Δημήτρης Ευαγγελόπουλος

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

ΥΠΟΤΑΓΗΣ

ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ

εσοπτρονΑθήνα 2000

ΑΦΙΕΡΩΣΗ

Αφιερώνω αυτό το βιβλίο στο μελλοντικό ιερό γάμο του νου και της καρδιάς μας, του Απολλώνιου και του Διονυσιακού τμήματος της ψυχής μας, στο Θείο Ερμαφρόδιτο, στην ύστατη απελευθέρωσή μας απ’ όλα τα δεσμά, στην επίτευ-ξη της αρχέγονης φύσης μας, στην απροϊδέαστη διαρκή εγρήγορση και πα-ρουσία μας.

Σχόλιο για τη Β’ έκδοση

Το γεγονός ότι η πρώτη έκδοση του παρόντος εξαντλήθηκε μόλις πέντε μήνες μετά την κυκλοφορία του, αποτελεί την καλύτερη δυνατή επιβράβευση της εκδοτικής μας προσπάθειας. Παράλληλα, συνιστά και μια επιβράβευση του ίδι-ου του αναγνωστικού μας κοινού, το οποίο για μια ακόμη φορά αποδεικνύει πως διαθέτει αλάνθαστο κριτήριο, προκρίνοντας την εμπειριστατωμένη και α-ντικειμενική έρευνα

ΕΣΟΠΠΤΡΟΝΑπρίλιος 2001

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑEΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΤΑ ΕΙΔΗ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣTΑ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ, ΚΑΤΗΧΗΣΗ Η ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΜΟΣ

OΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙEΜΠΟΡΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ Η ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

H ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΗ ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗΤΑ ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣΤΟ ΠΑΘΟΣ

ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣΟ ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΕΡΣΙΚΟΟ "ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟΣ" ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗ ΣΕΡΒΙΑΗ ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΩΦ

Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣΑΠΟΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΤΑ ΔΡΑΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ (ΜΜΕ)

ΤΕΧΝΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΚΑΙ ΛΑΘΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΩΝΤΟ ΒΡΙΣΙΜΟ (NAME CALLING) ΤΟ ΣΤΗΣΙΜΟ ΤΩΝ ΧΑΡΤΙΩΝ Η ΦΤΙΑΞΙΜΟ ΤΗΣ ΤΡΑΠΟΥΛΑΣ (CARD STACKING).Η ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ (BAND WAGON)ΤΟ ΠΕΙΣΤΗΡΙΟ (TESTIMONIAL)ΟΙ "ΑΠΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΑΝ ΚΙ ΕΜΑΣ" (PLAIN FOLKS)Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ (TRANSFER)Η ΦΑΝΤΑΧΤΕΡΗ ΓΕΝΙΚΟΤΗΤΑ (GLITTERING GENERALITY)Η ΕΓΚΑΙΡΗ ΚΑΙ "ΕΓΚΥΡΗ" ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΤΟ ΤΕΧΝΑΣΜΑ ΤΗΣ ΜΙΣΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ.ΤΟ ΤΕΧΝΑΣΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗΣ ΑΝΑΜΙΞΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΟΣ.ΤΟ ΤΕΧΝΑΣΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΕΝΟΣ ΜΥΘΟΥΗ ΤΕΧΙΚΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗΣΗ ΚΟΛΑΚΕΙΑΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΤΡΙΠΛΗΣ ΕΛΞΗΣΜΕΡΙΚΕΣ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

ΤΡΟΠΟΙ ΑΜΥΝΑΣ

Α. ΣΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΒ. ΣΤΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΓ. ΣΤΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΔ. ΣΤΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΑΝΤΙΜΕΤΡΑ Η ΑΝΤΙΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

ΜΑΖΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΤΑ ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΠΛΗΘΗ (ΜΑΖΕΣ, ΟΧΛΟΙ)ΤΑ ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΑ ΠΛΗΘΗΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΗΣ ΜΑΖΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΜΕ Η ΟΧΙ ΣΕ ΜΙΑ «ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ» Η ΜΑΖΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ;

ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΚΑΙ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ

Η ΥΠΟΒΟΛΗΑΥΤΟΫΠΝΩΣΗ Η ΑΥΘΥΠΟΒΟΛΗΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΑΥΤΟΫΠΝΩΣΗΗ ΕΚΦΩΝΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΒΟΛΗΣΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ

Η ΥΠΝΩΣΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΥΠΝΩΣΗ Η ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟΣΥΠΝΩΣΗ ΚΑΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣΗ ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΥΠΝΩΣΗΣ

ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑΟ ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ CIA ΣΤΑ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΜΥΝΗΜΑΤΑ ΣΤΑ WINDOWS 95;ΚΑΣΣΕΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΜΕ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΜΥΝΗΜΑΤΑΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΜΥΝΗΜΑΤΑ ΣΕ ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ ΔΙΣΚΟΥΣΦΩΝΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΦΩΝΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΙΑ: Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΩΝ ΜΗΝΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ NSAΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ ΜΕ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗΣ ΤΗΣ NSAΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΙΘΑΝΗΣ ΑΝΑΜΙΞΗΣ ΤΗΣ NSAΜΕΤΑΫΠΝΩΤΙΚΕΣ ΥΠΟΒΟΛΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ NSAΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΤΗΣ NSA

ΤΡΟΠΟΙ ΑΜΥΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΥΠΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΩΝ ΜΗΝΥΜΑΤΩΝ

ΕΥΓΟΝΙΚΗ

ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΣΗΚΛΩΝΟΣΜΕΤΑ ΤΗ ΝΤΟΛΛΥ

ΗΘΙΚΑ ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΣΗΣΓΕΝΕΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΙΚΗ

ΣΥΣΤΟΙΧΙΕΣ ΓΟΝΙΔΙΩΝ

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝΗ ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΣΗΣΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΓΟΝΙΚΗ, ΤΗΝ ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΙΚΗ

ΜΑΓΕΙΑΑ) "ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ" ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣΒ) "ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ" ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ

ΤΟ ΑΣΤΡΙΚΟ ΦΩΣΗ ΘΕΛΗΣΗΜΑΥΡΗ ΜΑΓΕΙΑ, ΜΑΓΓΑΝΕΙΑ Η ΓΟΗΤΕΙΑΗ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΑΛΥΣΙΔΑΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΕΡΓΟ Η Ο ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΣΤΡΙΚΟΥ ΦΩΤΟΣ

ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΗ ΜΑΓΕΙΑ, ΑΝΤΙΜΑΓΕΙΑ Η ΨΥΧΙΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑΠΡΟΜΗΝΥΜΑΤΑ ΨΥΧΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΣΕΩΝΗ ΦΥΣΗ ΜΙΑΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣΜΕΡΙΚΑ ΑΠΛΑ ΑΜΕΣΑ ΦΥΣΙΚΑ ΜΕΣΑ ΑΜΥΝΑΣΗ ΚΥΡΙΩΣ ΑΜΥΝΑΕΞΟΡΚΙΣΜΟΣ ΣΕ ΜΑΓΙΚΟ ΚΥΚΛΟΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΣΤΟΙΧΕΙΑΚΩΝ Η ΜΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΟΝΤΩΝ

ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΟΣ ΟΡΙΣΜΟΣΠΕΡΙΓΡΑΦΙΚΟΣ ΟΡΙΣΜΟΣ

ΕΙΔΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΜΕΡΙΚΑ ΑΝΑΦΕΡΘΕΝΤΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΝΙΧΝΕΥΣΙΜΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑΠΙΟ ΑΝΙΧΝΕΥΣΙΜΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΗ ΜΑΓΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΗ ΤΕΛΕΤΗ ΓΑΜΟΥΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑΤΡΑΥΜΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΕΣΟ ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣΟΜΑΔΕΣ ΤΑΥΤΙΣΜΕΝΕΣ ΜΕ ΤΟ ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΝΟΗΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣΑΛΛΕΣ ΜΗ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΠΑΙΔΙΩΝΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΩΝ

Η ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΣΚΟΤΩΝΕΙΗ ΛΟΒΟΤΟΜΙΑ

ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΙΣΔΙΑΦΟΡΑ ΕΙΔΗ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΩΝΙ) ΑΚΟΥΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΙΣ.ΙΙ) ΟΠΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΙΣΘΓΣΕΙΣΙΙΙ) ΠΑΡΑΙΣΙΗΣΕΙΣ ΒΑΡΟΥΣΙV) ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΦΗΣΤΑ ΚΑΤΩΦΛΙΑ ΜΙΑΣ ΑΙΣΘΗΣΗΣV) Η ΕΝΤΑΣΗ ΤΗΣ ΟΣΜΗΣVI) Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΙΑVII) ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΙς ΨΥΧOΛΟΓΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ

ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣΗ ΜΕΙΩΜΕΝΗ ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΑΚΗ ΕΙΣΟΔΟΣΤΡΟΠΟΙ ΠΡΟΚΛΗΣΗΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ

1) ΜΕ ΑΜΕΣΗ ΔΙΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ2) ΥΠΝΑΓΩΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΥΠΝΟΠΟΜΠΩΔΕΙΣ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΙΣ.3) ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ4) Η ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΔΙΕΓΕΡΣΗ5) Η ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΑΚΗ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ6) Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΥΠΝΟΥ.7) Η ΥΠΝΩΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΣΤΑΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ8) ΑΤΕΛΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ9) ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ10) ΧΗΜΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ

ΝΑΡΚΩΤΙΚΑΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝI) ΤΑ ΟΠΙΟΥΧΑII) ΤΑ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΙΟΓΟΝΑ III) Η ΚΟΚΑΪΝΗIV) Η ΚΑΝΝΑΒΗV) ΟΙ ΑΜΦΕΤΑΜΙΝΕΣVI) ΤΑ ΒΑΡΒΙΤΟΥΡΙΚΑ.VII) ΤΑ ΗΡΕΜΙΣΤΙΚΑVIII) ΤΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΑ

ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΚΑΙ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ

Η ΕΤΑΙΡΙΑ ΤΩΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΩΝ ΙΝΔΙΩΝΗ ΚΟΚΑΪΝΗ

ΟΙ ΦΑΡΜΑΚΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ: ΟΙ ΝΟΜΙΜΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ

ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΑ ΤΗΣ ΗΡΩΙΝΗΣΟ ΚΑΠΝΟΣΟ ΚΑΦΕΣΤΟ ΑΛΚΟΟΛΤΑ ΝΕΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ

Η CIA ΚΑΙ ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΤΗΣ CIA ΜΕ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑΗ ΜΠΟΥΡΑΝΤΑΝΓΚΑ

Η ΠΕΡΙΒΟΗΤΗ ΠΕΑ (ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ)ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗΚΩΔΙΚΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΗΡΥΞΕΙΣ ΠΟΥ ΔΙΕΠΟΥΝ ΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣΤΟ ΑΕΡΙΟ ΜΟΥΣΤΑΡΔΑΣ ΚΑΙ Ο ΛΟΥΙΣΙΤΗΣΟΙ ΧΙΛΙΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΗΣ ΜΕΡΑΣΤΟ ΝΤΑΓΚΓΟΥΕΪ ΠΡΟΥΒΙΝ ΓΚΡΑΟΥΝΤΕΚΘΕΣΗ ΣΕ ΡΑΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑΠΑΡΑΙΣΘΗΣΙΟΓΟΝΑΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

ΑΠΑΓΩΓΕΣ ΑΠΟ UFO Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΗ ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΜΙΚΡΟΟΡΑΣΗ Η ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΟΘΟΝΗ ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΟΥΣΕΙΚΟΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΙΚΗ ΑΚΟΗΗ ΔΙΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΚΡΟΤΑΦΙΚΩΝ ΛΟΒΩΝΗ ΥΓΡΗ ΑΝΑΠΝΟΗΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ

ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΑΤΑ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΡ. ΧΟΣΕ ΝΤΕΛΓΚΑΝΤΟΑΛΛΟΙ "ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ" ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΩΝΕΜΦΥΤΕΥΣΙΜΑ - ΕΝΕΣΙΜΑ ΜΙΚΡΟΤΣΙΠ ΟΔΟΝΤΙΚΑ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΑ"ΘΕΤΙΚΑ" ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΑ

ΤΟ ΔΙΑΒΟΗΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ HAARPΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣOΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΕΡΕΥΝΗΤΗ ΤΖΩΝ Α. ΚΟΥΙΝ ΓΙΑ ΤΟ HAARPΤΟ "EL HAARPO" ΤΑ ΘΗΡΙΩΔΗ ΜΑΖΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΝΕΑΡΩΝ ΑΤΟΜΩΝΗ ΕΝΔΕΙΞΗ ΤΩΝ ΡΑΝΤΑΡΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΣΕΙΣΜΩΝ

ΤΟ ΕΧΕΛΟΝ (EXHELLON)ΤΟ ΞΕΣΚΕΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗΣΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ ΚΑΙ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΝΟΗΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ

ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΕΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΧΙΛΙΟΣΤΟΜΕΤΡΙΚΑ ΚΥΜΑΤΑ

ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΥΠΝΩΤΙΣΜΟΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΝΟΥ ΜΕ ΡΑΔΙΟΚΥΜΑΤΑ

Η ELF Ή Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΩΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΧΑΜΗΛΩΝ ΣΥΧΝΟΤΗΤΩΝ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΩΝΣΤΟ ΝΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΩΜΑΜΑΓΝΗΤΟΕΓΚΕΦΑΛΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΜΑΓΝΗΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΙΚΗ ΑΚΟΗ Η ΣΥΝΘΕΤΙΚΗ ΤΗΛΕΠΑΘΕΙΑ

Η ΜΗΧΑΝΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΝΟΥΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΑ ΟΠΛΑ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΝΟΥ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΥΠΟΚΑΡΥΔΟΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΟΝΤΑΟΥΚ (MONTAUK)

ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ Η ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΡΕΙΝΜΠΟΟΥΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΦΟΙΝΙΞΗ ΓΕΝΝΗΤΡΙΑ ΜΗΔΕΝΙΚΟΥ ΧΡΟΝΟΥΟ ΒΙΛΧΕΜ ΡΑΙΧ ΚΑΙ ΟΙ ΡΑΔΙΟΒΟΛΙΔΕΣΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΩΝΗ ΚΑΡΕΚΛΑ ΤΟΥ ΜΟΝΤΑΟΥΚΣΑΜΠΟΤΑΖ ΕΚ ΤΩΝ ΕΝΔΟΝ ΣΤΟ ΜΟΝΤΑΟΥΚΝΟΗΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΟ ΜΟΝΤΑΟΥΚΗ ΠΡΙΟΝΟΚΟΡΔΕΛΑ

ΤΡΟΠΟΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗΗ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΩΝ ΕΞΩΓΗΙΝΩΝ

ΕΠΙΛΟΓΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣΗ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝΟ ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Είμαστε βιολογικά αδύναμα όντα ωθούμενα σε δράση και ελεγχόμενα συνεχώς από τα δυο βασικά μας ένστικτα, της αυτοσυντήρησης και της διαιώνισης του είδους, από τα οποία το δεύτερο, ειδικότερα σε μας σαν είδος, δεν έχει πια κύ-κλους και περιόδους δράσης, όπως στα περισσότερα ζώα, αλλά μια διαρκή εκ-δήλωση σε συνεχή αναζήτηση εφήμερων παραδείσων και χιμαιρικών καταστά-σεων. Και τα δυο αυτά μαζί ένστικτα συνωμοτούν διαρκώς εναντίον μας προ-τρέποντάς μας στο κυνήγι της ύστατης ουτοπίας και γεμίζοντας τελικά το πνεύμα μας με συνεχή αγωνία και απογοήτευση. Δεν υπάρχει πουθενά πια μέρος για μας να κρυφτούμε, να χαλαρώσουμε, να ηρεμήσουμε, να ξαποστά-σουμε. Τρέχουμε συνεχώς να προλάβουμε τη ζωή και την ασύλληπτη ευτυχία μας, που συνεχίζουν να ξεφεύγουν διαρκώς από τα χέρια μας, μέχρι που να πεθάνουμε τελικά, συνεχίζοντας να τρέχουμε. Δεν υπάρχει πια ζωή για μας, πέρα από μερικές ίσως σποραδικές παιδικές αναμνήσεις, που μπορεί να προ-βάλλουν στη συνείδησή μας και να φωτίσουν στιγμιαία το σκοτεινό και μίζερο δρόμο μας. Η ΖΩΗ έχει γίνει ΕΠΙΒΙΩΣΗ.

Και όμως στην όλη αυτή υπόθεση υπάρχει ένας μεγάλος παραλογισμός. Βρι-σκόμαστε σε μια «πολιτισμένη» και τεχνολογική εποχή στην οποία θα μπορού-σαμε να είχαμε επιτέλους ησυχάσει, ελευθερωθεί από τον ασφυκτικό κλοιό που μας επιβάλλουν τα δυο αυτά βασικά μας ένστικτα. Θα μπορούσαμε σχετι-κά εύκολα να εξασφαλίσουμε την επιβίωση και ηρεμώντας να ανοιχθούμε προς τη Ζωή. Η επιθυμία, ο φόβος και η ελπίδα, οι μεγάλοι αυτοί αμείλικτοι ποδηγέ-τες τις ψυχής μας, δε θα μας αφήσουν όμως. Θα συνεχίσουν να μας τρελαί-νουν και να μας τρομοκρατούν. Δε θα μας αφήσουν να αντιμετωπίσουμε πιο ήρεμα το θέμα και να πάρουμε πιο λογικές αποφάσεις και κατευθύνσεις στη ζωή μας. Θα μας επιδείξουν χιλιάδες κινδύνους, λύκους και τέρατα, αν τυχόν αποφασίσουμε να παραστρατίσουμε, να μην ακολουθήσουμε την αγέλη, να προσπαθήσουμε να βρούμε το δικό μας, προσωπικό και ευδιάβατο μονοπάτι. Θα μείνουμε μόνοι και έρημοι, χωρίς κανένα σύντροφο, φίλους και άλλους ανθρώπους γύρω μας, θα πεθάνουμε στο πάγκο, ή στη γωνιά του δρόμου σαν τα σκυλιά, θα γίνουμε δακτυλοδεικτούμενοι και παράδειγμα προς αποφυγή για τη κοινωνία, θα αρρωστήσουμε και θα πεθάνουμε πριν της ώρας μας, θα, θα, θα.....

Δεν τολμούμε βέβαια να αντιτάξουμε το προσωπικό μπρος το ομαδικό, δεν έ-χουμε το σθένος, τη δύναμη να παλέψουμε για το ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΔΡΟΜΟ, να μπορούμε να είμαστε, αν χρειαστεί, και μόνοι μας, και τελικά με το κεφάλι σκυπτό ξαναϋποκύπτουμε στα δεσμά μας, ακολουθώντας το δρόμο των πολλών, την απόγνωση και τη τρέλλα. ‘Όμως, η μοναξιά ακονίζει το μυα-λό μας, όπως το σκοτάδι κάνει πιο ευαίσθητα τα μάτια μας, είχε πει ο φιλόσο-φος Σενέκας και ο Όσο είχε συμπληρώσει: «Η μοναχικότητα δεν είναι μοναξιά, η μοναχικότητα είναι το να είσαι με τον εαυτό σου!»

Μέσα στο πλήθος κάποια άτομα τα φέρνει η μοίρα να είναι πιο προνομιούχα από τα πολλά πρόβατα της πλειοψηφίας. Τα άτομα αυτά, χωρίς να έχουν απα-ραίτητα πραγματικά ηγετικά προσόντα, γίνονται τελικά οι ηγέτες των μαζών. Απλά αυτά έχουν τόσο πολύ χρήμα, που δεν μπορούν να παραμυθιαστούν πια σα κι εμάς ότι πρέπει να επιβιώσουν. Θα μπορούσαν με το πλούτο τους να έ-χουν ό,τι θέλουν, ό,τι ονειρεύεται το μέσο πρόβατο της πλειοψηφίας και ακό-μα περισσότερα. Είναι σε ένα βαθμό ελεύθεροι, αλλά όχι πραγματικά ελεύθε-ροι. Έχουν, όπως είχε παρατηρήσει ο πολυδισεκατομμυριούχος Πωλ Γκετύ, την ελευθερία να διαλέξουν τη δυστυχία που τους ταιριάζει καλύτερα, τη δυ-νατότητα της επιλογής, τη δυνατότητα να εναλλάσσουν τόσο γρήγορα τις πι-θανές δυστυχίες τους, που τελικά να μη δυστυχούν, χωρίς όμως και να ευτυ-χούν. Η μεγάλη μάζα δεν έχει αυτή τη δυνατότητα. Ο νόμος του μοιραίου είναι πιο αμείλικτος, αδυσώπητος και περιοριστικός γι’ αυτήν. Δεν έχει τη δυνατότη-τα της επιλογής, θα δεχθεί αναγκαστικά και θα ρουφήξει μέχρι το τέλος κάθε «δυστυχία» που συναντά στο δρόμο της. Αυτά λοιπόν τα κατά κάποιο μικρό βαθμό «ελεύθερα» άτομα, επειδή δεν έχουν άμεσα προβλήματα επιβίωσης και σεξουαλικότητας, αντικαθιστούν τα δυο βασικά ένστικτα που καθοδηγούν και πειθαναγκάζουν τη μείζονα ανθρωπότητα, με ένα καινούργιο επίκτητο, επί-πλαστο και φασματικό ένστικτο: το ένστικτο της δύναμης και της κυριαρχίας.

Δεν τους ενδιαφέρει η Δύναμη σαν ένα μέσο ελευθερίας, γνώσης και προσω-πική εξέλιξης, αλλά σαν ένα μέσον κυριαρχίας και ελέγχου όλων των υπολοί-πων ανθρώπων. Είναι απλώς μια διαστρέβλωση των δυο βασικών ενστίκτων και ιδίως του σεξουαλικού ενστίκτου. Η χαρά του οργασμού αντικαθίσταται από την σαδιστική ηδονή της κυριαρχίας και της καθυπόταξης των άλλων. Η αλαζονική ψευδαίσθηση του ατομικού «εγώ» ότι κυριαρχεί, διαφεντεύει, θεο-ποιείται, συνεχίζει, διαρκεί, διαιωνίζεται...μια πολύ καλά καλυμμένη έκφραση του φόβου του θανάτου. Ο φιλόσοφος ενδιαφέρεται για την ελευθερία, τη γνώση, την αγάπη, τη σοφία, για τον πραγματικό και ουσιαστικό οργασμό με όλη την ύπαρξη, πέρα από κάθε φόβο και ελπίδα. Ο αλαζόνας καιροσκόπος και ματαιόδοξος συμπλεγματικός ενδιαφέρεται μόνο για τη δύναμη αυτή καθ’ εαυ-τή, σαν αυτοσκοπό, για τον ουτοπικό και δαιμονικό στη φύση του οργασμό της κυριαρχίας και επιβολής. Είναι το άσπρο και το μαύρο, παραδοσιακά οι σκοποί της λευκής και της μαύρης μαγείας.

Όλοι μας όμως κρύβουμε μέσα μας ένα μαύρο μάγο, ένα δαίμονα. Σύμφωνα με τον Μπακούνιν, ο μεγαλύτερος επαναστάτης που θα τοποθετηθεί στο τσα-ρικό θρόνο της Ρωσίας, θα αποβεί μοιραία ο χειρότερος δυνάστης. Ας μη νομί-σουμε λοιπόν ότι εμείς θα είμαστε σίγουρα καλύτεροι στη θέση αυτών των «κυρίων». Οι συγκυριακοί λοιπόν αυτοί ηγέτες της ανθρωπότητας, φανεροί ή μυστικοί, στη προσπάθειά τους να ελέγξουν πλήρως και να καθυποτάξουν την ανθρωπότητα και να σταθεροποιήσουν και διαιωνίσουν τη θέση τους, πληρώ-νουν αφειδώς τα μεγαλύτερα μυαλά, τους πιο ικανούς επιστήμονες σε όλα τα πεδία , για να αποκτήσουν όλη τη γνώση που χρειάζονται για να ελέγξουν τον ανθρώπινο νου και να καθυποτάξουν και καθοδηγήσουν τη συνείδησή μας. Έχοντας στα χέρια της η αλαζονική αυτή ελίτ τον οικονομικό πλούτο και τα

μέσα χειραγώγησης και καθοδήγησης των μαζών (τα οποία εξακολουθούν να στηρίζονται στα δυο βασικά ένστικτα και στο φόβο και στην ελπίδα), επιτυγ-χάνει τελικά τον συμπλεγματικό οργασμό της και τη φασματική, ψευδαισθητι-κή υπέρβαση του θανάτου της.

Στο βιβλίο αυτό θα παρουσιάσουμε όλα αυτά τα μέσα που χρησιμοποιούν οι καταπιεστές μας για να μας καθυποτάσσουν και καθοδηγούν εκεί που αυτοί ακριβώς θέλουν. Ο σκοπός του είναι τριπλός: Πρώτον να μας κάνει να γνωρί-σουμε και να κατανοήσουμε καλύτερα αυτά τα μέσα, ώστε να αφυπνιστούμε από τη σημερινή νάρκη μας, να αντιδράσουμε εναντίον τους και να τα κατα-στήσουμε τελικά άχρηστα. Δεύτερον για να μας προτρέψει προς την εσωτερι-κή μάθηση και τη συναισθηματική ανάπτυξη που θα μας βοηθήσουν, αν τυχόν βρεθούμε κι εμείς στις υψηλές βαθμίδες αυτής της ελίτ, να βοηθήσουμε την ανθρωπότητα και όχι να στραφούμε εναντίον της και τρίτον για να μας ωθήσει προς τη πραγματική ελευθερία, πάνω και πέρα απ’ οποιαδήποτε δεσμά, προς την ίδια τη ΘΕΛΗΣΗ, την ΑΓΑΠΗ και τη ΣΟΦΙΑ, προς την ίδια τη ΖΩΗ.

Κηρύσσουμε το πόλεμο εναντίον της ανισόρροπης Δύναμης που δε συνοδεύε-ται από Αγάπη και Έλεος. Διευρύνουμε τη κατανόηση μας και εστιαζόμενοι πε-ρισσότερο στη καρδιά παρά στο μυαλό επιδιώκουμε την πραγματική απελευ-θέρωση. Η δύναμη θα μας ακολουθήσει. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι αποπέ-μπουμε τη δύναμη, ότι δεν τη χρησιμοποιούμε, όσο την έχουμε, όση έχουμε, για τους σκοπούς μας, ότι δεν ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ, ότι στρέφουμε και το άλλο μάγουλο στους βασανιστές μας μετά το πρώτο χαστούκι τους. Όχι! Αφυπνιζό-μαστε και με τη συλλογική συντριπτική μας δύναμη κατατροπώνουμε με αγά-πη και έλεος την χαμερπή μειοψηφία που αυτοαναγγέλθη θεός και αφέντης μας. Σύμβολά μας το Ξίφος και το Ρόδο, η Πύρινη Ρομφαία και ο Κρίνος.

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

Χάρη στη Προπαγάνδα πήραμε την εξουσία. Αυτή μας επέτρεψε να τη διατη-ρήσουμε. Και αυτή θα μας δώσει τη δυνατότητα να κατακτήσουμε το κόσμο. Η Προπαγάνδα είναι το τρομερότερο πολεμικό όπλο στα χέρια εκείνου που ξέρει να τη χρησιμοποιεί. (Χίτλερ)

Έπρεπε να καταστρέψουμε τα αεροπλάνα μας, τα τανκς και τα όπλα μας, αλλά όχι το όπλο της προπαγάνδας. Πώς μπορούσαμε να μην το χρησιμοποιήσουμε,ποιος είναι αρκετά ανόητος να υποτιμά τη δύναμή του; Οφείλουμε την άνοδό μας σε αυτό και θα πρέπει να εξαρτιόμαστε από αυτό ακόμα περισσότερο στο μέλλον. Είναι ένα ισχυρό εργαλείο για τη διάπλαση της φύσης και της σκέψης του σύγχρονου ανθρώπου. (Χίτλερ)

Και για τα δυο πολιτική και προπαγάνδα ισχύει το σλόγκαν: ο περιορισμός εί-ναι το σημάδι της επίτευξης, ή όπως το έθεσε ο Καντ: "Κάθε πραγματικότητα αναπτύσσεται μέσα από περιορισμό". (Politische Propaganda, UnserWille und Weg 4, 1934)

Αν θέλουμε να κάνουμε μια ιδέα να διεισδύσει στις μάζες, πρέπει να την επα-ναλαμβάνουμε συνεχώς παντού και πάντα. Η προπαγάνδα δε γνωρίζει περιο-ρισμούς στην ικανότητα προσαρμογής της. (Γκαίμπελς)

ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ

Η λέξη προπαγάνδα παράγεται από το λατινικό ρήμα propagare που σημαίνει διαδίδω. Βασικά όμως με τον όρο προπαγάνδα εννοούμε τη με οποιοδήποτε τρόπο ή μέσο σκόπιμη, μεθοδική και συστηματική διάδοση ιδεών και αντιλή-ψεων με σκοπό τον επηρεασμό της σκέψης και των πράξεων των άλλων αν-θρώπων. Ο όρος αυτός χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από το πάπα Γρηγό-ριο ΙΕ΄ στην εγκύκλιο στις 22 Ιουνίου 1622 του περίφημου ιδρύματος για τη "Διάδοση της Πίστεως" (De Propagande Finde), με μέλη καρδιναλίους και σκοπό τη καθοδήγηση του αγώνα για "την διάδοση της αληθινής πίστεως". Αργότερα και ιδίως μετά τη Γαλλική επανάσταση ο όρος άρχισε να χάνει τη θρησκευτική - εκκλησιαστική σημασία του και να περνά στη πολιτική. Από τον 19ο αιώνα χρησιμοποιείται ευρύτατα στη λαϊκή γλώσσα και τον 20ο αιώνα ξε-φεύγει οριστικά από το εκκλησιαστικό λεξιλόγιο και περνά στο πολιτικό. Θα μπορούσε βέβαια κάποιος να παρατηρήσει ότι η συστηματική διάδοση ιδεών και το κήρυγμα ανάγεται σε μια πολύ προγενέστερη εποχή, στις απαρχές του Χριστιανισμού, όταν ο ίδιος ο Χριστός προέτρεψε τους μαθητές του να πορευ-θούν και να κηρύξουν το Ευαγγέλιο σε όλο το κόσμο. Με αυτή την έννοια πολλοί θεωρούν σα μεγαλύτερο προπαγανδιστή όλων των αιώνων τον Από-στολο Παύλο.

ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

Κάθε πράξη ή ενέργεια του ανθρώπου είναι αποτέλεσμα μιας ιδέας ή συναι-σθήματος που γεννιέται είτε αυτόματα μέσα του ή προκαλείται από το εξωτε-

ρικό περιβάλλον. Συνήθως υπάρχει μια μονοσήμαντη αντιστοιχία ανάμεσα στις ιδέες - συναισθήματα και στις πράξεις προς τις οποίες αυτά ωθούν. Αν λοιπόν καταφέρει κάποιος να διεγείρει στο νου ενός ανθρώπου μια ιδιαίτερη ιδέα ή συναίσθημα, τότε αυτό το άτομο θα ωθηθεί, τις πιο πολλές φορές ασυνείδητα, προς μια συγκεκριμένη πράξη. "Η ιδέα όταν μπει μέσα στη μάζα μετατρέπεται σε υλική δύναμη", παρατήρησε ο Μαρξ. Ο επίμονα, μεθοδικά, πειστικά και συστηματικά επαναλαμβανόμενος λόγος, προφορικός ή γραπτός, διεγείρει στο νου των ανθρώπων ιδέες και αν συνοδεύεται από μια έξαρση των συναισθημά-των (που προκαλείται π.χ. από τη ρητορική δεινότητα του ομιλητή), τότε οδη-γεί απαρεγκλίτως σε πράξεις και μάλιστα δυναμικής μορφής που μπορούν να κατευθυνθούν στο στόχο που βάζει ο προπαγανδιστής. Η προπαγάνδα όμως δεν ασκείται μόνο με το λόγο, αλλά και με άλλα μηχανικά ή συμβολικά μέσα, όπως μνημεία, αγάλματα, τελετές, στρατιωτικές επιδείξεις, παρελάσεις, επάρ-σεις σημαιών, καλές τέχνες κ.λ.π. Και αυτή ακόμα η μόρφωση και η εκπαίδευ-ση είναι μια μορφή προπαγάνδας. Ο σχηματισμός επίσης των πολιτικών, θρη-σκευτικών και κοινωνικών κινημάτων οφείλεται στην επίμονη και συστηματική διάδοση ορισμένων ιδεών, δηλαδή στη προπαγάνδα.

Η έρευνα των βαθύτερων βιολογικών και ψυχολογικών αιτιών που ωθούν τον άνθρωπο σε συγκεκριμένες δράσεις οδήγησε στην αναγνώριση τεσσάρων δια-φορετικών κινήτρων: 1) Του πολεμικού κινήτρου, που είναι μια όψη του εν-στίκτου της αυτοσυντήρησης και κληρονομιά μας από τις αρχέγονες εποχές, όσο και αν το έχει εξευγενίσει σήμερα ο πολιτισμός μας, 2) του Κινήτρου για Ικανοποίηση των Βασικών Αναγκών (τροφής, ένδυσης και στέγασης), που εί-ναι επίσης μια πλευρά του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης 3) του Κινήτρου για Χαρά και Απόλαυση, που ανάγεται βασικά στο σεξουαλικό ένστικτο, αλλά δεν έχει σχέση μόνο με το σεξ, αλλά με την ευρύτερη ανάγκη μας για οποιοδήποτε είδος χαράς και ικανοποίησης και 4) του Κινήτρου για Στοργή και Αγάπη, που είναι μια εξευγενισμένη μορφή του σεξουαλικού ενστίκτου.

Με άλλα λόγια η συμπεριφορά του ανθρώπου καθορίζεται ως επί το πλείστον από τα δυο του βασικά ένστικτα: της αυτοσυντήρησης και της διαιώνισης του είδους. Τόσο καλύτερη θεωρείται γενικά μια προπαγάνδα, όσο περισσότερα από τα τέσσερα προηγούμενα βασικά κίνητρα φαίνεται να ικανοποιεί.

Η προπαγάνδα ασκείτο από την αρχαιότητα, αλλά τη σημερινή εποχή λόγω της ιδιαίτερης σημασίας που αποδόθηκε στην έννοια της "κοινής γνώμης", αυτή εξελίχθηκε σε μια εφαρμοσμένη επιστήμη "διαμόρφωσης" και καθοδήγησης αυτής της περίφημης κοινής γνώμης. Και αυτή ακόμα η βολιδοσκόπηση της κοινής γνώμης ή γκάλοπ αποτελεί ένα ιδιαίτερο είδος προπαγάνδας. Με τη συνδρομή της ψυχολογίας και της κοινωνιολογίας, η προπαγάνδα ασκείται σή-μερα συνεχώς και αδιαλείπτως, διαποτίζοντας όλες τις όψεις της κοινωνικής μας ζωής, προσπαθώντας να επιβάλλει στη μεγάλη πλειοψηφία τις ιδέες μιας περιορισμένης μειοψηφίας ή ελίτ.

Είναι ευνόητο επομένως γιατί τη χρησιμοποιούν οι πολιτικοί για τη προβολή και διάδοση των ιδεών τους και οι αντιδραστικές κυβερνήσεις (υπάρχουν άρα-

γε μη αντιδραστικές;) για τον ευνουχισμό και αποκοίμισμα των υπηκόων τους, κάνοντάς τους να δεχθούν αγόγγυστα τον καταφανή περιορισμό της ελευθε-ρίας τους και την ωμή παραποίηση της αλήθειας.

ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ

Γενικά διακρίνουμε τρία είδη προπαγάνδας: την Εμπορική Προπαγάνδα ή Δι-αφήμιση, τη Θρησκευτική Προπαγάνδα, Κατήχηση ή Προσηλυτισμό και τη Πο-λιτική Προπαγάνδα. Καθένα από αυτά τα είδη έχει το δικό του ιδιαίτερο σκοπό. Έτσι η διαφήμιση προσπαθεί να πείσει το κοινό για την ιδιαίτερη αξία και χρη-σιμότητα ενός προϊόντος, για να το κάνει να το αγοράσει. Από την άλλη μεριά η θρησκευτική προπαγάνδα προσπαθεί να δημιουργήσει νέους οπαδούς για να αυξήσει το κύρος και την ισχύ μιας ορισμένης θρησκείας. Τέλος η πολιτική προπαγάνδα αποσκοπεί στον επηρεασμό της κοινής γνώμης για πολιτικά οφέ-λη.

Επίσης σε σχέση με τη προέλευσή της η προπαγάνδα διακρίνεται σε:

Λευκή ή Ανοιχτή Προπαγάνδα., η οποία είναι υπεύθυνη και ενυπόγραφη δεί-χνοντας από πού προέρχεται και σε ποιον απευθύνεται. Είναι έγκυρη, αλλά επηρεάζει ένα μικρό μόνο ακροατήριο: τους οπαδούς αυτών των ιδεών.

Γκρίζα Προπαγάνδα. Αυτή είναι ανεύθυνη, ανυπόγραφη, αποκρύπτοντας τη προέλευσή της και τους πραγματικούς της σκοπούς. Είναι λιγότερο έγκυρη από τη λευκή προπαγάνδα, αλλά επηρεάζει μέσω του δημιουργούμενου "ψι-θύρου" πολύ μεγαλύτερο ακροατήριο.

Μαύρη Προπαγάνδα. Αυτή είναι ψευδεπίγραφη και πλαστογραφημένη και πολ-λές φορές φαίνεται σα να προέρχεται από τον ίδιο τον εχθρό εναντίον του ο-ποίου βάλλει. Είναι η πιο δόλια μορφή προπαγάνδας και προσπαθεί να πλήξει τον αντίπαλο εκ των ένδον με ψεύτικες ομολογίες και πλαστογραφημένα έγ-γραφα που δήθεν προέρχονται απ' αυτόν.

Η Γκρίζα και η Μαύρη Προπαγάνδα αποτελούν μαζί τη κρυφή ή Συγκαλυμμένη Προπαγάνδα, σε αντίθεση με την Ανοικτή Προπαγάνδα

ΤΑ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ

Η προπαγάνδα χρησιμοποιείται για τον επηρεασμό, έλεγχο και καθοδήγηση της κοινής γνώμης, έτσι ώστε να αποκομίσουν οι εκτελεστές της κύρος, δύνα-μη, εξουσία και εθνικά, πολιτικά ή οικονομικά οφέλη. Έχοντας σαν άμεσο

σκοπό της τη δημιουργία κατευθυνόμενων οπαδών μιας πολιτικής ή θρησκευ-τικής ιδέας, ή ακόμα, πιο σύγχρονα, άβουλων καταναλωτών ενός διαφημιζό-μενου προϊόντος, χρησιμοποίησε στη διάρκεια των αιώνων όλα τα διαθέσιμα μέσα, για να φτάσει τελικά στη σημερινή περίτεχνη και επιστημονική πια μορ-φή της, με την οποία κατορθώνει να διεισδύσει και κυριεύσει τη ψυχή και το νου των μεγάλων μαζών.

Αρχαιολογικές έρευνες έχουν δείξει ότι οι αρχαίοι πολιτισμοί χρησιμοποιούσαν εντυπωσιακά μνημεία, αγάλματα, ναούς, παλάτια, πολυτελή ρούχα, μαγικά σύμβολα και εμβλήματα για να πείσουν τους υπηκόους τους για τη δύναμη και το μεγαλείο ενός ιδιαίτερου βασιλιά, ευγενή ή ιερωμένου. Τα χρησιμοποιούσαν επίσης για να αποδεικνύουν στους ξένους το μεγαλείο του πολιτισμού τους, τη δύναμη της θρησκείας τους και για να εμπνέουν δέος και σεβασμό στους υπη-κόους τους και στους πιστούς τους. Φαντασθείτε ένα λάτρη ή έναν απλό επι-σκέπτη να στέκεται μπροστά στο τεράστιο, επιβλητικό, περίτεχνο, χρυσελεφά-ντινο άγαλμα της Αθηνάς στον Παρθενώνα ή του Διός στην Ολυμπία και θα νιώσετε αμέσως το δέος του, το θαυμασμό του, την υποταγή του μπροστά στη θεία μεγαλοπρέπεια.

Με ανάλογο τρόπο χρησιμοποιήθηκε η αρχιτεκτονική και η ζωγραφική, ενώ η ρητορική και η δημόσια επιχειρηματολογία γνώρισαν ιδιαίτερη άνθιση στην αρχαία Ελλάδα. Μεγάλοι ρήτορες όπως ο Αισχίνης, ο Δημοσθένης, ο Ισοκρά-της και ο Λυσίας, αλλά και ξακουστοί σοφιστές όπως ο Πρωταγόρας, ο Γοργίας και ο Πρόδικος, ή μεγάλοι φιλόσοφοι όπως ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Σω-κράτης, ο Ζήνωνας και ο Επίκουρος έπεισαν μεγάλα ακροατήρια και άφησαν εποχή. Επιτυχημένοι δικηγόροι, δημαγωγοί και πολιτικοί χρησιμοποίησαν για εντυπωσιασμό την επίσημη γλώσσα, κατάλληλες δόσεις χιούμορ, καλλιέπεια και αρμονία στο λόγο τους, κατάλληλες αναμίξεις λογικών και άτοπων επιχει-ρημάτων και τη κολακεία των ενόρκων ή μιας ορισμένης ομάδας ανθρώπων για να πείσουν το ακροατήριό τους. Σαν αντίδραση ηθικοί δάσκαλοι όπως ο Ισοκράτης, ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης συνέθεσαν κανόνες "σωστής" ρη-τορικής και ορθού λόγου. Προπαγάνδα ασκήθηκε επίσης στην αρχαία Ελλάδα και μέσω του γραπτού λόγου, με τα μεγάλα έργα των φιλοσόφων, ποιητών και γραμματικών. Οι αρχαίοι έτσι Έλληνες μπορούν να θεωρηθούν σαν από τους πρώτους προπαγανδιστές του λόγου και της τέχνης της πειθούς.

Αλλά και τη μουσική χρησιμοποίησαν οι αρχαίοι Έλληνες για προπαγανδιστι-κούς σκοπούς. Για παράδειγμα, τα ενθουσιώδη εμβατήρια του ελεγειακού ποι-ητή Τυρταίου αφύπνισαν το πολεμικό μένος των Σπαρτιατών και τους οδήγη-σαν στη νίκη εναντίον των Μεσσηνίων. Ένα από αυτά τα εμβατήρια, που με-τέφρασε στη νεοελληνική ο Σπ. Τρικούπης λέει: "Τι τιμή στο παλικάρι, όταν πρώτο στη φωτιά, σκοτωθεί για τη πατρίδα, με τη σπάθα στη δεξιά". Ένα άλλο μέσον που χρησιμοποίησαν επίσης πολύ καλά ήταν τα επιγράμματα, τα οποία ετίθεντο συνήθως στα μνημεία που εγείροντο στο τόπο των μεγάλων μαχών. Το περίφημο επίγραμμα του Σιμωνίδη στις Θερμοπύλες, φόρος τιμής στο Λεω-νίδα και τους τριακοσίους του: "Ω ξειν αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κεί-μεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι", μας ρίγη ακόμα και σήμερα. Ή το άλλο

επίσης περίφημο επίγραμμά του στο τύμβο του Μαραθώνα: "Ελλήνων προμα-χούντες Αθηναίοι Μαραθώνι χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν", μας γεμίζει εθνική υπερηφάνεια.

Προπαγάνδα έκανε και ο Όμηρος στην "Ιλιάδα του" για τις αρετές και την α-νωτερότητα των Ελλήνων έναντι των άλλων "βαρβαρικών" φυλών και ο Περι-κλής στο περίφημο "Επιτάφιό" του, όπου εκτός των άλλων, εξυμνεί την αρετή και την ανωτερότητα των Αθηναίων και του δημοκρατικού τους πολιτεύματος.

Στην αρχαία Ινδία ο Βούδας, και στην αρχαία Κίνα ο Κομφούκιος μίλησαν επί-σης για τη "σωστή" ρητορική και τις "κατάλληλες" μορφές του ορθού λόγου και της γραφής στη διάδοση των ιδεών, μαζί με το παράδειγμα και το κήρυγ-μα. Προπαγανδιστικό ρόλο έπαιξαν επίσης στην αρχαιότητα διάφοροι εκπαι-δευτικοί μύθοι και παραβολές, εύκολα απομνημονευόμενες παροιμίες και κα-τάλογοι εντολών, όπως οι Μύθοι του Αισώπου, οι Νόμοι του Λυκούργου, τα Ανάλεκτα του Κομφούκιου, Οι Δέκα εντολές του Ιουδαϊσμού, Οι Νόμοι του Μανού των Ινδουιστών και η Οκταπλή Ευγενική Ατραπός των Βουδιστών.

Προχωρώντας στους Ρωμαίους παρατηρούμε ότι αυτοί δεν είχαν τη λεπτότητα και δεινότητα του Ελληνικού ρητορικού λόγου. Ο πολιτισμός τους, πιο χον-δροειδής, δεν προσπάθησε να πείσει με το λόγο, αλλά με τον εντυπωσιασμό, την επίδειξη δύναμης και ισχύος. Τα μέσα που χρησιμοποίησαν ήσαν οι μεγα-λοπρεπείς κατασκευές (π.χ. υδραγωγεία), οι εντυπωσιακοί θρίαμβοι των νικη-φόρων στρατηγών κατά την επιστροφή τους στη Ρώμη και τα μεγάλα θεάματα στο Κολοσσαίο και στον Ιππόδρομο. Οι Βυζαντινοί ακολούθησαν το παράδειγ-μά τους, όσον αφορά τους θριάμβους και τον Ιππόδρομο, αλλά χρησιμοποίη-σαν συγχρόνως και μια έντονη μορφή θρησκευτικής προπαγάνδας, που έπαιξε τελικά τον ιδιαίτερο ρόλο της στη Πτώση της "Βασιλεύουσας". Οι ψαλμωδίες των χιλιάδων άοπλων πιστών και ιερέων δεν εισακούσθησαν, η "Υπέρμαχος Στρατηγός" δεν ενεφάνη για προστασία έμπροσθεν των τειχών και "η πόλις εάλω". Ας μη πτοούμαστε όμως γιατί "ήτανε θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέ-ψει", αλλά τελικά "πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά μας θά 'ναι". Με άλ-λα λόγια η προπαγάνδα συνεχίζεται, αλλάζει απλώς μορφή και αντί ο κόσμος να οδηγηθεί στον κλαυθμό και τον οδυρμό, ή στην απονομή ευθυνών για τη μεγάλη απώλεια, του προτείνεται έντεχνα η κατανόηση του αναπόφευκτου πεπρωμένου, ο εφησυχασμός και η ελπίδα του μέλλοντος.

Το Μεσαίωνα προπαγανδιστές ήσαν οι τροβαδούροι που περιφέρονταν στους πύργους τραγουδώντας τα κατορθώματα των ιπποτών και προτρέποντας τους νέους να τους μοιάσουν. Αργότερα στη Γαλλία οι "Εγκυκλοπαιδιστές" προετοί-μασαν με τη προπαγάνδα τους τη Γαλλική Επανάσταση, της οποίας το βασικό προπαγανδιστικό σύνθημα "Ελευθερία - Ισότης - Αδελφότης" έμελλε να επη-ρεάσει ολόκληρη την Ευρώπη.

Στη σύγχρονη ιστορία μεγάλο προπαγανδιστικό ρόλο έπαιξαν οι μεγάλοι θεω-ρητικοί του Κομμουνισμού Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Στάλιν, Τρότσκι και Μάο ΤσεΤουνγκ. Ο Λένιν, εκτός από τα βιβλία του, που ήταν όλα προπαγανδιστικά,

ασχολήθηκε ειδικότερα με τα διάφορα μέσα της προπαγάνδας και ιδιαίτερα με τη Τέχνη, τις μπροσούρες και τις προκηρύξεις. Από την άλλη μεριά ο Τρότσκι όργωνε ακούραστος με το θωρακισμένο τρένο του και το κινητό μέσα σε αυτό τυπογραφείο του τη Ρωσία μοιράζοντας παντού προπαγανδιστικό υλικό. Φρό-ντισε ευφυώς να μελετήσει και αναλύσει τις ιδιομορφίες και την ιδιαίτερη ψυ-χολογία της κάθε κοινωνικής ομάδας ή φυλής της Ρωσίας στην οποία αποτει-νόταν, μιλώντας τελικά σε αυτές με τα λόγια που θα ήθελαν να ακούσουν. Ήταν επίσης ο πρώτος που χρησιμοποίησε το ραδιόφωνο για προπαγανδιστι-κούς σκοπούς. Ο Τρότσκι, ιδιαίτερα ευφυής, ήταν ο νόμιμος διάδοχος του Λέ-νιν, αν δεν προλάβαινε ο μετρίου διανοητικότητας Στάλιν να τον δολοφονήσει, μαζί με πολλούς άλλους επιφανείς ηγέτες του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Στάλιν αμείλικτος, ανηλεής, αδυσώπητος, ολοκληρωτι-κός, εγωπαθής και αλαζόνας δυνάστης, με τα μικρόνοα, ίσως τελικά και προ-δοτικά για το αριστερό κίνημα, ευφυολογήματά του τού τύπου "ο Σοσιαλισμός σε μια μόνο χώρα", συνδέθηκε εκτός των άλλων και με τις περιβόητες Δίκες της Μόσχας, όπου οι αντίπαλοί του αυτοκατηγορούντο για αντεπαναστατική δράση και ζητούσαν από μόνοι τους την εσχάτη των ποινών. Με τον αυστηρό έλεγχο όλων των μέσων μαζικής ενημέρωσης και τη στυγνή καθημερινή προ-παγάνδα του, κυβέρνησε με σιδερένια πυγμή και ολοκληρωτική νοοτροπία τη Σοβιετική Ένωση, καταπνίγοντας κάθε άλλη φωνή.

Στη Γερμανία κατά την προετοιμασία του ναζισμού για τη κατάληψη της εξου-σίας, ο Χίτλερ προσπάθησε να πείσει το Γερμανικό λαό ότι η ήττα τους κατά το Α' Παγκόσμιο Πόλεμο δεν οφείλετο στην πολεμική αδυναμία τους, αλλά στην εξαπάτησή τους από τη προπαγάνδα των αντιπάλων τους. Ο ίδιος άσκησε ε-ντονότατη προπαγάνδα, αντιγράφοντας σε πολλά τους κομμουνιστές, την προπαγάνδα των οποίων είχε μελετήσει επισταμένως, όπως ο ίδιος ομολογεί, αλλά την οποία όμως εφάρμοσε με πιο δυναμικό τρόπο, φροντίζοντας να τα-ράζει και να ξεσηκώνει τις συγκινήσεις και τα ένστικτα των μεγάλων λαϊκών μαζών. Έτσι αντικατέστησε το σοσιαλισμό, που υποσχόταν μια πιο δίκαιη και ανθρώπινη κοινωνία, με τον "εθνικοσοσιαλισμό", μπολιάζοντάς τον με τα εθνι-κά ιδεώδη και την "ανωτερότητα" της Γερμανικής φυλής, όπως επίσης τη πάλη των τάξεων με την "πάλη των φυλών". Όπως γράφει ο Γεώργιος Γεωργαλάς στο σημαντικότατο βιβλίο του Η Προπαγάνδα: "Ο Χίτλερ προσπάθησε και κατά μεγάλο ποσοστό πέτυχε να βυθίσει τις ρίζες της προπαγάνδας του στις πιο σκοτεινές περιοχές του συλλογικού υποσυνείδητου: την αγνότητα της φυλής, το ένστικτο της μάχης, το ένστικτο της εξουσίας, το ορμέμφυτο της κατα-στροφής («Ηροστράτειο πλέγμα"). Ακόμα και το σύμβολό του η σβάστικα είναι ένα πανάρχαιο προϊστορικό σύμβολο του θεού Ήλιου. Και ειδικά έθεσε σα στό-χο του το συλλογικό υποσυνείδητο της Γερμανικής φυλής, ορθώνοντας μπρο-στά της το όραμα της παγκόσμιας κυριαρχίας σαν αναπόφευκτο και "δίκαιο" αποτέλεσμα της "ανωτερότητάς" της".

Ο ναζισμός, με υπουργό προπαγάνδας τον Γκαίμπελς, ανήγαγε τη πολιτική προπαγάνδα σε αληθινή επιστήμη, βασιζόμενη σε σαφώς καθορισμένους κα-νόνες, όπως η απλή διατύπωση των διαδιδόμενων ιδεών και συνθημάτων, για να μπορούν αυτά να γίνουν αντιληπτά και από τους απλοϊκότερους ανθρώ-

πους, η επίμονη και συστηματική επανάληψή τους, με την οποία και το χον-δροειδέστερο ακόμα ψέμα καταλήγει να γίνεται πιστευτό και η έντεχνη απο-φυγή πολλών λεπτομερειών στη διάδοση μιας ιδέας. Σύμφωνα με το Χίτλερ ο προπαγανδιστής πρέπει να έχει πάντοτε υπ' όψη του ότι οι μεγάλες λαϊκές μά-ζες μέσα στη πρωτόγονη απλότητα της διανοίας τους εξαπατώνται τόσο ευκο-λότερα, όσο μεγαλύτερο και χονδροειδέστερο είναι το ψέμα που τους λένε (Mein Kompf = Ο Αγώνας μου).

Στην αποφασιστική, όπως λέει ερώτηση, σχετικά με το σε ποιον θα πρέπει να απευθύνεται η προπαγάνδα, στους διανοούμενους, ή στις λιγότερο εκπαιδευ-μένες μάζες, απαντά ρητά ότι αυτή πρέπει να απευθύνεται πάντοτε αποκλει-στικά και μόνο στις μάζες και στα συναισθήματα και σε πολύ περιορισμένο βαθμό στο πνεύμα. Όσο μεγαλύτερη είναι η μάζα στην οποία απευθύνεται, τό-σο χαμηλότερο θα πρέπει να είναι και το διανοητικό επίπεδο της προπαγάνδας. Ο σκοπός της δεν είναι να ικανοποιήσει τη λογιότητα και τα καλολογικά στοι-χεία, αλλά να μπει μέσα στη καρδιά των μεγάλων μαζών. "Η δεκτικότητα των μεγάλων μαζών είναι πολύ περιορισμένη, η διάνοιά τους μικρή, αλλά η δύναμη της λήθης τους τεράστια". Γι' αυτό η αποτελεσματική προπαγάνδα "πρέπει να περιορισθεί σε ορισμένα ελάχιστα σημεία και να τα επαναλαμβάνει μονότονα μέχρι και το τελευταίο μέλος του κοινού να καταλάβει αυτό που θέλεις να κα-ταλάβει με το σλόγκαν σου".

Και συνεχίζει: "Ο σκοπός της προπαγάνδας είναι να πείθει, και αυτό που εννοώ είναι να πείθει τις μάζες. Αλλά οι μάζες είναι βραδυκίνητες και απαιτούν πάντα ένα ορισμένο χρόνο, προτού να είναι έτοιμες ακόμα και να παρατηρήσουν ένα πράγμα, και μόνο αφού οι απλούστερες ιδέες επαναληφθούν χιλιάδες φορές οι μάζες τελικά θα τις θυμηθούν".

"Όλες οι διαφημίσεις, είτε στο εμπορικό πεδίο ή στη πολιτική, επιτυγχάνουν μέσω της συνέχειας και της παρατεταμένης ομοιομορφίας της εφαρμογής τους. Κι εδώ το παράδειγμα της εχθρικής πολεμικής προπαγάνδας (των συμ-μάχων στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο) ήταν τυπικό: περιορισμένο σε λίγα μόνο σημεία, επινοημένο αποκλειστικά για τις μάζες, εκτελεσμένο με ακούραστη ε-πιμονή. Μόλις οι βασικές ιδέες και μέθοδοι εκτέλεσης αναγνωρίσθηκαν σα σω-στές, εφαρμόσθηκαν σε όλη τη διάρκεια του πολέμου, χωρίς τη παραμικρή αλλαγή. Στην αρχή οι ισχυρισμοί της προπαγάνδας ήσαν τόσο ασύνετες, που οι άνθρωποι τη θεώρησαν παρανοϊκή. Αργότερα τους βάρεσε στα νεύρα και στο τέλος τη πίστευσαν".

Τα ίδια ακριβώς πράγματα λέει και ο Υπουργός Προπαγάνδας της Ναζιστικής Γερμανίας, Γκαίμπελς:

"Κάνω Προπαγάνδα σημαίνει μιλώ για την Ιδέα μου, παντού, ακόμα και μέσα στο τραμ"

"Λέγε το ίδιο ψέμα συνεχώς, στο τέλος θα σε πιστεύσουν".

"Η προπαγάνδα πρέπει να περιορίζεται σε ένα μικρό αριθμό ιδεών και να τις επαναλαμβάνει ακούραστα. Η μάζα δε θυμάται ούτε τις πιο απλές ιδέες, αν δεν τις ακούσει να επαναλαμβάνονται εκατοντάδες φορές. Η Καθολική Εκκλησία συνεχίζει να υπάρχει, γιατί επαναλαμβάνει το ίδιο πράγμα για 2.000 χρόνια".

Ναι έχει δίκιο, αλλά όχι καρδιά!

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ, ΚΑΤΗΧΗΣΗ Η ΠΡΟΣΗΛΥΤΙ-ΣΜΟΣ

Η θρησκευτική προπαγάνδα, εκτός από τους μεγαλοπρεπείς ναούς, τα χρυσο-ποίκιλτα άμφια των ιερέων και τις τιάρες, χρησιμοποιεί για να επιβληθεί τις τε-λετές ή ιερουργίες, το τυπικό, το παράδειγμα ή μίμηση (βίοι αγίων, "μιμητές μου γίνετε" κ.λ.π.), το κήρυγμα και τη κατήχηση ή προσηλυτισμό. Με άλλα λόγια τη προσέλκυση οπαδών χρησιμοποιώντας την επίφαση της γνώσης και αυθεντίας και την παλιά καλή συνταγή της πλούσιας ανταμοιβής ή τιμωρίας, και των δυο στην "άλλη ζωή". Ένα ακόμα μέσο που χρησιμοποιεί είναι η εκμε-τάλλευση παντός είδους ανθρώπινης αδυναμίας όπως της άγνοιας, της ευήθει-ας, του ανθρώπινου πόνου και της οικονομικής ανέχειας. Θρησκευτική προπα-γάνδα έχουν κάνει όλες βασικά οι θρησκείες, με λιγότερο ίσως το Βουδισμό. Ο Χριστιανισμός και ιδιαίτερα ο Καθολικισμός είναι μια πολύ προπαγανδιστική θρησκεία με κομισάριους ιερείς που οργώνουν τα μήκη και τα πλάτη της γης για να βοηθήσουν τους πτωχούς και αδύναμους, που εν μέρει συντρέχουν, για να τους κάνουν τελικά να αλλαξοπιστήσουν και να ασπαστούν τα δικά τους δόγματα. Στο παρελθόν χρησιμοποίησε μάλιστα και πολεμικά μέσα, βλέπε σταυροφόρους, για να επιτύχει τους σκοπούς του.

Σύμφωνα με τον Γιουίλιαμ Σάργκαντ, οι μεθοδολογίες του θρησκευτικό προ-σηλυτισμού "πλησιάζουν συχνά τόσο πολύ τις σύγχρονες πολιτικές τεχνικές της πλύσεως εγκεφάλου και του ελέγχου του νου, ώστε η καθεμιά φωτίζει τους μηχανισμούς της άλλης". Ο Σάργκαντ δίνει ιδιαίτερη προσοχή στον μεγά-λο Άγγλο κληρικό των μέσων του 18ου αιώνα Τζων Γουέσλεϋ. Η τεχνική του περιελάμβανε μια κατά μέτωπον επίθεση εναντίον των συναισθημάτων και ιδί-ως του φόβου. Ο ιεροκήρυκας θα κτυπούσε αυτή τη νότα με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ένταση για το μεγαλύτερο δυνατόν χρόνο, μέχρις ότου πολλοί από το ακροατήριό του έπεφταν σε υστερική λιποθυμία. Αυτή η μέθοδος πολύ λίγο διαφέρει από τον υπερσυναισθηματικό προγραμματισμό που προκαλούν πολλοί σύγχρονοι θρησκευτικοί κατηχητές.

ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ

Ο μυθικός Πέρσης πολέμαρχος Χασάν Σαμπάχ εφάρμοσε μια πολύ αποτελε-

σματική μέθοδο θρησκευτικής προπαγάνδας για να επιτύχει τους σκοπούς του. Όταν εξορίσθηκε από τη Περσία το 1078, ορκίσθηκε εκδίκηση. Όπως αναφέρει ο Μάρκο Πόλο "έδινε υπνωτιστικές ρουφηξιές σε δέκα με δώδεκα νεαρούς". Μετά μετέφερε τους ναρκωμένους νεαρούς σε μια όμορφη, αλλά απομονωμέ-νη κοιλάδα κοντά στη λοφοπλαγιά του οχυρού του. Κάθε λεπτομέρεια σε αυτή τη κοιλάδα αντιστοιχούσε στις περιγραφές του παραδείσου που δίνει το Κορά-νι, μαζί, με μια ομάδα από όμορφα κορίτσια του χαρεμιού. "Με το που ξυ-πνούσαν οι νέοι από τη ληθαργική τους κατάσταση, αμέσως εντυπωσιαζό-ντουσαν από όλα τα ευχάριστα αντικείμενα γύρω τους και βλέποντας να περι-βάλλονται από όμορφες νεαρές κοπέλες, που τραγουδούσαν, έπαιζαν και τρα-βούσαν τη προσοχή τους με τα πιο ωραία χάιδια...". Οι νεαροί πίστευαν κυριο-λεκτικά ότι είχαν πεθάνει και ότι είχαν πάει στο παράδεισο. Μετά από μερικές βδομάδες μακαριότητας εκδιώχνοντο (προς μεγάλη τους απογοήτευση) από τον παράδεισο κι επέστρεφαν στον εξωτερικό κόσμο. Ο Χασάν θα τους έστελ-νε τότε σε αποστολές ως επί το πλείστον δολοφονιών άλλων ηγετών. Η υπο-σχόμενη ανταμοιβή, τόσο για την επιτυχία, όσο και σαν μάρτυρες, ήταν μια επανεπίσκεψη του κήπου των απολαύσεων. Έτσι ο Χασάν κατάφερε να ξεπε-ράσει το πιο σοβαρό εμπόδιο για έναν αποτελεσματικό πολεμιστή: το έμφυτο ανθρώπινο ένστικτο για αυτοσυντήρηση. Τα στρατεύματά του καλωσόριζαν το θάνατο και διατηρούσαν το εκστατικό όραμά τους για τη μετέπειτα ζωή με την ελεύθερη χρήση χασίς, από όπου προέρχεται και ο όρος Χασισίμ, από τον ο-ποίο παράγεται η αγγλική assassin = δολοφόνος.

Μια άλλη τεχνική στρατολόγησης ήταν πιο άμεση: Ο Χασάν αγόραζε παιδιά από τους φτωχούς και τα ανέτρεφε από μωρά, ώστε να γίνουν απόλυτα υπά-κουοι πολεμιστές του. Τόσο μεγάλος ήταν ο έλεγχος του στους στρατιώτες του, που μια φορά εντυπωσίασε έναν αξιωματούχο επισκέπτη διατάσσοντας έναν από τους άνδρες του να πηδήσει στο γκρεμό, μια εντολή που πραγματο-ποιήθηκε αμέσως χωρίς κανένα δισταγμό. Με αυτές τις μεθόδους του ο Χασάν εξελίχθηκε τελικά στον πιο ισχυρό πολέμαρχο της περιοχής που ονομάζουμε σήμερα Μέση Ανατολή.

ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ Η ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Στον αρχαίο και το μεσαιωνικό κόσμο η διαφήμιση διεξαγόταν από στόμα σε στόμα. Το πρώτο βήμα προς τη σύγχρονη διαφήμιση ήρθε με την ανάπτυξη της τυπογραφίας το 15ο και 16ο αιώνα. Το 17ο αιώνα οι εβδομαδιαίες εφημε-ρίδες στο Λονδίνο άρχισαν να βάζουν διαφημίσεις και μέχρι το 18ο αιώνα αυτή η διαφήμιση γνώριζε μεγάλη άνθιση.

Η Βιομηχανική Επανάσταση δημιούργησε ένα νέο είδος προπαγάνδας που εν-διαφερόταν για τον επηρεασμό των καταναλωτών μέσω του μάρκετινγκ και

της διαφήμισης. Από την αρχή του εικοστού αιώνα έγιναν εκτεταμένες έρευνες για τις προτιμήσεις και τη συμπεριφορά των καταναλωτών και για το πώς αυ-τοί αντιδρούν στους διάφορους τρόπους πώλησης των προϊόντων. Οι μεγάλες εταιρίες ήθελαν να ξέρουν τις γνώμες τους και τις πεποιθήσεις τους και το πώς θα μπορούσαν να τους επιβάλλουν ευκολότερα τα προϊόντα τους. Συγκέντρω-σαν έτσι ένα τεράστιο όγκο πληροφοριών για τις ανάγκες, τις συνήθειες, τη συμπεριφορά και τη ψυχολογία των καταναλωτών, τον οποίο μετά επεξεργά-στηκαν για να τους χειριστούν ανάλογα.

Από το 1920, έγινε αντιληπτό ότι η επέκταση της ψηφοφορίας και η αύξηση της αγοραστικής δύναμης ενός γενικά αδαούς και ως επί το πλείστον αμόρφω-του ή ημιμορφωμένου κοινού, σήμαινε μια διαρκώς μεγαλύτερη ευκαιρία για τους δημαγωγούς προπαγανδιστές να αυξήσουν τα κέρδη τους χρησιμοποιώ-ντας διάφορους μύθους, ουτοπικές έλξεις και "κατά συνθήκην ψεύδη". Το εν-διαφέρον τους μάλιστα κορυφώθηκε μετά τη δημοσίευση των πειραμάτων του Ρώσου φυσιολόγου Ιβάν Παβλώφ πάνω στα εξαρτημένα ανακλαστικά και των αναλύσεων των ανθρωπίνων κινήτρων από πολλούς ψυχαναλυτές. Σε αυτό βοήθησαν επίσης η "Ομαδική Ψυχολογία και Ανάλυση του Εγώ" του Φρόυντ, η " Κοινή Γνώμη" του Γουόλτερ Λίπμαν (1922) και το "Φασματικό Κοινό" (1925).

Το 1927 ο Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας Χάρολντ Ντ. Λάσγουελ δημοσί-ευσε το διάσημο βιβλίο του "Η Τεχνική της Προπαγάνδας στον Παγκόσμιο Πό-λεμο", όπου περιέγραφε και ανέλυε τη προπαγάνδα που χρησιμοποίησαν τα βασικά εμπόλεμα μέρη στο πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Ακολούθησαν μελέτες της Κομμουνιστικής προπαγάνδας και άλλων μορφών επικοινωνίας. Σε λίγα χρόνια πάρα πολλοί κοινωνιολόγοι, ιστορικοί, δημοσιογράφοι και ψυχολόγοι ασχολήθηκαν με το θέμα αναλύοντας τα διάφορα είδη της πολιτικής, πολεμι-κής και εμπορικής προπαγάνδας. Κατά τη Ναζιστική περίοδο, το δεύτερο πα-γκόσμιο πόλεμο και τη μετέπειτα περίοδο του ψυχρού πολέμου ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Σοβιετική Ένωση, πάρα πολλοί ερευνητές και συγγραφείς εργά-στηκαν για τη κυβέρνηση και για διάφορες εμπορικές εταιρίες, κάνοντας προ-παγάνδα. Έτσι σιγά - σιγά η προπαγάνδα άρχισε να εξελίσσεται από τέχνη σε επιστήμη.

Σήμερα όλες οι σημαντικές κυβερνήσεις, πολιτικά κόμματα, ομάδες ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, κοινωνικά κινήματα και μεγάλες εμπορικές εταιρίες έχουν το δικό τους επιτελείο ειδικευμένων ερευνητών, προπαγανδιστών ή "διαμορφω-τών της κοινής γνώμης". Μερικοί από αυτούς έχουν γίνει βουλευτές, σύμβου-λοι και διευθυντές εταιριών. Οι πιο έμπειροι από αυτούς έχουν εκπαιδευθεί στην ιστορία, τη ψυχιατρική, τη πολιτική, τη κοινωνιολογία και τη στατιστική ανάλυση.

Μεγάλα προπαγανδιστικά γραφεία διεξάγουν (ανοικτά και κρυφά) πολύπλοκες παρατηρήσεις και έρευνες για ηγέτες, στρώματα του λαού και κοινωνικές ομά-δες που θέλουν να επηρεάσουν. Δουλεύοντας κατεξοχήν με υπολογιστές και μαθηματικούς τύπους, και κάνοντας ακόμα και προσομοιώσεις διαφημιστικών

εκστρατειών στους υπολογιστές τους, εξάγουν τελικά μερικά σημαντικά συ-μπεράσματα, τα οποία χρησιμοποιούν στη συνέχεια για τη καθοδήγηση του "στόχου" τους..

Μέσα στους κύκλους των έμπειρων αναλυτών και διαμορφωτών της κοινής γνώμης θεωρείται σαν αποδεδειγμένο γεγονός ότι ο ευρύς λαός, αλλά ακόμα και άνθρωποι με υψηλό μορφωτικό και κοινωνικό επίπεδο, αντιδρούν συχνά πιο ευνοϊκά σε ουτοπικούς μύθους και ευσεβείς πόθους παρά σε μια σοβαρή ανάλυση των γεγονότων. Ο μέσος πολίτης που μπορεί να γνωρίζει ότι εξαπα-τάται, δεν έχει συνήθως αρκετή μόρφωση, χρόνο, ή οικονομικά μέσα για να υπερασπιστεί τον εαυτό του ενάντια στους ογκώδεις οργανισμούς των δια-μορφωτών της κοινής γνώμης και των κρυφών συμβούλων τους.

Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

Ο σύγχρονος προπαγανδιστής μπορεί να χρησιμοποιήσει μια ευρεία περιοχή σημάτων, συμβόλων και μέσων για να μεταδώσει το μήνυμά του. Για να επιτύ-χει τους σκοπούς του επιλέγει σκόπιμα γεγονότα, επιχειρήματα και σύμβολα και τα παρουσιάζει έτσι, ώστε να έχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Οτιδή-ποτε άλλο σχετικό το παραλείπει επίτηδες, το υποβαθμίζει ή το παραμορφώνει και προσπαθεί να εκτρέψει τη προσοχή των ανθρώπων απ' οτιδήποτε άλλο ε-κτός από τη δική του προπαγάνδα.

Τα σήματα που χρησιμοποιεί περιλαμβάνουν ήχους (λέξεις, μουσική, ηχητικά εφέ), χειρονομίες με συμβολική σημασία (στρατιωτικός χαιρετισμός, υψωμένος αντίχειρας, πιάσιμο της μύτης κ.λ.π.), στάσεις του σώματος, ειδικές δομές (ένα μνημείο, ένα κτίριο), ρούχα (μια στολή, μια τουαλέτα), ειδική κόμμωση, διά-φορα ορατά σήματα (ένα πόστερ, μια σημαία, ένα σφυροδρέπανο, ένα σταυ-ρό, μια πεντάλφα) κ.ο.κ..

Τα μέσα τώρα που μπορεί να χρησιμοποιήσει για να μεταδώσει τα μηνύματά του είναι πάρα πολλά και με τη φαντασία του και επινοητικότητά του μπορεί να βρει ακόμα περισσότερα. Τα προφορικά μέσα περιλαμβάνουν την ομιλία, τη συζήτηση, το σλόγκαν, το σύνθημα, τον ψίθυρο, τις φήμες και το ραδιοφωνι-κό και τηλεοπτικό λόγο. Τα γραπτά μέσα περιλαμβάνουν τις εφημερίδες, τα βιβλία, τα περιοδικά, τις επιστολές (ανοικτές και ιδιωτικές), κατάλληλα επιλεγ-μένα αποσπάσματα απ' όλα αυτά (για να αποδεικνύει ο προπαγανδιστής αυτό που θέλει, ακόμα και αν είναι αντίθετο από την άποψη του συγγραφέα), τα πλακάτ, τα φυλλάδια, τις προκηρύξεις, τις αφίσες, τις διαφημίσεις στους δρό-μους και στα μέσα μαζικής μεταφοράς, τους πίνακες ανακοινώσεων και το γράψιμο στους τοίχους.

Άλλα μέσα περιλαμβάνουν τη γλυπτική, τη ζωγραφική, τη μουσική (τρομερό σύγχρονο μέσο με το τρόπο που χρησιμοποιείται στο ρυθμό, στους στίχους των τραγουδιών και στη κουλτούρα ή υποκουλτούρα που διαδίδει. Όπως είπε ο Γκαίμπελς, "πρώτος προπαγανδιστής είναι ο τυμπανιστής"), τη ποίηση, το χορό (χορευτικά κλαμπ, μπαλέτο, χορευτικά συγκροτήματα, χορευτικές εκδη-λώσεις, χορευτικές βραδιές), την αρχιτεκτονική, τα μνημεία, τα αγάλματα, τους ναούς, τη διακοσμητική, το θέατρο (ιδίως οι επιθεωρήσεις, αλλά και το σοβαρό θέατρο), το κινηματογράφο (ένα άλλο τρομερό προπαγανδιστικό μέσο που μαζί με τη Δυτική λεγόμενη μουσική, που εξιτάρει τη νεολαία, έχει επι-βάλλει σε όλο σχεδόν το κόσμο τον Αμερικάνικο τρόπο ζωής), το ραδιόφωνο, τη τηλεόραση, τη μόδα, την επίσημη ένδυση (στρατιωτικοί, αστυνομικοί, πολι-τικοί, πλούσιοι με σμόκιν και τουαλέτες σε δεξιώσεις), τα ινδάλματα (από το μουσικό ή το κινηματογραφικό στερέωμα σαν πρότυπα ένδυσης, κόμμωσης και συμπεριφοράς), τις υποσχέσεις (που καθησυχάζουν συνειδήσεις, συνεχώς αναβάλλεται η εκπλήρωσή τους και που συνήθως δεν πραγματοποιούνται πο-τέ), τη κολακεία, τις φωτεινές επιγραφές, τα χρώματα (π.χ. το κόκκινο για τη διέγερση, το πράσινο για τη γαλήνευση, το λευκό για την αγνότητα, το μαύρο για το φόβο ή το πένθος κ.λ.π.), τις συγκεντρώσεις, τις διαδηλώσεις, τις πο-ρείες (π.χ. η πορεία ειρήνης των Λαμπράκηδων), τις κηδείες επιφανών προ-σώπων (π.χ. του Γεωργίου Παπανδρέου, του Γεννηματά, της Μελίνας, του Αν-δρέα Παπανδρέου, του Καραμανλή), τις μπάντες, τα εμβατήρια, τα εθνικά και θρησκευτικά σύμβολα (σημαία, σταυρός, εθνικός ύμνος), τις στρατιωτικές επι-δείξεις, τις παρελάσεις, τις Εθνικές εορτές, τους διαγωνισμούς (π.χ. ο διαγωνι-σμός ομορφιάς, που δημιουργεί τα διάφορα ανόητα πρότυπα), τις εκθέσεις (ζωγραφικής κ.λ.π.), τα καλλιτεχνικά σόου, τους εράνους (κομματικοί π.χ. ο ετήσιος έρανος της ΚΝΕ, θρησκευτικοί π.χ. "προς αποπεράτωσιν του ιερού ναού" κοινωνικοί: Ερυθρού Σταυρού, Αντικαρκινικός κ.λ.π.), τα φεστιβάλ (π.χ. το φεστιβάλ της ΚΝΕ, μουσικά φεστιβάλ), τα νόμιμα τυχερά παιχνίδια (λαχεία, προπό, λόττο, τζόκερ, σουϊπστέικ, που είναι όλα μια άλλη μορφή α-νεκπλήρωτων υποσχέσεων κι εφησυχασμού), τις διεθνείς αθλητικές συναντή-σεις (που προπαγανδίζουν τη χώρα των νικητών), και τα δημοφιλή σπορ (πο-δόσφαιρο, μπάσκετ, που δημιουργούν φανατικούς, αλληλοσπαρασσόμενους οπαδούς πάνω στην απλή ιδέα ότι "είμαστε οι καλύτεροι" και θα πρέπει γι' αυ-τό να νικάμε συνεχώς και αν καμιά φορά μας νικήσετε, θα τα κάνουμε λίμπα και θα σας πλακώσουμε στο ξύλο".

Η ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ

"Αισθάνομαι μερικές φορές οίκτο γι' αυτούς που διαβάζουν μια ή περισσότερες εφημερίδες και νομίζουν ότι γνωρίζουν τι συμβαίνει πραγματικά στο κόσμο". (Πρόεδρος Τζέφερσον ΗΠΑ).

Να κάνεις αυτά που νομίζεις ότι είναι σωστά, έστω και αν κάνοντάς τα θα σε

κακολογήσουν, γιατί ο όχλος είναι κακός κριτής κάθε καλού πράγματος. (Πυ-θαγόρας)

Δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει η γνώμη των πολλών, αλλά η γνώμη των επαϊό-ντων για τα δίκαια και άδικα. (Πλάτωνας, Κρίτων)

Όσο για τη περίφημη κοινή γνώμη, η οποία επηρεάζει τόσο πολύ τις καταστά-σεις και την οποία φαίνονται να υπολογίζουν τόσο πολύ οι πολιτικοί μας έχου-με να πούμε ότι είναι στη πραγματικότητα το πιο αναξιόπιστο πράγμα στο κό-σμο: συναισθηματική, εύπιστη, ασαφής, ευμετάβλητη, ευάλωτη, κενόδοξη, ανόητη και βασικά συντηρητική. Με βάση αυτές τις ποταπές και νεφελώδεις ιδιότητές της, μπορούν οι αναλυτές της να την διαμορφώνουν και να τη χει-ραγωγούν. Μπορούμε να την παρομοιάσουμε με μια αυτάρεσκη, ματαιόδοξη και τελικά κενή και ανόητη νέα γυναίκα.

Τα γκάλοπ ή σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης αποτελούν ένα μέσο που χρησιμοποιεί η σύγχρονη προπαγάνδα για να επηρεάζει ψηφοφόρους, για να τους πείσει να είναι και αυτοί "in", μέσα στο ρεύμα, με άλλα λόγια να ψηφί-σουν, ή να δεχθούν τις απόψεις των "πρώτων".

Από την άλλη μεριά σε περιόδους προεκλογικών αγώνων μεγάλες εταιρίες κά-νουν σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης και ανακαλύπτουν τι ακριβώς ζη-τούν οι ψηφοφόροι. Με βάση τα συμπεράσματά τους, φτιάχνουν μετά μια όσο το δυνατόν πιο "τέλεια" εικόνα ενός υποψηφίου, την οποία πουλάνε στη συνέ-χεια αδρά σε κάθε ενδιαφερόμενο, ανεξαρτήτου κόμματος. Στη συνέχει ο υ-ποψήφιος μαθαίνει σαν ηθοποιός το ρόλο του και πλασάρεται ανάλογα στο κοινό, παρουσιαζόμενος σα να ικανοποιεί όλες τις ανάγκες του. Κατά τα άλλα βέβαια ψηφίζουμε δημοκρατικά! Και βέβαια αυτό το ακριβό πακέτο των εται-ριών σφυγμομετρήσεως δεν το αγοράζει όποιος κι όποιος, αλλά οι πλούσιοι βασικά υποψήφιοι. Έτσι και αλλιώς όμως η "δημοκρατία" μας έχει χιλιάδες τρύπες και καταντάει στο τέλος μια σιωπηρή, έντεχνα καμουφλαρισμένη ολι-γαρχία.

Γενικότερα οι εταιρίες σφυγμομετρήσεων διαπλάθουν συνέχεια τη κοινή γνώ-μη σύμφωνα με τα σχέδια των πελατών τους. Στην Αμερική τα τρία βασικά δί-κτυα CBS-NBC-ABC, οι Τάιμς της Νέας Υόρκης και η Ουάσιγκτον Ποστ παίρ-νουν συνεχώς σφυγμομετρήσεις. Τα περισσότερα δεδομένα τους αναλύονται από το Ερευνητικό Κέντρο για την Εθνική Κοινή Γνώμη (National Opinion Research Center), όπου αναπτύσσεται τελικά ένα ψυχολογικό προφίλ για ολό-κληρο το Αμερικανικό έθνος. Στη συνέχεια τα ευρήματά τους εκτιμούνται συ-γκριτικά στους υπολογιστές της Gallup Poll και της Yankelovich, Skelley & White. Πολλά από αυτά που διαβάζουν οι Αμερικανοί στις εφημερίδες τους ή βλέπουν στις τηλεοράσεις τους, έχει προηγουμένως ραφιναριστεί από τις εται-ρίες σφυγμομετρήσεων. Αυτό που βλέπουν είναι αυτό που οι αναλυτές της κοινής γνώμης θεωρούν ότι πρέπει να δουν. Αυτό ονομάζεται "Κατασκευή της Κοινής Γνώμης". Ο κόσμος θεωρείται σαν "πληθυσμιακές ομάδες - στόχοι" και αυτό που μετρούν οι αναλυτές των σφυγμομετρήσεων είναι πώς αντιδρά ο

κόσμος σε αυτά που του παρουσιάζονται στα βραδινά δελτία ειδήσεων.

Σύμφωνα με τον Ντανιέλ Γιανκέλοβιτς, της εταιρίας σφυγμομετρήσεων Yankelovich, Skelley & White", η σφυγμομέτρηση είναι απλώς ένα εργαλείο για την αλλαγή της κοινής γνώμης". Και από συνωμοσιολογικής πλευράς ο ε-ρευνητής και συγγραφέας Δρ. Τζων Κόουλμαν παρατηρεί:

"Σήμερα οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι καλά πληροφορημένοι, αλλά αυτό που δεν συνειδητοποιούν είναι ότι οι γνώμες που έχουν δεν είναι στη πραγμα-τικότητα δικές τους, αλλά έχουν κατασκευαστεί στα ινστιτούτα ερευνών και έχουν διοχετευθεί μετά στα μέσα ενημέρωσης και στους αναλυτές της κοινής γνώμης...Η Επιτροπή των Τριακοσίων (Η Μυστική Κυβέρνηση) με τους χιλιά-δες κοινωνιολόγους που έχει στη διάθεσή της και με τη βοήθεια των ΜΜΕ στα-θερά στα χέρια της, μπορεί να δημιουργεί ΝΕΕΣ γνώμες για το κοινό πάνω σε οποιοδήποτε σχεδόν θέμα και να τις διασπείρει μετά σε όλο το κόσμο, το πολύ σε δυο βδομάδες. Αυτές οι αλλαγές της κοινής γνώμης αναφέρονται κατευθεί-αν στη Λέσχη της Ρώμης, η οποία με τη σειρά της αναφέρεται στην Επιτροπή των 300, στη κορυφή της οποίας κάθεται η Βασίλισσα της Αγγλίας, κυβερνώ-ντας ένα απέραντο δίκτυο από στενά συνδεδεμένες εταιρίες, οι οποίες δεν πληρώνουν ποτέ φόρους και δεν είναι υπόλογες σε κανένα και οι οποίες χρη-ματοδοτούν τα ινστιτούτα ερευνών τους μέσω ιδρυμάτων των οποίων οι συν-δυασμένες δραστηριότητες έχουν ένα πλήρη σχεδόν έλεγχο πάνω στη καθη-μερινή μας ζωή".

"Μαζί με τις αλληλοσυνδεόμενες εταιρίες τους, τις ασφαλιστικές εταιρίες, τις τράπεζες, τις οικονομικές επιχειρήσεις, τις πετρελαϊκές επιχειρήσεις, τις εφη-μερίδες, τα περιοδικά, τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις, αυτός ο αχανής ορ-γανισμός κάθεται καβάλα στο σβέρκο του κόσμου. Δεν υπάρχει πολιτικός στην Ουάσιγκτον που να μην είναι με κάποιο τρόπο υποχρεωμένος σε αυτήν. Οι α-ριστερές επιτιμήσεις εναντίον της, την ονομάζουν "ιμπεριαλισμό", που πραγ-ματικά είναι, αλλά οι αριστεροί διευθύνονται από τους ίδιους ανθρώπους, τους ίδιους ακριβώς που ελέγχουν τους δεξιούς, έτσι ώστε οι αριστεροί να μην είναι περισσότερο ελεύθεροι από μας!".

ΤΑ ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ

Τα ήθη έχουν σχέση με τις ηθικές αντιλήψεις μιας κοινωνίας (και ιδιαίτερα σε σχέση με το γενετήσιο ένστικτο και τον επιτρεπτό κοινωνικά τρόπο έκφρασής του) και τα έθιμα με τις συνήθειές της, τις οποίες αυτή διατηρεί εκ παραδόσε-ως (κοινωνικής μορφής: φιλοξενία, επισκέψεις, χαιρετισμοί, αίτηση συγνώμης, ανταλλαγή δώρων, ευχών, συμφωνίες κυρίων κ.λ.π. ή θρησκευτικής μορφής: πανηγύρια, βασιλόπιτα, κόκκινα αυγά κ.λ.π.). Είναι ευνόητο ότι τόσο τα ήθη, όσο και τα έθιμα αλλάζουν από λαό σε λαό και από τόπο σε τόπο και με το χρόνο μπορεί να αντικατασταθούν στον ίδιο τόπο, ακόμα και από τα αντίθετά τους. Το κύρος και η ισχύς τους είναι γενικά πρόσκαιρα, αλλά δυστυχώς πολ-

λοί απλοί άνθρωποι τα εκλαμβάνουν σαν αιώνιες διαχρονικές αλήθειες και τα τηρούν με θεία ευλάβεια. Η δύναμη άλλωστε που τα ίδια έχουν, είναι αρκετά ισχυρή λόγω του μεγάλου πλήθους ανθρώπων που τα ακολουθούν και όπως έχουμε ήδη δηλώσει, οι επανειλημμένες ίδιες βεβαιώσεις δημιουργούν την ψευδαίσθηση της αλήθειας. Αυτός είναι και ο λόγος που αυτά, παρόλο που δε διαθέτουν καμιά αντικειμενική αξία, μπορούν να χρησιμοποιηθούν εσκεμμένα για τον έλεγχο των μαζών, για την κατευθυνόμενη και προβλεπόμενη συμπε-ριφορά τους. Πέρα απ' αυτό επεμβαίνει πολλές φορές και ο ίδιος ο νόμος και τιμωρεί τους μη συμμορφούμενος με τη "γενική" αίσθηση του "σωστού". Έτσι έχουμε για παράδειγμα τον ποινικό νόμο "της προσβολής των ηθών", ο οποίος τιμωρεί τα αδικήματα που έχουν γενικά σχέση με την ικανοποίηση της ερωτι-κής ορμής (αποπλάνηση εις ασέλγεια, βιασμός, μαστροπεία, αιμομιξία, προ-σβολή της δημόσιας αιδούς, παλαιότερα η μοιχεία κ.λ.π.).

Τα ήθη και έθιμα έχουν παρομοιασθεί από μερικούς σαν ένα σκελετό ή ένα κα-βούκι, το οποίο συγκρατεί "τα μαλακά μόρια" του κοινωνικού σώματος, αλλά εμποδίζει συγχρόνως την ανάπτυξη του οργανισμού.

Αν κάποια από τα κοινά ακολουθούμενα ήθη ή έθιμα προσβάλλουν τη νοημο-σύνη μας για την υποτιθέμενη αξία και κύρος τους, είναι ανόητο και άνανδρο να τα ακολουθούμε, απλά και μόνο για να μη ξεχωρίσουμε από το πλήθος και νιώσουμε απομονωμένοι. Η συνειδητή και σαφής άποψή μας πάνω σε αυτά θα πρέπει να εκφραστεί με καθαρότητα και παρρησία, εκτός αν υπάρχει άλλος σοβαρός λόγος για να σιωπήσουμε. Βασικά πρέπει να αποκαλύπτουμε το ψέμα και την ανοησία, όπου τα συναντούμε, βοηθώντας με αυτό το τρόπο και τους άλλους, έστω σιγά - σιγά να συνειδητοποιήσουν ότι το οικοδόμημα στο οποίο στηρίζουν τις υποτιθέμενες αλήθειες τους είναι πολύ σαθρό. Πρέπει γενικά να μπορούμε να έχουμε τη προσωπική μας άποψη, τη προσωπική μας γνώμη, την δέουσα αυτοεκτίμηση, ώστε να μπορούμε να νιώθουμε και να εκφράζουμε χωρίς φόβο και πάθος τη δική μας καλύτερη και σωστότερη άποψη από αυτή του πλήθους. Προς ενδυνάμωση της προσωπικής μας άποψης ας διαλογισθού-με στα εξής ρητά:

Ουκ εν τω πολλώ το ευ (Σωκράτης)

Το πιο δύσκολο απ' όλα είναι να αρέσεις στους πολλούς (Δημοσθένης)

Εις εμοί μύριοι, αν άριστος ει (Ηράκλειτος)

Δε μ' ενδιαφέρει η γνώμη κανενός, παρά μονάχα η αλήθεια (Αστυδάμαντη, Αλμαίων Απ.)

Ποτέ να μην αφήσεις να κρίνουν αδαείς άνθρωποι (Φωκυλίδη, Γνώμες 86)

Και τα απλά αριθμητικά παραδείγματα : 0 Χ 1000 = 0, 0 Χ 1.000.000= 0, 0,00005 Χ 1000 = 0,05. Ο νοών, νοήτω.

Όλα τα παραπάνω ρητά και παραδείγματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για τη κοινή γνώμη.

ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ

Ένα άλλο επίσης μέσο είναι οι προφητείες (Χιλιαστές, Νοστράδαμος, Αποκά-λυψη κ.λ.π.) περί καταστροφής του κόσμου. Πολλά άτομα έχουν συνασπιστεί μέχρι τώρα κάτω από το σύνθημα μιας επικείμενης μεγάλης παγκόσμιας κατα-στροφής και έχουν προχωρήσει σε απενενοημένες πράξεις (ομαδικές αυτοκτο-νίες κ.λ.π.). Οι προφητείες αυτές αδρανοποιούν επίσης συνειδήσεις ("ματαιό-της ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης", αφού θα καταστραφεί ο κόσμος...), ή τις κάνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης από αυτόκλητους σωτήρες υπό τη κα-θοδήγηση συνήθως μυστικών υπηρεσιών (π.χ. της CIA)

Ιδιαίτερη σημασία παίζει στη προπαγάνδα και η επαληθευόμενη προφητεία για τη μελλοντική επιτέλεση ενός συγκεκριμένου γεγονότος. Σύμφωνα με το Ζ. Ντομενό "Το να προλέγει κανείς τι θα κάνει και να το κάνει πραγματικά, δημι-ουργεί την εντύπωση μιας σιγουριάς και μιας ακατανίκητης δύναμης που πα-ραλύει τον αντίπαλο". Αυτό ακριβώς έκανε και ο Χίτλερ, ο οποίος αφού σχεδί-αζε προηγουμένως προσεκτικά μία δράση του, στη συνέχεια την προφήτευε και κατόπιν την επαλήθευε στη πράξη, δημιουργώντας έτσι την εντύπωση μιας ακαταμάχητης δύναμης.

ΤΟ ΠΑΘΟΣ

Τέλος ένα ακόμα μέσον που θα μπορούσε να αναφερθεί, αν και έχει να κάνει με μια έμφυτη και όχι με μια επίκτητη ικανότητα, είναι το πάθος. Πολλοί ιερείς ή πολιτικοί έχουν παρασύρει με το έντονο πάθος τους και τους πύρινους λό-γους του χιλιάδες ανθρώπους να τους ακολουθήσουν στις ιδέες και στις πρά-ξεις τους. Κατά μια έννοια το έμφυτο πάθος είναι μαγνητικό για το λαό και ως ένα σημείο μεταδοτικό. Όμως, όπως σημειώνει ένας μηνιαίο ναζιστικό περιο-δικό για προπαγανδιστές το 1934 στη Γερμανία: "Το μεγάλο πάθος είναι τόσο σπάνιο, όσο οι μεγαλοφυίες. Όσο μεγαλύτερο είναι το πάθος τόσο αποτελε-σματικότερη είναι η προπαγάνδα". (Politische Propaganda UnserWille und Weg, 4)

Τελειώνουμε λέγοντας ότι σύμφωνα με το Λένιν και τον Μπακούνιν κάθε πολι-τική προπαγάνδα πρέπει να έχει σα στόχο ένα ψυχολογικό "σοκ", χωρίς να χάνεται στην ανιαρή και ακατάληπτη για τους πολλούς παρουσίαση ενός προ-γράμματος ή μιας θεωρίας.

ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα (Κλαούζεβιτς)

Ειρήνη είναι πόλεμος με άλλα μέσα (ευφυολόγημα του Στάλιν)

Πόλεμος είναι αιματηρή Πολιτική και η Πολιτική αναίμακτος Πόλεμος (Μάο Τσε Τουνγκ)

Η προπαγάνδα έχοντας επιτύχει στη κατάκτηση, διατήρηση, κατακράτηση ή κατάχρηση της κρατικής εξουσίας σε διάφορες χώρες, δεν άργησε να γίνει όρ-γανο του διεθνούς ιμπεριαλισμού, ο οποίος τη χρησιμοποίησε σαν ένα από τα αποτελεσματικότερα όπλα του για την υπονόμευση της αντιστάσεως των λαών. Ιδιαίτερη σημασία στη διάρκεια ενός θερμού ή ψυχρού πολέμου απέ-κτησε η λεγόμενη "πέμπτη φάλαγγα" ή "προπαγάνδα του ψιθύρου", η οποία με την ύπουλη μετάδοση πανικού στο λαό, ή πληροφοριών που ευνοούν τον εχθρό, κλονίζει ή ακόμα διασπά την εθνική αντίσταση και ανοίγει το δρόμο προς την ήττα. Αυτό το είδος της προπαγάνδας αναπτύχθηκε βασικά κατά τον Α' παγκόσμιο πόλεμο, τελειοποιήθηκε κατά το Β΄ και μετά απ' αυτόν, και ονο-μάστηκε "ψυχολογικός πόλεμος".

Σήμερα η πολεμική προπαγάνδα, ψυχολογικός πόλεμος, ή ακόμα "πόλεμος των νεύρων", προσπαθεί να επιτύχει ένα τακτικό πλεονέκτημα και μια υπεροχή έναντι του εχθρού, ανεξάρτητα από το αν υπάρχει ή όχι φυσική υπεροχή. Διε-ξάγεται πριν το πόλεμο, ή κατά τη διάρκεια του πολέμου και αποσκοπεί κυρίως στη σύγχυση ή αποθάρρυνση του εχθρού, θέτοντάς τον εκτός επιφυλακής σε επικείμενες επιθέσεις, ή παρακινώντας τον να παραδοθεί.

Ο πόλεμος των νεύρων γίνεται με απειλές, εκφοβισμούς και επιδείξεις δύναμης που διατηρούν τον εχθρό σε μια κατάσταση μονίμου στρες. Αυτά όλα εναλ-λάσσονται σκόπιμα με περιόδους χαλάρωσης, ανακούφισης κι εφησυχασμού και μετά πάλι τα ίδια, μέχρι να σπάσουν πραγματικά τα νεύρα του. Το παρα-τεινόμενο αυτό Σκωτσέτζικο ντους των εναλλασσόμενων αρνητικών και θετι-κών συναισθημάτων διαλύει τελικά τις ψυχολογικές αντιστάσεις του εχθρού και τον οδηγεί στη κατάρρευση και την ήττα. Η μέθοδος αυτή μπορεί να χρη-σιμοποιηθεί τόσο σε άτομα όσο και σε χώρες (Γκαίμπελς, τελική εισβολή στην Αυστρία)

Σύμφωνα με ένα πιο τεχνικό, σύγχρονο "Αμερικάνικο" ορισμό, "Ψυχολογικός Πόλεμος είναι σχεδιασμένες επιχειρήσεις που γίνονται για τη μετάδοση επιλεγ-μένων πληροφοριών με σκοπό τον επηρεασμό των συναισθημάτων, της λογι-κής και τελικά της συμπεριφοράς διαφόρων οργανισμών, ομάδων και ατόμων. Για να κάνεις ψυχολογικό πόλεμο πρέπει να μάθεις οτιδήποτε έχει σχέση με

τον εχθρό: τις απόψεις του, τις αρέσκειες και απαρέσκειές του, τις δυνάμεις και αδυναμίες του και πού είναι αυτός πιο ευάλωτος. Μόλις γνωρίσεις καλά το στόχο σου, είσαι έτοιμος να αρχίσεις το ψυχολογικό σου πόλεμο...Ο ψυχολο-γικός πόλεμος είναι ένας πόλεμος του μυαλού. Τα βασικά σου όπλα είναι η ό-ραση και ο ήχος και τα χρησιμοποιείς με την προσωπική επικοινωνία, τη τη-λεόραση, το ραδιόφωνο ή το μεγάφωνο, τις εφημερίδες, τα βιβλία, τα περιοδι-κά, τα φυλλάδια, τις προκηρύξεις, τα πόστερ κ.λ.π. Το βασικό στοιχείο σου δεν είναι με ποιο τρόπο στέλνεις τα μηνύματά σου, αλλά το τι αυτά μεταφέ-ρουν και το πώς επηρεάζουν τον εχθρό σου".

Και συνεχίζει το φυλλάδιο:

"Από παλιά έχει ειπωθεί ότι η πένα είναι δυνατότερη από το σπαθί. Αυτό συμ-βαίνει, γιατί αν χρησιμοποιηθεί σωστά, μπορεί να προτρέψει τους άλλους σε δράση. Μερικά παραδείγματα:

"Ελευθερία ή Θάνατος" .

Αυθόρμητη αντίδρασή μου: Μα αν η ελευθερία είναι το ύψιστο αγαθό - και σε αυτό θα συμφωνούσαμε μάλλον όλοι - και ο θάνατος, η ανυπαρξία της ζωής για τους περισσότερους το χειρότερο κακό, τότε πώς μπορώ να ανταλλάξω την έλλειψη του ύψιστου αγαθού με το χειρότερο κακό; Είναι αυτό λογικό; Με συμφέρει; Η προπαγάνδα όμως δεν απευθύνεται τόσο στη λογική, όσο στα έν-στικτα και το υποσυνείδητο. Το σύνθημα αυτό, που ήταν και σύνθημα της Ελ-ληνικής Επανάστασης "για να είμαστε εμείς τώρα ελεύθεροι (;)", παρόλο που είναι παράλογο, μας δονεί, μας διεγείρει, μας ωθεί σε δράση στα πεδία των μαχών και του θανάτου. Είναι ένα πραγματικά εωσφορικό σύνθημα, έστω και αν λέγοντάς το αυτό βεβηλώνω τα άγια των αγίων των όψιμων εθνικοφρόνων και των μικρόνοων πατριδοκάπηλων. Μα θα μου πείτε ο Σωκράτης δεν είπε ότι "μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστί η πατρίς και σεμνώτερον και αγιώτερον ...";

Θα σας απαντήσω: αυτό που κάνετε είναι να χρησιμοποιείτε μια τεχνική της Προπαγάνδας (θα μιλήσουμε γι' αυτές αργότερα) που λέγεται προσφυγή σε μια αυθεντία ή καταξιωμένη προσωπικότητα, που στη περίπτωσή μας σημαίνει ότι, "αφού το είπε ο μεγάλος Σωκράτης, που ούτε και στο δακτυλάκι του δεν του μοιάζεις, πώς μπορείς εσύ να το αρνείσαι ή να το απορρίπτεις;"

Απαντώ: Είμαι ο εαυτός μου και σε αυτόν αποτείνομαι, αυτόν ερωτώ για τα δι-λήμματά μου - Δεν προσφεύγω σε αυθεντίες. "Εδιζησάμην εμεαυτόν", τον ε-αυτό μου ρώτησα, λέει ο Ηράκλειτος ή επίσης "Πολυμαθίη νόον ου διδάσκει", δηλαδή η πολυμάθεια δε σημαίνει απαραίτητα και νοημοσύνη. Ο Αριστοφάνης επίσης λέει στο Πλούτο ότι "Πατρίδα είναι εκεί όπου ευτυχεί ο καθείς", ο Ευρι-πίδης ότι "η Γη που μας τρέφει είναι η πατρίδα μας (Ανθολογία Στοβαίου Μ.2) και ο Δημόκριτος ότι "ο σοφός άνθρωπος ζει σε οποιοδήποτε τόπο. Γιατί πα-τρίδα της αγαθής ψυχής είναι όλος ο κόσμος ("Ανδρί σοφώ πάσα γη βατή. Ψυχής γαρ αγαθής πατρίς ο ξύμπας κόσμος (το διαβάζω και ανατριχιάζω, αλλά

με το Σωκράτη δεν ανατρίχιασα". Και τελειώνω με το περίφημο ρητό της μά-νας μου, που συνήθιζε να επαναλαμβάνει: "Παιδί μου όπου γης και πατρίς!"

Ποιος έχει δίκιο; Καταλαβαίνετε τι έκανα; Αντιπροπαγάνδα, πολέμησα τη συ-γκεκριμένη αυθεντία που επικαλεσθήκατε, με άλλες αυθεντίες που λένε αντί-θετα πράγματα. Αν δε δέχεστε την άποψή τους, τότε επιτρέψτε μου να μη δε-χθώ κι εγώ την άποψη του Σωκράτη, αν και δέχομαι πολλά άλλα απ' όσα είπε. Και προ παντός μην είσθε φανατικοί, μην είσαστε οπαδοί κανενός, καμιάς θρη-σκείας, καμιάς ιδεολογίας, καμιάς πολιτικής. Να είσαστε ο εαυτός σας. Αυτό να ρωτάτε βαθιά μέσα σας και να ακολουθείτε με συνέπεια την άποψή του, γιατί είναι η δική σας άποψη και όχι των άλλων, όσο καταξιωμένοι και μεγάλοι και αν θεωρούνται αυτοί. Λέει ο Πυθαγόρας με νόημα: "Να αρνείσαι τους δημόσι-ους δρόμους και να περπατάς σε μη πολυσύχναστα μονοπάτια" και πολύ αργό-τερα ο Νίτσε, ανεξάρτητα από τη γνώμη που έχετε γι' αυτόν αν είσαστε κομ-μουνιστές, συμπληρώνει: "Υπάρχει ένας δρόμος που μπορεί να τον βαδίσει μονάχα ένας, ΕΣΥ. Που πηγαίνει; Μη ρωτάς βάδισέ τον".

Να και μερικά άλλα ωραία προπαγανδιστικά ρητά που σε προτρέπουν σε θυσί-ες για την πατρίδα ΤΟΥΣ:

"Λυπάμαι που έχω μια μονάχα ζωή να δώσω για τη πατρίδα μου". Κριτική: Ε-ντελώς ηλίθιο!

"Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλα-κή", λέει ο μεγάλος μας Ρήγας Φεραίος και του απαντούν με πολύ νοημοσύνη και χιούμορ οι αναρχικοί, μπορεί των Εξαρχείων:

"Καλύτερα μιας ώρας σκλαβιά και φυλακή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή". Μήπως διαφωνείτε; Ναι με την έξυπνη αντιστροφή και με κάποια αί-σθηση χιούμορ μπορείς να εξουδετερώσεις τα πια δυνατά συνθήματα.

Και τα σύμβολα και τα εμβλήματα και τα πατριωτικά τραγούδια τροφοδοτούν με καύσιμο τη καλολαδωμένη προπαγανδιστική μηχανή του στρατού:

Μήπως έχετε ανατριχιάσει στο άκουσμα του εθνικού μας ύμνου, ή κατά την έπαρση της σημαίας μας; Δυστυχώς εγώ ναι, η χρόνια προπαγάνδα βλέπετε έχει μπει τόσο βαθιά μέσα μου, με υπνωτίζει με ελέγχει, αλλά ευτυχώς μόνο για μια στιγμή. Γρήγορα αναλαμβάνει η λογική και η νοημοσύνη μου, κατανοώ το συμβάν και γίνομαι πάλι νηφάλιος. Μήπως επίσης έχετε τραγουδήσει με πα-τριωτισμό κανένα από εκείνα τα όμορφα τραγουδάκια όπως "Των εχθρών τα φουσάτα περάσαν.." ή το 'Έχω μια αδελφή κουκλίτσα αληθινή, τη λένε Βόρειο Ήπειρο την αγαπώ πολύ...θα τρέξω μιας αυγή χωρίς διαταγή για ν' αγκαλιάσω στοργικά τη δόλια μου αδελφή", ή μήπως δεν τα τραγουδάνε τώρα πια στο στρατό;

Και το φυλλάδιο τελειώνει τα παραδείγματα των πατριωτικών συνθημάτων με το "περίφημο" σύνθημα του Κένεντυ: "Μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει για σένα η

πατρίδα σου. Να ρωτάς τι μπορείς να κάνεις εσύ για αυτήν".

Μη περιμένετε, δε θα το κρίνω, γιατί είναι έξυπνο και πονηρό και θέλει μερικές σελίδες ανάλυση..

Συνεχίζουμε λοιπόν:

"Για να είναι αποτελεσματικός ο ψυχολογικός σου πόλεμος πρέπει να σχεδιά-ζεις προσεκτικά τη προπαγάνδα σου. Πρέπει να σιγουρευθείς ότι ξέρεις το κά-θε τι για τον εχθρό σου και ότι βάλλεις εναντίον των απόψεών του. Και πώς μαθαίνεις για τον εχθρό σου; Εδώ μπλέκονται οι μυστικές υπηρεσίες. Διάφορες μελέτες της περιοχής, η επιτόπια έρευνα, οι αποστάτες, οι προδότες (το κείμε-νο τους ονομάζει πονηρά σαν "εγχώρια βοήθεια") και ακόμα οι αιχμάλωτοι πο-λέμου μπορούν να είναι όλοι πηγές πληροφοριών. Για παράδειγμα καθώς ανα-πτύσσονταν οι προπαγανδιστικές προκηρύξεις στον πόλεμο εναντίον του Ιράκ, αυτές ελέγχθηκαν με τη συνεργασία Ιρακινών αιχμαλώτων πολέμου, οι οποίοι μας συνέστησαν να απομακρύνουμε οποιοδήποτε ίχνος κόκκινου χρώματος (ένα σήμα κινδύνου για τους Ιρακινούς), να δείξουμε τους στρατιώτες των συμμάχων όχι ξυρισμένους, αλλά με γένια στο πηγούνι (τα γένια υποβάλλουν την ιδέα της εμπιστοσύνης και της αδελφότητας στους Ιρακινούς) και να προ-σθέσουμε μπανάνες σε ένα μπωλ με φρούτα που δειχνόταν να προσφέρεται στους παραδιδόμενους Ιρακινούς στρατιώτες (οι μπανάνες είναι μια μεγάλη λιχουδιά για τους Ιρακινούς). Επίσης μια εικόνα που έδειχνε ένα παραδιδόμενο Ιρακινό να σκέφτεται την οικογένειά του και το σπίτι του μπέρδεψε τους Ιρα-κινούς αιχμαλώτους. Η μέθοδος της απεικόνισης των σκέψεων σε ένα σκίτσο με "συννεφάκια" είναι πολύ γνωστή στη Δυτική Κουλτούρα, αλλά ουσιαστικά άγνωστη στους Ιρακινούς. Το σκίτσο αμέσως απορρίφθηκε".

"Η καλύτερη πάντως χρησιμοποίηση του ψυχολογικού πολέμου πρέπει να α-ποδοθεί σε μια ραδιοφωνική εκπομπή του BBC. Αυτή έγινε όταν οι Γερμανοί σχεδίαζαν να εισβάλουν στην Αγγλία περνώντας με πλοία το στενό της Μάγ-χης. Ο εκφωνητής λοιπόν έλεγε:

"Γερμαναράκια Προσοχή!.

Μια και ετοιμάζεστε να εισβάλλετε στη χώρα μας, είναι σημαντικό να μάθετε μερικές Αγγλικές φράσεις. Παρακαλώ επαναλάβετε μετά από μένα: Διασχίζου-με το Κανάλι, Διασχίζουμε το Κανάλι. Πολύ ωραία, τώρα μερικές λέξεις που θα τις βρείτε χρήσιμες πάνω στα πλοία σας. "Το πλοίο βυθίζεται", Το πλοίο βυθί-ζεται". Πολύ ωραία πάλι! . Και τώρα ας ασκηθούμε λίγο στη κλήση των ρημά-των. Επαναλάβετε μετά από μένα. "Εγώ καίγομαι", «Εσύ καίγεσαι", "Εμείς και-γόμαστε".

"Έγγραφα που βρέθηκαν μετά το τέλος του πολέμου έδειξαν ότι εξ' αιτίας αυ-τής της εκπομπής το Ανώτατο Γερμανικό Στρατηγείο πίστεψε ότι οι Βρετανοί σχεδίαζαν να βάλουν με κάποιο τρόπο φωτιά στο στενό της Μάγχης και ακύ-ρωσαν τα σχέδιά τους".

Ο ψυχολογικός πόλεμος δεν είναι μια νέα τακτική πολέμου, αλλά υπήρχε από την αρχαιότητα. Γύρω στο 400 π.χ. Ο Ινδός Βραχμάνος Καουτίλυα έγραψε τις "Αρχές της Πολιτικής», ένα βιβλίο συμβουλών για τους βασιλιάδες, το οποίο έχει συχνά συγκριθεί με τον "Πρίγκηπα" του Μακιαβέλι. Σε αυτό συμβούλευε καθαρά τη χρησιμοποίηση του ψυχολογικού πολέμου σε όλες τις μορφές του για τη διάσπαση ενός εχθρικού στρατού και τη σύλληψη του αρχηγού του. Η άποψή του ήταν ότι προπαγανδιστές του βασιλιά έπρεπε να διαδίδουν ότι αυ-τός μπορεί να κάνει μαγεία, ότι ο Θεός και οι σοφότεροι των ανθρώπων είναι με το μέρος του και ότι όλοι όσοι τον υποστηρίζουν στη πολεμική του προ-σπάθεια θα έχουν μεγάλα οφέλη. Έπρεπε επίσης οι πράκτορες του βασιλιά να διεισδύουν στα βασίλεια των εχθρών του και να διασπείρουν την ηττοπάθεια, παραπλανώντας τους ανθρώπους, ιδίως της πρωτεύουσας, με ψεύτικες ειδή-σεις για τους αρχηγούς και τις πολεμικές δυνάμεις.

Παρόμοιες συμβουλές βρίσκονται στο βιβλίο "Η Τέχνη του Πολέμου" του Κινέ-ζου θεωρητικού Σαν-Τσου, ο οποίος έγραψε τον ίδιο περίπου καιρό. Σύμφωνα με αυτόν "Όλοι οι πόλεμοι βασίζονται στην εξαπάτηση. Έτσι όταν μπορούμε να επιτεθούμε, πρέπει να φαινόμαστε ότι δεν μπορούμε. Όταν χρησιμοποιούμε τις δυνάμεις μας, πρέπει να φαινόμαστε αναποτελεσματικοί, όταν είμαστε κοντά, πρέπει να κάνουμε τον εχθρό να πιστέψει ότι είμαστε πολύ μακριά, όταν είμα-στε μακριά, πρέπει να το κάνουμε να πιστεύσει ότι είμαστε κοντά. Προσφέ-ρουμε δολώματα για να δελεάσουμε τον εχθρό. Προσποιούμαστε ότι βρισκό-μαστε σε αταξία και τον συντρίβουμε...Το να συλλάβεις ολόκληρο το στρατό του εχθρού, είναι καλύτερο από το να τον καταστρέψεις. Το να καταλάβεις ανέπαφο ένα σύνταγμα ή μια ομάδα, είναι καλύτερο από το να τους εξολο-θρεύσεις. Γιατί το να νικήσεις εκατό νίκες σε εκατό μάχες δεν είναι το αποκο-ρύφωμα της δεξιοτεχνίας. Το να υποτάξεις τον εχθρό χωρίς μάχη, αυτή είναι η μεγαλύτερη νίκη. Έτσι αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία στο πόλεμο είναι το να επιτεθείς στη στρατηγική του εχθρού. Το επόμενο καλύτερο είναι να δι-αλύσεις με τη διπλωματία σου τις συμμαχίες του. Το επόμενο καλύτερο είναι να επιτεθείς στο στρατό του. Και η χειρότερη πολιτική είναι να επιτεθείς σε πόλεις".

Ψυχολογικό πόλεμο χρησιμοποίησε και ο Μέγας Αλέξανδρος. Όταν αισθάνθηκε ότι είχε μείνει με πολύ λίγο στρατό στα βάθη της Περσίας (γιατί αναγκαζόταν να αφήνει για ασφάλεια αρκετούς στρατιώτες πίσω του στα κατακτημένα εδά-φη) και επρόκειτο να δώσει μια μάχη με ένα αρκετά πολυπληθέστερο αντίπα-λο, αποφάσισε να γυρίσει πίσω για να πάρει ενισχύσεις. Επειδή όμως πίστευε ότι οι Πέρσες βλέποντάς τον να φεύγει θα τον κατεδίωκαν, είπε στους σιδη-ρουργούς του να φτιάξουν γιγάντιες περικεφαλαίες και θώρακες που τις άφη-σε στον καταυλισμό, πριν τελικά φύγει τη νύχτα. Όταν την επόμενη μέρα οι Πέρσες μπήκαν στον έρημο καταυλισμό και είδαν τις τεράστιες αυτές πανοπλί-ες, έχοντας ακούσει και διάφορες ιστορίες για το στρατό του Αλέξανδρου, κα-τατρόμαξαν θεωρώντας τους 'Έλληνες σα γίγαντες και με τίποτα βέβαια δε σκέφτηκαν να τους καταδιώξουν.

Μια άλλη συμβολική προπαγανδιστική πράξη του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν το κόψιμο του Γορδίου Δεσμού με το σπαθί του, ή ακόμα ο γάμος του με τη κόρη του Δαρείου. Ψυχολογικό πόλεμο εφάρμοσε και ο πατέρας του Φίλιππος, ο οποίος άλλοτε απειλούσε και άλλοτε καθησύχαζε τους αντιπάλους του, προ-σπαθώντας να τους διαιρεί για να τους υποτάσσει ευκολότερα.

Ψυχολογικό πόλεμο έκανε και ο Τζέκινς Χαν, ο οποίος άφηνε να δραπετεύουν επίτηδες αιχμάλωτοί του, οι οποίοι είχε φροντίσει προηγουμένως να ακούσουν διάφορες παραποιημένες "πληροφορίες", τις οποίες μετέφεραν τελικά στους εχθρούς του.

Τον 16ο αιώνα ο Μακιαβέλι συζήτησε στην Ιταλία πολύ παρόμοια με τον Καου-τίλυα και το Σαν-Τσου τη χρήση της προπαγάνδας και της διπροσωπίας στην ειρήνη και στον πόλεμο. Μεγάλος προπαγανδιστής υπήρξε και ο Ναπολέων, του οποίου η προπαγάνδα άξιζε, σύμφωνα με το Μέττερνιχ, "όσο ένας στρατός τριακοσίων χιλιάδων ανδρών". Επίσης ο σιδερένιος καγκελάριος Βίσμαρκ ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε μυστικά κονδύλια για προπαγανδιστικούς σκο-πούς και ιδιαίτερα για την εξαγορά ξένων δημοσιογράφων.

Ιδιαίτερη χρησιμοποίηση της προπαγάνδας και του ψυχολογικού πολέμου έγι-νε κατά το πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Δημιουργήθηκε μάλιστα και ο ειδικός όρος, "παραγέμισμα του κεφαλιού (bourage des cranes)". Οι Αμερικανοί ήταν τελικά πολύ πιο επιδέξιοι στη προπαγάνδα τους και πήραν τα πρωτεία. Ταινίες όπως "Ο Κάιζερ: το Τέρας του Βερολίνου" και "οι Λύκοι του Κουλτούρ" γέμι-σαν τους Αμερικάνικους κινηματογράφους. Μάλιστα η ταινία "Στη Κόλαση με τον Κάιζερ" ήταν τόσο δημοφιλής, που εκλήθη η ειδική ομάδα καταστολής της αστυνομίας για να αντιμετωπίσει το αγριεμένο πλήθος που του είχαν αρνηθεί την είσοδο. Πολλοί αναλυτές αποδίδουν την αποτυχία της Γερμανικής Προπα-γάνδας στην Αμερική στο γεγονός ότι αυτή έδωσε περισσότερη έμφαση στη λογική παρά στο πάθος.

Όπως έγραψε ο Λάσγουελ για την πολεμική προπαγάνδα "Τόσο μεγάλες είναι οι ψυχολογικές αντιστάσεις εναντίον του πολέμου στα σύγχρονα κράτη, ώστε ο κάθε πόλεμος πρέπει να εμφανιστεί σαν αμυντικός εναντίον μιας μεγάλης απειλής κι ενός εγκληματικού επιτιθέμενου. Δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία για το ποιον θα πρέπει να μισεί το έθνος". Αυτός είναι και ο λόγος που όλα τα παλιά Υπουργεία Πολέμου των κρατών μετονομάσθηκαν, ή καλύτερα μεταμ-φιέσθηκαν, τελικά σε Υπουργεία "Άμυνας".

Μια ιδιαίτερα αποτελεσματική στρατηγική για τη δαιμονοποίηση των Γερμανών ήταν η χρησιμοποίηση ιστοριών θηριωδίας και ωμότητας. Όπως παρατηρεί πά-λι ο Λάσγουελ "Ένας χρήσιμος κανόνας για τη διέγερση του μίσους, αν αυτοί αρχικά δεν εξαγριωθούν, είναι η χρησιμοποίηση μιας θηριωδίας. Αυτό έχει χρησιμοποιηθεί με απαράλλακτη επιτυχία σε κάθε γνωστή σύγκρουση του αν-θρώπου". Κυνικά λοιπόν, ύπουλα, στημένα παιχνίδια από τους προπαγανδι-στές. Διαφορετικά από τους ειρηνιστές που υποστηρίζουν ότι όλοι οι πόλεμοι είναι θηριώδεις και απάνθρωποι, ο προπαγανδιστής με τη στημένη ιστορία του

προβάλλει την ιδέα ότι ο πόλεμος είναι θηριώδης μονάχα όταν εξασκείται από τον εχθρό. Μια από αυτές τις ιστορίες θηριωδίας που κυκλοφόρησε στη διάρ-κεια του πολέμου ήταν για ένα βαρέλι γεμάτο από βολβούς ματιών (μήπως αυ-τό μας θυμίζει την ιστορία του βαρελιού με τα καρφιά των Εβραίων που χρη-σιμοποιόταν παλιά σαν μπαμπούλας για τα παιδιά;). Στην εργασία του για τη πολεμική προπαγάνδα ο Λάσγουελ σκέφθηκε ότι οι ιστορίες θηριωδίας θα είναι πάντα δημοφιλείς, γιατί το ακροατήριο μπορεί να αισθανθεί έτσι μια δίκαιη α-γανάκτηση εναντίον του εχθρού και να τον ταυτίσει σε κάποιο σημείο με τους δράστες των ειδεχθών εγκλημάτων.

.Σον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο το 1936 η προπαγάνδα οργίασε από όλες τις μεριές με κυριάρχους το κομμουνιστικό και τον αστικό τύπο και με κατεξοχήν θύματα τους τροτσκιστές ή "αναρχοτροτσκιστές", όπως τους αποκαλούσαν, και τους αναρχικούς, ιδίως τους τελευταίους, που ήταν ασύνταχτοι, απείθαρ-χοι και ανοργάνωτοι, δρώντας κατεξοχήν αυθόρμητα και αηδιάζοντας προφα-νώς με τη χρησιμοποίηση τέτοιων μεθόδων. Τους φασίστες τους βοηθούσαν και τους όπλιζαν οι Ιταλοί και οι Γερμανοί και τους κομμουνιστές οι Ρώσοι. Τους τροσκιστές και τους αναρχικούς, κοινούς εχθρούς αστών, κομμουνιστών και φασιστών, κανένας. Ήταν λοιπόν εύκολα εξιλαστήρια θύματα να κατηγο-ρηθούν και να διαβληθούν απ' όλες τις πλευρές. Οι αναρχικοί ιδίως αποτέλε-σαν ακόμα και σαν όνομα, και αποτελούν ίσως ακόμα και τώρα, το φόβο και το τρόμο των αστών. Οι τροσκιστές δεν έχουν διαβληθεί τόσο πολύ ιστορικά για να τους φοβηθούν. Στο βιβλίο του "Φόρος Τιμής στη Καταλωνία" ο Τζωρτζ Όργουελ παρουσιάζει πολύ καλά το γνωστό πια ρόλο των κομμουνιστών να κατηγορούν οποιοδήποτε άλλο αριστερό εκτός απ' αυτούς σα "χαφιέ", "πρά-κτορα της ασφάλειας" και "προδότη". Διακατεχόμενοι από το σύνδρομο της προδοσίας κατηγορούν αρκετές φορές ακόμα και τους δικούς τους ηγέτες (βλέπε Άρη Βελουχιώτη, Σιάντο, Ζαχαριάδη κ.λ.π.). Γράφει λοιπόν ο Τζωρτζ Όργουελ:

"Είναι αδύνατον να διαβάσει κανείς τις περιγραφές στο Κομμουνιστικό τύπο, δίχως να αντιληφθεί ότι στοχεύουν συνειδητά σε ένα κοινό που αγνοεί τα γε-γονότα και δεν έχουν άλλο σκοπό από το να διεγείρουν τη προκατάληψη...Ο σκοπός τους είναι να δώσουν στους παρά έξω την εντύπωση ότι όλη η Κατα-λωνία είναι σύσσωμη εναντίον των "Τροσκιστών"...Ή, ξανά οι ταχυδακτυ-λουργίες στον Κομμουνιστικό τύπο με τους αριθμούς των νεκρών και των τραυματιών, με σκοπό να διογκωθεί η έκταση των ταραχών..."

"...Οι ξένες καπιταλιστικές εφημερίδες, σε γενικές γραμμές, έριξαν το φταίξιμο για τις μάχες στους Αναρχικούς, αλλά υπήρξαν και μερικές που ακολούθησαν τη Κομμουνιστική γραμμή...."

"Φαντάζομαι ότι δεν υπάρχει κανείς που να πέρασε μερικές βδομάδες στην Ι-σπανία, και να μην απογοητεύθηκε ως ένα βαθμό. Ξαναθυμήθηκα τον ανταπο-κριτή εφημερίδας που είχα συναντήσει τη πρώτη μου μέρα στη Βαρκελώνη και μου είχε πει: "Αυτός ο πόλεμος είναι μια βρωμερή υπόθεση, όπως όλοι οι πό-λεμοι. Αυτό το σχόλιο με είχε σοκάρει βαθιά για εκείνη την εποχή. Δεν πι-

στεύω ότι ήταν αλήθεια. Δεν ήταν αλήθεια ούτε για τώρα. Αρχίζει όμως να γί-νεται πιο αληθινό. Είναι γεγονός ότι κάθε πόλεμος υφίσταται ένα είδος βαθ-μιαίου εκφυλισμού μήνα με το μήνα, γιατί πράγματα όπως η ατομική ελευθε-ρία κι ένας φιλαλήθης τύπος, είναι απλώς ασυμβίβαστα με τη στρατιωτική α-ποτελεσματικότητα" (Εκδόσεις Ελεύθερος Τύπος, 1980)

Η Γερμανική προπαγάνδα στηρίχθηκε κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ως επί το πλείστον στο μύθο της ανωτερότητας της Αρίας φυλής και ιδιαίτερα των Γερμανών έναντι των άλλων υποδεέστερων φυλών και προπαντός των Εβραί-ων, οι οποίοι σύμφωνα με το Χίτλερ συνωμοτούσαν να κυριαρχήσουν πολιτικά και οικονομικά στον πλανήτη μας. Είχε διαβάσει τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών και αισθάνθηκε το χρέος να σώσει την Αρία φυλή από τον επικείμενο, εξυφαινόμενο από τους Εβραίους αφανισμό της. Ήταν ιστορικό και βιολογικό χρέος της Άριας φυλής να επικρατήσει και να κυριαρχήσει, έστω και με διαδι-κασίες φυλετικής κάθαρσης και ευγονικής. Αργότερα ο Γκαίμπελς βλέποντας τους άλλους λαούς να αντιδρούν έντονα σε αυτό τον εκλεκτικό Γερμανικό μύ-θο και να συντάσσονται εναντίον τους προσπάθησε να τον αντικαταστήσει με τον εκτενέστερο μύθο της "Νέας Ευρωπαϊκής Τάξης", κάτι ανάλογο με το ση-μερινό μύθο της "Νέας Τάξης Πραγμάτων", αλλά ήταν ήδη πολύ αργά.

Από την άλλη μεριά οι "Σύμμαχοι", αφού δαιμονοποίησαν κατά την προσφιλή τους μέθοδο τη Γερμανία και τον "Αιμοσταγή Παρανοϊκό της Δικτάτορα", προ-σπάθησαν με τους δικούς τους μύθους περί "ελευθερίας", "ισότητας" και "δη-μοκρατίας" που διακυβεύονταν να πείσουν τους στρατιώτες τους να ριχτούν με μένος στη μάχη και στον "πατριωτικό πόλεμο" για να προστατεύσουν, υπο-τίθεται, εκτός από τις εστίες και την πατρίδα τους, τις πανανθρώπινες αξίες και τον πολιτισμό. Ο λαός βλέπεται δεν πολεμάει - το ένστικτο της αυτοσυντήρη-σης είναι ισχυρό - αν δεν παραμυθιαστεί προηγουμένως από κάτι τέτοιους μύ-θους, που με ιδιαίτερη μαεστρία και ικανότητα ενσταλάζουν στην ψυχή του οι άρχοντές του για να τον παρακινούν σε δράση. "Η ιδέα, όταν μπει στη μάζα μετατρέπεται σε υλική δύναμη", είχε πει ο Μαρξ και είχε απόλυτη δίκιο. Θα μπορούσαμε βέβαια να συμπληρώσουμε τη δυνατότητα και της αντίθετης επι-λογής: Κατάλληλες ιδέες όταν μπουν στη μάζα την ευνουχίζουν και την αδρα-νοποιούν. Υπάρχει τώρα μια πληθώρα ιδεών, τόσο για παρακίνηση και δράση, όσο και για αποκοίμισμα και εφησυχασμό, από τις οποίες μπορούν να διαλέ-ξουν καθημερινά οι άρχοντες για να χειραγωγήσουν και κατευθύνουν τις μά-ζες εκεί που επιθυμούν. Και αν υπάρχουν μερικοί εξυπνάκηδες "μορφωμένοι" που καταλαβαίνουν τους μηχανισμούς και δε θέλουν να υπακούσουν, τότε υπάρχουν και τα στρατοδικεία και η αστυνομία για να τους νουθετήσουν σε πειθαρχία και συμβιβασμό. Μερικά μόνο παιδιά "που βράζει το αίμα τους" και δεν πτοούνται από τις φοβέρες και τις απειλές αντιδρούν με χιούμορ και πε-ρισσή ευφυία με σλόγκαν όπως "Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του", "Καλός ψη-φοφόρος, κουλός ψηφοφόρος", "Μη χέζεστε πάνω σας, χέστε τους άλλους", "Μη περιμένετε να χιονίσει για να δείτε άσπρη μέρα", "Όταν σας εξετάζουν, να απαντάτε με ερωτήσεις", "Εμπρός στον έτσι που χάραξε ο τέτοιος", "Ό,τι δε φτάνει ο λαγός, πηδάει και το φτάνει" ή "Βασίσου στις ιδέες σου, σίγουρα θα καταρρεύσουν" ή το οικολογικό "Γκρεμίστε τις πολυκατοικίες, κρύβουν το ηλι-

οβασίλεμα".

Τελικά βέβαια οι σύμμαχοι κέρδισαν για μια ακόμη φορά το πόλεμο της προ-παγάνδας με τους Γερμανούς. Δεν αποτελεί βέβαια έκπληξη ότι όταν οι Γερμα-νοί επιτέθηκαν εναντίον της Ρωσίας, αυτή δεν πήρε πρακτικά καμιά βοήθεια από τους "συμμάχους" της. Δεν είναι πάντως παράξενο ότι οι αντικομουνιστι-κές συμμαχικές χώρες έχασαν συνολικά στο πόλεμο λίγο περισσότερο από μι-σό εκατομμύριο ανθρώπους, ενώ η κομμουνιστική Ρωσία έχασε γύρω στα 20 εκατομμύρια; Οι Σύμμαχοι βέβαια απέφυγαν να εστιαστούν σε αυτή τη τρομε-ρή γενοκτονία και να προκαλέσουν στους λαούς τους συμπάθεια για τους Ρώ-σους. Αντίθετα προσπάθησαν να την αποκρύψουν, δημιουργώντας την έννοια του Μεγάλου Ολοκαυτώματος των Εβραίων, υπερτιμώντας επίτηδες τον αριθ-μό των πραγματικών θανάτων τους. Με τη προπαγάνδα αυτή έκαναν τους λαούς τους να αισθανθούν συμπάθεια για τους Εβραίους και να ξεχάσουν τους Ρώσους. Οι Εβραίοι που και αυτοί φρόντισαν να ξεχάσουν τους Ρώσους και τη μεγάλη συμβολή τους στο νικηφόρο αποτέλεσμα του πολέμου, αντάμειψαν τους Αμερικανούς, στο μετέπειτα επιβληθέν από τους συμμάχους κράτους τους στη Μέση Ανατολή, με μια ωραία Αμερικανική βάση. Το γεγονός γίνεται πιο σημαντικό, γιατί οι Ρώσοι είναι που κατέλαβαν το Βερολίνο και σταμάτησαν το ολοκαύτωμα των Εβραίων και όχι οι Αμερικανοί, όπως οι ίδιοι αφήνουν ξε-διάντροπα να νοηθεί στις πολεμικές ταινίες τους. Οι Αμερικανικές ταινίες φαί-νονται να δείχνουν μόνο διωκόμενους Εβραίους, ηρωικούς Αμερικανούς και φανατικούς, αγροίκους Γερμανούς, με αυτή ακριβώς τη σειρά. Δυστυχώς στη ταινία "Η Ζωή είναι Ωραία" ο "αριστερός" Ρομπέρτο Μπενίνι φρόντισε να ικα-νοποιήσει τους Αμερικανούς (για να πάρει το Όσκαρ;) και παρουσίασε την Α-μερικανική διαστρέβλωση της ιστορίας στο τέλος της ταινίας, βάζοντας τα Α-μερικανικά τανκς να μπαίνουν στο Βερολίνο! Το ψέμα και η προπαγάνδα του παρελθόντος συνεχίζεται ακόμα και σήμερα.

Όχι μόνον αυτό, αλλά μετά το πόλεμο τα Αμερικανικά μέσα ενημέρωσης συνέ-δεαν σκόπιμα το "διωγμό των Εβραίων" με τους Ρώσους! Η Αμερική για δεκαε-τίες κατηγορούσε τη Ρωσία ότι εξεδίωκε τους Εβραίους με το μην τους επιτρέ-πει να φύγουν από τη Ρωσία, ενώ στη πραγματικότητα οι απαγορεύσεις αυτές ίσχυαν για όλους τους Ρώσους. Τα Αμερικανικά μέσα κατάφεραν πάντως σκό-πιμα να μεταφέρουν την ετικέτα του "διώκτη των Εβραίων" από τους Ναζί στους κομμουνιστές. Η πραγματικότητα όμως ήταν ότι η ίδια η Αμερική έκανε με διάφορες διατάξεις της πολύ πιο δύσκολη τη μετανάστευση των Ρωσοε-βραίων στη χώρα τους.

Και όχι μόνο αυτό, μετά από λίγα χρόνια η Αμερική μπήκε στη Μακαρθική ε-ποχή και στο κυνήγι μαγισσών για τους υποτιθέμενους κομμουνιστές. Οποια-δήποτε κριτική στη κυβέρνηση ή τη κοινωνία αποδίδετο στους κομμουνιστές. Η Μακαρθική κάθαρση των σοσιαλιστών ή των σοσιαλιζόντων κτύπησε πάνω απ' όλους το Χόλυγουντ. Μετά από αυτήν το Χόλυγουντ άρχισε να παράγει ένα πλήθος πολεμικών ταινιών στις οποίες η Αμερική έσωζε τον ελεύθερο κό-σμο. Η έμφαση ήταν τόσο μεγάλη, που οι περισσότεροι Αμερικανοί άρχισαν να πιστεύουν ότι κέρδισαν το πόλεμο μόνοι τους. Ο Κομμουνισμός πήρε γρήγορα

τη θέση του Χίτλερ σαν τη βασική απειλή για την ελευθερία και τη δημοκρατί-α.

Για να δικαιολογήσουν τη διατήρηση του Ισραήλ σαν του κορυφαίου αποδέκτη της Αμερικανικής οικονομικής βοήθειας, τα μέσα ενημέρωσης βομβάρδισαν τον Αμερικανικό λαό με μια συνεχή προπαγάνδα για το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, εστιαζόμενοι ιδιαίτερα στις όψεις του ολοκαυτώματος των Εβραίων. Όταν το Ισραήλ άρχισε να σκοτώνει τα μικρά παιδιά των Παλαιστινίων που πε-τούσαν πέτρες στους στρατιώτες του, η Αμερικανική τηλεόραση σχεδόν σε κα-θημερινή βάση πρόβαλε πολεμικές ταινίες, ντοκουμέντα και ειδικά δραματο-ποιημένα αφιερώματα που απεικόνιζαν τη φρίκη του ολοκαυτώματος.

Τα προγράμματα που περιλαμβάνουν θέματα με Ναζί και το ολοκαύτωμα των Εβραίων έχουν μεταδοθεί και ξαναμεταδοθεί τόσες πολλές φορές που, όπως αναμένετο, το ολοκαύτωμα των Εβραίων έχει χαραχθεί μέσα στην Αμερικανική ψυχή σαν η μοναδική χειρότερη θηριωδία του πολέμου. Αδιάφορο από το πό-σο θηριώδεις μπορεί να είναι άλλες θηριωδίες όπως το ρίξιμο ατομικών βομ-βών πάνω σε αστικούς πληθυσμούς, αυτές έχουν αντιμετωπισθεί σαν ατυχή, αλλά αναγκαία γεγονότα.

Η πατρίδα μας την ίδια εποχή έζησε το δικό της κυνήγι μαγισσών με μια τρο-μερή εκστρατεία εναντίον των "αναρχοκομμουνιστών" ή "κομουνιστοσυμμορι-τών" που δήθεν έσφαζαν με κονσερβοκούτια τους αθώους εθνικόφρονες πολί-τες. Οι προπηλακισμοί, οι εξορίες και τα βασανιστήρια εναντίον των αριστερών ήταν μια αγαπημένη τακτική των "Εθνικών μας Κυβερνήσεων". Οι απειλές. η τρομοκράτηση, η καλπονοθεία, οι προβοκάτσιες, η διαρκής υπονόμευση, η συνεχής δημιουργία "προδοτών" και "χαφιέδων" υπαρκτών ή μη στους κόλ-πους του αριστερού κινήματος, το κράτησε τελικά ελεγχόμενο και σε μικρά ποσοστά.

Μια χαρακτηριστική περίπτωση "μαύρης" προπαγάνδας αναφέρει ο Γιώργος Γεωργαλάς στο σημαντικότατο όπως έχουμε ξανατονίσει βιβλίο του Η Προπα-γάνδα: "Το "Ριζοσπάστη" τον εξέδιδε επί 4ης Αυγούστου το Υπουργείο Ασφά-λειας. Ο τότε υπουργός Ασφάλειας Μανιαδάκης χρησιμοποίησε διάφορους πρώην κομμουνιστές που ήξεραν καλά τη νοοτροπία και την ορολογία του κομμουνισμού, για να συντάσσει και να κυκλοφορεί δήθεν παράνομα, την ε-φημερίδα του "Ριζοσπάστη" σαν όργανο του ΚΚΕ. Η πραγματική παράνομη η-γεσία του ΚΚΕ εξέδιδε το δικό της πραγματικό "Ριζοσπάστη". Αλλά ο ψεύτικος κυκλοφορούσε πιο τακτικά και πιο άνετα. Έτσι έθεσε κάτω από τη δική του καθοδήγηση τους οπαδούς του ΚΚΕ. Με αυτό το τρόπο το ΚΚΕ. έπαιρνε γραμ-μή από τον πλαστό "ριζοσπάστη". Αυτός κατάγγειλε όλους τους πραγματικούς κομματικούς ηγέτες σαν "πράκτορες της Ασφάλειας" με αποτέλεσμα να απο-μονωθούν από τους ομοϊδεάτες τους, να εξουδετερωθούν και να συλληφθούν! Ο ίδιος ο Ζαχαριάδης, γενικός γραμματέας τότε του ΚΚΕ για μια περίοδο έ-παιρνε "γραμμή" από τον ψεύτικο "Ριζοσπάστη"!

Μετά μπλεχθήκαμε με τους "συμμάχους" μας στο πόλεμο στη Κορέα. Θέλετε

να μάθετε τι κάναμε εκεί; Θα σας αναφέρω ένα μικρό ανόητο προπαγανδιστικό "πατριωτικό τραγουδάκι" που αναγκαζόμασταν να τραγουδάμε με βροντερή φωνή και ρυθμό στο στρατό:

"Κι ο στρατός μας που πήγε στη Κορέα, πολεμούσε για τα ιδανικά, ιδανικά κι είχε βάψει τους κίτρινους στο αίμα δείχνοντάς τους τι θα πει ελευθε-ριά, ελευθεριά (!!!)"

Στο πόλεμο του Βιετνάμ οι Αμερικανοί οργίασαν με την ασύστολη προπαγάνδα τους και τα αιμοσταγή εγκλήματά τους, αλλά επιτέλους έχασαν το πόλεμο.

Και φτάσαμε στην "Εθνοσωτήριον Επανάσταση" των Απριλιανών πραξικοπημα-τιών με την ιδιόμορφη εθνικιστική, μεγαλοϊδεατική, αντικομμουνιστική προπα-γάνδα της και τη φασιστική πρακτική της του "αποφασίζομεν και διατάσσο-μεν". Οι ηγέτες της χαμηλού γενικά νοητικού επιπέδου και μόνον ίσως ένας ευφυής ανανήψας κομμουνιστής, ο Γεώργιος Γεωργαλάς, με τις ιδιαίτερα ση-μαντικές γνώσεις και σπουδές του στη προπαγάνδα, μπορεί τελικά να τους ξε-λάσπωσε. Τα συνθήματά της και τα σλόγκαν της έμειναν περιώνυμα: "Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών" - και καθολικώς διαμαρτυρομένων συμπλήρωναν με νό-ημα άλλοι.. Η προπαγάνδα των έργων (ο Πατακός με ένα μυστρί συνεχώς στο χέρι) και των θεαμάτων (ο εορτασμός της Πολεμικής Αρετής των Ελλήνων στο Καλλιμάρμαρο) και παντού ο κομμουνιστικός κίνδυνος που καραδοκούσε και τον οποίο τελικά συνέτριβαν οι "Εθνικοί μας ηγέτες" με βασανιστήρια. φάλαγ-γα και εξορίες.

Και μετά ο άλλος "εθνοσωτήρας", ο Καραμανλής και το πιο επιτυχημένο μέχρι τώρα προπαγανδιστικό σλόγκαν της λεγόμενης συντηρητικής ή δεξιάς παράτα-ξης: "Καραμανλής ή Τανκς" - σκέτη τρομοκρατία - και βέβαια ο κόσμος προτί-μησε τον Καραμανλή...

Και μετά ο Ανδρέας στην αρχή με το ζιβάγκο δήθεν ασυμβίβαστος κι επανα-στάτης αριστερός και αργότερα καλοντυμένος αστός δίπλα στη κομψευόμενη νεαρή δεύτερη γυναίκα του. Μάστορας των προπαγανδιστικών πολιτικών συν-θημάτων, του ρητορικού λόγου και του τάιμινγκ μας έδωσε τα καλύτερα πα-ραδείγματα του είδους: "Η Ελλάδα Ανήκει στους Έλληνες", "Εδώ και τώρα Αλ-λαγή", "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο" κ.α. Το ίδιο και οι δυναμικές ρητορι-κές εκφράσεις του περί "αναδόμησης", "κοινωνικοποίησης", "χρονοντούλαπο της ιστορίας", "Βυθίσατε το Χόρα" κ.λ.π,. έχουν αφήσει εποχή.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΕΡΣΙΚΟ

"Πολλοί ενώ κάνουν τα αίσχιστα λένε τα καλύτερα λόγια" (Δημόκριτος)

"Τα άδεια ασκιά τα φουσκώνει ο αέρας και τους ανόητους ανθρώπους η αλα-ζονεία" (Σωκράτης)

"Τον τύραννο γεννάει η αλαζονεία" (Σοφοκλή, Οιδίπους Τύραννος)

Οι Αμερικανοί πριν την προσχεδιασμένη ωμή επέμβασή τους στον Περσικό Κόλπο είχαν ξεκινήσει μια πρωτοφανή εκστρατεία κατασυκοφάντησης και σπί-λωσης του Σαντάμ Χουσεΐν, ταυτίζοντάς τον με τον Χίτλερ και αποκαλώντας τον "Αιμοσταγή Δικτάτορα", "Χασάπη της Βαγδάτης" και "Αντίχριστο". Μπορεί βέβαια ο Σαντάμ να είχε σκοτώσει πολλούς πολιτικούς του αντιπάλους και να κυβερνούσε δικτατορικά τη χώρα του, αλλά το ίδιο και χειρότερα είχαν κάνει και πολλοί άλλοι δικτάτορες χωρίς να τους γίνει η αντίστοιχη παρομοίωση, ή να τους απονεμηθούν ανάλογοι τίτλοι. Τους περισσότερους μάλιστα από αυ-τούς προώθησαν στην εξουσία οι ίδιες οι ΗΠΑ στις χώρες της Λατινικής Αμερι-κής, για να μη θυμηθούμε και τη δική μας περίπτωση με τον Παπαδόπουλο και την 21η Απριλίου, δικό τους εφεύρημα και αυτό. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι στα κράτη που ανέβηκε ο φασισμός (Ιταλία, Γερμανία, Ισπανία) υπήρχε το πιο ι-σχυρό κομμουνιστικό κίνημα της Ευρώπης και τα λεγόμενα «ελεύθερα» δυτικά κράτη βοήθησαν τα μέγιστα στην επικράτηση του φασισμού σε αυτά τα τρία κράτη από το φόβο των Κομμουνιστών. Άλλο αν αναγκάστηκαν τελικά να στραφούν εναντίον του Χίτλερ.

Εκείνο που έκανε το Σαντάμ 0"Χίτλερ" ήταν ότι διεκδίκησε με βίαια μέσα την πρώην επαρχία της χώρας του, την οποία είχαν αφαιρέσει επίσης με βία. στο παρελθόν οι αποικιοκράτες Άγγλοι και την είχαν ανακηρύξει ανεξάρτητο κρά-τος βάζοντας στην εξουσία τους εμίρηδες και ελέγχοντας μέσω αυτών τα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου του μικρού αυτού κρατιδίου (Κουβέιτ, ΒΡ). Αν το κοινό πειθόταν από τη συστηματική και επίμονη αυτή βδελυρή προπαγάν-δα, θα ήταν εύκολο να δεχθεί και το συμμαχικό "αντιφασιστικό", στη πράξη ιμπεριαλιστικό, συνασπισμό των 30 κρατών εναντίον του και τα όσα θα επακο-λουθούσαν μέχρι και τη δημιουργία της "Νέας Τάξης Πραγμάτων". Οι Αμερικα-νοί απέκρυπταν έτσι τα πραγματικά τους σχέδια για παγκόσμια ηγεμονία, έ-λεγχο της περιοχής των πετρελαίων, αποθεραπεία από το σύνδρομο του Βιετ-νάμ, οικονομική ανάκαμψη της χώρας τους, δοκιμή της αποτελεσματικότητας των νέων όπλων, οικονομικά οφέλη από το μεταπολεμικό εμπόριο όπλων και συστημάτων άμυνας (συστοιχίες Πάιροτ κ.λ.π.) και από την ανοικοδόμηση από τις Αμερικανικές εταιρίες των περιοχών που οι ίδιοι θα είχαν προηγουμένως καταστρέψει με τις βόμβες και τους πυραύλους τους.

Οι αντιφασίστες έτσι και οι Χριστιανοί θα ήσαν με το μέρος τους, αφού θα πο-λεμήσουν εναντίον του "Χίτλερ" και του "Αντίχριστου". Έμεναν να πεισθούν οι πράσινοι και οι οικολόγοι ειρηνιστές. Έτσι πριν τη μεγάλη χερσαία επίθεσή τους, αφού είχαν ήδη εξολοθρεύσει άνανδρα από ψηλά και εκ του ασφαλούς τον "εχθρό" με τις απάνθρωπες "έξυπνες" βόμβες τους, επινόησαν ένα νέο, εντυπωσιακό προπαγανδιστικό κόλπο. Πήραν ένα αθώο πουλί, έναν κορμορά-νο, τον βούτηξαν όπως μαθεύτηκε αργότερα σε ένα βαρέλι με μαύρο πετρέ-λαιο και τον έριξαν σε μια μικρή κηλίδα από διαρροή πετρελαίου κοντά στη

πόλη Χάφτζι, πολύ νοτιότερα από τη μεγάλη κηλίδα που υποτίθεται ότι είχαν δημιουργήσει οι Ιρακινοί για να εμποδίσουν μια μελλοντική απόβαση των συμ-μάχων. Το κακόμοιρο πουλί κατάμαυρο με βαριά φτερά, μάταια προσπαθούσε να σηκωθεί, να σωθεί, να πετάξει. Μέσω του CNN η Ευρώπη και η Αμερική βομβαρδιζόταν για μέρες με τις τραγικές εικόνες του φτωχού κορμοράνου. Ράγισαν όλες οι ευαίσθητες οικολογικές καρδιές και αντέδρασαν εναντίον του αδίστακτου Σαντάμ που οδηγούσε τον Περσικό Κόλπο σε μια τόσο μεγάλη οι-κολογική καταστροφή. Και όμως, όπως αποκάλυψε ο ειδικός απεσταλμένος του CNN στον ανταποκριτή της "Liberation" ούτε ο ίδιος είδε πόσο μέγεθος εί-χε αυτή η κηλίδα. Αν θυμηθούμε τις σπαρακτικές εικόνες του κορμοράνου, έ-λειπε απ' όλες το βάθος πεδίου...(Ελευθεροτυπία 17 Φεβρουαρίου 1991).

Από την άλλη μεριά όπως έδειξαν οι φωτογραφίες του Σοβιετικού διαστημικού σταθμού MIP, το μέγεθος της άλλης "τεράστιας" κηλίδας των 1,5 εκατομμυρί-ων τόνων που δημιούργησαν κατά τους Αμερικανούς οι Ιρακινοί και κατά τους Ιρακινούς οι Αμερικανοί με τις βόμβες τους (το πιο πιθανόν) ήταν μόνο 400.000 τόνων. Ήταν έτσι μικρότερη από τους 600.000 τόνους πετρελαίου που χύθηκαν στη θάλασσα κατά τον Ιρακινο - Ιρανικό πόλεμο του 1983, χω-ρίς να σπαράξει τότε καμιά οικολογική καρδιά στη δύση. Ακούγαμε από την Αμερικανική προπαγάνδα ότι η κηλίδα πλησιάζει συνεχώς τις ακτές της Σαου-δικής Αραβίας και ότι απειλεί τα εργοστάσια αφαλάτωσης και ότι έρχονται επι-στήμονες από όλο το κόσμο και προτείνουν τρόπους για την αντιμετώπισή της. Μετά από λίγες μέρες μαθαίνουμε ότι έκλεισε ένα εργοστάσιο αφαλάτωσης στη Σ. Αραβία εξ' αιτίας της πετρελαιοκηλίδας που δημιουργήθηκε από τη βύθιση ενός Ιρακινού Τάνκερ από... τα συμμαχικά αεροπλάνα!

Οι Αμερικανοί ήσαν οι δημιουργοί και των δυο κηλίδων: και της μίνι - τηλεο-πτικής με τον κορμοράνο για τις ανάγκες της ευρείας οικολογικής κατανάλω-σης και της μεγάλης, αλλά όχι τεράστιας που δημιούργησαν οι βόμβες που έ-πεφταν σαν Ιρακινά τάνκερ, ή σε αγωγούς πετρελαίου στο Κουβέιτ. Οι θύτες για μια ακόμη φορά κατηγόρησαν τα θύματα για βάρβαρη συμπεριφορά και δικαιολόγησαν την αιμοβόρα διάθεσή τους να συνεχίζουν να θυσιάζουν αν-θρώπινες ζωές με τις απάνθρωπες και άνανδρες βόμβες τους.

Γράφει ο «ιός» της Ελευθεροτυπίας (17 Φεβρουαρίου 1991):

"Ο τραγικός θάνατος των πουλιών θα προετοίμαζε τη Δυτική κοινή γνώμη για τις θλιβερές συνέπειες του πολέμου, χωρίς να είναι υποχρεωμένοι οι στρατιω-τικοί του συνασπισμού να δείξουν εικόνες από ανθρώπινα θύματα.

"Η οικολογική ασυνειδησία των Ιρακινών θα ερχόταν σε ευθεία σύγκρουση με την πλειοψηφία των Δυτικών ειρηνιστών, που σε ορισμένες χώρες έχουν στε-νή αναφορά στο οικολογικό και το πράσινο κίνημα.

"Θα αποδεικνυόταν για μια ακόμη φορά πόσο φιλάνθρωποι είναι οι συμμαχικοί βομβαρδισμοί, που ανέλαβαν αυτή τη φορά να σταματήσουν τη διαρροή κατα-στρέφοντας την ένοχη πετρελαιοπηγή".

Στο πόλεμο του Βιετνάμ οι Αμερικανοί είχαν χρησιμοποιήσει τεράστιες ποσότη-τες αποψιλωτικών ουσιών και βλαστησιοκτόνων για να απογυμνώσουν τις ζούγκλες και να αποκαλύψουν τους Βιετγκόγκ. Μετέτρεψαν έτσι τεράστιες ε-κτάσεις της χώρας σε ερήμους, προκαλώντας μια φοβερή οικολογική κατα-στροφή με μακροχρόνιες συνέπειες για τα ζώα και τους ανθρώπους. Το ένα τρίτο περίπου του εδάφους του Βιετνάμ εθεωρείτο οικολογικά νεκρό. Αυτοί εί-ναι οι αναίσχυντοι "προστάτες" του περιβάλλοντος, για να μην αναφερθούμε στα χημικά αέρια CS που έριχναν εναντίον των καταφυγίων των Βιετγκόγκ, ή στις κεφαλές των πυραύλων τους με ραδιενεργό πλουτώνιο που έριχναν κατά εκατοντάδες στο Ιράκ, προσβάλλοντας και τους δικούς τους στρατιώτες με το σύνδρομο του Κόλπου.

Και τι να πούμε για το βομβαρδισμό των 150.000 Ιρακινούς στρατιωτών που επέστρεφαν σε ένα κομβόι στρατιωτικών οχημάτων από το Κουβέιτ με λευκές σημαίες στα χέρια τους, παρά τους διεθνείς κανόνες της Γενεύης για μια συμ-φωνημένη απεμπλοκή και αποχώρηση, ή ακόμα για τους 12.000 Ιρακινούς στρατιώτες που έθαψαν ζωντανούς σε ορύγματα που κατέλαβαν. Κύριοι αυτοί είναι ο Χίτλερ, αυτοί και ο Αντίχριστος: οι εξ' ανάγκης και εκ φόβου Θεού "σύμμαχοί" μας, οι Αμερικανοί!

Οι φιλειρηνικές λοιπόν διαδηλώσεις σταμάτησαν, οι πράσινες, αριστερές και οικολογικές οργανώσεις αγανάκτησαν εναντίον του "αδίστακτου αυτού εχθρού της φύσης". Οι Χριστιανοί εξοργίστηκαν εναντίον του "Αντίχριστου", οι αντι-φασίστες λύσσαξαν εναντίον του δικτάτορα και....οι Αμερικανοί έτριβαν με ασύστολη χαρά τα χέρια τους. Οι εκατόμβες από τους άνανδρους βομβαρδι-σμούς θα εδικαιολογούντο, τα δεκάδες χιλιάδες κομματιασμένα, καμένα κορ-μιά θα περνούσαν απαρατήρητα, οι πλαστικές σακούλες με τα σώματα των Ι-ρακινών που θάβονταν πρόχειρα στην άμμο δε θα συγκλόνιζαν καμιά καρδιά. Οι Ιρακινοί δεν είναι άνθρωποι, είναι αμμ-άνθρωποι, δεν αξίζει η ζωή τους όσο η ζωή ενός "πολιτισμένου" Ευρωπαίου. Ο Πρόεδρος Μπους με τη κατακόκκινη από το αίμα χιλιάδων αθώων θυμάτων χλαμύδα του, του ανίερου και βδελυ-ρού θριάμβου του, συνέχιζε μετά τον αρμαγεδώνα που επέφερε να προκαλεί με την ύβρη, τον αμοραλισμό και την αλαζονεία του:

"Θα συνεχίσουμε τους βομβαρδισμούς για να καταλάβουν οι Ιρακινοί ποιος εί-ναι στη πραγματικότητα ο ηγέτης τους και που τους οδηγεί, για να αναγκα-στούν να επαναστατήσουν εναντίον του".

Είναι το άκρον άωτον της χυδαιότητας και του πιο ωμού και αναίσχυντου ε-κβιασμού: "Θα συνεχίσουμε να σας σκοτώνουμε, όσους τελικά μείνατε ζωντα-νοί, για να σας αναγκάσουμε να αντιδράσετε, όχι βέβαια εναντίον μας που δεν μπορείτε, αλλά εναντίον αυτού που εμείς θέλουμε. Και αν δεν το κάνετε αυτό, θα συνεχίσουμε να σας σκοτώνουμε".

Δυστυχώς δεν μπορούμε να αντιδράσουμε, παρά μονάχα με τις σκεπτομορφές μας, οι οποίες αν συντονισθούν και ενισχυθούν αριθμητικά, ίσως μπορέσουν

να γκρεμοτσακίσουν τις ύαινες και τα τσακάλια από τον αιματοβαμμένο θρόνο τους. "Έστι δίκης οφθαλμός ος τα πανθ' ορά".

Ο "ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟΣ" ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗ ΣΕΡΒΙΑ

"Παιδός ουκ ανδρός το αμέτρως επιθυμείν" (Δημοκρίτου)

"Ο αμόρφωτος λαός πολύ συχνά υποδουλώνεται σε απόλυτο άρχοντα (εδώ πλανητάρχη)" (Σόλωνα)

Και φθάνουμε τελικά στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και στον "ανθρωπιστι-κό" πόλεμο του ΝΑΤΟ εναντίον της Σερβίας, που τόλμησε να αμφισβητήσει τη Νέα Τάξη πραγμάτων. Η προπαγάνδα τους και οι πολεμικές επιχειρήσεις τους αντέγραψαν αυτές του Περσικού κι επειδή η Σερβία ήταν πιο κοντά τους και πιο δύσκολο να κρυφτούν από τους λαούς τους απ' ό,τι με το Ιράκ, οι πέντε αρχιμακελάρηδες ή "πέντε ισοβίτες", σύμφωνα με το Θεοδωράκη, ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο στην ασύδοτη, ξεδιάντροπη και αήθη προπαγάνδα τους προσπαθώντας να μας πείσουν ότι οι ειδεχθέστατες και εκ του ασφαλούς σφα-γές τους ήταν μια μορφή "ανθρωπιστικής βοήθειας" προς το δοκιμαζόμενο λαό των Κοσσοβάρων.

'Ένας νέος, τρίτος Χίτλερ, χασάπης και δικτάτορας δημιουργήθηκε έντεχνα από τα μέσα ενημέρωσης και στήθηκαν δεκάδες σενάρια ειδεχθών εγκλημά-των, ομαδικών τάφων και βιασμών. Προκάλεσαν επίτηδες τη φυγή και το ξερι-ζωμό των Κοσσοβάρων για να δημιουργήσουν τους συνειρμούς ενός νέου ο-λοκαυτώματος στη κοινή γνώμη των χωρών τους και να δικαιολογήσουν την ωμή ιμπεριαλιστική τους επέμβαση, τα στυγερά τους εγκλήματα και τα εσκεμ-μένα γενεοκτονικά "λάθη" τους.

Δυστυχώς η κοινή γνώμη των λαών τους αντέδρασε όπως ακριβώς ήθελαν, με μόνη λαμπερή εξαίρεση τη χώρα μας. Απογοητεύεσαι τι να πεις; Οι άνθρωποι κοιμούνται, καθοδηγούνται, κατευθύνονται, χειραγωγούνται, παρασύρονται και τελικά διαμορφώνονται σε μορφές και σχήματα ανήκουστα για την ανθρώ-πινη φύση και νοημοσύνη. Είναι μηχανές, μαριονέτες, ρομποτικοί μηχανισμοί, συστήματα αυτομάτου ελέγχου, ετεροκατευθυνόμενα όντα, χωρίς προσωπική σφραγίδα, χωρίς λάμψη στη συνείδηση, μόλις λίγο πιο πάνω από το ζώο. Και όμως έχουν απέραντες δυνατότητες, δουλεύουν απλώς στο ρελαντί. Ποιος θα τους βοηθήσει να βρουν το κιβώτιο των ταχυτήτων, να βάλλουν πρώτη, να μαρσάρουν, να αλλάξουν ταχύτητα; Εγώ; Όχι βέβαια! Εμένα θα με διαβάσουν και θα με καταλάβουν μόνον αυτοί που είναι ήδη έτοιμοι γι' αυτό, που απλώς θέλουν μερικές παραπάνω πληροφορίες και σκέψεις για να φέρουν πλήρως στο συνειδητό τους, αυτό που χρόνια τώρα διαισθάνονται. Ή ακόμα αυτοί που το έχουν ήδη φέρει και θέλουν απλώς να αισθανθούν ότι δεν είναι μόνοι, ότι

υπάρχουν και άλλοι σαν κι αυτούς, ότι δομείται έστω σιγά - σιγά μια, μικρή προς το παρόν, ομάδα "επαναστατών της συνείδησης". Δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει κανένα στη συνειδητοποίησή του. Πρόκειται για μια προ-σωπική, ατομική διαδικασία που χρειάζεται μια μεγάλη προσπάθεια, ή απλώς μια μεγάλη καρδιά.

Η ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ

Μια άλλη ιδέα σχετική με τη προπαγάνδα είναι η πλύση εγκεφάλου. Αυτή μπο-ρεί να περιλαμβάνει μακρές πολιτικές ομιλίες ή συζητήσεις, μακρές υποχρεωτι-κές εντολές ανάγνωσης κ.ο.κ., επιστημονικές "αναμορφώσεις" αντιπάλων με βασανιστήρια, στέρηση τροφής και ύπνου, απομόνωση, απειλές, εξαντλητική ανάκριση, αντιμετώπιση αποστατημένων συντρόφων, ταπείνωση μπροστά σε συμπολίτες του κ.λ.π. .

ΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΩΦ

Ας κάνουμε με τη φαντασία μας ένα πείραμα. Έστω ότι έχουμε σε μια γωνιά δεμένο ένα πεινασμένο σκύλο. Σε μια στιγμή του παρουσιάζουμε ένα κομμάτι κρέας και τον αφήνουμε να το φάει. Έχουμε κανονίσει τόσο κατά την εμφάνι-ση όσο και κατά τη λήψη του κρέατος να κτυπά ένα κουδούνι. Επαναλαμβά-νουμε το ίδιο πείραμα για αρκετές ημέρες. Κάποια ημέρα αποφασίζουμε να κτυπήσουμε το κουδούνι, αλλά χωρίς να παρουσιάσουμε ή να δώσουμε τροφή στο σκύλο. Πώς αντιδρά τότε ο σκύλος;

Παρατηρούμε ότι αρχίζουν να του τρέχουν τα σάλια, παρόλο που δεν βλέπει και δε γεύεται καμιά τροφή. Τι συμβαίνει; Όλες τις προηγούμενες ημέρες ο σκύλος είχε συνδυάσει το κτύπημα του κουδουνιού με τη θέα και τη λήψη της τροφής. Το ίδιο λοιπόν περιμένει και τώρα. Ο οργανισμός του λοιπόν προετοι-μάζεται κατάλληλα. Ο εγκέφαλός του θεωρώντας ότι το γενικά πλαίσιο ανα-φοράς είναι και αυτή τη φορά το ίδιο, στέλνει μήνυμα στο σώμα του να προε-τοιμασθεί για τη λήψη της τροφής. Αρχίζει λοιπόν να έχει συελορροή. Δυστυ-χώς όμως αυτή τη φορά δεν υπάρχει τροφή. Άδικα προετοιμάσθηκε το σώμα του. Ο εγκέφαλός του έκανε λάθος και ο σκύλος μένει μετέωρος στο κενό.

Με τον ίδιο τρόπο θα αντιδρούσε και ένα παιδί σε μια αντίστοιχη περίπτωση, όταν εκείνη τη τελευταία φορά μαζί με το κουδούνισμα δεν εμφανιζόταν και το κουτάλι με το φαγητό. Παρόμοια θα αντιδρούσε ίσως και ένας ενήλικας, αφού οι ενστικτώδεις σωματικές αντιδράσεις ελέγχονται από το υποσυνείδητο, το οποίο έχει τη δική του λογική και συμπεραίνει εύκολα από το γενικό το ειδικό, από το γενικό πλαίσιο (το οποίο υποθέτει ότι είναι το ίδιο) την άμεση λήψη της τροφής.

Το προηγούμενο, υποθετικό για μας, πείραμα εκτελέστηκε πράγματι από το Ρώσο φυσιολόγο Ιβάν Παυλώφ (1849-1936) πολλές φορές και με διάφορα είδη σκύλων. Με βάση αυτό το πείραμα ο Παυλώφ θεμελίωσε τη περίφημη θεωρία του για τα εξαρτημένα ανακλαστικά.

Σύμφωνα με αυτήν ένας ζωντανός οργανισμός αλληλεπιδρά με το περιβάλλον του μέσω των λεγόμενων "ανακλαστικών". Τα ανακλαστικά είναι ένα φαινόμε-νο του νευρικού συστήματος. Ένα ανακλαστικό βασικά συνδέει ένα ερέθισμα που προέρχεται από το περιβάλλον με την αντίδραση του οργανισμού (π.χ. η είσοδος ενός σκουπιδιού στο μάτι μου, προκαλεί το αυτόματο κλείσιμο του μα-τιού μου).

Ο Παυλώφ χώρισε τα ανακλαστικά σε δυο μεγάλες κατηγορίες: τα σταθερά (ανεξάρτητα, απόλυτα ή κληρονομικά), ανακλαστικά, που υπάρχουν εκ γενε-τής και είναι έμφυτα στους διάφορους οργανισμούς και τα εξαρτημένα ανα-κλαστικά, που είναι επίκτητα.

Σταθερό π.χ. ανακλαστικό του οργανισμού μας είναι η αναπνοή. Αυτή δεν ε-ξαρτάται από τις εξωτερικές συνθήκες, αλλά είναι μια μόνιμη και αυτόματη α-ντίδραση του οργανισμού στο περιβάλλον (στην ύπαρξη της ατμόσφαιρας). Τα σταθερά ανακλαστικά δε μεταβάλλονται και γι αυτό δε μας απασχολούν ιδιαί-τερα (αφού δεν μπορούμε να τα αλλάξουμε). Τα εξαρτημένα όμως ανακλαστι-κά μας ενδιαφέρουν, γιατί αυτά εξαρτώνται κάθε φορά από τις συνθήκες του περιβάλλοντος κι επομένως αν αλλάξουμε τις εξωτερικές συνθήκες, μπορούμε να αλλάξουμε και αυτά. Αντικαθιστώντας π.χ. τεχνητά τη θέα και τη λήψη της τροφής με το κτύπημα του κουδουνιού (το οποίο συνδέσαμε ευφυώς με αυ-τές), επιτυγχάνουμε με το άκουσμα του κουδουνιού να έχουμε μια συγκεκρι-μένη (αν και κατά αρχάς άσχετη με αυτό) φυσιολογική αντίδραση του οργανι-σμού (συελορροή). Προβάλλοντας σε μια διαφήμιση μπύρας μια ωραία ημίγυ-μνη γυναίκα με σεξουαλικά υπονοούμενα (π.χ. η πιο υπέροχη ξανθιά που μπορούμε να γευθούμε...) προσπαθούμε να δημιουργήσουμε το εξαρτημένο ανακλαστικό της αγοράς αυτού του προϊόντος, για να μπορέσει να απολαύσει δήθεν ο καταναλωτής αυτή την υπέροχη ξανθιά (η οποία, ας σημειωθεί, από μόνη της είναι τελείως άσχετη με την οποιαδήποτε μπύρα). Φαίνεται ανόητο και όμως ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ!. Το αποδεικνύει άμεσα η πληθώρα των διαφημίσεων αυτού του επιπέδου. Και λειτουργεί, γιατί ο συνειρμός που επιτυγχάνεται είναι υποσυνείδητος και όπως είπαμε το υποσυνείδητο έχει τη δική του "λογική".

Μπορούμε δηλαδή συνδυάζοντας διάφορα σταθερά ή απόλυτα ερεθίσματα με τεχνητά δικά μας "σήματα", να στέλνουμε μόνο τα σήματα και να έχουμε από τον οργανισμό την αντίδραση ακριβώς που επιθυμούμε. Με άλλα λόγια, δια-μορφώνοντας το περιβάλλον όπως θέλουμε, καθορίζουμε και τις αντιδράσεις που θα έχει ο άνθρωπος. Από την άλλη μεριά πάλι ο άνθρωπος κατέχει το λό-γο, δε χρειάζεται να του δείξουν το φαγητό για να αντιδράσει, μπορούν να του μιλήσουν γι’ αυτό, μπορούν να του το περιγράψουν. Αυτό ακριβώς κάνει η προπαγάνδα!

Με τον ίδιο τρόπο λειτουργούν και τα διάφορα σύμβολα, εμβλήματα, συμβολι-κές λέξεις, συμβολικές χειρονομίες και οποιεσδήποτε γενικά συμβολικές εκ-φράσεις που συνδέονται με μια ορισμένη ιδέα ή ιδεολογία. Η θέα ή η χρησιμο-ποίηση ενός απ' αυτά, φέρνει αυτόματα συνειρμικά στο νου μας την αντίστοι-χη ιδέα ή ιδεολογία. Είναι τα κουδουνίσματα που μας δείχνουν το κρέας, η εκ-κλησία που με τη θέα της ο πιστός κάνει αμέσως το σταυρό του, σκύβει ταπει-νά προς τα κάτω το κεφάλι του και προφέρει από μέσα του λίγα λόγια ευλά-βειας επανατροφοδοτώντας το σύστημα της πίστης του.

Ο Παβλώφ με τα πειράματά του έθεσε τις βάσεις της θεωρίας που ονομάσθηκε "μπηχεβιορισμός" ή ψυχολογία της συμπεριφοράς.

Ας συνεχίσουμε όμως το παυλωφικό μας πείραμα. Τι θα γίνει αν συνεχίσουμε να προκαλούμε εξαρτημένα ανακλαστικά (να κτυπάμε το κουδούνι) για πολύ χρόνο χωρίς να εμφανίζουμε το κρέας; Πώς θα αντιδράσει ο σκύλος;

Το πείραμα δείχνει ότι ο σκύλος στο τέλος παύει να αντιδρά στο άκουσμα του κουδουνιού (να βγάζει σάλια περιμένοντας το φαγητό). Αν θέλουμε να διατη-ρήσουμε το συνειρμό ανάμεσα στο άκουσμα του κουδουνιού και στο κρέας, θα πρέπει που και που να του παρουσιάζουμε και το κρέας!

Αν όμως εξακολουθήσουμε να κτυπάμε το κουδούνι χωρίς να εμφανίζουμε το κρέας για αρκετό καιρό, τα μη ικανοποιούμενα σήματα θα προκαλέσουν τελικά στο σκύλο μια υπνωτική κατάσταση. Αυτός δε θα αντιδράσει ακόμα και όταν την επόμενη φορά μαζί με του κουδούνισμα του δώσουμε και το κρέας! Αδια-φορεί γι' αυτό! Ούτε που το δοκιμάζει! Έχει κουραστεί τόσο καιρό να το περι-μένει άδικα. Έχει κουραστεί τόσο πολύ, που τελικά αδιαφορεί τελείως και για το κουδούνισμα και για το ίδιο το κρέας. Βρίσκεται σε μια κατάσταση πλήρους απάθειας και αποχαύνωσης. Η προσωπικότητά του έχει παραλύσει και η βού-λησή του έχει εκμηδενισθεί. Δεν αντιδρά φυσιολογικά. Αδιαφορεί για τα πά-ντα.

Το ίδιο ακριβώς έχει εφαρμοστεί δυστυχώς, με επιστημονικό μάλιστα τρόπο, και στους ανθρώπους!. Εδώ ακριβώς βρίσκει τη θέση της η διαδικασία της "πλύσεως του εγκεφάλου".

Αν ακολουθήσουμε τη κατάλληλη τεχνική, η οποία βασίζεται στα προηγούμενα συμπεράσματα από τα πειράματα του Παυλώφ και των μαθητών του, το άτομο θα χάσει τελείως τη προσωπικότητά του. Θα βρεθεί σε μια βαθιά νευρική κα-τάπτωση και θα εκτελέσει παθητικά και πειθαρχικά όλες τις εντολές των ανα-κριτών του. Είναι σαν ένα μικρό παιδί, μπορεί να δεχθεί οτιδήποτε. Μπορείς να του μάθεις ό,τι θες. Μπορείς, αν θες, να του αλλάξεις την ιδεολογία. Μπορείς, αν θες, να το κάνεις από εχθρό οπαδό σου και υπερασπιστή των ιδεών σου. Μπορείς να του "πλύνεις" τελείως τον εγκέφαλο, ώστε να ξεχάσει όλα όσα ή-ξερε ή πίστευε και να τον προγραμματίσεις από δω και στο εξής να ξέρει και να πιστεύει μόνο αυτά που εσύ θες! Είναι βάναυσο, ανήθικο και απάνθρωπο

και όμως έχει γίνει πολλές φορές στο παρελθόν και εξακολουθεί να γίνεται και σήμερα στις "βάρβαρες", αλλά και στις "πολιτισμένες" χώρες.

Έτσι εξηγούνται οι "ομολογίες" των κατηγορουμένων στις περίφημες δίκες της Μόσχας τη δεκαετία του 1930, στις οποίες οι αντίπαλοι του σταλινικού καθε-στώτος ομολογούσαν σα μικρά παιδιά ότι ήταν προδότες, φασίστες, ότι πρό-δωσαν τη πατρίδα τους και το προλεταριάτο και αυτοκατηγορούνταν, φτάνο-ντας μάλιστα στο ανήκουστο σημείο να ζητήσουν οι ίδιοι από το δικαστήριο για τον εαυτό τους την εσχάτη των ποινών!

Κάτι ανάλογο κάνουν πολλές φορές μερικές φιλάρεσκες γυναίκες που φορτί-ζουν και εκφορτίζουν διαδοχικά τους θαυμαστές τους με ενδιαφέρον, αδιαφο-ρία, μέχρι να τους κάνουν κυριολεκτικά να καταρρεύσουν ψυχολογικά, να τις ερωτευθούν τρελά και να γίνουν κυριολεκτικά σκλάβοι τους.

Την ίδια τακτική του Σκωτσέντζικου ντους ακολούθησε και ο Γκαίμπελς πριν εισβάλλει στην Αυστρία κουράζοντας τους συμμάχους με το θα μπω δε θα μπω (διαδοχικές συγκεντρώσεις και αποσύρσεις των στρατευμάτων του στα σύνο-ρα), μέχρι που τελικά μπήκε και κανείς δεν αντέδρασε.

Η πλύση εγκεφάλου όμως μπορεί να είναι εκτός από ατομική και συλλογική. Τρανταχτό παράδειγμα είναι τα θύματα της περίφημης μαοϊκής "Πολιτιστικής Επανάστασης" που διαπομπεύονταν δημόσια στους δρόμους αυτοκατηγορού-μενα για τα φοβερά τους αντεπαναστατικά "εγκλήματα" και τελικά "αναμορ-φώνονταν" με τις γνωστές πλυσεγκεφαλικές μεθόδους.

Τα πειράματα του Παυλώφ έγιναν όπως είπαμε με πολλά και διάφορα σκυλιά. Όλα τους στο τέλος κατέρρευσαν ψυχικά και νοητικά. Απλά μερικά κατέρρευ-σαν γρηγορότερα και άλλα αργότερα.. Πρώτα κατέρρευσαν τα "οξύθυμα", με-τά τα "ζωηρά" και στο τέλος τα πολύ "ήρεμα". Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Όλοι τελικά σπάνε, όλοι καταρρέουν, όσο σκληροί και να είναι. Κανένας δεν αντέχει επ' άπειρον.

Στη παραδοσιακή πλύση εγκεφάλου το άτομο απομονώνεται από το περιβάλ-λον του και από τις πηγές πληροφόρησης (σήμερα χρησιμοποιούν και μηχανές αισθητηριακής απομόνωσης), αποπροσανατολίζεται με κατάλληλα μπερδεμένα, ακανόνιστα, έντονα, ηχητικά και οπτικά σήματα, ενώ συγχρόνως υποσιτίζεται, κρατιέται άυπνο, απειλείται, βρίζεται, κατηγορείται, εκβιάζεται και ανακρίνεται συνεχώς, μέχρι που τελικά καταρρέει. Λίγο πριν καταρρεύσει, πριν τρελαθεί τελείως, παρεμβαίνει ο αναμορφωτής του που τον "σώνει" αναμορφώνοντάς τον και προσδίδοντάς του μια αρεστή στο καθεστώς ή στην υπηρεσία προσω-πικότητα. Γίνεται πια ένας τέλειος οπαδός του συστήματος, ένας γενίτσαρος, ένας ακούσιος εξωμότης.

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ Πόλεμος

Ο Χάρολντ Λάσγουελ έδωσε τον εξής ορισμό του πολιτικού πολέμου:

"Η ιδέα του ψυχολογικού πολέμου είναι λιγότερο πλατιά.. Η πιο περιεκτική ι-δέα είναι αυτή του πολιτικού πολέμου, που καλύπτει τη φύση και άλλων μέ-σων, εκτός από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ο πολιτικός πόλεμος προσθέτει τη σημαντική ιδέα ότι πρέπει να συντονίζονται σωστά όλα τα όργανα της πολι-τικής. Για παράδειγμα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί η διπλωματία για να διατη-ρηθεί η ουδετερότητα πιθανών εχθρών, ή για να αποσπαστούν σύμμαχοι από τον εχθρό... Ενώ τα ΜΜΕ απευθύνονται σε μεγάλα ακροατήρια, η διπλωματία προχωρά με επίσημες διαπραγματεύσεις...Ο πολιτικός πόλεμος περιλαμβάνει επίσης τη χρήση οικονομικών μέσων".

Ένας ευρύτερος ορισμός του πολιτικού πολέμου είναι η απειλή χρησιμοποίη-σης ανοιχτών (φανερών) και συγκαλυμμένων (κρυφών) πολιτικών, οικονομι-κών και στρατιωτικών μεθόδων για τον επηρεασμό της πολιτικής και των γε-γονότων των ξένων χωρών Ο σκοπός είναι να πεισθεί η χώρα - στόχος να συ-μπεριφερθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να ωφεληθεί άμεσα ή έμμεσα το κράτος που διεξάγει το πολιτικό πόλεμο. Το τελευταίο χρησιμοποιεί για να επιβάλει τη θέλησή του όλα τα δυνατά μέσα: τη προπαγάνδα, τη διπλωματία, την εξαγορά συνειδήσεων, τις μυστικές συναλλαγές με τους πολιτικούς, τη διείσδυση, το σαμποτάζ, την υπονόμευση, την υποκίνηση απεργιών, τη κατασκοπία, την προβοκάτσια, τους εκβιασμούς, τις δολοφονίες, τη τεχνική βοήθεια, την οικο-νομική πίεση (οικονομική βοήθεια ή δανεισμός από τη διεθνή Τράπεζα), την ένοπλη σύγκρουση, γενικώς τα πάντα εκτός από ένα γενικευμένο πόλεμο. Στη διάρκεια του εικοστού αιώνα, διάφορες κυβερνήσεις έχουν καθορίσει και χρη-σιμοποιήσει το πολιτικό πόλεμο με διάφορους τρόπους, ανάλογα με το είδος του καθεστώτος και τη συγκεκριμένη κατάσταση της χώρας τους. Σήμερα η ιμπεριαλιστική υπερδύναμη των ΗΠΑ έχει πρακτικά κηρύξει πολιτικό πόλεμο εναντίον όλων των χωρών του κόσμου (μ' εξαίρεση ίσως μερικές χώρες του ΝΑΤΟ), εποφθαλμιώντας την ύστατη παγκόσμια κυριαρχία και την πολιτική και οικονομική εκμετάλλευση όλων των άλλων χωρών, με γνώμονα ένα υπερφία-λο, αναιδές, άπληστο, ακόρεστο, υβριστικό, εωσφορικό, ειδεχθές και απάν-θρωπο συμφέρον που δε γνωρίζει καμιά συγκράτηση ή περιορισμό.

ΑΠΟΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ

Σύμφωνα με το Γάλλο διανοούμενο Ζαν-Φρανσουά Ρεβέλ, η αποπληροφόρηση είναι η τεχνική εκείνη, σύμφωνα με την οποία διάφορες αληθοφανείς πληρο-φορίες που προέρχονται από τον αντίπαλο, χρησιμοποιούνται εις βάρος του.

Το 1965 η CIA υποστήριζε ότι η αποπληροφόρηση είναι μία ψευδής, ελλιπής ή παραπλανητική πληροφορία που μεταδίδεται, παρέχεται ή επιβεβαιώνεται σε

ένα άτομο, ομάδα ή χώρα - στόχο. Σύμφωνα με τον πρώην αξιωματικό της Τσεχοσλοβακικής κατασκοπείας Λαντσλάβ Μπίτμαν, ειδικό σε επιχειρήσεις α-ποπληροφόρησης, ο στόχος της αποπληροφόρησης είναι "τα άτομα που παίρ-νουν τις αποφάσεις και όχι το ευρύτερο κοινό". Μερικοί όμως αναλυτές αμφι-σβητούν αυτό το σημείο, λέγοντας ότι ορισμένες φορές στόχος είναι ένα μαζι-κό ακροατήριο. Άλλοι πάλι αναλυτές προσδιορίζουν σαν αποπληροφόρηση κά-θε κρατική μετάδοση (ανοικτή ή συγκαλυμμένη) πληροφοριών που περιέχει εσκεμμένα ψευδείς πληροφορίες ή παραπλανητικό υλικό, πολλές φορές επιλε-κτικά συνδυασμένες με αληθινές πληροφορίες, με σκοπό να παραπλανηθεί ή να καθοδηγηθεί μια ξένη κυβέρνηση ή ένα μαζικό ακροατήριο.

Η αποπληροφόρηση μπορεί να είναι ανοιχτή (φανερή) ή συγκαλυμμένη (κρυ-φή)

Η συγκαλυμμένη αποπληροφόρηση διεξάγεται μυστικά και είναι ένα γραπτό ή προφορικό μήνυμα από μια μη αναφερόμενη, ή ψευδώς αναφερόμενη πηγή, που περιέχει σκόπιμα ψευδείς, ατελείς ή παραπλανητικές πληροφορίες (συχνά σε συνδυασμό με αληθινές πληροφορίες), το οποίο επιδιώκει την εξαπάτηση, ψευδή πληροφόρηση και την παραπλάνηση του στόχου. Ο στόχος μπορεί να είναι ξένες κυβερνήσεις ή ένα μαζικό ακροατήριο. Σε σύγκριση με την ανοικτή ή λευκή προπαγάνδα, η συγκαλυμμένη αποπληροφόρηση χρησιμοποιείται συ-νήθως με επιλεκτικό τρόπο, προωθούμενη με φήμες, πλαστογραφίες, πολιτική χειραγώγηση, πράκτορες επιρροής, μετωπικές οργανώσεις και άλλα μέσα. Ο σκοπός της αποπληροφόρησης είναι να κάνει το στόχο να πιστεύσει στην αλή-θεια του παρουσιαζόμενου υλικού και συνεπώς να τον κάνει να ενεργήσει προς το συμφέρον του έθνους που διεξάγει αυτή την επιχείρηση αποπληρο-φόρησης.

Οι επιχειρήσεις με πράκτορες επιρροής εκτελούνται από ένα άτομο που χρησι-μοποιεί με τέχνη και λεπτότητα τη θέση, την επιρροή, τη δύναμη και την αξιο-πιστία του για να προωθήσει τους στόχους μιας ξένης δύναμης, με τρόπους που δεν μπορούν να αποδοθούν σε αυτή τη δύναμη.

Τα μέσα που χρησιμοποιούνται για τη διεξαγωγή αυτών των επιχειρήσεων κυ-μαίνονται από την αξιοποίηση ενός ελεγχόμενου πράκτορα επιρροής (άτομο που προσλαμβάνεται από μια ξένη δύναμη και προωθεί τα συμφέροντά της, εκτελώντας συγκεκριμένες διαταγές και οδηγίες), μέχρι την εκμετάλλευση ε-νός ατόμου το οποίο κατευθύνεται χωρίς καν να το ξέρει.

ΤΑ ΔΡΑΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

Αυτός ο σοβιετικός όρος άρχισε να χρησιμοποιείται στη δεκαετία του 1950 για να περιγράψει ορισμένες ανοικτές και συγκαλυμμένες μεθόδους επηρεασμού γεγονότων, συμπεριφοράς και ενεργειών των ξένων χωρών. Τα δραστικά μέ-τρα μπορούν να επηρεάσουν τη πολιτική μιας άλλης κυβέρνησης, να υπονο-

μεύσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών στους ηγέτες της και στους θεσμούς της, να διαταράξουν τις σχέσεις μεταξύ άλλων κρατών και να διαβάλλουν και αποδυναμώσουν κυβερνητικούς και μη κυβερνητικούς αντιπάλους. Αυτό συ-νήθως σημαίνει προσπάθειες παραπλάνησης του στόχου και διαστρέβλωσης των γεγονότων.

Τα δραστικά μέτρα μπορούν να διεξαχθούν μέσω συγκαλυμμένης (γκρίζας ή μαύρης) προπαγάνδας, προφορικής και γραπτής αποπληροφόρησης, πρακτό-ρων επιρροής, λαθραίους ραδιοσταθμούς και διεθνείς μετωπικές οργανώσεις. Επίσης παρόλο που ο χαρακτήρας των δραστικών μέτρων είναι βασικά πολιτι-κός, αυτά μπορούν σε ειδικές περιπτώσεις να περιλάβουν στρατιωτικές ασκή-σεις ή παραστρατιωτική βοήθεια σε αντάρτες και τρομοκράτες.

ΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ (ΜΜΕ)

Έλεγχος σημαίνει ιδιοκτησία και ιδιοκτησία σημαίνει έλεγχος

Τι ακριβώς συμβαίνει με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης; Αυτά συνήθως είναι με-γάλες εταιρίες οι οποίες είναι μέρη ακόμα μεγαλύτερων εταιριών. Οι εταιρίες αυτές, όπως όλες οι εταιρίες, πουλούν ένα προϊόν στην αγορά. Η αγορά εδώ είναι οι διαφημιζόμενες εταιρίες και το προϊόν που πουλούν σε αυτές είναι το ραδιοτηλεοπτικό κοινό. Με άλλα λόγια τα ΜΜΕ βγάζουν λεφτά από τις διαφη-μίσεις.

Ο σκοπός τους είναι να πουλούν ένα «καλό προϊόν» που να αυξάνει τον αριθ-μό των διαφημίσεων που παίρνουν. Επιζητούν λοιπόν να έχουν όσο το δυνα-τόν μεγαλύτερη ακροαματικότητα, αδιαφορώντας για την ποιότητα και την α-λήθεια. Επομένως ενδιαφέρονται ως επί το πλείστον για βία, εγκλήματα, ατυ-χήματα, δυστυχήματα, οικογενειακά δράματα, κοινωνικά επεισόδια, συγκρού-σεις, αντιπαραθέσεις, απεργίες, πολέμους, κουτσομπολιά, ανόητες συζητήσεις, ρηάλιτι σόου, τηλεπαιχνίδια, σπορ, σαπουνόπερες, μόδα, αισθησιακές επιδεί-ξεις, για τα συμβαίνοντα στη ζωή των καλλιτεχνών, των βασιλιάδων και των διεθνών αστέρων, για τον καιρό κ.λ.π.. Με άλλα λόγια για όλα αυτά τα ωραία πράγματα που βλέπουμε κάθε βράδυ στην οθόνη μας. Η ποιότητα έχει πάντα μικρή τηλεθέαση κι επομένως ελάχιστες ή μηδαμινές διαφημίσεις. Ο κόσμος αρέσκεται στο αίμα, το σπέρμα και το στέμμα.

Είναι ευνόητο ότι και σε αυτές τις μεγάλες επιχειρήσεις ισχύει το γνωστό εμπο-ρικό απόφθεγμα «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο», και ας μην το ξεχνάμε: πελάτες δεν είμαστε εμείς που τους βλέπουμε ή τους ακούμε, αλλά αυτοί που τους πληρώνουν, οι διαφημιζόμενοι, οι εμπορικές επιχειρήσεις. Τι σημαίνει αυτό;

Απλούστατα ότι το αφεντικό θα κοιτάξει να ικανοποιήσει όσο μπορεί καλύτερα το πελάτη του, για να τον ξαναέχει και για να αποκτήσει καλό όνομα στην α-γορά. Με άλλα λόγια δε θα τον θυμώσει, δε θα προβάλλει κάτι που είναι ενά-ντια στα συμφέροντα του. Θα υποβαθμίσει όσο μπορεί σκάνδαλα που έχουν σχέση με το πελάτη του ή με τα προϊόντα του (ελαττωματικά προϊόντα, αλλοι-ωμένα τρόφιμα, διοξίνες, επικίνδυνες καρκινογόνες τροφές κ.ο.κ.). Όχι μόνον αυτό, αλλά επειδή το μέσον ανήκει γενικότερα στα ευρύτερα διαπλεκόμενα συμφέροντα, θα ακολουθεί πάντα τη δική τους γραμμή και πολιτική κι επομέ-νως από ένα τεράστιο όγκο καθημερινών πληροφοριών θα αφήνει να περά-σουν προς τα έξω μόνο εκείνες που δεν βλάπτουν τα συμφέροντά τους.

Έτσι λοιπόν στη «δημοκρατία» μας οι σοβαρές ειδήσεις αναγκαστικά λογοκρί-νονται και βγαίνουν προς τα έξω μόνον αυτές που διεγείρουν έντονα το θυμικό προκαλώντας φόβο, τρόμο, ανησυχία, επιθετικότητα, σεξουαλική διέγερση κ.λ.π.. Καμιά φορά μπορεί να αφήσουν μία αρνητική πληροφορία για ένα προ-ϊόν να φτάσει στο κοινό, για να εμφανισθούν έτσι δίκαιοι και αμερόληπτοι, ή γιατί το να το κρύψουν θα ήταν σε αυτή τη περίπτωση πιο επιζήμιο γι’ αυτούς. Αυτό που είναι σίγουρο βέβαια είναι ότι δεν τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα η υγεία ή η ευημερία μας..

Η επαγγελματίας τηλεοπτική παρουσιάστρια του CBS Κόνι Τσανγκ είχε την α-περισκεψία να απαντήσει πριν από κάποια χρόνια με πολύ ευθύτητα σε μια ζω-ντανή συζήτηση στη τηλεόραση σε μια ερώτηση ως προς το τι τελικά ανακοι-νώνεται στο κοινό από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, δεδομένου ενός τεράστι-ου αριθμού ιστοριών και στοιχείων που έρχονται από τις αναρίθμητες πηγές «ακατέργαστων» πληροφοριών. Πώς τελικά επιλέγονται οι ιστορίες που θα παρουσιαστούν στο κόσμο και από ποιον;

Η Κόνι Τσανγκ απάντησε ότι στη πραγματικότητα δεν ήταν τόσο δύσκολο να αποφασίσουν τι να προβάλλουν: απλά κοίταζαν τις ανακοινώσεις της κυβέρ-νησης για να δουν τι είχε ξεκαθαριστεί για δημοσίευση από την ίδια. Το αποτέ-λεσμα της ανοησίας και απερισκεψίας της να πει την αλήθεια ήταν βέβαια να απολυθεί μέσα σε δυο ώρες από τη δουλειά της και να γραφεί για χρόνια στη μαύρη λίστα της τηλεοπτικής βιομηχανίας.

Για να επικυρώσουμε τα περί διαπλεκομένων και μονοπωλιακών πολλές φορές καταστάσεων στο χώρο των ΜΜΕ αναφέρουμε τα εξής:

Σύμφωνα με το Νόαμ Τσόμσκυ στη Βόρεια Αμερική υπάρχουν: 7 βασικά κινη-ματογραφικά στούντιο, 1.800 ημερήσιες εφημερίδες, 11.000 περιοδικά, 11.000 ραδιοσταθμοί, 2.000 τηλεοπτικοί σταθμοί και 2.500 εκδότες. 23 εταιρί-ες ελέγχουν πάνω από το 50% αυτών των επιχειρήσεων σε κάθε μέσον. Σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα έχουν ένα ουσιαστικό μονοπώλιο.

Ο Ben Bagdikian σημειώνει στο άρθρο του «Οι 50,26,20.. Εταιρίες που ελέγ-χουν τα ΜΜΕ» τα εξής:

«Το 1982, όταν τελείωσα την έρευνά μου για το βιβλίο μου Το Μονοπώλιο των ΜΜΕ, 50 εταιρείες ήλεγχαν τις μισές ή και περισσότερες από τις επιχειρήσεις των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Μέχρι το Δεκέμβριο του 1986, όταν τελείωσα μια αναθεώρηση της δεύτερης έκδοσης, αυτές οι 50 εταιρίες είχαν μειωθεί στις 29. Τη τελευταία φορά που τις ξαναμέτρησα είχαν κατέβει στις 26. Όταν δη-μοσιεύτηκε η τελευταία έκδοση αυτού του βιβλίου το 1993, ο αριθμός τους ή-ταν 20. Αρκετοί σοβαροί αναλυτές των ΜΜΕ της Γουώλ Στρητ προβλέπουν ότι στην δεκαετία του 1990 θα υπάρχουν 6 μόνο τεράστιες εταιρίες που θα ελέγ-χουν τα περισσότερα από τα ΜΜΕ». (Μη ξεχνάμε ότι τώρα βρισκόμαστε στο τέλος της δεκαετίας του 2.000! Πόσες λοιπόν τελικά έχουν μείνει, τρεις, δύο ΜΙΑ;).

«Από τις 1.700 ημερήσιες εφημερίδες, το 98 τοις εκατό είναι τοπικά μονοπώλια και λιγότερες από 15 εταιρίες ελέγχουν τον ημερήσιο τύπο στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας. Μια χούφτα επίσης εταιριών έχουν τα περισσότερα περιοδι-κά, με το Time, Inc. μόνο του να έχει το 49 περίπου τοις εκατό των εσόδων αυτής της βιομηχανίας».

«Τα τρία δίκτυα, Capital Cities/ABC, CBS GE/NBC εξακολουθούν να έχουν τη τηλεοπτική πλειοψηφία και το μεγαλύτερο μέρος των εκδόσεων ελέγχεται από λιγότερες από δώδεκα εταιρίες, ενώ οι βασικές κατηγορίες όπως τα χαρτόδετα και τα εμπορικά βιβλία να ελέγχονται από ακόμα λιγότερες εταιρίες».

"Ο πρώην πράκτορας της CIA Philip Agee υποστηρίζει ο στο βιβλίο του «On the Run» (Lyle Stuart Inc., 1987) ότι οι ειδήσεις στη τηλεόραση είναι ένα σόου μπίζνες, σχεδιασμένο να διασκεδάζουν και σκόπιμα ή όχι προγραμματισμένες να κρατούν τους ανθρώπους σε άγνοια». Καθώς αυτό γράφτηκε πριν από δέκα χρόνια, τα προφητικά λόγια του Τζωρτζ Όργουελ για το ότι «η άγνοια είναι δύναμη», είναι πια μια παρούσα πραγματικότητα».

«Κάνοντας ζάπιν στα διάφορα κανάλια, αναζητώντας μια διαφορετική άποψη σε μια ιδιαίτερη ιστορία των ειδήσεων, ή ακόμα να δεις μια διαφορετική ιστορί-α, μπορείς εύκολα να παρατηρήσεις, ότι όχι μόνο οι παρουσιάσεις γίνονται με τις ίδιες σχεδόν λέξεις, αλλά και η φωτογραφία είναι σε πολλές περιπτώσεις η ίδια».

«Η απάντηση, εκτός από τους προφανείς χρηματικούς λόγους, βρίσκεται ίσως στα λόγια του Carl Jensen: "Αν όμως δε δίνονται στο κοινό όλες οι πληροφορί-ες που χρειάζεται για να πάρει τις σωστές αποφάσεις, τότε κάποιες ειδήσεις μπλοκάρονται...μερικά θέματα παραβλέπονται και άλλα υπερκαλύπτονται».

"Τα κατεχόμενα από εταιρίες ΜΜΕ τείνουν να αγνοούν ή να απορρίπτουν ιστο-ρίες που είναι αντίθετες προς στα συμφέροντα της εταιρείας.. Ενώ μπορεί να υπάρχει μια ποικιλία λόγων που συμβαίνει αυτό, η βασική αιτία φαίνεται να εί-ναι η σύγκρουση συμφερόντων με τους βασικούς διαφημιζόμενους των ΜΜΕ».

«Τα ΜΜΕ ελέγχονται πλήρως από το χρήμα. Αυτοί που επιτρέπουν να ασκηθεί

αυτή η πίεση σκέπτονται απλά και μόνον τις τσέπες τους και όχι για το δικαίω-μα ή την ανάγκη του κοινού να γνωρίζει. Όπως φαίνεται το χέρι που πληρώνει τα ΜΜΕ ελέγχει επίσης και το στόμα τους»

Ο Edward Bernays, βοηθός του William Paley, ιδρυτή του CBS λέει τα εξής:

«Αυτοί που χειρίζονται τις οργανωμένες συνήθειες και γνώμες των μαζών, α-ποτελούν μια αόρατη κυβέρνηση που είναι η πραγματική δύναμη εξουσίας στη χώρα μας...Κυριαρχούμαστε από ένα σχετικά μικρό αριθμό ατόμων......Οι εται-ρίες των ΜΜΕ, εξασκώντας τη δημοσιογραφία της «απελευθέρωσης του τύ-που» εξαρτώνται από καθιερωμένες πηγές πληροφόρησης που διατίθενται μέ-σα από κυβερνητικά και εταιρικά κανάλια. Αυτά τα κανάλια αποστειρώνουν και υφαίνουν τις ειδήσεις, ώστε να αντανακλούν τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους -και τα μικρού γενικά μεγέθους πρακτορεία ειδήσεων δεν κάθονται να ερευνή-σουν σε βάθος τις πηγές των ειδήσεων. Συνεπώς ιστορίες που είναι ενάντια στα βασικά εταιρικά ή κυβερνητικά μηνύματα έχουν τη τάση να αγνοούνται ή να εκπίπτουν (από το Βιβλίο Censored 1997 του Peter Phillips)».

Ο Νόαμ Τσόμσκυ επισημαίνει στο βιβλίο του «Αναγκαίες Ψευδαισθήσεις τα ε-ξής»:

"Μια μελέτη του1975 της Τριμερούς Επιτροπής πάνω στη «Δυνατότητα Παγκο-σμιοποίησης των Δημοκρατιών» συμπέρανε ότι τα ΜΜΕ έχουν γίνει «μια αξιο-σημείωτη νέα πηγή εθνικής ισχύος». Σύμφωνα με το Σάμουελ Χάντιγκτον, κα-θηγητής της διεθνούς πολιτικής στο Χάρβαρντ και πρόεδρος του Ινστιτούτου Στρατηγικής Σχεδίασης του Χάρβαρντ "Ο Τρούμαν μπορούσε να κυβερνήσει τη χώρα με τη συνεργασία ενός σχετικά μικρού αριθμού δικηγόρων και τραπεζι-τών της Γουώλ Στρητ (Η Κρίση της Δημοκρατίας, Πανεπιστήμιο Νέας Υόρκης, 1975)». Οι σύγχρονοι παγκόσμιοι τραπεζίτες τραβώντας μερικούς απλούς μο-χλούς που ελέγχουν τη ροή του χρήματος, μπορούν να δημιουργήσουν ή να θρυμματίσουν ολόκληρες οικονομίες. Ελέγχοντας τις ανακοινώσεις του τύπου για τις οικονομικές στρατηγικές που διαμορφώνουν τις εθνικές τάσεις, η ελίτ της οικονομικής ισχύος μπορεί όχι μόνο να στραγγαλίζει την οικονομική δομή αυτού του έθνους, αλλά να επεκτείνει επίσης παγκόσμια αυτό τον έλεγχο».

Αυτοί που κατέχουν μια τέτοια δύναμη είναι λογικό να θέλουν να παραμείνουν αόρατοι για το μέσο πολίτη. Εκφράζοντας αυτή τη γνώμη ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ, ιδρυτής της Τριμερούς Επιτροπής, μίλησε τον Ιούνιο του 1991 σε μια διάσκεψη αυτού του οργανισμού ως εξής:

"Είμαστε ευγνώμονες στην Washington Post, στους στους New York Times, στο περιοδικό Time και σε άλλες μεγάλες εκδοτικές εταιρίες, οι διευθυ-ντές των οποίων έχουν παρακολουθήσει τις διασκέψεις μας και σεβάστηκαν τις υποσχέσεις τους για διακριτικότητα για σαράντα σχεδόν χρόνια. Θα μας ήταν αδύνατο να αναπτύξουμε το σχέδιό μας για το κόσμο, αν βρισκόμασταν κάτω από τα λαμπερά φώτα της δημοσιότητας στη διάρκεια αυτών των ετών. Αλλά ο κόσμος είναι τώρα πιο έμπειρος και έτοιμος να βαδίσει προς μια παγκόσμια κυ-

βέρνηση. Η υπερεθνική κυριαρχία μιας διανοητικής ελίτ και παγκόσμιων τρα-πεζιτών προτιμάται σίγουρα περισσότερο από τον εθνικό αυτοπροσδιορισμό που ακολουθήθηκε τους προηγούμενους αιώνες».

Ο Walter Cronkite έγραψε στην εισαγωγή του βιβλίου του Censored 1996 «...Μια χούφτα από μας αποφασίζει τι θα παιχτεί το βράδυ στις ειδήσεις, ή ποιο θέμα θα γραφτεί στους New York Times ή στην Washington Post ή στην Wall Street Journal.... Πραγματικά είναι μια χούφτα από μας με αυτή τη φοβερή δύναμη...Και αυτές ιστορίες που μας είναι διαθέσιμες έχουν ήδη επιλεγεί και ξαναεπιλεγεί από άτομα πολύ πέρα από τον έλεγχό μας".

ΤΕΧΝΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΚΑΙ ΛΑΘΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟ-ΓΙΣΜΩΝ

Το 1936 ιδρύθηκε στην Αμερική το "Ινστιτούτο για την Ανάλυση της Προπα-γάνδας" με σκοπό την αναγνώριση των τεχνασμάτων που χρησιμοποιούν οι προπαγανδιστές. Το Ινστιτούτο ανέλυσε επτά βασικά τέτοια τεχνάσματα, τα οποία χαρακτήρισε με αντίστοιχα σύμβολα:

ΤΟ ΒΡΙΣΙΔΙ (NAME CALLING): Η χρησιμοποίηση αρνητικών και υποτιμητι-κών λέξεων για ένα πρόσωπο ή μια ιδέα με σκοπό τη διαβολή ή υποβάθμισή τους. Συμβολίζεται από το Ινστιτούτο με ένα χέρι που στρέφει τον αντίχειρα προς τα κάτω. Π.χ.:

"Οι Κομμουνιστοσυμμορίτες είναι εναντίον της ατομικής ιδιοκτησίας". Ανάλο-γες υποτιμητικές λέξεις είναι π.χ. ο φασίστας, το φασιστόμουτρο, το παλιο-κομμούνι, ο αναρχοκουμούνας, το γουρούνι, ο αλήτης κ.λ.π.

Σε μια τέτοια περίπτωση θα πρέπει, σύμφωνα με το Ινστιτούτο, να ρωτήσου-με τον ομιλητή μας:

Τι σημαίνει αυτό το όνομα;

Υπάρχει καμιά δικαιολογημένη σύνδεση αυτής της ιδέας με τη πραγματική ση-μασία αυτού του ονόματος;

Μήπως χρησιμοποιεί τη βρισιά για να απορρίψει την ιδέα;

Αν αποσύρουμε τη βρισιά, ποια είναι η αξία της ιδέας;

ΤΟ ΣΤΗΣΙΜΟ ΤΩΝ ΧΑΡΤΙΩΝ Η ΦΤΙΑΞΙΜΟ ΤΗΣ ΤΡΑΠΟΥΛΑΣ (CARD STACKING). Η επιλεκτική χρησιμοποίηση των γεγονότων ή καθαρές ψευτιές, που συμβολίζεται με έναν άσσο μπαστούνι, ένα χαρτί που συμβολίζει τη δολιό-τητα. Εδώ εντάσσεται και η εσκεμμένη επιλογή απομονωμένων αποσπασμάτων από κείμενα ή λόγους ενός προσώπου, που αλλοιώνουν πλήρως τη σημασία των γραφέντων, ή λεχθέντων από αυτόν και στρέφονται τελικά εναντίον του.

Η ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ (BAND WAGON): Το να είσαι "in", ο ι-σχυρισμός ότι όλοι σαν κι εμάς σκέπτονται ή ενεργούν με αυτό το τρόπο. Συμβολίζεται από το Ινστιτούτο με το καπέλο και τη μπαγκέτα μιας παρελαύ-νουσας μπάντας. Η προπαγάνδα αυτή χρησιμοποιείται κυρίως για τη νεολαία, που με το να είναι "in", δηλαδή μέσα στο ρεύμα, ικανοποιεί ευκολότερα την ανάγκη της για παρέες, κοινωνικές επαφές, ομάδες που ξεχωρίζουν με την ιδι-αιτερότητά τους και τη "τρέλλα" τους από τους συμβιβασμένους "μεγάλους" κ.λ.π. Στη περίπτωση αυτή έχουμε διαφημίσεις ρούχων, "σνακς", δίσκων μου-σικής, χώρων συγκεντρώσεως και διασκέδασης της νεολαίας κ.λ.π.. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί όμως και για τους μεγάλους π.χ. για διαφημίσεις μόδας, περιο-δικών, κέντρων διασκέδασης, άγρα πολιτικών οπαδών ή ψηφοφόρων κ.λ.π.

Στη κατηγορία αυτή ανήκει και η λεγόμενη κοινωνική απόδειξη, δηλαδή η τά-ση να πιστεύουμε αυτό που πιστεύουν οι περισσότεροι άνθρωποι, ν' ακολου-θήσουμε την αγέλη. Αν ένας δικηγόρος δημιουργήσει την εντύπωση ότι "όλοι ξέρουν" ότι ένα συγκεκριμένο άτομο ψεύδεται και καλύπτει τα γεγονότα, τότε όσοι διαφωνούν με αυτή τη δήλωση θα φαίνονται σαν αναξιόπιστοι. Όταν με-ρικοί άνθρωποι επαναβεβαιώνουν πολλές φορές το ίδιο πράγμα, δημιουργείται η εντύπωση ότι μιλάνε για κάτι αληθινό. Δηλαδή οι επανειλημμένες βεβαιώσεις δημιουργούν την εντύπωση ότι η ίδια η βεβαίωση είναι αληθινή.

Να πώς περιγράφει το Ινστιτούτο για την Ανάλυση της προπαγάνδας αυτή τη τεχνική:

"Ο προπαγανδιστής μισθώνει μια αίθουσα, νοικιάζει ραδιοφωνικούς σταθμούς, γεμίζει ένα μεγάλο στάδιο, παρελαύνει ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων σε μια παρέλαση. Χρησιμοποιεί σύμβολα, χρώματα, μουσική, κίνηση, όλες τις δραμα-τικές τέχνες. Μας κάνει να γράψουμε γράμματα, να στείλουμε τηλεγραφήμα-τα, να συνεισφέρουμε στο σκοπό του. Προσφεύγει στην επιθυμία, κοινή στους περισσότερους από μας, να ακολουθήσουμε το πλήθος. Επειδή θέλει να ακο-λουθήσουμε το πλήθος σε μάζες, κατευθύνει την έκκλησή του σε ομάδες που συγκρατούνται ήδη με κοινούς δεσμούς εθνικότητας, θρησκείας, φυλής, φύ-λου, εργασίας. Έτσι οι προπαγανδιστές που κάνουν εκστρατεία υπέρ ή εναντί-ον ενός προγράμματος θα προσφύγουν σε μας σας Καθολικούς, Προτεστά-ντες, Ορθόδοξους ή Εβραίους. Σα γεωργούς ή σα δασκάλους, σα νοικοκυρές ή σαν μεταλλωρύχους

"Με τη βοήθεια όλων των άλλων τεχνασμάτων της προπαγάνδας, χρησιμοποι-

ούνται όλα τα τεχνάσματα κολακείας για να τιθασεύσουν τους φόβους, τα μίση και τις προκαταλήψεις, τις πεποιθήσεις και τα ιδανικά που είναι κοινά σε μια ομάδα. Έτσι η συγκίνηση μας σπρώχνει και μας τραβά προς το Άρμα της Μπά-ντας".

Όπως μας συμβουλεύει το Ινστιτούτο: "Δεν χρειάζεται να υπάρχει τόση πολύ βιασύνη ν' ακολουθήσουμε το ρεύμα, όπως προσπαθεί να μας κάνει να πι-στεύσουμε ο προπαγανδιστής. Όταν αντιμετωπίσουμε αυτή τη τεχνική, θα πρέπει να κάνουμε στον εαυτό μας τις παρακάτω ερωτήσεις:

Τι είναι αυτό το πρόγραμμα του προπαγανδιστή;

Ποια είναι η απόδειξη για τα υπέρ και τα κατά του προγράμματος;

Αδιάφορα από το γεγονός ότι άλλοι υποστηρίζουν αυτό το πρόγραμμα, θα πρέπει να το υποστηρίξω και εγώ;

Εξυπηρετεί αυτό το πρόγραμμα τα ατομικά και συλλογικά μου ενδιαφέροντα, ή μήπως τα υπονομεύει;

ΤΟ ΠΕΙΣΤΗΡΙΟ (TESTIMONIAL): Η σύνδεση μιας ιδέας με ένα σεβαστό, διάσημο, έγκυρο ή μισητό πρόσωπο ή οργανισμό. Αυτό το τέχνασμα συμβολί-ζεται από το Ινστιτούτο με μια σφραγίδα και μια ταινία επικύρωσης. Είναι μία από τις βασικές τεχνικές που χρησιμοποιεί η διαφημιστική, αλλά και η πολιτική προπαγάνδα: "Όλοι οι μεγάλοι σταρ του Χόλυγουντ χρησιμοποιούν LUX", "28 κατασκευαστές πλυντηρίων χρησιμοποιούν SKΟP, αυτοί ξέρουν". Εσείς βέβαια δεν ξέρετε για τις ειδικές συμβάσεις που έχει κάνει το SKΟP για να χρησιμο-ποιεί το όνομα αυτών των εταιριών, που αφενός διαφημίζονται έτσι τσάμπα μέσω του SKΟP, αλλά γλυτώνουν και από διάφορες μπελάδες, όπως το να πη-γαίνουν στα σπίτια των νοικοκυρών και να τους δείχνουν πώς λειτουργεί το πλυντήριο που αγόρασαν. Δεν είναι ανάγκη να πάνε οι ίδιοι, πάει το SKΟP αντί γι' αυτούς μέσω των ειδικών συμβάσεων που έχουν κάνει. Έτσι ωφελούνται και οι δυο, χωρίς βέβαια να αποδεικνύεται πουθενά η ανωτερότητα του SKΟP έναντι των άλλων απορρυπαντικών.

Να και δύο άλλα παραδείγματα: "Και ο Μάνος Χατζηδάκης ήταν εναντίον του Κομμουνισμού". Και λοιπόν, και τι μ' αυτό; ή "Το νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση είναι καθαρά χιτλερικής έμπνευσης", που σημαίνει ότι "εμείς" σαν αντιπολίτευση το στέλνουμε κατά διαόλου και συγχρόνως αφήνουμε αιχμές για τη δήθεν φασιστική νοοτροπία της κυβέρνησης.

Ο ηθοποιός τάδε υποστηρίζει το Σημίτη, ο τραγουδιστής δείνα το Καραμανλή, ο δημοσιογράφος τάδε το Συνασπισμό και το μοντέλο Κούλα το ΚΚΕ. Διαλέξτε και πάρτε. Με ποιον αλήθεια απ' αυτούς θα ταυτισθείτε; ποιος σας δικαιώνει περισσότερο; Σε ποιον θα θέλατε να μοιάζατε; Ο κύριος τάδε;. Ωραία λοιπόν.

Για να του μοιάσετε, αρκεί να κάνετε ό,τι και αυτός: ψηφίστε απλά όπως κι ε-κείνος. "Το μπουζούκι είναι ένα όργανο, ο αστυνομικός είναι όργανο, άρα το μπουζούκι είναι αστυνομικός ή ο αστυνομικός μπουζούκι" - πάρτε το όπως θέ-λετε, είναι εξαιρετικά απλό! Δεν το βλέπετε;

Με τη προσφυγή σε μια αυθεντία οι προπαγανδιστές προσθέτουν βάρος και ε-νισχύουν τις απόψεις τους. Αν ένας ή περισσότεροι από τους ανθρώπους που βεβαιώνουν μια άποψη θεωρηθεί σαν αυθεντία, π.χ. σα γιατρός ή σαν ένας ει-δικός επιστήμονας, τότε θα πεισθούν πολύ περισσότεροι άνθρωποι. Βλέπετε δεν παίζει κανένα ρόλο αν αυτός ο επιστήμονας ή ο ειδικός είναι ο μόνος σε όλο το σύμπαν που έχει αυτή την άποψη, εφόσον είναι και ο μόνος που εμείς ακούμε. Δυστυχώς, αν μας αρέσει η πηγή μιας άποψης, έχουμε τη τάση να δε-χθούμε και την ίδια την άποψη. Αν ένας δημοφιλής καλλιτέχνης, μια προσωπι-κότητα των ΜΜΕ, ένας πολιτικός ή ένα άτομο με κύρος επιδοκιμάσει μια διαδι-κασία, τότε θα την υποστηρίξουν πολύ περισσότεροι άνθρωποι. Γι' αυτό άλλω-στε όλα τα κόμματα συμπεριλαμβάνουν στις λίστες τους και αρκετά, μη κομ-ματικά, διάσημα άτομα ή προσωπικότητες.

Όσο παραδεχόμαστε ινδάλματα και αυθεντίες, οι προπαγανδιστές θα βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να μας πλασάρουν τις ιδέες και τα προϊόντα τους. Όταν κάποιος χρησιμοποιεί αυτό το τέχνασμα για να ενισχύσει τη θέση του, θα πρέ-πει να κάνουμε στον εαυτό μας τις εξής ερωτήσεις:

Γιατί θα πρέπει να δεχθούμε ότι αυτό το άτομο (οργανισμός ή οτιδήποτε άλλο) έχει πλήρη γνώση, αξιόπιστες πληροφορίες ή αντικειμενική άποψη γι' αυτό το θέμα;

Πόσο αξίζει από μόνη της η ιδέα χωρίς τη συνδρομή αυτού του ατόμου;

ΟΙ "ΑΠΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΑΝ ΚΙ ΕΜΑΣ" (PLAIN FOLKS): Με άλλα λόγια εμείς που προπαγανδίζουμε μια συγκεκριμένη ιδέα ή αγωνιζόμαστε να μας ψηφίσετε δεν είμαστε καμιά ιδιαίτερη ελίτ, αλλά απλοί άνθρωποι σαν κι εσάς, κι' εσείς θα μπορούσατε να είσαστε στη θέση μας, ή να λέγατε αυτά που λέμε εμείς. Έτσι λοιπόν δεχθείτε αυτά που λέμε, ή, αντίστοιχα, ψηφίστε μας! Είμα-στε όπως ακριβώς κι' εσείς, σας αντιπροσωπεύουμε πλήρως! Είναι πολύ κωμι-κό να βλέπεις δισεκατομμυριούχους (γι' αυτούς που τους ξέρουν) υποψηφίους πρωθυπουργούς, προέδρους και βουλευτές να εμφανίζονται στη τηλεόραση σαν "απλοί άνθρωποι σαν κι' εμάς", ή καμιά φορά ακόμα πιο απλοί. Που να ξέ-ρουν όμως οι πραγματικά απλοί άνθρωποι, ο πολύς λαός, πόσα εκατομμύρια ξοδεύουν αυτοί οι κύριοι για την προεκλογική τους εκστρατεία. Δυστυχώς πεί-θονται και τους ψηφίζουν σα να ψήφιζαν τον εαυτό τους, ένα μέλος της οικο-γενείας τους, ένα συνάδελφό τους, ή έστω ένα συγχωριανό τους.

Όλοι οι τελευταίοι Αμερικανοί πρόεδροι ήσαν εκατομμυριούχοι, αλλά έκαναν πολλά πράγματα για να παρουσιάζονται σα καθημερινά άτομα. Ο Μπιλ Κλίντον

τρώει στα Μακ Ντόναλντς, κάνει τζόκιν και διαβάζει ευτελή κατασκοπευτικά μυθιστορήματα. Ο Τζωρτζ Μπους μισεί τα μπρόκολα και του αρέσει το ψάρεμα. Ο Ρόναλντ Ρέιγκαν φωτογραφιζόταν συχνά να κόβει ξύλα και ο Τζήμι Κάρτερ παρουσιαζόταν σαν ένας ταπεινός αγρότης φιστικιών από τη Τζώρτζια. Θυμη-θείτε και τον Γέλτσιν στη Ρωσία να χορεύει στη προεκλογική του εκστρατεία ξέφρενους Δυτικούς ρυθμούς. Ήταν και αυτός σαν κι' εμάς!

Το Ινστιτούτο για την Ανάλυση της Προπαγάνδας έχει πει ότι όταν αντιμετωπί-ζουμε αυτή τη τεχνική θα πρέπει να αναβάλλουμε τη κρίση μας και να κάνου-με στον εαυτό μας τις παρακάτω ερωτήσεις:

Ποια είναι η αξία των ιδεών του προπαγανδιστή, όταν αυτές ξεχωριστούν από τη προσωπικότητά του;

Τι θα μπορούσε να προσπαθεί αυτός να συγκαλύψει με τη μέθοδο του απλού ανθρώπου;

Ποια είναι τα γεγονότα;

Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ (TRANSFER). Είναι το τέχνασμα του ισχυρισμού ότι υπάρχει δήθεν μια σύνδεση ανάμεσα σε κάτι τιμώμενο ή μισούμενο και στην ιδέα ή το προϊόν που παρουσιάζεις. Η τεχνική αυτή συμβολίζεται από το Ινστιτούτο με μια χαμογελαστή αρχαιοελληνική θεατρική μάσκα:

"Επιστημονικά εργαστήρια απέδειξαν ότι η τάδε οδοντόκρεμα προστατεύει 95% από τη τερηδόνα". Τα ονόματα των εργαστηρίων αυτών βέβαια δεν ανα-φέρονται, αλλά ο διαφημιστής πετυχαίνει το σκοπό του να συνδέσει τη συγκε-κριμένη μάρκα οδοντόκρεμας με κάτι αξιοσέβαστο και τιμώμενο: την επιστή-μη. Μπορεί να έχει παρουσιάσει στη διαφήμιση "επιστήμονες" με λευκές φόρ-μες πάνω από "μηχανήματα" σε κάποιο "εργαστήριο", αλλά όλα αυτά είναι στη πραγματικότητα στημένα, με τον ίδιο τρόπο που στήσανε οι Αμερικάνοι το βί-ντεο με τον κορμοράνο στο Περσικό. Τίποτα δεν είναι αληθινό. Τα άτομα που παρουσιάζονται είναι όλα μοντέλα που συνεργάζονται με γραφεία μοντέλων και παριστάνουν στις διαφημίσεις, ανάλογα με την εμφάνισή τους, ό,τι θέλετε ή καλύτερα ό,τι βλέπετε. Από την άλλη μεριά, αν ρωτήσετε τον οδοντίατρό σας, θα σας εξομολογηθεί ότι όλα αυτά περί προστασίας από τη τερηδόνα ή την ουλίτιδα ή οτιδήποτε άλλο, είναι κουραφέξαλα για όλα αυτά τα θαυμα-τουργά σκευάσματα από ταλκ, οδοντιατρικό σάπωνα και μικρές ποσότητες φωσφορικού νατρίου που ονομάζουμε οδοντόκρεμες. Βλέπετε δεν υπάρχουν ουσιαστικοί κανόνες δεοντολογίας και ο κάθε διαφημιστής μπορεί να χρησιμο-ποιεί όσα ψέματα και υπερβολές θέλει για να μας παρασύρει τελικά στην αγο-ρά της μπούρδας του ή τουλάχιστον της μετριότητάς του. Ακολουθούν με συ-νέπεια τη προτροπή του Γκαίμπελς: "Λέγε ψέματα συνεχώς, στο τέλος θα σε πιστεύσουν!"

Επίσης μια διαφήμιση με πολύ ωραίες γυναίκες ή άνδρες, προσπαθεί να δημι-ουργήσει το συνειρμό ότι "οι ωραίες ή ωραίοι φορούν, για παράδειγμα, το τά-δε άρωμα, αποσμητικό ή aftershave. Κάντε λοιπόν κι εσείς το ίδιο και θα γίνε-τε (ή τουλάχιστον θα νιώθετε) ωραίοι σαν κι' αυτούς. Είναι τόσο ανόητο και όμως υποσυνείδητα λειτουργεί, άλλωστε η ίδια διαφήμιση περιέχει και σεξουα-λικά υπονοούμενα για το άλλο φύλλο, ότι δήθεν δεν μπορεί να αντισταθεί σε αυτό που φοράτε κι' επομένως φορώντας το θα γίνετε καρδιοκατακτητής - και ποιος δε θα το ήθελε αυτό;

Το Ινστιτούτο για την ανάλυση της προπαγάνδας μας συμβουλεύει όταν αντι-μετωπίζουμε τη τεχνική της μεταφοράς να κάνουμε στον εαυτό μας τις παρα-κάτω ερωτήσεις;

Με τους πιο απλούς και συγκεκριμένους όρους, ποια είναι η πρόταση του ομι-λητή;

Ποια είναι η σημασία του πράγματος από το οποίο ο προπαγανδιστής επιζητά να αντλήσει επιβεβαίωση και κύρος;

Υπάρχει καμιά νόμιμη σύνδεση ανάμεσα στη πρόταση του προπαγανδιστή και στο σεβαστό αυτό πράγμα, πρόσωπο ή θεσμό;

Αν απομακρύνουμε το τέχνασμα του προπαγανδιστή, ποια είναι η αξία της πρότασής του από μόνης της;

Η ΦΑΝΤΑΧΤΕΡΗ ΓΕΝΙΚΟΤΗΤΑ (GLITTERING GENERALITY): Κατά αυτή συνδέουμε ένα πράγμα, ή μια ιδέα, με μια "καλή λέξη" για να το κάνουμε απο-δεκτό από τους άλλους, χωρίς να χρειασθεί να προχωρήσουμε σε αποδείξεις. Τέτοιες θετικές, καταξιωμένες λέξεις είναι η γενναιότητα, ο Χριστιανισμός, η δικαιοσύνη, η ελευθερία, η δημοκρατία, η μητρότητα, η επιστήμη, η αγάπη, ο έρωτας κ.λ.π. Το Ινστιτούτο συμβολίζει αυτό το τέχνασμα με ένα λαμπερό κό-σμημα. Π.χ.:

"Εμείς οι Έλληνες, ένας δημοκρατικός και δίκαιος λαός, είμαστε εραστές του ωραίου και του αληθινού. Το αποδεικνύει άλλωστε το βιβλίο "Ο Φάρος της Δημοκρατίας". Διαβάστε το!"

Μερικές φορές παρουσιάζουν με ύφος και στόμφο διάφορα φανταχτερά και ακατανόητα για πολλούς ονόματα συστατικών μιας διαφημιζόμενης ουσίας, θέλοντας να δείξουν το κύρος και τη μοναδικότητα του συγκεκριμένου προϊό-ντος ως προς αυτό το φοβερό, επαναστατικό, αλαμπουρνέζικο συστατικό. Θυ-μάστε για παράδειγμα τη διαφήμιση εκείνης της οδοντόκρεμας με το φοβερό συστατικό "Κάλσιουμ Σι έι (Calcium Ca)"; Ε, Κάλσιουμ είναι η επιστημονική Λατινική λέξη για το ασβέστιο και "Σι έι" είναι απλώς πάλι το ασβέστιο, όπως γράφεται στη χημεία από τα δύο αρχικά γράμματα αυτής της Λατινικής λέξης

(Ca). Με άλλα λόγια η περίφημη αυτή οδοντόκρεμα περιείχε ασβέστιο ασβε-στίου, κοινώς μπουρμπούτσαλα! Άσε που πουθενά δεν έχει αποδειχθεί ότι το ασβέστιο ωφελεί τόσο πολύ τη στοματική υγιεινή. Και όμως υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που παρασύρθηκαν απ' αυτά τα στομφώδη λόγια περί του "Κάλσι-ουμ Σι έι" και αγόρασαν μια απλή οδοντόκρεμα (ταλκ, σαπούνι, φθοριούχα νάτριο) με ασβέστιο ασβεστίου.

Δεν υπάρχει ούτε μία διαφήμιση που να μη στηρίζεται στο ψέμα. Δεν υπάρχει ούτε μια διαφήμιση που να μη θέλει να σας τα πάρει πουλώντας σας "φύκια για μεταξωτές κορδέλες".

Επισημαίνουμε επίσης ότι πολλοί πολιτικοί απομνημονεύουν ένα πίνακα θετι-κών λέξεων για να ντύνουν με αυτές τους δημόσιους λόγους τους, όπως :

Ενεργητικός, δραστήριος, προσοχή, φροντίδα, πρόκληση, αλλαγή, παιδιά, επι-λογή, πολίτης, δέσμευση, κοινός νους, εμπιστοσύνη, σύγκρουση, έλεγχος, θάρρος, συζήτηση, όνειρο, καθήκον, ενισχύω, ενίσχυση, δίκαιος, καθαρός, σωστός , οικογένεια, ελευθερία, βοήθεια, ανθρώπινος, οδηγώ, μαθαίνω, φως, ακούω, κινητοποιώ, κινητοποιούμαι, ηθικό, κίνηση, κίνημα, ευκαιρία, ειρήνη, πρωτοπόρος, ανεκτίμητος αρχή, αρχέγονος, σημαία, περιβάλλον, ευημερία, προστατεύω, προστασία, υπερήφανος, δικαιώματα, δύναμη, επιτυχία, αλήθεια, μοναδικός, όραμα, εμείς, εσείς, μας, σας κ.λ.π. (Παρμένες από το φυλλάδιο του Newt Gingrich για τους βουλευτές του Δημοκρατικού Κόμματος στην Αμε-ρική ("Language, A Key Mechanism of Control = Η Γλώσσα, Ένας Βασικός Μηχανισμός Ελέγχου)"

Έχουν επίσης έναν άλλο πίνακα αρνητικών λέξεων, τις οποίες γενικά αποφεύ-γουν όταν μιλούν δημόσια, αλλά τις οποίες μπορούν άνετα να χρησιμοποιούν όταν αναφέρονται στους πολιτικούς τους αντιπάλους: συνέπειες, διαφθορά, κρίση, προδότης, προδοσία, εξαναγκασμός, καταστροφή, καταστροφικό, κα-ταρρέω, κατάρρευση, επικίνδυνο, αποτυχία, υποκρισία, πλεονεξία, επιβάλλω, επιβολή, αδύναμος, ανίσχυρος, ανασφαλής, ψέμα, παθητικός, ρηχός, άρρω-στος, απειλή, γραφειοκρατία, φθορά, σήψη, αποσύνθεση, πτώση, όριο, επεί-γον, άχρηστος, εξαντλημένος κ.λ.π. (από την ίδια πηγή όπως και ο προηγού-μενος κατάλογος)

Το Ινστιτούτο για την Ανάλυση της Προπαγάνδας προτείνει έναν αριθμό ερω-τήσεων που θα πρέπει να κάνουμε στον εαυτό μας όταν αντιμετωπίζουμε αυτή τη τεχνική:

Τι σημαίνει πραγματικά αυτή η "καλή" λέξη;

Έχει η εν λόγω ιδέα καμιά δικαιολογημένη σύνδεση με τη πραγματική σημασία αυτής της λέξης;

Μήπως μου "πουλάνε" μια ιδέα που δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντά μου με το να της δίνουν απλώς ένα όνομα που μου αρέσει;

Αν δε λάβω υπ' όψη μου αυτή τη "καλή" λέξη, τι αξία έχει η ίδια η ιδέα από μόνη της;

Πέρα από τα επτά προηγούμενα τεχνάσματα των προπαγανδιστών που αναφέ-ρει το Ινστιτούτο για την Ανάλυση της Προπαγάνδας, έχουμε να συμπληρώ-σουμε και τα εξής βασικά τεχνάσματα:

Η ΕΓΚΑΙΡΗ ΚΑΙ "ΕΓΚΥΡΗ" ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ

Η πρώτη εντύπωση από ένα γεγονός είναι και η πιο ισχυρή και συνήθως συν-δέουμε την ανάμνηση ενός γεγονότος με τη πρώτη ερμηνεία που έχουμε α-κούσει γι' αυτό, ανεξάρτητα αν ακούσαμε αργότερα και άλλες πιο έγκυρες ερ-μηνείες. Αυτός είναι ο λόγος που οι προπαγανδιστές διατηρούν ένα καλά ορ-γανωμένο δίκτυο πληροφοριών, ώστε να είναι πάντα ενημερωμένοι και να προλαβαίνουν να δίνουν πρώτοι αυτοί την ερμηνεία των γεγονότων στο ακρο-ατήριο που θέλουν να επηρεάζουν.

ΤΟ ΤΕΧΝΑΣΜΑ ΤΗΣ ΜΙΣΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ.

"Oι μεγαλύτεροι θρίαμβοι της προπαγάνδας έχουν επιτευχθεί, όχι κάνοντας κάτι, αλλά αποφεύγοντας να κάνεις κάτι. Η αλήθεια είναι μεγάλη, αλλά ακόμα μεγαλύτερη, από μια πρακτική άποψη, είναι η σιωπή για την αλήθεια". (Από το βιβλίο του Aldous Huxley "Brave New World").

Το απόλυτο ψέμα βλάπτει , γιατί μπορεί να αποκαλυφθεί και να φέρει τη κα-ταστροφή. Η μισή αλήθεια όμως είναι η καλύτερη τεχνική απόκρυψης, το πιο πονηρό ψέμα. Με αυτή μπορείς να πεις τα μεγαλύτερα ψέματα, χωρίς να ψεύ-δεσαι! Είναι από τα πιο δυνατά όπλα στο οπλοστάσιο των προπαγανδιστών. Για παράδειγμα έδωσες μιας αποφασιστικής σημασίας μάχη, αλλά ηττήθηκες συ-ντριπτικά. Έχασες 100.000 άνδρες, ενώ ο εχθρός σου μόνο 40.000. Πώς θα παρουσιάσεις το γεγονός; Απλά θα αποσιωπήσεις τις δικές σου απώλειες και θα εστιαστείς στις απώλειες του εχθρού σου, παρουσιάζοντας κάπως έτσι το γε-γονός στις επικεφαλίδες των εφημερίδων σου:

Σημαντικές απώλειες του Εχθρού. Πάνω από 40.000 Νεκροί!

Ο Εχθρός Αναγκάσθηκε να Αφήσει στο Πεδίο της μάχης 40.000 Νεκρούς!

Σοβαρό Πλήγμα κατά του Εχθρού, 40.000 Νεκροί!

Θρήνος του εχθρού: 40.000 Νεκροί!

Με μια πρώτη ματιά δε λες ψέματα και όμως παρ' όλα αυτά λες το χειρότερο των ψεμάτων: αποσιωπώντας τις δικές σου απώλειες αφήνεις να εννοηθεί ότι

κέρδισες τη μάχη!

Έχουμε δει δεκάδες φορές μέχρι τώρα τα πολιτικά κόμματα της πατρίδας μας να χρησιμοποιούν τέτοιες μεθόδους για να ανακοινώσουν τα αποτελέσματα της πρόσφατης αναμέτρησής τους. Μπορεί για παράδειγμα ένα κόμμα να χάσει ξανά τις εκλογές, αλλά να κερδίσει δυο έδρες παραπάνω από τη προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση και να μη παρουσιάζει τίποτε άλλο, μετά τη νέα ήττα του, παρά μονάχα τη φοβερή(;) αυτή νίκη του (;)

Σε μια τέτοια περίπτωση για να μπορέσουμε να αποκαλύψουμε την αλήθεια, θα πρέπει να διερευνήσουμε σε όλες τις δυνατές πηγές πληροφοριών και για να το κάνουμε αυτό θα πρέπει πρωτίστως να μην είμαστε οπαδοί κανενός και συγχρόνως καχύποπτοι με όλους!

ΤΟ ΤΕΧΝΑΣΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗΣ ΑΝΑΜΙΞΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΨΕΜΑ-ΤΟΣ.

Μια άλλη πολύ πονηρή επίσης μέθοδος είναι να πετάξεις μέσα σε μια σειρά οφθαλμοδέστατων αληθειών και ένα χονδροειδές ψέμα, που μέσω των ψιθύ-ρων που θα δημιουργήσει, θα κατευθύνει τη κοινή γνώμη εκεί που εσύ θες. Όσοι απλοί άνθρωποι θελήσουν να ελέγξουν αυτά που λες, θα βρουν εύκολα στοιχεία για τις αλήθειες που παρουσιάζεις κι επομένως θα τις επιβεβαιώσουν. Για το ψέμα σου όμως δε θα βρουν στοιχεία, αλλά αφού έχεις πει ήδη δέκα αλήθειες, δεν μπορείς να λες τώρα ψέματα!. Έτσι σκέπτονται και το χάφτουν, έτσι όπως ακριβώς ήθελες. Και αν, ο μη γένοιτο, αποκαλυφθεί κάποια στιγμή το ψέμα σου, θα έχει κάνει ήδη τη ζημιά του και μπορείς επίσης απολογούμε-νος να δικαιολογηθείς ότι δήθεν δεν το έκανες σκόπιμα, ότι είχες κακή πληρο-φόρηση, ότι έτσι κι αλλιώς είχες πει δέκα αλήθειες που αποδεικνύουν τη γενι-κότερα φιλαλήθη πρόθεσή σου και τελικά "συγνώμη". Τη δουλειά σου όμως θα την έχεις ήδη κάνει, αφού και το χονδροειδέστερο ψέμα αφήνει πάντα ίχνη πίσω του και αν ήταν μάλιστα ερμηνεία ενός γεγονότος την οποία εσύ πρώτος έδωσες, όπως ήδη αναφέραμε, όταν θα το ξαναθυμηθεί κάποιος, θα ξαναθυ-μηθεί άμεσα μαζί του και αυτή τη ψευδή ερμηνεία που του είχες δώσει τότε. Άρα σχεδόν παντού βγαίνει κερδισμένος ο προπαγανδιστής. Από την άλλη με-ριά, όπως είπε ο Στάλιν και ο... Μητσοτάκης, οι λαοί ξεχνούν, δεν έχουν μνή-μη κι επομένως θα ξεχάσουν όλα τα ψέματα και τα παραστρατήματά σου. Δεν είναι δηλαδή μαζοχιστές, όπως τους έχουν προσάψει άλλοι, αλλά επιλήσμονες.

Οι εφημερίδες των πολιτικών κομμάτων χρησιμοποιούν κατά κόρον αυτού του είδους την "ειδησεογραφία" για να διαβάλλουν τους αντιπάλους τους. Πολλές φορές μηνύονται απ' αυτούς για τα αναίσχυντα ψεύδη τους και υποχρεούνται τελικά να δημοσιεύσουν τη διάψευση μιας προηγούμενης κακεντρεχούς "είδη-σής" τους, αλλά το κακό που ήθελαν, το έχουν ήδη κάνει και μερικές φορές δε φείδονται ακόμα και για χρηματικές αποζημιώσεις στους διαβληθέντες, αν το κακό που εν τω μεταξύ τους έκαναν με τους ψιθύρους που ξεσήκωσαν είναι

αρκετά μεγάλο. Κύριοι αυτή είναι η Δημοκρατία μας!.

ΤΟ ΤΕΧΝΑΣΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΕΝΟΣ ΜΥΘΟΥ

Οι μάζες έχουν μέσα τους τη φυσική τάση της υπερβολής (Γουσταύος Λε Μπον).

"Δεν ξέρεις καημένε τη λαϊκή ψυχή. Οι λαοί πιστεύουν πιότερο τ' αυτιά τους, παρά τα μάτια τους. Πιότερο το μύθο παρά τα γεγονότα. Πιότερο τη φαντασία τους από τη κρίση τους" (Κ. Βάρναλης, Ο Μονόλογος του Μώμου).

Ο λαός έχει ανάγκη από μύθους, παραμύθια, υπερβολές, οράματα. Θέλει να μπορεί να σηκώνει τα μάτια του μακριά από τη καθημερινή μιζέρια του και να αντικρίζει το ιδεώδες, το ιδανικό, το ύστατο, το μεγαλειώδες. Αυτή τη βαθιά ανάγκη του για όνειρο και υπέρβαση έρχονται να του την ικανοποιήσουν οι αυτόκλητοι επίδοξοι σωτήρες του τάζοντάς του τη προσεχή πραγματοποίηση της νοερής του ουτοπίας.

"Οφθαλμοί ευπειθέστεροι ώτων", λέει ο Ηράκλειτος, αλλά ο λαός διαφωνεί. Θέλει λόγια γλυκά, μαυλιστικά, που να του χαϊδεύουν τ' αυτιά κι ας "απέχουνε πολύ απ' την αλήθεια". Υπάρχουν ήδη έτοιμες πολλές μαγικές λέξεις με τις ο-ποίες μπορεί ο προπαγανδιστής να κτίσει το μύθο και το όραμα, οι "φανταχτε-ρές γενικότητες" που έχουμε ήδη αναφέρει: ελευθερία, ειρήνη, γαλήνη, ευτυ-χία, χαρά, σοσιαλισμός, ξεκούραση, χαλάρωση, δικαιοσύνη, δημοκρατία, εδώ, τώρα, κ.λ.π.

Ντύσε έντεχνα τη προπαγάνδα σου με αυτές τις λέξεις και αυτή θα γίνει αμέ-σως το όραμα του λαού σου και ο λαός σου θα σε ακολουθήσει. Μάστορας του είδους ο Ανδρέας Παπανδρέου δημιούργησε πολλά σοσιαλιστικά οράματα για το λαό του τύπου "Εδώ και τώρα σοσιαλισμός" ή "Στις 18 σοσιαλισμό" και μας παρέσυρε κάποτε σχεδόν όλους. Έπρεπε να μεγαλώσουμε λίγο για να καταλά-βουμε το λαϊκισμό του. Και αυτές ακόμα οι καλύτερες προπαγανδιστικές αφί-σες του μας τον δείχνουν να ατενίζει με εμπιστοσύνη και σιγουριά το μέλλον: το όραμά του, το όραμά μας!

Αλλά εάν οι κομμουνιστές και οι σοσιαλιστές οποιουδήποτε είδους έχουν κα-κοποιήσει με τις πράξεις τους τις αρχικά λαμπρές και δονητικές λέξεις των προσδιορισμών τους, τι να πούμε για τη λέξη "Δημοκρατία" που είναι η πιπίλα και η καραμέλα όλων και προ παντός αυτών που καλύπτουν από πίσω της τις τελικά κατεξοχήν φασιστικές νοοτροπίες, πράξεις και μεθόδους τους. Ας το τονίσουμε καθαρά: Ποτέ δεν υπήρξε στο πλανήτη μας "Δημοκρατία" με την έννοια που συνήθως της αποδίδουν, ούτε υπάρχει πουθενά τώρα, παρόλο που όλα τα κράτη θέλουν να λέγονται "δημοκρατικά", λόγω της ήδη βεβαρημένης αξίας αυτής της λέξης στη λαϊκή συνείδηση. Ούτε και στην αρχαία Ελλάδα, "τη πατρίδα της δημοκρατίας" υπήρξε ποτέ Δημοκρατία. Οι επιτήδειοι ρήτορες,

δημαγωγοί και λαοπλάνοι παρέσυραν από τότε το λαό, ο οποίος ψήφιζε τελικά ο ίδιος δυστυχώς τα αντιλαϊκά μέτρα. Οι λίγες φωνές των συνετών ρητόρων και φιλοσόφων, που ακολουθούσαν την "ηθική ρητορική" δεν εισακούονταν και ο λαός παρασυρόταν πάντα από τους "δημοκράτες" ολιγαρχικούς και πλουτοκράτες, που είτε ήσαν οι ίδιοι ρήτορες, ή έλεγχαν άλλους μεγάλους ρή-τορες για να προωθούν μέσα απ' αυτούς τις απόψεις τους. Σε αυτό το πλανήτη από καταβολής ιστορικού χρόνου ζει και βασιλεύει η ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ. Ας μην αμφι-σβητεί κανείς γι' αυτό, μπορεί να αποδειχθεί περίτρανα, αλλά ίσως αυτό να εί-ναι το θέμα ενός άλλου βιβλίου.

Το τονίζουμε ευθαρσώς: όποιος μπορεί και παρατηρεί και αναλύει τις μεθό-δους και εφαρμογές της σύγχρονης δημοκρατίας, Δυτικού ιδιαίτερα τύπου, κα-ταλήγει να γίνει αντιδημοκράτης. Και προσέξτε: αντιδημοκράτης εδώ δεν ση-μαίνει φασίστας, ούτε και κομμουνιστής. Σημαίνει απλώς ένας σκεπτόμενος υ-γιώς άνθρωπος που πάνω από το ιδιοτελές συμφέρον και τον ειδεχθή εγωκε-ντρισμό" του σύγχρονου ανθρώπου προτάσσει τις έννοιες της δικαιοσύνης και της αρετής.

Η ΤΕΧΙΚΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗΣ

Πάντως σε τελευταία ανάλυση ένα μονάχα ρητορικό σχήμα υπάρχει: Η επανά-ληψη (Μέγας Ναπολέων).

Το καταφασκόμενο, βεβαιούμενο θέμα καταλήγει με την επανάληψη να ριζώ-νει στα πνεύματα σε σημείο να γίνεται μια αποδεδειγμένη αλήθεια....Στο τέρμα κάπου χρόνου, ξεχνώντας ποιος είναι ο δημιουργός της καταφατικής βεβαίω-σης, που επαναλαμβάνεται, καταλήγουμε να τη πιστεύουμε (Γουσταύος Λε Μπον).

"Πολλοί γέλασαν με τη προπαγάνδα του NSDAP στο παρελθόν από μια θέση ανωτερότητας. Είναι αλήθεια ότι είχαμε ένα μόνο πράγμα να πούμε, και φωνά-ζαμε και κραυγάζαμε και το προπαγανδίζαμε ξανά και ξανά με ένα πείσμα που οδηγούσε τους "σοφούς" στην απελπισία. Το διακηρύξαμε με τέτοια απλότητα που σκέφθηκαν ότι είναι παράλογο και σχεδόν παιδαριώδες, δεν κατάλαβαν ότι η επανάληψη είναι ο προάγγελος της επιτυχίας και ότι η απλότητα είναι το κλειδί για το συναισθηματικό και νοητικό κόσμο των μαζών. Οι μάζες είναι ως επί το πλείστον εξαιρετικά επιλήσμονες και η κατανόησή τους μικρότερη από αυτή των μορφωμένων. Η προπαγάνδα έπρεπε να φτιαχτεί όχι για να ικανο-ποιεί τους μορφωμένους, αλλά για να φτάνει στις μάζες. Θέλαμε να προσφύ-γουμε στο διαισθητικό κόσμο των μεγάλων μαζών και όχι στη κατανόηση των διανοούμενων. Η σημασία των γεγονότων και συμβάντων πρέπει να παρουσι-ασθεί ξανά και ξανά, μέχρις ότου μετά από ένα μακρύ χρόνο οι μάζες αναγνω-ρίσουν πραγματικά την ανάγκη για μια θεμελιώδη αλλαγή, μέχρι να την απαι-

τήσουν. Οι επιστήμονες από την άλλη μεριά πείθονται με επιστημονικές απο-δείξεις" (Politische Propaganda, UnserWille und Weg 4, 1934)

Ο Γεώργιος Γεωργαλάς κάνει τις εξής σημαντικές παρατηρήσεις στο εξαιρετικό βιβλίο του Η Προπαγάνδα σε σχέση με την επανάληψη:

"Επανάληψη στη προπαγάνδα σημαίνει τη ταυτότητα της ιδέας, όχι όμως και της μορφής με την οποία προβάλλεται η ιδέα. Αντίθετα η επανάληψη πρέπει να είναι ένας έξυπνος συνδυασμός της μονιμότητας του θέματος και της εναλ-λαγής των μορφών του, είναι η ανομοιόμορφη συνεχής αναφορά ομοιόμορ-φων ιδεών. Η ίδια η προπαγάνδα είναι ακριβώς η ανομοιόμορφη επανάληψη μιας βασικής ιδέας».

"Η επανάληψη πρέπει να είναι πυκνή, να γίνεται συνεχώς χωρίς διαλείμματα έτσι ώστε το κοινό να μην έχει τη δυνατότητα να αναπνεύσει, να σκεφτεί, να αμφιβάλλει και να εκλέγει. Τότε η προσχώρησή του σε μια πανταχού παρούσα "αλήθεια" που το βρίσκει παντού, γίνεται αυτόματα με τρόπο ενστικτώδη».

"Αποτέλεσμα της επίμονης επανάληψης των βασικών ιδεών της προπαγάνδας είναι ένα περίεργο ψυχολογικό φαινόμενο που λέγεται "Μιθιδρατισμός. Ξέρου-με ότι ο βασιλιάς του Πόντου Μιθριδάτης επειδή από μικρός φοβόταν μήπως το δηλητηριάσουν, έπαιρνε διάφορα δηλητήρια σε διαρκώς αυξανόμενες δό-σεις μέχρι να πάθει ανοσία στα δηλητήρια και όταν θέλησε κάποτε να αυτο-κτονήσει με δηλητήριο δεν μπόρεσε".

"Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τις μάζες. Με την επανάληψη παθαίνουν ένα είδος "ανοσίας" απέναντι σε άλλες ιδέες και επιχειρήματα, ακόμα και απέναντι στην πιο ολοφάνερη αλήθεια και στη πιο στοιχειώδη λογική".

Η ΚΟΛΑΚΕΙΑ

Ως δ' εχθρών χείρονας εκτρέπου τους κολακεύοντας. (Τους κόλακες να τους αποφεύγεις, σα τους πιο επικίνδυνους από τους εχθρούς σου, Πυθαγόρας).

Των μεν αγρίων θηρίων τον τύραννον κάκιστον είναι, των δ' ημέρων τον κό-λακα (Από τα άγρια θηρία το πιο κακό είναι ο τύραννος και από τα ήμερα ο κόλακας, Πλουτάρχου)

Αυτός αυτού κόλαξ έκαστος τυγχάνει ων πρώτος και μέγιστος (ο καθένας είναι ο πρώτος και ο μεγαλύτερος κόλακας του εαυτού του, Πλουτάρχου Ηθικά)

Η μέθοδος είναι κλασσική για τον επηρεασμό συνειδήσεων. Η τόνωση του εγώ του άλλου τον κάνει να αισθάνεται συμπάθεια για σένα και να σου κάνει τελικά

τα χατίρια. Τη μέθοδο χρησιμοποιούν οι δικηγόροι για να κολακεύσουν το δι-καστήριο (δικαστές, ενόρκους), οι πολιτικοί προς τους ψηφοφόρους τους (λα-οπλάνοι, δημαγωγοί), οι διαφημιστές προς τους καταναλωτές και οι άνδρες προς τις γυναίκες για να κολακεύσουν με φιλοφρονήσεις τη ματαιοδοξία τους και να τις κατακτήσουν . Είναι ένα πολύ ύπουλο, πονηρό και δημαγωγικό τέ-χνασμα.

Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΤΡΙΠΛΗΣ ΕΛΞΗΣ

Σύμφωνα με πολλούς ψυχαναλυτές η ψυχολογική δύναμη της προπαγάνδας αυξάνει με τη χρησιμοποίηση αυτού που ο Λάσγουελ ονόμασε η αρχή της τρι-πλής έλξης. Αυτή λέει ότι ένα σύνολο από σύμβολα θα είναι πολύ πιο πειστικό αν είναι ελκυστικό και για τα τρία στοιχεία της προσωπικότητας του ατόμου, που ο Φρόϋντ ονόμασε Εγώ, Ιδ και υπερεγώ. Για να προσελκύσει το εγώ, ο έμπειρος προπαγανδιστής θα παρουσιάσει τις πράξεις και σκέψεις που θέλει να επιβάλει σα να ήσαν λογικές, συνετές, φρόνιμες και χρήσιμες (επιθυμητές). Με την ίδια πνοή αυτός λέει ή υπονοεί ότι αυτές θα προκαλέσουν σίγουρα ευχαρί-στηση και μια αίσθηση δύναμης (μια σαγήνη προς το Ιδ). Συγχρόνως υποβάλ-λει την ιδέα ότι αυτές είναι ηθικές, δίκαιες - αν όχι ολοκληρωτικά νόμιμες -αποφασιστικά πιο δίκαιες και ανθρώπινες από τον ίδιο το νόμο (μια σαγήνη προς το υπερεγώ ή συνείδηση).

ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

Μπορούμε να συμπληρώσουμε ότι τα ζωντανά παραδείγματα, οι ιδιαίτερα δη-λαδή δραματικές παραδειγματικές ιστορίες, επηρεάζουν συχνά τη κρίση μας περισσότερο απ' ό,τι οι άτονες, αλλά πιο ακριβείς περιγραφές. Δε θα πρέπει όμως να παρασυρόμαστε από τη ρητορική τέχνη της ζωντανής περιγραφής, αλλά από την ακρίβεια, συνέπεια και λογική των λεγομένων.

Μια άλλη τεχνική που χρησιμοποιούν οι προπαγανδιστές είναι η προσφυγή στο φόβο ή η δημιουργία σύγχυσης και διάσπασης με κινδυνολογία που εκ-φράζεται με ιδιαίτερη ρητορική σοβαρότητα, ώστε να πείθει και να τρομάζει, να μας θέτει σε επιφυλακή και να κρεμόμαστε από τα χείλη τους για να μά-θουμε πώς τελικά θα γλυτώσουμε από τον επικρεμάμενο κίνδυνο και τη φοβε-ρή καταστροφή. Μια κλασσική τεχνική είναι να βάζουν στην αρχή ενός λόγου, άρθρου ή ραδιοφωνικής εκπομπής μια ερώτηση που μας βάζει αμέσως σε επι-φυλακή, όπως: "Μήπως κινδυνεύουν τα παιδιά σας;" ή "Μήπως αρπάξει φωτιά το σπίτι σας;", ενώ συγχρόνως η τηλεόραση (ή το διαφημιστικό φυλλάδιο) δείχνει εικόνες από μεγάλες πυρκαγιές και σπίτια στο παρανάλωμα του πυρός. Στη συνέχεια βέβαια η διαφήμιση μας προτρέπει να ασφαλισθούμε γρήγορα στη τάδε ασφαλιστική εταιρία για να γλυτώσουμε τη περιουσία μας από τη μελλοντική πυρκαγιά. Δεν μας λέει όμως πόσο χαμηλό είναι το ποσοστό των

σπιτιών που κάηκαν από πυρκαγιές μέσα σε κάποιο χρονικό διάστημα, π.χ. σε μια δεκαετία, γιατί τότε θα καταλαβαίναμε ότι η πιθανότητα για κάτι τέτοιο εί-ναι πολύ μικρή και ότι οι κύριοι αυτοί επιζητούν απλώς και μόνο τα λεφτά μας.

Ο Χίτλερ προειδοποιούσε τρομοκρατώντας το 1932:

"Οι δρόμοι της χώρας μας βρίσκονται σε αναστάτωση. Τα πανεπιστήμια είναι γεμάτα με φοιτητές που επαναστατούν και εξεγείρονται. Οι κομμουνιστές ζη-τούν να καταστρέψουν τη χώρα μας. Η Ρωσία μας απειλεί με τη δύναμή της και η Δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο. Ναι σε κίνδυνο εσωτερικό κι εξωτερι-κό. Χρειαζόμαστε νόμο και τάξη! Χωρίς αυτόν το έθνος μας δεν μπορεί να επι-βιώσει".

Ο προπαγανδιστής με τη προσφυγή στο φόβο παίζει με τους βαθιά ριζωμένους φόβους του ακροατηρίου του, ελπίζοντας να κατευθύνει τη προσοχή του μα-κριά από την αξία μιας ιδιαίτερης πρότασης, προς τη κατεύθυνση των βημάτων που θα πρέπει να ακολουθηθούν για να ελαττωθεί ο φόβος.

Από το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, οι κοινωνιολόγοι και ψυχο-λόγοι έχουν διεξάγει ειδικές μελέτες για να μάθουν περισσότερα πράγματα για την αποτελεσματικότητα των εκκλήσεων φόβου. Περιληπτικά υπάρχουν τέσ-σερα στοιχεία για μια επιτυχημένη έκκληση φόβου: 1) μια απειλή 2) μια ειδική σύσταση για το πώς θα πρέπει να συμπεριληφθεί το ακροατήριο 3) την αντί-ληψη του ακροατηρίου ότι η σύσταση θα είναι αποτελεσματική στην αντιμετώ-πιση της απειλής και 4) την αντίληψη του ακροατηρίου ότι μπορεί να εκτελέσει τη προτεινόμενη συμπεριφορά. Όταν οι εκκλήσεις φόβου δεν περιλαμβάνουν και τα τέσσερα αυτά στοιχεία, το πιθανότερο είναι να αποτύχουν.

Το 1964 ο Λύντον Τζόνσον κέρδισε πολλούς ψήφους στην προεκλογική εκ-στρατεία του με μια πετυχημένη τηλεοπτική διαφήμιση που έδειχνε ένα νεαρό κορίτσι να εκμηδενίζεται σε μια πυρηνική έκρηξη. Η διαφήμιση αυτή συνέδεσε το πυρηνικό πόλεμο με τον αντίπαλό του Μπάρυ Γκολντγουότερ, και πρότεινε την ψήφιση του Τζόνσον σαν έναν αποτελεσματικό τρόπο αποφυγής αυτής της απειλής.

Το Ινστιτούτο για την Ανάλυση της Προπαγάνδας μας συμβουλεύει όταν αντι-μετωπίζουμε πειστικά μηνύματα που διεγείρουν το φόβο μας, να κάνουμε στον εαυτό μας τις επόμενες ερωτήσεις:

Μήπως ο ομιλητής μεγεθύνει το φόβο ή την απειλή για να κερδίσει την υπο-στήριξή μας;

Πόσο δικαιολογημένος είναι ο φόβος που μας διεγείρει ο ομιλητής;

Η ανάληψη της προτεινόμενης δράσης θα μειώσει πραγματικά την υποτιθέμε-νη απειλή;

Όταν τη κοιτάξουμε με απάθεια, ποια είναι η αξία της πρότασης του ομιλητή;

ΣΦΑΛΜΑΤΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Θα αναφέρουμε παρακάτω τα συνήθη σκόπιμα σφάλματα λογικής που κάνουν οι δημαγωγοί και οι προπαγανδιστές για να μας πείσουν, ώστε να μπορούμε να τα αναγνωρίσουμε εύκολα και να αποκαλύπτουμε τη σαθρή τις περισσότερες φορές επιχειρηματολογία τους. Ας κάνουμε όμως πρώτα μερικές επισημάνσεις.

Μια πρόταση από μόνη της δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί σαν λογική ή παρά-λογη, παρόλο που μπορεί να χαρακτηρισθεί σα λογική ή ψευδής. Εκείνο που μπορεί να χαρακτηρισθεί σα λογικό ή παράλογο είναι το συμπέρασμα που εξά-γεται από δύο ή περισσότερες προτάσεις. Πρέπει να σημειωθεί πάντως ότι ένα μήνυμα μπορεί να είναι παράλογο, χωρίς να είναι προπαγανδιστικό. Όλοι μας κάνουμε λογικά λάθη. Η διαφορά είναι ότι οι προπαγανδιστές χρησιμοποιούν σκόπιμα τη λογική για να πετύχουν το σκοπό τους.

Έστω οι δυο παρακάτω προτάσεις:

Πρόταση 1: "Όλοι οι Χριστιανοί πιστεύουν στο Θεό".

Πρόταση 2: "Όλοι οι Μουσουλμάνοι πιστεύουν στο Θεό" και το.

Συμπέρασμα: "Όλοι οι Χριστιανοί είναι Μουσουλμάνοι".

Αν και το παράδειγμα αυτού του λογικού σφάλματος είναι ακραίο, εντούτοις υπάρχουν πολλά προπαγανδιστικά μηνύματα που χρησιμοποιούν μια τέτοια λογική. Εδώ η εξαγωγή συμπεράσματος είναι ανεπίτρεπτη, όπως είναι ανεπί-τρεπτη είναι η εξαγωγή υπερβολικών προβλέψεων για το μέλλον με βάση πο-λύ μικρά γεγονότα του παρόντος, με βασικό σκοπό την αποδυνάμωση οποιασ-δήποτε αντίθετης άποψης, μια και τα μελλούμενα δεν έχουν ακόμα συμβεί κι' επομένως είναι δύσκολο να διαψευστούν οι προβλέψεις τους:

"'Όταν μπούμε στην ΟΝΕ, η επίθεση του διεθνούς ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου θα γίνει πιο ισχυρή, πιο αδυσώπητη με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση της οικο-νομίας μας, την αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας και τελικά τον πλήρη εξανδραποδισμό του λαού μας από την αδίστακτη αντιλαϊκή πλουτοκρατική ο-λιγαρχία και τους ντόπιους λακέδες της".

Σαν πολύ φόρα δεν πήρε ο φίλος μας Κουκουές;

Ένα άλλο τέχνασμα των προπαγανδιστών είναι η χρησιμοποίηση ευφημισμών, δηλαδή ήπιων εκφράσεων για να σκεπάσουν μια δυσάρεστη πραγματικότητα και να καθησυχάσουν έτσι το ακροατήριό τους. Για παράδειγμα στη διάρκεια

του πολέμου μιλάνε για "απώλειες", αντί για σκοτωμούς και πρόσφατα για "ανθρωπιστική βοήθεια", αντί για ένα ιμπεριαλιστικό πόλεμο εναντίον της Σερ-βίας. Στις αρχές του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, πολλοί τραυματισμένοι στρατιώτες υπέφεραν από το λεγόμενο "σοκ των οβίδων". Η σύντομη αυτή ζωντανή φράση μεταφέρει τη φρίκη της μάχης και μπορεί να ακούσει κανείς τις οβίδες να σκάνε πάνω από το κεφάλι του. Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πό-λεμο, οι Αμερικάνοι άρχισαν να χρησιμοποιούν τη φράση "κούραση από τη μάχη", για να χαρακτηρίσουν την ίδια κατάσταση. Η φράση ήταν κάπως πιο ευχάριστη, αλλά εξακολουθούσε να αναγνωρίζει το πόλεμο σαν την αιτία της ενόχλησης. Κατά την έναρξη του Πολέμου στο Βιετνάμ, η ίδια ασθένεια ανα-φερόταν πια σα "διαταραχή μετατραυματικού στρες", μια φράση που αποσυν-δέεται τελείως από τη πραγματικότητα του πολέμου.

Το να εντείνεις τη συναισθηματικότητα ενός επιχειρήματος, δε σημαίνει ότι βελτιώνεις την εγκυρότητά του. Αυτή η τεχνική είναι μια συνηθισμένη μορφή δημαγωγίας.

Μερικές ακόμα παρατηρήσεις:

Το αποτέλεσμα δε συνεπάγεται αιτιότητα. Αν ο Γιώργος διορίσθηκε ανώτερος υπάλληλος σε μιας τράπεζα το Μάιο και η Ελένη πήρε ένα δάνειο από αυτήν τον Ιούλιο, δεν είναι σίγουρο ότι υπάρχει μεταξύ τους κάποια αιτιατή σχέση.

Η συνταύτιση με ένα ή περισσότερα στοιχεία δε συνιστά συνταύτιση με όλα τα στοιχεία. Το γεγονός ότι ο Κώστας και ο Γιάννης είναι και οι δυο ευφυείς και δυναμικοί άνδρες, που έχουν επιτύχει στη πολιτική, δε σημαίνει αναγκαστικά ότι έχουν και τις ίδιες πολιτικές ιδέες.

Η ανάλογη δραστηριότητα δε σημαίνει αναγκαστικά κοινή δραστηριότητα και η κοινή δραστηριότητα δε σημαίνει αναγκαστικά κοινό κίνητρο. Ακόμα και αν τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής ενός κόμματος ακολουθούν μια συγκεκριμένη γραμμή, αυτό δε σημαίνει ότι την επικροτούν όλοι, την έχουν πάρει απλώς πλειοψηφικά.

Τέλος Τα ανέκδοτα και οι ιστορίες που λέγονται με ευχάριστο τρόπο δεν απο-τελούν λογικά επιχειρήματα. Χρησιμοποιούνται για να διασαφηνίσουν μια θέση και όχι για να την αποδείξουν. Μπορεί να κάνουν το άτομο μαγνητικό, αλλά δεν αποτελούν κριτήριο για μια υπεύθυνη θέση.

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΩΝ

ΣΩΣΤΑ ΚΙ ΕΛΑΤΩΜΑΤΙΚΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ.

Στη λογική το επιχείρημα είναι ένα σύνολο από βασικές προτάσεις (υποθέ-σεις), η αλήθεια των οποίων υποτίθεται ότι αποδεικνύει και την αλήθεια μιας άλλης πρότασης που ονομάζεται συμπέρασμα του επιχειρήματος. Η νοητική διαδικασία με την οποία καταστρώνεται ένα επιχείρημα λέγεται διαλογισμός, αν και συνήθως στη καθημερινή ορολογία περικλείουμε την έννοια του διαλο-γισμού μέσα σε αυτή του επιχειρήματος. Κάθε διαλογισμός (επιχείρημα) που αποτελείται από δυο ή περισσότερες υποθέσεις και το συμπέρασμα λέγεται και συλλογισμός. Γενικότερα στη λογική ο συλλογισμός είναι μια αυστηρή απόδει-ξη, ή παραγωγή (εξαγωγή) του συμπεράσματος από μια ή περισσότερες αρχι-κές προτάσεις, κάθε μια από τις οποίες είτε είναι μια λογική βάση ή συνέπεια μιας άλλης πρότασης που προηγείται απ' αυτή στην αποδεικτική διαδικασία. Αυτός ο ορισμός είναι μια γενίκευση του Αριστοτελικού συλλογισμού, αλλά ο συλλογισμός αναγνωρίζεται σήμερα μόνο σαν ειδική περίπτωση μιας παραγω-γής. Η παραδοσιακή άποψη ότι η παραγωγή προχωρά από το γενικό στο ειδικό έχει εγκαταλειφθεί σα λαθεμένη από τους περισσότερους επιστήμονες της λο-γικής. Μερικοί ειδήμονες θεωρούν όλα τα έγκυρα συμπεράσματα σαν παραγω-γικής μορφής και γι αυτό και γι άλλους λόγους απορρίπτουν την υποτιθέμενη αντίθεση μεταξύ **παραγωγής και επαγωγής.

**Στη λογική, επαγωγή ονομάζεται μια μέθοδος συλλογισμού κατά την οποία συμπεραίνουμε από το μέρος το όλο, ή από το ειδικό το γενικό, ή, το ίδιο, από το ατομικό το καθολικό, σε αντίθεση με τη παραγωγή κατά την οποία προχω-ράμε ανάποδα, π.χ. από το γενικό στο ειδικό. Σήμερα όμως, όπως τονίσαμε παραπάνω, η λογική εκλαμβάνεται γενικά σαν παραγωγική λογική..

Ένα επιχείρημα θεωρείται επαγωγικά ισχυρό, όταν η αλήθεια των βασικών προτάσεων (υποθέσεων) εγγυάται σε κάθε περίπτωση και την αλήθεια του συ-μπεράσματος. Μερικά επιχειρήματα που είναι επαγωγικά αδύναμα, μπορεί να γίνουν αποδεκτά για διάφορους λόγους, αλλά τα συμπεράσματά τους δεν είναι αναγκαστικά ορθά. Σε μερικά "πειστικά" επίσης επιχειρήματα οι βασικές προ-τάσεις δεν αποτελούν μια λογική βάση για την αποδοχή του συμπεράσματος. Τα επιχειρήματα αυτά θεωρούνται ελαττωματικά και ονομάζονται εσφαλμένοι συλλογισμοί.

Έστω οι τρεις παρακάτω βασικές προτάσεις (υποθέσεις):

Α: "Αν είσαι άνθρωπος, θα κάνεις και λάθη"

Β: "Ο Γιάννης είναι άνθρωπος" και το συμπέρασμα:

Σ: "Άρα ο Γιάννης κάνει και λάθη"

Εδώ το συμπέρασμα είναι έγκυρο, το επιχείρημα ισχυρό και ο συλλογισμός σωστός.

Έστω τώρα ο παρακάτω συλλογισμός:

Α: "Αν είσαι άνθρωπος, δεν μπορείς να πετάξεις από μόνος σου"

Β: "Αν σε λένε Γιάννη, είσαι άνθρωπος", και το συμπέρασμα:

Σ: "Όλοι οι Γιάννηδες δεν μπορούν να πετάξουν από μόνοι τους"

Εδώ το επιχείρημα δεν είναι ισχυρό, ούτε το συμπέρασμα έγκυρο, γιατί α-πλούστατα μπορεί κάποιος να έχει ονομάσει "Γιάννη" ένα εξημερωμένο πουλί, που βέβαια αυτό πετάει από μόνο του. Το λάθος σε αυτό το συλλογισμό, πα-ρόλο που φαίνεται "πειστικός", είναι στο γεγονός ότι η πρόταση Β δεν είναι πάντοτε αληθής.

Παρόμοια ο παρακάτω "πειστικός" συλλογισμός:

Α: "Αν είσαι άνθρωπος, κάνεις σφάλματα"

Β: "Ο πάπας είναι αλάθητος", και το συμπέρασμα:

Σ: "Άρα ο πάπας δεν είναι άνθρωπος".

Ο συλλογισμός αυτός είναι εσφαλμένος και το επιχείρημα αδύνατο, γιατί δεν ισχύει η πρόταση Β (και όχι βέβαια η Α, όπως θα ήθελαν να πιστεύουν αυτοί που υποστηρίζουν το αλάθητο του πάπα).

Γενικά ένα επιχείρημα μπορεί να είναι εσφαλμένο: 1) στο περιεχόμενό του, λόγω μιας ανακριβούς παρουσίασης των γεγονότων 2) στη φρασεολογία του, λόγω μιας λαθεμένης χρησιμοποίησης των λεκτικών όρων και 3) στη δομή του, λόγω μιας ακατάλληλης διαδικασίας στην εξαγωγή του συμπεράσματος.

Ανάλογα τα λάθη κατατάσσονται σε (1) Ουσιώδη, (2) Λεκτικά και (3) Τυπικά Λάθη. Οι ομάδες (2) και (3) ονομάζονται Λογικά Λάθη, ενώ οι ομάδες 1 και 2 Μη Τυπικά Λάθη.

ΤΥΠΙΚΑ ΛΑΘΗ.

Κλασσικό τυπικό λάθος είναι το λάθος του συνεπακόλουθου, που αναφέρεται σε υποθετικές προτάσεις της μορφής "εάν Α (υπόθεση), τότε Β (συμπέρα-σμα)". Αυτό το χρησιμοποιούν κατά κόρον οι προπαγανδιστές και ιδιαίτερα οι πολιτικοί δημαγωγοί. Το λάθος αυτό έχει δυο μορφές: 1) Την άρνηση της υ-πόθεσης, όπου από τις προτάσεις "εάν Α, τότε Β" και "όχι Α" (δηλαδή από το γεγονός ότι ισχύει η συνεπαγωγή Α Β και δεν ισχύει η υπόθεση Α), επιχει-ρηματολογεί κάποιος εσφαλμένα το συμπέρασμα "όχι Β" (ότι δηλαδή δεν ισχύ-ει η πρόταση Β). Π.χ.: Α: "Εάν το ΠΑΣΟΚ ήταν ένα Δεξιό κόμμα, τότε θα ιδιω-τικοποιούσε οπωσδήποτε τα ναυπηγεία", Β: "Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ένα δεξιό

κόμμα" και το συμπέρασμα: "Άρα το ΠΑΣΟΚ δεν θα ιδιωτικοποιήσει ποτέ τα ναυπηγεία". Ή πάλι ανόητες επιχειρηματολογίες στη Βουλή του τύπου Πανα-θηναϊκός - Ολυμπιακός: "Θα νικήσουμε εμείς, γιατί είμαστε οι καλύτεροι". Πραγματικά φοβερή λογική, ευφυέστατος συλλογισμός! Βασικά σημαίνει τα εξής: Α: "Νικάει πάντα ο καλύτερος", Β: "Εμείς είμαστε οι καλύτεροι και Σ: "Άρα θα νικήσουμε εμείς". Βέβαια ξέρουν ότι αυτά που λένε, μεγάλοι άνθρω-ποι, είναι παιδικές ανοησίες, αλλά όμως τους βλέπετε εσείς και δυστυχώς εσείς είστε παιδιά και το ξέρουν! Θα μεγαλώσετε άραγε; (2) Τη βεβαίωση του συ-μπεράσματος, όπου από τις προτάσεις "εάν Α, τότε Β" και "Β" (δηλαδή από την ισχύ της συνεπαγωγής Α Β 0και του συμπεράσματος Β) επιχειρηματολογεί κάποιος λαθεμένα την ισχύ της υποθέσεως Α. Π.χ.: Α: "Εάν κάποιος είναι Αθη-ναίος, τότε είναι κάτοικος της Αττικής", Β: "Ο Γιώργος είναι κάτοικος της Αττι-κής" και Σ: "Άρα ο Γιώργος είναι Αθηναίος".

ΟΥΣΙΩΔΗ ΣΦΑΛΜΑΤΑ.

Αυτά είναι γνωστά επίσης σα σφάλματα της υπόθεσης, γιατί οι αρχικές προτά-σεις "υποθέτουν" πάρα πολλά, ή προϋποθέτουν κρυφά το συμπέρασμα, ή α-ποφεύγουν το εν λόγω θέμα.

Η ταξινόμηση που χρησιμοποιείται ακόμη ευρέως είναι αυτή των Σοφιστικών Αναιρέσεων του Αριστοτέλη : (1) Το σφάλμα του απρόβλεπτου γεγονότος δια-πράττεται από ένα επιχείρημα που εφαρμόζει ένα γενικό κανόνα σε μια ιδιαίτε-ρη περίπτωση που ο κανόνας αυτός δεν εφαρμόζεται. Π.χ. η αλήθεια της πρό-ταση ότι "Οι άνθρωποι μπορούν να βλέπουν" δεν είναι λογική βάση για το συ-μπέρασμα ότι "οι τυφλοί άνθρωποι μπορούν να βλέπουν". Αυτό είναι μια ειδική περίπτωση του λεγόμενου Λατινιστί σφάλματος του secundum quid, το οποίο διαπράττεται όταν μια γενική πρόταση χρησιμοποιείται σαν η βασική πρόταση για ένα επιχείρημα, χωρίς να δίνεται προσοχή στους (σιωπηρούς) περιορι-σμούς της, που αποκλείουν την εφαρμογή της με αυτό το τρόπο. (2) Το αντί-στροφο σφάλμα του απρόβλεπτου γεγονότος κατά το οποίο εξάγει κάποιος λαθεμένα από μια ειδική περίπτωση ένα γενικό κανόνα. Έτσι το γεγονός ότι ένα συγκεκριμένο φάρμακο κάνει καλό σε ορισμένους ασθενείς, δε σημαίνει ότι αυτό είναι καλό για όλους τους ανθρώπους. (3) Το σφάλμα του άσχετου συμπεράσματος, που διαπράττεται όταν το συμπέρασμα είναι άσχετο με το συ-ζητούμενο θέμα στις προτάσεις. Ειδικές περιπτώσεις άσχετου συμπεράσματος παρουσιάζονται στα λεγόμενα σφάλματα συνάφειας. Αυτά περιλαμβάνουν α) το επιχείρημα ad hominem = εναντίον του ανθρώπου, όπου κάποιος τα βάζει με τον άνθρωπο και όχι με την ιδέα που αυτός αντιπροσωπεύει (β) το επιχεί-ρημα ad populum (της προσφυγής στο λαό), το οποίο, αντί να παραθέτει κά-ποιος λογικά επιχειρήματα καταφεύγει σε λαϊκισμό (γ) το επιχείρημα ad misericordiam (της προσφυγής στην ευσπλαχνία), όπως όταν ένας δικηγόρος αντί να παραθέσει επιχειρήματα για την αθωότητα του πελάτη του, προσπαθεί να διεγείρει τη συμπάθεια των ενόρκων (δ ) το επιχείρημα ad verecundiam(της προσφυγής στο δέος), που επιζητά την αποδοχή του συμπεράσματος με

βάση το γεγονός ότι αυτό υποστηρίζεται από άτομα των οποίων η γνώμη είναι γενικά σεβαστή (ε) το επιχείρημα ad ignorantiam (της προσφυγής στην ά-γνοια), που επιχειρηματολογεί ότι ένα πράγμα είναι έτσι, απλά και μόνο επει-δή δεν έχει αποδείξει κανένας ότι δεν είναι έτσι και (ζ ) το επιχείρημα ad baculum (της προσφυγής στη δύναμη), κατά το οποίο ένα συμπέρασμα γίνεται αποδεκτό κάτω από την απειλή βίας (4) Το σφάλμα του κυκλικού επιχειρήμα-τος, γνωστού επίσης σαν petitio principii ("αιτώντας την ερώτηση"), συμβαίνει όταν οι βασικές προτάσεις προϋποθέτουν, ανοικτά ή κρυφά, το συμπέρασμα που πρόκειται να αποδειχθεί . Π.χ.: "ο Νίκος ψηφίζει πάντα συνετά". "Και πώς το ξέρουμε;" "Το ξέρουμε γιατί ψηφίζει πάντα Νέα Δημοκρατία)". Μια ειδική μορφή αυτού του σφάλματος, ονομάζεται φαύλος κύκλος, ή circulus in probando (επιχειρηματολογώντας σ' ένα κύκλο). Κατ' αυτό μια πρόταση p1 χρησιμοποιείται για να αποδείξει τη πρόταση p2, , η p2 χρησιμοποιείται για να αποδείξει τη p3 κ.ο.κ. μέχρι να χρησιμοποιηθεί η pn - 1 για να αποδείξει τη τελευταία πρόταση pn. Στη συνέχεια χρησιμοποιείται η pn για να αποδείξει τη p1 και με' αυτό το τρόπο θεωρείται σαν αποδεδειγμένη δήθεν ολόκληρη η σει-ρά p1, p2, . . . , pn.. Π.χ.:

"Η ομάδα μας είναι η καλύτερη ομάδα μπάσκετ στον όμιλό μας" (p2), "Είναι η καλύτερη λόγω του φοβερού επιθετικού τρίου των Νίκου, Γιώργου και Αλέ-κου" (p1). "Και πώς ξέρεις ότι αυτοί είναι τόσο καλοί;". "Μα είναι η βάση της καλύτερης ομάδας του ομίλου μας" (πάλι εδώ η p2). Μιλώντας αυστηρά, το petitio principii δεν είναι ένα σφάλμα συλλογισμού, αλλά μια ανοησία στην ε-πιχειρηματολογία: Το επιχείρημα από την p σαν μια βασική πρόταση στην p σα συμπέρασμα δεν είναι παραγωγικά έγκυρο και του λείπει οποιαδήποτε δύναμη πειθούς, αφού όποιος αμφισβητεί το συμπέρασμα δεν μπορεί να δεχθεί τη βα-σική πρόταση (5) Το σφάλμα της λαθεμένης αιτίας (non causa pro causa). Αυ-τό τοποθετεί λαθεμένα την αιτία ενός φαινομένου σε κάτι με το οποίο αυτό φαινομενικά μόνο σχετίζεται. Η πιο συνήθης μορφή αυτού του σφάλματος, η post hoc ergo propter hoc ("μετά απ' αυτό, άρα εξ' αιτίας αυτού"), θεωρεί λα-θεμένα τη χρονική ακολουθία σα μια αιτιατή σχέση, δηλαδή θεωρεί ένα γεγο-νός Β σαν αιτία ενός γεγονότος Α απλά και μόνο επειδή το Β συνέβη μετά από το Α, όπως όταν μια κακοτυχία αποδίδεται σε ένα δήθεν "κακόβουλο" γεγο-νός", όπως το τυχαίο σπάσιμο ενός καθρέφτη. Μια άλλη μορφή αυτού του σφάλματος εμφανίζεται στη χρησιμοποίηση του συλλογισμού της reductio ad absurdum (απαγωγής σε άτοπο). Κατ' αυτόν συμπεραίνουμε ότι μια πρόταση είναι εσφαλμένη, αν η πρόσθεσή της σε ένα σύνολο βασικών προτάσεων οδη-γεί σε μια αντίφαση. Αυτός ο τρόπος συλλογισμού μπορεί να είναι σωστός, μπορεί π.χ. να συμπεράνει με ασφάλεια κάποιος ότι δυο γραμμές δεν τέμνο-νται, όταν η υπόθεση ότι τέμνονται τον οδηγεί σε αντίφαση. Αυτό που χρειά-ζεται όμως να κάνει για να αποφύγει αυτό το σφάλμα, είναι να επιβεβαιώσει ανεξάρτητα ότι κάθε μια από τι αρχικές βασικές προτάσεις είναι αληθής. Π.χ. αν προσθέσουμε τη πρόταση:

Α: "Ο Φυσικός Κος Νικολάου είναι οπαδός του Ολυμπιακού", στις προτάσεις:

Β1: "Κανένας επιστήμονας δεν ασχολείται με ανόητα πράγματα" και

Β2: "Το να ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο είναι ένα πολύ ανόητο πράγμα",

οδηγούμαστε σε αντίφαση. Θα μπορούσε όμως να μην ισχύει η Β1 ή η Β2. Αν ισχύει η Α, τότε σίγουρα δεν ισχύει η Β1 ή η Β2. Αν όμως αυτές ισχύουν, τότε είτε ο κος Νικολάου δεν είναι επιστήμονας ή δεν είναι οπαδός καμιάς ομάδας.

(6) Το λάθος των πολλαπλών ερωτήσεων (plurimum interrogationum) που απαιτεί να δοθεί μια απάντηση σε μια ερώτηση που πρακτικά ανάγεται τελικά σε πολλές υποερωτήσεις. Π.χ.: "Σου αρέσουν οι Αιγόκεροι;" "Και ναι και όχι, η Νίκη ναι, η Ελένη όχι", ή όταν η ερώτηση περικλείει μια λαθεμένη προϋπόθε-ση. Π.χ.: "Τι έγινε; σταμάτησες να κυνηγάς γυναίκες;". Αν συνήθως δε κυνη-γάς γυναίκες, τι να απαντήσεις; (7) Το σφάλμα του non sequitur ("αυτό δεν έπεται"), που συμβαίνει όταν ο συλλογισμός δε πείθει με τίποτα, γιατί είναι ο-λοφάνερο ότι οι βασικές προτάσεις δε συνδέονται με το συμπέρασμα που εξά-γεται από αυτές. Μερικοί πάντως ταυτίζουν αυτό το σφάλμα με το σφάλμα του συνεπακόλουθου.

ΤΡΟΠΟΙ ΑΜΥΝΑΣ

Α. ΣΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

Όταν σε μια πόλη εκτιμούνται ο πλούτος και οι πλούσιοι, η αρετή και οι χρη-στοί άνθρωποι περιφρονούνται (Πλάτωνας, Πολιτεία)

Εκείνο που πείθει τους ακροατές είναι ο χαρακτήρας του ρήτορα και όχι ο λό-γος του (Μενάνδρου)

Η δημαγωγία δεν ταιριάζει σε μορφωμένο άνθρωπο, αλλά σε αμαθή και κα-κοήθη (Αριστοφάνη, Ιππής)

Υπάρχουν δυο τρόποι ρητορείας: ο ένας είναι η κολακεία και η αισχρή δημη-γορία, ενώ ο άλλος είναι ο ωφέλιμος γιατί προετοιμάζει τις ψυχές των πολιτών να γίνουν όσον το δυνατόν καλύτερες και αγωνίζεται να λέγει τα άριστα, είτε αυτά θα είναι ευχάριστα, είτε δυσάρεστα στους ακροατές (Πλάτωνας, "Γοργί-ας")

Δεν υπάρχουν διαφορετικές γνώμες μεταξύ των ανθρώπων για το πολίτευμα, αλλά για τα ιδιωτικά συμφέροντα καθενός (Λυσία)

Δεν είμαστε οπαδοί κανενός κόμματος. Γενικότερα δεν είμαστε οπαδοί κανε-νός. Δεν φατριαζόμαστε, δεν υποστηρίζουμε με πάθος καμία θέση, γιατί σε κάθε θέση υπάρχει αντίθεση και σε κάθε λόγο αντίλογος. Όποιος έχει γνώσεις και είναι ιδιαίτερα ευφυής, μπορεί να υποστηρίξει εξίσου σθεναρά και τις δυο θέσεις. Καμιά δεν είναι λογικά ισχυρότερη από την άλλη. Όλες οι λογικές στην ύστατη ανάπτυξή τους ισοφαρίζουν, για να μην πούμε καλύτερα ότι ανακυ-κλώνονται, αυτοαναιρούνται, ότι η δεξιά γίνεται αριστερά και η αριστερά δε-ξιά. Η ίδια η λογική στην ύστατη ανάπτυξή της αυτοαναιρείται. Μόνο οι πολύ λογικοί μπορούν να καταλάβουν τους περιορισμούς της λογικής τους: να φτά-σουν μετά από πολύχρονες προσπάθειες στη κορυφή της και να κατρακυλή-σουν μετά με χαμόγελο, γνώση και κατανόηση πάλι κάτω. Οι ιδεολογικές αντι-παραθέσεις είναι απλώς ανόητες, δεν οδηγούν πουθενά και δεν αποδεικνύουν τίποτα. Και αν τυχόν κάποια στιγμή μια ιδεολογία φαίνεται να αποδεικνύει κάτι καλύτερο από μια άλλη, αυτό σημαίνει ότι ο υποστηρικτής της χειρότερης ή-ταν απλώς χειρότερος ρήτορας από τον άλλον και όχι η ιδεολογία του χειρό-τερη. Θα μπορούσε κάποιος καλύτερος ρήτορας απ' αυτόν να αποδείξει τελικά σαν χειρότερη την προηγουμένως αποδειχθείσα καλύτερη ιδεολογία, και πάει λέγοντας σε έναν ατέρμονα κύκλο που δεν οδηγεί πουθενά. Η λογική δεν α-ποδεικνύει τίποτα, τουλάχιστον σε επίπεδο ιδεολογιών, και όσο πιο μορφωμέ-νος και ευφυής είναι ένας άνθρωπος, τόσο βαθύτερα το καταλαβαίνει αυτό και δεν πολεμάει πια, δεν αντιπαρατίθεται, αλλά χαμογελάει με κατανόηση, αν και με κάποια δόση λύπης, μπροστά σε κάθε φατριασμό.

Αν η λογική δεν μπορεί να αποδείξει από μόνη της τίποτα στο επίπεδο των ι-δεολογιών, τότε δε μένει παρά μονάχα η καρδιά, και η καρδιά χτυπά αριστερά! και αυτό δεν είναι καμιά λογική απόδειξη, αλλά ένα βαθύ, μύχιο συναίσθημα γι' αυτούς που μπορούν να αισθάνονται πέρα από τα στενά και ψυχρά όρια ενός στείρου και αδιέξοδου εγωκεντρισμού. Λέγοντας ότι η καρδιά χτυπάει α-ριστερά δεν εννοώ τη παραδοσιακή αριστερά με τις γνωστές πρακτικές και με-θόδους της, αλλά τις αρχικές αγνές και άχραντες συλλήψεις της από τον κό-σμο των ιδεών: την υπέρβαση της ατομικότητας και χωριστικότητας, την ατα-ξικότητα, τη συλλογικότητα, την αδελφοσύνη, τη συντροφικότητα, το διεθνι-σμό, τη πτώση των συνόρων, τη συνεννόηση και κατανόηση, την ανιδιοτέλεια, το έλεος, την αλληλεγγύη. Με άλλα λόγια την εξισορρόπηση του ΕΓΩ με το ΕΜΕΙΣ., τη πρόσθεση μιας ακόμα διάστασης στην άχαρη φιλαυτία. και εσω-στρέφειά μας. Άλλο όμως οι συλλήψεις, άλλο η πρόσκαιρη επικοινωνία με τη καρδιά και άλλο οι πρακτικές της αριστεράς. Η παραδοσιακή αριστερά εστιά-στηκε, αγίασε τα χυδαία και "δεξιά" για τις συλλήψεις της μέσα και ξέχασε, απομακρύνθηκε συλλήβδην από το σκοπό: δημοκρατικός συγκεντρωτισμός, δικτατορία του προλεταριάτου, λαοκρατία, σοσιαλισμός σε μια μόνο χώρα, η ειρήνη σαν τη συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα (ευφυολόγημα του Στάλιν) και διάφορες άλλες ανόητες λογικές και ανίερα παντρολογήματα αριστερών συλλήψεων με δεξιές μεθόδους. Οι φιλόσοφοί της αντικαταστάθηκαν από πο-λεμοκάπηλους στρατηγούς που αναλύουν τον εχθρό, χαράσσουν τακτικές και στρατηγικές, προτείνουν γραμμές, επιτίθενται, υποχωρούν, προπαγανδίζουν, παρασέρνουν, ψεύδονται, παραπλανούν, όλα για ένα και μόνο σκοπό: την ε-πανάσταση, τη τελική κατατρόπωση του εχθρού και την επιβολή της πολυπό-

θητους γι' αυτούς "δικτατορίας του προλεταριάτου" και στη πραγματικότητα δικτατορίας των κομματαρχών και γραφειοκρατών τους.

Είναι γεγονός ότι έχουν μιάνει ανεπανόρθωτα τις αρχικές καθαρές ιδέες της καρδιάς και δεν τους αξίζει καμιά εμπιστοσύνη. Το κίνητρο της αγάπης και της στοργής, επικουρούμενο από αυτό της χαράς και απόλαυσης υπερφαλαγγίστη-καν τα μέγιστα από το πρωτόγονο κίνητρο μιας στείρας πολεμικότητας και α-ντιπαράθεσης με τον πολιτικό αντίπαλο. Αντί οι αρχικές αγνές ιδέες να διαχυ-θούν από καρδιά σε καρδιά και να αγκαλιάσουν ολόκληρο το κόσμο και να φέρουν από μόνες τους την ειρηνική επανάσταση και την πραγματική αλλαγή, μηχανεύθηκαν πρακτικές βίαιης επιβολής τους πάνω στο σκεπτικό ότι ο ε-χθρός θα αντιδράσει και δεν θα επιτρέψει την εξάπλωσή τους. Και βέβαια ο εχθρός αντέδρασε όταν είδε τις πρακτικές τους, φοβούμενος για τη δική του ασφάλεια, και θεώρησαν με αυτό ότι αυτοδικαιωνόντουσαν, ότι συνέβη αυτό ακριβώς που είχαν προβλέψει και πάνω στο οποίο στήριζαν τη στρατηγική τους: την αδυσώπητη αντίδραση και αντίσταση του εχθρού. Και συνέχισαν με τις ίδιες πρακτικές, διαιωνίζοντας την άστοχη και άκαρπη αντιπαράθεση και δι-αρκή σύγκρουση, ενώ θα μπορούσαν να είχαν χρησιμοποιήσει πιο αποτελε-σματικά και πιο έξυπνα όπλα για τη πραγματική αφύπνιση των ανθρώπων, χωρίς να οδηγήσουν σε συσπείρωση και συνασπισμό τον αρχικά ιδεολογικά δι-αιρεμένο "εχθρό" τους. Θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν για παράδειγμα την ειρηνική, συνωμοτική, διείσδυση στα πόστα της εξουσίας σε παγκόσμιο ε-πίπεδο και όχι σε μια μόνο χώρα, με καρτερία, μεθοδικότητα και οργάνωση, χρησιμοποιώντας συνειδητοποιημένους επιλεγμένους ταλαντούχους αδελφούς και συντρόφους σε μυστικές αποστολές κατάληψης όλων των βασικών πόστων εξουσίας. Και μετά, όταν θα το είχαν επιτύχει αυτό, θα μπορούσαν να επιβάλ-λουν τη "δικτατορία" της μόρφωσης και του πολιτισμού, ξέροντας ότι η "ε-χθρική" ελίτ ευνουχισμένη δεν θα έχει πια τη δύναμη και τα μέσα να επηρεά-σει κανέναν και με το καιρό θ' αναγκασθεί να αφομοιωθεί και αυτή στην πα-νανθρώπινη οικογένεια.

Πολύ ουτοπική η λύση που μας προτείνεις, θα μου πείτε και θα συμφωνήσω εν μέρει μαζί σας. Το πρόβλημα είναι ότι όλοι μας έχουμε ένα φασίστα και ένα μπάτσο μέσα μας, όσα ωραία λόγια και να λέμε. Η μεγαλύτερη, δυσκολότερη και πιο ωραία νίκη απ' όλες, όπως είχε πει ο Πλάτωνας, είναι το να νικήσεις εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου, το να μπορέσεις πραγματικά να μην είσαι ένα κρυ-φό, καχέκτυπο αντίγραφο του εχθρού σου, με μια επιφανειακή μόνο ωραία περιβολή, αλλά η πλήρης και ζωντανή εκδήλωση των αρχών και των ιδεών σου. Αν όλοι οι φασίστες, οι μπάτσοι, οι καταπιεστές, οι ωφελιμιστές, οι εγω-κεντριστές δεν εξαφανιστούν από μέσα μας και από μια πραγματική λεγεώνα δαιμόνων δε γίνουμε μία μοναδική, συμπαγής, αδαμάντινη προσωπικότητα, δεν θα μπορούμε να προσφέρουμε τίποτα σε αυτό το έργο, σε αυτή τη μυστι-κή αποστολή. Κάποια στιγμή ή θα συνεργαστούμε με τον εχθρό μας, ή θα γί-νουμε σαν κι αυτόν. Υπάρχουν πολλοί "αριστεροί" που όταν κατάφεραν να πάρουν εξουσία, πόστο ή χρήμα στα χέρια τους έγιναν δεξιοί, καπιταλιστές και φασίστες. Ένας αριστερός οικοδόμος που έγινε πρόσφατα εργολάβος οικοδο-μών, είναι πολλές φορές από τα χειρότερα αφεντικά τόσο σε σχέση με τους

εργάτες του, όσο και με τις κλεψιές και απάτες στα υλικά που κάνει. Βάλτε μου το μεγαλύτερο επαναστάτη στο Τσαρικό θρόνο της Ρωσίας και δέστε μετά τη κατάντια του, επεσήμανε ο Μπακούνιν. Το άρχειν φθείρει πάντας, αστούς και προλετάριους. Η κοινωνία μας είναι ένας κατοπτρισμός του εαυτού μας, το ίδιο και οι ηγέτες μας ("Το της πόλεως όλης ήθος ομοιούται τοις άρχουσιν", είπε ο Ισοκράτης). Αν θες να δεις το επίπεδο ενός λαού, είπε ο Σωκράτης, δες απλώς το επίπεδο των ηγετών του. Για πια επανάσταση λοιπόν μιλάμε; για ποιου είδους δικτατορία, αφού συνήθως ο πρώην καταπιεσμένος γίνεται, όταν του επιτραπεί, ο χειρότερος δυνάστης;

Ο ιδεολογικός λοιπόν εχθρός μας φωλιάζει μέσα μας. Ας τον νικήσουμε πρώτα εκεί και μετά θα δούμε ότι δεν είναι και τόσο δύσκολο να νικήσουμε ειρηνικά και την εξωτερική του αντανάκλαση. Αλλά για να μπορείς να διακρίνεις τον "εχθρό" μέσα σου, θα πρέπει να διαθέτεις απόσταση και διάκριση, που συνή-θως μας λείπουν. Θα πρέπει λοιπόν κάποιος άλλος που σέβεσαι, που αναγνω-ρίζεις, που εκτιμάς να σου δείξει τα διάφορα πρόσωπα του "εχθρού" μέσα σου και με τη πείρα του να σε νουθετήσει πώς να τα αντιμετωπίσεις. Για το σκοπό όμως αυτό χρειάζεται μια εσωτερική σχολή κι ένας δάσκαλος, όπου θα μάθεις σα μαθητής τον εαυτό σου και όπου θα μπορείς να εκπαιδευθείς συγχρόνως, ανάλογα με τις ικανότητές σου, στη μυστική αποστολή που θα σου ανατεθεί για να διεκδικήσεις τελικά ένα πόστο εξουσίας. Ναι χρειαζόμαστε ένα νέου εί-δους τεκτονισμό, μια νέα υπερμυστική εταιρία, μια Νέα Στοά Μύησης των Πρακτόρων της Συνείδησης και του Ελέους, που θα πολεμήσουν με νέους τρόπους και μεθόδους την Ιδιοτέλεια της ελιτίστικης μειοψηφίας, που θα επι-λέγονται με εξαιρετική σύνεση με γνώμονα τη καθαρότητα της καρδιάς και του νου τους και οποίοι θα καλύπτονται από τους πλέον απαράβατους Όρκους Μυστικότητας. Και ας επισημανθεί μια και για πάντα: ο δίκαιος και ενάρετος, ο ανιδιοτελή πρωτεργάτης της Συνείδησης και του Ελέους δε θα είναι χριστιανι-κής μορφής του τύπου "γυρίζω και το άλλο μάγουλο για το επόμενο σκαμπί-λι", ή "σφάξε με πασά μου ν' αγιάσω", αλλά εξισορροπητικής, καβαλιστικής μορφής: ισορροπώντας το έλεος με την αυστηρότητα και τη πραότητα με το Σπαθί της Δικαιοσύνης. Δεν είμαστε χριστιανοί, δεν είμαστε οπαδοί κανενός, είμαστε οι Επαναστάτες της Συνείδησης και του Ελέους, αλλά αυτούς δεν τους διεκδικεί κανείς, παρά μονάχα η εσωτερική τους επίγνωση.

Αυτά ως προς την "ουτοπική" αλλαγή. Αλλά ας πούμε λίγα παραπάνω λόγια πάνω στο θέμα του μυαλού και της καρδιάς. Το μυαλό αναπτυσσόμενο από μόνο του χωρίς τη συνδρομή της καρδιάς γίνεται αυθάδες, άπληστο, κυριαρχι-κό, υπερφίαλο, ιδιοτελές, με άλλα λόγια αυτό που οι "προοδευτικοί" χαρακτη-ρίζουν σαν "δεξιά" νοοτροπία. Από την άλλη μεριά η καρδιά χωρίς τη συνδρο-μή του μυαλού γίνεται ευήθης, εύπιστη, εύκολα παρασυρόμενη, παραπλανό-μενη και πλανευόμενη, εκμεταλλεύσιμη, καθοδηγούμενη, ετεροκατευθυνόμε-νη, ποδηγετούμενη, χειραγωγούμενη, ελεγχόμενη από μια μικρή πονηρή μει-οψηφία, με λίγα λόγια Ανόητη. Χρειάζεται λοιπόν ένας σωστός συγκερασμός νου και καρδιάς για να επέλθει ισορροπία. Πρέπει να μάθουμε να σκεπτόμαστε και με τη καρδιά μας και να συναισθανόμαστε και με το μυαλό μας, για να εί-μαστε πλήρεις. Πρέπει τελικά αυτά τα δυο βασικά κέντρα μας να επικοινωνή-

σουν αρμονικά, να ισορροπήσουν, να ανταλλάξουν γνώσεις και πληροφορίες, να ανοίξουν καινούργιους δρόμους νοοαίσθησης, να καινοτομήσουν. Με τη σωστή, ισορροπημένη συνεργασία νου και καρδιάς θα ανακαλυφθεί και η τε-τάρτη διάσταση, το χωροχρονικό βάθος του "αυτοί" (οι άγνωστοι, οι μακρι-νοί), στη μέχρι τώρα ελλιπή μονοδιάστατη (ΕΓΩ), διδιάστατη (Εγώ και εμείς) ή τρισδιάστατη για τους ελάχιστους (εγώ, εμείς, εσείς) πραγματικότητά μας

Αλλά όπως είπαμε η καρδιά χτυπά αριστερά κι' επομένως δε θα υπάρχει τέλεια, στατική ισορροπία, αλλά μια δυναμική ισορροπία, την οποία θα ελέγχει η καρ-διά, το ανώτερο, αφυπνισθέν πια, συναισθηματικό κέντρο μας, που θα αποτε-λεί και τη βάση του οικοδομήματος που θα έχει σαν κολώνες τη λογική. Επιτέ-λους το Απολλώνιο και το Διονυσιακό στοιχείο σε πλήρη αρμονία. Γένοιτο!

Β. ΣΤΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

Αρίστη δημοκρατία είναι εκείνη, που ενώ σε όλα τα άλλα επικρατεί ισότης, η υπεροχή προσδιορίζεται με βάση την αρετή και η κατωτερότητα με βάση τη κακία (Ανάχαρσις, Πλουτάρχου Ηθικά).

Δεν ενδιαφέρονται όμως μόνον οι πολιτικοί για το "καλό" μας, ενδιαφέρονται και τ' αδέλφια τους οι στρατιωτικοί, που και αυτοί διεκδικούν ένα μεγάλο πο-σοστό από το μυαλό και τη συνείδησή μας. Αυτοί έχουν άλλες ωραίες "ιδέες" (πατρίδα, έθνος, εχθρός, βωμοί και εστίες, "νυν υπέρ πάντων αγών), σύμβολα (σημαία, επάρσεις και υποστολές της με συμβολικό νόημα), κραυγές (Αέραα-αα....), ρυθμικούς τυμπανισμούς και μπάντες για να μας διεγείρουν τα "πατρι-ωτικά μας αισθήματα, παρελάσεις, πατριωτικά τραγούδια (έχω μια αδελφή κουκλίτσα αληθινή..., αεροπόρος θα γενώ...κι αν η μοίρα το θελήσει κάποια μέρα να πεθάνω, θέλω του χάρου το φιλί μέσ' το αεροπλάνο!), στρατιωτικές επιδείξεις και πάνω απ' όλα τη στρατιωτική μας θητεία, όπου θα μάθουμε τι θα πει πειθαρχία και υπακοή στους ανωτέρους μας με τον τρόμο πάντα και την απειλή της φυλάκισης, του πειθαρχείου και της αύξησης του χρόνου της θη-τείας μας να κρέμονται σα δαμόκλειο σπάθη πάνω από το κεφάλι μας. Ή μή-πως δεν είναι αυτά μέθοδοι πλύσεως εγκεφάλου; Τελικά με το φόβο και το τρόμο πειθαρχούμε και μαθαίνουμε το στρατιωτικό κώδικα και το τρόπο του "αναφέρεσθαι". Και κάποια ωραία πρωία, οι προύχοντες και οι αφέντες μας, επειδή διακυβεύονται ζωτικά τους συμφέροντα, ή επειδή θέλουν να αυξήσουν τα ήδη υπέρογκα κέρδη τους, αποφασίζουν με το έτσι θέλω, χωρίς να μας ρω-τήσουν ότι πρέπει εμείς να πολεμήσουμε για τη πατρίδα μας, ή μάλλον καλύ-τερα για τη τσέπη τους και τα συμφέροντά τους και αφού μας κάνουν τη δέ-ουσα προπαγάνδα για το νέο "πατριωτικό πόλεμο", για την αγάπη της ελευθε-ρίας, για το "ελευθερία ή θάνατος" και όλα τα σχετικά και ευλογήσουν οι πα-πάδες και ο Θεός τα όπλα μας, μας στέλνουν σαν πρόβατα επί σφαγή, παρα-μένοντες οι ίδιοι με τις οικογένειές τους στα μετόπισθεν. Κι' εμείς τι να κάνου-

με; μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα: μπροστά ο πιθανός θάνατός μας από τα πυρά του εχθρού και πίσω μας το στρατοδικείο με την απειλή της άμεσης θα-νατικής μας καταδίκης προς παραδειγματισμό. Πάμε λοιπόν στον πόλεμο, "για-τί πού ξες, μπορεί εκεί στο τέλος να γλυτώσουμε".

Τι μπορούμε να κάνουμε για όλα αυτά;

Να οργανωθούμε, τι άλλο μπορούμε να κάνουμε; και να οργανωθούμε βέβαια όχι κάτω από τη σημαία ενός οποιουδήποτε κόμματος, αλλά μέσω ενός κινή-ματος συνειδητοποιημένων πολιτών. Κατεβάζουν τα κόμματα οπαδούς τους στους δρόμους διεκδικώντας διάφορα πράγματα; το ίδιο μπορούμε να κάνου-με κι εμείς, από μόνοι μας δε χρειάζεται να ανήκουμε σε αυτούς. Μας ενώνει η κοινή συνειδητοποίησή μας. Και μπρος σε ένα μεγάλο μαζικό συλλαλητήριο που απαιτεί συγκεκριμένη δράση, ποια κυβέρνηση μπορεί να το αγνοήσει. Μη μείνουμε ένας ή δυο τρεις, που απομονωμένοι θυσιαζόμαστε άδικα, αλλά να γίνουμε χιλιάδες δεκατρείς και να διεκδικήσουμε με ορμή, με πάθος, με δύνα-μη τα δίκαιά μας. Η άποψή μου είναι ότι τα κόμματα πρέπει να ξεπεραστούν από τα υπερκομματικά κινήματα πολιτών που επεμβαίνουν δυναμικά στη πο-λιτική και αναχαιτίζουν την ασυδοσία των κάθε λογής αφεντάδων μας. Κινή-ματα πλείστων μορφών: αντιπολεμικά και ειρηνικά, προστασίας του πολίτη από τις διάφορες κρατικές αυθαιρεσίες και αδικίες, προώθησης πραγματικά δι-καίων και αρραγών θεσμών, ελέγχου της εξουσίας σε μια διαρκή και δυναμική βάση. Εξωκοινοβουλευτικά κινήματα κοινοβουλευτικού αντιαυταρχικού ελέγ-χου, πάταξης και περιορισμού της ασυδοσίας και της υπέρβασης των τεθειμέ-νων ορίων, έτσι ώστε οι πολιτικοί να κυβερνούν όχι απλά και μόνο από μια μη αντιπροσωπευτική ψήφο μας, αλλά λόγω της πραγματικής συναίνεσης των κι-νημάτων του λαού σε αυτά που κάνουν. Τώρα παίζουμε συνεχώς στο δικό τους γήπεδο με τους δικούς τους κανόνες, το δίκτυο του ανεξέλεγκτου και ασύδοτου αστικού κοινοβουλευτισμού. Και ας μη πιστεύουμε ότι δήθεν η ο-ποιαδήποτε αντιπολίτευση ελέγχει πραγματικά τη κυβέρνηση. "Ούνα ράτσα, ούνα φάτσα". Επιφανειακά είναι εναντίον της, στη βάση και στους θεσμούς που υποστηρίζουν τη διαιώνιση της κοινοβουλευτικής ασυδοσίας, τη στηρίζει. Άλλωστε και αυτή θέλει να έχει τα ίδια ατού, την ίδια ανεξέλεγκτη, υπερφίαλη εξουσία όταν θα ξαναγίνει με τη σειρά της κυβέρνηση. Αν θέλουμε να δημι-ουργήσουμε ένα νέο είδος "Δημοκρατίας" που δεν έχει υπάρξει μέχρι τώρα στο πλανήτη μας, πρέπει να απαγορεύσουμε θεσμικά και δυναμικά σε οποιοδήποτε άτομο, οργανισμό ή υπηρεσία να αποκτήσει μεγάλη δύναμη. Πρέπει οι επαγ-γελματίες πολιτικοί να ελέγχονται καθημερινά από το λαό και όχι ανά τετραε-τία, εκτός κι αν οι φιλόσοφοι βασιλεύσουν ή οι βασιλείς φιλοσοφήσουν, που είπε και ο Πλάτωνας στην "Πολιτεία" του.

Αυτή είναι λοιπόν η λύση και για το στρατό: δυναμικά υπερκομματικά κινήμα-τα συνειδητοποιημένων πολιτών που θα ελέγχουν σε καθημερινή βάση την ε-ξουσία, πολιτική και στρατιωτική και δε θα της επιτρέψουν να αυθαιρετήσει ή να απεμπολήσει τα λαϊκά και κοινωνικά συμφέροντα. Βέβαια τα κόμματα θα προσπαθήσουν σίγουρα να ελέγξουν αυτά τα προτεινόμενα κινήματα πολιτών, για να τα κάνουν να σιωπούν ή για να τα χρησιμοποιήσουν επίτηδες εναντίον

των άλλων κομμάτων. Γι' αυτό δε θα πρέπει αυτά να έχουν την αρχηγική ορ-γάνωση των κομμάτων, αλλά να διοικούνται από μια ομάδα αντιπροσώπων που θα ορίζει ο λαός και θα είναι πραγματικά τα εκλεκτότερα μέλη του και από μια άλλη ομάδα επιτηρητών που θα επιβλέπουν τις αποφάσεις τους και τη κι-νητικότητά τους. Για μια τέτοια δουλειά, για τέτοιες υπεύθυνες θέσεις χρειάζο-νται συνειδητοποιημένοι πολίτες που να μπορούν να εξασφαλίζουν με κάποιον άλλο τρόπο τα προς το ζην, ή που να αμείβονται και ελέγχονται κατευθείαν από το λαό, ο οποίος τους προωθεί σε αυτές τις θέσεις.

Δε θα προχωρήσω όμως άλλο στη παρουσίαση μιας δικής μου ουτοπικής ίσως με μιας πρώτη ματιά πολιτείας, αλλά θέλω να πιστεύω ότι τουλάχιστον γίνομαι κατανοητός και αποδεκτός ότι αυτά τα κινήματα πολιτών δυναμικής πολιτικής παρέμβασης χρειάζονται οπωσδήποτε στη κοινωνία μας. Το τι τώρα μπορούν αυτά να επιτύχουν εξαρτάται πλήρως από μας και από το βαθμό της συνειδη-τοποίησής μας και επομένως της οργάνωσης αυτών των κινημάτων ή της συμ-μετοχής μας σε αυτά.

Θα πρέπει να τονισθεί ότι για μια δυναμική παρέμβαση στα ήθη και τα έθιμα του στρατού δεν αρκεί μόνο ένα ντόπιο εθνικό κίνημα (π.χ. αντιπολεμικό) πο-λιτών. Υπάρχουν περιπτώσεις που υπάρχει όντως μια επιτιθέμενη ξένη κυβέρ-νηση, που επιζητεί από μέρους μας διάφορες ανεπίτρεπτες παραχωρήσεις. Σε μια τέτοια ξεκαθαρισμένη πλήρως κατάσταση, δεν μπορούμε βέβαια να τους καλοδεχθούμε, αλλά θα σύρουμε συνειδητά το ξίφος της άμυνας. Καλύτερο όμως είναι να έχουμε φροντίσει να έχουμε ήδη ρθει σε επαφή με τους πολίτες όλων των δυνητικά "εχθρικών" προς εμάς χωρών (αυτών βασικά με τους ο-ποίους συνορεύουμε) και να έχουμε προωθήσει την αλληλεγγύη των λαών μας μέσα από δικά τους κινήματα πολιτών, αντίστοιχα με τα δικά μας, τα οποία τους προτρέπουμε να δημιουργήσουν, εμποδίζοντας έτσι τα σχέδια που απερ-γάζονται οι αντιδραστικές τους κυβερνήσεις. Το ίδιο θα κάνουν και αυτοί με τους άλλους γειτόνους τους, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα παγκόσμιο δίκτυο κινημάτων συνειδητοποιημένων πολιτών, που ευελπιστούμε ότι κάποια μέρα θα μπορέσει να προωθήσει την ειρήνη και τη διάλυση όλων των στρατών. Ας σημειωθεί ότι στις εθνικές και διεθνιστικές επικοινωνίες μας θα χρησιμοποιού-με την πιο υψηλή τεχνολογία στην οποία θα έχουμε πρόσβαση, βοηθούμενοι σ αυτό από τους συνειδητοποιημένους επιστήμονες - μέλη μας. Ένας από τους σκοπούς μας με την αύξηση του αριθμού μας, όταν θα αποτελούμε μια πραγ-ματικά μεγάλη δύναμη ελέγχου της εξουσίας, θα είναι να προωθήσουμε και την ιδέα της "άμεσης ηλεκτρονικής δημοκρατίας", όπου οι πολίτες θα αποφα-σίζουν (ψηφίζουν ηλεκτρονικά) άμεσα για κάθε τρέχον επείγον θέμα, τη θέ-ληση των οποίων θα πρέπει μετά να ικανοποιούν οι εκλεγμένοι πολιτικοί. Με αυτό το τρόπο θα ξεπεραστεί η τρομερή αντίφαση και το αβυσσαλέο χάσμα ανάμεσα σε αυτό για το οποίο τον ψήφισες και σε αυτό που τελικά κάνει και αποφασίζει για σένα ο πολιτικός. Συνήθως τον ψηφίζεις για πέντε - έξη πράγ-ματα που σου υπόσχεται να διορθώσει ή να φέρει σε πέρας και αυτός αυθαιρε-τώντας, όχι μόνο δε κάνει αυτά για τα οποία τον ψήφισες, αλλά χωρίς να ζη-τήσει στο ελάχιστο τη γνώμη σου, κάνει μέσα από τις δυνατότητες που του παρέχει η τελικά εν λευκώ εξουσία που του προσέφερες, χιλιάδες άλλα πράγ-

ματα τα περισσότερα των οποίων στρέφονται τελικά εναντίον σου. Κύριοι αυτή είναι η "Δημοκρατία" μας.

Το τελικό συμπέρασμα και για το στρατό είναι ότι ένας φαντάρος ή προστάτης των δικαιωμάτων ενός φαντάρου μόνος του δεν κάνει τίποτα, είναι καταδικα-σμένος να ακολουθήσει τη περπατημένης οδό της υποταγής της συνείδησής του από το φόβο των Ιουδαίων. Πολλοί όμως φαντάροι μαζί συνδικαλιζόμενοι κι ένα κίνημα πολιτών που να τους υποστηρίζει μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα.

Γ. ΣΤΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

Και προχωράμε στο πρόβλημα της θρησκείας και της δικής της θρησκευτικής προπαγάνδας, κηρύγματος, κατήχησης ή προσηλυτισμού. Το θέμα μου είναι πολύ ευρύτερο από τη θρησκεία και δεν μπορώ να γράψω ό,τι θα ήθελα γι’ αυτήν, γι’ αυτό αναγκαστικά θα είμαι αρκετά συνοπτικός. Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού, είχε πει ο Μαρξ και είχε απόλυτο δίκιο. Τον κοιμίζει, τον βαυ-καλίζει, τον τυφλώνει. Δε χρειάζεται να είσαι Κομμουνιστής για να το καταλά-βεις αυτό. Λίγη απλά ιστορική γνώση και κατανόηση χρειάζεσαι. Πέρα από διάφορους παραλογισμούς, ανοησίες και αυθαιρεσίες της Χριστιανικής θρη-σκείας, η βάση της σαν η "θρησκεία της αγάπης και της φιλανθρωπίας" στην αρχική αγνή σύλληψη των ιδεών της είναι "αριστερής" μορφής. Παρόλα αυτά, αυτή έχει υποστηρίξει ιστορικά με σθένος τα πιο αντιδραστικά, δεξιά και φασι-στικά καθεστώτα, φοβούμενη την εξάλειψή της από τους "άθεους Κομμουνι-στές". Η θρησκεία είναι το είδωλο της παραδοσιακής αριστεράς, είναι ένα εί-δος, ας μου επιτραπεί η έκφραση, "δεξιού κομμουνισμού", άλλωστε οι πρωτο-χριστιανικές "αγάπες" και τα κοινόβια είχαν αρκετή ομοιότητα με αυτό που πρεσβεύουν οι Κομμουνιστές. Αν την κρίνεις με τη καθαρή λογική αμερόληπτα είναι η ίδια ανόητη, αλλά συγχρόνως και ένας ευφυής τρόπος καθυπόταξης και ελέγχου των μεγάλων αμόρφωτων και δεισιδαιμονικών μαζών. Άσε που προσφέρει και ευάρεστον έργον στη κοινωνία τιθασεύοντας με το φόβο της μεταθανάτιας τιμωρίας το άγριο κτήνος μέσα μας. Αν την κρίνεις με τη καρδιά, η επί του Όρους Ομιλία του Χριστού είναι σχεδόν τέλεια, ακόμα και αν είσαι άθεος. Ανεξάρτητα από το αν υπήρχε ή όχι ο ιστορικός Χριστός, μερικά από τα αποδιδόμενα σε αυτόν λόγια του είναι εξόχως φιλοσοφικά και εντόνως πνευ-ματικά, το ίδιο και μερικών "πατέρων της εκκλησίας". Υπάρχουν όμως και πολλά άλλα που είναι τελείως αφιλοσόφιστα και αυτό μπορεί να σημαίνει πολ-λά: ή ότι είναι εμβόλιμα, ή ότι η ίδια η Χριστιανική θρησκεία κατασκευάσθηκε για συγκεκριμένους πολιτικούς λόγους και σε μια τέτοια περίπτωση ο Ιησούς μπορεί και να μην υπήρχε. Έναν φιλόσοφο και άνθρωπο της αρετής δεν τον ενδιαφέρει η ιστορική ή μη πραγματικότητα του προσώπου του Ιησού, αλλά αυτά τα οποία αποδίδονται σε αυτόν. Για παράδειγμα ένας φιλόσοφος, που γνωρίζει πολύ καλά και τους φυσικούς νόμους, δεν μπορεί να πει με τίποτα ότι όταν επιθυμήσεις μια γυναίκα αμαρτάνεις και είσαι ένοχος για "την γέαιννα του πυρός" ή όταν σε σκανδαλίζει το ένα σου χέρι ή το μάτι σου, κόφτο ή α-

ντίστοιχα βγάλτο γιατί "σε συμφέρει να χάσεις ένα από αυτά, παρά να "βληθεί όλο σου το σώμα στη γέαιννα" κ.λ.π. κ.λ.π. Αυτά είναι λόγια μάλλον κάποιου φανατικού καλόγερου που πολεμάει να δαμάσει την ανθρώπινη φύση του, πα-ρά ενός ανδρός φιλοσόφου, πόσο μάλλον Θεού, όπως τον ανακηρύσσει η Χρι-στιανική θρησκεία. Η Χριστιανική θρησκεία δανείζεται προσέτι διάφορα υπερ-φυσικά θαύματα για να αποδείξει τη "θεότητα" του ανδρός: ευαγγελισμός Θε-οτόκου, αμόλυντη σύλληψη, θαύματα Ιησού, ανάσταση, ανάληψη. Όλα αυτά φαίνονται λογικά παιδαριώδη, αν και μερικά από αυτά είναι φιλοσοφικά συζη-τήσιμα, αλλά με τίποτα όπως τα παρουσιάζει η επίσημη θρησκεία. Εκείνο που απορρίπτεται ασυζητητί είναι η αμόλυντη γέννηση.

Όντας εστιασμένοι οι χριστιανοί ασκητές πρωτίστως στη τιθάσευση της ερωτι-κής τους ενέργειας, για να μπορέσουν τελικά να την μετασχηματίσουν και ε-ξευγενίσουν σε αγάπη, έκαναν το χονδροειδές λάθος να καταφερθούν εναντί-ον της, να τη θεωρήσουν δαιμονική, όργανο το σατανά, να την κατασπιλώ-σουν και αναθεματίσουν. Ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος, ο μεγαλύτερος αυτός προπαγανδιστής όλων των αιώνων, θεωρείται από πολλούς μισογύνης λόγω σεξουαλικής ανικανότητας. Αν είναι όντως έτσι, τότε μπορούμε να καταλάβου-με πώς ο πρωταρχικός Χριστιανισμός των αγαπών και των κοινοβίων κατέληξε το σημερινό οργανωμένο πολιτικοοικονομικά εξάμβλωμα που πολλοί ονομά-ζουν απλά Παυλισμό. Είναι γεγονός ότι ο Χριστός αν υπήρξε, δεν θα ήταν με τίποτα Χριστιανός, όπως δεν ήταν και ο Μαρξ, Μαρξιστής. Τελικά ο Χριστιανι-σμός κυνήγησε, δίωξε τον έρωτα και τον μετέτρεψε σε πάθος. Σύμφωνα με το Φρόυντ η καταπίεση του ερωτικού ενστίκτου είναι αυτή ακριβώς που δημιουρ-γεί τον πολιτισμό. Ο ικανοποιημένος ερωτικά άνθρωπος δεν πολεμά, δεν πα-σχίζει, δε δημιουργεί, απλά χαίρεται την απόλαυσή του. Για να κινείται η κοι-νωνία πρέπει το ερωτικό ένστικτο να καταπιέζεται για να αναβάλλεται η ικανο-ποίησή του για αργότερα και μέχρι τότε ο άνθρωπος να δημιουργεί. Ο Βίλχεμ Ράιχ είχε μια διαφορετική άποψη από το Φρόυντ και ήταν υπέρ της πλήρους ικανοποίησης του ερωτικού ενστίκτου, χωρίς κανέναν ενδοιασμό και χωρίς καμιά τύψη. Πίστευε ότι, αντίθετα, αυτή η καταπίεση, αναστολή και ανοργα-σμικότητα ήταν που δημιουργούσε τις ψυχοπαθολογικές καταστάσεις, ακόμα και τον Καρκίνο. Από αυτήν ετρέφοντο όλα τα αρνητικά, ποταπά πάθη και συ-ναισθήματα του ανθρώπου όπως το μίσος, ο φθόνος, η οργή, η σκληρότητα, η ασπλαχνία, η εκδικητικότητα κ.λ.π.

Από την άλλη μεριά, η χριστιανική θρησκεία δεχόμενη στους κόλπους της και στη παράδοσή της και τη Παλαιά Διαθήκη, με άλλα λόγια το μνησίκακο, εκδι-κητικό, αιμοβόρο, άπληστο, χωριστικό, εθνικό θεό των Εβραίων, τον Ιεχωβά, και υιοθετώντας ως επί το πλείστον την Εβραϊκή ιστορία και τα Εβραϊκά ονό-ματα για τους Νεοέλληνες, χρησιμοποίησε σκόπιμα ή μη την Εβραϊκή κουλ-τούρα σαν Δούρειο Ίππο για την εξάλειψη του αρχαιοελληνικού πνεύματος, των Ελλήνων εθνικών, των πιο μισητών εχθρών της - πράγμα που ίσως να μην το καλοδεχόμαστε.

Το να είσαι τώρα οπαδός της Χριστιανικής Θρησκείας, με άλλα λόγια λάτρης, θρησκευόμενος, πιστός, είναι κάτι στο οποίο εναντιώνομαι τα μέγιστα. Ό,τι

καλό περιέχει θα το πάρω, θα το χρησιμοποιήσω και αυτό για τη πληρέστερη κατανόηση και ανάπτυξή μου, όχι όμως και οπαδός της! Το δηλώσαμε άλλω-στε: οπαδός κανενός! Από την άλλη μεριά τι σημαίνει πιστός; Να πιστεύσω στη θεότητα του Χριστού, να προσπαθήσω να του μοιάσω, να πηγαίνω στην εκ-κλησία, να μην αμαρτάνω, να εξομολογούμαι τακτικά, να φοβάμαι το θεό και να αποφεύγω το διάολο, να πιστεύω στη δευτέρα παρουσία και στο χωρισμό των "προβάτων από τα ερίφια" και στην ανάσταση των νεκρών με τα ίδια τα σώματα που είχαν όταν πέθαναν, να νηστεύω, να προσεύχομαι κ.λ.π.; Ε, ΟΧΙ! Ό,τι καλό έχει πει ο Χριστός, που υπάρχει μέσα στη Καινή Διαθήκη, το έχουν ήδη πει πολλοί Έλληνες και Ανατολίτες φιλόσοφοι, πολλοί πριν απ' αυτόν και κανείς δεν τους θεοποίησε. Δεν μπορούμε να δεχθούμε τα αυθαίρετα δόγματα και πιστεύω, ή τους εξωφρενικούς παραλογισμούς της Χριστιανικής θρησκείας. Πρέπει να είσαι πολύ ευήθης, εύπιστος και δειλός για να πιστεύσεις, χωρίς να γνωρίζεις, αυτό που σου λένε οι άλλοι, απλά και μόνο γιατί αν δεν το πιστεύ-σεις στην "άλλη σου ζωή" θα νιώσεις τον "κλαυθμό και τον οδυρμό και τον τριγμό των οδόντων". Η Χριστιανική θρησκεία είναι γεμάτη μπαμπούλες, χρη-σιμοποιεί κατά κόρον την προπαγάνδα της προσφυγής στο φόβο και μάλιστα στο μεταφυσικό φόβο, το άγνωστο, το απροσδιόριστο, το παράλογο. Δυστυ-χώς η ανθρώπινη ψυχή είναι πολύ ευάλωτη σε αυτό το φόβο, ιδίως όταν πλη-σιάζει ο θάνατος, και παραδίδεται αμαχητί! Οι σοφοί διψούν για την αλήθεια και όχι για τη πίστη, που έτσι κι αλλιώς είναι ένα άλλο, ευφημιστικό όνομα α-ντί για τη πρόληψη και τη δεισιδαιμονία. Ερευνούν, μαθαίνουν και ΓΝΩΡΙ-ΖΟΥΝ, δεν πιστεύουν, Ξέρουν! Οποιαδήποτε πίστη εκτός από πρόληψη είναι και η ύστατη μορφή δοκησισοφίας, το να νομίζεις ότι κατέχεις την αλήθεια, ενώ είσαι βυθισμένος σε παντελή άγνοια.

Η καλύτερη απάντηση για τους εραστές της συνείδησης, της ελευθερίας και του ελέους σχετικά με τα ζητήματα πίστης και θρησκείας, δίδεται από τον Κα-ζαντζάκη:

"Δεν πιστεύω τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ".

Και αφού διέβαλα τα ιερά και τα όσια της πατρίδος και της θρησκείας, δε μας μένει παρά η οικογένεια. Μα κάνει προπαγάνδα και η οικογένεια; θα αναρωτη-θείτε. Και βέβαια κάνει. Συμπεριφέρεται σαν ένα κλειστό κύκλωμα, σαν ένας πρώην Ιουδαίος της διασποράς, αντιδραστικός, κρυψίνους, άπληστος, φιλάρ-γυρος, εθνικιστής, μη αφομοιώσιμος με τους άλλους, εκλεκτικός, ελιτίστικος. Η οικογένειά μας είναι το μικρό, περιχαρακωμένο έθνος μας και οι άλλοι οι σύμμαχοι και εχθροί μας. Η μικρογραφία του έθνους είναι η οικογένεια. Εδώ εκκολάπτεται και ανδρώνεται το εγώ μας, η ιδιοτέλειά μας. Η αγάπη μας ο αλ-τρουισμός μας, η αλληλεγγύη μας, η ευσπλαχνία μας, η συντροφικότητά μας, αρχίζει και τελειώνει στην οικογένειά μας. Μετά απ' αυτήν αρχίζει ο ανταγωνι-σμός και η αντιπαλότητα με τους άλλους, να πάρουμε από αυτούς όσο το δυ-νατόν περισσότερα, να χαρούμε πρωτίστως εμείς και η οικογένειά μας, αδια-φορώντας για τις δικές τους απώλειες και για τις συνθήκες διαβίωσής τους. Η οικογένεια είναι ένα στεγανό, ένα τεχνητό κλειστό σύστημα, ένα επίπλαστο καβούκι. Το μέλλον της είναι να διαλυθεί, όπως και το έθνος μέσα στη μία με-

γάλη πανανθρώπινη οικογένεια.

Δ. ΣΤΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Δεν μας μένει παρά η διαφήμιση. Έχουμε καταλάβει άραγε ότι δουλεύουμε παρά πολύ στη ζωή μας, ότι αναβάλουμε τη χαρά και τη ξεκούραση πάντα για αύριο, μέχρι που αυτό το αύριο δεν έρχεται σχεδόν ποτέ; Βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από εκατοντάδες κατευθυνόμενα μηνύματα που επιζητούν να δι-εισδύσουν στο νου μας και να μας ωθήσουν σε συγκεκριμένες πράξεις, που υποτίθεται ότι θα αυξήσουν τη χαρά και την απόλαυσή μας. Οι διαφημίσεις εί-ναι σαν τους πολιτικούς με τα παχιά λόγια που υπόσχονται ό,τι θες, που συνε-χώς αναβάλουν τις πραγματοποιήσεις των υποσχέσεών τους, κρατώντας μας όμως πάντα γαντζωμένους πάνω τους, και που τελικά δεν τις ικανοποιούν πο-τέ. Είναι επίσης σαν τα μπαρ που τριγυρνάς αναζητώντας ένα ερωτικό ταίρι και δεν το βρίσκεις, μα που συνεχίζεις να ξοδεύεις τα λεφτά σου και το χρόνο σου σε αυτά, γιατί "που ξες, μπορεί αυτή τη φορά να το βρεις". Δουλεύουμε όπως είπα υπερβολικά, για να ικανοποιήσουμε τις ψεύτικες, επίπλαστες, πρόσθετες ανάγκες που μας δημιουργεί η διαφημιστική προπαγάνδα. Για να ενισχύσουμε το ίματζ μας, τονώσουμε τη ματαιοδοξία μας και πλασαριστούμε στο περιβάλ-λον μας σαν επιθυμητά αρσενικά ή θηλυκά ξοδεύουμε πραγματικά πολύ χρόνο και χρήμα. Αξίζει τον κόπο, αφού τελικά η μέθοδος δεν αποδίδει, που σημαίνει ότι δε γινόμαστε πιο ευτυχισμένοι μετά απ' όλα αυτά; Μήπως θα πρέπει να ξυ-πνήσουμε, μήπως θα πρέπει να περιορίσουμε τις ανάγκες μας σε αυτές που εί-ναι πραγματικά χρήσιμες για μας και για την ευημερία μας. Μήπως θα πρέπει να γυρίσουμε τη πλάτη μας στις μεγάλες υποσχέσεις που δεν εκπληρώθηκαν εδώ και πολύ καιρό; Μήπως θα πρέπει να κοιτάξουμε λίγο μέσα μας, να τα βρούμε με τον εαυτό μας, να τον ακούσουμε, να μας ακούσει;

Ο συνειδητός περιορισμός των αναγκών μας στις πραγματικά χρήσιμες για μας, μας κάνει πολύ δυσκολότερα θύματα της προπαγάνδας των διαφημίσεων. Όταν έχουμε κάνει την αντίστοιχη εσωτερική δουλειά για το ποιες πραγματικά είναι οι ανάγκες μας, τότε θα παρατηρήσουμε ότι χωρίς να κάνουμε καμιά προσπάθεια φιλτράρονται και απορρίπτονται αυτόματα όλες οι άχρηστες και ακατάλληλες για μας διαφημίσεις.

Είναι σημαντικό επίσης να απολαμβάνουμε τον έρωτα απλά και φυσικά, χωρίς τύψεις ή αναστολές με οργασμική επικοινωνία με το σύντροφό μας ή τους συ-ντρόφους μας, χωρίς να αφήνουμε πουθενά τη σεξουαλική μας ενέργεια να λιμνάσει και να δημιουργήσει εστίες ανικανοποίητου. Το ανικανοποίητο ερωτι-κά, μη οργασμικό άτομο είναι ιδιαίτερα ευάλωτο στις αισθησιακές, μαυλίσθη-κες φωνές των σειρήνων των ερωτικών υπονοουμένων που υπάρχουν σε όλες σχεδόν τις διαφημίσεις. Αντίθετα το φυσικά οργασμικό, χαρούμενο και απο-λαμβάνον τον έρωτα άτομο έχει μια φυσική αντίσταση σε αυτές, δεν ξεγελιέται δεν παραπλανιέται, γνωρίζει και χαμογελά...

Το πιο σημαντικό βέβαια σε όλες τις περιπτώσεις προπαγάνδας είναι να έχουμε μελετήσει και αναλύσει τις διάφορες μεθόδους και τα μέσα που χρησιμοποιούν οι προπαγανδιστές για να κυριεύσουν το νου μας. Γνωρίζοντας αυτές τις με-θόδους, μπορούμε εύκολα να τις αναγνωρίσουμε και αποκαλύψουμε επί τό-που, χωρίς να παρασυρθούμε από τις πλανεύτρες εκκλήσεις τους.

Τέλος πρέπει να δουλεύσουμε για τον εξευγενισμό του κινήτρου της πολεμικό-τητας και αντιπαλότητας ανοίγοντας χωρίς φόβο τα ροδοπέταλα της καρδιάς μας.

ΑΝΤΙΜΕΤΡΑ Η ΑΝΤΙΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

Αν θέλουμε για να βοηθήσουμε και τους συνανθρώπους μας στον αήθη, ύπου-λο αυτό βομβαρδισμό μας από τα προπαγανδιστικά πυρά, μπορούμε να εκθέ-σουμε, όπου ξέρουμε, σε αυτούς τη πηγή, πληροφορώντας τους ότι ο προπα-γανδιστής είναι κακά πληροφορημένος, ή ότι είναι ένας κακός άνθρωπος, ή ότι ανήκει σε μια αναξιόπιστη ομάδα ή οργανισμό. Με αυτό το τρόπο υπονομεύ-ουμε την αξιοπιστία του και ίσως την οικονομική του υποστήριξη.

Σε πολλές περιπτώσεις αντίπαλοι ορισμένων προπαγανδιστών έχουν καταφέρει να περάσουν νόμους που έχουν λογοκρίνει ή καταπιέσει την προπαγάνδα, ή που απαιτούν τη καταγραφή και αποκάλυψη των προπαγανδιστών και αυτών που τους έχουν πληρώσει. Το ίδιο θα μπορούσαμε να κάνουμε κι εμείς μέσα από τα μαζικά κινήματα των πολιτών που έχουμε ήδη αναφέρει.

Αν είχαμε χρήματα, θα μπορούσαμε να κάνουμε το καλύτερο είδος αντιπροπα-γάνδας, διαφημίζοντας π.χ. με πνεύμα τη χιουμοριστική αντιστροφή ή παρα-ποίηση μιας ιδιαίτερα απατηλής διαφήμισης καθιστώντας την έτσι ανενεργή. Το ίδιο βέβαια θα μπορούμε να κάνουμε πάντα και χωρίς χρήματα μέσω της εσκεμμένης, πνευματώδους αντιστροφής και παραποίησης ενός βασικού δια-φημιστικού ή πολιτικού σλόγκαν και της διάδοσή του μετά εν είδει ανεκδότου από παρέα σε παρέα. Οι αναρχικοί είναι ιδιαίτερα ευφυείς σε αυτό. Αν χρεια-στεί, μπορεί να ζητήσουμε τη συνδρομή τους.

Γενικά μπορούμε να εργαστούμε για την πνευματική ή τεχνητή επινόηση κάθε πράγματος, συσκευής ή μεθόδου που εξουδετερώνει ή περιορίζει τη δύναμη της προπαγάνδας. Για παράδειγμα μια βοηθητική συσκευή που θα κόβει τις δι-αφημίσεις από τη τηλεόραση (ή το ραδιόφωνο) και θα μας συνδέει αυτόματα με ένα άλλο κανάλι που δε θα προβάλλει διαφημίσεις, ή με μια ταινία στο βί-ντεο, αν όλα τα κανάλια δείχνουν εκείνη τη στιγμή διαφημίσεις

Τέλος πρακτικά δεν πρέπει να βοηθάμε ποτέ καμιά έρευνα αγοράς, έστω και αν ο απρόσκλητος επισκέπτης στη πόρτα μας μάς αναγκάσει με την επιμονή του να γίνουμε αγενείς. Δεν πρέπει να απαντήσουμε στις ερωτήσεις του, εκτός και αν θέλουμε να ξεγελάσουμε σκόπιμα την εταιρία που αντιπροσωπεύει.. Τό-

τε μπορούμε να απαντήσουμε ψέματα, αποπροσανατολιστικά, μποϋκοτάρο-ντας τα δεδομένα τους. Ποτέ όμως να μην τους δίνουμε αληθινές πληροφορί-ες για τις διαθέσεις και προτιμήσεις μας, τις οποίες θα χρησιμοποιήσουν μετά για να καθοδηγήσουν και ελέγξουν τη συμπεριφορά μας. Ας φοβόμαστε επίσης τους Δαναούς και δώρα φέροντας. Να σκίζουμε τα γράμματά τους, να μην α-παντάμε στα τηλεφωνήματά τους (που βρήκαν άλλωστε τον αριθμό μας) και να μη κάνουμε το λάθος να τους πιστεύσουμε ότι είμαστε ο υπερτυχερός του διαγωνισμού τους, γιατί θα το μετανιώσουμε πικρά. Είναι ανόητο να βοηθάμε τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης να μας διαμορφώσουν. Μαζοχιστές εί-μαστε; Ας αντισταθούμε λοιπόν στην ακόρεστη δίψα των εταιριών για περισ-σότερα κέρδη και μεγαλύτερο έλεγχο πάνω μας.

Οι τεχνικές του μάρκετινγκ και της διαφήμισης ακολουθήθηκαν πιστά και από τους πολιτικούς, οι οποίοι λανσάρονται σαν όμορφα προϊόντα με ωραία περι-τυλίγματα, υπονοώντας ότι και το περιεχόμενό τους θα είναι εξίσου ωραίο. Να σκίζουμε τις "ιδιόχειρες" επιστολές τους, που μας κάνουν δήθεν τη "τιμή" να μας αποταθούν προσωπικά, δήθεν ότι ενδιαφέρονται για μας, ή ότι είναι φίλοι μας και μας εκτιμούν. Μην κάνουμε την ανοησία να νιώσουμε υπερήφανοι και σπουδαίοι, κολακευμένοι που ένα τόσο σημαντικό άτομο αποτείνεται ειδικά σε μας, τους άγνωστους, τους τιποτένιους. Αυτό ακριβώς θέλουν να νιώσουμε. Αυτή είναι η προπαγάνδα τους: να διεγείρουν τα ποταπά μας συναισθήματα για να μας χρησιμοποιήσουν προς όφελός τους, για να πάμε στο πολιτικό γρα-φείο τους, στο εκλογικό κέντρο ή τη συγκέντρωσή τους και να τους υποστηρί-ξουμε με τη "μαζικότητά" μας, που και αυτή ακόμα αποτελεί προπαγάνδα και πόλο έλξης για τους άλλους: "Για να τραβάει τόσο κόσμο αυτός ο πολιτικός πρέπει να είναι καλός", σκέπτονται, κοιτάνε, μαθαίνουν το όνομά του και τον ψηφίζουν, το ίδιο ανόητα και ανεπίτρεπτα για σκεπτόμενο άτομο όπως κι ε-μείς. Ας αδιαφορήσουμε για τις υποσχέσεις τους, τα πολιτικά τους προγράμμα-τα, το ίματζ που θέλουν να μας πλασάρουν. Είναι ΟΛΑ ψέματα και κενά σαν τους ίδιους. Μα δεν το έχουμε ακόμα καταλάβει;

ΜΑΖΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ

Ο δικαστής δεν πρέπει να ακούει τη φωνή του πλήθους, γιατί αυτό συνήθως προσπαθεί να αθώσει τον ένοχο και να καταδικάσει τον αθώο

Αυτοί που δεν μπορούν να συγκρατηθούν, υποκύπτουν στη χειρότερη δουλεία(Ξενοφώντα)

Με πρότυπα οδηγούν τα πλήθη, όχι με λογικά επιχειρήματα (Γουσταύος Λε Μπον)

Ο Λε Μπον και άλλοι κάνουν μια σαφή διάκριση ανάμεσα στο τυχαίο πλήθος π.χ. σε μια πλατεία που δε έχει συγκεκριμένο σκοπό και στο οποίο διατηρείται η ατομικότητα των μελών του και στη μάζα ή "ψυχολογικό όχλο", στην οποία μέσω μιας ψυχολογικής ζύμωσης και αλληλεπίδρασης των μελών της διαλύο-νται οι ατομικότητές τους και δημιουργείται κάτι τελείως διαφορετικό απ' αυ-τές: μια ενιαία συλλογική μαζοψυχή. Αυτή η ψυχή κάνει τα άτομα "να αισθά-νονται, να σκέπτονται και να δρουν με ένα τελείως διαφορετικό τρόπο απ' αυ-τόν που θα αισθανόταν, θα σκεπτόταν και θα δρούσε κάθε ένα απ' αυτά ξεχω-ριστά. Ορισμένες ιδέες, ορισμένα αισθήματα δεν παρουσιάζονται ή δεν μετα-μορφώνονται σε πράξεις, παρά στα άτομα που αποτελούν τον όχλο. Ο ψυχο-λογικός όχλος είναι ένα προσωρινός οργανισμός, συντεθειμένος από ετερογε-νή στοιχεία που ενώθηκαν για μια στιγμή, όπως ακριβώς τα κύτταρα ενός ζω-ντανού οργανισμού σχηματίζουν με την ένωσή τους ένα καινούργιο ον που εκδηλώνει πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά από αυτά".

Θα μπορούσαμε να επισημάνουμε σε σχέση με τα προηγούμενα ότι σύμφωνα με τη μορφολογική ψυχολογία (Gestalt) το όλο είναι μεγαλύτερο από το ά-θροισμα των μερών του, ποιοτικά διαφορετικό από αυτά κι επομένως και η ομάδα ή πλήθος από το σύνολο των ατόμων που την αποτελούν.

Το κρίσιμο σημείο για τη δημιουργία μιας μαζικής συμπεριφοράς, είναι ο σχη-ματισμός μιας κοινής διάθεσης που να κατευθύνεται προς ένα αναγνωρισμένο αντικείμενο που διεγείρει τη προσοχή των ατόμων. Σε μια τυπική εξέγερση μια συνηθισμένη αστυνομική σύλληψη ή ένα γρονθοκόπημα μεταξύ ατόμων αντι-θέτων ομάδων εστιάζει τη προσοχή. Μετά ο εκνευρισμός και η φήμη εδραιώ-νουν μια κοινή διάθεση αγανάκτησης και εχθρότητας προς έναν αναγνωρισμέ-νο εχθρό ή εχθρούς. Επίσης σε μια συλλογική θρησκευτική εμπειρία συμβαίνει συνήθως ένα εκπληκτικό γεγονός που καθηλώνει τη προσοχή των ατόμων, τα οποία αισθάνονται στη συνέχεια ένα θρησκευτικό δέος, ευγνωμοσύνη και μια τάση λατρείας προς τη Θεότητα.

Καθώς εδραιώνονται η διάθεση και το αντικείμενο, σχηματίζεται είτε ένα "δυ-ναμικό" πλήθος ή όχλος ή ένα "εκφραστικό" πλήθος. Το δυναμικό πλήθος εί-ναι συνήθως επιθετικό, όπως ένας βίαιος όχλος, αν και περιστασιακά μπορεί να υποκινήσει τα μέλη του σε ηρωικές πράξεις. Το εκφραστικό πλήθος από την άλλη μεριά εκδηλώνεται με χορό, τραγούδι και άλλες μορφές συναισθηματικής έκφρασης (γι' αυτό ονομάζεται και "χορευτικό" πλήθος).

ΤΑ ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΠΛΗΘΗ (ΜΑΖΕΣ, ΟΧΛΟΙ)

Ο καθένας μόνος του μπορεί να είναι έξυπνος, λογικός και σοφός. Και όμως, όλοι μαζί κάνουν ένα ηλίθιο (Σίλλερ).

Ο λαός όπως το νερό και η φωτιά είναι όλα ασυγκράτητα (Φωκυλίδη, Γνώμαι 96)

Ο οργισμένος διαφέρει από τον τρελό μόνο ως προς τη χρονική διάρκεια (Κά-τωνος)

Το δυναμικό πλήθος αναγνωρίζει το αντικείμενο εναντίον του οποίου θέλει να δράσει και προχωρά κατευθείαν πάνω του. Δε θα ανεχθεί καμιά καθυστέρηση ή επέμβαση, καμιά συζήτηση για την επιθυμία της δράσης και καμιά διαφωνία για τη πορεία της δράσης του. Το στάδιο της μεταμόρφωσης από τη κοινή διά-θεση στη κοινή δράση αποτελεί την έναρξη της πραγματικής μάζας ή όχλου.

Κατά το στάδιο αυτό ξεπερνιούνται οι ηθικές αναστολές για πράξεις όπως η καταστροφή περιουσιών ή εκδηλώσεις βίας εναντίον άλλων ατόμων, για τις οποίες οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μέσα τους ισχυρές απαγορεύσεις. Αυτό το κατορθώνει το πλήθος εξ' αιτίας τεσσάρων τουλάχιστον διαφορετικών τρό-πων με τους οποίους αισθάνονται τα μέλη του στη παρούσα κατάσταση. Πρώτ' απ' όλα αυτά έχουν την αίσθηση μιας εξαιρετικά ιδιάζουσας κατάστασης στην οποία εφαρμόζεται ένας ιδιαίτερος ηθικός κανόνας. Το νέο αυτό κανόνα τον εκφράζει το πλήθος με συνθήματα όπως "βία στη βία της εξουσίας" και "θάνα-τος στ’ αφεντικά δεξιά κι αριστερά". Μετά αυτά έχουν μια αίσθηση ιδιαίτερης δύναμης, που εκδηλώνεται με τη μαζικότητά τους, την αποφασιστικότητά τους και την ομοιόμορφη θέλησή τους. Η αίσθηση αυτής της δύναμης κάνει το άτο-μο να ξεπεράσει τις αμφιβολίες του σχετικά με την ικανότητά του να εκτελέσει με επιτυχία ένα τόσο σημαντικό έργο. Επίσης τα άτομα έχουν μιας αίσθηση α-τιμωρησίας και ασφάλειας, άμεση συνέπεια της δύναμης του πλήθους. Τέλος αυτά έχουν μια αίσθηση του "αναπόφευκτου", ότι έτσι κι αλλιώς ο σκοπός του πλήθους θα πραγματοποιηθεί, ανεξάρτητα από τις αμφιβολίες και αντιθέσεις οποιωνδήποτε μεμονωμένων ατόμων.

Ο Λε Μπον παρατηρεί: "Το άτομο μέσα στον όχλο αποκτά, από μόνο το γεγο-νός του αριθμού του, ένα αίσθημα ακατανίκητης δύναμης που του επιτρέπει να υποχωρήσει στα ένστικτα, που, όταν ήταν μόνος, θα είχε ισχυρά χαλιναγω-γήσει. Θα υποχωρήσει σε αυτά με τόσο πιο μεγάλη ευχαρίστηση, όσο, με το να είναι ένας ανώνυμος κι επομένως ανεύθυνος όχλος, θα εξαφανίζεται περισσό-τερο το αίσθημα της ευθύνης που συγκρατεί πάντα τα άτομα".

Το άτομο μέσα στον όχλο είναι δεκτικό σε υποβολές, είναι υπνωτισμένο, δεν έχει συνείδηση για τις πράξεις του, είναι ένα αυτόματο, κυβερνάται πλήρως από το υποσυνείδητό του, δεν έχει λογική, κριτική σκέψη, παρασύρεται εύκο-λα από τα συναισθήματά του, τα οποία εκφράζει με ακρότητες. Είναι εύπιστο, ευμετάβλητο, ασταθές, ευφάνταστο, γεμάτο ψευδαισθήσεις και θυμαπάτες, δογματικό, φανατικό, μισαλλόδοξο, αδιάλλακτο και ανένδοτο. Κυριαρχείται γενικά από το πνεύμα της μίμησης και της τάσης για προσχώρηση σε μια ομά-δα, ένστικτα καθαρά μιας αγελαίας συμπεριφοράς. Η μίμηση και η μεταδοτικό-τητα των συναισθημάτων και των ιδεών μέσα στο πλήθος (πνευματική μόλυν-ση την ονομάζει ο Λε Μπον), κάνει το άτομο να θυσιάζει πολύ εύκολα το προ-

σωπικό του συμφέρον για χάρη του συλλογικού συμφέροντος..

Σε σχέση με την ευπιστία και τη φαντασία του όχλου ο Λε Μπον παρατηρεί:

"Μη μπορώντας τα πλήθη να σκεφθούν παρά με εικόνες, εντυπωσιάζονται μό-νο με εικόνες. Μόνον αυτές τρομάζουν τους όχλους, ή τους γοητεύουν και γί-νονται κίνητρα δράσης....Πάνω στη λαϊκή φαντασία βασίζονται η δύναμη των κατακτητών και η ισχύς των κρατών. Εξάπτοντας τη φαντασία των όχλων, τους παρασύρουν. Όλα τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα.... είναι άμεσες ή μακρι-νές συνέπειες ισχυρών εντυπώσεων που δημιουργήθηκαν πάνω στη φαντασία των όχλων".

"'Όλοι οι μεγάλοι πολιτικοί άνδρες όλων των εποχών και όλων των χωρών, συμπεριλαμβανομένων σε αυτούς και των πιο απολυταρχικών, θεώρησαν τη λαϊκή φαντασία σαν το στήριγμα της δύναμής τους. Ποτέ δε δοκίμασαν να κυ-βερνήσουν ενάντια σε αυτή. "Με το να γίνω καθολικός, έλεγε ο Ναπολέων, τελείωσα το πόλεμο της Βανδέας. Με το να γίνω μουσουλμάνος εγκαταστάθη-κα στην Αίγυπτο. Με το να γίνω φανατικός οπαδός του χριστιανισμού των πρώτων αιώνων κέρδισα τους ιερείς στην Ιταλία. Αν κυβερνούσα ένα λαό Ε-βραίων θα ξανάκτιζα το ναό του Σολομώντα"".

Και για τις ψευδαισθήσεις και αυταπάτες του όχλου επισημαίνει:

"Από την αυγή των πολιτισμών οι λαοί έχουν πάντα υποστεί την επίδραση των ψευδαισθήσεων. Στους δημιουργούς ψευδαισθήσεων ύψωσαν τους πιο πολ-λούς ναούς, αγάλματα και βωμούς. Ψευδαισθήσεις θρησκευτικές άλλοτε, ψευ-δαισθήσεις φιλοσοφικές και κοινωνικές σήμερα, ξαναβρίσκουμε αυτούς τους τρομερούς κυρίαρχους επί κεφαλής όλων των πολιτισμών, που άνθισαν διαδο-χικά πάνω στο πλανήτη μας....Το να δώσουμε στους ανθρώπους το μερίδιο της ελπίδας και των ψευδαισθήσεων που χωρίς αυτό δεν μπορούν να υπάρ-χουν, αυτή είναι η αιτία που υπάρχουν θεοί, ήρωες και ποιητές...."

"Με όλες τις προόδους της, η φιλοσοφία δεν μπόρεσε ακόμη να προσφέρει στους λαούς κανένα ιδανικό ικανό να τους μαγέψει. Οι αυταπάτες τους είναι απαραίτητες, και γι' αυτό από ένστικτο στρέφονται, σαν το έντομο που πάει στο φως, προς τους ρήτορες, που τους εκφράζουν σε αυτό. Ο μεγάλος παρά-γοντας της εξέλιξης των λαών δεν στάθηκε ποτέ η αλήθεια, αλλά η πλάνη...Οι όχλοι δε δοκίμασαν ποτέ δίψα για τις αλήθειες. Μπροστά στα σαφή γεγονότα που δεν τους αρέσουν, γυρίζουν τη πλάτη, προτιμώντας να θεοποιούν τη πλά-νη, αν αυτή τους γοητεύει. Όποιος γνωρίζει να τους δημιουργεί ψευδαισθή-σεις, γίνεται εύκολα ο κύριός τους. Όποιος δοκιμάζει να τους βγάλει από τις αυταπάτες, γίνεται πάντα το θύμα τους".

Μόλις το πλήθος ξεπεράσει το εμπόδιο των συμβατικών περιορισμών, αρχίζει μια περίοδος "Ρωμαϊκού γλεντιού", όπως την έχουν ονομάσει μερικοί ψυχολό-γοι, στη διάρκεια της οποίας φαίνονται να ξεπερνιούνται όλες οι αναστολές. Για έναν εξωτερικό παρατηρητή, οι άνθρωποι δείχνουν σα να έχουν χάσει τα

λογικά τους. Έχουν απελευθερώσει όλα τα βίαια συναισθήματά τους και ιδιαι-τέρως την οργή, ενώ συγχρόνως αισθάνονται μια έντονη απόλαυση και ανα-κούφιση με αυτά που κάνουν. Γελούν και χαίρονται καταστρέφοντας, σα να παίρνουν μέρος σε ένα τρομακτικό καρναβάλι.

Κάτω από την αμφίεση του Ρωμαϊκού γλεντιού οι άνθρωποι έχουν διάφορα ενδιαφέροντα. Στα αρχικά στάδια της εξέγερσης η λεηλασία είναι αδιανόητη με βάση τις συνθήκες που δημιούργησαν τον όχλο. Όταν όμως ξεκινήσει η γενική επίθεση αρχίζουν να εμφανίζονται τάσεις λαφυραγώγησης, βανδαλισμού απλά και μόνο για τη χαρά του πράγματος και επιθέσεις για λόγους εκδίκησης πάνω σε ειδικά αντικείμενα.

Το δυναμικό πλήθος βαθμιαία αδρανοποιείται μέχρι να διαλυθεί. Σε εξεγέρσεις περιορισμένης κλίμακας, όπου δε χρησιμοποιείται μαζικά η αστυνομία ή οι στρατιωτικές δυνάμεις, η μέρα της κορύφωσης ακολουθείται από λίγες ακόμα μέρες διαδοχικά μικρότερων σκόρπιων συμπλοκών. Συνήθως τα τελευταία συμβάντα γίνονται σε περιοχές που δεν κτυπήθηκαν προηγουμένως από την εξέγερση. Φαίνεται πως υπάρχει κάποιος εσωτερικός μηχανισμός περιορισμού της διάρκειας της μαζικής συμπεριφοράς του όχλου, αν και δεν είναι σίγουρο αν αυτό οφείλεται στη κούραση, στη κάθαρση ή στην επαναβεβαίωση των ε-σωτερικών προτύπων συμπεριφοράς των ατόμων. Σε σοβαρές όμως εξεγέρ-σεις επεμβαίνει η αστυνομία και άλλες δυνάμεις, πολύ πριν πέσει η εξέγερση από μόνη της. Όταν η αστυνομία χρησιμοποιεί τη δύναμή της για να εξασφα-λίσει απλώς μια ισορροπία ανάμεσα στους εξεγερμένους και στις αρχές, η εξέ-γερση διαρκεί από μία μέχρι τρεις ή τέσσερες μέρες στενής πολιορκίας. Η διά-θεση της αισιοδοξίας αντικαθίσταται από μια διάθεση σκυλίσιας επιμονής. Οι εξεγερμένοι είναι πιο προσεκτικοί και επιφυλακτικοί σε αυτά που κάνουν. Η ε-πιθυμία τους να τελειώσει η εξέγερση αυξάνει διαρκώς, αλλά είναι απρόθυμοι να εγκαταλείψουν τη μάχη, πριν κερδίσουν ορισμένες παραχωρήσεις.

Ένα πλήθος αναπτύσσεται μόνο μετά από μια απαραίτητη ακολουθία γεγονό-των και όταν υπάρχουν οι απαραίτητες συνθήκες για την ανάπτυξή του. Οι ψυχοκοινωνιολόγοι δέχονται έξη τουλάχιστον τέτοιες σημαντικές συνθήκες. Η πρώτη είναι πολύς κόσμος να νιώθει μια βαθιά απογοήτευση, η οποία να υπο-βόσκει πολύ καιρό. Η απογοήτευση αυτή είναι ιδιαίτερα μεγάλη όταν διευρυ-μένες επαφές μεταξύ διαφόρων ομάδων κάνουν τον απογοητευμένο κόσμο να συνειδητοποιήσει πιο έντονα τα προβλήματά του, όταν ο κόσμος αυτός έχει ενθαρρυνθεί από μια δημόσια πολιτική δήλωση να επιδιώξει σχετικά ανέφι-κτους σκοπούς, και όταν διακόπτεται ξαφνικά μια περίοδος διαρκώς βελτιού-μενων συνθηκών. Μετά είναι η ύπαρξη μεγάλων αντιθέσεων μεταξύ διαφόρων κοινωνικών ομάδων. Ένα πλήθος δεν πρέπει να έχει μόνο ένα παράπονο, αλλά και έναν καταπιεστή τον οποίο να μπορεί να κατηγορήσει για τη κατάστασή του. Τρίτον, να υπάρχει κάποια αντίφαση στο σύστημα αξιών της κοινωνίας, έτσι ώστε ο κόσμος να αναγκαστεί να διεκδικήσει ουσιαστικές κοινωνικές διευ-θετήσεις και αλλαγή. Τέταρτο όταν οι αρχές αποτυγχάνουν να δώσουν σημα-σία, ή να ακούσουν τα παράπονα του κόσμου. Πέμπτο όταν το σύστημα κατα-στολής δε λειτουργεί ικανοποιητικά. Οι όχλοι συχνά συλλαμβάνουν την αστυ-

νομία απροετοίμαστη. Σε πολλές περιπτώσεις η αστυνομία, λόγω ίδιας κοινω-νικής τάξεως, τρέφει μια συμπάθεια προς το πλήθος και είναι απρόθυμη να ε-πιβάλλει τη τάξη. Έκτο, όταν υπάρχουν πρόσφατες εμπειρίες που κάνουν τους ανθρώπους να ελπίζουν ότι οι συνθήκες θα βελτιωθούν μετά από μια βίαιη ή καταστροφική δράση. Πολλές εξεγέρσεις έχουν την υποστήριξη μιας καλά α-νεπτυγμένης ιδεολογίας, ή ακολουθούν περιπτώσεις όπου διαδηλώσεις ή άλλες λιγότερο ακραίες τακτικές έχουν αποκομίσει αρκετά οφέλη.

Αλλά ο όχλος δεν είναι ικανός μόνο για εγκληματικές πράξεις, αλλά και για πράξεις θυσίας, ανιδιοτέλειας και ηρωισμού. Παρατηρεί πάλι ο Λε Μπον:

"Πόσοι όχλοι δεν εσφαγιάστηκαν ηρωικά για δοξασίες και ιδέες που μόλις κα-ταλάβαιναν; Τα πλήθη που κάνουν απεργίες, το κάνουν πολύ περισσότερο για να υπακούσουν σε ένα σύνθημα, παρά για να επιτύχουν μια αύξηση μισθού. Το προσωπικό συμφέρον σπάνια είναι ένα ισχυρό κίνητρο για τους όχλους, ενώ αποτελεί το αποκλειστικό σχεδόν κίνητρο των μεμονωμένων ατόμων. Δεν είναι αυτό βέβαια που οδήγησε τους όχλους σε τόσους πολέμους, ακατανόη-τους πολλές φορές για τη διάνοιά τους, στους οποίους αυτοί πρόσφεραν τόσο εύκολα τον εαυτό τους στη σφαγή, όσο οι κορυδαλλοί που υπνωτίσθηκαν από τον καθρέφτη του κυνηγού...Έτσι οι όχλοι παραδομένοι συχνά σε χαμηλά έν-στικτα δίνουν επίσης πολλές φορές ένα παράδειγμα υψηλών ηθικών πράξεων. Αν η ανιδιοτέλεια, η υπομονή, η απόλυτη αφοσίωση σε ένα χιμαιρικό ή πραγ-ματοποιήσιμο ιδεώδες είναι ηθικές αρετές, μπορούμε να πούμε, ότι οι όχλοι κατέχουν πολλές φορές αυτές τις αρετές σε ένα βαθμό, που οι πιο συνετοί φι-λόσοφοι σπάνια έχουν επιτύχει".

ΤΑ ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΑ ΠΛΗΘΗ

Δε δρουν όλα τα πλήθη πάνω σε ένα εξωτερικό αντικείμενο. Σε μερικά πλήθη οι συμμετέχοντες είναι πολύ απορροφημένοι από τους εαυτούς τους, ή μεταξύ τους, και με τη συμμετοχή τους σε μια κοινή εμπειρία. Ήδη από τον 7ο αιώνα στην Ευρώπη και σε όλη τη διάρκεια του Μεσαίωνα, αναφέρονταν επιδημίες στις οποίες ομάδες ανθρώπων καταλαμβάνοντο από μια φρενίτιδα χορού, που συνέχιζε μέχρι να πέσουν όλοι εξουθενωμένοι στο χώμα. Πλήθη που ξεπερ-νούσαν τα συμβατικά όρια του γλεντιού υπήρξαν σε πολλές ιστορικές εποχές.

Τα εκφραστικά πλήθη μπορεί να είναι λαϊκά ή θρησκευτικά. Αυτό που τα δια-κρίνει είναι ότι η πρόκληση μιας κοινής υποκειμενικής εμπειρίας και όχι η δρά-ση τους πάνω σε ένα εξωτερικό αντικείμενο. Μια ερμηνεία που δίδεται είναι ότι οι ίδιοι καθοριστικοί παράγοντες της κοινωνικής αναταραχής και της απογοή-τευσης μπορούν να δημιουργήσουν τόσο το εκφραστικό όσο και το δυναμικό πλήθος, αλλά το εκφραστικό πλήθος αποτυγχάνει να αναγνωρίσει ένα αντικεί-μενο προς το οποίο να δράσει, κι έτσι τα μέλη του πρέπει να απελευθερώσουντη συσσωρευμένη τους ένταση μέσω κινήσεων και χειρονομιών που εκφρά-ζουν συγκίνηση. Σύμφωνα με αυτή την άποψη ένα εκφραστικό πλήθος μπορεί

αρκετά γρήγορα να μεταμορφωθεί σε ένα δυναμικό πλήθος, αν παρουσιαστεί σε αυτό ένα αντικείμενο. Μια άλλη ερμηνεία θεωρεί ότι και το εκφραστικό πλήθος έχει ένα αντικείμενο, αλλά ένα αντικείμενο πάνω στο οποίο πρέπει να δράσει συμβολικά και όχι άμεσα. Έτσι ένα πλήθος μπαίνει σε έναν άγριο χορό για να εξορκίσει τα κακά πνεύματα, ενώ ένα άλλο αναζητά να καταστρέψει κτίρια που σχετίζονται με τη καθεστηκυία τάξη, την οποία κατηγορεί για πολλά κακά.

Το εκφραστικό πλήθος μπορεί να εξυπηρετήσει καλύτερα εκείνα τα είδη απο-γοητεύσεων που απαιτούν την αναζωογόνηση του ατόμου και της ομάδας, πα-ρά την άμεση τροποποίηση των εξωτερικών συνθηκών. Τα εκφραστικά πλήθη μπορεί να είναι ιδιαίτερα συχνά σε περιόδους απογοήτευσης και ανίας λόγω μιας προβλέψιμης και ανούσιας καθημερινής πραγματικότητας και μιας αίσθη-σης διαπροσωπικής απομόνωσης, παρά την εγγύτητα άλλων ανθρώπων

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΗΣ ΜΑΖΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ

Οι προσπάθειες για τον έλεγχο της μαζικής συμπεριφοράς ποικίλουν, ανάλογα με το αν αυτές αναζητούν τη σταθερότητα ή την αλλαγή. Οι συνήγοροι και της αλλαγής και της σταθερότητας χρησιμοποιούν πάντως παρόμοια τη μαζική συ-μπεριφορά για την επίτευξη των σκοπών τους. Η ασταθής όμως και απρόβλε-πτη φύση κάθε μαζικής συμπεριφοράς, κάνει τη χειραγώγησή της πολύ δύ-σκολη και μαιτρ του είδους, όπως ο Ροβεσπιέρος, υπήρξαν συχνά θύματα των οπαδών που κάποτε ήλεγχαν.

Η πιο ευαίσθητη και δύσκολη στιγμή για τον έλεγχο της μαζικής συμπεριφοράς είναι όταν συμβαίνει η πρώτη εφόρμηση και κατά το στάδιο του μετασχηματι-σμού του πλήθους σε έναν όχλο. Μια επίδειξη αδυναμίας, ή ίσως ακόμη μια αναγκαία καταπίεση, θα φέρει το πλήθος στο στάδιο της Ρωμαϊκής γιορτής. Συνήθως οι αρχές αναγνωρίζουν γρήγορα τους ομιλητές που κουμαντάρουν το πλήθος, οι οποίοι πολλές φορές δεν είναι οι καθιερωμένοι αρχηγοί της ομά-δας, και αρχίζουν μαζί τους διαπραγματεύσεις. Αν αποφύγουν τη πρόκληση της υπερβολικής αστυνομίας και γίνουν μία ή δυο δραματικές παραχωρήσεις, μεγάλου συμβολικού χαρακτήρα, τότε μπορεί να εξασφαλιστεί μια περίοδος επιβράδυνσης και μετά, με κάπως πιο δραστικά μέτρα, να απελευθερωθεί η έ-νταση.

Μόλις η μαζική συμπεριφορά κλιμακωθεί πλήρως, δεν υπάρχει συνήθως καμιά τεχνική ελέγχου, εκτός από τη μαζική καταπίεση, αν και μερικοί ειδήμονες πι-στεύουν ότι η μαζική συμπεριφορά θα ξαναεμφανιστεί, αν συντριβεί προτού κάνει το κύκλο της. Η παρέμβαση επίσης σε ένα εκφραστικό πλήθος, το μετα-τρέπει πολλές φορές σε ένα εχθρικό, δυναμικό πλήθος. Ένας άλλο τέχνασμα που χρησιμοποιούν οι αρχές, εκτός από τις διαπραγματεύσεις και τη διακριτική παρουσία τους, για να διαλύσουν ένα μαζικό πλήθος, είναι πυροδοτώντας, κατ’ αντίστροφη τώρα τάξη, τη διαδικασία με την οποία δημιουργήθηκε το πλήθος:

δηλαδή με τη μίμηση και τη μεταδοτικότητα της συμπεριφοράς. Προς το σκο-πό αυτό έχουν κατάλληλους πράκτορές τους μέσα στο πλήθος, οι οποίοι τη κατάλληλη στιγμή τρέπονται σκόπιμα σε φυγή, δίνοντας έτσι ένα σαφές υπο-συνείδητο παράγγελμα στο πλήθος για τη διάλυσή του, είτε από αγελαία μίμη-ση, είτε από ατομικό πανικό. Η διάλυση αυτή συμβαίνει στη πραγματικότητα λόγω της διάλυσης της μαζοψυχής από την επαναβεβαίωση των ξεχωριστών ατομικοτήτων μέσω του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης.

ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΜΕ Η ΟΧΙ ΣΕ ΜΙΑ «ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ» Η ΜΑΖΙΚΗ ΣΥ-ΜΠΕΡΙΦΟΡΑ;

Εδώ, θα αναφερθούμε κάπως πιο ευρύτερα, όχι δηλαδή μόνο στα δυναμικά και εκφραστικά πλήθη, αλλά σε άλλου είδους «πλήθη» που ακολουθούν μια μόδα, μια προσωρινή «λόξα», «ιδιομορφία», «ιδιοτυπία», «μανία» ή όπως αλ-λιώς θέλουμε να την ονομάσουμε, μαζί με τους «φαν της μαντόνας ή κάποιου άλλου καλλιτέχνη» τους «σκίνχεντς», τους «πανκ», τους «ολυμπιακούς», «παναθηναϊκούς», «Αεκτζήδες» κ.λ.π.

Γενικά πρέπει να κατανοήσουμε πώς δουλεύουν αυτοί οι τρόποι συλλογικής συμπεριφοράς, για να μπορούμε να τους αναγνωρίζουμε, τόσο στους άλλους όσο και σ' εμάς τους ίδιους. Ένα σημαντικό ρόλο παίζει εδώ (και όχι μόνον εδώ) η παρατήρηση της συμπεριφοράς μας, η αυτοπαρατήρηση. Θα πρέπει να δημιουργήσουμε μια ορισμένη απόσταση από μας, για να μπορούμε να παρα-τηρούμε τον εαυτό μας σαν ένας εξωτερικός παρατηρητής. Συνήθως ταυτιζό-μαστε με αυτόν: με το σώμα μας, τις σκέψεις μας, τις επιθυμίες μας, τα συναι-σθήματά μας ή με τα εξωτερικά αντικείμενα με τα οποία ερχόμαστε σε επαφή. Σε αυτή τη διαδικασία της ταύτισης, της αυτοαπορρόφησης (και ετεροαπορ-ρόφησης), δεν υπάρχει θέση για αντικειμενική παρατήρηση. Δε μας μένει κα-θόλου ελεύθερη προσοχή για να παρατηρήσουμε και τον εαυτό μας, την ξο-δεύουμε όλη στη συνηθισμένη παρατήρηση. Όσοι έχουν ασχοληθεί λίγο με υπολογιστές ίσως να έχει χρειαστεί καμιά φορά να χωρίσουν ένα σκληρό δίσκο σε δυο ή περισσότερους "οδηγούς", για να χρησιμοποιήσουν το καθένα τους για ειδικές λειτουργίες. Για παράδειγμα στον οδηγό "C" βάζουν και τρέχουν τα προγράμματά τους και στον οδηγό "D" τα παιχνίδια τους. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε κι' εμείς με τη προσοχή μας: να την χωρίσουμε σε δύο μέρη, από τα οποίο το πρώτο και μεγαλύτερο θα κάνει ό,τι έκανε μέχρι τώρα (θα παρατηρεί, θα αντιλαμβάνεται κ.λ.π.) και το δεύτερο, που δεν υπήρχε μέχρι τώρα, θα πα-ρατηρεί εμάς που θα παρατηρούμε όλα αυτά.

Για παράδειγμα βλέπουμε ένα δένδρο. Στη συνηθισμένη παρατήρηση που κά-ναμε μέχρι τώρα υπάρχουν δυο πράγματα: εμείς και το δένδρο που παρατη-ρούμε. Όλη μας η προσοχή χρησιμοποιείται σε αυτή τη παρατήρηση. Ας υπο-θέσουμε όμως ότι δε δίνουμε το 100% της προσοχής μας στη παρατήρηση αυ-τού του δένδρου, αλλά μόνο το 80% και το υπόλοιπο 20% το χρησιμοποιούμε για να παρατηρήσουμε εμάς που παρατηρούμε το δένδρο! Φτιάξαμε δηλαδή

ένα παρατηρητή μέσα μας που να μας παρατηρεί απ' έξω μας, αν μπορώ να γίνω κατανοητός. Βάλαμε δηλαδή κάποιο είδος αντικειμενικότητας στη παρα-τήρησή μας, κάποιον που παρατηρεί τη δράση μας, κάποιον που μας βλέπει από απόσταση, που δεν ταυτίζεται ούτε μ' εμάς ούτε με το δένδρο που παρα-τηρούμε. Είναι σαν κάποιος να μας παίρνει βίντεο μαζί με το δένδρο που βλέ-πουμε και μέσω ενός κλειστού κυκλώματος τηλεόρασης να βλέπουμε μπροστά μας σε μια οθόνη τον εαυτό μας που παρατηρεί το δένδρο. Έχουμε προσθέσει έτσι μια νέα διάσταση στη παρατήρησή μας, έναν "εξωτερικό" παρατηρητή, που παρατηρεί συνεχώς τι κάνουμε και πώς δρούμε. Το υποκείμενο έγινε συγ-χρόνως και αντικείμενο. Με αυτό το τρόπο έχουμε δημιουργήσει την απαραί-τητη απόσταση που χρειαζόμαστε για μια πιο αντικειμενική παρατήρηση, χωρίς ψευδαισθήσεις και αυταπάτες από μέρους μας.

Με αυτό το τρόπο δεν μπορούμε να κρυφτούμε από τον εαυτό μας, δεν μπο-ρούμε να τον ξεγελάσουμε, ούτε και να τον ξεχάσουμε. Είμαστε διαρκώς εκεί μπροστά στα μάτια μας, όλα είναι φανερά και έκδηλα. Αν αρχίσουμε να το κά-νουμε αυτό στην αρχή σαν παιχνίδι, με την επαναλαμβανόμενη άσκηση θα φτάσουμε τελικά να το κάνουμε χωρίς καμιά προσπάθεια και θα έχουμε ε-δραιώσει έτσι μέσα μας τον Παρατηρητή, το μάτι της συνείδησης που θα απο-καλύπτει ανά πάσα στιγμή την αλήθεια των πραγμάτων σε σχέση μ' εμάς. Αυ-τός ο παρατηρητής απλώς παρατηρεί, απλώς καταγράφει, δεν κρίνει, δεν αντι-δρά, είναι άπειρα δεκτικός και τελείως παθητικός. Αν καταφέρουμε να αναπτύ-ξουμε αυτό τον παρατηρητή μέσα μας, τότε δε χρειαζόμαστε τη γνώμη κανε-νός για το πώς πρέπει να σκεφτούμε ή να δράσουμε σε μια ορισμένη κατάστα-ση. Θα φτάσουμε να το μάθουμε μόνοι μας μέσω της σύνθετης αυτής παρατή-ρησής μας. Σε αυτή τη περίπτωση είναι πολύ δύσκολο να κάνουμε ανοησίες. Δε χρειάζεται να μας συμβουλεύσει τώρα κανείς για το πώς να συμπεριφερ-θούμε για παράδειγμα σε ένα πανικό, ή μέσα σε ένα όχλο.

Όταν βρεθούμε σε μια κατάσταση κινδύνου, όπου διάφοροι άνθρωποι τρέπο-νται σε άτακτη φυγή, πανικόβλητοι προς τους υποτιθέμενους δρόμους σωτη-ρίας τους, αν έχουμε μάθει να παρατηρούμε τον εαυτό μας, θα ελέγξουμε την ενστικτώδη αγελαία συμπεριφορά που πάει μιμητικά να μας καταλάβει για να ακολουθήσουμε το πλήθος στη παράλογη αντίδρασή του. Θα κάτσουμε ακίνη-τοι εκεί που είμαστε για λίγο, εφόσον μπορούμε, και θα προσπαθήσουμε με καθαρή, αναπόσπαστη και ανεπηρέαστη από συναισθηματικές αντιδράσεις σκέψη, να αντιληφθούμε πλήρως τη κατάσταση: είναι αυτή όντως τόσο επι-κίνδυνη που θα πρέπει να τρέξουμε κι εμείς μαζί με τους άλλους; Και αν ναι είναι επικίνδυνη, είναι σωστός ο τρόπος διαφυγής που διάλεξε το πλήθος, ή μήπως υπάρχει κάποιος άλλος καλύτερος και ευκολότερος τρόπος, ή μήπως τελικά μπορούμε να σβήσουμε π.χ. τη φωτιά μόνοι μας με τους πυροσβεστή-ρες που βλέπουμε κάπου εκεί κοντά μας, ή με τη βοήθεια ίσως δύο ή τριών ακόμα ατόμων;

Αφού με καθαρό και ανεπηρέαστο νου αντιληφθούμε τι πραγματικά συμβαίνει, θα κάνουμε τελικά το καλύτερο δυνατόν σε αυτή τη περίπτωση. Αν τώρα το πλήθος ορθά δρα και προσπαθεί να διαφύγει από το μόνο σωστό δρόμο που

υπάρχει και δεν μπορούμε να σβήσουμε τη φωτιά, τι θα κάνουμε, θα ορμή-ξουμε κι εμείς πάνω στους άλλους για να γλυτώσουμε; ή μήπως θα περιμέ-νουμε όσο μπορούμε μέχρι να ελευθερωθεί χώρος, κάνοντας μέχρι τότε ψύ-χραιμα κάτι για να προφυλαχθούμε από τους καπνούς και τις φλόγες; Ο εαυ-τός σας θα σας απαντήσει τότε τι πρέπει να κάνετε και όχι εγώ. Αρκεί να μην έχετε πανικοβληθεί, αρκεί να είδατε τον εαυτό σας στην οθόνη του μυαλού σας, μέσω της διαδικασίας της παρατήρησης που αναφέραμε προηγουμένως, να πάει να πανικοβληθεί και αμέσως αναγνωρίζοντας τι συμβαίνει να ελέγξατε πλήρως τη κατάσταση και να αυτοκυριαρχήσατε. Άλλωστε ποιος είμαι εγώ τε-λικά για να σας πω τι να κάνετε; Ξέρω μήπως τίποτα καλύτερα από σας; Βέ-βαια αν εγώ παρατηρώ τον εαυτό μου κι εσείς δεν το παρατηρείτε, τότε ίσως να ξέρω κάτι παραπάνω, ίσως να μπορώ να σας δώσω μια συμβουλή, αλλά δε νομίζω ότι τελικά αυτή θα βοηθήσει, όταν βρεθείτε πραγματικά σε αυτή τη κα-τάσταση. Τότε θα ξεχάσετε όλα όσα έχετε ακούσει και θα τρέξετε πανικόβλητοι σαν τους άλλους. Έτσι δεν ωφελούν οι γνώμες των άλλων, ακόμα και αν υπο-τεθεί ότι είναι σωστές.

Και για τη μόδα, τις διάφορες μανίες και ιδεοληψίες που καταλαμβάνουν μερι-κές φορές το κόσμο, τι γίνεται; Μια απάντηση έρχεται από το Πλάτωνα ( "Νό-μοι"):

"Παιδί μου είσαι νέος, και ο χρόνος με το πέρασμά του θα σε κάνει, αφού αλ-λάξεις πολλά απ' όσα τώρα παραδέχεσαι, ν' ακολουθήσεις τα αντίθετά τους".

Με την αυτοπαρατήρηση όλες αυτές οι συλλογικές συμπεριφορές θα αποδει-χθούν απλώς ανόητες. Δεν είναι κακές, απλά όταν παρατηρούμε τον εαυτό μας να έχει αυτή τη συμπεριφορά μας φαίνεται ανόητος. Δεν είναι κακό, είναι απλά ανόητο! Θυμάμαι κάποτε που ένιωσα περηφάνια για κάτι, έπιασα αμέσως με την αυτοπαρατήρηση τον εαυτό μου να νιώθει υπερήφανος και αισθάνθηκα αμέσως γελοίος. Στη συνέχεια έγινε ένας αυτόματος συνειρμός μέσα μου και μονολόγησα κάνοντας μια ετυμολογική ανάλυση της λέξης "υπερήφανος": "Μμ, υπέρ + φαίνομαι, δηλαδή φαίνομαι πιο πάνω, πιο ψηλά από τους άλ-λους" και αμέσως μου ήρθε μια εικόνα στο μυαλό να βρίσκομαι μέσα σε ένα πλήθος και να προσπαθώ απεγνωσμένα να υψώσω το κεφάλι μου πιο ψηλά από τους άλλους, έτσι για να ξεχωρίσω από αυτούς και για να αισθανθώ σαν κάτι το ιδιαίτερο και μεγαλειώδες. Η εικόνα αυτή με έκανε να νιώσω ακόμα πιο ανόητος και γελοίος και από τότε μου είναι αρκετά δύσκολο να νιώσω υπερή-φανος. Όχι πώς δε διεγείρεται ποτέ μέσα μου αυτή η ενέργεια, αλλά όταν διε-γείρεται, αμέσως αναγνωρίζεται, έρχονται οι αυτόματοι συνειρμοί και οι εικό-νες και απλώς το πράγμα δεν προχωράει περισσότερο, γιατί είναι απλά ανόη-το. Δεν είναι ανόητο και γελοίο σε σχέση με σας, στο πώς εσείς θα με κρίνατε αν καταλαβαίνατε πως ένιωθα εκείνη τη στιγμή, αλλά γελοίο μπροστά στα μά-τια μου, μπροστά στην εσωτερική μου οθόνη που με προβάλλει μπροστά μου εκείνη τη στιγμή και με αποκαλύπτει όπως πραγματικά είμαι.

Κι ερχόμαστε τώρα στα δυναμικά πλήθη, μάζες, όχλους, ή όπως αλλιώς θέλετε να τα ονομάσετε. Ήδη έχουμε αναφέρει αρκετές σκέψεις πιστεύω σε σχέση με

αυτά, που κάνουν μάλλον δυσάρεστη τη σκέψη της συμμετοχής μας: άβουλα όντα χωρίς προσωπικότητα, χωρίς ατομικότητα, διαλυμένα μέσα στην ομογέ-νεια και ομοιομορφία της ενστικτώδους μαζοψυχής, την οποία ελέγχει και κα-τευθύνει ο αρχηγός μας, ωθώντας μας προς πράξεις ασυμβίβαστες με τη κα-νονική μας συνείδηση. Δε μας αρέσει βέβαια να είμαστε μαριονέτες κανενός, πόσο μάλλον αυτής της αόριστης, ξένης, επίφοβης, ανεξέλεγκτης, παράπιστης, αλλοπρόσαλλης μαζοψυχής που έχει γητευτεί από τις χίμαιρες και τις αυταπά-τες του εύγλωττου αρχηγού μας.

Ο αρχηγός είναι μια βιωτική ανάγκη για τη μάζα. Το πρώτο μέλημα της μάζας μόλις δημιουργηθεί είναι να αναδείξει τον ηγέτη της, ο οποίος θα εκφράσει με ζωηρό τρόπο τις θυμαπάτες της και θα την οδηγήσει στην εκτόνωση της ενέρ-γειάς της. Όπως ένα κοπάδι ζώων, έτσι και μια μάζα ανθρώπων τίθεται γρήγο-ρα κάτω από την εξουσία ενός αρχηγού, ενός δημεγέρτη, υπνωτισμένου από μια ιδέα της οποίας αυτός γίνεται μετά ο απόστολος.

Ο Λε Μπον παρατηρεί στη "Ψυχολογία των Όχλων":

"Από δημεγέρτες οι λαοί δεν στερήθηκαν ποτέ, αλλά δεν κατέχουν όλοι εκεί-νες τις πεποιθήσεις που κάνουν τους αποστόλους, Οι περισσότεροι είναι ρήτο-ρες που δεν επιδιώκουν, παρά τα προσωπικά τους συμφέροντα και που ζητούν να πείσουν κολακεύοντας ταπεινά ένστικτα. Η επίδραση που ασκούν έτσι είναι πάντα εφήμερη. Οι μεγάλοι πιστοί που ξεσηκώνουν τη ψυχή των όχλων ...δεν έχουν ασκήσει μαγική επίδραση πάνω τους, παρά αφού πρώτα υποτάχθηκαν οι ίδιοι σε μια δοξασία. Μπόρεσαν τότε να δημιουργήσουν στις ψυχές αυτή τη φοβερή δύναμη που ονομάζεται πίστη και που κάνει τον άνθρωπο απόλυτο σκλάβο του ονείρου του. Να δημιουργήσουν τη πίστη είτε πρόκειται για θρη-σκευτική, πολιτική ή κοινωνική πίστη, για πίστη σ' ένα έργο, σ' ένα πρόσωπο, σε μια ιδέα, τέτοιος είναι πριν απ' όλα ο ρόλος των μεγάλων δημεγερτών".

Θέλουμε να παρασυρθούμε από ένα τέτοιο δημεγέρτη, θέλουμε να γίνουμε μπροστάρηδες στη πραγματοποίηση του χιμαιρικού του οράματος, της δοξασί-ας του, θέλουμε να θυσιασθούμε για τον σκοπό του; Αλλά ακόμα και αν ε-μπνεόμαστε από τις ιδέες του δημεγέρτη, διότι μας αντιπροσωπεύουν, διότι εί-ναι και δικές μας ιδέες, δεν πρέπει με τίποτα να απορροφηθούμε από τη μάζα, να χάσουμε την ατομικότητά μας. Το πολύ να τον παρακολουθήσουμε για να δούμε "που το πάει", ή για να θαυμάσουμε ίσως τον παλμό και το πάθος του, αλλά και συγχρόνως να χαμογελάσουμε με πικρία για την αυταπάτη του και να αποχωρήσουμε έγκαιρα από τη μάζα πριν αυτή κατευθυνθεί προς βίαιες πρά-ξεις.

Δε χρειάζεται βέβαια να τονίσουμε ότι η αυτοπαρατήρηση και η καθαρή θέαση, χωρίς ταύτιση και προσκόλληση στα γεγονότα, θα είναι η καλύτερη ασπίδα μας για το τι πρέπει να κάνουμε και σε αυτή τη περίπτωση. Η βασική πάντως συμβουλή είναι να μην αφήνουμε ποτέ την ατομικότητά μας να διαλυθεί σε μία μάζα. Υπάρχουν άλλες ενεργειακές καταστάσεις που θα της επιτρέψουμε να διαλυθεί για να αποκτήσομε μια "κοσμική συνείδηση", αλλά αυτές θα τις

ανακαλύψουμε μόνοι μας και δε θα εμπεριέχουν χίμαιρες, ούτε ζωτικούς κιν-δύνους για μας και για τους συνανθρώπους μας.

ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΚΑΙ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ

Σύμφωνα με τη Φροϋδική θεωρία ο ψυχικός μας κόσμος αποτελείται από δύο βασικά μέρη. Από αυτά το εξωτερικό, πιο γνωστό σε μας μέρος, είναι το συ-νειδητό, με το οποίο λειτουργούμε στη συνηθισμένη κατάσταση της εγρήγορ-σης. Όταν συζητούμε με κάποιον άλλον, όταν επεξεργαζόμαστε ένα μαθηματι-κό πρόβλημα ή επιδιορθώνουμε ένα αυτοκίνητο, εργαζόμαστε με το συνειδητό μέρος του μυαλού μας. Όταν τώρα είμαστε απορροφημένοι πλήρως σε ένα καλό μυθιστόρημα, ονειροπολούμε μια πρόσφατη εμπειρία μας, ονειρευόμα-στε, κάνουμε διαλογισμό, ή ακόμα πανικοβαλλόμαστε, επηρεαζόμαστε από κά-ποιο είδος προπαγάνδας, ή παρασυρόμαστε από έναν όχλο, λειτουργούμε με το δεύτερο μέρος του μυαλού μας, το υποσυνείδητο, τον πιο βαθύ απόκρυφο και ουσιαστικά άγνωστο εαυτό μας. Το υποσυνείδητο είναι η έδρα των ενστί-κτων, των παρορμήσεων, των συγκινήσεων, της φαντασίας, της μνήμης, των συνηθειών και της διαίσθησης. Για μερικούς είναι ακόμα ο δρόμος προς την υπερσυνείδηση. Αυτό ρυθμίζει επίσης τις αυτόνομες σωματικές λειτουργίες μας. Κάθε σημαντική προσωπική μεταμόρφωση, θεραπευτική ή όχι, προκύπτει από μια αλλαγή στο υποσυνείδητο.

Στη διάρκεια του μεγαλύτερου μέρους της καθημερινής μας ζωής είμαστε σε επαφή με το συνειδητό νου μας, ενώ οι υποσυνείδητες δραστηριότητες ρυθμί-ζουν αθέατες τις σωματικές λειτουργίες μας, όπως το αυτόνομο νευρικό σύ-στημα και το κυκλοφοριακό σύστημα. Το υποσυνείδητο μπορεί να κληθεί σε δράση σε ορισμένες επείγουσες καταστάσεις, αλλά γενικά παίζει το ρόλο ενός "αυτόματου πιλότου" είτε είμαστε ξύπνοι, ή κοιμισμένοι.

Είναι αδύνατον να διατηρήσουμε όλες τις εμπειρίες μας στο συνειδητό. Σε μια τέτοια περίπτωση θα είχαμε το πρόβλημα του Ρώσου ρεπόρτερ Σερεσέβσκι, ο οποίος δε ξέχναγε ποτέ τίποτα. Ο Σερεσέβσκι δεν μπορούσε να συνθέσει τις λεπτομέρειες σε γενικότητες, ή να τις οργανώσει όλες μαζί στο μυαλό του. Με τα χρόνια οι μνήμες συνέχισαν να συσσωρεύονται, μέχρι που τον κατέκλυσαν εντελώς. Η παραμικρή νύξη του προκαλούσε εκατοντάδες συνειρμούς και δεν μπορούσε να κάνει τη δουλειά του. Δεν μπορούσε συγχρόνως να διαβάσει, ή ακόμη να ακολουθήσει μια απλή συζήτηση. Μέχρι το τέλος της ζωής του, το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να ταξιδεύει από πόλη σε πόλη επιδεικνύο-ντας το παράξενο ταλέντο του να απομνημονεύει σχεδόν τα πάντα.

Για να λειτουργούμε ισορροπημένα, θα πρέπει επομένως ορισμένες εμπειρίες μας να κρατιούνται στο παρασκήνιο. Σύμφωνα με ορισμένες απόψεις, η μνήμη όλων όσων έχουμε βιώσει μέχρι τώρα, πρέπει να είναι αποθηκευμένη στο υ-ποσυνείδητό μας και μπορεί να προσπελαθεί, αν ξέρουμε το τρόπο. Αυτό μας φέρνει στο νου την έννοια του "συλλογικού ασυνείδητου" του Γιουνγκ ή των "Ακασικών Αρχείων" του εσωτερισμού, τη μεγάλη αυτή αποθήκη πληροφο-ριών για όλα όσα έχουν συμβεί (μερικοί λένε και για όσα πρόκειται να συμ-βούν), την οποία μπορούμε να προσπελάσουμε μέσω του υποσυνειδήτου μας. Υπάρχουν αρκετοί τρόποι για να έρθουμε σε επαφή με το υποσυνείδητό μας, όπως ο χορός, η μουσική, τα ναρκωτικά και η ύπνωση. Όλοι αυτοί έχουν το κοινό χαρακτηριστικό να χρησιμοποιούν μια μεταλλαγμένη κατάσταση συνεί-δησης για να παρακάμψουν το συνειδητό, για να μας συνδέσουν με το υποσυ-νείδητο. Σύμφωνα τώρα με το Φρόυντ, το υποσυνείδητο εκδηλώνεται με τρεις διαφορετικούς τρόπους: με τα όνειρα, τους αυτόματους συνειρμούς (συσχετί-σεις πραγμάτων ή εντυπώσεων μεταξύ τους) και την ψυχοπαθολογία της κα-θημερινής μας ζωής (π.χ. κλειστοφοβία, αγοραφοβία, νευρώσεις, υστερισμοί κ.λ.π.).

Ακόμα όμως και μερικά σημαντικά γεγονότα μπορεί να απωθηθούν στο υπο-συνείδητο, αν δεν γίνουν για κάποιο χρονικό διάστημα αποδεκτά από το συ-νειδητό. Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα κατά τη παιδική ηλικία, όταν το συνειδητό δεν είναι τόσο ανεπτυγμένο, ούτε έχει αναπτυχθεί ακόμα η ικανότητα της διά-κρισης. Αρκετά γεγονότα που συμβαίνουν σε αυτά τα χρόνια επηρεάζουν συ-χνά τη κατοπινή μας συμπεριφορά. Αν, για παράδειγμα, είχε κλειδωθεί κά-ποιος, άθελά του, πολύ μικρός μέσα σε μια ντουλάπα, μπορεί να παρουσιάσει αργότερα σαν ενήλικος κλειστοφοβία, χωρίς να θυμάται το ίδιο το γεγονός, το οποίο είχε απωθηθεί τότε στο υποσυνείδητο. Η τραυματική δηλαδή εμπειρία του παρελθόντος μπορεί να τον κάνει να νιώθει πανικό κάθε φορά που μπαίνει σε ένα ασανσέρ, ή σ' έναν άλλο κλειστό χώρο.

Το υποσυνείδητο δρα συνεχώς πάνω στο συνειδητό κι επηρεάζει τη συμπερι-φορά του. Πολλές ανεξήγητες ή παράξενες πράξεις, συμπεριφορές και ψυχο-λογικές καταστάσεις μας οφείλονται στη δική του επίδραση. Η επίδραση αυτή είναι πολύ πιο έντονη όταν είμαστε στη περιοχή του λυκόφωτος, ανάμεσα στο συνειδητό και το υποσυνείδητο, όπου αυτά τα δυο μέρη επικοινωνούν άμεσα μεταξύ τους, όπως στον ύπνο, τη μέθη, τη νάρκωση, την υστερία, το παραλή-ρημα, το διαλογισμό ή στην ύπνωση.

ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ

Το υποσυνείδητο είναι βασικά παιδαριώδες, εκτικό και απλουστευτικό στις α-ντιδράσεις του, με ελάχιστη γενικά αναφορά στη λογική. Δεν είναι αναλυτικό, δεν έχει διάκριση. Είναι σαν ένα μικρό παιδί. Το μικρό παιδί που κλείσθηκε ά-θελά του στη ντουλάπα μόνο για λίγα λεπτά, δε συνειδητοποιεί ότι αυτό δεν ήταν σκόπιμο και ότι τελικά δεν έπαθε τίποτα. Ο τρόμος του τότε ήταν τόσο

μεγάλος, που το μυαλό του αποφασίζει υποσυνείδητα ότι κάθε κλειστός χώρος είναι η ίδια εκείνη ντουλάπα και ότι πρόκειται να κλειστεί για πάντα μέσα της (ψυχολογική διαδικασία της "μεταφοράς"). Σαν ενήλικος, παρόλο που είναι τώρα λογικός, δεν μπορεί να ελέγξει το φόβο του και αντιδρά στο ασανσέρ σα να ήταν η ίδια ντουλάπα.

Ένας υπνωτιστής θα μπορούσε σε μερικές συνεδρίες να ανακαλύψει αυτό το ξεχασμένο παιδικό ψυχολογικό τραύμα στο υποσυνείδητο αυτού του ανθρώ-που και αφού τον οδηγήσει νοητικά προς το σημείο της διάσωσής του, να του υποβάλλει μετά μια μεταϋπνωτική υποβολή, βοηθώντας το υποσυνείδητό του να αντιληφθεί ότι τα ασανσέρ στην ενήλικη ζωή του, δεν είναι τα ίδια με την κλειδωμένη ντουλάπα της εμπειρίας του όταν ήταν μικρό παιδί.

Μερικοί θεωρούν ότι το υποσυνείδητο χρησιμοποιεί τη παραγωγική λογική (συμπερασματική διαδικασία από το γενικό στο ειδικό), σε αντίθεση με την ε-παγωγική λογική (από το ειδικό στο γενικό) που χρησιμοποιεί το συνειδητό. Έχουμε μιλήσει νωρίτερα γι’ αυτή τη διάκριση, που δεν τη δέχεται η επιστήμη της λογικής σήμερα, αλλά που μερικοί ψυχολόγοι και υπνωτιστές μπορεί να συνεχίζουν να τη χρησιμοποιούν, γιατί διασαφηνίζουν έτσι καλύτερα τις από-ψεις τους. Με τη παραγωγική λοιπόν λογική εφαρμόζουμε αυτά που ξέρουμε για πολλά πράγματα, και σ' ένα ή λίγα πράγματα που είναι παρόμοια με αυτά (παρόλο που μπορεί στις ειδικές αυτές περιπτώσεις να μην εφαρμόζονται). Μεγάλο μέρος λοιπόν της μοναδικότητας και αντιφατικότητας του υποσυνειδή-του θεωρείται ότι οφείλεται στη περιορισμένη παραγωγική λογική με την οποία αυτό λειτουργεί.

Ένα ακόμη βασικό χαρακτηριστικό του υποσυνειδήτου είναι ότι δε γνωρίζει τη διαφορά ανάμεσα στη φαντασία και τη πραγματικότητα, είναι υπερβολικά εύ-πιστο και μπορεί να πιστέψει οτιδήποτε. Μια άλλη ιδιότητά του είναι κρατά τις διαδικασίες του ασυνείδητες, δηλαδή μυστικές από το συνειδητό. Το υποσυ-νείδητο πάντως δεν είναι πραγματικά ασυνείδητο (με το οποίο μερικές φορές το ταυτίζουν), γιατί μπορεί μερικές φορές να γίνει συνειδητό, είτε αυθόρμητα, ή με διάφορες μεθόδους, όπως π.χ. με την ύπνωση.

Μια άλλη ιδιότητα του υποσυνειδήτου είναι να αναμένει να συμβεί πάντα το πιο συνηθισμένο πράγμα. Εφόσον όμοια αποτελέσματα συνοδεύουν συχνά ό-μοια περιβάλλοντα, το υποσυνείδητο, με τη παραγωγική λογική του, ψάχνει στα τυφλά για παρόμοια περιβάλλοντα, αναμένοντας σε αυτά τα ίδια αποτελέ-σματα. Για παράδειγμα, κάθε φορά που πάμε σε ένα εστιατόριο, τρώμε. Με αυ-τό το τρόπο κάθε φορά που μπαίνουμε σε ένα εστιατόριο, το υποσυνείδητό μας θα περιμένει αυτόματα ότι θα φάμε και θα προετοιμάσει κατάλληλα το σώμα μας για το φαγητό. Αν όμως συνεχίσουμε να πηγαίνουμε σε εστιατόρια χωρίς να τρώμε, ο συσχετισμός ανάμεσα σ' ένα εστιατόριο και στη λήψη τρο-φής θ' αρχίσει να εξασθενίζει.

Παρόλο που το υποσυνείδητο είναι αρκετά σταθερό, σε αντίθεση με το συνει-δητό μας, που είναι ροϊκό και διαρκώς μεταβαλλόμενο, εντούτοις δεν είναι α-

μετάβλητο. Μπορεί να μεταβληθεί. Μερικές φορές μπορεί να συμβούν επιθυ-μητές αλλαγές αυθόρμητα., αλλά όχι τόσο συχνά

Εφόσον το υποσυνείδητο αναμένει να συμβεί το πιο συνηθισμένο πράγμα, εί-ναι σχετικά εύκολο να χρησιμοποιήσουμε το συνειδητό μας για να το ελέγξου-με. Αν θέλουμε π.χ. να είμαστε σε πολύ καλή φόρμα, σκεφτόμαστε κάθε μέρα παραδείγματα ημερών που ήμασταν σε πολύ καλή φόρμα. Καθώς το υποσυ-νείδητό μας μαζεύει όλο και περισσότερα τέτοια παραδείγματα, θα φτάσει τελι-κά να αναμένει να είμαστε σε πολύ καλή φόρμα και θα κατευθύνει υποσυνεί-δητα το σώμα μας προς αυτή την κατεύθυνση.

Γενικά όταν θέλουμε να αλλάξουμε μερικά πράγματα σε σχέση μ' εμάς, πρέπει να το κάνουμε αλλάζοντας το υποσυνείδητό μας. Πρέπει να το φέρουμε σε συμφωνία με αυτό που συνειδητά θέλουμε. Μπορούμε με αυτό το τρόπο να ελέγξουμε το βάρος μας, διάφορες συνήθειες και συμπεριφορές μας, ή τις δι-εργασίες της μάθησης και της ανάμνησης, αρκεί να πληροφορήσουμε ή να ε-πηρεάσουμε ανάλογα το υποσυνείδητό μας. Όλα αυτά είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατον, να συμβούν με τη συνειδητή μας προσπάθεια, όσο σκληρά και αν προσπαθήσουμε, γιατί απλούστατα το υποσυνείδητό μας δε θα δεχθεί τις συνειδητές επιθυμίες μας. Ο καλύτερος τρόπος για να επηρεάσουμε το υποσυ-νείδητό μας να δεχθεί αυτές τις αλλαγές, είναι η αυτοΰπνωση. Η αυτοΰπνωση επίσης και η εφαρμογή κατάλληλων υποβολών μπορεί να επηρεάσει άμεσα τις νύξεις που εκπέμπουμε και τα είδη των υποσυνείδητων μηνυμάτων που παίρ-νουμε από τους άλλους.

Οι διάφορες μορφές της ψυχοθεραπείας προσπαθούν όλες να γεφυρώσουν το χάσμα ανάμεσα στο συνειδητό και το υποσυνείδητο. Η ψυχανάλυση και άλλες λογοϊκές θεραπείες έχουν αποδειχθεί πολύ αποτελεσματικές στο να βοηθήσουν τους ανθρώπους να καταλάβουν γιατί κάνουν αυτό που κάνουν, αλλά δεν υ-πήρξαν πάντα τόσο επιτυχείς στη γεφύρωση του χάσματος ανάμεσα στο συ-νειδητό και στο υποσυνείδητο και στο να βοηθήσουν τους ανθρώπους να αλ-λάξουν τη συμπεριφορά τους. Οι υπνωτιστές πιστεύουν ότι, αντίθετα, ο υπνω-τισμός έχει αποδειχθεί πολύ πιο αποτελεσματικός με το να παρακάμπτει το συ-νειδητό και να προχωρά κατευθείαν στο υποσυνείδητο, όπου είναι αποθηκευ-μένα τα πρότυπα συμπεριφοράς. Όπως τονίζουν, είναι πολύ ευκολότερο να επιτύχεις αλλαγές από το υποσυνείδητο στη συνειδητή συμπεριφορά σου απ' ό,τι να πάρεις συνειδητές αποφάσεις γι' αυτή και να την κάνεις να εκδηλωθεί από το υποσυνείδητο.

Υποσυνείδητο, εκτός από τα άτομα, έχουν επίσης οι λαοί και τα έθνη, ή ακόμα και οι μάζες, σύμφωνα με τη προσέγγιση του Λε Μπον. Ο Χίτλερ μίλησε στο φυλετικό και στο εθνικό ασυνείδητο της Γερμανικής Αρίας φυλής και του Γερ-μανικού έθνους και ξεσήκωσε τα πλήθη. Ένας δημεγέρτης μπορεί να μιλά στο μαζικό ασυνείδητο του ακροατηρίου του και να το ξεσηκώνει. Με αρχέτυπα και μύθους μπορούμε να μιλήσουμε στο συλλογικό ασυνείδητο.

Ο Φρόυντ θεωρούσε ότι το υποσυνείδητο αποτελείται βασικά από τις απωθη-

μένες γενετήσιες επιθυμίες μας, ενώ ο Άντλερ από τις απωθημένες ορμές μας για την απόκτηση δύναμης. Ο Γιουνγκ, εκτός από τις προηγούμενες απωθή-σεις, δέχθηκε ότι αυτό περιλαμβάνει και τη προσωπική εμπειρία μας και γι αυ-τό το ονόμασε προσωπικό ασυνείδητο. Εκτός όμως από αυτό, κατά τον Γι-ουνγκ, θα πρέπει να δεχθούμε και την ύπαρξη ενός απρόσωπου, μαζικού ή συλλογικού ασυνείδητου, που αποτελείται από τις μνήμες και τα πρότυπα συ-μπεριφοράς που αναπτύξαμε σε όλο το διάστημα της ιστορίας της ανθρωπότη-τας: τα κοινά ένστικτα και ορμέμφυτα του είδους και τις κληρονομικά μεταβι-βαζόμενες τάσεις και εμπειρίες των φυλών και των εθνών. Αυτά, σύμφωνα με το Γιουνγκ, έχουν με κάποιο τρόπο κωδικοποιηθεί γενετικά κι έχουν μεταφερ-θεί στις διαδοχικές γενεές. Οι εικόνες που δημιουργούνται από το συλλογικό ασυνείδητο ονομάζονται από το Γιουνγκ αρχέτυπα. Τέτοιες αρχετυπικές εικό-νες είναι των γονέων, των παιδιών, της φυλής, του ήρωα, του Θεού, του γόη-τα κ.λ..π. Η ψυχολογική υγεία μας είναι το αποτέλεσμα της ισορροπίας ανάμε-σα στο συνειδητό και στο ασυνείδητο. Κάθε συνειδητό γεγονός έχει ένα αντί-στοιχο αντίθετο γεγονός στο ασυνείδητο. Κάθε συνειδητή πράξη μας αντιστοι-χεί σε μια αντίθετή της στο ασυνείδητο. Η ψυχολογική λοιπόν ισορροπία προ-ϋποθέτει τη συνειδητή αναγνώριση αυτής της σχέσης ανάμεσα στο συνειδητό και στο ασυνείδητο και την αποφυγή των υπερβολών προς το μέρος της μιας ή της άλλης πλευράς.

Η ΥΠΟΒΟΛΗ

Υποβολή είναι η διείσδυση ορισμένων ιδεών ή εντολών στο υποσυνείδητο. Τό-τε αυτές θεωρούνται σαν αυταπόδεικτες αλήθειες και χωρίς να ελέγχονται, ωθούν προς συγκεκριμένες ενέργειες. Αυτός είναι ο λόγος που η υποβολή χρησιμοποιείται από τους προπαγανδιστές και τους δημεγέρτες για τον επηρε-ασμό και τον έλεγχο των μαζών. Χρησιμοποιείται ακόμη από τον υπνωτιστή για να οδηγήσει ένα άτομο στην υπνωτική κατάσταση, για να επικοινωνήσει με το υποσυνείδητο αυτού του ατόμου, ή ακόμη για να εμφυτεύσει σε αυτό ορι-σμένες εντολές για πράξεις που θα πρέπει αυτό να κάνει κάποια στιγμή μετά την ύπνωσή του (μεταϋπνωτική υποβολή). Τέλος μπορεί να χρησιμοποιηθεί και από το ίδιο το άτομο στη τέχνη της αυθυποβολής για το θετικότερο έλεγχο της συμπεριφοράς του και γενικότερα για αυτοβελτιωτικούς σκοπούς.

Ο Emile Coue έφτασε να πιστεύει ότι το μόνο που χρειαζόταν για την πρόκλη-ση μιας αλλαγής ήταν η εκφώνηση ορισμένων αποτελεσματικών υποβολών. Αυτός εγκατέλειψε την ιδέα της υπνωτικής συνεδρίας για να προχωρήσει κα-τευθείαν στην υποβολή. Σε ένα πιο σύγχρονο παράδειγμα ο "μενταλιστής" Κρέσκιν έχει παρακάμψει πολλά στοιχεία του παραδοσιακού υπνωτισμού κι έ-χει αποδείξει επανειλημμένως ότι οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν εκπληκτικά πράγματα απλώς και μόνο με την υποβολή.

Έχει αποδειχθεί ότι η δεκτικότητα ενός ατόμου σε υποβολές αυξάνει 1) όταν το άτομο βρεθεί σε μια προ-οργασμική κατάσταση (Ραϊχική μέθοδος) 2) με τη

λήψη κατάλληλων ναρκωτικών ουσιών (π.χ. κάνναβης, LCD) και 3) με το βομβαρδισμό του με κατάλληλη ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Η ύπνωση έ-χει χρησιμοποιηθεί και με τους τρεις αυτούς τρόπους για τον έλεγχο της συ-νείδησης. Τις περιπτώσεις αυτές θα τις εξετάσουμε σε άλλα κεφάλαια.

ΑΥΤΟΫΠΝΩΣΗ Η ΑΥΘΥΠΟΒΟΛΗ

Για να λειτουργήσει η αυτοΰπνωση, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε μια υποβολή. Η "υποβολή" είναι ο τρόπος που εκφράζουμε προφορικά τους σκοπούς μας και καθοδηγούμε το υποσυνείδητό μας να επιτύχει αυτούς τους σκοπούς. Μόλις το υποσυνείδητό μας ευθυγραμμιστεί με τους συνειδητούς σκοπούς μας, η επί-τευξή τους είναι πρακτικά εγγυημένη. Μπορούμε να επιτύχουμε αυτή την ευ-θυγράμμιση, αλλά χρειάζεται κάποια προσπάθεια. Και χρειάζεται να ξέρουμε πώς να διατυπώνουμε υποβολές και πώς να τις εκφωνούμε..

Η αποτελεσματική διατύπωση και εκφώνηση της υποβολής απαιτεί τη βασική κατανόηση της λειτουργίας του μυαλού και του υποσυνειδήτου. Μια καλή υ-ποβολή επαναλαμβανόμενη αρκετά συχνά και για αρκετά χρόνο και η οποία δε θα προκαλέσει μεγάλη αντίδραση του υποσυνειδήτου, θα γίνει τελικά αποδε-κτή από αυτό σαν αληθινή..

Έστω π.χ. ότι κάποιος από μας αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα ύπνου. Πέφτει συνήθως εξαντλημένος στο κρεβάτι του και αποκοιμιέται σχεδόν αμέσως, αλλά κάπου στη μέση της νύχτας ξυπνά και από εκεί και πέρα δεν μπορεί να ξανα-κοιμηθεί. Όλη την ημέρα νιώθει κουρασμένος από την έλλειψη ύπνου, αλλά ό,τι και να έκανε δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει αυτή τη κατάσταση.

Το πρόβλημα αυτό δεν μπορεί να λυθεί βέβαια από το συνειδητό νου του. Αν μπορούσε, θα το είχε ήδη επιλύσει. Για κάποιο παράξενο λόγο το υποσυνείδη-τό του τον θέλει ξύπνιο κάθε βράδυ εκείνη την ώρα. Αποφασίζει τελικά να α-ντιμετωπίσει το πρόβλημα με μια υποβολή, που θα χρησιμοποιήσει στη διάρ-κεια της αυτοΰπνωσής του. Η υποβολή που ετοιμάζει είναι κάτι σαν το: "Κάθε νύχτα που κοιμάμαι θα παραμένω διαρκώς κοιμισμένος μέχρι τις 7 το πρωί".

Μπορεί να χρειαστεί μία μόνο επανάληψη αυτής της υποβολής για να λειτουρ-γήσει. Αλλά το πιθανότερο είναι να χρειαστεί μια ή δυο εβδομάδες καθημερι-νών επαναλήψεων, για να αρχίσει να το πιστεύει το υποσυνείδητο. Μόλις το κάνει, η υποσυνείδητη ανάγκη να ξυπνήσει στη μέση της νύκτας θα έχει αντι-κατασταθεί από την άποψη, ότι είναι καλύτερα να κοιμάται συνεχώς μέχρι τις 7 το πρωί.

Σήμερα όλοι σχεδόν οι αθλητές χρησιμοποιούν μεθόδους υποβολής για να βελτιστοποιήσουν την απόδοσή τους. Μία κλασσική μέθοδος οραματισμού που χρησιμοποιούν είναι η νοητική επανάληψη της άσκησής τους (μερικές φορές μαζί με συσκευές βιοανάδρασης για να ελέγξουν τα συναισθήματά τους), όπου

οραματίζονται τον εαυτό τους να εκτελεί βήμα προς βήμα τέλεια όλα τα στάδια της άσκησής τους.

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΑΥΤΟΫΠΝΩΣΗ

Ξεκινούμε βασικά με μια φάση χαλάρωσης, όπου μπορούμε να εφαρμόσουμε οποιαδήποτε από τις γνωστές μεθόδους χαλάρωσης. Στη συνέχεια αρχίζουμε να εμβαθύνουμε. αυτή τη χαλάρωση. Κάποια στιγμή, ανάμεσα στη βαθιά χα-λάρωση και στις διαδικασίες εμβάθυνσης, θα βρεθούμε σε μια υπνωτική κατά-σταση. Μπορεί να μην το ξέρουμε σαν αρχάριοι, αλλά αργά ή γρήγορα θα συμβεί. Βασικά δε ψάχνουμε πότε θα συμβεί αυτό, αλλά αφήνουμε απλώς τα πράγματα να εξελιχθούν από μόνα τους. Στη πραγματικότητα, μπορεί στο τέ-λος να μην αντιληφθούμε τίποτα περισσότερο από μια βαθιά και ευχάριστη χαλάρωση.

Μια από τις πιο δημοφιλείς διαδικασίες εμβάθυνσης, είναι η τεχνική της αντί-στροφης μέτρησης. Κατ' αυτήν αρχίζουμε να μετράμε από μέσα μας προς τα κάτω, ας πούμε από το 100, φανταζόμενοι ότι με κάθε μέτρημα διεισδύουμε διαρκώς βαθύτερα. Το μέτρημα πρέπει να γίνεται με μια φυσιολογική ταχύτη-τα, ούτε πολύ γρήγορα, ούτε πολύ αργά, π.χ. ένα περίπου μέτρημα κάθε δύο ή τρία δευτερόλεπτα. Μπορούμε, αν θέλουμε, να συνδυάσουμε το μέτρημά μας με την αναπνοή μας. Καθώς διεισδύουμε βέβαια βαθύτερα, η αναπνοή μας επιβραδύνεται, το ίδιο και το μέτρημά μας.

Μια άλλη δημοφιλής μέθοδος είναι να φαντασθούμε ότι πέφτουμε απαλά από ένα πολύ μεγάλο ύψος προς τα κάτω. Μπορούμε , αν θέλουμε, να το συνδυά-σουμε αυτό με το μέτρημα για να αυξήσουμε την αίσθηση της καθόδου μας.

Μερικοί άνθρωποι χρησιμοποιούν ασανσέρ ή άλλα μεταφορικά μέσα. Φανταζό-μαστε π.χ. ότι κατεβαίνουμε με το δικό μας ιδιωτικό, πολύ άνετο ασανσέρ από τον 100ο όροφο ενός ουρανοξύστη και ότι θα βρεθούμε στην υπνωτική κατά-σταση μόλις φτάσουμε στο χαμηλότερο όροφο.

Η ΕΚΦΩΝΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΒΟΛΗΣ

Μόλις τελειώσουμε τη διαδικασία εμβάθυνσης, είμαστε έτοιμοι να εκφωνήσου-με σιωπηλά τις υποβολές μας. Θα πούμε λίγα πράγματα παρακάτω για τη δια-τύπωση των υποβολών. Αυτό που έχουμε κάνει βασικά μέχρι τώρα με τις δια-δικασίες χαλάρωσης και εμβάθυνσης, είναι να έχουμε αυξήσει τη δεκτικότητά μας. Έχουμε δηλαδή ανοίξει κάπως το υποσυνείδητό μας για να δεχθεί τις υ-ποβολές μας.

Ο πιο συνηθισμένος και εύκολος τρόπος για να εκφωνήσουμε τις υποβολές

μας, είναι να τις έχουμε ήδη επεξεργαστεί, εκφράσει κατάλληλα και απομνη-μονεύσει. Τις εκφωνούμε τότε νοητικά στον εαυτό μας στον οποίο αποτεινό-μαστε πάντα σε πρώτο πρόσωπο.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να εκφωνήσουμε τις υποβολές μας. Μπορούμε να πειραματισθούμε και να βρούμε ποια είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος για μας.

Παρόλο που μερικοί άνθρωποι μπορούν να δουν άμεσα αποτελέσματα από τις υποβολές τους, δεν πρέπει να είμαστε ανυπόμονοι. Μπορεί να χρειαστεί κά-ποιος χρόνος για να εντυπωθούν αυτές στο υποσυνείδητό μας. Από την άλλη μεριά, αν δεν έχουμε αρχίσει να βλέπουμε αποτελέσματα, για παράδειγμα σε δυο βδομάδες, τότε θα πρέπει ν' αλλάξουμε τις υποβολές μας.

Μόλις τελειώσουμε την εκφώνηση των υποβολών μας, είμαστε έτοιμοι να τερ-ματίσουμε τη συνεδρία μας. Θα μπορούσαμε να ανοίξουμε απλώς τα μάτια μας, να σηκωθούμε και να πάμε στη δουλειά μας Είναι καλύτερο όμως να ανα-γνωρίζουμε τυπικά το τέλος της συνεδρίας, να έχουμε δηλαδή πάντα μια δια-χωριστική γραμμή ανάμεσα. στην υπνωτική κατάσταση και τη συνηθισμένη κατάσταση της εγρήγορσης. Ένας σαφής τερματισμός εμποδίζει επίσης τη συ-νεδρία να καταλήξει σε ύπνο. Αν θέλουμε να κοιμηθούμε, κανένα πρόβλημα, μόνο που και πάλι είναι καλό να τερματίσουμε τη συνεδρία μας, για να μη συ-σχετίσουμε τον ύπνο με την άσκηση της αυτοΰπνωσης.

Αν ασκούμαστε την ώρα του ύπνου και δε μας νοιάζει αν θα συνεχίσουμε μετά με ύπνο, πάλι δεν υπάρχει πρόβλημα, όμως και πάλι πρέπει να τερματίσουμε τη συνεδρία μας, για να μην αναπτύξουμε τη συνήθεια να αποκοιμιόμαστε ό-ταν κάνουμε αυτοΰπνωση.

Για να τερματίσουμε λοιπόν τη συνεδρία, λέμε απλά στον εαυτό μας ότι θα με-τρήσουμε μέχρι, ας πούμε, το τρία και με το τρία θα ξυπνήσουμε πλήρως.

"Ένα, αρχίζω να βγαίνω από τη κατάσταση της ύπνωση προχωρώντας προς την εγρήγορση. Δύο, ξυπνάω περισσότερο κι ετοιμάζομαι να ξυπνήσω πλήρως. Τρία, είμαι πλήρως ξύπνιος". Κάπως έτσι.

Αν ασκούμαστε στο κρεβάτι μας, πριν αποκοιμηθούμε, μπορούμε να τερματί-σουμε ως εξής:

"Ένα, αρχίζω να βγαίνω από τη κατάσταση της ύπνωσης προχωρώντας προς το τερματισμό της. Δύο, μετακινούμαι σε μία κανονική, νυσταλέα κατάσταση. Τρία, είμαι τελείως έξω από την αυτοΰπνωση και έτοιμος να κοιμηθώ".

Παρακάτω αναφέρουμε μερικούς από τους βασικούς κανόνες που πρέπει να ακολουθούμε κατά τη λεκτική διατύπωση μιας υποβολής.

Κανόνες για τη Διατύπωση της Υποβολής

1) Να είμαστε όσο το δυνατόν πιο σαφείς, συγκεκριμένοι και ακριβείς στη δια-τύπωσή μας. Να εξειδικεύουμε τη κάθε περίπτωση, χωρίς να φτάνουμε όμως σε ακρότητες (Η εξειδίκευση είναι πολύ πιο ισχυρή από τη γενίκευση)

3) Να είμαστε κυριολεκτικοί και πολύ προσεκτικοί στη λεκτική διατύπωση των υποβολών μας, αποφεύγοντας τις λέξεις με πολλαπλά νοήματα και τους ιδιω-ματισμούς. Ιδιαίτερα να αποφεύγουμε τη χρησιμοποίηση "οργανικών" ιδιωμα-τισμών όπως "μου κάθισε στο σβέρκο", ή "έστησα αυτί" κ.λ.π., οι οποίοι ανα-φέρονται σε μέρη του σώματος. Το υποσυνείδητο καταλαβαίνει τις λέξεις α-πλά, όπως όταν τις συνειδητοποιήσαμε για πρώτη φορά στη παιδική μας ηλικία και θα μπερδευτεί ιδιαίτερα από τα σύνθετα, πολύπλοκα, ή μεταφορικά νοήμα-τα.

4) Να χρησιμοποιούμε πάντα θετικές βεβαιώσεις και να αποφεύγουμε τις αρ-νητικές. Για παράδειγμα, σχετικά με το φάγωμα των νυχιών δε λέμε στην υ-ποβολή μας: "Δε θα τρώω πια τα νύχια μου", που είναι μια αρνητική βεβαίω-ση, αλλά: " Κάθε μέρα τα νύχια μου γίνονται μεγαλύτερα και υγιέστερα", που είναι μια θετική βεβαίωση.

Πρέπει να προσέχουμε ιδιαίτερα τις ενσωματωμένες εντολές που μπορεί να υπάρχουν σε μια αρνητική πρόταση. Συνήθως το υποσυνείδητο δεν καταλα-βαίνει το "Μη" ή το "Δεν", τα θεωρεί ακατανόητα και τα απορρίπτει. Έτσι αν πούμε σε κάποιον:

"Δε νομίζω ότι πρόκειται να πεθάνεις".

Μπορεί να φαίνεται ότι το κάναμε για να τον ενθαρρύνουμε. Το ίδιο ακόμα μπορεί να σκεφθεί και αυτός συνειδητά. Η πρόταση όμως περιέχει την ενσω-ματωμένη εντολή:

" .. πρόκειται να πεθάνεις!"

Όταν μάλιστα έχουμε μια αρμονική σχέση με αυτό το άτομο και δώσουμε έμ-φαση στο τελευταίο μέρος της πρότασης, τότε είναι βασικά σα να το διατάσ-σουμε να πεθάνει.

Αυτό βέβαια κάνουν από άγνοια πάρα πολύ γονείς. Λένε συνεχώς στα παιδιά τους ότι πρόκειται να πεθάνουν, ότι θα πέσουν και θα τσακιστούν, ότι θα πλη-γωθούν κ.λ.π.. Το κάνουν για να τα βοηθήσουν, αλλά στη πραγματικότητα προγραμματίζουν τα παιδιά τους να είναι άρρωστα και επιρρεπή σε ατυχήματα.

Το υποσυνείδητο δεν ενδιαφέρεται για τις αρνήσεις. Αν πούμε "Μη πέσεις και σκοτωθείς!", αυτό δε σημαίνει στη πραγματικότητα τίποτα διαφορετικό για το υποσυνείδητο από το "Πέσε κάτω και σκοτώσου!". Για να καταλάβει κάποιος τι εννοεί αυτή η πρόταση θα πρέπει να δημιουργήσει την εικόνα του να πέφτει κάτω και να σκοτώνεται. Με αυτό το τρόπο λοιπόν υποβάλλει αρνητικά τον

εαυτό του. Η εικόνα αυτή στο μυαλό του θα τον τραβήξει σε αυτή τη κατάστα-ση, τόσο περισσότερο, όσο περισσότερη συναισθηματική ένταση βάζει αυτός που τη λέει. Το "ΜΗ" είναι απλώς μια αφηρημένη ιδέα, που έχει νόημα μόνο για το συνειδητό μυαλό.

Οι ενσωματωμένες εντολές θα μπορούσαν όμως να χρησιμοποιηθούν και θετι-κά. Αν π.χ. λέγαμε σε κάποιον:

"Μερικοί άνθρωποι νομίζουν ότι μπορείς γρήγορα να αισθανθείς υπέροχα".

Συνειδητά το άτομο θα σκεφτεί ότι μιλάμε σε τρίτο πρόσωπο και ότι το δεύτε-ρο πρόσωπο αναφέρεται γενικά στους ανθρώπους. Το υποσυνείδητό του θα πάρει όμως την εντολή:

" .. μπορείς γρήγορα να αισθανθείς υπέροχα" .

και όταν υπάρχει μια αρμονική σχέση μεταξύ μας, η εντολή αυτή θα βυθιστεί χωρίς καμιά αντίσταση μέσα του.

Η έμμεση αυτή εντολή μπορεί να είναι πολύ καλύτερη από μια άμεση της μορ-φής:

"Γρήγορα θα αισθανθείς υπέροχα!" ,

γιατί μπορεί να παρέμβει ο συνειδητός νους του ατόμου και να μπερδέψει τη κατάσταση. Θα μπορούσε για παράδειγμα να επιχειρηματολογήσει σε μια λογι-κή βάση ότι δεν είναι σωστό να το λέμε αυτό και να απορρίψει τη πρόταση.

Βασικά οι σκέψεις μας διαμορφώνουν τη πραγματικότητά μας. Αν πιστεύουμε ότι γρήγορα θα αισθανθούμε υπέροχα, θα το κάνουμε. Αν πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να αισθανθούμε καλά, τότε δε θα μπορούμε. Το ζήτημα είναι ότι το 99% των σκέψεών μας βρίσκονται έξω από τη συνειδητή μας επίγνωση. Το υποσυνείδητό μας είναι βασικά μια αποθήκη αυτών που πιστεύουμε πραγματι-κά. Μπορούμε να πούμε συνειδητά "Σίγουρα θέλω να γίνω καλά", αλλά υπο-συνείδητα να γνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε ακόμα να γίνουμε καλά, γιατί δεν έχει ικανοποιηθεί κάποιο κριτήριο, Έτσι χρειάζεται πάντα να περιλαμβάνουμε το υποσυνείδητο στη διασαφήνιση που κάνουμε.

5) Να χρησιμοποιούμε πάντα το "Εγώ" αντί για το "Εσύ".

6) Να αποφεύγουμε τις λέξεις κλισέ που αποτελούν μια άλλη μορφή ανακρι-βούς διατύπωσης και μπορούν να δημιουργήσουν πολλά προβλήματα. (όπως π.χ. η λέξη "μαγκιά", "γάτος", "αλεπού" κ.λ.π.).

7) Αν θέλουμε να αποφύγουμε αρκετές περιττολογίες και λεπτομέρειες, μπο-ρούμε να χρησιμοποιήσουμε υποβολές εικόνων, να κάνουμε δηλαδή οραματι-σμό. Πολλές φορές ένας καλός, δυνατός οραματισμός είναι πιο αποτελεσματι-

κός από την καλύτερη λεκτική υποβολή. Όσο πιο ζωντανή και δραματική είναι η εικόνα του οραματισμού μας, τόσο πιο αποτελεσματική θα είναι η υποβολή μας.

8) Να αποφεύγουμε τις υπερβολές, όπως το να βγάλουμε ένα καινούργιο πόδι, να αλλάξουμε το χρώμα των ματιών μας, ή να γίνουμε από αριστερόχειρες δε-ξιόχειρες. Πρέπει να τοποθετήσουμε μια γραμμή ανάμεσα στο εφικτό και το αδύνατον, αν και το πού ακριβώς θα χαράξουμε αυτή τη γραμμή είναι συζητή-σιμο. Γενικά συμβουλευόμαστε σε αυτό τη κρίση μας.

Έστω για παράδειγμα ότι θέλουμε να κάνουμε μια ομιλία και αποφασίζουμε λί-γες μέρες πριν απ' αυτήν να χρησιμοποιήσουμε την αυτοΰπνωση, για να επη-ρεάσουμε το υποσυνείδητό μας, ώστε η ομιλία μας να είναι πραγματικά τέλεια. Οι υποβολές που θα κάνουμε σε αυτή τη περίπτωση θα πρέπει να περιλαμβά-νουν τις εξής λεπτομέρειες:

1) Μια σταθερή, ισχυρή και αταλάντευτη φωνή 2) Να στεκόμαστε ακίνητοι χωρίς να αναπηδάμε από το ένα πόδι στο άλλο 3) Να μην ιδρώνουμε στο σώ-μα μας και το στόμα μας να είναι υγρό (να μη στεγνώνει) 4) Μια αρμονική κί-νηση των χεριών μας και μια ροϊκή κίνηση του κεφαλιού και του λαιμού μας 5) Ηρεμία στο βλέμμα μας και ικανότητα αλλαγής της ματιάς μας από το ένα μέ-ρος του ακροατηρίου στο άλλο, χωρίς να τιναζόμαστε ή να είμαστε αφύσικοι στη κίνηση των ματιών μας 6) Την αποφυγή των "εε..." και άλλων λεκτικών γεμισμάτων των κενών του λόγου μας 7) Τον έλεγχο των σωματικών μας λει-τουργιών (ούρησης και αφόδευσης), ιδίως όταν η ομιλία μας είναι μακρά 8) Μια καλή μνήμη, την ικανότητα να θυμόμαστε το λόγο μας, χωρίς να πρέπει να το διαβάσουμε 9) Ένα καλό τάιμιν και μια διακριτικότητα και 10) Μια αρμο-νική επαφή με το ακροατήριό μας, που θα έχει μια αίσθηση φιλικότητας και ανοίγματος απέναντί μας.

Όλα αυτά θα μπορούσαν να γίνουν και με ένα πλήρη οραματισμό, ο οποίος, αν θέλουμε, μπορεί να περιλαμβάνει και μερικές σύντομες βεβαιώσεις.

Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ

Το υποσυνείδητο έχει γενικά τη τάση να αντιστέκεται στις αλλαγές, σαν ένα τρόπο άμυνας για να μας προστατέψει. Έχει επιτύχει μία σταθερότητα μέσα από εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης κι επιλογής των καλύτερων μεθόδων. Ξέρει ότι αποτελεί το καλύτερο μηχανισμό επιβίωσης με το να αντιστέκεται στην αλ-λαγή. Έτσι πρέπει να αναμένουμε την αντίστασή του στην προσπάθειά μας να το αλλάξουμε.

Υπάρχει όμως πάντα ένα εύρος αποδοχής για μια αλλαγή στο υποσυνείδητόμας, μια ποσότητα αλλαγής που μπορεί αυτό να επιτρέψει να συμβεί. Αν περι-ορίσουμε τις προσπάθειές μας για αλλαγή σε αυτή τη περιοχή, δε θα προκαλέ-

σουμε την αντίδρασή του.

Πρέπει επίσης να γνωρίζουμε ότι οι βασικές λειτουργίες του υποσυνειδήτου εί-ναι η αυτοσυντήρηση, η προστασία και η αναπαραγωγή. Αν χρησιμοποιήσουμε υποβολές που παραβιάζουν το τρόπο με τον οποίο αυτό ερμηνεύει το σκοπό του σε οποιαδήποτε από αυτές τις περιοχές, δε θα καταφέρουμε τίποτα με τις υποβολές μας.

Η ΥΠΝΩΣΗ

Η ύπνωση είναι μια ψυχολογική κατάσταση, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, η οποία επιφανειακά μόνο μοιάζει με τον ύπνο, κατά την οποία το άτομο λει-τουργεί σε ένα διαφορετικό επίπεδο από αυτό της συνηθισμένης συνείδησης. Μπορούμε να πούμε ότι είναι μια κατάσταση χαλάρωσης και συγκέντρωσης που επιτρέπει τη προσπέλαση του υποσυνειδήτου. Η κατάσταση αυτή χαρα-κτηρίζεται από μια αυξανόμενη δεκτικότητα και ανταποκριτικότητα του ατό-μου στις εσωτερικές εμπειρίες του, με την ίδια ένταση που αντιμετωπίζεται συ-νήθως η εξωτερική πραγματικότητα. Η ύπνωση μπορεί να προκληθεί είτε από το ίδιο το άτομο (αυτοΰπνωση) ή με τη βοήθεια ενός εκπαιδευμένου υπνωτι-στή.

Η ύπνωση είναι μια "φυσική" κατάσταση του μυαλού που συμβαίνει αυθόρμη-τα κάθε μέρα. Για παράδειγμα όταν παρακολουθούμε τηλεόραση ή είμαστε α-πορροφημένοι σε ένα καλό βιβλίο, ή ακόμα κατά το οδήγημά μας σε μια ανοι-κτή λεωφόρο, όταν ξαφνικά συνειδητοποιούμε ότι δε θυμόμαστε τα αρκετά χι-λιόμετρα που έχουμε ήδη διανύσει. Ή ακόμα όταν οδηγούμε την ημέρα με μια ορισμένη ταχύτητα σε ένα δενδροφυτευμένο δρόμο, οπότε η εναλλαγή φωτός και σκιάς μπορεί να μας υπνωτίσει και να τρακάρουμε. Έχουν σημειωθεί αρκε-τά τέτοια δυστυχήματα Μια μορφή ύπνωσης συμβαίνει επίσης προτού ακριβώς αποκοιμηθούμε (υπναγωγική κατάσταση) και τη στιγμή ακριβώς που ξυπνάμε, οπότε έχουμε μια αυξημένη δεκτικότητα σε υποβολές (υπνοπομπώδης κατά-σταση). Ακόμα και η ονειροπόληση θεωρείται από πολλούς ειδήμονες σα μια ελαφριάς μορφής ύπνωση. Στην ύπνωση ο συνειδητός νους αρχίζει σιγά - σιγά να υποχωρεί και προβάλλει το υποσυνείδητο, προσφέροντας μια μεγαλύτερη πρόσβαση στη φαντασία, στη μνήμη και στα συναισθήματα.

Ο Γκουρντζίεφ πίστευε ότι η ύπνωση του ανθρώπου δε συμβαίνει σποραδικά σε μερικές μόνος περιπτώσεις, αλλά διαρκώς. Φαίνεται τελικά να είναι μια μό-νιμη κατάσταση, αλλά καθόλου φυσική ή φυσιολογική για τον άνθρωπο. Στη πραγματικότητα του την έχουν επιβάλλει! Φαίνεται σα να υπάρχουν δυνάμεις που ενδιαφέρονται για το δικό τους συμφέρον να κρατήσουν τον άνθρωπο δι-αρκώς υπνωτισμένο, χωρίς θέληση και βούληση. Έτσι, με κατάλληλες υποβο-λές και προγραμματισμό που του έχουν κάνει, να τον αναγκάζουν να βλέπει τη

δική τους πραγματικότητα και να κάνει συνεχώς αυτά που αυτές θέλουν :

"Πρώτα απ' όλα, πρέπει να αντιληφθείτε ότι ύπνος, που μέσα σε αυτόν ζει και κινείται ο άνθρωπος δεν είναι φυσιολογικός, αλλά μια ύπνωση. Ο άνθρωπος είναι υπνωτισμένος και αυτή η κατάσταση διατηρείται και ενισχύεται αδιάκοπα μέσα του. Θάλεγε κανείς ότι υπάρχουν δυνάμεις που έχουν συμφέρον να κρα-τήσουν τον άνθρωπο σε μια κατάσταση ύπνου και να τον εμποδίσουν να δει την αλήθεια και να κατανοήσει τη θέση του".

Το πιο πονηρό απ' όλα τα όπλα που χρησιμοποιούν αυτές οι δυνάμεις για να κρατούν τον άνθρωπο συνεχώς κοιμισμένο, ή καλύτερα υπνωτισμένο είναι, σύμφωνα πάλι με τον Γκουρντζίεφ, η φαντασία, με την οποία τον έχουν προι-κίσει, έτσι ώστε αυτός να νιώθει οτιδήποτε άλλο εκτός από άνθρωπος: να νο-μίζει ότι είναι αετός, θεός, υπεράνθρωπος. Να νομίζει ότι μπορεί να κάνει τα πάντα, ότι μπορεί να επιλέξει και να αποφασίσει, ότι μπορεί να δώσει αυτός προσωπική πορεία στην ιστορία και στα γεγονότα και να μη βλέπει ότι στη πραγματικότητα είναι μια ΜΗΧΑΝΗ, στην οποία άλλοι κινούν τα γρανάζια, για να του δίνουν τη ψευδαίσθηση ότι είναι αυτοκινούμενος. Ό,τι και να γίνει γύ-ρω του, μεγάλο ή μικρό, δεν είναι δικό του συνειδητό έργο, αλλά το έργο μιας ετεροκινούμενης μηχανής, που τελικά κάνει αυτά που το αφεντικό της, ο πραγματικός οδηγός της θέλει να κάνει.

Άρα ο βασικός σκοπός το ανθρώπου, σύμφωνα με αυτή τη προσέγγιση, είναι να καταλάβει τη πραγματικότητα της τωρινής του κατάστασης και να θελήσει να αφυπνισθεί, να ελευθερωθεί, να σταματήσει το πρόγραμμα, να διαλύσει την ύπνωση που του έχουν επιβάλλει, να γίνει πραγματικά Εγρηγορώς.

Στη συνηθισμένη κατάσταση της εγρήγορσης κυριαρχεί ο συνειδητός νους και το υποσυνείδητο είναι δευτερεύον. Είναι σαν το δυνατό φως του ήλιου να σκεπάζει το αδύναμο φως των άστρων την ημέρα, τα οποία γι' αυτό το λόγο δε φαίνονται. Όταν είμαστε στη κατάσταση της εγρήγορσης δεν έχουμε επί-γνωση του βαθύτερου υποσυνειδήτου. Σε μια όμως υπνωτική κατάσταση, ο ήλιος έχει δύσει και προβάλλει ελεύθερα το φως των άστρων, το οποίο ήταν έτσι κι αλλιώς πάντα εκεί. Η κύρια νοητική δραστηριότητα προέρχεται τώρα από το υποσυνείδητο, ενώ ο συνειδητός νους είναι εντελώς παθητικός.

Στην ύπνωση το υπνωτισμένο άτομο φαίνεται να προσέχει μόνο τις υποδείξεις του υπνωτιστή. Φαίνεται να ανταποκρίνεται με ένα μη κριτικό, αυτόματο τρό-πο, αγνοώντας όλες τις όψεις της πραγματικότητας, εκτός από αυτές που του υποδεικνύει ο υπνωτιστής. Βλέπει, αισθάνεται, μυρίζει, γεύεται και αντιλαμ-βάνεται σύμφωνα με τις υποβολές του υπνωτιστή, ακόμα και αν αυτές οι υπο-βολές μπορεί να είναι σε φανερή αντίθεση με τα ερεθίσματα που δέχεται. Ακό-μα και η μνήμη και η επίγνωσή του μπορούν να αλλάξουν με υποβολή, και τα αποτελέσματα των υποβολών μπορούν να επεκταθούν (μεταϋπνωτικά) στην περαιτέρω δραστηριότητά του κατά τις ώρες της εγρήγορσης.

Ο πιο συνηθισμένος κίνδυνος με την ύπνωση είναι όταν είμαστε σε καταστά-

σεις που δεν έχουμε την επίγνωση ότι είμαστε πολύ δεκτικοί. Μπορούμε έτσι να επηρεασθούμε από μια μορφή εξουσίας π.χ. το πατέρα μας, ένα γιατρό, έ-ναν ιερέα ή ένα πολιτικό. Όταν επηρεαζόμαστε υπερβολικά από μια αυθεντία, μπορεί να υπνωτισθούμε αυθόρμητα και να γίνουμε πολύ δεκτικοί σε υποβο-λές. Η "αυθεντία" αυτή μπορεί να είναι επίσης ένα "θαυματουργό" φάρμακο για τη περίπτωση μιας ασθένειας, κι εδώ ακριβώς βρίσκεται η λειτουργία του πλασέμπο. Αυτό μπορεί να είναι ένα απλό ουδέτερο χάπι και όμως να θερα-πεύσει πραγματικά μια ασθένεια, γιατί πιστέψαμε στην "αυθεντία" του και αυ-θυποβληθήκαμε έτσι στη θεραπεία μας. Ακόμα, έχουν γίνει πειράματα, όπου, ενώ κάνουν συνήθως σε έναν ασθενή μια ένεση μορφίνης κάθε φορά που τον πιάνουν δυνατοί πόνοι, μια φορά αποφασίζουν να του δώσουν αντί για μορφί-νη, απλό φυσιολογικό ορό. Και όμως ο οργανισμός του ασθενή αντιδρά σα να είχε δεχθεί και πάλι μορφίνη και οι πόνοι σταματούν! Εδώ βέβαια έχουμε τη περίπτωση του εξαρτημένου ανακλαστικού του Παυλώφ, αλλά και αυτή είναι μία μορφή ύπνωσης. Βλέπουμε έτσι πόσο τεράστια δύναμη έχει το υποσυνεί-δητο.

Οι διαφημίσεις επίσης μπορούν να έχουν μια υπνωτιστική επίδραση πάνω μας, ιδίως αργά τη νύχτα όταν είμαστε νυσταγμένοι ή νωρίς το πρωί. Αυτές τις ώ-ρες είμαστε πιο δεκτικοί σε επιρροές. Γενικά το κύριο χαρακτηριστικό της ύ-πνωσης είναι η αυξημένη δεκτικότητα σε υποβολές.

Υπάρχουν πολλές θεραπευτικές πρακτικές που περιλαμβάνουν διάφορες μορ-φές ύπνωσης. Ο Τζόουζ Σίλβα, που ανέπτυξε τη γνωστή Μέθοδο Σίλβα για τον έλεγχο του νου, χρησιμοποίησε βασικά τις υπνωτιστικές μεθόδους του Ντέιβ Έλμαν. Επίσης ο καθοδηγούμενος οραματισμός, ο οραματισμός, ο διαλογισμός με τη χρήση μάλιστα μονότονων μάντρα και η προοδευτική χαλάρωση είναι παραδείγματα υπνωτιστικών μεθόδων. Μερικές φορές ο ασκητής, δάσκαλος, νοσοκόμα ή ψυχοθεραπευτής που χρησιμοποιεί αυτές τις μεθόδους δε θα τις συσχετίσει με την ύπνωση, για να μη δημιουργηθούν παρανοήσεις στο πελάτη του.

Γενικά χρειάζονται τρία πράγματα για να μπορέσει κάποιος να υπνωτισθεί: συ-γκέντρωση, φαντασία και ένα κίνητρο για να υπνωτισθεί. Αν δεν αισθάνεται επαφή με τον υπνωτιστή, ή δεν επιθυμεί να υπνωτισθεί, τότε θα αντισταθεί και δύσκολα θα υπνωτισθεί.

Υπάρχουν διάφορα επίπεδα ύπνωσης και υποκειμενικές καταστάσεις που μπο-ρούν να βιωθούν σε αυτά,. από αισθήματα χαλάρωσης, βάρους ή ελαφρότητας και μετεώρισης ή βύθισης, μέχρι την απώλεια της συνείδησης του σώματος, ή και την πλήρη έκσταση. Μερικά άτομα έχουν παραισθήσεις, ακόμα και με ανοι-κτά τα μάτια, ή και μετά την ύπνωση. Μπορεί να συμβεί επίσης πλήρης αμνη-σία.

Ως προς τις φυσιολογικές αντιδράσεις, μπορεί να υπάρχουν γρήγορες κινήσεις των ματιών, όπως στο ονειρικό στάδιο του ύπνου (ύπνος REM), ενώ η εφί-δρωση και η κυκλοφορία του αίματος επιβραδύνονται, αλλά όχι τόσο πολύ όσο

στη διάρκεια του κανονικού ύπνου. Τα εγκεφαλικά κύματα επίσης επιβραδύνο-νται, αλλά όχι τόσο πολύ, όσο τα κύματα δέλτα που επιτυγχάνονται στη διάρ-κεια του βαθέος ύπνου. Τα εγκεφαλικά κύματα αρχίζουν με τα ταχύτερα κύμα-τα βήτα και μετά επιβραδύνονται στα άλφα, θήτα και δέλτα. Στις περισσότερες καταστάσεις της συνηθισμένης συνείδησης της εγρήγορσης τα εγκεφαλικά κύ-ματα είναι κυρίως βήτα. Στις μεσαίες καταστάσεις ύπνωσης, συμβαίνει μια ση-μαντική μείωση στα κυρίαρχα κύματα άλφα. Σε βαθύτερα επίπεδα ύπνωσης μπορεί να έχουμε κύματα θήτα.

Η υπνωτική κατάσταση της πλήρους έκστασης είναι αρκετά σπάνια και θα μπορούσε να παρομοιαστεί σα μια προσωρινή σχεδόν παύση της ζωής. Ο Βρε-τανός γιατρός Τζέιμς Εσντέιλ προκάλεσε αυτή τη κατάσταση για αναισθητικούς λόγους σε ορισμένους χειρουργημένους ασθενείς στην Ινδία τη δεκαετία του 1840, με τη βοήθεια μεσμερικών μαγνητικών διαβάσεων με τα χέρια του για μερικές ώρες. Ο ασθενής εκρατείτο σε απόλυτη έκσταση μερικές φορές για 24 ώρες, Το πιο σημαντικό ήταν ότι ανακάλυψε ότι με αυτό το τρόπο μειωνόταν και το ποσοστό θνησιμότητας (συνήθως τότε λόγω μόλυνσης) μετά την εγχεί-ρηση από 50% σε 5%. Με άλλα λόγια στη διάρκεια της υπνωτικής αναισθησίας το υποσυνείδητο βοηθά το σώμα να αναπτύξει μεγαλύτερη αντίσταση εναντίον της μόλυνσης.

Την δεκαετία του 1890 ο Σουηδός γιατρός Βέτερστραντ ανέφερε τη διατήρηση μερικών ασθενών σε πλήρη έκσταση για θεραπευτικούς σκοπούς για πάνω από μια βδομάδα. Η Λέσλι ΛεΚρόν προκάλεσε πιο πρόσφατα αυτή τη κατάσταση, καταγράφοντας 50 σφυγμούς ανά λεπτό και ένα ανεπαίσθητο ρυθμό αναπνοής τριών μόνο αναπνοών το λεπτό.

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΥΠΝΩΣΗ Η ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟΣ

Στις αρχαίες κουλτούρες ο Σαμάνος προετοιμαζόταν να γίνει θεραπευτής με το να απομονωθεί σε μια σπηλιά ή σε κάποιο άλλο ήσυχο, έντονα σκοτεινό περι-βάλλον (που θα μπορούσε να παρομοιασθεί με ένα θάλαμο αισθητηριακής α-πομόνωσης). Η μαγεία μπορούσε να συμβεί τότε μόνο μετά από παρατεταμέ-νες κρούσεις του τυμπάνου και ψαλμωδίας, δηλαδή μέσω ενός διεγερτικού ρυθμικού ήχου. Ο σαμάνος θα οραματιζόταν τη κάθοδο σε ένα κατώτερο κό-σμο με τον ίδιο τρόπο που χρησιμοποιεί ένας σύγχρονος υπνωτιστής τον ορα-ματισμό της "πτώσης" στη διάρκεια της ύπνωσης. Ο Βρετανός ψυχίατρος Γουί-λιαμ Σάργκαντ έχει πει γι' αυτές τις αρχαίες λατρείες:

"Μερικά άτομα μπορούν να προκαλέσουν μια υπνωτική και διχαστική κατάστα-ση στον εαυτό τους ή σε άλλους,... Για παράδειγμα, στο αρχέγονο γενικό θρησκευτικό πλαίσιο, με το επαναλαμβανόμενο κτύπημα ενός ταμπούρλου, ή

το στριγγλιστικό ουρλιαχτό του ρόμβου. Εάν η υπνωτική κατάσταση συνοδεύ-εται τότε από ένα νοητικό διχασμό, το υποκείμενο μπορεί να επηρεασθεί βαθιά στις επόμενες σκέψεις του και συμπεριφορά του".

Παρόμοιες θρησκευτικές πρακτικές έχουν χρησιμοποιηθεί και στα πλαίσια της σύγχρονης θρησκείας. Για παράδειγμα η μυστικίστρια του 16ου αιώνα Αγία Τερέζα της Αβίλης, μπορεί να είναι διάσημη για το γοητευτικό της κήρυγμα ότι "Ο Θεός πρόκειται να βρεθεί στα τσουκάλια και στα τηγάνια", εντούτοις τα ο-ράματά της δεν της ήρθαν αυθόρμητα, ενώ έκανε τις καθημερινές εργασίες της σαν τις άλλες γυναίκες. Αντίθετα. Για να βιώσει το θείο, αυτή απαίτησε από τον εαυτό της τιμωρίες, μετάνοιες, απομόνωση, αυστηρή πειθαρχία και μια συνεχή νοητική προσευχή. Αυτή η συνεχής υπνωτική αυτεπαγωγή κατέλη-ξε στη κατάσταση της έκστασης, τη κατάσταση της ύπνωσης, με την οποία α-πεικονίζεται στο διάσημο άγαλμα του Μπερνίνι. Η συντρόφισσα της Καρμελί-τες, έχοντας υποστεί την ίδια προετοιμασία, θα βίωνε τα ίδια οράματα, συνε-ντευξιαζόμενη και αυτή με ουράνιους επισκέπτες, όπως η Τερέζα.

Άλλοι μεγάλοι μυστικιστές της ιστορίας ή εμπνευσμένοι οραματιστές, όπως ο Άγιος Ιωάννης του Σταυρού, ο Πλωτίνος και ο Μάιστερ Έκχαρτ, ακολούθησαν συνήθως παρόμοιες συνταγές για την έκσταση.

Η παρατεταμένη μονοτονία, ή εστίαση της προσοχής, μπορεί να οδηγήσει σε μια μειωμένη αντίδραση στο περιβάλλον με μια επίδραση όμοια με αυτή της υπνωτικής καταληψίας. Κάτω από αυτές τις συνθήκες μπορούν να συμβούν υπνωτιστικά φαινόμενα όπως η "ύπνωση των μεγάλων λεωφόρων" στους αυ-τοκινητιστές. Παρόμοια φαινόμενα που συμβαίνουν στους αεροπόρους έχουν ονομασθεί σαγήνευση ή καθήλωση. Στη διάρκεια μιας παρατεταμένης μονότο-νης πτήσης, οι πιλότοι μπορεί να έχουν οπτικές, ακουστικές και σωματικές (κι-ναισθητικές) παραισθήσεις. Για παράδειγμα μπορεί να αισθανθεί κάποιος ξαφ-νικά ότι το αεροπλάνο του είναι σε σπιν ή βύθιση, ή ότι αναποδογύρισε, παρό-λο που πετάει κανονικά. Μια κιναισθητική παραίσθηση σαν και αυτήν μπορεί να είναι τόσο ζωντανή, που ο πιλότος θα προσπαθήσει να "διορθώσει" τη θέση του αεροπλάνου του, με ενδεχομένως τραγικά αποτελέσματα.

Πολλοί ψυχολόγοι πιστεύουν ότι οι μυστικιστές στη πραγματικότητα βιώνουν παραισθήσεις αποκτώντας τον έλεγχο των υπνωτιστικών μηχανισμών τους. Θεωρούν ότι αυτά τα άτομα μπορούν να επιτύχουν μια εκπληκτική απόσπαση από το περιβάλλον τους με μια παρατεταμένη έντονη συγκέντρωση (π.χ. με την ατένιση ενός αντικειμένου). Οι παραισθήσεις τους μπορεί να περιλαμβά-νουν την αντίληψη του "εσωτερικού τους εαυτού" να αφήνει το σώμα τους και να παρατηρεί τον "εξωτερικό εαυτό" τους (αυτοσκοπική παραίσθηση), ή τη με-ταφορά τους σε ένα καινούργιο περιβάλλον.

Επίσης οι ψυχολόγοι αυτοί πιστεύουν ότι οι παραισθήσεις των μυστικιστών μπορεί να πάρουν εναλλακτικά τη μορφή μιας μοναδικής οπτικής φαντασίας, όπως π.χ. της γιάντρα, της οπτικής δηλαδή παραίσθησης μιας έγχρωμης γεω-μετρικής εικόνας που εμφανίζεται στο είδος έκστασης που ασκούν οι ασκητές

της Γιόγκα. Η επανάληψη ορισμένων σχεδίων και προτύπων στην ανθρώπινη παραισθητική εμπειρία σχετίζεται πιθανά με δομικές όψεις του οπτικού συστή-ματος.

Όλα πάντως τα θρησκευτικά συστήματα περιλαμβάνουν πρακτικές που απο-σκοπούν στην αλλαγή της συνείδησης: το ψάλσιμο ύμνων ή μάντρα, η εστία-ση της συγκέντρωσης, ο καθοδηγούμενος οραματισμός, οι αναπνευστικές α-σκήσεις, η ομαδική τελετή, η έντονη προσευχή κ.λ.π. Η χρησιμοποίηση αυτών των τεχνικών στον κατηχούμενο ισοδυναμεί οπωσδήποτε με ύπνωση και πλύ-ση εγκεφάλου και στον ασκητή με αυτοΰπνωση και αυθυποβολή.

Πολλές φορές οι υπνωτιστές για να διευκολύνουν τη μετάβαση στην υπνωτική κατάσταση χρησιμοποιούν ένα στροβοσκοπικό φως που αναβοσβήνει με τη συχνότητα των κυμάτων άλφα του εγκεφάλου. Πολλά θύματα τελετουργικής κακοποίησης έχουν περιγράψει διάφορα έντονα τέτοια λαμπερά φώτα να λά-μπουν στα μάτια τους, πριν και κατά τη διάρκεια της κατήχησής τους. Τα φώ-τα αυτά φαίνονται να τους αποπροσανατολίζουν και να τους προκαλούν μια υπνωτική κατάσταση, που μειώνει την αντίστασή τους και ενισχύει την δεκτι-κότητά τους στις υποβολές της κατήχησης.

ΥΠΝΩΣΗ ΚΑΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

Έστω ένα άτομο σε κατάσταση ύπνωσης. Ο υπνωτιστής του δίνει την μεταϋ-πνωτική εντολή να σκοτώσει ένα συγκεκριμένο άτομο στο μέλλον, όταν θα ακούσει μια συγκεκριμένη συνθηματική φράση που του δίνει. Τον υποβάλει επίσης να τα ξεχάσει όλα αυτά μετά την ύπνωση και να θυμηθεί μόνο αυτό που πρέπει να κάνει, όταν ακούσει αυτή τη συνθηματική φράση. Μπορεί ακόμα να του υποβάλλει την ιδέα να αυτοκτονήσει μετά την εκτέλεση της πράξης του. Εναλλακτικά θα μπορούσε να του δώσει αντί για τη φράση ένα κομμάτι μουσικής, που τον βάζει προηγουμένως να ακούσει, ή οτιδήποτε άλλο που θα μπορούσε να διεγείρει στο μέλλον τη πράξη του με ένα μοναδικό τρόπο.

Μπορεί άραγε αυτό να γίνει, ή μήπως είναι ένα σενάριο της φαντασίας μας; Μπορεί να προγραμματισθεί ένας άνθρωπος με ύπνωση να σκοτώσει και μπο-ρεί η μεταϋπνωτική υποβολή να παραμείνει ανενεργή στο υποσυνείδητό του για αόριστο χρόνο, μέχρι να πυροδοτηθεί από το "σήμα" που του υποβλήθηκε το καιρό της ύπνωσής του; Οι ειδικοί λένε πως ναι, και πολλοί ερευνητές είναι πεπεισμένοι πώς οι Αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες (CIA, DIA κ.λ.π.) έχουν ήδη χρησιμοποιήσει πολλές φορές μέχρι τώρα προγραμματισμένους με ύπνω-ση δολοφόνους σε τέτοιες μυστικές αποστολές (π.χ. για τη δολοφονία του Κέ-νεντυ, για τη δολοφονία του υποτιθέμενου δολοφόνου του Κένεντυ, Λη Χάρ-βεϋ Όσβαλντ κ.λ.π.). Μερικοί απ' αυτούς μάλιστα πιστεύουν ότι το κύμα των άγριων ομαδικών δολοφονιών, ιδίως από νεαρά άτομα, που πλήττει τελευταία την Αμερική, και στις οποίες οι εκτελεστές τους συνήθως αυτοκτονούν μετά τα

εγκλήματά τους, είναι τέτοιες ακριβώς περιπτώσεις προγραμματισμένων με ύπνωση δολοφόνων.

Η CIA είχε αρχίσει ήδη κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου μια εκτεταμένη έρευνα για την ύπνωση σε σχέση με την ανακριτική διαδικασία για την προστασία των κατασκόπων αγγελιαφόρων της. Αυτοί ανακρινόμενοι από τον εχθρό δε θα γνώριζαν συνειδητά να του αποκαλύψουν τίποτα ουσια-στικό, γιατί οι βασικές πληροφορίες που μετέφεραν είχαν εμφυτευτεί με ύ-πνωση στο υποσυνείδητό τους και θα αποκαλύπτονταν μόνο στον ειδικό πρά-κτορα που γνώριζε τη συνθηματική λέξη ή φράση, που θα πυροδοτούσε την αυθόρμητη αποκάλυψή τους. Επίσης η CIA ενδιαφερόταν, αν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την ύπνωση για να αποσπάσει με την ανάκριση μυστικά από κατασκόπους του εχθρού, που θα είχε η ίδια συλλάβει.

Μια εργαζόμενη στην Υπηρεσία Ασφαλείας της CIA υπνωτίσθηκε σε ένα πεί-ραμα και της δόθηκε μια ψεύτικη ταυτότητα. Αυτή μετά την ύπνωση υπερα-σπίσθηκε θερμά το νέο της όνομα, αρνούμενη το πραγματικό της και επιχειρη-ματολογώντας με πειθώ για τη νέα της ταυτότητα. Αργότερα, όταν σβήστηκε η ψεύτικη ταυτότητά της με υποβολή, την ρώτησαν αν είχε ακούσει ποτέ το ό-νομα που υπερασπιζόταν σα δικό της πριν από πέντε λεπτά. Αυτή τότε σκέφ-θηκε, κούνησε το κεφάλι της και είπε: "Αυτό, αν ποτέ το άκουσα, είναι ένα ψευδώνυμο". Όπως φαίνεται είχε μια πλήρη αμνησία για ολόκληρο το επεισό-διο.

Μια από τις πιο αξιοσημείωτες περιπτώσεις ελέγχου της συνείδησης περιλαμ-βάνει ένα διάσημο μοντέλο στα τέλη της δεκαετίας των '40 και στις αρχές των '50 με το όνομα Κάντυ Τζόουνς. Στο βιβλίο του "Ο Έλεγχος της Κάντυ Τζό-ουνς", ο συγγραφέας μελέτησε ώρες μαγνητοταινιών που έγραψαν η Κάντυ Τζόουνς και ο σύζυγός της, οι οποίες αποκάλυψαν ένα συστηματικό πρόγραμ-μα για τη δημιουργία και τον έλεγχο εναλλακτικών προσωπικοτήτων και τη χρησιμοποίησή τους σε προγραμματισμένους αγγελιαφόρους κατασκόπους που μπορούσαν να αντιστέκονται στους βασανισμούς και στους οποίους η βα-σική προσωπικότητα δε γνώριζε καν τη μυστική πληροφορία που μετέφερε. Η πληροφορία μπορούσε να αποκαλυφθεί μόνο μέσω μιας μεταϋπνωτικής εντο-λής, η φύση της οποίας είχε καθοριστεί στη διάρκεια του προγραμματισμού.

Ο Τζωρτζ Έσταμπρουκς, διευθυντής του Τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπι-στημίου Κόλγκεϊτ, μια αυθεντία στο τομέα του υπνωτισμού, θεωρεί την ύπνω-ση σαν την ύστατη και πληρέστατη μέθοδο για τον έλεγχο της ανθρώπινης συνείδησης. Στο βιβλίο του "Υπνωτισμός", που έγραψε στις αρχές της δεκαετί-ας του 1940, περιγράφει μερικές καταπληκτικές πραγματικά δυνατότητες της ύπνωσης με ορισμένα πολύ δεκτικά υποκείμενα. Παρόλο που επικρίθηκε από μερικούς ότι υπερέβαλε για τις δυνατότητες της ύπνωσης, τα επιχειρήματά του και τα παραδείγματά του ισχύουν μέχρι σήμερα. Ο Δρ. Έσταμπρουκς έχει δη-λώσει ότι μπορεί να υπνωτίσει έναν άνθρωπο χωρίς τη γνώση ή τη συγκατά-θεσή του, έτσι ώστε αυτό να διαπράξει μια προδοσία ενάντια στο έθνος του. Κατά την άποψή του, 200 μόνον καλά εκπαιδευμένοι υπνωτιστές θα μπορού-

σαν να δημιουργήσουν ένα στρατό νοητικά ελεγχόμενων αρθρογράφων στη διάρκεια ενός πολέμου. Ο ίδιος σχεδίασε το σενάριο ενός γιατρού του εχθρού που έχει υπνωτίσει και θέσει υπό νοητικό έλεγχο χιλιάδες ασθενείς κι έχει προ-γραμματίσει τους βασικούς αξιωματικούς μιας χώρας να ακολουθήσουν τις ε-ντολές του. Με μια τέτοια στρατηγική θα μπορούσε, όπως είπε, να καταληφθεί ολόκληρος ο στρατός των ΗΠΑ. Με τον ίδιο τρόπο ένας γιατρός υπνωτιστής θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα μεγάλο αριθμό σαμποτέρ σε μια ξένη εχθρική χώρα.

Ο Δρ. Έσταμπρουκς για να αποδείξει την άποψή του διεξήγαγε πειράματα πά-νω σε στρατιώτες των ΗΠΑ. Υπνώτισε διάφορους στρατιώτες χαμηλής μόρφω-σης και δοκίμασε τις δυνατότητες της μνήμης τους. Όπως αποδείχθηκε, μπο-ρούσε να ελέγξει την ικανότητά τους να συγκρατούν διάφορες πολύπλοκες προφορικές πληροφορίες. Ο Τζ. Γουότκινς ακολούθησε τα βήματα του Έστα-μπρουκς και προέτρεψε χαμηλόβαθμους στρατιώτες να διαπράξουν πράξεις αντίθετες όχι μόνο στια αρχές τους, αλλά και στο στρατιωτικό κώδικα. Σε ένα από τα πειράματά του ο Γουότκινς προσπάθησε να δει αν θα μπορούσε να κά-νει ένα υπνωτισμένο στρατιώτη να επιτεθεί σε έναν ανώτερο αξιωματικό, ένα σοβαρό παράπτωμα για το στρατό. Ενώ ο στρατιώτης ήταν βαθιά υπνωτισμέ-νος, ο Γουότκινς του είπε ότι ο αξιωματικός που καθόταν απέναντί του ήταν ένας στρατιώτης του εχθρού, ο οποίος θα προσπαθούσε να τον σκοτώσει. Στο μυαλό του στρατιώτη η κατάσταση ήταν τότε της μορφής ή να σκοτώσει ή να σκοτωθεί , οπότε πήδηξε αμέσως πάνω και άρπαξε τον αξιωματικό από το λαι-μό. Το πείραμα επαναλήφθηκε αρκετές φορές και σε μια περίπτωση το υπνω-τισμένο άτομο ήταν στενός φίλος με τον αξιωματικό στον οποίο επιτέθηκε. Τα αποτελέσματα ήταν πάντα τα ίδια. Σε ένα μάλιστα πείραμα το υπνωτισμένο ά-τομο τράβηξε ένα μαχαίρι και παραλίγο να μαχαιρώσει τον αξιωματικό.

Ο Γουότκινς συμπέρανε ότι οι άνθρωποι θα μπορούσαν να παρακινηθούν να κάνουν πράξεις ενάντια στην ηθική τους, εάν αλλοιωνόταν η πραγματικότητά τους με τον υπνωτισμό. Παρόμοια πειράματα διεξήχθησαν από τον Γουότκινς κατά την έρευνά του για τη δυνατότητα αποκάλυψης στρατιωτικών μυστικών από το στρατιωτικό προσωπικό. Ένα σχετικό πείραμα διεκόπη όταν ο ερευνη-τής, που ήταν ένα από τα υποκείμενα, άρχισε να εκθέτει αναρίθμητα απόρρητα σχέδια στον υπνωτιστή του, ο οποίος δεν είχε όμως τη κατάλληλη άδεια για το χειρισμό αυτών των απόρρητων πληροφοριών. Οι πληροφορίες αυτές αποκα-λύφθηκαν μπροστά σε ένα ακροατήριο 200 ατόμων.

Ο Δρ. Έσταμπρουκς παρουσίασε τις απόψεις του και τις ικανότητές του στο περιοδικό "Science Digest" τον Απρίλιο του 1971, στο άρθρο του "Hypnosis Comes of Age" όπου λέει τα εξής:

"Μια από τις πιο συναρπαστικές αλλά επικίνδυνες εφαρμογές της ύπνωσης εί-ναι η χρησιμοποίησή της από τις στρατιωτικές υπηρεσίες πληροφοριών. Αυτό είναι ένα πεδίο με το οποίο είμαι εξοικειωμένος από τη διατύπωση οδηγιών για τις τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν από τις ΗΠΑ στους δυο παγκόσμιους πολέ-μους. Η επικοινωνία στο πόλεμο είναι πάντα ένας πονοκέφαλος. Οι κωδικοί

μπορεί να σπάσουν. Ένας επαγγελματίας πράκτορας μπορεί να πουληθεί στον εχθρό. Ο δικός σου άνθρωπος μπορεί να είναι σίγουρα πιστός, αλλά αυτή η κρίση είναι πάντα ανοικτή σε αμφισβήτηση. Από την άλλη μεριά ο "υπνωτισμέ-νος κατάσκοπος αγγελιαφόρος" προσφέρει μία μοναδική λύση".

"Συμμετείχα στην προετοιμασία πολλών υποκειμένων για αυτή την εργασία στη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Μια επιτυχής περίπτωση πε-ριελάμβανε ένα λοχαγό του στρατού, τον οποίο θα ονομάσουμε Τζωρτζ Σμιθ. Ο λοχαγός Σμιθ είχε περάσει μήνες εκπαίδευσης. Ήταν ένα εξαίρετο υποκεί-μενο, αλλά δεν το είχε συνειδητοποιήσει. Είχα απομακρύνει από αυτόν με με-ταϋπνωτική υποβολή, κάθε ανάμνηση ότι είχε ποτέ υπνωτισθεί. Πρώτα είπα στην Υπηρεσία να καλέσει το λοχαγό στην Ουάσιγκτον και να του πει ότι χρει-αζόντουσαν μια αναφορά για το μηχανικό εξοπλισμό της Μεραρχίας Χ στο αρ-χηγείο στο Τόκιο. Ο Σμιθ διετάχθη να φύγει με τζετ το επόμενο πρωί, να πά-ρει την αναφορά και να γυρίσει αμέσως. Αυτές οι εντολές του δόθηκαν στη κατάσταση της εγρήγορσης. Συνειδητά, αυτό ήταν όλο κι όλο που ήξερε και αυτή ήταν η ιστορία που είπε στη γυναίκα του και στους φίλους του. Μετά τον έβαλα σε βαθιά ύπνωση και του έδωσα προφορικά ένα ζωτικό μήνυμα να το παραδώσει αμέσως με την άφιξή του στην Ιαπωνία σε ένα ορισμένο συνταγμα-τάρχη - ας πούμε ότι το όνομά του ήταν Μπράουν - της στρατιωτικής υπηρε-σίας πληροφοριών".

"Εκτός από μένα, ο συνταγματάρχης Μπράουν ήταν το μόνο άτομο που μπο-ρούσε να υπνωτίσει το λοχαγό Σμιθ. Αυτό είναι το λεγόμενο "κλείδωμα". Το εκτέλεσα λέγοντας στον υπνωτισμένο λοχαγό: 'Μέχρι να πάρεις περαιτέρω οδηγίες από εμένα, μόνο ο συνταγματάρχης Μπράουν κι εγώ θα μπορούμε να σε υπνωτίσουμε. Θα χρησιμοποιήσουμε τη φράση σινιάλο "το φεγγάρι είναι καθαρό". Κάθε φορά που θα ακούσεις αυτή τη φράση από τον Μπράουν ή από εμένα θα πέφτεις αμέσως σε βαθιά ύπνωση". Όταν ο λοχαγός Σμιθ ξαναξύ-πνησε, δεν είχε συνειδητή μνήμη για το τι είχε συμβεί στην ύπνωση. Το μόνο που γνώριζε ήταν ότι έπρεπε να πάει στο Τόκιο για να πάρει την αναφορά για τη μεραρχία. Όταν έφτασε εκεί, πήγε στον Μπράουν, ο οποίος τον υπνώτισε με τη φράση κλειδί. Κάτω από ύπνωση ο Σμιθ παρέδωσε το μύνημά μου και έλαβε ένα άλλο για επιστροφή. Όταν ξύπνησε, του δόθηκε η αναφορά για τη μεραρχία και επέστρεψε πάλι με τζετ. Εκεί τον υπνώτισα για μια ακόμη φορά με τη φράση κλειδί και μου ανέφερε την απάντηση του Μπράουν, που είχε κρατήσει με καθήκον στο υποσυνείδητό του. Το σύστημα είναι ουσιαστικά α-σφαλές. Όπως εξήγησα με αυτή τη περίπτωση, η πληροφορία είχε κυριολεκτι-κά "κλειδωθεί" στο ασυνείδητο του Σμιθ και μπορούσε να επανακτηθεί μόνον από τους δυο ανθρώπους που ήξεραν το συνδυασμό. Το υποκείμενο δεν είχε συνειδητή μνήμη για το τι συνέβη, κι έτσι δεν μπορούσε να αποκαλύψει τις πληροφορίες. Κανένας άλλος δεν μπορούσε να τον υπνωτίσει, ακόμα και αν ήξεραν τη συνθηματική λέξη".

"Δεν είναι όλες οι εφαρμογές του υπνωτισμού της στρατιωτικής υπηρεσίας τό-σο ακριβείς όσο αυτή. Ίσως έχετε διαβάσει "τα Τρία Πρόσωπα της Εύας (εδώ κάνει λάθος, γιατί στη πραγματικότητα αναφέρεται στο βιβλίο 'Διχασμός της

Προσωπικότητας" του Morton Prince). Το βιβλίο αυτό βασίσθηκε σε μια περί-πτωση που ανέφερε το 1905 ο Δρ. Μόρτον, Πρίγκιπας του Γενικού Νοσοκο-μείου της Μασαχουσέτης. Αυτός εξέπληξε τους πάντες στο πεδίο ανακοινώνο-ντας ότι είχε θεραπεύσει μια γυναίκα που είχε πρόβλημα διχασμού προσωπικό-τητας. Χρησιμοποιώντας μεταϋπνωτική υποβολή για να βυθίσει (στο υποσυ-νείδητο) μια ασύμβατη παιδαριώδη όψη της ασθενούς, είχε καταφέρει να κάνει συμβατές δυο άλλες πλευρές της και να τις ενώσει σε μία μοναδική συνεκτική προσωπικότητα..."

"Κλινικοί υπνωτιστές σε όλο το κόσμο αντιμετώπισαν το πρόβλημα της πολλα-πλής προσωπικότητας σα μια συναρπαστική περίπτωση. Μέχρι τη δεκαετία του 1920, όχι μόνο είχαν μάθει να εφαρμόζουν μεταϋπνωτικές υποβολές για να αντιμετωπίσουν το παράξενο αυτό πρόβλημα, αλλά είχαν μάθει επίσης να δι-χάζουν ορισμένα σύνθετα άτομα σε πολλαπλές προσωπικότητες σαν τον Τζέ-κυλ και τον Χάιντ. Οι δυνατότητες για τη στρατιωτική υπηρεσία ήταν εφιαλτι-κές. Στη διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, εργάστηκα πάνω σε αυ-τή τη τεχνική με ένα "δεκτικό" υπολοχαγό του Ναυτικού, που θα τον ονομάσω Τζόουνς. Κάτω από το επιτηρητικό μάτι της υπηρεσίας πληροφοριών του Ναυτικού, δίχασα τη προσωπικότητά του σε Τζόουνς A και Τζόουνς B. Ο Τζό-ουνς A, κάποτε ένας "νορμάλ" εργαζόμενος στο Ναυτικό, έγινε τώρα εντελώς διαφορετικός. Μιλούσε με πάθος για τον κομμουνισμό. Αμέσως καλωσορίσθη-κε με ενθουσιασμό από τους κομμουνιστές και απολύθηκε εσκεμμένα από το Σώμα, βάσει σχεδίου, με ατιμωτική απόλυση κι έγινε τελικά ένα μέλος με κάρ-τα του κομμουνιστικού κόμματος".

"Ο Τζόουνς Β, η δεύτερη προσωπικότητα, ήταν το πειραχτήρι, προηγουμένως γνωστή στο συνειδητό αξιωματικό. Κάτω από ύπνωση αυτός ο Τζόουνς είχε εκπαιδευθεί προσεκτικά με υποβολή. Ο Τζόουνς B ήταν η βαθύτερη προσωπι-κότητα, ήξερε όλες τις σκέψεις του A, ήταν ένας πιστός Αμερικάνος και του εί-χε "εντυπωθεί" με υποβολή να μη λέει τίποτα στη διάρκεια των συνειδητών φάσεων. Το μόνο που είχα να κάνω ήταν να υπνωτίσω ολόκληρο τον άνδρα, να έρθω σε επαφή με τον Τζόουνς B, το πιστό Αμερικάνο, και να έχω έτσι ένα κανάλι πληροφοριών κατευθείαν από το κομμουνιστικό στρατόπεδο. Η τεχνική δούλεψε όμορφα για μερικούς μήνες. Ενώ δεν υπήρχε τρόπος ο εχθρός να εκθέσει τη διπλή προσωπικότητα του Τζόουνς, τον υποψιάστηκαν, και έπαιξαν το ίδιο κόλπο αργότερα πάνω μας".

Αν αυτά γινόντουσαν στη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, μπο-ρούμε να φαντασθούμε τι θα γίνετε σήμερα και δε θα μας φαίνονται καθόλου παράξενοι οι ισχυρισμοί, όπως ήδη είπαμε, μερικών ερευνητών για τη δημι-ουργία με ύπνωση προγραμματισμένων δολοφόνων από τη CIA. Οι συνωμο-σιολογικές αναφορές μιλάνε για ένα στρατό χιλιάδων προγραμματισμένων "κοιμισμένων" πρακτόρων με τελείως αόρατες εναλλακτικές προσωπικότητες που περιμένουν το κατάλληλο σύνθημα για να χρησιμοποιηθούν μεμονωμένα ή ομαδικά για τους σκοπούς της Νέας Τάξης Πραγμάτων, ή Μίας Παγκόσμιας, προς το παρόν μυστικής, Κυβέρνησης.

Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΥΠΝΩΣΗΣ

Οι τεχνικές της ύπνωσης έχουν μερικά βασικά κοινά χαρακτηριστικά. Το πιο σημαντικό είναι ότι το άτομο που πρόκειται να υπνωτισθεί (το υποκείμενο) πρέπει να είναι πρόθυμο και συνεργάσιμο και να εμπιστεύεται τον υπνωτιστή. Το υποκείμενο καλείται από τον υπνωτιστή να χαλαρώσει με άνεση και να συ-γκεντρώσει τη ματιά του σε κάποιο αντικείμενο. Ο υπνωτιστής συνεχίζει να του υποβάλλει, συνήθως με μια χαμηλή, ήρεμη φωνή, ότι η χαλάρωσή του θα αυξηθεί και ότι τα μάτια του θα γίνονται όλο και πιο κουρασμένα. Σύντομα τα μάτια του υποκειμένου δείχνουν πράγματι σημάδια κούρασης και ο υπνωτιστής τον υποβάλλει ότι αυτά θα κλείσουν. Το υποκείμενο αφήνει τα μάτια του να κλείσουν και μετά αρχίζει να δείχνει σημάδια βαθιάς χαλάρωσης, όπως παρά-λυση και βαθιά αναπνοή. Έχει μπει πια στη κατάσταση της υπνωτικής καταλη-ψίας. Η ανταποκριτικότητα ενός ατόμου στην ύπνωση είναι μεγαλύτερη όταν πιστεύει ότι μπορεί να υπνωτισθεί, ότι ο υπνωτιστής του είναι ικανός και άξιος της εμπιστοσύνης του και ότι το όλο εγχείρημα είναι ασφαλές, σωστό και συ-νεπές με τις επιθυμίες του. Έτσι πριν τη συνεδρία, εδραιώνεται μια κατάλληλη αρμονική σχέση ανάμεσα στο υποκείμενο και τον υπνωτιστή.

Συνήθως η ύπνωση αρχίζει με απλές υποβολές από τον υπνωτιστή, οι οποίες θα γίνουν δεκτές από όλα σχεδόν τα υποκείμενα. Σε αυτό το στάδιο, ούτε το υποκείμενο ούτε ο υπνωτιστής μπορούν να πουν άμεσα, αν η συμπεριφορά του υποκειμένου αποτελεί μια υπνωτική ανταπόκριση, ή απλά συνεργασία του με τον υπνωτιστή. Μετά δίνονται βαθμιαία υποβολές που απαιτούν αυξανόμε-νη διαστρέβλωση της αντίληψης ή της μνήμης (π.χ. ότι είναι δύσκολο ή αδύ-νατον το υποκείμενο να ανοίξει τα μάτια του). Μπορούν να χρησιμοποιηθούν και άλλες επαγωγικές μέθοδοι. Η διαδικασία μπορεί να χρειαστεί σημαντικό χρόνο, ή λίγα μόνο δευτερόλεπτα.

Τα προκύπτοντα υπνωτικά φαινόμενα διαφέρουν από το ένα υποκείμενο στο άλλο και από τη μια υπνωτική καταληψία στην άλλη, ανάλογα με τους σκο-πούς που πρόκειται να εξυπηρετηθούν και από το βαθμό βυθίσματος της κα-ταληψίας. Η ύπνωση κυμαίνεται από ελαφριά μέχρι τη βαθιά καταληψία, αλλά χωρίς καμιά σταθερή συνέχεια. Συνήθως πάντως όλη η καταληπτική συμπερι-φορά χαρακτηρίζεται από απλότητα, αμεσότητα, ευπιστία, δράση και συναι-σθηματική ανταπόκριση που υποδεικνύουν άμεσα τη παιδική ηλικία. Οι εκπλη-κτικές ικανότητες που επιδεικνύουν μερικά υπνωτισμένα άτομα, φαίνεται να προκαλούνται εν μέρει από την εστίαση της προσοχής τους στην τρέχουσα ερ-γασία ή κατάσταση και από την απελευθέρωσή τους από τη συνηθισμένη τάση τους να εστιάζονται συνεχώς σε διασπαστικά ή και άσχετα γεγονότα.

Η υποβλητικότητα, μια δηλαδή αυξημένη δεκτικότητα και ανταποκριτικότητα στις υποβολές του υπνωτιστή, αποτελεί το κεντρικό φαινόμενο της ύπνωσης. Κατάλληλες υποβολές από τον υπνωτιστή μπορούν να προκαλέσουν μια ευ-

ρεία κλίμακα ψυχολογικών, αισθητικών και κινητικών αντιδράσεων στα βαθιά υπνωτισμένα άτομα. Με αυτό το τρόπο το υποκείμενο μπορεί να γίνει κωφό, τυφλό, παράλυτο, να έχει παραισθήσεις, αυταπάτες, αμνησία, να μην αισθάνε-ται πόνο κ.λ.π.. Ή μπορεί να επιδείξει διάφορες συμπεριφορές που θεωρεί λο-γικές ή επιθυμητές στη δοσμένη κατάσταση που του έχει υποβάλλει ο υπνωτι-στής.

Ένα συναρπαστικό φαινόμενο που μπορεί να προκληθεί σε ένα υποκείμενο το οποίο βρίσκεται σε μια κατάσταση υπνωτικής καταληψίας είναι η μεταϋπνωτική υποβολή. Με αυτό εννοείται η εκτέλεση από το υποκείμενο κάποια στιγμή μετά την ύπνωση, διαφόρων οδηγιών και υποβολών που του έγιναν ενώ ήταν σε υπνωτική καταληψία. Εξ' αιτίας της αμνησίας που προκαλείται κατά την υπνω-τική διαδικασία, το άτομο δε θα έχει επίγνωση από πού προέρχεται η παρόρ-μησή του κατά την εκτέλεση της δοθείσας εντολής.

Η ανικανότητα αυτή πολλών υποκειμένων να θυμηθούν τι συνέβη, ενώ ήσαν σε βαθιά ύπνωση, ονομάζεται μεταϋπνωτική αμνησία κι μπορεί να προκληθεί είτε αυθόρμητα από τη βαθιά ύπνωση, ή με υποβολή του υπνωτιστή στη διάρ-κεια της ύπνωσης. Η αμνησία μπορεί να περιλαμβάνει όλα τα γεγονότα που συνέβησαν στη διάρκεια της ύπνωσης, ή επιλεγμένα μόνο στοιχεία, ή μπορεί να εκδηλωθεί μαζί με θέματα άσχετα με την ύπνωση. Η μεταϋπνωτική αμνησία μπορεί να απομακρυνθεί επιτυχώς με κατάλληλες υπνωτικές υποβολές.

Αντίστροφα, μια άλλη όψη της υπνωτικής συμπεριφοράς είναι η υπερμνησία, μια δυνατότητα της μνήμης που ξεπερνά τη καθημερινή της ικανότητα. Για παράδειγμα, στη καταληπτική κατάσταση, το υποκείμενο, εξ' αιτίας της άκρι-της προθυμίας του να κάνει τη προσπάθεια και της αποδέσμευσής του από προϊδεασμούς, μπορεί να θυμηθεί ζωηρά διάφορες παλιές, ξεχασμένες, ακόμα και βαθιά καταπιεσμένες εμπειρίες του, να τις αφηγηθεί με ιδιαίτερες λεπτομέ-ρειες και παρ' όλα αυτά να διατηρήσει την αμνησία τους όταν επιστρέψει στην εγρήγορση. Αυτή η σημαντική δυνατότητα επιτρέπει την ανάκτηση μνημών, οι οποίες θα ήσαν διαφορετικά απρόσιτες στη συνείδηση και ήταν έτσι πολύ χρή-σιμη για το Φρόυντ, όταν άρχισε να εξερευνά τις απωθημένες μνήμες των α-σθενών του.

Η ύπνωση αναπρογραμματίζει το υποσυνείδητο. Αλλάζοντας την εσωτερική εμπειρία ενός γεγονότος μέσω της ύπνωσης μπορεί κάποιος να αλλάξει την εξωτερική του συμπεριφορά. Αν π.χ. θέλει να σταματήσει να τρώει πολύ όταν είναι δυστυχισμένος, μπορεί να κοιτάξει μέσω της ύπνωσης στο υποσυνείδητό του και να βρει την ασυνείδητη αντίδραση που πυροδοτεί η δυστυχία του: μπορεί π.χ. η μητέρα του να του έδινε φαγητό για να την παρηγορήσει όταν ήταν δυστυχισμένος σαν παιδί.

Όσο πιο βαθιά είναι η ύπνωση, τόσο δυνατότερη είναι η εμπειρία μας. Η ικανό-τητά μας να αισθανόμαστε σα να μετέχουμε πλήρως με όλες τις αισθήσεις μας σε μια δραστηριότητα στην ύπνωση, επιφέρει αλλαγές στην εξωτερική μας συ-μπεριφορά. Αν μπορούμε να προχωρήσουμε αρκετά βαθιά στους οραματι-

σμούς μας και στα συναισθήματα της επιθυμούμενης αλλαγής, το υποσυνείδη-τό μας θα αναλάβει τα νοητικά μας πρότυπα και θα τα εισάγει αυτόματα στην εξωτερική πραγματικότητα. Αν, για παράδειγμα, προσπαθούμε να βελτιωθούμε στο τένις χρησιμοποιώντας τη φαντασία μας, τότε όσο πιο ζωηρά μπορούμε να φαντασθούμε ότι παίζουμε καλά τένις, τόσο αποτελεσματικότερη θα είναι η νοητική αυτή άσκηση για τη πραγματική βελτίωσή μας. Αυτή είναι η θεωρία πίσω από το "Ζεν του Τένις", το οποίο χρησιμοποιεί στη πραγματικότητα την αυτοΰπνωση για να προκαλέσει την επιθυμητή βελτίωση.

Η ύπνωση έχει επικυρωθεί πια σα μια θεραπευτική μέθοδος από τους ιατρι-κούς, ψυχιατρικούς, οδοντιατρικούς και ψυχολογικούς οργανισμούς σε όλο το κόσμο. Έχει χρησιμοποιηθεί με επιτυχία στη προετοιμασία ασθενών για αναι-σθησία, για τον έλεγχο του χρόνιου και του έντονου πόνου, για την αύξηση της δραστικότητας των φαρμάκων και τη μείωση της απαιτούμενης δόσης τους, σε οδοντιατρικές επεμβάσεις, σε υπερτάσεις, πονοκεφάλους, λειτουργι-κές διαταραχές, για την αύξηση της αυτοπεποίθησης, της συγκέντρωσης, της ικανότητας ανάμνησης και για την αντιμετώπιση του στρες. Μπορεί να βοηθή-σει επίσης στη καταπολέμηση έξεων, της αϋπνίας, φόβων, φοβιών, αρνητικών σκέψεων και διαφόρων συναισθηματικών και μπηχεβιοριστικών προτύπων. Έχει επίσης χρησιμοποιηθεί στη ψυχοθεραπεία για τη θεραπεία νευρώσεων τραυματικής υφής μέσω της διαδικασίας της συναισθηματικής κάθαρσης που προκαλείται από την ανάκληση των αντίστοιχων τραυματικών εμπειριών.

ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

Υποσυνείδητα μηνύματα λέγονται τα οπτικά ή ακουστικά μηνύματα που προ-βάλλονται τόσο γρήγορα (σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου), που δεν προ-λαβαίνουν να γίνουν αντιληπτά από το συνειδητό και προχωρούν κατευθείαν στο υποσυνείδητο, όπου εντυπώνονται σαν υποβολές και ωθούν τα άτομα σε συγκεκριμένες δράσεις. Πολλοί έχουν μιλήσει για ένα "κατώφλι αίσθησης ή συνειδητότητας", που αν ένα μήνυμα μεταδίδεται κάτω από αυτό, δε γίνεται αντιληπτό και διεισδύει λαθραία και απαρατήρητα στο υποσυνείδητο.

Πριν 40 περίπου χρόνια η Αμερική ταράχθηκε από το τρόμο των υποσυνείδη-των μηνυμάτων που θα μπορούσαν να στέλνονται από το "Μεγάλο Αδελφό" και να αναγκάζουν τους ανθρώπους να κάνουν πράγματα ενάντια στη θέλησή τους. Όλα ξεκίνησαν με τον διαφημιστή Τζέιμς Βίκαρυ, ο οποίος άρχισε να προβάλλει υποσυνείδητες διαφημίσεις σε ανυποψίαστους θεατές στη διάρκεια κινηματογραφικών προβολών.

Ο Βίκαρυ είχε κάνει αρχικά μελέτες για το ρυθμό με τον οποίον ανοιγοκλεί-νουν οι γυναίκες τα μάτια τους σε διάφορους τρόπους παρουσιάσεως των προϊόντων ενός καταστήματος. Αναζητούσε να συνδυάσει αυτό το ρυθμό με το ενδιαφέρον τους για τα προϊόντα και τους τρόπους παρουσιάσεώς τους. Το

1957 ανήγγειλε ότι είχε σχεδιάσει μία μηχανή προβολής υποσυνείδητων μηνυ-μάτων, που μπορούσε να μεταδίδει απαρατήρητα μηνύματα στον κινηματο-γράφο. Ισχυρίσθηκε ότι είχε διεξάγει ένα τεστ έξη εβδομάδων σε ένα κινημα-τογράφο στο Φορτ Λη του Νιου Τζέρσεϋ, όπου είχε προκαλέσει μια σημαντική αύξηση των πωλήσεων. Τα μηνύματα "Πεινάτε; Φάτε ποπ κορν" και "Διψάτε; Πιέστε κόκα κόλα" προβάλλονταν στην οθόνη κάθε πέντε δευτερόλεπτα σε όλη τη διάρκεια του φιλμ, εμφανιζόμενα τόσο γρήγορα (σε 1/3.000 του δευ-τερολέπτου), που δεν γινόντουσαν αντιληπτά από τους θεατές. Ο Βίκαρυ είπε ότι τα υποσυνείδητα μηνύματα αύξησαν τις πωλήσεις της κόκα κόλας κατά 18% και του ποπ κορν κατά 58%.

Παρόλο που ο Βίκαρυ δεν έδωσε πολλές λεπτομέρειες για το πείραμά του, τα νέα ότι τα υποσυνείδητα μηνύματα μπορούσαν να επηρεάσουν τη σκέψη και τις πράξεις των ανθρώπων εξαπλώθηκαν γρήγορα σε όλη την Αμερική και πολλοί άνθρωποι άρχισαν να φοβούνται και να αντιδρούν γι' αυτή τη θρασεία, ύπουλη και προσβλητική, όπως πίστευαν, παρείσδυση στο υποσυνείδητό τους. Μπορεί να μην μπορούσαν να δουν τα υποσυνείδητα μηνύματα, αλλά ήταν σί-γουρο ότι έπρεπε να προσέξουν πολύ γι' αυτά.

Η διαφημιστική βιομηχανία γρήγορα κατάλαβε ότι οποιαδήποτε κέρδη θα μπο-ρούσε να έχει από τις διαφημίσεις που χρησιμοποιούσαν υποσυνείδητα μηνύ-ματα, θα τα έχανε γρήγορα από την αυξανόμενη κατακραυγή του κόσμου. Η Εθνική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση ζήτησε από τα μέλη της να αποφεύγουν να χρησιμοποιούν υποσυνείδητα μηνύματα μέχρι να ρυθμιστεί το θέμα, γιατί αυτά "μπορούσαν να εκφοβίσουν τους καταναλωτές και να βλάψουν την αξιοπιστία των διαφημιστών".

Η ανησυχία της κοινής γνώμης εξαπλώθηκε και στο Κογκρέσο, όπου κάποιοι ζήτησαν να απαγορευθεί αυτή η δόλια τεχνική. Ο Δημοκρατικός μάλιστα Αντι-πρόσωπος της Ουτάχ, Γουίλιαμ Ντόουσον, προειδοποίησε για τους κινδύνους να χρησιμοποιηθεί η μέθοδος για τους σκοπούς της πολιτικής προπαγάνδας και να οδηγήσει στην εγκαθίδρυση μιας ολοκληρωτικής κυβερνήσεως.

Ο σταθμός WTWO, στο Μπάνγκορ του Μέιν δοκίμασε το Σεπτέμβριο του 1957 επί δυο βδομάδες τα υποσυνείδητα μηνύματα στις αναγγελίες του σταθμού. Μέρα παρά μέρα μετέδιδε κάθε 11 δευτερόλεπτα, για 1/80 του δευτερολέ-πτου, τις λέξεις: "εάν έχετε δει αυτό το μήνυμα, γράψτε στο WTWO". Ο σταθ-μός ανέφερε ότι δεν υπήρξε καμιά παρατηρήσιμη αύξηση στο ταχυδρομείο του κι εγκατέλειψε έτσι το πείραμα.

Ο Βίκαρυ για να κατευνάσει τους φόβους του Κογκρέσου και να σώσει τη πε-λατεία του, έκανε μια επίδειξη της τεχνικής του τον Ιανουάριο του 1958 για την Ομοσπονδιακή Επιτροπή Επικοινωνιών (FCC) σ' ένα τηλεοπτικό στούντιο της Ουάσιγκτον. Μεταδόθηκαν σύντομα υποσυνείδητα μηνύματα (διαρκείας 1/20 του δευτερολέπτου), κάθε πέντε δευτερόλεπτα, στη διάρκεια της προβο-λής της ταινίας "The Gray Ghost." Τα μηνύματα αυτά έγιναν αργότερα ορατά στο ακροατήριο. Ο Βίκαρυ εξήγησε ότι τα βασικά στοιχεία της υποσυνείδητης

αντίληψης είναι η ταχύτητα και η ένταση της εικόνας. Αν μειωθεί η ένταση της εικόνας καθώς αυξάνει το μήκος της ορατής περιόδου, το παρουσιαζόμενο μή-νυμα μπορεί να κρατηθεί κάτω από το κατώφλι της συνειδητής αντίληψης. Η τεχνική της εταιρίας του χρησιμοποιούσε χαμηλό κοντράστ και ένταση.

Ο Βίκαρυ προσπάθησε να μειώσει τη σημασία της δύναμης των υποσυνείδητων μηνυμάτων, ονομάζοντάς τα "μια ήπια μορφή διαφήμισης" και "μια πολύ αδύ-νατη μέθοδο πειθούς" και διαβεβαίωσε το επίσημο ακροατήριό του ότι θα επέ-μενε οι θεατές της τηλεόρασης να ενημερώνονται εκ των προτέρων από τα κανάλια που σκόπευαν να χρησιμοποιήσουν τα υποσυνείδητα μηνύματα. Δια-βεβαίωσε την Επιτροπή ότι αυτό το είδος επικοινωνίας δεν μπορούσε να πείσει, ή να επηρεάσει, παρά μόνο να υπενθυμίσει. Ότι οι αντιληπτικές άμυνες ενός ατόμου υποσυνείδητα θα απέρριπταν ένα ανεπιθύμητο μήνυμα. Με άλλα λόγια ότι το υποσυνείδητο μήνυμα δεν μπορεί να αναγκάσει ένα άτομο να κάνει κάτι που αυτό πραγματικά δε θέλει να κάνει. Είπε ότι το διπλό πλεονέκτημα της υποσυνείδητης διαφήμισης είναι ότι το ακροατήριο μπορούσε να απολαμβάνει τα προγράμματα της τηλεόρασης χωρίς διακοπές και ο διαφημιστής μπορούσε να παρουσιάσει το μήνυμά του όταν η προσοχή των θεατών ήταν στο υψηλό-τερο σημείο της. Προσπάθησε επίσης να αποδείξει ότι η τεχνική του θα μπο-ρούσε να προσφέρει, αν χρησιμοποιόταν σωστά, ακόμα και κοινωνική υπηρε-σία. Τέλος είπε ότι θα δεχόταν μια κυβερνητική ρύθμιση, αλλά θα αντιδρούσε εναντίον οποιασδήποτε προσπάθειας απαγόρευσης, προσφεύγοντας στο Ανώ-τατο Δικαστήριο.

Την ίδια εποχή το κανάλι KTLA του Λος Άντζελες ανήγγειλε τα σχέδιά του για εκπομπές υποσυνείδητων μηνυμάτων. Υποσχέθηκε ότι θα προανήγγειλε τα μηνύματα στους θεατές, στην αρχή τουλάχιστον τα μη εμπορικά. Για να κολα-κεύσει και τη κυβέρνηση είπε ότι στην αρχή θα μετέδιδε ένα μήνυμα σαν το "Καταταχθείτε στο Στρατό", αργότερα θα προωθούσε τα δικά του προγράμμα-τα και πολύ αργότερα στο τέλος θα μπορούσε να προχωρήσει και στις εμπορι-κές διαφημίσεις.

Οι Τάιμς της Νέας Υόρκης εμφανίσθηκαν τότε με ένα άρθρο με το τίτλο "Η Δι-αφήμιση Που Δεν Υπάρχει" όπου προειδοποιούσαν το KTLA να μη "παίζει με τη φωτιά". Παρόλο που παρατηρούσαν ότι κανείς δεν μπορεί να πει με ασφά-λεια πόσο αποτελεσματική είναι αυτή η τεχνική, επιχειρηματολογούσαν ότι "ο-ποιοδήποτε είδος μηνύματος που διεισδύει λαθραία στο νου του ατόμου, χωρίς αυτός να το βλέπει συνειδητά, να το ακούει, να το γεύεται, να το μυρίζει ή να το αισθάνεται, είναι μια εισβολή στην ιδιωτικότητα, όπως την είχε ονειρευθεί ο Τζωρτζ Όργουελ".

Θα πρέπει να σημειωθεί πάντως ότι το πρώτο τηλεοπτικό πείραμα με υποσυ-νείδητο μύνημα συνέβη το 1956 στην Αγγλία. Η τηλεόραση BBC-TV, σε μια κανονική εκπομπή, μετέδωσε ένα μήνυμα με μια υποσυνείδητη υποτίθεται τα-χύτητα. Στο τέλος του προγράμματος, ζητήθηκε από τους θεατές να αναφέ-ρουν αν είχαν παρατηρήσει τίποτα ασυνήθιστο. Από τη σχετικά ελάχιστη α-νταπόκριση που υπήρξε, ένα μικρό μόνο ποσοστό αναγνώρισε σωστά το μή-

νυμα. Λαμβάνοντας υπ' όψη τους και τον ελάχιστο γενικά αριθμό των αποκρί-σεων, συμπέραναν ότι απλώς μερικοί θεατές είχαν αρκετά χαμηλά κατώφλιασυνειδητότητας, για να μπορέσουν να αντιληφθούν το μήνυμα.

Στις 19 Ιανουαρίου1958, στη διάρκεια ενός προγράμματος μισής ώρας του τη-λεοπτικού δικτύου CBC-TV που έγινε σε 27 Καναδέζικους σταθμούς, μεταδό-θηκε ένα υποσυνείδητο μήνυμα στην οθόνη 352 φορές, με εναλλακτική διάρ-κεια 0,2 και 0,5 δευτερόλεπτα. Στη συνέχεια ζητήθηκε από τους θεατές να α-ναφέρουν τις αντιδράσεις τους. Το CBC αποφάνθηκε ότι το πείραμα δεν οδή-γησε σε ασφαλή συμπεράσματα για την αποτελεσματικότητα της τεχνικής.

Στις αρχές του 1958 μερικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί χρησιμοποίησαν μια ακου-στική απόδοση των υποσυνείδητων μηνυμάτων. Σύντομες, δύσκολα ακουόμε-νες φράσεις "φασματικών σποτς" προ-εγγραφόντουσαν από ντισκ τζόκευς μέ-σα σε μουσικά κομμάτια, ή πεταγόντουσαν στα διαστήματα των παύσεων των διαλόγων τους, με γρήγορες χαμηλές φωνές. Άλλοι σταθμοί πειραματίσθηκαν με ψιθυριζόμενες γρήγορες αναγγελίες, οι οποίες όμως ήσαν στη πραγματικό-τητα ακουστές από το ακροατήριο και δε θα μπορούσαν έτσι να ονομαστούν πραγματικά υποσυνείδητα μηνύματα.

Το 1962 ο Βίκαρυ σε μια συνέντευξή του στην Advertising Age είπε ότι στο ζήτημα των υποσυνείδητων μηνυμάτων έγινε πολύ μεγάλη φασαρία για το τί-ποτα. Εξήγησε ότι δεν είχε προβλέψει τη μανία του κόσμου ενάντια στη τεχνι-κή του και ότι όταν αποφάσισε να τη χρησιμοποιήσει, η ιστορία διέρρευσε σε κάποια εφημερίδα και αυτός και η εταιρία του (Subliminal Projection Co.) ήσαν αναγκασμένοι να εμφανισθούν με τα υποσυνείδητα μηνύματα, χωρίς να είναι πραγματικά έτοιμοι. Δεν είχαν κάνει καθόλου έρευνα, εκτός απ' ό,τι χρειαζό-ταν για να κατοχυρώσουν μια πατέντα. Θεώρησε λάθος του την επιλογή του ονόματος για τη μέθοδό του, αλλά έτσι κι αλλιώς, όπως τόνισε, είχε αποφύγει να χρησιμοποιήσει μερικά από τα πιο ενοχλητικά τεχνάσματα της έρευνας για τα κίνητρα της ανθρώπινης συμπεριφοράς :

"Όσο γι αυτούς που θεώρησαν ότι αυτό ήταν τόσο τρομερό - ωραία, κι' εγώ είχα την ίδια αντίδραση στην αρχή...Αλλά σαν ένας ερευνητής, έχω πάντα προχωρήσει μπροστά, όσο πιο μακριά μπορώ. Γιατί, συγκριτικά με άλλα σχή-ματα που είχα τότε σκεφθεί, τα υποσυνείδητα μηνύματα είναι από τα πιο αθώ-α. Τι έγινε με τα άλλα; Στο διάολο, τα έθαψα".

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ CIA ΣΤΑ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

Από το 1953 η CIA έτρεχε το περίφημο πρόγραμμα MKULTRA για τον έλεγχο του νου και της συμπεριφοράς. Το πρόγραμμα αυτό εξέτασε τα πάντα από την αισθητηριακή απομόνωση, μέχρι την ύπνωση και τα ναρκωτικά όπως το LSD. Φθάνοντας λοιπόν στα 1958 η CIA είχε περάσει πέντε χρόνια δοκιμάζοντας

διάφορες μεθόδους νοητικού ελέγχου. Όταν η CIA έμαθε για τη τεχνική του Βίκαρυ, έκανε τα δικά της πειράματα σε διάφορους κινηματογράφους της Αμε-ρικής. Σε μία περίπτωση προέτρεψε ένα ακροατήριο στην Αλεξάνδρεια της Βιρτζίνια, "να αγοράσει ποπ κορν", αλλά αντ' αυτού πολλοί θεατές παρατά-χθηκαν στις βρύσες, γιατί η υποβολή τους έκανε να διψάσουν.

Στην εσωτερική αναφορά του περιοδικού "Studies in Intelligence" της CIA με ημερομηνία 17 Ιανουαρίου 1958, ο Ρίτσαρντ Γκάφορντ παρουσίασε με σκεπτι-κισμό το όλο θέμα των υποσυνείδητων μηνυμάτων, κάνοντας αρκετές δύσκο-λες ερωτήσεις σε όσους θεωρούσαν δεδομένη την αποτελεσματικότητά τους. Πάντως δεν τα απέρριψε πλήρως, γιατί, όπως τόνισε αναφερόμενος στην ύ-πνωση, την υπεραισθητηριακή αντίληψη, και πολλές άλλες μορφές εξαρτημέ-νης αντίδρασης: "Με κάθε μια από αυτές τις μεθόδους, έχει αποδειχθεί ότι ο-ρισμένα άτομα μπορούν ορισμένες φορές και κάτω από ορισμένες συνθήκες να επηρεασθούν να δράσουν ανώμαλα, χωρίς να συνειδητοποιούν την επιρ-ροή, ή τουλάχιστον χωρίς να αντιδρούν σε αυτήν".

Σύμφωνα με την αναφορά του, παρόλο που αυτές οι μέθοδοι παρήγαγαν περι-στασιακά εντυπωσιακά αποτελέσματα, αποδείχθηκαν αναξιόπιστες. Παρόμοια γεμάτη δυσκολίες ήταν και η τεχνική των υποσυνείδητων μηνυμάτων. Ήταν πολύ δύσκολο να αναγνωρίσεις και να τεστάρεις τους δείκτες των αποτελε-σμάτων και ίσως αδύνατον να τυποποιήσεις μια τεχνική που θα είχε επιτυχία με τους περισσότερους ανθρώπους: "υπάρχουν τόσες πολλές διαφεύγουσες μεταβλητές και τόσες πολλές πηγές ανωμαλίας στη κατεύθυνση των υποσυ-νείδητων μηνυμάτων σε ένα ατομικό στόχο, που η λειτουργική αποτελεσματι-κότητα της τεχνικής είναι εξαιρετικά περιορισμένη".

Θα μπορούσε να σκεφθεί κάποιος ότι μετά τη σκεπτικιστική αναφορά του Γκά-φορντ, η CIA δεν ξανασχολήθηκε με τα υποσυνείδητα μηνύματα. Δεν είναι όμως έτσι. Γρήγορα άλλωστε μετά την αναφορά του Γκάφορντ, εμφανίσθηκε μια άλλη αναφορά της CIA, πάλι στο Studies in Intelligence, στις 18 Απριλίου 1958, από το Δρ. Σίντνεϋ Γκότλιμπ, ο οποίος είχε διαχειριστεί διάφορα υπο-προγράμματα του MK-ULTRA, όπως το Υποπρόγραμμα Νο 83, το οποίο συνό-ψιζε σε αυτή την αναφορά. Το πρόγραμμα αυτό είχε ασχοληθεί με την υπεραι-σθητική αντίληψη (ESP), την ύπνωση, τους ορούς αλήθειας, και με την "αντί-ληψη των υποσυνείδητων μηνυμάτων". Επίσης άλλες μαρτυρίες δείχνουν ότι μπορεί ο Γκάφορντ να μην ήταν ενήμερος για το σχέδιο MKULTRA, το οποίο γνώριζαν έτσι κι αλλιώς ελάχιστοι αξιωματικοί της CIA. Επομένως μπορούμε να πούμε ότι η αναφορά του αντιπροσωπεύει απλώς την άποψη ενός αξιωμα-τικού της CIA για τα υποσυνείδητα μηνύματα, αλλά με τίποτα για το πόσο μπορεί να είχε προχωρήσει η CIA σε αυτό το πεδίο. Άλλωστε τα συμπεράσματα της CIA από την έρευνα του MK-ULTRA για τα υποσυνείδητα μηνύματα δεν βγήκαν ποτέ στη δημοσιότητα.

Οι Ρώσοι έκαναν το 1959 ένα παρόμοιο πείραμα με το Βίκερυ προβάλλοντας στα δέκα τελευταία λεπτά μιας ταινίας σε ένα κινηματογράφο της Μόσχας σκηνές από τα χιτλερικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Οι θεατές ρωτήθηκαν

κατά την αποχώρησή τους τι αισθάνθηκαν στα δέκα τελευταία λεπτά της ταινί-ας και η απάντησή τους ήταν "μίσος" και "απέχθεια" για τα ναζιστικά εγκλήμα-τα! Η μέθοδος λοιπόν μάλλον λειτουργεί!

Το 1973 κυκλοφόρησε στην Αμερική το βιβλίο του Γουίλσον Μπράιαν Κέυ "Υ-ποσυνείδητη Σαγήνη" (Subliminal Seduction), με τον υπότιτλο: Η Χειραγώγη-ση του Κοινού Από τις Διαφημίσεις των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης Μιας Όχι και Τόσο Αθώας Αμερικής, το οποίο αναθέρμανε την ανησυχία του κόσμου για τα υποσυνείδητα μηνύματα. Σε αυτό ο Κέυ κατηγορούσε ότι σε όλες τις δια-φημίσεις υπήρχαν κρυμμένα υποσυνείδητα μηνύματα που ωθούσαν τους κα-ταναλωτές να αγοράζουν συνεχώς όλο και περισσότερα προϊόντα.

Σύμφωνα με τον Κέυ οι διαφημίσεις αυτές περιείχαν μια "ενσωματωμένη" κρυφή λέξη (π.χ. SEX), ένα σλόγκαν ή ένα σύμβολο (π.χ. φαλλό), τόσο αμυ-δρά που δεν γινόντουσαν αντιληπτά. Κατ' αυτόν δεν μπορούμε να πάρουμε μια εφημερίδα, ένα περιοδικό ή ένα φυλλάδιο, να ακούσουμε ραδιόφωνο, ή να δούμε τηλεόραση, χωρίς να προσβληθούμε από δεκάδες "ενσωματωμένα" υ-ποσυνείδητα μηνύματα. Όπως λέει: "Η βάση της αποτελεσματικότητας των σύγχρονων μήντια είναι η ύπαρξη μιας γλώσσας μέσα στη γλώσσα - μιας γλώσσας που μεταδίδει στον καθένα από μας μηνύματα κάτω από το κατώφλι της συνείδησης, μιας γλώσσας που φθάνει μέχρι τους αχαρτογράφητους μη-χανισμούς της ανθρώπινης συνείδησης".

Σε ένα κεφάλαιο του βιβλίου του με το τίτλο "Το Sex Είναι Ζωντανό και Ενσω-ματωμένο Πρακτικά στο Κάθε τι", ο Κέυ ισχυρίζεται ότι " το SEX είναι η πιο συχνά ενσωματωμένη λέξη στην αμερικανική διαφημιστική βιομηχανία". Ισχυ-ρίζεται ότι οι νύξεις για σεξουαλική απόλαυση κρύβονται παντού από τα λικέρ μέχρι τα κράκερς. Λέξεις όπως fuck (γαμάω), cunt (μουνί), ass (κώλος), whore (πουτάνα), prick (πούτσος) και θάνατος χρησιμοποιούνται επίσης συχνά σαν υποσυνείδητες παροτρύνσεις για την αγορά των αντίστοιχων προϊόντων.

ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΜΥΝΗΜΑΤΑ ΣΤΑ WINDOWS 95;

Ο Μπομπ Λόμπλο ψάχνοντας και αυτός "εικόνες στα σύννεφα" σαν τον Κέυ έχει βρει ότι το λογότυπο των Windows 95 περιέχει τέσσερες υποσυνείδητες εικόνες: 1) Ένα σκούρο άλογο που στέκεται στα πίσω πόδια του στο αριστερό μέρος του λογότυπου. Αυτή η εικόνα υπάρχει στο CD-ROM της Plus στο αρ-χείο LOGO.SYS. Μια εντελώς διαφορετική εικόνα ενός καλπάζοντος αλόγου εμφανίζεται περίπου στην ίδια θέση στην εικόνα του Win95.bmp (η ουρά του και το πίσω πόδι του είναι στην αριστερή άκρη της οθόνης και το κεφάλι του μέσα στο μπλε ορθογώνιο) 2) Η Ελευθερία: ενώ κοιτάμε την εικόνα Win95.bmp παρατηρούμε κάτι σαν ένα μεγάλο, σκούρο πουλί με απλωμένα τα φτερά του επάνω και προς τα δεξιά του λογότυπου 3) Ο Ήρωας της Ροκ: Με αρκετή φαντασία, στη δεξιά μεριά του λογότυπου εμφανίζεται να παίζει με το

κεφάλι του προς τα πίσω και τον αγκώνα του περίπου στη περιοχή που συνα-ντιούνται το πράσινο και το κίτρινο ορθογώνιο, ο Τζίμι Χέντριξ 4) ΣΕΧ: Μετά ο Λόμπλο μας παραθέτει, αν δεν πεισθήκαμε, στην εικόνα ενός πολύ γνωστού λογότυπου πάνω στο φλυντζάνι του καφέ στο αρχείο της εικόνας "SBUX.ANI", η οποία, με κάποια φαντασία πάλι, αποκαλύπτει ένα ζευγάρι στη λεγόμενη ιε-ραποστολική στάση, μ' ένα άνδρα πάνω από μια γυναικεία μορφή, που φαίνε-ται να κάθεται πάνω σ' ένα μαξιλάρι (ο λαιμός της εκτείνεται από το κάτω αρι-στερό μέρος του λογότυπου δια μέσου του γράμματος "s" της "Microsoft"). Ακόμα αν θέλουμε το αρχείο ταπετσαρίας CLOUDS.BMP έχει μια ακόμα πιο προφανή γυναικεία εικόνα "με τη φωτισμένη περιοχή πάνω ακριβώς από το κέντρο της οθόνης να δείχνει μια ξανθιά γυναίκα με σουφρωμένα χείλια πιε-σμένα κατευθείαν πάνω σε αυτά ενός - ω θεέ μου - ενός μαύρου άνδρα!"....

ΚΑΣΣΕΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΜΕ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΜΥΝΗ-ΜΑΤΑ

Παρόλο που τα υποσυνείδητα μηνύματα εξακολουθούν να φοβίζουν πολύ κό-σμο, χρησιμοποιούνται αρκετά στην Αμερική (πάλι από το μάρκετιν) για λό-γους αυτοβελτίωσης. Υπάρχουν κασέτες με υποσυνείδητα μηνύματα για το κάθε τι, από το χάσιμο βάρους μέχρι το κόψιμο του τσιγάρου. Οι ίδιες τεχνικές χρησιμοποιούνται πια και σε προγράμματα υπολογιστών. Π.χ. το πρόγραμμα "Inner Talk", αξίας 50 δολαρίων, μεταδίδει μηνύματα που επιλέγει ο χρήστης, όπως τα "Είμαι Ενέργεια", "Το χρήμα είναι καλό" και "Είμαι Ατρόμητος", κάθε ένα δέκατο πέμπτο του δευτερολέπτου, "παρέχοντας μια σταθερή ροή θετικής βεβαίωσης".

Το παιχνίδι για υπολογιστές "Endorfun" του Τάιμ Γουώρνερ περιέχει επίσης σύντομα υποσυνείδητα μηνύματα του τύπου: "Δημιουργείς ευχάριστη σκέψη" και "Με τον τρόπο μου είμαι μια μεγαλοφυία". Το σλόγκαν του Γουώρνερ για το παιχνίδι του ήταν: "Παίξε περισσότερο. Αισθάνσου καλύτερα".

Να πώς διαφημίζεται ένα πρόγραμμα αυτοβελτίωσης για υπολογιστές με τη χρησιμοποίηση υποσυνειδήτων μηνυμάτων:

"Το πρόγραμμα των "υποσυνειδήτων μηνυμάτων αυτοβελτίωσης είναι ένα ει-δικό πρόγραμμα υπολογιστή που σας βοηθά να παρουσιάζετε τα δικά σας υπο-συνείδητα μηνύματα και να τα χρησιμοποιήσετε για να αλλάξετε τη ζωή σας. Χρησιμοποιήστε τα ενώ εργάζεστε, ή ενώ παίζετε παιχνίδια. Χρησιμοποιήστε το πρόγραμμα των υποσυνείδητων μηνυμάτων για να παρουσιάστε στην οθόνη τις δικές σας θετικές βεβαιώσεις υποσυνείδητα, σε λεκτική ή εικονική μορφή. Εσείς έχετε πάντα τον πλήρη έλεγχο των μηνυμάτων που εμφανίζονται και το πώς αυτά εμφανίζονται".

Τέλος το πρόγραμμα PSBC της RQL, προσφέρει οπτικά υποσυνείδητα μηνύμα-

τα για 27 διαφορετικές θεραπείες: Θετική Σκέψη, Πώς να ζείτε Ευτυχισμένοι, Πώς να Επιτυγχάνετε Παντού, Πώς να Είσαστε Δημιουργικοί, Πώς να Αποκτή-στε Περισσότερη Αυτοπεποίθηση κλπ, κλπ...

Ενώ όλα αυτά τα προϊόντα μπορεί να προσθέτουν "ελαφρύτητα" στο ζήτημα των υποσυνείδητων μηνυμάτων, ένας τουλάχιστον ερευνητής βλέπει με κά-ποιος πιο θετικό μάτι τη τεχνική. Στη καλοκαιρινή έκδοση του1989 της Journal of the Mind and Behavior, ο Ρόμπερτ Μπορνστάιν παρουσίασε μια λεπτομερή και εκτεταμένη ανάλυση των "Τεχνικών των Υποσυνείδητων Μηνυμάτων σαν Εργαλείων της Προπαγάνδας". Το συμπέρασμά του είναι ότι μερικές μέθοδοι υποσυνείδητων μηνυμάτων μπορούν να μεταδώσουν με επιτυχία μηνύματα προπαγάνδας, παρόλο που πιθανότατα η οποιαδήποτε επίδρασή τους θα ήταν στην καλύτερη περίπτωση ασθενής. Επειδή τα υποσυνείδητα μηνύματα παρα-κάμπτουν τη συνείδηση, μπορεί να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά: "η μη ανι-χνευσιμότητα των υποσυνείδητων ερεθισμάτων μπορεί να ελαττώσει τη δυνα-τότητα αντιστάσεως σε σχέση με άλλες τεχνικές πειθούς".

ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΜΥΝΗΜΑΤΑ ΣΕ ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ ΔΙΣΚΟΥΣ

Υπάρχει μια ολόκληρη φιλολογία για κρυμμένα μηνύματα σε μουσικούς δί-σκους, τα οποία μπορούν να ακουστούν όταν ο δίσκος παιχθεί ανάποδα (σε κατάλληλο πικάπ), ή αν αντιγραφεί σε μαγνητοταινία και παιχτεί αυτή προς τα πίσω (καλύτερα σε μαγνητόφωνο με μπομπίνα). Όταν ο δίσκος παίζεται κανο-νικά, το τμήμα που περιέχει το υποσυνείδητο μήνυμα είναι ασαφές, ή όπως π.χ. σε ένα τραγούδι των Μπητλς ακούγεται σαν ο Τζων Λέννον να μουρμου-ρίζει απλώς κάτι. Υποτίθεται τώρα πως το ασαφές αυτό μήνυμα περνάει στο υποσυνείδητο, όπου εκεί ερμηνεύεται κανονικά, με άλλα λόγια το ίδιο το υπο-συνείδητο κατά κάποιο τρόπο το αντιστρέφει, το καταλαβαίνει και το δέχεται σαν υποβολή.

Υπάρχουν μερικοί που κάθονται και ακούν σχεδόν τα πάντα ανάποδα. Αυτοί αντιγράφουν διάφορες ανοησίες από τη τηλεόραση, το τηλέφωνο, το ράδιο κ.λ.π. και ισχυρίζονται ότι όλοι μας τοποθετούμε χωρίς να το ξέρουμε υποσυ-νείδητα αντεστραμμένα μηνύματα στο λόγο μας.

Στη πραγματικότητα οι αντίστροφοι ήχοι δεν έχουν κανένα νόημα για τον ε-γκέφαλό μας, εκτός αν ψάξουμε να βρούμε κάποιο νόημα, οπότε ο εγκέφαλός μας θ' απομονώσει μερικούς από αυτούς τους ακατανόητους ήχους και θα δη-μιουργήσει το θαύμα: μερικές λέξεις ή φράσεις, που υποτίθεται πως αποτε-λούν το μυστικό μήνυμα. Τελικά όταν θες να βρεις κάτι, θα το βρεις!

Βέβαια, μερικές φορές η φωνητική αντιστροφή γίνεται επίτηδες από διάφο-ρους μουσικούς για "εφφέ". Π.χ. όταν οι Μπητλς έκαναν την εγγραφή του τραγουδιού "Rain" τον Απρίλιο του 1966, ο παραγωγός Τζωρτζ Μάρτιν ήθελε

να παρουσιάσει κάτι το ιδιαίτερο στα φωνητικά του Τζων Λέννον. Πήρε έτσι ένα κομμάτι του πρώτου φωνητικού σε ένα άλλο μαγνητόφωνο, το αντέστρε-ψε και το ξανάγραψε κανονικά στη ταινία. Ο Λέννον εξεπλάγη από τα αποτε-λέσματα και συνέχισε στο εξής με αυτό το τρόπο.

Η ιδέα για τα αντίστροφα τρακς προήλθε από τις δοκιμές που έκαναν πριν από μερικές μέρες εγγράφοντας το "Tomorrow Never Knows", επιταχύνοντας και επιβραδύνοντας τη ταινία, καθώς επίσης τα αντίστροφα τρακς, απλά για να ακούσουν πώς ακούγονται.

Παρόμοια τέτοιες σκόπιμες επεμβάσεις θεωρείται ότι έχουν κάνει οι Πινκ Φλό-υντ στο τραγούδι "Empty Spaces" του "Wall", όπου υπάρχει όντως ένα κρυμ-μένο μήνυμα, ο Φρανκ Ζάππα και άλλοι.

Στην Αμερική έγινε και μια δίκη εναντίον του Βρετανικού συγκροτήματος χέβι μέταλ Judas Priest από τις οικογένειες δυο αγοριών που αυτοκτόνησαν το 1985, για τη τοποθέτηση σε ένα τραγούδι τους του υποσυνείδητου μηνύματος "Κάντο (Do it!)"- που οι ενάγοντες πίστευαν ότι έσπρωξε τα παιδιά τους στην αυτοκτονία. Οι ενάγοντες ζητούσαν αποζημίωση 6,2 εκατομμυρίων δολαρίων για την "υπευθυνότητα του προϊόντος", αλλά έχασαν τελικά τη δίκη

ΦΩΝΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΦΩΝΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ

Τα φωνήματα είναι οι στοιχειακές ηχητικές μονάδες στις οποίες μπορούν να αναχθούν όλες οι λέξεις μιας γλώσσας. Δηλαδή οι ήχοι των φωνηέντων της (τονισμένων και άτονων), των συμφώνων της, των διπλών συμφώνων της, των διφθόγγων της (τονισμένων και άτονων) και οποιωνδήποτε άλλων συνδυ-ασμών γραμμάτων έχουν μια διαφορετική προφορά σαν ένας στοιχειακός ή-χος.

Όταν τώρα αυτά τα φωνήματα αντιστραφούν, μπορούν να γίνουν ένα εντελώς διαφορετικό σύνολο ήχων. Μερικά από τα φωνήεντα μπορεί να γίνουν κάτι σα συνδυασμοί φωνηέντων και μερικά σύμφωνα απλώς εξαφανίζονται πίσω από άλλα γράμματα. Ο συνδυασμός αντεστραμμένων φωνημάτων στα Αγγλικά κα-ταλήγει σε ακόμα μεγαλύτερο μπλέξιμο. Στις περισσότερες περιπτώσεις το α-ποτέλεσμα δεν μπορεί να εκτιμηθεί από τους αρχικούς ήχους, λόγω διαφόρων παραγόντων:

1) Της Αργκούς: στις περισσότερες Αγγλικές φράσεις, οι λέξεις κολλάνε μαζί για ευκολία ομιλίας. Ορισμένα έτσι σύμφωνα χάνονται, τα φωνήεντα βραχύνο-νται κ.λ.π. Η φωνητική ανάλυση της λέξης όπως προφέρεται σωστά, συνήθωςέχει πολύ λίγη ομοιότητα με το πώς μιλιέται τελικά αυτή στη καθημερινή ζωή, και μπορεί ακόμα να εξαρτάται από το τρόπο που χρησιμοποιείται αυτή η λέξη στην ίδια τη φράση.

2) Το Ύψος του Ήχου: τα Αγγλικά χρησιμοποιούν το ύψος ήχου για να καθο-ρίσουν το τέλος των φράσεων, να τονίσουν κάποιες λέξεις κ.λ.π. Όταν αυτές αντιστρέφονται, ολόκληρη η αίσθηση της φράσεως παίρνει μια λάθος κατεύ-θυνση. Η έμφαση πηγαίνει σε μια ορισμένη συλλαβή (ή συνδυασμό φωνημά-των), η οποία όταν αντιστραφεί επιτείνει τον ασυνήθιστο ρυθμό της.

3) Η Ανθρώπινη Εμπειρία: το πιο απροσδιόριστο στοιχείο του αποτελέσματος των συνδυασμένων φωνημάτων είναι το πώς αυτά συνδυάζονται στο ανθρώπι-νο μυαλό για να σχηματίσουν κάτι κατανοητό. Συσχετίσεις με γνωστές λέξεις της αργκούς, αλλαγή φωνηέντων, και αναρίθμητα άλλα πράγματα προστίθε-νται ή απομακρύνονται για να ερμηνεύσουμε το φωνητικό ήχο σε κάτι κατανο-ητό. Αυτός ο παράγοντας παίζει σχεδόν το μεγαλύτερο ρόλο στην ανακάλυψη του «κρυμμένου μηνύματος»...

Μετά την αντιστροφή, ο ακροατής μπορεί να κάνει πολλούς συσχετισμούς με γνωστές λέξεις (ένα συνηθισμένο πράγμα στην ανθρώπινη συμπεριφορά) σαν αποτέλεσμα ελλειπόντων συμφώνων, φωνηέντων διαφορετικής ήχησης κ.λ.π. Και σε όλα αυτά δε χρειάζεται καμιά επιστήμη. Οι συνδέσεις που γίνονται από την ανθρώπινη εμπειρία αυξάνουν το απρόβλεπτο των αποτελεσμάτων. Βλέ-πουμε λοιπόν πως υπάρχει μια απλή, λογική εξήγηση για το πώς μπορούμε να βρούμε, ψάχνοντας επ’ αυτού, φωνητικά αντεστραμμένα «μηνύματα» σε ο-ποιαδήποτε ομιλία ή στίχους τραγουδιών.

Σαν ένα ειδικό εφέ πάντως οι καλλιτέχνες έχουν πρόσφατα δοκιμάσει μια τε-χνική που είναι γνωστή σαν μηχανική φωνητική αντιστροφή, που είναι η εγ-γραφή ενός συνόλου φωνημάτων, με πλήρη γνώση του πώς αυτά θα ακούγο-νται όταν αντιστραφούν.

ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΙΑ: Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΩΝ ΜΗΝΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ NSA

Μιλήσαμε προηγουμένως για τη πιθανότητα αντίστροφης εγγραφής (Backwards) υποσυνειδήτων μηνυμάτων σε κασέτες και μουσικούς δίσκους. Υπάρχουν επίσης κασέτες του εμπορίου που κρύβουν τα μηνύματα τους σε κανονική εγγραφή (Forwards) μέσα σε ήχους κυμάτων της θάλασσας, ήχους δάσους κ.λ.π., οι οποίες εκτός από το να σε ξεκουράζουν και χαλαρώνουν με τους φυσικούς ήχους τους, σου δίνουν συγχρόνως διάφορες υποσυνείδητες θετικές βεβαιώσεις για αυτοβελτιωτικούς σκοπούς. Η μέθοδος που θα αναφέ-ρουμε τώρα θεωρεί ότι όλες αυτές οι τεχνικές δεν είναι τόσο αποτελεσματικές, γιατί το μήνυμα που μεταφέρουν δεν έχει επιταχυνθεί στη σωστή ταχύτητα, για να μπορεί να γίνει αντιληπτό από το υποσυνείδητο. Το σωστό υποτίθεται υποσυνείδητο μήνυμα που χρησιμοποιεί η Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ, η διαβόητη NSA, είναι γραμμένο σε Fast Forward κι έχουν γίνει επάνω

του μερικές ειδικές επεμβάσεις, για να μην αναγνωρίζεται εύκολα από το συ-νειδητό μυαλό για το τι ακριβώς μπορεί να είναι.

Σε σχέση τώρα με το θόρυβο βάθους του περιβάλλοντος (αυτοκίνητα, αερο-πλάνα, ομιλίες κ.λ.π.), δεν υπάρχει πρόβλημα, γιατί το υποσυνείδητο μυαλό μπορεί να ακούσει και να διακρίνει το μήνυμα και κάτω από αυτές τις συνθή-κες. Αντίθετα, το συνειδητό μυαλό δε θα ακούσει τίποτα, εκτός ίσως αν είναι πολύ ήσυχα στο σπίτι. Αν είμαστε πολύ προσεκτικοί, ίσως ν' ακούσουμε τότε κάτι που φαίνεται σαν μια κασέτα χαμηλής εγγραφής σε fast forward που παί-ζεται σε χαμηλή ένταση.

Το θεωρητικό σχήμα στο οποίο στηρίζεται η αύξηση της ταχύτητας εγγραφής για την αποτελεσματικότητα του υποσυνείδητου μηνύματος, είναι το ότι το υποσυνείδητό μας λειτουργεί με μια ταχύτητα περίπου 1200 μέχρι 1400 λέξε-ων το λεπτό. Είναι έτσι πολύ ταχύτερο από το συνειδητό μυαλό μας, που λει-τουργεί περίπου με 250 μέχρι 450 λέξεις το λεπτό. Το μεταϋπνωτικό μήνυμα ή υποβολή γράφεται στην αρχή σε κανονική ταχύτητα συζήτησης, περίπου 250 λέξεων το λεπτό και μετά επιταχύνεται σε έναν υπολογιστή στις 1200 με 1400 περίπου λέξεις το λεπτό. Αν θυμόμαστε πώς ακούγεται ένας δίσκος 33 στρο-φών στις 78 στροφές, που είναι ένας διπλασιασμός απλώς της ταχύτητας, θα μπορούμε να φαντασθούμε πώς θα ακουγόταν σε τόσο υψηλές ταχύτητες όσο οι 1400 λέξεις το λεπτό. Οι φωνές θα ακουγόντουσαν τότε σαν ένα κλαψουρι-στό, στριγγλιστικό μουρμούρισμα

Στα αρχικά στάδια, όταν αναπτυσσόταν αυτή η τεχνολογία, η NSA αντιμετώπι-ζε αρκετά προβλήματα. Έπρεπε. το αρχικό μήνυμα να εκφωνηθεί με τη σωστή απαγγελία και τόνο φωνής και στην απαιτούμενη διάλεκτο. Έπρεπε επίσης ο εκφωνητής του μηνύματος να ήταν κατάλληλα εκπαιδευμένος, για να μιλά με τη σωστή ταχύτητα, ώστε και το τελικό "επιταχυμένο" μύνημα να έχει τη σω-στή ταχύτητα. Συγχρόνως το ίδιο το μύνημα ήταν γενικά κακής ποιότητας λό-γω του θορύβου βάθους και άλλων εγγενών αδυναμιών στην όλη διαδικασία.

Τώρα όμως που χρησιμοποιούνται ψηφιακοί υπολογιστές δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Υπάρχει μία "τράπεζα" έτοιμων βελτιστοποιημένων φωνητικών στοιχείων (φωνημάτων) από κάθε γλώσσα και ξεχωριστή διάλεκτο του πλανή-τη μας, τα οποία συνδέονται ηλεκτρονικά για να σχηματίσουν λέξεις και οι λέ-ξεις διευθετούμενες μεταξύ τους προτάσεις. Ο κενός χώρος ανάμεσα στις λέ-ξεις ελαχιστοποιείται και συμπιέζεται και φιλτράρεται η αύξηση της συχνότητάς του ήχου. Επίσης απομακρύνονται τα επαναλαμβανόμενα ημιτονοειδή κύματα από την ακουστική κυματική ακολουθία του φωνητικού στοιχείου, μειώνοντας έτσι τον πραγματικό αριθμό των ημιτονικών κυμάτων που συνθέτουν μια λέξη κατά 50% ή περισσότερο. Αυτό επιτρέπει στο μήνυμα να παιχθεί σε υψηλές ταχύτητες και να μην ακούγεται σαν ένας αναγνωρίσιμος επιταχυμένος λόγος.

Αυτή η τροποποίηση των φωνητικών στοιχείων, παιγμένη σε χαμηλή ένταση και συνδυασμένη με το θόρυβο βάθους του περιβάλλοντος, κάνει πολύ δύ-σκολο για ένα άτομο να εγγράψει ένα μήνυμα της NSA. Ακόμα όμως και να

μπορούσε να το εγγράψει, είναι πολύ δύσκολο να το διαχωρίσει από το θόρυ-βο του περιβάλλοντος. Τότε η ανακατασκευή των ελλειπόντων ημιτονικών κυ-μάτων από την ακουστική κυματική ακολουθία και η επιβράδυνση του μηνύ-ματος για να διακρίνει το πραγματικό περιεχόμενό του, θα ήταν σχεδόν αδύ-νατη για το μέσο πολίτη. Για να μπορούσε να κάνει κάποιος όλα αυτά και να αναλύσει τελικά το μήνυμα της NSA, θα έπρεπε να διαθέτει τα εξής: επαγγελ-ματικό εξοπλισμό για εγγραφές υψηλής τεχνολογίας, εξοπλισμό για την επε-ξεργασία ψηφιακών ακουστικών κυμάτων, προχωρημένη γνώση για την επι-στήμη των ακουστικών κυμάτων, μεγάλη πείρα στη φωνητική και τη γλωσσο-λογία, γνώση της θεωρία της ύπνωσης και των υποσυνείδητων μηνυμάτων, ιδανικές συνθήκες περιβάλλοντος για εγγραφή και συγχρόνως θα πρέπει η NSA να μη γνωρίζει τη πρόθεση και την ικανότητά αυτού του ατόμου να ανα-λύσει αυτό το μήνυμα.

Τελικά αυτή η τεχνολογία θεωρείται σαν ένα τέλειο εργαλείο της NSA. Είναι σχεδόν αδύνατον να φτάσει κάποιος ακολουθώντας το μήνυμα προς τα πίσω στην NSA. Ένα άτομο ακόμη μπορεί να φοβηθεί ότι θα θεωρηθεί παρανοϊκό, αν αναφέρει τις σκέψεις του για τις πιθανές δραστηριότητες της NSA. Το άτο-μο συνήθως δε γνωρίζει τη πηγή της τεχνολογίας, ή την ίδια τη τεχνολογία και δεν έχει καμιά ένδειξη ή απόδειξη, παρά μόνο την αντίληψή του, το πόνο του και την απομόνωσή του. Επιπλέον διάφορες δυνατές πηγές στις οποίες μπορεί αυτό να αποταθεί, μπορούν να ανακριθούν από την NSA και να αναληφθούν προληπτικές δράσεις για την περαιτέρω απομόνωση και αποδυνάμωση του α-τόμου.

ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ ΜΕ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗΣ ΤΗΣ NSA

Υποτίθεται ότι η NSA διαθέτει ένα περίτεχνο και πολύ σοφοστικέ ηλεκτρονικό σύστημα επιτήρησης που εκτός από τη Νότια, κεντρική και Βόρεια Αμερική πε-ριλαμβάνει την Αυστραλία, την Αφρική και την Ευρώπη. Το σύστημα αυτό, ε-κτός των άλλων, έχει επίσης την ικανότητα να παίρνει ένα ηλεκτρονικό "απο-τύπωμα" της φωνής οποιουδήποτε ατόμου και να το βάζει σε ένα φάκελο για αρχειοθέτηση. Αυτός ο φάκελος μπορεί να χρησιμοποιηθεί αργότερα για τον εντοπισμό αυτού του ατόμου με σύγκριση του ηλεκτρονικού αντίγραφου της φωνής του με τα ακουστικά δείγματα πραγματικού χρόνου που λαμβάνονται από το σύστημα επιτήρησης, όσο το άτομο μιλάει σε μια κοντινή απόσταση από ένα πομποδέκτη. Μπορεί ακόμα η NSA να μεταδώσει ένα περιοδικό πα-γκόσμιο υποσυνείδητο μήνυμα, που να απευθύνεται σε ένα άτομο ειδικά με το όνομά του και να το κάνει να μιλήσει στον ύπνο του. Όταν το άτομο μιλήσει, θα αναγνωριστεί μέσω του ηλεκτρονικού αντίγραφου της φωνής του και μαζί με αυτό και η τοποθεσία του σχεδόν σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΙΘΑΝΗΣ ΑΝΑΜΙΞΗΣ ΤΗΣ NSA

Θεωρείται ότι η NSA έχει χρησιμοποιήσει, με την άγνοιά τους, πολλά μουσικά συγκροτήματα που επηρεάζουν τη νεολαία για τη εξυπηρέτηση των σκοπών της. Ακόμα και οι πρωτοπόροι Μπητλς θεωρούνται από αρκετούς ότι χρησιμο-ποιήθηκαν σκόπιμα από τις μυστικές υπηρεσίες για τη διάδοση της μαριχουά-νας και του LCD. Μερικά όμως από αυτά τα μουσικά συγκροτήματα αναγνώρι-σαν ότι χρησιμοποιούνται και με κάποιο τρόπο προσπάθησαν να αντιδράσουν. Για παράδειγμα, λέγεται ότι ο Κουρτ Κόμπεν, του μουσικού συγκροτήματος "Νιρβάνα", είχε αρχίσει να γράφει στη μουσική του ενδείξεις για τις δραστη-ριότητες των μυστικών υπηρεσιών, αναφέροντάς τους σαν τους "φίλους μέσα στο κεφάλι του". Τελικά ο Κόμπεν χρησιμοποίησε την ηρωίνη για να ξεφύγει από τους "φίλους μέσα στο κεφάλι του, με αποτέλεσμα το θάνατό του".

Από την άλλη μεριά ένα άλλο δημοφιλές μουσικό συγκρότημα της δεκαετίας του '80, οι "Talking Heads", έδωσαν στο τέλος του τραγουδιού τους "Wild Wild Life" ένα παράδειγμα για το πώς ακούγεται η υποσυνείδητη υποβολή (σα μια κασέτα σε κίνηση fast forward). Αυτοί ανέφεραν στο τραγούδι τους ότι "αυτοί (υποτίθεται η NSA) μιλούν τόσο γρήγορα... και το μουσικό συγκρότημα είχε ξοδεύσει "όλο το χρόνο και τα χρήματά του..." προσπαθώντας, χωρίς επι-τυχία, να βρει ένα μέρος που να μην τους ακούει.

Ας σημειωθεί ότι το κουδούνισμα στα αυτιά αναφέρεται συχνά από άτομα που παρενοχλούνται από τη NSA, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι αυτή η παρε-νόχληση συμβαίνει σε όλους όσους κουδουνίζουν τ' αυτιά τους.

Πριν από μερικά χρόνια μερικοί Άγγλοι εργαζόμενοι, που εργάζονταν πάνω σε ένα άκρως απόρρητο πρόγραμμα για ραντάρ, αυτοκτόνησαν χωρίς καμιά εμ-φανή επέμβαση ξένης δυνάμεως, χρήσης ναρκωτικών ή καμιάς άλλης συνηθι-σμένης μεθόδου. Το μόνο πρόβλημα με αυτούς ήταν ότι εργάζονταν σε ένα μυστικό κυβερνητικό σχέδιο. Επίσης οι αυτοκτονίες τους δεν ήσαν σκηνοθετη-μένες, γιατί μερικές από αυτές συνέβησαν πίσω από πόρτες που δεν μπορού-σαν να ανοίξουν από έξω. Τι οδήγησε λοιπόν όλους αυτούς τους εργαζόμε-νους να αυτοκτονήσουν; Μήπως ένα υποσυνείδητο μικροκυματικό μήνυμα που πήραν όλοι μαζί από κάποια από τις συσκευές με τις οποίες δούλευαν;

Ακόμα θεωρείται ότι η NSA έχει πολλούς έτοιμους δολοφόνους που τους ονο-μάζει "Shooters on a Shelf", οι οποίοι περιμένουν τη κατάλληλη πυροδότηση με μεταϋπνωτικές εντολές για να αποσταλούν σε συγκεκριμένες αποστολές δολοφονιών.

ΜΕΤΑΫΠΝΩΤΙΚΕΣ ΥΠΟΒΟΛΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ NSA

Η τεχνική των μεταϋπνωτικών εντολών της NSA χρησιμοποιείται επίσης στις ανακρίσεις με τον εξής τρόπο: Μεταδίδουν το μύνημα που προγραμματίζει έ-

ναν άνθρωπο μέσω του ηλεκτρονικού συστήματος επιτήρησης ή του ειδικού οπτικοακουστικού κατασκοπευτικού εξοπλισμού** που έχουν εγκαταστήσει στο σπίτι του, στο αυτοκίνητό του, ή το γραφείο του. Το υποσυνείδητο μήνυ-μα που του παραδίδεται μπορεί να έχει ως εξής: "Κε Γεωργίου, φαντασθείτε ότι εξετάζει η εφορία για επαλήθευση τους φόρους σας. Σκεφθείτε μια φορά παλιά που εξαπατήσατε την εφορία και που φοβόσασταν μήπως έλθουν οι ελε-γκτές να εξετάσουν τα βιβλία σας. Αν δεν έχετε εξαπατήσει ποτέ την εφορία και δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτα, θα αισθανθείτε μια φαγούρα στο λοβό του δεξιού σας αυτιού, η οποία θα φύγει όταν το ξύσετε. Αν όμως μπορεί να συλ-ληφθείτε μετά από μια εξέταση των βιβλίων σας, θα αισθανθείτε μια φαγούρα στο αριστερό ρουθούνι της μύτης σας, η οποία θα εξαφανισθεί μόλις το ξύσετε δυο φορές".

** Οι πομποδέκτες της NSA είναι μικροσκοπικές ηλεκτρονικές συσκευές επιτή-ρησης που συλλέγουν και εκπέμπουν κρυπτογραφημένες οπτικοακουστικές πληροφορίες και συντεταγμένες θέσης προς τους Δορυφόρους της NSA και από εκεί με τη σειρά τους προς τις κεντρικές επιχειρήσεις πληροφοριών της NSA. Μετά, με αντίστροφο τρόπο, μεταδίδεται μέσω των ίδιων συσκευών η μεταϋπνωτική υποβολή προς την τοποθεσία του ατόμου. Αυτές οι συσκευές έχουν περίπου το μέγεθος του κεφαλιού μιας καρφίτσας και μπορούν να κρυ-φτούν σε σπίτια, γραφεία, αυτοκίνητα, αεροπλάνα και στις γωνιές των δρό-μων.

Κατά την ανάκρισή σας μόλις είχατε μια φευγαλέα σκέψη για τις επιστροφές των προηγούμενων φόρων σας και μια αθώα φαγούρα στο αριστερό ρουθούνι σας. Για τον αξιωματούχο όμως της NSA, έχετε μόλις αναφέρει ότι εξαπατάτε σοβαρά την εφορία σας. Αυτό είναι ένα πολύ απλοποιημένο παράδειγμα μιας τυπικής ανάκρισης της NSA. Τα πραγματικά ανακριτικά μηνύματα μπορεί να αποτελούνται από αρκετές εκατοντάδες λέξεις και να είναι πολύ σύνθετα και σοφιστικέ. Τα περισσότερα πάντως μηνύματα αποτελούνται από αρκετές δεκά-δες λέξεις.

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΤΗΣ NSA

Μια άλλη φημολογούμενη δραστηριότητα της NSA είναι η "Διαδικασία Αλλαγής της Συμπεριφοράς" με τη "χρησιμοποίηση υποσυνείδητων εμφυτευμένων με-ταϋπνωτικών υποβολών μέσω φωνητικά επεξεργασμένων γλωσσικών στοιχεί-ων συνδυασμένων με κατάλληλα μηνύματα, χωρίς την υπνοβατική προετοιμα-σία του ατόμου".

Με απλούστερους όρους, το άτομο υπνωτίζεται, ενώ είναι εντελώς ξύπνιο και βασανίζεται και τιμωρείται με αυτή την ύπνωση σε μια προκαθορισμένη συ-μπεριφορά από την NSA, συνήθως θρησκευτικής μορφής. Μετά υπόκειται σε μακρές περιόδους στέρησης του ύπνου REM και σε ενισχυόμενες βασανιστικές μεταϋπνωτικές υποβολές που αποσκοπούν στο να διασπάσουν τη θέλησή του,

την εμπιστοσύνη του, την αυτοδυναμία του και τις ηθικές αξίες του. Εν τω με-ταξύ απομονώνεται όλο και περισσότερο από την οικογένειά του και τις ομάδες που εμπιστεύεται, πράγμα που το κάνει να νιώθει κατάθλιψη, απάθεια και τε-λικά κοινωνική και οικονομική αποτυχία.

Μετά από λίγο, το υποκείμενο βιώνει μια συναισθηματική κατάρρευση και τότε κτίζεται γύρω του μια καινούργια ομάδα υποστήριξης, συνήθως θρησκευτικής μορφής και αυτό ελευθερώνεται σιγά-σιγά από την ενοχλητική ύπνωση του, η οποία αντικαθίσταται πια από μια ύπνωση θετικής ανταμοιβής. Η σύμπτωση και η συγχρονικότητα χρησιμοποιούνται σκόπιμα εδώ για να δημιουργήσουν στο άτομο την εντύπωση ότι αρχίζουν τα υπερφυσικά γεγονότα στη ζωή του....Σύντομα το υποκείμενο θα έχει απόλυτη πίστη στα νέα δόγματα (δηλ. τη NSA) και θα κάνει οτιδήποτε το διατάξει ο "Θεός" (η NSA).

Συμβαίνουν άραγε πραγματικά όλα αυτά, ή είναι απλώς μια ευφάνταστη συ-νωμοσιολογία;

Το μόνο που έχουμε να πούμε είναι ότι όλα τα παραπάνω αντλούνται από ένα έγγραφο του Γουίλιαμ Τζ. Φίλερ (που παρουσιάζεται σαν εσωτερικό έγγραφο της NSA γραμμένο από τον ίδιο), ο οποίος δηλώνει ότι έχει εργαστεί με αυτές τις μεθόδους για περισσότερα από 20 χρόνια, αλλά οι καταχρήσεις τους είναι πια τόσο μεγάλες, που πρέπει να τις δημοσιοποιήσει και αυτός είναι βασικά ο λόγος που μας τις αποκαλύπτει.

Ο τεχνικός τίτλος του εγγράφου του είναι "Υποσυνείδητα Εμφυτευμένες Μετα-ϋπνωτικές Υποβολές και Μηνύματα με τη Χρησιμοποίηση Ακουστικά Εκφωνη-μένων και Φωνητικά Επιταχυμένων Μεταϋπνωτικών Εντολών Χωρίς την Υπνο-βατική Προετοιμασία του Υποκειμένου για Κατασκοπευτικές και Αντικατασκο-πευτικές Εφαρμογές της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας των Ηνωμένων Πολι-τειών.

Ως προς τις εφαρμογές αυτής της τεχνολογίας το έγγραφο αναφέρει:

Χρησιμοποιείται σε ξένους και ντόπιους διπλωμάτες, κατασκόπους και πολίτες για τη συλλογή πληροφοριών και για τη κλοπή προχωρημένης τεχνολογίας για αμυντικές εφαρμογές των ΗΠΑ.

Για κατόπτευση της γνώμης των πολιτών σε σχέση με τα κυβερνητικά γεγονό-τα και την προπαγάνδα. Για ισχυρή κατόπτευση στη διάρκεια πολέμου, οικο-νομικής σύγκρουσης και πολιτικών εκλογών.

Για τον πόλεμο εναντίον των ναρκωτικών.

Για την αναγνώριση επενδύσεων υψηλής απόδοσης για την υποστήριξη συ-γκαλυμμένων επιχειρήσεων.

Για τη καθοδήγηση πρακτόρων, χωρίς να χρειάζεται αυτοί να μεταφέρουν επι-

κοινωνιακό εξοπλισμό και συσκευές αποκρυπτογράφησης.

Για αντικατασκοπία: πάνω σε ξένους και ντόπιους διπλωμάτες, κατασκόπους και πολίτες για την αναγνώριση επιχειρήσεων πληροφόρησης, πεδίου δράσης, συμμετεχόντων, μεθόδων επικοινωνίας και αδυναμιών σε άτομα, συστήματα, εξοπλισμό, ή σημάτων που μπορούν να γίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης.

Οι πρόσθετες εφαρμογές περιλαμβάνουν τη παραπληροφόρηση, τη διασπορά και τη σύγχυση διαφόρων ηγετών στη διάρκεια κρισίμων αποφάσεων, τη δια-στρέβλωση της σημασίας διαφόρων γεγονότων για τον επηρεασμό των απο-φάσεων και δράσεων προς όφελος των ΗΠΑ, για την αλλαγή της συμπεριφο-ράς εχθρικών κατασκόπων, ώστε να προδώσουν τη πίστη τους και τέλος για αυτοκτονίες.

Επισκόπηση της Τεχνολογίας:

Μαζί με την ικανότητα να βλέπουμε και να ακούμε τι συμβαίνει μέσα στα σπί-τια των ανθρώπων, στα οχήματα και στις δουλειές τους μέσω της χρησιμοποί-ησης της μικροσκοπικής ψηφιακής τεχνολογίας επιτήρησης, η NSA μπορεί να ανακρίνει και να επηρεάσει ένα άτομο υποσυνείδητα χωρίς τη γνώση ή τη συ-γκατάθεσή του.

Παρόλο που δεν παρουσιάσαμε προηγουμένως, παρά μια περίληψη μόνο αυ-τού του εγγράφου, μπορείτε να βγάλετε μόνοι σας τα συμπεράσματά σας για την αξιοπιστία του. Έτσι κι αλλιώς πάντως, και να μη συμβαίνουν όλα αυτά ακόμη, υπάρχει (ή γρήγορα θα υπάρξει) η τεχνολογία και δυστυχώς η βούλη-ση για να υλοποιηθούν και εφαρμοστούν. Δυστυχώς κύριοι αυτός είναι ο αιώ-νας μας: ο αιώνας της προπαγάνδας, της παραπληροφόρησης και αποπληρο-φόρησης, των συγκαλυμμένων επιχειρήσεων και της προετοιμασίας για την ε-πιβολή της Νέας Τάξης Πραγμάτων, της Μίας Παγκόσμιας, Δημοκρατικο - Ο-λοκληρωτικής Κυβέρνησης.

ΤΡΟΠΟΙ ΑΜΥΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΥΠΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΟ-ΣΥΝΕΙΔΗΤΩΝ ΜΗΝΥΜΑΤΩΝ

Σαν ένα γενικό κανόνα, καλό είναι να μη δεχόμαστε εύκολα να μας υπνωτί-σουν, εκτός αν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερα σπουδαίος λόγος υγείας μας και η ύπνωση θα χρησιμοποιηθεί για καθαρά θεραπευτικούς σκοπούς από κάποιον αξιόλογο και πραγματικά έμπιστο γιατρό και καλύτερα παρουσία κάποιου δικού μας ανθρώπου, που θα μπορεί να παρατηρεί τα διαδραματιζόμενα. Αν είμαστε μάλιστα μια νέα και όμορφη γυναίκα, τότε χρειάζεται μεγαλύτερη προσοχή, γιατί το δέλεαρ είναι μεγάλο για κάποιο άνδρα υπνωτιστή, ο οποίος έχει τα μέ-σα και τη δυνατότητα να μας εμφυτεύσει μια μεταϋπνωτική εντολή σεξουαλι-κής φύσεως, ή ακόμα να μας αναγκάσει να κάνουμε υπνωτισμένες πράγματα

ενάντια στη κανονική θέλησή μας.

Δεν πρέπει να παίζουμε με την ύπνωση. Να μη πειραματιζόμαστε "για πλάκα", ή από περιέργεια με τον υπνωτισμό, ούτε να δεχόμαστε να παίρνουμε μέρος σε δημόσια σόου, όπου κάποιος παρουσιαστής "θα δοκιμάσει να μας υπνωτί-σει". Να αποφεύγουμε γενικά να είμαστε "υποκείμενα", δηλαδή άβουλα, απρό-σωπα όντα στα χέρια του οποιουδήποτε θα ήθελε να παίξει ή να υποτάξει τη συνείδησή μας. Να ξέρουμε επίσης ότι όσες περισσότερες φορές υπνωτιζόμα-στε, τόσο δεκτικότεροι γενικότερα γινόμαστε σε υποβολές και τόσο λιγότερο ελέγχουμε τη συνείδησή μας.

Θα πρέπει να αναπτύξουμε μια υγιή, ισχυρή, δυναμική και ενσυνείδητη προ-σωπικότητα που θα αντιτίθεται στην ευήθη, μηχανική και πειθήνια μέχρι τώρα δράση μας και στην απερίσκεπτη υποταγή μας στις σειρηνώδεις, γοητευτικές φωνές που προσπαθούν καθημερινά να μας υπνωτίσουν, παραπλανήσουν και αποπροσανατολίσουν με τα εκμαυλιστικά λόγια τους. Υπάρχουν χιλιάδες υ-πνωτιστές γύρω μας που επιζητούν να μας κάνουν "υποκείμενά" τους, που βομβαρδίζουν συνεχώς με αναρίθμητες, έντεχνες, "επιστημονικές" υποβολές το κρανίο μας και που διεκδικούν μετά περισσής αυθάδειας και αλαζονείας τον εγκέφαλό μας. Θέλουν λένε να μας σώσουν, να μας κάνουν ευτυχισμένους, να μας θεραπεύσουν. Είναι οι έμποροι του λόγου και του χρήματος: οι επιχει-ρηματίες και διαφημιστές, οι ιερείς και οι θρησκείες, οι πολιτικοί και οι ιδεολο-γίες, οι στρατιωτικοί και οι "πατρίδες" ή οι "ελευθερίες", τα ήθη και τα έθιμα, οι παραδόσεις και η κοινή γνώμη. Ας βάλλουμε κερί στ' αυτιά μας σαν τους συντρόφους του Οδυσσέα και ας κωφεύσουμε, προσπερνώντας τους με απά-θεια. Ή, αν θέλουμε σώνει και καλά να τους ακούσουμε, ας προσδεθούμε με σιγουριά στο κατάρτι της διαρκούς εγρήγορσης και παρουσίας και δεν πρόκει-ται να σαγηνευτούμε, ούτε να παρακαλέσουμε ποτέ τους συντρόφους μας να μας λύσουν.

Το πρόβλημα το έχουν πάντα οι καθεύδοντες, που αφήνουν τις σκιώδεις μορ-φές των θρασέων εισβολέων της υποταγής και του ελέγχου να διεισδύσουν λάθρα μέσα στις ανοχύρωτες ψυχές τους και στους ευάλωτους νόες τους. Όχι οι εγρηγορούντες, που με το φως της συνείδησης εξαφανίζουν κάθε σκιά.

Και ως προς τις υποσυνείδητες υποβολές και μηνύματα, αν υπάρχουν και αν λειτουργούν, αυτές επηρεάζουν πάντα τους ασταθείς, εύπλαστους, ασυγκρό-τητους, ευσυγκίνητους και διασπασμένους. Οι σταθεροί, συγκροτημένοι, συ-νεκτικοί, ισορροπημένοι, νουνεχείς και εγρηγορούντες δεν επηρεάζονται, γιατί δεν είναι έρμαια του καρμικού ανέμου του υποσυνειδήτου τους, δεν παρασύ-ρονται εδώ κι εκεί, δεξιά κι αριστερά, πάνω και κάτω, γιατί έχουν πια μια στα-θερή βάση, ένα δικό τους προσωπικό δρόμο να βαδίσουν με αποφασιστικότητα και συνέπεια σε όλη τη διάβα του. Όπως αναφέρει ένα αρχαίο σχόλιο:

"Ανάμεσα στις στροβιλιζόμενες δυνάμεις στέκω γεμάτος σύγχυση. Δεν τις γνωρίζω, γιατί σε όλο μου το παρελθόν με παρέσερναν πάνω - κάτω στη γη στην οποία κινιόμουν τυφλός και αδαής. Από τόπο σε τόπο, από σημείο σε ση-

μείο, με έσερναν πάνω - κάτω στη γη και δεν υπήρχε πουθενά γαλήνη."

"Τώρα τις ξέρω και στέκομαι εδώ και δε θα κινηθώ μέχρι να γνωρίσω το Νόμο που διέπει όλη αυτή τη κίνηση πάνω και κάτω στη γη. Μπορεί να περιστραφώ και γυρνώντας να αντικρίσω τους πολλούς διαφορετικούς δρόμους. Βλέπω κάποιους πλατείς ορίζοντες και όμως στέκομαι ακόμα εδώ"

"Θα αποφασίσω μόνος μου το δρόμο που θα πάρω και μετά θα κινηθώ μπρο-στά. Δεν πρόκειται να ταξιδέψω πάνω - κάτω στη γη, ούτε θα γυρνώ στο διά-στημα. Αλλά μπροστά θα προχωράω".

Αν δεχθούμε την άποψη του Γκουρντζίεφ ότι στη πραγματικότητα είμαστε συ-νεχώς κοιμισμένοι, ή μάλλον υπνωτισμένοι και μηχανικοί στη δράση μας και δεν υπάρχει άλλος δρόμος για μας παρά ο δρόμος της αφύπνισης, "αφύπνω-σης" και απελευθέρωσης, τότε υπάρχει περισσός λόγος για να αναπτύξουμε την αυτοπαρατήρηση και τη συνεχή εγρήγορση και παρουσία. Λέει ο Γκουρ-ντζίεφ: "Ο άνθρωπος γεννιέται ανάμεσα σε κοιμισμένους ανθρώπους και φυ-σικά αποκοιμιέται και αυτός ανάμεσά τους, τότε ακριβώς που θά 'πρεπε να έχει συνείδηση του εαυτού του. Όλα συντείνουν σε αυτό: η αθέλητη μίμηση των μεγαλυτέρων από το παιδί, η σκόπιμη και η τυχαία υποβολή και η λεγόμενη "εκπαίδευση". Κάθε προσπάθεια του παιδιού να ξυπνήσει, του τη σταματούν αμέσως. Αυτό είναι αναπόφευκτο. Και χρειάζονται πολλές προσπάθειες και πο-λύ βοήθεια για να ξυπνήσει αργότερα, όταν έχουν συσσωρευθεί χιλιάδες συ-νήθειες που του επιβάλουν τον ύπνο. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο άνθρω-πος χάνει τη δυνατότητα αφύπνισης από την παιδική του ηλικία. Ζει όλη του τη ζωή σε ύπνο και πεθαίνει σε ύπνο".

"..Η αυτοπαρατήρηση είναι ένα όργανο αυτο - αλλαγής, είναι ένα μέσο που αφυπνίζει...Με την αυτοπαρατήρηση ο άνθρωπος θα καταλάβει ότι ένας από τους σημαντικότερους εχθρούς του είναι η συνεχής του ταύτιση με χιλιάδες πράγματα. Αυτή ακριβώς δεν τον αφήνει να νοιώσει ούτε μια στιγμή πραγμα-τικότητας. Για να μάθει όμως ο άνθρωπος να μην ταυτίζεται, πρέπει πρώτ' απ' όλα να μην ταυτίζεται με τον εαυτό του".

Τα βασικά μας λοιπόν μέσα για την άμυνά μας εναντίον της ύπνωσης και των υποσυνείδητων υποβολών οποιουδήποτε είδους είναι και πάλι η αυτοπαρατή-ρηση και ειδικότερα η μη ταύτισή μας με τα πράγματά γύρω μας και πάνω απ' όλα η μη ταύτισή μας με τον εαυτό μας. Αν όμως έχουμε πέσει στα χέρια μιας μυστικής υπηρεσίας σαν τη CIA ή τη NSA, η οποία μας υπνωτίζει με επιστημο-νικές μεθόδους (χρησιμοποιώντας συγχρόνως ναρκωτικά και μικροκύματα), και είμαστε συγχρόνως σε μια μικρή παιδική ηλικία, ή υφιστάμεθα τελετουργι-κή κακοποίηση, π.χ. από μια σατανιστική ομάδα, τότε τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα. Θα δούμε αργότερα αυτές τις περιπτώσεις. Η καλύτερη πάντως άμυνά μας σε όλες τις περιπτώσεις συνεχίζει να είναι η εγρήγορση και η συνε-χής παρουσία αυτής της εγρήγορσης σε κάθε δεδομένη στιγμή.

Από την άλλη μεριά όμως υπάρχει και η θετική περίπτωση της αυτοΰπνωσης ή

αυθυποβολής, όπου ελέγχουμε εμείς πλήρως την όλη διαδικασία και με την οποία μπορούμε να προκαλέσουμε πολλές θετικές αλλαγές στον εαυτό μας, ξεπερνώντας διάφορες βλαβερές μας συνήθειες, ή αποκτώντας νέες, ωφέλιμες συνήθειες. Με άλλα λόγια με την αυθυποβολή μπορούμε να αναπρογραμματί-σουμε τον εαυτό μας, μέσα σε ορισμένα βέβαια πλαίσια, με σκοπό την αυτο-βελτίωσή μας. Από τη μια μεριά φαίνεται τελείως σωστό, θετικό και καλό. Και ίσως είναι σε ένα σχετικό επίπεδο. Αν όμως μας ενδιαφέρει η πραγματική απε-λευθέρωσή μας και η πλήρη μας αφύπνιση, τότε δε θα πρέπει να υπάρχει κα-νένα πρόγραμμα, ή μορφή ύπνωσης στον εαυτό μας, είτε αυτό προέρχεται από άλλους είτε από εμάς τους ίδιους. Με άλλα λόγια στην αυτοΰπνωση υπάρ-χει κάποιο λεπτό λάθος. Συνεχίζει να υπάρχει σε αυτή κάποια μορφή "θετικής" έστω εξάρτησης, ενώ ο σκοπός μας πρέπει να είναι πέρα από κάθε δέσμευση και εξάρτηση. Μόνο η συνεχής αυτοπαρατήρηση και τελικά η πλήρης εγρή-γορση και συνεχής παρουσία μπορεί να διασπάσει όλα τα προγράμματα, όλες τις δεσμεύσεις και εξαρτήσεις και να μας οδηγήσει πέρα απ' όλες τις υποβολές και υπνώσεις στην ίδια την αρχέγονη φύση μας, στην πραγματική Αφύπνισή μας.

ΕΥΓΟΝΙΚΗ

Ξέρουμε ότι οι εκτροφείς ζώων έχουν αρκετή επιτυχία στις ελεγχόμενες δια-σταυρώσεις ζώων με σκοπό τη βελτίωση της ράτσας τους και την απόκτηση ειδικών χαρακτηριστικών, ωφέλιμων κατά κάποιο τρόπο στον άνθρωπο. Το ίδιο επιτυγχάνουν οι καλλιεργητές φυτών ή ακόμα οι καλλιεργητές μικροοργα-νισμών. Τίθεται έτσι το ερώτημα αν θα μπορούσε να γίνει το ίδιο με τον άν-θρωπο, να κατευθυνθεί δηλαδή η εξέλιξή του προς κάποιους «καλούς» ή επι-θυμητούς σκοπούς. Αυτό ακριβώς θέλει να κάνει η ευγονική, να βελτιώσει δη-λαδή την ανθρώπινη φύση από γενετική άποψη. Το πρόβλημα είναι ότι ο κα-θορισμός των «θετικών» ή επιθυμητών χαρακτηριστικών, όπως ιστορικά του-λάχιστον έχει αποδειχθεί, γίνεται συνήθως με βάση τα συμφέροντα μιας εκλε-κτικής ομάδας ή ελίτ, η οποία θέλει να επιβάλλει τις απόψεις της στις άλλες ανθρώπινες ομάδες ή στη μείζονα ανθρωπότητα. Ένα άλλο επίσης πρόβλημα είναι το γεγονός ότι η ευγονική έχει γενικά τη τάση να αγνοεί το ρόλο που παίζει η επίδραση του περιβάλλοντος στη διαμόρφωση των ανθρώπινων χαρα-κτηριστικών.

Οι παραδοσιακά πάντως εκφρασθέντες σκοποί της ευγονικής είναι δύο:1) Να απομονώσει ή να εμποδίσει την αναπαραγωγή (με στείρωση) γενετικά ελαττω-ματικών ατόμων και 2) Να ενθαρρύνει την αναπαραγωγή σωματικά και διανο-ητικά αρτίων ατόμων. Ο πρώτος σκοπός έχει χαρακτηρισθεί από μερικούς σαν

αρνητική ευγονική, αλλά είναι βασικά κυρίαρχη θέση στις περισσότερες, αν όχι σε όλες τις ευγονικές κινήσεις.

Η ιδέα για τη βελτίωση της ανθρώπινης ράτσας με βάση τη κληρονομικότητα ανάγεται σε πολύ παλιές εποχές. Γνωρίζουμε την άποψη των αρχαίων Σπαρ-τιατών για τα ελαττωματικά παιδιά, που τα έριχναν στον Καιάδα. Η «Πολιτεία» επίσης του Πλάτωνα εξιδανικεύει μια κοινωνία στην οποία υπάρχει μια συνεχής επιλογή για τη βελτίωση του ανθρωπίνου γένους. Ο Βρετανός οικονομολόγος Τόμας Μάλθους επεσήμανε τον αγώνα για την επιβίωση, τον οποίο ο Δαρβίνος τον είδε σαν ένα μέσο για την εξέλιξη. Η πρώτη σημαντική εργασία για την ευγονική ήταν το βιβλίο «Η Κληρονομική Μεγαλοφυία» (1869) του Άγγλου φυσιοδίφη και εξαδέλφου του Δαρβίνου, Φράνσις Γκάλτον (1822 - 1911), ό-που αυτός παρουσίασε τα αποτελέσματα των μελετών του για τις οικογένειες επιφανών ανθρώπων, σα μια απόδειξη της άποψής του ότι «θα ήταν πολύ πρακτικό να δημιουργήσουμε μια πολύ προικισμένη ράτσα ανθρώπων με συ-νετούς γάμους στη διάρκεια αρκετών συνεχόμενων γενεών». Το 1883 δημοσί-ευσε το βιβλίο του «Έρευνες πάνω στην Ανθρώπινη Ικανότητα» στο οποίο ε-πινόησε τον Αγγλικό όρο eugenics, δηλαδή ευγονική, τον οποίο παρήγαγε από την Ελληνική λέξη ευγενής. Ο ορισμός που έδωσε σε αυτό για την ευγονική είναι ο εξής:

«Έργο της ευγονικής είναι να εξετάζει τις πράξεις ή ενέργειες του κοινωνικού συνόλου, οι οποίες ασκούν κάποια επίδραση στη βελτίωση ή χειροτέρευση των σωματικών ή ψυχικών ιδιοτήτων των μελλοντικών γενεών μιας φυλής». Στο βιβλίο του «Η Φυσική Κληρονομικότητα» (1889) πρωτοστάτησε στην ανάπτυ-ξη και εφαρμογή προχωρημένων στατιστικών μεθόδων για τη μελέτη του αν-θρώπου.

Παρόλο που η προσέγγιση του Γκάλτον στην ευγονική ήταν βασικά θετική, αυτός δεν μπόρεσε να ξεπεράσει μερικές από τις προκαταλήψεις ενός Άγγλου τζέντλεμαν σε σχέση με τη κοινωνική τάξη και τη ράτσα. Έτσι στις μελέτες του για τις οικογένειες των επιφανών ανθρώπων, αυτός υποτίμησε την εμφανή ε-πίδραση ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος. Ο ίδιος ανέπτυξε και χρησιμοποίησε πολλές από τις στατιστικές μεθόδους για τη μελέτη των πληθυσμών και ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε την αξία της μελέτης των διδύμων για την έρευνα της κληρονομικότητας. Παρόλο που προσέδωσε μια θρησκευτική σχεδόν σημασία στην ευγονική κίνηση, δεν τη σκεφτόταν με επαναστατικούς όρους, αλλά σα μια παράλληλη δραστηριότητα μαζί με την παλιά συνήθεια της τυχαίας σμίξης των ανθρώπων.

Ο Γκάλτον δώρισε το 1904 μια υποτροφία για έρευνα στην ευγονική και με τη διαθήκη του προσέφερε κεφάλαια για τη δημιουργία μιας έδρας ευγονικής στο University College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Την υποτροφία και την έδρα την πήρε τελικά ο μαθηματικός Καρλ Πήρσον, ο οποίος βοήθησε στη δη-μιουργία της επιστήμης της Βιομετρίας, της στατιστικής δηλαδή πλευράς της βιολογίας. Ο Πήρσον ήταν όμως ρατσιστής. Πίστευε ότι το περιβάλλον επηρέα-ζε ελάχιστα στην ανάπτυξη των διανοητικών ή συναισθηματικών ιδιοτήτων, ότι

ο υψηλός δείκτης γεννήσεων των πτωχών ήταν μια απειλή για το πολιτισμό και ότι οι «ανώτερες» φυλές θα πρέπει να αντικαταστήσουν τις «κατώτερες». Οι απόψεις του έδωσαν έκφραση σε αυτούς που πίστευαν στη φυλετική και τη ταξική ανωτερότητα. Καλώς λοιπόν κατηγορήθηκε μαζί με την ευγονική κίνη-ση των ΗΠΑ για την τρομακτική κατάχρησή της ευγονικής στη Χιτλερική Γερ-μανία. Η Αγγλική Εταιρία της Ευγονικής που ιδρύθηκε το 1907 από το Γκάλ-τον, αντιτίθετο στις απόψεις του Πήρσον, αλλά και η ίδια ήταν αρκετά αργή στην απόρριψη των προκαταλήψεων που επικρατούσαν εκείνη την εποχή.

Η Αμερικανική Ευγονική Εταιρία ιδρύθηκε το 1926 από ανθρώπους που πί-στευαν «ότι η λευκή φυλή ήταν ανώτερη από τις άλλες φυλές και επιπλέον ότι η «Βόρειοι» λευκοί ήσαν ανώτεροι από τους άλλους λευκούς». Αυτοί θεωρού-σαν τις φυλές σαν αμιγείς ομάδες, αρκετά διαχωρισμένες μεταξύ τους. Δεν ή-ξεραν ότι όλες οι φυλές είναι μίξεις πολλών τύπων, ότι η κατανομή των γονι-δίων μεταβάλλεται σε αυτές αναλογικά και όχι σε είδος, όπως αποδεικνύεται από τη κατανομή των διάφορων ομάδων αίματος σε όλες τις φυλές. Δεν συ-νειδητοποίησαν ότι το περιβάλλον είναι τόσο ανεξέλεγκτο, που οι επιστήμονες δεν μπορούν λογικά να προτείνουν απόψεις για να αποδώσουν γενετικές δια-φορές στις διάφορες φυλές. Επιπλέον, αυτοί πίστευαν ότι οι ανώτερες τάξεις είχαν ανώτερες γενετικές ιδιότητες, που δικαιολογούσαν το γεγονός ότι ήσαν η τάξη του πλούτου και της εξουσίας.

Η επιστήμη εκείνης της εποχής υποστήριξε διάφορες ακραίες απόψεις για την «ανοησία» και για τους «εγκληματικούς τύπους». Τα τεστ ευφυίας, που εισή-χθησαν στις αρχές της δεκαετίας του 1900 από το Γάλλο ψυχολόγο Άλφρεντ Μπίνετ, θεωρήθηκαν, σε αντίθεση με τις απόψεις του ίδιου του Μπίνετ, ότι ή-σαν δείκτες της έμφυτης, γενετικής ευφυίας του ατόμου. Η εγκληματικότητα εθεωρείτο γενικά σαν ένα επακόλουθο της ανοησίας. Έγιναν μελέτες πάνω σε εκφυλισμένες οικογενειακές γενεαλογίες για να αποδείξουν ότι εκατοντάδες άτομα σε κάθε μια από αυτές ήσαν ανόητοι ή εγκληματικοί τύποι, λόγω της κληρονομικότητα που δέχθηκαν από ένα μοναδικό πρόγονο, πριν από πέντε ή έξη γενεές. Πολλοί ισχυρίστηκαν ότι οι μετανάστες από τη νότια (Ιταλοί και Έλληνες) και την ανατολική Ευρώπη, εκτός από το να είναι κοινωνικά κατώτε-ροι, περιελάμβαναν εγκληματικά και ελαττωματικά γένη. Υπήρχαν πολλά πράγματα στη διανοητική ατμόσφαιρα των ΗΠΑ εκείνη την εποχή που καλ-λιέργησαν μια ακραία ρατσιστική άποψη με βάση της θεωρία της κληρονομικό-τητας.

Ακόμα οι ευγονιστές προσπάθησαν ιδιαιτέρως να περιορίσουν τη μετανάστευ-ση. Τα επιχειρήματά τους μαζί με αυτά άλλων ομάδων που υπερασπιζόντουσαν τους περιορισμούς για διαφορετικούς λόγους, κορυφώθηκαν με τη ψήφιση της Νομοθετικής Πράξης για τη Μετανάστευση το 1924, η οποία περιόρισε τον α-ριθμό των μεταναστών στους 150.000 ετησίως, με όχι περισσότερο από 2% για κάθε εθνικότητα. Αργότερα έγινε σαφές ότι το υλικό που είχαν παρουσιά-σει οι οπαδοί της ευγονικής στις ακροάσεις του Κογκρέσου είχε πολύ μικρή ε-πιστημονική αξία.

Οι ευγονιστές αυτό το καιρό έδιναν μεγάλη έμφαση στη στείρωση των ελατ-τωματικών ατόμων. Κατά το 1931 είχαν θεσπιστεί νόμοι στείρωσης σε 27 πο-λιτείες των ΗΠΑ και κατά το 1935 αυτοί οι νόμοι είχαν περάσει στη Δανία, την Ελβετία, τη Γερμανία, τη Νορβηγία και τη Σουηδία. Οι περισσότεροι από αυ-τούς τους νόμους προέβλεπαν την εκούσια ή υποχρεωτική στείρωση ορισμέ-νων ομάδων ανθρώπων που εθεωρούντο παρανοϊκοί, με νοητική ανεπάρκεια ή επιληπτικοί. Μερικοί εφαρμόζοντο εξίσου στους κατ’ έξιν εγκληματίες και στους παρεκκλίνοντες σεξουαλικά. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο σκοπός ήταν καθαρά ευγονικός, αν και μερικοί νόμοι επέτρεπαν σιωπηρά την στείρω-ση για κοινωνικούς περισσότερο παρά για γενετικούς λόγους. Στις ΗΠΑ οι πε-ρισσότερες πολιτείες δεν εφήρμοσαν ευρέως αυτά τα ακραία μέτρα και ο αριθ-μός των στειρώσεων σπάνια ξεπερνούσε τους 100 το χρόνο. Η εξαίρεση ήταν η Καλιφόρνια, όπου ο μέσος όρος των στειρώσεων ήταν περισσότεροι από 350 το χρόνο με ένα σύνολο 9.931 κατά το 1935, και μερικές από τις πολιτείες του Νότου, που είχαν αρκετά υψηλά ποσοστά στείρωσης σχετικά με τους πληθυ-σμούς τους.

Οι υποθέσεις των ευγονιστών υπέστησαν οξεία κριτική τη δεκαετία του ’30 και δυσφημίστηκαν μετά τη μεγαλύτερη κατάχρηση αυτής της ιδέας από τη Χιτλε-ρική Γερμανία, όπου με την αιτιολογία της δημιουργίας μιας «υπερφυλής», οι Ναζί δολοφόνησαν εκατομμύρια ανθρώπων που θεωρήθηκαν ότι είχαν κατώ-τερα γονίδια (Εβραίοι, Τσιγγάνοι, παράφρονες και ομοφυλόφιλοι). Το γεγονός πάντως είναι ότι ο Χίτλερ έκλεψε τις περισσότερες ιδέες του για την ευγονική από τις ΗΠΑ. Η δημοτικότητα της ευγονικής και του κοινωνικού Δαρβινισμού συνεχίσθηκε στις ΗΠΑ και στη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Μεμονωμένα παραδείγματα ακούσιας στείρωσης ελαττωματικών ατόμων συνε-χίστηκαν στις ΗΠΑ ακόμα και στη δεκαετία του 1970.

Σαν αποτέλεσμα αυτών των καταχρήσεων, η σύγχρονη κοινωνία είναι απρό-θυμη να δεχθεί σήμερα οποιαδήποτε εγκυρότητα των ευγονικών ιδεών. Πά-ντως η πρακτική της σύγχρονης συμβουλευτικής γενετικής είναι ένα είδος ευ-γονικής, στο ότι προσπαθεί να εμποδίσει τη σύλληψη ή γέννηση ατόμων με πολύ σοβαρά γενετικά προβλήματα, που θα ήταν ένα μεγάλο βάρος για τον εαυτό τους και για την οικογένειά τους. Επειδή ορισμένες ασθένειες (π.χ. η αι-μοφιλία και η φαινυλοκετονουρία) είναι γνωστές τώρα ότι μεταδίδονται γενε-τικά, πολλά ζευγάρια διαλέγουν να κάνουν γενετική εξέταση, στην οποία μα-θαίνουν τις πιθανότητες τα παιδιά τους να επηρεαστούν από κάποιο πιθανό αρνητικό συνδυασμό των γονιδίων τους. Τα ζευγάρια που υπάρχει κίνδυνος να μεταδώσουν γενετικές ανωμαλίες μπορεί να επιλέξουν μόνα τους, χωρίς κοι-νωνική πίεση, αν θα γεννήσουν παιδιά, ή αν θα υιοθετήσουν παιδιά. Επιπλέ-ον, είναι τώρα δυνατόν να διαγνώσουμε ορισμένες γενετικές ανωμαλίες στο έμβρυο. Πολλά ζευγάρια επιλέγουν να τερματίσουν μια εγκυμοσύνη που περι-λαμβάνει ένα γενετικά ελαττωματικό παιδί. Αυτές οι εξελίξεις έχουν ενισχύσει τον ευγονικό σκοπό της αναγνώρισης και εξάλειψης του ανεπιθύμητου γενετι-κού υλικού. Αντισταθμίζοντας πάντως αυτή τη τάση, η πρόοδος στην ιατρική βοηθά τα θύματα πολλών γενετικών ασθενειών να ζήσουν μια αρκετά κανονι-κή ζωή. Μελετάται επίσης η γενετική χειρουργική, στην οποία τα βλαβερά γο-

νίδια θα μπορούν να απομακρύνονται με άμεση επέμβαση. Αν αυτή τελειοποι-ηθεί, θα μπορούσε να εξαλείψει τα ευγονικά επιχειρήματα για τον περιορισμό της αναπαραγωγής σε αυτούς που φέρουν ελαττωματικά γονίδια. Αυτές οι α-ντικρουόμενες καινοτομίες έχουν περιπλέξει την αντιφατικότητα γενικά της ι-δέας της ευγονικής. Επιπλέον, οι προτάσεις για επέκταση των ευγονικών προ-γραμμάτων, οι οποίες κυμαίνονται από τη δημιουργία τραπεζών σπέρματος για τους γενετικά ανώτερους, μέχρι τη πιθανή κλωνοποίηση ανθρώπινων όντων, έχουν αντιμετωπίσει τη σθεναρή αντίσταση του κοινού, το οποίο βλέπει συνή-θως αυτά τα προγράμματα σα μια αθέμιτη παρέμβαση στη φύση, ή σαν ευκαι-ρίες κατάχρησης από το καθεστώς της εξουσίας.

ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΣΗ

"Είναι φωτογενής, αινιγματική και το πιο διάσημο πρόβατο στην ιστορία του κόσμου. Είναι η Ντόλλυ, ο πρώτος κλώνος ενός ενήλικου θηλαστικού. Η ζωή της είναι σαν ενός ήρωα της ροκ. Το πουλόβερ που πλέχτηκε με το μαλλί της φυλάσσεται σα θησαυρός σε ένα μουσείο. Οι εφημερίδες ενδιαφέρονται για τα πάντα σε σχέση με αυτήν, για όλες της λεπτομέρειες της σεξουαλικής της ζωής, για τις παράνομες σχέσεις της. Έχει ένα παιδί τη Μπόνυ, αλλά ποιος εί-ναι ο μπαμπάς της; Τελικά για να ηρεμήσουν τα νεύρα της και να προστατευ-θεί, έχει κρατηθεί μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας".

ΚΛΩΝΟΣ

Κλώνο ονομάζουμε ένα πληθυσμό γενετικά όμοιων κυττάρων ή οργανισμών που παράγονται από ένα μόνο αρχικό κύτταρο, ή οργανισμό, με μη σεξουαλι-κές μεθόδους. Η κλωνοποίηση είναι θεμελιώδης στα περισσότερα ζωντανά ό-ντα, αφού τα σωματικά κύτταρα των φυτών και των ζώων είναι τελικά κλώνοι που παράγονται από τη μίτωση ενός μόνο γονιμοποιημένου ωαρίου. Πιο στε-νά, ένας κλώνος μπορεί να ορισθεί σαν ένας ατομικός οργανισμός που ανα-πτύχθηκε από ένα μόνο σωματικό κύτταρο του γονέα του και που είναι γενετι-κά ταυτόσημος με αυτόν.

Τα φυτά που μπορούν να πολλαπλασιαστούν αγενώς, παράγουν γενετικά ταυ-τόσημα φυτά, που είναι κλώνοι τους. Ο κλωνοποίηση ήταν μια κοινοτυπία στην κηπουρική από τα αρχαία χρόνια. Πολλές ποικιλίες φυτών κλωνοποιού-νται παίρνοντας απλώς μοσχεύματα των φύλλων τους, στελεχών ή ριζών τουςκαι μεταφυτεύοντάς τα. Μια τεράστια ποικιλία καρποφόρων δένδρων και ανα-ρίθμητα διακοσμητικά φυτά είναι κλώνοι. Επίσης με κλωνοποίηση αναπαράγο-νται τα βακτηρίδια και οι ζυμομύκητες, αλλά και μεγαλύτεροι οργανισμοί όπως μερικά φίδια και οι γαρίδες. Επειδή όμως στη φύση η σεξουαλική αναπαραγω-

γή είναι ο μόνος τρόπος για τη βελτίωση του γενετικού υλικού ενός είδους, τα περισσότερα αγενή είδη τείνουν να εκλείψουν. Τουλάχιστον όμως ένα, μια μαρίδα που ονομάζεται Artemia perthenogenetica, έχει επιβιώσει για τουλάχι-στον 30 εκατομμύρια χρόνια. Πολύ περισσότερα είδη, μαζί με τη ψείρα των φυτών, αναπαράγονται με κλωνοποίηση το περισσότερο χρόνο, και αναπαρά-γονται σεξουαλικά μόνο κάθε μερικές γενεές. Ίσως κάποια μέρα και το αν-θρώπινο είδος να ακολουθήσει το παράδειγμά τους.

Τα σωματικά κύτταρα των ενήλικων ζώων και ανθρώπων μπορούν στερεότυπα να κλωνοποιηθούν στο εργαστήριο. Ενήλικα κύτταρα διαφόρων ιστών, όπως μυϊκά κύτταρα, που απομακρύνονται από το ζώο δότη και διατηρούνται σε ένα μέσον καλλιέργειας, ενώ δέχονται θρεπτικές ουσίες, καταφέρνουν όχι μόνο να επιζήσουν, αλλά να συνεχίσουν να διαιρούνται δημιουργώντας αποικίες ταυ-τόσημων απογόνων. Από τη δεκαετία του 1950 οι επιστήμονες μπορούσαν να κλωνοποιήσουν βατράχους, παράγοντας ταυτόσημα άτομα που φέρουν τα γε-νετικά χαρακτηριστικά ενός μόνο γονέα. Η τεχνική που χρησιμοποιείται στη κλωνοποίηση βατράχων αποτελείται από τη μεταμόσχευση του DNA ενός βα-τράχου που περιέχεται στον πυρήνα ενός σωματικού κυττάρου, μέσα σε ένα ωάριο από το οποίο έχει αφαιρεθεί προηγουμένως το γενετικό υλικό. Τα συ-ντηκόμενα κύτταρα αρχίζουν μετά να αναπτύσσονται και να διαιρούνται, όπως ακριβώς ένα κανονικό γονιμοποιημένο ωάριο, για να σχηματίσουν τελικά ένα έμβρυο.

Τα ποντίκια κλωνοποιήθηκαν για πρώτη φορά επιτυχώς στη δεκαετία του 1980, χρησιμοποιώντας μια διαδικασία κατά την οποία απομακρύνεται ο πυρή-νας από ένα σωματικό κύτταρο ενός εμβρύου ποντικιού από τη μήτρα μιας ε-γκύου ποντικίνας και μεταμοσχεύεται σε ένα πρόσφατα γονιμοποιημένο ωάριο (από ένα άλλο ποντίκι), από το οποίο έχει απομακρυνθεί ο πυρήνας. Το κύτ-ταρο καλλιεργείται μετά τεχνητά, μέχρι να διαιρεθεί και να γίνει ένα έμβρυο. Το έμβρυο, που αποτελείται αποκλειστικά από κύτταρα που παρήχθησαν από το μοναδικό μεταμοσχευμένο πυρήνα, μεταμοσχεύεται ύστερα τεχνητά μέσα στη μήτρα μια άλλης ποντικίνας μέχρι το τέλος της εγκυμοσύνης.

Η κλωνοποίηση ενός νέου ζώου από τα κύτταρα ενός ενήλικου είναι όμως ση-μαντικά πιο δύσκολη. Όλα σχεδόν τα κύτταρα ενός ζώου περιέχουν τις γενετι-κές πληροφορίες για να αναπαράγουν ένα αντίγραφο του οργανισμού. Αλλά καθώς αυτά διαφοροποιούνται στους διάφορους ιστούς και όργανα του ανα-πτυσσόμενου ζώου, εκφράζουν μόνο εκείνες τις γενετικές πληροφορίες που χρειάζονται για να αναπαράγουν το δικό τους κυτταρικό τύπο. Αυτό περιόριζε τη κλωνοποίηση των ζώων μόνο στη χρησιμοποίηση εμβρυακών κυττάρων, που δεν έχουν ακόμα διαφοροποιηθεί σε αιμοσφαίρια, επιθηλιακά κύτταρα, κύτταρα των οστών, ή σε άλλα εξειδικευμένα κύτταρα, και τα οποία μπορούν έτσι να παρακινηθούν πιο εύκολα να αναπτυχθούν σε έναν ολόκληρο οργανι-σμό.

Η πρώτη επιτυχία στη κλωνοποίηση ενός ενήλικου θηλαστικού επετεύχθη από μια ομάδα Βρετανών ερευνητών με τη καθοδήγηση του Γιαν Γουίλμουτ στο

Ινστιτούτο Ρόζλιν του Εδιμβούργου στη Σκωτία το 1996. Αφού αυτοί είχαν ήδη παράγει κλώνους από έμβρυα προβάτου, μπόρεσαν τελικά να παραγάγουν ένα αρνί χρησιμοποιώντας DNA από ένα ενήλικο πρόβατο. Έτσι γεννήθηκε η Ντόλλυ. Στη διαδικασία τους, ο πυρήνας ενός κυττάρου από τον θηλαστικό αδένα ενός ενήλικου προβάτου εμφυτεύτηκε στο αγονιμοποίητο ωάριο ενός άλλου προβάτου του οποίου είχε απομακρυνθεί ο πυρήνας. Το κλειδί στη νέα διαδικασία είναι ο συγχρονισμός του κυτταρικού κύκλου του κυττάρου του θηλαστικού αδένα με αυτό του ωαρίου. Για να το πετύχουν αυτό, πριν την εμ-φύτευση το κύτταρο του θηλαστικού αδένα αποστερείται από θρεπτικά υλικά. Αυτό σταματά το κυτταρικό του κύκλο, εμποδίζοντας έτσι τη διαίρεσή του. Ο πυρήνας μετά εμφυτεύεται μέσα στο ωάριο δέκτη και συγχωνεύεται με αυτό, ενώ εφαρμόζεται ηλεκτρικό ρεύμα για να εξομοιώσει την ενεργειακή έκρηξη που συμβαίνει στη διάρκεια της γονιμοποίησης. Το ωάριο αρχίζει να διαιρείται κανονικά και γίνεται ένα έμβρυο, το οποίο εμφυτεύεται στη μήτρα μιας άλλης προβατίνας. Το αρνί που γεννιέται τελικά είναι ένας κλώνος του δότη του αρ-χικού κυττάρου του θηλαστικού αδένα. Έτσι γεννήθηκε μετά από πέντε μήνες η Ντόλλυ, ένας κλώνος της μητέρας της και χωρίς ένα βιολογικό πατέρα.

Οι πρακτικές εφαρμογές της κλωνοποίησης είναι οικονομικά ελπιδοφόρες, αλ-λά φιλοσοφικά ανησυχητικές. Οι εκτροφείς ζώων θα καλωσόριζαν τη δυνατό-τητα να κλωνοποιήσουν ζώα υψηλής ποιότητας. Θα μπορούσαν να κλωνοποι-ηθούν γενετικά μεγάλοι αριθμοί ζώων για να αυξήσουν τη παραγωγή φαρμά-κων ή ανθρώπινων πρωτεϊνών, που είναι χρήσιμες για τη καταπολέμηση δια-φόρων ασθενειών. Οι κλώνοι είναι πολύ χρήσιμοι επίσης στη βιολογική έρευναλόγω της γενετικής τους ομοιομορφίας.

Η κλωνοποίηση ανθρώπων είναι ένα θέμα βεβαρημένο με ηθική αντιφατικότη-τα. Αν η κλωνοποίηση μπορεί να εξασφαλίσει την άπειρη αναπαραγωγή ειδι-κών γενετικών χαρακτηριστικών, θα πρέπει να ληφθεί απόφαση ως προς το ποια χαρακτηριστικά είναι επιθυμητά κι επομένως άξια να διαιωνιστούν. Τα ε-ξουσιοδοτημένα άτομα για τη λήψη μιας τέτοιας απόφασης θα μπορούσαν να αλλάξουν τη πορεία της ανθρώπινης εξέλιξης.

Μπορούμε να σκεφθούμε άπειρες δυνατότητες. Οι εγωιστές θα μπορούσαν να κλωνοποιήσουν τους εαυτούς τους και να τους δώσουν την ανατροφή που πάντα πίστευαν ότι άξιζαν. Οι πλούσιοι και ισχυροί θα μπορούσαν να ιδρύ-σουν δυναστείες, όπου στο θάνατό τους θα μεταβίβαζαν όλο το πλούτο τους σε μια γενετικά ταυτόσημη, αλλά νεαρότερη απόδοση του εαυτού τους.

Όσοι θα ήθελαν να αναβάλλουν το θάνατό τους, θα μπορούσαν να δημιουρ-γήσουν ένα πλήρες σωματικό τους αντίγραφο, εκτός από την εγκεφαλική λει-τουργία, από το οποίο θα μπορούσαν να παίρνουν τέλεια όργανα για μεταμό-σχευση καθώς θα εφθείροντο τα δικά τους. Όποιος επίσης αντιμετώπιζε την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, θα μπορούσε να προσπαθήσει να ξανα-δημιουργήσει αυτό το άτομο από κύτταρα που λήφθησαν πριν το θάνατό του.

Οι οπαδοί των διάσημων προσώπων θα μπορούσαν να τους ξαναφέρουν στη

ζωή. Υπάρχουν π.χ. πολλοί Αμερικάνοι που θα ήθελαν τον Έλβις Πρίσλεϋ ξανά ζωντανό. Αρκεί να υπήρχε κάπου ένα κομμάτι ιστού του, για να τον δημιουρ-γήσουν απ’ αυτό. Θα μπορούσε ακόμα κάποιος να κλωνοποιήσει εμάς, χωρίς καν να το ξέρουμε. Οι περισσότεροι από μας δε συνειδητοποιούμε ότι αφή-νουμε συνεχώς ιστούς γύρω μας. Αν έχουμε δώσει ποτέ αίμα, αν έχουμε κάνει μια βιοψία ή εγχείρηση, τότε μπορεί ένα κομμάτι μας να βρίσκεται ακόμα σε κάποιο ψυγείο. Σε πολλές χώρες παίρνουν στερεότυπα αίμα από τα νεογέννη-τα για μια γενετική εξέταση και μερικές φορές αυτό μένει αποθηκευμένο για δεκαετίες.

Το Ινστιτούτο Παθολογίας των Ενόπλων Δυνάμεων στην Ουάσιγκτον των ΗΠΑ έχει 92 εκατομμύρια κομμάτια ιστού πολιτών και στρατιωτικού προσωπικού, ενώ εκατομμύρια άλλα προστίθενται κάθε χρόνο. Καθώς αυξάνουν αυτά τα δείγματα, μερικά δίνονται ή πουλιούνται στις ακαδημαϊκές σχολές και στις ε-ταιρίες βιοτεχνολογίας για γενετική έρευνα.

Από την άλλη μεριά, αν οι επίδοξοι κλωνοποιοί μας δεν μπορούσαν να βρουν κύτταρά μας σε κάποιο ίδρυμα, θα μπορούσαν να προσπαθήσουν να σπογγί-σουν κρυφά το ποτήρι μας, ή να αποσπάσουν μερικές τρίχες από τα μαλλιά μας, τα οποία θα τους έδιναν αρκετά κύτταρα για να παράγουν ένα κλώνο.

Όταν όμως προσπαθήσει κάποιος να κλωνοποιήσει τον Έλβις Πρίσλεϋ ή εμάς,γρήγορα θα απογοητευθεί. Μπορεί να είναι δυνατόν να δημιουργήσουμε ένα ταυτόσημο γενετικά άνθρωπο, αλλά χωρίς την ιδιαίτερη ανατροφή που αυτός είχε, ο κλώνος δε θα ήταν ούτε ο Έλβις, ούτε εμείς. Δε θα ήταν ούτε καν ένας πραγματικός δίδυμος, γιατί δε θα είχε ζήσει στο ίδιο περιβάλλον με αυτόν στη μήτρα.

Παρόμοια θα μπορούσε κάποιος παρανοϊκός να κλωνοποιήσει το Χίτλερ, αν έβρισκε κάπου ένα κομμάτι διατηρημένου ιστού του, αλλά δε θα χρειαζόταν να φοβόμαστε γι' αυτό. Εξ' αιτίας των διαφορών στο περιβάλλον της μήτρας και στην ανατροφή, οι κλώνοι του Χίτλερ δε θα δρούσαν, σκεπτόντουσαν, ή ακό-μα αναγκαστικά έμοιαζαν σαν τον αρχικό.

Πιθανά επίσης να μπορούσαν να αναπτυχθούν στο μέλλον ζωτικά όργανα χω-ρίς το υπόλοιπο σώμα, ιδανικά για μεταμοσχεύσεις. Θα μπορούσαμε ίσως κά-ποια μέρα να αναπρογραμματίσουμε τα σωματικά κύτταρα ή τα αιμοσφαίρια, ώστε να αναπτυχθούν σε ειδικά κομμάτια ιστών και οργάνων και όχι σε ολό-κληρους οργανισμούς. Πάντως τα τεχνικά εμπόδια θα είναι τεράστια.

Θα μπορούσε επίσης ίσως η κλωνοποίηση να βοηθήσει και στη δημιουργία σούπερ πολεμιστών ή σούπερ ευφυών ανθρώπων, ή μπορεί ακόμα και "υπε-ρανθρώπων", παρόλο που προς το παρόν δε γνωρίζουμε αρκετά πράγματα για την ανθρώπινη γενετική, για να μπορούμε να κάνουμε αρκετή "βελτίωση" των ανθρώπων. Μέχρι τώρα, λόγω ηθικών ενδιαφερόντων, οι γενετιστές συγκε-ντρώνονται στην ανακάλυψη των αιτιών των γενετικών ασθενειών και μετά στη θεραπεία τους

ΜΕΤΑ ΤΗ ΝΤΟΛΛΥ

Ο Ρυούζο Γιαναγκιμάτσι του Πανεπιστημίου της Χαβάης έχει βεβαιώσει ότι έχει κλωνοποιήσει ένα τρωκτικό. Σύμφωνα με αναφορές από μια διάσκεψη στο Φαλμάουθ της Μασαχουσέτης, αυτός μετέδωσε ένα σλάιντ της Ντόλλυ και α-νήγγειλε ότι τώρα "δεν είναι μόνη της".

Ερευνητές στη Δανία και την Αυστραλία έχουν υιοθετήσει τη τεχνική του Ιν-στιτούτου Ρόζλιν του Εδιμβούργου για να κλωνοποιήσουν αγελάδες. Το αντι-φατικό στοιχείο είναι ότι η Δανέζικη ομάδα χρησιμοποιεί γενετικό υλικό από νεκρά βόδια, που έχουν σφαχτεί μισή ώρα πριν πάρουν τα κύτταρα, πράγμα που υποδεικνύει την ενοχλητική πιθανότητα εφαρμογής αυτής της τεχνικής και σε νεκρούς ανθρώπους.

Δυο πρόωρα μοσχαράκια κλωνοποιημένα από την ίδια ενήλικη αγελάδα έχουν γεννηθεί στην Ιαπωνία στο Ερευνητικό Κέντρο Ζώων της Επαρχίας Ισικάουα. Όπως ανέφερε ο New Scientist ήσαν και τα δυο υγιή, αλλά η μητέρα τους πέ-θανε μετά τη γέννα.

Ο Ρίτσαρντ Σήιντ, ο γιατρός του Σικάγου που εξέπληξε το κόσμο λέγοντας ότι θα άνοιγε μια κλινική κλωνοποίησης, ήταν μάλλον ένας φαφλατάς και είναι α-πίθανο να κλωνοποιήσει κανένα άτομο στο άμεσο μέλλον. Η ομάδα του Ρόζλιν εξέφρασε σοβαρές αντιρρήσεις στα λεγόμενά του. Ο Χίλαρυ Γκρίφιν, ο βοηθός διευθυντής του ινστιτούτου είπε ότι για τη δημιουργία της Ντόλλυ εμφυτεύθη-καν 227 κλωνοποιημένα κύτταρα σε προσωρινές μητέρες, για να αναγνωρί-σουν αυτά που άρχισαν να αναπτύσσονται κανονικά. Μόνο τα 29 απ' αυτά το έκαναν και αυτά μεταμοσχεύτηκαν μετά σε περισσότερες από μια ντουζίνα προβατίνες. Η Ντόλλυ ήταν το μοναδικό από αυτά τα έμβρυα που επέζησε στη κυοφορία, ή που δεν πέθανε σύντομα μετά τη γέννησή της από καρδιαγγεια-κές, ή άλλες αναπτυξιακές ανωμαλίες. "Αυτό είναι το είδος της πληροφόρησης που οι άνθρωποι σαν τον Ρίτσαρντ Σήιντ δε φαίνονται να διαβάζουν", τόνισε ο Γκρίφιν.

Αλλά η τεχνολογία της πυρηνικής μεταφοράς προχωρά ραγδαίως και καθώς το κάνει οι ανεπιθύμητοι κίνδυνοι που σκιαγράφησε ο Γκρίφιν θα ελαττωθούν. O Ντον Γουλφ του Περιφερειακού Ερευνητικού Κέντρου του Όρεγκον για τα Πρωτεύοντα Θηλαστικά, στο Μπήβερτον, που εργάζεται πάνω στη κλωνοποίη-ση των πρωτευόντων θηλαστικών για την έρευνα του AIDS, λέει ότι η κλωνο-ποίηση των ανθρώπων μπορεί να επιτευχθεί μέσα σε πέντε χρόνια. Ο Γουλφ και ο συνάδελφοί του στο Όρεγκον και στο Τέξας έχουν αναγγείλει ότι έχουν κλωνοποιήσει δύο πιθήκους ρέζους, μετά από 166 προσπάθειες, χρησιμοποι-ώντας σα δότες εμβρυακά κύτταρα.

Από τη στιγμή που πραγματοποιήθηκε η κλωνοποίηση των ζώων, οι ερευνητές σκέφθηκαν ότι η ίδια τεχνολογία θα μπορούσε να βοηθήσει και στον πολλα-πλασιασμό ειδών που είναι υπό εξαφάνιση (π.χ. των πάντα). Το πρόβλημα εί-ναι ότι όσο σπανιότερο είναι το ζώο, τόσο λιγότερα ωάρια είναι διαθέσιμα για να χρησιμοποιηθούν σα δότες για το κλωνοποιημένο γενετικό υλικό.

ΗΘΙΚΑ ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΣΗΣ

Μπορείτε να απαγορεύσετε τη κλωνοποίηση, αλλά νομίζω ότι οι άνθρωποι θα τη δοκιμάσουν οπωσδήποτε. Θα το κάνουν, γιατί άμα το κάνουν, δε θα ξεχα-στούν ποτέ (Τζων Γκόρντον του Νοσοκομείου Mount Sinai της Νέας Υόρκης).

Η κλωνοποίηση ανθρώπων προς το παρόν απαγορεύεται μόνο σε μερικές ελά-χιστες χώρες, όπως η Βρετανία. Δεν απαγορεύεται στις περισσότερες πολιτείες των ΗΠΑ και στην Αυστραλία. Επίσης δεν υπάρχει κανένας νόμος που να μας επιτρέπει να ορίζουμε τους ιστούς μας άπαξ και αυτοί είναι έξω από το σώμα μας. Π.χ. όταν ο Τζων Μουρ ανακάλυψε το 1980 ότι οι ερευνητές είχαν χρη-σιμοποιήσει ένα δείγμα από τη σπλήνα του για να κατασκευάσουν ένα και-νούργιο φάρμακο που άξιζε δισεκατομμύρια δολάρια, το Ανώτατο Δικαστήριο της Καλιφόρνιας, που εκδίκασε τη προσφυγή του, απεφάνθη ότι δεν είχε κα-νένα νομικό δικαίωμα να διεκδικήσει ένα ποσοστό από τα κέρδη.

Ακόμα και το δικαίωμά μας να αναλάβουμε τη πατρότητα του κλωνοποιημένου παιδιού μας θα ήταν αμφίβολο. Στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες, ο νόμος ορίζει τη μητέρα ενός παιδιού σαν τη γυναίκα που ήταν έγκυος με αυτό, ενώ ο πατέρας ορίζεται ποικιλοτρόπως: σαν ο σύντροφος της μητέρας που κυοφορεί το παιδί, ή σαν ο χορηγός του σπέρματος. Σε μερικές χώρες η πατρότητα και η μητρότητα σε περιπτώσεις αμφιβολιών ορίζεται με βάση γενετικά τεστ.

Αλλά αν το παιδί κλωνοποιήθηκε μυστικά, ας πούμε από το αίμα μας, δε θα έχουμε συνεισφέρει ούτε σπερματοζωάριο, ούτε ωάρια, και δε θα έχουμε ε-μπλακεί στη κυοφορία. Το γενετικό τεστ μητρότητας ή πατρότητας θα αύξανε μόνο τη σύγχυση, δείχνοντας ότι ήμασταν γενετικά πολύ όμοιοι για να ήμα-σταν ο πατέρας, και στη πραγματικότητα ήμασταν ένας δίδυμος αδελφός του παιδιού.

Οι νομοθέτες είναι απίθανο να βιαστούν για να αντιμετωπίσουν τα διλήμματα της ανθρώπινης κλωνοποίησης, από το φόβο μήπως σιωπηρά συγχωρέσουν κάποια αντιφατική ιδέα. Τελικά όμως ο νόμος θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει τη νέα πραγματικότητα και να προστατεύσει τα δικαιώματα των ανθρώπων. Θα πρέπει έτσι να επανεξετάσει πώς βλέπουμε το σώμα μας και τους συγγενείς μας: τη μητέρα, το πατέρα, τον αδελφό και την αδελφή μας.

Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι είναι όλοι οι άνθρωποι εναντίον της κλωνοποί-ησης και ότι θα ήθελαν την απαγόρευσή της. Εκτός από τους επιστήμονες ε-ρευνητές που κυνηγούν τη δόξα, υπάρχουν πολλοί άλλοι άνθρωποι που θα έβλεπαν με θετικό μάτι τη δημιουργία ενός κλώνου τους. Για παράδειγμα μια γυναίκα που έχασε το παιδί της και δεν μπορεί να αποκτήσει άλλο. Ποιος μπο-ρεί να της απαγορεύσει να έχει ένα δικό της παιδί; Μετά είναι οι άνθρωποι με θανατηφόρες ασθένειες που ψάχνουν απεγνωσμένα για ένα όργανο, το οποίο θα μπορούσαν ίσως να βρουν με μια διαδικασία κλωνοποίησής τους και μάλι-στα λόγω της γενετικής ταυτότητας με τον κλώνο τους, θα υπήρχε ελάχιστη πιθανότητα αποβολής αυτού του οργάνου από το σώμα τους. Βέβαια σε μια τέτοια περίπτωση εγείρονται άλλα σοβαρά ηθικά προβλήματα, γιατί ο κλώνος μας θα είναι ένας άνθρωπος σαν εμάς κι επομένως θα πρέπει να συναινέσει στην απώλεια αυτού του ζωτικού του οργάνου για να το δωρίσει σ' εμάς, πράγμα που θα μπορούσε να του κοστίσει την ίδια του τη ζωή, ή τουλάχιστον να του δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα στην υγεία. Και ως προς το θεολογι-κής τώρα φύσεως ερώτημα αν έχουν και οι κλώνοι ψυχή, η μόνη λογική απά-ντηση είναι, πως αν έχουμε εμείς, τότε σίγουρα θα έχουν και αυτοί, Με μια τέ-τοια έννοια λοιπόν η ακούσια απόσπαση ενός ζωτικού οργάνου από τον κλώνο μας, για δική μας ωφέλεια, θα αποτελούσε ένα έγκλημα και θα έπρεπε να τι-μωρηθεί αναλόγως.

Μένει μόνον η περίπτωση της δημιουργίας με κλωνοποίηση εξειδικευμένων οργάνων και όχι πλήρων οργανισμών. Σε μια τέτοια περίπτωση οι ηθικές α-ντιρρήσεις θα ήσαν πολύ πιο ασθενικές και θα μπορούσε ίσως η κοινωνία να το δεχθεί σχετικά εύκολα. Η τελική πάντως αποδοχή από το κοινό της εξωσω-ματικής γονιμοποίησης, παρά τις αρχικές αντιδράσεις, δείχνει ότι μια νέα τε-χνολογία μπορεί τελικά να γίνει αποδεκτή, αν ικανοποιήσει, έστω και σε μικρό ποσοστό, το δικαίωμα των ανθρώπων να έχουν ένα παιδί. Έτσι οι δυνατότητες που προσφέρει η κλωνοποίηση των ανθρώπων δεν θα απορριφθούν τόσο εύ-κολα. Οι επιστήμονες πάντως δεν θα πρέπει να παρουσιάζουν στο κοινό ευχά-ριστες μόνον υποθέσεις και εφαρμογές, αλλά να επισημάνουν συγχρόνως τους κινδύνους που εγκυμονεί η ίδια η μέθοδος και τα ηθικά διλήμματα που εγείρει η λαθεμένη χρησιμοποίησή της.

Στο site "Human Cloning Foundation" του Ίντερνετ, το οποίο κάνει προπαγάν-δα υπέρ της κλωνοποίησης, αναφέρεται η εξής ιστορία:

"Ένα παιδί (του οποίου δεν αναφέρεται το όνομα) αποφοιτώντας από το Λύ-κειο στην ηλικία των 18 χρόνων, πήγε σε ένα πάρτι με πισίνα για να το δια-σκεδάσει. Μπέρδεψε εκεί το βαθύ με το ρηχό και βουτώντας με το κεφάλι έ-σπασε το λαιμό του κι έγινε τετραπληγικός. Σε ηλικία 19 χρόνων είχε τη πρώ-τη μόλυνση στο ουροποιητικό του σύστημα, λόγω ενός μόνιμου καθετήρα που χρησιμοποιούσε για την ούρηση. Συνέχιζε να υποφέρει απ' αυτές στην υπό-λοιπη ζωή του. Στα 20 του έπαθε έρπη ζωστήρος. Υπέφερε συνεχώς από χρό-νιους, ανυπόφορους πόνους. Στα 21 του κληρονόμησε ένα ποσό 10 εκατομ-μυρίων δολαρίων. Στα 40 του άκουσε για τη Ντόλλυ και άλλαξε τη διαθήκη

του αποθηκεύοντας το DNA του για μια μελλοντική κλωνοποίησή του. Η μελ-λοντική μητέρα του θα ανταμειφθεί με το ποσό του ενός εκατομμυρίου δολα-ρίων για να τον γεννήσει και να τον αναθρέψει. Ο DNA κλώνος του θα κληρο-νομήσει ένα σεβαστό ποσόν. Άφησε επίσης πέντε εκατομμύρια δολάρια για την επιστημονική έρευνα στη σπονδυλική στήλη. Πέθανε αισθανόμενος ότι παρόλο που στερήθηκε τη κανονική ζωή, ο δίδυμος κλώνος του θα ζήσει μια καλύτερη ζωή".

Σε μια συζήτηση πάντως που έχουν κάνει ειδικοί της βιο-ηθικής, δικηγόροι, ε-πιστήμονες και θρησκευτικοί αρχηγοί πάνω στα σωστά και τα λάθη της κλω-νοποίησης των ανθρώπων, αυτοί συμφώνησαν ότι για λόγους ασφάλειας θα πρέπει προς το παρόν αυτή να απαγορευθεί. Η βασική ανησυχία είναι ο μεγά-λος κίνδυνος για τη δημιουργία παραμορφωμένων ή θνησιγενών παιδιών. Υ-πάρχει επίσης ανησυχία ότι θα κληρονομούνταν στο δότη οι μεταλλάξεις που προκαλούν καρκίνο που υπάρχουν στα κύτταρα ενός ενήλικου ανθρώπου. Μια άλλη ανησυχία είναι ότι οι κλώνοι μπορεί να γεράσουν πρόωρα.

Η Μάργκαρετ Μπράζιερ, καθηγήτρια νομικής στο Πανεπιστήμιο του Μάντσε-στερ, έχει την άποψη ότι η τωρινή απαγόρευση της κλωνοποίησης ανθρώπων στη Μεγάλη Βρετανία πρέπει να συνεχιστεί, γιατί "αν εδημιουργούντο κλώνοι με νεκρό εγκέφαλο και χρησιμοποιούντο σαν τράπεζες οργάνων, αυτό θα άλ-λαζε ριζικά τη φύση αυτού που πρέπει να είναι ανθρώπινο".

ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΙΚΗ

Είτε μας αρέσει, είτε όχι, σε μερικά χρόνια θα έχουμε την ικανότητα να ελέγ-χουμε την εξέλιξή μας (Ρόμπερτ Τέιλορ)

Ο όρος γενετική μηχανική ήταν στην αρχή πιο ευρύς και περιελάμβανε όλες τις μεθόδους τεχνητής επιλογής και τις βιοϊατρικές μεθόδους όπως η τεχνητή γονιμοποίηση, η εξωσωματική γονιμοποίηση, οι τράπεζες σπέρματος, η κλω-νοποίηση και η "γονιδιακή εγχείρηση". Τώρα όμως ο όρος αυτός χρησιμοποιεί-ται μόνο για τη τεχνολογία του ανασυνδεόμενου DNA, ή γονιδιακή κλωνοποί-ηση, στην οποία τα μόρια του DNA από μια ή περισσότερες πηγές συνδυάζο-νται μέσα σε κύτταρα ή εξωσωματικά και μετά εισάγονται σε οργανισμούς δέ-κτες (ξενιστές), όπου μπορούν να πολλαπλασιαστούν. Η γονιδιακή κλωνοποί-ηση χρησιμοποιείται για τη παραγωγή νέων γενετικών συνδυασμών που είναι χρήσιμοι στην επιστήμη, την ιατρική, τη γεωργία ή τη βιομηχανία.

Το DNA είναι ο φορέας των γενετικών πληροφοριών κι επιτυγχάνει τα αποτε-λέσματά του κατευθύνοντας τη σύνθεση των πρωτεϊνών. Το μεγαλύτερο μέ-ρος της τεχνολογίας του ανασυνδεόμενου DNA περιλαμβάνει την εισαγωγή ξέ-

νων γονιδίων μέσα στα πλασμίδια των συνήθων εργαστηριακών γενών (μι-κροβιακών στελεχών, κληρονομικών χαρακτήρων) των βακτηριδίων. Τα πλα-σμίδια είναι μικροί δακτύλιοι DNA, που δεν είναι μέρος του χρωμοσώματος του βακτηριδίου. Παρ' όλα αυτά μπορούν να κατευθύνουν τη σύνθεση της πρωτεΐ-νης και όπως το χρωμοσωματικό DNA αναπαράγονται και μεταβιβάζονται στους απογόνους του βακτηριδίου. Έτσι, ενσωματώνοντας ένα ξένο DNA (π.χ. ένα γονίδιο του θηλαστικού αδένος) μέσα σε ένα βακτηρίδιο, οι ερευνητές μπορούν να αποκτήσουν ένα σχεδόν απεριόριστο αριθμό αντιγράφων του ει-σαχθέντος γονιδίου. Επιπλέον, αν το εισαχθέν γονίδιο είναι λειτουργικό (δη-λαδή, εάν κατευθύνει τη σύνθεση μιας πρωτεΐνης), το τροποποιημένο βακτη-ρίδιο θα παράγει τη πρωτεΐνη που καθορίζεται από το ξένο DNA.

Η γενετική μηχανική έχει προοδεύσει στη κατανόηση πολλών θεωρητικών και πρακτικών απόψεων της λειτουργίας και οργάνωσης των γονιδίων. Με τις τε-χνικές του ανασυνδεόμενου DNA, έχουν δημιουργηθεί βακτηρίδια που μπο-ρούν να συνθέτουν ανθρώπινη ινσουλίνη, ανθρώπινη αυξητική ορμόνη, άλφα ιντερφερόνη, εμβόλια εναντίον της ηπατίτιδας Β και άλλες ιατρικώς χρήσιμες ουσίες. Τα φυτά μπορούν να προσαρμοστούν γενετικά, για να τα βοηθήσουμε να παρασκευάσουν άζωτο, και οι γενετικές ασθένειες μπορούν πιθανά να δι-ορθωθούν με την αντικατάσταση των "κακών" γονιδίων από "σωστά" γονίδια. Παρόλα αυτά υπάρχουν ανησυχίες γι' αυτές τις επιτεύξεις μήπως και προκαλέ-σουν την εισαγωγή επικίνδυνων χαρακτηριστικών μέσα στους μικροοργανι-σμούς, τα οποία δεν υπήρχαν προηγουμένως, όπως π.χ. μια αντίσταση στα αντιβιοτικά, τη παραγωγή τοξινών, ή μια τάση για τη πρόκληση ασθενειών.

Οι "νέοι" μικροοργανισμοί που δημιουργήθηκαν από την έρευνα με το ανα-συνδεόμενο DNA πατενταρίστηκαν το 1980, ενώ το 1986 το Υπουργείο Γεωρ-γίας των ΗΠΑ επιδοκίμασε τη πώληση του πρώτου ζωντανού γενετικά μεταλ-λαγμένου οργανισμού, ενός ιού, που χρησιμοποιείται σαν εμβόλιο εναντίον της ψευδολύσσας, από το οποίο είχε κοπεί ένα μοναδικό γονίδιο. Από τότε έ-χουν δοθεί εκατοντάδες πατέντες για μεταλλαγμένα βακτηρίδια και φυτά.

Η έρευνα της κλωνοποίησης προχωράει σιωπηλά καθώς οι ερευνητές προσπα-θούν να προστατεύσουν εμπορικά τις ανακαλύψεις τους και να αποφύγουν τα περίεργα και εξεταστικά μάτια των ΜΜΕ. Για παράδειγμα είναι βέβαιο ότι έχουν κλωνοποιηθεί ήδη και αγελάδες, αλλά το κρατάνε μυστικό οι εταιρίες βιοτε-χνολογίας.

Η γενετική μηχανική πριν από πολύ καιρό είχε υποσχεθεί μια επανάσταση στην ιατρική και στη γεωργία. Ποντίκια και κατοικίδια ζώα γενετικά επεξεργασμένα υπάρχουν ήδη από καιρό και χρησιμοποιούνται για τα πάντα, από τη βασική έρευνα μέχρι τις προσπάθειες δημιουργίας "ανθρωποποιημένων" οργάνων ζώ-ων για μεταμοσχεύσεις. Πρόβατα και αγελάδες έχουν επίσης ήδη χρησιμοποιη-θεί για να παράγουν στο γάλα τους ανθρώπινες πρωτεΐνες. Υπάρχει ακόμα η σκέψη να αλλαχθούν τα γονίδια ορισμένων ζώων, ώστε αυτά να αναπτύξουν ανθρώπινες γενετικές ασθένειες, ή ακόμα καρδιοπάθειες. Ακούγεται ανατρι-χιαστικό, αλλά οι "επιστήμονες" πιστεύουν ότι τα πλεονεκτήματα ξεπερνούν σε

βαρύτητα το πόνο των ζώων(!). Θα τα αρρωστήσουμε και μετά θα κάνουμε δεκάδες πειράματα για να δούμε πώς θεραπεύονται....

Μια πιο μακρινή πιθανότητα είναι ότι η γενετική μηχανική θα μπορούσε να πα-ράγει ζώα με όργανα που φαίνονται ανθρώπινα, μιλώντας ανοσολογικά, παρέ-χοντας έτσι μια ατέλειωτη παρακαταθήκη οργάνων για μεταμοσχεύσεις. Η ιδέα είναι όμως κάπως αντιφατική, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος μετάδοσης ασθενειών από τα ζώα στους ανθρώπους. Από την άποψη της κτηνοτροφίας οι αγελάδες θα κάνουνε πολύ γάλα, χωρίς να υποφέρουν από μαστίτιδα, ή θα παίρνουμε κατευθείαν από αυτές άπαχο γάλα και από τα άλλα ζώα άπαχο κρέας.

ΣΥΣΤΟΙΧΙΕΣ ΓΟΝΙΔΙΩΝ

Οι γενετιστές επιστήμονες εργάζονται μέχρι τώρα σιωπηλά και αποφεύγουν να αναφέρουν ανοιχτά ότι ενδιαφέρονται για την κλωνοποίηση των ανθρώπων. Η μόνη εξαίρεση είναι ο ιδιόρρυθμος γιατρός από το Σικάγο Ρίτσαρντ Σήιντ, που ανήγγειλε δημόσια ότι θα ανοίξει μια κλινική για κλωνοποίηση ανθρώπων. Η "γονιδιακή χειρουργική" αναπτύσσεται με ταχύ ρυθμό, αλλά εκείνο βασικά που μπορεί να κάνει προς το παρόν, είτε συνδυαστεί με τη τεχνολογία της κλωνο-ποίησης είτε όχι, είναι να παίρνει ένα γονίδιο από εδώ, ή να βάζει ένα γονίδιο εκεί. Σύνθετα όμως ανθρώπινα χαρακτηριστικά, όπως π.χ. η ευφυία, ή η αντί-σταση στις ασθένειες, ελέγχονται από πάρα πολλά γονίδια και θα χρειαζόταν επομένως η ύπαρξη μιας αναπτυσσόμενης τεχνολογίας που θα ανακάλυπτε τις σειρές των γονιδίων που δημιουργούν αυτά τα χαρακτηριστικά και θα πρόσθε-τε μετά τις απαιτούμενες συστοιχίες γονιδίων στα ανθρώπινα κύτταρα.

Ο μοριακός βιολόγος Χάντιγκτον Γουίλαρντ της Ιατρικής Σχολής Case Western Reserve στο Κλήβελαντ του Οχάιο και οι συνάδελφοί δημιούργησαν τεχνητά χρωματοσώματα σε καλλιεργημένα ανθρώπινα κύτταρα, που αναπα-ράγονταν κάθε φορά που εδιαιρούντο τα κύτταρα. Τα καλλιέργησαν για έξη μήνες και φαινόντουσαν σαν τελείως κανονικά χρωματοσώματα. Τα τεχνητά αυτά ανθρώπινα χρωμοσώματα (HACs) υπόσχονται πάρα πολλά στη γενετική μηχανική και μόλις τελειοποιηθούν, θα δώσουν στους γενετιστές μηχανικούς τη δυνατότητα να μεταφέρουν κατά παραγγελία σύνθετα γενετικά προγράμ-ματα μέσα στα ανθρώπινα εμβρυακά κύτταρα. Το κάθε γονίδιο θα μπορούσε να έχει διακόπτες ελέγχου που θα ρυθμίζονται, έτσι ώστε αυτό να ενεργοποιεί-ται μόνο σε ειδικούς ιστούς, ή όταν ο ασθενής παίρνει ένα ιδιαίτερο φάρμακο.

Ο Τζων Κάμπελ, μοριακός βιολόγος του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες, επινόησε το εξής παράδειγμα: Έστω ότι οι άνδρες στην οικογέ-νειά σας έχουν τη τάση να παθαίνουν καρκίνο του προστάτη σε μικρή ηλικία. Εισάγετε μέσα στο γονιμοποιημένο σας ωάριο ένα HAC που περιέχει ένα γονί-διο για μια τοξίνη που σκοτώνει κάθε κύτταρο που την κατασκευάζει, και δυο διακόπτες γι αυτό το γονίδιο: ένα που ενεργοποιείται μόνο από τα κύτταρα

του προστάτη κι έναν άλλο από την εκδυσόνη, μια ορμόνη των εντόμων, που δεν μπορούν να κατασκευάσουν οι άνθρωποι. Μετά από εννέα μήνες έχετε ένα χοροπηδηχτό μωρό. Μετά από πενήντα χρόνια αυτό παθαίνει καρκίνο του προστάτη. Παίρνει τότε εκδυσόνη, η οποία ενεργοποιεί το δηλητήριο του προ-στάτη, σκοτώνοντας κάθε προστατικό κύτταρο στο σώμα του. Ακόμα και καρ-κινικά κύτταρα που έχουν εξαπλωθεί σε άλλα μέρη του σώματος θα πρέπει να εξαλειφθούν.

Η τεχνική αυτή της γονιδιακής μηχανικής θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να κάνει τους ανθρώπους ανθεκτικούς στο AIDS, ή σε ορισμένα είδη καρκί-νων, ή θα μπορούσε ίσως να τους κάνει να ζήσουν περισσότερο. Ο Γουίλαρντ συμφωνεί ότι το σχήμα των προστατικών κυττάρων, ή άλλα σαν κι αυτό, μπο-ρεί κάποια μέρα να δουλέψει. Τώρα η ομάδα του προσπαθεί να κατασκευάσει HACs που περιέχουν ειδικά ανθρώπινα γονίδια, ώστε να μπορούν να ελέγξουν ότι τα γονίδια λειτουργούν κανονικά στις κυτταρικές καλλιέργειες. Σύμφωνα με αυτόν, όλοι θέλουν να χρησιμοποιήσουν τεχνητά χρωμοσώματα σε ποντίκι-α, αλλά είμαστε ακόμα μακριά από το να σκεφθούμε να βάλλουμε HACs σε ανθρώπους.

Οι πρώτοι υποψήφιοι για την εφαρμογή της γενετικής μηχανικής στους αν-θρώπους είναι πιθανόν παιδιά που θα μπορούσαν να κληρονομήσουν μια α-σθένεια που σκοτώνει τα άτομα σε νεαρή ηλικία, είναι προς το παρόν ανίατη και προκαλείται από ένα σχετικά απλό ελάττωμα. Μια τέτοια αρρώστια είναι η ασθένεια των Tay-Sachs, η οποία προκαλεί εκφυλισμό του εγκεφάλου στα πρώτα παιδικά χρόνια. Αν διορθώσουμε το γονίδιο που την προκαλεί, θα στα-ματήσουμε την αρρώστια, τόσο σε αυτό το παιδί, όσο και στους απογόνους του.

Όπως υποστηρίζεται, αν λυθούν τα ζητήματα ασφάλειας, η ιδέα εξάλειψης τέ-τοιων ασθενειών θα μπορούσε να επηρεάσει τη γνώμη του κοινού στο να δε-χθεί τελικά την εφαρμογή της γενετικής μηχανικής στους ανθρώπους.

Για χρόνια οι γενετιστές μηχανικοί έχουν μεταλλάξει εκτρεφόμενα ζώα εγχέο-ντας γονίδια μέσα σε γονιμοποιημένα ωάρια και μετά τοποθετώντας τα στη μή-τρα ενός ζώου. Αλλά η τεχνική αυτή είναι πολύ αναξιόπιστη για να χρησιμο-ποιηθεί σε ανθρώπους. Από τα 100.000 ωάρια, τρία μετά βίας κατάφεραν να ενηλικιωθούν με το γονίδιο να λειτουργεί όπως σχεδιάσθηκε. Επιπλέον μπο-ρούμε να προσθέσουμε μόνο ολόκληρα γονίδια και όχι να ρυθμίσουμε σωστά τα υπάρχοντα.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Η εξέλιξη εκτοπίζεται από τη τεχνολογία, και η χρονική κλίμακα θα είναι πολύ πιο ταχεία. Οι άνθρωποι αρχίζουν να γίνονται αντικείμενο συνειδητούς σχεδία-

σης...Δεν υπάρχει τρόπος να αποφύγουμε αυτή τη τεχνολογία. Η γνώση έρχε-ται πολύ γρήγορα και οι δυνατότητες είναι πάρα πολύ συναρπαστικές (Γκρέ-κορυ Στοκ, βιοφυσικός).

Οι γενετιστές και οι βιολόγοι μιλούν για γενετικά επεξεργασμένα ανθρώπινα έμβρυα, έτσι ώστε αυτά και τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους να μην έχουν πια προβλήματα υγείας. Για παιδιά ελεύθερα πια από τη νόσο του Αλτσχάιμερ, το καρκίνο, τη κυστική ινωμάτωση, τη δρεπανοειδή αναιμία, τη καρδιοπάθεια και το διαβήτη. Μιλούν για τη θεραπεία θανατηφόρων ασθε-νειών, ή ακόμα για τη δημιουργία παιδιών που θα είναι δυνατότερα, εξυπνότε-ρα ή πιο ανθεκτικά στις μολύνσεις. Οι άνθρωποι δε θα χρειάζεται να έχουν πια επικίνδυνους συνδυασμούς των γονιδίων των γονέων τους. Οι γενετιστές μη-χανικοί θα μπορούσαν να εξαλείψουν τα ελαττωματικά αυτά γονίδια, να αλλά-ξουν τα υπάρχοντα, ή ακόμα να προσθέσουν μερικά επιπλέον. Η ανθρωπότητα θα έπαιρνε πραγματικά στα χέρια της τον έλεγχο της εξέλιξής της.

Πολλά από τα βασικά βήματα του σκοπού αυτού που έχουν θέσει οι γενετιστές μηχανικοί έχουν σιωπηρά πραγματοποιηθεί. Αυτοί ανακαλύπτουν σιγά - σιγά όχι μόνο τι κάνουν τα γονίδιά μας, αλλά και το πώς να κάνουν ακριβείς αλλα-γές σε αυτά. Και παρόλο που το ανθρώπινο γονιδίωμα δεν έχει ακόμα αναλυ-θεί πλήρως, οι βάσεις δεδομένων περιέχουν ήδη λεπτομέρειες χιλιάδων γονι-δίων και χιλιάδων παραλλαγών μέσα τους, μαζί με πληροφορίες για το πώς αυτές οι παραλλαγές επηρεάζουν τα σωματικά και τα συναισθηματικά μας γνωρίσματα. Έχει ειπωθεί ότι το πολύ μέσα σε δυο δεκαετίες οι γενετιστές θα "σχεδιάζουν" παιδιά.

Παρόλο που αυτή η ιδέα της σχεδίασης παιδιών μπορεί να ακούγεται πολύ α-πωθητική, οι επιστήμονες έχουν τους τρόπους τους να πείθουν τελικά το κοι-νό. Όταν αναπτύχθηκε η εξωσωματική γονιμοποίηση στη δεκαετία του 1970, τόσο οι γιατροί όσο και οι άνθρωποι θεώρησαν αρχικά την ιδέα άτοπη και α-πωθητική. Τώρα όμως, παρόλο που ο βαθμός επιτυχίας της μεθόδου είναι α-κόμα χαμηλός, η εξωσωματική γονιμοποίηση δημιούργησε μια τέτοια ζήτηση μεταξύ των ζευγαριών με προβλήματα γονιμότητας, που έχει γίνει πια ευρέως αποδεκτή. Οι γονείς λοιπόν και τώρα θα δώσουν το προβάδισμα στην αποδοχή των μεθόδων της γενετικής μηχανικής από το κοινό.

Ήδη γίνονται σφυγμομετρήσεις μετά από σφυγμομετρήσεις για να πεισθούν οι γονείς ότι δεν υπάρχει τίποτα το κακό με τη γενετική μετάλλαξη των παιδιών τους για λόγους υγείας, ή ακόμα για να τα σταματήσουν να είναι ομοφυλόφιλα (!). Αναφέρεται ήδη ότι το 20% των γονέων συμφωνούν με μια τέτοια προο-πτική. Οι επιστήμονες όμως που προπαγανδίζουν τις ιδέες της γενετικής μηχα-νικής παρουσιάζουν μόνο τη θετική της όψη, αποκρύβοντας ή αποσιωπώντας σκόπιμα τους κινδύνους της και τις αρνητικές δυνατόν εφαρμογές της. Το τέ-χνασμα άλλωστε είναι από παλιά γνωστό. Δε λένε για παράδειγμα ότι δε συμ-φωνούν όλοι οι επιστήμονες με αυτή τη νέα τεχνολογία. ότι εκτός από αυτούς

που τη βρίσκουν "ακαταμάχητη", υπάρχουν και αυτοί που τη θεωρούν "ηθικά αμφισβητήσιμη", ή ακόμα "επικίνδυνη".

Δεν αναφέρουν επίσης τις απρόβλεπτες, τρομακτικές συνέπειες που μπορεί να έχει μερικές φορές η εφαρμογή αυτής της νέας υψηλής τεχνολογίας. Μια τέ-τοια τερατώδης συνέπεια είναι και το άτυχο "γουρούνι του Μπέλστβιλ". Αυτό υπέστη γενετική επεξεργασία από επιστήμονες του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ για να παράγει ανθρώπινη αυξητική ορμόνη, που θα το έκανε να μεγα-λώσει γρηγορότερα και να είναι πιο άπαχο. Οι μηχανικοί πρόσθεσαν και ένα γενετικό διακόπτη που θα ενεργοποιούσε το γονίδιο της αυξητικής ορμόνης μόνον όταν το γουρούνι έτρωγε τροφή καρυκευμένη με ψευδάργυρο. Ο δια-κόπτης όμως απέτυχε. Η επιπλέον αυξητική ορμόνη έκανε το γουρούνι να με-γαλώνει γρηγορότερα απ' ό,τι του επέτρεπε ο σκελετός του. Το αποτέλεσμα ήταν να υποφέρει από φοβερά προβλήματα στα κόκαλα και στις αρθρώσεις και να μην μπορεί να κινηθεί. Βέβαια σε μια τέτοια περίπτωση, μια και πρόκειται για ένα "ζώο", οι γενετιστές μηχανικοί ξεμπερδεύουν εύκολα με την αποτυχία τους, σφάζοντας το ζώο. Τι θα γινόταν όμως αν επρόκειτο για έναν άνθρωπο;.

Τι γίνεται επίσης όταν τα γονίδια της "ασθένειας" σε συνδυασμό με άλλα γονί-δια, ή με ανθρώπους που είναι μόνο φορείς, βοηθούν επίσης στη δημιουργία άυλων αγαθών όπως η καλλιτεχνική δημιουργικότητα ή ένα οξυδερκές πνεύ-μα; Θα διώξουμε το γονίδιο και θα διακινδυνεύσουμε να χάσουμε και αυτά τα γνωρίσματα μαζί του;. Παρόλο επίσης που δε θα θέλαμε να έχει κανείς μας κανένα είδος ψυχικής διαταραχής, μήπως η κοινωνία μας θα γινόταν πτωχότε-ρη, χωρίς την εφευρετικότητα, η οποία, όπως λένε πολλοί ψυχολόγοι, συνο-δεύει αυτές τις διαταραχές; Ο βιολόγος του Πανεπιστημίου του Πρίνστον, Λη Σίλβερ αναφέρει στο βιβλίο του "Αναδημιουργώντας την Εδέμ" ότι σ' ένα ή δυο αιώνες εκτεταμένης χρήσης της γενετικής μηχανικής μπορεί να δημιουρ-γήσουμε ακόμα και ένα νέο είδος ανθρώπου, απρόθυμοι πια ή ανίκανοι να ζευγαρώσουμε με τις "πτωχές γονιδιακά" σχέσεις μας.

Σύμφωνα επίσης με τον Λιέμπε Καβαλιέρι, μοριακό βιολόγο στο Πανεπιστήμιο Στέιτ της Νέας Υόρκης "η δυνητική δύναμη της γενετικής μηχανικής είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή της διάσπασης του ατόμου και θα μπορούσε να είναι σε κάθε μπιτ της το ίδιο επικίνδυνη για τη κοινωνία". Πάντως ο Καβαλιέρι νομίζει ότι είναι απίθανο η άσχημη πλευρά της γενετικής μηχανικής να σταματήσει την ανάπτυξη της τεχνολογίας. "Είναι ουσιαστικά αναπόφευκτο ότι θα χρησιμοποι-ηθεί και για τους πιο μπανάλ λόγους, όπως για να κερδίσουν κάποιοι χρήματα, ή για να ικανοποιήσουν τους δεξιοτέχνες επιστήμονες που δημιούργησαν τη τεχνολογία".

Η άποψη του Νέλσον Γουίβελ, πληρεξούσιου διευθυντή του Ινστιτούτο για τη Γονιδιακή Θεραπεία των Ανθρώπων στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας, είναι ότι "υπάρχει ένας πραγματικός κίνδυνος για μερικά αόρατα και απρόβλεπτα προβλήματα. Στη γονιδιακή θεραπεία, τα γονίδια τοποθετούνται μέσα στα κύτ-ταρα με μεταλλαγμένους ιούς ή άλλα μέσα. Αυτό είναι μια επικίνδυνη δουλειά, γιατί τα γονίδια μπορεί να μπουν σε λάθος θέση στο γονιδίωμα, σκοτώνοντας

εντελώς το κύτταρο ή, κάτι πολύ χειρότερο, να προκαλέσουν καρκίνο".

Και για να θυμηθούμε λίγο τους θεάρεστους σκοπούς της Μυστικής Κυβέρνη-σης της Νέας Τάξης Πραγμάτων και τα σχέδιά της για την εξαφάνιση των «ά-χρηστων καταναλωτών» των πολύτιμων πόρων του πλανήτη μας, σύμφωνα με το βιβλίο Emerging Viruses: AIDS And Ebola του Δρ. Leonard Horowitz, τόσο ο ιός του AIDS, όσο και του Έμπολα, μαζί με άλλες θανατηφόρες ασθέ-νειες, δημιουργήθηκαν με γενετική μηχανική στα Αμερικανικά Ερευνητικά Ερ-γαστήρια, κυρίως τα Cold Spring Harbor Labs στο Λονγκ Άιλαντ. Η τάση για την αρνητική χρησιμοποίηση της γενετικής μηχανικής από τους φορείς της μυστικής εξουσίας είναι λοιπόν δεδηλωμένη, αλλά μπορούμε να τη σταματή-σουμε γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο;

Προς το παρόν μπορούμε να πούμε ότι η επέμβαση στο ανθρώπινο έμβρυο για τη δημιουργία αλλαγών που μπορούν να μεταβιβαστούν από τη μια γενεά στην άλλη, είναι ακόμα λίγο-πολύ απαγορευμένη, αφού 23 χώρες έχουν υπο-γράψει μία σύμβαση στο Συμβούλιο της Ευρώπης που την απαγορεύει.

Θα είναι άραγε οι γενετιστές τόσο προσεκτικοί, ώστε να ξεπεράσουν όλους τους σκοπέλους και τα προβλήματα και να μην επιδεινώσουν με τα πειράματά τους τον ήδη βεβαρημένο ανθρώπινο πόνο; Μας το υπόσχονται:

"Προτού γίνει πραγματικότητα η γενετική μηχανική στους ανθρώπους, κάθε υποψήφιο γονίδιο και οι διακόπτες του θα πρέπει να μελετηθούν εκτεταμένως πρώτα στα ζώα, και οποιεσδήποτε αλλαγές θα πρέπει να γίνουν με μια χει-ρουργική ακρίβεια που θα ελαττώσει στο ελάχιστο τις πιθανότητες για έναν "άνθρωπο του Μπέλτσβιλ". Τα τελευταία χρόνια οι μοριακοί γενετιστές ανα-πτύσσουν τα εργαλεία για να κάνουν αυτό ακριβώς το είδος της γενετικής χει-ρουργικής".

Μπορούμε να πούμε απλά ότι δεν τους πολυπιστεύουμε 1) γιατί είναι εντελώς ανηλεείς και άσπλαχνοι με το βασίλειο των ζώων, 2) γιατί είναι υπέρμετρα φι-λόδοξοι και εγωπαθείς και 3) γιατί είναι γενικά άτομα ανισόρροπα, έχοντας αναπτύξει υπέρμετρα τη διάνοιά τους εις βάρος της συναισθηματικής τους έκ-φρασης. Είναι με άλλα λόγια άτομα με σοβαρά ψυχολογικά και πνευματικά ελαττώματα. Μήπως λοιπόν θα έπρεπε να αρχίσουν καλύτερα από τα δικά τους ελαττωματικά γονίδια και να εφαρμόσουν κατευθείαν εκεί πρώτα τη γενετική ευγονική τους;. Θα τους ήμασταν υπόχρεοι. Το ίδιο και τα ζώα.

Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΣΗΣ

Οι τρέχουσες συνωμοσιολογικές ιστορίες για τη κλωνοποίηση αναφέρουν τα εξής:

1) Γνωρίζουμε ότι έχουν βρεθεί σε πολλά μέρη ακρωτηριασμένα ζώα, ο ακρω-τηριασμός των οποίων αποδίδεται συνήθως στην Αμερικανική κυβέρνηση (μυ-στικές υπηρεσίες) και στους εξωγήινους που κυκλοφορούν στη γη (Γκρίζους). Υποτίθεται τώρα ότι Αμερικανοί επιστήμονες κάνουν πειράματα μακροζωίας χρησιμοποιώντας αδρεναλίνη και έχοντας αναπτύξει συγχρόνως ουσίες όπως η κορντραζίνη, η κορτροπινεξίνη, η φορμαζίνη και η χιροναλιξίνη, που όλες τους έχουν σα βάση την αδρεναλίνη. Ο μόνος τρόπος όμως για να πάρουν την αδρεναλίνη είναι από τα ζώα κι έτσι εξηγείται η κυβερνητική ανάμιξη των ΗΠΑ στους ακρωτηριασμούς των ζώων. Όσο για τους εξωγήινους, που επίσης ενέ-χονται σε αυτές τις αποτρόπαιες πράξεις, αυτοί χρησιμοποιούν επίσης τα ζώα σαν πρώτες ύλες για βιολογικά υλικά που χρειάζονται. Τα υλικά αυτά τα χρη-σιμοποιούν στο πρόγραμμα διασταύρωσής τους με ανθρώπους καθώς επίσης στη κατασκευή κλωνοποιημένων ατόμων.

2) Θεωρείται ότι η κλωνοποίηση ανθρώπων έχει ήδη επιτευχθεί από το 1977 στο Πανεπιστήμιο του Ούταχ στις ΗΠΑ. Το είχαν μεταδώσει μάλιστα στη τη-λεόραση δείχνοντας έναν υποτιθέμενο ανθρώπινο κλώνο από τον οποίον έ-παιρναν συνέντευξη. Αυτός δε μιλούσε πολύ καλά. Έδειξαν και τον αρχικό άν-θρωπο. Ο κλώνος τελικά δεν ήταν τόσο επιτυχής. Λέγεται ότι χρειάστηκαν 14 ημέρες για να δημιουργήσουν έναν πλήρως ενήλικο ανθρώπινο κλώνο μέσα σε μια δεξαμενή. Η τηλεοπτική σειρά είχε δύο μέρη. Το δεύτερο μέρος δε μετα-δόθηκε βέβαια ποτέ.

Λέγεται ότι η Αμερικανική κυβέρνηση έχει μια εγκατάσταση για κλώνους στην περιοχή του Μάουντ Χουντ, εξήντα περίπου μίλια ανατολικά του Πόρτλαντ στο Όρεγκον. Έχουν ακόμα και άλλες εγκαταστάσεις σε άλλες τοποθεσίες. Οι το-ποθεσίες αυτές διαλέγονται ώστε να έχουν σταθερά γεωμαγνητικά πεδία και άλλα ειδικά χαρακτηριστικά, διαφορετικά δε θα λειτουργήσει σωστά η διαδικα-σία της κλωνοποίησης. Σήμερα η διαδικασία της αντιγραφής είναι πολύ γρή-γορη.

Θεωρείται ότι έχουν κατασκευαστεί ήδη κλώνοι όλων των βασικών κυβερνητι-κών στελεχών των ΗΠΑ. Ο ένας λόγος είναι η ασφάλεια αυτών των προσώ-πων. Όπου υπάρχει κίνδυνος σε δημόσιες εμφανίσεις τους, παρουσιάζουν αντί γι' αυτούς τους κλώνους τους και κανείς δεν καταλαβαίνει τη διαφορά. Ο άλ-λος λόγος είναι για να τους βγάζουν από τη μέση, όταν αρχίσουν να μην υπα-κούουν στις εντολές της μυστικής κυβέρνησης. Σε μια τέτοια περίπτωση σκο-τώνουν το πρωτότυπο και το αντικαθιστούν με τον κλώνο του. Κυκλοφορούν μάλιστα φήμες ότι οι πρόεδροι Κάρτερ και Ρέιγκαν είχαν αντικατασταθεί από τους κλώνους τους. Σα μια ένδειξη γι' αυτό αναφέρεται η φαιδρή γενικά πα-ρουσίαση του Ρέιγκαν μετά την απόπειρα δολοφονίας του (αταίριαστη για ένα πρόεδρο των ΗΠΑ) και ιδιαίτερα μετά τον έξοδό του από το νοσοκομείο.

Σε σχέση τώρα με την περιοχή του Πόρτλαντ, όπου υπάρχει η εγκατάσταση κλωνοποίησης ανθρώπων, το περίεργο είναι ότι στις δεκαετίες του '60 και του '70 υπήρχαν αρκετές αναφορές ανθρώπων από διάφορους ανθρώπους που ι-σχυρίζονταν ότι είχαν δει σε αυτή τη περιοχή το Χίτλερ φτυστό. Ήταν όμως ο

ίδιος ο Χίτλερ, ή μήπως ένας σωσίας του, κάποιος που του έμοιαζε τυχαία πά-ρα πολύ; Ή μήπως ήταν ένας κλώνος του και σε αυτή τη περίπτωση η αρχή της κλωνοποίησης ανθρώπων θα πρέπει να πάει αρκετά πιο πίσω; Υπάρχουν πάντως φήμες ότι ο Χίτλερ δεν αυτοκτόνησε, όπως τον θέλει η ιστορία, αλλά πρόλαβε και εγκατέλειψε το Βερολίνο πριν μπουν οι σύμμαχοι. Μερικοί λένε ότι πήγε σε κάποια Λατινοαμερικάνικη χώρα, όπως πολλοί άλλοι Ναζί. Μια ό-μως άλλη φήμη λέει ότι υπήρξε ανώτερος διευθυντής του περίφημου προ-γράμματος ΦΟΙΝΙΞ, για το οποίο θα μιλήσουμε αργότερα. Οι περισσότεροι όμως δεν το πιστεύουν αυτό. Αντίθετα, ο Άιχμαν φαίνεται να είχε λάβει μέρος σε αυτό το πρόγραμμα, μέχρι που τον βρήκαν οι Ισραηλινοί. Στο ίδιο πρό-γραμμα ήταν επίσης μπλεγμένοι πολλοί Ναζί επιστήμονες ανώτερου επιπέδου, οι οποίοι είχαν μάλιστα υψηλές διευθυντικές θέσεις. Τέλος αρκετοί από τους Ναζί επιστήμονες συνεργάζονταν με τους Γκρίζους και έπαιρναν μέρος στις δι-αδικασίες κλωνοποίησης.

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΓΟΝΙΚΗ, ΤΗΝ ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΙΚΗ

Η Φύση αβοήθητη Αποτυγχάνει (Αλχημιστικό Ρητό)

Εδώ το ζήτημα δεν είναι τόσο απλό για να πάρουμε μια ξεκάθαρη άμεση θέση. Σίγουρα ένας ευσχήμων και νοήμων άνθρωπος δεν μπορεί να είναι ρατσιστής, ούτε και φασίστας, να θέλει να επιβάλλει δηλαδή τη δικές του εκτιμήσεις για το ανώτερο είδος ανθρώπου ή ακόμα "υπερανθρώπου". Από την άλλη μεριά η φύση, όσο και να τη δοξάζουμε, να τη θεοποιούμε ή να ορκιζόμαστε στη σο-φία της, είναι στη πραγματικότητα ατελής, πολύ ατελής θα έλεγα και η άμεση απόδειξη είναι η ύπαρξη του βαρέος φορτίου της ανθρώπινης δυστυχίας, που δεν οφείλεται πάντα στη πνευματική άγνοια, στα πάθη ή στη ψυχολογική ανι-σορροπία και ανολοκλήρωση, αλλά και σε εγγενείς αδυναμίες της ανθρώπινης φύσης και ιδιαίτερα του ανθρωπίνου σώματος. Το πνεύμα καλείται τις περισ-σότερες φορές να αποδεχθεί στωικά τις αδυναμίες του σώματος στη προσπά-θειά του να το εξυψώσει: "ο νους πάντα πρόθυμος, αλλά η σάρκα αδύνατη". Δεν είναι ότι πρέπει να αφήνουμε πάντα τη φύση μόνη της να επιτελεί, μετά από εκατομμύρια αποτυχημένες προσπάθειες και τεράστια χρονικά διαστήμα-τα, το έργο της. Αν έχουμε τη γνώση, τη τέχνη να επιταχύνουμε τις προσπά-θειές της, θα το κάνουμε. Οι αλχημιστές του Μεσαίωνα δεν περίμεναν πότε η φύση θα δημιουργήσει μόνη της χρυσό από τα βασικά μέταλλα, αλλά ανέπτυ-ξαν μια τέχνη, την Αλχημεία, με την οποία επιτάχυναν τις διαδικασίες της φύ-σης.

Δεν είναι ότι κάποιο παγκόσμιο Πνεύμα έθεσε τους Νόμους της Φύσης και από εκεί και πέρα αποτραβήχτηκε, αφήνοντάς την να επιτελέσει από μόνη της διη-

νεκώς και αενάως το έργο της. Όχι, οι νόμοι της φύσης δεν είναι ποτέ στατι-κοί, αλλά πάντα δυναμικοί. Όπως και οι νόμοι της κοινωνίας, που γίνονται κά-ποτε αναχρονιστικοί και αντιδραστικοί, έτσι και οι νόμοι της φύσης πρέπει κά-ποια στιγμή ή να καταργηθούν, ή να αναπροσαρμοστούν κι εκσυγχρονιστούν. Το "Πνεύμα" λοιπόν πρέπει να επεμβαίνει που και που δυναμικά και να ανα-προσαρμόζει τη κατάσταση, να βοηθάει τη φύση να αναπτυχθεί, να προχωρή-σει, εκεί που φαίνεται να βραδυπορεί, να λιμνάζει, να εκφυλίζεται. Πουθενά δεν υπάρχει μια στατική Τελειότητα. Η τελειότητα είναι πάντα δυναμική, είναι μια ανελισσόμενη τελειότητα. Η φύση από μόνη της αβοήθητη, φτάνει κάποτε να αποτύχει στις προσπάθειές της. Δοκίμασε όλους τους προσφερόμενους από το αρχικό σχέδιο συνδυασμούς και οδηγήθηκε τελικά σε αδιέξοδο. Για δυναμι-κές δομές, σαν τη ζωή, πρέπει και τα σχέδια να είναι δυναμικά. Το στατικό Τέ-λειο Σχέδιο του Τέλειου Δημιουργού είναι μια ιδεαλιστική ουτοπία. Τέλειο σχέ-διο σημαίνει επίτευξη του σχεδίου και μετά θάνατος, στατικότητα, ακινησία. Όχι, για να είναι η ζωή αιώνια πρέπει να κινείται διαρκώς, να μη σταματά ποτέ. Πρέπει ο Δημιουργός, ο Αρχιτέκτονας να είναι ατελής, ή τουλάχιστον να φτιά-χνει συνειδητά ένα ατελές σχέδιο, για να το αναπροσαρμόσει και βελτιώσει στο μέλλον, ανάλογα με τις νέες συνθήκες που θα παρουσιαστούν. Δεν μπορεί να τα προβλέψει όλα εξ' αρχής Δεν είναι Τέλειος εξ' αρχής. Εξελίσσεται και αυτός μέσα από το διαρκώς ανανεούμενο και αναπροσαρμοζόμενο σχέδιό του.

Πρέπει να βοηθήσουμε λοιπόν τη φύση να σηκωθεί, να προχωρήσει. Το πρό-βλημα είναι ότι ο άνθρωπος έχει πολλές φορές μέχρι τώρα επέμβει στη φύση εγωιστικά και ωφελιμιστικά. Όχι με σεβασμό και νοημοσύνη και μακρόπνοο σχεδιασμό, αλλά με αλαζονεία, αρπακτικότητα και απληστία για άμεσα οφέλη. Έτσι συνήθως βλάπτει, παρά ωφελεί. Η ιατρική μόνο θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει βοηθήσει αρκετές φορές τη φύση να μην αποτύχει με τον άνθρωπο. Έχει αυξήσει το μέσο χρόνο ζωής του ανθρώπου κι έχει περιορίσει στο ελάχι-στο τη θνησιμότητα των βρεφών. Έχει καταπολεμήσει εκατοντάδες ασθένειες, παρόλο που έχει δημιουργήσει μερικά δευτερεύοντα προβλήματα με την υ-περβολική χρήση των φαρμάκων και με την αήθη άνετη χορήγησή τους από επίορκους ιατρούς, συμβεβλημένους με ποσοστά κέρδους με μεγάλες φαρμα-κοβιομηχανίες. Ο μακροπρόθεσμος σκοπός της ιατρικής είναι η πανάκεια, η ανακούφιση και θεραπεία του ανθρώπου από κάθε φυσικό πόνο και ασθένεια και αυτός ο σκοπός είναι έντιμος και αξιοσέβαστος. Ο άνθρωπος όμως, παρό-λες τις μεγάλες προόδους της ιατρικής, συνεχίζει να έχει ένα πολύ ατελές σώ-μα, επιρρεπές σε πλήθος ακόμα ασθενειών και διαταραχών. Το φορτίο του αν-θρώπινου πόνου που προέρχεται απλά και μόνο από τις αδυναμίες του ανθρω-πίνου σώματος, παρόλο που ελαφρύνθηκε αρκετά από την ιατρική, εξακολου-θεί να είναι δυσβάσταχτο. Με ποια λογική λοιπόν θα εναντιωνόμαστε στην ο-ποιαδήποτε προσπάθεια της ιατρικής να μας απαλλάξει από αυτή τη δυστυχία;

Μπορεί να είμαστε αντιρατσιστές και αντιφασίστες, ας μην είμαστε όμως και φανατικοί, παρωπιδισμένοι αριστεροί ή θρησκόληπτοι ηθικολόγοι. Μπορεί η ευγονική να έχει συλληφθεί και χρησιμοποιηθεί μέχρι τώρα κατά το πλείστον αρνητικά, φασιστικά και ταξικά για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα μιας ορι-σμένης τάξεως ή φυλής, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να χρησιμοποι-

ηθεί και θετικά. Από το αγκάθι της ευγονικής μπορεί να βγει ίσως το ρόδο της πανάκειας και ίσως πολύ αργότερα της αθανασίας. Δεν μπορούμε να είμαστε εκ προοιμίου πεισματικά εναντίον της. Δεν είναι αυτό μια ανοικτόμυαλη προ-σέγγιση. Επιφυλακτικοί ναι, να είμαστε και να ζητούμε διαρκώς εγγυήσεις και επιβεβαιώσεις από τους επιστήμονες για τη σωστή χρησιμοποίηση των μεθό-δων τους. Και όχι απλά και μεμονωμένα, αλλά οργανωμένα μέσα από τις ομά-δες και τα κινήματα συνειδητοποιημένων πολιτών που έχουμε ήδη αναφέρει. Να χρησιμοποιήσουμε τη μελλοντική μαζικότητά τους για να εξασκήσουμε δι-αρκείς ελεγκτικές πιέσεις για το σωστό και νουνεχή τρόπο εφαρμογής των με-θόδων τους.

Με αυτή τη λογική είμαστε υπέρ της θετικής ευγονικής και της θετικής γενετι-κής μηχανικής, εφόσον είναι άμεσα ελεγχόμενες και περιορισμένες πλήρως στο επιστημονικό τους πλαίσιο. Δεν είναι ανάγκη να βεβαιώσουμε για μια ακό-μη φορά ότι είμαστε εναντίον οποιασδήποτε μορφής εκκαθαριστικής ευγονικής που εφαρμόζεται από μια οποιαδήποτε τάξη, φυλή ή πολιτεία, για να μην πού-με ακόμα και από έναν πλανήτη προς τα όντα οποιωνδήποτε άλλων πλανητών. Δε σταματάμε όμως μόνο σε αυτό. Είμαστε καθολικά εναντίον της βάρβαρης, ασύδοτης και χωρίς μέτρο χρησιμοποίησης των ζώων σαν άψυχα αντικείμενα για πειραματικούς σκοπούς και ιδιαίτερα των ανώτερων θηλαστικών. Θα πρέ-πει οπωσδήποτε να υπογραφεί ένας αυστηρός κανόνας δεοντολογίας απ' όλες τις χώρες πάνω στη χρησιμοποίηση των ζώων γι' αυτούς τους σκοπούς, επι-βάλλοντας ισχυρά πρόστιμα και ηθική κι επαγγελματική δυσφήμηση στους πα-ρεκτρεπόμενους, για να μην αναφέρουμε ακόμα και τη φυλάκισή τους σε πε-ριπτώσεις ιδιαιτέρως ειδεχθών βασανισμών των ζώων. Ο άνθρωπος μπορεί να κυριαρχεί με το νου στα βασίλεια της φύσης, αλλά αυτό δεν του δίνει κανένα δικαίωμα να φέρεται με αυτό τον αναίσχυντο και άσπλαχνο τρόπο στα κατώ-τερα όντα, διαφορετικά είναι ο χειρότερος των τυράννων και των δικτατόρων, εναντίον των οποίων υποτίθεται ότι πλειοψηφικά αντιτάσσεται. Τα ζώα δεν έ-χουν τη δύναμη ή το λόγο για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους και αυτό θα πρέπει να μας κάνει ακόμα πιο σπλαχνικούς και ελεήμονες απέναντί τους. Ο πραγματικά ευφυής επιστήμονας και ψυχικά ισορροπημένος έχει συμπόνια προς όλα τα αισθανόμενα όντα και όχι μόνο για το στενό του περίγυρο, ή έ-στω το είδος του. Γι αυτό το λόγο χρησιμοποιεί τη νοημοσύνη του και επινοεί ευφυείς μεθόδους πειραματισμού και εφαρμογής και δεν βολεύεται με την εύ-κολη λύση του ανεύθυνου και τυχαίου πειραματισμού με την ηλίθια για το κύ-ρος του μέθοδο της δοκιμής και του λάθους, που αφήνει εκατοντάδες πτώμα-τα πίσω της. Χρειαζόμαστε πιο ηθικούς και πιο νοήμονες επιστήμονες από τα αρνητικά παραδείγματα της άμετρης φιλοδοξίας, μεγαλομανίας, ασυδοσίας και αλαζονείας με τα οποία είμαστε ως επί το πλείστον εξοικειωμένοι. Ο επιστήμο-νας δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφεθεί ελέω θεού στον πειραματισμό του. Πρέπει να του μπουν σαφή όρια και να τα ακολουθήσει με σοβαρότητα και συ-νέπεια. Εμείς είμαστε αυτοί που οργανωνόμενοι σε αντίστοιχες κοινωνικές ο-μάδες θα του επιβάλλουμε αυτά τα όρια. Πρέπει επιτέλους να μπει ένας φραγ-μός στην ασύδοτη, άπληστη, γαργαντουική νοοτροπία των μεγάλων εταιριών και ιδρυμάτων που χρηματοδοτούν ως επί το πλείστον αυτές τις έρευνες.

Ως προς τη κλωνοποίηση τώρα, είμαστε πιο επιφυλακτικοί, αλλά όχι πάλι τε-λείως αντίθετοι. Η ανθρωπότητα, όπως και όλα τα είδη ξεκίνησε κάποτε από την αγενή ή ασεξουαλική αναπαραγωγή (οι εσωτερικές επιστήμες μιλούν για την εποχή του Θείου Ερμαφρόδιτου). Στη συνέχεια στη διάρκεια της εξέλιξης επινόησε το διαχωρισμό των φύλων, τη λεγόμενη "Πτώση" στη γέννηση, και την εμφάνιση της σεξουαλικής αναπαραγωγής, η οποία της έδωσε νέες δυνα-τότητες βελτίωσης. Φθάνοντας στη κορύφωση αυτού του δρόμου, επανακά-μπτει, σε ένα ανώτερο τώρα τόξο, και πορεύεται προς την επίτευξη μιας νέας ανώτερης τελειότητας, με την επιστροφή της πάλι στον αγενή πολλαπλασια-σμό. Δεν αποκλείεται από εκεί να "ξαναπέσει" αργότερα και να χάσει για μια ακόμη φορά την παραδείσια ανεμελιά και ευτυχία της τελευταίας επιτευχθείσας τελειότητας, έτσι ώστε η νέα ανισορροπία να την οδηγήσει τελικά, αλλά όχι οριστικά, προς την επόμενη νέα τελειότητα πάνω στην ανελισσόμενη άπειρη καμπύλη της σπειροειδούς της εξέλιξης.

Η κλωνοποίηση λοιπόν είναι το πρώτο σοβαρό βήμα προς τον μελλοντικό αγε-νή πολλαπλασιασμό και την επιστροφή της ανθρωπότητας, σε ένα ανώτερο τώρα τόξο, στον αρχέγονο θείο ερμαφρόδιτο, στη πραγματική ολοκλήρωση, στο ξανασμίξιμο στην ίδια ψυχή του άνιμους και της άνιμα, της αρσενικής και της θηλυκής μας όψης, στη δημιουργία του τέλειου Ανδρόγυνου. Είναι λογικό έτσι που η προσπάθεια για τη βελτίωση του είδους μέσω της γενετικής μηχανι-κής, συνοδεύεται και από τα πρώτα δειλά βήματα προς τον αγενή πολλαπλα-σιασμό, με άλλα λόγια τη κλωνοποίηση. Αυτές οι δυο τεχνολογίες αναμένεται να προχωρήσουν μαζί στο μέλλον και να αλληλοεπηρεάζονται. Όταν θα έχει επιτευχθεί η βέλτιστη απόδοση του είδους, τότε η "βοηθούμενη" από τη νοή-μονα ανθρωπότητα φύση θα είναι έτοιμη και για τον αγενή πολλαπλασιασμό.

Γενικά λοιπόν είμαστε υπέρ της κλωνοποίησης των ανθρώπων και ακόμα πιο πέρα, όταν για την αναπαραγωγή δε θα χρειάζεται πια η μήτρα, και αυτή με τα χρόνια λόγω αχρησίας θα εκλείψει, μαζί με την εξάλειψη των σεξουαλικών α-δένων. Μπορεί να τρομάζει ή ίσως να σοκάρει κάποιους αυτό το όραμα, όντας ταυτισμένοι τόσο πολύ με τον έρωτα και το ερωτικό παιχνίδι, αλλά ο συνειδη-τός παρατηρητής και ο ταγμένος στο δρόμο της απελευθέρωσης άνθρωπος, το σημειώνει σαν ένα πολύ θετικό βήμα. Ο άνθρωπος για πρώτη φορά τότε θα απελευθερωθεί από τη τρομακτική πίεση που του ασκεί το σεξουαλικό ένστικτο και θα κληθεί να δημιουργήσει έναν άλλου είδους ανώτερο πολιτισμό. Θα μέ-νει να αντιμετωπισθεί τότε το δεύτερο μεγάλο αφεντικό του, που τον παρακι-νεί με το μαστίγιο συνεχώς για δράση: το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, το οποίο όμως ίσως ξεπεραστεί την ίδια χρονική περίοδο με το ξεπέρασμα της σε-ξουαλικότητας. Και τα δυο άλλωστε προχωρούν πάντα μαζί, οπότε λογικό είναι να μας αφήσουν και μαζί. Και μετά τι θα μείνει; Ό,τι είμαστε μέχρι τώρα είναι στη πραγματικότητα τα δυο αυτά ένστικτα. Αν αυτά εξαφανιστούν τι θα μείνει; Μήπως θα εξαφανισθούμε κι εμείς μαζί τους;

Θα μείνει ο πραγματικός, ο ελεύθερος άνθρωπος, ο άνθρωπος της βούλησης και όχι των ενστίκτων, θα μείνει ο συνειδητός άνθρωπος της πραγματικής Δη-μιουργίας. Δε χρειάζεται να εξαφανισθούμε τώρα που είμαστε για πρώτη φορά

ολοκληρωμένοι, για πρώτη φορά ελεύθεροι. Απλώς θα πανηγυρίζουμε, θα το γιορτάζουμε με το άνοιγμα και την ανάπτυξη του ανώτερου συναισθηματικού κέντρου μέσου μας, που προς το παρόν παραμένει κλειστό και αδρανές. Και η προτροπή για κίνηση δε θα εξαφανιστεί και αυτή, αλλά θα βρει λεπτότερους τρόπους έκφρασης, ωθώντας μας προς την επόμενη τελειότητα.

Είμαστε λοιπόν και υπέρ της κλωνοποίησης, αλλά όχι έτσι ασύδοτα, όπως την προπαγανδίζουν συνήθως οι υποστηρικτές της. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η τεχνολογία μπορεί να γίνει αντικείμενο κατάχρησης περισσότερο από τις άλ-λες. Ήδη αναφέραμε μερικά παραδείγματα, ακόμα και για τη δημιουργία ελεγ-χόμενων αντιγράφων που θα αντικαθιστούν τα δολοφονούμενα πρωτότυπα, ή οτιδήποτε άλλο ευφάνταστο και συνωμοσιολογικό θα μπορούσαμε να σκεφ-θούμε. Να σταματήσουμε την εξέλιξη δεν μπορούμε, ούτε ίσως μας επιτρέπε-ται, αλλά να ελέγξουμε την ασυδοσία και την παρεκτροπή από τα οροθετημένα κάθε φορά πλαίσια εργασίας και χρησιμοποίησης των αντίστοιχων τεχνολο-γιών, αυτό μπορούμε να το κάνουμε. Η απάντηση είναι πάλι μία και μοναδική: κινήματα, οργανώσεις, ομάδες και επιτροπές συνειδητών πολιτών που παρεμ-βαίνουν σε κάθε βαθμίδα της πολιτικής ζωής και στις μορφές άσκησης της ε-ξουσίας. Η "δημοκρατία", έτσι όπως ασκείται, είναι από τα πιο ολιγαρχικά μη-αριστοκρατικά πολιτεύματα: ανεβάζει πάντα στην εξουσία όχι τους άριστους, τους καλύτερους και επαΐοντες, αλλά τους δόλιους, πονηρούς αμοραλιστές που εποφθαλμιούν, εκτός από την απόκτηση δόξας και δύναμης, τον πιο στυ-γνό έλεγχό μας, για να συνεχίσουν να διατηρούν την εξουσία τους.

Η μοναδική απάντηση στα εξυφαινόμενα ολιγαρχικά σχέδια της λεγόμενης "μαύρης αριστοκρατίας" για μια παγκόσμια ολιγαρχική κυβέρνηση, η οποία θα διατηρείται εσαεί μέσω ενός διαρκούς τεχνοτρονικού ελέγχου των πολιτών της, που θα υπερβαίνει ακόμα και τη φαντασία του Όργουελ, είναι η σθεναρή αντίδραση των πολιτών μέσα από τις προσεχείς μαζικές υπερκομματικές οργα-νώσεις και κινήματά τους. Αν δεν το κάνουν, ας αναμένουν τα χειρότερα!

ΜΑΓΕΙΑ

Α) "Εξωτερική" Προσέγγιση

Η μαγεία ορίζεται γενικά σαν η με μυστηριώδη και απόκρυφα λόγια και πράξεις επίκληση των υπερφυσικών δυνάμεων για την επίτευξη κάποιου συγκεκριμέ-νου σκοπού. Ο σκοπός αυτός μπορεί να είναι είτε για το καλό (Λευκή Μαγεία), ή για το κακό (Μαύρη Μαγεία).

Η μαγεία περιλαμβάνει: Τη χρησιμοποίηση προκαθορισμένων τελετών ή συ-στημάτων τυπικών χειρονομιών, τη χρησιμοποίηση αντικειμένων ή ουσιών που

έχουν συμβολική σημασία, τη προφορά ορισμένων λέξεων δύναμης ή μαγικών επωδών και ένα ιδιαίτερο ρόλο και κατάσταση μέσα σε μια ιεραρχία μάγων.

Αναφερόμενοι ειδικά στη τελετουργική μαγεία μπορούμε να ορίσουμε τη μα-γεία σαν τη μέσω κατάλληλου τυπικού επίκληση αγαθοποιών (αγγέλων, θεών) ή κακοποιών πνευμάτων (δαιμόνων) με γενικό σκοπό την ωφέλεια ή τη βλά-βη. Η τελετουργική μαγεία διακρίνεται σε Μαύρη Μαγεία ή Γοητεία που απο-βλέπει στην υποταγή των κατοχθόνιων δαιμόνων και τη χρησιμοποίησή τους για ατομικούς σκοπούς και σε Τελετουργική Λευκή Μαγεία ή Θεουργία, ή ακό-μα Τελετουργική Καβάλα, που αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση αγαθών σκοπών και η οποία συνίσταται στη προσφυγή σε ουράνιες δυνάμεις για την αποτροπή ενός κακού, ή για την πρόγνωση του μέλλοντος.

Οι αρχαίοι και οι μεσαιωνικοί μάγοι διαιρούσαν τη μαγεία σε τρεις τάξεις: τη Θεουργία, τη Γοητεία (Μαύρη Μαγεία) και τη Φυσική Μαγεία. ή Βίκα (υποτίθε-ται Λευκή Μαγεία και αυτή).

Η μαγεία από ανθρωπολογική άποψη συνδέεται με τις αρχικές θρησκευτικές πεποιθήσεις των ανθρώπων και γι' αυτό η ανάπτυξη της συμβαδίζει με αυτή της θρησκείας. Ο άνθρωπος κάτω από την επίδραση των δυο κυρίαρχων συ-ναισθημάτων του φόβου και της ελπίδας, προσπάθησε με τη σκέψη και τη φα-ντασία του να βρει τρόπους για να αποφύγει το μελλούμενο κακό, ή να προ-σελκύσει ένα επιθυμητό καλό για τον ίδιο, ή για τη φυλή του. Θέσπισε έτσι διάφορες λατρείες, μαντείες, χορούς, ψαλμωδίες, συμβολικές πράξεις, ευχές και κατάρες για να προκαλέσει την ευεργετική επίδραση, ή για να αποτρέψει την κακοποιό επήρεια των ανώτερων υπερφυσικών δυνάμεων, στις οποίες α-πέδιδε όλες τις αγαθοποιές ή επιβλαβείς δράσεις.

Η ικανότητα πρόγνωσης του μέλλοντος, ή μαντική, η οποία θεωρήθηκε ότι παρείχετο από τους θεούς, οδήγησε γρήγορα στη πεποίθηση για την υπερφυ-σική ικανότητα ορισμένων ατόμων, δια μέσου των οποίων ήταν δυνατόν να επιτευχθούν ορισμένα προσωπικά οφέλη ή κακά εναντίον κάποιου εχθρού. Έτσι ο μάντης έγινε συγχρόνως και μάγος και τελικά μάγος - γιατρός. Η μα-γεία μπορεί να θεωρηθεί επομένως σαν ο πρόδρομος της ιατρικής.

Μπορούμε να διακρίνουμε εξωτερικά δυο είδη μαγείας: τη συμπαθητική ή μι-μητική μαγεία και τη μαγεία δια επαφής. Το πρώτο είδος στηρίζεται στην αντί-ληψη ότι το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα μπορεί να επιτευχθεί με την απλή πρα-κτική ή νοητική μίμησή του. Π.χ. πριν πάω για κυνήγι προσποιούμαι ότι κυνη-γώ και ότι βρίσκω ένα ζώο και το σκοτώνω, ή κακοποιώ και καταριέμαι το ο-μοίωμα ενός προσώπου, για να προκαλέσω την αρρώστια του ή το θάνατό του. Το δεύτερο είδος στηρίζεται στην αντίληψη ότι τα αντικείμενα που έχουν έλθει σε επαφή με κάποιο άτομο έχουν "μαγνητισθεί" από αυτό και περιέχουν επομένως την ενέργειά του, ακόμα και αν αποχωριστούν απ' αυτό. Επομένως οποιαδήποτε αγαθή ή βλαπτική ενέργεια γίνει πάνω σε αυτά τα αντικείμενα, θα έχει άμεσο αντίκτυπο και στο ίδιο το άτομο με το οποίο είχαν έρθει αυτά σε επαφή. Άρα, αυτός που θέλει να προκαλέσει καλό ή κακό σε κάποιον, αρκεί να

έχει ένα κομμάτι από τα ρούχα του, νύχια του ή τρίχες του, ή οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο με το οποίο ήλθε αυτός σε επαφή.

Τα δυο αυτά είδη δεν είναι βεβαίως αμιγή, αλλά συνήθως συνδυάζονται μετα-ξύ τους σε μια μαγική πράξη. Μια άλλη διαίρεση της μαγείας, σχετικά με το ψυχολογικό της περιεχόμενο, τη διακρίνει σε άμεση και έμμεση. Στην άμεση μαγεία η μαγική ενέργεια ασκείται κατευθείαν πάνω στη ψυχή του άλλου ατό-μου, χωρίς τη μεσολάβηση κανενός μέσου, όπως π.χ. στη βασκανία ή "κακό μάτι", ή όταν οι πρωτόγονοι λαοί πριν τη μάχη σείουν το μαχαίρι ή το δόρυ σου προς τη κατεύθυνση του εχθρού τους. Αντίθετα στην έμμεση μαγεία η μαγική επιρροή επέρχεται με την εκτέλεση ορισμένων μαγικών πράξεων και τύπων. Η έμμεση μαγεία διακρίνεται επίσης στη συμβολική και στην έντεχνη μαγεία. Στη πρώτη οι εκτελούμενες πράξεις υποτίθεται ότι επιφέρουν το επιδι-ωκόμενο αποτέλεσμα, χωρίς να απευθύνονται άμεσα σε κάποιο πρόσωπο ή α-ντικείμενο, όπως στην απομίμηση των κυνηγετικών σκηνών από τους χορευ-τές της πρωτόγονης φυλής, πριν αυτοί ξεκινήσουν για κυνήγι. Από την άλλημεριά η έντεχνη μαγεία προϋποθέτει την ύπαρξη ειδικών μάγων, οι οποίοι με διάφορες μυστικές πράξεις και ενέργειες μπορούν να επιτύχουν το επιδιωκό-μενο αποτέλεσμα.

Στις ενέργειες και μεθόδους των μάγων περιλαμβάνονται διάφορες αρχαίες αντιλήψεις για τη ψυχή, τα πνεύματα και τους νεκρούς. Στους πρωτόγονους λαούς είναι συνήθης η άποψη ότι η αρρώστια ενός ατόμου οφείλεται στη κα-κοποιό δράση κάποιου πνεύματος ή στην απώλεια της ψυχής του αρρώστου, που ο μάγος ή σαμάνος πρέπει εκστασιαζόμενος να μπει στα αόρατα βασίλεια και να καταπολεμήσει αυτό το πνεύμα που δημιουργεί την αρρώστια, ή να φέ-ρει πίσω την ψυχή του ασθενούς, με αυτό το τρόπο θεραπεύοντάς τον. Πι-στεύεται ακόμα ότι με τη κατάλληλη χρήση ορισμένων τύπων και λέξεων τα πνεύματα υπακούουν στο μάγο και αποσύρουν τη κακοποιό επίδρασή τους.

Σχετική με τη μαγεία είναι και η πίστη στη δύναμη των φυλακτών, περιάπτων ή ταλισμάτων, των ευχών, των κατάρων και των αναθεματισμών, των εξορκι-σμών, των ξορκιών και των μαγικών επωδών, που θεωρούνται ότι έχουν από μόνα τους μια μαγική δύναμη, ή ότι τη βάζει μέσα τους ο μάγος.

Ως προς τις κακοποιές τώρα επιδράσεις της μαγείας συνήθως της αποδίδονται εκτός από τους διάφορους βαθμούς αδιαθεσίας, αρρώστιας ή θανάτου ενός ατόμου, το ερωτικό "δέσιμό" του με ένα άλλο συγκεκριμένο πρόσωπο, ο αιφ-νίδιος χωρισμός του από κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο, γενικότερα ο επη-ρεασμός των συναισθημάτων και της βούλησής του, η κακοτυχία, διάφορες καταστροφές στη περιουσία του ή στο σπίτι του, θεομηνίες και άλλα.

ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ

Η προέλευση της μαγείας χάνεται στα βάθη των χιλιετηρίδων μαζί με της θρη-σκείας. Μερικοί μάλιστα υποθέτουν ότι είναι αρχαιότερη της θρησκείας. Από ιστορικής εποχής εμφανίζεται πρώτα στους Χαλδαίους, Βαβυλωνίους και Ασ-συρίους. Στον Ασσυριακό πίνακα των εξορκισμών, που βρέθηκε στη βιβλιο-θήκη του βασιλιά Ασουρμπανιμπάλ (Σαρδανάπαλου), υπάρχουν πολλές μαγι-κές επωδές και εξορκισμοί εναντίον των δαιμόνων, από τους οποίους επίστευ-αν ότι προέρχονται οι διάφορες ασθένειες. Η φύση για τους Χαλδαίους είναι γεμάτη πνεύματα με την ενέργεια των οποίων συμβαίνουν από τα μεγαλύτερα μέχρι τα πιο μικρά γεγονότα στην ανθρώπινη ζωή. Υπάρχουν αγαθά και πονη-ρά πνεύματα, από τα οποία τα δεύτερα προκαλούν όλες τις ηθικές κακίες και τις φυσικές δυστυχίες. Η μόνη δύναμη εναντίον τους ήταν η μαγική ράβδος του Χαλδαίων ιερέων μάγων.

Η Χαλδαϊκή μαγική θρησκεία συνδέεται στενά με την αστρολογία και η λέξη Χαλδαίος, μέχρι τα τελευταία χρόνια της αρχαιότητας, εσήμαινε το μάγο, τον αστρολόγο και τον επαοιδό. Οι Χαλδαίοι ακόμα εχρησιμοποιούσαν την άσφαλ-το για μαγικούς αποτροπιασμούς. Εκτός όμως από την επίσημη μαγεία για τη προστασία από τα κακά πνεύματα, οι Βαβυλωνιακοί πίνακες αναφέρουν και τη μαύρη μαγεία που χρησιμοποιείται για το κακό με βασκανίες, κατάρες, μαγικά φίλτρα, εξορκισμούς κ.λ.π.. Λόγω της ύπαρξης αυτής της μαγείας, η νομοθε-σία των Χαλδαίων προέβλεπε τη δίωξη των κακοποιών μάγων, για τους οποί-ους υπήρχε τότε μεγάλος φόβος.

Γενικά η μαγεία κατείχε μια σημαντική θέση στη ζωή των Χαλδαίων, των Βα-βυλωνίων και των Ασσυρίων και την εξασκούσε μια τάξη ιερέων, διεσπαρμένη στις διάφορες πόλεις, η οποία με τις μαγικές ωδές, τους εξορκισμούς, τα μαγι-κά βότανα και τις υπόλοιπες τελετές απέβλεπε στη θεραπεία κάθε ψυχικής ή σωματικής ασθένειας, η οποία απεδίδετο στην επήρεια κακών πνευμάτων, α-φού η ιατρική δεν ανεπτύχθη στους Χαλδαίους.

Από τους Χαλδαίους η μαγεία πέρασε στους Μήδους και στους Πέρσες, από τη γλώσσα των οποίων μάλλον προέρχεται η λέξη μάγος. Σε αυτούς οι Μάγοι α-πετέλεσαν μια ιδιαίτερη τάξη ιερέων και συμβούλων του βασιλιά, που ασχολιό-ντουσαν με την εξήγηση των ονείρων, τη λατρεία και με άλλες απόκρυφες τέ-χνες. Από τους Βαβυλωνίους (και από τους Αιγυπτίους) πήραν επίσης τη μα-γεία οι Εβραίοι. Γενικά η μαγεία ήταν διαδεδομένη σε όλη την Ασία (Φοίνικες, Σύροι, Εβραίοι, Ινδοί κ.λ.π.) καθώς επίσης και στην Αίγυπτο, όπου είχε φτάσει σε ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο.

Και στην αρχαία Ελλάδα ήταν γνωστή η μαγεία, αλλά δεν είχε άμεσο θρησκευ-τικό και κοινωνικό χαρακτήρα όπως στους Χαλδαίους. Η μαντική βέβαια ήταν αρκετά διαδεδομένη με ονομαστά εξαίρετα μαντεία όπως του Διός στη Δωδώ-νη και του Απόλλωνα στην Ολυμπία και πολλά άλλα υποδεέστερα αυτών. Μα-γικές πράξεις εμφανίζονται και στον Όμηρο, όπως το μαγικό φάρμακο που χρησιμοποίησε η Ελένη, ή οι γητειές των γιων του Αυτόλυκου για να εμποδί-σουν να εκρεύσει αίμα από τη πληγή του Οδυσσέα. Μαγικές ιδιότητες είχαν η ράβδος και τα φάρμακα της Κίρκης με τα οποία μεταμόρφωνε τους ανθρώπους

σε ζώα και το μαγικό βότανο "μώλυ" που έδωσε ο Ερμής στον Οδυσσέα για να καταπολεμήσει τις γοητείες της. Μαγική ήταν επίσης η ράβδος του Ερμή και το κεστό (κεντητός στηθόδεσμος) της Αφροδίτης. Πάνω απ' όλους τους θεούς όμως εκείνη που ήταν συνεδεμένη περισσότερο με τη μαγεία και ιδίως με τη κακόβουλη πλευρά της ήταν η Εκάτη. Γνωστές είναι επίσης οι μαγικές ικανό-τητες της Μήδειας, της Πασιφάης και της Αγαμήδης.

Μυθικοί ήρωες που είχαν σχέση με τη μαγεία ήσαν ο πατέρας της Μήδειας Αιή-της, ο πατέρας της Εκάτης Πέρσης, ο Ηρακλής, ένας από τους Ιδαίους Δακτύ-λους, οι Κάβειροι, οι Κορύβαντες, οι Κουρήτες, οι Τελχίνες και οι Κέκροπες. Άνθρωποι με μαγική ιδιότητα αναφέρονται ο Ορφέας, Ο Πυθαγόρας, ο Μελά-μπους, ο Επιμενίδης, ο Μουσαίος, ο Βάκις, ο Εμπεδοκλής, ο Δημόκριτος και άλλοι. Θα μπορούσαμε ακόμα να αναφέρουμε τον ιερέα του υπερβορείου Α-πόλλωνα Άβαρη (= α + βάρος, δηλαδή ο χωρίς βάρος, ο αβαρής), ο οποίος ταξίδευε από τόπο σε τόπο πετώντας πάνω σε ένα βέλος.

Σαν κοιτίδα της μαγείας εθεωρείτο η Θεσσαλία και ιδιαίτερα η πόλη Υπάτη, που ήταν ονομαστή για τις κακόβουλες μάγισσές της. Οι μάγισσες της Θεσσαλίας εθεωρούντο ικανές να συσκοτίζουν τον ήλιο, να αλλάζουν τη πορεία των α-στέρων, να σείουν τη γη και τα όρη, να προκαλούν ξηρασία ή βροχή, ευφορία ή αφορία της γης, να αναστέλλουν τη ροή των ποταμών και να κατεβάζουν τη σελήνη πάνω στη γη (βλέπε "Γοργίας" του Πλάτωνα).

Ο διάσημος μάγος Ελιφάς Λεβί αναφέρεται στο βιβλίο του για την ιστορία της μαγείας ειδικά στις δυο όψεις της μαγείας (λευκή και μαύρη) στην Αρχαία Ελ-λάδα. Εκθειάζει την Ορφική Μαγεία και τη Μαθηματική Μαγεία του Πυθαγόρα, ενώ συγχρόνως παρουσιάζει με τα μελανότερα χρώματα τη μαύρη μαγεία των περιώνυμων Θεσσαλών μαγισσών:

"Η μαγική επτάδα των Χαλδαίων μεταβάλλεται εδώ σε μουσική με τις επτά χορδές της λύρας του Ορφέως. Η αρμονία ημερεύει τα δάση και τις ερήμους της Ελλάδας. Κάτω από τα ποιητικά τραγούδια του μυσταγωγού Ορφέα, οι βράχοι μαλακώνουν, οι βελανιδιές ξεριζώνονται και τα θηρία γίνονται πειθήνια στον άνθρωπο. Με την επίδραση ανάλογης μαγείας, ο Αμφίωνας οικοδομεί τα τείχη των Θηβών".

"Ο Προμηθέας, το Χρυσόμαλλο Δέρας, η Επτάπυλη Θήβα, η Ιλιάδα και η Ο-δύσσεια είναι οι πέντε μεγάλες εποποιίες γεμάτες από τα μέγιστα μυστήρια της φύσης και των πεπρωμένων της ανθρωπότητας και αποτελούν τη Βίβλο της Αρχαίας Ελλάδας".

"Στη τριλογία του ο Αισχύλος εξέθεσε ολόκληρη η συμβολική ιστορία του Προμηθέα. Τόλμησε να δείξει τον Προμηθέα ν' απολυτρώνεται και τον Δία ν' ανατρέπεται από τον θρόνο του. Την παντοδυναμία της μεγαλοφυίας, η οποία υπέφερε και την τελική νίκη της υπομονής επί της ισχύος: Αναμφίβολα ένας ωραίος οραματισμός. Αλλά τα πλήθη δεν μπορούσαν απ' αυτό να συλλάβουν παρά μονάχα το θρίαμβο της ασέβειας και της αναρχίας! Ο Προμηθέας νικητής

του Δία, μπορούσε να θεωρηθεί σαν ο λαός απολυτρούμενος από τους ιερείς και βασιλείς του!"

"Το πρώτο μέρος του μύθου του Χρυσόμαλλου Δέρατος περικλείει τα μυστικά της Ορφικής Μαγείας και το δεύτερο τη σύνοψη σαφών υποδείξεων για την αποφυγή των καταχρήσεων της γοητείας και της σκοτεινής μαγείας. Μετά την Ερμητική μαγεία ακολουθεί η γοητεία, η πατροκτονία, αδελφοκτονία και παι-δοκτονία κατά τις οποίες τα πάντα θυσιάζονται στα πάθη, ενώ ποτέ δεν απο-λαμβάνεται ο καρπός των εγκλημάτων. Μπορεί κανείς να εκπλαγεί βλέποντας τον Ιάσονα, κάτοχο του Χρυσόμαλλου Δέρατος να μη γίνεται σοφότερος, αλλά πρέπει να θυμηθούμε ότι η ανακάλυψη των μυστικών του οφείλεται απλώς στην προδοσία. Δεν είναι επόπτης όπως ο Ορφέας, αλλά υπεξαίρεσε τα ουρά-νια μυστικά όπως ο Προμηθέας. Εκείνο που ζητάει δεν είναι η επιστήμη, αλλά η ισχύς και ο πλούτος. Έτσι πρόκειται να πεθάνει δυστυχισμένος και οι ε-μπνευστικές και υψηλές ιδιότητες του χρυσόμαλλου δέρατος θα γίνουν κατα-νοητές μόνον από τους μαθητές του Ορφέα".

"Η Μήδεια και η Κίρκη είναι οι δύο τύποι κακόβουλης μαγείας στην Ελλάδα. Η Κίρκη γοητεύει και καταρρακώνει τους εραστές της. Η Μήδεια είναι η θρασεία δηλητηριάστρια που αποτολμά τα πάντα και αναγκάζει και αυτή τη φύση για να εξυπηρετήσει τα εγκλήματά της. Υπάρχουν πράγματι υπάρξεις οι οποίες σα-γηνεύουν όπως η Κίρκη και κοντά στις οποίες κάποιος αποκτηνώνεται. Υπάρ-χουν γυναίκες των οποίων ο έρωτας προκαλεί τον υποβιβασμό των ψυχών σε κατώτερη στάθμη. Γνωρίζουν μόνον να εμπνέουν τα κτηνώδη πάθη. Στην αρ-χή μας εκνευρίζουν, μετά μας περιφρονούν. Τις γυναίκες αυτές πρέπει, όπως ο Οδυσσέας, να τις κάνουμε να μας υπακούσουν και να τις υποτάξουμε με τον φόβο και μετά να μπορούμε να τις εγκαταλείψουμε χωρίς κανένα ενδοιασμό. Ζουν μόνο από ματαιοδοξία. Η αρχαιότητα τις παρίστανε με τη μορφή των σειρήνων. Όσον αφορά τη Μήδεια, είναι το διεστραμμένο πλάσμα που θέλει το κακό και το διαπράττει. Ο τύπος αυτός είναι ικανός να αγαπήσει, αλλά ο έρω-τάς της είναι πιο επικίνδυνος από το μίσος της. Αγαπάει τη νύχτα και περιφέ-ρεται κάτω από το φως της Σελήνης για να μαζέψει δηλητηριώδη φυτά και να παρασκευάσει φίλτρα. Μαγνητίζει τον αέρα, φέρνει δυστυχία πάνω στη γη, μολύνει το νερό, δηλητηριάζει το πυρ. Οι συμβουλές της προκαλούν την πα-ραφροσύνη, τα χάιδια της την αποστροφή".

"Οι μάγισσες στην Αρχαία Ελλάδα και ιδιαίτερα στη Θεσσαλία εφάρμοζαν απο-τρόπαιες διδασκαλίες κι επιδίδονταν σε απεχθείς πράξεις. Ήταν ως επί το πλεί-στον γυναίκες που είχαν επιθυμίες που δεν μπορούσαν πια να ικανοποιήσουν, γερασμένες ιερόδουλες, τέρατα ανηθικότητας και ασχήμιας. Ζηλότυπες για τον έρωτα και τη ζωή, τα άθλια αυτά γύναια είχαν σαν εραστές τους τούς κάτοι-κους των τάφων, ή παραβίαζαν τους τάφους για να καταβροχθίσουν μέσα από αηδιαστικές θωπείες την παγωμένη σάρκα των καινούργιων πτωμάτων. Έκλε-βαν τα παιδιά των οποίων έπνιγαν τις κραυγές σφίγγοντάς τα πάνω στις κρε-μασμένες θηλές τους. Τις αποκαλούσαν λάμιες, στρίγγλες και έμπουσες. Τα παιδιά, τα αντικείμενα αυτά του πάθους κι επομένως του μίσους τους θυσιάζο-νταν απ' αυτές. Άλλες μεν, όπως η Κανιδία, για την οποία μιλάει ο Οράτιος, τα

έθαβαν μέχρι το κεφάλι και τα άφηναν να πεθάνουν έτσι από την πείνα, άλλες έκοβαν το κεφάλι τους, τα πόδια και τα χέρια και θέρμαιναν τις σάρκες για να πάρουν το λίπος μέσα σε χάλκινα δοχεία, το οποίο αναμίγνυαν με υοσκύαμο, μπελαντόνα και άλλους καρπούς υπνωτικών και τοξικών φυτών και παρεσκεύ-αζαν με αυτό αλοιφές με τις οποίες άλειφαν τους κροτάφους, μετά από το ο-ποίο έπεφταν σε μια κατάσταση ληθαργίας γεμάτης απ' όνειρα και εφιάλτες. Αυτή είναι η καταγωγή της μαύρης μαγείας"

"Οι ιερείς της Ελλάδος για να θεραπεύσουν τους μανιακούς χρησιμοποιούσαν ένα είδος ομοιοπαθητικής θεραπείας. Τους τρομοκρατούσαν υποβάλλοντας τους σε μια μοναδική κρίση και τους έκλειναν μέσα στο άντρο του Τροφωνίου. Τους προετοίμαζαν για τον ύπνο αυτό με νηστείες, αγρύπνιες και λουτρά, μετά τους οδηγούσαν στο υπόγειο άντρο και τους εγκατέλειπαν μόνους τους χωρίς φως. Μεθυστικά αέρια έβγαιναν από τις ρωγμές του άντρου τα οποία μέσα σε λίγο αποκοίμιζαν τον οραματιστή. Ακολουθούσαν τρομακτικοί εφιάλτες. Οι ιε-ρείς επενέβαιναν έγκαιρα για να τον βοηθήσουν και τον μετέφεραν έξω τρέ-μοντα, κάτωχρο και ανατριχιάζοντα, τον τοποθετούσαν πάνω σε τρίποδα, ό-που προφήτευε προτού ακόμα ξυπνήσει. Το είδος αυτό της θεραπείας προκα-λούσε ένα τέτοιο κλονισμό του νευρικού συστήματος ώστε οι μανιακοί όποτε το θυμόντουσαν ριγούσαν από τρόμο και ποτέ ξανά δεν τολμούσαν να μιλή-σουν για επικλήσεις και φαντάσματα. Λέγεται μάλιστα ότι αυτοί οι άνθρωποι ποτέ πια δεν μπορούσαν να γελάσουν και το μέτωπό τους ήταν θλιβερό και ρυτιδωμένο, ώστε να καταστεί παροιμιώδεις η έκφραση: "Εκοιμήθη στο άντρο του Τροφωνίου" προκειμένου για ανθρώπους με θλιβερή όψη".

Στο Ρωμαϊκό κράτος περιφέροντο διάφοροι μάγοι Βαβυλώνιοι, Χαλδαίοι και ιερείς της Ίσιδος. Η μαγεία ασκείτο ιδιαίτερα από τους Τυρηννούς, τους Σαβί-νους και τους Μαρσούς. Οι διάφοροι μάγοι μετεχειρίζοντο κυρίως μαγικές ε-πωδούς και κατάρες σε διάφορες ακατάληπτες βαρβαρικές γλώσσες. Σα φάρ-μακα χρησιμοποιούσαν το τροπόλιο, τον ασφόδελο και την ιεροβοτάνη, για την εκρίζωση των οποίων επιστεύετο ότι απαιτούντο μεγάλοι κόποι και κίνδυ-νοι.. Αλλά και τη μπελαντόνα, το υοσκύαμο και το στραμώνιο (ντάτουρα) σαν ναρκωτικά. Χρησιμοποιούσαν επίσης μαγικούς λίθους ή αερόλιθους, μαγικά δακτυλίδια, μαγικά δεσίματα, ζώνες, στέμματα, μαγικούς αριθμούς, μαγικά σύμβολα και ζωικές ουσίες (οστά, σπέρμα, αίμα, βατράχους, σαύρες κλπ). Οι μαγικές επωδές και άλλες πρακτικές πιστευόταν ότι ήσαν αποτελεσματικές για τη θεραπεία ασθενειών και ιδιαίτερα της επιληψίας, για την εμψύχωση των άψυχων αντικειμένων, για την ανάσταση νεκρών και για την εξημέρωση φι-διών και άγριων θηρίων. Παρασκεύαζαν επίσης πλήθος ερωτικά φίλτρα και για την επαναφορά του άπιστου εραστή χρησιμοποιούσαν τη μέθοδο της ίυγγος (σουσουράδας) που περιστρεφόταν δεμένη πάνω σε ένα τροχό.

Ισχυρό αποτρεπτικό και προφυλακτήριο κατά της μαγείας εθεωρούντο οι λέ-ξεις που ήσαν γραμμένες πάνω στο βάθρο, τη ζώνη και το στέμμα της Εφεσίας Αρτέμιδος: "άσκι, κατάσκι, λιξ, τέτραξ, δαμνομενεύς, αίσιαι", οι οποίες υποτί-θεται ότι σήμαιναν: "σκοτάδι, φως, γη, έτος, ήλιος, αληθινή φωνή".

Επικαλούντο επίσης οι υποχθόνιοι θεοί, ονομαζόμενοι λύσιοι, φύξιοι, τροπαίοι, καθάρσιοι, αποτροπιαίοι, αποπομπαίοι και αγνίτες για καθαρμούς, καθάρσεις, λύσεις, αποτροπιασμούς κ.λ.π. Τέλος ονομαστές ήσαν στη Ρώμη για τους μα-γικούς τους χρησμούς οι Σίβυλλες, για τις οποίες ο Ελιφάς Λεβί λέει:

"Αυτές έμεναν μέσα στα ιερά, αόρατες και απροσπέλαστες, τις οποίες τρέμο-ντας πλησίαζαν οι μαντευόμενοι. Νεότερες Κίρκες, υποχωρούσαν μόνο μπρο-στά στο θάρρος: έπρεπε να μπει κανείς με επιδεξιότητα ή με τη βία στο κατα-φύγιό τους, να τις εκφοβίσει με το ξίφος και να τις παρασύρει μέχρι του μοι-ραίου τρίποδος. Τότε κοκκίνιζαν και ωχριούσαν εναλλακτικά και με σηκωμένες τις τρίχες και αφρούς στο στόμα εξέφεραν διάφορα ασυνάρτητα λόγια. Μετά έφευγαν με μανία, έγραφαν πάνω σε φύλλα δένδρων διάφορες λέξεις, οι ο-ποίες συγκεντρωνόμενες επρόκειτο να αποτελέσουν προφητικούς στίχους και έπαιρναν αυτά τα φύλλα και τα σκόρπιζαν στον αέρα. Μετά από το οποίο επέ-στρεφαν στο κρησφύγετο τους και σταματούσαν να δίνουν απάντηση σε ο-ποιαδήποτε άλλη ερώτηση. Ο χρησμός τους είχε τόσες έννοιες ,όσες και οι συνδυασμοί των φύλλων μεταξύ τους".

Ένα είδος μαγείας ήταν και η νεκρομαντεία, στην οποία επιδίδονταν αρκετοί γνωστοί άνθρωποι της Ρώμης, μεταξύ αυτών και ο αυτοκράτορας Νέρωνας. Μερικοί έχουν κατηγορήσει για νεκρομαντεία και τον Πάπα Ονόριος τον ΙΙΙ, ο οποίος καθιέρωσε το τάγμα του Αγ. Δομίνικου και υποστήριξε τις σταυροφορί-ες. Του αποδίδεται μάλιστα και μια σολομωνική, η οποία φέρει το όνομά του.

Με την επικράτηση της Χριστιανικής Θρησκείας η μαγεία και η παλιά παγανι-στική πίστη των αρχαίων άρχισαν να καταδιώκονται, χωρίς όμως να ξεριζω-θούν ποτέ εντελώς. Οι Άραβες που πήραν τη μαγεία από τους Ασιατικούς λαούς και την Αίγυπτο και ιδίως από τους Εβραίους, τη μετέφεραν το Μεσαίω-να στη Δύση, οπότε η μαγεία ξαναγνώρισε μια ανάπτυξη, ιδίως σαν αλχημεία. Η εκκλησία πάντως τη κατεδίωξε απηνώς, ιδίως με την ιερά εξέταση και το δι-αβόητο "κυνήγι των μαγισσών", απ' όπου έχει μείνει παροιμιώδης αυτή η έκ-φραση. Εκτός από μερικούς πραγματικούς μαύρους μάγους τότε τα περισσό-τερα θύματα ήσαν παλιοί παγανιστές, αρκετοί θετικά σκεπτόμενοι άνθρωποι που έθεταν τις βάσεις της νεώτερης επιστήμης και πολλά αθώα θύματα που κατηγορήθηκαν για λόγους εχθρότητας, ή για οποιουσδήποτε άλλους λόγους, σα μάγοι και μάγισσες.

Η εκκλησία βέβαια ξέχασε ότι και η ίδια χρησιμοποιεί μεθόδους και τύπους μα-γικούς: τυπικά και τελετουργίες, "τα Επτά Μυστήρια", τους εξορκισμούς κ.λ.π., για να μην αναφέρουμε τη πραγματικά μαυρομαγική πρακτική του α-φορισμού, την οποία πλειστάκις μέχρι τώρα έχει χρησιμοποιήσει, ακόμα και στη σύγχρονη εποχή (Καΐρης, Καζατζάκης). Ο αφορισμός είναι ο αναθεματι-σμός και δέσμευση ενός ατόμου, ο οποίος δεν μπορεί να λυθεί μετά από κανέ-να άνθρωπο, ούτε από θεό.

Το 1484 ο πάπας Ιννοκέντιος ο 8ος κυκλοφόρησε τη βούλα του κατά των μα-γισσών. Το 1486 δυο φανατικοί Γερμανοί Δομινικανοί μοναχοί συνέγραψαν το

διαβόητο Malleus Maleficarum (Σφυροκόπημα Μαγισσών) εναντίον της μαγεί-ας, το οποίο αποτελείτο από τρία μέρη. Στο πρώτο αναφέρεται ότι τα τρία βα-σικά στοιχεία της μαγείας είναι ο Διάβολος, ο Μάγος και η επιτρεπτικότητα του Θεού και ότι το να μη πιστεύεις στη μαγεία είναι αίρεση. Καλύπτονται επίσης διάφορα σεξουαλικής φύσης θέματα, στα οποία υποτίθεται ότι παρεμβαίνει μέ-σω της μαγείας ο διάβολος, όπως η συνουσία των μαγισσών με το Διάβολο, το αν οι μάγισσες μπορούν να ξετρελάνουν τους άνδρες με έρωτα ή μίσος, το αν μπορούσαν να αναστείλουν την αναπαραγωγική ικανότητα ή να εμποδίσουν τη γενετήσια πράξη, το αν μπορούν να προκαλέσουν ψευδαισθήσεις κατά τις ο-ποίες το ανδρικό όργανο αφαιρούνταν και χωρίζονταν από το σώμα, τους διά-φορους τρόπους με τους οποίους οι μάγοι μπορούσαν να σκοτώσουν το έμ-βρυο στη κοιλιά της μάνας του κ.λ.π..

Το δεύτερο μέρος ήταν η ανάλυση μεθόδων με τις οποίες μπορούσαν να απο-καλυφθούν τα έργα των μάγων και να εξορκιστούν αυτά με επιτυχία και να δι-αλυθούν. Ασχολείται με διάφορες μεθόδους με τις οποίες ο διάβολος βάζει σε πειρασμό και ξελογιάζει τους αθώους ανθρώπους, για το πώς κλείνουν οι μά-γοι μια συμφωνία με το διάβολο και πώς μεταφέρονται από το ένα τόπο στον άλλο (καβάλα στη σκούπα), για το πώς σκοτώνουν παιδιά ή τα προσφέρουν στο διάβολο, για το πώς ξεσηκώνουν θύελλες και καταιγίδες και κάνουν να πέσουν κεραυνοί πάνω σε ανθρώπους και ζώα και τελικά τις μεθόδους θερα-πείας για όλα αυτά τα πράγματα.

Το τρίτο μέρος του βιβλίου αφορά τα δικαστικά μέτρα της εκκλησίας και των δικαστηρίων κατά των μάγων και καθορίζεται η σειρά των βασανιστηρίων και των δικών. Επίσης γίνεται αποδεκτή η μαρτυρία οποιωνδήποτε ανθρώπων, όσο κακή και αν είναι η υπόληψη τους, ή η προκατάληψη και η έχθρα τους εναντίον ενός ατόμου. Γίνονται δεκτές ακόμα και οι μαρτυρίες μικρών παιδιών. Ας μη ξεχνάμε άλλωστε το παρανοϊκό σόφισμα των εξορκιστών του Loudun ότι "Ο Διάβολος είναι ο υπαίτιος όλων των φαινομένων που δεν εξηγούνται από τους γνωστούς φυσικούς νόμους" και ότι "ο Διάβολος κατάλληλα εξορκιζόμε-νος, υποχρεώνεται να πει την αλήθεια και μπορεί να γίνει μάλιστα δεκτός σαν μάρτυρας του δικαίου!".

Όπως αναφέρει ο Ραίημοντ Μπάκλαντ, οι κάτοικοι ολόκληρων χωριών, όπου υπήρχε υποψία ότι υπήρχαν ένας ή δυο μάγοι καταδικάστηκαν σε θάνατο με τη κραυγή "σκοτώστε τους όλους. Ο Κύριος θα επικρατήσει". Μάλιστα το 1586 ο Αρχιεπίσκοπος της Τρέβης αποφάσισε ότι οι ντόπιοι μάγοι ήσαν υπαίτιοι για τον πρόσφατο βαρύ χειμώνα. Με τη βοήθεια τότε φρικτών βασανιστηρίων επέ-τυχε μια "ομολογία" κι 120 άνθρωποι κάηκαν στη πυρά με αυτή ακριβώς τη κατηγορία.!!"

Η εκκλησία προτιμούσε τη πυρά, από άλλα είδη θανάτου, γιατί στο κανόνες της υπάρχει η εντολή η ίδια να μη χύσει ποτέ ανθρώπινο αίμα, και βέβαια με τη πυρά αίμα δε χυνόταν. Σύμφωνα με τον Ραίημοντ Μπάκλαντ στο κυνήγι των μαγισσών έχασαν τη ζωή τους γύρω στα εννιά εκατομμύρια άτομα, οι πε-ρισσότεροι από τους οποίους ήταν απλώς οπαδοί της παλιάς θρησκείας.

Η μισαλλοδοξία, η δεισιδαιμονία, η κακία, η ασπλαχνία, ο φανατισμός, ο σαδι-σμός, η παράνοια και ο ύψιστος παραλογισμός της Χριστιανικής Θρησκείας στο "κυνήγι των μαγισσών", θα μπορούσε να δικαιολογηθεί μόνο με μια ευρείας κλίμακας δαιμονοληψία, δαιμονοπληξία και δαιμονοκατοχή της ίδιας της εκ-κλησίας εκείνη την εποχή.

Μια αναζωπύρωση της μαγείας παρετηρήθη κατά το τέλος των μέσων χρόνων με την αναβίωση της νεοπυθαγόρειας και νεοπλατωνικής φιλοσοφίας. Ακόμα και λόγιοι ασχολούνταν τότε με τη μαγεία, την αλχημεία, την αστρολογία και τις άλλες απόκρυφες επιστήμες, ενώ ήσαν σε κοινή χρήση στο λαό οι διάφορες σολομωνικές. Ονομαστοί αλχημιστές ήσαν ο Ραϋμόνδος Λούλος, ο Νικόλαος Φλαμέλ, ο Βερνάδος Τρεβιζάν, ο Βασίλειος Βαλεντίνος, ο Ιωάννης Τριθέμιος, ο μαθητής του Κορνήλιος Αγρίππας, ο Ποστέλ, ο Παράκελσος, ο Ερίκος Κουν-ράτ, ο Μιχαήλ Μέγιερ, ο Ροβέρτος Φλόυντ, ο Ιάκωβος Μπαίμε και άλλοι.

Η μαγεία εξακολούθησε να υπάρχει και στη νεώτερη και σύγχρονη εποχή με ιδιαίτερη εστίαση στην ερωτική μαγεία και στην πρόκληση κακού στον άλλον (μαύρη μαγεία), αν και τις περισσότερες φορές χρησιμοποιείται για χρηματισμό εις βάρος των αφελών, των προληπτικών και των ευπίστων. Ο λαός πάντως εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να πιστεύει σε δεσίματα, μποδέματα, καρφώ-ματα, μαγικά φίλτρα, ραντίσματα, ξόρκια, θεραπευτικές μαγικές συνταγές και άλλα μέσα. Η ύπαρξη του γνωστού μαγαζιού στο μοναστηράκι, ή ονομαστές σύγχρονες περιοχές για τους μάγους, όπως η Ναύπακτος, επιβεβαιώνουν το γεγονός.

Η φαρμακομαγεία, ή μαγεία των φαρμακευτών χρησιμοποιεί τα μέσα της κοι-νής μαγείας δηλαδή επωδούς και κυρίως φίλτρα, μαγικά βότανα και διάφορα φάρμακα στα οποία αποδίδεται μια μαγική δύναμη για τη θεραπεία διαφόρων ασθενειών. Τέλος στενή σχέση με τη μαγεία έχουν ο αφορισμός, ο αναθεματι-σμός ή κατάρα και ο εξορκισμός των δαιμόνων, ιδίως σε περιπτώσεις. δαιμο-νοπληξίας

Β) "ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ" ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ

Δεν υπάρχουν θαύματα. Ό,τι συμβαίνει είναι το αποτέλεσμα δράσεως του αιώ-νιου αναλλοίωτου, πάντα ενεργού ΝΟΜΟΥ (Ε. Π. Μπλαβάτσκυ).

Μαγεία είναι η τέχνη ή η επιστήμη του να προκαλείς να συμβούν αλλαγές σε συμφωνία με τη Θέληση (Άλιστερ Κρόουλεϋ).

Η μαγεία είναι η επιστήμη της παγκόσμιας ισορροπίας. Η αρμονία προέρχεται από την αναλογία των αντιθέτων (Ελιφάς Λεβί).

Σύμφωνα με το απόκρυφο Βιβλίο του Ενώχ οι Άγγελοι, ή υιοί του ουρανού, που έπεσαν γιατί αγάπησαν τις γυναίκες των ανθρώπων, τις πήραν σα συζύ-γους τους και τις δίδαξαν τη μαγεία, τους εξορκισμούς και τα είδη των ριζών και των δένδρων. Ο Αμαζαράκ δίδαξε σε αυτές όλα τα μυστικά των θαυμα-τουργιών, ο Βαρκαϊάλ ήταν ο δάσκαλος των μελετητών των άστρων, ο Ακιβιήλ τους αποκάλυψε τα σημεία και ο Αζαραδήλ την κίνηση της Σελήνης.

Η μαγεία από εσωτερική άποψη ορίζεται σαν η εφαρμογή της Θέλησης ή του Λόγου του ανθρώπου πάνω στη φύση και την ύλη. Η φύση απλά αναγκάζεται να υπακούσει στην ισχυρή Θέληση του Μάγου, η οποία αποτελεί τον ισχυρό-τερο νόμο γι' αυτή. Συνήθως δίνεται το κλασσικό παράδειγμα του αμαξά με την άμαξα. Η άμαξα είναι η ύλη. Από μόνη της είναι αδρανής, στατική, παθητι-κή, ακίνητη. Ζευγνύουμε ένα άλογο στην άμαξα και τώρα αυτή μπορεί να κι-νηθεί. Το άλογο είναι η ψυχή ή αστρικός φορέας που κινεί την ύλη. Το άλογο όμως είναι "ά - λογο", δηλαδή χωρίς λόγο, λογική. Δεν είναι κατάλληλο για να οδηγήσει από μόνο του την άμαξα. Μπορεί να τη παρασύρει σε ένα γκρεμό. Χρειάζεται τον αμαξηλάτη, τον ηνίοχο να του δώσει κατεύθυνση και σκοπό. Χρειάζεται με άλλα λόγια το Λόγο, τη Λογική ή Θέληση για να κινηθεί σωστά, ελεγχόμενα και αρμονικά. Από την άλλη μεριά ο αμαξηλάτης δεν μπορεί να δράσει κατευθείαν πάνω στην άμαξα και να τη κινήσει με τη θέλησή του, μπο-ρεί να δράσει σε αυτήν μόνο μέσω του αλόγου, μέσω της ψυχής, της αστρικής ύλης.

Το ίδιο παραπάνω σχήμα διασαφηνίζει και τη τριπλή φύση του ανθρώπου. Αυ-τός αποτελείται από το αδρανές, παθητικό σώμα, από το ενεργητικό πνεύμα, Λόγο ή Θέληση και από το ενδιάμεσο στοιχείο μέσω του οποίου μπορεί να επι-δράσει το πνεύμα του πάνω στο σώμα του: τη ψυχή ή αστρικό σώμα του. Ή με μυστικιστικούς όρους το σώμα είναι ο φορέας της ψυχής και η ψυχή σε ένα ανώτερο τόξο είναι ο φορέας του πνεύματος.

Ένας παλιός εσωτερικός ορισμός της μαγείας είναι ότι αυτή είναι η πρακτική χρησιμοποίηση των ψυχικών ικανοτήτων που αναπτύσσονται στους διάφορους βαθμούς της μύησης

Οι παλαιοί μάγοι ονόμαζαν τη μαγεία Sanctus Regnum, δηλαδή "Άγιο Βασίλει-ο". Σύμφωνα με τον Ελιφάς Λεβί: "Για να φτάσει κανείς στο Sanctus Regnum, χρειάζεται τέσσερα πράγματα: ευστροφία πνεύματος που να φωτίζεται από την μελέτη, θάρρος που δεν καταβάλλεται από τίποτα, θέληση που δεν συντρίβε-ται από τίποτα και εχεμύθεια την οποία κανένα πράγμα δεν μπορεί να διαφθεί-ρει ή να καταλύσει..."Να Γνωρίσεις, να Τολμήσεις, να Θέλεις και να Σιωπήσεις, αυτά είναι τα τέσσερα ρήματα που παριστάνονται από τις αντίστοιχες συμβολι-κές μορφές της σφίγγας...Ένα μόνο δόγμα υπάρχει στη μαγεία: το ορατό σύ-μπαν είναι εκδήλωση του αοράτου.... αποτελεί για μας το μέτρο του αοράτου."

ΤΟ ΑΣΤΡΙΚΟ ΦΩΣ

Η μαγεία για τους εσωτεριστές δεν κάνει θαύματα, χρησιμοποιεί απλώς ένα νόμο την ύπαρξη του οποίου αγνοούν οι περισσότεροι άνθρωποι. Ο νόμος αυ-τός είναι η ύπαρξη του "μεγάλου μαγικού παράγοντα", "πλαστικού ενδιαμέ-σου", ή "αστρικού φωτός", μέσω του οποίου μπορεί να επενεργήσει η θέληση πάνω στην ύλη και να τη μεταμορφώσει. Αλλά ας αφήσουμε τους ειδικούς να μιλήσουν πάνω σε αυτό. Λέει λοιπόν ο Ελιφάς Λεβί για το αστρικό φως:

"Ο παράγοντας δια μέσου του οποίου ενεργεί κάποιος στη μαγεία είναι η Θέ-ληση, βοηθούμενη από το Αστρικό Φως".

"Στο αστρικό φως διατηρούνται τα αποτυπώματα όλων των πράξεων και λό-γων, δηλαδή όλων των ενεργειών και των μορφών..".

"Το αστρικό φως οι Μύστες του Μεσαίωνα (Αλχημιστές) ονόμαζαν πρώτη ύλη του Μεγάλου Έργου" .

"Η έλξη και προβολή του αστρικού φωτός μπορεί να σηκώσει βαρύτατα αντι-κείμενα και να τα συγκρατήσει μετεωρισμένα για χρόνο ανάλογο με τη δύναμητης προβολής".

"Το Μεγάλο Απόρρητο της Μαγείας είναι το μήλο της Εύας, το ιερό πυρ που έκλεψε ο Προμηθέας, το πύρινο σκήπτρο του Εωσφόρου" .

"Το αστρικό φως προβάλλεται με το βλέμμα, με το λόγο, με τον αντίχειρα και με την παλάμη των χεριών".

Ο περίφημος Σμαράγδινος Πίνακας του Ερμή του Τρισμέγιστου αναφέρει:

"Ό,τι είναι ανώτερο μοιάζει με ό,τι είναι κατώτερο και ό,τι είναι κάτω αναλογεί με ό,τι είναι πάνω, για την εκτέλεση των θαυμασίων του ενός μόνο πράγμα-τος". Αυτό ακριβώς είναι σύμφωνα με τον Ελιφάς Λεβί το βασικό, μοναδικό δόγμα της Μαγείας.

Μετά ακολουθεί η περιγραφή του αστρικού φωτός με παρατηρήσεις του Ελι-φάς Λεβί:

" Ο Ήλιος είναι ο Πατέρας του, η Σελήνη η Μητέρα του, ο άνεμος το έφερε στην κοιλιά του". Το φως αυτό απορρέει έτσι από τον Ήλιο, δέχεται τη μορφή και την κανονική του κίνηση από τη Σελήνη κι έχει την ατμόσφαιρα σαν όχημα και φυλακή. " Η γη είναι η τροφός του", δηλαδή εξισορροπείται και τίθεται σε κίνηση από την κεντρική θερμότητα της γης. "Είναι η παγκόσμια αρχή, το Τέ-λεσμα του κόσμου". Ο Ερμής διδάσκει μετά πώς από αυτό το φως, που είναι ταυτόχρονα και μια δύναμη, μπορεί ν' αποκτήσει κανείς ένα μοχλό κι έναν πα-γκόσμιο διαλύτη καθώς επίσης κι ένα διαμορφωτικό και συμπυκνωτικό παρά-γοντα. Πώς το φως αυτό μπορεί να εξαχθεί από τα σώματα όπου βρίσκεται σε

λανθάνουσα κατάσταση υπό μορφή πυρός, κινήσεως, λάμψης, φωτεινού αερί-ου, καίοντος νερού και πυρώδους γης, με απομίμηση, με τη χρησιμοποίηση όλων αυτών των ουσιών, όλων των δημιουργημάτων της φύσης. Αυτό το ένα μόνο πράγμα είναι ο πατέρας όλων των πραγμάτων στο σύμπαν. Η δύναμή του είναι τέλεια, εφόσον έχει ενωθεί σε μια πνευματική γη".

"Διαχώρισε αυτή την πνευματική γη από το πυκνό ή τραχύ, με μια απαλή θερ-μότητα με πολύ προσοχή. Σε μεγάλο μέτρο αυτή ανέρχεται από τη γη στον ουρανό και κατέρχεται πάλι στη γη αναγεννημένη και το ανώτερο και το κα-τώτερο αυξάνουν σε δύναμη. Με αυτό θα συμμετέχεις στις τιμές όλου του κό-σμου. Και το σκοτάδι θα φύγει μακριά σου. Αυτή είναι η δύναμη όλων των δυ-νάμεων. Με αυτό θα μπορέσεις να ξεπεράσεις όλα τα πράγματα και να μετα-στοιχειώσεις όλα αυτά που είναι ωραία και ό,τι είναι χονδροειδές. Με αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκε ο κόσμος».

"Ο Σμαράγδινος Πίνακας είναι ολόκληρη η μαγεία σε μια μόνο σελίδα".

"...Η δύναμη αυτή (το αστρικό φως) που ήταν γνωστή στους αρχαίους, είναι ένας παγκόσμιος παράγοντας του οποίου ο υπέρτατος νόμος είναι η ισορροπία και του οποίου η κατεύθυνση ανάγεται στο Μεγάλο Απόρρητο της Υπερβατικής Μαγείας. Με το χειρισμό αυτού του παράγοντα και μόνο μπορούμε να πραγ-ματοποιήσουμε τα εξής: την ηγεμονία και κατεύθυνση των στοιχείων της φύ-σης, τη καταστολή των θυελλών, τη θεραπεία αρρώστων με απλή επαφή των χεριών, την ανάσταση νεκρών.....".

. "Ο Μεγάλος Μαγικός Παράγοντας, τον οποίο ονομάσαμε αστρικό φως και ο οποίος από μερικούς άλλους λέγεται ψυχή της γης και από τους Ερμητιστές χημικούς Αζώθ, ή Μαγνησία των Σοφών, η απόκρυφη αυτή, η μοναδική, η α-ναμφισβήτητη δύναμη, είναι το κλειδί όλων των επικρατειών, το μυστικό όλων των δυνάμεων. Είναι ο πτερωτός δράκοντας της Μήδειας, ο Όφις του Εδεμι-κού μυστηρίου. Είναι το κοινό κάτοπτρο όλων των οραματιστών, η αλυσίδα των συμπαθειών, η πηγή των ερώτων, της προφητείας και της δόξας. Η γνώση και η κατάκτηση αυτού του παράγοντα ισοδυναμεί με την κατάκτηση των θεί-ων ικανοτήτων. Όλη η αληθινή μαγεία, όλη η απόκρυφη δύναμη είναι κλει-σμένη στο μυστικό αυτό και όλα τα βιβλία της πραγματικής επιστήμης έχουν σα μοναδικό σκοπό να υποδείξουν αυτή τη δύναμη".

"Στο σύμπαν υπάρχουν τρία πράγματα: το πνεύμα, το πυρώδες ρευστό το ο-ποίο αποκαλούσαν γενικά θείον, ο πλαστικός διάμεσος (αστρικό φως), στον οποίο έδιναν γενικά το όνομα του υδραργύρου, λόγω του συμβολισμού του κηρυκείου, και η ύλη, στην οποία έδιναν το όνομα του άλατος, λόγω του στα-θερού άλατος που παραμένει μετά τη καύση και αντέχει στην επενέργεια του πυρός. Συνέκριναν προς το θείο το πατέρα, λόγω της γεννητικής ιδιότητας του πυρός, τον Υδράργυρο προς τη μητέρα, λόγω της ικανότητας έλξεως και ανα-παραγωγής, και το Άλας προς το παιδί".

"Το ακτινοβόλο περιστρεφόμενο ξίφος του Χερούβ έξω από τον Παράδεισο,

που εμποδίζει τους πρωτόπλαστους να επιστρέψουν σε αυτόν, συμβολίζει το φως εκείνο το οποίο μετά την πτώση του ο άνθρωπος έπαυσε να γνωρίζει πώς να το κατευθύνει και υφίσταται αντίθετα από τότε τα μοιραία κτυπήματά του, αντί να κυβερνά τη δύναμή του. Το μαγικό Μεγάλο Έργο, θεωρούμενο απολύ-τως, είναι η κατάκτηση και κατεύθυνση του ακτινοβόλου αυτού ξίφους του Χερούβ".

"Ο καταρράκτης αυτός της παγκόσμιας ζωής αλληγορείται επίσης στα θρη-σκευτικά δόγματα με το καθαρτήριο πυρ της κολάσεως. Είναι το όργανο της μυήσεως, είναι το τέρας που πρέπει να χαλιναγωγηθεί, είναι ο εχθρός που πρέπει να κατανικηθεί. Είναι εκείνο που κατά τις επικλήσεις και τους εξορκι-σμούς της γοητείας στέλνει τόσα φάσματα και τόσες λάβρες. Μέσα σε αυτό το φως διατηρούνται όλες εκείνες οι μορφές των οποίων η φανταστική και τυχαία συνένωση σχηματίζει τους εφιάλτες και τα χωρίς ειρμό όνειρά μας. Το να α-φήσει κανείς τον εαυτό του να παρασυρθεί από τον περιστρεφόμενο και πάντα ρέοντα αυτόν ποταμό, είναι το ίδιο με το να πέσει στα βάραθρα της παραφρο-σύνης, που είναι πιο τρομακτικά και από αυτόν τον θάνατο. Το να διώξει όμως τις σκιές από αυτό το χάος και να δώσει με αυτές τέλειες μορφές στις σκέψεις του, είναι το ίδιο με το να είναι μεγαλοφυής, νους δημιουργικός και θριαμβευ-τής κατά των δυνάμεων του σκότους".

"Το αστρικό φως κατευθύνει τα ένστικτα των ζώων και παλεύει με τη διάνοια του ανθρώπου, την οποία προσπαθεί να διαστρέψει με το πλήθος των ανακλά-σεών του και των ψευδών του παραστάσεων, ενέργεια την οποία καθιστούν μοιραία και αναγκαία και πολύ θλιβερή τα στοιχειακά πνεύματα και οι ψυχές που βρίσκονται σε αγωνία, που οι ασταθείς ψυχές τους αναζητούν συμπάθειες πάνω στις αδυναμίες μας".

"Το όνομα του Εωσφόρου αποδόθηκε δίκαια στον άγγελο της παραπλάνησης και του σκότους; Εμείς δεν το πιστεύουμε, παρά μόνον αν αντιλαμβάνονται όπως κι εμείς και σύμφωνα με τις μαγικές παραδόσεις, ότι η κόλαση προσωπο-ποιούμενη από τον Σατανά και παριστανόμενη από τον αρχαίο όφι, δεν είναι άλλο από το κεντρικό πυρ που συστρέφεται γύρω από τη γη, καταβροχθίζο-ντας κάθε τι που παράγεται από αυτό και αυτή την ουρά του, όπως ο όφις του Κρόνου... Η μέχρι βασιλικής και σχεδόν θείας προσωπικότητας εξύψωση του Σατανά είναι μια πλάνη που ανάγεται στους ψεύτικους Ζωροάστρες, δηλαδή στο παραμορφωμένο δόγμα των δεύτερων μάγων, των υλιστών μάγων της Περσίας. Αυτοί είχαν μετατρέψει σε θεούς τους δυο πόλους του νοητικού κό-σμου και είχαν κάνει την παθητική δύναμη μια θεότητα αντίθετη προς την ε-νεργητική δύναμη. Ο Αριμάν είναι ο πατέρας του διαβόλου, όπως τον αντι-λαμβάνονται οι δεισιδαίμονες και για τον λόγο αυτό ο Σωτήρας έλεγε : "Ο διά-βολος είναι ψεύτης, όπως και ο πατέρας του".

"Οι μυημένοι έλεγαν ότι ο μεγάλος μαγικός παράγοντας, που δίκαια ονομάζε-ται Εωσφόρος, γιατί είναι ο φορέας του φωτός, είναι μια ενδιάμεση δύναμη που είναι διαδεδομένη σε ολόκληρη τη δημιουργία, ότι χρησιμεύει στο να δη-μιουργεί και να καταστρέφει και ότι η πτώση του Αδάμ ήταν μιας ερωτική μέ-

θη, συνέπεια της οποίας το γένος του έγινε δούλος του μοιραίου αυτού φω-τός... Ο άνθρωπος είχε κληθεί να αποκτήσει κυρίαρχη εξουσία πάνω σε αυτό το φως και να κατακτήσει με τον τρόπο αυτό την αθανασία του".

"Το αληθινό όνομα του Σατανά, λένε οι Καβαλιστές είναι το όνομα του Ιεχωβά ανεστραμμένο, γιατί ο Σατανάς δεν είναι ένας μαύρος θεός, αλλά η άρνηση του Θεού. Για τους μυημένους δεν είναι ένα πρόσωπο, είναι μια δύναμη που δημιουργήθηκε για το καλό και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για το κακό, είναι το όργανο της ελευθερίας. Τη δύναμη αυτή η οποία προΐσταται στη φυσική γέν-νηση οι παλιοί παρίσταναν με τη μυθική και κερασφόρα εικόνα του θεού Πάνα. Από κει προήλθε η εικόνα του τράγου των σαββατιασμών, ο αδελφός του αρ-χαίου όφεως και του φωτοδότου ή φωσφόρου, από τον οποίο οι ποιητές δη-μιούργησαν τον ψεύτικο Εωσφόρο της παραδόσεως."

"Ο εγκέφαλός μας φωσφορίζοντας από αστρικό φως είναι γεμάτος από αντα-νακλάσεις και αναρίθμητες εικόνες. Όταν κλείνουμε τα μάτια μας, φαίνεται συχνά σαν ένα ολόκληρο πανόραμα, άλλοτε λαμπρό και άλλοτε σκοτεινό να ξετυλίγεται κάτω από τα βλέφαρά μας. Το νευρικό μας σύστημα, το οποίο είναι ένα τέλειο ηλεκτρικό μηχάνημα, συγκεντρώνει το φως στον εγκέφαλο, που είναι ο αρνητικός πόλος της συσκευής, ή το προβάλλει δια των άκρων, τα ο-ποία χρησιμεύουν σαν ακίδες, προορισμένες να ξαναφέρουν σε κυκλοφορία το ζωτικό μας ρεύμα. Όταν ο εγκέφαλός μας προσελκύει απότομα μια σειρά εικό-νων αντίστοιχων προς ένα πάθος, η ισορροπία της μηχανής διακόπτεται, η α-νταλλαγή του φωτός παύει, η αστρική αναπνοή σταματά και το φως συμπυ-κνώνεται κατά κάποιο τρόπο στον εγκέφαλο. Η υπέρμετρη φιλοδοξία, οι εγωι-στικές ροπές προς την αγιότητα, η παρά φύσιν εγκράτεια γεμάτη από φαντα-σιώσεις κι επιθυμίες που κακώς υποστέλλονται, τα χαμηλά πάθη που επανα-λαμβάνονται παρά τις προειδοποιήσεις της συνείδησης, όλα αυτά προκαλούν συμφορήσεις φωτός κι εξάψεις του εγκέφαλου. Το αποτέλεσμα είναι η εξαφά-νιση της λογικής, η νοσηρή έκσταση, η υστερία, τα οράματα, η παραφροσύνη. Ένας άνθρωπος δεν είναι τρελός γιατί έχει οράματα, αλλά γιατί δίνει σε αυτά μεγαλύτερη πίστη από τη λογική του".

Η ιδρύτρια τώρα της Θεοσοφικής εταιρίας Έλενα Πέτροβα Μπλαβάτσκυ, ση-μειώνει με τη σειρά της τα εξής για το αστρικό φως:

"Το αστρικό φως του Παράκελσου και άλλων Ερμητικών Φιλοσόφων είναι ο αιθέρας της φυσικής (στη παλιά κυματική θεωρία). Στη μεταφυσική και τη πνευματική ή απόκρυφη έννοια ο αιθέρας σημαίνει πολύ περισσότερα απ' όσα συχνά φανταζόμαστε... Οι Αλχημιστές και οι Ερμητικοί πίστευαν ότι ο αστρικός αιθέρας τους ... είναι η ψυχή του κόσμου, το εργαστήρι της φύσης και του σύμπαντος, πνευματικά και φυσικά."

"Είναι ο αστρικός ωκεανός της αόρατης φωτιάς που περιβάλλει το κόσμο. Ο Παράκελσος, που τον ονόμασε αστρικό φως παίρνοντας τη λέξη από τα Λατι-νικά, πίστευε πώς η έναστρη στρατιά (μαζί με τη γη) είναι τα συμπυκνωμένα τμήματα του αστρικού φωτός, που "έπεσαν στη διαδικασία της γέννησης και

την ύλη". Οι μαγνητικές ή πνευματικές εκπορεύσεις τους διατηρούν συνεχώς ανοικτή την επικοινωνία τους με τη πατρική πηγή των πάντων - το αστρικό φως".

"Το ανθρώπινο σώμα, όπως η γη, οι πλανήτες και τ' άστρα υπόκειται σε ένα διπλό νόμο. Έλκει και απωθεί, επειδή διαποτίζεται με διπλό μαγνητισμό που εισρέει από το αστρικό φως. Τα πάντα έχουν διπλή φύση. Ο μαγνητισμός είναι θετικός και αρνητικός, ενεργητικός και παθητικός, αρσενικός και θηλυ-κός...Όταν ο υπνωτιστής μάθει το μεγάλο μυστικό της πόλωσης της δράσης και εμπλουτισμού των ρευστών του με ενεργητική και παθητική ενέργεια ταυ-τόχρονα, θα γίνει ο μεγαλύτερος μάγος που υπάρχει. Το αστρικό φως είναι ανδρόγυνο καθώς η ισορροπία είναι αποτέλεσμα δύο αντιθετικών δυνάμεων που αλληλεπιδρούν αέναα. Αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι η ΖΩ-Η...Μόνο το αστρικό φως, ως κύριος παράγοντας της μαγείας, μπορεί να μας αποκαλύψει όλα τα μυστικά της φύσης. Το αστρικό φως ταυτίζεται με τον Ιν-δουιστικό όρο Ακάσα (στα Σανσκριτικά ουρανός, αλλά μυστικιστικά ο αόρατος ουρανός)".

"Η ακάσα στη λανθάνουσα κατάστασή της, συμφωνεί ακριβώς με την έννοια του συμπαντικού αιθέρα. Η ακάσα είναι ο αναπόσπαστος παράγοντας κάθε μα-γικού δράματος, θρησκευτικού ή κοσμικού. Η ακάσα ή απόκρυφος ηλεκτρι-σμός ταυτίζεται κατά μια έννοια με το άλκαλιστ ή συμπαντικό διαλύτη των αλ-χημιστών, την ίδια την anima mundi (ψυχή του κόσμου), όπως και το αστρικό φως".

"Το Χάος των αρχαίων, η Ζωροαστρική ιερή φωτιά, η φωτιά του Ερμή, η α-στραπή της Κυβέλης, ο φλεγόμενος πυρσός του Απόλλωνα, η φλόγα στο βω-μό του Πανός, η άσβεστη φωτιά στο ναό της Ακρόπολης και της Εστίας, η πύ-ρινη γλώσσα της περικεφαλαίας του Πλούτωνα, οι λαμπρές σπίθες στα καλύμ-ματα των Διόσκουρων, της κεφαλής της Γοργούς, της περικεφαλαίας της Αθη-νάς και της ράβδου του Ερμή, το άσβεστον πυρ, ο Αιγύπτιος θεός Πταχ ή Ρα, ο Ελληνικός Ζευς καταβαΐτης, οι πύρινες γλώσσες της Πεντηκοστής, η φλεγόμε-νη βάτος του Μωυσή, η φλεγόμενη λυχνία του Αβραάμ, το αιώνιο πυρ της α-πύθμενης αβύσσου, οι μαντικοί ατμοί των Δελφών, το αστρικό φως των Ροδο-σταύρων, η Ακάσα των Ινδουιστών μυστών, το Αστρικό Φως του Ελιφάς Λεβί, η νευρική αύρα και το ρευστό των μαγνητιστών, το οντ του Ράιχνεμπαχ, η ψυχική ενέργεια του Κοξ και του Κρουξ, ο ατμοσφαιρικός μαγνητισμός κά-ποιων φυσιοδιφών, ο γαλβανισμός και τέλος ο ηλεκτρισμός, αντιπροσωπεύουν πολλαπλές ονομασίες για τις πολλές διαφορετικές εκδηλώσεις ή αποτελέσματα της ίδιας μυστηριώδους αιτίας που διαπερνά τα πάντα".

"Ούτε ο χώρος, ούτε ο χρόνος αποτελούν εμπόδια στο ταξίδι του αστρικού σώματος. Ο θαυματουργός έχει την ικανότητα να κάνει το φυσικό του σώμα να εξαφανισθεί, ή να φαίνεται ότι παίρνει τη μορφή που θέλει. Μπορεί να κα-ταστήσει ορατή την αστρική του μορφή, ή να τις δώσει το σχήμα που επιθυμεί. Και στις δυο περιπτώσεις αυτό οφείλεται σε συλλογική Μεσμερική παράκρου-ση των αισθήσεων όλων των παρευρισκομένων. Η ψευδαίσθηση αυτή είναι

τόσο τέλεια, ώστε εκείνος που την έζησε θα ορκιζόταν μια ολόκληρη ζωή πως ήταν πραγματικότητα, ενώ στην ουσία ήταν ένας πίνακας του πνεύματος που αποτυπώθηκε στη συνείδητότητά του από την ακαταμάχητη θέληση του μα-γνητιστή".

"Ότι έχει υπάρξει, υπάρχει και θα υπάρξει, βρίσκεται αποτυπωμένο στο αστρι-κό φως, που αποτελεί πίνακα του αοράτου σύμπαντος".

"Ο ακρογωνιαίος λίθος της μαγείας είναι η εμβριθής και βαθιά κατανόηση, κα-θώς και η πρακτική εφαρμογή των νόμων του ηλεκτρομαγνητισμού: των ιδιο-τήτων του, των σχέσεών του, του συσχετισμού των δυνάμεών του.

"Οι θαυματουργοί όλων των εποχών σχολών και χωρών προκαλούσαν τα θαύ-ματά τους επειδή ήσαν τελείως εξοικειωμένοι με τα ασύλληπτα - όσον αφορά τα αποτελέσματά τους- πλην όμως απτά κύματα του αστρικού φωτός. Ήλεγ-χαν τα ρεύματα καθοδηγώντας τα με τη δύναμη της θέλησής τους. Τα θαύμα-τα είχαν φυσικό και ψυχολογικό χαρακτήρα".

"Ο μεσμερισμός είναι ο πιο σημαντικός κλάδος της μαγείας και τα φαινόμενά του είναι τα αποτελέσματα του συμπαντικού μεσολαβητή (αστρικού φωτός) που βρίσκεται πίσω από κάθε μαγεία και προκαλεί σε όλες τις εποχές τα απο-καλούμενα θαύματα".

"Οι αρχαίοι τον ονόμαζαν Χάος. Ο Πλάτωνας και οι Πυθαγόρειοι τον ονόμαζαν Ψυχή του Κόσμου. Σύμφωνα με τους Ινδουιστές, η θεότητα με τη μορφή του αιθέρα διαπερνά τα πάντα. Είναι το αόρατο αλλά απτό Ρευστό. Μεταξύ άλλων, αυτός ο συμπαντικός Πρωτέας, ή "νεφελώδης παντοδύναμος", όπως τον απο-καλεί ο ντε Μιρβίλ, ονομαζόταν από τους θεουργούς "ζων πυρ", "πνεύμα Φω-τός" και Μάγνης. Αυτός ο τελευταίος χαρακτηρισμός υπονοεί τις μαγνητικές του ιδιότητες και τη μαγική φύση του".

"Στην Αιγυπτιακή μυθολογία ο Κνεφ, ο Αιώνιος μη αποκαλυμμένος θεός, συμ-βολίζεται με το φίδι, έμβλημα της αιωνιότητας που περικλείει μια υδρία νερό και το κεφάλι του ίπταται πάνω από τα νερά που επωάζει με την πνοή του. Στις σκανδιναβικές Έντα η δρόσος του μελιού, η τροφή των θεών και των δη-μιουργικών πολυάσχολων μελισσών του Δένδρου Υγκντραζίλ, πέφτει στη διάρκεια της νύχτας όταν η ατμόσφαιρα είναι γεμάτη υγρασία και στις Βόρειες μυθολογίες σαν παθητική αρχή της δημιουργίας συμβολίζει τη δημιουργία του σύμπαντος από το νερό. Αυτή η δρόσος είναι το αστρικό φως σε έναν από τους συνδυασμούς του και κατέχει δημιουργικές, αλλά και καταστροφικές ι-διότητες. Στο Χαλδαϊκό θρύλο του Βήρωσσου, ο Οάννης, ο άνθρωπος ψάρι, καθοδηγώντας τους ανθρώπους δείχνει το νηπιακό κόσμο να δημιουργείται από το νερό και όλα τα πλάσματα να προέρχονται από αυτή τη prima materia (πρωθύλη). Ο Μωυσής διδάσκει πως μόνο η γη και το νερό μπορεί να γεννή-σουν μια ζωντανή ψυχή...Οι αλχημιστές υποστηρίζουν ότι η πρωταρχική προ-αδαμική γη όταν ανάγεται στη πρώτη ουσία της, βρίσκεται στο δεύτερο στάδιο της μεταμόρφωσής της σαν καθαρό νερό με πρώτο το άλκαλιστ. Λέγεται ότι

αυτή η πρωταρχική ουσία περιέχει την ουσία όλων όσων πρόκειται να συγκρο-τήσουν τον άνθρωπο. Δεν περιέχει μόνο τα στοιχεία της φυσικής τους ύπαρ-ξης, αλλά ακόμη και την ίδια τη "πνοή ζωής" σε λανθάνουσα κατάσταση, έτοι-μη να αφυπνιστεί".

"Ουσιαστικά αυτή η ουσία είναι το ίδιο το χάος... Τι άλλο εκτός από τον Αιθέρα μπορεί να είναι το πρωταρχικό Χάος;. Ο σύγχρονος αιθέρας, όχι αυτός που αναγνωρίζουν οι επιστήμονες, αλλά όπως τον γνώριζαν οι αρχαίοι φιλόσοφοι πολύ νωρίτερα από την εποχή του Μωυσή. Ο Αιθέρας με όλες τις μυστηριώδεις και απόκρυφες ιδιότητές του περιέχει τα σπέρματα της συμπαντικής δημιουρ-γίας. Ο Αιθέρας, η Ουράνια Παρθένα, η πνευματική μάνα κάθε υπάρχουσας μορφής και ύπαρξης. Από το στήθος της μόλις επωαστούν από το θείο πνεύμα, έρχονται σε ύπαρξη η Ύλη και η Ζωή, η Δύναμη και η Δράση".

"Το θείο φως με το οποίο η ψυχή, ανεμπόδιστη από την ύλη αντιλαμβάνεται πράγματα του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, ο θανατηφόρος κεραυνός που προβάλλεται σε μια στιγμή οργής ή στο αποκορύφωμα κάποιας μακροχρόνιας έχθρας. Η ευλογία που φτερουγίζει από κάποια καλόγνωμη καρδιά, η κατάρα που εκτοξεύεται σε κάποιον, όλα αυτά πρέπει να διέλθουν από αυτό το συμπαντικό παράγοντα, που η μία όψη του τον καθιστά ευλογία του θεού και μια άλλη δηλητήριο του διαβόλου".

Η ΘΕΛΗΣΗ

Λέει ο Ελιφάς Λεβί:

"Η θέληση είναι η ικανότητα των λογικών δυνάμεων που καθοδηγεί προς συμ-βιβασμό την ελευθερία των ατόμων με την ανάγκη των πραγμάτων".

"Κάθε προσπάθεια της θέλησης που οδηγείται από τη διάνοια, είναι και ανάλο-γη εκπομπή ρευστού ή ανθρώπινου φωτός (αστρικού φωτός)".

"Με μια ισχυρή θέληση μπορείς να φτάσεις σε μικρό χρονικό διάστημα στην απόλυτη ανεξαρτησία"

" Θέλετε να βασιλεύσετε στους άλλους; Μάθετε να θέλετε. Η δύναμη βεβαιώ-νεται μόνο μέσω ποικίλων κατορθωμάτων. Η αργία και η λησμοσύνη είναι ε-χθροί της βουλήσεως. Οι πιο ασήμαντες πρακτικές και οι περισσότερες ξένες οι ίδιες προς το σκοπό που επιδιώκουμε, μας φέρνουν εντούτοις στο προδιαγε-γραμμένο τέρμα, μέσω της διαπαιδαγώγησης και της θέλησης. Ένας χωρικός που θα σηκωνόταν κάθε μέρα στις 2 ή 3 το πρωί και θα πήγαινε μακριά για να πάρει ένα κλαρί, ή ένα καρπό από το ίδιο δένδρο πριν ανατείλει ο ήλιος, θα μπορούσε φέρνοντας μαζί του τον καρπό αυτό να εκτελέσει πολυάριθμα θαύ-ματα. Γιατί το φυλακτήριο αυτό θα αποτελούσε το σήμα της βουλητικής του δύναμης".

"Η θέληση του ανθρώπου που εκδηλώνεται με την πράξη μπορεί να παρομοια-στεί με την οβίδα που ποτέ δεν οπισθοχωρεί μπροστά από το εμπόδιο. Όταν εκτινάσσεται με σφοδρότητα, το διαπερνά και χάνεται πίσω του. Εάν όμως ξε-κινήσει με υπομονή και επιμονή ποτέ δεν χάνεται, αλλά μοιάζει με το κύμα που επανερχόμενο ολοένα στο ίδιο εμπόδιο κατατρώει και αυτόν ακόμα το γρανί-τη".

"Για να μπορούμε πρέπει να πιστεύουμε ότι μπορούμε και η πίστη αυτή να με-τατραπεί αμέσως σε έργα".

"Η πίστη ούτε καν προσπαθεί. Ξεκινά με τη βεβαιότητα ότι θα αποπερατώσει το αναληφθέν έργο κι εργάζεται με σταθερότητα, σαν να είχε την παντοδυ-ναμία κάτω από τις διαταγές της και την αιωνιότητα μπροστά απ' αυτήν. Τολμήστε να διατυπώστε σαφώς την επιθυμία σας, όποια και νάναι και με-τά τεθείτε αμέσως στο έργο και μη σταματήσετε να ενεργείτε προς την ίδια κα-τεύθυνση και προς τον ίδιο σκοπό. Εκείνο που επιθυμείτε τελικά θα πραγμα-τοποιηθεί".

"Για να κάνεις θαύματα πρέπει να βρίσκεσαι έξω από τα συνηθισμένα όρια της κοινωνίας. Πρέπει να είσαι γεμάτος από σοφία, ή εξηρμένος από την παρα-φροσύνη - είτε να βρίσκεσαι πάνω από τα πάθη, είτε έξω από τα πάθη μέσω της έκστασης και της φρενίτιδας".

Από αυτό φαίνεται ότι και άνθρωποι αδαείς και όχι μυημένοι στη μαγεία, μπο-ρούν να προκαλέσουν μαγικές πράξεις, διαταράσσοντας το αστρικό ρευστό με την εξηρμένη δύναμη των συναισθημάτων τους, με την παράφρονη έκσταση και φρενίτιδά τους.

"Ένας οκνηρός ποτέ δεν μπορεί να γίνει μάγος. Η μαγεία είναι μια άσκηση που εφαρμόζεται σε όλες τις στιγμές του βίου. Πρέπει αυτός που αποβλέπει σε υ-ψηλά χαρίσματα να είναι πρώτα απ' όλα απόλυτος κύριος του εαυτού του. Πρέπει να ξέρει να κατανικάει τις ορέξεις, τις ηδονές, την πείνα και τον ύπνο. Να είναι ακόμα απαθής τόσο στις επιτυχίες, όσο και στις αποδοκιμασίες. Ολό-κληρη η ζωή του πρέπει να αντανακλά μια θέληση κατευθυνόμενη από το νου και υπηρετούμενη από ολόκληρη τη φύση, την οποία θα έχει δαμάσει με το πνεύμα του πάνω στα ίδια τα όργανά του και με τη συμπάθεια όλων των δυ-νάμεων του κόσμου που βρίσκονται σε αντιστοιχία. Όλες οι αισθήσεις και όλες οι ικανότητες πρέπει να συνεργάζονται και τίποτα πάνω στον ιερέα του Ερμή δεν πρέπει να μένει σε αδράνεια. Πρέπει να προσδιορίζει το πνεύμα δια σημεί-ων και να το συνοψίζει με χαρακτήρες και εμβλήματα. Πρέπει να διατυπώνει τη θέλησή του με λέξεις και να πραγματώνει τις λέξεις με πράξεις. Πρέπει επί-σης να μεταφράζει τη μαγική ιδέα σε φως για τα μάτια, σε αρμονία για τα αυ-τιά, σε αρώματα για την όσφρηση, σε γεύσεις για τη γεύση και σε μορφές για την αφή. Πρέπει με άλλα λόγια ο μύστης να πραγματοποιεί σε όλη του την ύπαρξη κάθε τι που επιθυμεί να πραγματοποιήσει έξω από αυτόν στον κόσμο. Πρέπει να γίνει ο μαγνήτης που θα έλξει προς τον εαυτό του το επιθυμητό α-

ποτέλεσμα. Όταν μαγνητισθεί αρκετά, ας είναι βέβαιος ότι αυτό που ποθεί θα έρθει από μόνο του και χωρίς αυτός να ενεργήσει ιδιαιτέρως".

"Πρέπει να αποδίδουμε στον εαυτό μας μεγάλο σεβασμό και να τον θεωρούμε σαν παραγνωρισμένο ηγεμόνα, που συμφωνεί να είναι τέτοιος, για να ξαναπο-κτήσει το διαρπαγέν στέμμα του. Να είμαστε ευπροσήγοροι και πράοι προς όλο τον κόσμο. Αλλά στις κοινωνικές μας σχέσεις ποτέ να μην αφήνουμε τους εαυ-τούς μας να απορροφηθούν και να αποσυρόμαστε αμέσως από τους κύκλους όπου δεν ασκούμε καμιά πρωτοβουλία".

"Για να αποκτήσουμε μαγική δύναμη πρέπει να απαλλάξουμε τη βούλησή μας από κάθε δουλεία και να την αναπτύξουμε μέχρι κυριαρχίας. Η υπέρτατη θέ-ληση παριστάνεται στα σύμβολά μας από μια γυναίκα που συντρίβει με το πόδι της το κεφάλι του όφεως (του αστρικού φωτός) και από τον ακτινοβόλο άγγε-λο που τον δαμάζει και τον κρατάει υποχείριό του μπροστά στο βέλος του. Ο Μεγάλος Μαγικός παράγοντας, το διπλό ρεύμα φωτός, το ζων και αστρικό πυρ της γης εσυμβολίσθη στις αρχαίες θεογονίες με τον ταυροκέφαλο όφι, με τράγο ή με σκύλο. Είναι το διπλό φίδι του κηρυκείου του Ερμή, ο αρχαίος όφις της Γενέσεως, επίσης το χάλκινο φίδι του Μωυσή συνεστραμένο γύρω από το Ταυ, δηλαδή το γενετικό λιγκάμ. Είναι ακόμη ο τράγος των σαββατιαίων συνε-λεύσεων και ο Μπαφομέ των Ναϊτών. Είναι η Ύλη των γνωστικών, η διπλή ο-φειόμορφη ουρά που αποτελεί τις κνήμες του ηλιακού αλέκτορος Αβραξάς. Εί-ναι τέλος ο διάβολος, στην πραγματικότητα όμως είναι η τυφλή εκείνη δύναμη την οποία πρέπει να δαμάσουν οι ψυχές για να απελευθερωθούν από τις αλυ-σίδες της γης. Γιατί αν δεν τις αποσπάσει η θέλησή τους από τη μοιραία αυτή μαγνήτιση, θ' απορροφηθούν από το ρεύμα με τη δύναμη που τις παρήγαγε και θα επιστρέψουν στο κεντρικό και αιώνιο αυτό πυρ. Ολόκληρο λοιπόν το μαγικό έργο συνίσταται στο πώς θα απαλλαγούμε από τις κουλούρες του αρ-χαίου φιδιού και στη συνέχεια πώς θα βάλουμε το πόδι μας πάνω στο κεφάλι του και πώς θα το οδηγήσουμε σύμφωνα με τη δικιά μας θέληση. Θα σου προσφέρω λέω ο όφις στον ευαγγελικό μύθο, όλα τα βασίλεια της γης, αν πέ-σεις να με προσκυνήσεις. Ο μύστης οφείλει να του απαντήσει: Δε θα υποκύψω μπροστά σου, αλλά συ θα σέρνεσαι δίπλα στα πόδια μου. Δε θα μου προσφέ-ρεις τίποτα, αλλά θα σε χρησιμοποιήσω και θα πάρω μόνος μου ό,τι επιθυμώ. Γιατί είμαι ο κύριός σου".

"Η θέληση μπορεί να ισχυροποιηθεί με κατάλληλη αγωγή και το μαγικό τελε-στικό έχει σα μόνο σκοπό να δοκιμάσει, να εξασκήσει και να διαπαιδαγωγήσει τη θέληση στην υπομονή και την ένταση. Όσο πιο δύσκολες να κατορθωθούν είναι αυτές οι πρακτικές και όσο μεγαλύτερη συγκέντρωση της προσοχής απαι-τούν, τόσο μεγαλύτερα αποτελέσματα έχουν. Αν μέχρις στιγμή στάθηκε αδύ-νατη η καθοδήγηση και η συνειδητή κατεύθυνση των μαγνητικών φαινομέ-νων, αυτό οφείλεται στο ότι δε βρέθηκε ακόμη ένας μυημένος μαγνητιστής απαλλαγμένος πράγματι από τις ενστικτώδεις έλξεις. Η φύση θα υπακούει στο σημείο ή το λόγο εκείνου που θα αισθανθεί τον εαυτό του αρκετά ισχυρό για να μην αμφιβάλει".

"Η θέληση είναι πανίσχυρη όταν οπλίζεται με τις ζώσες δυνάμεις της φύσης. Η σκέψη είναι ανίερη ή νεκρή, εφόσον δεν εκδηλώνεται με το λόγο ή το σημείο (σύμβολο). Δεν μπορεί επομένως να διεγείρει ούτε να κατευθύνει τη θέληση. Δεδομένου ότι το σημείο είναι η μορφική παράσταση της σκέψεως, αυτό απο-τελεί το απαραίτητο όργανο της θέλησης. Όσο το σημείο είναι τελειότερο, τό-σο η σκέψη διατυπώνεται σαφέστερα και τόσο η θέληση κατευθύνεται ισχυρό-τερη".

"Για να απομονωθεί κάποιος από το αστρικό φως δεν αρκεί μόνο να περιβληθεί με λινό ύφασμα, χρειάζεται κυρίως να χαλιναγωγήσει τελείως το πνεύμα του και τις ψυχικές του ορμές και να εξασφαλίσει μια άκαμπτη σαν τον χάλυβα θέ-ληση. Πρέπει επίσης να επαναλαμβάνει τις πράξεις που προέρχονται από την ισχυρή θέλησή του, γιατί η θέληση μόνο με έργα πραγματώνεται, όπως οι θρησκείες εξασφαλίζουν το κύρος και τη διάρκειά τους με τις ιερουργίες και τις τελετουργίες τους".

"Μια από τις πιο παράδοξες ιδιότητες της ανθρώπινης φαντασίας είναι η πραγ-ματοποίηση των επιθυμιών της θέλησης, ακόμα μάλιστα και των φόβων της. Πιστεύουμε εύκολα λέει μια παροιμία εκείνο που φοβόμαστε και αυτό που επι-θυμούμε. Τόσο η επιθυμία, όσο και ο φόβος, προσδίδουν στη φαντασία μια ι-διάζουσα δύναμη πραγματοποίησης, με ανυπολόγιστα αποτελέσματα. Κατά κάποιο τρόπο για παράδειγμα προσβαλλόμαστε από την ασθένεια που φοβό-μαστε".

"Η διάνοια και η θέληση του ανθρώπου είναι όργανα ανυπολόγιστης δύναμης, αλλά τόσο η πρώτη όσο και η δεύτερη έχουν σαν βοηθό μια ικανότητα ελάχι-στα γνωστή και της οποίας η παντοδυναμία ανήκει αποκλειστικά στη μαγεία: μιλάω για τη Φαντασία, την οποία οι Καβαλιστές ονομάζουν διάφανο ή διάφω-το. Η φαντασία είναι πράγματι σαν τον οφθαλμό της ψυχής, σε αυτήν διαγρά-φονται και διατηρούνται οι μορφές των όντων, με αυτήν διακρίνουμε τις ανα-κλάσεις του αόρατου κόσμου, αυτή είναι το κάτοπτρο των οραμάτων και το όργανο της μαγικής ζωής. Με αυτή θεραπεύουμε τις ασθένειες, ενεργούμε πά-νω στις εποχές, αποπλανούμε τον θάνατο και ανασταίνουμε τους νεκρούς, γιατί είναι εκείνη η οποία εξάπτει τη θέληση και την κάνει να ρθει σ' επαφή με τον παγκόσμιο παράγοντα (το αστρικό φως). Η φαντασία είναι εκείνη που δια-γράφει τη μορφή του παιδιού στην κοιλιά της μητέρας του, η οποία καθορίζει το πεπρωμένο των ανθρώπων, η οποία δίνει φτερά στις επιδημίες και διευθύ-νει τα όπλα κατά τον πόλεμο. Κινδυνεύετε στην μάχη; φαντασθείτε τον εαυτό σας άτρωτο σαν τον Αχιλλέα, και θα γίνετε, λέει ο Παράκελσος. Ο φόβος προ-σελκύει τα βλήματα και το θάρρος κάμπτει την τροχιά τους. Ο Παράκελσος θεράπευε τους ασθενείς του, ενεργώντας πάνω σε μια μικρή ποσότητα αίματός τους, το οποίο το αφαιρούσε με αφαίμαξη. Θεράπευε τις κεφαλαλγίες από α-πόσταση, ή ενεργώντας πάνω σε μερικές τρίχες της κεφαλής των πασχόντων. Αυτός είχε προηγηθεί κατά πολύ, με την επιστήμη της φαντασίας και τον νόμο της αναλογίας του μέρους με το όλον, όλων των θεωριών, ή μάλλον των πει-ραμάτων των μεγαλύτερων μαγνητιστών των νεότερων χρόνων".

"Η φαντασία όταν βαδίζει παράλληλα με τη λογική γίνεται μεγαλοφυία".

Και η Έλενα Πέτροβα Μπλαβάτσκυ:

Ο Ζακολιό αναφέρει ένα περιστατικό με ένα φακίρη των Ινδιών, από τη χού-φτα του οποίου διάλεξε ένα σπόρο και τον έχωσε σε μια γλάστρα. Ο σπόρος αυτός φύτρωσε και βλάστησε σε λίγα λεπτά με τη θέληση του φακίρη. Η Μπλαβάτσκυ εξηγεί:

"Ο μαγνητισμός του φακίρη υπακούοντας στη θέλησή του έσυρε την ακάσα σε ένα συγκεντρωμένο ρεύμα προς το φυτό μέσω των χεριών του. Διατηρώντας για τον απαιτούμενο χρόνο μια αδιάκοπη ροή η χωμική αρχή του φυτού δο-μούσε με υπερφυσική δραστηριότητα πυρήνες και στρώματα το ένα μετά το άλλο, ώσπου το έργο ολοκληρώθηκε. Η αρχή της ζωής είναι απλώς μια τυφλή δύναμη που υπακούει σε κάποια καθοδηγητική επίδραση. Στη φυσιολογική πορεία της φύσης το πρωτόπλασμα του φυτού τη συγκεντρώνει και τη κατευ-θύνει με μια συγκεκριμένη συχνότητα, η οποία ελέγχεται από τις επικρατούσες ατμοσφαιρικές συνθήκες. Η ανάπτυξή του είναι γρήγορη, αργή ή ανάλογη με τη ποσότητα φωτός, θερμότητας και της υγρασίας της εποχής. Όμως ο φακί-ρης σπεύδοντας σε βοήθεια της φύσης με τη πανίσχυρη θέλησή του συμπύ-κνωσε θα λέγαμε την ουσία της ζωής του φυτού στο σπόρο του και το ανά-γκασε να ωριμάσει πριν την ώρα του. Αυτή η τυφλή δύναμη, όντας τελείως υποταγμένη στη θέλησή του, υπακούει. Αν προτιμούσε να φαντασθεί το φυτό σαν τέρας, θα το μετέτρεπε σε τέρας με την ίδια ευκολία και τούτο διότι η συ-γκεκριμένη εικόνα - σκλάβα στο υποκειμενικό μοντέλο που σχεδίασε η φαντα-σία του φακίρη - αναγκάζεται να ακολουθήσει το πρωτότυπο σε κάθε λεπτο-μέρειά του, όπως το χέρι και το πινέλο του ζωγράφου ακολουθεί την εικόνα που πλάθει ο νους του. Η θέληση του φακίρη δημιουργεί ένα αόρατο, αλλά τελείως αντικειμενικό καλούπι, στο οποίο ωθείται να εναποτεθεί η οργανική η φυτική ύλη και να πάρει τη καθορισμένη μορφή. Η θέληση δημιουργεί, διότι η θέληση σε κίνηση είναι δύναμη και η δύναμη δημιουργεί την ύλη".

"Τι είναι ΘΕΛΗΣΗ; Η μεγάλη συμπαντική ιδέα θέλησε και ο κόσμος ήλθε σε ύπαρξη. Θέλω και τα μέλη μου υπακούν...θέλω και η σκέψη μου διασχίζει το χώρο, που γι αυτή είναι ανύπαρκτος, περιβάλλει το σώμα κάποιου άλλου ατό-μου που δεν αποτελεί μέρος μου, διαπερνά τους πόρους του και ξεπερνώντας τις ικανότητές του, αν είναι πιο αδύναμες, το εξαναγκάζει σε μια προκαθορι-σμένη ενέργεια. Τα μυστηριώδη αποτελέσματα της έλξης και άπωσης είναι οι υποσυνείδητοι παράγοντες αυτής της θέλησης. Θέλω και η οργανωμένη ύλη υπακούει. Δεν έχει επιλογές".

"Η ανάπτυξη της θέλησης είναι ο σκοπός που πρέπει να έχει κάθε άνθρωπος που προσδοκεί να εξουσιάσει τις δυνάμεις της φύσης".

"Όσο πιο ισχυρή είναι η θέληση, τόσο υψηλότερης βαθμίδας και τόσο πιο ι-σχυρά εμπνευσμένο είναι το ον που την κατέχει (Ιάκωβος Μπαίμε)".

"Η θέληση και η ελευθερία είναι το ίδιο το πράγμα (Φαμπρ ντ' Ολιβιέ)"

ΜΑΥΡΗ ΜΑΓΕΙΑ, ΜΑΓΓΑΝΕΙΑ Η ΓΟΗΤΕΙΑ

Λέει σχετικά ο Ελιφάς Λεβί:

"Ο Διάβολος στη μαύρη μαγεία είναι ο μεγάλος μαγικός παράγοντας (το αστρι-κό φως) που χρησιμοποιείται με σκοπό το κακό από κάποια διεστραμμένη βούληση. Ο αρχαίος όφις της παραδόσεως δεν είναι τίποτ' άλλο από τον πα-γκόσμιο παράγοντα, είναι το αιώνιο πυρ της γήινης ζωής, είναι η ψυχή της γης και η ζώσα εστία της κολάσεως. Είπαμε ότι το αστρικό φως είναι το κοινό δο-χείο όλων των μορφών. Οι μορφές αυτές επικαλούμενες από τη λογική, εκδη-λώνονται με κάποια αρμονία. Επικαλούμενες από τον παραλογισμό εμφανίζο-νται σε αταξία και με τερατώδη τρόπο. Αυτή είναι η προέλευση των εφιαλτών του Αγ. Αντωνίου και των φασμάτων των Σαββατιασμών. Έχουν λοιπόν οι ε-πικλήσεις της δαιμονομαντείας και της γοητείας κάποιο αποτέλεσμα; Ασφαλώς έχουν και μάλιστα αναμφισβήτητο αποτέλεσμα και πολύ τρομερότερο από ε-κείνο που διηγούνται οι παραδόσεις. Όταν επικαλούνται το Διάβολο με τις διάφορες τελετουργίες, ο διάβολος δεν αργεί να εμφανιστεί. Αλλά για να μην πεθάνουν κεραυνοβολημένοι από τη μορφή του, για να μη γίνουν καταληπτι-κοί ή παραφρονήσουν, πρέπει να είναι ήδη όλοι παράφρονες".

"Ο μαγγανευτής δηλητηριάζεται για να δηλητηριάσει, κατατυραννιέται για να τυραννήσει, εκπνέει την κόλαση για να εισπνεύσει, τραυματίζεται μέχρι θανά-του για να θανατώσει, αλλά έχοντας το αξιοθρήνητο εκείνο θάρρος είναι βέ-βαιος ότι θα δηλητηριάσει και θα φονεύσει τον αντίπαλό του με μόνη την προ-βολή της διεστραμμένης του θέλησης".

"Αλλά και εκούσιες βασκανίες και μαγγανείες είναι κοινές στους ολιγοκατοικη-μένους τόπους (χωριά, εξοχές), γιατί οι φυσικές δυνάμεις στα αμόρφωτα και ακοινώνητα άτομα δρουν χωρίς να εξασθενούν από καμιά αμφιβολία. Ειλικρι-νές και άσπονδο μίσος, απόλυτης μορφής, χωρίς να έχει αναμιχθεί με κάποιο πάθος, ή χωρίς να υποκινείται από κάποια προσωπική υστεροβουλία, αποτελεί καταδίκη σε θάνατο του προσώπου ενάντια στο οποίο στρέφεται. Αλλά κάτω από μερικές περιστάσεις. Λέω δε χωρίς την ανάμειξη ερωτικού πάθους ή λα-γνείας, γιατί δεδομένου ότι μια επιθυμία αντιπροσωπεύει μια έλξη, αυτή ισοζυ-γίζει κι εξουδετερώνει την προσβλητική δύναμη της βουλήσεως. Έτσι ένας ζη-λότυπος π.χ. δε θα ενεργήσει αποτελεσματικά πάνω στον αντίπαλό του, ένας άπληστος ανιψιός δε θα περικόψει τις μέρες ενός φιλάργυρου και υγιούς θείου με μόνη τη θέλησή του Οι μαγγανείες που επιχειρούνται κάτω από τέτοιες συνθήκες επανέρχονται πάνω σε αυτόν που τις κάνει και είναι μάλλον ωφέλι-μες παρά βλαβερές για αυτόν εναντίον του οποίου γίνονται, γιατί τον απαλ-λάσσουν από μια μυσαρή πράξη, η οποία εξουδετερώνεται από μόνη της. Η λέξη envoulement, σύμφωνα με την αρχαία γαλατική της γραφή, δηλώνει την ενέργεια του να βάλεις κάτι μέσα σε μια επιθυμία κάτω από μια καλά διατυπω-

μένη θέληση. Το όργανο των μαγγανειών δεν είναι άλλο από τον ίδιο μαγικό παράγοντα, ο οποίος κάτω από την επήρεια μιας διεφθαρμένης θελήσεως μοιάζει τότε με πραγματικό δαίμονα".

"Η κυρίως μαγγανεία δηλαδή η τελετουργική πράξη με σκοπό τη μαγγάνευση ενός προσώπου δρα σχεδόν πάνω μόνο στο δρων πρόσωπο και χρησιμεύει στον καθορισμό κι επιβεβαίωση της θέλησής του, συμπληρώνοντας με προ-σπάθειες κι επιμονή τους δυο απαραίτητους όρους με τη δύναμη των οποίων καθίσταται αποτελεσματική η βούληση. Όσο δυσκολότερη και πιο αποτρόπαια είναι η ενέργεια του μαγγανευτή, τόσο πιο αποτελεσματική είναι η πράξη, γιατί δρα περισσότερο πάνω στη φαντασία κι ενισχύει την προσπάθεια ανάλογα με την παρουσιαζόμενη αντίσταση. Το γεγονός αυτό ακριβώς επιβεβαιώνει το πα-ράδοξο και αποκρουστικό των πρακτικών της μαύρης μαγείας στους αρχαίους χρόνους και κατά τον Μεσαίωνα, κατά τις μαύρες τελετουργίες, τις ιεροτελε-στίες επί των ερπετών, τις ρεύσεις άφθονου αίματος, τις ανθρωποθυσίες και τις υπόλοιπες φρικιαστικές ενέργειες, οι οποίες ανάγονται αποκλειστικά στη γοητεία και τη νιγρομαντεία".

"Η μαύρη μαγεία αποτελεί συνοθύλευμα εγκλημάτων και βεβηλώσεων προορι-σμένων να διαστρέψουν για πάντα μια ανθρώπινη θέληση και να καταντήσουν ένα άνθρωπο μυσαρό φάσμα δαίμονος. Αποτελεί λοιπόν με όλη την κυριολεξία τη θρησκεία του διαβόλου, τη λατρεία του σκότους, το μίσος του αγαθού, που φέρεται στο κατακόρυφο από τον παροξυσμό. Είναι η ενσάρκωση του θανάτου και η μόνιμη δημιουργία του Άδη".

"Η αντιπάθεια δεν είναι τίποτ' άλλο από το προαίσθημα μιας επικρεμάμενης μαγγανείας, μαγγανείας, η οποία όπως είπαμε μπορεί να προέρχεται τόσο από έρωτα όσο και από μίσος, γιατί συχνά βλέπουμε την αντιπάθεια να διαδέχεται τον έρωτα. Το αστρικό φως μας προειδοποιεί για την προσέγγιση τέτοιων επι-δράσεων με κάποια ενέργεια πάνω στο νευρικό σύστημα, λίγο ή πολύ αισθη-τής. Οι συμπάθειες που γίνονται ακαριαία, οι κεραυνοβόλοι εκείνοι έρωτες, εί-ναι εκκενώσεις αστρικού φωτός, οι οποίες διευθύνονται και συμβαίνουν σύμ-φωνα με μαθηματικούς νόμους, πιο θετικούς και ευεξήγητους και από αυτούς τους νόμους της υψηλής τάσης της ηλεκτρολογίας. Από αυτά εύκολα μπορού-με να αντιληφθούμε πόσο επικίνδυνο είναι να χειρίζεται κανείς δαυλιά αναμ-μένα κοντά σε εκρηκτικές ύλες, τις οποίες ούτε καν βλέπει. Είμαστε γεμάτοι από αστρικό φως και το προβάλουμε αδιάκοπα, ανανεώνοντάς το από το σύ-μπαν. Τα νευρικά όργανα τα προορισμένα είτε για την έλξη, είτε για την προ-βολή του είναι ιδιαίτερα τα μάτια και τα χέρια. Η πόλωση των χεριών έχει την έδρα της στον αντίχειρα και λόγω αυτού, σύμφωνα με μια μαγική παράδοση που διασώζετε μέχρι εμάς στα χωριά, πρέπει όταν βρισκόμαστε σε ύποπτη συ-ναναστροφή να κρατάμε τον αντίχειρα προφυλαγμένο μέσα στην παλάμη του χεριού, αποφεύγοντας να κοιτάξουμε στα μάτια τα πρόσωπα, και αν είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε να επιδιώκουμε να φέρουμε εμείς πρώτοι τα μά-τια μας προς αυτά των συνομιλητών μας. Με αυτό τον τρόπο αποφεύγουμε απροσδόκητες μαγνητικές εκκενώσεις και βάσκανα βλέμματα".

"Υπάρχουν ακόμα ζώα που έχουν την ιδιότητα να διασπούν τα ρεύματα του αστρικού φωτός με κάποια απορρόφηση. Τα ζώα αυτά είναι εντελώς αντιπαθη-τικά κι έχουν στο βλέμμα τους κάτι ο βασκανικό: τέτοια ζώα είναι οι βάτραχοι, οι βασιλίσκοι κ.α. Τα ζώα αυτά εξημερούμενα και διατρεφόμενα μέσα στα δω-μάτια που κατοικούμε, μας εξασφαλίζουν εναντίον των ψευδαισθήσεων και των τερατουργημάτων της αστρικής μέθης. Η αστρική αυτή μέθη εξηγεί όλα τα φαινόμενα των σφοδρών παθών, των διανοητικών υπερδιεγέρσεων και την παραφροσύνη".

"Η μαγγανεία μπορεί να θεραπευθεί με αντικατάσταση, όταν είναι δυνατή, ή με διακοπή ή παραπλάνηση του αστρικού ρεύματος. Γνωρίζουμε από την κοινή μαγεία ότι μια μαγγανευτική πράξη δηλαδή μια βούληση καθορισμένη για κα-κό, επιτυγχάνει σχεδόν πάντοτε το επιδιωκόμενο και δεν μπορεί να εξουδετε-ρωθεί χωρίς κίνδυνο θανατώσεως αυτού που ενεργεί. Ο μάγος που απαλλάσ-σει ένα οποιοδήποτε άτομο από μια γοητεία, πρέπει να έχει υπ' όψη του έναν άλλο αντικαταστάτη στον οποίο να μεταβιβάσει την εχθροπάθεια, διαφορετικά πρέπει να είναι σίγουρος ότι θα γίνει αυτός το θύμα και θα θανατωθεί κτυπη-μένος από τις ίδιες του ενέργειες. Αφού η αστρική κίνηση είναι κυκλική, κάθε αζωθική ή μαγνητική εκπομπή που δε συναντάει κάποια μεσάζουσα ύπαρξη, ικανή να δεχθεί τη δύναμη αυτή, θα επιστρέψει με σφοδρότητα στο σημείο εκ-κίνησής της. Το νόμο αυτό συμβολίζει μια από τις παραδοξότερες ιστορίες της Καινής Διαθήκης, της μεταβίβασης των δαιμόνων στους χοίρους, οι οποίοι πέ-φτουν στη θάλασσα. Το έργο αυτό της υψηλής μυήσεως, ήταν μια διακοπή του ρεύματος του παγκόσμιου παράγοντα, που είχε μολυνθεί από διεστραμμέ-νες βουλήσεις. Ονομάζομαι λεγεών έλεγε η ενστικτώδης φωνή του δαιμονιζό-μενου, γιατί είμαστε πολλοί. Οι λεγόμενες δαιμονοληψίες δεν είναι τίποτα άλλο από πράξεις μαγγανείας και υπάρχει ακόμα και σήμερα μεγάλος αριθμός δαι-μονόπληκτων".

"Η μέθοδος των τελετουργικών μαγγανειών ποικίλει ανάλογα με τις εποχές και τα άτομα. Όλοι οι μηχανορράφοι και εγωιστές βρίσκουν από μόνοι τους τα μυστικά και τις πρακτικές εφαρμογές, ακολουθώντας τις εμπνεύσεις του μεγά-λου παράγοντα, ο οποίος συντονίζεται, όπως ήδη είπαμε, τόσο με τα ελαττώ-ματα, όσο και με τις αρετές μας. Αλλά γενικά μπορούμε να πούμε ότι υποκεί-μεθα στις θελήσεις των άλλων ανάλογα με τις ροπές μας και προπαντός με τα ελαττώματα μας. Το να υποθάλπεις τα αδύνατα σημεία ενός ατόμου, είναι το ίδιο με το να κυριεύεις και χρησιμοποιείς αυτό σαν όργανο για τις δικές σου πλάνες και σφάλματα. Αλλά όταν δυο φύσεις έχουν αναλογίες μεταξύ τους, επακολουθεί μετάγγιση της ασθενέστερης θέλησης προς την ισχυρότερη και πραγματική κατάληψη του ενός πνεύματος από το άλλο. Μερικές φορές ο α-σθενής αντιστέκεται κι εκδηλώνει επιθυμία επαναστάσεως, αλλά μετά από λίγο ξαναπέφτει ακόμα χαμηλότερα στη δουλεία".

"Μπορούμε να θανατωθούμε από τον έρωτα μερικών όντων, όπως και από το μίσος τους. Υπάρχουν απορροφητικά πάθη υπό την επίδραση των οποίων ε-ξασθενίζουμε, όπως οι σύζυγοι των βρικολάκων. Δεν είναι μόνον οι μοχθηροί που βασανίζουν τους αγαθούς, αλλά στην άγνοιά τους και οι αγαθοί κατατυ-

ραννούν τους μοχθηρούς. Η αβρότητα του Άβελ ήταν πραγματικό μαρτύριο και συνεχής μαγγανεία κατά της δραστικότητας του Κάιν. Η απέχθεια του κα-λού στους δύστροπους προέρχεται ακριβώς από το αίσθημα της αυτοσυντήρη-σης. Ο Άβελ στα μάτια του Κάιν ήταν ένας υποκριτής, ένας δειλός που ατίμαζε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια με την σκανδαλώδη υποταγή του στη θεότητα. Πόσο θα είχε υποφέρει αυτός ο πρώτος εγκληματίας πριν προβεί στο φόνο του αδελφού του! Αν ο Άβελ μπορούσε να το αντιληφθεί, πόσο θα είχε τρομάξει".

"Ο Παράκελσος ο μεγαλύτερος από τους Χριστιανούς μάγους, αντιπαρέτασσε κατά της μαγγανείας πρακτικές αντίστροφης μαγγανείας. Παρασκεύαζε συ-μπαθητικά αντιφάρμακα και τα χρησιμοποιούσε όχι πάνω στα πάσχοντα μέλη, αλλά πάνω σε αναπαραστάσεις τους παρασκευασμένες και καθιερωμένες με βάση το τυπικό της μαγικής τελετουργίας. Η επιτυχία ήταν θαυματουργική. Ποτέ κανένας επίσημος γιατρός δεν μπόρεσε έστω και να πλησιάσει τις θερα-πευτικές επιτυχίες του Παράκελσου. Ο Παράκελσος ήταν κάτοχος εκείνης της αρχαίας μαγικής μυσταγωγίας, που θεωρούσε ότι σε όλες τις πράξεις μας υπει-σέρχεται ο μεγάλος μαγικός παράγοντας κι επίστευε ότι η δύναμη αυτή, το Αζώθ, η παγκόσμια μαγνησία των σοφών δεν ήταν μια ουσία που εκπέμπεται αποκλειστικά από ζωντανούς μόνον οργανισμούς".

"Στην απόκρυφη φιλοσοφία του ο Παράκελσος καταπολεμά την τελετουργική μαγεία, της οποίας ασφαλώς δεν αγνοούσε την τρομερή δύναμη, αλλά της ο-ποίας τις πρακτικές θέλει αναμφίβολα να εκμηδενίσει, για να δυσφημίσει τη μαύρη μαγεία. Αποδίδει την παντοδυναμία του μάγου στον εσωτερικό και από-κρυφο Μάγνητα. Προτιμά να χρησιμοποιούνται τα μαγικά περίαπτα και τα εμ-βλήματα, αποκλειστικά για τη θεραπεία των ασθενειών".

"Όλοι μας έχουμε ένα ελάττωμα το οποίο κυριαρχεί στα υπόλοιπα. Αν λοιπόν ο εχθρός μας κατορθώσει να το ανακαλύψει και να το χρησιμοποιήσει κατάλλη-λα, τότε μπορεί να γίνει κύριός μας. Τα ελαττώματα αυτά είναι για άλλους η ματαιοδοξία, για άλλους η οκνηρία και για τους περισσότερους από μας ο εγω-ισμός. Όταν βρεθεί εκείνος ο μοχθηρός και συγχρόνως πονηρός που θα κα-τορθώσει να βρει το αδύνατό μας σημείο, είμαστε χαμένοι. Γινόμαστε όχι δού-λοι, όχι ηλίθιοι, αλλά με όλη τη σημασία της λέξης παράφρονες, δηλαδή είμα-στε πια υποταγμένοι σε μια ξένη θέληση. Στην κατάσταση αυτή αισθανόμαστε ενστικτώδη αποτροπιασμό για κάθε τι που θα μπορούσε να μας επαναφέρει στη λογική και δεν θέλουμε ούτε καν να ακούσουμε τις αντίθετες απόψεις. Εί-ναι μια από τις πιο επικίνδυνες ασθένειες της ανθρώπινης λογικής. Το μόνο αντιφάρμακο σε αυτό το είδος της μαγγανείας είναι να διώξουμε την παρα-φροσύνη με την παραφροσύνη και να κάνουμε τον ασθενή να βρει φανταστι-κές ικανοποιήσεις, αντίθετες αυτών για τις οποίες παραφρόνησε. Έτσι π.χ. έ-νας φιλόδοξος θα θεραπευθεί αν τον πείσουμε να επιθυμήσει ουράνιες δόξες, ένα μυστικιστικό αντιφάρμακο. Ένας ακόλαστος μπορεί να θεραπευθεί με κά-ποιο αληθινό έρωτα, ένα φυσικό αντιφάρμακο. Στον ματαιόδοξο θα δοθούν έντιμες επιτυχίες, στον φιλάργυρο θα επιδειχθεί αφιλοκέρδεια και θα του πα-ρασχεθεί δίκαιο κέρδος από μια έντιμη επιχείρηση κ.λ.π. Αντενεργώντας με αυτό τον τρόπο πάνω στο ηθικό πεδίο, θα οδηγηθούμε στη θεραπεία μεγάλου

αριθμού φυσικών ασθενειών, γιατί το ηθικό πεδίο επιδρά πάνω στο φυσικό σύμφωνα με το μαγικό αξίωμα ότι τα άνω αναλογούν με τα κάτω. Μια ασθέ-νεια προέρχεται πάντα από κάποιο ελάττωμα, ή από κάποια κατάχρηση. Θα βρείτε πάντα στη βάση κάθε φυσικής ασθένειας, μια ηθική αταξία. Είναι ένας αμετάβλητος νόμος της φύσης".

"Ο Αββάς Τριθέμιος, ο δάσκαλος στη μαγεία του Κορνήλιου Αγρίππα, εξηγεί ως εξής το μυστικό των εξορκισμών και των επικλήσεων: Το να επικαλείσθε ένα πνεύμα, λέει, είναι το να εισέρχεστε στην κυριαρχούσα σκέψη αυτού του πνεύματος και αν ανυψωθείτε ηθικά ψηλότερα στην ίδια τροχιά, θα παρασύρε-τε αυτό το πνεύμα μαζί σας και θα σας εξυπηρετήσει. Αντίθετα, θα σας παρα-σύρει στο δικό του κύκλο και θα το εξυπηρετήσετε. Το να εξορκίζεις ένα πνεύ-μα είναι το να αντιπαρατάσσεις σε αυτό μεμονωμένα την αντίσταση ενός ρεύ-ματος και μιας αλυσίδας. Όσο μεγαλύτερη είναι η πίστη και ο ενθουσιασμός σας προς αυτή την αλυσίδα, τόσο πιο αποτελεσματικός είναι ο εξορκισμός. Μπορεί λοιπόν να είμαστε μόνοι όταν πρόκειται να επικαλεσθούμε ένα πνεύμα, αλλά για να το εξορκίσουμε πρέπει να μιλήσουμε στο όνομα ενός κύκλου ή μι-ας αλυσίδας. Αυτό ακριβώς συμβολίζει ο ιερογλυφικός κύκλος που χαράσσεται γύρω από τον μάγο, ενώ διαρκεί η τελετουργική επίκληση και από τον οποίο αυτός δεν πρέπει να βγει, αν δεν θέλει να χάσει όλη τη δύναμή του".

Η ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΑΛΥΣΙΔΑ

Λέει ο Ελιφάς Λεβί:

"Το να σχηματίζεις μαγνητική αλυσίδα είναι ισοδύναμο με το να γεννάς ένα ρεύμα ιδεών, το οποίο γεννά την πίστη και παρασύρει έναν αριθμό θελήσεων σε κάποιο δεδομένο κύκλο εκδήλωσης με έργα. Μια καλώς σχηματισμένη αλυ-σίδα μοιάζει με ένα ανεμοστρόβιλο που συμπαρασύρει και απορροφά τα πάντα. Η αλυσίδα μπορεί να αποκατασταθεί με τρεις τρόπους: με τα σημεία, με τις λέ-ξεις και με την αφή. Σχηματίζουμε αλυσίδα με τα σημεία, κάνοντας να γίνει παραδεκτό από την κοινή γνώμη ότι αυτό το σημείο παριστάνει και αντιπρο-σωπεύει μια δύναμη. Με αυτό τον τρόπο όλοι οι Χριστιανοί επικοινωνούν με-ταξύ τους με το σημείο του σταυρού, οι τέκτονες με τον γνώμονα κάτω από τον ήλιο, οι μάγοι με το σημείο του μικρόκοσμου που σχηματίζεται από τα πέ-ντε δάκτυλα του χεριού τεταμένα κ.ο.κ. Τα σημεία όταν γίνουν αποδεκτά και διαδοθούν αποκτούν μεγαλύτερη δύναμη από μόνα τους. Η παρατήρηση και η μίμηση του σημείου του σταυρού αρκούσε κατά τους πρώτους Χριστιανικούς χρόνους για να προσηλυτισθούν οι Εθνικοί στον Χριστιανισμό. Η μαγική αλυ-σίδα με τις λέξεις, ή το λόγο, παριστάνεται στους αρχαίους με τις χρυσές αλυ-σίδες που έβγαιναν από το στόμα του Ερμή. Τίποτα δεν μπορεί να παρομοια-στεί με τον ηλεκτρισμό της ευγλωττίας".

Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε τη μεγάλη μαγνητική δύναμη που έχουν, εξ' αιτίας των γενεών των μάγων που τα χρησιμοποίησαν με εμπιστοσύνη, τα λε-

γόμενα "βαρβαρικά ονόματα της επίκλησης", μιας άγνωστης, ξεχασμένης από το χρόνο γλώσσας. Παρόλο που δεν ξέρουμε το περιεχόμενό τους, αυτά είναι φορτισμένα με δύναμη μέσα από τους αιώνες κι επομένως πιο αποτελεσματικά από οποιεσδήποτε λέξεις θα δημιουργούσαμε μόνοι μας, εκτός αν ήμασταν ι-διαίτερα ισχυροί μάγοι και φορτίζαμε αυτές τις νέες δικές μας λέξεις με ανάλο-γη δύναμη, δημιουργώντας έτσι μια καινούργια μαγνητική αλυσίδα μέσα από μας. Με αυτό το τρόπο εξηγούνται και διάφορα τελείως ανόητα πολλές φορές στο νόημα μαγικά ξόρκια, τα οποία παρόλα αυτά λειτουργούν!

"Τρίτος τρόπος σχηματισμού μαγνητικής αλυσίδας είναι με την αφή. Μεταξύ προσώπων που βλέπονται συχνά, μέσα σε λίγο εκδηλώνεται η κεφαλή όλου του ρεύματος και η ισχυρότερη θέληση δεν αργεί να απορροφήσει τις υπόλοι-πες. Η άμεση επαφή του ενός χεριού με το άλλο συμπληρώνει την αρμονία των διαθέσεων, γι' αυτό το λόγο η κοινή χειραψία αποτελεί δείγμα συμπάθειας και φιλίας. Τα παιδιά που καθοδηγούνται ενστικτώδικα από τη φύση εκτελούν τη μαγική αλυσίδα στα παιχνίδια τους, όπου ο κύκλος παίζει τον πρωτεύοντα ρόλο. Τότε η ευθυμία κυκλοφορεί μεταξύ των ψυχών και ξεσπούν τα γέλια. Οι κυκλικές τράπεζες είναι ευνοϊκότερες για τα τερπνά συμπόσια από τις άλλες".

ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΕΡΓΟ Η Ο ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΣΤΡΙΚΟΥ ΦΩΤΟΣ

Λέει ο Ελιφάς Λεβί:

"Κάθε προσπάθεια της θέλησης που οδηγείται από τη διάνοια είναι και ανάλο-γη εκπομπή ρευστού ή ανθρώπινου φωτός...."

"Για την κατάκτηση του μεγάλου μαγικού παράγοντα είναι αναγκαίοι δυο χει-ρισμοί, η συγκέντρωση και η εκτίναξη, η σταθεροποίηση και η κινητοποίηση. Όταν ο Αρχιμήδης ζητούσε ένα στήριγμα για να κινήσει από τα θεμέλιά του τον κόσμο, ζητούσε απλώς τον Μεγάλο Μαγικό Παράγοντα. Πάνω σε έναν από τους βραχίονες του ανδρόγυνου του Ερρίκου Κουνράτ διαβάζει κανείς τη λέξη Coagula (συμπύκνωσε!) και στο άλλο τη λέξη Solve (διέλυσε!). Το να συγκε-ντρώνεις και να διασπείρεις είναι τα δυο ρήματα της φύσης, αλλά πώς γίνονται οι δυο αυτές εργασίες πάνω στο αστρικό φως, δηλαδή πάνω στην ψυχή του κόσμου; Η συγκέντρωση γίνεται με την απομόνωση και η διασπορά με τη μα-γική αλυσίδα. Η απομόνωση είναι για το πνεύμα μια απόλυτη ανεξαρτησία, για την καρδιά η ολοκληρωτική ελευθερία και για τις αισθήσεις η τέλεια ικανότητα αποχής. Κάθε άνθρωπος που δεν είναι ελεύθερος και έχει προκαταλήψεις και φόβους, κάθε άτομο υποδουλωμένο στα πάθη του, είναι ανίκανο να συμπυ-κνώσει ή να συγκεντρώσει τη μαγική δύναμη... Ο λόγος της φαινομενικής αυ-τής ανωμαλίας είναι ότι για να γίνει κάποιος κύριος μιας δύναμης, πρέπει πρώτ' απ' όλα να μην είναι δούλος της".

"Εκείνο που οι αρχαίοι ονόμαζαν τα τέσσερα στοιχεία, δεν ήσαν γι αυτούς α-πλά σώματα, αλλά οι τέσσερες στοιχειακές μορφές της μοναδικής ουσίας. Οι

τέσσερες αυτές μορφές απεικονίζοντο από τη Σφίγγα: ο αέρας με τα πτερά, το ύδωρ με το γυναικείο στήθος, η γη με το κορμό ταύρου και το πυρ με τα νύχια λιονταριού. Οι τέσσερες μορφές της σφίγγας παριστάνουν επίσης με συμβολι-κή αναλογία τις 4 ιδιότητες του παγκόσμιου μαγικού παράγοντος, δηλαδή του αστρικού φωτός: το να διαλύεις, το να πηγνύεις, το να διαθερμαίνεις και το να ψύχεις. Οι τέσσερες αυτές ιδιότητες κατευθυνόμενες από την ανθρώπινη θέ-ληση μπορούν να μετασχηματίσουν όλες τις μορφές της φύσεως και να παρά-γουν, ανάλογα με την επιβαλλόμενη θέληση, τη ζωή ή το θάνατο, την υγεία ή την ασθένεια, την αγάπη ή το μίσος, ακόμη και τον πλούτο ή την πενία. Μπο-ρούν να θέσουν στην υπηρεσία της φαντασίας όλες τις ανταύγειες του φωτός. Είναι η παράδοξη λύση όλων των τολμηρών ερωτημάτων που μπορούν να τε-θούν στην υψηλή μαγεία".

«Το αστρικό φως που έγινε όργανο της μαγικής ισχύος, είναι το χρυσό ξίφος του Μίθρα, που θυσιάζει τον ιερό ταύρο. Είναι το βέλος του Φοίβου που τοξεύ-ει τον όφι Πύθωνα".

"Ο Παράκελσος εθεράπευε με τη συμπάθεια του φωτός. Εφάρμοζε τα φάρμακα όχι πάνω στο εξωτερικό και υλικό σώμα, το οποίο είναι τελείως παθητικό και που μπορούμε μάλιστα να το αποτμήσουμε χωρίς να αισθανθεί τίποτα, όταν το αστρικό έχει εξωτερικευθεί, αλλά πάνω σε εκείνο το εσωτερικό διάμεσο, εκεί-νου του σώματος που είναι η βάση των αισθημάτων και των εντυπώσεων, του οποίου αναζωογονούσε την πεμπτουσία με συμπαθητικές προς αυτό ενέργειες. Έτσι π.χ. εθεράπευε τις πληγές επενεργώντας με έντονα φάρμακα πάνω στο χυμένο αίμα, του οποίου τη φυσική ψυχή και τον καθαρμένο χυμό επανέφερε προς το σώμα. Για να θεραπεύσει ένα πάσχον μέλος, κατασκεύαζε ένα ομοίω-μα από κερί στο όποίο έφερνε με τη δύναμη της θελήσεως το μαγνητισμό του πάσχοντος μέλους. Εφάρμοζε μετά πάνω στο κέρινο ομοίωμα βιτριόλι και πυ-ρωμένο σίδηρο, αντιδρώντας έτσι με τη φαντασία και τη μαγνητική αντιστοιχία πάνω στον ίδιο τον ασθενή, του οποίου το ομοίωμα εκείνο είχε καταστεί εξάρ-τημα και συμπληρωματικό μέλος. Ο Παράκελσος γνώριζε τα μυστήρια του αί-ματος. Ήξερε γιατί οι ιερείς του Βάαλ τραυματίζονταν για να κάνουν να κατέ-βει το ουράνιο πυρ. Ήξερε γιατί οι ανατολίτες όταν θέλουν να εμπνεύσουν τον έρωτα σε μια γυναίκα, χύνουν το αίμα τους μπροστά της. Ήξερε γιατί το εκχυ-νόμενο αίμα κραυγάζει για εκδίκηση ή μεγαλείο και γεμίζει τον αέρα με αγγέ-λους ή με δαίμονες. Το αίμα πράγματι είναι το όργανο των ονείρων, αυτό είναι που κατακλύζει κατά τον ύπνο τον εγκέφαλό μας με εικόνες, γιατί το αίμα εί-ναι γεμάτο από αστρικό φως."

Από τα παραπάνω μπορούμε να καταλάβουμε πολύ καλά πώς δουλεύει η συ-μπαθητική μαύρη μαγεία με τα ομοιώματα των κέρινων κουκλών, τα καρφώ-ματά τους με βελόνες και τις κατάρες εναντίον τους που εκστομίζει ο διατελών σε παραφροσύνη και έκσταση από το μίσος του μαγγανευτής εναντίον του ε-χθρού του. Είναι το ακριβές αντίθετο της συμπαθητικής μαγείας που χρησιμο-ποιούσε για θεραπεία ο Παράκελσος.

Ο σύγχρονος μάγος Ρέημοντ Μπάκλαντ λέει το εξής για τα ξόρκια και τις γη-

τειές:

"Αυτά εκτελούνται συνήθως από ένα μοναχικό μάγο. Το πιο σημαντικό στοι-χείο σε ένα ξόρκι είναι το συναίσθημα. Πρέπει να θέλετε κάτι να συμβεί για να συμβεί αυτό. Πρέπει να το θέλετε με όλη σας την ύπαρξη και μέσα από αυτή την επιθυμία να αντλήσετε όλη σας τη δύναμη για τη μαγική πράξη. Γι αυτό είναι καλύτερα να εκτελείται η μαγεία για τον εαυτό σας, από το να ζητάτε από κάποιον άλλο να τη κάνει για σας. Αν κάνετε ένα ξόρκι για κάποιο άλλο άτομο, δεν υπάρχει περίπτωση να βάλετε όλο το ποσοστό επιθυμίας που θα έβαζε το ίδιο το άτομο".

"Στη τελετουργική μαγεία χρησιμοποιείται η μαγική ράβδος που αντιμετωπίζε-ται σα μια επέκταση ή προβολή του χεριού του μάγου. Ένας πυρήνας αποθή-κευσης και προβολής της δύναμής του. Στη φυσική μαγεία (Βίκα) χρησιμοποι-είται γι αυτό το λόγο το μαχαίρι. Με χορό και ψαλμούς φτάνουμε σε μια κατά-σταση έξαρσης ή έκστασης και στη κορύφωσή της απελευθερώνουμε τη δύνα-μη... Όταν νιώσουμε ότι δεν μπορούμε να κρατήσουμε τη δύναμη περισσότε-ρο, την απελευθερώνουμε, αφήνοντάς την να ξεσπάσει από μέσα μας καθώς κραυγάζουμε τη λέξη κλειδί (που εκφράζει το αντικείμενο της επιθυμίας μας)".

"Το συναίσθημα ίσως είναι το ένα και μοναδικό πιο ισχυρό στοιχείο στη πρα-κτική του μαγικού έργου. Για να παράγουμε δύναμη πρέπει να νιώθουμε έντο-να αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε....Μη βλέπετε το πράγμα σα να γίνεται - δείτε το σα να έχει ολοκληρωθεί!"

"Ο πρωτόγονος άνθρωπος λειτουργούσε μαγικά με το να φαντάζεται αυτά που ήθελε. Καθόταν και έβλεπε τον εαυτό του να κυνηγά ένα ζώο. "Έβλεπε" τον εαυτό του να του επιτίθεται και να το σκοτώνει. Μετά έβλεπε τον εαυτό του με τη τροφή του. Καμιά φορά για να βοηθηθεί να τα βλέπει όλα αυτά σχεδίαζε ει-κόνες. Σχεδίαζε μια ζωγραφιά σκάλιζε μια εικόνα του εαυτού του να κυνηγά και να σκοτώνει. Όλα αυτά είναι τμήμα αυτού που ονομάζουμε συμπαθητική μαγεία...Δηλαδή φανταζόμαστε έντονα να συμβαίνει αυτό που θέλουμε να συμβεί".

Δε θα μακρηγορήσουμε άλλο. Ήδη όλα όσα είπαμε πιστεύουμε ότι είναι αρκετά για να καταλάβουμε τι πραγματικά είναι η μαγεία, τις δυνατότητές της, τις με-θόδους της και την επεξήγηση του τρόπου λειτουργίας της. Παρόλη την ύπαρ-ξη αγυρτών και κερδοσκόπων, δεν πρέπει με τίποτα να τη καταφρονούμε, να νομίζουμε ότι είναι απλώς μια ανοησία των αμόρφωτων και άξεστων ανθρώ-πων του Μεσαίωνα. Είδαμε ήδη ότι αυτή έχει μια πολύ μακρόχρονη ιστορία, μεγαλύτερη όλων των θρησκειών, και εξακολουθεί να υπάρχει ακόμα και σή-μερα, ακολουθώντας τις ίδιες ακριβώς μεθόδους και πρακτικές του παρελθό-ντος, των οποίων το μαγνητισμό συνεχίζει να αυξάνει με τη χρήση τους. Θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε όλα όσα είπαμε ορίζοντας τη μαγεία σα μια α-στρική ή τηλεπαθητική υποβολή, το αστρικό φως σαν κάτι ανάλογο με το συλ-λογικό ασυνείδητο, αλλά με ένα πολύ πιο ευρύ περιεχόμενο από αυτό που του προσέδωσε ο Γιουνγκ (π.χ. φυσικό, υλικό, διαμορφωτικό και επιγενετικό περι-

εχόμενο, εκτός από το ψυχολογικό) και τη θέληση σαν την άνευ αμφιβολίας διατυπωμένη σε λόγο, μορφή και σημείο βούληση του αστρικού υπνωτιστή ή μαγνητιστή (μάγου).

Παρακάτω θα μιλήσουμε για τους τρόπους αυτοάμυνάς μας στη περίπτωση που δεχόμαστε ή έχουμε ήδη δεχτεί μια αστρική επίθεση (πιο λαϊκά όταν μας έχουν κάνει "μάγια"). Τα περισσότερα στοιχεία που παραθέτουμε για την αυ-τοάμυνά μας προέρχονται από το βιβλίο "Ψυχική Αυτοάμυνα", της μεγάλης δυτικής αποκρυφίστριας Ντιόν Φόρτσιουν.

ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΗ ΜΑΓΕΙΑ, ΑΝΤΙΜΑΓΕΙΑ Η ΨΥΧΙΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ

Τα όσα θα πούμε παρακάτω ας μη θεωρηθούν σα συστατικά σολομωνικών, προλήψεις ή δεισιδαιμονίες, αλλά σαν μαγνητικές πρακτικές ενισχυμένες από τη διαχρονική εφαρμογή τους, στη μαγνητική αλυσίδα ισχύος των οποίων κι εμείς συμμετέχουμε με τη χρησιμοποίησή τους. Οι πρακτικές αυτές είναι δοκι-μασμένα μέσα με τα οποία θα εκφράσουμε τη θέλησή μας για την αποτροπή ενός άσχημου για μας ψυχοσωματικού συμβάντος και όχι βέβαια η ακριβής άποψή μας για το κόσμο ή τη πραγματικότητα. Είναι απλώς όπλα άμυνας, που δεν μας ενδιαφέρουν αυτά καθ' εαυτά και που μολονότι μπορεί να μην ικανο-ποιούν τη λογική μας, δεν τα αμφισβητούμε κρίνοντά τα μόνον από την εξω-τερική τους εμφάνιση. Απλά πατάμε με εμπιστοσύνη το κουμπί ή τη σκανδάλη και ω του θαύματος αυτά δουλεύουν! Αν τα αμφισβητήσουμε, μπορεί να πά-θουν εμπλοκή. Αν θέλουμε βέβαια, μπορούμε να φτιάξουμε δικά μας όπλα, εμβλήματα και σημεία, που να μας αντιπροσωπεύουν περισσότερο, εφόσον έχουμε την ισχυρή θέληση για να τα μαγνητίσουμε αρκετά και να είναι αυτά αποτελεσματικά. Διαφορετικά, ας αποδεχθούμε τα ήδη υπάρχοντα και "ανόη-τα" που όμως δουλεύουν!

Έτσι για παράδειγμα, είναι γνωστό το πτύσιμο σαν αποτρεπτικό της βασκανίας. Ήδη οι αρχαίοι Έλληνες έπτυαν εικονικά ή πραγματικά προς το μέρος ενός α-τόμου που θαύμαζαν, για να μη το βασκάνουν και ακόμα για να μην αυτοβα-σκανθούν έπτυναν στο κόρφο τους τρεις φορές (Ως μη βασκαθώ δε τρις εις εμόν έπτυσα κόλπον" (Θεόκριτος). Από εκεί προέρχεται και το νεοελληνικό "φτύσε στον κόρφο σου". Ακόμα κρεμούσαν σκόρδα στην είσοδο οικιών ή κα-ταστημάτων. Αντιβασκανικά φυτά εθεωρούντο και τα λευκάκανθα, το πήγανο (ή απήγανος), οι σπόροι ραπανιού ή μουστάρδας και η δάφνη. Αντιβασκανικά ορυκτά και μέταλλα ήσαν ο μαγνήτης, ο σίδηρος, ο ορείχαλκος, η γαλαζόπε-τρα (θειικός χαλκός), απ' όπου προέρχεται και η μετεξέλιξή του σε "χάντρα θαλασσιά" και άλλα. Από αυτά κατασκευάζονταν είτε περίαπτα (φυλακτά), είτε φάρμακα για τη θεραπεία του κακού. Επίσης αντιβασκανική ήταν στους αρχαί-ους η χειρονομία αναπαράστασης του φαλλού και το "φασκέλωμα", που έφτα-σαν μέχρι εμάς όχι σαν αντιβασκάνια, αλλά σαν υβριστικά. Σήμερα οι νεοέλ-ληνες χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους για τη διάγνωση και τη καταπολέμη-ση της βασκανίας, όπως το γνωστό "ξεμάτιασμα" με λάδι και νερό ή με φυτίλια

καντηλιού που σκάνε. Μπορούμε να διαλέξουμε όποια μέθοδο θέλουμε και δί-νοντας της, παρά την "ανοησία" της, περισσότερη σημασία και σοβαρότητα απ' ό,τι της δείχνει ο προληπτικός λαός, να τη χρησιμοποιήσουμε με θέληση και επίγνωση στην αντίστοιχη περίπτωση.

ΠΡΟΜΗΝΥΜΑΤΑ ΨΥΧΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΣΕΩΝ

Η πιο συνηθισμένη μορφή ψυχικής επίθεσης είναι από κάποιον γνωστό μοχθη-ρό και κακόβουλο συνάνθρωπό μας. Σε ειδικές περιπτώσεις μπορούν να υπάρ-χουν όμως και επιθέσεις απεσαρκωμένων, στοιχειακών ή αστρικών όντων.

Σπάνια εκδηλώνεται μια ψυχική επίθεση χωρίς καμιά προειδοποίηση, κανένα προμήνυμα. Την αντιλαμβανόμαστε υποσυνείδητα, πριν τη καταλάβουμε συ-νειδητά. Ένα βασικό προμήνυμα είναι η εμφάνιση χαρακτηριστικών ονείρων στα οποία αισθανόμαστε ένα βάρος στο στήθος μας σα να γονατίζει κάποιος επάνω μας. Αν συμβεί αυτό, τότε είναι σίγουρο ότι η αστρική επίθεση προέρ-χεται από κάπου κοντά, γιατί η αίσθηση του βάρους οφείλεται σε συγκέντρω-ση αιθερικής ουσίας.

Από τα πιο σίγουρα προμηνύματα είναι ένα συναίσθημα φόβου, καταπίεσης και νευρικής εξάντλησης, η οποία γίνεται διαρκώς μεγαλύτερη καθώς εξελίσσεται η ψυχική επίθεση. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις μπορεί να συμβεί μεγάλη εξάντληση και φθορά στο σώμα. Το άτομο παραμένει αδύναμο διαρκώς στο κρεβάτι του, ανίκανο να κινηθεί, χωρίς οι γιατροί να μπορούν να του βρουν καμιά οργανική βλάβη, ή να αποδώσουν σε μια γνωστή αρρώστια τη περίπτω-σή του.

Τέτοιες περιπτώσεις είναι βέβαια σχετικά σπάνιες και μπορούν να οδηγήσουν στο θάνατο του ανθρώπου. Αν το άτομο αντισταθεί σθεναρά στην επίθεση, μπορεί αυτή να μεταφερθεί στον ύπνο του και το θύμα να βρεθεί στην πολύ άσχημη θέση να φοβάται να κοιμηθεί και να μη μπορεί να παραμείνει από την εξάντληση ξύπνιο. Τελικά παθαίνει νευρική κατάρρευση. Καμιά φορά το θύμα μπορεί να πεθάνει από έντονο τρόμο.

Τα συνηθισμένα πάντως αποτελέσματα μιας ψυχικής επίθεσης σε "πολιτισμέ-νες" χώρες είναι η νευρική εξάντληση και η ψυχική κατάρρευση. Δύσκολα αυ-τή καταλήγει στο θάνατο του θύματος. Καμιά φορά, όταν η αστρική επίθεση είναι αρκετά εστιασμένη και ισχυρή, μπορεί να υπάρξουν και αντικειμενικά α-ποτελέσματα, εκτός από τα υποκειμενικά ψυχολογικά αποτελέσματα του θύ-ματος. Μπορεί για παράδειγμα μετά από μια αστρική επίθεση στον ύπνο του, να εμφανισθούν στο σώμα του μελανιές με συγκεκριμένο σχήμα.

Ένα άλλο σημάδι μιας ψυχικής επίθεσης είναι οι πολύ άσχημες μυρωδιές. Χα-ρακτηριστική είναι η έντονη μυρωδιά σάπιου κρέατος που έρχεται και φεύγει συνεχώς. Μπορεί να τη μυρίσει οποιοσδήποτε, έχει δεν έχει ψυχικές ικανότη-

τες. Άλλη έντονη μυρωδιά που μπορεί να εμφανιστεί είναι μια έντονη μπόχα υπονόμων, η οποία συνήθως συμβαίνει όταν δεν έχει εκτελεστεί σωστά μια τε-λετουργία του Στοιχείου της Γης. Ακόμα μπορούν να εμφανιστούν σε φρε-σκοστρωμένο χιόνι παράξενα ίχνη ποδιών που δεν οδηγούν πουθενά.

Ένα άλλο παράξενο φαινόμενο είναι η λεγόμενη "αστρική καμπάνα" που μπο-ρεί να έχει τον ήχο μιας καθαρής νότας, ή ενός σιγανού κλικ. Μοιάζει σαν τον ήχο που βγαίνει όταν κτυπήσουμε με τη λεπίδα ενός μαχαιριού ένα ραγισμένο κρασοπότηρο. Μπορεί να προαναγγέλλει απλά την εμφάνιση μιας οντότητας που προσπαθεί να τραβήξει τη προσοχή μας, για να επικοινωνήσουμε μαζί της και δεν είναι οπωσδήποτε προάγγελος κακού. Αν όμως αυτή συμβεί μαζί με άλλα ψυχικά φαινόμενα, τότε αποτελεί μια ισχυρή ένδειξη ότι πρόκειται για μια ψυχική επίθεση.

Μερικές φορές στη διάρκεια μιας ψυχικής επίθεσης συμβαίνουν διάφορα ανε-ξήγητα ξεσπάσματα φωτιάς, δείχνοντας με αυτό το τρόπο ότι επενεργούν στοιχειακές δυνάμεις και όχι ανθρώπινες. Μπορούν ακόμα να εμφανιστούν φαινόμενα "άτακτων πνευμάτων", με αντικείμενα να τινάζονται από μόνα τους μακριά, να κτυπούν καμπάνες, ή να ακούγονται διάφοροι άλλοι ανεξήγητοι ήχοι.

Η ΦΥΣΗ ΜΙΑΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ

Το υποσυνείδητο ανήκει βασικά σε ένα στάδιο εξέλιξης πολύ αρχαιότερο από το συνειδητό. Είναι πιο αρχαιότερο ακόμα και από την ομιλία. Δεν μπορούμε λοιπόν να του αποταθούμε με λόγια, να του πούμε να κάνει αυτό ή εκείνο. Δε θα τα καταλάβει, δεν είναι αυτή η γλώσσα του. Για να επικοινωνήσουμε μαζί του πρέπει να σχηματίσουμε μια νοερή εικόνα του πράγματος που θέλουμε να κάνει και να τη κρατήσουμε στη συνείδησή μας μέχρι αυτή να καταγραφτεί στο υποσυνείδητο. Το υποσυνείδητο θα καταλάβει τότε αυτή την εικόνα και θα ενεργήσει ανάλογα.

Για να επηρεάσει κάποιος το υποσυνείδητο, χρησιμοποιεί όπως ξέρουμε την υποβολή. Ανάλογα τώρα με το τρόπο που μπαίνει η υποβολή στο μυαλό μας, οι αποκρυφιστές διακρίνουν τρία είδη υποβολών: την αυθυποβολή, τη συνει-δητή υποβολή και την υπνωτική υποβολή. Την αυθυποβολή την κάνουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας χρησιμοποιώντας το συνειδητό μας. Τη συνειδητή υπο-βολή μας την κάνει κάποιος άλλος χρησιμοποιώντας τον προφορικό και γρα-πτό λόγο και την η υπνωτική υποβολή μας την κάνει κάποιος άλλος κατευθεί-αν στο υποσυνείδητό μας, χωρίς να περάσει καθόλου από το συνειδητό μας.

Η υπνωτική υποβολή με τη σειρά της διακρίνεται επίσης σε τρία είδη: την αλη-θινή υπνωτική υποβολή, που χρησιμοποιεί ο υπνωτισμός και ο μαγνητισμός, την υποβολή που γίνεται στη διάρκεια του φυσιολογικού ύπνου και τη τηλε-παθητική, ή αστρική υποβολή, που γίνεται από απόσταση. Και οι τρεις αυτές

μορφές υποβολών πάνε κατευθείαν στο υποσυνείδητο και ο συνειδητός νους ούτε τις αντιλαμβάνεται, ούτε μπορεί να τις εμποδίσει. Ανακαλύπτει την ύπαρ-ξή τους μόνον όταν αυτές αρχίσουν να έχουν αποτελέσματα.

Εδώ ενδιαφερόμαστε για το τρίτο είδος υπνωτικής υποβολής, τη τηλεπαθητική υποβολή. Κάθε υποβολή είναι βασικά ένας σπόρος, μια σκεπτομορφή που ρί-χνεται στο έδαφος του υποσυνειδήτου μας. Δεν είναι απαραίτητο να βλαστήσει και να καρποφορήσει οπωσδήποτε. Θα το κάνει, μόνο όταν βρει ένα κατάλλη-λο γόνιμο έδαφος. Εμείς είμαστε που με τη στάση μας θα του προσφέρουμε ή όχι το κατάλληλο αυτό έδαφος κι εκεί ακριβώς στηρίζεται η αυτοάμυνά μας.

Η καλύτερη άμυνα βέβαια είναι να μην τις ανοίξουμε καν τη πόρτα για να μπει, να μη βρει ανοικτή την "αύρα" μας για να διεισδύσει μέσα μας. Ο βασικός σκοπός μιας υποβολής είναι να δημιουργήσει αρχικά με ένα απλό μήνυμα μια "νοητική ατμόσφαιρα" γύρω από την αύρα μας, ώστε με κάποιο τρόπο να α-νταποκριθούμε σε αυτή και να ανοίξουμε τις πόρτες μας. Αν το κάνουμε, θα αντιμετωπίσουμε στη συνέχεια τη τηλεπαθητική υποβολή συγκεκριμένων ι-δεών και τα αντίστοιχα ψυχοσωματικά αποτελέσματα της αστρικής, μαγικής ή αποκρυφιστικής επίθεσης.

Αν όμως δεν αντιδράσουμε σε αυτή την αρχική "αστρική κρούση" στην αύρα μας, θα είμαστε εμείς από πάνω και ο επιτιθέμενος γρήγορα θα εξαντληθεί τό-σο από την προσπάθεια συγκέντρωσης και διοχέτευσης του ψυχικού ρεύματος εναντίον μας, όσο και από την επιπλέον προσπάθεια να μη κτυπηθεί ο ίδιος από την επιστρέφουσα κακοποιό ενέργεια που εξαπέλυσε εναντίον μας. Κανέ-νας υπνωτιστής, άμεσος ή τηλεπαθητικός. δεν μπορεί να καταφέρει τίποτα με ένα άτομο που διατηρεί τη ψυχραιμία του και τελικά δε του δίνει καμιά σημα-σία.

Βασικά ο επιτιθέμενος μπορεί να διεισδύσει στην αύρα μας και να μπει στο υ-ποσυνείδητό μας μέσα από τις πύλες των δυο βασικών μας ενστίκτων: της αυ-τοσυντήρησης και της διαιώνισης του είδους, όπως συνήθως λέγεται, ή καλύ-τερα του σεξουαλικού ενστίκτου. Θα πρέπει να απευθυνθεί σε ένα από αυτά τα δυο ένστικτα για να είναι επιτυχής. Συνήθως η αύρα μας διατρυπάται από την ενστικτώδη αντίδραση του φόβου ή του πόθου μας προς την επιτιθέμενη ο-ντότητα. Αν δεν το κάνουμε αυτό και μείνουμε ψύχραιμοι και απαθείς, η αύρα μας θα παραμείνει άθικτη. Το πρόβλημα είναι ότι μερικές φορές ο επιτιθέμενος είναι κάποιος γνωστός με τον οποίο έχουμε δομήσει ήδη μια σχέση συμπάθειας ή γοητείας. Σε αυτή τη περίπτωση είναι αρκετά πιο δύσκολο να παραμείνουμε αδιάφοροι και είμαστε γενικά πολύ πιο ευάλωτοι.

Για να δημιουργήσει ο επιτιθέμενος τη ψυχική ατμόσφαιρα που θέλει γύρω από το θύμα του και να πολιορκήσει την αύρα του, προκαλεί με τη φαντασία του αυτή την ατμόσφαιρα στη δική του συνείδηση, ενώ συγχρόνως σκέπτεται το θύμα του. Αν ο σκοπός του είναι η αρρώστια ή ο θάνατος του θύματός του γεμίζει τη ψυχή του με συναισθήματα μίσους και καταστροφής, μέχρι να ξε-χειλίσει και να τα εκπορεύσει εναντίον του. Με αυτό το τρόπο δονεί στο αστρι-

κό επίπεδο μια βασική νότα. Όλα τότε τα όντα που έχουν σα βάση αυτή τη νό-τα στη φύση τους θα ανταποκριθούν ενεργώντας μέσω του δράστη στο θύμα. Με αυτό το τρόπο ο επιτιθέμενος ενισχύει τη δύναμη των εκπορεύσεών του.

Σε κάθε μαγική ή ψυχική επίθεση διακρίνουμε συνήθως τρεις βασικούς παρά-γοντες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ξεχωριστά ή όλοι μαζί: η τηλεπαθη-τική υπνωτική υποβολή, η ενίσχυση της υποβολής με την επίκληση αοράτων δυνάμεων και η χρησιμοποίηση κάποιου μαγνητικού δεσμού με το θύμα. Η εκ-πορευόμενη δύναμη διατηρείται με την αυτοσυγκέντρωση του μάγου, ή μπο-ρεί να φυλαχτεί σε ένα τάλισμαν, ή ένα τεχνητό στοιχειακό. Στους συνηθι-σμένους ανθρώπους η συναισθηματική τους ενέργεια διαχέεται γενικά σε όλο το πεδίο γύρω τους. Αντίθετα, στον τελετουργό μέσω της ισχυρότατης συγκέ-ντρωσής του σε ένα μόνο συναίσθημα, π.χ. μίσους, η συναισθηματική του ε-νέργεια εκπορεύεται σα μια διεισδυτική ακτίνα λέιζερ, η οποία εστιάζεται με το φακό της φαντασίας του πάνω στο θύμα του.

Με την υποκειμενική του συγκέντρωση ο μάγος μπορεί να ενεργοποιήσει ι-σχυρές δυνάμεις και ακόμη ισχυρότερες, αν στη διάρκειά της συγκέντρωσής του έρθει, μέσω επικλήσεως, σε επαφή με αντίστοιχες κοσμικές δυνάμεις. Οι δυνάμεις αυτές μπορούν να χρησιμοποιηθούν είτε για το καλό (θεραπεία, Λευ-κή Μαγεία) είτε για το κακό (καταστροφή, Μαύρη Μαγεία).

Ανάλογα με το είδος του έργου που έχει να κάνει ένας μάγος τελετουργός χρησιμοποιεί και τα αντίστοιχα σύμβολα στο βωμό και στην αμφίεσή του στη διάρκεια της επίκλησής του. Αν για παράδειγμα θέλει να επικαλεστεί μια κατα-στροφική Άρεια δύναμη θα κάνει μια τελετή του πλανήτη Άρη και θα χρησιμο-ποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερους συμβολισμούς και αντιστοιχίες σε σχέ-ση με αυτόν στα σύνεργά του και στην αμφίεσή του. Έτσι ο ίδιος θα φορέσει ένα κόκκινο μανδύα (το χρώμα του Άρη) με ένα ατσάλινο πεντάλφα με το σύμβολο του Άρη στο στήθος του κι ένα δακτυλίδι από ρουμπίνι (πολύτιμος λίθος του Άρη) στο δεξί του χέρι, ενώ όλα τα μαγικά του σύνεργα θα είναι σι-δερένια (το μέταλλο του Άρη). Αντί για ράβδο δύναμης θα έχει ένα γυμνό ξί-φος. Θα στρώσει επίσης το βωμό του με ένα κόκκινο ύφασμα και θα τοποθε-τήσει πάνω του πέντε (ο αριθμός του Άρη) λυχνίες. Στο θυμιατό θα κάψει θειάφι και νιτρικό κάλι. Στη συνέχεια θα επικαλεστεί τη δαιμονική όψη του πέ-μπτου σεφίρα του καβαλιστικού δένδρου της ζωής, του Γκεμπουρά, που αντι-προσωπεύει τη σφαίρα του Άρη, ζητώντας από τον αρχιδαίμονα του Πέμπτου Καταχθόνιου Οίκου να τον ακούσει. Μετά από τη δυνατή αυτή επίκληση θα προσφέρει τον εαυτό του στο βωμό σαν αγωγό για την εκδήλωση αυτής της καταχθόνιας δύναμης.

Μετά από την επίκληση και τη συγκέντρωση της δύναμής του, ο μάγος προ-σπαθεί να έρθει σε αστρική επαφή με το θύμα του. Η συνηθισμένη μέθοδος που χρησιμοποιεί για να το επιτύχει αυτό, γιατί διαφορετικά είναι πολύ δύσκο-λο, είναι να χρησιμοποιήσει κάποιο μαγνητικό αντικείμενο διαποτισμένο από την ενέργεια του θύματός του. Αυτό μπορεί να είναι μια τούφα μαλλιά, ένα κομμάτι από νύχι, ή κάτι που το θύμα φορά ή πιάνει συχνά. Μέσω αυτού του

αντικειμένου ο μάγος μπορεί να εδραιώσει μια αστρική επαφή με το θύμα του. Μετά συνεχίζει με υποβολές, όπως κάθε υπνωτιστής που έχει φέρει το υποκεί-μενό του στα πρώτα στάδια του υπνωτισμού. Μέσω της μαγνητικής επαφής που έχει με το "ψυχικό αυτί" του θύματός του, αυτό θα ακούει υποσυνείδητα τις υποβολές του. Μένει να αποδειχθεί αν οι σκεπτομορφές που έσπειρε στο μυαλό του θύματος θα ριζώσουν, ή θα απορριφθούν από αυτό. Ό,τι και να γί-νει τελικά, το θύμα σίγουρα θα αναστατωθεί και θα ταραχθεί.

Αν δεν μπορέσει να εδραιώσει μια μαγνητική σύνδεση με το θύμα του, ο μάγος θα χρησιμοποιήσει άλλες γνωστές μαυρομαγικές μεθόδους. Μπορεί για παρά-δειγμα να πάρει ένα ζώο, να το ταυτίσει με το όνομα του θύματός του, να το βασανίσει και τελικά να το θυσιάσει, ενώ συγκεντρώνεται στο πραγματικό θύ-μα του. Ή μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιο κέρινο ομοίωμα του θύματός του και να το λιώσει στη φωτιά σκεπτόμενος με την εξηρμένη από το πάθος φα-ντασία του ότι "έτσι να λιώσει" και το θύματα του, ή ένα ξύλινο ομοίωμα και να το καρφώσει, ενώ θα προφέρει διάφορες κατάρες και αναθεματισμούς καιθα σκέπτεται τη καταστροφή του θύματός του.

Όσο τώρα για τη χρήση των τάλισμαν σαν "ψυχικούς συσσωρευτές", αυτά μα-γνητίζονται με μια τελετουργία και την επίκληση της κατάλληλης δύναμης. Τα τάλισμαν είναι σύμβολα που αντιπροσωπεύουν μια ορισμένη δύναμη ή ένα συνδυασμό δυνάμεων, τα οποία σχεδιάζονται πάνω σε κάποιο υλικό που δια-τηρεί το μαγνητισμό, συνήθως μέταλλο, πολύτιμο λίθο ή περγαμηνή. Τα μα-γνητισμένα από τη "μαύρη τελετή" αυτά αντικείμενα, τοποθετούνται συνήθως στο δωμάτιο του θύματος, ή θάβονται σε ένα σημείο, ώστε αυτό να είναι ανα-γκασμένο να περνά συχνά από πάνω τους. Αυτά τα κακοποιά τάλισμαν ενερ-γούν με τη δική τους δύναμη, ενώ συγχρόνως χρησιμεύουν και σαν εστία αυ-τοσυγκέντρωσης για το διαλογισμό του μάγου.

Για τη κατασκευή τώρα των τεχνητών στοιχειακών δε χρησιμοποιείται κανένα υλικό μέσο, αλλά δημιουργείται το καλούπι μιας αστρικής μορφής στο οποίο χύνεται η εστιασμένη ενέργεια του μάγου και μαζί της κάτι από τον ίδιο του τον εαυτό. Αυτό θα αποτελέσει τη ψυχή του στοιχειακού. Το τεχνητό στοιχεια-κό μοιάζει με μια ψυχική τορπίλη που προγραμματίζεται να πλήξει ένα συγκε-κριμένο στόχο. Αν ο μάγος είναι έμπειρος, μπορεί να εμψυχώσει σκόπιμα αυτή τη σκεπτομορφή με στοιχειακή ουσία που αντλεί από το ένα ή το άλλο στοι-χειακό βασίλειο (σύλφες, σαλαμάνδρες, νηρηίδες, γνόμες). Το επιτυγχάνει αυ-τό αναθεματίζοντας το στοιχειακό στο όνομα κάποιας οντότητας. Μέσω αυτής της επίκλησης η εμψυχωτική ουσία μπαίνει μέσα στη σκεπτομορφή και δημι-ουργεί ένα τεχνητό στοιχειακό με τη δική του ανεξάρτητη ύπαρξη.

ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΛΑ ΑΜΕΣΑ ΦΥΣΙΚΑ ΜΕΣΑ ΑΜΥΝΑΣ

Πρώτα από όλα, δε πρέπει να είμαστε δεισιδαίμονες ή ευφάνταστοι και να δί-νουμε εύκολα "μεταφυσικές" ή αποκρυφιστικές εξηγήσεις σε ό,τι παράξενο,

δυσάρεστο ή απρόσμενο συμβαίνει γύρω μας. Μια τέτοια τάση άλλωστε μας κάνει ήδη ευάλωτους και επιρρεπείς σε φοβίες, ψευδαισθήσεις και παραισθή-σεις, οι οποίες εξασθενούν συγχρόνως την ψυχική μας άμυνα. Πρέπει να είμα-στε γειωμένοι, "ορθολογιστές" και το πρώτο λόγο σε οποιαδήποτε εξήγησή μας για ένα φαινόμενο να τον έχει η λογική. Αυτό βέβαια προϋποθέτει κάποιες γνώσεις και μόρφωσή μας, που αν δεν τις έχουμε, τότε καλύτερα, πριν απο-φανθούμε οι ίδιοι για κάτι, να συμβουλευθούμε τη γνώμη ενός ειδικού, π.χ. ενός γιατρού. Πρέπει να είμαστε εξ' αρχής επιφυλακτικοί σε οποιαδήποτε με-ταφυσική εξήγηση, εκτός και αν υπάρχει κάποιος άμεσος αποχρών λόγος για κάτι τέτοιο, αν ασχολούμαστε π.χ. οι ίδιοι με τον αποκρυφισμό και τη πρακτι-κή μαγεία, ή αν ξέρουμε κάποιο γνωστό μας να το κάνει αυτό, με τον οποίο έχουμε δημιουργήσει πρόσφατα μια έχθρα, ή ο οποίος προσπαθεί καιρό τώρα να μας γοητεύσει, ή ο οποίος μας έχει απειλήσει "αποκρυφιστικά".

Στη τελευταία περίπτωση δεν πρέπει. με τίποτα να φοβηθούμε, γιατί αυτό α-κριβώς θέλει ο "εχθρός" μας: να μας περάσει το μεταφυσικό φόβο για το ά-γνωστο και απόκρυφο και για τις δυνάμεις που υποτίθεται ότι κατέχει σε αυτό το πεδίο, έτσι ώστε ή να αυθυποβληθούμε για το μοιραίο, ή να διαρρήξουμε μόνοι μας με το φόβο μας την αύρα μας, αναμένοντας συνεχώς την κακοποιό δράση του. Τότε, αν αυτός έχει πράγματι μερικές πρακτικές γνώσεις στη μα-γεία, θα το εκμεταλλευθεί αυτό δεόντως και θα πραγματοποιήσει τις απειλές του. Επομένως δεν τον φοβόμαστε, ούτε διατηρούμε καμιά συμπάθεια γι' αυ-τόν, γιατί και αυτό μας κάνει ευάλωτους στη διείσδυσή του, αλλά αδιαφορού-με, τον αποφεύγουμε, αλλάζουμε αν μπορούμε περιβάλλον και γινόμαστε πε-ρισσότερο "υλικοί", εστιαζόμενοι ως επί το πλείστον στις λεπτομέρειες της κα-θημερινή μας ζωής.

Θα πρέπει να ξέρουμε ότι οι ψυχικές επιθέσεις είναι σχετικά σπάνιες. Γι' αυτό αν νιώσουμε ανησυχία, ταραχή, δυσφορία, αδιαθεσία ή αδυναμία θα πρέπει να εξαντλήσουμε οποιαδήποτε άλλη "λογική" περίπτωση, πριν καταλήξουμε ότι δεχόμαστε μια ψυχική επίθεση.

Όταν τελικά είμαστε πεπεισμένοι ότι δεχόμαστε ψυχική επίθεση και νιώθουμε ήδη να φθίνουμε ψυχικά και σωματικά, θα πρέπει, εφόσον μπορούμε, να αλ-λάξουμε τόπο διαμονής παίρνοντας όσο το δυνατόν πιο ελάχιστα πράγματα μαζί μας. Γενικά πάντως, αντίθετα απ' ό,τι συνήθως πιστεύεται, το βουνό ή μια παραθαλάσσια περιοχή δεν είναι κατάλληλοι τόποι διαμονής μας, αν έχουμε ψυχικά προβλήματα. Το ίδιο και τα απομονωμένα υπαίθρια μέρη, όπου οι στοι-χειακές δυνάμεις είναι ισχυρότερες. Μια πολυάσχολη πόλη προσφέρει καλύτε-ρη προστασία. Οι μακρινοί περίπατοι θα πρέπει να αποφεύγονται, γιατί υπάρ-χει ο κίνδυνος της αυτοκτονίας. Το φως του ήλιου είναι ευεργετικό και δυνα-μώνει την αύρα μας, ενώ ένα γεμάτο στομάχι διατηρεί κλειστά τα ψυχικά μας κέντρα. Δεν πρέπει λοιπόν να μένουμε με άδειο στομάχι περισσότερο από δυο ώρες. Γενικά, όσο πιο καθημερινοί και "αναίσθητοι. υλιστές" είμαστε, τόσο πιοκλειστά είναι τα ψυχικά μας κέντρα και δεν μπορεί να εισβάλλει μέσα μας ο ε-πιτιθέμενος. Ένας καλός επίσης τρόπος να αντιμετωπίσουμε τη κατάσταση εί-ναι να ασχοληθούμε με ένα σχετικά επικίνδυνο σπορ (να διώξουμε τον ένα

κίνδυνο με έναν άλλο κίνδυνο).

Ορισμένα ψυχικά κέντρα μας βρίσκονται στο κεφάλι. μας. Ένας απλός τρόπος για να ελέγξουμε τη δραστηριότητά τους είναι να απομακρύνουμε το αίμα από το κεφάλι μας. Μπορούμε να το κάνουμε αυτό με ένα καυτό μπάνιο, ή βάζο-ντας τα πόδια μας σε καυτό νερό με σαπουνόσπορο. Ένα άλλο σημαντικό κέ-ντρο μας είναι το ηλιακό πλέγμα, όπου νιώθουμε υπερένταση και ενόχληση στη διάρκεια μιας ψυχικής επίθεσης. Η τοποθέτηση μιας καυτής και συγχρόνως βαριάς θερμοφόρας πάνω του θα μας ανακουφίσει σημαντικά από την υπερέ-νταση που νιώθουμε στο σημείο αυτό. Ακόμα και η απλή πίεση χωρίς θερμότη-τα μπορεί να μας ανακουφίσει. Τέλος φροντίζουμε να είμαστε καθαροί, το ίδιο και τα έντερά μας και να φορέσουμε καινούργια, ή τουλάχιστον φρεσκοπλυ-μένα και καλά αερισμένα ρούχα.

Η ΚΥΡΙΩΣ ΑΜΥΝΑ

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε όταν αντιμετωπίζουμε μια ψυχική επίθεση είναι να καθαρίσουμε προσωρινά την αύρα μας μέσω μιας τελετουργί-ας, μέσω δηλαδή μιας σκόπιμης πράξης. Έτσι κάνουμε ένα μπάνιο σα μια τελε-τουργική κάθαρση, φανταζόμενοι ότι καθαρίζουμε όχι μόνο το σώμα μας, αλλά και την αύρα μας, ότι απομακρύνεται από μέσα μας κάθε μιαρότητα και ακα-θαρσία, κάθε αρνητικότητα, ότι καθαριζόμαστε πλήρως μέσα και έξω μας. Κα-λό είναι να ρίξουμε και λίγο αλάτι στη μπανιέρα. Το νερό αντιπροσωπεύει για τους αποκρυφιστές το στοιχείο του ύδατος και το αλάτι το στοιχείο της Γης. Μέσα από τα δυο αυτά βασίλεια εξασκείται ως επί το πλείστον το μεγαλύτερο μέρος του αποκρυφιστικού κακού. Τα δύο άλλα βασίλεια (του Αέρος και του Πυρός) θεωρούνται πολύ πιο αγνά για να επιτρέψουν στο κακό να εισχωρήσει μέσα τους.

Το νερό από μόνο του είναι εξαγνιστικό στοιχείο, ιδίως το τρεχούμενο νερό. Θα μπορούσαμε έτσι αντί για μπάνιο να κάνουμε ένα τελετουργικό ντους φα-νταζόμενοι ότι το τρεχούμενο νερό πέφτοντας επάνω μας απορροφά και πα-ρασύρει μακριά κάθε αρνητικότητα από το σώμα μας, αφήνοντάς μας καθα-ρούς και πάναγνους εσωτερικά κι εξωτερικά. Θα μπορούσαμε ακόμα, αν θέ-λουμε, να ρίξουμε και μια τσιμπιά αλάτι καθώς λουόμαστε από το καταιονιζό-μενο εξαγνιστικό νερό, ή καλύτερα να συνδυάσουμε το τελετουργικό μπάνιο με ένα τελετουργικό ντους στο τέλος του. Μια άλλη τελετουργική πράξη κα-θάρσεως που μπορεί να κάνει ένας άνδρας, είναι να ξυριστεί φανταζόμενος ότι μαζί με τα γένια του απομακρύνει από το πρόσωπο και το κεφάλι του κάθε έ-νταση και αρνητικότητα.

Μετά το τελετουργικό μπάνιο είναι καλό να φορέσουμε καινούργια ή τουλάχι-στον καθαρά ρούχα (τα λινά υφάσματα είναι πολύ καλά γιατί μας απομονώ-νουν από το αστρικό φως) και να μετακομίσουμε, εφόσον μπορούμε, σε δια-φορετικό δωμάτιο. Αν αυτό δεν είναι δυνατόν, τότε θα πρέπει να αλλάξουμε

τουλάχιστον τη κλίση του κρεβατιού μας, μετακινώντας π.χ. το κρεβάτι μας κατά μια ορθή γωνία σε σχέση με τη προηγούμενη θέση του.

Για να απαλλαγούμε από τον αρνητικό μαγνητισμό είναι καλό, όπως είπαμε και νωρίτερα, να μετακομίσουμε σε ένα καινούργιο μέρος, φεύγοντας με καινούρ-για ρούχα και χωρίς να πάρουμε τίποτα μαζί μας, ή τουλάχιστον πολύ λίγα πράγματα. Είναι σημαντικό επίσης να κρατήσουμε όσο γίνεται μυστική τη και-νούργια μας διεύθυνση και αν μπορούμε να διασχίσουμε τρεχούμενο νερό. Αυτό μας θυμίζει τη παλιά πρόληψη ότι η μάγισσα χάνει τα ίχνη του θύματός της, όταν αυτό διαβεί τρεχούμενο νερό. Τελικά οι προλήψεις, σαν τους μύ-θους, κρύβουνε μερικές φορές αλήθειες. Ξέρουμε ακόμα ότι και τα λαγωνικά, με την ιδιαίτερη οξυμένη, "αστρική" θα λέγαμε όσφρησή τους, χάνουν τα ίχνη του ζώου που κυνηγούν, αν αυτό περάσει από τρεχούμενο νερό, π.χ. από ένα ποτάμι.

Για να αποφύγουμε εκδηλώσεις "άτακτων πνευμάτων", υλοποιήσεις, διάφο-ρους θορύβους και μετακινήσεις επίπλων, όπως σε ένα στοιχειωμένο σπίτι, μπορούμε να βάλουμε σε ένα πιατάκι σε επαφή με τον αέρα, αραιό νιτρικό ο-ξύ. Οι ατμοί του είναι πολύ αποτελεσματικοί για να εμποδίσουμε τις υλοποιή-σεις.

Πρέπει να αποφεύγουμε να αφήνουμε πράγματά μας, ρούχα μας, ιδίως ζωικά μας απορρίμματα (π.χ. ένα μαντήλι μας με βλέννα από τη μύτη μας, ή ιδρώτα μας), νύχια και τρίχες μας σε μέρη που μπορεί κάποιος να τα πάρει και να χρησιμοποιήσει το μαγνητισμό τους τελετουργικά εναντίον μας

Θα πρέπει να παρατάμε τον άχρηστο ρουχισμό μας μετά από τρεις τουλάχι-στον μέρες έκθεσής του στον ήλιο και στον αέρα, για να απομαγνητισθεί από την ενέργειά μας. Ο μαγνητισμός διαλύεται πιο αποτελεσματικά, αν τα ρούχα απλωθούν πάνω σε φρεσκοσκαμμένο χώμα, από το να κρεμαστούν σε ένα σκοινί. Το ίδιο ισχύει και για τα έπιπλα και για τη καρέκλα που συνήθως καθό-μαστε και πάνω απ' όλα για τα κλινοσκεπάσματά μας. Όσο παράξενο και να φαίνεται, πρέπει να προσέχουμε ακόμα και για τα έμμηνα ή περιττώματά μας (π.χ. χρησιμοποιημένα χαρτιά υγείας ή σερβιέτες). Το αίμα των εμμήνων και τα περιττώματα αποτελούν βασική ύλη για τη δημιουργία διαφόρων υλικών της μαύρης Λειτουργίας που μπορούν να χρησιμοποιηθούν μετά εναντίον μας.

Όλοι μας θα έχουμε δει σε ταινίες βρικολάκων τη χρησιμοποίηση σκόρδων σαν αποτρεπτικών για να εμποδίσουν το βρικόλακα να πλησιάσει ένα μέρος. Στον αποκρυφισμό τα σκόρδα και τα κρομμυοειδή θεωρούνται πράγματι ότι έχουν την ιδιότητα να απορροφούν κακές επιρροές. Αν θέλουμε λοιπόν να καθαρί-σουμε τη ψυχική ατμόσφαιρα σε ένα σπίτι, μπορούμε να βάλλουμε τριγύρω σκόρδα και να τα αφήσουμε εκεί όλη τη διάρκεια της νύχτας και το πρωί να τα μαζεύσουμε και να τα κάψουμε.

Σε σχέση τώρα με τη προσωπική ψυχική εργασία που μπορούμε να κάνουμε για να οργανώσουμε την άμυνά μας και να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά

τη ψυχική επίθεση υπάρχουν δύο τρόποι, που καλό είναι να τους χρησιμοποι-ούμε και τους δυο. Ο ένας είναι η διαλογιστική μέθοδος κατά την οποία διαλο-γιζόμαστε σε αφηρημένες θετικές ιδέες όπως η αγάπη, η ειρήνη και η αρμονία για να εξυψωθούμε στη σφαίρα του καθαρού πνεύματος, όπου δεν μπορεί να εισχωρήσει το κακό, και να εξουδετερώσουμε έτσι τις βλαβερές υποβολές. Ο άλλος είναι η επικλητική μέθοδος για τη συγκέντρωση της δύναμης.

Στην τελευταία μέθοδο επικαλούμαστε διάφορες εξωτερικές δυνάμεις, χρησι-μοποιώντας τυποποιημένες μεθόδους για τη συγκέντρωση της ισχύος τους. Αυτή μπορεί να ξεκινά με μια απλή προσευχή και να φτάνει σε πολύπλοκες τε-λετουργίες εξορκισμού που εκτελούνται με καμπάνα, βίβλο και κερί. Βασικά προσπαθούμε να αντλήσουμε από τη γενική δύναμη του καλού τη συγκεκρι-μένη ενέργεια που χρειαζόμαστε, χρησιμοποιώντας κάποιο σύμβολο σα το μα-γικό φορέα αυτής της δύναμης στο υλικό επίπεδο. Μπορούμε έτσι να χρησιμο-ποιήσουμε το Σημείο του Σταυρού, τον Πεντάκτινο Αστέρα, το καθαγιασμένο νερό που ραντίζεται σα σύμβολο κάθαρσης, ή ένα ειδικά μαγνητισμένο αντι-κείμενο που να λειτουργεί σαν τάλισμαν.

ΕΞΟΡΚΙΣΜΟΣ ΣΕ ΜΑΓΙΚΟ ΚΥΚΛΟ

Οι Χαλδαίοι και οι Βαβυλώνιοι έφτιαχναν ένα κύκλο με αλεύρι γύρω από το κρεβάτι ενός αρρώστου, για να τον προστατεύσουν από τους δαίμονες. Αργό-τερα οι πρεσβευτές της Ρώμης σε μια ξένη χώρα χάραζαν με τη ράβδο τους ένα κύκλο γύρω τους, για να δηλώσουν ότι είναι ασφαλισμένοι μέσα του από κάθε επίθεση. Άλλοι πάλι λαοί χάραζαν ένα κύκλο γύρω από το κρεβάτι μιας ετοιμόγεννης γυναίκας, για να τη προστατέψουν από τα κακά πνεύματα. Ο Μαγικός κύκλος έχει λοιπόν μεγάλο ιστορικό παρελθόν στο να οριοθετεί μια καθαγιασμένη προστατευτική περιοχή που κρατάει μακριά τους ανεπιθύμη-τους.

Αποκρυφιστικά τώρα ένας απλός εξορκισμός δεν είναι τόσο δραστικός, όσο εί-ναι ένας εξορκισμός που γίνεται μέσα σε ένα μαγικό κύκλο, γιατί ο κύκλος ε-μποδίζει την επιστροφή της εξορκισμένης δύναμης. Για να χαράξουμε ένα μα-γικό κύκλο (π.χ. γύρω από το κρεβάτι μας) στεκόμαστε όρθιοι αντικρίζοντας την Ανατολή. Εκείνο που θέλουμε πρώτα να κάνουμε είναι να σταθεροποιή-σουμε τις δυνάμεις μας και να καθαρίσουμε την αύρα μας. Αυτό το κάνουμε με το λεγόμενο Καβαλιστικό Σταυρό. Στην αρχή αγγίζουμε το μέτωπό μας λέγο-ντας Σε Σένα Θεέ (παραδοσιακά χρησιμοποιούμε ένα ατσάλινο εγχειρίδιο ή ένα μαχαίρι και αγγίζουμε με αυτό το μέτωπό μας λέγοντας τη λέξη Atoh που ση-μαίνει "Εσύ είσαι)". Μετά αγγίζουμε το στήθος μας ή ηλιακό πλέγμα μας και λέμε: ανήκει το Βασίλειο (παραδοσιακά πάλι αγγίζουμε με το εγχειρίδιο το στήθος μας και λέμε τη λέξη Μαλκούτ, που σημαίνει "Βασιλεία" ή "Βασίλειο"). Ύστερα αγγίζουμε το δεξιό ώμο μας και λέμε: και η Δύναμη (παραδοσιακά λέ-με τη λέξη βε-Γκεμπουρά που σημαίνει αυτό ακριβώς: "και η Δύναμη"). Τέλος αγγίζουμε τον αριστερό μας ώμο και λέμε: και η Δόξα (παραδοσιακά λέμε βε-

Γκεντουλά, που σημαίνει αυτό ακριβώς: "και η Δόξα"). Σταυρώνουμε μετά τα χέρια μας στο κέντρο του στήθους μας και λέμε: στους αιώνες των αιώνων Αμήν (παραδοσιακά απλά Αμήν).

Στη συνέχεια φανταζόμαστε να σφίγγουμε στο χέρι μας ένα μεγάλο σπαθί με σταυροειδή λαβή, σαν αυτό των σταυροφόρων, το σηκώνουμε ψηλά και λέμε: "Στο Όνομα του Θεού (ή της Υπέρτατης Αγαθοποιού Δυνάμεως του Σύμπα-ντος) παίρνω στο χέρι μου το Σπαθί της Δύναμης για να αμυνθώ ενάντια στο κακό και σε κάθε εχθρική πράξη". Ταυτόχρονα φανταζόμαστε τον εαυτό μας να διπλασιάζει το ύψος του και να γίνεται μια τρομερή οπλισμένη, σιδερόφρα-κτη μορφή που δονείται με την ισχύ της Δύναμης του Θεού με την οποία έχει φορτισθεί χάρη στο σχηματισμό του Σπαθιού της Δύναμης.

Στη συνέχεια φτιάχνουμε νοητά το μαγικό κύκλο στο πάτωμα με την αιχμή του Σπαθιού της Δύναμης. Οραματιζόμαστε με τη φαντασία μας μια πύρινη γραμμή από μικρές φλόγες χρυσαφί χρώματος να ακολουθεί τη μύτη του Σπαθιού μας. Σχεδιάζουμε το κύκλο δεξιόστροφα από την Ανατολή προς τη Δύση, σύμφωνα με τη φορά περιστροφής των δεικτών του ρολογιού.

Μετά τη σχεδίαση του μαγικού κύκλου σταματάμε να οραματιζόμαστε το σπα-θί, αλλά συνεχίζουμε να φανταζόμαστε τον πύρινο κύκλο, ενώ ενώνουμε τα χέρια μας σε στάση προσευχής. Τα σηκώνουμε πάνω από το κεφάλι μας προς την Ανατολή και λέμε: Είθε ο ισχυρός αρχάγγελος Ραφαήλ να με προστατεύει από κάθε κακό που πλησιάζει από την Ανατολή. Γυρίζουμε μετά στο Νότο και προσευχόμαστε το ίδιο αποτεινόμενοι τώρα στον αρχάγγελο Μιχαήλ. Μετά γυ-ρίζουμε προς τη Δύση κι επικαλούμαστε τον αρχάγγελο Γαβριήλ και ύστερα προς το Βορρά αποτεινόμενοι στον αρχάγγελο Ουριήλ. Τέλος γυρίζουμε πάλι προς την Ανατολή συμπληρώνοντας έτσι το κύκλο. Μετά επαναλαμβάνουμε τον Καβαλιστικό Σταυρό που κάναμε στην αρχή.

Αν κάνουμε το μαγικό κύκλο μας το ηλιοβασίλεμα, τότε αυτός θα διατηρηθεί μέχρι την αυγή και αν κάνουμε έναν άλλο την αυγή, αυτός θα διατηρηθεί απο-τελεσματικός μέχρι τη δύση. Είναι καλό να κάνουμε αυτές τις δυο φορές την ημέρα το μαγικό αυτό κύκλο. Καλό επίσης είναι να κάψουμε θυμίαμα μέσα στο κύκλο, χρησιμοποιώντας εκκλησιαστικό λιβάνι καλής ποιότητας.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΣΤΟΙΧΕΙΑΚΩΝ Η ΜΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΟΝΤΩΝ

Ο Πεντάκτινος Αστέρας, Πεντάγραμμα ή Πεντάλφα με την κορυφή προς τα πάνω αντιπροσωπεύει μαγικά και αποκρυφιστικά την κυριαρχία της Θέλησης του ανθρώπου πάνω στα τέσσερα κατώτερα στοιχεία (γη, νερό, αέρα και φω-τιά), που παριστάνονται από τις τέσσερες άλλες κορυφές του. Είναι ένα ιδιαί-τερα ισχυρό και αποτελεσματικό σύμβολο που έχει χρησιμοποιηθεί από εκατο-ντάδες γενεές μάγων και αποκρυφιστών. Λέει σχετικά ο Ελιφάς Λεβί:

"Η κυριαρχία της θελήσεως πάνω στο αστρικό φως, το οποίο είναι η φυσική ψυχή των τεσσάρων στοιχείων, παριστάνεται στη μαγεία με τον πεντάκτινο αστέρα ή αλλιώς πεντάλφα. Για τον λόγο αυτό παρατηρείται ότι τα στοιχειακά πνεύματα υποτάσσονται σε αυτό το σημείο, εφόσον χρησιμοποιείται με πλήρη επίγνωση των ιδιοτήτων και διδαγμάτων του. Μπορούμε τοποθετώντας το μέ-σα στον κύκλο ή πάνω στον βωμό των επικλήσεων να κατευθύνουμε αυτά πειθαρχικά και πειθήνια, μια πράξη που στη μαγεία ονομάζεται εγκάθειρξη".

"Ο Παράκελσος αναγνώριζε τον πεντάκτινο αστέρα σαν το μεγαλύτερο και ι-σχυρότερο από όλα τα σημεία. Όσα πνεύματα παραγνωρίζουν το σημείο του σταυρού, αισθάνονται φρίκη μπροστά στον πεντάκτινο αστέρα. Επίσης ο μά-γος όταν αισθάνεται τη δύναμή του να φεύγει και τη θέλησή του να εξασθενί-ζει, στρέφει τα μάτια του προς το σημείο αυτό του μικρόκοσμου, το παίρνει με το δεξί του χέρι και αμέσως αισθάνεται τον εαυτό του οπλισμένο με νοητική παντοδυναμία".

"Ο πεντάκτινος αστέρας εκφράζει την κυριαρχία του πνεύματος πάνω στα στοιχεία. Με το σημείο αυτό αιχμαλωτίζονται οι δαίμονες του αέρος, τα πνεύ-ματα του πυρός, τα φάσματα του ύδατος και οι εμφανίσεις της γης".

Ο πεντάκτινος Αστέρας έχει διάφορους τρόπους σχεδίασης, ανάλογα με την εργασία που θέλουμε να επιτελέσουμε. Εδώ στην "Ελάσσονα Τελετουργία του Πενταγράμματος", όπως αυτή αποκρυφιστικά ονομάζεται, μιας ενδιαφέρει ο εξορκισμός και η αποτροπή του κακού, γι' αυτό και το σχεδιάζουμε με τον εξής τρόπο:

Τεντώνουμε τα δύο πρώτα δάκτυλα του δείκτη και του μέσου, διπλώνοντας τα άλλα δύο και αγγίζοντας τις άκρες τους με τον αντίχειρα. Αρχίζουμε τη σχεδί-αση του Πενταγράμμου από την κάτω αριστερή γωνία, προχωρώντας προς τη κορυφή του και κατεβαίνοντας μετά κάτω, σχηματίζοντας έτσι ένα μεγάλο Λ. Ύστερα προχωράμε διαγώνια και αριστερά προς τα πάνω, μετά οριζόντια και στο τέλος διαγώνια και αριστερά προς τα κάτω, πίσω ακριβώς στο σημείο από το οποίο ξεκινήσαμε. Σε όλη τη διάρκεια της σχεδίασης κρατάμε το χέρι μας τεντωμένο. Αναλυτικότερα: Ξεκινάμε με το δεξί μπράτσο διαγώνια προς το σώμα μας, με τη παλάμη μας στο ύψος περίπου του αριστερού μας γοφού και με τα δυο δάκτυλα στραμμένα προς τα κάτω. Στη συνέχεια σηκώνουμε το χέρι μας προς τα πάνω σα να σχεδιάζουμε μια ευθεία γραμμή στον αέρα, μέχρι τα δάκτυλά μας να δείξουν ψηλά με το χέρι μας τεντωμένο πάνω από το κεφάλι μας. Μετά κατεβάζουμε το χέρι μας αλύγιστο μέχρι το ύψος του αριστερού γοφού μας, στο ίδιο επίπεδο με το σημείο από το οποίο ξεκινήσαμε. Στη συνέ-χεια περνάμε το τεντωμένο χέρι μας μπροστά από το στήθος μας κατευθύνο-ντάς το μέχρι το ύψος του αριστερού μας ώμου, δείχνοντας προς τα αριστερά. Μετά το κινούμε οριζόντια, ώσπου να φτάσει στην ίδια οριζόντια θέση δεξιά, με τα δάκτυλα στραμμένα προς τα έξω. Τέλος το κατεβάζουμε διαγώνια προς τα αριστερά μπροστά από το σώμα μας, μέχρι να φτάσουμε στο σημείο από το οποίο ξεκινήσαμε, προσέχοντας να κλείσουμε τη γραμμή του πενταγράμμα-τος..

Αν τώρα κάποιος προσπαθεί να μας εξουσιάσει κοιτάζοντάς μας έντονα στα μάτια, δεν πρέπει να του ανταποδώσουμε ένα ανάλογο βλέμμα, γιατί δεν ξέ-ρουμε τη δύναμή του και μπορεί να χάσουμε. Το καλύτερο είναι, χωρίς να χα-μηλώσουμε το βλέμμα μας, να εστιαστούμε στη βάση της μύτης του στο ση-μείο ανάμεσα στα φρύδια του και να τον κοιτάξουμε σταθερά εκεί. Δε χρειάζε-ται να προσπαθήσουμε να τον εξουσιάσουμε με αυτό το τρόπο, γιατί αυτός γρήγορα θα κουραστεί από τη δική του προσπάθεια να και θα αποσύρει πρώ-τος το βλέμμα του.

Αν είμαστε αναγκασμένοι να συναντήσουμε ανθρώπους που η επιρροή τους μας κάνει να αισθανόμαστε άσχημα, μπορούμε να απομονωθούμε από το μα-γνητισμό τους φανταζόμενοι έναν ψηλό γυάλινο διαφανή τοίχο να μας χωρίζει από αυτούς, ενώ εξακολουθούμε να τους βλέπουμε και να μιλάμε μαζί τους. Αν επίσης θέλουμε να μη βλέπουμε άτομα που μας δυσαρεστούν, μπορούμε να φαντασθούμε ένα πέτρινο τοίχο να μας χωρίζει από αυτούς, που τους εξαφα-νίζει τελείως από την όρασή μας.

Αν νιώθουμε να χάνουμε ενέργεια δίπλα σε ένα άτομο, ότι αυτό μας ρουφά κυριολεκτικά τη ζωτικότητα, μπορούμε να πλέξουμε τα δάκτυλά μας και να ακουμπήσουμε τα διπλωμένα χέρια μας πάνω στο ηλιακό μας πλέγμα, κρατώ-ντας τους αγκώνες πάνω στα πλευρά μας. Με αυτό το τρόπο ερχόμαστε σε ε-παφή με όλους τους ακροδέκτες μας και κάνουμε το σώμα μας ένα κλειστό κύκλωμα. Με αυτό το τρόπο, όσο κρατάμε αυτή τη στάση, δεν εκπέμπουμε κανένα μαγνητισμό, διακόπτοντας την ενεργειακή διαρροή μας. Επίσης κλεί-νουμε κύκλωμα όταν διπλώσουμε τους αντίχειρές μας μέσα στις χούφτες μας ακουμπώντας τους στη βάση των παραμέσων μας και κρατώντας τις χούφτες μας σα γροθιές.

Ένας άλλος τρόπος είναι να φαντασθούμε ότι όλη η αρνητική μας ενέργεια συμπυκνώνεται σε ένα μικρό κόκκο, που ανοίγοντας και κλείνοντας γρήγορα την αύρα μας σ' εκείνο το σημείο, προλαβαίνουμε να τον πετάξουμε έξω μα-κριά μας.

Τέλος μπορούμε να φαντασθούμε ότι μετασχηματιζόμαστε σε μια τεράστια τρομακτική μορφή σαν τις άγριες θεότητες ή τους θεούς προστάτες του Θιβε-τανικού Βουδισμού (π.χ. το Μαχακάλα, τον Γκουρού Ντράνγκπο, τη Σιχαμού-κα), εκπέμποντας από παντού φλόγες σε όλο το σώμα μας, κατακαίοντας με αυτές κάθε αρνητικότητα και αναγκάζοντας συγχρόνως όλες τις αρνητικές ο-ντότητες να οπισθοχωρήσουν έντρομες μακριά μας. Όσοι ξέρουν διαλογισμό, μπορούν επίσης να το χρησιμοποιήσουν διαλύοντας όλες τις αρνητικότητες στη κενότητα. Η φαντασία ενδυναμωμένη με πρόθεση και συναίσθημα είναι ένα πολύ ισχυρό μαγικό εργαλείο, τόσο στα χέρια του επιτιθέμενου, όσο και του αμυνόμενου. Με αυτή μπορούμε να δημιουργήσουμε μια αόρατη πανοπλία που θα εμποδίζει τελείως τη διείσδυση οποιωνδήποτε αρνητικών δυνάμεων, ή αν θέλουμε μια αόρατη ημιπερατή μεμβράνη που θα επιτρέπει τη διέλευση μό-νο των καλών και θετικών εκπορεύσεων, τις οποίες όμως θα πρέπει να ορί-

σουμε με πολύ προσοχή.

ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ

Το μεγαλύτερο μέρος της επόμενης παρουσίασης προέρχεται από την αναφο-ρά "Report of the Ritual Abuse Task Force" της Επιτροπή Γυναικών της Κομη-τείας του Λος Άντζελες, με προσωπικά σχόλια της Κάθλην Σάλιβαν, θύματος της ιδίας τελετουργικής κακοποίησης και νοητικού ελέγχου.

ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΟΣ ΟΡΙΣΜΟΣ

Η τελετουργική κακοποίηση είναι μια μορφή σωματικής, σεξουαλικής και ψυ-χολογικής κακοποίησης παιδιών, εφήβων και ενηλίκων, που περιλαμβάνει τη χρησιμοποίηση τελετουργίας. Η τελετουργία δεν είναι αναγκαστικά σατανική. Πάντως τα περισσότερα θύματα δηλώνουν ότι κακοποιήθηκαν τελετουργικά από μια σατανιστική ομάδα στη διάρκεια της κατήχησής τους στη σατανική λα-τρεία. Η τελετουργική κακοποίηση σπάνια αποτελείται από ένα μόνο επεισόδιο. Συνήθως περιλαμβάνει επανειλημμένες κακοποιήσεις σε μια εκτεταμένη χρονι-κή περίοδο.

Η σωματική κακοποίηση είναι σοβαρή και μερικές φορές περιλαμβάνει βασανι-σμό και φόνο. Η σεξουαλική κακοποίηση είναι συνήθως οδυνηρή, σαδιστική και εξευτελιστική, με σκοπό την κυριαρχία και υποταγή του θύματος. Η ψυχο-λογική κακοποίηση περιλαμβάνει τη χρησιμοποίηση τελετουργίας - κατήχησης με τεχνικές νοητικού ελέγχου, ναρκωτικών επηρεασμού της συνείδησης και την κατατρομοκράτηση του θύματος από τα μέλη της λατρείας και τα κακο-ποιά πνεύματα που πιστεύει ότι μπορεί αυτά να διατάξουν. Τόσο κατά τη διάρ-κεια της κακοποίησης, όσο και μετά από αυτή, τα περισσότερα θύματα βρίσκο-νται σε μια κατάσταση φρίκης, νοητικού ελέγχου και ψυχικού διχασμού. Υπό αυτές τις συνθήκες η αποκάλυψη του συμβάντος είναι σχεδόν αδύνατη.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΙΚΟΣ ΟΡΙΣΜΟΣ

Ο σκοπός των τελετουργικών στοιχείων της κακοποίησης φαίνεται να είναι τριπλός:

1) Οι τελετουργίες σε ορισμένες ομάδες αποτελούν μέρος μιας κοινής πίστης ή λατρείας στην οποία κατηχείται το θύμα. 2) Οι τελετουργίες χρησιμοποιού-νται για να τρομοκρατήσουν τα θύματα σε σιωπή και 3) Τα τελετουργικά στοι-χεία (π.χ. λατρεία του σατανά, θυσία ανθρώπου ή ζώου) φαίνονται τόσο απί-στευτα σε αυτούς που δεν είναι εξοικειωμένοι με αυτά τα εγκλήματα, που αυτά τα στοιχεία μειώνουν την αξιοπιστία του θύματος και κάνουν πιο δύσκολη τη δίωξη των εγκλημάτων.

Πολλά θύματα είναι παιδιά κάτω από την ηλικία των έξη χρονών, τα οποία υ-φίστανται τη πιο σοβαρή και μακροχρόνια συναισθηματική βλάβη από αυτή τη κακοποίηση. Αυτά τα νεαρά θύματα είναι ιδιαίτερα επιρρεπή στην τρομοκρά-τηση και στην κατήχηση στο σύστημα πίστης των τρομοκρατών. Στη διάρκεια της κακοποίησης, ακόμα και για μεγάλο διάστημα μετά απ' αυτήν, τα θύματα ζουν σε μια κατάσταση τρόμου και ψυχικού διχασμού και υποφέρουν από την επίδραση των τεχνικών ελέγχου της συνείδησής τους. Όλα αυτά κάνουν την αρχική αποκάλυψη της κακοποίησης υπερβολικά δύσκολη και την κατοπινή αποκάλυψη, μια πραγματικά τρομακτική και οδυνηρή εμπειρία.

Η τελετουργική κακοποίηση συμβαίνει πολλές φορές στη ζωή μερικών οικογε-νειών στις οποίες ο ένας ή και οι δυο γονείς συμμετέχουν σε μια σατανιστική λατρεία. Τα παιδιά σε αυτές τις ομάδες κακοποιούνται σοβαρά σε μια συνεχι-ζόμενη βάση με καταστροφικά για τη ψυχολογία τους αποτελέσματα. Η τελε-τουργική κακοποίηση έχει επίσης συμβεί, χωρίς οι γονείς να το γνωρίζουν, σε νηπιαγωγεία, κέντρα φροντίδας του παιδιού, εκκλησίες, καλοκαιρινές κατα-σκηνώσεις και στα χέρια μπέιμπι σίτερς και γειτόνων. Τα παιδιά υπόκεινται σε σεξουαλική κακοποίηση, τελετουργία - εκφοβισμό για να τα τρομοκρατήσουν σε σιωπή και τελετουργία - κατήχηση για να τα προσηλυτίσουν στο σύστημα πίστης ή λατρείας της ομάδας.

Η τελετουργική κακοποίηση εφήβων και η συμμετοχή εφήβων σε μια τρομο-κρατική τελετουργική κακοποίηση μπορεί να συμβεί στην οικογένεια, στο σχο-λείο ή σε συμμορίες νεαρών που προσανατολίζονται σε ένα στυλ σατανισμού, ή άλλης τελετουργίας και βίας.

Πολλοί ενήλικοι που είναι θύματα ή δράστες τελετουργικής κακοποίησης, δέ-χθηκαν την επιρροή αυτών των απόψεων και πρακτικών στην παιδική ή στην εφηβική τους ηλικία και μπορεί να εμφανίσουν σοβαρές διχαστικές διαταραχές, μαζί με τη διαταραχή της πολλαπλής προσωπικότητας. Αυτοί οι ενήλικοι είναι συνήθως ενεργά μέλη της κοινωνίας, των οποίων η ταυτότητα σα μέλη σατα-νικών ή άλλων λατρειών δεν είναι γνωστή έξω από την ομάδα τους. Μερικοί απ' αυτούς στρατολογούν θύματα από το περιβάλλον της εργασίας τους (Με-ρικά διχασμένα ενήλικα θύματα δεν έχουν καν συνείδηση ότι ζουν μια διπλή ζωή). Μερικοί ενήλικοι μπαίνουν στη λατρεία αργότερα, δελεαζόμενοι από το αχαλίνωτο, χωρίς διακρίσεις σεξ και τη διαστροφή, τη διάθεση απαγορευμένων ναρκωτικών, την υπόσχεση χρημάτων και τη σατανιστική ιδεολογία που προ-σανατολίζεται στη δύναμη και την ηθική ακολασία.

ΕΙΔΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ

ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ

Η ψυχολογική κακοποίηση η οποία επιβάλλεται σα μέρος της τελετουργικής κακοποίησης προκαλεί στα θύματα σοβαρό διανοητικό και συναισθηματικό πό-νο. Τα θύματα υπόκεινται σε βαθύ τρόμο καθώς επίσης σε τεχνικές ελέγχου της συνείδησης, τόσο σοβαρές, που τα περισσότερα αρνούνται τις μνήμες τους και χάνουν κάθε αίσθηση ελεύθερης βούλησης.

ΜΕΡΙΚΑ ΑΝΑΦΕΡΘΕΝΤΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ

Απειλές τιμωρίας, βασανισμός, ακρωτηριασμός ή θάνατος του θύματος, της οι-κογένειας ή των αγαπημένων ζώων του θύματος. Οι απειλές ενισχύονται με την εκτέλεση ζώων ή ανθρώπων υπό τη παρουσία του θύματος, μερικές φορές με την αναγκαστική συμμετοχή του. Του λένε ότι είναι μάταιο να αποκαλύψει οτιδήποτε, γιατί κανείς δε θα τον πιστεύσει.

Απειλές εναντίον της περιουσίας του θύματος μαζί με απειλές ότι θα σπάσουν ή θα κάψουν το σπίτι του, αν αυτός αποκαλύψει τη κακοποίηση.

Του λένε ότι η οικογένειά του, ή άλλα αγαπημένα πρόσωπα προστασίας του είναι μυστικά μέλη της λατρείας και σκοπεύουν τα ίδια να τον βλάψουν. Ή κά-νουν το θύμα να πιστεύσει ότι οι γονείς του όχι μόνο γνωρίζουν, αλλά έχουν οι ίδιοι επιλέξει την τελετουργική κακοποίηση του παιδιού τους. Του λένε ότι δεν τον αγαπάει πια η οικογένειά του ή ο Θεός.

Τους λένε ότι η οικογένειά τους δεν είναι η "πραγματική" τους οικογένεια, ότι αυτοί είναι στη πραγματικότητα οι αληθινοί γονείς τους. Τους λένε ότι θα τους απαγάγουν και θα τους αναγκάσουν να ζήσουν μαζί τους, μακριά από την οι-κογένειά τους. Ή τους λένε ότι οι γονείς τους δεν τους θέλουν πια και επιδο-κιμάζουν στο να γίνουν αυτοί η νέα τους οικογένειά.

Δένονται ή περιορίζονται σε ένα κλουβί, δωμάτιο, υπόγειο, απομονωμένο σπί-τι, ή άλλο περιορισμένο χώρο. Τους λένε ότι θα τους αφήσουν εκεί να πεθά-νουν. Μερικοί τοποθετούνται μέσα σε φέρετρα και τους λένε να κάνουν εξά-σκηση στο να είναι νεκροί. Σε μερικούς αυτό περιλαμβάνει ψεύτικες ταφές, στις οποίες το θύμα θάβεται και του λένε ότι θα το αφήσουν εκεί να πεθάνει.

Μερικές φορές ένα μέλος της λατρείας φαίνεται να σώζει το παιδί από αυτές τις τρομακτικές καταστάσεις και αυτό αλλόφρον προσδένεται με ευγνωμοσύ-νη σε αυτό το μέλος της λατρείας (Σύνδρομο της Στοκχόλμης).

Δένονται ή περιορίζονται σε χώρο με έντομα ή ζώα που τους λένε ότι θα τους βλάψουν, ή τους ξεγελούν ότι υπάρχουν εκεί τρομακτικά έντομα ή ζώα. Περι-ορίζονται ή κρεμώνται ανάποδα μέσα σε μια τρύπα με ένα νεκρό σώμα, ή τα ακρωτηριασμένα μέρη ενός ζώου, ή ενός ανθρώπινου σώματος.

Ταπεινώνονται ή εξευτελίζονται με λεκτική κακοποίηση. Τους επιβάλλουν να είναι γυμνοί μπροστά στην ομάδα. Τους αλείφουν ή σκεπάζουν το σώμα τους με ούρα ή περιττώματα. Τους αναγκάζουν να πιουν ούρα, περιττώματα ή σπέρμα.

Τους φωτογραφίζουν σε σεξουαλικά προκλητικές στάσεις. Τους φωτογραφί-ζουν να δέχονται σωματική ή σεξουαλική επίθεση, ή όταν το κάνουν αυτό σε κάποιον άλλον. Τους αναγκάζουν να συμμετάσχουν στη παραγωγή πορνο-γραφικού υλικού για να τους εκφοβίσουν και ταπεινώσουν, καθώς επίσης για ίδιον χρηματικό όφελος.

Τους κάνουν να αισθάνονται συνεχώς ότι παρακολουθούνται απ' αυτούς ή από τους πνευματικούς φίλους τους (δηλαδή τα κακοποιά πνεύματα). Τους κάνουν να πιστεύσουν ότι η αποκάλυψη ή η αποτυχία τους να διαπράξουν το κακό, όταν αυτό αναμένεται από την ομάδα, θα καταλήξει στη τιμωρία ή ακόμα το θάνατό τους.

Κακοποιούνται σωματικά και σεξουαλικά από δράστες μεταμφιεσμένους σαν σούπερμαν, Άι Βασίληδες, ράμπο, ιερείς, δικαστές, τον Ιησού Χριστό, αστυνο-μικούς κ.λ.π.. Υπονομεύουν έτσι την εμπιστοσύνη του παιδιού στις αρχές και στους ήρωές του. Τους απαγορεύουν την αποκάλυψη.

Τους δίνουν ναρκωτικά για να ελέγξουν και επηρεάσουν τη συνείδησής τους, τα οποία μεταβάλλουν την αντίληψη τους, μειώνουν την αντίστασή τους προς την προσβολή και ατονούν την μνήμη τους σε σχέση με τις λεπτομέρειες της κακοποίησής τους. Χρησιμοποιούνται επίσης εξεζητημένες τεχνικές ύπνωσης, κατήχησης, προγραμματισμού και συστημάτων "πυροδότησής" τους από από-σταση για την εκτέλεση μιας συγκεκριμένης πράξης.

Υπόκεινται σε τελετουργίες όπως η μαγική χειρουργική, τελετουργίες γέννη-σης, και τελετουργίες γάμου, οι οποίες τονίζουν το γεγονός ότι ανήκουν στη λατρεία και υποτάσσονται σε αυτήν. Τα θύματα επίσης αναγκάζονται να συμ-μετάσχουν σε τελετουργικές θυσίες και ανθρωποθυσίες. Αναγκάζονται να πι-στεύσουν και να λατρεύσουν το σύστημα της ομάδας. Συνήθως, αν και όχι πάντα, η πίστη και λατρεία της ομάδας είναι σατανική.

Ορκίζονται σε μυστικότητα σε σχέση με τις λατρευτικές δραστηριότητες, μαζί με τις δραστηριότητες κακοποίησης, υπό τη ποινή του θανάτου. Υπόκεινται σε

νοητικό έλεγχο σχετικά με το πώς να βλάψουν τον εαυτό τους, ή ακόμα να αυτοκτονήσουν, παρά να θυμηθούν ή να αποκαλύψουν τις δραστηριότητες της λατρείας. Τους επιβάλλουν την ιδέα της αυτοκαταστροφής (όπως του αυ-τοακρωτηριασμού), ακόμα και αν σκεφθούν να εγκαταλείψουν τη λατρεία.

Υποβάλλονται να πιστεύσουν ότι η συμμετοχή τους ήταν εκούσια. Απειλούνται ότι θα εκτεθούν σα δράστες αυτών των εγκλημάτων.

Αναγκάζονται να δρουν προς όφελος της ομάδας, ενώ έξω από την ομάδα α-πασχολούνται στην πορνεία, το εμπόριο ναρκωτικών και άλλες παράνομες δραστηριότητες. Υποχρεώνονται να επεκτείνουν τον έλεγχο και τη σφαίρα ε-πιρροής της ομάδας τους στους διάφορους κοινωνικούς θεσμούς (π.χ. συμμε-τέχοντας και εργαζόμενοι σε σχολεία, εκκλησίες, στην αστυνομία, σε δικαστή-ρια, σε ιατρικά και επιστημονικά επαγγέλματα κ.λ.π.).

ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ

Τα τελετουργικώς κακοποιούμενα θύματα κακοποιούνται σωματικά συχνά μέ-χρι το σημείο του βασανισμού τους. Τα νεαρά θύματα που κακοποιούνται τε-λετουργικά χωρίς τη γνώση και των δυο γονέων, υπόκεινται συνήθως μόνο σε σωματική κακοποίηση που δεν ανιχνεύεται εύκολα.

ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΝΙΧΝΕΥΣΙΜΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ

Εισάγονται καρφίτσες σε ευαίσθητες περιοχές του σώματος, ιδιαίτερα ανάμεσα στα δάκτυλα, κάτω από τα νύχια ή στις περιοχές των γεννητικών οργάνων. Γί-νονται ηλεκτροσόκ σε αυτές τις περιοχές.

Κρεμιούνται από τα χέρια, ή ανάποδα για εκτεταμένες χρονικές περιόδους. Μερικές φορές κρεμιούνται από σταυρούς σε παρωδίες σταύρωσης. Κακοποι-ούνται σεξουαλικά, ενώ είναι σε αυτές τις θέσεις.

Βυθίζονται στο νερό δοκιμάζοντας την αίσθηση του παρ' ολίγου πνιγμού τους. Τους κατακρατείται η τροφή ή το νερό για πολλές ώρες. Στερούνται τον ύπνο και εκτελούν διάφορες δραστηριότητες που έχουν σα σκοπό την εξάντλησή τους.

ΠΙΟ ΑΝΙΧΝΕΥΣΙΜΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ

Φυσικά κτυπήματα, χρησιμοποίηση τομών, τατουάζ, στιγμάτων, εγκαυμάτων,

συνήθως σε ευαίσθητες περιοχές του σώματος. Κατακράτηση της τροφής, του νερού, ή του ύπνου για μέρες ή βδομάδες. Απόσπαση σωματικών μερών, π.χ. δακτύλων.

ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ

Η σεξουαλική τελετουργική κακοποίηση είναι συνήθως κτηνώδης, σαδιστική και εξευτελιστική. Είναι πολύ πιο σοβαρή από αυτή που διαπράττεται συνήθως από ένα παιδεραστή, ή στα πλαίσια μιας ενδοοικογενειακής σεξουαλικής κακο-ποίησης (αιμομιξίας). Φαίνεται να αποσκοπεί στην πλήρη κυριαρχία πάνω στο θύμα, καθώς επίσης σαν ένας σκοπός καθ’ εαυτός.

Το θύμα δέχεται επανειλημμένες σεξουαλικές επιθέσεις από άνδρες, γυναίκες και άλλα παιδιά, συχνά σε μια ομάδα. Μπορεί αυτές να σχετίζονται με τη τελε-τή του γάμου, την επαναλαμβανόμενη θωπεία, τη στοματική συνουσία, το βια-σμό ή το σοδομισμό. Οι επιθέσεις αυτές περιλαμβάνουν επίσης τη χρησιμοποί-ηση οργάνων για διείσδυση στις διάφορες σχισμές του σώματος, χρησιμοποιώ-ντας συνήθως συμβολικά αντικείμενα (π.χ. σταυρό ή ράβδο), ή όπλα (π.χ. μα-χαίρι ή πιστόλι).

Το θύμα δέχεται σεξουαλική επίθεση μαζί με σωματική βία. Συμμετέχει σε τε-λετές, όπου η σεξουαλική επίθεση σχετίζεται με το θάνατο του θύματος. Εξα-ναγκάζεται να έρθει σε σεξουαλική επαφή με νεκρούς ή θνήσκοντες ανθρώ-πους. Εξαναγκάζεται να ενεργήσει σεξουαλικά εναντίον παιδιών ή μωρών. Ε-ξαναγκάζεται να έρθει σε σεξουαλική επαφή με ζώα.

Η Κάθλην Σάλιβαν σχολιάζει:

Αυτές οι πληροφορίες μπορεί να είναι πολύ συγκλονιστικές, αλλά είναι ανάγκη το κοινό να πληροφορηθεί περισσότερο για τη πραγματικότητα και την έκταση της εγκληματικής τελετουργικής κακοποίησης στη χώρα μας. Η πλειοψηφία των φυλακισμένων που έχουν κακοποιήσει σεξουαλικά παιδιά είχαν κακοποιη-θεί και οι ίδιοι όταν ήταν μικροί. Αυτοί αναφέρονται να έχουν κακοποιήσει κα-τά μέσο όρο αρκετές εκατοντάδες παιδιά ο καθένας τους.

Πολλά θεραπευόμενα ενήλικα θύματα τελετουργικής κακοποίησης έχουν αρχί-σει να συνειδητοποιούν ότι χρησιμοποιήθηκαν πολύ περισσότερο απ' ό,τι α-πλώς για αποκρυφιστικές τελετές. Μερικοί έχουν θυμηθεί να έχουν χρησιμο-ποιηθεί βίαια σαν παιδιά σε κυβερνητικά πειράματα νοητικού ελέγχου και έκ-θεσης σε ακτινοβολίες. Μερικοί έχουν χρησιμοποιηθεί σαν παιδιά και ενήλικοι στη μεταφορά ναρκωτικών. Μερικοί ενήλικοι έχουν θυμηθεί ότι έχουν χρησι-μοποιηθεί στη μεταφορά παράνομων όπλων και παιδιών της μαύρης αγοράς. Μερικοί έχουν χρησιμοποιηθεί σαν αγγελιαφόροι άκρως απόρρητων μυστικών μηνυμάτων ανάμεσα σε υψηλόβαθμα μέλη της κυβέρνησης. Μερικοί έχουν

χρησιμοποιηθεί για να "υπηρετήσουν σεξουαλικά" διάφορους πολιτικούς και τους συντρόφους τους. Μερικοί, σαν κι εμένα, χρησιμοποιήθηκαν για τη διά-πραξη υψηλά παράνομων "δολοφονιών" για μυστικές υπηρεσίες και πολιτι-κούς.

Η ΜΑΓΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ

Παιδιά θύματα τελετουργικής κακοποίησης περιγράφουν περιπτώσεις όπου έχουν πάρει ναρκωτικά ή υπνωτισθεί και όταν ξυπνάνε τους λένε ότι είχαν υ-ποστεί μια "μαγική Εγχείρηση". Το αίμα που έχει πασαλειφθεί πάνω στο σώμα τους, αποτελεί μια απόδειξη γι' αυτή την εγχείρηση. Σε μερικές περιπτώσεις λένε στα παιδιά ότι έχει τοποθετηθεί μέσα τους μια βόμβα, η οποία θα εκραγεί εάν αποκαλύψουν ποτέ τη κακοποίηση, και θα σκοτώσει όχι μόνο το παιδί, αλ-λά και το εμπιστευόμενο πρόσωπο στο οποίο έκανε τις αποκαλύψεις του (σε μερικά λένε ότι έχουν μικροτσίπ εμφυτευμένα στο σώμα τους σαν συσκευές παρακολούθησης).

Στις πιο τυπικές περιπτώσεις λένε στα παιδιά που υπέστησαν τη "μαγική εγχεί-ρηση" ότι είχαν βάλλει μέσα τους ένα τέρας, ένα δαίμονα, ή "τη καρδιά του διαβόλου" και αυτό το πράγμα θα τους επιτίθετο, εάν αποκάλυπταν τίποτα. Τους λένε επίσης ότι το τέρας, δαίμονας ή διάβολος είναι τώρα υπεύθυνος για τις σκέψεις και τη συμπεριφορά τους και ότι θα κάνει το παιδί να "είναι κακό". Τα παιδιά υποβάλλονται να πιστεύσουν ότι αυτή η οντότητα θα τους προκαλέ-σει πόνο, εάν δεν συμμορφωθούν με τις επιθυμίες της. Αρκετές φορές τελε-τουργικώς κακοποιημένα παιδιά έχουν αναφέρει διάφορες σωματικές ενοχλή-σεις, όπως π.χ. ένα πόνο στη κοιλιά σε σχέση με αυτό το φαινόμενο.

Η ΤΕΛΕΤΗ ΓΑΜΟΥ

Μια τελετή στην οποία συμβαίνει μια παρωδία γάμου ανάμεσα σε ένα παιδί και ένα μέλος της κακοποιούσας ομάδας, ανάμεσα σε δυο παιδιά, ή μεταξύ του παιδιού και του σατανά. Τα θύματα αυτής της τελετής υποβάλλονται να αισθά-νονται βαθιά συνεδεμένα με την ίδια την ομάδα ή με τις δυνάμεις του κακού (είναι επίσης πολύ εύκολο να πείσεις ένα παιδί ότι του απευθύνεται ο διάβολος ή ότι βιάζεται από αυτόν). Ο δράστης μπορεί να ντυθεί σαν αυτό το ον ή να χρησιμοποιήσει ναρκωτικά και μετά να πείσει το παιδί για την εμπειρία του, ενώ αυτό είναι κάτω από ύπνωση.

Η ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑΤΡΑΥΜΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΕΣ

Αυτή είναι μια διχαστική διαταραχή που πυροδοτείται από την εμπειρία βαθιά τραυματικών γεγονότων. Ο διχασμός μπορεί να χαρακτηρίζεται από παρείσδυ-ση (παρεισδυτικές σκέψεις, εφιάλτες, υπεραϋπνία) και από άρνηση (έλλειψη προσοχής, αμνησία και περιστολή των στοχαστικών διαδικασιών).

Η διαταραχή του μετατραυματικού στρες στους ενήλικους μελετήθηκε για πρώτη φορά στους βετεράνους οι οποίοι έπασχαν από αμνησία και από ανα-δρομές ισχυρά τραυματικών γεγονότων εξ' αιτίας της εμπειρίας τους το καιρό του πολέμου. Από τότε έχουν γίνει μελέτες και σε παιδιά που δοκίμασαν τη βία ή τον ακραίο φόβο, τα οποία εκδηλώνουν μετά ένα μετατραυματικό στρες. Η σεξουαλική κακοποίηση έχει αποδειχθεί ότι προκαλεί μετατραυματικό στρες στα θύματά της. Αν δεν θεραπευτούν, η κατάσταση διαρκεί συνήθως πολύ χρόνο μετά το συμβάν.

Τα θύματα της τελετουργικής κακοποίησης υποφέρουν τυπικά από μετατραυ-ματικό στρες. Συχνά αυτά έχουν εφιάλτες ή παρεισδυτικές σκέψεις που περιέ-χουν στοιχεία της τελετουργικής βίας, εντούτοις, εξ' αιτίας της αμνησίας της πραγματικής κακοποίησης, δεν έχουν ιδέα γιατί ενοχλούνται από αυτά τα ό-νειρα και τις σκέψεις τους.

Ο ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ

Είναι η λατρεία του Σατανά. Οι σατανιστές επιζητούν να αποκτήσουν δύναμη για να χειριστούν το κόσμο γύρω τους προς όφελός τους, επικαλούμενοι σε ορισμένες τελετές τις δαιμονικές δυνάμεις. Αντιτίθενται στις παραδοσιακές αξί-ες της Ιουδαιοχριστιανικής θρησκείας και προσαρτώνται αντ' αυτής σε ένα σύ-στημα προσωπικής δύναμης και ελέγχου του κόσμου γύρω τους ("Οποιοσδή-ποτε ισχυρίζεται ότι ενδιαφέρεται για τη μαγεία ή τον αποκρυφισμό για άλλους λόγους, εκτός από την απόκτηση προσωπικής δύναμης, είναι το χειρότερο εί-δος υποκριτή", λέει ο Άντον Λα Βέυ στη "Σατανική Βίβλο"). Πολλά παιδιά που είναι θύματα τελετουργικής κακοποίησης περιγράφουν τελετουργίες που φαί-νονται να ακολουθούν την ένδυση της σατανικής τελετής, δηλαδή μαύρες και κόκκινες ρόμπες, κουκούλες, βωμούς, ανάποδα πενταγράμματα, εγχειρίδια, κεριά , θυσίες κ.λ.π. Πολλοί ενήλικοι περιγράφουν ότι έχουν κακοποιηθεί τε-λετουργικά σε μια συνεχιζόμενη βάση από την εφηβεία μέχρι την ενηλικίωσή τους. Αυτοί δηλώνουν ότι η κακοποίησή τους ήταν μέρος ενός συστήματος σατανικής λατρείας και περιγράφουν σατανικές επικλήσεις και τελετές.

Φαίνεται πως υπάρχει ένα ευρύ φάσμα πρακτικών, από τις πιο οργανωμένες σατανικές εκκλησίες μέχρι τους ιδιώτες ασκητές του σατανισμού. Θα πρέπει να σημειωθεί πάντως ότι οι αντιπρόσωποι δυο από τις πιο πολύ γνωστές σατανι-στικές οργανώσεις, η Εκκλησία του Σατανά και ο Ναός του Σετ (Ο Μικαέλ Α-κουίνο, ο αρχηγός του Ναού του Σετ, συνελήφθη και κατηγορήθηκε για σε-

ξουαλική παρενόχληση παιδιών και σύμφωνα με την αναφορά άλλαξε από τό-τε το όνομα του οργανισμού σε "Ο Ναός της Δύναμης"), έχουν δημοσιεύσει δηλώσεις ότι οι οργανισμοί τους δεν σχετίζονται με κανένα τρόπο με τη κακο-ποίηση, σεξουαλική ή άλλη παιδιών ή ενήλικων, ή με τις θυσίες ζώων ή αν-θρώπων.

ΟΜΑΔΕΣ ΤΑΥΤΙΣΜΕΝΕΣ ΜΕ ΤΟ ΣΑΤΑΝΙΣΜΟ

"Η Εκκλησία της Τελικής Κρίσης"- (ιδρυμένη από τον Άντον Λα Βέυ)

Η "Ordo Templis Orientalis" (που διευθύνετο κάποτε από το Άλιστερ Κρόουλε-ϋ)

"Ο Ναός του Σετ" (τώρα "Ο Ναός της Δύναμης", διευθυνόμενος από τον Συ-νταγματάρχη των ΗΠΑ Μικαέλ Ακουίνο).

Η "Παγκόσμια Εκκλησία της Σατανικής Απελευθέρωσης" (διευθυνόμενη από τον Πωλ Βαλεντίν, που στρατολογεί εφήβους)

ΝΟΗΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ

Ο νοητικός έλεγχος είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της τελετουργικής κακοποίη-σης, το βασικό στοιχείο στην υποταγή και τον εξαναγκασμό σε σιωπή των θυ-μάτων του. Τα θύματα της τελετουργικής κακοποίησης υπόκεινται σε ένα αυ-στηρό σύστημα νοητικού ελέγχου ειδικά σχεδιασμένου για τη στέρηση της ε-λεύθερης βούλησής τους και για την επιβολή της θέλησης της λατρείας και των αρχηγών της. Ο νοητικός έλεγχος επιτυγχάνεται μέσω ενός πολύπλοκου συστήματος πλύσεως εγκεφάλου, προγραμματισμού, κατήχησης, ύπνωσης και χρησιμοποίησης διαφόρων ναρκωτικών αλλαγής της συνείδησης. Ο σκοπός του νοητικού ελέγχου είναι να αναγκάσει τα θύματα της τελετουργικής κακο-ποίησης να μην αποκαλύψουν το μυστικό της κακοποίησής τους, να συμμορ-φωθούν με τις απόψεις και τη στάση της λατρείας και να γίνουν λειτουργικά μέλη της εκτελώντας τις εντολές των αρχηγών της, χωρίς να γίνονται αντιλη-πτά από τη κοινωνία.

Οι πληροφορίες που έχουμε για το πώς αυτές οι λατρείες κατηχούν μικρά παι-διά προέρχονται βασικά από παιδιά και ενήλικους που μπόρεσαν να θυμηθούν πώς επέτυχαν αυτές το νοητικό έλεγχο πάνω τους και πάνω σε άλλους . Θε-ραπευτές που έχουν εργαστεί εκτεταμένα με θύματα της τελετουργικής κακο-ποίησης έχουν αποκτήσει ένα σημαντικό, αν και ακόμα ατελή, βαθμό κατανό-ησης της διαδικασίας με την οποία επιτυγχάνεται ο νοητικός έλεγχος. Ένα ση-μαντικό στοιχείο για τη θεραπεία ενός θύματος τελετουργικής κακοποίησης εί-

ναι η κατανόηση, η αποκάλυψη και η αναίρεση του νοητικού ελέγχου, ο ο-ποίος παραμένει συνήθως για πολλά χρόνια, ακόμα και σε θύματα που δεν συμμετέχουν πια στη λατρεία. Η αναίρεση αυτών των ελέγχων είναι κρίσιμη, γιατί τα θύματα είναι συνήθως ανίκανα να αποκαλύψουν την κακοποίησή τους, ή ευάλωτα στη λατρευτική χειραγώγηση, αν δεν διαλυθεί ο συστηματι-κός προγραμματισμός τους.

Οι σατανικές λατρείες εστιάζουν τις αρχικές τους προσπάθειες για νοητικό έ-λεγχο ως επί το πλείστον σε παιδιά κάτω των έξη χρονών. Καταλαβαίνουν ότι οι άνθρωποι είναι πιο επιρρεπείς στη διάπλαση του χαρακτήρα τους, των από-ψεών τους και της συμπεριφοράς τους στη διάρκεια αυτής της αρχικής περιό-δου ανάπτυξης. Οι τεχνικές νοητικού ελέγχου χρησιμοποιούνται πάνω σε πολύ νεαρά παιδιά των οποίων οι γονείς μπορεί να ανήκουν στη συγκεκριμένη λα-τρεία, ή σε παιδιά άλλων κοινωνικών χώρων όπως σε νηπιαγωγεία και σε ι-δρύματα φροντίδας μικρών παιδιών. Τα παιδιά που κακοποιούνται μέσα σε οι-κογένειες υφίστανται ένα συνεχή νοητικό έλεγχο που διατηρείται συνήθως σε ακραίες μορφές σε όλη την έκταση της παιδικής και της εφηβικής τους ηλικίας.

Οι πεποιθήσεις που επιβάλλονται από τη τελετουργική κακοποίηση και το νοη-τικό έλεγχο στα θύματα είναι οι εξής: Δεν Υπάρχει Τρόπος Διαφυγής. Η Ομάδα Με Ελέγχει. Είμαι Ανίκανος να Προστατεύσω τον Εαυτό μου. Η Ομάδα είναι η μόνη πραγματική μου οικογένεια. Οι Αναμνήσεις Είναι Επικίνδυνες. Οι Αποκα-λύψεις Είναι Επικίνδυνες.

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ

Στις 30 Σεπτεμβρίου 1995 εκατό περίπου ψυχολόγοι, ως επί το πλείστον από τις δυτικές πολιτείες των ΗΠΑ, συναντήθηκαν στο ξενοδοχείο Biltmore Hotel του Λος Άντζελες για ένα τριήμερο συνέδριο με θέμα: "Νοητικός Έλεγχος: Πολλαπλές Προσωπικότητες και Τελετουργική Κακοποίηση". Όλοι οι θεραπευ-τές είχαν ασθενείς που είχαν βασανιστεί με αυτές τις μεθόδους. Όπως εξήγησε η οργανώτρια του συνεδρίου παιδοψυχολόγος Κάθριν Γκουλντ:

"Στις περισσότερες περιπτώσεις οι εναλλακτικές προσωπικότητες είναι τελε-τουργικά ευθυγραμμισμένες. Αυτές συλλαμβάνονται στον υπόκοσμο του νοη-τικού ελέγχου και δε γνωρίζουν άλλη ζωή. Δεν είναι ασυνήθιστο για έναν α-σθενή να έχει μια εναλλακτική προσωπικότητα που να αναφέρει στη λατρευτι-κή ομάδα του όλα όσα ειπώθηκαν στη τελευταία θεραπευτική συνεδρία του".

"...Η σεξουαλική κακοποίηση μπορεί να είναι ένα μόνο μέρος από το τραυματι-κό πρότυπο. Ο νοητικός έλεγχος αρχικά εδραιώνεται όταν το θύμα είναι κάτω από την ηλικία των έξη χρονών. Στη διάρκεια αυτής της διαπλαστικής περιό-δου ανάπτυξης, ο δράστης συνδυάζει συστηματικά τα ναρκωτικά διχασμού της προσωπικότητας, το πόνο, τη σεξουαλική επίθεση, το τρόμο και άλλες μορφές ψυχολογικής κακοποίησης με ένα τέτοιο τρόπο, που το παιδί διχάζεται ψυχικά

για να μπορεί να αντέξει την ανυπόφορη τραυματική εμπειρία. Η εξαίρεση εί-ναι το παιδί που δεν μπορεί να διχαστεί και εξετέθη στη φρίκη, στην αποσύν-θεση και στο ψυχολογικό θάνατο. Η ίδια η μητέρα μπορεί να είναι μια πολλα-πλή προσωπικότητα που να ανήκει στη λατρεία. Ο χειρότερος δράστης έχει βάση την οργή, είναι αποσυνδεδεμένος από τη πυρηνική προσωπικότητα και η εναλλακτική προσωπικότητα νιώθει αποστροφή προς το θύμα".

Ο νοητικός προγραμματισμός είναι βαθιά κωδικοποιημένος, πυροδοτούμενος από κωδικές λέξεις και ήχους, μερικές φορές μη ακουστούς. Οι εναλλακτικές προσωπικότητες "ζουν" συνήθως στο μέρος του σώματος που έχει τραυματι-σθεί. Αν ένα παιδί έχει τραυματισθεί στον ώμο, εκεί είναι που κατοικεί μια ε-ναλλακτική προσωπικότητα. Σύμφωνα με την Γκουλντ "η δουλειά του ψυχο-λόγου είναι να χαρτογραφήσει τις εναλλακτικές προσωπικότητες και να εξου-δετερώσει τις "καμουφλαρισμένες βόμβες", μαζί με τις τάσεις αυτοκτονίας, που έχει αφήσει ο προγραμματιστής για να σταματήσει τη θεραπευτική διαδικασία. Ο ασθενής είναι έτοιμος να εργαστεί με τις συνειδητές μνήμες του ψυχικού του τραύματος και αρχίζει να θεραπεύεται, όταν μπορεί να κινηθεί ελεύθερα στο σύστημα των εναλλακτικών προσωπικοτήτων".

Ανάμεσα στα 2.709 μέλη της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρίας που απάντη-σαν σε μια σφυγμομέτρηση, αναφέρθηκαν 2.292 περιπτώσεις τελετουργικής κακοποίησης. Μόνο το 1992 η "Childhelp USA" πήρε 1.741 κλήσεις που αφο-ρούσαν τελετουργική κακοποίηση, Οι "Monarch Resources" του Λος Άντζελες πήρε 5.000, Οι "Real Active Survivors" καταμέτρησαν σχεδόν 3.600, το "Justus Unlimited" του Κολοράντο δέχθηκε σχεδόν 7.000 και το "Looking Up Maine" χειρίσθηκε γύρω στις 6.000".

Η Κάθλην Σάλιβαν σχολιάζει:

Δυστυχώς πολλοί άνθρωποι που ακολουθούν διάφορα θρησκευτικά συστήματα νομίζουν ότι αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να συμβούν στο "δικό τους" σύ-στημα. Η ζωή όμως έχει αποκαλύψει το αντίθετο. Γεγονότα τελετουργικής κα-κοποίησης έχουν συμβεί σε όλα σχεδόν τα γνωστά θρησκευτικά συστήματα.

Ένας εκπληκτικός αριθμός θυμάτων έχουν επίσης θυμηθεί να έχουν κακοποιη-θεί φοβερά και μεθοδικά σε Μασονικές στοές και ναούς. Πολλοί από αυτούς κακοποιήθηκαν από συγγενείς που ήσαν και είναι αφοσιωμένοι μασόνοι. Κι εγώ είχα επίσης τέτοιες εμπειρίες. Είναι πάντως κρίσιμο να απέχουμε από τη σκέψη του "λευκού" και του "μαύρου". Πολλοί μασόνοι δεν έχουν ιδέα ότι με-ρικά από τα κτίριά τους χρησιμοποιούνται για τέτοιες φοβερές, παράνομες και ανήθικες πρακτικές. Πολλές Ρωμαιοκαθολικές καλόγριες και ιερείς θα έκαναν ό,τι μπορούσαν για να αστυνομεύσουν το προσωπικό τους. Έχω μιλήσει προ-σωπικά με ένα αριθμό Βαπτιστών ιερέων του Νότου οι οποίοι κάνουν ό,τι μπο-ρούν για να μάθουν για την τελετουργική κακοποίηση και για να αστυνομεύ-σουν τα κτίριά τους και να παρακολουθούν πιο στενά τα εκκλησιάσματά τους. Όταν έγιναν αναρίθμητες επιβεβαιωμένες αναφορές για τελετουργική κακο-ποίηση παιδιών στην εκκλησία των Μορμόνων, ο Επίσκοπος Γκλεν Πέις και η

"Επιτροπή Ενίσχυσης της Εκκλησίας" ανέλαβαν σοβαρές διορθωτικές ενέργει-ες, δίνοντας ένα δυνατό παράδειγμα για άλλους θρησκευτικούς ηγέτες. Είναι σημαντικό να μην έχουμε την ψεύτικη ανωτερότητα ότι δήθεν "αυτό δεν πρό-κειται να συμβεί ποτέ σε μας".

Αυτοί οι εγκληματίες έχουν μάθει να ελέγχουν το μυαλό των ανθρώπων, τό-σο των ενηλίκων όσο και των παιδιών, για να μπορούν να χρησιμοποιούν τα σώματα των ευρισκομένων σε αμνησία θυμάτων τους σα σκλάβους για δεκαε-τίες. Αν τα θύματα μεταφέρουν παράνομα ναρκωτικά, σε μια κατάσταση α-μνησίας και πιαστούν, θα καταδικαστούν και τα ανδρείκελα αφεντικά τους θα γλυτώσουν. Αν τα νοητικά ελεγχόμενα άτομα συλληφθούν στη πράξη του ε-γκλήματος, πάλι θα καταδικαστούν, ενώ οι πραγματικοί δράστες δε θα φανε-ρωθούν, ούτε θα διωχθούν. Αν τα θύματά τους καταλήξουν με AIDS ή καμιά άλλη μεταδοτική ασθένεια, χωρίς να θυμούνται ότι είχαν συμμετάσχει σε πα-ράνομο σεξ, απλά δεν τους ενδιαφέρει.

Ο νοητικός έλεγχος είναι από τα πιο φοβερά και βρώμικα πράγματα που συμ-βαίνουν στη κοινωνία μας και η καλύτερη ίσως μέθοδος για την εξασφάλιση του μη εντοπισμού και φυλάκισης μαυραγοριτών και εγκληματιών σε μυστικές αποστολές. Οι εγκληματίες αυτοί κάνουν τα εγκλήματά τους χρησιμοποιώντας τα σώματα των υπνωτισμένων και προγραμματισμένων θυμάτων τους, θυμά-των που δεν έχουν ούτε καν τη δυνατότητα να θυμηθούν τι τους συνέβη.

ΑΛΛΕΣ ΜΗ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΠΑΙΔΙΩΝ

Μια μονογραφία που γράφηκε στη δεκαετία του 1960 από το Δρ. Χοσέ Ντελ-γκάντο, παρουσίαζε με λεπτομέρειες τα πειράματά του πάνω σε ένα 11χρονο αγόρι με ηλεκτρόδια εμφυτευμένα στον εγκέφαλό του. Ο Ντελγκάντο διέγειρε τις συνάψεις του νεαρού αγοριού με ένα ραδιοπομπό από μια απόσταση τριά-ντα μέτρων. Το αγόρι έχασε αμέσως τη φυλετική του ταυτότητα, αναφέροντας ότι δεν ήξερε αν ήταν αγόρι ή κορίτσι.

Ένα άλλο παιδί είπε ότι είχε καθοδηγηθεί να απευθύνεται στο προγραμματιστή του της CIA σαν "Herr Doctor...."

Το Μάρτιο του 1955, η Αμερικανίδα ψυχολόγος Βάλερι Γουλφ και δυο πελάτες της που είχαν υποστεί πειράματα νοητικού ελέγχου από τη παιδική τους ηλικία κατέθεσαν ενώπιον της Προεδρικής Συμβουλευτικής Επιτροπής για τα Πειρά-ματα Ακτινοβολίας πάνω σε Ανθρώπους. Η Γουλφ, αφού συμβουλεύθηκε σα-ράντα άλλους θεραπευτές σε όλη τη χώρα (η πλειοψηφία των οποίων παρέ-μεινε ανώνυμη για λόγους προσωπικής ασφάλειας), τεκμηρίωσε τα γεγονότα γράφοντας τα ονόματα των ερευνητικών προγραμμάτων και των εμπλεκόμε-νων ατόμων.

Οι δύο επιζώντες, η Κλαούντια Μούλεν και ο Κρις ΝτεΝίκολα Έμπνερ, κατέθε-

σαν σα θύματα ότι τους έδωσαν παραισθησιογόνα και ότι υπέστησαν ηλεκτρο-σόκ, εξάρθρωση των άκρων, σαδιστικές πράξεις παιδοφιλίας, ύπνωση και αι-σθητηριακή απομόνωση. Συχνά κλειδωνόντουσαν σε κλουβιά για μεγάλες χρονικές περιόδους. Μετά το τέλος της Προεδρικής Ακρόασης, η Επιτροπή συ-νέστησε την περαιτέρω εξερεύνηση των πειραμάτων νοητικού ελέγχου πάνω σε ανυποψίαστα θύματα. Βέβαια δεν έγινε τίποτε περαιτέρω και το θέμα θά-φτηκε. Δε χρειάζεται να πούμε ότι τα ΜΜΕ δεν κάλυψαν καθόλου το θέμα, πα-ρά τη μαρτυρία των Γουλφ, Μούλεν και Έμπνερ.

Όπως ανέφερε η Γουλφ στη κατάθεσή της μερικά από τα παιδιά που χρησιμο-ποιήθηκαν στα πειράματα νοητικού ελέγχου είχαν διασπαστεί μέσω τραυματι-κού προγραμματισμού σε μια πληθώρα εναλλακτικών προσωπικοτήτων. Επί-σης οι περισσότεροι από αυτούς τους ασθενείς ανταποκρίνονταν σε ορισμέ-νους ήχους κλικ: μετρονόμους ή απλώς το κλικ με τη γλώσσα, ή τη στράκα των δακτύλων. Ακούγοντας το κλικ οι ασθενείς, ενώ ήσαν προηγουμένως ή-ρεμοι, ρωτούσαν σα ρομπότ: "Ποιον θες να σκοτώσω;"

Είχαν προγραμματισθεί να κάνουν απόπειρα αυτοκτονίας και να επιτεθούν στο θεραπευτή, ή να πεταχτούν έξω από το γραφείο σε μια μανιώδη κατάσταση να σκοτώσουν κάποιον. Η Κλαούντια Μούλεν κατέθεσε στην Επιτροπή για ένα τα-ξίδι της το 1959 στο στρατόπεδο Deer Creek στη Μέριλαντ, που χρησιμοποιεί-το τότε για την εκπαίδευση παιδιών πορνών σε επιχειρήσεις σεξουαλικού εκβι-ασμού. Στο στρατόπεδο, αυτή ήταν προσκεκλημένη κάποιου Κου Σέιμπερ, που ήταν το ψευδώνυμο του διαβόητου γιατρού της CIA, Σίντνεϋ Γκότλιμπ:

"Οι περισσότεροι από τους άνδρες που γνώρισα καλά ήταν εκεί ή σαν παρατη-ρητές ή σαν εθελοντές. Μας δίδαξαν διάφορους τρόπους για να ευχαριστούμε τους άνδρες και συγχρόνως να τους ζητούμε να μιλήσουν για τον εαυτό τους".

Το βιβλίο "Κλαίγοντας με το Παιχνίδι των Άλλων", του πρώην φιλολόγου του Πρίνστον Κεν Γούντεν, περιγράφει ένα διανοητικό ίδρυμα κοντά στο Ντάλας του Τέξας που διεξήγαγε απάνθρωπα πειράματα αισθητηριακής απομόνωσης πάνω σε καθυστερημένα παιδιά του στρατιωτικού προσωπικού:

"Πάνω στο έδαφος παρατήρησα μια παράξενη κατασκευή με ένα βαρύ πλαστι-κό κάλυμμα σε όλα της τα παράθυρα. Εκείνο το βράδυ, ο προηγούμενος ιδιο-κτήτης του σπιτιού μου είπε ότι ανήκε στο Δρ. Σναπ, ο οποίος πιστεύει ότι τα παιδιά δεν είναι καθυστερημένα, αλλά ότι η διανοητική τους ανάπτυξη έχει ανασταλεί από τη γέννηση".

Ο Δρ. Σναπ πιστεύει ότι έχει ανακατασκευάσει τη μήτρα της μητέρας με τελεί-ως σκοτεινά δωμάτια, όπου τοποθετεί το παιδί για να μεγαλώσει. Η Ντόνα Πά-ρις παραλίγο να πεθάνει μέσα στη "μήτρα" της. Όταν οι γονείς της την έβγα-λαν μετά από τέσσερες βδομάδες σε αυτή την ατμόσφαιρα, ανακάλυψαν ότι το σώμα της ήταν γεμάτο με πληγές.

Όπως παρατήρησε η Γουλφ στις Ακροάσεις της Συμβουλευτικής Επιτροπής, οι

περισσότεροι ασθενείς ανέφεραν εναλλακτικές προσωπικότητες Νεοναζί, που πίστευαν στον ερχομό του επόμενου Ράιχ. Αυτό δεν μας εκπλήσσει βέβαια για-τί στα πειράματα ελέγχου του νου των Αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών πρωτοστατούσαν διάφοροι Ναζί επιστήμονες, την εμπειρία των οποίων πάντα σεβόντουσαν οι Αμερικάνοι μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Άλλα συμπτώματα των θυμάτων ήσαν σοβαρές προσβολές επιληψίας, μαζί με μια προσωρινή παύση της αναπνοής. Οι γιατροί κατάφεραν να βάλλουν ένα θύμα σε μια μηχανή ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος στη διάρκεια μιας προσβο-λής του. Τα εγκεφαλικά του κύματα ήσαν κανονικά. Η κρίση δεν ήταν μια πραγματική επιληψία, αλλά μια σωματική ανάμνηση των ηλεκτροσόκ που είχε υποστεί. Όπως ανέφερε η Γουλφ, η "θεραπεία" της ηλεκτροδιάσπασης (ECT), η εφεύρεση του Δρ. Ούγκο Σερλέτι (Ισπανού φασίστα σαν τον Ντελγκάντο), χρησιμοποιήθηκε συχνά πάνω σε διάφορα μέρη του σώματος, συνήθως σε μέ-ρη που δεν εμφανίζονται άμεσα, ή σε ιστό που θεραπεύεται εύκολα. Η υψηλή τεχνολογία συνδυάστηκε με ναρκωτικά, ύπνωση και βασανισμό για να δημι-ουργήσει εναλλακτικές προσωπικότητες. Πριν από χρόνια όταν η Σίλικον Βά-λεϋ εισήγαγε την εικονική πραγματικότητα με υπολογιστές, πολλά παιδιά είπαν στους ψυχοθεραπευτές τους ότι είχαν αναγκαστεί να φορέσουν κιάλια που πρόβαλλαν τρισδιάστατες εικόνες γεμάτες φρίκη και θανάτους.

Σα μια αντίδραση για τη κυβερνητική αυθαιρεσία και αναλγησία σε αυτά τα πειράματα νοητικού ελέγχου, για να ντοκουμεντάρουν τις περιπτώσεις τους και σαν ένα μέσο πίεσης προς τη κυβέρνηση των ΗΠΑ να αναγνωρίσει αυτές τις "θηριωδίες", όπως οι ίδιοι τις χαρακτηρίζουν, τα θύματα του νοητικού ε-λέγχου οργανώθηκαν κι έφτιαξαν την Επιτροπή Συνηγορίας Υπέρ των Επιζώ-ντων από Πειράματα Νοητικού Ελέγχου (ACHES - MC). Στη διακήρυξή τους αναφέρουν και τα εξής:

"Αντιπροσωπεύουμε τους επιζώντες της Βορείου Αμερικής από τα κυβερνητικά πειράματα για τον έλεγχο του νου. Από το 1945 εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες Αμερικανοί και Καναδοί (κυρίως γυναίκες) έχουν φυσικά και σεξουαλικά βασα-νιστεί, κλειστεί σε κλουβιά, υποστεί σαδιστικά πλύση εγκεφάλου με ηλεκτρι-σμό, ναρκωτικά και πειραματικές στρατιωτικές τεχνολογίες και έχουν προ-γραμματισθεί να εκτελέσουν ειδικές εργασίες μαζί και εγκλήματα".

"Μερικοί επιλέχθηκαν πριν τη γέννησή τους και βασανίστηκαν σε όλη τη διάρκεια της παιδικής τους ηλικίας. Για άλλους η διαδικασία άρχισε αργότερα στην εφηβεία ή στην ενηλικίωσή τους. Οι ιστορίες των επιζώντων είναι σημα-ντικά παρόμοιες και πιστεύεται ότι μπαίνουμε τώρα σε μια εποχή όπου μια τρί-τη γενεά ανθρώπων βασανίζεται για να επιτύχουν έναν έλεγχο του νου που θα ξεκινά από τη νηπιακή ηλικία. Όλα αυτά γίνονται στο όνομα της "Εθνικής Α-σφάλειας". Οι τεκμηριωμένες πράξεις βασανισμού και κτηνωδίας που εκτελέ-σθηκαν από τους γιατρούς των Ναζί έχουν συστηματικά ξεπεραστεί από αυ-τούς που διεξάγουν τα μυστικά πειράματα νοητικού ελέγχου πάνω σε ανθρώ-πινα θύματα στη Βόρεια Αμερική από το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πο-λέμου και την αρχή της εποχής του Ψυχρού Πολέμου. Ενώ δημόσια κατηγο-ρούν το φυλετικό μίσος και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Τρίτου Ράιχ, η

Αμερικανική και η Καναδική Κυβέρνηση δημιουργούν ένα στρατόπεδο συγκε-ντρώσεως χωρίς τοίχους σε αυτή την ήπειρο".

Ένας άλλος μη κερδοσκοπικός οργανισμός είναι ο PARC-VRAMC από τα αρχικά των αντίστοιχων Αγγλικών λέξεων για το "Θετικός Ακτιβισμός, Ενθύμηση και Τίμηση της Μνήμης των Θυμάτων της Τελετουργικής Κακοποίησης και του Νο-ητικού Ελέγχου". Η σελίδα του στο Ίντερνετ είναι http://www.cdc.net/~katydid

Τέλος έχουμε το Ίδρυμα για την Ελευθερία της Σκέψης (FOTF), που είναι ένα ειδικό πρόγραμμα του Κέντρου Ειρήνης του Γκάντι, "ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός αφιερωμένος στην εκπαίδευση και την εργασία στο διαδίκτυο, ο οποίος αναγνωρίζει μια ποικιλία συμπτωμάτων που έχουν προκύψει από το τραυματικό προγραμματισμό και την ηλεκτρομαγνητική κακοποίηση και εξε-ρευνά τις νέες τεχνολογίες και μεθόδους που εμποδίζουν την ελεύθερη σκέ-ψη: τη προπαγάνδα, τη κατήχηση, την αναμόρφωση της σκέψης, τη πλύση εγκεφάλου και τις κρυφές ψυχολογικές επιχειρήσεις των καταστάσεων εθνικής ασφαλείας" (email: freetht@azstarnet.com).

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΩΝ

Τη τελευταία δεκαετία έχουν εμφανισθεί στην Αμερική πάρα πολλά άτομα που διακηρύσσουν ότι υπήρξαν θύματα νοητικού ελέγχου και ψυχικού διχασμού, όχι μόνο από τις παραδοσιακές "κακές" μυστικές υπηρεσίες σαν τη CIA και την NSA, ή από σατανικές λατρείες, αλλά και από στρατιωτικές υπηρεσίες, ή ακόμα και από "επιχειρήσεις" που τους χρησιμοποίησαν σαν ψυχικά πειραματόζωα. Η αρχή έγινε όταν μερικά από αυτά τα άτομα τόλμησαν να ξεπεράσουν τη ρετσι-νιά της "τρέλας" και της "σχιζοφρένειας", που παραδοσιακά τους απεδίδετο, και να επισκεφτούν μερικούς σύγχρονους ψυχολόγους επιζητώντας τη θερα-πεία τους. Όταν αυτοί άρχισαν να ανακτούν τις τεχνολογικά απωθημένες μνή-μες τους και να θεραπεύουν τα τραύματά τους, οι άλλοι απλώς τους ακολού-θησαν, φθάνοντας σε χιλιάδες μέχρι τώρα περιπτώσεις. Εκτός όμως από αυ-τές, τις σχετικά "λογικές", μέσα στα πλαίσια της ανθρώπινης κακίας και αμο-ραλισμού περιπτώσεις, εμφανίσθηκαν και εκατοντάδες άλλες "παράξενες" πε-ριπτώσεις ατόμων που είχαν απαχθεί από "εξωγήινους", οι αναφορές των ο-ποίων είχαν κατά περίεργο τρόπο πάρα πολλά κοινά στοιχεία για να απορριφ-θούν αμέσως σαν ψευδαισθήσεις, παραισθήσεις, νευρώσεις υστερισμούς ή σχι-ζοφρένειες. Πολλά από αυτά τα άτομα είχαν επίσης υποστεί ψυχικό διχασμό.

Οι περισσότεροι επιστήμονες αυτού του αιώνα είχαν θεωρήσει μέχρι πρότινος όλες τις περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης σαν "νευρώσεις" ή "ψευδαι-σθήσεις". Μέχρι την περασμένη δεκαετία οι άνθρωποι που προσπαθούσαν να θεραπευτούν από πολλαπλές προσωπικότητες διαγνώσθηκαν σαν σχιζοφρενι-κοί, ή τουλάχιστον ότι υπέφεραν από μια σχιζοφρενική διαταραχή. Πολλές α-

ναφορές για κακοποιήσεις και βασανισμούς θυμάτων απορρίφθηκαν από τους γιατρούς με μόνο λόγο την υπερβολική κακία και βαναυσότητα που θα έπρεπε να είχαν οι θύτες για να μπορούν κάνουν αυτά τα πράγματα. Φαίνεται πως οι γιατροί αυτοί δεν είχαν συνειδητοποιήσει ακόμα σε τι μεγάλο βαθμό διαστρέ-βλωσης και καταχθονιότητας έχει φτάσει το μυαλό μερικών σύγχρονων αν-θρώπων, πόσο πραγματικά σατανικό και διαβολικό είναι.. Ή δεν είχαν δει αυ-τές τις αθρόες "δαιμονικές" κατά σωρηδόν παραγωγές του Χόλυγουντ, που δυστυχώς δείχνουμε κι εμείς κατά κόρον στις τηλεοράσεις μας, και των μεγά-λων εταιριών παιχνιδιών, όπου η δοκιμασμένη συνταγή είναι του αίματος και του σπέρματος στο πιο χυδαίο και βέβηλο συνδυασμό τους. Οι γιατροί αυτοί πάλι δεν ήξεραν ότι τα συμπτώματα αυτά των ασθενών που απέρριπταν ήσαν συχνά ένα ακέραιο μέρος των φυσικών θεραπευτικών διαδικασιών.

Όταν η διαταραχή της πολλαπλής προσωπικότητας άρχισε να γίνεται αποδεκτή σαν ένα θεραπεύσιμο αποτέλεσμα ενός ακραίου ψυχικού διχασμού, οι ψυχο-λόγοι αναγκάστηκαν να αποδεχθούν την ύπαρξη μιας μορφής παιδικής κακο-ποίησης που ήταν προηγουμένως αδιανόητη. Μόνο πρόσφατα αναγνωρίσθη-καν τα πολύμορφα συστήματα προσωπικοτήτων σε αυτά τα θύματα σα μια κα-τασκευασθείσα Διαταραχή Πολλαπλής Προσωπικότητας (MPD), δηλαδή η δη-μιουργία άλλων προσωπικοτήτων που μεταφέρουν ορισμένες απόψεις ή "ερ-γασίες" του ατόμου σαν αποτέλεσμα των σκόπιμα κατασκευασθέντων προτύ-πων συμπεριφοράς στη διάρκεια της κακοποίησής του. Με άλλα λόγια ένας καθαρά νοητικός έλεγχος.

Για να το παρουσιάσουμε με πιο απλά λόγια, όταν πολλά παιδιά περνούν από ακραίες τραυματικές εμπειρίες, διχάζονται ή αποσύρονται μέσα στο μυαλό τους σαν ένα μέσο διαφυγής. Αυτό αφήνει ένα κενό πίσω του, το οποίο γεμίζει από τη δημιουργία μιας άλλης προσωπικότητας που μεταφέρει το πόνο. Όταν σταματήσει το τραύμα, το αρχικό άτομο δεν έχει συνείδηση για το τι συνέβη. Επειδή αυτό συνέβη σε "κάποιον άλλο", τη νέα προσωπικότητα που δημιούρ-γησε, το θύμα αποφεύγει με αυτό το τρόπο τη φρίκη ή το πόνο. Καθώς μεγα-λώνει η κακοποίηση, δημιουργούνται περισσότερες εναλλακτικές προσωπικό-τητες.. Αυτό εδραιώνει ένα σύστημα ψυχικά τραυματισμένων θυμάτων που κατοικούν πίσω από τα φράγματα της αμνησίας μέσα στο μυαλό της πολλα-πλής προσωπικότητας. Αυτές οι τραυματισμένες εναλλακτικές προσωπικότητες μπορεί να είναι απατηλές και διασπασμένες, ή μπορεί να είναι πλήρη στιγμιό-τυπα της ζωής του θύματος το καιρό του διχασμού του, τα οποία παρέμειναν με πόνο παγωμένα στη διάρκεια των προηγούμενων δεκαετιών. Μέχρις ότου επιτραπεί στις εναλλακτικές προσωπικότητες να αναδυθούν και θεραπευθούν, οι μνήμες καθώς επίσης το φυσικό τραύμα διατηρούνται με φωτογραφική α-κρίβεια. Όταν αυτό περιλαμβάνει το ξαναζήσιμο των φρικιαστικών εμπειριών μέσω της ψυχοκάθαρσης, γίνεται ένα από τα "συμπτώματα" που έχει μπερδέ-ψει για χρόνια τους επαγγελματίες ψυχολόγους.

Μόλις εδραιωθεί μια κλίση για διχασμό, δημιουργούνται άλλες προσωπικότη-τες, συνήθως για να φροντίζουν το τραυματισμένο παιδί "εσωτερικά". Άλλες προσωπικότητες μπορεί να αναδυθούν σαν προστάτες, ή για να κρατήσουν

κρυμμένα τα μυστικά της κακοποίησης, γιατί αν αυτά αποκαλυφθούν, θα προ-κληθεί μεγαλύτερη κακοποίηση από την "ομάδα". Αυτοί οι φυσικοί μηχανισμοί επιβίωσης μπορούν να χειραγωγηθούν και έχουν χειραγωγηθεί για να δημι-ουργήσουν "στρώματα" εναλλακτικών προσωπικοτήτων σε πιο υποσυνείδητα επίπεδα. Αυτές οι εναλλακτικές προσωπικότητες μπορούν να προγραμματι-σθούν για να διαιωνίσουν τη θέληση των θυτών και ακόμη για να ανταποκρι-θούν σε πυροδοτικούς μηχανισμούς για την εκτέλεση διαφόρων εργασιών, χωρίς τη γνώση της κύριας προσωπικότητας.

Βαθύτερα στρώματα προγραμματισμένων εναλλακτικών προσωπικοτήτων έ-χουν ανακαλυφθεί σε ενήλικες με πολλαπλή προσωπικότητα, οι οποίοι είχαν τη δύναμη, το θάρρος και την υποστήριξη να θεραπεύσουν την εσωτερική τους "οικογένεια". Συχνά αυτές αντιδρούν εσωτερικά προσπαθώντας να απο-θαρρύνουν τη θεραπευτική διαδικασία, από το να αφήσουν να αποκαλυφθούν τα μυστικά. Μετά από έναν επιτυχή προγραμματισμό, έχουν ανακαλυφθεί επί-πεδα πολύπλοκων προσπαθειών νοητικού ελέγχου που εισχωρούν όλο και πιο βαθιά στο μυαλό. Μερικοί έχουν αναγνωρίσει ειδικές κυβερνητικές υπηρεσίες που χρησιμοποιούν ναρκωτικά, ηλεκτρονική διάλυση της μνήμης και άλλες τε-χνολογίες για την πρόκληση σύνθετων μεταλλαγμένων καταστάσεων και τη κατάρρευση των προσωπικών αμυνών του θύματος.

Από αυτή τη κρυμμένη θέση, βαθιά μέσα στο μυαλό των απελπισμένων θυμά-των, περιμένουν οι ψυχολόγοι να ανακαλυφθούν μερικές από τις πιο κτηνώ-δεις ενέργειες των ανθρώπων. Χειριζόμενοι τις φυσικές διαδικασίες του διχα-σμού οι δράστες διατήρησαν στα θύματά τους αυτές τις μνήμες που προσπα-θούσαν να σβήσουν. Αυτοί έσπρωξαν τους μηχανισμούς των πολλαπλών προ-σωπικοτήτων στο μυαλό των παιδιών πέρα από τα όρια τους, μια στιγμή που διεθνής επιστημονική κοινότητα πίστευε ότι η κατάσταση ήταν ένας μύθος.

Ασθενείς σε προχωρημένα στάδια της θεραπείας τους έχουν θυμηθεί αυθόρμη-τα και ξαναζήσει γεγονότα ανταλλαγής ή παράδοσής τους σε κάποιο κυβερνη-τικό ή στρατιωτικό προσωπικό από την ηλικία των τριών ετών. Ανεξάρτητες περιπτώσεις θυμούνται να είναι ανάμεσα σε ομάδες παιδιών που δοκιμάζονται για τη ψυχική τους ικανότητα και τους δίνονται διάφορες μυστικές εντολές σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Κοινότυπες είναι οι ανακρίσεις μιας υπηρεσίας πληροφοριών για να ανακαλύψει τι έκανε μια άλλη υπηρεσία. Άλλοι μιλούν για προσπάθειες επικοινωνίας με δελφίνια και άλλοι για επαφές με εξωγήινους σε υπόγειες εγκαταστάσεις στη Νεβάδα, στο Νέο Μεξικό και στη Καλιφόρνια.

Τα θύματα έχουν αναγνωρίσει πολλές φορές εσωτερικές εργασίες της Υπηρε-σίας Εθνικής Ασφάλειας (NSA), όπως τη χρησιμοποίηση χρωματικού κώδικα για το διαχωρισμό διαφόρων τμημάτων για λόγους ασφαλείας. Έχουν ανα-γνωρίσει επίσης μια ιατρική τεχνολογία και τεχνολογία νοητικού ελέγχου που ξέρουμε ότι υπάρχει, όπως η ηλεκτρονική διάλυση της μνήμης. Επίσης ένα τουλάχιστον θύμα έχει περιγράψει με ακρίβεια απομακρυσμένες εγκαταστά-σεις, των οποίων η ύπαρξη έχει επιβεβαιωθεί, όπως ενός ερημητηρίου της NSA με το ψευδώνυμο "Η Φάρμα", κοντά στο Γουίλμινγκτον της Βιρτζίνια. Τέλος οι

αναφερθείσες λεπτομέρειες είναι μερικές φορές εντυπωσιακές, ενώ άσχετες μεταξύ τους περιπτώσεις έχουν αναγνωρίσει τον ίδιο δράστη στο ίδιο μέρος και τον ίδιο χρόνο.

Όλα αυτά δείχνουν ότι δεν πρόκειται για μια φανταστική συνωμοσιολογία, ή για ευφάνταστους ψυχασθενείς, αλλά για κτηνώδη πειράματα των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ με σκοπό τον έλεγχο της συνείδησης και της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Εντάσσονται και αυτά στα σχέδια της Νέας Τάξης Πραγμάτων και της Μίας Παγκόσμιας Ολοκληρωτικής Κυβέρνησης με δημοκρατικό μανδύα.

Και οι αναφορές των απαχθέντων από ΟΥΦΟ (θα μιλήσουμε αλλού γι' αυτές) παρουσιάζουν πολλά κοινά σημεία σε γενικά άσχετες μεταξύ τους περιπτώσεις. Η βασική τους διαφορά με τα θύματα του νοητικού ελέγχου είναι ότι αυτοί πί-σω από τα φράγματα στη μνήμη τους και τα εξαρτημένα ανακλαστικά με τα οποία τους έχουν μάθει να αντιδρούν, αναγνωρίζουν τελικά μια ανθρώπινη και γνωστή τεχνολογία, η οποία μπορεί να επιβεβαιωθεί. Αντίθετα οι απαχθέντες από εξωγήινους μιλάνε για μια πολύ προχωρημένη τεχνολογία για την οποία πρακτικά δεν ξέρουμε τίποτα. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να φα-ντασθούμε τη δυνατότητα ύπαρξής της. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι αυτή η "εξωγήινη" τεχνολογία δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή. Απλά και αν υπάρχει, προς το παρόν είναι δύσκολο να το επιβεβαιώσουμε, κι επομένως δεχόμαστε πιο διστακτικά τις αναφορές τους. Οι αφηγήσεις πάντως για επαφές με εξωγήι-νους ή οι μαρτυρίες για απαγωγές πολιτών είναι συνεπείς με τις αναφορές των απαχθέντων. Η πραγματικότητα είναι ότι εμείς είμαστε δύσπιστοι σε αυτές τις αναφορές και όχι ότι υπάρχει γενικά καμιά αντίφαση στις μνήμες των θυμά-των.

Η ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΣΚΟΤΩΝΕΙ

Ο ιατρός περιποιείται τον ασθενή, ενώ ο χρόνος γιατρεύει την ασθένεια (Βολ-ταίρος)

Πριν δούμε το πώς και γιατί η ψυχιατρική σκοτώνει, ας δούμε πρώτα τις φο-βερές υπηρεσίες που προσέφερε σε αυτή την "επιστήμη" ένα από τα πρώτα δι-απρεπή μέλη της, ο διαβόητος Δρ. Κάμερον.

Ο Δρ. Κάμερον άρχισε τη σταδιοδρομία του στη ψυχιατρική βοηθώντας το Γραφείο Ειδικών Υπηρεσιών (OSS, ο προκάτοχος της CIA.), ανακρίνοντας αιχ-μαλώτους στη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο πιο διάσημος "ασθενής" του ήταν ο Ρούντολφ Ες, που πέταξε με αεροπλάνο στη Βρετανία για να κάνει μια συμφωνία ειρήνης με τους συμμάχους, οι οποίοι όμως τον

συνέλαβαν και τον φυλάκισαν. Αργότερα του πήραν συνέντευξη διάφοροι ψυ-χίατροι, μαζί με αυτούς και ο Δρ. Κάμερον. Ένα μεγάλο μέρος της εργασίας του Κάμερον περιελάμβανε ψυχιατρικές τεχνικές για τη τροποποίηση και τον έλεγχο της συμπεριφοράς ενός ατόμου. Η εργασία του βασίσθηκε επίσης σε πειράματα των Γερμανών πάνω στους αιχμαλώτους των στρατοπέδων συγκε-ντρώσεως στη Ναζιστική Γερμανία, τα οποία έφερε μετά το τέλος του πολέμου στις ΗΠΑ το OSS.

Τη δεκαετία του 1950 ο Δρ. Κάμερον διορίσθηκε πρόεδρος της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρίας (APA), της Καναδικής Ψυχολογικής Εταιρίας (CPA) και της Παγκόσμιας Ψυχολογικής Εταιρίας (WPA). Το 1947 το OSS άλλαξε το ό-νομά του σε Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών (CIA). Ο Κάμερον συνεβλήθη με τη CIA να συνεχίσει την εργασία του πάνω στο χειρισμό της ανθρώπινης συμπεριφοράς κάτω από τα προγράμματα Μπλούμπερντ και Άρτιτσοουκ, τα οποία έγιναν μετά το 1953 το διαβόητο πρόγραμμα MK-ULTRA.

Το MK-ULTRA είχε πολλά υποπρογράμματα (περίπου 149) για διάφορα πεδία όπως η βιολογία, τα ναρκωτικά, οι σεξουαλικές δραστηριότητες, η τεχνολογία, η φυσική, η ψυχολογία και ακόμα ο κινηματογράφος. Δεν είναι τυχαίο που οι ταινίες της Μακαρθιανής εποχής στη δεκαετία του 1950, ήσαν σχεδιασμένες για να τρομάζουν το κοινό με την απειλή των κομμουνιστών, τη πλύση εγκε-φάλου ή τους εξωγήινους. Οι ταινίες του Χόλυγουντ έγιναν ένα εργαλείο στα χέρια του MK-ULTRA.

Στο κόσμο της ψυχιατρικής ο Δρ. Κάμερον ήταν ένας αδυσώπητος, ανηλεής "επιστήμονας" που δε σταματούσε πουθενά προκειμένου να επιτύχει το σκοπό του να ελέγξει και να κατευθύνει την ανθρώπινη συμπεριφορά. Ο χώρος ερ-γασίας του, το Allen Institute Memorial, έγινε σύντομα κάτω από την καθοδή-γησή του, ένα διαβόητο σφαγείο του εγκεφάλου. Οι ασθενείς σε αυτό υποβάλ-λοντο σε κώματα με ναρκωτικά, που διαρκούσαν μήνες, σε λοβοτομίες, σε λα-μπερά φώτα με ήχους, σε κινούμενες εικόνες και ηλεκτροσόκ, τα οποία όλα ήσαν σε τέτοιες υπερβολικές δόσεις, που πολλοί απ’ αυτούς πέθαιναν. Εκτός από την αισθητηριακή απομόνωση, την αισθητηριακή υπερφόρτωση και τη λήψη παραισθησιογόνων, μια άλλη επινόηση του σφαγείου του ήταν η "ψυχι-κή καθοδήγηση", κατά την οποία κασέτες κάτω από τα μαξιλάρια των ναρκω-μένων ασθενών έπαιζαν χωρίς διακοπή τα μηνύματα του Κάμερον.

Σε ένα άρθρο της η Επιτροπή Πολιτών των ΗΠΑ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα με το τίτλο "Οι Γιατροί του Διαβόλου - Από το Ναζιστικό Ολοκαύτωμα στη 'Βοηθούμενη Αυτοκτονία"», αυτή επικρίνει ιδιαίτερα καυστικά τη ψυχιατρική:

"Ενώ η ψυχιατρική έχει προσπαθήσει να εξαλείψει κάθε σχέση της με τη Ναζι-στική ρατσιστική γενοκτονία, στη πραγματικότητα αυτή ήταν που γέννησε την "ευγονική", πριν πάρουν την εξουσία στα χέρια τους οι Ναζί το 1933. Η ψυχι-ατρική είναι που μετέτρεψε τους Ναζί σε μαζικούς εγκληματίες και όχι το αντί-θετο".

Σύμφωνα με το βιβλίο "Ένα Σημάδι για τον Κάιν: Μία Εξερεύνηση της Ανθρώ-πινης Βίας" του Φρέντρικ Γουέρτχαμ (Λονδίνο, Robert Hale Limited, 1966 ), ενώ το 1939 τα Γερμανικά ψυχιατρικά νοσοκομεία είχαν 350.000 ασθενείς, το 1946 είχαν μείνει σε αυτά μόνο 40.000. Οι υπόλοιποι πέθαναν στα χέρια της Ψυχιατρικής. Το 1941, το ψυχιατρικό ίδρυμα Χάνταμαρ "γιόρτασε την αποτέ-φρωση του δεκάτου χιλιοστού του ασθενούς σε μια ειδική τελετή. Συμμετείχαν όλοι: οι ψυχίατροι, οι νοσοκόμες, οι βοηθοί και οι γραμματείς. Ο καθένας πήρε για τη περίπτωση ένα μπουκάλι μπύρας".

Ας σημειωθεί ότι μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο πολλοί Γερμανοί ψυχία-τροι μετανάστευσαν στις ΗΠΑ. Κάποια στιγμή μάλιστα το ένα τρίτο των ψυ-χιάτρων στις ΗΠΑ ήσαν πρώην Ναζί.

Σύμφωνα με το Σάμουελ Α. Μόουζερ τα νευροληπτικά (ηρεμιστικά) φάρμακα (γνωστά επίσης σαν αντιψυχωτικά, ηρεμιστικά, ή ψυχοτροπικά) μειώνουν τη διάρκεια της ζωής, καταστρέφουν τη σεξουαλική λειτουργία και τη γονιμότητα, απομακρύνουν την αίσθηση της ευημερίας, προκαλούν βίαιη συμπεριφορά κ.λ.π.: "Είναι σαφές ότι το κίνητρο πίσω από τη χορήγηση νευροληπτικών φαρμάκων στους "διανοητικά άρρωστους" είναι στη πραγματικότητα η ευγονι-κή...Είναι πολύ ξεκάθαρο ότι η ψυχιατρική σκοτώνει. Ο όρος ψυχιατρική κα-κοποίηση είναι ένας πλεονασμός, γιατί αυτός ο ίδιος ο σκοπός της ψυχιατρικής είναι να κακοποιεί. Η μόνη θεμιτή μορφή ψυχιατρικής είναι αυτή του ψυχανα-λυτή, ο οποίος δε χρησιμοποιεί χημικές ουσίες που επηρεάζουν το νου".

Στο βιβλίο του "Η Τοξική Ψυχιατρική", ο Πήτερ Ρ. Μπρέγκιν εκθέτει τις απατη-λές και ψεύτικες υποσχέσεις που περιβάλλουν τη ψυχιατρική και δείχνει πόσο επικίνδυνα και βλαβερά για τον εγκέφαλο είναι τα ψυχοφάρμακα. και ότι οι δι-ανοητικές ασθένειες στη πραγματικότητα δεν έχουν αποδειχθεί ποτέ ότι είναι γενετικής ή ακόμη φυσιολογικής προέλευσης. Σύμφωνα με αυτόν, "ένα μεγά-λο μέρος της σημερινής ψυχιατρικής επιστήμης βασίζεται στην ευχή, το μύθο και τη πολιτική". Στο ίδιο βιβλίο ο Δρ. Μπρέγκιν αποκαλύπτει μελέτες, οι ο-ποίες δείχνουν ότι οι άνθρωποι που έπαιρναν ψυχοφάρμακα για δέκα ή περισ-σότερα χρόνια, απέκτησαν ένα ιδιαίτερα ατροφικό εγκέφαλο (εγκεφαλική συρρίκνωση). Αυτοί έχουν το μέγεθος εγκεφάλου ενός εβδομηντάχρονου: "Ε-φόσον αυτά τα φάρμακα καταστρέφουν ή καθιστούν ανενεργούς τους ντοπα-μινεργικούς υποδοχείς, εμποδίζουν την ντοπαμίνη να αλληλεπιδράσει με τον υποδοχέα της, αναγκάζοντας τους νευρώνες να αναπτύξουν τυχαία νέους δενδρίτες. Με αυτό το τρόπο δημιουργούνται νευροϊνιδώδεις μάζες σαν ένα μέτρο αντίδρασης για τη προκαλούμενη βλάβη στον εγκέφαλο. Όταν το άτομο σταματήσει κάποτε τα ναρκωτικά, θα σχηματισθούν νέοι υποδοχείς, αλλά οι εγκεφαλικές βλάβες που προκάλεσαν τα φάρμακα θα είναι μόνιμες....". Οι ε-λεύθερες ρίζες πιστεύεται ότι είναι μια από τις αιτίες των νευροϊνιδωδών μα-ζών που ανακαλύπτονται στην νόσο Αλτσχάιμερ, καθώς επίσης της εγκεφαλι-κής βλάβης στην νόσο του Πάρκινσον. Επίσης οι ελεύθερες ρίζες πιστεύεται ότι είναι η κύρια αιτία στη διαδικασία της γήρανσης. Εδώ υπάρχει μια σαφέ-στερη απόδειξη ότι τα ψυχιατρικά φάρμακα μειώνουν τη διάρκεια της ζωής.

Το Περιεκτικό Εγχειρίδιο της Ψυχιατρικής (The Comprehensive Textbook of Psychiatry), δημοσιευμένο το 1985 στις ΗΠΑ αναφέρει ότι "τα τρικυκλικού τύ-που φάρμακα (π.χ. τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά) είναι η πιο αποτελεσματι-κή τάξη αγχολυτικών" (Williams & Wilkins, σελίδα 1520). Αλλά στο βιβλίο του "Ξεπερνώντας την Κατάθλιψη" (1981), ο Βρετανός γιατρός Δρ. Άντριου Στάν-γουεϊ παρατηρεί ότι "αν τα αγχολυτικά φάρμακα ήσαν όντως τόσο αποτελε-σματικά όσο διατείνονται (οι φαρμακοβιομηχανίες) ότι είναι, τότε θα είχαν μειωθεί και οι αριθμοί των προσελεύσεων στα νοσοκομεία για προβλήματα κα-τάθλιψης στα είκοσι τελευταία χρόνια που είναι αυτά διαθέσιμα. Αλίμονο, όμως αυτό δεν έχει συμβεί.. Πολλές έρευνες έχουν ανακαλύψει ότι τα τρικυκλικά σπάνια είναι πιο αποτελεσματικά από τα πλασέμπο και μερικά έχουν ακόμα βρεθεί ότι δεν είναι τόσο αποτελεσματικά όσο οι ψεύτικες ταμπλέτες" (Hamlyn Publishing Group,Ltd., σελίδες 159-160).

Σύμφωνα με την άποψη του δικηγόρου Λώρενς Στήβενς η αναγκαστική ψυχο-θεραπεία είναι συνώνυμη με το βιασμό:

"Η αναγκαστική χορήγηση ενός ψυχοφαρμάκου είναι ένα είδος τυραννίας που μπορεί να συγκριθεί, φυσιολογικά και ηθικά με το βιασμό. Συγκρίνετε το σε-ξουαλικό βιασμό και την ακούσια χορήγηση ενός ψυχιατρικού φαρμάκου που ενίεται ενδομυϊκά στους γλωτούς. Και στις δυο περιπτώσεις υπάρχει η κατανα-γκαστική δύναμη. Και στις δυο περιπτώσει κατεβάζουν τα ρούχα του θύματος. Και στις δυο περιπτώσεις εισάγεται στο σώμα του θύματος ένας σωλήνας ενά-ντια στη θέλησή του. Στη περίπτωση του σεξουαλικού βιασμού είναι το πέος. Στη περίπτωση αυτού που θα ονομάζατε ψυχιατρικός βιασμός είναι μια υπο-δερμική βελόνα. Και στις δυο περιπτώσεις εγχύεται ένα υγρό μέσα στο σώμα του θύματος, ενάντια στη θέλησή του. Και στις δυο περιπτώσεις είναι από πί-σω. Στη περίπτωση του σεξουαλικού βιασμού το υγρό είναι το σπέρμα. Στη περίπτωση του ψυχιατρικού βιασμού είναι η θοραζίνη, η προλιξίνη, ή κάποιο άλλο φάρμακο που καθιστά ανενεργό τον εγκέφαλο. Το γεγονός της σωματι-κής διείσδυσης είναι παρόμοιο και στις δυο περιπτώσεις. Το ίδιο είναι και το συναίσθημα της οργής στο μυαλό του θύματος για το κάθε είδος εισβολής. Όπως είπε κάποτε ο καθηγητής της ψυχιατρικής Thomas Szasz: "Η βία είναι βία, αδιάφορα αν λέγεται ψυχιατρική, ή ψυχιατρική θεραπεία". Όσοι δεν μπαί-νουν στο "νοσοκομείο" (δηλαδή στη φυλακή) αναγκάζονται να δεχθούν την απαίτηση ενός γιατρού για ενέσεις δύο εβδομάδων ενός νευροληπτικού φαρ-μάκου σαν την προλιξίνη κάτω από την απειλή του νοσοκομείου (της φυλάκι-σης.) και μιας καταναγκαστικής ένεσης, αν δεν συμμορφωθούν".

"Γιατί όμως ο ψυχιατρικός βιασμός είναι χειρότερος από το σεξουαλικό βιασμό; Όπως είπε ο εγκεφαλοχειρούργος I. Σ. Κούπερ στην αυτοβιογραφία του: "Ο εγκέφαλός σας είναι που βλέπει, αισθάνεται, σκέπτεται, διατάζει, αντιδρά. Εί-σαστε ο εγκέφαλός σας. Αυτός είναι εσείς. Μεταφυτευμένος σε ένα άλλο σώ-μα, αυτός θα του παρείχε τις μνήμες, τις σκέψεις σας, τα συναισθήματά σας. Θα συνέχιζε να είναι εσείς. Το καινούργιο σώμα θα ήταν απλώς το δοχείο σας. Θα σας μετέφερε τριγύρω. Ο εγκέφαλός σας είσαστε εσείς". Το πιο ουσιαστικό και πιο οικείο μέρος σας δεν είναι αυτό που βρίσκεται ανάμεσα στα πόδια σας,

αλλά αυτό που είναι ανάμεσα στ' αυτιά σας. Μια επίθεση στον εγκέφαλο ενός ατόμου όπως μια εξαναγκαστική "θεραπεία" του που βλάπτει ή καθιστά ανίκα-νο το εγκέφαλό του (όπως ένα ψυχοενεργό φάρμακο, το ηλεκτροσόκ, ή η ψυχοχειρουργική), είναι ένα πιο βαθύ και ηθικά πιο φρικιαστικό έγκλημα από το σεξουαλικό βιασμό... Ο ψυχιατρικός βιασμός προκαλεί μια μόνιμη βλάβη στην εγκεφαλική λειτουργία. Αντίθετα, οι γυναίκες συνεχίζουν συνήθως να εί-ναι ενεργές σεξουαλικά και μετά το βιασμό τους. Υποφέρουν από τη ψυχολο-γική βλάβη που υπέστησαν, αλλά όχι τόσο όσο τα θύματα της ψυχιατρικής ε-πίθεσης. Λέγοντας αυτά δε θέλω με τίποτα να μειώσω τα συναισθήματα ενός θύματος σεξουαλικού βιασμού.... Σε μια τηλεοπτική συζήτηση το 1990, ο ψυχαναλυτής Τζέφρεϋ Μέισον, είπε ότι ελπίζει οι υπεύθυνοι γι' αυτές τις θερα-πείες να αντικρίσουν κάποια μέρα το δικαστήριο της Νυρεμβέργης".

Τα ίδια αυτά νευροληπτικά - αντιψυχωτικά φάρμακα που προκαλούν βλάβες στον εγκέφαλο, χορηγούνται σε μια τακτική βάση σε διανοητικά υγιείς γέρους ανθρώπους στα γηροκομεία. Σύμφωνα με ένα άρθρο του περιοδικού In-Health (έκδοση Σεπτεμβρίου - Οκτωβρίου 1991): "Τα γηροκομεία χρησιμοποιούν πα-ντού αντιψυχωτικά φάρμακα στο 21% έως στο 44% των γερόντων.. τα μισά από τα αντιψυχωτικά για τα οποία δόθηκε συνταγή από το γιατρό για λόγους περίθαλψης, δεν μπορούν να εξηγηθούν από την αναφερόμενη διάγνωση στο διάγραμμα του ασθενούς. Οι ερευνητές υποπτεύονται ότι τα φάρμακα χρησι-μοποιούνται κοινότυπα σε αυτά τα ιδρύματα σα χημικοί ζουρλομανδύες - ένας τρόπος για να καθησυχάσουν τους ανυπάκουους ασθενείς". Ο Λώρενς Στήβενς αναφέρει δύο προσωπικά του παραδείγματα για δυο αδύναμους γέροντες, οι οποίοι μόλις που μπορούσαν να βγουν από τα αναπηρικά τους καροτσάκια, στους οποίους δόθηκαν νευροληπτικά - αντιψυχωτικά φάρμακα: "Ο ένας πα-ραπονέθηκε γιατί τον είχαν δέσει πάνω σε ένα αναπηρικό καροτσάκι για να τον εμποδίσουν να προσπαθήσει να περπατήσει με το μπαστούνι του. Τον άλ-λο τον είχαν δέσει στο κρεβάτι του τη νύχτα, για να τον εμποδίσουν να σηκω-θεί και να πέσει, ενώ θα πήγαινε στη τουαλέτα, αφοδεύοντας έτσι αναγκαστικά στο κρεβάτι του. Και οι δυο τόλμησαν να παραπονεθούν αρκετά για το τρόπο που τους μεταχειρίζονταν. Και στις δυο περιπτώσεις το προσωπικό περίθαλψης αντέδρασε σε αυτά τα παράπονα με ενέσεις Haldol, καθιστώντας τους διανοη-τικά ανίκανους και σταματώντας έτσι τα παράπονά τους. Η χρησιμοποίηση αυ-τών των επιβλαβών φαρμάκων σε τροφίμους γηροκομείων, που δεν έχουν δι-ανοητικά προβλήματα, δείχνει ότι ο πραγματικός σκοπός τους είναι ο έλεγχος και όχι η θεραπεία. Οι ισχυρισμοί για τις υποτιθέμενες θεραπευτικές ιδιότητες των νευροληπτικών φαρμάκων δεν έχουν καμιά πρακτική υποστήριξη".

Σύμφωνα με τα λόγια του καθηγητή Τζέρολντ Σ. Μάξμεν του Πανεπιστημίου της Κολούμπια: "Η εμπειρία έχει μέχρι τώρα δείξει ότι το αποτέλεσμα όλων των σημερινών κοινά χρησιμοποιούμενων ψυχοφαρμάκων είναι να εξουδετε-ρώσουν με ένα γενικευμένο τρόπο τον εγκέφαλο. Κανένα από τα σημερινά ψυχοφάρμακα δεν έχει καμιά εξειδίκευση (π.χ. για την κατάθλιψη, το άγχος, ή τη ψύχωση), που συνήθως τους αποδίδεται (από τις κατασκευαστικές εταιρί-ες...)". Το συμπέρασμα είναι ότι παρά τις διάφορες ανεπιβεβαίωτες θεωρίες και ισχυρισμούς τους, οι ψυχίατροι δεν ξέρουν πώς λειτουργούν βιολογικά τα

φάρμακα που χορηγούν στους ασθενείς τους.

Στο βιβλίο της "Το Προζάκ: Πανάκεια ή Πανδώρα;" η Αν Μπλέικ Τρέισυ, πα-ρουσιάζει τα αποτελέσματα μιας πενταετούς έρευνας και τη μελέτη 1.000 πε-ρίπου ασθενών σε μια μακρόχρονη βάση:

"Τα σχέδια των εγκεφαλικών κυμάτων δείχνουν ότι οι ασθενείς (που έχουν πάρει ψυχοφάρμακα όπως τα prozac, paxil, zoloft, luvox, effexor, serzone, anafranil και χάπια αδυνατίσματος σαν τα fenfluramine, fen-phen και redux) βρίσκονται σε μια πλήρως αναισθητική υπνωτική κατάσταση, παρότι φαίνονταιξύπνιοι και κανονικοί. Η αύξηση της σεροτονίνης - αυτό ακριβώς που είναι σχεδιασμένα να κάνουν αυτά τα ναρκωτικά - προκαλεί εφιάλτες και υπνοβασί-α. Οι ασθενείς αναφέρουν ξανά και ξανά ότι έχουν περάσει τους χειρότερους εφιάλτες τους. Και όσον αφορά τα επεισόδια υπνοβασίας, πολλοί δεν έχουν καμιά ανάμνηση ή ελάχιστη ανάμνηση για το τι έχουν κάνει. Συχνά θα πρέπει κάποιος να τους αποδείξει τι έκαναν κάτω από την επήρεια αυτών των φαρμά-κων, για να τον πιστεύσουν ότι λέει την αλήθεια. Ένας ασθενής είπε ότι στη διάρκεια των δύο ετών που έπαιρνε προζάκ δεν μπορούσε να προσδιορίσει τι ήταν πραγματικότητα και τι όνειρο".

"Παρόλο που αυξάνουν αρχικά τη συγκέντρωση και την ενέργεια, οι ασθενείς αναφέρουν μακροχρόνια επιβλαβή αποτελέσματα στη μνήμη και στη συγκέ-ντρωσή τους και διανοητική ανικανότητα. Μεγάλοι αριθμοί ασθενών που παίρ-νουν προζάκ αναφέρουν επίσης διάφορες ψεύτικες μνήμες κακοποίησή τους. Καθώς η διάσπαση της σεροτονίνης μεταβάλλει την αντίληψη, η πραγματικό-τητα και τα όνειρα φαίνονται ένα και το αυτό, δημιουργώντας μια ισχυρότερη υπερδεκτικότητα σε υποβολές απ' ό,τι στην ύπνωση".

"Τα ανυψωμένα επίπεδα σεροτονίνης (5HT) αυτών των φαρμάκων δρουν σαν το LSD και άλλα ψυχεδελικά ναρκωτικά, τα οποία μιμούνται για να παράγουν τα παραισθητικά τους αποτελέσματα. Επίσης οι ανυψωμένες στάθμες σεροτο-νίνης βρίσκονται στη σχιζοφρένεια, στις διαταραχές της διάθεσης, σε οργανι-κές εγκεφαλικές ασθένειες, στη νόσο του Αλτσχάιμερ, στην ανορεξία, στον αυτισμό κ.λ.π.".

"Σαν τη τελευταία μας πανάκεια, το προζάκ και τα ανάλογά του χορηγούνται για τα πάντα, από τους πονοκεφάλους και τη γρίπη, μέχρι την ακμή και τη νο-σταλγία. Εντούτοις σύμφωνα με τους αντιπροσώπους του Οργανισμού Φαρμά-κων και Τροφίμων των ΗΠΑ (FDA) υπάρχουν περισσότερες εχθρικές αναφορές για το Προζάκ από οποιοδήποτε άλλο ιατρικό προϊόν. Ως τον Οκτώβριο του 1993 ο οργανισμός είχε πάρει 28.623 παράπονα για εχθρικές παρενέργειες, που περιελάμβαναν 1.885 προσπάθειες αυτοκτονίας και 1.349 θανάτους. Ο γενικός πρακτικός κανόνας του FDA για την εκτίμηση των πραγματικών αριθ-μών, είναι ότι αυτές οι αναφορές αντιπροσωπεύουν περίπου το 1-10% των πραγματικών περιπτώσεων. Αυτό θα έδινε το συγκλονιστικό ποσό των 286.230 - 2.862.300 πραγματικών εχθρικών αντιδράσεων, 18.850 - 188.500 πραγματικών αποπειρών αυτοκτονίας και 13.490 - 134.900 πραγματικών θα-

νάτων που αποδίδονται στο προζάκ μέχρι το τέλος του 1993".

Στο βιβλίο του "Ο Μύθος των Διανοητικών Ασθενειών", ο Τόμας Σ. Σζάστς πα-ρατηρεί ότι η ψυχιατρική έχει ορίσει με ένα αυξανόμενο ζήλο μέχρι τώρα όλο και περισσότερα είδη συμπεριφοράς σα "διανοητικές ασθένειες. Αυτό όμως που ορίζεται συνήθως σα "διανοητική ασθένεια" είναι στη πραγματικότητα μια αν-θρώπινη συμπεριφορά που αποδοκιμάζει ο ομιλητής. Είναι μια στιγματίζουσα ηθική κριτική του παρατηρητή και όχι μια ιατρική διάγνωση.

"Αν δεν υπάρχει διανοητική ασθένεια, τότε δεν μπορεί να υπάρχει και "θερα-πεία" γι' αυτήν. Όταν τα προσωπικά προβλήματα βλέπονται όπως πραγματικά είναι: απελπισία και φόβος, ζήλια και οργή και οι πολλές άλλες αθλιότητες που καταπονούν τον άνθρωπο, και δεν μεταμφιέζονται σαν ασθένειες, τότε το να είσαι "διανοητικά άρρωστος" παύει να είναι μια διαφυγή από τη προσωπική σου ευθύνη, και μπορείς να αντιμετωπίσεις με υπευθυνότητα τη συμπεριφορά σου".

"Είναι συνηθισμένο να ορίζουμε τη ψυχιατρική σα μια ιατρική ειδικότητα που ενδιαφέρεται για τη μελέτη, διάγνωση και θεραπεία των διανοητικών ασθε-νειών. Αυτός όμως είναι ένας παραπλανητικός και χωρίς καμιά αξία ορισμός. Η διανοητική ασθένεια είναι ένας μύθος. Οι Ψυχίατροι δεν ενδιαφέρονται για τις διανοητικές ασθένειες. Στη πραγματικότητα ασχολούνται με προσωπικά, κοι-νωνικά και ηθικά προβλήματα της ζωής".

Στο βιβλίο της "Λένε ότι Είσαι Τρελός", η Πάολα Κάπλαν, εκτός των άλλων, αποδεικνύει ότι πολλές από τις ονομαζόμενες "διανοητικές διαταραχές" είναι στη πραγματικότητα κοινά προβλήματα της ζωής, ή αποτελέσματα της κοινω-νικής αδικίας και όχι σημάδια ασθένειας. Η άποψή της είναι ότι οι ψυχιατρικές διαγνώσεις επινοούνται και ότι πολλές υποκειμενικές, πολιτικές και προσωπι-κές εκτιμήσεις ενδύονται τις εργαστηριακές φόρμες της επιστήμης και προ-σφέρονται στο κοινό σαν "αλήθειες".

Ο Ε. Φούλερ Τόρεϋ στο βιβλίο του "Ο Θάνατος της Ψυχιατρικής", αναφέρει ότι η ψυχιατρική αναζητούσε για χρόνια την αποδοχή σα μια ιατρική ειδικότητα και κατάφερε να πάρει και να κρατήσει αυτή τη θέση από το 19ο αιώνα. Αυτό όμως ένα τρομερό λάθος, γιατί η ψυχιατρική στη σημερινή της μορφή είναι καταστροφική και πρέπει να εξαλειφθεί.

Με βάση τη πρόταση "οι ασθένειες είναι κάτι που έχουμε, ενώ η συμπεριφορά μας κάτι που κάνουμε", ο Δρ. Τόρεϋ αναπτύσσει τη θεωρία του ότι η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων που ονομάζουμε "διανοητικά άρρωστους", στη πραγματικότητα έχουν προβλήματα στη ζωή τους και όχι φυσιολογικές ανικα-νότητες.

Το 1933 οι Αμερικανοί Ψυχίατροι οργάνωσαν το πρώτο τους τυπικό εγχειρίδιο για τη ταξινόμηση των "διανοητικών ασθενειών". Αυτή η ομάδα ψυχιάτρων ε-ξελίχθηκε στην Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρία. Το 1952 δημοσίευσαν το δικό

τους εγχειρίδιο, ορίζοντας 112 διανοητικές διαταραχές, μαζί με τις λεγόμενες ψυχωτικές διαταραχές, τη νεύρωση και τη σεξουαλική απόκλιση (μαζί με την ομοφυλοφιλία). Η σχιζοφρένεια είχε ονομασθεί τότε ψυχογενής (που άλλαξε όμως από τότε).

Το 1968 η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρία αναθεώρησε το εγχειρίδιο της και ο αριθμός των διαταραχών αυξήθηκε στις 163. Ορίσθηκαν επίσης οκτώ νέες κα-τηγορίες σεξουαλικής απόκλισης και δεκατρείς νέες κατηγορίες αλκοολικών διαταραχών. Επιπρόσθετα επινοήθηκαν επτά διαταραχές για συμπεριφορές της παιδικής ηλικίας.

Το πραγματικό "πέταγμα" του αριθμού των ασθενειών ήρθε το 1980, όταν οι ψυχιατρικές διαταραχές έφτασαν τις 224!. Η κατηγορία των σεξουαλικών απο-κλίσεων άλλαξε στις Ψυχοσεξουαλικές Διαταραχές, με την πρόσθεση δεκατεσ-σάρων νέων τύπων. Αλλά το πιο αξιοσημείωτο είναι ότι καταργήθηκε η ομο-φυλοφιλία σα μια σεξουαλική απόκλιση. Αυτό ήταν το σημαντικότερο κατά-φωρο παράδειγμα μιας πολιτικής παρέμβασης. Η επιτροπή της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρίας προσδιόρισε αυτά τα θέματα με βάση τη ψήφο των με-λών της. Το αποτέλεσμα ήταν 5.854 υπέρ και 3.810 κατά της αλλαγής.

Και ο Δρ. Ντόρμαν αναρωτιέται: "Είναι άραγε αυτό επιστήμη; Μήπως δεν αντι-μετωπίζουμε μάλλον εδώ ένα καθαρό παράδειγμα για το πώς η παρασκηνιακή πίεση, η γυρολογία και η πολιτική δράση επηρεάζουν αυτό που παρουσιάζεται δήθεν σαν επιστήμη; Αυξάνει μήπως αυτό την εμπιστοσύνη του κόσμου στην αξία της ψυχιατρικής, ιδιαίτερα όταν ακούτε ένα ψυχίατρο στα δικαστήρια να καταθέτει με γνώμονα την επιστημονική βάση της άποψής του;"

"Ο πολιτικός συμβιβασμός που κατευθύνει την εισαγωγή νέων "διαταραχών" διασαφηνίσθηκε επίσης από τη προσπάθεια της Ψυχιατρικής να εξηγήσει ε-γκλήματα με ψευδοεπιστημονικές ετικέτες. Ο όρος παραφιλικός βιασμός άλλα-ξε αργότερα ευφημιστικά σε διαταραχή παραφιλικού εξαναγκασμού, μια προ-σπάθεια για τη δικαιολογία του βιασμού. Ακόμα προτάθηκε ο όρος "Μαζοχι-στική Διαταραχή της Προσωπικότητας" για τις γυναίκες που με το γάμο τους καταντούν "εσκεμμένα" θύματα κακοποίησης από τον άνδρα τους. Η αποτυχία του γυναικείου λόμπυ να εξαλείψει αυτή τη παράλογη ετικέτα, αντιπαραβάλλε-ται με την προαναφερθείσα επιτυχία του ομοφιλοφυλικού λόμπυ".

Η ΛΟΒΟΤΟΜΙΑ

Η καταστροφή του μπροστινού τμήματος του ανθρώπινου εγκεφάλου, η προ-μετωπική λευκοτομή (ή λοβοτομία όπως τελικά ονομάσθηκε) εξασκήθηκε ε-κτεταμένα από το 1936 μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1950. Χρησιμοποιή-θηκε ιδιαίτερα στην Αμερική, κατά το πλείστον για λόγους κέρδους και φήμης.

Η βδελυρή αυτή πράξη έχει ακρωτηριάσει σε όλο το κόσμο περίπου 100.000 άτομα. Η φρικιαστική άποψη αυτής τη εγχείρισης είναι ότι έκανε τα θύματά της (ασθενείς) πιο πειθήνια και πιο ελεγχόμενα. Μπορεί να υπάρχει μια δικαιο-λογία για αυτή τη μέθοδο, μόνο στη περίπτωση που η κατάσταση του ασθε-νούς είναι όντως φρικιαστική. Τελικά όλοι παραδέχθηκαν ότι είχε γίνει μια υ-περβολική κατάχρησή της κι έπαψαν να τη χρησιμοποιούν, τουλάχιστον υπη-ρεσιακά. Υπάρχουν όμως φήμες ότι σε μερικές χώρες συνεχίζει να εφαρμόζε-ται περιστασιακά, χωρίς βέβαια δημοσιότητα.

Η ψυχιατρική με μια ψευδοεπιστημονική μεταμφίεση έχει χρησιμοποιηθεί βα-σικά σα μια μέθοδος αρνητικής ευγονικής και σαν ένα πρόγραμμα νοητικού ελέγχου και επιβολής των σχεδίων της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Το βασικό τρι-μερές παιχνίδι, και αυτό μας θυμίζει τη "Τριμερή Επιτροπή", το παίζουν οι ψυ-χίατροι, οι φαρμακοβιομηχανίες που χρηματοδοτούν την "έρευνα" και οι ρυθ-μιστικές εξουσίες (στην Αμερική ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων).

Σύμφωνα με το Δρ. Ντόρμαν αυτή η τριάδα έχει τη πονηρία του διαβόλου:

"Οι φαρμακοβιομηχανίες έχουν εκμαυλίσει τους επαγγελματικούς οργανι-σμούς, όπως η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρία, η οποία με τη σειρά της διεξά-γει μια εκτεταμένη έρευνα πάνω στην επίδραση των φαρμάκων, λογοκρίνο-ντας τις δυσμενείς πληροφορίες".

"Τα περισσότερα τμήματα των Πανεπιστημίων, χρηματοδοτούμενα από τα με-γάλα ιδρύματα δημιουργούν την "έρευνα". Αυτή η "έρευνα" ζυγίζεται στον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) και οδηγεί στην εξουσιοδότηση αυτών των νέων φαρμακευτικών ουσιών για τη θεραπεία των ψυχικών κατα-στάσεων των Αμερικανών".

"Ο αριθμός αυτών των "ψυχιατρικών καταστάσεων" αυξάνεται εκθετικά πλάι -πλάι με την αναπτυσσόμενη επιχείρηση της ψυχιατρικής, που ορίζει τις "ασθέ-νειες" τελείως αυθαίρετα και τροφοδοτεί επικερδώς αυτή την ίντριγκα".

Παρόλο που η ψυχιατρική φαίνεται να είναι τελικά μια ψευδοεπιστήμη και να εξυπηρετεί ως επί το πλείστον οικονομικούς, πολιτικούς και νεοταξικούς σκο-πούς, οι ψυχίατροι συνεχίζουν δυστυχώς να θεωρούνται σαν κατεξοχήν ειδή-μονες κι επαγγελματίες και καλούνται από τα δικαστήρια να επιμαρτυρήσουν για την εγκληματική συμπεριφορά. Ας ελπίσουμε ότι αυτό κάποτε θα εκλείψει και θα αντικατασταθούν από κοινωνιολόγους, ή ακόμα καλύτερα από φιλοσό-φους.

Σημαντική σημείωση: Όταν οι ασθενείς προσπαθούν να σταματήσουν να παίρ-νουν διάφορα ψυχοφάρμακα πρέπει να προσέξουν, γιατί αν το κάνουν απότο-μα, μπορεί να προκαλέσουν σοβαρές και επικίνδυνες μερικές φορές καταστά-σεις για την υγεία τους. Δεν είναι επικίνδυνο μόνο το να αρχίσουμε να παίρ-νουμε ψυχοφάρμακα, μπορεί να είναι το ίδιο επικίνδυνο να τα σταματήσουμε απότομα. Το σταμάτημά τους πρέπει να γίνει σταδιακά και κάτω από ιατρική

και κλινική παρακολούθηση.

ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΙΣ

Για να ορίσουμε τι είναι ψευδαίσθηση ή παραίσθηση, θα πρέπει προηγουμένως να έχουμε ορίσει τι είναι ορθή ή "αντικειμενική" αίσθηση, γιατί μόνο σε σύ-γκριση με αυτήν μπορούν να οριστούν οι δύο πρώτες. Μια εύκολη προσέγγιση είναι να ορίσουμε σαν ορθή αίσθηση, την αίσθηση των πολλών ή καλύτερα της μεγάλης πλειοψηφίας. Αν οι περισσότεροι άνθρωποι αντιλαμβάνονται για πα-ράδειγμα με τον ίδιο τρόπο ένα και το αυτό πράγμα, κι' εσύ το αντιλαμβάνεσαι διαφορετικά, τότε έχεις ψευδαίσθηση (όπως όταν βλέπεις σα ξωτικά τα κλαδιά ενός δένδρου τη νύχτα, ενώ όλοι οι άλλοι τα βλέπουν σαν αυτό που "πραγμα-τικά" είναι, δηλαδή σα κλαδιά δένδρου). Ή όταν αντιλαμβάνεσαι να συμβαίνει κάτι, εκεί που όλοι οι άλλοι δεν αντιλαμβάνονται τίποτα, οπότε έχεις παραί-σθηση (Όπως όταν ακούς να σε φωνάζουν με το όνομά σου, ενώ κανένας άλ-λος δεν άκουσε τίποτα). Οι ορισμοί αυτοί είναι όμως πολύ χαλαροί και καθό-λου "αντικειμενικοί". Θα μπορούσε για παράδειγμα να παρουσιάσει κάποιος σε μια μεγάλη ομήγυρη μια έξυπνη οφθαλμαπάτη και να την "πατήσουν" όλοι, εκτός ενός, ο οποίος την ήξερε. Ποιος έχει τότε ψευδαίσθηση, οι πολλοί ή ο ένας; Ακόμα και αν ήταν δυνατόν να φέρουμε όλη την ανθρωπότητα να απο-φανθεί για το τι βλέπει, είναι σίγουρο σε αυτή τη περίπτωση ότι η μεγάλη πλειοψηφία θα έκανε λάθος. Άρα δεν είναι πάντα "εν τω πολλώ το ευ". Από την άλλη μεριά πάλι, ενώ κανείς δεν άκουσε το όνομά μας, παρά μόνο εμείς, θα μπορούσε κάλλιστα να μας φώναζε κάποιος από μακριά και να τον ακούσα-με μόνο εμείς, επειδή είχαμε μεγαλύτερη συγκέντρωση από τους άλλους εκεί-νη τη στιγμή, ή ακόμα οξύτερη ακοή.

Βλέπουμε λοιπόν ότι η "ορθή" ή "αντικειμενική" αίσθηση δεν μπορεί να οριστεί με βάση τη γνώμη των πολλών, οι οποίοι θα μπορούσαν να έχουν ασθενέστε-ρα αισθητήρια ή αντίληψη από μας σε μια ορισμένη περίπτωση. Μια καλύτερη ίσως προσέγγιση θα ήταν να ορίσουμε την "αντικειμενική" αίσθηση ή αντίληψη με γνώμονα όχι τους πολλούς, αλλά τους γνώστες ή επαΐοντες: αυτούς που έχουν την οξύτερη αίσθηση, αντίληψη και παρουσία σε κάθε περίπτωση. Κι εδώ όμως χωράνε πολλά, ως προς το ποιοι είναι πραγματικά αυτοί οι γνώστες και επαΐοντες και ποιος τους κρίνει σαν τέτοιους. Μήπως οι ίδιοι; Κάπου το σύ-στημα χωλαίνει και πάλι. Ας είναι, δε θα μακρηγορήσουμε, απλά θέλαμε να δείξουμε τη σχετικότητα των χρησιμοποιούμενων εννοιών και ορισμών, έτσι ώστε να μη κάνουμε το λάθος να υποτιμήσουμε, ή ακόμα στιγματίσουμε αν-θρώπους που αντιλαμβάνονται πράγματα διαφορετικά από μας. Η ύπαρξη της αντικειμενικής πραγματικότητας δεν είναι "αντικειμενική". Δεν αποδεικνύεται,

είναι αξίωμα. Η καθαρή λογική μπορεί να αποδείξει δύο μόνο πράγματα: ή ότι όλα τα πράγματα είναι πραγματικά, ή ότι τίποτα δεν είναι πραγματικό. Οτιδή-ποτε ενδιάμεσο, χωλαίνει λογικά. Αλλά πάλι, δεν μπορούμε να αποδείξουμε ότι το ένα απ' αυτά τα δυο είναι λογικότερο από το άλλο. Απλά, όσο παράξενο και αντιφατικό και να ακούγεται, συμβαίνουν και τα δυο συγχρόνως, δηλαδή τίπο-τα δεν είναι πραγματικό και συγχρόνως όλα είναι πραγματικά, αλλά για να το εξηγήσουμε αυτό θα χρειαζόμασταν περισσότερο χώρο.

Παρόλα αυτά, με την επιφύλαξη της σχετικότητας των χρησιμοποιούμενων εν-νοιών, ορίζουμε σαν ψευδαίσθηση την εσφαλμένη αίσθηση, παρερμηνεία ή παρανόηση που αντιλαμβάνεται ένα πράγμα σα διαφορετικό από τη "πραγμα-τική" ή "αντικειμενική" του υπόσταση. Και σαν παραίσθηση την ψευδή αίσθηση περί υπάρξεως ενός "ανυπόστατου", μη "πραγματικού" ή "ανύπαρκτου" πράγ-ματος. Τα εισαγωγικά δηλώνουν απλώς ότι οι αντίστοιχες έννοιες δεν είναι α-πόλυτες, ούτε αντιπροσωπεύουν πράγματα αυτά καθ' εαυτά.

ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΙΔΗ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ

Ι) ΑΚΟΥΣΤΙΚΕΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ.

Όταν μια ηχητική πηγή πλησιάζει προς εμάς, έχουμε την υποκειμενική αίσθηση ότι αυξάνει η συχνότητα (το ύψος) του εκπεμπόμενου ήχου. Αντίθετα, όταν η ηχητική πηγή απομακρύνεται από εμάς, ο ήχος ακούγεται πιο βαρύς (ότι ελατ-τώνεται η συχνότητα ή ύψος του). Το φαινόμενο αυτό είναι μια ομαδική ψευ-δαίσθηση, γιατί η συχνότητα του ήχου στη πραγματικότητα παραμένει η ίδια, αλλά απλώς το αυτί μας πιάνει περισσότερα ηχητικά κύματα στην μονάδα του χρόνου όταν η πηγή κινείται προς εμάς, ή λιγότερα όταν αυτή απομακρύνεται από εμάς, απ' ό,τι αν παρέμενε ακίνητη (φαινόμενο Ντόπλερ). Ένας φυσικός το ξέρει και ξέρει πώς να το εξηγήσει και να πείσει τους πάντες. Αν ήταν ο μο-ναδικός με αυτή τη γνώση σε μια ομάδα, θα ήταν ο επαΐων, που αναφέραμε προηγουμένως και όλοι οι υπόλοιποι θα είχαν μια λαθεμένη αίσθηση, μια ψευ-δαίσθηση.

Όταν δυο ηχητικές πηγές που βρίσκονται κοντά η μια στην άλλη εκπέμπουν ηχητικά κύματα λίγο διαφορετικών συχνοτήτων, υπάρχουν διαστήματα για τα οποία τα κύματα των δύο αυτών πηγών φτάνουν στο αυτί μας με την ίδια φά-ση (συγχρόνως) και παράγουν ένα συνδυασμένο δυνατότερο ήχο. Αυτά τα δι-αστήματα του συνδυασμένου ήχου θα γίνουν αντιληπτά σαν "διακροτήματα", ή περιοδικές μεταβολές της εντάσεως του ήχου. Όταν αυτά τα ηχητικά διακρο-τήματα συμβαίνουν πολύ γρήγορα για να μπορούν να διακριθούν, μπορεί να ακούσουμε ένα δριμύ, συνεχή θόρυβο. Μια άλλη περίπτωση συμβολής ήχων

προκύπτει όταν δυο τόνοι που ηχούν μαζί προκαλούν ένα υποκειμενικά α-κουόμενο τρίτο τόνο. Όταν αυτός ο τρίτος τόνος είναι μικρότερου ύψους από τους αρχικούς τόνους, ονομάζεται τόνος διαφοράς (δηλαδή η συχνότητά του είναι ίση με τη διαφορά των συχνοτήτων των δυο αρχικών τόνων. Όταν είναι υψηλότερος, ονομάζεται τόνος αθροίσματος και η συχνότητά του είναι ίση με το άθροισμα των συχνοτήτων των δυο αρχικών τόνων. Οι κουρδιστές του πιά-νου εξαρτώνται εν μέρει από την ικανότητά τους να χρησιμοποιούν αυτές τις εμπειρίες με ένα αξιόπιστο τρόπο για το τέντωμα ή χαλάρωση των χορδών του οργάνου.

ΙΙ) ΟΠΤΙΚΕΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ

Αναρίθμητες οπτικές ψευδαισθήσεις (οφθαλμαπάτες) παράγονται από τη διά-θλαση του φωτός καθώς το φως περνάει από μια ουσία σε μια άλλη, στην ο-ποία η ταχύτητα του φωτός είναι διαφορετική (π.χ. το κουπί της βάρκας που φαίνεται σα σπασμένο μέσα στη θάλασσα).

Το ουράνιο τόξο επίσης προκύπτει από τη διάθλαση των ακτίνων του ηλιακού φωτός πάνω στα σταγονίδια της βροχής, με αποτέλεσμα το λευκό φως να α-ναλύεται στα επτά χρώματα της ίριδας. Το ίδιο συμβαίνει και όταν ακτίνες φω-τός περάσουν μέσα από ένα πρίσμα. Μια άλλη οπτική ψευδαίσθηση που οφεί-λεται στις ατμοσφαιρικές συνθήκες είναι το φαινόμενο του αντικατοπτρισμού, όπως όταν μια λεωφόρος παρουσιάζεται σε ένα σημείο βρεγμένη σα να έχει πέσει βροχή, ή όταν παρουσιάζεται από το πουθενά μια λίμνη ή όαση στην έ-ρημο. Στη πραγματικότητα τα ψυχρότερα στρώματα αέρα διαθλούν τις ακτίνες του ήλιου σε διαφορετικές γωνίες απ' ό,τι τα αραιότερα, θερμότερα στρώματα, καμπυλώνοντας τελικά τη διεύθυνσή τους και προκαλώντας την εμφάνιση α-νύπαρκτων σε αυτό το μέρος αντικειμένων. Διάφορα κοντινά αντικείμενα μπο-ρεί ακόμα να αντανακλαστούν μέσα σε αυτό τον αντικατοπτρισμό.

Μια άλλη οπτική ψευδαίσθηση είναι ο κινηματογράφος στον οποίο οι προβαλ-λόμενες εικόνες είναι στη πραγματικότητα ακίνητες, αλλά επειδή προβάλλο-νται με μεγαλύτερη ταχύτητα από το χρόνο διατήρησης της εντύπωσής τους (μετείκασμα), δίνουν τελικά τη ψευδαίσθηση της κίνησης. Στο φαινόμενο του μετεικάσματος οφείλεται επίσης ότι βλέπουμε μια ηλεκτρική λάμπα συνεχώς αναμμένη, ενώ στη πραγματικότητα αυτή αναβοσβήνει 50 φορές το δευτερό-λεπτο.

Μερικές οπτικές ψευδαισθήσεις οφείλονται σε παραμορφώσεις που κάνει ο ίδι-ος ο παρατηρητής με το μυαλό του. Όταν αυτός αντιμετωπίζει μια οπτική δι-ευθέτηση π.χ. από τελείες, το μυαλό του έχει τη τάση να ομαδοποιεί τις τελεί-ες που ανήκουν στην ίδια κατηγορία με βάση την ομοιότητα (π.χ. μαύρες τε-λείες έναντι άσπρων τελειών), την εγγύτητα, την κοινή κατεύθυνση κίνησης, το τρόπο που αναμένει να δει τα πράγματα ομαδοποιημένα και την παρέκταση,

την εκτίμηση δηλαδή του τι θα συμβεί με βάση αυτό που συμβαίνει τώρα.

Μια ψευδαίσθηση Gestalt συμβαίνει όταν υπάρχουν σύντομα χρονικά διαστή-ματα. Για παράδειγμα δυο εικόνες της ίδιας γραμμής θα φανούν να διαφέρουν σε μήκος, όταν μεταδοθούν γρήγορα η μία μετά την άλλη.

Μια άλλη ψευδαίσθηση Gestalt είναι το "κλείσιμο" κατά την οποία βλέπει κά-ποιος ένα ατελές ερέθισμα σαν να ήταν πλήρες. Για παράδειγμα όταν συμπλη-ρώνει (κλείνει) κάποιος ένα τρίγωνο ή ένα τετράγωνο που έχουν ανοικτή κά-ποια πλευρά τους. Σα μια περίπτωση οπτικού κλεισίματος των διαστημάτων μεταξύ των ακίνητων προβαλλόμενων εικόνων μπορούμε να δούμε και το κι-νηματογράφο.

Πολλές οπτικές ψευδαισθήσεις είναι του τύπου "σχήματος και φόντου", στις οποίες κάποιος, ανάλογα με το αν εστιάζεται στο σχήμα ή στο φόντο, βλέπει μια διαφορετική εικόνα. Άλλες έχουν σχέση με τις αρχές Gestalt για τη σύ-γκλιση και την απόκλιση γραμμών. Για παράδειγμα ένα σχήμα που φαίνεται να αγγίζει μερικές συγκλίνουσες γραμμές φαίνεται μεγαλύτερο απ' ό,τι αν τοπο-θετηθεί μεταξύ των γραμμών, όπου αυτές είναι μακρύτερα μεταξύ τους. Ανά-λογα η γραμμική προοπτική δημιουργεί τη ψευδαίσθηση ότι παράλληλες γραμμές ή περιγράμματα συγκλίνουν (στο σημείο φυγής) καθώς απομακρύνο-νται από τον παρατηρητή (όπως οι σιδηροδρομικές γραμμές).

Άλλες οπτικές ψευδαισθήσεις περιλαμβάνουν μια ποικιλία φαινομένων αντίθε-σης χρώματος (κοντράστ). Για παράδειγμα, όταν έχει κοιτάξει κάποιος μια κόκκινη επιφάνεια και κοιτάξει μετά μια πράσινη επιφάνεια, η τελευταία του φαίνεται πολύ λαμπρότερη. Καθώς μπαίνει σε ένα σκοτεινό δωμάτιο από το λαμπερό φως της ημέρας, το δωμάτιο του φαίνεται στην αρχή λόγω αντίθεσης σκοτεινότερο. Ένα ταυτόχρονο κοντράστ συμβαίνει όταν μια φωτεινή περιοχή βλέπεται ως προς ένα λιγότερο ή περισσότερο έντονο φόντο. Για παράδειγμα, αν ένα μικρό κομμάτι γκρίζου χαρτιού τοποθετηθεί πάνω σε ένα μαύρο φόντο, αυτό θα φανεί πιο φωτεινό από πριν. Αντίθετα, αν τοποθετηθεί πάνω σε ένα μαύρο φόντο, θα φανεί πιο σκούρο.

Σε μελέτες οπτικής καθετότητας, οι πειραματιστές ερεύνησαν τις συνθήκες που προσδιορίζουν την αντίληψη της "κατακόρυφης". Μια καρέκλα της οποίας η κλίση μπορούσε να ελεγχθεί μηχανικά από το υποκείμενο τοποθετήθηκε σε ένα επικλινές δωμάτιο που περιείχε οπτικούς δείκτες καθέτων και οριζοντίων γραμμών. Όταν ζητήθηκε από διάφορους ανθρώπους να κάτσουν στη καρέκλα και να ευθυγραμμιστούν στη κατακόρυφη θέση, μερικοί από αυτούς ευθυ-γραμμίσθηκαν στην πραγματική κατακόρυφη που προσδιορίζεται από τη βαρύ-τητα, ενώ άλλοι ευθυγραμμίσθηκαν λαθεμένα (ψευδαισθητικά) σύμφωνα με τις οπτικές διευθύνσεις που έβλεπαν στο επικλινές δωμάτιο. Το κλείσιμο των ματιών έκανε ευκολότερη τη σωστή ευθυγράμμιση.

Το ατένισμα σε ένα μοναδικό λαμπερό σημείο, σε ένα κατά τα άλλα σκοτεινό δωμάτιο, δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι το στατικό φως κινείται. Το φαινό-

μενο αυτό είναι μια ψευδαίσθηση κίνησης που εμφανίζεται όταν ακίνητα αντι-κείμενα, π.χ. ηλεκτρικοί λαμπτήρες, τοποθετηθούν δίπλα - δίπλα και φωτι-σθούν γρήγορα το ένα μετά το άλλο. Αυτό χρησιμοποιείται συχνά στις σκηνές του θεάτρου για να δώσει την εντύπωση κινούμενων φώτων.

Υπάρχει μια πολύ γνωστή φαινομενική διαφορά στο μέγεθος του φεγγαριού όταν είναι στον ορίζοντα και όταν είναι στο ζενίθ. Το φεγγάρι στον ορίζοντα, παρόλο που είναι στη πραγματικότητα μακρύτερα από τον παρατηρητή, φαίνε-ται πολύ μεγαλύτερο απ' ό,τι όταν είναι ψηλά στον ουρανό και κοντύτερα από μας. Αυτό το φαινόμενο εξηγήθηκε από τον Άγγλο φυσικό Σ. Τολάνσκυ:

.Περιμένουμε, όπως όλα τα άλλα αντικείμενα, ότι το μέγεθός του θα μικρύνει καθώς πλησιάζει τον ορίζοντα. Αυτό δε συμβαίνει. Έτσι επειδή δεν γίνεται μι-κρότερο, όπως αναμένουμε, μας φαίνεται μεγαλύτερο απ' ό,τι θα έπρεπε να είναι.

Άλλες ερμηνείες έχουν αποδώσει τη ψευδαίσθηση του φεγγαριού στο γεγονός ότι το φεγγάρι πάνω ψηλά δεν μπορεί να συγκριθεί με το έδαφος όπως μπορεί στον ορίζοντα, στην ατμοσφαιρική αχλύ η οποία μεταβάλλει την εντύπωση της απόστασης και του μεγέθους, στην αλλαγή της γωνίας ανύψωσης των ματιών του παρατηρητή και στην ιδέα ότι η αύξηση του ύψους του φεγγαριού (πάνω από τον ορίζοντα) δημιουργεί μια προσμονή μείωσης του μεγέθους του. Η ψευδαίσθηση του φεγγαριού παραμένει ένα παράδοξο και παρόλο που τα εί-δωλα του αμφιβληστροειδή του υψηλού φεγγαριού και του οριζόντιου φεγγα-ριού είναι περίπου τα ίδια, το μέγεθος που αντιλαμβανόμαστε διαφέρει σημα-ντικά.

Το κανονικό ανθρώπινο μάτι μπορεί να ανιχνεύσει περίπου 130 διαβαθμίσεις χρώματος στο ορατό φάσμα, περίπου 20 ελάχιστα παρατηρούμενες διαφορές σε ένα χρώμα και περίπου 500 διαφορές φωτεινότητας. Όταν δυο σημεία εξί-σου φωτεινά παρατηρούνται σε στενή διαδοχή, το πρώτο μπορεί να φαίνεται φωτεινότερο. Λέγεται ότι το πρώτο φως χρησιμεύει στη προσαρμογή του μα-τιού σε αυτή τη φωτεινότητα, ενώ το δεύτερο φως πέφτει σε ένα ήδη προ-σαρμοσμένο μάτι κι επομένως λιγότερο ευαίσθητο κερατοειδή..

ΙΙΙ) ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΒΑΡΟΥΣ

Οι ψυχολόγοι Gestalt έχουν προτείνει μια θεωρία "εξασθενιζόμενου ίχνους" για να εξηγήσουν τις ψευδαισθήσεις που συμβαίνουν κατά το διαδοχικό σήκω-μα βαρών (όπου το ίδιο αντικείμενο φαίνεται να αλλάζει το βάρος του. Πι-στεύουν ότι σε αυτές τις ψευδαισθήσεις παραμένει στον εγκέφαλο ένα φυσικό ίχνος (με τη μορφή παροδικά διεγερμένων νευρικών κυττάρων) του αρχικού ερεθίσματος, ακόμα και μετά τη διακοπή του ερεθίσματος. Και ότι αυτό το ί-χνος επηρεάζει την εκτίμηση του επόμενου ερεθίσματος.

Τα πειράματα έχουν δείξει ότι κάποιος που σηκώνει βάρη, αισθάνεται συνήθως λόγω προσδοκίας το επόμενο βάρος βαρύτερο, ή ελαφρύτερο από το προη-γούμενο. Έχοντας σηκώσει το πρώτο βάρος έχει προετοιμαστεί για μια ορισμέ-νη προσπάθεια στην επόμενη δοκιμή. Αν το δεύτερο βάρος σηκωθεί γρήγορα και εύκολα, αυτός θα το νιώσει ελαφρύτερο από το πρώτο. Αν το σηκώσει βραδύτερα, θα το νιώσει βαρύτερο. Στη προσδοκία αποδίδεται συνήθως και η ψευδαίσθηση στο σήκωμα βαρών κατά την οποία νιώθει κάποιος ένα μεγάλο κουτί ελαφρύτερο από ένα μικρότερο κουτί του ίδιου βάρους. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με ένα μαύρο και ένα άσπρο κουτί του ίδιου βάρους.

ΙV) ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΦΗΣ

Το δέρμα περιέχει αναρίθμητα "σημεία" που αντιδρούν επιλεκτικά στο κρύο ή τη ζέστη, αλλά γενικά όχι και στα δυο. Μπορεί να συμβεί όμως, ένα πολύ θερ-μό ερέθισμα να παράγει μια αίσθηση κρύου όταν τοποθετηθεί σε μια θέση που αντιδρά στο κρύο. Έτσι όταν ένα ζεστό ερέθισμα γίνεται αντιληπτό σαν ψυχρό, η ψευδαίσθηση ονομάζεται ψευδαίσθηση του "παράδοξου κρύου".

Το "παράδοξο θερμό", μια λιγότερο συχνή εμπειρία, προκύπτει από τη ταυτό-χρονη διέγερση ζεστών και ψυχρών θέσεων. Θεωρείται σα μια συγχώνευση του φαινομένου του ζεστού και του παράδοξου κρύου και δημιουργεί μια πα-ράξενη και κάπως δυσάρεστη αίσθηση "θερμότητας", μαζί με κάποιο είδος α-νησυχίας. Η αίσθηση ονομάζεται μερικές φορές "ψυχολογική θερμότητα".

Οι ξαφνικές αντιθέσεις θερμοκρασίας μπορούν να παίξουν επίσης διάφορα παιχνίδια στις αισθήσεις μας. Αν βάλουμε για αρκετή ώρα το ένα χέρι μας σε ζεστό νερό και το άλλο σε κρύο νερό και μετά τα βάλουμε και τα δυο σε χλια-ρό νερό, τότε θα αισθανθούμε στο το ψυχρό χέρι μας ζέστη και στο ζεστό κρύο.

Τέλος μπορούμε να νιώσουμε ένα μολύβι σα δυο, αν το κρατήσουμε ανάμεσα στα σταυρωμένα δάκτυλά μας με τέτοιο τρόπο, ώστε το δέρμα μας να διεγεί-ρεται συγχρόνως σε δυο σημεία, πράγμα που συμβαίνει συνήθως όταν κρατά-με στο χέρι μας δυο ξεχωριστά αντικείμενα.

ΤΑ ΚΑΤΩΦΛΙΑ ΜΙΑΣ ΑΙΣΘΗΣΗΣ

Η ευαισθησία σε οποιαδήποτε αίσθηση μπορεί να μετρηθεί με τη μόλις αντιλη-πτή ένταση (το κατώφλι) του αντίστοιχου ερεθίσματος. Ένα πολύ αμυδρό φως που τελικά δε φαίνεται, λέμε ότι είναι κάτω από το κατώφλι ορατότητας. Ένα

ηχητικό ερέθισμα που είναι αρκετά δυνατό για να ακουστεί, λέμε ότι είναι πά-νω από το κατώφλι ακουστότητας. Το μικρότερο ανιχνεύσιμο ερέθισμα ονομά-ζεται "απόλυτο κατώφλι". Η μικρότερη ανιχνεύσιμη αλλαγή στην ένταση ενός ερεθίσματος ονομάζεται "κατώφλι διαφοράς". Εφόσον αυτά τα κατώφλια με-ταβάλλονται στο ίδιο άτομο κάτω από διαφορετικές συνθήκες, θεωρούνται σα μέσες τιμές και όχι σα σταθερά προσωπικά χαρακτηριστικά. Μπορούμε να χρη-σιμοποιήσουμε πάντως αυτά τα κατώφλια σα σημεία αναφοράς με βάση τα ο-ποία να κρίνουμε τα διάφορα ερεθίσματα.

V) Η ΕΝΤΑΣΗ ΤΗΣ ΟΣΜΗΣ

Οι υποδοχείς στη μύτη προσαρμόζονται εύκολα και σταματούν να αντιδρούν σε ένα ιδιαίτερο ερέθισμα που προκαλεί "κούραση". Έτσι μια οσμή που είναι στην αρχή δυνατή, θα γίνει βαθμιαία ανεπαίσθητη, όπως όταν σταματά κά-ποιος να αντιλαμβάνεται τη μυρωδιά του, ή το άρωμά του. Μπορεί να υπάρχει επίσης το φαινόμενο της μεταμφίεσης, δηλαδή η μείωση της ευαισθησίας σε μια οσμή μετά την έκθεσή μας σε μια άλλη.

VI) Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΙΑ

Η συναισθησία είναι μια "διασταύρωση" των αισθήσεων. Σχετικά συχνή είναι η "χρωματική ακοή", στην οποία ειδικοί ήχοι προκαλούν σε μερικούς ανθρώπους την εμπειρία ορισμένων χρωμάτων. Μερικοί μουσικοί αναφέρουν ότι βλέπουν ιδιαίτερα χρώματα, κάθε φορά που ακούνε ορισμένους τόνους και μουσικά κομμάτια. Επίσης οι ποιητές μερικές φορές ισχυρίζονται ότι ακούνε ήχους ή μουσικούς τόνους, όταν βλέπουν λέξεις, εικόνες και χρώματα. Η συναισθησία μπορεί να προκληθεί και με ναρκωτικά και σε σπάνιες ψυχιατρικές ασθένειες το άτομο μπορεί να μην μπορεί να πει αν βλέπει ή ακούει.

VII) ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΨΥΧOΛΟΓΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ

Ψευδαισθήσεις που ονομάζονται ψευδοπαραισθήσεις συμβαίνουν μερικές φο-ρές όταν τα συναισθήματα της ανησυχίας, του άγχους, της αγωνίας ή του φό-βου προβληθούν πάνω στα εξωτερικά αντικείμενα, όπως όταν ένα μικρό παιδί βλέπει απειλητικές φάτσες ή τέρατα στις νυκτερινές σκιές, ή ξωτικά στα δέν-δρα. Ένας στρατιώτης από την ανησυχία του μπορεί να θεωρήσει διάφορα άψυχα αντικείμενα σαν ένα επιτιθέμενο εχθρό, ή ακόμα έναν από τους συ-ντρόφους του σαν ένα στρατιώτη του εχθρού. Ο μυθιστορηματικός Δον Κιχώ-της έβλεπε τους ανεμόμυλους σαν εχθρικούς ιππότες. Ψυχασθενείς έχουν αι-

σθανθεί άλλους ανθρώπους σαν μηχανές, σα ζώα ή σα διαβόλους.

Το φαινόμενο του deja vu είναι ένα συναίσθημα ότι ένα επεισόδιο του παρελ-θόντος επαναλαμβάνεται στο παρόν. Το παρελθόν και το παρόν συγχωνεύο-νται για να δημιουργήσουν μια ψευδαίσθηση ότι ξαναζούμε μια εμπειρία κι ε-πομένως ξέρουμε την έκβασή της. Μερικοί ερμηνεύουν αυτό το φαινόμενο με την επανεργοποίηση διάφορων παλιών ιχνών της μνήμης από ερεθίσματα που μοιάζουν με αυτά που βιώθηκαν στο παρελθόν.

Συναισθήματα που προκαλούν συσχετισμούς, ή ισχυρές προσδοκίες μας κά-νουν πολλές φορές να παρερμηνεύσουμε διάφορα γεγονότα της καθημερινής ζωής. Μια εξαιρετικά παχύσαρκη κοπέλα ακούει τη λέξη "Πάρος" και την παίρ-νει σα "βάρος". Ένας οξύθυμος κι ευερέθιστος άνθρωπος ακούει κάποιον να λέει νέφτι και νομίζει ότι τον φωνάζουν "ψεύτη", ή "κλέφτη". Επίσης μπορεί να κάνουμε το λάθος να νομίσουμε διάφορα άγνωστα άτομα που βλέπουμε στο δρόμο σαν κάποιους από τους γνωστούς μας. Είναι σαν ο Γιάννης να σκέ-φτεται ότι ο Νίκος είναι ο Κώστας, γιατί ελπίζει να δει τον Κώστα, ή γιατί τελι-κά θέλει να αποφύγει τον Νίκο. Επίσης ένας ερωτευμένος στο ραντεβού του νομίζει συνεχώς ότι βλέπει τη κοπέλα. του ανάμεσα στις διάφορες άγνωστες κοπέλες που έρχονται προς το μέρος του. Το ίδιο συμβαίνει και όταν ένα πλή-θος περιμένει π.χ. στο αεροδρόμιο την άφιξη ενός σπουδαίου προσώπου ή πο-λιτικού αρχηγού (Εεέρχεται, Εεεέρχεται...).

ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΙΣ

Ψυχιατρικά οι παραισθήσεις ορίζονται σαν "αντιλήψεις χωρίς αντίστοιχο εξω-τερικό ερέθισμα", ή σαν η "φαινομενική αντίληψη ενός εξωτερικού αντικειμέ-νου, όταν δεν υπάρχει τέτοιο εξωτερικό αντικείμενο"

Οι σύγχρονες θεωρίες εξηγούν τις παραισθήσεις με δυο βασικές υποθέσεις. Η πρώτη είναι ότι οι εμπειρίες της ζωής επηρεάζοντας τον εγκέφαλο αφήνουν σε αυτόν μερικές μόνιμες φυσικές αλλαγές, που ονομάζονται νευρικά ίχνη ή εγγράμματα. Η ενεργοποίηση αυτών των ιχνών σε σύνθετα νευρικά κυκλώμα-τα του φλοιού του εγκεφάλου βοηθά στη λειτουργία της μνήμης, της σκέψης, και της φαντασίας. Από την άλλη μεριά, η σύνδεση του φλοιού με τα βαθύτε-ρα τμήματα του εγκεφάλου, επιτρέπει, μέσα από ασυνείδητες βασικά διαδικα-σίες, τη δυναμική αλληλεπίδραση εγγεγραμμένων εμπειριών και συναισθημά-των.

Η δεύτερη βασική υπόθεση είναι ότι η ανθρώπινη προσωπικότητα κατανοείται καλύτερα αν δεχθούμε μια συνεχή αλληλεπίδραση εσωτερικών (φυσιολογι-κών) και εξωτερικών δυνάμεων (αισθητηριακών ερεθισμάτων). Η αλληλεπί-δραση αυτή ατόμου και περιβάλλοντος επηρεάζει τα ίχνη της μνήμης που εί-

ναι αποθηκευμένα στο νευρικό σύστημα και με την ενεργοποίηση των εγγραμ-μάτων παράγονται εμπειρίες που ονομάζονται εικάσματα, φαντασίες, όνειρα ή παραισθήσεις, μαζί και τα αντίστοιχα συναισθήματα. Αν δεχθούμε λοιπόν μια συνεχώς μεταβαλλόμενη ισορροπία ανάμεσα στις δυνάμεις του εξωτερικού και του εσωτερικού περιβάλλοντος, μπορούμε να πούμε ότι οι φυσιολογικοί (η λειτουργία του εγκεφάλου) και οι πολιτιστικοί ή εμπειρικοί παράγοντες είναι αυτοί που καθορίζουν το περιεχόμενο και τη σημασία των παραισθήσεων.

Αν δεχθούμε τη νευροφυσιολογική ερμηνεία της συνείδησης, τότε αυτή θεω-ρείται ότι ρυθμίζεται μέσω μιας διαδικασίας διέγερσης που επιτυγχάνεται από το δικτυωτό σχηματισμό (ένα δίκτυο νευρικών κυττάρων του μέσου εγκεφά-λου).

Ο εγκέφαλος βομβαρδίζεται συνεχώς από ένα μεγάλο πλήθος αισθητηριακών ερεθισμάτων, τα περισσότερα των οποίων όμως αποκλείονται από τη συνείδη-ση μέσω μιας μονομερούς εστίασης της προσοχής σε ένα πεδίο ειδικών ενδια-φερόντων με βάση τις προϋπάρχουσες καταγραφές και τη τρέχουσα διάθεση του ατόμου.

Η προσοχή μπορεί να οριστεί λοιπόν σα μια διαδικασία σάρωσης, η οποία έχει τη τάση να κρατάει έξω από τη συνείδηση ό,τι δε χρειάζεται, ή δεν είναι επι-θυμητό. Θεωρητικά η εργασία αυτή μοιάζει με την ανάκτηση των πληροφο-ριών στους ψηφιακούς υπολογιστές και χρησιμοποιεί κυρίως τις λειτουργίες της συνειρμικής μνήμης των πιο πρόσφατα εξελιγμένων τμημάτων του εγκε-φαλικού φλοιού. Αυτή μπορεί να αντιπαραβληθεί με την ασυνείδητη, ενστι-κτώδη και συναισθηματική (αναλογική) επεξεργασία των πληροφοριών, που περιλαμβάνει κυρίως λειτουργίες των τμημάτων του εγκεφάλου που εμφανί-σθηκαν πολύ νωρίτερα στη πορεία της εξέλιξης..

Στη διάρκεια της συνηθισμένης εγρήγορσης, οι εισερχόμενες από τα αισθητή-ρια όργανα πληροφορίες βοηθούν στη διατήρηση της οργάνωσης της δραστη-ριότητας της σάρωσης και της διαλογής των πληροφοριών. Όσο λειτουργεί σωστά αυτός ο μηχανισμός, αποκλείει από την συνείδηση, όχι μόνο τις ανεπι-θύμητες ή αδιάφορες πληροφορίες από το εσωτερικό κι εξωτερικό περιβάλλον, αλλά επίσης τον τεράστιο όγκο των πληροφοριών που είναι αποθηκευμένες ήδη στον εγκέφαλο με τη μορφή των νευρικών ιχνών, τη παραγωγή τους και τις αλληλοσυσχετίσεις τους.

Η ΜΕΙΩΜΕΝΗ ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΑΚΗ ΕΙΣΟΔΟΣ

Όταν κοιμόμαστε, η αισθητηριακή είσοδος μειώνεται, παραμορφώνεται ή εξα-σθενίζει, το ίδιο και η επίδρασή της πάνω στο μηχανισμό σάρωσης και διαλο-γής. Συγχρόνως μειώνεται η διεγερτική της επίδραση πάνω στο δικτυωτό σχη-ματισμό, με αποτέλεσμα την εξασθένιση της συνείδησης. Σε ορισμένες όμως

περιστάσεις (π.χ. στο συνειδητό ονείρεμα), παρόλη την μειωμένη αισθητηρια-κή είσοδο, μπορεί να παραμένει μια ισχυρή συνείδηση. Σε αυτές τις περιπτώ-σεις, όταν το επίπεδο της αισθητηριακής εισόδου δεν μπορεί να απαγορεύσει πια την εμφάνιση των συνήθως αδρανών ιχνών της αντίληψης που είναι απο-θηκευμένα στον εγκέφαλο, αυτά μπορούν να ενεργοποιηθούν ή απελευθερω-θούν και με αυτό το τρόπο να "ξαναβιωθούν".

Ένα κανονικό επίπεδο και μια ποικιλία αισθητηριακής εισόδου (όχι δηλαδή ένα συνεχές μονότονο ερέθισμα), αναστέλλει συνήθως την απελευθέρωση των μνημονικών ιχνών μέσα στον εγκέφαλο. Όταν όμως η αισθητηριακή είσοδος ελαττωθεί αρκετά, η αναστολή σταματά και μπορεί να συμβεί μια απελευθέρω-ση των καταγεγραμμένων αυτών αντιλήψεων μέσα στη συνείδηση. Αν ο φλοιός διεγερθεί επαρκώς, αυτές οι απελευθερωμένες αντιλήψεις μπορούν να εισέλθουν στη συνείδηση και να βιωθούν σα φαντασίες, ψευδαισθήσεις, ορά-ματα, όνειρα ή παραισθήσεις. Όσο μεγαλύτερο μάλιστα είναι το επίπεδο της διέγερσης, τόσο ζωηρότερες θα είναι και οι παραισθήσεις.

ΤΡΟΠΟΙ ΠΡΟΚΛΗΣΗΣ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΩΝ

1) ΜΕ ΑΜΕΣΗ ΔΙΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ

Παραισθήσεις μπορούν να προκληθούν με άμεση διέγερση του εκτιθέμενου εγκεφάλου, όπως στις περιπτώσεις τοπικής διέγερσης του φλοιού με το ηλε-κτρόδιο του νευροχειρούργου. Σε άλλες όμως περιπτώσεις, όπως σε μερικές μορφές επιληψίας, πρέπει να υπάρχει μια μείωση των δυνάμεων που κυριαρ-χούν συνήθως στη συνείδηση και απαγορεύουν την απελευθέρωση των κατα-γεγραμμένων εμπειριών. Αυτές οι απαγορευτικές δυνάμεις για να διατηρη-θούν, χρειάζονται ένα σχετικά υψηλό επίπεδο αισθητηριακής εισόδου κατάλ-ληλης ποιότητας και συχνότητας.

2) ΥΠΝΑΓΩΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΥΠΝΟΠΟΜΠΩΔΕΙΣ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΙΣ.

Καθώς ένα άτομο αποκοιμιέται, περνάει από μια περίοδο "μερικού ύπνου", στην οποία η συνείδηση του περιβάλλοντος πέφτει γρήγορα, αλλά στην οποία το επίπεδο της διέγερσης του φλοιού (το οποίο πέφτει πιο αργά) παραμένει αρκετά υψηλό, ώστε να επιτρέπει κάποια εκτίμηση της εξωτερικής διέγερσης. Έτσι συμβαίνουν τα ονομαζόμενα υπναγωγικά φαινόμενα.

Οι συνήθεις υπναγωγικές παραισθήσεις μπορεί να είναι οπτικές (π.χ. εμφανί-ζονται σκηνές που συνέβησαν τις αμέσως προηγούμενες ώρες) ή ακουστικές (π.χ. ακούει κάποιος το όνομά του). Μια υπναγωγική παραίσθηση που συμβαί-νει συχνά είναι η αίσθηση της απώλειας της στήριξης ή ισορροπίας, που μπορεί να συνοδεύεται από ένα αποσπασματικό "όνειρό" πτώσης, το οποίο ακολουθεί-ται αμέσως μετά από ένα ανακλαστικό τίναγμα (το μυοκλονικό τίναγμα), που μπορεί να ξυπνήσει τον κοιμισμένο.

3) ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ

Τα πρώτα στάδια του ύπνου φαίνονται να είναι χωρίς όνειρα και ο κοιμισμένος παράγει μεγάλα, βραδέα εγκεφαλικά κύματα, που μπορούν να καταγραφούν με το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα. Τα εξωτερικά ερεθίσματα (π.χ. θόρυβος, κρύο) ή τα εσωτερικά (π.χ. δυσπεψία, ανησυχία), μαζί με μια κάπως αυθόρμη-τη διακύμανση του βάθους του ύπνου περιοδικά (κάθε περίπου 90 λεπτά), φέρνουν το κοιμισμένο σε μια κατάσταση που ευνοεί την αισθητηριακή απε-λευθέρωση, οπότε συμβαίνει το όνειρο. Αυτή η κατάσταση, που έχει ειδικά η-λεκτροεγκεφαλικά κύματα και γρήγορες κινήσεις των ματιών, συμβαίνει αρκε-τές φορές κάθε νύκτα, προκαλώντας όνειρα διαρκείας περίπου 10 έως 15 λε-πτών. Τη στιγμή της αφύπνισης, ο κοιμισμένος περνάει ξανά από μια περίοδο απελευθέρωσης εμπειριών, βλέποντας συχνά όνειρα αυξανόμενης έντασης και μπορεί να έχει τις παραισθήσεις ενός "μερικού ύπνου", οι οποίες ονομάζονται τώρα υπνοπομπώδεις παραισθήσεις.

Ένας απλοποιημένος αλλά βοηθητικός τρόπος για να παραστήσουμε αυτές τις καταστάσεις είναι να φαντασθούμε έναν άνθρωπο σε ένα παράθυρο απέναντι από ένα τζάκι, που κοιτάζει έξω ένα κήπο στο ηλιοβασίλεμα. Αυτός είναι τόσο απορροφημένος από τη θέα του εξωτερικού κόσμου που δε συλλαμβάνει νοε-ρά το εσωτερικό του δωματίου. Καθώς σκοτεινιάζει απέξω, αρχίζουν ν' αντικα-τοπτρίζονται αμυδρά τα είδωλα των αντικειμένων του δωματίου πάνω στο τζάμι του παραθύρου. Για μια στιγμή μπορεί να δει είτε το κήπο (αν ατενίσει μακριά), ή την αντανάκλαση του εσωτερικού του δωματίου (αν εστιαστεί στο τζάμι). Πέφτει η νύχτα, αλλά το τζάκι συνεχίζει να φωτίζει το δωμάτιο. Ο πα-ρατηρητής βλέπει τώρα στο τζάμι μια αντανάκλαση του εσωτερικού του δωμα-τίου πίσω του, η οποία φαίνεται σα να είναι έξω από το παράθυρο. Αυτή η ψευδαίσθηση γίνεται πιο αμυδρή καθώς σβήνει η φωτιά και τελικά, όταν είναι μέσα και έξω σκοτάδι, δεν φαίνεται τίποτα. Αν η φωτιά αναλάμψει πού και πού, τα οράματα στο τζάμι θα ξαναεμφανιστούν.

Με ανάλογο τρόπο οι παραισθητικές εμπειρίες, σαν αυτές των συνηθισμένων ονείρων, συμβαίνουν όταν το "φως της ημέρας" (η αισθητηριακή είσοδος) μειώνεται, ενώ ο "εσωτερικός φωτισμός" (το γενικό επίπεδο της εγκεφαλικής διέγερσης) παραμένει ενεργός και τότε μπορούν να γίνουν αντιληπτά (παραι-σθητικά) εικόνες (είδωλα) που προέρχονται μέσα από τα "δωμάτια" του εγκε-

φάλου μας, σα να προήρχοντο απ' έξω από τα "παράθυρα" των αισθήσεών μας.. Μια άλλη αναλογία είναι ότι τα όνειρα σαν τα άστρα λάμπουν συνεχώς. Παρόλο που τα άστρα δε φαίνονται την ημέρα, γιατί το φως του ήλιου είναι πολύ πιο λαμπερό και σκεπάζει το δικό τους, αν στη διάρκεια της ημέρας συμ-βεί μια έκλειψη του ήλιου, ή αν ένας παρατηρητής είναι προσεκτικός λίγο μετά το ηλιοβασίλεμα ή λίγο πριν την ανατολή, ή αν κοιτάξει μέσα από ένα πηγάδι, τότε θα μπορεί να δει οποιαδήποτε στιγμή τα άστρα.

Μια ιδέα πιο σχετική με τον εγκέφαλο είναι αυτή της συνεχούς επεξεργασίας πληροφοριών (ένα είδος προσυνειδητού ρεύματος), που επηρεάζεται συνεχώς από τις συνειδητές και τις ασυνείδητες δυνάμεις και από την οποία αντλείται το περιεχόμενο του ονείρου. Το όνειρο είναι έτσι μια εμπειρία στη διάρκεια της οποίας το άτομο έχει, για λίγα λεπτά, κάποια συνείδηση του ρεύματος των δε-δομένων που υφίστανται επεξεργασία. Οι παραισθήσεις στη κατάσταση της ε-γρήγορσης είναι ένα ανάλογο φαινόμενο, με ένα κάπως διαφορετικό σύνολο ψυχολογικών ή φυσιολογικών παραγόντων.

4) Η ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΔΙΕΓΕΡΣΗ

Υπάρχει ένα επίπεδο διέγερσης στο οποίο η συνείδηση λειτουργεί ευνοϊκότερα, πέρα από το οποίο αυτή σταδιακά αποδιοργανώνεται με την αύξηση της διέ-γερσης. Η αυξημένη διέγερση, που παράγεται π.χ. από μια εξαιρετική ανησυ-χία ή από χημική διέγερση του εγκεφάλου, προκαλεί μια σημαντική διαταραχή της συγκέντρωσης. Η επαφή με τα εξωτερικά ερεθίσματα είναι και πάλι εξα-σθενημένη, αυτή τη φορά από υπερβολική είσοδο, η οποία μπλοκάρει τα κυ-κλώματα και μπορεί να προκαλέσει αυθόρμητες παραισθητικές εμπειρίες. Κα-θώς η διέγερση αυξάνει περισσότερο, μπορούν να εμφανιστούν οι παραισθή-σεις του παραληρήματος, ή της ψυχωτικής διαταραχής, με τρομερή ζωντάνια, ένταση και συναισθηματική ανταπόκριση. Μεγαλύτερη διέγερση του εγκεφά-λου μπορεί να προκαλέσει γενικευμένα φαινόμενα κρίσης όπως στην επιληψία.

5) Η ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΑΚΗ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ

Σε καταστάσεις αισθητηριακής απομόνωσης, σβήνει ή ελαττώνεται η είσοδος πληροφοριών δια μέσου των αισθήσεων. Αν παραμείνει τότε κάποιος ξύπνιος, θα έχει ζωηρές φαντασιώσεις, ακόμα και παραισθήσεις. Αν τα ερεθίσματα μει-ωθούν σημαντικά και το επίπεδο διέγερσης είναι υψηλό, οι παραισθήσεις μπο-ρεί να είναι ιδιαίτερα ζωντανές και συναισθηματικά φορτωμένες.

6) Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΥΠΝΟΥ

Η προοδευτική απώλεια ύπνου φαίνεται πως μειώνει την ικανότητα ολοκλήρω-σης των αντιλήψεων του εξωτερικού περιβάλλοντος. Παραισθήσεις μπορεί να συμβούν στον καθένα ο οποίος θα παρατείνει αρκετά το διάστημα της εγρή-γορσής του. Η ανησυχία μπορεί να επιταχύνει ή να αυξήσει τη παραγωγή τους. Η αποδιοργανωτική επίδραση της αναγκαστικής αϋπνίας έχει γίνει αντι-κείμενο εκμετάλλευσης από καταπιεστικά καθεστώτα και κυβερνητικές υπηρε-σίες για εκβιαστικές ομολογίες κρατουμένων. Μερικές σύντομες παραισθήσεις αρχίζουν τυπικά μετά από δυο ή τρεις μέρες χωρίς ύπνο, ενώ μετά από 100 έως 200 ώρες αϋπνίας αναπτύσσεται μια βαθμιαία αποδιοργάνωση της προσω-πικότητας, που χαρακτηρίζεται από περιόδους παραισθήσεων, ή σε μερικές πε-ριπτώσεις από την επανεμφάνιση μιας παλιάς ψυχιατρικής διαταραχής.

7) Η Ύπνωση και οι Εκστατικές Καταστάσεις

Οι ψυχολόγοι θεωρούν ότι οι μυστικιστικές εμπειρίες και τα διάφορα είδη ενα-τένισης είναι καθαρά παραισθήσεις, οι οποίες επιτυγχάνονται με μια παρατετα-μένη έντονη συγκέντρωση (π.χ. με την ατένιση ενός αντικειμένου) που προ-καλεί μια εκπληκτική απόσπαση από το περιβάλλον. Στις παραισθήσεις αυτές μπορεί το άτομο να αντιλαμβάνεται τον "εσωτερικό του ευατό" να αφήνει το σώμα του και να βλέπει τον εαυτό του (αυτοσκοπική παραίσθηση), ή να μετα-φέρεται σε νέα περιβάλλοντα και να συνδιαλέγεται με υπερφυσικές οντότητες (π.χ. με αγγέλους, αγίους, το Χριστό ή τη Παναγία).

Εναλλακτικά οι παραισθήσεις μπορεί να πάρουν τη μορφή μιας μοναδικής ο-πτικής φαντασίας, π.χ. η γιάντρα είναι μια οπτική παραίσθηση μιας έγχρωμης γεωμετρικής εικόνας που εμφανίζεται στο είδος της έκστασης που ασκείται από τους ασκητές της Γιόγκα. Η επανάληψη ορισμένων σχεδίων και προτύπων στην παραισθητική αυτή εμπειρία μπορεί να σχετίζεται με δομικές πλευρές του οπτικού συστήματος.

Οι υπνωτικές και μεταϋπνωτικές υποβολές παραισθήσεων είναι επίσης πολύ γνωστές. Το υποκείμενο μπορεί σε μια περίπτωση να έχει επίσης αυθόρμητες παραισθήσεις, χωρίς να υπάρχουν ειδικές υποβολές.

Η παρατεταμένη μονοτονία ή εστίαση της προσοχής μπορεί να οδηγήσει σε μια μειωμένη αντίδραση στο περιβάλλον με μια επίδραση όμοια με αυτή της υπνω-τικής καταληψίας. Κάτω από αυτές τις συνθήκες μπορούν να συμβούν υπνωτι-στικά φαινόμενα, όπως η "ύπνωση των μεγάλων λεωφόρων" στους αυτοκινη-τιστές. Παρόμοια φαινόμενα είναι η σαγήνευση ή καθήλωση των αεροπόρων στη διάρκεια μιας παρατεταμένης μονότονης πτήσης, την οποία αναφέραμε και στο κεφάλαιο της ύπνωσης. Οι πιλότοι μπορεί να έχουν τότε οπτικές, ακουστι-κές και σωματικές παραισθήσεις, οι οποίες να τους ωθήσουν να κάνουν τραγι-

κές «διορθωτικές» κινήσεις στην υποτιθέμενη ανώμαλη πτήση τους.

8) ΑΤΕΛΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ

Πολλά άλλα παραδείγματα παραισθήσεων που σχετίζονται με τη μείωση ή εξα-σθένιση της αισθητηριακής εισόδου είναι γνωστά στη κλινική ιατρική. Οπτικές παραισθήσεις μπορούν να συμβούν στη περίπτωση ενός καταρράκτη και αυτές έχουν συγκριθεί με τις παραισθήσεις του φασματικού μέλους (π.χ. πόνους στα δάκτυλα ενός κομμένου ποδιού), αφού και στις δυο περιπτώσεις δεν υπάρχουν κανονικά ερεθίσματα από το περιβάλλον. Άνθρωποι επίσης που υποφέρουν από μια προοδευτική απώλεια της ακοής τους, μπορεί να. έχουν ακουστικές παραισθήσεις. Έχει παρατηρηθεί μια περίπτωση συνδυασμένων οπτικών και ακουστικών παραισθήσεων σε έναν ασθενή με σταδιακή τύφλωση (από καταρ-ράκτη) και με κωφότητα από μια ασθένεια των αυτιών. Οι παραισθήσεις του φασματικού μέλους πιθανά εμφανίζονται σαν η προβολή ενός εμπειρικά ε-δραιωμένου συνόλου εγκεφαλικών εγγραμμάτων, όταν απουσιάζει για πολύ καιρό η συνηθισμένη αισθητηριακή είσοδος από το ελλείπον μέρος. Οι διαφο-ρές που μπορεί να υπάρχουν στις τωρινές νευρικές ώσεις από εκείνες που πα-ρήχθησαν κάποτε από το ελλείπον μέλος, μπορεί να παραμορφώσουν το μέγε-θος του φάσματος.

9) ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ

Η έντονη προσδοκία μπορεί να ενεργοποιήσει μερικές φορές αποθηκευμένα εγγράμματα και να δημιουργήσει έτσι παραισθήσεις. Μπορεί η ψυχολογική βά-ση για την αναγνώριση ενός αντικειμένου να χρειάζεται την ασυνείδητη προε-τοιμασία ενός εγγράμματος αυτού του αντικειμένου, όπως αυτό ειδώθηκε στο παρελθόν, για να συγκριθούν με αυτό οι εισερχόμενες αισθητηριακές πληρο-φορίες. Αν κάποιο εξωτερικό αντικείμενο αναγνωρισθεί ανεπαρκώς, μπορεί να ενεργοποιηθεί ένα λαθεμένο έγγραμμα, που θα βιωθεί σα παραίσθηση. Αυτό μπορεί να εξηγήσει την ιδιαιτερότητα των ομαδικών οραμάτων. Ανάμεσα π.χ. στους επιζώντες σε σωσίβιες λέμβους στη θάλασσα, υπάρχουν αρκετοί με α-νάλογες προσδοκίες, που μπορεί να δουν ένα ανύπαρκτο πλοίο να προβάλλει στην άδεια θάλασσα. Αυτή η εμπειρία μπορεί να συνεχιστεί σε μερικούς, ακόμα και μετά τη λογική ερμηνεία από όλους για το απίστευτο του γεγονότος.

Οι ψυχώσεις τώρα προκαλούνται από το συνδυασμό πολλών παραγόντων. Αυ-τές μοιάζουν συχνά με τα όνειρα εν εγρηγόρσει, στα οποία μπορούν να εμφα-νιστούν με έντονο τρόπο παραισθήσεις (συνήθως ακουστικές). Εργαστηριακά μπορεί να προκαλέσει κάποιος εύκολα παραισθήσεις σε άτομα που έχουν στε-ρηθεί τον ύπνο, ή σε κατάσταση αισθητηριακής απομόνωσης, ή με τη χορήγη-ση παραισθησιογόνων ναρκωτικών όπως το LSD ή η μεσκαλίνη. Σε νοσοκομει-

ακές περιπτώσεις οξέων ψυχωτικών καταστάσεων με παραισθήσεις, λαμβά-νουν συνήθως μέρος αρκετοί παράγοντες: κληρονομικές και πολιτιστικές προ-διαθέσεις, υπερβολική ανησυχία ή πανικός, στρες, εξάντληση, αϋπνία και δια-σπαστικοί μηχανισμοί από ένα εκφοβιστικό ή απειλητικό κοινωνικό περιβάλλον που εξασθενούν ή παραμορφώνουν την λήψη των πληροφοριών

10) ΧΗΜΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ

Μερικές χημικές ουσίες προκαλούν παραισθήσεις μειώνοντας την αισθητηριακή είσοδο. Π.χ. μπορεί να προκληθεί μια δραματική παραισθητική ανάμνηση έ-ντονων εμπειριών από το πρόσφατο παρελθόν με ενέσεις αναισθητικών φαρ-μάκων όπως το sodium amybarbital, το οποίο ευνοεί τις συνθήκες για την α-πελευθέρωση των μνημονικών ιχνών. Με τον ίδιο τρόπο μπορούν να εξηγη-θούν και οι παραισθήσεις που συμβαίνουν στη διάρκεια μιας γενικής χειρουρ-γικής αναισθησίας, οι οποίες προκαλούνται με διάφορες άλλες χημικές ουσίες.

Αυτές οι παραισθησιογόνες χημικές ουσίες φαίνονται να ελαττώνουν την αι-σθητηριακή είσοδο, αυξάνοντας την αντίσταση του νευρικού συστήματος κι ελαττώνοντας έτσι τη μετάδοση των νευρικών ώσεων. Άλλα παραισθησιογόνα αυξάνουν τις νευρικές μεταδόσεις, διασπώντας τη κανονική είσοδο των πλη-ροφοριών και μπλοκάροντας τα κυκλώματα. Πολλά παραισθησιογόνα που πα-ράγονται από βότανα φαίνονται να δουλεύουν με αυτό το τρόπο, π.χ. το LSD (διαιθυλαμίδιο του λυσεργικού οξέος), η ψιλοκυβίνη, η μεσκαλίνη και η τετρα-ϋδροκαναβινόλη. Παραισθήσεις μπορούν να προκληθούν επίσης με το μπλο-κάρισμα των κυκλωμάτων από αισθητηριακή υπερφόρτωση που παράγεται μη-χανικά με το σύγχρονο βομβαρδισμό αρκετών αισθητηριακών συστημάτων με έντονα ερεθίσματα, όπως π.χ. με λαμπερά αναβοσβήνοντα φώτα και δυνατούς ήχους.

Τα παραισθησιογόνα ναρκωτικά είναι ουσίες που χορηγούμενες σε φαρμακο-λογικές δόσεις (μη τοξικές υπερδόσεις), δημιουργούν μεγάλες παραμορφώσεις στην αντίληψη, χωρίς να προκαλούν απώλεια της συνείδησης. Αυτές οι παρα-μορφώσεις περιλαμβάνουν συνήθως παραισθήσεις. Αυτές οι χημικές ουσίες μπορεί να εξασκήσουν επίσης βαθιές επιδράσεις στη διάθεση, τη σκέψη και στην παρατηρούμενη συμπεριφορά. Μοιάζουν να μιμούνται τις διαταραχές που προκαλούνται στις ψυχώσεις, οι οποίες συμβαίνουν αυθόρμητα. Γι αυτό μερικά παραισθησιογόνα έχουν ονομαστεί ψυχωση - μιμητικά.

Οι πιθανά επικίνδυνες ψυχολογικές μεταβολές που προκαλούνται από τα ψυ-χεδελικά έχουν μερικές φορές ερμηνευθεί ότι "χαλαρώνουν τις δομές του ε-γώ", ότι "διαλύουν τα όρια του", ή ότι "διασπούν τις άμυνές του". Αυτές οι με-ταβολές μπορεί να περιλαμβάνουν σκέψεις, συναισθήματα και αντιλήψεις που είναι συνήθως ασυνείδητες ή "καταπιεσμένες". Τα άτομα που παίρνουν τέτοια ναρκωτικά μπορούν να γίνουν πολύ δεκτικά σε υποβολές, συναισθηματικώς

ασταθή και ασυνήθιστα ασυνείδητα για τις αντιδράσεις τους και για τις αντι-δράσεις των άλλων. Έχουν επίσης αναφερθεί συναισθήματα υπέρβασης της συνηθισμένης εμπειρίας, παραμορφώσεις στην αντίληψη του χρόνου και πα-ραισθήσεις.

Τελικά φαίνεται ότι ολόκληρη η ανθρώπινη συμπεριφορά και εμπειρία (κανονι-κή και ανώμαλη) συνοδεύεται από ψευδαισθητικά και παραισθητικά φαινόμε-να. Παρόλο που η σχέση αυτών των φαινομένων με τη διανοητική ασθένεια έχει τεκμηριωθεί καλά, δεν έχει εξεταστεί ακόμα αρκετά καλά ο ρόλος τους στην καθημερινή ζωή. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι μια μεγαλύτερη κατανόη-ση των ψευδαισθήσεων και των παραισθήσεων στους κανονικούς ανθρώπους, μπορεί να εξηγήσει φαινόμενα και εμπειρίες που αποδίδονται συνήθως στο α-πόκρυφο, το μεταφυσικό ή υπερφυσικό.

Τέλος ας σημειώσουμε ότι σύμφωνα με τη μαγεία οι παραισθήσεις είναι όπως ήδη αναφέραμε «αστρικές δίνες», αναταραχές ή συμφορήσεις «αστρικού φω-τός».

ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ

Πριν από 4.500 χρόνια οι φυλές Κόγιακ και Γουίρος των κεντρικών στεπών της Ρωσίας χρησιμοποίησαν το ναρκωτικό μανιτάρι Αμανίτα Μουσκάρια, που είχε τις ιδιότητες να μειώνει την ανησυχία και το φόβο του πολεμιστή και συγ-χρόνως να αυξάνει τη δύναμη, την αντοχή, τη διανοητική οξύτητα και την ι-κανότητά του να αντέχει στο πόνο. Οι σαμάνοι βρήκαν μια αξιοσημείωτη μέ-θοδο για να αυξήσουν τη δραστικότητά του: Το μανιτάρι δινόταν στην αρχή σε ένα τάρανδο και οι στρατιώτες έπιναν τα ούρα του ταράνδου την παραμονή της μάχης. Ναρκωτικά χρησιμοποιούσαν και οι πολεμιστές της Ινδίας, όπως έκαναν και οι προκολομβιανές Αμερικανικές φυλές. Οι πολεμιστές των Ίνκας χρησιμοποιούσαν τα φύλλα της κόκα. Η παράδοση συνεχίζεται μέχρι και σήμε-ρα. Στο Βιετνάμ, οι Αμερικανοί στρατιώτες αναζήτησαν ανακούφιση στη μαρι-χουάνα, το όπιο και την ηρωίνη. Οι πολεμικές φυλές της Σομαλίας, της Ρουά-ντα και της Λιβερίας, κάνουν όλες κανονικά χρήση των ντόπιων ναρκωτικών.

Φυσιολογική Επίδραση των Ναρκωτικών

I) ΤΑ ΟΠΙΟΥΧΑ

Τα διάφορα οπιούχα και τα σχετικά με αυτά συνθετικά ναρκωτικά έχουν όλα τα ίδια περίπου φυσιολογικά αποτελέσματα μοιάζοντας στη δράση με τη μορ-φίνη και διαφέροντας μόνο στην ένταση και στη διάρκεια των αποτελεσμάτων. Τα αποτελέσματα ποικίλλουν επίσης ανάλογα με τη δόση και το τρόπο χορή-γησης (ενδοφλέβιος, υποδόριος ή στοματικός). Το πιο αξιοσημείωτο αποτέλε-σμά τους είναι η αναλγησία. Τα αναλγητικά αποτελέσματα αυξάνουν με τις αυ-ξανόμενες δόσεις, μέχρι ένα όριο πέρα από το οποίο δε λαμβάνεται καμιά πε-ραιτέρω βελτίωση. Ο κατευνασμός της λειτουργίας του φλοιού προκαλεί μια ευφορική αντίδραση που περιλαμβάνει μια μείωση του φόβου, μια ελάττωση των απαγορεύσεων, μια διαστολή του εγώ, και μια έξαρση της διάθεσης που συνδυάζονται μεταξύ τους για να αυξήσουν τη γενική αίσθηση της ευημερίας. Περιστασιακά σε άτομα που δεν πονούν, συμβαίνει το αντίθετο αποτέλεσμα, δυσφορία, ανησυχία, φόβος και κατάθλιψη. Μαζί με την αναλγησία και τη σχετική ευφορία, υπάρχει νύστα, νοητική και σωματική εξασθένιση, ελαττωμέ-νη συγκέντρωση και προσοχή, μειωμένες παρορμήσεις πείνας και σεξουαλικό-τητας και μερικές φορές απάθεια.

Εκτός από το μειονέκτημα του εθισμού, ο βασικός κίνδυνος αυτών των ναρ-κωτικών είναι η αναπνευστική κάμψη που οδηγεί σε αναπνευστική ανεπάρκεια και θάνατο. Τα πιο ισχυρά μέλη προκαλούν γρήγορη ανοχή, εθισμό, φυσική εξάρτηση και στερητικό σύνδρομο.

II) ΤΑ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΙΟΓΟΝΑ

Στις 16 Απριλίου 1943 ο Ελβετός χημικός Άλμπερτ Χόφμαν είχε το πρώτο ι-στορικό "τριπάρισμα" με LCD:

«Αφού είχα επανακρυσταλλώσει το τρυγικό διαιθυλαμίδιο του D-λυσεργικού οξέος, το οποίο είχα προ λίγου παρασκευάσει από φυσικό λυσεργικό οξύ και διαιθυλαμίνη, αισθάνθηκα ξαφνικά μια μέθη. Ο εξωτερικός κόσμος έμοιαζε με όνειρο. Το ανάγλυφο των αντικειμένων έγινε πιο έντονο. Τα πάντα απέκτησαν ασυνήθιστες διαστάσεις και τα χρώματα έγιναν πιο λαμπερά. Μέχρι και η αντί-ληψη του εαυτού μου και η αίσθηση του χρόνου είχε αλλάξει. Όταν έκλεινα τα μάτια μου ξεχυνόταν μπροστά μου ένα αδιάκοπο ρεύμα από φανταστικές εικό-νες ασυνήθιστης πλαστικότητας και λαμπρότητας που συνοδεύονταν από ένα έντονο παιχνίδισμα των χρωμάτων, σαν καλειδοσκόπιο. Μετά από δυο περίπου ώρες αυτή η μέθη, που δεν ήταν τελικά και δυσάρεστη και σε όλη τη διάρκειά της διατηρούσα τις αισθήσεις μου, εξαφανίσθηκε".

"Τι να μου συνέβη άραγε; Μπορεί να είχε πέσει μια σταγόνα στα δάκτυλά μου και να απορροφήθηκε από το δέρμα μου".

Τη Δευτέρα 19 του μηνός, ο Χόφμαν αποφάσισε να ερευνήσει το θέμα κάνο-ντας το δεύτερο, εσκεμμένο τώρα και όχι τυχαίο όπως το πρώτο, τριπάρισμα στην ιστορία του LCD.

"...Καθώς πηγαίναμε με τα ποδήλατα προς το σπίτι (με το βοηθό του) κατάλα-βα πως τα συμπτώματα ήταν πολύ πιο σοβαρά. Μου ήταν πολύ δύσκολο να μιλάω με κάποια συνοχή, το οπτικό μου πεδίο ταλαντευόταν μπροστά μου και τα αντικείμενα εμφανίζονταν παραμορφωμένα, όπως τα βλέπουμε σε καμπύ-λους καθρέπτες. Είχα την εντύπωση ότι δεν μπορούσα να μετακινηθώ, αν και ο βοηθός μου με διαβεβαίωσε εκ των υστέρων ότι προχωρούσαμε με ικανο-ποιητικό ρυθμό....Είχα χάσει κάθε έλεγχο του χρόνου. Ο χώρος και ο χρόνος αποδιοργανωνόντουσαν συνεχώς και με κατέλαβε ένας φόβος ότι τρελαινό-μουν. Το χειρότερο ήταν ότι ενώ ήξερα πολύ καλά τι μου συνέβαινε, δεν μπο-ρούσα να το σταματήσω. Κάποια στιγμή νόμισα ότι είχα εγκαταλείψει το σώμα μου. Σκεφτόμουνα ότι είχα πεθάνει. Το "εγώ" κρεμόταν κάπου στο χώρο και μπορούσα να δω το σώμα μου ξαπλωμένο νεκρό πάνω στον καναπέ. Παρατη-ρούσα και κατέγραφα σαφέστατα ότι το αλλαγμένο μου "εγώ" τριγυρνούσε μέσα στο δωμάτιο θρηνώντας για το θάνατό μου".

Μετά από 6 ώρες από τη δοκιμαστική λήψη η κατάστασή του είχε καλυτερεύ-σει σημαντικά, αν και:

"οι διαταραχές της αντίληψης δεν είχαν ακόμα εκμηδενιστεί. Τα αντικείμενα διατηρούσαν ακόμα μια κυματοειδή μορφή και οι διαστάσεις τους ήταν παρα-μορφωμένες σα να καθρεφτίζονταν στην επιφάνεια ταραγμένου νερού. Τα χρώματα άλλαζαν συνέχεια παίρνοντας μια δυσάρεστη απόχρωση του πράσι-νου και του μπλε. Όταν έκλεινα τα μάτια μου με κατέκλυζαν πολύχρωμες φα-νταστικές εικόνες που άλλαζαν μορφή ασταμάτητα. Το πιο αξιοσημείωτο από όλα αυτά ήταν το γεγονός ότι οι ήχοι δημιουργούσαν οπτικές παραστάσεις, έ-τσι ώστε από κάθε τόνο έβγαινε και μια έγχρωμη εικόνα που άλλαζε χρώμα και μορφή καλειδοσκοπικά".

Είναι δύσκολο να βρούμε ένα κατάλληλο γενικό όνομα για μια τάξη ναρκωτι-κών που έχουν τόσα πολλά ποικίλα αποτελέσματα, όσα έχουν αναφερθεί για τα παραισθησιογόνα. Η ανώμαλη συμπεριφορά με αλλαγές στη διάθεση, δια-ταραχές στη σκέψη, παραμορφώσεις στην αντίληψη, αυταπάτες και αισθήματα απόμακρης κατάστασης που συμβαίνουν μερικές φορές με αυτά τα ναρκωτικά υποδεικνύουν συνήθως μια σαφή διανοητική διαταραχή. Γι' αυτό και ονομάζο-νται συχνά ψυχοτροπικά ή ψυχωση-μιμητικά, για να δείξουν ότι τα αποτελέ-σματά τους μιμούνται τα συμπτώματα μιας φυσικής ψύχωσης. Υπάρχουν πράγματι αρκετές ομοιότητες αυτών των ουσιών με τις φυσικές ψυχώσεις, αλ-λά επίσης και πολλές διαφορές, που κάνουν τους προηγούμενους όρους όχι και τόσο δόκιμους. Ένα από τα πιο προφανή χαρακτηριστικά αυτού του είδους των ναρκωτικών είναι η εμφάνιση παραισθήσεων, γι' αυτό άλλωστε ονομάζο-νται και παραισθησιογόνα. Οι περισσότεροι όμως άνθρωποι έχουν επίγνωση, ακόμα και όταν είναι κάτω από την επιρροή του ναρκωτικού, ότι οι ασυνήθι-

στες αντιλήψεις τους δεν έχουν καμιά σχέση με τη πραγματικότητα. Έτσι και αυτός ο όρος δεν είναι πολύ ακριβής. Τέλος έχει προταθεί ο όρος ψυχεδελικά ή ψυχοδηλωτικά με τον οποίο δίνεται έμφαση όχι στην ιατρική ή θεραπευτική άποψη, όπως προηγουμένως, αλλά στην εκπαιδευτική ή μυστικοθρησκευτική όψη της εμπειρίας αυτών των ναρκωτικών. Μερικοί όμως μόνον άνθρωποι έ-χουν τέτοιες ψυχεδελικές εμπειρίες με τη πλήρη σημασία της λέξης και η αξία τους είναι γι' αυτούς καθαρά υποκειμενική. Επίσης μερικές πιθανές επικίνδυνες συνέπειες μπορούν να αποκρυφτούν μέσα σε αυτό τον ήπιο όρο. Γενικά μπο-ρούμε να πούμε ότι κανένας από τους χρησιμοποιούμενους όρους δεν είναι τελείως ικανοποιητικός.

Τα πιο σπουδαία παραισθησιογόνα που αναφέρουμε εδώ είναι (1) το διαιθυλα-μίδιο-d του λυσεργικού οξέος, γνωστό σαν LCD-25, το οποίο παρήχθηκε αρ-χικά από το εργώτιο, ένα μύκητα στη σίκαλη και στο σιτάρι (2) η μεσκαλίνη, η δραστική ουσία του κάκτου πεγιότ, που ευδοκιμεί στις νοτιοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες και στο Μεξικό και (3) η ψιλοκυβίνη και η ψιλοκίνη που προέρχονται από Μεξικάνικα μανιτάρια. Η Μπουφοτενίνη που απομονώθηκε αρχικά από το δέρμα των βατράχων, είναι ο υποτιθέμενος παραισθησιογόνος παράγοντας που περιέχεται στις φλούδες της μπανάνας. Ενδιαφέρουσες συνθετικές ουσίες είναι η διμεθυλοτρυπταμίνη και η διμεθυλο-ξυφαινυλοθυλαμίνη.

Μερικοί πιστεύουν ότι ο μύκητας της σίκαλης εργώτιο, που είναι η φυσική πη-γή όλων των λυσεργικών οξέων ήταν συστατικό του κυκεώνα που έπαιρναν οι μύστες των Ελευσινίων Μυστηρίων. Σε διάφορα μέρη της Ευρώπης αυτός ο μύκητας συνδέθηκε με τη φοβερή ασθένεια που είναι γνωστή σα "Φωτιά του Αγίου Αντωνίου", η οποία κτυπούσε περιοδικώς τα χωριά σαν τη πανούκλα. Μεσαιωνικά χρονικά αναφέρουν χωριά και πόλεις όπου όλοι σχεδόν οι άνθρω-ποι τρελαίνονταν για μερικές μέρες, όταν άλεθαν χωρίς να το ξέρουν αρρω-στημένη από το εργώτιο σίκαλη σε αλεύρι και έψηναν μετά με αυτό ψωμί. Υ-πάρχουν ακόμα και σύγχρονες αναφορές για επιδημίες σε σχέση με το εργώτι-ο. Για παράδειγμα το1951 εκατοντάδες αξιοσέβαστοι πολίτες του Pont-Saint-Esprit, ενός μικρού Γαλλικού χωριού, τρελάθηκαν τελείως ένα βράδυ. Μερικοί από τους αρχηγούς της πόλης πήδησαν από παράθυρα μέσα στο Ροδανό πο-ταμό. Άλλοι έτρεχαν στους δρόμους ουρλιάζοντας ότι τους κυνηγούσαν λιο-ντάρια, τίγρεις και "ληστές με αυτιά γαϊδάρου". Πολλοί πέθαναν και αυτοί που επέζησαν υπέφεραν από παράξενες παρενέργειες για βδομάδες. Ο Τζων Φού-λερ στο βιβλίο του "Η Ημέρα της Φωτιάς του Αγίου Αντωνίου", αποδίδει αυτό το παράξενο περιστατικό στο αλεύρι της σίκαλης που είχε μολυνθεί από το ερ-γώτιο.

Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 κυκλοφόρησε στους δρόμους η φαινοκυ-κλιδίνη (PCP), ή η "σκόνη των αγγέλων". Αυτή είχε αναπτυχθεί το 1956 και είχε χρησιμοποιηθεί σαν αναισθητικό, αλλά διεκόπη η χρήση της γιατί προκα-λούσε σοβαρές και απρόβλεπτες παρενέργειες, με τα ψυχολογικά αποτελέσμα-τα να εμμένουν μερικές φορές μέχρι και ένα μήνα. Η PCP σε υγρή ή κρυσταλ-λική μορφή μπορεί να ενεθεί, εισπνευθεί ή καταποθεί. Συνήθως ψιλοβρέχεται πάνω στη μαριχουάνα ή τον καπνό και καπνίζεται.

Τα ψυχεδελικά μπορούν να προκαλέσουν μια ευρεία περιοχή υποκειμενικών και αντικειμενικών αποτελεσμάτων. Δε φαίνεται όμως να υπάρχει καμιά ξεχω-ριστή αντίδραση για ένα ιδιαίτερο ναρκωτικό. Τα υποκείμενα δεν μπορούν να ξεχωρίσουν ανάμεσα στο LSD, τη μεσκαλίνη και τη ψιλοκυβίνη, αν δε γνωρί-ζουν προηγουμένως τη ταυτότητα του χρησιμοποιούμενου ναρκωτικού. Τα ναρκωτικά αυτά προκαλούν συνήθως μια αύξηση της συσταλτικής πίεσης του αίματος, διαστολή της κόρης των ματιών, μερική διευκόλυνση των ανακλαστι-κών της σπονδυλικής στήλης και διέγερση του συμπαθητικού νευρικού συστή-ματος και του εγκέφαλου.

Υπάρχει μια σημαντική διαφορά στην ισχύ αυτών των ναρκωτικών. Ένας ενή-λικος χρειάζεται περίπου 500 milligrams μεσκαλίνης, 20 milligrams ψιλοκυβί-νης, ή μόνο 0.1 milligram LSD για να έχει πλήρη κλινικά αποτελέσματα, όταν πάρει αυτές τις ουσίες από το στόμα. Υπάρχουν επίσης διαφορές στο χρόνο έναρξης και στη διάρκεια των αποτελεσμάτων. Η ψιλοκυβίνη ενεργεί μέσα σε 20 με 30 λεπτά και τα αποτελέσματά της διαρκούν περίπου πέντε με έξη ώρες. Το LSD δρα μέσα σε 30 με 60 λεπτά και τα αποτελέσματά του διαρκούν οκτώ με δέκα ώρες, αν και περιστασιακά μερικά αποτελέσματά του διαρκούν αρκε-τές ημέρες. Η μεσκαλίνη ξεκινά την επίδρασή της σε δύο με τρεις ώρες, αλλά τα αποτελέσματά της διαρκούν περισσότερο από 12 ώρες. Όλα τα ψυχεδελικά υποτίθεται ότι είναι θανατηφόρα, αν παρθούν σε αρκετά μεγάλες δόσεις, αλλά η αποτελεσματική δόση είναι πολύ χαμηλή σε σύγκριση με τη θανατηφόρα δό-ση.

Τα υποκειμενικά αποτελέσματα ποικίλουν πολύ ανάμεσα στα άτομα και για ένα ιδιαίτερο άτομο, ακόμα και από τη μία συνεδρία στην άλλη. Οι διαφορές δεί-χνουν να αντανακλούν παράγοντες όπως η διάθεση και η προσωπικότητα του υποκειμένου, το περιβάλλον στο οποίο λαμβάνεται το ναρκωτικό, η αναμονή ενός ορισμένου είδους εμπειρίας, η σημασία που δίνει το υποκείμενο στη πρά-ξη της λήψης του ναρκωτικού και η ερμηνεία του για τα κίνητρα του ατόμου που του χορηγεί το ναρκωτικό. Εντούτοις υπάρχουν ορισμένες αναλλοίωτες αντιδράσεις όπως μια "πλημμύρα" οπτικών εμπειριών, τόσο με κλειστά όσο και με ανοικτά τα μάτια. Το φως είναι πολύ πιο έντονο, τα χρώματα είναι ζωντανά και φαίνονται να λάμπουν και οι εικόνες είναι αναρίθμητες και διαρκείς, δίνο-ντας μια ευρεία περιοχή ψευδαισθήσεων και παραισθήσεων. Οι λεπτομέρειες είναι οξείες, η αντίληψη του χώρου αυξάνεται και η μουσική μπορεί να προκα-λέσει οπτικές εντυπώσεις, ή το φως να δώσει την εντύπωση ήχων (συναισθη-σία).

Τα άτομα αισθάνονται επίσης μια αλλαγή στα συναισθήματά τους και στην επί-γνωση του εαυτού τους. Η αίσθηση της προσωπικής τους ταυτότητας μετα-βάλλεται. Μπορεί να συμβεί μια συγχώνευση υποκειμένου και αντικειμένου. Τα πόδια μπορεί να φανούν να μαζεύονται ή να εκτείνονται και το σώμα να επι-πλέει. Ο χώρος μπορεί να γίνει απεριόριστος και το πέρασμα του χρόνου πολύ αργό. Ένα άτομο μπορεί να νιώθει τελείως άδειο εσωτερικά, ή να πιστεύει ότι είναι το σύμπαν. Αυτό το είδος της αντίδρασης έχει ονομαστεί αποπροσωπο-

ποίηση, απόσπαση, ή διαχωρισμός. Ένας ακόμα παράγοντας μπορεί να είναι η αυξημένη δυσπιστία για τους σκοπούς και τα κίνητρα των άλλων. Μερικές φο-ρές η διάθεση αλλάζει και υπάρχουν περιγραφές αγαλλίασης, έκστασης και μια αυξανόμενη αίσθηση ομορφιάς. Αλλά μπορεί επίσης να υπάρξει ένα δαιμονικός τρόμος, κατάθλιψη και το συναίσθημα της πλήρους απομόνωσης. Για μερικούς ανθρώπους η εμπειρία είναι τόσο προβληματική, που χρειάζονται μετά ψυχια-τρική φροντίδα.

Το LSD μπορεί να είναι επικίνδυνο όταν χρησιμοποιηθεί ακατάλληλα. Οι μετα-βολές στη διάθεση, η παραμόρφωση του χρόνου και του χώρου, οι "παραι-σθήσεις" και η παρορμητική συμπεριφορά μπορεί να αποβούν ιδιαίτερα επικίν-δυνες για το άτομο όταν είναι μόνο. Η οδήγηση επίσης κάτω από την επήρεια ενός από αυτά τα ναρκωτικά είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη. Πράξεις επιθετικότητας είναι σπάνιες, αλλά συμβαίνουν. Ο καταγραμμένος αριθμός αυτοκτονιών είναι μικρός στις διάφορες ερευνητικές ομάδες, αλλά ο αριθμός των σοβαρών δυ-σάρεστων αποτελεσμάτων που χρειάζονταν άμεση ψυχιατρική φροντίδα μεγά-λωνε σταθερά. Αυτά τα ναρκωτικά μπορεί να προκαλέσουν ψυχωτικές αντι-δράσεις που να διαρκέσουν για αρκετούς μήνες ή και περισσότερο. Οι αρνητι-κές αντιδράσεις, που ονομάζονται συνήθως "άσχημα ταξίδια" (bad trips), είναι πιθανότερο να συμβούν σε ασταθή άτομα, σε άλλα άτομα που παίρνουν πολύ μεγάλες ποσότητες από ένα ναρκωτικό, ή που το παίρνουν κάτω από παράξε-νες καταστάσεις, ή σε μη οικεία περιβάλλοντα. Όσο είναι γνωστό μέχρι τώρα αυτά τα ναρκωτικά δεν είναι τοξικά και δεν υπάρχει φυσική εξάρτηση ή σύ-μπτωμα στέρησης που να συνδέεται με τη μακρόχρονη χρήση τους. Ορισμένα όμως άτομα μπορεί να εξαρτηθούν ψυχολογικά από ένα τέτοιο ναρκωτικά και να αλλάξουν ριζικά το τρόπο της ζωής τους με τη συνεχιζόμενη χρήση του.

Μερικές πάντως εργαστηριακές μελέτες συνδέουν το LSD με μια χρωμοσωμα-τική και γενετική βλάβη, υπονοώντας ότι οι μελλοντικές γενεές του χρήστη LSD μπορεί να έχουν προβλήματα δυσμορφίας ή γενετικών ασθενειών. Πά-ντως αυτό δεν έχει αποδειχθεί πλήρως και σαφώς μέχρι τώρα.

III) Η ΚΟΚΑΪΝΗ

Η κοκαΐνη είναι ένα αλκαλοειδές που παράγεται από τα φύλλα του φυτού κό-κα, ενός θάμνου που ευδοκιμεί στη Βολιβία, στη Χιλή και στο Περού κατά μή-κος των δυτικών πλαγιών της οροσειράς των Άνδεων. Η κοκαΐνη έχει μια ση-μαντική διεγερτική επίδραση πάνω στο κεντρικό νευρικό σύστημα και σε μι-κρές δόσεις προκαλεί μια ευχάριστη κατάσταση ευεξίας μαζί με ανακούφιση από τη κούραση, μια αυξημένη νοητική εγρήγορση, σωματική δύναμη και μια ελάττωση της πείνας. Σε μεγαλύτερα ποσά αυτή είναι μεθυστική και προκαλεί διέγερση, νοητική σύγχυση και παροξυσμούς. Οι Ίνκας γνώριζαν την ικανότη-τα της κοκαΐνης να δημιουργεί ευφορία, υπερδραστηριότητα και παραισθήσεις. Η πρακτική του μασήματος των φύλλων της κόκας σαν μέρος των θρησκευτι-

κών τελετών ήταν μια εδραιωμένη συνήθεια τον καιρό της Ισπανικής κατάκτη-σης το 16ο αιώνα. Τώρα καλλιεργούνται φυτά κόκας και στην Ινδία, τη Σρι Λάνκα και την Ιάβα.

Η κοκαΐνη δημιουργεί έξη και σε μερικά άτομα φυσική εξάρτηση, αλλά όχι στην έκταση των οπιούχων ναρκωτικών. Ορισμένα μόνο άτομα παρουσιάζουν συμπτώματα στέρησης μετά από διακοπή της. Η χρόνια χρήση της συνδέεται με σοβαρές διαταραχές προσωπικότητας, ανικανότητα για ύπνο, απώλεια ορέ-ξεως, εξαιρετική αδυναμία και μια αυξανόμενη τάση προς τη βία και τις αντι-κοινωνικές πράξεις. Όταν αναπτυχθεί μια τοξική ψύχωση αυτή συνοδεύεται από παρανοϊκές αυταπάτες. Οι παραισθήσεις κυριαρχούν με τη συνεχιζόμενη χρήση της κοκαΐνης, ιδιαίτερα οι παραισθήσεις της αφής που δίνουν την εντύ-πωση ότι υπάρχουν κοριοί κάτω από το δέρμα. Στη καθαρή της μορφή είναι μια άσπρη κρυσταλλική σκόνη και παλαιότερα ρουφιόταν από τη μύτη. Παρμέ-νη από το στόμα είναι λιγότερο ισχυρή. Όταν χρησιμοποιηθεί ενδοφλέβια ένε-ση, το αποτέλεσμα είναι στην αρχή γρήγορο και έντονο, αλλά μικρής διάρκει-ας. Αυτό ακολουθείται από μια αντίστοιχη βαθιά κατάθλιψη που προτρέπει το χρήστη να επαναλάβει τη δόση, για να αποκαταστήσει την αίσθηση της ευεξί-ας. Μερικές φορές αναμιγνύεται με την ηρωίνη για να μετριαστεί η οποιαδήπο-τε ακραία διεγερσιμότητα που μπορεί αυτή να προκαλέσει. Ο μεγάλος αριθμός των ανεπιθύμητων αποτελεσμάτων με τη συνεχιζόμενη χρήση της προτρέπει συχνά το χρήστη της κοκαΐνης να στραφεί σε άλλα ναρκωτικά.

IV) Η ΚΑΝΝΑΒΗ

Η κάνναβη είναι ένας γενικός όρος που εφαρμόζεται διεθνώς για το Ινδικό φυ-τό Cannabis sativa, όταν αυτό χρησιμοποιείται για αποτελέσματα που δίνουν ευχαρίστηση. Το φυτό μπορεί να γίνει μέχρι 16 πόδια ψηλό, αλλά τα είδη που χρησιμοποιούνται για τη παραγωγή ναρκωτικών αποτελεσμάτων έχουν τυπικά βραχύ στέλεχος και πολλούς κλάδους. Το ρητινώδες έκκριμα είναι το πιο πο-λύτιμο μέρος του φυτού, γιατί περιέχει την υψηλότερη συγκέντρωση σε τε-τραϋδροκαναβινόλη (THC), μια ενεργητική παραισθησιογόνο ουσία που σχετί-ζεται με τη δραστικότητα του φυτού. Ο όρος κάνναβη περιλαμβάνει επίσης τη χρήση των κορυφών των ανθέων, του καρπού, των σπόρων, των φύλλων, του στελέχους και του φλοιού του φυτού, παρόλο που η δραστικότητά τους είναι σημαντικά μικρότερη από αυτή της ρητίνης.

Η κάνναβη είναι ένα αρχαίο φυτό σε σχέση με τη χρήση του, γνωστό στη κε-ντρική Ασία και στην Κίνα από το 3.000 π.χ. και λίγο αργότερα στην Ινδία και στην Εγγύς Ανατολή. Ιστορικά έχει θεωρηθεί ότι έχει ιατρική αξία και χρησι-μοποιήθηκε το προηγούμενο αιώνα σαν ένα αναλγητικό, τοπικό αναισθητικό, αντισπασμωδικό, αγχολυτικό, διεγερτικό της όρεξης, αντιασθματικό και αντιβι-οτικό. Τον 20ο αιώνα η χρησιμοποίησή της για ευχαρίστηση εξαπλώθηκε από τις κατώτερες τάξεις στις μεσαίες τάξεις της Δύσης, ιδιαίτερα μεταξύ των δια-

νοουμένων. Από τη δεκαετία του '60 εξαπλώθηκε στους φοιτητές των πανεπι-στημίων και κολεγίων, φθάνοντας τελικά στη στοιχειώδη εκπαίδευση.

Τα αποτελέσματα της κάνναβης είναι δύσκολο να καθοριστούν λόγω των με-γάλων παραλλαγών στην ισχύ των διάφορων προετοιμασιών του φυτού. Το χασίς αναμένεται να είναι πιο δραστικό από τη μαριχουάνα. Έχει επίσης δια-φορά εάν το ναρκωτικό καπνίζεται, πίνεται, τρώγεται ή λαμβάνεται σα συνθε-τική τετραϋδροκαναβινόλη. Γενικά το χασίς παράγει αποτελέσματα όμοια με αυτά της μεσκαλίνης, ή σε επαρκή ποσότητα με του LSD. Η ακραία μέθη είναι πιο τυπική όταν η ουσία καταπίνεται. Η μαριχουάνα είναι γενικά ηπιότερη. Ό-ταν καπνιστεί, οι φυσιολογικές εκδηλώσεις είναι εμφανείς μέσα σε λίγα λεπτά. Αυτές περιλαμβάνουν ζάλη, ελαφρότητα στο κεφάλι, διαταραχές στο συντονι-σμό και στη κίνηση, μια βαριά αίσθηση στους βραχίονες και στα πόδια, ξηρό-τητα στο στόμα και στο λαιμό, ερυθρότητα και ερεθισμό στα μάτια, μια θολή όραση, ένας επιταχυμένος σφυγμός, σφίξιμο γύρω από το στήθος και παραδο-ξότητες στην αίσθηση της ακοής όπως κουδούνισμα, βόμβισμα, μια αίσθηση πίεσης στα αυτιά, ή μεταβαλλόμενους ήχους. Περιστασιακά η χρήση του ναρ-κωτικού συνοδεύεται με ναυτία και μια παρόρμηση για ούρηση, ή αφόδευση. Υπάρχει επίσης ένα αίσθημα πείνας που μπορεί να συσχετιστεί με μια επιθυμία για γλυκά. Οι τοξικές εκδηλώσεις είναι σπάνιες και περιλαμβάνουν αεικινησία, τρέμουλο, σύγχυση, φράξιμο του επιπεφυκότος του ματιού, ανώμαλη διαστο-λή της κόρης του ματιού, οπτικές παραισθήσεις και δυσάρεστες ψευδαισθή-σεις. Η μαριχουάνα δεν είναι ένα εθιστικό ναρκωτικό. Η χρήση της δεν οδηγεί σε φυσική εξάρτηση και δεν υπάρχουν συμπτώματα στέρησης, όταν αυτή δια-κοπεί. Η ψυχολογική πάντως εξάρτηση συμβαίνει στα διάφορα είδη των χρη-στών. Πού και πού μπορεί να συμβεί μια ψύχωση, αλλά γενικά αυτό το είδος ψυχιατρικής αντίδρασης συνδέεται μόνο με τη βαριά, μακρόχρονη χρήση χα-σισιού, όπως στην Ινδία και στο Μαρόκο. Άλλα αποτελέσματα της χρόνιας χρήσης χασισιού είναι μια εξασθένιση της θέλησης και νοητική φθορά.

Οι ψυχολογικές εκδηλώσεις είναι ακόμα πιο μεταβλητές στη κάνναβη. Οι μετα-βολές στη διάθεση μπορεί να περιλαμβάνουν νευρικό γέλιο (χαχανίσματα), ι-λαρότητα και ευφορία. Μπορούν να συμβούν επίσης παραμορφώσεις στην α-ντίληψη, που περιλαμβάνουν το χώρο, το χρόνο, την αίσθηση της απόστασης και την αίσθηση της οργάνωσης της σωματικής εικόνας κάποιου. Οι διαδικασί-ες της σκέψης μπορούν επίσης να αποργανοποιηθούν, με κατάτμηση, διατα-ραχές της μνήμης και συχνές μεταβολές στη προσοχή που προκαλεί τη διά-σπαση της κανονικής ροής των ιδεών. Μπορεί επίσης κάποιος να νιώσει μια μερική απώλεια της επαφής του με τη πραγματικότητα σε σχέση με το ότι αι-σθάνεται αποσπασμένος από αυτό που κάνει. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια σημαντική απόσπαση και αποπροσωποποίηση. Στη πιο θετική πλευρά, μπορεί να υπάρχει μια αύξηση στην αίσθηση της προσωπικής αξίας και μια αυξημένη κοινωνικότητα. Ανεπιθύμητες υποκειμενικές εμπειρίες περιλαμβάνουν το φό-βο, την ανησυχία ή το πανικό. Αυτά τα αποτελέσματα ποικίλουν σημαντικά με τη πρακτική και με το περιβάλλον στο οποίο παίρνεται το ναρκωτικό.

V) ΟΙ ΑΜΦΕΤΑΜΙΝΕΣ

Αυτά τα διεγερτικά έχουν χρησιμοποιηθεί για την ανακούφιση από τη κατά-θλιψη, τη κούραση, τις υπερκινητικές διαταραχές συμπεριφοράς σε παιδιά, στη μετεγκεφαλική Πάρκινσον, στην ενούρηση, στη ναυτία της εγκυμοσύνης και στην παχυσαρκία. Πιο πρόσφατα οι αμφεταμίνες έχουν χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με ένα βαρβιτουρικό για την πρόκληση μιας ευχάριστης διάθεσης. Το αποτέλεσμα αυτό των αμφεταμινών να ανεβάζουν τη διάθεση έχει οδηγήσει στην εκτεταμένη κατάχρησή τους. Μια τοξική ψύχωση με παραισθήσεις και παρανοϊκές ψευδαισθήσεις μπορεί να προκληθεί με μια μόνο δόση τόσο χαμη-λή όσο των 50 milligrams, αν δεν υπάρχει ανοχή στο ναρκωτικό. Παρόλο που η συνηθισμένη θανάσιμη δόση για τους ενήλικους είναι περίπου 900 milligrams, η κατ' έξιν χρήση τους μπορεί να αυξήσει την ανοχή του ενήλικου μέχρι τα 1.000 milligrams την ημέρα.

Έχουν γίνει προσπάθειες διαχωρισμού της ψύχωσης των αμφεταμινών από τη παρανοϊκή σχιζοφρένεια. Όπως και να είναι πάντως, η αμφεταμίνη προκαλεί μια ψύχωση που πλησιάζει περισσότερο στη μίμηση της σχιζοφρένειας από οποιοδήποτε άλλο ναρκωτικό, μαζί με το LSD. Μερικά συμπτώματα στη συ-μπεριφορά, όπως η απώλεια της πρωτοβουλίας, η απάθεια και η συναισθημα-τική αναισθησία μπορούν να εμμένουν μετά τη διακοπή του φαρμάκου. Η με-θαμφεταμίνη χρησιμοποιήθηκε εκτεταμένα από τους Ιάπωνες το δεύτερο πα-γκόσμιο πόλεμο και μέχρι το 1953 οι εθισμένοι χρήστες του ναρκωτικού στην Ιαπωνία έφταναν στα 500.000 άτομα, πράγμα που ανάγκασε τη χώρα να θέσει υπό κυβερνητικό έλεγχο τις αμφεταμίνες το 1954.

Αλλά και η Μεγάλη Βρετανία για να βελτιώσει την αντίσταση των στρατιωτών της, για να καταπολεμήσει τη κούραση και να ανεβάσει το ηθικό τους μοίρασε στο πόλεμο 700 εκατομμύρια χάπια αμφεταμινών. Ανάλογα έκαναν και οι Γερ-μανοί (το "χάπι του Γκαίρινγκ").

Το 1942 στη Σουηδία το 3% του πληθυσμού κατανάλωνε 6 εκατομμύρια δό-σεις. «Δυο χάπια είναι καλύτερα από δυο μήνες διακοπών", έλεγαν το ραδιό-φωνο και οι εφημερίδες σε φοιτητές, εργάτες και νοικοκυρές (αναφέρει ο Κανκρίνι, Διαλεχτά Έργα, σελίδα 89). Γενικά η διαφήμιση των βιομηχανιών βοήθησε να γίνουν οι αμφεταμίνες το "ναρκωτικό του γουήκ εντ".

Το απόφθεγμα πάντως που κυκλοφορεί στη γλώσσα του δρόμου είναι "Meth is death" (Η μεθαμφεταμίνη είναι θάνατος). Οι αμφεταμίνες προκαλούν εθισμό, εξάρτηση, φυσιολογική ανοχή και τοξικά αποτελέσματα. Γενικά πρέπει να γνωρίζουμε ότι τα διεγερτικά δεν παράγουν ενέργεια, και η ενέργεια που κινη-τοποιείται τελικά από αυτά αφαιρείται από τον οργανισμό με σοβαρές συνέπει-ες.

VI) ΤΑ ΒΑΡΒΙΤΟΥΡΙΚΑ

Τα βαρβιτουρικά σε μικρές δόσεις ανακουφίζουν από την ένταση και την ανη-συχία, χωρίς να προκαλούν υπνηλία, αν και μια τάση για υπνηλία μπορεί να είναι η αρχική αντίδραση στις πρώτες μέρες της χρήσης τους. Αυτά εξασκούν μια επιλεκτική δράση πάνω στα ανώτερα εγκεφαλικά κέντρα, ιδιαίτερα σε εκεί-να που εμπλέκονται στους ανασταλτικούς μηχανισμούς της συμπεριφοράς. Το αποτέλεσμα είναι μια αύξηση στην ομιλητικότητα και στην κοινωνική αλληλε-πίδραση μετά τη λήψη του ναρκωτικού. Όλα τα βαρβιτουρικά προκαλούν ύπνο όταν δοθούν σε επαρκείς ποσότητες. Δεν επηρεάζουν την αντίληψη του πόνου όπως κάνουν τα αναλγητικά, αλλά αλλάζουν την αντίδραση του ατόμου στο πόνο (π.χ. ελαττώνοντας την ανησυχία του). Σποραδικά προκαλούν ανεπιθύ-μητα αποτελέσματα που κυμαίνονται από νευρικότητα, άγχος, ναυτία και διάρ-ροια μέχρι τη νοητική σύγχυση και το παραλήρημα. Η παρατεταμένη χρήση τους μπορεί να οδηγήσει σε έξη και φυσική εξάρτηση. Αν το ναρκωτικό χρησι-μοποιηθεί χρονίως σε μεγαλύτερες δόσεις από τα 400 milligrams ημερησίως, μπορεί να αναπτυχθεί φυσική εξάρτηση. Η απότομη διακοπή ενός βαρβιτουρι-κού με χρόνια χρήση σχετίζεται με συμπτώματα στέρησης που είναι πολύ πιο σοβαρά από αυτά που προκαλούνται από τα οπιούχα. Ποτέ δεν πρέπει ένα βαρβιτουρικό να διακοπεί απότομα μετά από μακρά χρήση του. Ο τοξικομανής από τα βαρβιτουρικά δείχνει πολλά από τα συμπτώματα που σχετίζονται με το χρόνιο αλκοολισμό, περιλαμβάνοντας συσκοτίσεις, παραλογισμό, συγκεχυμένο λόγο, ανεπαρκή κινητικό συντονισμό, συναισθηματική επιδείνωση, σκαμπανε-βάσματα στη διάθεση και ψύχωση.

Τα βαρβιτουρικά είναι η κυρίαρχη αιτία θανάτου από αυτοκτονία και κρίνονται γενικά επικίνδυνα για την υγεία τόσο από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, όσο και από την Επιτροπή για τις Ναρκωτικές Ουσίες των Ηνωμένων Εθνών. Και όμως καθηγητές πανεπιστημίων έχουν προτείνει να εξαιρεθούν τα βαρβι-τουρικά από τους καταλόγους των ναρκωτικών, γιατί δεν προκαλούν φυσική εξάρτηση! και δυστυχώς η πρότασή τους έχει γίνει δεκτή!

VII) ΤΑ ΗΡΕΜΙΣΤΙΚΑ

Τα ηρεμιστικά ήταν άγνωστα στην ιατρική επιστήμη μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, όταν ανακαλύφθηκε τυχαία η θεραπευτική αξία της ρεζερπίνης και της χλωροπρομαζίνης. Επειδή η ρεζερπίνη έχει πολλές παρενέργειες όπως υπότα-ση, έλκη, αδυναμία, εφιάλτες, κατάθλιψη κ.λ.π., αντεκατεστάθη στην ψυχια-τρική από τη χλωροπρομαζίνη (Θοραζίνη) και έναν αριθμό άλλων παραγώγων της φαινοθιαζίνης που παρασκευάστηκαν συνθετικά τη δεκαετία του '50. Αυ-τές οι φαινοθιαζίνες χρησιμοποιούνται εκτεταμένως στη θεραπεία διαφόρων υπερενεργητικών και διεγερτικών καταστάσεων και σαν αντιψυχωτικοί παρά-γοντες. Μπορούν όμως να προκαλέσουν ίκτερο, δερματίτιδα, ή μερικές φορές

σπαστικές προσβολές και δεν συνδυάζονται καλά με την πόση οινοπνεύματος. Μια δεύτερη ομάδα ναρκωτικών, που ονομάζονται, όχι τόσο σωστά, ασθενέ-στερα ηρεμιστικά, έχουν αποκτήσει δημοτικότητα στην αντιμετώπιση ηπιότε-ρων ψυχιατρικών καταστάσεων, ιδιαίτερα του άγχους και της έντασης. Παρόλο που αυτά θεωρούνται ότι είναι εντελώς ασφαλή από παρενέργειες, προκαλούν εντούτοις σοβαρές περιπλοκές, γιατί προκαλούν συνήθως εθισμό και ψυχική εξάρτηση. Η παρατεταμένη χρήση τους μπορεί να προκαλέσει σωματική εξάρ-τηση και σοβαρά συμπτώματα στέρησης μαζί με αϋπνία, τρεμούλες, παραισθή-σεις και σπασμούς.

Έχει αναφερθεί ότι τα ηρεμιστικά μπορούν μέσω της αύξησης της δόσης και της φυσικής εξάρτησης να προκαλέσουν α) παράλυση του προσώπου και των χεριών β) να μην μπορείς να μείνεις ακίνητος ούτε ένα δευτερόλεπτο. Τρε-μούλα από τα πόδια μέχρι το κεφάλι γ) στραβολαίμιασμα, με το πρόσωπο να παραμορφώνεται από ακούσιους μορφασμούς δ) ασταμάτητοι μορφασμοί με τη γλώσσα, τα χείλη και το σαγόνι.

Και τα φρικτά αυτά συμπτώματα ονομάζονται ευγενικά από τους ψυχιάτρους εξωπυραμιδικά συμπτώματα για να δείξουν τη νόσο του Πάρκινσον. Τα συ-μπτώματα όμως που δημιουργούν τα ηρεμιστικά, αντίθετα από τη νόσο του Πάρκινσον, δεν θεραπεύονται. Ο ασθενής θα πρέπει σε όλη του τη ζωή να κτυπά τα χέρια και το στόμα του. Πολλά από τα θαυματουργά αυτά ηρεμιστικά χρησιμοποιήθηκαν από το Σοβιετικό καθεστώς και στους πολιτικούς ασθενείς της εποχής στα ψυχιατρεία της Ρωσίας.

Σε μια έρευνα που έγινε στην Ιταλία στο ψυχιατρείο Σάντα Μαρία ντέλλα Πιετά της Ρώμης 50 ασθενείς υποβλήθηκαν σε θεραπεία με φαινοθειαζίνη, ρεζερπίνη και άλλα ισχυρά ηρεμιστικά πάνω από πέντε χρόνια. Παρουσιάστηκαν ηπατητι-κές βλάβες, καρδιαγγειακές αλλοιώσεις, βλάβες στα μάτια (το 38%), υπερ-τροφία, εκτός από τα "εξωπυραμιδικά" συμπτώματα, δηλαδή παράλυση και ε-νοχλήσεις τύπου της νόσου του Πάρκινσον. Το 64% είχε τρεμούλιασμα στις κλειδώσεις.

VIII) ΤΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΑ

Στις αρχές της δεκαετίας του '50 οι ψυχίατροι στη προσπάθειά τους να ανακα-λύψουν ένα φάρμακο που θα μπορούσε να αντικαταστήσει το ηλεκτροσόκ στη "θεραπεία" της κατάθλιψης, άρχισαν να εργάζονται πάνω σε μια ουσία που μέ-χρι τότε χρησιμοποιόταν για τη θεραπεία της φυματίωσης και ήταν μέλος της οικογένειας των αντιΜΑΟ (αναστολείς της μονοαμινοξειδάσης). Το 1957 κατέ-ληξαν στο συμπέρασμα ότι το φάρμακο είχε εξαιρετικές αντικαταθλιπτικές ι-διότητες και αμέσως άρχισε να χρησιμοποιείται στη θεραπεία των ασθενών και να προωθείται στο εμπόριο. Γρήγορα βέβαια φάνηκαν τα αρνητικά του αποτε-λέσματα (ισχυρή καταθλιπτική κρίση, αν ο ασθενής που το έπαιρνε έτρωγε στα

γεύματά του τυριά, κανονικά ή παρασκευασμένα με ζύμωση τύπου ροκφόρ, ή έπινε μπύρα, καφέ, κρασί κ.λ.π.).

Οι φαρμακοβιομηχανίες αναγκάστηκαν έτσι να ψάξουν να βρουν κάτι άλλο, οπότε και φτάσαμε στην οικογένεια των τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών, λιγό-τερων θανατηφόρων, αλλά με τις ίδιες σχεδόν αρνητικές παρενέργειες.

Στα ψυχιατρεία και τα γηροκομεία εκατοντάδες χιλιάδες άτομα δηλητηριάζο-νται από το πρωί μέχρι το βράδυ από τους επιστήμονες δεσμοφύλακες. Οι ε-πονομαζόμενοι πνευματικά άρρωστοι καταστρέφονται για πάντα σωματικά και ψυχικά από τα ισχυρά ηρεμιστικά. Αποτελούν την εκλεκτή πελατεία των φαρ-μακοβιομηχανιών. Καθημερινοί, σίγουροι και μαζικοί καταναλωτές που δεν σταματούν ποτέ, γιατί οι δεσμοφύλακες τους κάνουν με το ζόρι ενέσεις.

Τα εκατοντάδες "πειραγμένα" παιδιά, ή τα ορφανά που είναι κλεισμένα στα διάφορα ορφανοτροφεία, αποτελούν μαζί με τους τροφίμους των ψυχιατρείων το δεύτερο χρυσό αυγό για τη φαρμακοβιομηχανία. Για να κάθονται καλά τι το καλύτερο από ένα Λίμπριουμ ή Βάλιουμ, μαζί με τα παλιά ισχυρά ηρεμιστικά;

Και αν αρνούνται να εκπαιδευτούν όπως μερικά πειραματόζωα (γάτες, ποντίκι-α, πίθηκοι), με λίγες ενέσεις ψυχοφαρμάκων γίνονται αμέσως "καλά" και υπά-κουα σαν τα ινδικά χοιρίδια.

ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΚΑΙ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ

Τα ναρκωτικά έχουν παίξει ένα σημαντικό ρόλο στην ιστορία των θρησκειών. Η τελετουργική χρήση του κρασιού και του λιβανωτού στη σύγχρονη τελε-τουργία είναι πιθανά ένα κατάλοιπο μιας εποχής όπου τα ψυχολογικά αποτε-λέσματα αυτών των ουσιών έφερναν το λάτρη σε μια στενότερη επαφή με τις υπερφυσικές δυνάμεις. Σύγχρονες μελέτες των παραισθησιογόνων ναρκωτι-κών έχουν δείξει ότι αυτά, κάτω από ορισμένες συνθήκες, απελευθερώνουν ή προκαλούν σε ορισμένους ανθρώπους, αυτό που οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι είναι βαθιές μυστικιστικές και υπερβατικές εμπειρίες. Σύγχρονοι μελετητές που έ-χουν συμμετάσχει σε τελετουργικές λατρείες με τη χρήση ναρκωτικών ουσιών, έχουν νιώσει κατάπληξη για το βάθος αυτών των εμπειριών. Ο Ρ. Γκόρντον Γουάσον έχει προτείνει μάλιστα ότι η ίδια η θρησκευτική παρόρμηση μπορεί να προέρχεται από την κατάπληξη που ένιωσαν οι αρχέγονοι λαοί, όταν ψάχνο-ντας για τροφή ανακάλυψαν τυχαία και έφαγαν φυτά με παραισθησιογόνες ι-διότητες.

Οι λειτουργίες των ναρκωτικών σαν δασκάλων που οδηγούν τους μετέχοντες

μέσα από εμπειρίες πνευματικής ανάπτυξης επιβεβαιώνονται από πολλά μέλη συγχρόνων λατρειών που χρησιμοποιούν ναρκωτικά στις τελετουργίες τους. Σε πολλές ινδιάνικες φυλές το πέρασμα από την εφηβεία στην ενηλικίωση γι-νόταν μέσα από τη τελετή του Οράματος της Αναζήτησης. Αυτή περιελάμβανε νηστεία, απομόνωση, αϋπνία και πολλές φορές τη λήψη ναρκωτικών ουσιών. Για πολλές φυλές ένα επιτυχημένο όραμα αναζήτησης ήταν σημαντικό για ν' αναγνωριστεί η ωριμότητα ενός μέλους της. Με τη βοήθεια επίσης κατάλληλων ναρκωτικών ορισμένοι λάτρεις επιτυγχάνουν την έκσταση ή την ένωσή τους, όπως θεωρούν, με το "Θείο", ή ο ιερέας σαμάνος ταξιδεύει στα βασίλεια του πνευμάτων για να ανακαλύψει τη χαμένη ψυχή του αρρώστου κι επιστρέφο-ντάς την σε αυτόν να τον θεραπεύσει. Ναρκωτικές ουσίες έχουν χρησιμοποιη-θεί επίσης κατά κόρον στην αρχαιότητα για μαντείες σε αντίστοιχα ιερά (π.χ. η Πυθία του Μαντείου των Δελφών ή ο κυκεώνας που έπιναν οι μύστες των Ε-λευσινίων Μυστηρίων). Τέλος ναρκωτικές ουσίες έχουν χρησιμοποιηθεί σε λα-τρείες και για καθαρά μαγικούς σκοπούς.

Αν και αυτά τα ναρκωτικά θεωρούνται γενικά σαν επικίνδυνα στις βιομηχανικά προοδευμένες κοινωνίες, οι θρησκευτικές ομάδες που τα χρησιμοποιούν συνε-χίζουν να υφίστανται, ενώ στις κοινωνίες τους υπάρχει ελάχιστη ή καθόλου κατάχρηση αυτών των ναρκωτικών παρόλη την ελεύθερη διάθεσή τους.

ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑ

Όλοι λίγο - πολύ απορούν με το φαινόμενο της δεκαετίας του '60, με την ε-πανάσταση της νεολαίας εναντίον κάθε μορφής κατεστημένου, στη σκέψη, στην ένδυση, στην κόμμωση, στη συμπεριφορά, στο σεξ. Οι γονείς κόντευαν να τρελαθούν, πρώτη φορά γνώρισαν τόσο μεγάλη απόσταση, αντίδραση και αποξένωση από τα παιδιά τους, τόσο μεγάλη αμφισβήτηση. Το χάσμα των γε-νεών διευρύνθηκε και φαινόταν αδύνατον να γεφυρωθεί. Ένα τρομακτικό κύ-μα αντίδρασης και αμφισβήτησης της νεολαίας εναντίον του "κατεστημένου" ήταν έτοιμο να σαρώσει τα πάντα, να καταστρέψει το παλιό και πάνω στα ε-ρείπια και στις στάκτες του να οικοδομήσει τη καινούργια κοινωνία με νέες α-ξίες και αρχές, νέες σχέσεις και ιδανικά. Η απομόνωση, ο ατομικισμός, ο στεί-ρος ανταγωνισμός, ο ανόητος αγώνας για πλουτισμό, εντυπωσιασμό και επι-φανειακότητα θα αντικαθίστατο από μια ανοικτή, πανανθρώπινη, έντιμη και αλτρουιστική κοινωνία στην οποία το κύριο ρόλο δε θα τον έπαιζε η επιβίωση και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, αλλά η ίδια η ΖΩΗ, η χαρά, η απόλαυση και η αγάπη που θα μοιράζονταν όλοι οι άνθρωποι μεταξύ τους. Τα "παιδιά των λουλουδιών" είχαν πράγματι πρωτοποριακές, ρηξικέλευθες, πανανθρώπι-νες και σοσιαλιστικές ιδέες, τις οποίες προωθούσαν ένθερμα και ορμητικά α-ντλώντας δύναμη και ενέργεια από την πρωτοφανή για την εποχή εκείνη,

πλήρη σχεδόν απελευθέρωση, του σεξουαλικού τους κέντρου. Οι ιδέες όμως αυτές ήταν εξόχως ενοχλητικές και ανατρεπτικές για το σύστημα, το οποίο έ-πρεπε με κάποιο τρόπο να αντιδράσει. και να ευνουχίσει το επαναστατικό αυ-τό κίνημα της νεολαίας. Και βρήκε τον πιο πονηρό, ύπουλο και ανήθικο τρόπο προς το σκοπό αυτό: τα ναρκωτικά. Ανακάτεψε το λίαν επαναστατικό και φυ-σικά διεγερτικό και ενεργειακό SEX με το άκρως αντίθετό του, το λίαν κατευ-ναστικό, ηρεμιστικό και αποχαυνωτικό DRUGS σα σύνθημα της νεολαίας, Με άλλα λόγια ο συνδυασμός του Ηρακλή με το Μορφέα ή στη γλώσσα των ναρ-κωτικών της αμφεταμίνης με την ηρωίνη για να μετριάσει το ένα τη δράση του άλλου. Και για να είναι "in" μέσα στο πνεύμα της εποχής συμπλήρωσε την ήδη ανίσχυρη δυάδα με την "πρωτοποριακή" μουσική απ' όπου φαίνεται να ξεπή-δησε το κίνημα: το Rock & Roll. Το Sex and Drugs & Rock 'n Roll των Rolling Stones ήταν λοιπόν το πιο επιτυχημένο σύνθημα του συστήματος με το οποίο μπόρεσε τελικά να υποταχθεί, αποχαυνωθεί και ολοκληρωτικά ευνουχιστεί αυ-τό το λίαν επαναστατικό, αν και ειρηνικό, κίνημα. Άρα οι Rolling Stones και τα ανάλογα με αυτούς ροκ συγκροτήματα που προπαγάνδιζαν άμεσα ή έμμεσα μέσα από τους στίχους των τραγουδιών τους τη χρήση των ναρκωτικών έπαι-ξαν στη πραγματικότητα το ρόλο των πρακτόρων του συστήματος, αυτού ενα-ντίον του οποίου υποτίθεται ότι έβαλαν. Το κόλπο άλλωστε ήταν γνωστό. Το έχει χρησιμοποιήσει πολλές φορές μέχρι τώρα η Επιτροπή των 300, ή καλύτε-ρα πιο άμεσα το Ινστιτούτο Τάβιστοκ που διαμορφώνει τη κοινή γνώμη με τις πιο σύγχρονες ψυχολογικές και πλυσεγκεφαλικές μεθόδους κατά τα θέλοντα και δοκούντα της Επιτροπής: Χρηματοδότησε π.χ. αντιαλκοολικά κινήματα πριν την ποτοαπαγόρευση στην Αμερική και "περιβαλλοντολογικά", οικολογικά κινήματα για να επιβάλλει τη μείωση της βιομηχανικής παραγωγής στις βιομη-χανικά ανεπτυγμένες χώρες.

Το ερώτημα που προκύπτει από τη προηγούμενη ανάλυση είναι αν η μυστική κυβέρνηση είχε σχεδιάσει εκ των προτέρων όλο το επαναστατικό αυτό κίνημα της νεολαίας για συγκεκριμένους δικούς της σκοπούς και είχε εμφωλιάσει έ-ντεχνα μέσα του την ωρολογιακή βόμβα των ναρκωτικών, η οποία θα εγκρή-γνυτο τη στιγμή ακριβώς που αυτό θα έδειχνε τη μεγαλύτερη δυναμικότητά του, ή αν το κίνημα ήταν εντελώς αυθόρμητο και ο σχεδιασμός για τον έλεγ-χό του μέσω των ναρκωτικών έγινε εκ των υστέρων, όταν αυτό είχε αναπτύξει πια μια επικίνδυνη και ανατρεπτική δράση.

Όσον αφορά τώρα το ερώτημα σε τι θα μπορούσε να βοηθήσει το ΣΥΣΤΗΜΑ η επανάσταση της νεολαίας εναντίον του συστήματος, θα μπορούσαν να λε-χθούν πολλά, αλλά θα αρκεσθούμε σε ένα μόνο σημαντικό σημείο. Το τρίπτυ-χο "Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια", μαζί με την ισχυρή καταπίεση του σεξου-αλικού ενστίκτου, ήταν η βάση πάνω στην οποία στηριζόταν το προηγούμενο σύστημα. Αυτά όμως δε βοηθούσαν καθόλου τα σχέδια του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ για τη δημιουργία της Μίας Παγκόσμιας Κυβέρνησης, όπου ο ρόλος της θρησκείας και του εθνικού κράτους θα είναι υποβαθμισμένος για να μπορέσει αυτή να ε-πιβληθεί. Όσο παράξενο και να φαίνεται το ΣΥΣΤΗΜΑ έχει εξωτερικά "σοσιαλι-στικές" ιδέες. Αυτές μόνο μπορούν να πείσουν ιδεολογικά για την ανάγκη δη-μιουργίας ενός παγκόσμιου κράτους με μια παγκόσμια κυβέρνηση, για τη κα-

τάργηση των συνόρων, την εξάλειψη των πολέμων, τη παγκόσμια ειρήνη, την αλληλεγγύη των λαών για μια μόνο παγκόσμια ανθρώπινη οικογένεια....Αυτές βέβαια είναι το όμορφο περιτύλιγμα, τα αγιασμένα μέσα για να φτάσουμε στο σκοπό μας, η γαλήνια όψη του ήρεμου προβάτου που κρύβει επιτήδεια τα κο-φτερά δόντια του εσωτερικού λύκου που αδημονούν να χωθούν λαίμαργα και αχόρταγα στη κόκκινη αχνιστή σάρκα μας. Ναι το ΣΥΣΤΗΜΑ, η Μυστική Κυ-βέρνηση ή Νέα Τάξη πραγμάτων είναι εξωτερικά "Σοσιαλιστική" και εσωτερικά Ολιγαρχική, Αριστοκρατική, Ουργουελο-Μεγαλο-Αδελφική, Τυραννική και λίαν Φασιστική. Όπου λοιπόν τη βολεύει χρησιμοποιεί και βοηθά τις "σοσιαλιστικές" ιδέες για να προκαλέσει τις αναγκαίες τομές που θα τη βοηθήσουν στην επί-τευξη του σκοπού της.

Δεν είναι λοιπόν παράλογο το ΣΥΣΤΗΜΑ να επιτίθεται εναντίον του συστήμα-τος. Έγινε όμως αυτό πραγματικά τη δεκαετία του '60, ήταν όλα από την αρχή τόσο καλά προσχεδιασμένα στα ειδικά Ινστιτούτα και Κέντρα Σχεδιασμού της χειραγώγησης των μαζών, παρασύρθηκε τόσο πολύ η νεολαία να νομίζει ότι αυτή αυθόρμητα δημιουργούσε τις ιδέες και τη δράση, ενώ στη πραγματικότη-τα καθοδηγείτο έντεχνα από τους ευφυείς ψυχολόγους, κοινωνιολόγους, ανα-λυτές και διαμορφωτές της κοινής γνώμης του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ; Το ό,τι οι ΣΥ-ΝΩΜΟΤΕΣ έχουν αυτή την ικανότητα, το έχουν επιδείξει μέχρι σήμερα σε πλείστες άλλες περιπτώσεις. Πάρτε για παράδειγμα όλο το κόσμο σχεδόν ενα-ντίον του "αιμοσταγούς δολοφόνου" Σαντάμ Χουσεΐν στο Βρετανικών βασικά συμφερόντων Πόλεμο του Κόλπου και σύσσωμο πάλι όλο σχεδόν το κόσμο εναντίον του "Χασάπη των Βαλκανίων" Μιλόσεβιτς, που τόλμησε να αψηφήσει τις εντολές της Νέας Τάξης Πραγμάτων, στον "ανθρωπιστικό" πόλεμο στα Βαλκάνια. Την ικανότητα λοιπόν την είχαν, τους βόλευε να γινόταν, αλλά το ΕΚΑΝΑΝ;

Η άποψη του Δρ. Τζων Κόουλμαν που έχει ερευνήσει επισταμένως τη περί-πτωση, είναι πως ΝΑΙ, το ΕΚΑΝΑΝ. Όλα ήταν προσχεδιασμένα από το Ινστι-τούτο Τάβιστοκ!

Βασικά όλα ξεκίνησαν από τους Μπητλς, ένα μικρό Αγγλικό συγκρότημα από τη Λίβερπουλ που έφερε επανάσταση στη μουσική και στο τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς της νεολαίας. Βασικά τους Μπητλς τους έφερε στην Αμερική ο Εντ Σάλιβαν, ο οποίος πήγε γι αυτό το σκοπό στην Αγγλία κι επέστρεψε μετά για να σχεδιάσει τη στρατηγική για τη διαφημιστική καμπάνια του συγκροτή-ματος στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, χωρίς τη βοήθεια των οποίων οι Μπητλς θα είχαν πολύ μικρότερη επίδραση στη νεολαία. Τα μέσα ενημέρωσης βοήθησαν πράγματι τα μέγιστα στη προβολή του συγκροτήματος και όταν αυτό άρχισε να δίνει τις συναυλίες του στην Αμερική έγινε κυριολεκτικά σεισμός! Τη μουσι-κή τους πάντως, όπως και άλλων ροκ συγκροτημάτων, καθώς και τους στί-χους των τραγουδιών τους, δεν τους έγραφαν οι ίδιοι οι Μπητλς, όπως γενικά νομίζεται, αλλά ο Theo Adorno.

Σύμφωνα με το Δρ. Τζων Κόουλμαν το Ινστιτούτο Τάβιστοκ είχε ήδη ετοιμάσει κωδικές λέξεις κλειδιά που θα βοηθούσαν στην εξάπλωση των νέων ιδεών,

όπως π.χ. οι λέξεις "rock", "teenager", "cool", "pop" κ.λ.π., οι οποίες υποτί-θεται ότι "ανακαλύφθηκαν" από τους νέους. Ειδικά η λέξη "teenagers" δεν εί-χε ξαναχρησιμοποιηθεί ποτέ και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά με την εμ-φάνιση στη σκηνή των Μπητλς. Μετά υπήρχαν οι έντεχνα επινοημένες επίσης λέξεις ή λόγια στους στίχους των τραγουδιών τους, πολλές από τις οποίες προπαγάνδιζαν και προωθούσαν έμμεσα τη χρήση των ναρκωτικών, όπως π.χ. στο τραγούδι τους "With a Little Help from my Friends.." (τελικά θα τα κατα-φέρω με λίγη βοήθεια από τους φίλους μου..) και στο "Lucy in the Sky with Diamonds (Η Λούσυ στον Ουρανό με τα Διαμάντια)", που το ακρωνύμιο του διαβάζεται LCD.

Οι Μπητλς έγιναν ο νέος "τύπος" της νεολαίας και τα ινδάλματά τους προσπά-θησαν να τους μιμηθούν παντού: στο ντύσιμο, στο κόψιμο των μαλλιών και στη χρήση της γλώσσας. Μετά τους ακολούθησαν άλλα κατασκευασμένα από το Ινστιτούτο Τάβιστοκ "Made in England" ροκ συγκροτήματα, που και σε αυ-τά τη μουσική και τους στίχους των τραγουδιών έγραφε ο Theo Adorno. Ύστε-ρα ακολούθησε η δεύτερη φάση του σχεδιασμού για την "επανάσταση" της νεολαίας. Παρουσιάσθηκαν από το πουθενά, όπως ακριβώς και οι Μπητλς οι "μπήτνικς" και οι "χίπις" που μαζί με τα "παιδιά των λουλουδιών" έγιναν οι κα-θημερινές λέξεις στο λεξιλόγιο της Αμερικής. Η μόδα τώρα ήταν τα μακριά ά-λουστα μαλλιά και τα βρώμικα ξεφτισμένα, πολυφορεμένα τζιν. Το νέο στυλ ακολουθήθηκε με λατρεία από εκατομμύρια νεαρούς αμερικανούς και εξήχθη στη συνέχεια στην Ευρώπη, ενώ εκτός από τη μαριχουάνα πρόβαλε τώρα στο προσκήνιο και το LCD και όλοι άρχισαν να "τριπάρουν" μαζί του. Το LCD δημι-ουργήθηκε από την Ελβετική φαρμακοβιομηχανία Sandoz, η οποία προμήθευε τσάμπα με αυτό τη νεολαία. Το LCD δινόταν δωρεάν στις Πανεπιστημιουπόλεις και στις ροκ συναυλίες, οι οποίες έπαιξαν ένα πρωτεύοντα ρόλο στην εξάπλω-ση των ναρκωτικών. Το βασικό ερώτημα που προβάλλει είναι τι έκανε αυτό το καιρό η Υπηρεσία Δίωξης Ναρκωτικών, η περίφημη DEA. Η DEA γνώριζε τι α-κριβώς συνέβαινε, αλλά είχε διαταγές να μην επέμβει...

Πολλά νέα Βρετανικά (και αυτά!) ροκ συγκροτήματα άρχισαν να φτάνουν στην Αμερική, ενώ οι μουσικές συναυλίες διαδέχονταν η μία την άλλη. Τελικά όλοι σχεδόν κάπνιζαν σε αυτές μαριχουάνα ή τριπάρανε με LCD, οι περισσότε-ροι παρασυρόμενοι από το πνεύμα της μίμησης και για να είναι "in". Έτσι κι αλλιώς όλοι κάπνιζαν, γιατί όχι και αυτοί; Η νέα λατρεία της νεολαίας δέχθηκε τη μέγιστη δυνατή κάλυψη από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και δε κόστισε ούτε μια δεκάρα στους σχεδιαστές της.

Για παράδειγμα, ο Άλαν Τζίνσμπεργκ διαφήμιζε τσάμπα το LSD στη τηλεόραση κάνοντας τον κουλτουριάρη. Εξυμνούσε σε πολλές τηλεοπτικές παρουσιάσεις του τις αρετές του LSD και τις μαριχουάνας κάτω από την αμφίεση των "νέων ιδεών" και της "νέας κουλτούρας" που αναπτυσσόταν στον κόσμο της τέχνης και της μουσικής. Οι θαυμαστές του έγραψαν επίσης λαμπρά άρθρα γι' αυτόν τον "έγχρωμο καλλιτέχνη" στις καλλιτεχνικές και κοινωνικές στήλες των μεγα-λύτερων εφημερίδων και περιοδικών της Αμερικής. Ήταν μια απόλυτα ελεύθε-ρη διαφήμιση για το LSD, μεταμφιεσμένη με λεπτό τρόπο σαν "τέχνη" και "πο-

λιτισμός".

Ένας από τους στενότερους φίλους του Τζίνσμπεργκ, ο Κένυ Λαβ, δημοσίευσε ένα δωρεάν άρθρο πέντε σελίδων στους New York Times υπέρ του LSD και υπέρ του Τζίνσμπεργκ. Από την άλλη μεριά ο Ηνωμένος Τύπος (United Press) επέλεξε το άρθρο του Κένυ Λαβ για τον Τζίνσμπερκ και το LSD και το έστειλε με τέλεξ σε εκατοντάδες εφημερίδες και περιοδικά σε όλη τη χώρα υπό την αμφίεση της "είδησης". Ακόμα και σοβαρά και σεβαστά περιοδικά όπως το "TIME" παρουσίασαν το θέμα του. Θεωρείται ότι μια τέτοια διαφημιστική κα-μπάνια θα στοίχιζε σήμερα τουλάχιστον 30 εκατομμύρια δολάρια.

Η μέθοδος αυτή της δωρεάν ραδιοτηλεοπτικής κάλυψης ακολουθήθηκε από όλα τα μουσικά συγκροτήματα και τους διοργανωτές των μουσικών συναυ-λιών. Τελικά, χωρίς την προώθηση που τους έκαναν τα έντυπα και τα ραδιο-τηλεοπτικά μέσα, τα ναρκωτικά δε θα είχαν εξαπλωθεί τόσο γρήγορα, όπως έκαναν στη περίοδο από τα τέλη της δεκαετίας του '60 μέχρι τις αρχές της δε-καετίας του '70 και το πιθανότερο είναι να είχαν περιοριστεί σε μερικές μικρές τοπικές κοινωνίες.

Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με την άποψη του Δρ. Τζων Κόουλμαν, τα ροκ συγκρο-τήματα και η "επανάσταση" στη μουσική έπαιξαν στη πράξη το ρόλο ενός Δου-ρείου Ίππου, ενός "drug-runner" και έφτιαξαν μια καινούργια αγορά ναρκωτι-κών στη νεολαία των Δυτικών χωρών, με ένα αντίστοιχο τρόπο που οι Βρετα-νικές "Χριστιανικές ιεραποστολές" στη Κίνα δημιούργησαν, όπως θα δούμε α-μέσως παρακάτω, τη νέα αγορά οπίου που έσπευσε αμέσως να καλύψει η Ε-ταιρία των Ανατολικών Ινδιών. Τα συγκροτήματα αυτά δημιούργησαν νέα κοι-νωνικά πρότυπα, νέα μόδα στην ένδυση και στη κόμμωση και πάνω απ' όλα μια κοινωνικοποίηση και λαϊκοποίηση στη χρήση των ναρκωτικών. Επίσης με τη σεξουαλική επανάσταση και το "χάπι" χαλάρωσαν οι οικογενειακοί δεσμοί, ελέγχονταν οι γεννήσεις και ο υπερπληθυσμός και αναπτύχθηκαν πολλές "αν-θρωπιστικές" και "σοσιαλιστικές" ιδέες στη κοινωνία (π.χ. τα κοινόβια), που όλα μαζί ήταν ό,τι ακριβώς ήθελε η Μυστική Κυβέρνηση («Η Επιτροπή των 300» κατά τον Δρ. Κόουλμαν). Με άλλα λόγια με ένα σμπάρο δύο, ή μάλλον τρία τρυγόνια: αύξανε τα έσοδά της από τη νέα αγορά ναρκωτικών που δη-μιούργησε, έλεγχε με τα ναρκωτικά αυτά το πιο επαναστατικό και ασυμβίβαστο τμήμα της κοινωνίας και τέλος προωθούσε τις κατάλληλες ιδέες που θα τη βο-ηθήσουν στο τελικό της σκοπό που είναι η Νέα Τάξη Πραγμάτων ή αλλιώς η επιβολή μιας Παγκόσμιας Κυβέρνησης άμεσα ελεγχόμενης από αυτούς.

Όπως σημειώνει ο Δρ. Τζων Κόουλμαν "Οι απόγονοι της Βρετανικής Εταιρίας των Ανατολικών Ινδιών στην ανώτερη τάξη του Λονδίνου πρέπει να ένιωσαν ιδιαίτερα καλά για τα νέα δισεκατομμύρια δολάρια που άρχισαν να κυλούν στις τσέπες τους λόγω της τρομακτικής αύξησης στη χρήση των κοινωνικών ναρ-κωτικών, ιδίως της μαριχουάνας".

ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ

Ο Πραγματικός λόγος που το πρόβλημα των ναρκωτικών δεν μπορεί να επιλυ-θεί, είναι ότι διευθύνεται από τις ισχυρότερες οικογένειες του κόσμου μέσω μι-ας καλοστημένης γιγάντιας μηχανής εύκολου πλουτισμού ( Δρ. Τζων Κόουλ-μαν)

Το εμπόριο των ναρκωτικών ελέγχεται από τους ισχυρούς της γης, αυτούς που προωθούν σήμερα τη λεγόμενη Νέα Τάξη Πραγμάτων, η οποία δεν είναι τίποτα άλλο από τη δημιουργία μιας Παγκόσμιας Κυβέρνησης της αριστοκρατίας, του πλούτου και της "ευγενικής" καταγωγής. Αυτή αποτελείται από πάνω - κάτω 300 ολιγαρχικές οικογένειες, απογόνους της παλιάς φεουδαρχικής αριστοκρα-τίας της Ευρώπης, αλλά και των σύγχρονων μεγιστάνων του πλούτου. Όλες μαζί αποτελούν μια μυστικά και συνωμοτικά συνασπισμένη ομάδα, μια μυστική εταιρία που διαφεντεύει τους τελευταίους αιώνες το κόσμο από το παρασκήνι-ο, μια "αόρατη" υπερκυβέρνηση, η οποία σκοπεύει να εξωτερικευθεί και να δράσει πια στο προσκήνιο στη βαθμιαία επερχόμενη και προωθούμενη από τους ίδιους Μία και Μοναδική Παγκόσμια Κυβέρνηση. Τους "εκλεκτούς" αντι-προσώπους των 300 αυτών ολιγαρχικών οικογενειών, που με τη συντονισμένη δράση τους μέσω ιδρυμάτων, οργανισμών, εταιριών, τραπεζών, υπηρεσιών και ανθρώπων που ελέγχουν επιβάλλουν τελικά τη θέλησής τους σε όλες τις κυβερνήσεις, ο Δρ. Τζων Κόουλμαν τους έχει ονομάσει Επιτροπή των 300.

Πολλοί βλέποντας την υπεροπτική και αυθάδη συμπεριφορά της μοναδικής πια υπερδύναμης νομίζουν ότι εκείνο που βασικά προωθείται είναι μια παγκόσμια Αμερικανική κυριαρχία και ηγεμονία. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι και η ίδια η Αμερική, όπως τα περισσότερα έθνη και κυβερνήσεις, ελέγχεται από την Επιτροπή των 300 και ακολουθεί τις εντολές της. Δε διαφεντεύει η Αμερική το κόσμο, αλλά η μυστική, προς το παρόν, "αόρατη" κυβέρνηση της Επιτροπής των 300 και τα μέλη της δεν είναι απλά και μόνο Σιωνιστές, όπως θα περίμε-ναν αρκετοί, αν και περιλαμβάνονται σε αυτήν πανίσχυρες οικονομικά Εβραϊ-κές οικογένειες όπως οι Ρότσιλδ της Αγγλίας και οι Ροκφέλερ της Αμερικής.

Η ΕΤΑΙΡΙΑ ΤΩΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΩΝ ΙΝΔΙΩΝ

Το εμπόριο των ναρκωτικών άρχισε βασικά με τη Βρετανική Εταιρία των Ανα-τολικών Ινδιών (ΒΕΑΙ), την οποία ακολούθησε από κοντά η Ολλανδική Εταιρία των Ανατολικών Ινδιών. Και οι δυο ελέγχοντο από ένα "Συμβούλιο των 300". Η ΒΕΑΙ έστειλε στην αρχή στην ενδοχώρα της Κίνας διάφορες "Χριστιανικές ιεραποστολές", οι οποίες στη πραγματικότητα έδιναν δωρεάν δείγματα οπίου

στους φτωχούς Κινέζους χωρικούς ("κούλις") και τους μάθαιναν πώς να το καπνίζουν, δημιουργώντας έτσι μια αγορά τοξικομανών, την οποία γρήγορα έτρεξε μετά να καλύψει η ΒΕΑΙ.

Η ΒΕΑΙ έπαιρνε καλής ποιότητας όπιο από τη Βεγγάλη των Ινδιών και το μο-σχοπουλούσε μετά με τεράστιο κέρδος στη Κίνα, έχοντας το μονοπώλιο αυτού του εμπορίου. Σε αυτό ήταν αναμεμιγμένη η Βρετανική κυβέρνηση, το Στέμμα και οι αριστοκρατικές οικογένειες της Αγγλίας, στις οποίες μόνον αυτές επιτρε-πόταν να πλουτίσουν άμεσα απ' αυτό. Οι απόγονοι πολλών απ' αυτές τις οικο-γένειες είναι σήμερα μέλη της Επιτροπής των 300, όπως οι πρόγονοί τους ή-ταν μέλη του Συμβουλίου των 300 που διεύθυνε τη ΒΕΑΙ. Όσοι τολμηροί μη αριστοκράτες θέλησαν να μπουν σε αυτό το παιχνίδι του εύκολου κέρδους, αντιμετώπισαν τη σθεναρή αντίδραση του Βρετανικού Στέμματος.

Οι Βρετανοί για να συγκαλύψουν τις πραγματικές τους δραστηριότητες στη Κί-να είχαν δημιουργήσει διάφορες παραπλανητικές ιστορίες όπως το "βότανο της Ινδίας" και τα γρήγορα Ιστιοφόρα που ταξίδευαν στους ωκεανούς μεταφέρο-ντας κιβώτια με "Κινέζικο τσάι" για τα σαλόνια της υψηλής κοινωνίας της Βι-κτοριανής Αγγλίας, τα περίφημα "China Tea Clippers". Γενικά η επίσημη εκδο-χή για τις δραστηριότητες της ΒΕΑΙ ήταν ότι ασχολείτο με το εμπόριο τσαγιού. Έτσι πολλοί, που δεν ήξεραν την αλήθεια, απορούσαν πώς βρέθηκαν τόσα πολλά εκατομμύρια Κινέζων οπιομανών (120.000.000).

Το εμπόριο αυτό του οπίου στη Κίνα κάτω από τη διεύθυνση της Εταιρίας των Ανατολικών Ινδιών συνεχίστηκε άνετα και απρόσκοπτα για 100 χρόνια, μέχρι να ξυπνήσει η Κινέζικη κυβέρνηση βλέποντας τα εκατομμύρια των Κινέζων οπιομανών να αυξάνουν κάθε χρόνο και να αποφασίσει να επέμβει απαγορεύ-οντας το 1729 την εισαγωγή οπίου. Οι Βρετανοί όμως φρόντιζαν να εξαγορά-ζουν τους ενοχλητικούς Κινέζους αξιωματικούς και όταν δεν μπορούσαν να το κάνουν, απλά τους δολοφονούσαν. Οι προστριβές όμως με τη Κινεζική κυβέρ-νηση συνεχίστηκαν και όταν η τελευταία έγινε πιο αυστηρή στις απαγορεύσεις της, οι Λόρδοι των ναρκωτικών, η Βρετανική κυβέρνηση και στο Στέμμα, της κήρυξαν το πόλεμο. Αυτοί είναι οι περίφημοι "πόλεμοι του οπίου" εναντίον της Κίνας στους οποίους οι Βρετανοί υπερίσχυσαν με την ανώτερη πολεμική τε-χνολογία τους, και ανάγκασαν τη κυβέρνηση της Κίνας να δεχθεί μια ταπεινω-τική συνθήκη στην οποία επέβαλαν "με τον τσαμπουκά" την ελεύθερη, απρό-σκοπτη και μονοπωλιακή από μέρους τους διακίνηση του οπίου στην εγχώρια αγορά.

Τελικά το χρυσοφόρο εμπόριο των Βρετανών ολιγαρχικών που άφηνε πίσω του εκατομμύρια οπιομανείς Κινέζους, ποτέ πραγματικά δε σταμάτησε. Το 1905, η Κινέζικη κυβέρνηση ανήσυχη για τον αυξανόμενο αριθμό των οπιομα-νών στη Κίνα, ζήτησε τη βοήθεια της διεθνούς κοινότητας. Τελικά Βρετανία κατάλαβε ότι ήταν καλύτερο να συνεργαστεί σαν εταίρος με τη Κίνα στο εμπό-ριο του οπίου, παρά να την αναγκάσει να το διακόψει. Η Σινο-Βρετανική συ-νεργασία εδραιώθηκε με τη συμφωνία του Χονγκ - Κονγκ, η οποία καθιέρωσε μια ισοδύναμη σύμπραξη των δύο χωρών στο εμπόριο του οπίου. Από εκεί και

πέρα το εμπόριο του οπίου και της ηρωίνης έχει προχωρήσει ειρηνικά και αδια-τάρακτα, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα και χωρίς τα βίαια επεισόδια που χαρα-κτήρισαν το Κολομβιανό εμπόριο της κοκαΐνης.

Το βασικό πρόβλημα που εμφανίσθηκε στις Σινο-Βρετανικές σχέσεις στις τε-λευταίες δεκαετίες ήταν η απαίτηση της Κίνας να έχει ένα μεγαλύτερο μερίδιο στη πίτα του εμπορίου οπίου - ηρωίνης. Αυτό τακτοποιήθηκε όταν η Βρετανία συμφώνησε να της παραδώσει πλήρως το Χονγκ - Κονγκ το 1997, το οποίο και έχει ήδη γίνει. Εκτός από αυτό, οι δυο συνεργάτες διατηρούσαν τα προη-γουμένως ίσα μερίδιά τους από το επικερδές αυτό εμπόριο. Το κέντρο του ε-μπορίου οπίου μαζί και χρυσού είναι το Χονγκ Κονγκ. Ο λόγος που ανθεί και το εμπόριο χρυσού στο Χονγκ Κονγκ είναι ότι οι σημερινοί καλλιεργητές οπίου στη Βιρμανία και τη Κίνα δεν εμπιστεύονται τα Αμερικανικά δολάρια και προτι-μούν να πληρώνονται σε χρυσό.

Σήμερα πάντως το "Χρυσό Τρίγωνο" (που αποτελείται από μέρος της Βιρμανί-ας, της Ταϊλάνδης και του Λάος) δεν είναι πια ο μεγαλύτερος παραγωγός οπί-ου. Από το 1987 έχουν μπει για τα καλά στο εμπόριο η Χρυσή Ημισέληνος (Ι-ράν), το Πακιστάν και ο Λίβανος. Αυτοί είναι οι κυριότεροι παραγωγοί οποίου, ενώ μικρότερες ποσότητες συνεχίζουν να εξάγονται από το Αφγανιστάν και τη Τουρκία.

Το εμπόριο των ναρκωτικών και ειδικότερα το εμπόριο του οπίου, δε θα μπο-ρούσε βέβαια να λειτουργήσει χωρίς τη βοήθεια των τραπεζών. Ένας τρόπος συμμετοχής των τραπεζών είναι η χρηματοδότηση εταιριών βιτρινών που ει-σάγουν τις χημικές ουσίες που χρειάζονται για την επεξεργασία του ακατέργα-στου οπίου σε ηρωίνη (π.χ. του οξικού ανυδρίτη). Η τράπεζα Hong Kong and Shanghai Bank πρωτοστατεί σε αυτή τη διαδικασία. Έτσι οι δευτερεύουσες δραστηριότητες που συνδέονται με την επεξεργασία του οπίου, ενώ δεν ανή-κουν στην ίδια κατηγορία με το εμπόριό του, παρέχουν εντούτοις σημαντικά έσοδα στις τράπεζες. Τα ουσιαστικά όμως εισοδήματα της Hong Kong and Shanghai Bank και στη πραγματικότητα όλων των τραπεζών της περιοχής χρησιμοποιούνται για τη χρηματοδότηση του εμπορίου του οπίου.

Όπως παρατηρεί ο Δρ. Τζων Κόουλμαν:

"Σήμερα ο έλεγχος των χωρών και των κυβερνήσεών τους γίνεται γενικά μέσω της Παγκόσμιας Τράπεζας (ΠΤ) και του Διεθνούς Νομισματοκοπικού Ταμείου(ΔΝΤ), τα οποία δεν είναι παρά οργανισμοί ξεπλύματος χρημάτων που προέρ-χονται από το εμπόριο ναρκωτικών. Η Παγκόσμια Τράπεζα υπονομεύει κάθε χώρα που το ΔΝΤ θέλει να βουλιάξει οικονομικά, οργανώνοντας τρόπους και μεθόδους για την εύκολη διαφυγή κεφαλαίων. Η Παγκόσμια Τράπεζα λειτουρ-γεί με γκανγκστερικές μεθόδους. Αν μια χώρα δεν υποταχθεί στην απογύμνω-ση των περιουσιακών της στοιχείων από το ΔΝΤ, τότε την απειλεί ότι θα την καταστρέψει με τα τεράστια μετρητά των ναρκοδολαρίων που έχει στην κατο-χή της. Καταλαβαίνουμε λοιπόν γιατί έχει αποσυρθεί ο χρυσός από τη κυκλο-φορία και έχει αντικατασταθεί από το χάρτινο "δολάριο" σαν το συναλλαγματι-

κό απόθεμα μιας χώρας. Δεν είναι τόσο εύκολο να εκβιάσεις μια χώρα κρατώ-ντας αποθέματα χρυσού, όπως είναι όταν τα συναλλαγματικά της αποθέματα είναι σε χαρτονομίσματα δολαρίων. Γενικά το ΔΝΤ μπορεί να προκαλέσει μια ζήτηση συναλλάγματος σε οποιαδήποτε χώρα χρησιμοποιώντας ναρκοδολάρια, τα οποία θα επιταχύνουν τη διαφυγή κεφαλαίων από τις τράπεζες".

Το εμπόριο της ηρωίνης χρηματοδοτείται από τις τράπεζες του Χονγκ Κονγκ, από τράπεζες του Λονδίνου, και από μερικές τράπεζες της Μέσης Ανατολής. Οι χώρες που εμπλέκονται στη διανομή και στη διαδρομή της ηρωίνης είναι το Χονγκ Κονγκ, η Τουρκία, η Βουλγαρία, η Ιταλία, το Μονακό, η Γαλλία (Κορσι-κή και Μασσαλία), ο Λίβανος και το Πακιστάν. Οι χρήστες της ηρωίνης ανθούν ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης και στις χώρες της Νοτιο-δυτικής Ασίας. Μόνο το Ιράν έχει πάνω από 2 εκατομμύρια ηρωινομανείς.

Στη πραγματικότητα δεν υπάρχει καμιά κυβέρνηση που να μην ξέρει τι ακρι-βώς συμβαίνει με το εμπόριο των ναρκωτικών. Οι ίδιες όμως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, γιατί τις ισχυρές θέσεις τις κατέχουν πάντα άτομα της Επιτρο-πή των 300 μέσα από το παγκόσμιο δίκτυο των θυγατρικών εταιριών της. Αν κάποιο κυβερνητικό στέλεχος είναι "δύσκολο", τότε απομακρύνεται, ακόμα και με δολοφονία (και σε αυτό υπάρχουν τα παραδείγματα του Πακιστανού προέ-δρου Άλι Μπούτου και του Ιταλού Πρωθυπουργού Άλντο Μόρο). Από την άλλη μεριά, πολλές μικρότερες χώρες είναι αναμεμιγμένες σε αυτές τις επιχειρήσεις. Για παράδειγμα, έχει λεχθεί ότι τα φορτηγά της Βουλγαρικής εταιρίας Kintex μεταφέρουν κανονικά ηρωίνη στη Δυτική Ευρώπη. Θεωρείται ότι χρησιμοποι-είται ο στόλος των φορτηγών της με το διακριτικό σήμα TIR (Triangle Internationale Routier). Τα φορτηγά που φέρουν αυτό το σήμα και τον αριθμό αναγνώρισης EEC δεν είναι υποχρεωμένα να σταματήσουν για έλεγχο στα τε-λωνεία. Υποτίθεται ότι μεταφέρουν ευπαθή προϊόντα (π.χ. φρέσκα φρούτα και λαχανικά) και επιθεωρούνται μόνο στη χώρα από την οποία ξεκινούν και τη τεκμηρίωση αυτής της επιθεώρησης τη κάνει ο οδηγός του κάθε φορτηγού! Έτσι λένε οι διεθνείς συμφωνίες. Έτσι τα φορτηγά Kintex μπορούν να φορτώ-σουν το φορτίο της ηρωίνης τους, να το πιστοποιήσουν σαν "φρέσκα φρούτα και λαχανικά" και μετά να προωθήσουν στη Δυτική Ευρώπη, μπαίνοντας ακό-μη και σε βάσεις υψηλής ασφάλειας του ΝΑΤΟ στη Βόρειο Ιταλία. Με αυτό το τρόπο η Βουλγαρία έγινε μια από τις βασικές χώρες μεταφοράς της ηρωίνης στη Δυτική Ευρώπη.

Σύμφωνα με το Δρ. Κόουλμαν, ο μόνος τρόπος για να σταματήσουμε τις τερά-στιες ποσότητες ηρωίνης και κοκαΐνης που διοχετεύονται σήμερα στην Ευρώ-πη, είναι να σταματήσουμε το σύστημα TIR. Αυτό όμως δε θα συμβεί ποτέ, γιατί γι' αυτό ακριβώς το λόγο θεσπίσθηκε. Όπως είπε κάποιος πράκτορας της Αμερικανικής Υπηρεσίας Διώξεως Ναρκωτικών "TIR=DOPE", δηλαδή TIR=ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ!

Όταν ακούμε στις ειδήσεις για τις επιτυχίες της αστυνομίας, η οποία συνέλαβε κάποιους λαθρέμπορους ναρκωτικών να έχουν κρύψει σημαντική ποσότητα ηρωίνης σε διάφορες κρυψώνες στη βαλίτσα τους, επάνω τους, ή στο αυτοκί-

νητό τους, θα πρέπει να γελάμε με κατανόηση γι' αυτό τον υποτιθέμενο επιτυ-χή αγώνα της εναντίον των ναρκωτικών. Οι ποσότητες που συνήθως συλλαμ-βάνονται είναι απειροελάχιστες και χρησιμοποιούνται για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κόσμου και να δείχνουν ότι η κυβέρνηση και η αστυνομία κά-νουν καλά τη δουλειά τους και να μειώνουν έτσι τη λαϊκή κατακραυγή. Τις πε-ρισσότερες άλλωστε φορές οι ίδιοι οι έμποροι των ναρκωτικών φροντίζουν να συμβαίνουν που και που τέτοια περιστατικά, βοηθώντας έμμεσα την αστυνομία να δείξει μια παραγωγή ωφέλιμου έργου. Από την άλλη μεριά όταν πιάνονται κάπως μεγαλύτερες ποσότητες, αυτό γίνεται πάντα από κάρφωμα και για λό-γους αντιπαλότητας και ανταγωνισμού μεταξύ των εμπόρων.

Βασικά δε φαίνεται και τόσο δύσκολο να σταματήσουν οι κυβερνήσεις μετά από μια συμφωνία και συνεργασία μεταξύ τους το εμπόριο των ναρκωτικών. Με τη σύγχρονη τεχνολογία παρακολούθησης από τεχνητούς δορυφόρους και ηλεκτρονικές βάσεις θα μπορούσαν να ξέρουν ανά πάσα στιγμή τι συμβαίνει και σε σύντομο χρονικό διάστημα θα μπορούσαν να επιβάλλουν με τη στρατι-ωτική και την αστυνομική τους ισχύ το σταμάτημα όλων των παράνομων αυ-τών δραστηριοτήτων. Κάτι τέτοιο όμως δε συμβαίνει. Οι υπηρεσίες διώξεως των ναρκωτικών ξέρουν βέβαια πού υπάρχουν τα εργαστήρια, αλλά δεν κά-νουν καμιά προσπάθεια να τα καταστρέψουν. Είναι εύκολο να δουν ποιες ε-ταιρίες προμηθεύονται από τα εργοστάσια μεγάλες ποσότητες οξικού ανυδρί-τη, που είναι απαραίτητος για την παραγωγή της ηρωίνης, ποιες τράπεζες τις χρηματοδοτούν και τόσα άλλα απλά πράγματα και όμως δεν κάνουν σχεδόν τίποτα. Και όταν μερικά υπεύθυνα και έντιμα άτομα των κρατικών υπηρεσιών αγωνίζονται προσωπικά για να καταφέρουν κάτι θετικό στον ψεύτικο και απα-τηλό τελικά αυτό αγώνα εναντίον των ναρκωτικών, αυτά βρίσκονται ή άκρως μπλεγμένα, ή δολοφονημένα.

Στη πραγματικότητα όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα, όσο αρχικά φαίνονται. Ας μη ξεχνάμε άλλωστε ότι πίσω από αυτό το εμπόριο βρίσκονται τα ισχυρότερα άτομα του κόσμου, η ίδια η μυστική υπερκυβέρνηση, η Επιτρο-πή των 300 παγκόσμιων ευγενών και πλουτοκρατών. Το εμπόριο του οπίου π.χ. της Κίνας είναι πολύ μπερδεμένο και πολύπλοκο: μπλέκονται σε αυτό Βρετανοί αριστοκράτες, Αμερικανοί κεφαλαιοκράτες η Ρωσική μυστική υπηρε-σία, η CIA, τραπεζίτες κ.λ.π., όλοι τους σε συνασπισμό με τη Κίνα. Από την άλλη μεριά το Χρυσό Τρίγωνο είναι κάτω από τον έλεγχο του Κινέζικου στρα-τού και θα ξεσπούσε ένας σοβαρός πόλεμος, αν προσπαθούσε κάποια χώρα να σταματήσει αυτό το εμπόριο. Οποιαδήποτε σοβαρή επίθεση εναντίον του εμπορίου του οπίου θα προκαλούσε αμέσως τη στρατιωτική ανάμιξη της Κίνας.

Θα πρέπει να ξέρουμε ότι το χονδρεμπόριο των ναρκωτικών δεν είναι μια επι-χείρηση της Μαφίας, όπως μας αφήνουν να νομίσουμε, ούτε καν αυτό που δι-ευθύνεται από τα Κολομβιανά καρτέλ της κοκαΐνης. Η Μαφία αναμειγνύεται μόνο στο λιανεμπόριο, στο στάδιο της τελικής διακίνησης και σε αυτό συνερ-γάζεται με τους πραγματικούς Λόρδους και Υπερλόρδους των Ναρκωτικών. Οι αριστοκρατικές οικογένειες της Βρετανίας και οι κορυφαίοι κεφαλαιοκράτες της Αμερική βέβαια δεν πρόκειται να διαφημίσουν ποτέ το έργο τους. Έχουν

πάντα μπροστά από αυτούς μια βιτρίνα άλλων ανθρώπων που αναλαμβάνουν με το αζημίωτο όλη τη βρώμικη δουλειά. Όπως παρατηρεί ο Τζων Κόουλμαν : "Στη πραγματικότητα η Βρετανική και η Αμερικανική "αριστοκρατία" ποτέ δεν λέρωσαν άμεσα τα χέρια τους στο εμπόριο των ναρκωτικών με τη Κίνα. Οι "ευγενείς" Λόρδοι και Σερ δεν είναι τόσο ανόητοι, ούτε και η Αμερικανική ε-λίτ...που όλοι τους (και όχι μόνον αυτοί) πλούτισαν απέραντα από το εμπόριο οπίου με τη Κίνα".

"Οι 300 οικογένειες που διαφεντεύουν σήμερα το κόσμο αλληλοπλέκονται με-ταξύ τους μέσω γάμων, εταιριών, τραπεζών, μυστικών ταγμάτων κ.λ.π.. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που μέσω των αντιπροσώπων τους βρίσκουν τρόπους για να προστατεύσουν τα τεράστια φορτία ηρωίνης από το Χονγκ Κονγκ, τη Τουρκία, το Ιράν και το Πακιστάν και να εξασφαλίσουν ότι αυτά θα φτάσουν τελικά στις αγορές της Αμερικής και της Δυτικής Ευρώπης. Από τη Κολομβία στο Μαϊάμι, από το Χρυσό Τρίγωνο στη Χρυσή Πύλη, από το Χονγκ Κονγκ στη Νέα Υόρκη και από τη Μπογκοτά στη Φρανκφούρτη, το εμπόριο των ναρκωτικών και πιο ιδιαίτερα το εμπόριο της ηρωίνης, είναι η μεγαλύτερη ίσως επιχείρηση του κό-σμου και διευθύνεται από αυτές τι 300 κορυφαίες οικογένειες του κόσμου, που κάθε μια έχει ένα μέλος στην Επιτροπή των 300. Πρόκειται για μια τεράστια επιχείρηση, μια αχανή αυτοκρατορία που σαν τη διεθνή τρομοκρατία δεν μπο-ρεί να παταχθεί και με την οποία άλλωστε φαίνεται να έχει αρκετά σημεία ε-παφής (π.χ. οι Ερυθρές Ταξιαρχίες, όπως αποδείχθηκε, συνδέονταν στενά με μερικές πολύ ισχυρές αριστοκρατικές οικογένειες της Ιταλίας)".

Στο εμπόριο του οπίου στη Κίνα, εκτός από τη σαφή συμμετοχή της Βρετανί-ας, υπήρξε αρκετή ανάμιξη και των ΗΠΑ, η οποία άρχισε στις Νότιες Πολιτείες, πριν τον Αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο. Οι Βρετανοί το επόμενο βασικό προϊόν που εμπορευόντουσαν εκτός από το όπιο ήταν το βαμβάκι, που το έπαιρναν από τις μεγάλες Αμερικανικές φυτείες του Νότου. Το βαμβάκι αυτό υφίστατο επεξεργασία στα υφαντουργεία της Βορείου Αγγλίας, όπου γυναίκες και παιδιά δούλευαν σα σκλάβοι 16 ώρες την ημέρα για ένα κομμάτι ψωμί και μετά στελ-νόταν σαν υφάσματα στην Ινδία. Εκεί πουλιόντουσαν φθηνότερα από τα εγ-χώρια υφάσματα, αναγκάζοντας χιλιάδες Ινδούς παραγωγούς να χάσουν τελι-κά τη δουλειά τους και την Ινδία να εξαρτηθεί συναλλαγματικά πλήρως από τη Βρετανία για να μπορεί να τη πληρώσει για τους σιδηροδρόμους που της έ-φτιαχνε και τα βαμβακερά υφάσματα που εισήγαγε απ' αυτήν. Η λύση στο με-γάλο της οικονομικό πρόβλημα, όπως ακριβώς την είχαν προγραμματίσει οι Άγγλοι, ήταν μία και μοναδική: να παράγει περισσότερο όπιο και να το πουλάει φθηνότερα στη Βρετανική Εταιρία των Ανατολικών Ινδιών. Αυτή ήταν έτσι κι αλλιώς η βάση πάνω στην οποία στηρίχθηκε και ήκμασε το Βρετανικό εμπόριο και χωρίς το οποίο η Βρετανία μπορεί να είχε χρεοκοπήσει.

Τελικά η πλειοψηφία των οικογενειών που αποτελούν σήμερα το περίφημο Eastern Liberal Establishment, ανάμεσα στις οποίες είναι οι πλουσιότερες των ΗΠΑ, δημιούργησαν τις περιουσίες τους είτε από το εμπόριο βαμβακιού, ή από το εμπόριο οπίου και σε μερικές περιπτώσεις και από τα δυο. Ας δούμε όμως πώς πρωτοεμφανίστηκε το όπιο στην Αμερική.

Η Αμερικανική οικογένεια Χάριμαν χρειαζόταν πολλούς εργάτες για να προω-θήσει τη σιδηροδρομική γραμμή της δυτικά προς την ακτή της Καλιφόρνιας. Το παράξενο ήταν ότι ενώ υπήρχαν πολλοί νέγροι που θα μπορούσαν να κά-νουν πολύ καλύτερα αυτή τη δουλειά, η οικογένεια Χάριμαν προτιμούσε τους Κινέζους κούλις. Οι Βρετανοί ανέλαβαν λοιπόν να στείλουν στις ΗΠΑ Κινέζους κούλις σαν "εργάτες με μια μακροπρόθεσμη σύμβαση εργασίας". Μέχρι το 1846 είχαν φτάσει έτσι στις ΗΠΑ 120.000 κούλις για να εργαστούν στη σιδη-ροδρομική γραμμή του Χάριμαν. Από αυτούς, όπως εκτιμήθηκε από τη κυβέρ-νηση των ΗΠΑ οι 115.000 ήσαν οπιομανείς. Μόλις τελείωσε ο σιδηρόδρομος, οι Κινέζοι δεν επέστρεψαν βέβαια στη Κίνα, αλλά εγκαταστάθηκαν στο Σαν Φρατζίσκο, στο Λος Άντζελες, το Βανκούβερ και το Πόρτλαντ και άρχισαν να διακινούν ναρκωτικά, αυτό ακριβώς για το οποίο τους χρειαζόντουσαν αξιοσέ-βαστα πρόσωπα σαν το Λόρδο Ιντσκέιπ.

Θεωρείται ότι μέχρι το1875 οι Κινέζοι κούλις είχαν ξεκινήσει έξω από το Σαν Φρατζίσκο ένα δίκτυο προμήθειας οπίου που κατέληξε στη δημιουργία 129.000 Αμερικανών οπιομανών. Μόνο από τους ήδη γνωστούς άλλωστε 115.000 Κινέζους οπιομανείς, ο Λόρδος Ιντσκέιπ και η οικογένειά του έβγαζαν τουλάχιστον 100 εκατομμύρια σημερινά δολάρια το χρόνο.

Οι ίδιες Βρετανικές και Αμερικανικές οικογένειες που είχαν συνεργαστεί για να καταστρέψουν την Ινδική βιομηχανία υφασμάτων για να προωθήσουν περισ-σότερο το εμπόριο του οπίου και οι οποίες έφεραν Αφρικανούς σκλάβους στην Αμερική, συνεργάστηκαν επίσης και στο νέο βρώμικο εμπόριο, που ονομάσθη-κε "pig trade", για να καταλήξουν τελικά σε αυτό που γνωρίζουμε σήμερα σαν Eastern Liberal Establishmemt.

Όσο για το ξέπλυμα των εκατομμυρίων ναρκοδολαρίων, στην αρχή αυτά ε-στέλνοντο με courier σε μια τράπεζα ξεπλύματος χρημάτων. Αυτό όμως θεω-ρείται τώρα επικίνδυνο και χρησιμοποιούνται πιο ασφαλείς μέθοδοι π.χ. μέσα από το σύστημα CHIPS, ένα ακρωνύμιο για το Clearing House International Payments System. Δώδεκα από τις μεγαλύτερες τράπεζες χρησιμοποιούν αυτό το σύστημα. Μια από αυτές είναι η Hong Kong and Shanghai Bank και μια άλ-λη η "σεβαστή" Ελβετική τράπεζα Credite Suisse. Όπως παρατηρεί ο Δρ. Τζων Κόουλμαν: "το σύστημα CHIPS αν συνδυαστεί με το σύστημα SWIFT, που έχει τη βάση του στη Βιρτζίνια, κάνει τα βρώμικα χρήματα των ναρκωτικών πραγ-ματικά αόρατα...Μόνο οι μικροί ντήλερς ναρκωτικών συλλαμβάνονται με χρή-ματα ναρκωτικών στα χέρια τους. Οι ελίτ, η Drexel Burnham, η Credite Suisse, η Hong Kong and Shanghai Bank, διαφεύγουν πάντα τον έλεγχο. Μια από τις μεγαλύτερες εταιρίες της Επιτροπής των 300 είναι η American Express. Οι πρόεδροί της καταλαμβάνουν συνήθως θέσεις στην Επιτροπή των 300. Η Trade Development Bank ήταν μια τράπεζα στη Γενεύη που προμήθευε με τόνους χρυσού την αγορά του Χονγκ Κονγκ, με άλλα λόγια χρυσό για όπιο κι επομένως μπλεγμένη και αυτή στο εμπόριο οπίου. Αργότερα αυτή πουλήθη-κε στην American Express. Η American Express ήταν και συνεχίζει να είναι ένα κανάλι για το ξέπλυμα χρημάτων από ναρκωτικά και κανένας δεν μπορεί

να εξηγήσει πώς μπορεί αυτή, μία ιδιωτική εταιρία, να τυπώνει δολάρια, ή μή-πως δεν είναι δολάρια τα ταξιδιωτικά της τσεκ;".

Η ΚΟΚΑΪΝΗ

Οι βασικές χώρες της Λατινικής Αμερικής που καλλιεργούν τη κόκα είναι το Περού, ο Ισημερινός και η Βολιβία. Η Κολομβία δεν τη καλλιεργεί, αλλά δίπλα της στη Βολιβία βρίσκεται το κυριότερο εργαστήριο επεξεργασίας της κοκαΐνης και το βασικό οικονομικό κέντρο του εμπορίου της. Μετά την απαγωγή και φυλάκιση του στρατηγού Νοριέγκα από το πρόεδρο Μπους, η χρηματοδότηση του εμπορίου της κοκαΐνης και το ξέπλυμα των χρημάτων γίνεται από τις τρά-πεζες του Παναμά.

Η παραγωγή της κοκαΐνης στη Νότια Αμερική είναι πολύ πιο απλή από της η-ρωίνης και μπορούν να δημιουργηθούν εύκολα μεγάλες περιουσίες. Στη Κο-λομβία μετά τη δολοφονία του διαπρεπούς δικαστή και εισαγγελέα Ροντρίγκο Λάρα Μπονίλα από την επίθεση του ιδιωτικού στρατού των αδελφών Ochoas, βαρόνων της κοκαίνης του καρτέλ Μέντελιν, εναντίον των Δικαστηρίων στη Μπογκοτά, οι Ochoas αναγκάστηκαν να παραδοθούν στις αρχές, αφού πήραν προηγουμένως τη διαβεβαίωση ότι δεν θα υπόκειντο καμιά σωματική βλάβη, καμιά απώλεια της περιουσίας τους και ότι δε θα εξεδίδοντο στις ΗΠΑ. Συμφω-νήθηκε επίσης μαζί τους ότι εφόσον θα επέστρεφαν τις τεράστιες περιουσίες τους από τα ναρκωτικά στις Κολομβιανές τράπεζες, δε θα ανελαμβάνετο καμιά ποινική δίωξη εναντίον τους. Θα εκρατούντο απλώς σε ιδιωτικές φυλακές, που μοιάζουν μ' ένα πολυτελές δωμάτιο ξενοδοχείου, και μετά θα καταδικάζοντο σε μια ποινή το πολύ δύο ετών, την οποία θα εξέτιαν στην ίδια φυλακή - ξενο-δοχείο τους. Τους δόθηκε επίσης το δικαίωμα να μπορούν να συνεχίσουν να διευθύνουν την "επιχείρησή" τους από τη φυλακή - ξενοδοχείο τους.

Μετά τη "φυλάκιση" των αδελφών Orchas, το εμπόριο της κοκαΐνης δεν περι-ορίσθηκε στο ελάχιστο. Μεταφέρθηκε απλά στο δεύτερο καρτέλ Κάλι και συ-νεχίστηκε κανονικά. Τα δεύτερο αυτό μεγάλο καρτέλ για κάποιο λόγο είχε α-γνοηθεί από την Αμερικανική Υπηρεσία Διώξεως Ναρκωτικών (DEA). Το Κάλι διαφέρει από το Μέντελιν στο ότι διευθύνεται από επιχειρηματίες, οι οποίοι αποφεύγουν κάθε μορφή βίας, δεν αθετούν ποτέ τις συμφωνίες τους, έχουν χαμηλό προφίλ και αποφεύγουν να προκαλέσουν τη προσοχή των άλλων. Αυ-τοί δείχνουν ιδιαίτερα έξυπνοι και κάπως σαν "διορισμένοι". Παρά τη μερική έτσι απόσυρση των αδελφών Orcha, η κοκαΐνη που έμπαινε στις ΗΠΑ ήταν τώρα περισσότερη από πριν. Η απαγωγή μάλιστα του Μανουέλ Νοριέγκα από το πρόεδρο Μπους διευκόλυνε τελικά τη διακίνησή της μέσω του Παναμά.

Σύμφωνα με το Δρ. Τζων Κόουλμαν όλα δείχνουν ότι η Επιτροπή των 300 έχει αναλάβει τον πλήρη έλεγχο του εμπορίου κοκαΐνης της Νοτίου Αμερικής. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση για την άνοδο του καρτέλ Κάλι, το οποίο συνδέεται με

την απαγωγή του Νοριέγκα. Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι ο Πρόεδρος Μπους κυριολεκτικά πιέστηκε να εισβάλλει στον Παναμά και να απαγάγει τον Νοριέγκα, ο οποίος είχε γίνει ένα σοβαρό εμπόδιο για το εμπόριο των ναρκω-τικών, ιδιαίτερα στις τραπεζικές επιχειρήσεις. Έτσι η Επιτροπή των 300 έχει πια στα χέρια της και το εμπόριο της κοκαΐνης μέσω του καρτέλ Κάλι και των "gentlemen" επιχειρηματιών του. Δεν αναμένονται λοιπόν πια προβλήματα σαν κι αυτά που δημιουργούσε το καρτέλ Μέντελιν και το εμπόριο της κοκαΐνης αναμένεται να ακολουθήσει τον ίδιο ήσυχο και ομαλό δρόμο με το εμπόριο της ηρωίνης.

Τα ναρκωτικά έχουν για τους ολιγαρχικούς και πλουτοκράτες της Μυστικής Κυβέρνησης (ή Επιτροπής των 300), ένα διπλό σκοπό: τους φέρνουν πρώτα από όλα κολοσσιαία κέρδη και μετά κάνουν πιο εύκολο τον έλεγχο των αν-θρώπων. Τελικά τίποτα δεν έχει αλλάξει στο εμπόριο οπίου, ηρωίνης και κο-καΐνης. Αυτά εξακολουθούν να διευθύνονται από τις ίδιες οικογένειες "ανώτε-ρης τάξη" στη Βρετανία και στις ΗΠΑ. Εξακολουθεί να είναι ένα τεράστια επι-κερδές εμπόριο και οι απώλειες, όπου υπάρχουν, δε λογαριάζονται καθόλου, παρ' όλη τη φαινομενική θριαμβολογία των αντίστοιχων αρχών.

ΟΙ ΦΑΡΜΑΚΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ: ΟΙ ΝΟΜΙΜΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ

Το εμπόριο των ναρκωτικών είναι ένα από τα χειρότερα παραδείγματα πλουτι-σμού από την ανθρώπινη δυστυχία. Δεν υπάρχει όμως μόνο το παράνομο λα-θρεμπόριο ναρκωτικών, υπάρχει και το "νόμιμο" εμπόριο των μεγάλων "έντι-μων" φαρμακοβιομηχανιών, με αντίστοιχα μυθικά κέρδη με το πρώτο. Για πα-ράδειγμα το βάλιουμ της Hoffman la Roche έχει κόστος ακατέργαστης ύλης 3 δολάρια το κιλό. Πουλιέται όμως στους διανομείς 20.000 δολάρια το κιλό και όταν φτάνει στον καταναλωτή η τιμή του έχει ανέλθει στα 50.000 δολάρια το κιλό! Το βάλιουμ χρησιμοποιείται σε τεράστιες ποσότητες στην Ευρώπη και στην Αμερική σαν ηρεμιστικό. Το ίδιο κάνει η Hoffman la Roche και με τη Βι-ταμίνη C, που της στοιχίζει ένα σεντ το κιλό και τη πουλάει με κέρδος 10.000 τοις εκατό!

Η Ελβετία είναι γενικά μια χώρα στις κυριότερες τράπεζες της οποίας ξεπλένε-ται άφθονο βρώμικο χρήμα από τα ναρκωτικά. Συγχρόνως είναι και η χώρα των μεγαλύτερων "νόμιμων" βιομηχάνων ναρκωτικών, όπως π.χ. της Sandoz και της Hoffman la Roche καθώς επίσης το ύστατο καταφύγιο της Επιτροπής των 300 για τη προστασία των χρημάτων και του τομαριού τους σε περιπτώ-σεις δύσκολων και απρόβλεπτων καιρών.

Η μορφίνη ανακαλύφθηκε το 1803 από ένα γερμανό φαρμακοποιό και ήταν το πρώτο από τα αλκαλοειδή του οπίου που απομονώθηκε και μελετήθηκαν οι ι-διότητές του. Ακολούθησε η κωδεΐνη το 1832 , η παπαβερίνη το 1848 και αρ-γότερα τα υπόλοιπα.

Το 19ο αιώνα οι φαρμακευτικές εταιρίες διέδωσαν το όπιο στην Ευρώπη και στην Αμερική μέσω μιας μεγάλης ποικιλίας παρασκευασμάτων εναντίον της διάρροιας, της αρθρίτιδας, της οσφυαλγίας, των ρευματισμών, των πονοκεφά-λων, του πονόδοντου, της εξάντλησης, του βήχα και γενικά "δια πάσαν νόσον και μαλακίαν". Τα παρασκευάσματα αυτά, που το κύριο συστατικό τους ήταν το όπιο, πουλιόντουσαν στο καταναλωτή χωρίς ιατρική συνταγή και με την ί-δια ευκολία που πουλιέται σήμερα η ασπιρίνη.

Από τα μέσα του 19ου αιώνα πουλιόντουσαν στα φαρμακεία πιο πολύ τα αλ-καλοειδή, παρά τα διάφορα παρασκευάσματα από ακατέργαστο όπιο. Η μορφί-νη είναι το ισχυρότερο αλκαλοειδές του οπίου με εξαίρετες αναλγησιακές ιδιό-τητες. Το προνόμιο αυτό της μορφίνης έγινε αξεπέραστο στη δεκαετία του 1840 όταν εμφανίσθηκαν οι σύριγγες. Με μια ενδοφλέβια ή υποδερμική ένεση μορφίνης σταματούσε αμέσως οποιοσδήποτε πόνος. Οι ασθενείς βέβαια α-γνοούσαν ότι αυτές οι ουσίες προκαλούν φυσική εξάρτηση, και όποιος το ήξε-ρε απλά σιωπούσε. Μετά τη λήξη του Αμερικανικού Εμφυλίου πολέμου 45.000 στρατιώτες είχαν γίνει μορφινομανείς και η μορφίνη πήρε τότε την ονομασία "η αρρώστια του στρατιώτη".

Το όπιο χρησιμοποιήθηκε ιδιαίτερα για την υποβάθμιση και εξάρτηση της ερ-γατικής τάξης. Ο Μαρξ αναφέρει στο "Κεφάλαιο" ότι οι εργατικές οικογένειες έδιναν στα μικρά παιδιά σιρόπια που περιείχαν όπιο. Έτσι δημιουργήθηκαν πολλοί τοξικομανείς. Επίσης ο Ένγκελς αναφέρει ότι οι Άγγλοι γιατροί απαι-τούσαν υψηλές αμοιβές και οι εργάτες δεν είχαν να τους πληρώσουν. Όσοι εργάτες αρρώσταιναν λόγω της εργασίας ή της κακής διατροφής και του τρό-που ζωής τους, δεν είχαν καμιά ιατρική περίθαλψη. Για να καταπραΰνουν λοι-πόν τους σωματικούς τους πόνους, αναγκάζονταν να καταφύγουν στα ναρκω-τικά του κράτους, που πουλιόνταν σε όλη τη χώρα σε λαϊκές τιμές, αγνοώντας τους κινδύνους που έκρυβε η χρήση τους. Οι εργάτες επίσης στη πλειοψηφία τους έκαναν χρήση οινοπνευματωδών ποτών για να "ξεχάσουν" κι έτσι χειρο-τέρευαν την ήδη κλονισμένη υγεία τους. "Τα πάντα συνωμοτούν", έγραφε ο Ένγκελς, "για να σπρώξουν τον εργάτη στο πάθος του ποτού". Ο σερ Άρτσι-μπωλντ Άλισον σημειώνει το 1840 στο βιβλίο του "Οι Νόμοι του Πληθυσμού και η Σύνδεσή τους με την Ανθρώπινη Ευτυχία", ότι στη Γλασκόβη κάθε Σάβ-βατο βράδυ ήταν μεθυσμένοι τριάντα χιλιάδες εργάτες και ότι ανά κάθε 10 σπίτια υπήρχε ένα καπηλειό. Το 1873 καταναλώθηκαν στη Σκωτία τριάντα ε-κατομμύρια λίτρα ρακί και πάνω από σαράντα εκατομμύρια στην Αγγλία.

Τότε ακριβώς εμφανίσθηκαν διάφορες ιατρικές θεωρίες ότι η μορφίνη ήταν το καλύτερο φάρμακο για τη θεραπεία του αλκοολισμού και των ασθενειών που προκαλεί το οινόπνευμα!

Αλλά η φαρμακοβιομηχανία δεν περιορίσθηκε το 19ο αιώνα. με τη συνενοχή βέβαια των γιατρών και των φαρμακοποιών, στη καταστροφή της υγείας μόνο της εργατικής τάξης. Για να αυξήσει τα κέρδη της βρήκε ένα νέο προσοδοφό-ρο πελάτη, μια καινούργια αγορά, τις γυναίκες όλων των κοινωνικών τάξεων. Οι γιατροί χορηγούσαν προϊόντα οποίου για κάθε γυναικολογική και σεξουαλι-κή πάθηση, συμπεριλαμβανομένων και των αφροδίσιων νοσημάτων. Όπιο έδι-ναν επίσης και για όλες τις νευρικές διαταραχές, που πολλές φορές ήταν επι-νόηση των γιατρών, παρά πραγματική παθολογική κατάσταση. Πόρνες ακόμα έκαναν χρήση οπίου για να σταματήσουν την έμμηνο ρύση τους...

Το 1898 στα φαρμακευτικά εργαστήρια της Γερμανικής φαρμακοβιομηχανίας Bayer παρήχθηκε ένα καινούργιο φάρμακο. Ένα ισχυρότατο αναλγητικό που υποτίθετο ότι δεν προκαλούσε έξη όπως η μορφίνη. Η Bayer το ονόμασε η-ρωίνη από τη γερμανική λέξη Heroisch (δυνατό, ισχυρό). Η προώθηση της ηρωίνης έγινε αστραπιαία. Στην Αμερική στάλθηκε σε όλους τους γιατρούς μια διαφημιστική αφίσα που τοποθετήθηκε ακόμα και μέσα στα φαρμακεία. Η Bayer τη διαφήμιζε σαν μια ουσία "εναντίον όλων των πόνων, ένα καταπραϋ-ντικό του βήχα και για τη θεραπεία των τοξικομανών!" Έτσι η ηρωίνη πουλιό-ταν στα φαρμακεία χωρίς συνταγή, σαν ένα προϊόν μαζικής κατανάλωσης, όπως σήμερα η ασπιρίνη, και σαν αντίδοτο της μορφίνης.

Οι μορφινομανείς είδαν πως μόλις έπαιρναν ηρωίνη τους έφευγαν οι πόνοι που προκαλούνταν από τη διακοπή της μορφίνης. Εδώ η Bayer έλεγε την α-λήθεια. Είναι κλινικά εξακριβωμένο ότι η ηρωίνη μπορεί να δοθεί σαν υποκα-τάστατο της μορφίνης και το αντίστροφο. Δε συνέφερε όμως τη Bayer να προσθέσει ότι και το καινούργιο φάρμακο θα έφερνε έξη και θα μετέτρεπε α-πλώς τους μορφινομανείς σε ηρωινομανείς. Η ηρωίνη άλλωστε που ανακάλυ-ψε η Bayer δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα ημισυνθετικό παράγωγο της μορφί-νης, τη διακετυλομορφίνη. Είναι φανερό ότι Bayer προώθησε συνειδητά την ηρωίνη στο εμπόριο, γνωρίζοντας από πριν ότι είχε παρασκευάσει ένα ναρκω-τικό όμοιο με τη μορφίνη. Ένα ναρκωτικό με έτοιμη πελατεία (250.000 μορφι-νομανείς στις Η.Π.Α. και εκατοντάδες χιλιάδες στην Ευρώπη). Στο πλήθος αυ-τό των τοξικομανών πρέπει να προσθέσουμε και τις μεγάλες λαϊκές μάζες που κατεύφευγαν κάθε τόσο στα προϊόντα οποίου για τους πιο διαφορετικούς λό-γους: από το πονοκέφαλο μέχρι το βήχα. Τα προϊόντα του οπίου εχρησιμοποι-ούντο επίσης και σαν ψυχοφάρμακα, σαν ηρεμιστικά, καταπραϋντικά και ενα-ντίον της πείνας.

Για δεκαπέντε συνεχή χρόνια αφότου εμπορικοποιήθηκε η ηρωίνη η Bayer κρατούσε τα σκήπτρα στο εμπόριο με το "ισχυρότερο αναλγητικό του κό-σμου". Τα πρώτα διεθνή μέτρα εναντίον των προϊόντων του οποίου κι επομέ-νως και της ηρωίνης πάρθηκαν το 1912. Αλλ' αυτά δεν βρήκαν απροετοίμαστη τη Bayer, που είχε ήδη παρασκευάσει από το 1899 μια νέα μαγική ουσία που σταματούσε τους πόνους χωρίς να προκαλεί έξη, την ασπιρίνη. Η ασπιρίνη εί-ναι ένα αναλγητικό που η χρήση του δεν κρύβει άμεσους κινδύνους. Κρύβει όμως άλλους και δεν είναι βέβαια η Bayer που θα τους γνωστοποιήσει.

Το 1864 ο Adolph Von Bayer παρασκεύασε στο εργαστήριο το βαρβιτουρικό Barbital, το οποίο σύντομα κατέκλυσε την Ευρώπη με το όνομα Βερονάλ. Το Βερονάλ και άλλα παρόμοια βαρβιτουρικά σήμαινε τον άμεσο σχεδόν ύπνο για κάθε είδος ασθενούς. Μετά παρασκευάσθηκε το Λουμινάλ. Τα επόμενα χρόνια εμφανίσθηκαν στην αγορά πάνω από 2.500 βαρβιτουρικά και πενήντα από αυ-τά χρησιμοποιούντο μόνιμα στις συνταγές των γιατρών. Τα βαρβιτουρικά και η ασπιρίνη έκαναν τη φαρμακοβιομηχανία να ανακαλύψει ένα πραγματικό χρυ-σωρυχείο, που το εκμεταλλεύθηκε σε όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα.

Κάθε καινούργια οικογένεια ναρκωτικών δεν έκανε τίποτα άλλο από το να α-ντικαθιστά την ηρωίνη (ή τη μορφίνη) σε μια από τις ιδιότητές της (καταπραϋ-ντική, αναλγητική, ηρεμιστική κ.λ.π.). Προκαλούσε όμως συνήθως τις ίδιες βλάβες με την ηρωίνη, ή ακόμα χειρότερες.

Στη Κίνα ο αγγλικός ιμπεριαλισμός κατόρθωσε μέσα σε λίγες δεκαετίες να εκα-τονταπλασιάσει τον αριθμό των τοξικομανών (120 εκατομμύρια!). Στη Γαλλία, τη Γερμανία και την Αγγλία το φαινόμενο της τοξικομανίας από μορφίνη, κο-καΐνη και ηρωίνη είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις μέσα στην ίδια την αστική τάξη που έπαιρνε ναρκωτικά από μόδα. Η τοξικομανία των αστών δε γεννήθηκε από απελπισία όπως στην εργατική τάξη, αλλά από πλήξη. Η σύριγγα αγαπήθηκε τότε με φετιχιστικό πάθος και η βιομηχανία το εκμεταλλεύθηκε δεόντως. Κα-τασκεύασε σύριγγες από πολύτιμες πέτρες, με βελόνες από χρυσό και πλατίνα και θήκες με μονόγραμμα για όσους ήθελαν να τις δωρίσουν.

Γενικά στο μεγάλο παιχνίδι των ναρκωτικών πρέπει να υπάρχει πάντοτε ένα φάρμακο εντελώς παράνομο. Η μορφίνη, παρόλο που προκαλεί φόβο στο κό-σμο, εκτιμάται για την ιατρική της χρησιμότητά. Η ηρωίνη όμως όχι. Το ένα θεωρείται γενικά ελεγχόμενο σαν ένα "χρήσιμο ναρκωτικό", ενώ το άλλο σαν ο "λευκός θάνατος". Στη πραγματικότητα οι διαφορές της μορφίνης από την ηρωίνη είναι μηδαμινές.

Η δημιουργία του τέρατος ηρωίνη εξυπηρετούσε τη φαρμακοβιομηχανία, γιατί μπορούσε να συνεχίσει ανενόχλητη τη παρασκευή όμοιων ή χειρότερων ναρ-κωτικών, τα οποία θα πουλούσε μετά σα θαυματουργά φάρμακα. Δεν μπορού-σε να πουλήσει πια "σιρόπι με ηρωίνη" για το βήχα των παιδιών, αλλά ούτε και τη συνέφερε. Καλό θα ήταν να πιστεύσει ο κόσμος ότι η ηρωίνη δεν είχε καμιά σχέση με τα φάρμακα και πώς κανένα φάρμακο δε περιείχε ηρωίνη. Τα ναρ-κωτικά στα σιρόπια συνέχισαν να υπάρχουν, αλλά είχαν αλλάξει απλώς το ό-νομα. Μετά η απαγόρευση της ηρωίνης θα αύξανε τεράστια τη τιμή της στη μαύρη αγορά, πράγμα που συνέφερε τρομερά τους εμπόρους ναρκωτικών. Τέλος η αστυνομία θα μπορούσε να δικαιολογήσει διάφορα κατασταλτικά μέ-τρα που χρησιμοποιούσε γενικά εναντίον του εγκλήματος. Η ηρωίνη λοιπόν έπρεπε οπωσδήποτε να δαιμονοποιηθεί και να απαγορευθεί

Τα βαρβιτουρικά και διάφορα άλλα υπνωτικά, το ίδιο θανατηφόρα, ήταν τα κατεξοχήν ναρκωτικά της εικοσαετίας μεταξύ των δυο παγκοσμίων πολέμων και χρησιμοποιούνταν σαν καταπραϋντικά και ηρεμιστικά. Ο κόσμος δεν ήταν

σε θέση να αντιληφθεί τη φυσική εξάρτηση που προκαλούσαν, εκτός αν το αντιλαμβάνετο τυχαία, ή όταν θα ήταν πια πολύ αργά. Στις διαφημίσεις των βιομηχανιών άλλωστε τα βαρβιτουρικά παρουσιάζονταν σαν ένα αθώο φάρμα-κο που μπορούσε να πάρει ο καθένας, αρκετές φορές την ημέρα, και να το δώσει μάλιστα ακόμα και στα μικρά παιδιά.

Οι γιατροί καλοπροαίρετα ή κακοπροαίρετα δεν προειδοποιούσαν για τον κίν-δυνο της εξάρτησης. Αν ο κόσμος διέκοπτε τη χρήση του ναρκωτικού - φαρ-μάκου και άρχιζε να αισθάνεται ενοχλήσεις τις απέδιδε συνήθως στη κακή λει-τουργία του οργανισμού του, στο ότι δηλαδή ήταν ακόμη άρρωστος και δε θα έπρεπα να διακόψει ακόμα το φάρμακο. Έπαιρνε λοιπόν ξανά το βαρβιτουρικό και αισθανόταν θαυμάσια, αλλά εξαρτιόταν ακόμα πιο ισχυρά απ' αυτό.

Τη δεκαετία του '30 η ηρωίνη έγινε το μοναδικό ναρκωτικό που δεν παρα-σκεύαζαν πια οι φαρμακοβιομηχνίες, ενώ αντίθετα, συνεχιζόταν κανονικά η παραγωγή της μορφίνης και άλλων προϊόντων του οπίου. Η Αμερική ήταν η πρώτη χώρα που απαγόρευσε οποιαδήποτε ιατρική χρήση της ηρωίνης. Πολ-λές άλλες την ακολούθησαν με εξαίρεση την Αγγλία! (ας διαλογιστεί κάποιος πάνω σε αυτό..). Μετά την απαγόρευση βέβαια δε μειώθηκε ο αριθμός των το-ξικομανών, αντίθετα αυξήθηκε κατά πολύ και σύμφωνα με αυτά που έχουμε πει μέχρι τώρα μπορούμε να καταλάβουμε εύκολα το γιατί. Τα παράνομο πια εμπόριο της ηρωίνης συνεχίστηκε κανονικά με τεράστια κέρδη κάτω από την αιγίδα και προστασία των αξιότιμων μελών της Επιτροπής των 300.

Το 1937 απαγορεύθηκε και η μαριχουάνα, η οποία χαρακτηρίσθηκε σα ναρκω-τικό όπως η ηρωίνη και η μορφίνη

ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΑ ΤΗΣ ΗΡΩΙΝΗΣ

Ο ΚΑΠΝΟΣ

Η νικοτίνη που ήταν πολύ λίγο διαδεδομένη το 19ο αιώνα, άρχισε να παράγε-ται βιομηχανικά με τη μορφή τσιγάρων (πρώτα ο καπνός εισπνεόταν ή καπνι-ζόταν με πίπα). Ήταν η τέλεια ανακάλυψη, γιατί εξασφάλιζε ένα προϊόν έτοιμο για κατανάλωση, σε μεγάλες ποσότητες σε όλη τη διάρκεια της ημέρας.

Επειδή ο τομέας των διεγερτικών είχε μείνει ακάλυπτος, το τσιγάρο, διαδεδο-μένο και στην αστική τάξη, έγινε το ναρκωτικό του προλεταριάτου. Το διεγερ-τικό και ηρεμιστικό του αποτέλεσμα ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόταν στη διάρκεια της εργασίας. Όποιος άναβε ένα τσιγάρο όταν βρισκόταν σε υπερένταση, ηρε-μούσε για λίγο και συγχρόνως αισθανόταν μία διέγερση. Η μαζική τοξικομανία

από νικοτίνη διαδόθηκε από τις βιομηχανίες που ήξεραν να κρύβουν πολύ κα-λά τις εκθέσεις των γιατρών που αναφέρονταν στη ζημιά που προκαλεί το κά-πνισμα. Από το 1921 οι γιατροί υποψιάζονταν τη σχέση του τσιγάρου με το καρκίνο των πνευμόνων, παρατηρώντας μια αύξηση των περιπτώσεων κατά 800%. Το "Lancet", ένα από τα πιο έγκυρα ιατρικά περιοδικά, έγραψε το 1927 πως οι περισσότεροι που πέθαιναν από καρκίνο των πνευμόνων ήσαν καπνι-στές, αλλά οι πληροφορίες αυτές ήταν καταδικασμένες να μη βγουν ποτέ στην επιφάνεια.

Μερικοί πιστεύουν ότι το χαρτί που χρησιμοποιείται στη κατασκευή τσιγάρων διαποτίζεται στην αρχή με όπιο, που είναι ο βασικός λόγος (εκτός από τη νικο-τίνη) που οι καπνιστές συνηθίζουν τόσο πολύ το κάπνισμα.

Ο ΚΑΦΕΣ

Ταυτόχρονα με το καπνό, άρχισε να κυκλοφορεί και ένα άλλο διεγερτικό που η πουριτανική αστική τάξη πολεμούσε για δεκαετίες: ο καφές, Το 1909 στο πιο έγκυρο αγγλικό βιβλίο τοξικολογίας που δημοσίευσαν ο σερ T. Κλίφορντ Ώλ-μπατ, καθηγητής παθολογίας του πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ και ο καθηγη-τής Γ.E. Ντίξον, που εθεωρείτο ο καλύτερος φαρμακολόγος της εποχής του, αναφέρονται τα εξής: "Εξετάσαμε πολλές περιπτώσεις τοξικομανίας από καφέ. Ο ασθενής δεν μπορεί να αυτοσυγκρατηθεί και υποφέρει από κρίσεις κατά-πτωσης, έχει ανορεξία και στομαχικές και καρδιακές ενοχλήσεις. Όπως και τα άλλα ναρκωτικά μια δόση δηλητηρίου προσφέρει μια στιγμιαία ανακούφιση, αλλά με το τίμημα της μελλοντικής δυστυχίας...". Φυσικά όλες αυτές οι παρα-τηρήσεις έγιναν σε άτομα που είχαν διακόψει απότομα τη χρήση του καφέ.

Οι αντιδράσεις των πουριτανών και οι ενδοιασμοί των γιατρών κατέρρευσαν μπρος στις βιομηχανικές ανάγκες. Δεν ενδιέφερε αν ο καφές ήταν τοξικός, αρ-κεί που βοηθούσε τη παραγωγή και έκανε ανεκτές τις συνθήκες εργασίας. Ή-ταν καλό να το χρησιμοποιεί μαζικά το προλεταριάτο. Όταν οι χημικοί κατάφε-ραν να απομονώσουν τη καφεΐνη στο εργαστήριο και να αποδείξουν τις αντιυ-πνωτικές, καρδιοτονωτικές και διεγερτικές της ιδιότητες, η επιτυχία ήταν εξα-σφαλισμένη. Παράλληλα με την καφεΐνη άρχισαν να χρησιμοποιούνται το τσάι και το κακάο. Μια κούπα τσαγιού περιέχει 100-150 mg καφεΐνης, όσο και μια κούπα καφέ. Μια κούπα σοκολάτας περιέχει 200mg θεοβρομίνης (που μια δό-ση της ισοδυναμεί με μια δόση καφεΐνης).

Μεγάλη επιτυχία γνώρισε και το Vin Coca Mariani, ένα κόκκινο κρασί με εκχυ-λίσματα φύλλων κόκας, που περιείχε όλα τα δραστικά συστατικά της κοκαΐνης, που το έπιναν διάσημοι μουσικοί και ο Πάπας Λέων ο 13ος. Όμοια ποτά εισά-γονταν ταυτόχρονα και στις ΗΠΑ από το 1855. Το 1906 που ο βιομήχανος Τζωρτζ Στυθ Πέμπερτον άρχισε τη παραγωγή του French wine coca που δια-φήμιζε σαν "το ιδανικό τονωτικό και διεγερτικό του νευρικού συστήματος".

Μια παραλλαγή του, παραγωγής πάντα του Πέμπερτον, ήταν η Coca-Cola, ένα σιρόπι με κοκαΐνη και καφεΐνη που πουλιόταν σα θεραπευτικό φάρμακο για μια σειρά νευρικών παθήσεων. Ο Πέμπερτον αναγκάστηκε το 1906 να α-φαιρέσει την κοκαΐνη, αλλά η Coca-Cola έγινε το εθνικό ποτό της Αμερικής. Οι δεκάδες εκατομμύρια καταναλωτές αγνοούσαν ότι ένα μπουκάλι Coca - Cola (ή Pepsi) περιέχει 36-55mg καφεΐνης.

ΤΟ ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑ

Παράλληλα με τη βιομηχανοποίηση του καπνού, του καφέ και άλλων διεγερτι-κών ποτών έγινε και η βιομηχανοποίηση του οινοπνεύματος, ενός ναρκωτικού που αγκάλιασε όλες τις τάξεις, αλλά είχε ιδιαίτερη εξάπλωση στο προλεταριά-το. Το αλκοόλ είναι ένα από τα σοβαρότερα "νόμιμα" ναρκωτικά και η κατά-χρησή του προκαλεί σοβαρές σωματικές και διανοητικές διαταραχές και την εξασθένιση του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού.

Το 10% των αλκοολικών που διακόπτουν απότομα τη χρήση του και δεν έ-χουν καμιά ιατρική φροντίδα πεθαίνουν. Το 50% υποφέρει από επιληπτικούς σπασμούς και από Delirium Tremens (Τρομώδες Παραλήρημα). Η φυσική ε-ξάρτηση από το οινόπνευμα είναι από τις σοβαρότερες και μπορεί να συγκριθεί μόνο με την εξάρτηση από τα βαρβιτουρικά, που σε αρκετές περιπτώσεις προ-κάλεσε ακόμα και το θάνατο. "Οι αλκοολικές ή οι βαρβιρτουρικές κρίσεις είναι πολύ πιο επικίνδυνες από τις κρίσεις της ηρωίνης (λόγω της στέρησης του ναρκωτικού). Σπάνια η κρίση από ηρωίνη μπορεί να προκαλέσει το θάνατο. Έχουν εξετασθεί ιδιαίτερα σοβαρές περιπτώσεις του συνδρόμου στέρησης στην ηρωίνης, που ο τοξικομανής πέθανε, αλλά αυτοί οι θάνατοι είναι πολύ πιο σπάνιοι από τους θανάτους από υπνωτικά (βαρβιτουρικά) ή οινόπνευμα" (Canadian Commission of Inquiry, Διαλεχτά Έργα, Οτάβα 1970, σελίδα 154)

ΤΑ ΝΕΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ

Παρόλο που η ηρωίνη και η μορφίνη με λίγη ή περισσότερη αυστηρότητα α-παγορεύθηκαν σε όλες τις χώρες, η φαρμακευτική βιομηχανία ακολούθησε το παράδειγμα της Bayer που παρασκεύασε την ηρωίνη σαν αντίδοτο της μορφί-νης. Το 1939 οι φαρμακολόγοι Eisleb και Schaumann ανακάλυψαν τη μετερι-δίνη, ένα νέο συνθετικό ναρκωτικό με το διεθνές όνομα πεθιδίνη. Αυτό προω-θήθηκε παγκόσμια σαν υποκατάστατο της μορφίνης, που μπορούσε να χρησι-μοποιηθεί στην αποτοξίνωση. "Είναι ένα ισχυρό αναλγητικό (κάπως λιγότερο ισχυρό από τη μορφίνη), που μπορεί να σταματήσει στη στιγμή και τους πιο ισχυρούς πόνους, αλλά δεν προκαλεί έξη ούτε φυσική εξάρτηση", έλεγαν οι φαρμακευτικές εταιρίες και συνηγορούσαν οι φαρμακολόγοι και οι γιατροί. Η

διάδοσή της ήταν άμεση και εκτεταμένη. Αργότερα ο ΟΗΕ τη συμπεριέλαβε στο κατάλογο των πιο επικίνδυνων φαρμάκων. Το νέο θαυματουργό φάρμακο δεν ήταν παρά ένα ναρκωτικό που προκαλούσε την ίδια έξη με την ηρωίνη. Πιο απίστευτη ακόμα είναι η ιστορία του Ticarda, σταγόνων για το βήχα. Η Γερμανική φαρμακοβιομηχανία Hoeshst το προώθησε στη διεθνή αγορά αμέ-σως μετά το πόλεμο με μια τεράστια διαφήμισή του. Για δεκαπέντε χρόνια πουλιόταν σε όλο το κόσμο χωρίς συνταγή, προκαλώντας μια σοβαρή τοξικο-μανία. Παρ' όλο που διάφορα ειδικά έντυπα, γιατροί και φαρμακολόγοι έκρου-αν τον κώδωνα του κινδύνου, αυτό δεν αποσυρόταν. Τελικά απαγορεύθηκε το 1960, γιατί αποδείχθηκε ότι προκαλεί ανάλογη φυσική εξάρτηση με την ηρωί-νη.

Το 1958 παρουσιάσθηκε στις Βρυξέλες η δεκτρομορφίνη, δυο φορές πιο ισχυ-ρή από τη μορφίνη, η οποία όπως διαφημίστηκε "δεν παρουσιάζει κανένα από τα γνωστά συμπτώματά της. Στους πολυάριθμους ασθενείς που το χρησιμο-ποίησαν δεν παρουσιάστηκαν συμπτώματα εθισμού, ούτε κρίσεις από την έλ-λειψη του φαρμάκου, όπως συμβαίνει με τα προϊόντα οπίου και τα άλλα γνω-στά μέχρι σήμερα αναλγητικά".

Μετά από τρία χρόνια ο ΟΗΕ το έθεσε εκτός νόμου, θεωρώντας το επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία και καταδικάζοντας τη φαρμακοβιομηχανία για την "απά-τη του αιώνα". Το θαυματουργό αναλγητικό δεν ήταν καθόλου διαφορετικό από τη μορφίνη και την ηρωίνη. Ήταν μια παραλλαγή της μεθοδίνης.

Η CIA ΚΑΙ ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ

Παρακάτω παρουσιάζουμε μια σύντομη περιγραφή της ανάμιξης της CIA στο Εμπόριο των Ναρκωτικών. Ας δούμε πρώτα μερικές δημοσιεύσεις στο τύπο για τις δραστηριότητες των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ σε σχέση με το εμπόριο ναρκωτικών.

Τον Αύγουστο του 1996 η εφημερίδα San Jose Mercury News του San Jose στη Καλιφόρνια δημοσίευσε μια έρευνα για το πώς μια ομάδα δεξιών Νικαρα-γουανών προμήθευε με κοκαΐνη ένα από τους βασικούς διανομείς κρακ (μίγμακοκαΐνης και ηρωίνης) στο Λος Άντζελες στη δεκαετία του 1980 και έστελνε ένα μέρος τουλάχιστον των κερδών της για την υποστήριξη των Νικαραγουα-νών κόντρας, ενός επαναστατικού στρατού που κατασκευάσθηκε και διευθύν-θηκε ως επί το πλείστον από τη CIA. Άλλα μεγαλύτερα μέσα μαζικής ενημέρω-σης, όπως οι Τάιμς του Λος Άντζελες, οι Τάιμς της Νέας Υόρκης και η Ουάσι-γκτον Ποστ ξεκίνησαν αμέσως μια εκστρατεία δυσφήμησης αυτής της καλά ντοκουμενταρισμένης σειράς της Mercury News, που ήταν μια σεβαστή τοπική εφημερίδα με ένα δημοφιλές site στο Ίντερνετ. Τελικά η εφημερίδα αναγκά-σθηκε να αναιρέσει το Μάιο του 1997 ένα μέρος από αυτά που είχε παρου-

σιάσει ο δημοσιογράφος της σειράς Γκάρυ Γουέμπ, ο οποίος μετατέθηκε στην υπηρεσία προαστίων της εφημερίδας...

Η σημασία της εκστρατείας των μέσων μαζικής ενημέρωσης εναντίον του Γουέμπ και της Mercury News ήταν ότι κανένας ευυπόληπτος δημοσιογράφος ή εφημερίδα δε θα υποδείκνυε ποτέ ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ, η οποία και "πρωτοστατεί" στον αγώνα εναντίον των ναρκωτικών, θα μπορούσε να είχε ανεχτεί τη διακίνηση ναρκωτικών από τους υπαλλήλους της.

Τα Ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης πήραν μια διαφορετική άποψη της ιστορίας. Το Δεκέμβριο του 1996, όταν η εκστρατεία εναντίον του Γουέμπ ήταν στο α-ποκορύφωμά της, το τηλεοπτικό δίκτυο ITV της Μεγάλης Βρετανίας μετέδωσε ένα πρόγραμμα που παρουσίασε κατηγορίες ενός πρώην Νικαραγουανού πιλό-του ότι η CIA, μακριά από το να ανέχεται απλώς το εμπόριο των ναρκωτικών που έκαναν οι κόντρας, στη πραγματικότητα το ενεθάρρυνε και το διεύθυνε. Η ιστορία του ITV δέχθηκε ευνοϊκή κάλυψη από την Ιντηπέντεντ, μια σοβαρή κεντροαριστερή Βρετανική εφημερίδα.

Ο αρθρογράφος επίσης της "Μοντ" Maurice Lemoine ασχολήθηκε με τις δρα-στηριότητες της Υπηρεσίας Διώξεως Ναρκωτικών των ΗΠΑ (DEA) στη Βολιβία. Σύμφωνα με αυτόν μετά τη κατάληψη της εξουσίας από το "ναρκο-στρατηγό" Luis Garcia Meza στις 17 Ιουλίου 1980 "η CIA είχε ελεύθερα τα χέρια της να χρηματοδοτήσει τις επιχειρήσεις της στη Κεντρική Αμερική, χάρη στην κοκαΐνη που παραγόταν σε ένα μυστικό εργαστήριο στην Huanchaca, 700 χιλιόμετρα από τη Σάντα Κρουζ και 550 χιλιόμετρα από το Τρινιντάντ"... Το 1986 η DEA κατηγορήθηκε για "εμπόριο κοκαΐνης, αποδοχή κλεμμένων αγαθών (encubrimiento) και χρηματοδότηση των Νικαραγουανών κόντρας από τα ναρκωτικά που παράγονταν σε εκείνη την περιοχή.. αφού η DEA γνώριζε το εργοστάσιο ναρκωτικών και δεν είπε τίποτα γι' αυτό". Ένα μέλος του Κογκρέ-σου από το Επαναστατικό Μέτωπο της Αριστεράς (FRI), ο Εντμούντο Σαλαζάρ, που ήταν έτοιμος να απαιτήσει την έξωση των πρακτόρων της DEA από τη χώρα του, δολοφονήθηκε στη Σάντα Κρουζ στις 10 Οκτωβρίου 1986, αρκετά σύντομα μετά την έκφραση των κατηγοριών του".

"Στις 20 Αυγούστου 1992 η κυβέρνηση του Jaime Paz Zamora επιδοκίμασε το διάταγμα για τη ρύθμιση της δραστηριότητας των ξένων πρακτόρων στη Βολι-βία με ψήφους 239 έναντι 23 κατά. Η πρόθεση της κυβέρνησης όμως δεν εξε-τελέσθη ποτέ. Ο Paz Zamora κατηγορήθηκε αργότερα μαζί με το κόμμα του, το Επαναστατικό Κίνημα της Αριστεράς (MIR), για σύνδεση με το εμπόριο ναρκωτικών. Χάρη σε πληροφορίες που διέρρευσαν έξυπνα από....τη DEA το εμπόριο ναρκωτικών είχε "πραγματικά αποτελέσματα" για τα καρτέλ. Αλλά ε-πίσης (από τύχη;) και για τις κυβερνήσεις που δεν έχουν τη καλή τύχη να ικα-νοποιούν την Ουάσιγκτον: η κυβέρνηση του Μανουέλ Νοριέγκα το 1989 στον Παναμά, αυτή στη Βολιβία στην οποία συμμετείχε το MIR, και τώρα η κυβέρ-νηση του Κολομβιανού προέδρου Ernesto Samper Pizano, που ορίζεται συχνά σα μια κοινωνική δημοκρατία. Ο ίδιος ο νεοφιλελεύθερος Ernesto Zedillo, πρό-εδρος του Μεξικού, όπως ακριβώς και ο προκάτοχός του Carlos Salinas, τα

βγάζει πέρα εύκολα" (Le Monde Diplomatique, Απρίλιος 1997)

Οι πιο βαριές ίσως κατηγορίες διατυπώθηκαν σε μια σειρά δημοσιευμάτων του 1995 στο εβδομαδιαίο Ισπανικό περιοδικό Cambio16 Espaρa από τον Carlos Enrique Bayo στην Ουάσιγκτον. Περισσότερο υλικό εμφανίσθηκε το 1996. Όλα αυτά ανατυπώθηκαν στην Κολομβιανή έκδοση του περιοδικού. Η σειρά "Εξομολογήσεις ενός Πράκτορα" λέγεται ότι προήλθε από τις συνεντεύξεις ε-νός ενεργού, αλλά απογοητευμένου "υπερπράκτορα" της DEA, που αναγνωρί-ζεται σα "Χουάν. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του αυτός είναι Λατινοαμερικάνος και έχει εργαστεί για την DEA στη Κολομβία, τη Βενεζουέλα, τον Ισημερινό, το Παναμά, τη Κόστα Ρίκα και τις ΗΠΑ. Το Cambio16 έγραψε ότι οι αφηγήσεις του "έχουν πιστοποιηθεί κατά το δυνατόν από μια ανεξάρτητη έρευνα που έ-κανε το περιοδικό".

Σύμφωνα λοιπόν με το "Χουάν" η κυβέρνηση των ΗΠΑ ενδιαφέρεται κυρίως να έχει πολιτικά και οικονομικά πλεονεκτήματα από το εμπόριο των ναρκωτι-κών, μια επιχείρηση, σύμφωνα με την εκτίμησή του, 50 δισεκατομμυρίων δο-λαρίων στις ΗΠΑ. "Η DEA ενεργεί μόνο για να εμποδίσει τη διαφυγή από τις ΗΠΑ σκληρού συναλλάγματος από το εμπόριο ναρκωτικών κι έχει "ελάχιστα" όρια για τα χρήματα που θα βγάλει, έτσι ώστε η επιχείρηση να είναι επικερδής, αυτοκαθοδηγούμενη κυρίως από αυτό το κριτήριο αποδοτικότητας". Οι αρχές της Βορείου Αμερικής γνωρίζουν ότι τα περισσότερα ναρκωτικά εισέρχονται στις ΗΠΑ σε μικρές αποστολές που μεταφέρονται από μέτρια "μουλάρια" (με-ταφορείς). Αλλά δεν κάνουν τίποτα για να επιβραδύνουν αυτό το εμπόριο, το οποίο θα μπορούσαν να σταματήσουν, γιατί δεν είναι αποδοτικό να αναλάβουν μέτρα εναντίον αυτών των "μερμηγκιών". "Το ενδιαφέρον όμως των ΗΠΑ δεν είναι απλά οικονομικό: Η Ουάσιγκτον χρησιμοποιεί τη DEA για να πιέζει τις άλ-λες χώρες πολιτικά". Κατά διαστήματα, οι ΗΠΑ επιτρέπουν το εμπόριο ναρκω-τικών, για να πάρουν πληροφορίες τις οποίες θα χρησιμοποιήσουν για τον "ε-κβιασμό των ξένων κυβερνήσεων".

Ο "Χουάν" είπε ότι οι πράκτορες των ΗΠΑ με τους οποίους έχει εργαστεί "είναι κατά το πλείστον πολύ έντιμοι. Επαγγελματίες που ξέρουν τη δουλειά τους και προσπαθούν να τη κάνουν όσο πιο καλά μπορούν. Η πραγματική διαφθορά δεν είναι στους μεσαίους βαθμούς του αγώνα εναντίον των ναρκωτικών, αλλά στα σκοτεινά ύψη ενός συστήματος που αναζητά μόνο το δικό του κέρδος". Όσο γι' αυτό το "σύστημα", ο πράκτορας είπε ότι "δε θέλει να τερματίσει το εμπόριο ναρκωτικών, παρότι γνωρίζει πλήρως ότι αυτό προκαλεί χιλιάδες θα-νάτους στις ΗΠΑ, γιατί το μετατρέπει σε ένα όργανο δύναμης". (Cambio16, Κολομβία, 7/10/95)

Η ανάμειξη όμως της CIA στο εμπόριο ναρκωτικών έχει ιστορία δεκαετιών και δεν εμφανίσθηκε έτσι ξαφνικά τη δεκαετία του '90. Τη περίοδο 1947 - 1951, σύμφωνα με το Βιβλίο του Άλφρεντ ΜακΚόυ "Η Πολιτική της Ηρωίνης Στη Νο-τιοανατολική Ασία", τα όπλα, τα χρήματα και η αποπληροφόρηση της CIA βοήθησαν τα εγκληματικά συνδικάτα των Κορσικανών στη Μασσαλία να παλέ-ψουν εναντίον του ελέγχου των εργατικών σωματείων από το Κομμουνιστικό

Κόμμα. Οι Κορσικανοί κέρδισαν τη πολιτική επιρροή και τον έλεγχο στις απο-βάθρες, αποκτώντας έτσι ιδανικές συνθήκες για παγιώσουν ένα μακρόχρονο συνεταιρισμό με τους διανομείς ναρκωτικών της μαφίας, πράγμα που μετέ-τρεψε τη Μασσαλία στη μεταπολεμική πρωτεύουσα της ηρωίνης στη Δύση. Τα πρώτα εργαστήρια ηρωίνης της Μασσαλίας άνοιξαν το 1951, λίγους μόνο μή-νες μετά την ανάληψη του ελέγχου της προκυμαίας από τους Κορσικανούς.

Το 1999 εμφανίσθηκε στο Ίντερνετ το άρθρο "Γιορτάζοντας τη Χρυσή Επέτειο των 50 Χρόνων Διακίνησης Ναρκωτικών από τη CIA" ενός άγνωστου συγγρα-φέα, το οποίο εστάλη σε πολλούς αποδέκτες από την Ανίτα Σαντς στις 13 Μαρτίου 1998. Παρουσιάζουμε παρακάτω τις κυριότερες απόψεις αυτού του άρθρου για το ρόλο της CIA στη διακίνηση ναρκωτικών.

Ο συνταγματάρχης Πωλ Χέλγουελ της OSS (της πριν από το δεύτερο παγκό-σμιο πόλεμο μυστικής υπηρεσία πληροφοριών των ΗΠΑ, που μετεξελίχθηκε μετά το πόλεμο στη CIA) έφερνε ηρωίνη από τη Βιρμανία στις ΗΠΑ και την πουλούσε στα γκέτο των μαύρων από τη δεκαετία του '40. Η ηρωίνη αυτή προερχόταν από τη Βιρμανία και είχε υποστεί επεξεργασία στη Σανγκάι. Η OSS ήλθε σε επαφή με αυτό το εμπόριο όταν βοηθούσε στην Ασία τους λεγόμενους "Ιπτάμενους Τίγρεις" στην προσπάθειά της να εμποδίσει το Μάο Τσε Τουνγκ να πάρει την εξουσία. Για τα Αμερικανικά μέσα ενημέρωσης αυτοί υποτίθετο ότι ήσαν ηρωικοί πολίτες εθελοντές και ο Τζων Γουέιν μάλιστα είχε ενσαρκώσει το ρόλο ενός απ' αυτούς σε μια ταινία του. Στη πραγματικότητα όμως οι "Τίγρεις" ήσαν απλοί μισθοφόροι που πληρωνόντουσαν από τα μυστικά κονδύλια της OSS. Τα κονδύλια αυτά περιελάμβαναν χρήματα των ολιγαρχικών του προη-γούμενου φεουδαρχικού καθεστώτος και αργότερα έσοδα από ναρκωτικά. Ο εγκέφαλος πίσω από τους Τίγρεις και ολόκληρη την OSS ήταν τότε ο Άλεν Ντάλες.

Οι Ιπτάμενες Τίγρεις στη Κίνα βοηθούσαν τον εθνικιστή στρατηγό Τσιανγκ Κάι Σεκ, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε εναντίον του Μάο. Βέβαια δεν τα κατάφεραν και το 1949 υποχώρησαν στη Ταϊβάν. Ο Μάο σταμάτησε αργότερα τη διακίνη-ση του οπίου με τη ποινή του θανάτου. Πριν όμως από αυτό, ο συνταγματάρ-χης Πωλ Χέλγουελ είχε παρατηρήσει ότι ο Τσιανγκ Κάι Σεκ πουλούσε όπιο στους Κινέζους τοξικομανείς για να κερδίζει χρήματα για όπλα και στρατό. Ο Ντάλες εντυπωσιάσθηκε απ' αυτό. Ήθελε μυστικά κονδύλια για να μπορεί η υπηρεσία του να χρηματοδοτεί διάφορες παράνομες συγκαλυμμένες επιχειρή-σεις. Γιατί να αφήσει λοιπόν τη χρηματοδότηση του μυστικού πολέμου στους ολιγαρχικούς εθνικιστές του προηγούμενου καθεστώτος; Κατά την άποψη της OSS ο πόλεμος ήταν πατριωτικός. Ήταν εναντίον των "δυσάρεστων" γι αυτούς εθνικιστών και των "βρώμικων" κομμουνιστών, που ήθελαν και οι δυο να πε-τάξουν απέξω τους όμορφους εμπόρους των Γιάνκηδων, για να διαχειρίζονται μόνοι τους τις δικές τους βιομηχανίες. Στη πραγματικότητα οι εθνικιστές ονό-μαζαν τους αμερικάνους ιμπεριαλιστές και ένιωθαν πως βρισκόντουσαν εκεί πέρα για να εκμεταλλευθούν τις χώρες τους. Ενεργούσαν λοιπόν τόσο πολύ σαν τους κομμουνιστές εναντίον τους, που οι αμερικάνοι θεώρησαν σαν πα-τριωτικό από μέρους τους να τους διαλύσουν. Γιατί να έπρεπε να πληρώνουν

οι Κινέζοι ολιγαρχικοί για το έγκλημά τους, όταν οι μαύροι στα γκέτο της Αμε-ρικής θα άδειαζαν τις τσέπες τους για να προμηθευθούν αυτά τα όμορφα ναρ-κωτικά;

Με επιδέξιο τρόπο ο συνταγματάρχης Χέλγουελ δημιούργησε έξω από το Μα-ϊάμι τη Sea Supply, μια εταιρία ιδιοκτησίας της OSS, που τη χρησιμοποίησε για τη μεταφορά όπλων στη Κίνα. Το όπιο καλλιεργείτο στη Βιρμανία κι έτσι ο Χέλγουελ πήγε στη Βιρμανία και δημιούργησε φιλίες με τη βασιλική οικογένει-α. Τελικά εξασφάλισε απ' αυτήν όλα τα προνόμια που ήθελε για το όπιο. Έ-στελνε μετά το όπιο στη Κίνα για να γίνει ηρωίνη και μετέφερε την ηρωίνη πί-σω στην Αμερική με τα πλοία της Sea Supply, που ας σημειωθεί ήσαν τελείως προστατευμένα από τα αδιάκριτα μάτια των τελωνιακών. Μετά έστελνε με πλοία όπλα στη Κίνα και οργάνωσε με αυτό το τρόπο μια επικερδέστατη επι-χείρηση. Στο τέλος χρησιμοποίησε τους παλιούς καλούς φίλους της Αμερικάνι-κης μαφίας για τη διανομή της ηρωίνης στα γκέτο των μαύρων.

Επίσης η OSS στο αποκορύφωμα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου έκανε φιλίες με το Λάκυ Λουτσιάνο και τον απελευθέρωσε από τη φυλακή, όπου ή-ταν καταδικασμένος για ισόβια. Ήθελε τη βοήθεια αυτού του μεγάλου αρχιμα-φιόζου για να κερδίσει το πόλεμο. Πρώτα ο Λουτσιάνο ηρέμησε τους ελεγχό-μενους από τη Μαφία εργάτες του λιμανιού στην ακτή του Ατλαντικού που ή-ταν ανυπάκουοι και απεργούσαν συνεχώς διεκδικώντας μεγαλύτερες αμοιβές, κάτι όχι και τόσο πατριωτικό εκ μέρους τους και μετά βοήθησε την OSS σε σχέση με τους κατασκόπους που αυτή χρειαζόταν για τη σχεδιαζόμενη εισβολή στη Σικελία.

Μετά το πόλεμο η OSS χρειάστηκε τη μαφία για να διανείμει την ηρωίνη στα γκέτο. Ο Λουτσιάνο που είχε εγκατασταθεί πια στην Ιταλία, τους είπε να χρη-σιμοποιήσουν τον λογιστή του Μέγιερ Λάνσκυ, όπως και έγινε. Ο Μέγιερ έδω-σε στην OSS τον "Tampa" του, υπολοχαγό της Φλόριντας Σάντο Τραφικάντε. Όταν αυτός γέρασε, χρησιμοποίησαν το γιο του, Σάντο Τραφικάντε Τζούνιορ.

Ένας άλλος επίσης "φίλος" της OSS ήταν η Γερμανική Γκεστάπο. Μετά το 1947 η OSS είχε τόσους Ναζί στις υπηρεσίες της, που αποφάσισαν να πετά-ξουν τα δυο SS του ονόματός τους, που δημιουργούσαν "άσχημους" συνειρ-μούς και να μετεξελιχθούν στην καλύτερη ακουστικά και πιο απρόσωπη CIA. Οι Αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις έφεραν στη πραγματικότητα δεκάδες υψη-λού επιπέδου κατασκόπους της Γκεστάπο και των SS στην Αμερική, όπου τους έπεισαν να συνεργαστούν μαζί τους εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης και γενι-κά του κομμουνισμού. Αυτοί οι Ναζί εγκαταστάθηκαν στην αρχή στη Τζωρ-τζτάουν και η φιλοσοφία και η τακτική τους υιοθετήθηκαν από την χρηματο-δοτούμενη από τα ναρκωτικά κατασκοπευτική μηχανή του Άλεν Ντάλες, η ο-ποία άρχισε να χρησιμοποιεί ρατσιστικές γκεσταπίτικες μεθόδους για το ξερι-ζωμό των διαφωνούντων, όπως ακριβώς είχε κάνει ο Χίτλερ. Αυτοί δολοφόνη-σαν διανοούμενους, συνταγματικούς, εθνικιστές και σοσιαλιστές με τακτικές εκτελεστικού αποσπάσματος, που διδάχθηκαν στο Fort Benning διάφοροι ξένοι αξιωματικοί και οι οποίες άρχισαν να χρησιμοποιούνται εκτεταμένα στη Λατινι-

κή Αμερική από τους ντόπιους στρατιωτικούς. Οι ίδιοι οι Αμερικάνοι εφάρμο-σαν το ίδιο πράγμα στο Βιετνάμ σύμφωνα με το Σχέδιο ΦΟΙΝΙΞ, με το οποίο σκότωσαν χιλιάδες δασκάλους, πολίτες και αρχηγούς χωριών που υποπτεύο-νταν ότι έδειχναν συμπάθεια προς το Ανόι. Οι ίδιες ναζιστικές μέθοδοι χρησι-μοποιούνται και σήμερα για τη δολοφονία διανοουμένων, καθηγητών πανεπι-στημίων, πολιτικών ή αδιάκριτων ρεπόρτερ για να τους αναγκάσουν να σιω-πήσουν και για να φοβερίσουν τους υπόλοιπους.

Και από πού κερδίζει η CIA τα χρήματα για τους κακοποιούς και τους δολοφό-νους που πληρώνει γι' αυτούς τους σκοπούς; Μα φυσικά από τα ναρκωτικά! Το εμπόριο του οπίου συνεχίζει να ανθεί. Αφού αυτό εξαχθεί από τη Βιρμανία στη Κίνα για επεξεργασία, στέλνεται μετά στο Long Beach Crips και στις συμ-μορίες της μαφίας. Οι τοξικομανείς στα γκέτο, οι Ναζί στη CIA, οι Κουβανοί εξόριστοι που δούλεψαν στη Λατινική Αμερική και οι οποίοι δολοφόνησαν τον Τσε, όλοι τους ξεπήδησαν από τη Δυναστεία του Χέλγουελ. Κανένα βέβαια δεν τον ένοιαζε που οι μαύροι γινόντουσαν τοξικομανείς, ή μήπως το επεδίωκαν κι όλας;

Η δεκαετία του '50 περιελάμβανε συγκαλυμμένες επιχειρήσεις της CIA στην Λατινική Αμερική, σχεδιασμένες για τη διατήρηση της αποικιακής ηγεμονίας των ΗΠΑ πάνω στους πιο κοντινούς γειτόνους τους. Η αστυνομία των ΗΠΑ ε-πιτίθετο εναντίον των Γάλλων Κορσικανών εμπόρων, το λεγόμενο Γαλλικό Σύνδεσμο, προσπαθώντας να διατηρήσει τα πρωτεία του αμερικάνικου καρτέλ των ναρκωτικών της CIA από τη Βιρμανία.

Στη δεκαετία του '60, το γραφείο της CIA στη Σαϊγκόν διεύθυνε τόσο το γενο-κτονικό πρόγραμμα ΦΟΙΝΙΞ όσο και τη διαβόητη Air America, βασική ιδιόκτη-τη αεροπορική εταιρία της CIA, που μετέφερε ναρκωτικά σε όλη τη Νοτιοανα-τολική Ασία (Μπορείτε να διαβάσετε το βιβλίο του Christopher Robbins, Air America, Avon Books, 1985, κεφάλαιο 9) και ακόμα βρήκε το χρόνο να που-λήσει ηρωίνη και να διευθύνει επίσης μια τράπεζα. Οι εισπράξεις από τα ναρ-κωτικά πήγαιναν στη Nugan Hand Bank στο Σίντνεϋ, που ήταν μια τράπεζα της CIA σε όλα της, εκτός από το όνομά της. Ανάμεσα στους ανώτερους υ-παλλήλους της ήταν ένα δίκτυο στρατηγών, ναυάρχων και ανθρώπων της CIA, μαζί με το πρώην διευθυντή της CIA Γουίλιαμ Κόλμπυ, ο οποίος ήταν επίσης ένας από τους δικηγόρους της. Με παρακλάδια στη Σαουδική Αραβία, την Ευ-ρώπη, τη Νοτιοανατολική Ασία, τη Νότια Αμερική και τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Nugan Hand Bank χρηματοδότησε τη διακίνηση των ναρκωτικών, το ξέπλυ-μα των χρημάτων και τις δοσοληψίες του διεθνούς εμπορίου όπλων. Το 1980 η τράπεζα χρεοκόπησε εν μέσω αρκετών μυστηριωδών θανάτων και μ' ένα χρέος 50 εκατομμυρίων δολαρίων. (Δείτε το βιβλίο του Jonathan Kwitny, Τα Εγκλήματα των Πατριωτών: Μια Πραγματική Ιστορία για τα Ναρκωτικά, τα Βρώμικα Χρήματα και η CIA, W.W. Norton & Co., 1987).

Για να έχει σε έλεγχο τους στρατηγούς της Βιρμανίας, η CIA τους έκανε εκα-τομμυριούχους. Διεύρυνε επίσης τις δραστηριότητές της αγοράζοντας παπα-ρούνα από τους χωρικούς του Hmong στο Λάος, την οποία επεξεργάζοντο α-

κριβώς εκεί στο Βιετνάμ στα εργοστάσια της Πέπσι (το περιστατικό ήταν και στη ταινία του Μελ Τζίμπσον "Air America", αν και πολλοί που την είδαν δεν πίστεψαν ότι ήταν αληθινό). Πολλοί στρατιώτες στο Βιετνάμ έγιναν τότε τοξι-κομανείς. Η αλήθεια είναι ότι η Πέπσι είναι βαθιά μπλεγμένη στο εμπόριο ναρ-κωτικών στην Ασία. Στη διάρκεια της προεδρίας του Νίξον χρησιμοποιήθηκαν οι εταιρίες εμφιάλωσης της Πέπσι στην Ασία για τη χημική επεξεργασία του Ο-πίου σε ηρωίνη.

Η ανταλλαγή ναρκωτικών με όπλα είναι μια αμερικανική παράδοση πολλών δεκαετιών. Φαίνεται πως η ζωή προχωρά καλύτερα με την κόκα, την πέπσι και την ηρωίνη. Τα ναρκωτικά δημιούργησαν μυστικά κονδύλια για κατασκόπους για να μπορούν αυτοί να κάνουν τα πράγματα που αγαπούν περισσότερο: να διευθύνουν οπλισμένους μισθοφόρους, να σκοτώνουν καθηγητές πανεπιστη-μίων, αντι-αποικιοκράτες, αντι-ιμπεριαλιστές, αντι-φασίστες και δημοσιογρά-φους και να μεταστρέφουν τα εκλογικά αποτελέσματα με τη πρόκληση πλη-ρωμένων σκηνοθετημένων δραματικών καταστάσεων. Ο Μίκαελ Μάνλεϋ της Τζαμάικα και ο Αλλιέντε της Χιλής γνώρισαν πολύ καλά τις μεθόδους της.

Η CIA έχει γεμάτα τα μικρά θησαυροφυλάκιά της από τις μικρές εισαγωγικές της επιχειρήσεις με φθηνό εμπόρευμα από την ανατολή. Με αυτά κατασκεύασε τους καταπιεστικούς δολοφόνους στρατηγούς της Βιρμανίας, το Μάρκος, το Σομόζα, τον Ιντί Αμίν και όλους τους Αφρικανούς και Λατινοαμερικάνους δυ-νάστες που ξεπούλησαν τις πατρίδες τους στις ΗΠΑ, οι οποίοι εκμεταλλεύθη-καν και λεηλάτησαν τον ίδιο το λαό τους, κατέστρεψαν τις χώρες τους, έκλε-ψαν όλα τα χρήματά της και τα έβαλαν σε Ελβετικές τράπεζες και οι οποίοι έ-χουν προκαλέσει πληγές, λιμούς, εμφύλιους πολέμους και γενοκτονίες στις πατρίδες τους. Αυτοί είναι πάντα τα "φιλαράκια" της Υπηρεσίας. Αντίστροφα οι δολοφόνοι της CIA δολοφόνησαν όλους τους καλούς προέδρους όπως τον Αρμπένζ της Γουατεμάλας και τον Αλλιέντε της Χιλής, γιατί τόλμησαν να αντι-μιλήσουν.

Η Βιρμανία, η Αφρική, η Λατινική Αμερική, η Κεντρική Αμερική, η Νοτιοανατο-λική Ασία υπέστησαν την ίδια σφαγή που συνέβη στη Χιλή, όταν η Εταιρία προσπάθησε να σταματήσει τον Αλλιέντε. Η CIA σφυροκόπησε αυτή τη χώρα για να τη κάνει να φαίνεται τόσο χαοτική, ώστε να χρειάζεται να αγκυροβολή-σουν πολεμικά πλοία σε μικρή απόσταση από τις ακτές της και να εξαποστεί-λουν στρατιώτες για να σταματήσουν τις ανύπαρκτες εξεγέρσεις και για να μπορέσουν να γαζώσουν με πολυβόλο τον Αλλιέντε και να πουν μετά ότι αυ-τοκτόνησε. Οι ανόητοι ντόπιοι νομίζουν μέχρι σήμερα ότι ο Αλλιέντε κατέ-στρεψε τη χώρα τους. Ο Χένρυ Κίσινγκερ είχε πει στο Νίξον ότι θα έκαναν την οικονομία της Χιλής "να ουρλιάξει". Ο ίδιος χρησιμοποίησε αμερικανικές υπη-ρεσίες σα την AID για να αναστατώσουν την οικονομία της και να κάνουν τους Χιλιανούς να αντιδράσουν εναντίον του Αλλιέντε.(Πίσω βέβαια από τον Κίσιν-γκερ βρίσκεται η Επιτροπή των 300 με τις ολιγαρχικές της οικογένειες του πλούτου και της αριστοκρατίας, οι οποίες είναι αδίστακτες και ανηλεείς στην προώθηση και κατοχύρωση των συμφερόντων τους. Άλλωστε πάνω στο Βρε-τανικό θυρεό αναγράφονται οι λέξεις Ο Θεός και το Δίκαιό μου! Προσοχή, όχι

το Δίκαιο γενικά και αφηρημένα σα μια ηθική ιδέα, αλλά το Δίκαιό μου. Με άλ-λα λόγια ο τρόπος που ΕΓΩ κατά το δοκούν ερμηνεύω κάθε φορά τι με συμ-φέρει περισσότερο να κάνω.

Μετά από τα χρόνια του Βιετνάμ με την ηρωίνη, εμφανίσθηκε το εμπόριο της κοκαΐνης από τη Λατινική Αμερική, που το έκαναν να καρτέλ της Κολομβίας. Η μεγαλύτερη ποσότητα του νέου ναρκωτικού, εδιακινείτο βέβαια πάλι στα γκέτο των μαύρων. Η σειρά "The San Jose Mercury News" τεκμηρίωσε απλώς μια κλωστή από τις συνυφασμένες επιχειρήσεις που συνδέουν τη CIA, τους κό-ντρας και τα καρτέλ της κοκαΐνης. Κατειλημμένοι από την εμμονή τους να α-νατρέψουν την αριστερή κυβέρνηση της Νικαράγουα, οι αξιωματικοί της κυ-βέρνησης Ρέιγκαν, ανέχθηκαν τη διακίνηση ναρκωτικών, όσο οι διακινητές υποστήριζαν τους κόντρας. Το 1989, η Υποεπιτροπή του Κογκρέσου πάνω στη Τρομοκρατία, τα Ναρκωτικά και τις Διεθνείς Επιχειρήσεις (η επιτροπή Κέρυ) συνόψισε μια έρευνα τριών ετών με τα εξής:

"Υπήρχαν ουσιαστικές αποδείξεις για εμπόριο ναρκωτικών μέσα από τις πολε-μικές ζώνες εκ μέρους των Κόντρας, των προμηθευτών τους, των μισθοφόρων πιλότων των Κόντρας που εργάζονταν με τους Κόντρας και των Υποστηρικτών των Κόντρας σε όλη τη περιοχή...Οι αξιωματικοί των ΗΠΑ που αναμείχθηκαν στη Κεντρική Αμερική απέτυχαν να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα από το φόβο μήπως διακινδυνεύσουν τις πολεμικές προσπάθειες εναντίον της Νικα-ράγουα... Σε κάθε περίπτωση, η μία ή η άλλη υπηρεσία της κυβέρνησης είχε πληροφορίες σχετικά με την ανάμειξη, είτε ενώ αυτή συνέβαινε, ή αμέσως με-τά... Οι ανώτεροι σχεδιαστές της πολιτικής των ΗΠΑ δεν ήσαν απρόσβλητοι από την ιδέα ότι τα χρήματα από τα ναρκωτικά ήταν μια τέλεια λύση για τα χρηματοδοτικά προβλήματα των Κόντρας". (Drugs, Law Enforcement and Foreign Policy, a Report of the Senate Committee on Foreign Relations, Sub-committee on Terrorism, Narcotics and Intemational Operations, 1989)

Το "Iran Contragate" αργότερα συνέδεσε τη CIA, το Σάχη και τη Νικαράγουα. Αυτή η επιχείρηση του Λευκού Οίκου προήλθε όχι από τον άτονο Ρόναλντ Ρέι-γκαν, αλλά από τον επιδέξιο Τζωρτζ Μπους, έναν αξιωματικό καριέρας της CIA. Ο Μπους ξεκίνησε την επιχείρηση των Κόντρας για να παρενοχλήσει τη Νικαράγουα και να εμποδίσει τους Μαρξιστές - Λενινιστές του Νάνυ Ορτέγκα να δημιουργήσουν μια Νέα Κούβα. Ο Μπους χρηματοδότησε τους Κόντρας με έσοδα από τη κοκαΐνη.

Υπήρχε ένα τρίγωνο τότε ανάμεσα στο Σάχη, τους Κόντρας και τον Μπους. Η CIA είχε υποστηρίξει το Σάχη από παλιά. Δεν μπορούσαν να του δίνουν όμως συνεχώς μετρητά κι έτσι έκαναν το επόμενο καλύτερο πράγμα. Του έδωσαν ένα πλήρες σετ εκτύπωσης χρημάτων με γνήσιες εκτυπωτικές πλάκες, μελάνι και μεταξωτό χαρτί των ΗΠΑ. Αυτό το εκτυπωτήριο ήταν γνωστό στο Μπους. Έτσι μετά, ο Μπους πρόσφερε μια χάρη στο βασιλιά της κοκαΐνης (και βασικό προμηθευτή του) Πάμπλο Εσκομπάρ: να ξεπλύνει 8 δισεκατομμύρια δολάρια από κέρδη κοκαΐνης, δηλαδή να τα κάνει νόμιμα και επενδύσιμα χρήματα. Προς το σκοπό αυτό ο Μπους πήρε 8 δισεκατομμύρια από τον Εσκομπάρ, τα

οποία τοποθετήθηκαν σε μια τράπεζα του Παναμά στο όνομα του Εσκομπάρ. Πήρε μετά 4 δισεκατομμύρια από αυτά τα ξεπλυμένα χρήματα κοκαΐνης και τα έδωσε στο Σάχη, λέγοντάς του ότι θα μπορούσε να έχει πραγματικά δολάρια, αν του έδινε πίσω 8 δισεκατομμύρια από τα φρέσκα τυπωμένα χρήματά του. Ο Σάχης δούλευε για μερικές βδομάδες τις πρέσες του μέρα - νύχτα για να τυ-πώσει αυτό το ποσόν. Τελικά ο Μπους πήρε τα 8 αυτά δισεκατομμύρια από το Σάχη και τα έβαλε πίσω στο λογαριασμό του Εσκομπάρ στην Αμερικάνικη τρά-πεζα του Παναμά, ενώ υπεξαίρεσε τα υπόλοιπα 4 δισεκατομμύρια δολάρια που είχαν εμφανισθεί σαν "πλεόνασμα" σε αυτό το λογαριασμό και τα έδωσε στο Λατινοαμερικάνο πολιτικό Nana DeBusia της Γουϊάνα Εκεί αυτά ξεπλύθηκαν σε λογαριασμούς με υπογραφές του Μπους και του Κάσεϋ, και χρησιμοποιή-θηκαν από τους Κόντρας. Αυτό ήταν το πραγματικό Iran Contragate. Η ιστο-ρία βέβαια δε βγήκε ποτέ στην επιφάνεια.

Στη δεκαετία του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990 οι υποστηριζό-μενοι από τη CIA επαναστάτες Μουτζαχεντίν ασχολήθηκαν πολύ με το εμπόριο ναρκωτικών, ενώ πολεμούσαν εναντίον της κυβέρνησης του Αφγανιστάν, που υποστηριζόταν από τη Ρωσία. Τα φορτηγά και τα μουλάρια που είχε προμη-θεύσει η CIA, τα οποία είχαν μεταφέρει όπλα στο Αφγανιστάν, χρησιμοποιήθη-καν και για τη μεταφορά του οπίου στα εργαστήρια κατά μήκος των συνόρων του Αφγανιστάν με το Πακιστάν. Η παραγωγή έφθανε μέχρι τη μισή περίπου ηρωίνη που χρησιμοποιούταν ετήσια στις Ηνωμένες Πολιτείες και τα τρία τέ-ταρτα αυτής που χρησιμοποιούταν στη Δυτική Ευρώπη. Οι αξιωματικοί των ΗΠΑ παραδέχθηκαν το 1990 ότι είχαν αποτύχει να ερευνήσουν ή να αναλά-βουν δράση εναντίον του εμπορίου ναρκωτικών, από την επιθυμία τους να μη προσβάλλουν τους Αφγανούς και Πακιστανούς συμμάχους τους. Το 1993, έ-νας αξιωματούχος της DEA ονόμασε το Αφγανιστάν σαν τη νέα Κολομβία στο κόσμο των ναρκωτικών.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 199O, η CIA ενώ δούλευε για να κρατήσει τους βασικούς στρατιωτικούς και πολιτικούς αρχηγούς της Αϊτής στην εξουσία, έκανε τη τυφλή στη διακίνηση ναρκωτικών από τους πελάτες της. Το 1986, η Εταιρία πρόσθεσε μερικά περισσότερα ονό-ματα στο μισθολόγιό της, δημιουργώντας ένα νέο οργανισμό στην Αϊτή, την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (SIN). Η SIN υποτίθεται ότι δημιουργήθηκε για να καταπολεμήσει το εμπόριο της κοκαΐνης, αν και οι ίδιοι οι αξιωματούχοι της SIN ασχολήθηκαν με αυτό, ένα εμπόριο που εβοηθείτο από μερικούς από τους στρατιωτικούς και πολιτικούς αρχηγούς της Αϊτής.

Και τελικά φτάνουμε στη δεκαετία του 2.000 με την ανάμιξη της CIA στον ε-ξοπλισμό του Απελευθερωτικού Στρατού των Κοσσοβάρων UCK με χρήματα από εμπόριο ναρκωτικών στη περιοχή.

Όποιος θέλει μπορεί να ρθει σε επαφή με τους συγγραφείς ερευνητές που τα αποκαλύπτουν όλα αυτά: Fred Landis, Donald Freed, και τους πρώην πράκτο-ρες της CIA: Victor Marchetti, Ralph McGehee, Phillip Agee, John Stockwell, και τον πρώην πράκτορα της DEA Michael Levine. Καθώς επίσης τους Danny

Sheehan, Father Bill Davis. Τα sites τους στο Δίκτυο είναι εύκολο να βρεθούν με μια "search engine" όπως η altavista.digital.com

Η διεύθυνση του Γκάρυ Γουέμπ στο Ίντερνετ για όποιον θέλει να επικοινωνή-σει μαζί του και να μάθει από πρώτο χέρι τα καθέκαστα είναι (ή ήταν τουλάχι-στον) gwebb@sjmercury.com.

Υπάρχει ένας εξεζητημένος Βρετανός ερευνητής, ο David Guyatt, με e-mail davidg7@ukonline.co.uk, του οποίου το άρθρο "The Pegasus File" στο περιο-δικό Nexus New Times, (έκδοση Απριλίου - Μαίου και Ιουνίου - Ιουλίου) δίνει τα ακριβή γεγονότα για τα χρόνια κοκαΐνης του Τζωρτζ Μπους.

ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΤΗΣ CIA ΜΕ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ

Την άνοιξη του 1942, ο στρατηγός Γούλιαμ Ντόνοβαν, αρχηγός της OSS, της προκατόχου μυστικής υπηρεσίας της CIA, μάζεψε πέντε έξη καταξιωμένους αμερικανούς επιστήμονες, μαζί με τον τότε πρόεδρο της Αμερικανικής Ψυχια-τρικής Εταιρείας Έντγουαρντ Στρέκερ, και τους ζήτησε να συστήσουν μια ε-ρευνητική επιτροπή για την ανακάλυψη ενός ναρκωτικού που θα βοηθούσε την υπηρεσία στην ανάκριση των ξένων κατασκόπων και στην αποκάλυψη των διπλών πρακτόρων μέσα στους κόλπους της. Η επιτροπή διερεύνησε και απέρ-ριψε αναρίθμητα ναρκωτικά, μαζί με το αλκοόλ, τα βαρβιτουρικά και τη καφεΐ-νη. Δοκιμάσθηκαν επίσης το πεγιότ και η σκοπολαμίνη, αλλά τα οράματα που αυτά προκαλούσαν θεωρήθηκαν ότι εμπόδιζαν την ανακριτική διαδικασία. Τε-λικά επιλέχθηκε η μαριχουάνα.

Οι επιστήμονες της OSS δημιούργησαν ένα πολύ ισχυρό απόσταγμα της κάν-ναβης και με τη διαδικασία της εστεροποίησης πήραν ένα καθαρό και παχύρ-ρευστο υγρό. Το τελικό προϊόν ήταν άχρωμο, άοσμο και άγευστο. Ήταν σχε-δόν αδύνατον να ανιχνευθεί, όταν εχορηγείτο κρυφά, ό,τι ακριβώς ήθελαν οι κατάσκοποι. Από τότε και στο εξής η OSS ανεφέρετο στο απόσταγμα της μαρι-χουάνας σαν το "TD", που αντιστοιχούσε στις λέξεις "Truth Drug", δηλαδή το Ναρκωτικό (ή ο Ορός) της Αλήθειας.

Δοκιμάσθηκαν διάφοροι τρόποι χορήγησης του TD πάνω σε ενήμερα και σε ανυποψίαστα άτομα. Η OSS ανακάλυψε ότι το ναρκωτικό μπορούσε να "ενεθεί σε οποιοδήποτε είδος τροφής, όπως σε πουρέ, βούτυρο, σάλτσα σαλάτας ή σε γλυκά". Μια άλλη πρόταση ήταν να εμποτισθούν οι ιστοί του προσώπου με αυ-τό. Αυτές όμως οι μέθοδοι είχαν μειονεκτήματα. Τι θα συνέβαινε αν κάποιος είχε πάρα πολύ όρεξη; Μια μεγάλη ποσότητα TD μπορούσε να τον ξεκάνει και να αχρηστεύσει την ανάκριση. Τελικά σαν καλύτερη μέθοδος θεωρήθηκε η έγ-χυση με σύριγγα ενός αραιωμένου διαλύματος TD σε ένα τσιγάρο ή ένα πού-ρο. Μετά το κάπνισμα, το άτομο θα ήταν αρκετά μαστουρωμένο, για να το α-

ναλάβει ένας ικανός ανακριτής και να το κάνει να τα ξεράσει όλα. Τα αποτελέ-σματα του TD περιγράφτηκαν σε μια αναφορά της OSS:

"Το TD φαίνεται να χαλαρώνει όλες τις αναστολές και να νεκρώνει τις περιοχές του εγκεφάλου που κυβερνούν τη περίσκεψη και τη προσοχή. Οξύνει τις αι-σθήσεις και κάνει να εκδηλωθούν τα ισχυρά χαρακτηριστικά του ατόμου. Ε-λαττώνει τις σεξουαλικές αναστολές και οξύνει την αίσθηση του χιούμορ, μέ-χρι το σημείο που μια οποιαδήποτε πρόταση ή κατάσταση μπορεί να φανεί πο-λύ αστεία στο υποκείμενο. Από την άλλη μεριά, μπορούν επίσης να ενισχυ-θούν τα δυσάρεστα χαρακτηριστικά του ατόμου. Γενικά μπορούμε να πούμε ότι η όλη αντίδραση περιλαμβάνει αρκετή πολυλογία και ιλαρότητα".

Μετά τη δοκιμή του TD στον ευατό τους, τους συνεργάτες τους και το στρατι-ωτικό προσωπικό, οι πράκτορες της OSS χρησιμοποίησαν το ναρκωτικό επιχει-ρησιακά, αν και σε μια περιορισμένη έκταση. Τα αποτελέσματα ήταν ανάμικτα. Σε ορισμένες περιπτώσεις τα υποκείμενα του TD ένιωσαν μια παρορμητική ανάγκη "να συζητήσουν διάφορα ψυχολογικώς φορτισμένα θέματα. Οτιδήποτε προσπαθεί το άτομο να αποκρύψει, θ' αναγκαστεί να εμφανιστεί στη συνείδη-σή του". Υπήρχαν όμως και άτομα που είχαν "τοξικές αντιδράσεις". Ένας α-κούσιος μαστούρης έγινε ερεθιστικός και απειλητικός και παραπονέθηκε ότι αι-σθανόταν σα να είναι "δυο διαφορετικοί άνθρωποι". Η παράξενη φύση των συμπτωμάτων του, εμπόδισε οποιαδήποτε προσπάθεια να τον ανακρίνουν.

Μερικές φορές το TD έδειχνε να διεγείρει μια "παρόρμηση προς ομιλία", ενώ άλλες φορές οι άνθρωποι παρανοούσαν και δεν έβγαζαν τσιμουδιά. Η έλλειψη μιας σταθερής συνέπειας στα αποτελέσματα του ναρκωτικού, θεωρήθηκε σαν ένα βασικό εμπόδιο και οι "ονειρευτές του Ντόνοβαν", όπως είχαν ονομαστεί οι ενθουσιώδεις υπάλληλοί του, αναγκάστηκαν να κόψουν απρόθυμα το τσιγαρι-λίκι τους. Σύμφωνα με ένα χειρόγραφο σχόλιο ενός εγγράφου του OSS "το ναρκωτικό αψηφά ακόμα και την πιο εξειδικευμένη και διεξοδική ανάλυση και για κάθε πρακτικό λόγο μπορεί να θεωρηθεί σα μη αναλύσιμο".

Το 1947 η OSS αντεκατεστάθη από τη CIA, ενώ με την αρχηγία τώρα του ναυτικού ξεκίνησε το πρόγραμμα ΤΣΑΤΕΡ (CHATTER), συνεχίζοντας τη μυστι-κή αναζήτηση του ορού της αλήθειας. Το ΤΣΑΤΕΡ αναζητούσε τρόπους από-σπασης πληροφοριών από τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τη θέλησή τους, αλλά χωρίς σωματική βία. Εν τω μεταξύ οι αμερικανοί ερευνητές έμαθαν για τα πειράματα που διεξήγαγαν οι Ναζί γιατροί στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου στη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Σε αυτά οι Να-ζί, αφού χορήγησαν μεσκαλίνη σε 30 φυλακισμένους, συμπέραναν ότι ήταν "αδύνατον να επιβάλλει κανείς τη θέλησή του πάνω σε ένα άλλο άτομο, όπως στην ύπνωση, ακόμη και όταν του χορηγήσει την ισχυρότερη δόση μεσκαλί-νης". Το ναρκωτικό όμως αυτό είχε ορισμένα πλεονεκτήματα για τους ανακρι-τές των SS, οι οποίοι μπορούσαν με τη βοήθειά του να αντλούν "ακόμα και τα πιο κρυφά μυστικά από τα άτομα, όταν έθεταν με έξυπνο τρόπο τις ερωτήσεις τους". Τελικά ο Δρ. Τσαρλς Σάβιτζ διεξήγαγε πειράματα με μεσκαλίνη στο Ιν-στιτούτο Ιατρικής Έρευνας του Ναυτικού στη Μέριλαντ, αλλά χωρίς καμιά ι-

διαίτερη επιτυχία. Τελικά το πρόγραμμα ΤΣΑΤΕΡ εγκαταλείφθηκε το1953.

Η "Τεχνική Αποστολή του Ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών", είχε σαρώσει προηγουμένως την Ευρώπη για να συγκεντρώσει κάθε πληροφορία σχετική με τα βιομηχανικά υλικά ή τα επιστημονικά δεδομένα του Τρίτου Ράιχ. Η ίδια α-ποστολή δημιούργησε τις βάσεις για την εισαγωγή στις ΗΠΑ, μέσω του προ-γράμματος ΠΕΪΠΕΡΚΛΙΠ (PAPERCLIP), 600 διακεκριμένων Ναζί επιστημόνων, υπό την εποπτεία της CIA κατά τα πρώτα χρόνια του ψυχρού πολέμου. Ανά-μεσα σε αυτούς τους επιστήμονες ήταν και ο Δρ. Χούμπερτους Στρούγκχολντ, που αν και αναμεμιγμένος στα πειράματα του Νταχάου με τη μεσκαλίνη και σε άλλες ναζιστικές ακρότητες, απετέλεσε μια σημαντική μορφή στο διαστημικό πρόγραμμα της Αμερικής και αναγνωρίσθηκε αργότερα από τη NASA σαν ο "πατέρας της διαστημικής ιατρικής". Άλλος διάσημος Ναζί επιστήμονας της NASA ήταν ο διάσημος «πατέρας των πυραύλων» Βέρνερ Φον Μπράουν.

Στο μεταξύ η CIA έκανε εντατικές προσπάθειες για την ανάπτυξη "ειδικών" ανακριτικών μεθόδων. Είχε ήδη υπ' όψη της δυο βασικές μεθόδους. Στη πρώ-τη, που ήταν μια μορφή ναρκοΰπνωσης, ένας ψυχίατρος της CIA προσπαθού-σε να προκαλέσει σε ένα άτομο μια υπνωτική κατάσταση, μετά τη χορήγηση σε αυτό ενός ήπιου ηρεμιστικού. Στη δεύτερη εχρησιμοποιούντο δυο διαφορετικά ναρκωτικά με αλληλοσυγκρουόμενα αποτελέσματα: μια ισχυρή δόση βαρβι-τουρικών, που προκαλούσε αμέσως εξάντληση και ύπνο στο υποκείμενο και μετά μια ένεση αμφεταμίνης για να το διεγείρει. Καθώς το άτομο άρχιζε να βγαίνει από την υπνωτική του κατάσταση και βρισκόταν ακόμα αδύναμο σε μια περιοχή "λυκόφωτος", η CIA ξεκινούσε την ανακριτική της διαδικασία. Οι για-τροί της προσπάθησαν να επεκτείνουν όσο το δυνατόν περισσότερο αυτή την ενδιάμεση κατάσταση αφασίας και ο ανακριτής μπορούσε με ένα μικρό κτύπη-μα του δακτύλου του να ρυθμίσει τη ροή των χημικών ουσιών. Ήθελαν να προκαλέσουν μια ξαφνική εκροή σκέψεων, συναισθημάτων και εκμυστηρεύ-σεων. Προς αυτό το σκοπό δοκιμάσθηκαν διάφοροι συνδυασμοί ναρκωτικών ουσιών, μερικές φορές μαζί με μαριχουάνα.

Η όλη μέθοδος δεν ήταν ακριβής και προβλέψιμη και αφηνόταν στην επινοητι-κότητα και μερικές φορές στη παρατολμία των ανακριτών της CIA, που χρησι-μοποιούσαν συνήθως εξαιρετικά υψηλές δόσεις σκοπολαμίνης. Τελικά ανακά-λυψαν ότι τα αποτελέσματα ήσαν καλύτερα, αν εχρησιμοποιούντο δυο ή το πολύ τρεις διαφορετικές χημικές ουσίες σε μια συνεδρία. Σε αυτή τη περίπτω-ση οι υψηλές δόσεις σκοπολαμίνης εχορηγούντο μαζί με θιαμίνη, φαινοβαρβι-ταλικό νάτριο (sodium luminal), θειικό εστέρα της ατροπίνης, πεντοθαλικό νά-τριο και θειικό εστέρα της καφεΐνης. Παρά τους πιθανούς κινδύνους της διαδι-κασίας, οι ειδικοί ανακριτές υποστηρίχθηκαν ισχυρά από τους αξιωματούχους της CIA.

Σε μια προσπάθεια να διευρύνει το ερευνητικό της πρόγραμμα, η CIA ήλθε σε επαφή με ακαδημαϊκούς καθηγητές και με άλλους ειδικούς επιστήμονες. Διά-φοροι έτσι γιατροί, επαγγελματίες υπνωτιστές και ψυχίατροι μισθώθηκαν σα σύμβουλοι από τη CIA, η οποία συνδέθηκε επίσης με τα ερευνητικά τμήματα

των υπηρεσιών της αστυνομίας και των εργαστηρίων της εγκληματολογίας. Τελικά όλες οι προσπάθειες της CIA για τον έλεγχο της συνείδησης πήραν τη μορφή ενός απόρρητου Προγράμματος με τη κωδική ονομασία ΜΠΛΟYΜΠΕΡΝΤ (BLUEBIRD), το οποίο φυλασσόταν σαν επτασφράγιστο μυ-στικό, για να μη δημιουργήσει η διαρροή του προβλήματα στην υπηρεσία. Ο συνταγματάρχης Σέφιλντ Έντγουαρντς, ο πρόεδρος της ανώτερης διοικητικής επιτροπής του ΜΠΛΟΥΜΠΕΡΝΤ, πίεζε συνεχώς για την εύρεση και χρησιμοποί-ηση μιας πιο αξιόπιστης χημικής ουσίας από τις ήδη υπάρχουσες στην ανακρι-τική διαδικασία. Τον Αύγουστο του 1951 το ΜΠΛΟYΜΠΕΡΝΤ άλλαξε την κωδι-κή του ονομασία σε ΑΡΤΙΤΣΟΟΥΚ (ARTICHOKE), ενώ οι ερευνητές συνέχιζαν να ψάχνουν για το μαγικό ορό της αλήθειας και τη τεχνική που θα εγγυάτο σί-γουρα αποτελέσματα. Το ειρωνικό στοιχείο στην όλη υπόθεση είναι ότι στο μαρμάρινο τοίχο της αίθουσας αναμονής του αρχηγείου της CIA στο Λάνγκλεϋ της Βιρτζίνια υπάρχει η γνωστή βιβλική επιγραφή: "Γνώσεσθε την Αλήθεια και η Αλήθεια ελευθερώσει Υμάς"!

Οι σκοποί του ΑΡΤΙΤΣΟΟΥΚ, όπως ετέθησαν ήσαν οι εξής: "Η ανάπτυξη και ε-ξέλιξη κάθε μεθόδου με την οποία θα μπορούμε να πάρουμε από ένα άτομο πληροφορίες ενάντια στη θέλησή του και στη γνώση του... να μπορούμε να ελέγξουμε ένα άτομο μέχρι το σημείο που να εκτελέσει την εντολή μας ενάντια στη θέλησή του και ακόμα ενάντια σε τέτοιους θεμελιώδεις νόμους της φύσης όπως η αυτοσυντήρηση".

Αυτή τη περίοδο εστάλησαν πράκτορες σε όλα τα μέρη της γης για να βρουν σπάνια βότανα και φυτά που θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν στην ανακάλυ-ψη της μαγικής ουσίας, του τέλειου ναρκωτικού που ονειρευόταν η CIA. Ανα-καλύφθηκαν έτσι και δοκιμάστηκαν διάφορες ουσίες, όπως ο "θάμνος πληρο-φοριών", που μπέρδεψε τους ειδήμονες της CIA στη προσπάθειά τους να ε-λέγξουν τις ιδιότητές του. Τελικά αυτός κατατάχθηκε σαν ένας ψυχοτροπικός παράγοντας συνοδευόμενος από πολλά ερωτηματικά. Σε κάποιο σημείο στις αρχές της δεκαετίας του 1950 εξετάσθηκε η κοκαΐνη κι ένας αριθμός παραγώ-γων της σαν ένας πιθανός ορός της αλήθειας.

Δοκιμάσθηκε η προκαΐνη σε διανοητικούς ασθενείς με έγχυσή της στο μετωπι-κό λοβό του εγκεφάλου τους μέσω των κρανιοτρυπανικών οπών. Αυτή προκά-λεσε μέσα σε δυο μέρες "ελεύθερη και αυθόρμητη ομιλία σε μουγκούς σχιζο-φρενείς". Η διαδικασία όμως απορρίφθηκε σαν "πολύ χειρουργική για να χρη-σιμοποιηθεί". Παρόλα αυτά ένας φαρμακοποιός της CIA πρότεινε το ναρκωτικό να μπει στη κυκλοφορία του αίματος με ιοντοφόρεση, χωρίς καμιά χειρουργική επέμβαση, υποδερμική ένεση ή κατάποσή του. Με τη χρησιμοποίηση δηλαδή ηλεκτρικού ρεύματος για τη μεταφορά των ιόντων του μέσα στους ιστούς του σώματος. Τελικά όμως απορρίφθηκε και η κοκαΐνη και τα παράγωγά της και άρχισε να δημιουργείται ενδιαφέρον για την ηρωίνη, με βάση τη θεωρία για το σύνδρομο στέρησης που δημιουργείται από το απότομο κόψιμο του ναρκωτι-κού. Η ηρωίνη, μαζί με άλλες ουσίες που δημιουργούν έξη και εξάρτηση, θα μπορούσαν να είναι χρήσιμες στην ανάκριση, λόγω του έντονου στρες που προκαλεί η διακοπή τους σε άτομα που έχουν συνηθίσει τη χρήση τους.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 οι ερευνητές της CIA είχαν αρχίσει να εξετάζουν και το LSD-25, τις ψυχολογικές ιδιότητες του οποίου είχαν ερευνή-σει ο Δρ. Βέρνερ Στολ, γιος του προέδρου της Σαντόζ κι ένας συνάδελφος του Άλμπερτ Χόφμαν (ο οποίος όπως έχουμε ήδη αναφέρει είχε το πρώτο ιστορικό "τριπ" με LCD).

O ψυχίατρος Νικ Μπέρσελ έδωσε LCD σε αράχνες και αυτές ύφαναν τέλεια συμμετρικούς ιστούς. Μελέτες σε ζώα έδειξαν ότι οι γάτες μαζευόντουσαν από φόβο μπροστά σε κανονικά ποντίκια και τα ψάρια, που συνήθως κολυμπούν κοντά στο πυθμένα μιας υδάτινης δεξαμενής, λικνιζόντουσαν τώρα κοντά στην επιφάνεια. Σε ένα άλλο πείραμα ο Δρ. Λούις Γουέστ, πρόεδρος του Τμήματος Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου της Οκλαχόμα, έκανε σε ένα ελέφαντα μια τε-ράστια δόση 300.000 μικρογραμμαρίων LCD. Ο Δρ. Γουέστ εργαζόταν με συμ-βόλαιο για τη CIA και θερμός οπαδός της θεωρίας ότι τα παραισθησιογόνα εί-ναι ψυχωση-μιμητικοί παράγοντες, προσπαθούσε να προκαλέσει τη περιοδική τρέλλα που καταλαμβάνει τους αρσενικούς ελέφαντες για μια περίπου βδομά-δα κάθε χρόνο. Το ζώο δεν ακολούθησε όμως το μοντέλο της ελεφαντικής ψύχωσης και αναποδογύρισε παραμένοντας ακίνητο σε αυτή τη στάση. Στη προσπάθειά του να το αναζωογονήσει, ο "Δρ." Γουέστ του χορήγησε ένα συν-δυασμό φαρμάκων, που κατέληξαν δυστυχώς στο θάνατο του άτυχου ζώου.

Μια έρευνα σε ανθρώπους έδειξε ότι το LSD εγκαθίσταται κυρίως στο συκώτι, τη σπλήνα και τα νεφρά. Μια πολύ μικρή μόνο ποσότητα ( 0,01%) της αρχι-κής δόσης φτάνει στον εγκέφαλο και παραμένει εκεί μόνο για 20 λεπτά. Αυτή ήταν μια πολύ περίεργη ανακάλυψη και μερικοί επιστήμονες σκέφθηκαν ότι μπορεί το LSD να ενεργεί σαν ένας μηχανισμός πυροδότησης, που απελευθε-ρώνει ή αναστέλλει τη δράση μιας φυσικής ουσίας που υπάρχει στον εγκέφα-λο. Κανένας όμως δεν μπορούσε να καθορίσει ακριβώς γιατί αυτό είχε μια τό-σο ισχυρή επίδραση πάνω στο μυαλό.

Η CIA ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τις ψυχιατρικές αναφορές που υποδείκνυαν ότι το LSD μπορούσε να διασπάσει τα γνώριμα πρότυπα συμπεριφοράς, γιατί αυτό θα αύξανε τη δυνατότητα αναπρογραμματισμού ή πλύσεως του εγκεφά-λου ενός ατόμου. Αν το LSD μετέβαλε παροδικά την άποψη ενός ατόμου για τον κόσμο και ανέστελλε το σύστημα της πίστης του, τότε ίσως θα μπορούσαν να εξαπατηθούν οι Ρώσοι κατάσκοποι να αλλάξουν τη πίστη τους, ενώ θα βρί-σκονταν στο "τριπ" τους.

Για να εξερευνήσει αυτή τη δυνατότητα, η CIA στράφηκε στο Δρ. Έουεν Κά-μερον, ο οποίος ήταν πρόεδρος της Αμερικανικής και της Παγκόσμιας Ψυχια-τρικής Εταιρίας πριν το θάνατό του το 1967. Ο Κάμερον διηύθυνε επίσης το ίδρυμα Allain Memorial Institute στο Πανεπιστήμιο ΜακΓκίλ του Μόντρεαλ, όπου ανέπτυξε τη παράξενη και ανορθόδοξη μέθοδό του για τη θεραπεία της σχιζοφρένειας. Με την οικονομική υποστήριξη της CIA δοκίμασε εκεί τη μέθο-δό του πάνω σε 53 ασθενείς. Η "θεραπεία" του αποτελείτο από "υπνοθεραπεί-α", στην οποία οι άρρωστοι έπεφταν σε κώμα μερικές φορές για μήνες. Η επό-

μενη φάση του "αποπρογραμματισμού" τους περιελάμβανε πολύ ηλεκτροσόκ και συχνές δόσεις LSD, με σκοπό την εξάλειψη των προηγουμένων προτύπων συμπεριφοράς. Μετά ο Κάμερον προσπαθούσε να αναδιαμορφώσει το μυαλό των ασθενών μέσω μιας μεθόδου που είναι γνωστή σαν "ψυχική καθοδήγηση". Οι ασθενείς του για μια ακόμη φορά ισχυρά ναρκωμένοι, περιορίζονταν σε "δωμάτια ύπνου", όπου παιζόντουσαν ξανά και ξανά μαγνητοφωνημένα μηνύ-ματα από μεγάφωνα κάτω από τα μαξιλάρια τους. Μερικοί άκουσαν το ίδιο μή-νυμα 250.000 φορές.

Οι μέθοδοι του Κάμερον αργότερα δυσπιστήθηκαν και η CIA εγκατέλειψε α-πρόθυμα την ιδέα της χρησιμοποίησης του LSD σα μια τεχνική πλύσης εγκε-φάλου. Εννέα από τους προηγούμενους ασθενείς του Κάμερον έχουν ενάγει την Αμερικανική κυβέρνηση ζητώντας ο καθένας 1.000.000 δολάρια, ισχυρι-ζόμενοι ότι συνεχίζουν ακόμα να υποφέρουν από τα τραύματα που υπέστησαν στο ίδρυμα του Κάμερον. Αυτοί οι άνθρωποι ποτέ δε συμφώνησαν να συμμε-τάσχουν σε ένα επιστημονικό πείραμα. Η CIA παραβίασε το κώδικα της Νυ-ρεμβέργης για την ιατρική ηθική χρηματοδοτώντας αυτά τα πειράματα πάνω στα ανυποψίαστα θύματα. Η ειρωνεία είναι ότι ο Δρ. Κάμερον ήταν μέλος της επιτροπής του δικαστηρίου της Νυρεμβέργης που εξέτασε την υπόθεση των Ναζί εγκληματιών πολέμου που διέπραξαν τις γνωστές θηριωδίες στη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.

Η CIA δοκίμασε αρχικά το LCD σε μια πιλοτική έρευνα για τις επιδράσεις δια-φόρων χημικών ουσιών πάνω στη συνειδητή καταστολή ορισμένων "πειραμα-τικών" μυστικών. Μαζί με αυτό δοκιμάσθηκαν η μορφίνη, ο αιθέρας, η βενζε-δρίνη (αμφεταμίνη), η αιθυλική αλκοόλη και η μεσκαλίνη. Η έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπήρχαν πράγματι ναρκωτικά που μπορούσαν να κάνουν ακριτόμυθες και τα πιο ακέραιο άτομο. Σε μια άλλη μελέτη για τη διαπίστωση της καταλληλότερης δόσης, ένας ψυχίατρος της CIA χορήγησε LSD σε 12 τουλάχιστον υποκείμενα, "όχι τόσο υψηλού διανοητικού επιπέδου". Τελικά ε-πιλέχθηκε μια περιοχή δόσεων από 100 μέχρι 150 μικρογραμμάρια και η υπη-ρεσία ξεκίνησε τις δοκιμές του ναρκωτικού σε διάφορες προσποιητές ανακρί-σεις.

Οι αρχικές αναφορές ήσαν πολύ ενθαρρυντικές. Σε μια περίπτωση δόθηκε LSD σε ένα αξιωματικό, ο οποίος είχε καθοδηγηθεί να μην αποκαλύψει "ένα σημα-ντικό στρατιωτικό μυστικό". Όταν όμως ανακρίθηκε, έδωσε όλες τις λεπτομέ-ρειες του μυστικού και μετά την εξάλειψη των αποτελεσμάτων του ναρκωτι-κού δε θυμόταν τίποτα. Οι ευνοϊκές αναφορές συνέχισαν να έρχονται μέχρι που η CIA πείστηκε ότι το LSD ήταν χρήσιμο "για την απόσπαση πραγματικών και ακριβών δηλώσεων από υποκείμενα κάτω από την επιρροή του στη διάρ-κεια της ανάκρισης". Συγχρόνως τα δεδομένα έδειχναν ότι το LSD θα μπορού-σε να βοηθήσει στην αναβίωση περασμένων εμπειριών. Όλη η ιεραρχία της CIA ήταν κατενθουσιασμένη. Τους φαινόταν πάρα πολύ καλό για να είναι αλη-θινό: ένα ναρκωτικό που αποκάλυπτε βαθιά κρυμμένα μυστικά και που προκα-λούσε αμνησία μετά την επίδρασή του. Νόμιζαν ότι είχαν βρει τελικά τη "μαγι-κή ουσία" που πάντα αναζητούσαν.

Ο ενθουσιασμός τους όμως δε διήρκεσε πολύ. Καθώς προχωρούσε η μυστική έρευνα έπεσαν πάνω σε διάφορα προβλήματα. Τελικά έφτασαν να αναγνωρί-σουν ότι το LSD δεν ήταν πραγματικά ένας ορός της αλήθειας με τη κλασσική έννοια. Δεν μπορούσαν να ληφθούν πάντοτε ακριβείς πληροφορίες από τους ανθρώπους κάτω από την επιρροή του, γιατί αυτό προκαλούσε μια "σημαντική ανησυχία και μια απώλεια της επαφής με τη πραγματικότητα". Όσοι δέχθηκαν ανυποψίαστα δόσεις αισθάνθηκαν μια έντονη παραμόρφωση του χρόνου, της θέσης και της εικόνας του σώματος, φθάνοντας συχνά σε τελείως παρανοϊκές αντιδράσεις. Οι παράξενες παραισθήσεις που προκαλούσε το ναρκωτικό πολ-λές φορές αποδεικνύοντο ένα εμπόδιο, παρά μια βοήθεια στην ανακριτική δια-δικασία. Υπήρχε π.χ. πάντα ο κίνδυνος ότι ένας κατάσκοπος του εχθρού που άρχιζε να "τριπάρει", θα συνειδητοποιούσε ότι του είχαν δώσει ναρκωτικό. Αυ-τό θα τον έκανε τελείως καχύποπτο κι επιφυλακτικό, κάνοντάς τον να κλείσει εντελώς το στόμα του.

Ένα άλλο πρόβλημα ήταν ότι ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι ένιωθαν ανησυχία στις συνεδρίες με LSD, μερικοί είχαν αυταπάτες μεγαλείου και παντοδυναμίας. Μια ολόκληρη επιχείρηση θα μπορούσε έτσι να αποτύχει, αν είχε κάποιος μια εκστατική ή υπερβατική εμπειρία κι επείθετο ότι μπορούσε να αψηφήσει επ' αόριστον τους ανακριτές του. Μετά υπήρχε το ζήτημα της αμνησίας, που δεν ήταν τόσο σίγουρη όπως είχε υποτεθεί αρχικά. Όλοι συμφωνούσαν ότι ένα ά-τομο θα είχε πιθανά δυσκολία να θυμηθεί τι ακριβώς συνέβη υπό την επήρεια του LSD, αλλ' αυτό δε σήμαινε ότι το μυαλό του ήταν τελείως κενό. Παρόλο που το ναρκωτικό μπορούσε να παραμορφώσει σε κάποιο βαθμό τη μνήμη, δεν την κατέστρεφε.

Όταν οι επιστήμονες της CIA δοκίμαζαν ένα ναρκωτικό για τους ανακριτικούς σκοπούς τους και έβρισκαν ότι δε λειτουργούσε όπως ήθελαν, το έβαζαν συ-νήθως στην πάντα και δοκίμαζαν κάτι άλλο. Αυτό όμως δε συνέβη με το LSD. Παρόλο που οι αρχικές αναφορές αποδείχθηκαν υπεραισιόδοξες, η υπηρεσία δεν μπορούσε να απορρίψει μια τόσο ισχυρή και ασυνήθιστη ουσία, απλά και μόνο επειδή δεν ικανοποίησε τις αρχικές προσδοκίες της. Αν αυτό δεν ήταν ένας αξιόπιστος ορός της αλήθειας, τότε με ποιον άλλο τρόπο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί; Το LSD ήταν πολύ διαφορετικό από οτιδήποτε άλλο ήξεραν. Το πιο γοητευτικό σε αυτό ήταν ότι είχε σε πολύ μικρές ποσότητες τρομερά αποτελέσματα. Λίγα μικρογραμμάρια μπορούσαν να προκαλέσουν μια σοβαρή διανοητική σύγχυση και να κάνουν κάποιον παροδικά δεκτικό σε υποβολές. Επιπλέον αυτό ήταν άχρωμο, άοσμο και άγευστο και συνεπώς θα μπορούσε να κρυφτεί εύκολα σε τροφές και ποτά. Ήταν όμως δύσκολο να προβλέψουν την αντίδρασή του. Σε μερικές περιπτώσεις αυτό έδειχνε να προκαλεί μια αβί-αστη αποκάλυψη πληροφοριών, ενώ σε άλλες η μεγάλη ανησυχία του ατόμου εμπόδιζε την ανακριτική διαδικασία. Υπήρχαν επίσης ανεξέλεγκτες αλλαγές στη διάθεση, από τον πλήρη πανικό μέχρι την απέραντη μακαριότητα.

Καθώς συνέχιζαν την έρευνα, η κατάσταση έγινε ακόμα πιο πολύπλοκη. Σε κάποιο σημείο μια ομάδα αξιωματικών υπέδειξε ότι το ναρκωτικό θα μπορούσε

να χρησιμοποιηθεί καλύτερα σαν μια αντι-ανακριτική ουσία:

"Εφόσον οι πληροφορίες που παίρνονται από ένα άτομο που βρίσκεται σε μια ψυχωτική κατάσταση είναι μη ρεαλιστικές, φανταστικές και πολύ δύσκολο να επιβεβαιωθούν, η αυτοχορήγηση LSD-25, το οποίο είναι αποτελεσματικό σε μικροσκοπικές δόσεις, θα μπορούσε σε ειδικές περιστάσεις να προσφέρει μια παροδική προστασία ενάντια στην ανάκριση". Αυτή η πρόταση ήταν κάτι ανά-λογο με το σενάριο του χαπιού αυτοκτονίας για τους συλλαμβανόμενους πρά-κτορες. Προφανώς αυτή η ιδέα ήταν ανεφάρμοστη, αλλά έδειχνε πόσο μπερ-δεμένοι ήταν οι κορυφαίοι επιστήμονες της CIA με το LSD. Στην αρχή νόμισαν ότι ήταν ένας ορός της αλήθειας, μετά ένας ορός του ψεύδους και για ένα διά-στημα δεν ήξεραν τι να σκεφτούν.

Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, υπήρχε μεγάλη ανησυχία μέσα στην υπηρεσία ότι οι Σοβιετικοί και οι Κινέζοι μπορεί να είχαν ήδη σχέδια πάνω στο LSD σαν ένα κατασκοπευτικό όπλο. Μια έρευνα απέδειξε ότι το εργώτιο ήταν ένα εμπορικό προϊόν σε αναρίθμητες χώρες του Ανατολικού μπλοκ. Εφόσον οι πληροφορίες για τη χημική σύσταση του LSD ήταν διαθέσιμες από τα επιστη-μονικά περιοδικά από το 1947, μπορεί οι Ρώσοι ν' αποθεμάτιζαν εργώτιο για να το μετατρέψουν σε ένα όπλο ελέγχου της συνείδησης.

Ο Τζων Γκίτλινγκερ, ένας από τους κορυφαίους ψυχολόγους της CIA στη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, ήταν σίγουρος πως οι Ρώσοι γνώριζαν το LCD, παρόλο που, όπως παραδέχθηκε, δε διέθετε καμιά άμεση απόδειξη γι' αυτό. Τι θα συνέβαινε λοιπόν αν συλλαμβάνετο ένας αμερικανός πράκτορας και οι Κομμουνιστές τον ντοπάρανε; Τι θα συνέβαινε επίσης αν μια εχθρική υπηρεσία πληροφοριών χρησιμοποιούσε το LSD "για να προκαλέσει ανησυχία ή τρόμο σε άδολα υποκείμενα που δε θα μπορούσαν να ξεχωρίσουν την ψύχωση που προκαλείται με ναρκωτικά από τη πραγματική τρέλλα;" Η CIA δε θα το διακιν-δύνευε. Ο μόνος τρόπος για να είναι σίγουροι ότι ο πράκτορας δε θα φρικάρει κάτω από αυτές τις περιστάσεις, ήταν να του δώσουν εκ των προτέρων μια γεύση LSD. Ένα τέτοιο άτομο θα ήξερε τότε ότι τα αποτελέσματα του ναρκω-τικού είναι προσωρινά και θα ήταν επομένως σε μια καλύτερη κατάσταση για να αντιμετωπίσει την εμπειρία του. Τα έγγραφα της CIA αναφέρονται πράγματι σε "φωτισμένους" πράκτορες της CIA, που ήταν εξοικειωμένοι με το LCD.

Σε ένα λόγο του στην Εθνική Διάσκεψη Αποφοίτων στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον στις 10 Απριλίου 1953, ο νεοδιορισθείς διευθυντής της CIA Άλλεν Ντάλες ανέφερε στο ακροατήριό του για το "πόσο εύπλαστο εργαλείο" ήταν ο νους των ανθρώπων στα χέρια των Σοβιετικών και για το πόσο αποτρόπαιες και αηδιαστικές ήσαν οι μέθοδοί τους. Τα άτομα, όπως είπε, στερούνται τη δυ-νατότητα να έχουν δικές τους σκέψεις και το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να επαναλαμβάνουν μονότονα σαν ένα δίσκο φωνογράφου αυτά που τους έχουν εμφυτεύσει στο νου τους οι Κομμουνιστές.

Τρεις μέρες μετά την εκφώνηση αυτού του λόγου ο Ντάλες εξουσιοδοτούσε την έναρξη του Προγράμματος MK-ULTRA, του βασικού προγράμματος ελέγ-

χου του νου της CIA στη διάρκεια του ψυχρού πολέμου. Το υπερμυστικό αυτό πρόγραμμα το έτρεξε μια σχετικά μικρή μονάδα μέσα στη CIA που είναι γνω-στή σαν το Προσωπικό των Τεχνικών Υπηρεσιών (TSS). Αρχικά χρησιμοποιή-θηκε σαν ένας μηχανισμός συμπληρωματικής χρηματοδότησης του προγράμ-ματος ΑΡΤΙΤΣΟΟΥΚ, αλλά γρήγορα μεγάλωσε υπερβολικά, ερευνώντας όλες τις δυνατές περιπτώσεις για τον έλεγχο της συνείδησης. Για ένα διάστημα τόσο το Προσωπικό Τεχνικών Υπηρεσιών, όσο και το Γραφείο Ασφαλείας (που διεύ-θυνε το πρόγραμμα ΑΡΤΙΤΣΟΟΥΚ) ασχολήθηκαν με παράλληλες έρευνες για το LSD και αναπτύχθηκε μεταξύ τους μια μεγάλη αντιζηλία.

Η διαμάχη μεγάλωσε μέχρι που το Γραφείο Ασφαλείας αποφάσισε να έχει σα κατάσκοπο ένα από τους ανθρώπους του στο Προσωπικό των Τεχνητών Υπη-ρεσιών. Έτσι το Γραφείο Ασφαλείας έμαθε καταθορυβημένο ότι ο χημικός Δρ. Σίντνεϋ Γκότλιμπ, που διεύθυνε το MK-ULTRA, είχε επιδοκιμάσει ένα σχέδιο για τη χορήγηση του LCD σε ανυποψίαστους Αμερικανούς πολίτες. Ενώ το Γραφείο Ασφαλείας χρησιμοποίησε το LSD σαν ένα ανακριτικό όπλο, ο Δρ. Γκότλιμπ είδε σημαντικά στρατηγικά πλεονεκτήματα στη χρησιμοποίησή του σε συγκαλυμμένες επιχειρήσεις, όπως για παράδειγμα στο να αναγκάσει κά-ποιους ξένους πολιτικούς να δράσουν παράξενα ή ανόητα μπροστά στο κοινό και να γελοιοποιηθούν. Η άποψη του Γκότλιμπ ήταν ότι υπήρχε μια μεγάλη δι-αφορά ανάμεσα στην εργαστηριακή χρησιμοποίηση του ναρκωτικού και στη κανονική χρησιμοποίησή του πάνω σε ανυποψίαστα θύματα.

Έτσι αποφάσισαν στην αρχή να αυτοπειραματισθούν για να έχουν οι ίδιοι "μια γνώση από πρώτο χέρι" για το ναρκωτικό. Στην αρχή τριπαρίστηκαν μόνοι τους ή σε ομάδες. Ένα τυπικό πείραμα περιελάμβανε δυο ανθρώπους σε ένα κλειστό δωμάτιο όπου παρατηρούσαν ο ένας τον άλλον για ώρες κάθε φορά, κρατούσαν σημειώσεις και ανέλυαν τις εμπειρίες τους. Μετά αποφάσισαν να βάζει ο ένας στον άλλο LSD στα ποτά τους. Κανείς δεν ήξερε πότε θα ρθει η σειρά του, αλλά αμέσως μόλις έπαιρνε κάποιος το ναρκωτικό θα τον ειδοποι-ούσε ένας συνάδελφός του για να μπορέσει να κάνει τις απαραίτητες προετοι-μασίες, που σήμαινε συνήθως μια άδεια για την υπόλοιπη μέρα του. Αρχικά οι αρχηγοί του MK-ULTRA περιόρισαν αυτά τα απρόσμενα τεστ με LCD στα μέλη του Προσωπικού των Τεχνικών Υπηρεσιών, αλλά όταν το δοκίμασαν όλοι, άρ-χισαν να το δίνουν και σε άλλο προσωπικό της υπηρεσίας που δεν είχε ποτέ ξανατριπάρει. Τελικά τα απρόσμενα "τριπ" αποτέλεσαν ένας μέρος του επαγ-γελματικού κινδύνου των εργαζόμενων της CIA.

Όταν το Γραφείο Ασφαλείας ανακάλυψε τι συνέβαινε, σκέφτηκε ότι το προσω-πικό του MK-ULTRA είχε τρελαθεί με το παραισθησιογόνο. Το ποτήρι ξεχείλισε όταν έμαθαν ότι μερικά πειραχτήρια του προσωπικού των Τεχνικών Υπηρεσιών σκόπευαν βάλλουν LSD στο κοκτέιλ του ετήσιου Χριστουγεννιάτικου πάρτι στα γραφεία της CIA. Ένα μνημόνιο του Γραφείου Ασφαλείας με ημερομηνία 15 Δεκεμβρίου1954 σημειώνει ότι το LCD μπορούσε να προκαλέσει σοβαρή παρά-νοια για 8 έως 18 ώρες, πιθανά και περισσότερο και συμπέρανε αγανακτισμένα και απερίφραστα ότι "δεν συνιστούσε με τίποτα το τεστ με "άσιντ" στο πάντς του χριστουγεννιάτικου πάρτι στο γραφείο".

Ο βασικός σκοπός του Προσωπικού των Τεχνικών Υπηρεσιών ήταν να βρει τρόπους για να χρησιμοποιήσει το LSD σε κατασκοπευτικές επιχειρήσεις. Πα-ρόλα αυτά μερικές φορές πράκτορες της CIA συγκινήθηκαν βαθιά από μια προωθημένη εμπειρία τους με LCD. Ένας πράκτορας μάλιστα έκλαψε μπροστάστους συναδέλφους του μετά το πρώτο του τριπ. Όπως εξήγησε, δεν ήθελε να φύγει, γιατί ένοιωσε ότι θα επέστρεφε σε ένα μέρος "όπου δε θα μπορούσε να συνεχιστεί αυτή η ομορφιά". Οι συνάδελφοί του όμως υπέθεσαν ότι είχε ένα άσχημο τριπ κι έγραψαν μια αναφορά λέγοντας ότι το ναρκωτικό τον είχε κά-νει ψυχωτικό. Οι αρνητικές αντιδράσεις συνέβαιναν συνήθως όταν το ναρκω-τικό δινόταν μ' ένα αυτοσχέδιο τρόπο. Σε μια τέτοια περίπτωση ένας εργαζό-μενος της CIA ανακάλυψε ότι του είχανε βάλλει LCD στη διάρκεια του πρωινούδιαλείμματος για καφέ.

Όπως θυμήθηκε ένας συνάδελφός του "κατά κάποιο τρόπο ήξερε πώς το είχε πάρει, αλλά δεν μπορούσε να συνεργαστεί με τον εαυτό του. Όταν ξες ότι το έχεις πάρει, αρχίζεις με κάποιο τρόπο μια διαδικασία διατήρησης της αυτοκυρι-αρχίας σου. Όμως το ναρκωτικό τον άρπαξε, προτού αυτός να το συνειδητο-ποιήσει". Μετά τους διέφυγε και πετάχτηκε μαστουρωμένος και παρανοϊκός τριγύρω στην Ουάσιγκτον, ενώ αυτοί έψαχναν μανιωδώς να τον βρουν. "Αρ-γότερα ανέφερε ότι έβλεπε κάθε αυτοκίνητο που περνούσε δίπλα του σαν ένα τρομακτικό τέρας με φρικιαστικά μάτια, έτοιμο να τον πιάσει και να τον κατα-σπαράξει. Κάθε φορά που περνούσε ένα αυτοκίνητο κουλουριαζόταν κατατρο-μαγμένος σε ένα παραπέτο. Πέρασε ώρες φρίκης και αγωνίας, όπως όταν βλέ-πεις ένα τρομακτικό όνειρο που δε σταματά ποτέ, με κάποιον να σε κυνηγά συνεχώς".

Περιστατικά σαν κι αυτό έδειξαν στο προσωπικό του MK-ULTRA πόσο πραγμα-τικά συντριπτικό όπλο μπορεί να είναι το LSD. Αυτό όμως τους έκανε πιο εν-θουσιώδεις γι' αυτό. Τελικά αυτές οι φάρσες είχαν το πρώτο θύμα τους το Νοέμβριο του 1953. Μια ομάδα της CIA μαζί με τεχνικούς του στρατού βρέθη-καν για μια απομονωμένη εργασία τριών ημερών σ' ένα απομακρυσμένο κα-ταφύγιο στις ερημικές περιοχές της Μέριλαντ. Τη δεύτερη ημέρα της συνάντη-σης ο Δρ. Γκότλιμπ έβαλε μετά το φαγητό στα κοκτέιλ LSD. Καθώς το ναρκω-τικό άρχισε να επιδρά είπε σε όλους ότι είχαν πιει μια παραισθησιογόνα ουσία, αλλά η ομάδα ήταν ήδη ιλαρή και θορυβώδης και ανίκανη να συνεχίσει μια συνεκτική συζήτηση.

Ένας όμως άνθρωπος δε διασκέδαζε καθόλου από την απρόσμενη αυτή τροπή των γεγονότων. Ήταν ο Δρ. Φρανκ Όλσον, επιστήμονας του στρατού ειδικευ-μένος στην έρευνα βιολογικού πολέμου, ο οποίος δεν είχε ξαναπάρει ποτέ LSD και έπεσε σε μια βαθιά κατάθλιψη. Η διάθεσή του δεν άλλαξε και όταν διεκόπη η διάσκεψη. Ο Όλσον επέστρεψε σπίτι του αποσπασμένος και όταν πήγε τη Δευτέρα να εργαστεί, ζήτησε από το αφεντικό του να τον απολύσει, γιατί τα είχε "κάνει θάλασσα με το πείραμα" στη διάρκεια της απομόνωσης. Τρομαγ-μένοι από την εκκεντρική του συμπεριφορά οι ανώτεροί του ήλθαν σε επαφή με τη CIA, η οποία τον έστειλε στη Νέα Υόρκη να δει το γιατρό Χάρολντ Ά-

μπραμσον, έναν από τους βασικούς ερευνητές της CIA για το LSD.

Ο Όλσον εκμυστηρεύθηκε στον Άμπραμσον τους βαθύτερους φόβους του. Ι-σχυρίσθηκε ότι η CIA έβαζε κάτι στο καφέ του για να τον κάνει να μένει ξύ-πνιος τη νύχτα, ότι οι άνθρωποι μηχανορραφούσαν εναντίον του και πως ά-κουγε διάφορες φωνές σε παράξενες ώρες που τον πρόσταζαν να πετάξει μα-κριά το πορτοφόλι του, πράγμα που έκανε, παρόλο που αυτό περιείχε αρκετές ανεξαργύρωτες επιταγές. Ο Άμπραμσον συμπέρανε ότι ο Όλσον κόλλησε σε μια ψυχωτική κατάσταση με αυταπάτες καταδίωξης που είχαν "κρυσταλλοποι-ηθεί από την εμπειρία του LSD". Έγιναν αμέσως διάφορες ρυθμίσεις να τον μετακινήσουν σε ένα σανατόριο με προσωπικό ψυχιάτρους της CIA. Το τελευ-ταίο του βράδυ στη Νέα Υόρκη ο Όλσον έμεινε στο δέκατο όροφο του ξενοδο-χείο Χίλτον μαζί με ένα πράκτορα της CIA, διατεταγμένο να τον παρακολουθεί. Κατά το πρωινό όμως ξέφυγε από την επιτήρηση του πράκτορα και πήδηξε με το κεφάλι του από το παράθυρο του ξενοδοχείου, βρίσκοντας τελικά κάτω τραγικό θάνατο.

Η αυτοκτονία του Όλσον είχε άμεσο αντίκτυπο στη CIA. Δημιουργήθηκε αμέ-σως μια επιχείρηση συγκάλυψης των πραγματικών περιστατικών που οδήγη-σαν στο θάνατό του και δόθηκε στη χήρα του μια κυβερνητική σύνταξη. Η α-λήθεια αποκαλύφθηκε μόνο μετά από 20 χρόνια. Συγχρόνως ο διευθυντής της CIA Άλεν Ντάλες ανέστειλε για μια σύντομη περίοδο το εσωτερικό πρόγραμμα δοκιμής του LCD και διεξήγαγε μια έρευνα. Τελικά ο Γκότλιμπ και η ομάδα του δέχθηκαν μόνο μια ήπια επίπληξη για την "κακή κρίση" τους, αλλά δεν κρατή-θηκε καμιά αρνητική αναφορά για το περιστατικό στα αρχεία τους, που θα μπορούσε να βλάψει τη μελλοντική τους καριέρα. Η σπουδαιότητα του LSD επισκίασε κάθε άλλη σκέψη και οι μυστικές δοκιμές του επαναλήφθηκαν.

Ο Γκότλιμπ ήταν τώρα έτοιμος να αναλάβει τη τελική και πιο τολμηρή φάση του προγράμματος MK-ULTRA: να δοκιμάσει το LSD πάνω σε ανυποψίαστους πολίτες σε καταστάσεις της πραγματικής ζωής. Σκεπτόμενος για το ποιος θα έκανε τη βρώμική δουλειά κι ερευνώντας κάποια παλιά αρχεία της OSS, ανα-κάλυψε ότι και η μαριχουάνα είχε δοκιμαστεί πάνω σε ανυποψίαστα θύματα στη προσπάθεια ανάπτυξης του ορού της αλήθειας. Τα πειράματα αυτά είχαν οργανωθεί από τον Τζωρτζ Γουάιτ, ένα σκληρό αξιωματικό της υπηρεσίας διώ-ξεως ναρκωτικών, ο οποίος διηύθυνε μια εκπαιδευτική σχολή για Αμερικανούς κατασκόπους στη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Ο Γκότλιμπ αποτάθηκε στο Χάρυ Άνσλινγκερ, αρχηγό του Ομοσπονδιακού Γραφείου για τα Ναρκωτικά. Ο Άνσλινγκερ διατέθηκε ευνοϊκά για τη περίπτωση και συμφώνησε να "δανείσει" το Γουάιτ στη CIA γι' αυτή τη περίπτωση.

Ο Γουάιτ νοίκιασε με χρήματα της CIA ένα διαμέρισμα στο Γρήνουιτς Βίλιτζ της Νέας Υόρκης και το μεταμόρφωσε σε ένα πλήρες σπίτι με καθρέφτες δυο ό-ψεων, εξοπλισμό παρακολούθησης κ.λ.π. Κάνοντας το καλλιτέχνη και το ναύ-τη, ο Γουάιτ δελέαζε ανθρώπους να έρθουν σπίτι του και τους έδινε κρυφά ναρκωτικά, κρατώντας σημειώσεις για τις παρατηρήσεις του. Η συχνότητα των άσχημων περιστατικών έκαναν το Γουάιτ να φτιάξει τη δική του κωδική λέξη

για το ναρκωτικό. Το ονόμασε "θυελλώδες", που ήταν και το όνομα με το ο-ποίο αναφερόταν σε αυτό σε όλη της διάρκεια της 14χρονης αποστολής του σαν πράκτορας της CIA.

Το 1955 μεταφέρθηκε στο Σαν Φρατζίσκο, όπου ετοιμάσθηκαν δυο ακόμη σπί-τια ασφαλείας. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου ξεκίνησε την Επιχείρηση "Ορ-γασμός του Μεσονυκτίου", στην οποία διάφορες μισθωμένες από τη CIA τοξι-κομανείς πόρνες μάζευαν άνδρες από τα τοπικά μπαρ και τους έφερναν σε ένα χρηματοδοτούμενο από τη CIA μπουρδέλο. Εκεί οι ανυποψίαστοι πελάτες έ-παιρναν ποτά που περιείχαν LSD, ενώ ο Γουάιτ καθόταν σε μια φορητή τουα-λέτα πίσω από καθρέφτες δύο όψεων, ρουφώντας το μαρτίνι του και παρακο-λουθώντας κάθε μαστουρωμένη και εκκεντρική στιγμή. Σα μια πληρωμή για τις υπηρεσίες τους οι πόρνες έπαιρναν κάθε βράδυ μια εγγύηση από τον Γου-άιτ ότι θα μεσολαβούσε για χάρη τους, αν συνελαμβάνονταν ενώ εξασκούσαν το επάγγελμά τους. Μαζί με τα δεδομένα για το LSD, ο "οργασμός του Μεσο-νυκτίου" βοήθησε τη CIA να μάθει για τις σεξουαλικές κλίσεις των πελατών. Το χαρέμι των πορνών του Γουάιτ έγινε το κέντρο μιας εκτεταμένης μελέτης της CIA για το πώς να εκμεταλλευθεί την τέχνη του έρωτα για κατασκοπευτι-κούς σκοπούς.

Τα πειράματα σε αυτά τα σπίτια συνεχίστηκαν χωρίς διακοπή μέχρι το 1963, όταν ο επιθεωρητής της CIA στρατηγός Τζων Ήαρμαν σκόνταψε τυχαία στο μυστικό αυτό πρόγραμμα στη διάρκεια μιας επιθεώρησης ρουτίνας για τους χειρισμούς του Προσωπικού των Τεχνικών Υπηρεσιών. Μόνο μια χούφτα πρα-κτόρων της CIA, εκτός των Τεχνικών Υπηρεσιών, γνώριζε για τις δοκιμές του LSD πάνω σε ανυποψίαστα άτομα και ο Ήαρμαν επέπληξε τον Ρίτσαρντ Χελμς, τον αρχικό υποκινητή του προγράμματος MK-ULTRA, που δεν είχε δώσει μια συνοπτική αναφορά στο νέο διευθυντή της CIA Τζων ΜακΚόουν, που είχε το-ποθετηθεί από το Πρόεδρο Κένεντυ σε αντικατάσταση του Άλεν Ντάλες.

Ο Ήαρμαν είχε πολλές σοβαρές αμφιβολίες για το MK-ULTRA και ετοίμασε μια αναφορά 24 σελίδων που περιελάμβανε μια περιεκτική επισκόπηση των προ-γραμμάτων για τα ναρκωτικά και τον έλεγχο της συνείδησης. Σε ένα γράμμα του στον ΜακΚόουν σημείωνε ότι οι "ιδέες που εμπλέκονται στη χειραγώγηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς βρίσκονται από πολλούς ανθρώπους μέσα και έξω από την Υπηρεσία σαν καταστροφικές και ανήθικες". Αλλά η σκληρότερη κριτική επιφυλάχθηκε για τα πειράματα των "σπιτιών", τα οποία, όπως τόνισε, έθεταν "σε κίνδυνο τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των πολιτών των Ηνω-μένων Πολιτειών".

Ο Ήαρμαν δήλωσε ότι το LSD είχε δοκιμαστεί πάνω σε "άτομα όλων των κοι-νωνικών επιπέδων, υψηλών και χαμηλών, ντόπιων Αμερικάνων και ξένων". Αναρίθμητα υποκείμενα είχαν αρρωστήσει, και μερικά εχρειάζοντο νοσοκομει-ακή περίθαλψη για μέρες και μερικές φορές για βδομάδες. Επιπλέον οι ημιμα-θείς διαδικασίες που χρησιμοποιήθηκαν στη διάρκεια των συνεδριών σε αυτά τα σπίτια, ήγειραν πολλά ερωτηματικά ως προς την εγκυρότητα των δεδομέ-νων που παρήσχε ο Γουάιτ, ο οποίος δεν ήταν βέβαια κανένας επιστήμονας με

προσόντα. Όπως επεσήμανε ο Ήαρμαν, η CIA δεν είχε τρόπο να γνωρίζει αν ο Γουάιτ παραποιούσε τα αποτελέσματα για να ταιριάζουν με τους δικούς του σκοπούς.

Τελικά ο Ήαρμαν πρότεινε ένα πάγωμα των δοκιμών πάνω σε ανυποψίαστα άτομα, μέχρι να εξετασθεί το θέμα πλήρως στο ανώτερο κλιμάκιο της CIA. Ο Χελμς όμως, βοηθός τότε διευθυντή για τις συγκαλυμμένες επιχειρήσεις και το Νούμερο 2 στην υπηρεσία, υπερασπίσθηκε σθεναρά το πρόγραμμα. Σε μια α-ναφορά του με ημερομηνία 9 Νοεμβρίου 1964, προειδοποίησε ότι η "θετική επιχειρησιακή ικανότητα της CIA στη χρησιμοποίηση ναρκωτικών μειώνεται λόγω της έλλειψης μιας πραγματικής δοκιμής" και ζητούσε την επανάληψη των πειραμάτων του Γουάιτ. Ενώ παραδεχόταν ότι δεν είχε καμιά απάντηση για το ηθικό πρόβλημα, υποστήριζε ότι αυτά τα τεστ ήσαν αναγκαία "για να συμβαδίσουμε με τις προόδους της Σοβιετικής Ένωσης πάνω σε αυτό το πεδί-ο". Με άλλα λόγια το αιώνιο φόβητρο, για να δικαιολογήσουμε τις παράνομες δράσεις μας.

Η γραφειοκρατική φιλονικία στο αρχηγείο της CIA δεν φαινόταν να ενοχλεί τον Τζωρτζ Γουάιτ, ο οποίος συνέχισε να στέλνει τα αποδεικτικά δαπάνης για τα ανορθόδοξα έξοδά του στο Δρ. Σίντνεϋ Γκότλιμπ. Δεν υπάρχει καμιά ορι-στική αναφορά ως προς το πότε σταμάτησαν αυτά τα τεστ, αλλά φαίνεται ότι ο Γουάιτ απεχώρησε από τη CIA, όταν απεχώρησε και από την Υπηρεσία Ναρκω-τικών το 1966. Αργότερα σε ένα γράμμα του στο Γκότλιμπ, αναπολώντας τις ημέρες της υπηρεσίας του στην Εταιρία, ο Γουάιτ έγραφε:

"Ήμουν ένας πολύ μικρός ιεραπόστολος, στη πραγματικότητα ένας αιρετικός, αλλά εργάσθηκα με όλη μου τη καρδιά στην αποστολή μου, γιατί είχε πλάκα, πολύ πλάκα. Πού αλλού μπορούσε ένα ζωηρό αμερικανόπαιδο να ψευστεί, να σκοτώσει, να εξαπατήσει, να κλέψει, να βιάσει και να λεηλατήσει με την έγκρι-ση και τις ευλογίες της Αυτού Υψηλοτάτης;..."

Ενώ στην αρχή η CIA είδε τον έλεγχο της συμπεριφοράς με τα ναρκωτικά σε σχέση με την ανάκριση, αργότερα με τη μεσολάβηση του LCD προχώρησε σε μια πιο επιθετική στάση. Η στρατηγική της πλέον ήταν ότι οι τεχνικές ελέγχου της συνείδησης θα μπορούσαν να εφαρμοστούν σε μια ευρεία περιοχή επιχει-ρήσεων πέρα από την αυστηρή κατηγορία της "ειδικής ανάκρισης". Με το LCD στο μυαλό τους, ολόκληρη η ιδέα για το τι θα μπορούσε να γίνει με ένα ναρ-κωτικό, ή γενικά με τα ναρκωτικά, μετασχηματίσθηκε εντελώς. Σύντομα άρχι-σαν να οραματίζονται μια τέλεια ουσία για κάθε δυνατή περίπτωση: σβηστήρες μνημών, "αντιβιταμίνες", σταγόνες που θα σε ρίχνουν νοκ άουτ, αφροδισιακά επιχειρησιακής χρήσης, φάρμακα που προκαλούν πονοκεφάλους, ανεξέλε-γκτους σπασμούς, καρκίνο, αποπληξία κ.λ.π., χωρίς να αφήνουν κανένα ίχνος ως προς τη προέλευση της ασθένειας. Σκεφτόντουσαν ακόμα και για ένα χάπι "στρατολόγησης", ή τη δημιουργία ενός χαπιού "καθαρής ευφορίας", χωρίς επακόλουθη ψυχολογική πτώση.

Επίσης συνειδητοποίησαν ότι η έντονη νοητική σύγχυση θα μπορούσε να πα-

ραχθεί και με την εσκεμμένη ψυχολογική επίθεση εναντίον ενός ατόμου. Από όλες τις χημικές ουσίες που προκαλούσαν νοητική διαταραχή, καμιά δεν ήταν τόσο ισχυρή όσο το LSD. Αυτό όχι μόνο έκανε τους ανθρώπους εξαιρετικά α-νήσυχους, αλλά διασπούσε επίσης τις άμυνές τους για την αντιμετώπιση της ανησυχίας. Ένας ικανός ανακριτής θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί αυτή την αδυναμία απειλώντας ένα ανίδεο άτομο ότι θα το κρατήσει επ' αόριστο σε μια τριπαρισμένη κατάσταση, εκτός και αν αυτό απεκάλυπτε όλα όσα ήξερε. Αυτή η τακτική συχνά αποδείχθηκε επιτυχής, εκεί που άλλες απέτυχαν. Τα έγγραφα της CIA δείχνουν ότι το LSD χρησιμοποιήθηκε σα βοηθητικό μέσο στην ανά-κριση σε μια επιχειρησιακή βάση από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1960.

Την απόφαση για τη χρησιμοποίηση του LSD σε μια επιχειρησιακή βάση χειρι-ζόταν μια ειδική επιτροπή που αναφερόταν απευθείας στον Ρίτσαρντ Χελμς, ο οποίος είχε χαρακτηρίσει το ναρκωτικό σα "δυναμίτη" και είχε ζητήσει να τον συμβουλεύονται κάθε φορά που ήθελαν να το χρησιμοποιήσουν σε μια επιχεί-ρηση. Ένας δημοφιλές σχέδιο τότε ήταν να χρησιμοποιηθεί το LSD εναντίον σοσιαλιστών ή αριστερών πολιτικών σε ξένες χώρες, έτσι ώστε αυτοί να αρχί-σουν να μωρολογούν ασυνάρτητα και να δυσφημιστούν. Ο Φιντέλ Κάστρο ή-ταν από τους πρώτους πιθανούς στόχους για μια αιφνιδιαστική επίθεση με LCD. Όταν αυτή η μέθοδος αποδείχθηκε ανεφάρμοστη, οι άνθρωποι της CIA σκέφθηκαν άλλους τρόπους για να μπλέξουν τον Κουβανό ηγέτη. Ένα σχέδιο περιελάμβανε να σκονιστούν τα παπούτσια του με άλατα θαλίου για να τον κάνουν να του πέσουν τα γένια. Τελικά η υπηρεσία μετέτρεψε τα σχέδιά της στην ολοκληρωτική εξολόθρευση του Κάστρο. Ζήτησε από τον Γκότλιμπ και την ομάδα του στο Προσωπικό Τεχνικών Υπηρεσιών να επινοήσουν διάφορες μεθόδους και βιοχημικά δηλητήρια για μια σειρά δολοφονικών συνωμοσιών με τη βοήθεια των αντικαστρινών μισθοφόρων και της Μαφίας.

Ο Αιγύπτιος πρόεδρος Νάσερ περιλαμβανόταν επίσης στο παραισθησιογόνο κατάλογο της CIA. Παρόλο που κατάφερε να αποφύγει μια τέτοια μοίρα, άλλοι δεν στάθηκαν τόσο τυχεροί. Τα έγγραφα της CIA που αναφέρθηκαν σε ένα ντοκιμαντέρ του δικτύου ABC επιβεβαιώνουν ότι ο Γκότλιμπ μετέφερε LCD στο εξωτερικό σε ένα αριθμό περιπτώσεων στη διάρκεια του ψυχρού πολέμου με σκοπό το ντοπάρισμα ξένων διπλωματών και πολιτικών. Τα αποτελέσματα ό-μως του LSD ήσαν δύσκολο να προβλεφθούν, όταν εχρησιμοποιούντο με ένα τέτοιο επικίνδυνο τρόπο, και η CIA το χρησιμοποίησε σποραδικά μόνο σε τέ-τοιες επιχειρήσεις.

Η CIA προτιμούσε γενικά να χρησιμοποιεί στα πειράματά της με ανθρώπους, φυλακισμένους, τοξικομανείς, ψυχασθενείς, ξένους, ετοιμοθάνατους, άτομα με σεξουαλικές αποκλίσεις και σε όλες τις περιπτώσεις κατεξοχήν μαύρους. Ένα πρόγραμμά της για την ανάπτυξη του σούπερ ναρκωτικού "έτρεξε" στο Λέξιν-γκτον του Κεντάκυ, όπου υποτίθεται ότι μπορούσαν να πάνε οι ηρωινομανείς για αποτοξίνωση. Για να κρύψει το ρόλο της, εξασφάλισε τη βοήθεια του ναυ-τικού και του Εθνικού Ινστιτούτου για τη Πνευματική Υγεία (NIMH), τα οποία χρησίμευαν σα κανάλια μεταφοράς χρημάτων για το Δρ. Χάρις Ίζμπελ, που

παρέμεινε στο μισθολόγιό της για μια δεκαετία.

Όταν συναντούσε ένα καινούργιο ναρκωτικό (το οποίο προμήθευαν συνήθως οι αμερικανικές φαρμακευτικές εταιρίες), που χρειαζόταν να δοκιμασθεί σε αν-θρώπους, η CIA το έστελνε συνήθως στο βασικό γιατρό τους στο Λέξινγκτον, όπου υπήρχαν έτοιμα για πειραματισμό άφθονα ανθρώπινα πειραματόζωα. Πε-ρίπου 800 ουσίες εστάλησαν στον Ίζμπελ μαζί με το LSD και μια ποικιλία πα-ραισθησιογόνων. Οι περισσότεροι τζάνκις ήξεραν ότι όταν δεν μπορούσες να προμηθευθείς ηρωίνη, υπήρχε πάντα η λύση να παραπεμφθείς στο Λέξινγκτον και να βρεις εκεί τσάμπα ηρωίνη και μορφίνη σαν ανταμοιβή για τη συμμετοχή σου στα πειράματα με τα παλαβά ναρκωτικά του Ίζμπελ. (Το 90% των τοξικο-μανών του Λέξινγκτον ξαναεπέστρεφαν σε αυτό!). Ο Δρ. Ίζμπελ, που ήταν για χρόνια μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής για τη Διαχείριση Τροφίμων και Φαρμάκων σε σχέση με τη Κατάχρηση των Ηρεμιστικών και Διεγερτικών Φαρ-μάκων, υπερασπίσθηκε το πρόγραμμα των εθελοντών με το επιχείρημα "ότι δεν υπήρχε κανένα προηγούμενο νομικό καθεστώς που να μπορούν να προ-σφέρουν λεφτά στους τροφίμους για τις υπηρεσίες τους".

Τα κείμενα της CIA που έχουν βγει στη δημοσιότητα περιγράφουν πειράματα που διεξήγαγε ο Ίζμπελ στα οποία δόθηκε σε ορισμένους ασθενείς (στην πλει-οψηφία τους μαύρους) LSD για περισσότερες από 75 συνεχόμενες μέρες. Για να ξεπεράσει την ανοχή στο παραισθησιογόνο ο Ίζμπελ χορηγούσε "διπλές, τριπλές και τετραπλές δόσεις". Μια αναφορά με ημερομηνία 5 Μαΐου 1959, σχολιάζει ένα πείραμα που περιελάμβανε τη ψιλοκυβίνη. Τα άτομα που πήραν το ναρκωτικό έγιναν εξαιρετικά ανήσυχα, παρόλο που μερικές φορές υπήρχαν περίοδοι έξαρσης με "συνεχή ξεσπάσματα γέλιου". Μερικοί ασθενείς ένιωσαν ότι είχαν γίνει πολύ μεγάλοι, ή ότι είχαν συρρικνωθεί στο μέγεθος ενός παι-διού. Τα χέρια και τα πόδια τους δεν φαίνονταν να είναι δικά τους και μερικές φορές αυτά πήραν την εμφάνιση ποδιών ζώων. Ανέφεραν επίσης πολλές φα-ντασιώσεις ή ονειρώδεις καταστάσεις τους στις οποίες φαίνονταν να είναι αλ-λού. Περιστασιακά αναφέρθηκαν φανταστικές εμπειρίες, όπως ταξίδια στο φεγγάρι ή εμπειρίες σε μεγαλοπρεπή κάστρα. Σύμφωνα με τον Ίζμπελ:

"Παρά αυτές τις εντυπωσιακές υποκειμενικές εμπειρίες, οι ασθενείς είχαν το προσανατολισμό του χρόνου, του τόπου και του προσώπου. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι ασθενείς δεν έχαναν την ενόρασή τους, αλλά συνειδητοποιού-σαν ότι τα αποτελέσματα οφείλονταν στο ναρκωτικό. Δυο στους εννέα όμως ασθενείς έχασαν πράγματι την ενόρασή τους και νόμισαν ότι οι εμπειρίες τους επροκαλούντο από τους πειραματιστές που έλεγχαν το μυαλό τους".

Όταν γινόταν μια νέα ανακάλυψη η CIA θα ζητούσε συχνά από έναν άλλο ε-ρευνητή να διεξάγει μια παράλληλη έρευνα για επιβεβαίωση. Ένας επιστήμο-νας του οποίου η εργασία συντονίσθηκε με αυτό το τρόπο με την εργασία του Ίζμπελ ήταν ο Δρ. Καρλ Πφάιφερ, ένας γνωστός φαρμακολόγος από το Πρίν-στον, ο οποίος δοκίμασε το LSD σε τροφίμους της ομοσπονδιακής φυλακής της Ατλάντα και του Αναμορφωτηρίου του Μπορντερτάουν στο Νιου Τζέρσυ. Ο Ίζμπελ, ο Πφάιφερ, ο Κάμερον και ο Γουέστ ήσαν όλοι μέρος ενός δικτύου

γιατρών που μάζευαν πληροφορίες για τη CIA.

Στις 4 Μαρτίου 1979 η Philadelphia Inquirer ανέφερε ότι το 1971 η CIA δοκί-μασε μυστικά ένα ναρκωτικό για τον έλεγχο της συνείδησης πάνω σε 20 αν-θρώπους, πέντε από τους οποίους ήσαν φυλακισμένοι στη φυλακή Χόλμεσ-μπουργκ της Βορειοανατολικής Φιλαδέλφειας. Σύμφωνα με το ρεπόρτερ Άα-ρον Επστάιν, τα τεστ άρχισαν μετά από την ανακάλυψη της CIA εκείνο το χρόνο ότι η Σοβιετική Ένωση προσπαθούσε να αναπτύξει ένα μη ανιχνεύσιμο ναρκωτικό, που θα μπορούσε να εξουδετερώσει πλήρως το μυαλό ενός θύμα-τος. Επικαλούμενη τα "απαραίτητα αντίμετρα" εναντίον αυτής της "ενδεχόμε-νης απειλής εναντίον των VIPs και άλλων σημαντικών προσώπων των ΗΠΑ", η CIA εξουσιοδότησε το στρατό στο Έντζγουντ της Μέριλαντ να διεξάγει μια πα-ρόμοια έρευνα με αυτή των Σοβιετικών, χρησιμοποιώντας σα πειραματόζωα δεκαπέντε στρατιώτες και πέντε φυλακισμένους των φυλακών του Χόλμεσ-μπουργκ. Οι ερευνητές του Έντζγουντ ανέπτυξαν πράγματι ένα ναρκωτικό, το οποίο σύμφωνα με μια αναφορά της CIA το 1973 "προκαλούσε παραλήρημα και άλλες ψυχωτικές καταστάσεις, που διαρκούσαν τρεις ή τέσσερες ημέρες με ακόλουθη αμνησία" και το οποίο δεν μπορούσε να ανιχνευθεί στο σώμα του θύματος.

Σύμφωνα με τον Επστάιν αυτά τα προγράμματα που αποσκοπούσαν στην αλ-λαγή της ανθρώπινης συμπεριφοράς με ναρκωτικά, δηλητήρια, χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλο και τεχνικές ηλεκτροσόκ, διεξήχθησαν από τη CIA για 25 περίπου χρόνια. Ανάμεσα στα 1964 και 1968, δύο τροχόσπιτα ήσαν παρκαρισμένα μέσα στην αυστηρά φρουρούμενη φυλακή του Χόλμεσμπουργκ. Το τι συνέβαινε σε αυτά αποκαλύφθηκε μετά από δέκα περίπου χρόνια. Όπως ανέφερε ο Επστάιν το 1979 "Σήμερα είναι σαφές ότι οι δραστηριότητες μέσα στα τροχόσπιτα, με τα παραγεμισμένα κελιά τους, δεν είχαν να κάνουν τίποτα με το έγκλημα και τη τιμωρία. Σε εκείνη τη περίοδο των τρεισήμισι ετών, ο Στρατός και το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας μετέτρεψαν 320 φυλακισμέ-νους σε ανθρώπινα ινδικά χοιρίδια σε μυστικά πειράματα χημικού πολέμου". Για τους φυλακισμένους πάντως εκείνο το καιρό τα τροχόσπιτα με τα λευκά γράμματα "Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας" στα πλευρά τους ήταν ένα μυ-στήριο. Ο Ντόνελ Γουίλσον, που ήταν τότε φυλακισμένος, θυμήθηκε σε μια συνέντευξη με ποιο τρόπο έμαθε για τα τροχόσπιτα στο Χόλμεσμπουργκ: "Ή-μουν στο Τετράγωνο - Δ. Τα παιδιά μου είπαν ότι αν ήθελα λεφτά για το σού-περ μάρκετ, το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να πάω στο Τετράγωνο - Α, όπου το πανεπιστήμιο εξέταζε ανθρώπους. "Γιατί πράγμα;", ρώτησα. "Κοίτα-ξε", μου απάντησαν, "μπορείς να πας εκεί και να βγάλεις λεφτά. Πήγαινε α-πλώς και δες τι συμβαίνει". Έτσι πήγα και είδα διάφορους γιατρούς σε διάφορα κελιά και δωμάτια".

Το Πανεπιστήμιο ήταν μια ιδανική επιλογή για το στρατό, καθώς αυτό είχε ήδη πρόσβαση στη φυλακή του Χόλμεσμπουργκ μέσω μιας συμφωνίας που προμή-θευε το Πανεπιστήμιο με τροφίμους "εθελοντές" για την εξέταση φαρμάκων για ιδιωτική χρήση, δηλαδή για συμβόλαια με φαρμακευτικές εταιρίες. Το νέο συμβόλαιο όμως ήταν καθαρά στρατιωτικού ενδιαφέροντος. Σύμφωνα με τη

συμφωνία, οι ερευνητές του Πανεπιστημίου επρόκειτο να δουλέψουν μαζί με τους επιστήμονες του Έντζγουντ στο Χόλμεσμπουργκ για να προσδιορίσουν τη MED-50, την Ελάχιστη Αποτελεσματική Δόση για την εξουδετέρωση του 50 τοις εκατό ενός δοσμένου πληθυσμού, για επτά διαφορετικές ουσίες ελέγχου της συνείδησης.

Με τη λήξη του συμβολαίου οι γιατροί Κλίνγμαν και Κόουπλαν του Πανεπιστη-μίου ανέφεραν ότι είχαν βρει την MED-50 και των επτά χημικών ουσιών. Στη τελική τους αναφορά έγραψαν ότι "κανένα υποκείμενο δεν υπέφερε από κανέ-να μόνιμο τοξικό η επιβλαβές αποτέλεσμα". Η δήλωση όμως αυτή είναι δύσκο-λο να διαψευστεί ή να επιβεβαιωθεί, γιατί τα ονόματα των φυλακισμένων δια-γράφηκαν στην αναφορά και αυτοί δεν εξετάσθηκαν μετά από το πείραμα για να προσδιοριστεί αν υπέφεραν πραγματικά από οποιαδήποτε "μόνιμα" τοξικά ή επιβλαβή αποτελέσματα. Στην αναφορά τους ο Κλίνγμαν και ο Κόουπλαν συ-μπεριέλαβαν μια περιγραφή των αποτελεσμάτων που είχαν μερικές από τις δραστικές ουσίες που δοκίμασαν πάνω στους φυλακισμένους:

Παράγοντας 668: Βαρύτητα στα μάτια και αστάθεια ήταν τα κυρίαρχα βασικά συμπτώματα. Οι φυλακισμένοι ένιωσαν ήπια ανεβασμένοι ή μεθυσμένοι...Τα υποκείμενα ένιωθαν ελαφριά νύστα και ονειροπολούσαν λίγο περισσότερο από ότι συνήθως...Μια σημαντική νοητική εξασθένιση ήταν συνήθως εμφανής μέσα σε 30 λεπτά. Αναφέρθηκαν μερικές οπτικές ψευδαισθήσεις και σπάνιες παραισθήσεις. Σποραδικά σχισμές ή κηλίδες ερμηνεύθηκαν σαν "έντομα" ή "πρόσωπα"...Μερικά υποκείμενα ανέφεραν μια φαινόμενη κίνηση των τοίχων μετά από μια ή δυο ώρες. Οι τοίχοι "έμοιαζαν να αναπνέουν". Δυο υποκείμενα σε ενδιάμεσες δόσεις είχαν μια ήπια προσωρινή ναυτία για πέντε περίπου λε-πτά. Ένα άλλο υποκείμενο, στην υψηλότερη δόση, έπαθε ναυτία και έκανε ε-μετό για 80 λεπτά.

Παράγοντας 302,212: ...Τα υποκείμενα έγιναν νυσταλέα και συχνά αποκοιμή-θηκαν.. Ταλαντευόντουσαν στεκόμενα και παραπατούσαν ελαφρά ενώ περπα-τούσαν, συχνά ακουμπώντας τους τοίχους του διαδρόμου...Μικρή εξασθένιση της σκέψης...Τα υποκείμενα ανέφεραν δυσκολία στο να συγκρατούν αριθμούς σε αριθμητικά προβλήματα. Ένιωθαν αβέβαια για τις απαντήσεις.

Παράγοντας 302,196: Μέσα σε πέντε λεπτά από την ένεση, τα υποκείμενα πα-ρατήρησαν συχνά μια αίσθηση αυξημένης προσπάθειας και αδεξιότητας στη κίνηση. Ένιωθαν βαριά τα πόδια τους. Ένιωθαν τα χέρια τους παράξενα και μακριά. Αργότερα, στη διάρκεια του τεστ αριθμητικής ικανότητας, ήταν δύ-σκολο να κινηθούν και να ελέγξουν το στυλό. Ήταν δύσκολο να κάνουν το στυλό να φτάσει στο χαρτί...Η ομιλία είχε ελαφρά συγκίνηση.. Η σκέψη επι-βραδύνθηκε ελαφρά και η συγκέντρωση εξασθένισε.. Μερικά υποκείμενα είχαν οπτικές ψευδαισθήσεις.

Παράγοντας 1-H: Η συνείδηση στη διάρκεια του τεστ ήταν νωθρή. Πολλά υ-ποκείμενα είχαν συμπτώματα που έμοιαζαν με ελαφρύ παραλήρημα. Ανέφεραν παραισθήσεις και όνειρα τα οποία ήσαν κυρίως οπτικά και με χρώματα...Οι πα-

ραισθήσεις ήταν περιστασιακά τρομακτικές. Τα υποκείμενα είχαν δυσκολία να ξεχωρίσουν τη πραγματικότητα από τη φαντασία. Μερικά υποκείμενα παραπο-νέθηκαν για μικρότερα συμπτώματα σε περιόδους μέχρι και έξη βδομάδων με-τά τη λήψη του παράγοντα. Αυτά περιελάμβαναν δυσκολία συγκέντρωσης και πονοκέφαλο όταν διάβαζαν για αρκετά λεπτά...τα υποκείμενα συχνά θυμό-ντουσαν να "νομίζουν" ότι στη διάρκεια του μαθηματικού τεστ ότι είχαν συ-μπληρώσει αρκετά προβλήματα και μετά συνειδητοποιούσαν ότι δεν είχαν συ-μπληρώσει κανένα.

Η ΜΠΟΥΡΑΝΤΑΝΓΚΑ

Οι παρακάτω πληροφορίες προέρχονται από ένα άρθρο της εφημερίδας Wall Street Journal στις 3 Ιουλίου 1995.

Η Μπουραντάνγκα είναι ένα είδος σκόνης των βουντού που λαμβάνεται από ένα Κολομβιανό τοπικό φυτό, ένα θάμνο που ονομάζεται μπαρατσέρα ή "με-θύσι". Χρησιμοποιήθηκε για εκατοντάδες χρόνια από τους ντόπιους σε θρη-σκευτικές τελετές. Αυτή η σκόνη όταν απορροφηθεί, κάνει τα άτομα να χά-σουν τη θέληση και τη μνήμη τους, μερικές φορές για μέρες. Στη Κολομβία οι μεγαλύτεροι οπαδοί του ναρκωτικού είναι οι διάφοροι κλέφτες και εγκληματίες στους δρόμους. Οι κλέφτες αναμιγνύουν τη σκόνη με ηρεμιστικά και δίνουν το κοκτέιλ μπουραντάνγκα σε ανυποψίαστα θύματα, τα οποία στη συνέχεια λη-στεύουν.

Οι γιατροί της Μπογκοτά εκτιμούν ότι οι Κολομβιανοί απατεώνες βάζουν λα-θραία την άοσμη, άγευστη και διαλυτή μπουραντάνγκα σε τροφή ή σε νερό σε περίπου 500 ανυποψίαστα θύματα στη πόλη κάθε μήνα. Οι μισές περίπου επεί-γουσες δηλητηριάσεις στη πόλη προέρχονται από τη μπουραντάνγκα που δίνε-ται σε ανυποψίαστα θύματα. Σε ένα συνηθισμένο σενάριο, προσφέρεται σε ένα άτομο μία σόδα ή ένα ποτό καρυκευμένο με την ουσία. Το επόμενο που θυμά-ται το άτομο είναι να περπατάει μίλια μακριά, εξαιρετικά αδύναμο και χωρίς καμιά μνήμη για το τι του συμβαίνει. Οι άνθρωποι γρήγορα ανακαλύπτουν ότι τους πήραν τα χρήματα, τα κοσμήματα, τα κλειδιά του αυτοκινήτου και μερι-κές φορές ότι έχουν κάνει πολλαπλές αναλήψεις από τη τράπεζα προς όφελος των δραστών. Επειδή η μπουραντάνγκα δίνεται συχνά στα κακόφημα μπαρ ή στα πορνεία, πολλά θύματα είναι απρόθυμα να προχωρήσουν το ζήτημα.

Σύμφωνα με το Δρ. Ουράιμπ: "Το θύμα δεν μπορεί να πει όχι, δεν έχει θέληση και γίνεται πολύ δεκτικό στην υποβολή (η μπουραντάνγκα περιέχει σκοπολα-μίνη). Είναι σαν ένα χημικός υπνωτισμός. Από τη στιγμή που του δίνεται, το θύμα δε θυμάται απολύτως τίποτα. Από μια εγκληματική άποψη, αυτό έχει πολλά πλεονεκτήματα".

Μερικές φορές τα θύματα χρησιμοποιούνται ασυνείδητα σα μεταφορείς κοκαΐ-

νης. Σε μια μειοψηφία περιπτώσεων η μπουραντάνγκα χρησιμοποιείται για να δελεάσει νεαρές γυναίκες οι οποίες κακοποιούνται μετά σεξουαλικά. Όταν τις ανακαλύπτουν μετά από μέρες, δεν έχουν ιδέα για το τι τους συνέβη.

Ο Ντούγκλας Μπαρ, υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος για Δημοτικός Σύμβουλος της Κομητείας του Ελ Πάσο στο Κολοράντο των ΗΠΑ και θύμα ο ίδιος νοητικού ελέγχου, κάνει το εξής σχόλιο για τη μπουραντάνγκα:

"Αυτή η ουσία μπορεί να δοθεί με το ποτό, το τσιγάρο ή το εισπνεόμενο φάρ-μακο. Είναι άγευστη, άοσμη και μπορεί να δοθεί μαζί με ένα φάρμακο που κά-νει το θύμα παροδικά τυφλό. Το θύμα κάτω από την επίδραση αυτού του ναρ-κωτικού, με ένα έμπειρο χειριστή, θα πει την αλήθεια σε όποια ερώτηση και αν του κάνουν. Το θύμα μπορεί να μην έχει ανάμνηση του συμβάντος, ή μπορεί να το θυμάται σαν ένα όνειρο. Αναμνήσεις γεγονότων, ενώ ήσαν κάτω από την επήρεια του ναρκωτικού, μπορούν να έρθουν στη συνείδηση μετά από πολλά χρόνια. Η CIA, το FBI, η NSA και τα περισσότερα αστυνομικά τμήματα γνωρίζουν γι' αυτά τα ναρκωτικά. Το ναρκωτικό αυτό χρησιμοποιείται από τις δυνάμεις ασφαλείας για να "κάνουν τους ανθρώπους να ξεχάσουν" άλλα γε-γονότα. Θύματα αυτού του ναρκωτικού αναφέρουν συχνά μια παραμορφωμέ-νη όραση, ιδιαίτερα ότι τα αντικείμενα γίνονται πλατιά και μικρά, ή ότι το κε-φάλι του δότη αρχίζει να φαρδαίνει".

ΠΕΑ

Η Παρατήρηση Εξ' Αποστάσεως ή ΠΕΑ είναι μια ψυχική μέθοδος που υποτίθε-ται πως ανέπτυξαν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ σε μια προσπάθεια εύρεσης ενός ασφαλούς μέσου συλλογής ή μεταβίβασης πληροφοριών σε σχέση με τον εχθρό, χωρίς τη χρησιμοποίηση τεχνολογικών συσκευών. Με αυτό το τρόπο δε θα διακινδύνευαν οι πράκτορες, ούτε οι ίδιες οι πληροφορίες. Το αρχικό ενδι-αφέρον προήλθε από τη CIA τη δεκαετία του '70, αλλά η βασική έρευνα διεξή-χθη από την Υπηρεσία Πληροφοριών του Αμερικανικού Στρατού σε ένα απόρ-ρητο σχέδιο που είχε σα στόχο την εκπαίδευση μερικών από τους καλύτερους αξιωματικούς του.

Η CIA ξεκίνησε την έρευνά της με ψυχικά ευαίσθητα άτομα, τα οποία θα μπο-ρούσαν ίσως να χρησιμοποιηθούν σαν "πομποδέκτες" πληροφοριών και να εκ-παιδεύσουν στη συνέχεια άλλους. Η χρησιμοποίηση όμως ενός ψυχικού πο-μποδέκτη μεταξύ πρακτόρων στη Μόσχα και Πενταγώνου δεν έφερε τα αναμε-νόμενα αίσια αποτελέσματα. Αντίθετα, οι "Παρατηρητές Εξ' Αποστάσεως", οι ψυχικοί συλλέκτες πληροφοριών, ή "αναγνώστες των ακασικών αρχείων", εί-

χαν κάποια θετικά αποτελέσματα. Μερικοί από τους στόχους στους οποίου χρησιμοποιήθηκε η ΠΕΑ περιελάμβαναν την προσπάθεια εντοπισμού των Αμε-ρικανών ομήρων στο Ιράκ, έναν απαχθέντα στρατηγό στην Ιταλία, ένα καταρ-ριφθέν αεροπλάνο στη Νότια Αφρική, φορτία ναρκωτικών στη Κεντρική Αμερι-κή και διάφορες άλλες ευαίσθητες καταστάσεις.

Η CIA ζήτησε από την εταιρία American Institutes for Research (AIR) να εκτι-μήσει στατιστικά το πρόγραμμα της ΠΕΑ. Η τελική αναφορά της εταιρίας στις 29 Νοεμβρίου 1995 συμπέρανε ότι, παρόλο που τα δεδομένα παρουσίαζαν ένα στατιστικά σημαντικό αποτέλεσμα, δεν είχε αναγνωρισθεί κανένας αιτιατός μηχανισμός και ότι αυτή δεν είχε αξία για τις επιχειρήσεις της υπηρεσίας πλη-ροφοριών. Τελικά η CIA σταμάτησε την έρευνα για τη ΠΕΑ και λόγω των πολι-τικών προβλημάτων που εν τω μεταξύ ενέκυψαν.

Ο Αμερικανικός στρατός συνέχισε όμως κανονικά την έρευνά του και δημιούρ-γησε μια ομάδα κρυφών μονάδων οι οποίες προσπαθούσαν με ψυχικές μεθό-δους να επιλύσουν ορισμένα από τα πιο δύσκολα προβλήματα στη συλλογή πληροφοριών. Οι αρχικές προσπάθειες δε χρησιμοποιούσαν τη ΠΕΑ όπως εξα-σκείται αυτή σήμερα, αλλά εστιάζονταν στη διατήρηση των καταστάσεων με-ταλλαγμένης συνειδητότητας σε ψυχικά ευαίσθητα άτομα. Τα άτομα αυτά ξα-πλώνανε σε ένα κρεβάτι, έχοντας ηλεκτρόδια στο κεφάλι και στα πόδια τους. Τα όργανα αυτά έδειχναν πότε είχαν επιτύχει μια αντιστροφή πολικότητας 180 μοιρών στο ηλεκτρικό δυναμικό του σώματός τους, που είναι ένα σύνηθες ση-μάδι για μια μεταλλαγμένη συνειδητότητα. Ένα άλλο άτομο στο δωμάτιο, ο "διευκολυντής", τους έδινε οδηγίες να "κινηθούν" προς το στόχο και να ανα-φέρουν τι έβλεπαν.

Παρόλο που τα πειράματα αυτά συγκέντρωσαν αρκετά σημαντικές πληροφορί-ες, αυτές δε συμφωνούσαν πάντα μεταξύ τους. Αυτό ήταν ένα πρόβλημα, γιατί ο στρατός ήθελε ένα υψηλό βαθμό ακρίβειας για να αποδεχθεί τη μέθοδο. Το 1982 ο Ίνγκο Σουάν, ένα ψυχικά ευαίσθητο άτομο που είχε εργαστεί και πει-ραματισθεί για πολλά χρόνια σε διάφορα επιστημονικά ιδρύματα, παρουσίασε τα περίφημα "πρωτόκολλά" του, με τη βοήθεια των οποίων θα μπορούσαν να συλλεχθούν με τη ψυχική μέθοδο ακριβείς πληροφορίες. Αργότερα ο Σουάν εκπαίδευσε σε αυτές τις τεχνικές πάνω από 12 άτομα, μερικά από τα οποία ή-ταν στρατιωτικοί και άλλοι πολιτικό προσωπικό. Για να τους εισάγει στις με-ταλλαγμένες καταστάσεις συνειδητότητας, πήγε την ομάδα αρχικά στο Ίδρυμα Μονρόε στη Βιρτζίνια, όπου αυτοί πέρασαν τη βασική εκπαίδευση για τις εξω-σωματικές εμπειρίες.

Η βασική τεχνική του Ιδρύματος Μονρόε είναι η χρησιμοποίηση ενός διακου-στικού διακροτήματος για τη παραγωγή διαφόρων ψυχολογικών αποτελεσμά-των. Ο διακουστικός (ή δι-ωτικός) ρυθμός δημιουργείται με τη χρησιμοποίηση στερεοφωνικών ακουστικών και κασετών που παίζουν στο κάθε αυτί μια ελα-φρώς διαφορετική συχνότητα. Το αποτέλεσμα είναι ένας τόνος με μια ενδιά-μεση συχνότητα, που υποτίθεται ότι κάνει τον εγκέφαλο να την ακολουθήσει, δηλαδή τα εγκεφαλικά κύματα συντονίζονται σε αυτή τη συχνότητα.

Η εμπλοκή του Ιδρύματος Μονρόε με το Στρατό άρχισε το 1977, όταν το επι-σκέφθηκε ο Σκιπ Άτγουοτερ, μετά από πρόταση της μητέρας του. Αυτός το εί-πε μετά σε άλλους στο πρόγραμμα της ΠΕΑ και σύντομα ήλθαν και αυτοί, μαζί με τους Τζων Αλεξάντερ, Τζόε ΜακΜόνηγκλ και Άλμπερτ Στάμπλεμπαϊν. Σύ-ντομα ο Στάμπλεμπαϊν άρχισε να στέλνει τους αξιωματικούς του εκεί, με βάση ένα πρόγραμμα με το όνομα "Προσωπική Εκπαίδευση Ταχείας Προόδου". Το 1984 όμως ένας μη ονομαζόμενος λοχαγός της υπηρεσίας πληροφοριών του στρατού είχε ένα ψυχικό επεισόδιο κάτω από την επήρεια των κασετών Ημι-συγχρονισμού το Ιδρύματος και αναγκάστηκε να πάει σε άσυλο. Αυτό έσπρωξε τελικά τον Στάμπλεμπαϊν σε παραίτηση.

Αργότερα, μετά το σκάνδαλο Ιράν - Νικαράγουα - Όλιβερ Νορθ και την έρευ-να που ακολούθησε για ενδεχόμενες μυστικές οργανώσεις του Υπουργείου Άμυνας που δεν επιβλέπονταν σωστά και μπορούσαν να βλάψουν πολιτικά το πρόεδρο, η ομάδα ΠΕΑ έπεσε τελικά σε δυσμένεια.

Η μέθοδος της ΠΕΑ είναι μια προσπάθεια επικοινωνίας με το ασυνείδητο και τη μεταφορά πληροφοριών από αυτό στο συνειδητό. Η ψυχική αυτή επικοινωνία ή διαίσθηση χρησιμοποιεί αυστηρά ένα αριθμό πρωτοκόλλων, για να εμποδίσει την παρείσδυση των νοητικών διεργασιών, οι οποίες θα μπορούσαν να μετα-τρέψουν την ακρίβεια της μεθόδου σε μια απλή ονειροπολησία. Οι πληροφορί-ες που έρχονται από το ασυνείδητο καταγράφονται, συνήθως με τη μορφή σχεδιαγραμμάτων, πριν προλάβει να παραβληθεί το συνειδητό και να κατα-στρέψει με την εκλογίκευση και τη φαντασία την όλη διαδικασία. Το να μην αναλύονται οι πληροφορίες μέχρις ότου συλλεχθούν όλες, αποτελεί το κυριό-τερο και το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό της ΠΕΑ. Οι παρατηρητές εξ απο-στάσεως εκπαιδεύονται για να αποκωδικοποιούν τα σχεδιαγράμματα, ώστε να πάρουν τις βασικές πληροφορίες που χρειάζονται για το στόχο.

Η ΠΕΑ εστιάζεται πάντοτε σε ένα στόχο. Αυτός μπορεί να είναι οτιδήποτε για το οποίο θέλει να συλλέξει κάποιος ορισμένες πληροφορίες. Τυπικά οι στόχοι μπορεί να είναι τοποθεσίες, γεγονότα ή άνθρωποι. Μια συνεδρία ΠΕΑ ξεκινά με την εκτέλεση μιας σειράς διαδικασιών που χρησιμοποιούν τις λεγόμενες "συ-ντεταγμένες στόχου". Αυτές είναι βασικά δυο τυχαίοι τετραψήφιοι αριθμοί που συνδέονται με το στόχο. Αν θέλουμε, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε γράμ-ματα. Αυτοί οι αριθμοί βέβαια δεν έχουν καμιά σχέση με τη γεωγραφική θέση του στόχου, αλλά χρησιμοποιούνται απλώς για να εμποδίζουν τις λογικές διερ-γασίες και τη φαντασία κατά τη διαδικασία της συλλογής των πληροφοριών. Ένα όνομα για το στόχο μπορεί να δημιουργήσει δεκάδες συνειρμούς και προ-διαθέσεις, ενώ ένας απρόσωπος αριθμός όχι. Πολλές φορές οι συντεταγμένες ενός στόχου δίνονται σε ένα παρατηρητή εξ' αποστάσεως, χωρίς καμιά πρό-σθετη πληροφορία. Αυτός εφαρμόζει τότε τα πρωτόκολλα της ΠΕΑ πάνω σε αυτά τα νούμερα για να πάρει τις πληροφορίες για το στόχο από το ασυνείδη-το, χωρίς να του φανερώσουν τη ταυτότητα του στόχου μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία.

Τα πρωτόκολλα της ΠΕΑ έχουν επτά διακριτά στάδια. Σε κάθε στάδιο δίνονται διαφορετικά είδη πληροφοριών από το στόχο. Τα στάδια αυτά ενεργοποιούνται διαδοχικά σε μια συνεδρία ΠΕΑ από το πρώτο στάδιο μέχρι το έβδομο, παρόλο που μπορεί μια συνεδρία να τελειώσει χωρίς να έχουν συμπληρωθεί και τα ε-πτά στάδια, εφόσον η πληροφορία για το στόχο έχει συλλεχθεί από τα προη-γούμενα στάδια. Τα επτά στάδια της ΠΕΑ είναι τα εξής:

Στάδιο 1: Τα στάδια 1 και 2 θεωρούνται σαν προκαταρκτικά στάδια και έχουν σχεδιαστεί για να επιτύχουν την αρχική επαφή με το στόχο. Οι πληροφορίες οι οποίες παρέχονται στο πρώτο στάδιο (π.χ. αν υπάρχει μια ανθρώπινη κατα-σκευή που να σχετίζεται με τη τοποθεσία του στόχου) είναι γενικές.

Στάδιο 2: Σε αυτό το στάδιο αυξάνεται η επαφή με τη τοποθεσία. Οι πληροφο-ρίες που παρέχονται εδώ περιλαμβάνουν χρώματα, υφή επιφανειών, θερμο-κρασίες, γεύσεις, οσμές και ήχους, τα οποία έχουν σχέση με το στόχο.

Στάδιο 3: Το στάδιο αυτό περιλαμβάνει ένα αρχικό σχεδιασμό της τοποθεσίας του στόχου.

Στάδιο 4: Εδώ η επαφή με το στόχο είναι πολύ στενή. Στο Στάδιο 4 δίνεται η άδεια στο ασυνείδητο να έχει πλήρη έλεγχο στην "επίλυση του προβλήματος", επιτρέποντάς του να κατευθύνει τη πληροφορία στο συνειδητό τμήμα του ε-γκεφάλου.

Στάδιο 5: Σε αυτό το στάδιο παρέχονται πληροφορίες οι οποίες αφορούν συ-γκεκριμένες κατασκευές, όπως για παράδειγμα την επίπλωση ενός δωματίου. Αυτό το στάδιο συνήθως παραλείπεται στις συνεδρίες ΠΕΑ, εκτός αν απαιτείται μια τόσο λεπτομερής πληροφορία σχετικά με ένα συγκεκριμένο αντικείμενο.

Στάδιο 6: Σε αυτό μπορεί να ξεκινήσει κάποιος καθοδηγούμενος την εξερεύ-νηση της τοποθεσίας. Ο παρατηρητής μπορεί να ενεργοποιήσει σε περιορισμέ-νο βαθμό τη νοητική του δραστηριότητα, για να κατευθύνει το ασυνείδητο προς τη πραγματοποίηση συγκεκριμένων και ειδικών σκοπών. Σε αυτό το στά-διο αναλύονται οι χωροχρονικές συντεταγμένες. Επίσης σε αυτή τη φάση σχε-διάζονται πιο λεπτομερή σχέδια.

Στάδιο 7: Αυτό το στάδιο χρησιμοποιείται για να πάρουμε ηχητική πληροφορί-α, η οποία έχει σχέση με τη τοποθεσία, όπως το όνομα μιας περιοχής. (Για πε-ρισσότερες πληροφορίες, διαβάστε το "Κοσμικό Ταξίδι", Εκδόσεις Έσοπτρον).

Σήμερα υπάρχουν ιδιωτικές εταιρίες που χρησιμοποιούν αυτές τις διαδικασίες που ανέπτυξε ο στρατός. Μια από αυτές είναι η Psi-Tech στο Μπέβερλι Χιλς της Καλιφόρνια, που έχει ιδρυθεί από μια ομάδα πρώην αξιωματικών της υπη-ρεσίας πληροφοριών. Ένα φυλλάδιο της εταιρίας αναφέρει ότι η Psi-Tech ι-δρύθηκε το 1989, χρησιμοποιώντας "μια επιλεγμένη, τεχνικά καταρτισμένη ομάδα από επαγγελματίες αναλυτές, οι οποίοι παρέχουν μια μοναδική δυνατό-τητα συλλογής δεδομένων που δε διατίθενται πουθενά αλλού στο κόσμο. Εί-

μαστε μια ομάδα υψηλά εκπαιδευμένων ειδικών στη παρατήρηση εξ' αποστά-σεως, οι οποίοι έχουν αναπτύξει τη ψυχική παρατήρηση σαν ένα ισχυρό εργα-λείο έρευνας".

Σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη της εταιρίας Εντ Ντέιμς, η ΠΕΑ "είναι μια πολύ δο-μημένη τεχνική: ο ψυχικός παρατηρητής στέκεται σε ένα γραφείο με ένα πα-κέτο λευκό χαρτί κι ένα στυλό. Χρησιμοποιώντας τα πρωτόκολλα της ΠΕΑ, αι-σθάνεται στην αρχή ένα στόχο. Δεν του λένε τι είναι ο στόχος, αλλά του δίνε-ται μόνο ένας τυχαίος αριθμός. Το υποσυνείδητό του διδάσκεται να κάνει όλη τη δουλειά, βλέποντας πρώτα το στόχο σαν ένα είδος "σκεπτόσφαιρας". Το επόμενο στάδιο είναι οι αισθητικές αντιλήψεις. Αυτός επεξεργάζεται, κατεβάζει και αντικειμενοποιεί με λέξεις τα χρώματα, τις δομές, τις οσμές, τη γεύση, τους ήχους, τις θερμοκρασίες και τις διαστάσεις που υπάρχουν σε αυτό το μέ-ρος".

Οι ψυχικοί του Ντέιμς υποτίθεται ότι κατασκεύασαν μοντέλα από πηλό των βομβών του Unabomber "για μια ομοσπονδιακή υπηρεσία" Εάν ο στόχος τους είναι ένας "τρομοκράτης", όπως ο Σαντάμ Χουσεΐν, τότε μπαίνουν, όπως λένε, από τη πίσω πόρτα. "Μπορούμε να είμαστε στο μυαλό τους, στα όνειρά τους". Στη διάρκεια της κρίσης στο Περσικό Κόλπο, ένας πελάτης της Psi-Tech, "μια μεγάλη εταιρία με στρατηγικά ενδιαφέροντα πετρελαίου στη Μέση Ανατολή", κάλεσε τον Ντέιμς και τους τηλεπαθητικούς του "να της δώσουν τα δεδομένα και την ανάλυση του ίδιου του Σαντάμ, του μυαλού του (πρόθεση, κίνητρο, συναισθηματικές καταστάσεις και συμπεριφορά), να διεισδύσουν στο πολεμικό του δωμάτιο για πληροφορίες σχετικά με τα πολεμικά του σχέδια, τις επιχειρή-σεις του, την ισχύ των δυνάμεών του, διάφορες πιθανές μορφές εξαπάτησής του και να παρουσιάσουν μια εξαμηνιαία γενική άποψη για τη περιοχή του Περσικού Κόλπου".

Σύμφωνα με τον ερευνητή Άλεξ Κονσταντίν, ο ταγματάρχης Ντέιμς έχει εκπαι-δευθεί στη στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών και είναι ο πρώην διοικητής της "Ομάδας Ψυχικής Κατασκοπίας" του στρατού, η οποία λειτούργησε κάτω από τις διαταγές της DIA. Είναι επίσης ένας μόνιμος συζητητής για το ψυχοκα-τασκοπευτικό σκάνδαλο του "Stargate". Αναγνωρίζει ότι στο παρελθόν είχε μπλεχθεί σε πολλά "πολύ, πολύ βαθιά σκοτεινά μαύρα προγράμματα". Παρα-δέχεται ότι στα τέλη της δεκαετίας του ’70, η μονάδα του "σχετίσθηκε με το "απόκρυφο" και απόκτησε έτσι ένα κακό όνομα. Ο ίδιος αναφέρει ότι η μονάδα του έχει προσφέρει υπηρεσίες στη CIA, τη NSA, τη DIA, τη DEA, το Ναυτικό και την Αεροπορία υπό την παρακολούθηση μιας ομάδας υπό τη προεδρία του στρατηγού Σταν Χάιμαν. Συνιδρυτής της Psi-Tech είναι και ο στρατηγός Άλ-μπερτ Στάμπλμπαϊν, συνταξιοδοτημένος διευθυντής της Υπηρεσίας Πληροφο-ριών του Στρατού.

Η Psi-Tech έχει συσχετισθεί με διάφορα "απόκρυφα" προγράμματα της υπηρε-σίας πληροφοριών, με ιπταμένους δίσκους, κοσμική τηλεπάθεια, τηλεμεταφο-ρά και κοσμικά ταξίδια. Σύμφωνα με τον Ντέιμς, ο ήχος Taos Hum ** είναι ένας "χρονο - ραδιοφάρος" συχνότητας 17Hz, που διοχετεύει βαρυτική ενέρ-

γεια στο διάστημα, ένας αόρατος φάρος για τους εξωγήινους που ταξιδεύουν στο διάστημα. Οι ψυχικοί παρατηρητές της Psi-Tech, λέει, έχουν εντοπίσει και έχουν φτιάξει διαγράμματα αυτού του "εξωγήινου φάρου" του Taos. Οι τηλε-παθητικοί της Psi-Tech έχουν ανακαλύψει επίσης ένα γένος "εξωγήινων" που έρχεται από τον Άρη, προερχόμενο από ένα μακρινό πολιτισμό, γνωστό σαν "Η Ομοσπονδία". Οι εξωγήινοι που ταξιδεύουν στο χρόνο έχουν μια μηχανή ελέγ-χου της συνείδησης σε μια τοποθεσία πάνω στην επιφάνεια της σελήνης.

**Ο ήχος 'Taos Hum' είναι ένας ήχος χαμηλού τόνου που ακούγεται σε πολλές περιοχές της γης, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, τη Βρετανία και τη Βόρεια Ευρώπη. Α-κούγεται συνήθως σε ήσυχα περιβάλλοντα και περιγράφεται συνήθως σαν ο ήχος μιας μακρινής μηχανής ντίζελ. Εφόσον δεν είναι ανιχνεύσιμος από μι-κρόφωνα ή κεραίες VLF, η πηγή και η φύση του παραμένουν μυστήριο. Μερι-κές φορές αυτός είναι σταθερός, ενώ μερικές άλλες αλλάζει συνεχώς ένταση περίπου μια με τέσσερες φορές το δευτερόλεπτο. Μερικοί άνθρωποι τον αντι-λαμβάνονται σα δυνατότερο μέσα στο σπίτι τους απ' ό,τι έξω απ' αυτό. Τον ακούει μόλις το 2% των ανθρώπων, αλλά επειδή τον ακούνε και μερικοί επι-στήμονες και μπορούν να πειραματισθούν άμεσα μαζί του, θεωρείται ότι δεν πρόκειται για καμιά περίπτωση μαζικής υστερίας. Ο ήχος φαίνεται να έχει μια φέρουσα συχνότητα 40-50Ηz διαμορφωμένη περίπου στα 1-2Hz. Στην Αγγλία ένας χομπίστας το αναφέρει σαν ένα σήμα 150Hz και 250Hz διαμορφωμένο κατά 1-5 Hz. Τέλος αυτοί που είναι πολύ ευαίσθητοι στο άκουσμα αυτού του ήχου, τόσο ώστε να ενοχλούνται απ' αυτόν, αναφέρουν ότι η έντασή του δεν ελαττώνεται, ακόμα και αν φορέσουν ωτοασπίδες.

Σύμφωνα με τον Άλεξ Κονσταντίν, εφόσον η Psi-Tech έχει επιβεβαιώσει ότι οι εξωγήινοι απαγάγουν ανθρώπινα όντα, προκύπτει άμεσα η θέση ότι επιστήμο-νες διεξάγουν παράνομα βιολογικά πειράματα και εμφυτεύουν στα θύματά τους υπνωτικές μνήμες για μια υποτιθέμενη απαγωγή τους από εξωγήινους: "Οι υπερφυσικές φαντασίες του Ντέιμς, ενός βετεράνου της "Ομάδας Εργασί-ας" της CIA για τα ΟΥΦΟ, θα μπορούσαν να ερμηνευθούν σαν ένα πέπλο για τον ανηλεή πειραματισμό και το βασανισμό οποιουδήποτε πέφτει σε δυσμένεια στην κοινότητα της υπηρεσίας πληροφοριών".

Και ο Άλεξ Κονσταντίν συνεχίζει:

"Στη πραγματικότητα, η βαθιά ιστορία της Psi-Tech είναι ένα κεφάλαιο μιας πολύ μεγαλύτερης κίνησης που αναπτύσσεται για την εξάπλωση του θρησκευ-τικού προγραμματισμού, των εξωγήινων επιδρομών και άλλων μορφών παρά-λογης πίστης. Η επιφάνεια αυτής της υπόγειας κίνησης βρίθει από ψευδαισθη-τικούς και ημι-μυστικιστικούς γνώστες. Από κάτω είναι ένας κρυμμένος κό-σμος τρόμου, που προέρχεται από τα απόβλητα της κτυπημένης από τον πό-λεμο Ευρώπης και τις καρδιές των πιο ανηλεών στρατιωτικών επιστημόνων της Ναζιστικής Γερμανίας. Από αυτούς τους ψυχρούς θαλάμους προήλθαν πολλά από τα μυστήρια που έχουν προβληματίσει από τότε το μεταπολεμικό κόσμο. Ένας τομέας της ουσιαστικής κυβέρνησης, η ομάδα νοητικού ελέγχου και βιοκυβερνητικής, γεννήθηκε στην ακαδημία. Ο σκοπός της έρευνάς της εί-

ναι ο εξής: "να αποκτήσουμε τον έλεγχο ενός ατόμου μέχρι το σημείο που αυ-τό θα εκτελέσει τη διαταγή μας, ενάντια στη θέλησή του και ακόμα ενάντια σε τόσο θεμελιώδεις νόμους της ανθρώπινης φύσης όπως η αυτοσυντήρηση".

Σύμφωνα με το γνωστό φυσικό Τζακ Σαρφάτι το πρόγραμμα της Παρατήρησης εξ' Αποστάσεως (ΠΕΑ) ήταν μέρος ενός προγράμματος ψυχολογικού πολέμου που είχε σα σκοπό να κάνει τους Ρώσους ακόμα πιο παρανοϊκούς απ' ό,τι ήδη ήταν. Υπάρχουν ενδείξεις που υποστηρίζουν αυτή τη θεωρία., στο ότι η KGB χρησιμοποίησε τουλάχιστον την ιδέα, εάν όχι τη πραγματικότητα των ψυχικών δυνάμεων για να ευθυγραμμιστεί με τις ΗΠΑ.

Πολλές κριτικές εναντίον του ψυχοκατασκοπευτικού προγράμματος της ΠΕΑ προέρχονται από σκεπτικιστές που το θεωρούν σα μια άδικη σπατάλη χρημά-των. Υποθέτοντας ότι το πεδίο δεν είχε καμιά ιδιαίτερη αξία, τους φαίνεται πα-ράξενο που ο στρατός επένδυσε αρκετά ταλαντούχα άτομα, αξιωματικούς της υπηρεσίας πληροφοριών και λαμπρούς επιστήμονες σε αυτή την εργασία. Είναι για παράδειγμα παράξενο που δυο ειδήμονες στα λέιζερ και στα μικροκύματα (Hal Puthoff και Russel Targ) σπατάλησαν μια δεκαετία ή περισσότερο χρόνο από τη ζωή τους για να ακούν ένα άτομο σε ένα δωμάτιο να περιγράφει μια εξωτερική σκηνή όπου στεκόταν ένα άλλο άτομο. "Τα πειράματα αυτά θα μπο-ρούσαν να εκτελεστούν από κολεγιόπαιδα". Αυτή η σκέψη έχει οδηγήσει πολ-λούς να συμπεράνουν ότι η ΠΕΑ ήταν στη πραγματικότητα, μερικά ή εξ' ολο-κλήρου, ένα κάλυμμα για κάποια άλλη δραστηριότητα των μυστικών υπηρε-σιών.

Μερικοί ερευνητές πιστεύουν ότι η ΠΕΑ και τα UFO έχουν χρησιμοποιηθεί σαν μια κάλυψη για μυστικά πειράματα νοητικού ελέγχου. Αυτό το σχέδιο θα έπει-θε τα θύματα ότι οι "φωνές" ή τα αισθητηριακά δεδομένα που ελάμβαναν με αφύσικο τρόπο, οφείλοντο σε τσάνελιν, τηλεπάθεια ή παρατήρηση εξ' αποστά-σεως.

Μερικοί πάλι πιστεύουν ότι οι μελέτες που έγιναν, ήσαν πραγματικά πειράματα για τη τεχνητή πρόκληση σκέψεων και αισθητηριακών δεδομένων. Τα υποκεί-μενα επληροφορούντο μετά ότι η αισθητηριακή είσοδος ήταν το αποτέλεσμα της "παρατήρησης εξ' αποστάσεως". Βασικά τα άτομα στις επιχειρησιακές ομά-δες της ΠΕΑ δεν επιβεβαίωσαν ανεξάρτητα τα αποτελέσματα των συνεδριών τους. Επληροφορούντο για την επιτυχία τους από τις οθόνες τους.

Θα πρέπει να τονίσουμε ότι η Psi-Tech, που με το "Tech" θέλει να παραπέμπει στη "High - Tech", δηλαδή στην υψηλή τεχνολογία και όχι τόσο στη τηλεπά-θεια, έχει ήδη κατηγορηθεί από αρκετούς ότι είναι μια εταιρία της CIA. Αυτό βέβαια δεν είναι καθόλου παράξενο, αφού τα βασικότερα μέλη της προέρχο-νται από τις μυστικές υπηρεσίες.

Έχει υποστηριχθεί ότι η Psi-Tech έχει χρησιμοποιήσει την ΠΕΑ για να εντοπίσει τους πυραύλους σκουντ του Σαντάμ Χουσεΐν στο Πόλεμο του Κόλπου. Ξέρου-με όμως ότι ο Σαντάμ δε διατηρούσε σε σταθερή θέση τους πυραύλους του,

όπου θα μπορούσαν άλλωστε να εντοπιστούν εύκολα από τους κατασκοπευτι-κούς δορυφόρους, αλλά τους μετακινούσε συνεχώς, ιδίως όταν εξαπολύετο μια αεροπορική επίθεση. Αν λοιπόν η Psi-Tech μπορούσε να εντοπίσει τους σκουντ, θα μπορούσε να το κάνει με μια πραγματικά "High - Tech" και όχι με την ΠΕΑ. Πώς θα μπορούσε άλλωστε η ΠΕΑ να παρακολουθεί διαρκώς όλους τους συνεχώς μετακινούμενους πυραύλους του Σαντάμ. Θα πρέπει οι Παρατη-ρητές εξ' Αποστάσεως να είχαν την ικανότητα ενός ραντάρ υψηλής τεχνολογί-ας και ακριβείας. Αυτό ακριβώς προτείνουν μερικοί, μεταξύ αυτών και ο γνω-στός ερευνητής Άλαν Γιου. Ότι δηλαδή η ΠΕΑ είναι μια πραγματικότητα, αλλά δε γίνεται από ανθρώπους, όπως άφησαν να εννοηθεί οι μυστικές υπηρεσίες, αλλά από ένα μυστικό ραντάρ υψηλής τεχνολογίας, το οποίο μπορεί να χρησι-μοποιηθεί και για τον εντοπισμό ενός ατόμου μέσα από το σύστημα ηλεκτρονι-κής επιτήρησης των πολιτών.

Για να μη ξεσηκώσουν λοιπόν το κόσμο για τη νέα βάρβαρη εισβολή στην ιδι-ωτικότητά του, οι μυστικές υπηρεσίες επινόησαν όλο αυτό το σχέδιο συγκά-λυψης, παρουσιάζοντας τη μισή αλήθεια με τη ΠΕΑ. Αυτή η μισή αλήθεια είναι ότι ναι μπορεί να γίνεται παρατήρηση εξ' αποστάσεως, αλλά όχι όμως από αν-θρώπους (ψέμα), αλλά από ειδικά ηλεκτρομαγνητικά κύματα που μπορούν να εισχωρούν μέσα από τσιμέντο ή τοίχους και να εντοπίζουν ένα άτομο ή αντι-κείμενο με χειρουργική ακρίβεια, μέρα ή νύχτα.

Η αναφορά "Μικροκυματική Παρενόχληση και Πειράματα Νοητικού Ελέγχου" της Τζούλιαν Μακίνεϋ το Δεκέμβριο του 1992, παρουσιάζει το περιστατικό μιας μητέρας που σκότωσε ένα παιδί της σε μια προσπάθεια να το απαλλάξει από το περαιτέρω πόνο, εξ' αιτίας μιας συνεχιζόμενης ηλεκτρονικής παρενόχλησής του. Τέτοια περιστατικά, θα μπορούσαν να εξηγηθούν πολύ καλά με την προ-ηγούμενη άποψη που δέχεται ότι στη πραγματικότητα η ΠΕΑ υπάρχει μέσα στο σύστημα ηλεκτρομαγνητικού ελέγχου του νου και της ηλεκτρονικής επιτήρη-σης των πολιτών. Ο πραγματικός ηλεκτρομαγνητικός εξοπλισμός της ΠΕΑ θα μπορεί να εντοπίζει αυτά τα θύματα και μετά θα μπορούν να εστιαστούν πάνω τους τα όπλα της ηλεκτρονικής παρενόχλησης (για τα οποία θα μιλήσουμε αρ-γότερα) για να τα βασανίσουν.

Σύμφωνα με τη πρώην βοηθό του Ρέιγκαν, Μπάρμπαρα Χόνεγκερ, "ο βασικός λόγος για το αυξανόμενο ενδιαφέρον (στη ψιονική έρευνα) είναι τα αρχικά αποτελέσματα που έβγαιναν από εργαστήρια των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά, ότι ορισμένοι συνδυασμοί πλάτους και συχνότητας της ηλεκτρομα-γνητικής ακτινοβολίας στη περιοχή συχνότητας των εγκεφαλικών κυμάτων μπορούν να παρακάμψουν τον εξωτερικό αισθητηριακό μηχανισμό των αν-θρώπων και να διεγείρουν άμεσα υψηλού επιπέδου νευρωνικές δομές στον εγκέφαλο. Αυτή η ηλεκτρονική διέγερση είναι γνωστό ότι προκαλεί διανοητι-κές μεταβολές εξ' αποστάσεως, μαζί με παραισθήσεις σε διάφορες βασικές αι-σθήσεις, ιδιαίτερα την ακοή". (McRae, Ronald, Mind Wars, St. Martin's Press, 1984, σελίδα 136)

ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΜΕ ΑΝ-ΘΡΩΠΟΥΣ

Τα παρακάτω προέρχονται από την Αναφορά Προσωπικού 103-97 της Επιτρο-πής του Κογκρέσου των ΗΠΑ «Για τα Ζητήματα των Βετεράνων», με ημερο-μηνία 8 Δεκεμβρίου 1994. Είναι λοιπόν στοιχεία από τις πιο επίσημες πηγές και όχι από κάποιον ευφάνταστο ερευνητή και δείχνουν ακριβώς τον παντελή α-μοραλισμό και απανθρωπιά των ηγετών του Αμερικανικού Στρατού.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

"Στη διάρκεια των τελευταίων 50 ετών, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι του στρατιωτικού προσωπικού έχουν χρησιμοποιηθεί σε πειράματα και άλλες σκό-πιμες εκθέσεις που διεξάγει το Υπουργείο Άμυνας, συχνά χωρίς τη γνώση ή τη συγκατάθεσή τους. Σε μερικές περιπτώσεις, στρατιώτες που συγκατατέθηκαν να χρησιμοποιηθούν σαν ανθρώπινα υποκείμενα, βρέθηκαν τελικά να συμμε-τέχουν σε πολύ διαφορετικά πειράματα από αυτά που τους περιγράφηκαν το καιρό που δέχθηκαν να χρησιμοποιηθούν σαν εθελοντές. Για παράδειγμα χι-λιάδες βετεράνοι του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, οι οποίοι συναίνεσαν αρ-χικά να "δοκιμάσουν τα καλοκαιρινά ρούχα" με ανταμοιβή περισσότερο ελεύ-θερο χρόνο, βρέθηκαν μέσα σε θαλάμους αερίων να δοκιμάζουν τα αποτελέ-σματα του αερίου μουστάρδας και του λουισίτη. Επιπλέον, στρατιώτες διατά-χθηκαν μερικές φορές από τους αξιωματικούς τους να δεχθούν να συμμετά-σχουν "εθελοντικά" στην έρευνα, ή να αντιμετωπίσουν τρομερές συνέπειες. Για παράδειγμα, πολλοί βετεράνοι του Πολέμου στον Περσικό Κόλπο ανέφεραν ότι διατάχθηκαν να τους κάνουν πειραματικά εμβόλια στη διάρκεια της Επιχεί-ρησης Ασπίδα της Ερήμου, ή να αντιμετωπίσουν τη φυλακή...."

"...Το Υπουργείο Άμυνας διεξήγαγε αναρίθμητα πειράματα "εξουδετέρωσης ενός ανθρώπου", εκθέτοντας στρατιώτες σε χημικά όπλα για να προσδιορίσει το επίπεδο που θα προκαλούσε ένα δυστύχημα, δηλαδή την "εξουδετέρωση ενός άνδρα". Παρόμοια, εκατοντάδες στρατιώτες πήραν παραισθησιογόνα σε πειραματικά προγράμματα που διεξήγαγε το Υπουργείο Άμυνας με συμμετοχή ή χρηματοδότηση της CIA. Αυτοί οι στρατιώτες συχνά συμμετείχαν ασυνείδητα σαν ανθρώπινα υποκείμενα σε δοκιμές ναρκωτικών που είχαν σα σκοπό τον νοητικό έλεγχο ή την αλλαγή της συμπεριφοράς, συχνά χωρίς τη γνώση ή τη συγκατάθεσή τους. Παρόλο που ο τελικός σκοπός αυτών των πειραμάτων ή-ταν να δώσουν πληροφορίες που θα βοηθούσαν τις προσπάθειες του στρατού και της υπηρεσίας πληροφοριών, οι περισσότεροι Αμερικανοί θα συμφωνούσαν ότι η χρησιμοποίηση στρατιωτών σαν ασυνείδητων ινδικών χοιριδίων σε πει-

ράματα που σχεδιάστηκαν για να τους βλάψουν, τουλάχιστον προσωρινά, δεν είναι ηθική".

"Είτε οι σκοποί αυτών των πειραμάτων άξιζαν είτε όχι, αυτές οι εμπειρίες έθε-σαν σε κίνδυνο εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες και μπορεί να έχουν προκα-λέσει μόνιμη βλάβη σε μερικά άτομα."

ΚΩΔΙΚΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΗΡΥΞΕΙΣ ΠΟΥ ΔΙΕΠΟΥΝ ΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

"Ο Κώδικας της Νυρεμβέργης είναι μια διακήρυξη 10 σημείων που διέπει τα πειράματα με ανθρώπους και διατυπώθηκε από τους Συμμάχους μετά το Δεύ-τερο Παγκόσμιο Πόλεμο, σε αντίδραση για τα απάνθρωπα πειράματα που διε-ξήγαγαν οι Ναζί γιατροί και επιστήμονες. Ο Κώδικας δηλώνει ότι είναι ουσια-στική η εκούσια και η πληροφορημένη συγκατάθεση όλων των ανθρώπων που συμμετέχουν σε μια έρευνα, είτε στη διάρκεια του πολέμου είτε σε καιρό ειρή-νης...."

"...Παραπάνω από μια δεκαετία μετά τη διατύπωση του Κώδικα ης Νυρεμβέρ-γης, η Παγκόσμια Ιατρική Εταιρία ετοίμασε συστάσεις σαν έναν οδηγό προς τους γιατρούς που χρησιμοποιούν ανθρώπινα υποκείμενα σε βιοϊατρική έρευ-να. Σαν αποτέλεσμα, το 1964 έγινε στο Ελσίνκι της Φιλανδίας το Δέκατο Ό-γδοο Παγκόσμιο Ιατρικό Συνέδριο και υιοθέτησε τις συστάσεις που πρέπει να χρησιμοποιούνται σαν ένας ηθικός κώδικας κατά τη διεξαγωγή της βιοϊατρικής έρευνας με ανθρώπινα υποκείμενα. Αυτός ο κώδικας, που αναφέρεται σαν η Διακήρυξη του Ελσίνκι, αναθεωρήθηκε το 1975, το 1983 και το 1989. Διαφέ-ρει από τον Κώδικα της Νυρεμβέργης σε ορισμένες σημαντικές απόψεις. Η Δι-ακήρυξη του Ελσίνκι διαχωρίζει την κλινική (θεραπευτική) από τη μη κλινική (μη θεραπευτική) βιοϊατρική έρευνα και ζητά την "πληρεξούσια συγκατάθεση" για τα ανθρώπινα υποκείμενα που είναι νομικά αναρμόδια, όπως τα παιδιά, ή οι ενήλικοι με σοβαρές ή διανοητικές ανικανότητες".

"Οι σημερινοί νόμοι εμποδίζουν το Υπουργείο Άμυνας να χρησιμοποιήσει Ομο-σπονδιακά κεφάλαια για έρευνα που να περιλαμβάνει τη χρησιμοποίηση αν-θρώπων σε πειράματα, εκτός και αν τα άτομα αυτά δώσουν εκ των προτέρων την ενημερωμένη συγκατάθεσή τους. Ο νόμος αυτός ισχύει ανεξάρτητα από το αν η έρευνα αποσκοπεί στο καλό του ατόμου."

ΤΟ ΑΕΡΙΟ ΜΟΥΣΤΑΡΔΑΣ ΚΑΙ Ο ΛΟΥΙΣΙΤΗΣ

"Σύμφωνα με μια αναφορά που δημοσίευσε το Ινστιτούτο Ιατρικής (IOM) το περασμένο χρόνο 60.000 περίπου στρατιώτες χρησιμοποιήθηκαν σαν πειραμα-τόζωα στη δεκαετία του 1940 για τη δοκιμή δύο χημικών ουσιών: του αερίου μουστάρδας και του λουισίτη. Τα περισσότερα από αυτά τα άτομα δεν ενημε-ρώθηκαν για τη φύση αυτών των πειραμάτων και δε δέχθηκαν ποτέ μετά από αυτά ιατρική παρακολούθηση. Επιπλέον, μερικά από αυτά τα υποκείμενα απει-λήθηκαν με φυλάκιση αν συζητούσαν με κανέναν γι' αυτά τα πειράματα, συ-μπεριλαμβανομένων των συζύγων, των γονέων και των οικογενειακών για-τρών τους. Για δεκαετίες το Πεντάγωνο αρνήθηκε ότι συνέβη αυτή η έρευνα, που προκάλεσε δεκαετίες πόνου σε πολλούς βετεράνους, οι οποίοι αρρώστη-σαν μετά το μυστικό πείραμα. Σύμφωνα με μια αναφορά του Ινστιτούτου Ια-τρικής το 1993, αυτή η άρνηση από το Υπουργείο Άμυνας συνεχίζεται..."

ΟΙ ΧΙΛΙΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΗΣ ΜΕΡΑΣ

"..Πολλά πειράματα που δοκίμασαν διάφορους βιολογικούς παράγοντες πάνω σε ανθρώπινα υποκείμενα, αναφερόμενα σαν Επιχείρηση Γουάιτκοουτ, εκτελέ-σθηκαν στο Φορτ Ντέτρικ τη δεκαετία του 1950. Τα ανθρώπινα υποκείμενα αποτελούνταν στην αρχή από εθελοντές στρατιώτες. Μετά όμως από μια καθι-στική απεργία των στρατιωτών, που ζητούσαν περισσότερες πληροφορίες για τους κινδύνους των βιολογικών δοκιμών, στρατολογήθηκαν για τις μελέτες οι Χιλιαστές της Εβδόμης Μέρας, οι οποίοι ήσαν αντιρρησίες συνείδησης. Επειδή τα άτομα αυτά δεν πίστευαν ότι συμμετείχαν σε πραγματική μάχη, δέχθηκαν να αποτελέσουν ανθρώπινα υποκείμενα στη στρατιωτική έρευνα που δοκίμαζε διάφορους μολυσματικούς παράγοντες. Τουλάχιστον 2.200 από αυτούς χρησι-μοποιήθηκαν σε αυτά τα τεστ από τη δεκαετία του 1950 μέχρι τη δεκαετία του 1970".

"Διαφορετικά από τις περισσότερες μελέτες που συζητούνται σε αυτή την α-ναφορά, η Επιχείρηση Γουάιτκοουτ ήταν πραγματικά εθελοντική. Οι αρχηγοί της Εκκλησίας των Χιλιαστών της Εβδόμης Μέρας περιέγραψαν αυτά τα αν-θρώπινα υποκείμενα σα "συνειδητούς συμμέτοχους", παρά σαν "συνειδητούς αντιρρησίες", γιατί ήσαν πρόθυμοι να διακινδυνεύσουν τη ζωή τους με τη συμμετοχή τους στην έρευνα, παρά να πολεμήσουν".

ΤΟ ΝΤΑΓΚΓΟΥΕΪ ΠΡΟΥΒΙΝ ΓΚΡΑΟΥΝΤ

"Το Ντάγκγουεϊ Προύβιν Γκράουντ είναι μια στρατιωτική εγκατάσταση δοκι-μών, 80 περίπου μίλια από τη Σωλτ Λέικ Σίτυ. Για δεκαετίες το Ντάγκγουεϊ εί-ναι η περιοχή δοκιμής διαφόρων χημικών και βιολογικών όπλων. Από το 1951 μέχρι το 1969, έγιναν εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες, δοκιμές στον ανοικτό

αέρα βακτηριδίων και ιών που προκαλούν ασθένειες στους ανθρώπους, στα ζώα και στα φυτά. Για παράδειγμα, αντιγόνα από ζώα που είχαν έλθει σε επα-φή με την ιππική εγκεφαλομυελίτιδα της Βενεζουέλας (VEE), μια ασθένεια των αλόγων, βρέθηκαν αργότερα σε ζώα γύρω από το Ντάγκγουεϊ. Πριν την ανα-γνώριση αυτών των ουσιών στη γειτονιά του Ντάγκγουεϊ, η ασθένεια αυτή είχε αναγνωρισθεί μόνο στα ποντίκια της Φλόριντας. Αυτή ανακάλυψη υποδηλώ-νει ότι η VEE είχε χρησιμοποιηθεί σε δοκιμές ανοικτού αέρα στο Ντάγκγουεϊ ή μέσα στα εργαστήρια και μεταφέρθηκε στο κοντινό πληθυσμό των ζώων".

"Το 1968, 6.400 περίπου πρόβατα πέθαναν μετά τη σκόπιμη απελευθέρωση ενός θανατηφόρου αερίου των νεύρων από ένα αεροπλάνο. Σύμφωνα με ένα κτηνίατρο που εξέτασε τα άρρωστα και θνήσκοντα πρόβατα, δεν υπήρχε αμ-φιβολία ότι αυτά δηλητηριάστηκαν από αέριο των νεύρων. Στην αρχή το Υ-πουργείο Άμυνας αρνήθηκε οποιαδήποτε ευθύνη για το ατύχημα, λέγοντας ότι τα πρόβατα πέθαναν από οργανοφωσφορικά μικροβιοκτόνα που είχαν ψεκα-στεί σε ένα κοντινό χωράφι με αλφαάλφα. Μετά όμως από την νεκροψία των δηλητηριασμένων προβάτων, αναγνωρίσθηκε ο νευρικός παράγοντας VX, που κατέστησε σαφές ότι οι θάνατοι δεν προήλθαν από τα μικροβιοκτόνα. Τελικά το Υπουργείο Άμυνας αποζημίωσε τους ράντζερς για τα ζώα τους".

"Είναι γνωστό ότι πολλοί άνθρωποι στο κοντινό περιβάλλον εκτέθηκαν επίσης σε πιθανούς βλαβερούς παράγοντες που χρησιμοποιήθηκαν σε πειράματα α-νοικτού αέρα στο Ντάγκγουεϊ. Το1969, οι ανησυχίες εκφράστηκαν σε μια α-κρόαση του Κογκρέσου για τις πιθανές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία του ιού VEE που δοκιμάσθηκε στο Ντάγκγουεϊ".

ΕΚΘΕΣΗ ΣΕ ΡΑΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑ

"Από το 1945 μέχρι το1962, οι ΗΠΑ διεξήγαγαν αναρίθμητες πυρηνικές δοκι-μές: Στο Κρόσροουντς (νησιά Μπικίνι), στο Σάντστοουν, στο Γκρηνχάους και στο Άβυ (Ατόλη Ένιγουετοκ), στο Κάσλ (Ατόλη Μπικίνι), στον Ειρηνικό Ωκεα-νό 400 μίλια νοτιοανατολικά του Σαν Ντιέγκο, στο Ρέντγουινγκ και στο Χάρ-ντακ I (Ατόλες Ένιγουετοκ και Μπικίνι) και στο Άργους (Νότιος Ατλαντικός) και στο Ντομινίκ (Κρίστμας Άιλαντ, Τζόνστον Άιλαντ, 400 μίλια δυτικά του Σαν Ντιέγκο). Ο βασικός σκοπός τους ήταν να προσδιορίσουν τη βλάβη που προ-καλούσαν οι βόμβες. Όμως σαν αποτέλεσμα το στρατιωτικό προσωπικό και οι πολίτες εκτέθηκαν στην ακτινοβολία. Παρόμοια τεστ διεξήχθησαν μέσα στην ήπειρο των ΗΠΑ, σε μέρη όπως το Μεξικό και η Νεβάδα..."

"..Μαζί με τις δοκιμές πυρηνικών εκρήξεων, απελευθερώσεις ραδιενέργειας έγιναν επίσης σκόπιμα στις πυρηνικές τοποθεσίες των ΗΠΑ μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σύμφωνα με το Γραφείο Γενικής Λογιστικής των ΗΠΑ, 12 τουλάχιστον σχεδιασμένες απελευθερώσεις ραδιενέργειας συνέβησαν σε τρεις πυρηνικές τοποθεσίες των ΗΠΑ στη διάρκεια της περιόδου 1948 - 1952. Αυτές

οι δοκιμές διεξήχθησαν στο Όακ Ρίντζ, στο Ντάγκγουεϊ και στο Λος Άλαμος. Επιπρόσθετα, μια σχεδιασμένη απελευθέρωση συνέβη στο Χάνφορντ το Δε-κέμβριο του1949, η οποία έχει αναφερθεί σαν η δοκιμή του Γκρην Ραν. Δεν είναι γνωστό πόσοι πολίτες και στρατιωτικό προσωπικό εκτέθηκαν στην ακτι-νοβολία από αυτές τις δοκιμές".

ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΙΟΓΟΝΑ

"Συνεργαζόμενο με τη CIA, το Υπουργείο Άμυνας έδωσε παραισθησιογόνα ναρκωτικά σε χιλιάδες "εθελοντές" στρατιώτες στις δεκαετίες του 1950 και 1960...

ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

«1). Τουλάχιστον για 50 χρόνια το Υπουργείο Άμυνας έχει εκθέσει σκόπιμα το στρατιωτικό προσωπικό σε δυνητικά επικίνδυνες ουσίες, συχνά μυστικά. 2). Το Υπουργείο Άμυνας έχει επανειλημμένως αποτύχει να συμμορφωθεί με τα απαι-τούμενα ηθικά πρότυπα όταν χρησιμοποιεί ανθρώπινα υποκείμενα σε στρατιω-τική έρευνα στη διάρκεια του πολέμου ή επ' απειλή πολέμου. 3). Το Υπουργείο Άμυνας λαθεμένα ισχυρίζεται ότι εφόσον ο σκοπός τους ήταν η θεραπεία, η χρήση των ερευνητικών φαρμάκων στον Περσικό Κόλπο δεν ήταν έρευνα. 4) Το Υπουργείο Άμυνας χρησιμοποίησε ερευνητικά φάρμακα στο Πόλεμο του Περσικού Κόλπου με τρόπους που δε ήσαν αποτελεσματικοί. 5) Το Υπουργείο Άμυνας δεν ήξερε εάν το βρωμίδιο της πυριδοστιγμίνης θα ήταν ασφαλές για να χρησιμοποιηθεί από τα στρατεύματα στο Πόλεμο του Περσικού Κόλπου. 6) Όταν τα στρατεύματα των ΗΠΑ εστάλησαν στο Περσικό Κόλπο το 1994, το Υπουργείο Άμυνας δεν είχε ακόμη καμιά απόδειξη ότι το βρωμίδιο της πυριδο-στιγμίνης ήταν ασφαλές για χρήση σαν ένα δυναμωτικό αντίδοτο. 7) Η πυρι-δοστιγμίνη μπορεί να είναι πιο επικίνδυνη σε συνδυασμό με μικροβιοκτόνα και άλλες εκθέσεις. 8) Η ασφάλεια του εμβολίου βουτουλίασης δεν είχε αποδει-χθεί πριν το Πόλεμο στο Περσικό Κόλπο. 9) Αναφορές εμβολιασμών άνθρακα δεν είναι κατάλληλες για την εκτίμηση της ασφάλειας. 10) Οι κανονισμοί του στρατού εξαιρούν τη πληροφορημένη συγκατάθεση των εθελοντών σε μερικά είδη στρατιωτικής έρευνας. 11) Το Υπουργείο Άμυνας και το DVA έχουν επα-νειλημμένα αποτύχει να δώσουν πληροφορίες και ιατρική παρακολούθηση σε αυτούς που συμμετέχουν στη στρατιωτική έρευνα ή διατάσσονται να πάρουν πειραματικά φάρμακα. 12) Η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση έχει αποτύχει να υπο-στηρίξει τις επιστημονικές μελέτες που παρέχουν πληροφορίες για τα προβλή-ματα αναπαραγωγής που βιώνουν οι βετεράνοι που εκτέθηκαν σκόπιμα σε δυ-νητικά επικίνδυνες ουσίες. 13) Η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση έχει αποτύχει να υποστηρίξει επιστημονικές μελέτες που παρέχουν έγκαιρες πληροφορίες για

αποφάσεις αποζημιώσεων του στρατιωτικού προσωπικού που εβλάφθη από διάφορες εκθέσεις. 14) Η συμμετοχή στη στρατιωτική έρευνα σπάνια περιλαμ-βάνεται σε στρατιωτικές ιατρικές καταγραφές, κάνοντας αδύνατη την υποστή-ριξη του ισχυρισμού ενός βετεράνου για ανικανότητα που συνδέεται με τη στρατιωτική υπηρεσία του. 15) Το Υπουργείο Άμυνας έχει επιδείξει ένα πρότυ-πο λαθεμένης παρουσίασης του κινδύνου από διάφορες στρατιωτικές εκθέσεις, που συνεχίζεται και σήμερα»

Σημειώνουμε ότι τα τελευταία χρόνια αποκαλύφθηκε ότι πειράματα ακτινοβο-λίας εκτελέσθηκαν σε περισσότερους από 23.000 Αμερικανούς σε 1.400 περί-που διαφορετικά προγράμματα στα 30 χρόνια μετά το δεύτερο παγκόσμιο πό-λεμο. Τα πειράματα αυτά έγιναν πάνω σε στρατιώτες, φυλακισμένους, σε αν-θρώπους με πνευματικά ελαττώματα (παιδιά και ενήλικους), σε ασθενείς νο-σοκομείων με θανατηφόρες ασθένειες και σε φτωχές έγκυες γυναίκες.

ΑΠΑΓΩΓΕΣ ΑΠΟ UFO Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩ-ΠΙΚΟ

Οι σκεπτικιστές, οι δημοσιογράφοι και το κοινό δύσκολα μπορούν να πιστεύ-σουν τις ιστορίες της απαγωγής ανθρώπων από εξωγήινους που μπαίνουν σε κρεβατοκάμαρες μέσα από τοίχους και κλειστά παράθυρα, μετεωρίζονται στον αέρα και μεταφέρουν τους ανθρώπους πετώντας μέχρι το αεροσκάφος τους. Εντούτοις έχει αποδειχθεί ότι η βάση αυτών των ιστοριών δεν μπορεί να εξη-γηθεί ψυχολογικά, σαν παραισθήσεις ή μαζικές ψευδαισθήσεις. Από τη προη-γούμενη δεκαετία μερικοί απαχθέντες από UFO άρχισαν να αναφέρουν απα-γωγές τους και από προσωπικό του στρατού ή της υπηρεσίας πληροφοριών, που τους μετέφεραν σε νοσοκομεία ή σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις, επίγειες ή υπόγειες. Μερικοί απαχθέντες έχουν μάλιστα θυμηθεί ότι είδαν το στρατιωτι-κό προσωπικό να εργάζεται δίπλα - δίπλα με τους εξωγήινους σε αυτές τις μυ-στικές εγκαταστάσεις.

Όλα αυτά θεωρούνται από τους περισσότερους εξωφρενικά. Οι ερευνητές στο πεδίο του νοητικού ελέγχου πιστεύουν ότι αυτές οι περιπτώσεις είναι μια από-δειξη ότι ολόκληρο το φαινόμενο των απαγωγών από εξωγήινους είναι σκηνο-θετημένο από την υπηρεσία πληροφοριών για να καλύψει τα παράνομα πειρά-ματά της.

Γενικά οι απαχθέντες από το στρατό φαίνονται να παρενοχλούνται από ένα μαύρο ελικόπτερο χωρίς σήματα που πετά γύρω από τα σπίτια τους. Η μυστη-ριώδης δραστηριότητα αυτού του ελικοπτέρου ξεκινά από το τέλος της δεκαε-

τίας του 1960 και τις αρχές της δεκαετίας του 1970, όταν υπήρχε μεγάλο εν-διαφέρον για τους ακρωτηριασμούς των ζώων, αλλά όχι για τις υποτιθέμενες απαγωγές από εξωγήινους. Πάντως η δραστηριότητα των ελικοπτέρων σε σχέ-ση με τις απαγωγές από UFO έχει τη τάση να αυξάνει από τη δεκαετία του 1980 μέχρι σήμερα.

Προς το παρόν δε φαίνονται να υπάρχουν απαγωγές από στρατιωτικό προσω-πικό στην Αυστραλία, τη Νότια Αμερική, την Αφρική και την Ευρώπη. Όπου υπάρχουν, τα τυπικά πάντως σενάρια αυτών των απαγωγών περιλαμβάνουν:

Κοντινή πτήση μαύρων ελικοπτέρων χωρίς σήματα, την εμφάνιση παράξενων φορτηγών ή λεωφορείων έξω από τα σπίτια των απαχθέντων, την έκθεσή τους σε αποπροσανατολιστικά ηλεκτρομαγνητικά πεδία και τη μεταφορά τους με ε-λικόπτερο, λεωφορείο ή φορτηγό σε ένα άγνωστο κτίριο, ή σε μια υπόγεια στρατιωτική εγκατάσταση. Συνήθως ο απαγωγέας τους κάνει μια ένεση, ενώ μετά την απαγωγή αισθάνονται αδυναμία και μερικές φορές ναυτία. Τελικά ε-ξετάζονται από ανθρώπινους γιατρούς σε ορθογώνια δωμάτια. Γενικά τα περι-γραφόμενα δωμάτια, οι διάδρομοι και τα έπιπλα είναι παρόμοια με τα γήινα δωμάτια των νοσοκομείων, εργαστηρίων ή ερευνητικών εγκαταστάσεων και δεν έχουν να κάνουν τίποτα με τα στρογγυλά, αποστειρωμένα δωμάτια και ι-διόμορφα έπιπλα που αναφέρονται στις περιγραφές απαγωγών από UFO. Αντί-θετα, όταν η απαγωγή γίνεται από UFO, στις περισσότερες περιπτώσεις τα ό-ντα εμφανίζονται μέσα από ένα κλειστό παράθυρο ή τοίχο, ή ο απαχθείς αι-σθάνεται μια παράξενη παρουσία στο δωμάτιο. Οι περισσότεροι απαχθέντες αναφέρουν σε αυτή τη περίπτωση ότι παραλύουν από τη νοητική δύναμη των εξωγήινων όντων.

Η εξέταση των απαχθέντων είναι παρόμοια, όπως και στις απαγωγές από UFO: το θύμα δεν παραλύεται, αλλά δένεται σε ένα τραπέζι ή σε μια γυναικολογική καρέκλα. Μερικές φορές του δίνουν ένα δυνατό ποτό πριν την εξέταση. Οι γιατροί φορούν συνήθως λευκές στολές και δείχνουν ενδιαφέρον για εμφυ-τεύματα ή για γυναικολογικές εξετάσεις. Σε μερικές περιπτώσεις ένας στρατιω-τικός γιατρός υποτίθεται ότι έψαξε για εμφυτεύματα και μερικές φορές εμφύ-τευσε στον απαχθέντα μια στρατιωτική συσκευή.

Μερικοί απαχθέντες έχουν αναδρομές από "ταξίδια σε έναν άλλο κόσμο", που μερικοί ερευνητές τα έχουν εξηγήσει σα μια καλά φωτισμένη υπόγεια πόλη, στην οποία μπορεί να συναντήσουν και στρατιωτικό προσωπικό. Μερικοί πάλι βλέπουν εξωγήινους και στρατιωτικό προσωπικό μαζί, αλλά στη διάρκεια της ύπνωσης θυμούνται μόνον το στρατιωτικό προσωπικό. Σε μια τέτοια περίπτω-ση μπορεί να ανέμειξαν μια εμπειρία απαγωγής από UFO μ' ένα σενάριο απα-γωγής από στρατιωτικό προσωπικό, ή ακόμα μπορεί να υπέστησαν κάποιο εί-δος υπνωτικού προγραμματισμού από τους στρατιωτικούς ψυχιάτρους στη διάρκεια της απαγωγής του. Μπορεί επίσης ο στρατός να χρησιμοποιεί τη δια-δικασία της Ηλεκτρονικής Διάλυσης της Μνήμης (EDOM), η οποία μπλοκάρει την όραση και την ακοή. Μετά από αυτή τη διαδικασία νοητικού ελέγχου ο α-παχθείς δε θα έχει μνήμη για το τι είδε ή άκουσε. Το μυαλό του θα είναι κενό.

Το 1975 ο δημοσιογράφος Τζέιμς Μουρ ισχυρίσθηκε ότι είχε πάρει πληροφορί-ες για το "ραδιοϋπνωτικό ενδοεγκεφαλικό έλεγχο" και την ηλεκτρονική διάλυ-ση της μνήμης και (RHIC-EDOM) από δυο πράκτορες της CIA οι οποίες περιέ-γραφαν με λεπτομέρειες τις δυνατές χρήσεις της μεθόδου: " Ένα άτομο θα μπορούσε να τεθεί κάτω απ' αυτόν τον έλεγχο με ή χωρίς τη γνώση του, να προγραμματισθεί να εκτελέσει ορισμένες πράξεις και να διατηρήσει ορισμένες συμπεριφορές για όλη του τη ζωή. Ο έλεγχος μπορεί να πυροδοτηθεί μήνες, ή ακόμα χρόνια μετά τη πρώτη "ύπνωση" και προγραμματισμό...το συναίσθημα του θυμού μπορεί να δημιουργηθεί με τεχνητά ραδιοσήματα που στέλνονται στον εγκέφαλό του".

Μερικές πληροφορίες που δίνουν οι απαχθέντες από στρατιωτικό προσωπικό θα μπορούσαν να είναι κάλλιστα αποτέλεσμα υπνωτικής υποβολής από τους στρατιωτικούς ψυχιάτρους. Υπάρχει επίσης η πιθανότητα το στρατιωτικό προ-σωπικό να χρησιμοποιεί λαστιχένιες μάσκες εξωγήινων και ειδικά εφφέ στη διάρκεια μιας απαγωγής από στρατιωτικό προσωπικό. Η Καταρίνα Γουίλσον αναφέρει αναδρομές όπου νομίζει ότι κράτησε τη λαστιχένια μάσκα ενός εξω-γήινου στα χέρια της. Αυτό το γεγονός κάνει μερικούς ερευνητές του νοητικού ελέγχου να πιστεύουν ότι όλοι οι απαχθέντες από εξωγήινους χρησιμοποιού-νται σε μυστικά πειράματα νοητικού ελέγχου, ή σε γενετικά πειράματα σκηνο-θετημένα από τις μυστικές υπηρεσίες της Αμερικανικής κυβερνήσεως.

Οι απαγωγές από προσωπικό του στρατού ή της υπηρεσίας πληροφοριών δεί-χνουν επίσης ότι λειτουργεί από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 μια μυστική ομάδα του στρατού και της υπηρεσίας πληροφοριών που ασχολείται με την παρακολούθηση και απαγωγή των υποτιθέμενων απαχθέντων από UFO. Μπο-ρεί αυτοί να παρακολουθούν τα σπίτια των θυμάτων τους, να τους απαγάγουν και πιθανά τα τους εμφυτεύουν στρατιωτικές συσκευές, μερικές φορές σύντο-μα μετά από μια απαγωγή τους από UFO. Μερικοί πιστεύουν ότι αυτή η ομάδα ψάχνει για πιθανά εμφυτεύματα από εξωγήινους. Το γυναικολογικό τους ενδι-αφέρον πάνω σε απαχθείσες γυναίκες θα μπορούσε να εξηγηθεί, εάν αυτοί ψάχνουν για υποτιθέμενα εξωγήινα υβρίδια ή έμβρυα, εφόσον οι περισσότερες από αυτές τις γυναίκες είχαν εμπειρίες απώλειας του εμβρύου τους.

Γενικά οι ιστορίες των απαγωγών αναδεικνύουν τρεις δυνατές ομάδες ενδια-φερόντων από τους απαγωγείς:

Η πρώτη ομάδα ενδιαφέρεται για πειράματα νοητικού ελέγχου: αισθητηριακή απομόνωση, υγρή αναπνοή, ηλεκτρομαγνητική διέγερση των κροταφικών λο-βών, εμφυτεύματα.

Η δεύτερη φαίνεται να ενδιαφέρεται για τη βιολογική και τη γενετική έρευνα. Μερικά θύματα θυμούνται ότι είδαν ανθρώπους σε σωλήνες γεμάτες με υγρό και γενετικά μεταλλαγμένα ζώα σε κλουβιά στη διάρκεια των απαγωγών τους μέσα σε υπόγειες στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι και οι απαχθέντες από εξωγήινους, χωρίς καμιά στρατιωτική επαφή, θυμούνται

παρόμοια σενάρια μέσα σε UFO.

Η τρίτη ομάδα φαίνεται να είναι μια στρατιωτική ομάδα που λειτουργεί από τη δεκαετία του 1980 και ενδιαφέρεται για το φαινόμενο των απαγωγών από ε-ξωγήινους με σκοπό τη συγκέντρωση πληροφοριών. Μπορεί αυτοί να πιστεύ-ουν ότι μερικές απαγωγές από εξωγήινους είναι αληθινές και ότι έχουν άμεση σχέση με την εθνική ασφάλεια. Τέλος, μπορεί οι τρεις αυτές ομάδες να συνερ-γάζονται μεταξύ τους.

Ο Μάρτιν Κάνον, γνωστός ερευνητής στο πεδίο του νοητικού ελέγχου, είναι της γνώμης ότι οι απαγωγές από UFO είναι πειράματα της CIA:

"Όλες οι θεωρίες για απαγωγές από UFO που έχω συναντήσει μέχρι τώρα πε-ριλαμβάνουν κάποια πτυχή της ιδέας του νοητικού ελέγχου. Μου φαίνεται πως αν ελέγχεται το μυαλό των ανθρώπων, και πιστεύω ότι αυτή η τεχνολογία υ-πάρχει, τότε θα πρέπει να κάνουμε την ερώτηση: μπορούμε να εμπιστευθούμε τις αναφορές των "απαχθέντων" για το τι βλέπουν, σε σχέση ίσως ακόμα και με τα UFO που βλέπουν;...Μπορούμε ακόμα να υποθέσουμε ότι υπάρχουν οι μικροί γκρίζοι εξωγήινοι, απλά και μόνο επειδή κάποιοι άνθρωποι μας λένε ότι υπάρχουν, ακόμα και όταν αυτοί πιστεύουν ότι υπάρχουν;"

"...Έχω κάνει πολύ μεγάλη έρευνα στο θέμα της εμπλοκής της κυβέρνησης σε επιχειρήσεις νοητικού ελέγχου. Τους αρέσει να πιστεύουν οι άνθρωποι όλα αυ-τά...Γνωρίζω από την εσωτερική αλληλογραφία της CIA που έχω κοιτάξει στην Ουάσιγκτον, ότι ένα από τα προβλήματα που είχαν ήταν ότι κάθε φορά που πειραματιζόντουσαν με κάποιον για να δουν πόσο σταθερά μπορούσαν να ε-λέγξουν το μυαλό του, ακόμα και αν δοκίμαζαν πολλές τεχνικές για να τον κά-νουν να ξεχάσει τη συνεδρία, ήταν αδύνατον να τον κάνουν να την ξεχάσει εντελώς. Μνήμες θα πρόβαλαν καμιά φορά αυτόματα, συνήθως στα όνειρα, για το τι του συνέβη".

"Αλλά ένα από τα πράγματα που αυτοί ανέφεραν (στα έγγραφά τους) σε σχέ-ση με τους ανθρώπους που θυμούνται, ήταν ότι αυτοί θα θυμηθούν οποιοδή-ποτε σενάριο τους λένε. Με άλλα λόγια μπορείτε να τους πείτε: "Ναι, κάτι συ-νέβη εκεί...αλλά ξέρεις...", μπορείτε να σταθεροποιήστε τη μνήμη τους, με άλ-λα λόγια να φτιάξτε μια ιστορία κάλυψης. Και με αυτό το τρόπο, το άτομο, ναι, μπορεί να ξυπνήσει στη μέση της νύκτας μ' εκείνο το τρομερό συναίσθημα στο πίσω μέρος του κεφαλιού του, ότι του έχουν υποβάλλει να ξεχάσει κάτι που του συνέβη. Όσο όμως θα το θυμάται αυτό, δε θα βγει ποτέ προς τα έξω η πραγματική αλήθεια του θέματος".

"...Η μέθοδός τους ονομάζεται Ραδιοϋπνωτικός Ενδοεγκεφαλικός Έλεγχος (Radio Hypnotic Intracerebreal Control) και συνδυάζεται με μια άλλη μέθοδο που λέγεται EDOM ή Ηλεκτρονική Διάλυση της Μνήμης (Electronic Dissolution Of Memory)...Στέλνοντας ηλεκτρονικούς παλμούς σε αυτά τα ενδοεγκεφαλικά εμφυτεύματα, μπορείς να εκπαιδεύσεις τις συχνότητες του εγκεφάλου σε ένα σημείο δεκτικότητας σε υποβολές, και μετά οι φωνές που μπορούν να τοποθε-

τηθούν μέσα στον εγκέφαλο θα δράσουν σαν ένα είδος υπνωτιστή εξ’ αποστά-σεως. Κάτι που έχει μια πολύ μεγαλύτερη δύναμη υποβολής από ένα πραγμα-τικό υπνωτιστή που μπορείτε να πληρώσετε για να σας δει. Και αυτοί μπορούν να σας κάνουν να πιστεύσετε ότι βλέπετε, ή ότι έχετε δει αυτά τα πράγματα, όταν στη πραγματικότητα μπορεί να σας λένε ότι σας απήγαγε ένα UFO".

Η ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Η εικονική πραγματικότητα στη γλώσσα των υπολογιστών είναι ένα σύστημα που επιτρέπει σε ένα ή περισσότερους χρήστες να αλληλεπιδρούν με ένα κό-σμο προσομοίωσης της καθημερινής πραγματικότητας, ο οποίος δημιουργείται από μαθηματικά μοντέλα και προγράμματα υπολογιστών. Οι χρήστες μπορούν να βλέπουν τρισδιάστατες εικόνες, να ακούν κανονικά τους ήχους, να αγγί-ζουν τα εικονικά αντικείμενα, να τα σηκώνουν και να τα χειρίζονται, όπως πε-ρίπου και στη καθημερινή ζωή. Οι χρησιμοποιούμενες συσκευές αλληλεπίδρα-σης εκτός από τις εικόνες, τους ήχους και τις αισθήσεις που μεταδίδουν από τον εικονικό κόσμο στους χρήστες, στέλνουν επίσης την ομιλία και τις κινήσεις τους στα προγράμματα προσομοίωσης. Υπάρχει έτσι μια πλήρη επικοινωνία του χρήστη με τον εικονικό κόσμο, η οποία ελάχιστα διαφέρει προς το παρόν από την καθημερινή πραγματικότητα. Με την εξέλιξη το σύστημα της εικονικής πραγματικότητας θα αποτελέσει μια πλήρη και τέλεια προσομοίωση του καθη-μερινού κόσμου μας. Ήδη οι θεραπευτές χρησιμοποιούν την εικονική πραγμα-τικότητα για τη θεραπεία της υψοφοβίας και άλλων ασθενειών. Ασθενείς επί-σης με μυϊκή δυστροφία μαθαίνουν να χρησιμοποιούν το αναπηρικό καροτσάκι με τη βοήθεια του συστήματος της εικονικής πραγματικότητας.

Οι μελλοντικές εφαρμογές του συστήματος είναι πολυπληθείς και χρησιμότα-τες. Οι χειρούργοι θα μπορούν να σχεδιάζουν και να κάνουν εικονικές εγχει-ρήσεις σε εικονικούς αρρώστους αντί για πραγματικά άτομα. Οι αρχιτέκτονες θα μπορούν να δείξουν στους πελάτες το σπίτι τους όπως ακριβώς θα είναι, προτού αυτό κτιστεί. Οι εκπαιδευόμενοι θα μπορούν να μαθαίνουν την οδήγη-ση του αεροπλάνου και άλλων πολύπλοκων συσκευών σ' ένα περιβάλλον ει-κονικής πραγματικότητας κ.λ.π.

Θα μπορούμε επίσης να γνωρίσουμε με αυτό το τρόπο οποιαδήποτε όμορφη γυναίκα ή άνδρα θέλουμε, να κάνουμε έρωτα μαζί του, χωρίς ιδιαίτερα προ-βλήματα και διάφορες πολύπλοκες καταστάσεις κοινωνικής συμπεριφοράς και να ικανοποιήσουμε γενικά όλες μας τις αισθήσεις. Θα μπορούμε επίσης να δια-λέξουμε να επισκεφθούμε ένα όμορφο μέρος, να κάνουμε μαγεμένες καλοκαι-ρινές διακοπές και να ξεκουραστούμε όσο θέλουμε εκεί που θέλουμε. Όλ' αυτά είναι τόσο πραγματικά και τα ψυχολογικά αποτελέσματά τους τόσο θεραπευτι-κά και συγκλονιστικά, που θα έχουμε πια αποδείξει πρακτικά και επιστημονικά την ικανότητα του εγκεφάλου μας να δημιουργεί πολλούς φανταστικούς κό-

σμους, το ίδιο πραγματικούς με το καθημερινό. Προς το παρόν που η προσο-μοίωση του καθημερινού κόσμου δεν είναι ακόμα 100% τέλεια, ο χρήστης μπορεί να έχει μια ελάχιστη αναγνώριση της κατάστασής του. Όταν όμως το σύστημα βελτιωθεί πλήρως θα πέφτει στο ασυνείδητο όπως και στα συνηθι-σμένα όνειρα και θα θεωρεί τα διαδραματιζόμενα σαν τελείως αληθινά.

ΜΙΚΡΟΟΡΑΣΗ Η ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΟΘΟΝΗ ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΟΥΣ

Με την εικονική πραγματικότητα σχετίζεται το νέο σύστημα της μικροόρασης που ακτινοβολεί την εικόνα από ένα προσωπικό υπολογιστή κατευθείαν στα μάτια του χρήστη από το να χρησιμοποιεί μια επιφάνεια εργασίας ή μια οθόνη. Οι χρησιμοποιούμενοι υπολογιστές είναι στο μέγεθος ενός γουώκμαν. Το σύ-στημα αυτό μιμείται το τρόπο ακριβώς που λειτουργεί το μάτι. Πρώτα βγαίνει από έναν υπολογιστή μια εικόνα, η οποία διασπάται στα συστατικά μέρη της, χρώμα και φωτεινότητα. Μετά τα ηλεκτρονικά του συστήματος μετασχηματί-ζουν την εικόνα σε εικονοστοιχεία, ή πίξελς. Αυτά μεταδίδονται με ένα καλώ-διο οπτικής ίνας σε ένα ζευγάρι μικροσκοπικών, ταχέως κινούμενων κατό-πτρων, που "σχεδιάζουν" το ρεύμα των πίξελς στο πίσω μέρος του ματιού, όπως ακριβώς ένας καθοδικός σωλήνας "σχεδιάζει" μια εικόνα πάνω στην οθό-νη της τηλεόρασης. Η εικονική αυτή οθόνη του αμφιβληστροειδούς έχει κατα-πληκτικές δυνατότητες για εικόνες που παράγονται από υπολογιστές που οι χρήστες θα έβλεπαν σαν πραγματικές, όπως ακριβώς στο πραγματικό κόσμο. Επειδή οι εικόνες δημιουργούνται με τον ίδιο τρόπο, όπως η ανθρώπινη όρα-ση, ο μόνος περιορισμός για την οξύτητά τους είναι η ισχύς του υπολογιστή που τις προβάλλει.

Οι εικόνες της εικονικής οθόνης του αμφιβληστροειδούς φαίνονται να κρέμο-νται λίγα μέτρα μπροστά από το θεατή, στερεές, αν και διαφανείς. Ο θεατής μπορεί να δει μέσα από αυτές στα πέρα αντικείμενα. Οι χειρούργοι χρησιμο-ποιώντας μικροσκοπικές κάμερες για να κατευθύνουν την εργασία τους μέσα στο σώμα του ασθενούς θα μπορούν να έχουν με αυτό το τρόπο τις εικόνες να επιπλέουν μπροστά τους. Δε θα χρειάζεται να στραφούν προς τα μόνιτορ. Επί-σης με το νέο σύστημα θα μπορούσαν να υπάρξουν, ίσως στην επόμενη δεκα-ετία, βιντεοπαιχνίδια τριών διαστάσεων στα οποία οι ίδιοι οι παίκτες θα κινού-νται μέσα από τις εικόνες.

Παρόλο που μπορεί μερικοί να ανησυχήσουν για τα λέιζερ που ακτινοβολούν μέσα στα μάτια τους, τα φωτόνια που εκπέμπονται από την οθόνη είναι απλά σαν το φως που βγαίνει από την οθόνη ενός υπολογιστή.

ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΙΚΗ ΑΚΟΗ

Μερικές εμπειρίες απαχθέντων από UFO και θυμάτων νοητικού ελέγχου θα μπορούσαν να εξηγηθούν με μια προχωρημένη τεχνολογία εικονικής πραγμα-τικότητας. Ο Δρ. Κάρλ Τάρνερ ονόμασε αυτές τις εμπειρίες Σενάρια Εικονικής Πραγματικότητας (ΣΕΠ). Υπάρχουν θύματα νοητικού ελέγχου που ισχυρίζονται ότι κάποιοι προβάλλουν εικόνες μέσα στο μυαλό τους. Αν αυτοί φέρουν στον εγκέφαλό τους ένα εμφύτευμα, οι χειριστές του εμφυτεύματος θα μπορούσαν να προβάλλουν ίσως ηλεκτρονικά διάφορες εικόνες και μνήμες στον εγκέφαλό τους. Μια δημοσίευση της Συμβουλευτικής Επιστημονικής Ομάδας της Πολεμι-κής Αεροπορίας των Ηνωμένων Πολιτειών με τίτλο Οι Προοπτικές του Νέου Κόσμου, τον Ιούνιο του 1996, προέβλεψε τις στρατιωτικές εξελίξεις για τα ε-πόμενα 50 χρόνια. Σε αυτή οι στρατιωτικοί επιστήμονες υπέδειξαν ότι η παλμι-κή, διαμορφωμένη και κατευθυνόμενη ηλεκτρομαγνητική ενέργεια θα μπορεί να συζευχθεί ηλεκτρονικά με το ανθρώπινο σώμα με τέτοιο τρόπο, που θα επι-τρέψει σε κάποιον να εμποδίσει τις εκούσιες μυϊκές κινήσεις ενός ατόμου, να ελέγχει τα συναισθήματα και τις δράσεις του, να του προκαλεί ύπνο, να του μεταδίδει υποβολές, να επεμβαίνει τόσο στη βραχυπρόθεσμη όσο και στη μα-κροπρόθεσμη μνήμη του και γενικά να παράγει ένα σύνολο εμπειρίας και να σβήνει ένα άλλο σύνολο εμπειρίας. Σύμφωνα με τους επιστήμονες του στρα-τού η ιδέα της εντύπωσης στο μυαλό κάποιου μιας εμπειρίας εικονικής πραγ-ματικότητας είναι πολύ θεωρητική, αλλά εντούτοις πολύ συναρπαστική. Αν έ-χει αναπτυχθεί κρυφά μια τέτοια τεχνολογία και υπάρχει σήμερα, θα μπορούσε να εξηγήσει την ανεξήγητη ζωντάνια μερικών αφηγήσεων απαχθέντων με την εμφύτευση μιας εικονικής εμπειρίας μέσα στον εγκέφαλό τους.

Ο Δρ. Τζόσεφ Σαρπ και ο Άλεν Φρέυ πειραματίσθηκαν με μικροκύματα προ-σπαθώντας να μεταβιβάσουν προφερόμενες λέξεις κατευθείαν μέσα στον α-κουστικό φλοιό μέσω παλμικών μικροκυμάτων. Η εργασία του Δρ. Φρέυ σε αυτό το πεδίο, χρονολογούμενη από την εποχή της δεκαετίας των εξήντα, δη-μιούργησε το λεγόμενο Φαινόμενο Φρέυ, το οποίο είναι κοινά γνωστό σαν μι-κροκυματική ακοή. Με αυτό το τρόπο θα μπορούσαν να εξηγηθούν οι υποτι-θέμενες απαγωγές από εξωγήινους και τα θύματα νοητικού ελέγχου που ανα-φέρουν ότι ακούν μερικές φορές φωνές μέσα στο κεφάλι τους, παρόλο που δεν είναι σχιζοφρενικοί. Σίγουρα αυτά τα σενάρια δεν μπορεί να είναι η περί-πτωση για όλες τις απαγωγές από UFO, όπως οι πολλαπλές απαγωγές, αλλά μπορούν να εξηγήσουν ένα μικρό τμήμα ή μπορεί να παίξουν ένα σημαντικό ρόλο στις απαγωγές από προσωπικό του στρατού ή της Υπηρεσίας Πληροφο-ριών.

Η Δεξαμενή Αισθητηριακής Απομόνωσης

Αυτή ανακαλύφθηκε από το Δρ. Τζων Λίλυ, που προσπαθούσε να βρει με ποιο τρόπο θα μπορούσε να απομονώσει το μυαλό και τον εγκέφαλο. Είχε φαντα-σθεί μια ηχομονωμένη δεξαμενή με νερό σταθερής θερμοκρασίας στην οποία θα επέπλεε το σώμα του υποκειμένου. Βρήκε μια τέτοια παλιά δεξαμενή από την εποχή του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, η οποία είχε κατασκευαστεί για πειράματα πάνω στο μεταβολισμό των υποβρύχιων κολυμβητών.

Ο Δρ. Λίλυ είχε πειραματισθεί επίσης με εγκεφαλικά εμφυτεύματα στις αρχές της δεκαετίας του 1960 και τότε ήταν που ήλθε σε επαφή με τις μυστικές υπη-ρεσίες πληροφοριών και τους ερευνητές του Υπουργείου Άμυνας. Όπως έγρα-ψε στο βιβλίο του "Ο Επιστήμονας", ενώ ήταν στο Εθνικό Ίδρυμα Υγείας, η εργασία του για τη δεξαμενή αισθητηριακής απομόνωσης, όπως και αυτή του εγκεφαλικού ηλεκτροδίου, προκάλεσε το ενδιαφέρον πολλών ατόμων, που του τηλεφώνησαν και ζήτησαν να μάθουν γι' αυτήν. Ανάμεσά τους ήταν και ερευνητές του Στρατού που ασχολούνταν με τη πλύση εγκεφάλου των αιχμα-λώτων πολέμου.

Αυτοί τον ρώτησαν αν η δεξαμενή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να αλ-λάξει τη πίστη των ατόμων με εξαναγκασμό. Ήθελαν να χρησιμοποιήσουν τη δεξαμενή αισθητηριακής απομόνωσης μαζί με τα αντίστοιχα πειράματα πλύσης εγκεφάλου και τα άλλα πειράματα νοητικού ελέγχου. Ο Δρ. Λίλυ φαντάσθηκε διάφορες καταστάσεις στις οποίες θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί η μέθοδός του με προσεκτικό έλεγχο της διέγερσης των απομονωμένων ατόμων, για την αλλαγή των πιστεύω τους. Ήταν πεπεισμένος ότι ο στρατός και η υπηρεσία πληροφοριών θα χρησιμοποιούσαν τη τεχνική του σε μυστικά πειράματα.

Η ΔΙΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΚΡΟΤΑΦΙΚΩΝ ΛΟΒΩΝ

Ο νευρολόγος Δρ. Μίκαελ Πέρσινγκερ, του Πανεπιστημίου Λωρέντιαν του Σάντμπαρι στο Οντάριο, απέδειξε ότι μπορεί κάποιος να δημιουργήσει τεχνητά μυστικιστικές εμπειρίες, εξωσωματικές εμπειρίες και άλλα είδη ψυχικών εμπει-ριών, διεγείροντας τους κροταφικούς λοβούς με κατάλληλα μαγνητικά πεδία. Είχε προηγουμένως ανακαλύψει ότι αυτές οι εμπειρίες συνδέονται με υπερβο-λικές εκρήξεις ηλεκτρικής δραστηριότητας στους κροταφικούς λοβούς. Το υ-ποκείμενο φορούσε ένα κράνος ή μια συσκευή σαν τσιμπίδα πάνω στο κεφάλι του κι ένα τεχνητά δημιουργούμενο μαγνητικό πεδίο εμιμείτο τα κυματικά πρότυπα των νευρώνων στους κροταφικούς λοβούς του εγκεφάλου του.

Η ΥΓΡΗ ΑΝΑΠΝΟΗ

Αρκετοί απαχθέντες έχουν αναφέρει ότι κλεισμένοι μέσα σε δεξαμενές γεμάτες με ένα παράξενο υγρό, αναγκάστηκαν να αναπνεύσουν αυτό το υγρό και τα κατάφεραν!

Η ιδέα της υγρής αναπνοής ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1960, όταν ο φυσιολόγος Δρ. Τζ. Κύλστρα του Πανεπιστημίου Στέιτ της Νέας Υόρκης αντε-λήφθηκε ότι τα αλατικά διαλύματα μπορούσαν να κορεσθούν με οξυγόνο σε υψηλές πιέσεις. Ο Κύλστρα χρησιμοποίησε ένα θάλαμο συμπίεσης κι έκανε

πειράματα με ποντίκια, κατορθώνοντας να τα κρατήσει ζωντανά μέχρι 18 ώ-ρες. Εφόσον το διοξείδιο του άνθρακα δεν απομακρυνόταν αρκετά γρήγορα από το σύστημα και συσσωρευόταν σε τοξικά επίπεδα, η διαδικασία δε μπο-ρούσε όμως να χρησιμοποιηθεί σε ανθρώπους.

Αργότερα, το 1966, ο Δρ. Λίλαντ Κλαρκ ανέπτυξε μια τεχνική όπου το ποντίκι ζούσε πάνω από 20 ώρες, αναπνέοντας φθοράνθρακα στους 18 βαθμούς Κελ-σίου. Όλα τα ζώα στα αρχικά πειράματα έπαθαν μια πνευμονική βλάβη, αλλά αυτό οφείλετο στις τοξικές ακαθαρσίες του φθοράνθρακα, στη χημική του α-ντίδραση με τους πνεύμονες, ή σε κάποιο άγνωστο, απροσδιόριστο παράγο-ντα. Το μυστήριο αυτό της πνευμονικής βλάβης, το πρόβλημα της εξάλειψης του διοξειδίου του άνθρακα και το γεγονός ότι ο φθοράνθρακας είχε τη τάση να συγκρατείται από τους ιστούς του σώματος, έπρεπε να λυθούν πριν δοκι-μαστεί η διαδικασία σε ανθρώπους.

Τα επόμενα χρόνια η τεχνική της υγρής αναπνοής βελτιώθηκε αρκετά. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 οι επιστήμονες διατήρησαν σκύλους ζωντανούς σε ένα υπερφθορανθρακικό μέσο για δυο περίπου ώρες. Μετά την απομά-κρυνσή τους οι σκύλοι ήσαν ελαφρά υποξικοί, αλλά επέστρεψαν στη κανονική ζωή μετά από λίγες ημέρες. Μετά από αυτές τις δοκιμές στα ζώα η διαδικασία ήταν έτοιμη για τα ανθρώπινα υποκείμενα για τη καταπολέμηση του συνδρό-μου της αναπνευστικής δυσφορίας, που είναι η βασική αιτία θανάτου στα πρόωρα μωρά. Αυτά τα πειράματα βέβαια με ενήλικους, θα ήσαν εξαιρετικά χρήσιμα στο στρατό, στο ναυτικό και τις υπηρεσίες πληροφοριών, π.χ. για τη διαφυγή από ένα υποβρύχιο και για υποθαλάσσιες συσκευές υποστήριξης οξυ-γόνου.

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ

Σε μια μελέτη της ''Air Force 2025'' με τον τίτλο "Επιχειρήσεις Πληροφοριών: Μια Νέα Πολεμική Ικανότητα'', οι συγγραφείς παρουσίασαν μια έρευνα για εμ-φυτευμένα μικροτσίπ στον εγκέφαλο που εκτελούν δύο βασικές λειτουργίες: Η πρώτη είναι να συνδέουν το άτομο που φέρει το εμφύτευμα με μια ομάδα "έ-ξυπνων" δορυφόρων σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη γη, επιτρέποντας έτσι την αλληλεπίδραση του ατόμου με τις πηγές των πληροφοριών. Το εμφύτευμα μεταδίδει τις επεξεργασμένες πληροφορίες από το σύστημα των δορυφόρων στο χρήστη. Η δεύτερη λειτουργία είναι η δημιουργία από το βιοτσίπ ενός ο-ραματισμού, που παράγεται από έναν υπολογιστή με βάση την αίτηση του χρήστη. Ο οραματισμός περικλείει το άτομο κι επιτρέπει στο χρήστη να τοπο-θετηθεί σε μια επιλεγμένη "πολεμική θέση". Περαιτέρω μια ευρεία κλίμακα φο-νικών και μη φονικών όπλων συνδέονται με το σύστημα, επιτρέποντας στους ειδικά εξουσιοδοτημένους με εμφυτεύματα χρήστες (ή "υπερκυβερνητικούς" στρατιώτες ) να τα χρησιμοποιήσουν άμεσα. Αυτό σημαίνει ότι ο στρατιώτης βλέπει το συνηθισμένο κόσμο μαζί με ένα σύνολο πληροφοριών που αναγνω-

ρίζουν και περιγράφουν διάφορα ιδιαίτερα αντικείμενα στο πεδίο οράσεώς του. Μπορεί τότε να εκτιμήσει την απειλή που παρουσιάζουν αυτοί οι στόχοι και να παραγγείλει μια ποικιλία οπλικών συστημάτων για να τους καταστρέψει από μακριά.

Από αυτές τις στρατιωτικές μελέτες μπορούμε να δούμε ότι συνεχίζεται η μυ-στική έρευνα για τη μηχανή νοητικού ελέγχου και για τα εμφυτεύματα εικονι-κής πραγματικότητας. Μπορεί κάποιος να υποθέσει ότι παρόμοια μυστικά στρατιωτικά ερευνητικά προγράμματα γίνονται και για βιολογικά και γενετικά όπλα. Αν υποθέσει ότι ένα κομμάτι των απαγωγών από εξωγήινους είναι αλη-θινό, τότε οι ίδιοι άνθρωποι που είναι πίσω από αυτά τα προγράμματα θα ενδι-αφερόντουσαν και για τα βιολογικά, γενετικά και τα σχετικά με τον έλεγχο του νου πειράματα των εξωγήινων.

Μια άλλη διατριβή του στρατού ερευνά την ολογραφική προβολή εικόνας, τις καλυμμένες συσκευές και το πολυφασματικό καμουφλάζ, που όλα μαζί θα ενι-σχύουν τη στρατιωτική απάτη. Η πιο ελπιδοφόρα τεχνολογία για το στρατό εί-ναι η δημιουργία ενός εικονικού περιβάλλοντος, που ο εχθρός θα το νομίζει για πραγματικό!

"Οφθαλμοί ευπειθέστεροι ώτων", έλεγε ο Ηράκλειτος, αλλά φαίνεται ότι αυτό δεν ισχύει σήμερα στο κόσμο της υψηλής τεχνολογίας, όπου μπορούν να συμ-βούν σχεδόν τα πάντα. Οι σχεδιαστές του Πενταγώνου άρχισαν να συζητούν τη ψηφιακή μορφοποίηση μετά την εισβολή του Ιράκ στο Κουβέιτ το 1990. Διάφοροι τότε έριξαν την ιδέα να φτιάξουν με υπολογιστή μια ψεύτικη βιντεο-ταινία του Σαντάμ Χουσεΐν να κλαίει, ή να δείχνει διάφορες ανδρικές αδυναμί-ες, ή σε μια κατάσταση σεξουαλικής έκθεσης. Το σχέδιο ήταν οι ταινίες αυτές να πλημμυρίσουν το Ιράκ και τον Αραβικό κόσμο.

Η βιντεοταινία δεν προχώρησε ποτέ εξ' αιτίας διαφόρων γραφειοκρατικών διε-νέξεων, σκεπτικισμού για την ίδια τη τεχνολογία και ανησυχίες των ίδιων των Αράβων που συμμετείχαν στο συνασπισμό εναντίον του Σαντάμ. Μετά από αυ-τό παρουσιάσθηκε η ιδέα ενός ανώτερου αξιωματικού της Αεροπορίας να προ-βάλουν μια ολογραφική εικόνα του Αλλάχ πάνω από τον ουρανό της Βαγδάτης που να προτρέπει τους Ιρακινούς και το στρατό να ξεσηκωθούν εναντίον του Σαντάμ. Γενικά ο στρατός είχε τη δυνατότητα προβολής μεγάλων τρισδιάστα-των αντικειμένων που να φαίνονται σα να επιπλέουν στον αέρα. Για να προ-βάλλουν όμως ένα τέτοιο μεγάλο ολόγραμμα, υπολόγισαν ότι θα χρειάζονταν ένα καθρέπτη μεγαλύτερο από ένα τετραγωνικό μίλι, καθώς επίσης τεράστιους προβολείς και πηγές ισχύος. Εκτός αυτού, υπήρχε και το δίλημμα: με τι έμοια-ζε άραγε ο Αλλάχ;

Εκτός όμως από τη ψηφιακή μορφοποίηση εικόνας και τον "Ολογραφικό προ-βολέα" του στρατού", υπάρχει η ψηφιακή μορφοποίηση ή κλωνοποίηση ήχου. Σε μια παρουσίαση της μεθόδου από τον ερευνητή επιστήμονα Τζώρτζ Πάπκα ακούστηκε η φωνή του στρατηγού Καρλ Στάινερ, πρώην Αρχιστρατήγου της Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων των Ηνωμένων Πολιτειών, να λέει με σοβαρό

τόνο στο ακροατήριο: "Κύριοι σας καλέσαμε όλους εδώ για να σας πληροφο-ρήσουμε ότι πρόκειται να ανατρέψουμε τη κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολι-τειών".

Η φωνή έμοιαζε βέβαια καταπληκτικά με του Στάινερ, αλλά δεν ήταν δική του, ήταν το αποτέλεσμα της τεχνολογίας μορφημάτων ήχου, που αναπτύχθηκε στο Εθνικό Εργαστήριο του Λος Άλαμο στο Νιου Μέξικο από τον Τζωρτζ Πάπκα και την ομάδα του. Αυτοί μπορούσαν, σε συνθήκες σχεδόν πραγματικού χρό-νου, να κλωνοποιήσουν οποιαδήποτε φωνή από μερικά ηχητικά δεδομένα. Ο Στάινερ εντυπωσιασμένος, ζήτησε μετά την παρουσίαση ένα αντίγραφο της κασέτας.

Ενώ παλαιότερα η μορφοποίηση της φωνής απαιτούσε "κοψίματα και ραψίμα-τα" διαφόρων κομματιών από μια ομιλία, το λογισμικό του Πάπκα μπορεί να αντιγράψει με πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια το τρόπο ομιλίας μας. Στη κλωνο-ποιημένη φωνή μας δεν υπάρχουν πια οι ρομποτικοί τόνοι της παλιάς μεθό-δου. Εφόσον μπορούμε να ανάγουμε μια πληροφορία σε "μηδενικά και άσ-σους", μπορούμε να επιτύχουμε πάρα πολλά πράγματα. Η ψηφιακή μορφοποί-ηση φωνής, βίντεο και φωτογραφίας, έχει ήδη μια επιχειρησιακή ικανότητα στις στρατιωτικές επιχειρήσεις ψυχολογικού πολέμου.

Τέλος σε σχέση με τη χρησιμοποίηση "μη φονικών όπλων" μπορούμε να ανα-φέρουμε ότι το Εθνικό Ίδρυμα Δικαιοσύνης των ΗΠΑ χρηματοδότησε ένα ευ-ρύ πρόγραμμα "για την ανάπτυξη νέων μη φονικών όπλων, που θα εξουδετε-ρώνουν προσωρινά ένα άτομο ή μια ομάδα ατόμων, χωρίς καμιά μόνιμη φυσι-κή βλάβη". Ο αρχικός σκοπός τους ήταν να τα χρησιμοποιήσουν "στην απε-λευθέρωση ομήρων, στο σταμάτημα διαφευγόντων εγκληματιών και στη κα-ταστολή των εξεγέρσεων στις φυλακές". Το πρόγραμμα ανατέθηκε στο Εθνικό Εργαστήριο του Όακ Ρίντζ (ORNL), το οποίο τελικά πρότεινε την ανάπτυξη τριών όπλων: ενός θερμικού όπλου, ενός καταληπτικού όπλου κι ενός μαγνη-τοφωσφηνικού όπλου. Το θερμικό όπλο θα χρησιμοποιούσε ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία για να θερμαίνει το σώμα στους 40,6 - 41,6 βαθμούς Κελσίου, "ε-ξουδετερώνοντας με αυτό το τρόπο οποιαδήποτε απειλή, με βάση το γεγονός ότι ακόμα και ένας ελαφρύς πυρετός μπορεί να επηρεάσει την ικανότητα ενός ατόμου να εκτελέσει διάφορες απλές εργασίες". Το καταληπτικό όπλο θα χρη-σιμοποιούσε ηλεκτρομαγνητική ενέργεια "για να προκαλέσει καταληψίες επι-ληπτικής μορφής σε άτομα, μέσα στη περιοχή ενός ιδιαίτερου ηλεκτρομαγνη-τικού πεδίου". Τέλος, το μαγνητοφωσφηνικό όπλο θα είχε το ίδιο αποτέλεσμα με ένα κτύπημα στο κεφάλι με το οποίο βλέπει κάποιος "αστράκια". Και αυτό θα χρησιμοποιούσε ηλεκτρομαγνητική ενέργεια. Δεν ξέρουμε αν αυτά τα όπλα αναπτύχθηκαν πράγματι και αν χρησιμοποιήθηκαν και για άλλους σκοπούς.

ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΑ

ΤΑ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΡ. ΧΟΣΕ ΝΤΕΛΓΚΑΝΤΟ

"Χρειαζόμαστε ένα πρόγραμμα ψυχοχειρουργικής για να ελέγξουμε πολιτικά τη κοινωνία μας. Ο σκοπός του θα είναι ο φυσιολογικός έλεγχος του νου. Ό-ποιος αποκλίνει από το δοθέν πρότυπο, θα αντιμετωπίζεται χειρουργικά".

"Το άτομο μπορεί να νομίζει ότι η πιο σημαντική πραγματικότητα είναι η δικιά του ύπαρξη, αλλά αυτό είναι απλώς η προσωπική του άποψη, η οποία στερεί-ται από κάθε ιστορική προοπτική.

"Ο άνθρωπος δεν έχει το δικαίωμα να αναπτύξει το δικό του νου (!). Αυτό το είδος φιλελεύθερου προσανατολισμού μπορεί να εξασκεί μεγάλη έλξη, αλλά πρέπει να ελέγξουμε ηλεκτρικά τον εγκέφαλο. Μια μέρα όλοι οι στρατοί και οι στρατηγοί θα ελέγχονται με την ηλεκτρική διέγερση του εγκεφάλου".

Αυτές ήσαν μερικές από τις παρατηρήσεις του Δρ. Χοσέ Ντελγκάντο, όταν κλήθηκε να καταθέσει στο Κογκρέσο των ΗΠΑ για τα πειράματά του (Αναφορά του Κογκρέσου No. 262E, Vol. 118, της 24 Φεβρουαρίου 1974).

Παρά τις ανήκουστες και αήθεις αυτές δηλώσεις του, ο Δρ. Ντελγκάντο συνέ-χισε την εργασία του στις ΗΠΑ, η οποία μάλιστα χρηματοδοτήθηκε από το Γραφείο Ναυτικών Ερευνών, το Εργαστήριο Αερο-Ιατρικής Έρευνας της Πο-λεμικής Αεροπορίας, το Ίδρυμα για τη Δημόσια Υγεία της Βοστόνης και κατε-ξοχήν από τη CIA.

Ο Δρ. Ντελγκάντο εργάσθηκε αρχικά στην Ισπανία, στη διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, υπό την προστασία του φασιστικού καθεστώτος, σε πει-ράματα νοητικού ελέγχου που χρησιμοποιούσαν τα αντίθετα συναισθήματα του πόνου και της ευχαρίστησης. Αργότερα σα Διευθυντής του Τμήματος Νευ-ροψυχιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Γέιλ βελτίωσε το σχέ-διο του "διαδερμικού διεγέρτη" του, ενός νευρολογικού πομποδέκτη και διε-γέρτη αισθημάτων αποστροφής, που ελέγχετο από μακριά από έναν υπολογι-στή.

Ο Δρ. Ντελγκάντο ήταν ένας από τους πρωτοπόρους στη τεχνολογία ESB για την Ηλεκτρική Διέγερση του Εγκεφάλου (Electrical Stimulation of the Brain). Ένας σταθμός σε αυτό το πεδίο συνέβη, όταν ο Ντελγκάντο μπόρεσε να ελέγ-ξει από απόσταση έναν αγριεμένο ταύρο. Συνδέοντας μια ραδιοφωνική κεραία

με ηλεκτρόδια μπηγμένα μέσα στον εγκέφαλο του ταύρου, απέδειξε ότι οι επι-θετικές παρορμήσεις του ζώου μπορούσαν να εμποδιστούν με τον ηλεκτρονικό έλεγχο των μυϊκών αντανακλαστικών του. Στις 17 Μαΐου 1965 οι New York Times παρουσίασαν ένα αντίστοιχο άρθρο με τον τίτλο "Ταυρομάχος με Πο-μπό Σταματά Αγριεμένο Ταύρο", όπου ανέφεραν λεπτομερειακά τα πειράματα του Ντελγκάντο και την παράσταση που αυτός έδωσε σε ένα χωράφι στην Γκόρντοβα της Ισπανίας:

"Το φως του απογευματινού ήλιου ξεχύθηκε πάνω από τους ψηλούς φράκτες μέσα στην αρένα, καθώς ο αγριεμένος ταύρος όρμησε πάνω στον άοπλο ταυ-ρομάχο, έναν επιστήμονα που δεν είχε ξαναβρεθεί ποτέ σε παρόμοια κατάστα-ση. Τα κέρατα όμως του απειλητικού ζώου δεν έφτασαν ποτέ τον άνθρωπο με τη βαριά κόκκινη κάπα. Λίγο προτού συμβεί αυτό, ο Δρ. Ντελγκάντο πάτησε ένα κουμπί σε ένα μικρό πομπό που είχε στο χέρι του και ο ταύρος σταμάτησε απότομα. Μετά πάτησε ένα άλλο κουμπί και το ζώο στράφηκε πειθήνια δεξιά και απομακρύνθηκε γρήγορα. Ο ταύρος υπάκουσε στις εντολές που του δόθη-καν με την ηλεκτρική διέγερση με ραδιοκύματα ορισμένων περιοχών του ε-γκεφάλου του, όπου είχαν εμφυτευτεί ανώδυνα τη προηγούμενη μέρα μερικά λεπτά ηλεκτρόδια".

Σύμφωνα με το Δρ. Ντελγκάντο, πειράματα αυτού του τύπου έχουν εκτελεστεί επίσης σε ανθρώπους. Όπως άλλωστε παρατήρησε στη διάρκεια μιας διάλεξής του για τον εγκέφαλο το 1965, "η επιστήμη έχει αναπτύξει μια νέα μεθοδολο-γία για τη μελέτη και τον έλεγχο της εγκεφαλικής λειτουργίας στα ζώα και στους ανθρώπους". Στα μέσα του 1970 άλλαξε τα ενδιαφέροντά του από την ESB (ηλεκτρική διέγερση του εγκεφάλου) στην ευρύτερη περιοχή των βιολο-γικών αποτελεσμάτων της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Αυτός χρησιμο-ποίησε κύματα ELF (Εξαιρετικά χαμηλές συχνότητες) για να προκαλέσει ύπνο ή μανιακή συμπεριφορά σε πιθήκους. Επίσης μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα κύματα ELF (=Extra Low Frequencies) για να αλλάξει τα συναισθήματα του πι-θήκου, τα οποία προκαλούσε με ESB (ηλεκτρική διέγερση του εγκεφάλου του).

Τα ανθρώπινα υποκείμενα του Ντελγκάντο μπορούσαν να οδηγηθούν με συ-νέπεια σε καταστάσεις όπως η ευφορία, η οργή ή η κούραση. Ο ίδιος δήλωσε: "Η διέγερση διαφορετικών σημείων στην αμυγδαλή και στον ιππόκαμπο στους τέσσερες ασθενείς προκάλεσε μια ποικιλία αποτελεσμάτων, που περιελάμβαναν ευχάριστες αισθήσεις, έξαρση, βαθιά συγκέντρωση, παράξενα συναισθήματα, υπερχαλάρωση, έγχρωμα οράματα και άλλες αντιδράσεις". Αυτή η έρευνα ή-ταν περιορισμένη σε εφαρμογές λόγω της εξάρτησής της από τα υλικά εμφυ-τεύματα μέσα στον εγκέφαλο. Όμως το 1970 η εταιρία RAND Corporation α-νακάλυψε ότι η χρησιμοποίηση μόνο μικροκυματικής ακτινοβολίας ELF, "μπο-ρούσε να προκαλέσει αϋπνία, κούραση, ερεθιστικότητα, απώλεια μνήμης και παραισθήσεις". Πρόσθετα, μια αναφορά της DIA αποκάλυψε ότι τα μικροκύμα-τα ELF μπορούν να "προκαλέσουν μεταβολικές αλλαγές και να μεταβάλλουν την εγκεφαλική λειτουργία και τα πρότυπα συμπεριφοράς".

Βασικά ο Δρ. Ντελγκάντο είχε επινοήσει τον "stimoceiver", ο οποίος αποτελεί-το από σύρματα που ένωναν στρατηγικά σημεία του εγκεφάλου με ένα ραδιο-φωνικό πομποδέκτη, που ήταν τοποθετημένος κάτω από το δέρμα. Με αυτή τη συσκευή μπορούσε να προκαλέσει διάφορα συναισθήματα όπως έξαψη, ανη-συχία και επιθετικότητα με την απλή στροφή ενός κουμπιού. Σύμφωνα με την άποψη που διετύπωσε στο βιβλίο του "Ο Φυσιολογικός Έλεγχος του Νου, Προς μια Ψυχολογικά Πολιτισμένη Κοινωνία" (Εκδόσεις Harper & Row, Νέα Υόρκη, 1969, σελίδες 89-96):

"Μπορούμε να εφοδιάσουμε σήμερα τα ζώα ή τους ανθρώπους με μικροσκο-πικά όργανα που ονομάζονται "stimoceivers" με τα οποία μπορούν να μεταδο-θούν και να ληφθούν ηλεκτρικά μηνύματα προς από τον εγκέφαλο σε τελείως ελεύθερα υποκείμενα".

"Η μεγάλη σμίκρυνση των ηλεκτρονικών συστατικών των οργάνων επιτρέπει τον έλεγχο όλων των παραμέτρων για τη ραδιοδιέγερση τριών διαφορετικών σημείων μέσα στον εγκέφαλο, καθώς επίσης τη τηλεμετρική εγγραφή τριών καναλιών ενδοεγκεφαλικής ηλεκτρικής δραστηριότητας".

"Είναι λογικό να σκεφθούμε ότι στο προσεχές μέλλον ο stimoceiver θα αποτε-λέσει τον ουσιαστικό σύνδεσμο ανάμεσα στον άνθρωπο και στον υπολογιστή με μια αμοιβαία επανάδραση μεταξύ των νευρώνων και των οργάνων, δίνο-ντας ένα νέο προσανατολισμό για τον ιατρικό έλεγχο των νευροφυσιολογικών λειτουργιών. Για παράδειγμα, μπορούμε να σκεφθούμε ότι η εντοπισμένη α-νώμαλη ηλεκτρική δραστηριότητα που προαναγγέλλει μια επικείμενη επιληπτι-κή προσβολή, θα μπορούσε να συλληφθεί από τα εμφυτευμένα ηλεκτρόδια, να τηλεμετρηθεί σε ένα μακρινό δωμάτιο, να εγγραφεί σε μια ταινία και στη συ-νέχεια να αναλυθεί από ένα υπολογιστή που μπορεί να αναγνωρίζει τα ανώμα-λα αυτά ηλεκτρικά πρότυπα. Η αναγνώριση αυτής της ιδιαίτερης ηλεκτρικής διαταραχής, θα μπορούσε να πυροδοτήσει την εκπομπή ραδιοκυμάτων για να ενεργοποιηθεί ο stimoceiver του ασθενούς και να προκαλέσει μια ηλεκτρική διέγερση σε μια προσδιορισμένη ανασταλτική περιοχή του εγκεφάλου, μπλο-κάροντας έτσι την εμφάνιση του σπασμωδικού επεισοδίου".

Θα πρέπει πάντως να παρατηρήσουμε ότι η ψυχοχειρουργική και η χειραγώ-γηση του εγκεφάλου με λοβοτομία, ηλεκτροσόκ ή ναρκωτικά υπήρξαν ήδη αποδεκτοί "επιστημονικοί" τρόποι για τον έλεγχο της συμπεριφοράς. Ο "stimoceiver" του Ντελγκάντο ήταν απλά μια τεχνολογική απάντηση στο ίδιο παλιό θέμα. Η μόνη διαφορά ήταν ότι ο Ντελγκάντο προωθούσε παρασκηνιακά τη χρήση του σαν ένα μέσο κοινωνικού ελέγχου και όχι απλώς σα μια μέθοδο ατομικής θεραπείας.

Διεσπαρμένες σε μερικά κείμενα του Ντελγκάντο υπάρχουν διάφορες φωτο-γραφίες πολλών από τις συσκευές και τα εμφυτεύματά του, ιδιαίτερα αυτές που είναι πάνω από την επιφάνεια του δέρματος και ακτινογραφίες αυτών που είναι κάτω από το δέρμα. Αυτές δείχνουν ηλεκτρόδια εμφυτευμένα σε εγκεφά-λους πιθήκων και ανθρώπων και μικροεπεξεργαστές στο μέγεθος ενός πακέτου

τσιγάρα στο πάνω μέρος των ξυρισμένων κεφαλιών τους, με τις οποίες τα ζώα υπόκεινται σε ηλεκτροσόκ και ένα συνεχές μαρτύριο, μερικά για πολλά χρόνια, ενώ ο Ντελγκάντο ανακάλυπτε ποιο μέρος του εγκεφάλου επηρεαζόταν και με ποια συχνότητα και το αποτελέσματα που είχε αυτό για την επιστήμη. Ο Ντελ-γκάντο έδειξε μεγάλη αναίδεια γιατί συμπεριέλαβε φωτογραφίες και ακτινο-γραφίες ανθρώπων με τη συσκευή προσαρτημένη στο κεφάλι τους σε ψυχια-τρικά ιδρύματα, με τους ψυχιάτρους να κάθονται δίπλα τους και να φαίνονται σα να τους κοροϊδεύουν. Τα άτυχα θύματα εμφανίζονταν συγκαλυμμένα, σχε-δόν μη αναγνωρίσιμα σε αυτές τις θαμπές φωτογραφίες.

Οι σχέσεις μητέρας - παιδιού είναι πολύ καλά θεμελιωμένες στους πιθήκους ρέζους: η μητέρα περνούσε τον περισσότερο χρόνο της αγκαλιάζοντας το μω-ρό της, θηλάζοντάς το, νταντεύοντάς το και γενικά φροντίζοντάς το συνεχώς. Αυτή η σχέση διεκόπη μόλις διεγέρθη με ραδιοκύματα ο εγκέφαλός της και η μητέρα αναγκάσθηκε να υιοθετήσει μια επιθετική συμπεριφορά, γυρίζοντας γρήγορα γύρω - γύρω και δαγκώνοντας διάφορα μέρη του σώματός της. Αυτή έχασε τελείως το ενδιαφέρον της για το παιδί και αγνόησε το τρυφερό του κά-λεσμα και τις προσπάθειές του να την πλησιάσει, μετά από 10 δευτερόλεπτα διέγερσης του εγκεφάλου της. Αυτή η αφύσικη συμπεριφορά διήρκεσε για 10 περίπου λεπτά, μετά από τα οποία η μητέρα επανέκτησε βαθμιαία ενδιαφέρον για να κρατήσει το μικρό πιθηκάκι στην αγκαλιά της, για να το εγκαταλείψει όμως ξανά όταν επαναλαμβανόταν η εγκεφαλική διέγερση.

Ένα είδος σήματος ESB που είχε χρησιμοποιήσει ο Ντελγκάντο έκανε τους πι-θήκους να γυρίζουν τα κεφάλια τους ή να χαμογελούν, αδιάφορα από το τι άλλο έκαναν εκείνη τη στιγμή. Το πείραμα αυτό επαναλήφθηκε μέχρι 20.000 φορές μέσα σε δυο βδομάδες. Ένα άλλο σήμα έκανε μια γάτα να γλύφει τη γούνα της και μετά να συνεχίζει να γλύφει το πάτωμα και τα κάγκελα του κλουβιού της. Στο τέλος ο Ντελγκάντο συμπέρανε ότι "τα ζώα έμοιαζαν σαν ηλεκτρονικά παιχνίδια"!

Θα μπορούσαμε να σημειώσουμε ότι αυτό το είδος έρευνας υπονοεί τη δυνα-τότητα χρησιμοποίησης διαφόρων ατόμων για να κάνουν πράξεις ενάντια στη θέλησή τους. Θα μπορούσε για παράδειγμα ένας κανονικός άνθρωπος να με-τατραπεί σε δολοφόνο με την αποστολή κατάλληλων σημάτων ESB στον ε-γκέφαλό του. Οι δυνατότητες χρησιμοποίησης γενικά αυτής της μεθόδου για νοητικό έλεγχο είναι απεριόριστες.

Όπως όμως παρατηρεί ο Ντελγκάντο: "Ένας από τους περιοριστικούς παράγο-ντες σε αυτή τη μελέτη ήταν η ύπαρξη των συρμάτων που συνέδεαν το εγκέ-φαλο με το stimoceiver έξω από το κρανίο. Τα σύρματα αυτά αντιπροσώπευαν μια πιθανή εστία μολύνσεως και αποτελούσαν ένα εμπόδιο στη περιποίηση των μαλλιών (!), παρά το μικρό τους μέγεθος. Θα ήταν προφανώς πολύ πιο επιθυ-μητό να χρησιμοποιήσουμε μικροσκοπικά όργανα, τα οποία θα μπορούσαν να εμφυτευτούν τελείως κάτω από το δέρμα. Για αυτό το σκοπό έχουμε αναπτύξει στο εργαστήριό μας ένα μικρό τρικαναλικό διεγέρτη, ο οποίος μπορεί να τοπο-θετηθεί κάτω από το δέρμα και έχει ακροδέκτες που πρέπει να εμφυτευτούν

μέσα στον εγκέφαλο. Το όργανο είναι στερεής μορφής, δεν έχει μπαταρίες και μπορεί να λειτουργήσει απεριόριστα. Η απαραίτητη ηλεκτρική ενέργεια, ο τη-λεχειρισμός των παραμέτρων διέγερσης και η επιλογή των καναλιών παρέχο-νται δια μέσου της διαδερμικής ηλεκτρικής σύζευξης με τη χρησιμοποίηση ε-νός μικρού πηνίου που ενεργοποιείται με ραδιοσήματα διαμορφωμένα κατά συχνότητα".

Στο βιβλίο του "Ο Φυσιολογικός Έλεγχος του Νου: Προς μία Ψυχολογικά Πο-λιτισμένη Κοινωνία" υπερασπίζοντας τη χρησιμοποίηση της τεχνολογίας του, παρατηρεί:

"Η τεχνολογία για τη μη αισθητηριακή επικοινωνία ανάμεσα στον εγκέφαλο και τον υπολογιστή μέσω του άθικτου δέρματος βρίσκεται ήδη στις άκρες των δα-κτύλων μας και οι συνέπειές της είναι δύσκολο να προβλεφθούν. Στο παρελ-θόν η πρόοδος του πολιτισμού έχει αυξήσει τρομακτικά την ισχύ των αισθήσε-ων, των μυών και των ικανοτήτων μας. Τώρα προσθέτουμε μια νέα διάσταση: την άμεση διασύνδεση εγκεφάλου και μηχανής. Πάντως, αν και αληθινή, αυτή η δήλωση είναι κάπως πολύ θεαματική και χρειάζεται μια προσεκτική διασαφή-νιση. Η τωρινή γνώση μας σχετικά με τη κωδικοποίηση των πληροφοριών, των μηχανισμών της αντίληψης και της νευρωνικής βάσης της συμπεριφοράς μας είναι τόσο στοιχειώδης, ώστε είναι πολύ απίθανο να μπορέσουμε να συ-γκεντρώσουμε τους ηλεκτρικούς συσχετισμούς των σκέψεων ή των συναισθη-μάτων, να τους μεταδώσουμε και να τους εφαρμόσουμε ηλεκτρικά πάνω στην κατάλληλη δομή ενός άλλου υποκειμένου, για να αναγνωρισθούν και για να πυροδοτήσουμε σε αυτό σχετικές σκέψεις ή συναισθήματα. Μπορούμε όμως ήδη να προκαλέσουμε μια μεγάλη ποικιλία αποκρίσεων, από κινητικά αποτελέ-σματα μέχρι συναισθηματικές αντιδράσεις και διανοητικές εκδηλώσεις, με μια άμεση ηλεκτρική διέγερση του εγκεφάλου. Επίσης αρκετοί ερευνητές έχουν μάθει να αναγνωρίζουν πρότυπα ηλεκτρικής δραστηριότητας (τα οποία θα μπορούσε να αναγνωρίσει επίσης ένας υπολογιστής), που εντοπίζονται σε ειδι-κές περιοχές του εγκεφάλου και σχετίζονται με προσδιορισμένα φαινόμενα, όπως η αντίληψη των οσμών, ή η οπτική αντίληψη άκρων και κινήσεων. Προ-χωρούμε πάντως γρήγορα στην αναγνώριση των προτύπων των ηλεκτρικών συσχετίσεων της συμπεριφοράς και στη μεθοδολογία για τη δίοδη ραδιοεπικοι-νωνία ανάμεσα στον εγκέφαλο και τους υπολογιστές". Ας σημειωθεί ότι τα έ-γραφε αυτά πριν από τρεις δεκαετίες!

"Έχουν εκφραστεί φόβοι ότι η νέα αυτή τεχνολογία φέρνει μαζί της την απειλή ενός πιθανού αθέλητου και ανήθικου ελέγχου από απόσταση των εγκεφαλικών δραστηριοτήτων του ανθρώπου από έναν άλλο άνθρωπο, αλλά αυτός ο κίνδυ-νος είναι αρκετά απίθανος και εξουδετερώνεται από τα αναμενόμενα κλινικά και επιστημονικά οφέλη (!). Η ηλεκτρονική γνώση και η υπερσμίκρυνση έχουν προχωρήσει τόσο πολύ, που τα όρια τους φαίνονται βιολογικά μάλλον παρά τεχνολογικά. Η βασική ανάγκη που έχουμε είναι για περισσότερες πειραματικές πληροφορίες για τους νευρωνικούς μηχανισμούς που συνδέονται με τις διαδι-κασίες της συμπεριφοράς και της νόησης, και η έρευνα σε ελεύθερα άτομα υπόσχεται να μας αποκαλύψει μια νέα κατανόηση του συνηθισμένου νου και

μια πιο αποτελεσματική θεραπεία των διαταραγμένων μυαλών".

Ο Ντελγκάντο ήταν υπερενθουσιασμένος για τη "φανταστική δυνατότητα να μπορούμε από το εξωτερικό να τροποποιήσουμε το εσωτερικό, να μπορούμε δηλαδή να δώσουμε μηνύματα στο εσωτερικό. Αλλά η ομορφιά είναι ότι τώρα δε χρησιμοποιούμε ηλεκτρόδια". Ο Ντελγκάντο απέδειξε ότι η συμπεριφορά πιθήκων μπορεί να μεταβληθεί χρησιμοποιώντας παλμικά μαγνητικά πεδία χα-μηλής ισχύος. Σε αυτά τα πειράματα δε χρησιμοποίησε εμφυτεύματα κεραίας. Σύμφωνα με αυτόν: "Οποιαδήποτε λειτουργία στον εγκέφαλο - συναισθήματα, νου, προσωπικότητα - θα μπορούσαμε να τα μεταβάλλουμε με αυτή τη μη επι-θετική τεχνολογία".

ΑΛΛΟΙ "ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ" ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΩΝ

Το 1953 ο Δρ. Τζων Λίλυ μελετούσε τον εγκέφαλο με σκοπό να ανακαλύψει την περιοχή του εγκεφάλου που ελέγχει κάθε σωματική λειτουργία. Με τη χρησιμοποίηση της ηλεκτρικής διέγερσης αυτός ανακάλυψε το ακριβές σημείο στον εγκέφαλο του πιθήκου που ελέγχει το πόνο, το φόβο, την ανησυχία και το θυμό. Μπορούσε επίσης να εντοπίσει τη στύση, την εκσπερμάτωση και τον οργασμό στον αρσενικό πίθηκο. Η CIA έμαθε για τα πειράματά του και τον πλησίασε. Αυτός συνεργάσθηκε για λίγο μαζί της και μετά διέκοψε τη συνερ-γασία του, φοβούμενος τη πιθανότητα να χρησιμοποιήσει η CIA την εργασία του για να ελέγχει ηλεκτρονικά τους ανθρώπους από απόσταση με τη χρησι-μοποίηση κατάλληλων ηλεκτροδίων εμφυτευμένων σε στρατηγικά σημεία του εγκεφάλου τους.

Ο Δρ. Στέφεν Άλντριχ, που εργαζόταν στην Υπηρεσία για την Ανάπτυξη της Έρευνας της CIA, συγκέντρωσε την εργασία που άρχισε ο Δρ. Λίλυ και κατά-φερε με την ομάδα του να ελέγχει από απόσταση τις κινήσεις των ζώων με τη χρησιμοποίηση ηλεκτροδίων εμφυτευμένων στον εγκέφαλο ζώων (ίσως και ανθρώπων). Το 1961 ανέφερε ότι "βρισκόντουσαν πια σε δυνατότητα παρα-γωγής...". Ένα έγγραφο της CIA του Δεκεμβρίου 1961 δηλώνει ότι "έχει απο-δειχθεί οριστικά πια η δυνατότητα ελέγχου από απόσταση των δραστηριοτή-των αρκετών ζώων..."

Ο Καναδός Δρ. Γουάιλντερ Πένφιλντ εμφύτευσε ηλεκτρόδια στον εγκεφαλικό φλοιό επιληπτικών ασθενών που επρόκειτο να εγχειριστούν και μπόρεσε έτσι να βελτιώσει σημαντικά τη μνήμη τους με την ηλεκτρική διέγερση του εγκε-φάλου τους. Από την άλλη μεριά ο Δρ. Γ. Άντεϋ, φυσιολόγος στο Ινστιτούτο Έρευνας για τον Εγκέφαλο του Πανεπιστημίου UCLA, εμφύτευσε ραδιοπο-μπούς μέσα στον εγκέφαλο γατών και χιμπατζήδων, οι οποίοι μπορούσαν να στέλνουν σήματα σε ένα δέκτη σχετικά με την ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου τους. Επιπλέον εστέλνοντο ραδιοσήματα στους εγκεφάλους αυτών

των ζώων, τα οποία τροποποιούσαν τη συμπεριφορά τους, ανάλογα με τις ε-ντολές του γιατρού.

Άλλα πειράματα με τη χρησιμοποίηση εμφυτευμένων ηλεκτροδίων από πλατί-να, χρυσό και ανοξείδωτο ατσάλι βοήθησαν τους ερευνητές να τρελάνουν ε-ντελώς γάτες, να προκαλέσουν αφασία σε πιθήκους ή να κάνουν ανθρώπους να τινάζουν τα χέρια τους πάνω - κάτω. Η CIA ακολουθώντας την επιτυχημέ-νη εργασία του Ντελγκάντο ξεκίνησε το δικό της ερευνητικό πρόγραμμα πάνω στον ηλεκτρομαγνητικό έλεγχο της συμπεριφοράς με τη κωδική ονομασία "Σλήπιν Μπιούτυ". Με τη καθοδήγηση του Δρ. Ιβόρ Μπράουνινγκ δημιουργή-θηκε στο Νέο Μεξικό ένα εργαστήριο, ειδικευμένο στον υποθάλαμο και στο λεγόμενο σημείο ευφορίας του εγκεφάλου. Βρέθηκε ότι διέγερση αυτής της περιοχής μπορούσε να προκαλέσει μεγάλη ευφορία σε ένα ζώο.

Ο Δρ. Μπράουνινγκ προσάρμοσε ένα ραδιοδέκτη-ενισχυτή στο σημείο ευφορί-ας ενός γαϊδάρου και μπορούσε να προκαλέσει μ' ένα σήμα πέντε μικροαμπέρ μια έντονη χαρά στο ζώο. Χρησιμοποιώντας μικρές τέτοιες δόσεις ευτυχίας σαν ένα "ηλεκτρονικό καρότο", μπόρεσε να ανεβάσει το γάιδαρο σ' ένα βουνό 600 μέτρων στο Νέο Μεξικό και μετά πάλι πίσω στο σημείο αφετηρίας του. Όταν ο γάιδαρος ανέβαινε το μονοπάτι προς το προορισμό του, αμειβόταν με μια δόση ευφορίας. Όταν απόκλινε, το σήμα σταματούσε. "Δεν έχετε ξαναδεί ποτέ στη ζωή σας ένα γάιδαρο να προχωράει τόσο πρόθυμα στο δρόμο του", αναφώνη-σε με ενθουσιασμό ο Δρ. Μπράουνινγκ.

Η CIA χρησιμοποίησε τη τεχνική του ηλεκτρονικού καρότου για να κάνει εκ-παιδευμένα περιστέρια να πετάξουν μικροσκοπικά μικρόφωνα - πομπούς στο περβάζι ενός σπιτιού ασφαλείας της KGB, όπου οι συσκευές παρακολουθούσαν για μήνες τις συζητήσεις των Ρώσων κατασκόπων. Ήθελε να διεξάγει περαιτέ-ρω πειράματα πάνω σε ανθρώπους (ξένους ή φυλακισμένους), αλλά ο Λευκός Οίκος απαγόρευσε την ιδέα σαν... ανήθικη.

Υπάρχουν άραγε σήμερα άνθρωποι με εμφυτεύματα στον εγκέφαλο του τύπου του Ντελγκάντο ή των διαδόχων του; Ο Εντ Λάιτ, που ισχυρίζεται ότι υπήρξε ο ίδιος θύμα νοητικού ελέγχου από απόσταση, έχει ένα site στο Ίντερνετ με διεύθυνση http://www.mk.net/~mcf/ και την ονομασία Mind Control Forum, στο οποίο αυτός παρουσιάζει δεκάδες περιπτώσεις ανθρώπων που επίσης ι-σχυρίζονται ότι υπήρξαν θύματα νοητικού ελέγχου με τηλεχειρισμό. Το site του Λάιτ έχει ένα τμήμα αφιερωμένο στον Μπράιαν Μπαρντ, ο οποίος όχι μόνο ισχυρίζεται ότι υπήρξε θύμα εγκεφαλικών εμφυτευμάτων, αλλά παρουσιάζει επίσης μαγνητικές τομογραφίες του εγκεφάλου του, στις οποίες παρατηρεί την ύπαρξη δύο μικροσκοπικών συσκευών στο κρανίο του, μία από τις οποίες έχει το σχήμα ενός διαπασών.

Ο ίδιος ο Μπράιαν έχει επίσης ένα site στο Ίντερνετ εναντίον του Νοητικού Ελέγχου με το τίτλο Government Psychiatric Torture και διεύθυνση http://www.mk-resistance.com/, ενώ η διεύθυνση των επιζώντων από πειρά-ματα νοητικού ελέγχου είναι στο ίδιο site http://www.mk-

resistance.com/survivors.sht

Μια άλλη σημαντική περίπτωση εγκεφαλικού εμφυτεύματος είναι του Σουηδού Ρόμπερτ Νάεσλουντ. Από το καιρό μιας εγχείρισής του το 1960 σε ένα νοσο-κομείο της Στοκχόλμης, ο Νάεσλουντ έχει υποφέρει τόσο από εμφυτεύματα "ραδιοϋπνωτικού ενδοεγκεφαλικού ελέγχου" (RHIC), όσο και σαν στόχος μι-κροκυματικής ακτινοβολίας. Ο Νάεσλουντ έχει ακτινογραφίες που δείχνουν καθαρά μια συσκευή σα μανιτάρι μέσα στον εγκέφαλό του. Ισχυρίζεται ότι η εγχείριση έγινε από το Δρ. Κουρτ Στραντ, ο οποίος εισήγαγε τη συσκευή στο κεφάλι του μέσω της δεξιάς ρινικής διόδου. Είναι ενδιαφέρον να παρατηρή-σουμε ότι οι απαχθέντες από UFO αναφέρουν από τη δεκαετία των '60 ότι τα εξωγήινα όντα τους εμφύτευσαν μικρά αντικείμενα στη μύτη τους μέσω της ρινικής διόδου και του ιγμορείου άντρου. H διαρρινική μέθοδος των εμφυτευ-μάτων χρησιμοποιείται συχνά στη νευροχειρουργική. Λόγω επέμβασης της Σουηδικής υπηρεσίας ασφαλείας SAPO, ο Νάεσλουντ ισχυρίζεται ότι κανένας Σουηδός χειρούργος δεν ήθελε να του αφαιρέσει τα εμφυτεύματα κι έτσι ταξί-δεψε στην Ινδονησία σε μια προσπάθεια να βοηθηθεί. Η επέμβαση όμως των γιατρών στο Νοσοκομείο του Αγίου Καρόλου στη Τζακάρτα, σταμάτησε στη μέση, όπως λέγεται με διαταγή της CIA. Οι προσπάθειες του Νάεσλουντ να αποκτήσει δημοσιότητα για τη περίπτωσή του έχει καταλήξει σε μια αυξανόμε-νη "ηλεκτρομαγνητική τρομοκρατία" του, όπως αυτός την ονομάζει. Τελικά τα εμφυτεύματά του αφαιρέθηκαν στην Αθήνα (!) το 1978.

Ο Νάεσλουντ είναι τώρα ένας ερευνητής του Γκρούπεν, ενός οργανισμού ενα-ντίον των παράνομων πειραμάτων νοητικού ελέγχου. Το Γκρούπεν και άλλοι οργανισμοί όπως το Ίδρυμα της Ελεύθερης Σκέψης έχουν συγκεντρώσει ένα πλήθος αποδείξεων για τη λειτουργία ενός μυστικού προγράμματος εμφυτεύ-σεων. Αυτοί οι οργανισμοί βρίσκονται σε επαφή με πολλά θύματα σε όλο το κόσμο που είχαν παρόμοια αποτελέσματα με του Νάεσλουντ, αλλά δεν έχουν καμιά σχέση με τη κοινότητα των UFO.

Σύμφωνα με τη διεθνή ερευνητική ομάδα "Leading Edge International Research Group", το πρόγραμμα ΜΟΥΝΣΤΡΑΚ (MOONSTRUCK) το 1952 της CIA, περιελάμβανε ηλεκτρονικά εμφυτεύματα στον εγκέφαλο και στα δόντια, τα οποία εμφυτεύονταν στη διάρκεια εγχείρησης, ή κρυφά στη διάρκεια απα-γωγής. Αυτά λειτουργούσαν σε υψηλή και σε εξαιρετικά χαμηλή συχνότητα (HF - ELF) και ο σκοπός τους ήταν η παρακολούθηση, ο έλεγχος του νου και της συμπεριφοράς, η εξαρτημένη αντίδραση, ο προγραμματισμός και οι συ-γκαλυμμένες επιχειρήσεις. Ο τρόπος λειτουργίας τους ήταν η Ηλεκτρονική Διέγερση του Εγκεφάλου (ESB)

ΕΜΦΥΤΕΥΣΙΜΑ - ΕΝΕΣΙΜΑ ΜΙΚΡΟΤΣΙΠ

Η εταιρία Σήματεκ στο Ώστιν του Τέξας, παρήγαγε το 1993 ένα τσιπ πάχους μόνο 0.35 μικρών, σχεδόν το 1/200 του πάχους μιας ανθρώπινης τρίχας.

Η εφημερίδα "The Washington Times" παρουσίασε στις 11 Οκτωβρίου 1993 ένα άρθρο του Μάρτιν Άντερσον με τίτλο "Εθνικό Τατουάζ Υψηλής Τεχνολογί-ας", όπου αναφέρεται ένα εμφυτεύσιμος, ενέσιμος πομπός που κατασκεύασε η Αεροπορική Εταιρία Hughes. Ο πομπός αυτός διαφημίζεται σα μια "ευφυής, ασφαλής, φθηνή και διαρκής μέθοδος αναγνώρισης με τη χρησιμοποίηση ρα-διοκυμάτων. Ένα μικροτσίπ, στο μέγεθος ενός κόκκου ριζιού που τοποθετείται κάτω από το δέρμα". Αυτό μπορεί επίσης να "ενεθεί μαζί με ένα εμβόλιο ή μό-νο του".

Το τσιπ αυτό περιέχει ένα αλφαριθμητικό κώδικα αναγνώρισης δέκα χαρακτή-ρων που δεν αντιγράφεται ποτέ. Όταν περάσει ένα σκάνερ από πάνω του, αυ-τό εκπέμπει ένα "μπιπ" κι εμφανίζεται στη ψηφιακή οθόνη του σκάνερ ο αριθ-μός μας. Μπορούν να διατεθούν πάνω από 34 δισεκατομμύρια κωδικοί αριθ-μοί. Προς το παρόν η συσκευή αυτή χρησιμοποιείται για την παρακολούθηση και αναγνώριση ζώων (σκύλων, γατών, αλόγων και βοοειδών). Με 30 μέχρι 50 δολάρια ένας κτηνίατρος εμφυτεύει ένα τέτοιο μικροτσίπ σε ένα σκύλο ή γάτα, για να μπορούν αυτά να αναγνωριστούν, αν εμφανιστούν π.χ. στην Ε-ταιρεία Προστασίας Ζώων. Τέτοια τσιπ χρησιμοποιούνται επίσης από βιολόγους για να παρακολουθήσουν τους σολομούς και άλλες ποικιλίες ψαριών στην α-νοικτή θάλασσα. Όταν το ψάρι έλθει κοντά σε ένα ειδικό ραδιοπομπό, εκπέ-μπεται ένα σήμα από το τσιπ, που αναγνωρίζει αυτό το ιδιαίτερο πλάσμα.

Θεωρείται ότι στο μέλλον αντί να κρατάμε μια πλαστική ταυτότητα στο πορτο-φόλι μας, θα μπορούμε να έχουμε αυτό το μικροτσίπ κάτω από το δέρμα μας, με το οποίο θα μπορούμε αμέσως να αναγνωριστούμε. Ναι ο Μεγάλος Αδελφός θα μπορεί να μας παρακολουθεί πιο στενά, γιατί βέβαια δε θα μπορούμε να πούμε ότι έχουμε ξεχάσει ή χάσει την νέα αυτή ηλεκτρονική μας ταυτότητα. Από την άλλη μεριά, μόλις εμφυτευτεί το μικροτσίπ είναι ουσιαστικά αδύνατον να απομακρυνθεί, ακόμα και με χειρουργική επέμβαση, έστω και αν χρησιμο-ποιήσουμε τις πιο προχωρημένες τεχνικές ραδιογραφίας. Αυτό συμβαίνει γιατί προσκολλάται πάνω στο γυαλί που περιβάλλει το τσιπ ινώδης ιστός για να ε-μποδίσει τη μετανάστευσή του. Εφόσον το τσιπ λειτουργεί με ραδιοκύματα χαμηλής συχνότητας και δεν περιέχει καμιά μπαταρία, παραμένει αδρανές χω-ρίς να έχει φθαρτά μέρη.

Πολλοί πιστεύουν ότι το μικροτσίπ αυτό μπορεί να συνδέσει το άτομο με μια βάση δεδομένων ενός υπολογιστή ή να ανιχνεύσει τη θέση του μέσω ενός δο-ρυφόρου. Η ανίχνευση των μικροτσίπ συμβαίνει πράγματι. Η Εταιρία Hughes Missiles Systems Company χρησιμοποιεί μικροτσίπ για να ανιχνεύει αεροπλά-να και οχήματα. Γιατί όχι και ανθρώπους;

Ενώ το Global Positioning System μπορεί να ανιχνεύσει αεροπλάνα, θεωρείται ότι υπάρχει τώρα ένα σύστημα δορυφόρων σε χαμηλή τροχιά που μπορεί να ανιχνεύσει μικροτσίπ που ενίονται σε ανθρώπους. Ο μηχανικός, ηλεκτρονικός

και εφευρέτης Δρ. Καρλ Σάντερς, που σχεδίασε το βιοτσίπ Intelligence Manned Interface (IMI) για τους ανθρώπους συμφωνεί ότι ορισμένα μικροτσίπ μπορούν να πιαστούν από δορυφόρους χαμηλής τροχιάς: "Τα χρησιμοποιήσα-με ήδη με το στρατιωτικό προσωπικό στο πόλεμο του Ιράκ, όπου αυτά ανι-χνεύθηκαν πραγματικά με τη χρησιμοποίηση αυτού του ιδιαίτερου τύπου συ-σκευής".

Ο Δρ. Σάντερς, με ένα εκτεταμένο υπόβαθρο στο σχεδιασμό συστημάτων επι-σκόπισης για τη CIA και το FBI, παρόλο που εργάσθηκε για το σχεδιασμό του μικροτσίπ πριν από χρόνια, φοβάται τώρα ότι οι μυστικές υπηρεσίες θα το κα-ταχραστούν. Σε μια κασέτα που δημιούργησε για να εξηγήσει τις απόψεις του πάνω στο μικροτσίπ, λέει τα εξής: "Ξόδεψα τριανταδύο χρόνια της ζωής μου στη μηχανική σχεδίαση, σχεδιάζοντας μικροτσίπ για το βιοϊατρικό πεδίο... Ό-ταν εργαζόμασταν για το μικροτσίπ δεν είχαμε ιδέα ότι θα γινόταν ποτέ ένα τσιπ αναγνώρισης ταυτότητας...". Ο Σάντερς πιστεύει ότι αυτό το τσιπ θα χρη-σιμοποιηθεί τελικά για την αναγνώριση ανθρώπων, πιθανά χωρίς τη θέλησή τους.

Το ενέσιμο μικροτσίπ έχει παραβληθεί με τη "Σφραγίδα του Θηρίου" της Απο-κάλυψης, που λέει ότι μόνο αυτοί που θα έχουν ένα σημάδι στο δεξί χέρι ή στο μέτωπό τους στο Τέλος των Ημερών θα μπορούν να αγοράζουν ή να που-λάνε. Η ειρωνεία είναι ότι ο υπερϋπολογιστής στις Βρυξέλες που διαχειρίζεται τις τραπεζικές εμπορικές ανταλλαγές για τη Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunications (Κοινωνία για τις Παγκόσμιες Διατραπεζικές Οι-κονομικές Τηλεπικοινωνίες) έχει το ψευδώνυμο "Το Θηρίο".

Και άλλες εταιρίες έχουν κατασκευάσει εμφυτεύσιμους μικροπομπούς αναγνώ-ρισης. Για παράδειγμα η την εταιρία Ντέστρον-Φήαριν έχει εμφυτεύσει μέχρι σήμερα πάνω από 3 εκατομμύρια τέτοιους πομπούς αναγνώρισης σε ζώα σε όλο το κόσμο. Και ο πομπός αυτός ενεργοποιείται με ένα ραδιοσήμα χαμηλής συχνότητας και μεταδίδει μετά τον κωδικό αριθμό στο σύστημα ανάγνωσης. Το μικροσκοπικό ηλεκτρονικό σύστημα του πομπού ενεργοποιείται από την ραδιοακτίνα χαμηλής ισχύος που στέλνεται από τη συμβατή συσκευή ανάγνω-σης.

Ζώα παρακολουθούνται ήδη με βιοτηλεμετρία για τριάντα περίπου χρόνια. Με-ρικοί πιστεύουν ότι ανάλογα τηλεμετρικά συστήματα χρησιμοποιεί και ο στρα-τός των ΗΠΑ για τη παρακολούθηση ανθρώπων. Σύμφωνα με το Ασοσιέιτεντ Πρες, ο Δρ. Ντάνιελ Μαν, ένας πλαστικός χειρούργος στο Μαϊάμι της Φλόρι-ντα, μπορούσε με τη βοήθεια μιας συσκευής να εντοπίσει χαμένα παιδιά ή να βρει θύματα της νόσου Αλτσχάιμερ. Η συσκευή εξέπεμπε ένα σήμα που μπο-ρούσε να παρακολουθηθεί από ένα σύστημα κινητής τηλεφωνίας και πιθανά από ένα δορυφόρο. Αυτή ήταν λίγο μεγαλύτερη από το εμφύτευμα της εταιρί-ας Ντέστρον. Το εμφύτευμα του Δρ. Μαν δεν μπορεί να ενεθεί απλά με μια ει-δική σύριγγα. Για να εμφυτευτεί πρέπει να γίνει μια μικρή χειρουργική τομή. Σύμφωνα με το Δρ. Μαν, η καλύτερη θέση για το εμφύτευμά του είναι πίσω από το αυτί. Είναι περίεργο που απαχθέντες από στρατιωτικό προσωπικό, ό-

πως η Ντέμπυ Τζόρνταν ή ο Λήιχ Χάλεϋ, έχουν αναφέρει ότι οι γιατροί αφαί-ρεσαν εμφυτεύματα από το αυτί τους. Ο Δρ. Μαν λέει ότι η συσκευή του τρο-φοδοτείται από μια μικρή μπαταρία, η οποία μπορεί να φορτωθεί εύκολα με μια συσκευή που κρατείται έξω από το σώμα, κοντά στη θέση του εμφυτεύμα-τος. Οι αρχές για να ανακαλύψουν ή παρακολουθήσουν ένα άτομο θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν τρεις δορυφόρους, ή ειδικά εξοπλισμένα ελικόπτερα. Χρησιμοποιώντας τριγωνισμό για να ακολουθήσουν το σήμα του εμφυτεύμα-τος, οι δορυφόροι ή τα ελικόπτερα θα εντόπιζαν με ακρίβεια τη θέση του ατό-μου.

Ήδη από τη δεκαετία του '60 ειδήμονες της Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ (Δρ. Στήβεν Μετζ και Δρ. Τζέιμς Κιέβιτ) είχαν προβλέψει ότι στο προσεχές μέλλον κάθε Αμερικανός που θα βρισκόταν σε κίνδυνο θα μπορούσε να εφοδιασθεί με μια ατομική συσκευή ηλεκτρονικού εντοπισμού της θέσης του (IPLD), η οποία θα μπορούσε να εμφυτευτεί μόνιμα κάτω από το δέρμα του. Αυτή θα ενεργο-ποιείτο αυτόματα από μακριά, είτε με την αναχώρησή του από τις ΗΠΑ, ενώ θα περνά μπροστά από κάποια οθόνη ασφαλείας, για παράδειγμα στα αεροδρόμια. Από την άλλη μεριά ο ειδικός των υπολογιστών της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφα-λείας (NSA) των ΗΠΑ, Δρ. Τζόσεφ Μέγιερ, πρότεινε στη δεκαετία του 1970 να προσαρτώνται πομποί στους Αμερικανούς που συλλαμβάνονται για ένα έγκλη-μα.

Στο Κίνγκστον του Οντάριο του Καναδά η τοπική εφημερίδα Whig Standard (η αρχαιότερη εφημερίδα του Καναδά) έγραψε στις 19 Μαΐου 1998 ένα άρθρο για ένα νέο εμφύτευμα στη μορφή ενός μικροτσίπ που μπορούσε να παρακολου-θεί και να ελέγχει τους κατάδικους των φυλακών. Αυτό μπορούσε να ανιχνευ-θεί από δορυφόρο ή τηλεπικοινωνιακά συστήματα και να χρησιμοποιηθεί για να ακινητοποιήσει τους φορείς του, ή ακόμα και τους σκοτώσει. Ήταν μάλιστα τόσο μικρό που μπορούσε να τοποθετηθεί με ένεση μέσα στο σώμα.

Ο διαφημιστής Στέφεν Κάρτερ, μιας Συμβουλευτικής Εταιρίας της Νότιας Κα-ρολίνα, έχει προτείνει τη χρησιμοποίηση αυτής της συσκευής στην Αμερική για την αποσυμφόρηση των φυλακών και μαζί την διάσωση εκατομμυρίων δολα-ρίων από την εφαρμογή του τρέχοντος δαπανηρού σωφρονιστικού συστήμα-τος. Οι κατάδικοι θα μπορούν να παρακολουθούνται πλήρως σε κατάλληλα μόνιτορ και να ελέγχεται η κάθε τους κίνηση, επιτρέποντας έτσι την απελευ-θέρωσή τους από τη φυλακή. Οποιαδήποτε στιγμή θα μπορούσαν να ακινητο-ποιηθούν, ή ακόμα να σκοτωθούν, αν σκόπευαν να συνεχίσουν την εγκλημα-τική τους συμπεριφορά. Μπορεί βέβαια αυτά τα σχέδια να θυμίζουν τον Όρ-γουελ και το Μεγάλο Αδελφό, αλλά σύμφωνα με τον Κάρτερ το έθνος χρειαζό-ταν άμεσα την εφαρμογή τους για να αντιμετωπίσει τα έξοδα και τον διαρκώς αυξανόμενο αριθμό των εγκληματιών στις Αμερικανικές φυλακές.

Μερικοί ισχυρίζονται ότι ένα τέτοιο τσιπ έχει δοκιμασθεί στη Φλόριντα και ότι κανείς δεν γνωρίζει πόσοι το μεταφέρουν ήδη ανίδεοι επάνω τους. Οι υποχρε-ωτικοί εμβολιασμοί στο σχολείο είναι μια από τις σκέψεις που μας έρχονται στο μυαλό, οι οποίοι αποκτούν έτσι μια φοβερή προοπτική.

Ο κυβερνητιστής ερευνητής Κέβιν Γουόργουικ έκανε μια εντυπωσιακή επίδειξη για την αλληλεπίδραση ανθρώπου και μηχανής εμφυτεύοντας ένα βιοτσίπ στο χέρι του. Όταν έμπαινε στο γραφείο του κτιρίου του, άναβαν τα φώτα και μια φωνή από ένα μεγάφωνο του έλεγε πόσο e-mail τον περίμενε. Όπως παρατή-ρησε: "Καθώς κινούμαι τριγύρω, ο υπολογιστής στο κτίριο μπορεί να με εντο-πίσει. Δυνητικά, οι μηχανές θα μπορούσαν να είναι πιο έξυπνες από τον άν-θρωπο".

Ο Γουόργουικ είπε ότι το δικό του πείραμα ήταν μια προσπάθεια για να παρου-σιάσει τη τρέχουσα εφαρμογή της τεχνολογίας των βιοτσίπ και να δείξει τις δυνατότητές τους για το μέλλον. Τελικά, όπως λέει, τα εμφυτευόμενα μικρο-τσίπ θα συνδέσουν το ανθρώπινο νευρικό σύστημα με τους εξωτερικούς υπο-λογιστές, σαν τερματικά σε ένα δίκτυο.

Πιστεύει ότι στο μέλλον, τα δυο βασικά είδη των βιοτσίπ: αυτά που χρησιμο-ποιούντα σαν ετικέτες αναγνώρισης και αυτά που ρυθμίζουν τις σωματικές λει-τουργίες (π.χ. οι βηματοδότες), θα συνδυαστούν μεταξύ τους. Αρκετά σύντο-μα οι άνθρωποι θα επικοινωνούν με υπολογιστές χωρίς να χρησιμοποιούνπλήκτρα ή ποντίκι. "Καθώς θα κινούμε τριγύρω τους μυς μας, θα μπορούμε να ελέγχουμε τον υπολογιστή. Θα μπορούσαμε να γράψουμε κουνώντας απλώς τα χέρια μας".

Ο Γουόργουικ, αφαίρεσε τελικά το μικροτσίπ από το μπράτσο του, γιατί όπως είπε η συσκευή προσέλκυε ανεπιθύμητη προσοχή: "Τα τηλεοπτικά βαράιτυ σό-ου μου έχουν ζητήσει κατά κάποιο τρόπο να παρουσιάσω νούμερα τσίρκου, όπως το να περπατώ τριγύρω και να ανάβω διάφορα φώτα κουνώντας το χέρι μου. Δεν είναι αυτός ο σκοπός μου".

Μερικοί πιστεύουν ότι τα σύγχρονα αμερικάνικα αυτοκίνητα έχουν σχεδιαστεί, έτσι ώστε να εκπέμπουν σήματα από το αυτοκίνητο προς τους δορυφόρους. Με αυτό το τρόπο οι αρχές μπορούν να σε παρακολουθήσουν όπου και να πας (εφόσον είσαι μέσα στο αυτοκίνητο). Θεωρείται ότι ο ηλεκτρομαγνητικός αυ-τός εκπομπός είναι εγκατεστημένος στον άξονα του τιμονιού, γιατί με αυτό το τρόπο 1) μας αντικρίζει 2) μπορεί να εκπέμψει εύκολα τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα πάνω μας και 3) αυτή η θέση σπάνια χρειάζεται κάποια επιδιόρθωση. Σύμφωνα με τον ερευνητή Άλαν Γιου, με αυτό το τρόπο οι χειριστές της μηχα-νής ελέγχου του νου, εκτός από τον εντοπισμό του ατόμου, θα μπορούν να διαβάζουν τις σκέψεις του και να εστιάζουν πάνω του ηλεκτρομαγνητικά κύ-ματα για να του προκαλέσουν φυσικό θάνατο, ή για να τον κάνουν να πέσει σε μια κατάσταση ζάλης ή ισχυρής υπνηλίας και να προκληθεί έτσι ένα αυτοκινη-τιστικό δυστύχημα.

Ο Κος Τζων Χο από το Ντάλας του Τέξας (john@jho.com) αναφέρει ότι όταν μια μεγάλη εταιρία τηλεπικοινωνιών δοκίμαζε το καινούργιο της Προσωπικό Σύστημα Επικοινωνιών στο κέντρο του Λος Άντζελες, χρειάσθηκε να εγκατα-στήσει μερικούς μικρούς δέκτες πάνω στους στύλους των φώτων της ΔΕΗ.

Ενώ οι τεχνικοί εγκαθιστούσαν τον εξοπλισμό τους, ανακάλυψαν μερικά ά-γνωστα κουτιά πάνω στους στύλους, που κανένας δεν ήξερε τι ήταν. Θα πρέ-πει κάποιος απ' αυτούς να έκανε κάτι σε αυτά τα κουτιά, γιατί μετά από λίγες μέρες το γραφείο της εταιρίας δέχθηκε ένα τηλεφώνημα από το FBI που τους έλεγε να μείνουν μακριά από αυτά τα κουτιά. Σύμφωνα με τον Άλαν Γιου, οι φωτεινοί αυτοί στήλη της ΔΕΗ στις ΗΠΑ είναι η πιθανή θέση εγκατάστασης ε-νός επί μέρους ηλεκτρονικού συστήματος επιτήρησης των μυστικών υπηρε-σιών. Ο Άλαν Γιου αναφέρει ένα γνωστό του θύμα ηλεκτρομαγνητικής παρε-νόχλησης το οποίο όταν πήγαινε για ψώνια στο τοπικό σούπερ μάρκετ άκουγε καμιά φορά να εκφωνούνται διάφορες λέξεις στον αέρα. Επίσης μερικές φορές τα κύματα εστιάζονταν στο κεφάλι του, ενώ προσπερνούσε το στύλο της ΔΕΗ.

ΟΔΟΝΤΙΚΑ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΑ

Όπως έγραψε η εφημερίδα "Ημερησία" της Νότιας Κίνας τον Ιανουάριο του 1996, ένας βοηθός καθηγητής του Πανεπιστημίου Επιστήμη και Τεχνολογία του Χονγκ Κονγκ, υπέβαλε μήνυση εναντίον της κυβέρνησης των ΗΠΑ ζητώ-ντας αποζημίωση 100 εκατομμυρίων δολαρίων για την εμφύτευση στο δόντι του συσκευών για τον έλεγχο του νου. Ο Χουάνγκ Σι-μινγκ κατήγγειλε ότι οι συσκευές του εμφυτεύθηκαν στη διάρκεια μιας οδοντιατρικής επέμβασης σε ένα τρύπιο δόντι του το 1991, ενώ σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα. Ι-σχυρίσθηκε ότι μια από τις συσκευές στο δόντι του μπορούσε να διαβάσει τις σκέψεις του και να του μιλάει όταν κοιμόταν. Πίστευε ακόμα πως μια δεύτερη συσκευή μετέδιδε εικόνες όσων έβλεπε σε ένα δέκτη για εγγραφή. Είπε πως αυτοί που τον ήλεγχαν μπορούσαν να τον οδηγήσουν σε μια "άσχημη" συμπε-ριφορά.

Ο Αντρίτζα Πουχάριτς, ένας ασυνήθιστος εφευρέτης που ήταν επίσης γιατρός και παραψυχολόγος είχε κατασκευάσει εμφυτεύματα δοντιού που λειτουργού-σαν σαν ραδιοφωνικοί δέκτες και μπορούσε έτσι κάποιος να ακούει μέσα του διάφορες φωνές. Είχε ενδιαφερθεί να βοηθήσει με τη την εξελισσόμενη αργό-τερα μέθοδό του τους κουφούς τα ακούνε μέσω αυτού του εμφυτεύματος και μιας κατάλληλης χειρουργικής επέμβασης.

Ο ίδιος είχε διατυπώσει τη Θεωρία της Νευρικής Αγωγής, σύμφωνα με την ο-ποία οι νευρώνες εκπέμπουν και δέχονται ηλεκτρομαγνητικά κύματα, τα οποία προσδιόρισε στην περιοχή των υπερβραχέων, κάτω από το υπέρυθρο και πάνω από το φάσμα του ραντάρ. Έτσι σύμφωνα με αυτόν οι βασικές νευρικές μονά-δες, οι νευρώνες, ήσαν ένα είδος ραδιο-πομποδέκτη.

Η ιστορία του Πουχάριτς άρχισε όταν συνάντησε έναν άνθρωπο που ακόνιζε μέταλλα σε ένα σμυριδοτροχό. Η παραγόμενη σκόνη επικάλυπτε τα μεταλλικά σφραγίσματα και μετέτρεπε τα δόντια σε ραδιοδέκτες. Το άτομο ήταν συντονι-

σμένο ακριβώς στο ραδιοφωνικό σταθμό WOR της Νέας Υόρκης. Μια άλλη ι-στορία λέει ότι αυτός ο άνθρωπος εργαζόταν στη πραγματικότητα σαν ανθρα-κωρύχος και ότι η σκόνη του άνθρακα στα δόντια του τους προσέδιδε αυτή την ιδιότητα.

"ΘΕΤΙΚΑ" ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΑ

Η ιατρική μπορεί σήμερα να τοποθετήσει ακουστικά εμφυτεύματα που βοη-θούν ανθρώπους με μεγάλα προβλήματα στην ακοή, ή σε μερικές περιπτώσεις εντελώς κουφά, να ακούσουν, εκεί που τα συνήθη ακουστικά δεν τους προ-σφέρουν καμιά βοήθεια. Για παράδειγμα η εταιρία Advanced Bionics Corp, στη Σύλμαρ της Καλιφόρνια, πουλάει ένα εμφύτευμα που ονομάζεται Κλάριον, το οποίο χρησιμεύει σαν ένα βιονικό αυτί για τα κουφά παιδιά. Ένα μικρόφωνο και ένας επεξεργαστής της ομιλίας έξω από το σώμα συλλέγουν τους ήχους, οι οποίοι μεταδίδονται στο εμφύτευμα, που διεγείρει τις νευρικές απολήξεις στο μέσο αυτί. Θα μπορούσαμε να πούμε λοιπό ότι αυτά είναι "θετικά" ή καλά εμ-φυτεύματα, σε αντιπαραβολή με τα "αρνητικά" εμφυτεύματα που χρησιμοποι-ούνται ως επί το πλείστον για νοητικό έλεγχο. Δεν είναι όμως μόνο τα ακου-στικά εμφυτεύματα σε άτομα με ακουστικά προβλήματα οι θετικές επεμβάσεις της βιοϊατρικής και της βιοτεχνολογίας. Υπάρχουν πολλές άλλες. Απλά, το κα-κό είναι ότι οι μυστικές υπηρεσίες και ο στρατός των ΗΠΑ αντιγράφουν τις με-θόδους τους για να τις χρησιμοποιήσουν για τους δικούς τους δόλιους και α-νήθικους σκοπούς.

Βιοτσίπ και μικροτσίπ, εμφυτευμένα στο ανθρώπινο σώμα, χρησιμοποιούνται ιατρικά εδώ και πολλά χρόνια. Η πιο συνηθισμένη χρήση τους είναι η ρύθμιση των αυτόνομων σωματικών λειτουργιών, όπως π.χ. του καρδιακού παλμού. Ιατρικά τσιπ έχουν χρησιμοποιηθεί σε όργανα όπως οι βηματοδότες και οι απι-νιδιστές (που επαναφέρουν το καρδιακό παλμό) από τις αρχές της δεκαετίας του 1980.

Η εταιρία Μεντρόνικ της Μινεάπολης εμφύτευσε μια συσκευή με το όνομα Kinetra Neurostimulator (Κινητικός Νευροδιεγέρτης) σε δυο ασθενείς με Πάρ-κινσον στην Αυστρία. Η συσκευή που τροφοδοτείται από μια μπαταρία και συνδέεται με τον εγκέφαλο με δυο μικροσκοπικές ηλεκτρικές συσκευές, διε-γείρει ήπια ηλεκτρικά τον εγκέφαλο για να μπλοκάρει τα διασπαστικά σήματα που προκαλούν τα τρεμουλιάσματα και τα άλλα συμπτώματα της ασθένειας. Σύμφωνα με την αντιπρόσωπο της Μεντρόνικ, Τζέσικα Στόλτενμπεργκ, τα ε-γκεφαλικά εμφυτεύματα μπορεί να προαναγγέλλουν μια περιοχή πρωτοπορια-κών θεραπειών για εγκεφαλικές ασθένειες όπως η νόσος του Πάρκινσον και η επιληψία: "Εμφυτεύουμε βηματοδότες για 50 περίπου χρόνια. Αλλά αυτό είναι μια νέα περιοχή. Οι γιατροί και οι επιστήμονες αρχίζουν να γνωρίζουν περιοχές του εγκεφάλου που ελέγχουν τις διαθέσεις και τη κίνηση".

Η ίδια εταιρία έχει δημιουργήσει μια συσκευή με το όνομα InSync, η οποία χρησιμοποιείται για τη διέγερση των καρδιακών μυών σε ασθενείς με αδύναμες ή άρρωστες καρδιές. Μια άλλη συσκευή με το όνομα Chronicle system, παρα-κολουθεί συνεχώς τη καρδιακή δραστηριότητα, παράγοντας δεδομένα στα ο-ποία θα μπορούν να αναφερθούν οι γιατροί όταν κάνουν μια διάγνωση. Μπο-ρούμε να φαντασθούμε και εγκεφαλικά εμφυτεύματα με αυτές τις συσκευές για τη θεραπεία διαφόρων ασθενειών ή διαταραχών, όπως π.χ. της κατάθλι-ψης.

Όπως παντού και πάντα τα πράγματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν με δύο τρόπους: της αρετής ή της κακίας.

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ HAARP

Το HAARP είναι ένας ισχυρός πομπός μικροκυμάτων στην Αλάσκα, ο οποίος μπορεί να κατευθύνει την ακτινοβολία του σε διάφορες περιοχές της Γης με ελεγχόμενη ανάκλαση των μικροκυμάτων του στην ιονόσφαιρα. Η τελευταία είναι μια ηλεκτρικά φορτισμένη σφαίρα που περιβάλλει την εξώσφαιρα (ανώ-τερη ατμόσφαιρα) της Γης, και την προστατεύει από το συνεχή βομβαρδισμό της από τα φορτισμένα σωματίδια της ηλιακής και της κοσμικής ακτινοβολίας. Το πάχος της ποικίλει ανάμεσα στα 70 και τα 1.000 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια της Γης.

Το όνομα του HAARP αποτελεί το ακρωνύμιο των Αγγλικών λέξεων High-frequency Active Auroral Research Program (= Ενεργητικό Πρόγραμμα Υψη-λής Συχνότητας για την Έρευνα του Auroral, δηλαδή του Ηλεκτρικού Ρεύμα-τος Γύρω από τη Γη).

Υψηλή συχνότητα (High Frequency) σημαίνει μικροκύματα, δηλαδή ραδιοκύ-ματα με συχνότητα από 3 μέχρι 30 ΜHz (μεγαχέρτζ), αυτά που χρησιμοποιούν τα πλοία, τα αεροπλάνα και οι διεθνείς ραδιοφωνικοί πομποί. Το Aurora είναι το τεράστιο πλανητικό ηλεκτρικό ρεύμα που ανάμεσα στα άλλα δημιουργεί στους πόλους το βόρειο και το νότιο σέλας. Το ρεύμα αυτό οφείλεται στη σύλ-ληψη φορτισμένων σωματιδίων από το μαγνητικό πεδίο της γης. Τα σωματίδια αυτά κάτω από την επίδραση του γεωμαγνητικού πεδίου αναγκάζονται να κά-νουν μια ελικοειδή κίνηση γύρω από τις αντίστοιχες δυναμικές γραμμές του πεδίου, κινούμενα προς κάποιον πόλο και μετά, αναστρέφοντας τη κίνησή τους, κατευθύνονται προς τον άλλον μαγνητικό πόλο κ.ο.κ., διαγράφοντας

τελικά μια κυκλική κίνηση γύρω από τη γη και παγιδευμένα έτσι πρακτικά μέ-σα στο γεωμαγνητικό πεδίο. Οι δύο ισχυρά ιονισμένες περιοχές της εξώσφαι-ρας, δακτυλιοειδούς μορφής, στις οποίες έχουν παγιδευτεί από το γεωμαγνη-τικό πεδίο της γης τα φορτισμένα αυτά σωματίδια, αποτελούν τις γνωστές Ζώ-νες Βαν Άλλεν της επιστήμης.

Το HAARP σύμφωνα με τα λόγια των κατασκευαστών του (Πολεμικό Ναυτικό και Αεροπορία των ΗΠΑ) και των υποστηρικτών του δεν είναι παρά ένας "ι-σχυρός συνηθισμένος ραδιοπομπός μικροκυμάτων, δέκα μόνο ντεσιμπέλ ισχυ-ρότερος σε ένταση, αλλά με ένα προχωρημένο σύστημα κεραιών που συγκε-ντρώνει την ακτινοβολία του σε ένα τόσο μικρό στόχο, που τελικά η ακτινοβο-λούμενη ισχύς του ανέρχεται στη τάξη των γιγαβάτς. Εφ' όσον η ακτινοβολία του κατευθύνεται πολύ στενά προς τα πάνω, αυτή μπορεί να προκαλέσει προ-βλήματα μόνο σε μερικά ηλεκτρόνια ή σε μερικά πουλιά, αλλά όχι στους αν-θρώπους". Το HAARP έχει επίσης θεωρηθεί ποιητικά σαν κάποιο είδος μουσι-κού οργάνου (παίζοντας με την Αγγλική λέξη harp, που σημαίνει άρπα), που το παίζουν οι ίδιοι οι άγγελοι.

Το HAARP αποτελείται από πολλά μέρη, το σπουδαιότερο των οποίων είναι το IRI, το Ionospheric Research Instrument (Όργανο Ιονοσφαιρικής Έρευνας). Αυτό αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους ραδιοπομπούς που έχουν κατα-σκευασθεί ποτέ.

Σύμφωνα με το στρατό των ΗΠΑ το HAARP είναι ένα απλό ακαδημαϊκό πρό-γραμμα που έχει σα σκοπό τη μελέτη της ιονόσφαιρας και τη δημιουργία ενός νέου συστήματος επικοινωνιών. Ένα εσωτερικό όμως έγγραφο του HAARP πα-ρουσιάζει ότι ο σκοπός του είναι η "διέγερση και πρόκληση...ενός δυναμικού για τον έλεγχο των ιονοσφαιρικών διαδικασιών", να "διαταράξει" την ιονό-σφαιρα με ισχυρές ριπές ακτινοβολίας, για να δούμε μετά "πως αντιδρά σε αυτή τη διαταραχή". Οι επιστήμονες οραματίζονται να το χρησιμοποιήσουν για να φτιάξουν "τρύπες" στην ιονόσφαιρα και να "δημιουργήσουν έτσι ένα τεχνη-τό φακό" στον ουρανό που θα μπορούσε να εστιάσει μεγάλες συγκεντρώσεις ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας. Το πεντάγωνο θέλει επίσης να ξέρει αν θα μπο-ρούσε να το χρησιμοποιήσει για να διακόπτει τις επικοινωνίες, να καταστρέφει τους εχθρικούς πυραύλους ή για να ελέγχει το παγκόσμιο καιρό.

Γενικά το HAARP έχει σα σκοπό να μάθει "πώς να εκμεταλλευθεί την ιονό-σφαιρα για χάρη του Υπουργείου Άμυνας" των ΗΠΑ. Τα έγγραφα του στρατού που έχουν βγει στη δημοσιότητα αποδεικνύουν ότι αυτό θα μπορούσε:

* Να αντικαταστήσει το σημερινό σύστημα επικοινωνιών των υποβρυχίων με

εξαιρετικά Χαμηλές Συχνότητες (ELF = Extra Low Frequencies ) με μια νέα, πιο συνεκτική τεχνολογία.

* Να χρησιμοποιηθεί για να αντικαταστήσει το σύστημα του "πάνω από τον ο-ρίζοντα" ραντάρ, που είχε σχεδιαστεί κάποτε για τη σημερινή θέση του HAARP, από ένα πιο ευλύγιστο και ακριβές σύστημα.

* Να δώσει ένα τρόπο για την εξουδετέρωση των επικοινωνιών σε μια εξαιρε-τικά μεγάλη περιοχή, ενώ ο στρατός θα μπορεί να διατηρεί σε λειτουργία τα δικά του συστήματα επικοινωνιών.

* Να δώσει μια τομογραφία μιας ευρείας περιοχής της Γης (με τη διείσδυση της (ανακλώμενης από την ιονόσφαιρα ακτινοβολίας μέσα στη Γη), η οποία, αν συνδυαστεί με την υπολογιστική ικανότητα των υπολογιστών EMASS και Cray, θα μπορούσε να επαληθεύσει τη τήρηση των κανόνων της μη πυρηνικής εξάπλωσης και των συμφωνιών ειρήνης.

* Να αποτελέσει ένα εργαλείο για τη γεωφυσική έρευνα για την ανακάλυψη πετρελαίου, αερίου και μεταλλευτικών αποθεμάτων σε μια μεγάλη περιοχή.

* Να μπορέσει να χρησιμοποιηθεί για την ανίχνευση χαμηλά ιπτάμενων αερο-σκαφών και πυραύλων, κάνοντας άχρηστες τις άλλες τεχνολογίες.

Οι προηγούμενες ικανότητες του HAARP μπορεί να ικανοποιήσουν αυτούς που δέχονται τους λόγους της "εθνικής άμυνας". Οι ιδιαίτερα μυστικές όμως ιδιό-τητες και χρήσεις του που έχουν αποκαλύψει πολλοί ερευνητές και οι οποίες αναφέρονται σε μερικά πολύ απόρρητα έγγραφα του στρατού και των μυστι-κών υπηρεσιών, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για όλους μας. Από την άλλη μεριά μερικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι η χρησιμοποίηση των υψηλών επιπέδων ισχύος του HAARP πάνω στη φυσική μας ασπίδα, την ιονόσφαιρα, μπορεί να αποβεί καταστροφική γι' αυτήν. Μοιάζει σα να συμβαίνει αυτό που έχει δηλώσει ο Κλάρε Ζίκουρ, ιδρυτής της κίνησης "NO HAARP" στην Αλάσκα, ότι δηλαδή "ο στρατός θέλει να δώσει μια μεγάλη κλωτσιά στην ιονόσφαιρα και να δει μετά τι θα συμβεί", ή όπως το έχει θέσει η Μπάρμπαρα Ζίκουρι: "Αυτοί μοιάζουν με μικρά παιδιά που έχουν ένα μυτερό ραβδί και όταν βρουν μια κοιμισμένη αρκούδα την κεντρίζουν για να δουν τι θα συμβεί μετά".

Οι ίδιες οι πατέντες που χρησιμοποιήθηκαν για τη κατασκευή του HAARP απο-δεικνύουν ότι ο στρατός των ΗΠΑ έχει παραπλανήσει εσκεμμένα το κοινό χρη-σιμοποιώντας εξεζητημένες λέξεις και καθαρή αποπληροφόρηση. Το HAARP χρησιμοποιεί τα μεγαλύτερα ποσά ενέργειας που έχουμε χρησιμοποιήσει μέχρι τώρα, ή για να το θέσουμε όπως οι συγγραφείς Μπέγκιτς και Mάνινγκ του βι-βλίου "Οι Άγγελοι Δεν Παίζουν Αυτή την HAARP" (όπου κάνουν λογοπαίγνιο με τη λέξη HARP = Άρπα): "Τα μεγάλα παιδιά που παίζουν με τα νέα τους παι-χνίδια". Σύμφωνα με μερικούς επιστήμονες μια συσκευή σαν το HAARP με τα

απρόβλεπτα αποτελέσματά της, αποτελεί ουσιαστικά μια πράξη βανδαλισμού για τον ουρανό.

Η φυσικός υψηλών ενεργειών Ελίζαμπεθ Ράουσερ έχει σχολιάσει τα εξής για το HAARP: "Διοχετεύεις μια τρομακτική ενέργεια σε μια εξαιρετικά λεπτή μορι-ακή διαμόρφωση, που αποτελεί αυτά τα πολλαπλά στρώματα που ονομάζουμε ιονόσφαιρα...Η ιονόσφαιρα είναι επιρρεπής σε καταλυτικές αντιδράσεις και αναλλάξει ένα μικρό μέρος της, μπορεί να συμβεί μια σημαντικότερη αλλαγή σε ολόκληρη". Σύμφωνα με αυτήν η ιονόσφαιρα είναι σα μια μεγάλη φυσαλίδα που περιβάλλει την ατμόσφαιρα της Γης, με διάφορες στροβιλώδεις κινήσεις πάνω στην επιφάνειά της. Αν ανοιχθεί μια αρκετά μεγάλη τρύπα σε αυτή, τότε αυτή θα μπορούσε να σκάσει...

Όπως αναφέρει η πατέντα του φυσικού Δρ, Μπέρναρντ Ήστλαντ, που θεωρεί-ται ότι χρησιμοποιήθηκε στο HAARP:

"Έτσι, αυτή η συσκευή παρέχει τη δυνατότητα να βάλεις πρωτοφανείς ποσό-τητες ισχύος στην ατμόσφαιρα της γης σε στρατηγικές θέσεις και να διατηρή-σεις το επίπεδο διοχέτευσης της ισχύος, ιδιαίτερα αν χρησιμοποιηθούν τυχαίοι παλμοί, με ένα πολύ πιο ακριβή και καλύτερα ελεγχόμενο τρόπο από αυτόν που έχει χρησιμοποιηθεί μέχρι τώρα, ιδιαίτερα με την έκρηξη πυρηνικών συ-σκευών διαφόρων αποδόσεων σε διάφορα ύψη...".

"...είναι δυνατόν όχι μόνο να επέμβει κάποιος στις επικοινωνίες, αλλά να επω-φεληθεί από μια ή περισσότερες απ' αυτές τις ακτίνες για να πραγματοποιήσει ένα δίκτυο επικοινωνιών, ακόμα και όταν έχουν εξουδετερωθεί όλες οι υπό-λοιπες επικοινωνίες. Για να το θέσουμε διαφορετικά: αυτό που χρησιμοποιείται για να εξουδετερώσει τις επικοινωνίες του άλλου, μπορεί να χρησιμοποιηθεί από το γνώστη αυτής της εφεύρεσης σαν ένα δίκτυο επικοινωνιών".

"...μεγάλες περιοχές της ατμόσφαιρας θα μπορούσαν να ανέλθουν σε ένα α-πρόσμενα μεγάλο ύψος, έτσι ώστε οι πύραυλοι να συναντήσουν απρόσμενες δυνάμεις τριβής με αποτέλεσμα τη καταστροφή τους...".

"Είναι δυνατή και η τροποποίηση του καιρού, αλλάζοντας π.χ. τα πρότυπα α-νέμου της εξώσφαιρας κατασκευάζοντας ένα ή περισσότερα λοφία ατμοσφαι-ρικών σωματιδίων τα οποία θα ενεργήσουν σαν ένας φακός ή σα μια μηχανή εστίασης...οι μοριακές αλλαγές της ατμόσφαιρας μπορούν να συμβούν, έτσι ώστε να μπορούν να επιτευχθούν διάφορα θετικά περιβαλλοντολογικά αποτε-λέσματα. Εκτός από την πρακτική αλλαγή της μοριακής σύνθεσης μιας ατμο-σφαιρικής περιοχής, μπορεί να επιλεχθεί ένα ιδιαίτερο μόριο ή μόρια, ώστε αυ-τά να έχουν μια αυξημένη παρουσία. Για παράδειγμα θα μπορούσαν να αυξη-θούν τεχνητά οι συγκεντρώσεις του όζοντος, οξυγόνου, αζώτου κ.λ.π. στην ατμόσφαιρα...".

Οι συγγραφείς του βιβλίου "Οι Άγγελοι δεν Παίζουν Αυτή την HAARP" πίστευ-αν ότι ο Ήστλαντ είχε δικαιώσει τη μυστηριώδη, αν και συνήθως παρανοούμε-

νη, τελευταία εργασία του Νικολάου Τέσλα. Η πραγματική σύνδεση του Τέσλα με το HAARP προέρχεται από την ιδέα του για μια παγκόσμια ασύρματη μετα-φορά της ηλεκτρικής ισχύος. Η ιδέα όμως αυτή προσκρούει άμεσα στο νόμου του αντιστρόφου τετραγώνου, σύμφωνα με τον οποίο η ακτινοβολούμενη από τη πηγή ισχύς μειώνεται με την απόσταση αντιστρόφως ανάλογα με το τετρά-γωνο της αποστάσεως από τη πηγή. Με αυτό το τρόπο σε μεγάλες αποστάσεις από τη πηγή φτάνει τελικά μια πολύ μικρή ισχύς.

Υποτίθεται ότι ο Τέσλα σχεδίαζε να ξεπεράσει αυτό τον περιορισμό χρησιμο-ποιώντας τη Γη σαν ένα τεράστιο αντηχείο, πιθανά με συχνότητες ELF (πολύ χαμηλής συχνότητας). Τα συγγράμματά του περιέχουν αναφορές για τα "Γήινα Στάσιμα Κύματα", μια συντονιστική διέγερση του εδάφους, της μαγνητόσφαι-ρας ή ακόμα του μεταξύ τους "κυματοδηγού". Ο ίδιος καυχήθηκε ότι το είχε επιτύχει αυτό σε μια δοκιμαστική κλίμακα, χρησιμοποιώντας "Μεγεθυντικούς Μετασχηματιστές" υψηλής ισχύος.

Δεν ξέρουμε αν λειτούργησαν τελικά τα "Στάσιμα Γήινα Κύματα" του Τέσλα, αν και μερικοί συγγραφείς πιστεύουν ότι λειτούργησαν και πώς άλλοι άνθρω-ποι γνωρίζουν τώρα αυτό το μυστικό. Επειδή τώρα ο Ήστλαντ μιλούσε για "μεγάλες" ιδέες σαν τον Τέσλα, η μεταξύ τους σύνδεση ήταν αναπόφευκτη.

Οι κορυφαίοι αρχηγοί όλων κυριολεκτικά των Ευρωπαϊκών χωρών είχαν αρκε-τές συναντήσεις με το Δρ. Νικ Μπέγκιτς, πρωτοπόρο ερευνητή και συγγραφέα για τις επιχειρήσεις του HAARP, καθώς επίσης με άλλους ανεξάρτητους επι-στήμονες και ερευνητές. Ακολούθησαν πανευρωπαϊκές συσκέψεις στις οποίες εκφράστηκαν εξαιρετικά ισχυρές ανησυχίες, επιφυλάξεις και καθαρές αντιθέ-σεις εναντίον του HAARP και των περισσότερων, αν όχι όλων των διατάξεων του προγράμματος, καθώς επίσης σοβαρές επιφυλάξεις για τα μακροπρόθεσμα παγκόσμια αποτελέσματά του πάνω στο περιβάλλον.

ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

Όπως αναφέρει ο Δρ. Ρίτσαρντ Γουίλιαμς "Κατά τις τρεις τελευταίες δεκαετίες η έκθεση του ανθρώπου στην ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία έχει συνδεθεί με την κούραση, την ερεθιστικότητα, την απώλεια μνήμης, τους καταρράκτες, τη λευχαιμία, τις ανωμαλίες στη γέννηση, το καρκίνο και με τις αλλαγές στη χη-μεία του εγκεφάλου. Ενώ μια κυβερνητική μελέτη πάνω στα βιολογικά αποτε-λέσματα της ακτινοβολίας του HAARP συμπέρανε ότι "μπορεί η χρόνια έκθεση να μην είναι αναγκαστικά επιβλαβής", άλλα κυβερνητικά έγγραφα προειδοποι-ούν ότι αυτή η ακτινοβολία είναι αρκετά ισχυρή, ώστε να προκαλέσει έκρηξη σε διερχόμενα οχήματα σε απόσταση τετρακοσίων μέτρων, ή για να σταματή-σει τους βηματοδότες σε επιβάτες που περνάνε από ψηλά με αεροπλάνο. Το

Πεντάγωνο έχει ήδη αποφασίσει ότι τα παράσιτα είναι πάρα πολύ έντονα, για να του επιτρέψουν να βρίσκεται κοντά σε οποιαδήποτε στρατιωτική εγκατά-σταση!"

Ένα άρθρο του περιοδικού "Αεροπορική Ισχύς", του Κολεγίου Αεροπορικής Διοίκησης και Προσωπικού με τίτλο "Μη-Φονική Τεχνολογία και Αεροπορική Δύναμη" περιέγραψε το 1995 το τρόπο χρησιμοποίησης των λεγόμενων μη-φονικών, ψυχοτροπικών και ηλεκτρομαγνητικών όπλων εναντίον των πολι-τών: "Στο πολύ κοντινό μέλλον, θα γίνει σαφές ότι οι μη-φονικές μέθοδοι θα μπορούν να εφαρμοστούν σε ολόκληρο το φάσμα της σύγκρουσης, περιλαμ-βανομένου του εγκλήματος και της τρομοκρατίας".

Σε αυτή την ερευνητική διατριβή, οι συγγραφείς αποκαλύπτουν για πρώτη φορά ότι ο στρατός των ΗΠΑ αναπτύσσει όπλα μικροκυμάτων υψηλής ισχύος για να τα χρησιμοποιήσει εναντίον των ανθρώπων" (αυτός άλλωστε θεωρείται ότι είναι και ένας από τους μυστικούς σκοπούς των εκπομπών του HAARP). Αυτά τα "όπλα μικροκυμάτων είναι ιδιαίτερα διεισδυτικά. Όχι μόνο προσβάλ-λουν το σώμα ενός ατόμου, αλλά προχωρούν μέχρι το μυαλό του... αποπρο-σανατολίζουν επίσης ή διαταράσσουν τη νοητική του σταθερότητα".

Η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ είχε ανακαλύψει από νωρίς ότι μπορεί να κα-τασκευαστεί ένα σύστημα για τον έλεγχο ή την εξουδετέρωση των νοητικών διαδικασιών με την εκπομπή μιας παλμικής ακτινοβολίας του τύπου του HAARP πάνω σε μεγάλες γεωγραφικές περιοχές. Οι πιο αποκαλυπτικές πληροφορίες γι' αυτή τη τεχνολογία προέρχονται από τα γραπτά του Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι (πρώην Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας στη κυβέρνηση του Κάρτερ) και από τον Τζ. Φ. ΜακΝτόλναντ (επιστημονικό σύμβουλο του Προέδρου Τζόνσον και Καθηγητή Γεωφυσικής στο Πανεπιστήμιο UCLA), οι οποίοι έγραψαν για τη χρησιμοποίηση πομπών μεγάλης ισχύος για ένα γεωφυσικό ή περιβαλλοντολο-γικό πόλεμο.

Πριν από 25 χρόνια ο Μπρεζίνσκι, σα καθηγητής του Πανεπιστημίου Κολού-μπια, έγραψε:

"Οι πολιτικοί γνώστες της στρατηγικής δελεάζονται να εκμεταλλευθούν τα α-ποτελέσματα της έρευνας του εγκεφάλου και της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Ο Γεωφυσικός Γκόρντον Τζ. Φ. ΜακΝτόλαντ - ειδικός στα προβλήματα πολέ-μου - λέει με χρονική ακρίβεια ότι τεχνητά διεγερμένα ηλεκτρονικά πλήγματα "θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ένα μοντέλο ταλαντώσεων που παράγει υ-ψηλά σχετικά επίπεδα ισχύος πάνω σε ορισμένες περιοχές της Γης.. Με αυτό το τρόπο, θα μπορούσε κάποιος να αναπτύξει ένα σύστημα που θα εξασθένιζε σοβαρά την απόδοση του εγκεφάλου σε πολύ μεγάλους πληθυσμούς ανθρώ-πων πάνω σε επιλεγμένες περιοχές και για μια εκτεταμένη περίοδο...". Αδιά-φορο από το πόσο βαθιά ενοχλητική μπορεί να είναι η σκέψη για τη χρησιμο-ποίηση του περιβάλλοντος για τον έλεγχο της ανθρώπινης συμπεριφοράς και για λόγους εθνικής ωφέλειας, μερικοί πιστεύουν ότι η τεχνολογία που θα επι-τρέψει αυτή τη χρήση θα αναπτυχθεί πολύ πιθανά μέσα στις λίγες επόμενες

δεκαετίες".

Από το 1970 ο Ζμπίγνιου Μπρεζίνσκι είχε προβλέψει ότι θα εμφανισθεί βαθ-μιαία "μια πιο ελεγχόμενη και κατευθυνόμενη κοινωνία που θα συνδέεται με τη τεχνολογία. Αυτή η κοινωνία θα κυριαρχείται από μια ελιτίστικη ομάδα η οποία θα επηρεάζει τους ψηφοφόρους με την ανώτερη επιστημονική γνώση και το "know-how" που θα κατέχει. Οι προβλέψεις του αποδείχθηκαν απόλυτα ακρι-βείς. Σήμερα εμφανίζονται νέες δελεαστικές τεχνολογίες γι' αυτή την ελίτ και ο πειρασμός να τις χρησιμοποιήσει είναι πολύ μεγάλος.

Σύμφωνα με αυτόν η κοινωνία μας βρίσκεται σε μια επανάσταση της πληρο-φορικής που βασίζεται όμως σε μια εστίαση στη ψυχαγωγία και στα θεάματα, τα οποία λειτουργούν τελικά σαν ένα ναρκωτικό για μια αυξανόμενα άσκοπη μάζα πολιτών. Στο βιβλίο του «Η Τεχνοτρονική Εποχή» αναφέρεται στην ανά-γκη ελέγχου αυτών των «μαζών»:

"Συγχρόνως η ικανότητα να διεκδικούμε κοινωνικό και πολιτικό έλεγχο πάνω στο άτομο θα αυξηθεί απεριόριστα. Σύντομα θα είναι δυνατόν να επιβάλουμε σχεδόν συνεχή έλεγχο πάνω σε κάθε πολίτη και να διατηρούμε αναβαθμισμένα αρχεία, που θα περιέχουν ακόμα και τις πιο προσωπικές λεπτομέρειες για την υγεία του και τη προσωπική συμπεριφορά του, πέρα απ’ όλα τα συνηθισμένα πρότυπα».

"Αυτά τα αρχεία θα μπορούν να ανακτηθούν άμεσα από τις αρχές. Η δύναμη θα κινηθεί προς τα χέρια αυτών που θα ελέγχουν τις πληροφορίες. Οι υπάρ-χοντες θεσμοί μας θα αντικατασταθούν από ινστιτούτα που θα έχουν σαν έργο να αναγνωρίζουν εκ των προτέρων τις πιθανές κοινωνικές κρίσεις και να ανα-πτύσσουν προγράμματα για να τις αντιμετωπίσουν».

"Αυτό θα ενισχύσει τάσεις μέσα από τις επόμενες δεκαετίες προς μια τεχνο-τρονική εποχή, μια δικτατορία, αφήνοντας ακόμα λιγότερο χώρο για πολι-τικές διαδικασίες όπως τις γνωρίζουμε σήμερα. Τελικά κοιτώντας μπροστά προς το τέλος του αιώνα η δυνατότητα του βιοχημικού ελέγχου της συνεί-δησης και της γενετικής διόρθωσης των ανθρώπων, μαζί με τους ανθρώ-πους που θα λειτουργούν σαν τους ανθρώπους και θα συλλογίζονται σαν τους ανθρώπους (αλλά δε θα είναι άνθρωποι, αλλά ρομποτοειδή), θα μπορούσαν να προκαλέσουν μερικά δύσκολα ερωτήματα».

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στο αρχηγείο του NATO στις Βρυξέλλες υπάρχει έ-νας τεράστιος υπολογιστής με το όνομα "666" που μπορεί να αποθηκεύσει κά-θε είδος πληροφοριών από αυτές που αναφέρει ο Μπρεζίνσκι και όχι μόνο για όλους τους σημερινούς ανθρώπους, αλλά και δισεκατομμύρια περισσότερους.

Από την άλλη μεριά ο ΜακΝτόλαντ έχει σχολιάσει εμβριθώς σα γεωφυσικός το εξής:

"Το κλειδί για το γεωφυσικό πόλεμο είναι η αναγνώριση των περιβαλλοντολο-

γικών ασταθειών, για τις οποίες η πρόσθεση ενός μικρού μόνο ποσού ενέργει-ας θα μπορούσε να απελευθερώσει απέραντα μεγαλύτερα ποσά ενέργειας".

Σύμφωνα με την αναφορά του Σμηναγού Χάουαλντ Τ. Όρβιλ, συμβούλου του Λευκού Οίκου σε θέματα μεταβολής του καιρού, ήδη από το 1958 το Υπουρ-γείο Άμυνας των ΗΠΑ μελετούσε "τρόπους χειρισμού των φορτίων της γης και του ουρανού για τον επηρεασμό του καιρού με τη χρησιμοποίηση μιας ηλε-κτρονικής ακτίνας για τον ιονισμό ή απιονισμό της ατμόσφαιρας πάνω σε μια δοθείσα περιοχή".

Ο ΜακΝτόναλντ είχε αρκετές ιδέες για τη χρησιμοποίηση του περιβάλλοντος σαν ένα πολεμικό σύστημα και στο κεφάλαιο "Πώς να Καταστρέψεις το Περι-βάλλον", που έγραψε για το βιβλίο "Εκτός και αν Έλθει η Ειρήνη", περιγράφει την αλλαγή του καιρού, τη μεταβολή του κλίματος, της τήξη ή αποσταθερο-ποίηση των κορυφών των πολικών πάγων, τεχνικές εξάντλησης του όζοντος, μια μηχανική σεισμών, τον έλεγχο των κυμάτων των ωκεανών και το χειρισμό των εγκεφαλικών κυμάτων με τη χρησιμοποίηση των ενεργειακών πεδίων του πλανήτη. Η άποψή του ήταν ότι όλα αυτά τα είδη όπλων θα αναπτυσσόντου-σαν και όταν χρησιμοποιούνταν, θα ήσαν ουσιαστικά μη ανιχνεύσιμα από τα θύματά τους. Σήμερα θεωρείται από πολλούς ότι το HAARP έχει όλες αυτές τις δυνατότητες και είναι επομένως το σύγχρονο ηλεκτρομαγνητικό υπερόπλο.

Το Κογκρέσο των ΗΠΑ ασχολήθηκε με τη χρησιμοποίηση του HAARP για τη "τομογραφική διείσδυση στη Γη" σε βάθος πολλών χιλιομέτρων για τον εντο-πισμό υπόγειων πυρομαχικών, μεταλλευμάτων και σηράγγων. Το 1966 η Γε-ρουσία των ΗΠΑ έδωσε 15 εκατομμύρια δολάρια για την ανάπτυξη αυτής της τεχνολογίας. Το πρόβλημα είναι ότι η απαιτούμενη συχνότητα γι' αυτές τις το-μογραφικές διεισδύσεις είναι μέσα στη περιοχή των συχνοτήτων που έχουν αναφερθεί ότι χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και την εξουδετέρωση των νοητικών λειτουργιών. Αυτή μπορεί να έχει επίσης μεγάλες επιδράσεις πάνω στη μετανάστευση των ψαριών και των άγριων ζώων, τα οποία στηρίζονται προς το σκοπό αυτό σε ένα γενικά σταθερό και αδιατάρακτο ενεργειακό πεδίο.

ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΕΡΕΥΝΗΤΗ ΤΖΩΝ Α. ΚΟΥΙΝ ΓΙΑ ΤΟ HAARP

"Αντίθετα από τις πληροφορίες που δίνουν οι χειριστές του HAARP, αυτό δεν είναι πια μια σχετικά μικρή, προκαταρκτική επιχείρηση περιορισμένη σε μία (παρόλα αυτά εξαιρετικά ισχυρή) θέση πομπού στην απομακρυσμένη Αλάσκα, αλλά εκτείνεται ήδη σε πολλά μέρη του κόσμου (Δηλαδή υπάρχουν πολλοί πομποί σε πολλές τοποθεσίες)».

ΤΟ "El HAARPO"

"Υπάρχουν άφθονες υποψίες για τη σχέση του HAARP με τις πολύ σοβαρές με-τεωρολογικές διαταραχές που έχουν συμβεί στη Βόρεια Αμερική αυτό το χρόνο (1998). Προφανώς υπάρχουν ωκεάνιες και ατμοσφαιρικές συνθήκες που οδη-γούν στην ανάπτυξη του φαινομένου "El Nino". Η επισήμανσή μου όμως είναι ότι αυτό προσφέρει μια τέλεια κάλυψη στους χειριστές του HAARP για να ε-νεργοποιήσουν το καινούργιο παιχνίδι τους και για να ενισχύσουν τα αποτελέ-σματα του El Nino, με τη συνηθισμένη κακόβουλη πρόθεσή τους. Αν θέλετε, ονομάστε καλύτερα αυτό το φαινόμενο "El HAARPO"..."

"Οι θανατηφόροι "ανεμοστρόβιλοι" που έχουν αφήσει δεκάδες νεκρούς κι έ-χουν εξαλείψει τελείως τμήματα των νοτιοανατολικών Ηνωμένων Πολιτειών και ακόμα περιοχές σαν τη Μινεσότα αυτή την άνοιξη ήσαν εντελώς απρόβλε-πτοι, κυριολεκτικά ανήκουστοι στη καταγραμμένη ανθρώπινη εμπειρία".

"Αυτό που είναι τόσο ανεξήγητο και ιδιαίτερα εκπληκτικό γι' αυτές τις "θύελ-λες", εκτός από την τρομερή θηριωδία τους, είναι το γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις δεν παρουσιάσθηκε σχεδόν καμιά από τις συνηθισμένες συνθήκες που προαναγγέλλουν την εμφάνιση ενός τέτοιου γεγονότος, όπως π.χ. σύν-νεφα στον ουρανό, όπως υποδεικνύεται ουσιαστικά από όλες τις σχετικές τε-χνολογίες και τα συστήματα παρακολούθησης και πρόβλεψης του καιρού. Οι φωτογραφίες των μετεωρολογικών δορυφόρων, οι αναγνώσεις των μετεωρο-λογικών ραντάρ και απέραντες ποσότητες άλλων δεδομένων από μια ευρεία κλίμακα διαφόρων τεχνολογιών ανίχνευσης και παρακολούθησης απέτυχαν να δώσουν μια οποιαδήποτε ένδειξη ότι εδημιουργείτο μια τόσο μεγάλη ατμο-σφαιρική διαταραχή πριν από πολλές από αυτές τις ιδιαίτερα καταστροφικές θύελλες".

"Νομίζω ότι είναι ασφαλές να πούμε σε αυτό το σημείο ότι πολλά από αυτά που έχουν υποδειχθεί σαν αποτέλεσμα της δράσεως του μυθικού "El Nino" (ο αποδιοπομπαίος τράγος), είναι στη πραγματικότητα το αποτέλεσμα ελέγχου του καιρού και επικίνδυνων πειραμάτων σε μια έκταση που δεν έχουμε ξανα-ζήσει, από τις τεχνολογίες του HAARP, το οποίο είναι τώρα σε λειτουργία. Προσωπικά πιστεύω ότι συμβαίνει σε μια μαζική, ακόμα και σε μια παγκόσμια κλίμακα ένας έλεγχος των ατμοσφαιρικών συνθηκών της εξώσφαιρας, οι ο-ποίες δημιουργούν τον καιρό μας. Αυτός είναι πραγματικά ένας από τους δη-λωμένους λόγους και τις επιδιωκόμενες χρήσεις του HAARP, όπως δηλώνεται σαφώς σαν τέτοιος στα "εσωτερικά" ομοσπονδιακά έγγραφα για το πρόγραμμα

(δείτε το βιβλίο "Οι Άγγελοι δεν Παίζουν Αυτήν την HAARP" των Μπέγκιτς και Μάνινγκ).

ΤΑ ΘΗΡΙΩΔΗ ΜΑΖΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΝΕΑΡΩΝ ΑΤΟΜΩΝ

"...Πιστεύω ότι η ανθρωποσφαγή στο Τζόουνμπορο του Αρκάνσας και παρό-μοια μαζικά εγκλήματα από νεαρούς τα δύο τελευταία χρόνια, κατά το πλεί-στον, αλλά όχι μόνο, στις νοτιοανατολικές πολιτείες των Ηνωμένες Πολιτείες, είναι το αποτέλεσμα κάποιου είδους προγράμματος νοητικού ελέγχου".

"Πρέπει να παρατηρήσουμε ότι αυτό δε συμβαίνει στη Νέα Υόρκη, στο Λος Ά-ντζελες, στο Σικάγο ή σε άλλες μεγάλες πόλεις, όπου κυριαρχεί η βία των συμμοριών. Συμβαίνει στις γενικά ήσυχες, εντελώς "τυπικές" αγροτικές και η-μιαγροτικές μέσες Αμερικανικές κοινωνίες, σε λευκούς της μεσαίας τάξης".

"Υπάρχουν σοβαρές πληροφορίες που υποστηρίζουν αυτή την υπόθεση τελευ-ταία. Ο συγγραφέας Άλεξ Κονσταντίν ("Ψυχική Δικτατορία στην Αμερική") έχει αναφέρει τα ακόλουθα σχετικά με μια ιδιαίτερη επιχείρηση ηλεκτρομαγνητικού ελέγχου του νου, η οποία λέει ότι ήταν ένας σημαντικός παράγοντας στο τρο-μερό μακελειό στο Τζόουνσμπορο του Αρκάνσας. Υποπτευόμουνα αυτό ακρι-βώς το πράγμα για κάποιο καιρό τώρα, μετά από μια πραγματική πλημμυρίδα παρόμοιων τρομακτικών περιπτώσεων στις νοτιοανατολικές πολιτείες των Η-ΠΑ. Στην πραγματικότητα έστειλα e-mail στο Κο Κονσταντίν, εκφράζοντας αυ-τές ακριβώς τις υποψίες μου, ύστερα ακριβώς από τον εφιάλτη του Τζόουνσ-μπορο. Γράφω παρακάτω τη παρατήρησή του γι' αυτή την ιδιαίτερη περίπτωση ηλεκτρομαγνητικού ελέγχου του νου:

«Έχω ακούσει ότι η τεχνολογία για τον ηλεκτρομαγνητικό έλεγχο του νου στο Τζόουνσμπορο προήλθε από την εταιρία Silent Sound, Inc.. Μια μηχανή υπε-ρήχων που διεγείρει την οργή. Ελέγξτε το Προσχέδιο Νόμου 10 της Γερουσίας, μια προσπάθεια να φυλακίζονται τα παιδιά σαν ενήλικοι, κι έχετε αμέσως το κίνητρο. Η μηχανή αναπτύχθηκε στην SRI, με τη βοήθεια ενός ανθρώπου από το Μπέρκλεϋ (1998 Alex Constantine)».

"Το ενδιαφέρον είναι ότι η SRI ήταν ένας από τους πέντε αρχικούς συνεργάτες που έφεραν τη τεχνολογία του HAARP σε επιχειρησιακό επίπεδο, πριν υπαχθεί ολόκληρη η υπόθεση στην αρμοδιότητα του στρατού στις αρχές της δεκαετίας του 1990".

"Ιδιαίτερο ενδιαφέρον με αυτή την έννοια έχουν ορισμένες συχνότητες που παρακολουθήθηκαν στη διάρκεια των εκπομπών του HAARP, οι οποίες απου-σιάζουν τελείως από τις υπηρεσιακές και γενικά λεπτομερείς παρουσιάσεις και τεκμηριώσεις τους για το HAARP - συχνότητες στη περιοχή των 435 Μεγα-χέρτζ, οι οποίες είναι ακριβώς στη περιοχή των συχνοτήτων της ανθρώπινης

σκέψης (σαν αντιτιθέμενης στη διάθεση ή τη νοητική κατάσταση), Αυτές είναι βασικά οι συχνότητες που χρησιμοποιήθηκαν για τις επιχειρήσεις νοητικού ε-λέγχου του Προγράμματος ΜΟΝΤΑΟΥΚ".

"Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι χονδρικά από το 1993 μέχρι το 1996, οι επιχει-ρήσεις νοητικού ελέγχου του Προγράμματος ΜΟΝΤΑΟΥΚ γίνονταν από τη Robins AFB κοντά στην Ατλάντα, στις νοτιοανατολικές πολιτείες των Ηνωμέ-νων Πολιτειών. Το ξέσπασμα της παρανοϊκής και απάνθρωπης βίας των πολύ νεαρών αγοριών αυτής της περιοχής είναι μια ένδειξη των αποτελεσμάτων της πρόσφατης μετάβασης του Προγράμματος προς τα νοτιοανατολικά".

"Μπορεί οι εκπομπές του HAARP να χρησιμοποιούνται για να ακτινοβολήσουν παλλόμενα μικροκύματα, ψυχοτρονικά ή άλλα Ηλεκτρομαγνητικά Ραδιοκύματα για τον έλεγχο του νου, για να πυροδοτήσουν στόχους προγραμματισμένους από πριν, ή ίσως ακόμα πράκτορες με εμφυτεύματα".

"Το Πρόγραμμα ΜΟΝΤΑΟΥΚ (MONTAUK), καθώς επίσης το ΜΟΝΑΡΧ (MON-ARCH) και άλλα παρακλάδια του προγράμματος MK-ULTRA και υποπρογράμ-ματα, έχουν δημιουργήσει αναρίθμητους αριθμούς προγραμματισμένων "κοι-μισμένων" πρακτόρων με συχνά τελείως αόρατες εναλλακτικές προσωπικότη-τες ή ταυτότητες. Αυτοί οι άνθρωποι υποφέρουν από σκόπιμα δημιουργημένες διαταραχές πολλαπλής προσωπικότητας σαν αποτέλεσμα μιας "επιστημονικά" εφαρμοσμένης ψυχοσεξουαλικής επέμβασης κι ενός ψυχοτρονικού προγραμ-ματισμού".

"Το HAARP και τα Προγράμματα ΜΟΝΤΑΟΥΚ και ΦΟΙΝΙΞ πριν απ' αυτό, έτρε-χαν, ανάμεσα σε πολλά άλλα, τις επιχειρήσεις ελέγχου το νου και της μεταβο-λή του καιρού. Ο νους, η διάθεση, η συνείδηση επηρεάζονται από μερικές από τις ίδιες ηλεκτρομαγνητικές ενέργειες όπως και ο καιρός. Αυτή η πληροφορία ήταν το κύριο αποτέλεσμα της έρευνας του Βίλχεμ Ράιχ πάνω σε αυτό που ο ίδιος ονόμασε "οργονοενέργεια". Ο Ράιχ ανέπτυξε κατάλληλη τεχνολογία η οποία μπορούσε να επηρεάσει και να μεταβάλλει τη κατάσταση αυτής της ορ-γονοενέργειας. Ολόκληρη σχεδόν η εργασία του πάνω σε αυτό το πεδίο πάρ-θηκε βίαια από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, ενώ πολλά από τα υλικά του που δεν εκλάπησαν, καταστράφηκαν και βέβαια ο ίδιος μετά φυλακίσθηκε. Τα βασικά στοιχεία της έρευνας και του πειραματισμού του ενσωματώθηκαν στο Πρόγραμμα ΦΟΙΝΙΞ, που εκτελέσθηκε τότε κυρίως στα Εργαστήρια Μπρουκ-χάβεν στο Λονγκ Άιλαντ. Ήθελαν όλο αυτό το υλικό για τον εαυτό τους και υποθέτω πως το πήραν".

Η ΕΝΔΕΙΞΗ ΤΩΝ ΡΑΝΤΑΡ

"Έχει παρατηρηθεί ότι τα συστήματα των ραντάρ που χρησιμοποιούνται για την παρακολούθηση και πρόβλεψη του καιρού και τα οποία μπορεί να δέχο-

νται εκπομπές του HAARP, παρουσίασαν διάφορα αφύσικα συγκεντρικά κυκλι-κά πρότυπα και άλλους αφύσικους σχηματισμούς, όπως οι τελείως ευθείες γραμμές, εκεί ακριβώς που συνέβησαν οι εξαιρετικά σοβαρές μετεωρολογικές συνθήκες, καθώς επίσης εκεί που συνέβη το τρομερό μακελειό του Τζόουνζ-μπορο. Αυτά τα συστήματα καταγράφουν συνεχώς ηλεκτρομαγνητικές διατα-ραχές που συνδέονται επίσης άμεσα με τη σεισμική δραστηριότητα, που μπο-ρεί να δείχνει μια ακόμα από τις κακόβουλες εφαρμογές της τεχνολογίας του HAARP".

Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΣΕΙΣΜΩΝ

"Μια από τις πιο μυστικές από τις αμέτρητες, όπως φαίνεται, εφαρμογές του HAARP είναι ότι οι εκπομπές του μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ανί-χνευση και παρακολούθηση των ηλεκτρομαγνητικών φαινομένων ή φαινομέ-νων "πλάσματος" που προαναγγέλλουν μια σεισμική δραστηριότητα και μια τεκτονική κίνηση. Υπάρχουν ενδείξεις είναι ότι οι εκπομπές του HAARP μπο-ρούν να χρησιμοποιηθούν (και πιθανά χρησιμοποιούνται) για να ενεργοποιή-σουν ή πυροδοτήσουν αυτές ακριβώς τις ίδιες ηλεκτρομαγνητικές συνθήκες που μπορούν να προκαλέσουν μια τεκτονική κίνηση. Με άλλα λόγια το HAARP έχει δυνητικά την ικανότητα να προκαλεί σεισμούς!".

"Φαίνεται ότι τα σήματα του HAARP συλλαμβάνονται από τα συστήματα των μετεωρολογικών ραντάρ όπως αναφέραμε παραπάνω. Αυτό έχει παρατηρηθεί σε σχέση επίσης με μια κάπως ασυνήθιστη σεισμική δραστηριότητα, ιδιαίτερα στο Ναυτικό Κέντρο Αεροπορικού Πολέμου στη περιοχή Τσάινα Λέικς της Νό-τιας Καρολίνα, όπου για βδομάδες καταγράφονται100 περίπου σεισμοί την η-μέρα και οι εικόνες του ραντάρ έχουν συχνά δείξει σημαντικές μετεωρολογικές διαταραχές - εντούτοις συγχρόνως οι φωτογραφίες των μετεωρολογικών δο-ρυφόρων της περιοχής και οι αναφορές των τοπικών μετεωρολογικών σταθ-μών αποδεικνύουν ότι ο ουρανός αυτές τις στιγμές ήταν γενικά ήρεμος και καθαρός!".

"Κάτι παρόμοιο συνέβη τη Κυριακή του Πάσχα στις Καρολίνες. Από τις φωτο-γραφίες του Ραντάρ φαινόταν σα να επλήττετο η περιοχή από μια μαζική στροβιλώδη δραστηριότητα, ενώ ο ουρανός ήταν παρόλα αυτά καθαρός και οι ατμοσφαιρικές συνθήκες γενικά ήρεμες. Την επόμενη όμως μέρα κτύπησε αυ-τήν ακριβώς τη περιοχή ένας δυνατός και αναμφίβολα σπάνιος σεισμός!".

Ένα λοιπόν ακόμα στοιχείο στις συγκαλυμμένες εφαρμογές του HAARP είναι η ανίχνευση της ηλεκτρομαγνητικής σεισμικής δραστηριότητας που μπορεί να προηγείται από τους σεισμούς και η πυροδότηση αυτής της δραστηριότητας.

"Οι αφύσικοι σχηματισμοί (π.χ. τέλειοι συγκεντρικοί κύκλοι, τέλειες ευθείες γραμμές) που εμφανίζουν τα ραντάρ που συλλαμβάνουν τις ηλεκτρομαγνητι-

κές διαταραχές, συνδέονται γενικά με ιδιαίτερα έντονα μετεωρολογικά φαινό-μενα και καταστροφές. Αυτό το φαινόμενο, συχνά σε συνδυασμό με τρομακτι-κές και ιστορικά ανήκουστες καταιγίδες έχει επίσης παρατηρηθεί στη Δυτική Αυστραλία, όπου οι συγκεντρικοί ηλεκτρομαγνητικοί παλμοί που συνοδεύουν τα μέτωπα υπήρξαν τόσο σοβαροί, ώστε προκάλεσαν μπλακ άουτ στα ηλεκτρι-κά δίκτυα της περιοχής. Το ίδιο ακριβώς συνέβη αυτό το χρόνο στο Ώκλαντ της Νέας Ζηλανδίας, όταν ολόκληρη η καρδιά της πόλης παρέμεινε για μήνες χωρίς ρεύμα, μετά την αχρήστευση του ηλεκτρικού δικτύου από αυτά τα ηλε-κτρομαγνητικά παλμικά κύματα".

"Οι κάτοικοι των ΗΠΑ και σε κάποια έκταση οι κάτοικοι άλλων περιοχών του κόσμου, ιδιαίτερα των περιοχών του νότιου ειρηνικού, της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας, υπόκεινται σε ένα κυριολεκτικά ολοκληρωτικό πόλεμο που εξαπολύεται εναντίον τους από τα συγκαλυμμένα, μη συνταγματικά, φασιστι-κά, τρομοκρατικά και κυριολεκτικά δαιμονικά στοιχεία μιας φαύλης και ψυχω-τικής μυστικής κυβέρνησης, που υλοποιείται από ορισμένους κλάδους της υ-πηρεσίας πληροφοριών και του στρατού".

Γενικά το HAARP παρουσιάζεται σαν το υπερόπλο που μπορεί να προκαλέσει κάθε νοητή και ανεπιθύμητη κατάσταση εξυπηρετώντας τα σχέδια της ελίτ της "Νέας Τάξης Πραγμάτων".

Τελειώνουμε επισημαίνοντας ότι μερικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι το HAARP, ιδιαίτερα στα σημερινά ασυνήθιστα επίπεδα ισχύος του, μπορεί να χρησιμοποι-ηθεί επίσης για τη δημιουργία βαρυτικών κυμάτων ή ακόμα για να προκαλέσει χωροχρονικά ανοίγματα σε άλλες διαστάσεις ή χωροχρονικές παραμορφώσεις.

ΤΟ ΕΧΕΛΟΝ (EXHELLON)

Είναι παράνομο για τις ΗΠΑ να κατασκοπεύουν τους πολίτες τους. Το ίδιο ι-σχύει και για τη Μεγάλη Βρετανία. Κάτω όμως από τους όρους της συμφωνίας Ηνωμένου Βασιλείου-Ηνωμένων Πολιτειών (ΗΒ-ΗΠΑ), αυτοί ξεπέρασαν πολύ εύκολα αυτό το νόμο: απλά η Βρετανία κατασκοπεύει τους Αμερικάνους και η Αμερική τους Βρετανούς και ανταλλάσσουν μεταξύ τους τις πληροφορίες τους. Το σύστημα με το οποίο γίνεται αυτό ονομάζεται ΕΧΕΛΟΝ και η αντίστοιχη συμφωνία υπεγράφη τελικά από πέντε χώρες: το Ηνωμένο Βασίλειο, τις ΗΠΑ, το Καναδά, τη Νέα Ζηλανδία και την Αυστραλία. Ο σκοπός της συμφωνίας ή-ταν να δημιουργηθεί ένας απέραντος παγκόσμιος οργανισμός πληροφοριών και κατασκόπευσης ολόκληρου του κόσμου.

Στις ημέρες του Ψυχρού Πολέμου ο βασικός σκοπός του ΕΧΕΛΟΝ ήταν να πα-ρακολουθεί τη Σοβιετική Ένωση. Μετά τη πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, δι-καιολογεί τις υπέρογκες δαπάνες του, δισεκατομμυρίων δολαρίων, με τον ι-σχυρισμό ότι χρησιμοποιείται για τη καταπολέμηση της "τρομοκρατίας"... Την έχουμε πιπιλήσει για τα καλά αυτή τη καραμέλα, που συνεχίζει να χρησιμοποι-είται για να δικαιολογεί τις βάναυσες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμά-των. Τα τελευταία χρόνια η Αμερική έχει αρχίσει έναν αγώνα για την απαγό-ρευση της λεγόμενης ισχυρής κρυπτογράφησης στις επικοινωνίες των πολι-τών, με το δικαιολογητικό και πάλι της πρόληψης και πάταξη της "τρομοκρατί-ας". Επειδή όμως οι πραγματικοί τρομοκράτες και έμποροι ναρκωτικών θα χρησιμοποιούν πάντα, έτσι και αλλιώς, ισχυρές κρυπτογραφικές μεθόδους στις παράνομες δραστηριότητές τους, το πραγματικό νόημα των αμερικανικών προσπαθειών δεν είναι βέβαια "η πρόληψη του εγκλήματος", αλλά τα εμπορικά μυστικά των εταιριών και το πώς οι πλούσιοι θα γίνουν πλουσιότεροι. Και το ευτράπελο είναι ότι ο απλός κόσμος συνεχίζει να πληρώνει ο ίδιος και να δια-τηρεί όλα αυτά τα μέσα καθυπόταξής του και πολιτικού και οικονομικού ελέγ-χου του. Κυρίες και κύριοι αυτή είναι η "δημοκρατία" μας!

Δεν αρέσει όμως και τόσο στους συμμάχους των Αμερικανών να τους κατα-σκοπεύουν και πόσο μάλλον εμπορικά και οικονομικά, για να ικανοποιούνται τα ιμπεριαλιστικά και αδηφάγα συμφέροντά τους. Έτσι η Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εξέτασε το ΕΧΕΛΟΝ και επιβεβαίω-σε υπηρεσιακά την ύπαρξη και το σκοπό του. Παραθέτουμε παρακάτω απο-σπάσματα από ένα αντίστοιχο άρθρο της "London Telegraph" στις 16 Δεκεμ-βρίου 1997 (Έκδοση 936) με τίτλο "Οι Κατάσκοποι αγαπούν τις ΗΠΑ":

"Μια αναφορά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προειδοποιεί ότι οι ΗΠΑ έχουν ανα-πτύξει ένα εκτεταμένο δίκτυο, κατασκοπεύοντας τους Ευρωπαίους πολίτες και θα πρέπει όλοι να ανησυχούμε γι' αυτό. Ο Σίμον Ντέιβις αναφέρει:"

"Ένα παγκόσμιο ηλεκτρονικό δίκτυο κατασκόπευσης, το οποίο μπορεί να κρυφακούσει κάθε επικοινωνία τηλεφώνου, ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και τέλεξ σε όλο το κόσμο θα αναγνωρισθεί επίσημα για πρώτη φορά σε μια ανα-φορά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που πρόκειται να παραδοθεί αυτή την εβδο-μάδα".

"Η αναφορά - Εκτίμηση των Τεχνολογιών Πολιτικού Ελέγχου - εξουσιοδοτή-θηκε το περασμένο χρόνο από την Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών του Ευρω-παϊκού Κοινοβουλίου. Περιέχει λεπτομέρειες για ένα δίκτυο βάσεων πληροφο-ριών στη Βρετανία και σε όλο το κόσμο, ελεγχόμενο από τους Αμερικανούς, το οποίο "σε κανονική βάση και αδιακρίτως" παρακολουθεί αμέτρητα μηνύματα τηλεφώνων, φαξ και email".

"Αυτή δηλώνει: "Μέσα στην Ευρώπη όλες οι επικοινωνίες email, τηλεφώνων και φαξ, υποκλέπτονται από την Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας (NSA) των ΗΠΑ, μεταφέροντας όλες τις βασικές πληροφορίες από την Ευρώπη μέσω του στρα-τηγικού κομβικού σημείου του Λονδίνου και μετά με δορυφόρο στο Φορτ

Μηντ της Μέριλαντ (έδρα της NSA), μέσω του σημαντικού κομβικού σημείου στο Μένγουιδ Χιλ της Μεγάλης Βρετανίας".

"Το σύστημα ΕΧΕΛΟΝ σχηματίζει ένα μέρος του συστήματος ΗΒ-ΗΠΑ, αλλά διαφορετικά από πολλά από τα ηλεκτρονικά κατασκοπευτικά συστήματα που αναπτύχθηκαν στη περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, το ΕΧΕΛΟΝ είναι σχεδια-σμένο βασικά για μη στρατιωτικούς στόχους: για κυβερνήσεις, οργανισμούς και επιχειρήσεις, ουσιαστικά σε κάθε χώρα".

"Το σύστημα ΕΧΕΛΟΝ λειτουργεί με το να υποκλέπτει αδιακρίτως πολλές με-γάλες ποσότητες επικοινωνιών και μετά να φιλτράρει αυτές που είναι πολύτι-μες, χρησιμοποιώντας μεθόδους τεχνητής νοημοσύνης, όπως η MEMEX, για να βρίσκει διάφορες λέξεις-κλειδιά".

"Πρώην υπάλληλοι των υπηρεσιών πληροφοριών έχουν ισχυριστεί ότι οι κατα-σκοπευτικές βάσεις που ελέγχονται από την Αμερική, έχουν τη δυνατότητα να ψάξουν σε όλα σχεδόν τα δεδομένα επικοινωνιών για λέξεις-κλειδιά. Ισχυρίζο-νται ότι το ΕΧΕΛΟΝ αναλύει αυτόματα τα περισσότερα μηνύματα email για "προδρομικά" δεδομένα, που βοηθούν τις υπηρεσίες πληροφοριών να προσδι-ορίσουν στόχους. Σύμφωνα με τον πρώην πράκτορα της Καναδικής Δύναμης Ασφαλείας Μάικ Φροστ, χρησιμοποιείται για κάποια χρόνια ένα σύστημα ανα-γνώρισης της φωνής, που ονομάζεται Oratory, για να υποκλέπτει τις διπλωμα-τικές κλήσεις....".

"Η αναφορά συνέστησε μία ποικιλία μέτρων αντιμετώπισης της αυξανόμενης δύναμης των τεχνολογιών επιτήρησης που χρησιμοποιούνται στο Μένγουιδ Χιλ και σε άλλα κέντρα. Ορθά-κοφτά συνιστά: "Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα πρέπει να απορρίψει τις προτάσεις των ΗΠΑ για τη δημιουργία ιδιωτικών μη-νυμάτων μέσω του παγκόσμιου δικτύου επικοινωνιών (Ίντερνετ), που είναι προσιτά στις υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ".

"Η αναφορά επίσης προτρέπει για μια ουσιαστική εξέταση της εμπλοκής της Αμερικανικής NSA στην Ευρώπη, προτείνοντας οι δραστηριότητές της είτε να σμικρυνθούν, ή να γίνουν ανοικτές και υπόλογες".

"Η NSA, η μεγαλύτερη και πιο ισχυρή υπηρεσία πληροφοριών, επιδοκιμάσθηκε για την εγκατάσταση ενός δικτύου κατασκοπευτικών βάσεων σε όλη την έκτα-ση της Βρετανίας. Ο ρόλος τους ήταν να παρέχουν στρατιωτικές, διπλωματικές και οικονομικές πληροφορίες με την υποκλοπή των επικοινωνιών σε όλη την έκταση του Βόρειου Ημισφαίριου".

"Μια από τις βάσεις της, στο Μένγουιδ Χιλ, επρόκειτο να γίνει η μεγαλύτερη κατασκοπευτική βάση του κόσμου. Τα αυτιά της, γνωστά σαν radomes, μπο-ρούν να ακούσουν τα απέραντα τμήματα του φάσματος επικοινωνιών σε όλη την έκταση της Ευρώπης και της Παλιάς Σοβιετικής Ένωσης".

"Στη πρώτη της δεκαετία η βάση αντλούσε δεδομένα από καλώδια και συνδέ-

σμους μικροκυμάτων που έτρεχαν σε ένα κοντινό Ταχυδρομικό Πύργο, αλλά η επανάσταση στη τεχνολογία των επικοινωνιών των δεκαετιών 1970 και 1980, έδωσαν στη βάση μια δυνατότητα, που ούτε οι αρχιτέκτονές της θα μπορού-σαν να φαντασθούν. Με τη δημιουργία του συστήματος Intelsat (δορυφορικές επικοινωνίες) και των ψηφιακών τηλεπικοινωνιών, η βάση του Μένγουιδ και άλλες βάσεις ανέπτυξαν τη δυνατότητα να υποκλέπτουν, σε μια εκτεταμένη κλίμακα, φαξ, τέλεξ και προφορικά μηνύματα. Μετά, με την ανάπτυξη του Ί-ντερνετ, του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και του ηλεκτρονικού εμπορίου, η βάση μπορούσε να αυξήσει την ικανότητα παρακολούθησης που είχε για να υποκλέπτει ένα πρωτοφανές φάσμα προσωπικών και εμπορικών επικοινω-νιών".

"Αυτή η δραστηριότητα έχει αγνοηθεί από του Κοινοβούλιο του ΗΒ. Όταν οι εργατικοί έκαναν ερωτήσεις για τις δραστηριότητες της NSA, η Κυβέρνηση ε-πικαλέστηκε τους κανόνες μυστικότητας. Το ίδιο γίνεται εδώ και 40 χρόνια".

ΤΟ ΞΕΣΚΕΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗΣ

Τις δραστηριότητες του ΕΧΕΛΟΝ περιέγραψε και ο ερευνητής και συγγραφέας Νίκυ Χάγκερ, μετά από αποκαλύψεις που του έγιναν από 50 τουλάχιστον αν-θρώπους της υπηρεσίας πληροφοριών της Νέας Ζηλανδίας. Σύμφωνα με αυτά που αναφέρει, υπάρχει ένα δίκτυο βάσεων του ΕΧΕΛΟΝ σε όλο το κόσμο και οι υπολογιστές σε κάθε βάση ψάχνουν αυτόματα μέσα από εκατομμύρια υποκλε-πτόμενα μηνύματα να βρουν αυτά που περιέχουν κάποιες προκαθορισμένες λέξεις-κλειδιά. Οι βασικές αυτές λέξεις περιλαμβάνουν όλα τα ονόματα, τοπο-θεσίες, θέματα κ.λ.π. που μπορεί να αναφέρονται. Κάθε λέξη, κάθε υποκλαπέ-ντος μηνύματος, σε κάθε βάση, ερευνάται αυτόματα, υπάρχει δεν υπάρχει έ-νας ειδικός αριθμός τηλεφώνου, ή διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στη λίστα:

"Τα χιλιάδες σύγχρονα μηνύματα διαβάζονται σε "πραγματικό χρόνο" καθώς ρέουν μέσα στη βάση, ώρα μετά από ώρα, μέρα μετά από μέρα, καθώς ο υπο-λογιστής βρίσκει βελόνες πληροφοριών μέσα στους σωρούς από άχυρα των διάφορων μηνυμάτων".

Οι υπολογιστές των βάσεων σε όλο το κόσμο είναι γνωστοί μέσα στο δίκτυο σαν τα "Λεξικά του ΕΧΕΛΟΝ. Ο υπολογιστής-Λεξικό μιας ιδιαίτερης βάσης πε-ριέχει όχι μόνο τις επιλεγμένες λέξεις κλειδιά της υπηρεσίας του, αλλά έχει ε-πίσης καταλόγους λέξεων για τις άλλες υπηρεσίες (των πέντε χωρών που με-τέχουν στη συμφωνία). Κάθε φορά που το Λεξικό συναντά ένα μήνυμα που περιέχει μια από τις σημαντικές λέξεις των υπηρεσιών, την επιλέγει αυτόματα και τη στέλνει κατευθείαν στο αρχηγείο της ενδιαφερόμενης υπηρεσίας.

Η πρώτη συνιστώσα του δικτύου του ΕΧΕΛΟΝ είναι οι βάσεις που στοχεύουν ειδικά στους διεθνείς τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους (Intelsats) που χρησι-μοποιούνται από τις τηλεφωνικές εταιρίες των περισσότερων χωρών. Υπάρχει ένας δακτύλιος από δορυφόρους Intelsats στο κόσμο, σε σύγχρονες τροχιές γύρω από τον ισημερινό, που ο καθένας τους χρησιμεύει σαν ένας σταθμός εκπομπής για δεκάδες χιλιάδες τηλεφωνήματα, φαξ και email. Υπάρχουν τώρα πέντε βάσεις των ΗΒ-ΗΠΑ που υποκλέπτουν τις επικοινωνίες που μεταφέρο-νται από αυτούς τους δορυφόρους.

Μια βάση βρίσκεται στο Μόργουενστοου της Βρετανικής Κορνουάλης. Τα δο-ρυφορικά πιάτα της δείχνουν προς τους δορυφόρους Intelsats πάνω από τον Ατλαντικό, την Ευρώπη και, σε οριζόντια σχεδόν κλίση, πάνω από τον Ινδικό Ωκεανό. Μια βάση της NSA στο Σούγκαρ Γκρόουβ, 250 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Ουάσιγκτον στα βουνά της Δυτικής Βιρτζίνια, καλύπτει τους Ατλαντικούς δορυφόρους Intelsats, πάνω από τη Βόρεια και τη Νότια Αμερική. Μια άλλη βάση της NSA είναι στη Πολιτεία της Ουάσιγκτον, 200 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Σηάτλ, στο Στρατιωτικό Κέντρο Γιακίμα Φάιαρινγκ. Τα δορυφορικά πιάτα της δείχνουν προς τους δορυφόρους Intelsats του Ειρηνικού και προς την Α-νατολή.

Κάθε υπολογιστής-Λεξικό των πέντε βάσεων έχει ένα κωδικό όνομα, για να ξε-χωρίζεται από τους άλλους στο δίκτυο. Αυτά τα κωδικά ονόματα εγγράφονται στην αρχή κάθε υποκλεπτόμενου μηνύματος, προτού αυτό μεταδοθεί στο δί-κτυο του ΕΧΕΛΟΝ, επιτρέποντας στους αναλυτές να αναγνωρίζουν σε ποιο σταθμό συνέβη η υποκλοπή.

Η επόμενη συνιστώσα του συστήματος ΕΧΕΛΟΝ υποκλέπτει μια σειρά Ρωσικών και άλλων περιφερειακών δορυφορικών τηλεπικοινωνιών. Κι εδώ υπάρχουν πέντε αντίστοιχες βάσεις που στοχεύουν σε αυτούς τους δορυφόρους. Αυτές είναι του Μένγουιδ Χιλ στη βόρεια Αγγλία, του Σόαλ Μπέυ, έξω από το Ντάρ-γουιν στη βόρεια Αυστραλία (η οποία στοχεύει τους δορυφόρους της Ινδονη-σίας), του Λέιτριμ, νότια ακριβώς από την Οτάβα του Καναδά (που φαίνεται να υποκλέπτει τους Λατινοαμερικάνικους δορυφόρους), του Μπαντ Άιμπλινγκ στη Γερμανία και του Μισάουα στη βόρεια Ιαπωνία.

Η τελευταία συνιστώσα του συστήματος ΕΧΕΛΟΝ είναι μια ομάδα εγκαταστά-σεων που συνδέονται κατευθείαν με επίγεια συστήματα επικοινωνιών. Εκτός από τους δορυφόρους και τα ραδιοκύματα, η άλλη βασική μέθοδος μετάδοσης μεγάλων ποσοτήτων πληροφοριών, είναι ένας συνδυασμός υποθαλάσσιων κα-λωδίων και δικτύων μικροκυμάτων στη ξηρά. Όταν τα βαριά καλώδια στο πυθμένα των θαλασσών βγαίνουν από το νερό, ενώνονται με τα δίκτυα μικρο-κυμάτων στη ξηρά και είναι έτσι πολύ εύκολο να υποκλαπούν. Τα δίκτυα μι-κροκυμάτων αποτελούνται από αλυσίδες πύργων μικροκυμάτων που εκπέ-μπουν μηνύματα από κορυφή λόφου σε κορυφή λόφου (πάντα σε οπτική ε-παφή) σε όλη την έκταση της υπαίθρου. Αυτά τα δίκτυα μεταφέρουν μεγάλες ποσότητες πληροφοριών δια μέσου μιας χώρας. Η υποκλοπή τους δίνει πρό-

σβαση στις διεθνείς υποθαλάσσιες επικοινωνίες (όπου τα καλώδια αναδύονται από τη θάλασσα) και στις διεθνείς υπεραστικές επικοινωνίες δια μέσου των η-πείρων.

Όπως τονίζει ο Νίκυ Χάγκερ, επειδή οι εγκαταστάσεις που απαιτούνται για την υποκλοπή των ραδιοεπικοινωνιών και των δορυφορικών επικοινωνιών χρησι-μοποιούν μεγάλες κεραίες και πιάτα, που είναι δύσκολο να κρυφτούν για πολύ καιρό, αυτό το δίκτυο είναι πολύ καλά τεκμηριωμένο. Όσο αναφορά τώρα την υποκλοπή δικτύων επικοινωνιών που βασίζονται σε μπάντες συχνοτήτων, το μόνο που χρειάζεται είναι ένα κτίριο που βρίσκεται κατά μήκος του δρόμου των μικροκυμάτων, ή ένα κρυμμένο καλώδιο που εκτείνεται υπόγεια κάτω από το νόμιμο δίκτυο μέχρι κάποιο ανώνυμο κτίριο, συνήθως πολύ απομακρυσμέ-νο. Παρόλο που φαίνεται τεχνητά πολύ δύσκολο, συμβαίνει επίσης και η μι-κροκυματική κατασκόπευση από το διάστημα από τους κατασκοπευτικούς δο-ρυφόρους των ΗΠΑ. Το παγκόσμιο δίκτυο εγκαταστάσεων για τις υποκλοπές αυτού του είδους όμως δεν είναι τεκμηριωμένο.

Επίσης, εφόσον τα δίκτυα μικροκυμάτων των περισσότερων χωρών συγκλί-νουν στην πρωτεύουσα, τα κτίρια των πρεσβειών είναι μια ιδανική θέση για τις υποκλοπές. Προστατευμένα από τα διπλωματικά προνόμια επιτρέπουν τις υπο-κλοπές στη καρδιά της χώρας στόχου. Το 1994 ο πρώην πράκτορας Μάικ Φροστ ξεσκέπασε τη Καναδική υπηρεσία πληροφοριών, περιγράφοντας επιχει-ρήσεις συλλογής υποκλεπτόμενων μηνυμάτων από τη Καναδική πρεσβεία και άλλες πρεσβείες της συμμαχίας μέσω υπερσύγχρονων δεκτών και επεξεργα-στών που μεταφέρθηκαν σε αυτές από τις χώρες τους μέσα στους διπλωματι-κούς σάκους, με τα οποία μηχανήματα μπορούσαν αυτοί να παρακολουθούν διάφορες επικοινωνίες στις ξένες πρωτεύουσες. Ο Φροστ περιέγραψε επίσης τους υπολογιστές Oratory της NSA, οι οποίοι μπορούσαν να "ακούσουν" τηλε-φωνήματα και να αναγνωρίσουν σε αυτά προκαθορισμένες λέξεις, όπως ακρι-βώς μπορούν να αναγνωρίζονται οι λέξεις στο σύστημα ΕΧΕΛΟΝ. Τα τηλεφω-νήματα που περιέχουν λέξεις-κλειδιά αποσπώνται αυτόματα από τη μάζα των άλλων τηλεφωνημάτων και εγγράφονται ψηφιακά σε μαγνητικές ταινίες για να αναλυθούν στα αρχηγεία των υπηρεσιών.

Η βάση της NSA στο Μένγουιδ Χιλ, με τα 22 δορυφορικά τερματικά της και τα περισσότερα από 20.000 τετραγωνικά σπίτια της, είναι αναμφίβολα η μεγαλύ-τερη και πιο ισχυρή βάση του δικτύου. Βρισκόμενη στη βόρεια Αγγλία, αρκετά χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τον Περσικό Κόλπο, ανταμείφθηκε με το βρα-βείο της "Βάσης του έτους" από την NSA το 1991 για το ρόλο της στο Πόλεμο του Περσικού Κόλπου. Η βάση αυτή υποκλέπτει επίσης μικροκυματικές επικοι-νωνίες, χρησιμοποιούμενη σαν ένας επίγειος σταθμός για τους ηλεκτρονικούς κατασκοπευτικούς δορυφόρους των ΗΠΑ. Αυτοί υποκλέπτουν μικροκυματικές υπεραστικές τηλεφωνικές επικοινωνίες και επικοινωνίες βραχείας περιοχής, όπως οι στρατιωτικοί πομποί και τα γουόκι τόκις.

Το 1991 ένας πρώην αξιωματούχος του Βρετανικού Αρχηγείου Κυβερνητικών Επικοινωνιών (GCHQ, υπηρεσίας πληροφοριών ανάλογης της αμερικανικής

NSA) μίλησε ανώνυμα στο πρόγραμμα "Ο Κόσμος σε Δράση" της Τηλεόρασης της Γρανάδα για τις καταχρήσεις της υπηρεσίας του. Είπε ότι σε ένα ανώνυμο κόκκινο κτίριο στον αριθμό 8 της Πάλμερ Στρητ στο κεντρικό Λονδίνο, η GCHQ υποκλέπτει κρυφά κάθε τέλεξ που μπαίνει, βγαίνει ή περνά από το Λον-δίνο, τροφοδοτώντας τα σε ισχυρούς υπολογιστές με ένα πρόγραμμα που είναι γνωστό σαν "Λεξικό". Η επιχείρηση καλύπτεται από πολύ προσεκτικά επιλεγ-μένο προσωπικό του Οργανισμού Τηλεπικοινωνιών Βρετανίας: "Δεν έχει να κάνει τίποτα με την εθνική ασφάλεια. Δεν είναι νόμιμο να παίρνεις κάθε ξεχω-ριστό τέλεξ. Και αυτοί παίρνουν τα πάντα: τις πρεσβείες, όλες τις εμπορικές συμφωνίες, ακόμη και τα ευχετήρια των γενεθλίων, τα πάντα. Τροφοδοτούν με αυτά το Λεξικό".

Στις αρχές της δεκαετίας του '90, πολίτες αντιτιθέμενοι στη βάση του Μένγου-ιδ Χιλ απέκτησαν μεγάλες ποσότητες εσωτερικών εγγράφων της βάσης. Ανά-μεσα σε αυτά ήταν μια αναφορά για ένα σύστημα υπολογιστών της NSA με το όνομα Πλατφόρμα. Το σύστημα αυτό θεωρείται ότι συνέδεσε, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, μαζί 52 ξεχωριστά συστήματα υπολογιστών του παγκό-σμιου δικτύου υπολογιστών της NSA. Εστιακό σημείο αυτού του μαζικού δι-κτύου είναι το αρχηγείο της NSA στο Φορτ Μηντ (Fort Meade).

Από τις πέντε μυστικές υπηρεσίες των ισάριθμων κρατών που υπέγραψαν τη συμφωνία του ΕΧΕΛΟΝ, μόνο η NSA, που το δημιούργησε, έχει πλήρη πρό-σβαση σε αυτό. Οι άλλες υπηρεσίες περιορίζονται βασικά στις πληροφορίες που οι ίδιες συλλέγουν. Οι στόχοι του συστήματος υποτίθεται ότι είναι η τρο-μοκρατία, η εξάπλωση των όπλων και οι οικονομικές πληροφορίες. Όμως, ό-πως παρατηρεί ο Νίκυ Χάγκερ, "δεν έχω βρει καμιά απόδειξη ότι αυτά είναι τα κύρια ενδιαφέροντα οργανισμών όπως η NSA". Και συμπληρώνει:

"Για παράδειγμα, τον Ιούνιο του 1992, μια ομάδα υψηλά ισταμένων τώρα ερ-γαζόμενων της Βρετανικής Μυστικής Υπηρεσίας GCHQ ανέφερε στον Observer του Λονδίνου τα εξής: "Νιώθουμε ότι δεν μπορούμε πια να μένουμε σιωπηλοί σχετικά με αυτό που θεωρούμε ότι είναι μια χονδροειδής κακή πρακτική και αδιαφορία μέσα στην υπηρεσία που εργαζόμαστε". Αυτοί έδωσαν σαν παρα-δείγματα την υποκλοπή από την GCHQ τριών αγαθοεργών οργανισμών, μαζί με αυτούς της Διεθνούς Αμνηστίας και της Χριστιανικής Βοήθειας. Όπως ανέ-φερε ο Observer: "Οποιαδήποτε στιγμή η GCHQ μπορεί να μπει στις επικοι-νωνίες της για μια συνηθισμένη αίτηση στόχου. Στη περίπτωση των τηλεφωνι-κών υποκλοπών η διαδικασία είναι γνωστή σαν Μάντις. Με τα τέλεξ λέγεται Μέιφλαϊ. Πληκτρολογώντας ένα κώδικα που σχετιζόταν με τη βοήθεια στο Τρί-το Κόσμο, η πηγή μπορούσε να μας επιδείξει τέλεξ των τριών αυτών οργανι-σμών. Όπως είπε ο πράκτορας: "Μπορούμε λοιπόν να πληκτρολογήσουμε μια κωδική λέξη που μας βοηθά να μπούμε στις επικοινωνίες τέλεξ, οπουδήποτε εμφανίζεται αυτή η λέξη. Και μπορούμε να διαβάσουμε ένα προκαθορισμένο αριθμό χαρακτήρων σε οποιαδήποτε πλευρά του πληκτρολογίου".

Οι ευκολότερες επιλογές για το σύστημα ΕΧΕΛΟΝ είναι τα άτομα, οι οργανι-σμοί και οι κυβερνήσεις που δε χρησιμοποιούν κρυπτογράφηση. Για παράδειγ-

μα στη περιοχή της Νέας Ζηλανδίας αυτό έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα χρήσιμο εναντίον των ευάλωτων εθνών του Νότιου Ειρηνικού, τα οποία δε χρησιμοποι-ούν καμιά κρυπτογράφηση, ακόμα και για τις κυβερνητικές επικοινωνίες τους. Η κατάσταση άλλαξε μετά τις αποκαλύψεις του Νίκυ Χάγκερ και οι χώρες αυ-τές έχουν αρχίσει ήδη να προμηθεύονται λογισμικό κρυπτογράφησης για να προστατευθούν από τις παράνομες δραστηριότητες του ΕΧΕΛΟΝ.

ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ ΚΑΙ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΝΟΗΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ

"Δεν μπορεί να υπάρχει ποτέ καμιά δικαιολογία για το βασανισμό. Αυτός δημι-ουργεί μια κλιμάκωση της βίας στα εσωτερικά ζητήματα των κρατών. Εξαπλώ-νεται σα μεταδοτική ασθένεια από χώρα σε χώρα. Έχει μόνιμα αποτελέσματα πάνω στη διανοητική και τη σωματική υγεία του θύματος και αποκτηνώνει το βασανιστή. Είναι θεμελιώδες καθήκον μας σαν ανθρώπινα όντα να εκφράσου-με αυτό που είναι πράγματι η συνείδηση της ανθρωπότητας και να ξεριζώσου-με αυτό το κακό".

Από τη διακήρυξη της Διεθνούς Αμνηστίας το Φεβρουάριο του 1990 πάνω στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης άρνησης των ΗΠΑ να επικυρώσουν τη Συμφωνία των Ηνωμένων Εθνών της 10ης Δεκεμβρίου 1984 "Εναντίον του Βασανισμού και Οποιασδήποτε Άλλης, Σκληρής, Απάνθρωπης ή Εξευτελιστικής Μεταχείρι-σης, ή Τιμωρίας".

Το Δεκέμβριο του 1992 η Τζούλιαν ΜακΚίνεϋ, διευθύντρια του "Προγράμματος Ηλεκτρονικής Εποπτείας" της Εταιρίας Αποφοίτων Εθνικής Ασφάλειας, δημο-σίευσε μια διατριβή με τίτλο "Μικροκυματική Παρενόχληση και Πειράματα Νο-ητικού Ελέγχου", η οποία προκάλεσε μεγάλη αίσθηση και έφερε στο προσκή-νιο εκατοντάδες παρόμοιες περιπτώσεις σαν αυτές που εξέτασε το συγκεκριμέ-νο πρόγραμμα. Παραθέτουμε παρακάτω μερικά ενδιαφέροντα αποσπάσματα από αυτή τη πραγματικά πρωτοποριακή εργασία:

"Οι Υπηρεσίες της κυβέρνησής μας έχουν χρησιμοποιήσει σε μια επαναλαμβα-νόμενη βάση τις ίδιες ακριβώς τακτικές για τις οποίες έχουν κατηγορήσει τη Σοβιετική Ένωση. Η Επιτροπή Ακροάσεων Τσέρτς και Κένεντυ στα μέσα της δεκαετίας του 1970 υποτίθεται ότι έθεσε ένα τέρμα σε αυτές τις πρακτικές. Με βάση τις πρόσφατες εξελίξεις φαίνεται ότι οι Επιχειρήσεις MKULTRA, MHCHAOS και COINTELPRO της CIA και του FBI συνεχίστηκαν απλά υπόγεια. Είμαστε τώρα σε επαφή με ένα σύνολο 25 ατόμων, σε όλες τις περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίοι πιστεύουν σταθερά ότι παρενοχλούνται από υπηρεσίες της Αμερικανικής Κυβερνήσεως. Έχουμε προσέξει και άλλους, με τους οποίους θα έλθουμε σε επαφή στο μέλλον. Η πλειοψηφία αυτών των α-

τόμων ισχυρίζεται ότι η παρενόχληση και η παρακολούθησή τους άρχισε το 1989".

"Οι μέθοδοι που αναφέρονται ότι χρησιμοποιήθηκαν σε αυτές τις εκστρατείες παρενόχλησης έχουν μια εντυπωσιακή ομοιότητα με αυτές που αποδίδονται στη CIA και στο FBI στη διάρκεια των επιχειρήσεων MKULTRA, MHCHAOS και COINTELPRO. Η μόνη διαφορά είναι ότι τώρα φαίνεται να εμπλέκεται η ηλε-κτρονική παρενόχληση και ο πειραματισμός".

"Το Τοίχος του Βερολίνου έπεσε, ο Κομμουνισμός είναι στη μέση ενός θανα-τηφόρου σπασμού και η KGB δεν παρουσιάζει πια την απειλή που υποτίθεται ότι χρησίμευσε για να δικαιολογήσει τη προσφυγή της κυβέρνησης των ΗΠΑ σε τέτοιες επιχειρήσεις...Η επανεργοποίηση των προγραμμάτων επιτήρησης, παρενόχλησης και νοητικού ελέγχου σε αυτή τη χώρα δείχνει ότι η KGB, σα θεσμός, δεν ήταν ποτέ η πραγματική απειλή. Αντί γι' αυτή φαίνεται πως μια "νοοτροπία" KGB, που είναι η πραγματική περιφρόνηση των πολιτικών ελευ-θεριών, ήταν η κατευθυντήρια δύναμη πίσω από αυτά τα προγράμματα και τις επιχειρήσεις που τώρα μας αναφέρονται".

"Η "νοοτροπία" KGB είναι ένα θέμα προσωπικής προκατάληψης και όχι μια ι-δεολογία. Ο αντικειμενικός σκοπός της είναι η δύναμη και ο έλεγχος, αδιάφο-ρα από το κόστος σε ανθρώπινες ζωές. Είναι μια διαφθαρμένη, καρκινική ε-πιρροή, που τροφοδοτείται από το φόβο, την υπακοή και τη κυβερνητική χρη-ματοδότηση".

"Πριν από τέσσερες μήνες, όταν άρχισε αυτό το Πρόγραμμα, προσεγγίσαμε αυτά τα παράπονα για κυβερνητική παρενόχληση και πειραματισμό με ένα "μεγάλο βαθμό επιφυλακτικότητας". Δεν είμαστε πια σκεπτικιστές. Οι αυξανό-μενοι αριθμοί ανεξάρτητων παραπόνων και οι ομοιότητες ανάμεσα σε αυτά τα παράπονα δεν μπορούν να αγνοηθούν. Υπό τις περιστάσεις, η KGB θα πρέπει να είναι υπερήφανη. Σα μια νοοτροπία, φαίνεται να έχει κατορθώσει περισσό-τερα στο να "θάψει εκ των ένδον αυτή τη χώρα", απ' ό,τι θα έλπιζε να επιτύχει σα θεσμός".

"Το βρίσκουμε ειλικρινά περίεργο ότι δίνεται περισσότερη προσοχή και αξιοπι-στία στα υποτιθέμενα θύματα εμπειριών από UFO και στις φασματικές επισκέ-ψεις, απ' ό,τι σε άτομα που παραπονούνται για συστηματική παρενόχληση και πειραματισμό από τη κυβέρνηση των ΗΠΑ, η οποία περιλαμβάνει τεχνολογίες που η Αμερικανική Κυβέρνηση μόνο τώρα αρχίζει να παραδέχεται απρόθυμα ότι κατέχει".

"Το πρώτο βήμα μας ήταν να προσδιορίσουμε εάν υπάρχει οποιαδήποτε τε-χνολογία που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για ηλεκτρονική παρενόχληση. Η πληροφορία βρέθηκε σε ένα έγγραφο που δημοσιεύθηκε το 1991 από το Καθολικό Στρατηγικό Συμβούλιο των ΗΠΑ... Αυτό το έγγραφο περιγράφει τις ξένες και εγχώριες χρήσεις που προβλέπονται για τα όπλα λέιζερ, τους ισο-τροπικούς εκπομπούς ακτινοβολίας, τους υπόηχους, τις μη πυρηνικές γεννή-

τριες ηλεκτρομαγνητικού παλμού και τους πομπούς μικροκυμάτων υψηλής ι-σχύος".

"Ο όρος "μη-φονικά", που χρησιμοποιείτο για να περιγράψει αυτά τα όπλα, εί-ναι παραπλανητικός. Η ενέργεια που εκπέμπεται από αυτά μπορεί να σκοτώσει ανθρώπους, αν ενισχυθεί κατάλληλα. Σε χαμηλότερες στάθμες ενίσχυσης, αυ-τά μπορούν να προκαλέσουν ακραίες μορφές φυσικής ενόχλησης και εξασθέ-νισης".

"Η έρευνα για τα βιολογικά και ψυχολογικά αποτελέσματα της μικροκυματικής ακτινοβολίας είναι ογκώδης. Το Αμερικανικό κοινό έχει καθοδηγηθεί να πι-στεύει ότι σε αυτή την έρευνα προπορεύεται η πρώην Σοβιετική Ένωση. Η πραγματικότητα είναι ότι η CIA και το Υπουργείο Άμυνας έχουν από κοινού ε-πιδιώξει την ίδια ακριβώς έρευνα από την έναρξη του Προγράμματος Πανδώρα στη δεκαετία του 1950. Οι τωρινοί πρωταρχικοί χρήστες αυτής της έρευνας φαίνονται να είναι η CIA, το Υπουργείο Άμυνας, η Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλεί-ας (NSA) και το Υπουργείο Ενέργειας".

"Το Ινστιτούτο Έρευνας του Στρατού στο Γουόλτερ Ρηντ έχει συμμετάσχει σε αυτή την έρευνα από το καιρό του Προγράμματος Πανδώρα. Το 1973 ανακά-λυψε ότι μπορεί να προκληθεί εξωτερικά μια ακουστική είσοδος με παλλόμενα μικροκυματικά ακουστογράμματα, τα οποία αντιστοιχούν στους ήχους των προφερόμενων λέξεων. Το αποτέλεσμα είναι η (σχιζοφρενική) αίσθηση "ακού-σματος φωνών", οι οποίες δεν είναι μέρος των στοχαστικών διαδικασιών του δέκτη".

"Το πείραμα παρακίνησε το ακόλουθο σχόλιο στο βιβλίο "Το Ηλεκτρικό Σώμα: Ηλεκτρομαγνητισμός και Βάση της Ζωής" των Ρόμπερτ Μπέκερ και Γκάρυ Σέλ-ντεν: "Μια τέτοια συσκευή έχει προφανείς εφαρμογές σε συγκαλυμμένες επι-χειρήσεις, σχεδιασμένες να τρελάνουν με τις "φωνές" ένα στόχο, ή να δώσουν μη ανιχνευόμενες οδηγίες σε έναν προγραμματισμένο δολοφόνο".

"Αυτή η έρευνα έχει συνεχιστεί και τα αποτελέσματα δημοσιεύονται σε διάφο-ρα επιστημονικά και τεχνικά περιοδικά, προσιτά στο κοινό".

"Το Ινστιτούτο Έρευνας του Στρατού στο Γουόλτερ Ρηντ έχει πιο πρόσφατα μελετήσει τα βιολογικά αποτελέσματα της έκθεσης σε υψηλής ισχύος μικροκυ-ματική ακτινοβολία. Ένα θέμα που μας ενδιαφέρει είναι γιατί θα έπρεπε αυτό να πειραματίζεται με τα ακουστικά αποτελέσματα των παλλόμενων μικροκυμα-τικών ακουστογραμμάτων. Επίσης πρόσφατες δηλώσεις ενός ψυχιάτρου του Ιατρικού Κέντρου του Στρατού στο Γουόλτερ Ρηντ υποδεικνύουν ότι αυτό μπορεί να πειραματίζεται με μικροκύματα πάνω σε επιλεγμένους ψυχασθενείς. Και αυτό επίσης είναι ένα θέμα για μας".

"Μια δημοσίευση αναφέρει ότι το Πρόγραμμα Έρευνας και Τεχνολογίας του Στρατού χρηματοδοτεί 42 εργαστήρια και διάφορα κέντρα χρησιμοποιώντας περίπου 10.000 επιστήμονες και μηχανικούς. Ο ετήσιος προϋπολογισμός των

1.3 δισεκατομμυρίων δολαρίων, είναι ένα μικρό μόνο μέρος των εξόδων του Υπουργείου Άμυνας για την έρευνα".

ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΕΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ

"Η τεχνολογία υπάρχει για τα είδη παρενόχλησης και πειραματισμού που μας αναφέρθηκαν. Η χρηματοδότηση από την Αμερικανική κυβέρνηση για τα βιο-λογικά αποτελέσματα της έκθεσης σε μικροκυματική ακτινοβολία είναι εκτετα-μένη και συνεχιζόμενη. Η Αμερικανική κυβέρνηση έχει καταγραφεί στο παρελ-θόν για την ενασχόλησή της με πειράματα νοητικού ελέγχου. Και διάφορες υπηρεσίες της Κυβέρνησης έχουν καταγραφεί να παρακάμπτουν τους νομι-κούς περιορισμούς σε σχέση με τις δραστηριότητές τους. Ούτε το Κογκρέσο, ούτε τα δικαστήρια φαίνονται πρόθυμα να κοιτάξουν από κοντά τη "μαύρη" υπηρεσία πληροφοριών και τα προγράμματα προμήθειας όπλων. Ένας αριθμός υπηρεσιών της Αμερικανικής Κυβέρνησης μπορεί να ενδιαφέρεται για τη δοκι-μή των τεχνολογιών κατευθυνόμενης ενέργειας πάνω σε Αμερικανούς πολίτες κάτω από μη κλινικές, μη ελεγχόμενες καταστάσεις: Το Υπουργείο Άμυνας για να δοκιμάσει περιοχές και βαθμούς "μη-φονικότητας", το Υπουργείο Ενέργειας για να εξερευνήσει τα όρια "ασφαλείας", η CIA για να δοκιμάσει τις δυνατότη-τες "νοητικού ελέγχου" και η NSA, για τεχνολογική βελτίωση".

"Από τη δημοσίευση του προηγούμενου άρθρου πριν από λιγότερο από τέσσε-ρες μήνες, η Εταιρία των Αποφοίτων της Εθνικής Ασφάλειας και του Προγράμ-ματος Ηλεκτρονικής Επιτήρησης έχει ακούσει 13 πρόσθετα άτομα, τα οποία αναφέρουν μια ανοικτή παρενόχληση και μια κλίμακα συμπτωμάτων που συ-μπίπτουν με τα γνωστά αποτελέσματα της έκθεσης σε μικροκύματα, ηλεκτρο-μαγνητική ακτινοβολία, ακτινοβολία ραδιοσυχνότητας και υποήχων... τα φυσι-ολογικά και ψυχολογικά συμπτώματα που μας αναφέρονται είναι συνεπή με τα αποτελέσματα που είναι σχεδιασμένα να παράγουν τα όπλα κατευθυνόμενης ενέργειας".

"Η ανοικτή παρενόχληση, η οποία προφανώς εννοείται ότι παρατηρείται, μπο-ρεί να αποσκοπεί στο να "προεξαρτήσει" τα άτομα για μια τελική μακροχρόνια ηλεκτρονική παρενόχληση...Τα άτομα τώρα που είναι σε επαφή με το Πρό-γραμμα περιγράφουν στις περιπτώσεις τους κατά το πλείστον, αν όχι πλήρως, τις ακόλουθες μορφές ανοικτής παρενόχλησης:

Μια ξαφνική, αλλόκοτη, σκληρή μεταχείριση, απομόνωση και πράξεις παρενό-χλησης και βανδαλισμού από προηγούμενα φιλικούς γείτονες - Τηλεφωνικές παρενοχλήσεις, οι οποίες συνεχίζονται ακόμα και όταν το άτομο πάρει ένα και-νούργιο, μη καταχωρημένο στο κατάλογο, αριθμό - Παρακράτηση γραμμάτων, κλοπή και άνοιγμά τους - Εκστρατείες θορύβου (ένας αριθμός ατόμων αναφέ-ρουν ότι ιδιοκτήτες των πάνω ή κάτω διαμερισμάτων από αυτούς φαίνονται να τους ακολουθούν από δωμάτιο σε δωμάτιο, κτυπώντας το πάτωμα, ή κάνοντας

άλλες δραστηριότητες, οι οποίες φαίνονται να έχουν σα σκοπό να διαφημίσουν τη συνεχιζόμενη επιτήρησή τους - Επαναλαμβανόμενες αντιμετωπίσεις από ασυνήθιστα εχθρικούς ξένους και σχόλια από ξένους που φαίνονται να απο-σκοπούν στο να προκαλέσουν "παρανοϊκές αντιδράσεις - Είσοδοι στη κατοικία του ατόμου, στη διάρκεια των νυχτερινών ωρών, ενώ αυτό κοιμάται και την ημέρα όταν αυτό είναι αλλού - Μια γρήγορα επιδεινούμενη υγεία, γενικά πε-πτικής φύσης - Διάσπαση ή στέρηση του ύπνου - Βανδαλισμός ιδιόκτητων ο-χημάτων - Σκηνοθετημένα ατυχήματα - Απομόνωση του ατόμου από τα μέλη της οικογένειάς του, ουσιαστικά εγγυημένη όταν αρχίζουν οι πολύ εστιασμένες μορφές ηλεκτρονικής παρενόχλησης - Μια προοδευτική οικονομική πτώχευση του ατόμου, που προκαλείται από το σταμάτημα της εργασίας του και συνδυά-ζεται με έξοδα που αυτό κάνει σε σχέση με τη παρενόχλησή του".

Οι σχετικά συγκαλυμμένες μέθοδοι περιλαμβάνουν:

Την προσποίηση ατόμων σαν αξιωματικών του στρατού - τη χρησιμοποίηση κρυμμένων συσκευών και πομπών, που ανιχνεύονται μέχρι σήμερα - τη χρη-σιμοποίηση αλλαγμένων πινακίδων κυκλοφορίας και διαφορετικής εμφάνισης του αυτοκινήτου - τη χρησιμοποίηση της κατοικίας γειτόνων σα βάσεων χειρι-σμών και εκπαίδευσης - τη χρησιμοποίηση πληροφοριοδοτών, προβοκατόρων, συχνά μελών του άλλου φύλλου - τη χρησιμοποίηση ψυχοτροπικών ναρκωτι-κών από γιατρούς συνεργάτες των μυστικών υπηρεσιών - τη χρησιμοποίηση εμφυτευμάτων.

"Εν τω μεταξύ, φαίνεται λογικό ότι η κυβέρνηση θα ήθελε το κοινό πιστεύει ότι οι επισκέψεις των εξωγήινων βρίσκονται σε μια έξαρση. Ναρκωτικά που επηρεάζουν το νου, εξωτερικά προκαλούμενη ακουστική είσοδος, ολογραφικές προβολές (επίσης μία ικανότητα του Υπουργείου Άμυνας), κατάλληλα εστια-σμένη κατευθυνόμενη ενέργεια, εμφυτεύματα συσκευών, ειδικά εφφέ και α-παγωγές, είναι όλα μέσα στις δυνατότητες της κυβέρνησης και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να δημιουργήσουν ψευδαισθήσεις εμπειριών με UFO. Τα άτομα που δεν το γνωρίζουν αυτό, μπορεί να είναι πιο επιρρεπή να δεχθούν τα μυθεύματα για τα UFO, τα οποία τώρα "νομιμοποιούνται" και υπηρεσιακά".

Στο βιβλίο του Η Ψυχιατρική και η CIA: Θύματα του Νοητικού Ελέγχου, Ο Δρ. Χάρβεϋ Γουάινσταϊν αναφέρει την παρακάτω παράγραφο από ένα βιβλίο με το τίτλο "Μια Μάχη για το Μυαλό: Μια Φυσιολογία του Προσηλυτισμού και της Πλύσης Εγκεφάλου", του Γουίλιαμ Σέρτζεντ (Greenwood Press, Westport, CT, 1957):

"Αυξάνοντας το παρατεταμένο στρες με διάφορους τρόπους, ή προκαλώντας σωματική εξασθένιση, μπορεί να επιτευχθεί μια πιο ολοκληρωτική αλλαγή της στοχαστικής διαδικασίας του ατόμου...Εάν το στρες ή η φυσική εξάντληση, ή και τα δύο προχωρήσουν ένα βήμα παραπέρα, μπορεί να διασπαστούν τα πρό-τυπα σκέψης και συμπεριφοράς, ιδιαίτερα αυτά που αποκτήθηκαν πρόσφατα. Νέα πρότυπα μπορούν τότε να τα αντικαταστήσουν, ή καταπιεσμένα πρότυπα που τους επιτρέπεται να επαναβεβαιωθούν, ή ακόμη μπορεί το υποκείμενο να

αρχίσει να σκέπτεται και να ενεργεί με τρόπους που αντιτίθενται στη προη-γούμενη συμπεριφορά του".

"'...Αν μπορέσει να προκληθεί μια πλήρης ξαφνική κατάρρευση με παράταση ή ενίσχυση του συναισθηματικού στρες, τότε μπορεί να σβηστεί προσωρινά η πλάκα του φλοιού του εγκεφάλου από τα πιο πρόσφατα εμφυτευμένα πρότυ-πα συμπεριφοράς του, επιτρέποντας ίσως σε άλλα πρότυπα να τα αντικατα-στήσουν πιο εύκολα".

Ο Δρ. Γουάινσταϊν μετά σχολιάζει: "Η ομοιότητα με τη θεωρία του Δρ. Έουεν Κάμερον για τη διαφορική αμνησία είναι εντυπωσιακή, και η σχέση με τη πλύ-ση εγκεφάλου είναι τελείως σαφής". Ο πατέρας του Δρ. Γουάινσταϊν ήταν ένα από τα θύματα του Κάμερον.

"Τα θεωρήματα του Σέρτζεντ και οι σχετικές πειραματικές ανακαλύψεις του Κάμερον φαίνεται να είναι η ωστική δύναμη πίσω από την παρενόχληση και τον πειραματισμό που αναφέρονται τώρα στην Εταιρία. Όλα αυτά τα άτομα υπόκεινται σε μια σειρά επαναλαμβανόμενων καταστάσεων, που φαίνεται να θέλουν να προκαλέσουν και να διατηρήσουν ένα μακροχρόνιο, ακραίο στρες. Όλα αυτά τα άτομα έχουν απομονωθεί αποτελεσματικά. Ανήθικοι ψυχίατροι και γιατροί εμπλέκονται στη πλειοψηφία αυτών των περιπτώσεων. Ναρκωτικά επηρεασμού της συνείδησης χρησιμοποιούνται καθαρά για μη θεραπευτικές δι-αδικασίες. Αρχίζει επίσης να εμφανίζεται η ένδειξη για τη χρησιμοποίηση LSD (μιας από τις αγαπημένες ουσίες του Κάμερον για τον έλεγχο του νου). Και οι τεχνικές "ψυχικής καθοδήγησης", η αγαπημένη μέθοδος πλύσεως εγκεφάλου του Κάμερον, περιλαμβάνονται σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, σε ένα πολύ με-γαλύτερο και πιθανά πιο αποτελεσματικό βαθμό όπου εμπλέκεται η ακουστική είσοδος".

"Οι μακροπρόθεσμοι σκοποί αυτών των εκστρατειών παρενόχλησης και πειρα-ματισμού φαίνονται να είναι αρκετά βασικοί, δηλαδή: να προκαλέσουν μια αί-σθηση διαστρεβλωμένης "πίστης" προς αυτές τις ίδιες τις υπηρεσίες που ασχο-λούνται με τη παρενόχληση του ατόμου και να μπερδέψουν τις προτεραιότη-τές του, εκεί όπου θα μπορούσε να το ενδιαφέρει η δυνατότητα λήψης μιας νόμιμης αποζημίωσης. Να ανακατευθύνουν τα συναισθήματα απελπισίας, θυ-μού και απογοήτευσης του ατόμου προς διάφορες φυλετικές και εθνικές ομά-δες και προς επιλεγμένες, εξέχουσες πολιτικές μορφές, συμπεριλαμβανομένου του Πρόεδρου των ΗΠΑ, και για να αναγκάσουν το άτομο να διαπράξει μια πράξη βίας, αυτοκτονία ή έγκλημα, κάτω από περιστάσεις για τις οποίες μπορεί αυτό εύκολα να διαψευστεί από τη κυβέρνηση".

Το Νοέμβριο του 1993 η Τζούλιαν ΜακΚίνεϋ δημοσίευσε ένα συμπλήρωμα της μελέτης της. Παραθέτουμε και από αυτό μερικά αποσπάσματα:

"Μέσω μιας προκαταρκτικής μόνον έρευνας η "Μικροκυματική Παρενόχληση και τα Πειράματα Νοητικού Ελέγχου" έχει δεχθεί κριτική σε δυο περιοχές στους πρόσφατους μήνες: 1) Καμιά ουσιαστική απόδειξη δεν έχει δοθεί σε αυ-

τό το έγγραφο που να επιβεβαιώνει την ύπαρξη τεχνολογιών κατευθυνόμενης ενέργειας και 2) Τα άτομα των οποίων συζητούνται οι περιπτώσεις σε αυτή τη δημοσίευση μπορεί να είναι απλά διανοητικά ανισόρροπα".

"Το Δεκέμβριο του 1992, όταν δημοσιεύθηκε το βιβλίο "Μικροκυματική Παρε-νόχληση και Πειράματα Νοητικού Ελέγχου", οι αντιπρόσωποι της κυβέρνησης των ΗΠΑ πήραν επανειλημμένα τη θέση ότι οι τεχνολογίες κατευθυνόμενης ενέργειας δεν ήσαν τίποτα παραπάνω από επινοήματα της φαντασίας των φυ-σικών. Σύντομα μετά τη δημοσίευση αυτής της αναφοράς, άρχισαν να εμφανί-ζονται πληροφορίες γι' αυτές τις τεχνολογίες σε μερικά αξιόλογα όργανα όπως η Wall Street Journal, η Defense News, η Aviation Week & Space Technology, η Tactical Technology, η Defense Electronics και πιο πρόσφατα η Washington Post".

"Σε μια έκρηξη δραστηριότητας στους 10 προηγούμενους μήνες, οι αποκαλύ-ψεις για τη κατευθυνόμενη ενέργεια και τα συστήματα εναντίον προσωπικού έχουν ξαφνικά πηδήξει μακριά από τη φαντασία των φυσικών μέσα στον κό-σμο της πραγματικότητας, αποφεύγοντας έτσι τη κριτική ότι η προσαρτημένη δημοσίευση αφορούσε δήθεν μη υπάρχουσες τεχνολογίες".

"Πράγματι οι τεχνολογίες κατευθυνόμενης ενέργειας φαίνεται να έχουν ανα-πτυχθεί σε ένα τόσο γρήγορο ρυθμό που προωθούνται τώρα σαν η "Τελική Λύση" για το έγκλημα... τα δεδομένα που αφορούν τη δύναμη των ακουστι-κών όπλων και των όπλων μικροκυμάτων χαμηλής ισχύος, λέιζερ, ELF/RF (ε-ξαιρετικά χαμηλής συχνότητας και ραδιοσυχνότητας) και "ψυχοτρονικών" συ-στημάτων, είναι επαρκή για να επιτρέψουν την προώθησή τους σαν μέσων ε-πιβολής του νόμου. Αυτό που αξίζει να σημειωθεί σε αυτή τη ξαφνική έντονη δραστηριότητα είναι ότι κανείς δεν έχει ενοχληθεί να κάνει τις παρακάτω δυο πολύ βασικές ερωτήσεις:"

"Από που λαμβάνονται τα δεδομένα δοκιμής αυτών των συστημάτων;"

"Τι έχει εμποδίσει μέχρι τώρα αυτή τη κυβέρνηση και τους εργολάβους της από να δοκιμάσουν αυτές τις τεχνολογίες πάνω στους πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών, κάτω από ακούσιες περιστάσεις;"

"Η έλλειψη απαντήσεων (ή κυβερνητικού ενδιαφέροντος) σε αυτές τις ερωτή-σεις, και επειδή τα συμπτώματα που δοκιμάζουν αυτοί που είναι τώρα σε επα-φή με το Πρόγραμμά μας είναι παρόμοια με αυτά που αναφέρονται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης ότι είναι τα αποτελέσματα στόχευσης με κατευθυνόμενη ενέργεια, συμπεραίνουμε ότι δεν έχουν τεθεί περιορισμοί σε αυτούς που είναι επιφορτισμένοι με την ανάπτυξη και δοκιμή των συστημάτων κατευθυνόμενης ενέργειας, και ότι γίνονται όντως πειράματα πάνω στους πολίτες των ΗΠΑ κά-τω από ακούσιες συνθήκες".

"Ως προς την υποτιθέμενη διανοητική ασθένεια των ατόμων που έχουν έρθει σε επαφή με το Πρόγραμμα, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η υποστηριζόμενη από

τη κυβέρνηση καταδίωξη και παρενόχληση, τα πειράματα νοητικού ελέγχου και ο απλός βασανισμός, μπορούν να προκαλέσουν πράγματι συμπτώματα, τα οποία μπορούν να θεωρηθούν σα μια μορφή διανοητικής ασθένειας. Η εσκεμ-μένη τρομοκράτηση μπορεί να προξενήσει βλάβες. Η διανοητική όμως ασθέ-νεια που προκαλείται από την προωθούμενη από τη κυβέρνηση τρομοκράτη-ση, δεν επικυρώνει αυτή την τρομοκράτηση".

"Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρία, στις διάφορες αναθεωρήσεις της για τη Διαγνωστική και τη Στατιστική της Ψυχασθένειας, φαίνεται να έχει παραλείψει βολικά κάθε αναφορά στη παρενόχληση, στη κα-ταδίωξη, στα πειράματα νοητικού ελέγχου και στο βασανισμό σα μια περίπτω-ση πρόκλησης διανοητικής ασθένειας. Η άρνησή της να αναγνωρίσει τις συνέ-πειες της τρομοκράτησης πάνω στην ανθρώπινη ψυχή, δεδομένης ακόμα της δημοσιότητας των ανακαλύψεων της Επιτροπής Τσερτς το 1975, εγείρει πολλά ερωτήματα για την εγκυρότητα της ψυχιατρικής σαν επάγγελμα σε αυτή τη χώρα, για να μην αναφερθούμε στην ηθική της πρόθεση μακροπρόθεσμα".

"Το βιβλίο "Μικροκυματική Παρενόχληση και Πειράματα Νοητικού Ελέγχου", που δημοσιεύθηκε το Δεκέμβριο του1992, δίνει μια περίληψη παραπόνων που λήφθηκαν από 25 άτομα μέχρι εκείνη την ημερομηνία. Στη διάρκεια αυτών των 11 ενδιάμεσων μηνών, τα παράπονα που ελήφθησαν από αυτό το Πρό-γραμμα έχουν υπερτριπλασιαστεί. Ενώ η πλειοψηφία αυτών των "πειραμάτων" βρίσκεται στις ΗΠΑ, ένας αριθμός ουσιαστικά ταυτόσημων παραπόνων έχει ε-πίσης παρουσιαστεί στην Αγγλία, στο Καναδά και την Αυστραλία. Θα φαινόταν ότι αυτές οι δραστηριότητες συμβαίνουν επίσης στην Ευρώπη και την πρώην Σοβιετική Ένωση. Απομένουν να προσδιοριστούν οι διασυνδέσεις αυτού του παγκόσμιου πρότυπου δραστηριότητας με τους αντικειμενικούς σκοπούς της ονομαζόμενης Νέας Τάξης Πραγμάτων".

"Όλα τα είδη παραπόνων που λαμβάνονται από αυτό το Πρόγραμμα έχουν ε-πίσης αλλάξει από τη δημοσίευση αυτής της αναφοράς. Επιζώντες από ορισμέ-νες σατανικές λατρείες (που υποτίθεται ότι προστατεύουν το συμφέρον της κυβέρνησης και των στρατιωτικών "πολιτικών σατανιστών" σε αυτή τη χώρα), πρώην "προγραμματισμένοι δολοφόνοι" της εποχής του Βιετνάμ, τρόφιμοι φυ-λακών και οι ονομαζόμενοι "απαχθέντες από UFO", αναφέρουν τώρα μια σειρά εμπειριών (και συμπτωμάτων) τα οποία είναι αξιοσημείωτα παρόμοια με αυτά που απευθύνθηκαν σε αυτή την αναφορά. Πειραματικά ναρκωτικά, πρόκληση ακουστικής εισόδου, φαύλη μυστική παρενόχληση, επιχειρούμενες προσπάθει-ες ψυχιατρικής δυσφήμισης (εκτός και αν ο πειραματιζόμενος ισχυρίζεται υπά-κουα ότι έχει απαχθεί από εξωγήινους), και μια εξαιρετικά οδυνηρή παράταξη εξωτερικά προκλημένων αποτελεσμάτων, περιλαμβάνονται σε αυτή την ποικι-λία εμπειριών".

"Έχει υποδειχθεί ότι ο μακροπρόθεσμος σκοπός όλου αυτού του πειραματι-σμού είναι να αναπτύξει ένα σύστημα μέσω του οποίου όλοι οι (επιζώντες) πο-λίτες αυτής της χώρας θα μπορούν να παρακολουθηθούν και να εντοπισθούν από ένα εξεζητημένο σύστημα κυβερνητικής που θα βασίζεται ίσως στους δο-

ρυφόρους. Σίγουρα ένα μέρος της έρευνας που αφιερώνεται στη "χαρτογρά-φηση του εγκεφάλου" δείχνει αυτή τη δυνατότητα".

ΧΙΛΙΟΣΤΟΜΕΤΡΙΚΑ ΚΥΜΑΤΑ

Ο ερευνητής Άλαν Γιου, παρουσιάζει ως εξής το κόσμο των χιλιοστομετρικών κυμάτων:

"Με τα χιλιοστομετρικά κύματα οι άνθρωποι απογυμνώνονται από τα ρούχα τους και γίνονται φωτεινά ανθρωποειδή, χωρίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Δια-γραφόμενοι σα σιλουέτες πάνω στα σώματά τους με αιωρούμενα σαν από μα-γεία, κρεμασμένα νομίσματα, πόρπες, πένες και κλειδιά. Τα αυτοκίνητα είναι σκοτεινά και απαίσια, παρόλο που οι θερμές σχάρες του ψυγείου είναι φωτει-νές. Μόνο ο χάλυβας στο ενισχυμένο σκυρόδεμα εμφανίζεται κι έτσι τα κτίρια φαίνονται περισσότερο σαν κλουβιά από σωλήνες χαλκού και ηλεκτρικά καλώ-δια, παρά σα σπίτια και γραφεία. Υπάρχει πολύ λίγη ιδιωτικότητα στο κόσμο που αποκαλύπτεται από τη κάμερα των χιλιοστομετρικών κυμάτων. Τα καθι-στικά, οι κρεβατοκάμαρες, τα μπάνια και τα λουτρά συγχωνεύονται όλα σε ένα ανοιχτό χώρο. Οι άνθρωποι κάθονται στα κλουβιά τους παρακολουθώντας ζε-στά κουτιά, ενώ άλλοι κοιμούνται αιωρούμενοι λίγα εκατοστά πάνω από το πά-τωμα".

"Στο νέο, τολμηρό ψηφιακό κόσμο της ηλεκτρονικής επιτήρησης δε θα υπάρ-χει πουθενά να κρυφτείς, ή πουθενά να κρύψεις κάτι. Αναπτύσσονται ήδη συ-σκευές που θα βλέπουν μέσα από τοίχους και θα απογυμνώνουν-ερευνούν ά-τομα από απόσταση, κοιτώντας κάτω από τα ρούχα τους και μέσα στα σώματά τους. Επίσης τα άτομα θα μπορούν να αναγνωρίζονται από τη μοναδική μυρω-διά τους και να εντοπισθούν, ή "αναγνωρισθούν" ηλεκτρονικά, πριν ακόμα προλάβουν να τελειώσουν ένα έγκλημα. Και χάρη στις φθηνές ψηφιακές βι-ντεοκάμερες και στους νέους ισχυρούς αλγόριθμους έρευνας, οι άνθρωποι θα παρακολουθούνται από υπολογιστές. Δε θα υπάρχει ανωνυμία, ακόμα και μέσα στο κάποτε καλοδεχούμενο πλήθος. Τα χιλιοστομετρικά κύματα βρίσκονται στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα μεταξύ των υπέρυθρων και των μικροκυμάτων. Αυτά εκπέμπονται από οτιδήποτε περιέχει νερό, ιδιαίτερα εάν αυτό είναι ζεστό. Το ανθρώπινο σώμα είναι μια εξαιρετική πηγή και στέκεται σα μια πηγή φωτός σε αυτές τις συχνότητες".

Ο Στηβ Μπόουρερ, ηλεκτρολόγος μηχανολόγος της εταιρίας Μίλιτεκ της Μα-σαχουσέτης, φτιάχνει εδώ και πολλά χρόνια κάμερες που μπορούν να εντοπί-σουν χιλιοστομετρικά κύματα. Όπως παρατηρεί, αυτά περνούν ευθεία μέσα από οποιοδήποτε μη αγώγιμο υλικό, όπως όλα σχεδόν τα ρούχα και τα περισ-

σότερα υλικά κατασκευής. Τα μέταλλα είναι μικροί εκπομποί, ενώ διηλεκτρικά υλικά όπως τα πλαστικά, τα κεραμικά, τα πλαστικά εκρηκτικά και τα κονιορτο-ποιημένα ναρκωτικά βρίσκονται κάπου ανάμεσα. Το ποσόν της ακτινοβολίας των χιλιοστομετρικών κυμάτων που εκπέμπει οποιοδήποτε από αυτά τα υλικά εξαρτάται από τη θερμοκρασία του.

Όπως το ορατό και το υπέρυθρο φως, έτσι και τα χιλιοστομετρικά κύματα μπορούν να εστιαστούν για να σχηματίσουν μια εικόνα. Το μόνο που χρειάζε-ται είναι ένας πλαστικός φακός. Αυτό που είναι δύσκολο, είναι να ανιχνεύσεις αυτή την εικόνα άπαξ και έχει σχηματισθεί.

Σε μια συμβατική βιντεοκάμερα, το φως μετατρέπεται σε ένα ηλεκτρικό σήμα από σένσορες που είναι γνωστοί σα συσκευές συνεζευγμένου φορτίου (CCDs). Ένας πίνακας από CCDs στο εστιακό επίπεδο της κάμερας παράγει το ηλε-κτρονικό σήμα που δημιουργεί σε μια οθόνη την εικόνα. Όσο περισσότεροι σένσορες υπάρχουν στο πίνακα, τόσο καλύτερη είναι η ανάλυση της κάμερας. Έτσι ένας σημαντικός παράγοντας είναι το μέγεθος κάθε CCD κι εξ' αυτού ο αριθμός τους που μπορεί να χωρέσει στο πίνακα. Οι περισσότερες οικιακές κά-μερες έχουν χιλιάδες. Αλλά τα CCDs δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να συλλέξουν χιλιοστομετρικά κύματα. Αντ' αυτών χρειάζονται ραδιοφωνικές κε-ραίες για να ανιχνεύσουν την ακτινοβολία και τα μικροσκοπικά ρεύματα που προκαλούνται σε αυτές πρέπει να ενισχυθούν σε ένα καθαρό ηλεκτρονικό σή-μα. Αυτές οι συσκευές έχουν έτσι τη τάση να είναι σχετικά ογκώδεις.

Το τέχνασμα που έχει κάνει η Μίλιτεκ είναι να βρει ένα τρόπο για να φτιάχνει κεραίες δύο ή τριών μόνο χιλιοστών και να βάζει 256 από αυτές μέσα σε ένα πίνακα δύο διαστάσεων. Σε απόσταση ενός περίπου μέτρου η κάμερα μπορεί να αναλύσει αντικείμενα διαστάσεως λίγων χιλιοστών. Όπως σε μια συμβατική βιντεοκάμερα, ο πίνακας παίρνει τριάντα εικόνες ανά δευτερόλεπτο. Το αποτέ-λεσμα είναι μια κινούμενη εικόνα του κόσμου των χιλιοστομετρικών κυμάτων.

Οι κάμερες της Μίλιτεκ μπορούν να εντοπίσουν εύκολα κρυμμένα μεταλλικά μαχαίρια και όπλα πάνω στο φωτεινό φόντο του ατόμου που τα φέρνει, αν εί-ναι γνωστή η θερμοκρασία του αντικειμένου. Μπορούμε επίσης να αναγνωρί-σουμε το υλικό από το οποίο είναι αυτά κατασκευασμένα, εκτιμώντας τη φω-τεινότητα της εικόνας. Εφόσον τα περισσότερα κρυμμένα αντικείμενα και πα-κέτα κρατούνται κοντά στο σώμα, η θερμοκρασία τους μπορεί να εκτιμηθεί με αρκετή ακρίβεια, χρησιμοποιώντας αυτή τη τεχνική. Κρυσταλλικές ουσίες όπως η ζάχαρη, ή τα ναρκωτικά σε σκόνη, μπορούν να αναγνωρισθούν καθαρά, πα-ρόλο που δεν είναι δυνατόν να ξεχωρίσουμε το ένα από το άλλο.

Για να τελειοποιήσει τη κάμερά της η Μίλιτεκ έχει αναπτύξει λογισμικό που σκανάρει τις εικόνες που παράγει η κάμερα και προειδοποιεί το χειριστή, αν εντοπίσει κάτι ύποπτο. Η κάμερα δε θα μπορεί να ξεγελαστεί εύκολα. Αν π.χ. κρύψει κάποιος ένα όπλο μέσα σε μια ζεστή φιάλη γεμάτη με νερό στη θερμο-κρασία του σώματος, το σύστημα θα εντοπίσει τη λαστιχένια φιάλη. Ο μόνος τρόπος για να τη νικήσουμε, είναι να κρύψουμε τα αντικείμενα μέσα στο σώμα

μας. Η κάμερα της Mίλιτεκ θα μπορούσε να είναι η χαρά ενός ηδονοβλεψία. Σε μια κοντινή απόσταση μπορούν να ξεχωριστούν εύκολα οι άνδρες από τις γυ-ναίκες. Η ένταση των χιλιοστομετρικών κυμάτων που εκπέμπει η ανθρώπινη σάρκα εξαρτάται από τη θερμοκρασία της. Τα γεννητικά όργανα ενός άνδρα είναι λίγο ψυχρότερα από το υπόλοιπο σώμα του κι έτσι εμφανίζονται σκοτει-νότερα. Το σύστημα σκαναρίσματος όμως της Μίλιτεκ εξασφαλίζει την ιδιωτι-κότητα στους ανθρώπους.

Ενώ οι χιλιοστομετρικές κάμερες θα ανακατεύουν τσέπες και ρούχα, οι συ-σκευές μικροκυματικής εικόνας θα κοιτούν μέσα στο ανθρώπινο σώμα για διά-φορα είδη λαθρεμπορίου κρυμμένα ακόμα και στα πιο απόκρυφα μέρη του. Οι συσκευές αυτές αποτελούνται από δύο μικροσκοπικά ραντάρ που εκπέμπουν μικροκύματα και συλλαμβάνουν τις ανακλάσεις τους. Το κάθε ραντάρ ελέγχει τη περιοχή του ανοίγοντας για ένα σύντομο χρόνο τα "αυτιά" του μετά την εκπομπή κάθε παλμού, αγνοώντας την ηχώ από τα πλησιέστερα ή μακρινότε-ρα αντικείμενα. Αυτό δημιουργεί ένα αποτελεσματικό κέλυφος γύρω από το ραντάρ. Χρησιμοποιώντας δύο ραντάρ με κελύφη που αλληλοκαλύπτονται, και μεταβάλλοντας το μέγεθος του κάθε κελύφους, μπορούμε να χαρτογραφή-σουμε ολόκληρο τον όγκο ενός χώρου.

Οι συσκευές αυτές έχουν τεράστιες δυνατότητες επιτήρησης. Θα μπορούσαν για παράδειγμα να ψάξουν και να απογυμνώσουν ένα αντικείμενο Σε έναν ε-ξασκημένο χειριστή, τα ξένα αντικείμενα μέσα στο σώμα θα εμφανισθούν τόσο εύκολα, όσο και τα εξωτερικά. Κι επειδή τα μικροκύματα περνούν εύκολα μέσα από πόρτες και τοίχους, παρόμοια συστήματα θα μπορούσαν να χρησιμοποιη-θούν για να στήσουν ένα διακριτικό σύστημα επιτήρησης. Η συσκευή του ρα-ντάρ θα κόστιζε για να φτιαχτεί λίγα μόνο δολάρια. Είναι ήδη λίγο μεγαλύτερη από μια πλάκα σαπούνι και θα μπορούσε να γίνει πολύ μικρότερη. Μόνον ο επεξεργαστής για τη συναρμολόγηση της εικόνας θα είναι ακριβής και ογκώ-δης.

Η κατασκευάστρια εταιρία ηλεκτρονικών για το στρατό Ρέιδεον ανιχνεύει με-ταλλικά αντικείμενα χρησιμοποιώντας ραδιοκύματα μήκους λίγων μέτρων. Η ιδέα στην οποία στηρίζει τη συσκευή της είναι ότι η ακτινοβολία που πέφτει πάνω σε ένα μεταλλικό αντικείμενο θα διεγείρει τα ηλεκτρόνιά του σε υψηλό-τερες ενεργειακές στάθμες, τα οποία μετά αποδιεγειρόμενα θα επιστρέψουν σε μια χαμηλότερη στάθμη ενέργειας, εκπέμποντας μια δευτερεύουσα ακτινοβο-λία. Η ένταση και η διάρκεια αυτής της ακτινοβολίας εξαρτάται από το μέγεθος και το σχήμα του αντικειμένου. Η Ρέιδεον ελπίζει να κατασκευάσει έναν ανι-χνευτή που θα λούζει τους ανθρώπους με ραδιοκύματα και θα συγκρίνει το δευτερεύον σήμα που θα παίρνει με μια βιβλιοθήκη ραδιοϋπογραφών από διά-φορα αντικείμενα, όπως π.χ. τα πυροβόλα όπλα και τα μαχαίρια.

Οι τεχνητοί οσμητές που θα μας αναγνωρίζουν από τη μυρωδιά μας είναι μια άλλη τεχνολογία που εμφανίζεται στον ορίζοντα. Μια μέρα αυτοί οι ανιχνευτές οσμής θα είναι τόσο κοινοί, όσο και οι βιντεοκάμερες. Οσμητές σε ένα κατά-στημα θα μπορούσαν να παρακολουθήσουν πόσο συχνά το επισκέπτεται ένα

άτομο και να αναγνωρίσουν διάφορους γνωστούς κλέφτες μαγαζιών καθώς αυτοί μπαίνουν και να ειδοποιήσουν, αν είναι απαραίτητο, το προσωπικό α-σφαλείας. Σύμφωνα με τον πατέρα της "ηλεκτρονικής μύτης" Τζωρτζ Ντοντ , θα μπορούσαμε με αυτό το τρόπο να ανιχνεύσουμε ενδεχόμενους εισβολείς σε ένα γραφείο, ακόμα και να τους αναγνωρίσουμε.

Διάφορες αστυνομίες διατηρούν ήδη φυσικές βάσεις δεδομένων με ανθρώπι-νες οσμές, που τις έχουν πάρει με ταμπόν από διάφορες σκηνές εγκλημάτων. Εκπαιδευμένοι σκύλοι μυρίζουν μετά αυτή την οσμή και ακολουθούν τα ίχνη του ενόχου. Με τις ηλεκτρονικές όμως μύτες, η μυρωδιά του καθενός θα μπορούσε να αποθηκευτεί σε έναν υπολογιστή. Στο μέλλον, η μυρωδιά ενός ατόμου θα αποτελεί απόδειξη για την ταυτότητά του, όπως τα αποτυπώματα και οι εξετάσεις DNA.

Επιστήμονες μπορούν ήδη να χρησιμοποιούν τη κάμερα χιλιοστομετρικών κυ-μάτων για να κατασκοπεύσουν τους ανθρώπους από μια απόσταση μέσα στο σπίτι τους. Τα χιλιοστομετρικά κύματα που θα εκπεμφθούν από το ανθρώπινο σώμα θα περάσουν ελεύθερα από τα περισσότερα υλικά κατασκευής και θα δι-εγείρουν τις μικροσκοπικές κεραίες της κάμερας, ενώ ο επεξεργαστής θα ανα-συνθέσει από το παραγόμενο ηλεκτρονικό σήμα την εικόνα.

Σύμφωνα με το Άλαν Γιου, η συσκευή χιλιοστομετρικών κυμάτων και η μηχα-νή μικροκυματικής απεικόνισης είναι η πραγματική τεχνολογία πίσω από την υποτιθέμενη ΠΕΑ, γιατί αυτή "μπορεί να χρησιμοποιηθεί πραγματικά για να ψάξει ένα άτομο σε ένα κτίριο ή σε μια κρυμμένη θέση". Ο Δρ. Μπέκερ ανα-φέρει στο βιβλίο του "Το Ηλεκτρικό Σώμα" ότι υπάρχει ένα είδος ραντάρ που μπορεί να βρει μια μύγα σε απόσταση ενός χιλιομέτρου ή να εντοπίσει έναν άνθρωπο σε μια απόσταση 25 χιλιομέτρων. Στηριζόμενος σε αυτή τη πληρο-φορία Ο Άλαν Γιου παρατηρεί:

"Πιστεύω ότι η τεχνολογία της ΠΕΑ χρησιμοποιούσε ένα τέτοιο είδος προχω-ρημένου ραντάρ που εκπέμπει ακτινοβολία στη συχνότητα που μπορεί να δια-περάσει τσιμεντένιους τοίχους, αλλά εντούτοις να βρει και να εντοπίσει τη θέ-ση ενός ατόμου με χειρουργική ακρίβεια". Ακόμα και αν υπήρχε κάποιο είδος ψυχικών εργαζομένων στη CIA ή στο στρατό "οι πραγματικοί επιστήμονες, όπως οι ειδήμονες των μικροκυμάτων, θα πρέπει να είναι οι πραγματικοί ερευ-νητές της ΠΕΑ. Και αυτή η μικροκυματική συσκευή ταιριάζει με τη πληροφορία ότι η εταιρία Psi-Tech μίσθωσε σαν υπαλλήλους της επιστήμονες των μικροκυ-μάτων, γιατί αυτό έχει νόημα. Όμως θα χρησιμοποιούσα το όνομα "Παρακο-λούθηση Εξ' Αποστάσεως", αντί για το "Παρατήρηση Εξ' Αποστάσεως". Συνε-πώς το "Παρατήρηση Εξ' Αποστάσεως" μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τους πι-θανούς ψυχικούς και το "Παρακολούθηση Εξ' Αποστάσεως" θα είναι το όνομα που χρησιμοποιείται για την έρευνα ενός στόχου μέσα σε κτίρια".

"Με βάση αυτή τη τεχνολογία "Παρακολούθησης Εξ' Αποστάσεως" οι διεφθαρ-μένοι χειριστές, όχι μόνο μπορούν να κατασκοπεύσουν ανθρώπους στο σπίτι τους, το αυτοκίνητό τους κ.λ.π., αλλά μπορούν επίσης να χρησιμοποιήσουν

το αόρατο κυματικό όπλο τους για να χειριστούν τις ζωές των ανθρώπων με απίστευτη ακρίβεια...μπορούν να δολοφονήσουν οποιονδήποτε σαν από φυσι-κό θάνατο (όπως το να προκαλέσουν καρδιακή προσβολή, αποπληξία, ανε-πάρκεια νεφρών κ.λ.π.)".

Τέλος, σύμφωνα πάλι με τον Άλαν Γιου, αυτοί οι διεφθαρμένοι χειριστές, μπο-ρούν να προκαλέσουν τεχνητά όνειρα στο θύμα τους και ακόμα να το κάνουν να εκσπερματίσει σε αυτά.

ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΥΠΝΩΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΝΟΥ ΜΕ ΡΑΔΙΟΚΥΜΑΤΑ

Ο καθηγητής φυσιολογίας του Πανεπιστημίου του Λένινγκραντ Λ.Λ. Βασίλιεφ είχε παρατηρήσει σε μια διατριβή του για τον υπνωτισμό ότι "η χρησιμοποίηση ραδιοσημάτων αυξάνει σημαντικά τις πειραματικές δυνατότητες και πως ο κα-θηγητής Ι. Φ. Τοματσέφσκι εκτέλεσε τα πρώτα πειράματα με μια γυναίκα σε μια απόσταση ενός ή δύο δωματίων, υπό συνθήκες που αυτή δε γνώριζε ή δεν υποπτευόταν ότι θα πειραματιζόταν μαζί της. Σε άλλες περιπτώσεις ο αποστο-λέας δεν ήταν στο ίδιο σπίτι και κάποιος άλλος παρατηρούσε τη συμπεριφορά του ατόμου. Κατοπινά πειράματα που έγιναν σε μεγάλες αποστάσεις είχαν α-πόλυτη επιτυχία. Οι νοητικές υποβολές που δόθηκαν στο υποκείμενο να πάει να κοιμηθεί, ακολουθήθηκαν με συνέπεια μέσα σε ένα λεπτό".

Τα Ρωσικά πειράματα για τον έλεγχο του νου με την ύπνωση και τη χρησιμο-ποίηση ραδιοκυμάτων διεξήχθησαν τη δεκαετία του 1930, τριάντα περίπου χρόνια πριν το πείραμα με τον ταύρο του Δρ. Ντελγκάντο. Ο Δρ. Βασίλιεφ α-πέδειξε οριστικά ότι η εκπομπή ραδιοκυμάτων μπορεί να προκαλέσει τη διέ-γερση του εγκεφάλου. Στη πραγματικότητα δε χρειάζεται να εμφυτευτούν η-λεκτρόδια μέσα στο κρανίο. Το μόνο που χρειάζεται για να ελεγχθεί ηλεκτρο-μαγνητικά ο εγκέφαλος είναι να διεγερθεί ένας ιδιαίτερος μυς. Το υποκείμενο υπνωτίζεται και διατάσσεται να υπακούσει όταν διεγερθεί αυτός ο μυς, σε αυτή τη περίπτωση με ραδιοκύματα (ραδιοπομπό).

Ο Λίνκολν Λώρενς αναφέρει στο βιβλίο του "Μήπως Έχουμε Ελεγχθεί Νοητι-κά;" τα εξής: "Αν το υποκείμενο υπνωτισθεί και προγραμματισθεί νοητικά να διατηρήσει μια αποφασιστικότητα στην εκτέλεση μιας ειδικής πράξης, π.χ. να πυροβολήσει κάποιον, υποβάλλεται στην ιδέα ότι κάθε φορά που θα συσπάται ένας ιδιαίτερος μυς του με ένα ορισμένο τρόπο (το οποίο επιτυγχάνεται με τη χρησιμοποίηση ενός πομπού), θα αυξάνει ακόμα πιο πολύ αυτή την αποφασι-στικότητά του. Καθώς η υπνωτιστική μαγική επωδός ανανεώνεται ξανά και ξα-νά, το άτομο κάνει σκοπό της ζωής του να εκτελέσει αυτή τη πράξη, μέχρι τε-λικά να την πραγματοποιήσει. Με αυτό το τρόπο συνδέονται οι δυο συμπλη-

ρωματικές όψεις της Ραδιο-Ύπνωσης για τον Έλεγχο του Εγκεφάλου (RHIC = Ραδιοϋπνωτικός Ενδοεγκεφαλικός Έλεγχος) για να ενισχύσουν η μία την άλλη και να διαιωνίσουν τον έλεγχο, μέχρι τη στιγμή που θα απαιτηθεί η προεπιλεγ-μένη συμπεριφορά. Αυτό γίνεται σε μια δεύτερη συνεδρία όπου ο υπνωτιστής δίνει τις τελικές οδηγίες, οι οποίες μπορούν να ενισχυθούν με ραδιοδιέγερση σε συχνότερες φάσεις. Θα μπορούσαν ακόμα να επαναβεβαιώσουν την ήρεμη συμπεριφορά του ατόμου κατά τη περίοδο της διαφυγής του, ή να εξασφαλί-σουν ότι αυτό δεν θα δείχνει να έχει καμιά επίγνωση για το ρόλο των άλλων συνωμοτών, ή ακόμη να τους γνωρίζει".

Η ELF Ή Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΩΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΧΑΜΗΛΩΝ ΣΥΧΝΟ-ΤΗΤΩΝ

Ο γενικός, μακροπρόθεσμος σκοπός της CIA ήταν να ανακαλύψει αν θα μπο-ρούσε να επιτευχθεί ή όχι ο νοητικός έλεγχος με τη χρησιμοποίηση μιας ακρι-βούς, εξωτερικής ηλεκτρομαγνητικής εκπομπής. Ο εγκέφαλος λειτουργεί ηλε-κτρικά στη περιοχή των 100 χερτζ. Αυτό το φάσμα ονομάζεται ELF ή Περιοχή των Εξαιρετικά Χαμηλών Συχνοτήτων (Extremely Low Frequency). Τα κύματα ELF προκαλούν πολύ μικρό ιονισμό και πολύ χαμηλή θερμότητα και συνεπώς δεν εκδηλώνουν παρατηρήσιμα αποτελέσματα πάνω στους ζωντανούς οργανι-σμούς. Ρωσικά πειράματα σε αυτή τη περιοχή απέδειξαν μια σημαντική αύξηση των ψυχιατρικών διαταραχών και των διαταραχών του κεντρικού νευρικού συστήματος καθώς και συμπτώματα στρες στους ναύτες που εργάζονταν κο-ντά σε γεννήτριες ELF.

Ο Δρ. Ρος Άντευ ανακάλυψε στη Καλιφόρνια ότι τα εγκεφαλικά κύματα των ζώων μπορούσαν να μεταβληθούν άμεσα με πεδία ELF. Αφού μελέτησε τους διάφορους ρυθμούς των εγκεφαλικών κυμάτων στη διάρκεια διαφόρων νοητι-κών καταστάσεων, μπορούσε να βομβαρδίσει τον εγκέφαλο με ειδικές συχνό-τητες στις οποίες θα συντονιζόταν ακούσια τα εγκεφαλικά κύματα. Ο συγχρο-νισμός του εγκεφάλου σε διάφορες καταστάσεις θα προκαλούσε στρες, θυμό, αδιαθεσία και κούραση. Ο Δρ. Άντεϋ μπορούσε να αναγνωρίσει ειδικές συχνό-τητες και την ειδική τους αντίδραση. Ένα μέρος από τη τωρινή του έρευνα εί-ναι πάνω στο πώς η ακτινοβολία ELF μπορεί να επηρεάσει την εκροή ιόντων ασβεστίου στα εγκεφαλικά κύτταρα. Τα ιόντα ασβεστίου εμπλέκονται στη με-ταβίβαση των νευρικών ώσεων. Ο Δρ. Άντεϋ έχει αποδείξει ότι ορισμένες συ-χνότητες ELF μπορούν να εμποδίσουν ή να αυξήσουν την εκροή ιόντων ασβε-στίου. Μια τέτοια μείωση της εκροής ιόντων καθυστερεί ή εμποδίζει τις νευρι-κές ώσεις. Στην αντίθετη περίπτωση εκροής με επαναλαμβανόμενη ή συνεχι-ζόμενη έκθεση, η αυξανόμενη διεγερσιμότητα οδηγεί σε μια κατάσταση εξά-ντλησης των κυττάρων του εγκεφαλικού φλοιού. Ο Δρ. Άντεϋ μπόρεσε να τεκμηριώσει μια αξιοσημείωτη καθυστέρηση στους χρόνους αντίδρασης και

στη μνήμη των ποντικιών. Η πιο δυσοίωνη προοπτική είναι ότι η εκροή ιόντων στον ιππόκαμπο συνδέεται επίσης με την αποθήκευση της ανθρώπινης μνήμης και την ανάμνηση. Όταν ο γερουσιαστής Ρίτσαρντ Σβάικερ ρώτησε τον Δρ. Γκότλιμπ του προγράμματος MK-ULTRA γι' αυτή τη μελέτη και τη δυνατότητά της να καταστρέψει τη μνήμη στα ζώα, αυτός απάντησε: "Μπορώ να το πι-στεύσω αυτό, κε Γερουσιαστά".

Στο Σαν Λεάντρο, η Δρ. Ελίζαμπεθ Ράουσερ, διευθύντρια του Εργαστηρίου Τε-χνικής Έρευνας, έκανε για κάποιο καιρό πειράματα με ανθρώπους για την επί-δραση των πεδίων ELF πάνω στον εγκέφαλο. Παρατήρησε ότι μια από τις συ-χνότητες προκαλεί ναυτία για περισσότερο από μία ώρα και ότι μία άλλη, την οποία η ίδια ονομάζει "συχνότητα της μαριχουάνας", κάνει τους ανθρώπους να γελούν με το παραμικρό. Ζητούσε χρήματα και τρεις μήνες για να μπορέσει να επηρεάσει όπως έλεγε "τη συμπεριφορά του 80 τοις εκατό των ανθρώπων της πόλης, χωρίς αυτοί να το γνωρίζουν".

ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΝΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΩΜΑ

Στο παρελθόν η Σοβιετική Ένωση είχε επενδύσει πολύ χρόνο και χρήμα στην έρευνα των μικροκυμάτων. Το 1952, ενώ ο ψυχρός πόλεμος ήταν ακόμα στο φόρτε του, έγινε μια μυστική συνάντηση στο Νέο Μεξικό μεταξύ των Αμερικα-νών και των Σοβιετικών επιστημόνων, η οποία περιελάμβανε την ανταλλαγή πληροφοριών σχετικά με τους βιολογικούς κινδύνους και τα επίπεδα ασφαλεί-ας της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Οι Σοβιετικοί είχαν τις καλύτερες πληροφορίες πάνω σε αυτό το θέμα, αλλά οι Αμερικανοί επιστήμονες δεν ήθε-λαν να δεχθούν τις απόψεις τους. Σε μετέπειτα συναντήσεις τους, οι Σοβιετικοί επιστήμονες συνέχισαν να τονίζουν τη σοβαρότητα των κινδύνων, ενώ οι Αμε-ρικανοί υποβάθμιζαν τη σημασία τους.

Μετά από μια συνάντησή τους, οι Σοβιετικοί άρχισαν να βομβαρδίζουν με μι-κροκυματική ακτινοβολία τη Πρεσβεία των ΗΠΑ στη Μόσχα, χρησιμοποιώντας τους εκεί εργαζόμενους σαν πειραματόζωα. Το σήμα ανακαλύφθηκε από τη CIA το 1962, οπότε και αυτή όρισε το Μίλτον Ζάρετ να ερευνήσει το όλο θέμα, δίνοντας σε αυτό τη κωδική ονομασία Πανδώρα. Σύμφωνα με το Ζάρετ, το σήμα της Μόσχας αποτελείτο από αρκετές συχνότητες και ήταν εστιασμένο πάνω ακριβώς στο γραφείο του Πρέσβη. Η ένταση του βομβαρδισμού δεν α-ποκαλύφθηκε δημόσια, αλλά όταν το Υπουργείο Εξωτερικών παρεδέχθη τελικά την ύπαρξή του, ανέφερε ότι ήταν αρκετά χαμηλή.

Το μικροκυματικό αυτό σήμα αποσκοπούσε στη δημιουργία μιας θολής όρασης και στην απώλεια της νοητικής συγκέντρωσης. Όπως αποδείχθηκε, ο Αμερικα-

νός πρεσβευτής είχε αναπτύξει μια αιματολογική ασθένεια σαν τη λευχαιμία και υπέφερε συγχρόνως από αιμορραγίες στα μάτια και από χρόνιους πονοκε-φάλους. Οι Αμερικανοί φέρανε μαϊμούδες στη πρεσβεία και τις εξέθεσαν στην μικροκυματική ακτινοβολία. Ανακάλυψαν τότε ότι αυτές ανέπτυσσαν ανωμαλί-ες στη σύνθεση του αίματός τους και δημιουργούσαν ασυνήθιστους αριθμούς χρωμοσωμάτων. Το προσωπικό επίσης της Πρεσβείας βρέθηκε να έχει 40% παραπάνω λευκά αιμοσφαίρια από το μέσο όρο. Ενώ προχωρούσε η συλλογή των δεδομένων, το προσωπικό συνέχισε να εργάζεται στην πρεσβεία και δεν πληροφορήθηκε τίποτα για το βομβαρδισμό, παρά μετά από δέκα χρόνια. Τε-λικά πήρε ένα επίδομα 20% για ανθυγιεινή εργασία. Σε όλη τη διάρκεια του βομβαρδισμού, η CIA χρησιμοποίησε το προσωπικό για να συγκεντρώσει τις πληροφορίες που χρειαζόταν για τα ψυχολογικά και βιολογικά αποτελέσματα της μικροκυματικής ακτινοβολίας.

Στη συνέχεια η εργασία μεταβιβάσθηκε στην Υπηρεσία Προχωρημένων Ερευ-νητικών Προγραμμάτων Άμυνας (DARPA), η οποία με βάση την έρευνα που είχε γίνει δημιούργησε αργότερα τα ηλεκτρομαγνητικά όπλα του στρατού. Αυ-τά κρατήθηκαν μυστικά και αποκαλύφθηκαν μόνο το 1982 σε ένα άρθρο ενός τεχνικού περιοδικού της Πολεμικής Αεροπορίας όπου αναφερόταν ότι "ειδικές ραδιοσυχνότητες μπορούν να αποτελέσουν ισχυρές και επαναστατικές λύσεις για όπλα εναντίον προσωπικού". Σύμφωνα με αυτό το άρθρο ήταν πολύ εύκο-λο να χρησιμοποιήσουμε ηλεκτρομαγνητικά πεδία για να διασπάσουμε τον αν-θρώπινο εγκέφαλο, γιατί ο ίδιος ήταν ένα ηλεκτρικό όργανο. Το άρθρο επεσή-μανε επίσης ότι ένα σύστημα ταχείας ηλεκτρομαγνητικής σάρωσης με ακτινο-βολία ραδιοσυχνότητας (RFR) θα είχε μια εκπληκτική ή ακόμα φονική ικανότη-τα πάνω σε μια ευρεία περιοχή. Το σύστημα αυτό ήταν εύκολο να αναπτυχθεί. Μερικές πιθανές χρήσεις του περιελάμβαναν την αντιμετώπιση τρομοκρατικών ομάδων, τον έλεγχο του πλήθους, τον έλεγχο των παραβιάσεων στους κανό-νες ασφαλείας στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις και τεχνικές εναντίον προσω-πικού στη περίπτωση ενός τακτικού πολέμου.

Μερικές από τις ανακαλύψεις των επιστημόνων που συμμετείχαν στο σχέδιο Πανδώρα ήσαν πολύ συνταρακτικές. Ο Δρ. Τζόσεφ Σαρπ και ο μηχανικός Μαρκ Γκρόουβ μπορούσαν να ακούσουν και να ξεχωρίσουν μονοσύλλαβες λέ-ξεις με παλμικά διαμορφωμένα μικροκύματα (ήχοι μεγαλύτερου μήκους κύμα-τος θα απαιτούσαν τη διάβαση του πρότυπου ασφαλείας των 10mW/cm2, το οποίο μερικοί πιστεύουν ότι δεν είναι αρκετά αυστηρό). Τα μικροκύματα μπο-ρούν επίσης να μεταβάλλουν τη διαπερατότητα του αίματος στον εγκέφαλο, πράγμα που μπορεί να αυξήσει τα αποτελέσματα των φαρμάκων. Η χρησιμο-ποίηση ακτινοβολίας RFR σχετικά χαμηλής ενέργειας μπορεί να ευαισθητο-ποιήσει μεγάλες στρατιωτικές ομάδες σε διάφορους βιολογικούς ή χημικούς παράγοντες στους οποίους έχουν κανονικά ανοσία.

Ο ήχος μπορεί να μεταδοθεί ακόμα ευκολότερα με τη χρησιμοποίηση εμφυ-τευμάτων στο κοχλία του αυτιού που στέλνουν τα ηλεκτρικά σήματα μέσα στο υγρό του εσωτερικού αυτιού, ή εμφυτευμάτων που μεταδίδουν ηχητικές δονήσεις μέσα από οστά, όπως είναι οι περιπτώσεις των οδοντιατρικών σφρα-

γισμάτων που "πιάνουν" ακουστικές ραδιοσυχνότητες.

Ο αρχιπλοίαρχος του Πολεμικού Ναυτικού Δρ. Πωλ Τέιλορ παρουσίασε μια δι-ατριβή του στο Πανεπιστημιακό Κέντρο της Αεροπορίας στην Αεροπορική Βά-ση Μάξγουελ της Αλαμπάμπα. Ο ίδιος ήταν υπεύθυνος για το Εργαστήριο Ηλε-κτρομαγνητικής Ακτινοβολίας του Πολεμικού Ναυτικού και μελετούσε τα απο-τελέσματά της πάνω στους ανθρώπους. Στη διατριβή του δήλωσε ότι η ικανό-τητα των ατόμων να λειτουργούν σα στρατιώτες θα μπορούσε να υποβαθμι-στεί σε ένα τέτοιο σημείο, ώστε αυτοί να γίνουν αναποτελεσματικοί στη μάχη. Το σύστημα για το σκοπό αυτό χρησιμοποιούσε μικροκύματα και χιλιοστομε-τρικά κύματα και μπορούσε να μεταφερθεί από ένα μεγάλο φορτηγό.

Το 1981 άρχισε στη Μεγάλη Βρετανία μια μη βίαιη διαμαρτυρία γυναικών α-κτιβιστών, γύρω από την Αεροπορική Βάση των Ηνωμένων Πολιτειών στο Γκρήνχαμ Κόμον, εναντίον της σχεδιαζόμενης ανάπτυξης πυρηνικών όπλων στη Βρετανία. Στη διάρκεια του 1984 έφτασαν στη βάση οι πρώτοι τακτικοί πυρηνικοί πύραυλοι Κρουζ και οι διαμαρτυρίες έγιναν πιο έντονες. Οι γυναίκες τελικά παραπονέθηκαν για σοβαρούς πονοκεφάλους, προσωρινή παράλυση, ναυτία και άλλα κλασικά συμπτώματα μικροκυματικής δηλητηρίασης. Τα τεστ που έγιναν αποκάλυψαν υψηλά επίπεδα μικροκυματικής ακτινοβολίας γύρω από τη βάση, μέχρι και εκατό φορές πιο πάνω από τις συνηθισμένες τιμές τους.

Ο Τζόε Βίαλς, πρώην μηχανικός της RAF, εργαζόταν σε μια ευαίσθητη επιχεί-ρηση γεώτρησης πετρελαίου στην Ινδία το 1983, όταν άρχισε η μικροκυματική παρενόχληση. Λέγεται ότι ο Βίαλς είχε μπλεχθεί ασυναίσθητα σε μια επιχείρη-ση βιομηχανικής κατασκοπίας της CIA. Ο Βίαλς υπέφερε τόσο από μικροκυμα-τική ακτινοβολία, όσο και από μεταϋπνωτικές υποβολές που του εμφύτευσαν οι άγνωστοι χειριστές του. Αυτός παρακολουθήθηκε από το Ιατρικό Ίδρυμα του Λονδίνου για τη Φροντίδα Θυμάτων Βασανισμού, οι οποίοι ανακάλυψαν ότι τελικά αυτός υπόκειτο σε μυστική ύπνωση και σε μεταϋπνωτικές υποβολές σαν αυτές που περιγράφει στις δηλώσεις του.

Η μικροκυματική παρενόχληση φαίνεται επίσης να έχει συντελέσει στο θάνατο εικοσιπέντε επιστημόνων στη Βρετανία, οι οποίοι πέθαναν με μη συμβατικούς θανάτους (πολλοί από αυτούς αυτοκτόνησαν) στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Οι περισσότεροι από αυτούς εργαζόντουσαν πάνω σε πολύ ευαίσθητα ηλεκτρονικά πολεμικά προγράμματα για το NATO και το στρατό των ΗΠΑ. Λέ-γεται ότι χρησιμοποιήθηκαν εναντίον τους όπλα κατευθυνόμενης ενέργειας που τους οδήγησαν στην αυτοκτονία και σε εκκεντρικά "δυστυχήματα".

Στο Εθνικό Εργαστήριο Λώρενς Λίβερμορ στο Σάουθ Μπέυ των ΗΠΑ εργάστη-καν για την ανάπτυξη μιας "εγκεφαλοβόμβας". Μιας βόμβας που θα μπορούσε να ριχτεί στο πεδίο της μάχης, θα παρήγαγε μικροκύματα και θα εξουδετέρωνε το μυαλό των στρατιωτών μέσα σε μια περιορισμένη περιοχή.

Οι εφαρμογές της τεχνολογίας των μικροκυμάτων στη κατασκοπία ήσαν γνω-

στές για πάνω από 25 χρόνια. Σε μια συνάντηση στο Μπέρκλεϋ της Αμερικανι-κής Εταιρίας για την Πρόοδο της Επιστήμης το1965, ο Καθηγητής Τζ. Άντονυ Ντόιτς του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, υπέδειξε με απλούς όρους ότι ο εγκέφαλος είναι ένας πομπός και αν λάβει πάρα πολλές πληροφορίες, όπως τα πάρα πολλά οχήματα σε ένα συνωστισμένο δρόμο, θα σταματήσει να εκπέμπει. Είπε πως μια περίσσεια ακετυλοχολίνης στον εγκέφαλο μπορεί να εμποδίσει τη μνημονική διαδικασία. Υπέδειξε ότι αυτή η περίσσεια μπορεί να παραχθεί τε-χνητά με τη χορήγηση κατάλληλων φαρμάκων, ή με τη χρησιμοποίηση ραδιο-κυμάτων. Η διαδικασία ονομάζεται Ηλεκτρονική Διάλυση της Μνήμης (EDOM = Electronic Dissolution of Memory). Οι εκπομπές της μνήμης μπορούν να τερ-ματισθούν, όσο συνεχίζεται το ραδιοσήμα. Το αποτέλεσμα είναι το άτομο να χάσει στη διάρκεια του σήματος την επίγνωσή του, να παραμορφωθεί η μνήμη του και να καταστραφεί ο χρονικός προσανατολισμός του.

Σύμφωνα με το Λίνκολν Λώρενς, το συγγραφέα του βιβλίου "Μήπως Έχουμε Ελεγχθεί Νοητικά;", η EDOM είναι ήδη επιχειρησιακή. "Υπάρχει ήδη σε χρήση ένας μικρός πομποδέκτης EDOM που μπορεί να κρυφτεί στο σώμα ενός ατό-μου. Η επαφή με αυτό το άτομο, ένα τυχαίο σφίξιμο του χεριού ή ακόμα ένα απλό άγγιγμα μεταδίδει ένα μικροσκοπικό ηλεκτρονικό φορτίο, μαζί με έναν υπέρηχο, τα οποία για μια σύντομη περίοδο θα διαταράξουν το χρονικό προ-σανατολισμό του επηρεασμένου ατόμου...αυτό μπορεί να είναι ένα ισχυρό ό-πλο σε μια απελπιστικά συγκεχυμένη υπόθεση στην έρευνα ενός εγκλήματος".

Αλλά η τεχνολογία έχει προχωρήσει ένα ακόμα βήμα πιο πέρα. Έχει αποδειχθεί από το Δρ. Ρος Άντεϋ ότι τα μικροκύματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να προκαλέσουν άμεσα αλλαγές στα ηλεκτρικά πρότυπα των διαφόρων τμημάτων του εγκεφάλου. Τα πειράματά του έδειξαν ότι μπορούσε να επιτύχει τον ίδιο νοητικό έλεγχο πάνω σε ζώα, όπως έκανε ο Δρ. Ντελγκάντο στο περιστατικό με το ταύρο. Ενώ ο Δρ. Ντελγκάντο χρησιμοποίησε εγκεφαλικά εμφυτεύματα στα ζώα του, ο Δρ. Άντεϋ χρησιμοποίησε συσκευές μικροκυμάτων, χωρίς κα-μιά άλλη προετοιμασία. Αυτός έκανε τα ζώα να ενεργούν και να φαίνονται πραγματικά σαν ηλεκτρονικά παιχνίδια!

ΜΑΓΝΗΤΟΕΓΚΕΦΑΛΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΜΑΓΝΗΤΙΚΟΣ Ε-ΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ

Σε μια νευροχειρουργική επέμβαση ανοικτού εγκεφάλου με ξύπνιο τον ασθε-νή, ο χειρούργος συνήθως χρησιμοποιεί ένα ηλεκτρόδιο για να διεγείρει διά-φορα μέρη του εγκεφάλου, για να σιγουρευτεί ότι θα αποφύγει όσο το δυνα-τόν περισσότερα ζωτικά σημεία, προτού αρχίσει τη κατάλληλη εγχείρηση. Πολλοί ερευνητές όμως θεωρούν ότι αυτός ο τρόπος αναγνώρισης των κρίσι-

μων περιοχών του εγκεφάλου πριν την εγχείρηση θα πρέπει να εγκαταλειφθεί και να αντικατασταθεί με μια καινούργια τεχνική που ονομάζεται μαγνητοε-γκεφαλογραφία, κατά την οποία μετρούνται τα μαγνητικά κύματα από την η-λεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου.

Αυτό επιτυγχάνεται με μια συσκευή υπερκβαντικής συμβολής που ονομάζεται "squid" (καλαμάρι), η οποία μας επιτρέπει να μετρήσουμε τα μικροσκοπικά μα-γνητικά ρεύματα που παράγονται από τον εγκέφαλο. Το πλεονέκτημα των μα-γνητικών ρευμάτων είναι ότι περνούν μέσα από το κρανίο, χωρίς να παρα-μορφώνονται, όπως κάνουν τα ηλεκτρικά δυναμικά, με τα οποία είναι πιο δύ-σκολο να εντοπίσεις από πού προέρχεται το σήμα. Με τα ηλεκτρικά δυναμικά είναι σα να βλέπεις μέσα από ένα παγωμένο τζάμι. Αντίθετα, με τη μαγνητοε-γκεφαλογραφία, το σήμα περνάει κατευθείαν μέσα από το κρανίο και το δέρμα του κρανίου χωρίς να "κηλιδωθεί", κι επομένως μπορείς να εντοπίσεις το ση-μείο του εγκεφάλου από το οποίο προέρχεται με μια ακρίβεια 1,5 περίπου χιλι-οστών. Η τεχνική αυτή είναι πολύ ήπια: δε χρειάζεται καν να τοποθετήσεις η-λεκτρόδια πάνω στο δέρμα του κρανίου ή τίποτα άλλο. Βάζεις απλώς τη μηχα-νή ανάγνωσης πολύ κοντά στην επιφάνειας του δέρματος του κρανίου. Είναι σαν ένα σκάνερ.

Μια άλλη τεχνική που χρησιμοποιείται ακόμα, αλλά σιγά-σιγά εγκαταλείπεται είναι το ραδιενεργό σκανάρισμα (PET scanning) που φωτίζει τα μέρη του ε-γκεφάλου που είναι σε λειτουργία εκείνη τη στιγμή. Γενικά οι άλλες τεχνικές είναι αργές. Το χρονικό τους παράθυρο είναι πάντα γύρω στο ένα δευτερόλε-πτο ή περισσότερο.

Η νέα όμως τεχνική μας δίνει πληροφορίες κάθε ένα χιλιοστό του δευτερολέ-πτου. Έτσι μπορούμε να έχουμε χίλιες φωτογραφίες του εγκεφάλου σε ένα δευτερόλεπτο. Με αυτό το τρόπο, όχι μόνο μπορούμε να πούμε ποιες περιοχές του εγκεφάλου είναι ενεργοποιημένες, αλλά και τη σειρά με την οποία ενερ-γοποιούνται.

Μελετάμε τον οπτικό φλοιό, όπου βλέπουμε τις εικόνες που λαμβάνουν τα μά-τια μας. Και μπορούμε να πούμε ποιο μέρος του εγκεφάλου ασχολείται με το χρώμα και ποιο με τη κίνηση. Έτσι πλησιάζουμε τώρα στο στάδιο που θα μπο-ρούμε να δούμε πώς διασπά ο εγκέφαλος τους σύνθετους ερεθισμούς και πώς μετά τους ξανασυναρμολογεί.

Ως προς το ερώτημα τώρα για τη δυνατότητα αλλαγής της εγκεφαλικής λει-τουργίας με την επιβολή κατάλληλων μαγνητικών πεδίων πάνω στον εγκέφα-λο κι επομένως σαν ενός τρόπου ελέγχου του νου και της συμπεριφοράς, ο Δρ. Γκράχαμ Χάρντινγκ, Καθηγητής της Κλινικής Νευροφυσιολογίας του Πα-νεπιστημίου Άστον του Μπέρμινχαμ αναφέρει τα εξής:

"Θα μπορούσαμε ίσως να ξεκινήσουμε παράγοντας τεχνητές εικόνες στον ε-γκέφαλο μέσω ενός συστήματος τηλεοπτικής κάμερας. Αυτή τη στιγμή αυτό είναι πολύ χονδροειδές. Ξέρουμε ότι μπορούμε πραγματικά να χρησιμοποιή-

σουμε μαγνητική διέγερση του εγκεφάλου για να προκαλέσουμε ειδικά πρότυ-πα συμπεριφοράς. Με αυτό το τρόπο μπορείς στη πραγματικότητα να μπλοκά-ρεις διάφορα πράγματα, μπορείς να μπλοκάρεις ένα τμήμα της όρασης τοπο-θετώντας ένα μαγνητικό διεγέρτη κοντά στην επιφάνεια του κεφαλιού και διε-γείροντας απλώς αυτή την περιοχή του εγκεφάλου και μπλοκάροντας ένα μέ-ρος της οπτικής εικόνας. Αλλά αυτή είναι ακόμα μία πολύ χονδροειδής τεχνι-κή. Και είναι πολύ μακριά από το σημείο που θα μπορούμε να διεγείρουμε πο-λύ μικρές περιοχές του εγκεφάλου και να πάρουμε τόσο ακριβές εικόνες σαν αυτές που μπορεί να παράγει ο ίδιος".

ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΙΚΗ ΑΚΟΗ Η ΣΥΝΘΕΤΙΚΗ ΤΗΛΕΠΑΘΕΙΑ

Συνθετική Τηλεπάθεια είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την εκπομπή λέξεων, σκέψεων ή ιδεών μέσα στο μυαλό ενός ατόμου με μηχα-νικά μέσα, ειδικά με κάποιο είδος ηλεκτρομαγνητικού πομπού, όμοιου με του πομπού του ραδιοφώνου ή της τηλεόρασης, που λειτουργεί όμως στη μπάντα των μικροκυμάτων.

Παλμικά μικροκύματα έχουν ακουστεί σαν ήχος από τους χειριστές ραντάρ από την εποχή που εφευρέθηκε το ραντάρ, στη διάρκεια του δευτέρου παγκο-σμίου πολέμου. Το 1947, όταν τεχνικοί άκουσαν ήχους ενώ στεκόντουσαν κο-ντά στα πιάτα των ραντάρ και ανέφεραν το επεισόδιο στους συναδέλφους τους, οι τελευταίοι τους αντιμετώπισαν με σκεπτικισμό και με αιχμηρές ερωτή-σεις για τη πνευματική τους υγεία.

Οι άνθρωποι ακούνε φωνές από πάντοτε. Ο καθένας ακούει τη δική του φωνή μέσα στο κεφάλι του, καθώς σκέπτεται. Ακούμε τις φωνές των άλλων ανθρώ-πων στη φαντασία μας και στα όνειρά μας. Αλλά το να ακούμε φωνές που προέρχονται απ' έξω από το κεφάλι μας, όταν δεν υπάρχει παρόν κανένα άλλο άτομο, μας βάζει σε αμηχανία. Μήπως είναι η φαντασία μας; Μήπως είναι ο άνεμος, ή κανένας άλλος φυσικός ήχος που παρερμηνεύουμε;

Πολλοί άνθρωποι, θύματα νοητικού ελέγχου, παραπονιούνται ότι ακούνε φω-νές μέσα στο μυαλό τους. Εκτός από αυτούς, πολλοί προφήτες, άγιοι ή δημι-ουργοί θρησκειών άκουσαν "το λόγο του Θεού" μέσα τους. Η Βίβλος αναφέρει πολλά παραδείγματα ανθρώπων που άκουσαν τη φωνή άλλων ανθρώπων, ζώων, αγγέλων ή του ίδιου του "Θεού" μέσα στο κεφάλι τους, που τους έλεγε να κάνουν ορισμένα πράγματα. Φαντασθείτε τώρα αυτά τα μηνύματα να ήταν ετεροκατευθυνόμενα, ποιος ξέρει άραγε από ποιους, ότι π.χ. ο "Θεός" που μί-λησε στο Μωυσή ήταν κάποιος άνθρωπος, ή έστω εξωγήινος, κάτοχος μιας προηγμένης τεχνολογίας...

Οι άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι επικοινωνούν συνεχώς με το αόρατο έχουν θεωρηθεί από τους υπόλοιπους ανθρώπους σα σεβαστοί άγιοι, ή οραματιστές, ή σα μάγοι και μάγισσες και έχουν καεί στη πυρά, ή τέλος σαν παρανοϊκοί και σχιζοφρενικοί και έχουν κλειστεί σε ψυχιατρεία, όπου υφίστανται ηλεκτροσόκ μέχρι να ανακαλέσουν τις "φαντασιώσεις" τους.

Το 1961 ο Άλεν Φρέυ, ένας ανεξάρτητος βιοφυσικός και πειραματικός ψυχο-λόγος, ανέφερε ότι οι άνθρωποι μπορούν να ακούν μικροκύματα. Αυτή η ανα-κάλυψη αποπέμφθηκε από τους περισσότερους Αμερικανούς επιστήμονες, θε-ωρούμενη σαν αποτέλεσμα ενός τεχνουργήματος (εξωτερικού θορύβου). Το 1976 η υπηρεσία πληροφοριών του Υπουργείου Άμυνας, για λόγους αποπλη-ροφόρησης, απέδωσε αυτή την ανακάλυψη στους Σοβιετικούς.

Σύμφωνα με τη τεχνική περιγραφή του πειράματος που έδωσε ο Τζέιμς Λιν ο Φρέυ ανακάλυψε ότι τα άτομα που εκτίθενται σε μικροκύματα συχνότητας 1.310MHz έως 2.982MHz με μέσες πυκνότητες ισχύος 0.4 μέχρι 2mW/cm2, αντελήφθησαν ακουστικές αισθήσεις, που περιγράφηκαν σαν βαθείς, συρρικτι-κοί ή βομβίζοντες ήχοι (ή σαν κλικ). Οι αιχμές της πυκνότητας ισχύος ήταν της τάξεως των 200mW/cm2 έως 300mW/cm2 και οι συχνότητες επανάληψης του παλμού κυμαίνονταν από τα 200Hz μέχρι τα 400Hz. Ο Φρέυ αναφέρθηκε σε αυτό το φαινόμενο σαν ήχο ραδιοσυχνότητας (ραδιο-ήχο). Η αίσθηση συνέ-βαινε στιγμιαία, με μέσες προσπίπτουσες πυκνότητες ισχύος πολύ κάτω από αυτές που μπορούν να προκαλέσουν μια γνωστή βιολογική βλάβη, και φαινό-ταν να προέρχεται από μέσα ή κοντά στο πίσω μέρος του κεφαλιού.

Μια περαιτέρω δοκιμή αποκάλυψε ότι για να μπορέσει ένα άτομο να ακούσει το μικροκυματικό ήχο χρειαζόταν μια καλή αγωγή των κυμάτων από τα κόκα-λα και η ικανότητα του ατόμου να ακούει ήχους πάνω από τα 5 kHz. Πρόσθετα δεδομένα έδειξαν ότι η αντίληψη του μικροκυματικού ήχου εξαρτάτο κυρίως από τη μέγιστη πυκνότητα ισχύος και δευτερευόντως μόνο από το πλάτος του παλμού.

Οι σκεπτικιστές τελικά πείστηκαν μετά από μια μελέτη της Νάνσυ Κινγκ το 1971 για την ευαισθησία των ποντικιών στη μικροκυματική ακτινοβολία χαμη-λής ισχύος. Παρόλο που αρχικά προτάθηκε η υπόθεση της άμεσης διέγερσης του νευρικού συστήματος, υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις σήμερα ότι το φαινό-μενο της μικροκυματικής ακοής σχετίζεται με μια θερμοελαστικά παραγόμενη δόνηση. Το ίδιο είδος δόνησης μπορεί να παραχθεί και με άλλα μέσα, π.χ. με ένα παλμό λέιζερ ή με την ενεργοποίηση ενός πιεζοηλεκτρικού κρυστάλλου σε επαφή με το κρανίο (μήπως εμφυτεύματα;) Τα μικροκύματα προκαλούν κύμα-τα πιέσεως στον εγκεφαλικό ιστό και αυτό το φαινόμενο δονεί τους υποδοχείς του ήχου στο εσωτερικό αυτί μέσω της αντίστοιχης οστεϊκής δομής. Μερικά μικροκύματα είναι ικανά να διεγείρουν άμεσα τα νευρικά κύτταρα των ακου-στικών διόδων.

Το 1975 ο A.Γ. Γκάι σε μια διατριβή του για το μικροκυματικό ήχο έφτασε στα

εξής συμπεράσματα: 1) Το κατώφλι για ακουστικές αισθήσεις, ή αντιδράσεις, που προκαλούνται από παλμικά διαμορφωμένα μικροκύματα, τόσο στους αν-θρώπους όσο και στις γάτες, σχετίζεται με την προσπίπτουσα ενέργεια ανά παλμό, με τιμές από περίπου 20 μJ/cm2 για τις γάτες μέχρι τα 40 μJ/cm2 για τους ανθρώπους, για παλμούς εύρους μικρότερου από τα 30 μsec. 2) Τα μι-κροκύματα φαίνονται να αλληλεπιδρούν με το υψηλής συχνότητας τμήμα του ακουστικού συστήματος. 3) Η καταστροφή του κοχλία κατέληξε στην ολοκλη-ρωτική απώλεια όλων των προκαλούμενων ακουστικών αισθημάτων, δείχνο-ντας ότι το ακουστικό αποτέλεσμα των μικροκυμάτων εξασκείται με τον ίδιο τρόπο όπως τα συμβατικά ακουστικά ερεθίσματα. 4) Ο πιο πιθανός μηχανισμός αλληλεπίδρασης ηλεκτρομαγνητικού πεδίου εμφανίζεται να είναι η μετατροπή της ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας σε ακουστική ενέργεια λόγω θερμικής δια-στολής 6) Για να συμβεί το φαινόμενο είναι απαραίτητη μια αρκετά υψηλή α-γωγιμότητα του υλικού και μια κατάλληλη συχνότητα.

Τελικά ο Γκάι και άλλοι επιστήμονες εξήγησαν ως εξής τη μικροκυματική ακοή: Σε συχνότητες που μπορεί να ανιχνευθεί εύκολα το ακουστικό αποτέλεσμα, τα μικροκύματα διεισδύουν βαθιά μέσα στους ιστούς του κεφαλιού. Η απορροφη-μένη ενέργεια προκαλεί μια ταχεία θερμική διαστολή (στο μικροσκοπικό επίπε-δο), η οποία παράγει τάσεις στον ιστό. Παράγεται έτσι ένα κύμα ακουστικής πίεσης που μεταδίδεται δια μέσου των οστών προς το κοχλία. Από εκεί το φαι-νόμενο προχωρεί με τον ίδιο τρόπο όπως και στη συμβατική ακοή. Μια απλή όμως ή μικρή θέρμανση του ιστού με μικροκύματα, δε δημιουργεί ακουστικό αποτέλεσμα. Μόνο τα μικροκύματα που έχουν ένα σύντομο χρόνο ανόδου, δηλαδή τετραγωνικά κύματα που προκαλούν μια ταχεία αύξηση στη θερμο-κρασία του μικροπεριβάλλοντος θα παράγουν το κύμα πιέσεως.

Έχουν αναπτυχθεί και άλλες θεωρίες για να εξηγήσουν αυτή την ηλεκτρομα-γνητική - βιολογική αλληλεπίδραση, αλλά η προηγούμενη θεωρία, που ονομά-ζεται θερμοελαστική θεωρία, θεωρείται η πιο πιθανή γιατί οι μετρήσεις για την ακουστική πίεση είναι πολύ υψηλότερες γι' αυτή τη μέθοδο απ' ό,τι για τις άλ-λες.

Αναφέρεται ότι ο Α. Γ. Γκάι εκπαίδευσε το πατέρα του, ένα έμπειρο τηλεγρα-φητή, να στέλνει μηνύματα σε κλίμακα Μορς μέσω της ακουστικής μεθόδου των μικροκυμάτων. Αυτό μπορεί να είναι χρήσιμο σε μερικές περιπτώσεις, αλ-λά απέχει πολύ από το άκουσμα των "εσωτερικών φωνών".

Το 1973 οι Δρ. Τζόσεφ Σαρπ και Δρ. Μαρκ Γκρόουβ μπόρεσαν να ακούσουν άμεσα (στο Ινστιτούτο Έρευνας του Στρατού στο Γουόλτερ Ρηντ) λέξεις που είχαν μεταδοθεί με διαμορφωμένα μικροκύματα. Στο πείραμα, εκφωνήθηκαν προς τον εγκέφαλό τους παλμικά διαμορφωμένα ακουστογράμματα μικροκυ-μάτων (φωνητικά διαμορφωμένα μικροκύματα), ή το μικροκυματικό ανάλογο των ηχητικών δονήσεων των προφερόμενων λέξεων, με τέτοιο τρόπο, που αυτοί μπορούσαν να ακούσουν τις προφερόμενες λέξεις. Οι ήχοι που ακού-στηκαν έμοιαζαν με αυτούς που εκπέμπονται από άτομα με τεχνητούς λάρυγ-γες. Ακόμα και κουφά άτομα μπορούν να τους ακούσουν, αρκεί να μην έχουν

πρόβλημα στα τριχοειδή κύτταρα του κοχλία τους. Έχει αναφερθεί ότι οι στρα-τιωτικές και μυστικές εφαρμογές μιας τέτοιας συσκευής μπορεί να περιλαμβά-νουν το "τρέλαμα" κάποιου από τις "εσωτερικές φωνές" που ακούει, ή τη με-τάδοση μη ανιχνεύσιμων οδηγιών σε έναν προγραμματισμένο δολοφόνο.

Σε ένα άλλο πείραμα οι ήχοι παρήχθησαν από μικροκυματικούς παλμούς που έπεσαν πάνω σε κατάλληλα απορροφητικά υλικά.

Η ΜΗΧΑΝΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΝΟΥ

Τα προγράμματα νοητικού ελέγχου της CIA άρχισαν το 1949 και το πιο διάση-μο από αυτά ήταν το MK-ULTRA. Το Δεκέμβριο του 1950, ο Μόουρς Άλεν, έ-νας επιστήμονας της CIA, άκουσε για ένα πείραμα με μια μηχανή "ηλεκτρικού ύπνου" σε ένα νοσοκομείο της Βιρτζίνια. Αυτός αγόρασε τη μηχανή ελπίζοντας ότι θα βοηθούσε το χειριστή της να προκαλέσει στους ανθρώπους βαθύ ύπνο, χωρίς τη χρησιμοποίηση ηλεκτροσόκ ή ναρκωτικών. Αυτή η μηχανή ήταν η βάση για την τελική ανακάλυψη, όπως πιστεύει ο ερευνητής Άλαν Γιου, το 1973 από τη CIA, μετά από επίμονες προσπάθειες, της περίφημης Μηχανής Ανάγνωσης του Νου.

Το 1973 ο διευθυντής της τεχνικής υπηρεσίας της CIA κατέστρεψε κάθε ανα-φορά που είχε συγκεντρώσει μέχρι τότε η υπηρεσία για τον έλεγχο του νου, δείχνοντας έτσι έμμεσα με τη πράξη του ότι θα πρέπει να είχαν ανακαλύψει κάτι ιδιαίτερα σημαντικό σε σχέση με το νοητικό έλεγχο, για να θεωρήσουν ότι δεν χρειάζονταν πια όλες τις προηγούμενες πληροφορίες τους, τις οποίες για λόγους ασφαλείας κατέστρεψαν. Αυτός είναι ένας από τους σημαντικούς λό-γους που κάνουν τον Άλαν Γιου να πιστεύει ότι CIA θα πρέπει να είχε ανακα-λύψει τη Μηχανή Ελέγχου του Νου, που αναζητούσε τόσα χρόνια..

Η επιτυχία άλλωστε του προηγούμενου πειράματος του Δρ. Σαρπ αποδείκνυε ότι η Μηχανή Ανάγνωσης του Νου ήταν πια μια πραγματικότητα. Όταν ένα ά-τομο σκέπτεται, ή λέει την ίδια φράση, το ηλεκτρικό πρότυπο των σκέψεων, ή του λόγου του, μέσα στον εγκέφαλό του πρέπει να είναι το ίδιο. Τα παραπάνω πειράματα του Δρ. Σαρπ και του Δρ. Γκρόουβ απέδειξαν ότι αυτοί μπορούσαν να στείλουν με μικροκύματα ένα μήνυμα στον ανθρώπινο εγκέφαλο, δημιουρ-γώντας σε αυτόν αντίστοιχα ηλεκτρικά πρότυπα (εγκεφαλικά κύματα). Είναι λογικό να υποθέσουμε, ότι αφού μπορούσαν να κάνουν αυτό, θα μπορούσαν να κάνουν και το ανάποδο: να διαβάσουν δηλαδή τις σκέψεις ενός ατόμου, μεταφράζοντας απλά τα ηλεκτρικά πρότυπα του εγκεφάλου του σε μια κατα-νοητή γλώσσα.

Υποθέτοντας ότι υπάρχει μια αμφιμονοσήμαντη αντιστοιχία μεταξύ των προ-φερόμενων (ή στοχαζόμενων) λέξεων και των εγκεφαλικών κυμάτων που αυ-τές δημιουργούν, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι έχοντας το ένα από αυτά, θα

έχουμε αυτόματα και το άλλο. Με άλλα λόγια από τις λέξεις μπορούμε να πάμε στις σκέψεις (εγκεφαλικά κύματα) και από τις σκέψεις (εγκεφαλικά κύματα) στις λέξεις. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι να φτιάξουμε μια ηλεκτρονική βι-βλιοθήκη αυτών των αντιστοιχιών, με άλλα λόγια ένα είδος ηλεκτρονικού λε-ξικού των ηλεκτρικών προτύπων του εγκεφάλου μας. Με αυτό το τρόπο, αν έχουμε ένα συγκεκριμένο πρότυπο εγκεφαλικών κυμάτων, θα αναζητήσουμε αυτή την άγνωστη "ηλεκτρική" λέξη στο λεξικό μας και θα δούμε αμέσως την ερμηνεία της, δηλαδή σε ποια κανονική λέξη αντιστοιχεί. Τη δουλειά βέβαια αυτή θα την κάνει ένας υπολογιστής, που θα διαβάζει τα εγκεφαλικά μας κύ-ματα και με τη βοήθεια του ενσωματωμένου λεξικού θα τα μεταφράζει αμέσως στην οθόνη του σε μια κατανοητή για μας γλώσσα. Με αυτό το τρόπο θα μπο-ρούμε να πούμε ότι έχουμε κατασκευάσει μια μηχανή ανάγνωσης των σκέψε-ων. Θα σκέπτεται κάποιος κάτι και αμέσως θα παρουσιάζεται στην οθόνη του υπολογιστή η λέξη ακριβώς που σκέφθηκε.

Επίσης θα μπορούσαμε να στείλουμε με μικροκύματα το ηλεκτρικό πρότυπο της σκέψης ενός ατόμου σε διάφορα άλλα άτομα και να τα κάνουμε να σκεφ-θούν και αυτά το ίδιο ακριβώς πράγμα (συνθετική τηλεπάθεια). Αυτό βέβαια με τη παραδοχή ότι οι ίδιες λέξεις και σκέψεις δημιουργούν τα ίδια ηλεκτρικά πρότυπα για όλους τους ανθρώπους (τουλάχιστον αυτούς που μιλούν την ίδια γλώσσα). Αν αυτό δε συμβαίνει, μπορεί να δυσκολεύουμε λίγο το πρόβλημα, αλλά και πάλι υπάρχει λύση, αρκεί να χρησιμοποιήσουμε το ηλεκτρικό λεξικό του δεύτερου αυτού ανθρώπου και να του στείλουμε το δικό του ηλεκτρικό πρότυπο για τη λέξη που θέλουμε. Το πρόβλημα έχει πάντα λύση, εφόσον υ-πάρχει μια αμφιμονοσήμαντη αντιστοιχία μεταξύ ακουόμενων ή στοχαζόμενων λέξεων και ηλεκτρικών προτύπων που αυτές δημιουργούν στον εγκέφαλο του κάθε ατόμου, αδιάφορα από το αν τα άτομα μιλούν διαφορετική γλώσσα, ή δημιουργούν για τις ίδιες λέξεις, διαφορετικά εγκεφαλικά κύματα.

Η μόνη εξαίρεση σε αυτή την ηλεκτρονική ερμηνευτική διαδικασία είναι όταν τα εγκεφαλικά κύματα περιγράφουν οπτικές παραστάσεις, γιατί δε γνωρίζουμε ακόμα τις αντιστοιχίες εικόνων και εγκεφαλικών κυμάτων (ηλεκτρικών προτύ-πων τους), κάτι που βέβαια είναι πολύ πιο δύσκολο. Αυτός είναι ο λόγος που η CIA μετά το 1973 άρχισε να ασχολείται με την ερμηνεία των οπτικών πληρο-φοριών. Εφόσον πετύχαινε και σε αυτό, θα μπορούσε να γνωρίζει από μεγάλη απόσταση τι βλέπει ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος εκείνη τη στιγμή.

Σύμφωνα με τον Ισραηλινό Δρ. Τζος Μπέικον μια μηχανή ανάγνωσης του νου αναπτύχθηκε επίσης από ένα μαθηματικό (που είναι τώρα στο Ισραήλ), ο ο-ποίος εργάσθηκε με το Καθηγητή Μπετστέρεβα στο Στρατιωτικό Ιατρικό Ινστι-τούτο του Λένινγκραντ από τα μέσα μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Ο μαθηματικός αυτός αποκωδικοποίησε τα πρότυπα ορισμένων εγκεφαλικών κυ-μάτων και πήρε τη φωνημική παράσταση της λέξης, ενώ το υποκείμενο σκε-πτόταν πάνω σε μια οθόνη υπολογιστή. Αν σκεπτόταν τη λέξη γάτα, αυτή η λέξη εμφανιζόταν αμέσως στην οθόνη του υπολογιστή.

Το θύμα νοητικού ελέγχου Ντέιβιντ Φράτους δήλωσε το 1988, ότι στη φυλακή

της πολιτείας Ουτάχ ήρθε σε επαφή με μια συσκευή που μπορούσε να διαβάσει από μακριά ολόκληρες τις σκέψεις του. Σύμφωνα με τον Άλαν Γιου η Μηχανή Ανάγνωσης του Νου περιλαμβάνει και ένα σύστημα "Παρακολούθησης Εξ' Α-ποστάσεως", που εντοπίζει τα άτομα και μετά απλά η κυρίως μηχανή διαβάζει τις σκέψεις τους. Το σύστημα αυτό χρησιμοποιεί ένα είδος εξελιγμένου ραντάρ και εκπέμπει μια ακτινοβολία που περνάει μέσα από τους τοίχους και το τσιμέ-ντο, ανακαλύπτοντας και εντοπίζοντας τελικά με χειρουργική ακρίβεια ένα ά-τομο, ημέρα ή νύχτα. Το σύστημα αυτό θεωρείται σα μια μυστική τεχνολογία της υπηρεσίας πληροφοριών και είναι ειδικευμένη σε αυτό η γνωστή εταιρία Psi-Tech. Τον Ιούνιο του 1993 παρουσιάσθηκε στο Βρετανικό περιοδικό "LOBSTER", που ειδικεύεται στα κατασκοπευτικά και στα συνωμοσιολογικά θέ-ματα, ένα άρθρο που ανέφερε ότι η Psi-Tech είχε χρησιμοποιήσει την "Παρα-κολούθηση Εξ' Αποστάσεως" για να εντοπίσει τις θέσεις των πυραύλων σκουντ του Σαντάμ και ότι βοήθησε το FBI να εντοπίσει ένα απαγμένο διευθυντή της εταιρίας Έξον.

Το 1974 Η CIA ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για το συνδυασμό ύπνωσης - ηλεκτρο-μαγνητικής ακτινοβολίας. Υπήρχαν σχέδια για την ανάπτυξη αυτών των τεχνι-κών με πειράματα που θα γίνονταν πάνω σε ανθρώπους εθελοντές. Σύμφωνα με τον πειραματιστή σε αυτό το πεδίο Τζ. Φ. Σάπιτζ: "η υποβολή του υπνωτι-στή μπορεί επίσης να μεταδοθεί με διαμορφωμένα ηλεκτρομαγνητικά κύματα κατευθείαν στο υποσυνείδητο του ατόμου, δηλαδή χωρίς τη χρησιμοποίηση καμιάς τεχνικής συσκευής για τη λήψη ή την αποκωδικοποίηση των μηνυμά-των, και το άτομο που εκτίθεται σε αυτή την επιρροή δεν έχει καμιά πιθανότη-τα να ελέγξει την είσοδο των πληροφοριών". Σα μία προκαταρκτική δοκιμή αυτής της γενικής ιδέας, ο Σάπιτζ πρότεινε την εγγραφή των εγκεφαλικών κυ-μάτων που προκαλούνται από ιδιαίτερα ναρκωτικά, τη διαμόρφωσή τους μετά σε μία μικροκυματική ακτίνα και την επανατροφοδότηση τους πίσω στον ε-γκέφαλο ενός ατόμου που δεν έχει πάρει ναρκωτικά, για να δουν αν θα μπο-ρούσε να παραχθεί η ίδια κατάσταση συνείδησης μόνο με την ακτίνα.

Το βασικό πρόγραμμα του Σάπιτζ αποτελείτο από τέσσερα πειράματα. Στο πρώτο δινόταν στα υποκείμενα ένα τεστ εκατό ερωτήσεων από εύκολες μέχρι τεχνικές, έτσι ώστε όλοι να ήξεραν μερικές, αλλά όχι όλες τις απαντήσεις. Αρ-γότερα, ενώ ήσαν σε υπνωτική κατάσταση και δεν γνώριζαν ότι βομβαρδίζο-νταν με ηλεκτρομαγνητικά κύματα, αυτοί θα υπόκειντο σε ακτίνες πληροφό-ρησης που θα υπέβαλαν απαντήσεις για μερικά από τα στοιχεία που είχαν α-φήσει κενά στο πρώτο τεστ, αμνησία για μερικές από τις σωστές τους απαντή-σεις και νόθευση της μνήμης τους για άλλες σωστές απαντήσεις. Ένα νέο τεστ θα έλεγχε τα αποτελέσματα μετά από δυο βδομάδες.

Το δεύτερο ήταν η εμφύτευση υπνωτικών υποβολών για απλές πράξεις, όπως το να φύγει κάποιος από το εργαστήριο για να αγοράσει κάποιο ιδιαίτερο αντι-κείμενο, οι οποίες επρόκειτο να πυροδοτηθούν από ένα υποδεικνυόμενο χρό-νο, προφερόμενη λέξη ή όραση. Τα υποκείμενα θα έδιναν αργότερα συνέντευ-ξη. "Μπορεί να αναμένεται", έγραψε ο Σάπιτζ, "ότι αυτοί εκλογικεύουν τη συ-μπεριφορά τους και θεωρούν ότι την αναλαμβάνουν με τη δική τους θέληση".

Σε ένα τρίτο πείραμα επρόκειτο να δοθούν στα υποκείμενα δύο τεστ προσωπι-κότητας. Μετά θα τους υποβάλλονταν επανειλημμένα διάφορες απαντήσεις σε ορισμένες ερωτήσεις και επίσης μη παθολογικές αλλαγές προσωπικότητας, που και τα δυο θα εκτιμούνταν με ένα νέο τεστ σε ένα μήνα. Σε μερικές περιπτώ-σεις τα υποκείμενα επρόκειτο να προ-υπνωτισθούν να μιλούν στον ύπνο τους, έτσι ο προγραμματιστής των μικροκυμάτων να μπορούσε να συνδέσει τις ε-ντολές με σκέψεις που υπήρχαν ήδη στον εγκέφαλό τους. Τελικά θα γίνονταν προσπάθειες για να παράγουν τα τυπικά τεστ της βαθιάς υπνωτικής κατάστα-σης, όπως η μυϊκή ακαμψία, μόνο με τις μικροκυματικές ακτίνες.

Στη κατάθεσή του ενώπιον της Υποεπιτροπής της Γερουσίας πάνω στην Υγεία και την Επιστημονική Έρευνα στις 21 Σεπτεμβρίου 1977, ο γνωστός μας διευ-θυντής του MK-ULTRA Δρ. Σύντνεϋ Γκότλιμπ ανέφερε μεταξύ άλλων τα εξής: "Υπήρχε ένα μεγάλο ενδιαφέρον για το τι επηρεάζει την κατάσταση των αν-θρώπων στο πεδίο των ραδιοκυμάτων και εύκολα μπορούσε κάποιος κάπου στα πολλά προγράμματα να προσπαθούσε να δει αν θα μπορούσες να υπνωτί-σεις κάποιον ευκολότερα, αν αυτός στεκόταν μέσα σε μια ακτίνα ραδιοκυμά-των".

Το 1975 μια πρωτόγονη μηχανή διαβάσματος του νου δοκιμάσθηκε στο Ινστι-τούτο Έρευνας του Στάνφορντ. Αυτή χρησιμοποιούσε έναν υπολογιστή που αναγνώριζε ορισμένες λέξεις παρακολουθώντας τις σιωπηλές σκέψεις ενός α-τόμου. Μια άλλη έρευνα έδειξε ότι το Ηλεκτροεγκεφαλογράφημα συνδυασμέ-νο με εκπομπές ραδιοσυχνότητας και μικροκυμάτων, σχεδιασμένων να παρά-γουν ειδικές σκέψεις ή διαθέσεις, όπως για παράδειγμα υποχωρητικότητα και αδιαφορία, υπόσχεται μια μέθοδο νοητικού ελέγχου που αποτελεί μεγάλο κίν-δυνο για όλες τις κοινωνίες: τη δημιουργία μιας αποδεκτής τελικά από το κοι-νό ολοκληρωτικής κυβέρνησης, με άλλα λόγια την επιβολή μιας τυραννίας χωρίς τρόμο. Επιστήμονες ασχολούμενοι με την έρευνα των ηλεκτροεγκεφα-λογραφημάτων λένε όλοι ότι αυτή η δυνατότητα είναι ακόμα μακριά, αλλά μπορούμε να την "αισθανθούμε". Θα μπορούσε να συμβεί ακριβώς τώρα.

Βομβαρδίζοντας οι μυστικές υπηρεσίες ένα θύμα με μικροκυματική ακτινοβο-λία, το κάνουν να ακούσει αυτό που του λένε σαν ένα κανονικό διάλογο στη μορφή ενός ψιθύρου. Εφόσον το θύμα δεν μπορεί να βρει κανένα γύρω του που να του μιλάει, ίσως αρχίσει να νομίζει ότι ακούει διάφορα πράγματα. Όσο συνεχίζεται αυτό το είδος ακουστικής παρενόχλησης, το άτομο θα νομίσει τε-λικά ότι τρελαίνεται.

Η Κινέζικη εφημερίδα Γουόρλντ Ζουρνάλ ανέφερε ότι ένας Κινέζος σκότωσε τη γυναίκα του ενώ αυτή εργαζόταν, γιατί όπως είπε, είχε ακούσει μια φωνή μέσα του να του λέει καθαρά ότι με αυτό το τρόπο θα άλλαζε τη κακοτυχία του. Ο Κινέζος νόμισε ότι του μιλούσε κάποιος θεός, ή άγγελος, για να το βο-ηθήσει και ακολούθησε πιστά τη συμβουλή του. Είναι άραγε αυτή η περίπτωση η εκδήλωση μιας σχιζοφρένειας ή μήπως η χρησιμοποίηση μιας ηλεκτρομα-γνητικής μηχανής νοητικού ελέγχου;

Η μηχανή ανάγνωσης του νου χρησιμοποιεί αόρατα ηλεκτρομαγνητικά κύματα για να εισβάλει στην ιδιωτικότητα των ανθρώπων και για να διαβάσει τις σκέ-ψεις τους, χωρίς κανένα ίχνος αποδείξεως. Το υποκείμενο είναι ανίδεο ότι δια-βάζονται οι σκέψεις του. Έτσι οι χειριστές αυτών των μηχανών μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν πάνω στον οποιονδήποτε, όσες φορές θέλουν και να βλά-ψουν οποιονδήποτε χωρίς καμιά τιμωρία.

Τον Αύγουστο του 1971 προτάθηκε στη κυβέρνηση του Νίξον ένα σύστημα αποτελεσματικής επιτήρησης που θα παρακολουθούσε κρυφά κάθε σπίτι, αυ-τοκίνητο και πλοίο στην Αμερική. Το σχέδιο περιελάμβανε και ένα πρόγραμμα για ένα σύστημα προπαγάνδας που θα χειριζόταν η κυβέρνηση μέσω του τη-λεοπτικού δικτύου. Το σχέδιο αυτό δεν έγινε δεκτό από τη κυβέρνηση Νίξον, αλλά αποδεικνύει ότι οι μυστικές υπηρεσίες είχαν τα μέσα και τη τεχνολογία για να το επιβάλουν.

Η Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ ανέφερε το 1984 ότι πολλοί ιδιοκτήτες καταστημάτων σε όλη τη χώρα μεταδίδουν με ένα σύστημα λέξεις υψηλής συ-χνότητας (πάνω από το επίπεδο ακουστότητας), για να αποθαρρύνουν το κλέψιμο των καταστημάτων τους. Οι αναφορές λένε ότι οι κλοπές μειώθηκαν με αυτό το τρόπο σε μερικές περιπτώσεις κατά 80%.

ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΑ ΟΠΛΑ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΝΟΥ

Η "U.S. News & World Report" αποκάλυψε σε ένα άρθρο της ότι ο στρατός των ΗΠΑ ερευνώντας την ακουστική, τα μικροκύματα και τον έλεγχο των ε-γκεφαλικών κυμάτων για την αλλαγή του προτύπου του ύπνου, έχει αναπτύξει τελικά διάφορα όπλα για τον έλεγχο του νου. Το άρθρο έχει μάλιστα την εικό-να ενός στρατιωτικού ελικοπτέρου που στέλνει μια εστιασμένη ακτίνα σε ένα σπίτι. Η ίδια πηγή ανέφερε ότι σύμφωνα με ένα μπρήφινγκ του Πενταγώνου τα ακουστικά και ηχητικά όπλα μπορούν να δονούν το εσωτερικό των ανθρώ-πων για να τους ζαλίζουν και να τους προξενούν ναυτία.

Ο Δρ. Έλντον Μπυρντ ήταν ο αρχηγός ενός προγράμματος εξωτικών ηλεκτρο-μαγνητικών όπλων στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Διεξήγαγε το μεγαλύ-τερο μέρος της έρευνάς του στο Ινστιτούτο Ραδιοβιολογικής Έρευνας των Ε-νόπλων Δυνάμεων στην Μπήδεσντα, εξετάζοντας και προσπαθώντας να επη-ρεάσει την ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου. Χρησιμοποίησε κύματα ELF (Εξαιρετικά Χαμηλής Συχνότητας), για να διεγείρει τον εγκέφαλο και να τον αναγκάσει να απελευθερώσει χημικές ουσίες που ρυθμίζουν την ανθρώπι-νη συμπεριφορά. Χρησιμοποιώντας αυτά τα όπλα πάνω σε ανθρώπους τους

έκανε να έχουν άμεσα γριπποειδή συμπτώματα και να νιώθουν ναυτία. Πά-ντως αν και το πρόγραμμά του είχε σχεδιαστεί για τέσσερα χρόνια, αυτό στα-μάτησε στα δύο. Επειδή η τεχνική του δούλευε, ο Μπυρντ πιστεύει ότι το πρό-γραμμα έγινε "μαύρο", με άλλα λόγια απόρρητο και συνεχίστηκε στα κρυφά.

Παρακάτω παρουσιάζουμε μια συζήτηση που έγινε στο CNN το 1985 πάνω στο θέμα των ηλεκτρομαγνητικών όπλων. Η ίδια είναι πολύ αποκαλυπτική για τις δυνατότητες αυτών των όπλων και χάρη ζωντάνιας τη παρουσιάζουμε σε δια-λογική μορφή, όπως ακριβώς έγινε. Σε αυτή έλαβαν μέρος μερικά από τα με-γαλύτερα επιστημονικά ονόματα σε αυτό το πεδίο εκείνη την εποχή.

Τη συζήτηση συντονίζει ο ειδικός για στρατιωτικά θέματα Τσακ ΝτεΚάρο

Ντε Κάρο: Φαντασθείτε τις συνέπειες ενός όπλου που δεν αφήνει ορατό ί-χνος, ενός όπλου που θα μπορούσε να θέσει εκτός μάχης τανκς, πλοία και αε-ροπλάνα τόσο γρήγορα, όσο η ταχύτητα του φωτός. Η ίδια τεχνολογία, με τροποποιήσεις, θα μπορούσε να αποπροσανατολίσει και ακόμα να κατευνάσει το στρατιωτικό προσωπικό, καθιστώντας το ουσιαστικά ανίκανο στο πεδίο της μάχης. Αυτά είναι τα νέα πολεμικά όπλα που θα εξετάσουμε σε αυτή τη σειρά.

Για τα 40 τελευταία χρόνια ο κόσμος έχει καθηλωθεί από την απειλή ενός πυ-ρηνικού πολέμου, και πιο πρόσφατα από την προοπτική του πολέμου των ά-στρων χρησιμοποιώντας λέιζερ και άλλες σύγχρονες τεχνολογίες. Ενώ οι δυο πλευρές της Συνθήκης της Γενεύης εστιάζονται σε αυτά τα θέματα, αναπτύσ-σονται νέα όπλα που θα καταστήσουν τελικά άχρηστη οποιαδήποτε συμφωνία για όπλα.

Ο κεραυνός είναι η πιο δραματική μορφή ενέργειας που μπορεί να βρεθεί στη φύση. Οι επιστήμονες έχουν επιτύχει να δημιουργήσουν περιορισμένους τύ-πους τεχνητού κεραυνού. Και μερικοί νομίζουν ότι αυτοί μπορεί να είναι οι πρωτοπόροι ενός νέου είδους όπλου κατευθυνόμενης ενέργειας, μέρους μιας οικογένειας όπλων που λειτουργούν μέσα στη περιοχή των ραδιοσυχνοτήτων της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας και αναφέρονται έτσι σαν όπλα ραδιοσυ-χνότητας (όπλα RF).

Ο Δρ. Τζέιμς Φρέιζερ έχει ερευνήσει τις ηλεκτρομαγνητικές επιδράσεις για τη Πολεμική Αεροπορία για μια περίπου δεκαετία και αυτός, μαζί με έναν αυξανό-μενο αριθμό ειδικών στα όπλα, αισθάνεται ότι τα όπλα ραδιοσυχνότητας ή ό-πλα RF θα μπορούσαν να είναι ο μπαλαντέρ στο συνεχιζόμενο ανταγωνισμό των όπλων.

Φρέιζερ: Θα μπορούσατε να έχετε τρομακτικά ποσά ακτινοβολούμενης ισχύος και αυτό που θα μπορούσατε να κάνετε τότε με αυτή την ισχύ είναι θέμα μη-χανικής σχεδίασης και τελικού σκοπού σας.

ΝτεΚάρο: Ο Ρόμπερτ Μπας, φυσικός με ντοκτορά στα μαθηματικά, εργάζεται στην έρευνα όπλων των ΗΠΑ. Αυτός λέει ότι οι Σοβιετικοί φαίνονται να είναι

μπροστά από μας σε ένα αριθμό περιοχών και ιδιαίτερα στα όπλα RF.

Μπας: Είμαστε πίσω από τη Σοβιετική Ένωση στα όπλα κατευθυνόμενης ενέρ-γειας, που βασίζονται σε μικροκυματικές ακτίνες των 60 γιγαχέρτζ.

ΝτεΚάρο: Ο Δρ. Μπας και άλλοι νομίζουν ότι η πιο πιθανή μορφή εξοπλισμού RF των Σοβιετικών, θα ήταν μικροκύματα υψηλής ισχύος, ακτίνες ραντάρ υ-περυψηλής έντασης. Αυτές θα μαγείρευαν κυριολεκτικά τους ανθρώπους, και θα έθεταν εκτός λειτουργίας υπολογιστές και ηλεκτρονικά συστήματα επιτή-ρησης και επικοινωνιών. Ένα επιχειρησιακό όπλο RF, σχετικά φθηνό και επα-ναχρησιμοποιήσιμο, θα μπορούσε να καταστρέψει εξεζητημένα και ακριβά πο-λεμικά μηχανήματα.

Για παράδειγμα, το 20 εκατομμυρίων δολαρίων καταδιωκτικό F-16 ελέγχεται πλήρως από ηλεκτρονικούς αισθητήρες ανίχνευσης και υπολογιστές. Χωρίς κανένα χειροκίνητο έλεγχο πτήσης, το αεροπλάνο αυτό θα έπεφτε κυριολεκτι-κά από τον ουρανό μετά το κτύπημά του από ένα υψηλής έντασης παλμό μι-κροκυματικής ακτινοβολίας.

Οι επιστήμονες λένε ότι τα μικροκύματα και άλλα είδη παλμών ραδιοσυχνότη-τας (RF), αν λειτουργήσουν σε ειδικές συχνότητες, μπορούν να μεταδοθούν με λίγη ή καθόλου απώλεια ισχύος. Οι μηχανές που είναι γνωστές σαν γυρο-τρόνια μπορούν να παράγουν τους ογκώδεις παλμούς που χρειάζονται για την οδήγηση αυτών των συσκευών.

Η βασική ιδέα του εξοπλισμού RF προβλέφθηκε στις αρχές του αιώνα από τον Νικόλαο Τέσλα, έναν Αμερικανό μετανάστη από τη Γιουγκοσλαβία. Αυτός είναι περισσότερο γνωστός σαν ο άνθρωπος που εφεύρε το εναλλασσόμενο ηλε-κτρικό ρεύμα. Το 1899, ο Τέσλα έφτιαξε το περίφημο γιγάντιο πηνίο Τέσλα, το οποίο παρήγαγε ένα τεχνητό κεραυνό 10 εκατομμυρίων βολτ. Από αυτό αυτός θεωρητικοποίησε τη δυνατότητα των ακτίνων θανάτου. Αυτή και πολλές από τις άλλες του ιδέες για τη φυσική του ηλεκτρισμού γελοιοποιήθηκαν από το επιστημονικό κατεστημένο.

Γκόλκα: Η καθαρή επιστήμη δεν είναι ένα σίγουρο πράγμα. Δεν μπορείς να προβλέψεις τι πρόκειται να δουλέψει και τι δεν πρόκειται να δουλέψει.

ΝτεΚάρο: Ο Ρόμπερτ Γκόλκα, ερευνητής επιστήμονας, κατασκεύασε ένα αντί-γραφο του πηνίου Τέσλα μετά περίπου από 80 χρόνια. Ο Γκόλκα προσπαθούσε να παράγει ένα φαινόμενο που είναι γνωστό σαν "σφαιρικός κεραυνός". Αυτός χρησιμοποίησε επίσης το πηνίο Τέσλα για να διεξάγει τεστ για τη Πολεμική Αε-ροπορία.

Γκόλκα: Αυτό που κάναμε ήταν να φτιάχνουμε μοντέλα προχωρημένων πο-λεμικών αεροσκαφών μήκους ίσως πέντε ποδών και να προσπαθούμε να ανα-καλύψουμε πιο ήταν το πιο ευάλωτο σημείο του αεροσκάφους σε κτυπήματα κεραυνών: ένα ουραίο πτερύγιο, η καμπίνα του πιλότου κ.λ.π...

ΝτεΚάρο: Αυτά τα πειράματα μπορούσαν επίσης να αποδείξουν την επίδραση του ηλεκτρομαγνητικού παλμού μιας πυρηνικής έκρηξης και, όπως λέει ο Γκόλκα, την επίδραση των όπλων RF. Ο Γκόλκα πιστεύει ότι η θεωρία του Τέσλα ότι η ηλεκτρομαγνητική ισχύς θα μπορούσε να μεταδοθεί μέσω της γης χωρίς σύρματα είναι ένα σημαντικό στοιχείο στην εργασία της Σοβιετικής Έ-νωσης πάνω στα όπλα RF. Οι καινοφανείς θεωρίες του Τέσλα γενικά αγνοήθη-καν στις ΗΠΑ. Ο Νικόλαος Τέσλα πέθανε το 1943 και μετά το δεύτερο παγκό-σμιο πόλεμο όλες οι εργασίες του και τα αποτελέσματά του εστάλησαν στη Γι-ουγκοσλαβία, όπου διατηρήθηκαν σε ένα μουσείο. Μερικοί λένε ότι αυτό το μουσείο αποδείχθηκε ένα αληθινό χρυσωρυχείο για τους επιστήμονες των Σο-βιετικών όπλων.

Μπήρντεν: Όσο ξέρω, δεν έχουμε παραδεχθεί υπηρεσιακά ότι η Σοβιετική Ένωση κατέχει αυτά τα όπλα.

ΝτεΚάρο: Ο αναλυτής όπλων Τομ Μπήρντεν, συνταξιούχος αντισμήναρχος των ΗΠΑ, είναι ανάμεσα σε μια μικρή επιστημόνων και μηχανικών που πιστεύ-ουν ότι οι Σοβιετικοί έχουν τελειοποιήσει τις ιδέες του Τέσλα και αναπτύσσουν όπλα ραδιοκυμάτων σε μια αδιανόητη κλίμακα γι' αυτή τη χώρα.

Μπήρντεν: Έχουν γίνει μια σειρά δοκιμές αυτού του είδους των όπλων, όπως φαίνεται για αρκετά χρόνια. Για παράδειγμα, επιβατικά αεροσκάφη από το Ι-ράν, πριν τη πτώση του Σάχη, είδαν βαθιά μέσα στη Σοβιετική Ένωση πολύ μεγάλες, λαμπερές σφαίρες φωτός, οι οποίες ήσαν στην αρχή μικρές και μετά διεστάλησαν σε πολύ μεγάλο μέγεθος, που όπως φαίνεται είναι αυτά τα είδη όπλων που χρησιμοποιούνται σε ένα αντιβαλλιστικό πυραυλικό αμυντικό ρόλο.

ΝτεΚάρο: Ο Μπήρντεν πιστεύει ότι αυτές οι φωτογραφίες από δορυφόρους είναι μυστηριωδών μη-πυρηνικών εκρήξεων στη Θάλασσα της Ανατολικής Σι-βηρίας και ότι αυτά είναι εκφορτίσεις από ένα όπλο ραδιοκυμάτων που χρησι-μοποιεί διασταυρούμενες ενεργειακές ακτίνες που ονομάζονται "scalars" (βαθ-μωτά όπλα)

Μπήρντεν: Κάνοντάς το αυτό μπορείς να δημιουργήσεις, για παράδειγμα, είτε μια ηλεκτρομαγνητική έκρηξη προς τα έξω σε μια απόσταση, ή μπορείς να δη-μιουργήσεις μια ηλεκτρομαγνητική έκρηξη προς τα μέσα σε μια απόσταση: την απόσπαση δηλαδή ενέργειας από ένα μακρινό σημείο. Αυτό θα φαινόταν σα μια ψυχρή έκρηξη και πιστεύω ότι το πράγμα που συνέβη στις 9 Απριλί-ου1984, μακριά από την ακτή της Ιαπωνίας που περιελάμβανε αρκετά επιβατι-κά αεροσκάφη τζετ 747, πιστεύω ότι αυτό το περιστατικό ήταν η δοκιμή ενός όπλου, τουλάχιστον αυτό ικανοποιούσε όλα τα αντίστοιχα χαρακτηριστικά.

ΝτεΚάρο: Η Εγκεφαλική Θύελλα (Brainstorm) ήταν μια ταινία επιστημονικής φαντασίας για μια συσκευή η οποία προκαλούσε ηλεκτρονικά σκέψεις στον ανθρώπινο νου. Σε αυτό το σενάριο η μηχανή ελέγχου του νου προβάλλει ει-κόνες μέσα στον εγκέφαλο του βασικού επιστήμονα μέσω ενός ηλεκτρόδιου

που είναι σε επαφή με το κεφάλι του... Αλλά ακόμα και σε αυτή τη φουτουρι-στική χολιγουντιανή ιστορία το υποκείμενο έπρεπε να συνδεθεί με τη μηχανή μέσω ενός ηλεκτροδίου προσδεμένου στο κεφάλι του.

Επιστήμονας: Είναι σημαντικό

ΝτεΚάρο: Αλλά όχι τόσο σημαντικό, όπως ένα πραγματικό πείραμα στο οποίο ήμουν το υποκείμενο μιας πρωτότυπης συσκευής, σχεδιασμένη να προβάλλει εικόνες μέσα στο μυαλό χωρίς ηλεκτρόδια. Αυτή η πρωτότυπη μηχανή που δημιουργήθηκε από Σοβιετικά επιστημονικά δεδομένα, μπορούσε, σύμφωνα με μερικούς επιστήμονες, να έχει μια σημαντική δράση σαν ένα πολεμικό όπλο. Ο ηλεκτρονικός έλεγχος του νου δεν είναι καινούργιος. Ένας επιστημονικός σταθμός σε αυτή τη περιοχή προήλθε τη δεκαετία του 1960 όταν ο Δρ. Χοσέ Ντελγκάντο πραγματοποίησε τον έλεγχο από απόσταση ενός αγριεμένου ταύ-ρου...

Ντελγκάντο: Συνειδητοποιείτε τις φανταστικές δυνατότητες, αν μπορούσαμε από το εξωτερικό να τροποποιήσουμε το εσωτερικό, να μπορούμε να δώσουμε μηνύματα στο εσωτερικό; Αλλά η ομορφιά είναι ότι τώρα δε χρησιμοποιούμε ηλεκτρόδια.

ΝτεΚάρο: Τα πρόσφατα χρόνια ο Ντελγκάντο έχει αποδείξει ότι η συμπεριφο-ρά πιθήκων μπορεί να μεταβληθεί χρησιμοποιώντας παλμικά μαγνητικά πεδία χαμηλής ισχύος. Αλλά σε αυτά τα πειράματα, δεν υπήρχαν εμφυτεύματα κε-ραίας.

Ντελγκάντο: Οποιαδήποτε λειτουργία στον εγκέφαλο, συναισθήματα, νους, προσωπικότητα, θα μπορούσαμε ίσως να τα μεταβάλλουμε με αυτή τη μη επι-θετική τεχνολογία.

ΝτεΚάρο: Η έρευνα του Ντελγκάντο έχει μέχρι τώρα περιορισθεί σε ζώα (!). Αλλά στη Σοβιετική Ένωση μια συσκευή ραδιοσυχνότητας έχει χρησιμοποιηθεί για πάνω από 30 χρόνια για το χειρισμό της διάθεσης των ψυχασθενών. Αυτή ονομάζεται μηχανή Λίντα. Αυτή ακτινοβολεί παλμούς ραδιοσυχνότητας καθώς επίσης φως, ήχο και θερμότητα. Ο ρυθμός των παλμών είναι στη περιοχή της εξαιρετικά χαμηλής συχνότητας (ELF), ανάμεσα στους 0 και 100 παλμούς το δευτερόλεπτο.

Ο Δρ. Ρος Άντεϋ είναι ο κορυφαίος ερευνητής στο Νοσοκομείου των Βετερά-νων στη Λόμα Λίντα της Καλιφόρνια. Αυτός ερευνά τα αποτελέσματα της μη-χανής Λίντα.

Επιστήμονας: Τι κάνουν τώρα οι Σοβιετικοί με αυτή τη μηχανή;

Άντεϋ: Δεν τη χρησιμοποιούν πια. Θα πρέπει να είμαστε πολύ σαφείς ότι αυτή είναι μια μηχανή που θεωρείται απ' αυτούς σαν κάτι τεχνολογικά απηρχαιωμέ-νο.

ΝτεΚάρο: Αυτός ο επιστήμονας που δε θέλησε να αποκαλύψει τη ταυτότητά του, χρησιμοποιείται από τη Κυβέρνηση των ΗΠΑ και έχει κάνει μυστική έρευ-να πάνω στα όπλα ραδιοσυχνότητας (RF). Αυτός πιστεύει ότι δοκιμές που γί-νονται με τη μηχανή Λίντα και παρόμοιες μηχανές αποδεικνύουν ότι μπορούν να προκληθούν μεταβολές στη διάθεση και τη συνείδηση των ανθρώπων από μακριά.

Ηθοποιός που παριστάνει τον επιστήμονα: Ορισμένα είδη ασθενών ηλε-κτρομαγνητικών σημάτων λειτουργούν όπως ακριβώς τα ναρκωτικά, κι επομέ-νως οτιδήποτε μπορούμε να κάνουμε με τα ναρκωτικά, μπορούμε να το κά-νουμε και με το κατάλληλο ηλεκτρομαγνητικό σήμα. Όπως φαίνεται εμπλέκο-νται ειδικές θέσεις, ειδικές λειτουργίες. Είναι ένα ζήτημα συνταιριάσματος, ό-πως ακριβώς και με ένα χάπι ή ένα ναρκωτικό, για να προκαλέσεις ένα αποτέ-λεσμα. Μπορείς να έχεις μια σχέση αιτίας αποτελέσματος ανάμεσα σε ένα μα-γνητικό πεδίο και μια βιολογική λειτουργία.

ΝτεΚάρο: Το CNN ζήτησε τη βοήθεια της διάσημης φυσικού Δρ. Ελίζαμπεθ Ράουσερ και του ηλεκτρικού μηχανικού Μπιλ ΒανΜπάις για να καταστρώσει ένα τεστ για μια μηχανή επέμβασης στο νου, από δεδομένα που βρίσκονται στη Σοβιετική επιστημονική φιλολογία.

Η ίδια η μηχανή ήταν φθηνή και εύκολο να κατασκευαστεί, χρησιμοποιώντας τμήματα από ένα κατάστημα ηλεκτρονικών. Αυτή εκπέμπει ένα αδύνατο μα-γνητικό πεδίο που πάλλεται σε μια εξαιρετικά χαμηλή συχνότητα. Σαν το υπο-κείμενο του πειράματος, μου είχαν δέσει τα μάτια και μου είχαν βουλώσει τα αυτιά, για να εμποδίσουν διάφορες ακούσιες ενδείξεις για το τι συνέβαινε. Μια μαγνητική συσκευή τοποθετήθηκε 46 περίπου εκατοστά από το κεφάλι μου.

Καθώς άρχισε το πείραμα, δυο γεννήτριες σήματος παρήγαγαν πρότυπα κυμα-τομορφών που εκπέμπονταν από τη μαγνητική συσκευή περίπου στο ένα χιλι-οστό της έντασης του μαγνητικού πεδίου της Γης.

ΒανΜπάις, που παρακολουθεί ένα καταγραφέα: Περιέγραψε οτιδήποτε βλέπεις, αν βλέπεις.

ΝτεΚάρο: Στο δωμάτιο ελέγχου ο ΒανΜπάις άλλαζε τις παραγόμενες κυματο-μορφές. Σε ένα άλλο δωμάτιο εγώ μπορούσα να δω τις κυματομορφές να αλ-λάζουν σχήμα μέσα στο κεφάλι μου.

Ο ΝτεΚάρο στη διάρκεια του πειράματος: Μόλις πέρασε μια παραβολή.

Ράουσερ: Μόλις πέρασε μια παραβολή.

ΒανΜπάις: Ω ναι, το έκανε. Μόλις πάτησα το διακόπτη. Παραβολή;

Ράουσερ: Ούχου.

Ο ΒανΜπάις σημειώνει πάνω στο γράφημα: Εντάξει, ας δούμε. Έλεγξέ το αυ-τό. Αυτό είναι που συνέβη, πάτησα το διακόπτη.

Ράουσερ: Ναι!

ΝτεΚάρο: Εντάξει. Μια αιχμή ακριβώς εκεί!

Ράουσερ: Μια αιχμή εκεί.

ΝτεΚάρο: Μια σφικτή αιχμή.

ΒανΜπάις: Άλλαξα δραστικά τη γεννήτρια, την προχώρησα κατά δέκα, ακρι-βώς εδώ, και η ανάμειξη των δυο γεννητριών ήταν ακριβώς εκεί που είπες ότι είδες μια αιχμή.

ΝτεΚάρο: Ο ΒανΜπάις είπε ότι όταν αποτύγχανα να δω καμιά αλλαγή, ήταν γιατί αυτός δεν είχε ρυθμίσει τη κατάλληλη συχνότητα και τα κατάλληλα επί-πεδα ισχύος. Αργότερα ρώτησα τον ΒανΜπάις τι μπορούσε να κάνει ένα όπλο που χρησιμοποιούσε αυτή τη τεχνολογία.

ΒανΜπάις: Να προκαλέσει βασικά στους ανθρώπους αυτό που θα εθεωρείτο σαν παραισθήσεις, να τους κατευθύνει να κάνουν πράγματα ενάντια στην κα-λύτερη κρίση τους.

ΝτεΚάρο: Πόσο εύκολο θα ήταν να συναρμολογήσεις ένα όπλο από διάφορα υπάρχοντα, άμεσα ευρισκόμενα εξαρτήματα;

ΒανΜπάις: Τρεις βδομάδες. Θα μπορούσα να συναρμολογήσω ένα όπλο που θα ενεργούσε σε μια ολόκληρη πόλη.

ΝτεΚάρο: Δείξαμε τα αποτελέσματα του τεστ μας στο Δρ. Ρόμπερτ Μπέκερ, Νομπελίστα δυο φορές για την εργασία του πάνω στις βιολογικές επιδράσεις του ηλεκτρομαγνητισμού.

Μπέκερ: Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό πείραμα, γιατί μεταφέρει την κατα-νόησή μας για το πώς εκτελείται πραγματικά η όραση, ένα βήμα πιο πέρα μέσα στο μυστήριο.

ΝτεΚάρο: Αυτός είπε ότι θεώρησε ότι η μηχανή προκάλεσε μια διαταραχή στην οπτική ερμηνεία του εγκεφάλου και σαν τέτοια θα μπορούσε να χρησιμο-ποιηθεί σαν ένα όπλο.

Μπέκερ: Αυτό το είδος διαταραχής στο οπτικό σύστημα θα μπορούσε να επη-ρεάσει σημαντικά τους χειρισμούς ενός πιλότου ενός πολεμικού αεροπλάνου, ενός πιλότου ελικοπτέρου, ακόμα και σα μια τόσο απλή ανωμαλία στο οπτικό πεδίο, όσο το να κάνεις τους άλλους να δουν τα πράγματα διπλά, ή το οπτικό

τους πεδίο να κινηθεί νευρικά, όπως σε μια άσχημα ρυθμισμένη οθόνη τηλεό-ρασης. Η επίδραση αυτού του πράγματος πάνω στην αποτελεσματικότητα του στρατού και της πολεμικής αεροπορίας ή του ναυτικού θα ήταν καταστροφική.

ΝτεΚάρο: Αυτή είναι η Σοβιετική μηχανή Λίντα. Αυτή εκπέμπει ραδιοπαλμούς χαμηλής ενέργειας ανάμεσα στους 0 με 100 κύκλους το δευτερόλεπτο. Στη Σοβιετική Ένωση οι μηχανές Λίντα έχουν χρησιμοποιηθεί για χρόνια για να η-ρεμούν ασθενείς με ψυχιατρικά προβλήματα, χωρίς καμιά φυσική επαφή.

Αυτός ο ήχος, που λαμβάνεται από ραδιοδέκτες μικροκυμάτων στις ΗΠΑ, πα-ράγεται από μια άλλη Σοβιετική συσκευή ραδιοκυμάτων. Αυτή είναι γνωστή σαν Τρυποκάρυδος, λόγω του χαρακτηριστικού θορύβου της. Αυτός εκπέμπε-ται από ένα αριθμό ραδιοπομπών υψηλής ισχύος που λειτουργούν βαθιά στη Σοβιετική Ένωση από την 4η Ιουλίου 1976. Παρόλο που η υπηρεσιακή εξήγη-ση του Υπουργείου Άμυνας για τον Τρυποκάρυδο είναι ότι είναι ένα πάνω από τον ορίζοντα ραντάρ, σχεδιασμένο για να ανιχνεύει εκτοξεύσεις Αμερικανικών πυραύλων, μερικοί επιστήμονες υποψιάζονται ότι ο Τρυποκάρυδος είναι σχεδι-ασμένος για να επεμβαίνει στην λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου.

Δρ. Μπέκερ: Όσο με αφορά, η δυνατότητα που αυτός έχει για να προκαλέσει μια άμεση ψυχοενεργή επίδραση πάνω σε ολόκληρο τον Αμερικανικό πληθυ-σμό, δεν έχει ποτέ διαψευστεί.

ΝτεΚάρο: Ο Δρ. Ρόμπερτ Μπέκερ είναι ένας πρωτοπόρος στο πεδίο των βιο-λογικών επιδράσεων της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας.

Δρ. Μπέκερ: Η περιοχή σήματος στην οποία λειτουργεί ο Τρυποκάρυδος είναι αυτή που έχει αναφερθεί από πολλούς ερευνητές ότι προκαλεί ένα κατευνα-στικό αποτέλεσμα πάνω στα ζώα.

Δρ. Μπεκ: Είμαστε απίστευτα ευαίσθητοι σε αυτά τα μαγνητικά ερεθίσματα.

ΝτεΚάρο: Ο Δρ. Μπομπ Μπεκ, με ντοκτορά στη πυρηνική μηχανική, έχει κά-νει εκτεταμένη έρευνα για την επίδραση της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας πάνω στους ανθρώπους.

Δρ. Μπεκ: Το σήμα διαπερνούσε τα ηλεκτρικά δίκτυα ισχύος των ΗΠΑ, συλ-λαμβανόταν από τις ηλεκτρικές γραμμές, επανακτινοβολείτο, έφτανε μέσα στα σπίτια, στα ηλεκτρικά κυκλώματα ...

Δρ. Βαλάνσκαγια: Εξεπλάγην αφότου ήλθα εδώ, που η επίδραση των ηλε-κτρομαγνητικών πεδίων είχε σχεδόν πλήρως αγνοηθεί.

ΝτεΚάρο: Η Δρ. Λαρίσα Βαλάνσκαγια ασχολήθηκε πολύ με την ηλεκτρομα-γνητική έρευνα, προτού της επιτραπεί να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ. Αυτή είπε στο CNN για τη Σοβιετική Έρευνα για τις επιδράσεις τις ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας.

Δρ. Βαλάνσκαγια: Αυτοί απέδειξαν πειραματικά ότι τα ηλεκτρομαγνητικά πε-δία χαμηλής συχνότητας, χαμηλής ενέργειας μπορούν επίσης να κατέχουν βι-ολογικές πληροφορίες - βιολογική ικανότητα, γιατί κάθε πεδίο δε μεταφέρει μόνο ενέργεια, αλλά και πληροφορία.

ΝτεΚάρο: Αυτή δήλωσε ότι η έρευνα εκτελείτο με εντολές της Σοβιετικής Κυ-βέρνησης.

Δρ. Βαλάνσκαγια: Βέβαια, ο στρατός είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον σε αυτή τη δυνατότητα να προωθήσει την επίδραση...

ΝτεΚάρο: Ο στρατός των ΗΠΑ εργάζεται στο πεδίο του ηλεκτρονικού νοητι-κού ελέγχου. Υπηρεσιακά, το Υπουργείο Άμυνας δε θα το σχολιάσει, γιατί το θέμα είναι "πολύ λεπτό". Αλλά το CNN έχει μάθει από τον κυβερνητικό επιστή-μονα, που δε θέλει να πει το όνομά του, ότι ένα εργαστήριο του Ναυτικού διε-ξήγαγε έρευνα για τη χρησιμοποίηση μιας συσκευής ραδιοκυμάτων εναντίον της τρομοκρατίας και για ειδικές επιχειρήσεις.

Ηθοποιός σαν ο επιστήμονας: Είναι δυνατόν να παρασύρουμε ένα ορισμένο ποσοστό ενός πληθυσμού, με αδύνατα μαγνητικά πεδία.

ΝτεΚάρο: Η μελέτη έδειξε επίσης ότι τα ραδιοσήματα μπορούσαν να διαλύ-σουν από μια απόσταση ορισμένα είδη εγκεφαλικών κυττάρων στα ποντίκια, προκαλώντας τους αποπροσανατολισμό και ναυτία. Σύμφωνα με τον επιστή-μονα, παρόλο που το πρόγραμμα ήταν επιτυχές, η κυβέρνηση δεν το ακολού-θησε ποτέ...(!!!)

Ο Δρ. Τζέιμς Φρέιζερ έκανε για πολλά χρόνια έρευνα στον ηλεκτρομαγνητισμό για τη πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ. Κάποτε αυτός πρότεινε ένα σύστημα ό-πλων RF στο πεδίο της μάχης.

Δρ. Φρέιζερ: Θα μπορούσατε να φτιάξετε μια κεραία που θα μπορούσε να μεταφερθεί από ένα ελικόπτερο και αυτή θα μπορούσε να προκαλέσει μια ευ-ρεία ποικιλία συμπτωμάτων σε ανθρώπους που θα τύχαινε να βρίσκονται μέσα στην ακτίνα της.

ΝτεΚάρο: Σύμφωνα με το Δρ. Φρέιζερ, η πολεμική αεροπορία δεν το ακολού-θησε ποτέ (;;;). Στο εργαστήριο Λώρενς Λίβερμορ μια άλλη ιδέα όπλων RF έ-χει το ψευδώνυμο "Η Εγκεφαλοβόμβα". Σύμφωνα με το βιβλίο "Οι Πολεμιστές των Άστρων", η Εγκεφαλοβόμβα θα εστίαζε μια πυρηνική έκρηξη σε ένα τερά-στιο παλμό ενέργειας χαμηλής συχνότητας RF που θα έριχνε αναίσθητους τε-ράστιους αριθμούς στρατευμάτων. Κατά τα φαινόμενα ούτε και αυτή δεν έχει ακόμα χρηματοδοτηθεί (;;;).

Εδώ τελειώνει η παρουσίαση του CNN

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΥΠΟΚΑΡΥΔΟ

Τα ραδιοφωνικά σήματα του Τρυποκάρυδου μεταβάλλονται πάνω κάτω ανάμε-σα στις συχνότητες 3,26 και17,54 μεγαχέρτζ και είναι παλμικά διαμορφωμένα με μια συχνότητα αρκετών κύκλων το δευτερόλεπτο. Ακούγονται έτσι σαν ένα πριόνι, ή τρυποκάρυδο. Σύντομα ανιχνεύθηκαν σε ένα τεράστιο πομπό κοντά στο Κίεβο στην Ουκρανία.

Το σήμα είναι τόσο ισχυρό που, καταπνίγει οτιδήποτε άλλο στη συχνότητά του. Όταν εμφανίσθηκε για πρώτη φορά, η Διεθνής Ένωση Τηλεπικοινωνιών των Ηνωμένων Εθνών διαμαρτυρήθηκε, γιατί προκαλούσε παράσιτα σε αρκετά κανάλια επικοινωνιών, μαζί με τις συχνότητες επείγουσας ανάγκης για τις αε-ροπορικές υπερωκεάνιες πτήσεις. Τώρα ο τρυποκάρυδος αφήνει "τρύπες", πα-ραλείποντας τις κρίσιμες αυτές συχνότητες καθώς κινείται πάνω - κάτω στο φάσμα.

Μέσα σε ένα ή δυο χρόνια αφότου άρχισε να ακούγεται το κτύπημα του τρυ-ποκάρυδου, υπήρξαν επίμονα παράπονα για ανεξήγητα συμπτώματα από αν-θρώπους σε αρκετές πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά, κυρίως στην Eugene του Όρεγκον. Οι αισθήσεις πίεσης και πόνου στο κεφάλι, ανησυ-χίας, κούρασης, αϋπνίας, έλλειψης προσανατολισμού και νάρκης, μαζί με ένα οξύ κουδούνισμα στα αυτιά, ήσαν χαρακτηριστικά γνωρίσματα ισχυρής ραδιο-συχνότητας ή μικροκυματικής ακτινοβολίας.

Ο Ρόμπερτ Μπεκ θεωρεί ότι το σήμα έχει ένα τριπλό σκοπό. 1) Ενεργεί σαν ένα χονδροειδές πάνω από τον ορίζοντα ραντάρ, που θα πληροφορούσε τους Ρώσους για μια μαζική πρώτη αεροπορική επιδρομή των Αμερικανικών πυραύ-λων, αν ετίθεντο εκτός μάχης οι Σοβιετικοί κατασκοπευτικοί δορυφόροι. 2) Οι διαμορφώσεις του κύματος είναι ένα μέσο ELF για την επικοινωνία με τα υπο-βρύχια και 3) Το σήμα έχει σα παραπροϊόν μια βιολογικό επίδραση.

Ένα άλλο όπλο, που δεν αναφέρει η προηγούμενη συζήτηση, είναι το ηλε-κτρομαγνητικό φλογοβόλο, πολύ μεγαλύτερου βεληνεκούς από τα χημικά φλογοβόλα. Σε πειράματα το 1955 στο Ινστιτούτο Ιατρικής Έρευνας του Ναυ-τικού πολλοί σκύλοι βρήκαν φρικτό θάνατο κατακαιόμενοι από αυτό το φλο-γοβόλο. Επίσης πομποί υψηλής ισχύος χρησιμοποιώντας βραχέα μήκη κύματος UHF μπορούσαν να κάψουν σοβαρά το εκτιθέμενο δέρμα μέσα σε λίγα δευτε-ρόλεπτα.

Ο ηλεκτρομαγνητικός παλμός είναι ένας όρος που καθορίζει το απέραντα ι-σχυρό, σχεδόν στιγμιαίο μεγάλο κύμα ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας που πα-ράγεται από μια πυρηνική έκρηξη. Ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Ο ηλεκτρομαγνητικός παλμός από μια έκρηξη λίγων χιλιάδων μιλίων πάνω από τη γη θα κατέστρεφε όλα τα ηλεκτρικά συστήματα

σε μια ολόκληρη ήπειρο. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 αναπτύχθηκαν νέοι τύποι γεννητριών ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας που εκπέμπουν επίπε-δα ισχύος, δέκα ή είκοσι φορές ψηλότερα από πριν, σε μια προσπάθεια να ε-ξομοιώσουν τον ηλεκτρομαγνητικό παλμό και να βοηθήσουν τα συστήματα των επικοινωνιών να προστατευθούν απ' αυτόν. Το 1973 αυτοί οι πομποί πε-ριγράφηκαν σε ένα σεμινάριο στο Εργαστήριο Ναυτικών Όπλων στο Ντάλ-γκρεν της Βιρτζίνια, όπου συζητήθη η χρήση τους εναντίον του προσωπικού και για αντιβαλλιστικές ενεργειακές ακτίνες εναντίον πυραύλων. Καμία πλη-ροφορία για την επόμενη ανάπτυξή τους δεν έχει ανακοινωθεί από τότε στο κοινό.

Σε μερικές πυκνότητες ισχύος UHF (υπερυψηλής συχνότητας), υπάρχει μια ύπουλη έλξη όπως του εντόμου προς τη φλόγα, που αυξάνει την αποτελεσμα-τικότητα ενός τέτοιου όπλου. Όπως το περιέγραψε ο εφευρέτης Σολ Μίκελσον το1958: "κάθε σκύλος που χρησιμοποιήθηκε στα πειράματά του άρχισε να αγωνίζεται ν' απελευθερωθεί από το λουρί, δείχνοντας μια σημαντική ανατα-ραχή και μυϊκή δραστηριότητα, εντούτοις για κάποιο λόγο το ζώο συνέχιζε να αντικρίζει τη κεραία". Οι ακτίνες UHF μπορούν επίσης να προκαλέσουν μυϊκή αδυναμία και ληθαργία. Σε Σοβιετικά πειράματα με ποντίκια το 1960, η έκθε-σής τους πέντε λεπτά στα 100.000 μικροβάτς, ελάττωσε σε ένα τεστ αντοχής το χρόνο κολύμβησής τους από τα εξήντα λεπτά στα έξη λεπτά.

Τα παράθυρα εκροής ασβεστίου που ανακάλυψε ο Ρος Άντεϋ θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να επέμβουν στη λειτουργία ολόκληρου του εγκεφάλου. Έχει αναφερθεί ένα μυστικό Αμερικανικό πείραμα στο οποίο ένας επιστήμονας υποτίθεται ότι δέχθηκε προσκλήσεις σε τρία συνέδρια για να δώσει την ίδια παρουσίαση κάθε φορά. Στο πρώτο τα πήγε καλά, αλλά στα άλλα δυο βομ-βαρδίστηκε με κύματα ELF (που προκαλούν εκροή ιόντων ασβεστίου), οπότε μπερδεύτηκε και δεν ήταν αποτελεσματικός.

Πειράματα σε ποντίκια έχουν δείξει ότι ένα ισχυρό σήμα μικροκυμάτων μπορεί να παράγει μια ηχητική πίεση 120 ντεσιμπέλ, στο επίπεδο περίπου της έντα-σης ήχου ενός απογειωνόμενου τζετ. Προφανώς μια τέτοια ακτίνα θα μπορού-σε να προκαλέσει στους ανθρώπους σοβαρό πόνο και να εμποδίσει κάθε φω-νητική επικοινωνία. Υπάρχουν επίσης ενδείξεις ότι και άλλες παλλόμενες συ-χνότητες προκαλούν παρόμοια κύματα πιέσεως σε άλλους ιστούς, τα οποία θα μπορούσαν να διασπάσουν διάφορες μεταβολικές διαδικασίες. Μια ομάδα υπό την εποπτεία των Ρ. Τζ, Όλσεν και Τζ. Ντ. Γκρίσετ στο Εργαστήριο Αεροδια-στημικής Ιατρικής Έρευνας του Ναυτικού στην Πενσάκολα έχει ήδη αποδείξει αυτά τα αποτελέσματα σε ένα εξομοιωμένο μυϊκό ιστό και προσπαθεί να ανα-καλύψει αποτελεσματικές ακτίνες εναντίον των ανθρώπινων ιστών.

Έχουμε ήδη μιλήσει για τη μικροκυματική ακοή σύμφωνα με τα πειράματα του Άλαν Φρέυ. Στη δεκαετία του 1960 ο Φρέυ ανέφερε επίσης ότι μπορούσε να επιταχύνει, επιβραδύνει ή να σταματήσει απομονωμένες καρδιές βατράχων, συγχρονίζοντας το ρυθμό του παλμού μιας μικροκυματικής ακτίνας με το ρυθ-μό της ίδιας της καρδιάς. Παρόμοια αποτελέσματα έχουν ληφθεί με ζωντανούς

βατράχους, δείχνοντας ότι είναι τεχνητά δυνατό να προκαλέσουμε καρδιακές προσβολές με μια ακτίνα που μπορεί να εισχωρήσει στο ανθρώπινο στήθος.

Οι επιστήμονες μπορούν να επιτύχουν μια εξαρτημένη αντίδραση πλησιάσμα-τος ή αποφυγής για οποιαδήποτε δράση, διεγείροντας απλώς τα κέντρα πόνου και ευχαρίστησης στο μεταιχμιακό σύστημα του εγκεφάλου ενός ζώου ή ενός ανθρώπου.

Είναι γνωστό ότι η χαλαρωμένη προσοχή σε οποιοδήποτε ήπια αναπτυσσόμενο ερέθισμα, όπως μία ταινία ή ένα πρόγραμμα της τηλεόρασης παράγει μια υ-πνωτική κατάσταση στην οποία το μυαλό γίνεται ιδιαίτερα δεκτικό σε υποβο-λές. Άλλοι υποκινητές υπνωτιστικών καταστάσεων περιλαμβάνουν τον ελαφρύ ύπνο, τα ονειροπολήματα της ημέρας και τις σύντομες χρονικές περιόδους α-ναμονής κάποιου προκαθορισμένου σήματος, ή δράσης, όπως π.χ. ενός φανα-ριού της τροχαίας.

Πόσες από τις δυνατότητες των ηλεκτρομαγνητικών όπλων έχουν πραγματικά αναπτυχθεί, ίσως και χρησιμοποιηθεί; Όσοι δεν έχουν πρόσβαση στα απόρρη-τα έγγραφα, δεν μπορούν να το γνωρίζουν. Υπάρχει ένα πλήθος φημών. Για παράδειγμα ο Μπόρις Σπάσκυ ισχυρίσθηκε ότι είχε χάσει το παγκόσμιο πρωτά-θλημα σκάκι από τον Μπόμπυ Φίσερ, επειδή βομβαρδιζόταν με ακτίνες σύγχυ-σης.

Η μαγνητόσφαιρα και οι ζώνες Βαν Άλεν των παγιδευμένων σωματιδίων προ-καλούν πολλά είδη ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Από τότε που αρχικά με-λετήθηκαν μέσω ακουστικών ενισχυτών, τα πρώτα είδη των οποίων ανακα-λύφθηκαν γύρω στα 1920, τους δόθηκαν διάφορα ευφάνταστα ονόματα όπως σφυρικτές, καθοδικός χορός και βρυχηθμοί λιονταριών. Πολλοί απ' αυτούς προκαλούνται από κύματα πολύ χαμηλής συχνότητας (VLF) που παράγονται από αστραπές που αναπηδούν μπρος και πίσω από πόλο σε πόλο κατά μήκος των μαγνητικών γραμμών στη μαγνητόσφαιρα. Αυτή η συνήχηση ενισχύει τε-ράστια τα αρχικά κύματα VLF (=Very Low Frequency).

Μετρήσεις των δορυφόρων έχουν αποδείξει ότι οι τεχνητές ενέργειες από τις γραμμές μεταφοράς της ηλεκτρικής ισχύος ενισχύονται παρόμοια ψηλά πάνω από τη γη, ένα φαινόμενο που είναι γνωστό σαν αρμονική συνήχηση των γραμμών ισχύος. Η ραδιοκυματική και μικροκυματική ενέργεια επίσης συνη-χούν στη μαγνητόσφαιρα. Αυτή η ενισχυμένη ενέργεια αλληλεπιδρά με τα σω-ματίδια στις ζώνες Βαν Άλεν, δημιουργώντας θερμότητα, φως, ακτίνες Χ και το πιο σημαντικό: ένα "κατακρήμνισμα" φορτισμένων σωματιδίων που χρησι-μεύουν σαν πυρήνες για τις σταγόνες της βροχής.

Από τα μέσα της δεκαετίας του1970 έχει συμβεί μια δραματική αύξηση στις πλημμύρες, στη ξηρασία και σε άλλα προβλήματα που οφείλονται σε ασυνεπή και ανώμαλα μετεωρολογικά πρότυπα. Αυτά μπορεί να έχουν προκληθεί από την ηλεκτρική μόλυνση. Φαίνεται τώρα εφικτό να προκαλέσουμε μια κατα-στροφική αλλαγή στο κλίμα πάνω από μια χώρα-στόχο, ακόμα και χωρίς κανέ-

να τέτοιο γνωστό μετεωρολογικό όπλο. Η συνεχιζόμενη επέκταση του συστή-ματος της ηλεκτρικής ισχύος απειλεί τη βιωσιμότητα όλων των ζωών πάνω στο πλανήτη μας.

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΟΝΤΑΟΥΚ (MONTAUK)

Τα όσα λέγονται και παρουσιάζονται σε αυτό το κεφάλαιο είναι καθαρά συνω-μοσιολογικά και θα πρέπει να αντιμετωπιστούν με αρκετό σκεπτικισμό από τους αναγνώστες. Από την άλλη μεριά δεν είναι και απίθανα. Αν οι εξωγήινοι υπάρχουν και βρίσκονται από πολλά χρόνια ήδη στη γη, τότε όλες οι παρακά-τω πληροφορίες θα μπορούσαν να είναι αληθινές. Αν όμως δεν υπάρχουν οι εξωγήινοι και είναι μια επινόηση των Αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών για να συγκαλύψουν τις βρώμικές και απάνθρωπες δραστηριότητές τους, τότε το μόνο που μπορούμε να πούμε για τα όσα λέγονται παρακάτω είναι ότι αυτοί που τα διέδωσαν (καταξιωμένοι ερευνητές και μερικοί επιστήμονες) είναι όλοι τους μέσα στο βρώμικο παιχνίδι της CIA, με άλλα λόγια μισθωμένοι πράκτορές της.

Εφόσον το Πρόγραμμα ΜΟΝΤΑΟΥΚ, στο οποίο θα αναφερθούμε, περιλαμβάνει εκτός από τα πειράματα νοητικού ελέγχου και χωροχρονικά ταξίδια, πρέπει να επισημάνουμε ότι η φυσική δεν απορρίπτει τη δυνατότητα αυτών των ταξι-διών.

Το Μάρτιο του1994 η Scientific American δημοσίευσε μια εργασία των David Deutsch και Michael Lockwood, η οποία συμπέρανε ότι δεν υπάρχει τίποτα στους σημερινούς γνωστούς νόμους της φυσικής που να απαγορεύει τα χωρο-χρονικά ταξίδια. Από την άλλη μεριά πολλοί μεγάλοι σύγχρονοι φυσικοί (Kip Thorne, Frank Tipler, Fred Allen Wolf, Michio Kaku, Steven Hawking, Paul Halpern κ.λ.π.) υποστηρίζουν ότι το ταξίδι στο χρόνο μπορεί στη πραγματικό-τητα να επιτευχθεί.

Μια βασική άποψη είναι ότι η συνείδησή μας είναι αυτή που με κάποιο τρόπο δημιουργεί τη διάσταση της πραγματικότητας που αντιλαμβανόμαστε, εκδηλώ-νοντάς την μέσα από το πεδίο των άπειρων δυνατοτήτων. Πειράματα επίσης που έγιναν στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια στις αρχές της δεκαετίας του 1970 απέδειξαν ότι μια απόφαση που παίρνει ένας παρατηρητής, η οποία προσδιορίζει αν ένα φωτόνιο έχει ταξιδεύσει σα κύμα ή σα σωματίδιο (με το να προκαλέσει ή να μη προκαλέσει φαινόμενα συμβολής), θα προσδιορίσει επίσης τη κατάσταση αυτού του φωτονίου τη στιγμή της εκπομπής του - δείχνοντας έτσι ότι το παρόν επηρεάζει πραγματικά το παρελθόν κι επομένως ότι και το

μέλλον μπορεί να επηρεάσει το παρόν. Με άλλα λόγια όλος ο χρόνος είναι στη πραγματικότητα σύγχρονος. Αυτό που ονομάζουμε παρελθόν και μέλλον υ-πάρχουν στο "τώρα".

Μια ακόμα παρατήρηση επιστημονικής φύσεως. Όλη σημερινή κατανόησή μας για τον ηλεκτρομαγνητισμό προέρχεται από τις περίφημες εξισώσεις του Τζέιμς Κλαρκ Μάξγουελ, που δημοσίευσε ο διάσημος μεγάλος φυσικός το 1864. Οι εξισώσεις αυτές είναι γραμμένες σήμερα σε διανυσματική μορφή και με αυτό το τρόπο αναλύονται και παρουσιάζονται. Η διανυσματική όμως μορφή τους που επεβλήθη βασικά από τον επινοητή του Διανυσματικού Λογισμού μαθημα-τικό Όλιβερ Χέβισαϊντ μετά το θάνατο του Μάξγουελ, δεν είναι ισοδύναμη με την αρχική μορφή με την οποία αυτές πρωτοπαρουσιάστηκαν. Ο Μάξγουελ εί-χε παρουσιάσει τις εξισώσεις τους με τη τότε γνωστή πολύπλοκη μαθηματική σημειογραφία των τετραδονίων (quaternions), που ήταν κάτι σαν τους σημε-ρινούς τένσορες. Αυτές περιελάμβαναν στο αρχικό σύστημα γραφή τους και υπερχωρικές συνιστώσες και μια βαρυτική συνιστώσα (γενικά συνιστώσες δευ-τέρας και ανωτέρας τάξεως) τις οποίες όμως κουτσούρεψε ο Χέβισαϊντ μαζί με το χημικό Τζιμπς και το φυσικό Χερτζ στη διανυσματική μορφή που τελικά ε-πέβαλαν για να τις «ερμηνεύσουν», ή ακόμα για να τις «διορθώσουν» από την αρχική πιο αφηρημένη μορφή τους. Οι αρχικές εξισώσεις του Μάξγουελ ήσαν εξισώσεις ενιαίου πεδίου και σε αυτές συνυπήρχαν ο ηλεκτρομαγνητισμός με τη βαρύτητα, η οποία όμως αποχωρίσθηκε από το πρώτο μετά τη «μετάφρα-ση» των εξισώσεων.

Ο Δρ. Henry Monteith έχει αποδείξει πράγματι ότι η αρχική τετραδική θεωρία του Μάξγουελ ήταν μια θεωρία ενιαίου πεδίου. Η προσέγγιση των τετραδονίων περιλαμβάνει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε τον ηλεκτρομαγνητισμό και να δημιουργήσουμε μια τοπική καμπύλωση του χωρόχρονου. Στις εξισώσεις του Χέβισαϊντ αυτή η ικανότητα αποκλείεται. Ο Αϊνστάιν έχοντας πρόσβαση μόνο στις μεταλλαγμένες εξισώσεις, πίστεψε ότι η καμπύλωση του χωρόχρο-νου θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο από την αδύναμη βαρυτική δύναμη που οφείλεται στη μάζα και ότι το τοπικό σύστημα αναφοράς θα ήταν πάντα ένα σύστημα Λόρενζ, που σήμαινε ότι όλοι οι χειρισμοί θα περιορίζονταν στους «νόμους διατήρησης της φυσικής».

Με βάση την αρχική μορφή των εξισώσεων του Μάξγουελ θα μπορούσαν να κατασκευασθούν συσκευές «δωρεάν ενέργειας», αντλώντας ενέργεια από τη σχετικιστική ή αιθερική συνιστώσα του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου, η οποία βασικά αγνοείται στο σημερινό Ηλεκτρομαγνητισμό. Ο ηλεκτρομαγνητισμός δεν είναι μια δύναμη διαφορετική από τη βαρύτητα και τελικά οι γνωστές δυ-νάμεις στη φύση είναι μία: ο γενικευμένος ηλεκτρομαγνητισμός με τις υπερ-χωρικές συνιστώσες του που περιλαμβάνει εκτός από τη βαρύτητα και τη πυ-ρηνική δύναμη.

Στη δεκαετία του 1960 τα χερτζ αντικατέστησαν του κύκλους το δευτερόλε-πτο στην έκφραση της συχνότητας των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων και από τότε όλοι νομίζουν ότι όλα τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα είναι ερτζιανά. Όμως

τα κύματα ELF (Εξαιρετικά Χαμηλή Συχνότητας) και τα ULF (Υπερχαμηλής Συ-χνότητας) δεν είναι. Τα κύματα στα βιοσυστήματα και στα φυσικά φαινόμενα δεν είναι ερτζιανής φύσης.

ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ Η ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΡΕΙΝ-ΜΠΟΟΥ

Αρχικά διευθυντής του Προγράμματος Ρέινμποου ήταν ο γνωστός λαμπρός φυσικός Νικόλαος Τέσλα, ο οποίος ηγείτο μιας ομάδα διακεκριμένων επιστη-μόνων, μεταξύ των οποίων ήταν και ο Ούγγρος φυσικός, κι ένας από τους με-γαλύτερους μαθηματικούς του αιώνα μας, Έριχ Φον Νόιμαν. Εκείνο που βασι-κά επιζητούσαν ήταν να βρουν ένα τρόπο για να κάνουν τα πράγματα αόρατα. Αφού εργάστηκαν πάνω στις ιδέες του Τέσλα, έκαναν το 1936 ένα πείραμα με ένα άδειο πλοίο, χωρίς προσωπικό, στη Ναυτική Βάση του Μπρούκλιν. Το πεί-ραμά τους είχε επιτυχία, κατάφεραν δηλαδή πράγματι να εξαφανίσουν το πλοίο χρησιμοποιώντας ισχυρά ηλεκτρομαγνητικά πεδία.

Έμενε να γίνει το πείραμα και με ανθρώπους, κάτι για το οποίο όμως ο Τέσλα είχε σοβαρούς ενδοιασμούς. Το Ναυτικό όμως επέμενε να προχωρήσουν και ο Τέσλα, φοβούμενος για τη ζωή των ανθρώπων, σαμποτάρισε τελικά το πείρα-μα το 1942 και μετά παραιτήθηκε. Τον διαδέχθηκε ο Νόιμαν ο οποίος κάτω από τη πίεση του Ναυτικού έκανε το πείραμα στις 22 Ιουνίου 1943 με το πλοίο Έλντριντζ και προσωπικό 33 ανδρών. Το πλοίο έγινε κυριολεκτικά αόρα-το, ακόμα και για τα ραντάρ. Όταν ξαναφάνηκε, βρήκαν τους ανθρώπους με αρκετά προβλήματα. Πολλοί απ' αυτούς ήταν τελείως αποπροσανατολισμένοι. Το Ναυτικό πίεζε για ένα ακόμα πείραμα, το οποίο έγινε τελικά στις 12η Αυ-γούστου 1943.

Για ένα περίπου λεπτό δε συνέβη τίποτα. Ξαφνικά μέσα σε μια μπλε αναλαμπή το πλοίο εξαφανίσθηκε τελείως. Σε τρεις περίπου ώρες ξαναφάνηκε με πολύ σοβαρά όμως προβλήματα για το πλήρωμα. Πολλοί άνδρες είχαν τρελαθεί, άλ-λοι εμφανιζόντουσαν αμυδρά στο χώρο και μετά εξαφανιζόντουσαν και άλλοι εξαφανίσθηκαν τελείως. Μερικοί πάλι βρέθηκαν σφηνωμένοι μέσα στο σιδερέ-νιο κατάστρωμα. Αφού απομακρύνθηκαν όλοι από το πλοίο, το Ναυτικό, μετά από συσκέψεις τεσσάρων ημερών, αποφάσισε να γίνει ένα ακόμα πείραμα με άδειο πλοίο. Το πείραμα έγινε στο τέλος του Οκτωβρίου του 1943 και το πλοίο εξαφανίσθηκε για 20 περίπου λεπτά. Όταν ξαναφάνηκε, βρήκαν να του λείπει ένα μέρος από τον εξοπλισμό. Σε αυτό το σημείο το Ναυτικό ξήλωσε τον εξο-πλισμό και σταμάτησε το πρόγραμμα. Το Έλντριντζ χρησιμοποιήθηκε στο πό-λεμο και μετά το τέλος του πολέμου δόθηκε στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με τις αφηγήσεις μερικών επιστημόνων που ήταν πάνω στο πλοίο τη στιγμή της εξαφάνισής του, το πλοίο τραβήχτηκε στον υπερχώρο. Ήξεραν ότι κάτι δεν είχε πάει καλά με το τεστ και προσπάθησαν να κλείσουν τα πηνία, αλ-

λά δεν μπόρεσαν. Τελικά έτρεξαν στο κατάστρωμα και πήδηξαν έξω από το πλοίο, για να βρεθούν όμως, όχι στη θάλασσα όπως περίμεναν, αλλά μέσα σε ένα χρονοτούνελ που τους μετέφερε στο μέλλον 40 ακριβώς χρόνια μετά, στις 12 Οκτωβρίου 1983, στις υπόγειες εγκαταστάσεις του ΜΟΝΤΑΟΥΚ στο Λονγκ Άιλαντ. Εκεί προς μεγάλη τους έκπληξη συνάντησαν το γέρο πια Φον Νόιμαν που τους είπε ότι τους περίμενε 40 χρόνια!. Ο Νόιμαν τους εξήγησε ότι είχε δημιουργηθεί ένα ρήγμα στον υπερχώρο και έπρεπε να επιστρέψουν για να κλείσουν τις γεννήτριες πάνω στο πλοίο, διαφορετικά το ρήγμα θα επεκτεινό-ταν και μπορεί να κατάπινε ολόκληρο το πλανήτη μας.

Έτσι επέστρεψαν και κατέστρεψαν με τσεκούρια όλο τον εξοπλισμό του πλοί-ου. Το ίδιο το πλοίο επέστρεψε στο αρχικό σημείο του στο χώρο και χρονικά μετά περίπου από τρεις ώρες. Από το 1943 και ύστερα ο Φον Νόιμαν δεν ήξε-ρε τι είχε συμβεί. Αυτός είχε τροποποιήσει τον αρχικό εξοπλισμό και είχε δημι-ουργήσει τελικά μια χρονομηχανή.

Σύμφωνα με την άποψη ενός επιστήμονα που είχε λάβει μέρος στο πείραμα, το βασικό σημείο είναι ότι υπήρχαν δύο πειράματα που έγιναν με μια χρονική απόσταση 40 ακριβώς ετών. Ήταν ένας χωρισμός 40 ετών στον υπερχώρο. Όπως αποδείχθηκε μετά το τέλος του προγράμματος ΜΟΝΤΑΟΥΚ, η Γη έχει ο-ρισμένους ενεργειακούς κύκλους. Αυτό ανακαλύφθηκε τυχαία. Μετά από μια ανάλυση, βρήκαν ότι η Γη έχει τέσσερες βασικούς ενεργειακούς κύκλους που κορυφώνονται κάθε 20 χρόνια, πάντα στις 12 Αυγούστου. Έτσι η επόμενη κο-ρύφωση θα γίνει το 2003. Συνέβη λοιπόν να κορυφωθούν τότε οι κύκλοι της Γης και να "κλειδωθούν" μέσω των ενεργειακών της πεδίων τα δυο αυτά πει-ράματα στον υπερχώρο. Τελικά η ημερομηνία της 12ης Αυγούστου 1943 ήταν ρυθμισμένη, έτσι ώστε να κλειδωθεί το Πείραμα της Φιλαδέλφειας με το πρό-γραμμα ΦΟΙΝΙΞ του ΜΟΝΤΑΟΥΚ της 12ης Αυγούστου 1983. Λέγεται ότι αυτή η ημερομηνία ρυθμίσθηκε από μια εξωγήινη επιρροή, ώστε να προκληθεί ένα χρονικό ρήγμα 40 ετών στον υπερχώρο μέσα από το οποίο θα έμπαινε στη διάστασή μας ένας μεγάλος αριθμός ξένων εξωγήινων αεροσκαφών. Έτσι και έγινε, αλλά δε διήρκησε αρκετά, ώστε να επωφεληθούν τα μέγιστα οι εξωγήι-νοι απ' αυτό. Η εντολή για την ημερομηνία δόθηκε από έναν άνθρωπο του Λευκού Οίκου, ο οποίος κατεύθυνε ορισμένες όψεις του προγράμματος.

Τα αποτελέσματα του Πειράματος της Φιλαδέλφειας βοήθησαν στη κατασκευή του αόρατου βομβαρδιστικού Στελθ. Βασικά το Στελθ έχει δύο διαφορετικά εί-δη αοράτου. Το ένα οφείλεται στη κατασκευή του, στο ιδιαίτερο σχήμα του και την ιδιαίτερη κεραμική επένδυση της επιφάνειάς του. Το δεύτερο είναι ένα εί-δος ηλεκτρονικού αοράτου με βάση τα αποτελέσματα του πειράματος της Φι-λαδέλφειας. Επίσης, το Στελθ έχει ένα δευτερεύον, πολύ προχωρημένο, σύ-στημα πλοήγησης που του επιτρέπει να πετάει στο διάστημα. Αυτό θεωρείται ότι προέρχεται από εξωγήινη τεχνολογία.

Μετά την απόφαση του Ναυτικού να σταματήσει το πρόγραμμα το 1943, ο Νό-ιμαν εστάλη στο Λος Άλαμος για να βοηθήσει κι αυτός εκεί στη κατασκευή της ατομικής βόμβας. Το 1947 κάποιοι στο Υπουργείο Άμυνας αποφάσισαν να επα-

ναφέρουν στην επιφάνεια το πρόγραμμα της Φιλαδέλφειας για να δουν αν θα μπορούσαν να βρουν τι είχε φταίξει. Ζήτησαν από τον Νόιμαν να ξανακοιτάξει το πρόγραμμα και αυτός δέχθηκε.

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΦΟΙΝΙΞ

Η ΓΕΝΝΗΤΡΙΑ ΜΗΔΕΝΙΚΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Ο Νόιμαν κλήθηκε επίσης από τη κυβέρνηση να πάει να βοηθήσει στην εξέτα-ση ενός συνετριμμένου UFO το 1947 στην πολιτεία Άζτεκ. Μετά από ένα χρό-νο συνέβη μια ακόμα συντριβή στην Άζτεκ. Στη πρώτη συντριβή, δεν επέζησε κανένας εξωγήινος (γκρίζοι). Στη δεύτερη επέζησε τουλάχιστον ένας. Τα δια-στημόπλοια καταρρίφθηκαν αθέλητα από τα συστήματα ραντάρ. Μετά από αυ-τό οι άνθρωποι άρχισαν να χρησιμοποιούν σκόπιμα τα ραντάρ γι' αυτό το σκο-πό, αλλά εν τω μεταξύ οι εξωγήινοι είχαν μάθει να τα αποφεύγουν. Ο Νόιμαν όταν κατάφερε να επικοινωνήσει με τον διασωθέντα εξωγήινο από τη δεύτερη συντριβή, τον ρώτησε σχετικά με την επίλυση του προβλήματος του αοράτου. Έμαθε έτσι ότι οι άνθρωποι στο πλοίο δεν ήταν "κλειδωμένοι" στην "αναφορά μηδενικού χρόνου του πλοίου". Κανονικά οι άνθρωποι κλειδώνονται στη χρο-νική αναφορά της στιγμή της σύλληψής τους και όχι σε μια αναφορά μηδενι-κού χρόνου. Η ισχύς του προγράμματος διέσπασε τα χρονικά κλειδώματα των ανθρώπων πάνω στο πλοίο και όταν το πλοίο επέστρεψε στο χρόνο, οι άν-θρωποι δεν επέστρεψαν στην ίδια χρονική αναφορά. Η χρονική αναφορά μη-δενικού χρόνου γίνεται με βάση τη γεννήτρια μηδενικού χρόνου που είχε κα-τασκευάσει ο Τέσλα τη δεκαετία του 1920. Αυτή έδινε μια πολύ βασική χρονι-κή αναφορά, η οποία είναι στη πραγματικότητα κλειδωμένη στο κέντρο του γαλαξία μας. Γι' αυτό την ονομάζουν γεννήτρια μηδενικού χρόνου. Το κλείδω-μα του εξοπλισμού σε αυτήν είναι ο μόνος τρόπος γα να λειτουργήσουν μερι-κές από τις γεννήτριες ανώτερης λειτουργίας.

Ο Νόιμαν συνειδητοποίησε ότι χρειαζόταν έναν υπολογιστή καθώς και μια ορι-σμένη γνώση της μεταφυσικής για να μπορέσει να κλειδώσει τη χρονική ανα-φορά των ανθρώπων μαζί με τη χρονική αναφορά του πλοίου. Κατασκεύασε πράγματι έναν υπολογιστή το 1950 και το 1953 έκανε ένα ολοκληρωμένο πεί-ραμα που εστέφθη με απόλυτη επιτυχία. Σε αυτό το σημείο, το Ναυτικό διέ-γραψε το Πρόγραμμα Φιλαδέλφεια ή Πρόγραμμα Ρέινμποου και άλλαξε το ό-νομά του σε "Πρόγραμμα ΦΟΙΝΙΞ".

Ο ΒΙΛΧΕΜ ΡΑΙΧ ΚΑΙ ΟΙ ΡΑΔΙΟΒΟΛΙΔΕΣ

Κάπου εδώ αναμιγνύεται και το όνομα του Βίλχεμ Ράιχ. Ο Ράιχ είχε δωρίσει το

1947 στη κυβέρνηση των ΗΠΑ μια συσκευή ελέγχου του καιρού. Αυτή διέλυε τη θανατηφόρα ενέργεια ΘΟΡ που παράγεται από τη "μόλυνση" της οργονοε-νέργειας από τη ραδιενέργεια. Η άποψη του Ράιχ ήταν ότι αν μείωνε τη ποσό-τητα της ΘΟΡ στην ατμόσφαιρα, τότε θα μείωνε σημαντικά και την ένταση των θυελλών. Η κυβέρνηση δοκίμασε τη συσκευή του Ράιχ και βρήκε ότι δουλεύει πραγματικά. Αυτό τους άρεσε και άρχισαν αμέσως μια άλλη φάση του προ-γράμματος ΦΟΙΝΙΞ σχεδιάζοντας "ραδιοβολίδες".

Η ραδιοβολίδα ήταν ένα μικρό άσπρο κουτί που συνέδεαν σε ένα μετεωρολο-γικό μπαλόνι και το στέλνανε ψηλά στην ατμόσφαιρα. Είπαν βέβαια στο κόσμο ότι μάζευαν απλώς μετεωρολογικά δεδομένα. Η ραδιοβολίδα χρησιμοποιούσε ένα πολύ ασυνήθιστο είδος παλμικής διαμόρφωσης με το οποίο κατάφερναν να μετατρέπουν την ηλεκτρική ενέργεια σε αιθερική ενέργεια. Αυτό ακριβώς έκανε η συσκευή που τους είχε δωρίσει ο Ράιχ. Από εδώ αρχίζει να γεννιέται αυτό που έγινε τελικά το Πρόγραμμα ΜΟΝΤΑΟΥΚ, το οποίο ήταν ένας συνδυ-ασμός της εργασίας του Βίλχεμ Ράιχ και του πειράματος της Φιλαδέλφειας. Αυ-τά ήταν δύο ξεχωριστά προγράμματα που "έτρεξαν" στο Πρόγραμμα ΦΟΙΝΙΞ Ι. Προς το τέλος του προγράμματος ΦΟΙΝΙΞ, χρησιμοποιώντας τις ιδέες του Βίλχεμ Ράιχ και τη γνώση από τις εκπομπές των ραδιοβολίδων, ανακάλυψαν ότι μπορούσαν να συνδυάσουν τους δυο αυτούς παράγοντες για να ελέγχουν το νου των ανθρώπων.

Το Πρόγραμμα ΦΟΙΝΙΞ Ι διήρκεσε από το 1948 μέχρι το 1968. Το Κογκρέσο έμαθε γι' αυτό και θέλησε να το σταματήσει. Όσοι όμως εργάζονταν σε αυτό πήγαν στο στρατό και είπαν ότι μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν για να "ε-πηρεάζουν νοητικά τον εχθρό και να τον κάνουν να παραδίδεται αμέσως". Η ιδέα βέβαια αυτή άρεσε στο στρατό, που τους παρεχώρησε για τη μυστική έ-ρευνά τους της τη παλιά Αεροπορική Βάση του ΜΟΝΤΑΟΥΚ. Έτσι ξεκίνησε το 1969 το πρόγραμμα ΦΟΙΝΙΞ ΙΙ, εστιασμένο καθαρά σε πειράματα νοητικού ε-λέγχου.

Μαζί με τον εξοπλισμό που χρησιμοποίησαν στο ΜΟΝΤΑΟΥΚ ήταν και ένα πα-λιό σύστημα ραντάρ SAGE που είχαν βρει στη βάση. Χρησιμοποίησαν την έξο-δο του ραντάρ με τα όσα ήδη ήξεραν από τις ραδιοβολίδες και μερικά από τα στοιχεία του Πειράματος της Φιλαδέλφειας. Το πρώτο μέρος του προγράμμα-τος ήταν να πάρουν ένα άτομο και να το βάλλουν στο σημείο εστίασης των ακτίνων του ραντάρ. Η ενεργός ακτινοβολούμενη ισχύς από το ραντάρ ήταν τουλάχιστον ενός γιγαβάτ. Το αποτέλεσμα βέβαια ήταν τις περισσότερες φορές ο θάνατος του ατόμου από το "κάψιμο" αυτού του ισχυρού "φούρνου μικρο-κυμάτων": ανεπανόρθωτες βλάβες στον εγκέφαλο, νευρολογικές βλάβες, ου-λές στους πνεύμονες από τη θερμότητα κ.λ.π..

Οι άνθρωποι που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτά τα πειράματα δεν ήσαν βέβαια εθελοντές, αλλά διάφοροι άποροι άνθρωποι που μάζευαν από τους δρόμους και τους τοποθετούσαν μετά απάνθρωπα στην εστία του το ραντάρ. Την ευθύ-νη του όλου προγράμματος είχαν οι Φον Νόιμαν και Τζακ Προύετ. Τελικά κά-ποιος είχε τη φαεινή ιδέα να κατευθύνουν το κέρας απολαβής της κεραίας μέ-

σω του ανακλαστήρα πάνω στο στοχευόμενο άτομο. Έτσι πήραν κάποια απο-τελέσματα, χωρίς να κατακάψουν τους ανθρώπους. Τελικά ανακάλυψαν ότι μεταβάλλοντας μερικές παραμέτρους (π.χ. τη φάση διαμόρφωσης ή τη παλμι-κότητα των πολλαπλών φάσεων), μπορούσαν να έχουν σημαντικά αποτελέ-σματα πάνω στο μυαλό των ανθρώπων. Μπορούσαν να ελέγξουν άμεσα τη διάθεση του ατόμου διαμορφώνοντας με ELF τη φέρουσα συχνότητα του πο-μπού.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΩΝ

Άρχισαν τώρα να μαζεύουν παιδιά 12 - 16 χρονών από το δρόμο. Διάφοροι ερευνητές εκτιμούν ότι έφεραν έτσι συνολικά 10.000 παιδιά στο ΜΟΝΤΑΟΥΚ, ενώ ο συνολικός αριθμός των ανθρώπων που πήραν από τους δρόμους και για τις 25 βάσεις που έκαναν πειράματα νοητικού ελέγχου ήταν περίπου 250.000! Ξέρουμε ότι τα παιδιά αυτά προγραμματίσθηκαν για κάτι, αλλά δεν ξέρουμε για τι ακριβώς. Μερικοί ερευνητές αναφέρουν ότι αυτά προγραμματίσθηκαν να αποτελέσουν ένα κρυφό στρατό για τη μυστική παγκόσμια κυβέρνηση, ο ο-ποίος μπορούσε να συνταχθεί και να ενεργήσει οποιαδήποτε στιγμή μέσω μιας κατάλληλης ηλεκτρομαγνητικής "πυροδότησης". Ή μπορούσε ένας από αυτούς τους κρυφούς "στρατιώτες" να κληθεί ατομικά, πάλι μέσω κατάλληλης ηλε-κτρομαγνητικής πυροδότησης, για να χρησιμοποιηθεί σε δολοφονίες, εμπόριο ναρκωτικών και άλλες παράνομες δραστηριότητες της μυστικής υπερκυβέρνη-σης. Ο προγραμματισμός αυτών των παιδιών γινόταν ηλεκτρονικά και "Ραϊχι-κά". Ο ίδιος βέβαια ο Ράιχ με τίποτα δεν θα μπορούσε να είχε φαντασθεί ότι οι παρατηρήσεις και οι επινοήσεις του θα χρησιμοποιούνταν αργότερα με αυτό το τρόπο από τους δολοφόνους του.

Οι περισσότεροι από μας ξέρουμε τη λαμπρή εργασία του Ράιχ σε σχέση με τα βιόνια, τη βιοπάθεια του καρκίνου, τον οργονοσυσσωρευτή, την αλλαγή και-ρού κ.λ.π.. Η εργασία όμως του Ράιχ που ενδιέφερε τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ είχε να κάνει με το γεγονός ότι όταν ένα άτομο βρεθεί σε μια προ-οργασμική κατάσταση, τότε γίνεται πολύ δεκτικό σε υποβολές. Αυτοί διατη-ρούν λοιπόν το άτομο σε μια τέτοια κατάσταση διεγείροντας ηλεκτρονικά κα-τάλληλα το νευρικό του σύστημα και αφού το κάνουν έτσι ιδιαίτερα δεκτικό, του επιβάλλουν στη συνέχεια το νοητικό έλεγχο που θέλουν. Η επαφή του Ρά-ιχ με τους εξωγήινους, οι ανακαλύψεις του για τη ζωτική ενέργεια και τον καρκίνο και οι εφαρμογές των μεθόδων του στον έλεγχο του νου είναι μερικοί από τους βασικούς λόγους που τον σκότωσαν.

Ακόμα και τα ψυχιατρεία χρησιμοποιούν σήμερα τη "Ραϊχική" μέθοδο για να ελέγξουν τους τροφίμους τους. Για παράδειγμα βάζουν σε έναν άνδρα πέντε ηλεκτρόδια, από τα οποία το ένα είναι βέβαια στα γεννητικά όργανα, και μετά ανοίγουν τη συσκευή. Φέρνουν έτσι το άτομο σε μια προοργασμική κατάσταση και μετά ο προγραμματισμός του είναι εύκολος. Η μέθοδος είναι πολύ ύπουλη,

αλλά θεωρείται πιο "ανθρώπινη" από τη παλιά θεραπεία με ηλεκτροσόκ.

Μερικές φορές στο ΜΟΝΤΑΟΥΚ, εκτός από τον ηλεκτρονικό Ραϊχικό προγραμ-ματισμό, χρησιμοποιούσαν και ένα φάρμακο, που σύμφωνα με αναφορές σε κάνει να νιώθεις "ευφορία και καυλωμένος σα διάολος...».

Η Καρέκλα του ΜΟΝΤΑΟΥΚ

Η κυβέρνηση τους έφερε αισθητήρες (σένσορες) με τους οποίους μπορούσαν να συλλέξουν άμεσα τις σκέψεις ενός ατόμου, τους οποίους προσάρμοσαν σε μια καρέκλα και άρχισαν με αυτή τα πειράματά τους. Αυτή είναι η περίφημη καρέκλα του Μοντάουκ. Η καρέκλα αυτή ήταν ουσιαστικά ένας ενισχυτής τουμυαλού. Βασικά αυτό που έκαναν ήταν να συνδέσουν την έξοδο των αισθητή-ρων με υπολογιστές που μετέφραζαν τα συλλαμβανόμενα εγκεφαλικά κύματα σε ψηφιακό κώδικα. Από εκεί το σήμα πήγαιναν σε έναν άλλο υπολογιστή που το αποθήκευε και σε έναν άλλο που παρήγαγε τις παλμικές διαμορφώσεις που εξέπεμπε τελικά η κεραία.

Ένα ψυχικά εκπαιδευμένο άτομο καθόταν στη καρέκλα και συγκεντρωνόταν έντονα σε μια συγκεκριμένη σκέψη. Οι αισθητήρες συνέλεγαν τη σκέψη του, η οποία μετατρεπόταν σε ψηφιακή μορφή στον υπολογιστή και μετά ενισχύετο για να εκπεμφθεί τελικά από τη κεραία. Αυτή ήταν η δεύτερη φάση του Προ-γράμματος Μοντάουκ. Με αυτό το τρόπο στόχευαν ολόκληρους πληθυσμούς και μεμονωμένα άτομα. Μπορούσαν να εκπέμψουν το σήμα και να θέσουν τους ανθρώπους σε μια προ-οργασμική κατάσταση, στην οποία αυτοί θα ήσαν δεκτικοί στον προγραμματισμό. Έβαζαν το άτομο στη καρέκλα να σκεφθεί όλα τα ζώα από τα δάση να βγουν και να εφορμήσουν μέσα στη πόλη του Μοντά-ουκ και αυτό ακριβώς συνέβαινε. Τον έβαζαν να σκεφθεί ένα πλάσμα και αυτό το πλάσμα αμέσως υλοποιείτο στο σημείο που εστίαζαν τη κεραία! Είχαν σχε-δόν τη δύναμη να δημιουργήσουν ένα ον. Το μόνο πρόβλημα που είχαν ήταν ότι αυτό που δημιουργούσαν παρέμενε μόνον όσο λειτουργούσε ο ενισχυτής του μυαλού.

Μπορούσαν να πάρουν τις στατιστικές εγκλημάτων του Μοντάουκ και να τις ανεβοκατεβάζουν κατά βούληση σα γιο-γιο. Προγραμμάτισαν κύματα εγκλη-μάτων για μια βδομάδα, τα οποία θα συνέβαιναν για κάποιες ώρες κάθε μέρα. Η αστυνομία του Μοντάουκ κόντευε να τρελαθεί. Δεν ήξεραν τι να κάνουν, πού να αποδώσουν αυτή τη ξαφνική έξαρση των εγκλημάτων στη πόλη τους. Ακόμα, μια φορά, σύμφωνα με την αστυνομία, όλα τα παιδιά του Μοντάουκ κατέβηκαν στη παραλία, κυριολεκτικά όλα τα παιδιά! Ύστερα, μετά από δυο ή τρεις ώρες όλα πάλι τα παιδιά μαζί έφυγαν για τα σπίτια τους. Μια άλλη πάλι φορά, όλοι οι κάτοικοι της πόλης αποφάσισαν να πάνε με το αυτοκίνητό τους στο πάρκο της πόλης. Όταν ρώτησαν μερικούς γιατί το έκαναν, απάντησαν ότι απλώς τους φάνηκε μια καλή ιδέα για να το κάνουν.

Τελικά παρατήρησαν ότι τα αποτελέσματα συνέβαιναν με μια μικρή χρονική διαφορά σε σχέση με τον πραγματικό χρόνο. Συνειδητοποίησαν έτσι ότι μπο-ρούσαν να προκαλέσουν μια καμπύλωση στο χρόνο. Στη προσπάθειά τους να καμπυλώσουν πιο αποτελεσματικά το χρόνο, ανέπτυξαν μια ειδική κεραία, που την ονόμασαν κεραία Δέλτα -Τ. Αυτή αποτελείτο από τρεις βρόχους που πε-ριέγραφαν μια συνάρτηση δέλτα. Ήταν ουσιαστικά τρεις μαγνητικοί πομποδέ-κτες σε ορθές γωνίες μεταξύ τους, με άλλα λόγια τρεις ορθογώνιοι βρόχοι. Με την ορθή περιστροφή μπορούσαν να έχουν πρόσβαση στον υπερχώρο. Είχαν δηλαδή ορθές περιστροφές τανιστικής τάσης. Κινώντας σωστά τα τρία μέρη της κεραίας, έπαιρναν στο κέντρο της μια χωροχρονική πύλη. Η ίδια η κεραία φαίνεται σα μια πυραμίδα με μια ανεστραμμένη πυραμίδα στη κορυφή της γι’ αυτό την έλεγαν και πυραμιδική κεραία.

Η καρέκλα ήταν υπόγεια ανάμεσα στη κεραία Δέλτα -Τ και την κεραία στο έ-δαφος. Η κεραία Δέλτα -Τ παρήγαγε τανιστές χρονικής τάσης που ζευγνύο-νταν με το ηλεκτρικό πεδίο για να παράγουν τον έλεγχο του τανιστή πλήρους χρόνου. Χρησιμοποίησαν πεδία τουίστορ και σπίνορ για να σχηματίσουν μια χωροχρονική πύλη. Έβαλαν ένα ψυχικά εκπαιδευμένο άτομο στη καρέκλα να παράγει τη σκεπτομορφή μιας δίνης που συνέδεε το 1947 με το 1981. Πήραν έτσι ένα χρονοτούνελ, το οποίο μπορούσαν να διαβούν και να προχωρούν μπρος και πίσω στο χρόνο.

Η χρονομηχανή ήταν σε πλήρη επιχειρησιακή λειτουργία το 1979. Στην αρχή έπρεπε το άτομο στη καρέκλα να δημιουργεί τη δίνη, γιατί δεν είχαν τη τεχνι-κή ικανότητα να το κάνουν από μόνοι τους. Τώρα όμως η δίνη μπορεί να πα-ραχθεί μηχανικά. Η ισχύς ήταν ανάμεσα στα γιγαβάτ και τα τεραβάτ. Μια πραγματικά τρομακτική ισχύς. Η δίνη μπορούσε να έχει διάμετρο περίπου πέ-ντε μιλίων. Μπορούσαν να πάνε οπουδήποτε στο χωρόχρονο και το χρησιμο-ποίησαν μια φορά για να έχουν πρόσβαση στις υπόγειες εγκαταστάσεις του Άρη.

Βασικά το άτομο στη καρέκλα πρόβαλε τον εαυτό του ψυχικά, δια μέσου του χώρου, στον Άρη. Ρύθμισαν τους υπολογιστές για να σταθεροποιήσουν τη δίνη ανάμεσα στο Μοντάουκ και στο σημείο πάνω στον Άρη που ήθελαν να πάνε. Χρειάστηκε να το κάνουν μία μόνο φορά, γιατί το μαγνητοφώνησαν και μπο-ρούσαν να τρέξουν μετά τη μαγνητοταινία για να εδραιώσουν τη δίνη.

Τα χρονοτούνελ ήταν σαν ένα παράξενο σπειροειδές τούνελ, που ήταν φωτι-σμένο σε όλο το μήκος του. Άρχιζες να μπαίνεις μέσα του και ξαφνικά τραβιό-σουν κάτω του. Δεν ήταν τόσο ότι περπατούσες σε αυτό, αλλά σα να προω-θείσο μέσα από αυτό. Μπορούσες να πας οπουδήποτε στο χώρο και στο χρό-νο. Μπορούσες ακόμα να φέρεις πίσω διάφορα πράγματα. Οι τοίχοι του ήσαν στερεοί, αλλά με ραβδώσεις. Αν έκλεινε κάποιος τότε την ισχύ, θα κολλούσες σ' εκείνο το σημείο. Πολλά παιδιά χάθηκαν με αυτό τον τρόπο.

Δεν υπάρχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του μέλλοντος που θα μπορού-

σες να διαλέξεις να πας. Μόλις έκανες τη σύνδεση η γραμμή ήταν καθορισμένη απ' αυτό το σημείο. Μπορούσες πάντως να αλλάξεις το παρόν στέλνοντας κά-ποιον στο παρελθόν, όπως μπορούσες επίσης να αλλάξεις το παρόν στέλνο-ντας κάποιον στο μέλλον. Κάτω βέβαια από ορισμένες συνθήκες. Πάντως κα-νένας δεν έχει συλλάβει κανένα απτό μέλλον πέρα από την ημερομηνία 2012 μ.χ. Υπάρχει σε αυτή ένας πολύ απότομος τοίχος, χωρίς τίποτα στην άλλη με-ριά. Είναι περίεργο που διάφορες προφητείες μιλούν για σημαντικές αλλαγές στη γη αυτόν περίπου το χρόνο. Για παράδειγμα, σύμφωνα με τα μαθηματικάτου I Ching, τα πάντα κορυφώνονται γύρω στο 2012. Επίσης το ημερολόγιο των Μάγια αναφέρει ότι την ύπαρξη κάποιου ιδιαίτερου εμποδίου τη περίοδο 2011-2013. Τέλος οι ψυχικοί έχουν αναφέρει ότι υπάρχει ένα εμπόδιο γύρω στα 2013, που δεν μπορούν να περάσουν. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει τίποτα πέρα από αυτή την ημερομηνία, αλλά απλά ότι το μέλλον είναι προς το παρόν μπλοκαρισμένο μετά από αυτήν, ακόμα και για τις χρονομηχα-νές.

Πρέπει να τονισθεί επίσης ότι όταν ταξιδεύεις στο χρόνο δεν μπορείς να επι-στρέψεις στο ακριβές σημείο αφετηρίας σου. Πρέπει να είναι πάντα αργότερα απ' ό,τι έφυγες. Αν επρόκειτο να επιστρέψεις στο ίδιο ακριβώς σημείο από το οποίο ξεκίνησες, τότε θα ήσουν στο ίδιο σημείο δυο φορές στη ζωή σου και θα υπήρχε έτσι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα.

Σχετικά τώρα με το αν μπορείς να συναντήσεις τον εαυτό σου στο μέλλον η απάντηση είναι ναι, αλλά αυτό είναι πολύ επικίνδυνο γιατί το άτομο που μπήκε στο χρονοτούνελ είναι εκτός φάσης με το άτομο που βγαίνει από το άλλο ά-κρο. Η συνάντηση αυτή τετ α τετ με τον εαυτό σου συνέβη μερικές φορές στα πειράματα του ΜΟΝΤΑΟΥΚ, αλλά το αποτέλεσμα ήταν το άτομο να αποτεφρω-θεί.

ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΕΚ ΤΩΝ ΕΝΔΟΝ ΣΤΟ ΜΟΝΤΑΟΥΚ

Πολλοί άνθρωποι είχαν σκεφθεί ότι το Πρόγραμμα του ΜΟΝΤΑΟΥΚ είχε προ-χωρήσει ήδη πολύ και θα έπρεπε να σταματήσει. Μερικοί μάλιστα απ' αυτούς προσπάθησαν να το υπονομεύσουν. Έτσι στη διάρκεια ενός πειράματος κά-ποιος εμφύτευσε στο μυαλό του χειριστή στη καρέκλα τη σκέψη της δημιουρ-γίας ενός τρομακτικού τέρατος. Το τέρας πέρασε πράγματι από το χρονοτού-νελ στο εργαστήριο και άρχισε να τρώει ανθρώπους και εξοπλισμό. Τους έπια-σε όλους πανικός και έκλεισαν αμέσως το πομπό. Για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα έπρεπε να πάνε πίσω στο παρελθόν για να κλείσουν τη συσκευή στη Φιλαδέλφεια και να τη διακόψουν στο μέλλον, έτσι ώστε να μπορέσουν να σταματήσουν το τέρας στα 1983. Αυτό συνέβη στις 12 Αυγούστου1983. Η δί-νη τελικά κλειδώθηκε στο πείραμα της Φιλαδέλφειας της 12 Αυγούστου 1943 και σχημάτισε ένα βρόχο με εκείνη την ημερομηνία.

ΝΟΗΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΟ ΜΟΝΤΑΟΥΚ

Τα πειράματα νοητικού ελέγχου άρχισαν στο ΜΟΝΤΑΟΥΚ το 1969. Πρώτα απ' όλα απέδειξαν ότι κάθε άτομο έχει ένα δικό του ιδιαίτερο πρότυπο εγκεφαλι-κών κυμάτων, που αποτελεί τρόπος του λέγειν την "υπογραφή" του, με άλλα λόγια μπορεί να αναγνωριστεί εύκολα απ' αυτό. Οι άνθρωποι λοιπόν του ΜΟ-ΝΤΑΟΥΚ ανέπτυξαν ένα σύστημα με το οποίο μπορούσαν να ελέγξουν ένα ά-τομο από την "υπογραφή" του. Έπαιρναν π.χ. το πρότυπο των εγκεφαλικών του κυμάτων (π.χ. με ένα ηλεκτροεγκεφαλογράφημα) και το έβαζαν σε έναν υπολογιστή που συνδεόταν με τον πομπό. Ο πομπός εξέπεμπε τελικά ένας κύ-μα δευτέρας τάξεως που επηρέαζε άμεσα το μυαλό αυτού του ανθρώπου. Μπορούσαν να κάνουν οτιδήποτε στο μυαλό αυτών των ατόμων. Μια φορά κατασκευάσθηκε μια συσκευή ευρείας κλίμακας και δόθηκε το νοητικό μήνυμα ότι αν άκουγε κάποιος αυτό το μήνυμα να τηλεφωνήσει σε ένα ορισμένο αριθ-μό. Πολύ γρήγορα πήραν εκατοντάδες κλήσεις σε αυτό το νούμερο απ' όλη την Αμερική.

Θα πρέπει να τονισθεί ότι δεν υπάρχει μόνο μια ατομική υπογραφή. Υπάρχει επίσης μια φυλετική υπογραφή και μια παγκόσμια υπογραφή για την ανθρώπι-νη φυλή (Η ύστατη ίσως υπογραφή από φυσιολογική πλευρά θα είναι η πιστή αντιγραφή του DNA/RNA ενός ατόμου). Οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ έχουν χρησιμοποιήσει και τις τρεις αυτές υπογραφές για να "στοχεύσουν" ειδικά άτο-μα. Έχουν εκπέμψει επίσης ομαδικά μηνύματα που αποτείνονται σε μια ιδιαίτε-ρη φυλή ή εθνική ομάδα. Αυτό θεωρείται κάτι συνηθισμένο. Στη Βοστόνη και στη Νέα Υόρκη έκαναν πειράματα για τον έλεγχο "της διάθεσης των πολιτών". Οι πομποί που χρησιμοποιήθηκαν δεν υπάρχουν πια, αλλά η τεχνολογία υπάρ-χει. Μπορούν να το κάνουν αυτό και μέσα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, π.χ. τη τηλεόραση ή το ραδιόφωνο.

Στο διάστημα 1977 - 1978 λειτούργησε ένα πρόγραμμα με το όνομα ΝΤΡΗΜ-ΣΚΑΝ (DREAMSCAN). Αυτό σταμάτησε το 1979. Ο σκοπός του ήταν η τεχνική ικανότητα να μπεις στο μυαλό ενός ατόμου στην ονειρική του κατάσταση και να προκαλέσεις το θάνατό του (Η ταινία Dreamscape παρουσίαζε αυτές ακρι-βώς τις δυνατότητες). Το Πρόγραμμα διευθύνετο από τη Μυστική Κυβέρνηση και το διαχειριζόταν η Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ (NSA). Ο σκοπός του προγράμματος ήταν να δώσει ένα τρόπο μυστικής δολοφονίας. Ο πρόε-δρος Κάρτερ όμως το ανακάλυψε και το σταμάτησε. Παρόλα αυτά η τεχνολο-γία υπάρχει και είναι άμεσα διαθέσιμη για συγκαλυμμένες επιχειρήσεις των μυ-στικών υπηρεσιών.

Παρόλες όμως τις επιτυχίες της και τον έλεγχο που ήδη εξασκεί η Μυστική Κυ-βέρνηση είναι αιχμάλωτη της τεχνολογίας της. Για παράδειγμα οι μηχανές χρόνου εργάζονται στο χρονική ρήγμα των σαράντα ετών και μαζί με τις προ-εκτάσεις στη χρονική μήτρα παίρνουν μια διορία 20 ακόμα ετών. Αυτές βασί-

ζουν τη λειτουργία τους στο τεχνητό ρήγμα που δημιουργήθηκε στο χωρό-χρονο. Μετά από αυτή τη περίοδο (το 2003), η Μυστική Κυβέρνηση θα ανα-καλύψει ξαφνικά ότι είναι όλες άχρηστες - και μετά από μια δεκαετία, το 2012 ή 2013 ίσως δούμε μαζί με τις σημαντικές αλλαγές στο πλανήτη μας και το τέ-λος της.

Η ΠΡΙΟΝΟΚΟΡΔΕΛΑ

Το πρόγραμμα ΜΟΝΤΑΟΥΚ σταμάτησε το 1983 από την ITT, η οποία το χρη-ματοδοτούσε τότε, αλλά η Αμερικανική κυβέρνηση δεν το παράτησε ποτέ. Ά-φησαν μόνο την εξαιρετικά χαμηλή συχνότητα (ELF) και μετακινήθηκαν ψηλά μέχρι τη πολύ χαμηλή συχνότητα (VLF), έως την υψηλή συχνότητα (HF) σή-μερα. Η υψηλή συχνότητα (HF) είναι 3-30MHz, η μεσαία συχνότητα (MF) από 300KHz έως 3Mhz και η πολύ χαμηλή συχνότητα (VLF) από3KHz έως 300KHz. Αν συντονιστούμε από τη μια ως την άλλη άκρη αυτού του φάσματος των συ-χνοτήτων, θα ακούσουμε όλα τα είδη παλμικά διαμορφωμένων σημάτων που ηχούν όπως τα παλιά σήματα του ΜΟΝΤΑΟΥΚ. Τα σήματα αυτά είναι παρόμοια, αλλά όχι ταυτόσημα με τα σήματα του Σοβιετικού «Τρυποκάρυδου» και ακού-γονται σα μια πριονοκορδέλα, απ’ όπου και το όνομά τους.

Η «Πριονοκορδέλα» είναι το Αμερικανικό ισοδύναμο του Ρωσικού σήματος του «Τρυποκάρυδου». Αυτή είναι ένα ψυχοενεργό σήμα που είναι σχεδιασμένο να αλληλεπιδρά με το νου του ανθρώπου μέσω της σύνδεσης μυαλού - εγκεφά-λου. Συνήθως την αναφέρουν σαν την Αμερικανική έκδοση του πάνω από τον ορίζοντα ραντάρ. Αυτό το σήμα εκπέμπεται σε πολλαπλές φέρουσες συχνότη-τες, που αναπηδούν από τη μια συχνότητα σε μια άλλη, οπουδήποτε μέσα στη περιοχή 4MHz - 3OMHz. Αυτές δεν είναι ποτέ μέσα στη διεθνή μπάντα συχνο-τήτων. Ανήκουν μόνο στη μπάντα που χρησιμοποιεί η Αμερικανική κυβέρνηση μαζί με άλλες υπηρεσίες επικοινωνιών. Έχουμε λοιπόν ένα ασυνήθιστο παλμι-κά διαμορφωμένο σήμα που αναπηδά τριγύρω από συχνότητα σε συχνότητα κι εκπέμπεται από ένα πολλαπλό πομπό. Αυτά τα σήματα έρχονται σε φάση μόνο σε ένα στοχευόμενο μέρος.

Θεωρείται ότι το σήμα της «Πριονοκορδέλας» έχει τρεις δυνατές λειτουργίες: Η πρώτη είναι η λειτουργία έρευνας. Με αυτή εκπέμπεται ένα σήμα και μετά ένα ψυχικά ευαίσθητο άτομο το συλλαμβάνει και στέλνει κάτι πίσω. Με αυτό το τρόπο μπορούν να αναγνωρίσουν αυτά τα άτομα και που αυτά βρίσκονται. Η δεύτερη είναι η εκπομπή μιας ψυχικής συνάρτησης διακοπής, η οποία δια-κόπτει τη ψυχική δραστηριότητα. Αυτή έχει μια τάση να μειώνει τη συνολική ψυχική επίγνωση του πληθυσμού. Ένας στους τρεις ανθρώπους μπορεί να α-νταποκρίνονται σε αυτό το σήμα. Η τρίτη λειτουργία είναι εκεί που στοχεύουν ένα άτομο. Μπορούν να «κλειδωθούν» στη συχνότητα συντονισμού του συν-θετικού υλικού των ρούχων του και να το στοχεύσουν από αυτή.

Για το πώς θα καταλάβουμε τώρα ότι ελεγχόμαστε από ένα τέτοιο σήμα, οι «ειδικοί» κάνουν τις εξής παρατηρήσεις: Πρώτα απ’ όλα θα έχουμε μια συναι-σθηματική ή σωματική αντίδραση ότι κάτι «δεν πάει καλά», χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι κάθε φορά που δεν αισθανόμαστε καλά, ο λόγος είναι ότι δε-χόμαστε μια ηλεκτρομαγνητική παρενόχληση. Πρέπει βέβαια να έχουμε κάποιο βαθμό υψηλής επίγνωσης για το πώς λειτουργούμε συνολικά, για να μπορέ-σουμε να αναγνωρίσουμε τη προσπάθεια κάποιου να μας ελέγξει νοητικά. Προς το παρόν η καλύτερη άμυνα που διαθέτουμε εναντίον του είναι η κατα-νόησή μας για το πώς λειτουργεί αυτό το σήμα. Με αυτό το τρόπο κλείνουμε διάφορες «τρύπες» στη διάνοιά μας. Μια συσκευή που θα το μπλόκαρε θα έ-πρεπε να είναι μια συσκευή ενιαίου πεδίου, για να είναι πάνω από τις ορθογώ-νιες περιστροφές στον υπερχώρο που αυτοί χρησιμοποιούν για να μεταδώσουν την επίδραση. Αν μπορούμε να διατηρούμε μια υψηλή επίγνωση και να ελέγ-χουμε τι συμβαίνει γύρω μας, τότε δεν έχουμε ανάγκη από καμιά τεχνολογική συσκευή. Επίσης, αν μπορούμε να λειτουργούμε «εκτός χρόνου» στη συνεί-δησή μας, τότε οι υπερχωρικές συσκευές παλμικής διαμόρφωσης που εξαρτώ-νται από το χρόνο, θα έχουν μικρή ή καθόλου επίδραση πάνω μας. Οι άνθρω-ποι που κάνουν αυτό το πράγμα θέλουν να είμαστε ασυνείδητοι - γι’ αυτό εκ-πέμπουν τα σήματα. πριονοκορδέλας.

Θεωρείται ότι υπάρχουν πέντε τουλάχιστον πομποί ισχύος πολλών μεγαβάτ, που εκπέμπουν αυτά τα σήματα πριονοκορδέλας. Υπάρχουν επίσης πολλοί άλ-λοι τοπικοί πομποί σε όλη την έκταση των ΗΠΑ. Οι μεγάλοι πομποί θα μπο-ρούσαν ίσως να φτάσουν σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Το σήμα της Α-μερικανικής πριονοκορδέλας επηρεάζει περισσότερο το μαγνητικό πεδίο του ατόμου κι επομένως αν θέλουμε να βρούμε τρόπους προστασίας, θα πρέπει να κοιτάξουμε για τρόπους μαγνητικής προστασίας μας. Όπως το να ζούμε σε βα-θιά υπόγεια (ίσως κι ενός χιλιομέτρου βαθιά), ή να περιβαλλόμαστε από βου-νά.

Το ανθρώπινο κρανίο συντονίζεται με τις συχνότητες των συνεχών εκπομπών της κινητής τηλεφωνίας. Το σύστημα της κινητής τηλεφωνία των ΗΠΑ συνδέε-ται με ένα σύστημα υπολογιστών στο Μπόουλντερ του Κολοράντο. Το σύστη-μα αυτό έχει και άλλες δυνατότητες, γιατί είναι παλμικά διαμορφωμένο. Είναι ένα ερτζιανό σήμα που επηρεάζει την ανθρώπινη φυσιολογία. Υπάρχει η υπο-ψία ότι οι μυστικές υπηρεσίες μπορεί να χρησιμοποιούν τους δέκτες κινητής τηλεφωνίας για να συλλέγουν το σήμα επιστροφής από την πριονοκορδέλα. Υπάρχει μια καθοριστική σχέση ανάμεσα στα κινητά τηλέφωνα και στο σήμα της πριονοκορδέλας. Και αυτό είναι το «πάνω από τον ορίζοντα ραντάρ» που συνδέεται με αυτά.

Η έρευνα έχει δείξει ότι το ανθρώπινο κρανίο συντονίζεται περίπου στα 850MHz. Αυτό φαίνεται να μεταβάλλεται από τα 830MHz μέχρι τα 890MHz. Το σύστημα της κινητής τηλεφωνίας είναι σχεδιασμένο να λειτουργεί σε αυτή ακριβώς τη περιοχή. Αυτό λειτουργεί από τα 840MHz περίπου μέχρι τα 890MHz. Είναι παλμικά διαμορφωμένο κατά πλάτος και κατά φάση.

Υπάρχει επίσης μια κανονική αναλογική διαμόρφωση. Όταν το κινητό μας είναι ON, αυτό είναι σε συνεχή επικοινωνία με κάποιο αντίστοιχο «site». Η συσκευή μας λέει σε αυτό το «site» που βρισκόμαστε. Όταν φτάσουμε στην άκρη του «site», αυτό θα μας μεταφέρει σε ένα άλλο «site». Μπορούν έτσι να χρησιμο-ποιήσουν αυτό το σύστημα για να εντοπίζουν τους ανθρώπους.

Ένας άλλος υποθετικός τρόπος που θα μπορούσαν να ανιχνεύσουν κάποιον είναι από το κουδούνισμα του τηλεφώνου μέσα στη κρανιακή του κοιλότητα. Το κρανίο του κάθε ανθρώπου πρέπει να «κουδουνίζει» σε μια διαφορετική συχνότητα συντονισμού και αποτελεί επομένως ένα είδος «υπογραφής» του.

Βασικά όσο και αν διαφημίζονται σαν τέτοιες, δεν υπάρχουν «ανεξάρτητες κι-νητές τηλεφωνίες». Είναι όλες συνεδεμένες. Όλες συνδέονται με τον ΟΤΕ (της Αμερικής), που είναι επίσης μπλεγμένος στις επιχειρήσεις νοητικού ελέγχου. Ο κύριος υπολογιστής για το σύστημα της κινητής τηλεφωνίας στην Αμερική εί-ναι στο Μπόουλντερ του Κολοράντο, εκεί ακριβώς που είναι και το κέντρο της πριονοκορδέλας. Με αυτό το τρόπο φαίνεται καθαρά η κυβερνητική ανάμιξη στην όλη υπόθεση.

Ένα άλλο σήμα που επηρεάζει νοητικά τους ανθρώπους είναι το λεγόμενο βι-ντεοδρομικό σήμα ή βιντεοδρόμιο, που είναι φασικά διαμορφωμένο και έρχε-ται μέσω της τηλεόρασης πάνω στους ανθρώπους. Όπως έχει αναφερθεί: «Έ-ξη περίπου κύκλους μακριά από αυτό είναι η αρμονική των ηλεκτρικών γραμ-μών μεταφοράς».

ΤΡΟΠΟΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ

Ένας προφανής τρόπος προστασίας μας θα ήταν ένας κλωβός Φαρεντέυ, αλλά προφανώς δεν μπορούμε να μεταφερόμαστε μέσα σε ένα τέτοιο κλωβό, ούτε και να κάνουμε εύκολα το σπίτι μας ένα κλωβό Φαρεντέυ. Από την άλλη μεριά μπορούν να σχεδιαστούν παλμικά ηλεκτρομαγνητικά όπλα που ο παλμός τους να μπορεί να περνά μέσα από κάθε σχεδόν είδος προστασίας χρησιμοποιώ-ντας τεχνικές μη γραμμικής αντίστροφης διασποράς και μια διαδικασία που εί-ναι γνωστή σαν «αυτοεπαγόμενη διαφάνεια». Ένας κλωβός Φαρεντέυ κάτω από ορισμένες συνθήκες μπορεί να μετασχηματισθεί σε μια κεραία, εστιάζο-ντας το σήμα εσωτερικά και ακόμα αυξάνοντας την επίδρασή του πάνω στα ατυχή άτομα που βρίσκονται μέσα του. Για να έχουμε μια πραγματική προστα-σία θα πρέπει να δημιουργήσουμε γύρω μας ένα ελεγχόμενο «ηλεκτρομαγνη-τικό περιβάλλον» που θα μας αποσυντονίζει συνεχώς ως προς το εχθρικό σή-μα. Κάτι πολύ δύσκολο, εκτός ίσως και αν καταφέρουμε να το δημιουργήσου-με ψυχονοητικά.

Ένας άλλος, επίσης δύσκολος τρόπος προφύλαξης, είναι να ζεις σε μεγάλο