ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ, ΑΡΤΕΜΗ, ΦΕΝΙΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ, ΑΡΤΕΜΗ, ΦΕΝΙΑ

Η Ακρόπολη Αθηνών είναι ένας βραχώδης λόφος ύψους 156 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας και 70 μ. περίπου από το επίπεδο της πόλης της Αθήνας. Η κορυφή του έχει σχήμα τραπεζοειδές μήκους 300 μ. και μέγιστου πλάτους 150 μ. Ο λόφος είναι απρόσιτος απ’ όλες τις πλευρές εκτός της δυτικής, όπου και βρίσκεται η οχυρή είσοδος, η διακοσμημένη με τα λαμπρά Προπύλαια.

π π Τα Προ ύλαια είναι η είσοδος της Ακρό ολης και άρχισαν να 436μ. . μ , χτίζονται το Χ ετά την ολοκλήρωση του Παρθενώνα

μ . βασισ ένα σε σχέδια του αρχιτέκτονα Μνησικλή Τομ μ μ . οικοδό η α αυτό διαιρείται σε τρία έρη Στο κέντρο βρίσκεται

μ μ . Δ ένας ναός ε ψηλό αέτω α και όψη δωρικού ναού εξιά και π μ π π μ μ αριστερά α ό αυτό είναι χτισ ένες τέρυγες ου οιάζουν ε μ , .δωρικούς ναούς χωρίς αέτω α αλλά έχουν στέγη αετοειδή

μ μ μ Το κεντρικό οικοδό η α είναι κάτι το οναδικό στην αρχαία . μ ελληνική αρχιτεκτονική Έξι κίονες δωρικού ρυθ ού

μ π . π διακοσ ούν την ρόσοψη Οι κίονες λε ταίνουν όσοπ π π . ’ ροχωρούν α ό τη βάση ρος την κορυφή Πάνω σ αυτούς

μ μ . στηριζόταν ένα αέτω α χωρίς διακόσ ηση Ο κύριος χώρος μ μ π διαιρείται σε τρία έρη ε δύο σειρές α ό ιωνικούς κίονες

( π ).τρεις σε κάθε λευρά π π . 431 Τα Προ ύλαια δεν ολοκληρώθηκαν οτέ Το άρχισε ο

π π μ μ . 429 Πελο οννησιακός όλε ος και οι εργασίες στα άτησαν Τοπ έθανε ο Περικλής και οι διάδοχοί του δεν έδειξαν

.ενδιαφέρον για τη συνέχιση του έργου

Ο Ναός της Αθηνάς ή Απτέρου Νίκης είναι ένας μικρός μαρμάρινος ναός που άρχισε να χτίζεται μεταξύ 427 και 424 π.Χ. με τα σχέδια του αρχιτέκτονα Καλλικράτη. Είναι τετράστυλος ναός ιωνικού ρυθμού, χτισμένος πάνω σε ένα ύψωμα με τέσσερα σκαλοπάτια. Δεν έχει πρόναο. Στο εσωτερικό του υπήρχε το άγαλμα της Αθηνάς Νίκης, που κρατούσε στο αριστερό της χέρι περικεφαλαία και στο δεξί ρόδι, που είναι σύμβολο των θεών του κάτω κόσμου. Η ζωφόρος και τα αετώματα του ναού είχαν γλυπτές παραστάσεις.

Γύρω στο 421-415 π.Χ. ο ναός περιβλήθηκε με ένα συνεχές θωράκιο ύψους 1,05 μ., που στην εξωτερική του όψη παρίστανε ανάγλυφες Πτερωτές Νίκες την ώρα που προετοιμάζουν θυσία για την Αθηνά. Το 1687 οιΤούρκοι διέλυσαν τον ναό και με τα αρχιτεκτονικά του μέλη ενίσχυσαν τις οχυρώσεις τους.

Κατά τη μυθολογία στο σημείο αυτό έγινε η μάχη της Αθηνάς και Κατά τη μυθολογία στο σημείο αυτό έγινε η μάχη της Αθηνάς και του Ποσειδώνα για την κυριαρχία της πόλης. Ο θεός της του Ποσειδώνα για την κυριαρχία της πόλης. Ο θεός της θάλασσας Ποσειδώνας χτύπησε το βράχο με την τρίαινα και θάλασσας Ποσειδώνας χτύπησε το βράχο με την τρίαινα και ξεπήδησε θαλασσινό νερό. Με τη σειρά της η Αθηνά χτύπησε με ξεπήδησε θαλασσινό νερό. Με τη σειρά της η Αθηνά χτύπησε με το δόρυ της και φύτρωσε η ελιά. Οι θεοί που ήταν κριτές έδωσαν το δόρυ της και φύτρωσε η ελιά. Οι θεοί που ήταν κριτές έδωσαν τη νίκη στην Αθηνά. Οι Αθηναίοι όμως θέλοντας να τη νίκη στην Αθηνά. Οι Αθηναίοι όμως θέλοντας να συμβιβάσουν τους δύο αντίπαλους θεούς τούς αφιέρωσαν από συμβιβάσουν τους δύο αντίπαλους θεούς τούς αφιέρωσαν από ένα ιερό κάτω από την ίδια στέγη. Έτσι χτίστηκε το πιο ένα ιερό κάτω από την ίδια στέγη. Έτσι χτίστηκε το πιο ιδιόμορφο από τα οικοδομήματα της Ακρόπολης από άποψη ιδιόμορφο από τα οικοδομήματα της Ακρόπολης από άποψη αρχιτεκτονικού σχεδίου. Στο σημείο αυτό κατά τη μυθολογία είχε αρχιτεκτονικού σχεδίου. Στο σημείο αυτό κατά τη μυθολογία είχε την κατοικία του ο βασιλιάς Ερέχθειας, που αργότερα την κατοικία του ο βασιλιάς Ερέχθειας, που αργότερα ταυτίστηκε με τον Ποσειδώνα. Γι’ αυτό και ο ναός πήρε το όνομά ταυτίστηκε με τον Ποσειδώνα. Γι’ αυτό και ο ναός πήρε το όνομά του από το μυθολογικό αυτό βασιλιά της Αθήνας. Ο ναός του από το μυθολογικό αυτό βασιλιά της Αθήνας. Ο ναός χτίστηκε μεταξύ425 και 406 π.Χ. με σχέδια του αρχιτέκτονα χτίστηκε μεταξύ425 και 406 π.Χ. με σχέδια του αρχιτέκτονα Καλλίμαχου και είναι ένα από τα αριστουργήματα του ιωνικού Καλλίμαχου και είναι ένα από τα αριστουργήματα του ιωνικού ρυθμού.ρυθμού.

Εσωτερικά ο ναός ήταν χωρισμένος σε δύο μέρη. Το ανατολικό μέρος προς την πρόσοψη ήταν της Αθηνάς, το άλλο του Ποσειδώνα. Στο ιερό της Αθηνάς βρισκόταν το ξόανό της, ένα άγαλμά της δηλαδή κατασκευασμένο από ξύλο ελιάς, το οποίο πίστευαν ότι είχε πέσει από τον ουρανό. Στο ιερό του Ποσειδώνα, όπου κατεβαίνει κανείς με δώδεκα σκαλοπάτια, η ξηλωμένη σ’ ένα σημείο στέγη και οι τρεις τρύπες στο βράχο του δαπέδου προκλήθηκαν από το χτύπημα της τρίαινας του θεού, όπως πίστευαν οι αρχαίοι. Το πιο γνωστό όμως μέρος του Ερεχθείου είναι η «Πρόστασις των Κορών», οι περίφημες δηλαδή Καρυάτιδες. Πρόκειται για ένα σκεπαστό μπαλκόνι, του οποίου η στέγη στηρίζεται όχι σε κίονες, αλλά σε έξι αγάλματα Κορών εξαιρετικής τέχνης.

Η Άρτεμις Βραυρωνία ήταν η θεά που προστάτευε τις επίτοκες και τις λεχώνες. Στην υπηρεσία της ήταν μικρές Αθηναίες, οι λεγόμενες άρκτοι. Το κύριο ιερό της βρισκόταν στη Βραυρώνα της Αττικής. Το ιερό της Ακρόπολης ιδρύθηκε στα χρόνια του τυράννου Πεισιστράτου, ο οποίος καταγόταν από τη Βραυρώνα. Στο εσωτερικό του ιερού φυλασσόταν το ξύλινο άγαλμα (ξόανο) της θεάς, αντίστοιχο με εκείνο που υπήρχε στο ιερό της Βραυρώνας. Σύμφωνα με τον Παυσανία τον 4ο αι. π.Χ. προστέθηκε στο ιερό ένα δεύτερο άγαλμα, έργο του γλύπτη Πραξιτέλη. Η κεφαλή αυτού του αγάλματος εκτίθεται στο Μουσείο.

Η πύλη Beule βρίσκεται στη δυτική πλευρά του βράχου της Ακρόπολης, δυτικά των Προπυλαίων και αποτελεί σήμερα την κύρια είσοδο στον αρχαιολογικό χώρο. Οικοδομήθηκε στα μέσα του 3ου αι. μ.Χ., πιθανότατα μετά την καταστρεπτική επιδρομή των Ερούλων το 267 μ.Χ., στο πλαίσιο ενίσχυσης της οχύρωσης της Ακρόπολης προκειμένου να προφυλαχθεί ο ιερός χώρος από άλλες επιδρομές. Τότε στην περιοχή δυτικά των Προπυλαίων κατασκευάσθηκε ισχυρό τείχος και δύο πύλες, μία κάτω από τον πύργο της Αθηνάς Νίκης και μία στα δυτικά, που πήρε το όνομα ''πύλη Beule'' από το Γάλλο αρχαιολόγο που πραγματοποίησε τις έρευνες στο χώρο το 1852.

Το μνημείο του Αγρίππα υψώνεται στα δυτικά των Προπυλαίων της Ακρόπολης, ακριβώς απέναντι από τη βόρεια πτέρυγα και την «Πινακοθήκη», και περίπου φθάνει σε ύψος τον πύργο του ναού της Αθηνάς Νίκης, που βρίσκεται στα νότιά του. Κατασκευάσθηκε αρχικά προς τιμήν του βασιλιά Ευμένη Β΄ της Περγάμου, το 178 π.Χ., ύστερα από τη νίκη του στους Παναθηναϊκούς αγώνες.