιώθει φόβο σχεδόν για ό,τι ανήκει στους ανθρώπους για τα σκυλιά τους.

7. ΒΑΣΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΠΟΙΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΜΕ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΕ

Τα βασικά γεγονότα του κεφαλαίου είναι η συνάντηση του Ασπροδόντη με τους ανθρώπους και τον καταυλισμό τους, ο ανταγωνισμός του με ένα άλλο κουτάβι και η πρώτη φορά που είδε τη φωτιά.

Ένα γεγονός που με αιφνιδίασε σε αυτό το κεφάλαιο ήταν πως τα σκυλιά του καταυλισμού δεν υποδέχτηκαν τον Ασπροδόντη σαν φίλο τους αλλά σαν εχθρό.

8. ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕ ΤΑ ΖΩΑ, ΤΗ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ Σχέση ανθρώπων – ζώων

Στη σχέση του ανθρώπου με τα ζώα ο άνθρωπος είναι αυτός που διατάζει και τα ζώα είναι αυτά που υπακούνε στον άνθρωπο τον οποί βλέπουν σαν θεό.

Στη σχέση του ανθρώπου με τη φύση ο άνθρωπος αξιοποιεί τη φύση για προσωπικό του όφελος όπως για να φτιάξει φωτιά για να ζεσταθεί αυτός, τα ζώα του και να ζεστάνει το φαγητό του. Επίσης η φύση του εξασφαλίζει το οξυγώνο που χρειάζεται για να ζήσει.

Σχέσεις ΑνθρώπωνΟι άνθρωποι βοηθάνε ο ένας τον άλλο και ζουν όλοι μαζί, ομαδικά σε καταυλισμούς. Εκεί συνεργάζονται και με τη βοήθεια των ζώων περνούν τη ζωή τους καλά.

9. Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΠΩΣ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΑΝΤΑΠΕΞΕΛΘΟΥΝ Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετωπίζει ο Ασπροδόντης είναι οι άνθρωποι τους οποίους πρέπει να υπακούει και αν δεν τους υπακούσει θα υποστεί μεγάλο πόνο. Το μόνο που κάνει γι’αυτό είναι να υπακούει στις διαταγές και τους κανόνες τους.

10. ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Αυτό το κεφάλαιο μιλάει για τις σκέψεις και τα συναισθήματα ενός κουταβιού όταν βλέπει για πρώτη φορά τους ανθρώπους κάτι που είναι πολύ ωραίο να ξέρει ένας άνθρωπος. Μετά, μιλάει για την αγάπη που έχει μια λύκαινα στο παιδί της αφού μόλις ακούσει μια μικρή κραυγή του τρέχει να το σώσει. Αργότερα, δείχνει πως τα σκυλιά ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Και τέλος μιλάει για την περιέργεια ενός κουταβιού για τη φωτιά.

…ΤΕΛΟΣ ΚΑΠΈΛΛΟΥ ΕΛΕΝΗ

2015-2016

B2