1.Καταγωγή των Ρωμαίων

Ρωμαίοι είναι οι κάτοικοι της αρχαίας Ρώμης και κατ ΄ επέκταση στην αρχαιότητα οι πολίτες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Στον Μεσαίωνα "Ρωμαίοι" αποκαλούνταν οι Έλληνες, εξ ου και το νεώτερο όνομα "Ρωμιοί". που επικράτησε μέχρι τη σύγχρονη εποχή από τους χρόνους της Τουρκοκρατίας.• Σημειώνεται ότι οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες

θεωρώντας τους εαυτούς τους συνεχιστές των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων καλούνταν "Ρωμαίοι" και όχι Βυζαντινοί. Βέβαια μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους το 1204, λόγω πολιτικής σκοπιμότητας απέβαλαν εξ ολοκλήρου το λατινικό χαρακτήρα και οι τότε Έλληνες αποκαλούνταν “ Γρακοί ", αντί Ρωμαίοι, βέβαια οι Αυτοκράτορες, περισσότερο για λόγους γοήτρου, συνέχισαν να θεωρούν τους εαυτούς τους Ρωμαίους.

Εκπαίδευση• Κατά την πρώτη περίοδο της δημοκρατικής εποχής δεν υπήρχαν

δημόσια σχολεία στη Ρώμη, έτσι τα αγόρια διδάσκονταν ανάγνωση και γραφή από τους γονείς τους ή από μορφωμένους σκλάβους, που ονομάζονταν «παιδαγωγοί» και που συνήθως ήταν ελληνικής καταγωγής. Πρωταρχικός σκοπός της μόρφωσης στην εν λόγω περίοδο ήταν η εκπαίδευση των νεαρών ανδρών στις αγροτικές εργασίες, τον πόλεμο, τις ρωμαϊκές παραδόσεις και τα δημόσια πράγματα. Τα νεαρά αγόρια μάθαιναν πολλά για τη ζωή του πολίτη. Εφόσον οι γονείς τους διέθεταν τα κατάλληλα οικονομικά μέσα, τα αγόρια και κάποια κορίτσια αποστέλλονταν στην ηλικία των 7 ετών σε ιδιωτικό σχολείο εκτός σπιτιού που ονομαζόταν «ludus», όπου ένας δάσκαλος (ο οποίος καλούταν «litterator» ή «magister ludi» και ήταν συχνά ελληνικής καταγωγής) τα δίδασκε ανάγνωση, γραφή, αριθμητική και μερικές φορές ελληνικά, μέχρι την ηλικία των 11.

ΤέχνηΟι τεχνοτροπίες της ρωμαϊκής ζωγραφικής μαρτυρούν επιρροή από την ελληνική τέχνη. Τα δείγματα που επιβιώνουν μέχρι τις μέρες μας είναι κυρίως τοιχογραφίες που κοσμούσαν τους τοίχους και τα ταβάνια εξοχικών κατοικιών, ωστόσο διάφορα ρωμαϊκά κείμενα κάνουν αναφορά σε έργα φτιαγμένα σε ξύλο, ελεφαντόδοντο κι άλλες ύλες. Πολλά δείγματα ρωμαϊκής ζωγραφικής έχουν βρεθεί στον αρχαιολογικό χώρο της Πομπηίας και μελετώντας αυτά οι ιστορικοί τις τέχνης έχουν παρατηρήσει τέσσερις διακριτές τεχνοτροπίες. Η πρώτη ανήκει χρονολογικά στην περίοδο από τις αρχές του 2ου αιώνα π.X. μέχρι την αρχή ή τα μέσα του 1ου αιώνα π.Χ. Τη συνθέτουν κυρίως απομιμήσεις από μάρμαρο, ενώ ορισμένες φορές περιλαμβάνει απεικονίσεις μυθολογικών πλασμάτων.

Μουσική

Η ρωμαϊκή μουσική βασίστηκε κατά πολύ στην ελληνική μουσική και έπαιζε σημαντικό ρόλο σε διάφορες εκφάνσεις της ζωής των Ρωμαίων. Ο στρατός χρησιμοποιούσε μουσικά όργανα, γνωστά ως tuba (μια μακριά τρομπέτα) και cornu (που μοιάζει με το γαλλικό κέρας) ώστε να μεταφέρονται διάφορες εντολές. Τα μουσικά όργανα βούκινα (bucina), πιθανώς τρομπέτα ή κέρας, και lituus (πιθανώς μακρύ όργανο σε σχήμα J), χρησιμοποιούνταν σε διάφορες τελετές. Μουσική έπαιζε στα αμφιθέατρα ανάμεσα στους αγώνες και στα ωδεία, και σε τέτοιες περιστάσεις πρέπει να χρησιμοποιούσαν τα όργανα cornu και ύδραυλις (όργανο νερού).