αντιφασιστική έκδοση δρόμου#15

μοιράζεται χέρι με χέρι σε σχολεία, δρόμους, πλατείες

Γενάρης 2017

kallitheakallitheaantifaantifa

intro

Εμείς που γράφουμε αυτό εδώ το έντυπο είμαστεάντρες και γυναίκες, διάφοροι είμαστε φοιτητές,άλλες δουλεύουμε και άλλες όχι. Όλοι μας έχουμε

όμως ένα κοινό, τριγυρνάμε σ’ αυτές τις γειτονιές καιαντιλαμβανόμαστε τη σαπίλα της κοινωνίας μας, ο κα-θένας με τον τρόπο του. Άλλοι είμαστε μετανάστεςδεύτερης γενιάς και τραβάμε ζόρια με τα χαρτιά μας.Άλλοι δουλεύουμε σε σκατοδουλειές και έχουμε σιχαθείολόψυχα το αφεντικό μας. Άλλες δε γουστάρουμε τηματσίλα του κάθε ελληναρά. Και όλοι μαζί μισούμε τουςμπάτσους και τους φασίστες όσο μισούμε το ελληνικόκράτος και τα δολοφονικά του σχέδια. Όσο λοιπόν τοκράτος μας ζητάει τη συναίνεσή μας στα σχεδιά του,άλλο τόσο πρέπει και μεις από τη μεριά μας να φτύ-νουμε κατάμουτρα όσους το στηρίζουν. Γιατί, όχι, δενέχουμε κανένα κοινό με όσους ανησυχούν για το μέλλοντης πατρίδας τους, αντιθέτως μας χωρίζουν πολλά.Γιατί εμείς καταλαβαίνουμε πως τα σχέδια του ελληνι-κού κράτους στρέφονται πρώτα και κύρια εναντίονμας, στοχεύουν την τάξη μας. Με τους όλο και περισ-σότερους ένστολους που μας πηγαίνουν από εξακρίβωσησε εξακρίβωση, με όλα τα παραμύθια περί ελλαδίτσαςκαι τις πατριωτικές μαλακίες, εμείς δεν ψηνόμαστε μία.Γι’ αυτό και για άλλους τόσους λόγους το λέμε και τοξαναλέμε, η ελλάδα να πεθάνει να ζήσουμε εμείς.

για ηλεκτρονική επικοινωνία: antifa.kallithea@yahoo.comβρες μας στο δίκτυο: antifakallithea.wordpress.com

Μας λένε ότι η πόλη είναι ταμνημεία της. Τα μουσεία και τ’αγάλματά της. Λέμε εξαρτά-ται. Λέμε ότι η ιστορία δεν τε-λειώνει ποτέ. Λέμε ότι η πόληφτιάχνεται και ξαναφτιάχνε-ται. Δρόμο το δρόμο, τοίχο τοντοίχο, πλατεία την πλατεία.Λέμε ότι η πόλη συμβαίνειμέσα από μάχη. Είμαστεμέρος αυτής της μάχης. Είμα-στε πολλές, είμαστε παντού,είμαστε antifa.

[ [Antifa κομμάτι στην είσοδο της Καλλιθέας

Τα τελευταία δύο χρόνια, οι Μη Κυ-βερνητικές Οργανώσεις έχουν μπει

για τα καλά στην ζωή μας και στην ζωήτων μεταναστών εργατών. Προσφέρον-τας «ανθρωπιστικό» έργο, οργανώνουντην διαχείριση -των κλεισμένων σε στρα-τόπεδα συγκέντρωσης- μεταναστών καισυμβάλλουν στην υποτίμηση τους. Όλααυτά προωθώντας μια δράση, η οποία,αντίθετα με το όνομα τους είναι βαθιάκρατική και έχει συγκεκριμένο σχέδιο.

Παράλληλα με την ανάληψη εξου-σίας από την κυβέρνηση Σύριζα,

ξεκίνησε μια αλλαγή της εικόνας τηςδιαχείρισης των έγκλειστων μεταναστών.Ο πυρήνας της συνεχίζει να είναι ίδιος:η παρανομοποίηση κι η υποτίμηση τηςεργασίας του συγκεκριμένου κομματιούτης εργατικής τάξης. Για να ακριβολο-γούμε, επειδή το κράτος μας τώρα πια«είναι αριστερό», πλέον δε χωράνε μόνομπάτσοι και καταστολή στα hot spotγιατί “δε γίνεται εμείς οι αριστεροί ναβαράμε τους μετανάστες”. Εδώ λοιπόνβρίσκεται η ιδέα των ΜΚΟ. Οργανώσειςπου δεν είναι κυβερνητικές, όπως λένε,με σκοπό να βοηθήσουν, έρχονται ναπροστεθούν δίπλα στους μπάτσους, μεστόχο να εξισορροπήσουν την εικόνατης βίας και παράλληλα να αναλάβουνένα μεγάλο κομμάτι της οργάνωσης καιλειτουργίας των στρατοπέδων συγκέν-τρωσης, αποκτώντας ένα διπλό ρόλο.Από την μία να προσφέρουν ανθρωπι-στικό έργο, καλύπτοντας τα σχέδια τουκράτους και από την άλλη, να συνεχί-σουν την καταγραφή και την επιτήρησητων μεταναστών εργατών.

Οι ΜΚΟ, έχοντας μια ακτίνα δράσηςπου εκτείνεται σε ό,τι μπορεί να

φανταστεί κανείς, αναλαμβάνουν όλοκαι περισσότερες ευθύνες μέσα στοΜ

Η ΚΥ

ΒΕΡΝ

ΗΤΙΚ

ΕΣ Ο

ΡΓΑΝ

ΩΣΕΙ

Σ(ν

τούρ

ου ντ

ούρο

υ στ

ην π

λατε

ία Κ

ουμο

υνδο

ύρου

)

πλαίσιο λειτουργίας των στρατο-πέδων συγκέντρωσης, από την σί-τιση και την περίθαλψη, μέχρι τηνψυχολογική υποστήριξη και τηνεκπαιδευτική διαδικασία των με-ταναστών. Έχοντας στους κόλ-πους τους ένα διευρυμένοανθρώπινο δυναμικό, από επαγ-γελματίες ανθρωπιστές, πτυχιού-χους κοινωνιολόγους, ψυχολόγους,μέχρι γιατρούς και καθηγητές, δια-θέτουν την απαραίτητη τεχνογνω-σία, για να φέρουν εις πέρας τοφοβερό τους έργο. Να συνεχίσουννα καταγράφουν τους μετανάστες,πείθοντας μας παράλληλα πωςείναι εκεί για να συνδράμουνεπειδή «πονάει η ψυχή τους» ναβλέπουν εξαθλιωμένους ανθρώ-πους. Είναι γι’ αυτό που σε αρκε-τές περιπτώσεις κάνουν τηνδουλειά των μπάτσων, καλύτερααπό τους ίδιους τους μπάτσους.Γιατί δεν έχει μόνο ξύλο, όπως εί-παμε υπάρχει κι αυτό αν χρει-αστεί, αλλά έρευνες για το ποιοςείναι πρόσφυγας και ποιος μετα-νάστης, ποιος έχει ψυχολογικά καιποιος όχι, αν οι μετανάστες είναιυγειονομική βόμβα η όχι. Ταυτό-χρονα, παράλληλα με τον ρόλοπου έχουν αναλάβει στην εσωτε-ρική λειτουργία των κέντρων κρά-τησης, έχουν ακόμα ένα σημαντικόσκοπό να επιτελέσουν. Την διατή-ρηση της κοινωνικής συνοχής καιτην αξιοποίηση ενός σεβαστούκομματιού της κοινωνίας. Άνεργοιπτυχιούχοι, κοινωνιολόγοι ή ψυχο-λόγοι, γόνοι της μεσαίας τάξης,που τώρα με την κρίση δεν βρί-σκουν διέξοδο, γιατί καλές δου-λειές και ιδέες δεν υπάρχουν ήσιχαμένοι επαγγελματίες ανθρωπι-

στές, οι οποίοι είναι διατεθειμένοινα κάνουν τα πάντα για να ανέλ-θουν κοινωνικά και να αποκτή-σουν ένα καλό βιογραφικό καιέναν καλό μισθό, βρίσκουν πρό-σφορο έδαφος στις ΜΚΟ, εκείόπου καμιά καλή ιδέα δεν πάειχαμένη και παίρνεις και κρατικήεπιχορήγηση. Κάπως έτσι, ένα με-γάλο κομμάτι της κοινωνίας, απο-κτάει υλικά συμφέροντα,πατώντας επάνω στην ζωή ενόςάλλου κομματιού.

Για την διαχείριση των μετανα-στών, είναι γνωστό πως το ελ-

ληνικό κράτος, λαμβάνει κάθεχρόνο πολλά εκατομμύρια ευρώσε κονδύλια από την ΕυρωπαϊκήΈνωση. Αυτές οι ροές χρημάτων,διανέμονται από τις αρμόδιεςαρχές, σε όσους αναλαμβάνουναυτές τις δουλειές. Έτσι στιςΜΚΟ, καταλήγει ένα μεγάλο μερί-διο των κρατικών κονδυλίων γιατην διαχείριση των μεταναστών, μεσκοπό να συνεχίζουν απρόσκο-πτα την δουλειά τους. Βλέπουμετις ΜΚΟ εχθρικά, γιατί αντιλαμ-βανόμαστε, ότι όχι μόνο είναιβαθιά κρατικές οργανώσεις, αλλάγιατί η θέση τους σε αυτό τοπεδίο είναι σημαντική. Διαχειρί-ζονται τους μετανάστες εργάτεςσύμφωνα με τα σχέδια του Ελλη-νικού κράτους και παίρνουνελεφτά γι αυτό. Γιατί έχουν λόγοκαι ρόλο επάνω στην ζωή του πιουποτιμημένου κομματιού της ερ-γατικής τάξης. Γιατί υπάρχουνστην ελληνική κοινωνία, μέσα καιέξω από τα στρατόπεδα συγκέν-τρωσης. Γιατί είναι κρατικοί λει-τουργοί και ρατσιστές.

Σήμερα η Ράνια δεν μπορούσε νακοιμηθεί. Σκεφτόταν. Από το

πρωί φάνηκε πως θα πήγαινε ημέρα. Δεν είχε φύγει ακόμα από τοσπίτι, όταν ο πατέρας της άρχισε νατης φωνάζει για την καινούρια τηςφούστα. «Καλά έτσι θα πας στοσχολείο; Είναι πολύ κοντή! Δεν είναικόσμια πράγματα αυτά»...

Μέσα στο λεωφορείο γινότανχαμός από κόσμο. Ζέστη,

ίδρωνε. Λίγο πριν φτάσει στη στάσητης, ένιωσε ένα χέρι πάνω της. Γύ-ρισε ξαφνιασμένη και κοίταξε τοντύπο που στεκόταν δίπλα της. Τοχέρι τραβήχτηκε. Η Ράνια δαγκώ-θηκε και δε μίλησε. Τι να πει; Είχετόσο κόσμο, ίσως να έγινε καταλά-θος. Δεν το πίστευε. Αλλά, σε τόσοστριμωξίδι, ποιος θα την πίστευε;

Το μάθημα ήταν βαρετό. Στο διά-λειμμα τσακώθηκε με ένα συμ-

μαθητή της. Αυτός είχε χάσει τοκινητό του κι έλεγε πως «του τοείχε κλέψει η Αλβανίδα». Η Ράνιαείχε θυμώσει, ωστόσο χάρηκε ότανο Δημήτρης πήρε το μέρος της στονκαυγά. Με το Δημήτρη ήταν ερωτευ-μένη αλλά δεν είχε βρει ακόμα τοκουράγιο να του το πει. Μετά τοσχολείο, πήγαν βόλτα με τους φί-λους της.

Έπρεπε να αλλάξουν στέκι,γιατί στην πλατεία που κάθον-

ται συνήθως τώρα υπήρχαν μπά-τσοι και ζητούσαν χαρτιά. Τα δικάτης ήταν εντάξει προς το παρόν,

αλλά ένα παιδί από την παρέα είχεκαθυστερήσει την ανανέωση. Κιεξάλλου, δεν είχαν όρεξη για ανά-κριση. Στο διάολο. Κάθισαν κι άρχι-σαν να φτιάχνουν στίχους. Οκαθένας έφτιαχνε από έναν. Τηςάρεσε αυτό το παιχνίδι. Ένιωθεκαλά εκεί, ήξερε πως την καταλα-βαίνουν.

Είχε σκοτεινιάσει και γύριζεσπίτι. Την ακολουθούσε ένα

αμάξι. «Κούκλα πας κάπου; Να σεπετάξουμε; Είσαι πολύ όμορφη».Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε τοποτήρι. Ύψωσε με μίσος το μεσαίοδάχτυλο. Αμέσως το «κούκλα»έδωσε τη θέση του στο «πατσα-βούρα». «Εμείς φταίμε, μωρή, πουσου κάναμε και κοπλιμέντο»! ΗΡάνια δεν το γούσταρε το «κοπλι-μέντο». Μήπως έφταιγε η φούσταπου ήταν κοντή; Αναρωτήθηκεπόσα μέτρα ύφασμα αρκούν για νακρύψει όλες τις ταυτότητές της: Τηςγυναίκας, της μετανάστριας, της τύ-πισσας με την εργατική καταγωγήπου ασφυκτιά μέσα στην πόλη…Ίσως να μην την ξαναφορούσε. Μεμια δεύτερη σκέψη όμως ήξερε πωςτο πρόβλημα είναι αλλού. Είναι κα-θημερινό, υπαρκτό και απόλυταυλικό. Βρίσκει άμεση έκφραση στοπρόσωπο όλων εκείνων που «δεν-είναι-φασίστες-ρατσιστές-σεξιστές-αλλά…» Και ήξερε πως στη γειτονιάτης υπάρχουν μαλάκες. Οι οποίοι δεχρειάζονται καμία ενδυματολογικήαφορμή για να είναι μαλάκες.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΜΑΣ ΛΕΝΕ “ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΚΑΠΟΥ ΚΟΥΚΛΑ;” ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΝΩΜΕΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΟΥΚΛΑ!

Χαιρετισμοί στ’ αδέρφια μαςσε όλες τις γειτονιές! Ετούτοιεδώ ξηγήθηκαν πάτημα μέσαστη μούρη των ναζί. Οι σβά-στικες που έβαψαν τα κασι-διαράκια, σβήστηκαν στακαπάκια και η τάξη αποκατα-στάθηκε. Τζιτζιφιές μεριά. Re-spect από μας!

στο βιβλίο των ηρώων του δρόμου

antifa youth block >Τζιτζιφιές >Δεκέμβρης 16

“Στο BOAVISTA είμαστε αν-τιφασίστες/στριες, αράζουμεσε πάρκα και πλατείες, ταλέμε. Γουστάρουμε το χιπχοπ με τους όρους μας. Αν-τιφασιστικό, αντισεξιστικό,στο δρόμο και στις γειτο-νιές, μακριά από τα μαγαζιάκαι τις μαφίες τους, να είναιαπό εμάς για εμάς. [...] Είναιο τρόπος μας να την πα-λεύουμε σε αυτή την κοινω-νία. Ο τρόπος μας ναδείξουμε ότι δεν είμαστεμόνοι”.

(απόσπασμα από το κείμενοπου μοίραζαν οι BOAVISTA)

3 on 3 basket tournament+ hip hop set under thebridge > Μοσχάτο > Δεκέμ-βρης 16 > από τους boav-ista (hip hop team)

ΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΕΘΝΙΚΑ ΠΛ κέντρο της Αθήνας > Νοέμβρης

Οι 400 αντιφασίστες κι αντιφασίστριες που διαδηλώσαμε στις 12 Νο-έμβρη είχαμε διώξει από το μυαλό μας την «εξαρτημένη Ελλάδα».

Δεν απαιτούσαμε «εθνική ανεξαρτησία». Δεν υιοθετούσαμε την εικόνατου ελληνικού κράτους που, όπως μας έλεγαν στο σχολείο, «δεν έχειδιεξάγει ποτέ επιθετικό πόλεμο». Είχαμε ξεχάσει την «ψωροκώσταινα»,το «ανάδελφο έθνος», τα «δίκαια των κυπρίων αδελφών», τη «ΒόρειοΉπειρο», την «τουρκική επιθετικότητα», τα «πετρέλαια» και τις «υφα-λοκρηπίδες», την ΑΟΖ και τις «τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο».Διαδηλώσαμε ενάντια στο ελληνικό κράτος, τον μιλιταρισμό του και τασχέδιά του για την Ανατολική Μεσόγειο.Διαδηλώσαμε ενάντια στον πόλεμο και δηλώσαμε ότι δεν πολεμάμε γιακανένα στρατό, καμία σημαία, κανένα θεό, καμιά πατρίδα, κανέναναφέντη.Διαδηλώσαμε ενάντια στα καπιταλιστικά έθνη κράτη και την παγκόσμιασύγκρουση αναμεταξύ τους, όπως αυτή διεξάγεται εδώ και πάνω απόείκοσι χρόνια.Περιγελάσαμε τις θεωρίες της εξάρτησης, τις θεωρίες με τις «τρόικες»και τα «μνημόνια»! Το ελληνικό κράτος έχει τα δικά του συμφέροντα, ταδικά του σχέδια, και είναι όλα εναντίον μας!Σιχαινόμαστε τον πατριωτισμό, δεξιό και αριστερό, δεν πάμε στονστρατό, μισούμε το ελληνικό κράτος και τα σχέδιά του!

ΛΑΝΗΤΙΚΑ > antifa διαδήλωση στο 16 > από το autonome antifa

Στις αρχές του Σεπτέμβρηπου μας πέρασε ένας γεί-τονάς μας δολοφονήθηκε

μέσα στην πολυκατοικία τουαπό ένα μπάτσο. Ο δολοφόνοςμπάτσος, επίσης ένοικος της πο-λυκατοικίας, λογόφερε με τονδολοφονημένο και τον δολοφό-νησε. Μετά από τέσσερις μήνες,ελάχιστα περισσότερα έχουμεμάθει για το γεγονός, πράγμαπου μας κάνει να υποθέτουμεότι το πράγμα πάει για κουκού-

λωμα, όπως άλλωστε συμβαίνειμε κάθε αντίστοιχη περίπτωση.Για να μην το ξεχάσουμε και μειςοι ίδιοι σκεφτήκαμε να απευθύ-νουμε στον εαυτό μας και σεόποιον μας διαβάζει πέντε γενι-κές ερωτήσεις κι ύστερα να προ-σπαθήσουμε να τιςαπαντήσουμε από μόνοι μας. Ανη πραγματικότητα σας φαίνεταιπερίεργη, δε φταίμε εμείς –φταίει που ζούμε σε μια ρατσι-στική κοινωνία!

ΠΕΝΤΕ ΡΗΤΟΡΙΚΕΣΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΜΗ ΡΗΤΟΡΙΚΕΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ

ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗ

ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ

ΜΑΥΡΙΔΗ

Ερώτηση 1: Γιατί ποτέ κανείς δενέμαθε το όνομα του δολοφονημένου;Απαντήσεις:α) Άμα ψάξεις στο google σίγουρα θατο βρεις. Στο ίντερνετ υπάρχουν ταπάντα.

β) Στο ίντερνετ υπάρχουν τα πάντα,εκτός απ’ αυτά που δε θέλουν οιμπάτσοι να υπάρχουν.γ) Γιατί χέστηκαν όλοι για το δολοφο-νημένο, «ρωσοπόντιος δεν ήταν»;

Σωστές απαντήσεις β και γ. Ακόμη καισήμερα ο δολοφονημένος γείτονάς μαςέχει μείνει στην ιστορία των δημοσιευμά-των ανώνυμος, τρανή απόδειξη ποιοι νε-κροί επιτρέπεται να μένουν στην ιστορίακαι ποιοι είναι προορισμένοι να τουςτρώει η μαρμάγκα.

Ερώτηση 2: Ντάξει το όνομα δεν το μά-θαμε. Μάθαμε όμως τίποτα άλλο για τοδολοφονημένο;Απαντήσεις:α) Ήταν σεσημασμένος για «ναρκωτικάκαι ληστείες».β) Βάραγε τη γυναίκα του.γ) Ήταν «ομογενής» από χώρα τηςπρώην ΕΣΣΔδ) Άκουγε δυνατά μουσικά

Σωστές απαντήσεις α,β,γ και δ. Λυτοίκαι δεμένοι βάλθηκαν να μας πληροφο-ρήσουν πόσο «παλιάνθρωπος» ήταν οδολοφονημένος, πόσο «ενοχλούσε τη γει-τονιά», πόσο έφταιγε ο ίδιος για τη δο-λοφονία του. Εν τέλει, πόσο καλό έκανεο μπάτσος που τον έφαγε.

Ερώτηση 3: Γιατί ποτέ κανείς δεν έμαθετο όνομα του δολοφόνου;Απαντήσεις:α) Άμα ψάξεις στο google σίγουρα θα τοβρεις. Στο ίντερνετ υπάρχουν τα πάντα.β) Στο ίντερνετ υπάρχουν τα πάντα,εκτός απ’ αυτά που δε θέλουν οι μπά-τσοι να υπάρχουν.γ) Γιατί οι μπάτσοι κάνουν πάντα πλά-τες στους δικούς τους, αφήνουν τοπράγμα να ξεχαστεί κι ύστερα κάνουντα αδύνατα δυνατά να μας πείσουν ότιτο όπλο «εκπυρσοκρότησε».

Σωστές απαντήσεις β και γ. Ακόμη καισήμερα ο δολοφόνος μπάτσος έχει μείνειστην ιστορία των δημοσιευμάτων ανώ-νυμος, τρανή απόδειξη της αστυνομικήςισχύος και της εξουσίας τους να μαςσκοτώνουν, χωρίς καν να μαθαίνουμε τοόνομά τους.

Ερώτηση 4: Ντάξει το όνομα δεν το μά-θαμε. Μάθαμε όμως τίποτα άλλο για τοδολοφόνο;Απαντήσεις:α) Ήταν καλό παιδί.β) Δεν είχε δώσει ποτέ δικαιώματα.γ) Ο Ρωσοπόντιος του επιτέθηκε με μα-χαίρι.δ) Κατέστρεψε τη ζωή του (τη δική του,όχι του δολοφονημένου – είπαμε ο δο-λοφονημένος στα τέτοια μας)

Σωστές απαντήσεις α,β,γ και δ. Οι μπά-τσοι ποτέ δε φταίνε. Οι μπάτσοι ρισκά-ρουν τη ζωή τους κάθε μέρα απέναντι σεκακοποιούς. Οι μπάτσοι είναι παιδιά τουλαού. Και φυσικά, οι μπάτσοι δεν πυρο-βολούν ποτέ – απλώς το όπλο τους εκ-πυρσοκροτεί, κάτω από συνθήκες για τιςοποίες δε φταίνε.

Ερώτηση 5: Και μας τι μας νοιάζει;Απαντήσεις:α) Δε μας νοιάζει.β) Μας νοιάζει.

Σωστή απάντηση β. Οι φίλοι των μπά-τσων, οι μπάτσοι οι ίδιοι και οι φασίστες(στη σπάνια περίπτωση που αυτές οιιδιότητες δεν ταυτίζονται) όταν λένε ότιδε νοιάζονται εννοούν ότι γουστάρουν τέ-τοιες δολοφονίες. «Γιατί καθαρίζει οτόπος από τα παράσιτα». Οι μπάτσοι καιοι φίλοι τους μας μισούν, εχθρεύονται τηνεργατική τάξη και την κουλτούρα μας, ανείχαν τη δυνατότητα θα μας πυροβόλαγανόλους κι όλες. Κι αντίθετα: στην ιστορίατου δολοφονημένου γείτονά μας, όσοι δενείμαστε φασίστες, βλέπουμε την κατάληξημιας βίας που λίγο πολύ μας σημαδεύειόλους: είναι τ’ αφεντικά που ξεσαλώνουνπάνω στις ζωές μας, είναι οι μπάτσοι πουμας τραμπουκίζουν στο δρόμο, είναι οιναζί που έχουν μετατραπεί σε αξιοσέβα-στη πολιτική δύναμη. Το να μην αφήνουμετέτοιες δολοφονίες να ξεχαστούν είναι μιαπράξη αντίστασης. Εκ πρώτης όψεως γιαλογαριασμό του ανώνυμου γείτονά μας,αλλά στην πραγματικότητα για λογαρια-σμό όλης της τάξης μας.

it’s the sound of the

metropolisAntifa λέξεις και σελίδες. Κυκλοφορούν χέρι με χέρι σε

σχολεία, πλατείες και σε βιβλιοπωλεία της πόλης.>

Αποκτήστε τα στέλνοντας μέηλ στοantifa.kallithea@yahoo.com

ANTIFAΑΥΤΟΚΟΛΛΗΤΑ

Ο βασικός μας σκοπός είναι ηδιατήρηση ζωντανής της αντί-θεσης στο ελληνικό κράτος, οπόλεμος στον εθνικισμό, δεξιόκαι αριστερό. Αυτό που μαςτρομάζει πάνω απ’ όλα δενείναι οι όλο και πιο έντονεςσυζητήσεις περί πολέμου, ανκαι τις βρίσκουμε και αυτέςαρκούντως τρομακτικές. Αυτόπου μας τρομάζει πάνω απ’όλα είναι η επιστροφή στο1992, τότε που το ελληνικόκράτος διοργάνωνε φασιστικάσυλλαλητήρια, η αριστεράεξυμνούσε «τον κόσμο πουσηκώθηκε από τον καναπέτου» και εμείς δεν είχαμε ούτετι να πούμε ούτε τι να κά-νουμε. Όχι γιατί δεν υπήρχαν«καλές ιδέες»· αλλά γιατί δενυπήρχαν οργανωτικές δομέςπου να τις γεννούν και να τιςκαθιστούν συλλογικό κτήμα.

Δείτε περισσότερα στο www.antifascripta.net

Δείτε περισσότερα στο www.antifascripta.net

Στο Γκοράζντε είδα ανθρώπουςστο μεταίχμιο: απ’ τη μια έτρε-μαν στην ιδέα ότι ένας πόλεμοςμπορεί να ξεσπούσε στα μέρητους ξανά κι απ’ την άλλη ζού-σαν με την ελπίδα ότι ίσως,αλλά απλά και μόνον ίσως, ταόπλα να σιγούσαν κι ότι η ζωήθα βάδιζε ξανά το δρόμο της, μεμικρά αλλά σημαντικά βήματα.Για λόγους που έχουν να κάνουνμε την προσωπική μου οπτική,η στιγμή που είχα καταφτάσειήταν εξόχως αποκαλυπτική.

ΑΣΦΑΛΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΓΚΟΡΑΖΝΤΕ

ANTIFA#54

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟ-ΛΙΚΗ ΒΟΣΝΙΑ 1992-1995