οδηγος συγγραφης εργασιων

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ «ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ»

1

ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΗΣ ΕΡΓΑΣΙΩΝ

Γενικές παρατηρήσεις

Κάθε γραπτή εργασία, οποιασδήποτε έκτασης, γίνεται με σκοπό να συμβάλλει στην

προώθηση της γνώσης γύρω από το θέμα που πραγματεύεται και θα πρέπει να είναι, εν

μέρει τουλάχιστον, πρωτότυπο. Σε κάθε εργασία στόχος είναι να αναλυθεί επιστημονικά

το θέμα που έχει επιλεγεί και, ακολούθως, να εξαχθούν λογικά συμπεράσματα από την

ανάλυση που έχει προηγηθεί. Επομένως, δεν θα πρέπει να αποτελεί απλή συγκόλληση

τυχαίων, λίγο-πολύ, φράσεων, παραθεμάτων ή πληροφοριών που έχουν συλλεχθεί ούτε να

περιλαμβάνει ασυστηματοποίητες και ακατέργαστες πληροφορίες, που πολλές φορές είναι

άσχετες με το θέμα. Αντιθέτως, θα πρέπει να διαθέτει δομή και μεθοδολογία, να

χρησιμοποιούνται επιστημονικά, δηλαδή αντικειμενικά κριτήρια, καθώς και ελέγξιμα

στοιχεία.

Κάθε γραπτή εργασία πρέπει να έχει ακαδημαϊκό ύφος, δηλαδή πρέπει να

αποφεύγονται οπωσδήποτε ακραίες ή υβριστικές εκφράσεις. Η ενδεχόμενη αποδοκιμασία

του γράφοντος, για πρόσωπα ή πολιτικές, μπορεί πάρα πολύ καλά να εκφραστεί με ήπιες

και μετρημένες εκφράσεις χωρίς να αλλάζει η ουσία και το νόημα.

Αποφεύγουμε να χρησιμοποιούμε συντομογραφίες, π.χ. γράφουμε Ηνωμένο Βασίλειο

και όχι Η. Β., Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και όχι Β΄ΠΠ. Σε περίπτωση που είναι αναγκαίες διότι

αναφέρονται πολλές φορές, την πρώτη φορά αναγράφεται κανονικά και δίπλα μέσα σε

παρένθεση τα αρχικά, π.χ. Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (Γ. Σ. του

ΟΗΕ) Σε περίπτωση που οι συντομογραφίες τέτοιου είδους είναι περισσότερες από μία,

συντάσσεται γλωσσάρι, το οποίο μπαίνει στην αρχή της εργασίας, πρίν από τα

περιεχόμενα. Όσον αφορά τα ονόματα πολιτικών προσωπικοτήτων, γράφεται το επίθετο

αλλά και το όνομα στα ελληνικά π.χ. Μπάρακ Ομπάμα και όχι Ομπάμα.

Ο τρόπος συγγραφής πρέπει να είναι τέτοιος ώστε να επιτρέπει στον συγγραφέα να

μεταφέρει το μήνυμα της έρευνάς του καθαρά και συνοπτικά. Πιο συγκεκριμένα πρέπει να

δίνεται μεγάλη προσοχή στη δομή, σύνταξη και γραμματική της διπλωματικής εργασίας. Η

διπλωματική εργασία πρέπει να έχει λογική ροή και συνέπεια, να αποφεύγονται φλυαρίες

και όσα γράφονται να είναι σχετικά με το σκοπό της μελέτης. Προτείνεται η χρήση


2

Διαγραμμάτων και Πινάκων, όταν μπορούν να υποστηρίξουν και να ενισχύσουν τα

επιχειρήματά που παρουσιάζονται.

Η εργασία έχει έκταση μεταξύ 12.000-15.000 λέξεων. Στην έκταση αυτή δεν

προσμετρούνται τα παραρτήματα. Η εργασία πρέπει να είναι δακτυλογραφημένη.

Όσον αφορά τη συγγραφή της διπλωματικής εργασίας πρέπει να ληφθούν υπόψη

τόσο η δομή, που παρουσιάζεται παρακάτω, όσο και τα εξής σημεία:

Η αρίθμηση των σελίδων πρέπει να είναι συνεχής και κάτω στην εξωτερική πλευρά της

σελίδας και να περιλαμβάνει τη σελίδα τίτλου.

Το κείμενο πρέπει να είναι τυπωμένο σε λευκό χαρτί μεγέθους Α4.

1. Η διπλωματική εργασία τυπώνεται σε σελίδες Α4 με αριστερό/δεξιό περιθώριο

Η πρώτη σελίδα αποτελεί το εξώφυλλο της εργασίας (βλέπε υπόδειγμα).

Στην δεύτερη σελίδα, στο κάτω δεξί μέρος, αναγράφεται η φράση:

«Οι απόψεις που διατυπώνονται στην παρούσα πτυχιακή εργασία εκφράζουν

αποκλειστικά τον/την συγγραφέα".

Η τρίτη σελίδα περιέχει περίληψη της εργασίας στα ελληνικά και, προαιρετικά, στα

αγγλικά, έκτασης 300 λέξεων περίπου, στην οποία αναφέρονται η υπόθεση εργασίας, η

μέθοδος προσέγγισης και το συμπέρασμα.

Στην τέταρτη σελίδα παρατίθεται ο πίνακας περιεχομένων της εργασίας.

Αμέσως μετά αναφέρονται οι ευχαριστίες (προαιρετικά) και ακολουθεί το κυρίως

μέρος της εργασίας, το οποίο χωρίζεται στην εισαγωγή, στο κυρίως μέρος και στα

συμπεράσματα.

Τα μέρη της εργασίας

Κάθε γραπτή εργασία πρέπει να περιλαμβάνει απαραιτήτως τα εξής μέρη:

1. εισαγωγή

2. κυρίως θέμα, το οποίο χωρίζεται σε μέρη, που χωρίζονται με την σειρά τους σε

κεφάλαια

3. συμπέρασμα

4. βιβλιογραφία


3

5. Προαιρετικά, μπορεί να υπάρχουν χάρτες ή και παραρτήματα εφ΄ όσον βοηθούν

στην πληρέστερη κατανόηση του θέματος που έχει αναπτυχθεί στα πλαίσια της

εργασίας.

Κάθε μία από αυτές τις υποδιαιρέσεις λαμβάνει αύξοντα αριθμό, ενώ τα κεφάλαια

αριθμούνται με τον αύξοντα αριθμό που τους αντιστοιχεί και προσδιορίζονται με

επιπρόσθετη αρίθμηση π.χ.

Πλάνο εργασίας για θέμα διεθνών σχέσεων

Τίτλος: Η εξέλιξη του Παλαιστινιακού ζητήματος : προβλήματα και προοπτικές

Περιεχόμενα

1. Εισαγωγή

2. Η γένεση του Παλαιστινιακού

2.1.Η Βιβλική Παλαιστίνη και ο ευρωπαϊκός αντισημιτισμός

2.1.2 Η ανάδυση του εβραϊκού εθνικισμού

2.1.3 Η ανάδυση του αραβικού εθνικισμού

3. Η ίδρυση του εβραϊκού κράτους

3.1.Η βρετανική αντίδραση

3.2.Η αντίδραση των Αράβων

3.3.Η αντίδραση των υπερδυνάμεων

3.3.1.Οι Ηνωμένες Πολιτείες

3.3.2. Η Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών

κ.ο.κ.

4. Συμπέρασμα

5. Βιβλιογραφία

6. Χάρτες

7. Παραρτήματα

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Το ανωτέρω υπόδειγμα αποτελεί μία γενικά αποδεκτή μορφή διαίρεσης

μίας εργασίας σε κεφάλαια και υποκεφάλαια. Ενδέχεται όμως, σε εργασίες άλλων

κατευθύνσεων, όπως αρχαιολογία – αρχαιομετρία ή γλωσσολογία, να υπάρχουν δεδομένα


4

που απαιτούν άλλη διαχείριση ή να πρέπει να χρησιμοποιηθούν συγκεκριμένες τεχνικές ή

παρουσιάζουν άλλες ιδιαιτερότητες. Στην περίπτωση αυτή, ο φοιτητής/τρια θα πρέπει να

ζητήσει την συνδρομή του επιβλέποντος /σας καθηγητή/τριας.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η εισαγωγή είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό τμήμα της εργασίας διότι σε αυτήν

αναφέρονται:

1. Ποιο ενδιαφέρον παρουσιάζει το θέμα, δηλαδή γιατί επελέγη, δεδομένου ότι κάθε εργασία

πρέπει να είναι πρωτότυπη και να μην αποτελεί απλή συρραφή αποσπασμάτων άλλων

κειμένων. Στο παράδειγμα μας «Η εξέλιξη του παλαιστινιακού ζητήματος» θα μπορούσε να

γραφεί ότι το Παλαιστινιακό αποτελεί το επίκεντρο των προβλημάτων της Μέσης Ανατολής

και ως εκ τούτου η μελέτη της εξέλιξης του βοηθά αφενός στην κατανόηση της σημερινής

κατάστασης και στην πορεία που θα έχει αλλά και στην αποσαφήνιση του ρόλου που

διαδραματίζει το Παλαιστινιακό στις ευρύτερες περιφερειακές εξελίξεις.

2. Την υπόθεση εργασίας, δηλαδή από ποια παραδοχή ξεκινά και που θέλει να καταλήξει ο

συγγραφέας, με άλλα λόγια τι θέλει να αποδείξει. Στην προκειμένη περίπτωση, η υπόθεση

εργασίας θα μπορούσε να στηριχθεί στο γεγονός ότι Παλαιστινιακό είναι το μακροβιότερο

πρόβλημα της Μέσης Ανατολής, το οποίο επηρεάζεται από την πολιτική των άλλων

αραβικών κρατών, εξωγενών δυνάμεων, π.χ. ΗΠΑ, και βεβαίως από την ισραηλινή πολιτική.

Ωστόσο, το Παλαιστινιακό επηρεάζει με την σειρά του την πολιτική των κρατών αυτών,

τόσο διότι έχει ακόμα βαρύνουσα σημασία στα μάτια του αραβικού κόσμου όσο και διότι η

περιοχή της Μέσης Ανατολής διέπεται από μία σχέση «συγκοινωνούντων δοχείων». Αυτό

σημαίνει ότι η όποια εξέλιξη στο Παλαιστινιακό έχει αντίκτυπο σε ολόκληρη την περιοχή

και αντιστρόφως, κλπ.

3. Τα βήματα τα οποία θα κάνει για να καλύψει την απόσταση από την αρχική παραδοχή

μέχρι το συμπέρασμα, δηλαδή να παρουσιάσει τα κεφάλαια που θα απαρτίζουν την

εργασία (βλέπε πλάνο) τα οποία θα πρέπει να έχουν λογική σχέση. Υπάρχουν δύο κυρίως

τρόποι για να γίνει η προσέγγιση του θέματος: είτε από το γενικό στο ειδικό είτε από το

ειδικό στο γενικό. Συνήθως σε εργασίες σχετικά με τις Διεθνείς Σχέσεις, η ανάλυση αρχίζει

από το γενικό και περνά στο ειδικό, ενώ γίνεται προσπάθεια να εντοπιστούν οι σχέσεις

αιτίου αποτελέσματος. Έτσι, στο παράδειγμα μας, ξεκινάμε από κάτι γενικό και δεδομένο,


5

δηλαδή τον αντισημιτισμό που είχε αναπτυχθεί στην Ευρώπη και ο οποίος, μέσα στις

κατάλληλες συνθήκες και με την κατάλληλη αφορμή, οδήγησε στην γένεση του εβραϊκού

εθνικισμού. Στην συνέχεια, εξετάζουμε την γένεση του αραβικού εθνικισμού, που

βρίσκεται στον αντίποδα του εβραϊκού, εφόσον και οι δύο πλευρές θεωρούν ότι η γη

Παλαιστίνης τους ανήκει δικαιωματικά. Κατόπιν, περνάμε στην ανάλυση του καθοριστικού

γεγονότος, που είναι η ίδρυση του εβραϊκού κράτους, εξετάζοντας το πώς επετεύχθη και

ποιες ήταν οι αντιδράσεις των ενδιαφερομένων μερών και των μεγάλων Δυνάμεων κ.ο.κ.

Κατά συνέπεια, η εισαγωγή πρέπει να περιλαμβάνει μια περιγραφή του προβλήματος, και

μια περιληπτική παρουσίαση της προσέγγισης που ακολουθείται. Στην εισαγωγή θα πρέπει

σύντομα, αλλά περιεκτικά, να αναφέρονται:

Ο προσδιορισμός του προβλήματος της διπλωματικής εργασίας (1 παράγραφος).

Η σχετική διεθνής εμπειρία στην προσέγγιση και λύση του προβλήματος (1

παράγραφος).

Ο σκοπός και οι στόχοι της διπλωματικής εργασίας (1 παράγραφος).

Η περιγραφή της γενικής μεθοδολογίας, μεθόδου, της προσέγγισης της

διπλωματικής εργασίας (δηλαδή ο συνδυασμός των «πρόβλημα – θεωρία –

μέθοδος») (2 παράγραφοι).

Συνοπτική παρουσίαση των κεφαλαίων που θα ακολουθήσουν (μέγιστο, 1

παράγραφος για κάθε κεφάλαιο).

Εκτιμάται ότι η εισαγωγή δεν πρέπει να ξεπερνά τις 2-2,5 σελίδες.

ΤΟ ΚΥΡΙΩΣ ΜΕΡΟΣ

Αφού ολοκληρωθεί η εισαγωγή, περνάμε στην ανάλυση του κυρίως θέματος, το

οποίο χωρίζεται σε κεφάλαια και υποκεφάλαια. Τα κεφάλαια –όπως και τα υποκεφάλαια-

πρέπει να έχουν την ίδια περίπου έκταση μεταξύ τους, δηλαδή δεν μπορεί να υπάρχει π.χ.

ένα κεφάλαιο δύο σελίδων και ένα άλλο είκοσι σελίδων. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο σημαίνει

ότι ο χωρισμός των θεματικών της εργασίας είναι λανθασμένος. Σε μία τέτοια περίπτωση

το μικρό κεφάλαιο ενσωματώνεται στο προηγούμενο ή το επόμενο, δηλαδή στο κεφάλαιο


6

του οποίου αποτελεί, λογικά, μέρος. Επίσης, το μεθοδολογικά ορθό είναι το κύριο μέρος

της εργασίας να αποτελεί τα 2/3 του συνολικού κειμένου.

Κάθε κεφάλαιο πρέπει να έχει μία καταληκτική πρόταση, ένα επί μέρους

συμπέρασμα δηλαδή, καθώς επίσης και μία συνδετική πρόταση μεταξύ του κεφαλαίου που

ολοκληρώθηκε και του επόμενου. Στο παράδειγμά μας ολοκληρώνοντας το 2.1.2 θα

μπορούσε π.χ. να γραφτεί το εξής:

«Βλέπουμε, λοιπόν, ότι η ανάπτυξη του αντισημιτισμού στην Ευρώπη και οι διωγμοί

των Εβραίων, με καταλύτη την υπόθεση Ντρέιφους στην Γαλλία, απετέλεσαν την βάση της

ανάπτυξης του εβραϊκού εθνικισμού, καθώς κυριαρχεί η ιδέα ότι οι Εβραίοι δεν θα είναι

πουθενά αλλού ασφαλείς παρά μόνον στο δικό τους κράτος. Όμως, η δράση φέρνει

αντίδραση και την ίδια εποχή, αλλά για άλλους λόγους, αναπτύσσεται και ο αραβικός

εθνικισμός, που θα έρθει σε σύγκρουση με την σιωνισμό, καθώς και οι δύο πλευρές

διεκδικούν την κυριαρχία στην γη της Παλαιστίνης.»

Έτσι, περνάμε λογικά στο επόμενο κεφάλαιο, δηλαδή, εν προκειμένω, το 2.1.3.

ΟΙ ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

Κατά την διάρκεια της συγγραφής μίας εργασίας, ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο παίζουν

οι υποσημειώσεις οι οποίες αριθμούνται και μπαίνουν στο κάτω μέρος της σελίδας στην

οποία βρίσκονται. Οι υποσημειώσεις είναι δύο ειδών: α) βιβλιογραφικές παραπομπές και

β) επεξηγηματικές σημειώσεις.

Α) Στις βιβλιογραφικές παραπομπές, αναφέρεται η πηγή της πληροφορίας ή της

άποψης που παρατίθεται. Δεν νοείται επιστημονική εργασία χωρίς βιβλιογραφικές

παραπομπές.

Όταν πρόκειται για βιβλίο μπαίνει πρώτα το επώνυμο του συγγραφέα, μετά το

όνομα του, στην συνέχεια ο τίτλος του βιβλίου με πλάγια στοιχεία (italics), έπειτα ο

εκδοτικός οίκος, η πόλη στην οποία βρίσκεται, το έτος έκδοσης, καθώς και η σελίδα:

Corm Georges, Le Proche-Orient éclaté : du Suez a l’invasion du Liban. La Découverte

– Maspero, Paris, 1983, σ. 23.

Όταν πρόκειται για άρθρο ακολουθείται η ίδια σειρά αλλά αυτή τη φορά με πλάγια

στοιχεία γράφεται ο τίτλος του επιστημονικού περιοδικού, στο οποίο δημοσιεύθηκε το


7

άρθρο, καθώς επίσης, ο αριθμός του τεύχους και η ημερομηνία έκδοσης και βεβαίως ο

αριθμός της σελίδας:

Gavrilis George, The Forgotten West Bank. Foreign Affairs, Vol. 85, No 1, January –

February 2006, p. 67.

Όταν πρόκειται για συλλογικό τόμο τότε αναγράφεται το όνομα ή τα ονόματα του

επιμελητή (-των) της έκδοσης και ακολουθούν τα υπόλοιπα όπως στα βιβλία:

Yambert Karl (editor), The Contemporary Middle East. Westview Press, New York,

2006.

Όταν πρόκειται για άρθρο από συλλογικό βιβλίο, τότε γράφεται κανονικά η

παραπομπή όπως στα άρθρα αλλά προστίθεται και ο τίτλος του συλλογικού βιβλίου:

Huband Mark, American Power and the Middle East, στο Yambert Karl (editor), The

Contemporary Middle East. Westview Press, New York, 2006, σ. 250.

Σε περίπτωση που ένα βιβλίο ή ένα άρθρο αναφέρονται περισσότερες από μία

φορές εάν μεν οι αναφορές – υποσημειώσεις είναι διαδοχικές τότε χρησιμοποιείται το οπ.

π. (όπου πάρα πάνω). Εάν όχι, τότε αναφέρεται το ονοματεπώνυμο του συγγραφέα μέρος

του τίτλου, οπ. π. και σελίδα. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε:



Οπ. π. σ. 25.

Στην δεύτερη περίπτωση έχουμε:



Gavrilis George, The Forgotten West Bank. Foreign Affairs, Vol. 85, No 1, January –

February 2006, p. 67.

Corm Georges, Le Proche-Orient éclaté, οπ.π. σ. 25.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Εκτός από τον αναφερόμενο παρά πάνω τρόπο γραφής των βιβλιογραφικών

παραπομπών, είτε στις υποσημειώσεις είτε στην βιβλιογραφία που μπαίνει στο τέλος της

εργασίας, ο φοιτητής / τρια, μπορούν να ακολουθήσουν και άλλους τρόπους, που θα τους

υποδείξει ο επιβλέπων/ουσα καθηγητής/τρια.


8

Β) Οι επεξηγηματικές παραπομπές παίζουν τον ρόλο ενός «παράλληλου» κειμένου

προς το κανονικό και χρησιμοποιούνται για να προσθέσουν κάποια σημαντική

πληροφορία, χωρίς όμως να διασπάσουν την ροή και την λογική συνοχή του κυρίως

κειμένου. Τέτοιου είδους παραπομπές θα μπορούσαν να περιέχουν διευκρινήσεις,

ιστορικά στοιχεία, στατιστικά ή οικονομικά στοιχεία, δηλώσεις πολιτικών ηγετών κλπ.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Το συμπέρασμα είναι η ολοκλήρωση της εργασίας και σε καμία περίπτωση δεν

αποτελεί περίληψη των όσων γραφεί μέχρι τώρα. Επίσης, το συμπέρασμα δεν αποτελεί

πεδίο γενικόλογων διαπιστώσεων ή ευχολογίων. Αντίθετα, το συμπέρασμα πρέπει να έχει

καταληκτικό χαρακτήρα, δηλαδή να παρουσιάζει ένα ολοκληρωμένο και ευρύτερο νόημα,

το οποίο να προκύπτει αβίαστα από τα όσα έχουν αναφερθεί και αναλυθεί στο κυρίως

μέρος. Επίσης, συνηθίζεται στο συμπέρασμα να αναφέρονται και κάποιες προβλέψεις όσον

αφορά την μελλοντική πορεία του θέματος, που αναλύθηκε, οι οποίες πρέπει να

στηρίζονται σε λογικές επαγωγικές προτάσεις. Τέλος μπορεί ενδεχομένως να

περιλαμβάνονται και κάποιες προτάσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος, το οποίο

πραγματεύεται η εργασία.

Η ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Η βιβλιογραφία χωρίζεται σε ελληνόγλωσση και ξενόγλωσση και κάθε μία από τις δύο

χωρίζεται σε:

Α) βιβλία

Β) άρθρα επιστημονικών περιοδικών

Γ) περιοδικές εκδόσεις

Δ) πηγές από το διαδίκτυο

Στην βιβλιογραφία δεν αναφέρονται άρθρα από εφημερίδες, ημερήσιες ή εβδομαδιαίες,

τα οποία μπορεί να έχουν χρησιμοποιηθεί κατά την διάρκεια της συγγραφής. Οι πηγές


9

αυτές, εφ’ όσον αναφέρονται στην εργασία, μπαίνουν σε υποσημείωση στο κάτω μέρος της

σελίδας. Κατά τα λοιπά, αναφέρονται πρώτα τα βιβλία και ύστερα τα άρθρα, με τον τρόπο

που αναφέρθηκε στις υποσημειώσεις.

Όσον αφορά τις πηγές από το διαδίκτυο, αναγράφεται η πλήρης ηλεκτρονική διεύθυνση,

καθώς και η ημερομηνία και ο χρόνος πρόσβασης στο κάθε αρχείο.

ΠΡΟΣΟΧΗ: δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βιβλιογραφία blog.

ΧΑΡΤΕΣ – ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ

Όταν παρατίθενται χάρτες ή/ και παραρτήματα, πρέπει απαραιτήτως –σε κάθε ένα- να

αναφέρεται η πηγή από την οποία αντλήθηκαν, δηλαδή να υπάρχει μία πλήρης

βιβλιογραφική παραπομπή. Επίσης θα πρέπει να υπάρχει στο κείμενο σχετική

υποσημείωση παραπομπής στο κάθε παράρτημα π.χ. (Υποσημείωση)

1. βλ. Παράρτημα Α.

Αντιγραφή – Λογοκλοπή

Ως αντιγραφή ή λογοκλοπή θεωρείται η οικειοποίηση τμημάτων κειμένου

άλλου συγγραφέα (ή άλλων συγγραφέων) χωρίς να γίνεται η σχετική βιβλιογραφική

αναφορά και χωρίς η φράση ή το τμήμα του δάνειου κειμένου να έχει τεθεί εντός

εισαγωγικών, οπότε και πάλι χρειάζεται να αναφερθεί η πηγή. Τα δάνεια αποσπάσματα

δεν μπορεί να ξεπερνούν τις 10 γραμμές κάθε φορά. Σε αντίθετη περίπτωση ο / η

συγγραφέας της εργασίας διαπράττει το θανάσιμο ακαδημαϊκό αμάρτημα της αντιγραφής

/ λογοκλοπής. Δεν χρειάζεται να αναφερθεί ότι το ίδιο ισχύει και για τις περιπτώσεις

μεταφοράς στην εργασία αυτούσιου κειμένου από έντυπο ή από διαδικτυακή πηγή (copy -

paste).

Θα πρέπει να σημειωθεί, ότι οι επιβλέποντες μπορούν να χρησιμοποιούν ειδικό

λογισμικό για τον εντοπισμό περιπτώσεων αντιγραφής και λογοκλοπής στις διπλωματικές

εργασίες του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ακόμα, εάν υπάρχουν ενδείξεις αντιγραφής ή/και

λογοκλοπής σε διπλωματική εργασία, ο επιβλέπων / επιβλέπουσα μπορεί να εξετάσει το

ζήτημα σε βάθος με διάφορα μέσα (προφορική εξέταση του φοιτητή κ.α.) και σε


10

περίπτωση επιβεβαιωμένης αντιγραφής ή/και λογοκλοπής δεν θα συναινέσει στην τελική

παρουσίαση της διπλωματικής εργασίας. Επίσης, εξέταση αναφορικά με πιθανή

αντιγραφή ή/και λογοκλοπή μπορεί να γίνει και κατά την τελική παρουσίαση και

υποστήριξη της διπλωματικής εργασίας τόσο από τον επιβλέποντα / επιβλέπουσα όσο και

από τα μέλη της επιτροπής. Σε περιπτώσεις διαπιστωμένης αντιγραφής ή/και λογοκλοπής η

διπλωματική εργασία θα απορρίπτεται και θα επιβάλλονται στον φοιτητή / φοιτήτρια οι

προβλεπόμενες από τον κανονισμό κυρώσεις.

Η Μορφή του κειμένου

Μεγάλη σημασία για την τελική παρουσίαση της εργασίας να τηρηθούν τα εξής:

Γραμματοσειρά: Times New Roman 16 για τον τίτλο του κεφαλαίου, Times New

Roman 14 για τους τίτλους υποκεφαλαίων, Times New Roman 11 για

το κυρίως κείμενο, Times New Roman 10 για τις υποσημειώσεις.

Παράγραφος: - Διάστιχο (Μορφή, Παράγραφος, Διάστημα): 1,5 γραμμή.

- Διάστημα (Μορφή, Παράγραφος, Διάστημα): Πριν και μετά,

αυτόματο.

-Στοίχιση: - Χρησιμοποιείστε πλήρη στοίχιση του κειμένου.

Τίτλοι και Κεφαλίδες: - Ο τίτλος του κειμένου γράφεται με κεφαλαία στοιχεία bold. Είναι

κατά το δυνατό σύντομος και περιεκτικός. (π.χ. ΑΕΙΦΟΡΟΣ

ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ).

- Οι τίτλοι των κεφαλαίων γράφονται με απλά στοιχεία bold δίχως

τελεία στο τέλος (π.χ. ΙΙΙ. Οι προ της Διάσκεψης του Κιότο

διαπραγματεύσεις).

- Οι τίτλοι των υποκεφαλαίων γράφονται με απλά πλάγια στοιχεία

δίχως τελεία στο τέλος (π.χ. β. Η θεσμική κατοχύρωση της αρχής).


11

Κείμενο: - Το διάστημα (space στην πληκτρολόγηση) είναι πάντα ένα, είτε

ανάμεσα στις λέξεις είτε μετά τις τελείες, τα κόμματα κ.τ.λ.

- Αποφεύγονται τα έντονα γράμματα (bold) καθώς και οι

υπογραμμίσεις κειμένου. Στη θέση τους χρησιμοποιούμε για να

δώσουμε έμφαση τα πλάγια στοιχεία (italics). (Π.χ. το ισχύον

Σύνταγμα ενδιαφέρεται για τη χωροταξική αναδιάρθρωση της

χώρας...).

- Στην αιτιατική του αρσενικού και του θηλυκού το «ν» (π.χ. τον

κάτοχο, την πράξη) διατηρείται όταν ακολουθεί κ,π,τ,ξ,ψ.

- Σύνθετες επιρρηματικές εκφράσεις, όπως «εν λόγω, κατ΄ εξαίρεση,

κατ΄ ιδίαν, καθ΄ ου» κ.ά. γράφονται κατά προτίμηση ως δύο λέξεις.

- Οι προτάσεις που μπαίνουν μέσα σε παύλες (-.....-), ξεκινούν χωρίς

διάστημα μετά την πρώτη παύλα και αντίστοιχα η δεύτερη παύλα

μπαίνει χωρίς διάστημα μετά την τελευταία λέξη (π.χ. «Το νομικό

πλαίσιο -διεθνές, κοινοτικό και εθνικό- προβλέπει ...»).

Υποσημειώσεις: - Χρήση της σχετικής εντολής από το μενού «Εισαγωγή», με τη μορφή

υποσημειώσεων τέλους (endnotes) και με αυτόματη αρίθμηση τύπου

1,2,3, .ή με την μορφή υποσημειώσεων στο τέλος της σελίδας.

- Ο αριθμός της υποσημείωσης μπαίνει ακριβώς μετά τη λέξη, χωρίς

διάστημα και πριν από το σημείο στίξης που ακολουθεί. (π.χ. «...η

προσαρμοστικότητα των οικοσυστημάτων²...», «...της μόλυνσης του

περιβάλλοντος³...».).

- Η αναφορά σε περιοδικά πρέπει να είναι ομοιόμορφη και

χρησιμοποιείται σε όλο το κείμενο ο ίδιος όρος, το όνομα ή η

συντομογραφία του περιοδικού. (Π.χ. είτε Περιβάλλον και Δίκαιο είτε

Περ/Δικ).


12

Εισαγωγικά: Χρησιμοποιούμε τα ελληνικά εισαγωγικά («...») και όχι άλλα

σύμβολα τόσο για την αναφορά σε κάποιο κείμενο της νομοθεσίας, ή

σε κάποια απόφαση Δικαστηρίου όσο και για τη μεταφορά

αυτούσιων των απόψεων ενός συγγραφέα. (Π.χ. η αρχή «ο ρυπαίνων

πληρώνει», «The Conference of the Parties shall define the relevant

principles...»).

Απόστροφοι: Χρήση του ελληνικού τόνου (΄) και μετά διάστημα (space) (π.χ. κατ΄

έτος).

Συντομογραφίες: Προτείνεται η χρήση των καθιερωμένων συντομογραφιών.

Συντομογραφίες αλλοδαπών δικαστηρίων και περιοδικών βρίσκονται

στα νομικά βιβλία, που ακολουθούν, σε γενικές γραμμές, τον ίδιο

τρόπο συντομογραφιών (π.χ. American Journal of International Law:

AJIL, Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων: ΔΕΚ).

Γενικές παρατηρήσεις:

Προσοχή στην αρίθμηση κεφαλαίων και υποκεφαλαίων. Σημαντικό είναι να υπάρχει

ομοιομορφία στην αρίθμηση των σχετικών βαθμίδων. Εάν υπάρχει τίτλος στη

δευτεροβάθμια παράγραφο μίας μεγάλης ενότητας, θα πρέπει να υπάρχει τίτλος και στην

αντίστοιχη παράγραφο άλλης ενότητας (π.χ. Ι. Α. «Εθνικό δίκαιο ... », ΙΙ. Β. «Κοινοτική

νομοθεσία...»).

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Εκτός από τον τρόπο γραφής των βιβλιογραφικών παραπομπών, είτε στις

υποσημειώσεις είτε στην βιβλιογραφία που μπαίνει στο τέλος της εργασίας, ο φοιτητής /

τρια, μπορούν να ακολουθήσουν και άλλους τρόπους, που θα τους υποδείξει ο

επιβλέπων/ουσα καθηγητής/τρια.

ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ

Στο εξώφυλλο της εργασίας θα πρέπει να υπάρχουν με την σειρά: ο λογότυπος του Πανεπιστημίου,

το όνομα του Πανεπιστημίου, το όνομα της Σχολής και το όνομα του Τμήματος, ο τίτλος της εργασίας, το

ονοματεπώνυμο του φοιτητή –τριας, το όνομα του επιβλέποντος καθηγητή -τριας, ο τόπος (Ρόδος) και τέλος

ο μήνας και το έτος παρουσίασης της εργασίας. Αναφέρονται ο επιβλέπων –ουσα καθηγητής –τρια και τα

μέλη της επιτροπής ως εξής:


13

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ

ΣΧΟΛΗ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ

ΤΜΗΜΑ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

Η εξέλιξη του Παλαιστινιακού προβλήματος: προβλήματα και προοπτικές

Πτυχιακή εργασία του / της (ονοματεπώνυμο φοιτητή –τριας)

Επιτροπή

Πρόεδρος:

Μέλη:

ΡΟΔΟΣ, ΙΟΥΝΙΟΣ 2012

οδηγος συγγραφης εργασιων

Documents

Transcript of οδηγος συγγραφης εργασιων