1

2

Ο Μάνος, ένα απόγευµα έπαιζε µε τον σκύλο του τον Τζακ. Του πετούσε την

µπάλα, τον γαργαλούσε και τον τάιζε ταυτόχρονα. Κάποια στιγµή έφτασε στο σπίτι

του Μάνου, ο φίλος του ο Αχιλλέας. Ο Μάνος χαµογελαστός έδεσε τον Τζακ στο

κλουβί και αργότερα πήγαν βόλτες µε τα ποδήλατά τους. Στις 12.00 το µεσηµέρι τα

παιδιά επέστρεψαν και είδαν πως ο Τζακ έλειπε. Αναστατωµένοι και ανήσυχοι οι δυο

φίλοι

άρχισαν να ψάχνουν σε όλη τη γειτονιά, αλλά µάταιος κόπος. Συνέχισαν και σε

άλλα σηµεία του χωριού, αλλά τίποτε. Πηγαίνοντας προς την πλατεία συνάντησαν

τον µπαρµπα- Αντρέα και τον ρώτησαν.

- Καληµέρα σας, µήπως είδατε ένα σκυλάκι κοντό, καφέ και µε κόκκινο λουράκι;

- Μάνο παιδί µου, δεν το είδα πουθενά.

-Σας ευχαριστώ, καλή σας ηµέρα, είπαν τα παιδιά και συνέχισαν.

Έψαχναν, έψαχναν µα τίποτε. Απογοητευµένος ο Μάνος γύρισε στο σπίτι του και

τηλεφώνησε στον πατέρα του

-Πατέρα, ο Τζακ λείπει.

-Μην αγχώνεσαι παιδί µου, τον έχω εγώ. Τον πήγα στον κτηνίατρο για εξετάσεις.

Σε λίγο έρχοµαι. Γεια σου.

-Ο Μάνος χάρηκε και αµέσως τηλεφώνησε στον Αχιλλέα και του είπε τα νέα.

Σε λίγο έφτασε στο σπίτι ο πατέρας. Ο Μάνος αγκάλιασε τον Τζακ χαρούµενος.

Ο πατέρας δείχνει στον Μάνο µια έκπληξη. Ένα µικρό σκυλάκι 2 µηνών. Έτσι ο Μά-

νος θα είχε τώρα δύο σκυλάκια να µεγαλώσει.

∆εν πέρασε πολλή ώρα κι εντελώς ξαφνικά ένα σύννεφο σκέπασε τον ουρανό. Ο

Μάνος ανησύχησε για το αλογάκι του που το είχε έξω να βόσκει. Βγήκε από το σπίτι

του και είδε το αλογάκι να κάθεται τροµαγµένο σε µια γωνιά. Τροµαγµένος και νοµί-

ζοντας ότι κάτι έχει το αλογάκι του, πήγε να το δει.

Ανήσυχος ο µπαµπάς του βγήκε έξω και του είπε:

- Μάνο θα βρέξει, έλα µέσα.

3

-Όχι µπαµπά, δεν έρχοµαι. Το αλογάκι µου είναι άρρωστο, λέει αυτός κλαίγο-

ντας.

Τότε ο µπαµπάς πηγαίνει κι αυτός και βλέπει το άλογο. Αµέσως καταλαβαίνει

πως είναι άρρωστο.

-Είχες δίκιο Μάνο, το αλογάκι είναι άρρωστο. Πρέπει να το πάµε στο γιατρό.

Ο Μάνος, συνεχίζοντας να κλαίει, λέει:

-Μπαµπά εµείς θα το πάµε στον γιατρό. Όµως θα γίνει καλά;

-Μην φοβάσαι παιδί µου, το αλογάκι θα γίνει µια χαρά και πιο δυνατό.

Ο Μάνος σταµάτησε να κλαίει και ο µπαµπάς του, τού είπε:

-Πάµε µέσα Μάνο, γιατί θα γίνουµε µούσκεµα. Στο υπόσχοµαι πως αύριο θα πά-

µε το αλογάκι στον γιατρό.

-Εντάξει µπαµπά αφού θα γίνει καλά στον γιατρό, τότε ας πάµε µέσα.

Την άλλη µέρα ο Μάνος µε τον µπαµπά του και το αλογάκι πήγαν στον γιατρό. Ο

γιατρός τούς είπε πως το ζώο δεν είχε τίποτε και ότι ήταν λίγο τροµαγµένο από τις

καταιγίδες. Ο Μάνος και ο πατέρας του χάρηκαν πάρα πολύ κι έβαλαν το αλογάκι να

βόσκει.

Το πρόσεχαν πάρα πολύ και κάθε µέρα το έβγαζαν βόλτα. Αυτό σιγά σιγά µεγά-

λωνε.

-Μπαµπά να του κάνουµε ένα σπιτάκι, είπε ο Μάνος στον µπαµπά του.

-Καλή ιδέα Μάνο απαντάει ο µπαµπάς.

Πήγαν στην αγορά και παράγγειλαν τούβλα, κεραµίδια και ξύλα. Αφού γύρισαν

στο σπίτι άρχισαν να σκέφτονται πώς θα κάνουν το σπιτάκι. Πήραν λοιπόν ένα φύλλο

χαρτί κι άρχισαν να κάνουν τα σχέδια, να ζωγραφίζουν τα τούβλα, τα κεραµίδια και

να σκέφτονται πώς θα κάνουν µια ξύλινη πόρτα

Την επόµενη ηµέρα ήρθαν αυτά που παράγγειλαν. Άρχισαν να φτιάχνουν το σπι-

τάκι του αλόγου και σε λίγο βγήκε ένα τέλειο σπίτι. Έβαλαν άχυρα για να µην κρυώ-

νει το αλογάκι ποτέ. Έτσι πατέρας και γιος πήγαιναν βόλτα ήσυχα. χωρίς να έχουν

στο µυαλό τους εάν πάθει κάτι κακό το άλογο.

4

Το βράδυ ο Μάνος ονειρεύτηκε ένα όνειρο ασυνήθιστο, διαφορετικό από τα άλλα.

Στο κοντινό µέλλον ένας µεγάλος επιστήµονας έκανε την παρακάτω εφεύρεση.

∆ηµιούργησε τρία µικρά τσιπάκια µε βιονικές δυνάµεις. Τα εµφύτεψε σε τρία µικρά

µωρά για να σώσουν τον πλανήτη µας από διάφορες καταστροφές όταν θα είχαν µε-

γαλώσει. Τα εκπαίδευε συνεχώς µέρα και νύχτα µέχρι που µεγάλωσαν κι έγιναν έφη-

βοι. Ήταν έτοιµοι να πάνε στην πρώτη τους αποστολή.

-Παιδιά είστε χαρούµενοι που θα πάτε στην πρώτη αποστολή;

-Ναι, είµαστε έτοιµοι να σώσουµε τον κόσµο από την καταστροφή, απάντησαν

τα παιδιά.

Όµως είχαν έναν αδελφό που δεν είχε βιονικές δυνάµεις και ήθελε κι αυτός να

πάει µαζί τους.

-Παιδιά να έρθω κι εγώ µαζί σας;

-Όχι.

-Ναιαιαι!!! Γιατί όχι;

-∆ιότι δεν έχεις βιονικές δυνάµεις.

-Καλά.

Όταν ο Άνταµ, η Μπρι και ο Τσέις πήγαν να βάλουν τις στολές τους ο µικρός Λίο

κρύφτηκε µέσα στην τσάντα και πέταξε έξω τα εργαλεία που θα χρησιµοποιούσαν.

Τα τρία παιδιά δεν είχαν καταλάβει τίποτε και τον πήραν µαζί τους. Όταν έφτασαν

στο σηµείο της αποστολής ο Λίο βγήκε έξω. Τα παιδιά τον ρώτησαν.

-Λίο γιατί ήρθες εδώ µαζί µας;

-Μα για να σώσω τον πλανήτη.

-Λίο πού είναι τα εργαλεία; ρώτησε ο Τσέις.

-Εννοείς αυτά τα εργαλεία που µου τρυπούσαν τον ποπό.

- Ναι αυτά εδώ.

-Τα άφησα στο εργαστήριο.

Τότε ο Τσέις είπε στον κύριο Ντέβενπορθ να φέρει τα εργαλεία. Τα είχε φέρει

φυσικά µε το υπερταχύτατο ελικόπτερό του.

-Παιδιά, προσποιηθείτε ότι είναι µωρό!

-Εντάξει πέταξέ το και θα το πιάσουµε.

-Καλά.

Και το έριξε σ’ αυτούς. Εκείνη την στιγµή όµως περνούσε ένα πουλί και τα εργα-

λεία κτύπησαν πάνω σ’ αυτό. ∆εν πρόλαβαν να τα πιάσουν κι έπεσαν κάτω. Τότε τα

παιδιά άρχισαν να φοβούνται και ο Λίο φώναξε:

-Ηρεµήστε δεν θα πάθετε τίποτα.

Μπρι πάρε αυτό το σκοινί και δέστο όσο πιο γρήγορα µπορείς στη γέφυρα. Εσύ

Τσέις υπολόγισε σε πόσα δευτερόλεπτα θα συγκρουστεί το τρένο στην πόλη. Κι εσύ

Άνταµ θα πιάσεις το σκοινί και θα το τραβήξεις.

Τότε η Μπρι έφερε το σκοινί και ο Τσέις είπε πως σε 10 δεύτερα θα συγκρουστεί

το τρένο.

-Παιδιά τραβήξτε το σκοινί µε το τρία, ένα δύο τρία. Τραβήξτε το σκοινί φώναξε

ο Λίο.

Κι έτσι τα παιδιά κατάφεραν κι έσωσαν την πόλη από την καταστροφή ………

Το πρωί όταν ξύπνησε ο Μάνος ετοιµάστηκε να πάει στο σπίτι της Μελίνας. Αυ-

τή µένει όχι και πολύ µακριά από το σπίτι του. Πηγαίνουν και οι δυο στην ΣΤ΄ του

5

∆ηµοτικού σχολείου της περιοχής τους κι έχουν κάνει πολλές φιλίες µε τα παιδιά ε-

κεί. Η κολλητή της είναι η Βασιλική που κατάγεται από το Λονδίνο.

Η Μελίνα ήταν στο σπίτι της κι έβλεπε τηλεόραση. Σε µια στιγµή ακούστηκε έ-

νας θόρυβος από το δωµάτιό της. Πάει και βλέπει ένα µικρό πουλάκι να στέκεται έξω

από το παράθυρό της και να χτυπάει το τζάµι. Ανοίγει το παράθυρο και βάζει µέσα το

πουλάκι που φαινόταν µάλλον πεινασµένο. Έβαλε σ’ ένα κυπελάκι ψίχουλα από ψω-

µί και το έδωσε στο πουλάκι να φάει. Μετά πήρε την Βασιλική στο τηλέφωνο και της

είπε να έρθει γρήγορα στο σπίτι.

Ύστερα από λίγο η Βασιλική χτύπησε το κουδούνι. Της άνοιξε η Μελίνα και της

είπε να µπει µέσα γιατί είχε να τις δείξει κάτι.

-Κοίτα της λέει η Μελίνα και της έδειξε το πουλάκι.

Η Βασιλική το πήρε στη χούφτα της και το χάιδεψε. Της Βασιλικής της αρέσουν

πολύ τα πουλάκια, κυρίως το συγκεκριµένο που βρήκε η Μελίνα

- Βασιλική θέλεις να το κρατήσεις; ρώτησε η Μελίνα. Εγώ θέλω να το δώσω σε

σένα. Το έβαλε σε ένα µικρό κουτάκι και το έδωσε στην Βασιλική. Αυτή την ευχαρί-

στησε κι έφυγε µαζί µε το πουλάκι για το σπίτι της. Το ονόµασε Τσίφτη, γιατί της

θύµιζε το παλιό της σπουργιτάκι.

Την άλλη µέρα η Μελίνα πήγε επίσκεψη στην Βασιλική για να δει το πουλάκι. Το

πουλάκι πετούσε µέσα στο δωµάτιο όλη την ώρα. Ρώτησε την Βασιλική τι θα κάνει

αύριο που έχουν σχολείο; Πού θα αφήσει τον Τσίφτη, δεν θέλει να µείνει µόνος του.

Να το πάρουν µαζί τους δεν γινόταν, οπότε αποφάσισαν να το έχουν µέσα στο κλου-

βάκι του, όσο καιρό θα ήταν τα κορίτσια στο Σχολείο τους.

Εκεί κοντά έµενε και ο Αχιλλέας. Του άρεσε να κλωτσάει πολλές ώρες την µπά-

λα του και να παίζει στην αυλή. Μια µέρα, παίζοντας στην αυλή κλώτσησε την µπά-

λα η οποία βγήκε στο δρόµο. Λίγο πιο κάτω φαινόταν ένας τσόµπανος µε το κοπάδι

του και τα σκυλιά του. Την άλλη µέρα συνέβηκε το ίδιο πάλι. Το ίδιο βράδυ ο Αχιλ-

λέας την ώρα που έκλεινε την πόρτα κατάλαβε πως ένα σκυλάκι βρισκόταν απ’ έξω.

Το κράτησε και το έδωσε να φάει. Την επόµενη ηµέρα εκτύπωσε κάποια φυλλάδια µε

την φωτογραφία του σκύλου και τα µοίρασε σε διάφορα σηµεία. ∆εν άργησε να δει ο

τσόµπανος τη φωτογραφία του σκύλου του και πήγε στο σπίτι του Αντρέα να πάρει

το σκυλί πίσω. Ο Αχιλλέας αποχαιρέτησε το σκυλάκι και το έδωσε στον τσόµπανο. Ο

τσοµπάνης όµως εκτιµώντας ην καλή πράξη του παιδιού, τού είπε πως εάν το θέλει

µπορεί να το κρατήσει.

- Αν θέλεις µπορείς να κρατήσεις το κουτάβι

- Σας ευχαριστώ αλλά πρέπει να ρωτήσω πρώτα τη µητέρα µου.

Η µητέρα του δέχτηκε κι έτσι απέκτησε και ο Αχιλλέας το δικό του κατοικίδιο.

6

Έπαιζε η Μελίνα, ο Αχιλλέας, η Βασιλική, ο Μάνος και πολλά άλλα παιδιά. Το κάθε

παιδί είχε κι ένα ζωάκι. Αγόρια και κορίτσια είχαν είτε ένα σκύλο είτε µια γάτα. Υ-

πήρχαν πολύ ωραία φυτά και λουλούδια, τριανταφυλλιές ροζ και κόκκινες, µαργαρί-

τες και τουλίπες. Πολλά όµορφα δέντρα. Εκεί ζούσαν και κάτι γλυκούλικα κουταβά-

κια. Πολλές φορές ο σκύλος κάποιου παιδιού άρχιζε να κυνηγάει τη γάτα ενός άλλου

παιδιού. Τα παιδιά προσπαθούσαν να τα χωρίσουν. Τα κατάφερναν και πήγαιναν να

συνεχίσουν το παιχνίδι. Τα κορίτσια παίζοντας κρυφτό πήγαιναν πίσω από τα δέντρα

που είχε το λιβάδι. Ήταν φανταστικό, ασυνήθιστο τοπίο µε ανθισµένα δέντρα και πα-

νέµορφα λουλούδια. Από µακριά φαινόταν απίστευτη η οµορφιά της φύσης.

Τα παιδιά ενθουσιασµένα πολλές φορές ξεχνιόντουσαν, συνέχιζαν να παίζουν ώσπου

να σκοτεινιάσει. Όλοι τα έψαχναν. Τα κορίτσια καταλάβαιναν ότι βράδιασε και άρχι-

σαν να φοβούνται. Οι µαµάδες τους άρχισαν να φωνάζουν:

-Κορίτσια, κορίτσια.

Τα κορίτσια το άκουγαν και άρχισαν να τρέχουν στα σπίτια τους.

Ένα απόγευµα άρχισε ξαφνικά να βρέχει. Η παρέα χωρίστηκε απότοµα.

Την άλλη µέρα που είχε λιακάδα και δεν είχαν σχολείο η Βασιλική σκέφτηκε να ξα-

ναπάνε εκεί. Όλοι είπαν «ναι» και πήγαν.

-Μελίνα µου δίνεις σε παρακαλώ ένα µήλο, είπε ο Αχιλλέας.

-Φυσικά είπε αυτή.

-Ευχαριστώ πολύ, της είπε ο Αχιλλέας.

-Βασιλική µου δίνεις ένα πορτοκάλι; είπε ο Μάνος.

-Φυσικά είπε αυτή.

Ξαφνικά ακουστήκαν κάτι φωνές. Ένας κύριος φώναζε για βοήθεια.

Τα παιδιά αναστατωµένα έτρεξαν να δουν τι συµβαίνει. Το σπίτι αυτού του κυρί-

ου, του κυρίου Θανάση καιγόταν!!!

Σε µικρή απόσταση από τα σπίτια των παιδιών υπήρχε ένα όµορφο λιβάδι. Εκεί

πήγαιναν σχεδόν κάθε ηµέρα τα παιδιά κι έπαιζαν.

Ήταν κάτι σαν πικ-νικ. Πήραν φρούτα, νερό, χυµούς, σάντουιτς κ.α.

7

– Φωνάξτε την πυροσβεστική, φωνάξτε την πυροσβεστική, έσκουζε ο Αχιλλέας.

– Την φωνάξαµε εδώ και πολλήν ώρα, µπόρεσε να πει ο κυρ- Θανάσης.

Η πυροσβεστική όµως δεν ερχόταν.

- Να πάρουµε ένα λάστιχο, κάτι, να σβήσουµε όσα µπορούµε, φώναζε η Μελίνα.

Ο χρόνος περνούσε και το σπίτι ήταν καλυµµένο από τις φλόγες. Ο κυρ Θανάσης

φώναζε για βοήθεια αλλά κανένας τολµηρός δεν πήγαινε να τον βοηθήσει και το µό-

νο που έκαναν ήταν η υποµονή.

Τότε ήρθε και η πυροσβεστική, και οι πυροσβέστες πήραν γρήγορα τις µάνικες

µε το νερό και τους πυροσβεστήρες και πάλευαν να σβήσουν τη φωτιά. Μετά από

µισή ώρα τους τέλειωσε το νερό και δεν µπορούσαν να σβήσουν τη φωτιά. Ο κυρ-

Θανάσης ήθελε να πάρει κάποια πράγµατα που ήταν πολύ σηµαντικά για κείνον. Η

Μελίνα του φώναζε να αποµακρυνθεί από το σπίτι γιατί κινδύνευε. Ο κυρ -Θανάσης

όµως δεν ήθελε να φύγει χωρίς να πάρει αυτό που ήθελε. Σε µια στιγµή πετάχτηκε

µέσα στο σπίτι του, µέσα στις φλόγες. Ο Αχιλλέας και ο Μάνος µπήκαν µέσα στο

σπίτι και τον πήραν αγκαλιά και τον έβγαλαν έξω. Ο κυρ -Θανάσης τούς φώναζε και

τους µάλωνε γιατί τον έβγαλαν έξω αλλά εκείνοι κατά βάθος ήξεραν ότι τους ευχα-

ριστούσε.

– Τώρα τι θα κάνουµε, έλεγε µε απόγνωση ο κυρ –Θανάσης.

– Μη στενοχωριέστε, θα τη σβήσουµε σε λίγο, είπε καθησυχαστικά ένας πυρο-

σβέστης.

Αλλά η φωτιά δεν έσβηνε. Ο κύριος Θανάσης άρχισε να στενοχωριέται γιατί έ-

βλεπε το σπίτι του να καίγεται. Ήρθαν και άλλα πυροσβεστικά αυτοκίνητα και η φω-

τιά άρχισε να σβήνει µετά από ώρα. Οι πυροσβέστες έτσι όπως περπατούσαν µέσα

στο σπίτι για να δουν να µην έχει κάπου φωτιά, εντόπισαν κάποια άτοµα στο πάτωµα.

Φαινόταν να έχουν πεθάνει. Ευτυχώς όµως όχι. Είχαν τραυµατιστεί σοβαρά κι έπρε-

πε γρήγορα να µεταφερθούν στο νοσοκοµείο. Οι πυροσβέστες κάλεσαν ασθενοφόρο

να έρθει να τους πάρει. Ο κυρ Θανάσης ήταν πολύ αναστατωµένος και για το σπίτι,

8

αλλά και για τους τραυµατισµένους. ∆εν ήξερε πια τι να κάνει. Ζαλιζόταν και µετά

από λίγο έπεσε κάτω.

Όλοι τριγύρω είχαν ξαφνιαστεί. Οι γιατροί που ήρθαν µε το ασθενοφόρο έκαναν

τσεκ- απ στο κυρ Θανάση για να δουν τι έχει. Η πίεσή του είχε κατέβει κι έπρεπε να

ξεκουραστεί. Η φωτιά τώρα είχε σβήσει εντελώς.

Το ασθενοφόρο τούς πήγε κατευθείαν στο νοσοκοµείο. Τα παιδιά γνώριζαν αυτά

τα τρία άτοµα. Ήταν τρία παιδιά, ο Βαγγέλης, ο Βασίλης και η Άρτεµη. Η περιέργεια

αλλά και η αγωνία τούς έφεραν στο Νοσοκοµείο. Μόλις έφτασαν, οι γιατροί τούς εί-

παν:

- Θα βάλουµε τα δυνατά µας για να τους σώσουµε.

Όλοι περίµεναν έως την άλλη µέρα. Έβλεπαν µέσα από το παράθυρο και είδαν τα

τρία παιδιά να αναπνέουν. Άρχισαν όλοι να ευχαριστούν τον Θεό και την Παναγία.

Βγήκε τότε ο γιατρός και τους είπε:

-Είναι καλά, απλώς θα αργήσουν να αναρρώσουν.

Έφυγαν τότε όλοι ευχαριστηµένοι, γιατί οι φίλοι τους ήταν καλά πια.

Ο κυρ Θανάσης δεν είχε πια σπίτι να µείνει. Ήταν πολύ λυπηµένος γιατί το αγα-

πούσε πάρα πολύ αυτό το σπίτι. Εκεί µεγάλωσε, εκεί έκανε όνειρα για το µέλλον.

Τώρα τι θα κάνει;

Η Μελίνα τού πρότεινε να µείνει µαζί τους γιατί είχε ένα δωµάτιο άδειο. Το είπε

στους γονείς της και αυτοί της το επέτρεψαν. Ο κ. Θανάσης δέχτηκε τελικά αλλά ή-

ταν για πολύ καιρό ακόµη στενοχωρηµένος.

Στο σπίτι που είχε καεί, υπήρχε ένα κλουβί που είχε µέσα ένα καναρίνι. Ευτυχώς

η βάση του κλουβιού ήταν από ξύλο και πέφτοντας το κλουβί, άνοιξε το πορτάκι και

το καναρίνι ξέφυγε. Την επόµενη ηµέρα όταν πήγαν τα παιδιά να δουν τα συντρίµµια

είδαν πως το κλουβί είχε καεί κι άρχισαν να ψάχνουν για το καναρίνι. έψαξαν αρκετή

ώρα χωρίς αποτέλεσµα, ώσπου είδαν µια γιαγιά µε ένα καναρίνι στα χέρια. Την ρώ-

τησαν εάν το βρήκε πουθενά αλλά η γιαγιά αρνήθηκε να πει την αλήθεια και προχώ-

9

ρησε σαν να µην άκουσε. Την επόµενη ηµέρα ο Μάνος έβαλε αφίσες σε διάφορα ση-

µεία της πόλης που έγραφαν ότι εξαφανίστηκε καναρίνι. Η γιαγιά βλέποντας τις αφί-

σες κατάλαβε πως έπρεπε να δώσει το καναρίνι πίσω. Αποφάσισε να πάει στο σπίτι

της Μελίνας και του Αχιλλέα και τους είπε:

-Χθες που µε ρωτήσατε για το καναρίνι δεν σας απάντησα αλλά βλέποντας τις

αφίσες κατάλαβα το λάθος µου. Ορίστε πάρτε το.

Τα παιδιά ευχαρίστησαν τη γιαγιά κι αυτή επέστρεψε χωρίς να στενοχωριέται

αφού το καναρίνι θα ήταν πλέον µε τον ιδιοκτήτη του.

Στο κατεστραµµένο σπίτι βρήκαν και µια φωτογραφία της οικογένειας του κυρ

Θανάση. Για τον ίδιο, η φωτογραφία ήταν πολύ σηµαντική αλλά δυστυχώς η µισή

ήταν καµένη.

Η Μελίνα πρότεινε στα παιδιά να πάνε το απόγευµα στο πάρκο να παίξουν.

Συµφώνησαν όλοι να πάνε. Συµφώνησαν να συναντηθούν στην πλατεία και να

πάνε όλοι µαζί κατά τις 5.00 µε 5.30 στο πάρκο. Την ώρα που άρχιζε να βραδιάζει

πήραν το δρόµο για τα σπίτια τους. Κάθε ένα όταν έφτασε στο σπίτι του είπε στους

γονείς του τι είχε συµβεί. Οι γονείς τους είχαν µείνει άφωνοι χωρίς να καταλάβουν

πολλά πράγµατα.

Την άλλη µέρα τα παιδιά πήγαν έξω να φάνε σε ένα εστιατόριο. Την ώρα που έ-

τρωγαν ήρθε ένας ζητιάνος στο µαγαζί και ζητούσε να φάει γιατί πεινούσε. Όλοι τον

έδιωχναν επειδή τους ενοχλούσε. Η Βασιλική τον λυπήθηκε και τον φώναξε να έρθει.

Του έδωσε να φάει ψωµί και κάτι κέρµατα που είχε στο πορτοφόλι της. Ο ζητιάνος

την ευχαρίστησε κι έφυγε. Λίγο αργότερα αποφάσισαν να φύγουν από το εστιατόριο

και τα κορίτσια µπήκαν µέσα σε ένα µαγαζί πάνω στο δρόµο, ενώ τα αγόρια πήγαν σε

ένα άλλο µε παπούτσια.

10

Ήταν όλοι τους πολύ καλοί φίλοι και σχεδίαζαν να κάνουν µαζί διακοπές αφού

τελειώσουν µε το σχολείο τους. Σκεφτόταν για την Σύρο, για το καράβι, για το ξενο-

δοχείο για τις παραλίες µε τις οµπρέλες. Συζητούσαν ακόµη για τις βραδινές βόλτες.

Ο κυρ Θανάσης έφερε εργάτες για να επισκευάσουν το σπίτι ενώ αυτός αποφάσι-

σε να µείνει στο σπίτι του αδελφού του, του κυρ Βασίλη. ∆εν αισθανόταν και πολύ

βολικά στο σπίτι της Μελίνας.

Μετά από ένα µήνα το σπίτι του κυρ- Θανάση είχε επιτέλους επισκευαστεί.

Τα παιδιά ήταν πολύ ευχαριστηµένα γιατί επιτέλους φτιάχτηκε το σπίτι και θα µπο-

ρούσαν να παίζουν στην παιδική χαρά που βρισκόταν δίπλα στο επισκευασµένο σπί-

τι.

Μια µέρα ο κυρ Θανάσης, πηγαίνοντας µε το σκυλάκι του στο καινούριο του

σπίτι, συνάντησε τα αγόρια και τα είπε:

-Εσείς µε φιλοξενήσατε, ώρα να σας φιλοξενήσω κι εγώ. Ο Αχιλλέας και ο

Μάνος γελαστοί µπήκαν στο σπίτι. Μπαίνοντας, αντίκρισαν ένα στρωµένο τραπέζι µε

φαγητά να τους περιµένει.

- Κυρ Θανάση γιατί κάνατε φαγητά; Τόσος κόπος! Τζάµπα κουραστήκατε, θα

παραγγέλναµε κάτι απ’ έξω, πρότεινε ο Αχιλλέας.

-Εσείς µε φιλοξενήσατε και µε βοηθήσατε, τώρα η σειρά µου.

Αφού τελείωσαν το φαγητό τους ο Μάνος ευχαρίστησε τον κυρ Θανάση για

όλα.

-Εγώ σας ευχαριστώ παιδιά µου, είπε ο κυρ Θανάσης. Με φιλοξενήσατε και

αυτά που περάσαµε µαζί δεν θα τα ξεχάσω ποτέ. Σε λίγες µέρες θα σας πάρω τηλέ-

φωνο για να ξανασυναντηθούµε. Συµβαίνουν αυτά στη ζωή. Έτυχε σε µένα αυτή η

ατυχία µε το σπίτι. Κάποια άλλη φορά θα τύχει κάτι διαφορετικό σε κάποιον άλλον.

-Όπως τα λες είναι κυρ- Θανάση, είπαν παρηγορητικά τα παιδιά και τον κα-

ληνύχτησαν.

Ο κυρ- Θανάσης ξάπλωσε στον καναπέ κι άνοιξε την τηλεόραση. Παρακο-

λούθησε το απογευµατινό σήριαλ όπου:

…στη Νέα Υόρκη ήταν µια κοπέλα από το Τέξας που τη λέγαν Τζέσι κι έψαχνε

για δουλειά. Όταν µπήκε στο ταξί για να πάει σε ένα ξενοδοχείο να µείνει, είπε στον

11

οδηγό πως δεν της περισσεύουν τα λεφτά κι εκείνος την άφησε έξω στο δρόµο. Ύ-

στερα από λίγο έπεσε πάνω σε ένα κοριτσάκι που το έδιωχνε µια κυρία.

-Γεια σου, να σε βοηθήσω;

-Ευχαριστώ. Είσαι νταντά;

-Ναι, είπε η Τζέσι.

-Ωραία, τότε έλα στο σπίτι µου για να σε γνωρίσω στ’ αδέλφια µου.

Πήγαν στο διαµέρισµα που έµενε το κοριτσάκι.

-Ουάου, είπε η Τζέσι βλέποντας ένα τεράστιο διαµέρισµα που στους τοίχους είχε

ταπετσαρίες µε τα πρόσωπα των παιδιών, µια τηλεόραση που ήταν πιο µεγάλη από τη

Τζέσι κ.α.

-Είστε πλούσιοι; ρώτησε η Τζέσι.

-Ναι η µητέρα µου είναι η Christina Ross

-Είµαι θαυµάστριά της.

- Έλα τώρα να σε γνωρίσω µε τα αδέλφια µου, της πρότεινε το κοριτσάκι.

- Η Έµα, ο Λουκ, ο Ράβι, η κολλητή του η Κιπλιγκ µια γιγάντια σαύρα και ο

µπάτλερ µας ο Μπέρντραµ……………

Αυτά έβλεπε ο κυρ Θανάσης ξαπλωµένος στον καναπέ ώσπου αποκοιµήθηκε.

……………………………………………………………………………………

……

Στο σπίτι του Αχιλλέα συνέβαιναν άλλα πράγµατα. Ο Αχιλλέας ήταν στο δωµά-

τιό του και διάβαζε. Κοίταξε για µια στιγµή στο παράθυρο και είδε δύο άνδρες στην

αυλή του. Βγήκε έξω και κρύφτηκε πίσω από το αυτοκίνητο του µπαµπά του για ν’

ακούσει τι λένε. Οι δυο άνδρες άρχισαν να συζητάνε ψιθυριστά. Προσπαθούσανε να

το παραβιάσουν και να το κλέψουν.

Εκείνη την ώρα η µητέρα του Αχιλλέα µπήκε στο δωµάτιό του και δεν τον βρήκε.

Άρχισε να φωνάζει ώσπου κάποια στιγµή της απάντησε ο Αχιλλέας ο οποίος είχε ξα-

ναµπεί στο σπίτι.

- Τι κάνεις εκεί αγόρι µου;

- Είδα δυο άνδρες που ήθελαν να κλέψουν το αυτοκίνητο του µπαµπά.

Η µαµά σοκαρίστηκε και πήγε να τα πει στον άντρα της.

- Να πάρουµε τηλέφωνο στην αστυνοµία αµέσως, πρότεινε ο µπαµπάς. Η µαµά

συµφώνησε και πήρε αυτή τηλέφωνο στην αστυνοµία.

∆εν άργησε να έρθει η αστυνοµία και να συλλάβει τους κλέφτες. Την ώρα που

προσπαθούσαν να σπρώξουν το αυτοκίνητο η αστυνοµία τους συνέλαβε. Τους οδή-

γησε στο αστυνοµικό Τµήµα και τους έκλεισε στην φυλακή.

Ο κύριος Θανάσης ήθελε και άλλα πράγµατα να κάνει για να τους ευχαριστήσει

που τον φιλοξένησαν. Του ήρθε µια τέλεια ιδέα. Να τους µιλήσει για τον πατρο-

Κοσµά.

Το είχε βάρος να µην τους µιλήσει γι’ αυτόν. Ήξερε πολλά πράγµατα, όλα τα είχε

µάθει από τον προπάππο του που είχε γεννηθεί στο Θέρµο της Αιτωλίας κι έτυχε να

γνωρίσει προσωπικά τον Πατρο-Κοσµά.

Ο κυρ Θανάσης πήρε τηλέφωνο στα παιδιά για να συναντηθούνε την επόµενη

ηµέρα το απόγευµα στο καινούριο του σπίτι. Τους είπε ότι θα τους έχει µια έκπληξη

και τους προσκάλεσε να πάνε. Τα παιδιά συµφώνησαν και το επόµενο απόγευµα πή-

γαν στο σπίτι του.

Άρχισε να τους µιλάει για τον Κοσµά τον Αιτωλό.

- Ο πατρο Κοσµάς ήταν πολύ φτωχός άνθρωπος. «∆εν έχω άλλο ράσο από αυτό

που φορώ» συνήθιζε να λέει. Παρότρυνε τους γονείς να σπουδάζουν τα παιδιά τους

12

Ελληνικά τα οποία είναι η «γλώσσα της Εκκλησίας». Κυκλοφορούσε µόνο µε ένα

ράσο και µε ένα µεγάλο σταυρό που είχε φτιάξει µόνος του. Έλεγε πολλές Προφητεί-

ες και ∆ιδαχές. Κάποια φορά όταν είχε πάει στην Ήπειρο είπε στον Αλή Πασά:

«Εσύ θα πας στην Κωνσταντινούπολη και τα µούσια σου θα είναι κόκκινα».

Έλεγε επίσης πως το Ρωµαίικο, έτσι την έλεγε την Ελλάδα θα ελευθερωνόταν

µόνο αν το καλοκαίρι και η Πασχαλιά έπεφταν δυο φορές.

Τα παιδιά, όταν πήγαν στο σχολείο τους, είπαν την καινούρια τους εµπειρία στον

δάσκαλό τους και αυτός αποφάσισε όλα αυτά που άκουσαν να τα γράψουν. Τα παιδιά

θα µαζευόταν στο σπίτι της Μελίνας για να γράψουν την ιστορία του πατρο Κοσµά.

Ο δάσκαλος είχε µια πρώτης τάξης ευκαιρία να οργανώσει ένα διαφορετικό µά-

θηµα ιστορίας. Ετοίµασε λοιπόν στο σπίτι του αρκετές ασκήσεις και ερωτήσεις σχε-

τικές µε τις αρχές του κηρύγµατος του αγίου Κοσµά του Αιτωλού.

Τα παιδιά θα έπρεπε να εξηγήσουν για ποιούς λόγους ο άγιος Κοσµάς ο Αιτωλός θε-

ωρούνταν «διδάσκαλος του Γένους». Θα έπρεπε ακόµη να σχεδιάσουν τη µορφή του

13

αγίου Κοσµά του Αιτωλού. Να αντιστοιχίσουν διάφορες προτάσεις και πολλές άλλες

δραστηριότητες.

Ο κυρ Θανάσης ήθελε να κάνει µε τα παιδιά επίσκεψη στο ιστορικό Μουσείο της

Τουρκοκρατίας και να ακούσουν για τον Κοσµά τον Αιτωλό. Και όλα αυτά επειδή

τον φιλοξένησαν Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν και τον ρώτησαν ποια µέρα θα γίνει αυ-

τή η επίσκεψη. Ο κυρ Θανάσης τους είπε ότι θα τηλεφωνήσει στο ιστορικό µουσείο

για να µάθει ποια µέρα και θα τους πάρει τηλέφωνο. Τα παιδιά χαρούµενα γύρισαν

στο σπίτι τους και είπαν τα νέα στους γονείς τους. Σε τρεις ηµέρες ο κυρ- Θανάσης

πέρασε από το σπίτι των παιδιών, τους πήρε και πήγαν στο µουσείο.

Μόλις έφτασαν εκεί µίλησαν µε τον ξεναγό και του είπαν ότι ήθελαν να µάθουν

κάποια πράγµατα για τον Κοσµά τον Αιτωλό. Ο ξεναγός ξεκίνησε να τους λέει:

Ο Άγιος Κοσµάς γεννήθηκε στο χωριό Μέγα ∆ένδρο κοντά στο Θέρµο, στην Αι-

τωλία. Τους έδειχνε εικόνες του Αγίου και τους έλεγε για τη ζωή του και τα έργα του.

Στα παιδιά άρεσε πολύ αυτά που τους έλεγε και τον άκουγαν µε πολύ προσοχή. Ο

ξεναγός ρώτησε τα παιδιά αν ήθελαν να κάνουν κάποια ερώτηση σχετικά µε αυτά

που είπε.

-Εγώ δεν έχω να κάνω κάποια ερώτηση, είπε η Μελίνα. Το ίδιο και τα υπόλοιπα

παιδιά.

Ο ξεναγός µε φωνή διαφορετική συνέχισε:

-«Θα βάλουν φόρο στις κότες και στα παράθυρα»!συνήθιζε να λέει ο άγιος. «Θα

ζητήσουν να σας πάρουν και στρατιώτες. ∆ΕΝ θα προφθάσουν όµως»! ΝΑΙ, χάρη

στην Πρόνοια του Θεού, δεν θα προφθάσουν!»

Ο Άγιος γνωρίζοντας ότι το έθνος κινδυνεύει έλεγε χαρακτηριστικά: «∆εν βλέπε-

τε πώς αγρίεψε το Γένος µας από την αµάθειαν και εγινήκαµεν ωσάν θηρία;»

Με τις προσπάθειές του διέσωσε την ελληνική συνείδηση και γλώσσα. Τόνωσε

τις ελπίδες των υπόδουλων Ελλήνων για την απελευθέρωση από τους Τούρκους.

Ο Πατροκοσµάς µε τις ∆ιδαχές του προσπαθούσε να καταργήσει τις φυλετικές

διακρίσεις, την κοινωνική αδικία και την κατάχρηση εξουσίας. Με την διδασκαλία

του ήθελε την κοινωνική ενότητα, την ταπείνωση και την αγάπη.

Μια µέρα σε ένα κήρυγµα του ρώτησε, συνέχισε ο ξεναγός µια διαφορετική φω-

νή πάλι.

- «Είναι κανένας γύπτος εδώ; Εσύ από πού είσαι παιδί µου; αποκρίσου»

-«Από τον Αδάµ και την Εύαν, άγιε του Θεού».

- «Και σε καταδέχονται τούτοι οι τσελεπήδες δια αδελφόν;»

- «Μου λένε πως δεν πιάνεται η λειτουργία µου και µε περιγελούν».

-«Άκουε, παιδί µου, εσύ όπου είσαι γύπτος, ωσάν είσαι βαπτισµένος εις το όνοµα της

Αγίας Τριάδος και φυλάγεις τα προστάγµατα του Θεού, πηγαίνεις εις τον Παράδεισον

και χαίρεσαι πάντοτε, και εγώ όπου δεν είµαι γύπτος, ωσάν δεν κάµω καλά, πηγαίνω

εις την κόλασιν και καίοµαι πάντοτε. Αλήθεια, µε τούµπανα και τζορνάδες δεν πη-

γαίνεις, διατί η πόρτα είναι στενή και δεν σε χωρεί και ωσάν θέλεις χάλασ'τα».

- «Τα χαλάω, άγιε του Θεού».

-«Καλά παιδί µου, κάµε καλά να σωθής και µην ακούης ό,τι σου λέγει ο κόσµος».

Αυτά και άλλα πολλά είπε ο ξεναγός και σε κάποια στιγµή η Μελίνα, ο Αχιλλέας,

ο Μάνος, ο κυρ Θανάσης και η Βασιλική τον ευχαρίστησαν και ξεκίνησαν τον δρόµο

προς την επιστροφή.

Ο Αχιλλέας και τα υπόλοιπα παιδιά κράτησαν καλά τα λόγια του ξεναγού. Γι’

αυτό και ήθελαν να τα πουν στους γονείς τους. Στους γονείς των, άρεσε πολύ η ιδέα

του να ακούσουν την ιστορία του Πατροκοσµά από τα παιδιά τους κι έτσι κάθισαν το

βράδυ στα σαλόνια τους να ακούσουν. Οι γονείς άκουσαν εκείνο το βράδυ ότι: «Ο

14

άγιος Κοσµάς ήταν κοσµοκαλόγερος στα µαύρα χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς. Είχε

γεννηθεί από γονείς ευσεβείς. Πήγε στο Όρος να µονάσει. Μετά από χρόνια ξεκίνησε

τις περιοδείες του στη Μακεδονία και την Ήπειρο όπου παρακινούσε τους Ορθοδό-

ξους Χριστιανούς να ιδρύσουν σχολεία που θα διδάσκουν την ορθοδοξία.

Η εκκλησία του Χριστού για να τιµήσει τον αγώνα και την προσφορά του τον

ονόµασε ισαπόστολο. Το βράδυ το κάθε παιδί αλλά και οι γονείς έβλεπαν τη µορφή

ενός ιερωµένου να περπατάει από το Άγιο Όρος στην Ακαρνανία, στην Ήπειρο και σε

άλλα µέρη της σκλαβωµένης τότε Ελλάδας.

Αφού πέρασε µια µέρα αφότου τα παιδιά πήγαν στο Μουσείο ο κυρ Θανάσης ή-

θελε να τους πάει σε ένα από τα Σπήλαια στα οποία έζησε ο Πατροκοσµάς.

Έτσι τηλεφώνησε τα παιδιά και τα είπε να έρθουν στο σπίτι του το απόγευµα για

να τους πει µια ακόµη έκπληξη. Τα παιδιά ετοιµάστηκαν και πέρασαν το απόγευµα

από το σπίτι του κυρ Θανάση. Άρεσε σε όλους η έκπληξη και συµφώνησαν να πάνε

το Σαββατοκύριακο που έρχεται, αφού δεν θα είχαν Σχολείο.

Έτσι ξεκίνησαν να πάνε εκεί στο σπήλαιο στο οποίο ζούσε ο Πατροκοσµάς. Ε-

πειδή το Σπήλαιο ήταν πάνω σε βουνό, η Μελίνα ανακατεύθηκε κι έκανε εµετό. Ύ-

στερα από λίγο έφτασαν. Το σπήλαιο ήταν λιτό, µικρό αλλά όµορφο.

Στην αρχή υπήρχε µια µικρή γεφυρούλα κι ένα στενό δροµάκι οδηγούσε στην είσο-

15

δο. Ήταν στον βράχο και για πόρτα είχε µια µεγάλη πέτρα. Τα παιδιά όταν µπήκαν

µέσα, τους άρεσε πάρα πολύ το τοπίο. Μέσα ο Πατροκοσµάς για καρέκλα είχε µια

µεγάλη πέτρα και επειδή τότε δεν είχαν την πολυτέλεια των τετραδίων ο Πατροκο-

σµάς έγραφε µε µελάνι σε µια µεγάλη πλάκα ξύλου. Για τραπέζι είχε µεγάλα κοµµά-

τια ξύλου τα οποία τα έκανε έτσι ώστε να µοιάζουν µε τραπέζι και είχε επίσης πολλές

εικόνες του Χριστού τις οποίες είχε ζωγραφίσει µόνος του.

Σε λίγο ήρθε κάποιος ξεναγός και τους διάβασε µια µικρή αλλά πολύ σηµαντική

ιστορία από ένα χειρόγραφο ηµερολόγιο του Πατρο- Κοσµά.

… «Μια µέρα ήρθε σε µένα ένα µικρό παιδί. Κάτι ήθελε να µάθει. Ήρθε µε τα

πόδια. Το γαϊδουράκι το είχε αφήσει χαµηλά, αρκετά µακριά.

-Κάποια παιδιά µε κοροϊδεύουν Γέροντα, είπε ο µικρός στον Πατρο Κοσµά.

-Εσύ τους είπες κάτι;

-Όχι .

-Έκανες πολύ καλά παιδί µου. Μπράβο σου, µπράβο σου. Άστους να κοροϊδεύ-

ουν. Ο Θεός κοιτάει από ψηλά και βλέπει το δίκαιο και την αδικία.

Αφού του µίλησε για τη Θεία Πρόνοια του είπε ακόµη πως αγρίεψε το Γένος µας

από την αµάθειαν και εγινήκαµεν ωσάν θηρία. Τον άφησε να φύγει .

Μετά από το παιδί µπήκε µια γριούλα η οποία είχε προβλήµατα µετακίνησης και

δυσκολευόταν στο περπάτηµα. Με τα λόγια του Πατρο- Κοσµά όµως πήρε τόση δύ-

ναµη που έφυγε εντελώς καλά».

Ο ξεναγός γύρισε σελίδα στο µικρό χειρόγραφο και συνέχισε.

…………… « Έχετε σχολείον εδώ εις την χώραν σας να διαβάζουν τα παιδιά;

-∆εν έχοµεν, άγιε του Θεού.

-Να µαζευτείτε όλοι να κάµετε. Βάνουν διδάσκαλον να µανθάνουν όλα τα παιδιά

γράµµατα, πλούσια και πτωχά. ∆ιότι από το σχολείο µανθάνοµε τι είναι Θεός, τι είναι

Αγία Τριάς, τι είναι Άγγελοι, δαίµονες, παράδεισος, κόλαση, αρετή, κακία· τι είναι

ψυχή, σώµα κ.λ.π. ∆ιότι χωρίς το σχολείο περιπατούµε εις το σκότος· από το σχολείο

ανοίγει το µοναστήριον. Αν δεν ήτο το σχολείο, που ήθελα µάθει εγώ να σας διδά-

σκω;»

Τα παιδιά είδαν ότι πάνω στο τραπεζάκι του είχε ακουµπισµένες δύο πλάκες ξύ-

λων στις οποίες έγραφε επάνω διάφορες προσευχές. Αφού τα παιδιά εξερεύνησαν το

Σπήλαιο και τα γύρω µέρη έφυγαν µε την υπόσχεση να το ξαναεπισκεφτούν.

Στην επιστροφή πέρασαν από ένα µικρό εκκλησάκι στο οποίο συνήθιζε ο Πατρο

Κοσµάς να λειτουργεί και να µιλάει µετά τη λειτουργία στους Έλληνες ραγιάδες κά-

τω από ένα µεγάλο δέντρο το οποίο σώζεται ακόµα από εκείνα τα χρόνια. Ο κυρ Θα-

νάσης τους είπε τα λόγια που είχε πει ο Πατροκοσµάς στον προπάππο του κάτω απ’

αυτό το δέντρο:

« Έχετε εδώ πρόβατα; Το γάλα της Κυριακής τι το κάµνετε; Ακούστε, να το σµί-

γετε όλο και να το κάµνετε επτά µερίδια· και τα εξι µερίδια να τα κρατάτε διά τον ε-

αυτόν σας, και το άλλο µερίδιο της Κυριακής, αν θέλετε, δώσε το ελεηµοσύνη εις

τούς πτωχούς, εις την Εκκλησία, διά να ευλογήσει ο Θεός τα πράγµατά σας».

Μόλις έφτασαν στα σπίτια τους ευχαρίστησαν το κυρ Θανάση κι έµειναν άλλα

δέκα λεπτά για µα µιλήσουν για όλα όσα είδαν στο Σπήλαιο και στο παρεκκλήσι.

Συµφώνησαν όλοι να κάνουν µια οµαδική ζωγραφιά του Πατρο Κοσµά για να τη βά-

λει ο δάσκαλός τους στην σχολική εφηµερίδα. Είπαν και πολλές άλλες ιδέες ώσπου

έφυγε το καθένα για το σπίτι του.

16

Την ∆ευτέρα το πρωί στο Σχολείο ο Μάνος και τα υπόλοιπα παιδιά µίλησαν µε

τον δάσκαλό τους και τους υπόλοιπους συµµαθητές για το χθεσινό τους ταξίδι. Ο δά-

σκαλος τότε σκέφτηκε να τους προτείνει κάτι πολύ ωραίο. Κάποιος καθηγητής Πανε-

πιστηµίου στο Αριστοτέλειο της Θεσσαλονίκης ασχολείται µε ψηφιακούς χάρτες. Θα

ήταν µια πρώτης τάξης ιδέα να δηµιουργήσουν ψηφιακούς χάρτες πάνω στα µονοπά-

τια του Πατρο- Κοσµά. Η ιδέα άρεσε σε όλους και αποφάσισαν να κάνουν οµάδες για

να µπορέσουν να εργαστούν καλύτερα.

Η πρώτη οµάδα ασχολήθηκε µε τους bingmaps.

Η δεύτερη οµάδα µε τους google.gr/maps

και η τρίτη οµάδα µε τους ArcGIS pro.

Ήταν καταπληκτικό να βλέπει κανείς τις δυνατότητες που είχαν µπροστά τους τα

παιδιά ψάχνοντας και αναζητώντας, µετρώντας χιλιοµετρικές αποστάσεις, προσθέτο-

ντας σε επιλεγµένα σηµεία του χάρτη πληροφορίες, τυπώνοντας χάρτες. Μπορούσαν

να κάνουν αναγωγή στην εποχή του Πατρο-Κοσµά βρίσκοντας τους κατάλληλους

χάρτες και να κυκλοφορούν µε το street View στα σηµερινά µονοπάτια.

Σκέφτηκαν να παρουσιάσουν τη δουλειά τους στα παιδιά όλου του Σχολείου και

µια άλλη ηµέρα να τοποθετήσουν ειδικά σταντ στο πάρκο της κεντρικής πλατείας.

17

Οι εµπειρίες αυτής της προσπάθειας ήταν ανεπανάληπτες. Κατάλαβαν τα παιδιά

πως τα διάφορα µαθήµατα, διδακτικά αντικείµενα και θεµατικές ενότητες δεν έχουν

σαφή σύνορα και όρια. Η λογοτεχνία µπορεί κάλλιστα να εισέλθει στον χώρο της ι-

στορίας, της γεωγραφίας, των εικαστικών, της πληροφορικής και άλλων χώρων.

Το βιβλίο αυτό ξεκίνησε να γράφεται τον Νοέµβριο 2014. Ολοκληρώθηκε τον

Μάρτιο 2015. Τα παιδιά έγραφαν διάφορες ιστορίες και σε τακτικές συναντήσεις

προσπαθούσαµε να κάνουµε τον κορµό της ιστορίας. Παίρναµε από τις ιστορίες των

παιδιών παραγράφους, σειρές, λέξεις και κάναµε την σύνθεση. Μέχρι κάποιο σηµείο

η ιστορία µε πολλές δυσκολίες στοβιλιζόταν γύρω από ανιαρά και όχι τόσο σηµαντι-

κά θέµατα. Ώσπου η τροπή πήρε άλλη ρότα, τη ρότα της ζωής του Κοσµά του Αιτω-

λού.

Στην συγγραφή και στην εικονογράφηση του βιβλίου έλαβαν µέρος οι:

Ακριτίδου Ροδούλα, Βουγιουνδρούκα Παναγιώτα, Βράκας Παναγιώτης,

∆έλλιος Νίκος, Ραφτόπουλος Τάσος, Παπαδόπουλος Γιώργος, Σαχόλι Αλέξης,

Τράκα Μόρφω, Γκαραγκούνη Αναστασία, Άλλα Τατιάνα, Καρανικόλας Γιάννης,

Σιάτρας Γιώργος, Σοφιανίδης Νίκος, Μανώλης ∆ηµήτρης, Κουκούτσης Θοδωρής,

Καλαϊτζή Αποστολία, Καταρτζή Χρυσούλα, Σαµαράς Παρασκευάς,

Τζιόγας Κωνσταντίνος, Σταυρακάκη Ευαγγελία, Μπίσκα Κατερίνα.

Το βιβλίο υπάρχει στη ηλεκτρονική σελίδα του Σχολείου µας

http://schoolnewspaper.pbworks.com

Και έχει δηµιουργηθεί και το αντίστοιχό του eBook

Εµπνευστής και συνοδοιπόρος σ’ αυτήν την προσπάθεια ήταν ο ∆/ντης του Σχο-

λείου κ. Ζαπρούδης Ζαφείρης

Μάρτιος 2015