Ζωή Προσκοπική Νο.6

23
Ο κ τ ώ β ρ ι ο ς 2 0 1 5

description

Δείτε στις σελίδες της εφημερίδας μας, γιατί το καλοκαίρι του 2015 ήταν ένα από τα πιο "παραγωγικά" καλοκαίρια, στο πραγματικά πιο δύσκολο καλοκαίρι για την πατρίδα μας. Ακόμα δείτε εικόνες από την ιστορία του Συστήματος μας και τέλος γνωρίστε μας καλύτερα! Καλή ανάγνωση

Transcript of Ζωή Προσκοπική Νο.6

Οκτώβριος 2015

ΠεριεχόμεναΜε τυχαία σειρά

Αρκετά Μεγάλη Δράση Υπαίθρου στην λεβεντοµάνα Κρήτη…

Κατασκήνωση Αγέλης : “Ινδιάνοι Λύκοι, τα φοβερά παιδιά”

Κατασκήνωση Οµάδας : «40 βαθµοί, λιώνει το κορµί»

23ο WSJ Japan 2015: «Arigato, το απώτατο ταξίδι...»

Ένα παιχνίδι που φτιάχτηκε για τους πολλούς και καλούς, παλιούς μας φίλους! Ακολούθησε μας στο Facebook και «ανακάλυψε» τη μαγεία των τελευταίων 59 χρόνων του Συστήματος μας. Στα πρώτα 5 quiz έχουν βρεθεί αρκετά σημαντικά «ευρήματα». Ευχαριστούμε τον Νότη Βαγιακάκο, για τις παρακάτω σημαντικές πληροφορίες: Ανιχνευτές/Βαθμοφόροι από αριστερά Κώστας Αναγνωστόπουλος Ειρήνη Μοσχούλα Χριστόδουλος Λάζαρης, Ηλίας Ηλιόπουλος

ổ ựτήσư̆Ử συνỰρομή ựίνỬư̆ 100€

• ỉư̆Ử 2 πỬư̆Ựư̆ά ựίνỬư̆ 180€ • ỉư̆Ử 3 πỬư̆Ựư̆ά ựίνỬư̆ 250€ • ỉư̆Ử 4 πỬư̆Ựư̆ά (₫Ửư̆ όμως υπάρχựư̆) 300€

ổ ựτήσư̆Ử συνỰρομή Ư̆Ử πρέπựư̆ νỬ έχựư̆ ₫ỬτỬỮλỷƯ̆ựί μέχρư̆ 15 Ỏự₫ựμỮρίου 2015

ủỷν προσ₫οπư̆₫ή στολή μπορώ νử τỷ Ữρω (όπως ₫ửư̆ όλử τử προσ₫οπư̆₫ά ựίỰỷ) :

• Ợροσ₫οπư̆₫ό Ợρửτήρư̆ο ,Ợτολựμửίων 1 Ợửữ₫ράτư̆ 210 7236877

• ỏ₫Ựρομέửς , Ởửυρο₫ορỰάτου 4 ểƯ̆ήνử

210 3815951

Ởự τỷν ựτήσư̆Ử συνỰρομή Ửπο₫τώ ỬυτόμỬτỬ ư̆Ửτρư̆₫ή ₫άλυψỷ Ửπό τỷν

ỏƯ̆νư̆₫ή ểσφỬλư̆στư̆₫ή ữư̆Ử τư̆ς ώρựς που ựίμỬư̆ στους

Ợροσ₫όπους!

Ỏựν ξựχνάω νử ựνỷμựρώνομửư̆ ửπό το site

του Ủυστήμửτος www.proskopismos.gr ữư̆ử Ựράσựư̆ς ή ự₫Ựρομές ή ữư̆ử

τử Ợểởủể!

ỡư̆ Ựράσựư̆ς μửς ựίνửư̆: ểữέλỷ ₫άƯ̆ự ỦάỮỮửτο

15.00-16.45 ỡμάỰỬ ₫άƯ̆ự ỦάỮỮửτο

15.30-17.30 Ờοư̆νότỷτỬ ₫άƯ̆ự Ờυρư̆ử₫ή

ỉư̆Ử ότư̆ χρựư̆άỶομỬư̆ στέλνω στο

[email protected]

Για ακόμα μια χρονιά η Κοινότητα του Συστήματός μας ακολούθησε το ρητό του «Πιο ψηλά, πιο μακριά» και πήγε στην Κρήτη. Δεν θα μπορούσαμε να περιγράψουμε καλύτερα αυτά που περάσαμε, πέρα από μία παραδοσιακή μαντινάδα…

«Δεκαπέντε κοπέλια θέλανε μα γυρίσουνε την Κρήτη

Και ευθύς ξεκίνησαν από τις κορφές του Ψηλορείτη.

Πήγαν στην Κνωσό το Μινώταυρο να βρούνε

Αλλά μπήκαν στο λαβύρινθο και δε μπορέσανε να βγούνε.

Στ’Ανώγεια εγνωρίσανε του Ξυλούρη την αδερφή

Και εκείνη τους εκέρασε σταφίδα και ρακί.

Δυο ΚΤΕΛ επήρανε να πάνε στα Σφακιά

Και τόση πίτα φάγανε που τους βγήκε από τα’αυτιά.

Τον Χριστιανό εβρήκανε από τα παλιά,

Στο Σίβας τους ανέβασε με τα’αγροτικά.

Σ’ένα φαράγγι πήγανε απ’τ’άλλα τόσο αλλιώτικο

Είναι όμορφο, γεμάτο με νερό, το λένε Κουρταλιώτικο

Αρκετά Μεγάλη Δράση Υπαίθρου στην λεβεντοµάνα Κρήτη…

Στα Λευκά τα Όρη σαν πατήσανε κορφή

Απ’την πολλή ρακί που ήπιαν μαζεύανε τον Παντελή!

Την Αράδαινα διασχίσανε, στα Μάρμαρα εφτάσανε

Το Ρακούν πιστόλιασε γι’αυτό και αυτοί τα χάσανε.

Τα βαπόρι σαν επήρανε από τα Χανιά,

Στην Αθήνα τους επεριμένανε με στρωμένα τα χαλιά.»

*Τα μέρη πολλά και οι μέρες λίγες… Οι αναμνήσεις αμέτρητες… Γέλια, δάκρυα, κούραση, ιδρώτας, συνεργασία, αλληλεγγύη, αγάπη… όλα αυτά είναι μόνο μερικές σκόρπιες λέξεις, πολύ λίγες για να χαρακτηρίσουν τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε.

Ένα τεράστιο ευχαριστώ στην

για την προσφορά που μας έκανε στα εισητήρια

Το πρωινό της Δευτέρας 13/07/2015, ξύπνησα πολύ νωρίς το πρωί αλλά με πολύ ενθουσιασμό και ανυπομονησία… είχε φτάσει η ώρα που θα πηγαίναμε κατασκήνωση με την Αγέλη και θα συναντούσα πάλι όλους μου τους φίλους για να μπούμε για ακόμη μια φορά σε ξέφρενες περιπέτειες!

Φτάσαμε στο Σύστημα, αποχαιρετήσαμε τους γονείς μας με βαριά καρδιά και φορτώσαμε τα σακίδια μας. Μετά από ένα μεγάλο ταξίδι, φτάσαμε σε ένα πανέμορφο πευκόδασος πολύ κοντά στην θάλασσα- οι πινακίδες γράφανε Παραλία Σαβάλια. Εκεί πήραμε τα σακίδια μας στον ώμο και προχωρήσαμε παρέα με τον Ακέλα μας , χωρίς να ξέρουμε τι θα συναντήσουμε. Ξαφνικά, μέσα από τους θάμνους, ακούσαμε φωνές και πριν καλά το καταλάβουμε είδαμε πέντε ετοιμοπόλεμους ινδιάνους να τρέχουν προς το μέρος μας! Είχαμε φτάσει στο ινδιάνικο χωριό τους και στην αρχή δεν ήταν πολύ φιλικοί με τους ξένους… έδεσαν ένα από τα λυκόπουλα σε έναν κορμό για να τον πάνε στον Αρχηγό τους τον Μεγάλο Μανιτού. Ήταν η τελευταία φυλή Ινδιάνων, οι Λυκάν, που κατάγονται από τους

λύκους και ήταν κρυμμένοι στο τελευταίο καταφύγιο που έχει απομείνει πάνω στη γη. Το ινδιάνικο χωριό τους ήταν κρυμμένο τόσο καιρό και κανένας δεν γνώριζε γι’ αυτό, διότι ήταν καλυμμένο από μια μαγική ομίχλη, την οποία δημιουργούσε για να τους προστατεύει το μαγικό φυλαχτό του μάγου της φυλής. Κάποιος όμως το είχε κλέψει κι η ομίχλη είχε χαθεί και πλέον οι ινδιάνοι ήταν εκτεθειμένοι σε κάθε κίνδυνο. Μας οδήγησαν όλους στον αρχηγό τους και αφού συζητήσαμε μαζί του και του εξηγήσαμε ότι δεν είμαστε εχθροί, αλλά ότι θα θέλαμε πολύ να τους γνωρίσουμε και να τους βοηθήσουμε να βρουν το φυλαχτό τους, ο αρχηγός αποφάσισε να μας δεχτεί στο χωρίο τους «Το Μεγάλο Ινδιάνικο Χωριό» και για να μας καλωσορίσει, έστησε γλέντι φοβερό σε μια μεγάλη πυρά στη θάλασσα! Η επόμενη μέρα όμως δεν ξεκίνησε πολύ όμορφα… επέστρεψε στο χωριό ένας ινδιάνος που έλειπε καιρό και ήταν τραυματισμένος άσχημα. Κάτι τον είχε δαγκώσει και είχε αρχίσει να τον αλλάζει και να τον κάνει να συμπεριφέρεται πολύ περίεργα. Τρέξαμε στον Μάγο του χωριού, που σαν σοφός ελπίζαμε να ξέρει τι ήταν αυτό το περίεργο δάγκωμα. Μας είπε ότι τα πράγματα ήταν πολύ σοβαρά κι ότι είναι μια πολύ παλιά κατάρα της φυλής των Λυκάν, που μετατρέπει τους ινδιάνους σε λύκους. Για να μην εξαπλωθεί η κατάρα, έπρεπε να τον βοηθήσουμε να φτιάξει το αντίδοτο. Τα συστατικά του βρίσκονταν στα χωριά των φυλών των μεγάλων πολεμιστών ινδιάνων, μιας και το κάθε συστατικό φύτρωνε μόνο σε μια περιοχή.

Ξεκινήσαμε ένα μακρινό ταξίδι και καταφέραμε με επιτυχία και παρά τις δυσκολίες, να μαζέψουμε όλα τα συστατικά για να τα δώσουμε στον μάγο. Όταν επιστρέψαμε όμως ήταν πολύ αργά, η κατάρα είχε εξαπλωθεί στο χωριό- πολλόι Λυκάν είχαν μετατραπεί σε λύκους. Τρέξαμε στη σκηνή του μάγου που έφτιαξε αμέσως το αντίδοτο και με τη βοήθεια

Κατασκήνωση Αγέλης : “Ινδιάνοι Λύκοι, τα φοβερά παιδιά”

του Μεγάλου Μανιτού, καταφέραμε να πιάσουμε όλους τους λύκους , να τους δώσουμε το αντίδοτο και να τους κάνουμε και πάλι ινδιάνους. Ουφ! Τι νύχτα ήταν κι αυτή!

Πρωί-πρωί, με τη βοήθεια του μάγου του χωριού, αποφασίσαμε να καλέσουμε τα αρχαία πνεύματα των Ινδιάνων για να μας βοηθήσουν να βρούμε το φυλαχτό. Για να τα καλέσουμε όμως, έπρεπε να φτιάξουμε τα

ιερά αντικείμενα που θα τους προσφέραμε. Τελικά τα καταφέραμε και πήραμε πληροφορίες για το φυλαχτό. Πριν προλάβουμε όμως να πάμε να το ψάξουμε, ήρθε σε εμάς ένας έντρομος ινδιάνος και μας είπε λαχανιασμένος από το τρέξιμο ότι είδε μια αγγλική γαλέρα στην παραλία! Δεν ξέραμε τι να κάνουμε! Ακούσαμε τα αγγλικά τύμπανα και είδαμε στη πύλη του χωριού, τον στρατηγό των Άγγλων τον Τζον Σμιθ με τη συνοδεία του. Μας είπε ότι η γη τους ανήκει και ότι πρέπει να φύγουμε από εδώ γρήγορα, αλλιώς θα μας πολεμήσουν. Εμείς αρνηθήκαμε και μας πρότεινε να εξαγοράσει τον τίτλο ιδιοκτησίας της γης μας. Προσπάθησε να μας διχάσει και να μας εξαγοράσει με διάφορους θησαυρούς και λιχουδιές, αλλά εμείς ήμασταν δεμένη ομάδα και σκοπός μας ήταν να βοηθήσουμε τους ινδιάνους φίλους μας που κινδύνευαν. Έτσι λοιπόν, κερδίσαμε πίσω τον τίτλο ιδιοκτησίας της γης και τον προσφέραμε στον Μεγάλο Μανιτού. Το βράδυ όμως, επειδή οι Άγγλοι είχαν εκνευριστεί πολύ που έχασαν τον τίτλο, αιχμαλώτισαν τον μάγο της φυλής κι εμείς τους πολεμήσαμε για να τον ελευθερώσουμε! Ξέραμε όμως ότι ο Τζον Σμιθ ήταν πονηρός και πολύ πεισματάρης, δεν θα το έβαζε κάτω τόσο εύκολα…

Η επόμενη μέρα ήταν ημέρα καθαριότητας! Σε κανέναν Ινδιάνο δεν άρεσε, αλλά ήταν πολύ σημαντική γι’ αυτούς, ήταν ένα τελετουργικό πριν πάνε στη μάχη. Μάθαμε να πλένουμε καλά τα ρούχα μας, τα μαλλιά μας, τα σκέυη μας και γίναμε μούσκεμα, πολύ μούσκεμα! Ευτυχώς γιατί η ζέστη και τα ζουζούνια που μας τσιμπούσανε όλη μέρα ήταν αφόρητα! Αφού διασκεδάσαμε πολύ, το απόγευμα μάθαμε ότι υπάρχει κάποιος Άγγλος κατάσκοπος στο χωριό. Αφού μαζέψαμε πληροφορίες από τους ινδιάνους του χωριού, ανακαλύψαμε τον κατάσκοπο και εκείνος μας αποκάλυψε ότι οι Άγγλοι μαζί με τον Τζον Σμιθ, φτιάχνουν σιγά σιγά στρατό για να μας επιτεθούν και να καταλάβουν το χωριό!

Αποφασίσαμε να τους αντιμετωπίσουμε γιατί κατάφεραν να εισβάλλουν κρυφά στο χωριό και να αιχμαλωτίσουν τον μάγο! Έπρεπε να τον σώσουμε! Καταφέραμε να τον ελευθερώσουμε και να πιάσουμε έναν άγγλο αιχμάλωτο από τον στρατό του Τζον Σμιθ, ο οποίος μας είπε ότι είδε έναν ερημίτη στο δάσος, ο οποίος πρέπει να έχει πληροφορίες για το που βρίσκεται το μαγικό φυλαχτό της φυλής. Ξυπνήσαμε κι ο μάγος της φυλής ξέθαψε το Τσεκούρι του πολέμου και οι Λυκάν μας εκπαίδευσαν για να γίνουμε κι εμείς Ινδιάνοι δυνατοί, κυνηγοί και πολεμιστές ώστε να είμαστε προετοιμασμένοι για την επόμενη επίθεση των Άγγλων. Όταν έπεσε η νύχτα ακούσαμε τα τύμπανα των άγγλων και καταλάβαμε ότι το οχυρό τους δεν πρέπει να είναι πολύ μακριά. Πήραμε τα τσεκούρια μας και έτοιμοι πια να τους αντιμετωπίσουμε, βγήκαμε κρυφά και ήσυχα στο δάσος και επιτεθήκαμε στο φρούριό τους! Καταφέραμε να το καταλάβουμε, αλλά ο Τζον Σμιθ μας ξέφυγε και πάλι. Ήμασταν όμως αποφασισμένοι και δεν θα το βάζαμε κάτω- θα νικούσαμε τον Τζον Σμιθ και θα διώχναμε μια για πάντα τους Άγγλους, θα βρίσκαμε τον ερημίτη και θα παίρναμε πίσω το μαγικό φυλαχτό και να προστατεύσουμε το ινδιάνικο χωριό και τους Ινδιάνους φίλους μας! Ξυπνήσαμε πιο δυνατοί και έτοιμοι από ποτέ και προετοιμαστήκαμε για τη μεγάλη μάχη με τους Άγγλους, μάθαμε ακόμη και να ιππεύουμε τα άγρια άλογά των ινδιάνων φίλων μας και ήταν για εμάς μια υπέροχη εμπειρία που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ! Μετά από την σκληρή εκπαίδευση μας, δώσαμε την τελική μάχη με τους Άγγλους και καταφέραμε να τους νικήσουμε και να τους διώξουμε μια για πάντα από το ινδιάνικο χωριό! Στο φρούριό τους βρήκαμε τον ερημίτη ο οποίος μας έδωσε έναν χάρτη για να βρούμε τη θέση του φυλαχτού. Μετά από περιπέτειες και παγίδες, βρήκαμε το φυλαχτό και το βράδυ γιορτάσαμε μαζί με όλο το ινδιάνικο χωριό τη μεγάλη μας νίκη! Οι Ινδιάνοι φίλο μας μας ευχαρίστησαν για τη βοήθεια που τους προσφέραμε, μας αποχαιρέτησαν και μας είπαν ότι πάντα θα είμαστε καλοδεχούμενοι στο «Μεγάλο Ινδιάνικο Χωριό» τους!

Ιούλιος, η ζέστη κορυφώνεται και αυτό μπορεί να σημαίνει ένα πράγμα – Κατασκήνωση. Ήρθε η ώρα λοιπόν να εφαρμόσουμε ότι μάθαμε τη φετινή χρονιά. Χωρίς δεύτερη σκέψη η παρέα της 1ης Ομάδας Προσκόπων Παπάγου γεμίζει σακίδια, φορτώνει φορτηγό και αναχωρεί για νέες περιπέτειες – προορισμός της ένας παραθαλάσσιο παράδεισος στα Σαβάλλια Ηλείας.

Παρά τη ζέστη και τον ήλιο με το που φτάνουμε στο χώρο της Κατασκήνωσης πιάνουμε δουλειά. Από το μηδέν χτίζουμε το σπίτι που θα μας φιλοξενήσει για 12 ημέρες, μοναδικό όριο στο τι θα κατασκευάσουμε η φαντασία μας. Με μεράκι και ενθουσιασμό οι Πρόσκοποι χτίζουν τις γωνίες των Ενωμοτιών τους. Στήνουν σκηνές, τακτοποιούν τα σακίδιά τους σε σακιδιοθήκες, σηκώνουν τραπεζαρίες και πύλες, οριοθετούν το χώρου τους και η δημιουργία δεν τελειώνει ποτέ. Δίχως δουλειά είναι η ζήση πεζή λέει ένα τραγούδι μας, όμως και δίχως παιχνίδι. Από την πρώτη κιόλας μέρα ξεκινούν περιπέτειες, είτε στη θάλασσα είτε στο δάσος.

Εντυπωσιάσαμε Ινδιάνους, γίναμε μυστικοί πράκτορες και λύσαμε μυστήρια, ταξιδέψαμε μέχρι την άλλη άκρη της γης, δαμάσαμε άγρια ζώα, φτιάξαμε δικά μας επιτραπέζια, συμμετείχαμε σε ναυμαχίες, γυρίσαμε το χρόνο πίσω και συμβάλαμε στη δημιουργία της ιστορίας και πολλά πολλά άλλα. Μάλιστα, ένα πρωί δεχτήκαμε μία ιδιαίτερη επίσκεψη από Πιγκουίνους, οι οποίοι μας έστειλαν σε μία σημαντική αποστολή. Με τα απολύτως απαραίτητα στα σακίδιά μας ταξιδέψαμε στην κορυφή του ποταμού «Νέδα». Από εκεί ξεκίνησε η πορεία μας. Αψηφώντας κάθε φόβο που αισθανόμασταν βουτήξαμε στα νερά του ποταμού. Διασχίσαμε μικρούς καταρράκτες, σκαρφαλώσαμε σε βράχια, κολυμπήσαμε στα δροσερά νερά του έχοντας ως κίνητρο το στόχο της αποστολής μας. Η πορεία μας κράτησε αρκετές ώρες και ενώ η κούραση συσσωρευόταν τα δροσερά νερά και η θέα της σπηλιάς με της νυχτερίδες και των καταρραχτών της Νέδας που συναντήσαμε στο τέλος της διαδρομής ήταν αρκετά για να ξεχάσουμε κάθε αρνητική σκέψη.

Γεμάτοι νέες, μοναδικές εμπειρίες και δροσισμένοι επιτέλους αναζητήσαμε ένα καταφύγιο. Σε μία όμορφη γωνιά χωμένοι σε ένα δάσος στην παραλία του ποταμού στήσαμε τα καταλύματα μας, μαγειρέψαμε και αποκοιμηθήκαμε χαζεύοντας τον ξάστερο ουρανό καθώς τα τρεχούμενα νερά της Νέδας μας νανούριζαν.

Κατασκήνωση Οµάδας : «40 βαθµοί, λιώνει το κορµί»

Η αποστολή μας είχε κλείσει με επιτυχία, οπότε τι καλύτερος τρόπος να το γιορτάσουμε παρά με ένα θεσπέσιο δείπνο. Στον δρόμο της επιστροφής λοιπόν δόθηκε σε κάθε Ενωμοτία η ευκαιρία να επιλέξει τα πιο φρέσκα υλικά για το δείπνο που θα προετοίμαζαν. Κάθε Ενωμοτία είχε τρείς ώρες να παρασκευάσει τουλάχιστον δύο πιάτα και να στολίσει την γωνία της, ώστε να αφήσει τους κριτές άφωνους. Όλες οι Ενωμοτίες παρουσίασαν καταπληκτικά πιάτα, αλλά η παρουσίαση και οι γεύσεις των Γερακιών, έκανα την Ενωμοτία να ξεχωρίσει. Χωρίς να το καταλάβουμε οι τελευταίες μέρες πλησίασαν και η περιπέτεια μας σιγά σιγά έφτανε στο τέλος της. Την τελευταία γεμάτη

μέρα της Κατασκήνωσης δεν κάτσαμε ούτε λεπτό, το παιχνίδι και η δράση έπιαναν κόκκινο. Η ημέρα μας έκλεισε με την πυρά λήξης, όπου γύρο από τη φωτιά ακούγοντας το κύμα να σκάει καθώς τα άστρα φώτιζαν απαλά το τοπίο μοιραστήκαμε στιγμιότυπα, σκέψεις και συναισθήματα από τη φετινή χρονιά και κάναμε ευχές και όνειρα για αυτή που έρχεται. Το επόμενο πρωί πήραμε το δρόμο της επιστροφής κουρασμένοι από το ξεστήσιμο, το κουβάλημα και το φόρτωμα, αλλά στα πρόσωπα μας έλαμπε ένα μεγάλο χαμόγελο ανακούφισης, νοσταλγίας, επιτυχίας, μα πάνω από όλα προσμονής για της περιπέτειες που μας περιμένουν να μοιραστούμε όλοι μαζί, στην 1η Ομάδα μας.

*Της Αντιγόνης Καραμάνη

Πριν από 2 μήνες περίπου το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος καταλήφθηκε από 64 ´Έλληνες Προσκόπους όλων των ηλικιών, ανάμεσά τους και δέκα άτομα του Συστήματός μας. Ο λόγος; Η πραγματοποίηση ενός ταξιδιού στην άλλη άκρη της Γης, την μακρινή Ιαπωνία. Σκοπός η συμμετοχή στο 23ο Παγκόσμιο Προσκοπικό Τζάμπορι! Η μεγάλη αυτή προσκοπική συνάντηση έλαβε χώρα στην κατάφυτη περιοχή του Yamaguchi, συγκεκριμένα στην τοποθεσία Kirara-Hama. Εκεί συγκεντρώθηκαν 33.000 πρόσκοποι από όλη την υφήλιο για να μοιραστούν το ανεκτίμητο αγαθό της προσκοπικής ζωής και να δημιουργήσουν το μοντέλο ενός κόσμου αν όχι ιδανικού, αισιόδοξου, καλύτερου! Οι τέσσερις ενωμοτίες της Ελληνικής Αποστολής χωρίστηκαν σε δύο και δύο και βρέθηκαν να κάνουν παρέα σε προσκόπους από τον Καναδά και την Κύπρο στον ίδιο κατασκηνωτικό χώρο. Αυτό το γεγονός σημάδεψε την εμπειρία του Τζάμπορι διότι αποτέλεσε κάτι πρωτόγνωρο και συνάμα υπέροχο για τους εμάς αφού είχαμε την ευκαιρία να δεθούμε με ξένους αδελφούς προσκόπους, να ανταλλάξουμε ήθη και έθιμα του πολιτισμού μας και να βιώσουμε πραγματικά το ρητό και μότο του Τζαμπορι, το «Wa», δηλαδή το πνεύμα ενότητας. Οι μέρες μας στην παγκόσμια αυτή προσκοπική γιορτή ήταν κατάμεστες με δραστηριότητες αναφορικά με κάθε πτυχή της ζωής μας. Συγκεκριμένα, στο πρόγραμμα «Science» διεθνούς κύρους ιαπωνικές εταιρίες παρουσίαζαν το έργο τους και παράλληλα υπήρχαν διαδραστικοί σταθμοί όπως η χάραξη μεταλλικής κούπας με αμμοβολή. Υπήρχαν επίσης οι δραστηριότητες νερού, τοποθετημένες δίπλα στα ανοιχτά του Ειρηνικού Ωκεανού που για τους περισσότερους αποτέλεσαν όαση μέσα στην αφόρητη ζέστη αλλά συνάμα και κάτι το μοναδικό, αφού κάθε πόσο έχει κανείς την ευκαιρία να κολυμπήσει στον απέραντο αυτό ωκεανό; Εν συνεχεία, το πρόγραμμα «Peace» μας οδήγησε στην ιστορική και μαρτυρική πόλη της Χιροσίμα όπου οι λέξεις για να περιγράψουμε τα συναισθήματα ήταν και παραμένουν δυσεύρετες ή ακόμα και περιττές. Η επίσκεψη αυτή πραγματικά θα χαραχτεί ανεξίτηλα στο μυαλό μας. Παρά το γεγονός ότι το μουσείο γέννησε αβάσταχτα συναισθήματα, το να αντικρίζει κανείς το περίφημο θόλο της Χιροσίμα ή το άγαλμα του κοριτσιού Σαντάκο Σασάκι που αντιπροσωπεύει την ειρήνη είναι υποβλητικό και καθαρά συγκλονιστικό. Ακόμα, αξιοσημείωτα ήταν τα προγράμματα «Community» και «Culture». Με το πρώτο μας δόθηκε η δυνατότητα να επισκεφτούμε ένα γειτονικό σχολείο, να γνωρίσουμε μαθητές λυκείου της περιοχής και να μυηθούμε στις ιαπωνικές συνήθειες όπως για παράδειγμα το Σάντο, δηλαδή την προσφορά τσαγιού σε καλεσμένους μετά από τέλεση συγκεκριμένο τελετουργικό. Το δεύτερο είχε ως κύριο άξονα την διαδραστική παρουσίαση εθνικής ιστορίας και παραδόσεων με σκοπό την διεύρυνση των πολιτισμικών οριζόντων των προσκόπων. Τέλος, γίναμε λίγο πιο σοφοί και συνειδητοποιημένοι πολίτες μέσα από το Global Development Village στο οποίο παγκόσμιοι οργανισμοί είχαν στείλει ανταποκριτές για να μας ενημερώσουν για την δράση τους και να μας ευαισθητοποιήσουν να πάρουμε θέση και να δράσουμε σε παγκόσμια ζητήματα. ´Όλα τα παραπάνω ίσως αποτέλεσαν την απαρχή για την δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου. Μία προετοιμασία της νέας γενιάς για την ίδρυση βιώσιμων κοινωνιών με οδοδείκτες την ειρήνη, την αλληλεγγύη, τον αμοιβαίο σεβασμό, τις αρχές του Προσκοπισμού.

23ο WSJ Japan 2015: «Arigato, το απώτατο ταξίδι...»

Εκτός όμως από το πλούσιο πρόγραμμα του Τζάμπορι, ο ελεύθερος χρόνος για γνωριμίες και εξερεύνηση ήταν άπλετος. Πρόσκοποι από κάθε ήπειρο βρίσκονταν σε απόσταση 20 μέτρων. Η κοινωνικοποίηση ήταν αναπόφευκτη όμως απόλυτα διασκεδαστική και εποικοδομητική. Οι ανταλλαγές μαντηλιών και σημάτων ήταν αναρίθμητες. Η αγωνία για την απόκτηση ενθυμίων αναζωπυρωνόταν όσο κυλούσε η ζωή στην παγκόσμια κατασκήνωση . Παρόλα αυτά, όταν πλέον είχαν κατευναστεί τα πνεύματα και οι πιο ουσιαστικές γνωριμίες κέρδιζαν έδαφος, θα μπορούσε ήταν φανερό πλέον ότι οι πολιτισμικές διαφορές μεταξύ λαών και χωρών δεν στέκουν ποτέ τροχοπέδη όταν υπάρχει κοινός σκοπός αλλά και το μέγιστο αγαθό που όλοι μοιραζόμαστε: η ανθρώπινη φύση. Μετά την ολοκλήρωση του Τζάμπορι, η Ελληνική Αποστολή κατάφερε να περιηγηθεί σε τρείς επιβλητικές ιαπωνικές μεγαλουπόλεις: την Οσάκα, την Νάρα και το Κιότο. Παρέα με τους ξεναγούς μας επισκεφθήκαμε ναούς, κάστρα από την εποχή των Σογκούν και των Σαμουράι και θαυμάσαμε την ραφινάτη και λεπτομερή ασιατική αρχιτεκτονική τους. Ανεβήκαμε σε ένα από τα πιο ψηλά και μεγαλοπρεπή κτίρια του κόσμου και απολαύσαμε την μαγευτική θέα που προσφέρει η πόλη της Οσάκα. Περπατήσαμε σε καταπράσινα δάση παρέα με ελάφια και γευτήκαμε την εξαίρετη ιαπωνική κουζίνα σε παραδοσιακά εστιατόρια. Τελικά, παρευρεθήκαμε σε δείπνο προσφερόμενη από την Ελληνική Πρεσβεία δίπλα στην θάλασσα και μέσα από όλες αυτές τις εμπειρίες αποκτήσαμε εφόδια ανεκτίμητα, εμπειρίες ζωής! Το Τζάμπορι δεν ήταν μια απλή κατασκήνωση, ήταν η Γη σε μικρογραφία. Μία Γη εναρμονισμένη, όπου κυριαρχούσε ο σεβασμός και η αδελφοσύνη. Τελικά, το μότο του 23ου Παγκοσμίου Τζαμπορι δεν θα μπορούσε να ήταν πιο εύστοχο. Η ιαπωνική λέξη «Wa» που μεταφράζετε ως “Spirit of Unity” ή «Πνεύμα Ενότητας» χαρακτηρίζει στο έπακρο την εμπειρία κάθε προσκόπου, μικρού ή μεγάλου, στην χώρα του ανατέλλοντος ηλίου. Το Σύστημά μας συνεχίζει να πραγματοποιεί ασταμάτητα το ρητό του: «Πιο ψηλά, πιο μακριά», συγκεκριμένα στην άλλη άκρη του πλανήτη. Η επαφή με τόσα διαφορετικά άτομα από τόσο διαφορετικούς τόπους ήταν κάτι φαντασμαγορικά αναζωογονητικό, κάτι που θα γέμιζε τον οποιοδήποτε ζωή. Ο προσκοπισμός μέσα από το καλειδοσκόπιο αυτού του Τζάμπορι, για εμάς πια, έχει πάρει μια πολύπλευρη διάσταση. Πλέον αέναος σκοπός μας, γιατί μία φορά πρόσκοπος πάντα πρόσκοπος, θα είναι η συνεχής προσπάθεια για την δημιουργία μίας συνασπισμένης ανθρωπότητας, ενός καλύτερου κόσμου! Τα μέλη του Συστήματος μας, τα οποία βρέθηκαν στην μακρινή Ιαπωνία: 1) Κλήμης Τοσουνίδης «Μέρακ» Αρχηγός Συστήματος 2) Αιμιλία Ναθαναήλ «Ντούμχε» Υπαρχηγός Κοινότητας 3) Γωγώ Κουρμουλή «Κίσσα» Αρχηγός Αγέλης 4) Βερένα Καποπολύλου «Ναγκάινα» Υπαρχηγός Αγέλης 5) Παντελής Ρέλλας Ανιχνευτής 6) Κλειώ Τρούγκου Ανιχνεύτρια 7) Αντιγόνη Καραμάνη Ανιχνεύτρια 8) Αλέξανδρος Πεταλίδης Ανιχνευτής 9) Άγγελος Τσαρουχάς Πρόσκοπος 10) Γιώργος Τσαρουχάς Πρόσκοπος

• Η Αντιγόνη μας, ήταν ένας από τους σημαντικότερους αρθρογράφους του Jamboree, γιατί πολλά άρθρα της, δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα του Jamboree

** Η Κλειώ μας, είχε την χαρά και την τιμή, να «κουβαλήσει» την ελληνική μας σημαία, στην

τελετή λήξης του Jamboree και να κάνει όλους μας υπερήφανους

Πρωινό στη φωτιά : • 1 ψωμί στρογγυλό • 1 φέτα μπέικον • 1 χούφτα τυρί cheddar • 1 αυγό • αλουμινόχαρτο • φωτιά καλή

Στο τεύχος αυτό, υπάρχει αφιέρωμα, στις εγκαταστάσεις μας. Δείτε πως ήταν τα τμήματα μας αρκετά χρόνια πριν. Η Ομάδα μας, όταν ήταν ακόμα γκαράζ αυτοκινήτων

Η λέσχη μας, μετά την πυρκαγιά του 1982

Κλήμης«Μέρακ»Τοσουνίδης:Συνεχίζειγια6ηκαιπροτελευταίαχρονιά,ναείναιΑρχηγόςΣυστήματος.Στιςπιοδύσκολαοικονομικέςσυγκυρίες, για τηνπατρίδαμας,κρατάει τοεπίπεδο τουπροσκοπικού έργου του Συστήματος, σε ένα πολύ υψηλό σημείο,προσπαθώνταςναμηνλείψειτίποτασεπαιδιάκαιβαθμοφόρους.Εργάζεταισεεταιρία με ορειβατικά είδη και έτσι καλύπτει την αγάπη του για το φυσικόπεριβάλλον. Σίγουρα τα 21 συνεχόμενα χρόνια που βρίσκεται στο Σύστημα,είναιχρήσιμαστηνπροσπάθειαπουκάνειγιαναγράψειτηνιστορίαμας.

Μίνως«Πιγκουίνος»Κωνσταντινίδης:ΤοείχαμεπροβλέψειότιδενθαμπορούσεηΕλλάδανατονκρατήσει.ΜόνιμοςκάτοικοςΟλλανδίαςκαιGoldmemberτηςTransalvia,αποδεικνύειότιότανκάτιτο αγαπάς πολύ, τα χλμ δεν είναι εμπόδιο. Βρέθηκε στην κατασκήνωση τηςΟμάδας και γέμισε τις μπαταρίες του, για έναν ολόκληρο χρόνο. Από τα ξέναπου βρίσκεται θα οργανώσει το αρχείο του Συστήματος μας, το οποίο είναιδύσκολο, χρονοβόρο, αλλά τα αποτελέσματα της δουλειάς του, θα μαςσυγκινήσουνόλους.ΕργάζεταιστηνShell.

Δημήτρης«Σκίουρος»Ησαίαδης:ΓύρισεγιατακαλάστοΣύστημαμαςκαικατάφερεμετιςγνώσειςτου,ναφτιάξειαρκετάπράγματαώστετοΣύστημαμαςνααποκτήσειτηνεικόναπουτουαρμόζει.Τασχέδιατουδενσταματάνεποτέαλλάπάλικαλάπουέχουμεcapitalcontrolκαιδενμπορείναταπραγματοποιήσει,γιατίσίγουρατηνΟμάδατηνέχειφανταστείδιώροφη.Έχεισπουδάσειηχοληψίααλλάπάλικαλάπουταχέριατουκαιτομυαλότου,δουλεύουνπερισσότεροαπότααυτιάτου...

ỢρόựỰρος

ủửμίửς

ỉρửμμửτέửς

Βερένα«Ναγκάινα»Καποπούλου:Ποιοςθατοπίστευεπρινχρόνια,ότιθαέμενετόσαχρόνιαστηνΑγέλημαςκαιθαείναιοκινητήραςτηςΑγέληςμας.Έναανήσυχοπνεύμαπουδυστυχώςδενθατοκρατήσουν,τασύνορατηςχώραςμας,αλλάκαλύτεραγιατηνίδια.Τελειώνειτιςσπουδέςτης,στηνΒιολογία,ιδανικόότανασχολήσεμε«λυκάκια».

Γιάννης«Σκορπιός»Κράλης:Όσαχρόνιακαιναπεράσουν,δενθασταματήσειναπροσφέρειτονλίγοελεύθεροχρόνοτου,στηνΑγέλημας.Παράδειγμαγιαόσουςισχυρίζονταιότιδενβρίσκουνχρόνο,μιαςκαιοιδουλειάτουηλεκτρολόγουτου«τρώει»όλητηνημέρα.Ανσκεφτείκανείςότιέχεικαιτηντεράστιαευθύνηκαιχαράναείναιπατέρας,τότεμπορείνακαταλάβειτισημαίνουνταπαραπάνω.

Έλλη«Μπαγκήρα»Κουρμουλή:Το«λυκάκι»μαςαφούγύρισεαπότιςσπουδέςτου,πέρσι,έκανετααδύναταδυνατάγιαναμπορέσεινακαλύψειταχρόνιαπουήτανμακριάμας.Απίστευτηπηγήκεφιούκαιζωντάνιας,ηΜπαγκήρα,μεταδίδειστηνΑγέλημαςόλαταστοιχείαπουχρειάζεται,γιαναείναιπραγματικήΑγέλη.Βιολόγοςπουψάχνεικάτιναερευνήσει.

Bασίλης«Αλτάιρ»Τρούγκος:Όταντην1ησουχρονιάσανβαθμοφόροςτηντελειώνειςμετόσοόρεξηγιατοξεκίνηματηςνέας,τότεσημαίνειότιείσαι«γεννημένος»γιααυτό.ΤομέλλοντηςΑγέληςμαςτουανήκεικαιησοβαρότηταπουδείχνεισεότικάνει,αςείναιοδηγόςτουταεπόμεναχρόνια.ΣπουδάζειστησχολήτωνΧημικώνΜηχανικώντουΕ.Μ.Π.

Άκης«?»Σαμοθράκης:Ότανβλέπεικανείςταπαιδιάναγίνονταιβαθμοφόροι,τότεμόνοικανοποίησημπορείνανιώσει.ΌτανμάλιστατοπαιδίείναιοΆκηςμας,τότεηχαράείναιμεγαλύτερη.Καιμπορείναγίνεταιτώραβαθμοφόρος,αλλάηβοήθειαπουέχειπροσφέρειστηνΑγέλημας,στιςπροηγούμενεςκατασκηνώσεις,είναιότιπραγματικάχρειάζεταιηΑγέλημαςγιατηννέαχρονιά.

Αντώνης«?»Δρακακάκης:Ευτυχώςγιαεμάς,δεντονκέρδισετομπάσκετκαιαποφάσισεναγυρίσειστηνμεγάλητουαγάπη,τουςπροσκόπους.ΑπόλυκόπουλοστοΣύστημαμας,μεέναμικρόδιάλειμμα,οΑντώνηςελπίζουμεναδώσειτηνομαδικότηταπουτονδιακατέχεισεμικρούςκαιμεγάλουςτηςΑγέληςμας.Ελπίζουμεναμαςφτάσειψηλά,αφούσπουδάζειμηχανικόςαεροσκαφών.

Εμμανουέλα«?»Μιχαλοπούλου:Ανκάτισουαρέσει,θαβρειςτονκατάλληλοχρόνογιανατοπραγματοποιήσεις.ΑυτόταιριάζειγάντιστηνπερίπτωσητηςΕμμανουέλαμας,αφούαποφάσισεναασχοληθείαπόφέτοςενεργάμετουςπροσκόπους.Ελπίζουμεναγίνειη«φωνή»τηςλογικής,στοφετινόεπιτελείοτηςΑγέλης,γιατίταπρώτασημάδια,δείχνουνμίαπολύοργανωμένηκαισυγκροτημένηπροσωπικότητα.ΣπουδάζειστοΕ.Μ.Π.στοτμήμαΕφαρμοσμένωνΜαθηματικώνκαιΦυσικώνΕπιστημών

Νικήτας«?»Κεφαλογιάννης:Ήρθεηστιγμήγιατον«ψηλό»τουΣυστήματοςμας,ναγίνειβαθμοφόρος.ΉρθεστοΣύστημαμας,στοΛύκειοκαι«κόλλησε»μαζίμας,σετόσομεγάλοβαθμόπουσκέφτεταιναξαναδώσειπανελλήνιεςεξετάσειςγιαναπεράσειΑθήνακαιναείναισυνέχειαμαζίμας.ΣπουδάζειΟικονομικέςΕπιστήμεςστοΠανεπιστήμιοΚρήτης.

Παντελής«?»Ρέλλας:

Μπορείνασουκανονίσειταπάντα.Μπορείνακάνειτουςάλλους,νατρέχουνγιατουςπροσκόπους.Καιόλααυτάαπότοτηλέφωνο.Μεθάρροςπουλίγοιέχουνστηνηλικίατου,ήρθεηστιγμήγιαακόμαένανανιχνευτή,ναπεράσειαπότην«άλλη»πλευρά...ΕλπίζουμεναμηνέχειπολλάμποφόρφέτοςγιαναανεβαίνειαπότοΗράκλειοτηςΚρήτηςπουσπουδάζειΗλεκτρολόγοςΜηχανικός.

Γωγώ«Κίσσα»Κουρμουλή:

Για δύο μήνες έκανε διάλειμμα από την αρχηγία της Αγέλης καιαποφάσισεναμείνειγια4ηχρονιάΑκέλαστηνΑγέλημας.Μπορείμεένανμαγικότρόπο,νακάνειταλυκόπουλαμαςναβιώνουνπολύδυνατέςεμπειρίες.ΣπουδάζειστοΕ.Μ.Π.στοτμήμαΕφαρμοσμένωνΜαθηματικώνκαιΦυσικώνΕπιστημώνκαιελπίζουμεαυτήηχρονιάναμηντελειώσειποτέ...

Ισιδώρα«Ίκκυ»Κωνσταντινίδη:Σταθερά,δυναμικάκαιπάνταπιοψηλά...είναιταβήματαπουκάνειη Ίκκυ μας με την Ομάδας μας, όλα αυτά τα χρόνια που είναιΑρχηγός της. Έχοντας αποκτήσει εμπειρία χρόνων, έχει την χαράφέτος να έχειμαζί της νέο«αίμα»,στοοποίο έχει τόσαπολλάναμάθει. Όταν η Ομάδα της αφήνει χρόνο, σπουδάζει στο τμήμαΠληροφορικήςστοΠΑ.ΠΕΙ.

Αλέξανδρος«?»Ανδριτσόπουλος:Έγινε νωρίς μεταγραφή, ως ανιχνευτής και απότότε μέρα με την μέρα, γίνεται σημαντικό μέλοςτης μεγάλης «οικογένειας» του Συστήματος μας.Δεν μιλάει πολύ αλλά σκέφτεται πολύ μεαποτέλεσμα να είναι μία «μηχανή» ιδεών καιέξυπνου χιούμορ, απαραίτητα στοιχεία για τηνσωστή λειτουργία της Ομάδας. ΣπουδάζειΜηχανικός αεροσκαφών στην Χαλκίδα, αλλάμένεικοντάμας.

Γιώργος«Ρίγκελ»Τσιρούλης:Γιαπότεπέρασεηπρώτητουχρονιά,ούτεοίδιοςδεν την κατάλαβε αφού σε ότι και αν κάνειτρέχει.Βαθμοφόροςαρκετάαθλητικός οοποίοςθα συνεχίσει ,ελπίζουμε, να βοηθάει αρκετά μετην παρουσία του, την Ομάδα μας, όσα χλμ καινα έχει για προπόνηση. Σπουδάζει στο τμήμαΠολιτικώνΜηχανικώντουΕ.Μ.Π.

Μαρίνα«Σουρικάτα»Τσιρούλη:ΒαθμοφόροςπουέχειναδώσειστηνΟμάδαμαςπάρα πολλές από τις προσκοπικές και όχι μόνογνώσεις της. Ο χρόνος είναι το μεγαλύτεροεμπόδιο για την Σουρικάτα μας, γιατί για να ταπρολαβαίνει όλα όσα κάνει, πρέπει να τονσταματήσειΣπουδάζειΑρχιτεκτονικήςστοΕ.Μ.Π.και ελπίζουμε να μιας φτιάξει την νέα Ομάδαμας,έστωκαισεμακέτα!

Κωνσταντίνος«Μαμούθ»Μοδάτσος:ΤακατάφερεκαιπήρεμεταγραφήαπότηνΙατρικήΑλεξανδρούπολης, στην Ιατρική στο Ηράκλειο τηςΚρήτης(8%^@#^).Έχειαποδείξειβέβαιαότιμετηνπρώτη ευκαιρία βρίσκεται, πάντα κοντά στηνΟμάδα που τόσο πολύ αγαπάει. Μήπως τελικάόμως είναι καλύτερα να ανοίξουμε ένα Σύστημαστην Κρήτη με τόσους βαθμοφόρους που έχουμεεκεί?

Σπύρος«Κόρακας»Ψαρομίλιγγος:Ολοκλήρωσε με επιτυχία την στρατιωτική τουθητείακαιαποφάσισεότιδεντονκρατάειηχώραμας.Γι’αυτόμάζεψεταυπάρχοντατουκαιέφυγεγιαμεταπτυχιακόστηνΑγγλία.Ελπίζουμεότιδενθααντέξει τηνβροχήκαιθαέρχεταισυχνάστηνΕλλάδα, γιατί η Ομάδα μας έχει μεγάλη ανάγκηαπότηνουσιαστικήπαρουσίατου.

Γιάννος«?»Τσιμιδάκης:Πάνταάκουγεγιατουςπροσκόπους,τόσαπολλάπου τελικά τον έπεισαν, να ασχοληθεί ενεργάμαζί τους. Τα πρώτα σημάδια, δείχνουν ένανπολλάυποσχόμενα,βαθμοφόρομεσωματικάκαιπνευματικάπροσόντα.Ελπίζουμενααποφασίσειπόσο χαμέναπήγαν ταπροηγούμενα χρόνια καινα μείνει μαζί μας, για αρκετά ακόμα χρόνια.ΣπουδάζειστοΕ.Μ.Π.στο τμήμαΕφαρμοσμένωνΜαθηματικώνκαιΦυσικώνΕπιστημώνκαιαυτός.

Δημήτρης«?»Χριστιανός:

Αθόρυβος αλλά αποτελεσματικός , ο Δημήτρηςμας κατάφερε όλα αυτά τα χρόνια που ήτανανιχνευτής, πραγματοποιήσει με μεγάληεπιτυχία ότι είχε αναλάβει. Κουβαλάει μαζί τουτην φρεσκάδα, του νέου βαθμοφόρου καιελπίζουμε να μείνει για καιρό μαζί μας.Σπουδάζει Αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων καιόπωςλέεικαιτοόνοματου...μεγάληηχάρητου.

Νιόβη«?»Ρέλλα:Πραγματοποιώντας ένα μικρό διάλειμμα,ευτυχώς αποφάσισε σωστά και γύρισε σε αυτόπου αγαπάει πολύ (το ήθελαν και πολλοί).Απίστευτα ετοιμόλογη, υπόσχεται να χαρίσειμεγάλες ατάκες, όπως έκανε πάντα απόλυκόπουλο.Καλύτεραγιαόλουςναείστεμαζίτηςκαι όχι «απέναντι» της. ΣπουδάζειΠληροφορικήστοΟικονομικόΠανεπιστήμιοΑθηνών.

Βασίλης«Ραν»Τρικκαλίτης:

Όταν κάτι αγαπάς πολύ, δύσκολα το αφήνεις. Γι’ αυτό, ο Ραν,συνεχίζει να οδηγεί με ασφάλεια την Κοινότητα μας, σε νέα καιδύσβατα μονοπάτια. Έχοντας γυρίσει όλη την Ελλάδα, με τηνΚοινότητα μας και όχι μόνο, αποτελεί πηγή έμπνευσης καιθαυμασμού για τους νέους και νέες του Συστήματος μας. Αςελπίσουμε«πάντανακυλά,γιαναμηνχορταριάσειποτέ..»

Σπύρος«Ρακούν»Φασούλας:Ψάχνουμε να βρούμε, τι είναι αυτό που ότανσυμβεί, θα σταματήσει ο Ρακούν τουςπροσκόπους και δεν μπορούμε να το βρούμε.Πάλι καλά, γιατί σε κάθε ανάγκη, θα βοηθάειπάντα και θα μας κάνει όλους να μαθαίνουμεκάτικαιμόνομετηνπαρουσίατου.Ανκαιανήκειστην «γερουσία» του Συστήματος, βάζει κάτωπολλά«παιδάκια»όπωςμαςαρέσεινατουλέμε.

Αιμιλία«Ντούμχε»Ναθαναήλ:Δύσκολα θα καταφέρουμε να την κρατήσουμεστηχώραμαςκαιαυτόθαείναιμίαπραγματικήαπώλειαγιατοΣύστημαμας.ΕλπίζουμεηΕλλάδανα γίνει επιχειρηματικός παράδεισος, για νακρατήσουμε μία έμπειρη, αποτελεσματική,ευαίσθητη μα πάνω από όλα μοναδικήβαθμοφόρο του Συστήματος μας που έχει τόσαπολλάακόμαναμαςπροσφέρει.

Σταύρος«Μούσου»Σαρακίνης:Έκανετοπροσκοπικότουάλμακαιαποφάσισενα«μεταναστεύσει» (της μόδας) στην Κοινότηταμας. Βαθμοφόρος «σφουγγάρι», μαθαίνεισυνεχώς και θέλει να εξελίσσεται και σεπροσκοπικό αλλά πάνω από όλα σε προσωπικόεπίπεδο. Επίσηςαποφάσισε ναακολουθήσει καιτην μεγάλη του αγάπη για την φυσιοθεραπεία.Μάλλοναυτήείναιηχρονιάτου...

Γιατί τα ωραία πράγματα στη ζωή πρέπει να επαναλαμβάνονται...