©ΚώσταςΒουλαζέρηςhttp://www.fantastikosorizontas.gr/kostasvoulazeris ISBN:978-618-5031-48-0ΓιαταπνευματικάδικαιώματααυτούτουκειμένουισχύουνοιόροιτουCreativeCommons–http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/•Επιτρέπεταινατοδιανέμετεελεύθερα,στηνπαρούσατουμορφήκαιμόνο.•Δενεπιτρέπεταινατοτροποποιήσετεήνατοαλλοιώσετεμεοιονδήποτετρόπο.•Δενεπιτρέπεταινατοχρησιμοποιήσετεγιαδιαφημιστικούςήεμπορικούςλόγους.Αυτότοβιβλίοείναιλογοτεχνικό.Όλαταονόματα,ταπρόσωπα,καιοικαταστάσειςείναιφανταστικάήχρησιμοποιούνταιμεφανταστικό,λογοτεχνικότρόπο.Οποιαδή-ποτεομοιότηταμεαληθινάονόματα,πρόσωπα,ήκαταστάσειςείναικαθαράσυμπτω-ματική.

Διαβάστεπερισσότερεςιστορίεςαπότο

ΘρυµµατισµένοΣύµπανδωρεάνστο

www.fantastikosorizontas.gr/kostasvoulazeris/thrymmatismeno_sympan

ΗΣαγήνητουΚρυστάλλου

ΜιαιστορίααπότοΘρυμματισμένοΣύμπαν

ΚΩΣΤΑΣ ΒΟΥΛΑΖΕΡΗΣ

ΗΣΑΓΗΝΗΤΟΥΚΡΥΣΤΑΛΛΟΥ

3

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

1: Η Κρυσταλλική Δομή των Όντων

Πρώτηφοράπουείδετηνκρυσταλλικήδομήτωνόντωνγύρωτουή-ταννεαρόςκαιείχεμόλιςβιάσειμιαγυναίκατρίαχρόνιαμεγαλύτερήτου.

Η εμπειρία τον ξάφνιασε. Προς στιγμή δεν ήξερε αν ονειρευόταν ήόχι. Δεν είχε την παραμικρή ιδέα τι ακριβώς συνέβαινε. Ήταν, όμως,κάτιτουπέροχο.Ήτανκάτιπουάρπαξε,έκλεψε,τηνψυχήτουαμέσως.Ακόμακιότανηγυναίκαπουείχεμόλιςβιάσειτονχτύπησεστ’αρχίδιακιάρχισενατονξυλοκοπά,εκείνοςεξακολουθούσεναείναισυνεπαρ-μένοςαπότομαγευτικόόραμα:απότηνκρυσταλλικήδομήτωνόντων,όπως πολύ σύντομα θα την αποκαλούσε. Δεν αντιστάθηκε καν στηνεξαγριωμένη γυναίκα που τον έδερνε και τον έβριζε και, τελικά, τονάφησε μελανιασμένο και ματωμένο σ’εκείνο το σκιερό σοκάκι πίσωαπότομπαρ.

ΟΚαρνάδηςέμεινεξαπλωμένοςστοβρόμικοπλακόστρωτο,ατενίζο-νταςμιαγάταπουεπίσηςτονατένιζε.Αλλάδενέβλεπετηγάταόπωςθατηνέβλεπεσυνήθως:έβλεπετηνκρυσταλλικήτηςδομή–καιήτανγοητευτική.ΟΚαρνάδηςγνώριζε,ξαφνικά,πράγματαγιατηγάταπουαλλιώςθαήταναδύνατονναγνωρίζει·ταέβλεπεγραμμέναμέσαστηνκρυσταλλικήτηςδομή,όπωςθαέβλεπεκανείςταεντόσθιαήτηνκαρ-διά ή τους πνεύμονες ενός ανοιγμένου πτώματος, ή ενός διαφανούςζωντανούσώματος–ενόςσώματοςαπόγυαλί.ΟΚαρνάδηςήξερεότιηγάτα είχε πριν από λίγο φάει μισό ποντίκι· ήξερε ότι τον κοίταζε μεκάποιοφόβο·ήξερεότιείχεδεχτείμιαγρατσουνιάπρόσφατααπόμιαάλληγάτα…

Αλλά η κρυσταλλική όραση δεν κράτησε για πάντα. Σταδιακά υπο-χώρησε,καιοΚαρνάδηςάρχισεπάλιναβλέπειταόντατηςΣεργήληςκανονικά,όπωςέναςσυνηθισμένοςάνθρωπος.

ΚΩΣΤΑΣΒΟΥΛΑΖΕΡΗΣ

4

Κι αυτότον ενοχλούσε.Κυρίως επειδή δεν ήξερετι να κάνει για ναξαναδείτηνκρυσταλλικήδομή.

Οι μέρες του περνούσαν γκρίζες και βαρετές μέσα στη Θακέρκοβ,ενώ αναρωτιόταντι ήταν αυτό που του είχε συμβεί εκείνη τη νύχτα.Έφταιγε μήπως κάτι που είχε πιει προτού ορμήσει στη γυναίκα πουδενήξερεκαντοόνομάτης;Δοκίμασε,αρκετέςφορές,αρκετέςνύχτεςκαιαπογεύματα,ναπιειακριβώςταίδιαποτά,αλλάτίποταδενσυνέ-βη.Απλώςμεθούσελιγάκι.

Αναρωτήθηκε,μετά,μήπωςέφταιγεκάτιπουείχεκάνειεκείνηηγυ-ναίκα,καιπροσπάθησενατηνξαναβρεί.Δεντακατάφερε,όμως.Δενερχότανπιασ’εκείνοτομπαρτουΛημεριού.

Ο Καρνάδης αναρωτήθηκε, τελικά, μήπως ήταν η ίδια η πράξη τουβιασμού που είχε κάνει την κρυσταλλική δομή να παρουσιαστεί ε-μπρός του. Το αμφέβαλλε, βέβαια – του φαινόταν περίεργο να ίσχυεκάτιτέτοιο–μπορούσε,όμως,νατοαποκλείσει;

Περίπουένανχρόνούστερααπόεκείνοτοπεριστατικόμετηγυναί-καπουήτανμεγαλύτερήτου,οΚαρνάδηςάρχισεναεπισκέπτεταιέναάλλομπαρ,στηΓωνιάαυτήτηφορά,προσπαθώνταςναβρειτηνευ-καιρίαγιαναστριμώξεικάποια.Καιηευκαιρίαδενάργησενατουδο-θεί.Έχονταςμεθύσειμιακοπέλα,πουήταντηςηλικίαςτου,τηνπήρεαπότομπαρκαιτηνπήγεσ’ένανμικρόκήποπίσωαπόμιαπαλιάπο-λυκατοικία.Οέρωταςμεταξύτουςείχεήδηφουντώσει,καιηκοπέλαδενήτανδιστακτική.Τονήθελεμέσατης·ήτανκαταφανές.ΟΚαρνά-δης δεν μπορούσε να την εξαναγκάσει γιατί δεν προέβαλλε καμία α-ντίσταση.

Αλλάεκείνοςζητούσεαντίσταση.Κάτιμέσατουτουέλεγεότιαυτόήταν το κλειδί που θα ξεκλείδωνε την πόρτα του κρυσταλλικού κό-σμου.

Έτσι,άρχισενατηχτυπάκαθώςτηνέσπρωξεαπότομαστοέδαφοςτουκήπου,επάνωσταχόρτακαιστομαύροχώμα.Ηκοπέλατρόμαξε,και αντιστάθηκε. Επιτέλους, αντιστάθηκε! Ο Καρνάδης, χαστουκίζο-ντάςτηνάγρια,τηνκράτησεκάτω,στηγη,ανάσκελα·σήκωσετηφού-στα της, έσκισε τη λεπτή περισκελίδα, και την καβάλησε, ενώ εκείνηέκλαιγεκαι,προσπαθώνταςνατοναπωθήσει,τουζητούσενασταμα-τήσει.ΟΚαρνάδηςδενσταμάτησε·και,καθώςέφτανεστηνκορύφωσή

ΗΣΑΓΗΝΗΤΟΥΚΡΥΣΤΑΛΛΟΥ

5

του, η κρυσταλλική δομή παρουσιάστηκε ξανά. Είδε την κοπέλα απόκάτωτουόπωςδενθαμπορούσεποτέπριννατηδει.Γνώριζεπαράξε-να πράγματα για εκείνη: πράγματα που, κανονικά, δεν θα έπρεπε ναγνωρίζει.Μπορούσεναδιαβάσειτοντρόμοκαιτονπόνοτης·μπορού-σεναδιακρίνειταποτάτουμπαρμέσατης,καθώςκαιτοφαγητόπουείχε φάει πιο πριν· καταλάβαινε ότι ακόμα αισθανόταν άσχημα γιακάτικαυστικάσχόλιατηςαδελφήςτης…

ΟΚαρνάδηςαποτραβήχτηκεαπόπάνωτης,κιεκείνηκουλουριάστη-κε, κλαίγοντας και τρέμοντας. Δεν ήταν τόσο δυνατή όσο η άλλη γυ-ναίκα που είχε βιάσει, η οποία αμέσως του είχε χιμήσει. Ο Καρνάδηςκοίταξε γύρω του, αλλά δεν είδε την κρυσταλλική δομή γιατί δεν υ-πήρχαντώραεκείούτεζώαούτεάνθρωποι.

Χωρίςδισταγμόέφυγεαπόεκείνοτομέροςκιάρχισεναπεριπλανιέ-ταιστουςνυχτερινούςδρόμουςτηςΘακέρκοβ,αντικρίζονταςπράγμα-ταπουποτέδενθαφανταζόταν.Διακρίνονταςπράγματαμέσααπόταπράγματα.

Είδε έναν σκύλο να διασχίζει ένασοκάκι και, από την κρυσταλλικήτουδομή,κατάλαβεότιήτανπεινασμένοςκαικρύωνε.Είδεέναπουλίγαντζωμένοσ’έναπερβάζικαιήξερεότι,πριναπόλίγο,είχεφάεισπό-ρουςκαικάτι(τι;)τοείχετρομάξει.Είδεένανάντραπάνωσ’έναδίκυ-κλο,καικατάλαβεότιήτανπιεσμένοςκαιαγχωμένος,καιότιείχεκρυ-ολογήσει. Είδε μια γυναίκα καθισμένη σ’ένα παγκάκι σε μια σκιερήγωνία,νακαπνίζει,καιήξερεότιήτανμεθυσμένηκαιστεναχωρημένηγιακάποιολόγο,ενώμπορούσεεπίσηςναδιακρίνεικαιτονκαπνόπουείχεσυγκεντρωθείμέσατηςαπότοτσιγάρο.Είδεέναζευγάριναδια-σχίζειτηνΟδόΚαιροσκόπου,χέρι-χέρι,καικαταλάβαινεότι,πριναπόκανέναμισάωρο,οιδυοτουςείχανκάνειέρωταπίνονταςκρασί.

ΟΚαρνάδηςπεριπλανιότανστηΘακέρκοβπροσπαθώνταςναδιατη-ρήσειτηνκρυσταλλικήόρασήτου.Προσπαθώνταςναμηντηχάσει.Νατηνκρατήσειγιαπάνταδικήτου.Ένααιώνιοδώροαπότουςθεούς.

Αλλά,προτούξημερώσει,ημυστηριακήματιάείχεχαθεί.ΟΚαρνάδηςδενμπορούσεπλέονναβλέπειτηνκρυσταλλικήδομήτωνόντων.

Κιαυτότονβασάνιζεξανά.Όσοπερνούσανοιμέρες,ολοένακαιπε-ρισσότερο.

Αλλάτιμπορούσενακάνει;Έπρεπεπάλιναβιάσει;

ΚΩΣΤΑΣΒΟΥΛΑΖΕΡΗΣ

6

Αναρωτιότανανήτανδυνατόνκάποιοςνατουδώσειεξήγησηγιαόλατούτα.ΑλλάδενμπορούσεναπάειστουςμάγουςτηςΜαγικήςΑκαδη-μίας της Θακέρκοβ, ή σε οποιονδήποτε άλλο μάγο, γιατί δεν είχε ναξοδεύειτόσαλεφτά.Έναςαπλόςαχθοφόροςήταν.Επιπλέον,θαδίστα-ζεναπαραδεχτείότιέπρεπεναβιάσειγιανααποκτήσειτηνκρυσταλ-λικήόραση.Κιαυτόςήτανκιολόγοςπουδενπήγαινε,τουλάχιστον,ναμιλήσειστις ιέρειεςτηςΑρτάλης.Οι ιέρειεςτηςΑρτάληςθατονέβλε-πανσαντέρας,ανκαταλάβαιναντιπραγματικάσυνέβαινε.ΚαιοΚαρ-νάδηςαμφέβαλλεότιθακατάφερνενατουςκρύψειτηναλήθεια,γιατίείχεακούσειότιμπορούσαν,μετηχάρητηςθεάςτους,νααντιληφτούνταψέματα.

Επομένως,μόνοέναςδρόμοςνόμιζεπωςτουαπέμενε.Ναεπισκεφτείκάποιον ιερωμένο της Λόρκης, της Κυράς της Απάτης, της Αρχόντισ-σαςτηςΤύχης.Οιιερείςκαιοιιέρειέςτηςδενείχαντουςίδιουςηθικούςφραγμούς όπως οι ιέρειες της Αρτάλης. Και πάλι, όμως, ο Καρνάδηςδενσκόπευεναπάειναβρει ιέρεια,φυσικά.ΡωτώνταςμέσαστοΛη-μέρι, στις αποβάθρες του οποίου εργαζόταν, κατάφερε να εντοπίσειένανιερέατηςΛόρκηςκαι,ένααπόγευμα,τονεπισκέφτηκεφορώνταςκάπαμετηνκουκούλασηκωμένηώστενακρύβειτοπρόσωπότουστησκιά.

Ο ιερέας, ένας κοντός άντρας που ανήκε στη συμμορία των Γοργο-πόδαρων,καθότανοκλαδόνπάνωσ’ένανχαμηλότοίχο,πλάισ’έναπε-ρίπτερο όπου κυρίως αγόραζαν μικροπράγματα οι Γοργοπόδαροι· οιάλλοι – είτε άνθρωποι συμμοριών είτε όχι – δεν ζύγωναν. Καθώς οΚαρνάδης πλησίαζε, ορισμένοι Γοργοπόδαροι τον λοξοκοίταζαν προ-σπαθώνταςνατονκόψουν,νακαταλάβουνανήταναπόάλλησυμμο-ρία.ΟΚαρνάδηςήταναπόάλλησυμμορία:απότουςΚουρδισμένους–μια συμμορία μεγαλύτερη από τους Γοργοπόδαρους – αλλά δεν είχεπάνωτουτίποταπουνατοδείχνειαυτό,κιακόμακαιηόψητουήτανκρυμμένηστησκιά.

«Εσύ είσαι ο ιερέας της Λόρκης;» ρώτησε τον κοντό, γαλανόδερμοάντραπάνωστονχαμηλότοίχο.Ταπράσιναμαλλιάτουήτανφτιαγμέ-νακαρφάκια,καιηγενειάδατουμυτερήκαιμακριάώςτημέσητου.

ΗΣΑΓΗΝΗΤΟΥΚΡΥΣΤΑΛΛΟΥ

7

«Γιατίρωτάς;»Οκοντόςάντραςκάπνιζεέναμακρύτσιγάροπουμύ-ριζεπαράξενα.

«Θέλωναμουλύσειςμιααπορία.»«Δελύνωαπορίες.»«Θέλωμιααπάντησηναμουδώσεις!»«Ούτεαπαντήσειςδίνω.Εκτόςανδωήλιουςναχορεύουν.»Χαμογέ-

λασεπίσωαπ’τονκαπνόμεμαυρισμέναδόντια.Ο Καρνάδης έβγαλε ένα κέρμα του ενός ήλιου από την τσέπη του,

κρατώνταςτοανάμεσαστοναντίχειρακαιστονδείκτητου.«Δενείμαιπλούσιος,κοντέ,»είπε.«Αυτάείναιπολλάλεφτάγιαμένα.»

«Στ’αρχίδιαμου,»αποκρίθηκεευθέωςοκοντός,καπνίζονταςήρεμα,χωρίςναπάρειτονόμισμα.

«Θαμουαπαντήσειςήόχι;»γρύλισεοΚαρνάδης,νιώθονταςναοργί-ζεταιμ’αυτότονμαλάκαπουμάλλονήτανάχρηστοςέτσικιαλλιώς.

«Δεμερώτησεςτίποταακόμα.»ΟΚαρνάδηςτούείπεγιατηνκρυσταλλικήδομήπουέβλεπε·καιτου

εξήγησεπότεακριβώςτηνέβλεπε.«Τιείναιαυτότοπράγμα;»ρώτησε.«Καιγιατίδενμπορώνατοδιατηρήσωγιαπάντα;»

Ο κοντός καθόταν και τον κοίταζε σαστισμένος καθώς άκουγε. Τοτσιγάρο είχε πια καεί στο χέρι του, και το πέταξε απ’την άλλη μεριάτουτοίχου.

«Μεδουλεύεις,ρεαρχίδι;»είπε.«ΚάνειςπλάκαστονΜερίκιοτονΠο-ντικότηςΛόρκης;»φώναξε.

«Δεσουκάνωπλάκα.Απαντήσειςέχειςναμουδώσεις;ΉμήπωςδενείσαιιερέαςτηςΛόρκης,τελικά;»

Τα μάτια του κοντού αγρίεψαν. «Πιο πολύ ιερέας απ’ό,τι είσαι εσύ,γαμιόλη,» του είπε. «Δεν ξέρω τι σου συμβαίνει, αλλά μην πας να τοπειςπαραπέραγιατίηΚυράτηςΤύχηςμούψιθυρίζειότιθαμπλέξειςάσχημα.

»Ίσως,» πρόσθεσε, ανάβοντας καινούργιο τσιγάρο, «να είσαι ευλο-γημένοςαπότουςθεούς.Ήκαταραμένος. Διάλεξεκαιπάρε,καιφύγετώρααπόμπροστάμου,γιατίδενσχετίζομαικαιμετόσοελεεινάπρό-σωπα.»

ΚΩΣΤΑΣΒΟΥΛΑΖΕΡΗΣ

8

ΔενδέχτηκεκαντοκέρματουενόςήλιουπουοΚαρνάδηςεξακολου-θούσενακρατάανάμεσαστονδείκτηκαιστοναντίχειράτου,σανναφοβότανότιμπορείναήτανκαταραμένο.

2: Σαν Διεστραμμένο Στοιχειό της Πόλης Τομόνοπουμπορούσενακάνειήτανναβρειτηλύσηοίδιος.Δενόμιζεότιυπήρχεκανέναςπουμπορούσενατονβοηθήσει.Επιπλέον,δενείχεποτέακούσεικανέναςάλλοςναβλέπειτηνκρυσταλλικήδομήτωνό-ντων όπως εκείνος. Συνέχισε, λοιπόν, τους πειραματισμούς του μέσαστηΘακέρκοβ,καθώςενηλικιωνόταν.Δενεπιτιθότανόμωςστουςστό-χουςτουμόνοστοΛημέριήστηΓωνιά·επισκεπτότανκιάλλες,διάφο-ρεςπεριοχέςτηςμεγαλούπολης:απότονΚαλόπιστο,βόρειατουποτα-μούΚάλμωθ,ώςτονΓύρο,νότιατουποταμούκαινότιατουΛημεριού·απότιςΛιμανοκατοικίεςώςτηνΕλεγεία·απότιςΜάντρεςκαιτοΧω-νευτήρι ώς τον Παλαιοπώλη. Δεν υπήρχε περιοχή της Θακέρκοβ πουνα μην επισκέφτηκε. Δεν έκανε επιθέσεις, βέβαια, σε όλες αυτές τιςσυνοικίες·δεντουδινότανπάντοτεηευκαιρία.Αλλά,όποτεηευκαιρίαπαρουσιαζόταν, ο Καρνάδης την άρπαζε. Και μετά προσπαθούσε ναδιατηρήσειτηνκρυσταλλικήόρασηγιαπάντα,χρησιμοποιώνταςδιά-φορουςτρόπους–καισυστηματικάαποτυχαίνοντας.Ύστερααπόμε-ρικές ώρες έβλεπε ξανάτον κόσμοόπωςτονέβλεπε ανέκαθεν: με ταμάτιαενόςσυνηθισμένουανθρώπου.

Οιαναζητήσειςτου,φυσικά,τονέβαλανσεκακούςμπελάδεςσεκά-μποσες περιπτώσεις: Μια πόρνη στο Χωνευτήριτράβηξε ένα στιλέτοκαιπροσπάθησενατονμαχαιρώσει·μιαοδηγόςεπιβατηγούοχήματοςστηνΕλεγείατονπυροβόλησεμεπιστόλι(αστοχώνταςευτυχώς)·στιςΛιμανοκατοικίες,μιαγυναικείασυμμορίατονκυνήγησεγιανατονευ-νουχίσει·στονΠαλαιοπώλητονκαταδίωξεηΧωροφυλακήτηςΘακέρ-κοβκαιπαραλίγονατονπιάσει–τομόνοπουτονβοήθησεναγλιτώ-σει απ’ αυτούς ήταν η κρυσταλλική ματιά που είχε προσωρινά απο-κτήσει,ύστερααπότονβιασμό,αποκαλύπτοντάςτουκρυφάπράγμα-ταγιαταόντατηςΣεργήλης.

ΗΣΑΓΗΝΗΤΟΥΚΡΥΣΤΑΛΛΟΥ

9

Στοτέλος,δενμπορούσεναμείνειάλλοστηΘακέρκοβ.ΉτανβέβαιοςπιαπωςτονπαρακολουθούσανστοΛημέρι.ΗΧωροφυλακήτουΛημε-ριού πρέπει κάτι να είχε ψυλλιαστεί γι’αυτόν, κι ο Καρνάδης έβλεπεσυχνάχωροφύλακεςναπεριφέρονται–δήθεντυχαία–κοντάτου.Τομόνο που τους κρατούσε μακριά ίσως να ήταν το γεγονός ότι ανήκεστησυμμορίατωνΚουρδισμένων.Μάλλονφοβόντανπως,αντουορ-μούσαν χωρίς φανερή αιτία, θα γινόταν αιματηρό επεισόδιο με τουςΚουρδισμένους.ΟΚαρνάδηςήξερε,όμως,ότισ’άλλεςπεριοχέςτηςπό-λης δεν θα δίσταζαν να του χιμήσουν για να τον μαγκώσουν, αν κα-τόρθωναννατονεντοπίσουν.

Η αδελφή του, που είχε ένα ιστιοφόρο πλοιάριο χωρίς μηχανή καιέκανεμεταφορέςεπάνωστονποταμόΚάλμωθ,τονρώτησε,ένααπό-γευμα,ανσυνέβαινεκάτιμαζίτου.Είχεμπλεξίματα;ΟΚαρνάδηςαπο-κρίθηκε ότι φυσικά και όχι· ένας αχθοφόρος ήταν: τι μπλεξίματα ναείχε;Μετάαπόμερικέςμέρες,όμως,άλλαξεγνώμη.Τηςείπεότι,όντως,είχεμπλεξίματαμετηΧωροφυλακήκαιτηςζήτησενατονφυγαδέψειαπότηΘακέρκοβμετοπλοιάριότης.

«Τι έγινε, Καρνάδη; Τι έκανες;» τον ρώτησε εκείνη, καθώς οι δυοτους κάθονταν ένα σούρουπο κοντά στην προβλήτα όπου η Νιρίφαάραζετοπλοιάριότης.

«Βοήθησακάποιοντύποπουείχεκλέψεικάτιπράματακιαπότότεμ’έχουν σημαδέψει,» είπε ψέματα ο Καρνάδης. «Καλύτερα να φύγω.Γιαλίγοκαιρό,έστω.»Αλλάστηνπραγματικότηταδενσκόπευεναε-πιστρέψει,γιατίήξερεότιδενθαμπορούσενασυνεχίσειτουςπειρα-ματισμούςτουστηΘακέρκοβ.

Το επόμενο απόγευμα, αφού είχε συγκεντρώσει τα πράγματά τουκαιόλαταχρήματαπουείχε,κρύφτηκεμέσαστοπλοιάριοτηςΝιρίφα,κάτωαπότοφορτίοπουέπρεπεναμεταφερθείπροςταβορειοανατο-λικά.

Μετά από καμια μέρα, αποχαιρέτησε την αδελφή του και βγήκε σεμια μικρή πόλη στις βόρειες όχθες του ποταμού Κάλμωθ. Εκείνη τουείχε πει ότι εδώ μπορούσε να βρει δουλειά αν ήθελε· χρειάζονταν α-χθοφόρους.Καιτουείχεαναφέρει,μάλιστα,κιορισμένουςανθρώπουςγιανααπευθυνθεί.ΑλλάοΚαρνάδηςδενπήγεσεκανέναναπ’αυτούς.

ΚΩΣΤΑΣΒΟΥΛΑΖΕΡΗΣ

10

Ότανηαδελφήτουαπέπλευσε,επιστρέφονταςξανάπροςΘακέρκοβ,εκείνοςέφυγεαπότηνπόληκαιταξίδεψεβόρεια.

Τα χρόνια που ακολούθησαν έκανε διάφορες δουλειές για να επι-βιώσει, και διάφορους πειραματισμούς με την κρυσταλλικήόραση. Ομόνοςτρόπος,όμως,γιαναδειτηνκρυσταλλικήδομήτωνόντωνεξα-κολουθούσεναείναιοβιασμός.Ήτανημοναδικήδραστηριότηταπουξυπνούσετηνκρυσταλλικήόρασημέσατου.Αδυνατούσενατοεξηγή-σει,αλλάαυτόήτανπουσυνέβαινε.Καιπάντοτε,ύστερααπόμερικέςώρες,έπαυε.

Ήτανβέβαιοςότιθαμπορούσεναπετύχειπολλάανδιατηρούσετηνκρυσταλλική όραση – θα μπορούσε να γίνει πάμπλουτος, πασίγνω-στος,ακόμακαιπολιτειάρχηςκάποιαςπόλης,άρχοντας ίσωςολόκλη-ρηςτηςΣεργήλης!–αλλάποτέδενκατόρθωνενατηδιατηρήσει.Δοκί-μασεδιάφορεςαλχημικέςουσίεςπουπρομηθεύτηκεαπόσκιερούςκαιύποπτουςαλχημιστές·δοκίμασε ποτάκαιφαγητάαπόάλλεςδιαστά-σεις· δοκίμασε προσευχές και φυλαχτά. Τίποτα δεν έπιανε. Γνώρισεπολλούς ανθρώπους στα ταξίδια του – ανθρώπους του υπόκοσμουκυρίως.Πουθενά,όμως,δενμπορούσεναμείνειγιαπολύ,γιατίήθελεναξυπνάτηνκρυσταλλικήόρασημέσατου,κιαυτόσήμαινεότιέπρε-πεναβιάζει.Είχεπιαξεχάσειπόσεςγυναίκεςείχεκάνειναπονέσουν.Αν και ορισμένες τις θυμόταν περισσότερο από άλλες, κυρίωςεπειδήείχαν προβάλει μεγαλύτερη αντίσταση ή είχαν φερθεί με ασυνήθι-στουςήπαράδοξουςτρόπους.

Στην Άντχορκ, τη μεγαλύτερη πόλη της διάστασης, που οι κάτοικοίτης την ονόμαζαν Κόσμημα της Σεργήλης, ο Καρνάδης βίασε μια χω-ροφύλακααφούπρώτατηνέδεσεμεαλυσίδες.Τηνείχεπιάσεινατονπαρακολουθεί,κιόταντελείωσεμαζίτηςτηςέσκισετονλαιμόκαιπέ-ταξετογυμνό,αλυσοδεμένοπτώματηςστανυχτερινάνεράτουποτα-μούΣέρντιληθ.Τηθυμότανκαλάαυτή.

Στη Νέσριβεκ την Όμορφη – μια άλλη από τις μεγαλουπόλεις τηςΣεργήλης,πουαπότααμπέλιατηςπεριοχήςτηςέβγαινεοκαλύτεροςοίνοςτηςδιάστασης–οΚαρνάδηςβίασεμιαψηλή,λυγερή,πορφυρό-δερμηεξωδιαστασιακήχορεύτριαμεμαλλιάκαταπράσινασανδάσος,ηοποίααποδείχτηκεπιοάγριααπ’ό,τιπερίμενε.Τανύχιατηςχάραξαντο πρόσωπό του, αφήνοντας εκεί μεγάλες, μακριές ουλές επάνω στο

ΗΣΑΓΗΝΗΤΟΥΚΡΥΣΤΑΛΛΟΥ

11

λευκό-ροζδέρματου.Δεντησκότωσε,μετά,αλλάτηνέδειρετόσοά-σχημαπουτηςέσπασεκόκαλα.Ούτεαυτήθατηνξεχνούσεποτέ.

Σ’ένακαταγώγιοτηςΝίρβεκ,μιαιέρειατηςΛόρκηςτούζήτησενατηβιάσει,σανναήξερεσετιάνθρωποαπευθυνόταν.ΟΚαρνάδηςαπόρη-σε μ’αυτό. Τη ρώτησε τι γνώριζεγια εκείνον. Καιη ιέρεια, γελώντας,του είπε ότι η Κυρά της Τύχης τής είχε αποκαλύψει τον ερχομό τουστηνπόλη.«Κάνεμαζίμουό,τιθαέκανεςσεοποιαδήποτεάλληγυναί-κακαιθασουφανερώσωέναμυστικό!»τουυποσχέθηκε,μεταγαλα-νάμάτιατηςναγυαλίζουνδαιμονικάπάνωστοπρόσωπότης πουή-τανκατάλευκοσανπανίκαιπλαισιωμένοαπόκατάξανθαάγριαμαλ-λιά.

Ήτανηπιοπαράξενηγυναίκαπουγνώρισεστιςπεριπλανήσειςτου.Και στην αρχή δεν νόμιζε ότι αν πήγαινε μαζί της αυτό θα ξυπνούσετηνκρυσταλλικήτουόραση.Αφούηιέρειαήθελενατηβιάσει,δενή-ταν τότε πραγματικά βιασμός, σωστά; Λάθος, όπως αποδείχτηκε. Ηιέρειαήθελενατηβιάσειακριβώςόπωςθαβίαζεοποιαδήποτεάλλη.ΚαιοΚαρνάδης,μάλιστα,τηχτύπησεχειρότερααπ’ό,τιέκανεσεάλλεςπεριπτώσεις, γιατί σ’αυτές τις άλλες περιπτώσεις υπήρχαν γυναίκεςπου δεν έφερναν πολλή αντίσταση, τρομαγμένες από εκείνον. Όταντελείωσεμαζίτης,οΚαρνάδηςείδετηνκρυσταλλικήδομήτωνόντων,και διατήρησε αυτή τη μαγευτική ματιά για κάμποσες ώρες. Ύστεραόμως,όπωςπάντα,διαλύθηκε.Σανόνειρο.

ΟΚαρνάδηςρώτησετηνιέρειατηςΛόρκηςανθαήτανπρόθυμηνατοεπαναλάβειαυτόκάποτεμαζίτου.Αλλάεκείνητούέδωσεαρνητικήαπάντηση. Δεν ήταν τελείως τρελή, τελικά· πρέπει να έκανε κάποιονδικότηςπειραματισμό,απ’ό,τικατάλαβεοΚαρνάδης.Κάποιονπειρα-ματισμότημυστικιστικήφύσητουοποίουεκείνοςαδυνατούσενακα-τανοήσει.

«Μουυποσχέθηκεςότιθαμουαποκαλύψειςέναμυστικό,»τηςθύμι-σε,στεκόμενοςαντίκρυτηςμέσαστονυπόγειοναότης.

Ηιέρεια,πουπρέπειναήτανμεγαλύτερήτουκατάδεκαπέντεχρόνιαπερίπου,καθότανσεμιαμεγάληπολυθρόνακαιτονατένιζεπαρατη-ρητικά, με τα δάχτυλα των χεριών της να σχηματίζουν πυραμίδαμπροστάαπό το μελανιασμένο, τραυματισμένο πρόσωπότης.Ο καρ-πόςτουαριστερούχεριούήταν,επίσης,πρησμένοςάσχημα.Όλααυτά,

ΚΩΣΤΑΣΒΟΥΛΑΖΕΡΗΣ

12

βέβαια, αποτελούσαν επακόλουθα της ερωτικής της επαφής με τονΚαρνάδη.

«Ξέρειςτισημαίνει‘Ιερομύστης’;»τονρώτησε.«Όχι.»«Αυτόπουείσαι.»ΟΚαρνάδηςγέλασε.«Κάτιδενέχειςκαταλάβεικαλά,ιέρεια!Δενέχω

τίποτατο…ιερόεπάνωμου.»Τοχαμόγελοπουσχηματίστηκεπίσωαπόταενωμέναδάχτυλάτης

ήταν το πιο διαβολικό χαμόγελο που ο Καρνάδης είχε δει· έκανε έναακούσιορίγοςναδιατρέξειτηράχητου.«Δεχρειάζεταινανομίζειςότιέχειςκάτιτο ιερόεπάνωσουγιανατοέχεις,Καρνάδη.ΕίσαιΙερομύ-στηςτηςΣεργήλης.Ανκαιγια…τέτοιουείδουςΙερομύστηδενέχωξα-ναδιαβάσειπουθενά!»Γέλασε.

ΟΚαρνάδηςσυνοφρυώθηκε.«Γι’αυτό…γι’αυτόήθελεςναέρθειςμαζίμου;Επειδήπιστεύειςότιείμαι Ιερομύστης;»Τιανόητοςτίτλος!Τι α-νοησίεςήτανόλεςαυτές!

«Ναι,»αποκρίθηκεη ιέρεια.«ΈναςΙερομύστηςτηςΣεργήληςπουοιδυνάμειςτουξυπνούνότανβιάζει!»Ταμάτιατηςγυάλισαν,καιγέλασεξανά.«ΜόνοηΚυράμουηΛόρκηθαμπορούσεναγεννήσεικάτιτέτοι-ο! Είσαι δικός της άνθρωπος, Καρνάδη! Κάνεις το θέλημά της επάνωστηΣεργήλη!»

«Τι μαλακίες είναι αυτές;» γρύλισε ο Καρνάδης, θυμωμένος καιμπερδεμένος συγχρόνως. «Μου υποσχέθηκες ότι θα μου έλεγες έναμυστικό–κάτιπουθαμουφαινότανχρήσιμο!»

«ΔενήξερεςότιήσουνΙερομύστης,τοήξερες;»«Καιτώραπουτοξέρω,ιέρεια,τιμπορώνακάνωμ’αυτό;»φώναξεο

Καρνάδης, και κλότσησε, εξαγριωμένος, ένα τραπεζάκι επάνω στο ο-ποίουπήρχανκάτιιεράσκεύητουναού,ανατρέποντάςτο.«Μεεξαπά-τησες!»

«Δεσουέδωσαεκείνοπουζητούσες;»«Μουυποσχέθηκεςέναμυστικό!»«Σουαποκάλυψατομυστικόσου.»ΟΚαρνάδηςέκανεναβαδίσειπροςτομέροςτης,έχονταςσκοπόνα

τηνξυλοκοπήσειξανά–κιαυτήτηφοράχωρίςνατηβιάσει,γιατίίσωςηκαταραμένηνατοήθελε.

ΗΣΑΓΗΝΗΤΟΥΚΡΥΣΤΑΛΛΟΥ

13

Ένα πιστόλι βρέθηκε ξαφνικά στο χέρι της ιέρειας – ένα όπλο πουπρέπειναείχε τραβήξειμέσααπόκάποιααπότιςπτυχώσειςτηςπα-ράξενης πολυθρόνας στην οποία καθόταν. «Μείνε μακριά, Καρνάδη,»τουείπε.«Γιατίτογεγονόςότιείσαιευλογημένοςαπότουςθεούςδενθαμεκάνειναδιστάσωνασεπυροβολήσω.Πήγαινεαλλού–καισυνέ-χισενακάνειςτοθέληματηςΛόρκης!»

«Δενκάνωτοθέλημακαμιαςγαμημένηςθεάς!»γρύλισεοΚαρνάδης.Καθώςέφευγεαπότονναό,τογέλιοτηςπαράξενηςιέρειαςτονκα-

ταδίωκεσανδιεστραμμένοστοιχειότηςπόλης.

3: Ο Μύθος του Κρυσταλλικού Πεδίου Σε κάποιο από τα ταξίδια του, ενώ έτυχε να είναι μπλεγμένος με λα-θρεμπόρουςστιςβόρειεςακτέςτηςΣεργήλης,άκουσεγιατοΚρυσταλ-λικόΠεδίο,έναπέραςτηςδιάστασηςόπουταπάνταείναικρυσταλλω-μένα και τίποτα δεν ζει. Όπου ο κόσμος μοιάζει να τελειώνει μέσασ’ένανστατικόεφιάλτη.

«Τα πάντα είναι κρυσταλλωμένα; Τι σημαίνει τα πάντα είναι κρυ-σταλλωμένα;»δενμπόρεσεπαράναρωτήσειαμέσωςοΚαρνάδης·κιολαθρέμπορος που είχε αναφέρει το Κρυσταλλικό Πεδίο αποκρίθηκεότι δεν είχε, βέβαια, ταξιδέψει ο ίδιος εκεί, αλλά η ξαδέλφη του, πουήτανμάγισσατουτάγματοςτωνΕρευνητών,είχεπάειγιακάτιέρευ-νέςτης –κάτιπαράξενεςμετρήσειςκαιτέτοιεςμαλακίεςπουκάνουναυτοί.

«Τα πάντα είναι κρύσταλλος εκεί, Καρνάδη,» είπε ο λαθρέμπορος.«Καιστονουρανόκαιστηγη.Δηλαδή,δενυπάρχειουρανόςκαιγη.Οουρανόςείναιαντανάκλασητηςγης,καιηγηαντανάκλασητουουρα-νού.Καιβλέπειςμόνομάζεςαπόκρυστάλλους.Κιανμπειςμέσα,γίνε-σαικιεσύκρύσταλλος!»

«Καιπεθαίνεις;»«Όχι, μένεις ζωντανός, ρε!» είπε χλευαστικά ένας άλλος που ήταν

καθισμένος στο ίδιο τραπέζι μαζί τους, μέσα στην ταβέρνα, και όλοιγέλασαν.Καιοιπέντε.ΕκτόςαπότονΚαρνάδη.

ΚΩΣΤΑΣΒΟΥΛΑΖΕΡΗΣ

14

«Φυσικάκαιπεθαίνεις,»είπεολαθρέμπορος,τελικά,βλέπονταςτηνάγριαόψητου.«Αλλάεσέναγιατίσ’ενδιαφέρειτόσο;»

«Περίεργοςείμαι,απλά.»«Μηνασχολείσαιμεπολύπαράξεναπράματα,φίλεμου,γιατίήξερα

κάποτε έναν τύπο που ασχολιόταν με παράξενα πράματα κι άκου τιτουσυνέβη…»

Ακόμαμιαιστορίαξεκίνησε,μέσαστοπαγερόαπόβραδο.ΟΚαρνάδηςδενήτανπρόθυμοςνατοαφήσειτούτοναπεράσειέτσι.Γιατίείχετηνεντύπωσηπωςίσωςηκρυσταλλικήδομήτωνόντωνναείχεκάποιασχέσημ’αυτότοΚρυσταλλικόΠεδίο.Ήίσως,τουλάχιστον,εκεί να μπορούσε να λάβει κάποιες απαντήσεις. Ίσως εκεί να ανακά-λυπτεπώςμπορούσενακάνειτηνκρυσταλλικήόρασηναδιατηρηθείμόνιμα.

Αφούέπαψεσύντομαναδουλεύειμετουςλαθρέμπορους(χρησιμο-ποιώντας μια ανόητη δικαιολογία την οποία μετά ξέχασε), ταξίδεψεπροςταβορειοδυτικάτηςΣεργήλης,προςτιςπόλειςΡάσρηβκαιΜόλ-καρηβ, και προς τη Νέσριβεκ την Όμορφη ξανά. Ταξίδεψε μέσω θα-λάσσης, επάνω στο μηχανοκίνητο πλοίο ενός καπετάνιου τον οποίοείχεγνωρίσειεδώκαικάποιοκαιρό.ΟνομαζότανΆρηςΒέρνισκοφ,καιοΚαρνάδηςείχεμάθειότιανήκεσεμιαμυστικήοργάνωσηπουλεγό-τανΣιδηράΔυναστεία.Δενείχεποτέάλλοτεακούσειγι’αυτήτηΣιδηράΔυναστεία, και δεν ήξερε αν ήταν υπαρκτή οργάνωση, ούτε ανστ’αλήθειαοΆρηςανήκεσ’αυτήν.Επιπλέον,οάνθρωποςπουτοείχεπει τούτο στον Καρνάδη ήταν μεθυσμένος τότε, και λεχρίτης γενικά.Δεναποκλειόταννατονπαραμύθιαζε·ήκάποιοςάλλοςναείχεπαρα-μυθιάσει εκείνον. Όπως και νάχε, ο Καρνάδης το θεώρησε συνετό ναμηναναφέρειτίποταστονίδιοτονκαπετάνιο.

ΚαιτώραοΆρηςΒέρνισκοφτονπήγεστηΜόλκαρηβκαιτονάφησεστολιμάνιεκεί.

«Ό,τικιανέχειςστομυαλόσου,πρόσεχε,μάστορα,»τουείπεπροτούχωρίσουνμπροστάαπότιςαποβάθρες.Είχε,άραγε,υποψιαστείότιοΚαρνάδηςείχεβάλειστομάτιτοΚρυσταλλικόΠεδίο;«Κιάμαψάχνειςπάλιγιακαμιαδουλειάκοντάστηθάλασσα,έλακαιξαναβρέςμε.»

ΗΣΑΓΗΝΗΤΟΥΚΡΥΣΤΑΛΛΟΥ

15

ΟΚαρνάδηςτονευχαρίστησεκαι,ύστερααπόμιαδυνατήχειραψίαμαζίτου,έφυγε.Το Κρυσταλλικό Πεδίο, σύμφωνα με τις φήμες, βρισκόταν εκατοντά-δεςχιλιόμετραβορειοδυτικάτηςΝέσριβεκτηςΌμορφης:καιεκείνεςοιπεριοχές, όπως σύντομα πληροφορήθηκε ο Καρνάδης, ήταν αρκετάερημικές. Όχι τελείως έρημες, όμως. Υπήρχαν κάποιες μικρές πόλειςκαιχωριά.Καιυπήρχανκαιορυχείαενέργειαςσταβουνά,όχιμακριάαπό το Κρυσταλλικό Πεδίο. Πολλοί από τους ανθρώπους των συγκε-κριμένων περιοχών εργάζονταν εκεί. Παλιότερα, τα ορυχεία τα είχανοιάνθρωποιτηςΠαντοκράτειρας,ότανηΠαντοκράτειρακυβερνούσεακόματηΣεργήλη,πριναπόχρόνια,αλλάτώραπλέονανήκανσεμιαεταιρείαπουείχετηνέδρατηςστηΝέσριβεκ.ΟνομαζότανΕνεργειακόςΟίνος,καιείχεπολλούςιδιοκτήτες,όχιμόνοέναν.

Ο Καρνάδης, έχοντας ταξιδέψει ώς τη Νέσριβεκ την Όμορφη, πουβρισκόταννότιατηςΜόλκαρηβ,ρώτησεπώςμπορούσεναπάειστηνπεριοχήτωνορυχείων.Υπήρχανμεταφορικάμέσα;Εκείνοπουέμαθεήταν πως, αν εργαζόταν για τον Ενεργειακό Οίνο, θα τον μετέφερανεκεί μέσα στα φορτηγά τους. Ο Καρνάδης επισκέφτηκε τα γραφείαεργασίας της εταιρείας και ζήτησε δουλειά στα ορυχεία. Βλέπονταςτηνκαθόλουευκαταφρόνητησωματικήτουδιάπλαση,τονδέχτηκαν.Ομισθόςήταντηςπλάκας,παρατήρησεοΚαρνάδης,αλλάδενείπετί-ποταγι’αυτό.Δεντονενδιέφερεηδουλειά,άλλωστε.Ημεταφοράτονενδιέφερε.

Και σύντομα, ταξιδεύοντας μέσα σ’ένα από τα μεγάλα οκτάτροχαφορτηγάτουΕνεργειακούΟίνου,διάσχισετιςερημικέςπεριοχέςβορει-οδυτικάτηςΝέσριβεκτηςΌμορφηςκαιέφτασεσταορυχεία,σταβου-νά.ΑπόεκείμπορούσεναδειαντίκρυτουτοΚρυσταλλικόΠεδίο.Καιήτανόπωςεκείνοςολαθρέμποροςτοείχεπεριγράψει.Αλλάακόμαπιομαγευτικό.Ακόμαπιοτρομαχτικό.

ΗΣεργήλη,πράγματι,τελείωνεεκεί.Δενυπήρχεούτεγηούτεουρα-νός.Ταπάνταήτανκρυστάλλινακαιεπίπεδα,μεμονάχαμερικέςεξαι-ρέσεις κρυστάλλινων μαζών που θύμιζαν ογκόλιθους, σταλακτίτες, ήσταλαγμίτες.Στοβάθος,σανμέσααπόμιασήραγγα,φαινότανμιαα-

ΚΩΣΤΑΣΒΟΥΛΑΖΕΡΗΣ

16

νεξήγητη,πελώριαμαύρησφαίραπουταπάνταέδιναντηνεντύπωσηπωςέγερνανπροςαυτήν.Θέαμαπουπροκαλούσεδέος.

Οι υπεύθυνοι του ορυχείου προειδοποίησαν τους καινούργιους ναμηνπλησιάσουντοΚρυσταλλικόΠεδίο,γιατίήτανεπικίνδυνο.Ανπή-γαινανεκεί,θαγίνοντανέναμετονκρύσταλλοκιεκείνοι·δενπρόκει-ταιναεπέστρεφαν.

ΟΚαρνάδηςδεννόμιζεότιθααποτελούσεεξαίρεση.ΑλλάμιανύχταέφυγεαπαρατήρητοςαπότιςκατοικίεςτωνεργατώνκαιπλησίασετοΠεδίο.Δενμπήκεμέσατου·βάδισεστιςπαρυφέςτου,καιμπορούσενααισθανθείμιαέντονηέλξηπροςτημεριάτου.Όχικάποιαψυχικήαλλάμιααπόλυταφυσικήδύναμη.ΤοΠεδίοτραβούσετοσώματουγιανατοαφομοιώσει,γιανατοκρυσταλλοποιήσει.

Δενήτανευχάριστηαίσθηση.ΓέμιζετονΚαρνάδημ’ένανπρωταρχι-κότρόμο.Έναντρόμοπουκέντριζετηνψυχήτουώςταβάθητης.Ή-ταν σαν κάτι να απειλούσε, όχι απλά να τον σκοτώσει, αλλά να τοναφανίσει τελείως, να τον κάνει ένα με μια απάνθρωπη και ατέρμονηδύναμη.

Ωστόσο, ο Καρνάδης νόμιζε ότι το Κρυσταλλικό Πεδίο είχε όντωςκάποιασχέσημετηνκρυσταλλικήδομήτωνόντων.Αλλάθαέπρεπενατοκοιτάξειμετημυστηριακήτουόρασηγιαναβεβαιωθεί–καιίσωςτότεναέπαιρνεαπαντήσειςαπότηναλλόκοτηφύσητου.Αυτό,όμως,δενμπορούσενατοκάνειτώρα.Κατ’αρχήν,ελάχιστεςγυναίκεςεργά-ζοντανσταορυχείακαιοιπερισσότερεςήτανμισθοφόροι.Ήταναδύ-νατονναξεμοναχιάσεικάποιακαινατηβιάσει,ώστεμετάναπλησιά-σειτοΠεδίοκαιναδειτιθασυνέβαινε.

Έπρεπεναφύγει,ναεπιστρέψειπάλιστηΝέσριβεκκαινααναζητή-σειμιαγυναίκαεκεί.

Αναρωτιόταν όμως πώς θα κατάφερνε μετά να φέρει το θύμα τουκοντάστοΚρυσταλλικόΠεδίο,ώστενακάνειτοπείραμαπουείχεστομυαλότου…

ΗΣΑΓΗΝΗΤΟΥΚΡΥΣΤΑΛΛΟΥ

17

4: Ο Απελευθερωτής Το όνομά της ήταν Δανάη και εργαζόταν ως μεταφορέας μέτριωνφορτίων. Είχε και δικό της όχημα, τετράκυκλο, με τους δύο πισινούςτροχούςπολύμεγαλύτερουςαπότουςμπροστινούςκαιαρκετάευρύ-χωρηκαρότσαπουμπορούσενασκεπαστείμεύφασμαανυπήρχελό-γος.ΟΚαρνάδηςτηγνώρισεστιςΝοτιοδυτικέςΑποβάθρεςτηςΝέσρι-βεκ,όπουείχεπιάσειδουλειάγιακάποιοκαιρόενώαναζητούσεθύμα.Δενδυσκολεύτηκενατηνπροσελκύσει.ΗΔανάηδενήτανόμορφηγυ-ναίκακαι,μάλλον,δενείχεσυνηθίσειοιάντρεςνατηςδείχνουνμεγάλοενδιαφέρον,έτσιοτρόποςτουΚαρνάδηεύκολατηνέφερεκοντάτου.Είχε,άλλωστε,εξειδικευτείπλέονσετέτοιουείδουςκόλπα,καθώςτουχρειάζοντανπολλέςφορέςγιανααποπλανείταθηράματάτου.

Δεν τη ρώτησε ποτέ την ηλικία της, αλλά η Δανάη πρέπει να ήτανπερίπουόσοεκείνος:ίσωςκανένα,δυοχρόνιαμικρότερη.Ήτανμεγα-λόσωμη και ξανθιά, με κοντοκουρεμένα μαλλιά και δέρμα λευκό μεαπόχρωσητουροζ,όπωςτοδικότου.Ταμάτιατης,μεγάλαμεμακριέςβλεφαρίδες, ήταν το πιο όμορφο χαρακτηριστικό της. Τα χείλη της,επίσης, δεν ήταν άσχημα: του άρεσαν, ειδικά όταν την έμαθε να τουτονγλείφει.

Για κανένα μήνα σχετιζόταν ερωτικά μαζί της και της φερόταν μετρόπο σαγηνευτικό, και η Δανάη φαινόταν άγρια τσιμπημένημ’εκείνον.ΟΚαρνάδηςδεννόμιζεότιθαέλεγεόχισ’έναταξίδιμετηνπρώτηευκαιρία.Γιαναδει,λοιπόν,τηδιάθεσή τηςάρχισενααφήνειδιάφορους υπαινιγμούς πως θα ήθελε να ταξιδέψουν οι δυο τους σεκάποιοαπομονωμένομέρος.Καιηδιάθεσήτηςαποδείχτηκεθετική·ηΔανάητοήθελε:ή,μάλλον,τοήθελεεπειδήκιεκείνοςτοήθελε.Αλλάαυτό δεν είχε σημασία για τον Καρνάδη· ήταν το ίδιο για τον σκοπότου.

Ότανμπόρεσανναπάρουνάδειαμερικώνημερώναπότιςδουλειέςτους,έφυγανγιαναταξιδέψουνβορειοδυτικάμέσαστοόχημάτης.ΟΚαρνάδηςδεντηςείπεεξαρχήςότισκόπευεναπάνεώςτοΚρυσταλλι-κόΠεδίο,αλλάκαθοδόντηςανέφερεότιείχεακούσειγι’αυτόκαιπά-ντα σκεφτόταν να το δει από κοντά. Η Δανάη, οπότε, ήταν που τουπρότεινεναπάνεεκεί.

ΚΩΣΤΑΣΒΟΥΛΑΖΕΡΗΣ

18

«Δενείναικαιτόσομακριά,απ’ό,τιλένε!»τουείπε,τηνπρώτηνύχτατου ταξιδιούτους,πουήτανκουλουριασμένοιμέσασεμιακουβέρτα,στη σκεπασμένη με ύφασμα καρότσα του οχήματός της. «Μπορούμεναφτάσουμε,άνετα.»

«Δεφοβάσαι;»τηνπείραξε.Η Δανάη γέλασε. «Όταν έχω έναν άντρα σαν εσένα μαζί μου, τι να

φοβηθώ;»Τοχέριτηςδιέτρεξετογυμνόμυώδεςσώματουκάτωαπότηνκουβέρτα,κιέσφιξετουςδυνατούςμύεςστηνκοιλιάτου.

Το πουλί του σηκώθηκε ξανά. «Νομίζεις ότι μπορώ να παλέψω μεδαίμονεςπουίσωςνάρθουνμέσααπ’τοΚρυσταλλικόΠεδίο;»ρώτησετραβώνταςτηνκοντάτου.

ΗΔανάηεξακολουθούσεναγελά.«Υπάρχουνορυχείαεκείκοντά,δεντοξέρεις;Δενκυκλοφορούνδαίμονες…Ααααμμμχχ…»Τοχέριτουείχεγλιστρήσειανάμεσαστουςμηρούςτης,χαϊδεύοντάςτηνκάτωαπότιςπυκνέςξανθέςτρίχεςτηςήβηςτης.

Τηνεπόμενημέρα,τοαπόγευμα,βρίσκοντανστιςπαρυφέςτουΚρυ-σταλλικού Πεδίου. Το μέρος ήταν έρημο, εκτός από μια σκηνή πουφαινόταναπόμακρα.Κάποιοςεξερευνητής,ίσως,υπέθεσεοΚαρνάδης·καισκέφτηκε:Ελπίζωναμηναποτελέσειπρόβλημα,όποιοςκιανείναι.

«Θεοί…»μουρμούρισεηΔανάη,σταματώνταςτουςτροχούςτουοχή-ματος.«Είναι…είναιτρομαχτικό,δενείναι;»

«Ναι,» αποκρίθηκε ο Καρνάδης. «Η Σεργήλη τελειώνει σε τούτο τομέρος.Καιταπάνταμετάείναι…κρύσταλλος.»

«Θαπεράσουμετηνύχταεδώ;»«Ναι,»τηςείπε.«Θέλωνασεκαβαλήσωενώβλέπουμεαυτό.»Καιτα

μάτιατουέδειχναντοΚρυσταλλικόΠεδίο.ΗΔανάηγέλασεκαι,καθώςήτανκαθισμένημπροστάστοτιμόνι,γύ-

ρισεκαιφιλήθηκανδυνατά.«Κιανκάνουμετουςδαίμονεςαυτούτουμέρουςναζηλέψουν;»

«Ας έρθουν να μας δουν! –Έλα μαζί μου!»Την τράβηξε, βίαια – πιοβίαιααπ’ό,τιτηνείχετραβήξειποτέ–γιανατησηκώσειαπότηθέσητουοδηγούκαινατηνπάειπροςτηνκαρότσα.ΗΔανάηδενέφερετηνπαραμικρήαντίσταση,μηνκαταλαβαίνονταςτίποταγιατιςπροθέσειςτου.Τονακολούθησεπρόθυμαστηνπίσωμεριάτουοχήματος,αρχίζο-νταςήδηναξεκουμπώνειτακουμπιάτουπουκαμίσουτης.

ΗΣΑΓΗΝΗΤΟΥΚΡΥΣΤΑΛΛΟΥ

19

ΑλλάοΚαρνάδηςδενπερίμενε·αρπάζονταςτοπουκάμισοτοέσκισεσταδύομεμιααπότομηκίνηση.

«Είσαι βιαστικός απόψε!» παρατήρησε η Δανάη – και δέχτηκε έναδυνατό χαστούκι στο αριστερό μάγουλο. Το δέρμα της έσπασε, αίμαπετάχτηκε, καθώς σωριαζόταν μπρούμυτα μέσα στην καρότσα. Καιαπόκεικαιύστεραταπράγματαχειροτέρεψαν.ΟΚαρνάδηςτηνκλό-τσησεσταπλευρά,καιμετάτηχαστούκισεξανά,ενώεκείνητούφώ-ναζεΤισκατάκάνεις;Τρελάθηκες;Τικάνεις!ΟΚαρνάδηςδενσταμάτη-σε–ηαντίστασήτηςτονδιέγειρεακόμαπερισσότερο.Κουρέλιασεταρούχα της με τα χέρια του ενώ συνέχιζε να τη χτυπά, γεμίζοντας τοσώματηςμεμελανιέςκαιαίματα.

Όταν συνήλθε από το αρχικό σοκ, η Δανάη τον χτύπησε κι εκείνη,αλλά ο Καρνάδης δεν ήταν ασυνήθιστος σε κάτι τέτοιο, κι απλά τηνέκανε να πονέσει κι άλλο, στρίβοντας τα μέλη της, δαγκώνοντας τησάρκατης,κοπανώνταςτηνμεγροθιέςκαιγόνατα.Καιτελικάτηνέρι-ξεμπρούμυταπάνωστοκιβώτιομετιςπρομήθειέςτους,ολόγυμνηκαιτραυματισμένη.Κρατώνταςταπόδιατηςανοιχτάμεταδυνατάχέριατου,χώθηκεβίαιαανάμεσάτους,λογχίζοντάςτηνσανναήθελενατηχωρίσει στα δύο, να τησκοτώσει. Τα ουρλιαχτά της τα έσβησε πίσωαπό κομμάτια υφάσματος των ρούχων της τα οποία έβαλε μέσα στοματωμένοστόματης.Ταδάχτυλάτουμπήγοντανστησάρκατωνμη-ρώντης,τηςπλάτηςτης,τωνώμωντης,καθώςοΚαρνάδηςκαρφωνό-τανβαθιάμέσατης.

Η κορύφωσή του δενάργησε ναέρθει… και μαζίτης η μυστηριακήόραση.ΜπορούσεναδειτώρατηνκρυσταλλικήδομήτηςΔανάηςαπόκάτω του: μπορούσε να διακρίνει τη μπίρα που έπινε πριν από λίγο·μπορούσεναδιαβάσειτοντρόμοκαιτοξάφνιασμάτηςκαιτηναπορίατης–ΑλλάδεντονενδιέφερεηΔανάηπια.Είχευπηρετήσειτονσκοπότης.Αρπάζοντάςτηναπ’τακοντάξανθάμαλλιάτηςτηνπέταξεπαρα-δίπλαμέσαστηνκαρότσα,σανσακί,καισηκώνονταςτοπαντελόνιτουπήδησεέξωαπότοόχημα.

ΈστρεψετοβλέμματουπροςτοΚρυσταλλικόΠεδίο.Καιτοείδεόπωςδεντοείχεδειποτέπριν!

ΚΩΣΤΑΣΒΟΥΛΑΖΕΡΗΣ

20

Ναι,δενήταν,τελικά,μέροςτουφυσικούκόσμουτηςΣεργήληςόπωςήτανοιπέτρεςκαιταδέντρα.Ήταν…είχεκρυσταλλικήδομήόπωςκαιταόντα!

Γελώνταςσανπαράφρονας,οΚαρνάδηςέτρεξεπροςτοΚρυσταλλι-κόΠεδίο…

ΗΔανάη,παράτοντρόμοτης,παράτονπόνοπουτηνπολιορκούσεαπόμέσακαιαπόέξω,ένιωθεμιατρομερήπεριέργειανακαίειτομυα-λότης.Γιατί;Γιατίτοέκανεαυτό;Γιατίτοέκανεαυτό;Καιβλέποντάςτονναπηδάαπότηνκαρότσατουοχήματοςδενμπορούσεναβγάλεικανένα συμπέρασμα. Τι συνέβαινε μαζί του; Ήταν… ήταν σαν άλλοςάνθρωπος!ΤονείχεκαταλάβεικάποιοςδαίμοναςαπότοΚρυσταλλικόΠεδίο;Μπορούσεναγίνεικάτιτέτοιο;ΉμήπωςηόψητουΚρυσταλλι-κούΠεδίου–αυτήητρομαχτικήόψη–είχεπειράξεικάπωςτομυαλότου;

Ακούγοντάςτονναγελά,ηΔανάηνόμιζεότιάκουγεκάποιοτέραςναγελά.Βγάζονταςτοπρόχειροφίμωτροαπ’τοστόματης,προσπάθησενασηκωθείόρθια,αλλάδεντακατάφερε·ταγόνατάτηςέτρεμανανε-ξέλεγκτα,καιοπόνοςστηνκοιλιάτηςήτανδυνατός,ήτανλεςκαιτηνείχαν μαχαιρώσει. Σύρθηκε, όμως, έξω από το όχημα, κι έπεσε στατέσσεραστοχώμακαιστοχαμηλόχορτάριπλάιστημίααπότιςψηλέςπισινέςρόδες.

ΤαμάτιατηςστράφηκανστονΚαρνάδηκαι,πίσωαπόδάκρυα,τονείδενατρέχειπροςτοΚρυσταλλικόΠεδίο.Είχεσίγουραχάσειταλογι-κάτου!Δενέπρεπεποτέναέχουνέρθειεδώ!

Προσπάθησε να του φωνάξει να γυρίσει πίσω, να λογικευτεί, αλλάμονάχαέναςθρηνητικόςλυγμόςβγήκεαπόμέσατης.

ΟΚαρνάδηςμπήκεστοΚρυσταλλικόΠεδίοκαιέγινεμιασκιάμέσατου.Μιασκιάπουεξαφανίστηκε.

ΗΔανάηέμεινεγιαλίγοεκεί,μισοξαπλωμένηστοχώμακαιστοχορ-τάρι,κλαίγοντας,πονώντας,φοβισμένη,συγχυσμένη.Κουλουριάστηκεστο πλάι, μαζεύοντας τα γόνατά της και βάζοντας το πρόσωπό τηςεπάνωτους,ενώοιλυγμοίτηςδυνάμωναν.

Μετά,χωρίςναξέρειακριβώςπόσηώραείχεπεράσει,αισθάνθηκενασυνέρχεταικάπως.Τοσώματηςδενέτρεμεπλέοντόσοβίαιαόσοπριν,καιταμάτιατηςείχανστερέψειαπόδάκρυα.Τοστόματηςήτανγεμά-

ΗΣΑΓΗΝΗΤΟΥΚΡΥΣΤΑΛΛΟΥ

21

τομεμιαπικρή,μεταλλικήγεύση.Καταλάβαινεότιείχεχάσειδύοδό-ντιααπόταχτυπήματάτου.

Πώς…πώςήτανδυνατόνναείχεμεταμορφωθείσ’αυτό–σ’αυτότοτέρας;

Τελείωσε, είπε η Δανάη στον εαυτό της. Τελείωσε, Δανάη. Δεν είναιπια εδώ. Τελείωσε. Και, γαντζώνοντας τα χέρια της στον ψηλό τροχόπλάιτης,σηκώθηκεόρθια.Ταγόνατάτηςακόμαέτρεμαν,αλλά μπο-ρούσε πια να σταθεί. Και κρύωνε. Ήταν τελείως γυμνή. Το ήξερε, ματώραφάνηκενατοσυνειδητοποιεί.

Μπήκεστηνκαρότσατουοχήματος,πήρεμερικάρούχααπότονσά-κοτης,ταφόρεσε,καιξαναβγήκε,πατώνταςξυπόλυτηστοχώμακαιστοχόρτο.ΤαμάτιατηςστράφηκανστοΚρυσταλλικόΠεδίο,ενώστη-ριζότανστονψηλότροχόπλάιτης.ΥπήρχεπερίπτωσηοΚαρνάδηςναεπιστρέψειαπόεκεί;Σίγουραόχι!ΚαιηΔανάηδενήτανκανβέβαιηότιήθελεναεπιστρέψει.Ειδικάανεπέστρεφετρελόςόπωςότανέφυγε.Τιθατηςέκανεαυτήτηφορά;Θατησκότωνε;

Πανικόςτηνκατέλαβεξαφνικά.Τινάχτηκεπάλιμέσαστηνκαρότσατου οχήματος κι έπιασεμια καραμπίνα πουείχε κρυμμένη κάτω απόδέρματα.Τηνόπλισε,γιακαλόκαιγιακακό.

Και,καθώςτηνόπλιζε,είδεέξωαπότομπροστινόπαράθυροτουο-χήματος κάτι να κινείται μέσα στο Κρυσταλλικό Πεδίο. Κάτι… Δενμπορούσε να καταλάβει τι ακριβώς, έτσι όπως ήταν αυτό το μέρος,χωρίςγη,χωρίςουρανό.

ΗΔανάηβγήκεαπότοόχημα,μετηνκαραμπίνασταχέρια,ατενίζο-νταςσυνοφρυωμένητοτρομαχτικόπέρας τηςΣεργήληςαντίκρυτης.Κάτικινιότανεκείμέσα.Ναι,σίγουρα,κάτικινιόταν…

Σκιές…Κρυσταλλικέςσκιές.Τμήματατωνκρυσταλλικώνμαζώνπουάλλαζανθέσεις…

Τισυμβαίνει;σκέφτηκεηΔανάη.Είναικανονικόαυτόπουσυμβαίνει;ΚανονικόγιατοΚρυσταλλικόΠεδίο;

Προςταδεξιά,νόμισετότεπωςδιέκρινεμιαάλληκίνηση–Στράφηκεαμέσως.Καιαπόμακραείδεμιασκηνήνάναιστημένη,και

κάποιονναέχειβγειαπότησκηνήκαινακοιτάζεικιεκείνος(ήεκείνη,ίσως)προςτοΚρυσταλλικόΠεδίο.

ΚΩΣΤΑΣΒΟΥΛΑΖΕΡΗΣ

22

ΗΔανάηξεροκατάπιε.Νατουζητούσεβοήθεια;Ήταναρκετάκοντάγιανατηνακούσει,ανφώναζε;

ΤοβλέμματηςστράφηκεξανάστοΠεδίο.Οιπαράξενεςσκιέςβρίσκονταντώραπιοκοντά·πλησίαζαντοσύνο-

ρο που χώριζε το Κρυσταλλικό Πεδίο από τη Σεργήλη. Και γίνοντανολοένακαιπιοευδιάκριτες.Δενήτανπλέονσκιές·είχανσυγκεκριμένεςμορφές.ΗΔανάηαγνάντευετρίαδαιμονικάτέρατα.Ένανάντραχωρίςπρόσωπο·καιδεξιάτου,έναπλάσμαψηλότεροαπόεκείνον,τοοποίοβάδιζεμεταχέριακαιταπόδιακαιείχεμακριάμουσούδα–ήκεντρί,ίσως – ενώ ήταν ολόκληρο από κρύσταλλο! Από την αριστερή μεριάτουάντραερχότανέναπελώριοφίδι,απόκρύσταλλοκιαυτό,τουο-ποίου το σώμα διέγραφε όρθιες σπείρες πίσω του, σαν λαβύρινθοςαπόκρίκους.

«ΜεγάληΑρτάλη…»ψέλλισεηΔανάη,τρέμοντας.«ΜεγάληΑρτάλη!»Πήδησεμέσαστοόχημα,κάθισεστηθέσητουοδηγού,ενεργοποίησε

τημηχανή,κιέστριψετοτιμόνι,αρχίζονταςνατρέχειπροςταανατο-λικά,προςτηΝέσριβεκ,ελπίζονταςπως,αναυτάτατέρατασκέφτο-νταννατηνκυνηγήσουν,δενθατηνέφταναν.ΟΦρανκείχεέρθειεδώ,στιςπαρυφέςτουΚρυσταλλικούΠεδίου,γιανατραβήξειφωτογραφίεςκαινακάνεικάποιεςπαρατηρήσειςπουήλ-πιζεναδημοσιεύσειότανεπέστρεφεστηΝέσριβεκτηνΌμορφη.Περί-μενεότιπιθανώςναέβλεπεκάτιτοπαράξενο–αλλάόχικαικάτισαναυτό.

Κοκαλωμένοςστηθέσητου,όρθιοςμπροστάαπότησκηνήτου,ατέ-νιζετατρίακρυσταλλικάόνταναβγαίνουναπότοΠεδίο.

Τρίακρυσταλλικάόντα!Ματουςθεούς,δενείχεακούσειποτέάλλο-τε για κάτι τέτοιο! Κανένας ποτέ – απ’ό,τι ήξερε – δεν είχε δει κρυ-σταλλικά όντα να βγαίνουν μέσα από το Πεδίο. Το Πεδίο ήταν τέλος.ΤοΠεδίοήτανθάνατος.Τίποταπουέπεφτεεκείδενεπιβίωνε.

ΟΦρανκξεροκατάπιε.Θαγίνωδιάσημος!ήτανηπρώτησκέψηπουπέρασεαπ’τομυαλότου.Καιγελώνταςχώθηκεπάλιμέσαστησκηνήτου,γιαναπάρειτηνεξειδικευμένηφωτογραφικήμηχανήτου.Τηφω-τογραφικήμηχανήπουτουείχεκοστίζειμιαπεριουσία.Ήταναπόαυ-

ΗΣΑΓΗΝΗΤΟΥΚΡΥΣΤΑΛΛΟΥ

23

τές που δεν φωτογράφιζαν απλές εικόνες μόνο αλλά και αόρατες ε-νέργειες,ήπράγματαήφαινόμεναπου,γιακάποιολόγο,άλλεςμηχα-νέςδενμπορούσανναφωτογραφίσουν.ΉτανμιασυσκευήφτιαγμένηαπόμάγουςτουτάγματοςτωνΤεχνομαθώνπουβρίσκοντανυπότηνκαθοδήγησημάγωντουτάγματοςτωνΕρευνητών.

Την πήρε μέσα από τη σκηνή του και, βγαίνοντας, είδε ότι τα τρίακρυσταλλικάόνταέρχοντανπροςτομέροςτου.

Θαέπρεπεναανησυχήσει;Πριν απ’ αυτό, όμως, ύψωσε τη μηχανή και τα φωτογράφισε. Μία,

δύο,τρειςφορές.Ταόνταέρχονταντώραπιογρήγορα,τρέχοντας.Τοέναείχε κατα-

φανώς ανθρώπινη μορφή και ήταν ντυμένο σαν άνθρωπος, αλλά τοπρόσωπό του δεν φαινόταν· ήταν κρυμμένο πίσω από μια παράξενηκρυσταλλικήμάσκαπουτοέκανεθολό.Τοπλάσμαπουβρισκότανσταδεξιάτουθύμιζεγιγάντιοέντομομεμακρύκεντρί,αλλάείχετέσσεραπόδια – ή ίσως τα δύο να ήταν χέρια που τώρα χρησιμοποιούσε ωςπόδια.Στηνπλάτητουβρίσκοντανδύομικράφτερά,άχρησταμάλλονγια πτήση. Το τελευταίο πλάσμα, που βρισκόταν αριστερά του αν-θρωποειδούς,ήτανέναγιγάντιοκρυσταλλικόφίδιπουπίσωτουηου-ράτουδιέγραφεμαγευτικέςσπείρες–ένανολόκληρολαβύρινθοαπόκρίκουςπουθανόμιζεκανείςότιείχανβγειαπόπάρκοαναψυχής.

ΤιθαέκανεοΦρανκαναυτάταόνταήτανεχθρικά;Δενείχεόχημαγιαναφύγειγρήγορα·καιπριναπόλίγο,μετιςάκριεςτωνματιώντου,νόμιζεπωςείχεδειέναόχημανααπομακρύνεται–ανκαιποτέδεντοείχεδειναέρχεται.Πρέπειπρόσφαταναείχεέρθειστηνπεριοχή.

ΟΦρανκπερίμενεένανπλούσιοφίλοτουνατονπάρειμεελικόπτε-ρο,μετάαπόδυομέρες.

Μπήκεστησκηνήξανάκαιβγήκεκρατώνταςένατουφέκι.Τατρίακρυσταλλικάόνταβρίσκονταντώρακοντάτου.«Τιθέλετε;»ρώτησεοΦρανκ.«Δενείμαιεχθρός!Δεθέλωνασαςπυ-

ροβολήσω.Αλλά…τιθέλετε;»Το φίδι ορθώθηκε σαν κρυστάλλινος πύργος από πάνω του, με τα

μάτια του να αστράφτουν. Οι σπείρες πίσω του κινούνταν κυκλικά:κύκλοιμέσασεκύκλουςμέσασεκύκλουςμέσασεκύκλους:γύρωγύ-ρωγύρωγύρωγύρω.Ατέρμοναοχτάριακρυσταλλικήςσαγήνης.

ΚΩΣΤΑΣΒΟΥΛΑΖΕΡΗΣ

24

Ο Φρανκ, χωρίς να το καταλάβει, τα κοίταζε μισοϋπνωτισμένος, μετοστόμαανοιχτό,μετοτουφέκιτουκατεβασμένο.

Το κρυσταλλικό ον που είχε ανθρώπινη μορφή αλλά το πρόσωπότουκαιταχέριατουδενφαίνονταν,θολάκαθώςήταν,είπεγελώντας:«Κοίταζε τον Σαρακμα’ό’οκ’ραθ για πολύ, και ποτέ δεν θα ξανακοιτά-ξειςαλλού,φωτογράφε!»

ΤαλόγιατουήτανσανπαγωμένονερόπάνωστομυαλότουΦρανκ.Τονξύπνησαν.Καιμαζίξύπνησανένανπαγερότρόμο.Τοβλέμματουστράφηκεστονάντρα.Προσπάθησεναδιακρίνειτοπρόσωπότου,αλ-λάήταναδύνατον.Κάτισανκρύσταλλοςτοέκανεθολό.Κάτισανκρυ-στάλλινημάσκα.Ταχαρακτηριστικάτουδενφαίνονταν.

«…Τι»–οΦρανκξεροκατάπιε–«θέλετε;…»Οαπρόσωποςάντραςγέλασε.«Εσένα,»είπεεμφατικά.«Τι…;»ΟΦρανκείχεξαφνικάμιαέντονηανάγκηγιακατούρημα.«ΉρθεςναγνωρίσειςτοΚρυσταλλικόΠεδίο·γι’αυτόδενήρθες;»ΟΦρανκ,μηνξέρονταςτιάλλονακάνει,κατένευσε.Ύψωσετηφω-

τογραφική μηχανή που κρεμόταν απ’τον λαιμό του, για να δείξει ότιαπλάήθελενατραβήξειφωτογραφίες.

«Ναι,» είπε ο απρόσωπος άντρας. «Και τώρα θα έχεις την ευκαιρίανα το γνωρίσεις από πολύ κοντά. Να καταλάβεις ακριβώς τι είναι ηκρυσταλλικήδομήτωνόντων.Θέλεις;»

«Η…ηκρυστ…κρυστ…»«Ηκρυσταλλικήδομήτωνόντων,φίλεμου.Θασουδείξωτισημαίνει

ναζειςπραγματικάεπάνωστηΣεργήλη.Ναι,ήόχι;»ΟΦρανκδενήξερετιν’απαντήσει.«Θα είσαι όπως κανένας άλλος άνθρωπος δεν είναι,» του είπε ο α-

πρόσωποςάντρας.Καιστράφηκεστοκρυσταλλικόέντομοπαραδίπλα,τοοποίοήτανψηλότεροαπόεκείνον.ΤουμίλησεσεμιαγλώσσαπουοΦρανκ δεν κατανοούσε, και το μακρύ κεντρί του εντόμου ήρθε προςτονΦρανκ.

«Όχι!»τσύριξεεκείνος,καιύψωσετοτουφέκιτου–Ο απρόσωπος άντρας αμέσως άρπαξε το όπλο με το ένα χέρι και

τσάκισε τα μέταλλα μέσα στη γροθιά του, λύγισε την κάννη προς τακάτω!

ΟΦρανκξεφώνισε,περίτρομος.

ΗΣΑΓΗΝΗΤΟΥΚΡΥΣΤΑΛΛΟΥ

25

«Μπορείςνακατουρήσειςτώρα,»τουείπεοαπρόσωποςάντρας,«ανθέλεις.»ΣανναήξερεακριβώςτιαισθανότανοΦρανκ.

Τοκρυσταλλικόέντομομίλησε,τότε, λέγονταςκάτιπουέμοιαζεναέχειερωτηματικήχροιά.

Οαπρόσωποςάντραςαπάντησεστηνίδιαακατανόητηγλώσσα,γε-λώντας.

Και, ενώ ο Φρανκ κατουριόταν επάνω του, το κεντρί του εντόμουτονκάρφωσεστααριστεράπλευρά.

ΟΦρανκούρλιαξε:«ΟΟΟΟΟΧΧΧΙΙΙΙΙΙ!»«Μηναντιστέκεσαι,»τονσυμβούλεψε,σχεδόνφιλικά,οαπρόσωπος

άντρας,κρατώνταςγεράτοναριστερότουώμομετοέναχέρι,σανα-τσάλινημέγγενη.«Μηναντιστέκεσαι,καιοΚρύσταλλοςθααντικατα-στήσει την παλιάσου μορφή.Θα γίνεις σαν εμένα, αν και… όχιακρι-βώς.»Γέλασεβροντερά,σφίγγονταςτονώμοτουΦρανκπιοδυνατά.

Αλλά ο Φρανκ ίσα που άκουσε τα λόγιατου καθώς ένιωθε κάτι ναεισβάλειστοσώματουαπότοκεντρίτουεντόμουκαινατρέχειμέσατου,προςκάθεκατεύθυνση.Σανμυριάδεςμικρά,μικράπλάσματα.Σανκάτιβγαλμένοαπόεφιάλτες.ΟΦρανκούρλιαζεκαθώςπάλευενατοαποτινάξει.

«Μηναντιστέκεσαι,ανόητε!»τουείπεοαπρόσωποςάντρας.«Δέξουτου,αλλιώςθαπεθάνεις!»

Ο Φρανκ, όμως, τώρα δεν τον άκουγε καθόλου,χαμένος μέσα στονπόνο και στον πανικό. Αντιστάθηκε στα αμέτρητα μικρά, μικρά πλά-σματαπουπροσπαθούσανναμετασχηματίσουντοσώματου:καιτοσώματουδιαλύθηκε.

Έγινεκομμάτια,σαννατοείχανσκίσειδεκάδες–εκατοντάδες–μι-κροσκοπικάπεριστρεφόμεναξυράφια.Έγινεμιαμάζασάρκαςκαιαί-ματος,μέσα απότηνοποίακόκαλα,εντόσθια,καιμυαλά εύκολαδια-κρίνονταν.

ΟΖορκολ’ζορκά’αβάθέστρεψε,τότε,τηντρομερήμουσούδατουπροςτονΚαρνάδηκαιρώτησεστηγλώσσαπουοΚαρνάδηςείχε,μετρομε-ρήταχύτητα,μάθειμέσαστοΚρυσταλλικόΠεδίοόπουμιαστιγμήεί-ναιμιααιωνιότητα:«Πούθαπάμετώρα,Απελευθερωτή;Οκαιρόςέχειπεράσει,γιαεμάς…»

«Οπουδήποτε!»φώναξεοΚαρνάδης.«ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ!»

ΚΩΣΤΑΣΒΟΥΛΑΖΕΡΗΣ

26

Τώραπουηκρυσταλλικήματιάήτανγιαπάνταδικήτου,τοίδιοδικήτουήτανκιολόκληρηηΣεργήλη!

ΗΣΑΓΗΝΗΤΟΥΚΡΥΣΤΑΛΛΟΥ

27

Ένα

ΤοΑνακάτεματηςΤράπουλαςΚάποτε, όταν ήταν νέος, ήθελε να γίνει ιερέας της Λόρκης. Είχε ακο-λουθήσει τις οδηγίες ενός άλλου ιερέα, πολύ γηραιότερου και τώραπλέοννεκρού.Είχεπεράσειαπόόλεςτιςδοκιμασίες.Ταείχεκαταφέ-ρει.ΑλλάιερέαςτηςΛόρκηςακόμαδενήταν.

Ήτανκάτιπαρεμφερές,ίσως,καιπολύπιοπαράξενο.ΚάτιμοναδικόεπάνωστηδιάστασητηςΣεργήλης,απ’ό,τιγνώριζε.ΉτανοΜπαλαντέρτηςΛόρκης.Όταν είχε περάσει από εκείνη την τελευταία δοκιμασία του γέρο-

ιερέα,ογέρο-ιερέαςείχευψώσειμπροστάτουέναφύλλοτηςΤράπου-λας της Πανούργου Κυράς, και ο Αργύριος είχε δει τον εαυτό του νααντανακλάταιεκείόπωςθατονέβλεπεμέσασ’ένανκαθρέφτη.Ήτανεκείνος.

ΉτανοΜπαλαντέρτηςΛόρκης.Καιεξακολουθούσε,ύστερααπόπάνωαπότριάνταχρόνια,ναείναι

ο Μπαλαντέρ της Λόρκης. Για πάντα θα ήταν ο Μπαλαντέρ της Λόρ-κης.Ακόμακαιμετάτοθάνατότου.Ότανπέθαινε,ίσωςαπλάναεπέ-στρεφεστηντράπουλα.

Τηντράπουλαπου,κατάκαιρούς–όχικαιτόσοσπάνια–άκουγεναανακατεύεταιμέσαστομυαλότου,όταναόρατεςδυνάμειςκινούντανεπάνωστηδιάστασητηςΣεργήλης.

ΚαιτώραπάλιοΑργύριοςάκουγετοανακάτεματηςτράπουλας…Ήτανκαθισμένοςσεμιαπέτρα,κάτωαπόέναγέρικοδέντρο.Πιογέ-

ρικο από εμένα, όφειλε να παρατηρήσει υπομειδιώντας. Είχε βγάλειέναμήλοαπότονσάκοτουκαι,καθαρίζονταςτοπερίβλημαμ’έναμα-χαίρι,τοέτρωγεαργά.

Αναλογιζόταντοόνειροπουτονείχε ξυπνήσειπριναπόκανέναμι-σάωρο, μια ώραύστερααπό την ανατολή του ήλιου.Είχε δει μιαγυ-ναίκαναστέκεταιπάνωσεμιασκηνήγεμάτηφώτακαιολογράμματακαι να τραγουδά – να τραγουδά ένα τραγούδι που ο Αργύριος ήτανβέβαιος πως είχε ξανακούσει μα δεν το θυμόταν. Τα ονειρικά λόγια

ΚΩΣΤΑΣΒΟΥΛΑΖΕΡΗΣ

28

είχαν σβήσει μέσα στο μυαλό του. Αλλά όχι και η όψη της τραγουδί-στριας.Αυτήήξερεακριβώςποιαήταν…

Έπειτα,τοόνειροείχεαλλάξει–καιπαραξενέψει.ΟΑργύριοςείχεδειένανγρύπαμετροχούς–κάτιανάμεσασεμηχανικόόχημακαιβιολο-γικόπλάσμα–καιμέσατου,στηθέσητουοδηγού,καθότανμιαγυναί-καμεκράνοςστοκεφάλι,γυαλιάσταμάτια,καιαδάχτυλαγάντιασταχέρια.ΟΑργύριοςδενμπορούσεναείναιβέβαιοςαλλάείχετηνεντύ-πωσηπωςήτανηίδιαγυναίκα:αυτήαπότηναρχήτουονείρουτου.

Τοοποίοόνειροείχε,μετά,αλλάξειξανά·είχεγίνειακόμαπιοπαρά-ξενο.OΑργύριοςείχε,τότε,τηναίσθησηότιήτανμέροςενόςαλλόκο-του όντος, ενός μεταμορφωμένου όντος, και πετούσε, και είχε δυνά-μεις που του ήταν δύσκολο τώρα να θυμηθεί… Το πλάσμα αυτό, πά-ντως,αποτελείτοαπόακόμαέναάτομοεκτόςαπόεκείνον.

Τελειώνονταςτομήλοτου,τοπέταξεπαραδίπλα,σκούπισετομεγά-λομαχαίριπάνωσ’έναμαντήλι,καιτοθηκάρωσε.

Τοάλογότου,οΑνεμοπόδης,πουστεκότανπαράμερα,χρεμέτισε.Γέρικοάλογογιακάποιονγέροσανεμένα…Ανκαι,αντικειμενικά,δενήτανκαιτόσογέρος.Σταπενήντα-έξιτους

άλλοιδενθεωρούντουςεαυτούςτουςγέρους.ΑλλάοΑργύριοςνόμιζεότι είχε δει πάρα πολλά όλ’ αυτά τα χρόνια, και τούτο μονάχα ήταναρκετόγιανατονκαθιστάγέρο.

Τοάλογο,ωστόσο,ήταναντικειμενικάγέρικο.Κανονικάθαμπορού-σεναήταννεκρό.ΟΑργύριοςαναρωτιότανανοιδικέςτουμυστηρια-κέςδυνάμειςήτανπουφόρτιζανμεζωήτονΑνεμοπόδη.

«Εγώ σε κρατάω ακόμα εδώ, παλιόφιλε;» είπε καθώς σηκωνόταναπότηνπέτραγιαναπλησιάσειτοάλογοκαινατουχαϊδέψειτηχαί-τη.«Θεςναφύγειςαλλάεγώσεκρατάωακόμαεδώ;»

ΟΑνεμοπόδηςρουθούνισεσανγιαν’αποκριθείΜηλεςανοησίεςτώ-ρα,Αργύριε,καιέτριψετημουσούδατουπάνωστονώμοτουαφέντητου.

ΟΑργύριοςχαμογέλασε,καιμετάσέλωσεκαιχαλίνωσετοάλογο.Τοέπιασε από τα γκέμια κιάρχισε να βαδίζει, αργά,χωρίς βιασύνη. ΔενήτανπιαμακριάαπόταπερίχωρατηςΘακέρκοβ…

Όταν έφτασε κοντά τους, από εκεί όπου βρισκόταν, επάνω σ’ένανλοφίσκο, μπορούσε ν’αγναντέψει τις πολυκατοικίες της μεγάλης πό-

ΗΣΑΓΗΝΗΤΟΥΚΡΥΣΤΑΛΛΟΥ

29

λης,καθώςκαιτονποταμόΚάλμωθπουπερνούσεαπόμέσατης,καιτιςσιδηροδρομικέςγραμμέςπουπερνούσαναπότιςδυτικέςπαρυφέςτης,καιτοπρόχειρο,μικρόχωριόπουείχεστηθείσταδυτικάτης,πλάιστονσιδηρόδρομο,γιατοράλιπουσύντομαφαινότανότιθαδιεξαγό-τανσετούτεςτιςπεριοχές.Σημαίεςκυμάτιζανγύρωαπότοχωριόκαιμέσατου.Κόσμοςήτανσυγκεντρωμένος.Ταμέταλλαοχημάτωνγυάλι-ζαν. Καβαλάρηδες διακρίνονταν να καλπάζουν στην περιοχή κοντάτου, επάνω στα άλογά τους. Γρυποκαβαλάρηδες φαίνονταν να έρχο-νται και να φεύγουν από εκεί, με τους γρύπες τους ναφτερουγίζουνζωηρά.

Ο Αργύριος βάδισε προςτο χωριό του ράλι, τραβώντας τον Ανεμο-πόδηπίσωτου,ήρεμα.Ηκάπατουανέμιζεγύρωαπότουςώμουςτουστονπαγερόχειμερινόαέραπουερχόταναπότανότια,απότηΡαχο-κοκαλιάκαιτιςπηγέςτουποταμούΚάλμωθ.Ηκουκούλαήτανσηκω-μένηστοκεφάλιτου.

Τοανακάτεματηςτράπουλαςψιθύριζεμέσαστομυαλότου.Μουσικέςάρχισανναφτάνουνστ’αφτιάτου:μουσικέςαπότοχωριό.Καικαθώςπλησίαζεεκεί,απέχονταςπλέονλιγότεροαπόέναχιλιό-

μετρο,είδεέναννεαρόνάρχεταιπροςτομέροςτου.Είχεδέρμακαφετί,όπως έχουν συνήθως αυτοί που ζουν στις νότιες ερήμους, και όψηπροβληματισμένη. Ένα πέτσινο πανωφόρι τον προστάτευε από τονκρύοαέρα.

«Συγνώμη,κύριε,»είπε.«Θαπαρακολουθήσετετοράλι;»«Μπορεί,»αποκρίθηκεοΑργύριος.«Έχετε εισιτήριο;» ρώτησεο νεαρός, και ο Αργύριος ήξερε ξαφνικά

ότι αυτή δεν ήταν σύμπτωση. Δεν ήταν μια φυσιολογική σύμπτωση,τουλάχιστον. Ήταν από εκείνες τις συμπτώσεις που γέμιζαν τη ζωήτουαπότότεπουέγινεΜπαλαντέρτηςΛόρκης.

«Όχιακόμα.»«Μπορείτε, τότε, να πάρετε αυτό, αν θέλετε.» Ο νεαρός έβγαλε ένα

εισιτήριοαπότηντσέπητουκαιτοέτεινεπροςτονΑργύριο.Τα εισιτήρια στα ράλι δεν είναι και τόσο φτηνά, σκέφτηκε αμέσως

εκείνος, και κοιτάζοντας την τιμή επάνω στο χαρτί διαπίστωσε πωςούτεκαισετούτοτοσυγκεκριμένοράλιήταν.«Γιατίμουτοδίνεις;»

ΚΩΣΤΑΣΒΟΥΛΑΖΕΡΗΣ

30

«Τοείχε αγοράσειέναςφίλοςμου,αλλάαρρώστησεκιαποκλείεταιναμπορείναέρθει.Δενξέρωκανένανάλλοπουνατοθέλει,καιείστεοτρίτοςπουκατάτύχησυνάντησα.»Ανασήκωσετουςώμους.«Οιάλλοιδύοείχανεισιτήριαήδη.»

«Σ’ευχαριστώ,»τουείπεοΑργύριοςπαίρνονταςτοεισιτήριο.«Αλλάπρέπεινασεπληρώσω,φυσικά.»

«Όχι,» διαφώνησε ο νεαρός, «δε χρειάζεται. Πραγματικά, κύριε, δεχρειάζεται.Ναείστεκαλά.»Κιέφυγε,βαδίζονταςγρήγορα.

Ναι,σίγουραμιααπότιςπαράξενεςσυμπτώσειςτηςζωήςτουΜπα-λαντέρτ