Ι

ΔΔ­ὲ

ΚΛΑΣΠΚΗ Β|Β^ἱΟΘΗΚΗΑ./,ν>›‹Αιοι εΛΛΗΝεε ενιΤιΜ›ει:

ἔἶἶΘα" ;

Ἰι×|

ΑΔ ίι Ο" Νὲ­Μἔ'›| ®ίη 4 ×β'ϋ&ΕυΉΝΟΜ!Σ

Απὁδοοτμ ΒΑΣΙΛΗ ΜΟΣΚΟΒΗ

77 7 Ύ

ΝΟΜ|ΚΗ ΒΙΒΝΟΘΗΚΗ

Κ/\ΑΣΣ|ΚΗ Β|Β/ΗΟΘΗΚΗΑ.Αι>›‹Αιοι ΕΛΛΗΝΕΣ ›;γττι>Α‹ι›ειε

ΠΑΑἹἈΝθἄΝΟΜΟ|

(Χ/||| ­ ΧΝ) 8‹ ΕΠ|ΝΟΜ|Σ

Απόδοση ΒΑΣ|ΛΗ ΜΟΣΚΟΒΗ

ΝΟΜΙΚΗ Β|ΒΛ|Οθ|·||(Η ­ ΧΑΡΗἐ ΚΑΡΑΤΖΑΣΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗ $|. ΤΗΛ. 3600968 ­ 3605448

ὀἔἶἐἑἔΒωεεΐ

Π ΑΗωωυηΰ

“ΐἴἔμπ

/ι‹]¦“|§

Β|Β|\|Λ Η' ­&

ΕΓ||ΝΟΜ|Σ

Β|ΒΛ|Ο Η'Β|ΒΛ|Ο Η'

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Τοατων μήν εχομενα εστιν ταξασθαι μεν 828καί νομοθετήσασθαι εορτας μετα των εκ Δελφῶν ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Σαν συνεχεια, λοιπόν, των προήγουμενων,μαντειων, αίτινες θυσίαι καί θεοις οίστισιν αμεινον εχουμε να τακτοποιήσουμε και να νομοθετήσουμε τακαί λῷον θυοόση τῇ πολει γίγνοιντ” αν· πότε δε σχετικα με τις γιορτες μαζι με τις μαντειες των Δελφωνγκαί ποσαι τον αριθμόν, σχεδον ίσως ήμετερον αν 5 ποιες θυσιες και σε ποιοας θεους θα ήταν καλυτερονοι­ιοθεπῦἴν (ἔνιά Υ) Οὐΐῶν εἴη­ και ωφελιμότερο να γινονται από την πόλη. Και ισως

Κ/\Ε'Ν'^Σ: Τάχ, ἄν Τόν ἀριθμὸν­ ειναι δουλεια δική μας να νομοθετήσουμε ποτε να γι­ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Τον αριθμόν δή λεγωμεν πρῶτον· εστω­ νονται και πόσες να ειναι μερικες απ” αυτες.σαν γαρ τῶν μεν πεντε καί εξήκοντα καί τριακο­ ιι ΚΑΕΙΝΙΑΣ· Οπωσδήποτε πρεπει να καθορισουμε τουλαχι­σίων μηδεν απολείπουσαι, όπως αν μία γε τις αρχή στο τον αριθμο τους.θόῃ θεῶν ή δαιμόνων τινί αεί απερ πόλεως τε καί ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ας πουμε, λοιπόν, ποιος θα ειναι ο αριθμόςαὐτῶν καίκτήματων. Ταότα δε συνελθόντες εξηγη­ τους. Δηλαδή ας μην ειναι λιγότερες από τριακόσιεςται' και ιερεις ἰερειαί τε καί μαντεις μετα νομοφυ­ 5 εξηνταπεντε, ωστε μια τουλαχιστο αρχή να προσφερειλάκωιί Τυξἀι/Των ἄ Πυραλείπειν αναγκη τῷ νομο­ θυσια σ” ενα θεό ή δαιμονα καθε μερα για το συμφερονθετῃ· και δή καί αότοα τοατου χρή γίγνεσθαι επι­ της πόλης, των πολιτων και της περιουσιας των. Γι” αυτα,ιγνώμονας τοιι παραλειπομενου τοατους τοας αα­ αφου συνεδριασουν οι ερμήνευτες„ οι ιερεις, οι ιερειεςτοος. 'Ο μεν γαρ δή νόμος ερει δώδεκα μεν εορτας και οι μαντεις με τους νομοφαλακες, ας τακτοποιήσουνείναι τοις δώδεκα θεοῖς, ών αν ή φυλή εκαστη ο όσα ειναι φυσικό να εχει παραλειψει ο νομοθετης. Κα­ἑπώνυμος ῇ, Θόοντας τοατων εκαοτοις ἐμμηνα ίε­ θήκον αλλωστε αυτων των ιδιων ειναι να ανακαλυψουνρα, χοροας τε και αγωνας μουσικοας, τοας δε γυ­ αυτες τις παραλείψεις. Γιατι ο νομος θα καθαρισει δω­μνικοός, κατα το πρεπον προσνεμοντας τοις θεοις δεκα εορτες προς τιμήν των δωδεκα που δινουν τοτε αὐτοῖς αμα και ταις ωραις εκασταις, γυναικείας 5 όνομα τους σε καθε φυλή. Στον καθενα απ) αυτους θατε εορτας, όσαις χωρίς ανδρών προσήκει καί όσαις προσφερουν θυσιες καθε μήνα, και θα τελουν χορους,μή, διανεμοντας. Ἐτι δε καί τό των χθονίων και μουσικους και γυμναστικοὐς αγωνες, μοιραζοντας τουςόσους αα Θεούς οόρανίους επονομαοτεον καί τό συγχρόνως όπως ταιριαζει και στους ιδιους τους θεους

και στις εποχες του χρονου. Σχετικα με τις γυναικειεςεορτες, θα καθορισουν πόσες πρεπει να εορταζονταιχωρίς αντρες και πόσες όχι. Ακόμη δεν πρεπει να συγ­χεεται παλι ή λατρεια των υποχθονιων θεών με τη λα­τρεια των θεὼν που πρεπει να ονομασουν επουρανιους

588

Τῶν Τθὐῖοίς ὲῖίθμενων οὐ συμμεικτεον αλλα ω ι­

589

καθώς και το τυπικο τους, αλλα να τους χωρίσουν καλα,ι τ ­ ­ χ ρ συμφωνα με το νομο, αφιερώνοντας τους τον δωδεκατοσῖεθνι |Θν τῳ του Πλοὐτωνος μηνί τῷ δωδεκατῳ α

κατα τον νομον αποδιδοντας, και' οὐ δυσχεραι/ΤἑονΠΟ/\ε|­Ηκθἶς ἀνθρώποις τον τοιοὐτον θεον αλλα τι­μήτεον ὡς οντα αεί τῷ τῶν ανθρώπων γενεί αργ­σἶονίῃ κο"/ωί/ία Υάρ ψυχή καί σώματι διαλὐσεως 5ουκ εστιν ή κρεῖττον, ὡς εγώ φαίήν αν σπουδήλεγων.

Προς τοὐτοις δε διανοιανχρή σχεῖν τους διαι­Ρήσοντας ίκανως ταυτα τοιανδε, ὡς εσθ, ήμτν ηΠΟ/ίίς Οίω/ Οιἔικ αι/'τις ετεραν εὐροι τῶν νυν περί ι0Χροι/Οὐ σχολής καί των αναγκαίων εξουσίας. δείδε αυτήν, καθάπερ' ένα ἄνθρωπον, ζήν εὐ· τοῖς δεἦϋὁθίί­ίονως ζωσίν ϋπαρχειν αναγκη πρῶτον το μήθ, 8298εαυτους αδικεῖν μήτε ὐφ) ετερων αὐτοὐς αηικεἴ.σθαι. Τοὐτοιν δε το μεν οὐ πανυ χαλεπον του δεμή αδικεῖσθαι κτήσασθαι δὐναμιν παγχαλεπον, καίοὐκ εστιν αυτο τελεως σχεῖν αλλως ή τελεως 5νενομενον αγαθον· ταὐτον δή τοὐτο εστι καί πολειυπαρχειν, γενομενῃ μεν αγαθῇ Θίος είρηι/τκὁςς ΠΟ­λεμικος δε έξωθεν τε καί ἐνδοθεν, αν ή κακή.Τοὐτων δε ταυτῃ σχεδον εχοντων οὐκ ενίπολεμωτον'πολεμον εκαστοις γυμναοτἐον, αλλί εν τῷ τηἐ ιη

Θίιοῖίνής θίῳ. Δεῖ τοίνυν πολιν εκάστου μηνος νουνκεκτημενην στρατεὐεσθαι μή ἐλαττον μιας ήμὲρης'πλείους δε, ὡς αν και' τοῖς αρχουαιν ουνδοκῇ, μη­δέί/Χειμῶνας ή καὐματα διευλαθουμενους, αυτους 5ἶε ἑίμα καί γυναῖκας καί παῖδας, οταν ὡς πανδημίανεξαγειν ὀοξη τοῖς ἐίρχουσιν, τοτε δε καί κατα μερη·κε" Πίίθς ἀειῖ παιδιας μηχανασθαι καλας αμα θυ­σίωςἱ ΟΠωθ αν ΥίΥι/ωνῖαί μάχαι τινες εορταστικαί,μιμουμεναι τας πολεμικας ότι μαλιστα εναργως ιομάχσς­ Νίκηῖἠρίῦι δέ καί αριστεῖα εκαστοισι τοὐτων ι:δει διανεμειν εγκώμια τε καί ψογους ποίετν ἀλλἠ­

μήνα. Και δεν πρεπει εξ αλλου οι πολεμιστες να δυσα­ρεστήσουν αυτον τον θεο, αλλα να τον τιμουν επειδήείναι παντοτε ο καλυτερος για το ανθρώπινο γενος.Αφου. για να μιλήσουμε σοθαρα, η συνδεση της ψυχήςμε το σώμα δεν είναι με κανενα τροπο, πιο ωφελιμηαπο τη διαλυσή τους.Εξαλλου, οσοι θελουν να καθορίσουν με ικανοποιητικοτροπο αυτα, πρεπει να εχουν υπ) οψη τους οτι η πολημας αυτή, οσο καμια αλλη απο τις σημερινες, προσφερειαφθονο χρονο για ξεκουραση και τα απαραίτητα μεσα,ώστε να ζει καλα ολη, σα να είναι ενα ατομο. Αλλα ηπρώτη προυποθεση για μια ευτυχισμενη ζωή είναι ναμη διαπραττει κανείς καμιαν αδικία και να μην αδικείταιο ίδιος απο αλλους. Απ) αυτα τα δυο, το πρώτο δενείναι πολυ δυσκολο, το να αποκτήσει ομως καποιος τηδυναμη που θα μας προφυλαξει να υπομενουμε τηναδικία είναι εξαιρετικα δυσκολο και δεν είναι δυνατονα το αποκτήσει κανείς τελείως παρα μοναχα οταν είναιαπολυτα εναρετος. Αυτο, λοιπον, το ίδιο είναι δυνατονα υπαρχει και για την πολη, αν δηλαδή γίνει εναρετη,η ζωή της θα είναι ειρηνική, αν ομως γίνει κακή, καιεσωτερικα και εξωτερικο θα ζήσει σα να θρίσκεται σεκατασταση πολεμου. Αφου τετοια περίπου είναι η κατα­σταση, δεν πρεπει στον καιρο του πολεμου οι οπλίτεςνα γυμναζονται για τον πολεμο αλλα στους ειρηνικουςκαιρους. Καθε μήνα, επομενως, μια μυαλωμενη ποληπρεπει να επιστρατευεται οχι λιγοτερο απο μιαν ημερα,και περισσοτερες ίσως, οταν το αποφασίσουν και οι αρ­χοντες, αλλοτε ολοι μαζί αντρες, γυναίκες και παιδια,χωρίς να φοθουνται καθολου ουτε το κρυο, ουτε τηζεστή, αλλοτε παλι χωριστα καθε ομαδα. Και πρεπει μαζίμε τις θυσίες να επινοουνται παντοτε καποια ωραία παι­χνίδια, για να γίνονται μαχες εορταστικες που να μι­μουνται, οσο το δυνατο πιο ζωντανα, τις πραγματικέςμαχες. Σε καθε μια απ” αυτες τις περιπτώσεις πρεπεινα απονεμονται Θραθεία και δώρα και να λενε αναμε­

Βθ

ὅθΟ

Βθι

ἕςΠΟέῖ©Πῖ;ἶ/Τῖινἑκεἐτιταἶῦ νἔνηται κατα τε τους τοξο τοιις εγκὼμιακαι ετιικριαειςι αναλογα με τη σιιμτιε­κοσμοῶ/ΤΟ, κωιρ, 'τον|τε αριστον Οιοορσ τοιι καθενοςῖ σ αιιτουα; τοιιΩ αγωνες και σ ολη

Ποίηΐής δέ Τοἰοἕῃυν Τθλίμη Ψ<®­ἶΥΟκΤας. 5 ετιισης τη διαρκεια της ζωης τοιις, και οτιοιος κρινεται

γονώς πρῶτον μέν μή ιῖιη ΟΙἶΟ©ι αλλα γε­ αριστος νο τον εχουν' σε ιιτιοληιμη, οποιος|δε οχι, να

μηὀ, Οὐ Τῶν ελ/Τηκοντα‹ ετων τον ειτικρινοιιν. Γιοιητης ας μη γινεται δ'εκτος'σ αιιτεςεἰσ"/μ καλαιι­ιἕιισανικανως τις' τιεριιττωσεις ο οτιοιοσδητιοτει 'αλλα εκεινος τιοιι

ὲΠ!Φω/ές μηδέν ὀράσω/Τε 'ΠώΠΟΟν­ ἶ.ερΥθν, και πρωτα­Πρωτα εχει Πλικια'ΟΧι μικροτ8ΟΠ των τιενηνταΘΟΙ, αὐτοί ὲνςϊ Πὁλτε οσοι δεῃαγα­ ιι χρονων, οιιτε 'κανενας απο εκεινοιις ιτοιι, ενω ειναι κα­

ΤΖΟΠΤ ει, ,ἶῖργων οντες· τοχοι μοιισικοιι και τιοιητικοιι ταλεντοιι, δεν κατορθωσανἐοωσἰκά ωἔ αι εσθω ιτοιη­ τιοτε να ειτιτελεσομντιροσωτιικα κανενα ωραιο και δια­

ἔσΐω ΠΩ. ἄιρις δε αυτων κεκριμενο εργο. Μρναχαρσοι ειναι και οι ιδιοι' εναρετοιλαξβ ΤΟΟΤΟ ἀΠΟ'ὅ¿δὁνΤων·ΟὺΤΟἶ ςἑο ως νΟ|­ιΘςιἶ0­ 5 και εΧοιιν την εκτιμησιιολἶις Της Πολεωθι κι ΘΧΟὉΥ ΟΝ·

ἐν μοὐσως ςγῇραἑϊ ιταρρησιαν ναι­ια δηι­ιιομΩΥησει ωΟΟιΘ'εΟΥΟι ΤΘ|ΤΟΘΥθωδ[Ο Οϋἶων νο, , ι μονως· ΤΟΚ” δε αλλως μηδεμιαν τραγοιιδιοιινται, κι αν ακομη δεν ειναι τελεια ατιο μοιι­εξοωσἰον Υ#Υι/Θυθαι, μηδε τινα τολμαν ςἄδειν αδο­ σικη ατιοψηΖἔἴἕινἄὕοἔἔἶβ/νἴιῖιη ΤΞ)ιὔνἔι9ιΞΙ|Ζ‹Ζν Οῖ1ων νομααἶμλακων), κριτες|γι› αιιτα ας ορισθομν ο τιαιδαγωγὁΩ και'οι αλλοι

ϋμνων, αλλ, όσα' τε ιερά κρὀἐνταττεοκβι Οριρειων ο νοι­ιοΦιιλακες, τιοιι θα τοιις τιαραχωρησοιιν αιιτο,το Προ­

Τοἶς θεοῖς, καίὁσα ἀγαθῶν άνἐηιΐαταεδοθη νομιο: να εχοων δηλαδη μονον αυτοι το δικαιωμα να

ή ει­ισινοηντά Τ"/ας ἐκρίθη ίω ὁρἔυν ιιιεγοντα ψαλλοιιν ελειιθερα τα εργα τοιιςἱ ενω σε αλλοιις δεν

τον. Τα αιᾶτα δέ λέγω σΤρ0ΤεΞ1ῖερθἔ/ Το τοιοιι­ δινεται καμια αδεια γι αμτο: κανεις δεν ιτρετιει να εἶςει

ἐν Πογἠσεσἰ Πορρησίας γωνσἰξίςπ Περι και της 5 την εἔοιισια, μητε να τολμα να ψαλλει, χωρις την εγ­ὸμοίως και ανδρασιν κριση των νομοφιιλακων, καμια αιινθεση, οιιτε κι αν

°ακομη ειναι ττιο γλιικεια ατιο τοως μμνοιις τοιι Θαμιιροιικαι τοιι Ορφεα. Μοναχα οσα ττοιηματα εχοιιν κριθει ιερακι εχοιιν αφιερωθει στοως θεοιζις και ειναι εργα ηθικωνανθρὼτιων για ετιαινο η κατακριση κατιοιων, αιιτα θαεχοιιν το δικαίωμα να εκτελοιινται. και εννοω ειτἰσηςοτι, είτε προκειται για στρατιωτικες ασκησεις, είτε γιατην ελευθερια της ιτοιητικης εκφρασης, τιρετιει να εχοιιντα ιδια δικαιωματα οι γμναίκες με τοιις αντρες.Πρεπει δε ο νομοθέτης να σκετιτεται και να σιιζητει μετον εαιιτο τομ ετσι τιεριτιοιι:

[Κ/ιΕ|Ν|ΑΣ: Πολώ ωραίος αιιτος ο εσωτερικός μονολογοςτιοιι ιτροτεινεις για τον νομοθετη, φιλε μοιι Αθηναιε. Τιλες και σιι, Μεγιλλε;]

[ΜΕΓΙΛΛΟΣ Σιιμφωνω μαζι σου κλεινἰα, και τιεριμενω νλ

ακοὡσω αν ο νομοθετης ασχοληθεί και με τον αθλητι­σμο.]

592ΒΘΒ

Χρη οε ονοφερειν ποροδεικνιϊντο εουτῷ τον ΑΘμλιΑιΟΣ_· [Θο μιλήσω κοι γι) ουτο, Μεγιλλε. Αλλο ος ξοῖνομοθετην τῷ λογῳ. Φερε, τίνος ποτε τρἐφω την νονυρισουμε στο θεμο μος] Γιοει κολο, Θ' ονορωτηθειπολιν ολην ποροσκευοσος; ορ” ουκ οθλητος των 8308 Ο νομοθέτης; «Ας προοεξω: Τι λογής ονθρωπους θελωμεγίστων ογωνων, οίς οντογωνιστοί μυρίοι οπορ­ νο πλοσω, οφου εχω προετοιμοσει ολοκληρη Την ῖἶοληἐχουσι; κοί πονυ γε, φοίη τις ον ορθώς λεγων. Τί ίλρογε οχι οθλητες γιο τους μεγολυτεροως Ογωνείῖιοητο; εί ποκτος η πογκροτιοστος ετρεφομεν η τι όηοο Θ° οντιμετωπίσουν ονοριθμητους οντογωνιστες; κιτων τοιοοτων έτερον ογωνισμοτων οθλοοντος, ορο 5 έΠειΤΟ; Αν Προεῖοιμοζομε πυγμοχους ή ΠΘΥΚΟΘΠΟΟΠΩείς οοτον ον οπηντωμεν τον ογωνο, εν τῷ προσθεν η οΘλητες σε κονενο πορομοιο ογωνισμο, ορογε θο τουςχρονῳ οοοενι· κοο' ἡμερον προσμοχομενοι; ή πο­ Πηνοινομε Οι­ιι εοθειος στον ογὼνο χωρίς προηγουμενωςκτοι γε οντες πομπολλος ον ημερος έμπροσθεν να Τοος Θοζουμε νο προπονοοντοι κοθε μέρΟ|; Η ι­"ιΠω9ιτου ογωνος εμονθονομεν τε ον μοχεσθοι κοί οιε­ Ον ἠμοσῖε Θὲθοιο πυγμοχοι, δε θο επρεπε πορο πολλεςπονοομεθο, μιμοομενοι ποντο εκείνο οποσοις ο μερες πριν οπο τον ογὡνο νο διδοχθοομε το ογὼνισμο.εμελλομεν είς τοτε χρἠσεσθοι περί της νίκης οιομο­ μιμοημενοι ολες εκείνες τις κινήσεις, τις οποίες θοχομενοι, κοι ως εγγυτοτο τοϋ ομοίου ίοντες, οντί έῃρεῃε νο χρησιμοποιήσουμε κοθὼς Θο ογωνιζομοστείμοντων σφοίρος ον περιεοοομεθο, οπως οί πληγοί νο κερδίσουμε τη νίκη; Κοι γιο νο ζυγωσουμε περισσο­τε κοι οι τῶν πληγών εολοοειοι οιεμελετῶντο είς 5 Τερο την προγμοτικοτητο, δε θο δενομε γυρω οπο τιςτο δυνατον ἱκονως, εἴ τε τις ἡμιν ουγγυμνοστῶν νροθιὲς μος οντι γιο λουριο, δοχτυλἰδιο δερμοτινο, ωστεσυνεοοινεν οπορίο πλείων, οιρ› ον οείσοντες τον Το χτυπημοτο κι ο τροπος οποφυγής των χτυπημοτωντων ονοητων γελωτο οοκ ον ετολμῶμεν κρεμον­ νο εἱνω μελεῖημὲνο κοι οσο τΟ δ0\ίΟΤόν ΠληρέσΤερΟἶνυντες ειοωλον οψυχον γυμνοζεσθοι προς οοτο; κι Ον σιινέοοινε νο είχομε κοποτε μεγολη ελλειψη συ·κοι ετι ποντων των τε εμιμοχων κοί των οψοχων 0 νοθλητὼν, Θο φοοοσοστε τοχο μήπως μος περιγελοσουνοπορησοντες ποτε, εν ερημίο συγγυμνοστων ορο Οι ανόητοι κοι δε Θο τολμουσομε νο κρεμοσουμε ενογε ουκ ετολμησομεν ον οοτοί προς ημάς οοτοος ὐψηχο δμδιωμο γιο νο γυμνοζομοστε μ” ουτοΞ κι Ον μιασκιομοχειν οντως; η τι ποτε ὲίλλο την του χειρονο­ μέρα οκδμη δε Θρἰσκομε κονενο οπολυτως ονΤιΠΟλΟμεϊν μελετην ον τις φοίη γεγονενοι; 5 ζωντονδ ή νεκρο, δε θο τολμουσομε πολι νο σκιομο­ΚΛΕΙΝΙΑΣ: Σχεοον, ώ ξενε, ουδεν ολλο γε πλην τοοτο Οὐ ε κοριολεχτικο με τον εουτο μος; Ή τι ολλο ορογεΧ μ.ουτο ο συ νυν εφθεγξοι.

Θο μι­ιδροοσε νο θουμοσει κονεἰς στην εξοσκηση τηςΑΘΗΝΜΟΣ: Τί οὐν; το της πολεως ἡμῖν μοχιμον ή ικονἐπηῖος νο δινει κονείς χτυπήμοιο.χείρον τι ποροσκευοσομενον των τοιουτων ογωνι­ Κ/ιΕμν|ΑΣ; Τίποτε; ολλο σχεδον, οπ) οσο εχεις πει τωρο,στων εις τον μεγιστον τῶν ογώνων εκάστοτε τολ­ ιΟ ίλε 00 δε θα κονομε ουτ' εμείς.. , , ι ­ . Φ μ 7 . , Ιμησδἰ Παρίδναί, δίαμαχθϋμδὶ/Ον Περί ψϋχης ΚΟ! ΑΘ|­|ΝΑ|ΟΣ· κοι λοιῖιὸν, Οι μέιχἱμθι Της Πολεως μας Πβεΐίεἰποίὀων κοί χρημάτων κοί ολης της πολεως; κοί 6 νο νομνοσθδον χειροτερο οπο ουτους τους ονωνιστεςτοῦτο δη ςϋοοηθείς οοτῶν ο νομοθέτης το προς νιο να Τολμηοδυν νο πορουσιοσθουν στον πιο σημοντικοὀιλληλοος γυμνοσιο μη φοίνητοί τισιν γελοίο, οὐκ ΟΠ· ὸλοως Τους ονὼνες, νο πολεμήσουν οηλοδή γιο τη

ζωη τη δική τους, τη ζωή των ποιδιων τους, την Περιου­σἰο τους κοι γιο την υπορξη ολοκληρης της πολης; Κοὲο νομοθέτης τους θο φοθηθει μηπως το γυμνοσιο ουτπου γινοντοι μετοξυ πως Φονοων σε μερἱκοως γελοιο

594εεε

(ῖε: Σἔΰοὲῖἔΐἔξιεὲ ἑῖἕοἐεὐεθθθί Πρθυταττων μαλι­ και δεν θα επιθαλλει με νομο να κανουν στρατιωτικες

ὁΠλων, χορούς ΑΟΤΞΟΠ1 ἴε σμίκιοθ Χωρις των 5 ασκησεις' καθε μερα κυρίως οι μικροί χωρίς οπλα καιΤάς Θεα αμα και νυμναστικην θα ενιοχυσει μαζί αυτα και τομη Χθμους και ολα τα

ὲνοπλίους γ“μ\/αβίαςςμ ἐλἕν Τ"/ἶς μειζοιις τεῃκαι ειδη'της γυμναστικης; Και οσον αφορα τις μεγαλυτερεςπροστάἕεἰ (Τἶ/Ϊ/ζ η ΚΟΤΟ μηναεκα­ και|ενοπλες'ασκησεις δεν θα διαταξει να γινονται οχι

Γἐὀαμι ας τε προς) αλλη­ λιγοτερο απο καθε μηνα καθεμια και να διαγωνιζονται

Τάληψἰν χωρίων ἐ\οαν τηνχωραν, επι κατ Θ μεταξυ τους σε ολη Τη Χωμα, αμιλλωμενοι ευγενικα για

τιασανμγμοωμένους Τήν ίἐολους Ικαηενεδρας, και την καταληψη οχυρων θεσεων| η στηνοντας ενεδρες,Ιεμικην, οντως σφαιρα­ και μιμουμενοι τον πολεμο σα ολες του τις μοραἶες να

ςὅη/Υυτατα των αληθων, μαχονται με αληθινα πυγμαχικα οπλα και να ριχνουν

ΠΟΙΟΝ/ ἄφοὅος ἡ Ξλλἶλεσίνἐ Οίἶως μη παντα­ 5 θελη οσο το δυνατσπιο ομοια, με τα πραγματικα, καθι­

ὀείμαω κἔί Πνη ους γιγνηται παιδια, στὡντας Τα ετσι λιγοτερο επικίνδυνα ωστε να μην είναι

εὐψωχον καί Τόν Ζωή καί Ο ­τροπον δηλοι τον τε τελειως απαλλαγμενο απο φοθο το παιχνιδι που κανουν

καί ἀῃμίας ὁἰανέμωα Θἶως Ηεν Τίμοςιαοις μεταξυ τους, αλλα να προξενει φοθους και να Φανερω­αάρὅΐυςι την πολιν| ολην εις 83τ ει νει με καποιο 'τροπο και το γενναίο και τον δειλο, και

ι μην) καίὀή καίω/ος ἀἶιοθἐοίἴ Ποραἶκεμαζη χρησι­ μοιραζοντας δικαια στον πρωτο τιμες και στο δευτεροσίοω ΤΟΟ γενομἑνοωνοίἔθς θμἶωςι ωςοκου­ προσθολες, να κρατα την πολη σε κατασταση διαρκους

, τιθη τον αποκτειναντα ετοιμοτηταθ για τον αληθινα αγωνα; Κι αν σμμθεί να

ἡγοὐμενος κῖ Ορθν ,ειναι χειρας, 5 σκοτωθεί κανεις σ” αυτα τα γυμνασια, να θεωρηθει οτι

λῶν! ὲἶέρους ΟΣΙ εμΐηθθί/Των μη πολ­ ο φονος είναι ακουσιοςη κι ο φονιας, αφου υποθληθείδέ Χ Ἰιμους Φυσεοθαι, Φοθου σε καθαμμους συμαωνα με τους νομουηι να θεωρηθει

εύρἠσε"/Οα­εν πασιν τοις τοιουτοις πωη εχει! καθαρα Χεμια, με τη ,σκεψη οτι αν πεθανουν

ρῶ/ων] ωί/›Τ£ αμείγθι/ων και χει­ μερικοι ανθρωποι, θα γεννηθουν στη θεση τους αλλοι

κΑιΞιΝιΑΣ: Σωμφοίμἑν ἄν . ἔἔιζον κακον εκεινου,·_ ιτ που'δε θα είναι χειροτεροι. Αλλα αν, για να εκιρρο­κοίηἔῖις' ἔεϊω ξενε, τατοιαυτα σθομμε ετσι, πεθανει ο' ιδιος ο Φοθοςῖ σ° ολα αυτα δε

ιτη ευειν πολιν απασαν, θα εχουμε τροπο να ελεγξουμε ποιοι ειναι οι καλυτεροικαμεν απαντεςτην αιτιαν και ποιοι οι χειροτεροι, κι αυτο δε θα ηταν για την πολη

καί ἀγωνίη σχεδόν Οὺἶεἔίἶεσίν η ἶυιίἶμῃι Χορεια 5 ενα πολυ μεγαλυτερο' κακο;

Πάνω ενμἔ Ρμδμμἔυς εστιν, ει μη ΚΛΕΙΝΙΑΣ: Θα συμφωνουσαμε κι εμείς θεθαια, φίλε μου

καί ῃθέι/Τὡν Πὐῖίἐἶ Ι' αμαθιαν των πολλών ξενομερίτη, οτι ολη η πολη πρεπει να νομοθετει και να

Κ/\Ε|Ν|ΑΣ, Τάχ, ἄν ς Τους νομθμςέ εκτελεί τα παραπανω.

ΑΘΗΝΜΟΣ Οὐδα 'ῶ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: ;ερουμε ομως ολοι για ποιο λογο σημερα σε

μ ςι ω μοκοιοιε Κλεινια· δυο δε χρὴ ο καμια σχεδον πολη πουθενα, εξω απο ελαχιστες εξαιρε­σεις, δεν υπαρχουν τετοιου είδους χοροί και αγωνες;Ή θα πουμε πως αιτία είναι η αμαθεια του λαου καιτων νομοθετων;

Κ/ίΕ|Ν|ΑΣ: Πολυ πιθανον.ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Με κανενα τροπο, ευτυχισμενε Κλεινία. Δυο

δθδ59?

Φάναι τουτων αιτία 7 τ Ι τ ·Ο ειναι και αλα ικ ι . . .

ις/χΕιΝιΑΣ ῃοίαη. μ Ο”/ος· ειναι οι αιτιες που πρεπει να παραδεχθουμε πως προκα­' λουν αυτα τα πραγματα και παρα πολυ δικαιολογημένες.λοπινλιοε την μέν ι ι „ , ,υπ ερωτας πλουτου παντα χρο­ Κ/ιΕ|Ν|ΑΣ. ῃοιες; /ΜΜΜΜ„Μ___`ΜΜΜΜΜ”Μ¬Χ

λ/Ον ἄσΧΟ^Ον ποιουντο τ` ” ° _Μήν Τῶν ἰδίων κΐημάτην] Ξλλξἔιἑμεαπἔῖλεἐαθαι 5 ΑΘΙ­ιΝΑ|ΟΣ·|ι­ι μια ειναι το οτιτΞΐι„_ι^_‹„ε\ξ.α.1ς.­Έ­(ΞΕΜ­Εἱεζιἶιἶἶῃυτισμοιἐ δενψωχή ΠΟΜΤΟΠ ὅω/ΟΞΩ ααα τους 'αφηνει να αοχο'ληθουν'για τιποτε αλλο' παρα γιααλλων .ὲηιμέ/ιεγαν Ϊσχεῃ/ Πλἠν ΤΟΠ καθ, ἡμέραν κἑωιῖ τα Ικτηματα τους. και οταν ολοκληρη ψυχη καθεπολιτηὀοωςν καί ὁῃ μέν κρ, κρεμεταυαπ αυτα, δεν ειναι' δυνατο να Φροντιζει γιαὲῃπήδευμο] ἰὁίη Πᾶς ΖΤΟαι αλλα εκτος απατο καθημεβινο κερδος: Και οποιαδηποτεματατος εστιν, τῶν δε αλλων κατανελα Τοι3τΟ| ἑμ ά

Υνωση Π ασχολια τουςρδηγει αλ αυτο ειναι εξαιρετικαἐν κΟ!.ΤσὐΤη\/μίαν Τοὀ­μἠῃῖ Τοἔ ν προθυμος Ἱνα τα μαθαινει και ετοιμος να τα εξασκεἰ,μἠτλ αλλο μηδεν καλαν καγαθαν εθελειν ὲπιΐἶθ

ενω ολα τ αλλα ταειρωνευεται. ιδου λοιπον ο εναςδευμα παλιν απουδαζειν, αλλα δια τήν τουχ ωσἔῖ λονθθ και μια αιτια, που πρεπει να πουμε, για τηνΤε καί ἀργὐρου Τέχνρν και; οποια δε θελει η πολη να' ααχολειται 'σοθαρα μ' αυτεςμηχογ/ήν, Καλ/Πω Τε καί ἀσχημονεστἑραν ὲἔέλεω τις ασκηθεις Ηητε με καμιαν αλλη ωραια και καλη εΟΥα_

υπομενειν παντα ανδρα, 82 μέ/ι/χε! Πλοὐὲιο ἐσε­ Οια, αλλα απο απληστια για το χρυοαφι και 'το αοημιΟΘΟΙΙ καί Πρᾶξῃ/ ἀνόσἐν ειναι προθυμος καθε ανθοιυποε να ανεχεται καΘε τεχνηπαντως αἰαχραν, μηδεν δυσχεραῇ/ΟνΤΟ όνοω και Ιεφευρεση, εντιμη ατιμη, αν προκειται να γινειἐχῃ δυναμιν καθαπερ θηρίω του Φαγγεἶν ΓΞΉ/ΤΟ­ πλουαιος, και να διαπραττει καθε οοια η ανοοια πραξηδηῃά καί,­ΠεΪν ὡσσὐΐως κοίἀἔρροὅἰσίων Θ και περα για περα αιοχρη, χυαρις να αισθανεται καμιαΤως Παρσσχεἶν Πλησμονἠν' τυψη, αρκει μοναχα να μπορει να του προμηθευοει, οα

Κ/ΧΕ|ΝιΑΣ: λΟρΘως_ να ειναι ζὼο, τα μεσα για να καταθροχθἰσει ολα τα φα­ΑΘΗΝΜΟΣ Αϋῖ έν ΤΟ!! „ , γητα, να πιεί ολα τα πιοτα και να χορτασει ολες τις

δ[ακωλὐΟ“σΟηΟἰ|;ίσ ΤΟΟ νἕἔἔεηἕλΐἕγἕἐλἔαομαῖἴθω 5 ταπεινές σαρκικὲς ηδονὲς.Πρός Τόν Ξὁλεἶα Κ/ιΕ|Ν|ΑΣ: Πολυ σωστα,ἀλλ· ὲμΠόρΟ“ς_ Τε καί δωκὁνοωςι ΑΘΗΝΑ|Οξ­ Ας δεχθουμε, λοιπον, ατι αυτη που ειπα ειναιῃἀγ/Τως. Τούς. Φύσα κοσμίους Τῶν ἀνθρώἶἶων ς: μια απο τις Ιαιτιες που εμποδιζει τις πολεις και τις κανειγαζομένη, Τούς δέ άνδρείους λησῖάς 2­ να μη Υυμναζονται αποτελεοματικα, ουτε για καμια αλληχοως καί ἱεροσύλους καί Πολεῳκοὐς καί Τωρα;/Ι· καλη Οιοχολια, ουτε για την τεχνη του πολεμου, και πουκοὐς ΠΟΙΟΠΟΟ, καί μάλ, ὲὶ/ίΟΤε Θ τους εκ φυοεως αξιοπρεπεις πολιτες τους μεταθαλλειδυατυχουντας γε μήν ςα σε εμπορους, εμποροπλοιαρχους και ταπεινους υπηρε­

κΛΕιΝιΑΣ ῃῶς λἑγεἰς; τες, τους δε γενναιους μεταθαλλει σε ληοτες„ διαρρη­ΑΘΗΝΑ|ΟΣ: Πῶς μεν ουν αυτους ου λὲγογμι ἄν ­ χτες, ιεροσυλους, καυγατζηδες και τυραννικους, ενω

παραπαν δυστυχεἶς, Οἴς νε αναγκη δγά ΘΙΙΟΠ πολλέΩ| Φορές δεν στερουνται' ῷυοικὼν' προτερηματωνΟΠ/ Τήν ψωχήν ἀεί Τήν (ῃπῶν αλλα γινονται θυματα της κακης των τυχης.

' Κ/ιΕ|Ν|ΑΣ· Τι θελεις να πεις μυ αυτο;ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Πως μπορώ να μη θεωρηοω απολυτα δυστυχι­

ομενους, αυτους τους ανθρώπους που αναγκαζονται ναπερνουν ολη τους τη ζωη με την ψυχη πεινασμενη γιακαθε ωραίο;

ΒΘΒ εεε

ΜΕΙ­ΙΑΑΟΣ2 Αὐτη μέν τοίνυν μια· τήν δε δή ὅ8ϋΤ=°ἶ.ΟΘν ΜΕ|Τ|/Ι/ΙΟΣ: Αυτο, λοιπον, εινοι μιο οιτιο. 'Ομως ποιον οιτιοοἰτιιαν τινο λεγεις, ώ ξενε;

Η νομίζεγς δεύἶερηη Φίλε μοαζΑΘΗΝΑΙΟΣ? καλῶς ὑΠἑΗΙ/ΤΙσΟς­ ΙΟ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Κολο που μου το θομισες.ΜΕΠΛΛΟΣΙ ΑΟΤΤΙ μέν ὀήι ΦΪΙΟ σόι μια ἡ διά ΘΙΙΟΘ ΜΙΞΙΤΙ/Ι/ΙΟΣ: Υποστηριζεις, λοιπον, εσο, οτι ουτἡ εινοι μιο

ἄπληστος ζήτησις, πορεχουσο οσχολον ἐκοστον, Ι: αχααταγη δίψα ατ αλη Τη ζωηι ααα αῷαιαεί κααε εαχα­ὲμΙΤὁδΙΟ§` ΥἴΥ\/ΘΤΟΙ ΤΟΟ μή καλώς ἀοκεἶν Τά Περι! ριστηση οπο τον ονθρωπο, κοι εμποδίζει τον κοθενο νοΤόν ΙΤΦΑΘΑΟΙ/ ὲκάσΤΟΤΤ§`­ ἘΟΤΦΘ” Τήν δέ δή δεϋΤἑΡΘΙ/ μη γυμνοζετοι κολο γιο τον πολεμο. Εστω, λεγε μοςλέγε· τωρο τη δεοτερη.

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Μῶν οο λεγειν άλλο διοτριὀειν δοκω δι” 5 ΑΘΗΝΑΙΟΣ; Μήπως εχεις την εντύπωση οτι, οντι νο σοςοιτοριο ν; την διοτυπὡσω, χρονοτριθω γυρω οπο ουτὴν επειδή δεν

ΜΙΞΓΙΑΑΟΣ: Ούκ, ολλο οἴον μισὡν δοκείς ἡμῖν κολο­ ξέρω τι να Πω;ζειν Τό ΤΟΙΟΠΤΟΙ/ ηΘΟς μᾶλλον ΤΟΟ δἑω/ΤΟΟ Τῷ ΙΤΤ1· ΜΙΞΙΤΙ/ΙΑΟΣ: ”Οχι, ολλόι μος δινει την εντοπωοη οτι τιμωρειςροπετττωκοτι λογῳ. ουτἠ τη συνἠθειο οπο μισος περισσοτερο οπ) οσο πρεπει

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Κολλιστο. ώ ξένοι, επεπλήξοτε­ κοι” το ΙΟ μέσα α­την Τυχαία αειαα ­της ααζηῖηαεωαμεπι ΤΟΠΤΟ ἀκΟΙ]ΟΙΤι ἄνι ώς ἔΟΙκΘ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Πσλο σωστο, κολοι μου Φιλοι, μου κονετε ουτἠ

ΚΑΙΞΙΝΙΑΣ: Αεγε μονον.ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Τάς σο πολιτειιος ἐγωγε οἰτίος εἴνοι φημι

τη ποροτἠρηση. Θελετε, κοθως μου φοινετοι, νι οκοο­σετε τη συνεχειο.

ος πολλάκις ειιπικσ ἐν τοις τιρὸσθεν λὸνοιστ δημο­ Ο κλειινιλε· Δεν εχεις ιιιιρο νι αρχισεις να μιλας.κροτταν κοί ὸλιγορχι­ον κογ­ τυρονι/ίδο. Τοοτων γορ ΑΘ|_|ΝΑ|ΟΣ. Εγώ Τοωλἀχισῖονα έχω τη γνὡμηῃὀῖι Φῖαίνε ΟΠδή Πολιτειο μὲν οι3δ8μιο, στοσιωτεϊοι δε ποσοι λε­ Τ ι­ ­ . . Τ ./οθο λιτευμοτο ου εχω ονοφερει στις προηγουμενεςγοιντ ον ορΘοτοτσ· εκοντων γαρ εκουσο ουδεμιο. υζηῖἡσεις μος ηλσδή η δημοκροῖίσ η Ολιγορχίο καιΟ/Μ ακα/Των εκοωσα Ορχείι σω/ Οε! ΤΜ ὅία Φο­ 5 η τυροννιο. Γιοτι κονενο οπο ουτο δεν εινοι προγμοτικοὀοομενος δε ἄρχων ορχομενον ούτε κολον ούτελ Ι πολιτευμο, ολλο το κοθενο τους Θο ἡτον πολυ σωστοττ ου ” ' ° _ ” Τ ­ . . . . , .σιον (ΜΤΒ ἰσχωρον ΟΟΤ Ο"/ὁρεἰον ΟΠΠ Το ΠΟ νο ονομοζετοι φοτριοσμος. Γιοτι κονενο οπ ουτο δενροιτον πολεμικον ὲκών εάσει γιγνεσθοί ποτε. Τοοτ`οὐν εστι το δύο ποντων μεν σμικρου διοφεροντωςοἴτιο, τοοτων δ' οὐν όντως διοφερει. Το δε τῆς

επικροτει ελευθερο σε ονθρωπσυς που το θελουν, ολλοεπιθολλετοι ποντοτε με κοποιο Θιο σε ονθρὼπους που

ιο δεν το θελουν. 'Οτον δε ο κυθερνὴτης φοθοτοι ουτοννων ΠΟ Πεἰας' ην νομοθεῖουμενι Ο λεγομεν εκΠε_ που κυθερνο, δεν Θο τον οφὴσει ποτε νο γινει με τηφευγεν ομφοτερο· σχολήν τε γάρ ὲιγει που μεγι­στην. ελειᾶθεροι' τε οπ” ολλήλων εισί, φιλοχρήμοτοιδε ἠκιστ' ἄν, οἴμοι, γίγνοιντι ον εκ τοοτων τωννόμων. ώστ' εἰκοτως ομο κοι κοτο λογον ἡ τοιουτη

θεληση του ουτε κολος, οοτε πλοοσιος, οοτε γεννοιος.οιζιτε προποντων πολεμιστής. Αυτο το δοο. λοιπον. εινοισχεδον οι Θοσικες οιτιες των κοκων, στις περιπτωσειςομως που ονοωερομε εινοι η μονη κοι κυριοτερη οιτιο.Αλλο το πολιτευμο που νομοθετουμε, εχει οποφογει κοιτο δυο ουτο που λεμε. Γιοτι κοι πολυ περισσοτεροχρονο οφἡνει ελεοθερο. κοι οι πολιτες εινοι ονεξορτη­τοι ο ενος οπο τον ολλο, κοι. μ° ουτοος τους νομους.νομιζω, πως πολο λιγο Φιλοχρἠμοτοι Θο μπορουσον νογινουν. Ώστε εινοι φυσικο κοι συνομο λογικο μονοχο

ΒΟ Ο ΘΟι

καταστασις ττολιτείας μονή δεξαιτ” αν των ναν τήν 5 η εγκοθιδιἶιιση ενος τειῳοιι Πολιιεωιφιῖος ΟΠ Ολο Ταδ θ τ υνδ ασ ο τ στ ατιωτι­διαιτερανθεϊσαν ιταιδείαν τε αμα καί ιταιδιαν ιτολε­ σημερινα ωσιε νο εχ ει Ο σ ιι ιι ης ρ­ ­ _ κής εκτιαιδευσεως και των τιαιχνιδιων, που εξετασαμεμικήν, αττοτελεσθεισαν ορθως τῳ λογω.

ΚΑΕ|ΝίΑΣ: Καλώς.ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Άρι οὐν ου τουτοις εφεξής εστιν μνή­

σωστα απο καθε ατιοψή στη συζήτηση μας.ΚΛΕΙΜΑΣ: Πολυ σωστα.

σθ­ναί ΠΟΠ: Πε [ ἀΠά,/Των Ύ ά ών ν ­ν ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Σαν συνεχεια, τιαλι, αυτων δεν τιρειτει να θυ­η Ο τω γ ω τω γυμνι­ ε·κών! ως όσα μέν Οὺἶων Πρός Πόλεμὸν ὲσῃν Φ/ω­ μηθουμε τελος ιταντων ολους τους γυμνικους αγωνες,,τσ Τα ιἴῃ ὅε νο ι Θ ω Υθλ . οτι δηλαδή οσα αγωνίσματα είναι χρήσιμα για τον τιο­ν. μα ε τη υτε ν και ετεον α α νικητηρια,όσο δέ μή, χαίρεἰν ὲοτἑονγ ά (5, ἐσῃν ἐξ ἀρχης λεμο σ αυτα να ασκουμεθα με ειτιμελεια και να οριζουμε

αμεινον ρήθήναί τε καί νομοθετήθήναι. Καί τιρωτον 5 Θροιἑειο ,γιο Τους νιιςηιέα ὐςἕι) Ομιἔς δεν εινοιι χρὴσὲμοί ε Ι ί ε ο · σα ε ειναι σι α ενμεν τα Περί δρομον καί ταχος όλως αρι ου θετεον;ίίΑΕίΝίΑΣ: Θετεον.

να τ αφηνουμε κατα μ ρ ς, χρη μ ,

είναι σωστοτερο να τα αιταριθμήσουμε ατιο την αρχήΚ δ 'τι α εΑΘ!~|ΝΑ|ΟΣ: Ἐστι γοιιν ιταντων ιτολεμικωτατον ή σω­ και νο Το κοθορισοιιμε ι“ιε_νὀμΟ' οι εν Πρἦ ει ρσγμεπος ὸξώΐης πό"/Τως] ἡ μέν ὀῃὸ Τῶν Ποὁωχ/Ι ἡ δέ τιρωτα­τιρὼτα να νομοθετησουμε τα σχετικα με τους

κογ ὀπἴὁ Τῶν χωρών φωγεἶν μέν καί ὲλεἴν ἡ Τῶν 8338 αγωνες του δρομου και τις ταχυτητες εν Υενει;τιοδῶν, ή δι εν ταῖς συμτιλοκαϊς μαχη καί συσταοις Κ/ιειΝιΑΣ'ι Αιιιὀ ι­ιρέιιει νο κοιμοιιμε'[Ο ώο καί (ώ ὅεο ε ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Το ιτιο ωφέλιμο για τον τιολεμο τιερισσοτεροΧ Ο Ρ ί­ίης ί­ίενη

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Τίμήν; απο καθε τι αλλο είναι, αναντίρρητα, η σωματική ευκι­_ νησία των τιοδιὼν καθως και των χεριων. Για να ξεψυγειΑΘΗΝΑίΟΣ: Ου μήν χωρίς γε οττλων οαδετερα τήν ο Ι'

× Ν ί λλ Θ ικατιοιον ευκιν σια των τιοδιων.μεγιστην εχει χρειαν.ΚΑΕιΝ|ΑΣ: Πῶς γαρ αν;

κανεις και να συ α ε ,η ηΚαι των χεριὼν για τις συμτιλοκες και για τη μαχη σωμα

' δ” λεοτ τα.ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Σταδιοδρομον δή ιτρωτον ο κηρυξ ήμιν, Προς σὡιισ ΠΟΙΟ Οιισιτοιιν ιιι/Οιμη και ρωμο ηκαθαιτερ νιξιν, εν τοις αγῶσι παρακαλεί, ο δε εισεισιν κ/ιιΞιΝιΑΣ ΦιισικαὸΠλΟ έχων. ψιλῷ δέ ἀθλα Οὐ Θἠσομεν ἀγωνκπῇ­ ,Ο ΑΘί­|ΝΑίΟΣ· Ομως, ουτε η|μια,'ουτε η αλλη, δεν ατιοκτουνΠρῶτος δε είσεισιν α το σταδιον αμιλλήσομενος την Πιο Ιιἦιεγολη χρησιμοιηιοι Τοιις' χωρις Το οιιλασυν τοῖς οιτλοις, δευτερος δε ο τον δίαμλον, καί Κ/ιΕιΝιΑΣ ροῷονως'τρίτος ο τον εφίιττιιον, καί δή καί τέταρτος ο τον Β

ΑΘΗΝΑΙΟΣ· Στη δικη μας, λοιτιον, τιολιτεία, ο κήρυκας των· ε × ν τί Υ Ι α ' ' 'ι ο ω ' αι σι ε α τον δ ­δσλιχον, και ιτεμιττος δε ον αφησομεν ιτρωτον αγωνων κωἶει Πρωἶοι/° Π Ω' γινει ηιι ρ ' ρο

, δ , κ ο αθλ τ εισε εται Φε ον­ωττλισμένον, εξήκοντα μεν σταδίων μήκος προς ιεραν Άρεως τι καί ιταλιν, Θαρυτερον, οιτλίτήν ειτο

μεα του ενος στα ιου ι η ης ρχ ρΑ τας τα οτιλα του. Για ενα αοτιλο δρομεα, δε θα ορίσουμε

ειταθλα. 'Ετσι θα εισελθει τιρὼτος εκείνος τιου θί αγωνι­σθεί ενοτιλος το δρομο ενος σταδίου, δευτερος, ο αθλη­τής του διιτλου σταδίου, τρίτος του εφίιττιου σταδίου,τέταρτος ο δρομέας των μακρινων ατιοστασεων, και τιεμ­ιττος ο τελείως οτιλισμενος για μήκος εξήντα σταδίωντιου θα φτασει σε κατιοιο ναο του 'Αρεως και θα ειτι­στρεψει. Αυτον, ειτειδή φοραει θαρια οτιλα, θα τον ονο­μασουμε οιτλίτη, και θα τον θαλουμε να αγωνιστεί σε

οοοΘΟ3

νομοζοντες, λειοτερος οδου διομιλλωμενον, τον 5 ομολοτερο δρομο. Τοτε κοι ο οντίπολος του τοξοτής_δε ἄλλον, τοξοτήν ποσον τοξικήν εχοντο στολήν, φορωντος ολη του την τοξευτική εξορτυση, θο διοτρεξειστοδίων δε ὲκοτον προς Άπολλωνος τε κο! Ἀρτε­ εκοτο στοδιο εως το νοο του Απολλωνο κοι της Αρτε­μιδος ίερον τήν δ!) ορων τε κο! ποντοίος χώρος μιδος, μεσο οπο Βουνο κοι κοθε λογής δρομους. κιομιλλωμενον· κο! τιθεντες τον ογωνο μενουμεν ο οφου κηρυξομε την ενορξη του ογωνο θο περιμενουμετουτους, εως ον ἐλθωσι, κο! τῷ νικῶντι το νικητή­ τους δρομείς ωσπου νο επιστρεψουν κοι, γιο κοθενοριο δώσομεν εκοστων. ογωνο, θο δωσουμε το Θροθείο στο νικητή.ΚΛΕΙΝΙΑΣ: Ορθώς. ΚΛΕΙΝΙΑΣ: Πολυ σωστο.ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Τριττο δή τουτο οθλήμοτο διονοήθωμεν, 5 ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ας δεχθουμε, λοιπον, οτι το ογωνίσμοτο ουτο

ἔν ρἑν ΠαΤδΤκδνι ἔν δὲ ανενθἴωνι ἔν δέ ἀνδρῶν' είνοι τριων ειδων: Το ενο νιο το ποιδιο. το δευτερο γιοΚΟΤ ΤΟΤΟ μέν Τῶν ἀνΘν8ἰων Τά δὐΟ Τῶν Τριῶν ΤΟΟ τους νεους που δεν εχουν οκομη γενειο, κοι το ολλομήκους του δρομου Θήοομεν. τοῖς δε ποισ! το του­ γιο τους οιντρες. κοι γιο τους νεους Θο κοθορίσουμετων ήμίσεο, τσξοτοις τε κοίοπλίτοις ομιλλωμενοις. το δυο τρίτο του μήκους του δρομου, γιο το ποιδιο τονυνοιξίν δε, κοροις μεν ονήόοις γυμνοίς στοδιον ιΟ μισο, είτε ογωνίζοντοι σον τοξοτες ή σον οπλίτες. Γιοκο! δίουλον κο! εφίππιον κο! δολιχον, εν ουτῷ τῷ ο τις γυνοίκες κοι το ονήλικο κορίτσιο νο ορίσουμε νοδρομῳ ομιλλωμενοις, τοῖς δε τριοκοιδεκέπαί ρἑΧρΤ οιγωνίζοντοι γυμνες στο μονο ή διπλο στοδιο, στο διπλονομου μενουσοις κοινωνίος μή μοκροτερον είκοσι στοδιο με ολογο κοι στο δρομο των μοκρινὼν οποοτοι­ετών μηδ› ελοττον οκτωκοίδεκο· πρεπουσῃ δε σεων. οντογωνιζομενες στον ίδιο τοπο. 'Οσες εχουν ηλι­στολῇ τουτος .ὲστολμενος κοτοὀοτἑον ἐπί Τήν Β κίο δεκοτριων χρονων ως τον νομο τους, που δεν γίνετοιαί­Πλλαν ΤααΤων Τῶν δρόμων­

ν ουτε πριν το δεκοοχτω, ουτε μετοι το είκοσι τους χρονιο,κδἴ Τα μὲν Περἴδρδρρας ανδρααΤ Τρ καίνανανἶἴ πρεπει νο εμφονίζοντοι κοι νο μετεχουν σ' ουτους τουςΤααΤα ἐαΤω” Τα δέ καΤ, ἶαχδνι ανΤ[ μέν Παλήδ καί ογὼνες του δρομου ντυμενες με ευπρεπή στολή. ΤετοιοΤῶν ΤαΤααΤωντ Τα ναν δαα δαρέα! Τήν έν Τρἶρ λοιπον, ος είνοι το σχετικο με τους δρομους των ονδρωνδΠ/\αΤς Ι­Ταχήνι ένα Τε Πρας ένα δία!­Ταχαρένους κο! ε κοι των γυνοικὡν. 'Οσον οφορο τη σωμοτική δυνομη.δαρ Πρδρ δαρι καί Ι­ΤἑΧρΤ δέκα Πρας δέκα δΤαρΤλ^ω· οντί της πολης κοι ολων των ομοίων ογωνισμοτων πουί­Τέναας αλλήλρκῖ­ Ά δέ Τόν ρή ΠαΘανΤα ή ΠΟΤήτ είνοι τὼρο Θοριο, νο το οντικοτοστήσουμε με την ενο­σοντο δεῖ νικαν κο! εἰς οιτοσο, κοθοπερ νυν εν τῇ πλη μοχη. οπου Θο μοχετοι ενος ενοντἰον ενος, δυοΠαλή δΤΘνΟ!­ΤδΘΘΤήαανΤρ Οἶ Πρρἴ Τήν Παλήν αὐΤήν 5 ενοντίον δυο κοι ομοδες μεχρι δεκο ονομετοξυ τους.ΤΤ Ταδ καλώς Πα^αΤανΤρρ ἔρνρν καί!­Τή καλῶςτ Ταα· 'Οσο γιο το ζήτημο ποιες κοι ποσες νίκες πρεπει νοΤαν δή καί Τρας Περί αΠλΘραΧἴαν ακραας Παρακα· Τ κερδίσει εκείνος που επεκρουσε ή επετεθη, με τον ίδιο^αανΤα§`τ Χρή ΤααΤαΤ­Τς αανναμαθἔ­`ΤεΤν κε/\<'?αεΤν Τίς οκριθὼς τροπο που εθεσπισον οι ειδικοί γιο την πολη,νΤκαν αρα δΤκαΤΟ§` Περί ΤααΤας αδ Τας ραχαςι δ ΤΤ ποιο είνοι το χοροκτηριστικο του κολου ή μη κολουρή Παθών ή δραααρν καί Τδν ήΤΤώί­Τρναν ὡδααΤω§` 8343 πολοιστή, ετσι κοι τὼρο πρεπει νο προσκολεσουμε τουςήΤΤ€` δΤακρἴνΘΤ ΤαξΤρ­ ΤααΤα δέ καἴΠρρἴΤῶν θήλρνρν οριστους στην οπλομοχίο κοι νο τους ονοθεσουμε νο

νομοθετήσουν ολοι μοζί, ποιος πρεπει νο θεωρείτοι δί­κοιο νικητής σ' ουτες τις μοχες, ποιο χτυπήμοτο δηλοιδήον οποκρουσει ή δωσει, κι οκομη τον κονονισμο θοσειτου οποίου Θεωρείτοι κοποιος νικημενος. Τοι ίδιο ος

ΘΟ4ΘΟΒ

εστω νομοθετουμενα των ί °μεχρι γαμου. Πελταστι­κ ν δε 'ελ ί ' · · ­ ν

νομοθετηθουν και για τις γυναίκες ώσπου να παντρευ­Γἶ Ο ην Οί/ῃσΤησσνΤσ§` σε! ΤΠ ΤΟΜ Παγκρατίου , , γ

μοχῃ! Τὁξως καί Πέλΐως καί, ἀκοχ/Π,ΟΙς καίλίθω ἐκ 5 τουν. Να αντικαταστιισουμε το αγωνισμα του παΥκΟα_

χειρός Τε Κω. σφενὅὁνης ἀωλλωμἑνωκ ὁΙΟθὲμἐ_ τίου ιὲιε ἶλἐες τις αἶκησεις των πἔλταστὼν (των εἐπλισμε­

νου αυ ' ' ε ­ ­ . νων α' εεα ε ασπίε ια να αουν να

δονεί τα ἔἔἔηἕν Υομοωςχ­ Τῳν καλλφπἶ ωἶοὀμ πολε Συν Υε Ξοξα εἶαρφἐε ασπίδςἐ γακοντιαι και να ί­! νοιιιμο Τα γερα και πιο νικος μ . μ ι ι ς ςι , Ι ®

διανεμειν. χνουν πετρες με τα χερια και τη σφεντονα, καθορίζον­

τ τας παλι νομους ωστε να δίνονται τα Βραθεία και οιΤο δε ο ” · ­ κ _ ,*μετα ταυτα ίππων δη περι αγωνος γι­ ιθ , ) , , , , ,

νικες σ αυτους που εκτελουν καλυτερα οτι εχουμε δια­γνοπσ έξης ἄν ι#ΟμΟΘετουμενα· ίππων δὲ ήμτν Ό

χρεία μεν ουτε τις πολλῶν ουτε ιτολλε . ταξει για αυτα.δή κρήτη" ώίπε ἀναγκαῖον καί Τάς σΠΟΖἐἕἔΞ\άἶ Ευθυς αμεσως πρεπει να τακτοποιησουμε τους νομους

ια τους ιππικους αγωνες. Στην Κρητη Βεθαια δεν χρη­τους γίγνεσθαι τας τε εν τῇ τροφή καί τας Περι Υ

α ί ° _ ” κ τ ­ ι . σιμοποιουνται πολλα αλογα ουτε τοσο συχνα. Δεν πρε­γωνιαν αυτων. Αρματος μεν ουν και το ιταραπαν 5

” ε ·πειι λοιπον, να συντηρεί κανείς με κανενα τροπο αρμα„

ΟωΤε Τίσ Τισσςϋεϋς ημίν εστιν ουτε τι Α ·

” _ Υς Φ! Οῃμω ουτε υπαρχει καποιος λογος να ορίσουμε αγωνες γι'

προς ταυτα ουδενί γίγνοιτ' αν λα ” ·ι| Υον Θχουσαι ωστε ι ,

τουτου μεν αγωνίας, (6) ουκ επιχωριον εσται τι­ αυτο, αφου η φυση του εδαφους δεν προσφερεται για

Θεντας νουν μήτε εχειν μήτε δοκείν κεκτήσθω­ Οαυτους, ουτε καν να φαινομαστε πως δίνουμε προσοχη

' ' ατα. Μοναχα για σελλωμενα αλογα ναμονίπποις δε αθλα τιθεντες, ιτωλοις τε ααολοις καί σε ΐστσίσ ΠΟΟΥΙ­ΙΤελείων Κω. ἀὅὁλων Τοἶς μἑσοἰς καί ωποἶς . ορίσουμε αγωνες και Βρααείαγ για τα νεαρα πουλαρια.

τοις τελος εχουσι, κατα φάσῃ/ Τῆς. χώρας ἄν Τήν για τα μεγαλυτερο πουλαρια, και για τους τελειους ίπ­

ιπιτικήν παιδιαν αποδιδοίμενι “Εστω δή τουτων τε 5Πσσσι σσωσ Τσίρίσζεί στη Φσσίι Τησ Χὼρσσ μσσ­ Μεῖσξσ

ι αυτών από νὁμον ἄμἰλλά Τε καί ΦΙΛΟΉΚΙὉΙ Φωλάβ αυτών των δρομὲων ας: επιτρέψει ο νομος να υπαΟΧει

" ήανταγωνισμος και φιλοδοξία, και οι φυλαρχοι και οι

χοις τε και ιππαρχοις δεδομενη κο"/ή κ | Γ .

_ π ­ ασἰς ΟΠΟΗ/ ίππαρχοι ας κρίνουν δημοσία ολες αυτες τις κουρσεςτων των Τε δρόμων αυτων καί των κ Ιαταδαινοντων ,

δ ο εί που αγωνίζονται ενοπλοι. Για οσουςμεθί όπλων· ψιλοίς δε όπλων ουτί εν τοῖς γυμνικοίς και Τους ρ μ ς'” Γ α ­ δεν εχουν απλα ουτε στους γυμνικους αγωνες, ουτεουτε ενταυθα τιθεντες αγωνίας ορθω α Θ ­ς ν νομο ε τί

° 6 ' σωστο να νομοθετησουμε αγωνίσματα.τοίμεν. Τοξοῃκ δε ἀΦ, ἴΠΠων κρἠς οὐκ ἄχρηοπο εδω, εν ειναιςί Γιατί ενας Κρητικος­εφιππος τοξοτης η ακοντιστης δεν

Οὐδ ἀκσνῃσἶἠςι ώστε εστω καί τ ' ·χαριν ερις τε καί αγωνία ί ωπων Πωὅως είναι αχρηστος κι ετσι ας επιτρεφουμε να γίνονται αυτα

Θήλείας δε περί τουτων ναμογς μέν καί ὲΠ[Τά­ σαν παιχνίδια, σαν αμιλλα και σαν αγωνες. Για τις γυναί­

ξευιν ουκ αξια Θιηζεσθω της. κο"/ωνίσς. ὲάν δέ ἐξ α κες, δεν αξίζει τον κοπο να τις υποχρεωσουμε με δια­

) _ ` ” ταξεις και με νομους να παίρνουν μερος σ' αυτα. Αναυτων των εμπροσθεν παιδευματων εί εθ °' _

των ή φυσις ενδεχηται καί μή δυσχεριῖίνη ῖιῖιἕἕἔ ομως απο προηγουμενη μορφωση εχουν συνηθίσει, κι

ς ' ν υσικ' κλίση σ” αυτα τα πραγματα και δεν δυσκο­ἠ παρθενους κοινωνείν, εαν καί μή ψέγεγγ/_ ΘΧΟΠ Φ ΓΙ

λευονται να παίρνουν μερος τα μικρα κορίτσια κι οινεες κοπελες να τους επιτρεπουμε και να μην τις κατα­κρίνουμε καθολου.

[Κ/ιΕ|Ν|ΑΣ: Γίολυ σωστα, φίλε μου Αθηναίε, περιορισες τηνασκηση της ιππικης τεχνης, αφου το εδαφος της Κρητης

40

Οθ ΘΟ?

όσα/Σἔωἕ:/σὰδίἶ νων καί μάἑυσκῖ νυμναστικῆς, ι0 είναι μαλλον ορεινο. Εγω τουλαχιστον συμφωνω μαζίγωςῃ/ κε" Οσα καθ ημεραν (ἐν) διδα­ ε σου. Τι λες και συ Μεγγιλε;]

ἑῃἶαλοἶν Θκῃονεῃμἶθοι Πάι/Τίἕ#§“ ήδη Πέρας εχει. και |ΜΕΓ|ΛΛΟΣ: 'Εχω την ίδια γνώμη με σενα Κλεινία. Και τωραη κε" μοίίσίίθίς ΤΘ μεν ιτλειστα ωσαυτως διαιτεπε­ τιοιο θεμα θα ανατιτυξουμε, καλε μας φίλε;]

ΕΞ!/ἐξ: Τθ δε ρωίίῳἶων καί των τουτοις ειτομενων, ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Να, λοιιτον, τιου τελειὼσαμε τωρα το θεμα τηςΞἑξθΐἑῖῖεεαἔ θμί^^(ἶίΧΟιΟων|ανανκαιαι γίγνε­ 5 αγωνιστικής και τη διδασκαλία της γυμναστικης, οσα

ξ ως θεοίς ΤΘ και Ταις μετα θεών δηλαδη αφορουν τους αγωνες κι οσα καθε μερα μαθαί­ἔἔἕἕνεἔθί ημερωίζ καί ὲνιαυτων, κοσμηθἠσονται νονται στα σχολεία. Ακομη εχουν εξετασθεί και τα τιε­ὲἶωα εἴΘξὁΓῖΡί:Ξ7Ξἶ8ς "ειτε αυ και δια ιτεμτιτων οισσοτερα' ζητηματα της μου¶σικης.|ί”ια τους ραψωδουςΤάξεἐυς Ζω"/8 εννοιαν διδοντων των Θεων ομως και οσα εχουν σχεση μ αυτους: και τιοσοι αγωνες

ἀγῶνας Οἔὅηο σἶσίν Τοἶε κθί Τοϋιῖ Ι­ίωιαικης 835ε χορων τιρετιει να γινονται στις γιορτες, τιου ειναι αφιε­ωῖόρΐε ἀἕῖνθκθἶα μερος ογωνιεισθαι ρωμὲνες στους θεους και σ” αυτους τιου τους ακολου­

Ο εἔων και του ιταιδευτου θουν ιεραρχικα, τιοιους μηνες, τιοιες μερες και καθεΟὐἶῶν συνελθμσοίρυ Οκωρνι είς κοινον ιτερι' τιοσα χρονια θα γίνονταιϊθα τα τακτοιτοιησουμε, καθο­

Φ/των ίωί Υενοίείδνωκ νομο­ 5 ριζοντας να τελουνται καθε τρία η καθε τιεντε χρονιαΤούς ι Ποτε κθ||Τίνε|§` ΚΟ! μετα_τινων η οττοιαδηττοτε αλλη ιτεριοδο ευδοκησουν οι θεοί να

ς Γἴοἔησοί/ΤΟ! Περί ΘΠΦΝ/Των χορων και μας διαταξουν. Και τοτε τιρετιει να περιμενουμε οτι θα

δε 'ἶκασἶβἶ αὐτῶν είναι δει κατα λογον γίνουν και οι μουσικοί αγωνες οτιως θα τους εχουν τα­κσί ὸρχήὀεἔἶ ἔἔἑἕἕἕ αἕμονίσς ίἶωθμθίς ίφθθείσας κτοιτοιησει λειττομερως οι αθλοθετες, ο τιαιδαγωγος των

ἐεἰπέ Οως ἑρίἶπῃ Τῳ ίῖίιΟωΤῳ νσμοθετῃ, ί: νεων και οι νομοφυλακες, αφου συνελθουν σε κοινη

Τεἶν καί Τούς ἀγῶεα Ζ 8! |ῖ|εΤαὅ[ΐ®κἶ)νΤΟ§` ν(ἶ|­ίΟΘ8­ συνεδρίαση και γίνουν νομοθετες αυτων των ζητηματων,ἐρόνοἰς ΠρΟσ|κΞυ ΏΘΠΟἘ/Τως <°­ΜΘΟΪΟΙΟ θυμασιν δηλαδη ιτοτε και ιτοιος και με ιτοιους θα αγωνίζονται σο

δοῶ/ΟΙ ἑΖ Τά? νείμω/Τθςϊ ΘΟΡΤΘΟ ΟΠΟ­ ολους τους χορους και τις χορωδίεςι Ποιο ιτρειτει να

Τσηἑι Ζω ἄῖιἕ· 5 είναι το καθε τι' ατι, αυτα σχετικα με τους στιχους, τιςγνωνεῃ 9 ΤΟΙΟΠΪΟ θίπε Χῦιλετιαν ωδες, τιςορμονιες μαζι με τους ρυθμους και τις χορευ­

νῃ/, Οὐδ, Οὐ μεΤΟΠΘ)ἔΟΖνΤαἦἶ('ἔἶ εὶ/νἶμοω λθι/ΘΧΘ: τικες κινησεις, τα εχει ττει τιολλες φορες|ο ιτρωτος νο­Πό/\ε¿ ζημίανμανα ἦν ζἶ ΣΥΘΟΙ |­#88/Ο ΤΠ μοθετης„ και συμφωνα με τις κατευθυντηριες γραμμες

0/\εΦ<ἶ?ΩοΒ α δε ιῖίη σιιικρον ο ιτρεττει οι διαδοχοί του να καθορισουν για καθε θυσιαέργον ἐξ: ΠΟ)/7 ἶοϋ μδι/ |ῖίΟλιΟΤα τους αγωνες και το χρονο Που τους ταιριαζουν, αφηνον­

ὲκείΰὀω Ι, Θ |ηΥ εΠΙ|ΤΟξεί§` Θϋἶθς ­Παρ ­ τας την τιολη να ιτανηγυρίσει ολες τις γιορτες.γγ σ ΟΙ' νυν δε 6"/ΘρωΠΟϋ ΤΟ^|­ίΠ.ΟΟυ κιν­ Σ' αυτες, λοιιτον, τις λειττομερειες και οί αλλες τιαρο­

μοιες δεν υτταρχει δυσκολία να κρίνει κανείς με τιοιοτροιτο θα τιαρουν μια νομιμη διαταξη, ουτε τιαλι αν με­ταθληθουν εδώ η εκεί θα φερουν μεγαλο κερδος ηζημια στην τιολη. 'Οσα ομως εχουν μεγαλη διαφορα καιδεν είναι ευκολο να ετιιθαλλει κανείς τη γνωμη του, θαεηρειτε κυρίως να δρασει ο θεος, αν υτιηρχε τροτιος ναμας ελθουν εντολες ατιο εκείνον, Τωρα ομως χρειαζεται

ΘΟΘΘΟΒ

· λε λ ' ανθρωπος που, τοποθετώντας τηνδυνευει δείσθαι' τινος, ος παρρηοιαν διαφερον­ 5 ενος ΠΟ Ο Το μηρος_ , „ , , , , ελευθεροστομια πανω απο καθε τι, να διακηρυξει αυτοτως τιμων ερει τα δοκουντα αριστ ειναι πολει και·που πιστευει καλυτερο για Την Πόλη ΚΟΠ τους συ!­[Πολιτπολίταις, εν ψυχαϊς διεφθαρμεναις το πρεπον και'

, . . ­ , , , , , τες του, επιθαλλοντας σε διεφθαρμένες ψϋΧἑ§ Θϋΐὸεπομενον πασῃ τῃ πολιτεια ταττων, εναντια λεγωνε Ι · ·5 Που αρμοζει και συμφωνει με καθε πολιτευμα, υψωνον­ταῖς μεγίσταισιν επιθυμίαις και ουκ έχων θοηθον τας Το «οχι» στα πιο ισχυρα ποθη και μην εχοντας κα­ανθρωπον ουδενα λογῳ επομενο ονω ονο , ιΟ Ι · ·7 ς μ · μ ς τ · Θ θ' του, αλλα ακολουθώντας ολομο­ΚΛΕΙΝΙΑΣ: Τιν) αυ νυν, ώ ξενε, λογον λεγομεν; ου 6 νενο ω|θρωΠο οη Ο .

Υορ ω μανθανομεν νσχοςλ μονξῖνω τον ορθό λογο­_· Γι ιο λογο, φιλε μου, εννοουμε παλι,ΑΘΙ­ιΝΑ|ΟΣ: Είκοτως Υ8· αλλο δή πειροοομαι ενώ κ^ῇΞ|έ|ἶἶ1κὀ:ἦΟδῖΞ|ινΤοοωἰἶῃολοθσίνοωμε­

Φροζειν υμιν ἔτι σαψεστερον. 'Ως γαρ εις παιδειαν ΑΘΗΝ/ΜΟΣ. Πολύ Φυσικα Αλλά Θα Προσῇοθὴσω εγώ ναήλθαν τῷ λογῳ, εἶδον νεους τε και νεα ο ιλουν­ 5_ · ι Ις μ

· ,οαφεστερο τροπο. Οταν δηλαδη,τας φιλοφρονως ολλἠλοις. Εἰσηλθεν δή με, οίον σος Τον εεηγησω μει λ' ο ου, στο θεμα της παιδείας, μουεἰκος, φοοηθηναι, συννοἠααντα τι' τις χρηαεται τ­ ΘΦΘΟΟΟ με Το Ογ μ . ,, , , , , , , , ;η φανηκε πως εθλεπα με την φαντασια μου νεους καιτοιαυτῃ πολει εν ῃ δη νεοι μεν νεαι τε ευτρεφεις· ' ιλικα μεταξυ τους. Και φοθηθηκα,εισι, πονων δε σΦοδΩῶν και ανελευθερων, οι α­ νεες νο σωζηΤΟυν Φ . ­μ ααως ηταν φυσικο κι αναρωτηθηκα τι θα μπορουσα ναλιστα υθριν αθεννυαοιν, αργοι, θυσίαι δε και' εορται ε, , ι , , , , , κομώ με μια τετοια πολη, κατοικημενη απο καλοθρεμμε­καιγχοροι πασιν μελουσιν δια θιου. Τινα δη ποτε νὲοως νέεα Οτἱσλλογμὲνοως οῃὀ σκληρές Κωτροπον εν ταυτῃ τῃ πολει αφεξονται των πολλου

7 · ·ς λ ' ασἱε οι οποιες, περισσοτερο αποδή πολλα επιθυμιών είς εοχατα Θαλλουοων, ών αν δοω ι0ΠρεΠεις εργ ς· ·λλ 8' τ λογα της περηφονειας, και πουο λογος προστοττῃ απεχεσθαι, νομος επιχει ών 5 καθε Ο Ο Ο υνοων η,Φ , , ι Ι, , ­ , ­ , , δεν εχουν αλλη φροντιδα σ ολη Τη ζωη Τοωθ ΠΟΟΟ νογιγνεσθαι; και των μεν πολλων ου Θαυμαατον επι­

_ , _ , , , , ιοιιουν Θυοιος, εορτες και χοοοιιε: Με ποιον λοιπὸνΘυμιών ει κρατοι τα προσθεν νομιμα ταχθεντα. θα Τρὀττο σι σωῖἡτῖη Πόλη θα μπορεσουν να αποῷυγουνΤο γαρ μή πλουτεῖν τε εξεϊναι υπερδαλλοντως αγα­ 8368 Πάθη Πορσσώρουν Τὀσοως Πολλοὼς σἶο χεγρὀ­Θον προς το, σωφρονειν ου σμικρον, και πασα #2 κακα πάθη ΟΠΦ Το οποία Ο Ορθας λόγος δινειπαιδειαμετριους προς ταν τοιαιζιτ ειλΠΦεν νομους.εντολη να απεχουν, οταν κατορθώσει να γινει νομος;και, προς τουτοις η των αρχοντων οψις διηναγκα­ και Πολλὀ ΟΠ, Οωῖἀ Το Πάθη δεν Πρὲῖ­[ει να Οαοροαμεσμενη μή αποθλεπειν αλλοσε, τηρειν ὁ· αεγν Τους

5 ὀῖι Προηγοομενοι νόμοι κοπὀρθωσσν να Το ααερνγκὴ­νεους τι αυτους, προς μεν τας ολλας επιθυμίας­ σοωνγ Την Οῃσγὀρεααηγ Παραδείγματος χαριν, τουοσα γε ανθρώπιναμμετρον εχει. ¬ Το δε δή τών ωἱερθολικοώ Πλοωῖισμοώ Τη Θοηθὴσσμε Πολύ με Τη με­ερωτών παιδων /τε αρρενων και θηλειων και γυναι­ Τριοτώθειο σωῷροσώνη­ Η εκῖισἱδευση εῖ­[ίσης σαικων ανδρων και ανδ,Οων Υυναικων οθεν δη μυρια Β νολικὀ εμΠνὲε_το[ ΟΠΦ σοφοος νὀμοως Ποω οδηγούν σΤΟν

ιοιο οκοπο. εε οκλου η επονοὐπνηση των Φοχὀντων πουεξαναγκοζονται να μη προσεχουν σε τίποτα ολλο, παρακυριως τους νεους τους, χαλιναγωγεί, οσο είναι ανθρω­πινως δυνατο, και τους απομακρυνει απο αυτο τα ποθη.­ Τὡθα ομως ακβιθὼθ νιο Τους ὲΟωΤεθ Των νέων Πω­διών, αγοριών και κοριτσιών, που είναι πηγη αμετρητων

θιΟ θιι

νενομεν ἀνθρώποις ίδιο κοι' ολοις πολεσιν, πως τις συμφορὡν οχι μονοχο στην ιδιωτικη ζωη των ονθρωπωντουτο διευλιτιοοίτ' ον, κοι” τι' τεμών φορμοκον τού­ ολλο κοι σε ολοκληρη την πολη, πως θο μπορούσε κο­τοις εκοστοις τού τοιούτου κινδύνου διοφυγην ερ­ νείς νο λοοει το μετρο του, τι φορμοκο πρεπει νο ονο­

Ωἠσεί; ποντως ου ροδιον, ώ Κλεινίο. Κο! γορ οην 5 κολύψει γι) ολους ουτούς ποτε νο οποφευγουν τον κιν­προς μεν ολλο ουκ ολίγο η Κρήτη τε ημιν ολη κοι δυνο; Οπωσδηποτε δεν είνοι εύκολο, Κλεινίο. Γιοτι, ενω

ἡ Αοκεδοιμων Θοηθειον επιεικως ου σμικρον ομμ­ σε πολλοι ολλο ζητημοτο ολη η Κρητη κι η Σπορτη δεοολλοντοι τιθεϊσι νομους ολλοίους τῶν πολλῶν μος δίνουν μικρη Θοηθειο, τὼρο που νομοθετουμε νο­

Τρὁίῖωνι Περί δε τῶν ερωτων ­ ούτοιί γορ ιὲορεν μους διοφορετικούς οπο τη νοοτροπίο των ολλων, στο­ ενοντιουντοι ποντοποσιν. Ει' γορ τις οκολοοθων Ο ζητημοτο του ερωτο ­ το λεμε μετοξύ μος ­ είνοι τελείωςτῇ Φύοει Θήσει τον προ τού /ίοϊου νομον, λεγων οντίθετες. Αν, προγμοτι, οκολουθησει κονείς τη φυση

ως ορθώς είχεν το των ορρενων κοι νεων μη κοι­ κοι δεχτεί το νομο που ίσχυε πριν οπο τον Λοῖο, διοκη­νωνείν κοθοπερ Θηλειῶν προς μεϊξιν οφροδιοιων] ρύττοντος οτι δεν επιτρεπετοι νο χρησιμοποιει κονειςμορτυρο πορονομενος την τῶν Θηρίων φοοιν κοι 5 σον γυνοίκες, οντρες κοι νεο ποιδιο στις σεξουολικεςδεικνυς προς το τοιοωτο ούχ οπτομενον ορρενο σχεσεις, φερνοντος σον μορτυρο τη φύση των ζώων κοι

Οριο­Ξι/ος διο το μη φύσει τούτο είνοι, τοχ) ονχρῶτο οποδεικνύοντος σχετικο μ” ουτο οτι το ορσενικο δενοπιθονῳ λονῳ κοίτοῖς ύμετεροις πολεσιν ουδομως ογγίζει το ορσενικο, γιοτί ουτο είνοι οντίθετο με τη

Οϋι­ίΦώι/ω. Προς δε τούτοις, ο διο ποντος Φορεν Φύση, δε θο χρησιμοποιούσε πειστικο ποροδειγμο κοιδεῖν τον νομοθετην τηρεϊν, τούτο εν τούτοις ουχ τι συγχρονως δε θο ητον κοθολου σύμφωνος με τις ποτρι­

Φιιολονεί­ Ζιπουιιεν νειρ αει ση τι τον Τιθειιενων δεσ σαςΠρος ορετην φερει κοι' τιμη· φερε δη, τοιιτο ὲον Εκτος ουτού, εκείνο που είπομε οτι πρεπει με κοθε

Οϋι/Χωρῶμεν κολονημηδομως οισχρον νομοΘετεΖ­ τροπο νο τηρεί, δεν συμθιοοζοντοι κοθολου μ” ουτο.οθοι το νιαν, τί μερος ημιν συμοολλοιτ' ον προς 5 ί­ίοντοτε, δηλοδη, εμείς ονοζητούμε εκείνο που, ον γινειάρετήι/5 ποτερον εν τῇ του πεισθεντος ψυχη γι­ νομος, Θο συντείνει στην ορετη των πολιτων κοι τι οχι.

Υνὁμει/Ον ὲμΦύοετοι το της ονδρειος ήθος, ή εν Αν, λοιπον, τὼρο, δεχθούμε νο ονογνωρισουμε, σο νομο,

Τἴἶ ΤΟΟ Πείοοντος το της οώφρονος ἰδεος γένος; τετοιες συνηθειες ως ηθικες κοι κοθολου οισχρες, κοτο

ιἶ ΤΘΠΤΘ μεν ουδείς ον πεισθείη ποτε, μολλον δε ποσον Θο συμοολλουν στην ορετη; Μηπως ορογε στην

ΟΠΕ" ΤΟΠΤΟΟ ΤΟΔΆ/Θνΐἴθνι τού μεν τοῖς ηδονοίς ι0 ψυχη ουτού που ποροδίνετοι θο εμπνεύσουν ονδρικούπεικοντος κοι κορτερεῖν ού δυνομἐνου ψεξει Θ φρονημο, η στην ψυχη του ποιδεροστη το ιδεώδες τηςπος την μολοκιον, τοι] δί εις μίμησιν τού θήλεος σωψροσύνης; Ή μηπως κονείς δεν είνοι δυνοτο ποτε

[Ολ/ΤΟΟ Τήν της είκονος ομοιοτητο ορο ού μεμιμε­ ι νο ποροδεχθεί τετοιο προγμοτο, ολλο Θο συμφωνησειτω? Τίς Οὐν άι/Θιυώπων τούτο ον τοιοιιτον νομοΘε­ με το οντίθετο: οτι δηλοδη οποιος ενδίδει στις ηδονες

Τησείι­ Οχεὀον Οὐὀείςι έχων ΥΘ ἐν τῷ νῷ νομον 5 κοι δεν εχει τη δύνομη νο οντιστοθεί σ' ουτες, ολοιμπορεί νο τον κοτηγορησουν γιο μολθοκοτητο; Αλλο κιεκείνον που προσποθεί νο μιμηθεί τις γυνοίκες δε Θο

τον κοτοκρίνει σίγουρο γιο την οντιγροφη του γυνοι­κείου προτύπου; Ποιος ονθρωπος, λοιπον, θο δεχοτοννο κοθιερὼσει σο νομο μιο τετοιο οισχρη διογωλιή; Κο­νενος σχεδον, ον τουλοχιστον κλείνει μεσο του το ολη­

ειε είε

αληθη. Πῶς οὐν φαμεν αληθές τοητο ειναι; Την θινο νοημα του νομου. Πώς, λοιπον, θα αποδείξουμετης φιλίας τε καί επιθυμίας αμα καίτῶν λεγομενων ὁΤΤ ΟΤΤΤΦ ΤΤΟΤΤ εΤΤΤΟί­Τε εἰνω Οληθηίὀἰ ΕΝΟΤ Ονόηίκη νηερώτων φασιν ίδείν αναγκαίονι είμελλει τις ταυτα 8378 ί­ΤελεΤησΟΤ#μΘ σΤ#ΥΧρΟνως Τη Φύση Της Φὼἰοη ΚΟΤ Τηςορθώς διανοηθήσεσθαι· διίο γαρ οντα αοτα καί ἐξ επιθυμίας και εκείνου που ονομαζεται ερωτας, αν θε­αμφοίν τρίτον αλλο είδος, εν ονομα περιλααον πα­ ΑΟΤ!!­Τε νο σΧηί­ΤΘΤΤΟΟΤ­Τί­Τε καθαρη Τδὲϋ ΥΤ7 ΦΟΤΟ; ΠΟΤΚ ενώσαν απορίαν καί σκοτον απεργάζεται. αυτα είναι δυο πραγματα απο τα δαο μαζί σχηματίζεται

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Πῶς; 5 ενα αλλο τρίτο είδος με ιδιαίτερη ονομασία που δη­ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Φίλον μεν που καλοαμεν δμοιον ομοίῳ μιουργεί καθε λογης δυσκολία και σκοταδι.

κατ” αρετην καί ίσον ίσῳ, φίλον δί αὐ καί το δεο­ Κ/\Ε|Ν|ΑΣ: Πώς;μενον τοα πεπλουτηκοτος, εναντίον αν τῷ γενεί· ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ονομαζουμε φίλο το ομοιο με το ομοιο οσονοταν δε εκατερον γίγνηται σφοδρον, ερωτα επονο­ αφορα την αρετη, το ίσο με το ίσο. Φίλο επίσης είναιι­ΤάζΟμΘι/ι το κι εκείνο που εχει αναγκη του πλουσίου, επειδη ανηκουν

ΚΛΕΤΝΤΑΣΞ ,Ορθώς ι) σε αντίθετα είδη. 'Οταν ομως το ενα απο τα δυο αυταΑΘΗΝΑΙΟΣ: Φιλία τοίνυν η μεν απο εναντίων δεινή συναισθηματα γίνεται πολο σρμητικο, το ονομαζουμε

καί αγρία καί το κοινον σα πολλακις εχουσα εν ερωτα. .ημίν, η δί εκ των ομοίων ημερας τε καί κοινη δια Κ/ίΕίΝ|ΑΣ: Πολύ σωστα.­αίου· μεικτη δε εκ τομτων γενομενη πρώτον μεν 5 ΑΘΗΝΑ|ΟΣ: Η φιλία λοιπον, που προερχεται απο αντίθετακαταμαθείν οι) ραδία, τί ποτε αουλοιτί αν αὐτῷ είναι σκληρη και αγρια, και σπανια είναι αμοιααία, ενώγενεσθαι τον τρίτον ερωτα τις εχων τοιιτον, επειτα η φιλία μεταξα ομοίων είναι ημερη και η αμοιθαιοτηταείς τοαναντίον απ” αμφοίν ελκομενος απορεί, τοδ της διαρκεί ολοκληρη ζωη. Αν απο την αναμειξη αυτώνμεν κελευοντος της ώρας απτεσθαι, του δε απαγο­ των δυο γεννηθεί τρίτη, πρώτα­πρώτα δεν είναι ευκολορΘὐΟντος. 'Ο μεν γαρ τοιι σώματος ερῶν, καί της ο να μαντεψουμε τι αποζητεί αραγε ο κυριευμενος απ” αυ­ὡρας καθάπερ οπώρας πεινων, εμπλησθηναι παρα­ τον τον τρίτο ερωτα. Επειτα, επειδη σερνεται απο τουςκελεαεται εαυτῷ, τιμήν οιᾶδεμίαν απονεμων τῷ της δαο σε αντίθετες κατευθιζινσεις, Βρίσκεται σε αμηχανίαψυχῆς ηθει τοι! ερωμενου· ο δε παρεργον μεν την γιατί ο ενας τον παρακινεί να δρεψει το λουλουδι τηςτοιᾶ σώματος επιθυμίαν εχων, ορων δε μαλλον ή 5 νιοτης, ο αλλος ομως του το απαγορευει. Ο πρώτοςερῶν τῇ ψυχη δε οντως της ψυχῆς επιτεθυμηκώς, ερωτας, πραγματι, ερωτεοεται το σώμα και την ακμηὐθριν ηγηται την περί το σώμα τοιι σώματος πλη­ της ομορφιας, σα να λαχταρα ώριμη οπώρα, και τονσμονην, το σώφρον δε καί ανδρείον καί μεγαλο­ σπρώχνει να κορεσει την πείνα του χωρίς να σεθαστεί

ι καθολου τη ψυχη και το ηθος του ερωμενου, ο αλλοςθεωρεί σαν παρεργο την επιθυμία του σώματος, οραμα­τίζεται μαλλον η ερωτεοεται τον αλλο, και μοιαζει πραγ­ματικα με μια ψυχη που ποθεί μιαν αλλη ψυχη θεωρών­τας προσθολη τη σαρκικη απολαυση πανω στο σώματου αλλου. Αυτο που θα ηθελε είναι να ζει παντοτεαγνος κοντα σε αγνο φίλο, σεθομενος συγχρονως τησωφροσανη, την ανδρεία, τη μεγαλοπρεπεια και τη φρο­νηση. 'Οσον αφορα τον τρίτο ερωτα, που είναι μείγμα

θιἐί διδ

Πρευἑς κοἴἶό Φρὁνίί­ίΟν ΟἰδΟὐίι#εί/ΟΦ άμα καί σεὅΰτ των δυο πρωτων, είνοι ουτός γιο τον οποίο μιλήσομεΑεί/ΟΦ, ἀΥί/Θὐείν ἀεί μεθι άΥι/εὐΟι/ΤΟΟ ΤΟΟ ὲρωμὲτ ίο πριν οπό λίγο. Αφου, λοιπον, οι ερωτες είνοι τοσοι, πρε­ί/Οϋ ὅοώλοίἶη ἄν” ὁ δή Η­Θίχθεἴς ἐξ ἀμΦΟἴν Υν έρως τί πει ολους ο νομος νο τους οπογορευει κοι νο τουςουτος εσθί ον νυν διεληλυυομεν ως τρίτον. Ὁντων εμποδίζει νο υπορχουν στο τόπο μος ή είνοι ολοφονεροδε τουτων ιτοσουτων, ποτερον οποντοςοεῖκωλυειν οτι τον ερωτο της ορετής, που επιθυμεί νο γίνει ο ενοςΤόν νὁμονι ἀΠείρΥΟί/Τα μή ΥἴΥί/εσθωί ἐν ἡμἴνι ἡ οσο το δυνοτο κολυτερος, Θο θελομε νο υπορχει στήνὅη^ΟΥ ότι Τόν μέν ἀρειίης ὁί/Το καί Τόν νέον ὲΠί° 5 πολή μος, τους δε ολλους δυο νο τους εμποδίσουμε,Θϋμοϋί/ΤΟ ὡς ἄρίσιίθν ΥἴΥί/ΘΟΘΘΙ ΘΟΝΑΟΠ­ΙΘΘΙ ἄν ἡμἴν ον ήτον δυνοτο; Ή μήπως θελεις νο πουμε κοτι ολλο,εν τῇ πολει ενείνοι, τους δε δυο, ει δυνοτον εἴη, ογοπητε μου Μεγιλλε;κωλυοιμεν ον: ή πῶς λενομεν, ώ φίλε Μενιλλε; ΜΕΓΙΑΛΟΣ: Επιδοκιμοζω οπολυτο, φίλε μου, οσο είπες, γιο

ΜΕΓΙΑΑΟΣ: Ποντῇ τοι κολῶς, ώ ξενε, περί ουτων ολο ουτο, τωρο, ι

τουτων είρηκος το νυν. ε ΑΘΙ­ίΝΑ|ΟΣ: Φοίνετοι, οπως το υτιοψιοζομουνο, ότι πετυχοΑΘΗΝΑ|ΟΣ: Ἐοικο γε, οπερ κοί ετοποζον, τυχείν τῇς τήν επιδοκιμοσίο σου, φίλε μου. Τι ομως εννοεί ο δικος

σῇς, ώ φιλε, συνῳδίος· τον δε νομον υμών, ο τι σος νομος ο σχετικός μ' ουτο το ζήτήμοτο, δεν είνοινοεί περί το τοιουτο, ουδεν με ὲξετοζειν δεί δε­ ονογκή νο το ερευνήσω ενώ, ολλο μου ορκεί το οτιχεσθοι δε τήν τῷ λογῳ συνχὼρησιν. Κλεινίο δε 5 ποροδεχεσοι οσο είπο. Τον Κλεινίο, με τή σειρο του,μετο τουτο κοι” εἰς ουθις περί ουτων τουτων πειρο­ οργοτερο, θο προσποθήσω νο τον γοήτευσω γιο νο τονσομοι εποδων πείθειν. Το δε μοι δεδομενον υπο πείσω νο σχήμοτίσει τήν ίδιο γνωμη νι' ουτο. Αλλο οςσφῷν ίτὼ, κοί διεξελθωμεν ποντος τους νόμους. εξοκολουθήσω την εντολή που μου ονοθεσοτε κι ος

ΜΕΓΙΑΑΟΣ: 'Ορθοτοτο λενειςη εξετοσουμε ολους τους νομους.ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Τεχνην ­δή τιν, ου τουτου του νομου τῆς ΜΕ|”|/ίΑΟΣ.° Μιλος πορο πολυ σωστο.

θέσεως εν τῷ νυν ποροντι τῇ μεν οοδίον εχω, τῇ 8386 ΑΘΗΝΑίΟΣ: Πολυ ωροίο! 'Εχω πολι εφευρει ενο τεχνοσμοδ” ου τινο τρόπον ποντοποσιν ὡς οίον τε χολεπω­ γιο την κοτοχυρωση ουτου του νομου, που οπο τή μιοτοτην. μεριο είνοι ευκολο, κι οπο την ολλή πορο πολυ δυσκολο.

ΜΕΠΑΑΟΣ: Πῶς δή λεγεις; ΜΕ|“ί/ίΑΟΣ: Τι θελεις νο πεις;ΑΘΗΝΑΙΟΣ: 'Ἱσμεν που κοί το νυν τους πλείστους των ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ξερουμε θευοιο, οτι κοι σήμερο οι περισσοτε­

ονθρώπων, κοίπερ πορονομους οντος, ὡς ευ τε 5 ροι ονθρωποι, ον κοι είνοι διεστρομμενοι σε ορισμενεςκοί οκριοῶς είρνοντοι της των κολῶν συνουσίος περιπτώσεις, οποφευγουν πολυ σωστο κοι με ουοτήρο­ουκ οκοντες, ως οίον τε δε μοιλιστο εκοντες. τήτο τις συνονοστροφες με ωροίο προσωπο, οχι πορο

ΜΕΓΙΑΑΟΣ: Ποτε λενεις; τη θελήσή τους, ολλο σε μενολό οοθμο με τη ΘελήσήΑΘΗΝΑ|ΟΣ: Ὁτον οδελφος ή οδελφἠ τῳ γενωντοι κο­ τους.

λοί. Κοί περί υεος, ή θυγοτρος ο ουτος νομος Ε: ΜΕΓΙΑΑΟΣ: Γιο ποιες περιπτώσεις θελεις νο μιλήσεις;ογροψος ών ὡς οίον τε ίκονώτοτο φυλοττει μήτε ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Γιο τις περιπτωσεις που το ωροίο προσωποφονερως μήτε λοθρο συγκοθευδοντο ή πως ἄλλως συμθοίνει νο είνοι οδερφος ή οδερφή τους. Ο ίδιοςοσποζομενον οπτεσθοι τουτων· ολλί ουδί ἐπιθυμίο ογροῷος νομος πρόστοτευει κοι πολυ οποτελεσμοτικο

το γυιο κοι την κορή, ώστε νο μή τολμουν νο κοιμουντοιμοζί ουτε φονερο, ουτε κρυφο, ή νο μη διοκινδυνευουνκομιον ολλή σεξουολική εποφή. Αλλο ουτε κον ή επιθυ­

ΘΤΘ Θιτ

ΤΟΤ]ΤΤίς Τῆς Οω/Οϋσίςς Τς Παρςῃον εΤσέρΧεΤΟΤ ΤΟΤ­Τς 5 μία μιας τέτοιας συνευρέσεως περνα απο το μυαλο τωνΤΤΟ^^Οὐς­ περισσοτέρων ανθρώπων.

ΜΕΠΛΛΟΣ Άλίιθη λὲιίείς­ ΜίΞίΤ|/ΙΛΟΣ: Η παρατήρησή σου είναι σωστή.ΑΘΗΝΑΤΟΣ Οὐκοδίν Οι­Ηίφὁν Όηί­ΤΟ κΘΤΤ?ΤσὅέΤ^/Τίσί Τίς­ ΑΘί·ίΝΑ|ΟΣ: Και μια μικρή, λοιπον, λέξη, δεν αρκεί για να

σας Τάς ΤΟΤΘίΤἶίΤςς ίίὅω/άς! σθυσει τις φλογες ολων αυτών των ηδονών;ΜΕΤΤΛΛΟΣ Τό ΤΤΟΤΟΤ/ δή ^ἑΥεΤςἰ ΤΟ ΜίΞ|Τ|/ΧΑΟΣ: Ποια είναι αυτή η λέξη;ΑΘΗΝΑΤΟΣΤ Τς ΤΟΟΤΟ ΞΤΤ/(ΤΤ Φὼ/ΟΤ μηὅςμως ὀωθι Θες­ ΑΘΙ­ίΝΑ|ΟΣ· Αυτή που τονίζει οτι τέτοιες πραξεις δεν είναι

Μσῆ δὲ κίίἴ ΘΤΟΧΟΦΤ/ ΘΤΘΧΤΟΤΟ­ Τό δή ΘΤΤΤΟΤ/ ἄργ Οὐ Ο καθολου θεαρεστες, αλλα θεομίσητες και οι αισχροτε­ΤΟΟΤ) ἐσΤΤἶ Τς μηδἑνς ἄ^^ως λέγε" ΟΟΤΤΤ ἀλλγ δώ­ ρες αναμεσα στις αισχρές. Και η αιτία δεν είναι το οτιθυς γεναμενον ἡμῶν ἐκαστον ακουειν τε λεγοντων κονένοο οεν έχει οιοῷοοε­ιικη ννώμη νι· ομιοιη οχλοι Το

ςίεί ΚΟΤ Τίς"/ΤΟΧΟΟ ΤΟΠΤΟΌ ἐν Υε^ΟΤΟΤς Τε άμα ἐν οτι ο καθένας μας, μολις γεννηθεί, ακουει παντου καιΤΤΘΤΘΠ Τε σίωϋδἶί ΤΩΟΥΜΠ ^δΥὁί#ενΘ ΤΤΟ^^ςΤκΤςι ὀπίν 5 παντοτε, να τα χαρακτηρίζουν έτσι, και συγχρονως ταΤί Θϋἑσως Τί ΤΤΤ/Ος ΟΤὅΤΤΤΟὅΟς ΘΤσάΥωΟΤνι ίί Μαίίςτ Βλέπει συχνα στις κωμωδίες και τις τραγωδίες, οτανΏἑςς ΤΤΤ/άς ςίὁέ­?^ΦΟΤς μεΤΧθἑνΤςΤς λσθρςίίωςι ὸῷθἑντ παριστανουν Θυέστες ή καποιους Οιδίποδες ή τις Μακα­τας δέ έτοίμως θανατον αυτοίς ὲπιτιθέντας δίκην οοοο ι­ιοιι οιχον ομνεμοοθοι κοιιῷοι με ιιο οιοοοῷἑο ­ι­οιιο]Τῆς Θίίςρῇθςί και που οταν αποκαλυφθηκαν, επιθαλλανε στον εαυτο

ΜΕΓΙΛΛΟΣ: Ορθοτατα λέγεις το γε τοσουτον, οτι το ιΟ ιοιιο θοινοιο οον Τιμωοιο νιο Την οιμοοιιοι ­ιοοοιΤῆς Φἠμίις θςί­ίμΟσΤίίν Τίνυ δὐι/Οί­“ν ΘΤΆΤἹΧΘΤ/ι όπίν ΤΤ ΜΕΓΙΛΛΟΣ: Πολυ σωστα το λες αυτο τουλαχιστον: οτι δη­μίίδείς μηὁαμῶς ἄλλως ἀνΘΠι/εἶν ΘΠΤΧΘΤΡΤἹΟΠ ΠΟΤὲ λαδή η κοινή γνωμη έχει καταπληκτική δυναμη, γιατίΠορά Τόν νὸμονι κανένας δέ θα τολμουσε έτσι να αναπνευσει ακομη δια­

ΑΘΗΝΑΙΟΣ; Ουκουν ορθον το νυνδἠ ρηθεν, ατι νομο­ φοοειικο οηο οτι θέλει ο νομος­ΘἑΤί7ι ὅςϋλομςνῳ ΤΤΤ/(Τ ὲΤΤΤΘωμΤΟν δοωλώσοσθαί Τῶν 5 ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Επομένως, είχαμε δίκιο οταν λέγαμε πριν αποὁΤςΤΦεΏὁΤ/Τως Τούς ςῃ/θρώΤΤΟυς ὁοωλοωμἑνωνι λίγο οτι ο νομοθέτης, αν επιθυμεί να δαμασει καποιοςθὁίον ΥΤ/ῶνιςίί γε ὀλ/ΤΤΤ/Ο ΤΚὉΤΤΟΤ ΧεΤρώσΟΤΤΟ ἄν' απο τα παθη εκείνα που υποδουλώνουν υπερθολικαὀΤΤ κθῶερώσςς ΤςΤὐΤην Τήν φήμην Πορά Τίασίι δού­ τους ανθρώπους, είναι ευκολο να καταλαθει με ποιολοις τε καί ελευθέροις καί παισι Ἀαί γυναιξί καί Τροηο θο το κοιομθὼοοιι Δεν έχει ηοοο νο κοιχλιεονη­ολῃ τῇ παλει κατα τα αυτα, ουτω το θεθαιατατον ιθ σει, με ιη Θοηθειο της κοινης ννὼμηο οιμιο Το ομνοι­ςΤΤΤςΤρΥΟΟί­Τὲνος έσω" Περί ΤΟΤΤΤΟΤ/ Τόν νόμο*/· Θ σθημα σε ολους δουλους και ελευθέρους, παιδια και

ΜΕΓΙΛΛΟΣ: . Πανυ μέν ουν· όπως δέ αυ το τοιουτον νμνοικεοι κοθὡο μοι ο· ολη την ι­ιοχη] κι ὲιοι θο χοοιοοιέθελοντας λέγειν παντας δυνατον έσται ποτέ πα­ οι ομιο Το νομο Την ι­ιιο μονολη οιοθοοο­ιηι­οιΟΟΟΧΘΤΨ­ ΜΕΓΜ/ιΟΣ.· Βεθαιοτατα. Αλλα παλι πώς θα μπορέσουμε να

ΑΘΗΝΑΤΟΣ καλώς Τπίἑλοὀεςί σὐῃύ γάρ ΤΟΟΤΟ ήν Τό 5 καμουμε ολους να θέλουν να διαδώσουν εκείνο πουπαρί έμου λιεχθέν, οτι τέχνην εγώ προς τουτον μος χοοιοζειοιι;τον ναμον ἐχοιμι του κατα φυσιν χρησθαι τῇ τῆς ΑΘί­ίΝΑίΟΣ: Καλα με προλαθες, γιατί αυτήν ακριθώς τη ση­Πςίὀογονίςς συνουσία ΤΟΟ μέν ἄιορεί/ος ἀΠεχΟμἑ_ μασία είχαν τα λογια μου, οτι δηλαδή κατέχω έναν τροπο

να επιθαλλω αυτον το νομο που απαιτεί να τον υπακουεικανείς χρησιμοποιώντας τη φυσιολογική συνουσία γιανα τεκνοποιήσει: να απέχουν δηλαδή ολοι απο τη συνου­

θιξὶ Θιθ

νους, μη κτεινοντος τε εκ προνοιος το τῶν ονθρω­ σιο με ορσενικους, νο μη οολοφονουν εκ προμελετηςπων γενος, μηο” εις πετρος τε κοι' λίθους σπειρον­ το ονθρὡπινο γενος, νο μη ριχνουν το σπορο τους πονωτος, οο μήποτε φυσιν την ουτου ριζωθεν ληψετοι 8396 σε Θροχους κοι σε πετρες, οπου δεν εινοι φυσικο νογονιμον, οπεχομενους οε ορουρος θηλείος ποσης ριζὼσει κοι νο γονιμοποιηθεί, νο οπεχουν οπο κοθε θη­εν ῇ μη οουλοιο ον σοι φυεσθοι το σπορεν. Ὁ οἠ λυκο χωροφι μεσο στο οποίο δε θο ηθελε κονείς νονομος ουτος οιηνεκής μεν γενομενος ομο κοικρο­ φυτρωσει ο σπορος του. Αν, λοιπον, ουτος ο νομοςτἡσος, κοθοπερ νυν περι τος των γονεων ουμμει­ 5 οποκτησει οιορκειο κοι ουνομη, οπως οκριθὡς εκείνοςξεις κροτει, εον κοι περί τος ολλος νικήσῃ οικοίως, που οπογορευει το σμίξιμο των γονιών με το ποιδιομυριο ογοθο εχει. Κοτο φυσιν μεν γορ πρῶτον τους, κοι ον, εχει κοι στις ολλες σχεσεις, οπως εἰνοικειτοι, λυττης οε ερωτικης κοι' μονιος κοι μοιχειων οικοιο, την ἰοιο επιτυχίο θο εἰνοι ομετρητες Φορες ευερ­ποσών κοι πωμοτων κοι' σιτων ειργεσθοι ποιεῖ των γετικος γιο την πολη. Γιοτἰ πρώτο­πρώτο εινοι συμφω­ομετρων ποντων γυνοιξι' τε ουτων οἰκειους είνοι ο νος κοι με τη φυση κοι μος κονει νο οπεχουμε οπο τηνφιλους· ολλο τε πομπολλο ογοθο γίγνοιτυ ον, ει ερωτικη λυσσο κοι μονίο, οπο κοθε λογης μοιχείες, οποτου νομου τις τουτου ουνοιτο εγκροτης εἴνοι. Τοχο το υπερθολικο φογοποτι, κοι μος κονει νο γινομοστεου ον ἡμῖν τις ποροστος ονἠρ σφοορος κοι' νεος, περισσοτερο φιλοι με τις γυνοικες μος. κοι τελος ολλοπολλου σπερμοτος μεστος, οκουων τιθεμενου του 5 πορο πολο ογοθοι θο μπορουσον νο προκυψουν, ον κο­νομου λοιοορήσειεν ον ώς ονοητο κοι' οουνοτο τορθωνε νο επιοολλει κονεις ουτον τον νομο. Αλλο ίσωςτιθεντων νομιμο, κοι' οοης ποντο εμπλησειε· προς τὡρο πορουσιοσθει μπροστο μος ενος ορμητικος κοιο οη κοι' ολεψος εγω τουτο εἴπον το οημο, ὡς τινο νεος ονθρωπος, γεμοτος οπο σπερμο οσυγκροτητο, κοιτέχνην κεκτῃμην, τῇ μεν ροστην οπουῶν, τῇ δε 0 οκουοντος γιο το νομο που θεσπιζουμε, μος κοτηγορη­χολεπωτοτην, προς το τουτον τεθεντο ὲμμεῖνσι σει σον εισηγητες ονοητων κοι οπρογμοτοποιητων νο­τον νομον. Νοησοι μεν γορ οἠ οοστον ὡς ουνοτον μων, κοι μος ξεκουφοίνει οπο τις φωνες του. Αυτο οκρι­τε εστιν κοιοπῃ ­ Φομεν γορ οη κοθιερωθεν τουτο θώς ειχο κι εγω υπ' οψη μου κοι ειπο ουτο το λογο, οτι[Κοινώς Τό νὁμιμΟν Πᾶυον ψυχὴν δΟι1λὡΟ8Οθ(1Ι και 5 δηλςχδὴ έχω ιςζχττοιη μέθοδο, οπο τη μιςι μεριηι εηκολὡ­ποντοποσιν μετά ψοοου ποιήσειν πείθεσθοι τοῖς ­Γερη οι­το όλες, κι Οι­το την ολλη δυσκολότερη, ώστετεθεϊσιν νομοις ­ ολλο γορ εἰς ΤΟΠΤΟ ΠΩΘὅὲΘηκε οφου τεθεί ουτος ο νομος, νο διοτηρηθει. Είνοι πολυνυν, ὥσ­Γ, Οὐδ) ἄν Τύπ νενὲσθω ὁοκεἶι κθθάιπρ ευκολο νο κοτολοθουμε οτι ουτο, μπορεί νο γινει κοιτο τῶν συσσιτίων ὲπιτήὅευμο ἀΠιΟΤΘἴΤΟι μή ὁννθτ πως μπορεί νο γίνει, γιοτἰ πιστευουμε πως, ον κοθιερω­τον εἴνοι ὅὐνουθαι διά ὅίΟυ Πόλιν όλην ζήν Πράθ 0 θεί ικονοποιητικο, ουτος ο νομος θο υποτοξει ολες τιςΤυϋυαν ΤΟὐΤΟι ὲλενχθὲν ὅι ἐρνῳ καί νενύμενΟν ψυχες κοι θο τους εμπνευσει το φοθο ωστε νο πειθορ­πορ' υμιν, ομως ετι το γε γυνοικῶν ουοε εν τοις χοονοπολυτως στους κειμενους νομους.

Αλλο θεθοιο τοσο πολυ εχει προχωρήσει το κοκο, ωστενο φοίνετοι οτι κι ουτο οεν είνοι ουνοτο νο προγμοτο­ποιηθει, οπως το θεσμος των συσσιτἰων γιο τον οποίοδεν πιστευει κονενος οτι μιο ολοκληρη πολη είνοι δυ­νοτο νο τον οιοτηρει σο ολη της τη ζωη, μολονοτι οπο­δεἰχτηκε κοι εφορμοστηκε εμπροκτο στον τοπο σος,ολλο γιο τις γυνοικες ουτε στον τοπο σος νομἱζετοι οπο

620

ύμετεραις ιτολεσιν δοκεῖ φύσιν ἐχειν γίγνεσθαι.

θΖι

τη φύση του καταλληλος να εφαρμοσθεί. Γι) αυτο, ακομη

Τωπη ὅ, Οὐ ὅἰά Τήν Τῆς ἀωσῃης ρώμηνι εἰρηκη 5 μια φορα, η δύναμη της επιμονής στην απιστία, με κανει

αμφοτερα ταύτα είναι παγχαλεπα μειναι κατα νο­

μον.ΜΕΓΙΑΙΧΟΣ: ,Ορθώς γε σύ λέγων.7ΑΘί­ίΝΑίΟΣ: 'Ως δα ούν ούκ εστιν ύπερ ανθρωπον,

να διακηρύσσω πως είναι παρα πολύ δύσκολο να εφαρ­μοσθεί ενας νομος που περιέχει αυτες τις δύο διαταξεις.

ΜΙΞΓΙΑΑΟΣ: Μιλας πολύ σωστα.ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ως προς το οτι ομως η επιτυχία δεν είναι ανω­

οίον τε δε γενεσθαι Θούλεσθε υμιν πειραθῶ τινα ιΟ Τερη ΟΠΦ Ἡθ Ονθρὼῃινεθ ὁωνοῖὀτηἶεθι αλλο είναι δω­

λογον εχομενον πιθανοτητος ειπειν τινος;ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Ι`Ιως γαρ ού·

νατο να πραγματοποιηθεί, θελετε να προσπαθησω νασας δωσω καποια πειστικη αποδειξη;

­ ν Θ ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Γιατί οχι;ΑΘί­ίΝΑ|ΟΣ: Ποτερον ούν τις αφροδισίων ραον α

αιτεχοιτο, καί το ταχθεν ὲθελοι περί αατα μετρίωςποιεῖν, εύ το σῶμα έχων και μή ἰδιωῃκῶςι ἡ Φού­λως:

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ευκολοτερα αραγε θα μπορούσε να απεχειαπο τις σεξουαλικες ηδονες και να τηρεί με την θελησητου, πιστα, τον σχετικο νομο, ο ανθρωπος που εχει σωμα

κλΕιΝιΑΣ; Πολο που μαλλον μη ίδιωτικως. 5 υγιες και γυμνασμενο η εκείνος που δεν το φροντίζει

ΑΘΗΝΙΜΟΣ: *Αρα ούν ουκ ϊσμεν τον Ταραντῖνον ἴΙκκον κσθολουἔ

ηκοῇ διά Τόν ιῶλιιμπιαοι τε αγώνα και τούς (τε) 8408 ΚΑΙΞΙΝΙΑΣ: Ειναι πολυ πιο ευκολο να απεχει εκεινος που

αλλους; ών δια φιλονικίαν, και' τεχνην καί το μετα δεν Παρομελεί το σώμα ΤΟΟ·

Τοη σωωρονεῖν ἀνδρεἶον ἐν τῇ ψωχῇ κεῃημἑνος] ΑΘΗΝΑΙΟΣ: 'Αραγε δε γνωρίζουμε εκ φημης τον 'ικκο τον

ως λογος, ούτε τινος πώποτε γυναικος ηψατο ουδ' Ταραντίνο που ελαθε μερος! στους Ολυμπιακούς και

σύ Πωὅός ἐν ὁλῃ Τῇ Τῆς ἀσκἡσεως ἀκμῇ. καί δή 5 στους αλλους αθλητικούς αγωνες;' Σ° αυτούς ανακηρύ­

και” Κρίσωνα καί )Αστύλον καί Διοπομπον και' αλ­ Χἶηκε \^κἶΊΤηθ ΟΠΘ Φιλοῖίμίθ και Τεχνη Ολλθ Κω είἶειδη

λους παμπολλους ο αύτος που λογος έχει. καίτοι ειλε ψωλή γἦννωσ κἶλι Φρθνιμη δω δελί Ογγιζεηοῃως

Τῶν γι ὲμῶν καί σων Πολπῶν] ώ κλε"/ία Πολύ κά­ λενε, ποτε ουτε γυναικα ουτε αγορι σ” ολη τη διαρκεια

κιον ήσαν πεπαιδευμενοι τας ψυχας, τα δεσώματα Β ΤΠΩ Προγώμνοσἡθ Του­ Η ίδιο Φἠί­"Ί δίοδίδεῖοι και Υίο

πολύ μαλλον οφριγωντες.τον Κρίσωνα, τον Αστύλο, τον Διοπομπο, και γι” αλλους

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: ίΑληΘη ταύτα λεγεις οτι σφοδρα υπο των παρα πολλούς. Και ομως οι ανθρωποι αυτοί ηταν πολύ

Παλαιών ἐστιν ειρημενα περί τούτων τῶν αθλητών λιγοτερο ψυχικα μορφωμενοι, απο τους δικούς μου και

ὡς όντως ΠΟΤἑ γενόμενα 5 τους δικους σου συμπολίτες, Κλεινία, που είχαν σώματα

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Τί ούν; οι μεν αρα νίκης ένεκα παλης και ΠΟΠ ἡΐον Πιο ρωμωλὲο­

ορομων και” των τοιούτων ετολμησαν απεχεσθαι ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Αληθεια λες. Οι παλαιοί μας εχουν γεμίσει τ”

λεγομενου πραγματος απο των πολλῶν εύδαιμο­ αυτια με διηγησεις, γιο αυτους τους αθλητες, που ισχυ­

νος, οι δε ημετεροι παιδες αδυνατήσουσι καρτε­ ρίζονται οτι ανταποκρίνονται σε πραγματικα γεγονοτα.

ρείν πολύ καλλίονος .ένεκα νίκης, ην ημεῖς καλλί­ ιΟ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Τι λοιπον; Εκείνοι οι ανθρωποι για να νικησουνστην παλη, στους αγωνες δρομου και στα παρομοια αγω­νίσματα είχαν την τολμη να αποφύγουν εκείνα που, γιατον πολύ κοσμο, αποτελούν την τελεια ευτυχία, και οινεοι μας δε θα θρούν την αναγκαία δύναμη που τουςχρειαζεται, για να αποκτησουν μια πολύ ωραιοτερη νίκη.

έιι

θ2Ζ

στην εκ παίδων προς αὐτοὐς λεγοντες εν μὐθοιςτε καί εν ρημασιν καί εν μελεσιν αδοντες, ὡς είκας, ο

κηλησομεν;ΚΑΕ|ΝίΑΣ: Ποίας;

ΘΖΒ

που από την παιδικη τους ηλικία εμείς παρουσιαζονταςτην σαν την ωραιότατη από όλες, με διηγησεις, με λόγιακαι με τραγούδια είναι φυσικό να τους γοητευσουμε;

Κ/ίίΞ|Ν|ΑΣ: Ποια νίκη;_ _ ­ 7 , _ .Ι ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Τη νίκη των ηδονων, που, αν πετυχουν να τις

ΑΘΗΝΑ|ΟΣ: Της των ηδονων νίκης, (ης) εγκρατεις ον­τας αν ζην εὐδαιμονως, ηττωμενους δε τοὐναντίον 5

απαν. Προς δε τοὐτοις ἐτι φόαος α του μηδαμῇμηδαμως ασιον αὐτο είναι δὐναμιν ημίν οὐκ αραἐξει κρατείν ὡν αλλοι κεκρατηκασι τοὐτων αντεςχείρονες;

ΚΑίΞίΝίΑΣ: Είκος γουν. ιΟ

υποταξουν, θα ζησουν ευτυχισμενοι, αν όμως νικηθουναπ) αυτες θα συμθεί το ακρως αντίθετο. Εξ αλλου ο

φόθος ότι θα διαπραξουν κατι που είναι από καθε αποψηανόσιο, δε θα μας δωσει τη δυναμη να νικησουμε ταπαθη που κατόρθωσαν να νικησουν αλλοι κατὼτεροι απότους δικους μας;

Κ/ίΕ|Ν|ΑΣ· Ναι είναι λογικό να το πετυχουμεΑΘί·ίΝΑίΟΣ: “Επειδη τοίνυν ενταυθα εσμεν τουτου ΑΘΗΝ/ΗΟΖΣ Α° ­Ι

του νομίμου περι, δια κακην δε την των πολλῶν ° (Ροω 'οιπονχθρισκομοσῖἶσ σωῖο Το Ρημειο

είς απορίαν επεσομεν, φημί το μεν ημετερον 6

νομιμον ατεχνῶς δείν περί αὐτῶν τοὐτων πορεὐε­σθαι λεγον ως οὐ δεί χείρους ημίν είναι τους πο­λίτας ορνίθων καί αλλων θηρίων πολλῶν, οί' καταμεγαλας αγελας γεννηθεντες, μεχρι μεν παιδογο­ 5

νίας ηίθεοι καί ακήρατοι γαμων τε αγνοί ζῶσιν,οταν δα είς τοὐτο ηλικίας ελθωσι, συνδυασθεντεςαρρην θηλεία κατα χαριν καί θηλεια αρρενι, τονλοιπόν χρόνον ασίως καί δικαίως ζωσιν, εμμενον­τες Θεααίως ταίς πρωταις της φιλίας όμολονίαις· ε

δείν δη Θηρίων γε αὐτοὐς αμείνους είναι. 'Εαν δ'ουν υπο των αλλων Ἑλλήνων καί ααρααρων τῶνπλείστων διαφθείρωνται, την λεγομενην ατακτον'Αφροδίτην εν αὐτοῖς ορωντες τε καί ακουοντες 5

μεγιστον δυναμενην, καί οὐτω δη μη δυνατοί γί­γνωνται κατακρατείν, δευτερον ναμον επί αὐτοίςμηχανασθαι χρη τους νομοφὐλακας νομοθετας γε­νομενους.

ΚΑΕίΝίΑΣ: Τίνα δη συμαουλεὐεις αυτοίς τίθεσθαι νο­ 84ι ει

μον, εαν ο νὐν τιθεμενος αὐτοὐς εκφὐγη;

οσον αφορα αυτο το νομο και Θρεθηκαμε σε δυσκοληθεση λόγω της διαφθορας των πολλων ανθρωπων, πι­στευω ότι: ο δικός μας οφείλει να ακολουθησει χωρίςδισταγμό την ίδια πορεία, διακηρυσσοντας ότι οι συμπο­λίτες μας δεν πρεπει να είναι χειρότεροι απο τα αρπα­χτικα πουλια και αλλα πολλα αγρια θηρία, τα οποία γεν­νιουνται σε μεγαλες αγελες και εως ότου τεκνοποιη­σουν μενουν παρθενα, αμίαντα και αγνα από συνουσία,όταν δε ερθουν στην καταλληλη ηλικία, συνδυαζεταιαναλογα με την προτίμηση του το αρσενικό με το θη­λυκό και το θηλυκό με το αρσενικό, και ζουν την υπό­λοιπη ζωη τους μεσα στην ευσεθεια και τη νομιμότηταμενοντας πιστα στις πρωτες συμφωνίες της φιλίας τους.Επομενως, οι συμπολίτες μας πρεπει να είναι πιο ενα­ρετοι από τα θηρία. Εαν όμως αφηνουν τον εαυτό τουςνα διαφθαρεί από τους αλλους 'Ελληνες και την πλειο­νότητα των θαρθαρων, επειδη ακουνε ότι αναμεσα σα

αυτους εχει μεγαλη δυναμη η Αφροδίτη, εκείνη πουλενε πως δεν αναγνωρίζει κανενα νόμο, κι ετσι αποδει­κνυεται πως δεν είναι ικανοί να υπερισχυσουν σ” αυτητη μαχη, πρεπει τότε οι νομοφυλακες να γίνουν νομο­θετες, και να εφευρουν δευτερο νόμο γι' αυτους.

Κ/ί!ΞίΝ|ΑΣ: Και ποιον νόμο συμθουλευεις να επιθαλλουμεσ' αυτους, αν ξεφυγουν ατι” αυτόν που νομοθετουμετώρα;

ΘΖΑ ΘΖΒ

ΑΘΗΝΑΙΉΣ Δη/\|Ον ὀῃ Τόν ὲχὁμενον ΤΟΟΤΟΠ ὁεὐκ” ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Φυσικα εκείνον που ερχεται δευτερος μετα

Κ/\ἕῇ\ΠἈἔ) κ7ίιεΙν!Ο”¦ απ' αυτον„ Κλεινία.

ΑΘΗΝΑίΟΣ: ἴἱἔζκαλιἶν/εῖσςτἰον ότι μαλιστα ποιεῖν τ'ν των 5 κ^Ε|Ν|ΑΣ Ποὶον εννοεἱςζ ­ ­ Ι Ι ­

ἡὁονῶν βώμην ήν Ί/ηΟὐΤ_ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Να τους στερουν„ οσο ειναι δυνατο, τις ήδονες

δια πονων αλλοσε τρεποντα του σωρατοητ Εί ηεξ εκείνες της δονομης Που ΟΠΟΧΤΟ κανείς με Τις Φυσικέςἄν ΤΟ_ Υ Υ

­μ ς' η/ ασκήσεις. Γι' αυτο πρεπει να μετατοπίζουν τον χυμο και

Ι ΗΤΟΙ Ε! εἶνω Ρο ωἕεἰη Τη' Των Οφροασἰων την τροφή αυτής της ορμήςγ με κουραστικες εργασίες,

χρησεἰ· σΠΟΪ/Ιῳ γαρ (ἶω Τῳ ”ΤΟ[Οωἶῳ| ὀ!› (ἰιἰσχὼ/ην ιο σε αλλα μερη του σωματος. Αυτο μπορεί να επιτευχθεί,

ἱῖἔὅξἔἐχ Ξ:[θενε(ῖΤΖί)/Ζν Τφῖὅ |ῖΙ\ωΤἘν| ὅ£σΠΟ|Π/αν Ώ αν απαγορευσει κανεις να ξεπερνα καθε οριο αναίδειας

ὀρἑω/Τά ἶ‹ΟλΞἔρΠΟ|:)_ ΟΣΤΟΖ­ Ξστἶυν εἕἱἱνἔεωὲἶἔεἶ η σεξουαλική πραξη. 'Οταν δηλαδή την εκτελοαν σπα­

καί ἀγράῷω \/Ομἰσθἑν ὁἑίμἠ λἕνθάνεῃ/ νίως για λογους ντροπής η ντροπή θα μειωσει τη συ­

αίσχρον, αλλο οιί το μή παντως δραν Ούτω τοωτο 5 χνὸῖηῖοι Μ η ελἀῇωση σωἡ ΘΟ Φὲρει εξασθένηση Της

αίσχοον αὐ καί καλον δεμτερως αν ήμίν εν να ω Τωροννικὴς εξοωσἱος Της σεξοωσλικἡς Ορμἠςί Το νο κο·γενὀμενον κέοπο ὸρΘόΤηΤΟ ἔάί λυπτονται με μυστήριο τετοιες πραξεις θα ήταν καλο

Τούς Τάς Φώσεἰς ἄεφθορμένοως ἡῇοωί να αποτελεσει για τους συμπολίτες μας, εθιμο και

των προσαγοοεαομεν εν γενοςγον περιλαἕοντα ο ογροῷο νὀμο] Το νο μη μένουν Παλι μωσΤικὀ θα ὴΤΟν' Ι Ι αισχρο, δεν πρεπει ομως ναιῷτασουμε ως το σημείο να

τρία γενή Θιαζοιτ” αν μή παρανομείν.ΚΙ\ΙΞ|ΝΙΑΣ: Ποία δή;ΑΘΗΝΑ|ΟΣ: Το τε θεοσεΰες αμα καί φιλοτιμσν καί το

το απαγορεοσουμε. 'Ετσι θα γραφτεί μεσα στο νομο αυτοτο πραγμα σαν αισχρο και καλο δευτερης κατηγορίαςγπου θα εχει δευτερευουσα ήθική αξία, και ολους οσους

μή των αωματων α α των τροπων τής ψυχηα Ον 5 εχουν διεφθαρμενες φυσικες κλίσεις, που εμείς ονομα­των καλών γεγονος εν επιθυμία. Ταιιτα δή καθαπερισως εν μυθῳ τα νιξιν λεγομενα εστίν εαχαί, πολμνε μήν αριστα, είπερ γίγνοιτο, εν πασαις παλεσι

ζουμε κατωτερους απο τον εαυτο τους, αφοο τους θεω­ρήσουμε σαν ενα γενος, θα εξαναγκαζονται απ) τα αλλατρία γενή να μή παραθαίνουν τους νομους.

Ι ,. Τ. 6, ., ί , . Ι ,Ι _

ἔἔ;/Ξἑἑοὅἶἕσοἶἱἐο Π?/Ιίῖ ΘεΤΟςεεθεί\Ο!” Ξἶν ὁυοἐν ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Ποια είναι τα αλλα τρία γενη;_ μ 'Ο ρω ἰκων' η μη ενα ΤΟ _ εἰ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Συγχρόνως: το ευσεθες, το μεγαλοψυχο, και

μαν μήδενος απτεσθαι των γενναίων αμα καί ελευ­Θερων πλήν γαμετής εαυτσι) γυναίκας, αθυτα δεπαλλακῶν σπερματα καί ναθα μή σπείρειν, μήδεαγονα αρρενων παρα φασιν· ή το μεν των αρρενων

εκείνο που επιθυμεί, οχι τα σωματα, αλλα τα ήθη μιαςπραγματικα ωραίας ψυχής. Ηθικα αιτήματα που παρου­σιαζομενα τωρα με μορφή μαθουγ είναι απλοί ευσεθείςποθοιγ που αν γίνονταν ομως πραγματικοτητα, θα απο­τελουσαν σωτηρία για ολες τις πολεις. Ίσως, αν θελειο θεος, θα μποροοσαμε να επιθαλλουμε, στο θεμα τουερωταγ αυτή την εναλλακτική λυση: ή να μη τολμα κα­νείς να αγγίζει κανενα αλλο προσωπο ελευθερο και αποευγενική οικογενεια εκτος απο τή νομιμο συζυγο του,ουτε να σπερνει, είτε με παλλακίδεςγ μια παρανομησπορα και νοθους, είτε να μη συνουσιαζεται με αρσενι­κο, διαστρεφοντας τη φυση, μιαν ακαρπή σπορα­ ή,

εεε Θ

παμπαν αφελοίμεθί αν, το δε γυναικων, ει' τις συγ­γιγνοιτο τινι πλήν ταίς μετα θεῶν και ίερων γαμωνελθοασαι εἰ τ'ν οίκι' ν ' _ ” “λ/ι

Ζ?

αφου απαγορευσουμε τελείως τις σχεσεις με τους αρ­ρενες, οσον αφορα τις γυναίκες, οποιονδήποτε συναψεισχεσεις με αλλες εκτος απο εκείνες που μπήκαν στο

Ο ς ή α , ωνήταις ειτε α ῳι _ · ­ ­ σπιτι του με την ευλογια των θεων και ιερους γαμους,οτῳουν τροπῳ κτήταις, μή λανθανων ανδρας τε

Ι _ ι ι .. , . _ , Θ δηλαδή με αγορασμενες ή αποκτημενες με αλλονκαι γυναικας πασας, ταχ αν ατιμον αυτον των εντῃ πολει επαίνων νομοθετουντες ορθώς αν δαξαι­μεν νομοθετείν, ως οντως οντα ξενικον. Ουτος δή

οποιονδήποτε τροπο, χωρίς να κατορθώσει να κρυφτείαπο ολους τους αντρες και τις γυναίκες, οι νομοι μας

'σ ολ α πολιτικανόμος] εφφέ είς εῇε δύο Μπούς χρὴ Προσω/ΟρεΠ_ 5 ισως ειναι σωστο να του αφαιρε' ουν α τ

Δ

­ του δικαιωματα και να τον θεωρήσουν πραγματικα σανειν, κείσθω περί αφροδισίων καί απαντων των ερω­τικων, οσα προς αλλήλους δια τας τοιαυτας επιθυ­ 842ε ξένο­ θϋΐὀς. λοιπον. ο νομος, είτε τον θεωρήσουμεενα,

­ ­ ­ ειτε δυο, ας υπαρχει για τις σεξουαλικες και γενικα γιαμίας ομιλουντες ορθως τε καί ουκ ορθως πραττο­μεν.

ΜΕΙἹΑΑΟΣ: Καί τοίνυν, ώ ξενε, εγώ μεν σοι σφοδρα

τις ερωτικες σχεσεις, που πραγματοποιουμε καθως συ­ναναστρεφομαστε ο ενας τον αλλο με τετοιες επιθυμίες

δεχοίμήν αν τουτον τον νομον, ο δε δή Κλεινίας 5 είῖε νὀμωὲ εῇε Πορἶηνομσςλ ο ουνα πιοΟιῃός Φραζῇω Π· ΠΟΤΘ Περί αὐῖῶν δἰανοεῇω ΜΕΓΙΑΛ­θε: σο για μενα. φι ε μου. α εχ μ

ΚΑΕ|ΝίΑΣ: Ἐσται ταυτα, ώ Μεγιλλε, οποταν γε δή μοιδόξῃ τις παραπεπτωκεναι καιρος· νυν μήν εῶμεντον ξενον ετι είς το προσθεν προιεναι τῶν νομων.

ευνοικα αυτον το νομο. Ο Κλεινιας ας μας πει τι γνωμηεχει γιί αυτα τα ζητήματα.

Κ/ίΕ|Ν|ΑΣ: Αυτο θα γίνει, Μεγιλλε, οταν νομίσω πως

ΜΕΠΛΛΟΣ: Ὁρθως. ιο εφτασε η καταλληλη στιγμή. Τωρα ας αφήσουμε τον

~ Ό ξενο μας να προχωρήσει στους νομους.ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Άλλα μήν νυν γε προίοντες ήδη σχεδον

εσμεν εν τῷ κατεσκευασθαι μεν συσσίτια ­ ὁ φα­ ΜΕΠΛΛΟΣ Ἐχεἔς ξἶἰκιομεν αλλοθι μεν αν χαλειτον είναι, εν Κρήτῃ δε ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Αλλα τωρα θεθαια προχωρώντας εχουμε ήδη

φθασει στο σημείο της ιδρυσεως συσσιτίων πραγμα που,ουδείς αλλως αν υπολαθοι δειν γίγνεσθαι ­ το δεΤίνα ΤρὁΠΟν7 Πὁῖὅρον ὡς ὲνθάδε ή καθάπερ ἐν 5 κατα τη γνωμη μας, σε αλλα 'μερη θα ηταν δυσκολο να

­ γίνει, αλλα, στην Κρήτη, κανεις δε θα μπορουσε να φαν­Αακεδαίμονι, ή παρα ταυτα εστιν τι τρίτον είδοςσυσσιτιων αμφοιν τουτοιν αμεινον αν ἐχον, τουτοοατί εξειιρειν μοι χαλειτον είναι δοκει, μεγα τεΟΥαΘον ευρεθεν ουδεν απεργασεσθαι· και' γαρ νιιν

τασθεί οτι θα γίνει κατι διαφορετικο. Μα πανω σε ποιοπλανο θα το πραγματοποιήσουμε; οπως γίνονται εδω,ή οπως γίνονται στη Σπαρτη, ή αν υπαρχει εκτος απ”

_ ιο αυτα τα δυο ενα τρίτο είδος συσσιτίων καλυτερο απ,ὲμμελως εχειν κατεσκευασμενα.

Τοιῃογς δι ἐσῃν ακὁλοωθον ἡ ΤΟΟ ὅίου Μπα­ 0 αυτα τα δυο, δε νομιζω πως ειναι δυσκολο να το Θρουμε.

_ουτε αν θρεθει θα μας προσφερει κανενα μεγαλο πλεο­

σκευή, τίν” αυτοις αν τροπον ἐποιτο. Βίος δή αλ­λαις μεν πολεσιν παντοδαπῶς αν καί πολλαχοθενειή, μαλιστα δε εκ διιτλασίων ή τουτοις, εκ γής

νεκτημα, αφου το συστημα που υπαρχει σήμερα είναιαρμονικα τακτοποιημενο. Σαν επακολουθο του θεματος

· ­ 5 των συσσιτίων ερχεται η προμήθεια των εφοδίων και μεγαρ καί εκ Θαλαττής τοις πλείστοις των”Ελλήνων

ποιο τροπο θα γίνεται. Αλλα στις αλλες πολεις θεθαιαη προμήθεια είναι καθε λογής και προερχεται_απο πολ­λες πηγες. και μαλιστα διπλασιες απ” αυτες που θα δια­θετει η δική μας. Γιατί και απο την ξηρα και τη θαλασσα

ΘΖΒΘΖΘ

ἐστί κατεσκειιασμενα τά περι' την τροφην, τοάτοις προμηθευονται τα τροφιμο τους οι περισσοτερες ελλη­δε μονον εκ γῆς. Τῷ μεν οὐν νομοθετῃ τοιιτο νικες πολεις, ενω η δική μας μοναχα απο την ξηρά.ράον· οο γάρ μονον ἡμίσεις αι) γίγνοντάι νομοι οι Αυτο για το νομοθετή αποτελεί μεγαλη ευκολία γιατίμετριοι, πολο δ' ελάττομς, ἐτι δ' ελευθεροις άν­ του χρειαζονται οχι μοναχα οι μισοί νομοι, αλλα πολυΘρώιτσις μαλλον ιτρἑιτσντες. Ναυκληρικῶν μεν γάρ πιο λίγοι κι ακομη αυτοί που ταιριοζουν περισσοτεροκαί εμπορικών καί καπηλευτικῶν καί πανδοκευσεων σε ελεύθερους ανθρωπους.καί τελωνικων καί μεταλλειῶν καί δανεισμῶν καί 5 Αηὐ Το ΤΤΡΟθλημΟΤΟ δηλαδη Των εμΤΤΟΘΟηλΟΤηΟΧωνι Τωνεπιτοκων τοκων καί άλλων μυρίων τοισυτων τα εμηὁρωνι Των ί­ηκροεμηὸρωνι Των ξενοδωίωνι Των Τελω­Πσλλα απήλλακται, χαίρειν αυτοίς εἰπών, ο περί νείων, των σχετικών με τα μεταλλα, των δανεισμων καιταύτην τήν πάλιν νομοθέτης, γεωργοίς δὲ και γο­ των τοκων και των επιτοκίων, και απο αλλα αμετρηταμεσσι καί μελιττουργοίς καί τοῖς περί τά τοιαάτα τετοια θέμσΤΟ είναι Οηθλληνί­Τὲνος ίωηὀ μενωω μὲρίϋθφυλακτηρίοις τε καί επιστάταις οργάνων νομοθε­ ι0 Κω ΤΟ έΧεΤ ΟηΟΧΟίΟεΤησΘΤ νίο ηηνΤη Ο νοί­ΤΟθἐΤη9 Τηςτήσει, τά μεγιστα ήδη νενομοθετηκώς περίγαμοιις ε Πόλης ΟϋΤηη­ ΜΟνὀΧΟ ΥΤΟ Τοϋη νεωρνθὐηι ΤΟΠΟ ΘΟ­άμα καί γενεσεις παίδων και τροφάς, ἔτι δέ και σκους, τους μελισσοκομους και για τις αποθηκευσειςΠσίδείσς αρχών τε καταστάσεις εν τῇ πολει· νιιν των προϊοντων τους, και για τους κατασκευαστές τωνδ” επί ίτοιᾶς] τήν τροφήν καί οσοι περί αυτήν ταυ­ ερνηλείων Τοωθ θο νομοθῃησείι ΟΦΟΟ ηδη έΧεΤ νΟί­Τοθεττην συνδιαπονουσιν άναγκαῖον νομοθετσυντά 5 Τησεί νία Το σηΟϋδΟΤὁΤεΟΟ θ·ἑμΟΤΟ ὀηωη εἰνοί Οί νὀμοίεστιν τρεπεσθαι. και συνοιμα η γεννηση κι η ανατροφή των παιδιων καθως

Πρῶτον δή νομοι ἐστωσαν λεγομενοι τοιζίνομά ΚΙ Π μόρΦωση Των κι Π ΘΥΚΟΤΤἹΟΤΟΟΠ Των ΟΟΧὼν Τηςγεωργικοί. Διος ορίου μεν πρῶτος νομος ὀδε είρἠ­ πολεως. Τώρα πλεον πρεπει να στρεψει την προσοχήσθω­ Μη κίνεηω νης ὁρίσ μηδείς μήτε οίκείου πο­ του στα προθλήματα τής διατροφής και εκείνων πουλίΤΟϋ νείτσνσς, μήτε σμοτερμονος επ'εσχατιας κε­ ιΟ μοχθουν γιί αυτήν και να διατυπώσει τους σχετικουςκτημενος άλλῳ ξενῳ γειτονῶν, νομίσας το τάκί­ νόμους.νητα κινείν αληθως τοιιτο είναι· Θοιιλεσθω δε πας 8438 [·'‹^Ε||ν|^Σ­” Αληθείηι η νεωνρηωίκη Θέση Τηη ηόληη δίεωκοτπετρον επιχειρῆσαι κινείν τον μέγιστογ ἄλλον Π/τήν λυνει και απλοποιεί το εργο του νομοθετη, φίλε Αθη­ὀρσν μαλλον ή σμικρον λίθον ορίζοντα φιλίαν τε νσίεί­καί ἐχθραν ἐνορκον παρά θεῶν. Τοιι μεν γάρ ομὸ­ [ΜΕΓΜΛΟΣ Παρα πολο μαλιστα. Αλλοι τι ονομα θα παρουν

οι νομοι που θα θεσπίσει ο νομοθετης μας;]ΑΘΗΝΑΙΟΣ Πρωτα­πρώτα οι νομοι αυτοί καλο θα είναι να

ονομασθοον γεωργικοί. Ας διατυπώσουμε ετσι τον πρω­το, που θα αφιερωσουμε στον προστοτη των συνορωντον Δία: Κανενας να μη μετακινεί τα συνορα της γειτο­νικής ιδιοκτησίας είτε ανήκει σε συμπολίτη του είτε σεξενο γείτονα, οταν το χτήμα του Βρίσκεται στην ακρητης πολεως, σκεπτομενος οτι κανοντας κατι τετοιο είναισα να κινεί τα αμετακίνητα. Ας προτιμήσει ο καθεναςνα προσπαθήσει να μετακινήσει και τον πιο μεγαλοθροχο μαλλον παρα τη μικρή εκείνη πετρα που είναι τοοριο της φιλίας και της εχθρας με ενορκη εγγμηση των

ΘΒΟ δίἔι

ΦΠ/ΤΟΟ Ζεὐς ι­Τάρωςι ΤΟΟ δέ ξένωςι Θἴ μεΤά ΠΟ­ 5 Θεων, Γιο το οριο της φιλιος δηλοδή εγγυητής εινοι ολεμων τῶν εχθιστων εγειροντοι. Κοίο μεν πεισθεις Ποοοῖοἶηο Τοο Φολἠο Δἰοο κοι νιο Το ολλοι ο Ξονιοο,Τῷ ι/Οι­ιῳ ἀνΟἴσΘΤιΤΟς Τῶν ἀΤΤ, ΟΟΤΟΤΤ κακών νίννοπη ο προστοτης δηλοδή των ξενων, που οτον οργισθοονἄν. ΚΟΤΟΦΩΟΉἹΘΘΟ δέ ὅΤΤΤΟΤ§` ὅίκως ένοχος ἐσπνι προκολουν τους πιο ομειλικτους πολεμους. Κι οποιοςμιά μὲν Παρά θεῶν ΚΟΤ ΤΤρώΤΤιι δενΤέιΟαι δέ ὐΤΤὁ πειθορχήσει στο νομο δε θο δοκιμοσει τις συμφορεςνὐμωι Μηὅεις νά!) ὲκών κΤνεΤΤω νης όρια ν8ΤΤό“ Ό που προερχοντοι οπο την ποροιοοσή του, οποιος ομωςνων' (52 ὅή ἄν ιννἠσῃι Ι­ΤΤἹνΤ#ἑΤω μὲν ὁ ὅοωλόμενθς την περιφρονήσει Θο υποστεί διπλή τιμωριο, την πρωτηΤΟΤΩ Υεωρνῦἴςι Οί δέ εἰς Τό ὅΤκΟΤΟΤΤιρΤΟν ἀνὁνΤων· οπο τους θεοος, τη δευτερη οπο το νομο. Κονενος,Ἡν δὲ Τις ϋΦλΠ Τήν Τοιοὐῃιν ὀίκηνι ὡς ΤΤνάὀΟσΤΟν λοιπον, νο μη μετοκινει με τη θελησή του το συνορονην λοθρο κοι Θιο ποιουντος του οφλοντος, τιμάτω 5 της ιδιοκτησιος των νειτονων. 'Οποιος το μετοκινήσει,Τὸ δικΘΘΤήρΤΟν ὁ ΤΤ ἄν ὁἑῃ Πάσχων κι ἀῃοῇνεἰν ος τον κοτογγειλει οποιος θελει στους ιδιοκτήτες κιΤόν ιΊΤΤΤΙΘἑνΤΟ· ουτοι ος τον κολεσουν στο δικοστήριο. κι ον κοποιος

Τό δὲ μΘΤά ΤΘΟΤΟ ὅλάὅω Πολλοί καί σμἰκραί χοσει σε μιο τετοιο δικη, το δικοστήριο ος Βνολει οπο­νειπηνων Υιννὐμενωι διά ΤΟ Θσμίζειν ἐχθρσς ὁνκον φοση οτι ουτος προσποθησε νο κομει λοθροιως κοι μεμὲνυν ὲνΤἴκΤΘϋσΘΤι Χ(Τ^εΤΤήν καί σφόδρα Πικράν Το τη Βιο ονοδοσμο της νης, κι ος του επιθοιλλει οτι εινοιγειτονίον οπεργὀιζοντοι. Διο χρἠ ποντως ευλοθεῖ­ ι: οίκοιο νο Ποθει ἡ νο Πληρώνει­ΟΘΟΤ ΥΞἴΤΟνΘ ΥΘἴΤΟνΤ μηδέν ΤΤΟΤεΤν ὁκηφορονι Τῶν Συμθοινουν επειτο πολλες κοι μικρες ζημιες ονομεσοΤΘ ἄλλων Πέρι καί δή καί ὲκερνασίας σνιπἴάσης στους γειτονους, που επειδή συνοντιουντοισυχνο μενο­υΦὁδΟ› ὐεἴ διεϋλαὅωνμενον” Τό μέν νάρ ὅλάκπειν λὼνουν την εχθροποθειο κοι κονουν τη νειτνιοση δο­Ουδὲν Χυλ­9ιΤὐν ἀλλι ἀνθρώΤΤΟν ΤΤΟνΤὁς= Τὸ δι ὲκἴω” 5 σκολη κοι πολο δυσορεστη. Γι' ουτο πρεπει ο νειτονοςΦελεἶν Θὐδθι­ΤΪ2 ὀΤΤΘνΤΟΤῖ­ Ὁς ὀγ ἄν ὲΤΤ8ρνἀζηΤΠΤ Τά νο προσεχει πολο ωστε νο μη κονει τιποτε που νο ζη­ΤΟΘ νΘΤΤΟνΟ© ὺΤΤ<°?ΟΘΟΤνων ΤΟΘΟ όρους, Τό μέν 6^ά“ μιωνει το νειτονο του κι οκομο νο φροντιζει πολυ, με­ΘΟΘ ἀΤΤΟΤΤνἑΤωι Της δὲ ἀνωδείσς άμα καί ἀνελεψ τοξο των ολλων νο μην προκολει με κονενον τροποΘεοιος ἐνεκο ἰοτρευομενος διπλοοιον του ὀλοθους ιι ζημίεο οῖο Χωοοφιο Τοο εοοῃοίνονῖοο Το οίκο Τοο ιοιο_

ἄλλθ ὲΚΤΘιΟάΤω Τῷ Θ^ΟΦΘἑνΤΤ” ΤΟΤ]Των δέ καί ἀΠάν“ κτησιο. Γιοτι το νο θλοψει κονεις, εινοι ευκολο κοι μπο­των των τοιουτων επιννώμονες τε κοί δικοοτοι κοι' οεί νο Το κομοι κοθε ονθοωοοοη ολλο Το νο ωῷολεἰ δεΤιμηπιί νιννέσθων ἀνρονὁμοιι Τῶν μέν μωζὸνωνι μπορεί νο το κομει ο κοθενος. Όποιος, λοιπον, κολλιερ­καθάπερ ἐν ΤΘΤΩ Πρὸσθεν εΤΏΤιΤΟΤι ΤΤΤΤΟΟ κι ΤΟΟ δω“ 5 νει το χωροφι του γειτονο υπερπηδὼντος το σονορο,ὅΘι‹ΟΤηι­ΤΘΟΤΟΘ Τάξκῖι Τῶν ὲ^ΟΤΤόνων δέ Οἱ Φρονδ ος πληρώνει τη ζημιο, κοι γιο νο γιοτρευτει συνομο οποΩΘΩΧΟΤ ΤΟὐΤων­ κωί ὲάν ΤΤς θοσκήμεπο ὲκννἑμῃι την ονοιδειο κοι τη φιλοργυριο του, ος πληρωσει τοΤάς ὅλάΰυς ὁΡῶνΤε§` κρΤνόνΤων καί ΤΤμώνΤων· κο!! διπλοσιο της ζημιος σ) ουτον που εθλοψε. ΓΓ ουτο κοιεάν ὲσμρὐς ὸλλοψιοοϋς ΟΦ­Περίἔη ῃς Τῇ Τῶν με/νΤ_ ολλο παρομοιο ος ορισθουν ποονμοῖογνὼμονεει δικο·

στες κοι εχτιμητες, οι ογρονομοι. κοι γιο το μενολοτερο,οπως ειπομε προηνουμενως, νο οποσχολοοντοι κοι οιδωδεκο, γιο το μικροτερο δε μονοχο οι φρουροχοι. Ανκονενος Θοσκει κοποδιο μεσο σε ξενο χτήμοτο, οφουδουν τις ζημιες, ος κρινουν κι ος ορισουν την ποινή, κιον κοιποιος οικειοποιειτοι ξενο μελισσιο επειδή Βρίσκει

ι θθθο32

των ηδονῃ συνεπομενος καί κατακρούων ούτως οί­ ε

κειῶται, τινετω την ολαδην. Καί εαν πυρεύων τηνύλην μή διευλαύηθῇ τήν τού γείτονος, την δοξα­σαν ζημίαν τοῖς αρχουσι ζημιούσθω. Καί εαν φυ­τεύων μη απολείπῃ το μετρον των τού γείτονας 5

χωρίων, καθαπερ είρηται καί πολλοίς νομοθεταιςίκανῶς, ών τοῖς νομοις χρη προσχρησθαι καί μηπαντα αξιούν, πολλα καί σμικρα καί τού επιτυχον­τος νομοθετου γιγνομενα, τον μείζω πολεως κο­ομητην νομοθετείν· επεί καί των ύδατων περι 8448

γεωργοίσι παλαιοί καί καλοί νομοι κείμενοι ουκ α­ξιοι παροχετεύειν λογοις, αλλ” ο Θουληθείς επί τοναυτού τοπον αγειν ύδωρ αγετω μεν αρχομενος εκτῶν κοινών ναματων, μη ύποτεμνων πηγας φανε­ 5

ρας ίδιώτου μηδενος, ἡ δί αν αούληται αγειν, πληνδι, οίκίας ή ίερων τινων ἡ καί μνηματων, αγετω,μη αλαπτων πλην αύτῆς τῆς οχεταγωγίας. ίΑυδρία

οί αυτο ευχαρίστηση και τα προσελκύει χτυπωντας χαλ­κινα σκεύη, ας πληρωνει τη ζημια. Κι αν καίγοντας ξυ­λεία, δεν προσεξει να μη μεταδοθεί στα δεντρα τουγείτονα, ας του επιθαλλουν οι αρχοντες το προστιμσπου θα νομίσουν οτι του αξίζει. Το ίδιο θα συμθεί, ανφυτεύοιντας δεν αφηνει την κανονικη αποσταση απο ταγειτονικα χωραφια, οπως εχει ορισθεί ικανοποιητικα αποπολλούς νομοθετες.Τους νομους των πρεπει να χρησιμοποιούμε συμπληρω­ματικὼς και να μην εχουμε την απαίτηση ολα τα ζητη­ματα, και τα πολύπλοκα και τα ελαχιστα, που ενομοθε­τησε ο πρώτος τυχαίος νομοθετης, να τα τακτοποιησειο υπερτατος νομοθετης της πολεως. Υπαρχουν, παρα­δείγματος χαριν, για τους γεωργούς σχετικα με τα νεραπαλιοί και ωραίοι νομοι που δεν υπαρχει λογος να τουςδιοχετεύσουμε στη συζητηση μας, αλλα οποιος θελεινα φερει νερο προς το μερος του, ας αρχίσει να το

­ Β μετακομίζει απο τις δημοσιες πηγες, χωρίς να το περναδε εἴ τισι τοποις σύμφυτος εκ γης τα εκ Διος ίοντααποστεγει ναματα, καί ελλείπει των αναγκαίων πω­

ματων, ορυττετω μεν εν τῷ αύτού χωρίῳ μεχρι τηςκεραμίδος γῆς, εαν δί εν τούτῳ τῷ οαθει μηδαμὼςύδατι προστυγχανῃ, παρα των γειτονων ύδρευε­ 5

σθω μεχρι τού αναγκαίου πωματος εκαστοις τωνοίκετων· εαν δε δι, ακριαείας ή καί τοίς γείτοσι,ταξιν τῆς ύδρείας ταξαμενος παρα τοίς αγρονο­μοις, ταύτην ημερας. εκαστης κομιζομενος, ούτωκοινωνείτω τοίς γείτοσιν ύδατος. Εαν δε εκ Διοςύδατα γιγνομενα, τον επανω γεωργούντα η καί ο

ομοτοιχον οίκούντα των υποκατω αλαπτῃ τις μηδιδούς εκροην, ή τούναντίον ο επανω μεθιείς είκῇ

απο πηγες που εχει ανακαλύψει καποιος αλλος, κι αςτο διοχετεύει απο οποιο μερος θελει εκτος απο σπίτιαη διαφορα ιερα και μνημεία, χωρίς να σκαθει εξω αποτα αυλακια που είναι αναγκαία γιακτην παροχετευση. Ανσε μερικα μερη η ξηρασία τους εμποδίζει να συγκρατούντο θροχινο νερο που στελνει ο Δίας και τους στερεί τοαναγκαίο ποσιμο νερο, ας ανοίξει ο καθενας πηγαδιμεσα στο χωραφι του ωσπου να συναντησει στρὼμααργίλλου, και αν στο θαθος δεν πετύχει καθολου νερο,ας παίρνει νερο απο τους γειτονους, οσο είναι απαραί­τητο για τους εργατες του. Αν κι οι γειτονοι εχουνμοναχα οσο ακριθὼς τους χρειαζεται, ας δηλώσει στουςαγρονομους την ποσοτητα του νερού που θελει και τοτεθα παίρνει το μερίδιο του νερού που του χρειαζεταιαπο τους γειτονους καθε μερα. Αν με τα γερα της Βρο­χης που στελνει ο Δίας ο γεωργος που τα χωραφια τουείναι ψηλα η και ο κατοικος του σπιτιού που εχει κοινοτοίχο μ' αυτον ζημιὡνει αυτούς που είναι χαμηλοτεραμε το να εμποδίζει την εκροη, η αντίθετα αν αυτος παλιπου είναι ψηλα αφηνει τα ρεύματα να τρεχουν οπου

ΒΒΔ635

Τό βεμμσΤΟλάΙἶΤῃ Τόν κάἶων καί Περί ΤΟΟΠΙ μή τυχει και ζημιὼνει ετσι τους κατω, και δεν δεχονται να

ὲθἑλωσἰν ὁντσμω κοἰνωνεἶν ἀλλἡ/\Ο!ς° έν ἄσπῃ λυσουν τη διαφορα μεταξυ τους, αν είναι στην πολη,μέν αστυναίνι ἐν ἀδνρῷ δέ ἀίφονὁμον ὲΠάνων ὁ ας καλεσουν τον αστυνομο, και στους αγρους τον αγρο­ὅοωλόμενοςνξάσθω Τί χρὴ Πομεἶν ἑκὁπεμον­ ὁ δέ νομο κι ας ορίσουν αυτοί τι πρεπει να καμει ο καθενας.μή ὲμμἑνωνν Τῇ Τάξα Φθὁνομ Θ, άμα καί δμσκα 6 Κι αυτος που δε σεὀεται την ταξη, ας δικαστεί επειδήλου ψυχῆς ιΐχέτω δίκην/= κο!! ὸφλών δῃλάσἰον Τό εχει φθονερή και συναμα δυστροπη ψυχή. Αν δε κατα­ὅλάὅος ὀ'ΠΟ|ἑΤω Τῷ θλοφθἑνῃί μή ὲθελήσσς ΤΟΚ: δικαστεί θα πληρωσει το διπλασιο της ζημιας σ” αυτονἀρχομων Πξἶσθμμ που ζημίωσε, αφου δε Θελησε να υπακουσει στους αρ­

Οῃὡρωε δηχρη κοινωνιαν ποιεισΘαι„παντα|ς 5 χονῖες­

ΤΟΙανὁε„ΠννΔΙΤΤμς ημμ/γὅωμεας η 'θεος εχω δα­ |ΚΑΕ|Ν|ΑΣ.· Πολυ αναλυτικα μας ανεπτυξες, φίλε μου, ταρπος Ομτημν μεν Πωὀιον Δἰονμσωὁο Οθησσμμμ προθλήματα της ίδρευσης των γεωργικων χτηματων,σἶονι Τήν δἰς ἀΠὸθ8σΙν νενομἑνην κσΐά Φμσἰν' που έχουν τοση σημασία για την επιθίωση της πολης.

Ἐσἶω ὅή Πιο Μώρος ὁὅε νόμος Ταχθείς· Ὁς ἄν ευι±Φωνεις ινιεγιλ›ιε;1ἀνροίκομ Ορος νεμσἶἶπμ' ὅοτμμων εἴϊε ασί σύ­ |ΜΕΓ|ΛΛΟΣ: Συμφωνω και περιμενω να μας μιλήσει ο Αθη­κωνι Πρίν ἐεμ/ Τήν' ἶμμαν ἶήν 'Τομ Τμμνον μμ­ Θ Υ ναίος φίλος για τα οπωροφορα].κῖομρῳ σὐνμμονί εῳ εν τας ΟμΤΟμ ὅωμκμς επἶ ΑΘΗΝΑΙΟΣ [Με μεγαλη μου ευχαρίστηση, αγαπητοί μουκαί ἐν αλλα ΙΘΩΘΟ μεν Πεν/Τηκονπν Οφεἰλεῃμ Τῳ φίλοι]. 'Οσο για τα οπωρικα πρεπει να τα χρησιμοποιουνΔἰονμσῳ ὁβμάςί ὲάν ἐκ Τῶν ὲαμτομ ὁμὲΠῃ° ὲάν ολοι μ' αυτο τον τροπο περίπου: Δυο ειδων δωρα μας

6, ἐκ Τῶν 'Τόνων' μναν' ὲάν 6) ἐξ ἄλλωνί δύο 5 χαρίζει η θεα της γεωργίας. Το ενα είναι το παιχνίδιμέρη της |­ίἶ· Ὁς ὁι ἄν Τήν νεννοίσν νυν λεν/Ο­ του Διονυσου (δηλαδή το σταφυλι) που δε .μπορεί να

μἑνην σπνφἠν ή Τά νεννσἶα σμκα ὲΠΟνΟμΟζὁμεν(1 διατηρηθεί, το αλλο είναι απο τη φυση του καταλληλοὸηωρίζεἰν ἔληπμ' ὲάν μέν έκ Τῶν Οἰκείων λωμ­ να αποθηκευθεί. ΑΩ διατυπώσουμε, λοιπον, για τα οπω­

ὅάνῃι ὀπωςν ὲθἑλῃ καί ὸΠὁΤΟν ΰομληπμ καρ­ ρικα τον εξής νομο: 'Οποιος δοκιμασει τα λεγομεναΓωμσθωι ὲὥ, ἐξ ἄλλων μή Πείσσς' ὲπομἑνως Τῷ αγροτικα φρουτα, σταφυλια ή συκα, πριν φτασει η εποχή

νὁμῳτ Τῷ μῃνεἶν ὁ Π μή κοΐέθεῖοί ὲκεμ/ως ἀεί 8453 του τρυγου που συμπίπτει με την ανατολή του αστερι­ζημιομσθωάν ὁἑ δή ὁομλος μή Πείσος Τόν δε­ σμου του Αρξχίουρου (22­23 του Σεπτεμαρη), είτε στα

δικα του χωραφια, είτε σε ξενα, ας πληρωνει ιερο προσ­τιμο στο Διονυσο πενήντα δραχμες, οταν κοαει απο ταδικα του. 'Οταν κοθει απο τα γειτονικα, μιαν μναν, καιοταν κοαει απο αλλα, δυο τρίτα της μνας. 'Οποιος θε­λήσει να γευθεί το σταφυλι που τώρα το λενε γενναίο(δηλαδη καλής ποιοτητας) και τα γενναία συκα, αν μενδρεπει απο τα δικα του, ας τα απολαμοανει οπως καιοταν Θελει, αν ομως τα κοΘει απο χτήματα αλλου χωρίςνα πείσει προηγουμενως τον ιδιοκτήτη, συμφωνα με τονομο που απαγορευει να μη μετακινεί κανείς ογτι δεντοποθετησε καπου ο ίδιος, θα τιμωρείται σε καθε περί­πτωση οπως διατασσει ο νομος. Αν ενας δουλος. χωρίς

Θ 637

σποτην των χωρίων απτηταί του των τοιούτων, την αδεια του ιδιοκτήτη του αμπελιοο, αγγίξει κατι αποκαΤα μανα ααΤμμῶν καί αακαν αμκης ἴααμἴθμαμς αυτα, για καθε ρωγα σταφυλιομ και καθε συκο της συ­πλήγας τουτοις μαστιγοιᾶσθω. Μετοικος δε ὼνοο­ 5 κιας, θα τιμωρηθεί με ισαριθμες μαστιγὼσεις. Ο μετοικοςμδνας Τήν νενναἶαν ααῶμαν αΤΤῶΩΤζὲτω, εαν ααα­ ας αγοραζει τα ευγενή οπωρικα, αν του αρεσουν να τα^ηΤαίν έαν αα ξανας <αΤΤΤαΤΙμΤΙαας ααῶμας ὲίμθμμῇ τρωει. Αν καποιος ξενος, που Βρίσκεται στον τοπο επι­ῶανεἴν αίαααμαμαμανας Τας ααααςι Τῆς μὲν ναν­ θυμήσει να φαει οπωρικα, καθως περπατα στους δρο­ναίας αΤΤΤ<ΐαΘῶι έαν ααα/\ηΤαΤι μααῶ ένας ακαλαατ μους, τα ευγενικα ή καλής ποιοτητας ας τα κοθει, ανααα Χῶμἴς Τίμηςι ξἑνΤα αεχαμεναςι Τῆς αα ανμοίκου ισ θελει, ο ίδιος ή κι ενας υπηρετης του, χωρίς πληρωμή,λεναμανης καΤ Τῶν ΤαίααΤῶν α ναμας αΤμνἑΤῶ μή σαν δωρο της φιλοξενίας. Απο τα λεγομενα ομως αγρο­κῶνῶναἴν Τῖμἴν Ταας ξαναμς” ααν δα ΤΤς αἴαΤῶμ ῶν τικα και τα παρομοια ας εμποδίζει ο νομος τους ξενουςααΤας Τ? ααα/\ας αψΤ7ΤαΤ7 Ταν μαν αααλαν Τἴληναἶς να κοθουν. Και αν καποιος απο αμαθεια, ο ίδιος ή δοο­κα/\αζ<°?Τνι Ταν αα ὲλεμααμαν αΤΤαίΤαμΤΤΣΤν ναμθαῃἶ­ 5 λος του, αγγιζει απ' αυτα, ο μεν δοαλος να τιμωρείταιαανΤα καί αΤααξανΤα Τῆς αλλης ααῶμας αΤΤΤΘαθαΤ με χτυπήματα, ο δε ελεοθερος να αποπεμπεται, αφοοΤῆς εἰς αΤΤαΘεαΤν ααΤαΦΤαας αἴναμ ΤΘ καί ξίιμῶν τον νουθετήσουμε και του καμουμε γνωστο οτι μπορείαακῶν ανεΤΤΤΤΤ7αδἴαμ κακΤἡαααΤ­ Άαἶῶν αἑ ααα καί να δρεπει τα αλλα οπωρικα, που δεν είναι καταλληλαμἠλῶν καί μαῶν καί ΤΤανΤῶν Τῶν ΤαΤααΤῶνι αΤαΧμαν για την αποθήκευση σαν σταφίδα, κρασί και σοκα ξερα.μὲν μηδέν ἔαΤῶ λαθρα ^αμαανΘΤνι α αδ ληῶααἶς Ο 'Οσο για τί αχλαδια, τα μήλα, τα ροδια και ολα τα φροοταανΤας ΤμίακανΤα ὲΤῶν νενανῶς ΤμΤΤΤἑαθῶ καί αμμτ αυτοο του είδους, να μη θεωρείται αισχρο να τα κοθειναααῶ ανεμ ΤμαμμαΤῶνι αμαι αν αἴναί ἐλαμααρῶ κανείς κρυφα, αλλα αν πιαστεί καποιος κι είναι ηλικίαςΤῶν ΤαΤααΤῶν Τίληνῶν μηααμίαν­ Ξανῶ αἑ καθααεια κατω των τριαντα χρονών μπορεί να τον δείρει οιοσδή­ααῶμας αξἑαΤῶ καί Τῶν ΤαΤααΤῶν μὲΤαΧαν ·αΤναΤ“ 5 ποτε και νί ανταποδωσει κι ο ίδιος χτυπήματα χωρίςεαν αα ααααααπμας ῶν αΤΤΤςΤαΤ ΤααΤῶνι Φανῶν τραοματα, να μη δικαζεται ομως γιί αυτα τα χτυπήματαααΤαα καί αααῶαμῶν μηαἑνι κααααεμ α ξἑνας κανενας ελεύθερος ανθρωπος. Στον ξενο καθως και σταΤαααἶ καίνῶνααῶ Τῶν ΤαΤααΤῶν ααανΤῶν7 μή αεί­ σταφολια να επιτρεπεται να κοψει κι απ* αυτα. Αν κα­Θόμενος ὀἑ Τῷ νὁμῳ κ"/δω/ενἑἶω άνω/ώνἰστος ν[_ ποιος πιο ηλικιωμενος κοψει απί αυτα, οταν τα φαει στογνεσθω Περί ἀρεἠςι ἐὰν εἰς Τὁἶε Τά ΤΟΙΠΟ­[Ο Περί ὀ ίδιο μερος και δεν τα μεταφερει αλλοο, καθώς ο ξενος,ΟΜΤΟΜ τους Τότε κρπάς ῃς Οναμἰμνῇσκῃ· να εχει πανω σ' ολα αυτα τα ίδια δικαιωματα, αλλα αν

δεν πειθαρχεί στο νομο, θα διατρεξει τον κίνδυνο νααποκλεισθεί απο τον αγωνα της αρετής, αν τη στιγμήεκείνη υπενθυμίσει καποιος αυτή του την πραξη στουςκριτες που θα τον κρίνουν τοτε. [Συμφωνείτε και σεις,φίλοι μου;]

[Κ/ΧΕΙΝΙΑΣ: Συμφωνοομε απολυτα με οσα είπες, εγω του­λαχιστον.]

/ΜΕΓΙΛΛΟΣ: 'Εχω κι εγω την ίδια γνωμη με τον Κλεινία,φίλε μας Αθηναίε. Αλλα για τη συγκομιδή και τη μετα­φορα των οπωρικὼν δε μας εχεις αναφερει τίποτε ακο­μη­1

42

Θ38

Ύδωρ δε παντων μεν το περί τας κηπείας δια­φεροντως τροφιμον, ευδιαφθαρτον δε· ουτε γαργῆν οατε ήλιον ούτε πνευματα, τοῖς αδασι συν­ 5

τροφα των εκ γης αναθλαστανοντων, ραδιον φθεί­ρειν φαρμακευσεσιν ή αιτοτροπαίς ή καί κλοπαίς,περί δε τήν ίίδατος φυσιν εστίν τα τοιαιιτα συμ­παντα δυνατα γίγνεσθαι­ διο δή θοηθου δείται νο­ Θ

μου. Ἐστω τοίνυν οδε περί αυτου. ,Άν τις δια­φθείρῃ εκών ύδωρ αλλοτριον, είτε καί πηγαίον είτεκαί συναγυρτον, φαρμακείαις ή σκαμμασιν ή κλο­παίς, ο θλαπτομενος δικαζεσθω προς τοας αστυ­ 5

νομους, τήν αξίαν τής θλαθης αιτογραφομενος­ ανδε τις οφλῃ φαρμακείαις τισίν ολαπτων, προς τῷτιμήματι καθηρατω τας πηγας ή ταγγείον του αδα­τος, οπῃπερ αν οί τῶν εξηγητὼν νομοι αφηγὡνταιδείν γίγνεσθαι τήν καθαρσιν εκαστοτε καί εκα­ ιΟ

στοις.Περί δε συγκομιδής τῶν ὡραίων απαντων, εξε­

στω τῳ οουλομενῳ το εαυτου δια παντος τόπου 8468

κομίζεσθαι, οπηπερ αν ή μηδεν μηδενα ζημιοί ήτριπλασιον αυτος κερδος της του γείτονος ζημίαςκερδαίνῃ, τουτων δε επιγνώμονας τους αρχονταςγίγνεσθαι, καί των αλλων απαντων οσα τις αν εκών 5

ακοντα ολαπτῃ θία ή λαθρα, αυτον ή των αυτουτι, δια των αατοιι κτηματων, παντα τα τοιαυτα τοῖςαρχουσιν επιδεικνυς τιμωρείσθω, μεχρι τριων μνῶνοντος του θλαθουςφ εαν δ” εγκλημα τω μείζον αλλῳπρος αλλον γίγνηται, προς τα κοινα δικαστήρια ιι

φέρων τήν δίκην τιμωρείσθω τον αδικουντα. Ἐανδε τις των αρχοντων δοκῇ μετ” αδίκου γνωμηςκρίνειν τας ζημίας των διπλασίων υποδικος εστωτῷ αλαφθεντι· τα δε αὐ τῶν αρχοντων αδικήματα 5

ΘΒΘ

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: [Πριν μιλήσουμε για την συγκομιδή, Μεγιλλε,πρεπει να πουμε λίγα και για το ποτισμα των καρπωντης γης]. Το νερο, οπως είναι σί ολους γνωστο, είναι ηαπαραίτητη τροφή για ολα τα κηπουρικα, αλλα πολοειζικολα νοθεαεται. Ουτε η γη, πραγματι, οατε ο ήλιος,ούτε οι ανεμοι, που μαζί με το νερο ζωογονοον ολα ταφυτα της γης, δεν είναι ευκολο να αλλοιωθοαν με δη­

.λητήρια ή με μετακινήσεις ή και με κλοπες ακομη, αλλατο νερο, απο τη φυση του, είναι εκτεθειμενο σε ολεςαυτες τις νοθείες. Γι) αυτο εχει αναγκη καποιου νομουπου να το προστατεοει. Ας ορίσουμε, λοιπον, για τονερο το εξής: οποιοσδήποτε καταστρεψει σκοπιμα ξενονερο, είτε απο την πηγή, είτε μεσα στη στερνα, μεφαρμακο, ή με σκαψίματα ή με κλοπες, αυτος που ζή­μιὡνεται ας τον καταγγείλει στους αστυνομους, υποθαλ­λοντας εγγραφως και το συνολο της ζημιας. Αυτος δεπου θα καταδικασθεί οτι ζημίωσε καποιο με δηλητήρια­σεις, εκτος απο το προστιμο θα υποχρεωθεί να καθαρί­σει τις πηγες ή τη στερνα συμφωνα με τους κανονι­σμοίις που εχουν επιθαλει οι ερμηνευτες των νομων,αναλογα με τις περιπτώσεις και τα προσωπα. Δ

Σχετικα με τη συγκομιδή ολων των ὡριμων προϊοντων,ας επιτρεπεται σ' οποιον θελει να μεταφερει τα δικατου απο καθε δρομο, οταν δε ζημιὡνει καθολου κανεναή οταν κερδίζει ο ίδιος τριπλαοιο κερδος απο την ζημιατου γείτονα. Σ' αυτα ας είναι πραγματογνὼμονες οι αρ­χοντες και για ολα τα αλλα σε οσα κανείς εκ προθεσεωςπροκαλεί ζημια με Βία ή με δολο στον ίδιο τον ανθρωποή σε καποιο απο τα κτήματα του. 'Ολες αυτες τις ζημιεςο αδικουμενος πρεπει να αναφερει στους αρχοντες γιανα του αποδοθεί δικαιοσίινη, εφοσον οι ζημιες δεν ξε­περνουν το ποσο των τριων μνων. Αν ομως υπαρχεισοθαροτερη καταγγελία ενος εναντίον αλλου, ας παρου­σιασει τη δίκη μπροστα στα κοινα δικαστήρια κι ας τιμω­ρήσει αυτον που τον αδικεί. Αν καποιος απο τους αρχον­τες θεωρηθεί, οτι στην επιθολή της ποινής, εθγαλεαδικη αποφαση, να του επιθληθεί διπλασιο προστιμοπρος οφελος εκείνου που ζημιώθηκε, και, τα αδικήματα

40 ΘΔἹ

είς Τά κο"/ά ὅ"(ασΤήιΟΙΟ ὲίιανάγείν Τόν ὅοϋλὁι­ίενΟγ γενικα των αρχοντων, οποιος θελει θα εχει το δικαίωμα,(ἐκ) ἑκαστῳ των εγκλήματων. Μαρία δε ταυτα οντα σε καθε περίπτωση, να τα φερει στα κοινα δικαστήρια.και Οι­ίιιφά νόμιμα, καθ, ὲι δεί τας τιμωρίας νίννε­ και επειδή είναι αναρίθμητα ολ° αυτα και μικροί οι νομοι,σθαι, λήξεων τε περι δικων καί προσκλήσεων καί συμφωνα με τους οποίους πρεπει να επιθαλλονται οικλήτήρων, εἴΤ› ειτί δυοῖν εἴτ, εφ, ὁπδαων δεί καλεί­ τιμωρίες, και προς την εισαγωγή της δίκης και τις προσ­σθαι, καί παντα οποσα τοιαυτα εστιν, ουτε ανομο­ ι: κλήσεις των μαρτυρων και τους κλητήρες, είτε με δυο,ΘΞΤΠΤΘ Οἶὁγ τί είναι γεροντος τε ουκ αξια νομοθε­ είτε με σσσυσδήποτε είναι αναγκη να κληθουν, και σχε­του, νομοθετουντων δ' αυτα οί νεοι προς τα των τικα με ολα τα παρομοια οσα κι αν είναι... δεν πρεπειπροσθεν νομοθετήματα απομιμουμενοι, σμικρα να μείνουν ανομοθετητα, ουτε είναι και αξια ενος γερουΠρἶὐς ΝΘΥΦΜΟ. καί τής αναγκαίας αυτων χρείας εμ­ 5 νομοθετη. Αλλα ας νομοθετήσουν αυτα οι νεοι συμφωναΠείρως ἴσχολ/Τεςι Ι­ί<έΧι7ιΠΘρ αν παντα ίκανως δοξῃ με τα προηγουμενα νομοθετήματα χρησιμοποιώνταςκεἰσθω­ Τύπ δέ ἀκίνητσ Ποίησάμει/Οι, ζωντων του­ αυτα σαν πρότυπα για τις δικες τους διαταξεις, μικραΤοίς ἠὁη Χρώμει/Οι μὲΤρΟν έχουσι. σε μεγαλα, και αποχτὼντας την αναγκαία εμπειρία απο

Το δε των αλλων δημιουργῶν ποιεῖν χρή κατα τί τη χρησιμοποίηοή τους, θα φτασει καποια μερα που οιταδε. Πρῶτον μεν επιχωριος μήδείς εστω των περί νομοι θα τους φανουν ικανοπσιητικσἱ απο καθε αποψη.τα δημιουργικο τεχνήματα διαπονουντων, μήδε οι­ Τοτε πλεον ας τους καμουν αμετακίνητους κι ας ζουνκεΐης' ἀνδρὸς' ὲίιίχωρίσυ. Τεχνήν γαρ ίκανήν, πολ­ εχοντας τους σαν μετρο.λής ασκήσεως αμα καί μαθηματων πολλῶν δεομε­ 5 Για τους αλλους τεχνίτες πρεπει να γίνει το εξής:νήν, κεκτήται πολίτης ανήρ τον κοινον τής πολεως Πρώτα­πρώτα κανενας απο τους πολίτες μας δεν πρεπεικοσμον σωζων καί κτωμενος, ουκ εν παρεργῳ δεο­ να καταπονείται με τα τεχνικα επαγγελματα, μήτε κανε­μενον επιτήδευειν° δυο δε επιτήδευματα ή δυο νας δουλος συμπολίτης μας. Γιατί καθε πολίτης εχειΤέχκας ὐκριὅῶς ὅίΘΠΘι/Θἶΰθαι Οχεδὁν ουδεμία φυ­ μια τεχνη που του είναι αρκετή και που απαιτεί συναμασις ικανή των ανθρωπίνων, ουδ' αυ τήν μεν αυτος ε πολλή εξασκηση και πολλή διδασκαλία επειδή αποθλεπειίκανος ασκεϊν, τήν δε αλλον ασκουντα επιτροπευειν, να σώσει και να σταθεροποιήσει τη γενική ταξη τηςΤουτ” ουν εν πολει υπαρχον δεῖ πρῶτον γίγνεσθαι· πολεως, πραγμα που δεν επιτρεπεται να εκτελείται σανμήδείς χαλκευων αμα τεκταινεσθω, μήδ” ου τεκται­ παρεργο. Και δεν είναι στη φυση κανενος σχεδον αν­νομενος χαλκευοντων αλλων επιμελείσθω μαλλον 5 θρὼπου να μπορεί να εκτελεί με ακρίθεια δυο επαγγελ­ἠι Τῆς ΘΟΤΟΟ Τὲχνηςι Πρὐαυασιν έχων ως πολλων ματα ή δυο τεχνες, ουτε παλι τη μια να ασκεί ο ίδιοςοικετῶν επιμελουμενος εαυτῷ δήμιοιιργουντων, επαρκώς και για την αλλη να επιθλεπει εκείνον που τηνΘικὁτως μαλλον επιμελεϊται δή εκείνων δια το τήν εκτελεί. Να, λοιπον, ποιος κανονας πρεπει να τεθείπροσοδον εκείθεν αυτῷ πλείω γίγνεσθαι­τής αυτου 8ιι7ε πρώτος στην πολη: δηλαδή κανενας σιδηρουργος αςΤεχνηςι ἀλλ, εἶς μίαν έκαστος τεχνήν εν πολει κε­ μην είναι συγχρονως και μαραγκος, μήτε παλι ενας μα­

ραγκος να επιστατεί σε αλλους σιδηρουργους περισσο­τερο παρα στη δική του τεχνη, φερνοντας προφαση οτι,επειδή επιστατεί σε πολλους δσυλους που εργαζονταιγι' αυτον, δικαιολογημενα φροντίζει πιο πολυ γι, αυτους,γιατί απ) αυτους εχει περισσοτερα εσοδα παρα απο τηντεχνη του. Μια τεχνη, λοιπον, πρεπει να ασκεί ο καθενας

42Θ43

κίηίίἑνα ααα Ταίίΐη α α καί Τα ζ­ν κτααθων ΤΟΟ­ στη τιολη κοι οιτο ουτη νο εξοικοννομει το ονογκοιο γιος 4 §` |­Ι η

Τον δή Ταν ναμαν ααταναμαί αίαΠανΟίίίίεναίαῳζὁν_ νο ζησει. Γιο τη οιοσωση του νομου ουτου τιρειτει οι

των, κοι' τον μεν ει­ιιχώριονί εάν εις­ τινα τέχνην 5 οστυνομοι νο κοτοοολλουν ολες τους τις ὁυνομεις. Κι

­ ­ ­ ον κονενος ντοτιιος εχει μεγολυτερη κλιση σε κοιτοιοοττοκλίνῃ μολλον ή τήν της ορετης ειτιμελειον, κο­λοζοντων ονειοεσί τε κοι' οτιμίοις, μεχριιτερ ον κο­ Τεχνη Παρα σῖην Οσκηση της σμεΤηςι ος Τον Ήμωμομν

ί ί . τ ι . . .. ' ' ` ' ” τον ξο­τευθυνωσιν εις τον ουτου δρομον, ξενων δε ον με Πμοσθολες και με (ῇεμησεις Ήμων ωσοῖομΤίς ὲί­ίίίηαεαῃ ααα Τἑχνααί ὁεαμαίαί Τε καί χρημα­ νοφερουν στο σωστο δρομο, κοι ον κονενος ξενος οσκει

, . . λ .

των ζημίοις κοι εκοολοις εκ της ιτολεως κολοζον­ δμο εῃογγελμσῖο να τον Ἡμωμομν με Φμ Οκισηι με χμηΤεςν ανανκαζανίων ένα μαναν αλλα μή Πολλούς Ώ μοτικο τιροστιμο κοι με εξοριο οιτο την τιολη, κι ος τον

είναίν ίνίίαθῶν δὲ ααναία Παρί καί Τῶν αναίρἑαεων ονογκοζουν νο εινοι ενο τιροσωτιο μονοχο κι οχι τιολλο.

Τῶν ἐρνωνν καί έαν Τίς ααἶαίίς ἐΐερας ή ­κείνοί Οσον οφορο τους μισθους των τεχνιτων κοι τις εργο­

Τίνα αλλον ααίκωαί έ ί α α ῶν Πενῖ­κανω λοοιες τιου ονολομοονουνί κι ον κοτιοιος ολλος ιτροστιο­Ι Ν ΧΡ Ρ Χ!­Ι η ί _

οστυνομοι διοὀικοζοντων, το δε Πλεον τουτου το 5 θησει να Τομς μδικησει η μμ­τοι μδικησομν ολλονι γιακαίνα αίκααίἠρία αίακρίνανπαν καΤα ναμονν τιοσο μεχρι τιενηντο οροχμες, ος τον δικοζουν οι οστυ­

τέλος δέ αν Τῇ ίίαλεί μηὁἑνα μηδέν Τελείν νομοιί γιο μεγολυτερο ομως τιοσο ος λυσουν τις διοφο­

μἡτε εξονομενων χρημάτων μητ› εισονομενων· λι­ ρες τους το κοινο οικοστηριο συμφωνο με το νομο.

ὅανωίαν δέ καί ααα Πρός θεαας Τα Τοίαατα ὲατίν [ΚΛΕΙΝΙΑΣ Πολυ σωστη η ιοεο σου, Φιλε μου, νο οσχολουν­

ξενίκα Θαίίίαμαίία, καί Παρφαραν καί ααα Θαίπα Ο τοι οιτοκλειστικο οι ιτολἰτες γιο την τιροοοο της τιολης

χρώματα, ίίκ Φεραίία ίη ώ α ­ι Περί Τίνα τους κοι την τελειοτιοίηση τους στην ορετη].Π ης Ο Χ Ο Ο Π

ί

ἄλλην Τἑχνην αεαμένην ξενίκῶν Τίνων είαανωνίμων [ΜΕΓΙΛΛΟΣ Βεθοιως. Γιοτι στους ελευθερους ονθρωιτους

μηὁενος ονογκοίου χάριν μήτε τις ονετω, μήτε ου μόνο ομῖὴ η Οσχολίμ Τωμιὀζεη'Τῶν αν Τῇ χώρα ανανκαίων ὲίίίίένείν ὲξανἑνω. ΠΜ· 5 ΑΘΗΝΑΙΟΣ: [Χοἰρομοι που τιοροοεχοσοστε τις γνώμες μου,

Των α· αὐ Παντων ὲαίννώμαναα είναί καί ὲῃίμελίί κολοἰ μου φιλοι, κοι τιροχωρὼ τὼρο σε ολλο θεμο]. Δεν

τος των νομοφυλοκων, ττεντε οφοιρεθεντων τῶν Πρέπει δηλαδή να Πλἠρὼνει κονὲνμς φόρο σῖην Πόλη

Πρεσὅαίέρωνν Τααα ὲξῆα δώδεκα­ ουτε γιο το εξογομενο ουτε γιο το εισογομενο ιτρογμο­

. ί­ίερί δέ ὀαλων καί όσα Περί Τόν Πόλείίον α το. Γιο το θυμιομο κοι ολο το ξενικο ορὼμοτο ουτου

αί­[αν­ία αρνανα] ὲαν Τίναα ἡ Τέχνης είαανωνίμοα του ειδους τιου κοἰμε προς τιμήν των θεών, την τιορφυ­

ὁεῃ νίννεσθοι ἠ φυτου ή μετολλευτικου κτήμοτος ρω/ και όλες Τις άλλες Θοςβἑςι Πομ δεν Πσρὀγει η χώρομος, η γιο κοιτοιον ολλην τεχνη ιτου εχει ονογκη εισο­γωγης ιτρογμοτων οτιο το εξωτερικο, χωρίς κομιο ειτεί­γουσο ονογκη, δεν υιτορχει λογος νο φερνει κονενοςμητε ιτολι νο εξογει τἰτιοτε οττο κείνο που εἰνοι ονογκηνο μενουν μεσο στον τοτιο. Γιο ολ` ουτο ιτολι ος διορι­σθουν τιρογμοτογνὼμονες κοι ετιιμελητες οι δὼδεκο νο­μοφυλοκεςί οῷου οφοιρεθουν οι τιεντε γεροντοτεροι.Ὁσον οφορο το οιτλο κοι ολο το εργολεἰο του τιολεμου,ον ιτοροστεί ονογκη νο εισοχθεί κοιτοιο τεχνικη η ενοφυτο, η μετολλικο οντικεἰμενο η ενο τιρογμο χρησιμο

644 645

ή αααμεαακαα ή ζώων Τίνὡν ένεκα Τῆς Ταίαααίς για να δενει κανείς κατι, η ζὼο καταλληλο γι` αμτη τηΧρείαςι ἴαααρχαί καί αΤΡαΤηναἴ Τααααν ἔαααααν 5 χρηση, οι ίτιιταρχοι και οι στρατηγοί θα αττοφασίσομνκαίαίαί εἰαανωνης Τα καί ὲξανωνης] αίααααης Τα σαν τιληρεξοασιοι για την εισαγωγηκαι εξαγωγη τομς,αί­ία καί ααχααένης Τῆς ααλεωςν ναί­ίαας ας Περί σμγχρανως αμως θα τομς δίνει την αδεια η ιτολη καιΤααπαν ναμααααλακας Ταας αίαἑααντας Τα καί [κατ θα τα τιαραδεχεται και οι νομοφαλακες να θεστιίσομνναας Θήααααί' κααηλείαν αα ένεκα Χρημαααμὡν ναμομς αρκειτοας και ικανοττοιητικοας γι” αμτα τα τιραγ­|­ίήΐε ααν ΤααΤαα |­ίήΐε αλλαα μηαενας αν Τα Χώρα ίο ματα. καμμια ομως κατιηλεία χαριν κερδομς δε θα γίνειαλῃ καί ααλεί ἡμῖν νίννεαθαί­ Θ ανεκτη οατε σ” αμτο τον τομεα οατε σ” οτιοιονδητιοτε

Τααφης ας καί αίαναί­ίης Τῶν ἐκ Τῆς Χώιαας αλλο σε Θαρος αλης της χωρος και της ιτολης μας.ὲννας Της Ταα κρηακαα ναί­ίαα ὲαίκεν ααθατης αν Σχετικα με τη διατροφη και τη διανομη των ττροϊαν­τις νιγνομενη κατα τραιτον νίννεσθαιι Δώδεκα μεν Τωγ Τηο γηο μοο Φοφγοτοι οωοῖἡ μιο μοθοοοο Ποο μο[ο_

ναρ δή μέρη Τα Πανῖα ἐκ Της Χώρας νίνναμενα ζει κατιως με τον Κρητικα ναμο. Το σανολο δηλαδη τηςνεμειν χρεών Παντος, ἡιτερ καί αναλωτεα· τα δε Ποοογωγἡο Τῳγ οὼοεκο Τμημοπωγ Τηο Χὡοοο Ποοῖ­[οι γοὀωὀέκςπαν μέρας ἐκααααν τ Οἶαν Παρών καί καί­ το μοιρασθοαν ολοι με τον ίδιο τροτιο ιτομ ττρετιει καιΘῶν· Οἴσίν δή καί Τά ἑωοντο ἀκολονθεῇω Τα ἄλλα να ξοδεαεται. Το καθενα ατια αμτα τα δωδεκατα, τιαρα­ὡραία νεμὁμενα, καί ααα ζῷα σαμιταντα ττρασιμα 8486 δείγματος χαριν, τομ σιταριομ και τομ κριθαριοα, καιὲν ἑκάσωις ίί ” Τιοίχῇ δίωρείσθω κακά λὁνονι ἐν σιζιμφωνα μ) αμτα αλα τα αλλα τιροϊαντα τιομ μοιραζονται,μὲν μέρος Τοϊς ὲκεωθἑροίςι ἐν δέ Τοκἶ Τοίπων Ο[κἑ_ τα ζωα και οτι αλλο μτιαρχει για ιτοαλημα σε καθε δια­ταις· τα δε τρίτον δημιομργοίς τε καί Παντως τοῖς μέρισμα οο οιοιοοθοογ με λογικο Τοοοο οε Τρίο μὲοηγξένοις, οί' τε τινες αν τῶν μετοικοιᾶντων ώσι σανοι­ 5 κοκ Το ογο μοοοο οο Ποοοοιοθοί γιο Τοοο ολοοθοοοοοκοῇνΐες Τροφης ἀνσνκαίοω ὅεύμενοί· καί όσα ανθρωτιομς, το αλλο για τους μιτηρετες τοιις, και τοχρεία τινί Παλεως ἡ τινος ίδιωτων είααφικνοὐνται Τοίῖο γιο ῖοοο Τοχγἰἶεο κοι γεγικο γιο Τοοο ξογοοο οομ_

ὲκάσππεί ΠάνΤων Τῶν ἀνονκαίων ἀῃονεμηθέν Τρί­ τιεριλαμθανομενων και των μετοίκων ιτομ σαμθαίνει ναΤον μέρος ὼνίον ἐξ ἀνάγκης ἔσω) ΤΟΠΤΟ μὸνῶνι ζομν εκεί και να εχομν αναγκη τροφης και αλων εκείνωνΤῶν δέ δύο μερών μηδέν ὲῖιάνηνκες έσω) Πωλεἴν· ιτομ ερχονται καθε φορα για κατιοια μτιοθεση της ιτα­Πῶς Οὐν δή ΤΟΠΤΟ ὸρθὁππα νἑμοίτι ἄνἶ Πρῶτον Ό λεως η κατιοιομ ιδιὼτη.Αιτο τα αναγκαία ειτομενως είδημέν δῆλον ὁῃ τῇ μὲν ἴσαι Τῇ ὁ, οὐκ ἴσο νἑμομεν· · διατροφης μοναχα το ενα είναι μιτοχρεωτικα για ιτοαλη­

ΚΛΗΝΙΑΣ: Πῶς λένειςί μα, ενω αιτα τα αλλα δαο τρίτα δεν μτιαρχει λαγος ναΑΘκ|Νκ\|ΟΣ κείρω Που καί Θελτίω Τωπων ἑκοσἶο τιομληθεί τίτιοτε. Ποιος, λίοιτιαν, θα ηταν ο τιιο δίκαιος

αναγκη Φωείν καί ὲκΤρ°έΦε|ν Τήν νην· 5 τροτιος να μοιρασθοαν αυτα; Γιατί το τιρὼτο τιραγμαΚ/\Ε|Ν|'Δ`Σ Πῶς νάρ Οὐ; τιοο είναι ολοφανερο είναι ατι αλλοτε τα μοιραζοαμε σεΑΘΗΝΑΙΟΣ: Τῷ μεν τοίνυν τοιοατῳ των μερών, τριών ίσα μερη και αλλοτε σε ανισα.

Κ/ιΕ|Ν|ΑΣ· Τι θελεις να τιεις μί αστα;ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ατια ασα τιαραγει ατια τα στιλαχνα της η γη,

αλλα θεθαια είναι καλατερης ιτοιατητας και αλλα χειρα­τερα.

Κ/ίΕίΝ|^Σ.' Βεθίαίως.ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ατι” αμτην την ατιοψη κανενα ατια τα τρία αμτα

Δθ θά?

ϋνΤων. μηδέν Πλέον ὲΧἑΤω μή” Τοἶς δεσῃὁωίς ἡ μέρη ος μην έχει περισσοτερο πλεονεκτημοτο, ουτεδΟὐ^ΘΙς° νεμὐμενονι μήτε αν Τό Τῶν ξἑνωντ ἀλλά ουτο που δίνετοι στους κυρίους ἡ στους δουλους ουτεΤήν Τῆς ὁμΟίὐΤΤ7ΤΟ© ἶσόΤηΤα ἡ νομή Πασίν ὰΤΤΟὀΤΤ Το πολι το προορισμένο γιο τους ξένους, ολλο η διονομἡδὁΤω Τήν ΠὐΤήν' λαθών ἐκασΤΟ§` Τῶν ,ΤΟ/\ΤΤῶν Τά πρέπει νο εξοσφολίσει σε ολους την ίδιο ισοτητο τηςὅὐΟ μέρη ΚΦΪΩΤΟΟ ἔσΤω Τῆς' νο!­Τής ὁοί­Τλοἰς Τε καί ® ομοιοτητος. Κοθε πολίτης, οφου πορεί το δυο τρίτο, θοὲλεϋθέρας. ὁΤΤόσ, ἄν καί ὁ?­[Οία ΘΟΤΜΠΤΤΤΤ ασνἑ­ είνοι ελευθερος νο μοιροσει, στους δουλους κοι στουςμείν­ Τό δέ Τίλέθν Τοίπων μἑΤρΟί§` Τε καί ἀρίθμῷ ελευθεροιυς, οσο κοι οποιος ποιοτητος προϊοντο θέλει.Τῇδε Χρή ὅίυνέμεσθω' ^Ο8όνΤΟ Τόν ἀιωθμὁν κάν­ Το περίσσευμο, θο πρέπει νο μοιροζετοι έτσι με μέτροΤων Τῶν ζώων Θἶς έκ Τῆς νης δεῖ Τήν Τροφἠν νί” 5 κοι με οριθμο: οφοο δηλοοἡ μετρήσουμε ολο το ζώοννεσθσϋ δίανἑμείν­ που τρέφοντοι οπο το προϊοντο της νης, νο το μοιρο­

Το δέ μετά τοιιτο οὐτοῖς οἰκήσεις δεῖ· χωρίς ζουμε με οωοῖο Τοοηο­δΤΘΤΤΘΤΟΥ|­ίένας εἴναί' Τάξἰς δέ ἠὅε ΠρἑίΤεΤ ΤΟΤς ΤΟ" 'Επειτο οπ® ουτο, πρέπει νο ορίσουμε γιο τους πολίτεςουτοις. Δώὀεκο κώμος εἴνοι χρή, κοτο μέσον το δω­ χωρισῖὲς κοτοικίες Νο, ο τροπος της σωστής ΤΟΠΟ­ὅεκΘΤΠμόΡ#Ον ἔκασἶον μίαν, ἐν Τῇ κώί­ΤΠ δὲ ἑκάσΤῃ ποίησἠς τους: πρέπει νο υπορχουν δὼδεκο χωριο, ένοΠρῶΐθν μέν Ιερά καί ἐίνοράν ἑξῃρησθω θεῶν 6 στη μέση του κοθενος οπο το ὁὼδεκο τμημοτο. Μέσοτε κοι' των έπομένων θεοῖς ὁοιμονων, εϊτε τινες οῖο κοθο χωριο, θο κοθοοιοθεί Ποὡῖο ο χὡοοο νιο Τοέντοποι Μογνήτων εἴτί ολλων ίὀρυμοτο πολοιων ιοοο κοι την ονοοο Ποοο Τιμον των θεών κοἱ Των δαιμό­μνἠμῃ ὅκισεσωμἑνων Θἶσίντ Τοὐΐοίς ὰΠΟδΤὅόνΤΟς νων που είνοι οκολουθοί τουςτ είτε είνοι ντοπιες θεο­τος τῶν πολοι τιμος ἀνθρώπων, 'Εστίος δέ κοίΔιος 5 τηῖες των Μογνἠτων (των κοτοίκων δηλοδἠ της ποληςἈθηνᾶς Τει καί ός ἄν ἀρχηνός ἠ Τῶν ἄλλων ΤΟΟ μος), είτε ιδρυμοτο κοποιου ολλου λοου που τη μνημηδωδΘκάΤΟί­Τ ὲκάσων μέρονςΰ Τερά ίΤανΤΤΤΧΟΠ [ὅρῶ του έχει διοτηρησει η ιστορίο, οποδίδοντος σο ουτουςΘΟΟΘΟΤ­ ΠρῶΤΟν δέ Οίκοδομκκῖ εἶνω Περί Τά Τερά τις τιμές που τους οπέδιδον οι πολιοί. Της Εστίος, τουΤΟΟΤΟΤ ὁΠΠ ἄν ὁ Τὁηος νψη^όΤαΤΟς ῇτ ΤΟΤς Φροω Θ Δίο κοι της Αθηνος κοι οποιου ολλου θεου είνοι προσ­ΩΟΪΩ ὐΠΘδΟΧήν ὀῃ Ι­Τά/ΠΟΤΟ εὐειοκη' Τήν δὲ ἄλλην τοτης κοποιου χωριου, οι νοοί νο χτιστοον ποντου. ΤοΧώρσν κΘΤΤΘσκεϋάζ<°­ῖίν Πασον δη!­"Ουρνῶν Τρκ1κΟΤ_ σπίτιο Θο χτιστουν πρωτο κοντο σέ ουτοος τους νοους,ὁεκο μέρη ὀιελομένους, κοί το μέν έν οστει κοτοι­ οηοο Το μοοοο είνοι ψηλοῖεοον νιο νο εἰνοι οοο Τοκίζειν, ὀιελομένους οὐ κοί τουτο εἰς το ὀώδεκο 5 οονοτο Πιο οίνοοοο Το κοῖοοονιο Των Φοοοοὡν' Όλημέρη Τῆς Πὁλεωςν ἀΠἀση§ι έξω Τε καί ἐν κὐκλῳ την ολλη χωρο νο την μοιροσουν στους τεχνίτες οφουκΘΤΟνΘμΤ7ΘένΤΟἐἩ ἐν Τῇ κώμῃ δέ ὲκάσηί Τά Πρόσ” τη χωρίσουν σε οεκοτρίο μέρη, που το ένο μέρος ΘοΦΟΩΟ νεωρνοἶς νένη Τῶν ὀημίοί­ίρνῶν σωνοίκίζείν· εγκοτοστοθεί μέσο στην πολη„ οφου κι ουτο μοιροσθείΤους δίέπιμελητος είναι τουτων ποντων τους τῶν ηολι στο οὼοεκο οοοη Της ηολη κοκλνκο κοι με οψηἀΥρΟνόμων.ἄΡΧΟνΤα§Ἡ όσων Τε καί ὡνῃνων ὁ ΤὁΠΟς Το προς το έξω. Σε κοθε χωριο θο εγκοτοστοθουν οι τεχνί­ἐκοστος ὁεϊτοι, κοί οπου κοτοικοοντες ολυποτοτοί Τες Που το επογγελμο τους εἰνϋι Χρήσιμο σΐοϋς Υεωρττε κοίὡφελιμώτοτοι έσοντοι τοίσιν γεωργοϊσι. Τῶν 8498 νοοο­ Εηιμεληῖοο ολων οιηὼν οο είνοι οι οοχηνοἱ Των

ονρονομων, οποῷοσίζοντος ποσους κοι ποιους χρειοζε­τοι κοθε τοπος κοι που ον κοτοικἡσουν θο είνοι λινο­τερο ενοχλητικοί κοι περισσοτερο ωφέλιμοι στους γεωρ­νους. Γιο τους τεχνίτες που μένουν μέσο στην πολη οι

Φ

48 οέίθ

δε εν αστει κατα το αυτο επιμεληθήναι καί ὲπιμε­ αρχοντες των αστυνομων θα εχουν αναλογη φροντίδαλεῖσθαι τήν των αστυνομων αρχήν. γι” αυτους.

Τοίς δε δή αγορανομοις τα περί αγοραν που Η φροντίδα για τα καθεκαστα της αγορας αποτελείδεῖ εκαστα μελειν· ή δ' ὲπιμελεια, μετα τήν των 5 εργο των αγορανομων. Πρωτο καθήκον τους είναι η

ίερων ὲπίσκεψιν τῶν κατ” αγορον μή τις αδικῇ τι, επίθλεψη των ιερων που είναι χτισμενα εκεί για να τατης των ανθρωπων χρείας το δευτερον αν εἴη, προφυλασσουν απο καθε ασεθη προσθολη και επειτα η

σωφροσυνης τε καί ϋαρεως επισκοπους οντας κο­ ηαρακολουθηση της συμπεριφορας των ανθρωπων σχε­λοζειν τον δεομενον κολασεως. Τῶν δε ωνίων, τικα με τη σεμνοτητα και την αυθαδεια ωστε να εττιθαλ­πρώτον μεν το περί τοος ξένους ταχθεντα πωλεῖν λοαν, σαν αρμοδιοι γι” αυτα, τιμωρία, σ” εκείνον τιουτοῖς αστοῖς σκοπεῖν εί γίγνεται κατα τον νομον ρ πρεττει.έκαστο. Νομος δα είς έστω, μηνος τῇ νεα ών δεῖ [Κ/\Ε|Ν|ΑΣ: Και δε θα ορισθουν νομοι ττου να καταπολεμουνπραθήναι το μερος τοῖς ξένοις ὲξογειν τους ὲπι­ το τταρανομο εμιτοριο και την αισχροκερδια, φίλε μαςτροπους, οσοι τοῖς αστοίς ξένοι ή καί δουλοι επι­ Αθηναίε, τιραγματα τοσο συχνα στις ελληνικες πολεις;]τροπευουσι, δωδεκατημοριον πρωτον του σίτου, 5 ΑΘΗΝΑ|ΟΣ: [Μα Πως είναι δυνατο, Κλεινία, να αφησουμετον δε ξενον είς παντα τον μήνα ωνεῖσθαι σῖτον απροστατευτους ατιο τετοια πραγματα τους συμτιολίτεςμεν καί οσα περί σῖτον αγορα τῇ πρώτῃ· δεκατῃ μας;] Πρωτα­πρωτα πρεπει να τιροσἑχουν αν τα ψώνιαδε του μηνος τήν τῶν υγρῶν οί μεν πρασιν, οί δε που πηραν την αδεια να πουλοαν οι συμπολίτες μας

ι ὼνήν ποιείσθωσαν δι, ολου του μηνος ίκανήν· τρίτῃ στους ξενους πουλιοανται στην κανονικη τιμη και συμ­δε είκαδι των ζῷων εστω πρασις, οσα πρατἑα εκο­ φωνα με το νομο. Κι ας υπαρχει ενας μοναχα νομος για

στοις ή ὡνητεα αυτοῖς δεομενοίς, καί οποσων ί: αυτο: την Πρωτη μερα καθε μηκ νι, το μερος των ττραγ­σκευῶν ή χρηματων γεωρνοῖς μεν πρασις, οίον ματων που πρειτει να πουληθεί στους ξενους, θα μετα­δερμοτων ή καί ποσης εσθητος ή πλοκης ,ή πιλή­ φέρεται εκεί απο τους εκπροσωπους, ξένους η και δοα­σεως ή τινων αλλων τοιοιίτων, ξένοις δὲ αναγκαῖον λους, τιου είναι τιροσωτια εμπιστοσιζινης των ιτολιτὡν,ὼνεῖσθαι παρ“ αλλων κτωμενοις. Καπηλείας δε 5 και τιρὼτο το ενα δωδεκατο του σιταριου. Και οι ξενοιτουτων ή κριθῶν ή πυρων είς αλφιτα νεμηθέντων, μποροαν σο ολη τη διαρκεια του μηνα ν' αγοραζουν τοή καί τήν ολλην συμπασαν τροφήν, αστοῖς μέν καί σιταρι και οσα πουλιουνται μαζί μ” αυτο την πρωτη τουτουτων δουλοις μήτε τις πωλείτω μήτε ωνείσθω μηνα. Τη δεκατη μερα του μηνα, θα γίνονται οι αγορα­παρα τοιουτου μηδείς μηδενος, εν δε ταῖς τῶν οί πωλησίες των υγρων που θα είναι αρκετες για ολο το

μηνα. Καθε τρεις μηνες, την εικοστη μερα, ας γίνεταιαγορα των ζωων, για οσους εχουν αναγκη να πουλησουνη ν” αγορασουν απ' αυτα, και ολων των εργαλείων ηιτραγματων ιτου εχουν να πουλήσουν οι γεωργοί. 'Οπωςλογου χαριν δερματα, καθε λογης ρουχα, πλεκτα ακα­τεργαστα μαλλια και αλλα παρομοια, ιτου οι ξενοι μττο­ροαν ν' αποκτησουν μοναχα αν τα αγορασουν ολα αυτατα είδη καθως και το κριθαρι η το σιταρι που εχουνμοιρασθεί σαν αλευρι και καθε αλλου είδους τροῷηνα μην εχει κανενας το δικαίωμα οατε να το τιουλαλιανικως στους Πολίτες η στους δοαλους των, οατε να

οί) θοι

ξένων ξένος ονοοοἴς ίΤωλοΤΤω Τοἶς οηίοοοονοἶς Το το αγοραζει με τον ίδιο τροπο. Μοναχα στις αγορες τωνκοἴ ΤοοΤων οοολοίςι οἴνοο Το μοΤοοολλομονος κοί Ξενων, ενας Ξενος να κανει χρήση αμτοο τομ εμτιορίοοΟΤΤΟΗ ΤΤιοοοΤνι ο οή κοΤΤΤἹλοίον οΤΤονοί­ίοζοοοίν οί στομς τεχνίτες και τοος δοολομς των τιομλωντας τοοςΤΤλοἶοΤοί­ κοἶ ζῷων οΤοί­ΤοοΤοοονΤων ί­ΤονοΤοοΤ οΤοΤΤ· 5 δηλαδή λιανικὼς κρασί και σιταριγ ιτραγμα ιτοιι οι τιερισ­Θὲυοων ξένοις ΤΘ κοἰ οηωοοονοἶς κοί ΤοοΤων οί­ σοτεροι ονομαζομν καιτηλεία. Κι οι κρεοτιὼλες, αφοοκοΤοίς­ Ποοον οἑ ολην κοοοίμον οοημοοοο ξένος μοιρασθοον τα ζωα, μτιοροον να τα τιομλοον στομς ξε­ο Θομληθείς ὼνεισθω μεν αθροαν παρα τῶν εν νοωςγ στοος τεχνίτες και στους δοολομς των. Οποιοςτοῖς χωρίοις ειτιτροττων, ιτωλείτω δε αατος τοῖς ξε­ ξένος θέλει] ωίορεί νι Ογορἀζεγ κὀθε μὲρο Χονδρικὡςνοις, καθ' οσον αν θοαληται καί οιτοταν Θοαληται. ε ΟΠΟ Τους ω/ΠΠρΟσὼΠΟως των Χωριών κὀθε εἰδοως κοω­Τῶν δέ ἄλλων ΧοΤΙμοΤων ίΤονΤων κοἴ οκεοῶν οΠο“ σοξμλα, και να τα ξαναιτοολα στομς ξενομς οσο θελειοων οκοοΤοΤοΤΧοοΤοι Πωλοἶν οίς Τήν κοΤνΤίν ονοοον και οτιοτε θελει. 'Οσον αφορα ολα τ” αλλα τιραγματαΦοιοονΤος είς Τον ΤοΤΤον ἐκοοΤονι ον οἶς ον νο!­Το­ και τα εργαλεία οσα χρειαζεται ο καθενας, θα τα τιοιι­Φολοκος Το κοί ονοιοονομοϋ Η­ΕΤ, οοΤονο|­Των Τοκ­ 5 λοον φερνοντας τα στην κοινή αγορα, καθε είδος στονμΤίοομονοΤ έοοος Ποεοοοοοςι οοοος ΘωνΤοΤ Τῶν τοι­ιο, τιομ θελομν οι νομοφαλακες και οι αγορανομοι,ὼνίωνι ον ΤοοΤοΤς ολλοΤΤεοΘοΤ νο!­“οί­Το Το Χοημο­ οι οττοἰοι θοηθοιζιμενοι ατιο τομς αστονομομς θα καθο­Των κοίΧιοήμοΤο νο|¬ίΤ|ομοΤοςι μή Ποοίέμονον ολλον ' ρίζσμν τις θεσεις και τομς ταιριαζομν και θα ΘαλομνἑΤοοῳ Τήν ολλονήν' ο οο Τςοοομονος ὡς Πίοποωνι ορια σε οσα είναι για τιοολημα. Και εδώ θα ανταλλασ­ὲονΤο κομίοΤίΤοί κοί ον μήι οΤειονοΤο­Τ ὡς οοκοῃ σομν νομίσματα με ιτραγματα και ιτραγματα με νομίσμα­οίκης οοοης Τῶν ΤοίοοΤων Περί οονολλοξοων­ Το 8502 τα, χωρίς να κανει κανενας ανταλλαγή με ι­ιίστωση. Κιδὲ ὡνηοέν Τ? Τίροοἑν οοῳ Πλέον ον ίί κοί Πλοονος οτιοιος κανει ιτίστωση, να μενει ευχαριστημενος, είτεΤί κοΤο Τον νομονι ος οίοηκον Τίοοοο ΤΤοοογονοί­ίο° ξανατιαρει ιτίσω εκείνο ιτομ τομ χρωστοον. είτε οχι.νου και απογενομένου δείμηδετερα τοιζιτων ιτσιείν, γιατί Ο· ωπὲς τις σωνσλλογὲςγ δεν ωῇαρχει χω/ένοςαναγραφήτω τοτ, ήδη Παρα τοῖς νομοφώλαξιν το 5 νομος για να τον ιτροστατεαει. Καθε τι ιτομ αγοραστήκεπλεον, ὲξαλειφεσθω δέ το εναντίον. Τα αμγτα δε ή ῃοιιλήΘηκεγ αν η ιτοαληση ή ή αγορα, εγινε με τιμήκοἴ Ποοἴ μοΤοἴκων ἔοΤω Τῆς ονονοοοης ΤΤοιοΤ Τῆς μεγαλατερη ή μικροτερη ατι” οσο ορίζει ο νομος και στιςοοοίος­ φίονοί οο Τον οοολοί­ίονον οἴς Τήν μεΤοΤκΤι· δοο τιεριτιτὼσεις, τοτε ας καταγραφεί στα Θιολία τωνοΤν οοί ιοΤίΤοἶςι ὡς οίκήοοως οοοης Τῶν ξένων Τῷ νομοφμλακων το ιτλεονασμα κι ας σοήνεται το ελλειμμα.ὅοολομὲνῳ κοἴοονομένῳ κοΤοΤκοἶνι Τοχνον κοκτίί Ώ Οι ίδιοι κανονισμοί ας ισχοσομν και στην καταγραφήί­Τονῳ κοἴ οίοοηί­ΤοονΤί μή Τίλοον οΤὡν οἴκοοίν οίον της τιεριομσίας των μετοίκων. 'Οιτοιος θελει. ας μτιειής ον Υοοψηται, μετοίκιον μηδε σμικρον τελουι/Τί στην κατηγορια των μετοίκων με τομς ρητοος ορομς,Πλήν Τοο οωοοονοἶνι Ι­ίηοο ολλο οο Τέλος ἐνοκο οτι δηλαδή ειτιτρειτεται οί οιτοιον ξενον θελει και μιτορεί,ΤΤνος ὼνης ή κοἴ Τίοοοοως” οΤον ογ οξήκωοίν οί 5 να εγκατασταθεί στην ιτολη μας, σαν μετοικος, αν εχειΧιοονοϋ Τήν οοΤοο λοοονΤο οοοἴον οΤΤΤὲνοΤ­ Ἐον καιτοιο ειταγγελμα και μενει στον τοτιο οχι τιερισσοτερο

ατιο είκοσι χρονια αττο τοτε ιτοιι εχει εγγραφεί. Να μηιτληρωνει τον ιταραμικρο φορο ιτομ τιληρωνομν οι μετοι­κοι, ιταρα μοναχα να φερεται με σωῷροσονη, μήτε τιαλιαλλο φορο για καιτοιαν αγοραιτωλησία. 'Οταν ομως σμμ­ιτληρωθοον τα χρονια να ιταρει την τιεριοιισία τομ και

526353

να ῷαγειτ Αν ομως στη διαρκεια αμτων των χοονων.αγ εν τοις ἐτεσι τοατοις αὐτῷ σαμαῇ Λαγοα αξίῳπρος εὐεργεσίαν της ττολεως γεγονεναι τινα ίκα­νἠν, καί ιτιστεὐῃ ιτείσειν ὀοαλήν καί ὲκκλησίαν, ἠτινα αναθολἠν της εξοικήσεως αξιων αατῳ γίγνε­

σμνεὀη να καμει κατι αξιολογα και να ὁιακριθειγια καιτοιαμεγαλη εμεργεσια τιοιι ττοοσῷεοε στην ιτολη, και ιτι­στεμει πως Θα τιεισει τη θομλη και την εκκλησια τομ

, „ | ὁημομ και ζητησει η να τομ δοθει ιταοαταση διαμονηςσθαι κυριως, η και το τιαραιταν δια αιοιι τινα μονην, ο ἡ νο Πορομεἰνω εκεί ολοκληρη τη ζωὴ ΤΟΟ” οςὲιτελθών καί ιτείσας τήν ιταλιν, ατιερ αν ττείσῃ, ταυτααὐτῷ τελεα γιγνεσθω. Παισί ὀε μετοίκων, ὁημιοιιρ­γοίς οὐσι καί γενομενοις ἐτῶν ττεντεκαίὁεκα, τηςμὲν μετοικίας αρχἑτω χρόνος ο μετα τα ιτεμτττονκαί ὀἑκατον έτος, ὲιτί τούτοις ὀε είκοσιν έτη μεί­νας, ἴτω ὀιτῃ αὐτῳ φίλον, μὲνειν δε αν υοιᾶληταιῖκατα τα αατα μενέτω τιείοας· ὁ δε ατιιών ὲξαλειψα­μενος ἴτω τας απογραφας, αϊτινες αν αὐτῷ ιταρατοῖς αρχοιισιν γεγραμμεναι ιτροτερον ώσιν.

ιταοομσιασθει κι ας ιτοοσιταθησει να τιεισει την τιολη νακαμει ο„τι αιιτσ Θελει. κι αν την ιτεισει, ας εκτελεσθοώνττληρως αστα τιοω ετιιθμμει. Για τα ιταιδια των μετοἰκων,ιτομ ειναι τεχνίτες κι εχομν ηλικια αεκαττεντε χρονὼν,ο χρονος της μετοικησεως ας αρχισει αιτο το τελος τομὀεκατομ ιτεμιττομ χοονοιι. Ἐαειτα, αφοα ιταραμεινεμσαν μετοικος αλλα εικοσι χρονια, ας ιταει οαομ ειτιθμμει,αν ομως θελει να μεινει„ ας μεινει με τομς ιδιομς οοομςαφοιίι ιταμει τη σχετικη αδεια. Εκεινος ιτοω Θελει ναφανει, ιτοετιει να ὸιαγραψει ιτροηγομμενως τη ιτεοιομσιατομ ιτοω μιταοχει γοαμμενη στα Βιθλια των αρχοντων.

43

Β|Β^|Ο Θί Β|ΒΛ|Ο Θ'

ΑΘΗΝΑὉΣ: Δίκάι δή τά μετά τάυτά άκολομθοι τάῖς 8536 ΑΘΙ­ι'ΝΑ|ΟΣ: Είνοι φυσικο, σομφωνο με ολες τις τιρηγομμε­εμΠροσΘεν Πράξεσιν άΠάσάις οὐσάι κάτά φάσιν γί­ νες Πράξεις, νο μΠομν κοτοΠιν σε κάΠοιο τάξη οι δίκεςγνοιντο άν τήν της διάκοσμήσεως των νομων. Ών­ με θάση τομς νομομς. Ποιες Πράξεις, λοιΠον, είνοι άξιο­τινων ούν δή Περι δεῖ γίγνεσθάι δίκάς, τά μεν εἴ­ Ποινες, άλλες μεν εχομν ονοφερθεί οτον μιλοοσομε γιορητάι, τά κάτά γεωργίάς τε κάίοσά τοάτοις εί'Πετο, 5 τη γεωργίο κοι το σμνοφη μί ομτην ζητημοτά, το Πιοτά δε μεγιστά οὐτε είρητάί Πω, κάθί ενεκάστον σημοντικά ομως δεν εχομν ονάῷερθεί οκομη κοι δεν τοτε λεγομενον, [οηθεν] ην δεῖλάμοάνειν άάτο τιμω­ εξετάσομμε ενο Προς ενά, Ποιο τιμωρίο ΠρεΠει νο εΠιθολ­ρῖάν κάίτίνων Ποτε δικάστων τμγχάνειν, μετ”εκεῖνί Β λετοι στο κοθενο χωριστά κοι σε Ποιοιις δικοστες θάάὐτά εξης τάάτά ρητεον. ιιΠάγετοι... νο­ τι εΠιθάλλετοι νά κάμομμε στο σημείο

Κ/\ίΞ|Ν|ΑΣ: Ὁρθως. Πομ εχουμε Φτάσει.ΑΘΗΝΝΟΣ: Αίσχρον μεν δή τινά τροπον κάι νομοθε­ κ^ἔίΝ|ΑΣ.° ΠΟΜ1 ΟωΟΤὀ. ι

τεῖν Πάντά οττοσά νιιν μελλομεν τοδτο δράν, εν 5 ΑΘ|·|ΝΑ|ΟΣ: κοι θεθάιά οΠοτελεί τροΠον τινά ντροΠη νοτοιάάτῃ ιτολει ῆν φάμεν οίκήσεσθάι τε εὐ κάί τεά­ θάλομμε νομομς σε ολο ομτά Πομ Προκειτοι τὼρο νοξεσθάι Πάσης ορθάτητος Προς ειτιτἠδεμοιν άρετης­ νομοθετησοιιμε γιο μιο Πολη σον τη δικη μος, γιο τηνεν δε τῇ τοιάάτῃ το κάί άξιουν της των άλλων οΠοίο Πιστεοομμε οτι θο κμθερνηθεί με σοφά τροΠο κοιμοχθηρίάς των μεγίστων εμφάεσθάι' τινά μεθεξον­ ­ θο σιιγκεντρωσει ολες τις εμνοϊκες Προί3Ποθεοεις γιάτά, ώστε δεῖν νομοθετεῖν, Προκάτάλάμοάνοντά κοι' ι0 την άσκηση της ορετης. Γιοτί σε μιο τετοιο Πολη κοιάιτειλοάντά εάν τις τοιοῦτος γίγνητάι, κάί τοάτων ο κοτ' άρχην οκομη οΠοτελεί ντροΠη, οΠως είΠο, νο φάν­άΠοτροΠης τε ἐνεκά κάί γενομενων κολάσεως τι­ τοσθοομε Πως μΠορεί νο μΠάρξει άνθρωΠος Πομ νο είνοιθενάι ετι” άάτοῖς νομομς, ὡς εσομενομς, οιτερ εἴ­ τοσο μοχθηρος οσο οι χειροτεροι Πολίτες των άλλωνΠον, άίσχρον μεν τινά τροτιον. 'ΕΠειδή δε οὐ, κά­ Πολεωνγ ωστε νο Ποροστεί ονάγκη ΠροληΠτικης κοι εκ­θάτιερ οί Πάλάιοί νομοθετάι θεῶν Πάιοίν νομοθε­ 5 Φοθιστικης νομοθεσίος. Αν ομως γεννηθεί κονενος τε­τοάμενοι τοῖς ἠρωσιν, ὡς ο νυν λογος, άοτοι' το εκ τοιος, οχι μονο γιο νο τον άτιοτρεψοιιμε νο κάμει τετοιο

εγκλημάτο, άλλά κοι νο δημιομργησοομε νομοιις Πομθά τομ εΠιθάλομν τιμωρίο οφοο το διοΠράξει. ΕΠειδηομως εμείς δε νομοθετοιζιμε οΠως οι Πολιοί νομοθετεςγιο το Ποιδιά των θεών, δηλοδη τομς ηρωες, κοθως λεειη Ποράδοση, άλλά εΠειδη κοι οι ίδιοι σάν κοθοδηγοίιμε­νοι οΠο θεοος εφτιοχνον νομοιις γιο άλλους ομοιομς

58 Θ57

ΘεῶΥ ὁντες, ἄμἶἰς Τε ΤΟΙΟΠΤΜ/ γω/Ονὁσἰν ένα με τον εουτο τους, δε μιτορουμε ν” οκολουθησουμε τομοθεωω/7 Ολ/\_ Ονθρωῃοἔ Τε ἶ‹ΟίἀνθρώΠω\/ΟΠἑρμΠ¬ τιοροδειγμο τους. Εμείς δηλοδη είμοστε ονθρωτιοι κοι

Ζἔ/ΟΙν::ΟΤἶΞΖἶ/Ϊ/|ἶ:¿/η::[ 2Ζ\/Φἕεἶἶῖῖ νομθθετουμε τὡβ0'Υιο σττιἰβμοτο ονθβὼιτων, δε θο

σὀολσς ὁ© οτερομων είς τοσουτον Φυσει Υίννοιτ” τι μοε κσιἶῃφινει κἶἰνεω επειδη Φοθομοσἶε! μηῖιως γέννη­„ Η ' Θει κονενος ονομεσο στους συμτιολιτες μος, κοτιως

Ονιωστε μη ἶηκεἔἶθαἰ' (καί) κηθάτωρ ὲκεῇ/Ο Τά σκληροτροχηλος, κοι σε τετοιο Θοθμο ισχυρογνωμωνσταἶρμοτο τιυρι, νομοις ουτοι κοιτιερ ουτως ἰσχμ~ οτιο φυσικου του ωστε νο μη λυγιζει. Κοι οιτως μερικοίρΟ!ς?Ουσ"ἶ σἶηῃοι ]γ(γΥω\/Τω σκληροι στιοροι δε λυὼνουν ουτε στη φωτιο, ετσι κι

| Ωνἴὁἶἶχηρἰν Ρωκ εἶἴἰχορίν γὁἑγΟ[μ› ἄν Πρῶων 5 ουτος μενει οκομτιτος οσο ουστηροἱ νομοι κι ον τουζ:/ἶῖἕ !::ἶω;[Οῖ\[ἶΞ;νσ:2ε(ἶΞι/νιτἕἔ (Γἶἶ έεωτο' ὀἑχἶν ειτιθληθουν. Γιο οσους έχουν τετοιο χοροΧΤἡΟο, θο διο­ΟὐΤ_ ἄν ὲλΠΙΟΤόεΠΖ|ῖ/Η Ξννέἔϋ ωἶ τυτιωσωυτρωτο ενον οχι τιολυ ευΧοΩιστο νομο γιο την

ησω ιεοοσυλιο, ον κοιτοιος τολμησει νο διοτιροξει κοτι τε­ΠΟΤΞ Ϊ" ΤΟΗΤΠΥ Την \/Οσον· Οἰκἑἶω δέ ἄν ΤΟΟΤΩΝ τοιο. Κοι ονομεσο στους συμτιολἰτες μος τιου εχουνῖἔἕαἶ­]ετΖωΞῖ(Ξενων ὅἶ)ΠλΟ|ΙλΠΟ/\λά”ἀν ὲΠΟςεΙρΓἶσε[|Ον ιο τιορει κολη ονοτροφη, κονενος δε θο θελομε, ουτε Θο

Ποσην Τήν Τηςνῖᾶκναθἔοῖ;/Π.ὀ:ς|ΞΖΖεῖ:έωΞσἑἔνΖῖΖνσΞϋ_ ελιτίζομε ν'ο τιοθει τετοιον ομβωστειο. Αλλοι οι δουλοιλαὅοώμενος­7 ἐρὡ Τόν ἱεροσώλων τουςῖ οι ξενοι, κι οι δουλοι των ξενωνγ θο ητον ικονοι

κοί τῶν ἄλλων πάντων των τοιουτων όσο δυσιοτο νο ηονοων σμχνο Τετοιεε Οῇοπἶιρες­ Π Οωῖοωςη/\Ο,ιΠΟνκοι” ονίοτο. Προοίμιο δε τουτοισι, κοτο τον ἐμπρο­

κυριως, ολλο κοι ειτειδη φοδουμοι την οδυνομιο ολης

σθεν λόγον σμολογηθεντσ, ιτρορρητεον ὲιιτοσιν ὡς 5 Της Ονεφωῃινης Φωσηςγ 'θοἶ διοτιπϊωσω. Τον νομο για τηνΘροχυτοτσ, Λεγοι δή τις ον εκεινω διολενομενος ἱἦροσωλιο και γ[Ο,ΤΟ εγκλημςῃα ΨΠΟΟ ΤΟΨ ειδοωα ἶῖοωάμα Κω, Ποραμωθοώμενοα ὀν ὲΠ|Θὐμ[Ο εινοι δυσκολοθεροτιευτο κοι τελειως οθεροτιευτο οκομοκαλουσο μεθ, ἡμέραν καί ὲτἴεγείροϋσω νοσημοτο. Αλλοι τιρειτει, οιτως συμφωνησομε τιροηγου­

ειτι' τι των ιερών ὲινει συλήσοντσ, τάδε· Ώ Θουμο­ Ι: μενοἴα νο Ποωμἶ; Προοιμκἶ Οσο Το δωνοῖο ΨΟ Οῖωνῖομοσιε, ουκ ονθρώττινον σε κοκον ουδε Θείον κινεί το για ωἶοως ωΠΟως Τ,οως νομοως­ θα μΠΟ,ρΟυσε ισωςω/Ονυν ετιί τήν ἱεροσυλιον ττροτοειτον ιενσι, οἴστρος Πει .κοῃοιοα σωζηῖωἶπσς κοἕ σωμθοωλεωονἶος, σωνςἔμοδὲ σέ ὲμφωὁμενος ἐκ Παλωῶν εκεινονι Που μιο κοκη ετιιΘυμιο τον τιοροκινει κοθερμεροΤοἴς Φ/ΘρώΠΟΙς ὰδ[κημάΤων7 κοι τον ξυιτνο τη νυχτο γιο νο τιοει' νο ληστειμει κοιτοιο

, „ . _ ι νοο, το εξης: «Κολε μου φιλε„ δεν εινοι ουτε ονθρωτιινο,

ξῃωὅηα Ον ευ/ὉΘΞΙΟΘΟΙ χρεων Πω/Π σθἑχ/εἰ' Τίς ὁ ουτε Θεϊκο το κοκο ιτου σε σκονδολἰζει τωρο νο ιτοςεστιν ευλοὀειο, οθε. Ὁτον σοι τι ο | τ ι · Δ ι , . . .

τοιουτων δογμοἔων, Ι/θι εττί τος οἔοδἶττῖοἔηῖήσἔιωςν νἶι διΟΠρΟξε,ις [ερ.ΟσωλιΟ¶ ολλ.ο μιο ,εεῷρεἶ/η μανια ,Που

ἴθι εττί θεῶν ὰτιοτροιτοίων ίερο ίκετης ιθι ειτι τος εινω Φωῖεμενη μεσο σου ωἶο ΠΟΝΟ Οδικημοῖσ αῃο Ται ­

οιτοιο οι ονθρωιτοι δεν φροντισον νο εξιλεωθουν. Θοτην κουθολος ιτοντο μοζἰ σου σον κοτορο, κοι τιρεττειμε ολες σου τις δυνομεις νο την οτισφευγεις. Και μοθε,με τιοιο τροτιο Θο την οτιοφυνεις. 'Οτον κοτιοιο ιτορομοιοσκεψη ερθει στο μυολο σου, ιτηνοινε νο την εξορκισεις.Γιὴνοινε σον ικετης στους νοσυς των Θεων ιτου οιτομο­κρυνουν κοθε κοκο, τιὴγοινε στις συνονοστροφες των

Θ58εεε

νἶἔἕ/ΤΞιΙἘΟ\ἴΞΣΖ)ὕεΟζζἶῖεῖνωἔμἰἕ λἀνγσθων ,οφ/Οίῖίσίήαςι ίο ανθρωπων Πού φημίζονται για την αρετή τούς, και αλλα

Τά καλά καί Τά ἐίκωα Πάνζο ἄεἔειν αύτος, ως δει ‹: να ακούς, αλλα να ΠροσΠαθείς να τα λες κι ο ίδιος, οτιελ/Τ ΟΟ Τίμμί/ Το ,θε δηλαδή καθε ανθμωιτος ΠοεΠει να τιμο τα καλα και τα

μὲν δρῶνῃ λωἴννᾶ Ζ Ονσἶρἶτἴῃ· |ἶω,εωἴ δίκαια. Τις σύναναστροφες των κακών ανθρωΠων να τις,εν Το νοσηνμα ει δε αποφεύγεις και να μη ξαναγύρίζεις Ποτε σ” αοτες. Κι αν

ὅίοω' μ ος αιταλλαττού τού 5 κανοντας αύτα, αισθανεσαι οτι η αρωστεια σού θερα­

_ _Πεύεται, είσαι εύτύχισμενος. Αν οχι, να θεωρήσεις το

ΤαΠΤΖσἔ|ἶ:νΟΖἘ:[/ν ἕΞ(Ξ:Ζί:7|ΟΠΞΟΟἐΙμίΟ ΙΤΟΪΞ Πάί/ῖο θανατο Ποοτιμοτερο και να αιταλλαγείς αΠο τη ζωὴ»­

ραν Τῶ μέν Πενθομἐνω ἔν/ ἐἕω Ποῇἰἔοφθο: [ΚΑΕΙΝΙΑΣ Αύστηρο, αλλα δίκαιο το Προοίμιο σού για

ὁἑ ἀἠεἰθουνῃ μετά ἑὁ Προοίἔνον "δν Ο”/ΠΙ 8­Ιτ το νομο της ιεροσύλίας. Ποιο νομο ομως θα εῷαρμοσούμε

ας αν ιεροσωιων Ληφεη εαν μεν τ ἔοἶἕιν μἶγα, ς ιΟ γιο πως ίερὀσωλοωθ Φίλε μας ^θην®ἰεί]ἐν Τῷ Προσώῃω καί Τἀἶἐ χερσί νἐἐφεἕ] Ξἶνη ξενοςτ Ο [|νίΕΓί/ίΛΟΣ; Αλήθεια, καιμοο είναι να διατύιτὡσούμε

Ρόνι καί μαστίγωθείς οιτοσσς αν δοἕ η Ρωἔφο­ ΦΟΤΟ Το νόμο­]σππςν ἐκΐὁς Τῶν όρων ωῃ ἶοίςν έ/τα Αθ!­|ΝΑ|ΟΣ: [Συμφωνω μαζί σας, φίλοι μού, και σύνεχίζω]

θἠΤω. τάχα νάρ ἄν ὀοὑς Τοωην Ε3//ζἔνος εκ Πῖ Σ αιιτα τα ι­ιροοίμια Πομ ψαλλομμε εμείς σ> εκείνοος

ἄν Θε/\Τίων γόη ὲΠίκ:ν νενηοιτ 5 Πού σύλλογίξονται έργα ανοσια και καταστρετιτικα για

νίννεπῃ Οὐδεμίσ νενομέννν ῖὁ (ἑκῳ_ την Πολη. οταν κανείς ΠειθαΟΧἠοει στο νομο, ο νομος

θάΤερΟν ἀηερνάζεΐω Οχεὁὁν „ άμ λμοιν ΠρεΠει να σωΠαίνει_ Οταν ομως κανενας δεν ύτιακούει,

μΟχΘηρὁΤερΟν ἠῇον ὲξηρνάσαῖοδ/Τἐν ηῇοἔἔι η ΠΩὲΠει, ύστερα αΠο το Προοίμιο, να τομ Φωναζει δύνατα:

ηαρασχὁι/Τα ῃολῇης δέ ἄν Τίς Ποῖἑ Π ΖΣ ἔκηνε <<ΟΠοιοσδήΠοτε σύλληφθεί εῃ· αατοῷορω ως ιεροσύλος.

ὀρῶν ἀνσφανη Περί θεούς ήινομτον αν είναι δούλος ἡ ξὲνοςι ας ΥΟαΦτει'στο ΠροσωΠο και

Πὁλἰν ἡδνκηκὥς ΤΗ/Ζ [Ζ/αν άσς Π μεμί στα Χέρια τού το στίΥμα τομ εγκλὴματοο Τομ, θα ύΠοστει

ἀδννὡνν ὡς ἀνίοπον ήδη ὁίιἕρρίιΐμμν τοσες μαστιγωσειοι οσεΩ ατιοφασίσούν οι δικαστες, κι

δωνοείσθων λονίζὁμενος Οως Πωὀεω [έκαστος ο ας διωχτεί γύμνος εξω αΠο τα σύνοματής ΧὼΩαΦ.._ί_ιατί

Φῆς ἐκ ἀΠέΟχεῖΟ Τωεί Τρθτ μΠαΩΧει η Πιθανοτήτα οτι, αν τιμωμνηθει κανενας μι αύτο

(Πων κακών­ Δίκη δή Τοὐΐω μεγ" τον τροΠο ίσως σωῷρονισθεί και γινει καλύτερος, αῷού

ΐῶν κακών Τους δὲ ἄλλοι! ςί Χαἶἶον καμια καταδίκη δεν Προκαλεί κακο, οταν γίνει σύμφωνατ ο Παραδειγμα ονησει με το νομο, αλλα κατορθώνει ενα αΠο τα δύο: ή δηλαδή

κανει καλύτερο τον καταδικασμενο ή λιγοτερο κακο. Αντωρα κανενας Πολίτης αΠοκαλύΦθεί καΠοτε ενοχος τε­τοιού εγκλήματος, δραστης δηλαδή καΠοιας ιτολύ μεγα­λης και ακατανομαστης Παρανομίας σχετικα με τούςθεούς, τούς γονιούς ή την Πολη, ο δικαστής Πρετιει νατον θεωρήσει Πλεον σαν αθεραΠεμτο, λαθαίνοντας οτι)

οψει τομ οτι, ενω εχει Παρει αΠο την Παιδική τού ηλικίατετοια μορφωση και ανατροφή, δεν μιτορεσε να αΠοφύ­γει τα Πιο μεγαλα αδικήματα. Ο θανατος, λοιΠον, σανκαταδίκη, είναι γι' αύτον το Πιο μικρο κακο, και το Πα­

οοθ θοι

γενόμενος, ακλεης καί­απερ τους της χωρας όρους 855ε ραδειγμα του θα ωφελησει τους αλλους, αν διασυρθείαφανισθείς· Παισί δε καί γενεί, εαν φαγωσι τα Πα­ κοΤ οἔοΦονΤοΘοΤ έξω οηο Το οονοοο Τηο Χὼοοο»­ Τοτρῷα ήθη, κλεος έστω και' λόγος ἐι/Προς λεγὸμε­ παιδια τομ κι ολο του το σοϊ, αν κατορθώσοιιν και πα­νος, ως εὐ τε καί ανδρείως είς αγαθον εκ κακοα οοΤηοοον ΤΤο ΤΤοΤοΤκοο οονηθϋοοι θο οΤοΤηοηοοον Τηνδιαπεφευγοτων. Δημοσια δε χρηματα οαδενος των 5 κολη Τοοο Φημη κο" θο οΠοΤνοονΤοΤ οηο Την κοινη ννὼ°τοιοατων τῇ Πολιτεία Πρεπον αν είη γίγνεσθαι, εν μηι οΤΤοΤοη Τοοο κολο κοι Τοοο νοννοίο ξὲῷονον Τηνη δεί τοας αατοας αεί καί ίσους οντας διατελείν κοκίο κοι ονκοίοοοον Την οοοΤη· Δον ΤΤοοΤΤοΤ νο οημοοο­κληρους. Ζημίας δ' εκτίσεις, οταν αὁικετν άξιο ται η περιουσία κανενος απο αυτοος, σε μια πολη πουὅοκη τις χρηματων, εκτίνειν, αν ῇ τί τῳ τοα κληρου οι οικογενειακοί κληροι πρεπει να εχουν την ίδια εκτασηκατεσκευασμενου Περιττεαον, μεχρι τοσοατου ζη­ Ώ κοι Τον ΤοΤο οοιομο­ |ΟΤον Θοωοηθοί οΤΤ κοΤΤοΤοο οιοτμιωθἑντα, Το δέ Πλεον μη· τας δ” είς ταοτα ακρι­ πραξε καποιο αδίκημα για το οποίο πρεπει να πληρώσειθείας εκ των απογραφων νομοφαλοκες σκοηοον­ προστιμο, θα το πληρώσει, εφοσον υπαρχει καποιο πε­τες τοσαφες εξαγγελλοντων αεί τοίς δικασταίς. οίοοεομο οηο Τον κληοο Τοοι οοο οοΤζοΤ ο νοοοοι οΧΤὁιτως αν τῶν κλἠρων αργος μηδείς μηδεποτε γί­ 5 μεγαλοτερο. Για την ακρίθεια των αριθμών ας ερευνη­γνηται δι) απορίαν χρηματων. Ζημίας δε αν τις σομν οι νομοφολακες στα αρχεία των καταγραφών κιπλεονος αξιος είναι δοκῇ, εαν αρα μη τινες εθε­ ας αναφερουν το συνολικο ποσο στους δικαστες, ώστελωσιν αατον των φίλων εγγυασθαί τε και” συνεκτί­ κανενας να μη χασει τον κληρο τομ απο ελλειψη χρημα­νοντες απελευθεροον, δεσμοίς τε χρονίοις καί εμ­ των. Αν θεωρηθεί καποιος αξιος μεγαλατερου προστί­φανεσι καί τισιν προπηλακισμοίς κολαζειν, ατιμον ιΟ μου, εφοσον μερικοί φίλοι του δεν προθμμοποιηθοανδε Πανταπασιν μηδενα είναι μηδεποτε μηδ' εφ' ενί ο να εγγυηθοαν και να σμμπληρώσομν το ποσον, θα τιμω­των αμαρτηματων, μηδ) ιιπερορίαν φυγαδα· θανα­ ρηθεί με μακροχρονια και επιδειχτικη φιιλακιση και μετον δε η δεσμοας η πληγας, η τινας αμορφους εξευτελισμοος, αλλα ουδεποτε για μια παρανομία θαέδρας η στάσεις η Παραστασεις είς ίερα επί τα χανει κανείς τα πολιτικα του δικαιώματα, οατε θα εξο­της χώρας έσχατο, ή χρηματων καθαηερ ὲμπρρ­ 5 ρίζεται απο τη χώρα. Οι ποινες που θα επιθαλλονται,ίσθεν είπομεν εκτίσεις γίγνεσθαι δείν την δίκην θα είναι ο θανατος, η φιιλακιση, τα ξυλοκοπηματα, τα­ταατην, γιγνεσθω. Δικασταί δε ἐστωσαν Θανατρμ πεινωτικες στασεις ορθών η καθισμενων, σταματηματαΠερι νομοφαλακες τε καί το των Περυσινων αρχον­ μπροστα στην πορτα ναών που Βρίσκονται στα σιζινορατων αριστίνδην απομερισθεν δικαστηριον· είσαγω­ της χώρας, η προστιμα, οπως είπαμε προηγουμενως.γας δε τοατων καί προκλήσεις καί οσα τοιαιιτα καί 0 Δικαστες για την επιθολη θανατικής ποινης, θα είναι οιως δεί γίγνεσθαι, τοίς νεωτεροις νομοθεταις Χοη νομοφολακες και ενα δικαστηρια πομ αποτελείται απομελειν, την διαψηφισιν δε ἡμετερον έργον νομοθε­ διαλεχτοος αρχοντες τομ περασμενου χρονου. Τις κα­τείν, Έστω δή Φανερα μεν η ψῆφος τιθεμενη, Προ ταγγελίες, τις κλησεις των μαρτορων και ολα τα σιιναφητοατου δε κατα το στομα τοιι διωκοντος τε καί 5 μ” αυτα και πως πρεπει να γίνονται, πρεπει να τα ανα­φεαγοντος ο δικαστής εξης ημίν εγγατατα κατα λαθουν οι νεώτεροι νομοθετες. Εμείς πρεπει να ριιθμί­

σοιιμε μοναχα το νομο το σχετικο με τη ψηφοφορία.Καθε ψηφος, λοιπον, πρεπει να δίνεται φανερα. Προη­γομμενως, μπροστα στον κατηγορο και τον κατηγοροα­μενο, οι δικαστες μας θα καθονται κοντα στη σειρα

ιιρεσειν ιζεσοω, Πάντες οι οι πο/ιτπιι, εσοιπερ αν οινολογο με την ηλικιο τοιιο. κοι ολοι οι ιτολιτοοι οοοιαγωσι σχολήν, επήκοοι εστωσαν σπουδή των τοι­ θεθαια έχουν καιραι σαν ααααραι ακρααΤες αι­ιΤων Τωνοιιτων οικον, λέγειν σε ένα λόγον, Πρῶτον μεν δικων. πρὼτοο ο κοτήνοοοο κοι οειιτεοος ο κοτηνοοοο­τον διὼκοντα, τον δε φεμνοντα δειίτερον· μετα Θ μεναςι θα αηαννελλαμν ενα μαναΧα λανα­ ινιεΤα Ταμςδέ τοας λογους τοοτους αρχεσθαι μεν τον γεραί­ λαναμς αιιΤαμςι Ο Τιια ηλικιωμενας αικααΤης θα αΟΧιαειτατον ανακρίνοντα, ίοντα εἰς τήν των λεχθέντων Την ανακμιαη και θα Τιρααααθηαει να ειαΧωμηαει ααθειασκέψιν ίκανήν· μετα δε τον πρεσαατατον εξής αΤΟ ναημα Των αΤιανΤηαεων­ ινιεΤα Ταν νεμανΤαΤεΡαιαπαντας χρή διεξελθέίν α τι αν παρ, εκατερου τις 5 αλαι αι αλλαι αικααΤες με Τη αειμα Ταμς­Τιιαεηει να εΤια­των αντιδίκων ρηθέν ή μή ρηΘἑγ ὲηιηοθῇῃι/Ο Τρὁ­ νεξετασουν τα λεγομενα και του ενος και του αλλουπον· ο δέ μηδέν ποθων αλλῳ τήν ανακρισιν παρα­ απο τους αντιδίκους, αν τυχον εχουν καποια απορία γιαδιδοτω. Τῶν δέ ρήθεντων έπισφραγισαμενους οσα ααα ειηωθηκαν η αεν ειηωθηκαν­ Αν κανεις δεν εΧει νααν είναι καίρια δοκῇ, γραμμασιν σημεία επιὅαλλον­ 8568 αωΤηαει ΤιΤιαΤει θα ΤιαααΧωρηαει αΤαν εααμενα Τη θεσητας παντων τῶν δικαστών, θεῖναι έπί τήν έστίαν, τ0υ για να ΟωΤηαει­ Ααα Τα λεΧθὲνΤα αΦαμ καΤανΟαψΟιινκαί παλιν αὐριον είς ταοτονσυνελθοντας, ὡοαατως και αωρανιααμν Τα ααα Ταμς ΦαινανΤαι Τιια αημανΤικα.τε ανακρίνοντας διεξελθείν τήν δίκην καί σημεία θα θεααμν αηανω Ταμς νια εηικαρωαηι Τις μαανραωεςεπιααλλοντας αὐ τοῖς λεχθεῖσιν· καί τρίς δρασαν­ 5 όλων Των αικααΤωνι και θα ΤΟΤιαΘεΤηααμν Τα εννραωαΤος ΤΟΟΤΟΥ ϊεκμήριά Τε κΟ¿μάρΤυρας ἱκανῶς Παρα πανω στο θωμο της Εστίας. Θα συναντηθοον παλι την

.λααοντας, ψήφον ίεραν ἐκαστον φεροντα καί απο­ εηαμενη μερα αΤα ιαια μερος και θα ξαναιαΧιααμν μεσχομενον προς τής εστίας είς δαναμιν τα δίκαια τον ίδιο τροπο την εξέταση της υποθέσεως, θαζοντας,καί αλήθή κρίνειν, οὐτω τέλος έπιθεϊναι τῇ τοιαμτῃ κι αμΤη Τη φορα Την ι­ιαανραωη Ταμς αε ααα ειηωθηκαν­ὁίκῃ­ ιο 'Οταν καμουν αυτο το πραγμα τρεις φορές, και μαζέ­

Μετα δε τα περί Θεομς τα περί καταλυσιν τής ιι ψουν αποδείξεις και μαρτυρίες αρκετές, ο καθένας τουςπολιτείας. Ὁς αν αγων είς αρχήν ανθρωπων δου­ θα δωσει ιερή ψήφο και θα υποσχεθεί, στο ονομα τηςλῶται μεν τοας νομους, εταιρίας δέ τήν πόλιν απή­ (θεοις) Εστίας, οτι θα κρίνει, οσο είναι δυνατο, συμφωνακορν ποιῇ, καί αιαίως δή παν τοιζιτο πραττων καί με το πνεομα της δικαιοσονης και της αλήθειας. 'Ετσιστασιν έγείρων παρανομή, τοῦτον δή διανοεῖσθαι 5 θα τερματισθεί ή δίκη.

[Κ/ιΕ|ΝιΑΣ.· Πολύ παραστατικα μας ανεπτυξες τον τροποπου πρέπει να διεξαγονται οι δίκες]

[ΜΕΓΙΛ/ΙΟΣ: Ακομη, φίλε Αθηναίε, μίλησες αποκλειστικαγια τα αδικήματα που στρέφονται κατα της θρησκείας.Για ποια αδικήματα τωρα θα μας μιλήσεις;]

ΑΘΗΝΑ|ΟΣ.· Μετα απο τα εγκλήματα προς τους θεους, έρ­χονται τα εγκλήματα που αποαλεπουν στην ανατροπήτου πολιτεύματος. 'Οποιος υποδουλὼνει τους νομουςυποτασσοντας τους στην εξουσία των ανθρωπων, καμνειτην πολη υποτελή σε μια εταιρία, χρησιμοποιώντας, γιαολα αυτα, Βία και καταπατωντας τη νομιμοτητα, προκα­λεί τον εμφολιο πολεμο, πρέπει να θεωρείται ο πιο με­

δίδαθθδ

δεί παντων πολεμιωτατον ολῃ τῇ πολει· τον δε γἀλφς εχθρός οἶώκληρης ῖηἦ Πύλης” Εκείνον Ποἔ) δενΑ λλα κατε ε ανωτε α

κοινωνούντα μεν των τοιούτων μήδενί, των μεγί­στων δε μετεχοντα αρχων εν τῇ πολει, λεληθοτα

μετεχει σε κανενα απ αύτα, α χ ι ρ

αξιώματα στην πολη μας, είτε γνωρίζει είτε δεν γνωρίζειύ , , „ ν . . ι . τ σ'α απε ει δ απ' δει7 ία να ύπε ασπισθεί

τε ταύτα αύτον, η μη λεληθοτα, δειλια δ, ύπερ Τη σωνωμο ι ° ,Χ ,ε Ο \ ρ_ _ την πατριδα τού, ενα τετοιο πολίτη πρεπει να τον θεω­

πατρίδος αύτού μή τιμωρούμενον, δει δεύτερον ο

ήγείσθαι τον τοιούτον πολίτην κακῃ. Πας δε ανήρ, ρησούμε δεύτερο κατα σειρα σλ αύτο το εγκλημα. καθε'Θ ” ί 'αιεεικθ'κοννα

_ . , „ , ν _ , _ α ιν ,

ού και σμικρον οφελος, ενδεικνύτω ταις αρχαις ,αν ρωτἶος' Οσο σσημ Ινῖος κι ον 8, Χ ,Ο Π

εἰς κρίσιν οίνων τον επιαούλεύοντα διαίού πολι­ καταγγελλει στις αρχες και να εισαγει σε δικη εκεινον_ .Ξ Τα „ κε". Ονό δκασἶαί 5 πού σχεδιαζει κρύφα τη Βίαια και παρανομη σύναμα

τε­ιας μ τασ ασεως αμα ρ μ · ι

δε εστωσαν τούτοις οίπερ τοῖς ίεροσύλοις, καί πα­σαν τήν κρίσιν ὡσαύτως αύτοίς γίγνεσθαι καθαπερεκείνοις, τήν ψηφον Θανατον Φερειν τήν πλήθεινικωσαν. Ἐνί δε λογῳ, πατρος ονείδη καί τιμωρίαςπαίδων μήδενί σύνεπεσθαι, πλήν εαν τινι πατήρ 6

καί παππος καί παππού πατήρ εφεξής οφλωσι Θα­νατού δίκην· τούτούς δε ή πολις εχοντας τήν αύ­των ούσίαν, πλήν οσον κατεσκεύασμενού τού κλή­ρού παντελώς, είς τήν αύτῶν αρχαία εκπεμπεσθω 5

πατρίδα καί πολιν. Οίς δα αν τῶν πολιτῶν ύείς οντεςτύγχανωσιν πλείούς ενος, μή ἐλαττον δεκα ετηγεγονοτες, κληρωσαι μεν τούτων δεκα, ούς αναποφήνῃ πατήρ ή παππος ο προς πατρος ή μητρος,των δε λαχοντων τα ονοματα είς Δελφούς πεμ­ Θ

φθεντων· ον δί αν ο Θεος ανελῃ, κληρονομον είςτον οίκον καταστησαι τον των εκλιποντων τύχῃαμείνονι.

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Καλώς. 5

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Κοινος δί ετι τρίτος κείσθω νομος περί

ανατροπη τού πολιτεύματος. Δικαστες ας είναι οι ίδιοιμε τούς δικαστες της ιεροσύλίας, η διαδικασία απολύτωςομοια με την προηγούμενη, και η ποινή τού θανατού θααποφαοισθεί απο την πλειοψηφία. Με μια λεξη μπο­ρούμε να πούμε: Τα αίσχη κι οι τιμωρίες τού πατερανα μην επιααρύνούν ποτε τα παιδια, εκτος αν ο πατερας,ο παππούς, κι ο πατερας τού παππού ο ενας ύστερααπο τον αλλο, εχούν καταδικασθεί σε θανατο. Αύτούςη πολη με ολη τούς την περιούοία, εκτος απο την ολικηαξία τού οικογενειακού κληρού, ας τούς στελλούν πίσωστην παλια τούς πατρίδα και την πολη. Όσοι πολίτεςσύμθαίνει να εχούν παιδια περισσοτερα απο ενα και οχιμικροτερα των δεκα χρονών, ας εκλεξούν με κληρο δεκααπ” αύτα, οσα κρίνει ο πατερας η ο παππούς απο τονπατερα η απο τη μητερα, και να στείλούν τα ονοματατούς στούς Δελψούς. Κι αύτον πού θα εκλεξει ο Θεος,ας τον εγκαταστησούν σαν κληρονομο, με καλύτερούςοιωνούς, στο σπίτι πού εχει εγκαταλειφθεί απο τούςαλλούς.

δικαστών τε, ούς δεί δικαζειν αύτοίς, καί ο τροπος Κ/\Ε|Ν|ΑΣ°_ Πολύ καλό'_ , ι . ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ας νομοθετησούμε ακομη ενα τρίτο νομο

τῶν δικων, οις αν προδοσεως αιτίαν επιφερων τιςείς δικαστήριον οίγῃι καί μονῆς ωσαύτως εκγονοιςκαί εξοδού της πατρίδος είς εστω περί ταύτα νο­ ι0μος ούτος τρισί, προδοτῃ καί ίεροσύλῳ καί τῷ τούς 8578

της πολεως νομούς αία απολλύντι. Κλεπτῃ δε,

κοινο για τούς δικαστες πού θα διεξαγούν τις δίκεςεκείνων πού κατηγορούνται για προδοσία και με τονοποίο θα γίνεται η διαδικασία. Ας είναι ομοιος με τούςπροηγούμενούς κι ούτος ο νομος και σχετικα με τηνπαραμονη η το διώξιμο των ατιογονων τούς απο τηνπατρίδα και για τον προδοτη, και για τον ιεροσύλο, καιγι` αύτον πού προσπαΘεί να ανατρεψει με τη Βία τούςνομούς της πολιτείας. Για τον κλεψτη είτε κλεψει τίποτε

668 ΘΘ7

εαντε μεγα εαντε σμικρον κλεπτη τις, είς αὐ νομος μενόλόι ειΤε μικρό­ εις εινόι ό ιόιός­ όε κόθε ιΤεριιΤΤωόηικείσθω καί μία δίκης τιμωρία συμπασιν· το μεν γαρ κόι η ιόιό κόΤόόικη νιό όλόμςῖ Γιρεηει όηλόόη όν κόΤό­κλοτῖἑν δή χρεών ὀγηλάσγον Πρωων ὲκῃνεγν, ἐὰν 5 δικασθεί κανείς να πληρώσει στο διπλασιο το κλοπιμαίο,οφλῃ τις την τοιαυτην δίκην καί ίκανην εχῃ την ες), όόόν εΧει όρκεΤη Τιεριόμόιό εκΤός όιΤιό Τόν κληρόαλλην ουσίαν αποτίνειν υπερ τον κληρονγ εαν δε Τόμι κι όν όεν εΧειι νει Φμλόκιόθει ὡόηόμ νό Τιληρὡόειμή, ὁεὁἑσαῃ έως άν ὲκτείσῃ ἡ Πείσῃ Τὸν κσταὁγ­ η να συμὀιθασθεί με τον αντίδικο του. Αν καταδικασθείκΟΟάμενΟν­ Εάν δέ Πς ὀφλῃ κ/\ΟΠης ὅημοσίῷ δι­ Ό για κλοπή του δημοσίου, αν κατορθώσει και μεταπείσεικην, πείσας την πολιν η το κλεμμα εκτείσας δι­ Την Τιόλη η Τιληρώόει Τό κλόηιμόιό όΤό όιηλόιόιρ­ όςπλουν, απαλλαττεσθω τῶν δεσμών. όηόλλόνει όηό Τη Φμλόκιόη­

κλειλιιλε πως ση λεγομεν, ώ εενε, μηεεν διαφέρειν ι Κ/ιΕιινίΑΣ· ηὡε δηλαδή μπορουμε να υποστηρίξουμε Φίλετῷ κλεπτοντι μεγα ή σμικρον υφελομενῳ, καί εξ 5 μόμι Τιως όεν ι­ιιΤόρΧει κςιμιό όιόιρόρό ρινόμεόό όΤόν κλε­ίερων η οσίων, καί οσα αλλα εστίν περί κλοπην ΦΤη Τιόμ εκλεψε ενό μικρό η μενόλό Τιρόνμόι κόιιιόιπασαν ανομοιοτητα έχοντα, οίς δεί ποικίλοις ουσιν εκεινόν Τιόμ εκλεψε όηό ενό ιερό κόι όνιόόμενό Τόηόιεπεσθαι τον νομοθετην μηδεν ομοίαις ζημίαις ζη­ κόι νιόι όλες Τις όνόμόιόΤηΤες όνόμεόει όΤις κλόηεςι νιόμγοω/ΤΟΥ. τις οποίες ακριθὼς οῇνομοθετης, δεν πρεπει, σε καμια

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: 'Άριστζ ώ Κλεινία· σχεδον τοι' με ώσπερ ιΟ ι”ιεριΤιΤωόη¬ νό εηιόόλλει Τις ιόιες Τιόινεςἐφερὁμεγ/Ον ἀνῃκροὐσας άνήγεγρος! ἐννενοηκὁπγ Ο ΑΘί·ίΝΑ|ΟΣ: Θαυμασια, φίλε μου Κλεινία! Σα να ημουναδε καί προτερον υπεμνησας οτι τα περί την των όχεόόν μΤινόόόΤης με ξεκόμνηόες κόι με ξόηνηόεςι κόινομων Θεσιν ουδενί τροπῳ πώποτε γεγονεν ορθώς μόλιόΤό μόμςθμμιόες ιΤρόνμόΤόι Τό όηόιό κι ενώ Τό ειΧόδιαπεπονημενα, ώς γε εν τῷ νυν παραπεπτωκοτι όκειρθει Τιρόηνόμμενωςι όΤι όηλόόη Τό όιόιρόρό νόμόθε­λεγειν. Πῶς δ” αυ καί τουτο λεγομεν; ου κακῶς 5 ΤημόΤό ιΤόΤε κόι με κρινενό ΤρόιΤό όεν εΧόμν εκηόνηεειαπηκασαμεν, οτε δουλοις ὡς ίατρευομενοις υπο όωόΤό ως Τό Τελόςι ειν κρινόμμε ΤόμλόΧιόΤόν όηι όμΤόδουλων απῃκαζομεν παντας τους νυν νομοθετου­ ηόμ λεμε Τώρό­ Αλλό Τι θελόμμε νό Τιόμμε Τιόιλι μι όμΤόΞμενους. Ευ γαρ επίστασθαι δεί το τοιονδε, ὡς εί Δεν ηΤόν κόκη η ηόρόμόιωόη μόςι όΤόν ηόρόμόιόόόμεκαταλαθοι ποτε τις ιατρος των ταίς εμπειρίαις ανευ όλόμς Τιόμ ιΤόριῖιόεΧόνΤόι όημερό Τόμς νόμόμς με όόμ­λόγου την ιατρικην μεταχειριζομενων ελευυερον α λους που γιατρευονται απο δουλους. Γιατί πρεπει ναελευθερῳ νοσουντι διαλεγομενον ίατρον, καί του ξερόμμε κριλόι όΤιι ειν κόιΤόΤε ενός ΤιρόκΤικός νιόΤρόςφιλοσοφείν ὲγγυς χρώμενον μεν τοίς λογοις, εξ Τιόμ όόκει Χωρις εΤιιόΤημόνικη ννὡόη Την ιειΤρικηι όμνόν·αρχης τε απτομενον του νοσηματος, περί φυσεως Τηόει ενόν ελεόθερρ νιόΤρό ηόμ όινει εξηνηόεις όεπασης επανιοντα της των σωματωνγ ταχυ καί σφο­ 5 ελεόθερό όιόθενη κόι όει όΤόν όμζηΤό μόιςι Τόμ κόι Χρητδρα γελασειεν αν καί ουκ αν αλλους είποι λογους όιμόηόιει όΧεόόν μιό όλόκληρη Φιλόόόιριό όΤις όόηνιεςη τους περί τα τοιαυτ› αεί προχείρους οντας τοίς Τόμι κόι όΤι όρΧιζει νι όνόΤιΤμόόει όίιό Την όρΧη Τό ιόΤό­πλείστοις λεγομενοις ίατροίς· φαίη γαρ αν «Ώ μῶ­ ρικό Της όρρὡόΤειειςι ίόνόφερόμενός όι όλη Τη Φμόιόλό­ρε. ουκ ίατρευεις τον νοσουντα αλλα σχεδον παι­ νιό Τόμ όὼμόΤός νρηνόρό κόι όμνόΤό θό νεκόιόει κόι

δε θα πει τίποτε αλλο παρα αυτα που εχουν προχειροστο στομα τους οι περισσοτεροι απ” αυτους που λεγον­ται γιατροί: «Ανοητε ανθρωπε, εσυ δεν γιατρευεις τοναρρωστο, αλλα σχεδον τον διδασκειςγ λες κι εχει αναγκη

ΘΘ8 θθθ

ὅεὐειςτ ώς ἰοΐρὁν ἀλλ) ΟΘΧ ὐΥιθ δεόμει/Ον Υίννετ ιο νο γίνει γιοτροε κι οχι νο ἔονοθρει την υγείο του».ΟΘΠΜ­ Θ ΚΛΕΙΝΙΑΣ: κοι λεγοντος ουτογ δε θο ειχε δίκιο;

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Ουκοθνλεγων το τοιοωτο ορθώς ονλεγοι; ΑΘ|_|ΝΑ|ΟΣ. Ίσως] αλλά μονάχα αν Πρὀσθεῖε στις ΠαραΑΘΗΝ/ΜΟΣ Τάχ) ἄντ εἰ Προσὁνηνοοἶἶὁ νε ὡς ὀσῃς πονω σκεψεις, οτι οποιος συζητειγιο τους νομους. οπως

Περί νόμων Οὐῖω δἰεξἑρχετωι κοθῶῖερ ἡμεἴς Τά οκριοὼς εμείς τωρο, εκποιδεοει τους πολίτες, ολλο δενι/Οι/ι Πωὅεύει Τούς Πολίωςι ἀλλ, Ον νομοθετεί· Άργ 5 νομοθετεί. Δε Θο είχομε ορογε κι εμεις δικιο νο πούμεοὐν οο κοι τοθτ” ον προς τροπου λέγειν φοινοιτο; κάτι Τέτοιο;

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: ”|σως. . κ^Ε|Ν|ΑΣ­ Ίσως'ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Εοτοχες δε ήμων το πορον γεγονεν. ΑΘ|_|ΝΑ|ΟΣ­. Εμείς όμως έχουμε ένα ειῃὐχημο Προς Το ΠΟ_ΚΑΕιΝ|ΑΣ: Το ποιον δή; ρὁν.ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Το μηδεμιον ονογκην εἴνοι νομοθετεῖν, ιΟ ις^ΕιΝιΑΣ_­ Ποιο δηλοδἡ;

άλλ, Ονἶονς έν σκἑψε! νενομἑνονς Περίηάσης ΠΟ¬ 858ᾶ ΑΘΗΝΑ|ΟΣ.· Το οτι δεν εχουμε κομιον οτιολοτως ονογκηλιτειος πειροσθοι κοιτιδεῖν το τε οριστον κοι το να νΟμΟθεΤἡσΟυμε σΤην ΠρονμΟΉκὸΤηΤΟγ Ολλὀ ΟΠΜ1 νοἀνΠνκΟ"ὁΤαΤΟντ Τίνα ΤρόΠΟν ἄν νἰννὁμενθν νίννα” εξετοσουμε ολο το είδη των πολιτευμοτων κοι νο προο­ΤΟ· καί δή καί Τὸ νυν ἐξεσῃν ἡμἴνι ὡς ὲοννενι εἰ ποθησουμε νο ονοκολοψουμε ποιο εἰνοι το κολυτερομεν θουλομεθο, το θελτιστον σκοπεϊν, ει δε θου­ 5 και Το ονονκωὀῖερον και με Ποιο Τρώω) θα ωιοροὐσελομεθο, το ονογκοιοτοτον περί νομων· οἰρωμεθο να ΠρΟνμΟΤΟΠΟ[ηθεί_ κι (Ἡπἠ Τη ςπινμἡ μάλιστα ἑχοωμεΟὐν Πόΐερον δοκεϊ· το δικοίωμο, κοθὼς φοἰνετοι, νο εξετοσουμε το κολυτε­

κ^Ε|Νι^Σ Γελοίανι ώ ξἑνει Προῃθἑμεθο Τήν ωρεσἰνι ρο, ειδολλως το ονογκοιοτερο σχετικο με τη νομοθεσίοι.καί ἀἶεχνως ώσΠερ κΟΤεχΟμἑνΟ[ς νομοθὲπνς Ας διολεξουμε λοιπον οπο το δοο εκείνο που μος ορε­ομοιοι γιγνοιμεθο ον οπο μεγοιλης τινος ονογκης ι0 σει­ἠὅη νομοθεῖεἶντ ως Ονκἑϊ ὲξόν εἰς Ούρων­ ἡμῖν Ό ΚΛΕΙΝΙΑΣ: Η εκλογή που μος προτείνεις, φιλε μου τὼροδ7 π εωεἶν ούν θεῷ “ ἐξεσῃι κοθάτἴερ ἡ /νΘΟλό_ εινοι γελοιο. Κοι θο γινομοστον ομοιοι με τους νομοθε­ι/Οις ή κοι τινος ετερος ορχομενοις συστοσεως, τες που πιεζομενοι οπο κοποιο μεγολη ονογκη ΘιοζοντοιΠάροφορήσοσθω χνὅην ἐξ ών ὲκλεξόμεθσ Τά νο τελειώσουν τη νομοθεσιο. σο νο μη μποροιζισον­νοπρόσφορο τῇ μελλοθσῃ γενήσεσθοι συστοισει, κοι 5 Την Ονοθὀλουν νισ αύριο­ Εμείς όμως δόξα Τω Θεώδή καί κα­Γά σχολήν ὲκλἑξοσθω· Τἰθῶμεν Ονν ἡμης εχουμε κοιρο, οπως οι χτίστες κι οι ολλοι οικοδομοι, νονον εἴνοι μή τούς εξ ονογκής οικοδομοοντος, ολλὀι συσσωρεησοημε φορδην­μίγδηγ κὐθε λογής υλικό κιτούς επί σχολής έτι το μεν ποροτιθεμενους, το δέ ωιὀ ωπὀ να διολὲξοωμε με Την ησωχίο μας ΦΠ μαςσ“ν[σΤάνΤΟς” ώσῃ: ὸρθὡς έχε! Τά μέν ήδη Τῶν χρειοζετοι. Τὼρο, λοιπον, ος υιτοθεσουμε πως δεν εἰμο­νὁμων λὲνενν ὡς Πθέμενσι Τά δ ὡς Ποραῃθἑμενα Ο στε οικοδομοι οπο ονογκη, ολλο οτι πολι με την ησυχίο

ΑΘΗΝΑ|ΟΣ: Ιἶἑνοιτο γοθν ον, ώ Κλεινίο, κοτο φύσιν μας ὀλλο μῃοροώμε νο Τοχῖοιιοιοώμε κι άλλο νο ξεχω­μαλλον ἡμῖν ἡ σννοννς Τῶν νόμων· νὅωμεν νσρ ρίξουμε. 'Ωστε είνοι σωστο νο ποομε οτι ολλοι οπο τους

νομους εχουν ήδη τεθεί, κοι οτι ολλοι προκειτοι νοτεθοον οστερο οπο διολογη.

Αθ!­|ΝΑ|ΟΣ: Στην περιπτωση ουτη, Κλεινἰογ η συνοπτικη εκ­θεση μος γιο τους νομους, θο συμφωνούσε περισσοτερομε τη φοση τους. Ας εξετοισουμε, λοιπον. γιο ονομο

44

670 θῖι

οον, ω ­προς θεῶν, το τοιονὀε περί νομοθετων. των θεων, το εξής νιο Τοος νομοθέΤεςῖκλειινιλε το ποιον οη; 5 κ^Ε|^"^­Σ' ΤΤ δηλοδἡ:λοιτκιλιοε τμαμμτιτμ μεν ττομ και εν νμτιμμασιν λο­ ΑΘί·ίλίΑίΟΣ: Σιιννοοιιιιοτο Θοοοιοι κοι νοοιιττοι λονοι. έονοι

γοι καί αλλων είσί πολλῶν εν ταῖς πολεσιν γεγραμ­ ῖιθλλων ολλων οοννοοφοων οΤΤοοΧοον ο, ολος ΤΤς Πολεις­μενοι, γραμματα δε καί τα του νομοθετου καί λα­ γΠοοΧοον ”οΤΤΤοΤις κοΤ οοννοομι­ΤοΤο κοι νοοΤΤΤοΤ λονοιγω­ του νομοθετή, ι

ΚΛΕΗΉΑΣΞ Πῶς γάρ Οὐ; το ΚΛΕΙΝΙΑΣ: Και Θεθαιοι υπαρχουν.ΑΘΗΝΜΟΣ ῃὸτερον Οην τοῖς μεν των ,αλλων συγ­ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Πρεπει, λοιπον, να προσεχσυμε τα συγγραμ­

γραμμασιν, ποιητών καί οσοι ανευ μετρων καί μετα οί μοΤο Των ΤΤοΤΤιΤων κο! οοων οΧοον νοοψει οο οΤίΧοος ΤΙ

μέτρων Τήν Οητὡν είς μνημην συμοουλην περί Βίου σε προζα τις αναμνήσεις τους σαν συμθουλες για τηκσἶὲθεντο σωγγράψω/Τες] Προσέχωμεν Τόν γ/Οην] ζωή, και να μη δίνουμε προσοχή στα συγγροιμματα τωντοῖς οε των νομοθετων μη προσεχωμεν; ή παντων νομοθετὼν; Ή μήπως πρεπει να δίνουμε περισσοτερημά/“σΤο,_,

· 5 προσοχή σο αυτες απο ολα το αλλα.ΚΛΕΝΉΑΣ: Πολύ γε­ ΚΛΕΙΝΙΑΣ: Πρεπει να δίνουμε μεγαλη προσοχή.λοτιι×ιλιοε± ,Αλλά οητα ομ χμη τον νομοοετην μονον λΘΗλίΑίΟΣ: λλλο ιιήτιωο ο νοιιοθοτιιο δεν οινοιι οοοοιοι ο

τῶν γραφοντων περί καλών καί αγαθῶν καί δικαίων μονος οοο Τοος οοννοοφοἰς οΤον οποίον οοί­ΤοςοΤ νοσυμθουλεώειν, ὁιὁασκοντα οία τε εστι καί ὡς επι­ οΤνοΤ οομοοολος νιο Το ωοοίοτ Το ολιιθινο κοΤ Το δἰκοωι.Τηδευΐέον αὐτά Τοἶς μέλ/ωωσἰν εὐδαίμοσἰν ἔσ8_ γο και να οιοοσκει ποιοι είν” αυτο και με ποιο τροπο πρεπεισθω; να τα καλλιεργουν οι ανθρωποι που θελουν να γίνουν

κλειλιιλτι και πως ου; κ^Ξ1|ἶ|Ζ'ἐ(ἕμ|_ἶἔ)Οιἑ5ΑΘΗΝΜΟΣ: Άλλα αίσχρον δή μαλλον Ὁμηρῳ τε και Θ · ς 'Χ ·'

Τωρτσίω κε". τοῖς ἄλλως Ποἰηππς Περί ΰίοω Τε καί ΑΘΙ­|ΝΑ|ΟΣ: Αλλα τοτε δε θα ήταν ντροπη για τον Ομηρο,ἐτμτηὁὲμμάτων κακώς θεσθαι γραφοντας, Αμ­ τον Τυρταἰο και τους αλλους πσιητες να γραφουν εκτε­κοιῖργω δε ηττον καί Σολωνι καί οσοι οη νομοθεται νεοΤο|οο νιο Τον Τοοοο Της ζωης|κοΤ ΤΤς οοΧολἰες Τωνγενόμἑνω γράμμοπι έγραψαν; ἡ Τό γε ὸρθόν] Πάγ/_ 5 ανθρωπων, ενω ο Σολων κι ο Λυκουργοςκι οσοι, υπήρξαντων δεῖ γραμμάτων των εν ταῖς πολεσι τα περί νομφθειες νΟ|ΤΟ Ιἶείἶιγροψουν συοπομοῖεροι Η|μηΠωςΤοώ ό μένα Φαίνεσθω δ!ΟΠῃΠΤό_ θα ήταν σωστο, απο ολα τα συγγραμματα που υπαρχουνν Υρ Ι­Τ . . .μω/Ξ μαίἐρῶς κἔλ/\ΙσΤά καί ἄρἰσπι Τά δέ Τῶν σε μια πολη, τα σχετικα με τους νομους να αναπτυσσον­ἄλλων ἢ κάἶ, ὲκεῇ/Ο σω/εΠὁμεχ/Ο ή ὀἰαφωνοωνῖο ται πλατιζιτερα με τον ωραιοτερο και καλυτερο τροπο,αὐτοῖς είναι καταγελαστα· οϋτω ὀιανοωμεθα περί 8596 Το δε συγγρὀμμσῖο των άλλων να οκολοωθοών σωοώςινόμων δεῖν γραφης γίγνεσθαι ταῖς πολεσιν εν πα­ γιατι αν οιοιφωνουν, θα φαινονται γελοιο; Δε νομιζω οτιτ ο τε καί τ ο οχἠμασι φιλοὐντων τε καί νοιιν Προ]­ΤΘΤ νο οκοφθοομοτ Πως Τι οοννοοοὴ Των νομων οΤιςτο ς μη Ρ ς , .ἑχὼ/Των Φαίνεσθοἰ Τά γεγρσμμἑνο] ή κοῖά Τύραγ/_ πολεις πρεπει να γινεται με τετοιο τροπο, ωστε να φαι­νον καί ὅεσποτην ταξαντα καί απειλήσαντα γρα­ 5 νονΤοΤ ΤΤως'οοέΧΟϋν Θέση πατερα και μητεραςπου είναι

ἐν Τοίχως ἀΠηλλάχθω,_ σκωιῶμεν ούν δή γεματοι αγαπη και 'σοφια και οχι τη θεση τυροιννου καισατραπή που αφου υπαγορευσει τις θελήσεις και τιςαπειλες του, τις κατοιγροφει στους τοίχους και απαλλοισ­σεται απ' αυτες. Ας σκεφθοομε, λοιπον, και μεις τωρα,

θ?2

καί τα νύν ήμεϊς πατερα ταύτῃ πειρώμεθα λενεινδιανοηθεντες περί νομων, είτ” ούν δυναμεθα είτε

θ?3

αν θα προσπαθήσουμε να καταγραψουμε τομς νομουςμας μή αυτο το πατρικο πνεομα, είτε είμαστε ικανοί είτε

μή, αλλ” ούν το γε προθυμον παρεχομενοι· καί Ι: οχι, αλλα δείχνοντας εν ποση περιπτωσει την καλή μας

κατα ταύτην τήν οδον ίοντες, αν αρα τι καί δεῃπασχειν, πασχωμεν. Άγαθον δ” εἴη τε. καί αν θεοςεθελῃ, γίγνοιτ) αν ταύτῃ.

θελήση. Και ακολουθώντας αυτο το δρομο, αν παραστείαναγκη να παθουμε κατι, ας το παθουμε. Ας ευχηθοομεοτι αιιτο είναι το καλο, κι αν Θελει ο θεος. θα πραγμα­

ΚΑΕίΝ|ΑΣ: Καλώς είρηκαςί ποιώμεν τε ὡς λεγεις. 5 τοίῖοιηθεί·ΑΘΗΝ/ΜΟΣ Δἰασκεῃτέον ἄρα Πρῶτον] ώεῇερ ἐΠεχε!_ ΚΛΕΙΝΙΑΣ: Πολυ καλα μιλησες και θα καμοιιμε οπως θελεις.

~ ­ ι κ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Αοιπον, πρεπει πρωτα­πρωτα να διερεμνήσου­ρήσαμεν, ακριοως τον περί των τε ιεροσυλουντωνκαί κλοπής πασης περι καί αδικηματων συμπαντων.καί ού δυσχεραντεον εί μεταξύ νομοθετούντες τα

με, οπως ακριθως αρχίσαμε. τα σχετικα με τοιις ιεροσυ­λους. για καθε είδος κλοπής και για ολα τα αδικήματα

μεν εθεμεν, τών δ' ετι διασκοπούμεν περι· νομο­ ι; και να μη δυσανασχετοομε αν στο μεταξο αλλα τα θε­

θεται γαρ γιγνομεθα αλλί ούκ εσμεν πω, ταχα δείσως αν γενοίμεθα. Εί δή δοκεῖ περί ών είρηκα ὡςείρηκα σκοπείσθαι, σκοπωμεθα.

σπίσουμε σα νομους και αλλα τα εξεταζουμε ακομη.Γιατί προκειται θεθαια να γίνουμε νομοθετες. αλλα δενείμαστε ακομηγ μολονοτι ίσως μπορούμε να γίνουμεγρήγορα Αν λοιπον νομίζετε πως πρεπει να εξετασουμε

ΚΑίΞίΝίΑΣ: Πανταπασι μεν ούν. 5 ­ ι

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Περί δή καλών καί δικαίων συμπαντων τα ζητήματα. οπως είπα, ας τα εξετασουμε.· ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Είμαστε απολυτα σύμφωνοι.πειρώμεθα κατιδειν το τοιονδε, οπῃ ποτε ομολο­

γοῃμεν νυν και ὀῃῃ δΙσΦερόμεΘΟ. ὴμεἶς Τε ἡμῖν ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Σχετικα με ολα τα ωραία και τα δίκαια ας προσ­

αύτοίς, οί δή φαίμεν αν προθυμεϊσθαί γε. εί μηδεν παθήσομμε να νιώσουμε καλα το εξής: σε ποσα αραγε

αλλον, οιοφεροιν τον ιιλειοτων. οι πολλοι Το οιποι ιο σημεία σι±ιιΦωνοίινε τώρα και σε ποσα διαΦων0ύιιε με­

προς αύτούς αύ.κΑΕΞίΝ|ΑΣ: Τας ποίας δε δή διαψορας ημών εννοηθείς

λεγεις;

ταξθ μας, εμείς οι οποίοι ισχυριζομαστε, αν οχι τίποτεαλλο, τουλαχιστον οτι διαψερουμε απο τους πολλούς.οσο σχεδον οι πολλοί διαφερουν μεταξύ τους.

ΑΘί·ίΝΑίΟΣ: ,Εγώ πειρασομαι φραζειν. Περί δικαιοσύ­ κ^Ε|Ν|^Σ­” ΠΟ Ποιες δίσῷορές μος: θέλεις να μίλὴσείς λοί­νης ολως καί τών δικαίων ανθρωπων τε καί πραγ­ 5 πον;

τ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Θα προσπαθήσω να τις εξηγήσω: Γενικα γιαματων καί πραξεων παντες πως συνομολογουμενπαντα είναι ταύτα καλαγ ώστε ούδ“ εί' τις διιοχυρί­ζοιτο είναι τούς δικαίους ανθρωπους, αν καί τυγ­χανωσιν οντες αίσχροί τα σώματα, κατ' αύτο γε τοδικαιοτατον ήθος ταύτῃ παγκαλους είναι. σχεδον

τη δικαιοσονη και τους δίκαιους ανθρωπους, τα πραγ­ματα και τις δίκαιες πραξεις, συμφωνοομε ολοι σχεδονοτι ολα αυτα είναι ωραία, ωστε οοτε κι αν υπεστήριζεκανείς για τους δίκαιους ανθρωπους. που τυχαίνει ναιθ

ούδείς αν λεγων ούτω πλημμελώς δοξειε λενειν. ε είναι ἀσκημοί ΟΤΟ σῶμα ἐπί δεν είναι ως ΠΡΟΩ Τον ΧΟ­

ΚΑΕ|ΝίΑΣ: Ούκούν ορθώς; ρακτήρα τους πανεμορφοι, θα Φαινοταν οτι μιλεί σύμ­

λομμλιοε ιιοως­ ιοωμον εε ος, οι πονο οοιιν κολο Φωνσ με το ιιὲτοο της λονικήε­οσα δικαιοσύνης έχεται, τών παντων τοι καί τα κ^ΕίΝί^Σ­“ Δε ΘΘ Θϋέε δἰκίϋὶ

· Ι τ ι Ν 5 ΑΘΗΝΑ|ΟΣ: Ίσως. Ας δούμε ομως: αν καθε τι που σχετί­παθήματα ήμιν εστιν, σχεδον τοις ποιημασιν ισα.

ζεται με τη δικαιοσονη είναι ωραίο. τοτε και καθε τιπου περιλαμθανει τα παθη μας, που είναι ίσα με τιςπραξεις μας, είναι επίσης ωραίο.

ΘΤΑ ΘΤ5

ΚΑΕίΝ|ΑΣ: Τί ούν δή; ΝΑΕΙΝΤΑΣ· Τι δηλαδή;λοπμλιοε ποίημα μεν, απερ αν τη αικαιον, σχεδον /ιΘίτίνΑίΟΣ·ι.ιηαΞη__ηεαιΞπ"ότανεείναι...ὲ§ιμι.α...9%α92εΘ.δ.Φν με

όσονπερ αν του δικαίου κοινωνῇ, κατα τοσουτον Ἑρλἔί.Ἐ.ΠΞΉδ.ι.ί$ΩιΩσΟινΠΩίΘΑΑΟΎΘΘΟ ρεἙἑΧ.ἕ.ἔ;ι.ίξἔἶ.ι.Ωτο.ωραίγο.„

καί τοιι καλου μετεχον εστί. ί‹ΑἔίΑίίΑΣ: Πρ0Φ0νὼΩ­ Ο

ΚΑ|Ξ|ΝἹΑΣ: Τί μήν; το ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Και το παθος επομένως, όταν μ­ετεχει του δι­

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ουκουν καί παθος όπερ αν δικαίου κοι­ κρίθρι σΤΟν ίρίρ Θρθρρ ΘΠὉΠΩ ρε θρ Πρίρρίρελρρρρε ρΤί

νωνῇ, κατα τοσουτον γίγνεσθαι καλόν όμολογοὐ­ 8802 νἰνεΐρί ωρρἰρ Χωρίς νο Περίίίὲσρρρε σε ρνἶἰωρσηίμενον, ουκ αν διαφωνοωντα παρεχοι τόν λόγον; Κ/ίἔίίνίΑἔ5 Αρῖὐ Θἰνω Ολἡθείρ­

ίίΑΕ|ΝίΑΣ: Άληθη. ΑΘΗΝΑ|ΟΣ: Αλλα αν δεχθουμε ότι ενα παθος είναι δίκαιο;ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ἐαν δε γε δίκαιον μεν όμολογῶμεν, αι­ αλλα συγχρόνως και ρσυέίιρρι Τρ ρἰκρνρ κρί Τρ ωρρἰρ Θρ

σχρὁν δέ είναι Πάθόςι διαψωνἠσει τό τε δίκαιον 5 διαφωνήσουν, αφοό τα δίκαια πραγματα θα είναι, κατακαί τό καλόν, λεχθεντων, τῶν δικαίων αίοχίστων Τη ννωρίι ρρίςτ εἔωρῃίκρ ρσΧηρΘ­είναι. ΚΑΕ|Ν|ΑΣ: Τι εννοείς μί αυτό που λες;

Κ/\Ε|Ν|ΑΣ: Πῶς τοῦτο είρηκας; ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Τίποτε που να είναι δακολο να το καταλαόειΑΘΗΝ/ΜΟΣ; Οὐδὲν χα/χε­ῃόγ ὲγνοετν­ Οι γάρ ὀλίγῳ κανείς, αφου σε νόμο που θεσπίσαμε πριν από λίγο

πρόσθεν τεθεντες ήμῖν νόμοι παντων εναντιωτατα ιΟ . ριιορεἰ να νομισθοὐν ότι υπαγορεύουν τα εντελως αντί­παραγγελλειν δόξειαν αν τοῖς ναν λεγομενοις. ΘΘΤΟ ΟΠ) Οϋΐόι ΠΟΠ λέμε Τωρα

ΚΑΕ|Ν|ΑΣ: Γίοίοις; ΚΑΕ|Ν|ΑΣ.· Ποια;ΑΘί­ίΝΑίΟΣ: Τόν ίερόσυλόν που ετίθεμεν δικαίως αν Β ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Εθεοαμε, νομίζω, σαν αρχή ότι ο ιερόσυλος

αποθ­νῇσκειν καί τόν τῶν ει? κειμενων νόμων πολε­ κΟΘὼΩ και Ο εΧΘρΟΩ Των κίιλὼς κείρὲνων νρρων δίνωμιον, καί μελλοντες δή νόμιμα τοιαωτα τιΘὲι/αι παμ­ αξιος Θανατικής ποινής και ακριθως ενω επρόκειτο να

πολλα ἑπἑσχομεν, ίδόντες ως ταιιτα εστίν μεν α­ θεοουμε μια σειρα από παρόμοιους νόμους εσταματή­πειρα παθήματα πλήθει καί μεγεθεσιν, δικαιότατα 5 σαμε, επειδή είδαμε ότι αυτα τα παθή είναι αμετρηταδε παντων παθηματων καί συμπαντων αϊσχιστα. ως προς το πλήθος και το μεγεθος, και ότι όμως από

Μων ουχ ούτως ήμῖν τα τε δίκαια καί τα καλα τοτε όλα τα παθή είναι τα πιο δίκαια και συγχρόνως τα πιο

μεν ως ταυτα συμπαντα, τοτε δε ὡς εναντιωτατα αισχρα. Μήπως απ” αυτή τή σκοπια, λοιπόν, τα δίκαιαΦανΘἶΤΘί.” Τ

Τπραγματα μας φανουν ότι αλλοτε ταυτίζονται απολατως

Κ/\Ε|ΝίΑΣ: Κινδυνεύει. ιΟ με τα ωραία και αλλοτε ότι είναι όλωσδιόλου αντίθεταΑθί­ίΝΑ|ΟΣ: Τοίς μεν τοίνυν πολλοίς οὐτω περί τα ο ρι Οϋῖἀἰ

τοιαότα ασυμφώνως τα καλα καί τα δίκαια διερριμ­ ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Υπαρχει φόόος να είναι αληθινό αυτό που λες.μενα προσαγορευεται. ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ο πολός κόσμος σχετικα μί αυτό το Θεμα δια­

ΚΑΕίΝίΑΣ: Φαίνεται γοιᾶν, ώ ξενε. φωνεί διακηρυσσοντας χωρίς πολλή σκεψη ότι το δίκαιοΑΘ|·|ΝΑ|ΟΣ: Τό τοίνυν ἡμετερον, ώ Κλεινία, παλιν ίδω­ 5 κρί ΤΟ ωρρίρ εἰνρί δρρ ξεΧωρίσΤρ Πρρίνρρῖρ­

μεν πῶς αὐ περίαυτα ταοτα έχει της συμφωνιας ΚΛΕΙΝΙΑΣ: 'Ετσι φαίνεται τουλαχιστο, φίλε μου.ΚΑΕίΝίΑΣ: Ποίας δή προς ποίαν; ΑΘΗΝΑΤΟΣ: Τότε λοιπόν, καλε μου Κλεινία, ας ξανακοιτα­

ξουμε ποια είναι ή δική μας γνωμη σχετικα με την αμοι­Θαία συμφωνία αυτών τωνδαο.

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Ποια συμφωνία και σε ποιο σημείο;

θἶθ Θ??

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ἐν τοῖς έμπροσθεν λογοις οἴμοι διοορή­ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Νομίζω τιως στις τιροηγοὐμενες ομζητησειςδην ὲμε είρηκενοι τιως, εί δ' οὐν μή ττροτερον, μος, εγω το εξὲφροισο με κοτηγορημοτικο τροπο, κοιολλο νὐν ως λεγοντο ίτίθετε. ΙΟ ον δεν το εκομοι Πριν, τιὲστε οτι το εκφροζω τωρο.

κΛειΝιΑΣ± το ποτον; Ν/ΙΕΙΝΙΑΣ: Ποιο;ΑΘΗΝΑΙΟΣ: (Ως οι κοκοι' τιοντες εἰς ττοντο ειοίν οίκον­ 6 ΑΘΗΝΑΙΟΣ: 'Οτι ολοι οι κοκοί είνοι κοκοί σε ολο τιορο τη

τες κοκοι" τοὐτοὐ δε οὐτως ἐχοντος, ονονκη ττοὐ θέληση τομς. Κι ον ομτο είνοι οληθειο Βγοίνει λογικοτοὐτω σὐνεττεοθοι τον εξής λονον. το εξης σὐμτιέροσμο.

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Τίνο λενεις; Ν/ΙΕΙΝΙΑΣ: Ποιο σμμτιεροσμο;ΑΘΗΝΑΙΟΣ: 'Ως ο μεν οδικος που κοκος, ο δε κοκος 5 ΑΘΗΝΑΙΟΣ: 'Οτι ο οδικος είνοι Βεοοιο κοκος, ολλο ο κοκος

οκων τοιοὐτος. 'Ακοὐοίως δέ ὲκοὐοιον οὐκ έχει γίνετοι κοκος χωρίς νο το θέλει. Αλλο δεν είνοι δμνοτοιτροττεοθοί ιτοτε λονον: οίκων οὐν ὲκείνω φοίνοιτ' κοτι τιοὐ γίνετοι θελημοτικο νο εχει γίνει χωρίς τη θε­ον οδικεϊν ο οδικών τῷ τήν οδικίον οκοὐοιον τιθε­ λησἠ μος. Ετιομενως γι, οὐτον τιοὐ θεωρεί την οδικίομενω, κοι! δή κοι' νὐν ομολογητἑον ὲμοι" σὐμφημι σον μιο τιροξη τιοὐ εγινε οκοὐσίως, θο ψοινεί τιως ονορ οκοντος οδικεϊν ιτοντος ­ εἰ κοι' τις φιλονικίος ΙΟ οδικος διεπροξε το οδίκημο τομ χωρίς τη Θέληση τομ.ή φιλοτιμίος ἐνεκο οκοντος μεν οδίκοὐς εἴνοί Φη­ Θ Κι εγω ο ίδιος τὼρο έχω την ίδιο γνωμη, επειδη τιιοτεὐωσιν, οδικεῖν μήν εκοντος ττολλοὐς, ο γο εμος λογος οτι ολοι διοτιροττοὐν την οδικίο ιτορο τη θεληοη τομς.εκείνος ολλο οὐχ οὐτος ε τίνο οὐν οὐ τροτιον κοι ον κονείς, οιτο ιτνεομο φιλονεικίος η οντιλογίος,ένωνε οὐμφωνοίην ον τοῖς εμοὐτοὐ λογοις; εϊμε, ισχμρίζετοι οτι οι οδικοι είνοι τετοιοι ιτορο τη θελησηώ Κλεινιο κοι” Μεγιλλε, ὲρωτῷτε: «Εἰ δή τοὐτο οὐ­ 5 τους, ολλο οτι ιτολλοί διοτιροττοὐν τις οδικίες θελημο­τως ἐχοντο εοτιν, ώ ξενε, τι' σὐμοοὐλεὐεις ἡμῖν τικο, ο δικος μοω λογος τιοροδεχετοι το τιοωτο, ολλοπερί της νομοθεοίος τῇ των Μογνήτων ττολει; ιτο­ οχι το δεοτερο. Τοτε λοιτιον, με τιοιο τροτιο θο είμοιτερον νομοθετεϊν ῆ μη;» «Πῶς γορ οὐ;» φἠσω. εγω σμνετιης με τους λογοὐς, ον ιιτιοθεσομμε οτι εσείς,«Διοριείς οὐν οὐτοϊς οκοὐοιο τε κοι” ὲκοὐσιο οδι­ Κλεινίο κοι Μεγιλλε, μομ ιιτιοοολετε οιιτο το ερωτημο:κήμοτο, κοι” των μεν ὲκοὐοίων ομορτημοτων τε κοι” ΙΟ <<Αν ομτο είνοι ετσι ιτοιι το λες, τι μος σὐμθοὐλεὐειςοδικημοτων μείζοὐς τος ζημίος Θήσομεν, των δί γιο τη νομοθεοιο της τιολεως των Μογνητων; Νο νομο­ὲλοττοὐς; ἠ ιτοντων εξ ἴοης, ὡς οὐκ όντων οδικη­ Βῦι ει θετησοιιμε η οχι;>>. «Γιοτί οχι;» θο σος οτιοντοοσο εγω.μοτων το τιοροτιον ὲκοὐσι”ων;». <<Θοι κομεις λοιτιον διοικριση μετοξὐ των οθελητων κοι

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: 'Ορθώς μέντοι λὲγεις, ώ ξένε· κοι' τοὐτοις ηθελημενων οδικημοτων κοι, γιο το ηθελημὲνο οφολ­δἠ τί χρηοομεθο τοῖς νὐν λεγομένοις; μοτο κοι οδικίες, θο ειτιθολομμε μεγολοτερες τιοινεςγ

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Κολως ηροο. Πρῶτον μεν τοίνὐν οὐτοῖς 5 κοι γιο το ολλο μικροτερες; 'Η Θο τοχομν ολοι ίσηςΤὁὁε χρησώμεθηρ μετοιχοιρίσεως, εῷοσον δεν μτιορχει κονενο οτιολοτως

ΚΑΙΞΙΝΙΑΣ: Το ιτοϊον; οδίκημο τιοὐ νο είνοι εκοι3οιο;»ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Άνομνηοθωμεν ὡς ἐμτιροοθεν νὐνδή κο­ Κ/ΙΕΙΝΙΑΣ: Η τιοροτηρηση σοιι Βἐοοιο είνοι σωστη: φίλε

μομ. Κοι τι Θο κομομμε σχετικο μί ομτο τιομ λες τὡρο;ΑΘ|··|ΝΑ|ΟΣ.· Πολο ωροίο ερώτηση. Νο, λοιτιον, τιως Θο χρη­

σιμοττοιησομμε τιρωτο­πρωτο οὐτο:Κ/ΙΕΙΝΙΑΣ: Με τιοιο τροηο;ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ας θμμηθοομε τη σωστη τιοροτηρηοη τιοὐ κο­

Β78Θ7Θ

λως ελεγομεν οτι περί τα δίκαια είη παμπολλη τις μαμε τωραδα, οτι αναμεσα μας υπαρχει παρα πολυ με­ημων ταραχη τε καίασυμφωνία. Τουτο δε λαθοντες ιΟ γαλη ταραχή και ασυμφωνία σχετικα με το προθλημαπαλιν ερωτῶμεν ημας αυτους· «Ἄρί ουν περί της δικαιοσυνης. Ας το ξαναεξετασουμε κι ας ρωτή­την τουτων απορίαν ουτ“ εξευπορησαντες ουτε Β σουμε τον εαυτο μας: <<Χωρίς, λοιπον, να λυσουμε τηνδιορισαμενοι τί ποτ” εστίν ταυτα αλληλων διαφε­ απορία μας και χωρίς να καθορίσουμε ποια διαφοραροντα, α δη κατα πασας τας πολεις υπο νομοθετων εχουν αυτα μεταξυ τους, αυτα τα πραγματα που σ“ ολεςπαντων των πώποτε γενομενων ως δυο είδη τῶν τις πολιτείες απο ολους τους διαπρεπείς νομοθετεςαδικηματων οντα, τα μεν εκουσια, τα δε ακουσια, 5 θεωρήθηκαν ανεκαθεν σαν δυο είδη αδικηματων, δη­ταυτη καί νομοθετείται· ο δε παρ' ημων νυνδη λαδή θεληματικα και αθελητα, και συμφωνα μυ αυτα κα­ρηθείς λογος, ώσπερ παρα θεου λεχθείς, τοσουτον νονίζονται οι νομοι... εμείς εδω τωρα θα αποφανθουμε,μονον είπων απαλλαξεται, δους δε ουδενα λογον σαν εμπνευσμενοι απ, το Θεο, αφου πουμε τοσα λίγαως ορθώς ειρηκεν, κατονομοθετηοει τινα τροπον» μοναχα, χωρίς να Φὲοαυμε καμια διακαλαγία ατι μιλή­ουκ εστιν, αλλα αναγκη πως ταυτα εμπροσθεν του ι: σαμε σωστα, θα απαλλαγουμε απ, αυτο το θεμα, σα νανομοθετείν δηλωσαι δυο τε οντα καί την διαφοραν το νομοθετήσαμε οριστικα;» Αυτο είναι αδυνατο. Αντι­αλλην, ίνα, οταν εκατερῳ τις την δίκην επιτιθη, θετως, πρεπει, πριν να νομοθετήσουμε, να εξηγήσουμεπας επακολουθῇ τοῖς λεγομενοις καί δυνατος η οτι είναι δυο διαφορετικα πραγματα και σε τι συνίσταταιτο τε πρεποντως τεθεν αμη γε πῃ κρίναι καί τα μη. 5 ή διαφορα τους, ωστε, οταν καποιος εφαρμοζει τη δι­

κΑΕιΝιΑΣ: Καλως ημίν φαίνῃ λεγειν, ώ ξενε· δυοίν καιοσυνη στο καθενα απο τα δυο, να είναι σε θεση ναγάρ θατερον ημας χρεών, η μη λεγειν ως παντα παρακολουθεί τα λεγομενα και να είναι ικανος να κρίνειακουσια τα αδικηματα, η τουτο ως ορθώς είρηται κατα καποιο τροπο ποιο είναι νομοθετημενο οπως πρε­πρωτον διορίοαντας δηλωσαι. ίί Πεί ΚΟΝ ίίΟίΘ ὀΧί­

ΑΘΗΝΑ|ΟΣ: Τουτοιν τοίνυν τοίν δυοίν το μεν ουκ Κ/ιΕ|Ν|ΑΣ: Κατα τη γνωμη μου μιλας σωστα, αγαπητε μουανεκτον εμοί παντως που γίγνεσθαι, το γε δη μη φίλε. Εμείς δηλαδή πρεπει να καμουμε ενα απο τα δυο:λεγειν, ουτως οίομενον εχειν ταληθες ­ ου γαρ ή να μη λεμε πως ολα τα αδικήματα είναι ακουσια, ήαν νομιμον ουδ' ασιον αν είη ­ κατα τίνα δε τρο­ 5 να εξηγήσουμε πρωτα οτι αυτο που είπαμε είναι σωστο.πον εστον δυο, εί μη τῷ τε ακουσίω καί τῷ εκουσίῳ ΑΘί·ίΝΑ|ΟΣ: Απο τις δυο αυτες εναλλακτικες λυσεις, ηδιαφερετον εκατερον; (αλλα) αλλῳ τινί δη ποτε πρωτη μου φαίνεται τελείως απαραδεκτη: το να λεωπειρατεον αμως γε πως δηλουν. δηλαδή οτι αυτο δεν είναι αληθινο, θα ήταν αντίθετο

ΚΑΕιΝ|ΑΣ: Γίανταπασι μεν ουν, ώ ξενε, τουτο γε ουχ με καθε νομο ανθρώπινο ή θείκο. Απο ποιαν αποψη τοΟἶον Τε ἄλλως Πως ἡμᾶς δίυί/Οηθῆναι. ιθ ενα είναι δυο, και αν η διαφορα τους δεν συνίσταται

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ταυτα εοται. Φερε δη, θλαθαι μεν, ὡς Θ στο εκουσιο ή ακσυσιο, αλλα σε κατι αλλο, αυτο τωραεοικεν, αλληλων των πολιτών εν ταῖς κοινωνίαις τε πρεπει να εξηγήσουμε με καποιο τροπο. ί

καί ομιλίαις πολλοί γίγνονται, καί το γε εκουσιον ΚΛΕΙΝΙΑΣ: Βεθαιοτατα, φίλε μου. Χωρίς αυτο, πραγματι,είναι αδυνατο να σχηματίσουμε γι' αυτο καποια γνωμη.

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Αυτο θα γίνει. Ας δουμε λοιπον: Οι αδικίες,οπως φαίνεται, που διαπραττονται αμοιθαίως μεταξυ τωνπολιτὼν είναι πολυαριθμες σε ολες τις σχεσεις τους καισε ολες τις συναναστροφες, και σε αυτο θεθαια το θε­

ΘΘΟ θξῃ

τε καί ακοὐσιον εν αὐταίς αφθοναν εστι. ληματικα η το αθελητο τιαίζουν μεγαλο ραλο.ΚΛΕίΝίΑΣ: Πῶς γαρ οὐ; 5 ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Πώς θα ηταν δυνατα να μη συμααίνει ετσι;ΑΘΗΝΜΟΣ: Μή τοίνυν τις τας αλαΰας ιτασας αδικίας Αθ!­ίΝΑ|ΟΣ: Ας μη θεωρησει, λοιτιαν, κανείς ατι αλες οι

τιθείς, οατως οίηται καί τα αδικα εν αὐταίσι ταὐτῃ θλαθες είναι αδικηματα, και ας μη νομίσει ατι είναι,γίγνεσθαι διπλα, τα μεν εκοασια δή, τα δί ακοὐσια κατα κατιοιο τρατιο, διιτλασια τα αδικα ιτου τιροερχονται­ αλαααι γαρ ακοὐσιοι των παντων οὐτ) αριθμοίς αιτ” αυτες, και ατι αλλα είναι θεληματικα και αλλα ακοα­οὐτε μεγεθεσιν ελαττους είσί τῶν εκουσίων ­­ σκο­ ιΟ σια. Γιατί σί αλα τα τιραγματα οι ακουσιες Θλαθες δενιτείαθε δε είτε τι λεγω λεγων α μέλλω λεγειν, είτε 862ε είναι λιγατερες ατια τις εκουσιες ουτε στο μεγεθος οατεκαίμηδεν τα τιαρατιαν. Οὐ γαρ φημι εγωγε, ώ Κλεινία στον αριθμα. Αλλα ιτροσεχτε αν αυτα τιου τιρακειται νακαί Μεγιλλε, εἴ τίς τινα τι ιτημαίνει μή αουλαμενος Πω εχει κατιοια αξία η μηαως δεν αξίζει τίτιοτε. Δηλαδηαλλ” ακων, αδικείν μεν, ακοντα μήν, καί ταὐτῃ μεν εγω, Κλεινία και Μεγιλλε, υιτοστηρίζω, ατι αν κανείςδή νομοθετήσω, τούτο ὡς ακοὐσιον αδίκημα νο­ 5 θλατιτει καιτοιον ακουσίως και χωρίς να το θελει, δια­μοθετων, αλλ) οὐδε αδικίαν τα τιαραιταν θήσω την τιραττει μεν αδίκημα, αλλα χωρίς τη θεληση του, και μ`

τοιαατην αλααην, ούτε αν μείζων ούτε αν ελαττων αυτη την εννοια θα το ιτεριλαθω στη νομοθεσία μου,τῳ γίγνηται· τιολλακις δε ὼφελίαν οὐκ αρθήν γενο­ σαν ακοασιο δηλαδη αδίκημα, αλλα δε θα θεωρησω μεμενην ταν της ὼφελίας αίτιον αδικείν φήσομεν, κανενα τρατιο ως αδίκημα αυτη τη Θλαθη, είτε μεγαλη,εαν ἢ γί εμή νικα. Σχεδαν γαρ, ώ φίλοι, οὐτί Ώ είτε μικρη συμθεί σε καιτοιον. Γίολλες φορες μαλιστα,εί τίς τῳ δίδωσίν τι των αντων οὐτί εἰ τοὐναντίον αν και­ιοιος ωφεληθεί χωρίς να το αξίζει, θα ιτουμε, αναφαιρείται, δίκαιον αιτλὼς ή αδικον χρή τα τοιοὐ­ Βεθαια υιτερισχὐσει η δικη μου γνωμη, ατι ο αίτιος τηςτον οατω λεγειν, αλλί εαν ῆθει καί δικαίῳ τρατιῳ ωφελειας διατιραττει αδίκημα. Γιατί, φίλοι μου, οατε ανχρώμενας τι ὼφελῇ τινα τι καί αλαιττῃ, τοῦτό ἐστιν Β κανείς δίνει σε κατιοιον κατι ατια τα υιταρχοντα του, η,

Τῷ ί/Ομοθἑτίί θεαίἑονι καί Πρός δύο Τθὐία δή ὅλετ αντιθετως του αφαιρεί κατι, δεν μιτορουμε μια τετοιαΠἶὲονι Πρός Τε ἀὅίκἶην καί' Θλάὅηνι καί Τό μέν τιραξη να την χαρακτηρίσουμε αιτολατως δίκαιη η αδικη.ὅλθΰἑν ἀὅλσΰἑς ΤΟΚ' νὁμοίς εἰς Τό δω/Οίΐὁν Ποίητ Μοναχα το ηθος και την τιραθεση εκείνου τιου ωφελείΤἑονι Τὸ Τε ἀπολὁί­ίεί/Ον σώζω/Το καί ΤΟ Πεσόν ΟΠΟ η θλατιτει κατιοιον, να τι τιρετιει να λαθει υιτ αψη τουΤΟΝ Πάλίν ὲξορθουί/Τσι κθἴίό Θθναίωθἑνῆτρωθἑνι Ο ο νομοθετης, και ααα τη σκοτιια αυτη να κρίνει τηνὐΥί<έ§ϊ Τό δέ ἀίίοἴί/Οκῖ ὲξίλθσθἑν Τοἶς ὅρωσί καί αδικία και τη θλαθη. Και τιρετιει να ετιανορθωνει, οσοιτασχουσιν ὲκαστας τῶν αλαψεων, εκ διαφορας είς είναι δυνατα, με τη Βοηθεια των ναμων τη θλαθη σωζον­Φίλίαν Πείρσΐἑον ἀεἴ καθίοίΐάνω ΤΟΪΟ νὁμοίθ­ τας αυταν που εχει καταστραφεί, σηκωνοντας αρθιο

κ^ΕίΝ|^Σἴ καλώς Ταηΐά Υε­ 5 αυτα τιου κατιοιος εχει γκρεμίσει, γιατρευοντας αυταΑΘΗΝΜΟΣ: Τας τοίνυν αδίκους αὐ αλααας καί κερδη τιου εχει θανατωθεί η τιληγωθεί, και, αφοα με δωρα

δε, εαν τις αδικῶν τινα κερδαίνειν ιτοιῇ, τοὐτων καταιτραανει τους δραστες και τα θυματα για ατιοιαΒλαθη εχει υττοστεί ο καθενας, θα τιροσιταθησει ατιαεχθρους να τους καμει φίλους με τη Βοηθεια των ναμων.

Κ/ίΕ|Ν|ΑΣ: Θα εχει δίκιο, αν συμιτεριφερθεί με τετοιο τρα­ιτο.

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: 'Οσον αφορα τιαλι τις αδικες θλαθες, καθωςκαι τα κερδη ιτου ατιοκτα κανείς με αδικίες, οσα ατι`

ΘΒΖΘΒΒ

οποσο μέν ἰοτο, ὡς οοσῶν εν ψυχῇ νοσων, ιοσΘοι· ωῃη μηοροην γο Θεροπευοοον, σον ψυχικες ορρω­το δέ τῆς ἰοοεως ἡμῖν Τῆς ἀὅικἴυς Τῇδε ιὁέΠΘιν στειες, πρέπει νο το Θεροπευει. Κοι ουτή η θεροπεἰοχρἠ φονοι. Το της οδικιος, ιδου, κοτο την γνωμήν μου, προς ποιο κο­

ΚΛΕ|Ν|ΑΣ: Πῇ; τευθυνση πρέπει νο την ονοζητήσουμε:ΑΘΗΝΜΟΣ: "Οπως ο τι τις ον οδικἠσῃ μέγο ή σμικρον, 6 ι‹^ΕιΝ|Α_Σ_­ προς Το Ποη;

Φ νόμος αὐτὸν διδάξει και ὀινσινκάσει το πσράτιον κιεμινλιοε· οιιοιοεηποτε εηκοεη οεικιο κι ειν ειωιρειεειεἰς ΟΤΤΘΤΘ Τό ΤΟΤΟμΤΟν Τἶ μΤΙδέΤΤΟΤ<°? ἑκὐνΤΘ ΤΟ^μηΟΘΤ κοποιος, ειτε μεγολη, ειτε μικρή, ο νομος θο τον διδοξειΤΤΟΤΘἶν κι ὁΤμΦΘμὁνΤως ἡΤΤΟν Πολύ­ Πρός Τῇ Της κοι θοτον εξονογκοσει νο μην τολμήσει ή νο ξονοκομειὅλάὅης ὲκΤΤσεΤ¬ ΤΤΤΠΤΟ ΘΤΤΘ ἔμνοκἔ ή λόνθκλ ημεθ, 5 με τη θέλησή του στο μέλλον το ιδιο, ή νο το κονειἡὀΟνῶν ἢ ^μΤΤων› ΤΪ ΤΤμων ή ἀΤΤμΤῶνι κμΤΧμημάΤων πορο πολο σπονιο, οφου πληρωσει ολλωοτε οποζημἰωσηζημΤΟΤ§` ΤΪ κμίδώμωνν ἡ κμΤΤὁ ΤΤΟΤμάΤΤμν ῷΤΤνΤ Τμὸμῳ γιο τις θλοοες που έχει προξενήσει. Γι) ουτο, ειτε μεΤΤΟΤΤΪΟΘΤ ΤΤΘ μΤσηΟΟΤ μέν Τήν ἀδΤκΤμν› σΤἑμξμΤ δέ ΤΪ εργο ή λογιο, είτε με τιμές ή οτιμὼσεις, είτε με χρημο­μή μΤσ8Τν Τήν ΤΟΟ δΤκμΤΟμ Φμωνι ΤΤΟΤΤ5 ὲσΤΤν ΤΟΠΤΟ τικο προστιμο η δωρο, ειτε γενικο με οποιοδήποτε τρο­ἔρνμν Τῶν κμ^λἴσΤων νόμων­ Ὁν 6, ἄν ἀνΤάΤωΤ.` εἰς Θ πο, θο κοτορθὼσει νο τον κομει κοποιος νο μισήσει τηνΤΟΤΪΤΟ ἐΧΟνΤΘ ΘΤΤΟΘΤἹΤΟΤ νΟμΟθἑΤΤἹ§`ι δίκην ΤΟΤΤΤΟΤΟΤ οδικἰο κοι ν' ογοπήσει ή νο ποψει νο μισεί τη φυση τουκαἴ νόμον ΘἠσεΤ Τἴνμἰ ι/Τννώσκων ΤΤΟμ ΤΟΤΟ ΤΟΤΟὐΤΟΤς δικοίου... ουτο οκριθως είνοι το έργο των οριστων νο­ΤΤᾶσΤν ὡς ΟΤΤΤΘ ΠΠΤΟΤΟ ἔΤΤ ζην ἄμέ­?ΤνΟνι Τομς Τε μων. Αλλο γιέ ουτον που ο| νομοθέτης οντιληφθεί οτιἄ^^Ομς ἄν δΤΤΤ/ιῇ ὼΦε^ΟΤ£ν άΤΤΤ?Τ^^ΘΤΤὁμενΘΤ Τομ 5 είνοι οθεροπευτος ως προς ουτο, ποιο ποινή θο τουΘἶθμι ΤΤμμάὁεΤνμΟ μέν ΤΟΟ μή ἀακεἴν ΤΟΤΟ ἄλ/\ΟΤ§` επιθολει κοι ποιον νομο θο Θεσπισει; Γνωριζοντος Θέ­νενὁμενοϋ ΤΤΟΤΟὐνΤεΤ.` δέ ἀνδρῶν κακών ἔρημον θοιο οτι ολοι οι ονθρωποι ουτοο του φυρομοτος κοι οιΤήν Πὁλἰνι ΟὐΤω δή Τῶν ΤΟΤΟΤΤΤων ΤΤέρΤ νΟμΟθἑΤῃ ίδιοι δεν οξἰζει νο ζουν κοι θο ήτον διπλο ωφελιμοικολοστήν των ομορτημοτων Θονοτον ονογκη νε­ 8636 ΟΤΟΟΩ ὀλλοως Ον Ποψοων νο ζοων] επειδή θο ωιοῖρέυμεΤνι ἄλλως δέ Ομδαμῶς­ ψουν τους ολλους οπο την οδικίο κοι επειδή θο οδειοσειΚΛΕΙΝΙΑΣ: Ἐοικε μέν πως λεγεσθοι το πορο σοιᾶ κοι' η Πόλη ΟΠΦ Τοωέ κοκοώς Ονθρὼῃοως Ον Φὡγοωνω γιαμάλα μεΤιΟΤωςι ἠδων 6) ἄν έΤΤ σσφἑσμερον ἀκού” ολους ουτοος τους λογους ο νομοθέτης, δε μπορεί νοσοιμεν τούτο ρηθεντο, το της οδικίος τε κοί ολο­ 5 διολὲξειι ΟΧΒἩΜΞ μι (Μπούς σλλη τιμωρια γιο Το εγκλή­ὅης αάφορον καί Τό Τῶν ὲκουσίων καί ἀκοωσίων μοτο τους, εκτος οπο το θονοτο, οφοο κοθε ολλη θερο­ὡς ἐν ΤΟΤΤΤΟΤΘ ὀΤΟΤΤεΤΤΟΤκΤ^ΤΟΤ­ πείο δεν είνοι οποτελεσμοτική.Αθ!­ιΝΑ|ΟΣ: Πειροτἐον τοίνυν ώς κελεοετε δρον κοι' Κ/ιΕ|Ν|^Σ ·Ο¬Ή εωεςι μοω Φοίνεἶω Πόρο Πολη σωο­Τὸ­ Ό­λἑγειι/_ Δηλογ γάρ οτι τοσοι/δε γε περι' ψυχῆς κοι' Β μως Θο ήτον πιο ευχοριστο νο σο οκουσουμε νο μοςλέγετε προς ολλήλους κοι' οκσοετε, ὡς ἐν μεν ἐν εκθέτεις πιο κοθορο οκομη τη διοφορο μετοξιᾶ οδικἰσςΘμΤῇ Τῆς Φὐσεως ΘΤΤΕ ΤΤ Πάθος εἴΤε ΤΤ μέρος ών κοι θλοὀης κοι τις ποικίλες τροποποιήσεις που ποίρνουν

σΤ ουτές το θελημοτικο κοι το οθέλητο.ΑΘΗΝΑΙΟΣ· Πρέπει, λοιπον, νο προσποθήσω νο κονω κοι

νο λέω οπως με προτρέπετε. Εινοι φονερο Θέοοιο οτιοπο τις κουθέντες που οντολλοσσετε μετοξυ σος γιοτην ψυχή, ξέρετε πως ένο μέρος οπο το φυσικο συστο­τικο της ή κοι ένο ποθος της είνοι ο θυμός, ένο στοιχείο

ΘΒΔ 685

Ο Θϋμὐθι δὐσερί καί δὐσμσχον κΤηί­Ια ὲίῃἶεφωκός· ατιο τη φυση του φιλονεικσ και δυσκολοιτολεμητο ιτουἀλοι/ίσΤῳ Θίθ Πολλά ἀνΘΤρἑΠεί­ 5 αναστατωνει Πολλα ττραγματα με την ακαταλογιστη θιαιο

Κ/\Ε|ΝίΑΣΞ Πῶς" δι Οὐ; Τηῖο ΤΟΜ­

ΑΘΗΝΑ|ΟΣ: Καί μήν ἡδονήν γε οὐ ταατον τῷ θυμῷ κ^Ε|Ν|ΑΣ. Βεθοἱως­Ποοσανορεὐομενι έξ ὲνσι/Με δέ αὐτῷ Φαμεν εώς λοί¬ίινλιοΣ­ Αλλα εε εεωροαμε την ηαονη το ιδιο πραγμαμη? δω/ασπώοϋσονί Πείθοἶ μεΤά ἀἴκἀτης Οὐ βίο με το θυμο. αλλα ατιεναντίας, κατα τη γνωμη μου τιαντα,Πβάῇείν Παν ὁτίῃερ ἄν αὺἶης ἡ ὅοὐλησἰς ὲθελήσῃ· ιο νομίζουμε οτι η ηδονή διαθετει μια ρωμαλεοτητα τιου

κ|\ίἔ|Ν|/λἶἱ καί μάλα­ την καθιστα ικανή με την ιτειθω συνδυασμενη με τηνΑΘΗΝΑ|ΟΣ: Τρίτον μήν αγνοιαν λέγων αν τις των ο ωτοῖηι νο ΠρογμΟΤΟΠΟ[εί¶ χωρίς νο χρησιμοῇοιεί δω]

αμαρτηματων αἰτίαν οιζικ αν ψεαδοιτο· διχῇ μήν ΟΠδἠΠΟΤε εῃιθωμεί Οωἡηδιελομενος αατο α νομοθέτης αν Θελτίων εἴη, το Κ/\Ε|Ν|ΑΣ. και Πολύ μολισῖο·μέν ἀΠ^ΟΠν Ο'­ἸΤΟΕ' κονψων ἀμαρτημάΐων Οἴῃον ΑΘΗΝΑ|ΟΣ: Αν αναφερει κανείς σαν τρίτη αιτία για ταἡνοὐμενοίὔ Τό δὲ δίκίλουνι ὀΤΟν ἀμαθσίνῃ Τις μή 5 σῷαλματα μας την αγνοια, δε θα ελεγε ψεματα. Αυτήνμόνον ἀννοία σωνεχόμενος ἀλλά καί δόξῃ σοςωαςι ο νομοθετης θα ηταν καλυτερο να την χωρίσει σε δυοὡς εἰὅώς Πονἶελῶς Περί ἄ μηὅσμῶς Οἴὀενι μετά είδη: το αιτλο τιου θα το θεωρήσει αιτία των ελαφρωνμέν ἰσχύος καί ιὁώμης ἑΠΟμἑνης μεγάλων καί σψαλματων και το διαλο, οταν δηλαδή κανείς δεν κατε­ἀμοὐσων ἀμσρῃίμάτων ῃθείς ΟΙΙΠΟ Τά ΤΟΙΟΠΤΕΕ χεται μοναχα ατιο αμαθεια, αλλα κι ατιο την αυτατιατηἀσθενείσς δέ ὲηομἑνηςι Παίὅεἰά Τε ἀμσρΤήμΟΤΟ 6 οτι είναι σσωος, φανταζομενος οτι κατεχει τελείωςκαί Πρεσθυῖἐρων νίννόμεναι θήσεἰ μέν ἀμορῖή­ εκείνα ιτου δεν γνωρίζει καθολου. Αογω αυτης της αυ­μαῖσ καί ὡς ἀμαριηνουσἰν νόμους Τάξειι Προοΐάκ τατιατης, αν μαλιστα συνοδεαεται αιτο ισχα και σωματικήΤοως νε μήν Πάντων καί σννννώμης Πλείσ­Γης ὲκΟ_ δυναμη, θα την θεωρήσει σαν αιτία μεγαλων και αγροί­μένους· 5 κων σφαλματων. Αν ομως συνοδεαεται ατιο αδυναμία.

κ^Ε|Ν|ΑΣ: Εἰκὁπί λένεἰς· θα την θεωρήσει τιηγή τιαιδικων και γεροντικὼν σφαλμα­ΑΘΗΝ/ΜΟΣΞ Ἡδονῆς μέν Τοίννν καί θνμου λένομεν των, θα θεωρήσει ενοχους αυτους Που τα διετιραξαν

σχεδόν ἄῃαντες ὡς ὁ μέν κρείῇων ἡμωνι ὁ δέ και θα ορίσειγιί αυτους νομους„ αλλα τους ιτιο μαλακουςηΤἶων έσΐίν­ καί έχε! Τονπῃ· κι αυτους ιτου είναι ιτιο ειτιεικείς αιτα ολους.

ΚΑΗΝΙΑΣ: Πανταπασι μεν οὐν. ίο κ^Ε|Ν|Α­Σ. Μιλάς Πολύ λογικὀγΑΘΙ­ίΝΑίΟΣ: 'Αγνοίας δέ γε ὡς ὁ μέν ἡμῶν κρείῇωνι ΑΘΗΝΑΙΟΣ· Για την ηδονή, λοιτιον, και για το θυμο ολοι

ὁ δέ ηπων· οὐκ ἠκονσσμεν ΠώΠΟΤε° σχεδον λεμε οτι αλλος μεν τα νικα, αλλος δε οτι νικιεταικ^Ε|Ν|ΑΣ: Άληθἑσππσ· Θ ατικ αυτα. κι αμτο είναι η τιραγματικοτητα. ί

ΑΘΗΝΑ|ΟΣ: Παντα δε γε ττροτρέιτειν ταυτα φαμεν εις |(^Ε¦Ν|ΑΣ. ΒεΘωΟ.Π1Τα

Τήν αὑτοη ὅονλησίν ὲπἰστῖώμενον ἑκαστον εἰς Τά­ ΑΘΗΝΑΙΟΣ· Αντιθετως ομως. οτι αλλος ατιο μας είναι ανω­νσνῖία Πολλάκω ἄμα· τερος κι αλλος κατώτερος αιτο την αγνοια, δεν το

εχουμε ακοασει να λεγεται ιτοτε ως τωρα.ΚΑίἔίΝ|ΑΣ: Αυτο είναι μεγαλη αλήθεια.ΛΘ|¬'ΝΑ|ΟΣ· Και θεθαια νομίζουμε τιως ολα αυτα αιτοσιτοαν

τον καθενα μας ατιο το σκοπο του και συγχρονως μαςιταρασυρουν στα αντίθετα.

Α5

θθθ θθ?

· ' ' 'λ .κλειλιιλε πλειστακις μεν ουν. 5 ΚΛΕΝΑΣ Ποἶ" συχνα ,μα ισῖο. . .ι ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Τωρα, λοιπον, μπορω να σου εξηγησω καθαραΑΘί·|ΝΑ|ΟΣ: Νυν δή σοι το τε δίκαιον καί το αδικον,ο γε εγώ λεγω, σαφώς αν διορισαίμήν ουδεν ποι­κιλλων. Τήν γαρ του θυμου καί φοθου καί ήδονήςκαί λυπής καί φθονων καί επιθυμιών εν ψυχῇ τυ­ραννίδα, εαντε τι Θλαπτῃ καί εαν μή, παντως αδι­ ι0κίαν προσαγορευω· τήν δε του αρίστου δοξαν, οπ­ ι384εῃπερ αν εφεσθαι τουτου ήγήσωνται πόλις εἴτείδιωταί τινες, εαν αυτή κρατουαα εν ψυχαίς δια­κοαμῇ παντα ανδρα, καν σφαλλήταί τι, δίκαιον μενπαν είναι φατεον το ταυτῃ πραχθεν καί το της 5τοιαυτης αρχής γιγνομενον υπήκοον εκαστων, καίεπί τον απαντα ανθρώπων αίον αριστον, δοξαζε­αθαι δε υπο πολλῶν ακουσιον αδικίαν είναι τήντοιαυτην ΰλαθήν. Ἡμίν δε ουκ εστιν τα νυν ονομα­των περι δυσερις λογος, αλλ, επειδή τῶν αμαρτα­ ιΟνομενων τρία εϊδή δεδήλωται γιγνομενα, ταυτα είς ίπ

μνήμην πρῶτον ετι μαλλον αναλήπτεον. Αυπής μενουν, ή θυμον καί φοαον επονομαζομεν, εν είδοςήμίν εστιν.

ΚΑΕ|Ν|ΑΣ: Γίανυ μεν ουν. 5

και χωρίς περιπλοκες, τι είναι δίκαιο και τι αδικο κατατη γνώμη μου. Την τυραννικη δηλαδή επίδραση πουασκουν στην ψυχη ο θυμος, ο φοθος, η ηδονή. η λυπη,οι φθονοι κι οι επιθυμίες, είτετην θλαπτουν είτε οχι,εγώ την ονομαζω γενικα αδικία. Αλλα, αν η πίστη στοκαλυτερο, με οποιονδηποτε τροπο σκεπτονται να τοπροσεγγίσουν είτε μια ποληγ είτε μερικα ατομα, κυριαρ­χήσει στις ψυχες και κατευθυνει καθε ανθρωπο, ακομηκι αν περιπεσει σε καποιο σφαλμα, πρεπει να παραδε­χθουμε σαν δίκαιο οτιδηποτε εγινε μ” αυτο τον τροποκαι στο καθε τι που κανει καθε ανθρωπος πειθαρχώνταςσ” αυτή την αρχή πρεπει να θλεπουμε σαν την πιο εξαι­ρετικη πραξη ολης της ανθρώπινης ζωης, εστω κι αν ηΒλαθη που εγινε θεωρηθεί απο τον πολύ κοσμο ακοίισιοαδίκημα. Εμείς ομως προς το παρον δε συζητοαμε μεπείσμα για τις λεξεις, αλλα επειδη εχουμε δηλώσει οτιυπαρχουν τρία είδη σφαλματων, πρεπει να τα εντυπώ­σουμε πιο καθαρα ακομη στη μνημη μας. Ενα είδοςαπο αυτα είναι η λυπη, που την ονομαζουμε θυμο και

ΑΘΗΝΑίΟΣ: Ἡδονής δ' αυ καί επιθυμιών δευτερον, Φὀθο'ελπίδων δε καί δοξης της αλήθους περί το αριστον κ^ε|Ν|ΑΣ Βεθωὀῖστο” _

­ · ' ' δ ί θ ” .αφεσις τρίτον ετερον. Τουτου δε αυτου τρία διχῇ ΑΘΗΝ/ΠΟΣ' ΔειΠερο_ ειὸος ειναι η Ονη και η ΘΓΠ ωμφτμηθεντος πεντε είδη γεγονεν, ὡς νυν φαμεν· οἴςνομους διαφεροντας αλλήλων πεντε εἴδεσιν θε­ ιΟτεον εν δυοίν γενεσιν. ι:

ΚΑΕ|Ν|ΑΣ: Τίσιν τουτοις;Αθ!­ίΝΑ|ΟΣ: Το μεν δια αιαίων καί συμφανῶν πραξεων

πραττομενων εκαστοτε, το δε μετα σκοτους καίαπατής λαθραίως γιγνομενον, εστιν δ” οτε καί δι' 5

και τρίτο η εγκαταλειψη των ελπιδων και της αληθινηςγνώμης που επιδιώκει το καλυτερο. Αν παλι αυτο τοτελευταίο είδος το διχοτομὴσουμε. Υἰνονἶω Πὲνῖε Τοείδη, οπως λεμε τώρα. Σί αυτα τα πεντε είδη πρεπει ναδιατυπώσουμε νομους που να διαφερουν μεταξυ τους.σε δυο κατηγορίες.

., ι . ν 5. ·ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Ποιες θα ειναι αυτες;Δ τι

. α . Υ ν ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Η μια, που θα ασχολείται με τις πραξεις πουαμςροιν τουτοιν πραχθεν· ῳ δή καί νομοι τραχυτα­τοι γίγνοιντο αν, εί το προαήκον μερος ἐχοιεν. γίνονται με τη θία και Φανερα καθε Φορα κι η αλλη με

εκείνες που γίνονται κρυῷα στο σκοταδι και με απατη.Σε μερικες μαλιστα περιπτώσεις χρησιμοποιοονται καιΤο ηηο ειδη συγχρονως. Αυτο το τελευταίο είδος απαιτείτους πιο σκληροας νομους, αν θελουν να είναι αναλογοιμε τετοιες πραξεις.

688 889

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Εἰκος γοαν. ιιΑΕ|Ν|ΑΣ: Γιολα φυσικα.ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ύωμεν δη τα μετα ταυτα εκείσε οιτοθεν ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ας ξαναγυρίσομμε, λοιτιον, αστερα ατιλ αμτο,

εξεαημεν δεαρο, ιτεραινοντες τήν θεσιν των νο­ ιΟ στο σημείο απο οτιου ξεκίνησε αυτη η τιαρεκθαση μας,μων. Ἡν δε ἡμῖν κείμενα Περι” τε τῶν συλώντων, κι ας τελειώσουμε τη οιατώιτωση των νομων μας. 'Εχου­οἴμαι, τοας θεους καί τα ιτερί τιροδοτῶν, ετι δε 6 με, νομίζω, τακτοτιοιησει τους σχετικοιζις με τους ιερο­των τους νομους διαφθειροντων ειτίκαταλυσει της σμλομς, τοιις ττροδοτες, και ακομη με κείνους τιου κα­τταροασης ιτολιτείας. Τοατων δή τις αν ἴσως ιτρα­ ταστρεφουν τους νομους με το σκοτιο να ανατρεψουνξειεν τι μανειίς, η νοσοις ή γἠρα αττερμετρῳ συνε­ το νομιμο ιτολίτευμα. Τετοιες ιτραξεις μτιορεί να εχομνχομενος, ἡ παιδια χρωμενος, ουδεν τιω των τοιοα­ 5 ίσως αιτία την τταραφροσανη, τις αρρὼστειες η τα θαθειατων διαφερωνι ών αν γιγνηται' τι φανερον τοις εκλε­ γεραματα η τιαιδαριωδεις σμνηθειες, καταστασεις δη­χθεισιν εκαστοτε δικασταῖς, αναφεροντος του λαδη τιου δεν διαφερουν καθολομ αηο την τρελα. Ανορασαντος ή τοα σκηιττομενου υιτερ του ιτσιήσαν­ κατιοια ατι” αυτες τις αιτίες αιτοδειχθεί καθαρα στουςτος, κριθῇ δε ούτω διατεθεις τιαρανομησαι, την ε δικαστες τιου εχουν εκλεχθεί για τη μια η για την αλλημεν Θλααην ἠν αν τινα κατααλαψῃ τταντως αιτλην ατι) αυτες τις δίκες, ατιο την ατιολογία του δραστη ηαιτοτινετω, των δε αλλων δικαιωματων αφείσθω, του σμνηγορομ τομ, και εκδοθεί αηοφαση οτι ο κατηγο­τιλην αν αρα τινα αιτοκτειίνας μή καθαρος ή τας ροομενος θρίσκοταν σο αυτην η σε κείνην την καταστα­χειρας φονου· οατω δα εις αλλην χωραν και” τοιτον 5 ση, οταν τιαραθίασε το νομο, θα τιληρὼσει τη θλαθηαιτελθων οίκείτω τον ενιαυτον εκοημων, τιροτερον τιομ τιροκαλεσε ατιλη, σε καθε ιτερίτιτωση, αλλα θα αηαλ­δε ελθών τοιξι χρονου ον ο νομος ώρισεν, ή και' λαγεί ατιο τις αλλες τιοινες, εκτος αν θεααια εχει σκο­τιασης ετιιαας της οἰκειας χώρας, εν δημοσίῳ τωσει κατιοιον και δεν εχει καθαρα χερια εξαιτίας τουδεσμῷ δεθείς υιτο των νομοφυλακων δυο ενιαυ­ φονουι Ειτειτα, αφομ τιαει σε καηοιαν αλλη χωρα καιτους) ούτως ατταλλαττεσθω των δεσμών. ίο αλλο τοτιο ας μείνει εξοριστος ενα χρονο. Αν ξαναγυρί­

Φθονος οαδείς, καθαττερ ἠρξαμεθαι μτειρω­ 8θ5ε σει τιριν ατιο την τιροθεσμία Που ορισε ο νομος, η τιατη­μεθα] δια τελους τιαντος είδους περι φονου θείναι σει ακομη το τιοδι του σε κατιοιαν ακρη της ιτατρίδαςτους νομους, και πρῶτον μεν τα αίαια καί ακουσια του, ας φυλακισθεί στις δημοσιες φυλακες ατιο τομςλεγωμεν. Εἴ τις εν αγωνι και αθλοις δημοσίοις α­ νομοφαλακες για δυο χρονια και τοτε τιια ας αφεθείκωνγ είτε ιταραχρημα εἴτε και εν υστεροις χρονοις 5 ελεαθερος.εκ των ιτληγων, αττεκτεινεν τινα φιλιον, ή κατα Ας συνεχίσομμεγ χωρίς δισταγμο, αφοα αρχίσαμε τη νο­τιολεμον ὼσαατως ή κατα μελετην την ιτρος ιτολε­ μοθεοία για καθε είδους Φονο, κι ας μιλησομμε τιρωτα­μον, ττοιουμενων ασκησιν τῶν ακοντίων ψιλοις σώ­ τιρωτα για τομς θίαιους και αθελητουςι Αν κατιοιος σκο­μασιν ή μετα τινων οιτλων αιτομιμουμενων τήν Πο­ τωοε χωρίς να το θελει ενα φίλο τομ σε αγωνες η σελεμικἡν ττραξιν, καθαρθείς κατα τον εκ Δελφῶν Ώ δημοσια αθλήματα, είτε αμεσως, είτε κατοτιιν λογω τωνκομισθεντα τιερι” τουτων νομον εστω καθαρός· ία­ τραυματων τιομ ηροκαλεσε, είτε ακομη στον τιολεμο με

τον ίδιο τροτιο η στις Πολεμικες ασκησεις στις οτιοίεςχρησιμοιτοιοαν ακοντια με γυμνα σωματα η και με θαριαοτιλα για να μιμοίινται τον αληθινο τιολεμο, τοτε αμτος,αφοο καθαρθεί σαμφωνα με το νομο που θα ερθει αηοτους Δελφοας γι) αυτα τα ζητήματα, ας ατιαλλαγεί ατιο

θθθ θθι

_ ι _ _| _ _ _ _ καθε τιμωρία. Ειτίοης ολοι οι γιατροί, Ον Οϋῖὀθ Πουτρων δε ιτειοι ιταντων, αν ο θεροιιτευομενος υιτ Προσῇοθούν θερΟΠεώΟι©ων Πεθὀινει Χωρις να Το θέ­Ο“Τω\ίΕ‹ἶκΟ\:5Τἶυν ἶεζ`ε“Τη' Ιἶσθσἔος εἕἶωὔαἶσ ΥΟ_ λομν, ας θεωρομνται αθωοι ομμφωνα με το νομο, Ανμον.„ αν αυτοχειιο μεν, Τακων_ ε Ιαιτοκτεινη κἀῃονος σκωὼσει με Το ιδιο Τον Το χερια αλλο χωριςῃς ῃερος εΐερον' επε Τῳ εοωτοω σωμα]­Ι ψἰλῳ να το θελει εναν αλλο, είτε αοτιλος, είτε με κατιοιοειτερρνανῳ η Θελει η ττωματος η σιτου δοσει η όργανο ἡ Θὲλος ή χρησιμοτιοιὡνῖος ΠΤΟΤΦ ἡ Φι:ΤνηΤ¿)7 ἡΠϋρος νη ιχείμἔωίος ΠιἶΟσξἶΟλΠ ῖἔἶιθηθεί Πνευμα με φωτια η με κρμο, η ατερωντας τον αερα, ο ίδιος μετο , αυτο τω εαυτου σω ατι ι ετε ων οω α­ ο , . . . ­ ·ς _ ς ; _ _ μ, , η 6, ρδ_ το σωμα τομ η με ξενα χερια, θα θεωρηθει οιτωσδητιοτε,των, ιταντως εοτω μεν ως αυτοχειρι ικας ετινετω ὀτν σκότωσε ιδιο Του Το Χέριο κοι ος ιιΤιΟσΤει Τιςἶος Τοἕασὀε εφ/ μεν ἶιουλοἱ/ κτῖνἰνῃί .νομἰζων Τον εξης τιοινες: Εαν οκοτωοει κανείς ξενο δοολο νομίζον­εαυτου δξιενιιοἔαοθαι τον του τεν ευτηαοἔτος δε­ ειν/Οι δικός Τουν Ως Πληρὡσει κι ος Τιῃοζηιιιωσειοτιοτην α α η Ζαρεχετω και αζημιον, η ικην εις κύριο σκοῖωμὲνουν ή νο Πληρωσειι Τιν δεν σωμ­τ'ν α ίαν του τε ευτ'σαντο υτιε ετω διτιΛ”ν, τ­ . ι ­ι ι ι ­ὅίι ἶα νηδ νς Χ Π ης ιιορῷωθει διπλη την αξια τομ νεκροα„ αξια τιομ θα μτιοΘΞ ΟΖΪ ςὅἔ Ιἴἕἕἔἔένι Ιἰἴζἕῖἕννῖἔοιἑησ ἕἔἶανἐ ἔἶι λογίοομν οι δικαστές. Και θα καμει καθαρμομς μεγαλω­τι ιοο ων . Ι ­ ·ιτε κ να ν, τ Ι . ι ·

ρἴΐἕ άθλἔρἔῃο Ην/Τω τού δ, ἐξ Τά τερομς και ηερισσοτεροιις αιτο εκείνους ιτοιι σκοτωοαν,ρ , „ „ _ Θ _ , Ά __ δηγη ἶ (Τ καηοιο οτομς αγωνες και αυτα θα τα καθορισομν οι

8"/ἶῃ κωωοζἔ οἰἴς αν Ο _εΟς ανειῃ εαν _ε ΟΨΤΟΗ ερμηνειιτες ιτοιι θα εκλεξει ο Θεος (Ατιολλωναςι.δουλονν κα ηρἕιιιενἐσς αιταλλναττἐεσθω του φονου Αν σκοτώσει κανεις δικό Τον δοὐλοι οφοὐ κιιθορθειικατα νο ον. αν ε τι ε ευ ε ον ακων απο­ ι . ι Ι · ·_, μ , Ι Θ ς , , ρ , ι Θ ας ατταλλαγει νομίμως ατιο το φονο. Εκεινος ιτομ οκοτωΞτεινῃ, τους ἔενλκα αρμους τους αιιντους ἔα αρ­ νει Παρά Τη Θέληση τομ, εναν ελεύθερο ανθρωτιο, ας”τω τῶ τον ου ον ὀιιτοκτείναντι, ιτα αιον ε τινα 5 . . ­ · ·ΤΖ ά 'αίων ὐθ λ ὁ , ά Οζ, Λ, καμει τομς ιδιοιις καθαρμοιις με το φονια τομ δομλοιι,ν ω ε ν τι ετω. ε­ . Ι Ι · · ·Ι ὁἔ ΘΥ 8 μη ,μ ,λ Θ, αλλα ας μη τιεριφρονησει ενα καιτοιο Παλιο μιιθο ιτοιιγεπ" Ι ως 8 ὅανοἶω εἑς Ορ¶ Ιἶῃως' ΘΥ εδειἕ ερῳ ελεγαν οι αρχαίοι. Διηγομνται δηλαδη οτι οιτοιος θανα­φρονημοτι ε ιωκως, υμουται τε τῳ ραοαντι Τωθει θίωο ΤρὁΠΟ¬ ενώ έζησε ελεύθερος και ιΤερη„νεοθν' ών, και οθου και δεί ατο α α δια τ'ν ε , . ι ι · ·6, ης ,Θ , Φ, λ ς „ μ_ φανος, ενοοω ειναι τιροοφατος ο θανατος τομ οργιζεταιιίωοὶ/­Πα ηΥ £ἶ“ΤΟς_ ΠἶΠ ηρω'¶ξν(ἱςί ιορων _Τε Τον εναντίον αιιτομ τιομ τον σκοτωοε, Κω Υεμοἶοθ ΟΠΟ ΦΟΒΟεαυτου φονεα εν τοις ηθεσι τοις της εαυτου συνη­ . ., , ι , , , και τρομο ατιο το θίαιο θανατο ιτου ιιττεστη, δεν μτιορείθειος ναναστρεοομενον, Ιδἔιμαινει, και ταιοαττἕιιἶ­ Βλένιει οἶοροχος ἶο Φονιὁι Τον νο έχει Τις ιδιες σιι­νο αυτο τα αττει κ τα υνα ιν ιτα αν τ ν ­ . ι · ·οαἶ×τα μιἶἠμηῖ ουμμαῖιον έχων! αυτοσν τε (καί Ξἕς νἠθειες κο) σχεσεις Που εΧε και Πίἶοηγοωμεγωςί σζλοΙ ' Τον φοθεριζει. Και ταρασοομενος ο ιδιος ταραοοει οσοιτραξεις αυτου: Διο δη Χρεων εστιν αρα υιτεξελθειν νπνορει Περισσὸῖερο Το δρὥσῖηι έχονπις σύμμαχο Τηνἶῳ ιταθοντι 'τον δρασαντα τας ωρας ιταοας του ψυχική δνὀθεση Ο. όλες ΤΟΟξῖὶ/ΙΟι.|ΤΟΠ Και Ξρημωσαί ΠΠΧ/Ταζ Τους ΟΙΚ8ΙΟ!|ς ΤΟ· τις ηραξεις Πρετιει ειτίσης ο δραστης να αι­ιομακρμνθείιτουςισυμιτασης της ιτατριδοιι­ ὲαν ξένος ο τε­ ι0 ΟΠΟ θύμα όλες Τις εῃοχὲς ενος χρόνου κοι νολευτησας η, και της του ξενου χωρας ειρνεσθω . .. , , , , Ι ­ . ., . εγκαταλείψει ολες τις τοτιοθεσίες Της Πθῖρίδσς ὀίίοωτους αυτους χρονους. Τουτω δη τω νομω εαν μεν Βθθει Ι Κ σκοῖω ένο ειναι ξένος, ος ιιῃοκλει­ι _ , , ι _ ' , ' ' , , ομχναζε. αι αν μ Ωεκων τιειθηται τις, ο του τελευτηοαντος γενει εν­ . . . Ιοθει τον ιδιο καιρο κι αιτο την ιτατρίδα τομ ξενοιι. Ενω,

λοιτιον οί αμτο το νομο τιείθεται κανείς με τη θεληση

Θ2

θθθ

γατατα, επίσκοπος ών τοατων παντων γενομενων, ΤΟΟ, Ο Πιο σΐενὀς σϋγλίενἠθ Τοί­ί θὐμαῖοςι Ο Οίιοίος θαεχετω συγγνώμην τε καί οίνων προς αατον είρηνην επιθλεπει την εκτελεση των αποφασεων, ας τον συχω­μετριος αν ειδη παντως· εαν σε τις απειεη κατ προ­ 5 οέσειι Φις έχει ειοηνικέε σχέσεις ιισζί τον και Θα Θεωρη­τον μεν ακαθαρτος ών είς τα ίερα τολμα πορειᾶε­ θεί πως ετσι συμπεριφέρεται με φρονηση. Εκείνος ομωςσθαι καί Θιζιειν, έτι δε τοας χρονους μή εθελῃ πλη­ που οχι μονο δεν πείθεται, αλλα και πρωτα­πρωτα εχει,οοαν αποξενοαμενος τοιις είρημενους, ο τοω τε­ το θρασος, ενω δεν εχει καθαρθεί, να παει στους ναουςλεμτησαντος νἑνετ ὲννηπῃ­Ο ὲηεξίτω μέν Φὁνορ ι) και να προσφερει θυσίες, και αρνείται ακομη να εκπλη­τῷ κτείναντι, διπλα δε παντα εστω τα τιμωρηματα ρὼσει ως το τελος το χρονο της εξορίας που του εχειτῷ οφλοντι. 'Εαν δί ο προσηκων εγγυτατα μη επιθληθεί, ο πιο κοντινος συγγενής του νεκρου ας τονεπεξιῖη τῷ παΘηματι, το μίησμη ὡς είς­ αὐτόν ῃεριε­ καταγγείλει για φονο, κι αν καταδικασθεί, να υποστείληλυθος, του παθοντος προστρεπομενου την πα­ 5 στο διπλασιο ολες τις τιμωρίες. Αν δε ο στενοτεροςθην, ο αουλομενος ὲπεξελθών τοατῳ δίκην, πέντε συγγενής παραμελήσει να καταγγείλει το εγκλημα, τοτεέτη αποοχεσθαι της αιξιτοια πατρίδος αναγκαζετω το μίασμα μετατοπίζεται στον ίδιο, γιατί ο σκοτωμενοςκατα νομον. 'Εαν δε ξενος ακων ξενον κτείνῃ των στρεφει το παθος του εναντίον του, και μπορεί οποιοςἐν τῇ πόλει, ὲπεξίτω μεν ο ὀουλομενος επι' τοῖς θελει να τον καταγγείλει και να του επιθαλει να απομα­αυτοῖς νομοις, μετοικος δε ών απενιαυτησατω, ξε­ ι: κρυνθεί απο την πατρίδα του πεντε χρονια συμφωνα μενος δε αν ή πανταπασιν, προς τῷ καθαρμῷ εαντε το νομο. Αν ενας ξενος σκοτωσει αλλον ξενον που κα­ξενον εαντε μετοικον εαντε αστον κτείνῃ, τον ὀίον τοικεί στην πολη, ας τον καταγγείλει οποιος θελει Βα­απαντα της χώρας της τῶν νομων τωνδε κυρίας σιζομενος στους ίδιους νομους, κι αν είναι μετοικος αςείργεσθω· εαν δή ἐλθῃ παρανόμως, οι νομοφμλακες 5 εξορισθεί ενα χρονο, αν είναι ομως τελείως ξενος εκτοςΘανατῳ ζημιοαντων αοτον, καιίεαν εχῃ οηστην τινά, του καθαρμου, είτε ξενο, είτε μετοικο, είτε πολίτη θα­τῷ του παθοντος εγγατατα γενεί παραδιδοντων, νατωσει, ας αποκλείεται σί ολη του τη ζωή απο τη χωραΕαν δε ακων ελθῃ, αν μέν κατά Θαλατταν ἐκητητῃ οπου ισχυουν αυτοί οι νομοι. Κι αν ξαναρθει παραθαί­Πρός τἠνχώραν, σκηνησαμενος εν θαλαττῃ τεγγων τι νοντας του νομους, οι νομοφολακες θα τον καταδικα­ΤΟΘΩ ποδας πλουν επιφυλαττετω, κατα γῆν δε αν ζουν σε θανατο, κι αν εχει καποια περιουσία, να τηνΒία απο τινων αχθῇ, η πρώτη προστμχορσο αρχη παραδώσουν στον πιο στενο συγγενή του θυματος. Αντων εν τῇ πολει λασασα, εις την ιτηεροριην ὲκῃεμ­ επιστρέψει παρα τη θελησή του, τοτε, αν μεν εξωκείλειπετω ασυλον.5 απο τη θαλασσα στη χωρα, ας κατασκηνὼσει στην παρα­λία θρεχοντας τα ποδια του στο νερο, περιμενοντας

πλοίο να τον παρει μακρυα. Αν τον φερει απο την ξηρακαποιος δια της Βίας, ο πρώτος αρχων της πολης πουθα τον συναντήσει, ας τον ελευθερωσει και ας τον αφή­σει να ξαναπερασει τα σονορα χωρίς να του επιθαλλειτιμωρία.[ΚΛΕΙΝΙΑΣ Με μεγαλη ακρίθεια και πολλες λεπτομερειες

μας ανεπτυξες, φίλε μου, τις ποινες για τους φονους,αλλα δεν επεμεινες στις αιτίες που τους προκαλοαν]/ΑΜΕΙΎΑΑΟΣ· Συμφωνω κι εγώ με σενα, Κλεινία. Ποιες τιμω­

ἶζ

ΘΘΔ θθδ

Ἐάνὅυἄρά Τίς Θὐΐὁχείρμέν κῖείνῃ ὲλεύθερονι ρίες θα επιθληθουν, παραδείγματος χάριν, φίλε μουΘϋμῷ δέ ῇ Τό Πείῖραγμἑνον ἑκτἰιοαχθἑντ ὀἰχῇ δεί Αθηναίε, στους φονους εκ προμελετης ή σ” οσους γίνον­πρῶτον το τοιουτον διαλαὀείν. Θυμῷ Υάρ δή Πέ· Ήό όῃό όόνότό ψόχικό ῃόθόόυπρακτάι κάἰ ΤΟἴ€° ὁσθί ἄν ὲξοίφνης μέν καί ὼιρο” ΑΘΗΝΑΙΟΣ: [Γι' αυτά ακριδὼς ετοιμάζομαι να σας μιλήσω,Θουλευτως ΤΟΟ ὸΠΘκΤ8ἶ\/Οί Πληγαἶς ή ΤΜ Τοἰωπῳ Θ καλοί μου φίλοι. Ακουστε λοιπον.] Αν κάποιος σκοτώσειδιάφθείρωσἴ Τίνα Πσραχρηί­ΙΟ Τῆς ὁρμης Υενομἑ­ ελευθερο άνθρωπο, αλλά η πράξη εγινε σε Θρασμο ψυ­νης, μετάμέλειά ΤΘ εὐΘί]§' ΤΟΟ Πεῃραγμένου γίγ*/η` χής, πρεπει πρώτα­πρωτα να το εξετάσουμε απο δυοται, θυμῷ δέ ΚΘΪ όσα Πιοοωιλακίσθέντες λόγοἰς ή αποψεις. Απο Θυμο δηλαδή ενεργήσανε και οσοι ξαφνικάΚΟ!! ὀίΐἴμοίς ἔρΥΟί§`ι Ι­#εΤαὅίώκΟνΤες` Τήν Πμωρίανι 5 και απρομελετητα σκοτώσανε κάποιον με χτυπήματα ήυστερον άποκτείνωοί τινα Θουληθεντες κτεϊναι καί οπο κου ῃόόόμόιό γιότί Τους έπιασε μια στιγμιαία παρα­Τὐ Πεῃραγμὲλ/Ον ΟΟΤΟΪΘ ἀμεΤΘμἑ^ηΤΟν Υίγνητω­ φορά, και μετάνοιωσαν αμεσως γι, αυτο που εκαναν.ΔΙΤΤΟΘΟ μέν δή Τούς Φὁνοϋςι ὡς ὲοίκει θῃέονι Πάνω στο Θυμο τους επίσης ενεργήσανε κι οσοι εξευτε­καἴ σχεδόν άι­ίΦΟΤἑρΟϋ§' Θϋμῷ ΥεΥΟνόΤΟ§`ι μεΐσξὐ λιστήκανε με λογια ή ατιμωτικες πράξεις, και επιδιώκον­δε που του τε εκουοίου καί άκουσίου δικαιοτατ' 867ε Τοο νο Τον οκοικηθουν κοΤοΠυ| Τον οοοπλοίωοον οκάν λενάμένυϋςι Οὐ μήν ἀλλη εἰκών ὲσΘ| ὲκάῖερος' προμελετης και χωρίς να μετανοιὼσουν καθολου γιαο μεν τον θυμον φυλάττων καί ουκ εκ του παρα­ τον Ποοξη Τουο­ Λου­[ονι Ποοοοι νο θοωοἡοουυε Τουοχρῆμά ὲξάίΦι/ΠΟ ἀλλά μεΐά ὲωὅουλης ὕστερον φονους δυο ειδων, καθως φαίνεται, και οτι κι ο ενας κιχράνω Τιμωρθὐμει/ΟΦ ὲκοϋσίῳ ἐοίκενι ὁ δέ άΤἦ1“ 5 ο άλλος εγιναν σχεδον πάνω σε Θρασμο ψυχης και πρε­μιευτως Τάἴς ὐρι/Θἶς καί ἐκ ΤΟΟ Πσρηχρημα εὐθυς πει Θεθαια να τους κατατάξουμε, πράγμα που θα ήτανχρώμενάς άπρῦὅυϋλεὐΐως ὁμοίος μὲν ἀκουσίῳ· ἔσῃ πολυ δίκαιο, κάπου μεταξυ των λεγομένων εκουσιων καιδε ουδ” ουτος αυ παντάπασιν άκουσιος αλλά είκών οκουοιων Φογ/ων' ­Ουωο ο κοθένοο οοο Τουο ουο Φο_άκουσίουι Διὐ ΧΘ^ΘΠΟί δίορἰζείν Οί Τῷ "Ρα Ό νους παρουσιάζει ομοιοτιιτες κι απο τη ί­ΝΟ κι Οῃὀ τηνχθέντει: Φόνοι πότερον ὲκ®®®[®“ς Οωοως η,Τ”/ος, αλλη πλευρα, Δηλαδή εκεινος που διατηρει την οονήὡς ὀίκΟωσίΟϋ§` νομοθεῃίτἑονι ὅἑλῃσῖον μην Μ3' του και οχι ξαφνικά μυ ενα χτυπημα, αλλά με προμελε­ἀληθ­ἑσΤΟΤΟν εἰς Θἰκὁλ/Ο μέν ἄί­#Φω Θεῇ/Οί· Τεμεἰγ τημενο σχεδιο υστερα απο κάποιο χρονικο διάστημα,δε αυτώ χωρίς τῇ ὲωΰουλῇ καί ἀπροὰἶωλίαί κε! 5 εκδικείται, αυτος μοιάζει με εκουσιο δολοφονο. ΕκείνοςΤοἴς μὲν μεἶυ ὲΠί6Οϋ^ῆς` Τε καί ὀργῇ κτε"/ασ” τας ομως που απροετοίμαστος παραδίνεται αμεσως στην

οργή του και την χρησιμοποιεί χωρίς να το εχει σκεφθείαπο πιο μπροστά, αυτος μοιάζει με ακουσιο, αλλά κιαυτος δεν είναι εντελώς ακουοιος αλλά παρουσιάζειομοιοτητα με τον ακουσιο. Γι* αυτο είναι δυσκολο ναχαρακτηρίσουμε τους φονους που γίνονται σε Θρασμοψυχής, αν πρεπει δηλαδή να τους περιλάθουμε στη νο­μοθεσία μας σαν εκουσιους ή και κάποιους σαν ακου­σιους. Καλυτερα και πιο κοντά στην αλήθεια θα ήταννα τους κατατάξουμε και τους δυο στους φαινομενικουςκαι να τους διακρίνουμε ως προς την προμελετη και τοαπρομελετητο, και σί εκείνους που σκοτωσαν εκ προμε­

οθθΘΘ7

τιμωρίας χαλεπωτερας, τοῖς δε απροοουλεατως τε λετής και σε κατασταση οργής να επιθαλλουμε Θαροτα­καί εξαίφνης πραοτερας νομοθετείν· το γαρ είκος τες ποινες, σα οσους παλι σκοτωσαν χωρίς να το προμε­μείζονι κακῷ μειζονως, το δ'ελαττονι τιμωρητεον λετήσουν και ξαφνικα, ελαφροτερες. Γιατί εκείνο πουελαττονως. Ποιητεον δή καί τοῖς ήμετεροις νομοιε; 0 μοιαζει με μεγαλατερο κακο πρεπει να τιμωρείται αυστη­Οιιτω ρα, ενω εκείνο που φαινεται μικροτερο, με ελαφροτερες

ΚΛΕΙΝΙΑΣ: Πανταπασι μεν σαν. ποινες. Να, λοιπον, ο τροπος σαμφωνα με τον οποίοΑΘΗΝΜΟΣ: Παλιν ειτανελθοντες τοίνυν λεγωμεν° Ἄν θα λειτουργοαν οι νομοι μας.

ἄρα τις αυτὁχειρ μέν κτείνῃ ἐλ8ὐΘ£ΩΟν, Τὸ δέ Π8­ 5 Κ/\Ε||\||ΑΣ_· 'Ετσι πρέπει να λειτοηργοηχ/_ηραγμἑνον απροὀουλευτως οργῇ τινι γένηται Προ­ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ας ξαναγυρίσουμε, λοιπον, στη συζήτησή μαςΧθονι Το μέν ἄλλοι κοΘάΤΤεο Τ­ἶνοο θομοο κΤοΤνονΤΤ κι ας ποαμε; Εκείνος που θα θανατωσει με τα ίδια τουΠιοοοηκὲν Τῳ ΤΤοοΧοΤνι ΤΤοοΧέΤωι οοο ο, ἐξ ονονκης τα χερια εναν ελεοθερο ανθρωπο, σε στιγμή οργής αλλαετη φευγετω κολαζων τον αατοιζι θυμον. Ὁ δέ χωρίς προμελετη, θα υποστεί, οσον αφορα τα αλλα, τηνθοί­Τῷ |­Τον, |­ΤΘΤΥ ὲΤΤΤοοο/λης δὲ κΤεΤ|νος Τά μέν ἄλλο ό ποινή που πρεπει να επιοληθεί σ” εκείνον που σκοτωσεκατα τον προσθεν αὐ, τρία δέ έτη, καὅάτίῦιο ἄΤΘοος χωρίς να είναι θυμωμενος, και θα αναγκασθεί αν εξορι­εφευγεν τα δύο, Φευγἑτω, μ8γέΘοΤ Θοι­Τοο Πλ­οἴω σθεί δυο χρονια για να τιμωρήσει την οργή του. ΕκείνοςΤΤ!­Το­ΝοΤΙΘοΤς Χοονον­ Κοθοοοο οἑ ΤΤἑιοΤ ΤοοΤοΤς ὡοε που σκοτωσε πανω στο θυμο του, αλλα με προμελετη­ἔοτω. χολεοον μέν οκοωως νομοΘοΤοἶν” ἔοΤΤ Υο.ο 5 μενο σχεδιο, θα τιμωρηθεί, οσον αφορα τα αλλα, οπωςοτε ΤοοΤοΤν ο Τῷ νομῳ Τοχθοἴς Χο^οΤΤώΤοοος Τίμο­ ο προηγοομενος, αλλα θα εξορισθεί τρία χρονια, οπωςρώτερος αν, ο δε ἡμερώτερος χαλεπώτερος αν ο αλλος εξορίστηκε δυο, τιμωρημενος περισσοτεροοἴηι κοἴ Το Ποιοί Τον Φονον ονιοΤωΤοιοως ον Ποοξοωνι καιρο επειδή ο θυμος του ήταν μεγαλοτερος. Σχετικαο δέ ἡμοιοωΤέοως” ὡς δέ Το Πολύ κοΤο Το νυν Θ με την επανοδο τους, ας γίνει ως εξής. Και είναι δα­οίοημἑνο οομοοίνεῃ νΤννο|­Τονο­ Τ­οΤ]Των ούν Πολ/Των σκολο να το ορίσουμε με ακρίθεια. Γιατί συμθαίνει κα­οΤΤΤννώ|­Τονος οἴνοοχοή νοοοΦο^οκοςι οΤΤοΤοον οἑ ο ποτε εκείνος που χαρακτηρίστηκε απο το νομο σανΧοονος ἐλθῃ Τῆς Φονης ἑκοΤοιοῳι ΤΤο|­ΤΤΤεΤν οοΤῶν σκληροτερος να είναι πιο ήμερος, κι εκείνος που θεω­δικαστας δώδεκα επι' τοας ορους της χώρας, εσκεμ­ 5 ρήθηκε πιο ήμερος να είναι πιο επικίνδυνος και να εχειΙ­Τονοος ἐν Τῷ Χιοονῳ ΤοοΤῳ Τάς Τῶν Φοι/ονΤων εκτελεσει το φονο με πιο αγριο τροπο. Αλλα τις περισ­ΤΤοοξοΤς ἔΤΤ οοΦοοΤοοονι κοἴ Τῆς οίοοος Το Τἴέοί σοτερες φορες τα πραγματα συμοαίνει να είναι οπωςκοἴ κοΤοδοΧης ΤοοΤων οΤκοοΤος Υἶννοοθος Τούς είπαμε. Πραγματογνώμονες οί ολα αυτα πρεπει να είναιδε αὐ τοῖς δικασθεϊσιν απο τῶν τοιούτων αρχοντων Οι νομοῷηλοκεςγ και ὸῖον σωμῃληρωθειι για Τον ένα ήομΙ­ΤονοΤν­ ,Εάν ο, οοθίς ΤΤοΤο κοΤ­ολθών οΤΤοΤοιοος ΤΟ για τον αλλο, ο χρονος της εξορίας τους, να στείλουνοοΤοΤν ἡΤΤΤ7θοΤς οονῇ Ποοξῃ ΤοοΤον ΤοοΤοι Φονών 8688 στα σανορα της χωρας σαν δικαστες δωδεκα απο τους

συναδελφους τους, που θα εχουν μελετήσει στο μεταξαμ) ενα τροπο ακομη πιο ακριοή τις πραξεις των εξορί­στων για να αποφανθομν για το ήθος τους και την επι­στροφή τους στην πολη. Κι' αυτοί παλι θα μείνουν στα­Θεροί στις αποφασεις αυτών των αρχοντων. Αν ομωςκαποιος απο τους δυο που γορισαν απο την εξορία,παρασυρθεί παλι απο την οργή και επαναλαοει το ίδιο

ΘΘΒ Ϊ? δθθ

Ι­ίηκἑΤΤ ΚΟΤΤΜΘΠΤ ΤΤΟΤΘ/ίθῷν δέ, κΘίΤά Τήν ΤΟΠ ξένον εγκλημα, ας ξαναεξοριστεί και να μη ξαναγυρίσει ποτεαφιξιν ταυτῃ πασχέτω. πια. Κι αν ξαναγυρίσει, ας τιμωρηθεί οπως ο ξενος που

Δθὐλον δί ὁ κΤείνΟ§` ἑαί­ΤΤΟΠ μὲν κσθηράσθωι επιστρέφει κατω απο τις ίδιες συνθήκες. '

έαν δὲ ἀλ^όΤΩΤΘν Θϋί­Τῷ δΤΤΤλῇ Τό Θλάθος ὲκτείσάτω 5 'Οποιος σκοτώσει δικο του δουλο, ας υποθληθεί απλώςΤῷ κ¿`κΤημἑνῷ· ΌΟΤΤΟ δί ἄν Τῶν ἀποκτείνάνπνν σε καθαρμογ αν ομως ξενο πανω στο θυμο του. θα πλη­ίΤάνΤῷν μή ΤΤΘΤΘΠΤΟΤ Τῷ νόμῷί ἀλλί ἀκάθαρί­Ος ών ρώσει στον κυριο του το διπλασια της ζημίας. 'Οποιοςἀνοράν Τε καί (ΤΘ/\α καί Τά ἄλλα ἱερά μίσίνῃτ ὁ αναμεσα οί ολους αυτους τους φονιαδες, αντί να υπο­θουλομενος, τον τε ὲπιτρεποντα τῶν προσηκοντων Β Τοχθοί ο­το νομο] Ποοομελοί νο μμοοληθεί σε κοθοομοτῷ τελευτησαντι καί τον αποκτείναντα είς δίκην μοι μοχμνοι μι ομῖο Τον Τοοοο Την ονοοον Το (ΠοοιοκΘΤΟσΤήσΟ§Ἡ Τήν δίθλοσίθν Χρηί­ΤάΤων Τε καί τῶν και τους αλλους ιερους τοπους, οποιος θελει. ας καταγ­ἄλλων Πράξεων ὀίνΟνκΟζέΤῷ ΤΤΡάΤΤείν Τε καί ὲκΤί“ γείλει στη δικαιοσυνη το φονια καθώς και τους πιο κον­νειν, το δέ ἐκτεισμα ΟὐΤὐς ΟὐΤῷ κο!­ίίζέσθω Καπί 5 τινους απο τους συγγενείς του νεκρου που τον ανεχον­τον νομον. Ἐάν δέ Τίς Θϋμῷ δονλος δεσίπύἶην ται, κι ας τους εξαναγκασει τον ενα να εισπραξει καιΟΘΤΟΤ? κΤείνΠ­ Τούς Προσήκονως Τοῦ Τε^ενΤήσαν_ τον αλλο να πληρώσει το διπλασιο της χρηματικής ποι­Τος ΧιΟωμένΟν§` Τῷ κΤ8ίνθνΤίΧρείσν ήν ἄν ἐθέλωσίν νης και τα αλλα εξοδα. Την αποζημίωση θα την παρειΠλἠν μηὀθί­ίῇ μηδθμῷς ζῷνρουνωςΰ καθθρονς εἴ­ 0 συμφωνα με το νομο αυτος που εκαμε την καταγγελία.ναι· εαν δέ αλλος Τις δθὐλθς ὲλεὐθερον ἀΤΤΟκΤ8ίνῃ Αν καποιος δουλος σκοτώσει πανω στο θυμο του 'τονΘϋί­Τῷ] ΤΤΟρΟδίδόνΤῷν Οί δέ­ΟΤΤΘΤΟΤ Τόν δουλον Τοἶς κυριο του, οι συγγενείς του σκοτωμενου έχουν το δι­πρ0σήκ0υ€7ι ΤΟΤἹ ΤΘ^ΘϋΤήσΟνΤΟς› Οί δέ ἐξ άνάνκης καίωμα να μεταχειρισθουν τον φονια οπως θελουν, αλλαμεν θανατωσαντων τόν ὅράσυνπίι ΤιΟόΤΤῷ δέ ῷ ἄν 5 ποτε και με κανενα τροπο να μη του σώσουν τη ζωήὲθὲλωσιν. Ἄν δί. ὅ νίννΘΤΟΤ μὲν] ὐλίνάκίς δέ] δίά και καμνοντας αυτο ας θεωρουνται καθαροί. κι αν κα­Θυμὁν ΤΤΘΤΤἩΟ ή .ΤΤΤΪΤΤἩΟ ὐὁν Τί ΘϋνΘΤἑιΟθ Πληνσἶς ἡ ποιος δουλος σκοτώσει στο θυμο του εναν ελευθεροΤΤνΤ Τρὁῃῷ Θωίῷ κΤείνίἹτ καθάρσείς μέν Τάς αὐΤά§` ανθρωπο, ας τον παραδώσουν οι κυριοί του στους συγ­τοίς αλλοις καθαίρεσθαι καί ενιαυΤΟὐΩ Τβὲἶς ἀῃετ γενείς του θυματος, κι αυτοί οφείλουν αναγκαστικα νανιαυτεϊν, κατελθοντων δε των κτειναντων, απαλ­ τί οκοτώοομν Το οοοοῖηη με ομοιο Τοομο θολομν' Αν' ομωολάΤΤευΘΟΤ νϋνθίκά Τε ἀΤΤΥ ἀνδρὸς καί Τόν ἄνδρα συμθαίνει, αλλα σπανια, πανω στο θυμο του ο πατεραςαπο γυναικός' καί μή ΤΤΟΤ) ἐΤΤ κοίνῇ ΤΤαίδΟΤΤΟίήσΟ­ ή μητερα σκοτώσει το γυιο ή την κορη τους με χτυπή­σθαι, μηδὲ συνέΟΤίΟν ών ἔκνονον Τί ἀδελῷὁν ἀ„ε“ ματα ή με καποιο θίαιο τροπο, θα υποθληθουν στουςστὲρηκε νίννεαθαἴ ΠΟΤΘ μηδὲ κοίνῷνὁν ίερῷν' ὁ δέ 5 ίδιους καθαρμους που υποθαλλονται και οι αλλοι και θαἀσΘὅῶν ΤΘ Περί ΤΘΠΤΟ ΚΟΤ ἀΤΤΘΤΘῷν ὺΤΤόδΤκΟ§` άσε­ εξοριστουν τρία χρονια. 'Οταν επιστρέψουν οι Φονιαδεςὅείος νίννέσθῷ Τῷ ὲθὲλονῃ­ Γϋναἶκα δέ ναί­ί8Τήν απο την εξορία, η γυναίκα πρέπει να εγκαταλείψει τον

αντρα της κι ο αντρας τη γυναίκα. και να μην τεκνοποι­ουν πλεον ποτε οι δυο μαζί, μήτε να συγκατοικουν καινα εκτελουν τα θρησκευτικα τους καθήκοντα με εκεί­νους που τους εστερησαν το παιδί ή τον αδερφο τους.'Οποιος είναι τοσο ασεθής ώστε να μην υπακουσει σ)αυτα, ας καταγγελθεί για ασεθεια απο εκείνον που θαθελήσει να το καμει. Ο αντρας που θα σκοτωνε τη νο­

?ΟΟ?Οι

Ξιἔ (:1νΖΞὐἶ­Ξηνοἶγην κἶε"/ί? Τ"/αἄῃςι ή γω/ή ἑαϋἶης μιμη γυναίκα, πανω στο θυμο του, ή η γυναίκα που θα

Θ Το σεΚΟΤΞ/ίἶίἐίώνςὲέρὀ Π§:Γ ε θίἴετ ιδιους καθαρμους οπως οι αλλοι, κι ας εξοριστουν για_· Οίοιπον τρια χρονια. 'Οταν γυρίσει απο την εξορία ο ένοχος, ναδρασας, τοις αυτου παισίν ίερῶν μή κοινωνείτω μη συμμεῖὲχει σΉς γερο]­[ρσξἱες με Το Παιδιά Του, μήτε

μηδὲ ὁμΟΤράΠεζΟς γη/νἑσθω ΠΟΠ? άΠ8'Θων δέ ὁ 5 να τρώει ποτε στο ίδιο τραπεζι μα αυτα. Κι αν δεν πει­γεὶἴνήΐωρ η ὁ γεννηθείς ἀσεὅείας Οὐ ιπίύδίκος γί” θαρχεί ο­γονιος ή το παιδί ας καταγγελθεί για ασεθειαγνεσθω τῷ εθελοντι. Καί εαν αδελφός αδελφον ή ωιὀ ὀγιοιον Το θελήσει­Ξἶἐζῖηἐά Ζέῖδῖ(Ξ(ἔηκαἶ9ἶΙῖ)/Σἶἐ)ΟννκΖί Ζἶἰἰΐ/ῖ1ηωί2|Ζϋ|¿3(€ |ΚΛΕ|λ||ΑΣ: Δεν υπαρχει τίποτε πιο ανοσιο και πιο'φριχτοὡσαὀτὲυς η Ε απο τους φονους των συγγενων μεταξυ τους, φιλε μου

, ' ς γονεωσί καί Τοίς ἹΟ απο την Αθήνα. Πιστευω να εχεις εξαντλήσει ολες τιςεκγονοις, ειρησθω δειν γίγνεσθαι καί τουτοις ε Περιῃῖὡσεις],(2/ίδῖυδνΘλ;|ἐ‹ῖ]ι.;ΖΙἕιὲέαἶἶῖΰἔἑυτιιοκαι Ἰγονεας εστερηκε [ΜΕΓΙΛ/ιΟΣ: Είναι αναγκη να ασχολουμεθα με ολα αυτα

7 9' αυτοίς μηδίῦηοΐε Υί· τα ανοσιουργήματα;]γἴεσθω μηὅἑ κο"/ωχ/ός ἱερῶν Ο ὲάν δέ ΤΚ? ἀτἴείθῇ· ΑΘΗΝΑΙΟΣ: [Ο νομοθετης πρεπει να μην αφήνει, οπως εί­ἔῳ Της,ΠΞΕ” Τἶωπἶ ασεὅὀ­Ιος ἶἰρημενῳη νἶ)μῳ,ὺἴ[Ο“ 8698 παμε τίποτε ανεξεταστο. Και μαλιστα περισσοτερο απο

ικ0ς·, αρ ως αν γιγνοιτσμετα δικης. Εαν ὅ αρα τις καλες, εχει καθήκον να εξεταζει και τις σκοτεινεςΠς, εις ΤΟΪΪΟΠΤΟΥ (ἶἴραΐης ἔυμἶυ γίγνηπ" Πρός πτυχες της ανθρώπινης ψυχής για να δημιουργήσει μιατους νεννηααντας, ωστε μανιαις οργης των γεννη· πολιτεία απαλλαγμενη οσο είναι δυνατο, απο το κακο.τορων τολμησαι κτειναι τινα, εαν μόνο τελευτήσας 5 και σωνεχίζοωμε] Αν Ο αδερῷὸς σκοῖὼσει σε Θρσσμὀπριν τελευτησαι τον δρασαντα φονου αφιῇ ὲκών, ψυχής Τ0ν Οδ8ΟΦὐ ἡ Την Οδερίίϋὴ Τοϋι ἡ η Οδερψἠ Τονκαθαπε οί τον ακουσιον ο ον' ' _ . . . . . .ρ Φ ν εξεργασαμενοίκα αδερφο η την αδερφη. πρεπει να υποστουν και αυτοιθαρθείς' καί Τό/Μα ὁσοπερ ἐκεῇ/ΟΙ Πράξαςι καθα” τους καθαρμους και τις εξορίες που επιθαλλονται'Οὁς έστω, ἐάν δέ μή ἀφῇί Πολλοἶς ένοχος ἔσπυ στους γονιους και στα παιδια. Δηλαδή με τ' αδερφιανὁμως ὁθὕράυας Τι Τ0ιΟΠτον· καί γαρ αίκίας δίκαις· Ώ που σκοτωσαν τ' αδερφια τους και με τους γονιουςταί ὲσ αται ένο ο αν ' ί ° ° . . Υ . .ς χ ς Χ ς γη"/οπο κα! σσεὀεἰης που σκοτωσαν τα παιδια τους, να μη συγκατοικει μητεὡσαυτω καί ίε οσυλία , τίν το“ · _ ί . . . .ς ρ ς η Ο γδννηῖου ψυχην να συμμετεχει κανεις στις ιεροπραξιες. Κι αν κανενας

δεν πειθαρχεί, είναι σωστο να υποκειται στο νομο πουεχει ορισθεί δίκαια για την ασεθεια.Αν καποιος φτασει στο σημείο να μη μπορεί να συγκρα­τήσει την οργή του και τολμήσει να σκοτώσει κανενααπο τους γονιους του, αν το θυμα πριν ξεψυχήισει ου­χωρεσε με τη θέλησή του το δραστη, αφου υποθληθείσε καθαρμους οπως οι δραστες των ακουσίων φονων,κι αφου καμει οσα αλλα κανουν εκείνοι, ας θεωρηθείκαθαρος. Αλλα αν το θυμα δεν τον συχωρεσει, ο δρα­στης ενος τετοιου εγκλήματος θα θεωρηθείπαραθα­τηςπολλων νομων. Θα υποστεί, πραγματικα, για κακοποίησητις πιο αυστηρες ποινες, καθως και για ασεθεια και ιε­

ΔΗ

ε

702 703ί .

.ἔἶ

συλήσας, ώστ) εἴπερ οίον τ” ἠν (του) πολλακις απο­ οοοολἰοι οΦοο ὲκλοψο Τη ζωη οΤΤο εκείνον Ποο Τοο ΤηνΘνῇσκειν τόν αὐτόν, καί τον ηατροφὁνον ἡ μητρο­ 5 εδωσε, ώστε αν ηταν δυνατο θα θανατωθεί πολες φορεςκΤόνΟι/Ι έξεργασαμενον Θυμῷ τοιιτο, δικαιότατον ο ίοιος ονθοωηος, ο οολοωονος Τοο ΤΤοΤ<'ἶοο η Της μη·Θανατων πολλῶν ήν τυγχανειν. Ώι γαρ μόνῳ οιᾶδί Τοοος Τοοι οοΤω κοΤ οο οΤΤνμη οονηςι οἔἰζω ΤΤοοΤοοοΤεοοαμυνομένῳ θανατον, ίμέλλοντί από Τῶν γονέων Τε­ απο καθε αλλο να υποστεί πολλοος Θανατους. Γιατί ο'λευτἠσεσθαι), παρέξει νόμος αηὁείς κι­είνα! Τὸν Ο εκείνον που δεν επιτρεπεται να υπερασπίσει τον εαυτοΠατέρα ἢ μητερα, τοός είς φῶς την ἐκείνου φησγν του απο το θανατο, οταν κινδυνεοει να σκοτωθεί αποαγαγόντας, αλλ” απομείναντα τα παντα πασχειν Τοος νονιοος Τοοι κονονος νομος οε θο Τοο οΤΤΤΤοοψοΤπρίν τι δραν τοιοατον νομοθετήσει, πως τοατῳ δί­ νο οκοΤωοεΤ Τον ΤΤοΤοοο κοί Τη μηΤοοο Τοοι Ποο Τονκης γε αλλως προσηκον τυγχανειν αν γίγνοιτο εν 5 οωοοον οΤο Φως Της μέρος, ολλο νο οηοωέοω κοΤ νονόμῳ; Κείσθω δή τῷ πατέρα ή μητέρα απακτείνανῃ υπομείνει τα παντα παρα να παρει μια τετοια αποφαση,ουμῳ Θάνατος η ζημία. αιοελφος σε αν ασε/των ΠΟΤΟ Φλλο είδος νόμιμης τιμωρίας θα μπορούσε να επι­κτείνῃ εν στασεσι μαχης γενομένης ή τινι τρόπῳ οληθοἰἱ Ας οοΤοθοἰι εηομονωςι οον Τιμωοἰο νΤο Το ΦονΤοτοιοατῳ, αμυνόμενος αρχοντα χειρων πρότερον, Τοο ΤΤοΤοοο η Της μηΤ<'­οοος Τοοι ὲοΤω κοΤ οε οοοομοκαθαπερ πολέμιον αποκτείνας έστω καθαρός, καί α ψοΧης7 ο οονοΤος­ Ο οοοοωοςι ηοο οο οκοΤωοοΤ Τονέαν πολίτης πολίτην, ὡσαατως, ἢ ξένος ξένον. 'Εαν οοοοωο Τοο οο οονκοοοοη ομωολιοο ηολὲμοο η οε Πο·δὲ αστός ξένον ἢ ξένος αστόν αμαναμενος ῃείνῃς ρομοια περίσταση, αν τον σκοτώσει επειδη εκείνος τουκατα ταατα έστω τοιι καθαρός είναι. Καί εαν δοό­ οΤΤΤΤοθηκο ΤΤοωΤος οον οΧΘοοςι ος θεωρηθεί κοθοοος­λος ὅουλον, ὡσαατως· εαν δε αη ααα/τος ὲλεηθε­ 5 Το ίδιο θα ισχυει κι οταν θανατώσει ενας πολίτης κα­ρον αμυνόμενος αποκτείνῃ, καθαπερ ό κτείνας πα­ ποιον ξενο η ενας ξένος καποιον πολίτη, εφοσον Θρί­τέρα, τοῖς αατοίς ένοχος έστω νόμοις. "Ο δε περί _ σκεται σε κατασταση αμύνης. Κι αν δούλος σκοτώσειτῆς αφέσεως είρηται φόνου πατρί, ταατόν τοότο δοολο το ίδιο επίσης. Αν ομως δούλος σκοτώσει ελεο­ἔσΤω Περί απασης τῶν τοίοατων αφέσεως' ὲάν Θ θερο για να αμυνθεί εναντίον του, ας υποκειται στουςΟυτισουν οτῳομν αφιῇ τοότο ὲκών, ὡς ακουσίου νομους που ισχοουν γι' αυτον που σκοτωσε τον πατεραγεγονότος τοα φόνου, οί τε καθαρμοί γιγνεσΘωοαν του. Κι ο,τι έχει λεχθεί για τη συχώρεση του φονιατῷ δρασαντι καί ένιαατός είς έστω της έκδημίας οηο Τον ΤΤοΤέοο Τοοι ος ΤοΧοοΤ Το ίδιο κοΤ νιο Τη οΤ­'Χω­εν νόμῳ. Καί τα μεν δή αίαια τε καί ακοασια καί 5 ρεση ολων αυτών. Αν δηλαδη οποιοσδηποτε συχωρείκΟΤά Τόν Θυμαν γιγνόμενα περί φόνομς μεῃοίως οποιονδηποτε εκουσίως γι” αυτο, ας θεωρηθεί οτι ο φο­είρἠσθω· τα δέ περί τα έκοασια καί κατ” αοικίαν νος ονινε Ποοο Τη θοληοη Τοοί ος οΤΤοοΤοί ο οοοοΤηςπασαν γιγνόμενα τοατων πέρι καί επιαοολης διί Τοος ονολονοος κοθοομοος κι ος οεοίηοοοἰ ένο μονοΧοἠττας ἡδονῶν τε καί επιθυμιών καί φθόνων, ταυτα Χοονο οοί­Τωωνο με Το νομο­Η ίοοοι λοιηονί Πως Τολοιωτμετ' εκείνα ἡμίν λεκτεον. ί το σαμε, όπως επρεπε, την εξεταση των φονων που εγιναν

με Θίαιο τροπο ακουσίως σε μια στιγμη εξαψεως. Καιτώρα, μετα απ” αυτα, πρέπει να μιλησουμε για τουςθεληματικοος φονσυς, που διαπραττονται με τελείωςαδικο τροπο ύστερα απο προμελετη, απο εκείνους πουαφήνουν τις ηδονες, τις επιθυμίες και τις ζηλοτυπίεςνα τους νικησουν.

?Ο4 ?Ο5

ις^Εῃ\ῃΑΣ: Ὁρθῶς λένεγςν ΚΛΕΙΝΙΑΣ: Πολυ σωστα μιλας.­ ­ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ας θαλουμε, λοιπόν, για μια φορα ακόμη όσοΑΘΒ­ίΝΑ|ΟΣ: Παλιν δη πρωτον περί των τοιουτων είς

δυναμιν είπωμεν απόσα αν εἴη. Το μεν δή μενιστον 870ε μος είναι δυνατα σε κωἱοιο Τὀξη τα είδη ωπὡν Των­ ­ Φόνων. Το πιο μεγαλο, λοιπόν, απί αυτα είναι η επιθυμίαεπιθυμία κρατουσα ψυχης εξηγριωμενης υπο πα­

θων· τουτο δί εστίν μαλιστα ενταυθα ου πλείστος Που κυριαρχεί σε μια ψυχή που το ΠἀΘη την έχουντε καί ίοχυρότατος ίμερος ών τυνχανει τοῖς πολ¬ εξαγριὡσει. Αυτό προερχεται κυρίως από το πραγμα για/χοτςν ἡ Τῶν χρημάτων Της άν­Ιλήσΐοω καί ἀῃείροω 5 το 'οποίο νιώθουν οι περισσότεροι ανθρωποι τον πιοκτησεως ερωτας μυρίους εντίκτουσα δυναμις διαφασιν τε καί αίταιδευσίαν την κακην. Της δε απαι­δευσίας ήν τα κακῶς ὲπαινεϊσθαι πλουτον αίτία

μεγαλο και πιο ισχυρό πόθο, δηλαδή από την ακορεστηκαι ασταματητη επιθυμία να αποχτήσουν χρήματα πουοφείλεται σε κληρονομικες καταθολες και σε μιαν ολε­

Φημη πρός των Ελλήνων τε καί θαρααρωνι πρώτον ­ἑιΡ.ἔο, έλλειψη καλής μορίίλὡσεωςἱ­ Πο Την κοκὴ εκίισἰδεϋόνάρ Τῶν ἀναθων αηῖὁ ΠρΟκρΙ·νΟνΤες, Τρίῖον ὀν, γο ση, αιτία είναι οι θλίαθεροί επαινοι για τα πλουτη, που

· Ό εξυμνουνται από την κοινή γνωμη και αναμεσα στουςτους τ' επιγιννομενους λωαωνται καί εαυτους. Ταγαρ αληθές λενεσθαι περί του πλουτου κατα πα­λεις πασας παντων καλλιστον καί αριστον, ως

.ένεκα σώματός εστι, καί σῶμα ψυχης ένεκα· ανα­

'Ελληνες και αναμεσα στους θαρθαρους. Γιατί θεωρουντον πλουτο το πρώτο κατα σειραν αγαθό, ενω είναι τοτρίτο, και διαφθείρουν μ” αυτό τον τρόπο τους νεους,

Θων μὲν Οην όντων ών ένεκα ὁ Πλουῖος είνα! 5 εχοντας πρώτα διαφθείρειτον εαυτό τους. Γιατί το μόνοπεφυκε, τρίτον αν εἴη μετα σώματος αρετην καίψυχης. Διδασκαλος ουν αν ό λογος ουτος νίννοιτοως ου χρή πλουτείν ζητείν ταν ευδαίμονα εσόμε­

αληθινό που πρεπει να λεγεται σ' όλες τις πόλεις γιατον πλουτο και το πιο καλυτερο και το πιο ωραίο, είναιότι οιπλουτος αποθλεπει στην εξυπηρετηση του σωμα­

νον, αλλα δικαίως πλουτείν καί σωφρόνως· καί φα­ ο Τθςί Κω ΤΟ σώμα στην εξυπηρέτηση της ψυχής. Επειδή,νοί Οητως Οηκ ἄν νίννογνινο ἐν Πόλεων φὁνογς ”λοιπόν, είναι αγαθα εκείνα που για χαρη τους επλαστηκεδεόμενοι καθαίρεσθαι. Νυν δε, όπερ αρχομενοι ο πλουτος, πρεπει να τοποθετηθεί τρίτος μετα τηντουτων εἴπομεν, ἐν μέν τουτί ἐστί καί μενιστον α _„σρεΤἡ Του σὡμοΤος κοι Ενας Τέῖοιος λογι­ηοίετ Φὸνον ἑκοησίοω Τάς μενίστας δίκας­ ΔεὐΤε_ 5 κας συλλογισμός θαδΐδασκε ότι όποιος θελει να γίνειρον δε φιλοτίμου ψυχης έξις, φθανους εντίκτουσα,χαλεπους συνοίκους μαλιστα μεν αυτῷ τῷ κεκτη­μενῳ τον Φθανον, δευτεροις δε τοις αρίστοις τωνεν τῇ παλει. Τρίτον δε οί δειλοί καί αδικοι φαθοι

ευτυχισμένος, δεν πρεπει να επιδιώκει να γίνει πλου­σιος, αλλα να πλουτίσει με δικαιοσυνη και σωφροσυνη.Και τότε δε θα συμθαίνουν φόνοι στις πόλεις που πρεπεινα εξαγνίζονται με αλλους φόνους. Τώρα όμως, όπωςείπαμε στην αρχή του λόγου μας γι) αυτό το θεμα, ηλατρεία του πλουτου είναι η πρώτη κι η μεγαλυτερηπηγή που προκαλεί τις μεγαλυτερες δίκες των προμελε­τημενων φόνων. Δευτερη αιτία είναι η διαθεση της φι­λόδοξης ψυχής, που γεννα το φθόνο, δυσκολομεταχεί­ριστο συντροφο περισσότερο για τον ίδιο που εχει φθο­νερή ψυχή, και κατα δευτερο λόγο για τους πιο διακε­κριμενους κατοίκους της πόλης.Τρίτη αιτία που προκαλεί πολλους φόνους είναι οι

ΪΟΘ _ 707

προερχόμενοι από δειλία και αδικαιολόγητο φόθο, ότανπολλούς `δή φόνους είσίν εξειργασμενοι, όταν ῇ ιθτῳ πραττόμενα ή πεπραγμενα α μηδένα όούλονταί 6 δηλαδη καποιος κανει ἡ εχει καμει κατι που δε θελει

· · να μαθει κανείς ότι γίνεται η ότι εχει γίνει. Εκείνους,σφισιν συνειδεναι γιγνόμενα ή γεγονοτα· τους ούντούτων μηνυτας αναιρουσι θανατοις, όταν αλλῳμηδενί δύνωνται τρόπῳ. Τούτων δή παντων περι

λοιπόν, που υπαρχει φόθος να τους καταγγείλουν, τουςσκοτώνουν, όταν δεν υπαρχει αλλος τρόπος να τουςκαμουν να σωπασουν. Για όλους, λοιπόν, αυτούς, ειπώ­προοίμια μεν είρημενα ταυτ' έστω, καί πρός του­ 5

τοις, όν καί πολλοί λόγον των ὲν ταις τελεταιςπερί τα τοιαύτα ἐσπουδακότων ακούοντες σφόδραπείθονται, τό τῶν τοιούτων τίσιν εν 'Άιδου γίγνε­σθαι, καί παλιν αφικομενοις δεύρο αναγκαίον είναιτήν κατα φύσιν δίκην ὲκτεισαι, τήν του παθόντος Θ

απερ αύτός ἐδρασεν, υπ, αλλου τοιαύτῃ μοίρα τε­λευτησαι τόν τότε θίον. Πειθομενῳ μεν δή καί παν­τως φοθουμενῳ εξ αύτού τού προοιμίου τήν τοι­αύτην δίκην ούδεν δεί τόν επί τούτῳ νόμον ύμνείν, 5

απειθούντι δε νόμος όδε είρήσθω τῇ γραφή. 87ι εὉς αν εκ πρσνοίας τε καί αδίκως όντιναούν

των εμφυλίων αύτόχειρ κτείνῃ, πρωτον μεν τωννομίμων είργεσθω, μήτε ίερα μήτε αγοραν μήτελιμενας μήτε αλλον κοινόν σύλλογον μηδενα μιαί­ 5

νων, εαντε τις απαγορεύῃ τῷ δρασαντι ταύτα αν­θρωπων καί εαν μή ­ ό γαρ νόμος απαγορεύει καίαπαγορεύων ύπερ πασης της πόλεως αεί φαίνεται'τε καί φανείται ­ ό δε μή επεξιών δεον, ή μή Ε:

προαγορεύων είργεσθαι, τῶν εντός ανεψιότητος,

θηκαν τα παραπανω σαν προοίμια και σλ αυτα ας προσ­θεσουμε και το λόγο που ακουνε στις τελετες όσοιενδιαφερονται γι* αυτα τα ζητήματα και τα πιστεύουν:ότι δηλαδη για τα εγκλήματα αυτα υπαρχει τιμωρία στονΆδη. Και παλι όταν επιστρεψουν εδώ, οι δραστες είναιαναγκασμενοι να ξεπληρώσουν τη φυσικη ποινη, υφι­σταμενοι με τη σειρα τους εκείνα που εχουν καμει καιδε θα τελειώσουν τη ζωη τους παρα αφού τιμωρηθούναπό ξενο χερι με τον ίδιο θίαιο τρόπο.

[ΚΑΙ­ΞΙΝΙΑΣ: Μας επεισες με τους συλλογισμούς και τα πα­ραδείγματα σου, φίλε μου. Νομίζω όμως πως είναι και­ρός να διατυπώσουμε το σχετικό νόμο. Τι λες και συ,Μεγιλλε;]

[ΜΕΓΙ/ΜΟΣ: Ναι, Κλεινία, εχω κι εγώ τη γνώμη πως εφτασεη στιγμη των διατυπώσεων του νόμου.]

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: [Καμια αντίρρηση, αγαπημένοι μου φίλοι] Σόποιον εχει πεισθεί από το προοίμιό μας και που φοθα­ται μηπως υποστεί καποια τετοια τιμωρία, δεν υπαρχειλόγος να τονίσουμε την σπουδαιότητα αυτού του νόμου.Για όποιον όμως δεν πειθαρχεί, ας θεσπίσουμε γραπτώς,τον εξης νόμο:'Οποιος σκοτώσει εκ προμελετης και αδικα καποιον απότους συμπολίτες του, πρώτα­πρώτα θα αποκλείεται απότους τόπους των νομίμων συγκεντρώσεων, ώστε να μημολύνει ούτε τους ναούς, ούτε την αγορα, ούτε τα λι­μανια, ούτε κανενα αλλο μερος κοινών συνελεύσεων,είτε εμποδίζει κανείς, είτε όχι, τον δραστη, εφόσον οίδιος ο νόμος του το απαγορεύει και θα του το απαγο­ρεύει παντοτε φανερα για χαρη όλης της πόλης. Κιαυτός που δεν τον καταγγέλλει, ενώ οφείλει να το καμει,ἡ δεν τον ειδοποιεί ότι αποκλείεται, αν και είναι συγγε­νης με το θύμα μεχρι του θαθμού του εξαδερφου από

7Ο8?ΟΘ

Μ

προς ανδρών τε καί γυναικών προσήκων τώ τελευ­ την πλευρα των ανδρών ή των γυναικών, ας επισύρειτήσαντι, πρώτον μέν το μίασμα είς αύτον καί τήν πρώτα επανω του το μολυσμα και την εχθροτητα τωντών Θεών ἐχθραν δεχοιτο, ώς ή τού νομου αρα 5 θεών, καθώς η καταρα του νομου διαδίδει παντού τητήν φήμήν προτρέπεται, το δέ δεύτερον ύποδικος φήμη απο την αλλη μερια, ας θεωρείται υποδικος γιατώ έθελοντι τιμωρείν ύπέρ τού τελευτήσαντος γι­ οποιον θέλει να τον τιμωρήσει για χαρη του νεκρού.γνεοθω. 'Ο δε έθέλων τιμωρείν τών τε έπί τούτοις Εκεινος που θέλει να τον τιμωρήσει πρέπει να τηρήσειλουτρών φυλακής πέρι καί οσων αν έτέρων ο θεος ολα τα τυπικα για τον καθαρμο και ολες τις υποχρεώσειςπερί ταύτα νομιμα παραδώ, παντα αποτελών, καί ο που μας έχουν παραδοθεί εκ μέρους των θεών σχετικατήν προρρησιν προαγορεύων, ίτω αναγκαζων τον με αυτα, και έπειτα ας διατυπώσει την καταγγελία κι αςδρασαντα ύπέχειν τήν τής δίκης πραξιν κατα νο­ εξαναγκασει τον ένοχο να υποστεί την ποινή που προ­μον. θλέπει ο νομος. 'Ολες αυτες οι διαδικασίες πρεπειΤαύτα δέ οτι μέν γίγνεσθαι χρεών εστι δια 5 να συνοδεύονται απο προσευχές και θυσίες προς τουςτινων επευχών καί θυσιών Θεοίς τισιν οίς τών τοι­ θεούς εκείνους που ενδιαφέρονται να μην γίνονται φο­ούτων μέλει, φονους μή γίγνεσθαι κατα πολεις, νοι μέσα στις πολεις, είναι εύκολο να το καταστήσειραδιον αποφαίνεσθαι νομοθετῃ· τίνες δ” είσίν οί φανερο ο νομοθέτης. Αλλα ποιοι είναι αυτοί οι θεοί καιΘεοί καί τις [ο] τροπος τών τοιούτων δικών τής ποιος είναι ο σωστος τροπος της εισαγωγής των δικώνείσαγωγής ορθοτατα προς το θείον αν γιγνομενος ιΟ αυτών για να πετύχουμε την εύνοια των θεών, ας τοεἴη, νομοφύλακες μετ) εξήγητών καί μαντεων καί τακτοποιήσουν οι νομοφύλακες, διατυπώνοντας νόμουςτού θεού νομοθετησαμενοι, τας δίκας είσαγοντων ιι μαζί με τους ερμηνευτές, τους μαντεις και τους θεούς;ταύτας. Δικαστας δέ αύτών είναι τούς αύτούς ού­ κι ας διεκπεραιώνουν τις δίκες. Δικαστές θα είναι οισπερ τοίς τα ίερα σύλώσιν διαδικαζειν έρρήθη κυ­ ίδιοι μή εκείνους που έχουν ορισθεί να εκδίδουν τελεσί­ρίωςι ο δέ οφλών θανατῳ ζήμιούσθω καί μή έν τή · δικη αποφαση για τους ιεροσυλους. 'Οποιος καταδικα­τού παθοντος χώρα θαπτέσθω, αναιδείας ένεκα 5 σθεί, ας τιμωρηθεί με θανατο κι ας μη ταφεί στο χώροπρος τώ ασεθείν. Φυγὡν δέ καί μή ίθελήσας κρίσιν που κατοικούσε το θύμα του, γιατί ετσι θα αποφευγοτανύποσχείν φευγέτω αειφυγίαν· έαν δέ τις έπιθῇ που η ασέθεια και θα διετηρείτο η έλλειψη της συγγνώμης.τών τής τού φονευθέντος χώρας, ο προοτυχών .Αν ο ένοχος φύγει και δε θελήσει να υποστεί την τιμω­πρώτος τών οίκείων τού αποθανοντος ή καί τών ρία, ας καταδικασθεί σε διαρκή εξορία. Αν ομως κανέναςπολιτών ανατί κτεινατω, ή δήσας τοίς αρχουσι τών Θ απο αυτούς πατήσει το ποδι του καπου στο έδαφος πουτήν δίκην κριναντων κτείναι παραδοτω. (Ο δέ επι­ ανήκει στο θύμα του, ο πρώτος απο τους συγγενείς τουσκήπτομενος αμα καί κατεγγυατω τον ῷ αν επι­ νεκρού που θα τον συναντήσει ή και οποιοσδήποτε αποσκήπτήται· ο δέ παρεχέτω τούς έγγυητας, αξιο­ τους πολίτες έχει δικαίωμα να τον σκοτώσει χωρίς ναχρεως ούς αν ή τών περι' ταύτα δικαστών αρχή 5 υποστεί καμια τιμωρία ή να τον δέσει και να τον παρα­κρίνῃ, τρείς έγγυητας αξιοχρεως παρέξειν έγγυω­ δώσει στους αρχοντες που τον εδίκασαν για να τονεκτελέσουν. Ο κατήγορος έχει το δικαίωμα να ζητήσειαμέσως εγγύηση γι, αυτον που καταγγέλλει. Αυτος παλιπρέπει να παρουσιασει τρεις αξιοπιστους εγγυητές πουθα εγκρίνει η αρμοδια δικαστική αρχή και που θα εγγυη­θούν οτι θα τον παρουσιασουν στη δίκη.

7ιΟ 7ιι

ι­ιὲνω­#9 εἰς δίκην' ὲάν δέ ἢ μή ὲθέλη #7 όξω/ΘΤΓἶ Αν ομως κονενος η δεν θελει η δε μπορεί νο Θοειτις κοθιστονοι, τήν ορχήν πορολοθούσον δησοσον εγγωηιέςμ Οι Ορχω/Τες αφού Τον Πορωκωοων ος τονΦϋλόῇειν κυἴ Παρὲχειν εἰς Τήν ιφίσίν Τῆς Ιὁίκηθ κροτούν στη Φύλοκὴ γιο νο τον ποροδώσούν στη δικοιο­,Εάν δὲ Οδπὁχείρ μέν μή· αααλεναῃ Ιαζε ααναΐαν 8728 σύνη. Εκείνος πού, χωρίς νο σκοτώσει ιδιοχείρως κο­Τισ ἄλλιυς ἑΤέΡῳ καί Τῇ ὅοαλήαεί Τε κα! εαἰααα/\εν“ ποιον, εχει ποομελετησει το θονοτο τού κοι, ενώ τονσει άΠΟκΤΘἴνΟ§' αἴῃος ών καί μή καααρας Τήν ψαῖ ' εχει δολοφονήσει με τη θέληση τού κοι επειτο οποχἠν ΤΟΠ Φόι/Ου ἐν Παλεί ὲναίκῇι νῖνναααων κα! Ζ προδιονενρομμἐνο σχεδιο, εξοκολούθεί νο πορομενειτούτῳ κοτο τούτο οἱ κρίσεις τούτων πειοι πλην' της 5 στην Πόλη ενώ η ψωχή Του είνοι ακόμη μολωσμένη Οῃὀὲνγὐηςι Τῷ δέ ὸΦ^ὁνΤί|ΤαΦίἹς|ΤἶἹ'ἶ α"‹ειας_εξεαΤω ἶ το φονο, θο ύποστείί γιο το εγκλημο ούτο, τις ίδιεςΤύχεἴν. Τά δέ ἄλλα κί­Πα Ταατα ωααααας αιααα“ τιμωρίες χωρίς το δικοίωμο νο πορούσιοσει ενγύητες.Θεν Όηθἑνῃ Περίαωαν νίννἑααω· Τα αατα αε ἶαἶω Αν κοτοδικοσθεί, ος τού επιτροπεί νο τοΦεί στην πο­ΤΟΟΤΟ ξένθισἶκ Πρός ξἑνοας ίῖαίααῖαίαἰ δα! ξεναἕς τοίδο τού, ολλο οσον οφορο το ολλο, θο ύποστεί τιςΠρός ἀλλἠλοϋςι ὀααλαίς Τε αα Προς αααλανς· Της ιο ίδιες ποινες με τον ποσηνσύμενσ. Αύτες οι ίδιες διοδί­ΤΘ Θὐΐοχείρίας Πιέρ! καί ὲαίαααλεααεωςι αληναης Ό κοισίες θσ εΦσΟι­ισσθούν οντιστοίχως κοι στους: ξένουςὲννὐης' Τσὐτην δἑι καθάπερ είρηῖαίι Ταας ααωχε" οπενοντι ξενων κοι στούς πολίτες η τούς ξενούς μετοξύΩΟΩ κ6ιΤεΥΥϋασθαίι ταν δέ Πρααναιαεααῃα ταν φα­ των κοι πολι στούς δούλούς οπενοντι των δούλων, οτονι/Ον ἄμυ ια­`ίΤΘΥΥϋαν καί Τοαωας· Εαν αα αααλας προκειτοι γιο ύποθεσεις φονων πού διοπροττοντοι ιδιο­ελευθεροι εκων. ειτε|ουτο›‹ειο( ειτε Θςυλευσοςι 5 χειρως ἡ κειειιιν Προμεκέτηεί εκτος οιτὀ το δικαιωμαἀΠΟκΤ=®?ἴνΠι καί ὀΦ^Π7Την| δίκἰιν· Ο ααλεωἶ κα" της εγγύησεως. Αύτηνι οπως ειπώθηκε, εχούν δικοίωμονὁς δἠμιθς ἄι/ων Προς ΤΟ μνίιί­ία ΤΟΟ ααααανανἶας: νο την χρησιμοποιούν οσοι σκοτώνούν με το ίδιο τούςὅθεν ἄν ορο τον τύμοον μοστιγωσος οποσος ον ο το Χέρια κοι νο την οποιτεί εκείνος πού κοτσννελλειὲλών Προσἶαῇῃι ὲανίῖερ Θίἐιἕ ΠΟΙΟ!­ίενος Ο Φανεας· κοποιούς γιο προμελετημενσ φονο. Αν κοπσιος δούλοςΘαναΐωσάΐω­ ,Εαν δε Τίς ὁααλανγκΐεἰνῃ αηαεν ααα Ο σκοτώσει θελημοτικο ενον ελεύθερο ονθρωπο, είτε μεκος"/Το, Φοὅῳ δε μή μηνύτης οισχρων ειογων κοι το ίδιο το χεριο, είτε με ποομελετημενο σχεδιο κοι κο­κακῶν ηητού γίγνητοι, ἡ τινος ενεκο ολλού τοιού· τοδικοσθεί γι” ούτοὶ τοτε ο κοινος δημιος, της πολης,ΤΟΟ] καθάπερ ἄν εἰ Παλαην ίαεινας ααα!­χαν Φαναν οΩ τον οδηγήσει κοντο στον τοΦσ τού σκοτωμενού, οίδίκος, ὡσούτως κοι' τού τοιούτού δούλού κοτο το 5 ένο μέρος οῃὀ ὀῃοω θο Φοἰνετω Το μνἡμοῖ και εκεί θαΟὐπι ἀΠΟΘΟνὁνΤΟς` ΟαΤω§` ααεχααα· τού δωσει τοσο χτύπημοτο με το μοστίγιο οσο θο διο­

τοξει ο κοτηγορος, κι ον ο μοστινωμενος ζει οκομο, θοτον οποτελειώσει. Αν πολι σκοτώσει κονείς ενο δούλοχωρίς τού φτοίξει σε τίπστο, ολλο μονοχο επειδη φοθο­τοι μηπως τον κοτογγείλει γιο τις κοκες κοι οισχρεςτού προξεις, η γιο κοποιον ολλη πορομοιο οιτίο, οπωςοκριθώς θο κοτοδιωκοτον, ον σκοτωνε κοποιον πολίτη,νο ύποστεί το ίδιο γιο το Φονο τού δούλού πού σκοτώ­θηκε γι” ούτούς τούς λογούς. [Τι λετε, φίλοι μού; ονκοι ούστηοος, δεν είνοι δίκοιος ο νομος ούτος;]

|Κ/ΧΕΙΝΙΑΣ: Νοι, κολε μού Αθηνοίε. Αλλο κι ενώ κι ο Μεγιλ­

ε

7ί2 οί ί ττε»

,Εάν δέ δή Υἴννηταί ὲΦἸ Οἶσί καί νομοθεπῖἴν 8 λος ατι” εδώ κουραστηκαμε αιτό την ανατιτυξη των εγ­δεινόν καί ουδαμῶς ιτροσφιλες, μή νομοθετείν δε κχημύτων Της ονθρὡηη/ης Φωχηηγ Εληἰζω να μην ωηἀρμἀδὐνΘΤΟνι σϋννενῶν ΘὐΤὁΧε`ίρΘ§` Φὁνονς ἡ ὅί, ὲῃίτ σ χουν τιια αλλα να μας αναφερεις και να μας τιεις τιοιεςαουλευσεως γενομενους, εκουσίους τε καί αδί­ εἱνσι Οι δίκηιες Ποινές για Το καθένα]κους Πάντως Οί τά μέν Πολλά ἐν κακῶς Οίκοιίσαις ιιυιειτι/ιλοε· εχει δικιο Ο κλεινιας, αγαπητε μου Φιλε. Ε­καί τρεφομεναις γίγνονται ιτόλεσιν, γένοιτο δ” αν ± χουμε εξω/Τλησει Το Θέμη ωΠὀ]_ΠΟΠ Τί καί ἐν ἡ μή Τίς ἄν ιτροσδοκήσειεν χώρα, 5 [ΑΘΗΝΑΙΟΣ [Δυστυχώς όχι, φίλοι, εχουμε να τιουμε ιτολλαλἑνείν μὲν δή χρεών Οὐ Πάλίν Τόν ἐμΠρΟσθε και τιιο φριχτό ακόμη]. Αν δηλαδη συμθουν τιραγματασμίκρῷ ίϋηθἑνω λὁνΟν, αν αρα τις ακουων ἡμῶν για τα οποία και να νομοθετησουμε είναι φριχτό καιΟἴος ἀίίοσχἑσθαί νἑνηΐαί μᾶλλον ἑκών δίά Τά Τον καθόλου γοητευτικό ιτραγμα, και να μη νομοθετησουμεΦΟΤΟ Φόνων Τῶν πάλ­'ΤΠ ἀνοσίωώτων­ Ὁ γάρ δή θα ήταν αδυνατο ότιως οι φόνοι συγγενών με τα χεριαί­ΙΠΘΟΟ ἢ λὁνοςι ή ὁ Τί Υρή Πίῃσανορεὐείν Οὐωνι ίο η με τιρομελετη, φόνοι θεληματικοί και από καθε ατιοψηἐκ Πσλαίῶν ίερέων εῷη­ Ή σαΦῶΩ ὡς ἡ Τῶν συν­ Θ αδικοι, ιτου συνηθως συμθαίνουν σε Πόλεις ότιου η δια­νενῶν 0ίμάΤων Τίμωρὐς Δίκη <°ΪΠἰΟκΟΠΟ§` νόί­ίῳ Χρη· κυθερνηση και η εκπαίδευση είναι ελαττωματικες, αλλαΤΟ! Τῷ νί­ίνδή λεχθὲνῃ καί ἔπιξεν ἄρθ ὅράσανῇ Π ί ι­ιου κατιοτε ιταρουσιαζονται και σε μια χώρα ιτόυ δενΤΟίΟϋΤΘν Πῦίθεἶν Τσὐπί ἀνανκαίως ἄίιερ ἔὁρασεν' ζ το ιτεριμενει κανείς, τότε πρέπει να ετιαναλαθουμε τηνεἰ Παΐἑρα ἀῃὲκΐείνἑν Ποτέ Πςι Οὐἶόν Τοηῖσὺίίὁ 5 ἔ ιστορία τιου είτιαμε λίγο ιτρωτυτερα, με την ελιτίδα ότιτέκνων τολμησαι δία ιτασχοντα ἐν τισι χρόνοις, καν Οκοοονῖὀς την κὀηοωη ω­[Ο μας θα μηορὲσει νο ΟΠΟΦΟ­

κΤάνΠ μίιπἶραι νενέσθαί Τε Πὐΐὁν Θηλεἴας μεω­ γει με ιτιο δυνατη θεληση, γι) αυτους τους λόγους, αυ­ΟΧόνΤΟ Φὐσεως ἀνανκσἶονι νενὁί­ίενὁν Τε ὑίῖὁ Τῶν τους τους φόνους τιου είναι αιτό καθε ατιοψη οι ιτιονεννηθἑνΐων λίίῖεἶν Τόν ὅίον ἐν Χρόνοίς νσΐἑροίθ” ανόσιοι αιτό ολους. Αυτός ο μυθος, λοιι­ιόν, ἡ η ιστοριατου γαρ κοινου μιανθεντος αίματος ουκ είναι κα­ ιΟ η ὸηωη αλλοιώς θέλει νο Την Ονομησει κονεία έχει ει­Θαρσίν ἄλληνι Ονὅέ ἔκΠ^νΤΟν ὲθἑλείν γίγνεσθω τιωθεί καθαρα ατιό τους αρχαίους ιερείς, ότι η θεία ΔίκηΤό ί­ίίίινθἑν Πρίν ΦὁνΟν Φόνῳ ὁί­ίοίῳ ὁμοίον ἡ ὁρά“ 8738 τιου εκδικείται το αίμα των συγγενών, αναφερει το νόμοΟὉΟΟ ψϋχή Τίσίί καί Πάσης Τῆς σνννενείος Τόν θντ τιου είτιαμε τώρα δα και διατασσει, ότι όταν καποιοςμόν ἀΦί^Οσα|­ίἑνη κοίμίσῃ­ ΤΟΠΤΟ δή Παρά θεῶν κάμει κατι, να παθει αναγκαστικα τα ίδια με εκείνα πουμέν Τίνα Φθΰθὐμενθν Τάς Τί!­ίωρίσς εωνεσθω Χρή ο ίδιος έκαμε. Εκείνος, λόγου χαριν, τιου σκότωσε κα­

τιοτε τον τιατερα του, θα γίνει με τη σειρα θυμα τηςίδιας Θιαιότητας ατιό τα τιαιδια του σε κατιοιον ορισμένοχρόνο. 'Οτιοιος εχει σκοτώσει τη μητερα του, είναιαναγκη να Εαναγεννηθεί με γυναικεία φυση και, αφουγίνει γυναίκα, θα χασει τη ζωή ατιό τα τιαιδια του σεκατοτιινἡ ετιοχη. Γιατί, όταν μολυνθεί το κοινό αίμα, δενυτιαρχει αλλος τρότιος καθαρμου, και το μόλυσμα δενμπορεί να καθαρθεί τιριν η ψυχη τιου εγκληματισε ιτλη­ρώσει με όμοιο φόνο το φόνο ιτου εχει διαττραξει καικατατιραυνει όλη την οργη της οικογενείας εξιλεώνον­τας την. Να λοιπόν, ιτοιες θεϊκες τιμωρίες ιτρετιει να

. Τ Ττω 7ι5τν

τας τοιαυτας· εί δέ τινας ουτως ἀΘλΤΟ σϋι­ΤΦΟΡΤΤ 5 ί φοοαται κανείς για να συγκροτείται. Αν ομως, κυριέψεικαταλαὀοι, ώστε τιατρος ἢ μητρὸς Τ? ὐδΘ^Φῶν ή κοτιοιον μια τετοια ελεεινή συμφορα, ώστε να τολμήσειτέκνων έκ ττρονοίας έκουυίως ψϋχἠν Τολμησω ω εκ τιρομελέτης και με τη θέλησή του να αιτοχωρίσει τηατιοστέρέῖν σώματος, ὁ Παρά ΤΟΤΪΤ ΘνΤἹΤΟΤ:' νο!­Τοθἑτ ἔ ψυχή του ιτατέρα του ατιο το σώμα ή της μητέρας τουΤΟΤ­Τ νόμος ὡδε ΤΤ<®?ρΤΤῶν ΤΟΤΟΤΤΤων νΟμΟθεΤεΤ ΤΤΏΟΏ­ ή των αδερφιών του, ή των τιαιδιών του, τοτε ο τιαρώνρἠσ8Τς μὲν Τάς ΤΤειςΤ Τῶν νΟί~ΤΤί·Των Τ:ΤΏνεσΘΟΤ ΚΟΤ Ό νομος του Θνητου νομοθέτη, νομοθετεί γι' αυτο τα εγ­ὲννὐςς Τάς ςΤΤΤὀΤς εΤνΤῖΤΤ κΟΘάΤΤερ ὲριςἠθη ΤΟΤς ἐμ­ Τ κλήματα τιροκηρυσοοντας τα εξής: αιτοκλείεται ατιοΤίροσθεν' ὲάν δέ ΤΤς ὁφλῃ φόνοω ΤΟΤΟΤΤΤΟΜ ΤΟΤΤΤων ολους τους δημοσιους χώρους και θα ισχυουν γι” αυτονκτείνας τινα, οί μέν τῶν δικαστών υττηρέται και' Οι εγγυἡσεγς Που ἑχοωμε εξογγεἰχει Προηγοωμὲγ/ως­ἄρχοντες αττοκτείναντες, είς ΤεΤΟΥμένΤἹν ΤρΤΟδΟν 5 Εκείνος ιτου θα καταδικασθεί για ένα τέτοιο φονο, σκο­ἐξω της τιολεως ὲκὅαλλόνπϋν νϋμνόν, ΟΤ δέ ΤΤΤΟΧΟΤ τωσει δηλαδή κανένα ατι` αυτους τιου είιταμε, οι υτιηρέ­ΠΤΪΟΟΤ ὐυἑρ όλης Τῆς Πόλεως] λΤθΟν έκασως Φέ“ τες των δικαστών και οι ορχοντες ας τον σκοτώσουνρωνι Τ­ΤΤΤΤ Τήν κεφαλήν ΤΟΟ νείφςὐ ΰάλλων ΤΤΤΦΟΤ : στο ορισμένο σταυροδρομι, αφου τον Θγολουν γυμνοσιουτω τήν τιολιν όλην, μΘΤά δέ ΤΟΠΤΟ εΤς Τά Τῆς Ι, έξω αιτο την τιολη. Και ολοι­οι αρχοντες κρατώντας οΧώρας ὥρα: ΦἑΏΟνΤες ὲκ8ΤἶΤλλὁνΤων Τῷ νόμῳ ἄΐα” Το ἔ καθένας μια τιέτρα, ας την τιετοξουν τιονω στο κεφολιφον. Ο , του νεκρου, για να εξαγνίσουν μ' αυτο τον τροττο ολο­Τον δε δή ιτάι/Των ΟΤκΘΤόΤΘΤΟν κωλενὁμενον κληρη την τιολη, και έτιειτα ας τον μεταφέρουν σταφίλτατον ος αν ἀΠΟκΤΘΤνΠι ΤΤ Χρή Πάσχων? λεἔῳ συνορα της Χώρας και να τον αφήσουν οταφο συμφωναδέ ος αν εαυτον κτείνῃ, τήν της έίμαρι­Τένης ΤΟ με Το γόμααιτοστερῶν μθἴρανι ΤΤΤΤΤΘ Πόλεως Ταξάσης δΤκΤΤι 5 'Οσον αφορα εκείνον τιου σκοτώνει τον ιτιο δικο τουΙ­ΤΤΤΤΘ ΤΤερΤωὀΤΤνῳ ἀΦΤἶΤΤ‹Τῳ Προσπεσοὐσῃ ΤΤΤΧΠ ἀναψ Τ ατι” ολους τους ανθρώπους, τον πιο αγαπημένο του,Τ‹ΘσΘεΤςι μηδὲ ΤΤΤΟΧΤΉ/ης ΤΤνὁς ΤΤΤΤΤΟΡΟΤΤ ΤΤΟΤ ἀΘΤΟΤΤ οιτως λέμε, τιοια ιτοινή τιρέιτει να του ετιιοαλλουμε; Εν­!­Τεωλςχώνν ΤΤΏΥΤΨ δέ ΜΤΤ ἀνονὁρως δεί/ΗΤ] ἑα“Τῷ νσώ αυτον που σκοτώνει τον ίδιο του τον εαυτο, καιδΤκΤἹν ςΤδΤΤ‹Ον ὲΤΤΤθῇ­ ΤΟΤΤΤῳ δή Τά μὲν ἄλλο θεός του στερεί δια της Βίας το μέρος της ζωής τιου τουΟἶδςν ΤΪΤ Χρἠ νόμψς ΥΤΥνεσθΤ?ΤΤ ΤΤεΡΤ κςΤΘ6ΤρμΤ)ΤΤς_Τε (Τ έχει δώσει το ιτειιρωμένο, Χωρίς ουτε Τι τιολη να τοΚΟΤ ΤςΤΦΤΤςτ ών ὲξΤΙΥΤΙΤςΤς Τς ΤΤ!­Τα ΚΟΤ Τούς ΤΤερΤ ΤΤΤΤΤΤΟ ετιιοολλει σαν τιμωρία, ουτε να τον χτυττήσει καμιανὁμςϋς ὲΤΤΟΤνΘρΟΤΤἑνΟΤ#ς Χυή ΤΟΤΤς ὲννΤΤΤΟΤΟ|νενεΤ υττεροολική ατυχία ατιο την οτιοία δεν υτιορχει διαφυγή,τιοιεῖν αυτοἴυιν ΚΟΤΤΤ Τά ΤΤρΟσΤαΤΤὁμενα. Ταφους ουτε να του ετιιθαλλει η τυχη κανένα ατιελτιιστικο εξευ­δί εΤνΘΤ ΤΟΤς ΟΤΤΤΤΤΤ ΦΘΟΤΕΤΟΤ ΤΤιΟωΤΟν μέν κζπά μὁνας 5 τελισμο, ώστε να γίνει ανυτιοφορη η ζωή του, αλλα εκεί­

νον τιου ετιιθοιλλει στον εαυτο αυτή την οδικη τιμωρίααπο τεμτιελια, ανανδρία και δειλία. Ποια τυτιικο τιρέτιεινα εφαρμοσθουν στην ιτερίτιτωσή του σχετικο με τουςκαθαρμους και την ταφή, το γνωρίζει ο θεος, και οι ιτιοστενοί συγγενείς του ρωτώντας είτε τους ερμηνευτέςή τους νομους τιου ασχολουνται μ, αυτο, ας ιτροξουνσυμφωνα με τις διαταγές τους. Αλλο για οσους τιεθαί­νουν με τέτοιο τροιτο, τιρέτιει ιτρώτα­τιρὡτα οι τοφοιτους να είναι αττομονωμένοι, χωρίς μήτε ένας να είναι

?ιΘ

μηδε μεθ, ενος συνταφου, εἴτα εν τοῖς τῶν δώδεκαορίοισι μερων των οσα αργα καί ανώνυμα θαπτεινακλεείς αυτους, μήτε στηλαις μήτε ονομαυι δη·λουντας τους ταφους.

?ι7

εκεί κοντα του, επειτα να τους θαθουν στα παραμεθοριαμερη απο τα δώδεκα τμήματα της πολεως, οσα είναιακαλλιεργητα και αδεσποτα εκεί να τους θαθουν χωρίςευλογίες και χωρίς να τοποθετήσουν μήτε στήλες, μήτε

, „ ζ­Ο ἄλλο Π Φονεύση Θ ονοματα που να δείχνουν τον τοπο που εχουν θαφτεί.° ' ' ” ' ον ω ν , , . , , . , , . ,Εαν ὁ εφα ιπἰοζυγἰ _η · , Αν ενα υποζυγιο η αλλο ζωο σκοτωσει καποιον, εξω αποτινα, πλην των οσα εν αγωνι των δημοσία τιθεμε­

νων αθλευοντα τι τοιουτον δρααῃι ὲυεξῇωσσν μένΟι ηροσηκοντες του φονου τῷ κτείναντι, διαδικα­

την περίπτωση των δημοσίων αγώνων οπου τα ζώα τρε­χουν για να παρουν θραθείο, οι συγγενείς του νεκρουἴσίν ἄν καί ὁΠὁσΟΙς 5 ας καταγγείλουν το φονια για φονο. Η δίκη θα διεξαχθείζω/Τωἶ δε, Των Ω)/ρονομΐυν ,Ο, , „ ­ .ι απο οσους και οποιους αγρονομους ορίσει ο συγγενής,προσταξῃ ο προσηκων, το δε οφλον εξω των ορων

της χώρας αποκτείναντας διορίσαι. Ἐαν δε αψυχοντι ψυχης ανθρωπον στερησῃ, πλην οσα κεραυνόςη τι παρα θεου τοιουτον αελος ίον, τών δε αλλων

και το ζώο που θα καταδικασθεί ας πεταχτεί εξω αποτα συνορα της χώρας. Αν κατι αψυχο στερήσει τη ζωήενος ανθρώπου, εκτος αν είναι αστροπελεκι ή καποιο

. „ , , , . ι παρομοιο θεϊκο χτυπημα, απο ολα τα αλλα πραγματα” ° πεσοντο αυτο ε πεσον κτεινῃ ιθ·'Οσο Τ”/ος Προσ Έ η μ _ , που σκοτωνουν ανθρωπο επειδη πεφτουν πανω του ητινα, δικαστην μεν αυτῳ καθιζετω των γειτονων

, , , εκείνος πεφτει πανω σί αυτα, ο συγγενής του νεκρουί ' ' ο π οσ κων ενει, α οσιουμενος 874εΤον εγγυπἕω ρ η Υ Φ . θα ορισει δικαστή τον πιο κοντινο γείτονα. Εξιλεωνομε­υπερ αυτου τε καί υπερ της συγγενείας ολης, τΟδε οφλον εξορίζειν, καθαπερ ερρηθη το τῳν ζῳωνενο

νος ο ίδιος κι ολη του η οικογενεια. Και το αντικείμενονπου θα θεωρηθεί ενοχο, θα πεταχτεί εξω απο τα συνορα,Υ ςι _, ­ οωείπαε'τ 'ε ιαταίώ.'Εαν δε τεθνεώς μεν αυ τις φανῃ, αδηλος δε 5 ΑΠ ς Θμ Ξ ι γω Τα γ ς 0ο κτείνας ή και” μη αμελώς ζητουσιν ανευρετος

γίγνηται, τας μεν προρρησεις τας αυτας γίγνεσθαικαθαπερ τοίς αλλοις, προαγορευειν δε ΤΟν Φοί/Οντώ δρασαντι, καί επιδικασαμενον εν αγορα κηρυξαι

ν, πα ι, ρε εἰ καποιος σκοτωμενος και ο φονιας τουείναι αγνωστος και δεν ανακαλυφθεί ουτε μετα αποαυστηρή ερευνα, θα γίνουν οι ίδιες ενεργειες οπως καιστις αλλες περιπτώσεις, δηλαδή να απαγγελθεί η κατη­Τὼ κπίνσνῃ Τόν κα, Τόν Κω. ὡφληκὁῃ Φὁνου μή Ό γορία του φονου εναντίον του δολοφονου και αφου

επιθαίνειν ίερών μηδε όλης χώρας τηςιτου παθον­ θγει καταδικαστική αποφαση να διαλαλήσει ο κήρυκαςώ ἄν φηνη καί γνωσθῆ ὀπἴοθω/Οὐμενον καί οτι οποιος σκοτωσε τον ταδε ή τον ταδε και αποδείχτηκεΟ §`

εξω της του παθοντος χώρας εκθληθηααμενθν Ο­ φονιας του, πρεπει να μη πατησει στους ναους ή σί_ ., ι ι 5 οποιοδήποτε μερος της χώρας του νεκρου, ώστε σεταφον. Ουτος δη νομος είς ημιν εστω κυριως περι

φονου κείμενος. περίπτωση που θα Φανερωθεί και θα γίνει γνωστος, θαθανατωθεί και θα πεταχτεί αταφος εξω απο τα συνορατης χώρας του θυματος. Αυτος, λοιπον, ο νομος, μεσαστη μονοθεσία μας, ας είναι εγκυρος σχετικα με τουςφονους. Τέτοιες είναι οι διαταξεις για τα αδικήματααυτου του είδους.

|Κ/ΙΕΙΝΙΑΣ: Δεν υπαρχουν εγκλήματα που να απαλλασσον­ται απο οποιαδήποτε ποινή, Φίλε Αθηναίε;]

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: ίθεθαίως, καλε μου, Κλεινία. Και γι' αυτα ακρι­

4?

?ιΒτι.:

Καί τα μεν περι' τα τοιαατα μεχρι τοατων οατωςτ

7ιθ

θώς σκοπεοω να καμω λογο]. Οι περιστασεις κι οι λονοι­ ι για τους οποίους οποιος σκοτώσει, θεωρείται δίκαιο κα­

ων δε ο κτείνας εφ) οίς τε ορθως αν καθαρος είη, 1

ταδε εστω· Νυκτωρ φωρα είς οίκίαν εἰσιοντα επί = θαρος οπο την πραξη, ας είναι οι παρακατω: τον κλεφτη_ , ., . 4. . . ., . α ει κανεί επ* αυτο ο ω τη να τα να παίνεικλοπῃ χρηματων εαν ελων κτεινῃ, καθαρος εστω· ιΟ ·η Ποω Πι ν ς _ Φ ' Χ μ

καί εαν λωποδατην αμυνομενος αποκτείνη, καθα­ρος εστω· καί εαν ελευθεραν γυναικα θιαζηται' τιςἢ παίδα ττερι' τα αφροδίσια, νηιτοινί τεθνατω υπο

στο σπίτι του για να αρπαξει χρηματα, θα είναι καθαρος,ο

αν τον σκοτώσει. Επισης, καθορος ας είναι κι εκείνοςπου θα σκοτώσει ενα λωποδυτη θρισκομενος σε αμυνα.Και παλι οποιος προσπαθήσει να θιασει μια ελευθερητε του αθρισθεντος θία καί υπο πατρος ή αδελφων °_ , ,

., .. ,. . , ν , ­ . ι γυναικα η να ασελγησει πανω σ ενο παιδι, εχουν δι­η υεων εαν τε ανηρ επιτυχῃ γαμετῃ γυναικι θια­ 5 , _

ζομενῃ κτείνας τον θιαζομενον εστω καθαρος εν ~

τῷ νομῳ· καί εαν τις ιτατρί θοηθῶν θάνατον, μηδεν Ν

καιωμα νο τον σκοτωσουν, χωρις νο τιμωρηθουν εκεινοιπου υπήρξαν θυματα της Βίας ἡ ο πατερας τους η το

­ τί: αδερφια τους ἡ τα τιαιδια τους. Κι ον ενος αντρας συλ­ανοσιον δρωντι, κτείνῃ τινα, η μητρί η τεκνοις ηἀὅελφοἶς ή σωγγεννήτοα Τἑκνωχ/7 Πάντως καθαρός 4 λαθει καποιον να θιαζει τη νομιμη συζυγο του, ον σκο­

εστω. εεΤα μεν τοίνυν περί τροφην τε ζώσης ψυχης

τώσει το θιαοτη της, θα μείνει ατιμώρητος οπως προσ­α . , , ,

_ ταζει ο νομος. Κι αν καποιος υπερασπιζομενος τη ζωη­ του πατερα του, που απειλείται χωρίς νο εχει καμεικαί παιδείαν, ών αατῃ τυχουσῃ μεν θιωτον, ατυχη­

_ ..ς καμια ασεθεια η της μητερας η των παιδιών η των αδερ¬οαοῃ δει τουναντίον καί ιτερί θανατων των θιαίων­ φιών η τη μητερα των παιδιών του, σκοτώσει τον ενοχο,ας δει τιμωρίας γίγνεσθαι, νενομοθετησθω· τα δε 5 Η

περι' την των σωματων τροφην μεν καί παιδείανείρηται, το δί εχομενον τουτων, αί θίαιοι πραξειςυπ, αλλήλων ακοασιοι” τε καί εκοαοιοι γιγνομεναιδιοριστεον είς διζιναμιν οί τε εἰσιν καί οσοι, καί ὡναν τυγχανουσαι τιμωρήοεων το ιτροσφορον εχοιεν ιΟ

αν εκασται, ταυτα μετί εκεινα, ως ἐοικεν, ορθώς ε­

αν νομοθετοιτο.' Τραυματα δη και πηρωσεις εκ τραυματων τα

γε δευτερο μετα θανατους καί ο φαυλοτατος ανταξειεν των επί νομων τρειτομενων ταξιν. Τα δή 5

τραυματα, καθάπερ οί φονοι διηρηντο διαιρετεον,

ας θεωρηθεί τελείως αθώος γι” αυτο που έκαμε.Να λοιπον, ποιο είναι η νομοθεσία μας σε ο,τι αφοραείτε την ανατροφή και την εκπαίδευση μιας ζωντανηςψυχης ­ ποια δηλαδη οταν απολαυσει αξίζει να ζει καιποια αντιθετως αν δεν πεταχει πρεπει να πεθανει ­ καισε ο,τι αφορα τις ποινες που πρεπει να επιθαλλονταιστους θίαιους θανατους. Και για την ανατροφη και εκ­παίδευση του σώματος, εχουμε ηδη μιλήσει. 'Επειτα απ'αυτο ομως ερχεται ενα θεμα, το θεμα των θεληματικώνη αθελητων αμοιθαίων πραξεων Βίας: Πρεπει να τις κα­θορίσουμε, με οσο το δυνατο μεναλατερη ακρίθεια, τοείδος, τον αριθμο τους, και τις ποινες που αρμοζει ναεπιθαλλουμε σε καθε περίπτωση. Αυτοί οι νομοι οπωςφαίνεται, θα αποτελοασαν τη λογικη συνεχεια των προη­γουμενων.Λοιπον, ακομη, και ο λιγοτερο ικανος νομοθετης θακατετασσε δεύτερο στη σειρα μετα τους θανατους τοτραύματα και τις αναπηρίες που προερχονται απ) αυτα.Οι τραυματισμοί μπορεί να διαιρεθοαν, οπως και οι φο­νοι, σε ακουσιους που γίνονται απο θυμο η φοθο και

720

­ιαετ ι

?2ι

τα μεν ακουσια, τα δε θυμῷ, τα δε φοθῳ, τα δε τιοποσα εκ προνοίας εκουσια συμθαίνει γιγνομενα· στους εκουσιους που προερχονται απο προμελετημενο

_ . _ σχεδιο. Και πρεπει σαν προλογο σε ολί αυτα να πουμεπρορρητεον δη τι περί παντων των τοιουτων τοιον­_ κατι τετοιο: οτι δηλαδή οι ανθρωποι είναι αναγκη ναδε, ως αρα νομους ἀνθρώποις αναγκαιον τίθεσθαι ι Ο

. _ . . ,. , . _ . δημιουργουν νομους και να ζουν συμφωνα με τους νο­δ δΞῖβῖαιξ/άῖ_ῖ)ἶ/Ο ἔζἔἶυυνς ἴ?ΗμΙἐἑεἔ1ἰΤἕ,:Φξἔ:;Σ\ῖωἔὀΖΟ:Ζ 8753 , μους, αλλιώς υπαρχει φοθος να μη διαφερουν καθολουφυσις ανθρώπων ουδενος ίκανη φυεται ώστε γνω­ναι' τε τα συμφεροντα ανθρωποις είς πολιτείαν καί

_γνουσα, το θελτιστον αεί δυνασθαί τε και εθελειν

_ ,Σ απο τα πιο αγρια θηρια. Και αιτια αυτου είναι οτι καμιαανθρώπινη φυση δε γεννιεται αρκετα ικανή ωστε ναγνωρίζει ποια είναι τα συμφεροντα των ανθρώπων που

ι _ . ., 5 ζουν στις πολεις και, αφου τα γνωρίσει, να μπορεί καιπραττειν. Γνωναι μεν γαρ πρωτον χαλεπον οτιπολιτικῇ καί αληθεί τεχνη ου το ίδιον αλλα το κοι­ να θελει παντοτε να κα­νει αυτο που είναι το καλυτερο.

_ 8 Η πρώτη αλήθεια που είναι δυσκολο να την καταλαθειναν αναγκη μελειν ­ το μεν γαρ κοινον συνδει, 1, , , _

Το δε ίδιον διασπα τας πολεις ­ καί οτι συμφερει κανείς είναι το οτι η πραγματικα αληθινη πολιτικη τεχνη_ _ ., . , δεν πρεπει να ενδιαφερεται για το ατομικο συμφερον,τῷ κοινῷ τε καί ίδίῳ, τοιν αμφοιν, ην το κοινον

τιθηται καλώς μαλλον η το ίδιον· δευτερον δε, εαν αλλα για το κοινο ­ γιατί το κοινο συμφερον συσφίγγει,ιι , . , . .

. _ , „ _ „ , ενω το ατομικο διασπα τις πολεις ­ και στο κοινο καιαρα καί το γνωναι τις οτι ταυτα ουτω πεφυκεν , ,. . _ , , . . _ . Ι . στο ατομικο συγχρονως συμφερει αν το πρωτο κι οχιλαθη ικανως εν τεχνη, μετα δε τουτο ανυπευθυνος τι , ,

τε καί αυτοκρατωρ αρξη πολεως, ουκ αν ποτε δυ­ το δευτερο, νομοθετηθει σε στερεοτερες θασεις. Η_ . _ . δευτερη αληθεια είναι οτι κι αν ακομη κατακτήσει τε­ναιτο εμμείναι τουτῳ τῳ δογματι και διαθιωναι το 5

_ , , δλείως αυτήν την τεχνη και αντιληφθεί οτι αυτή είναι ημεν κοινον ήγουμενον τρεφων εν τῃ πολει, το δε_ , φυση των πραγματων και γίνει υστερα απ, αυτο ανευ­ίδιον επομενον τῷ κοινῳ, αλλ) επί πλεονεξίαν και θυνος αρχων και αυτοκρατορας της πολης, δε θα μείνειίδιοπραγίαν ή θνητη φυσις αυτον ορμησει αεί,

φευγουσα· μεν αλογως την λυπην, διώκουσα δε ποτε πιστος σ αυτή την αρχή και δε θα εξακολουθήσει,_ , , . στην διαρκεια ολης του της ζωής, να ενδιαφερεται κυ­την ηδονην, του δε δικαιοτερου τε και αμεινονος ιΟ

ρίως και να προωθεί μεσα στην πολη το κοινο συμφερον,επίπροσθεν αμφω τουτω προστησεται, καί σκοτος 0 , ,_ _ τοποθετωντας σε δευτερη μοιρα το ατομικο. Αντιθετααπεργαζομενη εν αυτη παντων κακων εμπλησει

.,λ .Ε . η θνητή φυση του θα τον παρασυρει παντοτε στην πλεο­προς το τελος αυτήν τε καί την πολιν ο ην. πει_ „ , , . ι . . . νεξια και την αυθαιρεσια, αποφευγοντας δε, αντιθεταταυτα ει ποτε τις ανθρωπων φυσει ικανος θεια

μοίρα γεννηθείς παραλαθείν δυνατος εἴη, νομων 5με τη λογική, τη λυπη και κυνηγώντας τις ηδονες, θα

_ , . τον καμει να προτιμήσει αυτα τα δυο απο το καλυτεροουδεν εν δεοιτο των αρξοντων εαυτου· επιστημηςγαρ ουτε νομος ουτε ταξις ουδεμία κρείττων, ουδε και το δικαιοτερο και θυθίζοντας τον εαυτο της στο

_ σκοταδι, τελικα θα γεμίζει και τον ίδιο και την ποληθεμις εστίν νουν ουδενος υπήκοον ουδε δουλον ολοκληρη με ολα τα κακα. Γιατί, πραγματι, αν γεννιοτανκαποτε ενας ανθρωπος ικανος απο τη φυση του, με τηνευνοϊκή συμπαρασταση των θεών, να πραγματοποιήσειαυτες τις αρχες, τοτε δε θα είχε αναγκη νομων για νατον εξουσιαζουν. Γιατί ουτε νομος, ουτε διαταξη υπαρ­χει ανώτερη απο την επιστήμη, ουτε επιτρεπεται ο νουςνα υποτασσεται και να υποδουλώνεται σε κανενα. Αντί­

722 Λ έ 723

~ θετα, πρεπει να είναι κυρίαρχος τους συμπαντος, αναλλα παντων­ αρχοντα είναι, εανπερ αληθινος 6 ε , . . . . ,

ελευθερος τε οντως ῇ κατα φασιν. Νυν δε ου γαρ Ξ Πρσγμοἶικο ε|νΟΟσληθινἶ)ς και ε)›εωθερΡς οιπιἐς τον 98­, εν υπα ­εστιν ,ουδαμοιι ουδαμῶς, αλλί ή κατα αραχυ· διο λει η Φωση,ΤΟω' μως τέτοιο Προγμσ σημερα ρ

χει σε κανενα μερος ουτε μπορει να πραγματοποιηθείδή το δευτερον αίρετεον, ταξιν τε καί νομον, α , °

λ Θ θ . Γι αυτοδή το μεν ὡς επί το πολυ αρα καί αλεπει το δε 5 με κανενα Τροῃοί Παρα θε 8 ΟΧΙΟΤΟ Ο μο °

­ Ν­ Ι επομενως, πρεπει να προτιμήσουμε το δευτερο, δηλαδήεπί παν αδυνατει.

Ταυτα δή τῶνδε είνεκα 8ίΏΠται· νυν ἡί­ίεῖς τα­ Δ Πςβιοῖσξεις κω.Τους νομοωςωιοω θλετκἶων και Ποἦσῖη­ί ρουν τις περισσοτερες περιπτωσεις, αλλα αδυνατουν ναξομεν τί χρή τον τρωοαντα ή τι αλαψαντα ετερον

αλλον παθείν ή αποτίνειν. Προχειρον δή παντί περί θλετἱοων ἶο Πονῖα­ 7 ­ Τα παραπανω ειπωθηκαν γι αυτο το σκοπο: πρεπει δη­παντος υπολααειν ορθως. «Τον τί τρώσαντα ή τίνα ε

ή Πῶς ἡ Πότε λὲγεγςγ. μωρία γάρ ἐκοσπη ὲσῃ έσῃ λαδἠ τωρα' να καααρίσουμεεεμείἐ; ποια ποινή πρέπει νακ . , επιθληθει η τι προστιμο πρεπει να πληρωσει αυτος πουτουτων καί παμπολυ διαφεροντα αλλήλων». Ταυτ

θα τραυματίσει ή θα ζημιὼσει καποιον αλλο 'Ομως είναιδη δικαστηριοις επιτρεπειν κρινειν παντα η ,ἔῖ . ,

μπδεν αδυνατον. “Εν μεν γαρ κατα παντων αναγ­ 5 Δ εωκο Ο σῖον κο ενα σε κο ε Περπιῖίωση' νο μ ς,­ Υ ν ­ Ι ν τ ν ., . ¿ ,γ ψει και να μας ρωτησει δικαιολογημενα: <<Για ποιο τραυ­καιον επιτρεπειν κριναι, το ποτερον εγενετο η ουκ

εγενετο εκαστον τουτων· το δε μηδεν επιτρεπειναυ περί του τι' δεί ζημιουοθαι καί παοχειν τί χρεών 8768

ματισμο θελεις να πεις; οταν πληνωσει κανεις ποιον ήπως ή ποτε· Γιατί οπως ξερουμε αμετρητα είναι τα,ε ,Ετ ι ι ι

ν . , ν . . , , ν , . ε' αυτων των δικ ατων και δια ε ουν πα α πολυτον αδικηοαντα τουτων τι, αλλ αυτον περι παντων οτ, [δη ,Ο ημ, Φ ρ ρ­ ­ Μ το ενα απο το αλλο. Ειναι, επομενως δυσκολο αν οχινομοθετησαι σμικρων καί μεγαλων, σχεδον αδυνα­

Τον. απολυτως αδυνατο να τα αωήσουμε ολα στην κρίση των­ , δικαστηρίων ή να μην αφήσουμε κανενα. 'Ενα κυρίωςΚΛΕ|ΝίΑΣ: Τίς ουν ο μετα τουτον λογος, 5

ΑΘί·ίΝΑ|ΟΣ: Όδε, οτι τα μεν επιτρεπτεον δικαστηρίοις θέμα εἰνω Θνανκή να τους αφησουμε να κρίνουν: αν7 δηλαδη εγινε ή δεν εγινε το καθενα απ* αυτα. Και παλιτα δε ουκ επιτρεπτεον, αλλ, αυτῷ νομοθετητεον.

Κ|\Ε|ΝίΑΣ: Ποία δή νομοθετητεον τε καί ποϊα αποδο­ να μην Τον οΦἠσο,ωμε οναθἑσελσγ ουῖὀ να ,κρϋἑοιἶνΤἑον κρίνων Τοπ: ὀ”‹σσΤηρίΟΙςἐ9, τι πρεπει να πληρωσει η ποια ποινη να υποστει ο ρα

­ στης του ενος ή του αλλου αδικήματος, αλλα να νομο­ΑΘί~ίΝΑίΟΣ: Ταδε δή μετα ταυτα ορθοτατί αν είπείν ίθεἴη, ὡς εν πολει εν ή δικαστήρια φαυλα καί αφωνα, ιο , θἶτὴσει Ο ἰδκἶς γιο ὀλἶς τις Πεἦιῃῖὼσελςι μικρές ἡ με·

, γαλες, μπορουμε να πουμε πως ειναι σχεδον αδυνατο.ΚΛΕΙΝΙΑΣ: Σε ποιο συμπερασμα, λοιπον, πρεπει να καταλή­

Εουμε;ΑΘΗΝΑ|ΟΣ: Σ) αυτο: οτι ορισμενες περιπτωσεις πρεπει να

ανατεθουν στα δικαστήρια, ορισμενες δε οχι, αλλα νανομοθετηθουν απο τον ίδιο το νομοθετη.

ΚΛΕΙΝΙΑΣ: Ποιες, λοιπον, πρεπει να τακτοποιήσει ο νομο­θετης, και ποιες πρεπει ν” αναθεσει στα δικαστήρια νατις κρίνουν;

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Αυτο που θα ήταν πολυ σωστο να πουμε,υστερί απ” αυτα, είναι το οτι, μεσα σε μια πολη οπου

724 Ι 725

κλεπτοντα τας αυτῶν δοξας, κραθδην τας κρίσεις ἦ τα δικαστήρια είναι αναξια του προορισμου τους καιοΤοοΤκοζοΤ κοἴι ο ΤοοΤοο οοΤνοΤοιοονι οΤον μήοο θουοα, και υποκλέπτουν τις αποφασεις τους με μυστικήσιγῶντα αλλα θοραθου μεστα καθάπερ θέατρα ψηφοφορία, ή, ακομα χειροτερο, οταν δεν αποφασίζουνοΤΤοΤνοονΤο Το οοή κοί ψονονΤο Τῶν ιοήΤοοων ὲκο· 5 σιωπηλα αλλα με μεγαλο θορυθο οπως στα θέατρα, επαι­Τερον ἐν μὲιΟΘΤ κ.ΘἰνΠι Χολθήὐν ΤόΤΘ Πάθος ολῃ Τῇ νωντας δια θοής ή και κατακρίνοντας τους ρήτορες πουΠολ­ΘΤ νίννοοθῶ Φῶοἶ­ Τοἶς οον οή ΤοΤοοΤοΤ§' οΤκο· ανεθαίνουν διαδοχικα στο Βήμα, τοτε ολοκληρη η ποληοΤήοΤοΤο νομοθοΤοΤν οήο ΤΤνοο ονονκήο ^ήΦθὲνΤο θρίσκετοι συνήθως σε πολυ κακή κατασταση. Για τέτοια,οοκ οοΤοΧοο Ι­Τοντ οί­Τῶο οο ἐξ ονονκήο οἴλήμμένον λοιπον, δικαστήρια, αν θρεθεί καποιος στην αναγκη ναοΤΤ Ποιοί ομΤκροΤοΤο ὲΤΤΤΤιοοΤΤΤ­έον οοΤοἶο ΤοΤΤοΤν Ο νομοθετήσει, δεν αποτελεί ευτυχημα, αλλα οταν πιεσθείΤοο ζήμἴοςϋ Το οο ΤΤλοΤοΤο οοΤον νο!­ΤοΘοΤοἶν οΤοο· απο την αναγκη, να επιτρέψει στους δικαστές να καθο­οήοήνι ον Τκὶ ορο ΤοΤοοΤή ΤΤολΤΤοἴο νομοθοΤή ΤΤοΤο' ρίσουν μοναχοι τους τις πιο μικρές ποινές και να νομο­ον ή οο ον ΤΤο^οΤ οΤκοοΤήιοΤο εἰς οονοί­ήν οοθῶο θετεί ο ίδιος ρητώς τα περισσοτερα και σοθαροτερακοΘοοΤῶΤο ήτ ΤιοοΦονΤῶν Το οὐ Τῶν μολ/\ονΤῶν οκ 5 ζητήματα, αν φυσικα καποτε διατυπώσει νομους σε μιακοζοΤν οοκή­ΤοοθονΤῶν Το οΤο Ποοήο οκτοωοίοοι ἐν­ τετοια Πολιτεία. Αλλα, μέσα σε μια πολιτεία, οπου ταΤοοθο οοθον κοί ἔχον οὐ κοί κολῶο Το Πολλά ὲΤΤΤ­ δ δικαστήρια είναι τακτοποιημένα οσο το δυνατον καλα­ΤοἑΤΤοΤν κιοΤνοΤν Τοἶο ΤοΤοοΤοκῖ οΤκοοΤοΤ§` Τῶν τερα, και οι μελλοντες δικαστές έχουν παρει τη σωστηοΦλονΤῶν ποθ!! Τίχοή ΤΤοοΧοΤν οοΤοο€` ή οΤΤοΤἴνΘΤν­ μορφωση, και έχουν δοκιμαστεί με μεγαλη αυστηροτητα,Ἡμἶν οή Το νον ονομοοήΤον Το μή νο.οοΘεΤοἶν οο· ΤΤ εδω είναι σωστο, ταιριαστο και ωραίο να εμπιστεαεταιΤοἶο Το μοι/ΤοΤο κοἴ ΤΤλοἶοΤοι οἱ κο!! Φοο/\οΤοοῶ§` ον στην κρίση ,αυτων των δικαστών τον καθορισμο των ποι­πεπαιδευμενοι δικασταίδυναιντο κατιδεῖν καί προ­ νὼν η των προστίμων σί οσους θεωρηθοαν ένοχοι. Σοο'ΤΤΤοΤν ἑκοοΤῶ Τῶν οί­ΤοοΤή|­ΤοΤῶν Τήν οξίον Τοο εμας δε τωρα θα ήταν ασυγχὡρητο, αν δεν νομοθετοα­Ποθοος' Το κοἴ Τήοοξοῶο” οΤΤοΤοή οο οἶο ήμοἶο νομο­ 5 σαμε γι' αυτους τα μεγαλυτερο και τα περισσοτερα, ταθοΤοο|·Τονι οὐχ ήκΤοΤο ομμολοἶο οοΤοο§` οἰομοθή ον οποία και δικαστές με κατώτερη μορφωση, θα ήταν σεΤῶν ΤοΤοοΤῶν νἴννοοθῶ κιοΤΤοΤ.`ι οΤΤΤΤοοΤΤΤοον οή Το θεση να αντιληφθοαν και να εῷαρμοσουν σε καθε παρα­Π^εἴσΤο­ Οὐ μήν ἀλλ, οοοο Πο/\^οκΤς εἴπομέν Το νομία την ποινή που αξίζει να υποστεί ο δραστης. Επει­καί εδρασαμεν εν τῇ των έμπροσθεν νομοθθτήσϋ δή, λοιπον, εκείνοι για τους οποίους θα νομοθετήσουμενομων, Το ΤΤοιοΤνιοοΦήν Το κοί Τοοο Τοήοοο Τῶν Το τωρα εμείς, θα έχουν την τοχη, κατα τη γνωμη μας, νατιμωριῶν εἰποντας, δοωναι τα παραδείγματα τοῖσι Θ γίνουν δικοσῖὲς έχοντες τη συναίσθηση του μέτρου, θαοΤκοοΤοΤ§` Τοο Ι­ΤήΤΤοΤε οοἴνοῶ έξω Τήο οίκήο ΤοΤο τους αφήσουμε να ξεκαθαρίζουν οι ίδιοι τις περισσοτε­Το ήν οοθοΤοΤο ἐχον κοἴ οή κο!! νυν ΤουΤο οὐΤο ρες απ, αυτές τις περιπτωσεις. 'Ομως εκείνο που είπαμεΤΤοΤήΤοονι οπονο/\θονΤο ήοή ΤΤολΤν ὲήί Τοοο νομοοο­ και πραγματοποιήσαμε διατυπώνοντας τους προηγοομε­

νους γαμους, οτι δηλαδή θα χαραξουμε ένα σχεδια­γραμμα και μια γενική περιγραφή των ποινων, για ναδώσουμε υποδείγματα στους δικαστές, ωστε να μηνυπερθαίνουν ποτέ τα ορια της δικαιοσιζινης, και τοτεήταν πολυ σωστο, και τώρα πρέπει να το χρησιμοποιή­σουμε, αφοιζι ξαναεπιστρέψουμε στην εργασία μας γιατη νομοθεσία

­ιο­4»

3; ἶί±

0 :

726 . 727

Ἡ δή νρρφή ΤΤερΤ Τρρωρρπρς ώδε ἡμΤνΤκεΤ/ρθω· 5 |ΚΛΕ|Ν|ΑΣ: Αλήθεια, φίλε μου Αθηναίε, ποιός θα είναι οΕάν ΤΤς” ὅκίνρηθεκἶ Τῇ ὅρυκήσρν κΤεΤνΟΤ ΤΤνρΤ ΦΤ; νόμος για τους εκ προμελετης τραυματισμους που είναι/νον· Πλἠν ών ρ νόμος ρΦΤησΤνί Τρώσῃ μέν! ἀΤΤΟ“ σοθαρότερα αδικήματα από τους απρομελετητους;]κΤεΤναΤ δέ ἀὀννρπήσῃί Τόν ὀΤανΟηΘένΤΟ Τε καί ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Να, λοιπόν, που θα συνταξουμε το νόμο γιαΤρώσανΤα ΟνΤως οὐκ ἄξων ἐ^8εΤνι Ονὁἑ Οἰὀονμἄ τους τραματισμοας [κλεινία]: Αν καποιος εκπρομελετησενον αλλως ή καθάπερ αποκτείναντα απέχειν τήν 8778 με Τη θέληση του νη σκονὡσει ένο Φιλικό ηρὸσωῃονδίκην φόνου αναγκαζειν· τήν δε ου πανταπασι κα­ έξω οηὸ ὀσοως εηηρέηει Ο νὀμοςν κοι Τον Πληνὼσεικήν τυχην αατοὐ αεαόμενον καί τον δαίμονα, ός ¦ μονάχα χωρίς νη μηορέσει να Τον σκοῖὼσεν Τόἶε δενρΤΤΤΤρν κρΤ Τον Τρωθἑνω ρλεἠσρρ ρ"ΤρΤρρΤΤρρ ρω­ αξίζει να λυπηθοαμε εκείνον που προμελετησε και πλή­ΤΟΤς ὲνένρΤρ μή Τῷ μέν ἀνΤρΤΟν έλκος νενἑσθω· 5 γωσε μ” αυτό τον τρόπο, οατε να τον ντραπουμε, αλλατῷ δε επαρατον τυχην καί συμφοραν, τουτῳ δή να τον μεταχειρισθουμε σαν φονια και να τον αναγκα­χάρΤν Τῷ δρίρρνί ρΤδρνΤρ κωρ μή ὲνσνῃρνμενρνι τ σουμε να υποστεί την ποινή του φόνου. Σεθόμενοι όμωςτον μεν θανατον αφελείν του τρώσαντος, μεταστα­ Την Οχι ενῖελὼς κακη Του Τύχη και Τον δαίμονα ΠουσΤν δέ ΕΚ” ΤΤνΟ νεΤΤΟνα Πρ/\Τν ωΤΤῷ νΤνν8σθΟΤ δω Τ) τον προστατευει, ο οποίος σπλαχνίστηκε και τον ίδιοΒίου, καρποιίμενον απασαν τήν αατου κτήσιν. Βλα­ Το δρἀσῖη κογ οηεμἀκρυνε κο, Οηὀ Το θύμα Τη σημῷορἀΰος δε, εἰ κατἑαλαψεν ταν τρωθέντα, ἐκτίνειν τῷ ¬ ὡσΤε να μην ηηοσἶεἰ θονοῖηῷὸρο χπῇημο κω στοναλαφθεντι, τιμαν δε τό δικαστήριον απερ αν τήν αλλο μια ζωη καταραμενη και συφοριασμενη... Για χαρη,δίκην κρΤνῃι κρΤνεΤν δέ ΟΤΤΤρρ ἄν ΤΟΟ φόνο” ὲρίκα” 5 Τα λοιπόν, αυτου του δαίμονα και σεθόμενοι τις προθέσειςσον ΘΤ ὲΤ8^εΤΤΤησρν ἐκ Τῆς Πληνης ΤΟΟ Τραώμρπρς· Τ του, να απαλλαξουμε από το θανατο του το δραστη τουΓονέας ρ, ἄν ΤΤΟΤΤΪ Τί ρρρλρς ρεσ'ΤρΤην ὡσωπως τραυματισμου και να τον εξορίσουμε για όλη του τηἐκ ΤΤρΟνρΤρΤς Τρώσῃ× Θάνρπρν ρΤνρΤ Τήν ζημΤρ'νΤ κρν ζωή σε μια γειτονική πόλη και να του δώσουμε το δι¬ἐὰν ἀδελφὸς ἀὅρ/\Φρν ἢ ρίδρλφήν ή ἀδρκφή ἀὀρ/ν καίωμα να απολαμθανει όλη του την περιουσία. ΤηνΦὁν Τί ἀὀεκςρἠν ὡσωπως Τρώσῃ, καΤ ὁφλῃ Τρανμρ” Ο θλαθη που προκαλεσε σί αυτόν που τραυματισε να τηνΤρς ἐκ Πρρνρίρςι Θάνρπρν εΤνρΤ Τήν ζημίαν· κρνή πληρώσει στον ίδιο. Θα την εκτιμήσει δε το δικαστήριοδέ ἄνδρα ὲΟρΤῆς ἐξ ὲΤΤΤρὉΤ·'^ης ΤΟΤΤ ρ"ΤΟκΤεΤνΤ1Τ που θα εκδικασει τη δίκη και που θα αποτελείται απόΤρώσσσαι ή ἀνὴρ Τήν ἑα“ΤρΤΤ νννωκσι φε“νέΤω δικαστες που δικαζουν τους φόνους, σα να είχε πεθανει,ἀρΤΦ®νΤΤΤνΤ Τήν δέ κΤησΤνι ὲάν μέν ΤΤεΤς ἡ Θ“νΟΤέ_ 5 εκείνος που τραυματίστηκε. Αν ενας γυιός επίσης πλη­

Α ρες σὐΤρΤς ώσΤν ΤΤαΤρες ἔῃ­ Τούς ὲΤΤΤΤρόΤΤρΤΤρ ὲΤΤΤ“ γώσει τον πατερα του ή ενας δουλος τον κυριό του εκτροπεαειν καί ὡς αρφανων τῶν παίδων επιμελεῖ­ ηρομελὲῖηςν ηοινη θη είνοι Ο θηνοῖος­ και Ον ένοςαδερφός, ή μια αδερφή, πληγώσει κατω από τις ίδιεςσυνθήκες τον αδερφό ή την αδερφή του και θεωρηθείενοχος τραυματισμου εκ προμελετης, ας του επιθληθείη ποινή του θανατου. Αν μια γυναίκα χτυπήσει τον αντρατης με πρόθεσή να τον σκοτώσει, ή αντρας τη γυναίκατου, θα καταδικασθοαν σε ισόθια εξορία. 'Οσον αφορατην περιουσία τους, εαν υπαρχουν γυιοί και θυγατερεςανήλικοι ακόμη, να τους φροντίζουν οι επίτροποι και ναείναι κηδεμόνες των παιδιών σαν να είναι ορφανα. Αν

­ουκ

728 729

είναι πλεον ενήλικοι, ας μην είναι υποχρεωμενοι να τρε­σθαι· εαν δε ανδρες ήδη επαναγκες εστω τρεφε­ 7 7φουν τον εξοριστο, αλλα η περιουσια θα ανηκει σ' αυ­σθαι τον φευγοντα υπο των εκγονων, την δε ου­ . ,Ο 7 7τους. ποιος περιπεσει σε τετοιες συμφορες, ατεκνοςαίαν αυτους κεκτησθαι. Απαις δε οστις αν τοιαυ­ ολοι οι συγγενεις του εξοριστου μεχρι του θαθμου τωνταις συμφοραίς περιπεση τους συγγενείς συνελ­θοντας μεχρι ανειίιιων παίδων του πεφευγοτος αμ­ παιδιων του εξαδερφου κι απο τις δυο πλευρες, θα συγ­

κεντρωθουν και θα αποφασίσουν μαζί με τους νομοφυ­φοτερωθεν, προς τε ανδρών καί προς γυναικων,κλπρονομον είς τον οίκον τουτον τῇ πολει τεττα­ λακες και τους ιερείς για να ορίσουν κληρονομο γι,

αυτο το σπίτι, λαθαίνοντας υπ' οψη τους την αρχή, οτιρακοντακαιπεντακισχιλιοστον καταστηοαι Θου­λευομενους μετα νομοφυλακων καί ίερεων, διανοηθεντας τροπῳ καίλογῳ τοιῷδε, ως ουδείς οίκος

κανενας οίκος απο τους πεντε χιλιαδες σαραντα δενείναι χτήμα αυτου που τον κατοικεί, ουτε κι ολης τηςοικογενεια του τοσο, οσο ολοκλ τ π' 'των τετταρακοντα και πεντακισχιλιων του ενοι­ δημόσιος ένω εἰῖε ηρης ης οληςι ειτε

κουντος εστιν ουδε συμπαντος του γενους ουτως και Πρὲτίει ὸἐθἔιο ςὲ_ _ να ιατηρει τα σπιτια της οσοω τ ολεω δ οσιο τε καί ίδιο · δει δή τ'ν ιΟ Ι . , .­ς ης Π ς ημ ς ς_ η _ το δυνατο πια αγνα κι ευτυχισμενα. Οταν, λοιπον, εναγε πολιν τους αυτῆς οίκους ως οσιωτατους τε και

ευτυχεστατους κεκτησθαι κατα δυναμιν. ”Οταν ουν απο αυτα τα σπίτια θυθιστεί σε τετοια δυστυχία και τε­77 τοια ασεθεια ωστε ο κατοχος του να μην αφήσει κανενατις αμα δυστυχἠσῃ καί ασεθηθῇ των οικων, ωστε

τον κεκτημενον εν αυτῷ παίδας μεν μή καταλιπειν, παιδί, αλλα πεθαίνει αγαμος ή χήρος, χωρίς απογονους,καταδικασμενος για προμελετημενο φονο ή για κανεναήίθεον δε ἡ καί γεγαμηκοτα απαιδα τελευτησαι

φονου οφλοντα εκουσίου ή τινος αμαρτήματος αλ­λου τῶν περί θεους ή πολίτας ών αν θανατος εντῷ νομῳ ζημία διαρρήδην ή κείμενη, ή καί εν αει­

αλλο παρομοιο αμαρτημα σχετικα με τους θεους ή τουςσυμπολιτες του για τα οποία ο νομος ορίζει ρητα τηνποινή του θανατου ή κι οταν ενας καταδικασθεί σε ισο­

_ _ θια εξορία, χωρίς να εχει παιδια, πρεπει πρωτα αυτο τοφυγία τις φευγῃ των ανδρών απαις, τουτον πρωτονμεν καθήρασθαι καί αποδιοπομπησασθαι τον οικον σπίτι να καθορισθεί με τους καθαρμους που προθλεπει” Τ ί

Ο ο νομος. 'Επειτα θα συνελθουν σε συμθουλιο οι συγγε­χρεων εστω κατα νομον, επειτα συνε οντος, κα­ 7 7 7

7, 7 νεις, οπως εχουμε πει, μαζι με τους νομοφυλακε , και' ” ­ 878 . ςΘΟΠΣΏ εωομεν νωνδηγ Τους Οικεωως αμα νἶμοἶρω 8 θα εξετασουν, ποια, μεταξυ των οικογενειών της πολεωςλαξιν σκεψασθαι γενος οτιπερ αν ῇ των εν τῃ πολειευδοκιμωτατον προς αρετήν καί αμα ευτυχες, ενῷ αν παίδες γεγονοτες ώσιν πλείους· οθεν ένα τῳ

που φημίζεται περισσοτερο για την αρετή και συναμα_ για την ευτυχία της συμθαίνει να εχει πολλα παιδια.

77 7 5 Τοτε, ας υιοθετήσουν το ενα απο τα παιδια σαν γυιοτου τελευτήσαντος πατρι και τοις ανω του γενους77 7 του πατερα του νεκρου και των πιο μακρυνὼν προγονωνυον ως εκείνων είσποιουντας, φήμης ενεκα επονο­

_ _ , _ . του, και θα του δωσουν το ονομα ενος απ* αυτους τουςμαζοντας, γεννήτορα τε αυτοις και εστιουχον και_ , , . . Ι ΠΡΟΥὁνΟυς για να αποκτήσουν καλή φήμη, αφου ευχη­θεραπευτήν οσίων τε καί ίερων επ αμεινοσι τυχαις

_ , ι θουν, μ` αυτην την υιοθεσία, να γίνει αρχηγος της οικο­γίγνεσθαι του πατρος, τουτῳ τῳ τροπῳ επευξαμε­7 , Ώ γενειας, συντηρητής των παραδοσεων, θεραποντας τωννους, αυτον κληρονομον καταστησαι κατα νομον,

_ „ , οσίων και ιερών, περισσοτερο ευνοουμενος της τυχηςτον δή εξαμαρτοντα ανωνυμον εαν καί απαιδα καιαπο τον πατερα του και θα τον καταστήσουν νομιμοκληρονομο. 'Οσον αφορα τον ενοχο θα τον αφήσουννο μείνει ΧωΩἰΩ ονομα, χωρίς παιδια, και χωρίς κλήρο

730

`|ω

±λ

αμοιρον κεϊσθαι, οποταν αατον καταλαὅωσινοαἰ τοι­ οικονενειοκο ο­τον Τον κοοιεοοοον Τέτοιεο οομφοοέοιααταί ααααααραί· _ ­ [ΚΛΕΙΝΙΑΣ Πολυ σκληρή αλλα δίκαιη η τιμωρία του ενοχου,

Ἐστιν δε σα παντων, ὡς εοικε, των οντων ορος 5 Φίλε μου. Ασφαλώς οι τιμωρίες για τους ακοασιουςορῳ προσμειννας, αλλ' οίς εστιν μεθοριον, τοιξιτο ῖοοομοτιομοοο θο είνοι οοολοῖεοεο­]αν αααῳ αρων αραἶαἶναν ακααααῳ ήρααααλλαν να ^, [ΜΕΓΙΑΛΟΣ 'Ετσι νομίζω κι εγώ, Κλεινία. Ετσι δεν είναι,ννοιτ” αν αμφοίν μεταξυ· καί δή καί των ακουσίων Φίλε ΑθηνοίεηνΤα καί ἑκαααίων Τα ααμῷ νίνναααναν ἐφαααν είνα! ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Δεν υπαρχουν, οπως φαίνεται, οί ολα τα πραγ­τοιουτον. Τραυματων ούν εστω τῶν οργῇ γενομε­ ιΟ μοτο οριο Που νο ξοχωοἱζοον κοθοοο Το ενο οῃο Τονων· Εαν οφλῃ τις, πρῶτον μεν τίνειν του αλαὀους 0 αλλο, αλλα στα περισσοτερα υπαρχει μια μεθοριακή πε­τήν διπλασίαν, αν το' τραιιμα ίασιμον αποθῇ, τῶν οιοχἠ Που Ποοχωοώντοο ονομοοο οῖο δυο οοιοη Ποοοεν_αα ανίαααν Τήν Τατρααλααίαν” έαν αα ίααίιααν μαντ γίζει ποτε το ενα, ποτε το αλλο και γίνεται ετσι κατι τοαἰαχανήν αἑ μεναλήν ανα ήίαααααλλή Τῷ Ταωαανα ενδιαμεσο αναμεσα στα δυο. Και ειδικα μεταξύ τωνκαί επονείδιστον, τήν τριπλασίαν εκτίνεινι“”Οαα δέ 5 εκουσίων και ακουσίων πραξεων, εκείνο που γίνεται σεας ήαώαας ανα μή ααναν αλααήί ταν ήααανΤα θρασμο ψυχής, είναι το ενδιαμεσο, οπως είπαμε. Να,αλλα καί Τήν ήαλίντ ήαίήαας αααναἶαν Τή ήαταίαί λοιπον, ποιος θα είναι ο νομος ο οχετικος με τους τραυ­προς πολεμίους αοηθεῖν, τοιιτσν δε μετα των αλ­ ματισμοας που προκαλεί η οργή. Ο δραστης που θαλων ζήμίῶν ὲκανείν καί Τή ήαλεί Τήν αλααήν' αίααα κριθεί ενοχος θα πληρώσει πρώτα το διπλασιο της Βλα­ναρ ταῖς αατοιι στρατείαις καί απερ του αδυνα­ ί0 οηον ον Το Τοοομο θεωρηθεί Θεοοοεοοῳοι κο, ον θεω_τοιξιντος στρατευεσθω καί τας υπερ εκείνου πολε­ τί οηθεί οθεοοοεοῖο Το Τεῖοοολοοιο­ Αν ομωο θεωρηθείαίκαα Ταῇαααω Ταξαίατ ή μή αρῶν Ταατα αήααίκαα ευκολοθεραπευτο, αλλα παραμορφώνει τον τραυματι­Τῷ ὲαἑλανα Τήα ααῖραῖείήας νίνναααω καΤα ναααν· σμενο με τροπο οοοαρο και εξευτελιστικο, θα πληρώνειΤήν αα αή Τής αλααήα αξίανι ααα αίήλήν ααα Τα" το τριπλασιο. Στην περίπτωση οπου ενας, τραυματίζον­ήλήν ααα καί Τατρααλααίαν· αἱ καΤαψήΦΙααμενα! 5 τας καποιον, δεν θλαπτει μονο το ονομα αλλα και τηναίκααπα ΤαΤΤανΤων· ,Εαν αα αμανανας αααναναν πολη, καθιστώντας τον ανίκανο να θοηθήσει την πατρίδαΤαν ααΤαν Τραήαν Τααῖῳ Ταώαή τααα νεννήΤας καί εναντίον των εχθρών, πρεπει, εκτος απο τα αλλα προσ­τοιίς συγγενείς μεχρι ανεψιῶν παίδων προς γυναι­ τιμα, να αποζημιώσει επίσης και την πολη. Ετσι, εκτοςκών καί αναιαωντ ναναἶκαα τα καί αναίααα αανε/\ααν“ των δικών του στρατιωτικών υποχρεώσεων, θα εκτελεσειτας, κρίναντας παραδιδοναι τιμαν τοῖς γεννήσασι ε και τις υποχρεώσεις του αναπηρου και θα παίρνει τη

θεση του στις πολεμικες επιχειρήσεις. Αν δεν εκτελείτα παραπανω, θα εχει δικαίωμα να τον καταδιώξει ποι­νικώς οποιος θελει, για αρνηση πολεμικής υπηρεσίας.'Οσον αφορα το ποσον της αποζημιώσεως, αν πρεπεινα είναι διπλασιο ή τριπλασιο ή τετραπλασιο, ας το ορί­σουν οι δικαστες που θα θγαλουν καταδικαστική αποφα­ση. Αν καποιος με τον ίδιο τροπο τραυματίσει συγγενήτου, οι γονιοί κι οι συγγενείς μεχρι του θαθμου τωνπαιδιών του εξαδερφου απο την πλευρα των γυναικώνή των ανδρών, θα συγκεντρωθούν αντρες και γυναίκες

7εε

κατά φυσιν· εάν δε άμφισοητησιμος η τίμησις γί­γνητοι, τους προς άνδρῶν είναι τιμῶντος κυρίους,

733

και, αφου τον δικοσσυν νο τον παραδώσουν στους φυ­σικσυς γονιους” του για νο του καθορίσουν την ποινή.εάν δέ οδυνατωοιν αυτοί, τοις νομοφυλαξιν τελευ­ (3 ξ δ , σε­ ΟΦΟΟὉΟ­ , ν 7 Ι Ι , ν , ν υπ ει ιο ωνιο ετ υ , ι π ι υτωντος επιτρεπειν. Εκγονοις δε προς γονεος ειναι 5 τ , Φ , μ ς , ς ,­ ι 0 συγγενεις απο το μερος των ανδρων. Αν κι αυτοι αδυ­των τοιουτων τρουμοτων δικοστάς μεν του υπε Ν , ,ς ρ οι ν τουν να αποφασισσυν, θα οναθεσουν τελικο το ζη­ὲξηκοντα έτη γεγονοτος έπάναγκες, σἴς άν παίδες Ο ,λ Α , , ,

ν ν , γ ν Τ .. , ,. _ τ α στου νο ο υ ακε . ν τετσισι τ ου οτισ οι ι­μη ποιητοι, οληθινοι δε, ωσιν, ον δε τις οφλη, τιμον ημ _ς μ, Φ Ω , Ο μ , μ , γτι οιδιο του ονιου των οι δικαστε πρεπειεί τεθνάνοι χρη τον τοιουτον εἴτε τι μείζον έτερον νονῖσι Ο Ο ,σ ς γ , ' , ς ,τουτου πάσχειν η κοί μη πολλῶ σμικροτερσντ κοι' αναγκαστικα νο εχουν ηλικια ονω των εξηντο χρονων,ι0 , , ,Τῶν ­ _ δ . ' ὅ, ὅ . και νο έχουν ποιδιοι γνήσιο και σχι υιοθετημένο. ίῖι αυ­ουγγενων του ροσοντσς μη ενα ικοζειν, 8792μηδ) εάν γεγονώς η τον χρονον οσον ο νομοςείρηκεν. Δσυλος δ' εάν τις έλευθερσν οργῃ τρωση,ποροδοτω τον δσυλον ο κεκτημένος τῷ τρωθεντιχρησθοι ο τι ον έθέλῃ· εάν δε μη ποροδιδῳ, αυτος 5την ολάοην έξιάσθω. ,Εάν δέ έκ συνθήκης οίτιοτοιτου δουλου κοί του τρωθεντσς μηχονην είναι' τιςτο γεγονος, ομφισοητησάτω· εάν δέ μη ἐλῃ, τρι­πλοσίον έκτεισάτω την ολάθην, έλών δέ, άνδροπο­δισμσυ υποδικον ὲχέτω τον τεχνάζοντο μετά του ιθδουλσυ. Ὁς δί άν άκων άλλος άλλον τρώσῃ, τοθλάΰσς άπλουν άποτινέτω ­ τυχης γάρ νομοθέτης Ώ

ουδείς ικονος ορχειν ­ δικοστοί δέ οντων οἴπερΤΟΚ ὲκνὐνοις προς τους νενντίτορας ὲρρττθησαν,κοι” τιμώντων την οξίον τῆς ολάοης.

Βίαια μέν δή πάνθ” ἡμῖν τά προειρημενο πάθη, 5οίοιον δέ κοί το της οίκίας πάν γένος. Ώδε ουν

τον που θα θεωρηθει ένοχος, πρέπει νο του επιθαλσυντην ποινή του θανοτου, είτε μιον ολλη πιο σσθαρή τιμω­ρία, είτε και οχι πολυ μικροτερη. Απο τους συγγενείςτου ενοχσυ, νο μη διορίζεται κανενος δικαστής, έστωκι ον έχει φτοισει στην ηλικία που έχει ορίσει σ νομος.Αν ένας δουλος σε μια στιγμη Θυμου πληγὼσει ελευθε­ρο, ο κυριος του ας τον παραδώσει στον τρουμοτισμένονο του κοιμει οτι θέλει. Αν δεν τον παραδώσει, οφείλειο ίδιος νο επονορθὼσει πλήρως τη θλοθη. Εκείνος πουθα καταγγείλει οτι η ολη υποθεση είναι τέχνασμαυστερα απο συνεννοηση του \δουλσυ και του τρουμοτι­σμένου, πρέπει νο υποστηρίξει αυτή την κατηγορία. Κιαν δεν κερδίσει τη δίκη, ας πληρώσει τριπλοσια τηναποζημίωση, αν ομως κερδίσει την υποθεση, ος κοτο­διώξει σον υποδικο οποτης κι αυτον που μηχανευτηκετη σκευωρία και το δσυλο. Οποιοσδήποτε πληγώσει κο­πσιον παρο τη θέλησή του, ας πληρώσει τη θλοθη απλή,γιοτί κανείς νομοθέτης δεν είναι ικανος νο διευθυνειτην τυχη. Δικοστές θα είναι εκείνοι που έχουν ορισθείγια τους τραυμοτισμους των γονιών οπο το ποιδιο τουςκαι θα εκτιμήσουν το αντίτιμο της θλοθης.

[Κ/ιΕ|Ν|ΑΣ: 'Ολα σχεδον το είδη των τραυματισμών το έχειςεξετάσει, φίλε μου Αθηνοίε. Σε κανένα ομως δε μίλησεςδιεξοδικο, αλλο πορεπιπτοντως, για τη διαφορο της ηλι­κίας του δροστη και του θυματος.]

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: [Καλο που με προλαθες, Κλεινίο, αφου γι, αυτοτο ζήτημα ήμουν έτοιμος να μιλήσω] 'Ολες σι περιπτω­σεις πσυ εξετοσαμε προηγουμένως είναι προξεις Βίος,θίαισι επίσης κι ολοι οι τροποι της κακοποιήσεως... Επο­

4­8

734

χρη περί των τοιοιιτων παντα ανδρα καί παιδα καίγυναίκα αεί διανοείσθαι, το πρεσαατερον ως ουσμικρῷ του νεωτερου εστι πρεσθευομενον ἐν τεΘεοίσι καί έν ανθρώποις τοίς μέλλουσι σωζεσθαικαί ειζιδαιμονείν. Αίκίαν οὐν περί πρεσθατερον εν

735

μένως, γι' αυτα τα πραγματα πρέπει παντοτε καθε αν­θρωπος, καθε παιδί και καθε γυναίκα να Βαλουν καλαστο μυαλό τους το εξής: ότι οι θεοί και οι ανθρωποιπου θέλουν να διατηρηθούν και να ευτυχησουν, αισθα­νονται περισσότερο σεθασμό για τους ηλικιωμένους

­ τ ι Α Ζ παρα για τους νεώτερους. Γιατί αποτελεί αισχρή καιπολει γενομένην απο νεωτερου ίδειν αισχρον καιθεομισες· έοικεν δε νεῳ παντί υπό γέροντας πλη­ θεομίσητη πραξη να θλέπει κανείς σε μια πόλη να κακο­

­ 5 ποιείται ένας γέρος από ένα νεώτερο. Αλλα όταν έναςγεντι ραθυμως οργην υποφέρειν, αατῳ τιθεμενῳ­ , + ¬ ­ ­ · νέος χτυπηθεί από καποιον ηλικιωμένο, πρέπει, όπωςτιμην ταυτην είς γηρας. Ωδε ουν εστω Πας ημιν

αίδείσθω ταν έαυτοιι πρεσθυτερον έργῳ τε καί ἐ­πει­ τον δέ προέχοντα είκοσιν ηλικίας έτεσιν, αρ­ρενα η θηλυν, νομίζων ως πατερα η μητερα διευ­

φαίνεται, σε καθε περίπτωση, να ανεχθεί με υπομονήτην πραξη αυτή της οργης του, επιφυλαττοντας και γιατον εαυτό του την τιμη αυτή προς τα γηρατεια. Να,

­ ­ γο λοιπόν, ποιος θα είναι ο νόμος μας. Ο καθενας μας θαλαθείσθω, καί πασης της δυνατης ηλικίας αιᾶτονφιτὐσαι καί τεκείν απέχοιτο αεί θεῶν γενεθλίων α σέ8εΤω Το μεγαλύῖερὀ Του Κω με λόγια και με εργα·. . . . . . .νῖχάρ"/_ Ώς δ· Ούτως καίξἑνου ἀΠε,·ργΟ,τΟ εἴτε Πόλα, , Και το γεροντοτερο του κατα εικοσι χρονια, ειτε οι |ρν

ενοικουντος είτε νεηλυδος αφιγμενουλ μήτε γαρυπαρχων μητε αμυνομενος το παραπαν τολματω

είτε γυναίκα, ας τους σεθεται σαν πατερα η σαν μητερακαι γενικα ας αποφεόγει να προσθαλλει καθε ηλικιωμένο

· · ­ ­ 5 που θα μπορούσε να τον γεννήσει και να τον μεγαλωσει,πληγαις τον τοιουτον νουθετειν. ;ενον δε αν ασελ­γαίνοντα καί θρααιινομενον εαυτον τιᾶπτοντα οίη­ από σεθασμό παντοτε προς τους θεοίις που είναι προσ­

· ­ ­ γ τατες των γεννήσεων. 'Ετσι να συμπεριφέρεται και σίται δει κολασθηναι, λαθών προς την αρχην των­ ν ένα ηλικιωμένο ξένο είτε μένει πολλα χρόνια στην πόληαστυνομων απανετω, του τιιπτειν δέ είργεσθω, ίνα

­ ι · Δ ι ­ ι μας, είτε έχει εγκατασταθεί τελευταία. Δηλαδή μήτεπόρρω γίννηται του τον επιχωριον αν τολμησαιποτε παταξαι. Οί δί αστυνόμοι παραλαθόντες τεκαι ανακρίναντες, τον ξενικαν αι? Θεόν ευλαθουμε

επιτιθεμενος, μήτε αμυνόμενος να τολμα με κανέναε .

τρόπο να σωφρονίζει τον ξένο με χτυπήματα. Αν ένας­ ί ξένος φθασει σε τέτοιο σημείο αναισχυντίας και θρα­νοι, εαν αρα αδίκως δοκῃ ό ξένος τον επιχωριον

τυπτειν. τη μαστιγι τόν ξενον όσα αν αυτό πα­ σους ωστε να τολμήσει να τον χτυπήσει και νομίζει ότιΟ ς

5 αξίζει, κατα τη γνωμη του, να τιμωρηθεί, ας τον συλλαθειταξη τοσαυτας δαντες, της θρασυξενίας παυόν­κι ας τον οδηγήσει στο δικαστήριο των αστυνόμων, αλλανα αποφυγει να τον χτυπήσει, για να μη του περασειποτέ ουτε από το μυαλό του ότι μπορεί να τολμήσεινα χτυπήσει ένα συντοπίτη του. Και οι αστυνόμοι αφουτον συλλαθουν και τον ανακρἱνουν θα τον δικασουνσεθόμενοι θεθαἰως τον θεό που προστατεαει, τους ξέ­νους. Αν όμως σχηματίσουν τη γνωμη ότι ο ξένος εχτμ­πησε αδικα τον συμπολίτη τους, ας τον μαστιγὼσουνμε τόσα χτυπήματα όσα έδωσε κι ο ίδιος και θα συντε­λέσουν έτσι ωστε να θεραπευθεί από την θρασυτητα,που δεν ταιριαζει οί ένα ξένο. Αν όμως αποδειχθεί πως

7Βθ73?

¶ δεν εχει διαπραξει κανενα αδίκημα, θα απειλήσουν καιτων εαν '78/νη Οδνἶῃι αΠενν?σΠνΤεῖ Τε καί Ονείὀιῖ θα επιπλήξουν αυτον που τον εφερε μπροστα τους καισαντες Τῳ εῃανονονῃ μεΘ!ενΤων αμΦω· Η/Ήξ δε θί αφήσουν ελευθερους και τους δυο. Αν ενας ανθρω­ῆλικα (η) καί τον απαιδα προεχοντα ηλικία εαυτου πος χτυπήσει ενα συνομήλικο ή και μεγαλυτερο τουεαν τυπτῃ, γερων τε γεροντα καί εαν νεος νέον, 8808

ν που δεν εχει παιδια, είτε ενας γέρος αλλο γερο, είτεΟμννεσθω κσω Φνσἰν ανεω Θελονς ψίλως Τως ›< ενας νεος αλλο νεο, ο καθενας να προστατευει τονχερσίν' ὁ δέ ωἴἑρ Τεῖΐσράκονπι νενονώς έῃί ἑάν ί εαυτο του αμυνομενος με φυσικο τροπο, χωρίς δηλαδήἶολμη Τῳ μῷςεσθαίἰ εἴῖε ἄθχων °ἶἴΤε ἀμυνόμενοςι οπλα, αλλα μοναχα με τα χερια του. Αν καποιος πουανρονως κο! ανελενθερος αν λενομενος ανὅραΠΟ” 5 εχει περασει τα σαραντα τολμα να χτυπήσει αλλον, επι­δώδης τε, δίκης αν ὲπονειδίστου τυγχανων το Ἡθέμενος ή ομυνόμενος, ωπὸς θα χσρσκῖὴριστεἱπρέπον έχοι. Καί εαν μεν τις τοιουτοις νπαραμυθίοις αγροίκος, κακοαναθρεμμενος και με χαρακτήρα δουλου,εὐῃείθἠς Υἴγνηπῃι εί­ίἠνίος ἄν εἴη' ὁ δέ ὅυωῖείθής θα αξίζει δε να του επιθληθεί μια ατιμωτική ποινή. Καικανμηδἑν ἶἴροοίμίον Φροντίζων δέχοπ, ἄν Τόν αν κανείς πειθαρχήσει σε τέτοιες συμθουλες, ευκολαΤοἰονὅἶ: ὲΐοἰμφς νόνον­ Ό μπορεί να χαλιναγωγηθεί. Εκείνος ομως που είναι ανυ­

Εον Τίς Τωπῃ Τον Πρεσὅιπερον εἰκοσἰν επσίν πακουος και δε λογαριαζει καθολου το προοίμιο μας αςη πλείοσιν ἑαυτου, πρῶτον μεν ο προστυγχανων,εαν μη ηλιξ μηδὲ νεώτερος ῇ [τῶν μαχομενων] Τόν

5 Ηδιειργετω η κακός έστω κατα νομον· εαν δὲ εν τητου πλ εντο 'λικία “ έτι νεωτε ο α υνετω ώ

.Ύ

παραδεχθεί αυτο το νομο που εχουμε ετοιμασει για αυ­

[Κ/ίΕ|Ν|ΑΣ: Αν ο νομος είναι εφαμιλλος του προοιμίου, θαἰίν” ς η! η ρ ,μ ς τον ακουσουμε με μεγαλη προσοχή]α ε, φῳ, πατρι ηε ετι ,ανωτερω α(ἶικΟ|ϋμΘνῳ­ |ΜΕ|“|ΛΛΟΣ: Και εγω σαν Σπαρτιατης, οφείλω να ομολο­

Προς ­ὁ εῃ ὀνσίν ωιεχετω Της Ονῃας Ο Τον Πρε“ γήσω οτι τίποτε στο προοίμιο σου, φίλε μου Αθηναίε,(ἶὅνῖεαἶνί ως είρηπἶἰί Τολμησςς Τνίπείνζ κε" εαν δεν υπήρχε περιττο. Γιί αυτο ανυπομονώ, οπως ο Κλει­οφλῃ την δίκην, δεδεσθω μηδεν ενιαυτου αμικρο­ ιΟ Μας, ν­ ακούσω Το νόμο­]τερον· εαν δε οἱ δικασταίτιμησωσιν πλείονος, έστω ο ι ΑΘΗΝΑΌΣ [Σος ευχορισῖω Φίλο, μου' για τους εΠαίνο„ςκνρἰος ὁ ῃμηθείς αὐτῷ χρόνος· Εάν δέ ξένος ἡ Υ και την καλή σας διαθεση. Ακουστε, λοιπον το νομο

διατυπωμενο:] Αν κανείς χτυπήσει μεγαλυτερο του καταείκοσι χρονια ή και περισσοτερο, οποιος τον δει πρώτος,αν δεν είναι της ίδιας ηλικίας, ουτε νεωτερος απ' αυτουςπου συμπλεκονται, πρεπει να τους χωρίσει, αν δεν θελεινα θεωρηθεί δειλος συμφωνα με το νομο. Αν δε καποιοςείναι συνομήλικος ή και πιο νεος απο αυτον που δεχτηκετην επίθεση να τον υπερασπίσει σα να είναι αδερφοςή πατέρας του ή ενας πιο στενος ακομη συγγενής του.'Εξω απ, αυτα, θα θεωρείται υποδικος για θιαιοπραγίεςεκείνος που, οπως είπαμε, ετολμησε να χτυπήσει μεγα­λυτερο του, κι αν θεωρηθεί ενοχος, να καταδικασθεί σεφυλακιση οχι μικροτερη απο ενα χρονο. Αν οι δικαστεςαπαιτήσουν περισσοτερη φυλακιση ο χρονος της ποινήςπου θα ορίσουν θα θεωρηθεί νομος. Αν επίσης καποιος

7

Τ ι μωβ ι­ Ή ὀι 551

· ῷί ­ζκ Ασκ.ε ι ι

88 ι δή ι 739

των μετοίκων τις τυπτῃ τον πρεσθυτερον είίκοσιν ξενος ή μετοικος χτυπήσει ολλο είκοσι ή κοι ποροπονωετεσιν ή πλείοσιν εουτου, περί μεν τῶν πορογενο­ χρονιο μενολυτερο του, νο ισχυει ο ίδιος νομος γιο την

' ον θο πο ευ ε­μενων της ὀοηθειος ο ουτος νομος εχετω την ου­ 5 ποροχή Βοήθειος οπο εκείνον που τυχ ρ ρ

θεί κι ουτος που Θο χοσει τη δικη ον είνοι ξενος κιτήν δυνομιν, ο δε την τοιουτην δίκην ήττηθείς, ι ι .

ξενος μεν ών κοίμή συνοικος, δυο ετη δεδεμενος οχι κοτοικος της πολης ος κοτοδικοσθεί σε φυλοκισηδυο ονων. Αν ομως εινοι μετοικος κοι δεν πειθορχειεκτινετω τουτην ουτήν την δίκην, ὁ δε μετοικος , ΧΟ

Θ _ ' “ (5 ρ στους νομους ος κοτοδικοσθεί γιο τρίο χρονιο, ον τοτε ων κοι” οπει ων τοις νομοις τριο ετη εδεσθω,

εεε·

δ στ' ιο δεν του επιθολει ποινή μεγολυτερης διορ­ἐὰν μή Τό ὀίκασΐἠριον πλείονος· ουτῷ χρονου ­Π­ τι ; οι ικο ηρί­ίἠοῖη Τήν δίκην. Ζημιουσθω δε κοί ο πορογενομε­ κειος. Νο τιμωρείτοι επίσης κι ο μορτυρος μιος τετοιοςνος ροτῳουν τουτων κοίμη Θσηθησης κσπη νόμοι/7 συμπλοκής που δε Βοήθησε συμψωνο με το νομο, ονΟ μεν |­ίεγίστου Ατιμημοτος· ών μνο, δευτερου· δε ι ονήκει στην ονωτοτη φορολογική τοξη με προστιμο μιοςών πεντήκοντο δροχμοίς, τρίτου δε τριοκοντο, εἴ­ 5 μνος, ον ονήκει στη δευτερη με πενήντο δροχμες, ονκοσι δε του τετάρτου· δικοστήριον δε γιγνεσΘω ονήκει στην τρίτη με τριοντο, κοι με εικοσι οποιος ονη­ΤΟΚ” ΤΟΙΟΠΤΟΙΟΙ ΟΤροτηγοί κοι' τοξίορχοι κοι' φυλαρ­ κει στην τετορτη τοξη. Το δικοστήριο γιο τις υποθεσειςχοί Τε καί ΪΠΠΟΡΧΟΑ ουτες, θο οποτελεσθεί οπο τους στροτηγους, τους το­

Νομοι δε, ὡς ἐοικεν, οί μεν τῶν χρηστών ον­ Α Με ξιορχους, τους φυλορχους κοι τους υπορχους._ ` ιο ί ἐι 'Οπως Φοίνετοι, [φίλοι μου,], ολλοι οπο τους νομουςθρωπων ενεκο γίγνοντοι διδοχης χάριν του τίνο

¬

χς .

τροπον ομιλουντες ολληλοις ον φιλοφρονως· οί­ θεσπίζοντοι γιο τους ενορετους ονθρωπους, γιο νο τουςκοίεν, οί δε τῶν τήν ποιδείον διοφυγοντων, οτερο­ Θ 6 διδοξουν δηλοδή με ποιο τροπο συνονοστρεφομενοι με­μονι χρωμενων τινί φυσει κοί μηδεν τεγχθεντων Φ τοξυ τους Θο φεροντοι με φιλοφροσυνη ο ενος προςωστε μη επι” πδσον ίενοι κοκην. Ουτοι τους μελλον­ λ“ τον ολλο, ολλοι γι' ουτους που οποφυγονε τη μορφωσηΠἶς λὁι/Ονς ιὁηθἠσευθοι πεποιηκοτες είν εἴεν· οίς κοι εχουν κοπως ονυποτοκτο χοροκτήρο, που δεν είνοιδη Τούς νὁι­ίθνς ἐξ ἀνάγκης ο νομοθέτης ον νομο­ 5 ευκολο νο μολοκωσει κοθολου η ψυχή τους ωστε νοΘΞΤΟΕ θοϋλὁί­ί<°?νΘ§` Οὐίῶν μίἹδέΠΟΤ8 χρείον γίγνε­ Ἱ μην είνοι προθυμοι νο κομουν κοθε κοκο: Αυτοί είνοισθω· ΠΟΤιΟό§` γάρ ή Ι­ίηΤρό§` ή Τουτων ετι προγονων οι προγμοτικοί οίτιοι γιο τους λογους που προκειτοι νο

Γιί ουτου ο νομοθετης ονογκοζετοι νοὅστις τολμήσει αψοσθοί ποτε Θιοζομενος οίκίο τινι' πουμε τωρο. ςΙ­ΙἸΤΘ Τῶν άνω δείσος θεῶν μηνιν μήτε τών υπο θεσπίζει νομους, που ευχετοι νο μη τους χρησιμοποιήσειΥίἶς Τί!­ίωριῶν λεγομένων, ολλο ως είδώς ἄ μηδο­ 88η ποτε... οποιος τολμήσει νί ογγίξει τον ποτερο ή τηνΙ­ίως Οιδεν, κοτοφρονων των πολοιων κοί υπο πον­ ` μητερο ή κοι κονενο οκομη οπο τους προγονους τουτων ἶίρημὲνων, πυιρονομεί, τουτῳ δεί τινος οπο­ κοκοποιὼντος τους ή χρησιμοποιὼντος Θίο ενοντίονΤροηης ὲσχάΐης­ ΘάνΟΤ0ς μεν ουν ουκ εστιν εσχο­ τους, χωρίς νο φοοηθεί μήτε την οργή των ουρονιωνΤΟν, οι δε εν 'Άιδου τουτοισι λεγομενοι πονοι έτι 5 Θεων μήτε τις πιστευομενες τιμωρίες των Θεων του

'Αδη, ολλο σο νο ξερει εκείνο που δεν ξερει κοθολου,περιφρονεί το πολιο κοι οσο ποροδεχοντοι ολοι, ουτοςδεν προκειτοι νο οποτροπεί οπο το εγκλημο πορο μετην εσχοτη οπο τις ποινες. Αλλο ο θονοτος δεν είνοιη μεγολυτερη τιμωρίο, κοι το Θοσονιστήριο το οποίο,οπως λενε, οποτελουν την τιμωρίο γιο τετοιο εγκλήμοτοστον 'Αδη είνοι οκομη πιο φοθερο κι οπο το θονοτο,

­ί ἡ 0 Κ ί× τί/ ε .γ .­τε40­ Ι, ,ι

ί ­ ι#ἶ·¬ 74ιιιΤ: ­.

τε τούτου είσί μαλλον εν εσχαταις, καίαληθεστατα όμως, κι αν ακόμη είναι όσο το δυνατό αληθινα, είναιλεγοντες ούδεν ανύτουσιν ταῖς τοιαύταις ψυχαίς τελείως ανίοχυρα για να αποτρεψουν τετοιες ψυχες απόαποτροπης ¬ οα γαρ αν εγίγνοντό ποτε μητραλοϊαί το κακό. Γιατί τότε δε θα γίνονταν ποτε μητροκτονίες,τε καί τῶν αλλων γεννητόρων ανόσιοι πληγών τόλ­ ούτε θα τολμούσε κανείς να καταφερει ανόσια χτυπή­μαι ­ δεῖ δή τας ενθαδε κολασεις περί τα τοιαθτα ία ματα εναντίον των γονιών αλλων ανθρώπων. Πρεπει,τούτοισι τας εν τῷ ζην μηδεν των εν Ἄιδου λείπε­ επομενως, οι τιμωρίες πού επιθαλλονται σα αυτους τουςσθαι κατα διᾶναμιν.Με ανθρώπους για τετοια εγκλήματα εδώ, ενόσω ζουν, ναΈστω δη λεγόμενον τό μετα τοθτο τῇδε· Ὁς η κό ζί μην είναι, όσο είναι δύνατό, κατώτερες σε τίποτε απόαν τολμηση πατερα η μητερα η τούτων πατερας 5 , γι εκείνες πού επιθαλλονται στον Άδη.

Τ

η μητερας τιῦπτειν μη μανίαις εχόμενος, πρώτον [Κ/ΗΞΙΝΙΑΣ: Πραγματι, οι τιμωρίες πού επιθαλλονται στονμεν ό προστυγχανων καθαπερ εν τοῖς έμπροσθενι Άδη, φίλε μου, είναι φοθερες όπως τις περιγραφουν οιθοηθείτω, καί ό μεν μετοικος [ης] ξενος είς προε­

θα ποιητές των τραγωδιών. Εξ ίσου φοθερες θα είναι κι οιδρίαν των αγώνων καλείσθω θοηθών, μή θοηθησας Ω διαταξεις των δικών μας νόμων;]δε αειφυγίαν εκ τῆς χώρας φευγετω· ό δε μη με­ ι0 ` [ΜΕΓ|ΛΛΟΣ: Και πρεπει να είναι, καλε μου Κλεινία, γιατίτοικος θοηθων μεν επαινον εχετω, μη θοηθων δε, ο ετσι μόνο θα περιορίσουμε, όσο είναι δυνατό, τα εγκλή­ψόγον· δουλος δε θοηθήσας μεν ελεύθερος γιγνε­ ματα μεταξύ συγγενών] 'σθω, μή θοηθησας δε πληγας εκατόν τη μαστιγι τυ­ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: [Ω αυστηρε Σπαρτιατη και συ, μμαλωμενε Κρη­πτεσθω, εν αγορα μεν αν γίγνηται το γενόμενον, τικε, ακούστε το νόμο και θγαλτε συμπερασμα] Να τιύπ, αγορανόμων, .εαν δ' εκτός αγορας εν αστει, των 5 θα νομοθετήσουμε γι) αυτα: όποιος τολμήσει να χτυπή­αστυνόμων κολαζειν τόν επιδημοθντα, εαν δε κατ' σει εν ψυχρώ τον πατερα ή την μητερα του ή και τουςαγρούς της χώριῇς που, τούς τῶν αγρονόμων αρχον­ πατερες ή τις μητερες αυτών, πρώτα­πρώτα, αυτός πουτας. 'Εαν δ" επιχώριος ό παρατυγχανων ή τις, εαντε θα τύχει να τους δει, θα τρεξει να τους θοηθήσει όπωςπαῖς εαντε ανηρ εαντί ούν γυνή, αμυνετω πας τόν είπαμε προηγουμενως. Και ο μετοικος ή ο ξενος πουανόσιον επονομαζων· ό δε μη αμύνων αρα ενεχεσθω τί θα προσφερει τη θοήθεια του, ας του δοθεί τιμητικήΔιός όμογνίου και πατρώου κατα νόμον. Ἐαν δε θεση στους αγώνες, αν όμως δεν θοηθήσει ας καταδι­κασθεί σε παντοτινή εξορία από τη χώρα. Και ο ξενοςπού θα θοηθήσει, ας επαινεθεί, κι αν δεν θοηθήσει αςτου επιθληθεί η ποινή της επιπλήξεως. Ο δούλος πουθα προσφερει θοήθεια, ας ελευθερωθεί, αν όμως δενθοηθήσει, θα αποστεί εκατό μαστιγώσεις από τον αγο­ρανόμο αν οι θιαιοπραγίες εγιναν στην αγορα, αν δεεχουν γίνει εκτός της αγορας, αλλα μεσα στην πόλη,ας επιθαλλει την τιμωρία όποιος από τους αστυνόμουςείναι παρών. Εαν συμθούν καπου στην ύπαιθρο, θα τηνεπιθαλλοιιν οι αρχηγοί των αγρονόμων. Αν ο μαρτυραςείναι ντόπιος, είτε νεαρό παιδί, είτε αντρας, είτε γυναί­κα, οφείλει όποιος κι αν είναι να καταδιώξει το δραστη,καταγγελλοντας την ανόσια πραξη του. Αν δεν το καμει,θα ύπόκειται, σύμφωνα με το νόμο, στην καταρα του

Ν ¦ Κ Ο

Μ Ω ι έ

ῖ

7425 .ζ 743

τις οφλῃ δίκην αίκίας γονεων, πρῶτον μέν ΦΘϋΥἐΤω Δία, που προστατεύει την οικογενεια και εκδικείται τααειφυγίαν εξ αστεος είς τήν ἄλλην Χώβον ΚΟΤ Τίάν­ δικαιώματα των γονιών. Οποιοσδήποτε αποδειχθεί ενο­Των Τερῶν εἶρνέσθω' μή δὲ Θἴρνόμενον κολαζὁνι­ων 5 χος θιαίων πραξεων εναντίον των γονιών του, θα εξορι­αυτον ανρΟνὁμΟι Πληνθἶς κθίἴ ίΤάνΤω§` ὡς ἄν ὲθ­έα ξ σθεί πρώτα­πρώτα ισοθίως απο την πολη σε αλλη χώραλωσιν, κατελθών δέ ΘΘνάΤῳ ζημίοὐσθω­ ,Εάν δέ και θα του απαγορευθεί η είσοδος σο ολους τους ναούς.Τίς Τῷ ΤΟΤΟΘΤΦ ὀσοί ὲλεὐθερω ΟΘΑΦΤΤΥΠ Τ? ΟΤΤΗΤΤΤΠ 'Οποιος δεν θελήσει να απομακρυνθεί, ας τον τιμωρή­Τ? ΤΤνΘ ΤΟΤΟΤἔίΤΤιν ἄλλην κθίνωνἴυν κωνωνήσῃι ή ΑΟΤ Θ σουν οι αγρονομοι με χτυπήματα και με οποιονδήποτεμόνθν ὲνωνχάνων ΤΤΟΤΤ ΤΤΩΟΟΦΤΤΤΤΠΤΘΤ ὲκώνι μηΤε αλλο τροπο θελουν, αν δε γυρίσει απο την εξορία αςεις ίερον ελθῃ μηδεν μήτί εἰς ἀνοράν μήΤι εἰς καταδικασθεί σε θανατο. Αν καποιος, απο τους ελεύθε­πολιν ολως προτερον ἢ καθἠρήπαι. νθμίζων κεκοίτ ρους ανθρώπους φαει ή πιεί μαζί ή ερθει σε οποιαδή­νωνηκὲνυι ἀλιΤί7ΡΤώὅΟϋ© Τὐχηςί ἐὰν δέ ὀπίείθων 5 ποτε επικοινωνία μ, αυτον ή και απλώς συναντώνταςνομῳ ίερα καί πολιν μιαίνῃ παρανόμως] ός ἄν Τῶν τον τυχαία, του μιλήσει με τη θελησή του, δε θα εισελθειαρχονΤων ΟἰΟΘὁμ<ΘνΟ§` μή ὲθάνίι δίκην Τῷ ΤΟίΟνΤῳι επ' ουδενί λογω σε κανενα ναο, μήτε στην αγορα, μήτεἐν εὐθὐνως ἔσΤω Τῶν κΟΤηνΟρΤΙμΤΤΤων Τῶν μενίτ στην πολη πριν υποθληθεί σε καθαρμούς, πιστεύονταςστων ἐν τούτο αύτῷ. 8828 οτι ήρθε σ” επαφή με καποιο δηλητηριώδες μίασμα. και'Εαν δε αὐ δούλος τύπτῃ τον ελεύθερον, είτ) αν μη πειθαρχώντας στο νομο, μολύνει παρανομα ταΟὐν ξἑνον ειτε αστον, θοήθείτω μέν Θ ΤΤΡΟσΤϋνΧΟ° ιερα και την πολη, οποιος απο τους αρχοντες τον αντι­νων ἡ κατα το τίμημα Τήν εἴρηι­Τὲνην ζημίθν ὀΤΤΤΟΤΤτ ληφθεί και δεν τον αναφερει στη δικαιοσύνη, οταν λο­νὲΤω, ΟϋνὅήΟΘνΤ£§` δέ Οί ίΤρΟσΤϋνΧάνΟνΤες μεΤὀί 5 ςγοδοτεί για τα εργα του μετα το τελος της εξουσίαςΤΟΟ ηληγἑντος τιαραδοντων τῷ ὐδιίωϋμἑνῳ” ὁ δὲ του, αυτή η κατηγορία θα είναι η πιο σοθαρή απί ολες.παραλαθών, δήσας εν πεδαις καίμΟσΤΤνώσΟ§` ὁΤΤὁ” Ώ Αν παλι ενας δούλος χτυπα εναν ελεύθερο ανθρωπο,σας αν εθελή, μηδέν Θ/\άΤίΤων Τόν δ­εΟίΤόΤηνι ΠΟΡΟ­ ι είτε ξενο, είτε πολίτη, οποιος τύχει να παρευρίσκεταιὅὐΤω ὲκεἴνῳ κεκΤησΘΟΤ ΑΘΤΤΤ νόι­Τον Ὁ δέ ναὁμθς

Τ πρεπει να του προσφερει τη Βοήθεια του, αλλοιώς θαεστω· "Ος αν ὲλεύθερον δούλος ών τύπτῃ μή Των πληρώνει το προστιμο το αναλογο με τις ζημιες, οπωςἀιΘΧὐνΤων κεΑΘΤ#όνΤωνι Πορυλυὅών ὁ κΘκΤημένΟ§` 5 εχουμε πει. Κι αφού τον δεσουν οι παροντες εκεί μεΠΟΡΦΤ ΤΟΟ ΤΤ^ΤινένΤΟς δεὁεμἑνον ΠὐΤόν μή λνΐσῃι τη Βοήθεια του θύματος, ας του τον παραδώσουν. ΑυτοςΠρίν ἄν ὁ ὁΟΠλΟς ΤΤΘΤΟΠ Τόν Τίληνἑνω ἄξίος εΤνΟΤ Ο δε αφού τον παραλαθει, ας τον δεσει με χειροπεδεςτού λελυμενος ζῆν. Τα 6ιὐΤά δέ νϋνθίξίν Τε ἐσΤω και αφού τον μαστιγώσει οσο θελει, χωρίς να ζημιώσειΠρὸς ὐλλήλας Περί ίΤάνΤων Τῶν ΤΟΤΟΤ]Των νόμίί­"Τι τον κύριο του, ας τον παραδώσει σε κείνον που, σύμ­καί προς ανδρας νννηίξί ΚΟΤ ἀνὅράσί Πρός νννω­ φωνα με το νομο, του ανήκει. Και να πως θα διατυπωθείΜΙΟ 5 ο νομος: οποιος δούλος χτυπα ελεύθερο, χωρίς διαταγή

των αρχοντων, αφου τον παραλαθει ο κύριος του αποτα χερια εκείνου που χτύπησε δεμενο, να μην τον λύσειπριν ο δούλος πείσει το θύμα του οτι αξίζει να ζει χωρίςδεσμα. Οι ίδιες διαταξεις θα εφαρμοσθούν για ολες τιςθίαιες πραξεις αυτού του είδους, είτε προερχονται απογυναίκες μεταξύ τους, είτε απο αντρες σε γυναίκες,είτε σε αντρες απο γυναίκες.

ε

ιι

ΒίΒ^'Ο 'Ι ειελιο ι'

­ | ° ' ί ί ίποντος ἐν εἰρή­ Β84ειΑΘΗΝΜΟΣΙ Ζ/|εΤα δὲ Ταἕνεἑῖἔιῖνιῖἕ Τῶν ἀλ/\ΟΤρίων ΑΘ|·|ΝΑ|ΟΣ: Επειτο οπ οσο ειπομε γιο την κοκη μετοχει­σΘω!ΤΟιΟν εϊῃ \/(ἶμῳ , „ ρ ὁ, ι ­σθω ρηση, ος υπογορεοσουμε γιο τις Θιοιοπρογίες συνολικομηδενα μηδεν ἶρερ/ἶἰν οΥε;[\Ζί(¦;:ἸἹ Τὁῖυκἱἱαημἑ τον εξής νομο: Κονενος νο μη μετοκινεί μήτε νο μετο­° ° ο Ι ο ' _ , . , . ν

μηδενι των τεἐυ πε ςοἰοώΐἔίί Τά 5 χειριζετοι οτιδηποτε ονηκει στον πλησίον του, χωρις νονον εκ γορ η του τ, .δ . Γ . . .„ πορει την ο ειο του κοτοχου του ιοτι οπ ουτο τοΤε είρημένσ κακα γεἴονεὔαἰ εσΐἔ κα! ΡΟΤΟΙ' Μεγμ προγμο προήλθον, προερχοντοι κοι θο προερχοντοι ολοΟΠ] δέ δή Τῶν λοπἴων εἰ! ῖων νἶωἴ ωἶο/ιοσἰω Τε ‹ το κοκο που είπομε ποροπονω. Απο ολο δε το ολλο τοκαί ϋὅρεἰςί εἰς μἑγἰεῃ­Ο δεῖ' Οῃἶν εἰς [ἶρα γηίνωνπῃἶ μεγολυτερο πολιν είνοι οι οκολοστες προξεις κι οι ολο­καί δ[σΦε'Οὁ\/Τως Ωω μεἴαλαί Οπἶν εές δημαἶἶα κο! τ ζονικοί τροποι των νεων. κοι οκομη μενολοτερο είνοιιἄγἰα ή από μέρη κορ/Ο Φωὁεἶωνι η Τ!)/ων Ο/ιλαἰν ιο

Α .ζω οτον νίνοντοι σΧετικο με οσο οΦοΩοι3ν τη θρησκείο, κοιΤοἰοἰπων κεκοινωἶ/ΖκΟΤων ὥς ἕερἕέδ8Οἶἑ:ςκῖἐ”ἶΓΖ_ 8858 ί εἔοιρετικο πολι σοθοροι οτον θίνουν Πρὐνμοτο που είνοιΦου? δε“ωΤ°ἶ¦Οα κα! εωτξἶρ ς, ς ιι ἔν ὑὅ ίζ Π συγχρονως κοι δημοσιο κοι ιερο η εν μερει κοινο επειδηχωρἰς Τωνὀεωῖροσθ­ἶηεἰρημεἑ/ωνἔΞἐρονῃἔτέἰ/ ονἠκουν σε μιο Φυλή ή κοτο κοποιον τροπο ονήκουνΤετορτον ε γενος υ ρεως. ΟΤΟν

ἀρχὁὶ/Των ἄγῃ η Φέρῃ ή χ'ΟηΤΟ[ Τ"/Ι Τῶν ὲκεἰνων τερο σε θοθμο Βορυτητοςι το κοκο ενοντίον των ιδιω­Ι Ι 7 ' ' δε το πολιτικον ον εἴη ἶξ 'μη Πωσας α“ΤΟἴ\ς! Πεμἴἔονθι δι ὲἴῃκαλοὐμε' τικων ιερων κοι των τοΦων κοι σον τριτο. εκτος οπο_ “ν υ ισ εν ικ ν · ­ὲκάσῖοω­των ΠΟ πω ρ , . , εκείνο που ονοφερομε προηγουμένως, το σχετικο με`/Ον· Οἴς δή ὁοΐἑον εἰς κο”/Ον νομον ε|ἶΟ(ἶΤΟ!ς­ τους νονείς οτον τους Φερετοι κονείς με οπρεπἠ συμ­(ίεροσμ/να μέν Υάρ ΘΙΏΓἹΤΟΙ σϋλλἠὅδην, Θιοιος τε

πεΩιΦΟΩο. Τἐτορτο είδΟς Ουθοδειος είνοι οτον κοποιοςκσί λάθρα ὲάν γῇ/νηΤα[° Τί χρή Πάοχε"/' ὀσα δέ ιο πεοιΦΟονωντος τους οΟΧοντες μετοκινεί ή Χρησιμοποιείλόγῳ κσί όσα ἐργῳ Περί θεούς Πΰρίζεἰ Τίς λεγων κοτι που ονήκει σο ουτους χωρίς την οδειο τους. κοι­Ε πεμπτο κοθε τι που θίγει το πολιτικο δικοιωμοτο κοθε

1 δν πολίτη ιδιοιτερως, προγμο που οποιτεί ποινική δίωξη.Πρεπει, λοιπον, νο δημιουργήσουμε ενο κοινο νομο πουνο περιέχει την κοθε μιο οπο ουτες τις ποροοοσεις. Γιοτην ιεροσυλίο, Θεθοιο, είπομε περιληπτικο ποιο ποινήπρέπει νο επιθληθεί στο δροστη, είτε με φονερή Θίονίνετοι, είτε κρυφο. Αλλο ποιες ποινές πρέπει νο επιολη­

ηι θοον σ“ εκείνον που, με λογιο ή με εργο, ορίζει τους

στην κοινοτητο. Ας θεσουμε σε δεύτερη μοίρο κοι δεο­

Ο·ΕΠ

αν­4:Ζ:ιοιιινωε­ιινε»

ε ο

_/λθ ε. 74?ία

ίί αραίαανι Τα ααραμαθίαν αααθρμἑνῳ ρηίἑαν α θεους, μιλώντας ή πραττοντας κατι, γιατί δεν πρεπει ναδεί Πααχαίν­ Ἐαίω δή Τααε­ Γ Χ τις διατυπώσουμε πριν προταξουμε την παρακατω συμ­

Θεαας ἡνααμενας είναί κατα ναμαμς αααείς Η Βουλή. Είναι δε η εξής: Ποτε κανενας ανθρωπος πουΠώααΐε αίίίδ ἔρναν ααεαές ἡρναααία ἑκών Οὐ” 5 αι Χ εχει πεισθεί απο τους ναμους ατι υπαρχουν θεοί, δενλαναν αΦῆκεν αναμανι αλλα αν δή Τί Τῶν Τρίων εχει διαπραξει ποτε εκουσίως, ουτε ασεθή πραξη ουτεΠααχωνί ίί Τααίαι αααρ είπαν] ααχ ἡνααμεναα ἡ εχει προφερει παρανομη λεξη. Αλλα το καμνει μοναχαΤα αεαίαραν ανίαα αα Φρανΐίζείν ανθρώαωνί ίἶ οταν πασχει ενα απο τα τρία: ή δηλαδή, οπως είπα, δενΤρίίαν Θαααραμαθἠΐαας είναί Θααίαίς Τα καί εαχαίίῖ πιστευει στην υπαρξή τους, ή το δευτερο, ατι υπαρχουνπαραγομενους. ίο αλλα δεν ενδιαφερονται για τους ανθρώπους, ή το τρίτο,

κλΕ|ΝίΑΣἱ Τί ααν αή αρῷμεν αν ἢ καί λἑναίμεν αρας Ο οτι ταχα ευκολα εξευμενίζονται παρασυρομενοι με θυ­αυτους; μζ σίες και προσευχές.

ΑΘΗΝΑ|ΟΣἰ Ώνααἑι ὲίίακαααωμεν ααΐων Πρῶίαν α Κ^Ε|Ν|ΑΣ: Τι λοιπαν, μπορουμε να καμουμε ή και να πουμετῷ καταφρονεῖν ἡμῶν προσπαίζοντας αυτους λε­ Τοωχἀχγστον Ο· (Μπούς:γειν μαντευομαι. 5 ἔῖ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Αγαπημενε φίλε, ας ακουσουμε πρώτα απυ

ΚΛΕ|Ν|ΑΣ: Ποία δή; αυτους ασα προμαντευω ατι θα μας πουν περιφρονητικαΑΘΗΝΜΟΣ: Ταυτα ταχί αν ερεσχηλουντες εϊποιεν. Ώ κοροϊδευοντας μας.

ξενε Άθηναίε καί Αακεδαιμανιε καί Κνώσιε, αληθη γ ις^Ε|Ν|ΑΣ­ ποιο δηλαδή;λἑνεΐε­ Ἡμῶν Υαρ αίμέν Τα Παραααν Θεούς αύρα­ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ίσως μας πουν ειρωνικα τα εξής: καλε μουμῶς ναμίζαμανι αί δὲ αίαμς αμαία λἑνείρ­ Άξίααμρνλο ξενε Αθηναίε, Σπαρτιατη και Κνώσιε, λετε την αλήθεια.δή] καθαααρ αμαίς ἠξίώκαίε Περί ναμωνι Πρίν αίίρί­ 'Αλλοι δηλαδή απα μας δεν πιστευουμε καθολου στηνλείν ἡμίν ακλίίρῶςϋ αμας ΠραΤΘραν ὲίίίχαίρρίν αεί­ οί ί υπαρξη των θεών και αλλοι πως είναι τετοιοι οπως τουςΘείν καί αίααακρίν ὡς ρίαί θεαίι Τακμήρία λἑναντες' περιγραψατε σεις. Απαιτουμε, λοιπον, οπως κι εσείςίκανα, καί ότι Θελτίους ἢ παρα το δίκαιον υπο τινων ηροααλατε την ίδια αξίωση για τους νομους_ Πριν εκσψε­δώρων ααραίρέαραθαί κηλααμεναί­ λίαν μέν ναρ δονήσετε σκληρες απειλες εναντίον μας, να επιχειρή­Τααΐα ακααανίές Τε καί Ταίααθ, ἐίερα Τῶν λεναμέ· 5 σετε να μας πείσετε και να μας διδαξετε οτι υπαρχουννων αρίυΤων Θίναί ααίηίῶν Τα καίρηίαρων καί μάν° θεοί, Φερνοντας ικανοποιητικες αποδείξεις, και οτι είναιτεων καί ίερὲων καί αλλων μμρίακίς μμρίωνι οὐκ πολυ ανώτεροι ώστε να μη παραθουν την δικαιοσυνηεπί το μή δραν τα αδικα τρειτὁμεθα οί πλείστοι, γοηῖεωμένοι Οῃὸ μερικὀ δώρο­ Γιατί ως Τώρα, Πρσγμγ­,_

αρααανίρς αλ ἐξακείαθαί ίίείρώμαθα­ Παρα δέ αή Θ τικα, αυτα αναμεσα σε πολλα αλλα ακουμε να λενε οινΟμΟΘΘΤῶν, Φαακανίων είναί μή ανρίων αλλά ἡμἑ_ Η θεωρουμενοι αριστοι ποιητες, ρήτορες, μαντεις, ιερείςρων, αξίααμεν Πείθαί Πρωΐαν Χρηαθαί Πρός ἡμαςί εί ία και αμετρητοι αλλοι. Και γι` αυτο το λογο οι περισσοτε­μή Παλλῷ ΰελΐίω Τῶν αλλων λανανίας Περί θεῶν ὡς γ; ροι απα μας αντί ν) αποφευγουμε να διαπραττουμε αδι­

κήματα, αφου τα καμουμε, προσπαθουμε επειτα να ταμπαλώσουμε. Απο τους νομοθετες που ισχυρίζονται οτιδεν είναι σκληροί, αλλα επιεικείς, εχουμε την αξίωσηνα χρησιμοποιήσουν πρώτα απεναντί μας την πειθώ, μι­λώντας μας για την υπαρξη των θεών, αν οχι πολυ κα­λυτερα απο τους αλλους, αλλα τουλαχιστον καλυτερα

ὅναπϋυανλι

είσίν όλλί ούν Θελτίω γε πρός όλἠθειον κοι' τόχο 5 σε ὀ·Ή ΟΦΟΜΞΙ Την Ολἠθειο γή) ωποὐς· Τόῖε ίσως Πει”

748 · 749ἐι

_ , , _ ιν _ σθουμε σε σος. Γιροσποθήστε, λοιπόν, ον ουτό που σοςπειθοίμεθ' όν ίσως υμιν. Άλλ επιχειρειτε, ει τιμἑΤρΙΟν λέγομεν εἰῃεῖν ὅ Προκσλοὐμεθα ι προτείνουμε είνοι λογικό, νο μος οποντήσετε σ, ουτο_ ε 7 γ που σος ποροκολουμε.ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Ουκουν, ώ ξενε, δοκει ρόδιον εινοι ολη­θεὐοντσς λέγε” ὡς εἰσίν Θεοί, Ϊἶ Κ/ίΕίΝ|ΑΣ: Αοιπόν, κολε μου φίλε, δε νομίζεις πως είνοιΑΘΗΝΜΟΣ: Πῶς; 8860 ῳ ευκολο νο τους Θεθοιωσουμε ότι είνοι ολήθειο πως

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Πρῶτον μεν γῆ κοί ήλιος όστρο τε κοί τό Α ^Θ;ην(;ἦ)ἑἔΗνΜθεε(:ὲ)ιΟσόμποντο, κοί τό τῶν ὡρων διοκεκοσμημενο κολωςὲνἰαυτοἶς καί μησίν ὀ[εΙλημμἑ\/Ο, καί ὀῃ 4 ΚΑΙΞΙΝΙΑΣ: Υπόρχει πρωτο­πρωτο ήλγη, ο ήλιος, τ° οστεριο

, , ,

πάντες Έλληνες τε κοί Θόρθοροι νομίζουοιν ειναι κοι το συμπον, κοι η ενολλογη των εποχων τόσο ωροίο, τοκτοποιημενο κοι η κοτονομή τους σε χρόνιο κοι μή­Θεους.

, . , , ,_ 7 νες. Κοι το γεγονος οτι ολοι, Ελληνες κοι Θορόοροι,ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Φσὀουμοί νε, ώ μοκόριε, τους μοχθηρους, Ι ι „ , „ .. ,ὀου Οι μή πιστευουν στην υπορξη των Θεών.

Ου ΥΟΡ δη Ποτε 8"­Ιοἰμ αν ως γἶ 6" . μι ε γή ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Φοθουμοι, οξιομοκόιριστε Φίλε μου, τους μο­πως ἡμων κοτοφρονήσωσιν. 'Υμεις μεν γορ ουκτοτε αυτών περι την της 6ιαΦοροο αιτιον, αλλο το Αν κθηοοϋο ­ νιστί ποτε δε θα μποοουσσ να πω ότι τους

_ _ · ­“ ντρεπομοι ­ μήπως μος περιφρονήσουν. Γιοτί εσείς δενήνεισθε όικροτείο μόνον ἡδονων τε κοι” επιθυμιωνἐπί τόν οσεαη Θίον όρμεισθοι τος ψυχός αὐτῶν Β ι γνωρίζετε την οιτίο γιο την οποίο ερχοντοι σλ οντίθεση

κλειυιλε το σε τι προς τουτοις αιτιον είν. ώ ξένε, με μος, κοι νομίζετε ότι η οδυνομίο τους μονόχο νοκοτονικήσουν τις ηδονες κοι τις επιθυμίες τους, είνοιει ,_ , , , ,η ­ ­ ουτη που σπρωχνει τις ψυχες τους σε μιον οκολοστηΑΘΗΝΑΙΟΣ: Σχεδόν ό ποντόποσιν όμεις εξω ζωντες

, ., , . ι 7 . ­ τι Α . ζωὴ­λλ λ θονοι. 5 ίουκ αν εἰὀευπε' _ο Ο ωμας αν. ΟΥ Α ΚΛΕΙΝΙΑΣ: κοι ποιο όιλλη οιτίο Θο μπορουσε νο υπόρχει γι,ΚΑίΞ|Ν|ΑΣ: Τί δή τουτο φρόζεις το νυν,, , Ι ­ 7 ­ 'ι Ι Ιλλοιιιγλιοε: ιλμαειο τις μα/το χολεπη, ὀοκουσσ ειναι ι αωῖο ®'γ®"ηΤε μου Φι 8

μεγίστη φρόνησις. ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Σχεδόν εκείνο που δεν είνοι δυνοτό νο γνωρί­κ/\Ε|Ν.ΑΣ Πῶς λἑγεἰς' 9° ζετε με κονενο τρόπο εσείς, που ζήτε εξω οπ, ουτό τοΑΘΗΝΝΟΖΣ: εἰσἰν ἡμῇ; ἐν γράμμοσἰν λόγο! κείμενο, γο πρόγμοτο, κοι γιό ουτό δε μπορεί πορο νο σος διοφευγει.

οἴ πορ) ὑμῖν οὐκ είσίν δι” άρεΤἠν πολιτειὉς, ὡς ἐγώ 0 ίὲ κ^Ε|Ν|ΑΣ Τι εννοείς μ) οωῖὀ Που λες Τώρα;ΑΘ!·|ΝΑιΟΣ· Μιον ομοθειο πολυ ολεθριο που Θεω είτοι πωμονθόνω, οί μεν εν τισι μετροις, οι δε κοι ονευ ι ρ ςμετρων λενοντες περί Θεῶν, οί μεν _πολοιότοτοι ίἶἶγἕἐἶἔξρΰοσἕἔἔἶ·ως γεγονεν ή πρώτη φόσις ουρονοὐ των τε άλλων,Προϊόῃες δέ Τῆς ἀρχῆς Οὐ Πολύ θεογονίσν δ,8ξέρ_ 5 _ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Υπόρχουν στο μερη μος λόγοι γρομμενοι σεχοντοι, γενόμενοί τε ὡς πρός ἀλλήλους ὡμίλησον·

Μωϋα­«,:ε¬κ.»›»6±„ωω›ων”

χζ

ἶε

διόιφορο συγγρόμμοτο, που σε σος δεν υπορχουν επει­δή, κοτο τη γνωμη μου, το πολίτευμό σος είνοι εξοχο.Οι λόγοι ουτοί, όιλλοι εμμετροι, ολλοι γρομμενοι σε πεζόλόγο οφηγουντοι, οι πιο πολιοί, ότι πρώτος γεννήθηκεο ουρονός κοι το ολλο. Ἐπειτο, οφου προχωρήσουνλίγο οπ' ουτή την πρωτη υπορξη, εξιστορουν λεπτομε­ρως τη γενεση των Θεων κοι πως, οφου γεννήθηκον,

Αθ

7 ?5ι

. _ , .. _ .ι . ί αρχισαν να συμπεριφερονται ο ενας με τον αλλο. Τιἄ Τοἶς ἀκοὐοησίν εἰ μεν εις αλλο Π καλως η μη ί διηγήσεις αυτες αν ασκούν καλή ή κακή επίδραση σἔκαλῶς εχει, ου ραδιον επιτιμαν παλαιοις ουσιν εις

όσους τις ακούν ως προς τα αλλα, δεν είναι εύκολοί ' τε θε απεία καί τι α ούκ αν ε­ _ ' , , ·, , ,μενιῖοι γονεἔυν _ ἕϋτε ὼςμὡἐἑ/Ἡμσ Οϋῖε 6 να τις κατακρίνει κανεις επειδη ειναι παλιες. Αλλα οσονγωγε ποτε επαινων ειποιμ . . .. . .

ὡς τό παραπαν όντως είρηται. Τα μεν ούν δή των_ αφορα την περιποιηση και τις τιμες των γονιων, εγω, , ΘΘὉΘ Οί έτω καί ὀΠη θεοί τουλαχιστο δε θα δεχόμουνα ποτε να τις επαινεσω ούτει ω κ , , , · . . . .ἀρχωων Περἰ με χ 'Ο _ . . _ , να πω πως ειναι ωφελιμες, ουτε καν πως ειναι καισιν φίλον, λεγεσθω ταύτη· τα δε των νεων ημιν

, _ .. ' _ „ ν 7 αληθινες. Α αφήσουμε λοιπον, τα παλια πρα ατα κικαί (ἶΟΦῶν ωῃσθηΐω ΟΠΠ κακων ωῃἔι­ ἶοδἶ: Οωί 5 ας τ” αποχαἶρετήσουμε για παντα, κι ας τα χαηακτηρί­οί των τοιούτων εξεργαζονται λόγοι' Θ!­ίοϋ Υσρ καί

. λ . ώ εἰσίν Θεοί ταυτα σουν όπως θελουν οι θεοί. Εμείς θα ασκήσουμε κριτική_ ” κ ια 8 ω ι . . . . .σου° Οῖαν Τε μηρ , γ μ ς . _ .. στα λεγομενα των νεων και σοφων που ειναι αιτιες πολ­αύτα προφεροντες, ήλιόν τε καί σεληνην και αστρα Χ

, , _ _ .. . . _ _ ί λών κακών. Γιατί, να, τι καταφερνουν οι λόγοι τους:και γην ως Θεούς και θεια οντα, υπο των σοφων_ α οτα εω σ 'νουετ οδ'τούτων αναπεπεισμενοι αν λεγοιεν ως γήν τε και Τἦιν ὐῃιὲρξη ἕωνγθεἐαιλὲῖοξεἶες γιἑ: Τοἑςἡἶει Τηιἱιἶἠζξἶ

λίθους όντα αύτα καί ούδεν των ανθρωπειων πραγ­ Θ .. . . ., Φ .ζ δω/άμενσ λὁγωσι δὲ ΤΠΠΤΠ εὐ τ” αστερια, και τη γη ότι ειναι θεοι και θεικα οντα, εκεινοιματων ροντι ειν , . . . .

πως εἰς τό πιθανόν περιπεπεμμενα. που τα μυαλα τους εχουν διαστρεψει αυτοι οι σοφοί,| Σ Χ λ . λὀ ώ ξένε εἰ ηκώς Τωγχῶ θα μας απαντήσουν ότι είναι χωμα και πετρες και δεν

ΚΛΗΝΑ ' Ο επονγ γ ' _ ” ρ . 5 εχουν καμιαν ικανοτητα να ενδιαφερονται για τα αν­νεις, εϊ γε εῖς ήν μόνον· νυν δε ότε παμπολλοι. .. . .. .. θρὼπινα πραγματα. Αυτα δε λεγονται με πολύ ωραίατυγχανουσιν, ετι χαλεπωτερον αν ειη. , , , ,ουν δή; Τί λέγομεν; Τί χρὴ ὁρᾶν ὴμας; ,_ επιχειρήματα ωστε να γινουν στο τελος πειστικα.

πότερον απολογήσώμεθα οίον κατηγορήσαντός τι­νος εν ασεὀεσιν ανθρώποις ἡμῶν, φεύγουσι περί

Κ/ιίΞ|Ν|ΑΣ: Δυσαρεστο λόγο μας είπες, φίλε μου, εστω κιαν ήταν ενας μοναχα. Τωρα ομως από τετοιες δοξασίες

,Ο εχουν πολλαπλασιασθεί, είναι πολύ πιο δυσαρεστοςτης νομοθεσίας λέγουσιν ὡς δεινα εργαζόμεθα νο­μοθετούντες ὡς όντων θεῶν; ή χαίρειν εασαντες 887ιιεπί τούς νόμους τρεπώμεθα παλιν, μή καί τό

>­ι ακό μη.,ί ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Τι λοιπόν; Τι λεμε εμείς; Τι πρεπει να καμουμε;

προοίμιον ἡμῖν μακρότερον Υίγνηται των νόμων; Με ° Άραγε να ωϊολογηθοὐμε σο νο μας κσῖηγὀρησε κανείςοὐ γάρ τι Θραχύς ό λόγος εκταθείς αν γίγνοιτο μπροστα σ ενα δικαστήριο ασεθων ανθρώπων, που θαεἰ τοϊσιν επιθυμουσιν ασεόεϊν τα μεν αποδείξαιμεν 5 τ ισχωρίζονῖω γιο Τη νομοθεσία μας ὀῖι κὀνοωμε Φοθερὀ

_ . . : πραγματα επειδή στους νόμους μας παραδεχόμαστε τηνμετρίως τοις λόγοις ὡν ἐφραζον δειν περι λεγειν,τόν δε είς φόθον τρεψαιμεν, τα δε διιοχεραίνειν

Ή.

ύπαρξη των θεών; Ή να παρατήσουμε αυτό το θεμα για, να ξαναγυρίσουμε στους νόμους, από φόθο μήπως το

προοίμιό μας γίνει εκτενεστερο από τους νόμους; Γιατίο λόγος αν παρει εκταση δε θα γίνει σύντομος, αν, από

* το ενα μερος, θα πρεπει να αναπτύξουμε σε ανθρώπουςπου ρεπουν προς την ασεθεια με ιοχυρα επιχειρήματατα σημεία που είχαν την απαίτηση να τους εξηγήσουμε,

,_ κι επειτα να τους στρεψουμε στο φόθο, καμνοντας τουςνα σιχαθούν την ασεθεια τους, και τότε μοναχα να θε­

752

ποιησαντες, όσα πρέπει μετα ταυτα ήδη νομοθε­τοίμενι

ΚΛΕΙΝΙΑΣ: Άλλί, ώ ξένε, πολλάκις μὲν ώς γε έν ολιΥῳχρόνῳ τουτί αυτο εἰρηκαμεν, ὡς Ουδέν ἐν Τῳ ΠΟ­

753

σπίσουμε τους νόμους που πρέπει.ΚΛΕΙΝΙΑΣ: Αλλα, φίλε μου, πολλές φορές, μέσα σ' αυτό το

συντομο χρονικό διαστημα, έχουμε επαναλαθει το ίδιοπραγμα, οτι δηλαδη δεν υπαρχει προς το παρον αναγκη

ροντι δεί προτιμαν Θραχυλογίυν μᾶλλον ἢ μήκος : να προτιμουμε τη Βραχυλογία απο τη μακρολογία. γιατί,Α Οὺδείς γάρ ἡμᾶς, το λεγόμενον, έπείγων διώκει γγ Ϊ οπως λέει κι η παροιμία, τίποτε δε μας θιαζει. Θα ητανε γελοτον δή καί Φαρ/τον Τό πρό τῶν Θελτίστων 5 ΞΔ επομένως γελοίο και αξιοκατακριτο να φαινομαστε ότιτα ὀραχυτερα αίρουμενους φαίνεσθαι. Διαφερει δί προτιμουμε το συντομότερο απο το καλυτερο. Και έχειΟὐ σμγκρόν ὰμῶς γέ πως πιθανοτητα τινα τους τ μεγαλο ενδιαφέρον να δώσουμε, όσο μπορουμε, μεγα­λόγους ἡμῶν εχειν, ως θεοι Τι εισιν και αγαεοι, ι ι λυτεοη Πειστικὐτητσ στους ιοκυρισμουε μος. ότι υπαρ­δίκην τιμῶντες διαφεροντως ανθρωπων· σχεδον

±±#ί>ΉΜ

χουν θεοί και μαλιστα καλοί θεοί, που τιμουν την δικαιο­γάρ Τοητο ἡμῖν υπερ απαντων των νομων καλλι­ ιθ ζ ” συνη πολυ περισσοτερο απο τους ανθρωπους. Γιατί(πὁν καί ἄρἰσπῃ/ Προοίμγον ἄν ετη Μηδέν ουν ι: Κ αυτό σχεδον, τολμώ να πω, για το συνολο των νομων

Θ' 'ίντινα ποτε έ­ ι μας. που αποτελεί το καλυτερο και ωραιότερο προοίμιο.δυσχεραναντες μηδὲ έπειχ εντες. ηχομεν δυναμιν είς πειθω τῶν τοιουτων λόγων, μη­ χωρίςι λοῃιὀνιμ να σΤενίϋΧωΡηθ¶ὐμε Κω να 'ΘίΘσΤΟὐί­ίεδεν αποθἑμενσι διεξέλθωμεν εἰς το δυνατον ἰκα­ κἶιθολθϋι Ον ἶ?ΧΟϋ|­18 ΚΘΠΟΜ δωνομη νο Πείσοϋμε μενῶς· 5 τετοια επιχειρηματα, ας μη κουραστουμε να εξετασουμε

λουπλιοε ειιχην μοι σοκειπαρακελετν ει λεγόμενος ..Δ Το θέμα όσο μῃοεοϋμε πιο ικανουοιηῖίκε­Π,­[ό ΟΟΠ νυν λόγος, ὲῃειδή ηροθυμως συντείνεις· ε ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Μου φαινεται πως ο λόγος σου μοιαζει με πα­μἑλλεγν δέ Οηκέῃ ὲγχωρεί λέγειν. Φέρε δη, πῶς . ρακληση, επειδη τον υποστηρίζεις με τοση Θέρμη. Και

_ ιθ ­ ι εἰσί ­ ἀνάγκη δεν επιτρεπεται να χανουμε ακόμη καιρο, αλλα πρέπειαν τις μη Θυμῳ λέγσι περι Θων ως νιγαρ δη χαλεπῶς φέρειν καί μισεϊν εκείνους σίτου­ ιΟ νΘ'ι±ίλἡσΡϋμε­ ίἶμίφὸςι λοίίίίἶνί Πώς' μίιορεἰ ΥΟ μιλά ΚΟ­ἡμῖν Πἴῃω Τῶν λόγων γεγἑνηνπῃ και γίγνονται ιι θέ νεις χωρις'θυ'μο θελρντας αποδειξει την! υπαρξη τωννυν, ου πειθομενοι τοῖς μυθοις ους έκ νεων παίδων θεωλίἰ ΠΟΤ! Θεθοίο είλίοί Οίνοίκη να Ρίην Ο)νεΧειῖω και ναἔῃ ἐν γη/ταξι τρεφομενοι τροφών τε ῆκουον καί μισεί εκεινουςμπου εχουν γινει αιτια γι αυτη μας τη

δ “ ετα τε παιδιας καί μετα Ζ συζητηση και γινονται και τώρα, επειδη δεν πείθονταιμητέρων, οίον έν έπῳ αις μσπουδης λεγομένων καί μετα Θυσιῶν εν ευχαις

εεῳιαεεπ

στους μυθους που ακουαν απο μικρα παιδια οταν ακομη5 ιζ ι

αυτους ακουοντές τε, καί όψεις ορωντες ὲπομένας δέ τρέφονταν με γαλα απο τις παραμανες και τις μητέρεςΟηϊοτς ας ἠηιστα ὁ γε νέος ορα τε και' ακουει τους, τους μυθους που τους τραγουδουσαν στα σοοαραπβαττομἑνας' θυὁντωνι ἐν σίῖοϋὅῇ Τε τῇ μεγίστῃ εε και σαν παιχνιδια και ανανεωνονταν για χαρη τους στις'” ε

τους αυτών γονέας υπέρ αυτῶν τε καί εκείνων Ύ ΠΟΟσΘϋΧες των Θωσίωνι σϋνοδεϋομενες ΟΠΟ ΉΩ θεομοτέσπουδακοτας (καί) ὡς ότι μαλιστα ουσιν θεοῖς ιΟ Τικ­ἐς Τελεΐεςι Τίς Οῃοίεςῖ με Πολω μεΥΘλίι ΘΘΧΘΟὉΤΠΟΠ.ευχαίς προσδιαλεγομένους καί ίκετείαις, αναττέλ­ ε ακουει και 'Θλεπει κανεις οταν ειναι νεος, Θλεποντας

δ ά ἰὁ­ τους γονιους του να φροντίζουν γι αυτες με μεγαλολοντος τε ηλίου καί σελήνης καί προς ϋσμ ςενδιαφέρον και ν” απευθυνουν με όλη τους την καρδια.στους θεους, σα να ήταν οέθαιοι για την υπαρξη περισ­σότερο απο καθε τι αλλο, τις προσευχές και τις ικεσίεςτους. Ακόμη κι οταν ανέτελλε η Θασίλευε ο ηλιος και

4ια 7

ν , | Ι τ­ το ε α ι εί αν ακουσει και εἰ αν δει πω όλοι οιλ' ” κ ίπ οσκυν σει ακουοντε Φ γγ ρ Χ Χ ς"ων ζπἶοἶω Ισείΐεῖἔανωῖ Τ: καί ὅἔρὅάῖχυν Πάνῖωἶ/ 'Ελληνες κι οι θαρθαροι όταν τους χτυπούσαν καθε λο­ἶε Κω Ορωνῖες Ε"/Τ3.σι ὲ ἑνων κε". ἐν εὐπρσ­ 5 γης συμῷορες αλλα κι όταν ηταν ευτυχισμενοιγσνατιζανεΥ συμ(ΡΟρἶΉς ὀνΤω\ῖἀλ);`.|Ζ:)ς ότι μά/ΜΟΤΟ ὁνΐων και τους προοκυνουσαν, οχι σα να μην υπηρχαν, αλλαγιαις ουχ ως οὐκ , . . .

. 7, ­ . , Ι . . . . ι σα να ηταν τα πιο υπαρκτα οντα και με τροπο που νακαι ουδσμῃ ὐποψιαν ενδιδοντων ως ουκ εισιν θεοι_, , . . φαίνονται ότι δεν υποψιαζονται καν πως είναι δυνατοΪ Τἶ)ωἶωΥ δη Γίαἔἶων Οσα καΤ?ἶρἕ\ἴηἕ:(;Τἶ‹ΖίΟἔδ!ἶ να μην υπαρχουν θεοί. Όσους, επομένως, περιφρονοιζιν

ἰζἔὁεννῖἔὐῃκει­2/‹ῖ:ντΞἴΟνωὐνοαςναργῖἕζοὐσιν ἡμᾶς λεγἔιν ιΟ ὀλτωπὀ χωρίς 'ἶανένο σςἶαιρξἶ επιχείίἶημο' καθώς 'ΔΠΟ­

αί λἑγομεν, πῶς τοὐτους αν τις εν πραεσι λογοις 8888 ροων γο συμπἶρονοων Ψ οσοι έχουν λιγο μωαλο και μοςδὐναιτο νουθετῶν αμα διδασκειν περι” Θεῶν πρῶ­ ον(ἶγκσζΟων'Τωρο να λεμε ΟΠΤΟΉΟΜ λεμε' Πως θα Ψίθ­τογ ὡς εἰσιν· τολμητεον δε· οὐ γαρ άμα γε δεῖ ρουσε κανεις να τους νουθετησει και να τους δειςει

_ .ί | . . . . _ . ­ συναμα με καταπραυντικα λογια την υπαρξη των θεωνμωἴηνω .ΤΟ,“ς Ηεν υπ? λσἰμσβἰγως ηἔονηςςημαἔ/Ξ 5 σαν Βασική και Πρώτη αλήθεια; Κι όμως Πρέπει να τοΤωίς 6 “ΠΟ ΤΟΗδθωμΟυἶἕω ἔοἰῖοῖοιἰἴηιιἕςὲήζωδἰάἴἰ αποτολμἠσουμε, γιατί δεν πρεπει να φανούμε πως αλλοι35:13/ρἔ::Ξθῖ]Ο¦;ΖἑῖΟῖΞ: :αίω:\1ἑ\ῖωμε\ῖΠράως! σὅ­έσα­ απο μας έχουμε παΩ¶Φοονἠοει απο' δίψα για ηδονή 'κι

ντες τόν θὐμον, ὡς ενί διαλεγομενοι τῶν τοιοὐτων. σλλΟ|ι ΟΠ9 ωῃερβολικη εξσψη εξωῖισςγσυτωγ' εμπροςΏ ΠΟΕ νέος εξ Προὶών δέ σε ὁ χρόνος Ποἰήσῇ λοιπον, σ αυτους που η σκεψη τους εχει τοσο παρα­

πολλα ὡν νὐν δοξαζεις μεταὀαλοντα επι' ταναντιία Β σῖρο­Πσε'|ί ος'οΠευθωἴουμε κστζῃνγιγονῖος Το θυμο μσς°ούν εἰς Τόῖε κρπής Περί Τῶν με γλυκο τροπο, αυτη την' προσφωνηση σα να κουθεν­' ' νεσθαι ε ιστον δε ο νιιν οὐδὲν ἡγῇ Ἡσζοωμε με ενο ΟΠ Ουῖοως'

μεεγισἶων "Υ , ὲἕοἔ ὁ θῶ Ι δἰανοηθἑντο ζην «Παιδί μου, εσυ είσαι νεος ακομη και όσο περνα ο και­Ξἔλοἔἕ |ἶ|Ζ.:ῦςΤΟν δέςπεἑι αἕτῶν ἐν Π μέγα σο! 5 ρός θα σε καμει ν' αλλαξεις' πολλες Ιαπό τις τωρινες

ἄν Φσνείην ψευὀἠα Τό Τοιὁνὀε. σου γνωμες και να παραδεχθεις τις αντιθετες. Περιμενε:ὁνο οὐδἑ Οἱ σοί Φίλο! ΠρῶΤΟ| καί Πραπον λοιπον, ως τοτε για να καταληξεις σε αποφασεις σχετικα

ταὐτηνμδοξεἶν περι' θεῶν ἐσχετε, γίγνονται δε αει” με Το Γἶιο ἶοθορὀ ζηῖἠίἶοῖη' Κω ΤΡ Πἔο σοβαρό σΠι'ὀλσ°Πλείοω ., ὲλἀτῖους Ταὑῖην Τήν νόσον ἔχοντες. που εσυ τωρα το θεωρεις μηδαμινο, ειναι να οχηματισειςτόδε τῖοί?κὐν σοι παραγεγονώς αὐτῶν πολλοίς ιΟ σωσῖη γνωμη γιο Τους θεοως Κω να ζησεις μια ωραίοάζοιμ, ἄν Τό μηδένα ΠώΠΟΤ8 λσθόὶ/Τα ἐκ νέου ζωὴ η μια τελείως αντίθετη απ” αυτη. Το πρώτο μεγαλοτἕὐτην τἠνἰδόξαν περί θεῶν ὡς οὐκ εἰσιν, διατε­ ο μήνυμα Ποω μῃορὼ να σοω δώσω γι, σωῖούςι χωρίς ναλέσαί Πρός Υηρας μαἴναι/Τα ἐν ταὐτῃ τη διηγοήσεγ Φοθοόμαι πως θα θγω ποτε ψευτης, είναι το εξης: Ουτετα δὐο μέντοι παθη περί θεοὐς μεῖναι, πολλοῖσι ι ΟΡ μονὀἶςοι Οώτε ο|ι Φίλοι Οοο εἰσασῖἦ Οι Πρῷτοι εισηγη­

ι τες αυτης της γνωμης για τους θεους. Υπαρχουν παν­τοτε πολλοί η λίγοι που πασχουν απ' αυτη την αρρω­στεια. 'Εχω γνωρίσει πολλους απί αυτους, και να τιμπορώ να σου πω: ότι κανενας απο όσους σχηματισαναυτη την ιδεα για τη μη απαρξη των θεών όταν ηταννεος, δεν εμεινε ποτε προσκολλημενος σί αυτη την αν­τιληψη όταν γερασε. Τα αλλα δυό όμως παθηματα τα

55

ιε ·:

7563­ τετ

μεν οὐ, μεῖναι δε σαν τισιν, τα τοας θεούς είναι σχετικα με τους θεοιζις, αν δεν εμειναν σε πολλοας,μεν, φροντίζειν δε οαδεν των ανθρωπίνων, καί το 5 εμειναν ομως σε μερικοας: το οτι δηλαδή οι θεοί υπαρ­μετα τοατο, ὡς φροντίζουσι μεν, ειίπαραμαθήτοι χουν αλλα δεν φροντίζουν καθολου για τα ανθρώπιναδ” είσίν θιίμασιν καί ειίχαῖς. Το δή σαφες αν γενο­ πραγματα, και επίσης το οτι φροντίζουν μεν, αλλα ευ­μενον σοι περίαιζιτῶν κατα δαναμιν δογμα, αν εμοί κολα εξευμενίζονται με θυσίες και προσευχες. Λοιπον,πείθῃ, περιμενεις, ανασκοπων είτε ούτως είτε αλ­ αν θελεις να μα ακούσεις, πρεπει να περιμενεις να σχη­λως εχει, πυνθανομενος παρα τε τῶν αλλων καί 6 ματίσεις πανω σ“ αυτο το ζήτημα μια ξεκαθαρη, οσοδή καί μαλιστα και' παρα τοιι νομοθετου: εν δε δή είναι δυνατο, γνώμη, και να ανα­θεωρείς τις σκεψειςτοατῳ τῷ χρονῳ μή τολμήσῃς περί θεαας μήδεν σου, ποιο αραγε είναι αληθινο αυτο ή εκείνο, συζητών­ασεθήσαι. Πειρατεον γαρ τῷ τοας νομους σοι τι­ τας το με τους αλλους και προπαντος με το νομοθετη.θεντι ναν και' είς αὐθις διδασκειν περί αυτων τοα­ 5 Και σο ολο αυτο το χρονικο διαστημα μη τολμήσεις νατων ὡς έχει καμεις καμια ασεθεια στους θεοας. Γιατί πρεπει, /πραγ­ΚΑΙΞΙΝΙΑΣ: Καλλισθ' ήμῖν, ώ ξενε, μεχρι γε του νυν ί ματι, απο εκείνον που θεσπίζει τους νομους για σεναειρητοι να προσπαθήσεις να μαθεις, και τώρα και στο μελλον,ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Πανταπασι μεν ούν, ώ Μεγιλλε τε καί την αλήθεια πανω σ” αυτο το θεμα».Κλεινία· λελήθαμεν δή ήμας αατοας είς θαυμασταν ΙΟ Κ/ΙΕΙΝΙΑΣ: Ως τώρα, φίλε μου, εχουμε μιλήσει με παραλαγον εμπεπτωκοτες. πολο θαυμαστο τροπο.

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Τον ποῖον δή λεγεις; ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Συμφωνώ απολυτα, Μεγιλλε και Κλεινία. ΑλλαΑΘΗΝΑΙΟΣ: Τον παρα πολλοῖς δοξαζομενον είναι ε χωρίς να το καταλαθουμε ουτί εμείς οι ίδιοι μπλεχτή­σοφωτατον απαντων λογων. καμε σα ενα καταπληχτικο θεμα.ΚΑΙΞΙΝΙΑΣ: Φραζ” ετι σαφεστερον. Κ/ΙΕΙΝΙΑΣ: Ποιο δηλαδή;ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Αεγουσί ποιί τινες ως παντα εστί τα ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Το θεμα που οι περισσοτεροι ανθρωποι τοπραγματα γιγνομενα καί γενομενα και' γενήσομενα 5 θεωροαν ως το πιο σοφο απ) ολα.

τα μεν φύσει, τα δε τεχνη, τα δε δια ταχην. Ι Κ/ΙΕΙΝΙΑΣ: Μίλα πιο καθαρα.ΚΑΙΞΙΝΙΑΣ: Οακοων καλῶς;

γτ 1 ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Λενε μερικοί, αν δεν κανω λαθος, οτι ολα ταΑΘΗΝΑΙΟΣ: Είκος γε τοί που σοφοας ανδρας ορθώς . πραγματα που υπαρχουν, που εχουν γίνει και που θαλεγειν· επομενοί γε μήν αὐτοῖς σκεψώμεθα τοας 8898 υπαρξουν στο μελλον, είναι δημιουργήματα αλλα τηςεκεῖθεν τί ποτε καί τυγχανομσι διανοούμενοι. φασης, αλλα της τεχνης, και αλλα της τυχης.ΚΑΙΞΙΝΙΑΣ: Παντως. ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Και δεν είναι σωστο αυτο; Ι

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ἐοικε, φασίν, τα μεν μεγιστα αὐτῶν καί ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Είναι θεθαια λογικο σοφοί ανθρωποι να μιλανεκαλλιστα απεργαζεσθαι φασιν καί ταχην, τα δε σμι­ 5 σωστα. Ας τους ακολουθήσουμε ομως κι ας διερευνή­κροτερα τεχνην, ή δή παρα φασεως λαμαανουσαν σουμε τι θελουν αραγε να πουν οι οπαδοί τους.τήν τῶν μεγαλων καί πρώτων γενεσιν εργων, πλατ­ ΚΑΙΞΙΝΙΑΣ: Βεθαιοτατα.Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Είναι ολοφανερο, διακηρυσσουν αυτοί, οτι τα

μεγαλυτερο και ωραιοτερα δημιουργήματα είναι εργατης φυσης και της ταχης, και τα πιο μικρα εργα τηςτεχνης, η οποία παίρνοντας απο τη φαση ολες τις μεγα­λες και πρωταρχικες δημιουργίες, τις μεταπλαθει ολες

758 τεε

Τε” κξἶί Τἶκτοίνεσθω Πάνῃἶ Τά σμἰκρὀτερσ' ά δή και τις κατασκευαζει μικρότερες, που εμείς ολες τιςκ^ἕἶξ|\Ζ'ἕἶ |ζ‹ΞΞ­ῖςἐγῖΐἕσαγορεωομεν' ονομαζουμε 'τεχνικες κατασκευες.

ι · 7 , _ ­ . ., Κ/ιΕ|Ν|ΑΣ: Τι θελεις να πεις;ΑΘΗΝΜΟΣ: Ώἶἐῃ (ἶαζρἑσἶερον ἶρω' Π|ρ,κΟΙ ωδωρ Ό ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Θελω να στο εξηγησω ακομη πιο καθαρα. Η

κε" γην ζω Ρεἔηα Φιΐσεἰ Πω/ἶο ἶἰνω 56" Ψχῃ ΦΡΟἹΪ/7 φωτια, το νερο, η γη, ο αερας, ολ” αυτα λενε, οτι υπαρ­Τεχνῃ δἶ Ουὀεν Τἶωτταἶν' κο! ΙΤΟ μεἶσ ΤΟΗΤΟ ασ Πω­ χουν απο τη φύση η απο την τύχη, και τίποτε απί αυταμαι­Οι γης ΤΡ κα! ­η/ΜΟΗ Κω σεληνῃς ἕ1σΤρωΥ ἶε δεν δημιούργησε η τεχνη. 'Οσον αφορα τα σώματα πουΠερμ ὀἶα Τοιίτων γἶγονενω Πε"/Τελωἶ Οντωἶἴ σψω 5 ερχονται κατοπιν, οπως η γη, ο ηλιος, η σεληνη, τ” αστε­

Τωχῃγδε φεθομενσ ΤΠ Της δυναμεως, εκσστσ ρια, εχουν γεννηθεί απί αυτα τα πρωτα στοιχεία πουΞκσσἶωνι Π σΨ°”ἶ£ΠΤωἴ‹εν (ἶρ|“ΟΤΤἶΉ/Τς! Οικῇωἶ Πωἔκ είναι εντελως αψυχα. Αυτα, κινούμενα στην τύχη, ανα­θερμαψωχκἶοἰςῖ η ξηρα,ΠρΟς_ωγ£3Ο και μσἴωκα ,φος λογα με τη δύναμη.του το καθενα, αν τυχον συνεπεσεσκληρα!! κα! Πω/ἶα ,ὸῃοσα Τῃ Των ἑνονῃωνβρσσεἰ, Ο να συναντηθούν και να εχουν καποιες ομοιοτητες, οπωςκατα τυχην ὲἔ αναγκης συνεκερασθη, ταύτῃ και θερμό ψυχρό ἡ ξηρό υγρό

Ιῖστα ΤωἴΤα|Ο“ΤωΡ Υεγεῃ/η‹ε`ία[ πἶν Τε Ρϋθονοἴ μαλακα με τα σκληρα και ολα οσα στην τύχη ανακατεύ­Ολῳ/ κω πἶῃ/Τα ΟΠΟΨΙ ΪΟΤ Οιίρω/Ον” ἴω ζῳσ αυ τηκαν αναγκαστικα με τα αντίθετα τους, εδημιούργησανκω φω­Ο ἶἶυμἶἶω/Τα: ωρων ἶΤΟσῳ,ν ἐκ πἶωτων γενα 5 ετσι και χωρίς καμιαν αλλη Βοηθεια, ολοκληρο τον ου­

ἶ)ω|ὀ"1 νἔἔχί, αἶἔιῖἰ)/' Οωὅε ὲἶΖ1ε!Τ:‹\::ῖ Ξᾶεον ρανο και ολα τα ουρανιο σωματα, και επίσης ολα τα

Τογεγεννηκένω 6 θηκαν κι οι εποχες του χρονου. 'Και ολη αυτη η δημιουρ­

διας τινας, αληθείας ού σφόδρα μετεχούσας, αλλα γιο' ,ισχωριζοντωί ῖ[ρογΗ(ΠΟΠ¬)ιηθΓ|κε Χωρις γο ειιεμθἶιἑαυτῶν, Οἶ, ἡ γρσφἰκἠ γεννη καθολου ο νους, ουτε καποιος θεος, ουτε η τεχνη, αλλα,

καί μουσικη καί οσαι ταύταις είσίν συνεριθοι τε­ Οιιως ειτφμε' ΟΠΟ Τη αἶυση και Την ἶωχη” δε Τεχνῃ'που γεννηθηκε πιο αργα, σαν τελευταιο προιον των δυοχναι· αϊ δε τι καί σπουδαῖον αρα γεννῶσι τῶν τε­ 5 . , . , , . .. , , αυτων αρχων, και ειναι θνητη αφου γεννηθηκε απο θνη­χνῶν, είναι ταύτας οποσαι τῇ φύσει εκοινωσαν την ­ , , , , _ _

αύτῶν δύναμιν, οίον αύ ίατρική καί γεωργική καί Τους' ενωἦηκἶ με αλλο ἔνηῖα Προγμἶιῖο και δημιοωρῖγυμναστική. Καί δή καί τῆς πολιτικῆς σμικρὸν Π γησε τελικα καποια παιχνιδια που περιεχουν πολυ μικρα

εῇ/Οί Φύσα Τέχνη δέ, κομματια της αληθειας και που δεν ειναι παρα Ιαπλαἡς εἴνω Τάς θἑσως, ομοιωματα, σαν αυτα που παραγουν οι διαφορες τεχνες

οπως η ζωγραφικη, η μουσικη και ολες οι ομοιες μαυτες τεχνες. Κι αν υπαρχουν τεχνες που παραγουνκατι το σημαντικο, είναι αυτεςτπου ενὡσαν τη δύναμητους με τη φύση, οπως, παραδείγματος χαριν, η ιατρικη,η γεωργία, και η γυμναστικη. Για την πολιτικη, λενε,πως μετέχει σε πολύ μικρο ποσοστο με τη φύση και οτιτο περισσοτερο μερος της ανηκει στην τεχνη. Επομενωςκαι ολοκληρη­ η νομοθεσία είναι εργο, οχι της φύσης,αλλα της τεχνης και γι) αυτο τα θεσπίσματα της δενείναι αληθινα.

τεοί Δ πῃ

αι

. ιι”/ιΕ|Ν|ΑΣ: Τι θελεις να τιεις;ΚΛΗΝΙΑΣ: Πω λεγειςι, .ΘΗΝΜΟΣ Θς ε ω μακάργε εἶναι πρῶτον φασιν ι ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Πρωτα­τιρωτα, αξιομακαριστε φίλε μου, αυτοίΑ : εους, Ι . . . , .ΥΤΟΙ Τέ Οὐ ΦΟΟΘ ἀλλά Πσιν \/όμως» καί ΤΟύ_ 5 λενε οτι οι θεοι δεν ειναι δημιουργηματα της φασης,ου "λἔ Πι ,Άλη ὀῃῃ ὲκαστοι εαυτοϊσι συνωμίο­ αλλα της.τεχνης με Βαση κατιοιους νομους και μαλισταου α γι .

Ι ι . .Κους α Ο καιδή καί τα καλα φυσει διαφορετικους στα διαφορα μερη. συμφωνα με τις δια­ο σαν νομο

. . , ι ιΙζηἄλλσ εἴνω νόμω δέ ἔῃῖρα Τά δέ δή δίκαια ταξεις τιου ορισαν οι διαφοροι νομοθετες. Και ετιομενωςμεδ ε Ι Ιράῃογ/ Φῃσει ἀλ/Υαμφισαητουντας τα καλα σομφωνα με τη φαση, είναι διαφορετικα αιτοοα ” ειναι το ιτα ι

. . . Ι , ,ὀἰστελεἶν ἀλλήλως καί μεΤαῃΘεμἑγ/Οως ἀεγ Ταμτα, ιο εκεινα τιου θεωρει καλοι ο νομος. Και τα δίκαια εττισης., δι ἄν μετάθωνπῃ καί ὅταν Τόι­8 κύρια ἕκαστα δεν υιταρχουν καν στη φυση, αλλα ολοι τα διαφιλονει­­α ι ι Ι , . , .εινα! γἰγνόμενα Τέχνη καί Τοτς ι/ὁμοις αλλ) οὐ δή 8908 κουν διαρκως, μεταξυ τους και καθε φορα τα μεταθαλ­ι , .

ι . . .Ι Φὐσει τση·Γ° ἐστιν ώ φίλοι απαντα ἀνδρῶν λουν. Οσα δε μεταθαλλουν και οταν τα μεταθαλλουν,τιν ­ ι ι . . . „ . .σοΦῶν παρά νεοιςιανθρώττοις, ἰδιωτῶν τε καίποιη­ τοτε ατιοχτουν κυρος, ενω γινονται με τεχνη και μεων φασκοντων είναι το δικαιοτατον ο τί τις αν νομο, και καθολου σομφωνα με τη φαση. Όλα αυτα ταη ὅισζόμενος. ὅθεν ἀσἑηειαι' τε ανθρώτιοις εμ­ 5 διδαγματα, καλοι μου φιλοι, ειναι λογοι σοφων ανδρων,νικ

ια , . , .Πίῃτοωσιν νέοις ὡς οακ οντων θεῶν οἴους ο νομος τιεζογραφων και ιτοιητων αιτευθυνομενοι σε νεους αν­ροστάττει ὁιανοεῖσθαι δεῖν στάσεις τε δια ταυτα θρὼτιους, τους οιτοίους διδασκουν οτι το μονο δίκαιοττ ι

ι

ελκοντων προς τον κατά Φίἔσίν ὸρθόν Θίονι ός είναι εκείνο τιου ετιιθαλλει κανείς οταν νικοι κοιιτοιον μεὲσῃν Τη ἀληθεία κρατουντα ζην τῶν αλλων και μή τη Βια. Γι` αυτο η ασεθεια κατακλοζει τη νεολαία μας,ὁοωλεὀῶ/Τα ἑτἑροἰσι καῖά νόμοι/| ιο αφου δεν υιταρχουν θεοί τετοιοι, τιου μας διατασσει ο

Κ|\Ε|Ν|ΑΣ· Οἴον διελήλυθας, ώ ξἐνε' λόγον' καί ὀσην Β νομος να ιτιστεοουμε τιως τιρετιει να είναι. Γι, αυτο ξε­λώΰ ν­ἀνθρώΠων νέων δημοσία Πόλεων τε καίίδίοις στιουν κι οι εηαναστοσεις, αφου αλλοι τους τιροσελ­ΟἴκΟ?ς κοουν στον συμφωνο με τη φαση σωστο τροι­ιο ζωης,

ΑΘΗΝΜΟΣ. Άληθη μέὶ/ΤΟ! λἑγεις ώ ΚΜ­Μια τί Οὐν Οτε! τιου συνίσταται στο να είσαι τιραγματικα ανωτερος αποΧρηι/Οί ὁρᾶν τον νομοθἑτην, ουτω τουτων ιταλαι ΠΟ:ρεσκευασμενων; ἡ μονον απειλεῖν σταντα εν τῃ

ωωῃ­ωῇιεειωιι

τους αλλους και να μην υιτοδουλωθείς στους αλλουςοι­ιως θα το ηθελε ο νομος.

Πὁλει σημῃησι τοῖς ανθρώιτθις ὡς εἴ μή Φήσοϋσιν ΚΑΙΞΙΝΙΑΣ: Τι φοθερο λογο μας ανετιτυξες διεξοδικα, φίλεείναι Θεούς καιδιανοηθήσονται δοξαζοντες τοιοα­ μου! Και τιοσο ζωντανα μας τιαρουσίασες την ηθικήΟἴους Φησίν ὁ νόμος ¬ καί περι καλῶν καί Βλοθη των νεων ανθρὼτιων τιου συμθαίνει στις τιολειςδικαίων καί περί άΠάνΤων Τῶν Ι­ίΘΥἴσΤων ὁ αὐτός

εαωι­αιγ

ἔ

εἰ

στο δημοσιο, αλλα και στον ιδιωτικο Θίο!ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Την αληθεια, Βεθαια, λες, Κλεινία. Τι τιρετιει,

λοιτιον, να καμει, κατα τη γνωμη σου„ ο νομοθετης,μπροστα σε μια τετοια κατασταση ιτου εχει ριζὼσει τιριναιτο τιολο καιρο; Μητιως θα είναι αρκετο να σταθεί στημεση της τιολης ατιειλὼντας ολους τους ανθρωτιους ιτουθα ομολογησουν οτι δεν τιιστεοουν στην οτιαρξη τωνθεὼν και δε μτιορουν να τους φαντασθουν τετοιουςοτιως το θελει ο νομος; Και για τα καλα, τα δίκαια καιγια ολα τα σημαντικο και για οσα συντείνουν τιρος την

ΪΘΖ 763

λογος, οσα τίε Πρός αιαατήν Τείνεί καί κακίανι ὡς Ο αρετή και την κακία, ο ίδιος λογος πρέπει να υπαρχει,δεί ταύτα οίαΐω αιααΐΐείν αίαναααμἑνομς ὀῃἴμ­[εμ οτι δηλαδή πρέπει να τα παραδέχονται οπως ορίζει γρα­ἄν α ναμαθαἐτης μψηγἠσητω γράφων _ ός ὁ, ἄν πτὼς ο νομοθέτης; Και αν κανένας δε θέλει να υποδου­μή ααρὲχηταἶί ὲαμτὁν τοῖς νὁμοκἶ εμμείθῇι Τόν μέν λωθεί στους νομους, θα τον απειλήσει με τιμωρίες οπωςδεῖν τεθνανομι Ταν αἑ Τίνα Πληναἶς καί δεσμοἴς· 5 η θανατική ποινή, ή με χτυπήματα, ή με φυλακιση, ήΤόν δέ ἀῃμίόιις, αλλους δέ πενίαις κολαζεσθαι καί με στέρηση πολιτικών δικαιωματων, κι αλλους με πτω­Φμναἶα' Πείθιώ δε Τοϊς ἀνθρώποκὔ άμα ῃθἐ*/Τα μμ” χεύσεις και εξορίες, και να μη δίνει στους ανθρωπουςτοῖς τούς νομούς, μηδεμίαν ἐχειν τοῖς λογοις προ­σαπτοντα εἰς? ααναμίν ἡμειααανί

ο νομοθέτης καμια συμθουλή, καθως θεσπίζει γι” αυτουςτους νομους, ώστε να τους ημερεύει οσο είναι δυνατο;

κλΕιΝιΑΣ± Μιιϋιαμῶςι ώ ξένα αλλί αμεα Τανχανα νε 6 κλειλιιλε­ καθολου, φιλε μου εενομεριτη. Αλλα αντιθέτως,Οησα και σμιικρα πειθώ τις περί τα τοιαύτα, δεί αν υπαρχει κι η ελαχιστη ελπίδα να ωφελήσει στα τέτοιαμηααμῇ καμν/είν Τόν γε ἀξων καί σμμφομ νομοθέῖ θέματα, κανένας νομοθέτης, έστω και οχι μεγαληςΤην] ἀλλά πασαν, το λεγόμενον, φωνή ίέντα, τῳ αξίας, δεν πρέπει καθολου να κουραστεί, αλλα, οπωςΠαλαίῷ [ναμίιμ] ἐαίκομρον γίγνεσθω λόγῳ ὡς εἰσίν 5 λέει κι η παροιμία, να θγαλει ολη'του τη φωνή και ναθεοί καί όσοι νυνδή διήλθες σύ, καί δή καί νομῳαύτῷ Βοηθησαι καί τέχνῃ ως έστον φύσει ή φύσεωςοὐχ ἠττονι ,είπερ νού γέ έστιν γεννήματα καταλόγον ὸρθὁν, αν σύ τε λέγειν μοι φαίνῃ καί έγώσοι πιστεύω Τα ναν­ ιο

υποστηρίξει τον παλιο νομο, οτι δηλαδή υπαρχουν θεοίιετιοττεμαμελ0,9ιυϊ9ῖζέ;ἑίἐίἶΪΦἴνέιἑῖἐἔἔέἶὲὀὐἶτῶὀίὀίδίὅἴλκὀμηπρέπει ναιοηθήσει το νομο, λέγοντας οτι και τα δυοείναι δημιουργήματα της φύσης ή καποιας αλλης αρχήςοχι κατὼτερης απο τη φύση, αν θέθαια είναι γεννήματα

ΑΘΗΝΜΟΣ: Ώ ΠμαΘμμαΤαΤε κλείνίαι Τί 6,; Οὐ χσλεπά του ορθού λογου, οπως μου Φαίνεται οτι και συ θέλειςτέ εστι συνιακολουθεῖν λογοις ούτως είς πλήθη να υποστηρίξεις και οπως κι εγώ πιστεύω τώρα.λεγόμενα. μήκη Τ8 ού κέκτηιίαί αίωλμγίαἔ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Αλλα, προοδευτικέ μου Κλεινία, μια τέτοια δι­

κΛΕίΝίΑΣ2 Τί δέἶι ώ ξἑνεἰ Περί μἑθης μεν κο" μομσικης δασκαλία δεν είναι πολύ δύσκολο να την παρακολουθή­ούτω μακρά λέγοντας ήμας αύτούς περιεμείναμεν, εΠερί θεῶν δε καί τῶν τοιούτων ούχ ύπομενουμεν;

σουν τα πλήθη και μαλιστα οταν είναι παρα πολύ εκτε­ταμένη;

καί μήν καί νομοθεσία γἑ ὲσῖίν Πομ Τῇ μετά Φρο” Κ/ίΕ|Ν|ΑΣ: Μα γιατί, καλέ μου φίλε; 'Οταν μιλούσαμε τοσονήσεως μ,‹;ν,ίστη Βοήθεια, διοτι τα περί νομούςΠροστάγμστη ὲν γραμμασι τεθέντα, ὡς δώσοντα 89ιεεις Πάντα χρόνον ἐλεγχον, παντως ήρεμεῖ, ώστεούτ' εἰ χαλεπα κατ) αρχάς ακούειν εστίν φοαητέον,άι γι έστω καί τῷ δυσμαθεῖ πολλακις επανιοντι σκο­ῃετν, Ούτε ει μακρά, ωφέλιμο δέ, δια ταύτα λογον 5

διεξοδικα για το μεθύσι και τη μουσική περιμέναμε χω­ρίς θιαση νί ακούσουμε ο ένας τον αλλο, καιφτὡρα πουθα μιλήσουμε για τους θεούς καιιγια τα σχετικα μ' αυ­τούς προθλήματα να μη” δ,ε„ίΕ·,ο.υ,.μεε­υπομονή; Εκτος απ)αυτο θα θρίσκαμε, για μια φρονιμη νομοθεσία, μια πολύμεγαλη Βοήθεια, αφού κι οι διαταξεις των νομων, οτανκαταγραφούν, αποκτούν σταθεροτητα, αφού μπορούννα ελεγχθούν σεειοποιαδήποτε εποχή. Επομένως δενπρέπει να φοθηθούμε, αν στην αρχή μας φαίνονται δυ­σκολονοητα, αφού κι ένας που έχει αργοκίνητο μυαλοέχει τη δυνατοτητα να τα ξαναμελετήσει πολλές φορές.Και το οτι είναι μακροσκελή, αλλα ωφέλιμα, δεν αποτε­

7θΖΙ?θ5

Οὐὁσμῇ ὲχεί οὐδὲ ὁσίον ἔΙ­ΙΟΙΥΘ εἴνω Φοίνεἶαί Τό λεί για μενα εΠαρκη δικαιολογία ουτε το θεωρω ευσεοημή Οὐ ὅοηθεἴν ΤΟΘΤΟΙΟ Τοἶς Τό Ι­ΙΙΙ Οὐ ΰωιθεἶν ΤΟΙ­Ι· Προξη για οΠοιονδηΠοτε ονθρωιτο, νο μη Προσφερει τηΙΟΙ? ­τοῖς λὁνως Πάνἶα ἄνδρα Καπί δὐνημίν­ Βοηθειο του οσοτου είναι δυνατο στην οΠοδειξη τηςΜΕΓΙΛΛΟΣ: Ἄριστα, ξενε, δοκεῖ μοι λέγειν Ιίλει­ Ολἡθειοις Οιωιὼν Των λογωγνίας. ΙΟ ΜΕΓΙΑΑΟΣ: Νομίζω, καλε μου ξὲνε, οτι ο Κλεινίας το είΠεΑΘΗΝΑΙΟΣ: Και μαλα γε, ώ Μεγιλλει Ποιητεον τε ὡς Ισ θαυμάσιο,λένει­ Και' νάρ εί μή ι<ατεσΠαρι±ένΟι ήσαν Οί τ0ιΟϋ­ λοιιινλιοε και πολυ μαλιστα, ινιεγιλλε. Ας καμουμε, λοι­ΤΟΙ λὁνοί ἐν ΤΟΚ' Πάων ὡς ἔίιος εἰξίεἶν ἀνθρώτἴοίςι 5 Πον, οΠως λεει. Γιατί, Πραγματικα, αν οι ιδεες για τιςΟὐὅὲν ἄν ἐὅεί Τῶν ὲΠΟΙ­ΙννΟὐνΤων λόνων ὡς εἰσίν οΠοίες μιλαμε δεν ηταν, για να εκφοασθουμε ετσι, τοσοΘΘΟΙ” νυν δέ ὸνάνκη­ Νόμθίς Οὐν δίοφθείρομἐνοίς 5 Πολυ διαδεδομενες σο ολους τους ονθρὡΠους„ δεν θαΤοἶς ΙΑΙΘΥΙΙΟΤΟΙΟ ὐξίό κοκων ἀνθρώξίων Τίνα καίμηλτ υΠηρχε καμια αναγκη ν” οΠοδείξουμε την υιταρξη των^Ον Πρθσήκδί ὅωιθεἶν ή νΟΙ­ωθἑΐηνι' Θεων. Τωρα ομως είναι αναγκη. Γιατί, οταν οι Πιο σΠου­ΚΛΕΙΝΙΑΣ Οὐκ ἔσΐίν­ δοίοι νομοι κοτοστρεφονται αΠο διεστραμμενους αν­ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Άλλο δή λέγε μοι Πέιλιν, Κλεινία, καί σο θρὡιιοιιςγ Ποιος ὁιλλος έχει ιιεγαλὐιερο χρέος νι] ιοως­ κοινωνον γαρ δεί σε είναι των λογων ­ κινδυ­ ι0 θοηθἠσει ειν όχι Ο νοιιοθὲιηςινεοει γαρ ο λέγων ταυτα Πυρ και' ύδωρ και γῆν ο τι Κ/ιΕ|λ||^Σ κιιιι/ὲνιις άλλος­ΝΟΙΙ ἀέρθ ΠΩΦΤΟ ΙΙΥΘΪΟΘΘΙ Τῶν Πάνΐων εἴνοϋ καί Τήν ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Πολυ ωραία! ΑΠοντησε 'μου Παλι, Κλεινία, αῷουΦοοιν ονομαζειν ταυτα αοτο, ψυχήν δε εκ τούτων ηρὲηει να συμμετεχεις σί αυτη τη συζήτηση: Εκείνοςὐοτερον. Ἑοικεν δε οιξι κινδυνευειν αλλο οντως Ποιι ιιῃοσιηριζει ςιιιιὲς Τις δοξοσιες ὀιι δηλαδή η Φωι­ιόι)Οημαἴνείν ΤΟΠΤΟ ἡμἴν Τῷ λὁδῶῳ 5 το νερο, η γη κι ο αερας είναιιτο Πρωτα αΠί ολο ταΚ/\Ε|Ν|^Σῖ Πάνω μέν Οὐν­ στοιχεία και τα ονσμοζει, νομίζει οτι η ψυχη είναι μετα­ΑΘΙτΙΝΑΙΟἶι Ἄρ› Οὐν Πρός Δίὁς Οἴον Πηνἠν Πνα γενεστερο δημιουργημα. Και, καθως φαίνεται, δεν ταἐΙνΘἠΤΟΙ­Ι δόξης ἀνηϋρἠκαμεν ἀνθρώῃων ὁἴἶὁσοἰ Παρσυσιοζει σον Πιθανο, αλλο τα υττοστηρίζει Πραγμα­Πώποτε τῶν Περι' φυοεως εφήψαντο ζητημάτων; ιικέι ιι· Οιιιιηι ι­ιοιι λέει.σκὸττει Πάντα λὸνον ὲξετάζων· Οὐ νάρ δή σιιιιφὀν ίθ κλειινιλε· εεεωοταω.ΥΘ Τό ὅΙΠΦἑρΘνι εἴ Φανεἶεν Οἱ λὁνων ἀἴίτόμενω 6 ΑΘΗΝΑΙΟΣ: ΜηΠως οραγει μα τον Δία, ανακαλοψαμε αυτοἀσεὅῶνι ἄλλως Τε ὲξάιΟΧΟνΤες`ι μηδὲ 8'­7 τοῖς λόνθἰς Που θα ονομαζο Πηγη των ονοητων δοξασιὼν των αν­ἀλλν ἑξηΙ­ΙΠΟΤΠΙ­Ιένως Χρώμενω­ Δοκεῖ Τοίννν μοι θρὼΠων Που κοΠοτε ασχολήθηκαν εΠιΠολαια με τη με­ΜΟΤΟ Οὐῖως ἔχειν. λετη της ῷοσης; Κομε την εξεταση σου, ωστε να μηκ^ΕΙΝ|/λἶῖ Εὐ λένείς” ἀλλ, ὁίἶῃ Πείρω Φράζε"/· 5 σου διαφογει κανενα ειτιχείρημα. Γιατί Θεοαια δεν είναιΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ἐοικεν τοίνυν ὀιηθεοτερων αιττεον είναι μικρό Το κἐρδοα Ον ιπιοροιησομε να αιιοδειξοωιιε ὀιιλὐνων­ οσοι θίγουν αυτες τις ασεοείς δοξασίες, και γίνονται

εισηγητες και σ' οιλλους, δεν χρησιμσΠοιουν σωστο ταειτιχειρηματο τους αλλα με τροΠο λανθασμενο. Εγω,λοιΠον, νομίζω οτι αυτο συμοοίνει.

ΚΑΙΞΙΝΙΑΣ: Καλο τα λες. Γίροσποθησε, λοιττον, τωρα να μαςεξηγησεις σε Ποιο σημείο Πλανιοονται.

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Μου φαίνεται Πως σ' αυτην την ΠερίΠτωση,

50

ἴθθ

ΚΛΕιΝιΑΣ: Ουκ οκνητεον, ώ ξενε. Μανθανω γαρ ώςνομοθεσίας εκτος οίησῃ θαίνειν, εαν των τοιουτων _,

τετ

πρεπει να θίξουμε προθλήματα που δεν είναι συνηθι­σμενα.

ωιτωμεεο λόγων. ει εε εστι μηεαμῇ ετερως συμ­ ιο κ^Ε|^ίί^Σ Δεν Πρὲηεί να διστἀζοϋμει Φίλε μου. Γιατί. κα­φωνησαι τοις νυν κατα νομον λεγομενοις θεοις ώς εορθώς εχουσιν η ταυτῃ, λεκτεον, ώ θαυμασιε, καίταυτῃ.

ΑΘΗΝΑ|ΟΣ: Λεγοιμ” αν, ὡς εοικεν, ηδη σχεδον ουκείωθοτα λογον τινα τονδε. Ὁ πρώτον γενέσεως 5

καί φθορας αίτιον απαντων, τουτο ου πρώτον αλλα

θως καταλαθαινω, φοθασαι μήπως θγεις έξω οι­[Ο Τοθεματα της νομοθεσίας, αν θίξουμε τετοια προθλήματα.Αλλα, αν δεν υπαρχει κανενας αλλος τροπος, παρα μονοαυτος, για να δικαιολογήσουμε την πίστη στους θεουςπου παραδεχονται οι τωρινοί νομοι, τοτε, εξαίρετε φίλεμου, ας μιλήσουμε συμφωνα μ' αυτον,

υστερον απεφηναντο είναι γεγονος οί την τών ασε­ ΑΘΗΝ/"ΟΣ Όηωη Φαίνεται, λοίηὀνι ηρἑ­Πε! να ΟρΧίσωθων ψμχην απεργασαμενοι λογοι, ο δε υστερον,προτερον· ὀθεν ημαρτηκασι περί θεών της οντωςουσίας. ιΟ

ΚΛΕ|Ν|ΑΣ: Ουπω μανθανω. 892ειΑΘΗΝΑ|ΟΣ: ψυχην, ώ εταίρε, ηγνοηκεναι κινδυνευ­

αμεσως, καποιο πολυ ασυνήθιστο λογο, τον εξής:Ε ὲἑΠΩί„,.η.­ι,π,αῷ1η„,.α,ι11ἰα.ετης,ωγεινεισης και τηςΦθορος όλωγ τω.Υ..ὀνΪ.ῳνι ,δ,ἕΞ.ν„Τ9 θεωρησαν σαν πρώτοαλλαίσαν τελευταίο γεννημα αυτες οιδιδασκαλίες πουκαλλιιεργησανιστιςί ψυίχεςωίην ασεθεια, κι εκείνο ήδη,γεννήθηκε τελευταίο στου εδωσαν την πρώτη θεση Αυταουσι μεν ολίγου συμπαντες οίον τε αν τυγχανει ι , ι , _

καί δυναμιν ην εχει, τών τε αλλων αυτης περι καί εινω ,η ηηνη Της ηλανης τους σχετικα με την πραγματικήδη καί γενεσεως, ώς εν πρώτοις εστί, σωματων 5 Ουσίη της θεὀΐηῖση­έμπροσθεν παντων γενομενη, καί μεταθολῆς τε γι κ^Ε|Ν|^Σ­' Δεν μηηκσ ακόμη σῖο νόημα Των λόγων σου.αυτών καί μετακοσμησεως απασης αρχει παντοςμαλλον· εί δε εστιν ταυτα ουτως, αρ) ουκ εξ αναγ­κης τα ψυχῆς συγγενη προτερα αν είη γεγονοτατών σώματι προσηκοντων, οιζίαης γ” αυτης πρεσθυ­ Ώ

τερας η σώματος;ΚΑΕ|Ν|ΑΣ: Άναγκη.ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Δοξα δη καί επιμελεια καί νους καί τεχνη

καί νομος σκληρών καί μαλακών καί θαρεων καί 5

κουφων προτερα αν είη. καί δη καί τα μεγαλα καίπρώτα εργα καί πραξεις τεχνης αν γίγνοιτο, ονταεν πρώτοις, τα δε φυσει καί φυσις, ην ουκ ορθώς

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Αγαπητε μου φίλε, φαίνεται πως ολοι σχεδονδεν μπορουν να καταλαθουν τι είναι ακριθὼς η ψυχήκαι ποια δυναμη εχει. Αγνοουν, αναμεσα στα αλλα τηςπρονομια, και ο,τι αφορα τη γενεσή της, οτι δηλαδήε[νἶἶξ.η..Ϊ'ἶῳἙΠ ΩΠΪΔ­όλα .ία πραγματα, οτι γεννήθηκε πριναἶΞΕΖ89_Ξ3.ιΩ€ί2μα,τα,.ικαι”..ο.τιειτε.ο,ιιααατερο απο καθε τιηίἶίνθ. Παίζει τον μεγαλυτερο ρολο σε ολες τους τιςμεταθολες και σεολες τους τις μεταμορφώσεις. Αν λοι­Χηονι ψυχη <°ἶΧεί Οϋῖὀ Το προνόμιο, δεν είναι αναποφευ­κτο οτι ολα οσα συγγενευουν με την ψυχή, εχουνγεν­νηθει πριν απο εκείνα που εχουν συγγενεια με το σώμααφου αυτή εχει μεγαλυτερη ηλικία απο το σώμα;

Κ/ίίΞίΝίΑΣ: Αυτο είναι, αναποφευκτα.ΑΘί·ίΝΑ|ΟΣ· Επομενως, η σκεψη, η επιμελεια, ο νους, η

ΤεΧνη, και ο νομος, πρεπει να υπήρξαν προγενεστερίααπο τα σκληρα και τα μαλακα, τα θαρια και τα ελαφρα.Και το σημαντικοτερο τα μεγαλα και πρώτα εργα­ τηςτεχνης καθώς και τα επιτευγματα της ανήκουν στα προ­γενεστερα, ενώ οσα ανήκουν στη φυση και σ' εκεινα

ι μ

Η

768 ἶθο

ὲῃονομάζομσιν αυτο τουτο υστερα καί αρχομενα που λανθασμένως ονομαζουν φυση, δεν είναι μεταγενέ­ἄν έκ Τέχνης εἠιη καί \/ΟΠ' στερα και οφείλουν την υπαρξη τους στην τεχνη και

κλειι×ιιλε± πως σοκ αρεσε; Ο στο νου;ΑΘΙ­ιΝΑιΟΣ Φυσινι Θουλονται λέγειν γενεσιν τήν περί Κ/ιΕ|Ν|^Σ·” Γιὡο ιιτιρρρι νο μη θεωρηθει σωστο οριο Προ

τα πρῶτα· εἰ δ.έ Φανήσεται ψυχή πρώτον, ου πυρ λεοἔουδέ άἠρι ψυχή δί εν πρώτοίς νενενημενηι σχεδον ^ΘΗιν^ιΟΣ·' Οῖον οιιιοι Χριιοιιιοτιοιοιιν ιη λοξη Φοοη ον°ὸρθὁῃῃα λἑγ/εεττ, αν είναι διαφεροντως φυσει. 5 νοουν εκείνο που γέννησε τα πρώτα οντα, εαν λοιπον,ΤΟΠΤ. ἐσθι Ούτως έχω/Το ἄν ψυχὴν ῃς ἐπγὀείξη μπορουμε να αποδειξουμε οτι το πρωτο πραγμα είναιπρεσθυτἑραν οιυσαν σώματος αλλως δε ουδαμῶς. ι η­¬­ψ·ρ·χἠιτκρι ρχι η Φω­ι­ιοι ἡ ρ ριρρρρ· και ρῖιῃὴρε ριιρ”

κΛΕ|ΝιΑΣ· Άληθέιστατα λέγεις. σταση αναμεσα στα πρὡταμθγα έχουμε το, δικαιωμα ναΑΘΗΝΝΟΣ Ουκοιυν τα μετα ταυτα επ) αυτο δή τουτο οι ιιιοιρορΐῇιροιξρριρρ οοιι η ψοχἠι οιφορ νρννἠθηκρ Πριν οιιοσῖελλώμεθσ, τοἦσώμα, είναι πολυ ανώτερη απο τη φυση. Το συμπέ­Κ/\Ε|Ν|ΑΣ: Τί μἢν: ιι ρασμα αυτο θα θεωρηθεί σωστο, αν μπορεί να αποδείξειΑΘΙ­ιΝΑ|ΟΣ: Φυλατττωμεν δή πανταπασιν απατηλον ” κονοιο οιι η ιιἔιιχἠ οινοι Πιο νηροιιοι οῃοιο οὡροι οιοιῷο­

λόγον μή ΠΠ ίΠρεΟ8οΤο§` ἡμᾶς ὁι/ΤΟΟ νεοπρεπής 5 ρετικαγ θα θεωρηΘεί λανθασμένα.ών Παρωιείσῃ Καί δὶαφωγών κσταγελάστους Πογήαη, ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Αυτο που λες τὼρα είναι η καθαρη αληθεια.καί δὁξωί­ίεν μιείζυνα επιθαλλὁμενοι καί των σμι­ ^ΘΗ|ν^|ΟΣ? ΣΤοΧοο ιιοοι λοιΐιονι Τὼρο εινοι νο οΐιοδει·κρων αποτυχείνι. Σκοπείτε ουν. Εἰ καθαπερ ποταμον ξοοι­ιο οριο 'ιο Προνροἰήμας ἐδει τρείς; όντας διαθαίνειν ρεοντα σφοδρα, Κ/ιΕ”ν|^Σ ι­ιοιιι οχι;νεώππος δ· ,ἐγώ Τυγχάι/ων ἡμῶν καί Πολ/ιών ιο ,Ξ ΑΘί·ίΝΑίΟΣ: Ας προσεχουμε, λοιπον, απο καθε αποψη, τονἐμπεἰρος βεωμβάῖωγ/Ι εἶΠΟν ὀῃ Πρῶτον ἐμέ χρηγ/ΟΙ παραπειστικο αυτο λογο, μηπως, επειδη ταιριαζει σεπειραθήναι καττί ὲμαυτον, καταλιποντα υμας ἐν Θ νέοι­ιοι Ποροοορει ομοο Τοιιο νοροοο κοιι ι­ιοο γελοιο­ασφαλεϊ, σκεψαισθαι εί διαὀατος εστι πρεσθυτεροις Ποιἠοοι Χωριο νο Το κοπιλοιοοιιροι κοι Φονοοιιο οτι ζη­ουσι καί υμῖν, ήι πῶς ἔχει, καί ψανεντος μεν ταυτῃ, Τωνἶοο Το ι­ιογολοι Χονοιιμε κοι Το μικρο­ ι‹οιΤοΧΤΘ. λθιακαλεῖν υμας τοτε καί συνδιαυιὀαζειν εμπειρία εἰ Πονῖ Ας ιπιοθιἶοοιιι­ιο οιι Προκοιιοι οι­ιοιο οι Τροιο νοδέ ἄὅοπος ήν ὡς ὑμῖν, ἐν έμοί Τόν κίνὀω/Ον γεγοι 5 περασουμε ένα ποταμι με ορμητικο ρευμα και επειδήνεναι, μετριως ειν εεὁκουν λέγειν και ση και νυν ενώ είμαι πια νὲαα και έχω μεγαλυτερη πείρα ααα ταὁ μέ/ιλων ὲσῇ /γόνος σφοὁροτερος καί σχεδον ίσως ρευματα, σας έλεγα οτι πρέπει να δοκιμασω μονος μου,ἄηεπος ὡς τῇ Οπφῷν ρωμῃ· μή δή σκοτοδινίαν ίλιγ­ αψηνοντας σας σε ασωαλές μέρος, και να κοιταξω αν

μπορειτε να τον περασετε και σεις που εισαστε πιοηλικιωμένοι απο μένα η ποια είναι η κατασταση του, κιαν το νομίσω διαοατο, τοτε να σας προσκαλεσω και νατο περασουμε συντροφια Θασιζομενος στην πείρα μου...Αν ομως είναι αδιαθατος για την ηλικια σας, και διέτρεχαεγώ μοναχος μου τον κινδυνο, δε θα μιλουσα τοτε σω­στα; και τωρα, λοιπον, ο λογος που προκειται να εξετα­σουμε, είναι το ίδιο ορμητικος και ίσως σχεδον αδιαθα­τος σχετικα με τη δυναμη που διαθετουμε. Για να μη

ια;

770 . 7?ι

_ . . ηὶ σας προκαλέσω, λοιπον, σκοτοδίνη και ίλιγγο και σαςγον τε ιζιμιν εμποιήσῃ παραφερομενος τε και ερω­ 89 ιιΘ

Τῶν ἀήθεἰς ὁνΤΟς__ἀΠΟκρ[σεων, εἶτι ἀσχημοσῶ/ην κανω να τα χασετε απο τα κυματα των ερωτήσεων, εσας_ που δεν εισαστε συνηθισμενοι ν αιταντατε, και για να

απρέπειαν τε εντέκῃ αηδῇ, δοκεί δή μοι χρηναι­ ι μη Θρεθήτε σε μειονεκτική και απρεπή θέση που προκα­

ποιείν οιᾶτωσί τα νυν εμέ, ανερωταν πρωτον εμαυ­τ ­ . _ 5 ;¿ λεί αηδία, νομίζω οτι πρέπει εγώ να καμω προς το παρον

τον, ακουοντων αμῶν έν ασφαλει, καί μετα ταυτα× ὰαποκρίνασθαι παλιν εμε, καί τον λογον απαντα το εξής: Να θέτω δηλαδή ερωτήματα στον εαυτο μου

­ Ι 1 και σεις να με ακουτε απο ασφαλισμένο μέρος. και έπει­οὐτω διεξελθεϊν, μεχριπερ αν ψυχης πέρι διαπερα­

Ι τ τα, να δίνω παλι εγώ τις απαντήσεις και να ακολουθήσωνηται καί δειξῃ προτερον ον ψυχὴν σώματος.

­ ­ , . αυτή τη μέθοδο σο ολη τη συζήτηση, ώσπου να φτασειΚΑΕΙΝΙΑΣ: 'Άριστ', ώ ξένε, δοκεις ἡμιν ειρηκεναι,

ποίει τε ως λέγεις.ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ἄγε δή, θεον εἴ ποτε παρακλητέον ἡμιν,

ναν έστω τοὐτο οατω γενομενον ­ επί γε αποδειξιν

στο τέλος του αυτος ο λογος για τη ψυχή και αποδειχθείι0

­ Ώ ι` οτι ή ψυχή είναι προγενέστερη απο το σωμα.Κ/ίΕ|ΝίΑΣ: Μας φαίνεται, φίλε μου, οτι μας έκαμες μιαν

ως είσιΐν τήν αατων σπουδῇ πασῃ παρακεκλήσθων εξαιρετική Πρόταση' κἀμε ὀΠως λες' α τι, . . .. . . . ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Εμπρος, λοιπον! Αν πρέπει καποτε να παρακα­­ εχομενοι δε ως τινος ασφαλοιις πεισματος επει­

σὀαιἶνωμεν είς τον ναν λογον. Καί μοι έλεγχομένῳπερί τα τοιαυτα έρωτήσεσιν τοιαισδε ασφαλεστατααποκρίνεσθαι φαίνεται κατα ταδε· Ώ ξένε, οποταν

τι

›­±ω‹ω±ῳ,:.ε

την­ οπαρξή τους κι ας κρατηθοομεκαπιΐ­­αυτοι­σαν απο ί

φῇ τις, αρα ἑστηκε μέν παντα, κινείται δε οιζιδέν; ,

ἠ Τοὐΐω Παν ΤΟΟ,/Ονῇον. ή Τά μέν ωπων Κ”/εἴῖω στερεο σκοινι για να προχωρήσουμε περισσοτερο στην· ι ι σε ­ττ·· τ ί ι ι . .

­ Ι Ι κ τωρινή μας συζητηση. και τωρα φανταζομενος οτι μουτα δέ μένει; ­ Τα μέν κινειταί που, φήσω, τα δεμένει., ­ Μῶν οὐν οακ εν χώρα τινί τα τε εστωτα­ απευθονει πανω σο αυτο το θεμα ερωτησεις σαν αυτες

­ ­ Ι ν Ζἶἑ που θα ακολουθήσουν, να πως μου Φαίνεται οτι πρέπειἐστηκεν καί τα κινουμενα κινειται; ­ Πως γαρ ου·

­ ­ Ι 7 ν' απαντήσω με περισσοτερη σιγουρια: 'Οταν μου πει­ καί τα μέν γε έν μια έδρα που τουτο αν δρῳητα δέ ἐν πλείοσιν. ­ Τα τήν τῶν έστωτων έν μέσω 5 κονείθ­ καλέ μου ξένει ίἶλο Τθ Πρθλίμοίο ὐρσιίε σῖὲκοντ

ί ` ν'να δεν κινειται; Η μηπως συμθαινει ολωσ­λαμαανοντα δυναμιν λεγεις, φήσομεν, εν ένί κινεί­ Τω και κο 8

ι · διολου το αντιθετο; Η μηπως αλλα μεν κινουνται, αλλασθαι, καθαπερ ἡ τῶν έσταναι λεγομένων κυκλωνστρέφεται περιφορα; ­ Ναί. ­ Μανθανομεν δε γε δε είναι αμετακίνητα; ­ 'Αλλα κινουνται, θα του απαντή­

ε Ι ι τ | σω, και αλλα μένουν ακίνητα. ­ Μήπως, λοιπον, καιως έν ταύτῃ τῇ περιφορα τον μεγιστον και τονσμικροτατον κακλον αμα περιαγουσα, ἡ τοιαύτη ι0

οι?

±¿ τω

._,

ι .ι, .Χ

εκείνα που είναι ακίνητα και εκείνα που κινοονται δενκαταλαμθανουν καποιο χωρο; ­ Βεθαίως! ­ Και δεν κι­νοονται αλλα στον ίδιο τοπο, κι αλλα σε περισσοτερους;

Τ ­ 'ίσως να εννοείς εκείνα που έχουν την ικανοτητα νακινοονται γορω απο το ακίνητο κεντρο ­τους, θα τουαπαντήσουμε, οπως συμθαίνει με την περιστροφή τωνκοκλων που ομως λέμε μένουν ακίνητοι! ­ Μαλιστα. ­Γνωρίζουμε ομως οτι σ” αυτήν την περιστροφή η κίνησηαυτή τραθα μαζί της και το μεγαλοτερο και το μικροτεροκοκλο συγχρονως και μοιραζεται αναλογα με τα μικρα

ν . Ι ν Ι ι ν .­ι/ Κ/λεσουμε καποιον θεο, τωρα ειναιγωἴῃῃ πισκκαταλληλητ Ψ,

­ _ . Ξ ί στιγμήἑςναῇτργγγνπργαηουμε. Ας επικαλεσθοομε δηλαδη με δγ ι

ολη μας τη ψυχή τη Βοήθεια τους, για να αποδείξουμε /

7724 778

κινησις ανα λόγον εαωτην διανέμει σμικροτς τε και και τα μεγαλα ταἔα και Φααικα γίνεται 'αλλαα ιιικοατεοημείζοοιν, έλαττων τε οὐσα καί πλείων κατα λα­ α κι σλλσσ'μΘΥσλσΤείσίι­ Γι σσΤσι λσίσσντ εινἶσκη ΓΗΊΥΠγον· διο δή των Θαυμαοτῶν αιταντων πηγή γέγονεν, ολων αυτων των|θαυμαστων φαινομένων, γιατι δινει συγ­ἄμο μεγάλοις και σμίκροτς κακλοις αραδυτητας τε χρονως Ισε μεγαλους και μικρουαςίκυκλους θραδυτητακαί ταχη ομολογοαμενα τιορεαουσα, αδανατον, ὡς κσί Τσκσΐηΐσ σνσλσγσσ με Τσ μελίεθσθ Τσσσι κσἶι Πσσαν τις έλτιίσειε, γίγνεσθαι τταθος. ­ Άληθέστατα 5 μίἶίσίσσί λίσ θεωίσηθσι σον σΓίί)(1Υί­ισῖσίῖσίἶιἶσ θσσμσ­ · Μι·λἑγεις­_ ­ Τα δέ γε κινούμενα έν πολλοίς φαίνῃ λας τιολυ σωστα. ­ Σον μετακινουμενα ομως σε ιτολλοαςμοι λέγειν όσα φορα κινείται μεταὀαίνοντα είς έτε­ τοτιους μου φαινεται οτι 'εννοεις οσα κινουνται διαρκωςρον αεί τοπον, καί τοτέ μέν έστιν ατε Θαοιν ένος ατιο τον ένα στον αλλο τοτιο, και αλλοτε μεν ιτεριφερον­κεκτημένα τινος κέντρου, τοτέ δέ τιλείονα τῷ ιτε­ κ ται γυρω απο ενα κεντρο, αλλοτε δε γυρω ατιο ιτολλαρικυλινδείσθαι. Προστυγχανοντα δ, έκαστοτε έκαε Θ γιατι, καθως αλλαζουν θεση, κυλανε. Οταν συγκρούεταιατοις, τοίς έστῶσι μέν διασχίζεται, τοῖς δί αλλοις ε Τσ σνσ με' Τσ σλλσ ίι κσί­ιι­ισῖίσζσνΐσι στσν ί`ίὲΦΤσσν σεέξ έναντίας απαντῶσι καί φερομένοις είς έν γιγνα­ κατιοια ακινητα σωματα, η, καθως έρχονται απο αντίθεταμέσα κσίμετσξὐ Τῶν Τογοιῃων σμγκρίνεται. σημεια, συναντωνται και κινουνται μαζί σλ ένα σημείο­ λέγω γαρ ούν ταυτα ούτως έχοντα, ως σα λέγεις. 5 οτιου συγχωνευονται μεταξυ τομς 'και συνθέτουν ένα_ και μήν και σμγκρινομενα μέν ααξανεται, διακρι­ ° συνολο. ­ Παραδεχομαι ιτως αυταγινονται' οτιως τα λεςνομενα δέ φθίνει τοτε, όταν ἡ καθεστηκυία ὲκα­ σσσ­ τ κσί Φί­ίσίασί σῖσν σσΥΧσΝσσσνΤσίι| Υίνσνΐσί Ιμσνστστων έξις διαμένῃ, μή μενοασης δέ αὐτῆς, δι' αμ­ λυτερα, οταν ομως κομματιαζονται, τοτε μικραινουν,φατερα αιταλλμται. Γίγνεται δή παντων γένεσις, 8948 εφοσον διατηρειταιη καινουργια κατασταση τους. Αν δενἡνίκ. ἄν Τί Πάθος, δῆλον ὡς­ ὸπαταν αρχή λα­ διατηρηθεί, τοτε καταστρέφεται και το ένα και το αλλο.ὀουσα ααξην είς τήν δευτέραν έλθῃ μετααασιν καί κσι σσσν σΦσισσ Τίι Υσνσσίι σλων σε Πσίσ σσριίσωσηάῃό Ταὐΐης εἰς Τήν πλησίον, καί μέχρι τριῶν έλ­ς συμθαινει; Προφανως οταν η αρχη τους, αφου τιαρει τοΘοασα αιισεησιν οχῇ Τοτς αισεανομενοις. ινίεταεαλ­ 6 ιτοωτα της 'ιιεναλωιιατ ερχεται αττι δεατεοη ιιεταβαλτιλον μέν ούν οίίτω καί μετακινοιζιμενον γίγνεται κσι σίί σσΐίιν στην σῃσμενηί ως Τσ σίιθσίσ Πσσ Φΐσνσντῃαν­ ἐστιν δέ όντως αν, οποταν μένῃ, μεταααλον τας στην τρίτη, γινεται αντιλητττη, ατιο καθε ον τιροικι­δέ είς αλλην έξιν διέφθαρται ιταντελως. Ἄρ, ούν αμενο με αισθηση. Μ” αυτές τις μεταθολές και τις μετα­κἰνήσεγς πάσας ετρήκημεν ως έν εἴδεσιν λααείν κινησεις γεννιέται το'καθε τι. Και οταν μεν διατηρείταιμεΤ, ἀρἰθμου] Πλήν νὰ ώ Φίλο, δωοἶν; ι) ειναι οντως ον, 'οταν' ομως μεταθαλλει κατασταση, κατα=

ΚΑΕίΝιΑΣ: Γίοίαιν δη; στρέφεται τελειως. Αραγε, δενὴερευνησαμε, φίλοι μου,λσεμλιοε Σχεδόν, ωναεε, εκείναιν ὼν ἕνεκα πασα και Ζαν ααιθιιτιααιια αλα τα αιαη των κιντιαεων εκτος' _ ' ” κέ ι τα νυν. ΟΠΟ 00;

κΑίΞίί|\ίί/ΑἑἶΠΑχένἸε Ζαςἔέςστερον. 5 ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Ποιες' είναι αυτές;ΑΘΗΝ/ΜΟΣ ψωχης ήν ἐνεκά Που; ΑΘ|ΪίΝΑίΟΣ:'Αυτες ακριθωςἱ καλέ μου φιλε, για τις οτιοιεςκλειικιιλε ιτανυ μεν οαν. "Νε ολοἶληρη η Τωρινἶι μος σωζητηση·ΑΘΗΝΝΟΣ Ἐσπυ Τοίνων ἡ μέν ἐτερα δω/αμὲνη Μ­ Κ/ιΕίΝ|ΑΣ: Μιλα τιιο καθαρα.ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Το αρχικα θέμα μας, δεν ηταν η ψυχή;ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Βεθαιστατα.ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ας δεχθούμε, λοιτιον, σαν ένα απο τα δυο αυτα

αιικανή

­Ϊ

774775

Ι/Θἶν κἴνηαίςι ἑααΤήν δέ ἀὀω/Οΐουσαι ἀεί μία ῃςΙ " είδη, την κίνηση τιου μτιορεί νο μετοκινησει ολλο τιρογ­ἡ δὲ ααΐήν Τ, αεί καί ἔτερα δω/αΙ­ΙὲΙ/ΙἹ καπ? Τἶ ΙΟ μοτο χωρίς νο είνοι ποτε ικονη νο κινηοει τον εουτοσυγκρίσεις ἐν τε δίυιίφἴσεαα/ ααξαας Τε κα! ΠΙ3 της σον ολλο ξεχωριστο είδος οιτ ολο τ” ολλο, εκείνηένω/Τίῳ καί Υε­`Ι/έαεαΙ καί Φθαραἶς αλλη μία Πς Οω τιου μιτορεί νο μετοκινεί ιτοντοτε κοι τον εουτο της κοιτων ιτοσῶν κινήσεων.

τι εἔἔί ολλο ιτρογμοτο, κι οτον ιτροκειτοι γιο συγχωνευσεις κοιΚΑΙΞΙΝΙΑΣ: “Εστω γάρ ούν.ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ουκοὐν τήν μεν έτερον οεί κινουσαν κοι

Φ

χωρισμους, γιο ουξησεις κοι ελοττωσεις, γιο γεννήσειςκοι φθορές.

μετοθολλομενην οφ, ετέρου Θήσομεν ενοτην ου, κ^Ε|Ν|ΑΣ. Ας ΤΟ: δεχθούμε­τήν δε εουτἠν κινοιισον κοί έτερον, ὲν6ΙΩΙ­Ιαἶταατ

(ΓΙ

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Τὼρο, λοιτιον, Θο δεχθοιζιμε σον ενοτη κίνησησον τιδσιν μέν ΙΤΟΙἠΙ1ααΙι ααα” δέ Παθημασἰ· κἶωοωῖ εκείνην τιου μετοκινεί τιοντ_οτε ολλο σὼμοτο κοι υφίστο­μενην τε οντως τῶν όντων πάντων μετοοολην κοι ἐιι τοι μετοθολες οτιο ολλο. 'Οσο γιο την κίνηση τιου κινείκίνησιν, τσὐτην δή αεκαΤην αχεδὁν ὲροωμεν: τον εουτο της κοι ολλο σὼμοτο κοι που τιροσορμοζετοικΑΕΙΝΙΑΣ: Ι_Ι0Ι/ΤάΠΘυΙ μέν ααν­ σο ολο το δημιουργημοτο κοι σ” ολο το τιοθη κοι γιο την_ 'λ το ' ϊν κινήσεων τίνΑΘΗΝΑΙΟΣ Των αή αἑκα Ι­Ια Ια ημ Σ) ἐ τι οτιοίο μτιοροομε νο τιοομε οτι είνοι η τιρογμοτικη τιηγήἄν προκρίνοιμεν ορθοτοτο ποσών ερρωμεν8ΟΤΘΤην

#!ὲΙΦΨΙυ

ολων των μετοθολὼν κοι ολων των ιἔίνἄἦσεωμν μεσο στοτε 8ἶνΟΙ καί ΠραΙ‹ΤΙκἡΙ/ αΙαΦερῷ/Τωςἶ Ι σ­ώμτιον, δε θο την κοτοτοξουμε δικοιολογημενο σονκΑΙΞΙΝΙΑΣ2 Μϋἕοίῳ αΙ/άΥΙ‹η Που οσνοι διειφερειν την δεκοτη στη οειρο;

αὐτήν αιατιιν ὀυνσμενην ΑΑ/είνι ως δε ®^^®ς "Φ Ι κλειινιλε· ειμαι ωιελιιω σοιιφωνοσσος υστέρος.

Ι ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Πολυ κολο. Ιίι__οτιο ουτες τις δεκο οκρισωςΑΘΗΝΑΙΟΣ: Εὐ λεγεις. Ἄρ” οὐνμἡμἶν Τα^/|νΙῖ'ν ουκὸρθῶς Όηθὲῃων μετοθετεον εν η κοι δυο,

κλειι×ιιΑε± ηοτοι Φος;ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Το της δεκοτης ρηθεν σχεδον ουκ ορθως

είρητοι.

”ῳωε=κ±ω«ι¬ιιωιεωευαωωι

κινησεις τιοιο ιτρειτει νο θεωρήσουμε ονωτερη οτι) ολεςγιο τηνίεξοιρετικη δυνομηκοι την έξοχη δροστηριοτητοΤηςἱ

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Είνοι ονογκη νο τιουμε ομετρητες φορες οτιονὡτερη οτι, ολες είνοι εκείνη τιου μπορεί νο κινεί τονΚΑΙΞΙΝΙΑΣ: Πῇ!

ΙΙ Ο εο­υτο τηςεκοι οτι ολες:·οιολλεςτε:ίνοι κοτὼτερες;ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Πρῶτον γενεσει τε εστιν κοι ιΘωμΙἹ κατα

λόγον· το δε μετά τοῦτο έχομεν τοιᾶτου δευτερον, ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Σωστο μιλος. Αλλο μητιως, οιτί οσο είτιομετιροηγουμενως, ιτρετιει νο μετοκινἠσουμε ενο η δυο είδηαρα αηθἑν αΤααως` ἐνατον· ιτου δεν είνοι σωστο;

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Πῶς λἑγειςϋ Ι

ωεωωνσωωιωω.

'ΙΙΕ

ι

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Ποιο είδη κινήσεων εννοείς; .

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Αυτο τιου είτιομε γιο τη δεκοτη κίνηση δενείνοι σχεδον κοθολου δίκοιο.

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Γιοτί;ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Επειδη ουτη είνοι η ιτρὼτη„ κοθως το οτιοιτεί

η λογικη, κοι ως τιρος τη γενεση κοι ως ιτρος τη δονομητης. 'Ετιειτο οτι” ουτἠν ερχετοι σον δεύτερο είδος κινη­σεως, εκείνο τιου τιριν οτιο λίγο χοροκτηρίσομε τιορο­λογο ενοτο.

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Τι θελεις νο τιεις;

ι. .,

ττεΙ 777

κιλιοε· ταδε. "οταν έτερον αλλο ιτμιν μεταααλη ΘΑ ΑΘΗΝΑΙΟΣ· Αντα εδὡ± 'Οταν ένα ιτοανμσ προκαλεί μετα­ΑΘΗ . 90 ἄλλο έτερον αει' των τοιουτων αρα ἐσται 5 θολή σ' ενα αλλο κι αυτα παλι σ” ενα τρίτο και ουτωΖἔἐοἔ Πρῶΐον μεταΰάλλβν] καί Πωςς 6 γι ἄν ηπ° καθ) εδής, δενςυπαρχει αραγε ποτε σί|αυτή τη σειρα,

ΤΟΠΤ. έστω ΠΟΤέ Τῶν ἀλλογοω/Των μια πρωτη αρχη της μεταασλης; Και πως ειναι δυνατοἀδὑναῖον γάρ­ Ά/Μ, όταν ἄρα αὐτό αὐτό αυτο που'μετακινηθηκε απο αλλο, 'να ειναι παντα η­ ἔκ Ον άλλοἰώσῃ] Τό 6· ἐπρον ἄλλο, και πρωτη αίτια που επιφερει την αλλοιωση; Βεααια ειναι

κιἴησαν­ ·ρ τ ρ ίαι ίννηται τα κινηθεντα, 8958 αδυνατο. Αλλα, αεα­ν­­ενα νπραγμαιπσυί κινείλίτσνο εαυταΟιίτωἀὀη .χΐἰἔι :ἔ;ῶμν“ΖσΤΖΙγΤης κι,/ήσεως άῃάσης ἐ του, μεταθαλλει και την κατασταση ενας αλλου, κι αυτοἕῖἔη ἡ Τῆς αυτής αυτήν κίνησάσηθ ΙΙεΤΟίΘΟ^ήί παλι την κατασταση'του επαμενου και ουτω καθ` εξής,κάλλκῇα εἴῃεα σωγχωρηῃέσ Τε Τοηΐοις­_! κι αν μ' αυτο τον|τροπο συμθουν, χιλιαδες και μυριαδες

ΑΘΗΝΝΟΣ ..ΕΠ δή καί Τῇὀε εὶῇωμεν] καί ἀῖιοκρῃ/ω_ 5 πραγματων τεθουν σε κινηση, μπορεί ναμπαρἶει αλλημεθα Πάλιν ἡμῖν Οὐΐοἶσῃ/Π Εἰ σωτη Πως Τα παντα αρχη ολων αυτων των μετακινήσεων εκτος απο εκεινηὸμοη γενὁμενα καθαπερ οί πλεϊστοι τῶν τοιουτων Την κίνηση Που Μνεί ΤΙ ίδω Τον ΘΠΗΤΦ Της;

' τ . .. . › _ ν ν κ . ΚΑΙΞΙΝΙΑΣ· Εξαιρετικα τα είπεςί Και πρεπει να τα παραδε­· Ι α α εν αυτοι ανανκη ίΤΡωΤην · = ·τολμωσι λεγειν, τιν ρ Ο

κίνησιν γενέσθαι των είρημενων: Τήν αὐΤήν έσω­ήν

αετκτωετεννα

χτουμε κι αυτα.Η . λ . . . . ._δήπου κινουσαν· υπ αλλου γαρ ου μηποτε εμπρο Ώ ΑΘΗΝΑΙΟΣ ιδου, οιπον, που τιθεται ενα καινουργιο ερω

σειεν μεταπεσῃ, μηδεμιᾶς νε ἐν ΟΤΙΤΟΪΤΣ Οϋσης ἐμ­προσθεν μεταιττώσεως. ,Αρχήν αρα κινήσεων πα­

ειιεενεειααᾶετϋσα

τημα. στο οποίο, για μιαν ακομη φορα, πρεπει εμείς ναΘρουμε την απαντηση. Αν υπήρχε τραπος αλα τα πραγ­

σῶν καί Πρώΐην ἐν Τε ὲσιτῶσγν γενομἑνην και' εν ἔ ματα να συνενωθουν και να ακινητοποιηθσυν, απως τολ­κή/Ουμενοις ουσαν τήν αυτήν εαυτήν κινουσανὅ μουν να υπσστηριζουν οι περισσοτεροι απ αυτους, ποια

. ἀνσγκαίως εἴ,/αγ Πρεσαυτατην καί κρατι­ αραγε απο ολες τις κινησειςγπου ειπαμε, θα γεννιοτανΦησιΐμ ετααολῶν ιτασων τήν δε αλλοιουμενη υΦ” αναγκαστικα πρώτη; Ασφαλώς αυτή ττσυί μπορεί να κινείΞἔἔροΰ ΚΗ/Οοσαν Τε ῇἑρα! δεγπἑρανγ τον εαυτατης. Γιατί αφου Θεααια μπροστα απ” αυτήν

κχχΕιΝιΑΣ; Άληθεστατα λεγεις. δεν υπαρχει τιποτε για να την μετακινησει, δενἰμπορειΑΘΗΝΑΙΟΣ: 'Οπότε δή τοίνυν ενταυθα εσμεν του λο­ 0 Σ νο νΤνεΤ ΚΟΝΤΘ ΡἙΤΟΤΟΤΤΤΟΤἙ Ο­ ΟΑἸΘΤΟ αλλο ΤΤΟΤΑΥΝΟΤΟ­

γου, ταδε αποκρινώμεθα. Επομενως, αρχικη και πρωτη απ ολες τιςακινησεις, ηκ^Ε|Ν|ΑΣ Τό ΠΟΪΟ,/7. ας οποια και στα' αμετακινητα πραγματα γεννιεται και σταΑΘΗΝΑίΟΣ: 'Εαν ίδωμεν που ταυτην γενομενην εν κΤνΟνΙ­Τενσ ΤΤΤΤΟΡΧΘΑ θα Θεωρησοϋμετ σνί­Τῷωνο με Τη ΑΟ·

ε.

ιῖ

Ι

γική την ίδια που μπορεί να κινεί τον εαυτα της καιπου είναι η πιο αρχεγονη και η πιο ισχυρή απ, αλες τιςμετααολες, και να θεωρήσουμε δευτερη εκείνην πουμεταθαλλεται από αλλο πραγμα και κινεί αλλα κι η ίδιαμε τη σειρα της.

ΚΑΞΙΝΙΑΣ: Πολυ σωστα μιλας.ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Αφου, λοιπαν, η συζήτηση μας εχει φτασει σί

αυτα το σημείο, ας απαντήσουμε σ' αυτα το ερωτημα.ΚΑΙΞΙΝΙΑΣ: Σε ποιο;ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Αν δουμε να παρουσιαζεται αυτή η πρωτη με­

«

778ἶἶ 779

Τῳ Υηἴνῳ ή ὲνὐδρῳ ίἶ Πυροειδεζ κεχωρισμἑνῳ ή 5 τάθολή σε κάποιο πράγμά φτιάγμενο άπο χὼμά, νερο ήκάί συμμιγεί. τίποτε φήσομεν εν τῷ τοιοιζιτῳ πάθος ι φωτιά, είτε μονάχο του, είτε κάι άνάμιχτο με άλλά. τιεἶνω). φάινομενο θά πουμε οτι συμθάίνει σ“ άυτο;κΛΕ|Ν|ΑΣ: Μων άρά με ερωτάς εί ζήν άυτο προσε­ Α ΚΑΕΙΜΑΣ: Μηπως­7 με ρωτάς. άν θά πουμε οτι άυτο τορουμεν, όταν αιῃὁ αηἶό κινῇἕ­ ­ πράγμά εχει ζωή, άπο τη στιγμή που μπορεί νά κινειΑΘΗΝΝΟΣ. Ναί' ιΟ ξ τον εάυτάτσυ;

ιις/\Ε|Ν|ΑΣ; Ζήν· πῶς γάρ Οὐ;Α ¿ ΑΘΡ|°|νΑίΘΣ.·τΜάλιστά.

ΑΘΗΝΑ|ΟΣ: Τί δε; οποτάν ψυχήν ἐν τισιν ὸρῶμεν, τς ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Κάι θεθάιά ζει. Πως θά ήτάν δυνάτο νά μη ζει;μων άλλο ή τάυτον τουτῳ; ζήν ομολογητεον; ­ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: κάι τωρά; 'Οτάν Βλέπουμε ψυχή σε μερικάΚΛΕΗἩΑΣ: Ούκ ἄλλα πράγμάτά, τι άλλο άράγε πρεπει νά πάράδεχθουμε πάράΑΘι·ιΝΑ|ΟΣ: Ἐχε δή προς Διος· άρ, ουκ άν εθελοις 6 *ς οτι ζει;περί έκάστον τρίά νσείν; κ^Ε|ΝίΑΣ­' ΌΧΙ άλλοι Φυσικά­Κ/\Ε|Ν|ΑΣ ῃῶς λἑγεις; ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Στάσου, λοιπον, γιά τί ονομά του Δίά. Δε θάΑΘΗΝΑ|ΟΣ: Ἐν μεν τήν ουσίάν, ἐν δε τής συσίάς Τόν θελήσεις νά σκεφθείς, γιά οποιοδήποτε άντικείμενο,λογον, ἐν δε το ονομά· κάί δή κάί ερωτήσεις είνάι 5 τρίά πράγμάτά;Περί Τό ὀν ἄἶἴσν δηΟ_ ΚΑΕ|Ν|ΑΣ: Τι θελεις νά πεις;ΚΛΕΗΉΑΣ ῃῶς δύο; . ΑΘΗΝΑΙΟΣ Το ενά είνάι η ουσίά. το δευτερο ο ορισμοςΑΘΗΝΑΙΟΣ: Τοτε μεν ήμων ἐκάστον τοίίνομά προτει· της ουσίάς κάι τρίτο το ονομά του. Κάι μάλιστά γιά τονομενον άυτο τον λογσν άπάιτεῖν, τοτε δε τόν κάθενά άπο άυτά, μπορουν νά τεθουν δυο ερωτήμάτά.λογον άυτον προτεινομενον ὲρωτάν άὐ τοϋνομά. ιΟ Ξ ΚΑΙ­Ξ|ΝίΑΣ.· Ποιά είνάι άυτά τά δυο ερωτήμάτά;

ΚΑΕ|Ν|ΑΣ: Άρά γε το τοιονδε άὐ Θουλομεθά νυν λἑ­ ὴ ΑΘΙ­|ΝΑ|ΟΣ· 'Αλλοτε ο κάθενάς άπο μάς μπορεί νά προτεί­γεῃ/; νει ενά ονομά κάι νά άπάιτήσει σάν άπάντηση τον ορι­ΑΘΗΝΑὉΣ: τό Ποτοι/Ι·ἱἔ σμο. 'Αλλοτε πάλι μπορεί νά προτείνει τον ορισμο κάικΑΕ|Ν|ΑΣ: Ἐστιν που διχά διάιρουμενον εν άλλοις τε ε νά ζητήσει το ονομά.

κάί εν άριθμῷ· τουτῳ δή τῷ κάτ' άριθμον όνομάγή ΚΑΕΙΜΑΣ: 'Αράγε μήπως τωρά πάλι θελουμε νά πουμε τάμεν είρτιον. λογος δε. αριΘμὸε δισιροιίμενοε είς εξής:

ισά δυο μερη.ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Νάί. Το τσιοιιτον φράζω. Μῶν συν συ

τάυτον εκάτέρως πρΟυΟΥΟρεὐΟ!­ίενι ἄλ/Τε Τον ^(ἶ_γον ερωτώμενοι τοὐνομά άποδιδωμεν, άντε του­

=εωεἦ.­­ιν­εε­ι.ιε.ρ.ιι

54'

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ποιο;ΚΑΕΙΜΑΣ: Υπάρχουν μερικά πράγμάτά, κι άνάμεσά σί άυτά

κάι μερικοί άριθμοί, που μπορουν νά διάιρεθουν σε δυομερη. Στην περίπτωση ενος άριθμου το ονομά του είνάινομη Τόν λόγον, οίρτιον ονομάτι. κάί λόγῳ δϋζά

Μ «άρτιος» κάι ο ορισμος του «ο άριθμος που μπορεί νάι

ί

το

διάιρεθεί σε δυο ίσά μερη».ΑΘ|·ίΝΑ|ΟΣ: Νάι. Αυτο άκριθὼς εννοω. Μήπως λοιπον, δεν

εκφράζουμε το ίδιο πράγμά κάι στη μιά κάι στην άλληπερίπτωση, είτε μάς ρωτήσουν τον ορισμο κάι άπάντή­σουμε με το ονομά, είτε μάς ρωτήσουν το ονομά κάιάπάντήσουμε με τον ορισμο κάι πουμε σάν ονομά το«άρτιος» κάι σάν ορισμο «τον άριθμο που διάιρείτάι σε

?8Ο

διαιρουμενον αριθμόν, προσαγορευοντες ταυτόνὀν; ιθ

ΚΑΕίΝίΑΣ: Ηανταπασι μέν ουν.

?8ι

δυο ίσα μερη», πραγμα που είναι ενα και το αυτό.ΚΑΙΞΙΝΙΑΣ: Βεθαιότατα.ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Γι” αυτό, λοιπόν, που εχει το όνομα «ψυχη»,

ΑΘΗΝΜΟΣ ­Ω! δή ψυχή Τοϋνομσ Τίς Τοὐτοω λόγος; ποιον ορισμό θα δώσουμε; 'Εχουμε κανεναν αλλο εκτός. , : . : ν _ από εκείνον που είπαμε τώρα δα, ότι «ψυχή είναι εκείνηέχομεν αλλον πλην τον νυνδη ρηθεντα, την δυνα­ 896.ι

Η/εἶν κίν ΟΠ/ η κίνηση που είναι ικανή να κινήσει μονάχη της τονεν ν αυτ'ν αυτ'ν κ ή ί Ιμ η η η _ „ τ . γΗ τη, εαυτο της;>>ίίΑΕ|ΝίΑΣ: Τό εαυτό κινειν φής λόγον εχειν την αυτην

εειεεσεε

Οὐσίσν ἠ\/Περ Τοϋνομα ὁ δή Πω/Τες ψυχὴν Προσῶ Α ΚΑΙΞΙΝΙΑΣ: Το να κινεί δηλαδη τον εαυτό της, το θεωρείς, ' 5 σαν ορισμό του πραγματος που ονομαζουμε όλοι ψυχη;γορευομεν;

, , „ _ .ι ,Ι ΑΘΗΝΑΙΟΣ Βεθαια αυτό θελω να πω. Κι αν αυτό είναιΣ: ' · δ αυτο ουτως εχον, ·ΑΘΗΝΜΡ Φημι γε ἶἰ. ἶσῃ Τ ­ Σ › Ι αληθινό, γιατί ταχα να στενοχωριόμαστε σα να μηναρα ετι ποθουμεν μη ικανως δεδειχθαι ψυχην ταυ­,Τ ἑνεσγν καί κίνησἰν Τῶν Τε εχουμε ικανοποιητική απόδειξη ότι η ψυχή είναι το ίδιο

Τόν Ον κα! την Πρω η Υ . Ι Ι ί ε Ο πραγμα με την αρχή της γένεσης και της κίνησης τωνόντων καί γεγονότων καί εαομενων και παντων αυῶν ένω/Τίων ΤΟΟΤΟΚ: ἐπειδὴ γε ἀνεφάνη μεΤα8Ο_ γο όντων και του παρόντος και του παρελθόντος και τουΤ ι ἔ ι ν γ ε Ιι : , , ., Ό μελλοντος καθως και των αντιθετων μ αυτα (της φθο­λης τε καί κινήσεως απασης αιτια απασιν,

κλειμιλε· ουκ αλλά ικονωωτα οεοεικπιι ψυχη τον ως δηλαδή και Της Οκίνησίσθλ Οῷού Θἐὅωο Οίῃοδείτ„ _ ' : ι τ ί ί χθηκε η παγκόσμια αιτία καθε μεταθολης και κίνησης;παντων πρεσόυτατη, γε νομενη γε αρχη κινησεως.

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ἄρ' ουν ουχ ή δι” έτερον εν αλλῳ γιγνομενη κίνησις, αυτό δε εν αυτῷ μηδεποτε παρε­ 5

χουσα κινείσθαι μηδεν, δευτέρα τε, καί όπόσωναριθμών Θουλοιτο αν τις αριθμείν αυτήν πολλο­στήν. τοσουτων, σώματος ουσα όντως ἀψὐχοϋ με­ταὀολή;

κλειι×ιιλε± ορθώς. ίοΑΘΗΝΑίΟΣ: ,Ορθώς αρα καί κυρίως αληθεστατα τε

καί τελεώτατα είρηκότες αν εἴμεν ψυχὴν μεν προ­ ο

τεραν γεγονεναι σώματος ήμίν, σῶμα δε δευτερόν

×±ι›ει.ν...,·ν»,ιιε.ι¬ειᬱιωκε.ιιει.ιι¬ίιι›~.ιι»ιωω×γωιε.ω»¬ω~.­ωιεεοιι

_ Ϊ ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Καθόλου. Αντίθετα, εχουμε αποδείξει με πολυπειστικό τρόπο ότι η ψυχη εχει τη μεγαλυτερη ηλικίααπό όλα τα όντα, εφόσον Θεθαια είναι η αρχη της κινη­σεως.

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Δεν είναι αληθεια, λοιπόν, ότι η κίνηση πουπαραγεται από αλλο σώμα σ' ενα αλλο και ποτε δεν τουδίνει τη δυναμη να κινηθεί αφ” εαυτου, ερχεται δευτερηκαι ακόμη σε πολυ κατώτερη θεση που θα ηθελε νατης δώσει κανείς στη σειρα των αριθμών, αφου στηνπραγματικότητα δεν πρόκειται παρα για τη μεταθολἡενός σώματος που δεν έχει ψυχη;Τἶκσί ϋσΐερον: ψωχης άρχοὐσηςί ἀρχὸμενον κατά κλειλιιλε· πολο σωστα.φυσιν.

ΚΑΕίΝίΑΣ: ,Αληθεστατα μεν ουν. 5

ΑΘι­ιΝΑίΟΣ: Μεμνήμεθα γε μήν όμολογήσαντες εν

ει»±»ιι‹ι¬ιι­ιωωω髬鋛¬

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Επομένως σωστα και απολυτως αληθινα καιτελειότατα εχουμε μιλησει αναγνωρίζοντας την προτε­

τοίς πρόσθεν ὡς εί ψυχή φανείη πρεσυυτερα αώ­ Ι ρωὀτηῖο Της γεννήσεως της ψυχής σχεῖικσ με Το σώμα­και το σώμα σαν δευτερο και μεταγενέστερο εξουσια­ζεται συμφωνα με τη φυση του από τη ψυχη και υπα­κουει σ” αυτην,

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Απολυτως αληθινα αυτα που λες.ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Θυμόμαστε όμως ότι στα προηγουμενα παρα­

δεχθηκαμε ότι, αν η ψυχη αποδειχθεί πιο ηλικιωμενη

δι

782 783

­ · · · Ι· αιτο το σωμα, τοτε καθε τι τιου ανήκει στη ψυχή είναιματος ουσα, καί τα ψυχης των του σωματος εσοιτοιτρεσθυτερα. ς ειτίσης ιτρογενεστερο ατιο καθε τι ιτου αφορα το σωμα.

ΚΛΕ|Ν|ΑΣ: Πανυ μεν ουν. ΚΛΕΙΜΑΣ: Βεθαιοτατα.Ι 7 ιολοι­ικιλιοε; τροποι σε και ηεη και εοωιήσεις και κο­ ΑΘΗΝΑιΟΣ­·ιΕτι0ι±­ἐνωςτοιγκιι­οακτήοεα τα ήθη. οι Θελήσειοι

γισμοί καί δόξαι αληθείς ὲιτιμέλειαί τε καί μνημαι 6 Α οι ο_ιΖ\ΔοΔί±ομοἰ¬θ·κ·ι·τοἱτοωοῖοοί“`Ψνὼμοοῖ”υ κι οι εῃιμὲλοιεοιιτροτερα μήκους σωμάτων καί ιτλατους καί Θαθους κι οι ονομνὴοοιοι θο οίνοι ῖἙονοΥε\ίέοΤεοο οο μήκος. Πλα·καί οώμης εἴη γεγονοτα αν, εἴτιερ καί ψυχή σώμΟ­ τδξῖ θαθοςιιικαιιίαωμαλεοτητα του σωματος, αφου θεθαιατος· Ζε καιη ψυχή είναι τιρογενεστερη ατιο το σώμα.

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Άναγκή.ΑΘΗΝΑιΟΣ: Ἄρ' ουν το μετα τουτο ομολογείν αναγ­ ^ΘΗΝ^|Ο­Σ”

Ιἕ Κ/ιΕ|Ν|ΑΣ: Αναγκαστικα.ετιει λοιτιον μετα αιτ αυτα να ομολο­. Δεν τιρ , Ι

καῖον τών τε αγαθών αἰτίαν είναι ψυχήν καί τών ­ἶ ­ ΥἠοΟωμἶἶ_.ῳ|αΥ?ἶ9οῖ!κ0 .ια”Ήωῆν^­Φ­οκἡδδοίνοι οιΐἰα ΤΟΟ καλουκακών καί καλών καί αίοχρών δικαίων τε καί αδίκων ι Ϊ /κο" του κοκοῃοιχ­Τοο ωοοίοο κοι Τοο οοΧθμοοι Τοοοἰκαιοιι

· ι Π · Ι Α καίδτουυ αδικου και ολων των αντιθέτων, αφου την θεω­καί παντων των εναντίων, ειιτερ των παντων γεαυτήν θήσομεν αἰτίαν; ι0 ι οοομο οιΐἰο ολων;

κλειι×ιιλε± ιτῶς γαρ ου; ί κ^ἔίΝίΑΣ· θώς ιιτιοροιιιιε ν° ιιονήθουιιε τετοιο τιοαγμα;Αοι­ικιλιοε: ιιωχήν δή σιοικοσσαν κατ ενοικοοσαν ἐν ια ΑΘΗΝΑΌΣ· ινιήιτωα λοιτιιϋνι ή ψυχή ιτοιι κιιθεονα και κατοι­

­ ή ° _ τ ' κ ° Θ τις κεί ολα τα τιραγματα τιου κινουνται κατα οιονδήιτοτεἄἴῖασἰν Τθίς ΠΕΠ/Τῃ ΚΗ/Οβίμει/Οίς μων ΟΠ Καί ΤΟν ΟΠ·ρανον αναγκη διοικείν φαναι; ¿ „ Τοοῇοἐεν οἰ\_ίοΜΑοΥικο νο Ποομοοΐι κοβιῖίηνα και Τον

κλεικιλε: τι μην; ουἰιῷνιτ θα Μ Δ Α

Αοιιινλιοε: ινιιαν ἢ πιιειους; Π/ιειους· εγω υπέρ σφῷν κ/ιΕιΝιΑΣ· Γιατι οχι;_ _ δι 5 ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Μια μοναχα ψυχή ή τιερισσοτερες;­ Περισσο­αιτοκρινουμαι. Δυοιν μεν γε ιτου ἐλαττον μη εν

τιθώμεν, της τε ευεργετιδος καί της ταναντία δυ­ ; ΤΘΩΘΩ. Οιιανῖὡ ενώ Οΐή θέση σας. Αλλα εν ιταση ιτερι­γσμἑγης­ ὲξεργάζεσθηί τιτὡσει ας μη δεχθουμε λιγοτερα ατιο δυο είδη ψυχών,

ις^ΕιΝιΑΣ; Σφόηρα ὸρθῶς 8­ι;Οῃκης_ δηλαδή την ευεργετική κι εκείνη ιτου είναι ικανή ναΑΘΗΝΑΙΟΣ: Είεν. 'Άγει μεν δή ψυχή παντα τα κατ”

ουρανον καί γην καί θαλατταν ταῖς αυτής κινήαεσιν ιΟ ι κ^Ε|Ν¦^Σ ῃοοο Πολύ οωοΤο μίληοοο­τιραξει τα αντίθετα. /­­κι

αίς ονοματα εστιν αουλεσθαι, σκοιτεῖσθαι, ειτιμε­ Τς ΑΘΗΝΑΌΣ Ποοι κολο­ Η ψυχὴν λοιιτον, κατευθυνει ολαλείσθαι, Θουλευεσθαι, δοξαζειν ορθώς ὲψευσμε­ 897" ^ ἶη οα/αι„υτιαιΩΧουν στον ουρανο, στη γη, και στη θαλασσανως, χαίρουσαν λυιτουμενην, Θαρρουσαν φοθου­ ε μοτοο“κοίἡαιειςτ­Τηοδοου ήἑχουο­ΥῖδιόιΦ0ιΩα­¬ο·νοιμ“αταΞΔυγοιτωςμένην, μιοουααν στεργουσαν, καί ιτασαις οσαι του­ ] θουληση, σκεψη, ειτιμελεια, τιοομελὲιῖθιδ­οξασία αληθινήτων συγγενείς ή ιτρωτουργοί κινήσεις τας δευτε­ ἡ ”ψοοΤικη; Χορού. ¬λ­ο­ΠΠ,­εθιἶιρρθξι Φοθος, μίσος, στοργή,ρουργους αυ ιταραλαμὀανουσαι κινήσεις σωμάτων 5 και ΗΕ ολες Ἡο κοίἡοοιο οοΤΟὐ. Τοο Θἰοοοο” ἡ με Τιοαγουσι ιταντα είς αυξησιν καί φθίσιν καί διακρισιν Ποω­Τοοχικὲο ΠΟΠ Ποοαλαμθανουν τις δευτερογενείς κι­καί αυγκριοιν καί τουτοις ειτομενας θερμότητας νἠοειο Τωνοωμοῖων κοι οοηΥοολίπΪο οονῖο οΐθν Ουξησηψυξεις, ααρυτητας κουφοτητας, σκληρον καίμαλα­ κο! οῖιι Φθοοοι οΐο Χωοιομο κοι οΤη οονονωοηι κοι Ο,

κον, λευκον καί μἐλαν, αυστηρον καί γλυκυ, [και] ολα τα επακολουθα τους; θερμοτητες και ψυξεις, θαρυ­

αι¦ὅ#Ψ×ιΦ2#κ#Ὁ%4#

τητες και ελαφροτητες, σκληροτητα και μαλακοτητα,λευκοτητα και μελανοτητα, ιτίκρα και γλυκυτητα... και

784 785

αεί Θεϊον όρθως Θεός οὐσα όρθό καί ευδαίμόναπαιδαγωγεί παντα, ανοία δε συγγενομενη παντααὐ ταναντία τοότοις απεργάζεται. Τιθὡμεν ταόταοίίτως εχειν, ή έτι διαταζομεν εί ετερως πως εχει·

πασιν οἴς ψυχή χρωμενη, νοιιν μεν προσλαόοιισα ιι σλσ σσΤσ Πσσ ΧΟησΤμσΤΤσΤσί η ψσΧη­ κσι σΤσν ησσσσΤσΤ·οιεετιτι,ιτ,ιτι.ιει,ε:ικιπ .ναηιιααιυνα νίνεταιαα ίδια Θεαα καιοἔυν­ιαεαατιιεκαλιί..,παια,ανιι›ν.αα„,α,λττ„τα.;,.ο,ντα,ίσταταικὸυίναταδρόῇιεισμςκαςιςςμστην ευτυχία, ότανττόμως ·γίνει ισόντροφοςτης ,ανοησίαςι τότεκόμνει τα εντελώς., αντίθετα μ,ε_,α,υτα., 5 ι

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Ουδαμως. Μ Να παραδεχθουμε ότι όλα αυτό είναι ετσι, ή να αμφιδαλ­λουωλιοε πότερον ουν ση ψυχής γένος ενκροτες Τ λαυυε ατι υιταααί να είναι και αιααααατικα:

ουρανοιι καί γής καί πόσης τής περιόδου γεγονε­ ` κ^Είίνί^Σ­' Με κσνένσ Τσσησ­ναι φωμεν; τό φρόνιμον καί αρετής πλήρες, ή τό ιζ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ποιο αραγε είδος ψυχής θα ποιζιμε ότι κυριαρ­μήδετερα κεκτημενον; Θουλεσθε οὐν πρός ταιιτα ιΟ ”; Ξ Χεἰ σΤσν συσσνσ κσί σΤη νη κσΤ σε σλσσ Τισ ΤΤεΟΤσΤΟσΦΤ·ὡδε αποκρινώμεθα; Ο Η κες κινήσεις; Το Φρόνιμο και το γεματο από αρετή ή

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Πῶς; ί εκείνο που δεν κατέχει οότε το ενα, ουτε το αλλο;λουυλιοε ει μεν, ώ Θαυμάστε, φῶμεν, η συμττττσο Θέλετε να ατιαντὴααυυα αί αυτα τα ααὡτηυα υί αυτα

ουρανοιι όδός αμα καί φορα καί τῶν εν αιζιτῷ όντων Τσν Τρσησ;όπαντων ναό κινήσει καί περιφορςι καί λσγισμοίς 5 Α κ^Είίνί^Σ! ηΟΤΟν3ὁμοίην Φὐσιγ έχει καί σωγγεγῶς έρχεται' δῆλον ὡς Ζ ΑΘΗΝΑ|ΟΣ.' Ω. θ(1ί1μΟΟ”Τέ μας Φίλε, ΘΟ ίἶθὐμθ, Ον Ολόκληρητήν αρίστην ψιυχήν Φατεον επιμελεῖσθαι τοιι κό­ ἶ η κίνηση κσι η ΤΤεσΤσΤρσΦη Τσσ σσρσνσσ κσι σλων Τωνσμου παντός καί όγειν αυτόν τήν τοιαυτήν όδόν σσσσνκυν σωμσΤων ὲΧεΤ σί­ίσΤσ Φύση με Την κίνηση Τσσὲκείνηι/_ νου, την περιστροφή, και τους συλλογισμους και προχω­

ΚΑίΞιΝίΑΣ: Ὁρθως. ιο Ξ ρεί με τον ίδιο τρόπο, δεν είναι ολοφανερο, ότι πρεπειλουκιλιοε: ει σε ρτινικῶς τε και ατάκτως ερχεται, να τιαυυε ατι τι καλυτερη ψυχη έχει αναλααει την Φααν­

την κακήι/_ οι τίδα του σόμπαντος και το οδηγεί σ' ενα δρόμο τελειοκλειπιλε και τουτο οροῶς. τι αιτωα είναι Π ίδια:ΑΘΙ­ίΝΑίΟΣ: Τίνα οὐν δή νοιι κίνησις φασιν εχει; κ^Είίνί^Σ­' Πσλσ σωσΤσ­

τοότο ήδη χαλεπόν, ώ φίλοι, ερώτημα αποκρινόμε­ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: 'Οταν όμως αυτή η μεταθολή γίνεται με τρόπονον είπεϊν εμφρόνωςτ διό δή καί εμε της αποκρί­ 5 εἔωΦσενικό και χωρίς ταξη, τότε θα πουμε ότι την οδη­σεως υμίν δίκαιον τα νιιν προσλαμόόνειν. Τ ῇἔ νσἰ κσΤ η κσκη ψσχη­

κλΕιΝιΑΣ; ερ λέγε­ις_ τι ΚΑΕίΝίΑΣ: κι αυτό που λες είναι σωστα.

Νιααυαωαειιετα

ΑΘί·ίΝΑ|ΟΣ: Μή τοίνυν εξ εναντίας οίον είς ήλιον ΑΘί_ίίν/ΉΟΣ' ΠΟΤΟ Φσσητ λσσίσντ σΧεΤ η κίνηση Τσσ νσϋ; Σαποθλεποντες, νυκτα εν μεσημόρία επαγόμενοι, συΤσ ΤΟ κωνσσσνισ εΟὼΤημστ ΦἰλσΤ ί­Τσστ η Φρσνῳηττοτῃσώμεθη τήν εῃ­τὁκρτσινς ὡς νοην Ποτε θνητοτς απαντηση είναι δυσκολο να δοθεί. Γι, αυτό είναι δίκαιοόμμασιν όψόμενοί τε καί γνωσόμενοι ίκανῶς· πρός Αν νσ σσσ σσηθησω κΤ ενώ νσ σΟηΤε Την σωσΤη σΤΤσκσΤση­

ιθ 8ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Μιλας πολυ καλό.ΑΘΗΝΑΙΟΣ; Για ν' απαντήσουμε, λοιπόν, ας μη μιμηθουμε

εκείνους που Θλεπουν το μεσημερι καταπρόσωπο τονήλιο και Θυθίζονται στο σκοτόιδι ενω είναι ημερα, επειδήδεν είναι ποτε δυνατό με τα θνητό μας ματια να δουμεκαι να γνωρίσουμε καλα το νου. Η όραση μας θα μας

786

δέ εἰκὁνσ ΤΟΟ ὲροσωτωμενου Θλέποντας ασφαλέστε­

Αθ

ΑΘ

Θ “Υ

787

φέρει σε ασφαλέστερα αποτελέσματα αν καρφὼσουμεὁρᾶν ι 3 το θλέμμα στην εικονα του αντικειμένου που θέλουμε

κλειιιιλε: πω λενε/εις; * ^ να γνωρισουμε' ,

ΑΘΗΝΑὉΣ Ἡἶ Προίοσέοικεν κινήσει νους τῶν δέκα κ^Ε|Ν|ΑΣ·­ Τι εννοεις;ἐκείνων­ΚΗ/ἠσεων„ν' Τήν εἰκόνσ λἀὅωμεν. ην σωνσνῶ 5 ί Δ ΑΘί·ίΝΑίΟΣ: Απο τις δέκα εκείνες κινήσεις ας παρουμε σανμνησθείς ὑμῖν ἑγἐνώ κοἰνῇ Τήν ἐῃὁκρἰσγν Ποἰἡσομων ί ι εικονα την κίνηση με την οποία μοιαζει ο νους. Αυτήν

ΚΛΕΙΜΑΣ κάλλνστοα ἄν λἑνονςν Α αφου θυμηθώ κι εγώ μαζί σας, θα δωσω την απαντηση

ΑΘΗΝΜΟΣ Με νἡ γμεθα τοίνυν τῶν τοτε έτι τουτογε 1 ΟΠΟ καλίου με σος;Το σοητον ὀἰι τἔγῶν παντων τα μέν κινεϊσθαι, τα δέ ἶ κ^Ε|Ν|ΑΣ·' Εεοχο μιλας·

' ιο Η ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Απ' αυτα που λέγαμε τοτε, ας θυμηθουμε μο­μενειν έθεμεν; ι , , , , , , , ,

ΚΛΕΗΉΑΣ Ναί ναχα αυτο: οτι απο ολα τα οντα, αλλα κινουνται και

ΑΘΗΝΜΟΣ Τὥν 6· σαιἶι κινουμένων τα μέν έν ὲνί ταπω ι­ άλλο μένουν σκίνηι­οικινεἶσθσἰ Τά ὅτ ὲεν πλείοσιν φερομενα. 8988 κΑΕι'Ν|ΑΣ: Μαλιστα.

,Α _ ­ ­ Κ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Κι απο κείνα που κινουνται αλλα κινουνται σοΞ Ε ΝΤΟ. · '

κΛΕ|Ν|ΑΣ ΟΠ Του ­ ­ ­ ­ › < ­ Ξ ένα τοπο, κι αλλα αλλαζουν θέση.Τούι­Οινν Ϊ­Οίν Κίί/ησδθίν Την εν ει/ί Φδ·, , · · · ­ | ­ Α ΚΑΕΙΝΙΑΣ: 'Ετσι ακριθὼς είπαμε.ρι γε τι μεσον αναγκῃ κινεισθαιτ ;

ρομενην ἀεΙ Περ ­ · | | ­ ­ ­ ΑΘΗΝΑ|ΟΣ.· Επομένως, απο τα δυο αυτα είδη των κινή­Των ὲνἶὁρνων Ορυσαν μιμημα τι κυκλων, ειναι τε 5

νζνοη Περνὁδω Πω/Τως ὡς δυναΐύν χ ξ σεων, εκείνη θέθαια που γίνεται στον ίδιο τοπο κινείται° Α

_“ αναγκαστικα γυρω απο ένα κέντρο, με τον τροπο πουοίκειοτατην τε κόαί ὁμοίω/·ΚΛΕΙΜΑΣ ῃω λέ ξ/ενς. εἐἶ κινουνται οι τορνευτοί κυκλοι, και αυτή θέθαια είναι

Π ς Υ Ι › · Ι · · Ι · ἔ οσο το δυνατο συγγενής και ομοια με την περιφοραΗΝ/ΜΟΣ: Τό κΟΤἔΟ ΤΟΗΤΟ ὅηΠΟί1 Κωί ωυθίϋῖως ΚΕΠ

ἐν Τῷ αὐΐῶ καί' περί τα αυτα καί προς τα αυτα ιθκαθ­ ένα λόνον "καί ταξιν μίαν αμφω κινεῖσθαι λέ­νΟνΤες νουν Τήήν τε έν ένί Φερομένην κίνησιν, ί›

σΦοίρΟς ὲντὁρννου απεικασμενα φοραῖς ουκ αν

ι›

σ

­­ίέ;±~

ὲέίκἄἔεεεὲἕ

του νου. '

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Τι θέλεις να πεις;ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Αν παραδεχθουμε οτι και ο νους και ή μέσα

οί ένα τυπο κίνηση συντελείται με τους ίδιους νομουςΦω/εἴ ΦΡΟΠ/γο! ὀημἰοωρνοίλὁνω καλών εἰ_ ] και με τον ίδιο τροπογ και στον ίδιο τοπο και το ίδιο

, μ γ κέντρο και με την ίδια αναλογία και ταξή, μοιαζονταςΚΟ\/α)ί/. Τα λένεις 5 στις περιστροφές με την τορνευμένη σφαίρα, τοτε δε

ΚΑΕίΝ|ΑΣ: Ὁρθοτατ ·ι ν γ

ΑΘΗΝΝΟΣ: Οὐκοηνν Οὐ ἡ γε μηδέῃοῖε ὼσαύτως μηδὲ . θα ήταν παρακινδυνευμενο να θεωρήθουμε οτι δεν ει­

κατα τα αυτα μηδηΠ ό παπά μηὀ­ι εν ενι φερομενη μηδ εν κοσμῳ

εε·:5ὲ:±:

δέ ἐν Τσὐῖῷ μηδὲ Περί Τσὐτά μηδὲ μαστε ασήμαντοι τεχνίτες ωραίων εικονων με τα λογια;ΚΑίΞ|Ν|ΑΣ. Πολυ σωστα μιλας.

ρὀἶὲν Τάξεν ὅηἑ ἐν τινι λογω κίνησις ανοίας αν ΑΘί·ίΝΑ|ΟΣ· Αοιπον τώρα παλι, η κίνήση που δε γίνεταιμη μη Ι . | γο θα ποτέ με τον ίδιο τροπο και με τους ίδιους νομους, μήτεαπασης είη συγγίίενηςκ/\Ε|Ν|ΑΣ Εν ά ἄν ἀληθἑσΐοπι στον ίδιο τοπο, μήτε με την ίδιαν ακτίνα, μήτε με το

” η Υ ρ ίδιο κέντρο, μήτε με ρυθμο και καποια ταξη, μήτε με

ζω

καποιαν αναλογία, δε θα ήταν συγγενής με καθε λογήςανοησία;

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Και θέθαια θα ήταν.

788 τεε

›­τι

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Νυν δή χαλεπον ουδεν ετι διαρρήδήν εί­ ι: .Δ Ι ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Δεν υπαρχει επομενως καμια δυσκολία να δια­πεῖν ὡς, επειδή ψυχή μεν εστιν ή περιαγουσα ήμῖν ί κηρυξουμε τώρα με κατηγορηματικο τροπο οτι η ψυχη,παντα, τήνδε ουρανου περιφοραν εξ αναγκης πε­ \­ επειδη, κατα τη γνώμη μας, είναι η κινητηρια δυναμηριαγειν φατεον επιμελουμενην καί κοσμουσαν ήτοι

λιω=;›ι­¬νι¬ε¬ι±¬·

του συμπαντος, εκτελεί με επιμελεια και ταξη και τηντήν αρίστην ψυχήν ή τήν εναντίαν. 5 Ι περιστροφη του ουρανου η η πιο εξαίρετη ψυχη η ηΚΑΙΞΙΝΙΑΣ: Ώ ξενε, αλλα εκ γε τῶν νυν εἰρημενων αντίθετη της.ουδ” ὁσιον αλλως λέγειν ή πᾶσαν αρετήν εχουσαν Ι νη ΚΑΙΞΙΝΙΑΣ: Αλλα, αγαπητε μου φίλε, απ' οσα είπαμε, δενψυχήν μίαν ή πλείους περιανειν αυτα. ­ επιτρεπεται, αν είμαστε ευσεθείς, να πουμε αλλο τίποτεΑΘΗΝΑΙΟΣ: Καλλιστα, ώ Κλεινία, υπήκουσας τοῖς λο­ παρα οτι αιτία ολης αυτης της περιστροφής είναι μιαγοις· τοδε δε προσυπακουσον έτι. ιι . Ι ψυχη που κατεχει ολη την αρετη η και περισσοτερες.ΚΑΙΞΙΝΙΑΣ: Το ποῖον; ; 3 ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Θαυμασια, Κλεινία, παρακολουθησες το συλλο­ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ἡλιον καί σελήνην καί τα αλλα αστρα, ,Ξ γισμο μας. 'Ομως ακουσε ακομη και το εξης:είπερ ψυχή περιαγει παντα, αρ, ου καί εν έκαστον; 1 ­ Κ/ΙΙΞΙΝΙΑΣ: ΓΙοιο;

ΚΛΕΙΝΙΑΣ: Τί μήν; 5 ί Α ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Αν τον ηλιο, το φεγγαρι και τ° αλλα αστρα,ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Περί ενος δή ποιησώμεθα λογους, οίκαί Μ είναι η ψυχη που τα κινεί ολα, δεν είναι φυσικο ναεπί παντα ήμῖν αστρα αρμοττονες φανουνται. . Η περιστρεφει και το καθενα χωριστα;ΚΑΙΞΙΝΙΑΣ: Τίνος; .Ε ΚΛΕΙΝΙΑΣΞ Φυσικα.

ιΑΘΗΝΑΙΟΣ: 'Ι­Ιλίου πας ανθρωπος σῶμα μεν ορςι, ψυ­ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ας φερουμε, λοιπον, για ενα απ* αυτοι τα επι­χήν δε ουδείς· ουδε γαρ αλλου σώματος ουδενος ΙΟ χειρηματα, που θα φανουν οτι είναι εφαρμοσιμα και γιαουτε ζῶντος ουτε αποθνήσκοντος τῶν ζώων, αλλα ει: τί αλλα.ελπίς πολλή το παραπαν το γενος ήμῖν τουτο ανα,­_ Κ/ΙΕΙΝΙΑΣ: Για ποιο;σθήτον πασαις ταῖς του σώματος αῖσθήσεσι περιπε­ ε γ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Για τον ηλιο, που καθε ανθρωπος θλεπει τοφυκεναι, νοητον δ” είναι νῷ μονῳ· ῷ δή καί διανοή­ ὲ σώμα του, τη ψυχη του ομως κανενας. Γιατί ουτε κανε­ματι λαὀωμεν αυτου περι το τοιονδε. νος αλλου σώματος ουτε ζωντανου ουτε νεκρου θλεπειΚΛΕΙΝΙΑΣ: Ιῖοῖον; τη ψυχη. Υπαρχει μαλλον μεγαλη πιθανοτητα οτι αυτοΑΘΗΝΑΙΟΣ: 'Ι­Ιλιον είπερ ανει ψυχή, τριων αυτήν έν ¿η το πραγμα (δηλαδη η ψυχη) είναι απο τη φυση τουλεγοντες δραν σχεδον ουκ αποτευξομεθα. απροσιτο σί ολες τις αισθήσεις του σώματος, και οτικ^ΕιΝιΑΣ; τινων; Ζἶ; μοναχα ο νους μπορεί να το συλλαθει. Επομενως, κιΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ώς ή ενουσα εντος τῷ περιφερεῖ τουτῳ εμείς, με τη σκεψη μοναχα ας σκεφθουμε το εξης:φαινομενῳ σώματι παντῃ διακομίζει το τοιουτον, Ζἑἶ Κ/ΙΕΙΝΙΑΣ' ΠΟΙΟ;καθαπερ ήμας ή παρ, ήμῖν ψυχή παντῃ περιφερει· ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Αν περιστρεφει τον ηλιο μια ψυχη, αν πουμεή ποθεν έξωθεν σῶμα αυτή πορισαμενή πυρος ή ., οτι αυτη καμνει ενα απο τα τρία, σχεδον δε θα διαπρα­τινος αερος, ώς λογος εστί τινων, ώθεῖ Θία σώματι 899" ξουμε κανενα σφαλμα.σῶμα: ή τρίτον αυτή ψιλή σώματος ουσα, εχουσα κ^Ε|Ν|ΑΣ Ποιο είναι ουτἀ Το Τρἶθ;δε δυναμεις αλλας τινας υπερὀαλλουσας θαυματι, .α ΑΘΗΝΑΙΟΣ: 'Οτι, η εγκατεστημενη στο εσωτερικο αυτουΠοὁηγετ του ορατου σφαιρικου σώματος, το μεταφερει εδώ καικει, οπως η ψυχη μας. μας μεταφερει στο ενα η στον

αλλο τοπο. 'Η θρίσκοντας απο καπου εξω φωτια η κα­

τεο τ ίθι

κΑΕίΝ|ΑΣ: Ναί, τοωτο μέν ανάγκη, τουτων έν γε τι 5 ποιον αέρα, οπως υποστηρίζουνε μερικοί, σπρώχνει μεδρῶσαν ψυχήν παντα διαγειν. οι Α ορμή το ένα σώμα πάνω στο άλλο. Ή, σομφωνα με μια

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Αυτοὐ δητα μείνον· ταυτην την ψυχὴν, , τρίτη θεωρία, γυμνη απο κάθε σώμα, τον οδηγεί χάρηείτε έν άρμασιν ένοιισα ημίν ἡλίου ανοι Φώς τοῖς σε κάποιες άλλες δυνάμεις με τις οποίες είναι προικι­ἄίίασινι ΘΪΙΤΘ έξωθεν, εἴθ, ὀίιως εἴΘ› ὁΠΠ Θεόν ἡνεἴτ σμένη, δυνάμεις που είναι πιο ανώτερες κι απο θαάμα.σθαι χρεών πάντα άνδρα. “Η πῶς; ιο το ΚΑΞΙΝΙΑΣ: Βέθαια, είναι αναγκαίο η ψυχη να περιστρέφει

ΚΑΕΞΙΝΙΑΣ: Ναί, τον γε που μή έπί το εσχατον αΦινμέ­ τα πάντα μ' έναν απ' αυτοάς τους τρεις τροπους.νον ονοίας. Ό ἶἶἴ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Σταμάτησε, λοιπον, εδώ. Αυτην την ψυχη που

ΑΘΗΝΜΟΣ ἌσΤιΟων δή Πἐρί Πάνΐων καἴσελήνηςι ὲνία είτε χρησιμοποιεί το άρμα του ηλίου για να φέρει σ”αυτών τε καί μηνών καί πασων ωρών περι, τίνο ,Ξ ολομς εμάς το φως, είτε μας το φέρνει απ” έξω, είτεάλλον λογον έρουμεν ἢ τον €ιὐΤόν ΤΟὐΤΟνι ὡς 0 μας το προσφερει οπως και απ' οπου θέλει, πρεπει ολοιεπειδή ψυχή μεν ἢ ψϋχσί Πω/Των Τοὐῖων Οἴῃοί 5 ¿ οι άνθρωποι να τη θεωροον σαν κάποιο θεο. Δεν είν'εφανησαν, άγαθαί δέ πάσαν άρετήν, Θεούς 6ιὐΤάς αληθεια;είναι Φιίσοιιεν, είτε εν σὡιισοιν ὲνουσαι ζῷσ όντα κΛειινιΑε.­ πω, εκτος απο εκεινον εὲεαια που δεν έχεικοσμουσιν παντα οορανον, είτε οπῃ τε καί οπως; Φτοοοτ οτο οοχοτο οριο της ονοηοίοοἐσθί οστις ταυτα ομολογων υπομενεἴμή ΘΘῶν Θἴνοί ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Για ολα λοιπον τα άστρα και τη σεληνη, καιΠλήρη ττοι/τα; ιο ε για ολους τους μήνες και τα χρονια και τις εποχές, ποιο

κΑΕ|ΝίΑΣ: Ουκ ἐστιν ουτως, ώ ξενε, παραφρονῶν οὐ· ί άλλο λογο να ποομε παρά τον ίδιο, οτι η ψυχη η οιδείς­_ Ο ψυχές αυτών τα έχουν προκαλέσει, και οι ενάρετες ψυ­

ΑΘΗΝΑ|ΟΣ: Τῷ μέν τοίνυν μή νομίζονῃ Θεούς ἐν Τῷ χές [έχουν προκαλέσει] κάθε αρετή, και θα ποάμε οτιπροσθεν χρόνῳ ώ Μένίλλέ Τε κθίκλείνίαι εἰΠὁνΤε§` είναι θεοί, είτε υπάρχουν μέσα σε σωματα, και είναιόρους άπαλλαττώμεθα. ζωντανές, και κοσμοών ολο το σομπαν, είτε οπουδηποτε

τς/χΕ|ΝιΑΣ; τη/ος; 5 και οπως και αν Βρίσκονται; Είναι δυνατον εκείνος πουΑΘ|~ίΝΑ|ΟΣ: Ἡ διδάσκειν ἡμᾶς ὡς ουκ ορθῶς λἑνθμεν τα παραδέχεται αυτο να μην πιστεοει πως σο ολα αυτά

τιθεμενοι ψυχήν γένεσιν απαντων είναι πρώτην, ονοττοοχοτ ο Θεος;καί τολλα οποσα τουτων συνεπομενα εἴπομεν. ἡ . ΚΛΞΙΝΙΑΣ: Δεν υπάρχει κανένας, φίλε μου ξενομερίτη, πουμή δϋνάί­ίενον Θέλῃον λένείν ὴμῶνι ἡμῖν Πείθεσθω Μ δε θα παραδεχοταν αυτο, εκτος αν έχει παραφρονἡσει.καί ζην Θεούς ἡνοὐί­ίενον εἰς Τόν ὲί”ίί^ΟίΠΟν ὅίονι ιο ζ, ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Σ εκείνον λοιπον που προηγουμένως δεν πί­Ὁρῶμεν οὐν είτε ἱκανῶς ήδη τοῖς ουχ ηνουμένθίς Θ στευε στην άπαρξη των θεών, Μέγιλλε και Κλεινία, αςθεούς είρήκαμεν ὡς είσίν Θεοί, είτε έπιδεώς. του υπαγορεοσουμε τους ορους μας κι ας τελειώνουμε.

Λ ΚΑΙΞΙΝΙΑΣ: Ποιους ορους;

Μωτ·

­τα­εναν­·›¬»»ι.‹.ι.

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ή να μας διδάξει οτι δε μιλούμε σωστά Βάζον­τας τη ψυχη πρώτη αρχη ολων των οντων και ολα τ'αλλά που είπαμε μί αυτο, ὴ αν δεν μπορεί να πει κάτικαλοτερο απο μας, ας πεισθεί σε μας κι ας ζησει πι­στεοοντας την υπολοιπη ζωη τομ στους θεομς. Ας δοά­με, λοιπον, αν μέχρι τώρα έχουμε δώσει, σ' εκείνουςπου δεν πιατεοουν στους θεοος, ικανοποιητικές απο­δείξεις.

792

7:

ι ε Δ τεε

ις/\ΕιΝιΑΣ Ἡκιστα γε ώ ξενε, παντων επιδεώς. ί ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Δεν τους δώσαμε, φίλε μου, καθολου ανεπαρ­Αθ ΗΝΑΙΟΣ Τουτοις μεν τοίνυν ἡμῖν το λόι/ων Τέλος κείς αποδείξεις·

, γ Τόν δέ ἡνοὐμεγ/Ον μέν Θεους είναι μή 5 ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Η συζητηση μας, λοιπον, μ” αυτους τελειώνειεχετώ· ° Ιτζε­ιν δέ αυτους τῶν ανθρωπίνων πραγματων, εδω. Σ” εκείνον ομως που παραδεχεται την υπαρξη των

φρω/Τ . Ώ ά Ιστε δή φὼμεν, οτι μεν ἡγῇ θεών, αλλα εχει την ιδεα πως δεν ενδιαφερονται γιαΠΟρ(ἶμυΘΖΤεΞ\\;;ΞΙά ῃςρἴσως σε θεία Προς το συμφυ­ τις ανθρώπινες υποθεσεις, πρεπει να του δώσουμε αυ­ἶοεῖιαςγεἶ τἴυ/αν καί νομίζειν είναι· κακών δε ανθρώ­ τες τις συμθουλες: Αγαπητε μας, θα του πουμεἰηνπίστη

καί ἀὅίκων Τώχω [δω καί δημοσία ἀληθεία Θ σου στους θεους, οφειλεται ισως σε καποια θεικη συγ­, οὐκ εὐδοίμονες­ ὅὁξως δε ευδαιμονιζομεναι γενεια που' σεπτροσελκυει σ αυτο που απατη φυσημεν Ονε δὁξως δε ευδαιμονιζομε­ του ειναι ομοιο σου και σε κανει να το τιμας και νανῖνἴ Οονἔἕδρεα ἀλἄ, Οἕἑ ὲμμελῶς, αγουσί σε προς πιστευεις σ' αυτο. Αλλα οι τυχες, ιδιώτικες η δημοσιες,

ασεαειαν, ἐν τε μουσαις ουκ ορθῶς υμνουμε­ 5 των κακών και αδικων ανθρωπων, τυχες που στην πραγ­άμα καί ἐν Πω/ΤΟ[ΟΙς λόγοις­_ "Η καί προς ματικοτητα δεν ειναι ευτυχισμενες, ςαλλα που η κοινη

Τέλος ἴσως ἀνθρώγ­Ιοως ὸρὼν ελθοντας γήραος, γνωμη διαφημιζει την ευτυχια τους παρα πολυνκαι χωρις­δα Παίδων κΟΤαλ"_[ὁνΤΟς ἐν ῃμοἶς ΤΟΚ, μεγγῳ Θοηῃ μετρο, σε οδηγουνν στην ασεθεια, γιατιεξυμνουνται συγ­

Πω ς . ά νυν ἐν ἄΠΟΟ­Ι 1­Ουτοις ίδών, ή δι” χρονως, πραγμα οχι σωστο, κι απο τα εργα των ποιητών(ἶΤωἶ, πἶραῇῃ Τ ., καί ΠΟνΤάΠΟσιν σητος αυτο­ και απο καθε λογής πεζα συγγραμματα. Ή ίσως θλεπειςΟκοης ωσΘΟμεΥΟς„2λλῶν ἀσεοηματων καί δεινῶν ασεθείς ανθρώπους να φθανουν σε θαθια γερατεια.Πτης­¦ ΨΩΟΟΤΟΧΙἘ 6 7 ωπά ΤΟΠΤΟ ἐκ σμικρῶν είς 5 αφηνοντας τα παιδια των παιδιών τους μεσα στις μεγα­γενομενών τισινι Ι , ' ΟΤΟ ἀφικομἑνοϋς­

ΤόΤε λυτερες τιμες κι αυτα ολα τα θεαματα σου προκαλουνΠφονἶωας ΤΡ και ῖσ μΐδγἕλο εἴ μεμφεσθαι μεν στιγμιαία ταραχή είτε το είδες με τα ματια σου, είτε ταδω ,Πωίω Τοκἰωπι η­νςτοιουτών δια συγγε­ εμαθες εξ ακοης, είτε γίνηκες αυτοπτης μαρτυς πεφτον­θεοως οἶς ἶ"ῃΡωΡ^ Ονπἶςὁτοἐνο δε υπο τε αλογίας τας πανω σε καποιες πολλες και φοθερες πραξεις ασε­ἴείαν Οιἴκοἶνν ἔωσχἔραίνειν θεους, είς ισ θειας μερικών, που ξεκινώντας απο τα μικρα αδικηματαῖἐἔῃἑατην Τό Πάθος ὲλἠλυοας, ῶστ” είναι μεν δο­ καταφεραν να γίνουν τυραννοι και νανκαταλαθουν τιςκείν αυτους, των δε ανθρωπίνων καταφρονείν καί Ο\ίωΤΘΤεΩ) εξοθσιεθ­ Εθίωι λοιθονι Οςοῳονερο ΟΤΙ ΤΘΙΡΟΥ·

Πραγμὀπων­ .Ή/Ο ούν μή ὲΠί μεῖζον ἐλθῃ μενος απ' αυτα τα σκανδαλα' δεν θελεις νακατακρινειςσο! ῃάοος προς ασεαειαν το νυν παρον δογμα, 5 τους θεους σαν αιτιουςναφου ειναι συγγενεις σου, αλλαἀλ/Υ ὲάν Πως Οἶον ἀῃοδιοι­ιομπήσασθαι λογοις αυτο παρασυρομενος απο καποιο παραλογισμο και συγχρο­Προσγὁν γενώμεΘα δυνατοί, πειρώμεθα, συναψαν­ νως μη μπορώντας να τα θαλεις με τους θεους, εφτασεςΤες Τόν ἑξης λόγον ῷ προς τον το παραπαν ουχ στη 'ψυχολογικη κατασταση που θρισκεσαι τωρα, να πα­

ραδεχεσαι δηλαδη οτι υπαρχουν, αλλα οτι περιφρονουνκαι παραμελουν τις ανθρώπινες υποθεσεις. Επειδη φο­θομαστε, λοιπον, μηπως η τώρινη σου γνώμη σε παρα­συρει σε μεγαλυτερο θαθμο ασεθειας, θα προσπαθη­σουμε στο μετρο των δυναμεών μας, να εξορκίσουμε,για να εκφρασθουμε ετσι, με τα λογια μας την προσεγ­γιση ενος τετοιου κακου, ενώνοντας τροπον τινα την

›ι

ἑἶ ίπί 795794 Ο

ι Οὐ ενω/ Θεούς ἐξ αρχής διεπεραναμεθα, τουτῳ τωρινή συζήτηση μή εκείνη που είχαμε καμει προηγου­ηἴ νυν Προσχρήσασθαι. Συ δί, ώ Κλεινία τε καί ιθ μενως μ” εκείνον που αρνείται τελείως την υπαρξη τωνἶἶἑ Ιλ/χε υπέρ του νεου καθαπερ εν τοῖς ἔμπρΟ· 0 θεών. χρησιμοποιώντας την σαν τελος αυτων που είπαμε

Θγ ὀῃ­ιοκριναμενοι διαδεχεσθε· αν δε τι δυσκο­ τώρα. Κι εσείς, Κλεινία και Μεγιλλε, παρακαλώ να δε­εν . . , . Ι . . .Ξ ὲ Πῇπῃ τοῖς λόγογςγ ἐγώ σφῷν ὥσπερ νυνδη χθητε ν απαντατε διαδοχικα, στη θεση του νεου, οπωςδΟξ| Ξ/ος δἰοθἰὅω Τόν Ποταμὁν· εγινε πιο μπροστα. Αν δε συναντήσουμε καποια δυσκο­α ­ . . . . . .ΚΛΕΞΘΝἈΙ­ΙΣ λέγεις. και συ τε ουτω ταυτα δρα, Θ λια στη συζητηση μας, θα ξαναπαιξω το ρολο, που επαιξαποιήσομέν τε ήμεις είς τό δυνατόν ὲι Αὲγεις­ πριν απο λίγο, και θα σας θοηθήσω να περασετε στην

λουυλιοε Άλλί οοοεν Τακ, ἄν ίσως εἴη Χσλεῃὁν "_ άλλη όχθη του "®Τ®'μ®®·.ξ σθἐῃ Τοὐτω γε ὡς ὲωμελετς σμικρων εἰσιν ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Πολυ σωστα μιλας. 'Ωστε και συ να καμεις αυταει α . Ι . . . 2

Θ Οί οὐχ ἠττον μαλλον δε, ή των μεγεθει διαφε­ που λες και μεις θ ακολουθήσουμε οσο μπορουμε τιςεἴ .Ἡκουεγ γάρ Που καί Πσρῆν τοῖς νυνδή λε­ ιί) εφ υποδείξεις σου.

ρονἶω ἑ ώ ἀγαθοί γε ὁνῖες Πασσν ἀρειην την ιι ΑουλιΑιο.›:.­ Αλλο ιοωο δεν εινοι κοιεολοο οοοκολο νο οιιο­γ‹ἶμεν(ἶ ςἐωνςἐωμἑλειην οίκειοτατην αυτων ουσαν δειξουμε σα αυτα το νεο ατι οι θεοί χωρίς να παψουνΤων Πεξῃ να φροντίζουν για τα μικραγ φροντίζουν περισσότεροκτ . . , . . . . . .κΛἔἶΝ|ἑἹΣ καί σφόδρα γε ὲῃήκοωεν' ; για τα πολυ μεγαλα. Γιατι αυτος, αφου ηταν παρων,

Ν/Νοέ. Τό μετά Τορτο τοίνυν κοινῇ συνεξεταζο­ 5 Ξ ακουγε αυτα που λεγαμε τωραδα, ατι. δηλαδή, αφου οιΑΘΗ ΤΑ/Ο λέγω/Τες ἀρετην αυτων αμολογουμεν ; θεοί είναι κατοχοι αλης της αρετής εχουν την φροντίδαων _ . . . . . .Σεῖοώς ἀγαθους είναι. Φερε, το σωφρονειν ·νουν για ολα τα πραγματα, αφου αυτη η αοχολια τους ταιρια­· 7 α ετης. τα δή εναντία κακίας; ζει απολυτα.

Κ/\ἔἶΝ|ἶ:|;ηΞΞΙῖἐῖαμεν ρ ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Τα ακουσε και πολυ καλα μαλιστα.ΑΘΗΝΑ|Οὲ­ ῃδἑ· αρετής μεν ανδρείαν είναι, δειλίαν Θ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ας εξετασουμε, λοιπαν, μετα απ* αυτα μαζί,

κακώς. , ποιαν αρετή αποδίδουμε στους θεους οταν ομολογουμεΠάνω μὲν ούν­ οτι αυτοι ειναι αγαθοι. Αογου χαριν. θεωρουμε οτι η

ΝΑΙΟΣ· Καί τα μεν αίσχρα τουτων. τα δέ καλα σωφροσυνη κι η νοημοσυνη ανήκουν στην αρετή και ταΑΘΗ| εἐ/' 5 αντίθετα τους στην κακία;κ^ἕ|'ζῇΞἔ_ .Ἀνάγκη ς κκιειινιλε­ το ιιοοοοεχομοοτο.ΑΘ|_|ΝΑ|Οὲ. Και Τῶν μέν Προσήκειν ἡμῖν, είπερ, οποσα ε ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Κι επειτα; Η ανδρεία είναι ιδιοτητα της αρετής,

'λαυρα θεοῖς δε ουτε μέγα ουτε σμικραν τῶν γ και η δειλία της κακίας;Φ ὺων μετόν ἑροὐμεν.

ο κΛειινιΑε.­ εοεοιοτοιτο.κ^ἔῇέ|ῖΑΣ καί ΤΟΠΘ, Οὐπυς ὁμολογοτ Πας άι/_ ίίί Α ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Και αλλα απ, αυτα θα τα πουμε ασκημα, και

_ αλλα ωραία;ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Αναγκαστικα.ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Και θα πουμε ατι σε μας ταιριαζουν οσα είναι

αναξια λογου, αν υπαρχουν, οι δε θεοί ατι δεν μετεχουνουτε σε μικρα ουτε σε μεγαλο Βαθμο σ' αυτα;

γ. ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Και μα αυτα επίσης θα συμφωνουσε αλος ο κα­σμος.

.Εξ

798

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Τί δὲ; αμελειαν τε καί αργίαν καί τρυφήν

797

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Και τώρα; την αμέλεια, την τεμπελια και την_ , , _ , .. _ . ­ς μαλθακοτητα, θα τις καταταξουμε στην αρετή της ψυ­

εἰς ορ8Την ψωχης θησομενῖ η Πως λεγεἰς, Ϊῖ Χἡςἰ Τι λες) ΥΓ αυτο;ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Καί πῶς;ΑΘΗΝΑΙΟΣ: ”Αλλ' είς τοὐναντίον; ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Πώς είναι δυνατο να το παραδεχτώ;

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Μηπως πρεπει να τις καταταξουμε στο αντί­κλειιιιλε ιναι. 5 Θεώ Της Την κακίαΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ταναντία αρα τουτοις είς τουναντιον; 90Ιιι Η · ·

ΚΑΙΞΙΝΙΑΣ: Τουναντίον.ΚΑΕΙΝΙΑΣ. Μαλιστα.

_ Ι Ι ΑΘΗΝΑΙΟΣ· Επομένως και τα αντίθετα τους, στο αντίθετοΑΘΗΝΑΙΟΣ:Ι Τί ουν δή; τρυφων καί αμελής ΟΩΥΟΟ Τει *Ι 10

.. . Ι ­ · ης ακί Ω:ο ποιητης κηφησι κοθουροισι μαλιστα εικελον γγ

Ον ,] ΤΟΙΟΠΤΟ Πα ἡμῖν! 5 Ι ΚΑΙΞΙΝΙΑΣ. Βεθαιως στο αντιθετο της.αρασκεν εἶνσἔ' γίγνοπ, Φ/.[Ο ς ς Π .ΙΙ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Και λοιπον; Ο μαλθακος, ο αμελης και ο τεμ­

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: 'Ορθοτατα γε ειπων.ΑΘΗΝΜΟΣ. Οὐκουν Τόν γε Θεόν Οὐ βηῖἑον έχων η_ Ξ πελης, δε θα μας φανεί ολοϊδιος οπως τον εχει περιγρα­

Π .. _ . . _ _ . ­ Ι ψει ο ποιητής (Ησίοδος) που είπε οτι μοιαζει με τουςθος τοιουτον, ο γε τοι αυτος μισεί, τω τε τι τοιου­

Τον Φθέγγεσθω Πειρωἔιἑνω Οιἶκ ,ἑτῃΐρεῃῖἑονί γο ΚΑΙΞἶ8ί]Α(ΣῖοΙ:ΞικτΊο(ἶΙηι\τΞῖϋρΙ±οίασε πολυ ωραία.ΚΑΙΞΙΝΙΑΣ: Ου μεν δή· πως γαρ ανι

_ _ γ . . γ . ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Δεν πρεπει επομενως να αποδώσουμε στο; 6 ν αι επιμε­ Ισ Ι ­ι

ΑΘΗΝΜΟΣ Ω! η.ΠρΟσηκει.μεΥ Π[ἶΟΤ­Γε! Κ ­ _± θεο ενα Χαραχτἠρα που ο ίδιος ο θεοΩ τον Ι­Ιισεί καιλεῖσθαι διαφεροντως τινος, ο δε τουτου γε νουςτων μεν μεγαλων επιμελεῖται, τῶν σμικρων δε αμε­ να μην επιτρεψουμε σε κανενα να προφέρει, αν προσ­Ε Ι

Ξ _ . ._ . Ι τι παθησει, τετοια λεξη.

λεϊ, κατα τινα επαινουντες τον τοιουτον λογον ουκ, _ ­ Ι ­ ± ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Κ 8'8 ' . ΓΙ' ' δ Ι:

ἄν Πανταπἶσι .ῃληέἀμε/\(ἶ[μεν;_σκΟΠωΗεν ὁἶ: ωξε 5 ΑΘΗΝΑΙΟΣ: ἔκείἶιοἔωοαἐιῖ: ποουςεῖἔίικαἔἔἕαΰ, περισσοτεροἌρί ου κατα δυο ειδη το τοιουτον πραττει ο πρατ­

.. ί „ . .. απο καθε αλλο, να καμνει κατι και να φροντίζει γιί αυτο,των, ειτε θεος ειτ ανθρωπος, στρεφει το πνευμα του μοναχα στα μεγαλα, αλλα παρα­

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Γίοίω δή λεγομεν;„ . , . .Ι Ι _ ΙΙ λεί τα μικρα με ποιο τροπο μπορουμε να τον επαινε­

ΙΟΣ: Η δ δ σ ο ενο ειναι τῳ ολῳ Ι με ι

ΑΘΗΝΑ , ιααἶερον ΟΠ _εν ..Ι ςγ Ι ­ 0 Ι σουμε χωρίς να διαπραξουμε κανενα λαθος; Ας εξετα­αμελουμενων των σμικρων, η ραθυμια και ΤΙΟΙΙΦΠ

εί διαφερει ο δε αμελεῖ. "Η ἐστιν αλλως πως γιγνο­ Ξ σουμε ΤΟ ζἠΤημ0ι ως εξης: Μήπως υπαρχουν δυο περι­Ι ¬ Ι ¬ πτώσεις οπου μπορεί να παρατηρηθεί μια τετοια αμε­

μενη αμέλεια; ου γαρ που οταν γε αδυνατον ῃἀπάνΐων ὲτῃμελεῖσθω Τὁπ ἀμέλεω ἐστί" Τῶν Ι λεια, που μπορεί να προελθει είτε απο θεο, είτε απο

των . ι τι­ Ι 5 ­ ανθρωπο;

σμικρων ή μεγαλων, μή επιμελουμενῳ ων αν δυνα­

ιλεειγεεεωωε.­ωωιιΜε.

Ε

ῃεῃωιωεωω­περαΟ

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Για ποιες περιπτώσεις μιλουμε;ΑΘΗΝΑΙΟΣ: 'Η πιστευει δηλαδη οτι αυτή η αμέλεια για τα

μικρα πραγματα δεν εχει καμία συνεπεια για το συνολο,ή κι αν υπαρχει διαφορα, αυτος το αμελεί απο τεμπελιαή μαλθακοτητα. 'Η μήπως υπαρχει και καποια αλλη εξη­γηση γι' αυτή την αμελεια; Γιατί θεθαια οταν είναι αδυ­νατο να φροντισει για ολα κανεις, τοτε δεν πρεπει ναθεωρηθεί σαν αμελεια αυτου που δεν φροντίζει για ταμικρα ή τα μεγαλα, για τα οποία ίσως είναι ανεπαρκής

52

Ξ Ι 799799 Ϊ

Φαυλός ών ὲλλῃής καί μή δω/αΐὁς και δεν|εχει'τη δυναμπ να φροντισει γι' αυτα ειτε θεοςΗ ἶ ειναι, ειτε καποιος ασημαντος ανθρωπος.

κΛἑἩϊιῖἐ'ῖιῶῖ δεῖ) ± κ^ΕιΝι^Σ ιιρεφονὡε . . .δή δύ, ὁνΐες Τρισίν ἡμῖν Οὐσῃ/ άπο­ Μ ΑΘΗΝΑ|ΟΣ.· τωρα, λοιπον, αυτοι που ειναι δυο ας απαντη­

κρ"/άσθωσσν Οί θεοης μέν ἀμςρατεροι ομολογου­ σουν σε μας τους τρεις, αυτοι δηλαδη που παραδεχον­

ι/Τες είναι, παραιτητους δέ ατερος, ο δε αμελεἰς τι ι ται 'κι οι δυο! πως υπαρχουν θεοι, αλλα ορενας τους

των σμικρῶν. Πρῶτον μεν θεους αμφότεροι φα­τε νομιζει ικανους να διαφθαρουν, κι ο αλλος οτι παραμε­

Υιννώσκειν καί ὸρδιν και' ακουειν παντα λαθεϊν δε Ι λοών Το μικρό Πρὀγμοῖα (Θα Τους ρωτἡσοωμει λΟ[Πὀ\/):, Τ _ . . ι ι Κ Πρωτα­πρωτα κι οι δυο σας παραδεχεσθε οτι οι θεοι

αυτους ουδεν δυνατον ειναι των οποσων εισιν αι, , Ι τι γνωρίζουν, Βλεπουν και ακουνε τα παντα και ατι δεν

7 τ · λεγετε εχειν 5αισθησεις τε και επιστημαι ταυτῃ ειναι δυνατο να τους διαφυγει τιποτε απο οσα εξαρτών­πω ; . . . . .

Τωῃσι η ς ται απο τις αισθησεις και την επιστημη. Ετσι πιστευετεΚΛΕιΝ|ΑΣ: Ουτως. . . .

, , . . ­ Ι πως ειναι αυτα η διαφορετικα;ΝΜΟΣ: Τ δ δ ασθαι παντα οποσων αυ δυνα­

ΑΘΗ. . ἐν ῖοῖ ωἕε καί ἀθανζῇοἰς. 9 Κ/ιΕ|Ν|ΑΣ: Ετσι οπως λες.ως εσἶιῃ­ η . ς . .σοὶ/ΤΠΕ καί ταυτα Οὐ_ Ή) ­ε ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Και τωρα παλι: Είναι ικανοί να καμουν αλα οσα

ΚΛΕΙΝἈΡ­ ως γαρ ΟΠ σ γχ βη μπορουν και οι θνητοι ἡ οι αθανατοι;τω ε ειν· τις χ , / . . . . .­

Αθι­ιι×ΙΑιΟΣ: Και μ'ήν αγαθους γε ,καί αρἰστους ὡμολο­ ο καἔὲἴιΰῖωιἔωκς ὲῖῖἔοἑνοαιςαἔἕρἑωποι μας να μυ συμφωνα

γηκαμεν αυἶους εινα! Πω/Τε Οῃες­ ΑΘΗΝΑ|ΟΣ: Να, λοιπον, εμεις που ειμαστε πεντε παραδε­ΚΛΕΗΉΑΣΖ Σ¶)Ο(ἶρσ,γε” , . . . . _ ἀδψ χθἡκαμε ατι οι θεοι είναι εναρετοι και αριστοι.

ΑΘΗ‹:|ΩιἶΞιζιτ:5ς ῖ§Ζ\α7ἶα1γἕ;ἶκθ:ἕΙαῖτ|::ἶιἴδῖἶρἔζυτἶῦῃπαρα­ 5 κ^Ε|Ν|ΑΣ·. και Οιιολώῖως μύλισπι·ν .Οϊους ὁμολογουμω/_ δείλίσς γάρ ἐκ_ ­± ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Δε θα ηταν, λοιπον, τελειως αδυνατο να παρα­_ , , . Ι ' γ Ι Ι δεχθουμε αλοι μας οτι θα ήταν δυνατο να κανουν κατι

ιι ι Θ δ Ο Υιος και . . . . . .

γω/3; εν γε ἡμῃ/ αργἰα ρα “μια 8 ρ απο αι­ιελεια ιι μολθακοτπτα, οιΦου συμΦωνπσαι±ε πωςΤρυ ης, . . .

, 9 ειναι τοσο τελειοι; Γιατί Θεθαια στ. υ ' α η τε πελ ακλειι×ιιΑΣ± /νιηοεστατα /ιεγεις. . . . η ψ Χη μ ς μ ι

, , 4 , . . ι Ι ά ελεῖ Ιω ι προερχεται απο τη δειλια, και η αμελεια απο την τεμπε­

Αθἔἔἐἄυἰι ἱἔἔἰῖἐιιέἔἔ Ζῖἔἑἴἶἔἔἰἔεΐἐῖῖἶς ” . ι τη . . . .λἑγεις· Κ/ιΕ|Ν|ΑΣ: Αυτο 'που ειπες ειναυπαρα πολυ σωστο.

ΑΘΗΝΜΟΣ: Ουκουν τα λοιπον, εϊπερ αμελουσι τῶν 907 Ρ ΑΘΗΝΑΨΣ­' κονἦνιῖιςι λΟιτιον, απο τους θεους δεν παραμε­Περί Τό Πᾶν, ή γιγνώσκω/_ λει τιποτε απο τεμπελια και αμελεια, γιατι δεν υπαρχει

σμικηων 56" Ο 'γ αν ουδενα τῶν τοιουτων ὲπιμε­ Χ Ο, (μπους καμια δειλιο·ἔιἶεη­σ(θ):ι ιδῖ:ϊΠ€δῖ›(:ῖ›Γεν αν τουτιῖ, ή τί το λοιπον πλῆν Μ κ^Ε|Ν|ΑΣ ΠΟΝ] σληθινἐ) ωπὀ Που λες'

' · _ , Η ΑΘΗΝΑ|ΟΣ.· Τωρα, λοιπον, αν παραμελουν μικρολεπτομε­Τῳ γιγνωσἴεω Τοωνσνῃον' ρειες του συμπαντος, το κανουνγἠ επειδή γνωριζουν

Κ/\Ε|Ν|ΑΣ: Οωδεν” Θ οτι δεν πρεπει να φροντίζουν καθολου για κανενα απ°5 αυτα τα μικροζητὴματα, ή τι αλλο μενει παρα το αντι­

θετο απο το να τα γνωριζουν;ι‹×ιειινιΑε.· τιποτε αλλο.

.

9 .

νῖ­ι=·48

ΒΟΟΘΟΙ

ΑΘΗΝΑΙΟΣ Πότερην Οὐνι ώ ἄρισιε και ὅἑλῃστει θω“ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Λοιπόν, οριστε κοι Θουμοοτε μου Φιλε, ποιο

μέν σε ^έΥΟΙ/ΤΘ ὡς ἀΥΙ/Οοἴιι/Τιις Τε κοι δέωι ὲκιιιιετ οπο το δυο νο ποροδεχθουμε οτι πιστεόεις εσυ: οτι

Αεισθαι δι, ἄΥνΟιΘν ὀιιιελοὐνΐσςι ιι ΥιΥνώσκΟΙ/τας ογνοοόν κοι ενω πρέπει νο επιμελουντοι ομελοόν οπο

ότι δεῖ, κοθάπερ οί φουλοτοτοι τῶν ονθρώπων λε­ ΙΟ άγνοια, ἡ ότι] οιν κοι γνωριζουν τι πρεπει νο κομουν,γοντοι ποιειν, εἰδοτες ολλο εἴνοι Θελτίω πράττειν σιιμπερ­ιφεροντοι όπως οι χειρότεροι οπο τους ονορὼ­

ών δή ιιράιιοι­ισιι/ι διά Τιι/εις ηιιτις ἡδοιιῶν ἡ λιιιιῶν Ό πους, οι οποιοι, ενώ γνωρίζουν ότι ολλο είνοι το κολό­

Οὐ Ι­ιΟιΘἴνΣ Ιτερο οπό ουτο που κονουν, δεν το κοινουν, νικημενοι

κ^ΕιΝι^Σ Πῶς' Υάρ ἄν! οπο ποιος ξερει, ποιες ηδονες κοι λυπες.

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Οὐκουν ότι τά νε ὸνθρὡττινσ ττράνι­ιστττ κλειινιλε­ πωο νο οτιοοοοοιιιιο τετοιο ιτοονιιο;

Τῆς ΤΘ ὲι­ιιΙιιιΧΟιι μετέχει Φιισεως ἄμαι και Θεοσεὅέτ 5 ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Δεν εινοι ολἠθειο ότι οι ονΘρωπινες υποθεσεις

ΟΤΘΤΘΙ/ Οὐιό ὲσιι Γιάι/Των ζώων ἄνθρωιιοςι” οποτελουν μερος της εμψυχης φυσης κοι ότι συνομο

κ^ιἶιΝιΑ­ἶῖ Ἑοικε Υοιιν­ ο ιδιος ο ονθρωπος, οπι ολο το ζωο, είνοι εκεινο που

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Θεῶν γε μήν κτημοτο φομεν εἴνοι ποντο σέΘεΤω Περισσὀιερο τη θεὀῖηῖο;οποσο θνητο ζῷο, ὡνπερ κοι' τον οορονον όλον. κ^ε¦Ν|ΑΣ­ Έῖσιι Θὲθωο Φοἰνε­τω'

Κ/\ιἶιΝ|^Σ? Πῶς Υάρ Οϋἰ ιο ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Όλο, λοιπόν, το Θνητο ζωο, λεμε ότι εἰνοι χτὴ­ΑΘΗΝΑΙΟΣ Ήδη Τοινιιν σιιικρά ή μεγάλο τις φάιω μοτο των θεών, κοθὼς κοι ολόκληρος ο ουρονος.

ταυτα ειναι τοις Θεοιο: Οιιὀετέρωιτ νάρ τοις κεκτιι· κλειινιλε­ τιοιτι νο το οονηοοιιιιο;Ι­ιένοιι: ἡμᾶς Φιιελειν άν ειη ττυοσῆκονι ὲττιμελεστά· 0 λοι­ιινλιοει λο τιοοιιο τωοοι οτ οιτοιον .το οοληοοι, οτι ιιοο

Τοις ΥΣ Οὐσι και ἀρισιοις­ Σκοκιῶμεν Υάρ δή και εινοι οδιοφορο ον νομίζει κονεις ότι ουτο εἰνοι μικρο

Τὁδδ ἔιι Πρὸς Τοὐτοις­ ἡ μεγολο γιο τους θεους. Γιοτἰ σε κομιον οπο τις δυο

κ^ΕιΝι^ἶῖ Τό Ποιον? περιπτωσεις δεν τοιριοζει σι ουτους που εινοι κόριοι

ΑΘΗΝΑΙΟΣ Τό Περι ΤΘ ειισθήσεως και διινάμεωςὕ ἀρ, 5 μος νο μος πορομελουν, ενω εἰνοι τόσο επιμελεἰς κοισοκ ὲνοντίως ολλἠλοιν προς ροστώνην κοι χολε· τόσο εξοιρετικοἰ. Αλλο ος εξετοσουμε οκόμη, εκτός τωνποτητο εστον πεφυκοτε; άλλων, και Το εξής:

κΝἔιΝΙΑΣ Πῶς λένεις: κλειινιλε; ποιο;ΑΘΗΝΑΙΟΣ? Ὁραν μέν ΠΟΠ και ἀκοὐειν Τά σμικρά χα” ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ι­Ι οἰσθηση κι η δυνομη δεν έχουν οπο τη φυση

λεπώτερον ή το μεγάλο, Φερειν δε οὐ κοί κροτεἴν ΙΟ τους πλοσθεί ορογε οντιθετες μετοξό τους σχετικο μεκοι' επιμελεϊσθοι τῶν σμικρων κοί ολίγων ποντι' την εωκολίο και Τη δυσκολία

βιἶιον ή Τῶν ὲιιεινιιων­ ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Τι θελεις νο πεις;ΚΛΕΙΝΙΑΣ και Πολύ Υε­ ό ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Βεθοιο εινοι πιο δυσκολο νο Βλέπουμε κοι νιΑΘΙ­ΙΝΑΙΟΣ: Ἰοτρῷ δε προστετογμενον ολον τι Θερο­ Οκοώμε το μικρό Παρά το μεγάλο' Ολλσ Πὀλι νΟιωΠΟΦὲ_

Πεὐεινι Θουλομἑνῳ καί δω/αμἑνῳ Τῶν μέν μεγάλων ρουμε, νο υπερνικουμε κοι νο φροντιζουμε το μικρο κοιτο λιγο εἰνοι γιο ολους πιο εόκολο πορο το οντιθετοτους.

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: κοι πολυ πιο ευκολο Βεόοιο.ΑΘΗΝΑΙΟΣ: 'Ενος γιοτρός, που εχει ονολοοει νο γιοτρεψει

ενο ολοκληρο σωμο, ον Θελει κοι μπορει, ος οσχοληθεἰμε το μεγολο σόνολο. Αλλο ον πορομελει το μικρο κομ­

ΒΟ2803

ὲΠΙμελεἶσθ(ῃ Τῶν μορίων δέ κσίσμῃφων ἀμελοηνΰ ματια και τις λεπτομέρειες, θα είναι δυνατό να θερα­ι ι . . λ

τι έξει ποτέ καλως αὐτω τό παν· 5 Πεωσει Το σωνο Ο;

ΚΛΕΙΝΙΑΣ: Οὐδαμῶς.ιι/\Ε|Ν|ΑΣ. Καθόλου μαλιστα.ΑΘΗΝΑΙΟΣ Και Φυσικό μήτε οι πλοίαρχοι μήτε οι στρατη­

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Οὐ μήν οὐδὲ κὐθερνἠταις οὐδὲ στρατη­ ' °

γοῖς Οὐδ. Οίκω/όμοις, Οὐδ. Οὐ ῃσἱν ΠΟ/Μῃκοἶς Οὐδ, γοι, μητε οι οικονομοι. οι πολιτικοι μητε καποιος αλλος

αλλω τῶν τοιοὐτων οὐδενί, χωρίς τῶν ολίγων καί ομοφς Τοως δεν Ητίορει χωριςτσ ΟΠΟ Το 'λιγο κῳ Τοσμῃξρῶν Πολλά ἡ μεγάλα' οὐδὲ γάρ ἄνευ σμυφων Θ μικρα να τακτοποιησει τα πολλα και τα μεγαλα. Ουτε κι

­ οι χτίστες παραδέχονται ότι χωρίς τις μικρές πέτρεςτους μεγάλους φασιν λιθολογοι λίθους εὐ κεισθαι.

Κ/\Ε|Ν|ΑΣ Πῶς γάρ ἄν. είναι δυνατό οι μεγαλες να τοποθετηθοὐν στη σωστή' ' . . Ι τους θέση.

ΑΘΗΝΖΜΟΣ: Μή τοίνυν τόν νε θεον αξιωσωμεν ποτει . .. . ι ΕΙΝΙΑΣ: ' ό θ ' '·Θνητῶν ὀημιἶυργωἴ Φσωλἶϊεθονξ Οι Τε] Προἶῖηδ 5 Ξ/ΟΗΝΑ|ΟΣ:Βί­ἶἔσμῇ ἕέολζήσἕυῖιἔολοἶπἔεἶῖα πιστέψουμε ποτέκοντα αὐτοῖς εργα, οσῳπερ αν αμεινους ωσιν, τοσῳἀκρωἑστερα καί Τελεώπρα μω Τέχνη σμἰκρά καί ότι ο θεός είναι λιγοτερο ικανος από τους θνητους

' . Ι τεχνίτες, οι οποίοι τα έργα που είναι της ειδικότηταςμεγαλα απερναζονται· τον δε θεον οντα τε σοφω­τατον θουλόμενόν τί έπιμελεϊσθαι καί δυναμενον ΤΟ'­"Φ ὀσθ ΠΙΟ καλοί είναι, τα φτιόιχνουν με μεγαλυτερη

7 'Θ λ α Ι '

δαμη επιμελεισθαι καθαπερ αρνόν ή δειλον τιναδιά 'Πῶ/ους βς1θυ|ἀΟυνΤΟ Τῶν δέ μεγάλων να επικαλείται κι έχει τη δυναμη να φροντίζει για όσα

­ ' υ ι Ι του είναι ευκολο να το καμει. επειδή είναι μικρα, να μηΚΛΕΙΝΙΑΣ: Μηδαμως δόξαν τοιαὐτην περί θεων, ω ξε­

ἀΠΟδεχώμεθσ­ Οὐδαμη γάρ ΟὐΤε όσων Οϋῖ. 5 φροντίζει καθόλου για τα μεγαλα όπως θα έκανε ένας7 ' . .. τεμπέλης ή δειλός που φοθαται τους κόπους.

αληθές τό διανόημα διανοοίμεθ αν.ΑΘΗΝΜΟΣ: Δοκοημεν δέ νην ήδη καί μάλα Η/ιΕ|Ν|ΑΣ: Με κανένα τρόπο να μη παραδεχθουμε τη

­ _ ν 7 γνωμη αυτή για τους θεους, καλέ μου φίλε. γιατί μιατρίως διειλεχθαι τω φιλαιτίω της αμέλειας περι

. θεῶν ' ' τέτοια σκεψη θα ήταν αντίθετη με την ευσέθεια και την” . ιο αλήθεια.

ζ ­ _ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ωραία, λοιπόν. Μου φαίνεται πως τωρα πια συ­ΚΛΗΝΙΑΣ: ΝαιΑΘΗΝΜΟΣ; Τω γε θιαζεσθαι τοις λόγοις όμολογειν

αὐτόν μή λέγειν ορθώς· έπωδῶν γε μην προσὅεῖ­ Ὁ ζητήσαμε όπως έπρεπε μ' αυτόν που κατηγορεί για αμέ­_ . „ ' ­ λεια τους θεοὐς.σθαί μοι δοκει μὐθων ετι τινων.

κλειινιι­κε. ποιων, ωγαεε; κ^Ε|Ν|^Σ·” Μέ'λ'σΤ®·_ . . ­ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ως προς το οτι τον αναγκασαμε μοναχα. με

ΑΘΗΝΜΟΣ: Πείθωμεν τόν νεανἰαν τοις λογοις ως τῳτου παντός έπιμελουμένω προς τήν σωτηρίαν καί 5 Τη δύναμη Των εῖῖιχειρημὀτων μοςι να σνογνωρἰσει Την

' πλανη του. Αλλα πρέπει ακόμηγ κατα τη γνωμη μου, ναπροσθέσουμε και μερικους διδακτικους μυθους που νασυνοδευονται από μουσική και που τους ονομαζουνεπωδοὐς.

ΝΑΕ|Ν!ΑΣ: Ποιοι θα είναι αυτοί οι μυθοι;/ίΘΗΝΑ|ΟΣ: Είναι οι μυθοι με τους οποίους θα προσπαθή­

σουμε να πείσουμε το νέο ότι εκείνος που φροντίζει

804 805

αρετήν του ολου παντ' εστί συντετανμενα, ών καί Υίθ Τη δίΘίΤἠΟησίΊ ίἶω Τἦλειοῖίοἰηση ενός θϋνὀλθϋ ΠρἑθείΤό μέρος είς δυναμιν εκαστον το προσηκον πασχει να κανονιζει τα μερη Ιετσι ωστε το καθενα απ αυτα νακαί Ποιεἶ' ΤΟΟΤΟΚ; 6­ εἰσ,­ν ἄρχο,/Τες Προσῃετηγμἑ­ πασχει και να ενεργεινστο μετρο που ταιριαζει σ αυτονο! ὲκάστοις ἐπί Τό σμγκρό­Π­πον αει' παθης και το νσυνολο. Για αυτα ολα και για το καθενα απο αυταΠράξεως] εἰς μερωμόν Τόν ἐσχεπον Τέλος ἀῃειργη­ υπαρχουν διορισμενοι αρχοντες που επιολεπουν αδια­σμἑνω. ών ἐν καί Τό σὁν] ώ σχἑτλιε, μοριον είς ο κοπα και το πιο μικρο παθημα η πραξη, και προσπαθουνΤό Παν σω,/,­εγινε! Θ/\έΠΟν άεί, καίπερ πανσμικρον να πραγματοποιείται τελεια και η πιο ελαχιστη λεπτομε­ον, σε δε λεληθεν περί τουτο αυτο ὡς γενεσις ρεια. Μεσα σε τοσους πολλους εσυ, ταλαίπωρε, αποτε­ἐνεκα ἐκείνου νίννεπῃ Πασσ] ὁῃως ῇ τῷ του παν­ λείς ενα μοριο που πρεπει παντοτε να τείνει και ναι­ός Θίῳ υπαρχουσα ευδαίμων ουσία, ουχ ενεκα 5 αποθλεπει στο συνολο, μρλονοτι το 'μεγεθος του είναισον νιννομένην σύ ὅ­ ένεκα ἐκείνοω πάς γάρ ία­ μικροσκοπικο. Και συ δεν εχεις καταλαθεινακομη σχετικαΤρὁς καί Πας ἐνἶεχγ/ος δημιουργός παντος μεν μ αυτο οτι για χαρνη του γινεται το καθε τι, για ναενεκα παντα εργαζεται, προς το κοινῇ συντεϊνον εξασφαλισθεί δηλαδη στη ζωη του συμπαντος διαρκειαΘἑ/χῃστον μερος μήν ένεκα ολου καί ουχ ολον και ευντυχίανκαι οτι ακομη τίποτε' δε γινεται για σενα,μέρους ένεκα απεργαζεταιι συ δε αγανακτείς, ιίι αλλα οτι εσυ υπαρχεις επειδη υπαρχει το συνολο. ίῖιατιαννοῶν οπῃ το περι' σε αριστον τῷ παντί συμααίνει α καθε γιατρος και καθε τεχνιτης μενκαλλιτεχνικο ταλεντοκαί σοί κσΤά δύναμιν Τήν Τῆς κοινής γενεσεως. δουλευει για το συνολο, ρυθμίζοντας ο,τι καλυτερο δη­Ἐῃεί δέ ἀεί ψυχή σωντεῖσγμένη σώματι τοτε μεν μιουργεί συμφωνα με το συνολικο καλο, αλλα κι αυτοςἄλλῳ, τοτε δε ἄλλῳ, μεταὀαλλει παντοίας μεταθο­ πραγματοποιεί μερος χαριν του συνολου και οχι συνολολας δι, εαυτήν ἠ δι” ετεραν ψυχήν, ουδεν αλλο 5 χαριν του μερους. Και συ αγανακτεις, επειδη δεν γνω­ἔργον τῷ πεττευτῇ λειίπεται πλήν μετατιθεναι τα ριζεις οτι το πιο ωφελιμο 'για σενα, συμθαινει και στομεν αμεινον γιγνὁμενον ἦθος εἰς Θελτίω τοπον, συμπαν και σε σενα, επειδη εχετε' κι οι δυο κοινη' κατα­

δέ εἰς Τόν χείροναν κατά Τό Πρἑγιον Ογῃῶν γωγη. Αλλα επειδη νη ψυχη, 'χωρις σταματημο, αλλοτεεκαστον, ϊνα της· προσηκουσης μοίρας λαγχανῃ. ε κατοικεί σε αλλο σωμα, και αλλοτε σε! αλλο, υφισταται

κ/\Ε|Ν|ΑΣ, Πῇ λὲνεἰςν. καθε είδους μεταθολες, ειτε αφ) εαυτης, ειτε εξ αιτιαςΑΘΗΝ/ΜΟΣ: Ἡῃιερ ἄν ἔχω βασἶώνης ὲῃγμελείος μινας αλλης ψυχης δεν μενει στο παίκτη 'των ζαριων να

Θεοἶςν Τῶν Πάντων] ταύτῃ μο, δοκῷ Φράζε"/_ ει μέν καμει τίποτε αλλο, παρα νανμεταφερει συ εναν καλυτερογάρ μή Πρός Τό ὅλον αεί Θλεπων πλαττοι τις μετα­ 5 τοτιο' τον χαρακτηρα που εχει γινει καλυτερος, και σεσχημσῖίζων Τά Πάνπιν Οἶον ἐκ Πωρός ὕδωρ ἐμψι­. χειροτερο εκεινον που εχει γινει χειροτερος, οπως ται­

ριαζει στην καθε μια απί αυτες τις ψυχες, ωστε να απο­λαυσουν την/τυχη που τους ταιριαζει.

ί‹ΑΕ|Ν|ΑΣ: Τι εννοείς με αυτο που λες;ΑΘΗΝΑΙΟΣ: 'Οσον αφορα την ανεση με την οποία οι θεοί

φροντίζουν για ολα, να ποια είναι η γνωμη μου: Ανδηλαδη, κανείς, ξεχνώντας να εχει αδιακοπα προσηλω­μενο το θλεμμα του στο συνολο, μετασχηματίζει ολατα αντικείμενα, μεταμορφωνοντας, λογου χαριν, τη φω­τια σε νερο γεματο ζωτικα σπερματα, αντί να περνα απο

­ . 80?8Οθ® ι

και μη συμπολλα εξ ενος ῆ εκ πολλῶν εν, οι το ενα στα πολλα η απο τα πολλα στο ενα, οταν ταον, . . , . .)ΓΞρώΤης ἠὁεωῖἑρος ἢ κοιτριτης γενεσεως μετειλη­ Θθιίιι οντα συμπληρωνουν την πρωτη, τη δευτερη και τηνὁΐσ Π/χήθεσιν αι­ιειρί αν εἴη τῆς μετατιθεμενης τρίτη γενεα, οι μεταμορφώσεις που θα υφίσταντο στην

Φ 6, „σΤ, Θαωμηατη ,οαστωνη τῶ του ταχτοποίησἡ τους, θα προχωρουσαν στο απειρο. Ενώκοσ , Ο · ι , , ι . Ι ,

παν¦τΙος επιμελουμενω. τωρα υπαρχει αξιοθαυμαατη ευκολια για κεινον που εχειΚΛΕΙΜΑΣ Πῶς Οὐ λέγεἰςί 5 τη φροντίδα του συμπαντος,ΑΘΗΝΑΚΕ. Ώδε ἘΠε,ὁἠ κζῃετὁεν ἡμῶν Ο Θασιλευς ¿ ΚΛΕΙΝΙΑΣ: Τι θελεις να πεις μ” αυτο παλι;

ὲμψὐχοὺς Οϋσας Τάς Πράξεις απασας καί πολλήν Δ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: κατι τετοιο: οταν ο Θασιλιας μας είδε πως ολεςἀρῃήν ἐν Οὐΐοἶς Οὐσαν] ΠΟ/Μήν δέ κακιαν, μας οι πραξεις εχουν ψυχη και μεσα σί αυτες ενυπαρχει

Η ,λεθ Ον δὲ ὁν γε,/ὁμεγ/Ον ἀλλτοὐκ αιώνων, ιμυ­ πολλη αρετή και πολλη κακία, και πως η ψυχη και τοαχἴΐκσξσῶμα καθάι­[ερ οί κατα ναμον οντες θεοί ιθ σώμα, αφου γεννηθουν, είναι μεν αφθαρτα αλλα οχι καιἔη γἀὲ) Οὐκ αν ποτε ήν ζωων απολομενου (αιωνια, οπως και οι θεοί που αναγνωρίζουν οι νομοι,

ἶ/ΤΟΝ θοἶέρου Κω Τό μέν ὼφελεῖν αεί πεφυ­ Β ζ γιατί αν χανοταν το σωμα η η ψυχη, δε θα υπηρχε ποτετου , τ , . . , . ,όσον ἀγαθὸν ψωχηα ὀγενοἠθηγ Τό δὲ κακον , γεννηση ζωντανων οντων. Και επειδη ακομη εκαμε τηΘλςῖι τειν ταυτα παντα συνιδων εμηχανήσατο ΠΟΠ σκεψη οτι το εναρετο μερος της ψυχης είναι πλασμενο

ΡΠ νον­ εκαστον των μερών νικῶσαν αοετἠν, ἠτ· απο τη φυση ωφελιμο, και το κακο Θλαθερο... ολα αυτοιῖηϊἕνην δέ κοκίαν, ἐν Τῷ Πονῖί Πορἑχοι μαλιστί 5 αφου τα είδε με μια ματια, εφευρε τη θεση που, πρεπει„ καί βησω καί ἄρωΐα Μεμηχάνηπῃ δη Προς να κατεχει το καθενα απο τα δυο μερη της ψυχης ωστεωί ΟΠΤΟ Τό Πωὁν τι γιννομενον αεί ποίαν εδραν ί στο συμπαν να νικα η αρετή και να νικιεται η κακία οσοἔοἔ/ Ζεωλομὅάνον Οἰκίζεσθσ, καί Τίνος Ποτε το­ το δυνατο πιο ευκολα και πιο αποτελεσματικα. Και μεσαει ­ , . , , . .Τῆς δὲ γενέσεως ΤΟΟ Ποία, Τ"/ός ἀςρηκε ταις σ αυτο το σχεδιο του συμπαντος εκανονισε ίο θασιλιας6 ἶνσεσἰν ἑκάσἶων ἡμῶν τας αἰτίας. Ὁπῃ γαρ αν ο μας) ποια θεση και ποιους αραγε τοπους πρεπει να αλ­.οἕἔυημῆ

κΟ[°ὸΠΟἶός Τίς ών Τήν ψυχὴν, ταυτη οχε­ λαζει διαρκώς σαν κατοικία του καθε ον οταν γεννηθεί.επ , ·_ , . . , ,καί Τοἰοωῖος Υίγνεω, όπως ημων ως Τα αιτία της μεταθολης της ποιοτητας τα αφησε στηΠολύ 5 θεληση του καθενος απο μας. Γιατί, πραγματι, οπωςτο . ­ . , . .Κ/\Ε|Ν|ΑΣ Τό γοῦν εἰκὁς' επιθυμει ο καθενας και αναλογα με την κατασταση της

ΑΘ|;γΝΑ|Οὲ. Μεπγὅάλλειμἑν τοίνυν πανθίοσα μετοχα ψυχης του, ακολουθεί, σε καθε περίσταση, ως επί τοἐσῃν ψηχης ἐν ὲαυτοίς κεκτημένα τήν της μετα· πλείστον, αυτον ἡ εκείνο το δρομο και αυτην η εκείνηΘαλῆς αἰτίαν μεταὀαλλοντα δε Φἑρεωί κσἶά Τήν Την Ποιὸηῖσ·Τ­ εἰμορμὲαης Τάξη/ καί νὁμον· αμικροτερα μεν ΚΛΕΙΝΙΑΣ: Αυτο είναι θεθαια λογικο.τ2›ἶκ ἠθων μεταθαλλοντα ελαττω κατα το τῆς χώρας ιο ΑΘΗΝΑ|ΟΣ: Έτσι, λοιπον, μεταθαλλονται ολα τα εμψυχαὲωπεὁον μεπιι­ιορευεται, πλείω δε καί α­δικώτερα οντα γιατί εχουν μέσα τους την αιτία της μεταθολης

εταπεσοντα είς Θαθος τα τε κατω λεγομενα τῶν ιι και εφοσον μεταθαλλονται, μετακινουνται συμφωνα μεμ την ταξη της ειμαρμενης και τους νομους, Και εκείνων

που τα ηθη υφίστανται σπανιες και μικρες μεταθολεςμετατοπίζονται οριζοντίως μεσα στο διαστημα. Αν ομωςπαρασυρονται πιο συχνα και πιο θαθια στην αδικία, γκρε­μίζονται και στους λεγομενους κατω κοαμους, που ονο­

ΘΟΘΒΟ8

.. .ι ο ι .Των ὲ όμενη Τῶν μοζουν Άδη η χρησιμοποιοιζιν ολλες πορομοιες ονομο­τοίιωνι Οσα Αίὀην τε κα' Τα του χ ι σίες, που τους φοθουντοι πολο κοι τους Βλέπουν ζων­ὁνομάτων ὲῇονομάζοντες σφοἶῖρα ΦΟΘΟΨ/ΤΟ! κἶῃ τονοοο στο εΦιολτικο ονειρο τουςίσο νο είνοιχωρισμένοιὐνείρομολομσίν ζἶυνΤες|ὀ":'λ'ἦθενἶες: Τε ἶωνείζἕἔἕῷ 5 οπο το σὡμοτο τους. 'Οτον Π ψμΧἠ μμοσῖεί Θμθμΐερεςῖτων Μεἴζω δέ ίἶη ψνχἰί κακίας αρετηςιζἶ [λίαν μετοοολές είτε προς την κοκίοι είτε προς την ορετημεπίλάθῃ ὀίά την Πω­η|ς ὅοω/ἶησἔν Τε_ κσἴομ οπο οικη της θέλησηη οπο ισχυρογνωμονο συμπερι­Υενομἑνην ίσχμμάντ ὁμοτσν μεν Ορεπίεθειῷ Προς Φορο τίια οτον ονομιχθεί με τη θεϊκή ορετἠ ώστε νομείξσσα νίννηι­ω δἰσψερὼ/Τους ΤΕΨΨΤΠ] διαφυ 8μποτισΘεί Θοθειο με το θεϊκο πνεομοι τοτε μετοτοπί­·ρω/Το καί μεΐὲὅαλεν ΤόΠΟν” Οἴων Οὀοἴ μει­ωἶΟμ_ ζετοι κοι σ' ένο υπἐΩοΧο τοπο, κοι οκολουθωντος μιονσθεἴσα είς ἀμείνω Πνά ΤόΠ9ν εϊερςν. (ἶπἔν ἔἶυεα Θ ιερο οδο φτονει σο ένο μέρος οσογκριτο κολοτερο οποι/Ονἶέμι ὲίῖί Τόμε:νἔκἑ(ίἕῇθἑἰἴῦιἶ/σ:7¶Οῖ\Ουῖ1‹:[Ζἶ/ηἕχἑυσἑν κοθε ολλο. 'Οτον ομως κονει το οντίθετο, μετοτοπίζειὐτητοιικ ­ι Τ · ­ν·Τ­ώ Πω καί νεω/ίσκε ἀμελεϊσθω,δΟκῶ\ζ ΟΠΟ Θεων!

5 η ζῖῖἐιιυῖο Ξίνιίἶετοα οίκοιο των Ολομπιων Θεών (οπωςκσκίω μέν γη/νὁμενον Γἴρός ως κσἶσοως ψἴχαςἐ λέει ο Όμηρος). κολο μου ποιοί κοι πολληκοιρι, πουἀμείνω δὲ Πρίἶς Τάς ἑμείνοωἶ Πορεωομἶνῖῃἐἔἕ/Μἔν νομίζεις οτι πορομελείσοι οπο τουο θεούς: οτι οηλοδἡ.ζωῇ καί ἐν Παω θαν(1ΤΟΙς|ΠηΟχ“ἶ:Ιν Τε Ο Γρ ­η καί οτον γίνει κονέίς χειροτερος, πηγοίνει σε χειροτερεςὁρᾶν ὲσμ ΤΟΚ? Προσἔρερεσέ Τους: Γφοσφερεἶςε ει 90!­Μ ψμχές, κοι οτον νίνει κολυτερος σε κολιζιτερες κοι οτιποιεῖν. Τσμμις Τηςίιίκης Ονῖἶσω μη ΠΟΤΪ Ξνιΐέαθεῃ ‹ στη ζωη κοι οί ολους τους οιοοοχικους Θονοτους, θοἄλλΟ€' ἀΤμΧη§`_νΘνΟμ:ΘνΟς Ηίευἶξηἶσί ίίερ 32" υΦίστοτοι τις συνέπειειζ του Φυσικοο νομου, νο πληρω­Θὲων' ῆν Πμσῳν ὁίκίυν ὁίαφἶροῃωἶ εἶοἰιαν νει δηλοδἠ κονείο το ομοιο με το οιιοιο Αυτή την τιμω­τοξοντες χρἶϊων Τε ίἶξιἶνοαἔείἔιξἶοἰνΐο Γἶαοασ "ἐρὁς 5 ρίο, ουτε συ, οοτε κονένος ολλος ουστυχισμένος οςνάρ ἀμελίιθημῃ ί:ίΟΤ:Θ μζί Ομἶης Οωἶἕἰωἶω λίἐ μην την υποστεί κοι νο κουχηθεί οτι είνοι ονὼτεροςών δὐσῃ ΚΟΤΟΪΟ ἶης γης ,ΰαθοςζ Ου δἔ Οὐ­ οπο τους θεοος. Γιοτί εκείνοι που έχουν ρυθμίσει ουτηνόμενος εἰς Τζἶν Ουρε"/Ον Ονοπτῃἶῃζ ἶεἔἶδζ

την ποινή την τοποθέτησον ψηλοτεβο οπο κοθε ολληΤῶν Τήν Προσηκονσσν ῃμωρ"1Υ|ε!Τ”εν Ο Ι μύῃυν κοι επιοολλετοι νο την σέοεσοι οπολυτο. Γιοτί ουτη δεεἴι­8 καί ἐν Ἄἰδου δἰαῃορεωἑεἰςι επε (Κω Ϊοι ὁί Ό

Θο σε πορομελἡσει ποτέ, οιζιτε ον είσοι τοσο μικροσκο­εις ὀιΠώΤερΟν ἐῃ δίαίἦΟμ®Θε'ς_ΪΟ"ἶν· 9 α”Τ.ἶ)ς σέ Πίκος ωστε νο χωεεις στα εοθη της νης, Οϋιτε τοσολόνος σοί καί Περί εκε"/αἶν αν Μη' Ταἱν ΟωἶᾶνΟ_­ ιμηλος ωστε νο πετοξεις στον ουρονο, ολλο Θο πληρω­κοτιδών ἐκ σμίκρων μἶγα/\Ο“ς|γεγΟνΟΤ,Οἶ , ίσεις την τιμωρίο που σου τοιριοζει είτε μεινεις εδω,υιομρνήσανως ή Π Τοίουῖἶ” Πραἕονῃἶίς (ίηΘ:ΞΤῖ5(ἶ 5 ί είτε πος στον Άδη. είτε κι ον μετοκομισθείς σε τοποοθλίων Θὐὅμἴμονμς νε)/Ονεναἔι ἶωτα ως εν ἄἑνω πιο μοκρυνο οπ“ ουτοος. Ο ίδιος λονος ισΧι3ει κοι ΥιοΠΐροίς Πω­ων Τως Πραξεἶἱν ηι/ησαἶ ἶΟΘε(ΐ)ρε1ν Τιν εκείνους που εσο είδες οτι οπο μικροί έγινον μεγολοι,Τήν Πάνῖων μμελείαν εἰεωνι (ἶωκ εκἶω/ἶ η“Τα:_[ \/2)­ ενώ διοπροξον ονοΟιΟι1ΟνὴμΟΤΟ ἡ (ἄλλες Πορὀμοίεςσυντέλειαν ὸῃῃ Ποτε Τῳ Πε"/Π σωμὅαλ επ" Υ προξειςι κοι νομισες οτι οπο οθλιοι ένινον ευτυχισμένοι.μί ουτές τους τις προξεις κοι πίστεψες έπειτο σο νοκοίτοζες σε κοθρέφτη οτι οι Θεοί οδιοφορουν γιο τοσυμπον, χωρίς νο γνωρίζεις ποιο οκριοὼς είνοι η συμ­Βολη τους στην υπηρεσίο του συνολου. Πως Θο μπο­

ΒιιΒιθ

αὐἶήν) ω Πὼ/Των ἀνδρεἰόππε) Πῶς ού ι; ρούσες να πιστειμεις, εσύ, απιο θρασύς'απ` ο­λούς τούςδεἶν ὁοκεἶς; ἠν ῃς μη γγ­ννώσκων ούδ° αν τύπον ανθρωπούς, οτι ειναι δύνατο να μη το ξερεις, Την σύμ­,.ὀ Ποῃέ οὐδὲ λόγω/ σωμὅάλλεσθοι Περί Θίού δύ­ θολή αύτη αν δεν γνωριζει κανεις, δε θα μπορούσε ναΙ Ο | „ ί . , εὐδωμονίσν Τε καί ὀωσὅω; σχηματίσει μια ιδεα για τη ςωη, ούτε θα ηταν ικανος νανατος (ἔν γενοἰῖο εἰς, ν σε Πείθε, κλεινίος ὀὁε 5 εκφερει μια γνωμη λογική σχετικα με την εύτύχία καιμοἶ/Ο ἶωχην­ τσυἶε ἶἑεμἶῆνγερουσία Περί θεῶν ὡς τη δύστύχία. Αν ο Κλεινίας απ” εδω και ολο το σύμθούλιοκαι σύμπασἶ ημλαἐ είἶ καλώς ἄν σοι θεος αύτος των γεραντων κατορθώσει να σε πείσει οτι δεν ξερειςΟωκ Οισθἶχ ΟΡ ςὲε, ἐῃ λὁγοω ΤΗ/ός, ἄν εἴης] τι λες για τούς θεούς, ίσως κι ο ίδιος ο θεας σού καμεισωλίωμθανοἰ _εί Ψ” Ιηςτ [Τον έῃάκουε εἰ νοην Δ καλή ύποδοχή. Αν ομως εχεις αναγκη ακομη απο καποια^εΥΟ,`/Των Γἶμωὲ/ Προῖἐον άρ Θεοί Τ·7ε¿σίν καί σύμπληρωματική επεξήγηση, ακούσε προσεχτικα, αναω Οῇωσοωἑ εχἔἶὸυ,/Τἔιμ ἑγὲ/,νε Οὐ Παντάηησιν εχεις καθαλού μύαλο, αύτο πού θα πούμε στον τρίτοΟνθηΐ)Πωὲ/ν ΦΖα;!Ἱν ἡμῖν ὰἐοὁεδεἶχθω. Τό δέ Παρα­ απο τούς αντίθετούς μας. Το ατι, Βεθαια οι θεοί, ύπαρ­Ζῖἔαύςςαύ θεούς είναι τοίσιν αδικούσι, δεχομενούς 5 Μχούν πραγματι και φροντίζσύν για τούς ανθρὼπούς, νο­Οὐ” ΤΜ, συγχωρηἶἑον ΠΟ,/Π· Τ) Οὐ καπᾶ δρ­ μιζω' δεν το εχούμε αποδειξει κατα τη γνωμη μού, μεὲλεγκτέον' καθολού ανεπαρκή τροπο. Τωρα ομως το οτι οι θεοιναμιν ­ρ

· . Τ 8 Ποιωμὲν τε ὡς λεγεις. αφήνονται να διαφθαρούν απο τούς ανθρωπούς επειδήΚΛΕΝΉΑΣ 'κἐαλἰστὁ θεῶν ωῃων, τινα τρόπΟν δεχονται τα δωρα τούς, σ' αύτο παλι δεν πρεπει να/”\ΘΗΝΑὲἶ;ΣἔΟ ῖἔἶνοἰ?/ἴρἄν ἡμῖν] εἰ γίγνογνΐο Οὐ; και Θ σύμφωνήσούμε με κανενα και οφείλούμε να το αναιρε¬παρνηἴτοἶοί 6,/Τες; ἄρχονπγς μέν ἀναγκαῖον σούμε με ολες μας τις δύναμεις.Π!)/Ξςγηγνεσθω Τούς διοίκήσονπγς Τόν ἄῃσντη ΚΑΕΖΝΙΑΣ: Θαύμασια μίλησες και θα καμούμε απως προτεί­Π , . νεις.ὲνδελεχωςῖ, Οωρανον­ 5 ΑΘΗΝΑ|ΟΣ: Ας δούμε, στ* ονομα των ίδιων των θεών, μεΚΑΕίΝ|Αἑἑ­Οἔὀἶς­ὁ Τίσἰν Προσφερετς Τῶν ἀρχόν­ ποιο τροπο θα μπορούσαν, λοιπον να διαφθαρούν, ανΑΘΗΝ^ι| Ηνε Τούἑις ών δϋνατόν ἡμῖν άι­Ιεικάζούσι μπορούσαν πραγματικα να καμούν ενα τετοιο πραγμα.ἔῖὅἐζἔνείν Σείζοσγν ἐλάττονας; ποτερον ήνίαχοί τι­ Ποια θα επρεπε να είναι και ποια θα ήταν η φύσή τούςρ;' „ εἴεν ΤΟΙΟΟΤΟΙ ζεωνῶν ἀμιλλωμενων ή πλοίων Και Βεθαια πρεπει να ειναι αναγκαστικα αρχηγοί, αφούνες αν _ . δ! τν ἀπεικασθεϊεν στρατοπε­ ιθ θα κύθερνούν διαρκώς αλο τον ούρανο.κωὅεἶνηπῃή νταχα .ε ­βαδ· ἄν καί νόσων ῃὁλεμον Κ/ιΕ|Ν|ΑΣ: Τετοιοι πρεπει να είναι.δων αρχοἔω! Πζἶιν εἴ] ὲωκἑνω Περί σώμοωγ ή ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Αλλα τατε με ποιούς αρχοντες μοιαζούν; Ήεωλαὅοαμενοιει Ιαφοίςὲνεσιν ειωθύίας ὥρας χαλε­ θθθει πιο σωστα ποιοι αρχοντες τούς μοιαζούν αναμεσα σ)γεωργως Περἰ Φιπων Υ εκείνούς πού μπορούμε, απο την πείρα μας, να τούς

σύγκρίνούμε με τη διαῷορα μοναχα τού μεγεθούς; Ποιοαπο τα δύο, θα εμοιαζαν αραγε με ηνίούχούς αρματωνπού αμιλλωνται μεταξι. τούς ή με κύθερνήτες πλοίων;Θα μπορούσαν ίσως να παραθληθούν και με αρχηγούςστρατεύματων, ή να τούς παρομοιασούμε με τούς για­τρούς πού Φροντίζούν να ύπερασπισθούν τα σωματααπο τις επιθεσεις τής αρρωστειας ή με τούς γεωργούς

Π

8ι2 Βίἶἔ

πος διά Φόΰων Πρθσδεχομἑναιςι ή και ι­ιαιιινιιαν που με Φοθο περιμενουν τις συνηθισμενες κοκοκοιρίεςὲΠισΤάΤω§`­ Ἐῃειδή Υάμ σμνκεχωρήκαμεν ηιιιν αι" ι τις τοσο επικίνδυνες γιο τη Θλοστηση των φυτών η μί

ΤΟΪΘ ειναι μέν οταν ααραναν ααλλῶν μεαιαν ανααωνι γγ ουτους που φυλονε το κοποιδιο. Επειδη. προγμοτι, συμ­εἴνοι δέ και Τῶν ὲνανῇωνι Πλειανων αέ Τῶν μαι 5 φωνησοιμε μετοξυ μος οτι ο ουρονος είνοι γεμοιτος οπο

μάχη δή] Φϋμὲνι ἀθάνμἶὁς έσα: κι Ταιαιιιη και Φιιῖ πολλο ογοθο, ολλο κοι οπο το οντίθετο τους ­ κοι τολμκης ΘΟμμΘσΤῆ§` δεομἑνηι σύμμαχοι αέ ἡιιιν αεαιγ κοκο είνοι περισσοτερο ­ υποθετουμε πως υπορχει εδω

ΤΘ ἄμμ και δαίμονες, ἡμεις δι σα κτημα αεων και μιο μοχη μετοξυ οθονοτων που χρειοζετοι μεγολη προ­

δαίμόνων' Φθεἴρει δὲ ἡμᾶς ἀδικια και ααρις μαια ιι ι σοχη. Αλλο ο' ουτη τη μοχη εχουμε συμμοχους τους

ὀψμοσμνηςι αῷζει αὲ αικαιααανη και αωιιιρααιινα ι θεους κοι τους δοίμονες, κι εμείς πολι είμοστε χτἠμοτομεἶά ΦιΟΟνήσΘω§'­ ἐν Ταἶς Τῶν Θεῶν ὲμιιιαχαις αι­ ι των θεων κοι των δοιμονων. Αυτο που μος κοτοστρεψειΚΟΠΟΟΙ δμνάμεσινι αμαχα αέ Τι και Τῇαε αν Τις Των είνοι η οδικίογ η ολοζονίο κοι η ελλειψη λογικής. Αυτοτοισυτων ὲνθμωμν ἡμῖν σι­`ιΦἑς ιααι· ψαχαιαή Τινἶς 5 που μος σωζει είνοι η δικοιοσυνη, η σωφροσυνη„ η

ὲμἴ νης Οικοασαι και ααικαν ληιιιια κεκαιιιέναι δα­ ι φρονηση που εδρεοουν μεσο στις εμψυχες δυνοιμεις

λΟν ὕΤι θηρίώδειςι Πρός Τάς Τῶν Φαλακωννιαχας των Θεων, που ενο μικρο μερος τους μπορεί κονείς νο

ἄρα κμνῶν ή Τάς Τῶν νομέων ή αρας Ζιας Των δει ικοθορο οτι κοτοικεί κοι μεσο μος. ίίοιποιες ομωςποντοποσιν ἀκρΟΤάΤων δεσίιοτῶν αραααιατααααιι ψυχες που κοτοικουν στη γη εχουν τοση στο οδικοπείθουυιν ΘωΠΘἴΟί§` λόνων και ἐν εακιαιαις Τιαιν ιο κερδος, ολοφονερο χτηνὼδεις τυποι, πηγοίνουν κοι κο­

ὲίιῳδσιςι ὡς αι Φημαι Φααιν αι Τῶν κακῶνι ὲξειναι λοκευουν τις ψυχες των φυλοικων των σκυλιών η των

ΠλεΟν8ι‹ΤΟϋσίν σψισιν ἐν αναρώααις αααχεινιιηδεν 0 Βοοκὼν η κοι εκείνων που κοτεχουν το ονωτοτο οξιω­

Χῦιλειιὁν' Φσμἑν δ' εἴνοι' που το νυν ονομοζομενίἶν μοτο, προσποθωντος νο τους πείσουν με χοϊδευτικουςἀμάμΐημσι Τήν Πλεονεξιανι αν μέν ααρκιναις σωῖ λογους κοι με γοητευτικες ποροκλησεις, οτι εχουν τομοσι νόυημα καλοὐμενονι ἐν αἑ ὥραις ὲιων και δικοίωμο, συμφωνο με τις Φήμες που διοσπείρουν οιενιουτοῖς λΟιμὁνι ἐν δέ Πόλεσι και ααλιιειαις Τααιο 5 κοκοί ονθρωποιγ νο εχουν περισσοτερες οποκτησεις οπο

Θιὐΐὁι μἠμαῃ μεπαχημαῖιαμἑνανι ααικιαν' τους ολλους χωρίς νο υποστουν κομιο τιμωρίο. Υποστη­ΚΑΕίΝίΑΣ3 Π0νΤάΠΘσί μέν ούν­ ρίζουμε, λοιπον, οτι ουτο το ομορτημο που ονομοζετοιΑΘΗΝΑΙΟΣ: ΤΟὐΤΟν δή Τόν λὁνον ανανκαιαν λενειν ι τὼρο πλεονεξιο, οποτελεί γιο το οορκινο σωμοτο, οπως

τον λέγΟνΤΟ ὡς εἰσιν σμνννώμανεα αει ,αεαιααις κι ι λεμε εμείς, ορρὼστειο, ολλο γιο τις εποχες του χρονουτων ονΘρώπων οδίκοις κοί οδικουσιν, ον ουτοις και γιο Τα χρὀνὶο εῃἰὅημία] για τις Πόλεις δε και Το

τῶν ἀδικημάῃμν τις ααονέιιῃι κααααερ ει κασιν πολιτευμοτο, η ίδιο ουτη λεξη τροποποιημενη, ονομο­λύκοι τῶν ορποσμοτων σμικρο οπονεμοιεν, οι δε ζεῖω αδικία

ἡμεροὐμενοι τοῖς δώροις σμνχωροιεν Τα Ποιμνια κ/ιειινιλε εεεοισωτο.ΑΘ|·ι'ΝΑ|ΟΣ.· Αυτη, λοιπον. τη θεση πρεπει νο υποστηρίξει

ονογκοστικο ουτος που ισχυριζετοι οτι οι Θεοί συγχω­ρουν ποντοτε τους οδικους ονθρωπους κοι τις ειδικες

ι προιξεις τους, ον τους δωσουν το μερίδιο τους οπο τοοδικο κερδη. Αυτο μοιοζει σο νο οι λυκοι οφηνον στοσκυλιο μικροί κομμοτοκιο οπο τη λείο τους, κοι σον τοσκυλιο, κοτοπρουνομενο μί ουτο το δωρο, νο τους επι­

' εε

Βιό 8ι5

_ Ι τρεπον νο ρημοζουν το κοποιδιο. Δεν πρεπει νο χρησι­διηρηάζειν. Άρ, ουχ ουτος ο λογος ὁ Των Φασκον μοποιἡσουν ουτο σον επιχείρημα οσοι ισχυρίζοντοι οτιτων ποροιτητους ειναι Θεους, . , ,

κΛΕ|Ν|ΑΣ· Ουτος μεν ουν. οι θεοι μπορουν νο διοψθορουν;: , . ι ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Βεθοίως, μπορεί νο χρησιμοποιήσουν ουτο τοΑΘι­ιΝΑιΟΣ: Τίσιν ουν δη των προρρηθεντων οπεικο­

ζων ομοίους φυλοκος· εἴνοι Θεους ουκ ον κοτογε ιο επιχειρημο.λ ίγνοπο ὀῃ/ΘρώΠων ὸσῃσοὐν. ΠὁΤερΟν κυ_ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ποιος, λοιπον, ον πορομοιοσει τους θεοιυς μεΟ Ι Ι Ι Ι ΙΙς Υ ΠΟρα_ρ_ΠΟμέ_ τους προηγουμενους φυλοκες, δεν θο Φοινοτον γελοιος88ρνηΤα'ς_ ῃ δέ νἑιυς καί ναώτοα σο οποιονδηποτε ονθρωπο; Το ίδιο δε θο συνέθοινε οννοι ουτοι , ονοτρεπου ι Ι , .ς ς τους πορομοιοζε με τους πλοιορχους που ποροσυρμενοιΚΛΕΙΝΙΑΣ: Μηδομως.

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: 'Αλλ' ουτι μήν ἡνιοχοισί γε εν οΙ­ΙΙ Π Ο.λλ ω/_ οπο το κροσί των σπονδὡν κοι την κνίσο των σφογίων,

_ _ . . Ι 5 οφηνουν νο θουλιοξει το πλοίο κοι νο πνιγουν οι επιθο­τετογμενοις, πεισθεισιν υπο δωρεος ετεροισι Την

νίκην ζεύγεσξ Πρἶδουἴσἔ· , „ λζ Τὸν κλειινιλε­ ινιε κανενα τροπο.κ/\Ε|Ν|ΑΣ: Δἶ"/ην γαρ εἰκω/Ο λεγοἰς αν εγω ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Μο ουτε κοι οι ηνίοχοι που ομιλλωντοι μετοξυλόγον τουτον.

_ ι , ι Ο τους, θο δεχοντον νο δωροδωκηθουν γιο νο δωσουν σεΑΘΗΝΙΜΟΣ: Ου μην ουδε στοοΤηΥΟΙς γε Οϋὁ ΙΟΤΙΟΟΙ|§` άλλο όρμο νίκη­Οηηέ γεωργοις: ουδε νομευσιν μήν ουδε τισι κυγσιν

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Θο ητον φριχτη η πορομοίωση, που πορουσιο­κεκλημενως ΙΟΠΟ ^ω_κων'| ζεις μ' ουτο το λογο.ΚΛΕΙΝΙΑΣ: Ευφημει· πως γορ ον,λουπλιοε 'Αλί ου πάντων Φνλάκων είσί ινένιστΟΙ 907" ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ουτε θεθοιο θο συνεθοινε κοτι τετοιο με τους

θ_Ὁί_ στροτηγους, τους γιοτρους, τους γεωργους„ ουτε μεκο | Ι | Ι |τους θοσκους ουτε με σκυλους οκομη που θο μπορου­κλιειινιλε; πολυ γε. ῖ λι_ ε ,λλ Ι άγμΟΤΠ (ρω/\άΤ__ Ο­αν νο γοηἶ­ευσΟΠν Οἱ υκοἱ.

ΑΘΗΝΝΟΣ: Τους δη κα 'ΟΤΟ Τ ρ ­ : : 5 κλειλιιλε­ ινιη ολοστημοεί Πῶς Θο μπορουσαν νο νίνουνΤογτηςγ ηιαφεροντος τε ουτους φυλοκῃ ΠΩΘΩ' ΟρεΙ : Τ ­_ τετοιο προγμοτο;

Τη'/1 κι"/ων χειροως κα! ω/θρωΠων μεσων­8”/εἰ! Φη ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Μήπως οι θεοί δεν είνοι σπουδοιοτεροι Φρου­σομεν οί' το δίκοιον ουκ ον ποτε ποοδοιεν ενεκα, , : , _ , . Ι : ροί κοι δεν φρουρουν το μεγολυτερο προγμοτο οποδώρων πορο οδικων ονδρων ονοσιως διδομενων,

ΚΛΗΝΙΑΣ: Ουδομῶς: ουτε ονεκτος λΟι/ων­ Των Τεὰ ,Θ ,. κῃ/δω/808! Πᾶς ὁ Τσὐ_ ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Πορο πολυ μολιστο.' “σον σε ειον οντωπερί ΙΪΞδόξης

Φ/Τεχόμενος Πάντωνἄν Τῶν ἀσεὅων ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Αυτουςι λοιπον, που ῷρουρουν το ωροιοτεροΤης' Τη

· Δ ·

κεκρίσθοι δικοιοτοτο κοκιστος· εἴνσι καί ἀσ8ὀὲ_ προγμοτο, κοι υπερεχουν ως προς την ορετη της φρο­5 νησης, θο τους πουμε χειροτερους οπο το σκυλιο κοιστατος· τους μεσους ονθρωπους, ουτους που ποτε δε θο προ­

δινον τη δικοιοσυνη γιο νο κερδίσουν δώρο οδίκων ον­θρωπων που εχουν οποχτησει με οσεθείς προξεις;

ΚΑΙΞΙΝΙΑΣ: Κοθολου μολιστο. Μιο τετοιο ποροδοχἡ θο ητονονυποφορη. Κοι οπο ολους τους λογους που ονοφερον­τοι στην οσεθειοι ουτος που υποστηρίζει ουτη τη γνωμη,πρεπει νο θεωρηθεί πορο πολυ δίκοιο ο χειροτερος κοιοσεθεστερος οπο ολους τους οσεθείς λογους.

θιθ

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Τα μεν δή προτεθεντα τρία, θεοί τε ὡς

Ά

Βι?

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Αυτα, επομενως, τα τρία ζητήματα που εξετα­_ _ _ _ _ _ _ _ σα ε π ο ου ενω , δηλαδή οτι οι θεοί υπα ουν, ο

εἰσίν' κε" ως ηῃμελεἰςί κο! ΠΟρ.α Το ὅιβωον ως φρὲντίζῖσυηνγγιαμτις Ξινθρωπινες υποθεσεις, καἶχοτι η δἶἕπανταπασιν απαραίτητοι, φωμεν ικανῶς αποδεδεί­ καιοσυνη τους είναι τελείως αδιαφθορη, μπορουμε ναχθαί που; Πού _ 6 Θ _ _ _

_ _ _ _ _ _ _ Μ) μ πως εχουν απο ειχ ει με Δικανοποιητικο τροπο,ΚΛΕΙΝΙΑΣ' Πως γαρ Ου' κο! σωμψηζροἰ γε Τοιπως τας Κ/ι­ΕΙΝΙΑΣ: Πως ναιπουμε οχι; Και μαλιστα υπερψηφίζουμελογοις εσμεν. Οδ όΤε οσα μας είπες.ΑΘΗΝΝΟΣ Κω μην εἰρηνπῃ ΥΕ Πφς ΟΦ Ω ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Είναι αλήθεια πως αυτα ειπωθηκαν με καπως

δια φιλονικίαν τῶν κακῶν ανθρωπων· τουτου γεΎ ένεκα ώ Φίλε κλε"/[Ο Πεσῃλονίκηνπῃ, μή ΠΟΤΕ 0 δριμυτερο αφος για να μπορεσουμε να κατατροπὼσουμε

μη ' 7 _ _ τους κακους ανθρωπους. Αλλα η πραγματική αιτία αυτήςλο οι ἡγῶνται κρατοιιντες εξουσίαν ειναι σφισινα ἔοἕλονται πράττειν οί κακοί α δή καί οσα καί Της Πολεμικής εΠ[θεΤ”ώΤηΤΟςι Ογωιηῖἑ μου κλεινω·

_ 7 _ _ _ _ 'ταν ο φοθο , 'πω , αν νομίσουν πως μας νίκησανοία περί θεους διανοοθνται. Προθυμια μεν δη δια η ς μη Ω_ _ _ _ 5 στην συζητηση αυτη, οι κακοι, θα εξακολουθησουν ναταυτα νεωτερως είπειν ημιν γεγονεν· εἰ δε τι και

_ ,_ _ _ _ _ πιστευουν πω είναι ελευθε οι να κανουν ο,τι θελουν,θραχυ προυργου πεποιηκαμεν εις το πειθειν πῃ μ_ _ _ πιστοί στις πλανες τους τοσο πολλες και τοσο σοθαρεςτοὺς ανδρας εαυτους μεν μισησαι, τα δί εναντια

,_ _ _ _ _ _ _ ._ _ _ ' θεους. Να, λοιπον, τι μας εκαμε προ­Θ _ λ ει μενον αν ειη το ιι σχεμκο με Τομς

Πως η η σΤερξΟ[_ κα ως ημ_!ν βη θυμους να μιλησουμε γι αυτα με νεανικη θερμή. Αλλα,προοίμιον ασεθειας περι νομων.ΚΛΕΗΉΑΣΠ ,Αλλά ἐλΠίς_ εἰ δέ μή Τό γε ΤΟΠ λόγου αν κατορθωσαμε να πείσουμε εστω και λίγο να μεταπεί­

_ _ _ , _ _ 7 _ σουμε αυτοας τους ανθρωπους να μισήσουν τον εαυτογενος ουκ αιτιασεται τον νομοθετην. τους και να στρεψουν την αγαπη τους σε ήθη αντίθεταΑΘί­ίΝΑ|ΟΣ: Μετα το προοίμιον τοίνυν λογος οἴος αν 5νόμων ἑρμηὶ/εώς ὸρθῶς γίγνοπο ἡμῖν, Προω/Ο­ απο τα δικα τους, αυτο ειναι αρκετο για να δικαιολογη­

ρευων εξίστασθαι πᾶσι τοῖς ασεθεσι τροπων τῶν σει Το Προοίμιὸ μος σιομς νὀμομς ενονῖἰον Της Οσέ­' _ τ Θ ιααυτών είς τους ευσεθείς. Τοίς δε μη πειθομενοις 8 ς°

ασεθείας οδε εστω περι νομος. ΚΛΕΙΝΙΑΣ: Πολυ καλα! Μπορουμε να ελπίζουμε. Αν οχι, τοΕάν Τίς άσεθη λόγοτς γι­ἴΤ° ἐργοις ο παρατυγ­ ιΟ αντικείμενο της συζήτησής μας είναι τετοιο που δε θα

' ή το κατακ ίνει ο νο οθετη' ί ' σ αίνων προς αρχοντας, των δε ο Ο μ ς·

χω/ων σμωνἶπω _ ημ θ_ ὁ Τό Περί τού­ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Μετα το προοιμιο, θα επρεπε να διατυπώσουμεἀρχὼ/Των ΟΙ Πρωω! Πω Ομενο ρ ς. _ ενα λογο που θα μπορουσε να εξηγήσει σωστα το νοηματων αποδεδειγμενον κρινει δικαστηριον εισαγα­

των νομων μας: μια προειδοποίηση σε ολους τους ασε­θείς να εγκαταλείψουν την ασεθή συμπεριφορα τουςκαι να στραφουν στον τροπο ζωής των ευσεθὼν ανθρω­πων. Για οσους δεν πείθονται θα εφαρμοσθεί ο ακολου­θος νομος περί ασεθειας:Αν καποιος ασεθεί με λογια ή με εργα, ο πρωτος μαρ­τυρας που θα τον αντιληφθεί πρεπει να θοηθήσει τονομο καταγγελλοντας τον στους αρχοντες και οι πρώτοιαρχοντες που θα πληροφορηθουν, θα τον αναφερουνστο αρμοδιο για αυτα τα θεματα δικαστήριο για να κρίνει

Θιθ 8

νἄντων κἄΤἄ Τοἄς νἄμους. ἐἄν δὲ ΤΤἄ ἄκοήἄἄσἄ την περίπτωση συμφωνο με τους νομους. Και αν καποιαἄρχή μή ἄρἄ ΤἄἄΤἄ7 ἄἄΤή ἄσεἄείἄς ἄήἄῶκος νΤ_ 5 αρχή, αφου πληροφορηθεί το γεγονος δεν ασκεί δίωξη,

γνεσθω τῷ εθελοντι τιμωρείν υπερ τῶν νομων. 'Εαν θα θεωρηθεί η ίδια υποδικη για ασεθεια απο οποιονδή­ὅέ Τῶ ἄῶλῃ ΤΤμἄΤῶ Τἄ ἄΤκἄσΤήρΤΟν έν ἑκἄἄΤῶ Τῶν ποτε θελει να την τιμωρήσει υπερασπίζοντας τους νο­

καθί έν ασεὀουντων τίμημα. Δεσμος μεν ουν υπαρ­ 908" μους· Όῖον αῃοδεαθεί ὲνΟΧΟς Ο κοῖηγοροωμενοςῖι ΤοχέΤω Πἄων. ἄεσμῶΤήρίῶν δέ ἄνΤῶν ἐν Τή ΤΤἄλεΤ δικαστήριο θα επιθαλλειποινή αναλογη με το καθε είδοςΤρΤῶν¦ ὲνἄς μέν κωνἄἄ Τοῖς ΤΤ/\εΤ·σΤΟΤς ήερίἄνἄρἄνν ασεθειας. Για ολους ας είναι Βαση η φυλακιση. Υπαρ­σωΤηρίἄς ἕνεκἄ Τοἶς ήολλοἶς Τῶν σῶμἄΤῶ`ν, ἑνὸς χουν στην πολη τρία δικαστήρια: 'Ενα κοντα στην αγορα

δε περί τον των νυκτωρ συλλεγομενων συλλογον, 5 κο"/ὁ για Τους Περισσὀῖεροωα με σκοῇὁ ­τη ΦροώρησηἄῶφρΟνΤσΤήρΤΟν ὲήἄνομἄζἄμενονν ὲνἄς. ἄἑ ἄἄ κἄΤἄ της ζωής των ενοχων. 'Ενα αλλο, οπου συγκεντρωνεταιμέσήν Τήν χῶρἄν ἄήήήερ ἄν ἐρήμἄς Τε κἄί ῶς ἄῃ το νυχτερινο συμθουλιο και που ονομαζεται σωφρονι­

μαλιστα ανριωτατος ή τοπος, τιμωρίας έχων ὲηω­ στἠριο. Το τρίτο Βρίσκεται στο κεντρο της χώρας, συ

νἄμίἄν Φήμήν ΤΤνἄ. ήερίἄἄέἄεῶν δέ ἄνΤῶν ἄ¿ΤΤ|ἄΤς ενα τοπο εγκαταλελειμμενο και οσο το δυνατο πιο

μεν τρισίν, αίσπερ καί διηλθομεν, δυο δε εξ εκα­ ιη αγριο, και εχει ενα ονομα ενδεικτικο της επιθολής ποι­

στης της τοιαυτης αἰτίας γενομένων, ἐξ αν γί­ νων. Αφου οι αιτίες της ασεθειας, οπως το εξετασαμεννΟΤνΤΟ ἄ κἄί ῶἄκρίσεῶς ἄξΤἄ νἑνή Τῶν Περί Τἄ προηγουμενως, είναι τρεις, και καθεμια απ' αυτες απο­

Θεῖα εξαμαρτανοντων, ουκ ίσης ουδ' ομοίας δίκης τελείται απο δυο είδη, υπαρχουν εξη είδη αδικηματωνἄεἄμενἄ­ ΏΤ νἄρ ἄν μή νΟμΤ·ζΟνΤΤ Θεούς. εἴνῶ Τό 5 απεναντι των Θεων, στο καθενα απο τα οποία δεν πρεπειήἄρἄήἄν ήθος φἄσεΤ ΤΤρΟΟνένήΤἄΤ ἄίκἄῶνν μΤἄΟήν_ να επιθαλλεται ουτε η ίδια, ουτε ομοια τιμωρία. Γιατί,

τες τε νίγνονται τους κακους, κσί τῷ δυσχεραίνειν αναμεσα σί αυτους που δεν πιστευουν στην υπαρξη των

τήν αδικίαν ουτε τας τοιαυτας πραξεις προσίενται θεὡν= ωτώρχοων ἀνθρωιιοι με δίκαιο εκ φύσεως Χορο­ΤΤρἄΤΤεΤν| Τοής Τε μή ἄΤκἄΤΟΤ,ς Τῶν ἄνθρῶήῶν Φεῶ κτήρα, που μισουν απο ενστικτο τους κακους, και επειδή

γουσι και' τους δικαίους στεργουσιν· οίς 6' ἄν προς το αισθανονται αποτροπιασμο για την αδικία δεν δεχονταιΤή ἄἄξή Τή Θεῶν ἐρήμἄ εἴνἄΤ ΤΤἄνΤἄ ἄκρἄΤεΤἄΤ Τε 0 να καμουν τετοιες πραξεις. Ακομη αποφευγουν τουςήἄἄνῶν κἄί λωήῶν Πρἄσήέἄῶσμ μνήμἄί Τε Τσχνρἄί αδικους ανθρωπους και αγαπουν τους δίκαιους. Σε αλ­κἄΤ μἄθήσεῶ ἄξεἴῶ ήἄρῶσν Τἄ μέν μή νομίζῶν λους αντιθετως, στη γνωμη οτι τα παντα είναι αδειαθεούς ἄμῶοἶν ἄν ὲνωήἄρχω κΟΤνἄν Πάθος] Τή δέ απο θεους, ερχονται να προστεθουν αλλοτε οι ακρα­Τῶν ἄλλων ἄνθρῶήῶν λῶἄή Τό μέν ὲλἄΤΤῶ' Τό δέ 5 τειες μπροστα στις ηδονες και τις λυπες, αλλα και αλ­

Πλειω κακο εργοζοιτι ειν. ιο μέν γάρ λόγῳ τε αν λοτε ισχυρή μνήμη και νου: οἐυδεοκίιε­ Η Παντεληςπερί Θεους παρρησίας εἴη μεστος καί περί θυσίας έλλειψη πίστης στους θεους είναι κοινή αρρωστεια καιΤε κἄί ἄρκουςν κἄί ῶς Τῶν ἄλλων Ταπἄνελῶν Τάχ· στους δυο, αλλα οσον αφορα την κακή επίδραση πουἄν ὲΤἐρΟυς ΤΟΤΟἄΤΟ“ς ἄΤΤερνἄζΟΤΤΟ7 δίκής μή Των­ ή ασκουν στους αλλους ανθρωπους, η πρωτη κατηγορίαχἄνῶν. ὁ δέ δή ἄοξἄζῶν μέν κἄθἄήερ ἄπρος] εὼ προκαλεί μικροτερη Θλαθη, ενω η δευτερη προξενεί με­

γαλυτερο κακα. Ο πρωτος δηλαδή θα λεει πολλες αθυ­ροστομίες για τους θεους, για τις θυσίες, και για τουςορκους, και ενώ περιγελα τους αλλους, πιθανο να καμεικαι αλλους ομοιους του, αν δεν τιμωρηθεί.Ο δευτερος, ενω είναι απιστος οπως ο πρωτος, επειδή

ιθ

ΖΟ Β2ι

φρής δὲ ὲητκόλουμενος, δόλου δε καί ενεδρας είναι προικισμενος με τα Φυσικα δώρα που είπαμε, θαΠλήρης εξ ών μαντεις τε κατασκευαζονται πολλοί φερεται με δολιοτητα και οπισθοθουλία. Απί αυτουςκαί περί πασαν την μαγνανείαν γεγενημενοι, γί­ 5 τους ανθρώπους αναδείχνονται οι περισσοτεροι ψευδο­γνονται δε εξ αυτών εστιν ατε καί τυραννοι καί μαρτυρες κι οι πιο εντυπωσιακοί εφευρετες καθε λογήςδημῃγὁροτ καί στρατηγοί, καί τελεταίς δε ίδίαις μαγείας. Απ αυτους επίσης προερχονται καποτε οι τυ­ὲωΰεὅοωλευκότες, σΟΦ!σΤῶν Τε ὲῃτκηλοημἑνων ραννοι, οι δημαγωγοί, οι στρατηγοί, οι υπουλοι εφευρε­μηχσναί­ Τούτων δή Πολλά μὲν εἴδη γἑι/ΟΠ, ἄν, Τό τες μυστικών τελετών, και τα τεχνασματα αυτών πουδε νομων αξια θεσεως δυο, ών τό μεν είρωνικον Θ ονομαζονται σοφιστες, Απ' αυτους, λοιπον, μπορουν ναοὐχ ἑνὸς ουδε δυοίν αξια θανατοιν αμαρτανον, το σχηματισθουν πολλα είδη, αλλα για δυο μοναχα αξίζειδέ νοηθετήσεως­ αμα καί δεσμών δεόμενον. Ώ­ να διατυπωθουν νομοι. Απ' αυτα το ενα, το ειρωνικόσαητως δέ και Τό Θεοός νομίζον αμελείν δυ, ἐτερα δεν φτοινουν ουτε ενας, ουτε δυο θανατοι για να πλη­νεννο, και το παρωτητους αλλο δυο. 5 , οὡσει τα ενκλἠιιατα του­ Το αλλο χρειαζεται μαζί με τις

Τουτων δη ταυτῃ διεστηκότων, τους μεν υπ) συμθουλες και φυλακιση. Επίσης και η δοξασἱα οτι οιανοίας ανευ κακης όργης τε καί ήθους γεγενημε­ θεοί δεν ενδιαφερονται για τους ανθρώπους γεννα δυονους είς τό σωφρονιστήριον ο δικαστής τιθεμενος αλλα είδη αδικηματων, οπως και η δοξασία οτι μπορείνόμῳ τιθεσθω μηδεν ἐλαττον ετών πεντε, εν τουτῳ 909" να διαφθαρουν οι θεοί.δε τώ χρόνῳ μηδείς τών πολιτών αυτοίς αλλος Ύστερα απο τις διακρίσεις των αδικηματων σε είδη,συγγιγνεσθω πλην οί του νυκτερινου συλλόγου ο δικαστής θα περιορίσει στο σωφρονιστηριο εκείνουςκοινωνουντες, επί νουθετησει τε καί τῇ τῆς ψυχῆς που απο ανοησία αλλα οχι απο κακο χαραχτηρα καισωτηρία ομιλουντες· οταν δ' ο χρόνος αυτοίς 5 διεστραμμενη ιδιοσυγκρασία, ασεθησαν και θα τους κα­εξελθῃ τών δεσμών, εαν μεν δοκῇ τις σωφρονείν ταδικασει σε φυλακιση τουλαχιστον πεντε χρονων. Σ'αυτών, οίκείτω μετα τών σωφρόνων, εαν δε μη, αυτο το διαστημα, δε θα επιτραπεί να τους επισκεφθείοφειλῃ δα αυθις την τοιαυτην δίκην, θανατῳ ζη· κανενας συμπολίτης τους, εκτος απο τα μελη του νυχτε­μτΟυσΘω, "Οσοι δ' αν θηριωδεις νενωνται πρός τῷ ρινου συμθουλίου, που θα πηγαίνουν να τους θλεπουνθεους μη νομίζειν η αμελείς η παραιτητους είναι, ιΟ για να τους νουθετουν και να προσπαθήσουν να σώσουνκότόφρονουντες δε τών ανθρώπων ψυχαγωγώσι ί› την ψυχη τους. 'Οταν συμπληρωθεί ο χρονος της φυλα­μεν πολλους τῶν ζώντων, τους δε τεθνεῶτας φα­ κισἡς τους, αν καποιος απί αυτους φαίνεται οτι εχεισκοντες ιμυχαγωγείν καί θεους υπιοχνουμενοι πεί­ σωφρονιστεί, ας εχει το δικαίωμα να ζει αναμεσα στουςθειν, ως θυσίαις τε καί ευχαίς καί επῳδαίς γοη­ φρονιμους ανθρώπους. Αν οχι, πρεπει να υποστεί ξανατευοντες, ίδιώτας τε καί όλας οίκίας καί πόλεις 5 την ίδια δίκη και να καταδικασθεί σε θανατο. ΐΟσο για

κείνους που ομοιοι με αγρια θηρία δεν αρκουνται στηναρνηση της υπαρξης των θεών η στο να τους θεωρουναμελείς η ικανους να διαφθαρουν και περιφρονουν τουςανθρώπους σε σημείο που να δελεαζουν πολλους αποτους ζωντανους, ιοχυριζομενοι οτι μπορουν να καλε­οουν τα πνευματα των νεκρών και υποσχομενοι οτι μπο­ρουν να πείσουν και τους θεους ακομη, σαγηνευονταςτους με θυσίες, προσευχες και θρησκευτικα ασματα, και

822 823ΰ

χρημάτων χάριν επιχειρωσιν κατ) άκρας ὲξαιρεἶνι μί αύτο τον τροπο επιχειρούν, απο φιλοχρηματία να, . .ν Π › ­ τ | ' ” ι­τούτων δε ος αν ΟΦλων είναι ὅοξῃι Πμαἶω ἶο δύ

καστήριον αύτῷ κατα νομον δεδεσθαι μεν εν τιμ

των μεσογεων δεσμωτηριῳ, προσιεναι δε αύτοις ι:

μηαενα ελεύεερον μιιδέποτε. τακτην δε ϋῆο Τοἴννομοφύλάκων αύτούς τροφήν Παρα Ταλν Οίκετΐυνλαμθάνειν Άποθανάντα δε ἔξω Τῶν ὸρκυν εκὅολ­λειν άταφον· εάν δε τις ελεύθερος σύνθάπτῃ. δι­ 5

κας άσεθείας τῷ ἐθἑλΟνΤι λΟΥΧθνε^/ ωΠε)ίεΤω·(ῃ(ἶΙ`δας δε αν μεν καταλειπῃ τῃ πολει ικανούς, οι τωνορφανῶν επιμελούμενοι και τούτων ως 0νΤων ΟΡ·

­ . Ι · ­ _ ” ' ' Οφανων επιμελεισθων μηδεν χειρον των αλλων απο

ατα αααααα ηα αν α ααταα ααααν αΦλιι την Μην­Κοινον δ” επι' τούτοις πασιν νομον κεῖυθυι

χρεών, ος ελάττω τε εις θεούς αύτων τούς πολ­λούς ἐργω και λογῳ πλημμελεῖν αν ποιοι, και δη

και' άνοητούς ἠττθν ΥἴΥνεσΘω× δω Το μηῃεξεῃ/Ψθεοπολεῖν παρά νομον. “Εστω γάρ νΟμΟς 068 ΤΟΙΟ

σύμι­Ιασιν κείμενος ἀτἶλῶς­ γερά μηδέ εἶς ἐν ἰὀίαἰςοἰκίαις εκτήσθω· θύειν δί οταν επι νούν ιη τινι.Προς τά δημοσια ϊτω θύσων. ΚΩ!! Τοἶς ἶερεϋσἰ Τε ιοκαι' ἱερείαις εγχειριζέτω ΤΘ Θὐμσἶαι |Οἶς` αγνἶἰἔῃ Θ

τούτων επιμελεῖς. Σύνεύχεσθω δε αι.ιἶΟς Τα και Ολ/

άν εθελη μετ” αύτού σύνεύχεσθαι. Ταύτα δε νιννο­μενα τῶν τοιῶνδε χάριν εστω. ί|Θρά καί θεούς Ου

ρααιον ιαρύεσοαι, μεγάλης δε αιανοιας τινος 5

ὸριεῶς δράν το τοιούτον, ἐθος ΤΘ Υϋναίξἶ Τε δήδιαφεροντως πάσαις και τοῖς άσθενούσι φπαντρ καικινδύνεύούσι καί άπορούσιν, οιτῃ Τις Ον Οπθιοῃι κα!τούναντίον οταν εύποριας τινος λαὅωι/ΤΟΙ. καθωςρούν τε το παρον αει' καί θύσίας εύχεσθαι και ὲγί. . ι ­ ­ α Ρ ' 'ν ιιιδρύσεις ύπισχνεισθαι θεοις και δαιμοσιν και παισι ι

θεῶν εν τε φάσμασιν ενι0ΠΥΟΡόΤΟ§` διο Φοὅοϋς

γκρεμίσούν απο τα θεμελια ατομα, ολοκληρες οικογε­νειες και πολεις... απ) αύτούς οποιος θεωρηθεί ενοχοςτετοιων εγκλημάτων, το δικαστήριο να τον καταδικάσει.σύμφωνα με το νομο, να ριφθεί στην κεντρικη φύλακη,οπού κανενας ελεύθερος άνθρωπος δε θα τον πλησιάζεικαι οπού οι νομοφύλακες θα καθορίζούν κάθε ποτε θαπαίρνει τροφη πού θα τού φεργούν οι δούλοι τού. Καιοταν πεθάνει να τον πετάξούν εξω απο τα σύνορα τηςχώρας αταφο. Αν δε αφησει στην πολη αρκετά παιδιά,οι επιμελητες των ορφανων, θα φροντίζούν γι' αύτά οχιμε διαφορετικο τροπο αλλά σα να είναι πραγματικα ορ­φανά, απο την ημερα πού θα καταδικασθεί.

Για ολούς αύτούς πού διαπράττούν τετοια αδικη­ματα πρεπει να διατύπωθεί ενας κοινος νομος πού ναεμποδίζει τούς περισσοτερούς να φερονται λιγοτεροπροσθλητικά στούς θεούς είτε με εργα, είτε με λογιακαι να τούς κάμει να επιδεικνύούν λιγοτερο την ανοησίατούς, απαγορεύοντας κάθε ιεροπραξίο πού δεν επιτρε­πει ο νομος. Να„ λοιπον, ο νομος πού θα εφαρμοσθείσε ολούς χωρίς εξαίρεση: «Κανεις δε θα εχει ναούςστην ατομική τού κατοικία. Εκείνος στον οποίο θα ερθειη ιδεα να προσφερει θύσία, ας πάει να την πραγματο­ποιησει στούς δημοοιούς ναούς κι ας δωσει τις προσφο­ρες στούς ιερείς και στις ιερειες πού φροντίζούν να τιςαφιερὼνούν. Ας ενώσει με τις προσεύχες των ιερεωνκαι τις δικες τού κι ο ίδιος κι οποιος άλλος θελει» Οικανονες αύτοί θεσπίζονται για τούς εξης λογούς: Το ναθεμελιώνει κανείς ναούς και θεούς δεν είναι εύκολοπράγμα, γιατί χρειαζεται μεγάλη σκεψη για να γίνει αύτομε σωστο τροπο. Έπειτα, ολες προ πάντων οι γύναίκεςσύνηθίζούν¦ καθως .και ολα τα προσωπα πού ανησύχούνγια κάποια αρρὡστειαγ κάποιο κίνδύνο η κάποιες δύσκο­λίες, στον καιρο της στενοχὼριας τούς, η και αντίθετα,οταν τούς σύμθεί κατι το εύχαριστο, να αφιερωνούν τοπρώτο πράγμα πού θα θρεθεί στο χερι τούς και νατάζούν θύσίες, να ύποσχονται πως θα χτίσούν ναούςστούς θεούς, στούς δαίμονες και στα παιδιά των θεων.απο το φοθο πού τούς προκαλούν οι οπτασίες πού Βλε­

824 Θ25

κοι” εν ονείροις, ὡς ὅ, ΟὕΤω§' όψεις Πολλάς ὀῃἶομνη” τιουν στο ξυτινιο τους η κοι­οτον ονειρευοντοι τη νυχτο.|­ΙΟνΘὐΘνΤΟ§` ἑκάσπῃσί Τε ωῃῶν ἀκη Ποωνμενονςι Εηισης οσοι Θυμοοντοι διοωορο ορομοτο τιου ειδον κο­Θωμοὐς κοιἰερά Πάσος μέν Οἰκίαςτ Πόσος δὲ κνωἐας 5 ιτοτε νομίζουν σον γιοτρειο γιο το κοθενο οτι» ουτο νοἔν ΤΘ καθαροἶς ἰδρνομἑνονς ὲμΠ#μΠλάνΟ¦ 'αν ΟΠῃ φτιοχνουν οωμους κοι ιτροσκυνητοριο σ` ολο το σοιτιο,τις έτυχε τῶν τοιοιᾶτων. Ὁν ένεκα χρη τιοντων σ¬ όλο Το χωρισ και νο γεμιζοιιν μιουτο ολους τουςιτοιεἴν Καΐά Τόν νυν λενὁμενον νόμονζ Πρἶς Τἶν­ ελευθερους χωρους κι ολο το μερη στο οτιοιο ετυχε νοτοις δέ ἕνεκα Τῶν ἀσεὅοὐνπυνι ἴνα μη και ἶανἶα Βρισκοντοι τις στιγμες τιου ειδον το ορομοτοι Νο, λοι­κλέῃΐοντες Ταἶς Πράξεων, ιερά ΤΘ κυἴ ὅωι­ΙΟΗΟ εν Ώ ιτον„ οι λονοι ττου ετιιοολλουν την ονονκοιοτητο ουτουἴδίως Οἰκίως ἰδρνύμενοϋ λάθρα Τούς Θἦονἶ [λεως του νομουι Προσθετουμε κοι το εξης γιο τους οσεοεἰς:Οἰὸμενοι Ποἰεἶν θυσίας Τε καί Θὐχαἶςι εἰς' Οτἴείρἦν ετσι θο τους εμτιοδισουμε νο ΠΩοΥμΟΤοτιοιοον λοθβοἰεςΤήν ὀιδικἴαν Θὐκξάνονἶες ωποἶς τε ὲνκλήἔοῖα Ιἶρνς ιεροιτροξίες, φτιοχνοντος νοους κοι Θωμους μεσο στοθεῶν τιοιῶντοι κοί τοῖς ειτιτρεπουσιν, ουσινουτων 5 σῃῇιο Π[σΤὲώΟνΤως θα εεεωμενίσουνΘελτίοσιν, κοἰ Πιἶιυυ ΟὕΤω§` ἡ Πόλις ἀΠΟἴ\Ονη Των κρυφο τους θεοος, με το νο κονουν θυσἱες κοι Προσευ­ἀσεΰῶν Τρὁιἶον Πνά δικαίως­ Τόν μὲν ἔη νομκοθε” χες, ενω ουξονουν ετιο οιτειρον την οδικιο κοι συσσω­Την ὁ θεός Οὐ μὲμψετοἰ' κείσθω νάρ νομος Ονῖοςξ ρεοουν της δυσορεσκειο των Θεων ενοντιον τους κοι· ­ · 7 ° ι °' ' ' τον δε , , . . .Μη κεκΐησθω Θεων 8ν ἰὅωνς Οννως Ιεραι ενοντιον εκεινων τιου τους ονεχοντοι μολονοτι εινοιΦυνἑνπι κδισημένον έιτερσ καί ὸρνίάἔω/Το Πλην Ο κολοτεροἰ τους, κι ετσι ολοκληρη η τιολη νο οτιολουσειτο δημόσιοι εάν μεν ἄδικυν μηδὲν Των μεναζιων Τρὡηον τινο το ευεργετημο της οοεοειος των, οχι κοικοιΎΪινΟσἴων εἶρνσσμενος ανηρ Π ΚΟΠ νννη κεκἶηῖω πολο οδικο. Το νομοθετη, λοιτιον, δε θο κοτοκρίνει οΤις, ὁ μέν Οἰσθσνομενος Κω εἰσοννε/Ϊλεἶἶυ Τοἰςννο­ θεος, οφου θο εχει διοτυτιωσει τον ιτοροκοτω νομο: Νομοφνλαξινι Οί ὀἑ|ΠΡΟσΤΟἶΤό\/ἶων ως πἶ ὁημοῳο 5 μην υιτορχουν ιερο Θεων σε κομιο οτομικη κοτοικιο.ἀΠΟΦὲρε'ν ἱερά Τα Ιδω' μη ΠεΙἶ9Ο\/Τεςἱ δε ζημωωνῖ 'Οτιοιος δεν οποδειχθει οτι εχει ολλο εκτος οτιο το ιεροτων έως ἄν ἀτἰενεχθῇ­ έαν δε Πς Οσευησος μη της Πολεως κοι οτι ιερουρνεί σ) ουτοι ειτε οντρος, είτεΠωὅίων ά/Μ) ἀνδρῶν ἀσέὅημα ὀῃ/Οσίων γἑνηΤω φα­ γυνοἱκοι ον στο ττορελθον δεν έχει διοττροξει κομιο με..νερὁς' εῇε ἐν ἰὀίοίς ἱὅρνσάνενος εϊτγ ἐν δημζἶσκἶἔς Υολη οδικίο ἡ οισεθειο, εκεινος Που θο τον τιοβει είδησηθιἶσος ἱερἶᾶ θεοῖς Οἶσἔσ"/εν\:ἑέὡΓἶΟ:5ΖΙ:ῖθ:ΖΖςκ:ἕ 310 νο τον κοτογγειλει στους νομοφυλοκες κι ουτοί ος τονθνων θσνίῃῳ ζημίονσ ω' Ο διοτοξουν νο μετοφερει το ιδιωτικο του ιερο στο δημο­ναντες Οἱ νΟμΟΦύλαἰ‹8ς¦ εἰς Τό δἰαασΐήρφν Οὐἶως σιο. Αν δεν τιειθ€ιΟΧὴσειι οΩ του εττιοολλουν τιμωιυιο με­εἰσαναγὡ/Τεςο Τήν Ϊης ἀσεὅείσς ακην ΤΟΟΤΟΚ: ΘΠΡ ΧΩιΩ οτου τιρονμοτοιτοιηθεἰ ουτἠ η μετοφορο. Αν, οντι­Τελοννΐων'

Ψ θετως, κοτιοιος οιτοκολυφθεί ένοχος οχι τιοιδικοο οδι­κημοτος, ολλο εγκλημοτος ὼριμου ονθρωτιου κοτο τηςΘρησκειος, ειτε ετιειδη ίδρυσε ιερο ιδιωτικο, ειτε εττειδηεθυσἰοσε ο ιδιος σ” ενο δημοσιο ιερο σο οτιοιουσδητιοτεθεούς, ετιειδη ετελεσε τις θυσίες χωρίς νο είνοι κοθο­ρος, θο κοτοδικοσθει σε Θονοτο. Κοτο τιοσον το οδίκημοτου εινοι η οχι τιοιδικο, ουτο εινοι θεμο των νομοφυλο­κων, τιου θο τον εισογογουνι οπως το χοροκτηρἱσουνουτοί, στο δικοστηριο κι ος του ετιιοολουν την ττοινητης οσεθειος.

ι

Β|ΒΛ|Ο |Α'Β|ΒΛ|Ο | '

, „ 7 . ΛΘΗΝΜΟΣ· Και τώρα, νομίζω είναι αναγκη να Βαλουμε, ι οι Ν νπ ος Θι3ιιΑΘΗΝΝΟΣΖ ΤΡ (ἶη μεἶσ ΤΟΠΤ εἰη σἔἔιἶἕἐἕἰἴάνξἔως­ρ­Α_ στις μεταξύ μας συναλλαγες τήν ταξη που τους ταιρια­

αλληλους ηί­"Υ δξομενα προυηΐοιουἶον. Μητε ούν ζει. Και να ποια Θα είναι περίπου η Βασική αρχή: Μήτεπλούν δέ ΥΞΘ εσῃν ΤΙΟΠ Τ? γεπο ὀύνσμ"/Ι μηδ­ κανείς να αγγίζει, οσο είναι δυνατα τα δικα μου πραγ­τις τῶν εμων χρηματων Οίιἶο 5 ματα, μήτε παλι να μετακινεί με κανενα τροπο το ελα­αύ κινήσειεν |­ίηδε το αρ9χι1Ἐ1ἑΤΟΤΖ:ἔΟ ζωα ­Πἐρί Τά χιστο απ) οσα μου ανήκουν χωρίς τη συγκαταθεσή μου.δα!­ίῶς Πείθωνη κατα Τωπεἱ ” ων ἐμφρονα Το ιδιο πρεπει επίσης να καμω κι εγω οσον αφορα τα

_ ιν τ · ι ν ε ­ , . . , .των αλλων ενω δρῳην, νἔυ ἔυτον αγαΘα των αλλων, αν ειμαι μυαλωμενος ανθρωπος.Θησαυρον δη ^<°?Υωί­Ἐ ν ρειμήλἰον ἑθετο μή Ας παρουμε σαν πρωτο παραδειγμα ενα Θησαυρο που'Ι Ι ­ · _ ου κ ι , . . . ,ον τις καιντοις ­αυτθ, 8” ΠΟΤε θεοῖς ευ· ιΟ καποιος εχει κρυψει για τον εαυτο του και τους δικους

τῶν ὲμων ἑυν παιερἶἔζήἔἔἰμἰ μῇδ, Οὐ Τοπ ^εγΟμέ_ Ὁ του, που δεν ανήκει στους δικούς μου προγονους. Δε' 'ευρωνξαἰμην μη 7 , _ ἴ . Θα προσευχηθω ποτε στους θεούς μήτε να τον ανακα­, Ϊ · ~ μως νε πως μοινοις μαντεσιν ανακοινωσαιμι τοις α

λύψω, μήτε, αν τον ανακαλύψω, να τον μετακινήσωΙ ­ ­ · _ ηαρακαταθηκην. ι6 λ υουσιν ανελειν την Υηουμ Οϋ Θ _ · , Ι μήτε παλι θα το ανακοινωσω σ” αυτούς που ισχυρίζονται, ν · _ ατων ωψεληθείηνΟυ γαρ ποτε τοσουΤΟν είς Χρημ Πρός ἀρεῖἠν 5 οτι είναι μαντεις οι οποίοι, με καποιο πρασχημα, θα με

_ ανε ων ΟΟν ΚΤΠΟΗ/Ι ὲωδοίην μή ἀνελὁμεγ/ος) συμθουλεψουν να σηκὼσω το θησαυρο που είναι κρυμ­ψυχῆς και Το ΜΙ ν, , , μένος στη γη. Γιατί δεν είναι δυνατο να ωφελήθω απο, Ι τησαμετ _ τ ατο αμεινον εν αμεινθνί Κκΐημη Οί/Π κ ηί­Ι (Ϊ _ , την αποκτηση των χρηματων τοσο πολύ οσο θα κερδί­

Ρ ­ ­ _ Ι ιιπισυς εν Οω_ · , . , ° ,νος, δικην εν τῃ ψυχῃ πλουτου προττ ­ ι γ­ ἐπί πολλοίς γαρ δη λεγο­ αω, αν δεν παρω αυτο το Θησαυρο, σε ποσοτητα ψυχικής

ΟΙΟ κεκῃἶσθω ῃρΟΤεξ)Ο . ί ΤΟΟΤΟΗ το αρετης και δικαιοσυνής, ανταλλασσοντας ετσι ενα μικρομενον εὐ Τό μή κίλ/είν Πἶ' Οκ"/ΙἹΤΟ και θα! δέ 0 χτήμα μ' ενα πολύ μεγαλύτερο και καλύτερο μερος τουλἐι/ΟΠ, ἄν ὡς ἑνὸς ἐκε"/ων Ο,νΤΟς­ Ιεσὡ εἰς εαυτού μου, αφού προτίμησα τη δικαιοσύνη μεσα στηνχρὴ και' τοῖς περί ταυτα λεΥΟμ<'ἶνΟ'ς μ_“ ἄν ψυχή μου παρα τον πλούτο στην περιουσία μου. Γιατίπσιὸων νεν­εάν Οὐ σύμφορο' Τα Τωσυτα ος σε Πολλα εεεωο εφοοιιὸζετσι σωστα ιι τισοοιιιίσ «νο ιιιτ

μετακινεί κανείς εκείνα που δεν μετακινούνται», αλλακαι οί αυτή την περίπτωση θα μπορούσε να ειπωθεί γιατίανήκει σλ ενα απ' αυτα. Πρεπει επίσης να πιστεύουμεκαι στους μύθους που λεγονται σχετικα μή αυτο το ζή­ιημα, ατι δηλαδη τετοια πραγματα δε συμωερουν τους

829

παίδων τε ακηδής γενηται καί, του θεντος τον νο­ απογονους. Σ” εκείνον που δε θελει να φροντίσει γιαμον αμελήσας, α μήτε αυτος κατεθετο μήτε αύ ί› τα παιδια του, ούτε να σεθαστεί την απαγορευση τουΠατέρων τις πατήρ, μή πείσας τον θεμενον ανελή­ νομοθετη και οσα δεν αποθήκευσε ούτε ο ίδιος ούτεται, καλλιστον νομων διαφθείρων, απλούστατον καί κανείς απο τους προγονους μας, τα αφαιρεσει χωρίς τηουδαμῇ αγεννους ανδρας νομοθετημα, ος εἶπεν' συγκαταθεση του κατοχου τους, καταστρεφοντας ετσιΆ μή κατεθου, μή ανελῃ ­ ΤΟΠΤΟΝ/ Τθἶν δϋυἶν τον ωραιοτερο νομο, που είναι τοσο απλος και νομοθε­νομοθεταιν καταφρονήοαντα καί ανελομενον. οὐτι ϋ τημα ανθρώπου με αναμφισθήτητη ευγενεια και που εί­σμικρον, α μή κατεθετο αυτος, πλήθος δ” ἐστιν πε: «να μη σηκώνει ο,τι δεν εχεις καταθεσει» και περι­ὀτε θησαυρού παμμεγεθες, τί χρή πασχειν; απο φρονησε αυτούς τους δυο νομοθετες παίρνονταςμεν δή θεῶν, ο θεος οίδεν· ο δε κατιδών πρῶτος πραγμα που δεν αποθήκευσε ο ίδιος, οχι ενα ασήμαντοαγγελλετω, εαν μεν εν αστει νίννηίαί Τό ΤΟΙΟΠΤΟἌ 5 ποσο, αλλα καποτε ενα θησαυρο παρα πολύ μεγαλο...τοῖς αστυνομοις, εαν δε τής παλεως εν αγορα που, ποια ποινή πρεπει να επιθληθεί; Και απο μερος τωντοίσιν αγοραναμοις, εαν δει τής αλλης χώρας. θεών, ο θεος μοναχα το ξερει. Αλλα οποιος ανθρωπος

ἀΥΡΟνὁμΟί§”Τε καί Τοἶς Τούτων ἄιοχθϋσί δίιλωϋὀπω· Θί/'Α τον δει πρώτος, αν κατι τετοιο συμθεί μεσα στην πολη,Δήλωθεντων δε, ή πολις είς Δελφούς πεμπἑπυ' ὁ να τον καταγγείλει στους αστυνομους. Αν συμθεί στοΤι δι ἄν ὁ Θεος αναιρῇ περί τε τῶν χρημάΤων κῦίἴ κεντρο της πολης, στην αγορα, ας το καταγγείλει στουςτού κινήσαντος, τουτο ή πολις απηρετοιιυα ΤΟΪΩ αγορανομους. Αν τελος σε καποιο αλλο μερος της χώ­μαντείαις δρατω του θεου. Και' εαν μεν ελευθερος Β ρας, ας το γνωστοποιήσει στους αγρονομους και τουςὁμηνυσας ή, δοξαν αρετής κεκτήσθω, μή μήνυσας αρχηγούς των. 'Οταν γίνει η καταγγελία, η πολη θαδε, κακίας· δούλος δί εαν ή, μηνύσας μέν ὲλεὐθίἑ· στείλει απεσταλμενους στους Δελφούς. Κι οτιδήποτερος απο της πολεως ορθώς γίγνοιτγ αν άῃθδίὅθὐς χρησμοδοτήσει η Γίυθία για τα χρήματα κι εκείνον πουτῷ δεσποτῃ τήν τιμήν, μή μηνύων δὲ Θανάΐῳ ζη· τα απεσυρε, αυτο θα καμει η πολη υπακούοντας στιςμγοὐσθω ίίί μαντείες του θεού. Αν καμει την καταγγελία ελεύθερος,

Τούτω δή επομενον εξής αν γίγνΟιΤ0 Τό Περί Ό ας δοξασθεί για την αρετή του, οποιος δεν καταγγείλει,σμικρα καί μεγαλα ταυτον τουτο νομιμον συνακο­ ας θεωρηθεί κακος. Αν είναι δούλος αυτος που θα τολουθετνγ Ἄν Τις Τῶν αυτου τι καταλείπῃ που ὲκών φανερώσει, είναι δίκαιο να ελευθερωθεί απο την πολη8ἴΤ› ἄκωνι ὁ Προσῃ­ίΥΧά\/ων ὲεπω κὅἶσθαίι λ/Ομίζων που θα πληρώσει το αντίτιμο στον κύριο του. Αν ομωςφυλαττειν ενοδίαν δαίμονα τα τοιαιιτα απο του 5 δεν το καταγγείλει, να καταδικασθεί σε θανατο.νομου τῇ θεῷ καθιερωμενα. 'Άν δε παρά Τυϋπί Τίς Αογική συνεπεια του προηγούμενου είναι να επεκτεί­απειθων αναιρουμενος οίκαδε φερῃ, ἄν μὲν Οί!­Η· νουμε τον ίδιο νομο και στα μικρα και στα μεγαλα, ωςκρας τιμής αξιον ών δούλος, υπο τού προστυγχα­ εξής: αν καποιος αφήσει καπου, θεληματικα ή οχι, κατινοντος μή ελαττον τριακονταετους πολλας ΠλΠΥά§` δικο του, οποιος το θρει πρεπει να το αφήσεις στην ίδια

θεση, με την πεποίθηση οτι τα τετοια πραγματα τα φυ­λασσει η προστατις των δρομων θεα, που απο το νομοείναι σ” αυτήν αφιερωμενο. Εκείνος που, περιφρονώνταςαυτή την προστασία, μετακινήσει το αντικείμενο για νατο παρει στο σπίτι του, αν είναι δούλος και το πραγμαεχει μικρή αξία, οποιος το δει και δεν είναι μικροτερος

54

Βθι

μασῃν/Οὐσθωγ ὲάν δέ ὲλεώθερος Πρός Τῶ ἀνε_ 0 3 ατια τριαντα χρονὼνγ εχει δικαίωμα να τον μαστιγὼσειλευθερος είναι δοκείν καί ακοινώνητος νόμων, δε­ Πολλές Φορές· Αν είναι ελεύθερος· θα θεωρηθεί· ὀχ'καπλάσνον της Πμης ΤΟΟ κινηθέντος ἀῃοῃνέτω Τῷ μοναχα πως εχει νοοτροτιια δουλου, αλλα και τιαραθατης

. . ι ' ι θ λ ' δ λκαταλιιταντι 'Εαν δε τις ατταιτιαται τῶν αυτού χρη­ Των νομωνι κε" Ο ΤΤ ηρωσει ΟΤΟ εκοῃ (Τσκ) Την Θείομάτων ἔχειν ῃνά Πλέον ἢ καί σμνφύτερονν ὁ δέ 5 του αντικειμενου σα αυτον τιου το ξεχασε στο δρομο., λο _ έν έ μή Τὸ ἐκείνου δέ ἄν μέν ἀΠΟ_ Στην τιερίτιτωση τιου κατιοιος κατηγορησει αλλον οτι κα­Οἔεραβ/Ζἑίνον ῆχΠσρά τοῖς ἄρχουσιν Τε κΐημα κζπά τεχει ενα μεγαλο η μικρατερο μερος ατια τα αγαθα του

ινε ν . ν Ι . ν Ινὁ Τόν έ καλείσθω Πρός Τήν ἀρχὴν ὁ ὀἑ και ο αλλος τιαραδεχεται οτι το εχει αλλα αρνιεται οτιν |­Ι νι Χ ντι , . , ,ι . ι , ­ , . , ­· αν κει στον αλλο, τοτε, αν ειναι κατα α ενο στα ι­καθιστατω. Γενομενου δε εμφανους, εαν εν τοις ΤΤ νρ μμ Θ

α ασιν απο ε ραμμἑνον Φαίνηται ποτέρου των ιι Τ' Βλίο Των ΟρχὁνΤων σνμῷωνο με Το νὀμΟ= ΤΤρὲΤΤεΤ ωπὸςγρ |­Τμ Υ ν ν , Ι . ,ἀμΦΙσ8ηΤΟὐνΤων έχων ούτος ἀΠίΤω. ἐὰν δέ Πνος ε τιου το κατεχει να κληθει ατιο τους αρχοντες και να το„ ­ . Ι ι ν ,Ι τ καταθεσει σί αυτου . Και οταν αιτοδει θεί αττα τα θιθλίααλλου των μη παροντωνι οτιοτεροε αν Ειαρσσχῃ ς Χ ·

. , . , . . . ­ . ν ι σε ιτοιανου ανο αατι, αυτου τιου το ισ το' ε'τον εγγυητην αξιοχρεων, υπερ του ατιοντος ως· Χ μ Ο 'ΟμΦ Θη υν ιναιπαραδώσων εκείνω κατα τήν εκείνου αφαίρεσιν 5 ­κοτονρομμενοι ος Το Πορει κι ος Φννει· Αν Το ΟνΤΤκεΤ”

= ί τη χ ι ν . . . . .ἀψσν είσθνυ ,Εάν Παρά τοῖς ἄρχΟ“σΙ Τό άμΦ!_ μελ/Ο Ονηκεί Ο ενον Τρίἶθ ΠΟΠ εἱλίοἱ ίλἶίων, εΚξ)ί\|Ος (ΠἹΟΡί

σαητουμενον μή ατιογενραμμενον ῇ, κείσθω μὲν τους δυο τιου θα τταρουσιασει αξιοτιιστους εγγυητεςγέ δίκ¬ Παρά Τρἰσί Τῶν ἀρχῶ/Των Τοἴς Πρεσὅω ατι θα το τιαραδὡσει στην αιταντα, ας το τιαρει στ” ανομαΗ ΧΡ ης ±ε , . . , . .ΤάΤΟΙς ὲάν δέ Τό μεσεννυωθέν θρέμμα ῇν Τόν νΙ_ εκεινου κι ας ασκησει τα ιδια δικαιωματα με τον κατοχο

κ θεντα ιτερίαυτου δίκη τήν τροφήν εκτίνειν Τοτς το του. Αν ενα ιτραγμα 'δεν υτιαρχει καταγραμμενο σταηαρχουσιν· τήν δε κρίσιν διαδικαζειν εντος τριων ο ΘΤΒΜΟ Των ®ΤρΧΟνΤωνι ος ΟνΟΤΤεθεΤ ως Την ημερο Τηςημερών τους αρχοντας. δίκης, η Φυλαξη του σε τρεις ατια τους ιτιο ηλικιωμένους

Άν/ἑΤω Τόν ὲσωτοη δοιηλον α Θουλαμενος, εαν αρχοντες. κι αν το αμφισθητουμενο είναι ζωο, οτιοιοςἐμφρων Γί] Χρησὐμενθς ὅ Τι αν ἐθελῃ των απόσα χασει τη δικη θα τιληρὼσει στους αρχοντες τα εξοδαασια” αγέτω δε καί υιτἐρ αλλου των οἰκείων ή φίλων 5 Της ΤρςἶΦης Τον· ΚΤ ΟΤ ΤΤρΧΟνΤἦΤῖ ΤΤρέΤΤεΤ να εκδνώσοωνταν αφεστῶτα επί σωτηρία. Ἐαν δε τις αφαιρηταί Την ΤΤΤΤΟΘΕΟΤΤ μέσα σε ΤΡΣΤΩ μερἦς­τινα εἰς ελευθερίαν ὡς δοιιλον αγαμενον, μεθιετω ίκ^Ε||νί^Σ” Πολυ ωΟΟἰΟί Οι νθμοίι Φίλε ΝΟ­Τ­Ν Υίθ Το ΟΦΟΧΘ

και για τα ζωα. Αλλα τιοιους νομους θα θεστιίσουμε γιατους δουλους σε τετοιες τιεριτιτὼσεις;

ἑ ΜΕ|”|ΛΛΟΣ: Ναι. Γίρειτει κι οι δουλοι να μας ατιασχολησουνΤ και τώρα οτιως μας ατιασχαλησαν και σα αλλα σημεία

της νομοθεσίας μας. 'Ετσι δεν είναι, καλε μας Αθηναίε;]ΛΘΗΝΑ|ΟΣ: [Μαλιστα Κλεινία και Μεγιλλει Για αυτους ακρι­

θὼς ετοιμαζομαι να μιλησω]. Καθε Φρονιμος ανθρωτιοςθα μεταχειρίζεται το δουλο του αιτως θελει συμφωναομως τιαντα με το θείο δίκαιο. Μιτορεί ετιίσης να συλλα­θει, για χαρη ενας συγγενους η Φίλου, ενα δουλο τιουζητα να δρατιετευσει και να του τον δωσει τιίσω. Εανενας δουλος ιτου συλλαμθανεται διεκδικεί την ελευθε­

833832

7 Ι ὲγγωητάς Τρεῖς ρίο του, εκείνος που τον συνελοοε, Θο τον οφήσει, κι' ί ” ο ε ο οι ου , . , ,μεν Ο αδ/ων° Φ ροϋεω ΖΦωρείσθω κατά εκεινος που τον ομφισΒητει, οφου πορουσιοσει τρεις

ε κοτοστ σοἀξἰὁχρ ἔκ , ,ςἔ . ς . _ ν , οξιοπιστους εγγυητες μπορεί νο τον ελευθερὼσει μή ου­Τεἶηπιι σὔλοἔς ἕε μη εαν ἶἔΖ:5ρ:σἶα‹;`ΤἕΠΤ€:νΦἔ:: ἔἕγ) τον τον τροπο, οχι ομως με κονενον ολλο. Αν τον ελευ­ρητω' Των [ωων ενοχος ' ­ς , Θερὼσει χωρίς ουτες τις εγγυήσεις, θο κοτοδιωχθεί σον

' ιι επι οι εντο ολοοου τῳ οφοιρε· , , | , ,Ζλσσἰον Το Ά Υρ ας Τόν ἀΠε/ἶεώθερον ἐὰν ενοχος Βιοιων προξεων, κι ον κοτοδικοσθει, Θο πληρωσει

' ίτω. ετω ε κ ι 7 , , , . . , ,ενῃ Τ"/8 Υ σ εκείνον οπο τον οποιο θελησε νο τον ορποξει, διπλο­

ι, , ν , _ Υ Ι το δικοιωμο νο ξονοπορει κοντο του ουτον που οπελευ­αΠελἶΠθ:ὅρωθἶ\/Τα Προἶ Την Τἶω ΟΠελἶυἔε¦ἶωσΟ)/­ θερωσε„ ον ουτος δεν εκτελεί κονενο οπο το κοθήκοντοἔος Ιεσῃσνο. ἶΠσγγελλΟ|£\/Ον Ρ Π ραηοἶἔιζ του ἡ το εκτελεί πλημμελὡς, οπενοντι σ” ουτον που τουῃἰκωων “Κω αμα δἕμ/¶Τωνί κοἰ Πεω γαμω] χορισε την ελευθερίο. Νο ποιο είνοι το κοθήκοντο ουτο:οτιπερ ον ουνδοκῃ τῳ γενομενῳ δεοποτῃ. Πλου­ .

, .ι ε ο _ οπε ευ ε ο οπ οίνειτ ει ο ε οθε 'νοστοΤε” δέ ΤΟΟ ἀΠελεωθερωσἶῃ/Τος μη εξεῃ/Οι μαλλον, Ώ σπίτι του πρἶϋηςν κυρἕοἶι του γἶο ῦοῷτἕυ ῖτεοσφἔοιει ολεςΤ? δέ Π/\ἐΟ_ν γηζνὲσθωἶοιἴ δεσῖ[ὁΤΟυ”, Μή Πλείω δε τις δίκοιες υπηρεσίες που μπορεί. Κοι σχετικο με τοε"‹,ΟσΗἴ εἶων μενἶιν ΤΟν,ΟΦ.8θε\/Τα .αλλα ἶ‹αΘ¶Π8[ἶ γομο του νο κομει ο,τι εγκρίνει ουτος που υπήρξε ολ­Μἶ! Τους Ψλὁοωςῖ ῖξενοἔω σΤΠε\/ΟΙ ἴωὅονἶσ Την ΟΜΤΟΗ 5 λοτε κοριος του, νο μην επιτρεπετοι δε νο γίνετοι πλου­Πασαἶ/ ΟΠΟΙΟ" εἴ” μη Πἶἕη Πἐιίς ΤΡ κοῖἔ σιοτερος οπο εκείνον που τον οπελευθερωσε. Το πλεο­

ἔἔντΐἔεἑηἴἶῖυἴκωἕῖἕωἶμ τῳ Οξἔἔνωεν οαοσίο πλείωνργί­ νωἶμο θα Πηγαίνω (ΠΟΥ κύριό Τοω: Ο σΠελ`ἶΟθ'ερΟς βενΤοῦ Τρίῖου μεγέθη ῃμήμξπος, ῇ ἄν ΤΟΠΤΟ πρεπει 'νο μενει στην πολη περισσοτερο οπο εικοσι ετη,

. , , . . ­ ,Πὁ Τοὐτης Τῆς ολλο, οπως οκριθως κι ολλοι ξενοι, νο φευγει οΦουημἶρα γενητἶῃή ἶρΙ|ΟκΟνἶα(ημερ¶)ν Ο ο ν

Δ ιι) πορει ολη του την περιουσίο, εκτος ον κοτορθὼσει κοιημεθος λαὅἶυν ΟΠἘ: ἔἔώῖῖἔἔἔωίι Ξ:ἑ(ἔ¿Ἰ;ἶῖ\ἴ[ε|γἶ/Ζἶ Ω πορει οδειο πορομονής οπο τους ορχοντες ­κοι τον

ν ν ν τους ολλους ξενους εχει περιουσιο μεγολυτερη οποκοστήριον οφλῃ, Θονοτῳ τε ζημιοιῦσθω κοι το χρη­

γιγνέσθω δημόωα Δίκω δ. ἐσΤωσΟν τους πολιτες που ονήκουν στην τριτη οικονομικη τοξη,. Ι , ε ­ , . ν . ν μεσο σε τριοντο μερες οπο τοτε που Θο συμθεί ουτο,τουτων εν τοις φυλετικοιοιν δικοιςτ εον μη ΠΩΟΤΘ· Β

ρον εν γείτοοινῆ ἐν οίρετοῖοιν δικοστοῖς οιπολλοτ­ Πρέ]­[ει νο Φώγε­ι με όλο Τοω Το υῃσρχονῖοι κοι να μηΤωὴω Πρός ἀλλήλους Τῶν ἑγκλημάῖων­ δίνετοι κομιο ποροτοση της πορομονής του οπο τους

Ε! δὲ ὡς ουτοο εφοπτητοι ζώου κοι' οτουοην ορχοντες. Κι ον μη πειΘορχωντος¦ κοτοδικοσθεί οπο τοον .

.ι , . ­ . ε ν ν Φ/Ο ἑΤω έν 6 δικοστήριο, ος θονοτωθεί κοι η περιουσίο του ος κοτο­η ΤΠ/ος επρου των αυτου χρημεπω 7 Υ μ σχεθεί οπο το δημοσιο. Οι περιπτώσεις ουτες θο εκδι­

κοζοντοι οπο το δικοστήριο των Φυλων, ον προηγουμε­νως οι οντίδικοι δεν εχουν κονονίσει τις διοφορες τουςμπροστο στους γειτονους ή τους δικοστες που εχουνδιολεξει οι ίδιοι.Εον κοποιος διεκδικεί σον δικο του ενο ζωο ή οποιοδή­ποτε ολλο χτήμο, ος το επιστρεψει ουτος που το κροτεί

­εοι

834 835

ὁ έχων εἰς Προἶῆρο ή Τὸν δώ/Το ἀξώχρεών Τε καί σλ εκείνον που του το πουλησε ή του το δώρισε με

ενδικον ή τινι τρόπῳ παραδοντα αλλῳ κυρίως, εἰς τρόπο νόμιμο και αξιόπιστο η με οποιονδηποτε αλλομὲν Πολῇην ή κοίμἑἶοἰκον Τῶν ἐν Τη Πὁλεἰ ἡμερῶν κανονικό τρόπο, μεσα σε τριαντα μερες αν είναι πολίτης

_ Η ή και μετοικος της πόλης, αν δε είναι ξένος μεσα σετριακοντα, εἰς δε ξενικήν παραδοσιν πεντε μηνων,ής μεσος ο μήν εν ῷ τρεπεται Θερινός ήλιος είς πεντε μήνες, εφόσον ο τρίτος μήνας περνα από το θε­Τά χεἰμερῃ/ά ρινό ηλιοστασιο στο χειμερινό.

η _ Ι 'Οσα κανείς ανταλλασσει αγοραζοντας ή πουλώντας σε"Οσα δε δια τινος ὼνης ή και' πρασεως αλλατ­

ΤΠΤΟΙ. ἐΤερΟς ἄλλῳ δἰὁόχ/Το ἐν χώρα Τῇ Τεπη/_ αλλο, ας παραδίνει το αντικείμενο στο ορισμενο γι' αυτή' ­ Η τη δουλεία μερος της αγορας, κι ας παρει το αντίτιμομενῃ εκαστοις κατ, αγοραν και' δεχόμενον εν τῳ Ι

Ποροχρημα Πμἡν Οὐπος ἀλλόηεσθω ἀλλοθἰ δὲ αμεσως για να ξεμπερδευει, όχι όμως σε κανενα αλλο_ ί _ _ Υ ι _ μερος, και να μην κανει καμια πουλήση ή αγορα επίμηδαμου, μηδ” επί ανααολῃ, πρασιν μηδε ωνην ι

Πωεἶσθω μηδενὁς. ἐὰν δέ ἄλλως ἡ ἐν ἄλλως Τὸ_ πιστὡσειγια κανενα πραγμα. Εκείνος που με αλλο τρόπο_ _ ή σε αλλους τόπους, ανταλλασσει με αλλον οτιδήποτε

ποις οτιουν ανθό οτουουν διαμείαηται έτερος αλλῳ,. , _ „ , _ ν _ απεναντι οποιουδ'ποτε π α ατο ' α ” ' ι

πιστευων προς ον αν αλλαττηται, ποιειτω ταυτα η ρ γμ ςι Ηονοχ Οἶον εχε_ _ _ . _ _ _ Η εμπιστοσυνη στο προσωπο με το οποιο συναλλασσεται,

ως οακ ουσων δικων κατα νομον περι των μη πρα­ .

_ _ ε ας πραξει αυτα, εχοντας υπ) όψει του πως δεν υπαρχουνθεντων κατα τα νυν λεγομενα. Ερανων δε περι,Τόν Βοωλὁμεχ/Ον ἐρσνίζεῃ/ Φίλον Παρά Φίλοίς. ἐὰν δίκες συμφωνα με τους νόμους για πωλήσεις που εγιναν

_ Υ _ τι κατω απ“ αυτες τις συνθήκες. 'Οσον αφορα τα δανεια,δε τις διαφορα γίγνηται περι' της ερανισεως, ουτωΠράΤΤεΙν ὡς ῶκῶν μηὅενί Περί Τοίπων μηὁαμῶς ας δανείζεται όποιος Θελει από τους φίλους του. Αλλα,

εσομενων. Ός δα αν αποδόμενος τιμήν του λααῃ ιιι αν προκυψουν διαφορες για το δανειο, ας τις κανονί­

μἠ ελαττω δραχμών πε,ντήκοντα, παραμενετω κατα σοων αυτοί μοναχοί Τουςἶι ξεύρονῖος Πως Ο) Οωῃἔς Τις

πόλιν εξ αναγκης δεκα ημερας, ό δε πριαμενος 9ιιι.ι περιπτωσεις δεν υπαρχει καμια απολυτως νομική Βοή­.. ι . . _ _ _ ι ­ ­ Ι θεια. Όποιο πουλ'σει ατι και ' '· ' ­ιστω την οικιαν την του αποδομενου, των περι τα Ιίἶ η κ Πσρει Ονἶιτιμο Οχι μι

_ Ι ε κροτερο απο πενήντα δραχμες ας παραμεινει υποχρεω­τοιαυτα εγκληματων εἰωθατων γίγνεσθαι χαριν και_ _ _ ι ι τικα δεκα μερες στην πόλη, κι ο αγοραστής ας ξευρει

των αναγωγων των κατα νόμους εϊνεκα· η δε κατα ι. . . . . _ ., . . . Ι το σπίτι ' ' ' ' ' '­

νομους αναγωγή και μη τῃδε εστω. Εαν τις ανδρα­ Θ ΤΟΡ Πωληῖἶιι μητίως Τιἔχον έχει ἴωνενα τωρα_ ­ Η πονο εναντιον του οπως συμθαινει σ αυτα τα ζητήματαποδον αποδωται καμνον φθαῃ ή λιθων η στραγγου­

ρἰῶν ἡ Τη κωλουμἑνη [ερη νὁσω ή καί ὲπέρω Π,/ί και χαριν των ανταλλαγών που επιτρεπει ο νόμος. Και'_ _ ' ' ­ ε ι σχετικα με τις νόμιμες ή παρανομες ανταλλαγες, ας

αδήλω τοις πολλοις νοσήματι μακρῳ και δυσιατῳκοἶά Τό σῶμα ή καἶά Τήν ὅἰάνοἰαν ὲάν μέν ἰΟΤρῶ ισχυουν τα παρακατω: Αν καποιος πουλήσει δουλο που

_ Ι ι _ Π ι · Η, πασχει από φθίση, λιθιαση, δυσουρία, ή και από τη λε­Τίς' γί|μ\/ΟΟΤΠ, Πι/Πγωγης εσἶω ΤΟΠΤῳ ΓῖρθςΤὸν Τωοὐἶον Τωγχάνεω μηὁι ἐὰν Τἀληθές ῃς γόμενη ιερα νόσο δηλαδή την επιληψία ή από καποιαν

_ › ­ Ό αλλη αγνωστη στους περισσότερους αρρὼστεια σωμα­προειπων αποδωταί τω· εαν δε τις ιδιωτῃ τι των_ Ι Ε ­ Υ · τική ή ψυχική, χρόνια και δυσκολοθεραπευτη, ο αγορα­ἶΟίΟί]Των ἀΤΤΟὁωΤΟί δημίθϋργθς, Ο ίἶρίίἔμει/Ο(|` ΣΧ/Τθζ

στης δεν μπορεί να τον επιστρέψει αν είναι γιατρός ήγυμναστής, αν ο πωλητής του είπε την αλήθεια πριντον πουλήσει. Αν όμως μια τετοια πωληση γίνει απότεχνίτη σ” εναν ιδιωτη, τότε ο αγοραστής έχει το δι­

83?

έκμήνου αναγέτω, τιλήν τής ίερας, ταατής δ' εντός καίωμα να τον επιστρέψει σα ένα εξαμηνο, εκτός ανἐγ/ΙΟΜΤΟΠ Τήν ἀνογωγήν ὲξἑστω Πογετσθηι της νό­ πασχει από την ιερα νόσο. Γι' αυτήν η επιστροφή αςσου. Διαδικαζέσθω δε έν τρισί των ίατρὡν, σας αν 5 επιτρέπεται να γίνεται μέσα σα ένα χρόνο.κοινή προααλόμενοι έλωνται· τόν δέ όφλόντα τήν Η ϋίῖὀθεσίι θα Θκδικοσθεί μΠρ0σΤἀ σε Τρείς γισΤρΟώςδίκην διπλασιον αποτίνειν τής τιμής ής αν αποδω­ που θα εκλέξουν μεταξυ τους οι δυο αντίδικοι. Εκείνοςται. ,Εαν δέ ίδιωτῃ τις ιδιωτης, αναγωγήνμεν είναι, ο που θα χασει τη δίκη θα πληρωσει διπλασιο ποσό απόκαθαπερ καί τοίς πρόσθεν έρρήθη, καί τήν διαδικα­ το αντίτιμθ Της Πωλήσεωθ­ Αν όμως η Ογορσίιωλησίοσίαν, ό δε όφλων τήν τιμήν απλήν αποτινέτω. 'Εαν γίνει από καποιον που δεν είχε ιδέα της αρρώστειας σεδέ ανδροφόνον αποδωταί τίς τινι είδότι μέν εἰδως, αλλον όμοιό του, να επιτρεπεται η επιστροφή, όπωςμή τυγχανετω αναγωγής τοϋ τοιοατου τής πρα­ 5 ειπώθηκε και για τους προηγουμενους, καθώς καιη δίκη,σεως, μή δέ εἰδότι τήν μεν αναγωγήν είναι τότε αλλα αυτός που θα την χασει, θα πληρωνει το αντίτιμοόταν τις αίσθήται τῶν πριαμένων, εν πέντε δέ τῶν όσο είναι. Αν πουλήσει κανένας φονια που να τον ξευρεινομοφυλακων τοίς νεωτατοις είναι τήν κρίσιν, εἰ­ κι ο ίδιος, κι ο αγοραστής, να μην επιτρέπεται επιστροψήδως δέ αν κριθή, τας τε οίκίας τοι? πριαμένου κα­ σε τέτοια αγοραπωλησία. Αν όμως γίνεται χωρίς να τοΘηρατω κατα τόν των ὲξηγητῶν νόμον, τής τιμής ιΟ γνωρίζει ο αγοραστής, τότε να γίνεται η επιστροφή ότανΤε άῃοδόῖω τῷ πριαμενῳ τριπλασιον. ιι το παρει είδηση καποιος από τους αγοραστές και η δίκη

'Ο δε αλλαττόμενος ή νόμισμα αντί νομίσμα­ να διεξαχθεί μπροστα σε πέντε, τους πιο νέους, νομο­τος, ή καί των αλλων ζωων ότιοαν ή καί μή ζωων, φόλακες. Κι αν αποδειχθεί πως ο πωλητής το εγνωριζε,ακίθδήλον παν διδοτω καί δεχεσθω τῷ νόμω συνε­ πρέπει να καμει καθαρμους στο σπίτι του αγοραστήπόμενος· προοίμιον δέ, καθαπερ αλλων νόμων, δε­ 5 συμφωνα με το νόμο των εξηγητὼν και να πληρωσειξώμεθα και' περί όλης ταατης τής κακής. Κιαδη­ στον αγοραστή το τριπλασιο του αντιτίμου.λείαν δε χρή παντα ανδρα διανοηθήναι καί ψεαδος 'Οποιος ανταλλασσει νόμισμα με νόμισμα ή κατι έμ­και απατην ως έν τι γενος αν, τοιιτο ῷ τήν φήμήν ψυχο ή και αψυχο, πρέπει, όπως λέει ο νόμος, μήτε ναὲπιφέρειν είώθασιν οί πολλοί, κακῶς λεγοντες, ως δίνει μήτε να παίρνει τίποτε το κίθδηλο. Ας δεχθουμε,εν καιρῷ γιγνόμενον εκαστοτε τό τοιοιιτον πολλα­ ο λοιπόν, όπως και στους αλλους νόμους, αυτό το προοί­κις αν ορθώς έχοι, τον καιρόν δε καί όπου καί μιο, σχετικα με όλη αυτή την απατη. Καθε ανθρωποςοπότε ατακτως καί αορίστως ὲωντες, τή λέξει πρέπει να γνωρίζει ότι η κιθδηλεία ανήκει στο ίδιο είδοςταατῃ πολλα ζημιοιᾶνταί τε καί ζημιοιᾶσιν έτέρους. με τη ψευτια και την απατη, μολονότι ο πολυς κόσμος,Νομοθετῃ δέ οὐκ έγχωρεί τοὐτο αόριστον έαν, 5 συνηθίζει να λέει γι' αυτήν κακώς, ότι αν γίνεται στηναλλα ή μείζους ή έλαττους όρους αεί δεί διασα­ καταλληλη περίσταση μπορεί πολλές φορές να είναι κατιφείν, καί δή καί ναν ωρίσθω. ψειᾶδος μηδείς μηδέν σωστό, και χωρίς να ρυθμίζουν ή να προσδιορίζουν αυτήμηδί απατήν μήδε τι κίὀδηλον, γένος, επικαλοαμε­ την περίσταση, τον τόπο και τον χρόνο αλλα μιλωντας

αόριστα και χωρίς καμια ταξη, ζημιὡνονται πολυ κι οιίδιοι και ζημιωνουν και τους αλλους. Στο νομοθέτη δενεπιτρέπεται νλ αφήσει αυτό το θέμα αόριστο, αλλα πρέ­πει, αντιθέτως, να προσδιορίζει σε καθε περίπτωση μέσαστα ευρυτερα ή στενότερα όρια. Και δίνουμε τωρα αυτατα όρια: Κανείς ποτέ ας μη χρησιμοποιήσει καμια ψευτια.

εεε 839;:.ίΦ

νος θεῶν, μητε λογῳ μήτε εργῳ πραξειεν, ο ΐ^ μητε απατη, μητε κανενα κιθδηλο αντικείμενο ούτε μεΘεομισεστατος εσεσθαι μελλων· οατος δ' εστίν ος ίιίι ­ι λογια, ούτε με πραξεις, επικαλούμενος συγχρονως τουςαν δρκους ομνύς ψευδεῖς μηδεν φροντίζῃ θεῶν, Θεούς, αν δε θελει να γίνει ο πιο θεομίσητος ανθρωπος.δεύτερος δε ος αν εναντίον τῶν κρειττὁνων Οὐΐθϋ Τετοιος δε είναι εκείνος που παίρνει ψεύτικους ορκουςψεύδηται. Κρείττους δε οί αμείνους των χειρονων, χωρίς να τρεφει κανενα σεθασμο για τους θεούς, καιπρεσαύταί τε ώς επί το παν εἰπεῖν των νεων, διο ί· κατα δεύτερο λογο, αυτος που λεει ψεματα μπροστακαίνονηθ κρείττους εκγονων, καίανδρες δη γυναι­ στους ανωτερους του. Ανωτεροι δε είναι οι καλύτεροικων καί παίδων, αρχοντες τε αρχομενων° σας αἱ­ σχετικα με τους χειροτερους, και οι γεροι γενικα απε­δεῖσθαι πασιν παντας πρεπον αν εἴη εν αλλη τε ναντι των νεων. Επίσης και οι γονιοί είναι ανώτεροι αποἀρχῇ πασῃ καί εν ταῖς πολιτικαῖς δή μαλιΟΤΟί ὐμ· τους απογόνους των, οι αντρες απο τις γυναίκες και ταχατς, οΘεν οίνιιν παρών ἡμῖν λογος ὲλἠλϋθενι Πας' 1" παιδια, οι αρχοντες απο τους αρχομενους. Αυτούςγάρ των κατ” αγοραν ο κιαδηλεύων τι ψεὐδδῖαί κθί Ιλ ολους πρέπει να σεθονται ολοι σε ολα σε καθε κοινω­απατα καί τούς Θεούς παρακαλῶν επομνυσιν εν νικη ιεραρχία και ιδιαιτερως στην πολιτικη ιεραρχία, πουτοῖς των αγορανομων νομοισίν τε καί Φύλακτῖῖτ είναι και η αιτία του λογου που αναπτύσσουμε τώρα:ρίοις, οιζίτε ανθρώπους αίδούμενος οατε θεούς σε­· Ζ δηλαδη καθε ανθρωπος της αγορας που παρουσιαζειεόμενος. Παντως μεν δη καλον επιτήὅεύμα Θεων Λι κατι κίθδηλο για αγορα, φεύδεται, εξαπατα και επικα­ὐνΰμῦίΐα μή ΧρΟἰν8ιν ραδίως, έχοντα ὡς ἔχΟϋΟίν λούμενος μαρτυρες τους θεούς, ορκίζεται σύμφωνα μεημών εκαστοτε τα πολλα οί πλεῖστοι καθαροτητος τους νομους και τις απαγορεύσεις των αγορανομων,τε καί αγνείας τα περί τούς Θεούς· εἰ δν Οὐν μη χωρίς να ντρεπεται τους ανθρωπους, ούτε να οεδεταιΠεγθοπο, ὀὀε νόμος· τους θεούς. Και οπωσδηποτε είναι ωραίο πραγμα να μη

'Ο πωλῶν οτιούν εν αγορα μηὅέῖίΟΤ­Θ δύο εἴίῖίῃ "' μολύνει κανείς εύκολα τα ονοματα των θεών και νατιμας ών αν πωλῇ, απλῆν δέ εἰπώνί ἄν μή ΤϋΥΧάνΠ| (Σ φέρεται σα αυτούς στερὼντας το πνεύμα της καθαροτη­Τωπης] ἀΠΟΦέρων ορεὼς αν αποφεροι παλιν, και τας και του εξαγνισμού οπως το τηρούμε οι περισσο­πωτης Τῆς ἡμέρας μη τιμησῃ πλεονος μῖῖδέ ὲλθττ τεροι απο μας καθε φορα που στρεφομαστε στουςτονος, ἐπαινος δε δρκος τε περί παι/Τάς' ΤΟΟ Πω? θεούς. Σε περίπτωση ομως παρακοης, ιδού ο νομος:λουμενου απεστω· εαν δε τις αι­ι8ίΘῇ ΤΟΠΤΟΙΩ Ο [° 'Οποιος πουλα οτιδηποτε στην αγορα, να μην πει ποτεπαρατυγχανων των αστών, μή ἔλαῖῖω/ ή Τρίάκθλ/Το ιὶ δυο τιμες γιί αυτα που πουλα. Ας πει απλούστατα μο­γεγονώς ετη, κολαζων μέν Τόν ὸμνω/Τα ἀλ/ΟΠ ῃἰῖ ναχα μια, κι αν δεν την πετύχει, μπορεί να αποσύρει τοπτετω τις, αφροντιστὡν δε καί απειθῶν ένοχος 8· εμπορευμα του για να το ξαναφερει την επομενη, καιστω ψογῳ προδοσίας των νομων. Τον δέ δή κίὅὅητ αυτη την ημερα δεν πρεπει να ζητησει ούτε μικροτερη

ούτε μεγαλύτερη τιμη. Κι ας λείπει καθε επαινος καιορκος για οτιδηποτε πραγμα πουλα. Αν κανενας παραθεί

Υ τα παραπανω, ο πρωτος πολίτης που θα τον αντιληφθεί,και δεν είναι μικροτερος απο τριαντα χρονων, μπορείνα τιμωρήσει αυτον που ορκίζεται και να τον χτυπαχωρίς να υποστεί καμια ποινη, Αν ομως δεν ενδιαφερθείκαι δεν τιειθαρχησει, ας κατακριθεί σαν προδοτης τωννομων. Εκείνος που τιουλα κίθδηλα εμπορεύματα, και

8­ίΟ 84ι

λον τι Πωλοὐι/Τα κοἴ μή οονομονον Τοίο νοςν Ποίο ά δε μΠορεί να Πειθαρχήσει στούς λογούς Πού αναΠτύσ­Θεσθαι λοι/Οίς, ὁ Γίιοοοΐονχονων Τῶν νίννωσκολ/Τωνι σούμε τωρα, οΠοιος τον Πετύχει αΠο τούς γνωστούς καιδύνατος ών εξελένχείνι ονονῇον ὲλονξον Τῶν οο° είναι ικανος να αΠοδείξει την αΠατη, θα έχει το δικαίω­χοντων, ο μεν δούλος φερέσθω το κιθδηλἦοθον μα, αφού το ατιοδείξει μιτροστα στούς αρχοντες, ανκαί ο μετοικος, ο δέ Πολίτης μή ὲλέι/Χων μεν ως Ο είναι δούλος ή μέτοικος, ας τιαρει το κίθδηλο αντικεί­αΠοστερων τούς Θεούς κακός ονοοοοἑοθωι ὲλον­ μενο. Αν είναι Πολίτης και αΠοφεύγει να καμει αύτονξας δε αναθετω τοῖς Τήν ἀΥΟρον ὲχοοοίν Θοοίς­ τον έλεγχο, ας δύσφημισθεί σαν κακος αφού στερεί αΠο'Ο δε δή φανερὐς Υενομονοο Τί Πωλῶν Τοίουἶονι τούς θεούς τα δικαιωματα τούς. Αν ομως τον ελέγξει,Προς Τῷ ἐπεοιιοῆνοί Τοο ίοοοΠ^ΘοΘὲνΤΟς. Οοοοηο ας αφιερὼσει το εμτιορεύμα στούς θεούς Πού Προστα­ἀν Τιμής αξιωσῃ το Πωλούμενον, κοἶος δοοχμην ίθ τεύούν την αγορα.εκαστην τῇ μαατιγι τύΠτεαθω Πληνας ύΠΟ κηβοκος Θ 'Οτιοιος αΠοδειχθεί οτι Πούλα τετοιο Πραγμα, εκτος αΠοεν τῇ αγορα κηρύξαντος ών ἑνεκο μὲ/Με! ΤοΠΤο_ την στέρηση τού κίθδηλού, οσες δραχμές εζήτησε νααθαι. Τα δε κιαδηλεοι­ιΟΤά ΤΘ κοἴ κοκοοονίος Των το Πούλήσει, τοσες μαστιγὼσεις θα ύΠοστεί αΠο τονΠωλούντων Οί ΤΘ οι/Οοονομοί κοἴ Οί νομοοολοκοοι κήρύκα της αγορας, αφού αύτος διαλαλήσει για ΠοιοΠύθομενοι των έμΠείρων Περι' έκαατα, αναΥΟ|οψο°| 5 λογο Προκειται να μαοτιγωθεί. Για ολες τις κιΰδηλείεςι/Των (Ϊ ΤΘ Χοἡ Γίοίεἶν Τον Πωλθονΐο κο! μη, κο! και τις κλοΠές των Πολιτών, αφού Παρούν ΠληροφορίεςΠΩΟΟΘ8 ΤΟΟ ον­ορονομίοο θέι/Των εν ΟΤΠΑΠ Υοο­ αΠο τούς ειδικούς για καθε είδος, οι αγορανομοι και σιψηι/τες νομούς είναι τοῖς Περί την Τῆς ονοοος νομοφύλακες, ας αναγραψούν σε μια στήλη τι ΠρέΠειχρείαν μηνύτας σαφείς. Τα δέ Πἔρἴ Τῶν οοἶονομωῇν ΜΒ" να κανει και να μην κανει ο Πωλητής κι ας την τοΠοθε­ἐν Τοἶο Ποοοθεν ίκονῶο οῷηἶοί” ὲον οο Π Ποοοοείν τήσούν μΠροστα στο αγορανομείο, για να χρησιμεύσούνδοκῇ, νομΟΦο/λοξίν ὲοονοκοίνώυονἶεα κοἴ νροψοντ σαν νομοι σαφείς και ακριθείς για τούς ανθρωΠούς τηςΤες Το οοκοον ὲλλίοεἶνι εἰς οοἶονομίον Θελ/Των εν αγορας. Για τα καθήκοντα των αστύνομων έχούν ειΠωθείστήλη Τα Τε Πιοῶΐο κοί Το οοοτοοο Τεθἑλ/Το ΠΟΤΟ" 5 αρκετα Προηγούμένως. Αν ομως Παρούσιαστεί καΠοιασιν της αρχής νομιμα. Α Προσθετη αναγκη ας την ανακοινὡσούν στούς νομοφύ­

Κιαδηλοις δα ὲαίῃιοεομοοίν οοεἶοί ΑΟΤΟ Ποὁο λακες για να σύνταξούν τα αρθρα Πού λείΠούν κι αςκαΠηλείας ὲττιτήδεύματα· Ταὐῃιο οο Περί σωμῃαἶ τοΠοθετήσούν γραμμένούς σε μια στήλη μΠροστα στοσης αύμαούλἠν Ποωἶον οονῃοο κοίλονονι οο οοΤῃ οίκημα των αστύνομων και τούς Πρωτούς και τούς δεύ­νοι­ίον ὐοιίεοον ὲίιίθώμεθο­ κοοίινλεἴο νοο κοΤο Ποῖ ιο τερούς κανονισμούς Πού ανήκούν στη δικαιοδοσία τούς.λιν Πααα γεγονεν ού Θλαὅηο ενεκΟ_ ΤΟ ,γε αατο Ό Αμέσως μετα τα αδικήματα της κιθδηλείας έρχονται ταφύσιν, Παν δέ τοι7νανΤίΟν“ Πῶς νοτο Οοίῖεοοονοἶης αδικήματα της καΠηλείας (δηλαδή τού λιανικού εμΠο­

τ Ποο ος ἄν Οοοἴον Χρημάτων ὼνῃνωνοωνι Οσωμμε_ ρίού). Αφού δὡσούμε Πρωτα μια γενική σύμθούλή καιτρον ούοαν και ανωμαλον, ὁμαιλήν Το κοί οομμθ χαραξούμε τις κατεύθύντήριες γραμμές για ολα αύτα

να διατύΠώσούμε κατοΠιν τον σχετικο νομο. Δηλαδή τολιανικο εμΠοριο δε δημιούργήθηκε στις Πολεις ατιο τηφύση τού για να Προξενήσει ζημιές, αλλα για το αντί­θετο. Γιατί, Πραγματικα Πως δεν θα ήταν εύεργέτης οκαθένας Πού μια οΠοιαδήΠοτε Περιούσία τοσο δύσανα­λογη και ασύμμετρη, την κατανέμει έτσι Πού να γίνει

εε842 λολ 843

ἀΠεργάζηΤΟ(; ΤΟΠΤΟ ἡμῖν χρὴ Φόνοι και την 5 κανονική και συμμετρική; Αυτο πρεπεινα παραδεχθουμεΤΟΟ νομίσματος απεργαζεσθαι δυναμιν, και τον εμ­ οτι κανει κι η δυναμη του νομισαματος κι ας προσθεσου­παρον επι τουτῳ τεταχθαι δειλεγειν. Και μισθωτος με, και το επαγγελμα του εμπορου. Κι ο εργατης πουκαι πανδοκευς και αλλα, τα μεν ευσχημονεστερα, πληρώνεται κι ο ξενοδοχος και ολοι οσοι ασκουν επαγ­Τά ὁἑ ἀοχημονἑστρρα νιγνομενα, τουτο γε παντα γελματα αξιοπρεπεστερα ή καπως χονδροειδή, εχουνδυναται, πασιν επικουριαν ταις χρειαις εξευπορειν ο ολοι αυτον τον προορισμο: να Θρισκουν τροπους για νακαι ρμαλοτητα ταις ουσιαις. Τι ποτε δη το μή καλον ικανοποιουν τις αναγκες ολων και να αποκαθιστουν τηναυτο μηδι ευσχημον δοκειν ειναι, και τι Τα ὅιαΰε· ΙΘΟΟΙΡΟΠΙΟ αλιομεσο σἶιςῖ Περιουθιεθ­ Ας Ιδοϋμεἱι λθιῃονιεληκος τυγχανει, ιδωμεν, ινα ει μη και το ολον, γιατι θεωρουνται αυτα ταεπαγγελματα τοσο λιγο εντιμααλλ“ ουν μερη νε εξιασωμεθα νομῳ, Πρανμ, εσθο, 5 και αναξιοπρεπη και τι εχει συντεινει στη δυσιρημισηως ἐοικεν, ου φαυλον, ουδε σμικρας δεομενον τους, ωστε, αν δεν κατορθωσουμε να τα θεραπευσουμεἀρεἶἡςς ολα, να θεραπευσουμε' μερικα τουλαχιστο με το νομο

Κ/\Ε|Ν|ΑΣ Πῶς λἑδ/εἰς; μας. Το εγχειρημα αυτο, οπως φαινεται, δεν ειναι ουτεΑΘΗΝΜΟΣ: Ώ Φίλε κλε"/¿Ο! σμικρρν γενος ανθρώπων ασήμαντο, ουτε απαιτει μικρή δοση αρετής.

Κω. Φοσεί ὀλίγον καί άκρα τροφή τεθραμμενον, ι0 ΚΛΕΙΝΙΑΣ: Τι θελεις να πεις;ὁων είς χρείης Τε και ὲπιαυμιας τινῶν εμπιπτῃ, ιι , ΑΘΗΝΜΩΣ: Φιλε μου Κλεινια, υπαρχει ενα σπανιο ειδοςκαρτερειν προς το μετριον δυνατον εστιν, και οταν ανθρωπων, ολιγαριθμο απο τη φυση του, πουεχει λαθειἐξῇ χρήμεῃα λοΰεῇ/ Πολλα νήΦε¿ και ῃρότερον εξαιρετικη ανατροφή. Οταν, λοιπον, φτασει στηναιρειται του πολλου το του μετραυ εχομενον· τα αναγκη και την επιθυμια καποιου|πραγματος, εχει' τηαρ των ανθρωπων πλήθη παν τσυναντιον εχει του­ 5 δυναμη να συγκρατειται στο σωστο μετρο. Κι ενω ειναιτρις, δεομενα τε αμετρως δειται και εξον κερδαι­ στο χερι του να κερδισει πολλα χρήματα, παραμενεινειν Τα μέτρια, απλήστως αιρειται κερδαινειν, διο νηφαλιο και προτιμα απο τη μεγαλη ποσοτητα, το συμ­Πάντα τα περι τήν καπηλειαν και εμποριαν και παν­ φωνο με το μετρο. Τα μεγαλα πλήθη ομως εχουν απο­ὅοκείσν νένη ὁιρὅἑαληται τε και εν αιαχροις νενο­ λυτα αντίθετες διαθεσεις απο το ειδος αυτων των αν­νεν ονειδεσιν. ιιἔπει ει' τις, ο μή ποτε γενοιτο ουδε ιι) Θρὼπων. Δηλαδή οι αναγκες τους ειναι υπερθολικες και,ἐσἶω Προσανονκααειεν ­ γελσιον μεν ειπειν, ενώ μπορουν να αρκεσθουν σε ενα λογικο κερδος, προ­όμως ρε ειρήσεται ­ πανδοκευσαι τους πανταχῇ 0 τιμουν να κυνηγουν το υπερμετρο κερδος. Γι' αυτο ολεςἀρίσἶοως ἀνὁρας επι τινα χρόνον, ἡ καπηλευειν ή οι ταξεις που ασχολουνται με το λιανικο και χονδρικοτι τῶν τοιουτων πραττειν, ή και γυναῖκας ἐκ τινος εμποριο και τα ξενοδοχεία εχουν συκοφαντηθει καιἀνάνκης ειμρρμἑνης του τοιουτου μετασχειν τρο­ εχουν κατακριθει σαν αισχροι και ντροπιασμενοι. Γιατιπου, γνριημεν αν ως φιλον και αναπητον εστιν Η αν κανενας καμει πραγμα που δεν ευχομαι ποτε να γινει

­ κι ειναι γελοιο να το πουμε, αλλα θα το πουμε ­υποχρεωσει δηλαδή τους πιο εναρετους ανθρωπους σ”ολα τα μερη για λιγο χρονικο διαστημα να γινουν ξενο­δοχοι ή μικρεμποροι ή να ασκήσουν καποιο απο αυτα ταεπαγγελματα, ή κι αν γυναικες ακομη απο μοιραίααναγκη μεταοχουν σ' αυτες τις ασχολίες, τοτε θα δουμεποσο προσφιλες και αγαπητο θα γινοταν το καθενα απο

844 845

ἐκαστον τούτων και' εἰ κατα λογον αδιαφθορον οωῖη τη εηογγὲλμσῖο· κο' Ποσο· αν εφορμὸζονηῃ μενίννοπο ἐν μηηἐὁς ἄν καί ΠΟΟΦΟΠ σχήμοῖγ ῃμῶτο λογικο και αδιαφθορο τροπο, θα νιώθαμε για ολα αυτα

, _ ν _ ­Ε Ι ι 7­ το σεθασοπουτε ει κανεί ιατ τεακαιτντα τοιαύτα παντα· νυν δε οποταν εις ερημους τις μ Ο Φ Ω γ η μη ρ ηκαπηλείας ένεκα τοπους και' πανταχοσε μήκη ἐχον­ 9ιιι.ι ηομομονο Τομ­ _'­ώμο ομωοι οῷοο Ο κοθένοο γιο εύκολοτας οδών ἰδρυσαμενος οίκήσεις, ἐν απορία γιγνο­ κέρδος. Χοζεμ σε έρημο μέρη κο! οηομ μΠορΧομν μο­μένοως καωλύσεσἰν ἀνσἴἴητοἶς δεχόμενος ἡ Π]­[ὁ κρυνοί δρομοι προς ολες τις κατευθύνσεις, σπίτια καιχειμώγωγ άγριων οτα ὲλαονομενους, εύδιεινην γα­ υποδέχεται σε ανναπαυτικα καταλύμματα ταξιδιώτες πουλήνην Πορασχών ἡ Πνίνεσἰν ἀνοψυχἠνν Τά μεἶά Ό Θρισκοννται σε δυσκολη θεση η αναγκναζσνται απο αγριεςτοοτο ούχ ως εταίρους δεξαμενος φιλικα παρασχῃ καταιγιδες να αναζητησουν, αποφεύγοντας τους ανε­ξἑνἰα ὲηὁμενο ταῖς ωιοὁοχαἶςν ὡς δε ὲχθρονς α¿χ_ μονυς και την αποπνιχτικη ζεστη, τη γαληνη και τη δρο­μο/χώἶοως κεχειρωμέγοος απολυτρωσῃ των μακρο­ σια.... 'Οταν, υστερα απ αυτα, αντι να τους δεχθούντατων καί αδίκων καί ακαθαρτων λύτρων, ταύτα σον Φιλουη κο' να Τοως δωσοωνι εκτος οηο σΤεγη= ταεστιν και' τα τοιαύτα εν σύμπασιν τοῖς τοιούτοις ί› δώρα που δίνονται στους ξενους που φιλοξενεί κανείς,[ὁρθως] ἀμαρωνὁμενο Τάς ὀἰαὅο/ως Τῇ Τῆς, Φ­[Ο_ τους συμπεριφερονται σα να είναι εχθροί η ανιχμαλωτοι

ρίας ὲπικουρησει παρεσκεύακοτα. Τούτων ούν χρη ηολεμοω Κω Τους νοηελεηθερωνει ηῷοω ηληρωσουγ ΘΟ­Φάρμηκογ ἀεί Τέμγειγ τον νομοοετην. Ορθον μεν ρια, αδικα και 'ανοσία λυτρα... Απ 'αυτα και παρομοιαδη παλαι τε εἰρημένον ως προς δύο μαχεσθαι καί 5 Το εγκλημονῖο εχουν οηοκῖησει κακη Φημη Το εηογγελ“εναντία χαλεπον, καθαπερ εν ταϊς νοοοις πολλοίς μοΤο ηοω εγιναν νγιο νο 'μος βοηθησουν σε δωσκολεἶἶτε αλλοισιν­ και' δή καί νύν η τούτων καί περί ταύτα ηἦρισῖοσειη· ΠΟ Οοο ηηῖο ηρεηει νο Θρει μια κσἶ καληεστιν προς δύο μαχη, πενιαν και' πλούτον, τον μεν Φορμηκο Ο νἶ)μΟΘεΤηη·7ψωχήν ὅἰενρθσρκὁτο Τρωφῇ Τῶν ἀνθρώἴἶωνν Τήν δέ Και Βεθαια ειναι σωστη η παλια παροιμια που λεει οτιλύπαις προτετραμμενην είς αναισχυντίαν αύτην, ο ειναι δυσκολο να καταπολεμει καποιος δυο πραγματαΤίς ούν δή Τῆς νὁσωνς ταύτης ἀρωνή νίννοπ· ἄν και μαλιστα αντιθετα μεταξυ τους, οπως συμθαινενι μεἐν νουν ὲχοὐσῃ Πόλα; Πρωων μέν ὀῃ σμγκροῃῇῳ τις αρρωστειες καινπολλα αλλα πραγματα. Ο νομνοθετηςχρῆο­θε" κατά δύναμιν τῷ των καπηλων γενει, έ­ δηλαδη συγκεκριμενα, πρεπει να πολεμησει εδω εναν­πειτα τούτοις τῶν ανθρωπων προσταττειν ὡν δια­ ίι των ομνο εΧθηων= του ηλοηῖομ κο! της Φτὼλειοηι οηοΦθεἰρομἑνων οὐκ ἄν νίννοπο μενάλη λνμη Τῇ Πὸε τα οποια το εννα διαφθείνρει με την μαλθακοτητα τηνλει, τρίτον δε αύτοϊς τοῖς μετασχούσι τούτων των ανθρωπινη ψυχη, και το αλλον την σπρωχνει, με τα θα­ὲΠπηὁε“μάΤων εὑρεῖν μηχανήν ὁΠως ήθη μή ἀνἑ_ σανα, στην ξαδιαντροπια. Ποια γιατρεια θα μπορουσαμεὀην ἀνωσχυνῇος Τε καί ἀνελεωθέροω ψυχης με­ τι να Θρνουμε, λοιπον, για μια τετοια αρρωστεια σε μια πολητοχα συμοήσεται γίγνεσθαι ραοίως, που εχει οδηγο της τον ορθο λογο; Πρωτα­πρωτα να

υπαρχει οσο είναι δυνατο μικροτερος αριθμος καπηλων.“ 'Επειτα το επαγγελμα αυτο να ανατίθεται σε ανθρώπους,

τιου αν τυχον διαφθαρούν, δε θα μολυνθεί πολύ η πολη.Τρίτο να φροντίσουμε να θρούμε τροπο, ώστε εκείνοιπου ασκούν αυτα τα επαγγελματα να μη παρασύρονταιεύκολα στις συνήθειες που κανουν την ψυχη αδιαν­τροπη και αναξια ελεύθερου ανθρώπου.

55

Βἐίθθά?

Μεῃἀ δή Τά νυν εἰρημἑνσγ Περί ΤΩΠΤΟ νόμος [ΚΛΕ|Ν|ΑΣ: 'Οσοι εχουν καμει ταξίδια, εχουν υποστεί ολες

αγαθη τυχη τοιοσδε ἡμῖν γιννεσθω· Μαγνητων, ους αυτες τις ταλαιπωρίες που εξιστορησες, φίλε μου. Γι»

ο θεος ανορθων πάλιν κατοικίζει, νεωμοροι οσοι ίι Ομΐὀ Ο νόμος ηομ θα μηονομεμσομμε ηρὲηεί νο είναιτῶν τετταρακοντα καί πεντακιοχιλίων εστιών είσιν, Ομστηρὀς·

Θ ΜΕΓΙΛΛΟΣ: Παρα πολυ αυστηρος μαλιστα]μήτε καπηλος εκων μηδί ακων μηδείς νιγνεσ ωμηὅ­ ἐμτωρος μήῖε δγοκονγ­αν μηδ· ηνῃγ/Ο κεκΤημἑ_ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Μετα το προοίμιο που είπαμε τωρα, ας διατυ­

νθς ἰδίώτσίς ΤΟΪΟ μη ἐξ ἴυΟυ ὲαυτῷ, πλην πητρί Ξ: πὡσουμε τον παρακατω νομο κι ας του ευχηθουμε καλή

καί μητρί καί τοῖς έτι τουτων είς το ανω γενεσιν καί ε εππυχισἶπασι τοῖς αυτου πρεσθυτεροις, οσοι ελευθεροι

εεττ·

Σ αυτή την πολη των Μαγνήτων, που ο θεος ιδρυειὲλευθἑρως­ Τό 6­ ὲλεωθεργκὁν καί ἀνελεωθερον παλι και αποικίζει, κανενας απο τους μεγαλους ιδιοκτή­

ακριθως μεν ου ραδιον νομοθετεῖν, κρινεσθω γε τες που θα είναι αρχηγοί των πεντε χιλιαδων σαραντα

μήν υπο τῶν τα αριστεῖα είληφοτων τῶ εκείνων ί› κμΐοίκίὼνί ηη μη νίνεμ με τη Θέληση Τομ η με Τη θἰθ.

μίσει τε καί ασπασμῷ. ”Ος δ” αν καπηλείας της ι ούτε μίκρἑμηομοηι Ομῖε νι Ονοληθεί κμμίὀν μηηρεσίοανελευθερου τεχνη τινί μετασχῃ, νραφεσθω μεν κοντα σε ιδιώτες που είναι κατὼτεροί τουγ εκτος απο

αυτον γενους αίσχμνης ο θουλομενος προς τους Ϊ? ἶἶν Ποῖὲμοω Τη ίἱηΐέμο Τομι ἶομη Πμονὸνομη Τομ Ζω­ Εῖ ο ους τους μεγα υτερους απο τον εαυτο του που ααρετῃ πρώτουςίκεκριμενους, εαν δε δοξῃ αναξίῳ

Οὐ ΠΟΤ ώαν ιη γη τους εξυπηρετήσει σαν ελευθερους ανθρωπους, ελευ­ὲπιτηδευματι καταρρυπαίνειν την αυτ ρ_

ἑστίαν, δεθείς ενιαυτον αποσχεσθω του τοιουτου, θερος κι ο ιδιος. Οσον αφορα τις ασχολίες που ταιρια­

καί εαν αυθις έτη δυο καί ὲφί εκαστης αλὼσεως 99ιι.ι ζομν η δεν Τωριμζομν σγ έναν ελεμθεμο ὀνθρωηοι είναιΤούς δεσμούς μή Πσυἐσθω ὁῃλοσγάζων [Τὸν ἐμ­ δυσκολο να τις καθορίσει με ακρίθεια ο νομος. Μια

Μ· τετοια κρίση ανήκει περισσοτερο σε κείνους που εχουνπροσθεν χρονονί. Δευτερος μην νομος· ετοικονείναι χρεών ή ξενον ος αν μελλη καπηλευσειν· το θεωρηθεί αριστοι επειδή αποστρεφονται το δευτερο και

δε τρίτον καί τρίτος­ “Οπως ὡς αριστος ή καί κακος αγαπουν το πρώτο. Όποιος, με οποιοδήποτε προσχημα,ως ῆκγσῖο ὁ Τογουως ἡμῖν ἡ Πω/Ογκος ἐν Τη Πόλα ασκήσει το ανελευθερο επαγγελμα του καπήλου, μπορεί

­ ν Υ · να τον καταγγείλλει οτι ντροπιαζει την οικογενεια τουτους νομοφυλακας χρή νοησαι φυλακας ειναι μημόνον ὲκεἰνων Οὐς ΦΠ/\άΤΤεΙν ὑάὀίον μή Παρω/ὸ_ οποιος θελει στους πολίτες που θεωρουνται πρωτοι ως

προς την αρετή. Αν δε θεωρηθεί οτι κηλιδωνει με αναξιοεπαγγελμα το πατρικο του σπίτι, θα καταδικασθεί σεφυλακιση ενος χρονου και θα εγκαταλείψει το επαγγελ­μα. Αν ομως το επαναλαθει, τοτε ας φυλακισθεί δυοχρονιαγ και καθε Φορο που θα το ξανακαμνει, ο χρονοςτης φυλακισης θα διπλασιαζεται. Δευτερος νομος: Μο­νον ενας μετοικος ή ξενος, θα εχει το δικαίωμα ναασκεί το επαγγελμα του μικρεμπορου. Τελος, να και οτρίτος νομος: Για να γίνουν οσο το δυνατο καλυτεροιή και λιγοτερο κακοί οι τετοιοι συγκατοικοί μας στηνπολη, οι νομοφυλακες πρεπει να θαλουν καλα στο μυαλοτους οτι δεν πρεπει να επιθλεπουν μοναχα εκείνους

48 εε­.ι.μεΒΑΘ

μυυς καί κακσὐς Υἴγνευθθί. ὅσοι γενεσει καί τρο­ ίπου είναι εύκολο να τους εμποδίσουν να παραθούν τουςφαῖς εύ πεπαίδευνται, τους δε μη τοιούτους επιτη­ τι

δεύματά τε επιτηδεύοντας ά ροπην έχει τινά ίσχυ­ράν προς το προτρεπειν κακούς γίγνεσθαι, φύλα­κτεον μάλλον. Ταύτῃ δή τά περί τήν καπηλείανπολλην ούσαν καί πολλά επιτηδεύματα τοιαύτα κε­ 5

κτημενην, δσαπερ άν αύτῶν λειφθῇ δοξαντα εκπολλης άνάγκης εν τῇ πολει δεῖν είναι, συνελθεῖναύ χρεών περί ταύτα τούς νομοφύλακας μετά τῶνεμπείρων εκάστης καπηλείας, καθάπερ έμπροσθεν ε

επετάξαμεν της κιθδηλείας περι, συγγενοῦς τούτῳπράγματος, συνελθοντας δε ἰδεῖν λημμά τε καίάνάλωμα τί ποτε τῷ καπήλῳ κερδος ποιεῖ το με­τριον, γράψαντας δε θεῖναι,το γιγνομενον άνάλωμα 5

καί λῆμμα καί φύλάττειν, τά μεν άγορανομους, τάδε άστύνάμους, τά δε άγρονομους· καί σχεδον ού­τως άν καπηλεία τά μεν ὡφελοῖ εκάστούς, σμικρο­τατα δε άν θλάπτοι τούς εν ταῖς πολεσι χρωμε­νους. ίίί

”Οσα τις άν ομολογῶν συνθεσθαι μή ποιῇ κατά 6

τάς ομολογίας, πλην ὡν άν νόμοι άπείργωσιν ήψήφισμα, ή τινος ύπο αδίκου θιασθείς ανάγκηςομολογησῃ, καί εάν άπο τύχης άπροσδοκήτου τιςάκων κωλυθῇ, δίκας είναι τῶν άλλων άτελούς ομο­ 5

λογίας εν ταῖς φιιλετικαῖσιν δίκαις, εάν ὲν διαιτη­ταῖς η γείτοσιν έμπροσθεν μη δύνωνται διαλλάττε­σθαι.

'Ηφαίστου καί 'Αθηνάς ίερον το των δημιούρ­γῶν γενος, οί' τον θίον ἡμῖν συγκατεσκευάκασιν ιίιτεχναις, 'Άρεως δ” αύ καί ,Αθηνάς οί τά τῶν δη­ ε

›

νομούς και να προξενούν κακο, χάρη στην καταγωγηκαι την καλη τους μορφωση, αλλά και τους αντίθετους,που δεν είχαν αυτο το προνομιο, και που ασκούν επαγ­γελματα που εχουν μεγάλη επιρροή στο να τους παρα­σύρουν να γίνονται κακοί. Αυτούς μάλιστα πρεπει νατους προσεχουν περισσοτερο. Να λοιπον, πως θα ρυθ­μίσουμε το μικρεμποριο, που περιλαμθάνει πολλά είδηκαι είναι τοσο γεμάτο απο δουλικες απασχολησεις, πουτα αφηνουμε να υπάρχουν επειδη τα θεωρούμε απολύ­τως απαραίτητα για την πολη. Για τον καθορισμο τωνσχετικών κανονων, πρεπει να συνεδριάσουν οι νομοφύ­λακες με τους πραγματογνώμονες σε κάθε είδος καπη­λείας οπως ακριθώς καθορίσαμε προηγουμενως για τηνκιθδηλία, είδος συγγενικά με το μικρεμποριο. Αφού, λοι­πον, συνεδριάσουν να καταγράψουν ποιο κερδος είναισωστο να δίνει στον μικρεμπορο η αγορά κι η κατανά­λωσηι και να παραδώσουν ο,τι εχουν καταγράψει άλλαστους αγορανομους, άλλα στους αστυνομους και άλλαστους αγρονομους που θα επιθλεπουν την τήρηση τους.Αυτες οι προφυλάξεις θα επιτρεψουν στο μικρεμποριονα εξυπηρετεί τους ιδιώτες, προκαλώντας τη μικροτερηδυνατη ζημιά σί οσους το χρησιμοποιούν μεσα στις πο­λεις.

Για οσα ομολογεί κανείς οτι τα συμφώνησε. αλλάδεν τα εκτελεί σύμφωνα με τους ορους που εθεσε,μονον εάν είναι αντίθετα με τους νομους η κάποιο διά­ταγμα, η αν αναγκάστηκε κανείς να συνάψει εκθιαστικάκαμιον άδικη συμφωνία, η αν αυτή καταστεί ανεκτελεστηαπο κάποιο απροθλεπτο εμποδιο, τοτε δεν θα γίνειδίκη. Σε ολες τις άλλες περιπτώσεις θα γίνει δίκη γιατην μη εκτελεση της συμφωνίας στα φυλετικά δικαστη­ρια„ αν προηγουμενως οι δύο αντίδικοι δεν μπορεσουννα λύσουν τις διαφορες τους μπροστά σε διαιτητες ηστους γειτονους. Γίροστάτες των τεχνιτών είναι ο Ήφαι­στος κι η Αθηνά που δημιούργησαν τις διάφορες τεχνεςγια να κάμουν καλύτερη τη ζωη. Επίσης τους προστα­τεύουν ο 'Αρης κι η Αθηνά που εφεύραν άλλες τεχνες

850

.ιε

εει

μιουρνῶν σῷζοντες τεχναισιν ετεραις αμυντήρίοις ομονοκοο νΤο νο οιοοιοοον Το οονο Των ΤοΧνΤΤὼν­ ΔΤ·

εργα· δικαίως δε καί το τούτων γονος ίερον εστι κοίο λοοίονι κοΤ Π οονΤοΧνἰο Τοοο οἰνοι οΦΤοοωί­Τονίι ολ

τούτων τῷν Θεῶν. Ούτοι δή παντες χώραν καί δή­ οοΤοοο Τοοο οοο θοοοο­ Ποονοον ολοΤ Τον κοοοο Τοοο

μον Θεραπεύοντες διατελούσιν, οί μεν αρχοντες ιι οἔοΤΤηοοΤὡνΤοο Την Χὼοο κοΤ Το λοοι ολλοο οΤΤοΤοή οίνοΤ

τῷν κατα πολεμον αγώνων, οί δε οργάνων τε καί Χοἠοο­Τοο οΤοοο Πολοί­οκοοο ονὡνοοι ολλοο οοοιοὴι με

έργων ἀῃοι­ελοηι/Τες γένεση/ ἐμμγσθον­ Οἶς δή Περί μισθο φτιαχνουν και αποτελειὼνουν εργαλεία και δια­

πι τοιυοω ου πρέπον αν ετη ψειιοεσοω, οεους Φορο έργο· Δεν πρέπει ετιοιιὲνωει συτοίνσ κονουν ψεύ­προγονούς αατῷν αίδούμενους. Άν δή τις δή­ τικες δουλειες, αν σεθονται τους θεοος που είναι προ­

μιουρνῶν είς χρονον είρήμενον έργον μή οποτε­ 92ι ,. γονοί τους. Αν, λοιπον, καποιος τεχνίτης, απο δικο του

λὲσῃ διά κάκηι/7 μηδέν Τόν ὅγοδὁτην Θεόν ὲῃωὅε­ σφαλμα, δεν τελειώσει τη δουλεια που ανελαθε στην

σθείς, ήγούμενος ως οίκείον συνγνωμονα είναι οοίοοὲνη οοοθοομίοι Χωοἰο νο οοοοοΤοί κοΤοοΤν Το θεοθεον, ούδέν τῷ νῷ ολἐπων, πρῷτον μεν δίκην τῷ οοο Τοο οοωοο Το μοοο νο ζεν νοί­ΤἰζονΤοοι ί­Τοοο οΤΤΊν

Θεῷ υΦέξει, δεύτερον δέ ἑπομενος αὐτῷ νομος 5 τοφλωση του νου του, οτι ο δικος του θεος θα τον

κείσθω. Τήν τιμήν τῶν έργων οφειλετω ών αν τον οονΧωοοοοΤι ΤΤοὼΤοτΤΤοὡΤο οι οοΤον Το θεο Θο οὡοοΤ

ειωοι/Το ψεοσῃπῃ καί Πόλιν ἐξ άρχης ἐν Τῷ βη­ λογο κι επειτα εκτος τοοτου θα υπαρχει γιο αυτον ο εξης

Θεντιχρονῳ προίκα εξερναζεσθω. Καίαναιρούμενῳ νοί­Τοο? ΟΦοἰλοΤ νο οληοὡοοΤ Το ονΤΤΤΤμο Τοο οονοο νΤο

δί έργον σύμοουλευτής νομος, απερ τῷ πωλοιιντι το οποίο εξαπατησε τον πελατη του και να το ξαναφτια­

συνεοούλευεν, μή πλεονος τιμαν διαπειρῷμενον ισ ἔοΤ οολΤ οοο Την οοΧίἹ οωοεον οτθισυμφωνημενο χρο­

ὐλλ, ὡς απλούστατα τῆς αξίας, ταοτον δή προστατ­ νικο διαστημα. Και σο οποιον αναλαμθανει μια δουλεια,τει και' τῷ οι/οιροιιμἑνῳ ¬ γιγνώσκει γάρ ὁ γε δη­ αυτος ο νομος δίνει την ίδια συμθουλη που­εδωσε και

μιουργος τήν αξίαν ­ ἐν ελεύθερων ούν πολεσιν στον πωλΠΤἠι νο μη οοοοοοθοί οίίλοοἡ νο ζΤιΤἡοοΤ μονο­ού δή ποτε χρή τεχνη, σαφεί τε καί αψεύδεί φύσει Η λοΤοοο ονΤίΤΤμο οοῖ οοο οξίζοι οκοιοὼο Το ομοοοοοί­Το¬

Πραγματι, δίαπειρασθαι τῶν ίδιωτῶν τεχναζοντα Την ίδια, λοιπον, διαταξη επιθαλλει και σο αυτον που

αύτον τον δημιουργον, δίκας δε είναι τούτων τῷ ονολοοοονο ένο ὲονοι νΤοΤΤ οοοοΤο ο ΤοΧνΤΤΤιΩ ἔοοοίαδικούμενῳ προς τον αδικοηντα 'Εάν δε τις ἐκ­ ποση είναι η αξία του. Στιςςπολεις των ελευθερων αν­

δούς αο δημιουρνῷ μή οποοῷ τοος μισοοος ορθώς θρὡπων, ο τεχνίτης δεν πρεπει να κανει καταχρηση τηςκατα τήν ἐννομον ομολογίαν γενομενην, Δία δε ο τεχνης του, που απο τη φαση της είναι ενα πραγμα

πολιοιιχον καί Άθηναν κοινωνούς πολιτείας ατιμα­ ξεκαθαρο και αληθινο, και να προσπαθεί ο ίδιος ο τεχνί­ζων, οραχύ κερδος αναπῷν, λύῃ μεγαλος κοινω­ της να εξαπατησει με τεχνασματα τους ιδιώτες, αλλα ο

νίας, νομος ο οοήθῷν έστω τῷ τής πολεως συν­ αδικουμενος να μπορεί να Βρίσκει το δίκαιο απεναντι.

εκείνου που τον αδίκηοε. Αν παλι καποιος πελατηςεδωσε παραγγελία σ” ενα τεχνίτη και δεν πληρώνει το

Α αντίτιμο της ακριθώς οπως ορίστηκε στη νομιμη συμφω­νία περιφρονώντας τον πολιουχο Δία και την Αθηνα πουσυμμετέχουν στη ζωη της πολης και προτιμώντας εναμικρο κερδος, σπαζει τους μεγαλους δεσμους αυτηςτης κοινοτητας. να ο νομος πουι με τη οοηθεια τωνθεών, θα προστατευσει τους δεσμους που ενώνουν την

ε52853

μεπι Θεῶν­ Ός γάρ ἄν Πρωιμειψαμενος ὲρ­ ιι τιολη: οτιοιος 'εχει τιαραγγείλει μια δουλεια και δεν τιλη­γον μγσθομς μή ἀῃοδιηῷ εν χρονοις τοίς ομολογη­ ρωνει το αντίτιμο της μεσα στην καθορισμενη τιροθε­θεἶσῃ/, δπτλουν Πρσῇέσθω. ὲάν δέ ενιαυτος σμια, ας πληρωνει τα διτιλα. Αν αφησει να τιερασει εναςὲξἑλθη] Τῶν ἄλλων ἀἶόκων ὁγ/Τωνχρημάἶωνγ ὸῃὁσμ χρονος, ενω κανενα αλλο γρηματικο ποσο δανεισμενοδανειαμῷ συμὀαλλει τις, ουτος τῇ δραχμῇ ὲκα­ ιι υτιο αλλες συνθηκες δεν φερνειτοκο,|αυτος'θα τιληρω­μηνός ἑΠω8ε/Παν κσΤαῃΘἑΤω] δίκας δέ εἴγε" νει τοκο ενα οθολο για καθε δραχμη το μηνα, και οιτουτων εν τοῖς κατα φυλας δικαστηρίοις. δικες αυτου του ­ειδους θα εκδικαζονται ατιο τα δικα­

ιις δέ ἐν Πσρέονῳ Περί Πῦν κατά Πό^εμΟν σΤηρκ1κ9θε Φυλης“ . . . ,ὁ\/Των σωτηρίας] στροῖηγων Τε καί ὁ­ ι. Αφου μιλησαμε γενικα για τους τεχνιτες, ειναι δι­σοι περί ταυτα τεχνικοί, δίκαιον είτιείν, οτι το τια­ καιο να μιλησουμε, εστω και εντιαρεργω, για κείνουςράῃμν ὲμι/ἠσθημεγ δημιουργῶν· ος τουτοις αυ, κα­ τιου|σε καιρο τιολεμου ειναι τεχνίτες της σωτηρίας, δη­Θάπερ ὲκείνογς] Οἴον ἑῃἑμοις Οιζισιν δημιουργοίς. λαδη για τους στρατηγους και τους αλλους τεγνικους.Εάν ἄρα καί Τούτων ἀνελὁμεγ/ος δημόσιοι/ ἐρ­ σ αυτα τα θεματα. Σε κείνον αναμεσα σ αυτους' τιουεἴθ. ὲκών εῇε Προσωχθἑν καλώς ὲξεργασηται, ιιι θα αναλαθει, αυθορμητα η υστερα ατιο εντολη, κατιοιοΤάς τιμάς Οι· δή μισθοί πολεμικοϊς ανδρασιν είσίν, 0 εργο ωφέλιμο για το δημοσιο, και το τελειώσει καλα, οαιτοδιδῷ δικαίως, ο νομος αυτον ετιαινῶν ουιτοτε δήμος' θα του ατιοδὼσει τις οφειλομενες τιμες, τιμεςκαμεἶπμ­ ἐὰν δέ Προαμειιυαμενος έργον τι τῶν που ειναι σαν μισθος 'για τουςανθρωτιους ιτου ασχο­κατα ττολεμον καλών έργων μή αιτοδιδῷ, μεμψεται. λουνται με ταιτολεμικα και ο νομος δεν θα τιαψει τιοτεούν Οὐῖος ὲΠα[νῳ Περί Τοιπων ἡμῖν μεμειγ­ ι› να 'τον ετιαινει. Αλλα θα τον κατακρίνει, αν ευεργετηθειμένος κείσθω, συμὅοωλευτἰκός] Οὐ θγασῃκός, Τῷ απο κατιοιο ωραιο ιτολεμικο εργο και δενςαιτοδωσει τιςΠλήθεγ Τῶν Πολπῶν, ῃμην Τούς ἀγηΘους ανδρας, τιμες τιου τιρετιει. Ας διατυτιωσουμε, λοιτιον, γι αυτα ταόσο! σωτηρες Της Πόλεως είσι συμιτασης είτε 977" ζητηματα, ενα νομο αναμικτο με ετιαινοσ και συμθουλευ­ἀνδρείως εἴῃ: Πολεμἰκσῖς μηχανσἶς, δεμῖἑρομς: τικο, τιου δεν θα ειναι ομως υτιογρεωτικος για' το πληθοςΠρώτοἰς, γάρ Τό μἑγγστον γέρος­ ηεδόαθω τοῖς τα των οτιλιτων, και θα τιμα σε δευτερττμοιρα ολους τουςτων ανααων νομοθετων γράμματα τιιιαν δίθΦΘιΟὐι/· γεννσίοωθ θνῖθεἦ οσοι ϋθηθξθν σωῖηθεθ Ολθθ Της Πθ­τως δυνηθεῖσιν. !› λης, ειτε με το θαρρος τους, ειτε με τιολεμικες εφευρε­

τά μέν δή μεγιστα τῶν συμθολαίων, οσα προς σεις. Γιατι το τιρωτο και μεγαλυτερο θραθειο τιρετιει ναἀλλἠλομς ἄνθρωποι αυμὅαλλουσιν, τιλήν γε ορφα­ δοθεί σε κείνους τιου σταθηκαν ικανοί να δείξουν το"κών καί Τῆς Τῶν ὲηπρῶῖων ὲῃγμελείμς Τῶν ὸρφα­ μεγαλυτερο σεθασμο στις γρατιτες συμθουλες των κα­νῶν, σχεδον ἡμῖν διατετακται· ταυτα δέ δή Ι­ίεπι λὡν νομοθεῖώγ·τα νυν είρημενα αναγκαῖον αμως γε πως ταξασθαι. ι› Ετακτοτιοιησαμε, λοιτιον,'τις στιουδαιοτερες συμθα­τούτων δε αρχαί παντων αί' τε των τελευταν μελ­ σεις, οσες συνατιτουν μεταξυ τους οι ανθρωτιοι, εκτοςλοἢ/Των ὲῃιθμμιαι της διαθεσεως αί' τε των μηδεν εκείνων που αναφερονται στα ορφανα και τις φροντίδες

τιου τιρετιει ν' αναλαθουν γι) αυτα οι κηδεμονες τους.Γι, αυτα τα τελευταία, λοιτιον, υστερα ατι' οσα είτιαμετωρα, είναι αναγκη να διατυτιὼσουμε τις διαταξεις τιουμπορουμε. Βασεις για ολες αυτες τις διαταξεις είναι,είτε οι ειτιθυμίες των μελλοθανατων που αφησαν διαθη­

αι ι 855854ι ®`

Ἰἔι

τα τιαραιταν διαθεμενων ταχαι· αναγκαιον δέ εἴτιον, κη,' ειτε τα ιτεριστατικα, που εμτιοδισαν μεριιἶοώςι ν,ώ κλεινω, ελεψας ιωτῶν Περι Προς Τε Το εοσκολον ιι οαησουν κσμιον στιολυτωο δισῆηκη­ Χοησιιιοῇοιησσ 'τηχΟλεΠὁν­ Οὐὁὲ γάρ ἀΤΟκΤΟν δω/αων ὲσγ Οητο λεξη <<ανανκη>>,|4Κλεινια, αιτοαλειτοντας στις δυσκολιεςκω. ὁγάαςορα αλλήλων και και στις δυσαρεσκειες 'ιτου ειναι συνακολουθες αυτωνένω/τω ῃθειντ' αν τοις τε ναμοις και τοῖς τῶν των ζητηματων. |Γιατι Θεθαια δεν ειναι δυνατον αῷη­ῆθεσἰν καί ἶοἶς ΟὺΤῶν τοῖς ἐμΠρΟσΘεν Πριν σουμε ατακτοτιοιητα αυτα τα θεματα. Αν δεν το κανουμεδιατιθεσθαι μέλλειν, ει' τις εξουσιαν δωσει αιτλὼς ιιι αυτο, οι διαθετες, θα εκαναν διαθηκες ο καθενας ανα­

.Ι [Ον είνα! δἰαθήκην ήν ἄν ῃς ὅιηθηται ο λογα με τη νοοτροτιια τους τιολυ διαφορετικες και αν­εἶωῖως εκωθ Ι ­ ΤΟΟ Θίοω Τέ/χει Άι/Οητως τιθετες οχι μόνο με τους ναμαυς, αλλα και με τις δια­οηωΟἕἔ]νκ:2ἔ®ἐἴΟ:ἔἕ'Ξω|5(;ἑνωςΠι/ει τρατιον έχομεν θεσεις των ζωντανων και μι εκεινες τιου ειχαν οι ιδιοιἔ?|ῖ„[λε?σΤΟ!, όταν ήδη μέ/ιλειν ηγωμεθα τελευταν. την ετιοχη ιτου δεν σκετιτονταν ακαμη να καμουν διαθη­

ΚΑΗΝΙΑΣ: Πῶς τοιζιτο, ώ ξενε, λεγεις; 5 κη, ωστε ιτολυλιγο θα μπορουσε να αναγνωρισει κανειςχολεἴῖὁν ὲσΤ­7 ώ κλε"/ία μἑλλων ιηνθρω­ σαν απολυτα εγκυρες ολες τις διαταξεις της διαθηκης:Τε/\εωΤήσε[ν7 καί μεστὁν λόγου τοις νομοθε­ την οιτοια θα συνταξει καιτσιος με οποιαδηποτε ψυχικηΤΟΚ: εὐ μάλλσ Φοὅερορ και δυσχεροιιςι διαθεση στατελος της ςωηςτου. Γιατι θεθαια οι ιτερισ­Πῇ; σοτεροι κατα' καιτοιο τροιτο εχουμε ξαναμωραθει και το

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ζητων ειναι κύριος αιταντων, εἴωθε ΜΘΤ ιο μιλσλο μας ἶῖινοι εξοσθενηιλενοι Οῖἴον νομιζοϋμε Πως Ολέγειν. ιι θανατος Βρισκεται τιια ιτολυ κοντα.ΠΟΪΟ δή; Κ/ιΕ|Ν|ΑΣ: Τι θελεις να τιεις μ αυτο, Φιλε μου;Δε"/ών γε] ώ θεοί, φηων] εἰ Τά ὲμά ἐμοι' ΑΘΙ­ΙΝΑΙΟΣ· Ειναι ιτολυ δυσκολομεταχειριστος, κλεινια,

μηδαμῶς ὲξεσται δοιιναι τε ατῳ αν ὲθελω και μηἰ ΘΥΘΩ μελλοἦο­νοῖθθ και εΠιΦΟΟΤι(ἶε[ τους νομοθεπες Ηεκαί Τῷ μέν Πλείωῖ Τῷ ὁι ὲλαττονα, των ατιασοι Περι Β λογους τιονλυ ετιικινδυνους και δυσκολους.εμέ φαυλοι και ασοι αναθοι Υενὐνασιν Φανερωςι κ^Ε|^||^Σ· Πως? γινἦῖω ΟΡΤΟ?

Δὅοσονἰσθέντες ἱκανῶς ἐν νὁσογςγ Οι 6” εν γηρα και ΑΘΗΝΑιΟΣ: Ατιαιτει να γινουν ολα οιτως θελει ο ιδιος καιΠω/Τοίαἰσἰν Τὐχως· η γλωσσα που νρησιμοιτοιει ειναι συνηθως γεματη οργη.κλειι×ιιλε± οοκοον, ώ ξένε· κ®^ῶς ὁοκοωσίν σοι λε· κλειινιλε· Ποια ειναι αυτη η γλωσσα;

ιιι ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ω θεοι] λεει, ειναι φοθερα να μην εχω κανεναΑΘΗΝΑΙΟΣ: Μαλθακοι ἔμοιγλ, ώ Κλεινιο, δοκουσιν οι Θ δικαιωμα να δώσω η να αρνηθὼ|σε: κεινους ιτου θελω

Παλαι νομοθετοωντες νεγονεναι και επι σμικρὸν αυτα τιου μου ανηκουν:'ιτερισσοτερο στον ενα, λιγο­Τῶν ἀνθρωῃίι/ων ηραγματων αλειτοντες τε και δια· τερα στον,αλλρ. Ατιο εκεινους ιτουοτιοκαλυφθηκαν κα­νοοὐμενοἰ νομοθξπεἶν­ κοι η καλοι ατιεναντι μου και θασανιστηκαν με τις αρρω­

στειες μου, κι αλλος με τα γηρατεια και με τις αλλεςκαθε λογής τιεριτιετειες μου. .

ιι'λιἕ!ΝιΑΣ: Δεν σου Φαινεται, Φιλε μου. ιτως μιλανε σωστα;ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Κατα τη γνώμη μου τουλαχιστο, Κλεινια, νομιζω

ιτως οι ιταλιοι νομοθετες ηταν μαλθακοι και ατι η νομο­θεσια ειναι εμιτνευσμενη ατια μια συντομη ματια καιιημωδρη ιδεα των ανθρωιτινων ττραγματων

85ο857

5 ιι/ιΕ|Ν|ΑΣ· Τι εννοεις μ” ουτο που λες;ΚΛΕΙΝΙΑΣ: Πως λεγεις.

· Τ' λο ον τουτον ὼγοθε φοὀοώμενοι, ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Επειδη, κολε μου φιλε, φοοοντον πορομοιεςΑΘΗΝΝΟΣ Ονθ Υ ὲξεῖνον τά ἑανπου ὅιΟῃ·Θε_ περιπτωσεις­ εθεσπισον το νομο που επιτρεπει στον κο­

' ' ον ετι εσον τον . . . ,τον νοι!/Γ ὲθέλη Τό Πσράπτνν ἐγώ θενο νο διοθετει την περιουσιο του συμφωνο με τηνσθω ΟΠ ως Ο ,ς ­ _ Πὁλενμἑλλουσι Τελενι­αν 923,' οπολυτη θέληση του, ολλο εγω κι εσυ, στους ετοιμοθο­

κ ι ι _ σ . ι .δε κα! συ Τοἑς ἦν Τῃλ ,Ξπρόν Ώ Φίλο! φήσΟ_ νοτους συμπολιτες σου, θο δωσουμε μιο κοπως πιο συ­ι ι ε ε ­ ι . , . · .Θπἴοκρινοωμε Ο'ἶ:μμ,Φ,μερΟν χαλετίὁν ὑμῖν ἐσῃν νετη οποντηση. ­ «Φιλοι μος, θο τους πουμε, που θομενι Κω Οἶεἶζνἔυἶ ησνῇῶν χρήμσω καίῃρὁς νε ζησετε ισως μιο μερο, εινοι δυσκολο οχι μονοχο νο

ι ο υ ετ . Ι , . ,γιννωσκειντ ΗΟΠ8: καί Τό Τῆς­ Πυθίας γράμμα 5 γνωριζετε ο,τι σος ονηκει ολλο κοι τον ιδιο σος τονυ ο ουτου , ω , , . . . .μάςἐεν νἔν Ἐνων, ούν νομοθἑΐης ών Οὐθι ῃμσς εουτο, οπως λεει η επιγροφη του μοντειου.των Δελφων

(Ρρῶν ουτῶν ειναι τιθημι ουτε τήν ουσίον τουτηντ (δηλοδἠ Το “γνὼθι σε ωΠύν”) στην Τωρινἠ ὼρο· Εγὡ=Η ι . . . . ι

σ|ιΞ ποντος δε του γένους υμών τοϋ τε έμπροσθεν λοιπον, που ειμοι νομοθετηΩ. σος λεω οτι ουτε σεις

κοιἔτου έπειτα εσομενου κοι' έτι μᾶλλον τῆς πο­ ονηκετε στον εουτο σος, ουτε ουτη η περιουσιο σοςλ ετναγ Τό Τε γένος παν κοι την ουσιον· κοι ιι ονηκει, ολλο σι ολο σος το γένος κοι το προγενεστεροεως έχω/Των Ούκ ὲάν Τις νμης θωῃείηις κοι το μετογενεστερο κοι οκομη περισσοτερο κοι ολοουτω τουτων . Ι . . . , .

ηῃοδρομών εν νοοοις ή γἡρο σολευοντος πορο το σος το γενος κοι ολη σος η περιουσιο ονηκει στην πολη.

οελτιστον διοτιθεσθοι πειθη σ“ΥΧωΡἡσΟμΟι ὲκών· Ειιομένωςι Ον° τη σῖιγμὴ Ποωιη Ορρὡστειο κοι Το γηρο­„Π δέ Τ­ Πὁλει ἄρκπον Πόση καί νένεγν Πρός 5 τειο σος τροντοξουν σον θυελλο, πορουσιοστει κοποιοςο ­Π Τό ἑνὸς ὲκάσῖοω κολοκος κοι με χοδιο σος πείσει νο διοθεσετε οντιθετοπαν τουτο Ι , , , . .Τσῃθεί ἐν μοίρας ὲλὀπτοσι δικαίως. Ύμεις δε οπο το δικοιο, μη νομισετε οτι θο συμφωνησω με τηΙἶσ­ .Ά ,ς καν εὐμενεἶς ὀνΐες Πορεύοισθε ἡγ­[ερ θεληση μου μι εσενο, ολλο θο' νομοθετησω οποὀλεπον­ημω/τι εφ Τ ­ν Πορεηεσθε τήν ονθρωπίνην· ἡμῖν τος σι ο,τι εινοι κολυτερο γιο ολη την πολη κοι στουσιν νυ . , . . . .ιἑἔτεενφί μελήσείν κηδομε­ ιι) γενος σου, κοι θο Θεσω σε δευτερη μοιρο, οπως εινοινοι ότι μάλιστα εἰς δυνομιν, ου τῶν μεν, των δέ 0 κοι το σωστο, το οτομικο συμφερον του κοθενος. Κι

.ςν _ έν Οὐν Παρσμνθγά Τε και Προοιμιο τῶν εσεις οτενιζοντος με ευσπλοχνιο κοι ευμενειο, ειθε νοου. ουτο μ . . , , . ,ώ κλεινω καί Τῶν Τελειπώντων εστω, οκολουθησετε τωρο ουτο το δρομο οπου σος οδηγει η6, ἐδεν ονθρὼπινη φυση. Εμεις Θο φροντισουμε σον κηδεμονεςο ε . . ι . .νομ ἄν διαθήκην νράφη το ουτου διοτιθεμενος, 5 γιο ολους τους δικους σος, οσο μος επιτρεπει η δυνο­

οδωνῖ ών Πατήρ ηρώων μέν Τῶν νέων κληρονο­ μης μος, χωρις νο ευνοησουμε τον «ενο σε Θορος τουποι , Ι . .ἄν ἀξνώση νίννεσθω νρσΦέΤω, Τῶν δε αλλων ολλου». Νο, λοιπον, ποιο πορηγοριο κοι ποιο προοιμιομ ὁν ἄν μὲν ὲτέρω ποιεῖσθοι διδω δεχομἑνω, Οο οπευθυνουμε, Κλεινιο, κοι στους ζωντονους κοιποι ων, . ¿ . ι ,γρσφὲσθω ΤΟΠΤΟ ωπό. ὲάν δέ Περγνίννηπῃ τις των στους νεκρους. κοι ιδου ο νομος μος.

'Οποιος συντοσσει διοθηκη γιο ν” οφησει το υπορ­χοντο του, ον έχει ποιδιο, ος γροψει πρωτον εκείνονοπο τους γυιους του που Θελει νο γινει κληρονομοςτου. Επισης θο γροψει κι εκεινον οπο τους ολλους γυι­ους του που τον δινει γιο υιοθεσιο σε κοποιον που τονΘελει. Αν περισσευει κονενος οπο τους γυιους του, που

‹

Βδθ858

, ὲΠί ΤΜ κλἠρῳ Πεηογημέι/ος! αν τι δεν υιοθετήθηκε για κανενα κλήρο και Που υτιαρχει ελ­ωεων Πἕπῳ Ηη . . , Ικίην ὲκῃεμφθήσεσθω Πίδα να σταλεί σε αΠοικία σαμφωνα με το νομο, σο αυτονκατά \/ΟΗΟ\ί/\ῖλΠΙς εἰς άῖῖῖ/ ὲξἑσγω Τῷ ῃατριδιδο­ ας εχει το δικαίωμα ο Πατερας να του δωσει αΠο τ”τουτφ των Ο, ωλν Χρπίἔμρν Παἶρὡωῳ κλἠροϋ και αλλα χρήματα οσα θελει, εκτος αΠο τον Πατρικο κλήροναι οσα |αν|εΘΘ η ·Πάσης καί ἐὰν 5 και ολες τις γορω ατι' αυτον εγκαταστασεις. Αν οι γυιοίτηςτιερι ,τον κληιλον βἶἶ ἐν ὲθἑλη είναι Περισσοτεροι ας μοιρασει ο Πατερας στον καθεναΠλείθϋίῖ ίθσ"/ι Πἦος μερ_ςκλ| Ὁπό δ άν Τωἰν τα Περισσευουμενα εκτος του κλήρου. Σ) εκείνον αΠοΥςἶμεπιἔ το Περἰοἔἑο ῖιοωμή νηἑῖιειν τουτω Των Χρητ τους γυιους Που είναι ήδη αρχηγος σιτιτιου, δε θα δίνει“ἦων ωΠΟρχω\/,Ο 0Ξ(ἑΟ7ώΤως ἡ μὲν ἄν ὲγγεδ/ωημέ_ τίΠοτα αΠο την Περιουσία. Το ίδιο θα ισχυει και για τηνμοῖωγί θμγἶπρἕ Τἶὁ Ϊ Ι 7 νἑμεῃ/ ἡ δι ἄν μή, Θ κορη, στην οιτοία υΠοσχεθηκε καΠοιος οτι θα την Παν­νος ως Ψ/ηρ ἶσομεἴοςἔἑυὅη” και ττδνἰθυγατερων τρευτεί. Σ” οιτοιαν ομως δεν είναι αρραθωνιασμενη. νανέμεἔνἰ εἴ” ὅε¬:ΐ οἔωιηἕ της ηὅίαθἠκηθ Υενὸμεί/Ο§` δωσει. Εκεινος αΠο τους γυιους ή τις θυγατερες θρεθεί(ἶωνῃ κληρξἶς ἑἶ χ Ζ ω ΤΟΟ την διαθήκην διαθε­ κληρονομος ενος ντοΠιου κλήρου μετα τη διαθήκη, αςυστερσνγ τῳ Κ ΠΡΟ ,Ερἕν δέ αρρει/Οζ μὲν μη /ιείῃῃγ 5 τον αφήσει στον κληρονομο του διαθέτη. Αν κανείς δενμενοἰἴ κΟΤἶ1λἶπἔ3Τω­θέ εφ/Ο¬ ἄνδρα μὲν τῶν θυγα­ αφήσει αρσενικα Παιδια, αλλα θηλυκα, ας ορίσει ΠοιονΘηλεἰοςτ (αν Ξθελημ υοιἶδε αατω καταλειττέτω, θελει για συζυγο μιας αΠο τις θυγατερες του και θατεκἶωιέἔ Πτἑληρονὁμοά.

Ι ἐὰν δὲ ῃὁς Ι τῳ Τελευτηοῃ τον υιοθετήσει ορίζοντας τον κληρονομο του. Αν ο γυιοςΣῖἕψὼἶ/ Πρίν εἰς άνδρας δυνατὸς ειναι τελειν, εἴτε καΠοιου Πεθανει στην Παιδική ηλικία, Πριν γινει δηλαδής Ζ ών ειτε Ποιητος, γραφετω και Περι τῆς ίθ ενήλικος, είτε γνήσιος είναι, είτε υιοθετημενος, ας γρα­

γεννηἶος τ · Τ ·ν ὁγαθἠκην γράφων τινα χρή 92ιί­ι ψει και στην ΠερίΠτωση αυτή ο διαθετης Ποιος ΠρετιειΤοίῇωπηςγ Τἔχἔςιοε Ζν ὲτῃ· Τὑχως ἀμεη/Οαι γιγνε­ να γίνει δευτερος γυιος του με καλυτερη τυχη. Αν οΠωδσ Ρῃἴἶῳὁ' 8" Ξτται ών το Παραπαν διαθήκην· διαθετης Πεθανει χωρίς να εχει κανενα αιτολατως Παιδίσθφ” ΕΟΥ εε ΪΞΠ ΎΟΖ ὁεκγῃημοριον εξελομενος, και αφήσει διαθήκη, μΠορεί να αφαιρέσει το ενα δεκατο\ζΡΟΦΠρΞ;ἶ Τητἶυεδωρἔισθαι, δωρείσθω· τα δὲ αλλα 5 αΠο τα υΠαρχοντα του κι ας το δωρήσει σ” οΠοιον θελει.εαν ῖιδ Παντα τω Ποιηθεντι αμεμπτος ίλεων Τα υιτολοιτια ολα, θα τ' αφήσει σ” εκείνον Που υιοθετησε„ἀέρα 9 ς Ι Θω ὀὐν νὁμω Ώι δίαν ὲΠιτροΠων και καμνοντας τον μ” αυτον τον τροΠο γυιο του, θαωῳ/ ωἕτον ἔῳεισαι εαν μεν· ­διαθεμενος τελευτςι γίνει αξιος της ευγνωμοσυνης του καθως και της εΠιδο­ΟΙ ,Πωξῖἶἐἶ Ξῖἕἔὸηοως τοις Παισιν εκοντας τε καί κιμασίας του νομου. 'Οταν τα Παιδια καΠοιου έχουνΖῖρλ/Καηἶουιῖτας εΠιτρσΠευσειν ουστινασοιξιν και ιίι αναγκη αΠο εττιτροιτους, εφοσον εχει καμει διαθήκη Πριν

. ν Οω άν ἑθἑλῃγ κατα ταυτα τα γραφεντα η Ὁ Πεθανει και εχει ορισει εΠιτροΠους για τα Παιδια τουοΠοσ,ΠΙῖ Οφεως γιγνεσθω κυρια· εαν δέ ή ανθρωπους Που θελουν και ομολογοαν οτι θα γίνουνἔ‹ἕνΠΖρά:Ον Τελεωτήσῃ τις ή ἶῆς κηδεμονες οΠριωνδήΠοτε και οσωνδήΠοτε, συμφωνα μεΤῶν ὲἴγπρὁῃων αιρεσεως ὲλλιιτής, ειτιτροιτους ειναι το αρθρο αυτο της διαθήκης, ας ειναι εγκυρη η εκλογήΤοὺς ὲγνυτατα γενει Προς Πατρος και μητρος κ'υ~ `> των εΠιτροΠων.'Αν ομως ο|Πατερας εχει Πεθανει χωρις

Ι ω δύο μεν Προς Πατρος, δυο δε Προς μήτρας. ν αφησει καμια διαθήκη η να ορισει ειτιτροτιους, τηνρω ςί κηδεμονία θ” αναλαθουν οι στενοτεροι συγγενείς τουΠατερα και της μητερας, δυο αΠο την οικογενεια τουΠατερα και δυο αΠο το σοϊ της μητέρας, κι ενας αΠο

Ο Θθι

ένα δ” εκ των τού τελευτήσαντος Φίλων, τΟὐτΘϋς τους φίλους του νεκρού, και οι νομοφύλακες θα τουςδι Οι ι/Ομοφύλακες κατισταντων τῷ δεομένῳ τῶν ορίσουν για τα ορφανα Που έχουν την αναγκη κηδεμο­σρφανων. Καί Πασης της έΠιτροΠης καί τῶν ορψα· νίας. Η εΠίθλεψη ολης της κηδεμονίας και των ορφανωννὼν Πεντεκαίδεκα των νομοφυλακων οί Πρεσὅὐτυ· Ο ας ανατεθεί σε δεκατιεντε αΠο τους γεροντοτερους νο­τοι Παντων εΠιμελείσθων αεί κατα Πρέσθιν και κατα μοφιηλακες, Που Θα χωρισθούν κατα σειρα ηλικίας σετρείς διελομενοι σφας αυτούς, κατ' ένιαυτον τρείς ομαδες ανα τρεις, και τρεις θα εττιστατούν τον ένα χρο­καί κατ” ενιαυτον αλλον έτερο: τρείς, έως αν Οί νο, αλλοι τρεις τον ετιομενο ωσιτου να συμΠληρωθεί ο

Πέντε Περίοδοι γίγνωνται κύκλῳ· καί τούτο ὲκλί· 5 κύκλος των Πέντε χρονων. Κι αυτος ο κύκλος δεν ΠρετιειΠετω μηδεΠοτε κατα δύναμιν. καθολου να διακοΠεί αν είναι δυνατο.

'Ος δέ αν μηδέν το ΠαραΠαν διαθέμενος αΠο­ Αν ένας ανθρωτιος Πεθανει χωρίς καμια διαθήκηΘανη, Παίδας μέν καταλιΠών δεομένους ὲΠιτροΠῆς, και αφήσει Παιδια Που έχουν αναγκη κηδεμονων, αςτων αύτῶν νομων τούτων ἡ χρεία τῶν Παίδων αύ­ εφαρμοσθσύν οι ίδιοι νομοι για τις αναγκες των Παιδιωντου μετεχέτω θηλείας δέ αν καταλείΠῃ τις ὐτίρθστ ίίί του. 'Οταν κανείς Πεθανει ατιο αΠροθλεΠτο δυστύχημα,ὅοκἡἶῳ Τμχῃ χρησαμενος, συγγνώμην τῷ τιθέντί τί αφήνοντας μοναχα θηλυκα Παιδια, ας συχωρέσει το νο­τον νομον εχετω, έαν των τριών αύτού Πρός τά μοθέτη Που θα Πραγματοιτοιήσει τα δυο τρίτα μοναχαδύο έΠιοκοΠῶν την εκδοσιν των θυγατέρων Ποιῆ­ των Πατρικὼν καθηκοντων, Παντρεύοντας δηλαδή τιςκιτ, Πρὸς τε την τού γένους αγχιστείαν καί τήν θυγατέρες του με τον Πλησιέστερο εξ αγχιστείας συγ­τού κλήρου σωτηρίαν, το δέ τρίτον, οττερ ἐίν Πατήρ Θ γενή και φροντίζοντας για την διασωση της Πατρικήςδιασκεψαιτο, έξ αΠαντων τῶν ττΟλίτῶν ὅλέίῖων είς Περιουσίας. Τον τρίτο ορο Που θα μιτορούσε να τονήθη τε καί τροΠους τον εΠιτήδειον αύτῷ μέν ὐὁνι σκεφθεί σ ίδιος ο Πατέρας, δηλαδή αΠο ολους τους Πο­νυμφίον δί είναι τῇ θυγατρί, τούτο δέ Παραλείιτή Θ λίτες να κρίνει ατιο το ήθος και το χαραχτηρα Ποιον θαδια τήν αδύνατον σκέψιν. Νομος τοίνυν είς δίίνα· ειτρετιε να καμει γυιο και αντρα της κορης του, ο νομο­,υιν οδε Περί των τοιούτων κείσθω­ 'Εάν ὁ μή ὅίυ· θέτης θα τον Παραλείψει γιατί μια τετοια έρευνα είναιΘἑμενσς Θυγατέρας λείΠῃ, τούδε αΠοΘανοντος, ατιραγματοποίητη. Να, λοιτιον ο νομος Που σ' αυτή τηναδελφος ομοΠατωρ ῆ ακληρος ομομήτρίθς ὲχὲτω 5 Περίτιτωση θα ηταν ο Πιο ατιοτελεσματικος: 'Οταν κα­την θυγατέρα καί τον κλῆρον τού τ8λ8ίίτήυΟντΟς“ Ποιος Πεθανει χωρίς διαθήκη αφηνοντας θυγατέρες, οεαν δε μή ή αδελφος, αδελφού δέ Παίς, ὼυυὐτωςι αδερφος του ατιο τον ίδιο Πατέρα ή ο ακληρος αΠο τηνέανεν ηλικία Πρός ὀίλλίίλοϋς ώσίνί ἐὰν δέ μηδὲ ίδια μητέρα Πρέιτει να Παρει την κορη και τον κλήροείς τούτων, ἀὅΘλΦης δέ Ποἴς ίἶίι κατά Ταὐίά” Τἑτθρτ του νεκρού. Αν δεν υτιαρχει αδερφος, ο γυιος του αδερ­τος δε Πατρος αδελφός, Πεμτττος δέ τΟὐτΘϋ τίυἶςι ίίί φού να εκτελέσει αυτο το καθήκον, αν συμθιθαζονταιεκτος δέ αδελφής Πατρος ἐκγονος. Ώυαὐτως δέ οι ηλικίες τους. Αν ομως δεν υτιαρχει κανενας ατι” αυ­το γενος αεί Πορευέσθω κατ“ αγχιστείαν, εαν τις τούς, υτταρχει ομως γυιος τής Οδεβίίϋἡθι ος κάμει ΤΟΠαίδας Θηλείας καταλείΠῃ, δι, αδελΦων Τε κο! ίδιο. Τέταρτος στη σειρα ερχεται ο αδερφος του Πατέρα,θὅε^Φίὅῶν ὲίίσνίὁνι ἐίπίροσθεν μέν Τῶν ἀρρἑνωνι ΜΝ' ιτέμτιτος ο γυιος του, έκτος ο γυιος της αδερφής τουύστερον δε Θηλειὼν ενί γένει. Τήν δε τούτων νά· Πατέρα, και με τον ίδιο τροτιο ας ακολουθήσει ο Πλησιέ­

στερος συγγενής αΠο το αδέρφια στους γυιούς, καταΠροτίμηση στα αρρενα και έΠειτα στα θήλεα της οικο­γένειας, στην Περίιττωση Που θα Πεθανει κανείς αφήνον­τας μοναχα θηλυκα Παιδια.

56

2 ΒΘΒ

μου χρονου συμμετρίαν τε καιίαμετρίανοδικαστης Το ον οομοιοοςονΤοι οι ηλικιος Των μολλονομοων νιοσκοηων κρινετω, γυμνους μεν τους αρρενας, γυ­ γαμο ας το κρίνει ο δικαστής, εξεταζοντας ολογυμνουςμγ/άς δὲ ὸμΦαλΟΤη μέχρι Θεώμει/ος τος Θηλειος­ ιι τους αρσενικους και τις κοτιελες γυμνες μεχρι τον αφα­εαν δε τοις οίκείοις αιτορια συγγενών η μεχρι μεν λο­ Αν οι“ιοιοΧοι έλλειψη οοννονὡν ως Το οννονιοι Τοιιαδελφου υιδων, μεχρι δε τιαιτιτου ιταίδων ὡσαυτως, αδελφου και των ιταιδιὼν του τιατιτιου, η κορη ας διαλε­Των ἄλλων ὀγ/ΤΠ/ι ἄν ἡ ΤΤΤΤτςΙ μεΤτὲΤΤΤΤρὁΤ­Των οτρῆ­Τοτ ξει κατιοιον ατιο τους αλλους τιολίτες, με τη συγκατα­τῶν ττολιτων εκουσιον εκουσία, κληρονομσς γιγνε­ θεση Των κηοεμονων κοιι με οιμοιοοιο οονοινεοηι Τιοιισθω του τελευτησαντος καί της Θυγατρος νυμφίος. ιι θοι νινοι κληοονοι­ιος Τοιι νεκοοο κοιι οοζιινθς της θυγα­Ἐτι οο ηολλο ηολλων, και τιλείων απορια τῶν τοι­ τερας του. Αλλα καμια φορα μπορεί να υιταρξουν, στηνουτων γίγνοιτΤ αν εστιν οτ' εν αυτῇ τῇ τιολει· αν τιολη μας, ττολλὼν ειδών δυσκολίες και μεγαλη ελλειψηούν δή ῃς ἀΤΤΟρΟυμἑΤ/η Τῶν ΠΤ;ΤὁΘεν ὸρη Τη/ο εἰς τετοιων γαμτιρων. Αν, λοιτιον, μια κοιτελα δεν ΘλετιειἀΠΟΤκΤ·σν ὰΠεσΤσ^μ¿Τ/Ονς ῇ δέ κΤΤΤά Τ/Οην οηΤῇ κλη­ ιι κανενα γαμτιρο στην τιολη και θελει κατιοιον ιτου εχειρονὁμον ὲκεῃ/Ον γίγνεσθω Τῶν ΤΟΟ ῃοῃοοο, ὲογ σταλεί σε ατιοικία, εχει το δικαίωμα να τον καμει κληρο­μεν συγγενης η, κατα την ταξιν του νομου ειτί τον νοί­ιο Της ΤιοιΤοικης ηοοιοιιοιος­ κι οιν οιιΤος οινοι οιιννο·κληρον ιτορευεσθω, εαν δε εκτος γενους, τῶν εν νης Τοιιςι θο οοθει νο ηοοοι Την κληοονομιο οομοωνοτῇ ττολει οντων εξω της συγγενείας, κυριος εστω ί­ιο Τις οιοΤοἔεις Τοο νομοιι­ Αν οινοι ξένος ηοος Τηνκατα την των εττιτροιτων και της τταιδος του τελευ­ 0 οικονὲνειοι ολλοιψει οιλλοιι οιιννενοος ιΤοι­ι νοι ιιΤιοοΧοιΤήσω/Τος ΟΤΏΘΟΤΤ/ γημω κατ Τόν κληρον ἐῃογελθώγ μεσα στην τιολη, μτιορεί, με την εγκριση των κηδεμονωνοικοοε λαεετν του μη οιοοεμενου. και την εκλογή της κὸοης του νεκροιίι να την Παντρεμ­

νιτιοις σε αρρένων τε και Θηλειῶν το ποιροττον τει και, ΟΦΟΘ έχει γυρίσει στην Πατρίδα. να νίνει κύριο:ος αν μη διαθεμενος τελευτα, τα μεν αλλα περί ίι Τοιι κληοοο εκεινοι! ηοο οον οΦηοε οιοθηκη­ ι

του τοιουτου κατά τον εμιτροσθεν εχετω νομον, Αν ο ανθρωιτος ιτου τιεθανε χωρίς να καμει διαθήκη δενΘηλεια δε και' αρρην οίον συννομοι ϊτωσαν εκ του οΧει κοθολοο μηῖθ Ορσενικα, μήτε θηλυκα τιαιδια, γιαΥὲνοος εις Τον ἐξηιοημωμενον εκαστοτε οίκον, ών ολα τα αλλα, θα ακολουθήσουμε τον ιτροηγουμενο νομο,ο κληρος γιγνεσθω κυρίως, αδελφη μεν πρῶτον, ενας αντρας και μια γυναίκα της ίδιας οικογενείας αςαδελφου δε Θυγατηρ δευτέρα, τρίτη δε ἐκγονος τι τρεξουν σαν ίσοι δικαιουχοι στο ερημωμενο σιτίτι, καιαδελφης, τεταρτη δε τιατρος αδελφη, και ττεμτττη σο αυτους ας κατακυρωΘεί ο κλήρος. Πρωτη στη σειρατιατρος αδελφου τταίς, εκτη δε αδελφής ιτατρος ερχεται η αδερφή, δευτερη η κορη του αδερφου, τρίτηαν εἴη τταϊς· συνοικίζειν δε ταυτας εκείνοις κατι η κορη της αδερφής, τεταρτη η αδερφή του τιατερααγχιστειαν και' Θεμιν, ὡς έμπροσθεν ενομοθετη­ του, τιεμτιτη η κορη του αδερφου του τιατερα του, εκτησαμενγ η κορη της αδερφής του ττατερα του. Αυτες μτιορουν

Μηιδη λανθανετω το των τοιουτων νομων ημας νο ΤιονΤοειιΤοον με οιῦρενες συγγενείς του Θαθμου τηςυαρος, ὡς χαλειτῶς ἐστιν οτε ττροσταττει τῷ του ί συγγενειας Που ετιιτρετιει η θρησκεία και συμφωνα μετελευτησαντος κατα γενος οίκειῳ γαμεϊν την συγ­ όσα ενομσθετήσαμε τιιο μπροστα,

Ας μην ξεχνουμε τιοσο Θαρυ φορτίο μας ετιιοαλλουν οιτετοιου είδους νομοι, οταν διατασσουν ενα μελος τηςοικογενειας του νεκρου να τιαντρευτεί τη συγγενισσα

θθά οθο

γενη, μή δοκεί δέ σκοπείν α μυρία έν ἀνθρώποις ιίι Τοοι Χωριο νο Φοιινεΐοι οιι λοιοοινοι­ιν οτι) οψει Τοοο Τοέμποδια γίγνεται τοῖς τοιουτοις έπιταγμασιν του ε οιιοιοιιιο ειιιιοοιο Ποο οοοκολοοοον Τοιιο ονοοὼοοιιθμήῃνα ὲθἑλεγν Πείθεσθαν Πρὁΐερον δέ Οὐσῃνσς να υπακοασουν με τη θέλησή τους σε τέτοιες διαταγέςὁῃοὐν ἄν Θουληθηνω Πσθεἶνγ ὸΠόΤΟν ή σωμάτων και τους κανουν να προτιμήσουν να υποφέρουν οτιδή­νοσήματα καί πηρώσεις ή διανοίας έν τισιν τῶν Ποι­ε= Οτον ασθένειες ἡ ονωιηρίες Τον σὼμοῖοο ή τηςεπιταττομένων γαμείν ναμείσθαι γίγνηται. Του­ 5 ψοΧἡο οοοονοον Τον ονἶοο ή οι νονοικο Ποο οοοχοοὼττων δη μηδέν φροντίζειν ταχ' αν ο νομοθέτης δο­ νονται να παντρευτσαν. Μερικοί θα πιστέψουν ίσως οτιξειέν τισιν, ουκ ορθῶς δοκοαν. “Εστω τοίνυν είρη­ 0 νομοθέτης δεν Φροντισε γιι αυτα τα ζητήματα, αλλαμένον ωιέρ Τε νομοθέωυ καί Πνἴἑρ νΟμΟθεΤΟνμἑ_ δεν έχουν δίκιο. Ας διατυπώσουμε, λοιπον, και για χαρηνου σχεδον οίον κοινον προοίμιον, συγγνώμην μέν του νομοθέτη και για χαρη του δεχομενου το νομο,τῷ νομοθέτῃ τοος έπιταττομένους δεομενονἐχειν, το αυτο το είδος του κοινοα προοιμίου: εκείνοι στουςοτι τῶν κοινών έπιμελουμενος οὐκ αν ποτε δυναιτο οοοίοοο οοιοολλοιοι ο νοι­ιοο Ποοοει νο οοΧωοοοοι­ιν Τοδγογκεἶν άμα καί Τάς ἰὀίας ἑκάξηῳ νγννομἑνης. σωμ_ νομοθέτη, γιατί, φροντίζοντας για το κοινο καλο δε θαφοράς, συγγνώμην δ” αὐ καί τοῖς νομοθετουμένοις, 926 .ι ι­ιιιοοοοοε νο οοΧολειΤοι οονΧοονωο κοι με ιιο οομῷοοοοὡς τα τοα νομοθετοαντος είκοτως ενίοτε ου δα­ που συμθαίνουν στον καθένα. Αλλα κι ο νομοθέτης πρέ­νανπῃ Προστάνμστα Τελεῖν] ἄ μή νγννώσκων ΠρΟσ_ πει με τη σειρα του να συχωρέσει κι αυτοας, επειδήΤάττείμ καμια φορα δικαιολογημένα δεν μπορουν να εκτελέσουν

κΛΕιΝιΑΣ: Τί δή τις οὐν ώ ξένε, δρων προς τα τοι­ 5 τις διαταγές του, οταν αυτές προέρχονται απο αγνοιααιιτα έμμετροτατος αν εἴη; των πραγματων.

ΑΘΗΝΝΟΣ. ΔΙαΠ.ηΤάς,7 ώ κλεγνίο] ΤΟΚ. ΤΟΙΟΠΤΟΚ. νὁ_ ΚΛΕ|Ν|ΑΣ: Τι πρέπει, λοιπον, να κανει καποιος σε τέτοιεςμας καί νομοθεωωμένογς ἀνσνκοἴον Οἱρεἶσθων περιπτώσεις, φίλε μου, για να Βρίσκεται οσο είναι δυνα­

κ/\Ε|Ν|ΑΣ: Πῶς λέγενς; το, μέσα στα ορια του μέτρου;ΑΘΗΝΜΟΣ: Ἐστιν οτε πλουσίου πατρος αδελφιδοιις ιίι ^ΘΗ|ν^|ΟΣ·” Σ οοιο Το ζηιήμοιοι κλοινιοι οιιιοολλειοι νο

τήν του θείου θυγατέρα έκών οὐκ αν έθέλει λαμ­ ι› οκλὲξοι οιοιιιιιοο κοι νιοι ιοιιο νομοοο οοιοοο κοι νιοιθανειν τρυφων καί έπίμείζοσι γαμοις την διανοιαν κοινοοο οτοοο οιιοιοοο οιιοοθονονῖοι­έπέχων· ἐστιν δι οτε καί συμφοραν τήν μενίστην κ^Ε”ν|^Σ Τιθἑλεις νο Ποιοι

­ ΑΘΗΝΑΙΟΣ· θα συμθεί καποτε ένα ανεψιο α ' λ 'τοιι νομοθέτου προσταττοντος, απειθειν αναγκα­ · ο ο Πο Π οοοιοζοιτ αν τῷ νόμῳ, μωνομενα κηαωματα αναγκαζο­ 5 πστὲοσ να μη δεχθεί νο παρει με ευχαρίστηση τον νυ­ντος λαμθανειν η δεινας αλλας σωματων ή ψυχών ναίκα τη θυγατέρα του θείου του, επειδή θέλει ακομησωμφοράςν άς. ἀὅίωτον ζην κεγσημένῳν να γλεντήσει ή επειδή αποθλέπει σε ένα πιο καλυτερο

γαμο. Υπαρχουν και περιπτώσεις οπου αυτο που επιθαλ­λει ο νομοθέτης θα αποτελοασε το κοραφωμα της συμ­φορας και τοτε αναγκαζεται κανείς να μην πειθαρχήσειστο νομο, επειδή απαιτεί να παντρευτεί υποχρεωτικαμια συγγενή του τρελλή ή γεματη απο αλλα φοθερασωματικα ή ψυχικα ατυχήματα, που καμνουν ανυποφορητη ζωή εκείνου οπου ζει μαζί της.

θθ ι ΒΒ7

›

­ ­ ι Ας τελειώνουμε, λοιτιον, αυτο το θέμα, διατυτιωνον­”Ο δη νυν λογος ημιν τιερι τοατων οδε νομος

κείσθωτ ,Εαν τινες αρα Περι διαθηκης έγκαλωοι Χ Τοο τον εξής νομο: οΐον οΥοίοο\/Τοι ονοῖοοοιο ονονῖίον­ τ ·· · ιι των κειμένων νομων, ειτε για καιτοιες ειδικές τιεριτιτω­τοις κειμενοις νομοις, ιτερι τε αλλων ωντινωνουν

και ση και Περι γαμων, ἡ μη παρόντα και ζωγτα ι Θεια εκείνες Παοσδεινμστος χάριν Που σΦοτ>0Θν τουςαοτον τον νομοθέτην μητιοτ' (αν) αναγκασαι ιτρατ­ γαμους, και υτιοστηριζεται οτι αν ο νομοθέτης ζοοσε

­ ι τ ακομη και ηταν τιαρων εκει, δε θα ετιέθαλλε τιοτέ τέ­τειν οϋτω, μηδέ γημαι μηδε γημασθαι, τους νυνηαναγκαζομενους έκατερα δραν, ο δε τις των οι­ τοιον εξαναγκασμο, οοτε θα διέτασσε να τιαντρευτει

· ι τ ι, κανεις τέτοια γυναικα η τέτοιον αντρα, αφου αυτοι τιουκειων ἡ τις έτιιτροτιος φῃ, διαιτητας φαναι και ιτα­τέρας τους ιτεντεκαιδεκα τών νομοφυλακων κατα­ εκιτροσωτιοον σημερα το νομο τους ετιιοαλλουν με τη

Λιπέιν τοις ορφανοις και ορφαναις τον νομοθετην· Βια να ιταρει ο ένας τον αλλο. κι αν τιαλι καιτοιο μέλος

προς οιζις ειτανιοντες διαδικαζεσθων οι τιερι τινος της οικογένειας η κατιοιος κηδεμονας ετιιμένει σ'αυτο

τῶν τοιουτων, αμφισθητοιιντες, κορια τελοδντες τι Τον οἔονοιικοομοι Τοιοι ο νομοθοἶιιο οοἰζοι Υιο Τοοο

τα τοοτων δογματα. Άν δέ τῳ μειζων δυναμις ειτα­ κιτ ορφανους και τις ορφανες σαν διαιτητές και σαν τιατε­

νατιθεσθαι δοκῇ τοις νομοφολαξιν, εις το των έκ­ οοο οοκοοονῖο οῇο Τοοο νομοφολοκοο­ Σ οοῖοοο θο­ ιτανε και θα εκθέσουν τις διαφορές τους τα δοο αντιμα­κριτων δικαστων δικαστηριον εισαγων αυτους δια­

· ­ ι · ι, ηὲ χομενα μέρη, και η ατιοφαση που θα Θγαλουν θα έχειδικαζέσθω ιτερι των αμφισὀητουμένων· τω δε ηττη­θέντι ιταρα τοιζι νομοθετου ψογος και ονειδος κει­ ισχυ νομου. Αν κατιοιος νομισει οτι δινεται υτιερθολικη

· τ εξουσια στους νομοφολακες, ας φέρει τους αντιδικουςσθω, ιτολλων χρηματων νουν κεκτημενῳ ζημια θα­ρυπἐρα ι

στο δικαστηριο των έγκριτων δικαστων, Που θα λοσειΝὐν δή ΤΟΚ. ὸρξρανοἴς Παω γἑνεσγς Οἴον ὀεω τις διαφορές τους. Σ' εκεινον τιου θα χασει τη δικη, θα

τέρα τις γιννοιτ” αν. Μετα μέν οον την ιτρωτην εκα _ Θ του ειτιθληθει αιτο το νομοθέτη ειτιτιμηση και μομφη,

στοις ειρηνται τροφαι και τιαιδεοσειςγ· μετα δέ την ιτραγματα ιτου για ένα μυαλωμένο ανθρωπο αττοτελοον

δευτερον, ερημον ιτατερων γενομένην. μηχανα­~ ζημια σοοαροτερη κι ατιο τιροστιμο τιολλὼν χρηματων.­ · ­ · ι ι ­ Και τωρα θα μιτοροοσαμε να τιοομε οτι τα μικρα τιαιδια,

σθαι δει τινα τροιτον η της ορφανιας τυχη τοιςγενομένοις ορφανοις ὡς ηκιστα έλεον έξει της τι οταν μεινουν ορφανα, ειναι σα να γεννιούνται για δεο­

­ ­ ­ τ τερη φορα. Μετα την πρωτη τους γέννηση θέθαια, ξέ­αυμφορας. Πρωτον μέν δη (φαμεν) νομοθετειν αυ­τοις τούς νομοφολακας αντι γεννητορων πατερας ροωμε Ποιο θο είναι η ονοῖροῷἡ κι η μορῷωσἡ Τους­

­ ·Μετα τη δεοτερη, τιου έρχεται στον κοσμο χωρις τιατέ­

οο χειρους, και δή και (τρεις) καθ” ἐκαστον ενιαυ­τον ως οικειων εττιμελεισθαι ιτροσταττομεν, έμμελη ρα Πρὲῇει νο μηχονεοθοώμε κοοοιο Τροιἱοι ὼοἶο η κοττοοτοις τε αοτοις πέρι τροφῆς ορφανων ιτροοιμια­ ιιι κοτυχια των ορφανων να προκαλει οσο το δυνατο λιγο­

­ ι τερη ευστιλαχνια και λιγοτερο οικτο. Γιρὼτα­τιρὼτα νασαμενοι και τοις έτιιτροτιοις.ορίζουμε με νομο σαν νομιμους τιατέρες, στη θέση τωνγονιων τους, οχι χειροτερους, τους νομοφολακες τουςοποιους θα διαταξουμε να τα φροντιζουν, τρεις καθεχρονο, σα να ειναι δικα τους τιαιδια, και θα τους ανα­τιτοξουμε σαν ειδος ιτροοιμιου και σι αυτοος και στουςκηδεμονες συγχρονως, ολα οσα αφοροον την ανατροφήτων ορφανὼν.

Β ΘΒ Θθθ

ΕΚ Τ"/Ο γάρ Οὐν μογ κωρόν Φο"/Ομεθη τους Σε κατιοιατιροηγουμενη ευκαιρίανομίζωιτως αναιττυξαμεἐμπροσθεν λογους διεξελθείν, ως αρα αί των τε­ 99ί.¬ το θεμα, οτι οι ψυχες αυτὼν που εχουν τιεθανει, εχουνλεμτησαι/των ψυχαί δύναμιν έχουσίν τινα τελευτἠ­ αιτοκτησει, μετα το θανατο, μια δυναμη, που με τη Βοη­σασαι, ἦ τῶν κατ) ανθρώπους πραγματων ειτιμε~ θεια της φροντιζουν για τις ανθρωτιινες υτιοθεσεις. Αυ­λουνταιι ταύτα δε αληθεῖς μεν, μακροί δ' είσίν τες οιτδοξασιες ειναι αληθινες, αλλα η εξιστορηση τουςῃεριέχοντες λογοι, πιστεύειν δέ ταῖς αλλαις φήμαις Η ειναι μακροσκελης. Ειναι δε αναγκη να ιτιστευει κανειςχρεών Περί Τά ΤΟΙΟΟΤΟ ΟὐΤω ΠΟ/χλστσιν κηίσφοδρα σχετικα μα αυτα τις αλλες παραδοσεις, τιου είναι τοσοῃολαιατς ούσαις, πιστεύειν δ” αυ καί τοίς νομοθε­ πολλες και τοσο παλιες, κι ακομη να εχει εμτιιστοσυνητούσιν ταυθ, ούτως ἔχειν, ανπερ μη πανταπασιν στους νομοθετες που επιθεθαιὼνουν αυτα τα πραγματα,αφρονες φαίνωνται. Ταύτη δε εί ταύτ' εστίν κατα αν Θεθαια δεν είναι ολωσδιολου ανοητος. Αν, λοιιτον,Φύσιν, Πρῶτον μεν τούς ανω θεούς φοθείσθων, οί ιιι αυτα είναι αληθινα απο τη φυση τους, ιτρὼτα­τιρωτα αςΤῶν ὸρφονῶγ της ὲρημίας αίσθήσεις εχουσιν, είτα ισ φοθουνται τους επουρανιους θεους, ιτου ιταίρνουν εί­Τάς Τῶν κεκμηκὸτων ψωχάς] ητς ὲσῃν ἐν τῇ φύσει δηση αν τα ορφανα εχουν εγκαταλειφθεί στην τυχητῶν αυτων εκγονων κήδεσθαι διαφεροντως καί τι­ τους, επειτα τις ψυχες των νεκρὼν ιτου είναι φυσικο ναί­ίωσίν τε αυτους ευμενεῖς είναι καί ατιμαζουσιν ενδιαφερονται ιταρα πολυ για τα ιταιδια τους κοαι πουδυσμενείς, έτι δε χτας τῶν ζῶντων μέν, εν γήρα δέ διακεινται ευμενως σα αυτους ττου τα ιτεριττοιουνται καιοντων καί εν μεγίσταις τιμαϊς οτι ούπερ πολις ευ­ που φερονται εχθρικα σα οσους τα τιαραμελουν. Τελοςγομούσα εύδαιμονεί τούτους οί παίδες ιταίδων φι­ τις ψυχες των ζωντανών τιου είναι ιταρα ιτολυ γεροι καιλοστοργούντες ζωσι μεθ” ἡδονῆς· καί τα περί τιεριθαλλονται με το μεγαλυτερο σεθασμο, γιατί, σεταύτα οξύ μεν ακουουσιν θλεπουσίν τε οξύ , τοῖς καθε τιολη ττου είναι ευτυχισμενη ετιειδη εχει καλουςτε περί αυτα δικαίοις ευμενείς είσιν, νεμεσῶσίν τε ε νομους, νιώθουν ευχαρίστηση οταν τους δείχνουνμάλτσῃη Οὐ τοῖς είς ορφανα καί ἐρημα ύθρίζουσιν, στοργή τα τιαιδια των τιαιδιων τους. Αυτοί οι γεροι, λοι­παρακαταθήκην είναι μεγίστην ἡγούμενοι καί ίερω­ τιονγ εχουν για αυτα τα ζητηματα δυνατη ακοη και ιταρα­τατην ­ οίς επίτροπον καί αρχοντα πασι δεί τον τηρητικο Βλεμμα, και παρατηρουν με φιλικη διαθεσηνουν ὼ καί αραχύς ενείη, προσεχοντα, καί εύλα­ Η οσους συμπεριφέρονται δίκαια, ενω, αντίθετα θυμωνουνθὀημει/Ον περί τροφἠν τε καί παιδείαν ορφανῶν, τιαρα τιολυ, και με το δίκιο τους, εναντίον εκείνων ιτουως ἐρανον είσφεροντα εαυτω τε και' τοῖς αυτου, αδιαφορουν για τα ορφανα και τα ερημα, για τα οτιοίακατα δύναμιν παντως πασαν ευεργετείν. 'Ο μεν δη εχουν τη γνωμη οτι αιτοτελουν. τη μεγαλυτερη και ιερο­πεισθείς τῷ προ του νομου μύθῳ καί μηδεν είς τερη τιαρακαταθηκη. Σ' αυτους ολους τους ττροστατεςὸρτρηγόν ύηρίσας ουκ εἴσεται εναργως τήν περι ιιι οι ειτίτροιτοι κι οι αρχοντες ιτρετιει να εχουν στραμμενη

τ ν τι οσο ' του , εστω κι αν ε ουν λί ο υαλοί 'ΕτσιΗθα ενδια ε ονται και θα τιαί νουν τα καταλλ λα ετ αΗγια την ανατροφή και την εκτιαίδευση των ορφανὼν καιθα ιτροσιταθουν με ολες τους τις δυναμεις να τα ευερ­γετουν ωσαν η συνεισφορα τους αυτη να αφορουσε τονεαυτο τους και τα δικα τους ιταιδια. Όποιος, εττομενως,τιειθαρχησει σα αυτο το ιτροοίμιο του νομου και δεναδικησει κανενα ορφανο, δε θα γνωρίσει στην ιτραγμα­

870 ` Θ?ι

­ , . Ι ι ι ι ' καί ‹ί τικοτ τα τ ν ορ ή του νομοθέτη για παρομοια αδικήμα­Τά ΤΟΙΟΟΤἘ1 ἶργην τνοθοΘ£ΤΟ[:ἑδτῖ‹ῶ(ἶ/εηῖτηῖιἰιἶἶἶνέτω τα, αλλα εικείνοἔ που θα παρακουσει και διαπραξει κα­Τ"/Ο Πατίἶος η Ηηῖρἶς ερημξἶν ά Φἰθηλη γενόμενος ποια αδικία σί ένα παιδί χωρίς πατέρα ή μητέρα, πρέπειπᾶσαν Την ὅλααήν Π περι τοθν ἔν ὲγ­ῃτροποισίν τε να πληρωσει το διπλασιο της ποινής που θα του επιθαλ­κακές: ΖηοννἕἕςσΞΞ;ἐυΣῖ:Οτεεῖιερι' τήν ἐπιμελειαν 5 λοταν αν αδικουσε κανένα παιδί που θα ήταν ζωντανοίπε ι ορ ­ . 7Τωῖ ὲπιτροπων, εί μέν μή παραδείγματα τε|τρΟΦΠ© σ ΠΟΤΘΟΟΟ κι η ί­ίηἶεθθ ΤΟΟ­. ιλ ωθέ ων ἐκἑῃηντο Οτῃοἰ τρεφοντες Οσον αφορα τα αλλα αρθρα της νομοθεσίας τα σχετικαπαιδωνἴ ε­ ε Ω­ ὲῃἱμελοὐμει με τους επιτροπους για τη φροντιδα των ορφανων καιΤΟως..ΟωΤων ζω! Τω\;Ι: γι αὐτῶν τούτων μετρίως διει­ ε την επίθλεψη που θα ασκουν οι αρχοντες στους επιτρο­νοι, ετι δε νομους

/Ο ἄν ὲτ­τττροπικοας πους, αν δεν είχαν υποδείγματα ανατροφής ελευθέρωνρημενωίς ειχονϊιεοςἶἶν Π ἰδία ὅτηφεροντας πολιλ παιδιων οι ίδιοι ανατρέφοντας τα δικα τους παιδια καιΤ"/εἶς νομοωἶ' ως Ονἶαἶΐ ὅἐώμοσγν ἰηίοις τον των επιθλέποντας τις υποθέσεις του σπιτιου τους, κι ακομη,ἶΙθενω1ΠΟ”ἶὶ^^ΟνΤΟΡ­τ:αΙν Ζων μή· νιιν δέ εἰς μέν Β αν δεν είχαν σχετικους νομους ικανοποιητικα διατυπω­Οίἶφονωἴ Θιον. Πωρετο Οὐ Πολύ ὅγαγρἑρον η Παρ' μένους, θα είχαμε καποια δικαιολογία να διατυπωσουμετα“τοιαυτα Ισυμῖἶθ ῃμοῖς νομους για την κηδεμονία, επειδή θα είχαν ένα τελείωςημίν θθΦωζ'Ο κἶκΤηΤα|Ι , ηςελείωσἰν Οὐὁσμῶς εξι­ δικο τους χαραχτήρα. αφομ θα χαριζαν καποια ποικιλίαδέ κο! σῃμἰωἶ αμα Κω 8Π[μ στις ασχολίες της ζωής των ορφανων„ διαφορετική αποσοὐσθῳ αἶἰλω Ι ­ τ · Τ ·ι/ ὁ φανών πέρι νο­ 92Ηιι τη ζωή των αλλων παιδιων. Αλλα τωρα σε μας, πραγματι,Δφ δη Περι Τἕυἶοεἶ/ι:5ΤΟΤεηκαί¦απειλὡν ο νομος οι συνθήκες κατω απο τις οποίες ζουν τα ορφανα δενΗοθεἶῃον Πσρἶἕω ὀ(ἶωἔΠε[λ; ἐις ἄν Τογάδε ετη μαλα διαφέρουν πολυ. απο καθε αποψη, απο τον τροπο ζωήςἶσΠΟωδωἶε.)ἔ5 Θ­λων εἴτε ἄρρεγ/Ο ὲῃττροπεαῃ, των παιδιων που έχουν πατέρα. Συγχρονως ομως η νο­εΥ#ἶΟίίΩσ,ς Ο ΟΙΠΟ3

ΦώλσξΤῶν νομοφωλάκων

κα­ 5 μοθεοία μας σχετικα με τις τιμές, τις τιμωρίες και τιςκαι ος αν ΘΠί¦ἶίἶΞ€“ χεῖρον ἀγοπἰάτω Τῶν αὐτοί] φροντίδες, δεν είναι καθολου ίση (αλλα μεροληπτική).ταστας επίμε Ιἶ7, Ονἰκῆς μετειληφοτα Τὐχηςι Γι' αυτο κι ο νομος, στο μέρος της νομοθεσίας μαςΤεκνων" ΤΟΥ ἶης ΟΡΦ _ . εφο ἑγ/Ου χετρονχρη­ που αφορα τα ορφανα, επιμένει εξ ίσου και στις συμθου­μηδὲ Τοἴν Οἰκεῳν Των Τ/Ϊω ιἔὀὲ τ; των αατοα] κατα λές και στις απειλές. Ακομη η παρακατω απειλή θα ήτανμάΤων ε|Πιμεί\εΙσΘωἰ θε ­ῃον νό Ον έχων ορφανων Ισ γι) αυτο το σκοπο πολο επίκαιρη: 'Οποιος επιτροπεαειΠροθωΐἰωίί ενο δε .ΤΟΗΤΡ­ν ὅἔἄλλως τις Περί τα ένα αγορι ή ένα κορίτσι, κι οποιος έχει διοριστεί αποΠέρωιος εΓἶιΤρΟΠευεΤω'εΟνὁ Ον τόνδε ὁ μὲν αρ­ τους νομοφυλακες για να επιτηρεί τον κηδεμονατ δενΤΟΙΟΠΤΟ Πίἶαπῃ .ΠΟΡΟ­Τον Ονμὸ δέ επίτροπος τον πρέπει να αγαπα λιγοτερο απο τα δικα του παιδια, τοχων ζημιοὶπω Τον ΕΠΠΩΟΠ , παιδί που Π ταΧη αΦησε ΟΟΦανο, και να Φροντίζει Υια

τα αγαθα του προστατευομένου του με περισσοτεροζήλο απ” οσο ενδιαφέρεται για τη δική του περιουσία.Αυτον το μοναδικο νομο για τα ορφανα έχοντας υπ*οψη του ο καθένας, ας αναλαθει την κηδεμονία τους.Σε περίπτωση που θα δείξει αντίθετη διαγωγή και θαπαραθιασει αυτο το νομο, ο αρχων θα τιμωρήσει τονένοχο επίτροπο, ή ο επίτροποςτ καταγγέλλοντας τον

72873

αρχοντα είς το τῶν εκκρίτων δικοστηριον εἰσανω­ν Β αρχοντα σαν ένοχο στο δικαστήριο τωνεγκρίτων δικα­ζημιοώτω Τῶ ὀόξω/Π ῃμἠρατι τῷ δικαστηρίῳ διπλη. στων, κι ας του επιθαλει διπλασια προστιμο απί οσοΕάν 6' επίτροπος αμελεῖν ῆ κακουρνεῖν δοκῇ τθις αποφασίσει το δικαστήριο. Αν ο επίτροπος φανεί σεΟἰκειοις ή καί των αλλων τινί πολιτῶν, είς ται.ιτΟν καποιον απο τους συγγενείς ή και τους αλλους πολίτεςἀγἑΐω δικσστήριον. ὀῃ δι ἄν ὸφλῃγ τετραπλασιαν 0 οτι παραμελει η συμπεριφερεται ασκημα στο ορφανο,μέν τοιποω Τίνεῃ/7. γιγνέσθω δε το μεν ῆμισυ τομ ας τον καταγγείλλει στο ίδιο δικαστήριο. Σε οσο προσ­Πωδὁς' το δ) ήμισυ του καταδικασαμενου Τἠν_ὸι· τιμο κι αν καταδικασθεί θα πληρωσει το τετραπλασιο,κην. ­Άμα 6· ἄν ἡΰήσῃ τις τῶν ορφανῶν, εαν ἠΥηΤἶ1ί και το μισο αυτής της αποζημίωσης θα παρει το παιδί,κακῶς ὲπιτροπευθηναι, μεχρι πέντε ἐτῶν εξηκιυϋ· 5 το δε αλλο μισο εκείνος που εκαμε μήνυση. 'Οτανσης της επιτροπής έστω δίκην λαχεῖν επιτροπιας· ενα ορφανο φτασει στην εφηθικη Ιηλικια, αν νρμίσει οτιεαν δε τις οφλῃ τῶν επιτροπων, τιμαν τα οικαυΤΪι· ο επίτροπος εχει διαχειρισθεί κακως τις υποθεσεις του,ριον α τι χρή παθεῖν ή αποτίνειν, εαν δε ὅη Τιιλν θα εχει το δικαιωμα, ως πεντε χρονια μετα το τελοςαρχοντων, αμελεία τῷ παιδί, τιματω το _δικαΟΤι:ι· της κηδεμονιας του, να τον καταγγείλει για την πραξη

ιον εαν δε αδικία προς τῷ τιμήματι, της αρχης 6 του. Αν ο κηδεμονας αποδειχθεί ενοχος το δικαστήριοΞωι/Ινομοφυλακων αφιστασθω, το δε κοιναν Της θα εχτιμήσει την ποινή που θα υποστεί ή το προστιμοπολεως έτερον νομοφαλακα, αντί τουτου καθι­ που θα'πληρωσει.'Αν καποιος απο τους αρχοντες θεω­σΤάΤω τῇ χώρο καί τῇ Πὁ/χει ρηθει, οτι απο αμελεια εκακοποιησε το ορφανο, θα'κα­

Διαφοροι' πατερων τε προς αυτων παιδας Υί: Ο νονισει το δικαστήριο ποιαν αποζημίωση θα πληρωσειγνονται καί παίδων προς γεννητας μειζθϋς Ιη στο παιδί. Αν το εθλαψε απο αδικία, εκτος απο το προσ­χρεών, εν αἴς οἴ τε πατερες ἡγοῖντ, αν δειιἴ Τῦν τιμο, θα καθαιρεθεί απο το αξίωμα του .νομοφυλακα καινομοθὲτην νομοθετεῖν εξεϊναίσφισιν, εαν θουλων· οι αρχες της πολης θα διορίσουν 'στη θεση του αλλουται, τον υον απο κήρυκος εναντίον απαντων απει­ Θ νομοφυλακα στη χωρα και στην πολη.

­ /Κ/ιΕ|Α||ΑΣ: Και οι ίδιοι οι νομοι για την προστασία τωνορφανων κι ειδικες διαταξεις τους είναι καλα μελετημε­να. Καταθαλλεται καθε προσπαθεια για να μην υποφε­ρουν καθολου τα ορφανεμενα παιδια, φίλε μας Αθηναίε]

|Μι'Ξ|_ίΛ/ΙΟΣ: Αλήθεια, οι νομοι που προτείνεις, νομίζει κα­νείς πως αντικαθιστουν τη στοργή των γονιων που πε­θαναν. Συμθαίνει ομως, κι οχι πολυ σπανια, να υπαρχουνδιαφορές αναμεσα στους γονιους και στα παιδια τουςΠως θα αντιμετωπίσουμε παρομοιες περιπτωσεις;]

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: [Χαίρω που με προλαθατε καλοί μου φίλοι]Υπαρχσυγ πραγματι διαφορες αναμεσα στους πατερεςκαι τα παιδια, και στα παιδια και πατέρες, πολυ σοθαρο­τερες απ” οσο θα επρεπε. Και στις περιπτωσεις αυτεςοι πατερες εχουν τη γνωμη οτι ο νομοθετης θα επρεπενα τους δωσει το νομιμο δικαίωμα να αποκηρυξουν ταπαιδια τους, αν θελουν, με τη φωνή του κήρυκα μπροστα

οι ε75επ

ιτείν υὁν κοτο νομον μηκέτ” εἴνοι, υείς τ” ου σφίοι σε ολους τους τιολιτες, δηλωνοντος Πως δεν είνοι ιτιοΙ ι . νόσων ή γἡρως ὁιητωεμενους οί­ νομιμο ιτοιδιο τους. Οι γυιοι, οτιο το ολλο μερος, θοΠοϊἶραἶ ΗΠΟ · ε εσθω­ ΤΟΠΤΟ δὲ ον­ ήθελονγ επειδή οι γονιοί τους οπο τις ορρωοτειες κοισχρωἶ εξείνσἔ Πορξἶἔοίσἶ/ ιὲἶ/ἙΦώΠων γίγνεσθαι φ[_ 5 το γερομοτο εχουν γίνει ονυιτοφοροι, νο εχουν το δι­Πγεεοἐῃων ζῶν Οἴον μή κοίωμο νο τους κοτογγείλλουν οτι·εχουν ξονομωροθεί.

' υ . ό Οέος δέ] ή Τοὐνω/Τίονσ Οὐ γγ­ Τετοιο τιρογμοτο ουμοοίνουν συνηθως μετοξο ονθρω­κοκου μεν Π 'Ο ι έ Θ Ο έκγω/ΟΙ. Ἐν τιων με τελείως διεφθορμενο χοροχτήρο„ γιοτί ον τογνοντοι ο¦υμΦοροι τΠλικ0[ίΤΠΞΠΟ)ἶ‹8: Ζω/μένοςκοκο τιροερχετοι οι­ιο τη μιο μεριο, δηλοδή ον μονο ο

|ΐε\/,Οωἴ εῖλλῃ Ιὴχἶςῖγἰγα Γεῖἶης Τωπηςηὅἑ ής Οϊὀε Οί ίθ τιοτερος είνοι κοκος κοι οχι ο γυιος ή ουμοοίνει τοΟΥ εξ (ἶἐἔΐηἔἶ ΖνΟγξσ[ως¦ έχε! εἰς ἄλλην χώρσν οντίθετο δεν ουμοοίνουν ουμφορες τιου είνοι γεννή­γομοι, ε ἐν Τοἶς ΤεΤΤα_ μοτο τοσο μεγολης εχθροτητος. Σε μιον ολλη τιολιτείο,εἔζἔἔξἐεσσ κῖἕί ἶΤ8νΤΟκ[σχΙλίΟ!ς Οἴκοἰς Ούκ ἐσῃν ένα 929" ενο τιοιδί οτιοκληρωμενο επίσημο, δε οο εχονε ονογκο­ρα . ὅ Ι δε δεῖ Τόν Τοηπχ ηεισομενον οτικο τον τιτλο του τιολιτη. Αλλο οί ουτη την ιτολιτείο γιοἶίροἶγενξχἶθἶῃ , ι [Ρ η 7 ΠΙΌ δέ Του­ γενους την οτιοίο Θεοιτίζουμε τὡρο ουτοος τους νομους, είνοιἦν δἰκῃ Ηη ΠΠΟ ε\/Ρς ΖΟΤΩΪ/ςἐέ ἡ Τῶν Τοιοὐϊων ονογκοομενος μην εχοντος τιοτερο νο εκιτοτριοθεί σεωἶορρηθηνσἔ Ἐαννιηἶὀνὁϊῖιγο· ον θυμός ὲηίῃ ὅ ολλη χωρογ οφου, εκτος των τιεντε χιλιοδων οοροντοΠΞΖΙ κ¶ΤΟεΖῖ|: ις εἴΤ› ούν ἐν δίκη εἴῖε καί μή! ὁν οικογενειων„ δεν ειτιτρειτετοι νο τιροοτεθεί κομιο ολλη.Ηη Ομως έ ΤΟΟΤΟν”ὲΠ[Θωμεῖν ἀΠα^_ Γι' ουτο εκείνος ιτου ιτροκειτοι νο υιτοστεί ουτή τηνεἶεκεν ῖε κωἐξἶ ρ ψ νέα ή φουλως οὕτως ττοινή δεν είνοι δίκοιο νο οτιομοκρυνθεί μονοχο οτιο τονὁοἐ­Ο! Της (ἶυτιοω. σωγἴε 6 2νμΠρῶΤΟν δέ σωλλε_ ιτοτερο ολλο οττο ολοκληρο το ουγγενολοϊ. Σε τετοιοεἶεσἶω Ηηδ ιεωἔἶως ΤΟΠΤΟΪ ρε 3 γἀνεψιῶν κοί τους ιι τιερίτιτωοη ττρειτει νο οκολουθείτοι ίσως τετοιος ιτερίτιουξοῖωἶοως.ἶ_;ιῖ]ΟΤϊυσῖτ)Ἐῖ_ν:Ξὁ:Ωἔ,ζΤρός] κΠΤηγΟρε[Τω νομος: 'Οτιοιος κοτοληφθεί οτιο τιοροφορη εξοψη, δίκοιοιιξὲωεἰνεξτἶοιἰοις, δῖδοοκων ὡς ὲίξιος ὸίποοιν εκ του ή ωστε νο θελήσει νο οτιομοκρυνει οτιο το συγγε­δέ κε". Τῷ ὺεῖ λὁγογγς νολοι ει‹εινον τιου γεννηοε κι ονεθρεφε, ος μην εχειΤούς ἴσοως ὡς οὐκ άξιος εστι τούτων οὐδὲν ιτο­ 5 το Ιδικοιωμο' νο το ιτρογμοτοτιοιει εηιι­ιολοιο|κοι ευθυςΟΧΘΗ/. καί ὲάν μέν Πείθῃ ὁ Πξπήρ καί σμμψήΦΟ“ς Οιμεοως. Πρεπει τιροηγουμενως νο ουγκεντρωοει ολουςλοοη Πάντων των συγγενών υιτερ ήμισυ, πλην Πο­ τους συγγενείς του μεχρι των εξοδελφων κοθως κοιΤρὁἐ διαψηφγζομἑγ/ων κσιμητρος κοί του Φειινον­ τους συγγενείς του γυιου οηο το μερος της μητεροςτος των τε οίλλων οηοσοιτιερ ἄν ώσιν γω/ωκων 0 του κοι νο ονοτιτυξει μτιροοτο τους την κοτηγοριοτου.

' Νο ονοφερει γεγονοτο με το οτιοιο νο οτιοδεικνυετοιοτι ο γυιος του οξίζει νο οηοκηρυχθεί οτιο την οικογεε·νειογ ολλο νο οφήοει κοι το γυιο ελευθερο νο οιτοδείξειοτι δεν του οξίζγει νο υιτοοτεί μιο τετοιο τιμωρίο. Αν οτιοτερος τιείοει τους οκροοτες κοι ουγκεντρωοει τιεριο­οοτερους οττο τους μιοους ψήφους των ουγγενὼνγ χωρίςνο ληφθεί υιτ οψη ο ψήφος του τιοτερο, της μητεροςκοι του κοτηγορουμενου, κοθως ετιίοης κοι των ονηλί­κων ονδρων κοι γυνοικων, μί ουτες μονοχο τις τιρουτιοῃ

8?θ

„ Υ ­ · τ ' ' καί κατα ταυταεπε Οι/δρων (μη) τελειοι, ταυτῃ μενεξεστω τω πατρί τον υον αποκιιιῖλί­ίτΐείντ αλλως ε„ ' , , ι Ι ° ί “ πολι­μηὁσμως. Τον δ αποκηρυχθεντα εαν τις των

8??

θεσεις και συμφωνα μ” αυτους τους τυπους να επιτρε­πεται στον πατερα να αποκηρυσσει το γυιο του, και μεκανενα αλλο τροπο. Αν τον αποκηρυγμενο, θελει να τον

ι ι τ ετω 5 υιοθετήσει καποιος απο τους πολίτες, να μην υπαρχειτων υον αουληται Θεσθαι, μηὅείς νομος αίιείρν Ι Ι ι ι, . _ Ι κι τ εο­ποιείσθαι ­ τα ΥΘΡ των νεων ηθη Πολ/ως μεταλάς ἐν Τῷ Θίῳ μεταὀαλλειν εκαστοτε πεφυκεν ·αποκηρυχθεντα δε αν τις δεκα ὲΤῶν μη Θίἶίθνμησῃ

ί 'ον ποι ίσαοθαι τους τῶν εαθ/όνων ὲτῃμελψ

κανενας νομος που να το απαγορευει, γιατι οι χαραχτη­ρες των νεων υποκεινται φυσικα σε πολλες μεταθολεςστη διαρκεια της ζωης τους. Αλλα αν κανείς δεν θελησεινα τον υιοθετήσει ως δεκα χρονια μετα την αποκληρωσηθ8ΤΘν Η η ι! . Ι 6 του, τοτε οι επιμελητες των απογονων που στελλονταιτας τῶν εις την αποικιαν επιμελεισθαι και τουτωνι

όπως αν μετασχωσί Τῆς αὐἶης ἀποίκίας εμμελως”'Εαν δε τίς τινα νοσος ἡ Υηρας ή καί Τρῖίἔὲν

Ι ιι ι ­ τ ” ονα α ·χαλεποτης η και συμπαντα ταυτα εκφρ

σε αποικίες, ας φροντίσουν να εγκατασταθουν κι αυτοίστην ίδια αποικία με το σωστο τροπο.

Αν η αρρὼστεια, τα γερατεια, η δυσκολία του χαρα­ι ι ' ' 'λα αυτα μαζί καμνουν εναν ανθρωπο σεν · τ λλων και λανθανη 5 χῖηραι η και Οζ ται διαφερονΐως Των ΠΟ ι

Ι¬ ι · ·ν:υΖ αλλους πλην τῶν συνδιαιτωμένωνι Οίκοζρθορῇ υπερθολικο θαθμο πιο παραλογο απο τους αλλους, χω­

, , , , , _ ­ ρίς να το παίρνουν είδηση εκείνοι που δεν συγκατοικουν, . τι ­ ­ · Ι δε υος απορῃ καίδ ων των αυτου κυριθς. Οι Ι Ιοκνΐἔςτήν της παρσνοίας Υρξωεσθω δίκηνι νόμος

7 '_ ίσθω π ωτον μέν πρός Τούς Πρεσὅντάτονς

μαζι του, και καταστρεφει το σπιτι αφου εξακολουθείνα παραμενει κυριος της περιουσίας του, κι ο γυιοςαυΤῳ κε το . ­ θρίσκεται σε δυσκολη θεση και δισταζει να τον καταγ­­ · · Ι διηγήσασθαι Την Του Θ , , . . “. , . .

των νομοφυλακων ελθοντα, ­ γειλει οτι εχει ξαναμωραθει, ας υπαρχει γι αυτον ο εξηςΠσἶρός |σημΦΟρ,ον, οι|δε κατιδ(ΞἔετἶΞα:κΞἔ\ω|ςῷήσ;ιἶν

νομος: Ο γυιος θα παει να θρει τους πιο ηλικιωμενουςΰονλενω/Των ἐξ"/Τε δεῃ γρσζρε θ σαν τῶ νομοΦυλακε§ και θα τους εἔιστορὴσει τη συμΦοΩα τουγρηφην, εαν δε συμαουλευωσινι Υίγνἑσ ω

τ σώγ/όγκοι· ο δε 5 πατερα του. κι αυτοί υστερα απο ώριμη σκεψη, ας τοντ · ” και, Ι , ι ιΥΡΟΦΟΙ­ίενῳ μαρἶυρεἶ αμε ιν _ αυτου ουμθουλευσουν αν πρεπει η οχι, να διατυπωσει την κα­τωνοφλων του λοιπου χρονου ΟΚΠΩΟΟ εστω

ι Ο­ δέ τηγορία. Αν η απαντηση τους είναι καταφατικη, οι ίδιοικαὶ Το σμνφοΐῖπον ὅἰανθεσθαν καθατἴερ Π ἰς θα χρησιμευσουν μαρτυρεθ και συνἠγοίζοί του Υι” αυτήοικειτω τον επιλοιπον ὅιθν­_ ν την καταγγελία. Ο πατερας που θα καταδικασ­θεί, δε θα,εαν σε ανήρ και νιιντι ιιτιὀσιιτι σιιμΦερωνΤ®ί Ι ι Ι Ι ιεχει στο εξης το δικαιωμα να διαθετει οπως θελει αυτος

ουτε το παραμικρο μερος της περιουσίας του, αλλα θαπαραμείνει μεσα στο σπίτι, και θα του συμπεριφερονταισα να είναι παιδί, σ” ολη την υπολοιπη ζωη του.

|ΚΛΕ|Ν|ΑΣ: Πολυ ωραίος και ανθρωπιστικος για τους γε­ρους που γίνονται παλίμπαιδες, φίλε Αθηναίε, Στην πε­ρίπτωση ομως που υπαρχουν διαφωνίες αναμεσα στουςσυζυγους τι πρεπει να καμωμε;]

|ΜΕ|_|/ΜΟΣ: Αληθεια, τι θα καμουμε; Γιατί το διαζυγιο δενείναι ευκολη λυση οταν υπαρχουν μαλιστα και παιδια;]

ΑΘΗΝΑ|ΟΣ: [Και οί αυτο το θεμα εχουμε να προτείνουμεορισμενη λυση] Αν ο αντρας κι η γυναίκα εχουν την

5?

ετε 879.ι

, ί ώ ενο! δέκα μεν ανδρας των ίιί ατυχία να μην περνουν καλα λογω ασυμφωνίας χαρα­ρΟΠων (ἶωχω δρ μ 4 7 ­ Οιοατων αεί χτήρων, πρέπει να ασχολοανται καθε φορα με τα τέτοια

νομζἶῷωλεἶκωνι ετῃμελἶἰσθω. τἔυν Τ, /ά γω ΘΒΜ ζητήματα δέκα νομοφυλακες μέσης ηλικίας και δέκαχρεωιν ΤΡυς.μεσΟωςί.ἑεικΟ ἑε Πῖῖπαιλαἴτειἶκ δα­ γυναίκες της ίδιας ηλικίας απο εκείνες που φροντίζουννωκων ωωἶωἶζἴςί κωἐον δὴ (ἶυ Η Οί κωμαῇ/ω_ για τους γαμους. κι αν κατορθὼσουν να τους συμθιθα­νω\/Τομ ἶΟωΤ εζἶπἶιτυἕἰοτεῖιΐνκατἕἰἔᾶιἑιμιν οίτινες αουν, η διαιτησία τους θα είναι έγκυρη. Αλλα αν ταφν μιεἰζονως ῳπω γν Ἐἰκὸ δέ είναι τους τοιου­ 5 πνευματα των συζυγων είναι πολυ εξημμένα, οι διαιτη­8κΟΤειΟω σωνίἶίσοωίἶί · ς Ί/Ου ὅοθύῖερο τές, θα αναζητήσουν, οσο είναι δυνατο, ποιο προσωποΤοως Ηη Πραἶσιν ηθεσίν κίἶκἶαμἶθ σἶηω/Ομο Πεμ ταιριαζει για συζυγος στον καθένα απ” αυτους χωριστα.δή Τοωΐοἰς κο! Πρ9ΟΤερΟ|Ξρἶπἰω_ν η ἔν αν απαιδες Και επειδή τέτοιοι ανθρωποι είναι λογικο να μην έχουνρασἔω ,.ΠἦΞσΟ.ρμῖἔἔεΙ2νΤΞὲ Ξἱιοαἐεἐωνται, καί παί­ ήπιο χαραχτήρα, πρέπει οι αρχοντες να προσπαθήσουνἔἔ›ἶκω\ένΙέκΖ ιτ/ιζιτἴοσυνζοίκησιν ποιείσθαι· οσοι δή αν ίιί νο Τοωθ' Οωίδὲσοωλί με Πιο θρεμοϋθ Κω Π<°?ίθΟί)Χημὲ\/Θωθ

_ ι .Ι δων, Τῆς σωγκηταγηρασεως ένεκα ισ χαραχτηρες. Και οσοι απο τους ασυμθιθαστους δενΙκοινἔυν Οντων Πέ! . ­ ὁ 7 ξίν τε καί συζευ­ εχουν κανενα παιδι η εχουν λιγα παιδια, ας φροντίσουνκο! εηἰμἶλεἰος Ο/\λ,ηλωἔὀἶενδέΙῖἰῖἔ_:ωΤα γμνη κατα­ με το νέο τους γαμο και για την αποχτηση παιδιων.ἶΖ!ΠΖΖ!ΞἑΙσἶ[Ζ2ὅ)ἔΖ¬ε(ἕ;]/λείας καί ἄρρεχ/ος, σωμὅωμ Όσοι έχουν αρκετα παιδιαι αυτοί μετα το|διαζαγιο καιλεωῃκὁς ἄν εἴη νόμος ὁ Πθέμεγ/Ος, Ούκ αναγκαστι­ Ε› τον καινουργιο γαμο, μοναδικο σκοπο θα έχουν να γε­κὸς Τρἑφεγν Τοης όντας παίδας μή μητρυαν επα­ ρασουν μαζι στο ιδιο σπιτυφροντιζοντας ο ενας' τον

Ι ι „ . . . Ομεἴν] μἑχρμ αλλον. Αν πεθανει μια γυναικα κι αφησει αρσενικα καιγομεἴοη μη ῷε Ονἕεἀίὲ εἱεῖἔἔἔκεοἶ ἕε Οἴκω καί Τη θηλυκα παιδια, τοτε ο νομος συμθουλευει. αλλα δεν:Ξέ\›εαν”|ι|κ\ρν5‹ἐυΞ Σα/ήρηἀἴίιοθάνῃ

Πατδας ίκανους λι­ ι: υποχρεωνει. τον αντρα αναθρέιμει τα παιδια του χωρίς, . . Δ Παίδων ωποη μενουσα τρεΦέτω· να τους φερει μητρυια. Αν ο χηρος δεν εχει παιδια,πων, ημηἔιρἦ/ωἔΟκ“ δἑογ/Τος είναι πρός το τοτε θα παντρευτεί αναγκαστικα, ώσπου να αποχτήσειἕΞ|ωΖ€έ?ΖγΙΟί\/Ζωσω

ἄἰῖω/όρος] Οί προσήκοντες προς παιδια αρκετα' και για το σπίτι και για την πολη.. υ . ν ὲτῃ ελοωμἑι/ας γυναίκας κοινουμε­ ἐ› Αν πεθανει ο αντρας κι αφησει αρκετα παιδια, η γυναικα

τος Τω'ν δ/Οεουυν αιἴτοίς τε καί εκείναις περί των πρέπει να παραμείνει εκεί και να αναθρέψει τα παιδιαἔἕίἐηῖξων ῖτοιοαντων, έαν δέ ένδεείς τέκνων ώσιν, τους. Αν θεωρηθεί πως είναι πολυ νέα ωστε να θλαψεικαί παίδων ένεκα, παίδων δέ ίκανοτης ακβίὅής ἄρτ Την ωγείονΐίιθ μην εΧΟ\/ΤἘΙΩ αντρα. Οι Ουγγενεις θα συ­

νόμῳ­ Όταν δέ αμολογῆται ιί νεννοηθουν με τις γυναικες που φροντίζουν για τουςμεν το γενομενον είναι τῶν ποιουμενων ἐκγοναν. ΥΟΗΟΟΩ και ΘΟ κίιλ/ΟνίαΟυν τΟ ζητημα ΟυμΦωνα,με κοινη

δέ κρίσεως ΠΜ Τό γει/νηθεν έπεσθαιχρεων, αποωασή. Αν δεν 'υπαρχουν παιδια θα ληωθει κι αυτοἐὰν σωμμείξῃ δού/χῳ ἡ ελευθέρῳ ἠ απε­ υπ οιμη. Ο αριθμος των παιδιων που ο νομος θεωρει

/ιεωθἑρωγ παντως του δεσποτου έστω της δουλης ἔι επαρκή θα ειναι το'υλαχιστον|εν|α αγορι κι ενα κοριτσι.ί Οταν διαπιστωθει οτι το παιδι ειναι γνήσιο παιδι αυτων

που το παραδέχονται, μένει να αποφασίσουν με ποιοναπο τους δυο γονιοος πρέπει να παει. Αν μια δουλησμίξει με δοαλο ή ελευθερο ή απελευθερο. χωρίς συζή­τηση το παιδί θα ανήκει στον καριο της δοιῦλας Αν το

εεο 8Θι

το γεννωμενον, εαν δε τις ελευθερα δσαλω συννί: παιδί εχει γεννηθεί απο το σμίξιμο ενος ελεαθερου καιγνηται, του δεσποτου εστω το γιννρμρί/Ον [Τομ δικιας του δουλας, ἡ μιας ελευθερης γυναίκας με δουλοδου/ιουι] εαν δί εξ αατοθ δοὐλης ἢ έκ δρμλρμ της και γίνει γνωστο αυτο το πραγμα, το παιδί της γυ­ὲωπηςγ και ηεριφανες τουτ' ῇ, το μεν τῆς γυναίκας ναίκας, καθως και τον πατερα, θα το στείλουν σε αλληαι γυναίκες είς αλλην χωραν εκπεμποντων σαν τω Θ χωρα. Το παιδί του αντρα θα το εξαποστείλουν ομοίωςπατρί, το δε του ανδρας οί νομοφυλακες σαν ΤΠ με τη μητερα του οι νομοφυλακες.γεννησάσῃ· Το να παραμελεί καποιος τους γονιους του είναι κατι

Γονεων δε αμελείν οὐτε θεος οὐτε ανθρωίιρς που ουτε θεος, οατε ανθρωπος φρονιμος θα το συμθοο­νοθν έχων συμθουλος ποτε γένοιτο αν ουδείς Οὐ· 5 λευε ποτε σε κανενα. Πρεπει, αντίθετα, να καταλαθουμεδενί· φρονησαι δε χρή Περί Θεῶν Θρρρμρίμς οτι το προοίμιο που ακολουθεί, για τη λατρεία προςτοιονδε πιααοίμιον αν γενομενον είς τας τῶν γεν· τους θεους, εχει αμεση σχεση και μπορουσε να εφαρ­νησαντων τιμας τε καί ατιμίας ορθώς συνΤ8ΤΟΥμρ· μοσθεί και για τις τιμες και για την αναρμοστη συμπε­νον· Νόμοι περί θεους ἀρχρίίρί κρἶί/Τρί Πᾶσίν ὀίχῃ­ ριφορα προς τους γονιους. Οι αρχαίοι νομοι οι σχετικοίτοης μὲν γαρ τῶν θεῶν ορωντες σαςῦῶς Τίμῶμρνι ίο με τους θεους είναι για ολους δυο ειδων. Μερικοί, πραγ­τω δ” είκονας αγαλματα ίδρμσάμρνρίι ρμς ἡμῖν 93'·® ματι, απο τους θεους είναι ορατοί και τους τιμουμεαγαλλουσι καίπερ αψυχους όντας, εκείνΟμί.` ἡΥρμ_ γνωρίζοντας τους καθαρα Για αλλους υψωνουμε αγαλ­μεθα τοας εμψύχαας Θεούς Πολλἠν δίά ΤΟΠΤΥ εμ: ματα, και αποδίδοντας τους τιμες εστω κι αν είναι αψυ­νοιαν καί χαριν εχειν. Πατήρ Ομν ὀτῳ καί μήΤίἸρ η χα, πιστευουμε πως προξενουμε “μεγαλη ευχαρίστησητΟὐΤων Πρΐἑρρς ή μητέρες ἐν Οίκίρ κρἶί/Τρμ κρίμἠ­ 5 και προκαλουμε την ευ­μενεια των εμψυχων θεων. 'Ο­λιοι απειρηκοτες γηρα, μηδείς δίρνρθθἠΐω Πίπέ ποιος, λοιπον, εχει στο σπίτι του σαν κειμηλια τον πα­αγαλμα αοτῷ, τοιοὐτον ὲΦὲΟΤίΟν Ϊὁρμμρί [ἐν Οίκίμ] τερα και την μητερα του ἡ και τους πατερες και τιςἔχωνι μᾶλλον κμρίρν ἔσρσθρμ ὲάν δή κοἶά Τρὁμον μητερες των γονιων του που εχουν εξασθενἡσει απογε ορθώς αατον θεραπεὐη ὁ κΘκΤΠμρνΟ§`­ τα γερατεια, ας μη του περασει ποτε απο το νου, οτι

ΚΛΕ|ίνίΑΣ: Τίνα δη τήν αρΘόΤηΤα εἶνρί Φράζρίςί Ό εχοντας υψωσει τετοιο αγαλμα στην εστία του σπιτιουΑΘΗΝΜΟΣ: Ἐγώ ερω· καί Υάρ Οὐν ἄξίονι ώ Φίλοίι του, θα μπορουσε να αποχτἡσει μεγαλυτερο καρος, αν

ακοοειν τα γε δη τοιαθτα. ~ αυτος που το κατεχει, το λατρευει με το σωστα τροπο.Κ/\Ε|ΝίΑΣ: Αεγε μονον. Κ/ίΕ|Ν|ΑΣ: Ποιος, λοιπον, είναι ο σωστος τροπος λατρείαςΑΘΗΝΜΟΣ: Οίδίπους, φαμεν, ατιμασθείς ἐαηὐξρἶο 5 κατα τη γνωμη σου;

τοῖς αυτοι] τεκνοις α δή καί Πης μμνρἶ Τἑλεσ καί ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Εγω θα στο πω. Γιατί, αγαπημενοι μου φίλοι,εΐίήκρρ Υενὲσθρμ Πρίρά θρωνι Άμμί/Τορά Τε Φοίνίκί ­είναι απο τις αλήθειες που αξίζουν τον κοπο να τιςτῷ εαυτοὐ επαρασθαι παιδί θυμωθεντα καί Ἰππο­ Οκούει κανείς­λυτῳ Θησεα και' ετερους ἄλλρίς μμρίρμς μμρίοίςι ΚΑΕΙΜΑΣ: Λεγε και μη σε μελει.

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ο Οιδίποδας, οπως διηγουνται, επειδη περι­Φρονηθηκε απο τα παιδια του, τους εδωσε καταρες πουεισακουσθηκαν και πραγματοποιήθηκαν ολοκληρωτικααπο τους θεοας, .οπως το επιθεθαιωνει η παραδοση. ΟΑμυντορας, πανω στο θυμο του, καταραστηκε το γυιοτου Φοίνικα, ο Θησεας τον ίππολυτο και αλλοι αμετρητοι

03

83882­

, , , Ψ ­ ­ ποτερες, που οπο το ποροδείγμοτο τους εχει γίνει ολο­ωἶ/ γεῖ9Ο\/8. ἑοἶβῖῇοεΠηἔΟῖ/Ζςνειἰἔσἑκα/Ξἔἑἔςσἑςἔἴςιἶ Ο Φονερο οτι οι θεοί εισοκουουν τους γονιους οτον κοτο­ἔΖἶἔ<ῖἑΤε<ΖΖίέ§`ἄλῖ\ῖ)(ς7Ἑἄ€:όΤΟΤΟ­ ἀῃμοζα ριουντοι το|ποιδιο'τους, γιοτί η κοτορο|ενος ποτερο

, , δω ὁῃως Παἶρί Πρός Ποίὁων καί μη_ γιο το ποιδιο του εινοι πιο οποτελεσμοτικη οπο οποιον­μεἶ/ῳ μὲν , ρ ι › τ ι ' Θω ί νεσθοι 5 δηποτε ενοντιον οποιουδηποτε ολλου κοι πολυ δικοιο.Τρ! ,Θε¶ν εΠηκΟΟ\ἴ εν ἶιἕχως ηγεἰσ εζἔφὁὁρο Λοιπον, δεν πρεπει νο πιστευει κονεις οτι οῷου οτονΜΠΟ Φνωσ"/7 ῃ|Ϊ|ωμἶ:νῳ,δε Ορἶ1 κωὴερὲιχ 65 λιπορως ενος ποτερος κοι μιο μητερο περιφρονουντοι πορο πολυΥἶῖνομενῳέ κοἰ δω Τ6Ϊ ΤΟ[αΟἴ‹ΖΟλ:ἔγῖΟἔ θἶεους ουκ οπο το ποιδιο τους δικοιολογημενο εισοκουοντοι οι κο­ἶίς ΟΥἙΙΘΘ Τσις ποιοι, πορὲξ νἑμε"/ι

τορες τους οπο το θεο, δεν πρεπει νο πιστευει επίσης090 Το ΤΟΙΟΗΤΟ ωἶΟ]ῖΥ , ., ὀίκωοἰ νομης γο οτι οτον χοίροντοι υπερθολικο επειδή περιδολλοντοι09­Γοιἴς ηγησοἔεθα Ολ Οωἴ ανο Θεοί είνοι πρε­ οπο σεοοσμο, οι γονιοί ουτοί Θο επικολεσθουν, γιο τοεμ” Ογσθων' Ο δη φσμεν ηκἰσΐ ς Π ποιδιο τους, οωθονες τις θείες ευλογίες, οι θεοί θο

ΚΛΕΞΙΪΝἌ­ΧΣ: Πολυ γε. εισοκουσουν πολι τις προσευχες τους 'κοι Θο τους πο­λομινλιοε συκουν ειονοηεῶμεν, 6 σι­ιικρῷ πρὸτε· ροχῳρησοων ,Ής χορεἶ 'ἶοω πως ζηωωνί Αἶ δεν γινει

εϊπσ εν ὡς οοδεν προς θεῶν τιμιώτερσν ὲί­ ουτο, δε θο ητον ποτε δικοιοι στην κοτονομη των ογο­εἕχμ, ἄνμκΐησσίμεθα Πσῖρός και προποτορσς πο­ 5 θων, προγμο που υποστηρίζουμε οτι ελοχιστο θο τοι­

ττττι ιεητἶςωςχτ; ;;τι;ἑη;;;:η κιἐίίῖ/ῖεἶἶἐἐὲιἶἐῖἐἕιι,εχίἶυαἔἶ Οἔς Ζἶ/ΟἔΠ:ἶ‹ἶ)ΟἑηἠνςΟὐ5ῶνῆ;]ΘΟωμασΤὁν ΑΘ|­|ΝΑ|ΟΣ: Λοιπον, ος Θολουμε Θοθιο στο νου μος, ουτοθἑοςὅ ἩΟΟΥΤΞ Ογὁνων ϊὁρωμο ἡμῖν εστιν, διοφε­ ε που είπομε λίγο πιο μπροστο, οτι δε θο μπορουσομε ν'Υίἶρ Π οποχτὴσουμε ογολμο πιο πολοτιμο γιο τους θεοος οπο2Ξ\ἴΤ,Ξ):ῶιῖωἐΟΟψἐ:ψυχο, συνευχετοι εκοστοτε, κοι' ενον ηλικιωμενο ποτερο κοι προποτορο ἡ κοι μητεροοτιμοζομενο τονοντίο, το δ” ουδέτερο, ώστε ον το ίδιο γεροσμενη, γιο τους οποίους θο χοιροτον πολυὸρθὼς ῃς χρηπῃ ποτρίκοι πρσποτορι κοίποσι τοῖς 5 ο θεος ον τους τιμουσομε, ολλιως δε θο εισοκουε τιςΤοιουτσις, ποντων προς Θεοφιλη μσϊρον κυριώτοτο ευχες μος. κοι φυσικο εινονθουμοσιο το εμψυχο ογολμο

ἄν κεκτῇωγ των προγονων οσυγκριτως κολυτερο οπο το οιμυχοκάλ/ΠΟΤ, εϋἶες' ογολμοτο. Γιοτι οσο εινοι εμιμυχο, οτον το περιποιομο­

δή νουν έχων φοὅεἴκῃ κοι” τιμά Υοτ οτε, ενωνουν κοθε φορο μοζι μος τις, ευχες τους, κιΠολλοῖς καί Πολλἀκγς επιτελείς ίίι οτον το πορομελουμε, κομνουν το οντιοετο. Το οψυνο

δεν κονουν ουτε το ενο, ουτε το ολλο. Ωστε ον κονειςσυμπεριφερετοι οπως πρεπει στονγποτερο, τον προπο­τορο κοι ολους τους γηροιους προγονους του στο προ­σωπο τους εξοσφολίζει πιο σίγουρο πορο σ) ολο το ολλοογοιλμοτο, το μερος της ευνοιος των θεών που τουονὴκει

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Εξοιρετικος ο τροπος που μίλησες.ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Κοιθε μυολωμενος, επομενως, ονθρωπος φο­

Θοτοι κοι σεθετοι τις ευχες των γονιών του, οφοο γνω­

884­ ἶί 885

γενομενος· τούτων ούν ούτως φύσει διοτετογμε­ ρίζει οτι πολλοί, σε πολλες περιπτωσεις, εδοκίμοσον τηνων, τοῖς μεν ογοθοϊς ερμοιον προγονοι γηροιοί, 939.ι δύνομή τους. Αφού, λοιπον, ουτο είνοι ετσι κονονισμενοζωντες μεχρι των εοχοτων τού οίου, κοι' οπιοντες οπο τη φυση, γιο τους ενορετους ονθρὼπους είνοι ευ­νεοι σφοδρο ποθεινοιζ τοῖς δε κοκοϊς εύ μολο φο­ τύχημο οι γεροι προγονοι, ον ζήσουν ως το πολύ θοθειοοεροί. Πος δή τιμοτω ποσοις τιμοις τοῖς εννομοις γεροτειο, κι ον πεθονουν νεοι θο είνοι πολύ ποθητοί,τους ούτού γεννἠτορος τοῖς νύν πεισθεϊς λογοις' 5 γιο τους κοκούς ομως είνοι μιο πορο πολύ φοθερή οπει­εἰ δ' ούν τινο κοτεχοι φήμη κωφον των τοιούτων λή. Ας τιμο, λοιπον, ο κοθενος τους προγονους τουπροοιμίων, νομος οδε επί τούτοις ορθώς κείμενος οπως το θελει ο νομος κοι οπως το συμθουλεύει οον εἴη· τωρινος μος λογος. Στην περίπτωση ομως που κοποιος

Ἐον τις εν τῇδε τῇ πολει γονεων ομελεστερον θο είχε τη φήμη οτι είνοι ολοτελο κουφος στο τετοιοεχῃ τού δεοντος, κοι μή των ύεων κοι' ποντων των ιι προοίμιο, νο ποιος νομος θο ήτον δίκοιο νο διοτυπωθείεκγονων ούτού κοί εουτού μειζονως είς οποντο σχετικο μ” ουτο το ζητήμοτο:επιτρεπων κοι οποπληρῶν ῇ τος οουλἠσεις, εξογ­ Αν ενος ονθρωπος, μεσο στην πολη μος, δεν φροντίζειγελλετω μεν ο ποοχων τι τοιούτον, εἴτε ούτος εἴτε οσο πρεπει γιο τους γονιοιζις του κοι δεν είνοι πιο προ­τινο πεμπων, προς τρεις μεν τῶν νομοφυλὀικων 5 σεχτικος κοι πιο υποκουος στις επιθυμίες τους οπο τιςτούς πρεσθυτοτους, τρείς δί ού των περι' γομους επιθυμίες των ποιδιὡν του κοι ολων των οπογονων τουγυνοικῶν επιμελουμενων· οί δί επιμελείσθωσον, κοι του εουτού του οκομη, ο περιφρονημενος προγονοςκολοζοντες τούς οδικούντος νεους μεν οντος ετι θο τον κοτογγείλλει, είτε προσωπικο, είτε με κοποιονπληγοῖς κοι' δεσμοϊς, μεχριπερ ἄν ετῶν ονδρες μεν οπεστολμενο, στους τρεις πιο ηλικιωμενους νομοφυλο­τυγχονωσιν ὀντες τριοκοντο, γυνοῖκες δε δεκο ι: κες ή σε τρεις οπο τις γυνοίκες που φροντίζουν γιοπλείοσιν ετεσιν κολοζεσθωσον τοῖς ούτοῖς κολοσε­ τους γομους. Αυτοί θο λοθουν υπ” οψη τους το πορο­σιν. 'Εον δε πορρωτερω τούτων των ετῶν οντες πονο τους κοι θο τιμωρήσουν με μοστιγὡσεις κοι φυλο­των ούτῶν ομελειων περι' γονεος μή οφιστωντοι, κιση τους ενοχους, ον είνοι νεοι, δηλοδή προκειμενουκοκῶσι δε τινος τινες, εις δικοστήριον εἰσογοντων 5 γιο οντρες οτον είνοι μικροτεροι των τριοντο χρονών,ούτούς είς ενο κοι' εκοτον τῶν πολιτών, οίτινες ον οι δε γυνοίκες οτον είνοι δεκο χρονιο μεγολύτερες, οςὡσι πρεσούτοτοι οποντων· ον δε τις οφλῃ, τιμοτω τιμωρούντοι με τις ίδιες τιμωρίες. Αν ομως εχουν περο­το δικοστήριον ο τι χρή τίνειν ἡ ποσχειν, οπορρη­ σει ουτή την ηλικίο, κι εξοκολουθούν νο πορομελούντον μηδεν ποιούμενοι οσων δυνοτος ονθρωπος στον ίδιο θοθμο τους γονιούς τους κοι μερικοί μολιστοποσχειν η τινειν. Ἐον δε τις οδυνοτῇ κοκούμενος ιίι τους κοκοποιούς, θο τους κοτογγείλλουν σί ενο δικοστή­φροζειν, οπυθομενος τῶν ελεύθερων εξογγελλετω ιι ριο που θο οποτελείτοι οπο εκοτον ενο πολίτες, κοιτοῖς ορχουσιν ή κοκος εστω κοι' ύποδικος τῷ εθε­ που θο είνοι οι πιο ηλικιωμενοι οπ, ολους. κι ον κοποιος

_ κοτοδικοσθεί, ος ορίσει το δικοστήριο τι πρεπει νο πλη­ρωσει ή νο ποθει, κοι νο μη θεωρηθεί οπογορευμενηκομιο ποινή οπο εκείνες που μπορεί ονθρωπος νο υποφε­ρει ή νο πληρώσει. Κι ον κονείς, ενὼ κοκοποιείτοι, δεμπορεί νο το μορτυρήσει, οποιος οπο τους ελεύθερουςτο μοθει πρωτος, οφείλει νο το ονοφερει στους ορχον­τες, ολλιὼς θο θεωρηθεί, οπο οποιον το θελήσει, ενοχος

886

,ι _: ..ε.×

­ 88?

λοντι Θλααης. Εαν δε δουλος μηνυσῃ, ελευθερος για κακοποίηση. Αν ο μηνυτής είναι δουλος, θα ανακη­ἐστω καί εαν μεν των κακουντων ἡ κακουμἑνων ρυχθεί ελευθερος. Κι αν είναι δουλος είτε των ενοχων,δουλος, υπο της αρχης αφείσθω, εαν δε τινος αλ­ 5 είτε του Θυματος της κακής μεταχείρησης, οι αρχοντεςλου τῶν πολιτών το δημοσιον υπερ αυτου τιμήν θα τον ελευθερωσουν. Αν ανήκει σε καποιον αλλο πο­τῷ κεκτημενῳ καταθαλλετωι τοῖς αρχουσιν δε επι­μελες έστω μή τις αδικῇ τον τοιοῦτον τιμωρθϋμε­ι/ος της ρηνυσεως ένεκα.

"Οσα τις αλλος αλλον πημαινει Φαρμυκθίςι Τα Θ

λίτη, το δημοσιο ταμείο θα καταθαλλει στον κυριο τουτην αποζημίωση. Και οι αρχοντες να προσεχουν μήπωςκαποιος τον αδικήσει θέλοντας να τον εκδικηθεί για τηνκαταγγελία του.

μεν θανασιμα αυτών διείρηται, τῶν δ' αλλων περι [ΚΛΕΙΝΙΑΣ Με αποτελεσματικο τροπο προστατευονται οιΘλαψεων εἴτε τις αρα πώμαυιν ή καί ὅρώι­ίοσίν ήαλείμμασιν εκων εκ προνοίας πημαίνειι ΤΟὐΤων Οωῖ

γεροι γονιοί απο τα κακα παιδια τους, και το Θεμα νομίζωπως το τελειὼσαμε πολυ σωστα]

δεν πω διερρήθη. Διτταί γαρ δή φαρμακεϊαι κατα 5 [ΜΙΞΓΙΛΛΟΣ ΣυμΦωνω μαζί σου, Κλεινία. Νομίζω ομως πωςτο των ανθρώπων ουσαι Υἑλ/ος ὲίῇσχοωσιν Τήνδιαρρησιν. Ἡν μεν γαρ τα νυν διαρρήὁην εἴίῖομενι

αφήσαμε ατέλειωτο το θεμα των φαρμακων και των δη­λητηριασεων. Έτσι δεν είναι, φίλε μου Αθηναίε;]

σώμησι σωματα κακουργουσα εστιν κατα φυσιν. 933" ΑΘΗΝΑΙΟΣ: [Και παλι με προλααατε, φίλοι μου.] Για οσεςΆλλη δὲ ή μαγγανείαις τε τισιν καί επῳδαις και

καταδεσεσι λεγομἑναις πείθει τους μέν Τολμωνπκἶαλαπτειν αυτους, ὡς δυνανται το τοιουτον, τουςδή ως παντος μαλλον υπο τουτων δϋνϋμέλ/ων Υίἶη” 5

τευειν αλαπτονται. Ταυτί ουν καί περί τα Τθίαίπασυμπαντα ουτε ραδιον όπως ΠΟΠΪ ΠέΦϋκ8ν γη/νω­σκειν, ουτγ εἴ τις γνοίη, πείθειν ευπετες ὲτἑροϋἐ”ταῖς δε ψυχαϊς [των ανθρωπων] δυσωπουμενουςπρος αλλήλους περί τα τοιαῦτα ουκ αξιον επιχει­ ιι

ρεϊν πείθειν καν ποτε αρα ἴὅωυἰ Που κήρίνα |~"μη“ Ψ

|­ίατα πεπλαυμένθι εἴΤγ ὲζίί Θὐραίς εἴΤ7 ὲἴίί Τρίὁὁοἰς

Θλαοες προξενείο ενας στον αλλο με φαρμακια, εχουμεεξετασει εκείνα που προκαλουν θανατο. 'Οσο για τιςαλλες Θλααες, είτε δηλαδη Θλαφτει κανενας με πισταή φαγητα ή αλοιφες με τη Θελησή του και εκ προμελέ­τηςι δεν εχουμε πει τίποτε ακομη. Αυτο που μας καθυ­στερησε να εκθεσουμε τις περιπτὼσειςι είναι το οτιυπαρχουν, μεταξυ των ανθρωπων δυο είδη δηλητήρια­σεως. Το ενα εκείνο για το οποίο μιλήσαμε τωρα ξεκα­θαρα„ είναι η φυσική Θλααη του σώματος με αλλο σωμα.Το αλλο που χρησιμοποιεί καποιος μαγείες ή ξορκια ήτους λεγομενους «καταδεσμους» (δηλαδή δεσίματα)πείθει αυτους που τολμουν να Θλαφτουν τους αλλουςοτι εχουν τη δυναμη να το πραγματοποιήσουν και τουςαλλους οτι ολα τα παραπανωι επειδή εχουν μαγικεςιδιοτητεςγ μπορουν να τους προξενήσουν οποιο κακοθελουν. Τετοιες και παρομοιες δοξασίες δεν είναι ευ­κολο ουτε να γνωρίζει κανείς ποια είναι η φυση τους,ουτεγ κι αν ακομη ήξερε, είναι ευκολο να μεταπείσειτους αλλους. Εξ αλλου δεν αξίζει να επιχειρήσει ναπείσει τα πνευματα των ανθρωπων που υποψιαζεται οενας τον αλλο για αυτα τα πραγματα οτι, κι αν ακομητυχει να δουν ομοιωματα τους φτιαγμενα απο κερί το­ποθετημενα στις πορτες, ή στα σταυροδρομια, ή στα

Β

Πω/_ μνἡμοτο των γονιων τους, δεν τιρειτει νο δινουν κομιοεἴ­Γε μι/ήμοσι γονεων ουτων τινε ,_ σημοσιο σο ουτες ολες τις φοοερες τιου η οτιοτελεσμο­­ν τοιοοτων διοκελεοεσθοι μη σοψες Θχοοοἰ 5Των Τω_ Το τικοτητο τους εινοι ομφἰοολη. Χωρίζουμε, λοιιτον, σε δοοοονμο Περί αυτων· Δωλαὅονΐος δἶ δἰχῃ Τοἕζειἔἶι το νομο γιο το Φορμοκὼμοτο, ονολογο με τον τροιτο' ' ι νο ον οποτερως ον τις επΦοιομοκοιοο Ποιο μ ι ὀί τιου ιτροστιοθεί κοτιοιος νο Φορμοκὼσει τον ολλο, κοιε ­ τ ° ' οινειν κ

, . , ΙΦορμαῇεῃ/Ι ΠρωΤΟν μ_εν ἶῖεἰσθαἰβσἰ Παρυῃ) ὁραν 0 ορχιζουμε τιρωτο­τιρωτο νο ιτοροκολουμε, νο ττοροκι­Λ | ' δειν επι ειρειν τοιουοομὅον ΕΠΣΠ/ μὴ χ _ _ , Θ ι νοομε κοι νο συμθουλεοουμε οτι δεν εινοι σωστο νομηδὲ κοθάῃερ Πσἰδἔω Τοωἶ ΠΕΜ/Ἑοως Τωἕ_σννρ:_Πκαί ετιιχειρει κονείς τετοιο τιρογμο, μήτε νο φοοεριζει τρο­δειμοτοιιντος φοοεινι μηδ οο Τον νομο ετη Ο 7 λλ ΙΘ μ κροτωντος τιο ους ονθρωιτους σο νο εινοι μικρο τιοι­. . ι , 7 ­ ωπτον δικοστην ονογκοζειν εξιοσ οι των ον ρ . , . . ι, 5 διο, ουτε τιολι νο ονογκοσουμε το νομοθετη κοι το δι­! · ν · τ τον επι ­. Ι . ,Τοως Τοἰοιπους Φοὅοωεδ ωἶδῖφωιῖνὀεἐν Τά κἔτά κοστη νο τιροσιτοθησει νο Υιοτοεψει τομο ονθοωττουο_ ο ο οττειν ουκ ει στοοομνΐ Φ ιομ οτι) ουτοος τους φοΒους„ Πρωτο­ιτρωτο ειτειδὴ ουτοςοώμοποι ὲάν μη Τωγχανῃ ἐΠΙσΤημἶυΥ ωη Ιοἕεἕἔῖἐ ιτου επιχειρεί ουτο το μογιο ἡ το Φορμοκωμοτο δενΤ ιτ ί το ο ονειᾶμοτο εον μη μτο τε ου 80 μ νν| Ϊ Ι Ι ὀδε ξερει τι οτιοτελεσμοτο οσκοον ιτονω στο σὼμοτο) εκτοςτεροτοσκοτιος ων τυνἶ(ονΠ_ Λεὴεσθω δη λἔἔοςτινο ό ον Θίνοι ετιιστἡμονος νιοτρος, οοτε οκομη οι μονεἰες,νομος Περἰ Φαρμοκεως· Ος αν Φαρμσκ Π εκτο ον ινοι 'ν ', ς_ ε μο της η εξηνητὴς των υτιερφυσικὼνὲΐιἴὅλοοἴι μή Θονοοἴμῳ μήἶε Ονῃἶω μζιἶἶανθρωῖτων φοινομενων. Ας διοτυτιὼσουμε, λοιτιον, ουτο το νομοεκείνΟμι ΰοοκημἐπων δέ η σιμηνων Ολλῃβλαὀῃ, γιο το φορμοκὼμοτο: Ὁττοιος ρίξει κοτιοιο φορμοκο σοεἴτι ούν θανσσίμῳἰ ὲάν μέν ἔεηρος ων_ΤἔγχΟ,νῃ\/κἕο

5ενον ολλο Υιο νο τιροκολεσει κοκο στον ιδιο ή στουοο__ΦοΠ οἴκἔνΤ:Ρσρἔα:Ξ)Θνἑ_ἶΠἠνἶ;:Ξ)ἕ_ΖΖἕυῖ_|_ΐΞ_ἶυΟΠερί δικοος του ολλο οχι γιο νο ετιιφερει το θονοτοι ἡ γιοι ιωτηοι Χο δι ὲΠα νο Θλοψει το κοτιοδιο ὴ το μελισσιο του Θονοσιμο ἡοοτοιι το δικοστήριον. Εον δε κοτο εσεσιν η . . .ακεἰῶν οχι, ον εινοι γιοτρος κοι κοτοδικοσθεί σον ενοχος δηλη­Υωνοιο η ῃοιν εΠῳδ£"ς η Τω_ν Τοιουἶων Φ ρΗ, . τηριοσεως, τιρειτει νο Θονοτωθει, ον εινοι ιδιωτης οςὼνῃνωνουν δόξῃ ὀμοἰος 8"/Ο! 8/\ἶ1ΠΤΟΥῖΙ| εφ/.ιμεν Θ οτιοφοσίσει νι” ουτον το δικοστὴριο τι τιρετιει νο τιοθειμονῃς ών ή Τε­ρΟΤΟσκὁΠΟς| Τεθνξπω' εε"/τό, (Ἡ/ειί ἡ ιτοισ τιροστιμο νο ιτληρὼσει. 'Οτιοιος τιολι με κοτοδε­μονῃκης ὁ ἄν τις Φἦρμἶικείἦς ὁ(Ρλῃ'|Τα“ΤΟνά|ῖΣ

ύ σμους ἡ γητεμοτο ή ξορκιο ἡ με ολλο οτιοιοδἡτιοτε ειδηΤοοΐῳ νἰννἑοθω” Ποοι_Υορ_Οιμ_ κο! ἶοοΤοω_ Πέ 5 μογειος θεωρηθεί ομοιος μ) ουτον τιου ττροκολει ΘλοοηιΤο οΙκοοΤήρΙΟν ὁ Π αν ωποις δε” Πωτον Οξῃ ον εινοι μοντης ή εξηγητὴς τιοροδοξων Φοινομενωνι οςκοτοδικοσθει σε θονοτο. Αν ομως δεν εχει ιδεο οτιομοντικἠ, ολλο κονει τετοιο ιτρογμοτοι νο εφορμοσθειγι” ουτον το ιδιο τιου ειτιομε γιο τους φορμοκευτες.Δηλοδὴ κοι γι” ουτον ος ορισει το δικοστἡριο τι τιρετιεινο ιτοθει ή τιοσο ιτροστιμο ιτρειτει νο τιληρὼσει. [Γιο τιοιοολλο Θεμο νομιζετε πως τιρειτει νο μιλήσουμε τωρο,Φίλοι μου;]

ύ

|ΚΛΕ|Ν|ΑΣ: Γιο τις κλοτιες κοι γιο τις τιροξεις Βίος, φιλεμου Αθηνοίε. Συμφωνεις κοι συ, Μεγιλλε;]

πάσχειν ή οτιοτίνει ν.

εεε

Βθθ

τ

.Οσο ῃς ἄν ἐΤερΟς ἄλλον Πημήνῃ κλέῃτων [ΜΕΓΙΑΛΟΣ Συμφωνώ καιφπεριμενω ν” ακουσω τις αποψειςόηαζὸμεγ/ος, ἄν μὲν μείζω, μείζονα την εκτιοιν τιμ του φιλου μας πανω σ αυταφΠημω/Θἑνῇ ΤΗ/ὲΤω, ὲλάττω δὲ ζημιώσας σμικροτε­ ΑΘί·ίΝΑ|ΟΣ: ιυποιοσδηποτε αδικησει καποιον με κλοπη ηρω/, παρα παντα δε τοσαατην ἡλίκα αν εκαστοτε ιθ θιαιες πραξεις, αν ζημια που θα προξενησει στο θυμαΤίς μἑχρπἴερ ἄν ἰάσηπῃ Τό 6/χαθει/· του ειναι πολυ μεγαλη, θα πληρωσει μεγαλυτερη αποζη­ὀίκην ὀἑ ἐκΟσΤΟς [Πρός ἑκάσῃμ] Τῷ κακοωργηματί μιωση. Αν η ζημια ειναι μικροτερη, μικροτερο προστιμοσωφρω/ίσΠ]Ος ένεκα σω/εΠΟμέ\/ην ΠρΟσεκΤεΙσΟΤωΖ και γενικα η απο'ζημιωση'να ειναι τοση, οση' κι η ζημιαμὲν ἀνοίῷ κακουργήσσς άλλοτρία, πειθοί δια θ3Α±ι που 'εχει προξενησει, ώσοτου αποκατασταθει τελειως ηΎ ἡ Π Τοωὐτον χρησάμενος, ελαφροτεραν, ζημια. Και εξω­απ αυτο, ας υποστει και τιμωρια για ναΥεο .ηὁ . Ζκείσν ἄνογαν ὅτι ακρατειαν ηδονῶν ἢ ικανοποιηθεί πληρως το θυμα και να σωφρονιστει ο ενο­Ξωἶἶῖῦν Ιἕνζἔὸὅοἰς ὁεἰλίας ἡ ΠΟΠ/ ὲ,.Πθωμ¿ΟΙς ή Φθὁ­ χος. Αν καποιος διεπραξε αδίκημα απο ξενη ανοησία,

ἡ Θωμοἶς ὅυσίὀπογς γγγι/ὁμει/ος, ααρυτεραν, 5 παρασυρμενος ,απο τα νιατα η 'απο κατι παρομοιο, αςένεκα ΤΟΟ κακῶωργῆσω δωοὐς Τήν δίκην ες υποστει ελαφροτερη ποινη. Αν ομως εναςεκακοποιησεΟΠ γάρ Τό γεγονός αγενητον ἐσται ποτε 6 του ὅ αλλον απο δικη του τρελλα, απο αδυναμια δηλαδη ναείς τον αὐθις ένεκα χρονον ἢ το παραπαν μιοησαι κατανικησει τις ηδονες η τις λυπες, η σε στιγμες ακα­καί Τούς ¿ὁὁ\/Της αοτον Ώ τανικητου φοθου, δειλιας, επιθυμιας, φθονου η οργηςἰδἰκωοώμενονχ ή λωξρησηι μερη πολλα της τοιαυτης πρεπει να 'υποστει θαρυτερη ποινη, οχι για να τιμωρηθεισωμΦΟρης_ Ών δη παντων ενεκα χρη καί προς για το αδικημα αφου ο,τι εχει γινει δεν ξεγινεται ­παντα τα τοιαὐτα θλεποντας τοος νομους τοξοτου αλλα|για να μισησει απολυτως την αδικια στο μελλονμη κακοὐ στοχαζεσθαι δίκην τοι) τε μεγεθους της 5 κι ο ιδιος κι εκεινοι που θα τον δουν να τιμωρειται, ηένεκα κε", Πω/Τελῶς της ὀἰξγας­ για να ααπαλλαγει απο το μεγαλυτερο θαρος αυτης τηςταυτον δν έργον δρώντα συνυπηρετείν δεί Τῳ νο­ οομοιοοοο­μοθετῃ τον δικαστην, οταν αὐτῷ τις νομος ἐπί: Να, λοιπονμγια ποιους λογους' και σε τι αποθλεπονταςΤβἑΠη Πμαν ὁ Π χρὴ ῃάσχεμ/ τον κρινομενον Π οι νομσι πρεπει, σαν ενας καλος τοξοτης, να εχουν γιαἀΠΟΗ\/εἰνφ Τόν δέ καθάῃερ ζωγραφον, οπογραφειν ι: στοχρ τους μια τιμωρια αναλογη προς το μεγεθος τουἐρδ/Ο ὲΠΟμε\/Ο Τῇ γραφη 'ΑΟ δη καί ναν, ώ Μεγιλλε ” αδικηματος και' μια πληρη επανορθωση της θλαθης. Τοκλεω/[οφ ΠΟΙηΤἑΟν ἡμῖν ὀῃ κάλ/ΜΟΤΟ καί ¿¬ίργσΤη_ ιδιο χρεος θαρυνει και το δικαστη που πρεπει να συνερ­

' λοπαίων τε καί θιαίων παντων τας ζημίας λε· Υοζεΐοι με Το νομοθοΐἴιι οἶον κοοοιοο νομος Τοο οῷὴνειτων ·κ ” 6 4 ί νεσθαι λεκτεον οπως αν 5 περιθώριο να κανονίζει τι πρεπει να παθει η να πληρώσειΥωἔενἔς εἶἐιἶῖτιν θἐοοί/κδοί θεῶν παίδες ναμοθετείν. Ο κοΤηΥοοοομονοο­ κοι ο νο!­ιοθὲΤηο οον ζωγοοοϋοο οΠοτημ"/ΛΖΟΞ/ὁμενος δὲ ἄν τις ῇ, μη φανερος έΟΤω γραμμίζει στον γραφτο νομο, αυτο που μπορεί να εφαρ­

μοσθεί. Αυτο, Μεγιλλε και Κλεινία, πρεπει να καμουμεκαι τώρα οσο καλυτερα και τελειοτερα μπορουμε: γιακαθε δηλαδη είδος κλοπης και θιαιοτητας, πρεπει ναορίσουμε με καθε λεπτσμερεια τις ποινες που πρεπεινα επιθληθοον, οσο μας επιτρέψουν οι θεοί και τα παιδιατων θεών να το πραγματοποιησουμε στη νομοθεσία μας.Αν καποιος καταληφθεί απο παραφροσυνη, να μη φανε­

^ ΒΘἹ

892 ,ι

(Ὁἔο

(Ω

κατα Πολιν· οί Προσήκοντες αλ εκαστων κατα τας ·ρὼνεται στην Πολη. Οι συγγενείς του Πρεπει, σ“ αυτήοίκίας φυλαττοντων αὐτούς, ὁΤῳ ἄν ὲΠἴοΤωνΤοί την Περίπτωση, να τον περιορίζουν στο σπίτι και να τοντροπῳ, η ζημίαν εκτινοντων, ὁ μὲν Τοο μονἴοἶοο Π επιθλεπουν οσο καλύτερα μπορούν, διαφορετικα θατιμήματος ὲκατον δραχμας, εαντοούν δούλον ὲάνΐλ πληρώνουν Προστιμο εκατο δραχμες αν ανήκουν στηνούν και' ὲλεύθερον Περιορα, ὅεοΐὲοοο οο Τίμο!­ίοτ Πρώτη φορολογική ταξη, είτε ελεύθερος, είτε δούλοςτος τετταρα μερη της μνας των Πέντε, τρία δή ὁ είναι ο Παραφρων. Αν ανήκουν στη δεύτερη οικονομικηΤοἴΐοςι κο!! οοο ο ΤοΤοοΤος­ ΜοίνονΤοί μέν ούν 5 ταξη θα πληρώνουν τεσσερα Πεμπτα της μνας, τα τρίαΠολλοί Πολλοος Τοοοοος' οος μέν νον οἴοοί­ίονι πεμπτα ο τρίτος, και τα δύο πεμπτα ο τεταρτος. Καιυπο νόσων, εἰυίν δὲ ΘΪ διο Θοί­ίοο κοκήν Φοοίν ομο θεθαια υπαρχουν Πολλοί τρελλοί και Πολλα είδη τρελ­κηίῃοοφηγ γενομενην, οίδἠ σμιιφᾶς ἔχθοος νονοτ λας. κι αυτοί που αναφεραμε τωρα εχουν τρελλαθείμονηςι Πολλἡν Φωνήν ἰονΐος κοκὼς ολλήλοος ολα­ απο αρρὼστεια. 'Αλλοι τρελλαίνονται επειδή τη ΒίαιαοΦη.οοονΤος λονοοοίνι οο Πιοοίἶον ον οονομῳ Πόλο! Θ Φυσική τους Προδιαθεση, χειροτερεψε και η κακή τουςνἴννοοθοί ΤοίοοΤον οοοον οοοομῇ οοοομῶς­ Εἴς ανατροφή. Αυτοί είναι που, με την παραμικρή αφορμή,οή Ποοἴ κοίοινοιοἴος ἐοΤω νομος Ποιοί ΠονΤος οοε' ξεφωνίζουν δυνατα, ξεστομίζουν φοθερες Θλαστήμιες οΜηοἑνο κοκηνοοοῇω μηοοίς­ Ὁ οο οί­ίφίοοηἶῶν ἔν ενας εναντίον του αλλου, και Παρουσιαζουν ένα θεαματισι λογοις αλλος αλλῳ διδασκετω καί μανθανετω 5 Ποω δεν Τωριὀζει με κονὲνο ΤρὀΠΟ σε μια Πόλη ΠουΤόν Το οί­ίΦίοοίἹΤοονΤο κοί Τοος ΠοοονΤος οοεχο” εχει καλούς νομούς. Θα διατυπώσουμε, λοιπον, ενα καιμονος Πονπος Τοο κοκηνοοοἶν­ Εκ νοιο Τοο κοπο” μοναδικο νομο για ν” απαγορευθεί σ' αυτούς τούς αν­χεσθαί τε αλλἠλοις ὲΠαρωμὲνοος κοἴ ον οἰοχιοῶν θρὡπους να ξεστομίζουν αΠρεΠείς εκῷρασεις. Και ναονομοπον ὲοίφοοοίν Υονοίκοἴοος οοίποἶς Φἠμοςι ποιος είναι: κανενας να μη θρίζει τον αλλο. Σε καθεπρῶτον μὲν ἐκ λόγων, κοοΦοο Πιοονμοἶοςι ὲρνῳ 935" συζήτηση, ο ενας Πρεπει να διαφωτίζει τον αλλομίυη Τε κοἴ ἔχθιοοί οοοοΤοΤοί νἰΥνονΤοί' Ποονμοῃ και να διαφωτίζεται απο αυτον και οσοι τυχον παρευ­Υοο οΧο›οἴοΤῳι θομῷι Χοοίζομονος ο λὲνωνι ὲμῃίμ” ρίσκονται στη συζήτηση να αποφεύγουν οπωσδήποτεολος οονήν κοκῶν οοῃομοἶωνι οσον οίῖο Παιδείας να χρησιμοποιούν υθριστικες εκφρασεις. Γιατί αποἡμοοώθη Ποτέ, Πολίν ὲξονιοίῶν Τῆς ψοχῆς Το Τοί” 5 τις θλαστήμιες, τις καταρες και τα αισχρα ονοματαΟὐΐον Θηιοίοομονος ον οοοκολίο ζῶν νίννεῖοίι ΠΙ­ Που Πετα ο ενας στον αλλο που τους κανουν να μοια­κράν Τοο Θομοο Χοοίν οοοοοχομενος­ ΜεΤεκ6Οί_ ζουν με γυναίκες κακής διαγωγής, απο τα λογια αυ­νειν δε αύ Πως εἰώθασιν παντες Θαμα εν τοῖς τοι­ Τό ΠΟΠ είναι σκέΤος Οεβσςι Προέρχονται μίση Κωοοιίοίς οἶς Το Τί νολοἴον Ποιοί Τοο ἐνονΐίου Φθἑδ/_ Ό Παρα Πολύ σοθαρες εχθρες. Γιατί αυτος Που χρησιμο­γεσθαι­ ο Τις ὲθιζὁμενος οοοοἰς Πώοοἶε ός Οὐ ΤΟΟ Ποιεί υθριστικες εκφρασεις, υποχωρεί σε κατι αναξιο

λογου, δηλαδή το θυμο του, και χορταίνει το παθος τουμε κακη τροφή, και οσο αλλοτε τον ημερεψε η Παιδεία,αλλο τοσο εξαγριὼνει το μερος αυτο της ψυχής τουκαι σα θηρίο δυσκολεύει τη ζωή του και Παίρνει Πικρήαμοιθή για την οργή του. Συνηθίζουν επίσης ολοι, σ”αυτες τις συζητήσεις, να υποστηρίζουν το αντίθετο γιανα γελοιοποιήσουν τον αντίπαλο τους. Γίραγμα που οταντο συνηθίσει κανείς δεν μπορεί ποτε Πια να ξαναθρεί

58

εειλ 895

ωιοωδοίθω τρόΠΟω ήτο! Τό Πορξωον δἰἠμαρπν ή τη σοθοροτητο του χοροκτὴρο του, ἡ, το λιγοτερο χονειμεγαλοι/οιος οτιωλεοεν μερη ιτολλο. Ών δή χοριν τελειως τιολλο οτιο εκεινο τιου χοριζουν μεγολοφροσυνηἐν μέν [ερῷ Τὸ Παρὀωσνμηὅείς Τογθωον Φθἑγξηπγγ 5 στον ψυχη του Γι ουτο,| κονενοντετοιον λογο δεν ετιι­μηδέῃοτε μηδεν μηδ” εν τισι δημοτελεσι Θυσίοις, τρετιετοι τιοτε νο τιροφερει κονεις σε ιερο τοτιογ ουτε

δ, Οὐ ἐν ὀθλοἰς μηδι ἐν ἀγορη μηδλ εν δικο­ στις δημοσιες θυσίες, ουτε οκομη στους ογὼνες, ουτεΖηηρίω μηδ' εν συλλογω κοινῷ μηδενι" κολοζετω στην ογορο, ουτε στο δικοστἠριο, ουτε σε κονενο τοτιοδέ ὁ 'ΐωπων ἀρχων έκἐιστος [οι/οτι] ἡ μηδειτοτ, τιου γίνοντοι συγκεντρώσεις. Κοθε ιτοροθοτης Θο τιμω­ἀρἰσΐείων Πἑρἰ Φίλοῃκήσηι νόμων ώς Οὐ κηὁόμε­ 0 ρειτοι οτιο τον εκοστοτε ορχοντο της συγκεντρωσεως,γ/ος οὐδὲ ηοιων το ιτροστοχθεντο υιτσ του νομοθε­ διοωορετικο δε θο του ετιιτρειτετοι στο εξης νο'εγειρει

Εάν δὲ ῃς ἐν ἄλλως Τὁγιογς λογὅορίας άρχων οδιωσεις γιο τιμητικηδιοκριση, οοου οδιοφορει' γιο τοἡ ἀμω/ὁμει/ος ὸσῃσουν μή οιτεχητοι τῶν τοιουτων νομο κοι δεν| εκτελεί 'τις διοτογες του νομοθετη. Ανλόγων] ο ιτροστυγχονων ιτρεσέϊυτερος ών τῷ νομῳ 5 κομωοςι σε Οίλλομς ἶοῃομςι σε κοἶμμῖμση 'Ομμνμς Γιἀμω/ἑτως Π/χηγατς εξειργων τους Θυμῷ, ετοίρῳ ετιιυεσης, δε οοδηθει νο χρησιμοιτοιησει τετοιες εκ­κακῷ Φγλθφρονοωμἑι/Οως_ ἡ ει/εχεουω τῇ τετογ­ φροσεις, ο τιρωτος ηλικιωμενος τιολιτης τιου θο Θρεθειμἑνη ζημία εκεί, τιρετιει νο γινει υτιεροσιτιστης του νομου, εμτιοδί­

Άἑγομεν δή Τά \/Ον ως λαὁοργως σωμωγεκὸμε­ ζοντος με ξυλοκοτιἡμοτο ουτους τιου εινοι Θυμωμενοινος άνευ του γελοίο ζητειν λεγειν ου δυνοτος ιΟ νο Ονπιλλίἶλσσομν Τέῖοίμ «ῷίλοφμονἡμσἶμ» Υίμἶβεμοντὲσῃγ χρησθοι, ­κοι τουτο λοιδορουμεν, οιτοτον τος δηλοδή το ενο κοκο με ολλο κοκο, διοφορετικο θοθμμῷ ΥίΥί/όμεί/Ον Ιλ” Τί δὲ δή: Τήν τῶν κωμῳδων ιι τιληρωσει ουτος το τιροκοΘορισμενο'ιτροστιμο. Διοιτι­ηροουμίον του γελοιο εις τους ονθρωτιους λεγειν στωνουμε ετιομενως, τωρο οτι, οτον κοτιοιος οντολλοσειή Πσραδεχὁμεθης ὲον οι/ευ Θυμου το τοιουτον ήμίν Θρισιες δεν μτιορεί νο νικήσει τον οντίτιολο 'του ον δεντοὺς Πολῇος ὲωχεγρῶσἰν κωμῳὅοῶ/Τες λέγε"/Υ· ή ιτροστιοθἡσει νο τον γελοιοτιοιὴσει, κι εμεις κοτοκρί­ὀγαλάὅωμεν ὁγχο Τῷ ηηιζειν κοι μη, κοι ιτοιζοντι 5 νουμε ουτη τη γελοιοτιοίηση στον γινετοι οτιο θυμο.μεν εξεστω τινι” περί του λεγειν γελοιίον ονευ Θυ­ Όμως Τί ΘΟ κἀνομμεἰ Θα ΟνεΧΤΟμμε Το Χίομμορ τωνμοης σμγτετομενῳ δε κοί μετο Θυμου, κοθοιτερ ει­ κωμικων ιτου είνοι τιοντο ετοιμοι νο γελοιοιτοιὴσουνΠεμ", μη εεεστω μηεενις­ τουτο μεν ουν οιισομως Θ τους σνθοὡτιοιια ον Οι σωιιιτολίτεε μος ευιχειοοὐν χωρίςἀναθεῖἑονγ ῷ [δι] ὲξεστω κοίμή τουτο νομοθε­ θυμο κοι κοκίο νο διοκωμωδουν ολλους; Ή Θο ξεχωρί­Τησώμεθο­ ηοἰηῖῇ δη κωμῳδιίος ή τινος ἰομοων ἡ σουμε τιοιος οστειευετομἡ οχιἱ κοι θο'ετιιτρεψου'με σίμουσῶν μελῳδίος μή ὲξέστω μητε λόγῳ μήτε εικο­ ουτον που σοτυριζει χωρις κοκιο, νο κονει κοτι τετοιο,νι, μἠΤΘ Θμμῷ Ι­ΗἹΤΘ ἄι/εμ Θμμομι μηδΘμῶ© μηὅὲι/Ο 5 κοι νο το οιτογορευσουμε σί οτιοιονδἠτιοτε το κονει„τῶν ιτολιτῶν κωμῳδείν· εον δε τις οιτειθῇ, τους όμως εμιμμει με Θμμὸ και ΚΟΚΦΤΠΤΟΞ

Αυτο εττομενως, δε θο το κοτοργήσουμε, ολλο Θο νομο­θετὴσουμε σε ιτοιον θο το ειτιτρεψουμε κοι σε τιοιονΘο το οτιογορευσουμε. Σε κονενο τιοιητἡ κωμωδιων ἡιομδικων στίχων ἡ μουσικων συνθεσεων, δε θο επιτρε­τιετοι ουτε με λογιο, ουτε με χειρονομίες, ουτε με θυμο,ουτε χωρίς θυμο, νο διοκωμωδεί κονενο τιολίτη μεοτιοιονδὴιτοτε τροτιο. Αν κοτιοιος δεν υτιοκουσει, την

Βθθ 897

ιδια μερα, θα τον διωχνουνε απο τη χωρα οι αθλοθετεςελ ° ι ' ° ' ' αατταναυ­ , . , , ,”τι η θαου αν αγών ή. Οίς δι είρηται ιτροτερον εξουσίανείναι [περί του] ποιεῖν, είς αλλήλους τουτοις ανευΘυμου μεν μετα παιδιας εξεστω, σπουδῇ δε αμα

του οποιου εγινε ο αγωνας. Οσον αφορα εκείνουςστους οποίους ετιιτρεψαμε προηγουμενως να σατυρί­

­ ζουν ο ενας τον αλλο χωρίς θυμο και σαν να παίζουνκαποιο παιχνίδι, θα τους απαγορευσουμε να κανουν τε­ι ' ί ' ί . υτου ια νωσι ι Ι Ι ' Ικα! Θωμοωμενοἰοἰν μη εξεσι­ω Ο η Υ ῖ τοιο πραγμα στα σοθαρα και συναμα οταν ειναι θυμωμε­επιτετραφθω τῷ τῆς παιδευσεως ολης επιμελητῃ

των νεων· καί ο μεν αν αυτος εγκρίνη, προφερεινείς το μεσον εξεστω τῷ ποιησαντι, ο δι αν απο­

νοι. Η εξακριθωση αυτου του πραγματος, ας ανατεθείστο γενικο διευθυντή της εκπαιδευσεως των νεων. Καιοποιον εγκρίνει αυτος, ο ποιητὴς εχει το δικαιωμα να

κρίνῃί μήπ ῳπὁς ἐῃἰὀἶἰκνὐσθω μηὀω/ίΗήΤ8 ἄὁλον Β το απαγγείλλει μπροστα σ' ολο τον κοσμο. 'Ο,τι απορρι­δουλον μηδε ελευθερον ποτε φανῇ διδαξας, η κα­κος είναι δοξαζεσθω καί απειθής τοις νομοις.

Οίκτρος δ' ουχ ο πεινων η τι τοιουτον πασχων,

ψει, ο συγγραφέας δε θα εχει το δικαίωμα να το παίξειουτε ο ιδιος, μήτε να το διδαξει ποτε σε κανεναν αλλονδουλο η ελευθερο, αν δεν θελει να θεωρηθει κακος°” )'”εοεωνί , , ,Ο/Μ Ο σωΦρΟ\/ων η Τ"/Ο Ορεΐην η μ ρ ς χ Ω πολιτ και ανυπακουο στου νο ουταυτης, αν τινα συμφοραν προς τουτοις κεκτηται·

διο Θαυμαστον αν γενοιτο ει' τις ών τοιουτος αμε­ληθείη το ιταραπαν, ὡστί είς πτωχείαν την εσχατηνελθείνγ δουλος η καί ελευθερος, εν οίκουμενῃ καί

ης 9 Ω Ν 9­[Κ/ιίΞ|ΝίΑΣ.· Πολυ παραστατικα μας ανεπτυξες, αγαπημενε

μας φίλε, τα θεματα της τρελλας, της οργης, των λογο­μαχιὼν και της διακωμωδησης. Ειναι πολυ συνηθισμενα

Ι , _ Θ! Η) φαινομενα στις ανθρωπινες κοινωνίες. Για τους ζητια­μετρίως ΠΟλΙἶε!η Τε Κω Πἶυλεἰ' Δκἶ Τῳ \/ΟΗΟ ετῃ νους ομως„ που είναι πληγη καθε πολιτεία , δεν μα, . ς ΟΘείναι νομον ασφαλες τοιουτοις τοιονδε τινα Πτω­ ο μίλησεα ίσως γιοτἱ Πόλη νὀμοωςχος μηδείς ημιν εν τη ιτολει γιγνεσθω, τοιουτον δαν τις επιχειρῇ δραν, ευχαίς Βίον ανηνυτοις συλλε­

ν

διατυπωσαμε δεν θα υπαρχουν επαιτες].[ΜΕί_|Λ/ιΟΣ: Και θεθαια δεν πρεπει να υπαρχουν αφου ο

καθενας θα εχει τον κληρο του].ΑΘΗΝΑΙΟΣ: [Και ομως, φίλοι μουγ δεν αποκλείεται να πα­

ρουσιασθουν και ζητιανοι στην πολη] Ακουστε με, λοι­πον. Αξιολυπητος δεν είναι εκείνος που πεινα η πουυποφερει απο κατι παρομοιο, αλλα εκείνος που κατεχειτη σωφροσυνη ἡ αλλη αρετη καθως κι ενα μερος αρετήςκι ομως παρ, ολί αυτα παθαίνει καποια συμφορα. Γιατουτο θα προκαλουσε καταπληξη αν ενας τετοιος αν­θρωπος εγκαταλειφθεί τοσο πουγ ωστε να φτασει στοεσχατο σημείο της φτώχειας, είτε δουλος, ειτε ελευθε­ρος ειναι, εστω και σε μια πολιτεία και πολη που οινομοι της δεν ειναι χωρίς ψεγαδι. Γι” αυτο ο νομοθετηςθα πρεπει να διατυπώσει νομο που θα εξασφαλίσει τηνπολη απο τετοια κρουσματα. Κανενας να μη ζητιανευειμέσα στην πολη μας. Αν καποιος επιχειρήσει να καμει

898 _ Τ 5 εοο

γομενος, εκ μεν αγορας αγορανομοι εξειργοι/των κατι τετοιο, δηλαδή να εξοικονομεί την τροφή τομ με

αατον, εκ δε τοδ αατεος ή τῶν αστιινομων αρχή, 5 ατελεώτητες εμχες, ας τον διὼξομν αιτο την αγορα οι

ονρονομοι οε εκ Της αλληο Χώρας εις την αιτερο­ αγορανομοι και οι αστιινομοι αττο την ιτολη. Ετιίσης οι

ριαν εκττεμτιοντων, οιτως ή χώρα τοϋ τοιοαταμ ανορανομοι αηο Την αηαιθρο Χώρα να Τον οιὼξομν εξωζῳομ καθαρα γιγνηται τα ιταραιταν. αηο Τα οονορα μαοι ὡοΤε ολοκληρη η ΤιεριοΧη μας να

Δοαλος δι αν ή δοολη αλαψῃ των αλλοτριων καθαριοθει απο ΤεΤοιοιι ειοομο ζώο­

και οτιοαν, μή σμναιτιομ τοι) Θλαοεντος αατοα γε­ οι Αν εναο οοολοο η μια οοολη καμει ζημια οε καηοιονομενομ κατ” ατιειριαν ἡ τιν' ετεραν χρειαν μή σώ­ αναθο Τιομ ανηκει οο αλλο κι οΧι οΤον κοριο Τομ, Χωριο

ςορονα, ο του ολαψαντος δεατιοτης ή την Θλαὀην ο ιδιοκτήτης ιτοιι ζημιὡθήκε να σμνετεινε σΤ αιιτο ατιο

εξιασθω μή ενδεως, ή τον Θλαψαντι αατον ιταρα­ έλλειψη ηειραο η αηο ελλειψη Φρονιμαοαοι ο καριοοεοτω· εαν αι αταιτιωμενος ο εεσηοτης· κοινη τω 5 του οοολοο Που ιτοοἐὲνηοε τη ζημιο ή νο τον οιτοζηιιιὼ­αλαψαντος τεχνη και τοι) ΰλαοεντος εττι ατιοστε­ οει Τιληρωο η να Τομ Τιαραοὼοει Τον ονοΧο­ Αν ο κοριοορήσει φῇ τοα δοαλοιι γεγονεναι την αιτιανς διαδι­ τομ δοολοιι ισχυρισθεί οτι η κατηγορία είναι σκεμωρία

καζεαθω μεν κακοτεχνιων τῷ φασκοντι Θλαοηναι, Τιοιι οκεοιαοαν ο οοολοο κι αμΤοο Τιοι­ι ΤαΧα ζημιὡθηκεκαι εαν ελῃ, διτιλασιαν της αξιας τοδ δοαλομ κομι­ με οκοηο να Τομ οΤερηοοιιν Το οοολοι αρ καΤαννειλειζεαθω„ ής αν τιμήσῃ τα δικαατηριον] εαν δε ήτ­ Θ για κακοτιιστία αιιτον ιτομ ισχιιρίσθηκε οτι ειταθε ζημια,

τηαῃγ την τε ε/ιαεην ὲξιασαω και τον αοωιον Πα­ κι ον κεοοίοοι τη δικη. κοι τη ζηιιιο νι οτιοκοτοοτήοειραδοτω. και εαν ατιαζμγιον ή ιτιτιος ή καων η τι και το δοολο να τιαραδὼσει. κι αν κανενα μτιοζογιο ή

των αλλων Θρεμματων σινηται τι τῶν ιτελας, κατα αλονο η οκιιλι η καηοιο αλλο ζώο. ολαιμει καΤι αηο Τα

ταατα εκτινειν τήν Θλαθην. 5 αγαθα τομ γείτονα, θα τιληρὼσει με ομοιο τροτιο τη

Εαν τις εκών μή θελῃ μαρτμρειν, ττροκαλει­ ζημια­σθαι τον δεομενον, ο δε κληθεις αιταντατω προς Αν καιιοιοί; μαρΤιιραΩ αρνηθεί να καταθέσει με τη

τήν δικηνγ και εαν μεν ειδῇ και εθελῃ μαρταρειν, θέλησή τομ, θα τον καλεσει στο δικαστήριο αυτος τιοιι

μαρτιιρειτω, εαν δε ειδεναι μή φῇ, τούς τρεις ΧρειαζεΤαι Τη μαρΤμρια Τομ­ 'ΟΤαν ηαρει Την κληοη. θα

Θεομς Δια και Άιτολλωνα και Θεμιν αιτομοσας ή ιο Τιρεηει να Τιαρομοιαοθει οΤη οικη­ κι αν ννωριζει Τα

μήν μή ειδεναι αιταλλαττεσθω της δικης· ο δ” εις 937.ι νΘΥΟνὁτα και δεχεται να μαρτιιρήαει, ας μαρτμρήσει.

μαρταριαν κληθεις, μή αιταντῶν δε τῷ καλεσαμενῳ, Αν ισχμρισθεί οτι δεν ξερει τίτιοτεγ αφού ορκισθεί στους

της Θλαθης οι­τοδικος εστω κατα νομον„ Εαν δε τρεις θεοιζις, τον Δια, τον Αιτολλωνα και τη Θεμιδα οτιτις τινα δικαζοντα αναστήσηται μαρτμρα, μαρτμ­ Πραγματικα δεν ξερει τίτιοτε, ας ατιαλλαγεί αιτο την κα­

ρήσας μή διαψηφιζεσθω ιτερι ταοτης τῆς δικης. 5 τηγορία. Εκείνος ομως τιομ θα κληθεί σα μαρτιιρας„ και

ιημναικιδιεξεστω ελευθερα μαρτμρειν και σμνηγο­ οεν αι“ιαι/Τα οΤην κληοηι θα οεωρηοει αηο Το νομορειν, εαν αιτερ τετταρακοντα ετη ή γεγονιιια, και ιιτιεοθιινος για τη θλαθη. Αν καιτοιος καλεσει σαν μαρ­

δικην λαγχανειν, εαν ανανδρος ής ζώντας δε αν­ τωρα εναν αττο τομς δικαστεςγ αφοα μαρτιιρήσει, δε θα

δρος εξεατω μαρτωρησαι μονον. Δομλῃ δε και έχει ψήφο στην εκδίκαση της ιιιτοθεσεως. Η ελειιθερηγμναίκα ας εχει το δικαίωμα να μαρτμρήσει και να γινεισμνήγορος, αρκεί να εχει ιτερασμενα τα σαραντα χρονια,και να εχει το δικαίωμα να καταγγέλλει εφ' οσον είναιχήρα. Ενοσω ομως ζει ο αντρας της, ας εχει μοναχα το

ὁααλῳ και Παιδι φονου μονον έξέατω μαρτυρειν ισ δικαιωμα να μαρτυρήσέι, Ενας δουλος ή μια δουλη ήκαι σανηγορειν, έαν έγγυητήν αξιοχρεων ή μήν ενα τταιδι ειτιτρέτιεται να χρησιμευουν σαν μαρτυρες καιμενειν καταστήσῃ μέχρι δικης, έαν έτιισκηφθή τα να συνηγορουν μοναχα οταν τιροκειται για φονο, αρκειψευδή μαρτυρῆσαι. Ετιισκήιττεσθαι δέ των αντιδι­ ο καθένας τους να τιαρουσιαζει αξιοτιιστο εγγυητή οτικων έκατερον ολῃ τῇ μαρτυρία και μέρει, έαν τα 5 θα τιαραμεινει ως το τέλος της δικης, σε ττεριτιτωση ιτουψευδή φή τινα μεμαρτυρηκέναι, ιτρίν την δίκην καποιος θα τους καταγγέλλει για ψέυδομαρτυρια. Ο κα­διακεκρισθατ τας δι έτιισκήψεις τας αρχας φυλατ­ θένας ατιο τους αντιδικους έχει το δικαιωμα να ασκήσειτειν κατασεσημααμένας υιτ” αμφοιν, και τιαρέχέιν ένσταση εναντιον ολοκληρης της μαρτυρίας ή μέρουςεις τήν τῶν ψευδομαρτυριων διακρισιν. ,Εαν δέ τις 0 αυτής, ιτριν ατιο το τέλος της δικής. Τις ενστασεις θααλῷ δις ψευδομαρτυρῶν, τοατον μηκέτι νομος φυλασσουν οι αρχές σφραγισμένες και ατιο τους δυο,αναγκαζέτω μηδέις μαρτυρέϊν, έαν δέ τρις, μηκέτ” και θα τις τιαρουσιασουν για τον έλεγχο των ψευδομαρ­έξέστω τοατῳ μαρτυρειν· έαν δέ τολμήσῃ μαρτυ­ τυριὼν. Εκεινος τιου θα τιιαστει να ιμευδομαρτυρα δυορήσαι τρις ἐαλωκως, ένδεικνατω μέν ιτρος τήν αρ­ 5 φορές, κανένας νομος δεν θα τον υτιοχρεὼνει τιια ναχήν ο Θουλομενος αατον, ή δ” αρχή δικαστηρίῳ καταθέτει. Αν τιιασ­τει για τριτη φορα, να μην έχει τοιταραδοτω, έαν δέ διφλῃ, Θανατῳ ζημιοιζισθω. Ὁτιο­ δικαιωμα να χρησιμευσει σα μαρτυρας. Αν τολμήσει νασων δ” αν μαρτυριαι αλωσιν δικῃ, ψευδή δοξαντων μαρτυρήσει για τριτη φορα και ιτιαστει ειτι αυτοφορω,μαρτυρέἴν και τήν νικην τῷ έλοντι ιτειτοιηκέναι, μτιορει να τον καταγγειλλει οτιοιος θέλει στις αρχές, οιέαν των τοιοατων αιτέρ ήμισυ μαρτυριων καταδικα­ ιιι αρχές δέ θα τον τιαραδὼσουν στο δικαστήριο, κι ανσθωσιν τινες, τήν κατα ταατας αλοιᾶσαν δίκην ανα­ τι χασει τη δικη, ας καταδικασθει σε θανατο. 'Οσων οιδικον γίγνεσθαι, αμφισαήτησιν δι ειναι καιδιαδικα­ μαρτυρίες εξελεγχθουν ψευδεις, και θεωρηθει οτι οισιαν εἴτε κατα ταατας ειτε μή ή δικη έκρίθη, οτιο­ φευτιές αυτές συνετέλεσαν στο να νικήσει αυτος τιουτέρως δι αν κριθῇ, ταατῃ γιγνέσθω το τέλος των κέρδισε τη δικη, αν οι Περισσοτερες ατιο τις μισές μαρ­ἐμγιροσθεν ὅγκῶγ/_ 5 τυριες αιτοδειχθοον ψευδεις, τοτε η κριση ιτου Θασί­

Γιολλων δέ οντων και καλων έν τῷ των ανθρώ­ στηκέ σε τέτοιες μαρτυρίες δεν έχει καμια εγκυροτητατιων αιῳ, τοις ιτλειστοις αατων οιον κήρες έιτιιτέ­ αφου συνέοαλε στην νικη του ενος αιτο τους αντιδικους.φυκασιν, αι καταμιαινομαιν τε και καταρρυιταινου­ Θα γινει, λοιττον, συζητηση και διαδικασια αν η αιτοφασησιν αυτα· καί δή και δικη έν ανθρώτιοις Πῶς ου τιαρθηκε συμφωνα ή οχι μι αυτές, και σε οτιοιο αττο τακαλον, ο ιταντα ήμέρωκεν τα ανθρώιτινας καλου δέ Θ δυο συμιτερασματα καταλήξουν, μι αυτον τον τροτιο θαοντος τοατου, πῶς ομ και το συνδικέιν ημιν γιγνοιτ” τελειώσουν οι τιροηγουμενες δικες.αν καλον; ταιξιτι οὐν τοιαιιτα οντα διαααλλει τις Ενώ υιταρχουν στην ανθρὼτιινη ζωή ττολλα και καλακακη, καλον ονομα ιτροστησαμένη τέχνην, ή τιρὡ­ πραγματα, στα τιιο τιολλα ατι, αυτα ξεφυτρώνουν κατιοιες

καταρες ιτου τα μολυνουν και τα λέρὼνουν. Πώς, ιταρα­δειγματος χαριν, να μη τιει κανεις οτι δεν ειναι ωραιοτιραγμα η δικαιοσυνη τισυ ημέρεψε ολα τα σχετικα μετον ανθρωπο, αφου δε η δικαιοσυνη ειναι ωραια, τιὡςδεν Θα ειναι ωραιο και το ετταγγελμα να συνηγοροομεγια χατήρι της; Και ομως, οσο ευγενικα κι αν ειναι αυτατα δυο, ήρΘε να τα συκοφαντήσει καιτοια κακή τέχνη

ΘΟ2 ”

τον μέν δή Φησιν ειναι τινα δικῶν μηχανην ­ ειναι 5 Ποιι κρμθεται Πισω 'απο ωραιο ονομα και ποιι πρωτα­ὁ. ωπή ΤΟΟ τε ὁἰκάσοσθζῃ και σωνὁικετν ἄλλῳ ­| πρωταισχμριζεται οτι μπαρχει καποιος μηχανισμος ηἄ`/Τ, ούν δίκαιο Φ/Τε μή Τά περι τεχνικη για'τις δικες. κι ο μηχανισμος αιιτος σιινισταταιΤήν ὀικην εκαστην ή Πεπραγμένα· δωρεαν δ) αυτης στο να δικαζεται και να'σιινηγορει κανεις για το χατηριΤέχνης Κω, Τῶν λογων των εκ της 938ιι αλλομ κι' εχει την Ιικανοτητα να νικα, ειτε δικαιες ειτεΤέχνης] ἄν ἀντιδωρηταί τις χρήματα. Ταιᾶτην οιιν αδικες ειναι οι πραξεις πομ σμζητοωνται σε καθεδικη.ἐν Τῇ Παρ, ἡμἴν Πόλα ΘΪΤ, Οὐν Τέχνη ΣΪΤΘ Οτεχῃἶς Οσο για την τεχνικη το μηχανισμο και τομς λογοιιςέστω ὲμἴωἰρίο καί _ΓρΙ8ή7 μά/ΜΟΤΟ μέν δή χρεων που εμπνεομν, προσφερονται μοναχα σ εκεινομςπομἑσῃν μή Φῃνηι ηεομενοιι δε τοϋ νομοθετοιι Πει­ 5 τομς προσφερουν σαν αμοιθη χρηματα. Αιιτη λοιπον,θεσθω κσίμἡ ένω/Τία ὁίκῃ φθὲγγεο­Θοιγ προς αλ­ θιομηχανια, μεσα στην πολη μας, ειτε ειναι τεχνη ηδέ ἀΠΟλλάΤΤεσθω χώρσν, Πεγθομἑνογς μέν σι­ καποια στερημενη τεχῇνης εμπειρια' και ροιιτινα, δενγη απειθοιισιν δε φωνή νομοιι ἠδε· Άν τις δοκῇ πρεπει με κανεναν τροπο να φμτρωσει.|Αιιτο!ποιι θαΠειρησθζῃ δἰκαίων δω/αμἰν ἐν Τσἶς Τῶν απαιτησει ο νομοθετης ειναι να πειθαρχει κανεις στομςδικαστών ψωχαις επι τοιναντια τρέπειν και παρά Ό νο!­[Θωθ ιωι νΟ'ι­ιη ΝΑΘ ΟνΤι§εΤΘ ΗΘΙΤΠ δικαιοσυνη, δια­κωρὁν ΠΟ/ωδγκεἶν Τῶν Τοιοητων ή και σιινδικεῖν, φορετικαας παει να κατοικησει σ αλλη χωρα. οσομςΟψἑσθω μέν ὁ ὅοωλὁμενος Οὐπῦν κακοδικιης η πειθαρχομν ο νομος 'δεν εχει' να πει τιποτε. Γι αιιτοιιςγρ. Ι ­ Κ Η/ἑσθω δέ ἐν Τῶ Τῶν ὲκλε­ Πομ δε θα σιιμπεριφερονται ετσι, να πως θα μιλησει οκαι σωνδικιας ιἶακηςιλὁἶ/Το δὲ Πμάτω το δικαστή­ 5 νομος: Καθε ανθρωπος που θα φανει οτι προσπαθει νακτων ὅ5κασΤη/ἶἐῳ, ΟΦατια δῖ›κει δραν το τοιοιιτον διαστρεψει μεσα στις ψμχες των δικαστων την εννοιαριον εἔἐνιῖἱἴσ )ῖ‹ιἔΖμὲάν·μέν Φίλονἰκία Πμᾶν ωπῷ της δικαιοσμνης και να τομς παρασμρει στα αντιθεταῖὲτιῖῇῖαστήρἰὁζ/ Τόν ΤΟΙΟΠΠἩ/ μη­ και αναλαμθανει Ποιρακαιρα Πολλες δικες η σμνηγορειλοχεῖν δίκην μηδὲ σω/δγκησω] ἐὰν δέ ψιλο­ για τον'εαιιτο τομ η για αλλοιις, μπορει να τον καταγ­μστία] Τόν μὲν ξἑνον ἀΠ[ό\/Τα ἐκ Τῆς­ χώρας ι: γελλει οποιος θελει σαν διαστροφεατοα δικαιομ η 'σανχίἶη ιλἱν ἐλθεῖν ἡ θονά­Γω ζημιοοσοοι, τον διεστραμμενο σμνηγορο. Θα δικασθει απο το δικαστηριοΗΙ7Π(ἶΤ8δἕ[ῖτεθναναι φιλοχρημοσονης ένεκα τῆς εκ των εκλεκτών. Αν κριθεί ενοχος, το δικαστήριο θα απο­Ζἔεῖἐς Τρόῃοϋ Παρ, σιπῷ ῃμωμἑνης­ και ἐὰν τις φασίσει αν σπρωχτηκε σἰαμτες τις Πραξεις απο φιλοχρη­φιλονικια κριθῇ δις το τοιοιιτον δραν, τεθνατω. 5 ματια η απο στρεψοδικια. Αν το ελατηριο θεωρηθει |η

στρεψοδικια το δικαστηρια θα ορισει ενα χρονικο δια­στημα κατα το οποίο θα τομ απαγορεμθει καθε προσω­πικη δραστηριοτητα σε δικες η σε σιινηγορια.Αν τον ώθησε η Φιλοχρηματια, οταν ειναι ξενος, ναφμγει απο τη χωρα και να μη ξαναγιιρισει γιατι θα κα­ταδικασθει σε θανατο. Αν ειναι πολιτης, θα καταδικασθεισε θανατο, επειδη αγαπησε τοσο πολιζι το χρημα ωστενα το τοποθετήσει ψηλοτερα απο ολα τι αλλα. Επισης,Πρεπει να επιθληθεί η ποινη τομ θαναι­τομ σ” οποιονκαταδικασθει διιο φορες για ταση προς στρεψοδικια.

' ¬ ἢ ται/

Β|Β^|ο |Β| Β|ΒΛ|Ο |Β'

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: 'Εαν ως πρεσαεμτης τις η κηρμξ κατα­ ΘιιιτιΙ Ι ΑΘΙ­ίΑίΑίΟΣ Αν κανενας σαν ψειιτοπρεσθεμτης η κηριικας

ψεμδαμενος τῆς παλεως παραπρεσαευηται προς· Ι τι Ι

ι­ιει ιίιιιιραγματεασεις με αλλητινα παλιν, η πεμπαμενος μη τας ομσας πρεσαειας Πὸλη

­ ­ ­ ­ ΧωΟιΩ να εχει παρει εντολη η, επιφορτισμενος μεεφ, αῖς πεμπεται απαγγελλῃ, η παλιν αμ παρα τωνπολεμίων ιΰ και' Φίλων μή τα παρ” εκείνων αρΘως 5 γμ Ο μηνωἔιοἶοι μεἶΟ8[Θ,Οζει διΟΦΟΟΘΤικα απσ

αποπρεσαειᾶοας Υενηται Φανερός ἡ κηρμκεασας. Τκεινο ῇοω τοω εχοῳ/,ΟνΟΤεθ,ε[7 Π” Οκὡμη' εωσΐρὲφοψγραφαι' κατα τοατων ἐστων ὡς 'Ερμοιξι και' Διας .ος ΟΠΟ μἶο εχθρικη η Φιλικη Πολῇείο ΟΠΟδε[Χθεἶ ὸιι

, ι , εχει αλλοιωσει το μηνμμα παω πηρε σαν πρεσθειιτης ηαγγελίας καί επιταξεις παρα νομον ασεαησαντων, γκηρωκας, ας καταγγελθεί γι` αμτες τομ τις πραξειςτίμημα δε α τι χρη πασχειν η αποτίνειν, εαν ὁφλῃ. ιι

κλΟΠἠ μένχρηματων ανελειζιθερον, αρπαγή δέ η Ϊιεριῷρονησε Ολλοιοἶνοῃοςι με [εροσωλο ΤΡΟΠΟ

αναίσχιιντον· τῶν Διός δε αεων οαδείε οὐτε δαλοις Το μη\ωΗΟΤΟ Κω Τις ωπολες ΤΟΟ Ερμή Κω Τοω Δία· Αν. , . θεωρηθει ενοχσς, το δικαστηρια θα ορίσει την ποινη η

ούτε αία χαίρων επιτετηδεμκεν τομτοιν ομδετερον.­ , ,. ι , το προστιμσ ποι.ι θα πληρωσει

Μηδείς οὐν από ποιητων μηδ αλλως απο τινων 5

­ · Κ ΟΠΠ ΧΟίιμΟΤω\ί ειναι πραξη αναξια ελεαθεροιι αν­μμθολαγων πλημμελῶν περί τα τοιαῦτα εξαπατω­ γ

Ι ΘΟωι`ιΟιι και η αρπαγη ειναι ξαδιαντροπια. Κανενας απαμενος αναπειθεσθω, καί κλεπτων η αιαζομενος

· · ως ΥϋιΟι.ις του Δια δεν αγαπησε οιιτε το δαλσ οατεοἰεσθω μηδεν αίσχραν ποιεῖν αλλ' απερ αατοι Θεοι

, „ τη Βια σε σημειο πομ να καμει επαγγελμα τομ το εναδρωσιν· οὐτε γαρ αληθες οατί εἰκας, αλλ ος τιδρα τοιοατον παρανόμως, οὐτε Θεας οατε παίς ιΟ Π Το Ο λο· Ας μη Ποροσωρεἶοιι λοιῇονι ΟΠΦ Τοως Ποιίιἶὲς

· · Κω πως μιωολογοϋθι σε Τετοιες πλανες και νομισει ατιεστίν ποτε Θεῶν, ταυτα δε νομοθετῃ μαλλον προ­

­ Ι · · τ εξοωσἶωνἶος κο' κλεΘΟ\ίΤας δεν κανει κατι αισχρα Οιφοησηκει γιγνωσκειν ή ποιηταις σμμπασιν. Ο μεν ουν ο

ι , . κι οι θεοι κανσιιν το ιδιοι Γιατί αστα δεν ειναι μητεπεισθείς ἡμῶν τῷ λαγῳ εατμχεῖ τε και εις χρονον

­ ­ ­ Ολίιθινθι μητε λογικο. αλλα εκείνος ποω κανει κατι τε­απαντα εατμχοί, α δε απιστησας το μετα ταμτατοιῷδε τινι μαχεσθω ναμῳ· ,Εαν τίς τι κλεπτη δη· Τοιο Παρονομοι ΟΡ” θεός' ΟΠΠ: γωὸς Θεών είνω Ποῖέ

μασιον μεγα ή καί σμικραν, τῆς αὐτῆς δίκης δεί. 5 ηι ΠΟΤΟ Οἰνομοθεῖης Το γνωρἰζε' Πολύ κολὼπρο ΟΠΟ

Μικραν τι Υαρ ο κλἑπτων ἔρωτι μέν ταατῷι δμναι­ιει Ολοως .μοζι Τοως Ποιητές Ο ἀνθρωῖιοςι εΠΟμὲ\/ωςι ΠΟΠωἱοκοωεἱ (ΠΟ ΑΟΥὉ μας„ είναι και θα είναι παντα εμτμ­γισμενος κι εκείνος ποω αρνιεται να μας πιστεψειγ θαεΧ€ι|να πολεμησει με αιιτα το ναμο. Για καθε κλοπη,μϋφη ή μεΥὐληι εις Θύρας τομ δημσσἰοιι, οῷειλει ο δρα­ΟἩἹΩ νο 0ΠΟστει τις ιδιες κιιρὼσειςι Γιατι κι αιιτας πομ

ΘΟ7Οθ

, λ . ὁ Τε Τό μεἶζον Μ,/ών Οὐ κλεθει κατι μικρο δεν κατέχεται σε μικροτερο θαθμοδε ελαῇοῃ κἶκ Οφἶνί _, | ὐν Οηὁῇερογ τι αΠο το Παθος της κλοΠης, τομ λείΠει μοναχα η δμναμηκαπιθἑμενος Ολον αὀίἴεἰ δἰκηςε ΤΟΠ κλἑμ_ να κλεψει Περισσοτερομκι εκείνος εΠίσηΩ Πομ Μετα­Οὐδεΐἑροω ἐλάἶῖοἶος ενἶκσ ἔῖ\ῖ\γΪὁΤΞω§Ον μέ,/ἴσως κινεί το μεγαλοτερο μέρος ενος Πραγματος Πομ δενματας ὁ νὁεφἶίαἕἰοἱ ζηΗ[Οἕ,ν].ε[ΟΤΖν':ἑνΟν μέν δή εχει καταθεαει ο ίδιος είναι σα να το έκλεψε ολοκλη­ἄν ἰάσἰμον ΣΗ 89/ΟΙ! Ϊον ,νε Τί Π' :λἑΠΤΟ\/Το ἐν 5 ρο, Ο νομος, λοιΠον, δεν κρινει κανένα αΠο τομςΤῶν ὀηωἶσωἴν η .δοθλἶν αν Ξῦν εἰκὁπυν (5,/Π Τί δμο αξιο μικροτερης ή μεγαλοτερης τιμωρίας αναλογαδικαστηρίῳ ελῃἰ ως Ιαἶῃμῳ. εκ Οὐῖὁν ἡ κρίἐγς 9428 με το μεγεθος εκείνομ Πομ εκλεψε, αλλα αΠο το καταχρὴ Παθεῖν τιναἔημιαν αΠΖτἔνεὲ|νΙμἑνΟν

ηοσογ ο ενας μΠορεί να θεραΠεμθεί ακομη αΠο αμτοΥθ/νἑσθωἶ' Τον Ρε ΟΟΤΟΥ και λ ,. ὅἰοζόμενος, ἀλγῳ το αλλο κι ο αλλος είναι αθεραΠεμτος. Αν, λοιΠον, εναςτεθρϋίμμενοςι Φ/,Πσ,Τρ[δ£ἶ σω η Ι σχεδόν ὡς ξενος ή ενας δομλος καταγγελθεί στο δικαστήριο οτισκηἶωι ὲῶζϊ ΘΠ ,Ρωἶοφωρἶμ εονἶῖοἴἔὔ 5 έκλεψε δημοσιο χρήμα, αν κατα Πασαν Πιθανοτητα θεω­ἀνίοἶον Πχ/€ΟΤΟ\ζ (Ρ/Τα θονσἶἶ) σωμὲουλή ΠΟλ_ ρηθεί ειικολοθεραΠεμτος, ας αΠοφασισθεί Ποιαν ΠοινήΣτρατιων δε ενεκα Πολ |Π μόΠΟν μἑγισὡν δέ Πρεπει να μΠοστεί ή Ποσο Προστιμο να Πληρωσει, Ολοι” δέ νΟ|­ΙΟΙ ιίίγνονπῃ καἔα Τρεἴνω, μήΤτ ὀρρεγ/Ο Πολίτης ομως Πομ εχει ανατραφεί σαμφωνα με τις αρχέςΤό μηδεΠΟΤε Ονσρὅον μηῃενα . ίεἰθίσθω μή” με τις οΠοίες τον αναθρέψαμε, αν σμλληῷθεί, είτε εΠίμήΐε θήλεωνι μηἕἶ Ϊ"/ος εθεξ ψωἶἰ­'ἔν ὲΦ, αὐτοί] Π το αμτοφορω είτε οχι, να λεήλατεί ή να χρησιμοΠοιεί θίασΠΟ“ὁάἔΟ\/Τος |”ἕηΤ ,εν,ΠἶΠδ!ως Ξἕἑ ω Πω/Τί καί ἐν ι) εναντίον της Πατρίδας τομ, θα θεωρηθεί σχεδον αθερα­κεπά μΟ\/ἶις ὅρωἴ, Ολὁ ἶν Τε\/ΖΩ ἀἔί· ὅλέτῖονπι καί )­Μ­"Τ­\η¬ῖ.Πεμτος και θα καταδικασθεί σε θανατο.εἰρήνη, Πασῃ Πἰυος ΤἶΉ/Ιοἕχἕ ὐτσθ­ ΟΠ­ ἐκείνου κυ­ Ωἔχετικα με τις εκστρατείες ΠρεΠει να δοθοαν Πολλέςσωνεὴομενθν ζἱιν, κα! Το ρθνχὀπιν ὲῃπάῇη ῃς καί σμμθομλες και να τεθοον δικαιολογημενα Πολλοί νομοι,ΰερνωμενον' Οἴον εσἶω/ΟΖ ίλθυσθσἴὲοί σπετ­ 5 / αλλα το ομσιαστικοτερο είναι να μην αφεθεί κανενας,Πορεὐεσαἶ' κἶῃ γωμναζἶσθω κἔἴ Φωλακάς Κω· οοτε αντρας, σοτέ γμναίκα χωρίς αρχηγο. Μήτε να σμ­σθαι και εγειρεσθαι νϋίἶἶωιο ῖ κἰνδὐνως μή” νηθίσει η ψμχή κανενος ανθρωΠομ, είτε σε ΠραγματικήΠθρσγγἑλσεἰςι 50,! ἔν ΟΙΠΟΙΡ ἶηἶω ἄνευ Τῆς Τῶν μαχη, είτε σε Πολεμικα Παιχνίδια να δρα μοναχος τομτινα διωκειν μιιθ μΠοχωρειἌ¶ ω­Τό Τῶν 0 και χωρίς ελεγχο. Αντίθετα, σε καθε Πολεμο και σε καιροὐρχὁι/Των ὅηλωσεως: εν! τε Ογῷ Ήεσι μήτε γρ Ϊ ειρήνης να ζει εχοντας διαρκως στραμμενα τα ματιαἄλλων Πράτῖεἰν ξιὀσξω ΤηΥ ψωχην 8 ἀλλιἀθρόον τομ στον αρχηγο και να Πειθαρχεί στις εΠιταγες τομ,Υνώσκείν |­#ηΤ'ὲΠίσΤΟσθΟ' ΤΟ Πσρωιον, και να αΦἠνεται να διοικείται και στα Παβαμικροτεβα

ζητήματα αΠο αμτον: να στεκεται, Παραδείγματος χαριν,ι αταν διαταχθεί, να Προχωρεί, να γμμναζεται, να λοοζε­

ι ιι] ται, να σιτίζεται, να σηκωνεται τη νοχτα για να κραταΝ φρομρα ή να μεταφερει μηνοματα. Κι ακομη μέσα στομς

κινδονομς να μη καταδιωκει κανενα εχθρο μήτε να αΠο­χωρεί αΠο το Πεδίο της μαχης χωρίς να τομ δωσομνσήμα οι αρχηγοί. Με μια λέξη να θαλει θαθια μέσα στηνκαρδια τομ και να σμνηθίσει οτι δεν ΠρεΠει να ξερει,

ΘΟΘΘΟ8

ἀεί Κω. άμα καί κογνὁν Τόν 6!­Ον ὁῃ μάλἰστσ ΠΟ­Ισ! οοτε να κανει κατι ξεχωριστο απο τους αλλους, αλλαΙ . , , „ Υ ἐστιν οὐτε 5 οτι αντίθετα η ζωη και η δραση πρεπει παντα να είναι

Παι/Των' Υίί/νεσθω Τοιποἕἔ γξἶρ Οωτν Οὐ” Τεχγ/Ι­ οσο το δυνατο ομαδική και κοινη Υια ολουΩ και Υια ολα.ποτέ μη Υδιί/ΠΤΟΙ ΚΩΨΤΤΟΥ Οωτε Ρμἶᾶ/Ο Ον καί νίκην Γιατί. πραγματι, ουτε υπαρχει, ουτε θα υπαρξει ποτεκώπίἶον ἦἰς ¶ωἶΖριΟ\έλΤ!Τ\;]:ἕοΓιῖ1 εκ τῶν παί­ τίποτε καλυτερο, ουτε αποτελεσματικοτερο, οοτε σο­ἕωἶ/ἶΝἐ;)ῖ(Ξζ ῖἔρἔλᾶωμν ἄρχεσθαί Θ. ΟΦ, ἑῖἑρων· την φοτερο απο αυτο γιανα ἰγξασἱραλίσει σε καιρο πολεμου6, ἀνορχίον ὲξωρεΐἑον ἐκ Πω/Τὁς ΤΟΟ Βίου ὀῃ­[άγ/_ 6 τη σωτηρια και τη νικη. α, σιπον, τι πρεπει να διδα­

_ , Θ ώῃων Τε καί Τῶν υπ ανθρωπους θη­ σκονται, σε καιρο ειρηνης, τα παιδια απο πολυ μικρηΤων Των αν ρ ηλικια: να είναι αρχηγοί οι ίδιοι αλλα και να υπακουουν'ωων' ν . ν Ι Ι εἰ Τά ἀργσπίας σε αλλους με τη σειρα τους. Την δε αναρχία πρεπει να

· Κω ζη 'Κω χΟρ£:ίοΞιοΖ(οἶ1Ωςχο|ο:ευεἶί× και' όλην 5 την ξεριζωσουμε απο τη ζωη ολων των ανθρωπων καιΠἶς Μἶπχ ΠΟλεΗΟν­ · 8 ° ς δειίειν τῶν αὐτῶν των θηρίων που είναι υποταγμενα στους ανθρωπους.εωκο/Μαν Τε κωεεωχερασν ἕἴἴίἶη οί ΠΟΤῶν καί Και φυσικα ολα τα χορευτικα τραγουδια που εκτελουν­εἴνεασ] κσρπἶρηἶῖεἰςῖ οξντἴοἴν ῖαῖῃκοῖτης σκληρας, ται πρεπει να αποθλεπουν στα πολεμικα ανδραγαθηματαχεΨωΪ/ωη κο! Των |εν ­ αλδ καί ποδῶν δυ­ και τον ίδιο στοχο πρεπει να εχουν ολες οι ασκησειςκαι ΤΟ μξΥίσΤΟνι την τηίλκῖἔν Ξ/ἶλοφίων γο ευκινησίας και ευχερειας, καθως και το να συνηθίσουνναων μη δΙΟΦθεΙρΞἔν Τη Τῶν Οἰκείων ἀπολλὐντσς να υποφερουν την πείνα, τη δίψα, το κραο η τη ζεστη,σἔκπων Περἔκἔιλωἑρ ἙΤΖΏ/γἑνεσγν καί Φύσιν. ταυτα Θ και να κοιμουνται σε σκληρα στρωματα. Και το πιο σπου­Πω­ωἴ Τε κω υΠΟ„¿ἹΤ|¿ σωζόμενά Τε έχε! (Τήν) μεγγω δαίο. να μη καταστρεφουν τη φυσικη δαναμη του κεφα­γαρ ΟκΡωΤηρ[α Ο Ι ' _ . Οί Τοὐνω/Τἰον λιου και των ποδιών τους τυλίγοντας τα με προστατευ­σΤην ἕωνΟμΙν,Πα,νΤΟἶ: πἶω σωμσφς κον ἄΠω/Π Τῷ τικα τεχνικα καλυμματα, αχρηστευοντας ετσι τα μαλλιαένω/Πως' ,καί ἶο μεΥ ωπηρεἶἰκωῖσἶ κυ ία απα­ 5 και το δερμα με τα οποία τους προικίζει η φυση. Γιατίσώμοἶἰ' Τἶ) δε Ορὅῃαἕπσἶἔἔγ εχον τας ρ ς 943" αυτα τα μελη, επειδη Βρίσκονται στην αρχη και στοσας ἐἰσθη/Ζἶ/ις εανωδῖιωτορυυτον­ακοαειν τον νεον χρῆ­ τελος του σώματος, αν είναι σε καλη η κακη κατασταση,

ναι δοιῖἔί πολἔμικοθ περί Θίου, νομους δί αὐ τουσ­ Ξσκοωθῖην Πφ μεγωλίι εωὁροἶη σῖη γενική κοἶοστοσίί·δε. ΣΤραΤεύεσθΟΙ Τόν κηπιλεγεντα η τον εν μέρει α ποδαρια„ ειναι για ολο το σωμα, οι πιο πιστοί υπηρε­

τες, το δε κεφαλι ειναι η εδρα της υπερτατης αρχης,γιατί η φυση εχει τοποθετήσει εκεί τις κυριαρχουσεςαισθήσεις.

/Κ/ιΕ|Ν|ΑΣ: Πολυ παραστατικα, φίλε μου Αθηναίε, μίλησεςγια τη στρατιωτικη εκπαίδευση των νεων που πρεπει ναπραγματοποιείται σε καιρο ειρηνης]

|ΜΕ|_|/ίΛΟΣ: Μίλησες σα να ησουν Σπαρτιατης, φίλε μου.Με τετοια σιδερενια πειθαρχία η πατρίδα μου κατορ­θωσε να μεγαλουργησει.]

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: ιἔπλεξα το εγκωμιο του στρατιωτικοο Βίου πουνομίζω πως πρεπει να το ακουνε οι νεοι και προτείνωτώρα τους εξης νομους: Να στρατευονται ολοι οι στρα­

δθ

ΘἹΟ

‹

θιι

τευσιμοι η εκείνοι τιου εκτελουν κατιοια ειδική υτιηρεσία.× τ ν α » Φ | # | ί 5

Π" Τετωγμεχ/Ρνι εαν δε Τίς ἔκλἦωῃ ΤΗ/[_ κοκῃςμη Αν κανενας εγκαταλειιτει την ταξη ατιο δειλία και χωριςστρατηγων αφεντων, γραφας αστρατειας ειναι . . .

τιρος τους τιολεμικους αρχοντας, οταν ἐλθωσινατιο στρατοιτεδου, δικαζειν δε τους στρατευσανταςεκαστους χωρίς, οτιλίτας τε καί ίιτιτεας καί ταλλαεμιτολεμια ἐκαστα ωσαυτως, καί είσαγειν οιτλίταςμεν είς τους οιτλίτας, ίιττιεας δε είς τους ίτιιτεας

Β

ι ιι

την αδεια των στρατηγων, να καταγγελλεται σαν λιιτο­τακτης στους ιτολεμικους ορχοντες μετα το τελος τηςεκστρατείας. Το δικαστήριο θα συγκροτείται, καθε φορα,χωριστα για καθε σωμα τιου τιήρε μερος στην εκστρα­τεία. Δηλαδή το σωμα των οιτλιτὼν των ιτιτιεων και των

ισ . . . . ί .ωπῶν Ξΐ αλλων οτιλων. Ετσι ιτου οι οτιλιτες να δικαζουν τουςκαί φως Ο Οίς 8 ., . . ς . _ ε οι­ιλίτες, οι ιτιιτείς τους ιιτιτείς και οι αλλοι αυτους ιτουσυννομους· εαν δε τις οφλῃ, υιταρχειν μεν αυτῳ ανήκουν στο δικα τους σωμα. 'Οιτοιος θεωρηθεί ενοχος,μήττοτε της ολης αριστείας ανωνιστῃ γενέσθαιμηδε αστρατείας αλλον νραψασθαί ιτοτε μηδε κα­τηγορω τουτων ιτερι γενέσθαι, προς τουτοις δ” έτι

ί τιρωτα­τιρωτα δεν θα εχει το δικαίωμα να συναγωνισθείιτοτε για καμια υτιερτατη στρατιωτική διακριση, μήτε να

„ καταγγείλλει καιτοιο για λιτιοτακτη, μήτε να κατηγορήσειτιροστιμαν αυτω το δικαστήριον ο τι χρή ιταθειν η αλλον για τιαρομοια ιτραξη. Εκτος τουτουτο δικαστήριοατιοτίνειν. Μετα δε ταυτα, εκδικασθεισων των τηςαστρατειας δικων, ιταλιν εκαστων αρχοντας Ποιη­σαι συλλογον, αριστείων δε ιτερι κρίνεσθαι ΤΟν ιί) ί

θα αποφασίσει τιοια τιοινή θα του ετιιθληθεί η τιοσοτιροστιμο θα ιτληρωσει. 'Ετιειτα αιτο αυτα, μετα την εκ­

. δίκαση δηλαδή των δικων για λιιτοταξία, θα συνελθουναουλομενον εν τοις αυτων εθνεσιν, μη ιτερι τιροτε­ ι: _:

ρου τιολεμσυ μηδεν τιαρεχομενον μήτε τεκμήριανιταλι οι αρχηγοί ολων των σωματων, και μτιροσταί σε

_ καθε σωμα, θα κριθουν οι υτιοψήφιοι για τα θραθεία,μήτε μαρτυρων τιιστωσεις λογων, αυτης δε ττερι χωρίς να τιαρουσιασουν κανενα τεκμήριο ανδρείας σεΤης σἶρητείος Τίίς ΤΦΠΪ Υενομενίις ωποίς' _ΤεΦ(ἶ προηγουμενο ιτολεμο, ουτε μαρτυρες για να το ειτιθε­\/Ον δε ΤΟ νίκητηρίον εκοσἶως ερ/Οί Θ(ἶλλ,Ου,.ΤΟυ_ 5 θαιωσουν, αοου θα ληφθουν υτιλ οψη μοναχα τα γεγο­τον δε είς τα των πολεμικών Θεων ιερα, ων αν τις

_ νοτα της τωρινής εκστρατείας στην οι­ιοία τιήραν μερος.αουληται, νραψαντα αναθειναι μαρτυριον εις την Τοθ αθείο θα είναι, σ” ολε τι ιτε ιτιτωσει ενα στε ανισ . 9 θτων αριστείων κρίσιν ιταντας του αιου και την τωνδευτερων καί τρίτων. Ἐαν δε στρατευσηται μεν ελιας. Ο νικητής θα το αφιερώσει στους ναους των ιτο­

(1 λεμικων θεων της ιτροτιμήσεως του, με μια ετιιγραφήΤίς· μή ὀ'ΠΟγΟΥόνΤἶυν δέ Των εἶρχονἶων Οίίἑῖἶνοἶ ιτου θα υπαρχει για ολη του τη ζωή σαν μαρτυρία τηςΠροωπλθῃ ΤΟΟ χρονοωι 2±[ΠΟΤΟξΙΟ“ Τἶωτων ατιονομής ιτρωτου θραθείου, ή δευτερου, ή τρίτου. Ανγραφας εν τοίς αυτοίς οις ιτερι της αστρατειας,οφλουσίν τε τιμωρίαι ετιεστωσαν αίτιερ καί Προσ­θεν ετεθησαν.

Χρή μεν δή ιτασοιν ειτιφεροντα δίκίιν άνὁρί

καιτοιος τιαρουσιασθεί για να ιταρει μερος σε εκστρα­τεία, αλλα γυρίσει στο σιτίτι του ιτριν αιτο τον ορισμενοχρονο χωρίς την αδεια των αρχηγων, θα δικασθεί, οτιως

δ_ ο λιτιοτακτης αιτο τους ίδιους δικαστες για λιιτοταξία,ι ' ” 4 ' ' ε ενε κειν ευ . , . .Πω/Τ 6"/δρεί φοἶεαἶθω ΤΟ μἶίτἶ: Π Υ _ψ η κι αν θεωρηθει ενοχος, θα υιτοστει τις τιοινες τιου ανα­

τιμωριαν, μητ ουν εκοντα μητ ακοντα κατα δυνα­ ε , , . . ,

Ζιςι

φεραμε τιιο τιανω. Γίρετιει, φυσικα, σε καθε καταγγελλίατιου κανει και­ιοιος εναντίον αλλου, να τιροσεχει να μητου ετιιθαλλει τιμωρία τιου δεν αντατιοκρίνεται στηναλήθεια ουτε με τη θελησή του, ουτε αθελητα, οσοείναι δυνατο γιατί η Δικαιοσυνη είναι Πραγματι, οτιως

ατεΘΤΒ

ων Παρθένος γάρ χηὁοὐς Δίκη λὲγεωτ Τε και λενε κορη της Αιδούς, και η Δικαιοσύνη και η Αιδώςοντως είρηται, ψεύδος δε αίδοί καίδιίκῃ νεμεσητον εΤναΤ αησ Τη Φύση Τασσ ίεΧθσέθ Της) ψεααασ­ Πσὲηειικατα φύσιν ­ ατῶν τε οὐν αλλων εύλααεϊσθαι περι λοιπον, σε καθε ΚΟΤΠΥΟΩΤΟ. να αησΦεσΥεΤ με μειίαληπλημμελείν είς δίκην, διαφεροντως δε και' της των 5 προσοχη να κανει καταχρηση της δικαιοσύνης, και προκατα πολεμον οπλων αποαολης, μη διαμαρτών τις παντων οταν προκειται για την εγκαταλειψη'οπλων° σεαρα τῶν αναγκαίων αΠΟΰΟλῶν, ὡς Οἰσχισσς ΘὐΤα© μαχη, γιατί υπαρχει φοθος μηπως αγνοώντας οτι η εγ­εἰς ὁ,/Πόος Πθείς] ἀναξίῳ ἀνοξως ὲι­[άγῃ δικας­_ καταλειψη είναι δικαιολογημενη, την θεωρησει επονεί­Ραὁιον μεν ούν ούδαμως διορίσαι τούτων θατε­ διστη και ατιμωτικη, και επιθαλλει σ' εναν αθώο ποινεςρον, αρως δε χρη τον νομον αμως γε πως ορίζειν ι0 που δεν του αξίζουν. Και θεθαια δεν είναι καθολου εύ­πειρασθαι κατα μερη, ΜαΘῳ δη προσχρωρενοι αρ' 9443 κολο να ξεχωρίσει κανείς τη μια περίπτωση απο τηνεῃ­ιωμεν, ει κομισθείς επι' σκηνην ανευ των οπλων αλλη, αλλα ο νομος πρεπει να προσπαθησει με καθεΓίατροκλος εμπνους εγενεθζ οίον δη μυρίοις συνε­ Τσσησ να καθσρΤσεΤ Τις σΤαΦσσέσ αναμεσα σ) ααΤα ΤαΠεσεν! Τά ὅἑ Πρόωρο ἐκεῖ,/Ο ὁΠλ(­,Υ ὰ ηη/τετ Φησιν δυο. Ας το πούμε, λοιπον, χρησιμοποιώντας ενα μύθο:ὁ ιπῃῃτης παρα Θεων προίκα εν τοις γαμοις επιδο­ 5 Ας υποθέσουμε οτι ο Γίατροκλος μεταφεροταν χωρίςθηναι Θετιδι, ταύτα δε Έκτωρ εἴχεν, εξην αν των σηλα σΤη σκηνη Τσα αναΤΤνὲανΤα§ ακα!­Τηι ΤΤραΥμα ησσΤὁπ όσο, κακοί ὸνεγδίζεῃ/ ὁ,­[,›,ων (Ή­,ΟΘΟ/τήν Τῷ τοι; εχει συμθεί σε αμετρητους αλλους, εκείνα δε τα προη­Μεναιτίου. Ἐτι δε οποσοι κατα κρημνων ριφεντες γούμενα οπλα, που οπως λεει ο 'Ομηρος δοθηκαν σανἀῇώλεσαν ὁ,­,λα ἡ κα,­ά Θάλσῇονγ ή χειμώνων ἐν προίκα στον Πηλεα οταν παντρεύτηκε τη Θετιδα, τακοποις αποδεξαμενης αύτούς ὲξαίφνης πολλῆς Β κρατούσε ο, Έκτορας, τοτε αραγε θα είχαν το δικαίωμαβὐσεως­ ηὅητος, η ριιρι” αν ιἔχοι τις τοιαύτα παρα­ ολοι που ηταν εκείνη την εποχη κακοί να κατηγορησουνμυθοαμενος επαδειν, εύδιααολον κακον καλλύνων· τον γυιο του Μενοίτιου για εγκαταλειψη οπλων; Καιτεμείν δη χρεών κατα δύναμιν το μείζον και το ακομη ολους εκείνους που εχαοαν τα απλα τους επειδηδυσχερεστερον κακον απο τού εναντίου. Σχεδον 5 γκρεμίστηκαν απο ψηλούς θραχους, η επεσαν στη θα­ούν εν τοίς ονείδεσιν έχει τινα τομην η τούτων λασσα, η αποκλείστηκαν λογω κακοκαιρίας σ” ενα μεροςτων ανορατων εττιφορα­ ριψαστιις μεν ναρ ουκ εν από πληιιμϋοσ οοιιιττικὡν ›‹ειιιαοι>ὼν­­­ και αμέτρητουςΠησῃ/ ὸνομάζοπτ ἄν ὀ,κΟ¿ως7 ¿„­Ιοὅολεῃς δὲ ὁῃλων αλλους που επαθαν παρομοιαιδε θαεπρεπε κανείς ναΟιιχ ὁμοίως γαρ ο τε αφαιρεθείς μετα είκυίας αίας ι: τους παρηγορησει και να τους δικαιολογησει επειδηγίγνοιτ, αν ρίψασπις ατε αφείς εκων, διαφερει δε έπαθαν μια τετοια συμφορα εκτεθειμενοι τοσο πολύ σεολον που καί το παν. Ώδ' ούν δη λεγεσθω νομῳ· συκοφαντία; Πρεπει επομενως να καταθαλλουμε καθε δυ­νατη προσπαθεια για να θεσουμε διαχωριστικη γραμμηαναμεσα στο μεγαλύτερο και σοθαροτερο κακο, και σαεκείνο που είναι ελαφροτερο. Δεν πρεπει, επομενως,να χρησιμοποιούμε τη λεξη «ρίψασπις» σε ολες τις πε­ριπτώσεις, αλλα να χρησιμοποιούμε και τη λεξη «αφοπλι­σμενος». Γιατί, φυσικα, δεν είναι ομοιος εκείνος πουτου αποσπασαν με δικαιολογημενη Βία την ασπίδα τουμί εκείνον που την πεταξε με τη θεληση του, αλλα ολωσ­διολου διαφορετικος. Ας διατυπωθεί, λοιπον, ετσι ο νο­μασ?

θι4

Ἐαν καταλαμθανομενος τις απο πολεμίων καίεχων οπλα μή αναστρεφῃ καί ὀιμὐνθωιι θῷιἶ δὲ 5

εκων η ρίψη ζωήν σιοκράν αρνιίιιενος μετά κάθεμαλλον ή μετ” ανδρείας καλον καί εοδαίμονα θα­νατον, τοιαυτης μεν οπλων αποθολής εστω δίκηριφθεντων, τής δε είρημενής ἔι­ιίἶρθσθεν Ο δίκά” ά

ζων μη αμελείτω σκοπείν. Τον γαρ κακον αεί δείκολαζειν, ίν' αμείνων οο τον δυστυχή· οὐδὲνγάρ Πλέον Ζημία δή τω τήν τοιαυτην αμυντηρίωνοπλων είς τοαναντίον αφεντι δοναμιν τίς αρα γιο­ 5

γνοιτί αν προσφορος; οα γαρ δυνατον ανθρωπῳδραν τοὐναντίον ως ποτε θεον φασι δρασαι, Καινεατον Θετταλον εκ γιιναικος μεταθαλοντα είς ανδραςφασιν· ήν γαρ (αν) ανδρί ριιμασπιδι τροπον τιναπρέπουσα πασων μαλιστα ή ,κείνη τή γενέσει έναν­ Θ

τία γενεσις, είς γυναίκα εξ ανδρας μεταοαλοιισα,τιμωρία τούτῳ γενομενη. Ναν δή οτι τοοτων εγγο­τατα φιλοψυχίας ένεκα, ίνα τον επίλοιπον οίον μήκινδυνειίῃ, ζή δε ως πλείστον χρονον [ων] κακῷ 5

ονείδει συνεχομενος, έστω νομος οδε επί τοοτοιςιΆνήρ ος αν οφλῃ δίκην ως αίσχρως ἀίίοὅθλώναπλα πολεμικα, τοοτῳ μήτι οὐν τις στρατηγός μἠι”αλλος ποτε τῶν κατα πολεμον αρχοντων ως ανδρίστρατιωτῃ χρήσηται μηδ” είς ταξιν καταταξθ μθὅν 945"ήντινοιιν· εἰ δε μή, κατευθυνειν αυτοι? τον είίθυ­νον, αν μεν ή τοιι μεγίστου τιμήματος ο ταξας τονκακον, χιλίας, αν δε τοιι δευτερου, πεντε μνας, ανδε τοιι τρίτου, τρείς μνας, αν δε τοιι τεταρτου, 5

μναν. Ὁ δε οφλων τήν δίκην προς τῷ αφεἴυθαι

θιδ

­ιΟποιοσδήποτε, μπροστα στην επίθεση των εχθρων, αντίνα χρησιμοποιήσει τα οπλα του για να τους αντιμετωπί­σει και ν” αμυνθεί, τα εγκαταλείπει με τη θελησή τουή τα πετα, και προτιμα να πληρωσει με τη δειλία τουμια ντροπιασμενη ζωή απο εναν ωραίο και αξιομακαριστοθανατο με την ανδρεία του, ας δικασθεί για εγκαταλειψηοπλων. 'Οσον αφορα αυτον που εχασε τα οπλο του,οπως είπαμε προηγουμενως, ο δικαστής δεν πρεπει νααμελήσει να εξετασει τις συνθήκες κατω απο τις οποίεςσυνεθη αυτο το πραγμα. Επειδή πρεπει παντα να τιμω­ρείται ο κακος, για να διορθωθεί, αλλα ποτε ο δυστυχι­σμενος. Γιατί δεν υπαρχει καμια ωφελεια. Ποια τιμωρία,λοιπον, θα ταίριαζε να επιθληθεί σο εκείνον που δενχρησιμοποίησε την αμυντική δοναμη των οπλων τουοπως επρεπε, αλλα αντίθετα τα παρατησε κι εφυγε;Γιατί, δυστυχως, ο ανθρωπος δεν εχει τη δοναμη νατον μεταθαλλει στο αντίθετο οπως λενε οτι καποτε οθεος μετεθαλλε τον Καινεα τον Θεσσαλο απο γυναίκασε αντρα. Κι ομως η πιο ταιριαστή τιμωρία για ολουςτους ριψασπιδες θα ήταν, αν μποροοσε να κατορθωθεί,η αντίθετη μεταθολή απ' αυτήν που αναφέραμε, δηλαδήαπο αντρας να γίνει γυναίκα. Γι) αυτο, λοιπον, θα τουεπιθαλλουμε κατι παραπλήσιο για να εξασφαλίζουμε τηζωοολα του, απομακρανοντας τον απο καθε κίνδυνο καικαμνοντας τον να ζει οσο το δυνατο περισσοτερο καιρομεσα στο αίσχος της δειλίας του. Και να ο νομος πουθα επιθαλλουμε σε τετοιες περιπτωσεις: Αν ενας ανθρω­πος καταδικασθεί οτι στον πολεμο παρατησε με αισχροτροπο τα οπλο του, αυτον οοτε στρατηγος, οοτε κανε­νας αλλος απο τους αρχηγοος του πολεμου να τον χρη­σιμοποιήσει· σαν στρατιωτη οοτε να του αναθεσει κα­ποιον αλλη στρατιωτική υπηρεσία. Διαφορετικα, εκείνοςπου θα δωσει καποια θεση στον ριφασπιδα, οταν λογο­δοτεί για τις πραξεις του, θα καταδικασθεί να πληρωσειπροστιμο στον τιμητή του, χίλιες δραχμες αν ανήκειστην πρωτη φορολογική ταξη, αν ανήκει στη δεοτερηπεντε μνας, αν ανήκει στην τρίτη τρεις μνας κι αν ανήκειστην τεταρτη μια μναν. Εκείνος που θα καταδικασθεί

θιθ θι7

κίπά ΦΠΟΗ/ την ΟΟΤΟΟ Προ­ για δειλία, εκτος της ατιομακρυνσεὼς του απο τους αν­τῶν αν ρειων. ωσθὁν χγλως μὲν αν του μενιυτΟϋ δροπρεπείς κινδυνους, θα πληρωσει και προστιμο χίλιεςσαποτεισατ ι ·

τιμήματος ῇι Πέὁ. ΤΟΟ ὁευῖἑρου Τρείς δέ άν δραχμες, αν ανηκει στην πρώτη φορολογική ταξη, πέντεντε ε,

¬

, . Ι να αναν'κειστ δευτε ,τει,αναν|κειστ ντ ίττου τρίτου, μνανδε ὡααυτως, καθαπερ οι προσθεν, ία ιἕω ζωα ὀἐιως εἱῃηομε Πρίὲιἦγοιῖμἔνωςγ ΟΖ ονἡκίἐι σίἰηεΤΟΟ Τετορτοω Ηερςωςι. . ­ λι άν εἴη ΠρὲΠων τεταρτη. [Συμφωνείτε φίλοι μου, συ οσα είπα;]Εὐθω/ων δη ἶἴείω Πἶ ημω Ογος ι ν Κλήρου [ΚΛΕΙΝΙΑΣ Συμφωνουμε σε ολα τα σημεία γιατί πραγματικαἀρχόι/Των γε*/Ο|ῇΙενωΥ Τωγ μἶεν:/ἶΖΖ\/Ζ]χἔΤη ΜΗ· ἐκ 5 οι ριψασπιδες ντροπιαζουν την αντρικη φυση. Αλλακαι επ! ενιῦιϋἶον· 'Των νεξ/ςευθω/Τῆς Τίς Μσνὁςν απορουμε πως είναι δυνατο καποιος ατιο τους αρχοντεςΠροκρπωνί Των δη, Τοίῳἴἶωα Θεί ΟΠΟ Βάρους να τους δείξει συμπαθεια]αν τίς τι Πῃ Οκολἰοντωῃωἶ κομἶρ , ς Δ δυναμεως ιινιετιλλοε­ Ας μη Ξεκνουιιε πως κι οι αοκοντες είναι αν­μἑν [Τήν ἀρχὴν] Γἶραξῃ' ἶης ἶσνοωἶἕἔον μεν Οὺ_ Θρωποι κι εχουν ατελειες. και γι` αυτο πρέπει να ελεγ­ενσειο προς την της αρχης ςιἔ ¬' ρ. .

_ . Των ¿¿ρχΟτ/τα υπερααλτ 0 χονται για τις πραξεις τους οπως ολοι οι πολίτες. Δεν­ · τ ον, Ι Ι Ι

δαμως ευρειν των ΟΏΧ ΟΤὲΟν εὐθω/Τάς ειναι ετσι, φιλε μας Αθηναιε;]λοντα προς ἀρεῃἶν­ όμως ε Περθείου Έχε! γάρ ουν ουτω. Πολ­ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: [ΒεΘαίως, πρεπει να ελέγχονται απο ειδικουςτινας ανευριακειν' 'Ο. καθάπερ νεως ανθρωπους, τους τιμητες]. Τι πρεπει να πουμε ομως γιαλοι' καιροί πολιτειας λυυεως είσίν­' καί 5 τους τιυητες, αφου αλλοι απο τους αρχοντες Θα εκλε­ἡ ζώου Τ"/Οςι Οϋς ενἶονοωἶ Τε κο", ωΠΟΞω# ΠΟ |ε„ γονται με κληρο για ενα χρονο και αλλοι για περισσο­νεὐρων ὲτῃῖὸλ/Ουςι ΨΟΥ ἑωοογν ΦΜΟΞ/Ο ΞΪΖΟΟΖΖΜ τερα και απο ενα καταλογο επιλὲκτων πολιτών; Που Θανηνι ΠΟΑΑΟΧΟΠ Ιἶολλοἰςονομίἶοἰν

ΠΡΟ τοδυ Ξωζεοθαι Βρεθεί για τέτοιους, ανθρωπους ο καταλληλος τιμητης,εἰς δὲ Οὐἶθς ΟΑ] σιιικροτατος καιροἰς ·ἑν άρ ό που αν καποιος απ) αυτους, λυγίζοντας κατω απ° τοΤε Κω αολωθεἶοον ΟΙΧΞΟἘΟ­Ι Ζῖ/Σἕἐἰωὅνελτι/\οιἴς τα/οιν Θαῦος των ευθυνών του, ὲτιροἔε κατι παρανομο κι απο­οί τους ἄρχολ/τας Θ ΕΠ ων ι· Ι ίδειχτηκε ανεπαρκης ως προς τα καθηκοντα που επιθαλ­

λει το αξίωμα του; 'Οσο κι αν είναι δυσκολο, πραγματι,να Θρουμε εναν ανθρωπο που να υπερέχει τοσο πολυως προς την αρετη ωστε να γίνει αρχοντας των αρχον­των μας, πρεπει παρ' ολα αυτα να προσπαθήσουμε ναανακαλυψουμε μερικους θεϊκους τιμητες. Η καταστασηείναι τέτοια περίπου. Υπαρχουν πολλὲς περιπτωσειςοιτου οι δεσμοί της πολιτείας κινδυνευουν να διαλυ­θουν, οπως συμθαίνει και με ορισμένα μέρη καποιουπλοίου η ζωου, δεσμους που τους ονομαζουμε τενοντεςτων νευρων, στηρίγματα που χωρίζουν τα καταστρώμα­τα, μουσκουλα, δίνοντας ετσι στην ενοτητα μιας φυσης,πολλα ονοματα των διαφορων μερων της που είναι δια­σκορπισμένα παντου. Αλλα, οί ολες αυτες τις περιστα­σεις της σωτηρίας η της καταστροψης μιας πολεως ηεξης δεν είναι η πιο ασημαντη: Αν δηλαδη οι ελεγκτές

θιθΘἹΒ

. ΤΟΟΤ, ἐν δίκη ἀμἑμΠΤῳ τε καί ὰμἑμ„ των αρχοντων είναι ανώτεροι απο αυτους και ασκουν τοεκείνωκ Ἀἶω τν Θ τλλεγ Τε καί εὐὅωμοι/ετ χώρα καθήκον τους με μιαν εντιμοτητα αμεμπτη και με αμεμ­ΠΤθ#9`τ|Π πασα ΟωἶοἰλλαΤά Περί τας ευθυνας τών Β πτο τροπο, ολη η πολη και η χώρα ακμαζουν και είναιος" ἶίολἰς­ εφ/ ὅ Ο Τζἐῖε λωθείσης Τῆς Τά Πάντα ευτυχισμενες. Αν ομως ο ελεγχος της ευθυνης των αρ­ΘΟΧΟι/των νιννπταιβὐσ

χοντών γίνεται διαφορετικα, τοτε χαλαρώνεται αυτος οΠΟ/\[ΤεωμΟΤΟ, Πω/εχ .ηςτἑ Ο ἀῃτ άλλης, καί ουκ δεσμος της δικαιοσυνης που κρατουσε ενωμενη σφιχταΟρχη ὁὶεσἶωἰοθη Χωρἰς 8 αλά ἐκ μιας τήν παλιν ε ολη τη διοίκηση της πολης. 'Ετσι ολες οι αρχες απο­εἰς Τὸ ΠΟΤΟ ε·ῃ νεωίἶωσωἱ ΠΟ αι Ξα υ διώλεσαν. Δια σπώνται η μια απο την αλλη και χωρίζονται οι μεν αποΠΟ[ΟΠ(ἶΟ['|ΟΤΟσεω\ζ εμἶἶλθηώἶ/Ζῖς Θαἱμαστους πασαν τις δε, και, μη αποθλεποντας πια στον ίδιο σκοπο, μετα­ὁἡ δἦί Πω/Τως Τους εἴ] εθω δή Π,/Ο Τ­ρὁ,­τον αυτων θαλλουν την μια πολη σε πολλες και γεμίζοντας την μεἀρεῇίν εῃἴω' Τεκπῃνωμ5 πολλους φατριασμους την οδηγουν γρήγορα στην κατα­Τωόνὁε, γἐψεσἰνζ ., Οσἶον μετά Τρωἶάς ηλίου τας στροφή. Γι” αυτο πρεπει οι τιμητες να είναι οπωσδήποτεΚΟΤ εῃομἶον εἴ σω/Ιἑγ/Ο! χρεών πασαν τήν αξιοθαυμαστοι σε ολα τα είδη της αρετής. Ας επινοή­ἐκ Θερφωἶ εφ χεωωἶ/Ο καί ·/τηαλλωνος τεμενος, τῷ σουμε, λοιπον, για τη δημιουργία τους τήν εξής μεθοδο:

πολινςεις Ηλιου κοιιῷονὰνὁρηςαυτων τρείς, αν αν καθε χρονο, μετα τη θερινή τροπή του ήλιου προς τοθεῳ ΟΠΟφΟτνΟ­ωμεινἶ ς Πάι/τη αριστον είναι, πλήν Θίίϋιι χειμώνα, πρεπει να συγκαλείται ολη η πολη σί ενα χώρο

ἑκαυἶθθ θίἴτων ηγηἕ/Ιϊκονψο γεγονοτα ετών. Των αφιερωμενο στον Ήλιο και τον Απολλωνα. Εκεί καθεωἴἶοωί μη ε/ἶΟΤΤΟ\/Ξὐ ἔν Πλεἴστογ ὲγὲγκωσι, του­ πολίτης θα εκλεξει αναμεσα στους αλλους, για να τουςδε ΠρΡκ£ἶ|θξ\/Πἴἀν Ι Πἔν ἡμἰ­σεων] ὲόνἄρῃοι γίγνων­ παρουσιασει στο θεο, τρεις ανθρώπους, που θα τουςτους εκλεξαι μξχθ , έγ/Ο αφελείν, ῷ αν ελα­ 5 θεωρήσει απο καθε αποψη ως τους πιο εναρετους,Τωι Περἰἶτοἰ 68 Φαν ωσ 7­ δὲ Τούς ἡμίσεις αυτών εκτος απο τον εαυτο του, ηλικίας πενήντα τουλαχιστονΜΟΤΟ! γἑἔ/ωνἴςῃί κσἶαλἰῃεΐνω/Το εαν δε τισιν ϊσαι ετών. Απο αυτο τον καταλογο των πλειοψηφουντων, θαΠλήθω Των ψηφφν ἶωοκρῃ/τ ίθ ςον πλείω ποιωσιν, εκλεξουν τους μισους, αν σχηματίζουν αρτιο αριθμο. ΑννίΥ\/ωλ/ΤΟ' θα ἶον Γἶμισυνν οἦ/Τομ νεόἶηῃγ τους δ, σχηματίζουν περιττο, θα αφαιρεσουν εκείνον που θαὰφελείν ἶο Πὁεον ΟΠΟκἔἙι]ν αιἶθις, μεχριπερ αν Ό εχει τους λιγοτερους ψήφους, κι ετσι θα κρατήσουνὰλλἶως εγκΡ[νωίΪἶΞΟἶ)ὲ:ν δέ ή πασιν ή τοίν δυσῖν τους μισους απ° αυτους που συγκεντρώνουν τους περισ­τρεις Αειφθωσίν Οί Οκσίῃαη επιτρἑψαν­ σοτερους ψήφους. Αν μερικοί εχουν τον, ίδιο αριθμοίσο! γ!γν.ω\/ΤΟ!) Τνῖἔ: ῃῖἔνρνικώντα καί δευτερον ψήφων και μεγαλώνουνγτο μισο αριθμο, θα αφαιρεθουνΤοἶν κἡηρῳ τῖἑαῖὼσαῖ θαλλὼ, καί τα αριστεία απο­ Θ οι πλεοναζοντες οσοι είναι νεώτεροι, και τους αλλουςκω Τρποντσ ανειπείν οτι ίνίαγνήτων ή κατα θεον που εχουν εγκριθεί θα τους υποθαλλουν σε νεα ψηφο­ὁοι/Τος ΠΟΟΝ/

φορία ώσπου να μείνουν τρεις με ανισους ψήφους. Ανομως ή στους τρεις ή στους δυο συγκεντρωθεί ο ίδιοςαριθμος ψήφων, ας εμπιστευθουν στην καλή μοίρα καιτυχη κι ας ορίσουν με κλήρο τον πρώτο νικητή, κι επειτατον δευτερο και τον τρίτο. Ας τους στεφανώσουν μεκλαδί ελιας και, αφου αποδώσουν σε ολους τις ανώτατεςτιμες, να κηρυξουν οτι η πολη των Μαγνήτων που κα­τορθωσε παλι να σωθεί με τη Βοήθεια του θεου, αναγο­

Ζ

εἰ·

ΘΖἹΟ

ὀῃῖοφήνσσα αὐτῆς ρευσντας τους τρεις καλυτερους αντρες αΠο τους Πο­Παλιν Ταχοϋσθ σωῃιρἰος ιεἴς Ά­ λιτες της για χαρη του 'ι­ιλιου, τους αΦιερὼνει7 σοι­ιΦωναΗλιῳ ανδρας τους α/ριαιρ Ω, Ξν

Ο με Παλια συνηθεια, σαν εκλεκτη Προσφορα στον ΑΠολ­· ' 'ν Πα αιον νομ

77

77

7

Πολλωνἰ καπ! ΤΟ ἄν ἐΠωγ/ΤΟ” χρόνον τῇ κρίσει. λωνα και τον Ηλιο συγχρονως, για οσο χρονο θα μει­· · Ι ” \/Πε

ι

7 77 7

και Ι­|λιῳ7 οσοδώδεκα εοθυ­ γρυν Πιστοι στο σκοΠο για τον οτιοιο τους διαλεξαν.Τοἰοίποως δε Πρωἶῳ μ 77 ἑκἐἶστω Πἑγ/Τε καί Αυτοί θα Ορίσουν τον Πρωτο Χρόνο δωδεκα τιμιιτες Που

7 ­ ι αν ,

77

7 7

νους αΠοδειξα|ι, μεχρἔἶρΤΟ λοιΠον δε 5 θα διατηρησουν την εξουσια τους ωσοτου φτασουν στην

εθδομηκοντα ετη Οι­ιι­ι Π Υ ὲῃσἔπὁν. ΟὐΤΟ[ ὁἑ ηλικία των εθδομηντα Πεντε χρονων. 'ΕΠειτα ας Προστι­­ ­ · ε κατ

7 77

7

Τρεις αει ΠρΟΟΥιΥ\/εσθων Πάσως θενται τρεις καθε χρονο. Οι τιμητες θα διαιρεσουν σεκ ι ι ' Ι ΚΟ ἕἕ

7 7 77

7

τας Ορχης Πααας ὅωξἶῖρἐἶ ἐλενχοντων. ΟΖ­ δωδεκα μερη ολες τις αρχες της ττολεως κι ας χρησιμα­Θααριι/Οις χρωμενοί 8 ΖΗ7 Ω νς ρὁνον ἐν τιοιησουν καθε ειδος ελεΥΧου Που ταιριαζει σα ελευθε­

­ Ι ·ι ιιΑ ωσι

77

77 7 7

7

κουντων δε, οσοναν ευ υν λ0' ρους ανθρωΠους. Ας κατοικουν, σ ολο το διαστημα Που

›ΑΠαλλωι/ός Τε κε" Η/ΜΟΗ Τεμενηὅέ κἐί κο"/η μεΤ7 θα διεξαγουν τον ελεγΧ0. στο ναο του ΑΠολλωνα καισον κο! Τα μεν ωω εκΟσΤΟς τα τῆ Πολει αΠο­ του Ηλιου, οΠου και εγινε η εκλογη τους. θα κρινουν,7 7 · | “ αν , ι

7 77 7 7

7 7

αλληλων κριναντες τουΞάῖρἕράμμΖΤΟκαωθεντερ ειτε ο καθενας ατομικα, ειτε, οταν Παρουσιασθει αναγκη,

·Υ Τ ν Ο Ο

7

77

77

7

φηναντωκ εις Π Υὀἡ ατιοτίνειν 5 ΟλΟι μαζι, τους αρχοντες της Πολεως Που τελειωνει η

Περι εκαστηρ αρληθ χ| Ήῃς ὅ> ἄν των υΠηρεσία τους, καταθετοντας γρατιτως στην αγορα τιςκηῃέ' Την Των εωθω/ων Υ)/Ἐμη ὰκσίως εἰς τους Ποινές Που ΠρεΠει να υΠσστεί ιἢ τα Προστιμα Που θα­ ­ · ' _ Οι ι

7 7 7 77

7

αρχων μη ομαλοι/Π κιεκριαεὐθῶ/Ομς καί Πληρωσει καθε αρχη κατα τη γνωμη των τιμητων.εκλεκτους δικααΤΟ© εισαγεἶθ Τῶν ΕΠ­ Αν καΠοιος αρχων δεν Παραδεχεται οτι εχει κριθει δι­

. 7 7 7 κ ι υν ,

77

77

εαν μεν ΟΠΟΦΜΥΠ Τις ἶας. ἐὰν δέ αλῶ εαν ε καια, μΠορει να καταγγειλλει τους ελεγκτες στο δικαστη­

Θανων κατηγορειτω, εαν ε! Π εὐὲω/ωνριο των εκλεκτων δικαστων κι αν αθωωθει αΠο την κα­

7 ­ τ ενον υ7

77 7 7

77

μεν Π Τῳ Θω/ΟΤΟΗ Τεῃἐημ ' των δ' αλλων τι­ ΤηΥΟρια των ελεγκτων, τοτε, εΧει το δικαιωμα, αν θελει,7 ι Ι ηῃλω νῃσκετω,

7 7 7 77ωσιιερ Ονἶγκηι ς. 7 ὀῃλην Τεἶσω 6"­Ιλσσίον να τους καταγγειλλει ο ιδιος. Αν ομως θεωρηθει ενοχος,Ι­ιημσἶων ων αν δω/επονῃ

5 τοτε, εφοσον ειχε καταδικασθει σε θανατο αΠο τουςΠνξῇω­· · ι ν ακοιξιειν χρὴ τί­ τιμητες, δεν του μενει να καμει τίΠοτε αλλο αναγκαστικα

' α ' ανα αυτων τουτω7

7 7 7 77

Τας δ ευθ' |© μέν Οην τουτοις Παρα να εκτελεσθει. Αλλα αν Προκειται για αλλες Ποινεςνες 800*/ΤΠ! κα! Τ"/Ο Τροτἰο ” Που μΠορουν να διΠλασιασθουν, ας Πληρωνει το διΠλοι­σιο.7

[Κ/ιΕ|Ν|ΑΣ: Εφοσον οι τιμητες η ελεγκτες ειναι, οΠως ειΠεςο ίδιος, οι αρχοντες των αρχοντων της Πολεως, αγαΠητεΑθηναιε, δεν ΠρεΠει να τους αΠοδιδονται εξαιρετικεςΤιρέσ][ΜΕΓΙΛΛΟΣ Την ιδια ερωτηση θα ηθελα να καμω κι εγω]ΑΘ|·|ΝΑ|ΟΣ.· [Και τιμες μεγαλες θα τους αΠοδιδονται, φίλοιμου, αλλα και τιμωρίες θα τους εΠιθαλλονται, αν τυχονξεχασουν την υψηλη τους αΠοστολη. Ας αρχισουμε αΠοτις τιμες] Πρειτει να ακουσουμε δηλαδη Ποιες θα ειναι

923922β Ώ

ιι τ ­ χι . ι” ι ” ι . Ρ

ν 7 Τεγωι/ ἠξιωμενοις Θῃιι και με τιοιο τροτιο θα ειτιθαλλονται οι κυρώσεις στουτοῖς Παρα ΠΟΟΠΟ της Πολεως Ορἰσ . ­ι θ, ,ν Ταἶς Πω/ηγύρεσι ιτασαις εστωσανι ελεγκτες, αφοο τιουμε τιρωτα τις τιμες τιου θα τουςΠρΟεδρΙΟ€ Τ . Ἐλλ γ/ας κοινη θυσιῶν και ατιοδιδονται (εφοσον στεκονται στο αψος τους αξιωμα­ἐτι δε των ἶις Τοθς ι Ι η κογνωνὥσιν ιερών, ἐκ τος των). Λοιτιον, ενοσω ζουν αυτοι τιου αξιωθηκαν ναΘεωριών και οσων αν ετῦρἕω/Θεωρίας

εκαστης έκ­ 5 ιταρουν τις μεγαλοτερες τιμες, θα εχουν την ιτρωτοκα­Τωπων Τοώἶ ΠΡχΟ\/Τσἔἕἔὕς δάφνης στεφανῳ τῶν θεδρία σι ολες τις τιανηγυρικες γιορτες. Ετιισης σε ολεςτιεμτιεινρκαι τουτοιις μἑ\/Οωςεἴναι, και ιερέας μὲν τις Πανελλήνιες θυσιες, τα θεαματα, και ολες τις αλλεςέν τῇ Πολἶ! Ϊ‹εκἶ)σμημ, Τε καί Ήλιου, αρχιερεων κοινες ιερες τελετες, ατι” αυτοος θα εκλεγονται οι αρ­Πὡ/Τος Τοω ΑΠΟλλω.\/ος | Π ωτον κριθεντα τῶν χηγοι των ατιοστολὼν της τιολεως. Και μοναχα αυτοι αιτδὲ ένα κοϊ ε\/ΟυΤΟ\ἴ τον Ξῶ [των ιερεων], κιῖιἴ Ό ολους τους ιτολιτες θα εχουν το δικαιωμα να φοροονγενΟμἑ\/ων ὲκεω/ῳ Τῳ 8)/[Ου χατ ενιαυτον, οιτως δαφνινο στεφανι και θα είναι ολοι ιερεις του ΑτιολλωναΤοὐνομο ὀῃ/αγξ)ΟΦε(ν,ΤΟἔΤΟΞ ΤΟΟ χρόνου, εως ἄν και του Ήλιου. Καθε χρονο ετιισης θα αναγορευουναν γἰΥνιἸΤω μεΐρω/ σα, μοσἰ δέ ῃροθεσεις και ἐκ­ αρχιερεα, εκεινον τιου ειναι τιρωτος στον καταλογο τωνἡ Πὁλἰς Οἰκητω Τελεωἶησο ειναι των αλλων πολι­ Β ιερεων του τιροηγουμενου χρονου και το ονομα του θαΦοράς κεφθήκας ὁΙ,(1ΦΟρΞλωΡν ἔχειν ιτασαν, Θρἠι/ων καταγραφεται καθε χρονο για τον καθορισμο της χρονο­Των­ )ἶεἔ”‹ην μ_εν Τηνίσς/ίγεεσθω] κορων δε χορόν λογιας εφοσον υτιαρχει η τιολη. Μετα το θανατο τουςδε και οδυρμων ς, ων ἐπρον τιεριισταμενους η εκθεση του σώματος τους, η κηδεια κι η ταφη τουςτιεντεκαίὁεκσκηί Ορἔενὐ ι/Ον ιτετιοιημενον ετιαινον θα είναι διαφορετικες ατιο ολων των αλλων ιτολιτωνι ΘαΤῇ κλῇ/Π εἶ‹ΟΤἶ:ρΟως ΟΙ?/ε¦1ὲκΟΤἑρΟμς ςιδειν, ευδαι­ Φ φορουν ολολευκη στολη και θα κηδεοονται χωρις θρη­εἰς Τοως Ζερἶσἶ Ξ/,μτίἔσης Τῆς ἡμέρας· εωθεν δε νους και οδυρμους. 'Ενας χορος ατιο δεκατιεντε αγοριαμΟνἴζΟνΤΟ,ς ῳὀῃ, ΙΟ αὐτήν μὲν Την κλινην εκατόν κι αλλα τοσα κοριτσια θα στεκονται γυρω αιτο το φερε­εις Τήν θηκιἶν φέρεῃί νησίως οὕς αν οι ΠΩΟ· τρο τους, τραγουδωντας διαδοχικα σαν υμνο εγκωμιατων νεων των εν τθιἶ Σνἐος ὲηιοιμωνται, τιρὡΤΟϋ© 5 για τους ιερεις και μακαριζοντας τους με ωδες ολο­Οήκω/Τἶς Τοω Τεἶ\εΗΤ2(ἶ Τήν ΠΟ/γεμγκην σκευἠν κληρη την ημερα. Την αυγη της αλλης μερας, το φερε¬δέ Προὶὲ)/Οι Τφωἶ Π! ΕΟ Ζαν τοις ιιτττοισι μὲν ἱιτ­ τρο θα μεταφερθει στον ταφο συνοδευομενο αιτο εκατοὲνὅεὅωκςῖσς ,εἶ9ῖ`Τἶυςἔηηλι'τας, και τοος ἐιλλΟϋ© νεους διαλεγμενους αιτο τους συγγενείς του νεκροο­Πἑαςι σω/ δὲ ΟΠ Ρς [ ωπήν την κλινην ἐμΠΩΟ· αναμεσα σι εκεινους τιου συχναζουν στα γυμναστηρια.ὼσοὐπθς] Ιἶωὁσς δε/ιΖεςρεΦυμνειν, και κορας ἐΠΟ· 6 Ειτικεφαλης θα θαδιζουν οι νεοι, ο καθενας με την τιο­σθεν ΤΟ Πσῖρίον , „ ω/Οἶκες Τῆς ῃηιδο­ λεμικη του στολή, οι ιτιιτεις με τα αλογα τους, οι οι­ιλιτεςμενας ἐξοττισθεν οσΟ'ι Τ Ον Υ ανωσιν μετά δε με τα οτιλα τους, και ολα τα αλλα σωματα με τον ιδιοΠωήσεως ἀΠηλλΟγμ,εἶ/ΠΙ Ιωγὶ κωθἐρεὐονῃ τῷ τροτιο. Γορω ατιο το φερετρο θα καταλαθουν την τιρωτηταυτα ιερέας Τἶ Ικσἶ, ιερεκἶς ­ε ἄλλων ειρνωνται 5 θεση, τα τταιδια ιτου θα ψαλλουν τον εθνικο υμνο. 'Εσει­ταφῳ ετιευθωι 7630)/ εἶρο Μἔ, ΤωΟὐΤω Τε καί Τσηΐῃ τα, Πισω ατιο το φερετρο θα στεκονται οι νεες κοτιελεςταφων, εαν και ΤΟ Τηςφηυ Ιἰοςῇ ὐτοἴς εἰργοσμέ­ κι οι γυναίκες τιου εχουν τιερασει την ηλικια της τεκνο­συμψιἹΦΘν ή­ Θήκην δε ΠΠΟ γης Ο

ττοιιας, κατοτιιν θα ακολουθουν οι ιερεις και οι ιερειεςτιου δεν εχουν λαθει μερος σε αλλο ενταφιασμο καιθεωρουνται καθαροι, αν θεθαια η Πυθια εχει αυτη τηγνωμη και δωσει τη συγκαταθεσὴ της. Ο ταφος θα κτι­

ΘΞ524

, ,ὁ .Κ λίθων Ποΐίμων καί ἀγή­ σθεί θολωτος κατω απο τη γη, σε ορθογώνιο σχήμα,νην είνα! ΨΟ/Η Ο ῖἴρομη ηκλίνο Παρ) ἀλλήλας λγ­ απο λίθους που απΟΩΩ0Φουν την υΥΟασία και που αντε­Ωων εφ ὁω,\/Ομω/Υ ἶχομσξἶν Οκά ῖον νενονὁτο Θἑγ/_ το χουν οσο είναι δυνατο στη φθορα και πετρινα φερετραθα/ας κει!­ίελ/Οἶι Ου δη ΤΟ/μ ὀιί)/6 ων αλσος περι­ Θ τοποθετημενα παραλλήλως. Εδώ θα τοποθετηθεί τοίδςι ίἶμκλῳ ΧωΟἶ"/Τεἶλ Περἑἶόἶ ὀῇως ἄν Οὐξην ὁ σώμα του αξιομακαριστου ανθρώπου και αφου υψώσουνΦἦῃεωσἶωῶ Πλην κωΤ Ρνω εἰ ῖόν ἄΠΠνΤΟ χρόνον γυρω­τριγυρω χώμα, θα φυτεψουν ολογυρα ιερο δασος,ΪΟΦΟΟ­ εχῃ Τωπῳ/° ηε Ξνοι · κατ” ὲνιαυτὁν δέ αφηνοντας μια μερια ελευθερη για να μπορεί να μεγα­Πἴωεῃ ΧΟΜΟΤΟΡ ως Το εμ ι ς ννών ¿ΠΠ,κὁν Τε 5 λώνει απεριοριστα σ ταφος μελλοντικα χωρίς να χρεια­Ογὡνο μοωσοκης ΟΨΟΙΡ ΚΟ! ­ΥΕΞΧΤΟΪ Τάς εὐθὼ/ος ζεται τυμθος για οσους θαθονται εκεί. Καθε χρονο θαΘήσοωσῃί ΤΟ μεν ὁη γερα ΤΟΠΠ ς καθιερώσουν προς; τιμην τομη αγώνα μουσικηςι καθώς(ἩΟΦΨΥΟΠΨΗ/ί εὐων Τῶ κεκρίσθωγ Την και αγώνα γυμναστικής και ιππασίας. Αυτες, λοιπον, οι'Αν δε τις |τουΤῳνἐΠ¦ΞΤκΠκὁς νενὁμενος ϋσΤε_ τιμες θα αποδοθουν σε οσους θρεθηκαν αψεγαδιαστοιανθρωνπινηννφυσιν επἑ εἐὀτἐον Θοωλὁμενον το στη λογοδοσία τους.ρῳ/'Της κρνἰσεως' γρ Φ ἑΤω Ο ὁ­ ἀνών ἐν όγκο­ Αν ομως καποιος απ' αυτους εχοντας εμπιστοσυνη στηναυτον ο νομος προσἶἔἔίῃννι

Πρώτον μεν 9488 εκλογή του που τον ανεοασε τοσο ψηλα, φανερώσειΟἶηωῳ, γἰγνεσἐω Τοων ΤΟΙΠΟΗ ΤΟΟ ὅ,κΟσΤηρ!·Οω7 έ­ την ανθρώπινη φυση του και αποδειχθεί διεστραμμενοςι/ΟμΟΦμ#λΟκες ευἶωσσ

, ­νἶε Πρός ὅἑ Τοηωτς μετα την εκλογή του, ο νομος διατασσει να τον καταγ­Πεπο Οωἶων Τἶηιπων Ο! ,ζω ςὶ Οζρἑσθω δε ὁ ΥΩΘ­ γείλλει οποιος θελει, κι η δίκη θα διεξαχθεί μπροστα στοτον των εκλεκτών δικαστηἐνανιονἑννεωσαν5 δικαστήριο ως εξής: Πρώτα­πρώτα μελη του δικαστηρίου

ξΡΟί¦ε\/Οςι Ρν ω/,γρσζἶἶη . 7 Τῶν ἀρωἶείων καί Τῆς θα είναι οι νομοφυλακες, επειτα οσοι απο τους ίδιουςΟνωξἶων εονῳ. Τον. κζἶί ΤΟΖ ἀλω σκρἑσθω Τῆς τους ελεγκτες ζουν ακομη καθώς και οι επίλεκτοι δικα­εἶρχης­ κῳ εφ/ Ηεν Ο Φἶ δίν ἄλλῳν Τῶν ὀοθεωῶν στες. Ο κατήγορος θα διατυπώσει, εναντίον του κατηγο­Θρχης καί Τοίἴνΐηίἶἴπἴ καί τω , εωλἀΰη Τὸ Πέμ­ ρουμενου την γραπτη κατηγορία ετσι περίπου: «Ο ταδεαυτῷ τιμων, εαν ὁἶ Ο ὁίωκωξἔηἔἶγέν Τοομεγίστου ιΟ και ο ταδε είναι αναξιος των διακρίσεων και του αξιώ­πτον μ8ΩΟ© των ψηψωἕ/ι ῃγνε δέ ὸ ΤΟΟ ὁειπἑροων Ό ματος που κατέχει. Και αν ο κατηγορουμενος κριθείΤίμημαΐθθ ἔωὅεκσνμνοςιὅονκἔῖνο ενοχος, να καθαιρεθεί απο το αξίωμα και να στερηθείΤρηθω δε εξ Τετσρφυ εί Τ.ν λενομἑνην κρίσγν της ταφής και των αλλων τιμών που δοθηκαν σα αυτον.

ραὁομἶῃ/Θωοἶ δε Περ ιη Μῃεἴὁεν Τούς Τόῖε Αν ο κατήγορος δε συγκεντρώσει το ενα πέμπτο τωνΤῶν δικών ααιθν Θιζῖίσθαίι νὁιοῃ εἴνω θεούς] εν 5 ψήφων, θα πληρώσει, αν ανήκει στην ανώτατη φορολο­ὼ/ΘρώΠΟως ηγΟΗμε,`/Οωἶ εναρι/νἕν Τῶν Ι­[Ολλῶν ἐκ γική ταξη, δώδεκα μνας, αν ανήκει στη δευτερη οκτώ,κὁΐωςι ἀτε κεἕτο ἶοἴ Τοἶε Χρἶ λόγος Ἐωκει/ στην τρίτη εξη, και στην τεταρτη δυο.Θεῶν ὸνἶωνι ων ως ην ωποςί ως Υ Π Είναι ομως αἔιοθαυμαστο το συστημα με το οποίο, οπως

διηγουνται, επεθαλλε τις ποινες ο Ραδαμανθυς, επειδήξεκινουσε απο την αρχή, οτι οι ανθρωποι της εποχήςτου θεωρουσαν την υπαρξη των θεών σαν αναμφισθή­τητο γεγονος. Η πίστη αυτή ήταν δικαιολογημενη, αφουοι περισσοτεροι ανθρωποι του καιρου εκείνου ήταν παι­δια θεών κι ενας απ' αυτους, οπως λεει η παραδοση,

ΘΟ

ΘΖΘ92?

ήταν ο ίδιος ο Ραδαμανθυς. Φαίνεται, λοιιτον, ιτως σκε­δή δικαστῇ μεν ανθρώπωνηουδενι διανοουμεἔξοῖ φτοταν οτι σε κανενα ανθρωιτο δεν ετιρετιε να δωσειδεῖν ὲῃιτρειτειν, θεοῖς δει|ΟΘ°”ἶν ΟΠ/\ἶ"‹ κἶῃ Τσἔῖῶν Π] το δικαίωμα να γίνει δικαστής, ιταρα μονο στους θεοος.δίκαι ὲκρίνοντίαυτῷ° δίδθϋς' Υορἶίερί εκασἶω 'Ετσι οι αιτοφασεις θα εαγαιναν με αιτλο και γρηγοροαμιυισθητουμενων ὁρκον Τἶίς Οίἔφἰσἶὶηὴυιίσι ἑ_ τροτιο, αφου, σε καθε ιτερίιττωση αμφισθητησεως, Θαιτηλλαττετο ταχυ καί ἀΟΦΘ#λω§`­ ΝΠΥ δε δη (Πε μι] εθαζε τους δυο αντιδίκους να ορκισθουν και θα τε­ρος τι μεν, Φαμὲλ/ι ἀνθρωίιωί/ΙΤΟ Πἔίρἶπίωί Ξὐχ λειωνε την υττοθεση με σιγουρια και ταχυτητα. Τωραηγούνται θεους, οί δέ Οὐ Φρθντίζἶδῃ/|ημ(ξ)ν ωἴτ ς 5 ομως τιουι οπως είιταμε, ενα μερος των ανθρωιτων δενδισνοουνται, τῶν δὲ δή Πλείστωἴ εστί κωγκακἰσῖἶυν τιιστευει καθολου στην υπαρξη των Θεων, αλλοι δε νο­ἡ δόξα ὡς σμικρα δεχόμελ/Οί θϋμαἶο κ‹ἶ:\ θἶἴζἶἐἔἔ μίζουν πως αυτοί δε φροντίζουν για μας και οι Περισσο­Πολλά σω/ΟΠΟσΤερ(ῖἄ(ἶΙ ἔἔ|ΗΖ|ΞῦῖΤΟΟ:ῖ€ὲ|:ἶἔῖΙη ΐοῖς νυν τεροι κι οι τιιο διεστραμμένοι έχουν τη Υνωμη οτι δέχον­ατα ιτο Ο ×εκλαονται κ ι Ι ι ΠΟΠ ται μικρες θυσίες και κολακείες και γίνονται συνεργοί. , „ Ι ” Οενειρωιιοις τι Ρσδαιμανθωος αν Μ Τεχνη Πρἶπίθεούς ιο στη λεηλασία ιτολλὼν χρηματων και αιταλλασσουν απτοεν δίκαις. Μεταὅεθληκυιων ουν τις τιμωρίες τιου τους αξίζουν σε τιολλες ιτεριτιτωσειςγδοξῶν εν ΤΟΪΕ; ἀνθρωίίοίς μεῃἶὅο ἶἰν ετά \/ΟΠ τους ενοχους τιου ιτροκαλουν μεγαλες ζημιες, δεν μιτο­τοας νόμους” ἐν γάρ ληξεἶίν δίίἶων |­ί ρεί να εφαρμοσθεί στους σημερινοος ανθρὼτιους η με­τιθεμένοί­ί§` νὁμοϋς ὲξσίρείν )ἔρη| Τους ΟΡκΟ\/ἶἶά Τὡ θοδος του Ραδαμανθυ σχετικα με τις δίκες. Αφου δη­αντιδικουντων εκατερων: και τον|λανΧΟἔΟκΟν δὲ λαδἠ έχουν μετααληθεί οιδοἔασίες των ανθβὼτιων νίαῃι/Ο δίκην τα μεν εγκληματα Υιοαφείἕι Ταῖπά τους θεους, ιτρειτει να μεταθαλλουμε και τους νομους_μή ὲῃομνί­Ή/Οί· καί Τον Φειἕγω/ΤΟ_κ¶Τ νἀνὡ­ Την ημερα, ετιομενως, της δίκης ο συνετος νομοθετηςαρνησιν γραψαντα παραδουναί ΤΡΙΡ Πρὅἶωσηολλῶν ιτρειτει να εξαιρεί τους ορκους και των δυο αντιδίκων,εν πο ειμοτον. Δεινον ΥΘΡ Ποωι δικων γ, , ­ ~ δεῖν τους ημίσεις και εκείνος τιου καταγγελλεί κατιοιον να υιτοααλλει γρα­γενομένων, ευ ειδεναι ἶιμικρου ,λοἰς Θ . ιττως τις κατηγορίες του, αλλα να μη τις ειτικυρωνει μεαυτών επιωρκηκὁΐείςι εν σίἴίἶσίἶίἶἑς Τῖπ"/Ουησίίῃς ορκο. Το ίδιο και ο κατηγοροιιμενος να υιτοθαλλει τηνευχερῶτ; Οι­ίΥΥίΥνΟμ8νΟ“ς|κω ενἶχ ως αρνηση του γρατιτως και να την υιτοοαλλει στους αρχον­τε καί ίὅιωΤίκσἶ§` σωγγενησεσἴν είφσἶων­. δ ­_ τες ΧωΩίΩ ορκο. Γιατί Βεθαια είναι Φοοερα, οι­ίου γίνον­Νὁμος' δή κεἴσθω ὅίκἶ1σΖἹἔχἔΞνΤΞμἐ/ἔὥῖἐ κ::Ἐἶ_ ται ιτολλες δίκες, να γνωρίζει κανείς τιολυ καλα οτι οιελλαντα καί τον τας `ζειν μ ι ί ° ά ί Σε ών μισοί σχεδον ιτολίτες είναι ειτίορκοι· και Παρί ολα αυτασκ"/Τα δι ορκων η δια φορας ΨΗΦΩΝ Φ ρ­

γε Πήν Οὐ Μη | συναναστρεφσνται ο ενας τον αλλο, σα να μη συμθαίνειι ­ 7 × · _ και · · . . . .ΦερΟνΤΘ δραν σε' Το Τωοιπον' ρ τιτιοτε, στα συσσιτια και στις αλλες δημοσιες συγκεν­τρωσεις καθως και στις ιδιωτικες τους συναντήσεις.θελουμε, λοιιτον, ενα νομο Που να ειτιδαλλει τον ορκοστον δικαστή οταν πηγαίνει να δικασει. Ο ίδιος νομοςτιρετίει να ετιιθληθεί και στον ιδιωτη οταν προκειται νααναδείξει τους αρχοντες της τιολης η ενορκως η μεψηφοφορία, κι ακομη τιρετιει τιαντοτε να ορκίζεται οτανσυλλεγει ψήφους αιτα τους θωμους. Το ίδιο τελος ιτρε­ιτει να ειτιθαλλεται και στον κριτη των χορων και ολων

928 92

; _ Ι Ἡπικῶν των ειδών της μομσικὴς, στομς αρχηγοας και διαιτητεκαι πάσης μοωσικης και γωμνἰκων Τε και Ι· · ·

Θ

ς, . Ι ‹ · των γμμναστικων και ιππικων αγωνων και σε ολα τα ειδηΝ 7 Ι ' ηεης και ΟΠΠι/Των ΟΓΙΟΟΟαθλων επιστατας και ΘΡΟ ἀνθρωτἰίνην δόξαν τῶ Της αμιλλας οποσ, οπως πιστεοομν οι ανθρωποι, ο επιορμη Φερει κ8ιΟ Ρςδφ όσα ὲξσρνηθἑντι και εξομο­ 5 κος δεν εχει να κερδισει τιποτε. Οπομ ομως ειναι φαὲηιορκσμντι· των ε οπ

, . , ., . =\/Οι δοκεῖ ταιιτα νερο οτι κι αμτος πομ αρνιεται να ορκιστει κι ο επιορκοςσαι­ιενῳ κερδος μεγα Φω/ἶρω/,εἰ

Ι , αντα έχουν μεγαλο κερδος, στις περιπτωσεις αμτες πρεπειδέ δώ δικών ὀρκων χαἱρἰς κρ"/εῖσθἶῃ ΟΠΗΠ ν να δικαζονται μεταξὺ τους Χωριο ορκομς­ Και Υενικα, οιΤθὐς ὲῃικαλοηνΐας ἀλλιἶ/Ψἰς' και Το ῖίαρσἴιο ῃντι προεδροι των δικαστηριων δεν πρεπει να επιτρεπομνδἴκῃ Τούς Προἑὅροϋςγμη 8,­ἶΠρε:ΠεΙν .μἶῷεοεηἑέυῖῶ Β σε κανενα να προσπαθει να γινει περισσοτερο πιστεμτοςλεγειν πιθανοτητος χαριν μι7ΤΞνΖΖΟΞ:/ἔήμοσἰν μήτὲ ειτε με ορκο, μητε με καταρες εναντιον τομ εαμτοακαι γενει μήτε ικετειαις χρωμ.Ι δκωον μαι εὐφημίης τομ και της οικογενειας τομ, μητε να χρησιμοποιει ικε

ε­ ' ° ' το ι. . , ν ,

Ο"‹ΤΟΙς γω/ωκε[ΟΙς”θ(ἶλ^Ο , .δκπελεἶν εἰ δέ μή σιες εἔεμτελιστικεε Π Με νμναικεια κλαψομιῦισι­ιατα. Ανδιδασκοντα και μαι/ Οι/Ο*/Το σε' ' ΙΙ Π 5 τιθετα πρεπει να αναπτοσσει με σαφηνεια το δικαιο τομ· ι· λεγοντας, Τους Ορχοι/Τος

7

καθαπερ εξω Του λογοωι

_ ,7 · και ν ακομει παντα τις αποψεις τομ αλλομ μι εμμενεια

Ι Ι ­ · μ πραγματος αειπαλιν επαναγειν εις Τον Περι ΤοΙ · ­ ­ Διαφορετικα, σα να εφμγε απο το θεμα, να τον ανακα­

­, ω Υ · νιλόγον· :ενῳ 6 8"/ΟΙ Προς ἶἶλν9λυ0ῖζ/κΞεἶἑΓἔε[λ¿:ιν:αι λοαν οι αρΧοντε9. καθε Φοραγ να μιλήσει νια την μπο­­ λ τι α . ·

ι . ι Ι . .

δεχἶἔσθῦιι Τε|ΟιΟκομ©)ιτ6ἔ0 κστἔγηράσουσῃ/ ἐν­ Ο Θεση τομ. Οταν ενας ξενος Βρισκεται στα δικαστηριαὅίὁονω/‹ωρ!ως,_ Οίἕ γ ἶηεγ ώ τα πολύ τοιοὐτομς με ξενομς, να εχει το δικαιωμα, οπως και οι προηγομ­νεοττεμοντες εν Τα ΠΟ| ς ιξονται σμντρο­ μενοι να δεχονται και να δινομν ορκομς ο ενας στονἄλλθϋς κϋρἰους της ἶζΐζίἶας Παἐηεν Οὐῖόν Τρὁῃον αλλο, αν θελομν, ποιι Θα ειναι εγκμροι. Γιατι δε θαΦΡΙΚ: γ ,δἰκων ἶε Περἰ ­ἑἶξῖἦυἕ κρίσ"/_οι 5 νεβασομν μαζίιμεσα στιιν πολη οατε Χτιζομν σμνηθωςείνα! Προς ἀλληλἐυς ΠΟ, ειθεῖ τη πολει μήτ› ούν τη Φωλια τοιις για να αναθρεψομν εκει απογονομς πομ

·· 7 7 απ . ι. . . ι

εἶσαντις ελεα ειἶοἕ μηδὲ θανατοϋι περι θα πολιτογραφηαομν και Θα γινομν κμριαρχοι οπως οιΓιληγων Θξια μἴἶδ συ ­8 μν ή ῃρμπειᾶσεων ἢ τοι­ ντοπιοι. Για τις ιδιωτικες, λοιπον, διαφορες πομ ανα­δέ χορετας τινων φοιτησεωιι ­­ _ φμονται μεταξο τομς, θα ιοχοει η ιδια διαδικασια.

ν ­ ­Ι σεων η ληΤΟϋΡομτων τινων αλλων κοινων κουμη­

[Κ/ιΕ|ΝιΑΣ: Επειδη εκαμες λογο για τομς ξενομς που Βρι­σκονται στην πολη μας, φιλε μομ θα ηθελα να σε ρω­τησω ποιες θα ειναι οι οχεσεις μας με τις αλλες πολεις.Γιοιομς κανονισμομς θα ορισομμε γι' αιιτο το σημαντικοΘεμαη

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: [Ορθα επεσημανες, Κλεινια, αστο το ζητημα.Αλλα πριν το εξετασομμε πρεπει να καθορισομμε ταμετρα πομ θα λααομμε σχετικα με τσμς σμμπολιτες μαςγια ορισμενες παραθασεις σαν αιιτες:] Για ολες τις πα­ραθασεις ανμπακοης ενος ελεμθερομ ανθρωπομ απε­ναντι της πολεως πομ δεν αξιζομν ομτε μαστιγωσεις.ομτε φμλακισεις, ομτε την ποινὴ τομ Θανατομ„ οπωςειναι η μη συμμετοχη στομς χορομς, στις πανηγμρικες

ΘΒἹΘΒΟ

λιτονείες, κοι σε ολλες τετοιες τελετοιιργίες δημοσιεςΥΤωνι ΟΤΤΟΟΟ ίΤεΡΤ Θϋσως ἶιρηλ/Τκἶίς Τ? μΠηρεσιες, οτον δηλοδη δεν σμμοολλει κονεις στις δο­ΘΤΟΦΟΡΟΉ/ ΕΤΑ/εκοι Πάνπωί των Τῳοιπωἱ/ ΜΥ Π¦ἶωΤη­ Πονες μιος ειρηνικης θμσίος η στις ΠολεμικεΩ εισΦο­ἄΤνάΥκΤΙν ΤάΤΤεΤν εἴνω ΤΟς'ζημ'σςιγ Τοἔς δε, μη Ιἶεἰ ρες.... σ' ολες ομιες τις ΠεριΠτωσεις ως Πρωτη ονογκηΘομενοις ὲνεχϋρυσίον ΤΟΠΤΟΘ ως ΟΥ ΠΟ/\,[ς_ΟμΟ 5 Πρειτει νοθεωρηθεί η ετιονορθωση της ζημιος. Αν κο­κυἴ κό!­ΤΟ? εἰσῃράῖτεἰν ΠΩΟΟΤΟΪΤΠΤ Τίυν ,δε ἶπἶεμ Ποιος ορνηθεί νο την Πληρωσει, οι διορισμενοι οΠο τηνΘοὐι/Των Τοἶς ἐνεχυροσίως Πβασἰν Των _ε,νεχ¿ἴρων Πολη κοι το νομο ορχοντες θο την εισΠροττοιιν Ποίρνον­είνοι, το δὲ νὐιϋσμσ ΥΜ/εσθω τῇ Πὁλεο. ,εαν δε ΟΖ­ τος ενεχμρο. κοι οσοι Πορί ολο ομτο δεν ερχοντοι νομΤΟ§` ὁἑωνπῃ ΤΤλεΤΟνΤΟ€`ι Τάς ἀρχάς εκοσἶἔις Τοἰἶ Πορομν Πίσω το ενεχμρο, ομτο θο Πομλιοοντοι, κοι τοοΠ8ιΘΟὐΘί Τάς ΤΤρεΤΤΟὐσΟ§` ζΤΙ!­Τίσς ὲτῃὅσὁλοωσας ἶμ οντίτιμο τομς θο ΠεΟιεΡΧ8τοι στην Πολη. Αν ΠΟεΠει νοΘΤΤΥεΤν εἰς Τὸ ὁϋίοστήαονι έως ἄν ὲθελησωεῃν ὁρον Θ εΠιθληθεί μεγολοτερη τιμωρίο, οι ορχες οι ορμοδιες γιοτο Προστοχθεν. κοθε Περίιττωση, θο ορίσομν σ” οσομς δεν εννοοον νοΠολει δὲ. ΤΪΤΤΘ ἄν μἠἶε χρημἶ]ῃζηΤΟΙ Πἴων ἔοἶ Πειθορχησομν το Προστιμο Πομ τομς οξίζομν κοι θο τομςεκ Υῆς ΧΡΤΙΝΘΤΤΟΙ­Τόν ΝΤΡΤ εμΠΟρεωηἶΟΖ)εε5ἐΞἔΞχἴ?ς ΠοροΠεμψομν στο δικοστηριο, ωσιτοο νο σμγκοτονεο­­ _ νμίος εοοτων έξω Της Χώρἶκ κε" 'ξε σομν νο εκΠληρωσομν την μΠοχρεωση τομς.ολλοθεν ὐνὀϋ/κΤι Θεὅοωλευξἶθω Π χΡη ὁἔῃν ,μ Γιο μιο Πολη Πομ δεν εισΠροττει χρημοτο οΠο ολλεςΘονλεὐειν Οὐν Τόν νομοθεἶην δει Τοωῖω/,ΠΕΡΙ τιηνες τιοοο ιιονοχο οπο το Προιοντα της νης της κοιίΤρῶΤΟν Πεἶθολ/Το εἰς δύνομίν­ ΠέΦ^Τκεν δε η ΠΟ­ οοτε οσκεί εμΠοριο, το τοξίδιο των κοτοίκων της στολεων εττιμειξίο Πολεσιν ήθη) κεροννμνοι, Ποντοδο: εξωτερικο κι μηοδοχη των ξενων Πομ ερχοντοι σε μοςΠο. κΟινΟΤΟμΤΟ§` ἀλλήλοἰς εμῃοἰοω/Των ξε)/ω\ἴ ξε οΠΤ εξω, οΠοτελοον Προθλημοτο γιο το οΠοίο είνοιλ/ΟΚ" ὁ δή τοῖς μὲν εὐ ΠΟλΙΤἶΞωΟμἑνΟΙς_ὀΙΟ \/(ἶμζωἴ ονογκη νί οΠΟΦοσίσομμε τι ΠΩεΠει νο κομομμε. ΣΧετικοὸρθών θλόὅην ἄν Φἶροι μἶγἰσἶην Πςσων' Τοος ἶε μ” οιιτο, ΠρεΠει Πρωτος ο νομοθετης νο διοτιιΠὼσει σιιμ­ΠλΘΤσΤΟΤς Πόλεων· (Πε Ουδσμως εω/ΟΗ9υμ8)/ἶἕο 5 Θομλες οσο το δμνοτο Πιο Πειστικες. Η ομοιθοίο εΠιμει­οὐδὲν ὅιΟΦ­ΤΠΘΘΤ Φί]ρε(ἶΘΟ'|ὁε)ίΟμε\/Οιἴς Τ εν,αω\ἶπ1ς ἔίο μετοἔο των Πολεων εχει σον Φιισικο οηοτελεσμοξέλ/Οϋ§` καί ΠὐΤΟΤ]§` ως Τσς ςλλας ἶ;Π”‹ἶυμΟζΡ ς, ενο ονοκοτωμο κοθε λογής ηθων κοι εθίμων, εξ οιτίοςΠΘΑΘΤΩ ὀΤΟν ὲίῃθϋμήσῃ ΤΤς` σΠΟὅἶίμ'Ος Οιἶῃοω/,κ(ἐί, των νεωτερισμων Πομ Προερχοντοι οΠο την εΠοφη λοωνοιτοτε, ΘΤΤΘ νἑΟς εἴτε καί Πρε?ΘωΤεΡΟς,ω\/ζ ῖχο Πομ είνοι ξενοι ο ενος ΠΩΟΩ τον ολλο. Αμτο το ΠρονμοιΟὐ ί­ΤΤΙΤΘ ἄλλοϋς ὁἑχεσθω μητεῇ αἶποως Ολ,Οσε ,Ο γιο τις Πολεις Πομ κμθερνιοοντοι­ κολο εΠειδη εχομνὐΤΤΟὀΤἸμεΤν ἄμο μέν Οὐκ ὲδ/ΧωρεΤ Το γε ΠΟρΟΠΟνΤ δίκοιομς νομομς, θο γίνει οιτίο της Πιο μεγολης Βλοθης.

Αλλο γιο τις Περισσοτερες οΠο τις ολλες, Πομ δεν ομ­τονομοοντοι κοθολομ κολο, δεν Θλοωτει σε τίΠοτε νοσμμῷιζιροντοι οι Πολίτες τοιις με ολλομς Πομ ερχοντοιοΠο το εξωτερικο στην Πολη τοιις, είτε εΠισκεΠτομενοιοι ίδιοι ξενες Πολεις οτον ειτιθμμησει ξοφνικο κονείςνο ξενιτειιτεί οΠομδηΠοτε κοι οΠοτεδηΠοτε, είτε νεοςείνοι, είτε ηλικιωμενος. ΑΠο την ολλη μεριο Πολι, το νομη δεχομοστε εΠισκεΠτες κοι σιιγχρονως νο μη τοξιδεο­ομμε οι ίδιοι σ” ολλομς τοΠομς δεν εΠιτρεΠετοι με κο­

32933

ἔτι δέ ἄνριον καί ἀπηνές Φορ/ΟιΤ° αν τοίς ἄλλοις ιι νενα τροτιο κι ακομη θα' δίναμε' την εντυτιωση'στουςὸνόμασίν Τε χα/\εΠΟῖς Ταϊσγν λεγομἑ­ αλλους ανθρωπους τιως ειμαστε αγριοι και ακοινωνητοι.ξενηλσσίως χρωμένους καί τροποις αυθαδεσι Θα Θγαζαμε το φοοερο ονομα ανθρωιτων τιου διωχνουννῖἔἱνςχαλεποἶςν ὡς ὅοκοϊεν ἄν. χρή δὲ Οὐποτε Περί ατιο τον τοτιο τους τους ξένους και τη φημη οτι εχουμεομικρου τιοιείσθαι το δοκείν αγαθους είναι τοῖς 5 ηθη Ιθσρθονρο κανι σῃολιἶιστο·ἄλλοις κ μη εοκετν. οο γαρ όσον οὐσία: ἀρετιιω °έΞΖ.ῖὲ§„­Ι~ἔ­Θ­1­ἕελὲὲ­'έΡε'Ἰ„53­Θιὲὲίἔ­αιΞι„„Χ.?μΞΞιἔιτιιιῖξὶἰρΟἔζιἔἶἔιΡοδοίαιτεσφαλμενοι τυγχανουσιν οί πολλοί, τοσουτον και ­Κ§1Ζ×__Ω:¿ΊΜ¶“Χ[· ΠΟΤ' ΟυΤΒΞΞΒΜΞΣΠΕΒ­λὲἕνεξ­ἶὶζνξξνῇἶἰηίἑεἑονοῖηίτω κριινειν τούς ἄλλους ὅσοι τιονηροί καί χρησίοί·θείον δε τι καί ευστοχον ἔνεστι καί τοίσιν κακοίς, _ι1ῖίΩΖ›ιια.Ω1Ξί..ι„.ΩΜΕΠιτ„.μ±ἶἰ.ίἕἕὲΤε­ΟΩ1Χ§.Ξ.§1.ταί15|£1.Υ.Ωτί.ι„„\/τῇ~ψΜλξωίἔ.ιιδ.ίι§?„νΕ^αἔη_ςμἙ„_‹?Α^[ξΞγ

ώστε ιταμιτολλοι καί τῶν οφοδρα κακῶν εὐ ΤΟΚ' Ο Βἶζἔἔἶ.ῖ..ιιἶ.‹..ξ.ἶξι..„\ιἶιξὶ„„„ἔι°ἶΞ§Ηι).Ω.Ε9ΩΜῖλΦικι·λΩΜιΩε¬ιι)!§ι$ἑὶΪ§ι9ιΗῇ„_ἔ.ἶἶ$?Ιγκαῖλογοις καί ταῖς δοξαις διαιρουνται τους αμείνους Δοι­›ς#Υπαρχει δηλαδη μεσα στους 'κακους ενα ειδοςἀνθρώπων καί Τούς χείρω/ας' Δγὁ καλόν Τστς θεικης διαισθησης, τιου κατορθωνει ωστε ενας μεγαλοςπολλαίς ττολεσιν το τιαρακελευμα εστιν, ιτροτιμαν αριθμος και των ιταρα πολυ διεφθαρμενων να μτιορει,τήν εηδοξίην προς τῶν πολλῶν. Το μεν γαρ ορθό” ϋ ατιο τις συζητησεις και τις αντιληψεις τουςννα διακρινειτατον καί μεγιατον, οντα αναΘαν αληθως ουτω τον θαυμασια τους καλους και τους' κακους αναμεσα στουςευδοξον Βίον ίθηρευειν, χωρίς δε μηὁαμως, τον γε ανθρωτιους. Ειτονμενως ατιοτελενκαλη αυμαουληνγια τιςὲσόμενονν καίδή καί τῇ καῖά κρήτην περισσοτερες τιολεις 'να 'Θεωρουν τιολυτιμο αραγμα οιΠρέΠΟν ἄν εἴη δόξαν Πρός Τῶν τιολιτες να εχουν καλη φημη αναμεσα στο λαο. Γιατι τοἄλλων ανθρώιτων ότι καλλίστην τε καί αρίστην πα­ ίιι τιιο σωστο και το τιιο σημαντικο είναι Πραγματικα ναρσσκεωάζεσθηι προς αρετήν· πασα δ“ ελπίς αυτήν τι γίνει αληθινα εναρετος και οντας τετοιος να επιδιώκειεκ τῶν είκοτων, αντιεβ κατα λογον γίννηται, μετί μια ζωη με καλη φημη, οχι ομως αν δεν είναι, αλλα ανόλη/ων ήλιον ὀψεσθαι καί τους αλλους Θεους εν Θελει τουλαχιστο να γίνει τέλειος ανΘρωτιος. Και ακρι­Ταῖς εὐνὁμοίς Πόλεσγ καί χώραγς­_ Βως ταιριαζεινστην τιολη τιου ιδρυουμε στην Κρητη, ναΏὅε Οὐν χρὴ Ποἰεῖν Περί ἀηοδημίσς είς ἀλλας ι, ατιοχτησει σ ολο τον κοσμο: την τιιο ωραια και την ιτιο, καί ΤόΠΟυς_ καί Περί ὼωὀοχης ξένων ηρω­ ανωτερη φημη για την αρετη της, και μιτορουμε δικαιο­χωρ ς λογημενα να ελτιίζουμε οτι αν αυτη τιραγματοτιοιηθεί

συμφωνα με το σχεδιο μας, θα την δει ο Ήλιος και οιαλλοι θεοί αναμεσα στις λίγες τιολεις και χωρες τιουευημερουν ετιειδη εχουν δίκαιους νομους.[ΚΛΕΙΝΙΑΣ Μακαρι οι ευχες σου, φίλε Αθηναίε, να γίνουνπραγματικοτητα][ΜίΞ|_|/ι/ιΟΣ: Θα τιραγματοιτοιηθουν, Κλεινία, αν οι αρχον­

τες λαμθανουν υπ” οψη τη γνωμη του λαου γι) αυτουςκαι συμτιεριφερονται δίκαια στα τιληθη. Θα τιρετιει ομωςνα διατυτιὡσουμε και ορισμενους κανονες σχετικα μετα ταξίδια των τιολιτὡν. 'Ετσι δεν είναι;]

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: [Φυσικα, φίλε μου, Στιαρτιατη] Να, τι ιτρετιεινα καμουμε σχετικα με τα ταξίδια σί αλλες χώρες και

34θξἱὅ

τον μεν νεωτερῳ ετων τετταρακοντα μή ὲξἑστω τοιτοος και την μΠοδοχη των ξενων στη δικη μας Πολη;ὕιΠΘὅθμησΟι μιιδαμῆ μηδαμὡς, έτι τε ιδια μηὀενι, Πρωτα­Πρώτα, κανενας κατω των σαραντα χρονων, δεὅημοσίω δι ἔσΤω κἡρμξιν ή Πρεσθειαις ἡ και τισι θα εχει το δικαιωμα να ταξιδεαει σε κανενα μερος καιΘεωροις· τας δε κατα Παλεμον και στρατειας αΠο­ ιθ με καμια Πραῷαση. Κανενας, ετιισης, δε θα εΠιτρεΠεταιὀημίος οὐκ ἐν ὲκὀημιαις Πολιτικαῖς αξιον αγορειᾶ­ Θ να ταξιδεύει ιδιωτικὼς, αλλα μονο οταν Προκειται ναειν ως τοατων οϋσας. ιιιιθωδε τῷ 'ΑΠολλωνι και εξμτιηρετησει την Πατριδα τομ σαν κηροκας, Πρεσθειι­ως ·Ολωμ,­Παν Τῷ Διι και εις Νεμεαν και εις ιισθμον της η και Παρατηρητηςοταν το αιταιτοιιν οι Περιστασειςιχρὴ ΠεμΠειν κοινωνοθντας θμσιων τε και αγωνων Τις Πολεμικες ατιοστολες και τις εκστρατειες δεν ΠρεΠειτοατοις τοις θεοις, ΠεμΠειν δε εις δαναμιν ατι Πλεί­ 5 να τις καταταξομμε τις Πολιτικες αΠοδημιες. Αλλα στονστοος αμα και καλλιστομς τε και αριατομς, οιτινες ΑΠολλωνα των Δελφων, στο Δια της Ολιιμτιιαςγ στη Νε­εαδακιμον τήν Παλιν εν ιεραις τε και ειρηνικαις μεα_ και στον ισθμα, ΠρεΠει να στελλομμε Πρεσθειεςσμνομσιαις Ποιήσομσι δοκείν, τοις Περι ταν Παλε­ για να μετασχουν στις θιισιες και στοιις αγωνες Ποιιμου άι/Τιοτροφον αΠοδιδαντες δαξης Παρασκεμήν, θὅιε γινονται Προς τιμην των θεων. Ετιισης να στελλοιιμεὲλθοι/τες δε οικαδε διδαξομσι τοας νεομς ατι δεα­ οσο το διινατα Περιοσατεροιις και σιιναμα ωραιοτεροωςτερα τα των αλλων εστι ναμιμα τα Περι τας Πολι­ και αψεγαδιαστοος αΠεσταλμενοιις„ Ποιι θα σιιντεινομνΤείωςγ Θεωροας δε αλλομς εκΠεμΠειν χρεών τοι­ ωστε η Πολη να Προκαλεσει καλη εντατιωση στις ιερεςΟὐσὁε ῃγ/άς Τοος νομοφιξιλακας Παρεμενομςι αν 5 σμνελεασεις και στα ειρηνικα σμνεδρια και να θεωρηθειτινες εΠιθμμῶσι των Πολιτών τα τῶν αλλων ανθρώ­ και σ” αιιτες τις εκδηλωσεις εῷαμιλλη των θριαμθων τηςΠων ΠιΟαΥ|­ιατα θεωβῆσαι κατα τινα Πλείω σχολήν, στον Πολεμικο τομεα. 'Οταν δε εΠιστρεψοων στην Πα­ὀῃ­Ιειργἑτω μηοεις τοατομς νομος. Οϋτε γαρ αΠει­ τριδα, θα διδαξοιιν τομς νεοως οτι οι Πολιτικοι θεσμοιρος Οηοο ηολις ανθρωΠων κακών και αγαθών δα­ Ώ των αλλων λαών ειναι κατωτεροι αΠο τοιις δικοας των.\/ΟΠ, ἄν Ποπ] ἀγ/Ομιλητος οὐσα, ἠμερος ικανῶς Σαν αΠεσταλμενοιις ιη θεωροιζις οτιως τοος λενε) ΠρεΠειειναι και Τὲλεος, οαδ” αὐ τούς ναμομς διαφμλατ­ να στελλοιιν„ αστερα αΠο εγκριση των νομοφιιλακων.Τε” άι/ει_ι τοη γνωμῃ λαθειν αατοας αλλα μή μανον τετοιοιις Περιιτοο ανθρὼΠομς: Αν μερικοι Πολίτες εΠιθιι­ἐθεσιν. Εισι γαρ εν τοις Πολλοῖς ανθρωποι αει θειοι 5 μοιιν να μελετήσοιιν τον τροττο ζωης αλλων ανθρωιτωντινες Α οι) Πολλοί ­ Παντος αξιοι σμγγιγνεσθαι, με Περισσοτερη ανεση„ κανενας νομος δεν Πρειτει ναφωόμεγοι Οὐδὲν μαλλον εν εανομομμεναις Πολεσιν αΠοτελεσει εμτιοδιο γι' αωτοος. Γιατι μια Πολη Ποιι δετι και μή, ών κατ” ιχνος αει χρή τον εν ταις εθνο­ θα γνωριζε τους ανθρωιτοιις, καλοας και κακοας, δε θα

μΠοροιισε Ποτε, στερημενη αΠο καθε ανθρωτιινη εΠιμι­ξια, να γινει αρκετα Πολιτισμενη και να φτασει στηντελειοτητα, οατε Παλι να διατηρησει αθικτομς τοιις νο­μοιις της„ αν δεν εχει σιιλλαθει την οιισια τοος με τοΠνεαμα τομ, αλλα τις θεωρει μοναχα σαν εθιμα. Γιατι.Πραγματι, ιιΠαρχομν Παντοτε εγκατεσΠαρμενοι μεσα στατιληθημελαχιστοι ανθρωτιοι, θεϊκοι ατιο τη φαση τοιις

ι 1 Που αξιζει κανεις να τοιις σιιναναστραφει με καθε τρο­Πο. ΜΠορει να ιιΠαρχοιιν ετσι ειινομοαμενες Πολεις

Σ αλλα και ισως αντιθετες τοιις. Τα ιχνη αμτων των αν­

93?Θθθ

Η ένα Πόλεων οικοοντα εξιοντα κατα θαλατ­ θρὼπων πρεπει παντα να ξεκινήσει νί ανακαλοψει αυτοςμονμκοί ἶιν ός ἄν ἀδιάΦΘαρΤΟς ῇἶ Τά μέν ι; που κατοικεί σε ευνομοομενη πολη και να διατρεξειἑσὅωοη γενον των νομίμων οσα καλώς αυτοίς κεί­ στεριες και θαλασσες, για νί αντιληφθεί αυτοπροσώπως,8 . ι ανο Θοὐμει/Ον ει' τι παραλείπεται. Ά· αν είναι τελείως αδιαφθοροι, και οσοι απο τους νομουςται, τα Θίἶ ιο­ θεωρίσὲ καί ζητήσεως Οὐ μενεί των είναι καλοί να τους σταθεροποιήσει, οσους δε είναι­ τ τ. . . , .

νευ Υαρλταυ ΞΞ/Πηςοὐὅ, κακῶς σγπήν Θεωρωσιν. 5 ελλειπεις να τους διορθωσει. Χωρις αυτη την αποστολήΠοιὥῖἑε ἦως ςἐν γίγνοπ­ ἀμΦὁτερα' και την ερευνα ποτε μια πολη δεν είναι δυνατο να δια­: ουν·

. . . .

κΛίἔ|ΝΑ|ΟΣ.ἶβἶ'­δε Π ῶῖον μέν ὁ Θεωρὁς ὁ Τογογῃος τηρηθεί σε μια κατασταση τελειοτήτας, κι ακομη αν ηΑθίῖί

° η)Πλ8ιὁι/των ετων ή πεντήκοντα, αποστολή αυτή δεν γίνει με το σωστο τροπο.ημἰνδγεγἰηνωςἐστν ων Τά Τε ἄλλο και εις τον πο­ α ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Πως, λοιπον, μπορουν να γίνουν και το ενα καιετι ε των ευ οκιμ άλλο,ιι εν μενος, εἰ μελλει το των νομΟΦϋ­

3λἶμω/ ΘΖΤ? λ/Ζγ εἰη Τάς ἄλλας μεθἠσεἰν Πόλεων ΑΘΗΝΑΙΟΣ. Με τον εξης τροπο. Πρωτα­πρωτα, ο τελειοςλακωί/δ7ε(ἔ|ῖ|ΤΖ γεγω/ώς ὲΤῶν μηκἑῃ Θεωρεῇω παρατηρητής (ή θεωρος μας) πρεπει να εχει περασειε ε κον

Δ

·

. . . , .Ζ/\ῖῖ\/,ση ὁΠόσ· ἄν έτη Θου/ιηθῆ των δεκα καί 5 τήν ηλικια των πενήντα χρονων. Επισης θα ανηκει στους,ε Βη ς Οἴκοδε εἰς ών σύλλογον Πω Τὸν ­Ι­ών πιο φημισμενους, κυρίως στα πολεμικα πραγματα, γιαααῃκομενος , Πἑεωῶ/Των. Οηως ὅ' εστω νεων να είναι αξιος της αποστολής αυτής στο εξωτερικο πουρ ' επο

. , . .Πεξῃ νομἐυςέ ων ιεμειγμἑνος εκαατης μεν ἡμε­ θα του εμπιστευθουν οι νομοφυλακες. Οταν εχει συμ­και πρεσ υτ Ο Ρἑξ ἀνάγκης: ὀρθρου μέχρμ πληρωσει κανείς τα εξήντα του χρονια, δεν μπορεί ναρας ἶωλὁἶγομἶνἕἔχη ηρώων μεν τῶν ίερεων των ιΟ διορισθεί πια παρατηρητής: Αφου συμπλήρωσει, μεσα σοιο αν ,

. . . . , ,

πειΟ,αν Πεῖσςεἰλ ἐΠεΠ.Ο Τῶν νομοφυλακων αυτο το διαστημα των δεκα χρονων, οσες παρατηρήσειςΤα σρἰσἶ ὅηώογ/Τας: δέκα Ἐτι ο περί της παι­ ε θελει, θα επιστρέψει στην πατρίδα και θα παρουσιασθεί' ί ι εσ ε ­

, , . .Τοιἔς αεάἔρ ὲῃι ελητἠς ό τε νεος οί τε εκ της στο συμθουλιο αυτων που εποπτευουν τους νομους. Το(ἶεωε Π .ης ιμ λ/τα ἐνοι Ἐκαστος δε τοιξιτων συμθοολιο αυτο, που θα είναι ενα μίγμα νεων και ηλικιω­αρχης ΤΘϋΤΖ`ῖ`7(ἶ:Ζ μεζέ; νἑὀω (Μό Τργἀκογ/Τα ὲΤῶν μενων, θα συνεδριαζει υποχρεωτικα καθε μερα απο τα° , α ι. . , .μὴ μονοςω άκοι/Τα τον αρεσκοντα αατῶ προσλαμ­ 5 ξήμερωματα ως την ανατολή του ήλιου. Θα περιλαμθα­μεχα Τεξ, ρὁ, σωβωσίον εῃ/Ο! Τοητοις και' τους νει πρωτα­πρωτα τους ιερείς που εχουν λαθει τις ανώ­' . ν ε

. . . . .ἶανἔίἴ ΠΣ Ι, νόμων ἀεί Τῆς Οἰκείας Πόλεως Πἑρἰν τερες διακρισεις, επειτα δεκα απο τους πιο ηλικιωμε­κ:ἴ ὲάςν ἀξλοργ ῃυνθανωνται' τι περί των τοιουτων 9523 νους παντοτε νομοφυλακες, και τελος τον γενικο επιμε­καί δή καί Περί μαθηματων, οποσ” αν εν λητή τής εκπαιδευσεως τον διορισμενο τελευταία καθως, ­ί , ­ | εγν Οθουσγ μὲν εὐσ­ κι αυτους που υπήρξαν προκατοχοι του σ αυτο το αξιω­Ταωτῃ Τῃ σκεψῇ δοκῃ σωμφερ μ μα. Το καθενα απ` αυτα τα μελη δε θα προσερχεται

μονος, αλλα θα συνοδευεται απο ενα νεο, τριαντα ωςσαραντα χρονων, που θα είναι τής αρεσκείας του. Στιςσυνεδριασεις θα συζήτουν παντοτε θεματα σχετικα μετους νομους και τή διοίκησή της πολης τους, επειταγια ο,τι ενδιαφερον εχουν πληροφορηθεί απο καποιονξενο τοπο, και τελος για ολες τις επιστήμες που φαίνον­ται ωφελιμες σλ αυτή την ερευνα και που ή γνωση τους

ΘΒΘ938

. Θ μή μσθουσγ δέ σκοτωδὲστερα τις κανει πιο ξεκαθαρες κι η αγνοια τους θα εκανε πιοι σ αι,

., ι. , .

, .

Υεστεβρν |Υιἔι¿Θ καί ἀσαΦη_ Α (5 5 σκοτεινα και ασαφη τα προθληματα της νομοθεσίας γιτα περι ι/Ομ; Ο Τοὐς νεωι­έ­ αυτους.αν τοωἶων εγκρ ανθάνεἰν ὲάν δέ τις ἀνάξγος 'Οποιες απο τις γνωσεις αυτες εγκρίνουν οι γεροντοτε­ροως Ποση σΠΟ“δΖ\:μἑ\/ων εῇἑο! Τῶ Παρακολουνῃ ροι, πρεπει ν” αποτελεσουν αντικείμενα σοθαρής μελε­

τ _ κεκ ι .

. . . .

αἶκῃ Των Πορἶ/ σωλογον ὅλον. Τούς δι ευδοκι­ της για τους νεους. Αν καποιος απο τους προσκεκλημε­μεμιυεσθαι το Τήν ἄλλην Ό νους αποδειχθεί αναξιος, ολο το συμθουλιο κατακρίνειμουντας τἐιέτων τιἕςεκείνον που τον προσκαλεσε. Αντίθετα, τους νεους που

ι Α παν, . . . . ,

Πολ"/ι ΟΠΟ Σ' έν κστορθουνως] ἀῃμάζειν αποκτουν καλη φημη πρεπει η αλλη πολη να τους προ­Τηροω//ζος' Ἀἶω ἶχέωνμὲάν ὼιοΰσίνωσιχείρους Τῶν σεχει υπερθολικα και να τους παρακολουθεί, ωστε να· _ ν α ι

. . , .

δε μαλ οἕτωὅ| ὁ θεωρήσω; 5 πραττουν δίκαια να τους απονεμει τιμες και να τουςΠἦλ/Ϊων· _Ις„λ,Ζ\ ἀνθρώτῖοἰς νὁμίμο ἀξμκὁμενος εξευτελίζει περισσοτερο απο τους αλλους, αν αποδει­ΤΟ εν ΤΟΚ: (1 . (ἔξ) καί εἴ Φήμην Τ"/ών Περί χθουν χειροτεροι απο τους κοινους πολίτες. Σί αυτο,· ι εσ ,

. .. .ειἴθως Πῖἔειιρν ή παιδείας ἡ ΤιΟΟΦη§` ηὑρἑν Τίνος λοιπον, το συμθουλιο ας παρουσιασθει εκεινος που με­ἶεσεως μ,ζεΙν εῇε καί ωπὁς νενοηκώς άπο λετησε τους νομους των αλλων πολεων, οταν επιστρε­εχω/Τσς φθσ Πέ) συλλὁγω ἄγῖανῃ­ και ἐοντε μη­ ιθ ψει. Κι αν συναντησε ανθρωπους που του ανακοίνωσαν

Κ· υτω .

. . . . . .

θιἶοι, κοινο χάργν γουν ο κατι αξιολογα για τη νομοθεσία η την εκπαιδευση η τηνὀἶν χεφω μη Οθω ως απ/εισΘω εαν δε πολυ θελ­ ανατροφή των παιδιων, η αν ο ίδιος εχει εμπλουτισθείτης σΦοδΩ|α Πι) ὲπἔνείσθω μᾶλλον ζῶν, Τελευτη­ με προσωπικές εμπειρίες, ας τα ανακοινωσει σε ολα τατιων, ,πολυ Τ­ Προσηκοῃσηις ἡ τῶν συλλε­ μελη του συμθουλίου. Αν επιστρέψει χωρίς να εχει γίνεισαντα τε τιμζἶίιἶωαδύνομίς

5 ουτε χειροτερος ουτε καλυτερος, κατα την γνωμη ολων,; ι α

· , ,. . . .

νομεἔἕἔωτ ιἑύξη μηΐε νεῳ ας επαινεθει τουλαχιστον για τη μεγαλη του προθυμία,αφἰκ σὅἰπἑἐω ΠρΟσΠΟ!Οώμε\/ος εῃ/ΟΙ σοφός· αλλα αν ξαναγυρίσει πολυ καλυτερος, να επαινεθεί παραμητε πρε,Πε!­θἡπῃ Τοτς ἄρχουσιν ιδιώτης ζήτω, πολυ ενοσω ζει, κι οταν πεθανει, ολοκληρο το συμθουλιο

ι Η εν ι , _· . . . .

ἴω εἔἴ μ' τεθνατω εαν γ” εν δικαστηρίῳ αλῳ ιι θα του αποδωσει τις τιμες που του αξίζουν. Αν ομωςεαν 8 μη, ­ν Π Πἑρί Τήν ῃαιὁείον καί τους νο­ θεωρηθεί οτι καποιος γυρισε διεφθαρμενος, ας μην τονπολυπραγμιἐνγωἄξων

εις δικαστήριον εἰσαγειν συναναστρεφεται κανενας μήτε νεος, μήτε γερος γιατίΝους· Εαν εὅείς εἰσάγῃ ονειδος αποκείσθω τοῖς θα του καμει επίδειξη της ψευτικης σοφίας του. Κι ανΥ ' ν . ι „

. . . . .

ίἶρχοντων ειἕη Τῶν ἀριστείων ὅιαδικασίαν. 0 υπακουσει στους αρχοντες μπορει να ζησει σαν απλοςΟρχοωσἰ ςιδιώτης. Διαφορετικα, θα καταδικασθεί σε θανατο, οταντο δικαστήριο πεισθεί, οτι ανακατευεται σε θεματα πουαφορουν την εκπαίδευση. και τους νομους. Αν δε κανε­νας απο τους αρχοντες δεν τον εισαγει στο δικαστήριοενώ το αξίζει, ας αποδοθεί μομφή στους αρχοντες κατατην απονομή των τιμητικων διακρίσεων.

[ΚΛΕΙΝΙΑΣ Πολυ ωραίος και αποδοτικος ο ρολος των θεω­.Ϊ ρων για τη Βελτίωση της νομοθεσίας. Τι θα θεσπίσουμεομως για την υποδοχή των ξενων στην πολη μας;]

ΔΟ Θέίι

[ΜΕΓΙ/ΧΑΟΣ: Το θέμα είναι πολυ ενδιαφέρον, φίλε μας, καιτ ” καί τοιουτος ων(Ο μὲν ουν έκδηυων Θϋίω αξίζει να το αναπτυξουμε οπως προτείνει ο Κλεινίας].ὲκαημειιιω. τὸν δα εισειτιὀιιίιιίσακτα μῆίσ Τἔυῖἕεζ λοκιλιλιοε· [Εχετε δικιο. κλεινω και ινιεγιλλε ι Αφου εεε­χρη φιλοφρονεισθαι. Τέτταρες δί εἴσί ξενθί ων τασαμε δηλαδη τους απαραίτητους κανονισμους γιαπέρι λόγον τινα ποιείσΘαι° Οιιεν δη' ΠρῶΤΟς_Τε κε" οσους θα Ταἔιδευουν απο την πολη στο εξωτερικό. αςιθ . . . . .δια τέλους αει ΘΘΡΗ/ος ως Τα ΠΟ^λΟ ὅἰαΐελων Τως ταξιδευουν. Και τωρα, ειναι καιρος να δουμε ποια υπο­! . _ ι Ι . ° ­ ο . Ι . . τφοιτησεσιν, καθαπερ οι των αρνιθων ὅίαίίορευομἶ δοχη πρεπει να καμουμε στους ξένους που επισκέπτον­νοι ¬ καί τουτων οί πολλοίκατα Θαλατταν ατέχνϋὲῖ ται την πολη μας. Τεσσαρων ειδων είναι οι ξένοι γιαοίον πετομένοι Χρί7μΠΤίσμΟϋ ΧΟΡΝ/ εμίίορεωομεν” τους οποίους πρέπει να καμουμε λογο. Το πρωτο καιέτους ωραν πέτονται ΠΩΟΟ Τας Ο/Μας ΠΟ/\εΙς 4 Ον διαρκές είδος είναι, τον πιο πολυ καιρο. οι καλοκαιρινοίἀγοραίς καί λιμέοι καί ὕιιμθσίοίἦ Οίκθὀομημασῃἴ 5 επισκέπτες, που πηγαινοέρχονται ασταματητα σαν ταέξω της πολεως πρὸς Τῇ Πολεί ωιθδεχεσθω αποδημητικα πουλια. Γιατί, πραγματι. οι περισσοτεροιΤους έπί τουτοις αρχοντας Τἶίυγί­ίενθυςι ΦΨ ΟΤ απί αυτους, πετανε, μπορουμε να πουμε. μέσω της θα­τοντας μή νεωτεριίζίί Τίς Π των ΤΟίΟ“ΤωΥ ξενωἱ/ί λασσας για να κερδίσουν λεφτα με το εμποριο, και τακαί δίκας αυτοίς ορθώς ἦίω/εμΟ'νΤΟἦι ωΐαγκωο 9538 καλοκαίρια πετουν με τα φτερα τους σί αλλες πολεις.μέν ὡς ολίνιστα δ επιχρωμενθυς­ Ο δε ὅεωἶεροςι Αυτους πρέπει να τους υποδέχονται στις αγορές, τα_' ,. . .. _νὼσίν έχεται ι τΟμμαοιν οντως ΘεωρΟς Οσα Τε μΟϋσω λιμανια και στα δημοσια οικοδομήματα τα χτισμέναθεωρήματα· τῷ δη Τοίθϋίῳ Πολ/Τί Χρη κσταλωσείς κοντα στην πολη, αλλα έξω απ' αυτην οι ειδικοί γιί αυτη·

7 α ε­ηρος ίέροίς είναι Φιλοξενίας ἀλ/θρωΠ®¦ν |Π ρ τη δουλεια αρχοντες, προσέχοντας 'πω κανεί απ”μη ς ςσκευασμένας. Χρἠ δέ και Τῶν ΤΟίΟωΤων_ΙερἶΟς ἶε αυτους τους ξένους εισαγαγει κανένα επικίνδυνο νεω­καί νεωκορους ἐίῃμελεἶσθω καί Τημελείνι εως Οκ τερισμο, απονέμοντας σ” αυτους σωστα τη δικαιοσυνη'δ'ντε τε καιτον μέτριον έπιμείναντες Χβὁνονι Ι Ο (Ϊ και σχετιζομενοι μαζί τους οσο μπορουν λιγοτερο γιαακαυσυνΐες ὡνχόρίν ἀΦ[κΟ\/Τοι ἀὅλοὅεις Τοζἰὀροῖ τα απολυτως αναΥκαία. Το δευτερο είδας επισκεπτων.σαί τε καί παθέίν απαλλαττωνται. Δικασἶας 6 Ώ είναι οι αληθινοί θεατές που προσελκυονται απο καθεαυτοίς είναι τους ίερὲοςι ὲάγ ἀὁἰκῇγῃζἰουῖων ΠΥΟ θέαμα που τέρπει την οραση και καθε μουσικο ακροαμαἡ τιν' αλλον αδικῇ, τις τουτων ααα εντος δραἔζίιωλί που γοητευει την ακοη τους. Για ολους τους επισκέπτεςΓίει/Τι;Ιί‹ΟνΤΟι ἐὰν δέ Τι μείζον είζκληἔθῖ Ξἔἑοςξςῖὲαςῖ αυτου του είδους, πρέπει να υπαρχουν κοντα στουςοι π ο τοίς αγορανομοις ειναι εγνητ ρ ς ναους. ειδικα καταλυμματα για να τους παρέχεται εγ­Τογοὐἶογακαρδια φιλοξενία. Οι ιερείς και οι φυλακες των ναωνθα φροντίζουν για τις ανέσεις τους, ωσπου, μέτα τοτέλος μιας λογικης διαμονης, αφου δουν και ακουσουνεκείνα που για χαρη τους ηρθαν, να φυγουν χωρίς ναπροκαλέσουν η να παθουν κανένα κακο. Γι' αυτους δι­καστές πρέπει να είναι οι ιερείς. αν καποιος τους αδι­κησει η αν αυτοί οι ίδιοι αδικησουν καποιον αλλο, επι­Θαλλοντας προστιμο κατωτερο απο πενηντα δραχμές.Αλλα. αν το αδίκημα είναι πιο σοθαρο. η δίκη θα γίνεταιμπροστα στους αγορανομους.

ειί

4

Τρίτον δε ξενον υΠοδεχευθΟί Χρίί δημθσίη­Τἶζκατα τι δημοσιον εξ ἄλλης Χωρας ΟΦίγμ8`/Ον Ο

θ43

Το τρίτο είδος των ξενων Που ΠρεΠει να τους κα­νουμε δημοσια υΠοδοχη, είναι εκείνοι Που ερχονται αΠοαλλη χωρα για καΠοια δημοσια υΠοθεσ Αυτου Π ίη. ς ρεΠειτι τι ι τ ­ τ 6 ­ ι ί ι ,οτρατηγοις τε και ιιττιαρχοίς κε" Τσξίσρχοίς “ΠΟ ε

κτεον εα τίν μονοις, την τ εΠιμελειαν, να υΠοδεχονται μοναχα οι στρατηγοί, οι ιΠΠαρχοι και οιτῶν τοιουτων ιΟ

„Τω ταξίαρχοι. Για την ΠεριΠοίησὴ τους, μαζί με τους Πρυτα­. ι ­ ­ ε ° ' α ο. , Ι .Ι­ίείί­ί των ίἶρωἶανεων Πθίηἴεον Είἶείνῳ ρ ­Ι νεις, θα φροντίσει μοναχα εκεινος Που θα αναλαθει νανω.αν αυτων την καταλυσιν ἔῦνωθείς Ποίησίιι­Ο" μο 7·

Τειαρτος δε αν Ποτε τις ἀΦἴκηΤαίι σΠω/'ος μεν°αν σε ουν Ποτε τις έλθη Τῶν Παρ' ἡμῖν Θεωρων

φιλοξενήσει τετοιους ξενους στο σΠίτι του. Το τεταρτοείδος, ξενων, αν καΠοτε ερθουν, είναι σΠανιοι και μοια­

5 ζουν μί εκείνους Που ερχονται αΠ' αλλη χωρα σαν θεα­(έῃ/ΠιΟΓρΟΦΟς χωρης, Πρωἶθν μεν . . ν . ν

, ν · 7· ' υτωετών μηδεν Πεντηκοντα γενονως Προς Λ/δε αξιών τι καλον ἰδεῖν τῶν εν ταις αλλαις ΠΟ ευ

, ­ Ι· τ τ τ ί αυταηιαφερον εν καλλοναις η και δείξω Π κατα Τ

τες. Αυτοι Πρωτα­Πρωτα δεν ΠρεΠει να είναι μικροτεροιαΠο Πενηντα χρονων, και συγχρονως να εχουν την Προ­θεση η να δουν κατι ωραίο Που να υΠερεχει στην ομορ­φια αΠ” οσα εχουν δει στις αλλες Πολεις, η να δείξουν, Η ν ­ ­ τ Ι ο τοιου­ ί , , . . , .

αλλη Πολει. ίτω μεν νϋν Πας Οκελἶωεἐἶος ά σε μιαν αλλη Πολη κατι σΠανιο αυτου του ειδους. Τε­, ι ε τ τ Π λουσίων καίσοφων ϋραςιίο _· · · ·

τος ειιι Τας Των Γίως έτερος εωως ών. ὲῃί γάρ τήν του της Παιδείαςειτιμελουμὲνου Πασης οϊκησιν ίτω Πιστευων ικανωςΣΗ/Οί ξένος τῷ Τοἰογῃῳ ξένῳ, ἡ τήν των νικηφοραἶντινος ὲΠί αρετῇ, συνών δέ τουτων τισιν ΤΟ μενὁιηαξας, το δε μαθών αΠαλλαττεσΘω, φιλος Παρθφίλων δώροις καί τιμαίς ΠρεΠουσα,ις τιμηθεις­Του”τας δή ΤΟΚ­ νὁμοις υΠοδεχεσθαι τε ΧΡΠ Πω/Τας

τοιος εΠισκεΠτης θα εχει Παντοτε το δικαιωμα να Παρου­σιαζεται, αΠροσκλητος στις Πορτες των Πλουσιων καιτων σοφων, αφου κι ο ίδιος θα είναι Πλουσιος και σοφοςίΑς Παει, Παραδείγματος χαριν, στο σΠίτι του γενικουετιιμελητη της εκΠαιδευσεως, θεθαιος οτι θα είναι αντα­ξιος φιλοξενουμενος ενος τετοιου σΠιτιου. Ας Παει εΠί­σης σε καΠοιον αΠο εκείνους Που εχουν κερδίσει τοθραθείο της αρετής Μί αυτους αφου σχετισθεί και τουςξένους τε καί ξένος ἐξ ἄλἐθς Χώίἐἶἕ ίῖἐ Τἕἔαἶμῖζι διδαξει ορισμένα Πραγματα και διδαχθεί κι αΠο εκείνουςτων εκΠεμΠειν, τιμωνΐας ελ/Ιον 7 ' ' ' ι ' 'και ευιιασι τας ξενηλσσίαε Ποιονι­ιἐνοωςι '®Θά"ερ

Ποιουσιν νυν θρἑμί­ΙΟΤΟ Νείλοϋι |­ίηδε κηρωγμσσίν›ιοι

αλλα, ας κατευοδωθει σαν φιλος αΠο φιλους με τις αρ­μοζουσες τιμες και τα δωρα, Να, λοιΠον, οι νομοι συμ­φωνα με τους οΠοίους θα ενεργουμε, είτε οταν υΠοδε­ιιγρ ς.

, „_ 5 χομαστε τους ξενους και τις ξενες Που ερχονται αΠοἔγγὑηνγ ἠν ἄν εγγυαται τις, διΟ|ΩΡηὅην,ΘΥΥυΟ νλλ, ι ν συ ­σθωγ την Πραξιν Παααν διομολογουρενος εν ργ/

γραφῇ και' εναντιον μαρτύρων Ι­"7 ε^αΪἶἶ\\2ΠΤ;ἔΐἦοοτι εντός χιλίων, τα δ υΠ8Ω Χίλίσς μη ε

α ες χωρες, είτε οταν αΠοστελλουμε δικους μας Πολί­τες στο εξωτερικο, τιμωντας ετσι τον ξενιο Δία, αντί νααΠαγορευουμε στους ξενους να καθονται στο τραΠεζιμας η να Παρευρίσκονται στις θυσίες μας, οΠως κανουνακριθως τωρα οι κατοικοι της χωρας του Νείλου, η νατους αιτομακρυνουμε αΠο τη χώρα μας με θαρθαρουςνομους.”ΟΠοιος δίνει εγγυηση για αλλον, ας κανει ολη την Πραξηαυτή φανερα και με ρητο τροΠο, συντασσοντας γραΠτωςολους τους ορους, Παρουσία τριων τουλαχιστον μαρτυ­ρων, για Ποσα μικροτερα αΠο χίλιες δραχμες, και για

ἕ

44945

πεντε. Εγγυητής μέν δή καί ὁ Πρθλῖωλωλί ὁῖἔοην 9548 μεγαλυτερα με όχι λιγότερους από πεντε μαρτυρες. Εγ­Τοη μή ενδΜαη πωλουντος ἢ καἴμηἦζμως ἦῷΟ“ γυητης φυσαα εΝαιια αυτός που πουλα εν ονόμαπχρεω· υπόδικος δ' έστω καί ὁ Πρααωλων κσθἶπἴερ αλλου, αν αυτός που πουλα δεν καλυπτεται από το νόμοὁ ὀΠΟὅὸμενΟς_η δεν Μναικαθόλου αῷόχρεος.Υπόδυ«Μ μπροστα στηΦωραν δε αν ὲθελῃ ΠΩ ΠΟρ›ὸΤῳΟΠνιΥωμνΟἶ 5 δυαμοσυνη θα εΝαιια αυτός που πουλησε·ωα αλλονἡ χιτωνίσκον έχων αζω­ατος, ΠΩΟΟμΰσΘ§ῖ|ΤΟ“ς νΟ|:“ῖ κι αυτός που ποαλησε για τον εαυτό του.υους Θεους ἠ μηνὲλτπζευ×ευΩἠΟἘΙ% ΟϋΤω·φωρΟν| 'Οτκπος Θελεινα καμειερευνα σε σπϋπ αλλου,θα μπει

Πο δε παρεχετω την οἰκίαν, τα Τε Οεσημαἶλμενσ κο! μεσα γυμνός η φορώντας μοναχα ένα κοντό χιτωνα χω­τα ασήμανπτ Φωράν­ Εάν δὲ ΠΟ ὲΡεϋΥανΖὅΟ“^ἦ_ ρω ζωνη ωω αφου ορωσθείστους θεους που ορΚειομενῳ Φωρᾶν μή ὁἰὅῷι δἰκάζεσθω μὲν ΤΟ\ἶ,ΟΠεΙ,ργΟ_ ιο νόμος, ότι προθαἱνει σ” αυτή την ερευνα επειδη ελπίζειμενΟνι“ΠμησάμενΟν Τό ὲΟεϋνώμενΟΨ ἦν δέ ῃἶ Ώ πως θα Θρειεκει αυτό που εχασε. Ο αλλος ας τονὀφλῃ, τήν διπλασίαν ΤΟΟ ΤιμΠΘένΤΟ§` ὅλαὅην εΪ‹ῃ“ αφησει ελευθερο να ψαξει όλα όσα υπαρχουν στο σπιτινειν. Εαν δε αποδημων οικίας δ8ΟΠόΤΠ§` Τ“γ)ἔω/ῃι του, ειτε σφραγισμενα, ειτε ασφραγιστα. Αν καποιοςτα μεν ασήι­Ιολ/ΤΘ Πσρεχὁλ/Των Οί ὲνΟ”‹Οω/Τες είἶεἔ” απαγορευσει, σα αυτόν που θελει, να καμει την ερευνα,ναν,τα δε σεσημαυμἑνο Παρασημηνάσθω ΑΟΙΟΥ 5 οεμποδωόμενοςμπορεινατονκαταγγεΜλεμαφουορκκιαν εθελῃ Φύλακα καταστησατω πέντε ἡμέρας Ρ την αῷα του ανπκεπώνου που ζηπτ Ο ανπδΜος,ανφωρων· εαν δε πλείονα χρόνον ἀἴιῇι Τοωἦ εἶσωνο­ θεωρηθεί ένοχος, Θα πληρωσει το διπλασια. Αν ο οικο­μους παραλααών 0ὐΤω Φωράἶωι λὐων κἶ" ΪΟ (ἶεση_ δεσπότης τυχει να Βρισκεται σε ταξιδι, οι ενοικοι αςμαομὲνα,παλυ×δὲμ8ΠἸΤῶν(πκεω^/κο!Π®νΟσΤ“_Ο παραχωρὴσουν γω ερευνα τα ασφραγκπα πραγματανόμων κατα ταυτα σημηνασθω. Πανω στα σφραγυσμενα εχειδικακυμα ο μηνυτης να Θα­Τῶν ἀμφγσθητησίμων χρόνου (ὁ) δε Οἦοςι Ον λει και τη δικη του σφραγίδα και ας Βαλει φυλακα όποιονεαν πς ή κεκτημἑνος,μηκέΤ,άμ#ΝσΘηΤἦ^ίεξ£Ιν¶^ Θελειγκιπεντε μερες.Αν αποικπασειτκππσσότερες με­χωριων μὲν οἰκησεων τε τῇδε Ούκ ἔσἶ Ομαἱἰσξη” 5 ρες ο οικοδεσπότης, θα παρει μαζί του τους αστυνόμουςΤησκα των δε αλλων δ π αν πς ὲκΤΠμἦνΟς|ῃ·εαν και θα καμειτην ερευνα,ευκΠγοντας τα σφραγυσμεναμεν κατα αστα καίκατ”αγοραν καίἰεΩΘ.Χρωμεν¶ἶ πραγματα, καιεπειπτ μπροστα στους αστυνόμους καιφαινηται και μηδεις ὲπιλαὅηπυι Φῇ δέ ζηΤε^/ ΤΟΨ” τους συγγενείς, θα τα σφραγίσει όπως ηταν πρώτα.τον π5νχρανον,ό δειπῆαΠΟκρϋΠΤὁμενΟς°ΦΠνἦρΟἶ Ιια τα αμασθητουμενα πρεπεινα υπαρχειπροθεσμκτἠ,εαν οατω πς εωαυτόν όπουν ὲκΤημἑνΟς=Ο δε 6 που όταν περασεμ εκτός από εκεΝον που κατεχειτο

αντυσημενο, κανενας αλλος δεν εχει το δικακυμα ναεγείρει αξιώσεις πανω σα αυτό. Στην πόλη μας, όσοναφορα τις γαίες και τα σπίτια, δεν είναι δυνατό να εγερ­θεί καμια αμθισθητηση. Από τα αλλα αγαθα, αν ο κατο­χός τους τα χρησιμοποιει φανερα στην πόλη, στην αγο­ρα, στους ναοας χαηης κανενας να τα διεκδικεξ αλλαισχυραεται μοναχα ότιδεν έπαψε να τα αναζητα όλοαυτό το χρονικό διαστημα, η, από την αλλη μερια, οπρωτος δεν τα χρησηκπππεἰκαθόλου κρυφα,τότε,αν

ἱἑ περασειενας χρόνος που το απολαμαανειο ενας και¿ εξ

ΘΑ

οι

Θ47

_ . το ζητο ο οιλλος_ νο μη ετιιτρειτετοι νο εγερθει κομιοζητων διονενωντοι, μή εξεστω τοιουτου κτημοτος_ ­ , Ι ομφισοητηση γι) ουτο το χτημο, οφοο εχει τιιο τιεροσειὲηίλοὅέσθω μηὁενη Πσρελθοῃος εῃαωἶου­ Εωί Ο Χρονος­ Αν κοτιοιος δεν Χρησιμοτιοιεί οιξιτε στην πολη.δε κοτ” ἄστυ μεν μή μηδὲ καΐι άΥΟράν Χρηΐωι ΑΟΤδ_ , . 5 ουτε στην ογορο ολλο στους ονρους ενο χτημο φονερομονροὐς δέ Φανερωςτ μη Π.ΟΟΟτυχης ε εν ττεντε

_ _ , _ χωρίς, μεσο σε διοστημο τιεντε χρονών, νο τιορουσιο­·ι · ° _ 'ντε ε ελθοντων ετων,Πεσἰν γενηπ" ῃἶἶι Των Πε ξ _ _ σθει κονεις νο το διοφιλονικησει, οτον τιεροσουν τομηκέτι [του λοιιτου χρονου] ὲξέσπὐ Τοωῖῳ ΤΟΠ ΤΟ!­_ _ Θ Εάν δέ ΚΟΤ, Οἰκιος εν ἄστει Πεντε χρονιο_ δεν ετιιτρετιετοι νο εγερθει κομιο ομψι­

ΟΗΤΟΗ *πῃλοὅεσ ω'_ _ Υ ,. (5. σοητηση γι) ουτη την περίπτωση. Αν το χρησιμοποιείτε τις χρῆτοι, τριετη τήν ιτροθεσμιον εινοι, εον 8ε δτ ἐτῶν ἐὰν Θ στο στιιτι του κοι μεσο στην τιολη, η τιροθεσμίο νο είνοι· τ · τ ι _ τοι, εκ , τ . _ , . .ΚΟΤ Ογρους εν αΦ¶\/8! κεβτη __ , τ τριο χρονιο. Αν το κοτεχει κρυφο στην υιτοιθρο χωρο,δ' εν ολλοδημίο, του Ποντος Χρολ/Οϋι Οταν Ονεωρῃ

· ὲωλήψεως νο είνοι δεκο χρονιο. Αν το κοτεχει ομως κοτιοιος, ενώ° * σ ιον τ . . . , Ι ,ΠΟΠ, μηδεμἰαν 8"/(Ή Προ 8 μ ης . Θρισκετοι στο εξωτερικο, ον το ονοκολυψει κονεις, τοτε'Εον τίς τινο δίκη τιορονενεσθοι κωλοσῃ Θιο,· _ ,. δεν θο υτιορχει κομιο ιτροθεσμίο γιο κοτοσχεση..εἴτε οοτον εἴτε μορτυρος, εον μεν δουλον ειτε 5

Αν κονεις εμτιοδιζει με τ Θιο κοτιοιον νο ιτο υσο θ '__ , η ρο ι σ ει· · Ν Α Α Υ λ κοι οκυ ον ιγνεσθοιΟΟΤΟΟ εῃε Ολλοτιωονι ΟΤΣ η ρ_ _γ λε 6 στη δικη, ειτε τον ιδιο τον ενογοντο, ειτε τους μορτυ­την δίκην, εον δε ελεοθερον, Προς Τῳ ΘΤΘ Πι ετ­ ρες_ ον ουτος εἰνοι δοολος δικος του η ξενος, η δικηθηνω μέν ὲνισυἶονι ωΠΟὀΙκΟν δε ω/δρΟΠΟ(ἶισμΟυ 9553 νο μείνει ονεκτελεστη κοι οιωρη. Ον δε ουτος τιου εμ­τω εθελοντι γιννεσθοι. Ἐον δε οντονωνιστιιν ΥΠ­. ἑῃἐροω ὁιω ιτοδἰζει είνοι ελευθερος, εκτος του ονεκτελεστου, θομνοστικης ή μουσικης Π ΤΗ/ος ΟΥ ι ι Ι Ικω/Μη ῃς Θία μη ιτορογίγνεσθοι, φροζετω μεν ο φυλοκισθει ενο χρονο κοι μιτορει νο μηνυθει οτιο οτιοιον

ι_ _ , , Γ το θελει, γιο οτιοιτειρο κοτορνησεως ελευθεριος. Αν δεεΘελων τοῖς οθλοθετοις, οι δ εις τον ονωνα Θλεϋτ Ο ν . . .

Θερον οφιεντων τον εθελοντο ονωνίζεσθοι· ὲέιν δέ ενος εμτιοδιζει κοτιοιον οντογωνιστη του στη γυμνο­_ στικη η στη μουσικη η σε ολλον ογὼνο νο τιορευρεθείΥ Ι = · ι · Θοι νι­οδυνοτησωσιν_ εον μεν ο κωλυων ογωνιζεο

ν ._ , . χρησιμοττοιωντος 8ιο_ ος τον κοτογγεἰλλει οιτοιος θελεικήσῃ, το τε νικητηριο τῳ διοκωλυθεντι διδονοι κοι

, τλ ­ δε Β στους οθλοθετες, κι ουτοι ος οφησουν ελεοθερο στοννικήσοντο γροφειν εν ἱεροις, οἶς ον εθε η, Τῳ Θ_ άθ μηδ, ὲτῃ ογὼνο ουτον ιτου Θελει νο ονωνισθει. Αν ομως δεν τοΙ ” ' ' εν ον _

ν , ν .ὁιακωλωσωίῃ μη εξεο­Τω Ηη ημ λτ κοτορθωσουν, κοι νικησει εκεινος τιου τον εμττοδισε νογροφήν του τοιοιξιτου ογωνος ΠΟΤ8 Υενέσθαιι 6 Θ­, _ ογωνισθει, τοτε το Βροθειο θο δοθοον στο Θυμο του,εης σε υποεικος νιννεσθωι δω/τε ηττιττσι σνωνιζο­ ε τ . _ .

μενος εοντε κοι' νικο 5 κοθως κοι η οδειο νο εγγροψει τη νικη του στους νοους_ _ τιου ιτροτιμο. Εκεινος τιου τον εμττοδισε δε θο εχει το'Εον τις κλεμμοδιον οτιουν υιτοδεχητοι γιννω­

_ _ τ δικοιωμο νο κομει κονενο οφιερωμο η νο γροψει κομιοσκων, την οοτην υιτεχετω δικην τῳ κλεψαι/Τ! ΦΠ­ . .ἐσΤω ζημία Α ειτιγροφη ονομνηστικη του ογὼνο. Θο θεωρηθει ειτισηςγο ος· ^ 7 . ν ν .

1

5εἰτ

υιτοδικος νιο ΘλοΘη_ ειτε νικο, ειτε νικιετοι σε ογὡνες.Αν κονενος οτιοκρυψει οτιοιοδητιοτε οντικείμενο γνωρι­ζοντος οτι εινοι κλοτιιμοιο_ νο υτιοστεί την ιδιο τιμωρίομε τον κλεῷτη. Κοι γιο κείνον τιου κρυθει ενον εξοριστοτιμωριο θο εινοι ο Θονοτος. [Μητιως_ φιλοι μου, σοςφοινοντοι ουστηρες ουτες οι τιοινες;]

[Κ/\Ε|Α||ΑΣ: Όχι, κολε μος φίλε. 'Ολες οι τιοινες είνοι δίκοιο

θαθθ­ίθ

Τόν ωπόν Φίλον Τε καί ὲχθρογ νομιζετω πας σταθμισμενες αλλα αναφερονται ολες σχεδον σε διαφο­ι . ­_ ρες μεταξυ ιδιωτών. Δεν είναι πια καιρος για να μας_ 'λ · Η δ τ ιδια ποιηται προς τινας ει οἔκ/Ζε ῃῖ[ΠΞΞὲ/μοιῖ αιῖευ του κοινου θανατος εστω μιληοεις για τις αδικιες και τα εγκληματα εναντιον τηςη . ι ι ι

Δ ί 7 ¬_ πολεως;]καί Τωπῳ ζημία Εαν δε Π μερος Ϊης ΓφλεωηΖ! [ΜΕΙἸ/ιΛΟΣ.· Είμαι θεθαιοςι Κλεινία, πως και Υιί αυτα θα

ρηνην ή πόλεμον προς τινας εαυτῳ ποιηταιι Ο ς'τιους οι στρατηγοί ταυτης της πράξεως είσαι/ών· 5

­ μας μιλήσει Ο Φίλος μος” Εῖσι δεν είνωί]ΟΙ

Ιπ »

των είς δικαστήριον. οφλοντι δὲ θανατος έστω ὀ|·_ ΑΘΙ­|ΝΑ|ΟΣ. [Ναι, λιγολογε Σπαρτιατη. Αυτο ετοιμαζομαι νασας αναπτυξω] Ο καθενας πρεπει να θεωρεί τους φί­κη' , ι ωἰ ὀωκονοωῃάς Π δώρων χωρίς λους και τους εχθρους της πατρίδας και δικους του

τ πατ. . . . .

ι Ξἔηοὀἔἶν :ρὁΦΠσΙν (5. εἴνω μηδεμ!­αν μηδὲ φιλους και εχθρους. Αν κανεις συναπτει ιδιαιτερως ει­ἔιῦθ 'ι ὡς ὲΠ¬ ἀγσθοτς μεν δει δεχε­ ίΟ ρἠνη η πολεμο με καποιους χωρίς τη συγκαταθεση του

ογον επαινουμεν ,

. . , Ι .σθαι δώρα. επί δὲ Φλθὐροίθ Οὐί Τό γάρ Υ νωναι και κοινου, ας επιθληθει και σ αυτον η ποινη του θανατου.. είν οὐκ εηπετες ακουοντα δε α Αν μια μερίδα των πολιτων συναπτει ειρήνη ή διεξαγειΥί/Οί/ΤΟ κορπρ ι ι Υ δν ­Πί ὀώ_ πολεμο για λογαριασμο της με καποιους, θα τους καταγ­ασφαλεστατον πειίθεσθαι τῳ νσμῳ, μη εν Ει , . ι . λ ο γείλλουν γι' αυτή τους την πραξη στο δικαστήριο. κι ανΩΟΨΗ/ ἕἰσκω/ωΥ” δε μη Πεἰθθμενος (ΠΙ ως Τε θεωρηθουν ενοχοι, θα καταδικασθουν σε θανατο.θνατω αλους τῃ δικη.

­ ι ­ _ ­ 'Οσοι προσφερουν στην πατρίδα καποια υπηρεσία­ . ι ι . Οιγῳγ τετιμησθαι 5χρημθιων είσφορος Περ! Τα Κ . ι πρέπει να την πΩοσΦὲΩουν Χωρίς να δέχονται δώρα.

, .ι ­ · · ” Οίμεν δκξισἶθν Την ΟΠΟΙΟΥ δι/εκα ἴἴΟλλωί/ χβεων κ[Ον ἐν γράμμσσγν ἀΠΟΦἑρε[ν Καμια προφαση δεν είναι παραδεκτή, καμια φραση δεν' ' ' επικα π

. . . . . .

την εΠεΤε!Ον ρ ο Η ­ ειναι αξιεπαινη σαν αυτη που λεει οτι «για τις καλεςι ν ­ ·ι ιι αιναγρονομοις φυλετας, οπως αν ὅϋθίν Οϋσθίν Τ

ι ·| τσθαι Θου­ πραξεις πρεπει να δεχεται κανείς δωρα και για τις ασή­είσφοραιν, οιτοτερα το ὅἴιι­ίοσίθν Ον Χρηλ Ι 'ται κατ' ενιαυτον ἐκαστον θουλευομο­ ε μαντες οχι». Γιατί δεν είναι ευκολο να θγαλει κανείςητωι χρη °

ι Υ ­ντε Τ­ μια σωστή αποφαση για τα παραπανω, κι αν την θγαλει.νων, ὲαντε του τιμήματος ὐλΟϋ μερεί δα ης

Ἐ

δεν είναι ευκολο να την εφαρμοσει με συνεπεια. Το πιοσίγουρο είναι να ακουει και να πείθεται κανενας στονομο που υπαγορευει να μη δεχεται δωρα οταν προσφε­ρει υπηρεσία στην πατρίδα. 'Οποιος δεν πείθεται, δικα­ζεται και καταδικαζεται, χωρίς κανενα δικαίωμα απαλλα­γής, σε θανατο.'Οσον αφορα τις συνεισφορες χρηματων στο δημοσιοταμείο. πρεπει, για πολλους λογους, να κανει ο καθεναςεχτίμηση της περιουσίας του και του ετήσιου εισοδήμα­τος του και να τα παραδίδει γραμμενοι στους αγορανο­μους της φυλής του. Ετσι, απο τα δυο είδη εισφορώνπου υπαρχουν, να μπορεί το δημοσιο να χρησιμοποιείοποιαν θελει, υστερα απο αποφαση που θα παίρνεταικαθε χρονο, να παίρνει δηλαδή ενα μερος του συνολι­κου ποσου, είτε ενα μερος του εισοδήματος εκείνης

Θὅι950

| ὲΠ.ὲ\/Ισωἶὸν ὲκάστθκ Προσοδου. χωρίς της χρονιος, ξεχωρο οπο εκείνο που πληρωνει κονείςγω/Ομενη`ἶ σσίῃο Τελοωμέτ/ων γιο το συσσίτιο._ Υ ο συ ·ν

, . . .

των ἔις ἐι ἀναθἡμοτο χρεών εμρετρο τον με­ 5 Γιο τις προσφορες στους Θεους ο φρονιμος ονθρωπος8? δ ονοτιθεντο δωρεισθοι, Γη μεν ούν πρεπει νο τις κονονίζει συμφωνο με το μετρο. κοι Θε­ν ο

Ιι τ . . .

ἶρισἐ 52 Οἴκήσεως ἰερά ποσι ποντων Θεῶν· μηὅεις Θοιο η γη κοι η εστιο του σπιτιου εινοιι συμφωνο με τηεσϊ Ιερά κοριερουτω θεοις, Χρυσος δε γνωμη ολων, οφιερωμενο σε ολους τους Θεους. Κονεις,Οωί (5 Προς ἐν ἄλλοις πολεσιν ίδιο τε κο! εν ιεροις λοιπον, νο μην τους οφιερωνει γιο δευτερη Φορο νοους.ὀο ρΥΠ[ΦθΟ\/Ον κΐῆμα ὲλἑφης δε οπολελοιποτος ΘΒΘΘ Το χρυσοφι κοι το οσημι, σε ολλες πολεις κοι στουςΘΟΠΥ 8 , ατος οὐκ εὐογὲς ἀνάθημα σιὁηρος δε ιδιώτες κοι στο ιερο, εἰνοι επἱζηλο οποκτημο. ¿Μψυχηνλκὁμ όργανα· ξυλου δε μονοξυλον τ_οκ χωρισμενο οπο τηκο! χἶ βέλη τις ονοτιθετω κοι' λίθου ώσοοτως ευλΩΒ1›άΩ..ΩΦιερωιμ.οε­Ψο' σίδερο κιΟ Ξ Ετό κανά [δρό ὼφήν δέ μη πλεον η ερνον 5 Ο χολκος εινοι ερνολειο του πολεμου. Απο μονοκομμο­πρνἔῃώς

χρώμοτο δε λευκο πρε­ τοι λοιπον, ξυλο ος οφιερωνει κονεις ο,τι Θελει κοθωςΥ εἴη καί ἄλλοθἰ καί ἐν ὺφῃ Θομμοτο κοι κομμοτιο οπο μορμορο, στους δημοοιους νοους. 'Υ¬Π? ν Οσφἑρεἰν ὰ/\λ¬ ἡ Πρός Τά Πολέμου κοσμτι­ φοομο οχι περισσοτερο οπ) οσο μπορει νο υφονει μιοδε μη Θρ ι (ΠΟ δέ δῶρα ὸρνιθἑς τε κοι' ογολμοτο Ό γυνοικο μεσο σ“ ενο μηνο. Το λευκο Βεοοιως χρωμοτομοω” εξοτὲν μἰᾶ ζωγράφος ημερο είς οποτελπε τοιριοζουν στους Θεους κοι σε ολλο μερη. ολλο προπον­ιι ον ,

. . ν . .

οσἶωἶηλαέστω κατά Τά Τθιηιητο ονοθημοτο μεμι­ τος στο υφοσμοτο. Βοφες νο χρησιμοποιουντοι μονοχοκο! ἶσ οτον χρησιμοποιουντοι γιο πολεμικες διοκοσμηοεις.μημἶζιἑο. ὅίείρῃτοι τῆς πόλεως συμποσης. ὅ Δωρο οντοξιο των θεών είνοι το πουλιοι κοι το ογολμοτοτε

τ ε , . . .καί ό δεῖ γίγι/εσΘοι, κοι νομοι περι των οσο θο μπορουσε νο οποτελειωσει ο τεχνιτης σε μιοοσο δύναμιν Τῶν ρεγίστων περι ποντων μερο. Κοι τ' ολλο οφιερὼμοτο ον είνοι μιμησεις ουτωνσυμὅο Ο Τό ληἰῃὁν δή ὁίκος ἄν ετη χρεών νιννε­ που ονοψερομε ποροπονω.” ντοι,

τ

. , , , , .

εἔιιιδέ Τὸ μεν πρῶτον οιρετοι δικο· Αῷου, λοιπον, χωρισομε το τμημοτο ολης της πολεως,

Ο αι. ' νοιντ' ον οὐς ον ο Φεογων τε κοι ο διωκων ιθ κοι είπομε ποσο κοι ποιο πρεπει νο εινοι κοι διοτυπω­ΙΥ

­¬ν ε » 'ΙΞλῖυἰνζοῖ κοινη διοιτητοί δικοοτων τουι/ΟΜΟ μολλοῇν Ο σο!­#8 Οσο ΝΠΟΟΟΘΟΘΦΘ κολωἶερο ΤΟΠΟ νομοως ΤΟΠΟ ΟΧΘ­ἑΠΟν ἐχονἔες. (δεύτεροι δέ κωρητοι' τε κοι Φμλετ τικους με τις κυριωτερες συνολλογες, τωρο εινοι ονογ­ρ καῃἀ Τό ὁωδἑκξπον μέρος ὁιῃρημενοιι εν Οισ κοιο ίσως νο ρυθμἰοουμε τις δικες. Στο πρωτο δικοστη­ἶω! | ὁἰοκωθῶσιν ἐν Τοτς πρώτοιςι περί ζημἴίις ριο, οι πρώτοι δικοοτες θο είνοι εκείνοι που θο εκλεξουνΟνίζἐη/Ο ἰόχ/Των ονωνιοομενοι, ο δε φευγων. ον 5 οπο κοινου κοι ο κοτηγοροομενος κοι κοτηγορος. ΤοΗε Θ­ςΤό δειῃερον το πεμπτημοριον οποτινετω ονομο που θο τοιριοζε περισσοτερο σε ουτοος θο ητονηῇη Π

7 οχι δικοστες, ολλο διοιτητες. Δευτεροι θο πρεπει νοεινοι οι συχωριονοι κι οσοι ονηκουν στην ιδιο Φυλη, πουχωριζοντοι σε δωδεκο τμημοτο. Σε ουτους Θο πορουσιο­σθουν οι οντίδικοι που δεν μπορεσον νο λυοουν τις

ι διοφορες τους μπροστο στους πρώτους ολλο θο δικο­σθουν γιο θοροτερο οδικημοτο. Ο κοτηγορουμενος, ονκοτοδικοσθεί νιο δευτερη Φορο, θο πληρωσει το ενο

/κ /ι

ι ιι ι

/ Ρ

952

_ . ­ · τ Ωεί δὲνκο·Του ῃμημεπος της γξ)ΟΦἶΙσηἶ δΙκΪ7ςωνι'¿ἴ7Θαι θρα­λῶν τις τοῖς δικασταις τΟ Τριτον αΥάλ ται, ά ὲΤω μεν εἴ" πως δΙκασΤ ς

953

πέμπτο του προστίμου που έχει καθορισθεί στη δίκη.Αν καποιος κατηγορώντας για κατι τους δικαστές θέλεινα δικαστεί για τρίτη φορα, ας παρουσιασθεί στο δικα­στηριο των επιλέκτων δικαστών κι αν θεωρηθεί και παλικτοης Τήν δίκην, έαν δέ παλιν ηττηθῇ, ΤΓΪΥ ιίί­“Ο” ά ένοχος, θα πληρώσει το εναμισυ του ολου προστίμου.λίαν του τιμήματος αποτινέτω. 'Εαν δε ο διωκων Αν ο κατήγορος καταδικαστεί απο τα δυο πρώτα δι­ἡττῃθείς ἐν τοῖς πιοώτοις μη ηρεμῇ, εἰς δὲ ἶοϋς καστηρια και δεν ησυχαζει, αλλα προχω εί στου 'λ­Ο 9 Οδεωτἑροως ἴη νγκἠσας μεν δη το πεμπτον μερος λους, αν κερδίσει, ας του πληρώσουν το ένα πέμπτο.

Α λ θανέτω νικηθείς δέ αποτινετω ταυτον με­ 5 Αν ομως χασει, ας πληρωνει το ίδιο μέρος της δικαστι­ΟΠΟ ΟΡ ! · · ' ' ον έλθωσιν δικα­δίκης. ,Εάν 6 εἰς Το Τριτ κης αποφασεως. Αν φθασουν μπροστα στο τρίτο δικα­στήοιον απειειισαντες τοίο ει­ιτιροσθεν δίκωςι Ο οτιτοιοι ειτοιοτι οο οιιιιι±οοΦὡΘιτι<οι× οτιτ: ιτοοιτνοίιιιενοοιολίαν,ἡῇηθείς, ὥσῃερ ειρηται, την ἠμ δικαστικές αποφασεις, τοτε ο κατηγορουμενος, αν χα­, , , ­ Ι ί οτινε­· ι ι ·

ὁ σε ειωκων την ιτιιιοειοιν Του ῃμηματος Π” σε ι οπως ειπαμε θα πληρωνει το εναμισυ του προστί­, ι · Α , καί ε¶ Ζ ·τω. κληρώσεις εε σικαστηοιων κοι τιλιιοτοο­εις ιιοιι. ο οε ιιιτνιιτηο το ιιιοο­ηηηρεσιων έκασταις τών αρχῶν καταστασειςι κθι Για την εκλογη με κληρο των δικαστων και τη συμ­Χρονους εν οῖς ἐκαστα γίγνεσθαι χρεών, Κω διθιψητ πληρωση των κενών, τις εγκαταστασει των 'ς αρχων σε. ι ­ · τ ι' πανθ οιτοσα τοι­ καθε υπ εοία, και καθε ποτε π έπει να ίνονται αυτέ ,

φισεων περι και αναθολων, καΠρ Ο Υ Ο

, . ­ ν τε· · ·

αιιτα αναγκαία περι δικας γιγνεσθαι, πρατεμω τις ψηφοφορίες, τις αναθολε και ολες ς τις αναγκαίες, ι ­ κ ι και . . , ι ,καί ὑσῃἐρων ληξεις! αποκρισεων τε αναγκοις διατυπωσεις τις σχετικες με τις δικες οπως, παραδειγμαΠαρακαταεασεων, και οσα Τουτων οζελοο τοο ›‹οιοιν, τι κλιιοωοιπ χιο την ιτοοτοοοιοτιττοι των οιιντι­Το εϊπομεν μεν καίπροσθεν, καλον ε το γ Ω γοριών, οι υποχρεωτικές απαντησεις, οι κατί αντιπαρα­· · Ι ί Παντα δ” οὐν οποσα σμικρἄι καί 9573 στασιν εξετασεις, και ολα τα αλλα παρομοια ζητήματακαι δις κυι Τρίς­ θἑιου Πωράὅἰα νόμγμα ειηρισκειν, πρεσθατου νομο ' τα έχουμε εξετασει προηγουμένως, αλλα το ωραίο και­ θετην.

Ι Ι τ ··

ραλιποντος, τον νεον αναπληρουν χρη νομο το σωστο πρέπει να λεγεται και δυο και τρεις φορεςΤα Ιδἰα ὅἰκασῖηργσ Τωπῃ ηῃ γιγνομει/Ο |­ΠΕΤΡΟΥ Ολα, λοιπον, οσα είναι λεπτομερειακα, και ε' λυκο α νααν έχοι· τα δέ δημοσια και κοινα και οσοις ΟΩΧΟΟ 5 τα λασει κανείς μέσα σί αυτη τη νομοθεσία, αν τα παρέ­δεῖ χρωμενσς Το ῃροσηκοντα εκαστῃ των ΘιΡΧωΥ λειψε ο παλιοτερος νομοθέτης πρέπει να τα σ λ 'υμπ ηρω­­ Η 7 › τ εσιν ουκ ΟΟΧημΟΥΠ σει ο καινου ιο . Μια τετοια ενικ' διαδικασία θα ”τανδγοικειν, εστ εν πολλαις πολ

ΟΥ Ω Υ η ιι|Ρ

× Ι ι ιεπιεικῶν ανδρων ουκ ολιγα νομοθετηματοι συμφωνα με το μετρο με τις ιδιωτικες δικες. Οσονν εννωμενηνομοφώλακας χρὴ Τα πρέποντα τῃ ιίυ Υ ὲπὰ­ αώορα ομως τις δημοσιες υποθέσεις και το κοινο συμ­πολιτείθ κατασκεμάζείι/ σωλλογἰσομενοως κε" Φε Ο ° Θρ ν κα ως και τους κανονες που πρεπει να ακολου­θουν οι αρχοντες για να ασκοαν οπως πρέπει τα καθή­κοντα τους, υπαρχουν σε πολλές πολεις μεγαλος αριθ­μος οχι αξιοπεριςορονητων νομικών διαταξεων πουέχουν γραψει αξιολογοι ανθρωποι. Απ“ αυτές οι νομοφυ­λακες πρέπει να συλλέγουν, να διορθώνουν και να προ­σαρμοζουν ο,τι χρειαζεται για να διαμορφώσουν τη νο­μοθεσία της πολιτείας που θέλουμε τώρα να δημιουρ­

Θ55Θ54

Δ , εἰ γω ὁγαὅασσνίζοι/ως, γήσουμε. Θα επιλεξουν, θα αποκαταστήσουν, θα ελεγ­νΟιΟΘΟϋμενΟ“_ς· Πἶῃἶ ΘΗΠ ραςὀύξη κεἴσθω Τότε ξουν αυστηρα με τηνιπείρα τους την καθε μια απ'έως αν ικανως αυτωνγ εγκασἐ Οϋπός

5 αυτες τις διαταξεις, ώσπου να σχηματίσουν τη γνώμηδὲ Τέλος εἰΉθε\/Τσε' ἶἶκινηῖ] θίον "Οσα δέ Περί Τε οτι η καθεμια τους ικανοποιεί απολυτα και, μοναχα αφουμέι/Οϋςι Χρησἑω ΤΟΥ εἶΠΟ\/Τ, Ι: Τοω/Οντίθνγ και τελειώσουν αυτή την εξεταση, θα τα σφραγίσουν με τηΘα/ήν ὁἰκΟσΤων καί εωΦημΙἔ1ς ,Ϊ/ΟΤΟΪ ἄλλως Πὁλε­ σφραγίδα της μονιμοτητας, και θα τα χρησιμοποιουν σεόσα Πυραλλεπἶεἶ Των_ΠΟλλἶυν ῖῶν ἕά μὲν εῃοηῃῃγ ολη τους τη ζωή. Απο οσα είναι σχετικα με την εχεμυ­σιν δικαίων και αγαθών καἰἑφ'

Τά! Προς α Παντα ιΟ θεια και τη διακριτικοτητα των δικαστών και τα αντίθετατα δ' ἐτι Γιρος Τῳ Ϊελεἰ 'ΟΠ ησεν ἑὀεσθσγ καπι δι: Ο τους και ολα τα αλλα που παρουσιαζουν πολλες παραλ­Χρή Τὸν μελλοχ/ΤΟ ξ[κΟΟΤην .ἔσο ε γατα ωῃῶν λαγες στις αλλες πολεις για το τι είναι δίκαιο, καλο καικην Θλἑἶιεἰν Τε κῳ κεκῃἶμενοἔ γἔῖἑἐξ/ κυργώππη ωραίο, αλλα μεν εχουν ειπωθεί, αλλα δε θα ειπωθουνπέρι μονθάνεθή Πω/των γαρ μ„Ο ηἔθω Τά Περί πως ακομη οταν τιλησιασουμε προε το τελος. Συι±Φωνα μεΤΟΟ Τόν μονθω/Ονἶο 8εὁΠω_γΙγ\ίε Θεντα Υίννοιτ” 5 ολα αυτα, εκείνος που θα γίνει δικαστήΩ πιυεπει να είναινομους κείμενο] εῃερ Οθθως είῖ] Τε κεκἶἢτ­ ἄν ὁ αμεροληπτος, να φροντίζει να αποδίδει το δίκαιο και νααν, ή μεπην Τγοὐνομα νω Πρφσἔκοἔοί δή' καί

πραμηθευεται τα συγνραυματα τα σχετικα με αυτα πουΘεἶος ἡμἰν καὶ, θαυμωἶῖος \/Ρμ ἐΠω\/ΟΙ καίψὁε πρεπει να μελετήσει. Γιατί απ) ολες τις επιστήμες,αλλων λὁι/ων Οσο! Τε εν Πωαμοσ λο άὅην εἰς, εκείνη που συντείνει περισσοτερο στην αναπτυξη τουγο! Περί Τ"/ων λέγω/Τοἔ |ἶω,ΟΟΟΙ,κΟΤΟἶ ἔλλωἑ Πά_ ά πνευματος του είναι η επιστήμη των νομων, αρκεί ναἐν γράμμασἰν εῇε ἴαθ ημωἶον δεν ὀἶοαῇσαητοιᾶνται εχουν τεθεί σωστα. ΔιαΦ0Ωετικα› Φαίνεται πωΩ ματαια ­σαις συνουσιαις' δια φιλονικιας Τκοίμάλο

του εχουμε δώσει το ονομα θεϊκος και αῇιοςθαυ­μαστσς4 · 5

καί δια συ|ΥΧωρηἶεων| εστιν Ζιε σοφμιςμαςγζΦΕΞἑ„,ηΙΟΗ›ΠΩΩ>ωγἕΤαΙ λέξηγέΩἐ|ῖ),.Τζι1[ μσλιῖξγςΤοιπων Πω/ἶων Ον 6.ΨσΟΥΟς η ὲγ/Ον ἐν Οιπῶγ κα 5 στα,`για­Πἦαβτα υπολοιπα ­είτευ είναι ποιή­μοθἑτου γρΠμ|μαΤΟ7 Ο ἶεἰ Ϊ:/ΪΤΖμ/γὁ ων Τόν ἀγαθὸν ματα που επαινουν ή κατακρίνουν καποιους, είτε πεζα, Χ.

ΘΟΪΠΘΟ ἀλεξΐφἶρμοκα Τω\/_Ο ω, .νγΠὁ;\γν ΤΟΚ. μέν δηλαδη λογος γραπτος, συζητησεις στις καθημερινες_

ὅίκοσἶἠν Οωφν Τἶ Ο'ΟΘΟω,ν κΟ|:ΟιηὲΠΟώξηἐΙν Παρα­ συναναστροφες με φιλονικίες και αμφισδητησεις ή και ±

άγθθοἴς μΟ\/Οςγτωγ ακοίἶυν, . Οθίσ καί ἀκολα­ Θ καποτε με υποχωρήσεις αδικαιολογητες... τα συγγραμ­Οκεϋάζολ/τα· τας ὁὲἶ κηκοἰἶ εξ Ομ . ς ἀὀγκίας εἰς ματα του νομοθετη θα μπορουσαν να χρησιμευσουν σανΟίας καί δειλίας και σςυλληαδήν αασηίῖγ

σταθερος και σαφής ελεγχος. Ο καλος δικαστής πρεπειΤό δω/(Πόν μεπιἔοληνγ Ρσοἰς Ιασωνογ θάνατον να τα φυλασσει μεσα στη ψυχή του, σαν αντίδοτα τωνκακών· σίσιν δέ Οι/Τως |εΠ[κεκλωσΗεὀωΛ/ὲμσντες,

9586 αλλων λογων. 'Ετσι θα διορθώσει και τον εαυτο του καιἴαι­ΙΟ Ταἶς Οϋἶω δ'ΟΤεΘεΙσΟ[ς ψωχως τήν πολη. προετοιμαζοντας Υιο ΤΟΌΩ ὲνΐιι­1002 ανθρώ­πους προστασία και αυξηση των δικαιωματων τους καιστους κακους καθε δυνατή Θοηθεια για να τους απο­τρεψει απο την αμαθεια, την ακολασία, τη δειλία, καιγενικα απο καθε λογής κακία, εφοσον θεθαια οι πλανεςτους είναι θεραπευσιμες, Σ' οσους ομως η κακία τουςείναι πραγματικα συνυφασμενη με τη ψυχή τους, σανγιατρικο της τετοιας ψυχικής καταστασεως, ας τους δί­

Θδδ Θα?

ο δικαίως είή πολλακις αν είρημενον, αξιοι επαινουγ νουν το θανατο, και τοτε, μπορουμε να επαναλαθουμεγίγνοιντ” αν τῇ παση πολει τοιοιξιτοι δικασται και δίκαια 'αυτο που εχουμε πειτιολλες' φορες, οτι τετοιοιδἰκσσἶῶν ἠγεμὁγ/ες­ δικαστες και αρχηγοί δικαστων θα γινουν αξιοι επαινομ

'Επειδαν δε αί κατ` ενιαυτον δίκαι τελος εκδι­ δ απο ολη την πολη.κασθείσαι σχωσι, ταίς πραξεοι νομους αατῶνχρεων 'Οταν οι δίκες ολου του χρονου εχουν εκδικασθείγίγνεσθω Τρροδε· Πρώτον μεν ή δικαζουοα αρχή οριστικα, να με ποιους νομους θα εξασφαλίσουμε τηντα τοα οφλοντος τῷ νικήσαντι χρήματα παντα απο­ εφαρμογή τους: Πρωτα­πρωτα η αρχή που εθγαλε τηνδιδοτω, χωρίς των αναγκαίων κεκτήσθαι, μετα την αποφαση θα αποδωσει ολα τα χρήματα εκείνου πουὀγοψήαῃστν ὲκαοτην εαθας απο κήρυκος, ακουον­ Ώ εχασε τη δίκη σί αυτον που την κερδισε, εκτος εκείνωντων των δικαστών· επειδαν δε ο των δικασίμων πομ ανήκουν στον κλήρο του, κι αυτο αμεσως μετα τημηνών εχομενος γενηται μήν, εαν τις μή απαλ­ ψηφοφορία, με τη φωνή του κήρυκα, και μπροστα στουςλαττῃ τον νικήσαντα εκοντα εκων, ή δικασασα δικαστες. Αν προς το τελος του μήνα που ακολουθείαρχή συνεπομενή τῷ νικωντι τα τοι3 οφλοντος πα­ 5 τους δικασιμους μήνες, δεν εχει τακτοποιηθεί το ζήτημαραδιδοτω χρήματα. Εαν δε μή εχωσιν οποθεν, ελ­ μ” αυτον που κερδισε με τη θεληση και του αντιδίκ­ου,λείιτῃ δε μή ελαττον δραχμής, μή πρότερον είναι θα επεμθει η αρχή που δίκασε παίρνοντας το μεροςΤοητῳ δίκας προς αλλον μήδενα, πρίν αν εκιτλη­ του νικητή και θα του παραδώσει τα χρήματα εκείνουρώσῃ Τό χρέος ὲῃτον τῷ νικήσαντι· αλλοις δε προς 0 που εχασε. Αν ο τελευταίος δεν μπορεί να εκπληρωσειτοατον εστωσαν δίκαι κυρίως. 'Εαν δε τις αφηρῆται την ποινή και η διαφορα δεν είναι μικροτερη απο μιατήν αρχήν τήν καταδικασασαν καταδικασθείς, είσα­ δραχμή, δεν εχει το δικαίωμα να καμει αγωγή σε κανενανοντων μεν αατον είς το τῶν νομοφυλακων δικα~ αλλο, προτου εξοφλήσει ολο το χρεος σ' αυτον πουστήριον οί αφαιρεθεντες αδίκως, εαν δε τις οψλη 5 νίκησε. Αλλα οι αλλοι μπορουν να τον εισαγουν σε δίκη.τήν τοιαατην δίκην, ως ολήν τήν πολιν καί νομους Αν καποιος καταδικασμενος, δεν αναγνωρίζει τους δικα­Φθείρων Θω/άΤῳ ζημγορσθω στες που τον καταδίκασαν, αυτοί που εχουν υποστεί

αυτή την αδικη παραγνωριση, ας τον καταγγείλλουν στοδικαστήριο των νομοφυλακων, κι αν χασει αυτή τη δίκη,να καταδικασθεί σε θανατο επειδή προσπαθεί να κατα­στρεψει ολοκληρη την πολη και τους νομους.

[ΚΑί­Ξ|Ν|ΑΣ.· Δίκαιες τιμωρίες επιθαλλονται σί οσους περι­φρονοαν τις αποφασεις των δικαστών και ιδίως σα αυτονπου τις αγνοεί τελείως. Όμως, φίλε μας Αθηναίε, μιλων­τας προηγουμενως για τα καθήκοντα των παιδιων προςτους γονιους και αλλα παρομοια δεν εξαντλήσαμε νο­μίζω το θεμα και δεν διατυπωσαμε συγκεκριμένους νο­μους γι” αυτο. Μήπως πρεπει να το τελειώσουμε τωρακι αυτο το ζήτημα; Τι λες και συ, Μεγιλλε;]

[ΜΙΞΓΙΛΛΟΣ Νομίζω πως σωστα, μας θυμισες αυτο το σπου­δαίο προθλημα, Κλεινία. Ο φίλος μας ο Αθηναίος δε θ`αρνηθεί σίγουρα να μας το αναπτίιξεμ]

ΘΖ

95958

.Α ὁ ί δή Τό μετά Τορτο γενι/ηΘεντι καί εκτρα­ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: [Μα φυσικα, φιλοι μου. Καιρος να μπουμε ξαναν

. . . . .φεντι κ:ι” νεννήσαντι και εκθρεψαντι τεκνα, και' και νο τελειωσοωμε μεῖο ΟΠΟ το ΠΟρΟΠονω Το ζητημαείξαντι συμΰολαια |­Ιετρίωςι διδοντι τε δίκας" ἹΟ που Προι­εΝεΤε·] κάθεα λΟ[Πὀν= Φ/θρωΠΟς Ποω θσ γεἴνητσἔμμ ἠὅ κήκει και παρ' ετέρου εκλασοντι συν α θεί και θα μεγαλώσει, Θα γεννησει και Θ” αναθρεψει κιει τινα ι

ι. . . .

ΤΟΚ. γ/όμως ἐν μοιρα γηρασαντι τελευτη γίγνοιτ” α ιδιος παιδια: και θα καμει τιμιες, συναλλαγες' με τους.. . Παν' Περί Τελευΐἠσσνΐας δή, εἰ­Τε ῃς αλλους, πληρώνοντας τις ζημιες σ οποιον τυχον αδικη­(ἔν κστα. Φ Θ­λ [Ί Τά μέν Περ!­Τά Θεία νὁμγμο σει και παιρνοντας απο τον αλλο την αποζημιωση πουωἶρην εἶτενῃςι ηθ υ(ΞνῃκνΉ.Τῶν Τηδε όσα Προσήκεγ 5 του χρωστα. 'Οταν γερασει. αφου εζησε συμφωνα μεΤων τεΘυπΟ Υῖις γίν/νενῖθοι κυρίους Φρά_ τους νομους, θα ακολουθησει το δρομο του πεπρωμενουτελεια­αἕἴξἔϋςδν εαν/Ζ ὁνῖόσσ μέν ένα του και θα πεθανει οταν φτασει η ώρα του. Με τηνζω/Ταζ η ς _ . ν Ο ,Τε Π σμνφὁν ευκαιρία αυτη, προς τιμην των νεκρών, ειτε αντρες, είτεγωἶίμα ῇμἔΞἙμ.Ου¿) ΰἔῖρὁτἑ ιἑευγττ ΩἘΖΦ μόνον Φνσγν γυναικες ειναι. ποιες θρησκευτικες τελετουργίες πρεπειΨ/ημΟ,|Ο ­ ηἔελἔωτ κόπυγ σώματα μαλιστα αλυ­ ε να γινουν στους υποχθονιους Θεους και τους Θεουςεδω' Το Τἰυν ῖε. ·η υπτειν ταυτα ὲκπλη­ αυτου του κοσμου, ειναι ζητημα των εξηγητών να τοΠητως ταις ζἶυἶι ὀε)ςΟμενΟ./(Ξ ΟΦἰν μήΤηρ Οὐσα αποφασίσουν. κανενας ταφος δεν πρεπει οπωσδηποτεΡΟΗ­ν| Τοἔς δε_ω/ΘρφΠΟ[ς Οἔοὐλἰσθῷ Φέρενν μήτε να χτιστεί σε κανενα καλλιεργησιμο μερος, μητε κανεναΠ_Υη Πἶρος ΤωίΤΟ]ΘΠεἕ)μνκἶ7\;ε είτω τον ζωνθ' ημών. 5 μνημείο μεγαλο η μικρο. Μοναχα οσα μερη δεν εχουνἕνοἐῦν ἔηὀτἕ νἰξἕἔἕν Ἐνΰ;7^ὁΤεΞΟν πεντε ανδρών ἔμ· αλλο προορισμο παρα να δεχτουν τα σώματα των νε­Ογἴ ἐν Πἑι/Θ° ημεραις αποτελουμενσν· λίθινα δε κρών προξενώντας οσο το δυνατο μικροτερη νλυπηΥ ¦ Ι ΠΤΟ ι είζω Ποιείν η οσα δεχεσθαι των στους ζωντανους, αυτα πρεπει να δεχονται οσους εχουνῖοἙστΖ|τ|ελευ5ηἹκο:1τος εγκώμια Θίου μή Πλείω τεττα­ Πεαανει. 'Φαρ ομως εδαφος η μητερα μας η γη επιθυμείν ” ωικῶν στιχων. Τας δε προθέσεις πρωτονμεν 9593 απο τη φυση 'της να το νπροσφερει για τροφη στουςρω ηρ όΤε Ον ρὁι/Ον ἐνδσν γίγνεσθαι του δη­ ανθρωπους, ουτε νεκρος ουτε ζωντανοςγ πρεπει να το:ο|υ|ιἐτἶΙο‹εῖ τοιἴτε ἔκτεθνεώτα και' τον οντως τΘΘι/Π· σπεἶἡσε' ΟΠΦ εμάς 'ῖίοω ζοομἶ·

.

κόπν εἴη 6. ἄν σχεδόν ὡς Τἀνθρώγ­Πνσν μέφον Ο ντυμθος ας μην ειναι ψηλοτερος και ογκωδεστεροςεχουσα τριταία προς το μνημα εκφορά. Πείθεσθαι 5 απ οσο θα μπορουσαν να τον καμουν πεντε ανδρεςἐστί Τῷ νομοθέτῃ χρεών Τά Τε ἄλλα καί λέγω/Πι δουλευοντας πεντε μερες' Οι μαρμαρινες στηλες να μηψυχήν σώματος είναι το παν διαφερουσαν, εν γινονται μεγαλυτερες απ οσο μπορουν να χωρεσουν ταεγκωμια για.τη ζωη του νεκρου, που δεν πρεπει ναξεπερνουν τους τεσσερις εξαμετρους ηρωϊκους στι­χους: Οι εκθεσεις των νεκρών μεσα στο σπίτι δεν πρεπεινα διαρκουν περισσοτερο καιρο απο οσο χρειαζεται γιανα εξακριθωθεί αν προκειται για νεκροφανεια η πραγμα­τικο θανατο. Επομενως, συμφωνα με την ανθρώπινη φυ­ση, η καταλληλη μερα για τη μεταφορα το νεκρου στονταφο, είναι η τρίτη. Αναμεσα στις αλλες διαθεθαιώσεις

ι του νομοθετη στις οποιες πρεπει να εχουμε εμπιστο­Φ συνη είναι κι αυτη: οτι η ψυχη εχει απολυτη υπεροχη

θα

ι 7 ι ι ι' ·ι τα ι ι' ­ει

.¬8 ι Με εκ Υ. ¬ιε ,ει . Ο

ε ιι ι' αειο

, , ό ενω/ ι ών ἐκοσἶον ατιο το σωμα και οτι σι αυτή την ιδια τη ζωή, αυτο ιτουΟυτῳξ ῖε Τῳ Θαΐ) ΤΡ Ϊἶαξἶεχ, μ .ημ ό δέ σῶμα αποτελει την ουσια της αιταρξης του καθενος δεν ειναιτουτ ειναι μηἕεἴ αὁλ, η Την„ψωχέμ/Ι Ἀῖ [Τε/\ευΤη_ Ώ, τιτιοτε αλλο τιαρα η ψυχή. Το σωμα, για τον καθενα αιτοἰνδα/\λΟΗε§/Ον ημων εκασΐοές 8/ζωο ΕΠ] ηά Τῶν ,/ε_ μας, ειναι μια εικονα Που μας μοιαζει και σωστα λεγεταισάἴῖων .λεγεσθαἕνκἔἑωἕνῖἐὀἔμενεἔιἴστον ὁγ/Τωςχ για τους ιτεθαμενους οτι τα σωματα των νεκρων ειναιΞἔἔζαῖἔἔαἔἶζ/αἶο ψυχὴν ὲηονομαζομενον, παρα είδωλα, και οτι ο αληθινος εαυτος μας ειναι αθανατοςἄλλους ἀῃἰἑνω δώσω/Τα λόγον] καθά,­[ερ ὁ 5 και ρνομαζεται φΗυ)ςη,' η οιτοια τιηγαινει στους αλλουςνομος ο Πατριος λεγει ­ τῷ μεν γαρ αγαθῷ θαρ­ θεους για να λογοδοτησει, οιτως λεει ο ιτατροιταραδοτος

λεον τῶ δε κακῶ μαλα φοθερον ­ θοήθειαν τε νομθςι ενθορρωνἶιιἶος γιοδοωἦ ενΟρἦΤΟως και Πολιἔ ΦΟ“ρβἶ ­ 7, ' ἔ ε ΤεΤελεωΤ κὸῃ­ ζῶνῃ θερος για τον κακο. Γιατι μετα το θανατο δεν υτιαρχειΟιἔωἰ μηῃνα μἶγαλῃν ε|\;ΖΙύ ΠρΟσἡκΖ,/Ταζ ὁ,­[ως γι' αυτον μεγαλη θοήθεια. 'Ειτρειτε ενοσω ζουσε να τονιίαρ Θὅει οοηθεινῇιτανταςσἰώέστο ζῶνθοηθουσαν ολοι οι δικοι του, για να ζήσει αυτή τη ζωήοτι δικαιοταἦς σσἶν ιςεἔ ρων] κσκςῦνοσο το δυνατο σαμφωνα με το ανθρωηινο και θεικοἔῖηἶἕεἶηοσῖἔναἕἑἔάζἔν Ξνθόδε Θίον­ Ἐκ δὲ Τοώΐων δικαιο και για να ειναι αστερα αιτο το θανατο του στην

„ „ ,χω/Των ΟὐὀἑΠΟΤε Οἰκοφθορεἶν χρὴ δἰαφε­ αλλη ζωή ατιμὼρητος για τα μεγαλα αμαρτήματα ιτου“ουτως ε τ

όντως νομίζω/Το τον αατοδ τοδτον ειναι τον των 5 διειτραξε. Αφου ετσι εχουν τα ιτραγματα, δεν ιτρετιειΖορκῶν ογκον θαιττομενον, αλλ” εκεινον τον υον τιοτε κανεις να καταστρεφει το στιιτι του, ιτιστευονταςή ἀηελφον, ή ὀντινα τις μαλισθ” ήγεῖται ιτοθῶν αιτολυτα οτι ο τιραγματικος εαυτος του ειναι αυτος'οΠεροίνω/Το καί ὲμΠ,μΠλά,/Τα Τήν ογκος' των σαρκων ιτου Ιθα θαφτει7σε λιγο. Οχι,| αυτοςαιποη μοῖραν, το δε τιαρον δεῖν εὐ ποιεῖν, τα με­ ο γυιος η ρ αδερφος η'οιτοιοσδητιοτε συγγενής ηου

, Μ κο,/Το ὡ είς ἄψυχον χθονιων οωμον· οι τον ενταφιαζουμε με θρηνους, οιτως ιτιστευουμε, εχειΤΡΙΟ (ἶῃ/Ο ,Ο ς . ­ τι ω/Τεὐσοπο οὐκ φυγει τιια αφου τελειωσε και ξετιλήρωσε το τιειτρωμενοτο δε μετριοἕ Υιἔ›ἔΤῖυΘΖ2Πἶ/όεἕς ιἐὐΤΟς| δή του, Αυτο ιτου εχει μεινει μιτροστα μας τιρειτει να τοι:Ξἔη:εογι;:ῖ(ζῖΤΤωἠμαΤΟς

εἰς Τήν Πασον Ταῷήν ζωο­ τιεριιτοιηθουμε ξοδευοντας, καμνοντας μετριεςδαιτανεςμή Πλέον Πέντε μνωκ Τῷ δέ ΤΟΟ ὀεωῖἐε 5 σαν να τιροκειτοιτγια ενα θωμοςτων υτιοχθονιων θεων_ Γ καί δύο Τῶ ΤΟΟ Τρίτοω μνη δέ Τῷ ιτου δεν εχει ψυχη. Αυτο δε το μερος, ο ιτιο καταλληλος

ροα Τρείς μνο , ετ ον αν εχοι τῶν αναλωματων. μαντης για να το εκτιμήσει ειναι ο νομοθετης. Να, λοι­του |τ|Ζτ|‹ῖ)ιῖΡΤ:/ἶισἔί δἔ ἄλλο ἀνάγκη ηραττειν τιον, τιοιος θα ειναι ο νομος μας: Για εναν τιολιτη τής. _ . ελεϊσθω Τοώϊων δι οὐχ ἠκἰστα ανωτατης φορολογικής ταξης, η συνολική δαττανη γιαἶα! ΠΟἕ\λω\/Ιεἴῃμ , ,7 6 _ ί Πάσ ἡλ”‹¿ας Θ την ταφή δεν ττρειτει να ειναι μεγαλοτερη ατιο ΠεντεΟΠως αν Πωδων Τε και αν ρων κα ης μνας, γι) αυτον ιτου ανήκει στη δευτερη να μην ξετιερνα

τις τρεις μνας, για αυτον τιου ανήκει στην τριτη τις δυομνας, μια γι) αυτον τιου ανήκει στην τεταρτη. Αυτο θαειναι το σωστο μετρο των εξοδων για την ταφή,Οι νομοφυλακες και για τιολλα αλλα ττρετιει να φροντι­ζουν, οχι ομως λιγοτερο και γι) αυτα: δηλαδή να ιταρα­κολουθοον σ” ολη τους τη ζωή τα ιταιδια και τους αντρεςκαθε ηλικιας και μαλιστα στο τελος του καθε ανθρωτιου

ἔ

962

963

, . _ . . . ι _ _ . ι θα ετιιστατεί ενα νο ο αλακα , οιτοιον θα ο ίσουν σανετιιμελοιιμενοι ζωσι, και δη και προς το τελος αιταν­

Ω μ Φ ς'Υ , , _ „ ., ι _ ειτοιττη οι συγγενεις του νεκρου. Σ αυτον αξιζει η τιμητων νομοφαλαξ εις γε τις ετιιστατῃ, ον αν οι του τε­

­ ­ να ατιοδοθοαν καλο και οτιως τιρετιει οι αρμοζουσεςτελειιτηκοτος ειτίσκοιτον οἰκειοι τιαραλααωσιν, ῳ κα­λόν Τ, ἐσῖω καλώς κο! μετρίως Τά Περί Τόν Τε­ 5 τιμες στο νεκρο και η ντροιτη αν δεν γίνουν σωστα. Η_ _ ι εκθεση του νεκρου και οι τελετες ιτου ακολουθουν θατελειιτηκοτα γιγνομενα και μή καλως αισχρον.Προθεσις δε και' ταλλα εστω μεν κατα τον περι” τα γίνοων σῶμΦω\/Ο με Το νόμο Ποω ρωθμίζει αοτο Το Πρόγ­

_ _ _ ματα, αλλα τιρετιει ο νομοθετης της τιολιτείας, να καμειτοιαατα νομον γιγνομενα, τω δε ιτολιτικῳ νομοθε­Τοηγῃ ηηρηχωρετν χρὴ τα τοιαδε· δακραειν μεν τις εξης τιαραχωρησεις. Το να κλαίει κανείς το νεκροδεν τιρειτει ουτε να το ειτιθαλλει, οατε να το ατιαγορεοει,νεἶν δέ Κω, έξω Της Οἰκίας Φωνήν έξω/γέλλεἰν ἀΠΟ_ αλλα τιρειτει να ατιαγορεοσει τους θρηνους και τα ξεφω­, , , _ Ι νητα εξω αιτο το στιίτι, να ατιαγορεασει να μεταφερεται

τον τετελευτηκοτα ετιιταττειν ή μή αμορφον, θρη­ 9608

γορεαειν, και” τον νεκρον εις το φανερον ιτροαγειντων οδών κωλαειν καί εν ταις οδοϊς ιτορευομενον Ο νεκρὸς μέσα Οττό Τοως δρὸμοως ξεσκὲττσστοςι και νο' _ _ μιλοαν στο νεκρο ενω η συνοδεία τιερνα ατιο τους δρο­φθεγγεσθαι, καί ιτρο ημερας εξω της τιολεως ειναι. 5_ ., ι _ _ _ μους. Ειτίσης να φροντίζει ωστε να μη Βρίσκονται εξωΤαιιτα δή κεισθω τε ουτω ιτερι τα τοιαυτα νομιμα,καί ὁ μέν Πῇθὁμενος έστω ζημίας ὲκΤός ὁ δέ αιτο την ιτολη τιριν ξημερώσει. Να, λοιτιον, οι σχετικοί_ _

Ι ι μ” αυτα τα ζητηματα νομοι τιου θα εισηγηθοομε κι οποιοςαιτειθων ενι” των νομοφυλακων απο ιταντων ζημιου­κοἰνη ζημία Όσα! δ, ἄλλα! θα υτιακοασει, δε θα υιτοστεί καμια τιμωρία, αλλα εκεί­Π ' _ '

Π 7 .ι _ τι Ό νος τιου δε θα ιτειθαρχησει σ' ενα οιτοιοδητιοτε νσμοφα­γιγνονται ιτερι” τελευτησαντας ταφαι ειτε και ατα­, , _ _ ι ν ι λ , Θ ί ' 7 Ιιο· τρεις, τε· Ποιρειοιωι αι ιερεειλωι ._ῖἶιἙιἶἕιδ'“ι?ΖἘἶ ιἶἔιζἶ”ῖχἶἔἕ”ΞιΞ'ἔι”ἕ.ιξἔ.ιΖΖΐεἶΖΞΞἔΤῶν ΤΟίΟί.!Των Πῶί/Των, δίρημδί/Π! δν ΤΟ!ς' 8μΠρΟσθΞν

_ _ , .. Ι . ι ν τοονται ια του νεκ σο , είτε του ιτα α ω θείκεινται δια νομων, ωστε σχεδον η νομοθεσια τελος γ ς ρ Ο Ω ρ Χ ρη ηἄν ,μϊν ἔχω

5 αδεια να ταφουν, είτε οχι, οιτως, τιαραδείγματος χαρινη _ _ _ . . _ _ _ ­ ­ οταν τιροκειται για τιατροκτονους, ιεροσυλους και αλ­Των ιταντων δ εκαστοτε τελος ου το δρασαι

τι σχεδον οαδε το κτησασθαι κατοικιίσαι τ” εστίν, λοως όμοιοως εγκλημοῇεςἶι έχω" εῃεθεί ΠρΟηγΟωμὲ`_

νως κι εχουν γίνει νομοι. Ώστε η νομοθεσία μας γιααλλα τω γεννηθεντι σωτηριίαν εξειιροντα τελεωςαεί, τοτί ήδη νομίζειν παν οσον δεῖ ιτραχθηναι τιε­ιτραχθαι, ιτροτερον δα ατελες είναι το ολον. ο

_ ι_ τι ν μελιωσαμε γερα. Οχι, οτιδητιοτε εχουμε δημιουργησει

νυν αὐ ρηθεν ειρηται, φραζ ετι σαφεστερον.

αυτα τα θεματα εχει στην πραγματικοτητα τελειωσει.Αλλα για κανενα τιραγμα δεν μττοροομε να ισχυρισθοαμεΚ/\Ε|Ν|ΑΣ καλώς ώ ξένε λἑγείς. Πρὸς ὁ Π δέ Τό οτι τελειωσε, αφοα το φτιαξαμε, το αιτοχτησαμε, το θε­ιΑΘΗΝΑὉΣ: Ὁ Κλεινία, ιτολλα τῶν εμιτροσθεν καλώς Πρέῖιει ακόμη να Του εξσσῷσλίσοωμε Πλήρη και σωνεχἠδιαρκεια και τοτε μοναχα μτιοροαμε να τιοαμε οτι τιρα­ξαμε εκείνο τιου ετιρετιε να γίνει. Μεχρι τοτε ο,τι είχαμεφτιαξει, δε θα μιτοροοσε να θεωρηθεί τελειο.ΚΛΞΙΝΙΑΣ: Ωραία τα λες, φίλε μου ξενομερίτη. Πες ομωςτιιο καθαρα τις εννοεις μ' αυτο ιτου είιτες τωρα τελευ­ταία.

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Φίλε μου Κλεινία, ιτολλοί αιτο τους ιταλιοαςθεσμοας αξίζουν τους υμνους που ψαλλονται γι) αυτούς ι

964

965ιημγῃτσι, σχεδόν δε οὐχ ἠκιστα τα των Μοιρών 5 κι αναμεσα τους, όχι λιγότερο, αυτα που λεγονται γιοιΠροσρἠμαω·

τις Μοίρες.ΚΛΗΝΙΑΣ ΠΟΠ] δή;ΚΛΕίΝίΑΣ: Ποια δηλαδη;ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Τό Λαχεσιν μεν την πρώτην είναι, Κλωθώ ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Αενε ότι η πρωτη από αυτες είναι η Ααχεσις„δέ γήν δειῃ­ἑρσγγ την Άτροπον δη τρίτην σωτειραν δευτερη η Κλωθω και τρίτη η 'Ατροπος που διατηρεί τατων ληχθεντων, απῃκασμενην τῇ των κλωσθεντων ιΟ πεπρωμὲναμπου εχουν παρομοιασθεί με τη διατήρησηΤῷ Τρίῇῳ) Τήν ἀμεΤάσΤρΟφσν απεργαζομενῃ δανα­ των κλωσμενων νηματων και που μονο στην 'τριτηων. ό δή καί Πὁ/χει καί πολίταις δεί μη μόνον ιί στροφη θετουν σ: ενεργεια την ανυποχωρητη δυναμηὐγίειαν καί σωτηρίαν τοίς σωμασι πορασκεὐαζειν, τους. Αυτα ακριθως μπορει νί αποτελεσουν θεμελιωδηἀλλά και” εὐνομίαν εν ταίς ιμὐχαίς] μαλλον δε σω­ κανόνα για μια πολη και τους κατοίκους της που δε θατηρίαν τῶν νόμων. Ἡμίν δ” ἐτι μοι φαίνεσθαι δοκεῖ εξασφαλίζει μοναχα την υγεία και τη σωτηρία των σωμα­τοὐτ' ελλείπον τοίς νομοις είναι, πως χρη τήν αμε­ 5 των, αλλα και την υποταγή των ψυχων στους νόμους,ταστροφον αὐτοῖς εγγίγνεσθαι κατα φὐσιν δὐνα­ και πανω απ) όλα τη σωτηρία των ίδιων των νόμων. Αυτότο επίτευγμα, κατα τη γνωμη μου, μου φαίνεται ότι λεί­ΚΑΕ|ΝΙΑΣ: Οὐ σμικρόν λεγεις, είπερ εστίμή δυνατόν πει ακόμη από τους νόμους μας: το μυστικό δηλαδηεὐρείν όπῃ γίγνοιτ' αν παντί κτημα τι τοιοὐτον. που θα τους εξασφαλίσει μιαν έμφυτη ακατανίκητη δό­ΑΘΗΝΑΙΟΣ: 'Αλλί ἐστι μήν δὐνατόν, ώς γἑ μΟι Τά νυν Θ

"Σ νομη­Πω/ΤάΠΟσΙ ΚΟΤΟΦΟΙΉΘΤΟΖΠΚ/ίΕ|ΝίΑΣ: Η ατελεια που επισημαίνεις θα ηταν πολιζι οοθα­Κ/\Ε|Ν|ΑΣ: Μή ΤΟ!­νυν ἀφκπώμεθσ μηὁενιτρὁπῳγ πρίν ρη, αν θεθαια δεν μπορουσαμε να ανακαλυψουμε ενααν τοὐτί αὐτό ὲκπορισωμεθία τοῖς είρημενοις νό­ τρόπο για να θαλουμε μέσα σε όλα αυτα το αγαθό.μοις· γελοίον γαρτο γε ματην πονησαντα ότιοὐν 5 ΑΘΙ­ίΝΑίΟΣ: Αλλα ο τρόπος υπαρχει και είναι, νομίζω, ολο­ες μηδεν εεεακῃικοτοεαλεπτ ί Φανεοοε τὡοσ από καθε αποψη­ΑΘΗΝΑὉΣ: Ὁρθῶς ῃαρηκελεὐῃ, καί εμε τοιοὐτον 4 Κ/ίΕ|Ν|ΑΣ: Τότε, λοιπόν, ας μην απομακρυνθουμε με κα­εὺρήσεἰς ἄλλον­

ῇ νενα τρόπο από το στόχο μας,­πριν δηλαδη προμηθευ­ΚΑΕίΝίΑΣ: Καλώς δη λεγεις. Τίς οὐν δη, φης, σωτηρία γ· σουμε στους νόμους που διατυπωσαμε αυτό το αγαθό.γίγνοιτί αν καί τίνα τρόπον πολιτεία τε καί τοῖς ίθ Σ; Γιατί είναι γελοίο να μοχθησουμε ματαια να χτίσουμενόμοις ἡμῖν;κατι πανω σε μια Θαση που δεν είναι σταθερη.ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Άρ” οὐκ είπομεν ότι δεί σὐλλογον ἡμίν Θθιε ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Μ) αυτα σου τα λόγια που είναι σωστα, μουεν τῇ πόλει γίγνεσθαι τοιόνδε τινα; δεκα μεν τῶν δίνεις κουραγιο. Στο πρόσωπό μου θα θρεις καποιοννομοῷω/τόκων Τοὐς πρεσθὐτατοὐς αεί, τοὐς δε τα­ που επιθυμεί τα ίδια με σενα.

Κ/ίΕίΝ|ΑΣ: Η απαντηση σου μ' ευχαριστεί. Που Βρίσκεται,λοιπόν, η σωτηρία για την οποία μιλας και με ποιο τρόποθα μπορουσαμε να την εξασφαλίσουμε για το πολίτευμακαι τους ­νόμους μας;ΑΘΙ­ίΝΑίΟΣ: 'Αραγε δεν είπαμε ότι πρεπει να Θεσπίσουμεμεσα στην πόλη μας ενα συμθουλιο που να σχηματίζεταιμε τον εξης τρόπο; Οι δεκα γεροντότεροι εν ενεργείανομοφιζιλακες από τη μια μερια, κι από την αλλη„ όλοι

ΘΘ?

Θθ

, Ι ῳοι πολίτες που έχουν τιμηθεί με τις ανωτατες διακρίσεις

, ι ~ δεῖν εις ταυτο συλλε,

.

ριστεια ειλΠΦΟΤΟς ΠΠΟΠ/τος ι · ι 'ζηε 5 πρεπει να συνερχονται όλοι μαζί. Σ” αυτους θα προστε­

· ” δε τους Θκὀημησαντας επιγεσθαι τουτοις, 8Τιι Ιγη”/ΟΙΤΟ

θουν αυτοι που έχουν παει στο εξωτερικό για να συλλέ­

„ Ζ ί τ 'ν νομο Ητησιν ει τι που Προς η Οἴκσδε δόξα"ξουν τυχόν καθε πληροφορία χρήσιμη για τη σωτηρία

ἐν καιριον ακουσαι και σωθῖιιν Ο

των νόμων, και οι οποίοι, αφου γυρίσουν σωοι και υγιείς,τουτοις αυτοίς διαὀασανιθθενπῖβ,

δέ ένα έκα­ θα υποθληθουν σε αυστηρή δοκιμασία για να θεωρη­αξιοκόινωνήωϋς 8"/ἶῃ' Προἶ ΤΟΗ νς η ἔλαττον ή ιΟ θουν αἔιοι να μεταΟΧουν σ' αυτο το συμθουλιο. Τέλος,

Οῖον δεῖν προσλαιιΰοι/ειν Τἔυν ἐἔῖόν κρίνω/Το Β το καθε μέλος θα παρει μαζί του ένα νέο, οχι μικρότερο

ΤρΙάκΟνΤ,ἐΤη γεγονοτα, Πρωτἶ” Ιε ΟὐΤως εἰςαπό τριαντα χρονων, αφου προηγουμένως τον κρίνει

ὲπαξιον είναι φυσει και τροιυἴιἱ Τολ/Ύ τοῖςσαν αξιο από τον χαραχτήρα και την ανατροφή του, και

τους αλλους είσφέρειν, και εαι/|μΞΠὁρρἡΤΟν εἴνα,θα τον παρουσιασει στους συναδέλφους του. Αν και

αλλοιςι Προσλθμὅάνείνιἶί δεἄηι καίμά/ΗΟΤ· 5 αυτοί τον θεωρήσουν αξιο, θα προσληφθεί. Αν όχι, η

τήν ΥΘΥΟ"­ίἶσν κρίσἰν ΤΟΙς_Τε Ο, [Ον εῃ/Ο! Τόν συζήτηση που θα γίνει γι) αυτον θα μείνει κρυφή από

αυτῷ τῷ ἀΠΟκιΟίΘένΤί”§ ὀεέν δε Οράἔεων ἰδίων Τε τους αλλους και ιδίως από εκείνον που απορρίφθηκε.συλλογον, ήνίκί ἄν σλ^ων^ΓἶρΠω/Τί Τογογῃὁν

Το συμθουλιο θα συνεδριαζει μολις φέξει η μέρα, την

και κοινών καί μάλίστ ,Π Τίς: σὅο η Θενλὁγοις;Ο

ωρα δηλαδή που ο καθενας δεν είναι πολυ απασχολημέ­τί που λεχθὲν ἡμἶνἴἶν εν τας εμῃροσ

νός με τις αλλες ιδιωτικές και δημόσιες υποθέσεις του.ΚΛΕίΝιΑΣ: Ἡν γάρ Ου)/Ϊ ι _ συλλόγου παλιν ανα­ Κατι τέτοιο δεν κανονίσαμε σε ιτροηγουμενή μας συζή­ΑΘΗΝΑΙΟΣΖ Τοὐῖου ὀη,Περ!,ΤΟω ί εἴ τις τουτον Τηση;

λαθών λεγοιμίῃἄν ΖΖ\τοΙι[Ζιἔἶ,­Ζ Ϊηίἔ Ηόλεως, Πέ"/Τα 5κΛΕιινιΑΣ.· Μαλιστα, κατι παρόμοιο εχουμε αποφασίσει.

Θαλοιτο οίον ανκϋ. ­ι · Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ Επανέρχομαι, λοιπόν, παλι σί αυτό το συμθσυ­

, . ·Οω­Γῃ, σωζειν Ον Οι­|μΠΟ\/Τἔχουσαν τα προσζρορα 8λιο για να πω το εξής: Διακηρυττω ότι, αν το στερεὼσει

α ὀουλόμεθα.κανείς σαν αγκυρα όλης της πόλεως, εφοδιασμένη με

ΚΛΕΙΝΙΑΣ: Πῶς δήἰ|, . Ο ἄν κωρὁς γι­ όλα τα καταλληλα μέσα, θα εξασφαλίσει την υπαρξη

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Τό μετα τουτο ημεἶείἶἑίὲλείπεινπροθυ­ ιθ όλων εκείνων που θέλουμε να διατηρήσουμε.

γνοιτο ορεῶς Φραζονπις μηδεν Οκλειλιιλε­ πως δηλαδη,

ια . , ιτ ­ ·· και ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Να, λοιπόν, που έ τασε για μα καλυτερηκλἔιΝἶΑΣ: καί μαλα καλως ειίίεςι Παω Θ ωσΠερ

ευκαιρία να καταθαλλουυε κῖιθε προσπαθἕιαηνια να δω­

διανοῇι, ι · νο _­ 6 σουμε μια σωστή εξήγηση.

ΑΘι­ιΝΑιΟΣ: Χρή τοίνυν] ω7κ^ἶ"ί[Οι Πωαἶἕγἶτοις ΚΑΕΙΜΑΣ: Μιλας έξοχα. Καμε αυτό που σκέφτεσαι.

σαι σωτηρα τον εικότα εν ει«1σΤΟί¦ἶ ΠεΦ,]κΟ_ΑΘι­ιΝΑιΟΣ.· Πολυ ωραία, Κλεινία. Πρέπει να φαντασθουμε,

ἐν ζῷῳ ψϋχή καί κεΦΟληι Το γε μεγ7

σχετικα με καθε πραγμα, ποιος είναι, σε καθε μια από

τον.5 τις δραστηριότητές του, ο φυσικός του σωτήρας, όπως

ιςλΕιΝιΑΣ3 Πῶς Ωω! Φῃςί, , ὅ­ΠΟΠ Πω/Τί Παρέχει λόγου χαρη, για καθε ζώο σωτήρες σε μέγιστο θαθμό

ΑΘΗΝΑιΟΣ: Ἡ τουτοιν αρειηι/ ηπλαστηκαν από τη φυση η ψυχή και το κεφαλι.

ζῷῳ οωτηρίσν·ΚΑΕΙΜΑΣ Τι θέλεις να πεις παλι μ) αυτό;ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Δεν εξαρταται από την αρετή αυτων των δυο,ι χωρίς αμφιθολία, η σωτηρία του ζωντανου πλασματος;

μυριεεκων

ΘΘΘΘΘΒ

κ/ιειλιιλε: Πώς;ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Στη ψυχη, εκτος αΠο τα αλλα, ενυΠαρχει κι οΚΑΕΙΝΙΑΣΞ Πῶςι'

_ έ νους. Και στο κεφαλι εΠίσης, εκτος αΠο τα αλλα, η_ ,. γγ­ΑΘΙ­ίΝΑίΟΣ: ψυχη μεν ιίρςς Τθίς ζἶλλε)/ςηοἴοιἐξωςγκοἰ, ,Ο οραοη κι η ακοη. Με μια λεξη, αν ο νους συγκερασθείΥνὁμει/Οςι κ:ΐΦΘλΠ 6! Οωίίρος Ζ­ηοαἶυε κσληίστων σὺ με τις ευγενεστερες αισθήσεις, και γίνει ενα μ' αυτεςακοη· Ουλλιιΰδην δε \/(ἶως μἶτ ι εν σωτηρία δε θα μΠορουσε να εξασφαλισθεί για καθε ζωντανο Πλα­Οθήσεων κρςιθξίςι ,γἶνομιενθςλοῖ

Ι σμα αυτο Που Πολο σωστα ονομαζεται σωτηρία;ὲκαστων δικαιοτςἶ αν είη κο μ ° κλειινι/­ιε· Πολο ιιιοανον.,Εοικε νουν. ,Τί νοὐς μει­λ αι­ ε Αθ!­ίΝΑίΟΣ: Βεθαια είναι Πιθανον. Αλλα Που εδρευει οΑΘΗΝΑΙΟΣ; Ἐοικε γαρ­ ΑΑΑ Ο Πἶρ! χεἰμῶσῃ/ νους, οταν, συγχωνευμενος με τις αισθησεις γίνεται κυ­σθηαεωκ ιἶρςθείς σωἶ'ἶ[)[ἶ1ῖΠ/ἶ(Ξ)Ι::/ἐν νἔί κυὅεω/ή­ ρίαρχος, και γίνεται η σωτηρία των Πλοίων και στις τρι­και' εν ευδιαις ια»/ι/ΟΠ! ως αρ,

κυιιίες και στις καλοκαιρίες; Δεν συμθαίνει ταχα αυτοιτης αμα και νιἶιπαι τας|αιΟΘίἶῖεΞἶὺΤὸΠς καί Τό 5 εΠειδη μεσα στο Πλοίο ο Πλοίαρχος κι οι ναυτες μαζί,νῷ σϋΥκερΟσΟμε\/Ο! σῳζοωσενὼνοντας τις αισθήσεις τους με τον κυθερνητη νου,Περί Τήν νεων?σωζουν συγχρονως και τον εαυτο τους και το Πλοίο;Κ/\Ε|ΝίΑΣΣ Τί μήνἔ

, ­ Κ/ιΕ|Ν|ΑΣ.· Φυσικα., , , ­ ­ · ' τοιαυταΑΘΗΝΑίΟΣ: Ουδεν δη Πολλων δει των Περι τα­ι ­_ ΑΘΗΝΑΙΟ2: Περιττο εΠομενως να φερουμε Πολλα Παρα­ΠαρσὀεΙγμάΤω,ν­ ἀλλ, Ψωί Πεμ σΤρἶι2ΟΠξοἶασἴ‹α/ι·ῖο]ν ιΟ δείγματα γι” αυτα τα ζητηματα αλλα ας σκεφθουμε μο­σωμεν ή σωβαἶων Ϊ"/Ο­ Θεμελ/Οι ΙΟΠΪΤ, έτὕτης

ναχα σε Ποιο σκοΠο, για τα στρατεύματα, αΠοΘλεΠονταςκαί ιατρικη ιιξιηρεσίο Γἴασα σφχαζο ι ΎΟ Πολε­ 962ε οι στρατηγοί, σε Ποιο σκοπο, για το σωμα, αΠο8λεΠονταςρίας ὐρθῶς­ Ἄργ Οωχ η ν”‹ην_κΟ".κρ(ἶ ς ώ Οτι η ιατρικη υΠηρεσία, θα μΠορουσαν να εκτιληρωσουν σω­μίων' ἡ δἑ,[αΤρῶν Τε κα! ωΠηρεΤων ωγἰεἰσς σ μ στα την αιτοστολἠ τους σαν σωτήρες. ΜήΠως οι μενΠιῖιρυσκεϋηνἶστρατηγοί δεν εχουν στοχο τους να νικησουν και να

κΛΕίΝ|ΑΣ3 Πῶς Υάιο Ούι' _ „ κατατροΠώσουν τους εχθρους, οι δε γιατροί και οι Βοη­ΑΘι­ίΝΑίΟΣ3 γίυφὁς δἠ_ΤΟ ῖἴερἔ σωμα 021/ἔοωἔἑ (ῖηΠ56Ξν 5 θοί τους να αΠοδὼσουν υγεία στο σωμα;ΟΠΠΟΙ­ίδν Οι/ιειαν¦ νυν, τι ιίίκηλ/"σΤρ Πηγνουν Περί ΚΛΞΙΝΙΑΣ: Αυτο είναι αναμΦισΒἡΤηΤΟ­αλλων ασα δή διτιλΘΟι­ιὲνι εθθ ®"ως αν λομινλιοε· Πως, λοιιιον, ο γιατρος τιοιι, σχετικα με τοΤι Τοί­πωἕ έν έχων ΦΟ"/οπο'

σωμα, αγνοεί αυτο Που τωρα είΠαμε υγεία, Πως ο στρα­Κ/\Ε|Ν|^ἶῖ Οί Πωςἶ_, . ι ­ τηγος Που δεν ξερει τι θα Πει νίκη, η κατιοιος αΠο τουςΑΘΗΝΝΟΣ: Π δέ δή Περ! Γφλἰν; ἶι Πς Τ¶νιΞ;ῖῖιῖ[ΟἐρΟα ιο αλλους Που δεν έχει ιδεα Υια οσα αναΦὲΟαμε, θα μιτο­

ολἑτιειν δέΐἶ Τόν ΠΟλπ"‹Ο/ Φαἔχ/ΟΙΤΟ αγ ΪΟΙΤΟ ροασαν να αΠοδείξουν οτι εχουν μυαλο σχετικα μί αυτααρχων μέν Πρῶτον δικαίως αν Προσαγορευ ι ζηῖἠμοῖσ;

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Αλήθεια, Πως θα μΠορουσαν να αΠοδείξουν τε­τοιο Πραγμα;ΑΘ|­|ΝΑ|ΟΣ: Τι να Ποαμε, λοιΠον, για την Πολη; ΕκείνοςΠου φαίνεται να αγνοεί το σκοΠο στον οΠοίο αΠο8λεΠει

ο Πολιτικος, θα μΠορουσε να ονομασθεί Πρωτα­Πρωτα,δίκαια, αρχηγος, κι εΠειτα θα είχε την ικανοτητα να

ιι,

Θ?ιθ?Ο

μ . Ι · σω ει ενο προγμο που δεν γνωρίζει κοθολου ποιο είνοιεἴπχ οῳζειν ον δυνοτος ειη τουτο ου τον οκοπον Β Γἶροορισμός

Οτο πσράτισν μηδ είδε" κλιειλιιλε; πως εοι μποροιιοε;ΚΛΕΙΝΙΑΣ: Κοί πῶς; Με γὲλλει ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Τὡρο, λοιπον, κοθως φοίνετοι, ον θελουμε νοΑΘΗΝΑΙΟΣ: Δεἴ δή κα' Τα κυν' ως εοἰαεἴ' ε., ρ,/Ά εἴ,/Οί 5 φερουμε σε περος τη θεμελίωση της χωρος μος, πρεπειΤἑλΟ§` ὁ κσΐοἰκἰσμὁς ,ἩἹΡ χωζοσς ηΗ!ν ΞΪΞΟ7 ὁ λἑ_ νο εδρεύει μεσο σ” ουτἡν κοτι που νο γνωρίζει πρωτο­τι Τό Υίγνῶσκογ ἦν ἶιπῳ Πρωἶω/ μἶνῃκό ών ἡμῖν πρώτο τι είνοι ουτο που ονομοζουμε σκοπο. Νο γνωρίζειΥομενι Τόν σκοτἴονι Οσῃς Πἶπε Ο Π? Ι ς Π/ τΟὐ_ ποιος είνοι ο πολιτικος μος στοχος, οποιος κι ον είνοι,ΤΝΥΧΦ/είι έτἴεπσ ὁῃ"/Ο­ Τ°ΟἶΠΟ\ἴ δε! μεωἶχἕεἰ Τῶν νο ξερει με ποιον τροπο πρεπει νο μετοσχει σο ουτον,του κοί τίς Οὐῃίῦ καλΐας Π Ι­ίί7ΘσΖῦμΠη)\5 δγιἐσῖω ,Ο κοι ποιο νομο πρωτο η ποιον ονθρωπο πρεπει νο συμ­νομων ομτων Πρωἠνι ΒΠΘΪΟ αν ρ,ὀ ,ν θουμσσων Ο θουλευθεί, σωστο η οχι. Κοι δεν πρεπει νο μος ποροξε­ΤΟΟ ΤΟΙΟΟΤΟΗ κενη, ῃς Πολἴςί (ἶω Ξ ΦΠ Οστωχόγ/ νεώει κοθολου ον μιο πολη περιμενει οπο μιο τετοιοἄι/Οϋς Οὐσἶ' κίἶπἶνοἰσθηφς εἰ Τ ρ θοἠθειο, οΦοο δεν εΧει οιζιτε νου οοτε οισθἠσειθι ορο

εκ[\ο|ἰτἑοτεΑΞΣΘεηκἶ\Ξἶ/Ζ: Των Πρ ” δε κοθε φορο κοι σε κοθε περίπτωση χωρίς προγρομμο­Κ/\ἔί ί ' , . _ ­ λ τισμο, ολλο στην τιζιχη.ΑΘΗΝΝΟΣ: Νυν ούν ἡμῖν εν τινι ποτε των τηςιῖετἔοἕεευοἔ5 Κ/ίΕ|Ν|ΑΣ: Μιλος πολο σωστο.

Δ

μερών ή ὲΓΠΤῖ]δεωμάΤίυν εσῃν "«1νἶ)\ΏΟκα ἔχομεν ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Τὡρο, λοιπον, σε ποιο μερος, σε ποιον υπηρε­Ομέλ/Ον ὁῃοω/ Τοἰουτθν φυλωσηρ Ι σίο της πολης μος υπορχει, ετοιμο κοι ικονοποιητικο,Φράζε"/;_ Υ · ώ γε· εί δί οὐν το­ ενο τετοιο οργονο που νο μος προφυλοσσει; Μποροώμεκλειμιλε ομ οητοι ω ξειίει σο? ἶ ΟΤΟ εἰς Τόν γο νο το ιιοιιμε;ποζειν δεί] δοκεί μοί Τε"/ἶ" Ρ λολ/Έ (ἶν σἶνἰἑνω κλειλιιλε­ Φονεοο, οχι εοεοιο, Φιλε μομ. Αλλο, ον ιιοοκοι­Θὐλ^ΟΥΟν έν εἴΠε9,νΗἴ\ὅΖ νωΞ0ῖ€\εΙῖἕΟ καί δεί δή ιι τοι νο κοτοφογουμε σε υποθεσεις, ο λογος σου ουτοςΑΘΗΝΑΙΟΣ: κολλιοθ υπε ο εςπ' λόζ/ος

υποινίσσετοι το συμθουλιο που πρεπει νο συνεδριοζειΤουπ"/· ὡς Ο νυν ΠΟρε.5Πη,ἶ‹ως ημ, τη νοχτο γιο το οποίο μος μίλησες τωρο δο.οοσον ορετιίν ἔχείλζ ης ®ρ)ἴΞ:\,Τ­Ζ "ἔν ΘΜΠΟ,/Το Αοπινλιοε; υ μιιοεεοη οομ οινοιιεεοιιοειη. κλεινιοι, κιοιιι­ιοΠρός Πθολο στοχοζομενοιὲἴἑτν Θἑλ:5 το ουμοοολιο, επομενως, οπως το επεσημονε η τωρινηΠρός ΤΟΜΤΟ ΟΡ' Το Πω/Ταΐν

μος συζητηση, πρεπει νο κοτεχει το συνολο της ορετης.κ^Ε|Ν|ΑΣ ΠΟ\ίΤΟΠΟἶσΙ μεν (ἶω 'Θ ὁῃ θΟωμΠσΤόν Οὐ­ Λοιπον, το ουσιοστικο γνωρισμο της συνολικης ουτηςΑΘΗΝΜΟΣ: Νυν δη μοοηυθμη Ο Πρόςορετης είνοι νο μην οφηνει το θλεμμο της νο περιπλο­δὲν Παονσσθσἰ Τα Τοἶν ΠΟ Ζοἐεσιωΰ Τη Πόλεγ νιετοι κοι νο στοχοζετοι πολλο, ολλο νο το κροτο προ­ἄλλο αλλη #8/ΨΠΞΙ, Τωνλάαμοὐδέν θαωμσὁῖ­ὁν το το σηλωμενο ποντοτε σο ενο σημείο στο οποίο πρεπει τρο­

εκοΟΤΠ­ κἶῃ ῖα μεν* ΠΟ _Ο δ [ων ὁΠως ἄρξοωσί πον τινο νο κοτευθονοντοι ολο της το θελη.ΤΟΪΟ μὲν τον Ορον 8"/ΟΙ Των [κα ΚΛΕΙΝΙΑΣ: ίἔίμοι οπολυτο σύμΦωνοΩ.ΑΘΗΝΑ|ΟΣ· Ετσι, θο κοτολοθουμε τωρο οτι δεν είνοι κο­θολου ποροξενο νο πλονωντοι οι θεσμοί των πολεων,εφοσον οι νομοθεσίες της κοθεμιος οποθλεπουν σε διο­φορετικοος σκοποοςι Κοθολου ποροξενο οκομη περισ­σοτερο οτι συνολικο η δικοιοσμνη, συνίστοτοι γιο ολ­

Θ? Θ?2

„ θελτίους εἴτε χείροως Θ λομς στο νο κμθερνὴσομν μερικοί την ιτολη, οσχετο ονΤΝ/ες εν ΤΠ Πολείι επ Ρω/Υ , οσων σμμοοίνει νο είνοι οι κολμτεροι ἡ οι χειροτεροι, νιοΤίϋ/Χάνοωσίν ὁχ/Τεςι τας ὅ® ἶπως ὴλοἶπηίἶ δν Ξ ολλομς στο νο ιτλομτίσομν, εστω κι ον οκομη χοσοωνεἴϊ ούν δουλοί Τ"/ων ὀΪ/τες επε/‹Ο μηἶ των Ινἴἶ την ελεμθερίο τομς. Άλλοι, οντιθετως, θεωρομν οικοιο_Προθωμίο Πρός Τόν ἐλευθεἦον δη Θαἶν ωρμημἐλἔ­ 5 σονη την ιτροθμμίο τομς νο ζήσουν ελεοθερη ζωή κοιΟἱ δέ καί σω/ὅωο νομοθετοιἱη/ΤΟ!! Προςν ΟμΦω„ Ον­ ολλοι νομοθετωντος οτιοολετιομν κοι στο ομο, νο είνοιΠω/Τες· ὲλεὐθεροί Τε όἴἴωσἶ Ολλωνίΐε Πἶλεων εσ Ο δηλοδἠ οι ίδιοι ελεμΘεΩοι κοι συνΧΩονωΩ κωΟίοΟΧοι ολ­Τῦιί ὅεσΠόΤσ[· Οί δέ σοφωἶζῃω' ως (ἶΙΟΥΠ1ἕ|77ο)ὐΪ λων ιτολεων. 'Αλλοι τελος, οι σοφὼτεροι, οτιως νομίζουνΤωπά Τε καί Τά ΤΟΙΟΠΤΟ σωμἶτονπἶἶ εἰς εν εοζείν τον εομτο τουςν ολο ομτο κοι το ιτορομοιο τουΩ ειτιοιὼ­Οὐδὲν ὁΙαΦερόνΤωςδΤἶΖ:Ξ:Ξζ/Ον εχω/Τες Φρ ιΟ κομν, ολλο οχι ενο κοι μονοοικο. νιοτί δεν είνοι ικονοίείς ο τολλί οοτοϊς 8! ­ς τ , ν¬ θώς ον 9838 νο δηλωσουν οτι τιροτιμοον ενον εξοιρετικο σκοτιο στονκλειινιλε οιικομν το ν ηιιετερθνι ω ξελ/ε= Ορ

Ι εγάρ ἐν ἐςὺσμεν δεἶν ἀεί οιτοιο ιτρειτει νο κοτεμθονοντοι ολες τοος οι ολλες ιτρο­εϊη ιτο οι τι

7 ξεις­­ τ · · Ι _ ' ΰλἑιτοντ” εινοι, τομτο δττονθς ημιν το ᾶευἔωἕἔιἐοἐἔνΚΛΕ|Ν|ΑΣ: Ειτομενως, φιλε μομ, δεν οριστηκε σωστο τιροορετην ιτομ σο

5 ιτολλομ ο δικος μος σκοιτος; Είιτομε, τιρονμοτι, οτι ολοιΑΘΗΝ/ΜΟΣ: Ναί·οι νομοι ειτρειτε οοιοκοιτο νο εχουν ενο στοχο κοι σωμ­

Ι Ι ί κ ε “Θ 'ν ιτομ. ί

ι

ΚΛΕΗΉΑΣ· Την δε γἶ: αρἶῃιν Τεῇορα 8 εμε φωνἠσομε οτι ιτολο σωστο ο στοχος ομτος ονομοζετοιΑΘΗΝΑΙΟΣ: Πονμ μεν ουν.δ .Κ/ΧΕ|Ν|ΑΣ: Νουν ὀε γε ιτοντων τοοτων ηνεμονο, προς ικοιοσμνη

„ , Οί Τοὐἶων Τά τρίο δεί ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Μολιστο.ὸν δη τα Τε Ο^^Ο Πω/Το Κ το κ/ιειινιλε· ινιο νομίζω πως ειτιομε οτι τι οιοεττι οιτοτελειιοιιΘλεπειν.· Ι ·Ηινλιοε κυι/ιιοτί ετιεικολοωεεις ώ κλεινω και το ΟΠΟ Τεσσερο μερη­Αο

± Ο Ι ί| Ι Ι ΑΘΗΝΑΙΟΣ Βεθοιοτοτο.λοίῃά δή σω/Οκολοώἔεβ Νοω/ ΥΟΡ ὀη.ἴω6ερνΖἶ”‹ῖἕ ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Κοι ορχηγο, ολων ομτὼν, ορίσομε τον νουν,μέν καί ἰστακόν κοἰ σΤρΟΤΓΖγ"‹Ο|ν ε!:Ο|ῖ:ἔν ὲηἑ»/_ Ό στον οιτοίο ιτρετιει νο στρεφοον το Θλὲμμο τοιις ολο τοἐν ὲκεῇίο Οἰῇὁἶἴ 8λἶ:ΠεΙΥ7 Τον, ΪΞΘΖΪ­ῖεἰῖονθρωοον οιλλο ιτρονμοτο, κοι ιοιοίτερο ομτο το τρίο μερη.χω/Τες ενἶαυθ εἶμεν νω/εν ΨΠΤΩ Θαμ Ζσιε σο δε ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Με τιοροκολομθείς Θομμοσιο, Κλεινίο. Νο μεεΠονΘιΟωΤωνΤε_ς ε"ἶΟ[μεΥ ἔν _«| μὁ ό δή τιοροκολομθείς λοιιτον, κοι στο μιτολοιιτο. Είτιομε ττροίιοὁή ποι σκοιτεις; Τί ΙΠΟΤ ἶκἶἔχ/Ο ΘΟΤΪ Τ1 δλ ών 5 νουμενως, μιλὼντος γιο τον κοιτετονιο, το γιοτρο, κοισωρῶς ὁ μέν ἰαΤρ”‹Ο„ς νἶυς εδω Φραἔεωΐ' σω ὸνων το στροτηγο, ιτοιος θο είνοι ο στοχος στον οτιοίο θοδή ὀἰοφἑρων' ως Φαέης Ϊ", Πω/των Των εΗ<ἴἔ\ε”/ίοι οτιοθλειτει ο νομς τομς. Κοι τὼρο ιτοω Βρισκομοστε στοΟὐχ ἐξείς εἰΠεΪνι”) η συ γε° Μεγωλε Κω Ἱ σημείο νο ελεγξομμε τον ιτολιτικο, ος τον ρωτήσουμε

σο νο είνοι ονθρωττος κοι ος τομ ττοὡμε: «Ω Θομμοστεφίλε, ιτοιο είνοι το επίκεντρο τομ σκοττού σομ; Ποιοορονε μιτορεί νο είνοι εκείνο το μονοοικο οντικείμενο,τιομ γνωρίζει ο ιοτρικος νομς κοι μιτορεί νο το ορίσεικοθοροι, κοι γιο το οιτοίο εσο ιτομ Θεωρείς τον εομτοσου, οπως ισχμρίζεσοι, σοφοτερο οπο ολομς, δεν εχειςνο ιτεις τίιτοτε; Εσείς τομλοχιστον, Μενιλλε κοι Κλεινίο,

ΘΒί

3

974975

ἐχετον διαρθρουντες υπερ αυτου φραζειν Προς μτιορείτε, σαν υτιεραστιιστες του, νο μουτιείτεκαθαροεμε τίιτοτε φατε είναι τουτο, καθοτιερ υπερ αλλων Τι νομιζετε Πιες ειναι αυτο, οιτως ακριθως εγω συἶςναἐγώ Πρός ὑμᾶς σωχνῶν αωρἰζὁμην; Ο σας εχω εξηγησει ττολλα τιραγματα μτιαινοντας στη θεση

κλεπωλε± ουεαμῶς,ά›εενε · Ολλωνίλοιιλιλιοε τι 6· ότι εετ ιιροευμεισεει τε συνιεετν κ^ίἕίίνίΑΣ Με κανενα τιοοιτο: Φιλε μου­|Οὐἶό κοί ἐν Οἴς; ΑΘΗΑΙΑΙΟΣ: ίἹοιο'ειναι, εν τιαση τιεριτττωσει, αυτο το αντι­ΚΛΕΗΜΑΣ Οἶον ἐν ῃνσὶ λἑγως; 5 κειμενο ιτου ειμαστε ιτροθυμοι να το μαθουμε 'συγχρο­ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Οἴον οτε τετταρα εφήσαμεν αρετής είδη νως και μονο ΤΟΝ ΚΟ! μέσα στην Πολλαιτλοτητα του;

γεγογ/ένω, δῆλον ὡς ἐν ἐκαστον αναγκη φαναι. Κ/ιΕίΝίΑΣ: Ποιον ιτολλατιλοτητα εννοεις;Τεῇἀρων όντων­ ΑΘ|·ίΑίΑ|ΟΣ:| Παραδείγματος γαριν, οταν' ειτιομε οτι υτιορ­ΚΛΗΝΙΑΣ Τί μήν; χουν τρια ειδη αρετης, ειναι οανερο­ οτι λογαριοσαμεΑΘΗΝΑΙΟΣ: Καί μήν ἐν γε αιταντα ταυτα ιτροσαγο­ ιΟ αναγκαστικα σον ενα το καθενα ατι αυτα, ενω ειναι

ρευομεν. Άνδρείαν γαρ φαμεν αρετήν είναι, καί τεσσερα­τήν φρονήσιν αρετήν, καί τα δυο τδλλα, ὡς οντως κ^ἔίΝίΑΣ: Βεθαια.ὀ`/Τα Οὐ Πολλά ἀλλ. ἐν ΤΟΟΤΟ μὁνονα ἀρεπηνγ (ι ΑΘΗΑΙΑΙΟΣ· Ομως σ ολα αυταδινουμε ενα μοναχα ονομα.

ΚΑΕιΝιΑΣ: Γίανυ μεν ουν. Δηλαδη λεμε τιως η ανδρεια ειναι αρετη„ η ορονησηΑΘΗΝΑ|ΟΣ: Ἡι μεν τοίνυν διαφερετον αυτοίν τουτω αρετη και αρετεςτα δυο αλλα, γιατι ιτρογματικα οτι δεν

ιε›ευο καιευ°ονομαΠ;εκαεετηνκαιτεκλο,ουεεν ε×νσιΠολλσιαλλο ενο κσιτο αυτο Ποσνυσ.η σοετηχολῇῖὁν εῃιεἶν. ῇ ὁέ ἐν ἀμφοἶν ὲΠω\/Ομάσομενγ 5 Κ/ιΕίΝ|ΑΣ: Αιτολυτως.ἀρετήν] καί τοίς ἄλλοις, ουκ ευιτετες έτι. ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Σε τι' διαψερουν αυτα τα δυο και τιηραν δυοΚ/\Ε|Ν|ΑΣ: Πῶς λέγεἰς; ονοματα, καθως και τα αλλα επομενα δυο, δεν ειναι

λε»ιΝλκαε± οοεενγχαλεήον 6 λέγω εηλὡοοι Δκανερ δυσκολο νο το πούμε ίίὡο Ομως καιστο δυο αυτό καιμώμεθο γάρ ἀλλήλοἰς Τήνὲρώῃισἰν κοίὀωὁκργσγνγ στο αλλα δώσαμε το κοινο ονομα αρετή, αυτο δεν είναιΚΑΕΝΝΝΑΣ: Πῶς αυ Φροζεις; ιθ καθὀλοω εύκολο"ΑΘΗΝΑΙΟΣ: 'Ερώτήσον με τί τιοτε ἐν ιτροσαγορευον­ ε κ^Ε||ν|^Σ Τί εννοἦίς ΡΓΙΟΗΤΟ ΠΟΠ λεἔἱ

τες ἀρετήν αμφότερα, δυο ιταλιν αυτα Προσειτιο­ ΑΘΗΜΔΠΟΣ­” Δεν εινανδωσκολο νο εεηνησίνλοωτο ΠΟΠ εν”μεγ/7 Τὸ μέν άι/ὁρειην, Το δε φρονήσιν. 'Ερω γαρ νο‹ι›. Αν μοιροσθουμε δηλαδη αναμετοξυ μας και τηνσοι τήν αίτίαν, οτι το μεν εστιν ιτερί φοθον, ου ερωῖηση Κω ἶην σΠσνΤηση­καί τα Θηρία μετεχει, της ονδρείας, καί τα γε τών 5 κ^Ε”ν|^Σ­” κονῃολἱῇ Τι εννί)εί§ Η Οι­'ΪΟ Πίἶν λεςδιταίδων ήθη τῶν ιτονυ νεων· ανευ γαρ λογου καί ΑΘΗΝ/"ΩΣ­” ῆωπισε με Πως βεωροϋμε ενο Πίἶανμο ΤηνΦύσα γίγι/ει­Οι ανδρεία ψυχή, ανευ δε αυ λογου αρετη, κι ειτειτο ιτολι Θεωρησαμε τα δυο αυτα σαν δυο,

το ενα ανδρεία και το αλλο φρονηση. Εγώ θα σου τιωτην αιτία: Η μια, η ανδρεία, εχει αντικείμενο της τοΦοοο, τιου τον αισθονοντοι και τα θηρία και τα ιτολυμικρο ιταιδια αιτο κλίση σί αυτον. Γιατί η ψυχη είναιθαρραλεα αττο τη φυση της, χωρίς να ετιεμοαίνει η λο­γικη. Αλλο, ατιο το αλλο μερος, χωρίς την τιαρεμοασητης λογικής δεν υιτηρξε τιοτε, ουτε υτιορχει, ουτε θα

Θ??Θ?θ

καί νονν ἐχουσσ Οαϊ ὲνένετα υπορξει στο' μέλλον ποτέ ψυχη προικισμένην με φρονησηΟνδ, αὐθίς νενήσεπιν ὡς κοι νοημοσυνη, νιοτι εινοι διοφορετικη οπ ουτο._ , ιο ΚΛΕ|Ν|ΑΣ: Λες την οληθειο.Κ/\ἕῶ|ῖ\ςΣ:εἶΖ[/ῖ:ἔ¦| λἑνενς­ ΑΘΙ­ιλ|Α|ΟΣ: Γιο ποιο οιτἰο, λοιπον, ουτο το προγμοτο διο­

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ἡι μεν τοινυν έστον διοφορω κοι διαοι 9646 φερουν κοι εινοι δυοασου το εξηνησο πριν 'λιγο μεντη, Υ ὲ ΟΠ ἀῃεί/\ηΦας Τῷ λόγῳ· ῇ δέ ἐν κοι λογικη. Πως ομως, οπο το ολλο μερος, ουτο εινοι ενοσο, Πἶιρ .μ . , νδ ἐ Οί Δἰανοοα δέ ὡς ὲρῶν κοι το ουτο προγμο, πρέπει νο μου το εξηγησεις εσοΤΟΗΤΡΆ σωιΠΟ^Η/ΟΪΙΟ Οῖι/μέσα και .ἐμὲ δε οξίοϋι σον οντοποδοση. Κοι έχε υπ' οψη σου οτι πρέπει νοκω_ ΟΠΠ Τεῇαρξἶ Οἴπι Γῖάλνν ὀ;.[η Τἑηαραα και δή 5 μου πεις κοι πώς, ενώ είναι τέσσερα, εινοι ένο. κοι090 δῖἔξῖἐἶαῖἶ) (ἐἶαῖιῖὁμεν τον ειδοτο ἱκονῶς περί οφου οποδειξεις οτι ει­νοι ένο, νο οξιωσεις οπο μένο νοἶὺἶκτἴῖωῖοὐν οἶς ἐστιν μέν ονομο, ἐστιν δέ οὐ κοι σἶῦϋ Πω Πως είναι Πάλι ἶέσσερσ­ 'Μετά 9” ΘΟΤΦ θθι εξε­λανοςν πότερον μονον επίστοσθοι τοὐνομο χρεών, τοσουμε ον, νιο νο ννωρισει κονεις τελειως οποιοδηποτεΤὸν δέ Λονον ογνοεϊν, ή τον νε ὁντο τι κοι' περί προνμο πουνεχει κοι ονομο κοι ορισμο, ορκει νο ννωνριζειτῶν διοφεροντων μενἑθει τε κοι” κολλει ποντο το ιο μΘνε1ΧΟ ­#0 Ολ/9!­ΙΟ κω νο ΟΥνΟε[|ΤΟν Ορισμοι ηνμηπωςΤοιηιιιτο οννοεϊν οἰσχρον. Ό εκεινος που εινοι κοτι κοι το προγμοτο που πρεπει νοΚΛΕΙΝΜΣ Ἐοἰκεν νουν' μοθει υπερεχουν ως προς μεγεθος κοι το κολλος,

ιΟΣ; Μειζον δη τι νομοθετῃ τε κοι' νομοφυλο­ εινοι ντροπη νο το' οννοει ολ ουτο;ΑΘΗΝΑ , ὁ ά εῖ­ Πῶ/Των δἰαφέρειν αιιε­Ται και νικη­ Κ/ιΕ|Ν|ΑΣ: Αυτο τουλοχιστο φοινετοι πιθονο.Ζἑρκἕιτἕὐπῖν Ζὐῖὡν ανω Περί 5 ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Γιο το νομοθέτη, λοιπονακοι γιο το νσμοφοἶλἑνομενν ἀνδρεία σωφροσανην δικαιααανῃ] λοκο, που' Θεωρειτοι ονωτερος οτι ολους στην ορετηκοι εχει πορει Θροοειο γιο ολο ουτο, υπορχει σπουδοιο­καί Πῶς; τερο προγμο οπ ουτο που λεμε τωρο δηλοδη οπο τηνΤοὐπυν δή Πἑρ! Τούς ὲξηνηπης] Ταας δι­ ονδρειο, τη σωτρροσυνη, τη δικοιονσυνη κοι τη φρονηση;Τούς νομοθἑωςν Τῶν αλλων Ταας Φιι­ ιο ΚΛΙΞΝΙΑΣ: Πως εινοι δυνοτο νο υπορξειὶΤῷ ὅεομἑνῳ ννὡνσί Τε καί ειαἑναιν ἢ Τῷ ΑΘΗΝΑιΟΣ: Δε θο πρεπεινλοιπον, νι ουτες οι ερμηνευτες,κολάζεσθωπ καί ἑΠΙΠληξω ὰμαρΤανανῃ7 ι; οι δοσκολοι, οι νομοοετες, κι οι ερυλοκες των ολλων,

ποτερον οὐ διδοσκοντο ῆν δονομιν έχει κοκίο τε οτον κοποιος εχει ονονκη νο τις μοθει Ικοι νο τις γνωῖἀρ8Τἠ κο". Πάντως δηλουι/Τα διαφέρειν Τῶν αλ­ ριςει, ηι οτον κονει σφολμο νο τιμωρηθει κοιννο υποστειλων ἀλλ, ή Πονπήν Πνα ἐλθόῃα εις Τήν Πα/ιιν η επιπληξη... δεν θο πρεπει ορογε οι ποροπονω νο τονΠωἑενΤἠν νέων Φάσκω/Τ¬ ειναι αελαω φαίνεσθαι 5 διδοξουν ποιο δονομη έχει η ορετη κοι η κοκιο 'κοι μεΤαι] πᾶσαν ορετήν νενικηκοτος; εἴτο εν τῇ τοιουτῃ κοθε τροπο νο φοινετοι οτινυπερεχει ουτος οπο τουςΠόλα ὀΠΟν μή λὁνῳ ἐρνῳ Τε ἰκαναι· Φύλακες­ ειενι ολλους ως προς την ερμηνειο τους, θο περιμενουμεἀρεως Πἑρι νιννώακανιες ικονως, Θουμοστον τι νο ερθει στην ποληκονενος ποιητης ουτοκολουμενος

εκποιδευτης των νεων που νο κ­ουχιετοι οτι εινοι ονω­τερος οπλ ουτον που έχει κερδισει τις ονωτοτες διοκρι­σεις σ” ολο το είδη της ορετης; Κι επειτο, σε μιο τέτοιο

ὁ πολη που δεν υπορχουν φολοκες ικονοί νο επιολέπουνοποτελεσμοτικο με λονιο κοι με έργο κοι νο έχουν ορ­

97978

, , , . ,­ ι ~ _ κετε γνωσει για την αρετή, θα μας φαινοταν παραξενο/ἶα(ἔΤηΥ την Ιἶοηἑὲ/να\ΐωυ:\ῖ[Ζῖ\Οε\Ζ)ῖ`¦σαν Ποσχεἰν Ο Πολ (ι οτι αἶυῖἠ Π πἶϋλιι, αΦου μενει 0ιΦυλακΤη, να παθει οσαουο ι . , , . ,

ΚΛΕἶ1ιἐι|ΖἕΡχΟυδεν γε ὡς εἰκος. παθαίνουν πολλες απο τις σημερινες πολεις;ΑΘΗΝΑ|Οὲ ούν ἐλέγομεν νυν Ποππἑον ἡμἴν ἡ Κ/ίΕ|Ν|ΑΣ· Δε θα μας παραξενευε, καθως φαίνεται, κατι: ι ; ι­ .­ . · ελεγχο ακριθεοτερους των πολλων Τεῖοίο­Ζἔςἐ άτϊξἶςἔἐγω κἕιλόγω καταοκευαατεον; ἡ τίνα 5 ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Και λοιπον; Πρεπει να καμουμε αυτο που λεμε

Ρ Ο€Τ­ Τῶν ἐ|¿γΦρὁι/ων χεφαλῆ τε καίαἰοθήσεοιν ή κατι αλλο; Οφείλουμε να προετοιμασουμε φυλακεςτροπ θ,ῃ Π/ἡ Πὁλγς ὡς τοιαυτην τινα φυλα­ που με τα εργα και με τα λογια θα επιδείξουν μιαν( σε ι“ ι | . Ι . Ι

Ξμχοιῖεβημἑνηἔναυιῆ' αρετή πιο τελεια απο την αρετη του πλήθους; Η με

ΚΛΕΉΝΙΑΣ· Πω ουν δή καί]τι'να τροπον, ώ ξενε, απει­ ποιον αλλο τροπο θα καμουμε την πολη μας να μοιαζει' αἶῇὁ Τωοώτω Τ"/ί λέγομεν. το με το κεφαλι και τις αισθήσεις των φρονιμων ανθρωπων,ντε , ι

, . . , , . .­ΑΘι|ἶ|ί:\|ζ|ΞὶΟΣθ Πόλεως Οϋσης Θ αφου θα υπαρχουν μεσα σ αυτην φυλακες σαν αυτους

_ ' , των δε φυλακων τους μεν νεους οίον ΠΟΠ εῇομἦἱἔῖυἄἱἐἔοΐαρυφη απειλεγμενους τους ευφυεστα­ Κ/ίΕ|Ν|ΑΣ: Πως, λοιπον, και με ποιο τροπο, φιλε μου, πρε­ὸξύΤηΤΟς° ἐν Πόση Τη ψωχη ἐχο,/ως, Περγι πει να εννοουμε την παρομοίωσή της με καποιο πραγμα;Οι ,ν Πόλἰν όραγ φραυρουντας δε πα­ 5 Αθ!­|ΝΑ|ΟΣ,· Είναι φανερο πως η ίδια η πολη είναι ο κορμος.Ο ίἐνδ,

' τας αισθήσεις Τστς μνήμως Τοτς Στην φηλοτερη κορυφή του θα τοποθετηθουν οι νεοιονα ι , . . ,ρο Ι θυτε οι δε εξαγγελους γίγνεσθαι παντων φυλακες, διαλεγμενοι για τα ανωτερο φυσικα τους προ­Πίἶεσ ιρ Πἔλἰν Τούς δὲ νῶ ἀτιηκααμενους τῶ σοντα, για την οξυτητα ολων των ψυχικων τους δυνα­ατα , ι . ι , . , .Ϊἶϊόἐχλἔ και' αξια λογου διαφεροντως φρονεϊν, τους 9658 μεων. Απο κει ψηλα θα αγκαλιαζουν με το Βλεμμα τουςε οντος θουλευεαθαι καί υπηρεταις χρωμενους ολοκληρη την πολη γυρω­τριγυρω, και καθως την φρου­γεξά συμὲουλίσς ΤΟΚ, νέας οὕτω δή κο"/ῇ σῷζεγν ρουν ετσι, θα μεταφερουν στη μνήμη ο,τι εχουν αντιλη­ἔι όντως Τήν Πὁλἰν όλην' ΠὁΤ8ρΟν ΟὐΤω φθεί με τις αισθήσεις τους, και θα πληροφορουν τους

λἔ Ομεν ἠ Πως. ἄλλως ὅετγ καταακευαζεσθαι; μῶν 5 γεροντοτερους, το καθε τι που συμθαίνει μεσα στηνΥ Πέ”/Τοκεκτημενην καίμἡ ὀγηκργὅωμὲγ/ως πολη. Και οι γεροντοτεροι, που τους παρομοιαζουμε μεἶμωο· ς„ Τραἑἑντας Τε καί ΠεΠωὀεωμὲνΟως­ το νου για την υπεροχή της σκεψης τους σε πολλα καιεστιν ους

ι

στο

Κ/\Ε|Ν|ΑΣ .Αλ/\, ώ Θαωμάσίε ἀδὼ/ΠΤΟΜ αξιολογα ζητήματα, θα παίρνουν αποφασεις, και με τη'ΟΣ .| ,Ον ἄ ὲῃί Τ”/Ο ἀκργΰεστἑραν παι­ Ώ Βοήθεια των νεων που τους θοηθουν στο συμθουλιο,ΑΘ|δ|Σ':ν τής ἔῖιπροσἔεν, ι; θα εξασφαλίζουν απο κοινου, οι μεν με τους δε, με

αποτελεσματικο τροπο τη σωτηρία ολοκληρης της πο­λης. Ετσι, ή καπως αλλιώς θα αποφασίσουμε να οργα­νώσουμε την πολη. Θα διατηρήσει ολους τους πολίτεςτης ομοιας χωρίς να ξεχωρίζει αναμεσα τους εκείνουςπου θα εχουν ή δε θα εχουν λαθει μορφωση;

ΚΛΕΙΜΑΣ: Μα αυτο, αξιοθαυμαστε φίλε μου, είναι αδυνα­το.

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Πρεπει, λοιπον, να προσεγγίσουμε καποιαμορφή παιδείας πιο συγκεκριμενη απο την προηγουμε­νη.

980 θδι

Κ/\Ε|Ν|ΑΣ Ύσως' Κ/ιΕ|Ν|ΑΣ: Ίσως.λοι­ιι×ιλιοε± *Αρι οιτν ής ση ναν σχεεὁν εφηψαμεεα, ΑΘΗΝΑΌΣ Μήπως όμως αυτή Που εθίἔσμε τὡοσ δα. συμ­

τύγχανοι αν οασα ής χρείαν έχομεν αὐτή; Θαίνει να είναι εκείνη πού μας χρειαζεται;|·ίΑΕ|Ν|ΑΣ: Πανταπασι μεν ούν. Κ/\Ε|Ν|ΑΣ ΒεΘωὸΤσΤα·ΑΘΗΝΜΟΣ Οηκοην ὲλέγομεν τὸν γε πρας εκαστα ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Θα λεγαμε, λοιπον, ατι ενας τεχνίτης και ενας

ἄκρον δήμιούργόν τε καί φύλακα μή μονον δεῖν φύλακας για να είναι τελειος σε αλα, πρεπει οχι μοναχαπρος τα πολλα Θλεπειν δύναταν είναι, προς δε τα να είναι ικανος να αντιμετωπίζει τα πολλαπλα, αλλα ναἐν ὲπείγεσοαι γνῶναι! τε, καί γνοντα προς εκείνο ιΟ εχει και την ταση να φτανει ως τη γνώση τού ενας, κισω/Τάξσσθω Πά,/Τα σω/Ορω,/ΤΟ; αφού το γνωρίσει, να φροντίσει να τακτοποιήσει σύμ­Κ/\Ε|Ν|ΑΣ Ὁρθὡς­ φωνα μ` αύτο ολα τα αλλα;

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ἄρ) ούν ακριαεατερα σκεψις θεα τε αν ο Κ^ἔ||ν|ΑΣ' ΠΟΑΘ Οωσΐὐ­περί οτούούν οτῳούν γίγνοιτο ή το προς μίαν ίδεαν ΑΘ|·ίΝΑ|ΟΣ: Θα μπορούσε, αραγε, για οποιονδήποτε και γιαεκ τῶν πολλῶν καί ανομοίων δύνατον είναι θλε­ οοδἡοοῖοι νο οοοοξεί οκοί8οοΤοοη μοθοοοο οξοῖοοοωοΠε"/7.

ί και παρατηρἠσεως, απο το να ξερει να διακρίνει μέσακ/\Ε|Ν|ΑΣ: Ύσως­ 5 στα πολλα και ανομοια πραγματα μια κοινή εννοια;ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ούκ ίσως, αλλ' αντως, ώ δαιμανιε, ταύτης Κ^Ε”ν|^Σ­” Ίοωο­

ούκ ἐστιν σαφεστερα μεθοδος ανθρώπων ούδενί. ΑΘΗΝΜΟΣ' 'ΟΧΙ ίοωον Τεΐοοοὲοοΐε Φίλε μοοι ολλο μεΚΑΕ|Ν|ΑΣ: Σοί πιστεύων, ώ ξενε, σύγχωρῶ δή, καί ατιολύτη Βεθαιοτητα, δεν ύπαρχει πιο ξεκαθαρη μεθο­πωἶῃ Πορεωώμεθα λἑγονἶες­ δος απ” αύτἡν για κανενα ανθρωπο.ΑΘΗΝΑ|ΟΣ: Άναγκαστεον αρα, ὡς ἐοικεν, καί τούς ι0 ΚΑΕ|Ν|ΑΣ: Πιστεύοντας στο λογο σού, καλε μού φίλε, σύμ­

τής Θείας πολιτείας ἡμῖν φύλακας ακριαῶς ἰδεῖν Φωνὼ μοζί οοο­ Αο ΠοοΧωοἡοοομο οοι οοζἡοιοἡ μοοπρῶτον τί ποτε δια παντων τῶν τετταρων ταύτον μιοοἶο Τον Τοοοο­ 'Τωγχῶ/8,7 ὅ δή Φαμεν ἐν Τε ἀνὅρείη κΟ¿σωΦρΟσηνῃ ιι ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Τοτε, λοιπον, καθως φαίνεται, να ύποχρεω­καί δικαιοσύνῃ καί εν φρονήσει ἐν αν, αρετήν ενί οοϋμε κοί Τοοο Φολοκοο ἶηο θοϊκἠο μοο ΠολίΤεἰοΩ νοδικαίως αν ονοματι προσαγορεύεσθαι. Τούτο, ώ δοον οονκοκοίμονο Ποὼΐο­Ποὼἶο Τί κοινο μίιοοοί νοΦίλοι, ει μεν Θούλαμεθα, τα νύν οίανπερ σφόδρα ύπαρχει αραγε και στα τεσσερα αύτα·, πού λεμε οτι είναιπιεσαντες μή ανῶμεν, πρίν αν ίκανως είπωμεν τί 5 ΤΟ ἴδίο κο! οῖην ονοοοίο κοί οἶη οωΦοοοονη κοί οΤηποτ' ἐστιν είς ὁ Θλεπτεον, είτε ὡς ἐν είτε ως όλον δικαιοσύνη και στη φρανηση και πού αξίζει, κατα τηεἴτε αμφότερα εἴτε όπως ποτέ πεφύκεν· ή τούτού “ γνωμη μας, να το ονομαζούμε μ' ενα ονομα αρετή Αύτοδιαφύγοντος ἡμᾶς, οἰαμεθα ποτε ἡμῖν ίκανῶς ἐξειν 4 είναι, φίλοι μού, το αντικείμενο πού πρεπει στο εξής,Τά Πρός ἀρετήν, περι' ής ούτ' εἰ πολλα εστί ούτ, αν θελούμε, μια και τωρα το εχούμε σφίξει ύπερθολικα,

να μη το χαλαρωσούμε, πριν ορίσούμε ικανοποιητικα τιξ πραγμα είναι ακριαως εκείνο πού πρέπει να θεσούμε

σαν στοχο μας, είτε σα να είναι ενα, είτε σα να είναιενα σύνολο, είτε και τα δύο μαζί, είτε οτιδήποτε αλλοείναι. Αν μας ξεφύγει αύτο, ελπίζούμε οτι είναι δύνατονα μαθούμε τελείως το καθετί πού αφορα την αρετη,

, αφού δε θα είμαστε ικανοί να εξηγησούμε αν αύτη είναι

982983

ειιεττορσ οσε ας¬εν 6υνοτοιΦράζελ×ὲσομεΘο;θ πολλοιιτὲσσερσιτὲνσ;'θκιθέθσοισνέχουμεεμπκπο­Ουκουνεον,ω±ημπτσυμεουλοω ποεεῳωεο,ἄλλως Οωνη οτε δΜεςι×κ:ννὡμες3κισν μηκσνευθομμε κοθεδὲ Πωξ ΙΑΙΙ7ΧΘνῖΙσόΙ­ΙΘΘΘ ἐν Τῇ Πΰλει ὲννενονἑνοι δυνοτο μεσο, |ωστε νο πετυχουμε|νο μπειςμεσο στηντοωθ” ἡμῖν· εἰ δῖ ορο το ποοοπον δοκεῖ εον, εον ΠΟΑΠ μας Οϋἶη η γνωση­ Αν Ονἶιθεῖωςῖ Υομἰζοϋμε Πωςδή χρεών' 5 πρεπει νο το ποροτησουμε τελειως, ε, τοτε, ος το πο­

κλεηωλε±ιΙοωοτο,νη τον ξέῃΟνιαΙξἑνᾶ Θεὁνιὲοῖ ραῖησοωμεῖ, , . , ,Τἐον Τό ΤΟΙΟΟΤΟΆ ὲῃεί δοκεἶς ἡμῖν ὸρθὁτοω Ι‹ΑΙΞΙΝΙΑΣ:|ΚοΘολου μο τον ξενιο θεο, φιλε μου ςενομεριτη,λέγων' ,Αλλά δή Πώς Πς ΤΟΠΤΙ ἄν μηχονῷωέ δεν πρεπει νο το ποοοτησουμε, γιοτι, κοτο τηἰννωμηΑΘΗΝΝΟΣ Μήῃω Τὸ Πῶς ἄν μηχηνησωτμεθο λέγω­ 9662 μου, μιλος πορο πολυ ,σωστο. Αλλο με ποιο μεσο θομεν εῖ δεῖ δε ή μη, πρῶτον Θεοοιωσώμεθο τῇ ου­ μῖίοροϋσομε να Το Π=°ἶΤϋΧΘωμεΞνΟμΟλΟγΙ,Ο Πρὸς ἡμας Οώἶοὐς' ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ας μην εξετοσουμε οκομη τι Θο μηχονευθουμεΚ/\Ε|Ν|ΑΣ Άλλά μήν δεί γε, εῃιερ δω/Οτὁι/_

Ο γιο νο πετοχουμε. Αλλο πριν οπ' ολο πρεπει νο Θεθοιω­ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Τι” δε δή; περί κολου τε κοι' ογοθοιι τού­ 5 Θοομε οτι συμφωνοομε ολοι μετοξο μος στο ον η γνώση

τον τοωτο διονοουμεθο; ως πολλγ έστιν μονον ἐκο­ ουτοο του προγμοτος είνοι η οχι ονογκοίο.στον τουτων τους φυλοκος ἡμῖν γνωστεον, ή κοί ΚΑΙΞΙΝΙΑΣ: Κοι Θέθοιο πρεπει νο γίνει χτημο της ποληςὀΠως ἐν Τε κο, (5,­Ιῃ; μος, ον εἰνοι Θεθοιο δυνοτο.

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Σχεδον ἐοικΙ εξ ονογκης δεῖν κοι' οπως ἐν ΑΘΗΝΑΙΟΣ: κοι λοιπον; Σχετικο με το ωροἰο κοι το κολοὁἰω/Οεἴσθω ΙΟ εχουμε την ίδιο γνωμη; Οι φυλοκες μος γιο το κοθενο,Δ,ΘΗΝΑιΟΣ; ΤΙ δζ εννοεῖν μεν, την δε ἐνδειξιν τῷ Ώ οπ° ουτο πρέπει νο μοθουν μονοχο οτι είνοι πολλοι, η

λογῳ οδυνοτεῖν ὲνδείκνυσθοι; κοι ΟΤΙ ειναι ενο­ και Πως;ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Κο! πῶς; ονδροποδου γορ τινο σο λέγεις ΚΑΙΞΙΝΙΑΣ: Μου φοινετοι οτι ονογκοστικο πρεπεινο μοθουνἐξ"/4 οτι είνοι κοι ενο.ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Τι' δε; περι” ποντων των σπουδοίων ορ 5 ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Κοι πολι, νο το μοθουν οπλὼς, ολλο νο μην

ημῖν ουτος λογος, οτι δεῖ τους οντως φυλοκος α εἰνοι ικονοί νο δωσουν μιο λογική οποδειξη γι, ουτο;εσομενους τῶν νομων οντως εἰδένοι το περί την Ξ ΚΑΙΞΙΝΙΑΣ: Πώς είνοι δυνοτο; Η πνευμοτική κοτοστοση γιοηληΘειον ουτων, κοι” λογῳ τε Ικονοιᾶς ὲρμηνεὐειν την οποίο μιλος θυμίζει νοοτροπἱο δοολου.εῖνοτ κοι' τοῖς ἐργοις συνσκολουθεῖν, κρίνοντας το ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ε, λοιπον, γιο ολο το οξιολογοι ποογμοτοΤε κηλὼς γιγνομενο κοι' το μή κοτο φυσιν; ιο εχουμε νο ποομε το ίδιο: οτι δηλοδη οσοι προκειτοι νοΚ/\Ε|Ν|ΑΣ ῃῶς γάρ Οὐ; γίνουν προγμοτικοί φολοκες των νομων, θο πρέπει νο

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Μῶν οὐν οὐχ ἐν των κολλἰστων εστίν το 0 γνωριζουν κοτο δοθος την οληθινἡ τους ςφοση κοι νοΠερι' τους Θεούς, ο δή σπουδῇ διεπερονομεθο. (Ας είνοι ικονοἰ νο τους ερμηνεοσουν με οριομοος κοι μεεἰσιν τε κοί οσης φοῖνοντοι κυριοι δυνάμεως, είδε­ ι το εργο νο τους εφορμοζουν, κρίνοντος ποιο είνοι κολο

ή κοκο σύμφωνο με τη φοση τους;ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Χωρις ομφιοολἰο.ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Μιο οπο τις ωροιοτερες γνωσεις μηπως δεν

εινοι ουτη που οφορο τους Θεοος, την οποίο μολιστοεχουμε εξετοοει προσεχτικο, οτι δηλοδη υπορχουν κοιποση δονομη φοίνοντοι νο εχουν, κοι κοτο ποσο εἰνοι

985Θ84

ναι τε εἰς οσον δυνατον εστιν ταύτο ανθρωπον [Κω/ός Ινσ Το μἀθεινϋμτανο ανθρωπος, και οτι για|ΤΟϋςνγννώσχειν, και τοις μεν πλειστοις των κατα παλιν 5 περισσοτερους πολιτες ειναι αρκετο να' σνυμμορφωνον­σωνννννώσκενν Τῇ Φήμῃ μόνον Τῶν νόμων σννακοι ται, μοναχα με 'οσα λενε οιννομοι, αλλα οτι για οσουςλοννθουσννν Τοἶς δέ Φωλακης μεθἑξουσγν μηὀἑ ὲΠγ­ προκειται να γινουν φυλακες τους, δεν πρεπει να επι­τρεπειν, ος αν μη διαπονησηται ­το πασαν πίστιν Τρεψοϋμε σενκσνεναννσ μην Οηοχἶησει με σκληρη δοϋτΟὐσὡν Περί θεῶν; Τήν δέ μή ὲΠΠρΟΠἠν λεια, την απολυτη πιστη για την υπαρξη των Θεων; Κιειναι το μηδεποτε των νομοφυλακων αἱρεϊσθαι τον τι η αρνηση αυτη σημαινει οτι δε θα εκλεθουμενποτε νο­μη θειον και διαπεπονηκοτα προς αύτα, μηδι αύ μοφυλακα που να μην ειναι συγχρονως θεικος ανθρωποςΤῶν Πρός ἀρετήν ἐγκριτον γίγνεσθαι; και να μην εχει κοπιασειν για να μαθειντα σχετικα μεΚ/\Ε|Ν|ΑΣ: Δνκσνον νοὐνν ὡς λἑγεις, τον περι' τα τοι­ τους Θεούς, μητε παλι εκεινο που δεν ανηκει σ εκεινουςαύτα αρνον ἡ αδύνατον αποκρίνεσθαι παρρω των 5 ΠΟΘ διοκηινονΐοι Υιονΐηγ ΟΟεΤη Τθϋηἰ

Κ/ιΕ|λι|ΑΣ:|Ειναι δηλαδη δικαιο, νοπωςνλες, οι αργοι στηΑΘΗΝΑΙΟΣ: Άρα ούν ϊσμεν ότι δύ“ εστον τω περί σκεψη νη 0σ0ι δεν ειναι ικαννοι να δινουν εἶζηγησεις ναάνω/Τ8 εἰς Πνσῃνν όσα ὁιήλθομεν εν τοῖς κρατιουνται μακρυα ατι αυτα τα ωραια αξιωματα.Πρὁσθενν ΑΘΗΝΑ|ΟΣ: Γνωριζουμε, λοιπονγν οτι υπαρχουν δυο απο­ΚΛΕΝΉΑΣ: Πονα

. ιο δείἔεις που οδηγουννστην πιστη για ,την υπαρξη τωνΑΘΗΝΜΟΣ: Ἐν μέν ὁ Περί Τήν ψυχὴν ὲλἑνομενν ὡς θεων τις οποιες εξετασαμε προηγουμενως.πρεσθύτατον τε και θειοτατον εστιν παντων ὡν Θ κ^ε/Ν|^Σ­'νῃοιεηἔκίνησις γενεσιν παραλαθούσα αεναον ουσίαν επο­ ^Θ|τ|Ν^|ΟΣ­' Ηλα ειναι εκεινη ΠΟΠ λελίοιἔενγιο Τη Ψϋλη.ἔν δέ Τὸ Περί Τήν Φοράνν ως έχει ταξεως, οτι δηλαδη ειναι το αρχαιοτερο και θεικοτερο απ ολακαν όσων ἄλλων ὲνκρξπής νοης ὲσῃν τα οντα στα οποια η κινηση, μολις γεννηθηκεγ τουςτο παν διακεκοσμηκως. 'Ο γαρ Ιδων ταύτα μη φαύ­ 5 χαρισε αιωνια υπαρξη. Η δευτερη αποδειξηνειναι η ταξημηὁ. ἰὁνωῃκῶςν Οὐὁείς ΟὐΤως ἄθεος ἀνθρώτἶων με την οποια κινουνται τα αστρα και ολα τα αλλα σωματαΤοὐνονΐνον ἐπνθεν ή Τό πουνδιευθυνει ο νους, ο οργανωτης του συμπαντοςν.Προσδοκώμει/Ον απο των πολλῶν. Οι μεν γαρ δια­ Γιατι οποιος δεν εξεταζει αυτα τα πραγματα επιῷανειακανοούνται τούς τα τοιαύτα μεταχειρισαμενούς 9878 κι επιπολαια, δεν ειναι δυνατο να μην αντιληφθεί οτικαί τοῖς μεῖά Ταύτης ἀνανκαίσγς ποτε κανενας απο τους ανθρωπους δε γεννηθηκε τοσοἄλλως τεχναις αθεους γίγνεσθαι, καθεωρακοτας αθεος, ωστε να μη παθει τον αντιθετο' απ' αυτο πουως οἴονται νιγνομενα ανανκαις πραγματγ αλλ” ού ηερη­[εναν 0ι'ΟΧλΟι­ Πηη Οϋηἶι εΧΟϋν ΘεΘΟιΟ Τη Υνωηηὅγσι/Οίσις Θορλησεως αγαθών περι τελούμενων. 5 οτι οσοι εξεταζουν αυτα τα πραγματα με την αστρονομιαΚΛΕΗΉΑΣΞ Τό δέ δή Πῶς ἐχον ἄν εἴη; ” και τις αλλες σχετικές μη αυτην τεχνες γινονται αθεοι,ΑΘΗΝΝΟΣ: Πανν ὁΠερ 8ΪΠΟν] Τοὺνανῃιον έχει νρν τι;

ι επειδη ανακαλυπτουν οπως νομίζουν] οτι ολα τα πραγ­καί οτε αψυχα αύτα οί διανοούμενοι διενοούντο.

ζ ΜΟΤΟ σϋμθϋίλ/Οϋν σοι­1Φω\/Ο με Οηορὐθηἶοϋη νόμοϋη Κωΐι οχι συμφωνα με τα σχεδια καποιας θέλησης που ασχο­

δ λεἰται συνεχως με τη δημιουργία του αγαθού.ΚΛΕΙΝΙΑΣ· Και πως, λοιπον, συμθαἰνειναυτο;Α|ΘΗΝΑ|ΟΣ: Τωρα, οπως εχω πει, συμθαινει το αντιθετο

απο τον καιρο που οι σοφοί θεωρούσαν τα αστρα σαν

98?Θθθ

. . Πε ί αεπά] αψύχα σώματα. Αλλα και τοτε ακομη αύτα τί αστεριαΘαύματα μέν Οων κα­ Τοἶε ωιεδνεΐο .\/ἔν όσο! Ώ προκαλούσαν τον θαύμασμο, και ολοι οσοι τα μελετού­καί ύπωπτεύετο Τα Τ/Τ­ίν ΟνΤως Ρεδοννε ΟΤ.,ἀν ἄ_ σαν με προσοχή ύποψιαζονταν την αλήθεια πού εχειτης αιφΤΘεΤΟ§` ΘὺΤων ΤἹΤΤΤΟ)/Τοι ΟἘως μαησἶοἴςσήμερα αποδειχθεί, οτιι αν δεν είναι ψύχή. δε θα πειθαρ­ΨΤΤΧΟ ὁνπ' Ονἶως ε!ς_ΟκρΙἔε!Ον ωἕἐσ. καί ΤΗ/ες χούσαν ποτε με τοση ακρίθεια σε τοσο θαύμαστούςΟΤΙ­Τοἶς ἄν ὲχρηπλ ν9νν μη κεκτημ . και­Τύπ 5 ύπολογισμούς, αφού θα τούς έλειπε ·ο νούς. Επίσηςεταλμων ΤΟΠΤό νε ανω Πσροκἰνὅννενἔῃν ι Θ¬ ὁσἐγ μερικοί τολμούσαν να διακινδύνεύσούν να πούν απο^ἑνΟνΤες ὡς νοης εἴη ὁ (ἶΙ€"ἶεκΟ(ἶμηκω¶ Παν ψω_ τοτει αύτο πού λεμε εμείς τώρα και ναδιακηρύξούν οτικατ” ούρακύν­ ΟΤ δέ ανω! Παλίν Ομορἶανονἔεςνοηἢ

„ ο νούς είναι πρανματικος οργανωτής της ταξεως ολωνΧῆς φύσεως ὁῃ Πρ8σὅνΤερ¶ν εν] ςωβαϊοἶν, ­ Ιοἐῃο των ούρανίων σωματων. Αλλα κι αύτοί παλι πλανήθηκανθἑι/ΤΘ§“ δέ ὡς νεώῖερονι ωἶω/Θ .ως­λῖἶιεΐνταΥακῖ 0

Ύ οσον αφορα τη φύση της ψύχής οτι δηλαδή είναι τοαν­έΤΡεψΟν Πάλίνι ὲηνῖονς δε 770/Ψ Ἐἶράἕην Τό ΚΟΤ· αρχαιοτερο απο τα ύλικα σωματα. και νομίζοντας τηνδή Πρὁ Τῶν ὸμμστων Πω/ἶο (ἶντο/ξςθων Μέ γης καί σαν μετανενεστεμη ανατρεψαν παλι, για να εκΦΩα­Οὐμονὁν Φερὁμενα μεσω εν/6" Ι οντων τας στούμε ετσι. το σύμπαν και ακομη περισσοτερο τούςΠθλλων ἄλλων ἀψνχων σωμοτίυν ἶἰανἶμ ν ὲξειρτ 5 Τ εαύτούς των. Γιατί ολα οσα εαλεπαν μπροστα στα ματιααίΐἰυς ΤΤΟΤ/Τὁς Τον κόσμον' ΤΟ" .ην τα Τον? Τῶν τούς να πεμιΦέμονται στον ούρανο. τα νομισαν νεματαγασμ­ένα πολλας αθ­ΘὁΤύΤΟἦ Κως ὅνοἔερἶῖἕ γενα απο πετρες. Χώμα και πολλα αλλα αψύΧα σώματα πούτοιούτων απτεσθαι, και δη και λ_οι ορηκυσἶ

είναι και οι αιτίες της Τάξεως Τομ ΟΟΝΤΤΤΝΤΟΩ­ ^ΤΤΤὲ§ ΟΤεπηλθον παιηταίςι Τθως ΤίἶΤλΟσΟΦ9:\”/ΤΟ? ἄλλα Τε γνωμες προκαλεσαν τοτε πολλα είδη αθεϊσμού κι εκα­ταίαίς ἀΤΤεΤκάζΟνΤΟς_χρω|ζ!ενΟ!σ!ν σκσἰςφἰην Τομ­ ιι μαν δύσκολη την ερεύνα αύτων των Φαινομενων χωρίςαύ αι/ὁηΤ› εΤΤΤεΤν” ννν δει ΟΠερ είρηωί να λοναμιασούμε τις κακολονίες των ποιητων πού παρο­ναντίΟν ἔχω­

το μοιαζούν τούς φιλοσοφούς με σκύλια πού γαύγίζούνΚΛΕΤΝΤΑΣ Πῶς; Ι . 6 ὅσίω Θεο­ ' ματαια και τοσες αλλες ανοησίες. Τωρα ομως. αύτο πούΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ούκ ἐστιν ποτε Ἰνενῦυἶω 8 Τἕλεγὁ­ 5 είπαμε σύμθαίνει να είναι τελείως αντίθετο.σεαή θνητων ανθρωπων ούδεναμος αν μἔσῃν Κ/\Ε|Ν|^Σ. Πώς;Ι­Τει/Ο ΤΟΟΤΟ νυν δνο λσὅῃι Ψυχη Τε.ως ἀθάγ/Ο_ ΑΘΙ­ίΝΑ|ΟΣ.· Είναι αδύνατο να εμπνεύσούμε σε κανεναν αν­ΟὅΤ?ΤΟΤΟν ἀῃάνἶων όσα νννης μἶεΤεΙληφ.εν'ὀέ ΤΟύ­

ζ θαωπο. ενα σταθερο σεθασμο για τούς θεούς, αν δεντον τε, αιΟΧΘΤ Τε δή σωίνατων Πανΐων” εν! Τε ἡγε_ θαλει Θαθια μεσα στην καρδια τού τις δύο αλήθειες πούτοισι δή, το νύν είρημενσν πολλεικιςι ἕατῖᾶ. είπαμε τωρα δα: οτι δηλαδή ιο.τεγρῃμονα εν τοῖς αυΤΟΟΤ§` νονν Τοἴν Οντἶυ Τα τήν ως προς ταιὼεση ΟΤΤ όλα Τα ΠΟΘΥΝΟΤΘΜ ὸΤΤ εΤνΟΤ.9.§.ι€ἔ;„.„.τον­ων ΜΜΜ μσθήμειε λεω Τ" (Ϊ ΤΖ ενοςμοὐσον ΤΟΤΪΤΟΤΩ Τῆς κΟΤΥων7ΤΟΤς` ἔνν Ζῖ: ΞΟΙ. νὸ:

πδἶιῇ*­εηἄαύῃιῖιηε ως τώρα πολες φορ­ες ­ ύπαρχει αναμεσαΧΡΤΪΟΠΤΟΤ Πρός Τθ Των Τίθων εΠ'ἶη ενἔ Τούῖων 5 στ) αστερια, ο νούς, ο καθ ααφούμίι­ΤΘ σω/ΤΤΡμΟΤΤΟνΤω9`ι Οσα Τε λονον Χ ι

αφομοιώσει προηνούμενωε τα αναγκαία Υι` αύτο μαθή­ματα και αντιληφθεί τη αμ_σικγή)γπγγγια να τα χρησιμοποιήσει αρμονικα και στις ηθικες πρα­ξεις και στη σύμπεριφορα τού απεναντι των νομων. καιγια να είναι ικανος, σε οσα ύπαρχει ορισμος, να δίνει

ωωωτωε

988ΘΒΘ

δυνοτος ἡ δοδνοι τον λογον· ο δε μή τοωθγ ΟἴΟΟ 9688 λογική εξήγηση. 'Οποιος δεν κοτορθώσει ν” οποκτήσειΤτ ών Πρὸς τοις δημοοίοις ορετοίς κεκτήσθοι σχε­ κι ουτες τις γνώσεις, εκτος των κοινωνικών ορετών, δεδον ορχων μεν οοκ ον ποτε γενοιτο ικονος όλης Θο μπορεσει νο γινει, γιο νο χρησιμοποιήσουμε ουτήΠὁλεωςγ Οι­Ιηρετης δή ον άλλοις ορχουσιν. Όροι/ την εκφροση, ιδονικος ορχοντος ολοκληρης της ποληςδη χρεών νδν ώ Κλεινιο κοι Μενιλλε, ήδή προς 5 ολλο θο πορομενει υπηρετης των ολλων που θο κοτο­Τοτς ειρημενοις νομοις οποσιν οσους διεληλυθο­ λοοουν την εξουσίο. Πρεπει, λοιπον, τώρο νο δουμε,μεν εἰ καί Τοῃΐον ῃροσοιοομεν, ως φυλοκήν εοο· κλεινιο κοι Μεγιλλε, ον, σ” ολους τους νομους που εξε­μεγ/Ον κατά νομον χοριν σωτηρἰος τον των ορχὁν­ τοσομε ήδη λεπτομερώς, πρεπει νο προσθεσουμε κι ου­Των νυῃερμ/όν σολ/ιογον, ποιδειος οποοης διελή­ τον εδώ που θο χρησιμευσει νομίμως σον φολοκος τηςληοημεν κοινωνον νενομενον· ή πως ποιωμεν; Β οωτηριος της πολεως, δηλοδή το νυχτερινο συμθοώλιο

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: ήΑλλ”, ώ λῷστε, πως ου προσοισομεν, ἄν των ορχοντων, που θο συμμετοσχει σ” ολο το εργο τηςκαί κεπά ὅρσχώ ὅω/ηθωμενγ· ποιδείος γιο την οποίο μιλήσομε. Ή μήπως πρεπει νοΑΘΗ'ΝΑ|ΟΣ: Κοί μήν προς γε το τοιοδτον ομιλλήθῶ· κομουμε κοτι ολλο;

μεν Πω/Τες: Σωλ/τή,­[Τωρ γορ τοοτου γε ομϊν κοι 5 ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Μο, πολυογοπημενε μου φίλε, πώς νο μην προσ­ἐγώ γη/νοίμην άν Προθῃμως Α προς δή εμοἰ κοι' θεσουμε ουτο το νομο, με οποιοδηποτε τροπο κι οσοὲἶὲροως τσως εηρησω ­­ διο τήν περι' το τοιοὐΤἸ λίγο κι ον μπορεσουμε;ΑὲμΠεΙρ¿Ον Τ8 καί σκέψη/ γεγονυῖον μοι κοι' μολο ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ας φιλοτιμηθουμε, λοιπον, ολοι γιο νο τονΟωχνήν προγμοτοποιήσουμε. Θο κοτοπιοστώ κι εγώ ο ιδιος με

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: ”Αλλ`, ώ ξενε, ποντος μεν μαλλθν ΤΟΘΤΠ ιθ ολη μου την κορδιο, κοι ισως εκτος οπο τον εουτο μουΠορεωωον ήπερ κοι ο θεος ήμος σχεδον ογει· τίς Θρω κοι ολλους, επειδή εχω οποχτήσει πεἰρο σ” ουτο

±­τ󬛷·

δε ο τροπος ήμῖν γιγνομενος ορθώς γίγνοιτ” ον.τοιιτο δή το νδν λενωμεν τε κοι ερευνωμεν.

το προγμοτο κοι το εχω μελετήσει πορο πολο.ΚΑΕ|Ν|ΑΣ: Αλλο, φίλε μου, ος οκολουθήσουμε προποντος

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Οοκετι νομους, ώ Μεγιλλε κοι Κλεινίο, το δρομο στον οποίο φοινετοι οτι μος οδηγει ο θεος.περι' των τοιοοτων δυνοτον εστιν νομοθετείν, πιουί Αλλο ποιος θο εἱνοι γιο μος ο κολυτερος τροπος γιοον κοσμήθῇ ­ τοτε δε κυριομς ών! οοτοος δεινιγνεοθοι νομοθετεῖν ¬ ολλο ηδη Το Τα ΤΟΙΟΗΤΟ

νο προξουμε σωστο, ουτο τώρο πρεπει νο ονοκολο­ψουμε κοι νο διερευνήσουμε.

κοτοσκευοζον διδοχή μετο συνουσιος πολλής γιο­ ΑΘΗΑΙΑΙΟΣ· Είνοι οκομη οδονοτο νο διοτυπώσουμε νομουςγνοπ. ἄν] εἰ γίγχ/οπο ὸρθὼς, Υι ουτο το συμθουλιο, Μεγιλλε κοι Κλεινιο. Πρωτο πρε­κλειινιλε πῶς: Τί Τούτο ειρῆυθαι Φωμεν θα πει νο το οργονώσουμε κοι τοτε μονοχο θο κοθορίσουμεΑΘΗΝΑΙΟΣ: Πρώτον μεν δήπου κοτολεκτεος ον εἴη με ενο νομο ποιο δικοιοδοσίο πρεπει νο εχουν το μελη

κατάλογος των οσοι επιτήδειοι, προς τήν τής Φο­ ΰ του. Αλλο κοι η προετοιμοσἰο της οργονώσεως ουτήςλακης φιᾶσιν ον είεν ήλικιοις τε κοι μοθήμαῇων θο οποιτήσει οπο τώρο, ον θελουμε νο πετυχει, μιον

ομοιθοιο διοψώτιση στη διορκειο πολλών συσκεψεων.ΚΑΞ|Ν|ΑΣ.· Πώς; Ποιο εξήγηση πολι πρεπει νο δώσουμε σή

ουτο που λες;ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Το πρώτο προγμο που πρεπει νο κομουμε εἰνοι

νο συντοξουμε ενο κοτολογο οσων είνοι κοτολληλοι γιοτη φυση της εργοσίος των φυλοκων οσον οφορο την

ΘΑ

ΘΘἹΘΘΟ

Νά δέ ηλικία, τη διινατοτητα αποκτησης γνώσεων, τον χαρα­ὅυνυμεἶίν κεῃ Τροἶίων Γ? 857" κἶ1 μ χτήρα και το ήθος τοιις. Μετα απ αυτο, ποιες γνώσειςτοΠτΟ. Ο δθἐ μονθω/είν Ρωῖε ἶυρεἰνῃρςἴ [Ον 5 πρεπει να μαθομν δεν είναι ειζικολο οοτε να τις ΘροὺμεΠὐΡί7κόΤΟ§` αλλἶϋ μοθηἶίίν γε)/εσθἶῃ· ρης Τἐἐνωἶ/ εμείς, οιζιτε να γίνουμε μαθητες εκείνομ ποιι θα τιςδέ Χρόνοϋει Οϋς τ8_και_εν οις δει πα/ρα αμ_εφεορει. Εκτος αμτοο, θα ήταν ματαιο να εκθεσομμεἐκασῖα ματακἶν πμ” _εν γραμθοσιν. εγεω/ .,Ο .ι γραπτώς, σε ποιες εποχες πρεπει να τελειώνει καθε μιαγάρ αὐτοῖς Τως μανθω/ουσ! ἶιη/Ψ γη/νΟἰΤ αν Ο­Π Θ απ' αμτες τις σποιιδες. Γιατί κι αυτοί οι ίδιοι ποιι μαθαί­Πρὁς κωρὁν μσνθάνξπωε ΠΡΠ/ 8)/τος Ἐςγοἴἔὔἔἶ νομν δε θα μπορούσαν να Υνωρἰζομν καθαρα ποιοἑΚάΟΤῳ ΠΟΠ μοθήμοι­ος ετῃσἶ­ημην ' ι · Ι ·μὲν λε πραγμα μαθαινεται στον καταλληλο καιρο, πριν ξεκαθα­Οϋτω δή παντα τα περι ταμτα απο · , ,

. ., ,ρθῶς λἑγοπο ἀηρορρητα δε δια 5 Οισιει μεσα στη ψμχή τομς το αντικείμενο της επιστὴ­θεντα ομκ αν οΧ _' ἑνων μης που θελει να μαθει ο καθενας. 'Ετσι ολα οσα ειπώ­το μηδεν προρρηθεντα δηλομν των εγομ . Θ„ ηκαν γι) αμτο ίσως δε θα ηταν σωστο να ονομασθοανκ^Ε|Ν|/­\Σ: Ποὐν δή Ποῃπέον εχω/των Τωπων Ουῖως' απορρητο, απροθλεπτα ή απροφήτειιτα οπως θα μπο­ὡ ξενε; έσω ροοσαμε να τα ονομασομμε γιατί κι αν τα διατμπώσομμεΑΘι·ιΝΑίΟ‹ἶ_2 ΪΟ λιἶΥΟ|­ίεί/Ολα Φίλοίι εν κοἔ ῳ |ΐ__· ιο εκ των προτέρων, δε θα διαΦώτιζαν καθολοιι το ζὴΐημοἔΟικ­9ν_η|­Με κἶῃσθω· και εῃἶερ κῃίδωνἶευἶἰν Πεῖπνηῖ που μας ενδιαψέυει.Πολπεἰος εθελομεν σ“μΠΟση¶7 η Τρις ἶξ' ΦΖ Κ/ίΕ|Ν|ΑΣ.· Αφού, λοιπον, η κατασταση είναι τετοια, τι πρε­τε ιιετ:::,5::::ι:;:.;:ιττ ειιτειιιισθι. ιο

μμιν σαν . · Πωδείας καί ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Νομίζω, φίλοι μομ, πως για να μας ταιριαζει ηα ε ε ο μεντ Υ Υ Τό παροιμία οτι «ολα είναι κοινα και Βρίσκονται στη μεση»,Τροζρης της νων αμ κ, ,ρθω Πσίν κι αν θελομμε να ριψοκινδμνεοσομμε την τοχη τομ ολομ' ι κινδιᾶνευ α οὐ σμικρον 00 ΘΤΘμεντο μ_η 5 πολιτεύματος μας, ρίχνοντας, οπως λενε, τρεις φορεςῃροσῷερες Ον 8! . ι ι, εξη ή τρεις φορες μοναχα ενα ζαρι, ας το καμομμε. Κιμέλείν ΠσιΟ0κε^εὐΟ_μα_ί' σύ γσρ_ῃῖ|ν Μωῷ/ηΤωΐ\ἶ[Ο_ εγώ θα μοιραστώ τον κίνδμνο με σας εκθετοντας καιλίνι ἡ ῷ ἄν Θεος είῖωνίἴμον Οἕπἴίν Τίοἑἴζσῃ'/‹_ὁεΟΞ εξηγώντας τις γνώμες μομ για την εκπαίδευση και τηνἀρῇ μἑί/ίσΤΟντ κατασἑιῖἰφεςτεΰτἔἕ__ΞΞΟ6:Ωἑ_Ζγ_γνΣ_ ανατροφή την οποία τώρα παλι ανακινήσαμε στη σαζή­ανδρειοτατος ειναι

­ · ι ­ ­ ΙΟὐ_Ος ἡμῖν Ώ τηση μας. Ο κινδμνος .θεθαια δεν ειναι ομτε μικρος,μενων ουκ εκ εμ ῃ .

_ οοτε μοιαζει με κανεναν αλλο. Και σενα, Κλεινία, σεΦ Θείος νει/ηΤω_σϋ^ἦΟ㮶ι ω Φ'/\,Ο' εἶωροιι ΤΙ ρ ._ παρακαλώ να φροντίσεις για το εξής: ΕΟΟ δηλαδή. νίαὅΟΤέΟν ΤΟΠΤῳ Την Πολ"/® ΠΗΦισἦηΤηἔἩς„Τε Οωἶ Οιἕ την πολη των Μαγνήτων, ή οποιο αλλο ονομα εμδοκήσειδεμία οαδενί των νιιν παρα ΤΘΟΘ ως εΠος εῃῖεἰν να της δώσει ο θεος, θα αποχτήσεις παρα πολο μεγαληδοξα αν την οργανωσεις σωστα ή, τομλαχιστο δε θαξεφογεις ασφαλώς τη φήμη οτι μπηρξες ο πιο ανδρείοςαπο ολομς εκείνομς πομ θα ερθομν αστερα απο σενα.Αν κατορθώσομμε να σχηματίσοαμε αμτον το θεϊκο σολ­λογο, αγαπημενοι μομ σμντροφοι, πρεπει να τομ εμπι­στεμθοομε την πολη. Κανενας σχεδον απο τομς σημερι­νοος νομοθετες δε θα φερει αντίρρηση σε αατο.τ Γιατί

εεε993

νομοΘετῶν, οντως δε ἑστσι σχεδον ϋπορ οτιοτετε­ 5 εινοι σο νο κονοϋμε σΧΘδὀν Πιἶονμστιἶώῖηῖσ Ονῖὀ ΠΟΠ Πρινλεσμἑνον Οὐ σμῃφῷ ῃρὁσΘεν ονείροτος ώς τῷ οτιο λιγο, ο λογος μος θεωρομσε οκομη σον ονειρο, οτονλόγῳ ὲφηψάμεθο, κεφολης νοὐ τε κοινωνίος εἰ­ κονομε νο σμιξομν, σον σε μιο σώνθετη εικονο, το κεφολικῶ/Ο Τ"/ά Πως σωμμείξω/Τες] ἐὰν ἄρα ἡμῖν οτ Τε κι ο νοιις. Αμτο θο γίνει, ον Θεθοιο εχουμε την τώχη νοὀνὀρες οκριθῶς εκλεχθωσι, τιοιδευθῶσί τε ττρσση­ εκλεγοών ομτοἰ οι ονθρωτιοι με εμσμνειδησιο, νο τιορομνκοντως, ποιδεωθεντες τε εν οκροιτολει της χώρος ο την κοτολληλη μορφωοη κοι, οφοώ εκιτοιδεμτοον, νο κοτοι­κατοικήσηι/Τες, φύλακες οτιοτελεσθῶσιν οἴομς κησομν στην οκροτιολη της χωρος κοι νο κοτορτισθομνἡμεἶς οὐκ εἴδομεν ἐν Τῷ Πρόσθεν Θίῳ Πρός ὸρεῃην σον νομοφώλοκες τοσο τελειοι τιομ ομοιομς τους δεν εί­σωτηρίος γενομἐνοως. δομε|στην Προηγομμενη ζωή μος, ως προς την ικονοτητο

ΜΕΠΛΛΟΣ: ΤΩ φίλε Κλεινἰο, εκ τῶν νυν ἡμῖν εἰρημε­ 5 νο σωζοϋν Την Πολη­νων οττοντων ή τήν ιτολιν εοτεον της κοτοικἰσεως ΜΕΠΛΛΟΣ: Κλεινιο φιλε μομ, οστερο οτι) ολο τιοιι εχουμεἡ τόν ξένοι/ τόνδε οὐκ ἐιφετεον, ολλο ὁεήσεσιν τιει τὼρο η πρεπει νο εγκοτολειψομμε την ιοεο νο ιδρώ­κοι' μηχονοῖς ποσοις κοινωνον τιοιητεον ετιί τήν Οἶϋϋμε Τηννἱολη η νθ μην ΟΦΠΘΟΨΜΘ νΟ Φϋνει Θϋΐὀς Οτης πολεως κοτοίκισιν, ξενος, ολλο με τιοροκλησεις κοι κοοε ολλο μεσο, τιρετιει

ΚΛΕΙΝΙΑΣ: Άληθεστοτο λένεις, ώ Μενιλλε, κοι ενώ τι νο τιετμχομμε νο μετοσχει σ' οωτη τη θεμελίωση τηςτιοιησω τοιιθ” ούτως κοι (σιηι) σμλλομὀονε. Πολης­

ΜΕΓΙΛΛΟΣ: Σμλληψομοι. ΚΛΞΙΝΜΙΣ: Αμτο ιτομ διοκηρωοσεις, Μεγιλλε, εινοι η κο­θορη οληθειο. Θο κομω οι­ιως μομ λες, ολλο Βοήθησεμε κοι σο.

ΜΕΠΛΛΟΣ: Θο σε Θοηθησω.

ἔ

ι

ΠΛΑΤΩΝΟΣ . ΠΛΑΤΩΝΑΕΓ||ΝΟΜ|Σ Η ΦΜΟΣΟΦΟΣ ΕΓ||ΝΟΜ|ΔΑ Η ΦΜΟΣΟΦΟΣ

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Προς μέν το τῆς ομολογίας ηκομεν απαν­ 973ε ΚΑΕΙΝΙΑΣ: ­ Να, λοιπον, καλε μας φίλε, που εμείς οι τρεις,τες ορθώς, ώ ξενε, τρείς οντες, εγω και σα καί εγω, εσα κι ο Μεγιλλος, οπως εμείναμε σαμφωνοι, ηρ­Μεγιλλος οδε, τα της φρονήσεως επισκεψομενοι, θαμε ακριθως στην ωρα μας για να εξετασομμε το προ­τίνι ποτε χρή λόγῳ διεξελθείν α τήν ανθρωπίνην θλημα της φρονησης, με ποιο τροπο δηλαδη πρέπει ναέξιν φαμεν, οταν διανοηθῇ, καλλιστί ἔχειν ποιεῖν 5 διερεμνησομμε εκείνο πομ, κατα τη γνωμη μας, οτανπρος φρὁνησιν οσην δωνατον ανθρωπῳ οχείν. Τα το εφαρμοσει ο ανθρωπος, κατακτα την ιιπερτατη σοφία,μεν γαρ αλλα, ὥς φαμεν, απαντα διεξἠλθομεν οσα οσο τομ είναι δμνατο απο τη φαση του. Γιατί. ολα ταήν περί νόμων θέσιν· ὁ δε μεγιστον εαρείν τε καί ιι αλλα, οπως πιστεαομμε, τα σχετικα με τη νομοθεσία, ταεἰπεῖν, τί ποτε μαθών θνητος ανθρωπος σοφος αν εχομμε ηδη εξετασει. Εκείνο ομως πομ είναι το σημαν­εἴη, τουτο ούτε είπομεν οατε ηϋρομεν, ναν τε πει­ τικοτερο να το θροαμε και να το ποαμε, τι πρεπει δη­ρωμεθα τοιιτο μή καταλιπείν· σχεδον γαρ ατελες λαδη να μαθει ο θνητος ανθρωπος για να γίνει σοφος,αν πραξαιμεν οὐ χαριν απαντες ώρμήσαμεν, ως 5 αστο, οατε το είπαμε, οατε το θρηκαμε. Ας προσπαθη­φανερα ποιήσοντες εξ αρχης· μεχρι τέλους. σομμε, λοιπον, τώρα να μη το παραλείψομμε. Γιατί χωρίς

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ώ φίλε Κλεινία, καλώς μεν λεγεις, ατο­ αστο, θα αφηναμε ημιτελες το εργο που θεσαμε ολοιπον μήν ακοασεσθαί σε λογον οἴμαι, καί τινα τρο­ απο την αρχη σαν σκοπο μας, θελοντας να το διασαφη­πον οιἄκ ατοπον αὐ. Πολλοί γαρ δή προστμχείς τῷ , νίσομμε απο την αρχη ως το τελος.αίῳ γιγνόμενοι τον αατον λαγον φεροασιν, ως σακ ιΟ ΑΘ|·ίΝΑίΟΣ.· ­ Κλεινία, φίλε μομ, σωστα μιλας, αλλα, νομίζω,ὲσται μακαριον το των ανθρωπων γενος οαδ” εὐ­ ο οτι θα ακοασεις ενα λογο ποιι θα σε τιαραξενεφει, ανδαιμον. Ἐποιι δή καί σιζινιδε αν σοι δοκῶ καγω μετί

=›­ααιεστι

και απο αλλη αποψη δε θα σου προκαλεσει καμια εκπλη­αατῶν καλως τοιι τοιοατοα περι λεγειν. Οίί φημι έ ἔη­ ΠΟΠ ΠΟλλΟί ὀνθρωιιοίι ΠΟΠ Π ζωὴ Τοωθ δἰδοἔε ΠΟΑΑΟείναι δυνατον ανθρωποις μακαρίοις τε καί ειᾶδαί­ επαναλαμθανομν τον ίδιο λογο: ποτε το ανθρωπινο γε­μοσιν γενέσθαι πλήν ολίγων ­ μεχριπερ αν ζωμεν 5 τι νος, λενε, δε θα γνωρίσει την ειιτμχία και τη μακαριο­τοατο διορίζομαι· καλή δε ελπίς τελεμτήοαντι τα­ τητα. Γιαρακολοαθησε, το σμλλογισμο μου και γνωρισε

με την ίδια σομ την αντίληψη αν ριιθμίζοντας εγω αμτοτο ζητημα σου φαίνομαι πως το πραγματεαομαι σωστακατα τη γνωμη κι εκείνων. Νομίζω οτι δεν είναι δμνατονα γίνομν οι ανθρωποι, εξω απο λίγες εξαιρέσεις, μακα­ριοι κι εμτιιχισμενοι ­ εννοω σε τσατη τη ζωη. Αλλαυπαρχει η ωραία ελπίδα νί αποχτησει κανείς'μετα το

ΘΘ?ΘΘΘ

_ ι ιι ­ . θανατο του ολα εκεινα τα αγαθα που επιθυμουσε ναχε” ἀΠά`/Των ων_ε\/εκαιΠἕώζ_/ΙΞΣΞ/υ:ΞἱιΤΤ:ἑἕἔἠνσἐη

απολαυσει οσο το δυνατο καλυτερα ενοσω ζοοσε και· · Υ ” κατα

ι

, ι . ι . Ι ι

ως καλλιστ αν ζηνλἑνω 6' ουδεν σοφον, πεθαινοντας να εχει ενα παρομοιο τελος. Δεν λεω καμια

τελευτης ταιαϋῃιζν!_ ό σπουδαια σοφια, αλλα κατι που ξερουμε καπως ολοι οιΟλ/Έ Οπεξ) ΟΠΦ/Τες, ἐξ ἀρχης Τό νενἑο­Θα! 'Ελληνες κι οι Θαρααροι, οτι δηλαδή κατ` αρχήν η γεν­

ννωσκομεν τινα τροπο ,_ ς μῃασχειν της νηση ειναι ανυποφορη για καθε ζωντανο πλασμα. ΠρεπειΧαλετἴον ωἶω/Π ἶρφἔἐζιμσὐ Τό νίννεσθω ΜΗ· πρωτα να περασει απο την κατασταση του εμαρυου.των κυουμενωἕ εξεωνςι· εὁεὐεσθω

επειτα πρεπει να γεννηθει, κατοπιν να ανατραφει και·· τ Ι και παι

7

. . , , .

ετι το τρεΦεσ αι ώς Φαμεν απαν­ να εκπαιδευθει, και ολα αυτα συντελουνται με απειρουςριων τα|υτα|ΥιΥι/Θἑι

ἑνη Πρός λονγσμὁν 97" πονους, οπως το λεμε ολοι. Κι έτσι μενει ενα συντομογο

. .. . . ,

τας. ΚαιΧΟΟ ΟΘΩ

χρονικο διαστημα για να σκεφθει κανεις, οχι μοναχαμη ΤΟ! Τωἴ μοχὅ ἶιρ εἐὁν άνΟΠνΟἡν ὀοκεί Πογεἴν οταν του συμαοον εξαιρετικες συμφορες, αλλα κι οταντ ­ ε σ

ι . ι . ι .

μετριον ΙΟΘΪΟΕΓ ἔίον ὀῃ/ΘρώΠ|νΟν. Τοχν νε ζησει μια ζωη που ολος ο κοσμος Θεωρει κανονικη. ΟΤ"/Ο αζπσ μἶσονι Π ι Οὐν Ποἰἡσεγ ἄν μἡΠΟΤτ 5 τελευταιος φαινεται να παιρνει καποια ανασα καπου στομην ἶΠΙ/\Ο6ἶ)ν γηραἕ ­Οἔῖῃ/χο ισάμενον τον αεαιω­ μεσο της ζωής του. Γρήγορα ομως τον προφταινουν ταεαελησαι παλιἕανυτνιων ἑἠ Τῖἢ/χάνεγ Παιδικής δο­ γερατεια, οποιοσδήποτε κι αν ειναι, και τον κανουν να

· ° ι ν, οστι ι

. , . , .

μει/Ον εαἔτῳών Οἶοὐτωνςδή Τί Ποπ μα Τ8κμηΩιΟι/; μη θελήσει ποτε να ξαναγεννηθεμ αν λογαριασει τη ζωηΤ .

. . . .

ἶης μἶσ κἔν Τό νυν ζιῃομμενον τω λογῳ. που εζησε„ αν δεν ειναι εμποτισμενος με τις προληψειςΟΠ Πἶζρυ δέ δι ἑῇ/Ο Τρῶἶον σΟΦΟ[ γενησὁμεθα Ό της παιδικής του ηλικίας. Τι αποδειξη εχω, λοιπον, γι”ζητουμεν ΠὲκάσΤΟΙ

ἡ αυτα; Το οτι απο τη φυση του ειναι το ιδιο με το Θεμαωἶ Ουσης Πἶ/ος , .ι Σν Π Πρός Πνο Φρὁγησιν που συζητοιζιμε τωρα. Ζητοομε το μεσο να γινουμε σο­ὁε 'Φυγῃ Φευγἶἰ ΤΟἶεΟ€ῶν ης Φρονἠσεων ἡ Πνων φαι, γιατι μεσα στον καΘενα μας υπαρχει καποια δυνα­ι· τ νων

, , , , ι ι .

Ψ Των λεῃἶμεν Οηὁμεθο ὲΠ[σΤημὡν, ὡς ὰξίας 5 τοτητα να φτασουμε σ αυτο. Αλλα η δυνατοτητα αυτηαλλων τοιαἕΐω ςοῃσης βηθηνω Τῆς μας ξεφευγει και τρεπεται σε φυγή απο τη στιγμή που

· ια υ.

, . . ι .

τουτων_ιο€μσΖ:)[ηι¬σΦό_

Ξ καποιος στραφει σε μια ειδικοτητα απ αυτες που λεμεπειΟι ταυ

Οϋσης ωπῇ τεχνες η γνωσεις ή αλλες παρομοιες, οπως νομιζουμε,ὁρανἶπῃοἰ Με ς .μ Τί δέ ὲσῃν καί Πὁΐε καί Ο επιστήμες, γιατι καμια απ' αυτες δεν ειναι ανταξια νακαι­Ο Τ"/Ο ζἶἶυσῃ/δΤΟΖΤηἐς\; ςὲξεωρίσκεῃν Άρ¬ Οὐν χαρακτηρισθει σοφια σχετική μ” αυτα τα πραγματα, καιΠωςι Ου Ψἕνω Ζῖ7ἑ|:)!χἴ]Ξμῶν ἡ Περί σοψιην απο­ εννοω τη σοφια που αφορα την ουσια των ανθρωπινωντοατω ΘΦΟ ρα Πρ ,

ϋαιωιε

ρω και ζήτησε ιτλειων της ὲλτιιὀος ὲκάστῳ υπο· πραγματων και στην οποια η ψυχή εχει μεγαλη εμπιστο­δω/ΟΤΟίγίγνΟνΤΟΙ Φρονῳως 5 ι συνη και μαντευει οτι ειναι τροπον τινα μια ιδιοτηταμενη των

.

×ιΜΜ±ιτ

που υπαρχει απο τη φυση μεσα του. Δεν έχει ομωςκαμια ικανοτητα να ανακαλυφει σε τι συνίσταται αυτήη δυνατοτητα. ουτε μεσα σε ποσο χρονο και με ποιοτροπο Θα την κατακτήσει. Άραγε δεν μοιαζει πολο μιαυτο η απορια και η συζήτησή μας για τη σοφια] ηαπορια ιτου γινεται μεγαλυτερη απ οσο προαλεπουμεστον καθενα απο μας οταν αποχτα την ικανοτητα να

ΘΘΘ998

ω · · ων υποθαλλει σε μια συνετή και συνεπή εξεταση τον εαυτοΟΘΤΟΟΘ ἄλλους Τε ἐξεταἶῖω ἶωμΦ­ωνωἕὐὀιἔῃὶῖυη ή του και τους αλλους, με καθε λογής επιχειρήματα πουπαντων καί Πάνἶῃ λἶγομενων' Τσωτα Χ εκφραζονται με καθε τροπο; θα σμῷωνήσουμε οτι ετσιταυτῃ συμφήσομεν εχηὀιἶ/).) σοι ,ισως ΤΟΠΤΖ ώ εχουν τα πραγματα ή μήπως είναι διαφορετικα;ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Συ!­Φἠσοίἔεν ετ! ελτἰι Ι ,Ύ 8,/Ομἑνη 60­ ιο Κ/ΠΞΖΝΙΑΣ: ­ Θα συμφωνήσουμε με σενα, αγαπητε μαςξὲνε, τῇ μετα σου καταΤΧΡΟν(ἶ\/,Πθγ·στατον

Ι ό Φίλε, με την ελπίδα οτι θα μπορεσουμε με τη θοήθειαξάσω Περι αυτῶν είς αωθίς .ΤΟ Ο/ἶη εΤ­ Οι μὲν 8ἰ_ σου και συν τω χρονω, να καταλήξουμε παλι στην πιοΑΘΗΝΑΙΟΣ: Τάς ἄλλας ἶοινωἴ Οἶω ἶτῃσ ἕλμουσῃ/ Τόν αληθινή γνωμη σχετικα και μή αυτα τα ζητήματα.σιν λενόμενωι σΟΦΟν δἶ Εωκ ΟΠΟΤ ωτον διεξι· ΑΘι'τ'ΝΑ|ΟΣ: Ας εξετασουμε, λοιπον, πρωτα τις αλλες πουλαμαανοντα τε' αυτος και Ιεχιἔιἑτιἔνἔἶο5 λεγονται επιστήμες, αλλα δεν κανουν σοφο αυτον πουτεον, οπως ταυτας εκποδων με κἐίΠΟρΟΘέμε¬

τις μαθαίνει και τις κατεχει, ωστε αψου τις θγαλουμεεκείνος ών δεόμεθη Ποραθεσθω Τ απο τη μεση, να προσπαθήσουμε να προθαλουμε εκεί­νοι μω/Θάνε"/Ζ, ­ ῶτον δεῖ Θ,/ητῶ γένει, νες που μας χρειαζονται και επειτα, αφου τις ξεκαθαρί­Πρῶτον μεν ΤΡ"/ἔν ων 'Ψ σχεδόν ὀληθῶς Θ σουμε, να διδαχθουμε α­πο αυτες.ίδωμεν ὡς εἰσί μεΥ Ονοἱγκωοτεἕ ­ν Ι νὁμεγ/ος] ει Πρωτα­πρωτα, αναμεσα στις γνωσεις που είναι απαραί­τε ΠΩΦΤΟΒ ὁ δἑνεπίοἶημίυν (ἶωιωΠΟ¥εγσΟΦὁς] Οϋ_ τητες για το ανθρωπινο γενος, ας δουμε ποιες είναικαί κατ' αρχάς ἦδοξεν τις 89/Π ὸἰ/είδη

απολυτως αναγκαίες κι αληθινα πρωτες, οποιος ομωςκουν νυν γε ΟΠΤΪ ἶοαἶος εῇ/Ψ ἐπἰσΐήμηςς τε­ 5 γίνει επιστήμονας σο αυτες, κι αν ακομη νομισθεί καποτετε ἴσχει μαλλον θῃί) Της 'ἶοῃατηἕνήρ Οιιζιτας, σχε­ 9758 στην αρχή πως είναι σοφος, τωρα πια ουτε σοφος νομί­ροομεν δή αϊτ εισιν και οτι Ἐαςὀοκεἶνζεται και προκαλεί μαλλον τις ειρωνείες απο μια παρο­δον οσοις αγων προκειταιμοια επιστήμη. Θα πουμε, λοιπον, ποιες είναι αυτες οιανδρα συμὅηι/Ο" γἶνομω/ΟΥ

Ἐ1 Ι ὀεώσεως· Έστω δη επιστήμες και πως ολοι, ή σχεδον ολοι εκείνοι που αγω­σεγς Τῆς φρονήσεως τε και επιτή 5νίζονται να φτασουν, στις γραμμες αυτων που θελουνπρῶτον μέν ἡρ Τῆς ἀ¦\ληλΟΦ¶γΙῖις ἔ;ΙΣἕ(ἶἄΠΟσΤήσασι;ι, να ῷτασουν στην κορυφή της προσιτής στον ανθρωπομεν, ὡς ὁ μυθος: εσῃνι) Τοδὴνρκστσστήσσσα. ηλεῳ τελειοτητας, τις αποφευγουν για ν” αφιερωθουν στηντων δε Εἰς Τήν νομιμἶν εἔω η . εἰσίν. Οἴῃ,/ες μέν αποκτηση και στην εφαρμογή της σοψίας. Ας αρχίσουμεὁο ἡμῖν οί Πρὁσθεν είησειν Τε κωέἶωσσ,/. ἡ δι ουν ι πρωτα απο εκείνη, που ουθμιοε το ζήτημα να μη τρωειΥάρ Οὐν ὲλἑγοίἀεινι ῖἴρωπῃ χἶῃρί ὁ Ο καί Τροιρη ιι α το ενα ζωο το αλλο, και που, οπως λεει ο μυθος, αποτρε­ἀλφιτων τε και 6ιλ<ἶϋρων|ΠΟ”ἶσΕὀΖ Τελἑως Οηκ . ποντας μας τελείως απο το αλληλοῷαγωμα, καθιερωσεκαλή μέν καί ἐιγυθηι σοΦον δε αν­Τρ) ἡτο νομιμο τροπο διατροφής. Είθε να μας συχωρεαουνὲθελήοει ποτε απειΟΥασΟσΘ¶ξ/ Ξἔίοωμἔνων αιῃῶν οι παλιοτεροι απο μας, οπως και το κανουν πραγματι.Τῆς Ποίήσεως εΠ”ἶλησΙ9” ΤωΣ εδον δή ουδ” ή χώ­ 5 'Οποιοι ομως κι αν ήταν αυτοί για τους οποίους μιλήσα­δυσχὲιοείον ἀῃεργσζοπ αν” Χ

, με, σε τους αποχαιρετήσουιιε για την ωρα. και η κατα­ἔ σκευή παλι των αλευρων και του ψωμιου καθως κι ηχρησιμοποίησή τους σαν ωραίας και θρεπτικής τροφής,δεν εχουν τη δυναμη να καμουν τον ανθρωπο απολυτα

σοφο. Γιατί κι η ίδια η ονομασία της κατασκευής, θαπροκαλουσε αηδία για αυτα τα ίδια τα προϊοντα. Κι ολο­

ἹΟΟἹιΟΟΟ

ἀλλά Φύσα κληρη σχεδον η γεωργία της χωρας (δεν είναι σοφία),ρας συμπασης γεωργια| Ον ΥΟΡΎ 8_Οκ_χ__ΙρίσΘ(Ἡ_γιατί, οπως φαίνεται, οχι η τεχνη μας, αλλα η φυση, κικατα θεον παντες φαινομεθα νδήε ἔω/ωφἡη εμπνευση καποιου θεου, μας δίδαξαν να δουλευουμεΚ ί 'ν οιζιδ, η Τῶν Οίκήσεων

,' '

Οι μητη γη. Αλλα ουτε η κατασκευη σπιτιων και ολη η οικο­

­ ι Ι ευω· ·

·

πασα οικοδομία κο! σκ·και Ο δομικη τεχνη και η κατεργασία των διαφορων σκευων,χαλκεία τε καί ή Τῶν Τεκτονίκων κα! ασκεωή η σιδηρουργία, η κατασκευη των εργαλείων του μαραγ­

Πλεκῃκων καί ἔΤι σϋί­ίΠάί/των Οίἶγσἶ/ωἴ ΠΟ,'Ο, ὰ εῃἐ κου, του γλυπτη, του υφαντουργου και ολων γενικα τωνὁημῳ το πρὐσΦΟΡΟν ἐχίἶωξἶοι (ἶλλ ΟωκΘεΠ ευῖίκἦ εργαλείων, είναι ασχολίες ωφελιμες για την κοινωνία,λεγομέι/ῃ_ Καί μήν Οὐὀ η ίἶωμαχσα ηἴιλοπρε­ 5 αλλα καμια απ' αυτες δεν εχει αξία μί αυτο που ονομα­πολλη περ καί τεχνική ΥεΥΟ\/ωσι Το ΥΖΗΘΥΎ οὐδὲ ζουμε αρετη. Ακομη περισσοτερο δεν μπορεί ολη γενικαΠές. σάν τῷ σοφῷ ουκ αποδιδωυιν._ Ξνί­Ἐὁ

η κυνηγετικη τεχνη, παραιτα πολλα είδη και τις τελειο­μαντικη γε οὐδ) ερμηνευτικητο παραπὺκποιησεις της, να θεωρηθεί ατι αποδίδει το μεγαλείο καιμενον γαρ οίδεν μόνον] εἰδρληρεἶ' Ον κΐῆσῃ/ δώ τη σοφία της ψυχης, ουτε επίσης η μαντικη και ολο­"Οτε δη Τήν Τῶν ἀνσίκωων (Ἑωμεὅἑ Οὐὁεμἰω/ ά κληρη η τεχνη της ερμηνείας των χρησμων. Γιατί γνω­τεχνής μὲν ἀΠεργαἶῖ_:'ἶ/νῳἑ ΤΟΠΤΟ Πωὅγά ρίζει μοναχα φρασεις να ερμηνευει, αλλα αν είναι αλη­ουδενα σοφον ποιου ,

.· ·

, Τ θινες, δεν το ξερει.ν ν ·ι αλλ ΟΠῃς ἄν λείποιτο, μιμήιική μὲν ΤΡ Πἴ\£"ἶΤΟν Τ 'Ετσι α ου δλ

μίμοω/_, 'φ επουμε πως η αποχτηση τωνοναγκαίωνδα η οπου αια.

, Ι εμ , ­ ­ σωμεῃων Ου παντως 5 ­Τ πραγματων, πραγματοποιείται με τα τεχνικα επαγγελ­ται, πολλοίς δ αυτων των

, ­ ατα|_,Οω_ μ , και ατι απο αυτα κανενα δεν καθιστα καποιον αν­, . · τα τε κατα

·Ξ , Ι . ,

ευσ ημΟσί μιμημοσῃ/ι·Χ

· Τ λλων και θρωπο σοφο, τοτε δε μενουν παρα μερικα παιχνίδια,, .Ι μητηρ, ΠΟ

_

σαν πασαν, και οοων νιΟΟιΦ”‹η_, λοἰ που μεταθαλλονται τις περισσοτερες φορες σε μιμησεις,παντοίων ποικιλμάτῳ/ αῃοτεὁοωμενἔἕ δὅδἔῖ/ει είἕ που δεν έχουν καμια σοθαροτήτα. Οι καλλιτεχνεθι παθα­

καί ξηροίς γενεσιν· ων σΟΦ ιο δείγματος χαριν, μιμουνται με πολλα οργανα, και μεουδέν σπουδῇ τή μενίσΐίί ὅήμίοωργοωνπολλες κινησεις, οχι παντοτε ευπρεπείς των σωματωνΤική Πσρἑχετω, , Ι λοῃόν θοήθεισ Θ τους. Υπαρχουν επίσης οι τεχνες του λογου και τηςΠαντων δί εξειρνθσμελ/ω\ί ΤΟ ΜΗ, εἰς μουσικης στο συνολο της, καθως και τα προϊοντα τωνγιγνοιτ' αν μυρία μυρίοις, ή μεν μεγιἶἐτῃῖέχνη εὐ_

ςθ γραφικων τεχνων που παραγουν καθε λογης μορφεςπλείστα πολεμική κλήθείσα _σΤρεἶΤηγ λὴίσΤηξ !ὀεΟ_ που σχηματίζονται με υγρα και στεγνα υλικα οταν προ­δοκιμωτατη Πρὸς Χρείαν, ευτυχιας πκειται αντίστοιχα για τη ζωγραφικη και τη γλυπτικη. Αλλαμενή, Ι­"ἄλλον δέ ἀνδρεια κοπο! φωσ" η Ι η μίμηση που πετυχαίνεται σε ολα αυτα δεν κανει σοφομε κανενα τροπο τον καλλιτεχνη, οσοδηποτε μεγαλη κιαν είναι η επίδοση του.Και αφου τελειωσουν ολες αυτες οι εργασίες, παρου­σιαζεται ακομη η καθε είδους Βοηθεια σε αμετρητεςπεριπτωσεις: και η μια η πιο ενδιαφερουσα και η πιο

1 διαδεδομενη, που ονομαζεται τεχνη του πολεμου, είναιη στρατηγικη. Αυτη που είναι πιο φημισμενη λογω τηςωφελιμοτητας της, εχει περισσοτερη αναγκη απο την

νει

ἹΟΟΒ“ί ΟΟ2

, . · 9768 τυχη και εχει δοθεί σε οσους είναι απο τη φυση τουςδομἑι/η_ Ήν δε καλουοι μελί 'στριαηνι ἶεγηῖἕἔζιἔῇ γενναίοι και οχι σοφοί. Εκείνη δε παλι, που ονομαζουνΠου καί αυτη σχεδον οσων|ωροι ψίίχε

ιατρική, είναι σχεδον μια Βοήθεια κι αυτή για τις θλαθεςακαίρῳ καί πᾶσι ΤΟἴς Τοίοιποξς ἴνμζοέτων εἰς σ0_ που προξενουν στα εμψυχα πλασματα οι διαφορες επο­ζῳων φυσιν. Ευδοκιμρν ,δε ουδεν Τοῖὁξως

5χές του χρονου με το κρυο, την υπερθολική ζεστη και

φίαν τήν αληθεσἶάτην' ,Ομεἶρη γαρ ί Τούς κυθερ­ ολα τα παρομοια κακα. 'Ομως κανενα απο αυτα δεν εχειται τοπαζομενα. Βοηθοί­ίε δε ἶἶοιἰκσν Κω, Τοιπων τη φήμη οτι αγκαλιαζει την πιο αυθεντική σοφία. Επειδήνήτας αμα καί τους ναυταο εἔρωμε

7 υθουμενος οι τεχνες αυτες θαδίζουν χωρίς κανονες και καταλήγουνανδρα σοφον μηδενα τις ημθς τιαρεἔεἰὀείη ῃς σε συμπερασματα με υποθεσεις. Βοηθους φυσικα θα

εξ απαντων διαγγελλετω' ,Ου Γ?/Ορ Ζ [λές άΠάση Β ονομασουμε και τους κυθεμνἠτες και τους ναυτες συΥ·πνευματος οργήν ουδε φγιλιαν, ο προὅἔλ δίκώς

χρονως αλλα κι απο αυτους, ας μη θελήσει καποιος νακυθερνητικῇ­ Καί μήν ουδ |ΟΓἶΟσΟΙΘ Ιη νήμη καί μας παρουσιασει κανενα για σοφο.

,

εν τῇ του λενειν ιοώμῃ Φορ! γη/νεσ 'ῖῖκἴνβουν ολη­ Γιατί δεν είναι δυνατο να γνωρίζει πραγματι κανενας τοτριὀῇ δοξης ηθεσίν Πρζἶσωἶονἶες ΤΟεσΦαλ|ἑέ,/0,' 5

θ μυστικο της οργής και της φιλικής διαθεσης των ανε­Θειας δε τῶν οντως δικαιων εκτοοπαρὲσῇν

μων, που είναι τοσο ιτοθητο για ολη την πλοιαρχικήΛοιπή δ' ετι προς δοξανοοφιαο,ιἔ τεχνη, ουτε οσοι καυχιουνται θα γίνουν Βοηθοί στιςΠΟΘ δὐνσμίςι ήν Φύσ"/,αν Οί Π?/Μο! 5,/νοῆ ὲησδίως

θα δίκες με τη ρητορική τους δυναμη, γιατί εφοσον εχουνφίαν ονομασειαν, τοτε οταν τινα τις σ/Τα μάλισ

Ξ ατραμμενη την προσοχή τους στο μνημονικο, στη ρου­μἑν ὀτιπερ αν μανθανῃ μαι/ἔθω/Ο όΐον Τὸ ιο ” τίνα και στις καθημερινες συνήθειες, πλανιουνται κι αυ­

καί ἀσψαλως μνημονευοντα,τρί μακρυα απο την αλήθεια που αγγίζει την πραγματικήπΩοσΦΟρΟν ὲκάσίῳ ὅίΟμνί]μΟνε(ῖ|ῃδῃῖ­ Ταηω γάρ δικαιοσυνη. Υπολείπεται, λοιπον, για την αποκτηση της

νον αν πρὲποι, τουτο δεῖ ΤΟΧΡ ρἶιὀ, ὰ ίνοκινΧ φήμης του σοφου μια παραξενη δυναμη, που οι περισ­

απαντα οί μεν φυσιν, οί δε σοφιαν, οι 'δε νἴξοώτωνσοτεροι θα ονομαζαν μαλλον φυση παρα σοφία, οταν

Θήσουσιν φυσεως, σοφον δεοντως συ Ξλεῖν 5Θλεπουμε καποιον να αφομοιωνει ευκολα ο,τι μαθαίνει,ουδείς Τῶν ὲμφρὸνων ἐθελησἶει ΠΟΠ, Κ ·

Π ν ήν ί να απομνημονευει παοα πολλα και με ακοίθεια, και οτανΆλλα μήν δεῖ Φονηναί γε Τ"/Ο εωσἶημη θυμαται στην καταλληλη περίσταση εκείνο που πρεπει,και το εκτελεί γρήγορα, αυτο πρεπει να πραγματοποιη­θεί. 'Ολα αυτα θα τα θεωρήσουν αλλοι φυσικο χαρισμααπο ευφυία, αλλοι φυσική αγχίνοια, αλλα σε καμια περί­πτωση κανενας φρονιμος ανθρωπος δε θα συγκατανευ­σει να θεωρήσει κανενα απο αυτα αληθινή σοφία.[Κ/ίΕ|ΝίΑΣ: ­ Ποια, λοιπον, επιστήμη πρεπει να κατεχει κα­νείς, φίλε Αθηναίε, για να θεωρηθεί πραγματικα σοφος;][ΜΕΠ/ιΛΟΣ.· ­ Αλήθεια. Δωσε μας καποια εξήγηση, αν θε­θαια είσαι σε θεση να το καμεις, γιατί, απο οσα μας είπες,καμια απ' ολες τις επιστήμες δε θοηθεί τον ανθρωπονα θρει την υπερτατη σοφία].

ΑΘΗΝΑΙΟΣ· ­ [Εχετε δίκιο, φίλοι μου]. Αλλα πρεπει ναΪ ι

ἹΟΟΒιΟΟ4

, , „ ι ι „ .. Ι Ι Θρουμε μιο επιστήμη που οποχτ σή τη μπορεί νοέχων σοζρος Υ”/νο” ἴν Ο σοἔοἔῖ ;Σἶ\6;Ξ[ῶωῖγἔ:ιγἔΖ δημιουργήσει τη σοφίο εκείῖ]/ου πουηείνοι τἶρογμοτι σο­μῷ/Ον δοξἦζομενογς' Ξωἔνἶνῖενηἑτέρσν Ηάρεξ Τῶν φος κοι δε Θεωρείτοι μονοχο σον τετοιος. Ας προσεξου­λογω ποντοποσιν ειτιχσορψνσ μέν λέγοιτί ὲίν οντως τί με, λοιπον, γιοτί προσεγγίζουμε ενο θεμο δυσκολοτεροεἰρημῷ/ηἶν_εωρεΙΥ, λαθών Οὐ” Θἀνανσος Οϋτί οπ' ολο: Πλοϊ δηλοδή σο εκείνες που εχουμε ήδη ονοφε­ἶενκοι 8έκΟΤως' Ο ,ε δέ καί ἀγαθὁς δι· αν­[ήν ΠΟ­ ρει, πρεπει νο ονοκολυψουμε μιον ολλη, η οποίο προγ­­ηλἰθἰος εσΤ(ῖ"7,.σΟΦΟς Ι , ὁ ενος ὲνδίκως έστω μοτικο κοι δικοιολογημενο οξίζει νο ονομοζετοι σοφίο,λίτης τε νι‹οι οιωίων κο/ς ναρχκἔτίδωμεγδή Ταὐῃιν 5 κοι την οποίο εκείνος που την κοτεχει δεν μπορεί νοπΟλΘω§` αξία καί, 'ῖ|:μΤε_ ηἔνθρωωνης Φύσεως ὲῃγ­ είνοι ουτε Θονουσος, ουτε ηλίθιος, ολλο, χορη σο ουτήν,Πρίι)ΤΠν| νῃς ΠΟΤ 8 Πς „ ω Πσρανενομἑνη Τῶν Θο είνοι σοφος κοι ενορετος, κοι, σον πολίτης της πο­(πημη μια ὁἔεξἶλθουςη η ωἐν καί ἀΦρΟνέσΤαΤΟν λεως, είτε οιρχοντος είνοι, είτε ορχομενος, θο εκτελείνυν ἶισροωσωἴ ανοἴἶτοἶοῖωνθ ώῃωνν Οὐ δή Τουῃύ το κοθήκοντο του δίκοιο κοι ορμονικο συγχρονως. Αςηοροσχοιτο ζῳονν τον των ιἐ “ιο

άρ ὡς εἰπεῖν ιθ σκεφθουμε ομως πρώτο, ποιο μπορεί νο είνοι, ονομεσοΥε νίίάλ/Η χσζ\εΠἶ)ν ΪΟ θκαόῖἕ Ξ2/ὑσα Πέ/Τί Τῶ Θνητῷ Θ στις σημερινες επιστήμες, που μονη ουτή, εγκοτολεί­Προς μιϋίν νηνντον ἶιρἰ μ Θεόν δ= αὐτόν μᾶλλον ή ποντος την ονθρὼπινη φυση ή μη προσεγγίζοντος την,Υένεί ΤΟΗΤ αν ἶρσσεωἶν ι ­ σώζεγν ἡμᾶς. "Ον θο εκονε τον ονθρωπο το πιο ονοητο κοι το πιο ομυολοτινο τυχίίν ίἶιγοωμω Ιὀω/Τα Ιἶμ:‹ί„,Π;ὀρ ἀτοτνον όντα ζωο. κι ουτο δε θο ήτον πολυ δυσκολο νο το κοτολο­δὲ Θεόν ηΥΟΙἴΗΟ(' φραἶὁἶ"/ὅρηίτ Τόν ἀναθων αἴῃον 5 Θουμε. Αντιποροθετοντοις τες, γιο νο εκφροσθουμε ετσι,καί,­[ως Οωῖ (ΠΟΠ­Ον.αυ ηως Υαρολὐ μεγίσπῃν Τῆς μιο με μιο, θο δουμε οτι μονοχο εκείνη που εδωσε σεἡμῖν σϋμπσντἴῃ/ ΟΗ κ¶„θΤῖ“ἐ8?γεγονενοι,· τίνο δή 9778 ολο το ονθρὼπινο γενος τον αριθμο θο μπορουσε νοΦρξι/ησεωςι ΟίΤίΟν|ηδ/ςἶίσ αθεόν ώ Μέγνλλἑ Τε καί κοτορθὼσει ουτο το προγμο. Κοι φοντοζομοι πως κοι­κσι σεμνϋνων,ΠΟΠἶ εγἔυ .ι Ιοί ὅνκωὁππον ὡς. ποιος Θεος ουτοπροσὼπως περισσοτερο οπο κοποιοΚ/δε"/ία; οχζἶξον Οἔρἶῃιἐ Οὲ/μ: καί θεον ῃμαν Τε τυχη μος το εδωσε ουτο το δώρο γιο νο μος σωσει.συμπέἶλ/Τες αλλο! (ἩΗΟ ς αὐῖῶ­ ΤΟ δέ καί Τῶν 5 Λοιπον, ποιος είνοι, κοτοι τη γνωμη μου ουτος ο θεος,και Θϋχἶσθω ὅ[αΦἶρΟ\ίΤωΞ)ν ἡμῖν σὐῖὁν νενονἑνω πρεπει νο σος το πω, ον κοι οπο μιον οποψη είνοι πο­ἄλλων αέῃον ἀγαθαἰν Πῳἔ ­νο! δέ άμα καίάργθμόγΞ ροδοξος κοι οπο ολλη πολι δεν είνοι ποροδοξος. ΓιοτίΠάλ/Τες αν ἶὑμολογωμἶν Ου ἐῃ δέ καί δώσε"/Ι πως δεν πρεπει νο νομίζουμε τον οίτιο ολων μος τωνἡμεἶς γε ὁ*/Τως ωπον Φσμεν]

ονοθὼν, σον οίτιο κοι του υπὲρτοτου οπο ολο το ονοθοδηλοδή της φρονήσεως; Ποιος είνοι, λοιπον, ο Θεος,Μεγιλλε κοι Κλεινίο, γιο τον οποίο μιλω με τοσο σε8ο­ίἶ ομο; Ανομφιθολως τον ουρονο (ή το συμπον) που είνοικοι πορο πολυ δίκοιο νο τον τιμουμε κοι προσευχομοστε;με μεγολυτερη κοτονυξη σί ουτον, οπως κονουν χωρίςεξοίρεση ολοι οι ολλοι δοίμονες κοθὼς κοι οι Θεοί. Τοοτι ουτος εγινε οίτιος σε μος ολων των ογοθὼν ολοιθο ήμοστον ετοιμοι νο το ποροδεχθουμε. Αλλο ισχυρι­ζομοστε επίσης οτι μος εδωσε προγμοτι κοι τον οριθμο,κοι θο εξοκολουθεί νο τον δίνει, σο οποιον θελήσει νο

ε ,

ΗΕ

ἹΟΟ?Ο

, , ν ιι ι Ι τον ακολομθείι Δ λαδ”, αν κανεί θελει να σ ατίσειὲάν τις Θγέλῃγσωζσκολζἶωιθεῇί· 'ἶἑἔη γἔε Ό μια Πλήρη ιδεα νιῖιαιιτο εδω, ειτεςκοσμο, ει'τε)ἱ21ιλυμι­ιο,Θεωρἰγθν Οἦθῳ/|ΤηΥ Πἶυδε; επελ, μν λε ἑτω μέν είτε ομρανο τομ αρεσει να το ονομαζει, ας το ονομαζειπσν ειτε Ογϋραι/ἦν ἔν ηὀονῃαῳ εγἶ[Τὁν“γ1/Οί Τά ετσιι αλλα ας ιταοατήοει τισσες τισικιλιεε δινει στονὼἶο/Ϊοωθεηω δε„ΟΠῃ Ποἔκἰλ ωἔγἐἑἔδους ώρας Τε 5 εαιιτο τομ και πως στρεφει ολα τα αστερια τομ και Προ­Θϋἶῳ στἦεΦαὶν Οστρογ Ποσοςκαί Τιν ἄλλην δε οὐν μηθεαει σε ολα τα οντα ολες τις μετακινήσεις και τιςκοιι|τρΟΦην τι<1σιντιΟρε)ἑΤθ:ἐών ἀἶθμῶ ετιοχες και την τοοΦή­ Ειτιστιι: μας Παρέχει. Φιτωε Πι­Φρονηοιν, ως Φοιμεὲλ αν, εάν γις ἐρ!θ_ στεοσιιμε, και την αλλη νοηση, με ολοιις τους αριθμσος,Πἶλλ ζἶγοἶα ΤΟΠΤΟ εφμεγι , ' ιλθ Πασσν Τήν και τα αλλα αγαθα. Και το κοραφωμα ολων των εμεργε­μωνιωποω δοσἰν δεξαμενος εΠεξε ῃ το τηματων τομ είναι, αφοα ατιοκτήσει κανείς το δωρο τωνιτεριρδονη λόγοίς αριθμών, να μτιορεσει να μελετήσει ολες τις τιεριστρο­ΕΠ δε σμἰκἶον εὴανἶλ. ὁ θέ ὲνοήσαμεν ὡς 0 φες τομ. Αλλα γιιρίζοντας λιγακι ιτἰσω σο οσα είτιαμε, αςΘναμνησθωμἶν ΡΗ ἴω ,μα ς ύσεω ὲξελοι­ θμμηθομμε οτι ττολα σωστα σκεφθήκαμε οτι„ αν αφαιρε­εῃπρ εἶρἰωἀον εκ|Της Ονἔρωωνηςνἕι εθσς Οὐ γάρ σομμε τον αριθμο αιτο την ανθρωτιινη φαση, δεν είναιμεν,Ν ομκ αν ποτε τι _Φρ0νιΖΖιζιΞ:Οω μγᾶσαγ/

διινατο τιοτε να γινοιιμε λσγικοί. Γιατί ιτστε τιισ η αρετήαν ετι ποτεψυἕη τουἶΟυ Τ› ζῶον δέ ὁ Π μή 5 στο σονολο της σχεδον δε θα μττοροασε να γινει χτήμαλαὅω σχεὀο)/7 ΟΤΡΗ ὁογοίἐ 9:Ξ”ιΤΤὁν μηδὲ ἄρῃον της ψμχής ενος ζωντανοα ιτλασματος, ατιο το οιτοίο θαγιννωσκοι δμο και τρια μη ε ροὐκ δγδόζ έλειπε λογική'Ογνοοι δε ἶο Πσρσἶπἶν σΡ[θ|ἔΟν, , ι ὁνον Δηλαδή καθε ον ιτομ δεν μιτορεί να διακρίνει το θεονα! λόγον εδο! ΠερΙ,ων ωσἶησεἰς ὀωμἶ/ημ εἰσιν δ και τα τρια, οατε το αρτιο οατε το ιτεριττο και αγνοείεἴη ΚΘΚΤΠΙ­#8)/Ονι την #ὅε,αλληΧ'σρ“ἔ;Ἰεν'όαενΞς δέ γγ τελειως τον αριθμο, δε θα μτιοροασε να δωσει τιοτεαπσωἶὺροίἶυνηνλ Ουδέν ωἶοκἶ) ϊἴἶἐἔε Ξνἔπ) ὁΐω λογο για οσα ατιοχτησε μοναχα σαν αισθήσεις και μνή­ωἔηθουἶ: λοἶ/ΟΠ σοαἶος Ομκ αν, Τ­ γώ ἑγγσωγ/ μεςι Τις αλλες αρετες δηλαδή την ανδρεία και την σω­δε ΟΟΦΙΟ, μη. Πίἶοσεἰηλ ἶῖσσης σεἔἔε Ζζνὁμἔνος εὐ_ φροσανη τἰιτοτε δεν εμτιοδίζει να τις ατιοχτήσει. 'Οτιοιοςμὅροςι Οι­Ικ θν ἦῃι Τε εοἰς αγ, ἕ Ζ έν ἀνἐγκη 5 ομως στερειται την Πραγματική λογική δε μτιορει ποτεδεἕίμωη Ποἶε γω/ΟΤΟ' ,Ουπιἴς ακἶαομηζ/έἀ κη λόγος να γίνει σοφος, και ατιο εκείνον ιτομ λείιτει η σοφία, το,ἶασα “.ΠΟῃθ.εσθω ἔἰοῃ ἔἕνιῖῦων εἰρημἔι/ων. Άλλα θασικοτερο μερος της ολης αρετής, αμτος δεν μτιορειεΠ.'ἶλε“5)ν '7Ονῖων<γ[ἔ\ίΟΙΤ ι ότι και' τα των αλλων χ να γινει ιτστε στο μελλον ατιολμτως εναρετος οατε καικε" 03/“λν ΟΡΘΔΞ/ἶ1ρ(ΞνΖῖ2ἶηΟἐΙήλΘσμεν ὲωντες εἶναι εμτιιχισμενσς, Για αιιτο ειναι τοσο ιτολο αναγκαίο να:ΙΖἱΪι:1ο::νΤΞςΥζ|­ἑχνσις]

Τογπων ἐν Οὐδὲν μενει, ιΟ θετομμε σαν θασηγτον αριθμο. Και για να ατιοδειςομμε, δι ἀΠΟλείΠεΤε" Τό Πᾶράηαν, όταν αριθμητι­ Θ αμτή την αναγκαιοτητα, θα χρειαζσταν μια σμζητήσηΠε"/Το _ , τιολμ μεγαλατερη αιτ ολες οσες εχουμε κανει τιροηγομ­κην Πς σνελῃ' μενως. Αλλα κι αμτα τιομ θα τιοαμε τωρα θα ειναι σωστα,

οτι δηλαδή και οσα ειτιωθηκαν γενικα για τις αλλες τε­χνες, καθως τωραδα εξεταζομμε το λογο της ατιαρξήςτης καθε μιας, τιιτοτε ατιολατως ατι) αμτα δε θα μεινει,αλλα ολα χωρίς εξαίρεση θα καταστραφοανι οταν ταατιομακρανει αιτο την αριθμητική ειτιστήμη.

ἹΟΟΒ ιθθθ

'ίσως μερικοί νομίσουν, αποθλέποντας στις αλλες τε­Δοξειε δ' αν ίσως τις ΰραχἑων ὲ`_ί/εκίἶί αρίθμοω χνες„ ­οτι το ανθρωπινο γένος οε ελαχιστες περιπτωσειςδείαθαι το των ανθρώπων γένος: _8ί© _ΤΟἐ` Τωίνσς: έχει αναγκη τους αριθμους, αν και αυτή η αποψη είναιαποθλεψας ¬ καίτοι μέγα μέν ΚΘΙΙΤΟΡΤΟ __ε' (ἶε επίσης ενδιαφέρουσα. Αν ομως αντιληφθεί κανείς τοτις ίδοι το θεϊον της γενεσεως και ΤΟ θνητοί/× ἦν θεϊκο και το θνητο στοιχείο της γένεσης (ή της πλασης),ὡ καί Τό θεοσεὅὲς γνωριαθήσεται και' ο αριΘμΟς μέσω των οποίων θα εξοικειωθεί με το θρησκευτικο συ­' ­ τι νοί συμπαντα αριθ· Θοντως, ουκ αν έτι· πας αν τις γ η ναίσθημα και τον αριθμο καθ° εαυτον, δεν θα έχει πιαμαν ουης ἡμῖν δυναμεως αἴτιος Ον Θίη σίέγγίγἔοίίἐἴ την ίδια γνωμη. Ο καθένας απο μας θα καταλαθαινε με' παοαν ιαρι μ ·ι/ος ­ έπεί καί τα κατα μουσικην ποση δυναμη ο αριθμος, λαμθανομενος στο συνολο του,. . δει ­ενων κινησεως τε και φθογγων δηλον οτιμμπορεί να γίνει για μας αίτιος ολων των αγαθων, χωρίςκαί Το μεγιστον, αγαθών ὡς παντων αιτιον, Οτι_ Θ να λογαριασουμε οτι ολες οι μουσικες σχέσεις έχουνκων ουδενος ευ τουτο Υνωσῖεονι Ο και Ταχοα αναγκη απο κίνηση και φθογγους αυστηρα ξεχωριστους.γένοιτ' αν. Άλλ' ή Οχεδον αλαγιυΐος Τεςκω ΟΤΟ” Και το σημαντικοτερον δηλαδή το οτι, εν­ θ 'ω ο αρι μος, , Ο­Το Τε Ο­ ς

7 . ν . . . ν

κτος ασχημων τε και αρρυθμος Οι/ΘΡΗΟ |§` Φ ειναι η αιτια ολων των αγαθων, δεν ειναι αιτιος κανενοςα και' πανθ' οποσα κακου κεκοινωνηκεν Τ"/Οςιρ ίΙ

ια"­.ιν

ε κακου,... να τι πρέπει να μαθουμε καλα. Το πραγμα αλ­ἑῃιλέλειπται Πω/Τὁς' ἀρίθμοὐι καί δεῖ Τοωθ _ΟυΤω Ό ς λωστε δεν είναι δυσκολο. Αλλα η περιφορα η οποίαδιανοείσθαι τον μέλλω/Τα εὐδοίμἶνο Τἶλε“ῃ7σε"/| Δ πρέπει να ονομασθεί σχεδον παραλογη και Χωρίς ταξίι.και' τα ΥΘ δή δίκοίὁν Τε καί ἀιίηθον καί κΟ^Ον_κω χωρίς σχήμα, χωρίς ρυθμο και απροσαρμοστη, οπως καιπαντα τα τοιαυτα ουδείς ποτὲ μή Υί_Υλ/ωσκωνγ Ρληῖ το καθετι που μετέχει σε καποιο κακο... στερουνται αποθοης δοξης ὲπιλαΰομενοςι ααίἶίθμηἶεπῃ Προς Το καθε αριθμο. Κι αυτή την ιδέα πρέπει να την ενστερνι­ἑαυτόν Τε καί ἐΤερον πεῖσαι ΤΟ Πσρἶίἶίανι σθεί οποιος θέλει να πεθαίνει ευτυχισμένος. Και κανείς'ίιωμεν δή Οκεψὁμενοί ΠιΟός._ ΤΟΗΤ εἶωἶοζ απο εκείνους που, επειδή δε κατορθωσαν ποτε να σχη­ὲμάθομεν αριθμεϊν. Φέρε· τα γαρ εν _δη κα! ωῖ ματίσουν μια σωστή γνωμη, αγνοουν τι είναι δίκαιο, κα­γέγονε ποθεν ἡμῖν ωσΐ ὲννοθσαίι Φωἶίν Ϊουτζν λογ και ωραίο και ολα τα παρομοια. δεν μπορεί να ταγἐχουσιν έκ του παντός Πρός' Το ἔυναἶοως ε_ν\ίΟε7 απαριθμήσει στον εαυτο του, ουτε και να πείσει αλλονείναι; πολλοίς δέ ἄλλοις Οὐ Τωνςζῳων ουδ εἰς γι” αυτα.υθ. . Φύσις Πσραγἑγονεν, ωστε μαθείν δυ­Οζῃό Του η. Και τωρα ας εξετασουμε αυτο το συγκεκριμένο ερωτη­γηωίς είναι παρα του πατρθς Ορίθθε"/ί|ΠΟρ” 5 ιι μα: Πώς μαθαμε αρίθμηση; Εμπρος, λοιπον. Απο πουημίν τουτί αυτο πρῶτον ένῳησίἶν 9! Θεἦςῖς ωσ μας ήρθαν οι ιδέες του ενος και του δυο, σε μας πουίκαι/Οἶς εἴνω ὅεικνύμενον σω/νοεῃ/1 εῃεπ εδεἰξε _ μέσα στη παγκοσμια ταξη μας δοθηκε η φυσική ικανο­τητα να συλλαμθανουμε τέτοια πραγματα; Και ομωςπολλα αλλα ζωα, ουτε συ αυτο δεν τα Βοήθησε η φυσητους, ὼστε δηλαδή να είναι ικανα να μαθουν απο τονπατέρα τους αρίθμηση, σί εμας ομως αυτο πρώτα­πρώτα

φυτεψε μέσα μας ο θεος, την ικανοτητα δηλαδή ναμαθαίνουμε ο,τι μας δείχνει, και έπειταγ αφου μας ταέδειξε, εξακολουθεί να κανει το ίδιο πραγμα. Αναμεσα,λοιπον, σ) αυτα τ' αντικείμενα που μας παρουσιαζει τι

καί δείκνυσιν· ών τί καλλιον εν ενος αν_τις_θεασαιτοτι/ιήν Τα της ἡμέρας γένος: είτα είς Το Της "εκτοςέλθο! μέρος έχων οψιν, οθεν ετερον παν αυτῷ Φαι­

ιθιι

ωραιοτερο θα μπορούσε να δει κανείς με τα ματια του,απο το θεαμα της ημερας; 'Επειτα μπορεί να ερθει,εφοσον εχει την ορασή του, στο θασίλειο της νυχτας,

6 οπου το συμπαν θα του φανεί τελείως διαφορετικο. Και„ . . τ Ι° παυνοιτ” αν· και ελιττων δη ταυτα αυτα οταν μη Π ε

πολλας μεν νυκτας, πολλας δέ ἡμέρας [ός] Οὐρα­νας, ουδεποτε παυεται διδασκων Οι/ΘιΘΐυΠΟί_'ς

ίν αν και' ο δυσμαθεστατος Ικα*/ως μα η

Φοσον το συμπαν δεν παυει, επί πολλες μερες καιπολλες νυχτες, να εναλλασσει αυτα τα ίδια θεαματα,δεν παυει ποτε να διδασκει τους ανθρώπους το ενα καικαί δύο, Πρ, Πολλἄ 5 το δυο, ώσπου κι αυτος που μαθαίνει πολυ δυσκολα να_ Ε ­ · ε υ τταρα ιΘ ω α και τρια και ΤΘἀρι μειν· ς ν Ω , , μαθει αρκετα την αρίθμηση. Γιατί ο καθενας απο μαςι, ι ­ ων ταυτα, Και Θκεκαστος ημων επινοησειεν αν 00

τουτων εν εποίίισεν Τήν σελήνθν Ο ΘεΟς ΟΠεργΟ_., Ι · · ο εν , τοτεσα ενος, η τοτε μεν μειζων Φαν μ Π

μπορεί να μαθει και τα τρία και τα τεσσερα και τα πολλα6, παρατηρώντας αυτα τα ουρανια σώματα. Ο θεος εκαμεμαπο ολους αυτους τους αριθμους μιαν ενοτητα, οτανειιαττων ειεξῆλεεν ωιλτιν αεί Φαινοωσο ημερα"ὁ,

Ϊ εδημιουργησε τη σελήνη που, αλλοτε μικροτερη, αλλοτεμεχρι ιτεντεκαίδεκα ἡμερων και νυκτων· αυΤΠ, ν ι · τ ' τον κυκλον έναεστιν περιοδος, ει θουλεται τις.τ ι ­κ ι ” ' έπος ειπεαλον εις εν τιθεναι, ωστε ως

μεγαλυτερη για τα ματια μας, ακολουθεί το δρομο τηςπαρουσιαζοντας παντα καινουργια μερα, ώσπου να συμ­πληρώσει ενα κυκλο απο δεκαπεντε μερες και δεκα­, ­κ · _ οί πα εδωκεν . . . , ,διιαμαθεστατον αν μαθειν ζῳον, Ο Θάεεῃ/ 5 πεντε νυχτες. Και ετσι σχηματιζει μια περιφορα, αν Θε­, ι ν ­ τ * ν . . . , . ,Φϋσίν Ο Θεος ΤΟΟ δω/Οΐοίς ε^/Οί μα , λησει κανει να θεω σε λμέχρι μεν τουτων τε και εν τουτοις σωμτἴω/ Πἶ

ν ­ × ι ι ικον ε ονε, ΤΟδυνατον των ζῳων μθλσ αρίθμίπ Υ Υ ,

καθ, εν αυτο σκοιτουν· το δε προς αλληλα ίιαι/ΤΟ

ς ρη ι σαν ενα συνο ο την κυκλικήτροχια της, ώστε, για να εκφρασθουμε καπως ετσι, ναμπορεί να καταλαθαίνει αυτα και το πιο κουτο ζώο, απ,­ ι° 979 ει οσα ο θεος εδωσε απο τη φυση την ικανοτητα να μαθαί­, , , Ι Ι ' εί ονο ενεκα

καί τουτου δέ. Θθλιινηνι καθωιερ εἰἶἶομενί, . Ι · ο τονμἑι/ην και φθινουσαν εμττοιησας, μηνας πρ Ο

ενιαυτον συνεΟΤήσΟΤΟ. καί Πω/Το Ορἰθμον ΠρΟς

νει κατι. Μεσα σο αυτα τα ορια και σχετικα ιι* αυτα τααντικείμενα, ολα τα είδη των ζώων που ήταν επιδεκτικαμαθήσεως, αποχτήσαν μεγαλη επιδεξιοτητα στην αριθ­

τ , 5 μητικη, ως προς το να παρατηρεί το καθε πραγμα μονοαριθμον· ἠρξθΐο Οί­^/Ορον εωὀωμονὶ Τωχῃ' ΔΟ δε του.ταυθ, ήμίν καρποί τε και' ενκυμων ἡ Υῆ Υ8ΥΟ\/εν·καί Το να υπολογίζει ομως κανείς τις σχεσεις των αριθμώνώστε είναι τροφήν Πσσί Τοίς ζῳως· Πγεμωγδ, (_ ___ μεταξυ τους, φανταζομαι οτι προέρχεται απο ανώτερηυετων γιγνομενων ουκ εξαισίων ου ε μ ΘΑΠΟ Ό επιστήμη και γι” αυτο, οπως είπαμε, ο θεος ετακτοποίησε_ Ταλλ' ει' τι παρα ταυτα γίγνεται προς Φ Ρ τους μήνες μεσα στο ετος, τοποθετώντας την σελήνη

στον ουρανο οπου μας φαίνεται οτι μεγαλώνει και μι­κραίνει. Και επειτα απ` αυτα αρχισαν να αντιλαμθανονταικατα καποια ευτυχή συγκυρία, τις σχεσεις των αριθμώνμεταξυ τους συνολικα. Απο αυτα είδαμε να παραγονταιοι καρποί και να γονιμοποιείται η γη, ώστε να υπαρχειτροφή για ολα τα ζώα αφου οι ανεμοι κι οι θροχες δενήταν υπερθολικοί και ερχονταν την ώρα που επρεπε.Αν, αντίθετα απ” αυτον τον κανονα, ενα απο τα φαινο­

ιΟι2 ιΟιΞ3

­ · μενα αυτα προκαλουν αντίθετα αποτελέσματα, δεν πρέ­Οιζι την θείαν αλλα την ανθρωπίνην αίτιασθαι χρηφασιν ουκ έν δίκη διανέμουσαν τόν αυτών θίον. Πει να κοῖηγοροωμε τους θεουςι αλλο την σνθρωῖιινη

Ἱ­ίμϊν δή οὐν ζητοιισιν περί νόμων σχεδόν έδο­ Φύση Ποω δεν ρωθμίζει Τη ζωή Της σ0μΦωνο με Τη δι”ξεν τα μέν ἄλλα ρόδια τ” είναι γνῶναι τα θελτιστα 5 κωοσϋλίη­. Θ ι Ι καί Πᾶς ἄν [Κω/ός γίγνεσθω καί σω/εἴ­ Οπωσδήποτε, όταν εμείς ερευνουσαμε το ζήτημα τωναν ρωπο ς,

_ . Ι ι ­ ιι Τν νόμων, σχηματίσαμε, καθώς φαίνεται, τη γνώμη ότι οιναι τα λεγόμενα καί ποιειν, ει γνοιη τι ποτ εσ ιεἰκόυ καί Τί Τό μή συμφέρον· ἐδοξε αν ρωποι μπορουν ευκο α να γνωρισουν οσα τους ωφε­› ι Ι γ ι ι .ἐῃ δοκεῖ Τά μέν ἄλλο ὲΓΠΤηὁεΠμΟΤα λουν, και οτι ο καθενας ειναι ικανος να αντιληφθει καιη και νυ

_ , . Τ Ι ι ι . να εφαρμόσει όσα λέγονται, αν νιώσει ποιο είναι λογικόπαντα ου σφόδρα χαλεπα ειναι, το δε τινα τροπον ο

χρὴ γίγνεσθαι χρηστοός ανθρωπους παγχαλεπο ν­ να τον συμφερει και ποιο όχι. Μας φανηκε, λοιπόν, καιΚαί τα εν ἄλλα αὐ παντα κτασθαι χρηστα, τό λε­ μας Φαίνεται ακόμη και τώρα ότι όλες οι αλλες ασχολίεςμ

. , . . ,γόμεγ/Ον και δυνατόν και οό χαλεπόν, ουσίαν τε δεν ειναι εξαιρετικα δυσκολες, με ποιο τροπο ομως οι., (5 _ καί μή δεῖ καί σῶμα Οἴὁν Τε δεῖ καί μή. 5 ανθρωποι πρέπει να γίνουν ηθικοί είναι τρομαχτικα δυ­οο ν ει ,

. ,καίιψυχήν ότι μέν αιίαθἠν δεἰ συι/χωρεί πάς παντί σκολο να Το ονσκσλωψουμε­ 'Ολο Τα άλλο "ογαθὀφ ὀΠως6 ­ ν τα λένε, είναι δυνατό να τα αποχτήσουμε χωρίς κόπο,τό δ. ὅνῃγ/Ο τρόπον αγαθήν, ότι μέν αυ ικαιακσίσώαψονα κσίἀνδρείσν καίτσηῖα ὀῃ δέ σοφή,/7 ι η αδη ποση περιουσια πρεπει να εχει κανεις και ποση

. . Πη δεῖν ἠνῃνα δέ σοφιον ως αρτι διε­ ` οχι, και πως πρεπει να ειναι το σωμα η όχι. Επίσης καισι εν , ι ι . , ι . . . .Ϊηλ εν Ξὺὅεἰς Οὺδενί Τό ῃαράηαν ἔτι συνομο­ ίΟ στο οτι πρεπει να έχουμε ψυχη εναρετη, επικρατει απο­ιι αμ , ·ι . . .λἔγεἶ πολλῶν. Νυν Οὐν δή Παρά Πόσος, Τάς 6 λυτη συμφωνια. Συμφωνια υπαρχει επισης και ως προς

. . , ι , ι ι τον τ όπο ε τον οποίο θα ίνει ενα ετ αποκτώνταπρόσθεν σοφιας ου φαυλην τινα ανευρισκομεν εις ρ μ γ Ο η' Ωτό δοκεἶν σΟΦόν εῇ/Ο! Τόν γε μεμΟ_ δικαιοσυνη, σωφροσυνη και ανδρεια. Και παλι ολοι συμ­θ κότα όίπερ καί διεληλόθαμεν· εί δή ἐστιν σοφός φωνουν ότι πρεπει να έχουμε ψυχή σοφή. Αλλα τι λογήςὸηπῃπ, ἐπἰσῖήμων καί ἀγαθόα ΤΟΟΤΟΗ δή Πὲρι λό_ 5 σοφια πρεπει να ειναι αυτή, όπως το αναπτυξαμε προη­

δεί λαθείν γουμένως, κανενας απολυτως δε συμφωνεί με τον αλλοον ­, ι . , . . ,

Κ/\ἔ|Ν|ΑΣ Ώ ξἑνε ὡς εἰκὁΤως εῇιες ὁῃ Περίμεγάλων αναμεσα στα πλήθη. Τωρα, λοιπον, εκτος απ ολες τις.λὸ ὲῃι ει ὲῖ Φράζεω αλλες προηγουμενες σοφίες, ανακαλυπτουμε μια πουΑΘ':ἰ|ἶἶΟΣ Οὔ γῖιρςσμγκρά κλεινία· τό δε χαλεπώ­ ε δεν είναι αναξια λόγου από την αποψη τουλαχιστον αυ­τερον, ότι πανταπασι καί παντως αλη ηΘ ­Π τή, το να φαίνεται δηλαδή σοφός εκείνος που έχει μαθει

κ^Εῃ\ῃ,ιχΣ­ Σφόὁρα γε ώ ξενε· αλλ” ὅμως μή ἀίίθτ όσα εξετασαμε προηγουμένως. Αλλα είναι πραγματι σο­κόμης λέγων ό φῇς. φος και εναρετος αυτός που κατέχει όλα αυτα; Αυτό

ακριθώς πρέπει να συζητήσουμε.Κ/ιίΞίΝ|ΑΣ: ­ Φίλε μου, πόσο δίκιο είχες όταν είπες ότι σκο­

πευεις να πεις μεγαλους λόγους για μεγαλα ζητήματα!ΑΘί·ίΝΑίΟΣ: ­ Οι λόγοι πραγματι, Κλεινία, δεν είναι μικροί.

Και, το σπουδαιότερο, είναι από καθε αποψη απόλυτααληθινοί.

ΚΛίΞίΝίΑΣ: ­ Χωρίς αμφιθολία, φίλε μου. Αλλα μην κουρα­στείς να μας εκθέσεις αυτό που πιστευεις.

ιΟ`Ι5ἹΟΙΑ

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ναί, μηδὲ σφώ τοινυν ακουοντε. 5 ΑΘΗΝΑΙΟΣ: ­ Μαλιστα. Και σεις να μη κουραστειτε να μεκλειωιλε ταιττι εστω· και υτιέρ αι×ΦΟιν ἐγώ σα Φρά­ Οκοωεῖε·Κ/ΙΕΙΝΙΑΣ: Αυτο θα γινει. Και σου το διαθεοαιωνω εγω και

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Καλώς. Ἐξ αρχης δη ρητεον αναγκη 9808 για τους δυο μας.ὡς Φοίνεπῃ! μά/ΜΟΤΟ μέν ἄν] εἰ δω/άμεΘα ΑΘΗΝΑΙΟΣ: ­ Ι”Ιολυ ωραια! Ιἔιναι, λοιτιον, αναγκη να ιτουμεὲνί λαὅεἴν ὸνὸμοπ Τίς ὲσῃν ήν Οιόμεθα σοφίαν ατιο την αρχη, καθως φαινεται, αν ειναι δυνατο να συμ­Τ ΤΟΠΤΟ ὅ­ εἰ σφόδρα ὰὁω/Οτοημει/Ι Τό ὁευτε­ ιτεριλααουμε μεσα σλ ενα και μοναδικο ονομα, τιοια ειναι8"/Ο, ' εἰσιν ιτοτε καιοιτοσαι τινες, ας τις λαθών 5 η σοφια τιου τιιστευουμε σαν τετοια, η, αν αυτο ειναιιΟΞν,όΤΙΙ/Ξε καἶά Τὸν ἡμὲῃῖρον μηθοι/_ ατιολυτως αδυνατο, να ιτροσιταθησουμε να Βρουμε τοκ^ἕιΝαἶ/δέ: Λέγοἰς ἄν. δεατερο, δηλαδη τιοιες και τιοσες αραγε ειναι οι ιδιοτη­ΑΘΗΝ/ΜΟΣ Τό ὅή μετά ΤΟΟΤΟ ἀνεμέσηων Τῷ νομοῖ τες της, τις οτιοιες αν ατιοχτησει κανεις, θα γινει σοφοςΘετη το κα/ιλιον των πρότερον ειριιιιἑνων Περι συμῷωνο μὲ Το λογἦλ μος·Θεων και” αμεινον αιτεικαζοντι λέγειν, οἴον Παιδια ΙΟ Κ/ΙΕΙΝΙΑΣ: ­ Αεγε, λοιτιον, αν Ιθελεις.καί ῃμῶνῃ Θεούς, ϋμγ/ως Τε και ιι ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Υστερα ατι αυτο δεν τιρεττει να ψεξει κανειςευδαιμονία γεραιροντι διαγειν τον αυτου οίον, ΤΟ νΟΙΙΡθεΤΙιι ΑΝ Ι­ΝΑΟΙ ΥΙΘ ΤΟΙΙΙΩ θεοϋς κολϋἶἦρο ΟΠΟ ΠΟΝΚΛΕΙΝΙΑΣ; Ή καλώς, ώ ξενε, λεγεις, Εἰ γαρ σοι τούτο και Θρισκει γι, αυτους! καλυτερες τιαρομοιωσεις, σα 'ναΤέλος εἴη Τῶν νόμων] Θεούς ΠρΟσΠΟ,|σω/Τι κηαα­ χρησιμοτιοιει ενα ωραιο τιαιχνιδι προς τιμην των Θεων,ρώΤερΟν δὲ διαγαγοντι τον οίον της αμα τελευτης 5 και τιερνα τη ζωη του τιμωντας και δοξαζοντας τους μεαρίστης καί κηλλίσως Τωχεἶνῇ υμνους και μακαρισμους.

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Πῶς οὐν, ώ Κλεινια, λεγομεν; ή δοκει ΚΑΕΙΝΙΑΣ: ­ ΙΧ/Ια την αληθεια, καλα μιλας, φιλε μουΙ Ειθεϊοὑς Θεούς ὑμνοηγ/Τες αρόδρη τιμωμεν, ευχομενοι να μτιορουσες να Βαλεις αυτο 'το τελος|στους νομουςτα καλλιστα και αριστα τιερι αυτων ετιιεναι λεγειν μας,' να κατορθωσουμε δηλαδη, ιτροσφεροντας στουςἡμῖν; Οἰπως ή Πῶς λἑγεἰς; ΙΟ. θεους αυτους τους υμνους σαν τιαιχνιδι και ζωντας κα­

ΚΑΙΞΙΝΙΑΣ: Θαυμαστως μεν ούν ούτως. 'Αλλ', ώ δαι­ 0 Θαρστερη ζωη, να εχουμε τον καλυτερο και συναμα τονμὁγ/[8] Πιστεησας τοις θεοῖς ευχου τε και λεγε τον ωραιοτερο θανατο.ὲγ­Ηὁι/Το σοι λογον τῶν καλών ιτερι” τοος Θεους τε ΑΘΗΝΑΙΟΣ: ­ Μα τι λες, Κλεινια; Μητιως νομίζεις οτι τιρειτεικαί Τάς Θεάς' να υμνουμε υτιεροολικα τους Θεοας, ιτροσευχομενοι ναΑΘΗΝ/ΜΟΣ ,Εστω ΤαΠΤΟ¦ ἄν αητος ο Θεος ἡμῖν υφη­ 5 μας φωτιζουν και να λεμε γι” αυτους τους ωραιοτερουςςγητω­ Σω/εύχοω μόνον' και καλύτερους αμνους; Αυτο εννοεις η κατι αλλο;

ΚΑΕΙΝΙΑΣ: Αεγοις αν το μετα τουτο. ΚΑΕΙΝΙΑΣ: ­ Μα Θεθαια, αυτο μου αρεσει εξαιρετικα. Αλλα,ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Θεογονιαν τοινυν και ζῳογονίαν αναγ­ τετρατιερατε φιλε μου, καμνε με τιιστη τιροσευχες στους

θεους και λεγε τη συνεχεια του λογου σου για οσαωραια ταιριαζουν στους Θεους και στις θεες.

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: ­ Αυτα θα γινουν, αν σ ιδιος ο Θεος χρησιμευ­σει για οδηγος μας. 'Ενωσε και συ την τιροσευχη σουμε τη δικη μου.

ζ ΚΑΕΙΝΙΑΣ: ­ Μτιορεις τωρα να τιεις τη συνεχεια.ΑΘΗΝΑΙΟΣ: ­ Τα σχετικα, λοιιτον, με την γεννηση των Θεων

ιοιείοίν

καίον, ὡς ἔθικενι Πρῶΐόν |­#00 κακῶς ἀίῖείκασάντων και των εμψυχων οντων με τοσο ασκημο τροπο τα ανα­Τῶν ει­ίίίροσθενι θέ/"Ιον ἀίῖείκάσσί κατά Τόν ἐμ­ ιο παραστησαν, οπως μου φαίνεται, οι αρχαίοι, ώστε νομίζωπροσθεν λογον, αναλαθοντα ον πρός Τούς” ἀσεὁεῖς οτι πρεπει πρώτα­πρώτα να την αναπαραστησουμε (ηεπικεχείρηκα λὁνθϋςι Φιοάζων ὡς' εἰσίν Θεοί ἐ'Ήμε_ να την ερμηνευσουμε) με καλυτερο τροπο συμφωνα μελουμενοι παντων, σμιιφῶν καί μείζόνωνι καί Οχε” 6 οσα είπαμε παραπανω. Για αυτο θα επαναλαθω το λογοδον απαιυυιιὐθιιίεί Τῶν Περί Τά ὀίκαίη 6­Ιων πρό”/_ που απευθυνα προς τους ασεαείς, εξηγώντας τους οτιματα ­ εί δή μἑμνηυθε νει ώ κλείνω' ἑλάὅετε μένα υπαρχουν θεοί που φροντίζουν για ολα, μικρα και μεγα­γαρ δή καί υπομνήματα ­ καί γάρ ήν Τό εηθενπί λα, και οτι είναι πραγματι αμεταπειστοι σ” ο,τι αφορατοτε καί μαλα αληΘῇ° τόδε δὲ Οὐΐῶν ήν Τό μἑνί­ 5 την δικαιοσυνη ­ αν θεθαια το θυμαστε, φίλε μου Κλει­στσνι ὕΐι ΠιΟεσ8ὐΤειΟΟν εἴη ψυχή σώματος' ἄῃσσσ νία, αφου κρατησατε και σημειώσεις γι) αυτα. Και ο,τιπαντος ~ αρα ιιὲμνιισθει' ιἶ Πάνίως Που τοῦτό γε? ειπώθηκε τοτε είναι απολυτα αληθινο. Το σπουδαιοτερα­ ο γαρ ὲίμεινθν καί Παλαίόίερον καί θεοείδἑσκῖ ομως απ) αυτα ηταν οτι ολοκληρη η ψυχη είναι αρχαιο­ρον, πιθανον οτι του χείρονος καί νεωτερου και Τερη Οῃὀ όλο Το σώμα Άραγε Το θυμὀσοσῖε; Πάντωςατιμοτερου, πανταχη τε ἄι9ΧΟν ἀρχοί­[ενοσ Πρε“ Θ νομίζω οτι δεν εχετε ξεχασει τουλαχιστο το εξης: Δη­σὅΰΐειοθν κσἴ ἄνον ἀνομενοϋ Πάνΐῃ­ ^ά8ωμεν δή λαδἡ οποιο είναι ανώτερο, παλαιοτερο, και ομοιο μετοῦτό νε, ὡς ψϋχἠ Πιοεσείπερόν εσῃ σώμεΐος­ Ε! τους θεους, πρεπει να θεωρείται πιο αξιοσεθαστο αποδί έχει ΤΟΟΤΟ ΘὐΤωςι Τό νε Πρῶίεν ἡμῖν τον Πρώων το χειροτερο, το νεώτερο και το λιγοτερο πσλυτιμο, καιτης γενεαεως πιΘΟνώΤερΟν ἄν εἴη σχεδόν ὐίίηρτ 98" ομοιο με τους θεους, πρεπει να θεωρείται πιο αξιοσε­γμενον· καί Θῶμεν δή Τήν ἀρχὴν Τῆς ἀρχῆς εὐσχηῖ θαστο απο το χειροτερο, το νεώτερο και το λιγοτερομθνεσΐερον εχείνι καί Τῶν μεγίσπυν σοῷίας Περἰ πολυτιμο, οπως είναι απο καθε αποψη πιο σεθασμιο αυτοΘεῶν νενέσεως ὸρθὁΐστα ὲωὅαίνείν ἡμας· που κυθερνα απο εκείνο που κυθερνιεται και γενικαΚΑΕ|ΝιΑΣ: Έστω ΤΟΠΤΟ εἰς δύναμιν λενὁμενσ; 5 εκείνο που καθοδηγεί απο εκείνο που καθοδηγείται. ΑςΑΘΗΝΑΙΟΣ: Φερε δή, ζῷον γε αληθεστατα λεγεσ αικατα φυοιν φῶμεν τοτε, οταν μία συνελθουσα συ­ σθύτερη ΟΠΦ Το σώμα Αν έῖσι συμθσίνειη η Ορχἡ τηςσταοις ψϋχης κσίσώμείΤΟ§` ἀΠΟΤεκΠ ί­ίἶΘνμΟΏΦήνἐ γενεσεως, οπως την θεσαμε εμείς, είναι πειστικοτερηΚ/\Ε|ΝίΑΣ: ,Ορθῶςτ

ωιεεια.×ιω‹υ­εναι

θεωρήσουμε, λοιπον, σαν γεγονος, οτι η ψυχη είναι πρε­

απο την αρχη που είχαν θεσει οι αρχαίοι. Ας παραδε­ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Ζῷον μεν δή το τοιουτον καλείται δι­ Β χθοημε ει­[ίσης ότι το δικο μας σημείο αφετηρίας είναικαιὁτητα; πιο ευπρεπες απο το δικο τους και οτι εμείς προσεγγί­ζουμε πιο σωστα, οσον αφορα τη γεννηση των θεών,τα σπουδαιοτερα στοιχεία της σοφίας.

ΚΑΕΜΙΙΑΣ· ­ Ας παραδεχθουμε οτι αυτα ειπώθηκαν συμ­φωνα με το μετρο των δυναμεών μας.

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: Παει καλα. Πρεπει να ομολογήσουμε οτι πολυσωστα, συμφωνα με τη φυση, μιλουμε για ζωντανο πλα­σμα, οταν μια ψυχη κι ενα σώμα σμίξουν, και απο τοσμίξιμο αυτο γεννηθεί μια μορφη.

ΚΑΕ|Ν|ΑΣ: ­ Ακριθώς.ΑΘΗΝΑΙΟΣ: ­ Κι ενας τετοιος συνδυασμος παίρνει πολυ

δίκαια την ονομασία ζωντανο πλασμα.

ιθιθιθιθ

ΚΛΕ|Ν|ΑΣ: ­ Μαλιστα.ΚΛΕΙΝΙΑΣ· Ναί.. λἑγεσθωχρή κοτά Τὸν ΑΘΗΝΑΙΟΣ: ­ Πρεπει επίσης, κατα πασαν πιθανοτητα, ναΑΘΗΝΑΙΟΣ Σΐερεα δε Οῳμἶ . καί ό “Πά ῃς 5 καμουμε λογο για πεντε στερεα σώματα, απο τα οποίαεἰκότο λόγον ἶἰενἶεηεξ ων.κΟλλΙἶΤη έ 820 Ορῷἡν θα μπορούσε να πλασει κανείς τις ωραιοτερες και τε­ἄν Πλάποἰι Τ9 δε α,/ΜΡ γενΟς.,Οῖ[ῖΥ ὀξλο Ζίγνοπ­ λειοτερες μορφες, ενώ ολο το αλλο είδος που απομενειμίαν. ού ναρ εστιν ασίμματον Ο_ἔἑΠΟΤ>

ἐχον πλῆν έχει μια μορφή μοναχα. Γιατί, κανενα είδος δε μπορείαν καἰχμωμα Ομὅεν Οωὁοξίως (ἶω ΤΟΟΤΟ ὲσῇ να γίνει ασώματο και να μην εχει ποτε σε καμια πε ί­Τὁ Θείότοπον ὁχ/Πιες ψωχηίῖ γενος' Μ ΟΠ­κε, ιθ πτωση κανενα είδους χρώμα, παρα μονο το προιγματιἰασχεδον ῷ μὐνῳ Πλσῇείν καἰςὁημἰουργεά Πρ "Ζθώ 0 Θεικοτατο είδος της ψυχης. Σ) αυτο επομενως το είδοςσώμσῃ δέ] 6 λἑγφμενί .Πλαῇεσἔω μη, γἰἔ (Μαξ ταιριαζει αποκλειστικα να πλαθει και να δημιουργεί καικαί ὸρηυθαι· τῷ δε ~ λἶγωμε\/,ΠαλῃίΟΠ Υ Ω,/Ο Τῷ στο σώμα, οπως λεμε, να πλαθεται, να δημιουργείταιβηΤἑΟν _ ἀορὀπῳ Τἶ είνα! κο! γΙΥνωσ|ΪΟ\/Π ττιαί' και να είναι αβατο. Στο αλλο είδος, αντίθετα ­ ας τοΤει μνήμης μεωλσὅονῃ λογἰἶμοω |Τε εν ῖτερξνἶωι

5 ἔαναπούμε παλι, γιατί δεν πρεπει να το πούμε μονο μιατε καί ἀρμως άμα μεἶαΰζἶλως' Οωεὴκ/Ζ! καί φορα ­ αρμοζει να είναι αορατο, κατανοητο σο οποιονΤῶν σωμάἶωνύ .Πυρ χρη ἶρωἴω κἶῃ Η ΰρὅἑ Οἰθἑρο εχει τη δύναμη να τοακατανοησει, προικισμενο με μνημιΤρἴΐθν ἀέρα Τεἶαρῖωί δε κηνα ΠεμΠΤ‹ἶ ν πολύ καί και δύναμη να κανει υπολογισμούς με συνδυασμο τωνΤούτων ὁ) ἐν ηγεμΟ\ίΙως εκησπ)­ν ἑωοκσθ· ἐν ὡὁ· περιττών και συναμα των αρτίων αριθμών. αοιπον, αφούΠω/Τοὁαῃόν ἀἶφΐελεισἔσἰ. Μἔθειν ·εΠ ῶἶον ημίν τι , υπαρχουν πεντε σώματα, πρεπει να παραδεχθούμε οτιέστω χρεών' Γη[ΥΟν Ηεν Πθωμἶν Τοδ ·ρὁσα πολυ­ Ξ _, αυτα είναι η φωτια, το νερο, τρίτο ο αερας, τεταρτο ηἐν] Πέ"/Τος μεν (Ἡ/ΘεωΠΟως, ἶίω/Το · Υηι πεμπτο ο αιθεΩαΩι και οτι στο Χώμα οπου κυΟιαΟΧεί· ·· αει και οσα πορευσιμα και ΟΟΟ μονίμα ι ι , , , , .Ποὁσ ΜΉΙΟΠΟ _ ,Χ . , „ . ΟΠ Τόὀε νοωζεω το καθενα τους γεννιούνται πολλα και καθε λογης ζων­δἰείλημμενα ρἰζως. Ψ δὲ ειν ΟΠΠ Πρ ὲσῃν Τῶν 5 τανα πλασματα. Πρεπει δε να μελετήσουμε το καθεναδεἴνι ως Πὼ/ΤΟ Ηεν ἐξ Οηητνπθν Τα αί τω στερε­ απ, αυτα τα στοιχεία με τον εξης τροπο. Ας σχηματί­γενῶνί Τό δέ Πἶλυ ΤΟΜΤΟΠ εσῃἴ Κ Θε;/αι δεύ­ σουμε απο το νηϊνο στοιχείο την πρώτη ομαδα, πουμί/[ος Φώσεωα Αλ/Ψ δε ΧΡΓ] ζῳοίἴ γε)/ΟΡ , ν · περιεχει ολους τους ανθρώπους, ολα τα οντα με ποδιαι και δυνατον ορααθαι ΤΟ ΥΟΡτ8ιΟΟν Υίγνομεἶ/Ονῃομο

, _ Τε καί ἀέρΟς ἡ χωρίς ποδια, αυτα που μπορούν να περπατησουν κιΠλεἶσων Πυροἶ εχω' ἦχεἰνμην γἔς εα ε Π ὀίὁ ιο οσα είναι ακινητα, κρατημενα απο τις ρίζες τους,έχε! δε καί ἀΠΟ\/Τἕυν Των Ολ/\ω,ν .βαχ μ ρ ιγ α­ ε Και Πρεπει να πούμε ακομη οτι αυτο που αποτελεί τηνδη ζώα τε εξ αύτων παντοδαπα Υίγί/ΞΟΘΟΖ Χμη Φητα αυτου του πρωτου ειδους ειναι το οτι, μολονοτι

ολα αυτα τα οντα προερχονται απο ολα τα στοιχεία, τομεγαλύτερο μερος τους αποτελείται απο νη και στερεἡύλη. Άλλο είδος ζωντανών πλασματων πρεπει να θεω­ρήσουμε κατοπιν, εκείνο που διαρκώς σχηματίζεται καιπου είναι συγχρονως και ορατο. Αυτο αποτελείται κυ­ρίως απο φωτια, αλλα περιεχει επίσης και μερη απο τηγη και τον αερα, καθώς και μικρα κομματια απ” ολα τ”αλλα στοιχεία. Γι” αυτο ακριθώς πρεπει να πούμε οτι ταζώα που γεννιούνται απί αυτους τους συνδυασμούς είναι

ιΟΖΟ

ναι καί δρώμενα, νομίσαι δέ δη δεί παντα τα κατ)ουρανόν ταυτα είναι ζώων γένη, α δη παν χρηφαναι θεϊον γένος αστρων γεγονέναι, σώματος μέν

ιθἔι

ορατα. Και πρέπει ειιισης να φανταζόμαστε όλα τα ου­ρανια σώματα σαν ένα είδος ζωντανών πλασματων πουθα πρέπει να δώσουμε σε όλα το θεϊκό όνομα αστρα,

­ τ · 5 αφοα κατόρθωσαν ν' αποχτησουν το ωραιότερο σώματυχόν καλλίστου, ψυχης δ) εαδαιμονεστατης τε καιαρίστης. Δυοιν δε αυτοις μοιρων την έτέραν χρηδόξῃ μεταδιδοναι σχεδόν· η γαρανώλεθρόν τε καί

και τηνςπιο ευτυχισμένη και πιο τέλεια ψυχη. Και πρέπεικρίνοντας τα να τους αποδώσουμε, κατα τη γνώμη μου,

_ Τ 'Θ “ ' α 982ε το ένα απί αυτα τα δυο πεπρωμένα: η ότι το καθένααθανατον έκαστον αατων ειναι και ειον το παρ ­παν έξ απασης αναγκης, η τινα μακραίωνα αίονἔχειν ίκανόν έκαστῳ ζωῆς, ης οαδέν τι πλείονοςαν προσδείσθαί ποτε.

τους είναι αφθαρτο, αθανατο και από καθε αποψη αναγ­καστικα αθανατο, η ότι έχουν τόσο μακροχρόνια καιτόσο αρκετη ζωη το καθενα τους ώστε να μην έχουν

­ Ι Κ · _ 5 αναγκη τίποτε περισσότερο απ, αυτην.Νοησωμεν οὐν πρωτον, α λεγομεν, δυο τα τοιαατα είναι ζῷα ­ παλιν γαρ λέγωμεν ­ αρατα μεναμφότερα, τό μέν έκ πυρός, ὡς δόξειεν αν, ολονι

Ας σκεφθοόμε, λοιπόν, πρώτα­πρώτα ότι αυτα ταζώα, είναι δαο ειδών ­ ας το ξαναποόμε παλι­ ορατα και

­ · · ί ι δτ ἐκ το ένα και το αλλο, το ένα ολόκληρο από φωτια, αντό δ' έκ γης, καί τό μέν γηινον εν αταξια, τοπυρός έν ταξει πασῃ. κινοαμενον. Το με ιηἶ

αταξία κινουμενον αφρον χρη νομίζεινι οηερ ὡς Το Το Ξ

ν ούν ἐν ,ι, κρίνουμε από το εξωτερικό του, το αλλο από γη. Καιτο μεν γηϊνο κινείται χωρίς ταξη, το δε πόρινο με από­

­ ­ ­ ὅ Τε Β λυτη ταξη. Λοιπόν, εκείνο που κινείται χωρίς ταξη ­πολο δρα το περί ημας ζῳον, το έ έν ταξεικαί οιζιρανῷ παρον έχον μέγα τεκμήριον χρη ποιεῖ­ οηωο κονοον Το ΤΤεοΤοοοΤεΟο οηο Το ΤΤλοομοΤο Τηο νηςσθαι του φρανιμον είναι· κατα ταυτα γαρ αν καί · ηοὲηω νο Θοωοηθείοη οΤεοεΤΤοΤ νοημοοονηο­ Εκείνοὼσαατως πορευόμενον αεί καί ποιοιιν καί πασχον ι . ηοο οκολοοθεί Την ΤοοΧΤο Τοο με Τοξη' οΤον οοοονοιτεκμηριον ίκανόν του φρονίμως ζην εἴη παρεχόμε­ 5 οἰνοί μί οοΤη Την κίνηοητ μενολη οηοοΘΤἔη Της νοημοοοτνον. Ἡ ψυχης δέ αναγκη νοιιν κεκτημένης απασῶναναγκών πολυ μεγίστη γίγνοιτ' αν ­ αρχουσα γαραλλα ουκ αρχομένη νομοθετεί ­ τα δέ αμεταστρο­φον, αταν ψυχη το αριστον κατα τον αριστον αου­

νης του. Γιατί το να ακολουθεί παντα ακριθώς τον ίδιοδρόμο, να δρα και να πασχει, αρκεί για να καμει φανερόότι διαγει μια συνετη ζωη. Και η απαίτηση της ψυχηςπου είναι προικισμένη με νουν είναι πολο ισχυρότερη

λεασηται νοιιν, το τέλεον έκθαίνει τῶ αντι κατα 0 οηο ολοοο Τοοη εξονονκοομοοο. νΤοΤΤ οΤον νομοθΘΤοἰνοιιν, καί ουδέ αδαμας αν αατοα κρείττον οαδέαμεταστροφώτερον αν ποτε γένοιτο, αλλ“ αντωςτρείς Μοῖραι κατέχουσαι, φυλαττουσι τέλεον ειναι

δεν κυριαρχείται αλλα κυριαρχεί. Και όταν η ψυχη, μετον τέλειο νου, αποφασίσει το τέλειο αγαθό, τίποτε δενμπορεί να την καμει να μεταθαλλει γνώμη, κι αυτη η

το εε/πιστη σου/ιη εεεοωιευμενον έκαστος Θεῶν. 5 σιτὸλντη σταθερότητα. συντελείται πραγματι σϋι±ΦωνσΤοίς δέ ανθρώποις έχρην τεκμηριον είναι του νοιιν με Τη λονΤκη­ κοΤ ΤοΤε οοΤε Το οίομονη μηοοοἰ νο δίνωέχειν αστρα τε καί συμπασαν ταατην την διαπορείαν, πιο δυνατό και πιο σταθερό. Αλλα πρέπει να πιστέψουμε

ότι οι τρεις Μοίρες κρατώντας με τα χέρια τους εξασφα­λίζουν την τέλεια έκθαση εκείνου που' σχεδιαστηκε, μετην πιο σοφη απόφαση όλων των θεών. Για τους ανθρώ­πους θα έπρεπε να αποτελέσει απόδειξη της νοημοσυ­νης των αστρων και όλη εκείνη η περιφορα, το ότι δη­λαδη εκτελοαν παντοτε τις ίδιες κινησεις, επειδη επανα­

θα

ιΟ2ΒιΟ22

„ ι , ι , . άτα! ὀἰά Τό ὅεθοωλευμἑνσ Πόλα! λαμαανουν ατιοῷασεις Που εχουν ληφθεί Πριν αΠο αμε­Οῃ Τα απο σε! Πρ, ι όσον ἀλλι Οὐ με τρητα χρονια, και δεν μετακινούνται Πανω και κατω ωστε' αυ αστον τινα ονον , _ Ι . , , .Πιοαΐἶἰν μ καἔρκάἶω μέν έτερο 6 Πραγματοτιοιωντας καθε φορα αλλες κινησεις να Περι­ευο ενον ι ι ι . ι . ω ιἶοὅου .Η/Μ αῇον Πλω/ασθοίΐε καίμετσκω Πλανιουνται και ν αλλασσουν τροχια. Γιολλοι αΠο μαςαλλο” δε Π ΟΠρ ­7 σὐπι Τοὐνω/Τίον εχουν σχηματίσει γνωμη αντίθετη αΠο την ΠαραΠανω,· _ ° ι “ Πο ο

. , . . . . ,κ×ὲεισΘαι."Τουα εη¿:ι;ΖνκτεΖιςὑσαώΤωΞ

στι δηλαδη εΠειδη κανουν ακριθως τις ιδιες κινησεις,” Ο·Π Το › , . . . ω

ε ,Οξἶν Π/\ῆ_ 5 δεν εχουν ψυχη. Και σ λαος ακολουθησε αυτους τουςουκ εχειν ουτω Τινἐἐ ώΙ#­ΖΠ/Ον καί ζῶν ὡς ανοητους ωστε να νομισει οτι το ανθρωΠινο ον εχειΘοςι ως Το μεν (18 Ρ , δι Θ [Ον ἄφρον ὡς μέ νσημοσυνιι κι ειναι ζωντανο εΠειδιἢ κινειται και το θεϊκο· ° το ε ε ­, , . . .κ"/Ουμενοἴ ΜΠΪΜ: 8"/(5 Οί ­ ὲξῆγ δε ανθρώτιω γε στερειται νου εΠειδη μενει σταθερο στις ιδιες Περιῷο­νον εν πῃς Οωτ ἕἶ/3 ς, .λα ῃθεμἑνω λσμθά Θ ρες. Θα ηταν ομως δυνατο σ' εναν ανΘρωΠο Που διαλε­ι · τ Ι ' τω και ι ­

, ι .ετιι τακαλλιω ιὀἶι Οεωἕτὸ Ξρον Τό γει τα ωραιστερα, τα καλυτερα και τα Πρσσφιλεστερανε” ως δα] Τομἶ . μ . δά Ταὺτά Πραῇον οτι για αυτον ακριαως το λογο ΠρεΠει να θεωρήσει οτι' αυτα και ωσαυτως και ι

. . ι . .κατα τῇ ἰδεῖν εχει νοημοσυνη, εκεινο Που δρα Παντοτε με τους ιδιουςτουτο

· Ι Ι Ι · |αει, δέ καίχορείαν Πω/Των χΟ_ 5 κανονες, με τον ιδιο τροΠο και για τις ιδιους λογουςεν κο ΙΟΤ \/,

ι ,' ι 7 . ι ιμ λλι Τἶμ/ καίμεγΟλΟΠρεΠεσΤάΤηνχορεὐω/Τα και οτι σ αυτο συνισταται η φυση των αστρων, να φαι­ων κα ισι Ι Ι ι

ιο­ καί μήν ὀῃ γε νονται Πολυ ωραια στην οραση και, ΠραγματοτιοιωνταςΠασι τοις ζω Πρωι­Ον Τό μεγεθος μια Πορεια κι ενα χορο Που ειναι ο ωραιοτερος κι ο'ω έ υααυτα εγομ ,Ι ,ι ,ὅἰβαἕ ς μψ χθ· εν Οὐ άρ ώς σμικρα φανταζε­ 9838 μεγαλοΠρεΠεστερος αΠ ολους τους χορους, εξυτιηρε­αωΐων ὅἰω/Οη ωμ ­ , .Υ .λλιἀ ήχε"/Ον ἐκσστον τουν τις αναγκες ολων των ζωντανων Πλασματων. Και_ ” εσ ιν, α Ι , ιΤωι Τηλἰκσωω Οῃως Τ δ,ἄ|ἑΙΟν' ἀτἴοὀείξεσιν τωρα για να δικαιολογησουμε τη γνωμη μας για Ποιο' ­ν τον ο κον ­ Πιστευσαι

. . , , ,αυτω ΧΧ όλον Της λογο δηλαδη τα θεωρουμε εμψυχα, ας σκεφθουμεγαρ Ικσνως Ομ ὸρθῶς καί 5 Πρωτα­Πρωτα τσ μέΥεΘοΩ τους. Γιατί στην ΠΟαΥματικο­­ τι ° ναι ι

, ι , . . .γης Ολης μεἰζω .Ιω/Οη Θοωμασΐὁν Π μἑγε ι τητα δεν ειναι τοσο μικβα οσο Φαινονται. αλλα το κα­· ι ° αστ α τ . . . . .Πανω δη τα Φερομἔἴο . ρ, ἄν εἴη Τοσουων Θενα τους ειναι ανυΠολογιστο σε ογκο. Γ|ρεΠει να τοτι Ι τ οτι. . . ι ,θος εχει” Λἶὅῖἔῖζ"/Ζ (ΖΞΟ: Τὁνςσὺτὁν ἀείχρόνον τιιστεψουμε, γιατι υΠαρχουν ικανοτιοιητικες αΠοδειξεις”ερΙΦ8ρε"/ ΟΥ Φι Θ Ί/δή Φημγ Τόν αγ­ῃον Ό νι° αυτο. ινιτιοοουμε, Πραγματι. να θεωρήσουμε σωσταοσον και' νυν τιερι ερεται. ΘΘ

Ιεἴνω δω/αΤὁν_ ἐμψψ ολοκληρο τον ηλιο μεγαλύτερο σε ογκο αΠο ολη τη γηεσεσ ι,

Χθν μέν δίάρ_Οϋ,ΠΟΤε γενοιτ” αν ἑτἐρα ιἶλΐιἔνοῖἐοἕχΓουΟνλοἐιξιῖ1μΞΞΞοΦ:ΞΞεἀἕσ|Ξ­ ϊΞ;ΤΞ)ῖιιἕῖαιο\ΞιἶΞμΞΪΘεόν. ως #7!­ιεις ΟΠεΦη*/αμεθα· Οτε ε Του ς λοιΠον, με Ποιο τροτιο Θα μΠοΟουσε μια Φυσική δυναμη

να Πραγματοτιοιησει μια Περιφερικη κινηση σ' ενα τοσομεγαλο ογκο στον ίδιο Παντα χρονο Που ατιαιτείται ναγινει και σημερα αυτη η Περιστροφή. Ε, λοιΠον! ΥΠοστη­ριζω οτι αιτιος αυτου του Πραγματος ειναι καΠοιος θεοςκαι οτι Ποτε δεν είναι δυνατο να γἰνει με αλλο τροΠο.Γιατι ουδετιοτε μΠορεί να αΠοχτησει κανενα Πραγμαψυχη αλλιως Παρα με τη Βοηθεια ενος θεοα, οΠως εμεις

ἹΟΖ4 “ΙΟΖΒ

, , _ 5 το εχουμε διοκηρύξει. Κοι οφού ο θεος εἰνοι ικονος νοτε εστιν θεος, άποσο ούτω ιὁθίπωνη ΥεΥΘλ/εν Τοϋ_ ι .. εχτελεσει ουτο, θο του είνοι πολύ εύκολο νο εμφυσήσειπρώτον μεν ζωον γεγονενοι πον σωμο κοι ογκονθ_ ὅέλῃσῖσ πρωτο­πρωτο ζωή σ” οποιοδήποτε σὼμο κοι σε οποιοδή­· ” * ” ιονο ι , . . . . .σωμῃω/πἶι εΠεΙΤ¶) ῃηερ ΟΥ , , η Π , ., ποτε ογκο κι επειτο νο το μετοκινει σ οποιο κοτευθυνοηταύτῃ φερειν Νυν δη περι οποντων τουτων ενο

· ' „ _ , Π Θο νομίσει κολύτερη. Τὼρο, λοιπον, θο μπορούσομε νολογω/ λεγωμεν αληἔη Οεἴκ εσῃν γην Τε ἶω! Οο πούμε την ολἡθειοι Υιο ολο ουτο το σὡμοτο, διοτυπω_νον άποντάς τε οστερος ογκους τε εκ τουτων συμ­γενομένης ἢ καί νοντος ούτήν τη μονοδική ορχή: Είνοι οδύνοτο η γη,Πω/Τσςι μη ψιἕχης Πρ ς ι , . , .. ο ουρονος, ολο τ® οστεριο κοι ολες οι μοζες που σχημο­εν εκάστοις, ειτο είς άκρίοειον, κοτ ενιούτον ουτω

. ἡ έ καί σὐμ τίζουν, ον δεν υπορχει κοντο ή μεσο στο κοθενο οπ'· τε κοι . _ . . . . . .Πορευεσθω καἶσ μηνες μ ρ, ς , _ ουτο ψυ , νο εκτελούν ε τοσ οκ ιθειο τπω/το το γιγνομενο συμποσιν ἡμῖν ΘΥΟΘΘ ΥιΥλ/Θ­ 5 χη μ η ρ ις κινησειςτους κοθε χρονο, κοθε μηνο κοι κοθε μερο, κοι νοσθω· γίνοντοι σλ ολους εμος ευεργετικο ολο το δημιουργήμο­Δεἶ δἑι ὀσῳ Φλσϋρότερὁν ὲσΤ ανθρωἴϊος· μη το. κοι πρεπει, οσο οσήμοντο πλοσμο κι ον είνοι ο ον­τοι ληρούντά γε, σοφως δε τι λεγοντο φοίνεσθοι· θρωπος, ολλο τοσο πρεπει νο μη φλυορεἰ γι” ουτο, ολλο(Ρύμος μεν ούν εἴ τις οἰτἰος τινος ὲρει σωμοτων να Φηινετοι πως μιλά ξεκοθορο.ή φάσεις η τι τοιούτον, ούδεν σοφες ὲρεῖ· το δε ιο [Κ/ΗΞΙΝΙΑΣ: ­ Κοτο τη γνώμη μου, ογοπητε Αθηνοιε, θελειςΠαρ, ἡμῶν Θἰρημἑνον σφόδρι ἀναλαΰε"/χρηι ΠΟΤΕ” σ νο πεις οτι 'το οστρο είνοι το ιδιο θεοι ή δημιουργήμοτορον έχει λογον ο λογος η πάντως ύστερεῇ το πρῶ­ των Θεων. Ή μήπως κονω λοθος;]

ΤΟν μέν Τά ὀλ/Τα εἶλ/ΟΙ δύο, Τό μέν ψωχήν· Τό δέ [ΜΕΓΙΑΛΟΣ ­ Σ ουτή την κοτεύθυνση, νομίζω κι εγώ, Κλει­σῶμο, κοί πολλά ὲκοτέρου, πάντο δε ἀλλήλων άλλοκοι! εκοτερο ὲκοτέρων, κοι' τρίτον άλλο ούδεν κοι­νον ούδενί, διοφερειν δε ψυχήν σωμοτος. Ἐμφρονμεν που, το δε άφρον θηοομεν, άρχον δε, το δε

ι.

εωμωωεεαε

νίο, πως στρεῷετοι ο λογος του Φίλου μος. Αλλο οςτον οφήσουμε νο μος ονοπτύξει το επιχειρήμοτο του.]

ΑΘΗΝΑΙΟΣ: ­ [Ευχοριστὼ, ογοπημενοι μου φίλοι, που μεποροκολουθείτε με τοση προσοχή κοι συνεχίζω τουςἀρχὁμελ/Ον; καί Τό μὲν σἴῃον ἀΠά*/Τωνι Τέ δέ άναβ συλλογιομούς μου]. Λοιπον, οποιος θεωρεί σον οιτιεςτιον πάσης πάθης· ώστε τά γε δη κοτ ουρονον ουτὡν των σωμοτων το ορμεμφυτο, τις Φυσικες δυνοι­μεις ή κοτι πορομοιο, δεν λεει τιποτε το σοφες. Κοιπρεπει νο ξονοπούμε ολοκληρο εκεινο που εχουμε πει

λ γιο νο δούμε ον είνοι λογικο ή μήπως, οντἰθετο, υστερείολωσδιολου σ) ουτο τον τομεο, στο οτι δηλοδή πρωτο­πρὼτο το οντο εἰνοι δυο ειδών, το ενο μεν η ψυχή κοιτο οιλλο το σὼμο. Κοι οτι υπορχουν πολλο οπο το κοθεειδος, ολλο διοφορετικο κοι μετοξύ τους κοι του ενοςείδους οπο το ολλο. Επισης οτι δεν υπορχει τρίτο ειδοςπου νο μετεχει στο ολλο δύο κοι τελος οτι η ψυχή εἰνοιονωτερη οπο το σὼμο. Γιο νο τη θεωρήσουμε, κοτο τηγνωμη μου, οτι εχει νοημοσύνη, το δε σὼμο οτι δενεχει. Ακομη οτι η ψυχή διοτοσσει, ενω το σὼμο υποκούεικοι επίσης οτι η πρωτη εινοι οιτιο ολων των οντων, ενω

ιΟ27ιΟ2θ

\/ένω Κω. μή ψωχης το σώμα δεν είναι υπαίτιο για κανενα παθημα. Επομε­ωί ααλοω ΤΟωΗΦΟ\/ωΐγεγο επ] μωρίο νως. το να παραδεχθουμε οτι τα ουρανια σώματα προερ­κω σωμίπος ουτως 8"/Ο! γε ημ ίψ . _ άν χονται απο κατι αλλο και οτι δεν είναι μ” αυτο τον τροποι τ _ ί ” * _ _ του πε ιαπ ­ . . . . .ΤΘ καί­Θ^ΟΥίΟι'Εί ὅλίἶυν ὀείκέίἶηἴστῶ ςθεἴἔ γεννηματα της ψυχης και του σωματος, θα ηταν μεγαληΤων Των Τοίοιπων Ογους ςὀ θά 5 ανοησία και παραλογισμος. Εν παση περιπτώσει, αν θε­' τ _ τα, υσιν τ ­. . . .σθω γεγω/ενα' Το ΤΟΙΟΟΤΟ ΟἘΙΠΟΥ λουμε να υπερισχυσει η γνωμη μας για ολα τα οντα· Υ ζ­ τι ζ αυτου . . ι . . ν

ἶερο ἔετεἶῃ/ΘἶωΤΟ Θγοφν εῖἶόυἕο ἀδῖά/ΜΟΤΟ αυτου του ειδους, και να μπορει να πιστεψει κανεις μεωμνηῃῖον Ορ ΟΤΟΤΟ' η δω , _ ς, . 9848 θεθαιοτητα οτι ολα αυτα είναι εργο των θεών. πρεπειτ _ _ _ ων ε ασα εν ·

. . . . .υζΙΟ/λαὅευἴ Υἦδζονενσυ Ξωἔι ρἔζίωὔ ὸλλ. να τους αποδωσει μιαν απο τις δυο φυσεις: Δηλαδη ηθα Υείιθ θνοη Γων κε Οω' ἔάἔερζῖ θεζἑα ίτά πρεπει, πολυ σωστα, να τα θεωρουμε τα ίδια θεουςγ ηΘΠΘΡ Θίρίικσμεν. τσυτων ημ ὀωἐῦερὁν να τα θεωρουμε ομοιώματα των θεών, σαν αγαλματατεθεντα τιμητεον παντων ανα ματων ­ ικο”/ὁἶερη 5 ι που κατα­σκευασαν οι ίδιοι οι θεοί. Γιατί δεν είναι εργαΤως· ΡΜ γαρ. μηΠΡΤε Φξἶνηλκσ Ιω .ὅ. ἐν ὅΙΟΦἐ`_ αναητων ουτε μικρἠθ αξίας. αλλα, οπως ακριθὡς είπαμε.σαι­ιΠΘνΤ(ΐ)ν Ονἔρωίπίἶν Οί/Ο μσφι Ου πρεπει να δεχθούμε τη μια απο τις δυο θεωρίες και, ανροἔίσἰν Τοἶπῃς ιὅ¦ἶυ|ἐενΟ,_καθΟρκἰΤΖα[ιίἶτῖ1:ιι ἶ›εμ\πῖίΤιΖη θα παραδεχθουμε τη δευτερη. να τα τιμουμε περισσοτεροκα! σωμἴτωσῃ ζωη Ν"ἔΦε[ἶΟνἐ­εἴ η Ι. Θεῶν ἕγχεφώ Ό _ απο τα αλλα αγαλματα επειδη είναι αδυνατο να εμφανι­[ταυτη] γεγενηται. υν συν η περ ··| | „ . . σθσυν ποτε ωραιοτερα και περισσοτερο κοινα σα ολους

. μεν Το γε Τοσωπον' Τα δυο κοῃὁἶῃ/Τἶες ζῳο ΟΘΟΤΟΝ τους ανθρώπους ομοιώματα. ουτε να στηθουν σε πιοἡμἶνι ά Φσμεν Τό μέν ἀθά)/Οφνί το δε Υηίνξἶν ΟΠΟΥ υπεροχους τοπους και να ξεχωρίζουν για την καθαρο­θνητόν γεγονἑνω' Τά Τρω Το Ηεςσ Τωνίιε)/Τε πἶ τητα, τη λαμπροτητα και την ολη ζωτικοτητα απο αυταμεπιξο Τούτων σσφὲσπἶι­Ο κσἶα (ἶοξω/.Την.εΠ!ε[κη 5 που είναι τελεια απο καθε αποψη. Τώρα„ λοιπον. σχετικαγεγονότα Πεἰροθηνω λἶΞΥε[ν“,/Ήἦερσ .μεν γαρ/”ΙεΤΟ με τους θεους ας δοκιμασουμε αυτο μοναχα: δηλαδηΤό Πυρ Θῶμεν' ψωχήν 6 εξ Οωῃἶω ῖἰἶ/ἶυμε\ς/:©ΞεΤε;ἕ αΦου παρατηρήσαμε τα δυο είδη των οντων που είναιζῷα δυναμιν έχοντα, ωσπερ των α ων . . . .. ορατα και που το ενα ειπαμε αθανατο, το δε αλλο. τοτ _ _ ' ί 'σεω , τα . . . .ΠΟ/\“|μεν Της' ΟΗΤΡΠ Φγων ἄλἶων μῇά ὀὲ ί γηινογ ολοτελα θνητο, ας προσπαθησουμεηνα περιγρα­συνδεσμσυ Χἶἶρίλ/Ι εκ Τωλ| ήγν ψουμε με σαφηνεια οσο μας είναι δυνατο τα τρία πουτον αἰθἑρα ἐ αερος π αττειν τ

. , .. . , . .. . . ειναι ενδιαμεσα των πεντε πώς δημιουργήθηκαν συμ­ἑτερσν ζώων. και τσ τριτον εξ υδατος. Παντα ὅὅ. . .εἰκὁς όλον 5 φωνα με την πιο σωστη γνωμη. Μετα τη φωτια. ας το­μισ . Τοἴς γἑνεσ! ποθετησουμε τον αιθερα. κι ας υποθέσουμε οτι η ψυχηο .

_ _ του εχει την ικανοτητα να πλαθει ζώα που εχουν δυνα­κοπι δύναμιν, Πω/Των μεν μεΤΟχων ΤΟΗ ζην γεγο­ μη. οπως εκείνα που ανήκουν στα αλλα είδη, και πουτα μεγαλυτερα μερη τους εχουν την ίδια φυση μα αυτον,ενώ τα μικροτερα περιεχουν κομματια απο αλλα στοιχείαγια να συμπληρωθεί το συνολο. Μετα τον αιθερα η ψυχηπλαθει απο τον αερα αλλο είδος οντων και τρίτο είδοςαπο το νερο. Αφου. λοιπον, εδημιουργησε ολα αυτα ηψυχη είναι φυσικο να γεμίσει ολο τον ουρανο απο ζων­τανα πλασματα, χρησιμοποιώντας κατα το δυνατο ολα

ιΟ28

ἹΟΖΘ

νοτων· δευτερα δε καί τρίτα καί τεταρτα καί τιεμ­ ΤΟ είδη, αφουν συμμετείχαν ολα στη ςωή. Ταςδευτερα,άνω Θεῶν Τῶν Φανερῶν ἀρξάμενσ γενέσεως, τα τριτα, τα τεταρτα, και τα ιτεμιττα ειδη 'αρχιζουν ατιοεἰς ἡμας τους ανθρωπους ατιοτελευταν. ιι την γεννηση των ορατων Θεων και τελειωνουν σε μαςδή, Δω καί Ἡραν καί Τούς ἄλ_ τους ανθρωτιοιις.λοως Πάνως] ὁΠῃ ὲθέλεν Ταιπῃ κοπι Τόν αὐτόν Και τωρα οσον αφορα τους Θεους, τον αια, την Ηρατιθεσθω νομον καί ιταγιον εχετω τουτον τον λονον· Κω Ολθυθ τοωςςολλουςἶ· (Πως θἦλει Ονκοθενοα ἦθ Τοωἦθεοος δε δή τους ορατους, μεγίστους καί τίμιωτα­ 5 ΠΟθΟθεΧεΤω σθμῷωλ/Ο με τον ίδιο Υομο ίἶι ἦθ ελίει ιιτους καί οξυτατον ορῶντας ιταντῃ, τους ιτρώτους Οωοϋς σΐοθειϋιι Υνωμη­ Τους ορατους Θεους ομως πρε­τήν των αστρων φασιν λεκτεον καί οσα μετα του­ Πει νἶ Τοωθ θεωθουμε σον Τους αγωῖεθοωἦι Τοθς Πιοτων αίσθανομεθα γεγονοτα, μετα δε τουτους καί Οξίοσεθοσἶοωθ τοως Πιο Οἶξωδεθκειθ Οῇο κοθενςίίιοψηὺγιὁ Τοίῃοίς έξης δαίμονας, αεριον δε γενος, ε και να τους δινουμε την τιρωτη θεση αναμεσα στ'αστραὲχον εδραν τρίτην καίμέυιινι Τῆς' ὲρμην­Θιίσς αίτιον, και 'ολα τα σωματα» τιου αισθανομαστε οτι γεννήθηκανεὐχαἶς ῃμαν μάλα χρεών χάρἰν Τῆς εὺφἠμοω ὁγομ μαζι τους. Μετα ατι αυτους και κατωτερους ατι αυτουςΠορείας­ Τῶν δέ δύο Τούτων ζωων, του τί εξ αίθε­ στην ιεραρχια θα Θαλουμε τους δαιμονες. Το αεριορος εφεξής τε αερος ον, διορωμενον ολον αιζιτῶν 5

εκατερον είναι ¬ ιταρον δή πλησίον ου καταδηλονἡμῖν γίγνεσθαι τ Ι­ίΘΤἑΧΟνΤΘ δέ Φρονήσεως Θαυμα­στῆς, ατε γενους οντα ευμαθους τε καί!­ιιίἠί­ίονοθι 9858γιγνώσκειν μεν συμτιασαν τήν ήμετεραν αυτα δια­

.ιιω»αει±ω..›.υ

ι.ιιΒ·

ίι

είδος, ιτου κατεχει την τρίτη και μεσαία θεση και είναιαιτία της ερμηνείας (των χρηομων) ιτρετιει να το τιμουμειτολυ με τιροσευχες αναγνωρίζοντας την ευνοϊκή μεσο­λαθησή του. Ατι' αυτα τα δυο είδη των δαιμονων, τιουατιοτελουνται ατιο αιθερα και αερα, ιτου ερχονται δευ­κσίων καλόν ἡμῶν καίἀναθόν τερα, είναι στο συνολο του το καθενα διαφανες. Γίαμα θαυμαστῶς αστιοζεσθαι καί τον σφοδρα κακσν αυτο, οσο κοντα μας κι αν Βρίσκονται, δεν είναι αιοθητα.αΤε λωῖης μεΐέχονΐα ηδη Θεόν μὲν γάρ 5 Και τα δυο εχουν θαυμαστή νοημοουνη αφου ανήκουνδή Τόν Τέλος έχω/Το της Θείας μοίρας έξω τουτων ιἶ σε είδος τιου μαθαίνει ευκολα και εχει εξαιρετική μνήμη.εμ/ΠΙ ληῃης τε καί ἡδονῆς τοο δε φρονείν καί Και τιρειτει να ξερουμε οτι γνωρίζουν ολες μας τις σκε­τοίι Ιγιγνώσκειν κατα παντα μετειληφεναι ¬ καί ψεις και αγαιτουν ιδιαιτερως εκείνον ατιο μας τιου είναισυμωχἠροως δή ζώων ουρονοιξι γεγονοτος, ερμη­ καλος και~ ουγχρονως εναρετος και μισοιξιν τον τιαρανεὐεσθω Πρός ἀλλἠλοως Τε καί Τούς, ἀκροπῇους Ώγγ ιτολυ διεστραμμενο, κι αυτο γιατί τιροηγουμενως ενι­Θεούς Πάνιης καί Πάνω] ὅἰά Τό Φἑρεσθω Τά ι, ωσαν τι θα τιει λυιτη. Ειτειδή ο θεος εκείνος τιου κατεχειμεσα τῶν ζώων ειτί τε γῆν καί ετιί τον ολον ουρανον

` την τελειοτητα της θεϊκής μοίρας, είναι εξω αιτ' ολαὲλοφρο φερομενα ρυμη. Το δε ύδατος τιεμτιτον ον αυτα, δηλαδή ατιο τη λυιτη και την ηδονή, αλλα κατεχειτελείως τη φρονηση και τη γνωση. Κι οιτως το συμιτανείναι υτιερτιλήρες ατιο ζωντανα δημιουργήματα, ανταλ­λασσουν τιληροφορίες μεταξυ τους και στελνουν μηνυ­ματα για ολους τους ανθρωτιους και ολα τα ιτραγματαστους θεους ιτου Βρίσκονται ιταρα τιολυ ψηλα, αφου ταενδιαμεσα ιτλασματα μετακινουνται με ελαφρια ελξητιρος τη γη και σε ολοκληρο τον ουρανο. Τα ιτλασματατου τιεμιττου είδους, τιου ατιοτελοανται αιτο νερο, θα

ἹΟ8ιιΟ3Ο

ἡμιοεον μεν οτιεικοσειεν ον τις οροὼς οττεικοζιυν 5 μτιοροιζισε νο το Πορομοιοσει κονεις σωστο σον/ ημί­εἔ οοτοὐ Υενονενοι, κοι τοοτλ εινοι τοτε μεν ορω­ Θεους, Που γεννιουντοι οΠ ουτο το στοιχειο, οφου ολ­ενον ολλοτε δε οτιοκρυφεν οδηλον νιγνομενον, λοτε εινοι οροτο, ολλοτε κρυοοντοι κοι εξοφονίζοντοιΖουμο κοτ' ομυδρον οψιν ττορεχομενον. Τούτων κοι Προκολοον κοτοΠληξη γιο τις οοεοοιες εμφονισειςὁή Τῶν Πέντε οντως οντων ζῷων, οτιη τινες ενετυ­ 0 τους. Αφους λοιΠον, υτιορχουν Προγμοτι ουτο το ΠεντεΟν ἡμῶν] η κοθο ὐτινον ὲν ονειροιτολιο Προστυχον­ ειδη των ζωντονων Ιτιλοσμοτωνι οτιοιοδητιοτε τροτιοἕε ή κατά Φημος τε κοι μοντειος λεχθεν τισιν ετυχε νο το συνοντησουν μερικοι οΠο μος η στον υΠνοὲνςἐκοαἶςή κατ κομνουσιν, ἡ κοι τε­ μεσο στο ονειρο τους, η νο μοοουν7γι¬ ουτο'οΠο φ|ημεςλευτῇ οἰου Προστυχεσι γενομενοις, ίδιο ΤΘ κοι δη· 5 η λρησμολλς ΠΟ'­| Οκοωἔἶσν Ο'­πιο ωλίιων Ονθρωῖίωνι η ΟΡ·μοσία δόξας Πσρανενομενος, οθεν ιερο Πολλο Πολ­ ρωστων, η κοι ετοιμοθονοτων... οΠ ολο ουτο Πουοκου­λῶν γέγονενς Τά δέ νενησετοι, τοοτων Ποντων νο­ οτηκον ιδιιυτικως η' δημοσιως ξεφυτριυσον διοφοροοθετης, οστις νοον κεκτητοι κοι τον οροχυτοτονι

Ξ τιροσκυνητοριο Πολλων Θεων σε Πολλο μερη κοι Θο ξε­Ζϋἶἶοτε μή Τολμηοῃ κοινοτομῶν ὲΠί θεοσεοειον τ φυτρὼσουν κι ολλο. Σχετικο με ολο ουτο, ο νομοθετης,·ι · σαφές έχει τι τρεψοι Πολιν εουτοιι· κοι Ο Που εχει εστω κοι ελοχιστο μυολο, δε θο τολμησει Ποτεηἶἰς μοηδλ ών ο Ποτριος νομος ειρηκεν Περι Θυσιὡν νο κοινοτομησει κοι νο σΠρὼξει τον συμΠολίτη του στηΗηἕκἶυλύσεἰ μηδέν το ιτοροιτον εἰδώς, ὡσΠερ οοὅν θεοσἑοειο, Που εχει κοτι το οχι ξεκοθορισμενο. Κοι θε­ον δυνοτον! εἰδενοι τῇ Θνητῇ φοοει τῶν τοιοοτιον οοιο δε θο οτιονορεοσει, γιο Πολλούς λογους τις ουσίεςπερι. Τοος δε οντως ἡμῖν φονεροος οντος θεους 6 τις κοθιερωμενες οΠο τους ΠοτροΠοροδοτ|ουςτ νομους,ηρ° οοχ οοτος λογος έχει κοκιστους εινοι τους μη οοου εΠιση,ς δεν ννοτριζει τιΠοτε, οοου 'ολλωστε δενΤολμῶτ/Τας λέγειν ἡμῖν κοί φονερους Ποιειν ονορῖ εινοι δμνοτο στη θνητη φυση νο γνωριζει τιΠοτε νι ουτογιάστοιις τε οντος ετερους Θεοος ­κοι τιμος μη το Προγμοτο. Αντιθετο, οσον οφορο τους Ιθεουςτιουοεχομενους τος Προοηκοοσος οοτοις; νυν δε ἦη εινοι Προνμοτικο φονεροι σ εμος, ορογε ο ιδιος λονοςσυμΰαίνεν γη/νὁμενον ομο το τοιουτον· οιον νορ Θ δεν ετιιοολλει νο Θεωρουντοι τιορο Πολυ κοκοι εκεινοιεἴ ΠΟΤέ Πς ἡμῶν ἠλιον ή σεληνην7εωροκως| ην Που δεν τολμουν νο μος μιλησουν γι ουτους κοι νονιννομενους ὲφορωντος τε ἡμος Ποντος, κοι μιι μος οτιοκολυψουν οτι εινοι θεοι σον τους ολλους, ολλοἔφροζεν οδονοτος ών Πῃ φροζειν, τιμης τε ομθι: δεν νινοντοι οι τελετουργιες κοι δεν τους οιτοδιδοντοιρους οντος ομο κοι' μή Προουμοῖτο το νε ουτονυ οι τιμες Που τους τοιριοζουν; Κι ομως στις μερες μοςμέρος! εἰς ἐνῃμον χωρον κοτοφονεις ονων ου­ ουμοοινει νο γινετοι κοι κοτι τιορομοιο. Εινοι δηλοδητοος! εορτος τε οοτοῖς γιννεσθοιποιειν κοιθυοιος. σον κοΠοιος οτιο μος, ενω εχει δει τον ηλιο κοι τοἀῃολομοονομενον τε χρονον εκοστοις μειζοι/ων φεγγορι νο υτιορχουν κοι νο μος εΠιολεΠουν ολους κοιδεν το φονερωνε σον νο μην είχε κοτο κοΠοιο τροτιοτην ικονοτητο νο μος το φονερωσει, κοι συνχρονως

ΘλεΠοντος τους οτιοτελειωμενους οτιο κοθε τιμη, δε θοτ ΠροσΠοθοοσε, οσο του ητον μτιορετο, νο τους οδηγησει

ῷονερο σε μιο τιμητικη θεση γιο νο τους κομει φονε­ρους ώστε νο νινοντοι εορτες κοι νο τελοοντοι θυσίεςΠρος τιμην τους, κοι νο κοθορἰσει σύντομες η μοκρεςχρονικές Περιοδους, σομφωνο με τις Περιοτροφες τους

ιΟ33ἹΟΒΖ

. , 7 ν ΠΟ/χχάκἰς ὲνιαυτων ώρας διανέμειν, 9866 κατανέμοντας αναλογως τις εποχές του'έτους: Εκείνοςκε" ελαῇἶνω , . _ 8 καί ἄλλω Τω γιγνώ­ που θα παρελειπε αυτα δε θα ηταν δικαιο αραγε ναἀιογ οὐκ ωζ κακοαεσιἴτῳ Τ νεδὁκεγχὲγεὀ­ρσίῃοτί θεωρηθεί κακος και για τον εαυτο του και για αλλονσκοντι λενοι­ίελ/ος εν δ"‹ῃ σωπου τυχον Θα γνώριζε αυτα;ἄν; _ . οὐκ ώ ξἑνρ· Κακιστος μέν ουν. 5 Κ/ιΕιΝ|ΑΣ.· ­ Χωρίς αμφιθολία, φίλε μου. θα έπρεπε να θεω­ΚΛΕιΝιΑΣ Πως_ναιΟ 'ν ώ κλὲ"/[Ο Φίλᾶ Περί ἐμέ ρηθεί παρα πολυ κακος.ΑΘΗΝΑὉΣ ,ΤΟΜΤΟ ,ΤΟΝ/Ο Ι ­ ΑΘί·ιΝΑ|ΟΣ.· ­ Αυτο λοιπον, φίλε μου Κλεινία, πρέπει νανυν γ[γνΟΗε\/ΟΥ Ισθΐ Φανερως. γνωρίζεις πως συμθαίνει, χωρίς αμφιθολία, και μ” εμένα.ΚΛΗΝΙΑΣ Πέος λεΥ8(ς:] δω/ά ει Τῶν Περί όλον Οηρα­ ΚΛΕΙΝΙΑΣ: ­ Τι θέλεις να πεις;ΑΘΗΝΝΟΣ ΌΤ8 Οἴτω . μ.λ/ἶ.^ων ὼν καθεωρακα ιθ ΑΘΙ­ιΝΑ|ΟΣ: ­ Γνωρίζετε οτι αναμεσα στις δυναμεις πουνον Υενονυιαςδ αδελέψῖιίη ὁῖἸσΠέἹΠρω;μω­ γάρ κατέχουν ολοκληρη την έκταση του ουρανου, υπαρχουνεγφ Ϊ/‹Ο" Ου εΥΤ:\/γὁι εἰσί Τρεἶς Ούτω μία μέν

ζ οκτώ που είναι αδερφές μεταξυ τους. Τις έχω δει εγωκαι' εῖεβἶῳ Τἶβἴν μία δέ Τῶν παντων αστρων ών καθαρα, κι αυτο δεν αποτελεί κανένα μεγαλο κατορθω­ηλιοιι. μια δε σε/7 Πςὲ δέ ἑτερωμα, γιατί θα μπορουσε να τις δει ευκολα κι ένας αλλος.εμἶησθημἦν (ἶλη/Ον ίμτευτους] τους έν ταυταισιν Λ Τρεις απο αυτές τις έχουμε αναφέρει λίγο πιο πριν καιΤαυτας δη πασιιῖ: 228 Φερομέγ/ους εν οχημασι πο­ η μια είναι του ηλίου, η δευτερη της γης και η αλληεπἶ ωποως (Ον ς δεί ἄλλωςίπστέ νομίσῃ παντων 5 ολων των απλανων αστέρων. Υπαρχουν ακομη αλλες[ἶε“εσ(ἶσΙ Τἶωῖῃ] ἔη ι εἶσἰν αωων Οἱ 6· Οὐ, μηα ως πέντε. Για ολες αυτές τις σφαίρες και αυτους που κι­ηΗωΥ ως 9! μεν ί δέῃτοιοιιτοίτινες οίους ουδέ Θέμις νουνται μαζί τους, είτε Βαδίζοντας μονοι τους είτε με­Οἕ μἶν ΥνΓ[σ!ΟΙ„ῖ5 νι. Πὡ/Τες δέ δη πάντας λέγωμέν ταφερομενοι μέσα σ' αυτές σαν σε οχηματα και πραγμα­ΞΙΠΘΗ/,ημίθν Ου ού Ή είναι καί έν αδελφαίτ; τοποιὡντας έτσι την τροχια τους, κανένας απο μαςτε 'και Φωρεν (ἶ εἀῖοὅἶἐῶμεν μή Τῶ μέν ένιαυτον, 0 ολους ας μην τολμησει να νομίσει ποτέ, οτι αλλοι είναιμἶῃρῳςἴ­και Τηἕοἶι· Ύε τινα μοίραν ταττωμεν μήτε θεοί, αλλοι οχι, ουτε οτι αλλοι είναι γνησια παιδια τουςΤῳ δε μηνα Τἔῃς­ 8 μητ ται τον αυτου πολον, συ· και αλλοι οτι είναι τέτοιας λογης που κανένας μας δενῃνά χροἴον ἦν ῳ ὁἰἶξεεχε εν λόγος ο παντων θεια­ μπορεί να μιλήσει γι) αυτους χωρίς να θλαστημησει:ναποτελων κο­σμοιὲ οιἑῖἔἔὲαίμων

Πρῶτον μεν έθαυ­ 5 Αλλα ολοι ας λέμε κι ας διαθεθαιωνουμε οτι ολοι είναιππος Ορετον Οέτ ω­το ἔσχεν του καταμαθεϊν αδέρφια και έχουν αδερφικα πεπρωμένο, και να μηνμασεν, επειτα Θ εἔ ,γοὐμενος ἄρισθί οὐ· αποδίδουμε τιμές στον ένα καθε χρονο, στον αλλο καθεὸΠόσα,θ\/ηἶῃ φωἶῖε ἔἶ/Ξἔεη/ηταν Θίον τελευτήσας μηνα, σε αλλους ας μην ορίζουμε ουτε μερίδιο, ουτεΤως :9®ῃχεσΤαῖ9οσήκΟι/ΤΟΟ ἀρετῇ, καί με­ α χρονο κατα τον οποίο ο καθένας διατρέχει την περιφοραΤε είς ΤΟ,­τους ηξεῃ/ Πρ του και πραγματοποιεί έτσι, απο την δικη του πλευρα,ί την ταξη την οποία καθορισε και έκαμε ορατη ο πιοθεϊκος απο ολους τους νομους. Αυτή την ταξη ο ευτυ­χισμένος ανθρωπος αρχίζει πρωτα να την θαυμαζει,

έπειτα του ερχεται η επιθυμία να μαθει κατα θαθος οσαείναι προσιτα στην ανθρώπινη φυση, με τη σκέψη οτιέτσι θα ζησει την ωραιοτερη και ευτυχέστερη ζωη, καιμετα το θανατο του θα φτασει σε τοπους προορισμέ­

οτ

μεε­εεεἑεΘ

ιΟ35ἹΟΒΔ

μωιμενος αληεως τε και όντως μεταωθών Φρο­ νοιις για την αρετη. Και μεμμημενος αληθινα και Πραγ­­ ι ιιτίλοιπον χρόνον Θεωρος ματικα, και εχοντας καταχτησει μοναδικος αμτος τηννησεως εις ων μιας, ΤΟνΘΔ διαῖελεῖ

· μοναδικη σοφια, θα Περασει τον μΠολοιΠο καιρο τομ_ ­ · σα κ , ­

, , ι ι ιτων Καλ/Ήστων γενομενος] Ολ ον λέγειν οσοι τ“ 5 Παοατηρωντας ΠΟοσεΧτικα τα ωραιοτερα Θεαματα. αΠο

κ ­ · τ _ ® ι ”ν ΟΗΤ. .

Νυν δη Το μετα Τοωἔ ημἔ σνῶμεν ψεωὅεῖα± οσα μΠορει να δει.εἰσιν. καί τίνες' Ου Υαρ |­ιηἴἴοτε Φ

ε εαιωο ση σιιοκυριζομσι τό γε Τοσουων· Λἑγω8

­ε­Με­εε»

Τωρα ομως, μετα αΠ' αμτο, μας αΠομενει να Πομμει Ι ­ Ι Ποσοι και τι λο ' ειναι οι θεοι. Γιατι δεν μΠα ει κανε­Υάρ Πόλιν ὸκτώ μέν εἴνω' δε ὸβἶΐω Τἐἔῖρἔἐἕ ι νας φοοος ναγῖοςανοώμε οτι λεμε ψεματα. λοιΠονιειρῆσθαι, Πέντε δι ἔΐι ί\Ο#Πας· ΙΗ Τεἶσρη, εδόν ΥΠοστηριζω χωρίς δισταγμο το εξης: εΠαναλαμΘανω οτικαι” διέξοδος άμα και Πεμπτη ταχἶιι μεν ἡ' Ξἕῃῇσν 5ι αΠορχομν οκτω δμναμεις, και αΠο αιιτες οιτρεις μεν εχοιινιοη, και οιζιτε ὅρυδϋἶερα Οωἶε θαῖτωἔῖαιῖὸἴ/ ἔχω/Τε; εξετασΘει και μας ιιτιολοιΠονται ακομη οι Πεντε. ι­ι τε­Δεῖ τούτων Τριών Ονἶων ΤΡν νοιἐζί Τ, εἴνω καί ταρτη κιικλικη τροχια, καθως και η Πει­ιΠτι”ιι εΧοιιν σχε­ὴγεῖσθαι. ^ἑΥω|­ιεν δη τ0£¦ΤΟ§`|ἡ '09 άζεγν δον την ιδια ταχώτητα με τον ηλιο, και, οΠωσδηΠοτε.ὲωοφορομ, και Τρίτο!­ι Π, ως μεν ὸνΖ|”;::ἔἶΖἴῃΟς„

δεν ειναι οοτε Θραδμτερες, οώτε ταχμτερες. Αναμεσαοὐκ ἐσῃν διά Τό μη γη/νΐυσκεςΘαΙ7 Το ὥν· Παλαιός ιθ . στα τρια αστα αστρα εκεινο Πομ εχει Περιοσοτερη νοη­ὁ ΠΩΦΤΟΘ ΤΟΟ” κσῃδων ὅἶψὅαριος ΠΟΤΟ ὲγ/_ μοσμνη χρησιμεοει για οδηγος τοιις. Ας Ποώμε, λοιΠον,Υάρ δή ΤΡόΠΟς ἔθρεψεν Τουἶ Πρωτοἰίς Τὥ Ο ην 9873 οτι αμτες ειναι οι Περιστροφες τομ ηλιομ, τομ αμγερινοονοησαντας δια το καλλΟς ­της ,θεριιης Φἔνεἶἔοὐςκαι ενος τριτοω τομ οΠοιοω δε μΠοροΕιμε να Ποιιμε τοΑἴγμπτος Τε Σϋρίιἔ ΙΚΪΉ/ως κἶκΤἶἹΤΠὼ/Τσς καΘΟ„ ονομα γιατι δεν το γνωριζομμε. Αιτιος γι` αμτη τηνμέν ὡς' ἐι­[ος εῇῖεἰν αστἑρἶχςιἀει συμι Οσθεν ἀεγτ αγνοια ειναι ο Πρωτος τιαρατηρητης αμτων των φαινο­ρῶι/Τσςι ἄΤ8 νεφῶν και ωἶεπων εἶῃοτἴρτα όσε καί 5 μενων, Πομ ηταν Θαρθαροςι Γιατι Θεθαια καΠοιοι Παλιοιτου κόσμοι] κεκτημἑνοωςη Οθεν βνἶὲ Πῖἕίεἔῖῖ Τε καί τροΠοι ζωης αναθρεψαν εκεινομς Πομ τα εΠισημανανεδεΠρ,ὲξήκε'· ὅεὅωἶσνἰσμενἶι χρἶ) νόμους Θε­ Πρώτοι χαρη στην οι±ΟοΦιΦ της καλοκαιρινή: εηοκης­ἀιῖείρῳ­ Διὁ θαρροωἶ/Τα χηη Τεωῃἱ ς ά δε τίμια Πομ αΠολαμΘανει αρκετα η ΑιγμΠτος και η Σιιριαι γιατισθαι ­ τό Υάρ μή Τιμ"­1 Θεἱσ ἶἰνἔι” ­στα εκει, μΠοροι1με να Πομμε, οτι εΘλεΠαν ολοφανερα Παν­σαΦῶς οὐκ ὲμφρόνων _,Οῃ,δε Οωκ ῃἶἔ ν ­Αλλά ι) τοτε τ` αστερια, ειτειδη οι κατοικοι εμειναν Παντοτε σ`κεν. Τήν γε σἰτἶωἴ χρη λεκαἶθἕ! ἕεἴ/άΖ ζἑωσφυ ενα μερος της γης αΠαλλαγμενο αΠο σμνεΦα και δρο­γάρ επωνμμίαν Θιηνηἔεἶἑἔ­ ἶζἶἔοδίἔις εἴνω σχεδόν χες. Αιτο εκει ολες αιιτες οι Παρατηρησεις διαδοθηκανρος ἑσπερος ΤΘ ω

ι ·

ιι

ι

σ ολο τον κοσμο και στον τοΠο μας, ώστερα αΠο ελεγχοαμετρητων χιλιετηριδων. Γιι αμτο ΠρεΠει να τα Περιλα­Θοιιμε με Θαρρος στοιις νομοιις εΠειδη το να αΠοδω­σομμε τιμες σε ορισμενα Θεικα οντα και να τις αρνη­θομμε σε αλλα δεν αΠοτελει Προφανως σιινετη Πραξη.Και Πρειτει να Ποιζιμε την αιτια για την οΠοια δεν αΠο­χτησαν ονοματα. Γιηραν ομως ονομασιες αΠο τομςΘεοιζις. Γιατι ο αμγερινος η εωσφορος Ποιι ειναι ο ιδιοςμε τον αΠοσΠεριτη (τον 'ιΞσΠερο δηλαδη) ονομαστηκεΑφροδίτη, Πολμ δικαιολογημενα και οΠως ταιριαζει Πολο

ιΟ37ιΟ3Θ

, . Ι ­ · σ' ένα Συ ιο νομοθέτη. Το αστέρι που η τροχια τουέχε! λόγον κο!!μαλσἄσἔρἔἐίνζμὐῖἶξἔζεἴἔυἑ­ῖτἶ)ἔβ:Οῖ_5 ακολουθείρσυγχρονως την τροχια του ήλιου και του αυ­ομαεἶρομας ἡλιῳ'Τἶ\έμω ἐΠίδἑξΙά Πορεϋομἑνων γερινομ είναι αφιερωμενο στον Ερμή. ΑναφέρουμεΤρείς δ εἴ! Φοβος ..Ενα δέ Τόν ὁγὀοον ακομη τις τροχιές τριων πλανητών που κινοονται προςμεἶα ἶῖεληνῖἴς Πἶλκωάηῃἰοἔζ/ κόσμον Προσογορεη­ τα δεξια μαζί με το φεγγαρι και τον ήλιο (και πουχρηῃλεἶ/εΙν' (ἔν μἶι [ίπ ςτ ΠΟΟΗ/ Πορεύεπῃ ἄγων λέγονται Άρης, Ζευς και Κρονος). Πρέπει επίσης ναΘιι 09 ἶνανῃοςηεκεινοἔς συμ ση/οιτ° αν] ολίγα ιθ ποιζιμε για το ογδοο αστρο, που Θα μπορούσαμε να ονο­Τούς αλ/Ψωςῖί ως 1/8 σνθβἶωῖῖοἰς ­Φ ἴσ εν αναγκη Ο μασουμε ειδικα κοσμο που κινείται αντίθετα απο ολατοι”­ων ἶιδἦσιν­ αἶα .ὅε.."(σν(ΖςυσσμσΟ(ἑ)ία Τωπη τα προηγοομενα και που φαίνεται πως παρασύρει ταλέΥειι/,Κω λεγίἶμε'/Ιη γαρ Ρ:­:)ΞνΟΙ.σς ὸρθης θείοξ αλλα, για τα ματια τουλαχιστο των ανθρωπων που έχουνΠῃ φα"/επ" Ϊ" σωκἕα είς ἀσῃἑρες] ών εἰς ελαχιστες γνώσεις γορω απ' αυτα τα θέματα. 'Οσα ομωςΠἶ μΞιΞῖιΙδ\:τρηΟτῖ!'διαη;ἔ:ων Ζὐἐῦν εστι ἡλίου δ“ αυ­ 5 γνωρίζουμε αρκετα, είναι αναγκη να τα πουμε και ταμεν _ . . . · Ι Ι Ι _­ λεμε.Τόν Τ"/ες εῃἕυνωίιαν ΦΘεΥγΞἔΤσιἐ:ἕωῖ_εἔἕΖ1|Ξἔἔά Γιατί η αληΘινή σοφία η σχετική μ' αυτα φανερὼνεταιΤοἴ ὅραὀυοτηῃ λεχεῃ/Τχρη έ υςἐ ώῃπον έχε! χρῶ­ καπως σο εκείνον που μετέχει έστω και λίγο στη σωστήΤοζπονί Ποἶ/Τωι/,δε Ρδ'­ἔνΟςΤὸἔΤω5 κατω/Οησσί Τ"/Ο και Θεϊκή νοημοσιζινη. Μας μένουν ακομη τρεις αστέ­μαηχαλεπον δε (ἶἄλ, Οθῶ/Τα ὡς λέγομεν ἡγετ­ ιο ρες, απο τους οποίους εκείνος που είναι πιο θραδοςΦραζονἶος Τ"/ος' Ο Ο μ τι απο τους αλλους, ονομαζεται απο μερικομς ήλιος. Οσθω (ἶεμ . Θ­ | Πω/Τι ἄνδρα Έ/χ­ πιο αργοκίνητος αστερα απο αυτον λέγεται Δίας, και οΤοζἶε γε.μην ἦἔσνοη ηνῳχξἔν Ελλήνων Πρός επομενος Άρης, που έχει το πιο κοκκινο χρωμα απ'/ἶηναί. ωξἶ Τοἴφν εἱ_(ἐἘἶ/νὀῖῖἐτον. Τό ὀί ὲΠωι/ετών ολα τί αστρα. Κανένα απί αυτα τα φαινομενα δεν είναι:ΞῖἐΖ`/χη; εἐἰεεῖ/χὀΐἰῇ μέσος ἄν εἴη χειμώνων Τε 5 δίισκολο να τα κατανοήσει κανείς οταν του τα εξηγή­κω. Τῆς θερ"/ής Φωσεως] ἡ δ· ὑσπρουσα ημιν εις ἔἔιἑιἕ Τειβλμλε­τ„Οαἑι;(ο)υη“τἑ1 ἑεἑῖοει. πρεπει να τα παραδεχεται

[Κ/ιΕ|Ν|ΑΣ: ­ 'Ωστε Θαρθαροι είναι οι πρωτοι μελετητές τωνουρανίων σωματων, φίλε μου Αθηναίε. 'Ομως εμείς οι'Ελληνες δεν έχουμε συσχετίσει τί αστέρια με τουςθεοιζις;][ΜΞΓΜ/ιΟ2: ­ Κι ακομη δεν τολμησοιμε να ερευνησουμε

τα Θέματα των θρησκείας και δεν πειθαρχοίιμε στιςμαντείες των Δελφων;]ι

ΑΘΗΝΑ|ΟΣ: ­[ΒεΘαια, καλοί μου φίλοι. Κατι έχουμε προσ­φέρει κι εμείς σ` αυτον τον τομέα. Ακουστε].`Καθε 'Ελληνας πρέπει να λαθει υπ” οψει του οτι στηνΕλλαδα έχουμε ένα κλίμα το πιο ευνοϊκο απί ολα σχετικα

με την τελειοποίησή μας. Το κυριωτερο προϊον του πουπρέπει να πουμε είναι. το οτι είναι κατι ενδιαμεσο αναμεσα

Ξ στις παγωνιες του χειμωνα και τις ζέστες του καλοκαιριου,

Θ?

9 ιθθθιθθθ1

Ι

Θερινὁτ Με τη τη τῆι ῇηἕςοῖηης ΞΞΧΞΚΞἙἘΞΞοὲΰὲῖοἰῖηἐ,κῖέοεζοὲῖῷολἐβἐἑνἰἴῖὲζσ ὲ1ῖ,ξ.Ξεῃομενζ υστἶρω/ ωποἰς Παρα 8 ωκἶΰ 6. ὡ ι να παρατηρήσουμε αργότερα την ταξη των αστρικώντῶν θεωἴ Τει] κοσμου καπἶνοημα Λαλωἔεν ἱάλς: ,Ο θεών. Αλλα ας θεσουμε σαν αρχή πως ό,τι παραλαθουνὀτῃερ ΕΠ/ ἔλλἴἶνες ςορὅεφων Γκἶρασίαδ ΐοῖἐί Περί Θ οι 'Ελληνες από τους θαρθαρους, το κανουν πιο ωραίολφν ΪΟΗΤΟ έκ; Τελος (ἶΙΠἶργΞζἶ\Ξ:ξ/Οῖιθῆνἶῃ ΤΟΠΤΟ και το τελειοποιουν. Και ιδιαίτερα, γιί αυτα που λεμετα νυν λῷ/Ομἶνα,ΤΟωΤΟΥ 8 _ ,να Ισὀ Τςωςζ τώρα, πρεπει να εχουμε την ίδια γνώμη, ότι δηλαδήως Χθλεθον μεν Πω/Τε! ἶσ ἶοκἶωτα 0 τ μἶι ό ηλιλιον είναι δυσκολο να τα εφευρίσκουμε όλα χωρίς φόθο ναὲξεωρίσκεἰν' Πολ/Ψ, 6 ελωἶ Ομα κω­κΟ 6? κἔν ων 9883

Ν περιπεσουμε σε σφαλματα, αλλα υπαρχει η ωραία καιααί (ἶ”‹ωΟΤεΡΟν ονπἶβ­ Της­[εἔε Ζαἐἴέία Οΐπ;/ξων συγχρόνως μεγαλη ελπίδα οι 'Ελληνες να φροντίσουν8λἦΟ“σης_Φημηἶ Πε ΟμΪ,κΟ Θ ρ Οὐο ῖελλη,/ας γι) αυτους τους θεους πολυ καλυτερα και δικαιότεραΤΟ“Τω,ν των Θεωἴ εῃἰμε ησεσ ΟΙ Τ ω­ ει/ου| από όσο αξίζει η παραδοση κι η λατρεία που μας ήρθανΠθίδείθίς ῖε κωγεα ΔελΦἕΞ/ ἔ:εΐ'Τε!:ός6ἔ[δεἸ±ηδει'Ξ 5 από τους θαρθαρους χαρη στην πνευματική καλλιερ­κω Πασῃ ΤΠ ῖαΤΟ.νΟΗ[;ὕ\ςΊ/ωξ: ὡ ΟΠΟΠ χρὴ περί τα γεια, τους Χθησμους των Δελφών και την καθολική νό­Ποἶῖε Φοΰηθῃ Των | η θί ς γ όντα Παν δέ μιμη λατρεία. Το εξής όμως να μη φοθηθεί ποτε κανεναςΘε­'Ο Ποτε Πραγἔατευεσῷω ΥΓἹΤΟΗΡ „ς' ὁ Ον από τους Ελληνες, ότι δεν πρεπει να ερευνουμε ταΤοώἶῳ ὀωνοἴιθηἱ/ΟΙ Τἶω/ζἶνῃονζ ως Ο,ωΤΞνΘΦ(5ΠΙ,_ θεία επειδή είμαστε θνητοί, αλλα να σκεφθεί το ολωσ­ὲσῃν ΙἹΟΤΘ Το ἔεφν ασε Ογἴοεἰ Που ΜΥ Ο (ευ,/Ο_ Ώ διόλου αντίθετο, ότι δηλαδή ουτε ανόητη είναι η θεό­νην φωἶἰνί αλ/\|ΟΙδεΥ ΟΡ διὁησκοῃοςῖ ωπο “Οτι δε τητα ουτε αγνοεί θεθαια την ανθρώπινη Φυϋη. αλλακολοωθησεἰ ία" μα,θ,ἶσἶΓ¶Ι Το ὅἰὀαέκομενἔε

” εϊ γνωρίζει πως θα παρακολουθήσει τη δική τους διδασκα­(ἶἰὀάωἶεἰ ΤΟΗΠΡ °ΟωἔΟ Ξκμεοςίδἐ1νσδ::\όΖμῖ9/αντω2|ζ×αΖ λία και θα μαθει ό,τι του διδαξει. Λοιπόν, ότι μας διδα­:@Ζ9ἔ\οἑνστΞΤκ)εε ἔζί Τἐυπο ἀγι/οουν° τό λεγόμε­ 5 σκει 'αυτό ακριθώς το μαθημα, και ότι μαθαίνουμε εμείς

Οὐπη ωπὁ ἀγνοοζ χαλεῃαῖ,/Ον την εννοια του αριθμου και την επιστήμη των αριθμων,, . , 7 ­ Ερόν ανευ δεν υπαρχει αμφιθολια πως το γνωρίζει. Γιατί θα ήταν

Τῳ ,δω/Πμεἶ/ῳ μἔῃ/ξἶανηἕ] αλ/\ ΟΚ]/ωσωγχο το πιο ανόητο από όλα τα πλασματα, αν αγνοουσε αυτόΦθω/0.0 δω ἔεον, σγῖ Ϊυ γε)/Ομἶόάἐ Τότε μέν το πραγμα. Γιατί, όπως λεει η παροιμία, δε θα γνώριζε

_ Λογξἴν δἴἔ κα: Π? ων ἶωι καΙ α π ωταγ ιΟ κυριολεκτικα τον εαυτό του αφου θα οργιζόταν εναντίονἶῖε Πεἰἶἰ ἔεων ηνεα)/θρωἶἶως δ“1νΟημἶἘ καί ο εκείνου όσο εχει την ικανότητα να μαθαίνει, αντί να

ωἶ Τε εγενονἶο ΟΙΟΙ Τετεγἰγνωίἶο καί! νο:ν τοῖς μοιραζεται, χωρίς φθόνο, τη χαρα εκείνου που εγινεοιας μετεχειριζοντο πρηξει? μη κἕνἶ ­κολὀς ωἠθεια θεού­σωΦθΟσ"ί λεγεσἶῖἶἐἔεἕε ιΖς7ῃ|:Ζὁς­ εςλεγετο καί Και θεθαια είναι πολυ σωστή κο· δικαιολογημενη η πα­Ζδατῖς ἰἕι' Ζἐισαλλων στἴματων, υστερα δε τα της 5 Οἀδοση ότι την εποχή που οι ανθρωποι αρχισαν να σχη­ΘΟϋμΟσΤῆ§` ψυχῆς, κθἴ ΦΟρά κρείττων καί τιμιωτε­ ματιζουν τις πρωτες ιδεες για τους θεους, πως δηλαδη

γεννήθηκαν, ποιες ιδιότητες ειχαν και απο που, καιποιες πραξεις εκτελουσαν... ότι όλα τα παραπανω δενεγιναν δεκτα, ουτε αρεσαν στους σοφους, ουτε επίσηςοι νεώτερες θεωρίες που εθεταν σαν αρχή του συμπαν­τος τη φωτια, το νερό και τα αλλα στοιχεία και μοναχασε δευτερη μοίρα την αξιοθαυμαστη φυση της ψυχής.

ιΟ4Ο ιοζιι

ρα, ήν σώμα είληχεν φερειν αυτο τε εαυτο Θερ­ ι­ιο οιιιοοο Π Πιο ομνοἶἡ κοι Πιο ιιολμιιμη κινιιοηι ὴΐονμότήτι καί ψυξεσιν καί πασιν τοῖς τοιοατοις, αλλί εκείνη που είχε το σώμα, οταν μετακινείται το ίδιο μεου ψυχή σῶμα τε καί εαυτήν· νυν δ, ὁτε λεγα­ 6 ζοοιιιι με κομο κοι με ολεο Τιο Ποοομοιοο ομνθἠκοο.μεν ψυχήν μεν, ανπερ εν σώματι γενηται, Θααμα και όχι Π κίνηση ι`ιομ οινοι ιΊ ιι­ιμΧιΊ οῖο οὼμο κοι Τονουδεν κινείν τε καί περιψερειν τοιιτο καί ὲαυτήν, εαυτο της. Τώρα ομως που εμείς λέμε οτι η ψυχή, οτανοαδ” ήμίν άτττστετ ψυχη κάτά λάνον άάηένά ὡς Βά­ μπει μεσα στο σώμα, δεν είναι καθολου παραδοξο ναρος ουδεν περιφερειν δυναμενη. Δια καί ναν ήμῶν 5 μοΐοκι ει κοι νο οοοιιοοοοι κι ομιο κοι Τον οομΐο Τιιοαξιοαντων, ψυχής οὐσής αἰτίας του όλου, καί παν­ χωρίς κοπο, ή ψυΧἠ μοο οεν οΧοι Πιο κονονο λονο νοτων μεν των αγααων όντων τοτοατων, τῶν δέ άά αμφιααλλει οτι εχει τη δυναμη να κινήσει κυκλικα οποιο­φλααρων τοιουτων αλλων, τής μεν ψαρας πασης οἠοοιο οοοοο­ Γι, ομιο Τὼοο οίιοιοὴ μιιοοἶηοιζοομοκαί κινήσεως ψυχήν αἰτίαν είναι Θαυμα ουδέν, τήν ομοιο οΐι Π ψμΧἠ οινοι οιιιο Τομ ομμοονιοο κοι οῖι ολοδί επί ταγαθον Φοραν καί κίνησιν τής αρίστης ε τα αγαθα, καΘώς και ολα τα κακα εχουν την ίδια φασηψυχής είναι, τήν δί επί τουναντίον ἐναντίαν, νενι­ μ, ομιἠι ιἹ ψμΧἡι Πολμ Φμοικο οινοι ιι οιῖιο κοοο Περι·κηκεναι δεῖ καί νικαν τα αγαθα τα μή τοιαιιτα. Φοοοο κοι κινηοιιοι ολλο ιι ίιοοιιοοοο κι ι”ι κινιΊοιἹ ι`ιομ

Ταιιτα ήμῖν είρητάι ττάντά κάτά την τῶν άνά­ προσανατολίζεται προς το αγαθο ανήκει στην ευγενε­σίων τιμωραν Δίκήνι περί δε δή το δοκιμαζαμενον 5 οῖοοη ψμΧἡ κι ιι ονιιθεἶη οοιιοι οοοο Το ονιιθοιοι οινοιουχ οίον τε ήμίν απιστείν ὡς ου δεί τον γε αγαθον δε φυσικο να θριαμθεαει το αγαθο και να νικα εκείνοσοφαν ήμας ήγεῖσθαι· τήν δε σοφίαν ταατήν, ήν Που δεν Τομ μοιοζοι­ζητοιιμεν παλαι, ίδωμεν αν ποτ' αρα επινοήσωμεν 989ε Όλο οοΐο ειοὡθηκον οοο μοο ομμΦωνο με Τη οικοιοτή κατα πάιὁείαν ή κάτά τέχνην] ήνττνά τοη ντννώ­ συνη που τιμωρεί τους ασεαείς. Και οσον αφορα τοσκειν ὲνδεείς ὀντες, τῶν δικαίων αγνώμονες αν αντικείμενο της ερευνας μας, δε μπορούμε να αμφιααλ­είμεν, ὁντες τοιοιητάτ Δοκοάμεν δή μοτ] κάτι λε­ λουμε οτι δεν πρεπει τον εναρετο ανθρωπο να τον θεω­κτέον· ανω γαρ καί κατω ζήτῶν, ή μοι καταφανής 5 οοομο οοΦο­ Αλλο ομιἡ Τη οοΦιο Πομ ονοζηιοομε οοογέγονεν, πειρασομαι δήλην ὑμῖν αυτήν αποτελείν. πολυ καιρο, ας δουμε αν θα την ανακαλμψουμε επιτε­Τὁ δή μὲγιστον αρετής ου καλώς πραττομενον ήμίν λους, είτε μεσα σε καποια πνευματική παιδεία, είτε σεγεγονεν αϊτιον, ὡς αρτι σημαίνειν εκ τῶν είρημε­ κοοοιο ΤοΧνικἡ› Πομ ιι οννοιο Τοοοι θο μοο οιοοοοοε.νων μοι σφάδρά δοκετ Μετζον μέν γάρ άρετης εκ των πραγματων, τη γνώση της δικαιοσυνης. Εγώ νο­μήδείς ήμας ποτε πείσῃ της ευσεαείας είναι τῷ ί› μιζω οωο μοοοοομο νο Την οοοομο κοι Ποοιιοι νο οὡ·θνητῷ γενεί· τοατο δί οτι δι, αμαθίαν τήν μεγίστην σουμε γι, αυτο εξηγήσεις. Γιατί εγώ που την αναζήτησαεν ταίς αρίσταις φασεαιν ου γεγονεν, λεκτεον. Ά­ ονω κοι κοιωι οίιωο οοοκολμοθιικο οο μονοι οο ιιοοοοοτρισται δι είσίν αί χαλεπώτατα μεν αν γενομεναι, Θήσω να την φανερώσω και σε σας. Αιτία της αποτυχίας

μας είναι οτι το ουσιαστικοτερο μερος της αρετής δενεφαρμοζεται σωστα, καθώς νομίζω πως αποδείχτηκε αποοσα είπαμε πριν λίγο. Πραγματι κανενας δε θα μας πεί­σει ποτε ατι υπαρχει για το ανθρώπινο γενος αρετήανώτερη απο την ευσεθεια. Αλλα το ατι αυτή, εξ αιτίαςτης μεγαλυτερης αμαθειας, δε μπορεσε να γεννηθείμεσα στις ευγενεστερες ψυχες, πρεπει να ειπωθεί.­Οικαλύτερες ψυχές είναι εκείνες που δυσκολευονται πολυ

ίΟ42 ιο4ε

μεγιστον δε όφελος, αν γίγνωνται· τα τε γαρ της 5 να γίνούν τετοιες, οταν γίνούν ομωςι προξενούν τιςθραδείας τε καί τῆς εναντίας φύσεως μετρίως απο­ μεγαλύτερες ωφελειες. Γιατί και τις ιδιοτητες της θρα­δεχομὲνη ψυχή καί πραως] εύκολος αν εἴη, τήν τε δύκίνητης φύσης και τις αντίθετες οταν αποδέχεται κα­ανδρείαν αγαμενη, καί προς το σωφρονεῖν εύπει­ νονικα και με πραοτητα μια φύχή, μπορεί να θεωρηθείΘής, καί το γε μεγιστον εν ταύταις ταίς φύσεσιν, εύκολομεταχείριστη, οταν δηλαδή εχτιμα την ανδρείαδύναμενη μανθανειν καί μνἠμων ούσα, εύ μαλα ο ι και σύγχρονως ύποτασσεται στη μετριοπαθεια και, ο,τιχαίρειν τούτοις αύτοίς δύνατ, αν φιλομαθης ὼστί πιο σημαντικο ύπαρχει σο αύτες τις φύσεις, είναι ικανήείναι. Ταύτα γαρ ούτε ραδια φύεσθαι, νενομενα να το μαθαίνει και να το σύγκρατεί, τοτε θα μπορείτε, καί τροφῆς καί παιδείας τύχοντα ής δεῖ, τούς να χαρεί πολύ γι” αύτες τις ιδιοτητες τοσο πού να γίνειπλείστσύς αύτῶν καί χείρσύς κατεχειν ορθοτατα 5 πραγματικα φιλομαθής. Τετοιες φύσεις, πραγματι, δενδύναιτ” αν τῷ φρονείν καί πραττειν καί λέγειν περί γεννιούνται εύκολα, αλλα οταν γεννηθούν και ανατρα­θεούς ἐκαστα ως δείτε καί οτε δεί περί θύσίας φούν και μορφωθούν οπως πρεπειγ θα μπορεσούν νατε καί καθαρμούς τῶν περί τούς θεούς τε καί αν­ κύθερνήσούν με το σωστοτερο τροπο τα πλήθη εκείνωνΘρώπούς, ού σχήμασι τεχναζοντας, αλλα αληθεία γπού είναι κατὼτεροί τούς, σκεπτομενοι, πραττοντας καιτιμωντας αρετήν, ο δή καί μεγιστον εστι σύμπαν­ 6 ίλεγοντας για τούς θεούς αύτα πού πρεπει και οταντων πασῃ τῇ πολει. Τούτο δή ούν το μερος είναί πρεπει, και κανοντας το ίδιο με ο,τι αφορα τις θύοίεςφαμεν φύσει κύριώτατον καί δύνατον ὡς οίον τε και τούς καθαρμούς τούς σχετικούς με τούς θεούς καικαλλιστα καί αριστα μαθείν, εί διδασκσι τις. Άλλ' τούς ανθρωπούς, σε τροπο πού να μην ύποκρίνονταιούδί αν διδαξειεν, εί μή θεος ιξιφηγοίτο· εἰ δί ούν 5 οτι είναι εναρετοι εξω­τερικα, αλλα να την τιμούν αληθι­δίδίἶσκοίι καί­ά Τμὁίίον δέ μή ὅμῷ Τό ΤΟιΟὐΤΟν, να, πραγμα πού είναι το πιο σημαντικο απ) ολα μεσα σεκμὅίῇον μή μανθάνείν­ Όμως δί εκ τῶν νύν λεγο­ ολη την πολη. Αύτο„ λοιπον, το κομματι της κοινοτηταςμἑνων ἀνάνκη μσθεἶν ΤΟΠΤΟ καί ἐμέ λέγειν τήν ισχύριζομαστε οτι είναι απο τη φύση τού το πιο σπού­Τοίαυῃιν Τε καί ἀιοίσίην Φώσίν­ Πείρώμεθα δή τῷ δαίο και ικανο να μαθει τα ωραιοτερα και καλύτεραΤε λόνῳ δίεξΘλΘ8ἴν α το εστίν καί οἴα καί ὡς δεί ε μαθήματα, αν τού τα διδαξει καποιος. Αλλα δεν είναιμθνθάνεινι κΟΤά δύναμιν Τήν Τί ὲμήν τού λεγοντος δύνατο να τα διδαχθεί χωρίς την καθοδήγηση της θεο­ίἶαί Τήν Τῶν δω/αμἑνων εἶσακθυσσίι Θ­ΘΟΟΘΘ8ίας τητας. 'Επειτα κι αν τα διδασκεται, αλλα δεν τα εφαρ­ἐμῃνί Τμόίίῳ Τις τίνα μαθήσεται. Σχεδον μεν ούν 990ε μοζει οπως πρεπει, καλύτερα να μη τα μαθαίνει. 'Ομωςεστιν ατοπον ακούσαντι, το δ' ονομα αύτού λεγομεν σύμφωνα μ` αύτα πού λεμε τωρα, είμαι κι εγω ύποχρεω­ημἕἶἶς νει ὁ Τίς Ούκ ἄν ποτε δόξειεν διί απειρίαν τού μενος να πω ποια μαθήματα είναι αναγκη να διδαχθείΠραγμοΐος τ ἀσίρονομἴυν ν αγνοεί τε οτι σοφώτα­ μια τετοια φύση πού είναι και αρίστη.

Ας πρσπαθήσούμε λοιπον, να εξετασούμε λεπτομερωςστο λογο μας ποια είναι αύτα, και ποιού είδούς και μεποιο τροπο πρεπει να τα μαθαίνει κανείς αναλογα μετη δύναμητεμενα πού σας μιλώ και τηιδύναμη εκείνωνπού μπορούν να με παρακολούθήοούν, για τη θεοσε­δεια, με ποιο τροπο δηλαδή μπορεί κανείς να μαθει ταστοιχεία της εύσεθειας. Λοιπον, το πραγμα φαίνεται χω­ρίς αμφιθολία παραξενο σ' αύτον πού το ακούει. Εμείςομως δίνούμε σε αύτο ενα ονομα πού δε θα μπορούσε

ιΟ44ΤΟΔ5

τον ονογκη τον οληθως ὀιοτρονομον εἴνοι, μή τον 5 νο Φοντοσθει ποτέ ένοιν που δε θο είχε ιδέο γιι ουτοκοθη Ἡσίοδον οστρονομούντο κοι ποντος τους Τα ςη Τημαι ασΤ©αναμια­ κι αμΤα νιαΤι σεν ννωαιζει κανειςτοιούτούς, οίον δυσμος τε κοίονοτολάς επεσκεμ­ αΤι α ΤιαανμαΤικσς ασΤσαναμας ιΤσεΤΤει να ειναι Τιαααμένον, άλλο τον των οκτώ περιοδων τος επτο πε­ Τιαλμ σαῷσςι και να μην ασκει Την ασΤααναμια με Τανριοδους, διεξιούσης τον ούτὡν κύκλον εκοοτης τροπο που εννοεί ο Ησίοδος κοι οι ομοιοἰ του, ποροτη­ούτως ως ούκ ον ροδιως ποτε ποσο φύσις ικονἡ ι: Οι­ιινΤας λαναι­ι Χααιν Την αναΤαλη και Τη ααση Τωνγἑι/Οι­το Θεωρησηις μή θαυμοσι­ής μεῃηχοωσα Φη­ οστρων, ολλο εκεινος που οπο τις οκτώ τροχιές γνωριζεισεως. Ὁ νύν εἰρήκομεν εροιζιμέν τε, ώς φομεν, τις εφτοι„ που η κοθεμιο τους διονύει τον κύκλο της μεοπῃ δεῖ τε κοι οπως χρεών μονθονειν· πρῶτον δ” ΤεΤαια Τιααηα Τιαμ κανενας ανθρωηας σε θα μηαραμσεἡμῖν τόδε λεγέσθω 5 ποτέ νο ερευνήσει, εκτος ον εινοι προικισμένος με εξοι­Σελήνη μέν περίοδον τήν ούτῆς τοχιοτο διε­ ρετικο δωρο. Αυτο ειπομε τὡρο δο οτι πρέπει νο μοθει,ξεισιν, ογούσο μηνο κοι' πονσέληνον πρώτην· δεύ­ και θα Τιαιιμει Τα εααναλαμαανωι με Τιαια μεσα και Τιι­Τιςτερον δε κοτονοείν δεῖ τον ήλιον, τροπος ονοντο ηαεηει να Τα μαθει­ ιΤσὡΤατιΤαὡΤα ας ηααμε Τα εξηςῖδιο ποοης της ούτού περιοδου, κοι” τούτῳ τοος ιτι σεληνη ΤιαανμαΤαηαιει Παρα Τιαλα νσηναρα Την ΤεαΧιασυνδρομούς. ”|νο δέ μή πολλοκις τούτο περι' των ιΟ Τηςι σμμιΤληαὡνανΤας Τα μηνα και Την ΤιαὡΤη Της Φαση.ούτῶν διολεγωμεθο, τος ολλος οσος έν τῷ ι: την πονσέληνο. Δευτερο πρέπει νο ποροκολουθἡσουμεΠροσεεν ειεξηλεομεν οδούς τούτων ού ροειον τον ήλιο που εκτελει τις στροΦές τον κιττὸ τη διάρκειασυννοεϊν, επι δέ τούτο ποροσκευοζοντος φύσεις αλης Της ΤΟαΧιας Ταμ και Τα ασηαα Τιαιι εΧαιιν Την ιδιαδι, ο δυνοιτον εἴνοι χρεών, πολλο προδιδοοκοντο ”ΤαΧμΤηΤα μη αμΤαν­ και νια να μη λεμε Τιαλλες Φαρεςκοι έθιζοντο δει δισπονἠσοσθοι ποϊδο. οντο κοι' 5 ”Τα ισια ιΤαανμαΤαι Τις αλλες κινησεις Τις αηαιες εἔεΤατνεονίσκον. Διο μοθημοτων δέον ον εἴη­ το δε με­ σαμε Τιραηναμμενως σμναΤιΤικαι αεν ειναι εακσλα να Τιςνιστον τε κοι πρῶτον οριθμων ούτῶν ολλ” ού σω­ ανΤιληΦθει κανεις­ 'Ομως Τισεηει να ιΤιααεΤαιμαζαιιμε νι)μστο εχοντων, άλλο ολης της τού περιττού τε κοι αμΤσ Τα σκσαα Τις ΤισσναμισμΧες Φμσεις αι αααιες εΧαι­ινορτίου γενέσεως τε κοι' δυνάμεως, οσην πσρέχετοι Τη αιιναΤαΤηΤα να Τις καΤαναησαμν σιαασκανΤας Τες μεπρος τήν των οντων Φύσιν. Τούτο δε μοθοντι τού­ ο Τιαλλα ιΤαακαΤαΟκΤικα μαθημαΤα και σιινηθιζανΤας Τα ματτοις εφεξής έστιν ο κολούσι μεν σφοδρο γελοιον θηΤη να μη χαλαρώνει Την ασασααθεια Ταμ σΤην Τιαιαικηονομο­νεωμετριον, τῶν ούκ οντων δε ομοιων ολλη­ κοι νεονικὴ του ηλικιο. Γι, ουτο εινοι ονογκοιες οι επι­λούς φύσει οριθμῶν ομοιωσις προς τήν των επιπε­ σΤημανικες ννιιιισεις­ Αλλα η Τιια εναιαΦεααμσα και ηδων μοιρον γενονύιο έστιν διοφονής. ο δή θσύμο 5 ΤιαὡΤη ειναι η ειΤισΤημη Των αριθμών καθη εαιιΤὼνι αΧιοιικ ονερωτιινον οιυιει γεγονος Θεων φενερον ον επι των σιινιτεκοιιιενων σωμάτων, σλλτι ολη π θεωριαγίγνοιτο τῷ δυνομενω, συννοειν. Μετά δε τσύτην Ταμ αρΤιαιι και Ταμ ιΤεσιΤΤαμι σΧεΤικα με Τη νενεσηι Τηδύνομἡ τους κοι την επίδροση που οσκούν στη φύσητων οντων. Ύστεροι οπο τη μοθηση οιυτὼν έρχετοι κο­τοπιν η επιστήμη που της δινουν το πολύ γελοιο ονομονεωμετρίο, κοι η οποίο είνοι η ποιρομοίωση των οριθμώνπου δεν είνοι οπο τη φύση ομοιοι μετοξύ τους, ολλο ηδυνστοτητο της σύγκρισης που γἰνετοι φονερἡ οτοντους μετοθολλουμε σε επιπεδο σχἠμοτο. Θούμο οχι ον­θρὼπινο, ολλο, ον προγμοτοποιηθεί, εινοι θεϊκο, οτον γι­

ιθαθ ιθἐί?

Τούς Τρίς ηὐξημένους καί Τῇ σπρεά Φώσεγ ὸμοίουςα νει φανερο σ' εκείνον που είναι ικανος να το καταλαθει.Τούς δέ ἀνομοίους Οὐ γεγονόῖας ῇἑρα Τέχνη ὸμογοί κατοπιν! ερχονται οι αριθμοι που εχουν τριτη' διαστασηομοία ταυτῃ, ην δη στερεομετρίαν έκαλεσαν οι ιΟ και μοιαςουν με τη στερεο φυση. Και σ, εκεινους πουπροστυχείς αυτῇ γενονοτες· ο δε θείον τ' εστίν και ε ειναι ανομοιοι μεταξυ 'τους μια αλλη' τεχνη, ομοια μεθαυμαστον τοῖς έγκαθορωσί τε καί διανοουμένοις, τη γεωμετρία, ανακαλυπτει τις ομοιοτητες' τους. Τηνὡς Περί τα διπλασιον αεί στρεφομένης της δυνα­ τεχνη αυτη, εκεινοι που την ανακαλυψαν πρωτοι τυχαια,μεως καί της έξ έναντίας ταυτῃ, καθ” έκαστην ανα­ της εδωσαν το ονομα στερεομετρια. ίἔδω το θεικο καιλονίαν είδος καί γένος αποτυπουται πασα η φυσις. 99ι ει το αξιοθαυμαστο για 'οσους το διαισθανονται και εμθα­Ἡ μέν δη πρώτη του διπλασίου κατ, αριθμον θυνουν σ' αυτο, συνισταται στο οτι θλεπουν πως στηπρός δυο κατα λογον φερομένη, διπλασιον δέ η δυναμη αυτη και την αντιθετη της που περιστρέφονταικατα αυναμιν ουσα· ἡ δέ είς το στερεον τε καί παντοτε γυρω απο το διπλασιο τους αποτυπώνεται ολο­απτον παλιν αι? διπλασιον, αφ' ένος είς οκτώ δια­ 5 κληρη η φυση σαν είδος και σαν γένος σε καθε αναλο­Πορεωθεἶσο. ἡ δέ ὅγῃλααίου μέν είς μέσον, ίσως γία. Η πρώτη δηλαδη της αναλογίας που έχει σαν λογοδέ του έλαττονος πλέον έλαττον τε του μείζονος, το δυο (τετραγωνική) είναι το ένα προς δυο, του οποίουΤό ὁ° έτερον τῷ αυτῷ μέρει τῶν ακρων αυτῶν υπε­ το διπλασιο είναι η δευτερη δυναμη. Διπλασια επίσηςρέχαν τε καί υπερεχομενον ­ έν μέαῳ δέ του έξ είναι κι εκείνη που κατευθυνεται προς τα στερεο καιπρος τα δώδεκα συνέθη το τε ημιολιον καί έπίτρι­ Ισ τα απτα και μεταπηδααπο το ένα στο οκτω. Η δευτερηΤον ε τουτων αυτῶν έν τῷ μέσῳ έπ' αμφοτερα δυναμη του αριθμου δυο αποτελεί τη μεσοτητα αναμεσασφεφομἑνη, τοῖς ανθρώποις συμφωνον χρείαν καί αυτών των δυο και είναι εξ ίσου μεγαλυτερη απο τοαυμμετρον απενείματο παιδιας ρυθμου τε καί αρ­ μικροτερο οσο είναι μικροτερη απο το μεγαλυτερο και,μανίας χαριν, ευδαίμονιχορεία Μουσων δεδομένη. 5 με την ίδια αναλογία, ο μέσος ορος είναι μεγαλυτερος

Ταυτα μέν ουν δη ταυτῃ γιγνέσθω τε καί έχέτω απο τον ένα ακραίο και μικροτερος απο τον αλλο. Κισυμπαντα· το δί έπί τουτοις τέλος, είς θείαν γένε­ έτσι στη μέση της κλίμακος απο το έξι ως το δώδεκαστν αμα καί την των ορατῶν καλλίστην τε καί θείο­ σχηματίζονται οι σχέσεις του τρία προς το δυο και τουτατην φυσιν ίτέον, οσην ανθρώποις θεος έδωκεν τέσσερα προς το τρία. Στη μέση ακριθώς των δυο αριθ­κατιδείν, ην ουποτε ανευ τών νυν διειρημένων μη ιΟ μών περιστρέφεται η φυση σε δυο κατευθυνσεις καικα­Πδών ὲῃεηξηταί τις ραστώνῃ καταλαθείν. Προς ι: χαρισε στους ανθρώπους το δώρο της συμφωνίας καιτααταις δέ το καθ' έν τῷ κατ' είδη προσακτέον έν του μέτρου, σαν ένα παιχνίδι αρμονίας και ρυθμου πουἑκααταίς ταῖς συνουσίαις, έρωτωντα τε καί έλέν­ δοθηκε στην ευτυχισμένη χορεία των Μουσών. 7χω/Τα Τα μή καλώς ρηθέντα· παντως γαρ καλλίστη Μακαρι, λοιπον ολα αυτα να γίνουν και να μείνουνέτσι. Αλλα στο τέλος αυτών πρέπει να πορευθουμε στηθεία γένεση και συναμα στα πιο ωραία και πιο θεϊκαορατα οντα, τα οποία ευδοκησε ο θεος να επιτρέψειστους ανθρώπους να ιδουν με καποιο μέτρο, και ταοποία ομως είναι αδυνατο να καυχηθεί κανείς οτι ταείδε και τα καταλαθε ευκολα, χωρίς τις σπουδές πουείπαμε. Επίσης πρέπει, σε καθε μια απο τις συζητησειςμας, να αναγουμε το ατομικο στο παγκοσμιο, θέτονταςερωτησεις και αναιρώντας τις εσφαλμένες απαντησεις.

ἹΟΔ8ἹΟΔΘ

καί πρώτη ααα­ανος αν ορθώς γίγνηται, οσοι δέ 5 Γιατί αυτο αποτελει, χωρίς αμφιθολία, τον πρώτο καιουκ ουσαι προσποιουνται, ματαιοτατος πονας πιο σοθαρο έλεγχο της αλήθειας, και ολες οι αλλεςαπαντων. Ἐτι δέ τήν ακρίὀειαν του χρονου ἡμῖν μέθοδοι που παρουσιαζονται σαν αληθινές αποτελουνληπτέον, ώς ακριαῶς αποτελεί παντα τα κατ, ου­ τη μεγαλυτερη ματαιοπονία. Πρέπει επίσης να αντιλη­ρηγογ γιγνομενα, ίνι ο πιστευσας ὡς ο λογος α φθουμε την ακρίθεια του χρονου, με την οποία συντε­αλιιθής Υἑνονεν οτι πρεσδιζιτερον τ' έστίν αμα καί λουνται ακριθώς ολα τα ουρανια φαινομενα. Ετσι, εκει­ΘειόΤ8ρΟν ψμχή σώμαΐοιῖϋ ἡνήσειιΐ ἄν Πῦινκάλως νος που θα πιστέψει στην αλήθεια του ισχυρισμου οτιτε καί ίκανως είρησθαι το θεῶν είναι παντα πλέα Π ιμμΧιΊ Θινιῖιι ιῖιμΧΘιιό”ιεμιἹ κιῖιι θε­ικὁιεριι Οιιὐ Το σώιιμικαί μηδέποτε λήθη μηδέ αμελεία των κρειττονων 5 θα πεισθεί οτι ειπώθηκε πολυ ωραία και με πολυ ικανο­ημας ηαρωλιγωρησθαι. Νοητέον δι εστίν περί παντα ποιητικο τροπο η γνώμη οτι ολα τα οντα είναι μεστατα τοιαυτα ταδε, ὡς, έαν μέν τις έκαστα τουτων απο θεοτητες και οτι δεν πρέπει ποτέ να παραμελουμεὸρθῶς λομὅάνῃἔ μέγι ὀΦε/τος γιγγει­Οι τῷ Παρα­ απο λήθη και αδιαφορία τα ανώτερα απο τον εαυτο μαςλαμαανοντι κατα τροπον, εί δέ μή, θεον αμεινον Πλἔισμιῖιιῦι­ἀεί καλεῇ/. ὁ δέ Τρόπος ὁὁε _ άι/άγκη γάρ Τό γε Θ Σχετικα με ολα αυτα, πρέπει να νιώσουμε καλα οτι ανΤοσουτον φραζειν· παν διαγραμμα αριθμου Τε συ­ σΧιἹμΟι”ισΟμμε σωσιἠ Θινιιληψιι νιο Το κοιθένιῖιι θιἶι έΧΟμμεστημα καί αρμονίας συστασιν απασαν της τε τῶν μενιἶλη ωιιϋἑλιιῖιιἱι Ον Το διδΘιΧθΟμμε μεθοδικά­ διΟιΦΟΟε·ἄστρων Περγφορας Τήν ὸμολογίαν Οησαγ μιαν τικα είναι προτιμοτερο σε καθε περισταση να επικαλου­αηαντωγ αναφανηναι δεί τῷ κατα τροπον μανθα­ 5 μεθα τους Θεους. Και να ποια είναι η αληθινή μέθοδος,νονιι, φανησεωι εε, αν, 6 λεγομεν, ορθώς τις εις που ειναι αναγκη να την εξηγήσουμε έστω και συνοπτι­έν αλέπων μανθανῃ· δεσμος γαρ πεφυκώς παντων 9926 κιἶι­ κάθε νεωμειρικἡ μομςμἡι κιἶιθε σμσιιιμο ιἔιριθμηιικὀιείς αναφανήσεται διανοουμένοις· εἰ δ' αλλως πως κιἶιθε μρμονικὸθ σμνδμιῖισμὀθ Πμἐ­Πει να ςιτιοδειλθει σηταυτα μεταχειριεϊταί τις, τυχην δεί καλείν, ὥσπερ ιῖιμιὸν Γιομ έχει διδΟΧθει μεθιϋδικόι ὁιι σμμιθωνει με ΤΟκαί λέγομεν, Ου γαρ ανευ γε τουτων μήποτε τις συνολο της τροχιας των περιφερομένων αστρων. Και θαέν πολεσιν ευδαίμων γένηται φυσις, αλλι ούτος ο 5 νινει Φιιινερὀι Ον, όμως λὲμει διδΟΧθει κμνειθ σωσμἶιτροπος, αυτη τροφή, ταυτα μαθήματα· είτε χαλεπα ,έχονιιῖις σιριΐιμμένιι Οιδιζικοιιο Την ΠμΟσΘΧἡ σιο ένοεἴτε ρόδια, ταυτῃ πορεατέον. 'Αμελησαι δέ συ Θε­ (στην ένοτητα). Γιατί τοτε θα φανεί στο νουν αυτουμιτον έστιν Θεῶν, καταφανοιις γενομένης της παν­ ιιομ σκέι”ι”ιΘΤΟιι ὀιι μι”ιὁιρΧει ένος Φμσικὁς δεσμός ιιομτων αυτών κατα τροπον λενομέι/ης Φήμηιῖ εμιιίτ συνδέει ολα τα φαινομενα. Αλλα αν εφαρμοσει στη με­

λέτη του καποιαν αλλη μέθοδο, πρέπει, το ξαναλέμε, ναεπικαλείται την τυχη. Πραγματι, χωρίς αυτές τις γνώσεις,δε θα θρουμε, μέσα στις πολεις, κανέναν ευτυχισμένοανθρωπο. Αυτή είναι η μέθοδος, αυτος ο τροπος τηςανατροφής, αυτές οι γνώσεις, που ειτε δυσκολα ειτεευκολα είναι, μ° αυτα πρέπει να προχωρήσουμε. Δενεπιτρέπεται, αλλωστε, να παραμελήσουμε τους θεους,τη στιγμή που μας έχει αποκαλυφθεί μεθοδικα η παρα­δοση που φέρνει ευτυχια και λέγεται απο ολους σωστα.κι εκείνον που έχει μαθει ολα αυτα μ” αυτο τον τροπο,

ιθδθ ιθδι

χοιις. Τόν δε σόμιταντα ταυτα οότως ειληφότα, ιι τον θεωρώ εγώ Πραγματικα Παρα Πολυ σοφό. Και ισχυ­τοωτον λεγω τόν αλήθεστατα σοφώτατον· όν καί ριζομαι, αστειευόμενος και σοθαρολογώντας συναμα,διισχυρίζομαι Παίζων καί σιτουδαζων αμα, ότε θα­ ότιγ όταν ενας τετοιος ανθρωΠος συμΠληρώσει το Πε­νατῳ τις τῶν τοιοιζιτων τήν αὐτοῦ μοιραν αναπλή­ Πρώμενο του με το θανατο, δε θα μετεχει Πια, όττωςσει, σχεδόν εανττερ ετι αιτοθανων ή, μήτε μεθεξειν 5 τώρα στις Πολλες αισθήσεις, αλλα, θα αΠοχτηοει μιαετι Πολλῶν τότε καθαττερ ναν αισθήσεων, μιας τε μοιρα μοναχα και αναμεσα στους Πολλοας θα ειναι μο­μοίρας μετειληφατα μόνον καί εκ Πολλῶν ένα γε­ ναδικός, και θα ειναι ευτυχισμενος, φτανοντας στην κο­γονοτα, εαδαίμονα τε εσεσθαι καί σοφώτατον αμα ρυφη της σοφιας και της μακαριότητας και ζώντας Πα­καί μακαρισν, ειτε τις εν ήπείροις εἴτ” εν νήσοις νευτυχης σε ηΠειρους η σε νησια. Και ο ανθρώΠος αυτοςμακαριος ών ζη, κακεινον μεθεξειν τής τοιαυτής ο θα αΠολαμ€3ανει αιώνια μια τετοια ευτυχια„ όΠως εΠισηςαει' ταχής, κείτε δημοσία τις ειτιτηδειᾶσας ταυτα κι εκεινος Που ενόσω ζουσε ενδιαφερόταν γιι αυτες τιςείτε ιδία διαθιῷ, τα αατα καί ὡσαατως αὐτόν Πρα­ μελέτες σαν Πολιτικός η σαν ιδιώτηςι θα αΠολαΕισει ταξειν Παρα θεῶν. “Ο δε κατ” αρχας τε ελεγομεν, καί Λιδια και τα ομοια εκ μερους των θεών. Εκείνο δε Πουναν αυτός Παρεστι λόγος αληθής όντως, ὡς οὐ 5 λεγαμε στην αρχη, ΠρεΠει και τώρα να το Πουμε γιατιδυνατόν ανθρώττοις τελεως μακαρίοις τε καί εα­ ειναι Πραγματικα αληθινό, ότι δηλαδη ειναι αδυνατο οιδαίμοσι γενεσθαι Πλήν ολίγων, εστιν ταυτα όρθῶς ανθρωΠοι να φτασουν την τελεια μακαριότητα και ευδαι­ειρήμενα· όιτασοι γαρ θείοι καί σώφρονες αμα της μονια, εκτος αΠό λιγους, όΠως το ειχαμε διατυΠώσειαλλης τε μετεχοντες αρετής φασει, Προς δε τοα­ Πολυ σωστα Γιατι οσοι ειναι θεικοι σώφρονες και Προι­τοις όσα μαθήματος εχεται μακαρίου Παντα ειλή­ ιθ κισμενοι αΠό τη φυση με τις αρετες και εκτός αΠι αυταφοτες ­ α δι εστιν ειρήκαμεν ­ τσώτοισιν μανοις τι όλες τις μακαριες γνώσεις ­ εχουμε Πει Ποιες ειναι ­τα τοϋ δαιμονίου σαμΠαντα­ ἱκανῶς ειλήχε τε καί μοναχα σα αυτους οι θεοι εδωσαν αφθονα όλα αυτα ταεχει. Τοίς μεν οὐν ταυτα οότω διαΠονήσασιν ιδια δωρα και τα κατεχουν. Σ” αυτουςγ λοιΠόν, Που αΠόχτη­λεγομεν και δημοσια κατα νομον τίθεμεν, εις ιτοε­ σαν με κοτιο αυτες τις γνώσεις, λεμε ιδιωτικα και διακη­σθατου τελος αφικομενοις τας μεγιστας αρχας Πα­ 5 ρυσσουμε δημόσια με νόμο, ότι όταν φτασουν στα Θα­ραδίδοσθαι δείν, τοὺς δ' αλλους τοατοις συνεΠο­ Θεια γηρατεια, ΠρεΠει να τους Παραχωρουμε τα ανώταταμενους εαῷήμείν Παντος θεοας αμα καί Πααας, καί αξιώματα. Οι αλλοι οφείλουν, ακολουθώντας το Παρα­τον νυκτερινον σαλλογον ειτί ταατήν τήν σοφίαν, δειγμα τους, να δοξαζουν όλους τους θεους και τιςἱκανῶς γνόντας τε καί δοκιμασαντας, ήμας όρθό­ θεες. Και τότε θα εχουμε μεγαλο δικιο να Προσκαλε­τατα Παντας Παρακαλείν. ιΟ σουμε να μετασχουν οι αυτη τη σοφια, αφρό την ξεχω­

ρισουμε και τη δοκιμασουμε αυστηρα, όλα τα μελη τουνυκτερινου συμθουλιου.