ΛΗΤΩ-ΛΗΘΩ-ΛΗΘΗ – Η ΑΓΝΟΙΑ ΕΑΥΤΟΥ

Το σκότος μυθολογική προέλευση έχει την μητέρα των Διδύμων. Την Λητώ. Λητώ είναι η Λήθη, η οποία καλύπτεται από το απόλυτο σκότος. Δια την Ελληνική Ψυχήν η απουσία σκέψεων, είναι το σκότος και η ακινησία του Νου. Είναι η παντελής έλλειψη μνήμης οργανωμένων συλλογισμών των έσω διαστάσεων.

Άνευ των εσωτερικών αποριών, ο θνητός ήτο και παραμένει ακινητοποιημένος. Τιμωρία της ψυχής είναι η ακινησία, διότι, ως είπεν ο Πλάτων εις τον διάλογον Φαίδρος, «ψυχή πάσα αυτοκίνητος».

Καθηλωμένη η ψυχή εντός του σώματος, του οποίου το βάρος και την πυκνότητα αισθάνεται, δυσανασχετεί και αδημονεί. Η παραμονή της εις το διττόν εσωτερικόν σκότος είναι η πρώτη διαπίστωσις της παντελούς ελλείψεως αυτογνωσίας της.

Εσωτερικόν σκότος σημαίνει η άγνοια του εαυτού, εις αντίθεσις του γνώθι σαυτόν, το οποίο σημαίνει εσωτερικό φως.

Σκότος, ημίφως, φως είναι οι τρεις στάσεις/σταθμοί οι οποίοι αντιστοιχούν εις το:

Σκότος/Λητώ, ημίφως/Άρτεμις, φως/Απόλλων.

Την Μνήμη, την οποίαν χρησιμοποιεί ο άνθρωπος εις τον καθημερινόν του βίον, ουδεμίαν σχέσιν έχει μετά της εννοίας της Λητούς/Λήθης, Μητρός των Διδύμων του Φωτός. Ο Σωκράτης λέει ότι η Λητώ ή Ληθώ, σημαίνει το «λείον του ήθους».

Η ερμηνεία της Λητούς, υπό του Σωκράτους, υποδεικνύει ότι είναι αναγκαία η καλοπροαίρετος φύση και διάθεση του όντος, το οποίο διακρίνεται εις την ομαλότητα και την γλυκύτητα του χαρακτήρος.

Η ψυχή, ομοία με την Λητώ, εκ του σκότους, το οποίο μόλις με αγαλλίαση εσυνειδητοποίησε, καθίσταται ικανή να συλλάβει κάτι νέο δια αυτήν. Εκ της συνειδητής αναγνωρίσεως του σκότους/λήθης/ Λητούς, η ψυχή συναντάται δια πρώτη φορά μετά της νοήσεως του κεραυνίου Διός/νου, αιτίαν της αστραπής.

Η συνάντησις των είναι μοιραία και οδηγεί εις γάμον.

Ο γάμος, εκρηκτικός, οδηγεί εις την σύλληψη εκ του χάους τέκνων.

Μετά την αναγνώριση της αγνοίας της, η Λητώ/ληθώ καθίσταται ικανή να γεννήσει την Άρτεμιν, δηλαδή να αρχίσει να ενθυμείται.

«Λήθη έναντι μνήμης επαναφέρει την μάθησιν η οποία είναι μνήμη», είπεν ο Σωκράτης.

Εις το νοητόν πεδίον τα τέκνα/ιδέες είναι συνήθως δίδυμα.

Με τον γάμον, αι προκύψασαι αντιθέσεις αγνοίας/γνώσεως, γενούν το ημίφως/Άρτεμιν. Αμέσως μετά την γέννησίν της, η Άρτεμις Ειλειθυία θα βοηθήσει την μητέρα της Λητώ/λήθη/σκότος να γεννήσει τον Απόλλωνα/φώς εις την νήσο Δήλον.

(Απόσπασμα από το βιβλίο της Αλτάνης: «Άρρητοι λόγοι»).