20 Δεκ 2014

«Τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα»

Γράφει ὁ πατὴρ Ἰωὴλ Κωνστάνταρος Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα Κυριακῆς πρὸ τῆς Χριστοῦ γεννήσεως(Ματθ. Α' 1-25)Ἀνέκαθεν ἡ Ἐκκλησία μας ἔδινε μεγάλη σημασία στὸ ὄνομαἸησοῦς, ὅσον ἀφορᾶ τὴν πνευματικὴ πρόοδο τοῦ πιστοῦ. Βεβαίωςοἱ θεοφόροι πατέρες καὶ διδάσκαλοι χαρακτηρίζουν τὸν Θεό, τόσοἀνώνυμο, ὅσο καὶ πολυώνυμο. Καὶ ἀνώνυμο μὲν γιατί οὐδεμίαλέξη κτιστὴ μπορεῖ νὰ περιλάβει τὸν Θεό, πολυώνυμο δὲ διότιμέσω ὀνομάτων, ἐκφράζονται κάπως οἱ ἰδιότητες τοῦ ΤριαδικοῦΘεοῦ.Ἐὰν δοῦμε τὸ θέμα ἱστορικῶς, μέσα ἀπὸ τὶς Βιβλικὲς σελίδες, θὰδιαπιστώσουμε ὅτι οἱ Ἑβραῖοι εἶχαν φθάσει καὶ ἕως ὑπερβολῆς,φοβούμενοι νὰ ἐκφέρουν τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, μήπως τοῦτοθεωρηθεῖ ὡς βλασφημία τοῦ θείου ὀνόματος. Ἔτσιδημιουργήθηκαν καταστάσεις ποὺ δὲν εἶχαν σχέση μὲ τὸν

πραγματικὸ σεβασμὸ ποὺ ὀφείλει ὁ ἄνθρωπος στὸν Θεό, ἂν καὶ οἱΠροφῆτες ἐμπνευσμένοι ἀπὸ τὸν ἄσαρκο Λόγο διεσάλπιζαν ὅσοτὸ δυνατὸν τὴν ἀποκάλυψη ποὺ ἐλάμβαναν. Ἔτσι καθοδηγοῦντανοἱ ἄνθρωποι πρὸς τὴν ὀρθὴ πορεία τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰκαὶ τῆς προσμονῆς τοῦ Λυτρωτοῦ. “Ὄτε ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦχρόνου” γιὰ νὰ πραγματοποιηθεῖ τὸ “Πρωτευαγγέλιο”, ἡὑπόσχεση δήλ. ποῦ ἔδωσε ὁ Θεὸς στοὺς πρωτοπλάστους, ἀπὸ τὰπρῶτα ποὺ ἀποκαλύπτει τὸ σχέδιο τῆς εὐδοκίας τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸὄνομα “Ἰησούς”.Ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, καταγράφει θεοπνεύστως καὶ μὲμοναδικὸ τρόπο τὰ γεγονότα τὰ ὁποῖα ἐξ' ἀρχῆς ἔχουν σχέση μὲτὴν ὀνοματοδοσία τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ...Θεοῦ. Καὶ πρῶτα ἀπ' ὅλα βλέπουμε τὸν ἀρχάγγελο Γαβριὴλ νὰἀποκαλύπτει στὴν Παρθένο μεταξὺ τῶν ἄλλων “...καὶ καλέσεις τὸὄνομα αὐτοῦ Ἰησούν” (Λουκ. Α' 31). Στὴν συνέχειαπαρακολουθοῦμε τὸν Ἄγγελο τοῦ Θεοῦ νὰ ἐξηγεῖ στὸν δίκαιοἸωσὴφ τὰ τῆς συλλήψεως καὶ ὅτι ἡ Μαριὰμ “τέξεται υἱὸν καὶκαλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησούν” (Ματθ. Α' 21).Αὐτὸ εἶναι τὸ ὄνομα τοῦ Θεανθρώπου μὲ τὸ ὁποῖο τὸνπροσφωνοῦν ὅλοι οἱ σύγχρονοί του ἄνθρωποι καὶ μὲ αὐτὸ τὸὄνομα παραμένει ἐπισήμως μέσα στὴν ἱστορία ὅταν ὁ Πιλάτοςδίνει τὴν ἐντολὴ νὰ τεθεῖ ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ ἐπιγραφὴ “Ἰησοῦς ὁΝαζωραῖος, ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων” !Αὐτὸ εἶναι τὸ ὄνομα ποὺ ἔφεραν οἱ πρῶτοι πιστοί της Ἐκκλησίαςμας στὰ χείλη καὶ κυρίως μέσα στὴν καρδιά. Αὐτὸ τὸ ὄνομα εἶναιποὺ μισοῦν οἱ διῶκτες καὶ οἱ ἀντίχριστοι τῆς κάθε ἐποχῆς καὶαὐτὸ τὸ ὄνομα εἶναι τὸ ὁποῖο κάνει τὰ δαιμόνια νὰ φρίττουν καὶνὰ σπαράσσουν.Ἡ οὐσία τοῦ θείου αὐτοῦ ὀνόματος εἶναι ἀνεξάντλητη καὶ

ἑκατομμύρια ὁλόκληρα γεύτηκαν τὴν δύναμή του καὶ τὴν εὐλογίατου καὶ φυσικὰ δισεκατομμύρια ἀκόμα διὰ τῆς πίστεως ἔχουν νὰλάβουν τὶς δωρεὲς καὶ τὴν χάρη τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἠμῶνἸησοῦ Χριστοῦ. Ἐὰν τώρα θελήσουμε νὰ θεμελιώσουμε σὲκαθαρῶς ἁγιογραφικὴ βάση τὴν ἀλήθεια αὐτή, θὰ ἀκούγαμε τὸνἌπ. Πέτρο ἐκ μέρους ὅλης της Ἐκκλησίας καὶ ὅλων τῶν πιστῶνἕως τὸ τέλος τῶν αἰώνων, νὰ τονίζει τὴν μεγαλειώδη διακήρυξη:“Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλω οὐδενὶ ἡ σωτηρία· οὐδὲ γὰρ ὄνομα ἐστινἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ὢ δεῖσωθῆναι ἠμάς” (Πράξ. Δ' 12). Δηλ. δὲν εἶναι δυνατὸν μὲ κανένανἄλλον νὰ ἀποκτήσουμε τὴν σωτηρία ποὺ μᾶς ὑποσχέθηκε ὁ Θεός.Διότι δὲν ὑπάρχει κάτω ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ πάνω σ' ὅλη τὴ γῆἐκτὸς ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ κανένα ἄλλο ὄνομα τὸ ὁποῖο νὰἔχει δώσει ὁ Θεὸς στοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ ἔχει ὁρίσει ὁ ἴδιος ὅτιμόνο μ' αὐτὸ μποροῦμε νὰ σωθοῦμε ὅλοι ἐμεῖς. Συνεπῶς μόνοναὐτὸν τὸν Ἰησοῦ ὀφείλουμε νὰ ἐγκολπωθοῦμε ὡς σωτήρα.Ἂν τώρα ζητήσουμε τὴ συνδρομὴ τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίαςμας ἐπάνω στὸ θέμα αὐτό, ἂς ἐπιλέξουμε ἀπὸ τὸ μεταλλεῖο τῆςἐμπειρίας τῆς καρδιακῆς εὐχῆς τὴν φράση τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τῆςΚλίμακος ἡ ὁποία συνοψίζει τὸν ὅλο ἀγώνα τοῦ πιστοῦ καὶ τὴναἰτία τῆς πνευματικῆς νίκης: “Ἰησοῦ ὀνόματι μάστιζεπολεμίους· οὐ γὰρ ἐστιν ἐν τῷ οὐρανῶ καὶ ἐπὶ γὴς ἰσχυρότερονὄπλον” (Κλίμαξ, Λόγος Κ' “Περὶ δειλίας”).Ἀλλὰ ἂς ἐμβαθύνουμε ἔστω καὶ γιὰ λίγο στὴν ἐτυμολογία τοῦὀνόματος, καὶ τοῦτο διότι μεγάλη τὴν ὠφέλειαν θὰ λάβουμε. Κάθε ὄνομα ἐκφράζει ἕνα νόημα καὶ ἐπικλείει ἕνα περιεχόμενο.Τὸ “ὑπὲρ πᾶν ὄνομα” “Ἰησούς”, ἀποτελεῖ τὴ σύνθεση δύο λέξεων.Τῆς λέξεως “Γιαχβὲ” ποὺ σημαίνει “Ὁ αἰώνιος, ὁ ὑπάρχωνἀπειροτέλειος Θεός” καὶ τῆς λέξεως “Ἰεσουὰ” ποὺ σημαίνει

“Θεὸς-Σωτήρ”. Ἔτσι λοιπὸν καὶ μέσα ἀπὸ τὸ ὄνομα αὐτό, ποὺἔδωσε ὁ Ἀρχάγγελος ἐντολὴ νὰ δοθεῖ στὸ νήπιο, ἀποδεικνύεταιὅτι δὲν ἐπρόκειτο περὶ ἑνὸς ἁπλοῦ ἀνθρώπου.Τὸ “γεννηθὲν ἐκ πνεύματος ἁγίου” δὲν εἶναι οὔτε ἕνας ἄνθρωπος,οὔτε καὶ Θεὸς μόνο. Εἶναι Θεὸς καὶ ἄνθρωπος. “Θεάνθρωπος”!Σκοπὸς δὲ τῆς ἐνανθρωπίσεώς Του ἦταν ἡ σωτηρία τοῦἐκπεσόντος ἀνθρώπου. Ὁλοκλήρου του ἀνθρωπίνου γένους, ἀπὸἈδὰμ ἕως τοῦ τέλους τῆς Ἱστορίας, “ἕως συντελείας τῶναἰώνων”. (Ἐννοεῖται, ὅσων θέλουν νὰ σωθοῦν διὰ ἸησοῦΧριστοῦ).Αὐτὴ τώρα ἡ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἀποτελεῖ τὸσπουδαιότερο ἔργο ἐπὶ τῆς γής, συντελεῖται πρὸς δόξαν Θεοῦ καὶπρὸς πεῖσμα τῶν δαιμόνων μέσα στὴν κιβωτὸ τῆς σωτηρίας ποὺδὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ αὐτὸ τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τὴν Ἐκκλησίατου!Τὸ θέμα ὅμως εἶναι κατὰ πόσο αἰσθάνεται κανεὶς τὶς μοναδικὲςτοῦτες ἀλήθειες καὶ κατὰ πόσο καταρτίζει τὴν καρδιά του στὸ νὰγίνει αὐτὴ ἕνα “σπήλαιο καὶ μία φάτνη” ποὺ θὰ δεχθεῖ τὸνἐνανθρωπίσαντα Κύριο. Κατὰ πόσο δήλ. μαζὶ μὲ τὰ μυστήρια ποὺλαμβάνουμε καὶ κοινωνοῦμε, τὸ ὄνομα Ἰησοῦς πάλλεται μέσαστὴν ὕπαρξη καὶ ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο “ἐκ δυνάμεως εἰς δύναμιν”.Μὲ δύο λόγια τὸ ζητούμενο εἶναι ἐὰν στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας,περισσότερο ἀπ' ὁτιδήποτε ἄλλο καλλιεργεῖται ἡ εὐχὴ τοῦ Ἰησοῦὡς καρδιακὴ προσευχή, ὅπως δήλ. τὴν παρέδωκαν οἱ ἅγιοιἈπόστολοι στοὺς ἀποστολικοὺς Πατέρες καὶ αὐτοὶ μὲ τὴ σειράτους στοὺς διαδόχους τους καὶ ὅπως τὴν βιώνουν οἱ ἅγιοί τηςκάθε ἐποχῆς, φυσικὰ καὶ τῆς δικῆς μας οἱ σύγχρονοι ἅγιοι καὶπατέρες.Ἂς παραδεχθοῦμε ἀδελφοί μου ὅτι τὸ μεγαλύτερο πρόβλημα στὴν

διοικοῦσα καὶ ὄχι μόνον Ἐκκλησία μᾶς ἐπικεντρώνεται στὸ ὅτιχάσαμε τὸ πνεῦμα τῆς ζωντανῆς προσευχῆς. Τὸ ὄνομα πλέον τοῦἸησοῦ δὲν συγκινεῖ ποιμένες καὶ ποίμνιον. Οἱ καρδιὲς παγώνουνμέσα στὸ ἀπύθμενο κενὸ ποὺ δημιουργεῖ ἡ ἔλλειψις τῆς χάριτος,ἀκριβῶς λόγω ἀπουσίας τῆς θερμῆς προσευχῆς καὶ ἀκαταπαύστουεὐχῆς καὶ ἔτσι ὡς ἀποτέλεσμα ἔρχεται τὸ νὰ ἀγωνιοῦν οἱ Χριστιανοὶ μὲ τὸ πῶς νὰ γεμίζουν τὴν ὕπαρξή τους μὲὑποκατάστατα τῆς νοερᾶς - καρδιακῆς προσευχῆς, ἂν ὄχι μὲποικίλων λογιῶν “ξυλοκέρατα”. Τὶς “πλαστικὲς τροφές” δήλ. εἴτεστὸ ὄνομα κάποιας “οἰκολογίας”, εἴτε στὸ ὄνομα κάποιας“ἐνώσεως” μὲ κάλυμμα καὶ ἐπίχρισμα ψευδοσυναισθήματοςἀγάπης (ἕως καὶ ὁμαδικῆς παρακρούσεως καὶ ἀποστασίας ἐκ τῆςπατερικῆς παρακαταθήκης) εἴτε στὸ ὄνομα μίας διαχριστιανικῆς –διαθρησκειακῆς – διεθνιστικῆς “παγκόσμιας εἰρήνης”, εἴτε σὲκάτι ἄλλο... καὶ οὐκ ἔσται παύλα τῶν δεινῶν. Καὶ ὅλα αὐτὰ γιατί;Μά, διότι ἀδείασαν οἱ καρδιὲς ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ. Ἔτσικαταλήγει ἡ ἀλλοπρόσαλλη ἐποχή μας, στὸ ὄνομα δῆθεν τοῦΧριστοῦ νὰ κατασκευάζει “ἐκκλησίες”, “θεολογίες” καὶἀλλόκοτες ἐκκλησιολογίες ποὺ φυσικὰ οὐδεμία σχέση ἔχουν τὰκατασκευάσματα αὐτὰ τῆς πλάνης μὲ τὸν Ἐνανθρωπίσαντα.Ἐπίσης ὁ λιμὸς καὶ ἡ ἄρνηση τῆς προσευχῆς ἔχει ὡς ἀποτέλεσματὸ νὰ προσκαλοῦν κάποιοι, ὅλους τους ἄλλους στὶς θρησκευτικὲς– θεατρικές τους παραστάσεις, ἀρνούμενοι τὸν “ Ἕνα ”, ἀφοῦ δὶ΄Αὐτὸν “οὐκ ἔστι τόπος ἐν τῷ καταλύματι”.Ἂς ἀφήσουμε ὅμως τὴ φαιδρὴ καὶ ταυτοχρόνως μελαγχολικὴ καὶβαριὰ ἀτμόσφαιρα ποὺ αἰσθάνονται ὅσοι πραγματικῶς ἀγαποῦντὸν Ἰησοῦ καὶ ζοῦν ἐν τῷ ὀνόματί Του καὶ ἂς κλείσουμε μὲ τὸνλόγο τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου: “Τῷὀνόματι τούτω (Ἰησοῦ), θάνατος ἐλύθη, δαίμονες ἐδέθησαν,

οὐρανὸς ἀνεώχθη... Πνεῦμα κατεπέμφθη”!Ναί, στὸ Ὄνομα αὐτὸ “Ἰησούς” συμπυκνώνεται ὁλόκληρη ἡπροχριστιανικὴ ἱστορία. Αὐτὸ συνέχει τὸν κόσμο καὶ ἐν τῷὀνόματι Ἰησοῦ βιώνουμε ἀπὸ τοῦ νῦν τὸν ὁριστικὸ θρίαμβο τῆςνίκης τοῦ Χριστοῦ.Ἀμήν.

Ἄρχ. Ἰωὴλ Κωνστάνταρος Email: ioil.konitsa@gmail.com

Κόνιτσα.

Πηγή: Ρωμαίικο Οδοιπορικό