ΤΑ ΔΕΙΛΙΝΑ (Γ. Ζαμπέτας & Χαρ. Βασιλειάδης, 1965)

Έφυγες και πήγες μακριά,

σύννεφα σκεπάσαν την καρδιά,

σβήσαν απ' τα χείλη τα τραγούδια,

γύρω μαραθήκαν τα λουλούδια.

Και τα δειλινά μια φωνή μου ψιθυρίζει

μυστικά δε θα γυρίσεις πια.

Στους μεγάλους δρόμους περπατώ,

με το βλέμμα μου σ' αναζητώ,

λες κι αντιλαλούν τα βήματά σου

και ο πόνος με τραβάει κοντά σου.

Και τα δειλινά μια φωνή μου ψιθυρίζει

μυστικά δε θα γυρίσεις πια.

Στα κλαδιά σωπαίνουν τα πουλιά,

έρημη η παλιά μας η φωλιά,

φύτρωσε στην πόρτα μας χορτάρι,

απ' τα χέρια μου σ' έχουνε πάρει.

Μα τα δειλινά μια φωνή μου ψιθυρίζει

μυστικά δε θα γυρίσεις πια.