Η ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ

Παντού υπάρχει καπνός Και ο σφυγμός είναι τρελός

Ο δυνατός αετός Πέφτει μπροστά μου νεκρός

Τα παιδιά βγάζουν φτερά Και πετούν μακριά από την φωτιά

Ακούγεται μόνο μία φωνήΚαι πόνο προκαλεί

Η οικογένεια τρέπεται σε φυγήΓια να σωθεί από την πληγή

Κλάματα παντού αντηχούνΚαι στα στρατόπεδα ακούγονταιΤα κανόνια που πυροβολούν

Βαγόνια γεμάτα με απελπισία, θρήνο και οργήΜεταφέρουν πρόσφυγες στην μακρινή τη γη

Ψάχνουν άλλα μέρη, άλλη γηΠαρόλο που δεν θα ναι όλοι μαζί

Σείεται ο κόσμος για άλλη μια φοράαπό τη δύσμοιρη την προσφυγιά

Bλέπεις τον πόνο στα μάτια τουςκαθώς προσπαθούν να μαζέψουν τα κομμάτια τους

Φεύγουνε σαν κυνηγημένοιΑπ’ την πατρίδα,νικημένοι

Σκίζουν τα διαβατήρια τουςΛησμονώντας την πατρίδα τη γλυκιά τους

Της πατρίδας η φωλιάτους στέλνει μακριά

Και όταν η μέρα χαράξεισε άλλη γη θα έχουν φτάσει

Μα… όμως…

η ζωή θα ξαναρθεί όταν ένα λευκό περιστέρι φανεί

θα κρατεί ένα κλαδί που θα επουλώσει την πληγή

η ζωή θα ξαναρθεί σαν ένα λευκό περιστέρι στον ουρανό να φανεί

και θα κρατεί ένα κλαδί που θα επουλώσει την πληγή

Το πολιτισμικό πρόγραμμα:“Ποίηση και Μελωδία”