Για τον Ανέστη και την Εύα

Έρως ανίκατε μάχαν, Έρως, ός εν κτήμασι πίπτεις, ός εν μαλακαίς παρειαίς νεάνιδος εννυχεύεις.

Σοφοκλής, 496-406 π.Χ., Αρχαίος τραγικός ‐ Αντιγόνη

4

1 «Δε σκέπτομαι, όταν κάνω έρωτα.» Μπριζίτ Μπαρντό «Ο έρωτας είναι σα να πηδάς στο κενό. Αν πηδήξεις επιπόλαια, μπορεί να προσγειωθείς άτσαλα.» Μένη Ιωάννου Με λένε Μένη και δεν έχω εισπράξει ποτέ κανένα κομπλιμέντο για το όνομά μου. Γενικότερα εισπράττω κομπλιμέντα μόνο όταν μού έχει συμβεί κάτι το δυσάρεστο όπως ένας χωρισμός. ‘Μένη, είσαι κούκλα και θα βρεις τον καλύτερο.’ Θυμάμαι επίσης ότι είχα εισπράξει πολλά κομπλιμέντα πριν από έξι χρόνια όταν έχασα τη δουλειά μου στην τηλεόραση. ‘Είσαι έξυπνο κορίτσι και θα βρεις το δρόμο σου σύντομα.’ Έτσι το όνομά μου επάξια κερδίζει το βραβείο ‘Ο Χαμαιλέον τής Χρονιάς’ με το Μένη να προέρχεται από το ‘χωρισ-Μένη’, το ‘απολυ-Μένη’, το ‘πληγω-Μένη’, το 'χαρού-Μενη' κατά διαστήματα, το ‘ερωτεύ-Μενη’ συχνά, και ότι άλλο εις ‘μένη’ σάς έρχεται στο μυαλό. (Παρακαλώ ας αποφύγουμε τις ύβρεις.) Γυρίζουμε το χρόνο πίσω περίπου δύο χρόνια. Όλα άρχισαν από ένα τηλεφώνημα τής μαμάς στις 9.30 τα … χαράματα! Αγουροξυπνη-Μένη σηκώθηκα από το κρεβάτι και μετά από ένα ηχηρό χασμουρητό κατευθύνθηκα προς το τηλέφωνο. Το μακρόσυρτο ‘ναιαιαι’ που χρησιμοποίησα για να απαντήσω δεν απέδωσε και το έκλεισα. Στην συνέχεια έριξα μια ματιά έξω από τα παράθυρα τού μικρού μου σαλονιού. Η μέρα ηλιόλουστη, μια τυπική απόλυτα αξιαγάπητη ανοιξιάτικη λιακάδα, που το φως ξεχύνεται και στις πιο ανυποψίαστες κρυψώνες τής φύσης. Με τα πόδια γυμνά -ως συνήθως- έκανα τα πρώτα βήματα τής ημέρας προς την κουζίνα, απολαμβάνοντας την αίσθηση δροσιάς που μού έδιναν τα λεία πλακάκια τού δαπέδου. Πέντε λεπτά αργότερα καθισμένη στον λευκό καναπέ τής

5

βεράντας απολάμβανα τον πρωινό μου καφέ -παγωμένος εσπρέσο- με θέα την Αττική από τα βόρεια προάστια μέχρι τη θάλασσα τού Πειραιά. Και πάνω που είχα αρχίσει να θαυμάζω το όμορφο τοπίο, χτύπησε και πάλι το τηλέφωνο. Αυτή τη φορά το πρόλαβα. Ήταν η μαμά. ‘Καλημέρα αγάπη μου. Είσαι καλά;’ ‘Κα…’ ‘Μένη μου δε θέλω σε τρομάξω αλλά όπως μού έχεις ζητήσει και στο παρελθόν θέλεις να σε ενημερώνω για ότι συμβαίνει στην οικογένεια μας. Ο μπαμπάς σου έχει τρεις αρτηρίες φραγμένες 70, 70, και 80 τοις εκατό.’ ‘Και ποια δου…’ (Αν είχα την πολυτέλεια να ολοκληρώσω τη φράση μου αυτή θα ήταν: ‘Και ποια δουλεύει;’) ‘Πρέπει να εγχειριστεί το συντομότερο δυνατό. Επίσης τού βρήκε ο γιατρός διαβήτη.’ ‘Την αρρώστια;!’ ‘’Οχι, από τον άλλο για να ζωγραφίζει!' Παύση. 'Ναι, την αρρώστια.’ ‘Έχει..’ (‘Έχει ο μπαμπάς διαβήτη;’) ‘Όλα αυτά όπως καταλαβαίνεις δεν είναι και πολύ καλά σημάδια.’ Αν τα είχα για καλά σημάδια, το Μένη θα έβγαινε από το βλαμ-Μένη και θα έπρεπε κι εγώ άμεσα να κοιτάξω την οξυγόνωση τού εγκέφαλου μου. Δεν μπαίνω στον κόπο να το εξηγήσω στην μαμά. Άλλωστε δεν προλαβαίνω να μιλήσω. ‘H αδελφή σου τώρα -εκεί κι αν έχουμε πρόβλημα- είναι χάλια!’ ‘Έχει κι η Ισμήνη φραγμένες αρτηρίες; Πόσο πιο χάλια να ‘ναι δηλαδή απ’ τον μπαμπά; Χτυπάει κατοστάρια;’ ‘Χτυπάει το κεφάλι της στον τοίχο! Χωρίζουνε με τον Γούντυ και τα νεύρα της είναι τσατάλια. Την κεράτωνε με μία φοιτήτρια από το πανεπιστήμιο! Τραγικό.’ Η μαμά σήμερα με βομβαρδίζει με ειδήσεις και δεν ξέρω για ποια να πρωτοπρολάβω να σοκαριστώ πιο πολύ. ‘Η αδελφή σου παραμιλάει. Τον εγκατέλειψε κι εγκαταστάθηκε στής Σοφίας μέχρι να αποφασίσει τι θα κάνει. Τελικά αποφάσισε να γυρίσει πίσω στην Θεσσαλονίκη.’ Παύση, ανάσα και συνεχίζει. ‘Μένη η αδελφή σου σε χρειάζεται. Να έρθεις πίσω στην πόλη μας παιδί μου. Άλλωστε κι εσύ τι πέτυχες εκεί κάτω;’ Και τώρα αρχίζει η αναστήλωση τής αυτοεκτίμησής μου με μία περιεκτική, κολακευτική και άκρως ενθαρρυντική ανασκόπηση των μέχρι σήμερα επιτευγμάτων μου. Μετά την προσευχή, είναι η πιο συχνά επαναλαμβανόμενη

6

προφορική συστοιχία λέξεων που χρησιμοποιεί η μαμά κι έτσι έχω μάθει τα λόγια απ’ έξω και καταφέρνω καθώς την ακούω να κουνάω τα χείλη μου σε απόλυτο συγχρονισμό με τις λέξεις που προφέρει. ‘Βρήκες άντρα; Όχι.’ (Απορία: Αυτό το ‘Βρήκες άντρα;’ όταν το ρωτάνε οι μαμάδες γιατί ακούγεται σαν το ‘Βρήκες πετρέλαιο;’. Πολύ σημαντικό πράγμα πρέπει να είναι πια αυτός ο άντρας!) ‘Έγινες 36 και δεν έχεις κάνει μία σχέση σωστή από τότε που έφυγες από την πόλη σου.’ (Υποψιάζομαι εύλογο συμπέρασμα- Νούμερο ένα: Αυτή η πόλη μου έχει βουλιάξει στα πετρέλαια! Μπράβο!) ‘Έκανες καριέρα; Έκανες περιουσία; Κάνεις μήπως καμιά σπουδαία ζωή;’ (Εύλογη διαπίστωση -Νούμερο δύο: Αν συνεχίσω να την ακούω για λίγο ακόμα, θα καταλήξω μπροστά από τον καθρέφτη να με φτύνω. ‘Φτου σου άχρηστη, ασήμαντη, φτωχή και κακομοίρα. Μηδενικό, παράσιτο τής κοινωνίας. Καταντη-Μένη.’) Ακουμπώ λοιπόν, ορθώς σκεπτόμενη, το ακουστικό στην τραπεζαρία τού σαλονιού και βαδίζω προς την κουζίνα για να φτιάξω το δεύτερο καφέ. Κατά την προετοιμασία τού ροφήματος μονολογώ το κατεβατό τής μαμάς για να μην τυχόν τελειώσει το μονόπρακτο και πάρει χαμπάρι ότι δεν την παρακολουθούσα. (Η μαμά προσβάλλεται αν την αγνοείς.) Βάζω πάγο σ’ ένα μεγάλο ποτήρι κι αδειάζω το θαυματουργό απόσταγμα αφού πρώτα έχω προσθέσει μια κουταλιά ζάχαρη. (Φροντίζω τη σιλουέτα μου γιατί ακόμα βρίσκομαι στην αναζήτηση «πετρελαίου».) Ω Θεέ μου! Η μαμά πρέπει να έχει φτάσει στην παράγραφο: ‘Χειρότερα κλείστηκες εκεί κορίτσι μου…’ Γρήγορα να προλάβω να επιστρέψω στο σαλόνι! Σηκώνω το ακουστικό και το κολλάω στο αυτί μου. ‘Χειρότερα κλείστηκες εκεί κορίτσι μου! Σε τρώνε οι αποστάσεις όλη μέρα και το βράδυ δεν μπορείς ούτε τα πόδια σου να πάρεις. Για να μην αναφέρουμε τα έξοδα. Διόδια, βενζίνες... Εδώ τα έχεις όλα κι έχεις και τους γονείς σου, την αδελφή σου, τους φίλους σου. Έχουμε ένα σωρό παλικάρια ελεύθερα. (Ανεκμετάλλευτα «πετρέλαια».) Γιατί δεν παντρεύεσαι τον Γιώργο να πάρουμε κι εμείς χαρά; Μεγάλοι άνθρωποι είμαστε!’ Η σιγουριά με την οποία περιγράφει η μαμά τη ζωή μου, με τόση έμφαση στην λεπτομέρεια, θα έκανε κάποιον να σκεφτεί ότι έχει τοποθετήσει κρυφές κάμερες σε κάθε χώρο που περιφέρομαι.

7

Όσο για τον Γιώργο, είναι μία παλιά μου σχέση. Όταν λέμε παλιά εννοούμε μουσειακή. Τα φτιάξαμε στα 18 μου και μείναμε μαζί για τρία χρόνια. Μετά έκανα κι άλλες σχέσεις αλλά όπως λένε η πρώτη αγάπη δεν ξεχνιέται ποτέ, έτσι και είναι. Μόνο που στη δική μου περίπτωση αυτό δεν ισχύει για μένα ή τον Γιώργο. Ισχύει για τη μαμά, που δεν μπορεί να αποδεχτεί πως έχασα τέτοιο … παιδί! (Κουτσομπολιό: Ο Γιώργος παραμένει ακόμα και σήμερα κολλητός μου φίλος. Αυτή την εποχή διατηρεί τρεις σχέσεις και είναι μπερδεμένος. Το γράφει και στο Facebook. ‘Είναι πολύπλοκο.’ Εγώ τού λέω βέβαια ότι είναι πολύ ξεκάθαρο ότι απλά κερατώνει μία λειψή ομάδα handball αλλά εκείνος δεν είχε ποτέ πάρε-δώσε με τον αθλητισμό και έτσι προσποιείται ότι δεν καταλαβαίνει.) (Άντρες…) ‘Ο Γιώργος ακόμα σε θέλει. Αυτός αν δεν παντρευτείς εσύ, αυτός δεν παντρεύεται.’ ‘Μαμά, ο Γιώργος...’ ‘Οι Αθηναίοι δεν είναι άνθρωποι αγάπη μου. Δεν έχουν την μπέσα μας.’ ‘Τι είναι;’ Σημείωση: Η μαμά μου έχει την συνήθεια όταν κάποιο έγκλημα συμβαίνει στην Αθήνα ή το Σικάγο να διατυπώνει την απέχθεια της με την εξής ερώτηση: ‘E καλά, που αλλού θα συνέβαινε αυτό;’ Όταν πάλι γίνονται σημεία και τέρατα στην πόλη μας κάνει το ψάρι. (Τηρεί σιγή ιχθύος.) ‘Κοίτα μαμά...’ ‘Μένη θέλω να σ’ ακούσω καρδούλα μου αλλά έχουμε ραντεβού με τον καρδιολόγο κι ο μπαμπάς σου είναι έτοιμος και με φωνάζει να φύγουμε.’ Ακούγεται μία φωνή κάπου στο χώρο. Είναι του μπαμπά μου.‘ ΕΛΑ ΒΡΕ ΧΡΥΣΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΗΝ ΑΡΓΕΙΣ!!! ΤΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΙΑΣΕΙΣ ΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ;’ ‘Τον ακούς; Θα τα πούμε το βράδυ.’ Αυτό ήταν το τηλεφώνημα που τράβηξε την κλωστή απ' την ανέμη. Μπορώ λοιπόν να τοποθετήσω την αρχή τής ιστορίας σ’ εκείνο το πρωινό τηλεφώνημα τής μαμάς. Αν βέβαια θέλω να είμαι απόλυτα ακριβής όσον αφορά στην χρονική προσέγγιση των γεγονότων που αποτέλεσαν την αφετηρία τής ιστορίας θα πρέπει να ερευνήσω πότε ο μπαμπάς πλακώνοντας τα παϊδάκια άρχισε να μπλοκάρει τις αρτηρίες του και πότε ο Γούντυ ο γαμπρός μου γνώρισε την φοιτήτρια με την οποία και κεράτωσε την αδελφή μου -πληροφορίες που δεν θα έχω ποτέ γιατί ακόμα κι αν ο Γούντυ αποκάλυπτε με λεπτομερείς αναφορές τα θλιβερά πεπραγμένα, ο μπαμπάς με τίποτα δε θα παραδεχόταν ότι πλακώνεται στα παϊδάκια.

8

Επίσης, για να ξεκαθαρίσω τα πράγματα σχετικά με την αξιολόγηση τής μαμάς αναφορικά με τη ζωή μου, η υπερβολή είναι το δυνατό της σημείο. Δεν είμαι για λύπηση και η αλήθεια απέχει έτη φωτός από την περιγραφή της. Η αλήθεια λοιπόν είναι η εξής: Επαγγελματικά τα πήγαινα πολύ καλά. Είχα το ραδιόφωνο και τη δουλειά μου ως εκφωνήτρια διαφημιστικών μηνυμάτων που τα τελευταία πέντε χρόνια μου απέφερε αρκετά χρήματα. Είχα μία πολύ καλή παρέα κι έβγαινα αρκετά. Δεν είχα σχέση εδώ και κάποια χρόνια, δηλαδή περίπου τρία, αλλά τον τελευταίο καιρό υπήρχε κάτι στη ζωή μου και μάλιστα πολύ ενδιαφέρον. Δεν έκανα τη σούπερ κοσμική ζωή γιατί δεν με ενδιέφερε. Δεν είχα τόσους αληθινούς φίλους όσους στην πόλη μου κι ένιωθα κάποιες φορές μοναξιά αλλά είχα δύο- τρεις για ώρα ανάγκης. Σε γενικές γραμμές ήμουν πολύ ικανοποιημένη έως ευχαριστημένη και δεν είχα καμία απολύτως διάθεση να μετακομίσω. Η μαμά με ήθελε πίσω κυρίως γιατί τής έλειπα και δευτερευόντως γιατί ήθελε ενισχύσεις για την αδελφή μου την Ισμήνη που από την πρώτη στιγμή που μού ανακοίνωσε ότι γνώρισε έναν Γούντυ χωρίς ενοχές τον απέρριψα. Ίσως από διαίσθηση. ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 1998 - ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ. ‘Γούντυ;’ Ξεκαρδίζομαι από τα γέλια. ‘Μιλάμε σοβαρά τώρα; Εσύ δεν τα είχες κάποτε μ’ έναν που λεγότανε Ακριβός Μόσχος; Το Γούντυ σε ενόχλησε;’ ‘Εγώ πήγαινα τότε Γ’ δημοτικού! Συγκρίνουμε τον «δεσμό» μιας επτάχρονης με τον δεσμό μιας τριαντάρας:’ Είχε μόλις κλείσει τα 30, στο Σιάτλ, μακριά από την οικογένεια μας και περνούσε την κατάθλιψη τού βροχερού χειμώνα με την κρίση των τριάντα. Έτσι, ο χαρακτηρισμός τής τριαντάρας που τής απέδωσα ακούστηκε τουλάχιστο σαν τριψήφιος αριθμός. Μού έκλεισε το τηλέφωνο κάπως απότομα κι έκανε να μού μιλήσει τρεις ολόκληρες μέρες – μία για κάθε δεκαετία. Όσο η Ισμήνη ήταν στην Αμερική για το μεταπτυχιακό της επικοινωνούσαμε σχεδόν μέρα παρά μέρα. Πότε μαλώναμε από το τηλέφωνο, πότε συζητούσαμε για ώρες ολόκληρες την καθημερινότητα μας, πότε αναλύαμε γεγονότα με διάθεση να εμβαθύνουμε στην ψυχολογία των καταστάσεων και τέλος πάντων όπως κι αν επιλέγαμε να περάσουμε την ώρα μας και να ξεγελάσουμε την

9

παγερή αίσθηση τής απόστασης, απολαμβάναμε τις στιγμές που νιώθαμε ως οικογένεια. Με την αδελφή μου αγαπιόμαστε. Επίσης αλληλοσυμπληρωνόμαστε. Εγώ είμαι η παρορμητική, η ανοργάνωτη, η γκαφατζού, η ονειροπόλα και η αστεία. Εμφανισιακά καλή αλλά όχι να με δεις και να πέσεις κάτω από το δέος. Η Ισμήνη είναι η ώριμη, η οργανωτική, η επιτυχημένη και η πολύ γοητευτική. Για να σάς δώσω στο περίπου μία γρήγορη εικόνα, εκείνη μοιάζει με την Σάρα Τζέσικα Πάρκερ τού Sex And the City αλλά στο καστανό της κι εγώ με τον Χάρρυ Πότερ της Σχολής των Μάγων αλλά στο πιο ξανθό του. Η Ισμήνη έφυγε για την Αμερική στα είκοσι-έξι της με αξιώσεις να πραγματοποιήσει το διδακτορικό της στην Ψυχολογία. Ο Γούντυ ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο - αποδεδειγμένα πλέον και ο μέγας καρδιοκατακτητής τού ακαδημαϊκού κόσμου - και τον ερωτεύτηκε με την πρώτη ματιά. Ψηλός, με ελαφρώς παλιομοδίτικα γυαλιά, γκριζογάλανα μάτια, γλυκό χαμόγελο και ατίθασα καστανά μαλλιά, σύντομα ξεχώρισε ανάμεσα από τους άλλους καθηγητές κι αποτέλεσε τον πρωταρχικό στόχο τής κάθε φοιτήτριας που σέβονταν τον εαυτό της! ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ που μάς επισκέφτηκε η αδελφή μου, με τρεις μήνες σχέση στο ιστορικό τού καινούργιου της έρωτα, μάς ήρθε σαν το φουσκωμένο παγώνι. ‘Από όλο το πανεπιστήμιο, διάλεξε εμένα! Στο μάθημα να δεις πως τον κοιτάνε όλες… Να τον φάνε ζωντανό!’ ‘Τού έσωσες τη ζωή από τις ανθρωποφάγες!’ Το κεφάλι μου διαγράφει στον άξονα του καθοδική πορεία και τα φρύδια μου ανασηκώνονται για να δώσουν έμφαση στην παραδοχή τής υπεροχής της, όπως κάνουν στις διαφημίσεις απορρυπαντικών στο κλείσιμο την ώρα που λένε ‘ΑΥΤΟ είναι λευκαντικό!’ ‘Μόνος του ήθελε να σωθεί.’ Τονίζει τα λόγια της μην τυχόν και μού δημιουργηθούν δεύτερες σκέψεις. Το βλέμμα της είναι ίδιο με της Σάρον Στόουν την ώρα που έπαιζε με τα πόδια της το «άνοιξε-κλείσε» για να ζαλίσει τα λιγούρια του LAPD. ‘Δεν σ’ ανησυχεί που έχει τέτοιο γκελ;’ Θέτω την αφελή ερώτηση – το παραδέχομαι- αλλά εντελώς καλοπροαίρετα κρίνοντας από το δικό μου ιστορικό που από κέρατο έχω φάει τόσο στη ζωή μου όσο να σού στολίσω όλα τα σαλέ των Άλπεων –σώζοντας μυριάδες άγρια κριάρια.

10

‘Γιατί να μ’ ανησυχεί Μένη μου; Λίγη τού πέφτω;’ Τα μάτια της έχουν γίνει σαν τής Κόμπρας. Κι έτσι μετά από κάποιους μήνες, μάς τον κουβάλησε στην Ελλάδα, καλοκαιράκι γαρ, για να τον γνωρίσουμε. Ξετρελάθηκε ο γαμπρός μου με την Ελλάδα. ‘Τι θάλασσες!’ ‘Τι κουζίνα!’ ‘Τι ουζάκι!’ ‘Τι ευγένεια!’ (Την ‘ευγένεια’ την τοποθέτησα μετά το ‘ουζάκι’ γιατί μόνο αν έχεις καταναλώσει πολύ από το οινοπνευματώδες τη βλέπεις.) ‘Τι θερμός λαός!’ (Αυτό είναι αλήθεια. Μέσα σε δύο εβδομάδες πέτυχε έναν καβγά σε μια πιάτσα ταξί, έναν ηλικιωμένο που φώναζε στην τράπεζα ότι ήθελε να δει τον διευθυντή γιατί τα ταμεία ήταν πολύ αργά, κι έναν νεαρό στα μπουζούκια που εξαγριωμένος ζητούσε να τον βάλουν στο πρώτο τραπέζι ειδάλλως θα αποχωρούσε από τον χώρο τού θεάματος.) ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ - ΙΟΥΝΙΟΣ 2002 και με τον τόσο ενθουσιασμό που είχε πια εκφράσει ο Γούντυ για την ευγένεια, το φαγητό, την θέρμη τού λαού, ήρθαν για να παντρευτούν στην Ελλάδα. Τρέχαμε κι εμείς κι όλο το συγγενολόι με γιαγιάδες, θείους, ξαδέλφια, κουνιάδες, γαμπρούς και ότι άλλο ανήκει στον «κλάδο», κατά Πάτμο μεριά για την τέλεση τού ευτυχούς Μυστηρίου. Η Πάτμος ήταν επιθυμία τού γαμπρού μας που εκτός από όμορφος και Διδάκτωρ είναι και πολύ χριστιανός. Εκεί την «πάτησε» η Ισμήνη και νόμισε ότι είχε δέσει τον γάιδαρο της. Όλη μέρα με τας γραφάς ο Γούντυ, βράχος ακλόνητος. Όσο κι αν θέλανε να τον κατασπαράξουν οι ανθρωποφάγες, αυτός είχε το σθένος ν’ αντιστέκεται γιατί αγαπούσε και τιμούσε το στεφάνι του. Το κακό με την θρησκεία είναι ότι ενώ σού δίνει τις Δέκα Εντολές σού δίνει και το ελεύθερο να τις καταπατήσεις αρκεί να προλάβεις να ζητήσεις συγχώρεση πριν … σε χτυπήσει φορτηγό. Συνεπώς, μπορείς να κάνεις ότι ευχαριστιέται η ψυχούλα σου αρκεί να προσέχεις πολύ όταν περνάς το δρόμο απέναντι! (Αυτά τα ‘ξερε ο Γούντυ και τα φανάρια τα πρόσεχε πριν διασχίσει το δρόμο.) Μετά τον γάμο και τους όρκους αιώνιας πίστης επέστρεψαν στην Αμερική με την προοπτική να παραμείνουν μέχρι την λήξη τού συμβολαίου του κύριου καθηγητή. Έτσι μία καλή πρωία κατέφθασαν και πάλι στην χώρα τής θάλασσας και τού κεφιού για μόνιμη εγκατάσταση. Ο Γούντυ βρήκε μία πολύ καλή θέση στο πανεπιστήμιο και συγκεκριμένα στο όμορφο νησί τής Κέρκυρας. Η απόφαση να κατοικοεδρεύσουν στην Ελλάδα ήταν άλλη μία έμπρακτη απόδειξη τής τεράστιας αγάπης τού Γούντυ προς την Ισμήνη. Απόλυτα πρόθυμος να εγκαταλείψει την χώρα του «Milk ΄n honey» - όπως την

11

η συνέχεια στο...

http://www.easywriter.gr/ebooks/item/1029