ΤΡΟΠΟΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΘΕΣΜΩΝ

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΚΑΤΑΛΥΣΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ

Η βίαιη μεταβολή ενός δημοκρατικού πολιτεύματος είναι άμεσα συνδεδεμένη με την αλλαγή ,τόσο του τρόπου άσκησης της εξουσίας, όσο και της αντιμετώπισης των δημοκρατικών θεσμών. Καθ’ολη τη διάρκεια δηλαδή της ιστορίας είναι φανερό, πως όλοι αυτοί που ενιοτε προσπάθησαν να καταλύσουν με τη βία ένα δημοκρατικό καθεστώς, αφενός κατέστρεψαν οποιονδήποτε δημοκρατικό θεσμό, οδηγούμενοι έτσι στην κατάργηση των πολιτικών ελευθεριών και αφετέρου χειραγωγώντας και τρομοκρατώντας τον απλό λαό, επέβαλλαν την εξουσία τους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η Άνοδος του Χίτλερ στην Γερμάνια ,η ελληνική δικτατορία του 1967, αλλά και το καθεστώς τον τριάκοντα, προς το τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου.

Στις δυο πρώτες περιπτώσεις, δυο σκληροί και βίαιοι άνθρωποι, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος και ο Αδόλφος Χίτλερ ,με διαστρεβλωμένη την έννοια της ηθικής, εκμεταλλεύτηκαν τον ελληνικό και αντίστοιχα τον γερμανικό λαό, προκειμένου να καταλάβουν την εξουσία και να γίνουν ‘ηγέτες’ των χωρών τους. Συγκεκριμένα, ο συνταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος κατέλαβε με πραξικόπημα την εξουσία, την 21η Απριλίου 1967, επωφελούμενος την αναταραχή που υπήρχε τότε, λόγο του εμφυλίου πολέμου ανάμεσα στους κουμουνιστές και στις εθνικές δυνάμεις. Με παρόμοιο τρόπο, ο Χίτλερ, κερδίζοντας υποστηρικτές στα κοινωνικά αυτά στρώματα που είχαν πληγεί περισσότερο από την οικονομική κρίση, που επικρατούσε στη Γερμάνια μετά τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο ,κατάφερε νόμιμα να ανέλθει στην εξουσία , πείθοντας τον λαό για την ορθότητα των απόψεων του, αφού ήταν δεινός ρήτορας.

Στην περίπτωση τώρα των Αθηναίων, που αποτελεί ένα ακόμη παράδειγμα του συγκεκριμένου φαινόμενου ,όπως την περιγράφει ο Ξενοφώντας στο ιστορικό του κείμενο, δεν συμβαίνει κάτι αντιστοιχο,αφου οι ίδιοι οι πολίτες μετά την καταστροφή των τειχών του Πειραιά και των Μακρών Τειχών ,επέλεξαν να μετατραπεί το πολίτευμα τους σε ολιγαρχικό, αφού με αυτόν τον τρόπο θα διοικούσαν λίγοι και καλοί ,οι λεγόμενοι δηλαδή άριστοι, και όχι ο διεφθαρμένος και συκοφάντης λαός. Έτσι η εκλογή των Τριάντα, όχι μόνο δεν βρήκε αντίθετο το λαό, αλλά στον αντίποδα οι Αθηναίοι υποστήριζαν το έργο τους , μιας και φαινόταν πως «καθάριζαν» την πόλη από τα ‘βρώμικα’ στοιχειά.

ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΥΝΤΟΜΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ.

Οι τριάντα αυτοί άντρες, αντί να θεσπίζουν τους νέους νομούς, συνεχώς ανέβαλλαν τη σύνταξη και δημοσίευση τους, ενώ στο μεταξύ συγκροτούσαν τη Βουλή και τις άλλες αρχές όπως αυτοί ήθελαν. Στη συνέχεια μάλιστα, ζήτησαν να στείλει από τη Σπάρτη στρατός, με το πρόσχημα πως ήταν απαραίτητος για την οργάνωση του καθεστώτος και την αποβολή των ‘κακών στοιχείων’. Η λακεδαιμονικη αυτή όμως φρουρά βοηθούσε στην πραγματικότητα τους εκλεγμένους από το δήμο άντρες , να συλλάβουν όποιους ήθελαν-και όχι πια μόνο τα κακά στοιχειά-,που τους δημιουργούσαν την παραμικρή υποψία πως αν αντιστέκονταν θα έβρισκαν πολλούς οπαδούς, και έτσι θα τους στερούσαν την εξουσία που οι ίδιοι είχαν πάρει με τη βία. Η φυλάκιση λοιπόν και η εκτέλεση αθώων ανθρώπων, ήταν ασύστολη.

ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΑΚΤΙΚΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑΝ ΚΑΙ Ο ΧΙΤΛΕΡ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ.

Κατά τη διάρκεια δηλαδή της Χούντας, χιλιάδες ήταν αυτοί που φυλακιστήκαν, βασανίστηκαν ,οδηγηθήκαν στην εξορία, ενώ δεν χρειάζεται να γίνει λόγος για την κατάργηση όλων των πολιτικών δικαιωμάτων. Ιδιαίτερα όμως υπέφεραν οι αριστεροί και οι κουμουνιστές, επειδή ο Παπαδόπουλος αποτελούσε φανατικός διώκτης τους. Ο Χίτλερ από την άλλη, θεωρούσε πως μόνο η φυλή του ήταν άρια, και γι αυτό το λόγο ξεκλήρισε εκατομμύρια Εβραίους, μέσω των φανατικών ταγμάτων του. Επίσης επιδόθηκε και σε δολοφονίες πολιτών, οι οποίοι ήταν ενάντια στις πεποιθήσεις και στο κινήματα του, αλλά δε δίστασε ακόμη να δολοφονήσει αρρώστους ανθρώπους, που είτε υπέφεραν από μακροχρόνιες ασθένειες, είτε από ανίατες παθήσεις. Ήθελε η χώρα του να διοικείται με τους δικούς του νομούς, ουσιαστικά με τον τρόπο που αυτός , ο ένας, θεωρούσε σωστό.

ΣΥΝΕΠΩΣ, και στις τρεις αυτές περιπτώσεις, ένα η περισσότερα άτομα, κατάφεραν να μετατρέψουν το λαό σε υποχείρια τους, ικανοποιώντας έτσι τις διεστραμμένες βλέψεις τους και οδηγώντας τον λαό σε έναν πνευματικό και πολιτισμικό μεσαίωνα.

Άνθρωποι, όχι τόσο μορφωμένοι ,όσο πονηροί, συγκέντρωσαν στα χέρια τους, τη δύναμη που τους ήταν αρκετή, έτσι ώστε να πραγματοποιήσουν τις άρρωστες επιθυμίες τους απέναντι σε συγκεκριμένες ομάδες ατόμων, να αφανίσουν τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών, αλλά και να ‘βγάλουν από τη μέση’ όποιον αντιστεκόταν, πόσο μάλιστα μπορούσε να τους καταστρέψει!!

Χριστίνα Μπακαλακη

Α’3