Ζούμε το αδιέξοδο στο οποίο οδηγεί το λαό η δικομματική κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ,. που θυσιάζει τα εργατικά δικαιώματα στο σφαγείο της χρεομηχανής, των τραπεζικών και πολυεθνικών συμφερόντων. Όσο και αν προσπαθεί η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ να πείσουν ότι τα δύσκολα τελείωσαν, όλοι καταλαβαίνουμε πως δεν υπάρχει φως στο τούνελ. Το κεφάλαιο, η κυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Ένωση μεθοδεύουν τη φτωχοποίησή μας, με χιλιάδες απολύσεις, χαράτσια, άρση των πλειστηριασμών, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Θέλουν να αρπάξουν τον κοινωνικό πλούτο που παράγουμε, στοχεύουν στην πάμφθηνη εργατική δύναμη, στη διαμόρφωση ενός εργαζομένου υποταγμένου και πειθήνιου. Γιατί μόνο έτσι το κεφάλαιο και η Ευρωπαϊκή Ένωση ελπίζουν ότι θα ξεπεράσουν την κρίση τους. Η αντιλαϊκή και αντικοινωνική πολιτική τους δεν μπορεί παρά να επιβάλλεται με «νόμο και τάξη», με καταστολή και πρακτικές κοινοβουλευτικής δικτατορίας.

Η στυγνή δολοφονία του αγωνιστή Παύλου Φύσσα έφερε στο προσκήνιο τις διαρκείς και κλιμακούμενες εγκληματικές ενέργειες της Χρυσής Αυγής. Η σύλληψη και η παραπομπή της ηγεσίας της, μετά και από τις μεγάλες αντιφασιστικές διαδηλώσεις, αποκάλυψε πλατιά στα μάτια μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας τον χαρακτήρα της ναζιστικής συμμορίας. Δεν ξεχνούμε ότι η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, όπως και όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων έχουν ιστορικές ευθύνες για την ασυλία, υπόθαλψη και ενίσχυση του φασιστικού μορφώματος. Υιοθέτησαν σε βασικά ζητήματα την ατζέντα του. Παρείχαν προκλητική ασυλία στις δεκάδες δολοφονικές επιθέσεις ενάντια σε μετανάστες και αγωνιστές. Διατύπωσαν και εξακολουθούν την αντιδραστική θεωρία των «δύο άκρων» επιδιώκοντας να ταυτίσουν τη μαφιόζικη και εγκληματική δράση των ταγμάτων θανάτου με την ανοιχτή μαζική αντίσταση του λαού. Διατύπωσαν την άποψη ότι μια «αναμορφωμένη» ακροδεξιά μπορεί να είναι τμήμα αντιλαϊκών κυβερνητικών λύσεων! Δεν ξεχνούμε ότι το φασιστικό τέρας για το σύστημα που υπηρετούν ήταν και παραμένει χρήσιμο μαντρόσκυλο ενάντια στο εργατικό κίνημα. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση και οι αστικές δυνάμεις επιδιώκουν να αξιοποιήσουν τις εξελίξεις για να ξεπεράσουν τη κρίση του πολιτικού συστήματος και να επιβάλλουν τη συνέχιση της βάρβαρης πολιτικής τους.

Στην Ελλάδα των μνημονίων και της κρίσης

Εργαζόμενοι και άνεργοι τεχνικοί:Αντιμέτωποι με τις βάρβαρεςεπιπτώσεις της κρίσης και των μνημονίων

Στον κλάδο, η εργοδοσία «αποθρασυμμένη» από τα μνημόνια και τους αντεργατικούς νόμους, έχοντας λυμένα τα χέρια από την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, επιτίθεται με διαρκείς μειώσεις μισθών, ατομικές συμβάσεις, απολύσεις, απίστευτη εντατικοποίηση για όσους παραμένουν στη δουλειά και την απλήρωτη εργασία που γίνεται κανόνας.

Η απάντηση κυβέρνησης και κεφαλαίου στην ανοιχτή πληγή της ανεργίας μάς είναι ήδη γνωστή. Πρόκειται για το εμπόριο ελπίδας σε χιλιάδες ανέργους μέσω των επιταγών κατάρτισης (training voucher) και των μαθητειών. Οι εργοδότες, εκμεταλλευόμενοι το πλεόνασμα «ανενεργού» εργατικού δυναμικού, προσφέρουν θέσεις εργασίας σε «ωφελούμενους» ανέργους με μισθούς πείνας, χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα. Στον κλάδο, το ΤΕΕ πρωταγωνιστεί σε αυτό το νέο σκλαβοπάζαρο.

Στο ασφαλιστικό, παρά το γεγονός ότι με τους αγώνες μας καταφέραμε το πάγωμα των αυξήσεων των εισφορών, οι αυξήσεις εξακολουθούν να κρέμονται πάνω από τα κεφάλια μας, ενώ για τους συνάδελφους που είναι τυπικά μισθωτοί οι αυξήσεις εφαρμόζονται εδώ και καιρό. Οι αυξήσεις αυτές, καθιστούν τη μεγάλη πλειοψηφία των μηχανικών ανασφάλιστους, χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, και με τον κίνδυνο να «πεταχτούν» από το επάγγελμα. Η ένταξη όλων των ταμείων στον ΕΟΠΥΥ ισοδυναμεί με μηδενικές παροχές υγείας, ενώ συνεχίζεται η χυδαία κοροϊδία απέναντι στους άνεργους τεχνικούς με μπλοκάκι.

Παράλληλα η κυβέρνηση βάζει στο στόχαστρο χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους, εργαζόμενους με δελτίο και ανέργους, που δεν μπορούν να πληρώσουν τις εισφορές τους, ενώ αφήνει στο απυρόβλητο τους εργοδότες.

Μικρός απολογισμόςτης διετίαςπου πέρασε

Το σωματείο στήριξε κάθε μάχη, χωρίς «προϋποθέσεις», με μοναδικό γνώμονα την υπεράσπιση των εργαζομένων και των συμφερόντων τους. Με συγκεντρώσεις έξω από τις εταιρίες, με δημόσιες καταγγελίες, με προσφυγές στις Επιθεωρήσεις και στο Υπ. Εργασίας. Πάλεψε ενάντια σε απολύσεις συναδέλφων, τη μη πληρωμή δεδουλευμένων, τις μειώσεις των μισθών. Συνέβαλε στην οργάνωση των αντιστάσεων στους χώρους δουλειάς και υποστήριξε με μαζικές διαμαρτυρίες τους συναδέλφους που ήρθαν σε αντιπαράθεση με την εργοδοσία. Η συχνή παρέμβαση του σωματείου, με εξορμήσεις στους χώρους δουλειάς αποτέλεσε στήριγμα για τους εργαζόμενους τεχνικούς και βοήθησε στο να στέκονται με αξιοπρέπεια απέναντι στην εργοδοσία. Πέτυχε, σε αρκετές περιπτώσεις, την καταβολή δεδουλευμένων και αποζημιώσεων ανεξάρτητα από την τυπική σχέση εργασίας (μισθωτοί ΔΠΥ κλπ.)

Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

Την εποχή της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων το σωματείο έδωσε τη μάχη για την υπεράσπιση της σύμβασης, ενάντια στις μειώσεις μισθών και τις ατομικές συμβάσεις. Πρωτοστάτησε στην προσπάθεια δημιουργίας ενός μετώπου σωματείων με πρόταγμα την κατοχύρωση των συλλογικών διεκδικήσεων, στις νέες συνθήκες. Διοργανώθηκαν εκδηλώσεις και συσκέψεις σωματείων για το συντονισμό του αγώνα. Πραγματοποιήθηκαν κινητοποιήσεις με βασικό αίτημα την υπογραφή σύμβασης και την υπεράσπιση των θέσεων εργασίας, την προστασία του μισθού των εργαζομένων, τα ανθρώπινα ωράρια.

ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Μικρός απολογισμόςτης διετίαςπου πέρασε

Την προηγούμενη διετία, το σωματείο πρωτοστάτησε στις κινητοποιήσεις για τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα, με κινητοποιήσεις και παρεμβάσεις στο Υπ. Εργασίας, στο ΤΣΜΕΔΕ και στο ΕΤΑΑ, αλλά και στην Τράπεζα Αττικής ενάντια στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου από το αποθεματικό του ΤΣΜΕΔΕ.

Μαζί με την ανοιχτή συνέλευση μηχανικών και άλλα σωματεία του κλάδου συμμετείχε στις πολύμηνες κινητοποιήσεις, που ανάγκασαν το ΔΣ του ΕΤΑΑ να αναστείλει προσωρινά τις αυξήσεις των εισφορών του ΤΣΜΕΔΕ. Οι κινητοποιήσεις αυτές κατέγραψαν την αποφασιστικότητα των συναδέλφων, καθώς και μια πρώτη νίκη, που δείχνει ότι ο δρόμος της συλλογικής αντίστασης και του αγώνα, μπορεί να δώσει αποτελέσματα.

Με τη μόνιμη και συνεχή παρέμβαση του σωματείου επετεύχθητε τα προηγούμενα χρόνια η υγειονομική κάλυψη ανέργων και υποαπασχολούμενων συναδέλφων. Η κατάχτηση αυτή με απόφαση της κυβέρνησης έχει παρθεί πίσω και το ζήτημα της ιατροφαρμακευτικής κάλυψης όλων των ανέργων αποτελεί ανοιχτό μέτωπο για το σωματείο.

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ

Το σωματείο έχει θέσει ως προτεραιότητα το ζήτημα της ανεργίας στον κλάδο, την οργάνωση των ανέργων και των αιτημάτων τους, για την αναγνώριση της ανεργίας στους τεχνικούς, την αναγνώριση αξιοπρεπούς επιδόματος για όλους χωρίς προϋποθέσεις, την κατοχύρωση της υγειονομικής περίθαλψης σε ανέργους και υποαπασχολούμενους.

Σε αυτό το πλαίσιο κινείται η προσπάθεια του Σωματείου για καταγραφή των άνεργων του κλάδου. Στόχος είναι η συσπείρωση τους και η συμμετοχή τους στις συλλογικές διαδικασίες του σωματείου, ο συντονισμός με κινήσεις ανέργων από σωματεία και από γειτονιές, αλλά και η συγκρότηση συνέλευσης – πρωτοβουλίας ανέργων τεχνικών που θα βγει μπροστά, διεκδικώντας το δικαίωμα στη δουλειά και την αξιοπρέπεια.

ΑΝΕΡΓΙΑ: ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΕΦΙΑΛΤΗΣ, ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Το σωματείο βρέθηκε στους εργατικούς αγώνες που ξέσπασαν την τελευταία διετία. Στη Χαλυβουργία, στην Phonemarketing, στο ΜΕΤΡΟ, στην ΕΡΤ, στους ναυτεργάτες και στους καθηγητές, στις μεγάλες αντιφασιστικές συγκεντρώσεις, κόντρα στη λογική του φόβου που γεννούν οι φασιστικές δολοφονίες. Με όπλο το συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων δόθηκαν μάχες για την υπεράσπιση κάθε εργατικού και λαϊκού αγώνα.

Μαζί με χιλιάδες συναδέλφους τεχνικούς, συμμετείχε μαζικά σε όλες τις κεντρικές μάχες του εργατικού κινήματος. Συνέβαλλε στην ισχυροποίηση του συντονισμού των σωματείων, γιατί αποτελεί διέξοδο μπροστά στη χρεοκοπία των ηγεσιών των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Επιδίωξε την κοινή πάλη μαζί με όλα τα σωματεία του κλάδου (κατασκευές τηλεπικοινωνίες-πληροφορική κα). Βασική του κατεύθυνση είναι ο συντονισμός με κάθε σωματείο που θέλει να αντισταθεί και με όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια, πάνω σε ένα πρόγραμμα ταξικής αγωνιστικής ενότητας για την ανατροπή της επίθεσης.

ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΑΧΕΣ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

μαζικό, που θα προάγει την ενεργητική συμμετοχή των μελών του, μέσα από συνελεύσεις και διαδικασίες βάσης, ενάντια στις λογικές ανάθεσης.

πραγματικό όπλο ενάντια στον κατακερματισμό, τη διάσπαση και τον απομονωτισμό. Που θα αρνείται το μοντέλο του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, αλλά και στο «συνδικαλισμό» του ΤΕΕ που να συναινεί σε κάθε αντεργατικό-αντικοινωνικό μέτρο

ασπίδα απέναντι στους εκβιασμούς της εργοδοσίας και της κυβέρνησης, που απαιτούν την πλήρη υποταγή και συνθήκες γαλέρας. Μέσα από το σωματείο διεκδικούμε δεδουλευμένα και αποζημιώσεις, κάθε απόλυση να γίνεται μάχη όλων μας. Κανείς εργαζόμενος μόνος του, καμιά αυθαιρεσία να μην μείνει αναπάντητη.

πόλο συσπείρωσης των ανέργων και των επισφαλών εργαζόμενων, το πιο χτυπημένο κομμάτι του κλάδου

πρωτοπόρο στη μάχη της επιβίωσης των μελών του μέσα από την πάλη για μέτρα άμεσης ανακούφισης, όπως η αναστολή των υπέρογκων αυξήσεων των ασφαλιστικών εισφορών, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, η δωρεάν πρόσβαση στα νοσοκομεία.

Τι σωματείο χρειαζόμαστε σήμερα

Βασικό ζητούμενο είναι η ενίσχυση της λειτουργίας και δράσης του σωματείου, για να μπορέσει να απαντήσει αποτελεσματικά στην αγωνία των χιλιάδων συναδέλφων που βρίσκονται στο στόχαστρο της επίθεσης.

ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΣΩΜΑΤΕΙΟ:

1.

2.

3.

4.

5.

που στηρίζει και συμβάλλει στη δημιουργία επιτροπών του σωματείου στους χώρους δουλειάς, καθώς και τοπικών ή επιχειρησιακών σωματείων.

αντιπαλεύει τη λογική της ανταγωνιστικότητας που παράγει ανέργους, της «παραγωγικότητας» που αυξάνει τις ώρες δουλειάς, της σύνδεσης των κοινωνικών αγαθών με την λογική του κέρδους και των ιδιωτικοποιήσεων

της αλληλεγγύης, που να αντιπαλεύει έμπρακτα τη νομιμότητα των κατασχέσεων σπιτιών, των διακοπών σε ρεύμα και νερό, τη νομιμότητα που εξαθλιώνει τη ζωή μας και κατάσχει τους όρους επιβίωσής μας. Μέσα από το σωματείο να φτιάξουμε τις δικές μας ανεξάρτητες δομές από το κράτος και τους εργοδότες, σε συντονισμό με εργατικές και άλλες συλλογικότητες των γειτονιών.

που δεν παραιτείται από την πάλη για αξιοπρεπή συλλογική σύμβαση και όρους εργασίας. Σήμερα το σωματείο πρέπει να επανακαθορίσει τις συλλογικές διεκδικήσεις στους χώρους δουλειάς, έξω από τη λογική του ατομικού δρόμου που είναι στρωμένος με υποχωρήσεις και δεν εξασφαλίζει την επιβίωση των εργαζομένων. Με τη μόνιμη και σταθερή παρέμβαση του σε χώρους δουλειάς. Με δημιουργία σωματειακών επιτροπών και δράσεων παλεύουμε για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης στον κλάδο

αντιπαλεύει την ξενοφοβία, το ρατσισμό και το φασισμό. Με αποφασιστικότητα και συγκεκριμένες δράσεις ενισχύει την αντιφασιστική δράση του κινήματος, για να διώξουμε τους φασίστες από τους κοινωνικούς χώρους, για να δημιουργήσουμε συνθήκες πολιτικής ασφυξίας στα τέρατα του ναζισμού!

6.

7.

8.

9.

10.

Οι δυνάμεις του κυβερνητικού – εργοδοτικού συνδικαλισμού, έβαλαν πλάτη και έδωσαν άλλοθι στην αντεργατική επίθεση. Χρησιμοποιώντας τα ίδια επιχειρήματα με την κυβέρνηση, έσπειραν την απογοήτευση, διέσπασαν τους εργαζόμενους σε «εξασφαλισμένους» και μη και πάντα «διαπραγματεύονται» με κριτήριο την κερδοφορία των εργοδοτών. Με την πολιτική του συμβιβασμού και της υποταγής αποδυνάμωσαν το συνδικαλιστικό κίνημα, το εξευτέλισαν τα συνδικάτα στα μάτια των εργαζόμενων.

Οι ηγεσίες στη ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, σε μεγάλες ομοσπονδίες και συνδικάτα αρνήθηκαν να στηρίξουν κάθε αγώνα. Πάλεψαν με όλη την απεργοσπαστική τους λύσσα, ενάντια στην απεργιακή συμπόρευση και συντονισμό των αγωνιζόμενων κλάδων, για να μην υπάρξει καμιά δυνατότητα νίκης των αγώνων. Με σκόρπιες απεργιακές βολές για εκτόνωση της οργής, υπηρέτησαν πιστά τη μνημονιακή πολιτική.

Τέλος εποχής για το συνδικαλισμό της υποταγής και της συνδιαλλαγής

Για τη στάση του ΠΑΜΕ &της ΕΣΑΚ μισθωτών τεχνικών

Η στάση της Αυτόνομης παρέμβασης και των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ στο εργατικό κίνημα καθορίζεται από την καταστροφική λογική της κοινοβουλευτικής απάντησης, ενώ δεν προσανατολίζεται σε σύγκρουση με τις πολιτικές του κεφαλαίου και της ΕΕ, αλλά σε λύσεις επαναδιαπραγμάτευσης και «φιλολαϊκής» διαχείρισης της κρίσης. Μιλά στο όνομα των αγώνων, βλέποντάς τους όμως σαν κινήσεις διαμαρτυρίας μέχρι το όριο μιας ελεγχόμενης κυβερνητικής φθοράς, ενώ αρνείται κάθε πρωτοβουλία συντονισμού και γενίκευσης του αγώνα. Επιδιώκει να οικοδομήσει ένα άλλο κέντρο μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα (με τμήμα των αποχωρησάντων από την ΠΑΣΚΕ), αλλά σε αντιπαράθεση με το συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων, χωρίς λογική κλιμάκωσης και σύγκρουσης. Στο σωματείο μισθωτών τεχνικών οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ (Ριζοσπαστικός Χώρος Τεχνικών), εμφανίζονται σήμερα ενιαία, να υπηρετούν τις κεντρικές κατευθύνσεις, ενώ το προηγούμενο διάστημα απείχαν συστηματικά από την εσωτερική ζωή του σωματείου, τις συνελεύσεις και τις κινητοποιήσεις και τις παρεμβάσεις στους χώρους δουλειάς.

Για τη στάση των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ στο εργατικό κίνημα & το Ριζοσπαστικό χώρο τεχνικών

Το ΠΑΜΕ συνειδητά πολεμά το ξεδίπλωμα κάθε αποφασιστικού αγώνα με διάρκεια. Αντί να προσπαθήσει να ενισχύσει τον ξεσηκωμό του κόσμου, επενδύει στην ήττα του, ξεχνώντας ότι η ήττα είναι κοινή για όλους. Ακολουθεί μια απαράδεκτη τακτική ανοχής στο μπλοκάρισμα των αγώνων από τον κυβερνητικό συνδικαλισμό (πχ εκπαιδευτικοί, δημόσιο), δεν επιδιώκει να χαράξει μια πολιτική συγκέντρωσης των αναγκαίων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που θα αναμετρηθούν με την αστική λαίλαπα και διασπά τον αγωνιζόμενο κόσμο. Η πολιτική αυτή δυσκολεύει το εργατικό κίνημα να αναπτύξει μια νικηφόρα αντεπίθεση. Η ΕΣΑΚ, η πρώτη

δύναμη στο ΕΚΑ έχει τεράστιες ευθύνες για την διάλυση μεγαλύτερου εργατικού κέντρου της χώρας, καθώς αρνείται τη συγκρότηση προεδρείου σε αγωνιστική ταξική κατεύθυνση και την ανάληψη αγωνιστικών πρωτοβουλιών. Την ίδια στάση κρατούν και οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ. Η ΕΣΑΚ μισθωτών τεχνικών δεν συμμετείχε στις πρωτοβουλίες του σωματείου και τις μάχες στους χώρους δουλειάς. Απείχε από τις κινητοποιήσεις για το ασφαλιστικό που «πάγωσαν» την αύξηση των εισφορών, καταγγέλλοντας τες. Απαξιώνει κάθε προσπάθεια συντονισμού σε κλαδικό ή διακλαδικό επίπεδο, αρνείται κάθε κοινή δράση του σωματείου.

Όρος για την ανατροπή της επίθεσης και του κοινωνικού κανιβαλισμού είναι ένα ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα

Ένα εργατικό κίνημα ανεξάρτητο από την αστική πολιτική. Αντίθετα με τον υποταγμένο συνδικαλισμό, εμείς ξέρουμε ότι τα πράγματα τίθενται απλά: στην κρίση και την προσπάθεια αντιδραστικής ανασυγκρότησης του συστήματος ή θα σωθούν τα κέρδη ή θα σωθούν οι εργαζόμενοι. Οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα δεν μπορεί να αποδεχθούμε την περιστολή των δικαιωμάτων μας, για τη σωτηρία των καπιταλιστικών κερδών. Πρέπει να σωθούν οι εργαζόμενοι!

Ένα συνδικαλιστικό κίνημα που να βασίζεται στη δύναμη των εργαζομένων, στην εργατική δημοκρατία των μαζικών συνελεύσεων και αγώνων τους. Που θα συσπειρώσει το τεράστιο των ασυνδικάλιστων εργαζόμενων, τα νέα τμήματα των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, τους μετανάστες. Που θα βρει δρόμους οργάνωσης των εκατομμύριων ανέργων. Που θα οργανώσει μορφές ταξικής αλληλεγγύης. Που θα ενεργοποιεί τους συνάδελφους κόντρα στις λογικές της ανάθεσης, ξεπερνώντας τα ξεπουλήματα και τις ανεπάρκειες των επίσημων συνδικαλιστικών οργάνων.

Συνδικάτα ανεξάρτητα από το κράτος, την εργοδοσία, την ΕΕ, τους κάθε λογής καθεστωτικούς και συνδιαχειριστικούς μηχανισμούς. Που δεν θα υποτάσσονται σε κομματικές σκοπιμότητες. Συνδικάτα ενιαία, με κατάργηση των οργανωτικών διαχωρισμών ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, που θα υπερασπίζονται το δικαίωμα στο συνδικαλισμό και στην απεργία, που μπαίνουν στον πάγκο του Προκρούστη.

Στο έδαφος αυτής της αντιδραστικής επίθεσης, μια νέα κατάσταση διαμορφώνεται με την εισβολή στο προσκήνιο αγώνων με πολιτικά, ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά και διάρκεια. Οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ, στην υγεία, αλλά και σε μεγάλους χώρους του ιδιωτικού τομέα (χαλυβουργία, Κατσέλης, ΒΙΟΜΕ, εργοστάσια που κλείνουν κα), βάδισαν μπροστά και άνοιξαν δρόμους αγώνα. Ο συντονισμός πρωτοβάθμιων σωματείων, καθώς και οι διάφοροι συντονισμοί που αναπτύχθηκαν ανά πόλη και ανά κλάδο, έδωσαν σημαντική ώθηση στους αγώνες και λειτούργησαν ως ταξικό σημείο αναφοράς για ένα ευρύτερο δυναμικό.

Σήμερα είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία η συγκρότηση ενός μετώπου αγώνα και ανατροπής, πρωτοβάθμιων σωματείων και μαχόμενων ομοσπονδιών, συντονισμών, εργατικών συνελεύσεων, επιτροπών αγώνα και κάθε ταξικής δύναμης που θα παλέψει ενάντια στο σύγχρονο Μεσαίωνα.Ένα μέτωπο που θα συμβάλλει:

Η αναμέτρηση είναι μπροστά μαςΕνιαίος πανεργατικός παλλαϊκός ξεσηκωμός

Στην αναβάθμιση των μορφών πάλης, σε δυναμισμό, αποφασιστικότητα, διάρκεια. Για να αναπτυχθούν αγώνες διαρκείας και όχι απλά κινήσεις διαμαρτυρίας, σε κάθε χώρο και συνολικά, δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα σε κεφάλαιο και κυβέρνηση και μόνιμη κοινωνική αναταραχή.

Στο συντονισμό στη βάση των ίδιων των εργαζομένων, για να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους οι εργαζόμενοι. Με λειτουργία και δράση (πρωτίστως των συνελεύσεών των σωματείων) που θα κάνουν βήματα υπέρβασης του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Για να δοθεί ένας συντονισμένος ανυποχώρητος αγώνας με διάρκεια, ένας παρατεταμένος λαϊκός ξεσηκωμός που θα τους ανατρέψει.

Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΕΧΝΙΚΩΝ αποτελεί ζωντανό κύτταρο του αριστερού αντικαπιταλιστικού ρεύματος στους χώρους δουλειάς, το οποίο συσπειρώνεται μέσα από τις Παρεμβάσεις– Κινήσεις– Συσπειρώσεις και τα ανεξάρτητα αριστερά σχήματα, που χρόνια τώρα δίνουν αγώνες με προσήλωση στα συμφέροντα των εργαζομένων και ανεξαρτησία από τον υποταγμένο συνδικαλισμό.

Οι αγωνιστές που συσπειρωνόμαστε στην ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ, δώσαμε τους αγώνες του προηγούμενου διαστήματος στο πλαίσιο του σωματείου και στο εργατικό κίνημα. Συμβάλλαμε στη συγκρότηση και την ανάπτυξη του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων, προτείναμε πρωτοβουλίες για το συντονισμό του σωματείου με άλλα πρωτοβάθμια σωματεία σε κλαδικό και διακλαδικό επίπεδο.

Θέλουμε να συμβάλουμε στην αντίστροφη της κατάστασης στη συνδικαλιστική έρημο του ιδιωτικού τομέα, στην αλλαγή της κατάστασης στο συνδικαλιστικό κίνημα. Θέλουμε να συσπειρώσουμε όλους εκείνους –και ξέρουμε ότι είναι πολλοί– που αγωνιούν, αναζητούν δρόμους ταξικής σύγκρουσης και δεν χωρούν στον υποταγμένο συνδικαλισμό και στα όρια της επίσημης κοινοβουλευτικής αριστεράς.

Πασχίζουμε για την αναγέννηση του ταξικού και χειραφετημένου αγωνιστικού συνδικαλισμού. Για την αναγκαία αγωνιστική ταξική ενότητα των εργαζομένων. Για ένα εργατικό κίνημα που θα αξιοποιήσει τη δύναμη και το βάθος της εργατικής αντίστασης στην κατεύθυνση του αποφασιστικού, μαζικού, ανατρεπτικού αγώνα μέχρι τη νίκη. Που θα εκφράσει στο σήμερα την ανάγκη για κατάργηση του συστήματος της εκμετάλλευσης που βουλιάζει στην ιστορική του κρίση, και θα προβάλει την προοπτική της απελευθέρωσης της εργασίας και μιας άλλης κοινωνίας.

Πιστεύουμε πως κανένας επιμέρους αγώνας δεν μπορεί να επιτύχει σταθερή νίκη χωρίς την προοπτική ανατροπής της αντεργατικής πολιτικής και των κυβερνήσεών της, χωρίς το διώξιμο της τρόικας, χωρίς ρήξη με την ΕΕ. Η ουσιαστική και πραγματική ανατροπή δεν θα έρθει με την αλλαγή των κοινοβουλευτικών συσχετισμών. Θα έρθει μέσα από μια γενικευμένη εργατική και παλλαϊκή σύγκρουση, με όχημα ένα ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα και ένα παλλαϊκό - εργατικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής. Σε αυτό θα κριθούν όλες οι δυνάμεις που έχουν ταξική αναφορά και όλα τα ρεύματα της συνδικαλιστικής αριστεράς.

ΑΡΙΣΤΕΡΗΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΤΕΧΝΙΚΩΝ

Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά

Όχι στην προγραμματισμένη διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων. Δημόσια δωρεάν ποιοτική υγεία για όλους, αξιοπρεπείς συντάξεις για όλους. Οριστική ακύρωση της απόφασης για την αύξηση των εισφορών στο ΤΣΜΕΔΕ. Άμεση κατάργηση των τοκογλυφικών επιβαρύνσεων στις χρωστούμενες οφειλές. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων. Κάλυψη όλων των απωλειών των Ασφαλιστικών Ταμείων από το κράτος και καταβολή των οφειλών του κράτους και της εργοδοσίας. Άμεση μείωση των εργατικών εισφορών. Να αυξηθούν οι εργοδοτικές εισφορές και η κρατική συμμετοχή. Να πληρώσουν κράτος-τράπεζες-εργοδότες.

Αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις και άρση όλων των περικοπών που επιβλήθηκαν από τον Γενάρη του 2010. Άμεση κατάργηση του μισθού γαλέρας για τους νέους κάτω των 25 ετών. Κατάργηση των ατομικών συμβάσεων, της ελαστικής εργασίας, της ενοικίασης εργαζομένων, της ανασφάλιστης και μαύρης εργασίας. Υπεράσπιση των Συλλογικών Συμβάσεων. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Απαγόρευση των απολύσεων.

Ανατροπή της πολιτικής του διεθνούς και ντόπιου μαύρου μετώπου: ΕΕ – ΔΝΤ – ΣΕΒ και της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Μη αναγνώριση, παύση πληρωμής και διαγραφή του χρέους. Έξοδος από την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μονομερής κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων με άμεση εκδίωξη της τρόικας και ακύρωση όλων των βάρβαρων μέτρων σε βάρος των εργαζομένων.

Άμεση εξόφληση όλων των δεδουλευμένων των εργαζόμενων. Να σταματήσει το πολιτικό και νομικό πλέγμα προστασίας των εταιρειών. Δέσμευση των κινητών ή ακίνητων περιουσιακών στοιχείων (προσωπικών ή άλλων εταιριών) του ιδιοκτήτη της εταιρίας που πτωχεύει για να καλυφθούν τα δεδουλευμένα και οι αποζημιώσεις των απολυμένων.

Καμιά συμμετοχή της χώρας μας στην ιμπεριαλιστική επίθεση που ετοιμάζουν ΗΠΑ – ΕΕ- ΝΑΤΟ. Να κλείσουν τώρα οι βάσεις της Σούδας και της Καλαμάτας

Υπεράσπιση των λαϊκών ελευθεριών και δικαιωμάτων της εποχής μας. Κάτω τα χέρια από τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Δημοκρατία και ελεύθερος συνδικαλισμός στους χώρους δουλειάς. Όχι στην ποινικοποίηση της συλλογικής δράσης και των αγωνιστών

ΟΧΙ στην «απελευθέρωση των επαγγελμάτων», στην αντιδραστική πολιτική της Μπολώνια, στην «πιστοποίηση» και στην εξατομίκευση των εργασιακών δικαιωμάτων. Ενιαίο πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο, με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό, μοναδική προϋπόθεση για δουλειά.

Να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι δολοφόνοι του Παύλου Φύσσα. Να αποκαλυφθούν και να τιμωρηθούν οι ηθικοί αυτουργοί, όλοι όσοι οργανώνουν και εξοπλίζουν τους φονιάδες. Το μαζικό λαϊκό, εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα να πετάξει έξω από συνδικάτα, χώρους δουλειάς, γειτονιές τους φασίστες. Καμία ανοχή στη θεωρία των «δύο άκρων» που προσπαθεί να βάλει στο ίδιο τσουβάλι τη νεοναζιστική τρομοκρατία με τον μαζικό αγώνα του λαού και της νεολαίας.

Κατάργηση όλων των χαρατσιών, των κεφαλικών φόρων και των φορομπηχτικών νόμων. Να φορολογηθεί άμεσα το κεφάλαιο, οι εφοπλιστές, η εκκλησία, οι off shore εταιρείες, οι μεγαλοεκδότες και οι καταθέσεις των Ελλήνων πλουτοκρατών στις δεκάδες λίστες Λαγκάρντ. Να αυξηθεί η φορολογία του κεφαλαίου στο 45%.

Απόκρουση κάθε μορφής ιδιωτικοποιήσεων δημόσιων επιχειρήσεων και ΔΕΚΟ. Να καταργηθεί το ΤΑΙΠΕΔ, τα ΣΔΙΤ, να σταματήσει η εργολαβοποίηση. Παλεύουμε ενάντια στην «απελευθέρωση των αγορών» και την εμπορευματοποίηση των βασικών κοινωνικών αγαθών. Κρατικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών τομέων και επιχειρήσεων, χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο.