ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Κ Ρ Α Τ Α Τ Η Ν Σ Ι Ω Π Η ΠΟΙΗΣΗ

εκδόσεις Δ Ι Α Ν Υ Σ Μ Α

Κ Ρ Α Τ Α Τ Η Ν Σ Ι Ω Π Η

ΣΕΙΡΑ: ποιηση στην Ελλαδα της κρισης, Νο Χ© Λιτσα Κυπραιου

ekdoseisdianisma@gmail.com

ΛΙΤΣΑ ΚΥΠΡΑΙΟΥ Κ Ρ Α Τ Α Τ Η Ν Σ Ι Ω Π Η ΠΟΙΗΣΗ

εκδόσεις Δ Ι Α Ν Υ Σ Μ Α

ΤΙ ΓΥΡΕΥΩ ΝΑ ΒΡΩ

Τι γυρεύω για να βρω!Μόνη στην άκρη του κόσμου.Περπατώντας στην άκρη της απαλής βροχής,ξυπόλητη στα αγκάθια που τρυπούντα πόδια, μ’ ανθίζουν στο τραγούδι της ζωής.

*****Μου φέρναν λύπηση τα μάτια, της άνοιξης τα λουλούδια,οι ευωδιές του ανέμου.Και εγώ ακόμη ψάχνω, γυρεύω,

*****Τι γυρεύω, για να βρω.Στις ομίχλες του χειμώνα, την καταχνιά των δρόμων,έλιωσαν οι σκέψεις και χάθηκαν,χάθηκαν στα σοκάκια, τα καλντερίμια της πόλης.

*****Τι γυρεύω για να βρω.Από το φεγγάρι που έλιωσε,έσβησε, με το χάραμα της μέραςτ’ αστέρια μια μεθυστική ανάσα αποπνέουν,στου ήλιου το αντίκρισμα.

*****Τι γυρεύω για να βρω.Τίποτα, τίποτα, δεν ξέρω.Όλοι κάτι βρίσκουν, στο διάβα τους.Εγώ τίποτα δεν βρήκα.Ούτε βροχή, την νύχτα, ούτε των ήλιο την μέρα.Μα ποιος ξέρει, τι μπορεί να βρει.Η τι! αλήθεια βρήκε, τι ένιωσε στο πέρασμα του χρόνου.

ΣΚΛΗΡΗ ** ΣΙΩΠΗ

Σκληρή, που είναι η σιωπή,και πέτρα στη ζωή μου,σαν πυρωμένο σίδερο, που μπήγει την ψυχή μου.

*****Βαθιά ανάσα λευτεριάς,που βγαίνει από τα χείλη.Του πόνου, η πίκρα διαπερνάτων ίσκιο μου το δείλι.

*****Χέρια, κομμάτια κάνανε την τόση δα λιακάδα που ζέσταινε το βλέμμα μουτου ήλιο μου, αντάμα .

29/01/2014

ΛΥΤΡΩΣΗ

Πόσο με κούρασε η ζωή μου.****

Πόσο , θα ήθελα, η μοναξιά μου,να υπήρχε και στην ζωή μου.Μόνη να υπήρχα, στις σκέψεις μου,στις σκέψεις, τα σοκάκια του νου μου.

****Έρημα βράδια μου.****Ερημιά, κανείς να μη την έσπαζε την ερημιά μου,μη, αποσπούσε την ροή το νου μου.Το ταξίδι του μυαλού, της σκέψης μου.

******Το πέταγμα, του πνεύματος , στο γαλανό ουρανό να χάνομαι, κανείς να μη με βρει.Να μη βλέπει, ποτέ κανείς πότε υπάρχω... αν υπάρχω,να μην ανήκω, στον κόσμο, στον όχλο τούτο,των άδειο, των κενό.

******Να έφευγε η ψυχή , το πνεύμα, να καιγόταν στο απέραντο το χάος.Η φύση, η πνοή, του ανέμου, να με παρέσυρεστο ατελείωτο” να τα ένοιωθα όλα , να τα άκουγα όλα,μα μόνη να πετούσα, στα κύματα του ανέμου.

******Σκάλα και πόρτα η ματιά, στου ουρανού την άκρη,κλειδιά να είχα μόνη μου, να κλείδωνα τα πάθει.

******Εξιλέωση και λύτρωση στου ωκεανού το μύρο.Βάφτισμα μέσα στην πυρά, να ξαναγεννηθεί η ψυχή μου.Κανείς να μη με ξανά δεί, κανένα να μη ξέρω.Μονή ψυχή, μονή πνοή, στα απέραντα του κόσμου.

03/05/2014

ΚΡΑΤΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ

κράτα το χέρι της ψυχής μου.Κράτα τα μάτια λαμπερά,δώσε μου για λίγο την ζωή σου,να την ανεβάσω ποιο ψηλά.

***Δώς μου το λόγο σου καντήλι,για να φωτίσω την καρδιά,δώς μου νερό από τα χείλη,να ξεδιψάσει η καρδιά.

***Πάρε το φως από την λάμψη,από τα μάτια ξαστεριά,για να προβάλει η αλήθεια που έχει καρφώσει την ματιά.

***Κράτα στα χέρια την ελπίδα,βάστα της πόρτας τα κλειδιά για να ανοίξεις του μυαλού μουτην σκοτεινή του την μεριά.

***Δως μου τον δρόμο σου να έρθω,το μονοπάτι, να διαβώ, να συναντήσω την ψυχή σου,για να λουστώ ωκεανό,απ’ την αρμύρα, τ’ αλάτινα κάψει όλες τις πληγές.Για να βαφτίσω μες το μύρου,να ευωδιάσουν οι ζωές.

04/04/2014

ΜΑΤΙΑ ** ΚΛΕΙΣΤΑ *

Κλείνω τα μάτια μου .κλείνω την ψυχή μου.Το πνεύμα ταξιδεύει,ελεύθερο στο απέραντο.

****Το σώμα άδειο κουφάρι,πεσμένο στο πάτωμα.Μα η σκέψη,φλογίζετε και καίει τις εικόνες, του μυαλού.

****Ματαιότητα η προσμονή,η ελπίδα αφημένη,πλάι στα όνειρα, των παιδικών μου χρόνων

****Χρόνοι που μοσχοβολούν,με γιασεμιά και κρίνα.Κρίνα, που δεν μαράθηκαν,στην παγωνιά της θλίψης.

****Γιασεμιά που δεν ε μπόρεσαν,να δώσουνε το νέκταρ,έμεναν πέρα στην γωνιά,πάντα να καρτερούν ε,πότε θα έρθει η άνοιξη ;για να προσφέρουν ανθοί.

23/08/2013*

ΑΣΑΛΕΥΤΗ *** ΝΥΧΤΑ**

Ασάλευτη νύχτα,βουβή, χωρίς ίχνος μιλιάς.Βουβό πένθος αναδίδει. Στην επιφάνεια του μυαλού, μία νύχτα, που ο λογισμός σιωπά.Μία νύχτα, που βουτά στα άδυτα του κόσμου.Χωρίς να υπάρχει ίχνος φως, τίποτα, όλα ασάλευτα.Η σκέψη πλανιέται, φτάνοντας στο απέραντο, δεν έχει άκρη,χωρίς την άκρη μακραίνει ο λογισμός,τεντώνονται όλα τα θέλω.*Στο βάθος της σκέψης, ακουμπώντας,Της πύλες του Άδη, βλέποντας το απέραντο κενό.*Κενό και αγωνία, αδημονώντας το απροσδόκητο και θέλοντας το τώρα.Τα συναισθήματα, καλπάζουν και φεύγουν, δίνουν των χώρο τους στο κενό,κενό του ατελείωτου και της ουτοπίας, του δήθεν, του ίσως.Μια ουτοπία χαοτική και γκρίζα,που σε βουλιάζει και χάνεσαι στην σκέψη των πόθων και των θέλω, σε παρασύρει χωρίς έλεος κανένα ενδοιασμό ή λύπη, τίποτα.Πάντα παίρνει αυτό που θέλει και μετά σε πετά στην άκρη.Μία άκρη μοναχική και σκοτεινή, παγωμένη τόσο πολύ,που παγώνουν όλα τα ζεστά της ψυχήςκαι γίνονται θρύψαλα σκορπούν χάνοντας την υπόσταση,ακουμπούν τις πύλες του Άδη περνώντας στην απέναντι όχθη.Απελευθερώνοντας πλέον στο απέραντο και άπλετο φως και ουρανό.

28/07/2013

ΕΛΑΧΙΣΤΕ,* ΕΑΥΤΕ ΜΟΥ *

Ελάχιστε, μικρέ και μοναχικέ εαυτέ μου.*Που από πάντα, ήθελες να πετάξεις,στα ψηλά, όχι παλάτια, ούτε πολλά και ακριβά.Μόνο, καθάρια, λευκά φτερά.*Ήθελες, ανέμου, να έχεις πνοή,ανάσα να είναι δυνατή.*Στον ήλιου, ακουμπώντας ψηλά.Ήσουνα πάντα μοναχή.*Ζητώντας, υπάρχει ερημιά.Κάηκαν μονά τους τα ξερά.Πέταξες σκάρτα, από την ζωή.Ίσκιος, στου ήλιου, την θαλπωρή.Δίπλα, να στέκεις, μη σε θωρούν.Θέλεις να νιώθεις μα σε πονούν,Εαυτέ μου ελάχιστε μες την ζωή,εσύ την διάλεξες την προσμονή.Θέλεις να έχεις την ξενοιασιά, τα μόνα φώτα είναι η καρδιά.Αυτά σου δίνουν ανασαιμιά.*Πνεύμα, πετάει πολύ ψηλά,μες στα ουράνια δυνατά.*

24/10/2013

ΨΥΧΗ*

Εναπόθεσε, έτσι απλάκαι σιωπηλά, στην ψυχή μου, που περιπλανιέται. Στο απέραντο, του κόσμου,ανάμεσα σε τόσες ψυχές.Μα πάντα μόνη, παντέρημη.πετώντας με τα φτερά κατάλευκα.Τραγική φιγούρα, του πουθενά,ένα χαώδες και τεράστιο φως,καθάριο, άπλετο, απλώνεται,στα ουράνια πάνω,στα βράχια του κόσμου τα ακρόλιθο,αγναντεύει.* Αντικρίζει,* και θωρεί, τις μέρες,τις ώρες.Που ήρθαν, που φύγαν, που θα έρθουν, θα φύγουν,*Είμαστε, είναι, όλες οι μέρες οι ώρες.Είμαστε όλο ζωή, ζούμε για ένα σκοπό,ζούμε, για μία ελπίδα.Το μεγάλο καντήλι του κόσμου,στα απέραντα φτιάχνοντας ψυχές,ζωγραφίζοντας την πορεία μας, με φως και χρώμα, αγάπη.Παίρνοντάς τη γλύκα του,άλικου φως,τόσο κόκκινο, Βαθιά, στα κατακόκκινα,άδυτα,λαμπιρίζοντας στην συνοικία,του απέραντου, πετώντας..***

29/07/2013

η ποιητικη συλλογηκρατα τη σιωπη

της Λιτσας Κυπραιουστοιχειοθετηθηκε & σχεδιαστηκε

τον Μαιο του 2014και κυκλοφορει δωρεαν σε

ηλεκτρονικη μορφη στο διαδικτυο

αριθμος εκδοσης |15|

εκδόσεις Δ Ι Α Ν Υ Σ Μ Α

εκδόσεις Δ Ι Α Ν Υ Σ Μ Α