Καλφόπουλος Ευστράτιος

Αντίοχος Διονύσης

Ο αποικισμός της Αμερικής ξεκίνησε θεωρητικά το

1492,όταν ο Χριστόφορος Κολόμβος έφτασε μέχρι

την Κούβα και την Ισπανιόλα(νησί ανοιχτά της

Κ.Αμερικής).Αυτή η ανακάλυψη έδωσε το έναυσμα

για αποστολές στον λεγόμενο Νέο Κόσμο.

o Οι σημαντικότερες χώρες που αποίκησαν

στον Νέο Κόσμο ήταν οι:η Γαλλία,η

Ισπανία,η Βρετανία,η Πορτογαλία,αλλά

και άλλες χώρες όπως η Ρωσία και η

Ολλανδία.

Η πρώτη αποικία ήταν η Ισπανική με τον

Χριστόφορο Κολόμβο όταν ίδρυσε τον οικισμό Λα

Ναβιδάδ το 1493,ο οποίος βρίσκεται στη Β.Αιτή.Οι

Ισπανοί κυριάρχησαν στην Καραιβική το 1511,ενώ

ο Ισπανικός αποικισμός της ενδοχώρας ξεκίνησε το

1509. Το 1522 ο Έρναν Κορτές κατέκτησε της

περιοχές των Αζτέκων και το 1532 ο Φρανθίσκο

Πιθάρρο υπέταξε τους Ίνκας.

Ήταν Γενοβέζος θαλασσοπόρος

,χαρτογράφος,ναύαρχος και αντιβασιλιάς.Στάλθηκε

από την βασίλισσα για να ανακαλύψει νέους

εμπορικούς δρόμους.Έκανε συνολικά τέσσερα

ταξίδια.Με το πρώτο έφτασε στην Αμερική

νομίζοντας πως έφτασε στις Ινδίες.Τότε ίδρυσε την

αποικία Λαβιδάδ στο όνομα της βασίλισσας.

Γεννήθηκε το 1485 στην Μεδεγίν στο στέμμα της

Καστίλλης και πέθανε το 1547.Ήταν

κονκισταδόρος,όταν έφτασε στην Αμερική

χρησιμοποίησε κάποιες από τις ιθαγενείς φυλές για

να κατακτήσει τις υπόλοιπες.Έτσι κυριάρχησε σε

όλες τις περιοχές των Αζτέκων

το 1532 ο Φρανθίσκο Πιθάρρο κατέλαβε την

Αυτοκρατορία των Ίνκας για να αξιοποιήσει τις

τεράστιες ποσότητες χρυσού.Η οικονομία άνθισε

και η προοπτική εύκολου πλούτου προσέλκυσε

νέους αποίκους: κατά τον 16ο αιώνα, έφταναν στις

αποικίες 1000 με 2000 Ισπανοί ετησίως.

Γάλλοι εξερευνητές αναζητούσαν πέρασμα προς

την Ασία από το Βορρά. Οι Ευρωπαίοι έβλεπαν το

Νέο Κόσμο ως έναν αφιλόξενο εμπόδιο ανάμεσα σε

αυτούς και την Ασία. Χωρίς την προοπτική εύκολου

και άμεσου κέρδους, οι Άγγλοι και οι Γάλλοι δε

βιάστηκαν να ιδρύσουν οικισμούς. Όταν μετέπειτα

το έκαναν, οι πρώτες τους προσπάθειες απέτυχαν

παταγωδώς. Το 1585 ιδρύθηκε αποικία του Ρόανοκ,

σε μια από τις πρώτες προσπάθειες των Άγγλων να

αποικήσουν τα νέα εδάφη

Την τετραετία 1604-1609 δημιουργήθηκε η γαλλική αποικία της Ακαδίας, με τον Σαμουέλ ντε Σαμπλέν να ιδρύει το 1608 το Κεμπέκ, ως σταθμό για το εμπόριο γουναρικών. Τα επόμενα χρόνια, η γαλλική κυβέρνηση έστελνε πόρνες και κατάδικους για να αποικήσουν το Νέο Κόσμο. Ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ και ο Ζαν Μπατίστ Κολμπέρ προσπάθησαν να αναδιοργανώσουν την αποικία. Τα διάφορα μέτρα που πήραν απέδωσαν αρκετά. Ιησουίτες εξερεύνησαν τα εδάφη γύρω απ΄το Μισσισσιπή, ολόκληρη η κοιλάδα του οποίου περιήλθε στη Γαλλία. Μέχρι το τέλος του αιώνα, όμως, ο πληθυσμός της Νέας Γαλλίας δεν ξεπερνούσε τις 10.000, εν αντιθέσει με τις αγγλικές αποικίες που αριθμούσαν 250.000 ψυχές.

Κατά τον 16ο αιώνα πραγματοποιήθηκαν

προσπάθειες από Γερμανούς για τον αποίκισμό των

εδαφών της σημερινήςΒενεζουέλας. Η αποικία που

ιδρύθηκε, ονομάστηκε Μικρή Βενετία

Το 1529 ιδρύθηκε ο οικισμός της Νέας

Νυρεμβέργης, ο οποίος μετεξελίχτηκε στο

σημερινό Μαρακάιμπο.

Στις πρώτες δεκαετίες του 17ου αιώνα τα

ισχυρότερα ναυτικά κράτη της Ευρώπης, ανάμεσά

τους η Ολλανδία, η Αγγλία, η Γαλλία και η

Σουηδία, αξίωναν την ίδρυση αποικιών στις

ανατολικές περιοχές της Βορείου Αμερικής. Προς

το τέλος του αιώνα όμως, ακόμη κυριαρχούσαν οι

Άγγλοι και οι Γάλλοι.

Το 1624, ιδρύθηκε ο ολλανδικός οικισμός του Νέου

Άμεστερνταμ, που το 1664 κατελήφθη από τους

Άγγλους, οι οποίοι τον μετονόμασαν σε Νέα

Υόρκη. Γενικά, οι Ολλανδοί έβλεπαν την αποικία

της Νέας Ολλανδίας, όχι ως μέρος για μαζική αποίκηση,

αλλά ως καθαρά οικονομικό κέντρο.

Το 1638 ιδρύθηκε ο πρώτος σουηδικός οικισμός στο

Νέο Κόσμο, το Φορτ Κριστίνα ,το οποίο ονομάστηκε

προς τιμήν της Χριστίνας της Σουηδίας. Έκτοτε και

μέχρι το 1655 υπήρχε η αποικία της Νέας Σουηδίας το

Φορτ Κριστίνα, στις όχθες του ποταμού Ντελάγουερ. Οι

άποικοι εκεί ήταν κυρίως Σουηδοί και Φινλανδοί, αλλά

και Ολλανδοί καιΓερμανοί. Η Νέα Σουηδία τελικά

καταλήφθηκε από ολλανδικά στρατεύματα, το 1655.

Το 1672 το νησί του Αγίου Θωμά, σήμερα

στις Αμερικανικές Παρθένους Νήσους,

καταλήφθηκε από τους Δανούς.

Το 1685 οΜαγράβος του Βρανδεμβούργου και

παππούς του Μεγάλου Φρειδερίκου, Φρειδερίκος

Α΄ της Πρωσίας, νοίκιασε τμήμα του νησιού, ώστε

να διεξάγει δουλεμπόριο. Για κάμποσο καιρό, τα

γερμανικά δουλοπάζαρα στον Άγιο Θωμά ήταν από

τα μεγαλύτερα

Το 1578, η βασίλισσα Ελισάβετ Α' χορήγησε αποκλειστικά δικαιώματα στον Χάμφρεϊ Γκίλμπερτ για ανακαλύψεις και υπερπόντιες εξερευνήσεις. Την ίδια χρονιά ο Γκίλμπερτ έπλευσε στις Δυτικές Ινδίες με στόχο την συμμετοχή σε πειρατεία και την ίδρυση αποικίας στη Βόρεια Αμερική, αλλά η εκστρατεία ματαιώθηκε πριν διασχίσει τον Ατλαντικό.Το 1583 ξεκίνησε μια δεύτερη προσπάθεια, αυτή τη φορά στο νησί της Νέας Γης, του οποίου το λιμάνι διεκδίκησε επίσημα για την Αγγλία, αλλά δεν εγκαταστάθηκαν άποικοι.

Το 1585 ιδρύθηκε η αποικία του Ροανόκε στην ακτή της

σημερινής Βόρειας Καρολίνας, ήταν η πρώτη αποικία

αλλά η έλλειψη εφοδίων οδήγησε στην αποτυχία της

αποικίας. Το 1603, ο Ιάκωβος ΣΤ' της Σκωτίας ανέβηκε

στον αγγλικό θρόνο και το 1604 διαπραγματεύτηκε

τη Συνθήκη του Λονδίνου, δίνοντας τέλος στο πόλεμο με

την Ισπανία. Τότε, σε ειρήνη με τον κύριο ανταγωνιστή

της, η αγγλική προσοχή μετατοπίστηκε από τις επιθέσεις

στις αποικιακές υποδομές άλλων χωρών στην προσπάθεια

εγκαθίδρυσης δικών της υπερπόντιων αποικιών.

Η Βρετανική Αυτοκρατορία άρχισε να

διαμορφώνεται κατά τις αρχές του 17ου αιώνα, με

τον αγγλικό εποικισμό της Βόρειας Αμερικής και

των μικρότερων νησιών της Καραϊβικής και την

ίδρυση μιας ιδιωτικής εταιρίας, της Εταιρείας

Ανατολικών Ινδιών, για το εμπόριο με την Ασία.

Αυτή η περίοδος, μέχρι την απώλεια των Δεκατριών

Αποικιών μετά την Αμερικανική Επανάσταση στο

τέλος του 18ου αιώνα, αναφέρεται ως «Πρώτη

Βρετανική Αυτοκρατορία».

Βρετανικές αποικίες στη Βόρεια Αμερική, περίπου

το 1750: 1. Νέα Γη, 2. Νέα Σκωτία, 3. Οι Δεκατρείς

Αποικίες, 4. Βερμούδες, 5. Μπαχάμες, 6. Βρετανικη

Ονδούρα, 7. Τζαμάικα, 8.Μικρές Αντίλλες

Ο πρώτος μόνιμος οικισμός της Αγγλίας στην Αμερική

ιδρύθηκε το 1607 στο Τζέιμσταουν από τον Τζον

Σμιθ και διαχειριζόταν από την Εταιρεία της Βιρτζίνια,

ένα παρακλάδι της οποίας ίδρυσε μια αποικία

στις Βερμούδες, που είχαν ανακαλυφθεί το 1609. Το

1624 η Εταιρία πέρασε κάτω από τον άμεσο έλεγχο του

στέμματος ιδρύοντας έτσι την αποικία της Βιρτζίνια. Το

1610 ιδρύθηκε η Εταιρία Νέας Γης με στόχο τη

δημιουργία ενός μόνιμου οικισμού στη Νέα Γη, αλλά

απέτυχε. Η φυγή από θρησκευτικές διώξεις ήταν

κίνητρο πολλών επίδοξων Άγγλων αποίκων για να

ρισκάρουν το επικίνδυνο υπερατλαντικό ταξίδι:

το Μέριλαντ ιδρύθηκε ως καταφύγιο για Καθολικούς το

1634, το Ρόουντ Άιλαντ ως αποικία ανεκτική προς όλες

τις θρησκείες το 1636 και τοΚονέκτικατ για τους

Κονγκρεγκασιοναλιστές. Το 1663 ιδρύθηκε η επαρχία

της Καρολίνας.

. Με την παράδοση του οχυρού Άμστερνταμ το

1664 η Αγγλία απέκτησε τον έλεγχο της ολλανδικής

αποικίας των Νέων Κάτω Χωρών μετονομάζοντάς

την σεΝέα Υόρκη. Αυτό επισημοποιήθηκε στις

διαπραγματεύσεις μετά τον δεύτερο

αγγλοολλανδικό πόλεμο σε αντάλλαγμα για

τοΣουρινάμ.

Το 1681 ιδρύθηκε η αποικία της Πενσιλβάνια από

τον Γουίλιαμ Πεν. Οι αμερικανικές αποικίες ήταν

λιγότερο επιτυχείς οικονομικά από εκείνες της

Καραϊβικής, αλλά είχαν μεγάλες εκτάσεις καλλιεργήσιμης

γης και προσέλκυαν πολύ περισσότερους Άγγλους

αποίκους που προτιμούσαν τo εύκρατο κλίμα τους.

Το 1670 ο Κάρολος Β' της Αγγλίας έδωσε στην Εταιρεία

του Κόλπου Χάντσον τα αποκλειστικά δικαιώματα

εμπορίου γούνας στη Γη του Ρούπερτ, μια τεράστια

περιοχή που σήμερα αποτελεί μεγάλο μέρος του Καναδά.

Η Πορτογαλική Αυτοκρατορία ήταν η πρώτη

παγκόσμια αυτοκρατορία στην ιστορία, με εδάφη

στην Νότια Αμερική, την Αφρική, την Ινδία και την

Νοτιοανατολική Ασία υποτελή

στην κυριότητα της Πορτογαλίας. Ήταν επίσης η

πρώτη και μακροβιότερη από τις

σύγχρονες Ευρωπαϊκές αποικιακές αυτοκρατορίες,

αφού διήρκεσε για περίπου έξι αιώνες, από την

κατάκτηση της Θέουτα το 1415 έως την παράδοση

του Μακάο το 1999.

Οι Πορτογάλοι εξερευνητές άρχισαν να εξερευνούν την

ακτή της Αφρικής το 1419, χρησιμοποιώντας τις

τελευταίες εξελίξεις στην πλοήγηση, την χαρτογραφία και

την ναυτιλιακή τεχνολογία όπως την καραβέλα, σε

περίπτωση που έβρισκαν έναν θαλάσσιο δρόμο προς τις

πηγές του επικερδούς εμπορίου μπαχαρικών. Το 1488,

ο Μπαρτολομέου Ντίας πέρασε το Ακρωτήριο της Καλής

Ελπίδας, και το 1498, ο Βάσκο ντα Γκάμα έφθασε στην

Ινδία. Το 1500, από μια τυχαία προσέγγιση της ακτής

της Νότιας Αμερικής για κάποιους, από μυστικό

σχεδιασμό του στέμματος για άλλους, ο Pedro Álvares

Cabral θα έβρισκε και θα ίδρυε την αποικία της Βραζιλίας.

Κατά τις επόμενες δεκαετίες, οι Πορτογάλοι ναυτικοί

συνέχισαν να εξερευνούν τις ακτές και τα νησιά της

Ανατολικής Ασίας, ιδρύοντας φρούρια και εμπορικούς

σταθμούς καθώς προχωρούσαν. Το 1571 μια γραμμή

προχωρημένων φυλακίων συνέδεσε την Λισαβόνα με

το Ναγκασάκι: η αυτοκρατορία είχε γίνει πράγματι

παγκόσμια, και στην πορεία έφερε μεγάλο πλούτο

στην Πορτογαλία.

Μεταξύ του 1580 και του 1640 η Πορτογαλία έγινε ο

πολιτικός έτερος της Ισπανίας στην ένωση των στεμμάτων

των δύο χωρών. Αν και οι αυτοκρατορίες συνέχισαν να

διοικούνται ξεχωριστά, οι Πορτογαλικές αποικίες έγιναν

στόχος επιθέσεων από τρεις αντίπαλες Ευρωπαϊκές

δυνάμεις εχθρικές στην Ισπανία και ζηλόφθονες προς

τις Ιβηρικές υπερπόντιες επιτυχίες: την Ολλανδία (η οποία

συνεπλάκη σε έναν πόλεμο ανεξαρτησίας ενάντια της

Ισπανία), την Αγγλία και την Γαλλία.

Έχοντας μικρότερο πληθυσμό, η Πορτογαλία αδυνατούσε

να υπερασπίσει αποτελεσματικά το υπερεξαπλωμένο

δίκτυο της εμπορικών σταθμών και εργοστασίων, και έτσι

η αυτοκρατορία άρχισε την μακρά και βαθμιαία

εξασθένηση της. Η απώλεια της Βραζιλίας το 1822, η πιο

μεγάλη και πιο κερδοφόρα αποικία της Πορτογαλίας, σε

μια περίοδο που τακινήματα ανεξαρτησίας σάρωναν την

ήπειρο της Αμερικής, ήταν ένα πλήγμα από το οποίο η

Πορτογαλία και η αυτοκρατορία της δεν ανάρρωσαν ποτέ.

Ο Αγώνας για την Αφρική ο οποίος ξεκίνησε στον ύστερο

19ο αιώνα άφησε την Πορτογαλία με πέντε αποκίες στην

ήπειρο. Τα περισσότερα από αυτά τα Αφρικανικά εδάφη

ήταν υπό Πορτογαλική διοίκηση και επιρροή για αιώνες.

Πόλεις όπως η Λουάντα και η Μπενγκουέλα, και

ντουζίνες άλλων οικισμών, λιμένες και φρούρια, είχαν

ιδρυθεί και διοικηθεί από την Πορτογαλία από τον 16ο

αιώνα. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο ηγέτης της

Πορτογαλίας, António Salazar, προσπάθησε να κρατήσει

την Πορτογαλική Αυτοκρατορία ανέπαφη σε μια εποχή

που άλλες Ευρωπαϊκές χώρες άρχιζαν να αποσύρονται από

τις αποικίες τους.