Δείκτης Αιγυπτιακή Ιστορία

Αιγυπτιακή ιστορία αποτελεί ένα φοβερό χρονικό διάστημα. Συμπεριλαμβανομένων των Πτολεμαίων , που να

καλύπτουν τουλάχιστον τρεις χιλιάδες χρόνια (c.3100-30 π.Χ.). Αντίθετα, ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Augustus

Η Αρχαϊκή ή Πρώιμη δυναστική Περίοδος

o I Dynasty

o Δυναστεία II

Η Παλιά Βασίλειο

o III Dynasty

o IV Dynasty

o V Dynasty

o VI Dynasty

Η Πρώτη Ενδιάμεση Περίοδο

o VII Dynasty

o VIII Dynasty

o IX Dynasty

o X Dynasty

Το Μέσο Βασίλειο

o XI Dynasty

o XII Dynasty

Η Δεύτερη Ενδιάμεση Περίοδο

o XIII Dynasty

o XIV Dynasty

o XV Dynasty

o XVI Dynasty

o XVII Dynasty

Το Νέο Βασίλειο

o XVIII δυναστείας

"Φαραώ"

o XIX Dynasty

o XX Dynasty

Η Τρίτη Ενδιάμεση Περίοδο

o XXI Dynasty

o XXII Dynasty

o XXIII Dynasty

ζούσε μόνο δύο χιλιάδες χρόνια πριν. Μόνο η Κίνα, με μια

συνεχή ιστορία από την Shang (c.1500 π.Χ.), έχει τουλάχιστον

ίσο με αυτό, αλλά μόλις μετά βίας, εάν φέρνουμε αιγυπτιακή

ιστορία μέχρι την τελευταία ιερογλυφική επιγραφή (394 μ.Χ.).

Για τους Αιγύπτιους, η Αίγυπτος ήταν , Η

«Μαύρη Γη." Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι αυτό

αναφέρεται στο χρώμα του δέρματος των Αιγυπτίων. Ωστόσο,

οι ίδιοι οι Αιγύπτιοι σε αντίθεση με το μαύρο δέρμα, οι

άνθρωποι στο νότο τους. Η "Μαύρη Γη" αναφέρεται στο

χρώμα της γης έφερε στο Νείλο και είναι σε αντίθεση με την

«Κόκκινη Γη», , Δηλαδή την έρημο που

περιβάλλει την Αίγυπτο. Έτσι, εκτός και αν ο Καθιστός

Ταύρος ήταν έξω στην έρημο, το χρώμα του δέρματος δεν ήταν το θέμα. Το αιγυπτιακό όνομα για την Αίγυπτο σώζεται

στην Κοπτική, γραμμένο σε έκδοση του ελληνικού αλφαβήτου: , Keme. Το "t" είναι μια θηλυκή κατάληξη η

οποία, όπως στα εβραϊκά και αραβικά, συνήθως δεν προφέρεται. "Αίγυπτος" και η ίδια είναι από την ελληνική

o XXIV Dynasty

o XXV Dynasty

Η Υστερη Εποχή

o XXVI Dynasty

o XXVII (& "XXXI») Δυναστεία

o XXVIII Dynasty

o XXIX Dynasty

o XXX Dynasty

o Πτολεμαίων ("ΧΧΧΠ" Δυναστεία)

Οι Κόπτες Πατριάρχες Αλεξανδρείας

Η Βουλή των Muh.ammad Αλί,

1805-1953 μ.Χ.

o Γενικοί Διευθυντές της αιγυπτιακής

Αρχαιοτήτων, 1858-1952 μ.Χ.

, Η οποία μοιάζει να είναι από την αιγυπτιακή , Το " Soul House of Πτα », δηλαδή

ο ναός του θεού Πτα - ένα από τα ονόματα της πρωτεύουσας Παλαιού Βασιλείου της Μέμφιδας, του οποίου προστάτης

θεός ήταν Πτα. Το όνομα "Memphis" που χρησιμοποιούμε, από την ελληνική, dervies από το αιγυπτιακό όνομα

, "Enduring Beauty", το οποίο έχει μια πυραμίδα καθοριστική σε αυτό, επειδή ήταν αρχικά το

όνομα της πυραμίδας του Pepi I . Έτσι μεταγενέστερο μεγαλύτερο μέρος του Παλαιού Βασιλείου.

Βασικές γνώσεις της αιγυπτιακής ιστορίας προέρχεται σε μεγάλο βαθμό από τις αιγυπτιακές πηγές, δηλαδή κατά τις

πρώτες ημέρες κανείς άλλος δεν μας έλεγε για το τι συνέβαινε. Λεπτομέρειες προέρχονται από μνημειακές επιγραφές,

το οποίο πραγματικά να γίνει μόνο κοινό στο Νέο Βασίλειο (υπάρχουν πραγματικά κανένας, για παράδειγμα, από το ΙΙΙ

ή IV δυναστείες), αλλά η βασική δομή είναι από τον βασιλιά καταλόγους, όπως το «Τορίνο Canon" ιερατικό πάπυρο

(που χρονολογείται από την εποχή του Ραμσή ΙΙ ), που ονομάζεται έτσι επειδή καταλήξαμε στο Τορίνο, την

πρωτεύουσα του Βασιλείου της Σαρδηνίας , που έχουν βρεθεί στην Αίγυπτο από τον πρόξενο Drovetti. Υπάρχουν

επίσης πηγές, όπως τον «Πίνακα της Αβύδου" ή "Αβύδου βασιλιά List", σκαλισμένα στο ναό του Όσιρι στην Άβυδο

(ξεκίνησε από Seti I και τελείωσε με Ramesses ΙΙ), καθώς και του «Πίνακα Σακάρα" - από την εποχή του Ramesses ΙΙ

και πάλι. Μια ελαφρώς προηγούμενη λίστα είναι ο «Πίνακας του Καρνάκ,« από την εποχή της Thutmose III . Όλες

αυτές οι επιγραφικές αιγυπτιακά κείμενα, όμως, όταν ανακαλύφθηκε, θα μπορούσε να συγκριθεί με μια ήδη υπάρχουσα

λίστα από την αρχαία λογοτεχνία, από την ιστορία της Αιγύπτου γραμμένο από τον ιερέα Manetho στην Ελληνιστική

Περίοδο .

Manetho είχε σίγουρα πρόσβαση στα παλιά βασιλιάς καταλόγους,

όπως το Τορίνο Canon. Με μια τέτοια συντριπτική τους αριθμούς

των ονομάτων για την αντιμετώπιση, μοίρασε όλα της αιγυπτιακής

ιστορίας, μέχρι το Μέγα Αλέξανδρο , σε τριάντα δυναστείες. Αυτή

εξακολουθεί να είναι ένα χρήσιμο και αρκετά ακριβές σύστημα.

Έχουν ένα ή δύο επιπλέον δυναστείες έχουν προταθεί από αρχαίες και σύγχρονες συγγραφείς, και το σύνολο έχει, στη

σύγχρονη ιστορία, έχουν χωριστεί σε κλασικό "Old", "Middle" και "Νέα" βασίλεια, με διάφορα "Intermediate"

περίοδοι και άλλες ακμάζει. Υπάρχουν ορισμένα μειονεκτήματα στην Manetho, ωστόσο. (1) Έγραφε στα ελληνικά και,

επομένως, παράγει εκδόσεις των αιγυπτιακών ονόματα που μερικές φορές είναι δύσκολο να ταιριάζουν με τον

Αιγύπτιο πρωτότυπα. (2) ιστοριογραφία του ήταν άκριτο και έτσι, μεταξύ άλλων, προϋποθέτει ότι όλοι οι dyansties

είναι διαδοχικές, όταν μερικές φορές φαίνεται να είναι ταυτόχρονη. Και (3) το πρωτότυπο κείμενο της ιστορίας

Manetho έχει χαθεί, και εξαρτόμαστε από τα θραύσματα που εμφανίζονται σε μεταγενέστερους συγγραφείς, όπως ο

Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος (c.70 μ.Χ.) και των χριστιανών, όπως Σέξτος Ιούλιος Αφρικανός (αρχές 3ου αιώνα μ.Χ.), ο

Ευσέβιος (αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ.), και ο Γιώργος «ο Μοναχός" Syncellus (c.800 μ.Χ.). Κάθε ένα από αυτά

παρουσιάζει το δικό του λάθη στο κείμενο, εκτός από το είδος των λαθών που παρεισφρήσουν οποιαδήποτε

Μεσαιωνικής χειρόγραφα που πρέπει να αντιγραφούν περαιτέρω περιοδικά.

Τα θραύσματα του Manetho, στην ελληνική και στην μετάφραση (από WG Waddell), είναι διαθέσιμα στην Loeb

Classical Library, αρ. 350, Manetho [Harvard University Press, 1940, 1980]. Μια καλή συζήτηση όλων αυτών των

πηγών είναι σε Sir Alan Gardiner της Αιγύπτου των Φαραώ [Οξφόρδης, 1961, 1966]. Δεδομένου ότι το μεγαλύτερο

ειδικός στην αιγυπτιακή στην ηλικία του, το παρόν, για παράδειγμα, για να διαβάσετε τις επιγραφές όπως άνοιξε τον

τάφο Tutankhamon, η Gardiner έπρεπε να ασχοληθεί με όλες τις λίστες των βασιλέων και άλλα αποδεικτικά στοιχεία

από πρώτο χέρι.

Πραγματική Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς είναι σχεδόν άχρηστα ως πηγές για την αιγυπτιακή ιστορία. Για

παράδειγμα, ο Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος αρκείται επανάληψη δημοφιλείς ιστορίες, όπου η αλληλουχία του

Ramesses ΙΙ και οι οικοδόμοι πυραμίδα είναι στην πραγματικότητα αντιστρέφεται. Οι κατάλογοι βασιλιάς προφανώς

δεν ήταν γνωστές στο κοινό κατά τη χρονική στιγμή, ειδικά για τους ξένους τουρίστες. Ομοίως, συγγραφείς από τη

ρωμαϊκή περίοδο εισήγαγε την ιδέα ότι τα Αιγυπτιακά ιερογλυφικά παριστάνεται αλληγορικά και μυστικιστικές έννοιες

παρά την πεδιάδα αιγυπτιακής γλώσσας. Αυτή είναι η άποψη του Πλουτάρχου (c.46-c.120 μ.Χ.), ο οποίος πρέπει να

γνωρίζει τίποτα σχετικά με αιγυπτιακή, στην Ίσιδα και τον Όσιρη του. Άλλοι συγγραφείς, όπως ο Κλήμης

Αλεξανδρείας (C.200 μ.Χ., Στρωματείς) ήταν τουλάχιστον γνωρίζουν ότι κάποιες ιερογλυφικά ήταν φωνητική και

εγκόσμια. Μια πιο λογική εξήγηση ίσως να αναμένεται στην Hieroglyphica του αιγυπτιακού Horapollo (τέλη του 5ου

αιώνα μ.Χ.), αλλά, δυστυχώς, αυτό δεν ήταν μια συστηματική βιβλίο γραμματικής ή το λεξικό. Οι ακριβείς έννοιες σε

συνδυασμό με αλληγορικές εξηγήσεις, σε μια περίοδο κατά την οποία η χρήση των ίδιων ιερογλυφικά είχαν ήδη λήξει.

Surviving αρχαία λογοτεχνία, στη συνέχεια, δεν περιέχει τους λογαριασμούς των γεγονότων που πρέπει να ήταν

familar με πολλούς Έλληνες και τους Ρωμαίους, δηλαδή ότι ιερογλυφικά έγραψε την αιγυπτιακή γλώσσα και θα

μπορούσε απλά να μεταφράσει, για παράδειγμα, ένα κείμενο στην ελληνική γλώσσα - όπως στην Rosetta Stone. Αυτή η

συγκεχυμένη εικόνα θα μπορούσε στη συνέχεια να παράγουν γκροτέσκο εικασίες, όπως η «μετάφραση» από

Αθανάσιος Κίρχερ (στο έργο του Προδρόμου Coptus SIVE aegyptiacus του 1636) από το όνομα του βασιλιά Apriês,

της δυναστείας XXVI , όπως «τα οφέλη της θείας Osiris είναι να να παράγονται μέσω των ιερών τελετών και της

αλυσίδας της Genii, ώστε μπορούν να ληφθούν τα οφέλη του Νείλου ». Από την άλλη πλευρά, Kircher είχε ήδη καλές

πληροφορίες για Κοπτική, ο επιζών αιγυπτιακή γλώσσα είναι γραμμένοι στο ελληνικό αλφάβητο, το οποίο το πλήρωμα

του χρόνου θα είναι ένα από τα κλειδιά για την αληθινή αποκρυπτογράφηση ιερογλυφικών.

Το χρονοδιάγραμμα της αιγυπτιακής ιστορίας δίνει κάποια προοπτική για το ποσοστό του χρόνου για κάθε δυναστεία

και κάθε περίοδο. Στους δύσκολους "Intermediate" περίοδοι, βλέπουμε επικάλυψη δυναστείες και ξένης κυριαρχίας. Οι

προσωρινές ημερομηνίες για το Ι και ΙΙ δυναστείες είναι δυσανάλογα μεγάλη σε σύγκριση με άλλες δυναστείες, ιδίως

από τα ακόλουθα Παλαιού Βασιλείου - αυξάνοντας τις υποψίες. Από τις δυναστείες που διήρκεσε πάνω από 200 χρόνια

με κάποια βεβαιότητα, συμπεριλαμβανομένων των XII και XVIII , το βραβείο για τη διάρκεια ανήκει πραγματικά

στους ξένους Πτολεμαίους , ο οποίος προσαρμόζεται Ελληνισμού στην Αίγυπτο και ήταν σε κάποιες προσπάθειες για

να φαίνεται αιγυπτιακή, σε κάποιο βαθμό, να οι Αιγύπτιοι.

Το χρονοδιάγραμμα της αιγυπτιακής ιστορίας μπορεί να

συγκριθεί με εκείνη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που

φαίνεται στα αριστερά από τον Αύγουστο σε όλη τη διαδρομή

προς την Άλωση της Κωνσταντινούπολης. Για την ανάλυση

της δομής αυτής, δείτε το "Ρώμη και τη Ρουμανία" το θέμα

αλλού . Μετά το 30 π.Χ., η ιστορία της Αιγύπτου, φυσικά, συνεχίζει ως μέρος της ρωμαϊκής ιστορίας, μέχρι την

Ισλαμική κατάκτηση της Αιγύπτου το 640 μ.Χ.. Στη συνέχεια, η σταδιακή Arabization της Αιγύπτου που παράγεται την

πιο βαθιά ρήξη με την αρχαία γη του Νείλου. Οι Κόπτες , πολιορκημένοι στη σύγχρονη Αίγυπτο , αποτελούν την

τελευταία σύνδεση με το αρχαίο έθνος.

Η προφορά της αρχαίας αιγυπτιακής

Η αιγυπτιακή ψυχή

Τα παλιά Πολιτισμών

Φιλοσοφία της Ιστορίας

Αρχική Σελίδα

Copyright (c) 1999, 2000, 2003, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013 Kelley L. Ross, Ph.D. Όλα τα δικαιώματα

κατοχυρωμένα

Δείκτης Μεσοποταμίας και της αρχαίας Μέσης Ανατολής Ιστορία

Kings of Σουμερία και Akkad

Οι Ισίν-Larsa και παλιά βαβυλωνιακή Περίοδοι

Kings of Βαβυλωνία

o Η Canon των Βασιλέων

o Βαβυλωνιακή Αριθμοί και Μέτρο

Βασιλείς της Ασσυρίας

Βασιλείς των Χετταίων

Kings of Μιτάννι

Kings of Urart.u

Βασιλιάδες του Ισραήλ και του Ιούδα

Μεσοποταμία είναι "μεταξύ των" (ή στη μέση του, mesos) τα

«ποτάμια» (Ποταμούς). Αυτοί είναι οι Τίγρη και τον Ευφράτη.

Αυτοί οι ποταμοί προκύπτουν ένας κοντά στον άλλο στα

βουνά της Ανατολίας. Η Τίγρη, προς τα ανατολικά, τρέχει

λιγότερο ή περισσότερο κατ 'ευθείαν κάτω από τον Περσικό

Κόλπο. Η Ευφράτη, προς τα δυτικά, περιπλανιέται μακριά

προς τα δυτικά για λίγο. Η μεγάλη πεδιάδα μεταξύ των δύο

ποταμών στα βόρεια είναι η Jazira, το "νησί", ή η Nahrain, οι

"δύο ποτάμια," στα αραβικά. Αυτή η περιοχή χωρίζεται πλέον

μεταξύ της Τουρκίας, της Συρίας και του Ιράκ. Το ιστορικό

βασίλειο στην πραγματικότητα βασίζεται στην Jazira ήταν

Μιτάννι . Ακριβώς κάτω από midcourse, τα ποτάμια

προσεγγίζουν ο ένας τον άλλο. Στην περιοχή αυτή βρίσκονται

οι ιστορικές πόλεις της Βαβυλώνας, Σελεύκεια, Κτησιφώντα,

και στη Βαγδάτη, προχωρά περίπου από το νότο στο βορρά. Βαβυλώνα ήταν στον Ευφράτη, οι μεταγενέστερες πόλεις

σε όλη την Τίγρη. Κάτω από αυτές τις πόλεις, τα ποτάμια απλώνονται και πάλι πριν από τη συγχώνευση στο Σατ-al-

Arab, που εκβάλλει στον Κόλπο. Αυτή η νότια περιοχή μεταξύ των ποταμών, που ευρίσκεται εξ ολοκλήρου στο

σύγχρονο Ιράκ, αποτελούσε την αρχαία Σουμερία. Akkad, η οποία κατέκτησε Σουμερία υπό Sargon, καβάλησε τα

ποτάμια βόρεια και νότια της σύγκλισης μέση πορεία τους. Σουμερία και Akkad μαζί γίνει Βαβυλωνία. Η κοιλάδα του

Τίγρη βόρεια από αυτό γίνεται η καρδιά της Ασσυρίας. Ασσυρία προσπάθησε συχνά να επεκταθεί σε όλη την Jazira

Arabia Felix, Υεμένη

o at-Tababi'a

o Saba / Sheba

o Dhu-Raydan & Himyar

Βασιλείς της Ασσυρίας

Kings of Babylon, Νεοβαβυλωνιακής Περίοδος

Βασιλιάδες των Μήδων

Βασιλείς της Λυδίας

Βασιλείς της Φρυγίας

Μεγάλη Kings of Persia, Αχαιμενιδών

o Γενεαλογία των Αχαιμενιδών

Ιρανική Δείκτης

Ελληνιστική Δείκτης

και τελικά κατέκτησαν όχι μόνο Βαβυλωνία, αλλά το Levant, τα βουνά στα βόρεια και ανατολικά της Ασσυρίας, και,

εν συντομία, ακόμη και στη μακρινή Αίγυπτο. Η Περσική Αυτοκρατορία encompased τελικά όλη αυτή η περιοχή,

συμπεριλαμβανομένης της ιρανικό οροπέδιο και της Κεντρικής Ασίας. Ο δείκτης αυτός καλύπτει την αρχαία

Μεσοποταμία μέχρι τον Μέγα Αλέξανδρο, και τα πολιτισμικά σχετικές κοντινές πολιτείες στην Ανατολία, την Ανατολή

και το Ιράν. Αιγυπτιακή ιστορία ευρετήριο ξεχωριστά .

Φιλοσοφία της Ιστορίας

Αρχική Σελίδα

Copyright (c) 2004 Kelley L. Ross, Ph.D. Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα

Kings of Σουμερία και Akkad

Δυναστεία I της

Kish

21 Kings δεδομένου

ότι ο Κατακλυσμός

Ga-Ur c.2900

Gulla-

Nidaba-

Anna-Gad

Pala-

Kinatim

Nangish-

Lishma

Bahima

Buanun

Kali-Bum

Galumum

Zukakin

ATAB

Mashda

ARPU-Rim c.2750

Etana η

Herdsman c.2750

Balih

En-

Mennuna

Melam-

Kishi

Bargal-

Nuna

Mes-Simug

Tizkar

Il-Κουμ

Il-Tasadum c.2615

En-me-

μπαράζ-si

c.2615-

c.2585

Ένα βιβλίο από τον Samuel Noah Kramer έχει τίτλο Η ιστορία

ξεκινάει στις Σουμερία [Doubleday Anchor, 1959]. Αυτό είναι

αλήθεια, αλλά, όπως και με πρώιμη αιγυπτιακή ιστορία, είναι μια

αόριστη και ματαιώνοντας το είδος της ιστορίας, με την αποσπασματική ή θρυλικό

φιλολογικές πηγές, και χωρίς τη διαδοχή του σκληρού μνημεία που γίνονται οι πινακίδες

του χρόνου στην Αίγυπτο - η οποία, ακόμη και στην Αίγυπτο κατά τη χρονική στιγμή

είναι χωρίς επιγραφικές πληροφορίες τόσο εξοικειωμένοι από αργότερα.

Σουμερία, Σουμερία - , Ή , Kiengir σε Σουμερίων, φωνητικώς γραπτή

, Shumer σε Akkadian - ήταν επίσης πολιτικά κατακερματισμένο σε πόλεις-κράτη - κανένας με την

συγκεντρωμένη εξουσία που επέτρεψε Χέοπα για να βεβαιωθείτε ότι ποτέ δεν θα ξεχαστεί. Εδώ οι δυναστείες που

δίνονται για Kish, Ουρούκ, Ουρ, και Lagash. Η πρώιμη ιστορία της όλες αυτές τις πόλεις είναι mythologized σε

μεταγενέστερα έγγραφα. Έτσι, Γκιλγκαμές θα μπορούσε να θεωρηθεί ως αμιγώς θρυλική φιγούρα, αν δεν είχε συμβεί

επίσης τους απλούς καταλόγους βασιλιά. Υπάρχει επίσης κάποια προβλήματα, όπως στην Αίγυπτο, διαβάζοντας τα

ονόματα, δεδομένου ότι η προφορά των ιδεογραμμάτων νωρίς δεν είναι πάντα βέβαιο από την μετέπειτα φωνητικές

ενδείξεις.

Αγγά c.2585

Uhub c.2570

Δυναστεία I της Ουρούκ

Ενώ Σουμερίων ιστορία είναι ηλικίας πάνω από την Αίγυπτο, τις πρώτες ημερομηνίες εδώ,

περίπου 2900 π.Χ. - χωρίς εμπιστοσύνη μέχρι περίπου το 2700 - φαίνεται να είναι αργότερα

ότι εκείνα που χορηγούνται για την Αίγυπτο στην Αρχαϊκή περίοδο , που αρχίζει γύρω στο

3100 π.Χ.. Η επίδραση αυτή είναι το αποτέλεσμα του αποσπασματικού χαρακτήρα των

Σουμερίων χρονολογία και την υπερεκτίμηση του μήκους της αιγυπτιακής I και II

δυναστείες. Το "21 Kings αφού η πλημμύρα» της Kish θα μας βάλει ουσιαστικά και πάλι

πριν από το 2700, αν όχι πριν από το 2900 - αν οι αριθμοί έχουν καμία σχέση με την

πραγματικότητα -, ενώ μια πιο λογική μήκους για την Αρχαϊκή Περίοδο βάζει την έναρξη

της Αιγύπτου περισσότερο σαν περίπου 2900. Τι είναι αναπόφευκτο είναι ότι έχουμε λίγα

στοιχεία πέρα από το μύθο για Σουμερίων ιστορία, παρά τις αρχαιολογικές ενδείξεις ότι το

γράψιμο μπορεί να αρχίσει ήδη από το 3400 π.Χ., ενώ στην Αίγυπτο υπάρχουν πραγματικές

τάφοι για πολλά από τα Ι και ΙΙ Dynasty Kings, στη Σακκάρα , Abydos, ή και τα δύο. Την

Αίγυπτο, ως ενιαίου Βασιλείου, σε αντίθεση με τη συνέχιση των πόλεων-κρατών της

Σουμερία, θα μπορούσαν να επικεντρώσουμε τις συλλογικές προσπάθειές της στα αρχεία

της και τα μνημεία της, όπως Σουμερία δεν θα μπορούσε, με τα πλήρη τους πόρους ενός

μεγάλου, οργανωμένη πολιτεία κατευθύνεται προς την διατήρηση του παρελθόντος.

Mes-ki-

ang-sher c.2740

Enmerkar

Lugalbanda

Dumuzi

Γκιλγκαμές c.2700

Ur-nungal

LABA-Χ-ΙΚ

E-καλόγρια-

dara-anna

Mes-HE

Lugal-ki-kun c.2550

Δυναστεία της Ουρ Ι

Meskalamdug

Akalamdug c.2600 Lagash

Mes-anne-

Padda

c.2560

-2525 En-hegal c.2570

Α-anne-

Padda

c.2525

-2485

Lugal-στρίψιμο-

Engur c.2500

Mes-kiag-

nunna

c.2485

-2450 Ur-Nanshe c.2490

Elili c.2445 Akurgal c.2465

Balili

Eannatum c.2455

-2425

Δυναστεία της Ουρ II Enannatum I c.2425

Πανομοιότυπη με την Ουρούκ II σε

Roux 1964? "4 βασιλιάδες

(Ονόματα άγνωστη) "σε

Roux 1992

Entemena c.2400

Enannatum II

En-entarzi

Η ασάφεια της πρόωρης Σουμερία επιδεινώνεται από

μεταγενέστερες παρανοήσεις. Η βιβλική έκφραση, «Ουρ

των Χαλδαίων," αν και χρησιμοποιείται από τη μεγάλη

ανασκαφέας του Ουρ, C. Leonard Woolley, για τον τίτλο ενός βιβλίου για την πόλη [Norton Library, 1965], είναι

εξαιρετικά αναχρονιστική και παραπλανητική. Ουρ ήταν αρχικά μια πόλη των Σουμερίων, όχι των Χαλδαίων. Η

τελευταία ήταν στην πραγματικότητα Αραμαιστές, ο οποίος δεν παρέστη στη Μεσοποταμία μέχρι σχεδόν χίλια χρόνια

μετά το τέλος των Σουμερίων ως διακριτή γλωσσική κοινότητα. Οι Χαλδαίοι κυριάρχησε στη Μεσοποταμία "

Νεοβαβυλωνιακής «Περίοδος, όχι μόνο καιρό μετά οι Σουμέριοι, αλλά και πολύ μετά από κάθε λογική ημερομηνία για

τον Αβραάμ - αν Αβραάμ προήλθε από« Ουρ των Χαλδαίων, "αυτό πρέπει να είναι ένα διαφορετικό Ur, ήδη

αραμαικού στις μέρες του Αβραάμ, ή είναι απλά εφαρμόζοντας ένα anarchronistic επίθετο σε μια πόλη που αργότερα

συνδέθηκε με τους Χαλδαίους.

Lubalanda

Ur-inimgina c.2350

Δυναστεία ΙΙ της Ουρούκ

En-shakush-

Άννα

c.2430

-2400

Lugal-

kinishe-dudu c.2400

Lugal-kisal-si

Η ίδια η γλώσσα των Σουμερίων ήταν ούτε σημιτική ούτε ινδοευρωπαϊκή, ένας

εκπρόσωπος της ένα τώρα εξαφανίστηκε προϊστορική γλωσσική οικογένεια που μπορεί να

έχουν επίσης συμπεριληφθεί το Ελαμάιτ, κασιτικούς, Hurrian και Urartuan γλώσσες.

Δεδομένου ότι εξακολουθούν να υπάρχουν σε κοντινή απόσταση στην αγνώστους

γλώσσες του Καυκάσου (π.χ. της Γεωργίας), είναι πάντα δυνατό ότι ήταν όλα τα σχετικά.

Η ιστορία ξεκινάει στις Σουμερία, επειδή οι Σουμέριοι ήταν αναμφίβολα η πρώτη να έχει ένα σύστημα που λειτουργεί

γραφής. Η προέλευση αυτής εξηγούνται τώρα πειστικά από Denise Schmandt-Besserat (πρβλ. Πριν γραφής, Τόμος Ι,

Από την καταμέτρηση σε σφηνοειδή [University of Texas Press, 1992]). Για τους σκοπούς της λογιστικής, των

συμβάσεων, τη ναυτιλία, κλπ., μικρά πήλινα ομοιώματα έγιναν από τα είδη των προϊόντων που εμπλέκονται. Για

λόγους ευκολίας, τα μοντέλα αυτά στη συνέχεια τοποθετήθηκαν σε περιτυλίγματα πηλό. Στη συνέχεια, έτσι ώστε τα

περιεχόμενα των περιτυλιγμάτων θα μπορούσαν να είναι γνωστή, χωρίς το σπάσιμο τους, ελάχιστα σχέδια των

μοντέλων άρχισαν να θέσει σε περιτυλίγματα. Σύντομα έγινε φανερό ότι τα μικρά σχέδια με έκαναν και οι ίδιοι τα

μοντέλα περιττή.

Δυναστεία III της Ουρούκ

Lugal-zage-si c.2340

-2316

Δυναστεία ΙΙ της Kish

Mesilim c.2550

Dadasig

Magalgalla

Kalbum

[2 βασιλιάδες]

ENBI-Ishtar c.2430

Lugal-mu

Δυναστεία III της Kish

Ku-Baba

Δυναστεία IV της Kish

Puzur-Sin

Δυναστεία V της Kish

Ur-Zababa c.2340

Simudar

Usi-Watar

Η σχηματοποίηση των μοντέλων είχαν ήδη παραχθεί ένα συγκεκριμένο αφαίρεση και τη

σχηματοποίηση στα σχέδια, τα οποία έτσι έγινε πρωτο-σφηνοειδή - ένα σύστημα που έχει ήδη

προ-προσαρμοσμένα στις αντιπροσωπεύει αριθμούς, καθώς και έννοιες. Δεδομένου ότι

χιλιάδες από τα μοντέλα από πηλό έχουν βρεθεί, τα αποδεικτικά στοιχεία για τη διαδικασία

είναι άφθονο. Δεν έχουν τέτοια προηγούμενα βρεθεί στην Αίγυπτο ή την Ινδία, όπου το

γράψιμο ξεκίνησε αμέσως μετά την Σουμερίων προηγούμενο - αν και κάποιες ενδείξεις τώρα έχουν βρεθεί στην

Αίγυπτο. Είναι δύσκολο να μην συμπεράνουμε ότι Σουμερίων επιρροή, με τα

στοιχεία των Σουμερίων αντικείμενα για να το αποδείξει - και σημαντική πραγματική

Σουμερίων αρχεία για το εμπόριο με την Ινδία - πυροδότησε την ανάπτυξη της

γραφής σε αυτά τα μέρη. Όταν γραφής αναπτύχθηκαν ανεξάρτητα και αλλού,

δηλαδή την Κίνα και το Νέο Κόσμο, την επιρροή της Μέσης Ανατολής μέσω της

Κεντρικής Ασίας δεν μπορεί να αποκλειστεί για την πρώην, ενώ ιερογλυφικά των

Μάγια, μόλις πρόσφατα αποκρυπτογραφήθηκε καθόλου, δεν είχε προχωρήσει πολύ,

ακόμη και τρεις χιλιάδες χρόνια αργότερα, πέρα από την πιο βασικές εκδόσεις του

σφηνοειδούς ή ιερογλυφικά. Ούτε καν οι Αζτέκοι εξακολουθούν να χρησιμοποιούν το σύστημα σε αυτό το επίπεδο,

ενώ οι Ίνκας δεν είχε καμία απολύτως μορφή γραφής. Η επίτευξη των Σουμερίων αντιπροσωπεύει μια μοναδική και

καίρια στιγμή στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Την ίδια στιγμή, ο μαθητής της Αιγύπτου θα βρείτε το ορατό επίτευγμα της Σουμερία απογοητευτική. Οι πυραμιδική

πύργους των Σουμερίων ναούς, οι ziggurats, είναι εντυπωσιακά, αλλά όχι στην κλίμακα με τις πυραμίδες της Αιγύπτου,

Ishtar-Muti

Ishme-Σαμάς

Nannia c.2230

γίνεται μόνο από τούβλα λάσπης, τώρα διαβρωθεί σε μεγάλο βαθμό, και χωρίς την εσωτερική δομή που είναι τόσο

πλούσια πηγή φαντασιώσεις σχετικά με την Αίγυπτο. Πράγματι, οι Αιγύπτιοι είχαν άμεση πρόσβαση σε πέτρα, ενώ οι

Mespotamian πολιτισμούς, για την ευρεία, επίπεδη πεδιάδα του Τίγρη και του Ευφράτη, ποτέ δεν θα. Μόνο Ασσυρία

στο ύψος της θα ασκεί τη βούληση και την αναγκαία οργάνωση για την στολίδι πρωτεύουσες της με λιθοδομή, όπως τα

μεγάλα φτερωτά λιοντάρια γνωστό από υποβλητική χαρακτικά και τα μουσεία. Ωστόσο, ακόμη και αυτά ήταν αρκετά

περιορισμένη σε κλίμακα που εξαφανίστηκαν από την άποψη μέχρι ανασκαφεί κατά τον 19ο αιώνα. Την ίδια στιγμή, η

ανασκαφή των θαμμένων βιβλιοθήκες των Ασσυρίων Βασιλέων αποκάλυψε μια μάζα της λογοτεχνίας και της γνώσης

που επιβιώνουν σε πήλινες πινακίδες για τις οποίες δεν υπήρχε αντίστοιχο στην Αίγυπτο, με πιο βολικό, αλλά πολύ πιο

ευπαθή, τα αρχεία παπύρου του. Αυτό λιγότερο δραματικές αλλά πιο ουσιαστική ιστορική πηγή υποφέρει τώρα από τη

σχετική αδιαφορία του κοινού, όσο ταλαντούχος Assyriologists αδυνατούν να βρουν ακαδημαϊκά ή ερευνητικά θέσεις

και μπορούν να βρουν οι ίδιοι που απαιτείται για την αλλαγή σταδιοδρομίας - ενώ ορισμένοι αιγυπτιολόγοι γίνονται τα

είδη των διεθνών σούπερ σταρ, και στις δύο παρελθόν (Χάουαρντ Κάρτερ) και σήμερα ( Ζάχι Χαουάς ).

Δυναστεία των Akkad

Sharru-KIN, Σαργών 2371-2315 /

2334-2279

Τού Ριμούζ 2278-2270

Παρά την επική και, καθοριστικό ρόλο Σουμερία ως το πρώτο από όλα τα

ανθρώπινοι πολιτισμοί, οι Σουμέριοι ήταν καταδικασμένες από την ιστορία σε ένα

πρόωρο τέλος. Η πρώτη ψύχρα προήλθε από τις

σημιτικές ηχεία, τα Akkadians, που έζησε αμέσως

βόρεια από αυτούς. Σαργών της Akkad ένωσε όλους

της Μεσοποταμίας, για πρώτη φορά, ταυτόχρονα με την

Αιγυπτιακή Δυναστεία VI , συμπεριλαμβάνοντας όλα τα Σουμερία και την

επέκταση μέχρι στιγμής από τον Τίγρη και του Ευφράτη ποτάμια. Το όνομα του

Σαργών, Sharru-KIN, σημαίνει "ο βασιλιάς είναι νόμιμο,« μία σχεδόν σίγουρο σημάδι ότι δεν ήταν - η ιστορία της

βασιλικής γέννηση αλλά τα παιδικά του χρόνια μεταξύ των ποπολάρων είναι παρόμοιες με την ιστορία του Μωυσή

στην Αγία Γραφή ή Karn. α. στην Mahabharata , οι οποίοι είπαν ότι είχαν που παραπαίει, όπως τα βρέφη και ζήτησε

μια αντίθετη κατάσταση από ό, τι ξεκίνησε με. Ένας από τους διαδόχους του Σαργών είχε επίσης ένα σημαντικό όνομα:

". Βασιλιάς όλων των βασιλέων" Σαρ-kalli-Sharri σημαίνει Περιοριστεί σε μόλις "βασιλιάς των βασιλιάδων", αυτό

έγινε ένα πρότυπο τίτλου για αργότερα Urart.uan , Ασσυρίων, και στη συνέχεια Περσικό μονάρχες. Θα επιβιώσει

ακόμη και στη σύγχρονη περσική ως Shahanshah.

Ακκάδας τώρα μαρτυρείται η πρώτη σημιτική γλώσσα, με ένα πολύ διαφορετικό είδος της γραμματικής από

Σουμερίων. Παρ 'όλα αυτά, με το συνδυασμό των ιδεογράμματα και φωνητικά σύμβολα, δεν ήταν πολύ δύσκολο να

προσαρμοστούν σφηνοειδή γραφή στη νέα γλώσσα. "Akkad" η ίδια θα μπορούσε να γραφτεί με ένα ιδεόγραμμα,

, Και φωνητικώς, , , Κλπ. "Old Akkadian" είναι η γλώσσα της εποχής του Σαργών. Στη

Manishtusu 2269-2255

Naram-sin 2254-2218

Σαρ-kalli-Sharri 2217-2193

[Μεσοβασιλεία,

Guti εισβολή, c.2193]

Shu-Turul 2168-2154

συνέχεια, θα χωριστεί σε Βαβυλωνίων και Ασσυρίων διαλέκτους. Αλλά Σουμερίων θα μπορούσε ποτέ να ξεχαστεί ούτε

να χάνουν την πολιτιστική αίγλη.

Sargon κατάσταση μοιάζει με την πρώτη πραγματική

«αυτοκρατορία» Μεσοποταμίας ιστορία, αν και επέκταση όλων

στο δρόμο για την «Δυτική Θάλασσα" του είναι λίγο

κερδοσκοπική. Ήταν σίγουρα το εφήμερο. Αλλά η επιρροή της

ήταν βαθιά. Η Akkadian κατάσταση που γράφονται την

επερχόμενη κυριαρχία των σημιτικών γλωσσών στην Εύφορη

Ημισέληνο, κάτι που κατά καιρούς προσόντα, αλλά ακόμη και

σήμερα υπάρχουν σε πλήρη ισχύ (αν σκεφτόμαστε αραβικά ή τα

εβραϊκά). Όνομα Σαργών θα εμφανιστεί και πάλι στην τελευταία

θριαμβευτική περίοδο των Ασσυρίων . Μια εισβολή του Guti, μια μη-σημιτικών λαών στο Zagros, αναστάτωσε την

Akkadian κράτους και οδήγησαν στην πτώση του.

Δυναστεία IV της Ουρούκ

Ur-nigina 2153-2147

Ur-gigira 2146-2141

[3 βασιλιάδες] 2141-2124

Δυναστεία V της Ουρούκ

Utu-hegal 2223-2113

Δυναστεία της Ουρ ΙΙΙ

Ur-Nammu

2112-2095,

αναθεωρημένη

2018 -

Shulgi

2094-2047,

αναθεωρημένη

-1953

Amar Sin- 2046-2038

Shu-Sin 2037-2029

Αμορραίους φαίνεται, c.2034

Ιμπί-sin 2028-2004,

Ως αυτοκρατορία Σαργών δεν είχε να επιβιώσει αυτό το

φιλόδοξο πρόγραμμα που ονομάζεται βασιλιάς, που

ακολουθήθηκε από ένα Σουμερίων αναγέννηση. Η ΙΙΙ

Δυναστεία της Ουρ ήταν η τελευταία λαμπρή στιγμή για

τους Σουμέριους, αποκλείοντας το σύνολο της χώρας, δεδομένου ότι καμία από τις

προηγούμενες δυναστείες είχαν. Όμως, το σύνολο της παλίρροιας ήταν ήδη προφανής: Τα

τρία τελευταία βασιλιάδες της Ουρ ΙΙΙ έχουν ήδη ονόματα που περιλαμβάνουν το Akkadian

όνομα του θεού της σελήνης, η αμαρτία, παρά την Σουμερίων όνομα, Nanna.

Σουμερία ήταν να είναι γλωσσικά συγκλονισμένοι. Αλλά δεν ξεχάστηκε. Σουμερίων

πολιτισμός δεν εξαφανίζονται? Ήταν απλά μεταφράζεται? Αλλά ακόμη και οι μεταφραστές

δεν ξεχνάμε Σουμερίων - ήταν θυμόμαστε από τους μελετητές, ακόμη και από Kings της

Ασσυρίας, αιώνες μετά είχε την τελευταία ειπώθηκαν στη συνηθισμένη ομιλία. Σουμερίων

έγινε η πρώτη κλασική γλώσσα , που σώζονται στην αποθήκη του όλα αυτά που ήταν

θεμελιώδης για τη συνεχιζόμενη πολιτισμό που τα ηχεία του είχε δημιουργήσει. Βαβυλώνα

και Ασσυρία έγιναν οι κληρονόμοι του όλα. Αλλά είμαστε πάρα πολύ. Η διαδικασία της

μετάφρασης συνεχίστηκαν, δεδομένου ότι το δικό μας ημέρες της εβδομάδας είναι

μεταφράσεις, μέσω των λατινικών και των ελληνικών, των Βαβυλωνίων και Σουμερίων

τελικά ονόματα των πλανητών.

αναθεωρημένη

-1911

Elamites τσουβάλι Ur, c.2004

Lagash

Ur-Baba 2155-2142

Gudea 2141-2122

Ur-Ningirsu 2121-2118

Pirig-me 2117-2115

Ur-gar 2114

Nam-mahazi 2113-2111

Διοικητών των

Lagash για Ur

Ur-Ninsuna

Ur-Ninkimara

Lu-kirilaza

Ir-Nanna -2023

Το υπόλοιπο παζλ για τους Σουμέριους, δεν είναι ό, τι συνέβη με τη γλώσσα τους, η οποία είναι προφανές, αλλά αυτό

που τους συνέβη. Δεδομένου ότι η ομιλούμενη γλώσσα μετατοπίζεται πάνω σε

Akkadian και τα παράγωγά της, δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι οι Σουμερίων άνθρωποι

έχασαν τη ζωή τους έξω, σκοτώθηκαν, αριστερά ή εκδιώχθηκαν. Όπως και με τους

Kings of Ur, που φαίνεται να έχουν μόλις ενεργοποιήθηκε γλώσσες. Έχουμε επίσης λίγα

για να μην πληροφορίες σχετικά με τις κινήσεις ή τεκμαιρόμενη εισροή των αρχικών

ομιλητές Akkadian. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει καμία πληροφορία και καμία

ένδειξη καθόλου οποιασδήποτε πραγματικής εθνοτικές διαφορές μεταξύ των Σουμερίων

και Akkadians, ή από οποιαδήποτε άλλη σαφείς διακρίσεις μεταξύ των κοινοτήτων.

Κατά συνέπεια, μερικοί ιστορικοί έχουν εξετάσει τη πρόταση ότι ήταν στην πραγματικότητα οι ίδιοι άνθρωποι, που

κατά κάποιο τρόπο είχε ανεξήγητα έφτασε στην ιστορία μιλάει δύο διαφορετικές, και στην πραγματικότητα (βαθιά)

άσχετες, γλώσσες. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς κάτι τέτοιο θα ήταν δυνατό, ακόμη και ενώ υπάρχουν

αργότερα παραλληλισμούς με τη συμβατική εικόνα, όπως στην αφομοίωση των Elamites από τους Πέρσες οι οποίοι για

ένα διάστημα διατηρείται ακόμη το παλιό Ελαμάιτ γλώσσα - η οποία, κατά συνέπεια, είναι διαθέσιμο για επιθεώρηση

από τους σύγχρονους μελετητές. Εκτός αν προτείνεται μια πιο κατανοητή θεωρία, στην εξακολουθεί να μοιάζει με τα

Akkadians έφτασε σε ένα μετανάστευση γνωστό από μεταγενέστερες περιόδους, π.χ. με τις Αμορραίους , Αραμαιστές

και Άραβες , και ότι οι Σουμέριοι ήταν ένα ξεχωριστό λαό, όπως οι Ελαμίτες, Hurrians, Kassites , και άλλα μη-

ινδοευρωπαϊκή, μη-σημιτική κοινότητες ομιλία της αρχαίας Μέσης Ανατολής.

Ο κατάλογος και οι ημερομηνίες εδώ είναι αρχικά από Georges Roux, Αρχαία Ιράκ [Penguin, 1966, αναθεωρημένη

έκδοση και έκδοση 1992, σελ. 502-504]. Ωστόσο, τώρα φαίνεται ότι οι ημερομηνίες Roux είναι περίπου 94 χρόνια

πάρα πολύ νωρίς. Στην «Αστρονομία και την πτώση της Βαβυλώνας," στο Ιουλίου 2000 Sky & Telescope [pp.40-45],

Vahe Γ. Gurzadyan συζητά αλλαγές που μπορούν να γίνουν σε Βαβυλωνιακής χρονολογίας με βάση την ανάλυση των

Βαβυλωνίων αστρονομικά αρχεία (το Enûma Anu Enlil) και πιο ακριβή σύγχρονες υπολογισμούς των αρχαίων

εκλείψεων. Τρεις αναθεωρημένες ημερομηνίες που αναφέρονται παραπάνω για Ur III. Ένα σημαντικό γεγονός για την

περίοδο αυτή ήταν μια σεληνιακή έκλειψη στις 27 Ιουν 1954 π.Χ., το οποίο θεωρήθηκε εκείνη την εποχή για να έχω

προβλέψει το θάνατο του βασιλιά Shulgi της Ουρ. Μερικοί βασιλιάδες έχουν πλέον προστεθεί στους καταλόγους,

κυρίως για Kish I, από Regnal Χρονολόγια Bruce R. Gordon του . Δεν έχω προσπαθήσει να τακτοποιήσει τις

ημερομηνίες του Gordon είτε με Roux ή Gurzadyan.

Η γλώσσα μου πηγές για Σουμερίων και Ακκαδική περιλαμβάνουν Ένα εγχειρίδιο της Ακκαδική, από τον David Marcus

[University Press of America, 1978], Εισαγωγή στην ακκαδικά, από τον Richard

Caplice και Daniel Snell [Fourth Edition, Editrice Pontificio Istituto Biblico, Roma,

2002], η Σουμερίων Lexicon, από τον John Alan Halloran [Logogram Publishing,

Λος Άντζελες, 2006], και Σουμερίων Γραμματική, από Dietz Otto Edzard [Society of

Biblical Literature, Ατλάντα, Koninklijke Brill NV, Leiden, 2003]. Προς έκπληξή

μου, ούτε η Lexicon ούτε η γραμματική περιέχουν ένα μόνο κομμάτι του

σφηνοειδούς. Αρχικά, το σύνολο των πραγματικών πληροφοριών σχετικά με

σφηνοειδή γραφή μου ήταν από το εγχειρίδιο και κάποιες άλλες πόρους για Akkadian

και Ασσυρίων. Υπάρχουν πλέον πόρους on-line? Αλλά βρίσκω εκείνα λίγο δύσκολο να χρησιμοποιηθεί, εν μέρει λόγω

της οργάνωσης που δεν είναι διαφανές, αλλά και επειδή αυτό που βλέπει, ή δεν εξαρτάται εν μέρει από το τι

γραμματοσειρές κάποιος έχει εγκατασταθεί. Αυτό παίρνει κάποιο υπολογίζει.

Για παράδειγμα, η λέξη των Σουμέριων για Σουμερία, "Kiengir," μπορεί να γραφτεί με ένα τελικό σημείο που Halloran

προσδιορίζει ως Γκιρ 15, χωρίς (φυσικά!) Οποιαδήποτε υπόδειξη στο βιβλίο του αυτό που φαινόταν σαν αυτό. Marcus ή

Caplice και Snell δεν θα βοηθήσει ούτε. Στη Wikipedia, θα δείτε μια πινακίδα για Γκιρ 15 ως στην παλιά

βαβυλωνιακή γραμματοσειρά. Στην παρούσα σελίδα, ωστόσο, έχουν χρησιμοποιήσει το Νέο Ασσυριακή μορφή των

σημείων, το οποίο είναι αυτό που χρησιμοποιείται σε Marcus και Caplice και Snell, παρόλο που η επεξεργασία τους

είναι της Ακκαδική γλώσσα, η οποία προηγείται χρονικώς την παλιά βαβυλωνιακή περίοδο . Είναι η παράδοση, από τις

αρχές Assyriology. Όταν αποθηκεύονται σε ένα νεο-Ασσυρίων γραμματοσειρά, Γκιρ 15 εμφανίζεται σε μορφή όμοια

με την πινακίδα έλεγε ku, , Όπως αναφέρεται από τον Marcus και όπως φαίνεται στη λέξη Malku, "βασιλιάς",

πάνω - Marcus δίνει Σουμερίων ανάγνωση της Tukul, «εμπιστοσύνη», γι 'αυτό, το οποίο δεν έχει σχέση με την έννοια

ή την προφορά του στην Kiengir. Δεν ξέρω τι να κάνει γι 'αυτό. Το κάνει να μοιάζει με το σήμα gir 15 εμφανίζεται

μόνο σε Σουμερίων λέξεις. Αλλά αν ku / Tukul ήταν επίσης σε Σουμερίων, δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο θα

εμφανιστεί για Γκιρ 15 στο Νέο Ασσυριακή γραμματοσειρά. Δεν βλέπω καμία συζήτηση για αυτό στις ιστοσελίδες

σφηνοειδή έχω δει - και αυτό δεν είναι πάρα πολύ να ρωτήσω πότε Wikipedia έχει ιστοσελίδες για ki και ιδιωτικό,

αλλά όχι για Γκιρ 15.

Παραδόξως, μπορεί να είχα βρει κάποιες απαντήσεις σε μια απίθανη πηγή, το 1868 Ασσυρίων Λεξικό Edwin Norris, το

οποίο είναι διαθέσιμο σε ανάτυπο [Elibron Classics, 2005]. Αυτό δημοσιεύθηκε αρκετά νωρίς ότι Assyriologists δεν

ήταν αρκετά σίγουροι για το τι «η αρχαία και τώρα άγνωστο επαρχία Sumir" ήταν [Μέρος II, p.701]. Αλλά οι

Ασσυρίων Kings γνώριζαν γι 'αυτό, και χρησιμοποιείται μια έκφραση, , Η οποία συνδυάζει , Kur /

matu, "γη," με , Lisanu, "γλώσσα", και . Norris εξηγεί, επίσης, ότι αυτό θα μπορούσε να γραφτεί από

φωνητικής απόψεως, όπως , Και άλλους τρόπους. Αν χρησιμοποιείται ως ιδεόγραμμα για το

"Σουμερία", τότε η χρήση του για την αποσαφήνιση της χρήσης από τη λέξη «γλώσσα» φαίνεται να ξεκουραστούν

για το τελευταίο είναι το Νέο Ασσυριακή απόγονος του ως φωνητική μέρος του αρχικού ονόματος στην Σουμερίων.

Και αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί ku επιστρέφεται για Γκιρ 15 σε ένα σύγχρονο Νέο Ασσυριακή

γραμματοσειρά. Την ίδια στιγμή, υπάρχει ένα άλλο μυστήριο εδώ, το οποίο είναι ο λόγος Marcus δεν έχει στο

βιβλίο του, είτε ως σημάδι εισόδου σφηνοειδή ή ακόμη και ως lisanu στην Ακκαδική γλωσσάριο. Αυτό είναι πολύ

περίεργο, δεδομένου ότι, όχι μόνο είναι lisanu σίγουρα Ακκάδας λέξη, αλλά είναι επίσης μια ρίζα αρκετά συχνή σε

άλλες σημιτικές γλώσσες, όπως η εβραϊκή, , Lashon, και τα αραβικά, , Λι Σαν, τα οποία έχουν την ίδια

έννοια, «γλώσσα» ή «γλώσσα». Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τι αυστηρούς περιορισμούς για το διάστημα θα

οδηγούσε σε αυτό να μείνει έξω.

Norris δίνει ένα παράδειγμα που έχω δει σε καμία άλλη πηγή, η οποία είναι ο τύπος "Σουμερία και Akkad", το οποίο

είχε χρησιμοποιηθεί από την εποχή του Σαργών: . Οι βασιλιάδες της Ασσυρίας

χρησιμοποιούσαν αυτό όταν τα δύο μέρη, όπως λειτουργούν τα τοπωνύμια ήταν πολύ μακρινές αναμνήσεις.

Η σπανιότητα της συνολικής πηγές εκτύπωσης είναι ενδεικτική μιας ανησυχητικής situtation Μεσοποταμίας γλώσσα

υποτροφία, όπου οι πόροι είναι, μάλλον όπως και η ίδια η ιστορία των Σουμερίων, αποσπασματική, της περιφερικής

προέλευσης, και / ή από την ημερομηνία. Τα κείμενα της διαμόρφωσης του 19ου υποτροφία στα γερμανικά ή τα

γαλλικά είναι προσβάσιμη σε μελετητές σε βιβλιοθήκες, αλλά υπάρχει μικρή της σύγχρονης εργασίας σήμερα σε

έντυπη μορφή και είναι διαθέσιμη σε βάθος θεραπείες για ένα ευρύτερο κοινό. Εγχειρίδιο του Akkadian και η εισαγωγή

του Akkadian είναι μια πολύ στοιχειώδη και εισαγωγικά κείμενα. Marcus αναπαράγεται από γραφομηχανή με το χέρι

που σφηνοειδή (μια πολύ θλιβερή τεχνούργημα δίπλα, για παράδειγμα, όμορφος και τρομερή Gardiner το αιγυπτιακό

Grammar ). Ο όγκος Caplice και Snell είναι σωστά εκτυπώθηκε, αλλά η σφηνοειδής εξακολουθεί να είναι το χέρι που,

σε μορφή μερικές φορές λιγότερο διακριτή σε σχέση με τον Marcus. Επίσης, το λεξιλόγιο και να υπογράψει τον

κατάλογο είναι sigificantly μικρότερα σε σχέση με Marcus (lisanu δεν είναι στο λεξιλόγιό τους, είτε), σε ένα μικρότερο

βιβλίο που πλησιάζει ανησυχητικά το βλέμμα ενός φυλλαδίου. Ωστόσο, αυτά είναι τα καλύτερα ολόπλευρη, σύγχρονες

πηγές που έχω για Akkadian γραμματική, το λεξιλόγιο και την σφηνοειδή γραφή. Κάποιος θα πρέπει να ντρέπονται γι

'αυτό το βαθμό της επιστημονικής και των εκδόσεων παραμέληση, και για την προφανή έλλειψη σεβασμού και το

γενικό συμφέρον που προδίδει για την πρώτη φορά στη ανθρώπινου πολιτισμού - στην ίδια πόλη όπου ξεκίνησε την

ιστορία. Το Διαδίκτυο μπορεί να κάνει για αυτό, και υπάρχει σίγουρα ένα μεγάλο όγκο υλικού πλέον διαθέσιμα εκεί,

αλλά δεν είμαι βρίσκουν πολύ προσιτές.

Βαβυλωνιακή Ημερολόγιο

Μεσοποταμίας Kings Συνέχεια

Μεσοποταμίας Δείκτης

Φιλοσοφία της Ιστορίας

Αρχική Σελίδα

Copyright (c) 1999, 2000, 2001, 2008, 2011, 2013 Kelley L. Ross, Ph.D. Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα

Η αρχαϊκή ή

Πρόωρη Dynastic Περίοδος της Αιγύπτου

Το πρόβλημα με τις πρώτες μέρες της αιγυπτιακής ιστορίας είναι ότι δεν υπάρχει μεγάλη ιστορία. Γνωρίζουμε από

εικονιστικές παραστάσεις, όπως το Na'rmer Παλέτα, καθώς και από μεταγενέστερες πηγές, ότι η Άνω Αίγυπτος

κατάκτηση της Κάτω Αιγύπτου. Οι λεπτομέρειες, ωστόσο, χάνονται.

Έχει λάβει ακόμη λίγο χρόνο για να προσδιορίσει το βασιλιά,

ο οποίος παραδοσιακά λέγεται πως ήταν ο πρώτος βασιλιάς

της ενωμένης Αιγύπτου, Μήνη (στα ελληνικά). Na'rmer,

evidently assuming the distinctive crown of Lower Egypt, was

a good candidate, but then a tablet of Horus 'Ah.a appears to

use the hieroglyph mn , "endure," as a name. Although the

argument about this has been going on for years, it looks like

more people than not now accept that this is where the

name "Mênês" comes from, and that Horus 'Ah.a was the

first king of a united Egypt. Nevertheless, Na'rmer and the

previous "Scorpion" king are given in the I Dynasty here just

because the line of kings is certain to antedate the unification

of the country. "Mênês" does not need to start the Dynasty.

This argument over names is complicated by the incomplete

development of heiroglyphic writing at the time. Partaking as

much of the nature of cartoons as of linguistic representation,

Η Αρχαϊκή περίοδος

I Dynasty τάφος

"Scorpion" (II?) c.3100

Na'rmer

Abydos

Hor-«Ah, a, Men," Μήνη " c.3050 Abydos, Σακκάρα;

Djer, Zer

Abydos, Σακκάρα;

Djet, Uadji

Abydos, Σακκάρα;

Den, Udimu

Abydos, Σακκάρα;

Anedjib, Enezib, Adjib

Abydos, Σακκάρα;

Semerkhet

Abydos

Qa'a, Ka'a

Abydos, Σακκάρα;

Egyptian writing at this point poses many of the same problems of interpretation as Aztec codices or Mayan

inscriptions.

The "Scorpion" King has recently become the subject of fantastic ahistorical movies (eg The Mummy Returns , 2001,

and The Scorpion King , 2002) and a matter of increasing archaeological interest with some new discoveries. There may

even have been more than one Scorpion King, with an earlier Scorpion I as long ago as 3250 BC. With a "Scorpion"

tomb at Abydos, it may be that this traditional city of Osiris united Upper Egypt by conquering the power, perhaps of

the god Seth, based in the city of Naqâda, across the great bend in the Nile from which the Coptos road leads to the Red

Sea. The relationship of this conflict to the later twin capitals of Nekhen and Nekheb (Hieraconpolis

and El Kâb), further up the River, is more obscure. That tomb itself has yielded matter that may be of

revolutionary importance. Precursors of writing, abundant in Mesopotamia, have hitherto been missing in

Egypt. Now the Scorpion King has provided them, with what look like many small pictorial tabs, very unlike

in form and material from what existed in Sumer. Hopefully new discoveries will expand on this novel window into

Egyptian pre-history. Meanwhile, Kings like the Scorpion and Na'rmer are sometimes assigned to a "Dynasty Zero,"

probably much the horror of ordinalists everywhere.

All these kings are titled "Horus." The queens, on the other hand, seem to be titled "Neith," after the goddess

familiar at Sais in later centuries. This has overtones of a political marriage between an Upper Egyptian king

and a Lower Egyptian princess; but this inference is about as far as we can go with it.

The cult symbol of Neith, crossed arrows, occurs later associated with the goddess Athena in Mycenaean

Linear B tablets. The identity of the two goddesses is mentioned by Plato, "a goddess whose Egyptian name is

Nêith , and in Greek, as they assert, Athênâ " [ Timaeus 21e]. Since goddesses such as Athena are, one

suspects, pre-Greek, even Minoan, an ancient connection between Crete and the Egyptian Delta is not beyond

consideration. How Plato would know, or guess, about this is a good question.

When WB Emery excavated the I Dynasty necropolis at Saqqara, just outside the new capital at Memphis ( Mn Nfr ,

"Enduring Beauty"), he though he had found royal tombs of the period. Since I Dynasty royal tombs were also known

from Abydos, the sacred city of Osiris, this posed a difficulty. Emery concluded that the Abydos tombs, which often

were smaller, were cenotaphs, created out of deference for the sacred and traditional location. The Saqqara tombs are

flat and oblong, "mastaba" tombs, with a distinctive, palace-like and Sumerian looking façade -- which we

also see in the serekh or the square frame, topped by the hawk of Horus, for the name of the king. Some of

the tombs seem to include the burial of retainers, killed to attend the king in the afterlife, like similar

practices in contemporary Sumer (and later in Shang China). However, opinion now seems to have swung against the

Saqqara tombs being the actual royal burials, or even having been royal tombs at all , and attribution has been made for

some of them to specific Court individuals. To me, this seems stranger than the idea that there were cenotaphs at

Adydos (or that the Saqqara tombs are cenotaphs). To have people, even royal relatives, building great (for the period)

tombs, larger than the royal tombs, within sight of the capital of Egypt, seems wholly bizarre and out of line with all

later Egyptian practice. That III Dynasty royal tombs are at Saqqara is unquestioned, and it was always thought that the

wall around Djoser's pyramid complex was simply the distinctive façade of the I Dynasty tombs made large. Now this

comparison would seem to lapse, unless the I Dynasty tombs represent something upon which everyone has failed to

reckon. I await developments.

Something serious seems to have happened in the transition from the I to

the II Dynasty, but we are at a loss to say what it was. The line of tombs

at Saqqara abruptly ends, and the epigraphic sources, miserable as they

were, become more so. So there seems to be some kind of compromise to

the authority or the power of the kings. Soon another indication emerges.

The fourth king, Sekhemib, abandons his name and Horus title

and becomes a "Seth" king with a new name (Peribsen). The

serekh is now topped by the dog of Seth rather than the hawk

of Horus. This could reasonably be taken to indicate some kind

of religious conflict or revolution. No contemporary evidence of the

next three kings occurs. This can be taken to mean that they never

existed, or it could be taken to mean that the country was so disrupted

that too little in the kings' names was made to survive.

The Dynasty ends with another interesting turn. Two names occur, "Kha'sekhem," "The Power Arises," and

"Kha'sekhemui," "The Two Powers Arise." The serekh of Kha'sekhemui is uniquely topped by both Horus

hawk and Seth dog. The inference is irresistable that Kha'sekhem restored the country with a compromise and

fusion between the two cults or factions, changing his name to reflect this. The restoration seems to have

II Dynasty τάφος

Hotepsekhemui c.2890

Raneb, Nebre

Neteren, Nynetjer, Ninetjer

Sekhemib,

Seth-Peribsen, Perabsen Abydos

Sendji? Weneg? &

Sened?

Neterka?

Neferkara?

Kha'sekhem, Kha'sekhemui

Abydos

worked, but not the fusion, since the III Dynasty immediately begins with strong rule but not a hint of Seth again as a

royal title. With such mysterious and tantalizing clues, our frustration at the limited evidence is considerable.

The chronology of this period is largely speculative. The figures given, from Clayton, 210 years for each dynasty, add

up to about 23 years per reign for the I Dynasty and 26 years per reign for the II Dynasty -- but leaving out the three

questionable kings raises that to 42 years per reign. This compares with averages of 18 years per reign for the IV

Dynasty, 17 for the V, 26 for the XII, 20 for the XVIII, 14 for the XIX, and only 10 for the XX. The average length of

reign in the VI Dynasty is anomalous, 40 years, because of small number of kings and the unusual reign of Pepi II.

Thus, 23 years for the I Dynasty is possible, but seems optimistic. On the other hand, 26 years per reign for the II

Dynasty sounds suspicious, while 42 years, with the three kings left out (whose reigns must have been short anyway), is

really impossible given the unsettled nature of the times and absence of indication, let alone the probablity, of another

reign as long as Pepi II. A reasonable device would be to use an average of 20 years for the I Dynasty and 15 years for

the II. This would put the beginning of the II Dynasty at 2800 and the I Dynasty at 2980. Lengths of 180 years for the I

Dynasty and 120 for the II are in the range of variation for Old Kingdom dynasties.

The treatment here is based on WB Emery, Archaic Egypt [Penguin, 1961], Sir Alan Gardiner, Egypt of the Pharaohs

[Oxford, 1966], and Peter A. Clayton, Chronicle of the Pharaohs [Thames and Hudson, 1994]. A comparison is of

interest with a more recent treatment, Aidan Dodson & Dyan Hilton in The Complete Royal Families of Ancient Egypt

[Thames & Husdon, 2004]. Dodson and Hilton begin the I Dynasty in 3150 and end the II Dynasty in 2584, providing

no other dates. The three obscure Kings of the II Dynasty they combine as "Weneg" and "Sened" (as noted in the table)

and have Peribsen following rather than preceding them. They assert that Djoser, first King of the III Dynasty , was the

son of Kha'sekhemui.

The Old Kingdom of Egypt

The III Dynasty begins a relatively brief period that has to be one of the most astounding in human history. The small

stones that were used in the place of bricks in the elaborate Step Pyramid of Djoser quickly grew into gargantuan blocks

weighing many tons, placed with no more apparent difficulty than Lego blocks. In less than two centuries all the really

big pyramids were built, during the III but mainly the IV Dynasties. And there is no avoiding or disparaging the fact

they they were BIG ....big beyond the budgets and will, if not actually the technology, of the modern world.

The Old Kingdom

Βασιλεία Clayton, 1994 Lehner, 1997 Τάφος

III Dynasty

Seth was now forgotten in the royal cult. Tombs

are again built at Saqqara, and the palace façade of

the I Dynasty tombs (royal or not), although

returning in stone with Djoser, disappears forever

by the time of the IV Dynasty.

Watching documentaries about Egypt on cable

television, I've noticed that the narrators have

begun talking about the "great pyramids" of

Egypt. Formally, there is no such thing as the

"great pyramids." The "Great Pyramid," singular,

means the pyramid of King Khufu, which is the

largest pyramid. Otherwise, it is not clear from the

usage what the "great pyramids" is supposed to

mean. Are they all the pyramids of Egypt? --

which means what? that they are "greater" than the

pyramids of Mexico (or Kush )? -- or are they just

some of the pyramids of Egypt? In that case, it is never specified which pyramids are "great" and which are not,

although on one show it sounded like the pyramids at Giza, which include Khufu's, were the "great pyramids." To be

Djoser, Zoser

2668-2649 2630-2611

Σακκάρα

Sanakhte, Nebka 2686-2668 2649-2630 ?

Sekhemkhet 2649-2643 2611-2603

Σακκάρα

Khaba 2643-2637 2603-2599

Zawiyet el-Aryan?

Huni 2637-2613 2599-2575

Meidum?

sure, the pyramids of the III and IV Dynasty are definitely greater than those of the V, VI, or XII ; but I have never seen

such a distinction in Egyptian history books or books about the pyramids.

Plenty of people still find it hard to believe that the mere Egyptians, at such a time, could have done anything like build

the sort of massive and sophisticated structures we see in the pyramids of the IV Dynasty. Something miraculous, or at

least extraterrestrial, seems called for. Unfortunately for such theories, the Egyptians, although leaving no contemporary

record of their techniques, did leave some of their tools in the limestone quarries and quarry marks from the work gangs

on many blocks (from which the organization of the gangs can be reconstructed), and, before too long, the tombs of

nobles responsible for later projects begin to show us the means of their realization. Sadly, the III and IV Dynasty

tombs do not yet show that, and the whole period is gravely lacking in inscriptions, especially in comparison to the

thoroughness with which the Egyptians later covered every surface available. Where at Karnak hardly a square foot

goes without the name of the king who had it made, the major pyramids never bothered to officially display the names

of their owners. We are reduced to the few remaining quarrymen's marks, given fortunately in regal years, to positively

identify several pyramids. Only one such mark survives (on accessible surfaces) to identify the Great Pyramid of Khufu,

as only one small figure survives to represent the king himself.

IV Dynasty

Seneferu 2613-2589 2575-2551

Meidum?

Dahshur

Dahshur

Χέοπα 2589-2566 2551-2528

Γκίζα

Djedefre 2566-2558 2528-2520

Abu Roash

Set?ka, Nebkare = Nebka?

Khafre 2558-2532 2520-2494

Γκίζα

Nebka? Baka?

2494-2490

Zawiyet el-Aryan

Menkaure 2532-2504 2490-2472

Γκίζα

The real mystery of the IV Dynasty is not so much

how Khufu could have built his pyramid on such a

scale but how his father, Seneferu, could, apparently,

have done three of them nearly as big, one at Meidum

and two at Dahshur, all within sight of each other. The

pyramid at Meidum was begun as a step pyramid,

perhaps by Huni of the III Dynasty (although evidence

of this is missing, Huni is usually credited with a long enough reign to have completed a large pyramid), but was then

certainly finished as a true pyramid, with the steps filled in, by Seneferu. Why this was done is a good question, but one

thing for certain is that it as not done well. The structure was unstable. At some point the outer parts actually collapsed,

leaving the core looking rather like a huge cube -- although some now deny that there was a collapse, with the condition

of the structure the result of later quarrying. The first pyramid at Dahshur, the "Bent Pyramid," was then begun as a true

pyramid from scratch, but it too had stability problems, and had to be finished with a flattened top. The full mastery of

the medium then appears in the third pyramid, with a good foundation, larger blocks, and successful completion. The

whole technique of truly large scale construction thus rapidly evolved in just one reign. Seneferu seems to have had

money to spend, time to spare (in 24 some years), and a very clear end in mind. A shame he can't tell us about it. Unlike

what we find in Herodotus, who repeates stories that all the pyramid builders were tyrants, the stories surviving in

Egyptian literature all make out Seneferu as a kind and just king, despite the scale of his building.

Shepseskaf 2504-2500 2472-2467

Σακκάρα

Khentkawes

2467-2465

Γκίζα

One key feature we should note about the pyramid building is that the quarries for the finest limestone were on the

opposite side of the Nile from the pyramid sites, and that the quarries for all the granite were far up the Nile at Aswan

(rough internal blocks for the pyramids were quarried nearby). This means that the best time to move all that rock to the

pyramid sites was during the season of the Flood, when the Nile would be the widest and deepest.

V Dynasty

Userkaf 2498-2491 2465-2458

Σακκάρα

Sahure 2491-2477 2458-2446

Abusir

Neferirkare I 2477-2467 2446-2426

Abusir

Shepseskare 2467-2460 2426-2419 ?

Raneferef, 2460-2453 2419-2416 Abusir

Indeed, an essential part of all pyramid architecture was the dock

at the edge of the desert, ie at the high water mark, with a

causeway leading up to the pyramid foundation. It is not hard to

imagine the government of Egypt impressing all the farmers idled

by the Flood into a great effort to move a year's worth of stone up

and/or across the Nile. The rest of the year, the more skilled stone

masons would work to place the blocks, or would quarry the

rougher, interior stone for the pyramids adjacent to the sites. In

recent years, the village and burials of the pyramid workers have

been discovered at Giza. As might be expected, the bones of

common laborers show evidence of heavy labor.

Another feature we should note is that the Old Kingdom kings of

Egypt did not, as far as we know, engage in the scale of foreign

military adventures that become familiar in later dynasties. Many

countries have impoverished themselves through war -- Louis XIV 's gratuitous wars may have ultimately brought on

the French Revolution -- but Seneferu through Menkaure focused the whole resources of their state on building their

tombs. Not even the Egyptians were long able to keep that up.

The V Dynasty, indeed, ushered in an era of less colossal, but also more articulated, works. The mortuary temples

became larger and more elaborate, private tombs began to tell the everyday stories of the time (though without the kind

Neferfre

Niuserre 2453-2422 2416-2388

Abusir

Menkauhor 2422-2414 ?

Djedkare Isesi 2414-2375 2388-2356

Σακκάρα

Unas 2375-2345 2356-2323

Σακκάρα

of historical narrative that we would like), and soon the pyramids themselves acquired a voice, as the "Pyramid Texts,"

starting in the pyramid of Unas, which related the perils of the voyage to the afterlife. The V Dynasty kings also built

open air solar temples on the West Bank of the Nile, near the pyramids. These featured stout forms of what later would

evolve into pillar-like obelisks. The open air design suggests the later solar temples of Akhenaton. In Egyptian tradition,

the Dynasty was founded by priests of Rê. It is unclear how historical this tradition is, or whether the increasing role of

the sun god suggested it.

Βασιλεία Breasted,

1909

Clayton,

1994

Lehner,

1997

Dodson

& Hilton,

2004

Τάφος

VI Dynasty

Τέτη 2625-x 2345-2333 2323-2291 2282-2270

Σακκάρα

Userkare x

2270-2265 ?

The entire period substantially ends with

the child king, Pepi II (who later boasted

perhaps the longest reign in world history),

writing charming letters to his expedition

leader, urging him to keep safe the pygmy

or dwarf he was bringing back from deep in

Africa -- how deep we do not know -- so

that the king could enjoy seeing him. The

wandering mind of an octogenarian and

nonagenarian king, however, may have left

the nobles too much to their own devices.

The country broke up when the power that

devolved on them lost its last remaining

unity in the death of the old king.

The king lists (and Manetho) contain the

names of VI Dynasty Kings for whom

tombs have never been found and whose existence has evidently been dismissed by many recent historians. Clayton and

Lehner here are contrasted with James Henry Breasted, whose History [1905, 1909] accepted two other kings from the

king lists -- but not Nitoqerty (from the Turin Canon), Manetho's Nitôcris. Clayer and Lehner do leave a year or two for

Pepi I 21y 2332-2283 2289-2255 2265-2219

Σακκάρα

Merenre/

Memtyemsaf I 4y 2283-2278 2255-2246 2219-2212

Σακκάρα

Pepi II 90+y 2278-2184 2246-2152 2212-2118

Σακκάρα

Merenre/

Memtyemsaf II 1y-2475

2118-2117 ?

Nitoqerty

?

a minor king (Userkare), but then they don't mention him. Now, a new VI Dynasty cemetery has been uncovered at

Saqqara, apparently as part of a search for unfinished tombs of Userkare and others; but so far no dramatic new

evidence about the kings has turned up.

The treatment here is based on IES Edwards, The Pyramids of Egypt [Penguin Books, 1961], Peter A. Clayton,

Chronicle of the Pharaohs [Thames and Hudson, 1994], Mark Lehner, The Complete Pyramids [Thames and Hudson,

1997], Sir Alan Gardiner, Egypt of the Pharaohs [Oxford, 1961, 1966], and James Henry Breasted, A History of Egypt

[1905, 1909, Bantam Classic, 1964]. A couple of touches have now been added from Aidan Dodson & Dyan Hilton,

The Complete Royal Families of Ancient Egypt [Thames & Husdon, 2004]. Thus, Dodson and Hilton think that

Sanakhte followed rather than preceded Djoser. I have placed him there, while leaving the dates from Clayton and

Lehner that show him coming first. Dodson and Hilton list a "Set?ka" after Djedefre, which may be the Nebka of

Lehner, who follows Khafre. They take no notice of Lehner's Khentkawes at the end of the Dynasty. There are no

significant differences in their treatment of the V Dynasty. In the VI Dynasty, I have provided Dodson and Hilton's

dates, which they supply for more Kings than the other souces do. They disregard the obscure Nitoqerty at the end.

Their chronology for the Old Kingdom begins in 2584 for Djoser, almost eighty years later than the other sources, and

ends almost forty years later.

Egyptian History Continued

Δείκτης Αιγυπτιακή Ιστορία

Philosophy of History

Αρχική Σελίδα