Διμηνιαία σχολική εφημερίδα του Γυμνασίου Τουρλωτής - Αριθμός φύλλου 43 (Φεβρουάριος 2013)

Θα μας βρείτε και στο Internet στη διεύθυνση : http://gym-tourl.las.sch.gr ΕΝΑ ΑΤΥΧΗΜΑ ΣΤΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΜΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ Όπως όλοι σας ξέρετε ο μήνας Φεβρουάριος ξεκίνησε άσχημα για τη μικρή μας σχολική κοινότητα, αφού συνοδεύτηκε από το ατύχημα του φίλου και συμμαθητή μας, Μιχάλη Μετζογιαννάκη, που συνέβηκε το Σάββατο στις 2 Φεβρουαρίου στις 8 το βράδυ στην Τουρλωτή. Το γεγονός θεωρήθηκε σημαντικό, ώστε το έδειξαν και τα τοπικά Μ.Μ.Ε., όμως την αλήθεια θα τη μάθετε από μας, αφού έχουμε τις πληροφορίες από ..πρώτο χέρι, επειδή όσο ήταν στην Εντατική μαθαίναμε τα νέα από τη μαμά του, όταν ερχόταν στο σχολείο, αλλά τώρα πια τα μαθαίνουμε απ’ τον ίδιο από το facebook! Ο Μιχάλης λοιπόν έπεσε από μια ταράτσα της Τουρλωτής, όπου έπαιζε, από ύψος 4 μέτρων! Μεταφέρθηκε αμέσως με ασθενοφόρο στη Σητεία, όπου οι γιατροί αντιλήφθηκαν γρήγορα την κρισιμότητα της κατάστασης (σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις) κι αφού τον διασωλήνωσαν, τον έστειλαν με ασθενοφόρο στο Ηράκλειο στην Εντατική του ΠΑΓΝΗ. Εκεί έμεινε μια βδομάδα σε καταστολή και μετά που ‘ξύπνησε’ άλλες 10 μέρες σε θάλαμο του νοσοκομείου (τη στιγμή αυτή που σας γράφω είναι μέσα ακόμα!), αλλά πέρασαν τα δύσκολα και είναι σε θέση ο ίδιος να μας πει για την κατάστασή του και την περιπέτειά του. Ορίστε λοιπόν τι λέει μετά από συνέντευξη που του πήρα μέσω facebook: «Έπεσα πρώτα με το κεφάλι, αλλά έχω και μια γρατζουνιά στην πλάτη, το πώς δεν το θυμάμαι. Στο ασθενοφόρο και στην εντατική μου είχαν παντού σωληνάκια, από μύτη, στόμα, χέρια, πόδια, για να παίρνω τα φάρμακα, να τρώω και να πίνω. Δεν τα είδα βέβαια, αλλά έβλεπα μετά τα τρυπήματα και τα σημάδια σ’ όλο μου το σώμα. Ακόμα και μια τρύπα στο κεφάλι μου έκαναν, για να μετράνε την πίεση του εγκεφάλου, μήπως πρηστεί το αιμάτωμα. Όταν ήμουν στην Εντατική μου δίναν διάφορα φάρμακα και μου είχαν και τα χέρια δεμένα, κάτι που με πείραξε πολύ, όταν ξύπνησα και το είδα. Τώρα που σου μιλώ έχω ακόμα μια τρύπα στο χέρι απ’ όπου μου βάζουν τα φάρμακα που παίρνω ακόμα και κυρίως την αντιβίωση, γιατί μαζεύτηκε ‘φλέμα’ στον πνεύμονα από μολυσμένα με μικρόβια σωληνάκια που μου κάνουν πυρετό κι ο πνεύμονας μου δεν λειτουργεί ακόμα κανονικά για να διώξει το μικρόβιο, επειδή ήταν σε καταστολή τόσες μέρες. Θα μείνω στο Νοσοκομείο όσο έχω ακόμα πυρετό και μετά βλέπουμε. Οι γιατροί, οι νοσοκόμες κι όλο το προσωπικό στο νοσοκομείο …μου φέρονται μια χαρά» κι εγώ καλά περνώ στο Ίντερνετ όλη μέρα. Μου λείπει όμως το σχολείο κάποιες φορές και ειδικά οι συμμαθητές και φίλοι μου».

Αφροδίτη Συλλιγνάκη, Σφάκα, Γ’ τάξη

Αγαπητοί αναγνώστες, Παρά τα προβλήματα πάντα συνεπείς στο ραντεβού μας, έχετε στα χέρια σας το τρίτο τεύχος της χρονιάς, δουλεμένο κυριολεκτικά με την ψυχή στο στόμα σε αυτοκίνητα, λεωφορεία, νοσοκομεία και σχολεία και με την συγκινητική αυταπάρνηση των παιδιών που ξεπέρασαν τον εαυτό τους γράφοντας σχεδόν όλα τα κείμενα μόνα τους στον υπολογιστή για να μπορέσει το τεύχος να βγει στην ώρα του. Τα ευχαριστώ πολύ, καθώς και όλους εσάς που τις δύσκολες ώρες σταθήκατε στο πλευρό μας. Σ’ αυτό το τεύχος θα βρείτε:

Για το ατύχημα του συμμαθητή μας, Μιχάλη Μετζογιαννάκη στην Τουρλωτή (σελ. 1)

Γεγονότα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια των χριστουγεννιάτικων διακοπών μας, όπως «Το χριστουγεννιάτικο πάρτι μας», την επίσκεψη της Άννας Κυριακάκη στο Ηράκλειο, του Γιώργη Τερζάκη στην Αθήνα, της Κλαρίσας Βασιλειάδη στην Ελβετία, του Μιχάλη Μετζογιαννάκη στα Φέρμα Ιεράπετρας (σελ. 2-6)

Συνταγή για φανουρόπιτα (σελ. 5) Πώς να τυροκομήσετε με κατσικίσιο

γάλα (σελ. 6) Πώς να φτιάξετε μια μπαγκαζιέρα,

όπως ο Ηλίας κι ο μπαμπάς του (σελ. 7)

Για την ιστορία της αρχαίας Πομπηίας (σελ. 7)

Ιδέες για να αξιοποιήσετε τον ελεύθερο σας χρόνο (σελ. 8)

Για το πώς να φτιάξετε αγγεία από ζύμη (σελ. 9)

Και τα φανταστικά ταξίδια των παιδιών σε ένα πιθανό ταξίδι στο παρελθόν στις εποχές που διάλεξε ο καθένας (σελ.10-12)

Το χριστουγεννιάτικο πάρτι μας Την Παρασκευή 28/12/12 στις 8:00 μμ η ώρα στον χώρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Τουρλωτής

πραγματοποιήθηκε ένα χριστουγεννιάτικο πάρτι που το διοργάνωσε ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του Γυμνασίου μας με σκοπό να διασκεδάσουν μικροί και μεγάλοι και να μαζευτούν χρήματα για το πετρέλαιο του σχολειού μας.

Νεαροί καλλιτέχνες της περιοχής από αριστερά: Στέλιος Κουκουράκης, Νίκος Ασκορδαλάκης (παλιοί μαθητές μας κι οι δυο) και δεξιά: Μιχάλης Κοϊνάκης.

Η γιορτή ξεκίνησε με τους νέους μουσικούς Κουκουράκη Στέλιο, Κοϊνάκη Μιχάλη, που έπαιξαν σε ηλεκτρικές κιθάρες ροκ ακούσματα, ενώ στη συνέχεια ο Νίκος Ασκορδαλάκης έπαιξε με φίλους του μπουζούκι και τραγούδησε η δική μας, Χρυσηίδα Ασκορδαλάκη. Ακολούθησαν οι αδελφοί Γιάννης και Γιώργος Πετράκης, που μας έπαιξαν με τις κιθάρες τους γνωστές μελωδίες. Δεν θα μπορούσε να λείψει και ο Δημήτρης Μπετίνης που έπαιξε με την λύρα του κρητικά τραγούδια. Το κέφι άναψε αμέσως και όλοι οι παραβρισκόμενοι χόρευαν και τραγουδούσαν μέχρι τις 5 τα ξημερώματα, παρά το ότι την άλλη μέρα πολλοί θα πήγαιναν στο λιομάζωμα.

Oι τιμές του κατάλογου μας ήταν οικονομικές λόγω κρίσης! Είχαμε 3 ευρώ το εισιτήριο εισόδου για τους μεγάλους και δωρεάν για τα παιδιά. Είχαμε ποτά, αναψυκτικά, ξηρούς καρπούς αλλά και μεζέδες που έφερνε καθένας από το σπίτι του, γιατί είναι γνωστό ότι <<νηστικό αρκούδι δεν χορεύει>>.

Μας τίμησε ιδιαίτερα η παρουσία του κύριου Θοδωρή Πατεράκη, που είναι ο δήμαρχος Σητείας και τον ευχαριστούμε πάρα πολύ.

Οι ‘ενήλικες’ μουσικοί: Γιώργος Πετράκης, Δημήτρης Μπετίνης και μια άποψη της κατάμεστης αίθουσας του Συλλόγου

Εμείς οι μαθητές του Γυμνάσιου Τουρλωτής ευχόμαστε να διοργανώνονται συχνά τέτοιες εκδηλώσεις, που να προσφέρουν κέφι και χαλάρωση και ο καινούργιος χρόνος να φέρει σε όλους μας υγεία, χαρά, ευτυχία και αγάπη!

Ευχαριστήρια:

Στον Πολιτιστικό Σύλλογο Τουρλωτής για την αίθουσα που μας παραχώρησε. Στον Δημήτρη Μπετίνη που έπαιξε δωρεάν και έφερε και την μικροφωνική του. Στους αδελφούς Πετράκη και την παρέα τους. Στους νέους μουσικούς που μας έδειξαν το ταλέντο τους. Στους γονείς και φίλους που πρόσφεραν δώρα για την λαχειοφόρο αγορά μας. Στις υπέροχες και ακούραστες μαμάδες μας. Που στόλισαν, σκούπισαν και καθάρισαν την αίθουσα του

Πολιτιστικού Συλλόγου Τουρλωτής. Στα πάνω από 100-150 άτομα που μας τίμησαν και γλέντησαν μαζί μας

Δημήτρης Καλένης, Τουρλωτή, Α΄ τάξη (κείμενο, φωτογραφίες κι επεξεργασία στον Η/Υ)

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ

Το Σάββατο πριν τις χριστουγεννιάτικες διακοπές πήγαμε με την κυρία Μετζογιαννάκη και την κόρη της τη Χριστίνα επίσκεψη στο Ηράκλειο, για να δούμε τ’ αξιοθέατα. Πρώτα πήγαμε στη βασιλική του Αγίου Μάρκου που είχε έκθεση ψηφιδωτών, η οποία ήταν τέλεια. Απεικόνιζαν φανταστικά τοπία ή πλάσματα, αλλά και εικόνες από την καθημερινή ζωή, τοπία, λουλούδια, θρησκευτικές σκηνές κ.α., τα οποία δεν τα είχα ξαναδεί μ’ αυτήν την τεχνική κι ενώ δεν μου πολυάρεσε η ιδέα στην αρχή να βλέπω εικόνες τελικά θα ‘θελα να το ξανακάνω, δεν ήτανε και τόσο βαρετό. Στο μουσείο που πήγαμε μετά είχε 2 αίθουσες ανοικτές, η 1η ήταν για τα γλυπτά, ενώ η 2η με τις τοιχογραφίες. Στην πρώτη αίθουσα που πήγαμε είχε μια σαρκοφάγο και πολλά αγάλματα. Στην δεύτερη είχε πολλές μινωικές τοιχογραφίες πολύχρωμες και ωραίες αλλά και πολύ παράξενες. Θα ήθελα να ξαναπάω, όταν θ’ ανοίξουν και οι άλλες αίθουσες του.

Αριστερά στην έκθεση ψηφιδωτών και δεξιά με τα κορίτσια της κυρίας Αποστολάκη

Στην συνέχεια συναντηθήκαμε με την κυρία Αποστολάκη, τη φιλόλογό μας, και τις δυο της κόρες στο Τάλως και φάγαμε κρέπες με παγωτό. Μετά πήγαμε στο σπίτι τους, για να δούμε και το μωρό. Το σπίτι τους είναι μεγάλο. Έχει 5 δωμάτια και το μπάνιο της είναι τεράστιο και πολύ ωραίο. Το σαλόνι πολύ ωραία διακοσμημένο και η κουζίνα ευρύχωρη. Γνωρίσαμε και τον άντρα της, που μας μίλησε για τη δουλειά που κάνει -είναι οινοποιός- και φαίνεται πολύ ωραία και διασκεδαστική. Είπαμε να πάμε εκδρομή με το σχολείο μια μέρα στο οινοποιείο του. Αξίζει να το δουν τα παιδιά, θα χαρούν πολύ να μάθουν για την τέχνη του, αλλά και να μάθουν για την οικογένεια της κυρίας Αποστολάκη (το πρώτο ειδικά τ’ αγόρια, το δεύτερο φυσικά τα κορίτσια!!).

Άννα Κυριακάκη, Α΄ τάξη, Μόχλος (κείμενο κι επεξεργασία του στον Η/Υ)

Ταξίδι εμπειρίας στην Αθήνα Μεγάλη έκπληξη και χαρά μας περίμενε στην αρχή της φετινής χρονιάς. Η ερασιτεχνική ποδοσφαίρου, στην οποία συμμετέχω, ταξίδεψε για ένα τετραήμερο στην Αθήνα, προκειμένου να συμμετάσχει σε διεθνές τουρνουά. Η αναχώρηση έγινε στις 3/1/2013 από την Ιεράπετρα με την Ακαδημία του ΟΦΙ με προορισμό την Γλυφάδα. Στο διεθνές τουρνουά ποδοσφαίρου, εκτός από την ομάδα μας συμμετείχαν και ερασιτεχνικές ομάδες από τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό, την ΑΕΚ, τον Ηρακλή, τον Ατρόμητο και πολλές ακόμα. Η μεγαλύτερη όμως έκπληξη ήταν η συμμετοχή από τις ακαδημίες της Λίβερπουλ, του Άγιαξ και της βραζιλιάνικης ΣΑΝΤΟΣ, της ομάδας που ανέδειξε τον κορυφαίο παίκτη όλων των εποχών, τον ΠΕΛΕ. Η άφιξη μας έγινε το πρωί της 4/1/2013 στο λιμάνι του Πειραιά, όπου μας περίμενε λεωφορείο, και μας μετέφερε στο ξενοδοχείο London στην παραλία της Γλυφάδας. Με την βοήθεια του προπονητή μας και των υπευθύνων του ξενοδοχείου, τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτιά μας και μετά το πρωινό πήγαμε βόλτα στα μαγαζιά. Το απόγευμα της ίδιας μέρας είχαμε τον πρώτο μας αγώνα εναντίον του Άρη Θεσσαλονίκης. Παρά το αρχικό τρακ και την αγωνία μας, το παιχνίδι έληξε ισόπαλο 2-2 και οι προπονητές και των δύο ομάδων μάς έδωσαν θερμά συγχαρητήρια για την απόδοσή μας. Μετά τον αγώνα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για φαγητό και ξεκούραση. Η επόμενη ημέρα θα ήταν δύσκολη, γιατί είχαμε δύο παιχνίδια, πρωί και απόγευμα, και έπρεπε να είμαστε ξεκούραστοι.

Ο Γιώργος (πάνω) στο ΚαραΙσκάκη που έγινε το τουρνουά και κατά την …εξάσκησή του στην μπασκέτα του σχολείου μας!!

Στις 5/1/2013 ο πρώτος αγώνας ήταν προγραμματισμένος για την 10η πρωινή ώρα και αντίπαλός μας ήταν ο Ατρόμητος Αθηνών, μία πολύ καλή ομάδα με παίκτες που αγωνίζονται στην Εθνική Ελλάδος Κ15. Δυστυχώς για εμάς το σκορ ήταν αρνητικό, αφού ηττηθήκαμε με 5-0. Η κακοτυχία μας κυνήγησε και το απόγευμα αφού και πάλι ηττηθήκαμε από την αντίπαλη ομάδα, τους Ίωνες Παλαιού Φαλήρου, με σκορ 4-0. Το μόνο πλέον που μας έμεινε ήταν να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο, να ξεχάσουμε τις ήττες μας και να προετοιμαστούμε ψυχολογικά και σωματικά για την επόμενη μέρα. Η επόμενη ημέρα, 6/1/2013, ήταν η ημέρα που κάθε παιδί που ασχολείται με το ποδόσφαιρο θα ήθελε να ζήσει. Αντίπαλός μας ήταν η ακαδημία του ΑΓΙΑΞ, από τις κορυφαίες ομάδες σε επίπεδο ακαδημιών στον κόσμο. Δυστυχώς το όνειρο να αγωνιστούμε με τον ΑΓΙΑΞ έσβησε μόλις φτάσαμε στο γήπεδο, αφού όπως μας ανακοίνωσαν όλοι οι παίκτες είχαν αρρωστήσει και το παιχνίδι δεν έγινε ποτέ. Το ταξίδι όμως αυτό δεν περιελάμβανε μόνο ποδόσφαιρο. Στο πρόγραμμα υπήρχε και διασκέδαση και ξεναγήσεις και βόλτες στην «όμορφη» Αθήνα. Επισκεφθήκαμε το Allou Fun Park, όπου παίξαμε και διασκεδάσαμε με την ψυχή μας, ξεχνώντας για λίγο τους αγώνες και τους αντιπάλους. Περπατήσαμε στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας, χαζεύοντας τις στολισμένες γιορτινές βιτρίνες και γευτήκαμε υπέροχα πρωινά και γεύματα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου. Για εμένα προσωπικά το ταξίδι αυτό ήταν μια αξέχαστη εμπειρία. Πέρα από τους ποδοσφαιρικούς αγώνες, την διασκέδαση και τις βόλτες, έμαθα να είμαι υπεύθυνος για τον εαυτό μου, μακριά από την οικογένεια μου και το σπίτι μου, έμαθα να υπακούω στους κανόνες και τις οδηγίες του προπονητή μου, να συνυπάρχω με τους συμπαίκτες μου με πνεύμα ομαδικό και αθλητικό. Εύχομαι μελλοντικά να μπορέσω να ξαναζήσω μια παρόμοια εμπειρία.

Γιώργος Τερζάκης, Τουρλωτή, Α΄ τάξη (γκολ, θέαμα, κείμενο κι επεξεργασία του στον Η/Υ!!)

Ταξίδι στην Ελβετία Η Κλαρίσα πήγε τα Χριστούγεννα στην Ελβετία, απ’ όπου κατάγεται η μαμά της, για να δει τους συγγενείς της και μας γράφει για τη μικρή χώρα της κεντρικής Ευρώπης:

Η Ελβετία είναι μια αρκετά διαφορετική χώρα από την Ελλάδα. Στην Ελβετία υπάρχουν δυο διαφορετικές θρησκείες: οι Καθολικοί και οι Προτεστάντες. Το 2012 ο πληθυσμός της ήτανε περίπου 8.000.000. Οι Προτεστάντες ήτανε το 35%, οι Καθολικοί το 42%, το 4% είναι Μουσουλμάνοι και το 11% λένε ότι είναι άθεοι, ίσως για να πηγαίνουν στην εκκλησία και να μην πληρώνουν, επειδή εκεί όταν πηγαίνεις στην εκκλησία πρέπει να πληρώσεις! Οι Προτεστάντες πάνε στην εκκλησία για τα Χριστούγεννα στις 24 του Δεκέμβρη, περίπου στις 6 μ.μ. και ανοίγουν τα δώρα την ίδια μέρα μετά το βραδινό. Οι Καθολικοί πάνε στην εκκλησία τα μεσάνυχτα, μετά πάνε στο σπίτι τους να φάνε και να διασκεδάσουνε με την οικογένεια τους. Για τα Χριστούγεννα ο δήμος βάζει στο Λοκάρνο (παραλίμνια πόλη της Ν. Ελβετίας κοντά στα σύνορα με την Ιταλία στους πρόποδες των Άλπεων) ένα παγοδρόμιο για τα παιδιά και τους μεγάλους και εκεί ακριβώς κάνουνε και

συναυλίες. Την Πρωτοχρονιά πολλοί κάτοικοι της Ελβετίας βγαίνουνε έξω για να γιορτάσουνε την αλλαγή του χρόνου, όπως έκανα κι εγώ όταν ήμουνα εκεί, στην Ασκόνα, μια πόλη της νότιας Ελβετίας, όπου πήγα. Τότε ρίχνουνε πυροτεχνήματα και η διάρκεια που κρατάνε είναι περίπου είκοσι λεπτά και αξίζει να πας να τα δεις.

Η Ελβετία είναι μια ωραία χώρα. Οι άνθρωποι όταν έχει καλό καιρό έξω, παίρνουνε τα σκυλιά τους μαζί τους, όπου και να πάνε και πάνε πολύ συχνά για ψώνια. Τα εστιατόρια έχουνε πάντα συγκεκριμένες ώρες που δουλεύουνε και άλλες φορές στις διακοπές των Χριστουγέννων δεν δουλεύουν καθόλου. Εκεί τρώνε όλο το χρόνο παγωτό και όταν παραγγέλνεις πίτσα, για να φας, δεν την κόβουνε! Εγώ στην Ελβετία πήγα για να δω την γιαγιά μου που μένει στο Μινούζιο, ένα μικρό χωριό, και από εκεί που μένω εγώ είναι περίπου 5 λεπτά -εγώ μένω, όταν πάω- στην Γκόρντολα στο σπίτι μίας φίλης της μαμάς μου. Στην Ελβετία μιλάνε τέσσερεις διαφορετικές γλώσσες : Γερμανικά, Ιταλικά, Γαλλικά και Ρομάντσο –μια τοπική διάλεκτο- και επίσης η Ελβετία φημίζεται για τις σοκολάτες και για τις καλύτερες μάρκες ρολογιών. Στην Ελβετία δεν υπάρχει θάλασσα, έχει μόνο λίμνες, γύρω-γύρω βουνά χιονισμένα και κάνει πολύ κρύο. Ωστόσο ακόμα και το χειμώνα όταν δε φυσά κι έχει ήλιο, επειδή το κλίμα είναι ήπιο, μπορείς να βγεις και να πιεις τον καφέ σου έξω απολαμβάνοντας τη θέα στη λίμνη!

Κλαρίσα Βασιλειάδη, Μόχλος, Α΄ τάξη (κείμενο κι επεξεργασία του στον Η/Υ) Οι συνταγές της Άντζελας Φανουρόπιτα κλασική Υλικά (για 8 μερίδες) 160 γραμμ. ηλιέλαιο 160 γραμμ. χυμός πορτοκαλιού 170 γραμμ. ζάχαρη άχνη 280 γραμμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις ½ κουταλάκι γλυκού μπεϊκιν ½ κουταλάκι γλυκού κανέλα σε σκόνη 100 γραμμ. σταφίδες ξανθές

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180ο C, λαδώνουμε κι αλευρώνουμε ένα ταψί διαμέτρου 20 εκατ., ρίχνουμε σε ένα μεγάλο μπολ το ηλιέλαιο, το χυμό πορτοκαλιού και κατόπιν τα υπόλοιπα υλικά. Ανακατεύουμε καλά με το χέρι και αδειάζουμε το μείγμα στο ταψί. Ψήνουμε την πίτα για 45-50΄. Την αφήνουμε να κρυώσει και την ξεφορμάρουμε.

Άντζελα Μαζωνάκη, Α΄ τάξη, Σφάκα

ΦΕΡΜΑ Έχουμε κάποιους φίλους, τους οποίους την τελευταία φορά που τους είδαμε μας είπαν να πάμε να μείνουμε μια μέρα στο ξενοδοχείο τους, το οποίο βρίσκεται στα Φέρμα, ένα χωριό έξω από την Ιεράπετρα. Εμείς αρχίσαμε να το σκεφτόμαστε και τελικά πήγαμε ένα Σάββατο του Γενάρη. Όταν με το καλό φτάσαμε τελικά εκεί, μας υποδέχτηκαν οι σκύλοι τους και μας τρόμαξαν αρχικά, αλλά ήταν φιλικοί και δεν μας έκαναν τίποτα. Οι φίλοι μας μάς πήγαν στο στούντιο που μας είχαν νοικιάσει και για τα 30 ευρώ που έκανε ήτανε πολύ καλό, γιατί είχε κουζίνα, ψυγείο, 4 κρεβάτια και ό,τι άλλο έχουν τα στούντιο, αλλά εκτός αυτού το ξενοδοχείο είχε και πισίνα, την οποία δυστυχώς την έχουν μόνο το καλοκαίρι. Ακόμα έχει δικό του Ίντερνετ, που είναι πολύ γρήγορο, καθώς και γυμναστήριο για τους πελάτες. Ο φίλος μας, που τον λένε Μίρο κι έχει καταδυτική σχολή μας

είπε ότι 2 χιλιόμετρα μακριά από το ξενοδοχείο υπήρχε ένας καταρράκτης 30 μέτρων (ο μεγαλύτερος στην Κρήτη!!) στον οποίο και πήγαμε βέβαια. Ο δρόμος ήταν πολύ δύσκολος και δύσβατος, αλλά άξιζε τον κόπο, γιατί φτάσαμε ακολουθώντας το ποταμάκι σε ένα πανέμορφο καταρράκτη. Ειδικά αυτήν την εποχή έχει πολλά νερά και δεν μπορούσαμε να πλησιάσουμε! Ακόμα από τα 20 μέτρα που ήμασταν μακριά του, βρέξαμε τα ρούχα μας! Ο καταρράκτης δημιουργούσε ένα ποτάμι με πλάτος 1 με 3 μέτρα ανάλογα που βρισκόταν. Ακόμα αυτός ο μικρός ποταμός περνάει μέσα από ένα μεγάλο πευκόδασος το οποίο ποτίζει κιόλας κατά μεγάλο ποσοστό. Έκανα και την βλακεία και βούτηξα το κεφάλι μου μέσα στο νερό να πιω κι αυτό ήταν κρύο. Μάλλον γι’ αυτό αρρώστησα. Έτσι δεν μπορούσα να τον επισκεφτώ ξανά την επόμενη μέρα, αλλά υπάρχει ακόμα μια μικρή ελπίδα να ξαναπάω μια μέρα εκεί.

Μιχάλης Μετζογιαννάκης, Σφάκα, Β΄ τάξη (κείμενο κι επεξεργασία του στον Η/Υ)

Με βρεγμένο το κεφάλι στα νερά του ποταμού

Βράχοι τέλειοι για αναρρίχηση

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΤΥΡΟΚΟΜΗΣΕΙ….! Το πρώτο βήμα που κάνουμε, είναι να βράσουμε το κατσικίσιο γάλα σε χαμηλή

θερμοκρασία για μια ώρα περίπου. Μετά όταν χλιαρίσει το γάλα, του βγάζουμε την τσίπα από πάνω. Ύστερα σε ένα ποτηράκι βάζουμε μέχρι τη μέση νερό και αραιώνουμε την πυτιά με μια κουταλιά αλάτι. Τη ρίχνουμε μέσα στο γάλα.

Μετά όταν πήξει το γάλα, ανάβουμε το μάτι για να ζεσταθεί και σιγά-σιγά βγάζουμε τον ορό, για να μας μείνει η μυζήθρα. Στη συνέχεια, βάζουμε τη μυζήθρα στο τουπί και προσθέτουμε 2 με 3 φορές χοντρό αλάτι, γύρω στη μια κουταλιά κάθε φορά. Το αφήνουμε εκεί μέχρι την επόμενη μέρα, για να βγάλει τον υπόλοιπο ορό και μετά το βγάζουμε από το τουπί. Επίσης όταν βγάλουμε από το τουπί το τυρί του βάζουμε γύρω-γύρω αλάτι και το αφήνουμε πάνω σε μια τάβλα για να ξεραθεί. Το αλάτι το χρησιμοποιούμε για να μην πηγαίνουν οι μύγες.

Αν θέλουμε να το χρησιμοποιήσουμε το τυρί για να το βάλουμε στα μακαρόνια μας το αφήνουμε να ξεραθεί γύρω στις 25 μέρες ανάλογα με την θερμοκρασία, αλλιώς αν θέλουμε να το φάμε φρέσκο το αφήνουμε για 5-6 μέρες για να στραγγίξει καλά ο ορός. Παλιά το βάζανε στο λάδι για να μην χαλάσει και βρωμίσει. Σήμερα συνήθως το συσκευάζουνε.

Αφροδίτη Συλλιγνάκη, Σφάκα, Γ΄ τάξη (κείμενο κι επεξεργασία του στον Η/Υ)

Ελληνική ευρεσιτεχνία

Μια μέρα που καθόμουν με το μπαμπά μου σκεφτόμασταν τι να κάνουμε με το αμάξι που είχε για τη δουλειά και ήταν χαλασμένο. Για πλάκα είπαμε να το κόψουμε και να το κάνουμε μπαγκαζιέρα. Τελικά πλάκα στην πλάκα το πήραμε απόφαση. Το κόψαμε, κρατήσαμε το πίσω μέρος και βάλαμε μπροστά ένα φύλλο κόντρα πλακέ. Κάναμε ράφια να βάζουμε τις βίδες και ότι άλλο χρειαζόμαστε. Βάλαμε κι ένα κοτσαδώρο μπροστά για να το σέρνουμε με το άλλο μας αμάξι σαν κινητή μαστοροθήκη. Η ιδέα ήταν καλή και πρακτική για μας, αλλά άρεσε και στους τουρίστες που το βγάζανε φωτογραφίες έτσι που ήταν παρκαρισμένο έξω από το σπίτι μας. Εάν μας έδιναν 1 € για κάθε φωτογραφία δε θα χρειαζόταν να δουλεύουμε όλο το καλοκαίρι. Εμείς έτσι κι αλλιώς είμαστε ευχαριστημένοι: για να αγοράσουμε μια μπαγκαζιέρα θέλαμε 1.000€ και με αυτό που κάναμε μας πήρε μόνο 200€ και είναι και νόμιμο.

Ηλίας Κυριακάκης, Μόχλος, Γ΄ τάξη Για να πλουτίσετε τις γνώσεις σας: Πομπηία

Η Πομπηία ήταν πόλη της νότιας Ιταλίας, στην πλευρά της Τυρηναϊκής θάλασσας, κοντά στη σημερινή Νάπολη. Χτίστηκε τον 5ο π.Χ. αιώνα από τους Έλληνες στις ακτές της Καμπανίας στους πρόποδες του Βεζούβιου, κοντά στη Ρώμη. Η Πομπηία έπεσε στα χέρια των Ρωμαίων και είχε επηρεαστεί πολύ από τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό. Η τοποθεσία της και το κλίμα της ήταν περίφημα, πράγμα που την έκανε το καλύτερο θέρετρο της αρχαίας Ρώμης. Πολλοί πλούσιοι Ρωμαίοι είχαν χτίσει πάνω στους σκεπασμένους με αμπέλια λόφους της, όμορφες εξοχικές επαύλεις, τις οποίες στόλιζαν με διάφορα έργα τέχνης. Η Πομπηία ήταν πόλη ανθηρή, με πληθυσμό 20.000-30.000 κατοίκους. Το 62 μ.Χ. έγινε ένας σφοδρότατος σεισμός, που συντάραξε την ωραία και πλούσια αυτή πόλη. Αλλά ο σεισμός αυτός δεν ήταν παρά το προμήνυμα για την ολοσχερή καταστροφή της. Λίγα χρόνια αργότερα, στις 14 Αυγούστου του 79 μ.Χ., μετά από μια φοβερή έκρηξη του Βεζούβιου, ένα τεράστιο κύμα από λάβα, στάχτη και φωτιά έθαψε για πάντα, μέσα σε λίγες ώρες, την εύθυμη, σπάταλη και πανέμορφη ρωμαϊκή πόλη. Στην αρχή

σηκώθηκε ένα φοβερό σύννεφο από στάχτη, η οποία σκέπασε την πόλη σε ύψος ενός μέτρου. Μόλις αντιλήφθηκαν οι κάτοικοι της Πομπηίας τη θεομηνία, άρχισαν να τρέπονται σε φυγή, παίρνοντας ο καθένας ότι μπορούσε να προφτάσει τις συνταρακτικές εκείνες στιγμές. Πολλοί όμως άλλαξαν γνώμη και ξαναγύριζαν αλλά τους έπιανε παραλυσία από τον πανικό.

Ύστερα από το σύννεφο της στάχτης, κατέκλυσε την πόλη μία αφάνταστη καταιγίδα από ηφαιστειακά αναβλήματα και ελαφρόπετρα, που την σκέπασαν σε ύψος 3 και περισσότερα μέτρα, πάνω δε σ' αυτές επικάθησε νέο στρώμα από στάχτη και πέτρες, ώστε η σημερινή επίχωση φτάνει τα 6-7 μέτρα. Υπολογίζεται ότι περισσότερα από 2.000 άτομα τάφηκαν ζωντανά και πέθαναν έτσι από ασφυξία.

Ο λόγος που ασχοληθήκαμε εμείς μ’ αυτήν την τοποθεσία είναι το γεγονός ότι ο τραγικός τρόπος που ‘έσβησε’ αυτή η πόλη από προσώπου γης, ήταν η αιτία να δημιουργηθεί ένας σημαντικός αρχαιολογικός χώρος, φημισμένος κυρίως για τις τοιχογραφίες του, γιατί η επίστρωση της λάβας έδρασε αποστειρωτικά και τις διατήρησε ανέπαφες στο πέρασμα των αιώνων.

Κλαρίσα Βασιλειάδη, Μόχλος, Α΄ τάξη (έρευνα και κείμενο κι επεξεργασία του στον Η/Υ)

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟΝ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ!!

Δημιουργικός ελεύθερος χρόνος Την συνέντευξη αυτήν την πήρα από την μητέρα μου την Βαρβάρα Στέφου, ετών τριάντα οχτώ μισό,

που είναι κάτοικος της Τουρλωτής. Η καταγωγή της είναι από τα Ιωάννινα και μένει σε αυτό το χωριό εννιά ολόκληρα χρόνια. Την συνέντευξη την πήρα γιατί, παρόλο που η μητέρα μου, έχει τρία παιδιά και σύζυγο βρίσκει χρόνο και για τα χόμπι της. Ποια είναι τα χόμπι σου, σε βοήθησε κάποιος να τα μάθεις και σε ποιον τα μαθαίνεις εσύ; Τα χόμπι μου είναι να ζωγραφίζω ή σε χαρτί ή πάνω σε πέτρα. Επίσης να γράφω τραγούδια, να φτιάχνω κεριά και κατασκευές από διάφορα ξύλα. Δε με βοήθησε κανείς, από μόνη μου έμαθα και ήδη τα ταλέντα αυτά τα έχουν κληρονομήσει τα παιδιά μου. Άλλα στη ζωγραφική και άλλα στο τραγούδι. Δεν με βοήθησε κανείς, είναι κάτι που βγαίνει από μέσα μου και μου αρέσει πολύ. Πως νιώθεις γι’ αυτά που φτιάχνεις; Όταν στο τέλος βλέπω τα αποτελέσματα μιας εργασίας μου, πάντα νιώθω σαν να δίνω ένα βραβείο στον εαυτό μου.

Τι διαδικασία χρειάζεται για τα κεριά και τα ξύλα; Για να φτιάξω κεριά, λιώνω παλιές λαμπάδες και αφού κεντράρω το φιτίλι ρίχνω το λιωμένο κερί. Αναλόγως τα χρώματα που θέλω να φτιάξω, αφού κρυώσει η κάτω στρώση ρίχνω την άλλη είτε τα βάλω σε μπουκάλι, είτε σε γερό πλαστικό μπολ για να πάρουν σχήμα. Τα ξύλα είναι από σανίδες και από ξύλα πού τα έχει ξεβράσει η θάλασσα. Τα τρίβω με γυαλόχαρτο, τα βάφω με ριπολίνη ή λαδομπογιά και τα συνδέω σε ότι σχέδιο μου βγει, είτε με πρόκες είτε με διάφορες κόλλες. Με αυτά φτιάχνω κορνίζες, θήκες και άλλα. Τι θα έλεγες στους άλλους ανθρώπους για τα χόμπι τους; Να τα αξιοποιήσουνε, είτε μόνοι τους, είτε με βοήθεια σε όποια ηλικία και να είναι, αν μπορούν, γιατί αξίζει

να ασχοληθούμε με αυτό που αγαπάει και λατρεύει η ψυχή μας και σίγουρα το αποτέλεσμα θα είναι τέλειο!

Αφροδίτη Δημητρίου, Α΄ τάξη, Τουρλωτή (συνέντευξη, κείμενο κι επεξεργασία του στον Η/Υ) *στη φωτογραφία η συντάκτρια με δημιουργίες της μαμάς της

Ο ελεύθερος μου χρόνος Τον ελεύθερο μου χρόνο μου αρέσει παρά πολύ να διαβάζω και να κάνω διαφορές δραστηριότητες. Δανείζομαι και διαβάζω βιβλία από τη βιβλιοθήκη του σχολείου μου. Τα διαβάζω κάθε βράδυ,

όταν πάω να κοιμηθώ. Ανοίγω το βιβλίο και διαβάζω. Και μπορεί και σε μια νύχτα να διαβάσω και 200 σελίδες! Αναλόγως ποσό μεγάλο είναι το βιβλίο. Τον ελεύθερο μου χρόνο ακόμα τον περνώ και με τον υπολογιστή. Παίζω λίγο και μετά τον κλείνω και διαβάζω τα μαθήματα μου.

Ακόμα πάω σε μια θεία και γειτόνισσα μου. Όταν κάνει γλυκά μου λέει να πάω να δω πως τα κάνει για να μάθω και εγώ να τα κάνω. Το Σαββατοκύριακο που πέρασε πήγα στην θεία μου και μου έδειξε πως κάνουμε πίτσα και τι υλικά βάζουμε, για να την κάνουμε. Από αυτά που έμαθα είναι ότι πρέπει να αφήσεις το προζύμι να φουσκώσει και μετά να προσθέσεις τα πράγματα από πάνω και μετά να την αφήσεις να ψηθεί.

Ακόμα στον ελεύθερο χρόνο μου πηγαίνουμε βόλτα με την φίλη μου, τη Φωτεινή. Πάμε και τρέχουμε στις γέφυρες και καμία φορά τα Σάββατα πάμε στα μνήματα και ανάβει ο καθένας τα δικά του ή πάμε στην εκκλησία και την καθαρίζουμε και βάζουμε λουλούδια μέσα στο βάζο.

Στην ζωή ο καθένας πρέπει να μαθαίνει και να κάνει καινούρια πράγματα. Νομίζω ότι στην ζωή πρέπει κάνεις να διαβάζει για να μαθαίνει καινούριες λέξεις, να πλουτίζει το λεξιλόγιο του και έτσι να βελτιώνει το λόγο του. Ξέρω ακόμα να κάνω λίγα γλύκα και λίγα φαγητά που έμαθα να τα κάνω χάρη στην θεία μου και την ευχαριστώ παρά πολύ που μου έμαθε λίγα πράγματα, για να ξέρω να τα κάνω στην ζωή.

Γεωργία Κωστάκη, Μυρσίνη, Α΄ τάξη (κείμενο κι επεξεργασία του στον Η/Υ)

ΜΑΘΗΜΑ ΑΓΓΕΙΟΠΛΑΣΤΙΚΗΣ Μια από τις δραστηριότητες που οργανώσαμε τελευταία στο μάθημα των αρχαίων ελληνικών με την καθηγήτριά μας, κυρία Μαρία Μετζογιαννάκη, ήταν η αγγειοπλαστική. Στο σχολείο βλέπαμε όλα τα αγγεία σε εικόνες και λέγαμε πάντα για τη χρήση τους. Αποφασίσαμε λοιπόν μια ομάδα παιδιών να κάνει μια εργασία πάνω σ’ αυτά. Πήραμε μέρος σε αυτήν τη δραστηριότητα εγώ, ο Ευτύχης ο Πετράκης και η Άννα η Κυριακάκη, όλοι από το Μόχλος και όλοι από την Α΄ τάξη. Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα ένα απόγευμα μας φιλοξένησε η κυρία Σοφία, η μαμά του Ευτύχη του Πετράκη στο σπίτι τους, για να φτιάξουμε αγγεία από ζύμη. Εκεί είδαμε πρώτα με την κυρία φωτογραφίες αγγείων, για να επιλέξει ο καθένας ποιο θα έφτιαχνε. Εγώ διάλεξα την Λήκυθο, ο Ευτύχης τον Κάνθαρο και η Άννα την Κύλικα.

Αν δεν έβαζε το χεράκι κι η Σοφία στο ζύμωμα Προκοπή δεν θα βλέπαμε

Με τη ζύμη που περίσσεψε φτιάξαμε και την πρόσοψη ενός ιωνικού ναού

Τα αγγεία αυτά τα χρησιμοποιούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες ως εξής: Η Λήκυθος χρησίμευε για την τοποθέτηση ελαιόλαδου στον τάφο ανύπαντρων νεκρών.

Γι’ αυτό είχαν ζωγραφισμένες επάνω τους απεικονίσεις επικήδειων ιεροτελεστιών, σκηνές απώλειας, αποχωρισμού και αναχώρησης.

Ο Κάνθαρος είχε σχήμα ποτηριού και χρησιμοποιούνταν ως ταφικό ανάθημα συνήθως σε τάφους ανδρών που συνοδευόταν με ανάγλυφες παραστάσεις πολεμικού ή αθλητικού θέματος.

Η Κύλιξ ήταν είδος κούπας που το χρησιμοποιούσαν κυρίως για να πίνουν κρασί. Τα υλικά που χρησιμοποιήσαμε ήταν :

1 κιλό αλεύρι 1 κιλό αλάτι νερό τέμπερα χρώματος καφεκόκκινου στο χρώμα του πηλού

Πρώτα πλάσαμε και φτιάξαμε τα κομμάτια των αγγείων και τα βάλαμε στο φούρνο να ψηθούν 1-2 ώρες περίπου στους 120Ο C. Την επόμενη μέρα συναντηθήκαμε στο σπίτι της Άννας, όπου μας φιλοξένησε η γιαγιά της, η κυρία Ευγενία. Εκεί κολλήσαμε τα κομμάτια και αφού στέγνωσε η κόλλα τα ζωγραφίσαμε με ό,τι σχέδιο ήθελε ο καθένας. Εγώ ζωγράφισα ανθρώπους να χορεύουν, ο Ευτύχης ζωγράφισε μερικές γραμμές και η Άννα έναν άνθρωπο. Εξαιτίας αυτής της δραστηριότητας μου δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστώ με τους συμμαθητές μου και να μάθω κάτι καινούριο. Ανυπομονώ για την επόμενη φορά. Ευχαριστούμε την κυρία Ευγενία και την κυρία Σοφία που μας φιλοξένησαν.

Γιάννης Κουρουπάκης, Μόχλος, Α΄ τάξη (κείμενο κι επεξεργασία του στον Η/Υ)

Λήκυθος

Κάνθαρος

Κύλικα

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ Η μηχανή του χρόνου όπως γνωρίζουμε από διάφορα έργα που έχουμε δει, μεταφέρει τους ανθρώπους από την μια εποχή στην άλλη. Διάφοροι επιστήμονες θέλουνε να φτιάξουν ένα τέτοιο μηχάνημα για να μπορέσουν να ταξιδέψουν στο χρόνο και να λύσουνε ορισμένα ιστορικά προβλήματα. Αν κάποτε καταφέρουνε να δημιουργήσουν την μηχανή του χρόνου, θα έχουν ακόμα και την ευκαιρία να ταξιδεύουν στο μέλλον και να βλέπουνε την εξέλιξη της ανθρωπότητας.

Πράγματι η μηχανή του χρόνου είναι μια εξαιρετική ιδέα και σε βάζει σε σκέψεις. Η πρώτη

σκέψη που κάνεις όταν ακούς, είναι που θα μπορούσες να πας αν την έχεις. Αν μπορούσα να κάνω ένα ταξίδι με την μηχανή του χρόνου θα πήγαινα στην εποχή της Κατοχής, για να δω πως ζούσαν τότε οι άνθρωποι, πως περνούσαν την ώρα τους αλλά και τις συνήθειές τους.

Αυτό θα το έκανα για να συγκρίνω αυτές τις δύο εποχές δηλαδή την σημερινή με αυτήν της Κατοχής και να διαπιστώσω μόνη μου για ποιον λόγο σήμερα οι άνθρωποι που είναι σε μεγάλη ηλικία θεωρούν ότι ήταν καλύτερα σε αυτήν την εποχή, γιατί όπως λένε δεν είχε ανακαλυφθεί η τεχνολογία τα παιδιά δεν καθόντουσαν όλη την μέρα μπροστά από ένα υπολογιστή, αλλά μαζευόντουσαν όλα μαζί και έπαιζαν παιχνίδια.

Άλλοι όμως υποστηρίζουν ότι τώρα είναι καλύτερα και έχουμε τα πάντα, ενώ τότε δεν είχαν τίποτα και με το ζόρι έβρισκαν την τροφή που χρειαζόντουσαν και τους ήταν απαραίτητη για να ζήσουν.

Για αυτό λοιπόν και εγώ θα έκανα αυτό το ταξίδι με την μηχανή του χρόνου για να δω και μόνη μου τα θετικά καθώς και τα αρνητικά που υπάρχουν.

Όμως ίσως και αυτό το ταξίδι να μην χρειαστεί, γιατί όπως λένε οι γνώμες των περισσότερων ανθρώπων με την οικονομική κρίση σιγά-σιγά γυρίζουμε στην Κατοχή πράγμα που εγώ τουλάχιστον δεν θα ήθελα να γίνει, επειδή δεν μου αρέσει αυτή η εποχή λόγω του ότι τα παιδιά της σημερινής εποχής όσο να ‘ναι είναι συνηθισμένα σε άλλες καλύτερες καταστάσεις και νομίζω ότι δεν θα μπορούσαν να ζήσουν σε μια τέτοια εποχή και για αυτόν τον λόγο εύχομαι η επιστροφή αυτή να γίνεται μόνο με την μηχανή του χρόνου και όχι η αιτία να είναι η οικονομική κρίση που υπάρχει στην Ελλάδα και μέρα με την μέρα χειροτερεύει η κατάστασή της με αποτέλεσμα να πιστεύει ο κόσμος όλο και περισσότερο ότι θα γυρίσουμε σε αυτήν την εποχή και τα πράγματα θα είναι δύσκολα όπως και τότε.

Εμμανουέλα Περουλάκη, Σφάκα, Β΄ τάξη (κείμενο κι επεξεργασία στον Η/Υ)

Αν θα μπορούσα να κάνω ένα ταξίδι με την μηχανή του χρόνου θα έλεγα ότι θα προτιμούσα να γυρίσω {σταματήσω}στην εποχή της ΚΑΛΛΙΠΑΤΕΙΡΑΣ. Θέλω να σταματήσω εκεί γιατί ήταν μια εποχή πολύ εντυπωσιακή, όπου είχαν νόμους περιοριστικούς για τις γυναίκες. Γι’ αυτό εγώ θα ήθελα να συναντήσω ιδιαίτερα την ΚΑΛΛΙΠΑΤΕΙΡΑ και τα γεγονότα που θα ήθελα να ζήσω είναι όταν η ΚΑΛΛΙΠΑΤΕΙΡΑ παράβηκε τον νόμο που είχαν βγάλει οι Ηλείοι, δηλαδή να μην επιτρέπεται σε καμιά γυναίκα να μπαίνει στο στάδιο την εποχή των Ολυμπιακών αγώνων. Εκείνη αγνόησε τον νόμο αυτό με κίνδυνο της ζωής της και μεταμορφωμένη σε άντρα γυμναστή μπήκε στο στάδιο, για να συνοδέψει στους αγώνες τον νεαρό γιο της. Θα ‘θελα να ΄μουν

εκεί τη στιγμή που την είδαν που γυμνώθηκε μπροστά στους γυμναστές, επειδή από την χαρά της που νίκησε ο γιός της πήδηξε έναν φράχτη κι έτσι έσκισε την ενδυμασία της και αποκαλύφθηκε η ταυτότητά της. Εάν μπορούσα να φέρω κάποια πράγματα από το παρελθόν αυτό θα ήταν ο τρόπος ζωής τους(!), οι νόμοι όπου είχαν ορίσει και κάποια τρόφιμα και πρώτες ύλες και φάρμακα, που σήμερα δεν έχουμε.

Αντριάννα Ζερβάκη, Σφάκα, Β΄ τάξη (κείμενο κι επεξεργασία του στον Η/Υ) Στην εποχή την κλασική θα ήθελα να πάω, γιατί μ’ αρέσουν τα αρχαία αγάλματα και θα ήθελα να ήμουν γλύπτης να τα φτιάχνω και θα ήθελα να συναντήσω τον Περικλή και να πήγαινα στο αρχαίο θέατρο την εποχή που οι πλούσιοι έκαναν χορηγίες σ’ αυτό κι οι φτωχοί πήγαιναν χωρίς εισιτήριο. Θα ήθελα να ζήσω τις στιγμές που οι Πέρσες φοβόντουσαν τον Κίμωνα ακόμα και πεθαμένο. Κι ακόμα θα ήθελα να εμπόδιζα τους Άγγλους να πάρουν κομμάτια του Παρθενώνα. Θα ήθελα, αν μπορούσα, να φέρω πίσω ένα άγαλμα! Αλέξανδρος Γκιεργκάι, Μυρσίνη, Α΄ τάξη

Αν μπορούσα να κάνω ένα ταξίδι με τη μηχανή του χρόνου θα πήγαινα στην Αθήνα της κλασικής εποχής ή αλλιώς στο ‘’χρυσό αιώνα’’ του Περικλή, γιατί θα θελα να τον δω αυτοπροσώπως και να μιλήσω μαζί του, αφού θέλω κι εγώ να γίνω πολιτικός σαν αυτόν. Θα ήθελα να συναντήσω ακόμα τους μεγάλους άντρες της Αθήνας τον Θεμιστοκλή, τον Μιλτιάδη και το γιο του τον Κίμωνα, επειδή θα μάθαινα περισσότερα για τους περσικούς πολέμους ή και για την μετέπειτα ζωή τους, που δεν ήταν όπως τους άξιζε, γιατί άλλους τους έδιωξαν κι άλλους τους φυλάκισαν. Ένα γεγονός που θα ήθελα να ζήσω είναι το πώς η Συμμαχία της Δήλου έγινε Αθηναϊκή Ηγεμονία και θα ήθελα να είμαι εκεί, για να βοηθήσω τους

συμμάχους των Αθηναίων να φύγουν από τη Συμμαχία, αν ήθελαν, επειδή αν κάποιος ήθελε να φύγει δεν τον άφηναν, αντίθετα τον τιμωρούσαν σκληρά. Αν μπορούσα να φέρω κάποια πράγματα, θα έφερνα αγάλματα, γιατί είναι από τα αντικείμενα που αξίζουν στη ζωή περισσότερο από τα χρήματα. Ειδικά θα ήθελα να φέρω τα γλυπτά του Παρθενώνα, για να τα προστατέψω έτσι από τους Άγγλους.

Βιολέτα Μανουσάκη, Έξω Μουλιανά, Α΄ τάξη Αν μπορούσα να κάνω ένα ταξίδι με την μηχανή του χρόνου θα πήγαινα στην Κλασική Εποχή, διότι μου αρέσουν τα ρούχα που φορούσαν κυρίως οι γυναίκες: μακριούς χιτώνες, σανδάλια και τα υφάσματα που τα έπιαναν γύρω από τη μέση τους, οι πλούσιες βέβαια που είχαν χρήματα. Και τα κοσμήματα τους! Έπειτα στην εποχή αυτή μου άρεσαν και οι πολιτικές ενέργειες που έδωσαν δύναμη στο λαό, έδιναν δωρεάν εισιτήρια έτσι ώστε να μπορέσουν να μορφωθούν και οι φτωχοί αμόρφωτοι άνθρωποι. Όταν πήγαιναν στην εκκλησία του δήμου να ψηφίσουν τους έδιναν χρήματα. Έπαιρναν αξιώματα με κλήρο. Αλλά υπήρχαν και μειονεκτήματα που ήταν κυρίως για τις γυναίκες: υπήρχε καταπίεση, δεν πήγαιναν όπου ήθελαν, τις έβαζαν στον δεύτερο όροφο για να μην φεύγουν από το σπίτι και στο δωμάτιο δεν υπήρχαν ούτε παράθυρα και σπάνια θα έβγαιναν έξω και πήγαιναν μόνο στις θρησκευτικές γιορτές. Αντίθετα οι άντρες πήγαιναν όπου ήθελαν και έκαναν ότι ήθελαν πήγαιναν στα καταστήματα και μετά το βράδυ συμπόσιο: έτρωγαν, χόρευαν, τραγουδούσαν! Θα ήθελα να συναντήσω τον Κίμωνα, που ήταν γιος του Μιλτιάδη. Ο Κίμων ήταν στρατηγός της Αθήνας. Σκοτώθηκε σε μια μάχη και το έκρυψαν, για να μην το μάθουν οι Πέρσες και αναθαρρήσουν. Έτσι νίκησαν οι Αθηναίοι και είπαν: <<Τον Κίμωνα και πεθαμένο να τον φοβάσαι >>! Τα γεγονότα που θα ήθελα να ζήσω είναι όταν πολεμούσαν οι Πέρσες με τους Αθηναίους ήθελα να ήμουν και εγώ να υποστηρίζω τους Αθηναίους και να κοροϊδεύω τους Πέρσες. Αν μπορούσα να φέρω κάποια πράματα από την εποχή εκείνη είναι η μόδα τους και κυρίως τα κοσμήματα τους. Γωγώ Γλεζάκη, Τουρλωτή, Α΄ τάξη (κείμενο κι επεξεργασία του στον Η/Υ)

Θα ήθελα να ταξιδέψω στον 12ο αιώνα π.Χ., δηλαδή όταν έγινε ο πόλεμος της Τροίας, γιατί μου αρέσει πολύ η Ιστορία και θα ήθελα να δω πώς ήταν όλοι οι πολεμιστές όπως ο Αχιλλέας, ο Διομήδης, ο Ιδομενέας και άλλα γνωστά πρόσωπα της Μυθολογίας μας. Όμως θα ήθελα να συναντήσω την Ιφιγένεια να μου πει πού την πήγε η θεά Άρτεμη και πώς άντεξε να θυσιαστεί για μια μόνο γυναίκα, την ωραία Ελένη. Θα ήθελα ακόμα να ζήσω από κοντά το γεγονός που οι Αχαιοί μπαίνουν στην Τροία με το Δούρειο Ίππο. Τέλος θα ήθελα να φέρω πίσω μια απόδειξη ότι

υπήρξαν όλα αυτά τα πρόσωπα που λένε ότι ήταν μόνο Μυθολογία. Χριστίνα Μετζογιαννάκη, Σφάκα, Δ΄ τάξη Δημ. Σχολείου Σφάκας

Εγώ θα ήθελα να γυρίσω το χρόνο και να ταξιδέψω στην εποχή που ήταν ο πολυμήχανος Οδυσσέας και να τον ακούω να μου αφηγείται τα κατορθώματα του.

Να δω τους μνηστήρες που τρωγοπίνουν στο βασίλειο του Οδυσσέα και αν μπορούσα να τους βάλω δηλητήριο στο φαί και στο ποτό. Να έβλεπα την Πηνελόπη με τις παρακόρες να την βοηθάνε στην ρόκα, στο υφαντό και τις άλλες δουλειές που κάναν οι γυναίκες. Και να πάω να δώσω θάρρος στον

Τηλέμαχο που δεν μπορεί να κάνει τίποτα με τους μνηστήρες, που τον διατάζουν να παίρνει και να φέρνει φαί γι’ αυτούς, ενώ αυτός είναι ο γιος του βασιλιά και του τρώνε το βιος του. Και μετά να πάω στον Λαέρτη, στον μπαμπά του Οδυσσέα και τον παππού του Τηλέμαχου, που είναι έξω από στην πόλη

της Ιθάκης στα χωράφια κι ανησυχεί για την τύχη του γιου του. Και θα ‘θελα να τον έβλεπα να του έλεγα ότι ζει ο Οδυσσέας και περιπλανιέται στις θάλασσες, επειδή του έχει δώσει την κατάρα του ο Ποσειδώνας, ο θεός της θάλασσας, που κάνει ότι θέλει στην θάλασσα. Και να πάω και στον Οδυσσέα τον κακόμοιρο που περιπλανιέται στην θάλασσα εξαιτίας που τύφλωσε τον Πολύφημο, τον Κύκλωπα, που είναι ο γιος του Ποσειδώνα. Και τέλος να πάω στον Κάτω Κόσμο μαζί του και να δω με τη σειρά τους ήρωες του τρωικού πόλεμου που πέθαναν και πως ζούνε εκεί κάτω στο σκοτάδι. Και να πάω βέβαια και στον Όλυμπο να δω τους 12 θεούς να κάθονται στους θρόνους και να αποφασίζουν τη ζωή του κάθε θνητού ανθρώπου και να κάνουν συμβούλια.

Τέλος, αυτό που θα ήθελα να φέρω από το παρελθόν στο παρόν θα ήταν τους 12 θεούς του Ολύμπου. Να είχα για φίλη μου την θεά Αθηνά να με βοηθά στα μαθήματα. Γιατί αυτή είναι η πιο έξυπνη θεά από τους 12 θεούς. Και να είχα όλους τους ήρωες από την μυθολογία να μου αφηγούνται τις ιστορίες τους. Αυτά είχα να πω από την μυθολογία την ελληνική.

Γεωργία Κωστάκη, Μυρσίνη, Α΄ τάξη (κείμενο κι επεξεργασία στον Η/Υ)

Εγώ πάντως θα ήθελα να πάω στην εποχή των δεινοσαύρων. Περίεργο ε!!! Και όμως είναι μια προϊστορική εποχή που μου κινεί το ενδιαφέρον. Οι επιστήμονες γράφουν γ’ αυτή με βάση τα λίγα στοιχεία που έχουν βρει και εγώ θα ήθελα να μάθω περισσότερα, αν είχα την ευκαιρία από κοντά. Η εποχή των Δεινοσαύρων είναι μια μαγική εποχή, γιατί τα ζώα ήταν τεράστια και έφερναν τα πάνω κάτω. Υπήρχαν πολλά είδη δεινοσαύρων, τα σαρκοφάγα, όπως ο γνωστός T-rex, τα χορτοφάγα

και πολλά άλλα. Αυτή η εποχή νομίζεις ότι είναι λίγο φανταστική λόγω του μεγέθους των ζώων και γι’ αυτό θα ήθελα να μάθω λεπτομέρειες γι’ αυτά. Θα ήθελα να συναντήσω αυτά τα ζώα από κοντά και να δω πως λειτουργούσαν σε καθημερινή βάση. Να μάθω πως έβρισκαν την τροφή τους, πως και τι έπιαναν, που κοιμόντουσαν, πως πολλαπλασιάζονταν και αν πράγματι η μορφή τους είναι όπως μας έχουν δείξει οι επιστήμονες από οστά που έχουν βρει. Θα ήθελα να δω την εξέλιξη τους μέσα στον χρόνο και την αιτία που οδήγησε το είδος αυτό σε εξαφάνιση. Η αλήθεια είναι ότι δεν θα ήθελα να βρεθώ σε καμία περίπτωση στην θέση των ζώων που κυνηγούσαν για να τραφούν. Αυτό το κομμάτι είναι πολύ λυπηρό και θα στεναχωριόμουνα αν το έβλεπα. Τα πράγματα που θα έπαιρνα από την εποχή αυτή που με σταμάτησε η μηχανή του χρόνου θα ήταν κάποιες αναμνηστικές φωτογραφίες και διαφορικές εμπειρίες ζωής. Θα είχα λύσει ένα μεγάλο κομμάτι από τις δικές μου απορίες και θα βοηθούσα εξίσου τους επιστήμονες να οργανώσουν τις καινούργιες πληροφορίες και να τις συμπληρώσουν στα σημεία όπου τους λείπουν. Αν πήγαιναν οι πληροφορίες θα ήταν ότι καλύτερο που θα μπορούσα να φέρω. Εσείς τι λέτε? Έτσι δεν είναι!!!

Κατερίνα Κυριακάκη, Μόχλος, Β΄ τάξη (κείμενο κι επεξεργασία του στον Η/Υ) Κι εγώ θα ήθελα να ήμουνα στην εποχή των δεινοσαύρων και όταν θα πήγαιναν να μου ορμήξουν θα πατούσα το κουμπί και θα γυρνούσα πίσω. Θα ήθελα να συναντήσω τον δεινόσαυρο Ρεξ. Θα ήθελα να παίζω μαζί με τους δεινόσαυρους, αλλά μόνο με τους χορτοφάγους. Αλλά όλ’ αυτά που φαντάζομαι δε θα γίνουν ποτέ, γιατί οι δεινόσαυροι υπήρχαν πριν δισεκατομμύρια χρόνια και τώρα έχουν εξαφανιστεί……

Ιορδάνης Ντίνεφ, Μέσα Μουλιανά, Β΄ τάξη

Στο τεύχος αυτό εργάστηκαν εκτός απ’ τα παιδιά : Επιμέλεια κειμένων Γυμνασίου – Σελιδοποίηση: Μαρία Μετζογιαννάκη, φιλόλογος. Υπεύθυνη μαθητικών κοινοτήτων : Γ΄ τάξη Γυμνασίου Τουρλωτής Ενημέρωση ιστοσελίδας : Σάββας Καλένης- Σχέδιο τίτλου : Σολιδάκης Βασίλης