ΓΚΡΙΖΟΙ ΛΥΚΟΙ ΚΑΙ ΜΑΥΡΑ ΠΡΟΒΑΤΑ !!!

Outlearning the Wolves

By David Hutchens

∆ιασκευή-Μετάφραση:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

Αυτός είναι ένας λύκος.

Αυτό είναι ένα πρόβατο.

Οι λύκοι τρώνε τα πρόβατα.

Α π ο ρ ί ε ς ;

Οι λύκοι πάντα έτρωγαν τα πρόβατα.

Οι λύκοι πάντα θα τρώνε τα πρόβατα.

Αν είσαι πρόβατο τ’ αποδέχεσαι αυτό ως µια Αν είσαι πρόβατο τ’ αποδέχεσαι αυτό ως µια πραγµατικότητα της ζωής.

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙΡΟ...

Ζούσε ένα κοπάδι µε πρόβατα σ’ ένα πανέµορφο πράσινολιβάδι.

Ωστόσο η ύπαρξη του κοπαδιού δεν ήταν ειρηνική.

Οι λύκοι αποτελούσαν µια µόνιµη απειλή, που άπλωνε µιασκιά φόβου πάνω από το λιβάδι.

Μερικές φορές το κοπάδι ξάπλωνε το βράδυ για ύπνοκαι ξυπνούσε το πρωί για να ανακαλύψει ότι ένας απόαυτούς είχε χαθεί...

Πιθανότατα να σερβιριζόταν εκείνη την ώρα µαζί µε σαλάτα και τζέλυσαλάτα και τζέλυκεράσι στο πιάτο ενός λύκου.

Το λιβάδι ήταν περικυκλωµένο από πολλά µίλιακοφτερό συρµατόπλεγµα.

Αλλά οι λύκοι έρχονταν ούτως ή άλλως.

Ήταν πολύ δύσκολο να ζεις µέσα σε µια τέτοια αβεβαιότητα...

Εξάλλου έτσι ήταν πάντα τα πράγµατα.

ΑΛΛΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟΑΛΛΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Αυτός είναι ο Σόττο.

(Σηµειώστε ότι ο Σόττο θα πάει σόττον προς στο τέλος του κεφαλαίου.

Μην συνδεθείτε πολύ µαζί του.)

" Έχω ένα όραµα… "

είπε µια µέρα ο Σόττο στους φίλους του…

" Ονειρεύοµαι τη µέρα που κανένα πρόβατο δεν θα πεθαίνει για να γίνει πρόγευµα στο πιάτο ενός λύκου. "

"Πελλάρες", είπε ο Λεοντής ο µάγκας του κοπαδιού.

"∆εν µπορεί κανένας να σταµατήσει τους λύκους.

Θυµήσου τα λόγια των προγόνων µας: "Ο λύκος θα

έρθει, µόλις ο ήλιος δύσει."

"Σίγουρα" είπε ένα άλλο πρόβατο. "Αντίθετα είµαστε

αξιέπαινοι για το γεγονός ότι ευηµερούµε κάτω από τη

σκιά του λύκου. Κοίταξε πόσοι πολλοί είµαστε! "

Αυτό έκανε τον Σόττο ακόµα πιο λυπηµένο.

Ό Σόττο απευθύνθηκε ξανά στο κοπάδι:

" Όσον υπάρχουν λύκοι, οι µεγάλοι µας αριθµοί µας λένε µόνο τη µισή αλήθεια "

" Λέµε στους εαυτούς µας πόσο δυνατοί είµαστε επειδή δεν θέλουµε να αντιµετωπίσουµε τις αδυναµίες µας. "

" Όλοι λέµε ότι κανείς δεν µπορεί να σταµατήσει τους λύκους. Αλλά πώς ξέρουµε ότι αυτό είναι αλήθεια; "

Μια γριά προβατίνα µε το όνοµα Μαλού απάντησε,

"Είναι αλήθεια. Γιατί, ακόµα και ο φράχτης που µαςπεριβάλλει δεν µπορεί να κρατήσει τους λύκους µακριά.Στην αρχή τους σταµατούσε. Αλλά θα πρέπει να έµαθαννα πηδούν πάνω από το φράχτη. Οι λύκοι µαθαίνουνπολύ γρήγορα," πρόσθεσε η Μαλού.

"Τότε εµείς πρέπει να µαθαίνουµε πιο γρήγορα!" είπε ο Σόττο. "Πρέπει να κάνουµε τη µάθηση ένα µέρος της ζωής του κοπαδιού.

Θα πρέπει να γίνουµε ένα γνωστικόγνωστικό κοπάδι."Θα πρέπει να γίνουµε ένα γνωστικόγνωστικό κοπάδι."

"Μα, µαθαίνουµε" είπε ο Λεοντής, ελαφρώς αγανακτισµένος.

"Μόλις προχθές έµαθα να τραβώ ένα αγκάθι από την πατούσα µου µε τα δόντια µου." (Όλα τα πρόβατα -ειδικά αυτά µε αγκάθια στις πατούσες τους - ψήλωσαν τα µάτια τους µε ενδιαφέρον.)

"Και εγώ έµαθα να σκάβω τρύπες. Προσέξτε!" είπεν ο Φουσιέκκας και ξεκίνησε γρήγορα - γρήγορα να γρατζουνίζει το έδαφος.

"Ω… Κι' εγώ µπορώ να σπρώξω πέτρες, µε τη µύτη µου και να φτιάξω µια στοίβα," είπε ο Νικολής, που µόλις και παρακολουθούσε τη συζήτηση.παρακολουθούσε τη συζήτηση.

Ένα µουρµουρητό ενθουσιασµού άρχισε να ακούεταιανάµεσα στα πρόβατα µε όλες αυτές τις νέεςανακαλύψεις, που για µας φαίνονται αρκετά εµφανείς,αλλά για τον κόσµο των προβάτων ήταν αρκετάκαινοτόµες και χρήσιµες.

"Αυτό είναι µια καλή αρχή," είπε ο Σόττο, λίγο ενθαρρυµένος. "Ιδέες σαν και αυτές πρέπει να τις µοιραζόµαστε µεταξύ µας για το καλό όλο του κοπαδιού."

"Μα δεν είναι αρκετές για να διώξουµε τη σκιά των λύκων. Χρειαζόµαστε ένα διαφορετικό τρόπο µάθησης για να είµαστε πραγµατικά ένα γνωστικό κοπάδι."

Το κοπάδι κοίταζε παράξενα.

Όλοι προσπαθούσαν να καταλάβουν.

Μετά από λίγη σιωπή, η Μαλού µίλησε.

" ... αν κοιµόµαστε σε κύκλο; "

Ο Σόττο της έγνεψε να συνεχίσει.

"Λοιπόν," είπε η Μαλού, “πιστεύω ότι µπορούµε να προστατεύσουµε καλύτερα τους εαυτούς µας αν κοιµόµαστε µαζεµένοι και όχι σκορπισµένοι στο λιβάδι. Με αυτό τον τρόπο, όταν οι λύκοι έρθουν, θα είναι πιο δύσκολο να µας πιάσουν. "

"Μα, αυτό δεν έχει να κάνει τίποτα µε το πρόβληµα τωνλύκων…" είπε η Παντελού, ένα µικρό αρνάκι.

Αλλά κανείς δεν άκουσε. Τα πρόβατα ήταν τόσοενθουσιασµένα µε την ιδέα της Μαλούς.ενθουσιασµένα µε την ιδέα της Μαλούς.

"Ναι, ναι!" είπαν όλα. "Απόψε όλοι θα µαζευτούµεεναντίον των λύκων. Η µάθηση τελικά πρέπει να είναικαλή ιδέα!"

Ο Σόττο ήταν πολύ ενοχληµένος από τη στάση των συναδέλφων του στη µάθηση, που γι' αυτόν, φαινόταν τροµερά παθητική. Μα, ένοιωσε ανακουφισµένος γιατί τους έβλεπε τουλάχιστον ενωµένους σε ένα σκοπό.

Αυτό ήταν ένα καλό πρώτο βήµα.

"Το λιγότερο που µπορώ να κάνω," σκέφτηκε, "είναι να µείνω ξύπνιος απόψε και να φυλάω σκοπιά ενώ αυτοί κοιµούνται."

(ΠΡΟΕΙ∆ΟΠΟΙΗΣΗ! Αυτό µας φέρνει στο σηµείο τηςιστορίας που ο Σόττο παίζει τα ρέστα του.)

Εκείνο το βράδυ, ο Σόττοπαρακολούθησε τον ουρανό να σκοτεινιάζει και τα πρόβατα να µαζεύονται µαζί

σε ένα σωρό.

Την ώρα που το φεγγάρι ανέβηκε ψηλά στον καλοκαιρινό ουρανό, το κοπάδι έπεσε σε βαθύ ύπνο.

Το άλλο πρωί, ο Σόττο είχε χαθεί.Το άλλο πρωί, ο Σόττο είχε χαθεί.

ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Όταν τα πρόβατα ξύπνησαν την άλλη µέρα το πρωί καιανακάλυψαν ότι ο Σόττο πήγε σόττο...ανακάλυψαν ότι ο Σόττο πήγε σόττο...

….µια µαύρη απελπισία

απλώθηκε στο κοπάδι...

"Για όλα φταιν οι λύκοι!" φώναξε η Μαλού.

"Τι θα κάνουµε;" κλαψούρισε ο Βατζιελής.

"Οι λύκοι είναι έξυπνοι και δυνατοί και δεν µπορεί κανείς να τους σταµατήσει. Η ζωή µας θα ήταν τόσο καλή αν να τους σταµατήσει. Η ζωή µας θα ήταν τόσο καλή αν δεν υπήρχαν οι λύκοι."

"Αν αυτός ο ηλίθιος ο φράχτης ήταν ψηλότερος, τότε οι λύκοι δεν θα µπορούσαν να πηδήξουν πάνω από αυτόν."

Το κοπάδι κάθισε απελπισµένο Το κοπάδι κάθισε απελπισµένο

και απογοητευµένο.

Τελικά η Παντελού, το µικρό αρνάκι, µίλησε ξανά.

"Πώς οι λύκοι έρχονται µόνο µερικές φορές, και κάποιες άλλες δεν έρχονται;" ρώτησε.

Όλοι σταµάτησαν.

Όλοι έδειχναν συγχυσµένοι.

Η Παντελού συνέχισε. "Αν οι λύκοι είναι έξυπνοι καιµπορούν να πηδήξουν πάνω από το φράχτηοποιαδήποτε ώρα, πώς και δεν έρχονται κάθε νύχτα;

Αν εγώ ήµουν λύκος αυτό θα έκανα.

Θα άρπαζα ένα αρνί κάθε νύχτα. "Θα άρπαζα ένα αρνί κάθε νύχτα. "

Όλοι οι άλλοι έδειχναν ακόµα πιο πολύ συγχυσµένοι.

"Το µόνο που προσπαθώ να πω," είπε η Παντελού, "είναι ότι ίσως οι λύκοι να µην είναι ασταµάτητοι όπως νοµίζουµε.

Κάτι τους σταµατά.Κάτι τους σταµατά.Κάτι τους σταµατά.Κάτι τους σταµατά.

Τουλάχιστον κάποια περίοδο του χρόνου."

"Τι προσπαθείς να µας πεις Παντελού;" ρώτησε ο Λεοντής.

"Λέω το ίδιο πράγµα που έλεγε ο Σόττο. Πρέπει ναµάθουµε να µαθαίνουµε. Πρέπει να το κάνουµε όλοιµαζί. Πρέπει να µαθαίνουµε πιο γρήγορα από τουςλύκους."

"Ήδη, προσπαθήσαµε να είµαστε ένα γνωστικό κοπάδι" είπε ο Λεοντής. είπε ο Λεοντής.

"Και κοίταξε που φτάσαµε... που έφτασε ο Σόττο."

"Αυτό είναι γιατί µόλις ξεκινήσαµε," είπε το µικρό αρνάκι.

"Κοιτάξετε τι έγινε: ∆οκιµάσαµε κάτι διαφορετικό, αλλά τα αποτελέσµατα που πήραµε ήταν τα ίδια. Αυτό τι µας λέει;"

Αυτή ήταν µια πολύ καλή ερώτηση.

Μα κανένας δεν είχε απάντηση.

Η Παντελού εξήγησε: "Εµένα µου λέει ότι δεν είναιαρκετό απλώς να αλλάξουµε τον τρόπο που κάνουµεπράγµατα.

Πρέπει επίσης να αλλάξουµε τον τρόπο που βλέπουµεκαι που σκεφτόµαστε.

Πρέπει να µάθουµε πως να µαθαίνουµεΠρέπει να µάθουµε πως να µαθαίνουµεδιαφορετικά."

"Πώς;" όλοι ήθελαν να µάθουν.

"Πρέπει να ξεκινήσουµε να κάνουµε τρία πράγµατα:

"Πρώτο, να θυµόµαστε το όραµα του Σόττο:

Μια µέρα που κανένα άλλο πρόβατο δεν θα πεθάνει εξαιτίας των λύκων.

Αν έχουµε αυτό το πράγµα συνέχεια στο µυαλό µας πιστεύω ότι θα ξέρουµε τι πρέπει να κάνουµε.

"∆εύτερο, ας ξανασκεφτούµε αυτά που πιστεύουµε. Όλοι λένε ότι οι λύκοι είναι πολύ έξυπνοι και κανείς δεν µπορεί να τους σταµατήσει. Στηρίξαµε όλες µας τις αποφάσεις σκεφτόµενοι ότι αυτό είναι αλήθεια, και αποφάσεις σκεφτόµενοι ότι αυτό είναι αλήθεια, και µπορεί να είναι.

Αλλά αν δεν είναι;Αλλά αν δεν είναι;

"Τρίτο, ας αποφασίσουµε πως θα κάνουµε πράγµατα διαφορετικά. Τι πρέπει να κάνουµε για να σταµατήσουµε τους λύκους; Πώς είναι όταν είσαι ένας λύκος; Ας πάµε να πάρουµε κάποιες ιδέες και πληροφορίες.

Ας µάθουµε όσα πιο πολλά µπορούµε για τους λύκους.

Ας µοιραστούµε µεταξύ µας όλα όσα ξέρουµε.

"Γιατί δεν σκεφτόµαστε ο καθένας από µόνος του και ναξανασυναντηθούµε το απόγευµα να µιλήσουµε;"

Η γενική συνέλευση κανονίστηκε και τα πρόβατα όλαΗ γενική συνέλευση κανονίστηκε και τα πρόβατα όλαέφυγαν σε διάφορες κατευθύνσεις χαµένα µέσα στιςσκέψεις τους.

Μερικά από τα πρόβατα πολεµούσαν µε αυτά που είπε η Παντελού.

Κάποια άλλα πρόβατα πήραν αυτά που είπε η Παντελούκατάκαρδα:

Και κάποια άλλα τα είχαν χαµένα πώς η Παντελού έκανε τόσες πολλές σκέψεις αφού όλοι την θεωρούσαν ττακουριµένη!!!

Αργά το απόγευµα, όλα τα πρόβατα ήρθαν πάλι µαζί για να µιλήσουν. Ένα αίσθηµα ενθουσιασµού κυκλοφορούσε ανάµεσα τους.ανάµεσα τους.

Ενθουσιασµένος από τη συµµετοχή ο Βατζιελής έκανε µια προσπάθεια για να µετρήσει τα πρόβατα… αλλά, κατά παράδοξο τρόπο, βρήκε τον εαυτό του να νυστάζει και έτσι αναγκάστηκε να σταµατήσει.

Ο Λεοντής ξεκίνησε τη συνάντηση. "Φίλοι, είµαστεόλοι εδώ µαζεµένοι σήµερα στη µνήµη του φίλου µαςτου Σόττο και του οράµατος του για να περιορίσει100% το ρυθµό των θανάτων εξαιτίας των επιθέσεωντων λύκων. Μήπως κάποιος από εσάς έχει κάτι ναµοιραστεί µαζί µας;»µοιραστεί µαζί µας;»

Τα πρόβατα µοιράστηκαν όλες τους τις σκέψεις.

Μπήκαν σε πολύ βαθιά συζήτηση για το αν οι λύκοιµπορούσαν πραγµατικά να πηδήξουν πάνω από τοφράχτη.

Συζήτησαν επίσης αυτό τον παράξενο συγχρονισµό των απωλειών εξαιτίας των λύκων και πως φαινόταν να απωλειών εξαιτίας των λύκων και πως φαινόταν να µειώνεται κάθε φορά που υπήρχε πολλή βροχή και να αυξάνεται τις περιόδους που ήταν ζέστη και χωρίς βροχές.

Επίσης οµολόγησαν πόσο δύσκολο ήταν γι' αυτούς να ξανασκεφτούν τις πεποιθήσεις που είχαν για τους λύκους.

Όλες αυτές οι συζητήσεις για όλα αυτά τα πράγµατα ενεργοποίησαν το κοπάδι και τους έδωσαν ελπίδα.

Ξαφνικά, η Μαλού πετάχτηκε πάνω και µε κοµµένη τηνανάσα αλλά πολύ ενθουσιασµένη και φώναξε:

"Ακολουθήστε µε γρήγορα!»

Συγχυσµένα τα πρόβατα έτρεξαν όλα πίσω της, χωρίςνα ξέρουν πού τους οδηγούσε η Μαλού.

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Το κοπάδι έτρεξε πίσω από τη Μαλού για ένα περίπουµίλι. Σύντοµα έφτασαν κοντά στο φράχτη, ακριβώς στοσηµείο όπου περνούσε ένα µικρό ποταµάκι κάτω απόαυτόν.

Ήταν το ίδιο ποτάµι που τα πρόβατα έπιναν συχνάνερό. Ωστόσο ποτέ δεν πλησίαζαν το φράχτη για τοφόβο των λύκων.

"Κοιτάξετε! είπε η Μαλού, δείχνοντας µε την πατούσατης το σηµείο όπου ο φράχτης διασταύρωνε το νερό.

Εκεί, ακριβώς πάνω από την επιφάνεια του νερού πιασµένο πάνω στο συρµατόπλεγµα ήταν ένα µικρό κοµµάτι από µαλλί προβάτου.

"Ψάχνοντας για απαντήσεις, βρήκα αυτό, αλλά δεν ξέρωτι σηµαίνει," είπε η Μαλού.

Τα πρόβατα κοίταζαν µε σύγχυση, το ένα το άλλο.

Τελικά, κάποιος µίλησε. "ΤοΤο βρήκαβρήκα!

Οι λύκοι δεν πάνε πάνω από το φράχτη. Πάνεκάτωκάτω από αυτόν!"

Ακόµα ένα πρόβατο ενθουσιασµένο πρόσθεσε,

"Έτσι ταιριάζει! Όταν υπάρχει ανοµβρία δεν υπάρχει νερό άρα µπορούν να περνούν κάτω από το φράχτη."νερό άρα µπορούν να περνούν κάτω από το φράχτη."

"Και όταν βρέχει, υπάρχει τόσο πολύ νερό, και έτσι οιλύκοι δεν µπορούν να περάσουν κάτω από το φράχτη."

Τα πρόβατα ενθουσιάστηκαν ακόµη περισσότερο.

"Έτσι αυτό θα σηµαίνει ότι… οι λύκοι δεν µπορούν να "Έτσι αυτό θα σηµαίνει ότι… οι λύκοι δεν µπορούν να κολυµπήσουν!" είπε η Παντελού και όλοι ένιωσαν ανακούφιση που Παντελού ήρθε στα σύνγκαλα της!

Τελικά ίσως οι λύκοι να µην ήταν τόσο έξυπνοι.

"Υπάρχει µόνο ένα πρόβληµα," είπε κάποιος.

"∆εν µπορούµε να ελέγξουµε το πότε βρέχει. Είµαστεακόµα στο έλεος των λύκων. Και τώρα είµαστε και στοέλεος του καιρού."

Το κοπάδι σιώπησε ξαφνικά.Το κοπάδι σιώπησε ξαφνικά.

Ο Λεοντής µίλησε πάλι. "Νοµίζω ότι κοιτάζουµε στηλανθασµένη πλευρά του προβλήµατος ξανά."

"Είναι αλήθεια ότι δεν µπορούµε να ελέγξουµε τον καιρό. Αλλά µπορούµε να ελέγξουµε τη ροή του νερού. Προσέξτε." Και ξεκίνησε να σκάβει µια τρύπα, ξύνοντας το έδαφος κάτω από το φράχτη µε τις ξύνοντας το έδαφος κάτω από το φράχτη µε τις πατούσες του, όπως τους είχε δείξει ο Φουσιέκκας πιο πριν…

Σύντοµα όλα τα πρόβατα βοηθούσαν.

"Μη στέκεστε εκεί! Εµπρός όλοι βοηθήστε! κάποιος φώναξε.

"Μπορώ να σπρώξω πολλές πέτρες, µε τη µύτη µου και να φτιάξω µια στοίβα" είπε ο Νικολής και ξεκίνησε να χτίζει ένα µικρό φράγµα µε πέτρες.χτίζει ένα µικρό φράγµα µε πέτρες.

Ο Λεοντής στεκόταν και τραβούσε αγκάθια από τις πατούσες των άλλων προβάτων ενώ έσκαβαν.

Σύντοµα µια µικρή λίµνη ξεκίνησε να σχηµατίζεταιγύρω-γύρω από το φράχτη.

Εντυπωσιασµένα από το επίτευγµα τους, τα πρόβαταξέσπασαν σε ένα εκρηκτικό ήχο πανηγυρισµού (πολύενοχλητικό αν δεν ήσουν πρόβατο).

Στις µέρες που ακολούθησαν, το κοπάδι είχε µιαυπέροχη λιµνούλα γύρω από την οποία µαζεύονταν γιανα πίνουν νερό και να παίζουν.

Αλλά το καλύτερο, οι λύκοι σταµάτησαν

να έρχονται…

… τα πρόβατα σταµάτησαν … τα πρόβατα σταµάτησαν

να εξαφανίζονται…

… και ο φόβος εξαφανίστηκε.… και ο φόβος εξαφανίστηκε.

"Χαιρόµαστε που γίναµε ένα γνωστικό κοπάδι," είπαν ταπρόβατα αργότερα όταν όλα µαζεύτηκαν µε ασφάλεια γιανα πάνε για ύπνο.

"Είναι ωραίο να ξέρεις και να νοιώθεις ότι δεν πρόκειται δεν πρόκειται "Είναι ωραίο να ξέρεις και να νοιώθεις ότι δεν πρόκειται δεν πρόκειται να ξαναπεράσεις τα ίδιανα ξαναπεράσεις τα ίδια όπως παλιά…"

Αλλά... ίσωςίσως και να περνούσαν....

ΤΕΛΟΣΤΕΛΟΣ

Outlearning the Wolves

David HutchensDavid Hutchens