Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΟΡΑΛΛΙΟΓΕΝΗΣ ΥΦΑΛΟΣ

Μια εργασία από τις μαθήτριες του Α1:Δημητρίου Γιολένα και Θωμαδάκη Μαρία, στο μάθημα της Γεωγραφίας

Ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος είναι ο μεγαλύτερος κοραλλιογενής ύφαλος στον κόσμο. Απαρτίζεται από 2.900 ξεχωριστούς υφάλους και 940 νησιά, και εκτείνεται σε μήκος μεγαλύτερο των 2.600 χιλιόμετρων σε μία θαλάσσια περιοχή έκτασης περίπου 344.400 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Ο ύφαλος βρίσκεται στη Θάλασσα των Κοραλλίων, έξω από τις ακτές του Κουίνσλαντ της βορειοανατολικής ΑυστραλίαςΟ Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος είναι ορατός από το διάστημα. Αποτελείται και σχηματίζεται από δισεκατομμύρια μικροσκοπικούς οργανισμούς, τα Κοράλλια, ένα είδος πολύποδων. Ο ύφαλος είναι σημαντική πηγή βιοποικιλότητας και αποτελεί από το 1981 Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ.

Ένα μεγάλος μέρος του οικοσυστήματος του υφάλου είναι υπό προστασία. Η κατάχρηση της περιοχής από τον άνθρωπο (υπεραλίευση, τουρισμός), καθώς και οι καταστροφικές επιπτώσεις των κλιματικών αλλαγών στην περιοχή, έχουν οδηγήσει στη λήψη μέτρων για την προστασία του υφάλου και τη διατήρηση της βιοποικιλότητας που φιλοξενεί.

Ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος είναι γνωστός επί αιώνες στους Αβορίγινες και τους λοιπούς αυτόχθονες της περιοχής, και κατέχει σημαντικό ρόλο στην κουλτούρα και παράδοση τους. Ο ύφαλος είναι ένας ιδιαίτερα δημοφιλής προορισμός των τουριστών, και εκεί στηρίζεται κυρίως η οικονομική δραστηριότητα της περιοχής.

Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι αποτελούν το φυσικό καταφύγιο πολλών ειδών ψαριών. Παίζουν σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της βιοποικιλότητας. Ήδη λόγω της αλλαγής του κλίματος και της αλείας με δυναμίτη έχει χαθεί το 1/3 των κοραλλιογενών υφάλων του κόσμου. Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι είναι υποθαλάσσια δημιουργήματα, οι που προήλθαν από το ανθρακικό ασβέστιο που παράγεται από τα κοράλλια. Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι είναι αποικίες μικροσκοπικών ζώων που ζουν σε θαλάσσια ύδατα τα οποία περιέχουν μερικά θρεπτικά συστατικά. Οι περισσότεροι κοραλλιογενείς ύφαλοι δημιουργήθηκαν από σκληρά κοράλλια, τα οποία με τη σειρά τους αποτελούνται από πολύποδες που διασπώνται σε ομάδες.

Συχνά ονομάζονται "τροπικά δάση της θάλασσας", οι κοραλλιογενείς ύφαλοι αποτελούν μερικά από τα πιο ποικίλα οικοσυστήματα στη Γη. Καταλαμβάνουν λιγότερο από το 0,1% της επιφάνειας των ωκεανών του κόσμου, περίπου τη μισή έκταση της Γαλλίας, αλλά παρέχουν ένα σπίτι για το 25% όλων τωνθαλασσίων ειδών, συμπεριλαμβανομένων των ψαριών, των μαλακίων, τωνσκουληκιών, των καρκινοειδών, των εχινοδέρμων, των σφουγγαριών, των χιτωνόζωων και των άλλων κνιδόζωων. Παραδόξως, οι κοραλλιογενείς ύφαλοι ανθίζουν παρόλο που περιβάλλονται από τα νερά των ωκεανών που παρέχουν λίγα θρεπτικά συστατικά. Οι συνηθέστεροι βρίσκονται σε μικρά βάθη στα τροπικά νερά, αλλά και στα βαθιά νερά, και τα κοράλλια των ψυχρών υδάτων υπάρχουν επίσης σε μικρότερες κλίμακες και σε άλλους τομείς.

Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι προσφέρουν υπηρεσίες οικοσυστήματος στον τουρισμό, την αλιεία και την προστασία των ακτών. Ωστόσο, οι κοραλλιογενείς ύφαλοι είναι εύθραυστα οικοσυστήματα, εν μέρει επειδή είναι πολύ ευαίσθητοι στη θερμοκρασία του νερού. Βρίσκονται υπό απειλή από την κλιματική αλλαγή, την όξυνση των ωκεανών, την αλιεία με χρήση εκρηκτικών, τη κυανιούχα αλιεία για ψάρια ενυδρείων, την υπερβολική χρήση των πόρων των υφάλων, και των επιβλαβών πρακτικών χρήσης της γης, συμπεριλαμβανομένων των αστικών και γεωργικών απορροών και τη ρύπανση των υδάτων, η οποία μπορεί να βλάψει τους υφάλους με την ενθάρρυνση της υπερβολικής ανάπτυξης των φυκιών.

Οι περισσότεροι κοραλλιογενείς ύφαλοι διαμορφώθηκαν μετά την τελευταία παγετώδη περίοδο, όταν το λιώσιμο των πάγων προκάλεσε την αύξηση της στάθμης της θάλασσας και την πλημμύρα των υφαλοκρηπίδων. Αυτό σημαίνει ότι οι περισσότεροι κοραλλιογενείς ύφαλοι είναι λιγότερο από 10.000 ετών. Καθώς οι κοινότητες εγκαταστάθηκαν στις ηπειρωτικές υφαλοκρηπίδες, οι ύφαλοι αυξήθηκαν προς τα πάνω, με ρυθμό ανόδου από τη στάθμη της θάλασσας. Οι ύφαλοι που αυξήθηκαν πάρα πολύ αργά θα μπορούσαν να καταλήξουν σε πνιγμένους ύφαλους, οι οποίοι καλύπτονταν από τόσο πολύ νερό που υπήρχε ανεπαρκής φωτισμός. Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι βρίσκονται σε βαθιά ύδατα μακριά από τις ηπειρωτικές υφαλοκρηπίδες, γύρω από ωκεάνια νησιά και ως ατόλλες. Η συντριπτική πλειοψηφία των νησιών αυτών έχουν ηφαιστειογενή προέλευση. Οι λίγες εξαιρέσεις έχουν τεκτονική προέλευση, όπου οι κινήσεις των πλακών έχουν ανυψώσει το πυθμένα του ωκεανού στην επιφάνεια. Το 1842 στην πρώτη του μονογραφία, τη Διάρθρωση και Κατανομή των Κοραλλιογενών Υφάλων , ο Κάρολος Δαρβίνος περιγράφει τη θεωρία του για το σχηματισμό των ατολλών, ως μια ιδέα που συνέλαβε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του με το Beagle. Αυτός διατύπωσε τη θεωρία της ανάτασης και της καθίζησης του φλοιού της Γης κάτω από τους ωκεανούς και διαμόρφωσε τις ατόλλες. Η θεωρία του Δαρβίνου περιλαμβάνει μια σειρά από τρία στάδια στο σχηματισμό μιας ατόλλης. Ξεκινά με έναν περιθωριακό ύφαλο που σχηματίζεται γύρω από ένα ηφαιστειακό νησί το οποίο σταδιακά εξαφανίζεται και υποχωρεί στον πυθμένα του ωκεανού. Καθώς η καθίζηση συνεχίζεται, ο περιθωριακός ύφαλος μετατρέπεται σε κοραλλιογενή ύφαλο, και τελικά σε ατόλλη.

ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ

Η θεωρία του Δαρβίνου ξεκινά με ένα ηφαιστειογενές νησί, το οποίο εξαφανίζεται.

Kαθώς το νησί και ο πυθμένας του ωκεανού υποχωρούν, η ανάπτυξη των κοραλλιών δημιουργεί ένα περιθωριακό ύφαλο, που συχνά περιλαμβάνει μια ρηχή λιμνοθάλασσα ανάμεσα στη γη και τον κεντρικό ύφαλο.

Καθώς η καθίζηση συνεχίζεται, ο περιθωριακός ύφαλος μετατρέπεται σε ένα μεγαλύτερο κοραλλιογενή ύφαλο μακρύτερα από την ακτή με μια μεγαλύτερη και βαθύτερη  λιμνοθάλασσα στο εσωτερικό του.

Τελικά, το νησί βυθίζεται κάτω από τη θάλασσα, και ο κοραλλιογενής ύφαλος μετατρέπεται σε μία ατόλλη η οποία περικλείει μια ανοικτή λιμνοθάλασσα.

ΖΩΝΕΣΤα οικοσυστήματα των κοραλλιογενών υφάλων περιέχουν διακριτές ζώνες που αντιπροσωπεύουν διαφορετικά είδη οικοτόπων. Συνήθως, οι τρεις μεγάλες περιοχές που αναγνωρίζονται είναι: η παρυφή υφάλου, ο επιφανειακός ύφαλος και το πίσω τμήμα του υφάλου (συχνά αναφέρεται και ως ύφαλος λιμνοθάλασσα).Και οι τρεις ζώνες διασυνδέονται και φυσικά και οικολογικά μεταξύ τους. Η ζωή στον ύφαλο και οι θαλάσσιες διεργασίες δημιουργούν ευκαιρίες για την ανταλλαγή του νερού της θάλασσας, των ιζημάτων, των θρεπτικών συστατικών, και της θαλάσσιας ζωής μεταξύ του ενός με του άλλου.Έτσι, καθεμία από τις συνιστώσες του οικοσυστήματος των κοραλλιογενών υφάλων, παίζει ένα ρόλο στην υποστήριξη των άφθονων και ποικίλων συνόλων των ψαριών και των υφάλων.Οι περισσότεροι κοραλλιογενείς ύφαλοι βρίσκονται σε ρηχά νερά, με λιγότερο από 50 μ. βάθος. Κάποιοι ζουν στις τροπικές ηπειρωτικές υφαλοκρηπίδες, όπου η δροσερή, πλούσια σε θρεπτικά συστατικά ανάβλυση δεν συμβεί, όπως στο Μεγάλο Κοραλλιογενή Ύφαλο. Άλλοι βρίσκονται στο βαθύ ωκεανό γύρω από νησιά ή ως ατόλλες, όπως οι στις Μαλδίβες. Οι ύφαλοι σχηματίζονται γύρω από τα νησιά, όταν αυτά υποχωρούν στον ωκεανό, και σχηματίζονται ως ατόλλες όταν ένα νησί υποχωρεί κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Ένας περιθωριακός ύφαλος μπορεί να χρειαστεί δέκα χιλιάδες χρόνια για να διαμορφωθεί, και μία ατόλη μπορεί να χρειαστεί έως και 30 εκατομμύρια Οι τρεις

σημαντικότερες ζώνες ενός κοραλλιογενούς υφάλου: η παρυφή υφάλου, ο επιφανειακός ύφαλος και το πίσω τμήμα του υφάλου

ΠΗΓΕΣ-ΒΙΝΤΕΟ

ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΕΣ

Αυστραλία-ο Κοραλλιογενής Ύφαλος

Σε κίνδυνο ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος: