ΤΟ ΜΟΝΟΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΝΒΙΖΥΙΝΟΣ

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Το πραγματικό όνομα του Γεώργιου Βιζυινού είναι Γεώργιος Σύρμας. Γεννήθηκε στην Βυζύη της Ανατολικής Θράκης( από όπου και πήρε το επίθετο Βιζυινός) το 1849 και πέθανε στην Αθήνα το 1896 μετά από τέσσερα χρόνια εγκλεισμού στο ψυχιατρείο. Αποτέλεσε πρότυπο ποιητή,

πεζογράφου και λόγιου ενώ θεωρείται από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της Ελληνικής λογοτεχνίας. Σπούδασε θεολογία και φιλολογία-φιλοσοφία. Στοιχεία των έργων του είναι η απλότητα των θεμάτων,τα οποία αποτελούνται τις περισσότερες φορές από τη πατρίδα

του,η έλλειψη ρομαντισμού η αφθονία εικόνων και περιγραφών καθώς και η χρήση ιδιότυπης

καθαρεύουσας.

Τα σημαντικότερα έργα του :

● << Το αμάρτημα της μητρός μου >>

● << Ποιος ήταν ο φονεύς του αδερφού μου >>

● << Το μόνον της ζωής του ταξίδιον>>

● << Μοσκώβ Σελήμ >>

● <<Πρωτομαγιά >>

● <<Μεταμορφώσεις>>

● << Η παράφρων>>

● << Αϊ Νυρήιδες >>

● << Νεραϊδοφίλημα>>

Τίτλος Βιβλίου

Με το τίτλο αυτό ο συγγραφέας αναφέρεται στο μοναδικό ταξίδι που μπόρεσε να κάνει ο παππούς

του, δηλαδή το θάνατο . Ο θάνατος είναι ένα αιώνιο παντοτινό ταξίδι που κανένας δεν μπορεί

να αποφύγει.

Περίληψη

Αφηγητής του διηγήματος είναι ο εγγονός ο οποίος αρχικά περιγράφει το ταξίδι του στη πόλη με την ιδιότητα του

Ραφτόπουλου του αρχιράφτη της Βαλιδές-Σουλτάνας και αναμένει να του συμβούν όσα του έχει αφηγηθεί ο παππούς του . Ωστόσο, η πραγματικότητα διαφέρει από τις περιπέτειες

που του διηγήθηκε ο παππούς του, γεγονός που τον αναστατώνει και τον στεναχωρεί χωρίς όμως να χάσει την

πίστη του στο αγαπημένο του αυτό πρόσωπο . Ενώ δουλεύει στην πόλη , έρχεται ο Θύμιος , ο υπηρέτης του παππού , προκειμένου να τον μεταφέρει στο χωριό και να δει τον παππού του πριν πεθάνει . Ο εγγονός επισκέπτεται του

παππού του και του διηγείται το ταξίδι του στη πόλη ενώ τον ρωτά για τα ταξίδια που έκανε αυτός .

Μετά από αυτή τη συζήτηση αποκαλύπτεται πως ο παππούς όχι μόνο δεν έχει κάνει κανένα ταξίδι στη ζωή του , αλλά πως και αυτά που είχε διηγηθεί στον εγγονό του τα είχε ακούσει από τη μαμή και τη γυναίκα του. Στη συνέχεια ο παππούς περιγράφει την παιδική του ηλικία,

το γάμο του σε μικρή ηλικία , καθώς και το παράπονό του για το ατελείωτο ταξίδι του. Την επόμενη μέρα της

συζήτησης , ο παππούς πεθαίνει πραγματοποιώντας , έστω μέσω του θανάτου , το μοναδικό ταξίδι της ζωής

του.

Το φύλο στη λογοτεχνία

Ξεκινώντας τη διερεύνηση του φύλου συγκεκριμένο έργο , επρόκειτο να γίνει μια σύντομη αναφορά στα δύο φύλα , έτσι όπως παρουσιάζονται μέσα από το κεντρικό

παραμύθι του παππού, το οποίο παίζει καθοριστικό ρόλο στη ζωή του αφηγητή . Αρχικά, στο παραμύθι

παρουσιάζεται ο βασιλιάς, δυνατός και ανεξάρτητος ,όπως ακριβώς επιτάσσουν τα κοινωνικά στερεότυπα. Επιπλέον , ο μονάρχης αυτός φαίνεται να ενδιαφέρεται

ιδιαίτερα για τη τιμή και την υπόληψή του , γιαυτό μάλιστα διατάζει στην ιστορία το ραφτόπουλο να κάνει μια γενναία

πράξη προκειμένου να παντρευτεί την κόρη του.

Το επόμενο πρόσωπο του παραμυθιού είναι η βασιλοπούλα . Όπως φαίνεται, έχει το περιθώριο της επιλογής συζύγου καθώς είναι ερωτευμένη τρελά με το

ραφτόπουλο και δεν είναι πρόθυμη να παντρευτεί κανέναν άλλον . Δεν είναι φιλοχρήματη όπως ο πατέρας

της , ενώ τολμά να του αντιμιλήσει όταν ο λόγος της αφορά το ραφτόπουλο . Μέχρι και σήμερα , η γυναίκα

αψηφά την οικογένειά της και παρουσιάζεται δυναμική , τις περισσότερες τουλάχιστον φορές όταν πρόκειται για

τον άνδρα που αγαπά.

Σχετικά με το κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας , το ραφτόπουλο, ανήκει σε χαμηλή κοινωνική τάξη . Στο

πρόσωπό του δεν προβάλλεται το μοτίβο της ανδρείας και της παλικαριάς αλλά παρουσιάζεται ειρηνικός.

Χρησιμοποιεί τον νου και όχι τη μυϊκή δύναμη για να εκπληρώσει τους στόχους του. Αξίζει να σημειωθεί πως στη σημερινή εποχή ο άνδρας θα πρέπει να συνδιάζει

εξυπνάδα , δύναμη και παλικαριά προκειμένου να έχει τη μέγιστη αποδοχή και να είναι ελκυστικός προς τις

γυναίκες.

Στη συνέχεια θα αναφερθούν χαρακτηριστικά των ηρώων του διηγήματος σε συνάρτηση με το φύλο και την ηλικία τους. Ξεκινώντας με τον ήρωα του διηγήματος, τον εγγονό του

αφηγητή, παρουσιάζεται αφελής και εύπιστος αφού πιστεύει ολοκληρωτικά τον παππού του και τις ιστορίες που αυτός του

διηγείται. Επιπλέον είναι φοβητσιάρης επειδή τρέμει στην εικόνα των ευνούχων και των απειλών που δέχεται. Στηρίζει

όλη την ευτυχία του στον υποτιθέμενο γάμο του με την βασιλοπούλα και όταν αυτός δεν πραγματοποιείται πέφτει σε

κατάθλιψη. Δεν είναι ιδιαίτερα κοινωνικός και πιστεύει σε παραδόσεις και δεισιδαιμονίες, όπως για παράδειγμα πως αν

δεν εκπληρωθεί η τελευταία επιθυμία του νεκρού , εκείνος ποτέ δεν αναπαύεται αλλά στοιχιώνει τους νεκρούς .

Συνεχίζοντας με την γιαγιά του αφηγητή...Από το διήγημα φαίνεται ως αυταρχική κυρία του σπιτιού αλλά

και αρχηγός της οικογένειας γενικά .Επιπρόσθετα, δείχνει συγκρατημένη στις εκδηλώσεις αγάπης και στοργής προς αυτών, διότι εκείνος δεν διστάζει να του μιλήσει απότομα όταν εκείνος δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να σημειωθεί πως αυτό δεν

αποτελεί το τυπικό μοτίβο της συμπεριφοράς της γυναίκας όπως παρουσιάζεται σε άλλα κείμενα , αλλά αποτελεί απόκλιση. Επίσης , η γιαγιά, καταπιέζει τον σύζυγό της ενώ προβάλλεται σκληρή και ελάχιστα

συναισθηματική

Όσο αφορά τον παππού , το ίνδαλμα του αφηγητή, είναι τελείως άβουλος και υπακούει απόλυτα στη γυναίκα του

αφού δεν τολμά να της αντιμιλήσει και να μην ικανοποιήσει κάθε της απαίτηση. Φαίνεται τρυφερός προς

τον εγγονό του ενώ στο τέλος της συζήτησης αποδεικνύεται ειλικρινής καθώς αποκαλύπτει την άγνοιά

του για τα μέρη που διηγούνταν για τον εγγονό του. Επιπλέον, ο παππούς αποκλίνει από το τυπικό μοτίβο του αποφασιστικού άνδρα ο οποίος είναι αρχηγός της

οικογένειας. Αυτή η απόκλιση εξηγείται αν ληφθεί υπόψιν η παιδική ηλικία του παππού , ο οποίος μεγάλωσε σαν

κορίτσι με σκοπό να προφυλαχθεί από τη γενική επιστράτευση των αγοριών.

Σύγχρονα μοτίβα σχετικά με το φύλο

Ένα πρώτο μοτίβο , το οποίο μπορούμε να αντλήσουμε από το συγκεκριμένο διήγημα είναι οι γάμοι σε μικρή ηλικία . Ο παππούς

καθώς διηγείται τα παιδικά του χρόνια αναφέρει ότι παντρεύτηκε σε μικρή ηλικία ( των 10 ετών) που ακόμα θεωρείται αποδεκτή ή ίσως και επιθυμητή για τη δημιουργία οικογένειας σε πολλές χώρες και

κουλτούρες σήμερα.Ένα δεύτερο μοτίβο αποτελεί το οποίο μπορούμε να

συμπεράνουμε αναφορικά με τη σχέση των δύο φύλων είναι οι γάμοι σε οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα.

Ένα τρίτο μοτίβο αποτελεί αυτό του συναισθηματικού εκβιασμού καθώς με την επιστράτευση οποιουδήποτε μέσου οι γυναίκες προσπαθούν να πάρουν αυτό που επιθυμούν από τον άντρα.

Μια εργασία των μαθητών :

● Αβραμίδου Άννα● Αραμπατζή Σοφία ● Γουμάγια Μάριος ● Ησαϊόγλου Γιώργος● Ιατρίδης Αλέξανδρος● Κων/ντινίδης Πέτρος