Κριτίας-Γενικά-Μετάφραση

Στο διάλογο ¨Κριτίας", ο Πλάτων αφού πρώτα γράφει για  τον πόλεμο μεταξύ Αθηναίων - Ατλάντων, και την γενεαλογία των Ατλάντων, μετά   αναφέρει για τη πρόοδο των Ατλάντων στη τεχνολογία και τα σπουδαιότερα τεχνικά έργα που έφτιαξαν. Σ' αυτή συνετέλεσε το καλό κλίμα και το πλούσιο υπέδαφος. Το κείμενο του Πλάτωνα αποδίδεται σε ελεύθερη μετάφραση, χωρίς όμως να αλλοιώνεται το νόημα (παράλειψα κουραστικές λεπτομέρειες που δεν είναι απαραίτητες για την ιστοσελίδα αυτή):

....Η χώρα ήταν πλούσια και παραγωγική. Υπήρχαν σε αφθονία όλα τα χρειαζούμενα αγαθά τής ζωής.

Η Ατλαντίδα διακρινόταν επίσης για την αναπτυγμένη χλωρίδα. Η βλάστησή της ήταν πλουσιότατη. Διέθετε πολλά ψηλά και μεγάλα δέντρα, με άφθονους φυτικούς καρπούς μαλακούς και ξηρούς. Έτρεφε αρκετά ήμερα ζώα, και άγρια, καθώς και μεγάλο αριθμό (που τα εξημέρωναν) ελεφάντων. Το υπέδαφος της ήταν πλούσιο σε ευγενή και πολύτιμα μέταλλα και κυρίως σε χαλκό και ορείχαλκο, σε χρυσό, σε άργυρο και σε κασσίτερο. Τον ορείχαλκο τον εκτιμούσαν αμέσως μετά το χρυσό. Το ελεφαντόδοντο επίσης χρησιμοποιούταν για πολλές χρήσεις και κυρίως σε διακοσμήσεις.

Το κλίμα και το περιβάλλον, “η επικρατούσα ευκρασία των εποχών” ήταν ιδανικά για ν' αναπτυχθούν άνθρωποι νοημονέστατοι, με ανώτερες αρετές, νηφάλιοι, οξυδερκείς, ισχυροί και λαμπροί. Όλοι οι κάτοικοι ήταν φιλεργατικοί και φιλοπρόοδοι και με τον καιρό ανάπτυξαν ζηλευτό πολιτισμό και απαράμιλλο.

Κατασκεύασαν μεταλλεία και χυτήρια κι έκαναν βιοτεχνίες επεξεργασίας των μετάλλων, που τα χρησιμοποιούσαν και στα ονειρώδη οικοδομικά τους έργα. Όλα τα απαραίτητα χρειώδη και τα μέσα για την ευζωία τους, καθώς και τα εργαλεία για τις δουλειές τους, ήταν κατασκευασμένα από εκλεκτά μέταλλα. Τα εμβλήματα των βασιλιάδων και των αρχηγών, τα ιερά σκεύη, κρατήρες και κούπες για τις σπονδές και τα στολίδια τους ήταν ολόχρυσα. Πολλά από τα αγάλματά τους ήταν φιλοτεχνημένα με χρυσό και ελεφαντόδοντο, με άργυρο και ορείχαλκο μαζί.

Κατασκεύασαν επιβλητικά κτίσματα, μεγαλειώδη ανάκτορα και άλλα μέγαρα, ναούς, βωμούς, μεγάλες γέφυρες, αψίδες, λιμάνια, ναυπηγεία και ναύσταθμους, διώρυγες, τεχνητές λίμνες, μεγάλα πλοία, άρματα και πλήθος αγάλματα, μνημεία, και τύμβους . Οι ναοί τους ήταν χτισμένοι με ογκόλιθους χρωματιστούς και οι επισημότεροι ήταν σκεπασμένοι με χρυσές, ασημένιες, κασσιτερωμένες η ορειχάλκινες πλάκες.

Το κεντρικό ανάκτορο ήταν φανταστικό. Έστεκε επιβλητικό πάνω σ' ένα λόφο. Τα τείχη του ήταν χτισμένα με ογκώδεις πελεκημένους λίθους μαύρους, λευκούς και ερυθρούς, που ήταν στολισμένοι με κασσίτερο. Καθώς έκοβαν τούς μεγάλους λίθους για να κατασκευάσουν τα ανάκτορα, στον πετρώδη εκείνο τόπο, κατασκεύαζαν συγχρόνως στο εσωτερικό, δύο βαθιές αποθήκες για πλοία, που είχαν τον ίδιο γήινο βράχο για στέγη.

Το τείχος της ακρόπολης το είχαν επενδύσει με ορείχαλκο, που φαινόταν να λάμπει ανάμεσα σε φλόγες.

Στην ακρόπολη υπήρχε και ο μυθικός - σε κάλλος ναός του Ποσειδώνα, που τον κατασκεύασαν με ελεφαντόδοντο και χρυσό. Το άγαλμα του θεού ήταν στημένο σ' ένα άρμα με έξι φτερωτά άλογα κι ήταν ψηλό μέχρι το ταβάνι του ναού. Περιστοιχιζόταν από εκατό Νηρηίδες που κάθονταν σε δελφίνια. Ο βωμός ήταν επίσης στην ακρόπολη κι ήταν ανάλογος σε κάλλος με το ναό. Εκεί υπήρχαν ακόμα πλήθος αγάλματα.

Τα ανάκτορα και η ακρόπολη περιστοιχίζονταν από υδάτινους δακτυλίους που συνδέονταν με διόδους, οι οποίες οδηγούσαν προς το κέντρο. Οι δίοδες ήταν φραγμένες με πύλες που ήταν ανάμεσα σε πύργους - φυλάκια - και από πάνω υπήρχαν γέφυρες. Το άνοιγμά τους χωρούσε μια τριήρη και ο διάπλους ήταν υπόγειος κάτω από τις γέφυρες.

Οι υδάτινοι δακτύλιοι της ακρόπολης συνδέονταν με τη θάλασσα, που απείχε πενήντα στάδια (9.250 μέτρα), με διώρυγα τριών πλέθρων πλάτους (88,71 μέτρων) και εκατό ποδών βάθους (25 μέτρων). Στην άκρη της διώρυγας υπήρχε μεγάλη είσοδος που χωρούσε να περνάνε στους δακτυλίους μεγάλα πλοία.

Το μεγάλο λιμάνι κοντά στην Ατλαντίδα, την πρωτεύουσα του ενωμένου βασιλείου, ήταν ευρύχωρο και πάντοτε γεμάτο από πλοία και εμπόρους που κατάφταναν από όλα τα μέρη του κόσμου. Οι αποθήκες για πλοία ήταν γεμάτες τριήρεις και αρκετά όργανα και εξαρτήματα, όσα χρειάζονταν γι' αυτές, όλα βαλμένα σε τάξη. Ο στόλος της Ατλαντίδας αποτελούνταν από 1.200 διάφορα πλοία.

Από τις άλλες οικοδομές τους, πολλές ήταν απλές κι άλλες χτισμένες με πολύχρωμες πέτρες, που τις έπλεκαν ανακατεμένες για να ευχαριστούνται.

Γύρω από την εύφορη πεδιάδα κατασκεύασαν μια μεγάλη κυκλική τάφρο που είχε τεράστιες διαστάσεις σαν να ήταν λίμνη όπου διοχέτευαν τα περισσευούμενα νερά για το καλοκαίρι. Το πλάτος της παντού ήταν ένα στάδιο (185 μ.), το βάθος της ένα πλέθρο (30,48 μ.) και το μήκος της, σκαμμένο ολόγυρα από την πεδιάδα, ήταν  δέκα χιλιάδες στάδια (1.850  χιλιόμετρα). Το νερό από τη λίμνη το προωθούσαν μέσα από χαντάκια και αυλάκια, σ' όλη την πεδιάδα, ώστε να ποτίζονται όλα τα χωράφια, έτσι που να ρυθμίζουν την καλλιέργεια και να θερίζουν δυο φορές το χρόνο!

Στο ιερό δάσος του Ποσειδώνα υπήρχαν ιαματικές πηγές με κρύα και θερμά νερά και δεξαμενές υπαίθριες και σκεπασμένες με στέγες. Στην Ατλαντίδα υπήρχαν ακόμη κήποι με φυτά και άνθη, γυμναστήρια και ένα ιπποδρόμιο.

Πάνω στα βουνά έκαναν υδατολίμνες με φράγματα, που τις συνέδεσαν με φαρδιά αυλάκια και ποτάμια που κατέβαιναν στο κάμπο. Στις λίμνες αυτές συγκέντρωναν τα ξύλα που έκοβαν κι ύστερα άφηναν το νερό να φύγει για να τα παρασύρει από τα αυλάκια στη πεδιάδα....