1

Λαβρ Κορνίλοφ

Το κείμενο που ακολουθεί είναι μετάφραση από τα Αγγλικά του άρθρου: Lavr Kornilov της wikipedia.

Μετάφραση: Αντώνης Αρβανίτης

Λαβρ Γκεοργκίεβιτς Κορνίλοφ

Ο Στρατηγός Λαβρ Κορνίλοφ το 1916

Γεννήθηκε: 18 Αυγούστου 1870 Ουστ-Καμενογκόρσκ

Απεβίωσε: 13 Απριλίου 1918 (σε ηλικία 47) κοντά στο Εκατερίνονταρ

Υπηκοότητα: Ρωσική Αυτοκρατορία

Υπηρεσία/κλάδος: Αυτοκρατορικός Ρωσικός Στρατός Λευκό Κίνημα

Έτη υπηρεσίας: 1892-1918

Βαθμός: Στρατηγός

Μάχες/πόλεμοι: Ρωσο-Ιαπωνικός πόλεμος Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος Ρωσικός Εμφύλιος Πόλεμος

Παρασημοφορήσεις: Παράσημο Αγίου Γεωργίου (δύο φορές) Παράσημο Αγίας Άννης Παράσημο Αγίου Στανισλάφσι

Ο Λαβρ Γκεοργκίεβιτς Κορνίλοφ (18 Αυγούστου 1870 – 13 Απριλίου 1918) ήταν

αξιωματικός των μυστικών υπηρεσιών, εξερευνητής και στρατηγός στον Αυτοκρατορικό

Ρωσικό Στρατό κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Ρωσικό Εμφύλιο Πόλεμο που

ακολούθησε. Σήμερα τον θυμούνται για το Πραξικόπημα Κορνίλοφ, μία ανεπιτυχή

απόπειρα τον Αύγουστο/Σεπτέμβριο 1917, που φιλοδοξούσε να ενισχύσει την Προσωρινή

2

Κυβέρνηση του Αλέξανδρου Κερένσκι, αλλά η οποία οδήγησε τελικά τον Κερένσκι στο να

συλληφθεί ο Κορνίλοφ και να κατηγορηθεί για απόπειρα πραξικοπήματος, και τελικά

υπονομεύθηκε η διακυβέρνηση Κερένσκι. ενισχύοντας τις διεκδικήσεις και την εξουσία των

Σοβιέτ, και του κόμματος των Μπολσεβίκων.1

Προ-επαναστατική σταδιοδρομία

Ένας μύθος διηγείται ότι ο Κορνίλοφ γεννήθηκε αρχικά ως Κοζάκος του Ντον Καλμίκ με

το όνομα Λόρια Ντιλντίνοφ και υιοθετήθηκε στο Ουστ-Καμενογκόρσκ, το Ρωσικό

Τουρκεστάν (τώρα Καζαχστάν) από την οικογένεια του αδελφού της μητέρας του, τον Ρώσο

Κοζάκο Χοράζι Γεώργιο Κορνίλοφ, του οποίου η σύζυγος είχε Καζάχικη καταγωγή.2,3 Η

αδελφή του όμως έγραψε ότι δεν είχε υιοθετηθεί, δεν υπήρξε Κοζάκος του Ντον, και ότι η

μητέρα τους είχε Πολωνική και Αλτάι Οιρότ καταγωγή. (Αν και η γλώσσα τους δεν ήταν

Καλμίκ/Μογγολική, αλλά εξ αιτίας της Ασιατικής καταγωγής τους και της ιστορίας τους στην

πολιτεία Γιουνκάρ Οιρότ (Καλμίκ), οι Αλτάι Οιρότ ονομάζονταν Αλτάι Καλμίκ από τους

Ρώσους. Δεν ήταν Μουσουλμάνοι ή Καζάχοι). Όμως ο Μπόρις Σαπόσνικοφ, ο οποίος

υπηρέτησε με τον Πέτρο Κορνίλοφ, αδελφό του Λαβρ, το 1903, ανέφερε την “Κιργιζιανή”

καταγωγή της μητέρας τους – το όνομα αυτό χρησιμοποιούνταν συνήθως σε σχέση με τους

Καζάχους το 1903.4 Ο Σιβηριανός Κοζάκος πατέρας του Κορνίλοφ ήταν φίλος του Ποτάνιν

(1835-1920), μια εξέχουσα προσωπικότητα του Σιβηριανού αυτόνομου κινήματος.5

Ο Κορνίλοφ έγινε δεκτός στην στρατιωτική σχολή του Ομσκ το 1885 και συνέχισε τις

σπουδές του στην Σχολή Πυροβολικού Μιχαηλόφσκι στην Αγία Πετρούπολη το 1889. Τον

Αύγουστο του 1892 διορίστηκε σαν υπολοχαγός στην Στρατιωτική Περιοχή του Τουρκεστάν,

όπου ηγήθηκε σε πολλές αποστολές εξερεύνησης στο Ανατολικό Τουρκεστάν, Αφγανιστάν

και Περσία, έμαθε διάφορες γλώσσες της Κεντρικής Ασίας, και έγραψε λεπτομερείς

εκθέσεις για τις παρατηρήσεις του.

Ο Κορνίλοφ επέστρεψε στην Αγία Πετρούπολη για να παρακολουθήσει την Ακαδημία

του Γενικού Επιτελείου Μικολάιφ και αποφοίτησε σαν λοχαγός το 1897. Και πάλι αρνήθηκε

να διοριστεί στην Αγία Πετρούπολη, επέστρεψε στην Στρατιωτική Περιοχή του Τουρκεστάν,

όπου ξαναπήρε τα καθήκοντά του ως αξιωματικός πληροφοριών.

Κατά τον Ρωσο-Ιαπωνικό Πόλεμο του 1904-1905 ο Κορνίλοφ έγινε Αρχιστράτηγος της 1ης

Ταξιαρχίας Πεζικού, και συμμετείχε ενεργά στη μάχη του Σαντέπου (Ιανουάριος 1905) και

στη μάχη του Μουκντέν (Φεβρουάριος/Μάρτιος 1905). Τιμήθηκε με το παράσημο του

Αγίου Γεωργίου (4ης τάξεως) για ανδρεία και προήχθη στο βαθμό του συνταγματάρχη.

Μετά το τέλος του πολέμου, ο Κορνίλοφ υπηρέτησε ως Στρατιωτικός Ακόλουθος στην

Κίνα από το 1907 ως το 1911. Σπούδασε την κινέζικη γλώσσα, ταξίδεψε ευρύτατα

(ερευνώντας στοιχεία για την ιστορία, τις παραδόσεις και τα έθιμα των Κινέζων, τα οποία

σκόπευε να χρησιμοποιήσει σαν υλικό για ένα βιβλίο για την ζωή στη σύγχρονη Κίνα), και

τακτικά έστελνε λεπτομερείς εκθέσεις στο Γενικό Επιτελείο και το Υπουργείο Εξωτερικών. Ο

Κορνίλοφ έδωσε μεγάλη προσοχή στις προοπτικές συνεργασίας μεταξύ Ρωσίας και Κίνας

στην Άπω Ανατολή και συναντήθηκε με τον μελλοντικό πρόεδρο της Κίνας, Τσιάνγκ Κάι-σεκ.

Το 1910 ο Κορνίλοφ ανακλήθηκε από το Πεκίνο, αλλά παρέμεινε στην Αγία Πετρούπολη

μόνο για πέντε μήνες πριν αναχωρήσει για την δυτική Μογγολία και το Κασγκάρ για να

εξετάσει την στρατιωτική κατάσταση κατά μήκος των συνόρων της Κίνας με την Ρωσία. Στις

2 Φεβρουαρίου 1911 έγινε Διοικητής του 8ου Συντάγματος στην Εσθονία, και διορίστηκε

αργότερα διοικητής της 9ης Σιβηριανής Μεραρχίας Τυφεκιοφόρων, που στάθμευε στο

Βλαδιβοστόκ.

3

Το 1914, κατά την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Κορνίλοφ διορίστηκε διοικητής

της 48ης Μεραρχίας Πεζικού, η οποία πολέμησε στην Γαλικία και τα Καρπάθια. Το 1915,

προήχθη στο βαθμό του υποστρατήγου. Κατά την διάρκεια σκληρής μάχης συνελήφθη από

τους Αυστριακούς τον Απρίλιο του 1915, όταν η μεραρχία του απομονώθηκε από τις

υπόλοιπες Ρωσικές δυνάμεις. Μετά την σύλληψή του, ο Στρατάρχης Κόνραντ, διοικητής του

Αυστρο-Ουγγρικού Στρατού, φρόντισε να τον συναντήσει αυτοπροσώπως. Σαν

υποστράτηγος, ήταν υψηλής αξίας αιχμάλωτος πολέμου, αλλά τον Ιούλιο του 1916 ο

Κορνίλοφ κατάφερε να διαφύγει στην Ρωσία και επέστρεψε στα καθήκοντά του.

Μετά την ανατροπή του Τσάρου Νικολάου Β΄ του ανατέθηκε η διοίκηση της

Στρατιωτικής Περιοχής της Πετρούπολης, τον Μάρτιο του 1917. Τον Ιούλιο, αφού ηγήθηκε

του μόνου επιτυχούς μετώπου στην καταστροφική Ρωσική επίθεση τον Ιούνιο του 1917,

έγινε Ανώτατος Αρχιστράτηγος των ενόπλων δυνάμεων της Προσωρινής Κυβέρνησης.

Το πραξικόπημα Κορνίλοφ

Στη μαζική δυσαρέσκεια που ακολούθησε τις Ημέρες του Ιούλη, ο Ρωσικός λαός έγινε

αρκετά δύσπιστος για τις ικανότητες της Προσωρινής Κυβέρνησης να ανακουφίσει την

οικονομική συμφορά και την κοινωνική πικρία στις κατώτερες τάξεις. Ο Πάβελ Μιλιούκοφ,

ο ηγέτης των Καντέτ, περιγράφει την κατάσταση στην Ρωσία στα τέλη Ιουλίου ως “Χάος στο

στρατό, χάος στην εξωτερική πολιτική, χάος στη βιομηχανία και χάος στα ζητήματα των

εθνοτήτων”.1 Ο Κορνίλοφ, που διορίστηκε αρχιστράτηγος του Ρωσικού στρατού τον Ιούλιο

του 1917, θεώρησε το Σοβιέτ της Πετρούπολης υπεύθυνο για την κατάρρευση στο στρατό

τον τελευταίο καιρό, και πίστευε ότι η Προσωρινή Κυβέρνηση δεν είχε την δύναμη και την

αυτοπεποίθηση να διαλύσει το Σοβιέτ της Πετρούπολης. Μετά από αρκετές διφορούμενες

αλληλογραφίες μεταξύ Κορνίλοφ και Αλέξανδρου Κερένσκι, ο Κορνίλοφ διέταξε επίθεση

κατά του Σοβιέτ της Πετρούπολης.1

Επειδή το Σοβιέτ της Πετρούπολης μπόρεσε γρήγορα να συγκεντρώσει έναν ισχυρό

στρατό εργατών και στρατιωτών για την υπεράσπιση της Επανάστασης, το πραξικόπημα

Κορνίλοφ ήταν μια απερίγραπτη αποτυχία και ο ίδιος τέθηκε υπό κράτηση. Το πραξικόπημα

Κορνίλοφ είχε σαν αποτέλεσμα την σημαντικά αυξημένη δυσπιστία μέσα στους Ρώσους

προς την Προσωρινή Κυβέρνηση.6

Ο Ρωσικός εμφύλιος πόλεμος

Αφού το υποτιθέμενο πραξικόπημα κατέρρευσε, καθώς τα στρατεύματά του

διαλύθηκαν, ο Κορνίλοφ και οι συνεργάτες του συνωμότες τέθηκαν υπό κράτηση στη

φυλακή Μπίχοφ. Στις 19 Νοεμβρίου, λίγες εβδομάδες μετά την ανακήρυξη της σοβιετικής

εξουσίας στην Πετρούπολη, δραπέτευσαν από τον χώρο εγκλεισμού τους (διευκολύνθηκαν

από το γεγονός ότι η φυλακή φυλασσόταν από υποστηρικτές του Κορνίλοφ) και πήγαν στην

Περιοχή του Ντον, που ελεγχόταν από τους Κοζάκους του Ντον. Εδώ συνδέθηκαν με τον

στρατηγό Μιχαήλ Αλεξέεφ. Ο Κορνίλοφ έγινε ο στρατιωτικός διοικητής του αντι-

Μπολσεβίκικου Εθελοντικού Στρατού με τον Αλεξέεφ ως πολιτικό αρχηγό.7

Ακόμη πριν ιδρυθεί ο Ερυθρός Στρατός, Ο Λαβρ Κορνίλοφ διαβεβαίωσε ότι “όσο

μεγαλύτερη είναι η τρομοκρατία, τόσο μεγαλύτερες θα είναι οι νίκες μας”. Δήλωσε ότι οι

στόχοι των δυνάμεών του πρέπει να πληρούνται ακόμη κι αν ήταν αναγκαίο “να βάλει

φωτιά στη μισή χώρα και να χύσει το αίμα των τριών τετάρτων όλων των Ρώσων”.8 Στο

χωριό Λεζάνκα της περιοχής του Ντον μόνο, οι συμμορίες των αξιωματικών του Κορνίλοφ

σκότωσαν περισσότερους από 500 ανθρώπους.9

4

Στις 24 Φεβρουαρίου 1918, καθώς το Ροστόβ και η πρωτεύουσα των Κοζάκων του Ντον,

το Νοβοτσερκάσκ έπεσαν στους Μπολσεβίκους, ο Κορνίλοφ ηγήθηκε του Εθελοντικού

Στρατού στην επική “Παγωμένη Πορεία” μέσα απ’ την έρημη στέπα προς το Κουμπάν. Αν

και υπερτερούσε αριθμητικά πολύ, διέφυγε την καταστροφή από τις δυνάμεις των

Μπολσεβίκων που τον καταδίωκαν και πολιόρκησε το Εκατερίνονταρ, την πρωτεύουσα της

Σοβιετικής Δημοκρατίας του Κουμπάν, στις 10 Απριλίου. Ωστόσο, νωρίς το πρωί της 13ης

Απριλίου, μια Σοβιετική οβίδα έπεσε στην αγροικία αρχηγείο του και τον σκότωσε.

Θάφτηκε σε ένα κοντινό χωριό.

Λίγες ημέρες αργότερα, όταν οι Μπολσεβίκοι πήραν τον έλεγχο του χωριού, ξέθαψαν το

φέρετρο του Κορνίλοφ, έσυραν το πτώμα στην κεντρική πλατεία και έκαψαν τα λείψανά

του στην τοπική χωματερή.10

Η Μεραρχία Κορνίλοφ, μια από τις περίφημες μονάδες του Λευκού Στρατού, ονομάστηκε

προς τιμήν του, όπως και πολλοί άλλοι αυτόνομοι σχηματισμοί του Λευκού Στρατού, όπως

το Σύνταγμα Ιππικού Κορνίλοφ των Κοζάκων του Κουμπάν. Η Μεραρχία Κορνίλοφ έγινε

αναγνωρίσιμη για τα διακριτικά Τότενκοπφ, τα οποία εμφανίζονται στις σημαίες της

μεραρχίας, φιάμολα και επιρράμματα στα μανίκια των στρατιωτών.

Τιμές και βραβεύσεις

Order of St. Stanislaus, third degree (1901), 2nd degree (1904 and 1906 with swords)

Order of St. Anne, 3rd degree (1903) and 2nd degree (6 December 1909)

Order of St. George, 4th degree (9 August 1905) and 3rd degree (28 April 1915)

Gold Sword for Bravery (9 May 1907)

Badge of the 1st Kuban (Ice) campaign (1918)

Βιβλιογραφία

Asher, Harvey. "The Kornilov Affair: A Reinterpretation." Russian Review(1970) 29#3 pp: 286-300. in JSTOR

Katkov, George. Russia 1917, the Kornilov Affair: Kerensky and the Break-up of the Russian Army (Longman, 1980)

Mawdsley, Evan. The Russian Civil War (2008)

White, James D. "The Kornilov affair—a study in counter‐revolution," Europe‐Asia Studies (1968) 20#2 pp 187–205.

Ιστοριογραφία Moncure, James A. ed. Research Guide to European Historical Biography: 1450-Present (4 vol 1992) 3:1082-90

Yang, Ho-Hwan. "Different Ways of Interpreting the Kornilov Affair: A Review of George Katkov's The Kornilov Affair: Kerensky and the Break-up of the Russian Army, London and New York: Longman, 1980" The SNU Journal of Educarion Research (1993) pp 17–28. online

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Yuri Danilov; Paul Vinogradoff (1922). "Kornilov, Lavr Georgievich".Encyclopædia Britannica (12th ed.).

Παραπομπές

1 "Kornilov Affair". Soviethistory.org. Archived from the original on 2014-03-30. Retrieved 2014-04-30.

2 A. L. Bauman. Governors of Saint-Petersburg. Saint-Petersburg, 2003. p. 409 Бауман А. Л. Руководители Санкт-Петербурга. стр.

409. 3 "Калмык или не калмык... » Общероссийская независимая газета Южный репортер". Reporter-ufo.ru. Retrieved 2014-04-30.

4 Shaposhnikov. Memoirs. 1982. p. 92 (Шапошников Б. М. Воспоминания. М., 1982, с. 92).

5 "Цветков В. Ж. Лавр Георгиевич Корнилов. Часть 1". Dk1868.ru. Retrieved2014-04-30.

6 "The Petrograd Soviet and the Kornilov affair, Revolution, The Russian Revolution, SOSE: History Year 9, NSW | Online Education

Home Schooling Skwirk Australia".Skwirk.com.au. 1999-03-26. Retrieved 2014-04-30. 7 Evan Mawdsley (2008) The Russian Civil War: 27

8 Arno J. Mayer (2000). The Furies. Princeton University Press. p. 254. ISBN 0-691-09015-7. 9 Serge, Victor (1 January 1972). Serge, Year One of the Russian Revolution. Soviet Union: Holt, Rinehart, and Winston.

p. 299. ISBN 0-713-90135-7. 10

Evan Mawdsley (2008) The Russian Civil War: 29.