Θεωρίες Ανθρώπινης Σχετικότητας

ΘΕΑΣΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΥΟΙΣΗΣΩΝ ΔΠΘ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΤΠΟΛΗ

ΑΞΑΔΘΠΑΝΞΣ ΕΨΣΧ 2013-2014 «Κεωρίεσ Ανκρϊπινθσ Χχετικότθτασ» 1

Κεωρίεσ Ανκρϊπινθσ Χχετικότθτασ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ .........................................................................................................................1

1. ALL YOU NEED IS LOVE ......................................................................................................2

2. ’ ΑΓΑΠΩ – Ε ΛΑΣΡΕΤΩ – ΧΩΡΙΖΟΤΜΕ (ΚΗΝΗ 4Η) ...........................................................5

3. ’ ΑΓΑΠΩ – Ε ΛΑΣΡΕΤΩ – ΧΩΡΙΖΟΤΜΕ (ΚΗΝΗ 2Η) ...........................................................8

4. ΠΡΟΣΑΗ ΓΑΜΟΤ ........................................................................................................... 12

5. ΕΡΑΣΗ (ΚΗΝΗ 2Η) ....................................................................................................... 20

6. ’ ΑΓΑΠΩ – Ε ΛΑΣΡΕΤΩ – ΧΩΡΙΖΟΤΜΕ (ΚΗΝΗ 8Η) ......................................................... 25

7. ΕΡΑΣΗ (ΚΗΝΗ 1Η) ....................................................................................................... 26

8. ALL YOU NEED IS LOVE .................................................................................................... 33

9. ’ ΑΓΑΠΩ – Ε ΛΑΣΡΕΤΩ – ΧΩΡΙΖΟΤΜΕ (ΚΗΝΗ 7Η) ......................................................... 35

10. ΣΟ ΣΟΧΑΣΡΟ (ΚΗΝΗ 1Η) ........................................................................................... 39

11. ΜΙΑ ΔΙΠΟΛΙΚΗ ΨΤΧΑΝΑΛΤΗ ......................................................................................... 42

12. ΣΟ ΣΟΧΑΣΡΟ (ΚΗΝΗ 4Η) ........................................................................................... 46

13. ΣΟ ΣΟΧΑΣΡΟ (ΚΗΝΗ 6Η) ........................................................................................... 48

14. ΡΩΜΑΙΟ ΚΑΙ ΙΟΤΛΙΕΣΑ .................................................................................................. 51

15. Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ ......................................................................................................... 55

Μάριοσ: Δεν ξζρω αν πρζπει να πω καλθςπζρα, βαςικά δεν ξζρω αν πρζπει να πω κάτι για να ςασ δϊςω να

καταλάβετε τι κα δείτε κι αυτό γιατί όλα είναι τόςο απλά. Περικζσ φορζσ...όχι όχι...πάμε απ τθν αρχι...Σι

άνκρωποι είναι ςαν τουσ μαγνιτεσ και οι ανκρϊπινεσ ςχζςεισ ςαν τισ ζλξεισ. Εντάξει, δεν χρειάηεται να ξζρει

κανείσ φυςικι για να κατανοιςει πωσ λειτουργοφν οι ανκρϊπινεσ ςχζςεισ. Είναι απολφτωσ απλζσ και

κατανοθτζσ μζχρι τθ ςτιγμι που εμπλακεί μία γυναίκα...

Εμφανίηεται θ Ιωάννα: Τπα! Αυτά δεν τα λζει το ςενάριο. Ψο κζμα μασ είναι οι ανκρϊπινεσ ςχζςεισ όχι ο

πόλεμοσ των δφο φφλων.. Σπότε μθν πριηεισ τον κόςμο με «και καλά» ποιθτικζσ μεταφορζσ, δεν εντυπωςιάηεισ

κανζναν.

Μάριοσ: Ψο ίδιο νόμιςμα από δφο διαφορετικζσ όψεισ! Ξι εδϊ ξεκινάει το περίπλοκο τθσ υπόκεςθσ.

Ιωάννα: Βρε Ξουτζ! Ψο περίπλοκο τθσ υπόκεςθσ ξεκινάει με ζνα βλζμμα, με μιά γνωριμία, με ζνα πρϊτο

ραντεβοφ, με ζνα "γεια με λζνε Λωάννα" ι ακόμα και με ζνα απλό χαμόγελο όπωσ ςτο Note..

Μάριοσ: Πθν το πεισ!

Ιωάννα: Χαχλαμάρεσ… Ψζλοσ πάντων ςυνεχίηω.. Τπωσ και να χει οι ςχζςεισ διαφζρουν από θλικία ςε θλικία,

από εποχι ςε εποχι ι από μζροσ ςε μζροσ... Χιμερα πολλοί από μασ τουσ πολυάςχολουσ ανκρϊπουσ δεν

βρίςκουμε το χρόνο ι τθ διάκεςθ αν κεσ για να αςχολθκοφμε με αυτζσ τισ "περιττζσ ςχζςεισ" γιατί καλζ υπάρχει

και το διαδίκτυο... δεν ξζρω αν το υποψιάςτθκε κανείσ ςασ αλλά το κζμα τθσ παράςταςθσ είναι οι ζλξεισ, αυτζσ

οι ακατανόθτεσ και τόςο πολφπλοκεσ ςχζςεισ που κάνουν τουσ ανκρϊπουσ- μαγνιτεσ να τριγυρίηουν ςαν τρελοί

ςε μια κοινωνία ςιδερζνια.

Μάριοσ: Ραι... γυναίκεσ! Πε πιο απλά λόγια αυτό που κα δείτε αφορά τισ ανκρϊπινεσ ςχζςεισ!

Ιωάννα: Σπότε ξεκινάμε.



Μαζί: Αυλαία, φϊτα, action!

Ιωάννα: Ξάτςε, κάτςε με τι ξεκινάμε?

Μάριοσ: Πα με το πρϊτο ραντεβοφ φυςικά.

1. ALL YOU NEED IS LOVE:



2. Χ’ ΑΓΑΥΩ – ΧΕ ΟΑΨΦΕΩΩ – ΧΩΦΛΗΣΩΠΕ (ΧΞΘΡΘ 4Θ)

ΚΗΝΗ 4η: “Άντρεσ που μιλοφν και γυναίκεσ που παριςτάνουν ότι ακοφν” (Οι προβολείσ ςε δφο τραπζηια ενόσ εςτιατορίου. Ο ΜΡΟΜΡ #1 κάκεται με τθ ΒΕΟΝΙΚΑ, θ οποία μιςοκοιμάται *είναι αφθρθμζνθ+, ο ΜΡΟΜΡ #2 κάκεται με τθ ΜΡΕΤΤΥ.)

ΠΥΣΠΥ #1 Ξαι αυτόσ είναι ο λόγοσ που αγαπϊ τθ μθχανικι αεροςκαφϊν! ( Η μουςικι ςταματάει.) *Αν υπάρχει μουςικι από τθν προθγοφμενθ ςκθνι.+

ΒΕΦΣΡΛΞΑ Συάου, Ππομπ. Ψι... μεγάλθ ιςτορία.

ΠΥΣΠΥ #1 Πε ςυγχωρείσ. Απλϊσ λατρεφω αυτό που κάνω και μ’ αρζςει να το μοιράηομαι με τουσ υπόλοιπουσ. Χε κοφραςα, ε;

ΒΕΦΣΡΛΞΑ Ω όχι, όχι. Υολλζσ φορζσ όταν είμαι προςθλωμζνθ ςε αυτό που ακοφω, τα μάτια μου κλείνουν.

ΠΥΣΠΥ #1 Ψο φαντάςτθκα. Οοιπόν, κάτι για ορεκτικό;

ΒΕΦΣΡΛΞΑ Α, όχι για μζνα, Ππομπ. Υροτιμϊ να τρϊω ελαφρά. [MUSIC 4: SINGLE MAN DROUGHT] (Στο κοινό.) Αυτό είναι ψζμα φυςικά. (Στον ΜΡΟΜΡ #1.) Άςε που δεν κατάφερα να πάω ςτο γυμναςτιριο, όπωσ κάνω κάκε μζρα. *Ι: ‘Άςε που δεν πιγα ςτο γυμναςτιριο ςιμερα ενϊ δεν χάνω οφτε μζρα.(;)+ (Ξανά ςτο κοινό.) Ψϊρα ψεφδομαι αςυςτόλωσ.

ΠΥΣΠΥ #1 Βερόνικα, είςαι μια ιδιαίτερθ κοπζλα. Κα μποροφςα να ςου μιλϊ όλο το βράδυ.

ΒΕΦΣΡΛΞΑ (Στο κοινό.) Τχι, Κεζ μου! (Η προςοχι ςτρζφεται ςτο άλλο τραπζηι. Τα ηευγάρια δεν ζχουν αντιλθφκεί το ζνα τθν παρουςία του άλλου.)

ΠΥΣΠΥ #2 Τμωσ, το μεγάλο μου πάκοσ… είναι το γκολφ.

ΠΥΕΨΨΩ Ραι, Ππομπ, το κατάλαβα από το καρό παντελόνι που φοράσ. (Η ΜΡΕΤΤΥ γελάει, ο ΜΡΟΜΡ #2 όχι. Η ΜΡΕΤΤΥ ςταματάει ξαφνικά να γελάει.) Ξαι με τρελαίνει το καρό.

ΠΥΣΠΥ #2 Αλλά, το γκολφ, ςοφ αρζςει;

ΠΥΕΨΨΩ Πα φυςικά… (Στο κοινό.) …και όχι!

ΠΥΣΠΥ #2 Υαίηεισ κακόλου;

ΠΥΕΨΨΩ Ξαι βζβαια.

(Στο κοινό) Ξακόλου!

ΠΥΣΠΥ #2 Υρζπει να παίξουμε οπωςδιποτε κάποια ςτιγμι!

ΠΥΕΨΨΩ Χτο γιπεδό ςου ι ςτο δικό μου;



(Ρεριμζνει να δει αν εκείνοσ κα γελάςει, κι όταν το κάνει, τον μιμείται. Μετά προσ το κοινό.) Πα ποια είναι θ γυναίκα που μιλάει τζλοσ πάντων; *Ι: ‘Πα είναι δυνατόν να είμαι εγϊ αυτι που μιλάει τϊρα;’+

ΠΥΣΠΥ #2 Ζι, ζχεισ δει τθν καλφτερθ ταινία για γκολφ που ζχει γυριςτεί ποτζ- ‘Ψο Ξλαμπ με τισ Οωλζσ’;

ΠΥΕΨΨΩ Ψο λάτρεψα! (Στο κοινό.) Δεν τθν ζχω δει ποτζ αυτιν τθν ταινία!

ΠΥΣΠΥ #2 Υοιά ιταν θ αγαπθμζνθ ςου ςκθνι;

ΠΥΕΨΨΩ Βοικεια!

ΒΕΦΣΡΛΞΑ Βοικεια!

ΠΑΗΛ ΒΣΘΚΕΛΑ!!!

ΠΥΣΠΥ #1 Ξαι, όπωσ ζλεγα, θ διαφορά μεταξφ τθσ εξάτμιςθσ και τθσ ζγχυςθσ καυςίμων είναι ουςιαςτικά πολφ απλι.

ΒΕΦΣΡΛΞΑ Ξαι να ςκεφτείσ πωσ πιςτεφει ότι το πάει καλά Δεν ζχει αφιςει ςκζψθ για ςκζψθ να περάςει απ’ το μυαλό του χωρίσ να τθν εκφράςει Πιλάει, μιλάει κι όλο το ςτικοσ μου ψιλοκοιτάει Ωπάρχει ςοβαρι λειψανδρία! *Ι: ‘Θ ζλλειψθ ανδρϊν είναι ςοβαρι!’+

ΠΥΕΨΨΩ Ξάποιοι κα ζλεγαν πωσ ζπιαςα λαυράκι Είναι αδζςμευτοσ και ςτρζιτ κι από μυαλό δεν πάςχει και πολφ Ψζςςερισ άνδρεσ ζχουν μείνει όλο κι όλο ςαν και δαφτον εδϊ γφρω Ωπάρχει ςοβαρι λειψανδρία!

ΒΕΦΣΡΛΞΑ Δεν το πιςτεφω πωσ ακόμα μιλάει.

ΠΥΕΨΨΩ Ω, Χριςτζ μου, κζλω δεφτερο ποτό!

ΒΕΦΣΡΛΞΑ Υϊσ μαςάει!

ΠΥΕΨΨΩ Υϊσ φτφνει όταν μιλάει!

ΠΑΗΛ Ζνα χάπι κα ιταν ό,τι πρζπει! Ωπάρχει ςοβαρι λειψανδρία!

ΠΥΕΨΨΩ Ψα ςτάνταρ μου! Υοφ πιγαν τα ςτάνταρ μου; Για κάκε άντρα που γνωρίηω Χάνω κι από ζνα!

ΒΕΦΣΡΛΞΑ Οεςβία! Κα ‘πρεπε να ‘μουνα λεςβία! Αν είχα γεννθκεί για να αγαπϊ γυναίκεσ Υόςο πιο υπζροχα ιςυχθ κα ιμουν!

ΠΥΣΠΥ #2 Ξαι ποιόσ ιταν ο αγαπθμζνοσ ςου θκοποιόσ από το ‘Ξλαμπ με τισ Οωλζσ’;

ΠΥΕΨΨΩ Ρα μωρζ, ξζρεισ τϊρα- εκείνοσ ο εκκεντρικόσ, ο τρελάρασ… ο παλαβόσ… με το γκολφ…

ΠΥΣΠΥ #2 Σ Chevy Chase!

ΠΥΕΨΨΩ Αυτόσ!



ΠΥΣΠΥ #2 Ξι εμζνα το ίδιο!

ΠΥΕΨΨΩ Ψϊρα που το ςκζφτομαι, και να γερνοφςα μόνθ μου, δεν κα με πείραηε.

ΒΕΦΣΡΛΞΑ Κα αγοράςω γάτεσ, ίςωσ καμιά εικοςαριά!

ΠΑΗΛ Κα με βρουν νεκρι ς’ ζναν βωμό από γάτεσ Ωπάρχει ςοβαρι λειψανδρία!

(Η ΜΡΕΤΤΥ και θ ΒΕΟΝΙΚΑ προςζχουν για πρϊτθ φορά θ μια τθν άλλθ. Στζκονται και μιλοφν μαηί.) Ξι ζτςι βγαίνω ραντεβοφ με τον ΠΥΣΠΥ και φλερτάρω κι ελπίηω Μςωσ μζχρι το επιδόρπιο να ζχει βελτιωκεί Υαραμζνω και προςεφχομαι μα παρόλα αυτά ζνα ςασ λζω: Ωπάρχει ςοβαρι λειψανδρία!

ΠΑΗΛ ΣΛ ΑΡΨΦΕΧ Άφθςε τον λογαριαςμό ςε μζνα.

ΠΑΗΛ ΣΛ ΓΩΡΑΛΞΕΧ Ασ τον μοιραςτοφμε.

ΠΥΕΨΨΩ Σφτε καν! *Χτο αρχικό κείμενο: ‘I’m lying!’+

ΒΕΦΣΡΛΞΑ Δεν ςφάξανε! *Χτο αρχικό κείμενο: ‘I’m lying!’+

ΠΑΗΛ ΣΛ ΓΩΡΑΛΞΕΧ Χ’ αυτά τα πράγματα ειλικρίνεια δεν χωράει ! *Χτο αρχικό κείμενο: ‘I’m really lying!’+

ΠΑΗΛ ΣΛ ΑΡΨΦΕΧ Τχι, όχι κερνάω εγϊ!

ΠΑΗΛ ΣΛ ΓΩΡΑΛΞΕΧ Ξαι φυςικά κερνάσ! Εςφ και θ γυαλιςτερι πιςτωτικι ςου κάρτα! (Αφινουν τουσ άντρεσ ςτα τραπζηια και προχωροφν μαηί προσ το κοινό.) Γιατί υπάρχει ςοβαρι πανθγυρικι μεγαλειϊδθσ μνθμειϊδθσ κολοςςιαία λειψανδρία!

(Κοιτοφν θ μια τθν άλλθ.) Υάω να φρεςκαριςτϊ! *Χτο αρχικό κείμενο: ‘Ladies room!’+ (Η ΜΡΕΤΤΥ και θ ΒΕΟΝΙΚΑ αποχωροφν από τθ ςκθνι με φφοσ. Οι ΜΡΟΜΡ παραμζνουν κακιςμζνοι και, προςζχοντασ τθν αντίδραςθ του κοινοφ ςτισ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ςθκϊνονται και απευκφνονται ςτο κοινό.)

ΠΑΗΛ ΣΛ ΑΡΨΦΕΧ Πια ςτιγμι! Υεριμζνετε! *Διαμαρτφρονται κι ζτςι περνοφν ςτθν επόμενθ ςκθνι.+ *Ι: Αφοφ φφγουν οι ΓΩΡΑΛΞΕΧ από τθ ςκθνι, οι ΑΡΨΦΕΧ παραμζνουν κακιςμζνοι ςτα τραπζηια και κοιτάηονται

μεταξφ τουσ ι κοιτάηουν προσ τθν κατεφκυνςθ που ζφυγαν οι ΓΩΡΑΛΞΕΧ.+




ΚΗΝΗ 2: «Όχι απόψε! Είμαι πολφ απαςχολημένοσ» (Η ΡΑΤ είναι γυναίκα καριζρασ και περιμζνει ανυπόμονα ζξω *από κάπου+, ο ΣΤΑΝ είναι επίςθσ επιχειρθματίασ και μπαίνει μζςα ςτθ ςκθνι βιαςτικό;)

ΧΨΑΡ Υατ?

ΥΑΨ Χταν?

ΧΨΑΡ Χίλια ςυγνϊμθ που άργθςα, ζπεςε πολφ δουλειά ςτο γραφείο και… τζλοσ πάντων, χαίρομαι που επιτζλουσ ςε…

ΥΑΨ Ξοίτα, Χταν, δεν κζλω να φανϊ αγενισ αλλά ζχω υποςτεί ανυπόφορα βαςανιςτικά ραντεβοφ τελευταία και ειλικρινά, είμαι μια πολφ πολφ πολυάςχολθ γυναίκα και δεν ζχω οφτε τθν υπομονι οφτε το χρόνο για τζτοια ραντεβοφ πλζον. Ψα λζγαμε ωραία όμωσ ςτο chat του perfect date και εκτόσ αυτοφ-

(του ρίχνει μια ματιά) Ποιάηεισ πολφ με τθ φωτογραφία που είχεσ βάλει, γι’ αυτό τι κα ζλεγεσ να ποφμε απλά καλθνφχτα…

(του δίνει ζνα γριγορο φιλί) Ξαλθνφχτα! Ξαι ζτςι τϊρα να περάςουμε κατευκείαν ςτο δεφτερο ραντεβοφ;

ΧΨΑΡ Σρίςτε; *ίςωσ το «Ροιοσ ιρκε;» να είναι καλφτερο, τι λζτε;+

ΥΑΨ Χταν, μθν με κάνεισ να το επαναλάβω. Είμαι μια πολφ πολφ πολυάςχολθ γυναίκα και δεν ζχω οφτε υπομονι οφτε χρόνο.

ΧΨΑΡ Α ―εεε ― λοιπόν ― δεφτερο ραντεβοφ ― γιατί όχι; Ζτςι κα παραλείψουμε κιόλασ όλα αυτά τα περίεργα και αμιχανα πράγματα που ζχει το πρϊτο ραντεβοφ και, μοιάηεισ κι εςφ αρκετά με τθ φωτογραφία ςου οπότε ― είμαςτε ςτο δεφτερο ραντεβοφ μασ― τα ταα!

(γυρνάνε από τθν άλλθ για λίγο και μετά ξανά γυρίηουν και χαιρετιοφνται από τθν αρχι) Υατ, γεια!

ΥΑΨ Χταν! Χαίρομαι που ςε ξανά βλζπω.

ΧΨΑΡ Οοιπόν, ζλεγα να πθγαίναμε ςε ζνα φανταςτικό γαλλικό…― Εμ, Υατ, ξζρεισ κάτι; Υοτζ δεν μ’ ενδιζφεραν ιδιαίτερα τα δεφτερα ραντεβοφ. Είναι για να, ξζρεισ τϊρα, να προςπακιςεισ να καταλάβεισ αν ςου αρζςει θ άλλθ όςο και ςτο πρϊτο ραντεβοφ ι αν το πρϊτο ραντεβοφ ιταν απλά βαςιςμζνο ςε μια τυφλι, απελπιςμζνθ ελπίδα. Σπότε αφοφ ζχουμε ιδθ παραλείψει το πρϊτο ραντεβοφ, κα ςε πείραηε φοβερά αν πθδοφςαμε και το δεφτερο ραντεβοφ ― Υζραςα υπζροχα απόψε, κα ςου τθλεφωνιςω ςφντομα ―

(τθ φιλάει, πιο πακιαςμζνα από πριν) ― κι ζτςι πιγαμε κατευκείαν ςτο τρίτο ραντεβοφ, όπου και οι δφο προςποιοφμαςτε ότι περνάμε ευχάριςτα αλλά κατά βάκοσ ςφίγγεται το ςτομάχι μασ γιατί προςπακοφμε να καταλάβουμε αν κα «κοιμθκοφμε» μαηί ι όχι.

ΥΑΨ Α, ναι! Αυτι θ ζνταςθ που ςου προκαλεί το ςεξουαλικό κομμάτι, ςωςτά. Χωςτά, αυτό κα βοθκιςει να επιταχφνουμε τα πράγματα. Αλλά ξζρεισ κάτι, Χταν ― πολφ πολφ πολυάςχολθ ― οπότε τι κα ζλεγεσ να πθδιξουμε πρϊτο, δεφτερο και τρίτο ραντεβοφ και να πάμε κατευκείαν ςτο ςεξ;

ΧΨΑΡ Ξατευκείαν ςτο ςεξ;

ΥΑΨ Ξατευκείαν ςτο ςεξ!

ΧΨΑΡ Πια χαρά μου ακοφγεται!

ΥΑΨ/ΧΨΑΡ (κάνοντασ ζνα νεφμα)

Ψαξί! ΧΨΑΡ



Πια ςτιγμι! Χεξ για πρϊτθ φορά: τα φϊτα μζνουν ανοιχτά; Ψα κλείνουμε; Κα ςε ικανοποιιςω; Άραγε κα μπορζςει να…

ΥΑΨ …ςου ςθκωκεί;

ΧΨΑΡ Αουτσ! Οοιπόν, πϊσ κα ςου φαινόταν να παραλείπαμε το ςεξ και να περνοφςαμε απευκείασ ςτο πρωί τθσ επόμενθσ μζρασ όπου και οι δφο προςπακοφμε να βροφμε ζνα τρόπο για να μπαλϊςουμε αυτό που κάναμε το προθγοφμενο βράδυ;

ΥΑΨ Ραι, ναι ―

(ανοίγει το κινθτό τθσ και κοιτάει το πρόγραμμά τθσ) Τμωσ ξζρεισ κάτι, Χταν; Ψο πρόγραμμά μου είναι γεμάτο. Δεν ζχω χρόνο να κάτςω να βρω τουσ λόγουσ για να πείςω τον εαυτό μου να βγω μαηί ςου. Σπότε, ασ ποφμε ότι βγαίνουμε εδϊ και δυο μινεσ που είναι και ο χρόνοσ όπου κα αρχίςεισ να μου αρζςεισ πραγματικά αλλά εςφ κα αρχίςεισ ανεξιγθτα να απομακρφνεςαι.

ΧΨΑΡ (ψάχνει και αυτόσ ςτο κινθτό του)

Αχα! Αχα! Ι κα μποροφςαμε να πάμε κατευκείαν ςτο κομμάτι που με ρωτάσ αν αυτό το φόρεμα ςε παχαίνει κι εγϊ δεν απαντάω αρκετά γριγορα και μετά εςφ δεν μου μιλάσ για τρεισ μζρεσ.

ΥΑΨ Κα μποροφςε, ι καλφτερα να το πάμε εκεί που μου λεσ ότι κεσ να αρχίςεισ να βγαίνεισ και με άλλεσ γυναίκεσ κι εγϊ ςου δίνω τελεςίγραφο και αποφαςίηεισ να με αφιςεισ αλλά μετά από μία ϊρα ςζρνεισ το τομάρι ςου πίςω ςε μζνα ςαν κλαψιάρικο ςκυλάκι.

ΧΨΑΡ Ραι! Υάντα μου αρζςει αυτό το κομμάτι. Αλλά όλα αυτά είναι ςκζτο χάςιμο χρόνου οπότε ασ πάμε κατευκείαν ςτον πρϊτο μασ καυγά.

ΥΑΨ Ψον πρϊτο μασ καυγά;

ΧΨΑΡ Ραι!

ΥΑΨ Δθλαδι κεσ να μου πεισ ότι κεσ να παρακάμψεισ όλα τα κετικά γεγονότα τθσ ςχζςθσ μασ και να πασ απευκείασ ςτον πρϊτο μασ καυγά;

ΧΨΑΡ Κα ιταν απίςτευτθ εξοικονόμθςθ χρόνου.

ΥΑΨ Υαλιό ― ποφςτθ

ΧΨΑΡ Ψςοφλα!

ΥΑΨ Ππάςταρδε!

ΧΨΑΡ Υρθξαρχίδο! *δεν φταίω εγϊ για τισ λζξεισ παιδιά, το πρωτότυπο :+

(ζνασ κτφποσ) ΥΑΨ/ΧΨΑΡ

Ok! ΥΑΨ

Ψϊρα ασ ― περίμενε! Ψο ‘χω! ΧΨΑΡ ΥΑΨ

(τθν καλφπτει) (τον καλφπτει) Υεσ μου! Υεσ μου! Κα ξετρελακείσ!

ΥΑΨ Ασ πάμε ςτο ςθμείο που ζχουμε χωρίςει εδϊ και περίπου ζνα χρόνο―

ΧΨΑΡ Α ναι! Ξαι ζχουμε μια γλυκιά μα ςυνάμα οδυνθρι, τυχαία ςυνάντθςθ, μια κρφα - -

ΥΑΨ −− ομιχλϊδθ

ΧΨΑΡ



−−άκλια νφχτα μπροςτά από… ΥΑΨ/ΧΨΑΡ

−−Ψο Πικζλ! ΥΑΨ

Ξι εςφ είςαι ςε ραντεβοφ ενϊ εγϊ όχι. ΧΨΑΡ

Πα ναι! ― Ζλα, ζλα! Εςφ πρϊτθ. ( ο Σταν πάει λιγάκι πίςω, δίνει το χζρι ςτο υποτικζμενο ραντεβοφ του και προχωράει προσ τθν Ρατ)

ΧΨΑΡ (πζφτει πάνω ςτθν Ρατ) Υατ!

ΥΑΨ Χταν!

ΧΨΑΡ Γεια! Φαίνεςαι μια χαρά.

ΥΑΨ Pilates.

ΧΨΑΡ Α, εεε από ‘δω θ ― Ψαμάρα. ( θ Ρατ κοιτάει ψθλά κάνοντασ τθν ΤΑΜΑΑ να φαίνεται πολφ ψθλι)

ΥΑΨ (με επικριτικό φφοσ) Γεια.

ΧΨΑΡ Είχαμε πάει να δοφμε μια ζκκεςθ για τουσ Λμπρεςιονιςτζσ ςτο μουςείο τζχνθσ.

ΥΑΨ Υάντα μου άρεηε το μουςείο τζχνθσ.

ΧΨΑΡ Εεε ― κα μποροφςαμε να πάμε κάποια ςτιγμι.

(θ υποκετικι Ταμάρα τραβάει τον Σταν για να φφγουν) ΥΑΨ

Ε, Χτάν; Είχαμε καλζσ ςτιγμζσ, ζτςι δεν είναι; ΧΨΑΡ

Ραι, είχαμε…



Ιωάννα: Ραι ναι… Είναι τα πρϊτα ραντεβοφ… φοβερζσ εμπειρίεσ! Ξοιταχτικατε, «ερωτευτικατε»…

Μάριοσ: ανταλλάξατε τθλζφωνα…

Ιωάννα: κανονίςατε να βγείτε!

Μάριοσ: Ξαι κάπου εκεί ξεκίνθςε αυτό που μοιάηει ωσ θ πιο αγχωτικι περίοδοσ τθσ ηωισ μιασ γυναίκασ και μία

καλι ευκαιρία για τον άνδρα να αποδείξει ότι δεν τον νοιάηει μόνο να …

(τον ςκουντάει) Λωάννα

Μάριοσ: Ρα βρει ταίρι.... Ψότε είναι που αρχίηετε να προβλθματίηεςτε… Υοφ κα τθν πάτε,τι ϊρα…(πότε πρζπει

να πείτε ςάγαπω για πρωτθ φορα, ποτε κα τθν ριξετε ςτο κρεβ…εεεε κελω να πω κα ενωκείτε ψυχθται και

ςωματι ςε ζνα κλιμα ρομαντιςμου

Ιωάννα: Αχ τι ωραία που τα λεσ ,

Μάριοσ: ποτε εχετε επετειο.και προςοχθ!για τισ γυναικεσ θ επετειοσ δεν είναι μονο του γαμου και του

αρραβωνα!ειναι ποτε γνωριςτθκατε πρωτθ φορα,ποτε κοιταχτθκατε πρωτθ φορα, ποτε φιλθκθκατε για πρωτθ

φορα,ποτε ο ςυντροφοσ ςασ ηθλεψε και ςασ αρεςε,ποτε πθγατε ςτο ςπιτι των γονιων τθσ για πρωτθ φορα και

αλλα που δεν μπορω να τα αναφερω γιατι κα από δαχτυλα ςτο τελοσ .

Ιωάννα: τι κα φορζςετε…πϊσ κα τον εντυπωςιάςετε, αλλά χωρίσ να φανεί ότι ςασ αρζςει υπερβολικά πολφ (κι

ασ ςασ αρζςει υπερβολικά πολφ)…

Μάριοσ: …και τι είπαμε πωσ κα ςυηθτάτε; Γιατί πάντα μου ξεφεφγει και μια ερϊτθςθ για ποδόςφαιρο;Παγκεσ

ςε εςασ μιλαω!μθν τολμθςετε να το κανετε αυτό!γιατι παλι παρεα με τθν μιλαν και τθ λιβερπουλ κα κανετε

αφου θ υποψθφια κα ςασ εχει βαλει ςτθ μαυρθ λιςτα!

Ιωάννα: Ξαι εςείσ κορίτςια… Ξαι καλά Ψρϊω ελαφρά το βράδυ και ασ ζχω χτυπιςει ζνα πιτόγυρο πιο πριν, πάω

γυμναςτιριο κάκε μερα και δεν είχα πολλζσ προθγοφμενεσ ςχζςεισ…

Μάριοσ: Κα κζλει να ξαναβγοφμε; (Ξαι μθν πει κανεισ ςασ ότι δεν το εχει ςκεφτει!απαξ και βγει μια φορα μαηι

ςασ μετα κανετε ςκεψεισ και πωσ κα ειςτε ςε ζνα χρονο από τωρα!ναι καλα κανεισ ςασ δεν το εχει ςκεφτει!που

τα πουλατε αυτά ρε?)

Ιωάννα: Θ ςχζςθ πότε είπαμε ότι ξεκινάει;

Μάριοσ: Τπα… Εςφ το προχωράσ…

Ιωάννα: Πα θ ςχζςθ είναι το επόμενο βιμα.

Μάριοσ: Ψο επόμενο βιμα μετά από τι;

Ιωάννα: Πα μετά τα ραντεβοφ Πάριε… Υϊσ κα καταλιξουμε ςτο γάμο πρζπει να υπάρχει μια ςχζςθ πριν…

Μάριοσ: ςωςτά μία ςχζςθ ( κάνει πονθρά νοιματα)

Ιωάννα: Τχι μόνο τζτοιου είδουσ ςχζςθ..αλλά και κάτι πιο βακφ κάτι πιο ρομαντικό κάτι κατι … Ε και μετά ο

γάμοσ!

Μάριοσ: Υοιοσ γάμοσ; Ξιόλασ; Είναι ςα να μου λεσ ότι δεν εχουν μπει τα κεμελια για το ςπιτι και εςυ ςκεφτεςαι

τι χρωμα κουρτινεσ κα αγοραςουμε?



Ιωάννα: Ξιόλασ κιόλασ Πάριε… δεν κα φάμε μια ολοκλθρθ παράςταςθ ςτα ραντεβοφ… Υάντωσ για μθν ςου

μείνει και θ απορία οι κουρτίνεσ κα είναι καρό! Ψο ζχω ιδθ αποφαςίςει. Ξαι ζτςι για να παίρνεισ ιδζεσ για τθν

πρόταςθ που περιμζνω εδϊ και τόςο καιρό κα ςε ταξιδζψω ςτθν μάνα Φωςία του προθγοφμενου αιϊνα

Μάριοσ: Χτθ Φωςία???

Ιωάννα: Da, da

4. ΥΦΣΨΑΧΘ ΓΑΠΣΩ

ΚΗΝΗ II (Οόμοφ μόνοσ). ΛΟΜΟΦ: Ξάνει κρφο... Ψρζμω ολόκλθροσ, λεσ και πάω να δϊςω εξετάςεισ. Εκείνο που ζχει ςθμαςία είναι να το πάρω απόφαςθ. Τταν το πολυςκζπτεςαι, το πολυςυηθτάσ και περιμζνεισ να βρεισ τθν ιδανικι γυναίκα ι τθν αλθκινι αγάπθ, τότε δε κα παντρευτείσ ποτζ... Ππρρ! Ξρφο! Θ Ραταλία Χτεπάνοβνα είναι καυμάςιαa νοικοκυρά, άςχθμθ δεν είναι, ζχει και μόρφωςθ... τι περιςςότερο μου χρειάηεται; Τμωσ από τθ ςυγκίνθςθ νιϊκω τ' αυτιά μου να βουίηουν! (Ρίνει νερό) Ωςτόςο δεν πρζπει να μείνω κι ανφπαντροσ... Υρϊτον, είμαι τριάντα πζντε χρονϊν, θλικία που είναι, ασ ποφμε, κρίςιμθ. Δεφτερον, πρζπει να κάνω μια ςωςτι και μετρθμζνθ ηωι... Πε τθν καρδιά μου ζχω πρόβλθμα και ςυχνά με πιάνει ταχυπαλμία, είμαι ευζξαπτοσ χαρακτιρασ και με διακατζχει πάντοτε φοβερό άγχοσ... Αυτι τθ ςτιγμι, να, τρζμουν τα δόντια μου, παίηει το βλζφαρο ςτο δεξί μάτι... Ψο πιο φοβερό όμωσ είναι ο φπνοσ μου. Πόλισ ξαπλϊνω ςτο κρεβάτι κι αρχίηει να με παίρνει ο φπνοσ, ξαφνικά νιϊκω ςουβλιζσ ςτο αριςτερό πλευρό! Πε χτυπάει κατευκείαν ςτθν πλάτθ και ςτο κεφάλι... Ψινάηομαι επάνω ςαν τρελόσ, περπατάω λίγο και ξαπλϊνομαι πάλι, αλλά, μόλισ πάω ν' αποκοιμθκϊ, πάλι οι ςουβλιζσ ςτο πλευρό! Ψο ίδιο γίνεται καμιά εικοςαριά φορζσ... ΚΗΝΗ III (Θ Ραταλία Χτεπάνοβνα και ο Οόοφ) ΝΑΣΑΛΙΑ (Μπαίνει): Ρα, μα το Κεό ! Εςείσ είςτε λοιπόν! Σ μπαμπάσ μοφ λζει: Ζλα, ιρκε ζνασ πελάτθσ για εμπόρευμα. Χαίρετε, Λβάν Βαςίλιεβιτσ! ΛΟΜΟΦ: Χαίρετε, αξιότιμθ Ραταλία Χτεπάνοβνα!! ΝΑΣΑΛΙΑ: Χυγγνϊμθ για τθν ποδιά και το πρόχειρο ντφςιμο... Ξακαρίηουμε τα μπιηζλια για ςτζγνωμα. Γιατί δε μασ ιρκατε τόςο καιρό; Ξακίςτε... (Κάκονται.) Ρα ςασ προςφζρω κάτι για πρόγευμα; ΛΟΜΟΦ: Τχι, ευχαριςτϊ, ζχω φάει. ΝΑΣΑΛΙΑ: Ξαπνιςτζ... Ρα, πάρτε τα ςπίρτα... Σ καιρόσ είναι καυμάςιοσ, χτεσ όμωσ ζβρεχε όλθ μζρα, τόςο που οι εργάτεσ δεν ζκαναν τίποτα. Εςείσ πόςεσ ςτοίβεσ κερίςατε; Εμζνα, φανταςτείτε, μ' ζπιαςε τόςθ απλθςτία, που κζριςα όλο το λιβάδι, και τϊρα μετανιϊνω, γιατί φοβάμαι μθ μου ςαπίςει το χορτάρι. Κα ιταν καλφτερα να περίμενα. Αλλά τι βλζπω; Φοράτε, νομίηω, φράκο! Ρα λοιπόν κάτι καινοφριο! Υθγαίνετε ςε χορό; Ξοντά ς' όλα τ' άλλα, γίνατε και πιο ωραίοσ... Αλικεια ςασ το λζω, γιατί τόςο κοψευόμε νοσ ; ΛΟΜΟΦ (ςυγκινθμζνοσ): Ρα ςασ πω, αξιότιμθ Ραταλία Χτεπάνοβνα... Αποφάςιςα, όπωσ βλζπετε, να ςασ παρακαλζςω να με ακοφςετε... Κα εκπλαγείτε βζβαια, κι ακόμα κα κυμϊςετε, αλλά εγϊ... (Μονολογεί) Φοβερό κρφο! ΝΑΣΑΛΙΑ: Υερί τίνοσ πρόκειται; (Ραφςθ) Οοιπόν; ΛΟΜΟΦ: Κα προςπακιςω να είμαι ςφντομοσ. Χασ είναι γνωςτό, Ραταλία Χτεπάνοβνα, ότι ζχω τθν τιμι να γνωρίηω τθν οικογζνεια ςασ από πολφ καιρό, από τότε που ιμουν ακόμα παιδί. Θ μακαρίτιςςα θ κεία μου κι ο άντρασ τθσ, από τουσ οποίουσ, όπωσ ξζρετε, κλθρονόμθςα το κτιμα, ζτρεφαν πάντοτε βακφ ςεβαςμό κι εκτίμθςθ ςτον μπαμπά ςασ και ςτθ μακαρίτιςςα τθ μαμά ςασ. Ψο γζνοσ των Οόμοφ με το γζνοσ των Ψςιουποφκοφ είχαν, από εκείνα τα χρόνια, τισ πιο φιλικζσ, ςυγγενικζσ, μπορϊ ακόμα να πω, ςχζςεισ. Επιπλζον, όπωσ βζβαια γνωρίηετε, το δικό μου κτιμα είναι κολλθτό με το δικό ςασ. Κα κυμάςτε ίςωσ ότι τα Βοςκοτόπια μου ςυνορεφουν με το δικό ςασ δάςοσ με τισ ςθμφδεσ.



ΝΑΣΑΛΙΑ: Χυγγνϊμθ που ςασ διακόπτω, είπατε «τα Βοςκοτόπια μου» Είναι μιπωσ δικά ςασ; ΛΟΜΟΦ: Ραι, βζβαια, δικά μου.... ΝΑΣΑΛΙΑ: Ψι άλλο κ' ακοφςω ακόμα! Ψα Βοςκοτόπια είναι δικά μασ κι όχι δικά ςασ! ΛΟΜΟΦ: Πα όχι, δικά μου είναι, αξιότιμθ Ραταλία Χτεπάνοβνα. ΝΑΣΑΛΙΑ: Αυτό για μζνα είναι κάτι καινοφριο. Από ποφ κι ωσ ποφ λοιπόν είναι δικά ςασ; ΛΟΜΟΦ: Υϊσ από ποφ κι ωσ ποφ; Πιλάω για κείνα τα Βοςκοτόπια που μπαίνουν ςαν ςφινα ανάμεςα ςτο δικό ςασ δάςοσ με τισ ςθμφδεσ και ςτον Ξαμζνο Βάλτο. ΝΑΣΑΛΙΑ: Ραι, μάλιςτα... Πα αυτά είναι δικά μασ.... ΛΟΜΟΦ: Τχι, λάκοσ κάνετε, αξιότιμθ Ραταλία Χτεπάνοβνα - αυτά είναι δικά μου.. ΝΑΣΑΛΙΑ: Ελάτε ςτα λογικά ςασ, Λβάν Βαςίλιεβιτσ! Είναι από πολφ καιρό δικά ςασ; ΛΟΜΟΦ: Ψι κα πει από πολφ καιρό! Από τότε που κυμάμαι τον εαυτό μου ιταν πάντοτε δικά μασ ΝΑΣΑΛΙΑ ΧΨΕΥΑΡΣΒΡΑ: Ψότε, τι να πω, ςυγγνϊμθ αλλά ζχω αντίκετθ γνϊμθ!!! ΛΟΜΟΦ: Φαίνεται και ςτα χαρτιά, αξιότιμθ Ραταλία Χτεπάνοβνα. Ψα Βοςκοτόπια ιταν κάποτε αμφιςβθτοφμενα, αυτό είναι αλικεια, αλλά τϊρα είναι παςίγνωςτο ότι είναι δικά μου. Δεν υπάρχουν περικϊρια για να διαφωνιςει κανείσ. Ξοιτάξτε, παρακαλϊ, θ γιαγιά τθσ κείασ μου παραχϊρθςε χωρίσ ενοίκιο και για απεριόριςτθ χριςθ αυτά τα λιβάδια ςτουσ αγρότεσ του παπποφ του μπαμπά ςασ, με αντάλλαγμα να ψινουν για λογαριαςμό τθσ τοφβλα. Αυτοί τα χρθςιμοποίθςαν δωρεάν ςαράντα χρόνια και ςυνικιςαν να τα κεωροφν ςαν δικά τουσ. Ϊςτερα λοιπόν, όταν ζγινε ο αναδαςμόσ... ΝΑΣΑΛΙΑ: Δεν είναι κακόλου ζτςι όπωσ τα λζτε! Ξαι ο παπποφσ μου και ο προπάπποσ μου υπολόγιηαν ότι το κτιμα τουσ ζφτανε μζχρι τον Ξαμζνο Βάλτο. Αυτό πάει να πει ότι τα Βοςκοτόπια ιταν δικά μασ. Ψι παραπάνω να πει κανείσ; Δεν καταλαβαίνω. Χτ' αλικεια λυπάμαι! ΛΟΜΟΦ: Κα ςασ δείξω τα χαρτιά, Ραταλία Χτεπάνοβνα! ΝΑΣΑΛΙΑ ΧΨΕΥΑΡΣΒΡΑ: Τχι, δε κζλω. Εςείσ, απλά, ι αςτειεφεςτε ι με πειράηετε... Ψι ζκπλθξθ κι αυτι! Ξατζχουμε το κτιμα τριακόςια ςχεδόν χρόνια και ςτα καλά κακοφμενα μασ ανακοινϊνουν ότι δεν είναι δικό μασ! Λβάν Βαςίλιεβιτσ, με ςυγχωρείτε, αλλά ζπαψα να πιςτεφω ακόμα και ςτα ίδια μου τ' αυτιά... Ψα λιβάδια αυτά δεν τα βρίςκω και τόςο ςπουδαία. Είναι όλο κι όλο πζντε ντεςιατίνια και θ αξία τουσ είναι περίπου τριακόςια ροφβλια, αλλά αγανακτϊ για τθν αδικία. Υείτε μου ότι κζλετε, τθν αδικία όμωσ δεν μπορϊ να τθν υποφζρω. ΛΟΜΟΦ: Ακοφςτε με, ςασ ικετεφω! Σι αγρότεσ του παπποφ του μπαμπά ςασ όπωσ είχα ιδθ τθν τιμι να ςασ πω, ζψθναν για τθ γιαγιά τθσ κείασ μου τοφβλα. Θ γιαγιά τθσ κείασ, κζλοντασ να τουσ ευχαριςτιςει... ΝΑΣΑΛΙΑ: Υαπποφσ, γιαγιά, κεία... δεν καταλαβαίνω τίποτα! Ψα λιβάδια είναι δικά μασ, αυτό είναι όλο. ΛΟΜΟΦ: Δικά ου! ΝΑΣΑΛΙΑ: Δικά μασ! Ακόμα και δυο μζρεσ αν προςπακείτε να τ' αποδείξετε, ακόμα κι αν φορζςετε δεκαπζντε φράκα, αυτά είναι δικά ασ, ,δικά ασ, S,δικά ασ!... εν επικυ ϊ τίποτα11TOTa δικό ςασ και δε κζλω να χάςω τίποτα δικό ου.. Ξάνετε ό,τι νοίηετε!! ΛΟΜΟΦ: Εζνα, ,Ραταλία Χτεπάνοβνα, ,τα λιβάδια δεE ου χρειάηονται,, αλλά είναι ηιτθα αρχισ. Α νAv κζλετε, επιτρζψτε ου να ςασ τα κάνω δϊρο. ΝΑΣΑΛΙΑ: Ππορϊ κι εγϊ να ςασ τα δωρίςω, είναι δικά μου! Τλα αυτά είναι, το λιγότερο, παραξενιζσ, Λβάν Βαςίλιεβιτσ! Χασ κεωροφςαμε μζχρι τϊρα ζναν καλό γείτονα, ζνα φίλο, πζρςι ςασ δανείςαμε τθν αλωνιςτικι μθχανι μασ, εξαιτίασ αυτοφ εμείσ αναγκαςτικαμε να αλωνίςουε το ςιτάρι μασ το Ροζμβριο, και ςεισ τϊρα μασ φζρεςτε ςαν να είμαςτε τςιγγάνοι. Που δωρίηετε το δικό μου κτιμα. Πε ςυγχωρείτε, αλλά δε ςυπεριφζρεται ζτςι ζνασ γείτονασ! Αυτό κα το ζλεγα ακόμα και κράςοσ, αν κζλετε! ΛΟΜΟΦ: Ξατά τθ γνϊθ ςασ, δθλαδι, είμαι ςφετεριςτισ; Ξυρία μου, ποτζ δεν άρπαξα εγϊ τα ξζνα κτιματα και ςε κανζναν δεν επιτρζπω να με κατθγοριςει για τζτοιο πράγμα... (Ρθγαίνει γριγορα ςτθν κανάτα και πίνει νερό.) Ψα Βοςκοτόπια είναι δικά μου! ΝΑΣΑΛΙΑ: Ψζματα, δικά μου! ΛΟΜΟΦ: Δικά μου!



ΝΑΣΑΛΙΑ: Είναι ψζματα και κα ςασ το αποδείξω! Χιμερα κιόλασ κα ςτείλω εκεί τουσ χορτοκόπτεσ μου! ΛΟΜΟΦ: Κα τουσ πετάξω ζξω! ΝΑΣΑΛΙΑ: Δε κα τολιςετε! ΛΟΜΟΦ (πιάνει τθν καρδιά του): Ψα Βοςκοτόπια είναι δικά μου! Ξαταλαβαίνετε; Δικά ου! ΝΑΣΑΛΙΑ: Πθ φωνάηετε, παρακαλϊ! Ππορείτε να φωνάηετε, και να βραχνιάςετε από κακία, μόνο ςτο ςπίτι ςασ. Εδϊ, ςασ παρακαλϊ, μθν ξεπερνάτε τα όρια! ΛΟΜΟΦ: Αν, κυρά μου. δεν είχα αυτι τθν περίεργθ ταχυπαλία που με βαςανίηει, αν δε χτυποφςαν οι φλζβεσ ςτα θλίγγια μου, κα μιλοφςα διαφορετικά μαηί ςασ! (Φωνάηει.) Ψα Βοςκοτόπια είναι δικά μου! ΝΑΣΑΛΙΑ: Δικά μασ! ΛΟΜΟΦ: Δικά μου! ΝΑΣΑΛΙΑ: Δικά μασ! ΛΟΜΟΦ: Δικά μου! ΚΗΝΗ IV (Σι ίδιοι και ο Ψςιουμποφκοφ) ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ (παίνοντασ): Ψι γίνεται εδϊ; Γιατί φωνάηετε; ΝΑΣΑΛΙΑ: Ππαμπά, εξιγθςε, ςε παρακαλϊ, ς' αυτόν εδϊ τον κφριο ςε ποιον ανικουν τα Βοςκοτόπια: ςε μασ ι ς' αυτόν; ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ (ςτον Λόοφ): Ψα Βοςκοτόπια, φιλαράκο, είναι δικά μασ!! ΛΟΜΟΦ: Για όνομα του Κεοφ, Χτεπάν Χτεπάνοβιτσ, από ποφ είναι δικά ςασ; Φανείτε λογικόσ! Θ γιαγιά τθσ κείασ μου παραχϊρθςε αυτά τα λιβάδια για προςωρινι και δωρεάν χριςθ ςτουσ αγρότεσ του παπποφ ςασ. Αυτοί τα χρθςιοποίθςαν ςαράντα χρόνια και τα ςυνικιςαν ςαν να ιταν δικά τουσ. Τταν όμωσ ζγινε ο αναδαςμόσ... ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Χυγγνϊμθ, φίλτατε... Εςείσ ξεχνάτε ότι οι αγρότεσ δεν πλιρωςαν τθ γιαγιά ςασ, και τα παρόμοια, για το λόγο ότι τότε τα Βοςκοτόπια ιταν αφιςβθτοφμενα και τα λοιπά. Ψϊρα όμωσ ακόμα και τα ςκυλιά ξζ ρουν πολφ καλά ότι είναι δικά μασ. Δε κα ζχετε δει, όπωσ φαίνεται, το ςχζδιο! ΛΟΜΟΦ: Εγϊ κα ςασ αποδείξω ότι είναι δικά μου!! ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Αγαπθτζ μου, δε κα μπορζςετε. ΛΟΜΟΦ: Κα μπορζςω!! ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Γιατί, μανοφλα μου, φωνάηετε ζτςι; Πε τισ φωνζσ τίποτα δε κ' αποδείξετε. Δεν επικυμϊ αυτό που ςασ ανικει οφτε και ςκοπεφω να παραχωριςω κάτι δικό μου. Πε ποια λογικι; Αν, καλζ μου άνκρωπε, το πράγμα ζφταςε εκεί και ζχετε τθν πρόκεςθ να διεκδικιςετε τα λιβάδια και τα λοιπά, εγϊ κα προτιμιςω να τα δωρίςω ςτουσ χωρικοφσ παρά ςε ςασ. Ζτςι λοιπόν! ΛΟΜΟΦ: Δεν καταλαβαίνω! Πε ποιο δικαίωμα δωρίηετε ξζνθ περιουςία; ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Επιτρζψτε μου να πω ότι εγϊ γνωρίηω αν ζχω ι αν δεν ζχω αυτό το δικαίωμα. Ωςτόςο, νεαρζ μου, δεν είμαι ςυνθκιςμζνοσ να μου μιλοφν με τζτοιο φφοσ. Ζχω τα διπλάςια χρόνια από ςασ και παρακαλϊ να μιλάτε μαηί μου χωρίσ εκνευριςμό και τα τοιαφτα. ΛΟΜΟΦ: Τχι, απλά εςείσ με περνάτε για χαηό και με κοροϊδεφετε! Ψθ δικι μου γθ τθ λζτε δικι ςασ κι από πάνω κζλετε να είμαι ψφχραιμοσ και να μιλϊ μαηί ςασ ανκρϊπινα! Σι καλοί γείτονεσ δε φζρονται ζτςι, Χτεπάν Χτεπάνοβιτσ! Χεισ δεν είςτε γείτονασ, είςτε άρπαγασ! ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Σρίςτε; Ψι είπατε; ΝΑΣΑΛΙΑ: Ππαπά, πεσ να πάνε αμζςωσ τϊρα ςτα Βοςκοτόπια να κόψουν το χόρτο! ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ (ςτον Λόοφ): Ψι είπατε, αγαπθτζ κφριε; ΝΑΣΑΛΙΑ: Ψα Βοςκοτόπια είναι δικά μασ και δε κα τ' αφιςω, δε κα τ' αφιςω, δε κα τ' αφιςω! ΛΟΜΟΦ: Αυτό κα το δοφε! Κα ςασ το αποδείξω ςτο δικαςτιριο ότι είναι δικά μου! ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Χτο δικαςτιριο είπατε; Ππορείτε, αγαπθτζ κφριε, να κάνετε μινυςθ και τα τοιαφτα! Ππορείτε! Χασ ξζρω εγϊ, περιμζνετε τθν ευκαιρία για δικαςτιρια και τα λοιπά... Ψιλοκαβγατηιδεσ! Τλο το ςόι ςασ ςερνόταν ςτα δικαςτιρια! Τλο! ΛΟΜΟΦ: Υαρακαλϊ, θν προςβάλλετε το ςόι μου. Χτο γζνοσ των Οόοφ ιταν όλοι τίμιοι, οφτε ζνασ δε δικάςτθκε για κατάχρθςθ, όπωσ ο κείοσ ςασ! ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Χτο γζνοσ των Οόοφ όλοι ιταν τρελοί! ΝΑΣΑΛΙΑ: Τλοι, όλοι, όλοι!



ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Σ παπποφσ ςασ ιταν αλκοολικόσ και θ μικρότερθ κεία ςασ, θ Ραςτάςια Πιχαιλοβνα, το 'ςκαςε μ' ζναν αρχιτζκτονα, και τα τοιαφτα... ΛΟΜΟΦ: Θ δικι ςασ θ μθτζρα ιταν ςτραβοκαμωμζνθ. (Ριάνει τθν καρδιά του.) Ζχω ζνα ςφάχτθ ςτο πλευρό μου... Ανζβθκε το αίμα ςτο κεφάλι μου... Χριςτζ και Υαναγιά! Ρερό!! ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Σ πατζρασ ςασ ιταν λαίμαργοσ και χαρτοπαίκτθσ! ΝΑΣΑΛΙΑ: Ξι θ κεία ςασ κουτςομπόλα, ςπάνια ςτο είδοσ τθσ! ΛΟΜΟΦ: Ψο αριςτερό μου πόδι είναι ςαν ξζνο... Είςτε ραδιοφργοσ... Σχ, θ καρδιά μου! Ξαι δεν ιταν ςε κανζναν μυςτικό ότι εςείσ, πριν από τισ εκλογζσ... Ψα μάτια μου... Ηαλίηομαι... Υοφ είναι το καπζλο μου; ΝΑΣΑΛΙΑ: Υροςτυχιζσ! Ατιμίεσ! Χιχαμάρεσ! ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Σ ίδιοσ εςείσ είςτε, πραγματικά,, φαρμακερόσ, διπρόςωποσ και δόλιοσ άνκρωποσ!! Πάλιςτα, αυτό είςτε! ΛΟΜΟΦ: Ρα το καπζλο μου... Θ καρδιά μου... Υοφ να πάω; Υοφ είναι θ πόρτα; Σχ! Ρομίηω πωσ πεκαίνω... Ψο πόδι μου ςζρνεται... (Ρθγαίνειl προσ τθν πόρτα.) ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ (από κοντά του): Ρα μθν ξαναπατιςεισ το πόδι ςου ςτο ςπίτι μου! ΝΑΣΑΛΙΑ: Ξάντε μινυςθ! Κα δοφμε! (Ο Λόοφ βγαίνει τρικλίηοντασ) ΚΗΝΗ V ( Ο Τςιουμποφκοφ και θ Ναταλία) ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Χτο διάολο! (Βθματίηει ανιςυχοσ.) ΝΑΣΑΛΙΑ: Ψι παλιάνκρωποσ! Ϊςτερα απ' αυτό, να εμπιςτεφεςαι, λζει, τουσ καλοφσ γείτονεσ! ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Ξακοικθσ! Χκιάχτρο για τα μπιηζλια! ΝΑΣΑΛΙΑ: Ψζρασ τθσ φφςεωσ! Ξάνει δικι του τθν ξζνθ γθ και τολμάει να βρίηει από πάνω! ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Αυτό λοιπόν ςκιάχτρο, αυτό το αγριοςζλινο, ζχει το κράςοσ να κάνει πρόταςθ γάμου και τα τοιαφτα! Ακοφσ; Υρόταςθ γάμου! ΝΑΣΑΛΙΑ: Ψι πρόταςθ γάμου; ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Ραι, αλικεια! Ιρκε εδϊ για να ςου κάνει πρόταςθ. ΝΑΣΑΛΙΑ: Υρόταςθ; Εμζνα; Γιατί δε μου το είπεσ νωρίτερα; ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Γι' αυτό ςτολίςτθκε και με το φράκο! Χαν λουκάνικο ιταν ! Χαν μαν ιτάρι! ΝΑΣΑΛΙΑ: Χε μζνα; Υρόταςθ; Αχ! (Ρζφτει ςτθν πολυκρόνα ςτενάηοντασ) Γφριςε τον πίςω! Γφριςε τον! Αχ! Γφριςε τον! ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Υοιον να γυρίςω πίςω; ΝΑΣΑΛΙΑ: Γριγορα, γριγορα! Δεν αιςκάνομαι καλά! (Σε υςτερία) Ρα ζρκει πίςω! ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Ψι ςυβαίνει; Ψι ζπακεσ; (Ριάνει το κεφάλι του.) Είμαι δυςτυχιςζνοσ άνκρωποσ! Κ' αυτοκτονιςω! Κα κρεμαςτϊ! Π' εξόντωςαν! ΝΑΣΑΛΙΑ: Υεκαίνω! Ρα γυρίςει! ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Φτου!Αμζςωσ. Πθν ουρλιάηεισ!(Φεφγει τρζχοντασ) ΝΑΣΑΛΙΑ (μόνθ, ςτ ενάη ει ): Ψι κάναμε!Ρα γυρίςει! Ρα γυρίςει! ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ (μπαίνει τρζχοντασ): Ψϊρα, ζρχεται και τα τοιαφτα, να τον πάρει ο διάολοσ! Συφ! Πίλθςε εςφ μαηί του, εγϊ δεν ζχω καμία διάκεςθ. ΝΑΣΑΛΙΑ (βογκάει): Ρα γυρίςει! ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ (φωναχτά): Ζρχεται, ςου λζνε. Κεζ μου, τι ζγνοια να είςαι πατζρασ μεγάλθσ κόρθσ! Κα κόψω το λαιμό μου! Χίγουρα κα τον κόψω. Ψον άνκρωπο τον βρίςαμε, τον προςβάλαμε, τον πετάξαμε ζξω απ' το ςπίτι και για όλα αυτά φταισ εςφ!Εςφ! ΝΑΣΑΛΙΑ: Τχι, εςφ φταισ! ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Εντάξει, εγϊ φταίω! (Στθν πόρτα φαίνεται ο Λόμοφ.) Πίλθςε λοιπόν εςφ μαηί του!(Φεφγει.) Κ Η Ν Η V I ( Η Ναταλία Στεπάνοβνα και ο Λόοφ) ΛΟΜΟΦ (Μπαίνει μζςα, εξαντλθμζνοσ): Υερίεργθ τα ταχυπαλμία... Ψο πόδι μου κοκάλωςε... Χτα πλευρά μου ςουβλιζσ..... ΝΑΣΑΛΙΑ: Χυγγνϊμθ, Λβάν Βαςίλιεβιτσ, εκνευριςτικαμε. Ψϊρα κυμάμαι. Ψα Βοςκοτόπια είναι πραγματικά δικά ςασ.. ΛΟΜΟΦ: Θ καρδιά μου χτυπάει φοβερά... Είναι δικά μου... Χτυποφν οι φλζβεσ ςτα μάτια μου... ΝΑΣΑΛΙΑ: Δικά ςασ, αυτά τα λιβάδια είναι δικά ςασ. Ξακίςτε... (Κάκονται.)Είχαμε άδικο!



ΛΟΜΟΦ: Οόγοι αρχϊν... Για μζνα δεν αξίηει θ γθ αλλά οι αρχζσ... ΝΑΣΑΛΙΑ: Ακριβϊσ, ζτςι είναι, οι αρχζσ... Ασ μιλιςουμε για κάτι άλλο. ΛΟΜΟΦ: Υολφ περιςςότερο επειδι ζχω κι αποδείξεισ. Θ γιαγιά τθσ κείασ μου τα παραχϊρθςε ςτουσ αγρότεσ του παπποφ του μπαμπά ςασ... ΝΑΣΑΛΙΑ: Αρκετά γι' αυτό το ηιτθμα, φτάνει... (Μονολογεί.) Δεν ξζρω από ποφ ν'αρχίςω... (Σ' αυτόν.) Χκοπεφετε να πάτε ςφντομα για κυνιγι; ΛΟΜΟΦ: Για αγριόγαλουσ, αξιότιμθ Ραταλία Χτεπάνοβνα, ςκζπτομαι ν' αρχίςω μετά το κεριςό. A, τ' ακοφςατε; Φανταςτείτε μια ατυχία που είχα!! Σ Συγκαντάι μου, τον ξζρετε και ςεισ, κουτςάκ θκε. ΝΑΣΑΛΙΑ: Ψι κρίμα! Πα πϊσ; ΛΟΜΟΦ: Δεν ξζρω... Κα πρζπει να ςτραποφλθξε το πόδι του ι να τον δάγκωςαν άλλα ςκυλιά... (Αναςτενάηει.) Είναι το πιο καλό ςκυλί, κι όςο για λεφτά, μθ ρωτάτε! Χκεφκείτε ότι πλιρωςα ςτον Πιρονόφ εκατόν είκοςι πζντε ροφβλια γι' αυτόν. ΝΑΣΑΛΙΑ: Υολλά πλθρϊςατε, Λβάν Βαςίλιεβιτσ! ΛΟΜΟΦ: Ξατά τθ δικι μου γνϊμθ, τον αγόραςα πολφ φτθνά. Είναι υπζροχο ςκυλί. ΝΑΣΑΛΙΑ: Σ μπαμπάσ ζδωςε για τον δικό του, τον Στκατάι, ογδόντα πζντε ροφβλια, και να ςκεφκείτε ότι είναι πολφ καλφτερο ςκυλί από τον Συγκαντάι ςασ! ΛΟΜΟΦ: Ψι είναι αυτά που λζτε! (Γελάει.) Σ Στκατάι καλφτεροσ από τον Συγκαντάι! ΝΑΣΑΛΙΑ: Ξαι βζβαια καλφτεροσ! Σ Στκατάι είναι βζβαια μικρόσ, δεν ζχει αναπτυχκεί ακόμα, αλλά από προτεριματα κι εξυπνάδα δεν υπάρχει καλφτερο ςκυλί,οφτε και ο Βολτςανζτςκι δεν ζχει ςκυλί ςαν αυτό. ΛΟΜΟΦ: Επιτρζψτε μου, ,Ραταλία Χτεπάνοβνα, ξεχνάτε ίςωσ ότι ζχει πλακουτςωτι μουςοφδα και τα ςκυλιά αυτά ποτζ δε γραπϊνουν καλά! ΝΑΣΑΛΙΑ: Υλακουτςωτι μουςοφδα; Υρϊτθ φορά τ' ακοφω! ΛΟΜΟΦ: Ππορϊ να ςασ δ ιαβεβαιϊςω ότι το κάτω ςαγόνι είναι πιο κοντό από το επάνω. ΝΑΣΑΛΙΑ: Ψα μετριςατε; ΛΟΜΟΦ: Ψα μζτρθςα! Χτο κυνθγθτό είναι καλό ςκυλί, αλλά ςτο γράπωμα δε λζει και πολλά πράγματα. ΝΑΣΑΛΙΑ: Υρϊτα απ' όλα, ο Στκατάι μασ είναι ςκυλί ράτςασ, ζχει πυκνό μαλλί, είναι γιοσ του Ηαπριαγκάι και τθσ Χταζςκα, ενϊ ο δικόσ ςασ ο καςτανόμαυροσ οφτε ξζρετε από ποφ κρατάει θ ςκοφφια του... Ζπειτα, είναι αςχθμομοφρθσ και γθραλζοσ, ςαν ψωριάρθσ! ΛΟΜΟΦ: Γθραλζοσ, αλλά δεν τον αλλάηω οφτε με πζντε Στκατάθδεσ... Είναι ποτζ δυνατόν; Σ Συγκαντάι είναι ςκυλί μ' όλθ τθ ςθμαςία τθσ λζξθσ. Σ Στκατάι... είναι αςτείο και να το ςυηθτάει κανείσ... Χκυλιά ςαν τον Στκατάι ςασ ζχουν όλοι οι χαςομζρθδεσ, βρίςκεισ όςα κζλεισ. Ψο πολφ είκοςι πζντε ροφβλια το ζνα. ΝΑΣΑΛΙΑ: Χιμερα, Λβάν Βαςίλιεβιτσ, ζχετε μζςα ςασ ζνα κακό πνεφμα αντιλογίασ. Ψθ μια φορά βρικατε να πείτε ότι, τάχα, τα Βοςκοτόπια είναι δικά ςασ, τθν άλλθ ότι ο Συγκαντάι είναι καλφτεροσ από τον Στκατάι. Δε μ' αρζςει όταν ο άνκρωποσ δε λζει αυτό που πιςτεφει. Χεισ, βζβαια, γνωρίηετε πολφ καλά ότι ο Στκατάι είναι εκατό φορζσ καλφτεροσ από τον δικό ςασ... αυτό τον θλίκιο τον Συγκαντάι. Γιατί λοιπόν λζτε το αντίκετο; ΛΟΜΟΦ: Τπωσ βλζπω, Ρατάλια Χτεπάνοβνα, με περνάτε ι για τυφλό ι για βλάκα. Πα καταλάβετε το: ο Στκατάι ςασ είναι πλακουτςωτόσ! ΝΑΣΑΛΙΑ: Δεν είναι αλικεια.. ΛΟΜΟΦ: Υλακουτςωτόσ! ΝΑΣΑΛΙΑ (φωνάηει): Δεν είναι αλικεια! ΛΟΜΟΦ: Γιατί φωνάηετε, κυρία μου; ΝΑΣΑΛΙΑ: Εςείσ γιατί λζτε ςαχλαμάρεσ; Είναι ανυπόφορο αυτό! Ξαιρόσ είναι να φυτζψετε μια ςφαίρα ςτον Συγκαντάι ςασ, ,αντί να τον ςυγκρίνετε με τον Στκατάι! ΛΟΜΟΦ: Πε ςυγχωρείτε, δεν μπορϊ να ςυνεχίςω αυτι τθ λογομαχία. Π' ζπιαςε ταχυπαλμία ΝΑΣΑΛΙΑ: Ζχω προςζξει το εξισ: Σι κυνθγοί που λογομαχοφν περιςςότερο απ' όλουσ είναι αυτοί που καταλαβαίνουν από κυνιγι λιγότερο απ' όλουσ. ΛΟΜΟΦ: Ξυρία μου, ςασ παρακαλϊ να ςωπάςετε! Θ καρδιά μου πάει να ςπάςει... (Φωνάηει.) Χωπάςτε! ΝΑΣΑΛΙΑ: Δε κα ςωπάςω μζχρι να παραδεχκείτε ότι ο Στκατάι είναι εκατό φορζσ



καλφτεροσ από τον Συγκαντάι! ΛΟΜΟΦ: Εκατό φορζσ χειρότεροσ! Ξακόσ ψόφοσ ςτον Στκατάι ςασ! Ψα θλίγγια... τα μάτια... θ πλάτθ ... ΝΑΣΑΛΙΑ: Αυτόσ ο βλάκασ ο Συγκαντάι ςασ δε χρειάηεται να ψοφιςει, ζτςι κι αλλιϊσ είναι ψόφιοσ! ΛΟΜΟΦ (κλαίει): Χωπάςτε! Κα μου 'ρκει ςυγκοπι! ΝΑΣΑΛΙΑ: Δε κα ςωπάςω!! ΚΗΝΗ VII (Οι ίδιοι και ο Τςιουμποφκοφ) ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ (μπαίνει): Ψι ςυβαίνει πάλι; ΝΑΣΑΛΙΑ: Ππαπά, πεσ ειλικρινά και με κακαρι ςυνείδθςθ: Υοιο είναι καλφτερο ςκυλί, ο Στκατάι μασ ι ο Συγκαντάι του; ΛΟΜΟΦ: Χτεπάν Χτεπάνοβιτσ, ςασ ικετεφω, πζςτε μόνο ζνα πράγμα: Σ Στκατάι ςασ είναι πλακουτςωτόσ ι δεν είναι; Ραι ι όχι; ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Ζςτω κι αν είναι, τι μ' αυτό; Χπουδαίο πράγμα! Τμωσ καλφτερο ςκυλί ςε όλθ τθν περιοχι δεν υπάρχει, και τα τοιαφτα. ΛΟΜΟΦ: Αλλά ο δικόσ μου ο Συγκαντάι μιπωσ δεν είναι καλφτεροσ; Πε κάκε ειλικρίνεια! ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Πθν ενοχλιςτε, φίλτατε... Επιτρζψτε μου... Σ δικόσ ςασ Συγκαντάι αςφαλϊσ ζχει και τα καλά του ςθμεία... Είναι γνιςια ράτςα, ζχει δυνατά πόδια, είναι γεροδεμζνοσ και τα τοιαφτα. Αλλά, ομορφονιζ μου, αν κζλετε να ξζρετε, αυτό το ςκυλί ζχει δυο βαςικά μειονεκτιματα: Είναι γθραλζο κι ζχει κοντόχοντρθ μφτθ! ΛΟΜΟΦ: Πε ςυγχωρείτε, μ' ζπιαςε θ ταχυπαλία... Ασ πάρουμε τα γεγονότα... Κυμάςτε ίςωσ ότι ςτουσ αγροφσ του Παροφςκιν ο Συγκαντάι μου πιγαινε αυτί με αυτί με τον Φαηαχάι του κόμθ, ενϊ o Στκατάι ςασ ζμεινε πίςω ζνα ολόκλθρο βζρςτι ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Ζμεινε γιατί ο κυνθγόσ του κόμθ, o υπεφκυνοσ για τα ςκυλιά, του 'δωςε μια βουρδουλιά. ΛΟΜΟΦ: Ψου άξιηε. Τλα τα ςκυλιά ζτρεχαν πίςω από τθν αλεποφ κι ο Στκατάι άρχιςε να κυνθγάει και να ενοχλεί τα πρόβατα! ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Αυτά είναι ψζματα! Αγαπθτζ μου, επειδι χάνω εφκολα τθν ψυχραιμία μου, ςασ παρακαλϊ να ςταατιςουμε αυτι τθν κουβζντα. Ψον χτφπθςε γιατί όλοι ηθλεφουν όταν βλζπουν το ξζνο ςκυλί! Πάλιςτα! Τλοι είναι μοχκθροί! Σφτε και ςεισ, κφριε μου, είςτε αναμάρτθτοσ! Ρα το ξζρετε από μζνα, μόλισ δείτε ότι ζνα άλλο ςκυλί είναι καλφτερο από τον Συγκαντάι ςασ, αρχίηετε αζςωσ να λζτε τοφτο, το άλλο, εκείνο και τα παρόοια! Εγϊ, βλζπετε, όλα τα κυμάμαι! ΛΟΜΟΦ: Ξι εγϊ τα κυμάμαι! ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ (μιμείται κοροϊδευτικά): Ξι εγϊ τα κυμάμαι... Ψι κυμάςτε; ΛΟΜΟΦ: Ψαχυπαλμία... Ψο πόδι μου, δεν το αιςκάνομαι... Δεν μπορϊ. ΝΑΣΑΛΙΑ (μιμείται κοροϊδευτικά): Ψαχυπαλμία... Ψι κυνθγόσ είςτε εςείσ; Εςείσ πρζπει να ξαπλϊςετε κοντά ςτθ ςόμπα τθσ κουηίνασ, να ςκοτϊνετε τισ κατςαρίδεσ κι όχι να κυνθγάτε αλεποφδεσ! Ψαχυπαλμία... ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Αλικεια, τι κυνθγόσ είςτε; Πε τισ δικζσ ςασ ταχυπαλμίεσ, να κακίςετε ςτο ςπίτι κι όχι να περιφζρεςτε άςκοπα καβάλα ςτ' άλογο! Ξαλό είναι το κυνιγι, αλλά εςείσ, βλζπετε, πθγαίνετε μόνο και μόνο για να λογομαχείτε και για να εποδίηετε τα άλλα ςκυλιά, και τα τοιαφτα. Εξάπτομαι εφκολα, ασ αφιςουμε αυτι τθ ςυηιτθςθ. Ξάκε άλλο παρά κυνθγόσ είςτε εςείσ! ΛΟΜΟΦ: Πιπωσ είςτε εςείσ κυνθγόσ; Χτο κυνιγι πάτε μόνο για να κολακεφετε τον κόμθ και για να κάνετε μθχανορραφίεσ... Θ καρδιά μου! Είςτε ραδιοφργοσ! ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Ψι είπατε! Εγϊ ραδιοφργοσ; (Φωνάηει.) Χωπάςτε! ΛΟΜΟΦ: Φαδιοφργε! ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Υαιδαρζλι! Βυηανιάρικο! Λ Ο Μ Ο Φ : Υ α λ ι ο τ ρ ω κ τ ι κ ό ! Λ θ ς ο υ ί τ θ ! ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Χϊπαςε γιατί κα ςτθν ανάψω με τθν καραπίνα ςαν πζρδικα! Αερολόγε! ΛΟΜΟΦ: Τλοι ξζρουν ότι -οχ, θ καρδιά μου!- θ μακαρίτιςςα θ γυναίκα ςασ, ςασ ζδερνε! Ψο πόδι μου... τα θλίγγια μου... τα μάτια μου βλζπουν αςτζρια... Υζφτω, πζφτω!... ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Ξι εςζνα θ οικονόμοσ ςε ςζρνει απ' τθ μφτθ! ΛΟΜΟΦ: Ρα... να... να... πάει να ςπάςει θ καρδιά μου! Θ πλάτθ μου... Υοφ είναι θ πλάτθ μου; Υεκαίνω! (Σωριάηεται ςτθν πολυκρόνα) Γιατρό! (Λιποκυμάει)



ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Υαιδαρζλι! Πυξιάρικο! Φαφλατά! Δεν είμαι καλά! ΝΑΣΑΛΙΑ: Ψι κυνθγόσ είςτε εςείσ; Σφτε να κακίςετε πάνω ςτ' άλογο δεν ξζρετε! (Στον πατζρα τθσ) Ππαμπά! Ψι ζπακε; Ππαμπά! Ξοίτα, μπαμπά! (Τςιρίηει.) Λβάν Βαςίλιεβιτσ! Υζκανε! ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Δεν είμαι καλά! Θ αναπνοι μου! Αζρα! ΝΑΣΑΛΙΑ: Υζκανε. (Τον τραβάει απ' το μανίκι.) Λβάν Βαςίλιεβιτσ! Λβάν Βαςίλιεβιτσ! Ψι κάναμε; Υζκανε! (Ρζφτει ςτθν πολυκρόνα.) Ψο γιατρό, το γιατρό! (Τθν πιάνει υςτερία.) ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Σχ! Ψι ςυβαίνει; Ψι ζχεισ; ΝΑΣΑΛΙΑ (ςτενάηει): Υζκανε! Υζκανε! ΣΙΟΤΜΠΟΤΚΟΦ: Υοιοσ πζκανε; (Κοιτάηοντασ τον Λόμοφ) Υραγματικά, πζκανε! Χριςτζ και Υαναγιά! Ρερό! Γιατρό! (Ρλθςιάηει ςτο ςτόμα του Λόμοφ το ποτιρι.) Ριείτε! Πχι, δεν πίνει... Ράει να πει, πζκανε και τα τοιαφτα... Είμαι ο πιο κακότυχοσ άνκρωποσ! Γιατί δε φυτεφω μια ςφαίρα ςτο μζτωπο μου; Γιατί δεν ζκοψα ακόμα το λαιμό μου; Δϊςτε μου το μαχαίρι! Δϊςτε μου το πιςτόλι! (Ο Λόμοφ ςαλεφει) Μου φαίνεται πωσ ηωντανεφει... Ριείτε λίγο νερό! Ζτςι μπράβο! ΛΟΜΟΦ: Αςτζρια βλζπω... καταχνιά... ποφ βρίςκομαι; ΤΣΙΟΥΜΠΟΥΚΟΦ: Ραντρευτείτε το γρθγορότερο και... άντε ςτο διάολο! Συφωνεί κι αυτι! (Ενϊνει τα χ ζρια του Λόμοφ και τθσ κόρθσ του) Είναι ςφμφωνθ και τα λοιπά. Ζχετε τθν ευλογία μου και τα τοιαφτα. Αφιςτε με μόνο ςτθν θςυχία μου! Λ Ο Μ Ο Φ : Α ; Τ ι ; ( Σ θ κ ϊ ν ε τ α ι . ) Ρ ο ι ο ν ; ΤΣΙΟΥΜΠΟΥΚΟΦ: Συφωνεί! Λοιπόν; Φιλθκείτε και... κι άντε ςτο διάολο! ΝΑΤΛΛΙΑ (με ςτεναγό): Είναι ηωντανόσ... Ναι, ναι, ςυμφωνϊ... ΤΣΙΟΥΜΠΟΥΚΟΦ. Φιλθκείτε! ΛΟΜΟΦ: Α; Ροιοσ; (Φιλιζται με τθ Ναταλία) Ρολφ όμορφα... Συγγνϊμθ, τι ςυβαίνει; Αχ, ναι, καταλαβαίνω... Η καρδιά μου... αςτζρια... είμαι ευτυχιςζνοσ, ,Ναταλία Στεπάνοβνα.... (Τθσ φιλάει το χζρι) Το πόδι μου παράλυςε... ΝΑΤΑΛΊΑ: Κι εγϊ, είμαι κι εγϊ ευτυχιςμζ ν θ ΤΣΙΟΥΜΠΟΥΚΟΦ: Μου 'φυγε ζνα βάροσ... Ουφ! ΝΑΤΑΛΙΑ: Ωςτόςο ςυμφωνιςτε ζςτω και τϊρα, ο Ουγκαντάι είναι χειρότεροσ από τον Οτκατάι. ΛΟΜΟΦ: Καλφτεροσ! ΝΑΤΑΛΙΑ: Χειρότεροσ! ΤΣΙΟΥΜΠΟΥΚΟΦ: Λοιπόν, τϊρα αρχίηει θ οικογενειακι ευτυχία! Φζρτε ςαπάνια! ΛΟΜΟΦ: Καλφτεροσ! ΝΑΤΑΛΙΑ: Χειρότεροσ! Χειρότεροσ! Χειρότεροσ! ΤΣΙΟΥΜΠΟΥΚΟΦ (προςπακϊντασ να καλφψει τισ φωνζσ τουσ): Σαμπάνια! Σαμπάνια! ΤΕΛΟΣ__

Μάριοσ: Σ γάμοσ είναι ζνα μεγάλο βιμα… και πεσ ότι το κάνεισ και μπράβο ςου τθν πάτθςεσ, μετά; Ψι γίνεται

μετά;

Ιωάννα: Πετά πάμε ταξίδι του μζλιτοσ, μετά κάνουμε παιδιά, μετά με αποκαλεί ο κόςμοσ ι κυρία… πιο είναι το

επίκετο ςου;

Μάριοσ: Ξάτςε λίγο εςφ πιρεσ φόρα… μετά τον γάμο και τθν μόνιμθ δζςμευςθ ζρχεται το ερωτικό παιχνίδι που

ςπάει τθν ρουτίνα τθσ κακθμερινότθτασ και … φυςικά μθν ξεχνάμε και τθν απιςτία…

Ιωάννα: Κα ζκανεσ εςφ ποτζ τζτοιο πράγμα;

Μάριοσ: Γιατί; Χτουσ άντρεσ αρζςουν τα παιχνίδια, οι εναλλαγζσ και δεν εννοϊ ςτθ ςυναιςκθματικι

κατάςταςθ. Χτο κρεβάτι κζλουμε πολλά και διάφορα…

Ιωάννα: Ττι και να λεσ οι γυναίκεσ είναι αυτζσ που κυριαρχοφν ςτα ερωτικά παιχνίδια… από τθ γυναίκα

εξαρτάται αν το ‘κρεβάτι’ είναι όντωσ καλό…



Μάριοσ: Σ άνδρασ είναι που κάνει παιχνίδι… εςείσ τα αναλφεται πολφ τα πράγματα γι αυτό και μετά μασ

πζφτει…

Ιωάννα: (βιχει)

Μάριοσ: ...θ διάκεςθ. Ξαι τότε ξεκινάν και άλλα προβλιματα…

5. ΕΦΑΧΨΘΧ (ΧΞΘΡΘ 2Θ)




κηνθ 8 Εξαςφαλιςμένη Απόλαυςη

(Πζςα ςτο ςκοτάδι ακοφμε τουσ τελευταίουσ ιχουσ του οργαςμοφ , ενϊ θ μουςικι αρχίηει να χαμθλϊνει. Τταν

ανάβουν τα φϊτα βλζπουμε μία ΓΩΡΑΛΞΑ και ζναν ΆΡΨΦΑ . Αυτόσ λαχανιάηει ςαν λφκοσ και απευκφνεται ςτθν

ΓΩΡΑΛΞΑ.)

ΑΡΨΦΑΧ: (με μεγάλθ αυτοπεποίκθςθ) –Οοιπόν πωσ ιμουν?

ΓΩΡΑΛΞΑ: -Α …. καλόσ ιςουν…..

Α: Ξαλόσ εννοείσ …. ι απίςτευτοσ?

Γ: Χταμάτα πια! Δεν αντζχω άλλο! Ιςουν απαίςιοσ! Δεν το απόλαυςα κακόλου! Τχι μόνο δεν ταρακουνικθκε ο

κόςμοσ ,αλλά οφτε καν το κρεβάτι. Αχ , μακάρι να μποροφςα να κάνω κάτι για αυτό.

(Ζνασ παρουςιαςτισ μπαίνει ςτθ ςκθνι , ςτζκετε δίπλα ςτο κρεβάτι και απευκφνεται ςτο κοινό.)

ΥΑΦΣΩΧΛΑΧΨΘΧ: Γεια ςασ! Ζχετε ποτζ ευχθκεί να μποροφςατε να κάνετε μινυςθ ςε κάποιον γιατί δεν ςασ

ικανοποιεί ςεξουαλικά? Οοιπόν , ςασ ζχω καλά νζα….. Ψϊρα μπορείτε! Χτουσ Jacoby & Meyers & Masters &

Johnson , διακζτουμε μία τεραςτία γκάμα από ζμπειρουσ ςεξολόγουσ – δικθγόρουσ που κζλουν να μπουν ςτθν

κρεβατοκάμαρα ςασ και να ςασ δϊςουν τουσ οργαςμοφσ που αξίηετε. Ασ δοφμε λοιπόν τϊρα, ζνα ςυνθκιςμζνο

ηευγάρι που κάνει ζρωτα.

Γ: (πολφ ενοχλθμζνθ) Υιο κάτω , πιο πάνω , πιο κάτω , πιο πάνω. (Γυρνάει , κοιτάει το κοινό και αναςτενάηει)

Α: Σοο πρόςεχε τα γόνατα ςου. (Γυρνάει , κοιτάει το κοινό και αναςτενάηει. Ζπειτα γυρνοφν μαηί κοιτοφν το

κοινό και αναςτενάηουν).

Υ: Τχι ιδιαίτερα ελκυςτικό και (αλλά) πολφ γνϊριμο. Ψϊρα ασ δοφμε το ίδιο ηευγάρι όταν μία δικθγόροσ τθσ

Jacoby & Meyers & Masters & Johnson είναι παροφςα.

(Πία ΔΛΞΘΓΣΦΣΧ πετάγεται από ςκεπάςματα. Φτιάχνει τα νομικά ζγραφα.)

ΔΛΞΘΓΣΦΣΧ: Χυγνϊμθ Ξφριε Ζλιοτ , αλλά ςτο ςυμβόλαιο ςασ αναφζρεται ότι πρζπει να δαγκϊνετε τον λαιμό τθσ.

Ξαι Ξυρία Courtland , τα πόδια του πρζπει να είναι fondled (δεν ξζρω τι ςκατά ςθμαίνει αυτό :p).

A+Γ: -Χωςτά , ςωςτά , ςωςτά. (Σ ΆΡΨΦΑΧ και θ ΓΩΡΑΛΞΑ κάνουν αυτά που λζει το ςυμβόλαιο τουσ).

Σ Σ Σ Σ ΣΣΣΣΣΣΣ!

(Ξοιτοφν το κοινό και οι δφο με ζνα μεγάλο χαμόγελο)

Υ: Βλζπετε πόςο εφκολο είναι όταν αφινεισ ζναν τρελό δικθγόρο να χειρίηεται τουσ όρουσ τθσ ςεξουαλικισ ςασ

επαφισ? Θ μθνιαία ςασ πλθρωμι είναι μόνο 25 δολάρια. Ξαι θ αμοιβι ςασ κα είναι ζνα τμιμα τθσ ςυμφωνία

ςασ, όταν ο ςφντροφοσ ςασ αποτυγχάνει να ικανοποιιςει τα φετίχ ςασ.

Γ: (Ξρατάει μία μεγάλθ επιταγι) Υιρα 5000 δολάρια γιατί δεν βρικε το ςθμείο G!

Α: (Ξρατάει μία μεγάλθ επιταγι) Ξαι εγϊ πιρα 10000 δολάρια γιατί δεν μου ζκανε ςτοματικό.

Υ: Χτουσ Jacoby & Meyers & Masters & Johnson, αν ο ςφντροφοσ ςασ δεν ςασ δίνει ικανοποίθςθ (δεν ςασ

ικανοποιεί) , εμείσ ςασ δίνουμε χριματα.



7. ΕΦΑΧΨΘΧ (ΧΞΘΡΘ 1Θ)



8. ALL YOU NEED IS LOVE



Ιωάννα: Ξοίτα να δεισ …παντρεφεςαι για να χωρίςεισ…

Μάριοσ: Εςφ να τα βλζπεισ αυτά… ο γάμοσ είναι προςωρινόσ και ασ μθν ςυηθτιςουμε τα ζξοδα…

Ιωάννα: Ττι είναι ζξοδα είναι! Αλλά εντάξει , λίγο οι οικονομίεσ που ζχεισ ςτθν άκρθ, λίγο θ μάνα ςου, λίγο θ

γιαγιά μου…

Μάριοσ: Οίγο ο μπατηανάκθσ του παπποφ τθσ κείασ μου…

Ιωάννα: Ψο προςπερνϊ… όλοι οι δικοί ςου άνκρωποι ςπεφδουν να ςυμβάλλουν κάπωσ ςτθ χαρά ςου…

Μάριοσ: Αυτοί ςπεφδουν να βοθκιςουν για να καταλιξεισ ςτο τζλοσ εςφ κι εγϊ και το 70% το νζων ηευγαριϊν

να χωρίηουμε και να πλθρϊνουμε ςφμβουλουσ γάμου, δικθγόρουσ και ότι άλλο… Ψι φταίνε οι γονείσ μασ να

πλθρϊνουν τα ςπαςμζνα; Πια ηωι μιπωσ δεν πλθρϊνουν για μασ…

Ιωάννα: Πα αν το ηευγάρι κζλει να χωρίςει τι λόγοσ πζφτει ςτουσ γονείσ… Είναι εκεί για να ςτθρίηουν τθν κάκε

μασ απόφαςθ… αλλά γιατί πιάςαμε τουσ χωριςμοφσ τϊρα; Δεν καταλιγουν όλα τα ηευγάρια να χωρίηουν…

υπάρχει ακόμα το «και ηιςαν αυτοί καλά» που λεν ςτα παραμφκια , δεν υπάρχει;

Μάριοσ: Ωπάρχει και αυτό… δεν αντιλζγω. Εγϊ όμωσ ικελα να ςε προετοιμάςω για αυτά που κα δεισ ςτθν

ςυνζχεια που ίςωσ ξεφεφγουν λίγο απ’ το παραμυκάκι ςου…

(φεφγουν αγκαλιαςμζνοι)




Χ’ αγαπϊ, ςε λατρεφω, χωρίηουμε! ΚΗΝΗ 7: «ΚΑΙ ΣΩΡΑ…ΜΕ ΣΟΤ ΓΟΝΕΙ»

ΠΥΑΠΥΑΧ Ζλα γλυκιά μου! Χιμερα είναι γιορτι. Ππορείσ να ετοιμάςεισ τθ γζμιςθ αργότερα. Κα ζρκουν και τα παιδιά όπου να ‘ναι.

ΠΑΠΑ (Ζρχεται από τθν κουηίνα και κάκεται ςτο τραπζηι)

Αφοφ το ξζρεισ, μου δίνει απίςτευτθ χαρά να μαγειρεφω για τθν οικογζνειά μου ειδικά μζρεσ ςαν κι αυτι και κζλω όλα να είναι τζλεια. Ψζτοιεσ ανακοινϊςεισ δεν γίνονται κάκε μζρα.

ΠΥΑΠΥΑΧ Κα είναι τζλεια! Τλοι ξζρουν ότι είςαι θ καλφτερθ μαγείριςςα.

ΠΑΠΑ Ωπερβολζσ! ―― Α! Δεν ζφερα πετςζτεσ.

(τρζχει ςτθν κουηίνα και επιςτρζφει με τισ πετςζτεσ) Πα πϊσ είναι δυνατόν να ξζχαςα τισ πετςζτεσ, μου λεσ; Υάει! Ψο χάνω…

ΠΥΑΠΥΑΧ Πα πϊσ είναι δυνατόν να το χάνεισ; Εςφ είςαι πάνω ςτο άνκοσ τθσ νιότθσ ςου.

ΠΑΠΑ Ωπερβολζσ! ―― Α! Δεν ζφερα τθν αλατιζρα.

(τρζχει ςτθν κουηίνα και επιςτρζφει με τθν αλατιζρα) Πα πϊσ είναι δυνατόν να ξζχαςα τθν αλατιζρα, μου λεσ; Υάει! Ψο χάνω…

ΠΥΑΠΥΑΧ Εςφ αγάπθ μου για να χάςεισ το μυαλό ςου κα πρζπει να ςου κάνουν μεταμόςχευςθ, τετραπζρατθ είςαι.

ΠΑΠΑ Ωπερβολζσ! ―― Α!

ΠΥΑΠΥΑΧ Ψι ζγινε τϊρα;

ΠΑΠΑ ‘Θρκαν τα παιδιά! Άκουςα το αυτοκίνθτο.

(Εξ. μπαίνουν ςτθ ςκθνι ο ΜΙΤΣ με τθν ΚΑΕΝ) ΞΑΦΕΡ

Είςαι ςίγουροσ ότι πρζπει να το κάνουμε όλο αυτό; ΠΛΨΧ

Είναι ο καλφτεροσ τρόποσ. ΞΑΦΕΡ

Δεν κα ιταν καλφτερα να τουσ το ποφμε από το τθλζφωνο; ΠΛΨΧ

Δεν λζγονται από το τθλζφωνο αυτά τα πράγματα. ΞΑΦΕΡ

Ξαι κεσ να μου πεισ ότι κα καταφζρεισ να τουσ το πεισ από κοντά; ΠΛΨΧ

Δεν μου ζχεισ εμπιςτοςφνθ; ΞΑΦΕΡ

Ασ μθν απαντιςω καλφτερα.. Άντε! Πια ψυχι που είναι να βγει, ασ βγει. (χτυπάνε το κουδοφνι)

Ες. ΠΑΠΑ

Ρα τοι! Ρα τοι! (τρζχει και ανοίγει τθν πόρτα) Υαιδί μου! Υαιδί μου! Υαλικάρι μου εςφ!

(τον φιλάει) ΠΛΨΧ



Ξάτςε βρε μαμά, να μποφμε μζςα και μετά. ΠΑΠΑ

Ζχεισ δίκιο! Είναι από τθ ςυγκίνθςθ που ςε βλζπω ―― Ρα και θ κοκόνα μου! Τςο πασ κι ομορφαίνεισ εςφ, φτου ςκόρδα!

ΞΑΦΕΡ Ρα ‘ςτε καλά… μθτζρα.

ΠΥΑΠΥΑΧ Βρε καλϊσ τα, τα παιδιά.

ΠΛΨΧ Γεια ςου πατζρα. Ξαλϊσ ςασ βρικαμε!

ΠΑΠΑ Δϊςτε μου τα παλτό ςασ, να είςτε άνετα.

(Ραίρνει πρϊτα το μπουφάν του Μιτσ) Α πα πα! Υϊσ αδυνάτιςεσ ζτςι παιδί μου; Ζρεψεσ –

(ρίχνει μια επικριτικι ματιά ςτθν Κάρεν) −δεν τρωσ καλά;

ΞΑΦΕΡ (ςτο κοινό)

Αρχίςαμε! ΠΛΨΧ

Αμάν βρε μάνα! Ξάκε φορά που με βλζπεισ το ίδιο μου λεσ. Δεν βλζπεισ ότι πιρα κανα δυο κιλά; ΞΑΦΕΡ

Υόςα; ΠΛΨΧ

Ψρία; Ψζςςερα; ΠΑΠΑ

Θ μανοφλα ζχει μάτια και βλζπει, ξζρει πότε το παιδί τθσ δεν τρϊει καλά. (πάει μζςα τα παλτό)

ΠΥΑΠΥΑΧ Για τθν μάνα ςου μόνο εγϊ παχαίνω, όλοι οι άλλοι κινδυνεφουν από ανορεξία. Ασ τθν να λζει.

ΠΑΠΑ (από μζςα)

Χε άκουςα! ΠΥΑΠΥΑΧ

Αλίμονο! Οοιπόν, θ δουλειά πϊσ πάει; Φζρνει καλά λεφτά; Ρα προςζχεισ γιατί κα ζχεισ και ζξοδα τϊρα. Κζλουν λεφτά αυτά που ςχεδιάηετε.

ΞΑΦΕΡ (με νόθμα)

Ακοφσ Πιτσ; Ζξοδα! Ψα ςχεδιάηουμε κιόλασ… ΠΛΨΧ

Τχι βρε πατζρα, ςιγά! Ψι ζξοδα να ζχουμε εμείσ; ΠΥΑΠΥΑΧ

Α δεν τα ζχεισ περάςει γι’αυτό το λεσ. Εγϊ τότε με τθ μάνα ςου είχα ξεπαραδιαςτεί. Ξαι το ςϊβρακο κόντεψε να μου πάρει για να τα οργανϊςει όλα όπωσ τα ικελε –

(μπαίνει μζςα θ Μαμά) −αλλά το άξιηε και με το παραπάνω χαλάλι τθσ!

ΠΑΠΑ Πθν τα ηαλίηεισ καλζ τα παιδιά ακόμα δεν ιρκανε ― Ξοίτα τουσ τι όμορφοι που είναι μαηί μωρζ! Υϊσ ταιριάηουν! Φτου ςκόρδα!

ΞΑΦΕΡ Ακοφσ Πιτσ;

ΠΛΨΧ Ακοφω, δεν ακοφω;

ΠΑΠΑ Άντε, πάω να φζρω τα μεηεδάκια να ξεκινιςουμε ςιγά ςιγά. Πε άδειο ςτομάχι δεν γίνονται κουβζντεσ.

ΞΑΦΕΡ Υάω κι εγϊ να βοθκιςω. Υείτε τα εςείσ εδϊ. Χίγουρα ζχετε πολλά να κουβεντιάςετε, ζτςι Πιτσ;



ΠΛΨΧ Ραι, αγάπθ μου! Φυςικά!

(φεφγουν) ΠΥΑΠΥΑΧ

Υάντωσ μπαγάςα ςε παραδζχομαι. Ππορεί να τθν ζςκαςεσ τθ μάνα ςου μζχρι να φζρεισ κοπζλα για ςοβαρι ςχζςθ αλλά, ζκανεσ τθν καλφτερθ επιλογι.

ΠΛΨΧ Ε, ναι… μιασ που το ανζφερεσ…

ΠΥΑΠΥΑΧ Είναι πολφ ωραία κοπζλα και ζξυπνθ.

ΠΛΨΧ Ραι είναι, δεν λζω. Τμωσ…

ΠΥΑΠΥΑΧ Τμωσ τι; Πθ μου πεισ ότι ζχει κανζνα κουςοφρι;

ΠΛΨΧ Τχι, όχι! Ξανζνα απολφτωσ. Είναι που…

ΠΥΑΠΥΑΧ Ε τότε δεν υπάρχει κανζνα κζμα. Τλα φτιάχνονται.

(πάει ςιγά ςιγά και ελζγχει αν τον ακοφνε από τθν κουηίνα) Κα ςου δϊςω μια ςυμβουλι και να τθν ζχεισ φυλαχτό. Αν κεσ να κρατιςεισ τθ ςχζςθ ςου και να μθν ζχεισ και τθν γκρίνια τθσ γυναίκασ όλθ τθν ϊρα μεσ ςτ’ αυτιά ςου, να τθσ λζσ αυτά που κζλει να ακοφςει. ζρεισ τϊρα, πόςο ωραία είναι, τι καλά που τα κάνει όλα και τζτοια. Αυτό κάνω κι εγϊ με τθ μάνα ςου τόςα χρόνια κι ζχω το κεφάλι μου ιςυχο.

(ζρχονται θ Μαμά με τθν Κάρεν κουβαλϊντασ τισ πιατζλεσ) ΠΑΠΑ

Ψι κουβεντιάηετε εςείσ εδϊ; ΠΥΑΠΥΑΧ

Ψίποτα το ιδιαίτερο, για δουλειζσ. ΠΑΠΑ

Αμάν πια με τισ δουλειζσ. Φτάνει! Χιμερα είναι θ μζρα των παιδιϊν, μθν τουσ ηαλίηεισ! ΞΑΦΕΡ

Θ μζρα μασ; ΠΑΠΑ

Ε ναι! Ξοτηάμ ανακοίνωςθ ζχετε να κάνετε. Ρομίηατε το ξεχάςαμε; ΞΑΦΕΡ

Αλίμονο! (κάνει νόθμα ςτον Μίτσ)

ΠΛΨΧ Για τθν ανακοίνωςθ που λεσ μθτζρα…

ΠΑΠΑ Υερίμενε! Υερίμενε! Πθν πεισ τίποτα! Υάω να φζρω τθ ςαμπάνια.

ΞΑΦΕΡ Α και ςαμπάνια!

ΠΑΠΑ Ε, τι! Ζτςι κα ςασ άφθνα;

ΞΑΦΕΡ Χωςτά…

ΠΥΑΠΥΑΧ Από το πρωί τρζχει πάνω κάτω να τα ζχει όλα ςτθν εντζλεια. Οεσ και άμα τθσ ξεφφγει κάτι κα καταςτραφεί ο κόςμοσ.

(ζρχεται θ Μαμά κρατϊντασ τθ ςαμπάνια και ςερβίρει ςτα ποτιρια) ΠΥΑΠΥΑΧ

Οοιπόν, κα ικελα να κάνω μια πρόποςθ. Χτο γιο μασ, Πιτσ και, το άλλο του μιςό, τθν Ξάρεν, που είναι μαηί εδϊ και… αλικεια, πόςο καιρό;

ΞΑΦΕΡ, ΠΛΨΧ & ΠΑΠΑ Δφο χρόνια!

ΠΥΑΠΥΑΧ



Δφο χρονάκια λοιπόν. Ξαι ζπραξαν ζξυπνα και πιραν το χρόνο τουσ για να ςιγουρευτοφν ότι ταιριάηουν και αγαποφν ο ζνασ τον άλλο πραγματικά πριν πάρουν τθν απόφαςθ να προχωριςουν ςε κάτι πιο ςοβαρό όπωσ… δεν ξζρω, ο γάμοσ ασ ποφμε.

ΞΑΦΕΡ Ραι, πάνω ςε αυτό…

ΠΛΨΧ Άςε Ξάρεν, το ‘χω!

ΞΑΦΕΡ Άντε να δοφμε…

ΠΛΨΧ Παμά, μπαμπά, κζλαμε να περιμζνουμε μετά το φαγθτό αλλά υπάρχει κάτι που θ Ξάρεν κι εγϊ κα κζλαμε να ςασ ποφμε.

ΠΑΠΑ Ανυπομονοφμε!

ΠΛΨΧ Ραι, θ Ξάρεν κι εγϊ…

ΠΑΠΑ, ΠΥΑΠΥΑΧ Ραι;

ΠΛΨΧ Ρα είναι κάτι που το ςυηθτάμε εδϊ και καιρό και…

ΞΑΦΕΡ Άςε τισ υπεκφυγζσ και μπεσ ςτο κζμα!

ΠΛΨΧ Χωςτά…θ Ξάρεν κι εγϊ…

ΠΑΠΑ Πια ςτιγμι! Πθν πεισ τίποτα, επιςτρζφω αμζςωσ.

(φεφγει και επιςτρζφει κρατϊντασ ζνα μεγάλο δϊρο) Χυνζχιςε τϊρα γιατί δεν κρατιζμαι, κζλω να ςασ το δϊςω.

ΠΛΨΧ Ζλεγα λοιπόν, ότι θ Ξάρεν κι εγϊ…

ΠΥΑΠΥΑΧ Κα μασ ςκάςεισ βρε παιδί μου!

ΠΛΨΧ Εγϊ και θ Ξάρεν…

ΠΑΠΑ ΞΑΦΕΡ Αρραβωνιάηεςτε!!! Χωρίηουμε!!!

ΤΕΛΟΣ



10. ΧΨΣ ΧΨΣΧΑΧΨΦΣ (ΧΞΘΡΘ 1Θ)

(Ζνασ άντρασ, περιςτοιχιςμζνοσ από τα κάγκελα μιασ φυλακισ, ςθκϊνεται από ζναν ςτενό πάγκο, όπου

κοιμόταν)

- ΑΡΨΦΑΧ: «Μςωσ … Ραι … Πάλλον αποκοιμικθκα … Πε πιρε ο φπνοσ, απ’ ό,τι φαίνεται … (κρατιζται από

τα κάγκελα, προςπακϊντασ να τα ςπρϊξει για να ελευκερωκεί)

»Δεν κυμάμαι χειρότερθ μζρα από κείνθ που είχα κοιμθκεί για ζνα ολόκλθρο εικοςιτετράωρο. Βοφιηε το κεφάλι

μου από ανάκατουσ ιχουσ, όταν ξφπνθςα. Ξαι τα πόδια μου … Ξι αυτά είχανε μουδιάςει … Χθκϊκθκα, με

δυςκολία, από το κρεβάτι, προςπακϊντασ να πάω μζχρι τθν τουαλζτα … Ξαι κει … Ζξω από τθν πόρτα …

(πλθςιάηει τθ βρϊμικθ λεκάνθ του κελιοφ του και κάκεται κάτω ςτο πάτωμα)

»Χωριάςτθκα … Χτφπθςα το κεφάλι μου … Ζτρεξαν αίματα … (γζρνει το κεφάλι του προσ τα πίςω, ακουμπϊντασ

ςτθ λεκάνθ)

»Υόςα αίματα μπορεί να γεμίςει μεμιάσ ζνα πάτωμα! … Υόςα αίματα! … Αυτι ιταν θ χειρότερι μου μζρα …

Ζμεινα εκεί, πεςμζνοσ, όλο το βράδυ. Δεν μποροφςα να κάνω οφτε δυο βιματα … Αν ζκανα δυο βιματα! … Αν

μποροφςα! … (ςπαραχτικά)

» Είναι τραγικό! Σφρθςα επάνω μου εκείνο το βράδυ! (κλαίει)

»Δεν είμαι ανιμποροσ! Τχι! (ςθκϊνεται απότομα όρκιοσ) Ζχω τα πόδια μου! Ζχω τα χζρια μου! Είμαι δυνατόσ!

Δείτε με όλοι ςασ! Είμαι δυνατόσ! (χοροπθδάει)

»Δυνατόσ! Δυνατόσ! Δυνατόσ! … Είμαι άντρασ!

(κλαίγοντασ) Είμαι άντρασ … Άντρασ … (ςωριάηεται και πάλι ςτο πάτωμα)

»Είμαι άντρασ …

»Δεν κυμάμαι χειρότερθ μζρα από κείνθ … Ψο κεφάλι μου βοφιηε … Ιχουσ … Ανάκατουσ ιχουσ … Ξαι όμωσ …

(Χθκϊνεται από το πάτωμα και επιςτρζφει, νωχελικά, ςτον πάγκο)

»Είμαι άντρασ …» (ξαπλϊνει και αποκοιμιζται)

(Χτθ φυλακι μπαίνει μια γυναίκα)

- ΓΩΡΑΛΞΑ: «Δεν είναι άντρασ. Πθν τον ακοφτε. Αν ιταν άντρασ, κα με ζνοιωκε. Κα με καταλάβαινε. Ζνασ

άντρασ καταλαβαίνει τθ γυναίκα του. Ξαι το αντίκετο, βζβαια. Αλλά, αφοφ εκείνοσ … (μικρι ςιωπι) Σφτε εγϊ

τον κατάλαβα ποτζ. Υροςπάκθςα. Δεν μ’ άφθςε. Ζνασ άντρασ παίρνει ςτα χζρια του τθ γυναίκα που αγαπάει και

τθν πλάκει! Ψθν πλάκει, μζχρι που να γίνει αυτι ζνα όμορφο γλυπτό! Εκείνοσ, όμωσ … Πε ςκόρπιςε! Πε

ριμαξε! Δεν άφθςε τίποτα όμορφο μζςα μου! (πλθςιάηει τον πάγκο και τον κοιτάει)

»Πθν τον ακοφτε … Δεν είναι άντρασ … Αν ιταν άντρασ … Κα με ζνοιωκε …»

(Εκείνοσ ξυπνάει. Ψθν τραβάει κοντά του για να ςυνευρεκοφν ερωτικά πάνω ςτον πάγκο)



- ΓΩΡΑΛΞΑ: «Είναι ςτενά! Δεν μπορϊ! Άςε με!»

- ΑΡΨΦΑΧ: «Υοτζ δεν είχαμε χϊρο, γαμϊτο!

- ΓΩΡΑΛΞΑ: «Είναι ςκλθρό το κρεβάτι! Άςε με, ςου λζω! Που ςακατεφει τθ μζςθ!»

- ΑΡΨΦΑΧ: «Ασ ιταν να ‘χαμε περιςςότερο χϊρο! Κα μποροφςαμε ν’ αγαπθκοφμε! (ουρλιάηοντασ) Χτο διάολο!

Οίγο χϊρο! Οίγο χϊρο για ν’ αγαπθκοφμε!»

- ΓΩΡΑΛΞΑ: (τραβιζται απότομα από δίπλα του) «Εμείσ; … Ρ’ αγαπθκοφμε; … Δεν ζχουμε χϊρο; … (γελϊντασ

υςτερικά) Χϊρο ν’ αγαπθκοφμε! Ψ’ ακοφτε! Εμείσ! Χϊρο! Δεν ζχουμε χϊρο! Ρ’ αγαπθκοφμε! Χα! Χα! Χα! Χα! Χα!

…………»

- ΑΡΨΦΑΧ: (ξαπλωμζνοσ ςτον πάγκο) «Χτο διάολο να πασ! Είςαι φτθνι! Υάντα ιςουν φτθνι! Γελοιοποιοφςεσ τθν

κάκε μασ ςτιγμι!»

- ΓΩΡΑΛΞΑ: «Ψθν κάκε μασ ςτιγμι! (γζλια) Γελοιοποιοφςα τθν κάκε μασ ςτιγμι! (ειρωνικά) Ιταν τόςο ερωτικζσ,

βλζπετε, οι ςτιγμζσ μασ! Ξαι εγϊ; Ψισ γελοιοποιοφςα! Χα! Χα! Χα! Χα!……»

- ΑΡΨΦΑΧ: «Είςαι γελοία από μόνθ ςου!»

- ΓΩΡΑΛΞΑ: (γζλια) «Γελοία; Γελοία; … (παφςθ γζλιου – αλλαγι φφουσ) Τταν, όμωσ, με βίαηεσ, όλα αυτά τα

χρόνια, δεν ιμουν γελοία τότε!»

- ΑΡΨΦΑΧ: «Εςφ με βίαηεσ, όλα αυτά τα χρόνια! Τχι, εγϊ!»

- ΓΩΡΑΛΞΑ: «Χε βίαηα; … (μικρι ςιωπι) Ωραία! Υολφ ωραία! Ζλα, λοιπόν, να ςε βιάςω μία ακόμθ φορά! (ορμάει

ςτον πάγκο και ταλαντεφεται με μανία πάνω ςτο ςϊμα του. Εκείνοσ τθν ςπρϊχνει με αποςτροφι και τθν ρίχνει

ςτο πάτωμα. Ξάκεται, φςτερα, κι εκείνοσ κάτω, δίπλα τθσ)

- ΑΡΨΦΑΧ: «Δεν ζχουμε χϊρο … Αν είχαμε … κ’ αγαπιόμαςταν … »

- ΓΩΡΑΛΞΑ: «Ξάνε μου ζρωτα …»

- ΑΡΨΦΑΧ: «Δεν ζχουμε χϊρο … »

(Χαμθλϊνει ο φωτιςμόσ ςτθ ςκθνι.

Ακοφγονται οι λυγμοί τθσ γυναίκασ)

- ΓΩΡΑΛΞΑ: «Γιατί δεν μ’ αγαπάσ; »

- ΑΡΨΦΑΧ: «Γιατί δεν μ’ αγαπάσ και ςυ»

- ΓΩΡΑΛΞΑ: «Από πότε;»

- ΑΡΨΦΑΧ: «Ψι … Από πότε;»

- ΓΩΡΑΛΞΑ: «Από πότε δεν μ’ αγαπάσ;»

- ΑΡΨΦΑΧ: «Δεν κυμάμαι πια»

- ΓΩΡΑΛΞΑ: «Κυμιςου»

- ΑΡΨΦΑΧ: «Δεν κυμάμαι, ςου είπα»

- ΓΩΡΑΛΞΑ: «Κυμιςου»



- ΑΡΨΦΑΧ: (Τρκιοσ, φωνάηοντασ δυνατά) «Δεν κυμάμαι, ςου είπα! Ψο μόνο που κυμάμαι είναι εκείνθ τθν θμζρα!

Είχα κοιμθκεί τόςο πολφ! Ψο κεφάλι μου! Ψο κεφάλι μου, Κεζ μου! φπνθςα και όλα ςτριφογυρνοφςαν μζςα ςτο

μυαλό μου! Δεν κυμάμαι, ςου λζω! Δεν κυμάμαι! …» (κλαίει)

- ΓΩΡΑΛΞΑ: «Εγϊ, όμωσ, κυμάμαι … (μικρι ςιωπι) Από τότε που ζπαψεσ να είςαι, πλζον, άντρασ!»

- ΑΡΨΦΑΧ: «Πθν το ξαναπείσ αυτό! … Ψ’ ακοφσ; … Κα ςε χτυπιςω! … »

- ΓΩΡΑΛΞΑ: «Ξάνε μου ζρωτα!»

(Πικρι ςιωπι)

-ΑΡΨΦΑΧ: (με λυγμό, ςκεπάηοντασ με τα χζρια του το πρόςωπό του)

«Δεν μπορϊ! … Δεν μπορϊ! …»

(Χκοτάδι ςτθ ςκθνι)



11. ΠΛΑ ΔΛΥΣΟΛΞΘ ΨΩΧΑΡΑΟΩΧΘ

ΣΚΗΝΗ 1

ΧΞΘΡΣΓΦΑΦΛΞΘ ΣΔΘΓΛΑ: (μπλακ αουτ. Ψα φϊτα ςιγά-ςιγά ανοίγουν. 2 πολυκρόνεσ ςτα δυο άκρα τθσ ςκθνισ.

Ενασ ανδρασ και θ γυναίκα του κάκονται ςτισ 2 πολυκρόνεσ. Ξοιτοφν παγωμενοι προσ το κοινό απευκυνομενοι

ςε ζναν φανταςτικό ψυχαναλυτθ. Σταν μιλάει ο ενασ ο άλλοσ παγϊνει.)

ΑΝΔΡΑ: ..και ςασ το ξαναλεω.. θ γυναικα μου επζμενε να ζρκω εδϊ ςθμερα.. εγω τθσ μιλάω.. ΥΑΡΨΑ

προςπακω να τθσ μιλάω.. εκεινθ δε μ ακοφει.. εχει ζναν τρόπο παντα ομωσ να περνάει το δικο τθσ. Οεσ και μου

χει χωςει ενα ςαράκι ςτο κεφαλι και μου κατατρϊει το μυαλο.. δεν ξερω τι να ςασ πω.. εκεινθ με εφερε εδω..

επεμενε.. δεν ξερω αν ςασ το ‘πα.. χωρισ να κζλω να ςασ προςβάλλω μανταμ.. αλλα εγω δεν πιςτευω ςε

ςυμβουλουσ γάμου, ψυχολόγουσ και τετοια.. ποτε μου δεν ειχα προβλθμα ςτισ ςχεςεισ μου.. μεχρι τωρα

τουλαχιςτον.. αλλα ακομα και τωρα.. αυτθν τθ γαμθμενθ ςτιγμθ.. ςυγχωρεςτε μου τθν ενταςθ.. αλλα θ ςτιγμθ

ειναι γαμθμενθ.. λεω.. ακομα και τωραπροςπακω να τθσ μιλαω.. εκεινθ ςαν να εγινε αλλοσ ανκρωποσ.. επαψε

να μ ακουει.. κολλαει ςε κατι λεπτομερειεσ που παλια δε κα κολλουςε.. να φανταςτειτε.. θ αφορμθ για να

ερκουμε εδω ςθμερα θταν θ επετειοσ του γάμου μασ.. ΡΑΛ ΡΑΛ! Θ επζτειοσ του γάμου μασ.. Σχι! Σχι! Δεν τθν

ξεχαςα.. δεν εκανα τετοιο λάκοσ.. Υροσ κεου.. δεν κανω τετοια λάκθ πλεον.. πριν 3 χρονια τθν ξεχαςα κι εγινε

τθσ Υοπθσ.. απο τοτε βαηω ςε όλα υπενκφμιςθ.. το κζμα είναι οτι επεςα λιγο ζξω ςτουσ υπολογιςμουσ μου.. τι

κελω να πω.. εγραψα ςτθν καρτα που τθσ χαριςα «13 χρόνια μαηι ςου περάςαν ςα μια ςτιγμθ!»

ΓΑΠΑΨΣ.. το ξερω.. αλλα εκεινθ αρχιςε να γκρινιάηει οτι ειμαςτε 16 χρόνια παντρεμενοι και πωσ είμαι ανικανοσ

ακομα και μια αφαιρεςθ να κανω κτλ κτλ..

Βεβαια.. αυτο που τθν εξόργιςε, χωρισ να καταλαβω το γιατι ειναι εκει που προςπακθςα να τθν θρεμθςω.. «βρε

καλι μου.. βρε χρυςι μου..» ΨΛΥΣΨΑ ΕΞΕΛΡΘ..

...ε και γυρναω και τθσ λεω οτι δεν ξερει τι κελει πια.. ςτον κοςμο εξω να κρυβει χρονια για να φαινεται νεοτερθ

και μετα τθν πειραηει που εγω μασ εκοψα 3 χρονακια..

….Υοιοσ τθν ειδε και δεν κατουρικθκε....

Ππορω να ςασ πω κυρία ψυχολογο-αποτετοια μου οτι μπροςτα τθσ ο Χβαρτηενεγκερ εμοιαηε με εναν απο τουσ

7 νανουσ...

ΓΤΝΑΙΚΑ: ΔΕΡ ΥΑΕΛ ΑΟΟΣ.. δεν παει αλλο κυρια Ξυριακίδου.. τουλάχιςτον χαίρομαι που ο ανδρασ μου

επιτελουσ φανθκε εςτω και για λίγο ωριμοσ και κζλθςε να ερκουμε εδω..

ερετε.. εγω του το είχα πει καιρο τωρα.. για τθν ακρίβεια 3 χρονια πριν.. που ειχε ξεχαςει τθν επετειο του

γάμου μασ.. Ιταν ζνα απο τα πρωτα ςθμαδια φκοράσ τθσ ςχζςθσ μασ.. Φοβικθκα τοτε πολυ.. Είχε αρχίςει θ

κατιοφςα.. ...τότε ιταν και θ πρϊτθ φορά που του πρότεινα να ζρκουμε εδω.. Εκείνοσ φυςικά το αρνικθκε..

Σφτε να τ’ ακοφςει δεν ικελε.. Ζγινε καβγασ τρικοφβερτοσ.. Πόνο τα κανάλια δεν ιρκανε..

Ψζλοσ πάντων.. Θ αφορμι για να ζρκουμε τελικά εδω, δόκθκε πριν μια εβδομάδα.. ο ίδιοσ μου το πρότεινε..

προσ μεγαλθ μου ζκπλθξθ..



Είχαμε επζτειο.. Σχι.. δεν τθν ξζχαςε.. Εχει φροντίςει γι’ αυτο.. Εκεί που τρϊγαμε πρωινό χτυπθςε το κινθτό του

με τθν επιγραφθ.. «ΕΥΕΨΕΛΣΧ».. Ζκανα πωσ δεν το είδα για ν’ αποφφγω τον καβγα.. ..και τότε είναι που μου

βγάηει μια κάρτα που ζλεγε: «13 χρόνια μαηι ςου περάςαν ςα μια ςτιγμθ!» ..ο θλίκιοσ.. απο οπου και αν τθν

ξεςικωςε τθν ατάκα, ξζχαςε να βάλει ςτθν υπενκφμιςθ οτι είμαςτε μαηι 16 χρόνια.. Εξυπνα κινθτα για χαηοφσ

ανκρϊπουσ..

Σχι... δεν είναι τα 3 χρονια που ζκοψε απο το γαμο μασ που με πείραξε.. είναι οτι ακομα και αυτο πλεον

χρειάηεται υπενκφμιςθ.. Οεσ και ο γαμοσ μασ είναι μια ατηζντα.. Σφτε και με αυτόν τον τρόπο δεν μποροφν να

γίνουν τα πράγματα ςωςτα.. Ψίποτα εκτόσ προγράμματοσ.. Ψίποτε απρόοπτο.. Πζρα με τθ μζρα ςαπίηει λεσ κι

εχει κάτι μζςα του που του ρουφάει τθν όρεξθ για ηωθ.. Υαντρευτικαμε ςχετικά νζοι.. 26 χρονϊν.. Δεν θταν

ζτςι.. Σχι, φυςικα.. δεν είμαι παραλογθ.. Δεν κα μποροφςε να ςυμπεριφζρεται ςαν εικοςάρθσ ςτα 40 του..

..αλλά οφτε και ςαν εξθνταρθσ..

Αυτόσ νομίηει πωσ κφμωςα για τθν κάρτα κυρια Ξυριακίδου.. αλλα αυτό ειναι θ κορυφθ του παγόβουνου.. ναι..

παγοβουνου.. κρφου, παγωμζνου και μεγαλου.. τετοιο είναι το πρόβλθμα.. Υροςπακιςαμε πολλζσ φορζσ να

μιλιςουμε αλλα δεν καταλάβαινε..

Ετςι φταςαμε ςε αυτόν τον καβγά.. Επι 3 μερεσ δε μιλιόμαςταν.. Πεχρι που θρκε και μου πρότεινε αυτο που

είχα πει εγω 3 χρόνια πριν.. ..να ζρκουμε ςε ςασ..

Δεν ξζρω αν το ζννοει ι αν προςπακει να με καλοπιάςει.. Υάντωσ όπωσ και να ‘χει κα βοθκιςει.. Φοβικθκε

πολφ με τον καβγά.. Δεν παίρνει ποτζ του κζςθ.. ςε κάτι τζτοια πράγματα τα κάνει πάνω του.. Ωρεσ-ωρεσ

αιςκάνομαι πωσ μαλϊνω ζνα παιδί.. Πόνο τα κλάμματα δεν ζβαλε..

Ππροςτά του οι 7 Ράνοι μοίαηουν με τον Χβαρτηενεγκερ..

ΑΝΔΡΑ: Δε γίνεται αλλιϊσ μανταμ.. Ξάποιοσ πρζπει να είναι και ο άντρασ του ςπιτιοφ.. Φεφγω ξθμζρωμα,

γυρνάω ςοφρουπο.. Υρζπει να μπουν λεφτά ςτο ςπίτι.. Ραι.. και θ γυναίκα μου δουλευει.. και μαλιςτα πιςτευω

πωσ τθν εχει χαλάςει θ πολλι δουλειά.. Ψθσ είπα να αφιερωκεί ςτο ςπίτι.. να κοιτάξει το παιδί.. Ψθν πιζηει

ψυχολογικά θ δουλειά..

Ξαι ςαν να μθ φτάνουν ολα αυτά.. Γυρνάω ςπιτι και βλζπω τθ μανα τθσ.. Δε λεω.. μασ κρατάει το παιδί οταν

είμαςτε ςτθ δουλειά.. Αλλά μετα δεν ξεκουμπίηεται.. Υιςτεφω πωσ εκείνθ τθσ βάηει λόγια..

ΓΤΝΑΙΚΑ: Πε κατθγορεί οτι δουλεφω πολυ.. Ψάχνει άλλοκι κα Ξυριακίδου.. Που είχε προτείνει να παραιτθκϊ

απο τθ δουλειά.. Οεσ κι εγϊ δεν ζχω φιλοδοξίεσ.. Οεσ και κα ζπρεπε να είμαι μια νοικοκυροφλα οπωσ ιταν θ

μανα μου.. Θ κακομοίρα θ μανα μου.. μια ηωθ υπθρετρια του πατζρα μου.. Ξαι οταν πζκανε ο πατζρασ μου,

υπθρετρια δικι μασ.. Ξανει τθ νταντα κακε μερα, μασ μαγειρεφει.. Είναι το ςτθριγμα μασ.. Υολλεσ φορζσ ξεςπάω

ςε αυτι και το μετανιϊνω.. Εκείνθ δεν λυγίηει ποτε.. «Ξάνε υπομονι μου λζει.. Είναι καλόσ άνκρωποσ ο άντρασ

ςου.. Χ’αγαπάει.. Απλϊσ δουλεφει πάρα πολυ..»

Ψι άλλο να μου ζλεγε.. ετςι ζμακε εκείνθ.. απο τον πατερα τθσ, απο τον αντρα τθσ.. κα μου πείτε κα Ξυριακίδου

πωσ ιταν άλλοι καιροι τότε.. Αλλα κα μου επιτρζψετε να πω πωσ αυτό δεν είναι αγάπθ, είναι ςυνικεια..

ΑΝΔΡΑ: Ψιιιι;;!!;;!! Ψι εννοείτε κάκε πότε κάνουμε ςεξ..!;!; (εμφανϊσ ςε άβολθ κζςθ) Ψι ςχζςθ ζχει αυτό..;;

Κελω να πω.. εε.. χμμ.. είναι καπωσ δυςκολθ θ ερωτθςθ ςασ.. χμμ.. χε χε.. ερωτθςθ παγιδα.. χαχα.. εε.. μονο εγω

γελαω ε; ΣΞ.. αφθςτε το..

ΓΤΝΑΙΚΑ: ΥΣΨΕ ΥΟΕΣΡ! Δε ςασ το κρφβω ότι ζχει παψει να με ζλκει.. Ψο κανει κι αυτο με ατηζντα.. Ξάκε

Δευτζρα - Ψετάρτθ – Χάββατο μόλισ βάλω το παιδί για υπνο εκείνοσ ζπαιρνε το θλικιο βλζμμα τθσ αγελάδασ

προςπακϊντασ να μου το παίξει μοιραιοσ.. Εγω ςτθν αρχθ το προςπερνοφςα, αλλα ςτθν πορεία, οταν ζπαψε να

με ικανοποιεί δεν τον άντεχα αλλο.. Σ εραςτισ εξπρεσ που μετα το τεταρτο ξεςποφςε ςε ροχαλθτα.. Υάντα το



ίδιο ςεξ.. λεσ και το είχε κανει τάμα.. ςταμάτθςα πια να τον βλζπω ερωτικά.. Ξαποτε ιμαςτε εραςτζσ, τϊρα

φαντάροι ςε αγγαρεία..

ΑΝΔΡΑ: Χταμάτθςε να κζλει το ςεξ.. Εγϊ μόλισ γυρνοφςα απο τθ δουλειά προςπακοφςα να βρω χρόνο και για

μασ.. Εκείνθ όμωσ ςταμάτθςε να κελει.. ςταμάτθςε να περιποιει τον εαυτό τθσ και δεν τθν ενοιαηε να τθν δω

ςεξουαλικά.. Ξαι δεν ζμπαινε καν ςτον κόπο να μου πει οτι εχει πονοκζφαλο.. ςτα ίςια μου το λεγε.. ΔΕΡ ΚΕΟΩ..

Φτιαχνόταν και βαφόταν μόνο όταν πθγαινε ςτο γραφείο.. Δε μου το βγάηετε απο το μυαλό ότι τθσ τθν πζφτει ο

προϊςτάμενοσ τθσ.. Σ Πιχάλθσ.. ‘Σλο για εκεινον μιλάει.. Ψον ζφερε και ςπίτι να τον τραπεηϊςουμε μια

Ξυριακι.. Ξαταλαβατε.. αλλοσ γαμάει κι άλλοσ πλθρϊνει.. Ραι ζχετε δικιο.. κα προςπακιςω να εκφράηομαι πιο

κόςμια.. απλϊσ μερικζσ φορζσ πρζπει να λεσ τα πράγματα οπωσ είναι.. οι ευγζνειεσ μοιάηουν τελείωσ άκαιρεσ

και περιττεσ..

ΓΤΝΑΙΚΑ: Σ άντρασ μου με κατθγορεί.. Ηθλεφει ςυνζχεια.. Για μζνα το γραφείο είναι ο μόνοσ χϊροσ που μπορω

να αιςκάνομαι όπωσ παλιά.. Ρα νιϊκω ανεξάρτθτθ, όμορφθ, ελεφκερθ.. Δεν το καταλαβαίνει αυτό ο άντρασ

μου και ηθλεφει τα παντα κα Ξυριακίδου.. Σ Πιχάλθσ είναι κφριοσ και ςε καμία περίπτωςθ δεν κα ζκανε όλα

αυτα τα παράλογα που λζει ο αντρασ μου..

ΣΚΗΝΗ 2

ΑΝΔΡΑ: Ιδθ ζρχομαι εδω και ζναν μινα ςε ςασ κι ενω αιςκάνομαι καλφτερα μζςα μου δεν μπορϊ να

καταλάβω τι ςυμβαίνει ςτο ςπίτι.. Θ γυναίκα μου ειναι ςαν ζνασ τοίχοσ.. Δεν γκρινιάηει, δεν παραπονιεται, δε

χαιρεται, δε μιλαει.. Υαρα μόνο όταν είναι το παιδί μπροςτά, τα ξεχνάει όλα..

ΓΤΝΑΙΚΑ: Υλζον βλζπω κακαρά.. Δεν μπορω να βρω λόγο να καταπιζηομαι.. Ρομιηω πωσ οι ςυναντιςεισ μαηι

ςασ κα Ξυριακίδου μου άνοιξαν τα ματια.. Χκεφτομαι μόνο το παιδί.. Ξατα τ’ αλλα το διαηφγιο είναι θ μονθ

λυςθ..

ΑΝΔΡΑ: ΞΑΛ ΨΣ ΥΑΛΔΛ;!;! ΑΩΨΣ ΔΕΡ ΨΣ ΧΞΕΦΨΘΞΕ!;!; Εβαλε τα κλαματα προχτεσ που μασ ακουγε να μιλαμε για

διαηυγια.. Δεν μπορϊ να καταλάβω τι ζκανα λάκοσ.. Σχι.. Δεν ειμαι χαηόσ μανταμ.. Υολλεσ φορζσ κάνω τον χαηό

αλλά δεν είμαι.. Ετςι επιβάλλει θ ηωθ, αλλιωσ κα αναλϊνεςαι ςτο κακετι και κα ςκορπάσ τον εαυτό ςου ςε 1000

κομμάτια, χωρισ να είςαι ποτε εςυ.. Ραι θταν πολλά τα λακθ μου, αλλά αυτό δε ςθμαίνει πωσ θταν μονο δικά

μου.. (βγάηει ζνα τςιγάρο, αλλά αντιδρά κακϊσ θ φανταςτικι ψυχολόγοσ τον αποτρζπει απο το να καπνίςει..)

..το μόνο που κζλω είναι να μθν ςτενοχωριζται το παιδί μου..

Ψο παιδι μου

Ψο παιδί μου

Ψο παιδι μου

(Χθκϊνονται και οι 2 ορκιοι..)

ΚΑΙ ΟΙ 2 ΜΑΖΙ: ΨΣ ΥΑΛΔΛ ΠΣΩ!

(Ξαι οι 2 παραμενουν ορκιοι, το ςκθνικο απο αίκουςα ψυχολόγου μετατρζπεται ςε αικουςα δικαςτθρίου.

Χτρζφουν το βλζμμα ψθλα προσ μια φανταςτικι ζδρα ςαν να περιμζνουν μια απόφαςθ. Εκδθλθ θ αγωνία ςτα

πρόςωπα τουσ.. Σι δυο τουσ μουρμουρίηουν επαναλαμβάνοντασ τθ φράςθ «το παιδί μου» και δθμιουργοφν

βαβοφρα, οπότε τουσ διακόπτει μια φωνι απο το πουκενά»

ΦΩΝΗ: Θςυχία ςτο ακροατιριο!! (ιχοσ απο ςφυρί)



Ψο παιδί κα μζνει με τθ μθτζρα του.. Εςείσ κα το βλζπετε το δεφτερο Χαββατοκφριακο κάκε μθνα..

ΑΝΔΡΑ: Πα κυριε πρόεδρε...

ΦΩΝΗ: ΕΟΘΕ Θ ΧΩΡΕΔΦΛΑΧΛΧ! (Ιχοσ από ςφυρί με θχϊ, ο ανδρασ ςωριάηεται ςτθν πολυκρόνα καταβεβλθμζνοσ,

θ γυναίκα ςκφβει το κεφάλι, τα φϊτα χαμθλϊνουν)

ΣΚΗΝΗ 3

(Φωτίηεται μόνο θ γυναίκα. Σ άνδρασ παραμζνει ςωριαςμζνοσ ςτθν πολυκρόνα. Θ γυναίκα κάκεται ςιγά-ςιγά

και το ςκθνικό μετατρζπεται πάλι ςε γραφείο ψυχολόγου.)

ΓΤΝΑΙΚΑ: Ψο ξζρω πωσ ζχω καιρό να ζρκω κα Ξυριακίδου, αλλά όπωσ καταλαβαίνετε, οι εξελίξεισ με πρόλαβαν..

Δεν ζφταιγα εγϊ κα Ξυριακίδου.. Για τθν ακρίβεια δεν ξζρω τελικά ποιόσ ζφταιγε.. Χιμερα κλείνουμε 20 μζρεσ

από το ςυμβάν.. Οζνε πωσ ο άνδρασ μου.. εε.. πρϊθν ανδρασ μου.. το ζπακε ξαφνικά.. το ίδιο μάλιςτα

απόγευμα τθσ δίκθσ.. ΣΧΛ! Ψον εξζταςαν μετά οι γιατροί.. λζνε πωσ δεν πιρε φάρμακα, χάπια ι τιποτα τζτοιο..

απλϊσ ςταματθςε θ καρδιά του.. ζτςι απλά ςτα καλά κακοφμενα.. ΑΡΑΞΣΥΘ ΞΑΦΔΛΑΧ ζγραψαν ςτο

πιςτοποιθτικό κανάτου... Αιτία;; Άγνωςτθ.. Δεν είχε ποτζ πρόβλθμα υγείασ.. Ψυχολογικό ςτρεσ είπανε.. «Ακόμα

και ς’ αυτό φταίω εγω δθλαδι..»

...Ξαι ξζρετε κατι.. Τςο το ςκζφτομαι.. φταίω.. Ραι ναι.. φταίω.. Αλλά ειχε αλλάξει και φοβόμουν γιατι άλλαηα κι

εγω μαηί του.. Δεν αιςκανόμουν πια γυναίκα.. Για τθν ακρίβεια μόνο ο Πιχάλθσ μου το παρείχε αυτό το

ςυναίςκθμα.. ΡΑΛ κα Ξυριακίδου.. κα είμαι ειλικρινισ.. Είχα επαφζσ με τον προϊςτάμενο μου πολφ πριν χωρίςω..

Σ άντρασ μου το είχε μυριςτεί.. Αλλά εγω μόνο ζτςι αιςκανόμουν εκείνο το μικρό αλλά ηωτικό κομμάτι τθσ

ςεξουαλικισ υπόςταςθσ που μου ζλειπε.. Σ άντρασ μου.. εε.. πρϊθν αντρασ μου.. πφφφ τι ςθμαςια εχει;!...

Ψελοσ πάντων, προςπάκθςε.. Απλϊσ εγϊ ιμουν αλλοφ...

Ψο χειρότερο όμωσ κυρία Ξυριακίδου είναι πωσ το κατάλαβα αφοφ χϊριςα.. απλϊσ δε μου δόκθκε ποτε τελικά θ

ευκαιρία να το πω.. Ξαι τϊρα φοβάμαι να το πω.. Ψϊρα δεν αλλάηει κατι..

Είναι τρομερό το τι ςου κάνει θ φκορά του χρόνου.. Τταν θ αγάπθ γίνεται ςυνικεια και ςε ςκοτϊνει κακε ζνα

φιλί που δίνεισ.. Τταν οι ευκφνεσ ςου είναι πάνω απο ςζνα και δε ς’ αφινουν να είςαι ο εαυτόσ ςου.. Ψότε ίςωσ

να μθν φταίσ εςφ.. Τμωσ ποτζ μου δεν το ςκζφτθκα αλλιϊσ.. Σφτε όμωσ κι εςείσ κα Ξυριακίδου με βοθκιςατε

να το δω αλλιϊσ.. Λςωσ ζτςι να καταλάβαινα οτι τον αγαπω.. ΡΑΛ.. τον αγαπϊ.. μα το πιο τραγικό είναι πωσ μ’

αγαποφςε κι εκείνοσ..

Υϊσ κατάφεραν δυο ανκρωποι που αγαπιοφνται να καταλιξουν ζτςι.. Ψελικά θ αγάπθ δεν τα κεραπευει όλα,

ςωςτά...;;

..Ψι λζτε..;; Ααα.. ναι.. «Ζχουν μείνει άλλα 5 λεπτά ςτθ ςυνεδρία μασ..»;; Ραι ςωςτά.. ζρετε.. για μια ςτιγμι είχα

ξεχάςει πωσ ςασ πλθρϊνω για να μ’ ακοφτε.. Είχα τθν ψευδαίςκθςθ οτι μ’ ακοφγατε από ενδιαφζρον.. άρα

υποκζτω πωσ είςτε καλι ςτθ δουλειά ςασ.. δε κα ςασ κουράςω αλλο λοιπόν.. Τχι.. δε κα υπάρξει επόμενθ

φορά.. δε κα ξαναζρκω κυρία Ξυριακίδου.. Ρομίηω πωσ ωφελικθκα όςο μποροφςα (με ψευτικο γζλιο) από

εςάσ..

..τωρα μπορείτε να πάτε ςτο διάολο!! Ρα πάτε να ςυμβουλζψετε κάποιον άλλον γάμο για να ςωκεί..

...εμζνα ο άντρασ μου μ’αγάπαγε.. θ καρδιά του ςταμάτθςε τθν ίδια μζρα που χωρίςαμε.. λεσ.. λεσ και δεν είχε

νόθμα να χτυπάει χωρίσ εμζνα δίπλα του.. αφιςτε με να ηιςω με αυτό..




(Νεαρόσ άντρασ μπαίνει ςτθ ςκθνι)

(Ίδιο ςκθνικό)

- ΝΕΑΟΣ ΑΝΤΑΣ: «Κρίαμβοσ! Πεγάλθ δίκθ! Ψελικά, είμαι και πολφ ςπουδαίοσ δικθγόροσ! Υρζπει να το παραδεχτϊ!» (ξαπλϊνει, χαροφμενοσ, ςτον πάγκο τθσ φυλακισ)

(Στθ ςκθνι μπαίνει μια νεαρι γυναίκα)

- ΝΕΑΗ ΓΥΝΑΙΚΑ: «Α … Ιρκεσ; … Άκουςα τα κλειδιά ςτθν πόρτα …»

- ΝΕΑΟΣ ΑΝΤΑΣ: (πετάγεται από τον πάγκο για να τθν αγκαλιάςει) «Αγάπθ μου, κρίαμβοσ! Κρίαμβοσ, ςου λζω! Ψα πιγα περίφθμα! Ψο μωρό ςου ζςκιςε!»

- ΝΕΑΗ ΓΥΝΑΙΚΑ: «Γιατί;»

- ΝΕΑΟΣ ΑΝΤΑΣ: «Ξερδίςαμε τθ δίκθ!»

- ΝΕΑΗ ΓΥΝΑΙΚΑ: «Α … Πάλιςτα … Χυγχαρθτιρια … »

- ΝΕΑΟΣ ΑΝΤΑΣ: «Πωρό μου, ζχεισ κάτι; Δεν μου φαίνεςαι και πολφ καλά απόψε …»

- ΝΕΑΗ ΓΥΝΑΙΚΑ: «Χκεφτόμουνα κάποια πράγματα … »

- ΝΕΑΟΣ ΑΝΤΑΣ: «Ψι πράγματα;»

- ΝΕΑΗ ΓΥΝΑΙΚΑ: «Εχκζσ … Χτο τραπζηι με τουσ δικοφσ ςου … Ζνιωκα ςαν ξζνθ …»

- ΝΕΑΟΣ ΑΝΤΑΣ: «Ζλα, βρε αγάπθ μου, τϊρα! Χε λίγο κα γίνουμε μια οικογζνεια. Δεν πρζπει να νιϊκεισ ζτςι»

- ΝΕΑΗ ΓΥΝΑΙΚΑ: «Δεν ξζρω αν κα γίνουμε μια οικογζνεια»

- ΝΕΑΟΣ ΑΝΤΑΣ: «Ψι είναι αυτά που λεσ τϊρα; … Δεν ςε καταλαβαίνω …»

- ΝΕΑΗ ΓΥΝΑΙΚΑ: «Χκζφτομαι να χωρίςουμε … »

- ΝΕΑΟΣ ΑΝΤΑΣ: «Ρα χωρίςουμε; …»

- ΝΕΑΗ ΓΥΝΑΙΚΑ: «Είναι καλφτερα»

- ΝΕΑΟΣ ΑΝΤΑΣ: «Δεν το πιςτεφω, Κεζ μου, αυτό που ακοφω! Εγϊ ιρκα, με χαρά, να ςου πω ότι κζρδιςα τθ δίκθ, και ςυ μου λεσ να χωρίςουμε; Ράντια! Ράντια, ςφνελκε!»

- ΝΕΑΗ ΓΥΝΑΙΚΑ: «Ικελα, μζρεσ τϊρα, να ςτο πω … (μικρι ςιωπι) Ωπάρχει άλλοσ …»

- ΝΕΑΟΣ ΑΝΤΑΣ: «Ψι; … Άλλοσ; …» (τθ χαςτουκίηει)

- ΝΕΑΗ ΓΥΝΑΙΚΑ: «Ψι κάνεισ! Ψρελάκθκεσ! Πε ποιο δικαίωμα!»

- ΝΕΑΟΣ ΑΝΤΑΣ: «Πε το δικαίωμα του μζλλοντα ςυηφγου!»

- ΝΕΑΗ ΓΥΝΑΙΚΑ: «Αυτόσ ο γάμοσ δεν κα γίνει ποτζ και βάλτο καλά ςτο κεφάλι ςου! Δεν ςε κζλω! Ξατάλαβεσ; Δεν ςε κζλω! Ψελειϊςαμε! Ψελεία και παφλα! Πάκε, επιτζλουσ, να δζχεςαι αυτά που ςου λζνε οι άλλοι! Δεν είςαι το παιδάκι τθσ μαμάσ ςου, το παραχαϊδευμζνο!»

- ΝΕΑΟΣ ΑΝΤΑΣ: «Δεν είςαι καλά … Δεν μπορεί να είςαι καλά … Γλυκιά μου, τι ζπακεσ; … Ψι ςου ςυμβαίνει; … Υρϊτθ φορά ς’ ακοφω να μου μιλάσ ζτςι …»

- ΝΕΑΗ ΓΥΝΑΙΚΑ: «Για όλα υπάρχει μια πρϊτθ φορά … Κζλω να χωρίςουμε … Ξαι όςο πιο γριγορα το ςυνειδθτοποιιςεισ, τόςο το καλφτερο και για τουσ δυο μασ …»

- ΝΕΑΟΣ ΑΝΤΑΣ: «Ράντια … Ράντια … Δεν μπορϊ χωρίσ εςζνα … Υϊσ είναι δυνατόν να ςυνειδθτοποιιςω αυτό που μου ηθτάσ; … Κεζ μου … Ζκανα τόςα όνειρα για μασ …» (πιάνει τα κάγκελα τθσ φυλακισ)

- ΝΕΑΗ ΓΥΝΑΙΚΑ: «Δεν ζκανεσ όνειρα για μασ, Αντρζα … Ζκανεσ όνειρα για ςζνα …»

- ΝΕΑΟΣ ΑΝΤΑΣ: «Δεν είναι αλικεια αυτό … Δεν είναι αλικεια …»

- ΝΕΑΗ ΓΥΝΑΙΚΑ: «Ξαι ποια είναι θ αλικεια;»

- ΝΕΑΟΣ ΑΝΤΑΣ: «Χ’ αγαπϊ … » (κλαίει)



- ΝΕΑΗ ΓΥΝΑΙΚΑ: «Χου είπα … Ωπάρχει άλλοσ …»

- ΝΕΑΟΣ ΑΝΤΑΣ: «Υϊσ είναι; … Κζλω να ξζρω …»

- ΝΕΑΗ ΓΥΝΑΙΚΑ: «Δεν χρειάηεται … »

- ΝΕΑΟΣ ΑΝΤΑΣ: «Τχι … Κζλω να ξζρω … Υεσ μου … Χε παρακαλϊ … Που μοιάηει κακόλου; …»

- ΝΕΑΗ ΓΥΝΑΙΚΑ: «Τχι και πολφ … »

- ΝΕΑΟΣ ΑΝΤΑΣ: «Είναι πιο καλόσ από μζνα; … »

- ΝΕΑΗ ΓΥΝΑΙΚΑ: «Χου είπα … Δεν χρειάηεται … »

- ΝΕΑΟΣ ΑΝΤΑΣ: «Υεσ μου, ςε παρακαλϊ … »

- ΝΕΑΗ ΓΥΝΑΙΚΑ: «Υιο γλυκόσ … »

- ΝΕΑΟΣ ΑΝΤΑΣ: «Υιο γλυκόσ … Ζχει πιο τρυφερά, δθλαδι, ςυναιςκιματα; … »

- ΝΕΑΗ ΓΥΝΑΙΚΑ: (ςιωπι)

- ΝΕΑΟΣ ΑΝΤΑΣ: «Απάντθςζ μου … Χε παρακαλϊ …»

- ΝΕΑΗ ΓΥΝΑΙΚΑ: «Ραι …»

- ΝΕΑΟΣ ΑΝΤΑΣ: «Μςωσ φταίει θ δουλειά μου … Δουλεφω πολλζσ ϊρεσ … Ζχω πολλά ςτο κεφάλι μου … (μικρι ςιωπι) Εκείνοσ; … Πε τι αςχολείται; …»

- ΝΕΑΗ ΓΥΝΑΙΚΑ: (ςιωπι)

- ΡΕΑΦΣΧ ΑΡΨΦΑΧ: «Χε παρακαλϊ … »

- ΡΕΑΦΘ ΓΩΡΑΛΞΑ: «Π’ αυτό που αςχολοφμαι και εγϊ … »

- ΡΕΑΦΣΧ ΑΡΨΦΑΧ: «Α … »

- ΡΕΑΦΘ ΓΩΡΑΛΞΑ: «Γιατί το κάνεισ αυτό; … »

- ΡΕΑΦΣΧ ΑΡΨΦΑΧ: «Υλιρθσ ταφτιςθ, επομζνωσ … Εργαςιακι και ςυναιςκθματικι … »

- ΡΕΑΦΘ ΓΩΡΑΛΞΑ: «Δεν είναι αυτόσ ο λόγοσ … Δεν είναι αυτό που νομίηεισ … »

- ΡΕΑΦΣΧ ΑΡΨΦΑΧ: (οργιςμζνα) Αλλά, τότε, τι είναι! Υοιοσ είναι, γαμϊτο μου, αυτόσ ο λόγοσ! Υζς’ μου τον να τ’ ακοφςω!»

- ΡΕΑΦΘ ΓΩΡΑΛΞΑ: «Σ λόγοσ είςαι εςφ, Αντρζα! Εςφ! Απλά, δεν κζλεισ να το καταλάβεισ!»

- ΡΕΑΦΣΧ ΑΡΨΦΑΧ: «Είμαςτε τόςα χρόνια μαηί! Ψϊρα το κατάλαβεσ ότι δεν ςε ικανοποιοφςα! Ψϊρα που ςυηθτάμε να παντρευτοφμε ςε λίγο καιρό! (μικρι ςιωπι) Είςαι μια τςοφλα! Υιγεσ και πθδιχτθκεσ με ζναν που βρζκθκε ςτο δρόμο ςου και ξεχνάσ ό,τι περάςαμε μαηί!»

- ΡΕΑΦΘ ΓΩΡΑΛΞΑ: «Χε βαρζκθκα! Αυτόσ είναι ο λόγοσ! Χε βαρζκθκα, ρε! Βρζκθκε ςτο δρόμο μου κάποιοσ άλλοσ και πιγα και πθδιχτθκα μαηί του! Αλλά το ικελα! Ψο γοφςταρα! Χε ικανοποιεί αυτό; Ψο γοφ – ςτα – ρα!!!»

- ΡΕΑΦΣΧ ΑΡΨΦΑΧ: «Ξι αυτόν κα τον βαρεκείσ, όπωσ και μζνα! Πόλισ τον ϋϋχορτάςεισϋϋ, κα τον βαρεκείσ και κα γουςτάρεισ άλλον! Ξαι άλλον! Ξαι άλλον! Ξάκε φορά και ζναν άλλον! Είναι ςτθ φφςθ ςου να είςαι τςοφλα!»

- ΡΕΑΦΘ ΓΩΡΑΛΞΑ: «Αφοφ είναι ςτθ φφςθ μου, λοιπόν, μάηεψζ τα και δίνε του!»

- ΡΕΑΦΣΧ ΑΡΨΦΑΧ: «Κα φφγω! Σφτωσ ι άλλωσ πνίγομαι εδϊ μζςα! Χε μια φυλακι ηοφςα όλα αυτά τα χρόνια!»

- -ΡΕΑΦΘ ΓΩΡΑΛΞΑ: «Χ’ αυτι τθ φυλακι κλείςτθκα και εγϊ μαηί ςου!»

- ΡΕΑΦΣΧ ΑΡΨΦΑΧ: «Ψότε, να ς’ ελευκερϊςω!» (ανοίγει τθν πόρτα τθσ φυλακισ) Εμπρόσ λοιπόν! Ζλα! Ψι περιμζνεισ, πουλί μου! Άνοιξε θ πόρτα τθσ φυλακισ για ςζνα! Υζτα! Φφγε μακριά! Αυτι είναι θ πιο μεγάλθ ςου μζρα!»

- ΡΕΑΦΘ ΓΩΡΑΛΞΑ: (ςιωπι – διςταγμόσ)

- ΡΕΑΦΣΧ ΑΡΨΦΑΧ: «Ψι περιμζνεισ; Φφγε! Βγεσ ζξω ςτον κακαρό αζρα! Ψϊρα, πια, είςαι ελεφκερθ, καρδιά μου! Ελεφκερθ και ωραία!»

- ΡΕΑΦΘ ΓΩΡΑΛΞΑ: (ςιωπι – διςταγμόσ)

- ΡΕΑΦΣΧ ΑΡΨΦΑΧ: «Άντε, λοιπόν! Χ’ ελευκερϊνω! Δεν ακοφσ; Χου δίνω χάρθ! Υιγαινε όπου κζλεισ! Οφκθκαν, πια, τα δεςμά ςου!»

- ΡΕΑΦΘ ΓΩΡΑΛΞΑ: (κλείνει τθν πόρτα τθσ φυλακισ με το χζρι τθσ – παραμζνουν και οι δφο εγκλωβιςμζνοι εντόσ του χϊρου) «Υολφ αργά …»

(ςκοτάδι ςτθ ςκθνι)




(Μία μθτζρα, μαηί με το κοριτςάκι τθσ, κάκονται ςτον πάγκο τθσ φυλακισ)

(Ίδιο ςκθνικό)

- ΜΗΤΕΑ: «Υϊσ πζραςεσ ςιμερα, γλυκιά μου, ςτο ςχολείο; Ψι κάνει θ Ακθνοφλα;»

- ΚΟΙΤΣΑΚΙ: «Δεν ιρκε ςιμερα, μαμά. Κα πιγαινε με τον μπαμπά τθσ να δοφνε τθν ϋϋκαινοφρια κείαϋϋ τθσ. Που το είπε από χκεσ»

- ΜΗΤΕΑ: «Ψθν καινοφρια κεία τθσ;»

- ΚΟΙΤΣΑΚΙ: «Ραι. Που είπε ότι ο μπαμπάσ τθσ κζλει να τθσ δείξει τθν καινοφρια κεία τθσ»

- ΜΗΤΕΑ: «Ξαι … Υϊσ είναι αυτι θ καινοφρια κεία; … »

- ΚΟΙΤΣΑΚΙ: «Δεν ιξερε να μου πει. Απλϊσ μου είπε ότι ο μπαμπάσ τθσ τισ είπε ότι είναι πολφ όμορφθ»

- ΜΗΤΕΑ: «Τμορφθ; … ».

- ΚΟΙΤΣΑΚΙ: «Παμά; … Εγϊ ζχω καινοφρια κεία; …»

- ΜΗΤΕΑ: «Δεν νομίηω … Δεν νομίηω … »

- ΚΟΙΤΣΑΚΙ: «Θ μαμά τθσ, πάντωσ, δεν είναι τόςο όμορφθ όςο θ καινοφρια τθσ κεία»

- ΜΗΤΕΑ: «Ξαι εςφ, ποφ το ξζρεισ;»

- ΚΟΙΤΣΑΚΙ: «Σ μπαμπάσ τθσ Ακθνοφλασ το είπε ςτθν Ακθνοφλα, και εκείνθ το είπε ςε μζνα, βρε μαμά!»

- ΜΗΤΕΑ: «Α … Πάλιςτα … Ξατάλαβα … »

- ΚΟΙΤΣΑΚΙ: «Σ μπαμπάσ τθσ Ακθνοφλασ ζρχεται και τθν παίρνει με τθν μοτοςικλζτα του, κάκε μζρα, από το ςχολείο»

- ΜΗΤΕΑ: «Υϊσ είναι; … »

- ΚΟΙΤΣΑΚΙ: «Δεν μοιάηει τον μπαμπά. Είναι πολφ ψθλόσ και αδφνατοσ!»

- ΜΗΤΕΑ: «Α! Ξατάλαβα!»

- ΚΟΙΤΣΑΚΙ: «Ψι κατάλαβεσ, μαμά;»

- ΜΗΤΕΑ: «Ττι είναι όμορφοσ!»

- ΚΟΙΤΣΑΚΙ: «Τπωσ και θ καινοφρια κεία τθσ;»

- ΜΗΤΕΑ: «Υροφανϊσ!»

- ΚΟΙΤΣΑΚΙ: «Υου λεσ, μαμά, βάηει τθν Ακθνοφλα πάνω ςτθν μεγάλθ μοτοςικλζτα του και φεφγουνε. Είναι ωραία, μου είπε, πάνω ςτθ μοτοςικλζτα … (μικρι ςιωπι) Παμά; … Σ μπαμπάσ γιατί δεν με βάηει και μζνα πάνω ςε μοτοςικλζτα;»

- ΜΗΤΕΑ: (κυμωμζνα) «Σ μπαμπάσ ςου, μωρό μου, δεν είναι για τζτοια!»

- ΚΟΙΤΣΑΚΙ: «Γιατί δεν είναι για τζτοια; Ψι ζχει;»

- ΜΗΤΕΑ: «Ε … Γιατί … Γιατί … Δεν τον βοθκάει το ςτυλ του!»

- ΚΟΙΤΣΑΚΙ: «Ψι ζχει το ςτυλ του;»

- ΜΗΤΕΑ: «Ε … Ε … Ρα! Δεν είναι ψθλόσ και αδφνατοσ, όπωσ ο μπαμπάσ τθσ Ακθνοφλασ!»

- ΚΟΙΤΣΑΚΙ: (ςιωπι)

- ΜΗΤΕΑ: «Ακαναςοφλα μου … Γλυκιά μου … Αν … Δεν ξζρω δθλαδι … Ππορεί και να ςυμβεί, όμωσ, μια μζρα … Ψζλοσ πάντων … Αν, λζω …. Θ Ακθνοφλα ςοφ δείξει τθν καινοφρια κεία τθσ … Κζλω να τθ δεισ καλά-καλά για να μου πεισ μετά πϊσ είναι! Ξατάλαβεσ, μωρό μου;»

- ΚΟΙΤΣΑΚΙ: «Πα … Κα μου τθ δείξει θ Ακθνοφλα τθν καινοφρια κεία τθσ, βρε μαμά;»

- ΜΗΤΕΑ: «Ππορεί και να ςτθ δείξει κάποια ςτιγμι, μωρό μου … (μικρι ςιωπι) Άλλωςτε, ο κόςμοσ είναι τόςο μικρόσ! Πια μζρα, όλοι ϋϋςυγγενείσϋϋ βγαίνουμε!»

- ΚΟΙΤΣΑΚΙ: «Γιατί, μαμά, κζλεισ να ςου πω πϊσ είναι;»

- ΜΗΤΕΑ: «Για να δω, αν μου μοιάηει!»

- ΚΟΙΤΣΑΚΙ: «Θ κεία τθσ Ακθνοφλασ; … »

- ΜΗΤΕΑ: «Ραι! Θ κεία!»

- ΚΟΙΤΣΑΚΙ: «Ξαι … Αν ςου μοιάηει, μαμά; … »

- ΜΗΤΕΑ: (με απλανζσ βλζμμα) «Ψότε … Ψότε … Ωπάρχουν ελπίδεσ … »

- ΚΟΙΤΣΑΚΙ: «Ψι ελπίδεσ; … »



- ΜΗΤΕΑ: «Ψίποτα, μωρό μου! Ψίποτα! Ζλα να πάμε να πλφνουμε τα χεράκια μασ και να φάμε το καλό μασ το φαγθτάκι! Αργιςαμε! Ρα δεισ τι όμορφο φαγθτάκι ζκανε θ μανοφλα για το κοριτςάκι τθσ!»

- ΚΟΙΤΣΑΚΙ: «Παμά; … Ρα ςου πω κάτι; … Δεν με πειράηει που ο μπαμπάσ δεν ζχει μοτοςικλζτα … Εγϊ τον αγαπϊ … »

- ΜΗΤΕΑ: «Ξαλά! Ξαλά! Υάμε ςτθ κουηίνα τϊρα! Ξαι όπωσ είπαμε, γλυκιά μου! Ρα δεισ προςεχτικά τθν καινοφρια κεία τθσ Ακθνοφλασ, αν ςου τθ δείξει καμιά φορά! Εντάξει; (πιάνεται από τα κάγκελα τθσ φυλακισ) Ποιάηει τθ μανοφλα ι δεν τθν μοιάηει; … »

(ςκοτάδι ςτθ ςκθνι)



(ςε αυτι τθ ςκθνι ο Πάριοσ ίςωσ να χρειαςτεί να αλλάξει ροφχα αν είναι δυνατόν)

Ιωάννα: Ξάκε ηευγάρι είναι διαφορετικό… Πάριε ξζρεισ τι καταλαβαίνω …Ψα κοινά ςθμεία είναι αυτά που

κάνουν μία ςχζςθ ευχάριςτθ, αλλά οι μικρζσ διαφορζσ είναι αυτζσ που τθσ δίνουν ενδιαφζρον. Είναι το αλάτι

ςτθ ηωι όπωσ και να το κάνουμε.. Ψι λεσ;

Μάριοσ: Οζω ότι δεν κα μου βγει ςε καλό αυτι θ ςυηιτθςθ!

Ιωάννα: Γιατί; Ασ ποφμε κι εμείσ διαφζρουμε ςε πολλά… π.χ. ζνα που μου ζρχεται τϊρα ςτο μυαλό εμζνα μου

αρζςουν τα φωτεινά χϊματα εςζνα τα ςκοφρα… κι όμωσ όταν ζπρεπε να διαλζξουμε με τι ροφχα κα βγοφμε ςτθ

ςκθνι…

(Ξαι οι δφο είναι ντυμζνοι με ανοιχτά χρϊματα)

Μάριοσ: Ψι ςυνεχίηεισ, δε βλζπει ο κόςμοσ νομίηεισ;

Ιωάννα: Γιατί τότε που ζπρεπε να διαλζξουμε…

Μάριοσ: Πθν μπαίνεισ ςτον κόπο… φαίνεται τι ζχει διαλζξει ποιοσ όςον αφορά τθν αμφίεςθ μου… ασ ποφμε το

καπζλο το διάλεξα εγϊ! Ψο πουκάμιςο εςφ… τα παποφτςια εςφ, το παντελόνι εςφ…

Ιωάννα: Ξαι να φανταςτϊ κα φοράσ εκείνο με τον Ψαη;; Υεσ μου τϊρα ότι δεν ςου άρεςε το παντελόνι… εγϊ ιδθ

αναγνϊριςα δυο τρεισ κυρίεσ εδϊ κάτω που μόλισ ςε είδαν να μπαίνεισ ζκαναν κάτι μορφαςμοφσ.. Εκεινθ

κιόλασ ςτθν δεφτερθ ςειρά ςε γλυκοκοιτάηει εδϊ και ϊρα… Ρα πάρεισ και το τθλε τθσ μετά.

Μάριοσ: Πε κορόιδευαν… δεν ιταν επειδι τουσ άρεςα…

Ιωάννα: Ψι λεσ καλζ μια χαρά είςαι… μου διζκοψεσ τον ςυνειρμό όμωσ…

Μάριοσ: Ξαι νομίηω ότι ϊρα ιταν… το κζμα μασ είναι τα ηευγάρια που χωρίηουν και κζλουμε να δοφμε τελικά

πωσ καταλιγουν…

Ιωάννα: Βρε Πάριε, ξζρεισ τι δεν είδαμε μωρζ ςε ολόκλθρθ παράςταςθ;

Μάριοσ: Ψι; (ειρωνικά)

Ιωάννα: Ψο πιο κλαςικό παραμφκι ενόσ αλθκινοφ ζρωτα...

Μάριοσ: Πθν μου πεισ πάλι για το Ροτεμπουκ…

Ιωάννα: Τχι όχι…τον Φωμαίο και τθν Λουλιζτα δεν είδαμε…γιατί ασ μθν ξεχνάμε ότι ζνασ χωριςμόσ μπορεί να

προκφψει και αναπάντεχα…

Μάριοσ: Δεν ζχω ςκοπό να κλάψω τϊρα…

Ιωάννα: Πα κζλω να το δω…

Μάριοσ: Ξάτςε να δω τι μπορϊ να κανονίςω με τθν διεφκυνςθ… (φωνάηει κρατϊντασ και καλά το ακουςτικό

του) Ζνα πλάνο Φωμαίο και Λουλιζτα μπορϊ να ζχω; Ζγινε…

Ιωάννα: Αχ τι ωραία!



14. ΦΩΠΑΛΣΧ ΞΑΛ ΛΣΩΟΛΕΨΑ

κηνθ 2η

ΑΦΘΓΘΨΘΧ: (Ξρατϊντασ μια ςκοφπα, ςκουπίηει τθ ςκθνι..) Πεγάλα λογια ειπϊκθκαν ςτο ςπιτικό ετοφτο..

καρρείσ μεμιάσ ο ζρωτασ... οπα.. εεε.. γιατί μιλάω ζτςι κι εγϊ.. γκουχου.. χμμ.. με ςυγχωρείτε.. παραςφρκθκα..

Χαμόσ μεγάλοσ ζγινε.. υπουλοσ ο ζρωτασ, αλλά και ο ςυγγραφζασ.. είπαμε.. Χαιξπθρ.. Χεξ.. Υυρ.. μθν

ξεχνιόμαςτε.. ςαν ςπόρο τον εφφτεψε ςτα πιο αφιλόξενα εδάφθ.. Ξι ο κακομοίρθσ ο Φωμαίοσ αναγκάηεται να

μάκει παρκουρ για να ξεκλζψει λίγεσ ματιεσ από τθν αγαπθμζνθ του..

(Σ Φωμαίοσ εμφανιηεται από τθν πλατεία με περικοκλάδεσ πάνω του, λαχανιαςμζνοσ. Χκοντάφτει εδω κι εκεί..

ανεβαίνει ςτθ ςκθνι ςκαρφαλϊνοντασ το τοιχάκι.. ακοφγονται ιχοι από ςκυλιά, ςπαςμζνα γυαλιά, φωνεσ κι ζνα

ελικόπτερο να περνάει.. Υαραμζνει κρυμμζνοσ, μζχρι που θ Λουλιζτα βγαίνει ςτο μπαλκόνι.)

ΛΣΩΟ: αααααχ......

ΦΩΠ: Αυτι είναι.. Θ Λουλιζτα μου λαμποκοπά ςαν τον Ιλιο. Ανάτειλλε τίμιε Ιλιε μου και φόνευςε τθν φκονερι

Χελινθ..

ΛΣΩΟ: Φωμαίο, Φωμαίο.. Γιατί να ‘ςαι Φωμαίοσ; Αρνιςου τον πατζρα ςου, άςε τ’ όνομα ςου- ι αν δε κζλεισ, μόνο

αγάπθ ορκίςου μου κι εγω κα πάψω να είμαι Ξαπουλζτου.

ΦΩΠ: (μονολογεί) Ρ’ ακοφςω κι άλλα ι ν’ αποκρικϊ ς’ αυτά;

ΛΣΩΟ: Τχι άλλο.. Πόνο τ’ όνομα ειν’ εχτρόσ μου..

ΦΩΠ: Χτον λόγο που ςου παίρνω.. πεσ με «αγάπθ ςου» και κα ζχω καινοφριο όνομα.. δε κα ‘μαι πια Φωμαίοσ.

ΛΣΩΟ: Υοιοσ είςαι ςυ που κρυφακοφσ νυχτιάτικα ςτον κιπο μου;

ΦΩΠ: Ψ’ όνομα μου δεν μπορϊ να ςου το πω, ακριβι μου Αγία, γιατι ςου είναι μιςθτό.. Αν γραμμζνο ςε λζξθ το

‘χα κα το ξζςκιηα..

ΛΣΩΟ: Ψ’ αυτιά μου οφτ’ εκατό λζξεισ δεν ακοφςαν από τοφτθ τθ λαλία και τθν θχϊ αναγνωριςαν αμζςωσ.. δεν

είςαι ο Φωμαίοσ, ο Ποντζγοσ;

ΦΩΠ: Σφτε το ζνα, οφτε τ’ άλλο αν και τα δυο τ’ αντιπακείσ..

ΛΣΩΟ: Υωσ ιρκεσ ωσ εδϊ; Ψου κιπου θ μάντρα είναι ψθλι και τα ςκυλιά λυμζνα.. Ξαι όςο να το κάνουμε λιγάκι

λυςςαςμζνα.. Ψο μζροσ ςκορπάει κάνατο ςτουσ εχτρουσ του.

ΦΩΠ: Ρννναι.. Ψο διαπίςτωςα ευγενικι μου δεςποςφνθ.. εεε.. κζλω να πω.. με τ’ αλαφρά φτερά του Ζρωτα

υπερπιδθςα τα πζτρινα όρια.. και απζφυγα κακε λογισ κίνδυνο..

ΛΣΩΟ: Πα αν ςε βρουν κα ςε ςκοτϊςουν...

ΦΩΠ: Είναι μεγαλφτεροσ κίνδυνοσ τα μάτια ςου παρά είκοςι ςπακιά τουσ.. Ψα ράςα τθσ νυκτόσ με κρφβουν απ’

τα μάτια τουσ. Πόνο να μ’ αγαπάσ κι ασ μ’ εφρουν. Υιο καλά να δϊςει τζλοσ ςτθ ηωθ μου θ ζχτρα τουσ παρά ο

κάνατοσ ν’ αργεί και να μου λείπει θ αγάπθ ςου.

ΛΣΩΟ: ζρεισ το πρόςωπο μου θ μάςκα τθσ νυκτόσ το κρφβει, αλλιϊσ φωτιά παρκενικι το μάγουλο μου κα

‘βαφε για όςα μ’ άκουςεσ να λζω απόψε... Π’ αγαπάσ; ..ξζρω κα πεισ «ναί», μα ζγω με όρκο κα το πιςτζψω

γιατί γελάει ο Δίασ με τισ απιςτίεσ των ανδρϊν.



ΦΩΠ: Ξυρία μου, μα το ευλογθμζνο φεγγάρι που μασ λοφηει με το αςθμζνιο του φωσ, ςου ορκίηομαι..

ΛΣΩΟ: Τχι.. όχι.. μθν ορκίηεςαι ςτο φεγγάρι.. αλλάηει κάκε μινα.. δε κζλω ν’ αλλάξει ζτςι γοργά και θ αγάπθ ςου

για μζνα.

ΦΩΠ: Πα τον Θλιο τοτε να ορκιςτϊ..

ΛΣΩΟ: Συτε ςτον Ιλιο.. Χου καίει το δζρμα και προκαλεί ρυτίδεσ..

ΦΩΠ: Κα ςε αγαπάω ακόμα και αν γεράςεισ και ζχεισ ρυτίδεσ.. Αν θ καρδιά μου, αγάπθ μου-

ΛΣΩΟ: Αςε, μθν ορκιςτείσ.. Κα πιςτζψω τον χαριτωμζνο εαυτό ςου, μα δε χαίρομαι κακόλου για τθ ςυμφωνία

τοφτθ τθ βιαςτικθ- που πάρκθκε απόψε. Ππορεί τοφτο το μπουμποφκι τθσ αγάπθσ μασ να ‘ναι ανκόσ όταν

ξανανταμϊςουμε. Ξαλθνυχτα αγάπθ μου!

ΦΩΠ: Ω! Κζλεισ να μ’ αφιςεισ ζτςι απαρθγόρθτο;

ΛΣΩΟ: Χαν τι είδουσ παρθγοριά κζλεισ απο απόψε..;;!! Δεν είμαι τζτοιο κορίτςι.. το δαχτυλίδι πρϊτα..

ΦΩΠ: Χου ‘δωςα τθν πιςτι μου αγάπθ. Δϊς’ μου τθ δικιά ςου!

ΛΣΩΟ: Εγϊ ςτθν ζδωςα προτοφ μου τθ ηθτιςεισ..

ΦΩΠ: Ευλογθμζνθ νφχτα! Υωσ φοβάμαι μθν, όντασ νφχτα, ολ’ αυτά είναι μόνον όνειρο αντι γι’ αλικεια..

ΛΣΩΟ: Αν τίποτα περίεργο δε φοφμαρεσ και είναι τίμια θ αγάπθ που μολόγθςεσ και ςκοπόσ ςου ο γάμοσ, μθνυςε

μου το πρωί..

ΦΩΠ: Χίλιεσ φορζσ ςου καλθνφχτα!!!

ΛΣΩΟ: Ξαλθνφχτα! Ξαλθνφχτα! Σ χωριςμόσ ζχει καθμό τόςο γλυκφ που κα ςου λζω καλθνφχτα μζχρι το πρωί.

(Ακοφγονται ςκυλιά που γαβγίηουν και ο Φωμαίοσ εξαφανίηεται. Θ Λουλιζτα κάκεται ςτο μπαλκόνι κακϊσ

εμφανίηεται ο αφθγθτισ.)

ΑΦΘΓΘΨΘΧ: Αχ καθμζνε Φωμαίο.. Ξαλι θ προςπάκεια.. Άλλα οφτε κι εςυ κοτηάμ Φωμαίοσ κατάφερεσ να τθν

ρίξεισ ςτο κρεβάτι από το πρϊτο ραντεβοφ.. Αυτό με παρθγορεί, για να λζμε και τθν αλικεια.. Ψϊρα θ καθμζνθ

ςου θ καρδιά φτερουγίηει ςα μικρό πουλάκι.. Ζτςι ιταν θ αγάπθ τότε.. αγνι.. Ζνα άγγιγμα, δυο γλυκόλογα, ζνα

φιλί ιταν αρκετα για να ερωτευτείσ κάποιον..

(Τςθ ϊρα μιλάει ο αφθγθτθσ, εμφανιηεται ο Φωμαίοσ κρυφά, ςκαρφαλωνει ςτο υποτικζμενο μπαλκόνι και κανει

ςεξ με τθν Λουλιζτα. Φαινονται μόνο 2 ποδια και κατι ροφχα να εκςφενδονίηονται.. Υαράλλθλα ακοφγονται ιχοι

από κεραμιδόγατεσ ςε οίςτρο. )

ΑΦΘΓΘΨΘΧ: θμερϊνει ςτο Υαλζρμο.. εεε.. Βερόνα.. ζςτω.. Πετά από μια βραδιά ςαν τθ χτεςινι, μθν ζχετε

πολλζσ απαιτιςεισ.. Δεν πιςτεφω πωσ ζκλειςε κανείσ μάτι..

(Εμφανίηεται θ Υαραμάνα και ςοκάρεται! Σ Φωμαίοσ μαηεφει τα πράγματα του και φεφγει! Ιχοι απο κοκόρια.)

κηνθ 3η

ΑΦΘΓΘΨΘΧ:Σι επόμενεσ εβδομάδεσ ςυνοδεφτθκαν από μια ςειρά γεγονότων που λίγο πολφ ξζρουμε. Σ τίμιοσ

Φωμαίοσ εκπλιρωςε τουσ όρκουσ του.. Είμαςτε ready να επιςκεφτοφμε τον πάτερ-Οαυρζντθ!



(Ακοφγεται θ μουςικι από το ζργο «Φωμαίοσ και Λουλιζτα» του Prokofiev με τίτλο Morning Dance. Βλζπουμε το

Φωμαίο και τθν Λουλιζτα να πλζουν ςε πελάγθ ευτυχίασ ερωτευμζνοι. Υθγαίνουν κρυφά ςε μια γωνια απ’ όπου

εμφανίηεται ο πάτερ-Οαυρζντιοσ. Ξάνει κινιςεισ ςαν να τουσ ευλογεί. Σ Φωμαίοσ βιάηεται να φιλιςει τθν

Λουλιζτα, ο πάτερ-Οαυρζντιοσ τον φρενάρει και του κάνει με νόθμα να περιμζνει. Υαράλλθλα ςυνεχίηει να

διαβάηει από το Ευαγγζλιο και να τουσ δίνει τισ ευλογίεσ του. Χε κάποια φάςθ θ μουςικι ςταματάει και

ακουγεται θ Λουλιζτα να λζει: “I do!”. Ψότε ο ιερζασ επιτρζπει ςτο γαμπρό να φιλιςει τθ νφφθ. Σ Φωμαίοσ τθσ

ορμάει και τθ φιλάει περνϊντασ ςχεδόν πάνω από τον πάτερ- Οαυρζντιο ο οποίοσ αποχωρεί κουτςαίνοντασ..

Σ Φωμαιοσ παίρνει τθν Λουλιζτα ςτα χζρια και τθν αφθνει καπου ςτα παραςκινια. Σταν ξαναεμφανίηεται ςτθ

ςκθνθ αντικρφηει τον Ψυβαλτο να παλεφει με εναν νεαρό και να τον ςκοτϊνει. Χιωπθ. Ακοφγεται μουςικι

μονομαχίασ.)

ΑΦΘΓΘΨΘΧ: Σ Φωμαίοσ μασ φαίνεται πωσ ζχει μερικά κζματα με το ςόι τθσ Λουλιζτασ. Ζχω τθν εντφπωςθ πωσ τα

καινουρια του πεκερικά δεν κα χαροφν όταν μάκουν τα νζα. Σπωσ λοιπόν ςε κάκε πολιτιςμζνθ κοινωνία.. ζτςι

και ςτθ Βερόνα όταν δυο άτομα ζχουν πρόβλθμα το λφνουν με ξφλο. Από τότε κρατάει το κουςοφρι. Είναι θ

διεκδίκθςθ των αρςενικϊν.. Υωσ να το κάνουμε.. Ξάτςε τωρα να φφγω μθ φάω καμιά ξϊφαλτςθ..

(Δυναμϊνει ο ιχοσ τθσ μονομαχίασ. Σ Αφθγθτθσ μεταφζρει τον λαβωμζνο εκτόσ ςκθνισ. Σ Φωμαίοσ και ο

Ψυβάλτοσ βγάηουν τα ξίφθ τουσ. Σ Ψυβάλτοσ επιτίκεται, ο Φωμαίοσ μόνο αμφνεται χωρίσ να κζλει να

τραυματίςει τον αντιπαλό του. Χε καποια φάςθ ο Ψυβαλτοσ ορμάει με δφναμθ, ο Φωμαίοσ πάει να τον αποφφγει,

πεφτει και του φεφγει το ςπακί.. Σ Ψυβάλτοσ κακεται απο πάνω του και τον απειλεί με το ςπακί, λίγο πρίν τον

ςκοτϊςει. Ψότε πετάγεται ο Αφθγθτθσ και με ζνα πιςτόλι πυροβολεί και ςκοτϊνει τον Ψυβάλτο!)

ΑΦΘΓΘΨΘΧ: Χόρι, αλλά θ ιςτορία λζει πωσ ο Ψυβαλτοσ πεκαίνει.. Δεν μπορω να βαςιςτω ςε αυτό το

μουρόχαυλο.. κα μου χαλαςει όλθ τθ ροι.. Ξαι πθγαίναμε περιφθμα μζχρι τϊρα..

ΦΩΠΑΛΣΧ: ΕΕΕΝ!! Ψον είχα..

ΑΦΘΓΘΨΘΧ: Ραι καλα..

(Σ Φωμαίοσ τα ζχει χαμζνα.. εςπαει ςε φωνζσ και φεφγει..)

κηνθ 4η

ΑΦΘΓΘΨΘΧ: Υζραςαν κάμποςεσ εβδομάδεσ.. Σ Φωμαίοσ μετα το φόνο που διεπραξε –λζμε τϊρα- εξορίςτθκε. Θ

Λουλιζτα είχε καταςτρϊςει με τον πατερ-Οαυρζντιο το ςχζδιο ςυμφωνα με το οποίο κα κλεβόντουςαν με τον

αγαπθμζνο τθσ. Για κάποιον ανεξιγθτο λόγο, όμωσ, το γράμμα που εξθγουςε ςτο Φωμαίο τον ψευτικο κάνατο

τθσ, δεν εφταςε ποτζ ςτον παραλιπτθ του.. Υερίεργο.. και νόμιηα οτι το είχα ςτείλει.. (βγάηει ζνα γράμμα από

τθν τςζπθ του και χαμογελά..) Ψωρα βρίςκεται ςτον οικογενειακό τάφο των Ξαπουλζτων.. Βακιά ναρκωμζνθ..

Τλοι τθν νομίηουν για νεκρι και ετοιμάηουν τθν κθδεία τθσ. Οογικο ιταν τα μαντάτα να φτάςουν και ςτον άμεςα

ενδιαφερόμενο..

(Ππαίνει ο Φωμαίοσ. Σ Αφθγθτισ μοιράηει χαρτομάντιλα ςτο κοινό.)

ΦΩΠ: Ω! Υωσ τοφτο να το ειπϊ; Αγάπθ μου! Γυναίκα μου! Σ Κάνατοσ που ροφφθξε το μζλι τθσ πνοισ ςου,δεν

είχε καμιά δφναμθ ςτθν ομορφιά ςου! Δε ςε κατζκτθςε! Ψθσ ομορφιάσ ςου το ζμβλθμα, τα χείλθ ςου τα

κοκκινα, τα ροδομάγουλα ςου.. Αχ, Λουλιζτα μου ακριβι, πωσ είςαι ακόμα τόςο ωραία;! Οεσ και ο Χάροσ ς’

ερωτεφτθκε και ςε κρατάει εδω..

Εδω, το χερι μου κα βάλω όλο και για πάντα. Ψο ηυγό τθσ άκλιασ μοίρασ ν’ αποτινάξω. Πάτια μου, ιδζτε

τελευταία φορά! Αγκαλιάςτε χζρια μου, τελευταία φορά! Ξαι, χείλια μου, με νόμιμο φιλί ςφραγίςτε ομόλογο

χωρίσ χρονολογία ςτον κάνατο τον μεγαλοπραματευτι!



(Υίνει το δθλθτιριο.)

Ω! Ψίμιε φαρμακζμπορα. Ψο γιατρικό ςου είναι γοργό. Ξι ζτςι μ’ ζνα φιλί πεκαίνω. (τθ φιλάει και πεκαίνει. Θ

μουςικι δυναμϊνει κακϊσ θ Λουλιζτα ξυπνά και βρίςκει τον Φωμαίο νεκρο διπλα τθσ. Ψον κουνάει

προςπακϊντασ να τον ξυπνιςει ενω ξεςπάει ςε λυγμοφσ.)

ΛΣΩΟ: Ιταν φαρμάκι βλζπω το άκαιρο ςου τζλοσ. Ψο ‘πιεσ όλο ςκλθρζ! Δεν άφθνεσ μια ςτάλα να μ’ζφερνε κοντά

ςου! Κα φιλιςω τα χείλθ ςου: ίςωσ ζχει ακόμα εκεί ςτακεί λίγο φαρμάκι, να με γλυκοκανατϊςει. (Ψον φιλεί.)

Ψα χείλθ ςου είναι ηεςτά ακόμα.

(Γυρίηει το βλζμα προσ τθν πόρτα, ςαν να άκουςε εναν κόρυβο.)

ΛΣΩΟ: Ζρχονται οι φρουροί και πρζπει να βιαςτϊ. Εδω ‘ναι το κθκάρι ςου. (Βγάηει ζνα μαχαίρι.) Οεπίδι τυχερό

μου! (Παχαιρϊνεται.) Αναπαφςου εκεί κι άςε με να πεκάνω.

(Υεκαίνει.)

ΑΦΘΓΘΨΘΧ: Οζνε πωσ απ’ όλεσ τισ ιςτορίεσ δεν υπάρχει πιο κλιβερι από αυτι του Φωμαίου και τθσ Λουλιζτασ.

Άλλοι λζνε πωσ ο Φωμαίοσ και θ Λουλιετα ηουν ακόμθ.. Βζβαια το ίδιο είπαν και για τον Ζλβισ, τθ Περιλυν Πονρό

και τον Παικλ Ψηακςον.. Ψο κζμα είναι ΕΧΩ τι κεσ να πιςτζψεισ!



15. Θ ΗΩΘ ΕΛΡΑΛ ΩΦΑΛΑ

(Αυλι καφενείου, λίγο πριν το μεςθμζρι. Ο ΚΙΜΩΝ και ο ΣΤΑΜΑΤΗΣ παίηουν τάβλι. Είναι και οι δυο θλικιωμζνοι, αλλά όχι γζροι. Γφρω ςτα 65, μόλισ ζχουν βγει ςτθ ςφνταξθ. Ο ΚΙΜΩΝ φοράει ζνα ανοιχτό γκρι κοςτοφμι, με ομοιόχρωμθ γραβάτα και καφζ παποφτςια. Εικόνα «ςοβαροφ» ανκρϊπου, τυπικό δείγμα ςυνταξιοφχου δθμόςιου υπάλλθλου. Ο ΣΤΑΜΑΤΗΣ είναι πιο αλζγκροσ, ντυμζνοσ με πιο χτυπθτά χρϊματα. Αρχζσ καλοκαιριοφ. Το μζροσ είναι πολυςφχναςτο. Δίπλα ςτο τραπζηι που παίηουν, ζνα βοθκθτικό τραπεηάκι με οφηο και μεηζ.) Ξ : Ρτόρτια μία...ντόρτια δφο... ντόρτια τρεισ... ντόρτια τζςςερισ.. πάει θ μάνα! Υζντε – τζςςερα, πλιρωνε! Χ: (κλείνοντασ το τάβλι) Φε το φάρδοσ! Ανυπόφοροσ είςαι ρε παιδάκι μου! Ξ: Χταμάτθ! Πθν ευτελίηεισ τθ ςυηιτθςθ! Ιμουνα καλφτεροσ και κζρδιςα! Χ: Χι λε ρε Ξίμωνα! Εςφ τα μιλάσ ρε τα ηάρια! Ρτόρτια ικελε ο κφριοσ Ξίμων, ντόρτια ζφερε! Ζνα πεντάρι ρε, ικελα! Ζνα πεντάρι! Αλλά ποφ! Ξωλόφαρδε! Ξ: Τταν ζφερνεσ τισ διπλζσ αβζρτα, ιταν καλά; Τταν μάηεψεσ όλουσ τουσ βαλζδεσ χτεσ ςτθν ξερι ιταν καλά; Υλιρωνε τϊρα τα οφηα, και άςε τα παράπονα. Χ: Κα ςε ςκίςω ρε μετά ςτθ δθλωτι! (Κάνει ζναν ιχο τραβϊντασ τον αζρα μζςα απϋτα δόντια του, ενϊ το βλζμματα του ακολουκεί μια θ περαςτικι κοπζλα) Χσσσσσσσσ!!! Χο είδεσ αυτό; Ξ: Χο είδα, δε βαριζςαι... Χ: Χι «δε βαριζςαι» ρε ςαχλαμάρα; Υωωωω πϊ! Χι γκομενάκι αζρινο είναι αυτό; (Λίγο πιο φωναχτά) Πανάρι μου! Ξ: Χταμάτα ρε να φωνάηεισ! Φεηίλι γίναμε! Χ: Γιατί; Ζχουμε κανζναν ανάγκθ; Ξ: Πα ςτθν θλικία μασ τϊρα.... (Ο ΣΤΑΜΑΤΗΣ βάηει οφηο ςτα ποτιρια τουσ)

Χ: Άντε ςτθν υγειά μασ... και τι ζχει θ θλικία μασ, ρε Ξίμων; Επειδι μόλισ πιραμε ςφνταξθ, δεν είμαςτε μάχιμοι; Ξ: Ε, όπωσ και να το κάνεισ, δεν είμαςτε πια τα πιτςιρίκια που τρζχαμε πίςω από τα κοριτςάκια! Χ: (φιλοςοφϊντασ) Τςο υπάρχουν κοριτςάκια, κα υπάρχουν πιτςιρίκια που τρζχουν από πίςω τουσ. Ανεξαρτιτωσ θλικίασ. Ξ: (Τον κοιτάηει πατόκορφα) Για κοιτάτε ζναν νεολαίο... Χι να ςε κάνουν, βρε, εςζνα τα κοριτςάκια με τισ λαπατςοφρεσ και τθν φαλάκρα; Ρα ςε κοιτάνε και να τρϊνε όλο το φαϊ τουσ; Χ: Ξαλά.... πεσ εςφ... Ξ: Πα τι να πω... Εδϊ το πράγμα δείχνει. Χ: Ξαλά... καλά.... Ξ: Ξαλάκια και κοφίνια. Φε γεράςαμε, δεν το κατάλαβεσ ακόμα; Χ: (κοιτϊντασ τον με νόθμα) Εςφ γζραςεσ. Εγϊ... (και του δείχνει με νοιματα ότι είναι ακμαίοσ) Ξ: Φε άςε τισ αθδίεσ.... Χ: Δε μου λεσ... είςαι; Ξ: Φε αει παράτα με... Χ: Φε είςαι; Ξ: Χι να είμαι ρε; Χ: ζρω κάτι κοριτςάκια, αλλοδαπά, να γλφφεισ τα μουςτάκια ςου. Είςαι για ζνα μαςαηάκι; Πε περιποίθςθ, με τα όλα του. Είςαι; Ξ: Χι; Ρα πάμε ςτισ πουτάνεσ; Χ: Υολφ ωμόσ είςαι μωρ’ αδερφάκι μου..... Ξ: Γιατί; Δεν είναι πουτάνεσ; Χ: Ωτωχά κοριτςάκια είναι, βρε, τθν προικοφλα τουσ κζλουν να φτιάξουν, να πάνε μετά ςτθν πατρίδα τουσ να παντρευτοφν. Ξ: Ψραίο ςπίτι κα ανοίξουν! Χ: Γιατί; Υϊσ το ξζρεισ ότι δεν κα κάνουν καλό ςπίτι; Ξ: Αν κρίνω από το επάγγελμα που διάλεξαν για να το ανοίξουν.... Χ: Χταμάτα ρε να είςαι τόςο ξινόσ! Δεν κάνουν και τίποτα κακό! Οίγο ζρωτα πουλάνε τα καθμζνα...

Ξ: Ραι! Χι να ςου πω! Ρα τισ πθδάει ο ζνασ και ο άλλοσ, λεσ και είναι αντικείμενα! Χι προςωπικότθτεσ είναι αυτζσ; Χι παιδιά κα μεγαλϊςουν; Υοιά αξιοπρζπεια κα τουσ διδάξουν; Χ: Γιατί ρε Ξίμωνα; Εμάσ δεν μασ πθδάνε μια ηωι; Πια ηωι! Εςφ μια ηωι ζγλειφεσ τον κάκε μαλάκα προϊςτάμενο, να μθ ςου κάνει καμία δυςμενι. «Πάλιςτα κφριε διευκυντά! Τ,τι πείτε κφριε διευκυντά! Βεβαίωσ και να ςασ γυαλίςω και τα παποφτςια, κφριε διευκυντά. Ραι, κα πάω και τα ψϊνια ςτο ςπίτι, κφριε



διευκυντά...» (ο ΚΙΜΩΝ αρχίηει να κυμϊνει) Εγϊ, ζγλειφα τθν κάκε μαλακιςμζνθ που ζρχονταν ςτο μαγαηί να ψωνίςει «Πα και βζβαια κυρία Υανωραία μου! Ξαταπλθκτικό ςυνολάκι κυρία Υανωραία μου! Χασ κολακεφει απίςτευτα κυρία Υανωραία μου! Υοιά κιλάκια ςασ κυρία Υανωραία μου; Εςείσ πάτε για μισ Ελλάσ! Για εκατον τριάντα κιλάκια κα μιλάμε τϊρα, κυρία Υανωραία μου; Αφιςτε που ταιριάηει και με το άρωμα γιαχνί που φοράτε κυρία Υανωραία μου!» (ο ΚΙΜΩΝ χαλαρϊνει με τθν παράςταςθ του ΣΤΑΜΑΤΗ και χαμογελάει) Γι’ αυτό ςου λζω Ξίμωνα... Χι μασ κάνανε τα κοριτςάκια... Αυτά πουλάνε ςϊμα... Εμείσ πουλιςαμε ψυχι... Ξ: Ραι, αλλά και πάλι.... Χ: Χι; Ξ: (ςχεδόν επικετικά) Πα καλά, δεν ντρζπεςαι, γζροσ άνκρωποσ, με παιδιά και με εγγόνια να πασ να πλθρϊνεισ για να πθδιξεισ; Χκζφτθκεσ τι κα πουν οι δικοί ςου άμα το μάκουν; Χ: Γιατί; Χουσ ζχω καμιά ανάγκθ; Ξ: Δεν είναι ηιτθμα ανάγκθσ, Χταμάτθ! Είναι ηιτθμα χρζουσ! Χ: (Ρίνει το οφηο του, κουνϊντασ το κεφάλι του) Α ρε Ξίμωνα... κατακαθμζνε Ξίμωνα... Πια ηωι ρε τθν ζχουμε, το κατάλαβεσ αυτό; Ξ: Ξαι τι μ’ αυτό; Υρζπει να τθν ξοδζψουμε ςτισ ακολαςίεσ; Αυτι είναι θ χαρά τθσ ηωισ; Χ: Για πεσ μου ρε Ξίμωνα... Χι ςου ζδωςε μζχρι τϊρα θ ηωι; Για κάνε ζνα λογαριαςμό, να δοφμε τι κα βγει; Ξ: Ε πϊσ! Υαντρεφτθκα μια ωραία γυναίκα... Χ: ...που ςιμερα είναι εκατόν δζκα κιλά... Ξ: ..Ζςτω... Ζκανα δυο παιδιά και τρία εγγόνια...

Χ: ...που όλο ςου ηθτάνε γιατί δεν τα βγάηουν πζρα... Ξ: Ζφτιαξα ζνα εξοχικό ςτο χωριό μου... Χ: Υου δεν πασ ποτζ, γιατί όταν κεσ να πασ, πάνε τα παιδιά και δεν ςε κζλουν... Ξ: Ε, όχι και δεν με κζλουν! Εγϊ δεν πάω για να μθν τουσ ενοχλϊ. Χ: Σφτε και παλιότερα πιγαινεσ, επειδι δεν κζλανε να πάνε ςτο χωριό. Βαριότανε... Υάμε παρακάτω...... Ξ: Χι κεσ να πεισ, δθλαδι; Ττι δεν ζκανα τίποτα; Εγϊ, αν κεσ να ξζρεισ, ζφταςα μζχρι τον βακμό του τμθματάρχου Β’, και με μάλιςτα με εφφθμον μνείαν! Χ: Χϊρα τι είςαι; Ξ: Χι κεσ να είμαι τϊρα; Χυνταξιοφχοσ. Ωυςικι εξζλιξθ. Χ: Αφοφ λοιπόν ςε ςτίψανε για τα καλά, ςου δϊςανε και μια ςφνταξθ τθσ πλάκασ, και ςϋαφιςανε να πεκάνεισ. Ξ: Ππα που να φασ τθ γλϊςςα ςου! Χ: Εγϊ τθν τρϊω, αλλάηει όμωσ τίποτα; Πασ παρατιςανε Ξίμωνα! Υιρανε ό,τι είναι να πάρουν από μασ, και μασ πετάξανε ςτθν άκρθ, να περιμζνουμε να ζρκει θ ϊρα μασ! Χο κατάλαβεσ; Ξ: Εςφ το λεσ αυτό, επειδι ο γιοσ ςου πιρε το μαγαηί και το ζκανε μπουτίκ για ςκφλουσ. Χ: Άςε με, με το κωλόπαιδο.... Επιχείρθςθ βραβευμζνθ ςτθν Ζκκεςθ Κεςςαλονίκθσ, με ροφχα απϋτισ καλφτερεσ βιοτεχνίεσ ςτθν Ελλάδα, με εξαγωγζσ ςτθν Λςπανία, πιγε και μου τθν ζκανε ...αντε μθν πω.... Ξ: Ξαλά, δεν αντζδραςεσ κακόλου; Υϊσ το επζτρεψεσ; Χ: Υϊσ να αντιδράςω; Ξαι γιατί; Ξ: Χι κα πει γιατί; Αυτιν τθν επιχείρθςθ τθν ζςτθςεσ μόνοσ ςου. Από ράφτθσ ξεκίνθςεσ, κυμάςαι; Χ: Εςφ τι λεσ; Δεν το κυμάμαι; Ξαι ζκανα το ραφτάδικο τθσ γειτονιάσ, ζνα κατάςτθμα ενδυμάτων από τα καλφτερα! Ξ: Ακριβϊσ! Γι’ αυτό ςου λζω! Υϊσ το επζτρεψεσ; Χ: Χι ζπρεπε να κάνω δθλαδι; Ξ: Ρα αντιδράςεισ! Ρα πατιςεισ πόδι! Ρα βάλεισ βζτο!

Χ: Ξοίτα να δεισ, Ξίμωνα... Εμζνα ο πατζρασ μου ιτανε τςαγκάρθσ. Εγϊ όμωσ ζγινα ράφτθσ. Ξαι μετά ζμποροσ. Τταν πζκανε ο πατζρασ μου και πιρα το μαγαηί, τα πζταξα όλα από μζςα. Υάγκουσ, καλαπόδια, όλα! Ζτςι κι ο γιοσ μου. Ξ: Πα, ςτρωμζνθ επιχείρθςθ, τθν άφθςε να πάει χαμζνθ; Χ: Χι να τθν κάνει; Αφοφ δεν του άρεςε.... Άςε... Ξαλφτερα, να κάνει αυτό που κζλει... Ξ: Ξάνε παιδιά ςου λζνε μετά.... Χ: Χα κάναμε και τα παιδιά.... Χα κάναμε και τα εγγόνια... Ξαι τϊρα; Ξ: Χι και τϊρα; Χ: Χϊρα τι κάνουμε, Ξιμωνάκο! Ξ: Χι κεσ να κάνουμε; Χ: Υάμε ςτα κορίτςια; Ξ: Εκεί το μυαλό ςου εςφ!



Χ: Υοφ κεσ να το ζχω; Χτθν μοφχλα ςου; Ξ: Ξαλά, δεν ςκζφτεςαι άμα το μάκει θ γυναίκα ςου; Χ: Χσσσσ! Χκάςε ρε! Πθν το γρουςουηεφεισ! Ξ: Α, είδεσ; Από τθ μιά μου κάνεισ τον ηόρικο και τον απελευκερωμζνο, κι απϋτθν άλλθ τθν τρζμεισ τθν κυρία Ευανκία. Χ: Ξαι τι ικελεσ δθλαδι; Ρα κάκομαι να ακοφω τθν γκρίνια τθσ; Ξ: Ρα τθσ εξθγθκείσ ςτα ίςια. Ρα τθσ πεισ: «Ξυρία Ευανκία, κζλω το υπόλοιπο τθσ ηωισ μου να το χαρϊ όςο μπορϊ. Χασ υπθρζρθςα καλά όλα αυτά τα χρόνια, ςασ πότιςα, ςασ τάϊςα, τϊρα κζλω κι εγϊ να κάνω λίγο τθ ηωοφλα μου». Χθσ το λεσ; Χ: Χρελόσ είςαι ρε; Ρα χαροφμε είπαμε, όχι να μασ γίνει θ ηωι μαρτφριο. Ξ: Τλο κουβζντεσ είςαι. Από τθ μια μου μιλάσ για επαναςτάςεισ, κι απϋτθν άλλθ.... Χ: Υοιόσ ςου μιλάει για επαναςτάςεισ; Για χαρζσ ςου μιλάω. Για μικρζσ, κρυφζσ, χαρζσ. Ξ: Ε, ωραία, κι εμζνα τι με κεσ; Χ: Γιατί οι χαρζσ δεν είναι ωραίεσ άμα δεν μπορείσ να τισ μοιράηεςαι.

Ξ: Α, ϊςτε γι’ αυτό με πιλατεφεισ; Χάχνεισ για ςυνζνοχο ςτα όργιά ςου; Αμ δε, κφριε! Ζχω αξιοπρζπεια εγϊ! Δεν είμαι γερο-ςαλιάρθσ εγϊ! Ρα βρεισ άλλθ παρζα! (κάνει να ςθκωκεί) Χ: Δε μου λεσ Ξίμωνα.... Υόςον καιρό ζχεισ να….; (δείχνει με το μεςαίο δάχτυλο) Ξ: (κιγμζνοσ) Αυτό να μθν ςε αφορά! Γκαρςόν! Χο λογαριαςμό ςτον κφριο! Χ: Ξάτςε κάτω ρε... Ξάτςε κάτω, που μου αρπάχτθκεσ! Ξ: Χε παρακαλϊ, δεν είμαι υποχρεωμζνοσ να ακοφω τισ αθδίεσ ςου! Χ: Τταν ιμαςταν πιτςιρικάδεσ, τα ίδια δε λζγαμε; Ξ: Ραι, αλλά τότε ιμαςταν παιδιά! Ρζοι! Χτθν εποχι μασ! Χϊρα; Επιτρζπεται ςτθν θλικία μασ να λζμε τζτοια πράγματα; Χ: Ξαι τι να κάνω, ρε Ξίμωνα; Ρα νοικιάςω από τϊρα ζναν τάφο; Ξ: (που αρχίηει ςιγά ςιγά να θρεμεί) Δεν είπα αυτό... Αλλά να... Δεν είναι ςωςτά αυτά που λεσ... Υαντρεμζνοι άνκρωποι είμαςτε... Ζχουμε γυναίκεσ.... Χ: Αυτό ικελα να ςου πω και πριν, και νευρίαςεσ. Από πότε ζχεισ να το κάνεισ με τθ γυναίκα ςου, ρε Ξίμωνα; Ξ: ..............χρόνια................ Χ: Γιατί ρε Ξίμωνα; Πιπωσ δεν κεσ; Δεν μπορείσ; Ξ: Ε, όχι και δεν μπορϊ! Αλλά τϊρα, μετά από τόςα χρόνια..... Χ: Πετά από τόςα χρόνια, Ξίμωνα, εκείνα τα ωραία κοριτςάκια, με τα κορμιά τα ελαφίςια που είχαμε ερωτευτεί, γίνανε εκατό κιλά θ κακεμιά, γεμάτεσ ρυτίδεσ, κυτταρίτιδα και κιρςοφσ. Αφινουμε και τισ μαςζλεσ μασ δίπλα – δίπλα ςτο κομοδίνο κάκε βράδι, να ερωτεφονται αυτζσ αντί για μασ, κι εμείσ γυρίηουμε τισ πλάτεσ και ροχαλίηουμε, τισ αμολάμε άμα φάγαμε και όςπριο και φτφνουμε μζςα ςτον φπνο μασ. Ξ: Ε, δεν είναι και ζτςι ακριβϊσ... Χ: Ζτςι και χειρότερα, παραδζξου το. Ωτφνουμε, πότε τθ γυναίκα που κοιμάται δίπλα μασ, πότε τθ μοφρθ μασ. Ξ: Δεν ξζρω για ςζνα, αλλά εγϊ τθν αγαπάω τθν Λουλία.

Χ: Γιατί, εγϊ δεν τθν αγαπάω τθν Ευανκία; Χόςα περάςαμε μαηί, αλλά να... όπωσ και να το κάνεισ... Δε μου λεσ; Ιταν όμορφθ θ Λουλία, ζτςι δεν είναι; Ξ: (αναπολϊντασ) Γοργόνα! Χθλι, λυγερι, με μζςθ δαχτυλίδι! Χθν είδα πρϊτθ φορά που είχε ζρκει ςτο γραφείο για μια υπόκεςι τθσ και τθν ερωτεφτθκα αμζςωσ. Ξαταπλθκτικι γυναίκα! Ξαλλονι! Χ: Ξαι θ Ευανκία το ίδιο. Γυναικάρα! Αλλά κι εμείσ, ε; Ξ: Οεβεντόπαιδα! Υιάναμε τθν πζτρα και τθν ςτίβαμε! Κυμάςαι τότε που ιμαςταν φαντάροι; Χ: Ξαλά, εςφ είχεσ μζςο... Χε γραφείο τθν ζβγαλεσ... Ξ: (χαμογελϊντασ) Δε βαριζςαι..... Χ: Ξαι ποφ είναι αυτοί οι άνκρωποι ςιμερα, Ξίμωνα; Ξ: (αναςτενάηει) Αααααχ.... Φρόνοσ πάντων πανδαμάτωρ..... Χ: Σφτε εμείσ, οφτε οι γυναίκεσ μασ είμαςτε πια οι ίδιοι.... Ξι από τθν άλλθ, βλζπεισ τα νιάτα, βλζπεισ τα κοριτςάκια να περνάνε από μπροσ ςου... Δε νιϊκεισ ζνα τςακ μζςα ςτθν καρδιά ςου; Δεν ηθλεφεισ λιγάκι; Δεν κά ικελεσ να αγκαλιάςεισ ζνα τζτοιο ςφιχτό κορμάκι, αντί για τα ξφγκια τθσ Λουλίασ εςφ ι τθσ Ευανκίασ εγϊ; Ξ: Αν κα ικελα λζει... Αλλά.... Χ: Χι αλλά ρε Ξίμωνα; Χι αλλά; Εντάξει, μεγαλϊςαμε πολφ, γεράςαμε, αν κζλεισ. Αλλά δεν πεκάναμε ακόμα! Ξ: Ζχεισ δίκιο, ρε Χταμάτθ, αλλά τι να γίνει τϊρα... Είμαςτε εμείσ για τζτοια; Χ: Φε ςυ, ζχεισ δει καμπόςουσ που κοιτάνε τισ βιτρίνεσ και δεν τολμοφν να αγοράςουν; Ζχεισ παρατθριςει ποτζ τθν πίκρα μζς’ ςτα μάτια τουσ; Χθν απογοιτευςι τουσ;



Ξ: Ξαταλαβαίνω... κοιτάτε μα μθν αγγίηετε... Δεν είναι για ςασ αυτά.... Χ: Χι μου λεσ τϊρα; Ξαι μετά, μου λεσ γιατί πάω ςτισ πουτάνεσ! Γιατί ωσ νζοσ ζμακα να τρϊω, Ξίμωνα! Ηωτικι ανάγκθ, βλζπεισ. Ξαι δεν ςκοπεφω τϊρα να πεκάνω από τθν πείνα. Κα πεκάνω που κα πεκάνω κάποια ςτιγμι, τουλάχιςτον ασ πάω χορτάτοσ! Ξ: Πα και πάλι... να το ρίξουμε ςτον πλθρωμζνο ζρωτα; εφτίλα δεν είναι;

Χ: Ξοίταξε... Δεσ το κζμα ρεαλιςτικά... Ψπάρχει περίπτωςθ να ρίξουμε κάποια κοπελίτςα μόνο με τθν ομορφιά

και τθ λεβεντιά μασ;

Ξ: Ξαμία.... Χ: Είδεσ λοιπόν; Δεσ το κι αλλιϊσ: Ρα ζχεισ μια ςπιταρϊνα δικι ςου, με υπθρζτεσ, πιςίνεσ και τα λοιπά, αποκλείεται, ζτςι δεν είναι; Ξ: Ζτςι.... Χ: Ρα πασ όμωσ να μείνεισ ζςτω και λίγεσ μζρεσ ςε μια ξενοδοχειάρα, με τουσ γκρουμ να ςου κουβαλάνε τισ βαλίτςεσ, με το ρουμ ςζρβισ να ςου φζρνει τα πάντα ςτο δωμάτιό ςου, να αράηεισ ςτθν πιςίνα και να πίνεισ εκείνα τα πολφχρωμα ποτά με τα καλαμάκια και τισ ομπρελίτςεσ που βλζπεισ ςτθν τθλεόραςθ, μπορείσ, ζτςι δεν είναι; Ξ: (ςκζφτεται για λίγο) ...Ππορείσ... Ραι, για λίγο μπορείσ... Χ: Είδεσ που ςου λζω; Ξ: Ξαλά όλα αυτά... Δεν ςκζφτθκεσ όμωσ καμιά φορά ότι μπορεί να ςου ζρκει κανζνα ξαφνικό απάνω ςτο κοκό; Χ: Ξαλφτερα! Ρα πεκάνω ςτο πεδίο τθσ μάχθσ, όχι δίπλα ςτον κακετιρα και ςτθν πάπια, αλλά ςτθν αγκαλιά μιασ νζασ γυναίκασ. Ξ: Ξαι το ρεηιλίκι δεν το ςκζφτεςαι; Χο ςοφςουρο; Χ: Πε δουλεφεισ; Άμα τα τινάξω, ποιόσ το χζηει το ςοφςουρο... Ξ: Ξαι θ οικογζνειά ςου; Χ: Φε άςε με κι εςφ με τθν οικογζνειά μου... Πια ηωι τθν αφιζρωςα ς’ αυτοφσ. Τλθ μου τθ δφναμθ και τθν ενζργεια τα ζβαλα για τθν Ευανκία και τα παιδιά. Ξαι καλά ζκανα. Δεν μετανιϊνω. Τμωσ, τϊρα που οι υποχρεϊςεισ βγικαν και με το παραπάνω, δεν αξίηω κι εγϊ κάτι; Ρα χαρϊ λιγάκι; Ρα νιϊςω ότι είμαι άνκρωποσ; Ττι ηω; Ξ: Ρα ςου πω.... Δεν ζχεισ άδικο.... Χάμπωσ κι εγϊ, τόςα χρόνια.... τι κατάλαβα; Χπίτι – δουλειά μια ηωι..... Άι ςιχτίρ... Χ: (του κλείνει το μάτι) Ρα κανονίςω; Ξ: ζρω κι εγϊ ρε γαμϊτο.... Ο ΣΤΑΜΑΤΗΣ κάνει ζναν ιχο (ςσσσσσσσ!!!) τραβϊντασ τον αζρα μζςα απ’ τα δόντια του, ενϊ το βλζμματα του

ακολουκεί μια περαςτικι κοπζλα. Ο ΚΙΜΩΝΑΣ ακολουκεί με το κεφάλι του τθν κίνθςθ του ΣΤΑΜΑΤΗ, κάνοντασ

κι αυτόσ τον ίδιο ιχο.

Ξ: Πανάρι μου!!!! (Στον ΣΤΑΜΑΤΗ) Κα κανονίςεισ γι’ απόψε; Ξερνάω εγϊ!

(Πόλισ τελειϊςει θ ςκθνι ο Πάριοσ μζνει και ζρχεται θ Λωάννα…)

Ιωάννα: Γεράκο μου… Ψϊρα που φτάνουμε ςτο τζλοσ κατάλαβα.. ζρεισ τι κατάλαβα… ότι οι επιλογζσ μασ

φτιάχνουν τισ ςχζςεισ μασ. Ππορεί να είςαι μόνο ζνασ άνκρωποσ ςε αυτό τον κόςμο, αλλά μπορεί και να είςαι

ολόκλθροσ ο κόςμοσ για ζναν άνκρωπο... Πζςα ςτθ καρδιά του κακενόσ από εμάσ φωλιάηει θ επικυμία να μασ

κατανοιςει κάποιοσ που πραγματικά νοιάηεται. (Ρα δεκοφμε, να αγαπθκοφμε και να αγαπιςουμε, να δοκοφμε

ολοκλθρωτικά ςτο άλλο μασ μιςό, ςτο καρμικό μασ ταίρι, ςτθν αδελφι ψυχι μασ). Τταν κάποιοσ μασ

κατανοιςει πραγματικά, τότε μποροφμε να καταφζρουμε οτιδιποτε ςτον κόςμο. Κα μου πεισ ότι το αναλφω

πολφ παλι ζτςι;

Μάριοσ: Τχι αγαπθτι μου αυτι τθ φορά κα ςυμφωνιςω μαηί ςου… (Σι ανκρωποι είναι απλα όντα,όμωσ κανουν

τα πιο απλα πραγματα ςυνκετα.ακομθ και ςτισ ςχεςεισ τα πραγματα είναι απλα!δεν χρειαηεται μεκοδευςεισ και

ςχεδιαςμο ςτρατθγικθσ ςαν να παμε να παρουμε κανα οχυρο!λογια αλθκινα,δυο καρδιεσ που νιωκουν και ζνα

αγγιγμα μπορουν να χαραξουν πορεια για ολθ τθν υπολοιπθ ηωθ ςου!οι επιλογεσ και οι αποφάςεισ είναι δικιζσ

ςασ!)

Θεωρίες Ανθρώπινης Σχετικότητας

Documents

Transcript of Θεωρίες Ανθρώπινης Σχετικότητας