ΓΙΑ ΣΤΉΡΕΣ ΚΑΙ ΣΦΥΡΊΔΕΣ ΜΕ ΣΥΡΤΉ ΒΥΘΟΎ

Η βαθιά συρτή μας ευχαριστεί ιδιαίτερα προπαντός αν πετύχουμε τη μέρα που θα μας δώσει καλά ψάρια.Φαίνεται ότι η εποχή που το ψάρεμα με συρτή βυθού που ήταν κτήμα των ολίγων πέρασε .Το μυστήριο που καλυπτόταν για χρόνια πάνω στην τεχνική αυτού του ψαρέματος διαλύθηκε με την εμφάνιση των ηλεκτρικών μηχανισμών συρτής ( φωτο Ν 1).

Σήμερα αρκεί κάποιος να διαθέτει ένα σκάφος η μια απλή ψαρόβαρκα και το απαιτούμενο ποσό για την αγορά του εξοπλισμού και όλα μεταμορφώνονται σε μια απλή υπόθεση. Η συρτή βυθού είναι μία ιδιαίτερα αποδοτική τεχνική, με μεγάλα αρπακτικά θηράματα όπως στήρες , σφυρίδες, ροφοί, συναγρίδες και άλλα ζηλευτά ψάρια, ικανά να συγκινήσουν και τον πιο έμπειρο ερασιτέχνη ψαρά. Μέχρι πρόσφατα, η τεχνική αυτή ήταν προνόμιο λίγων, πολύ έμπειρων ερασιτεχνών ψαράδων, τώρα εύκολα μπορεί να φτάσει κάποιος στο ποθητό αποτέλεσμα.

0 ηλεκτρικός μηχανισμός που χρησιμοποιείται στη συρτή βυθού είναι μία παραλλαγή του μηχανισμού βαθιάς καθετής, ο οποίος έχει τροποποιηθεί για να ανταποκριθεί στις ανάγκες της τεχνικής αυτής. Η σχέση των γραναζιών έχει αλλάξει, ώστε ο ρυθμός ανεβάσματος να είναι πιο αργός η έχει τοποθετηθεί ρεοστάτης ( για αυτόματο ρύθμισμα ταχύτητας ) για να μην ξεψαρίζουν τα ψάρια, και ο άξονας έχει επιμηκυνθεί ώστε να παίρνει πιο μεγάλη καρούλα στην οποία τυλίγονται τα 300 περίπου μέτρα του νήματος, πάνω στο οποίο είναι μονίμως δεμένα τα 25-30 ειδικά μολύβια της συρτής. Η διαφορά με την κλασική συρτή είναι ότι ο μηχανισμός αναλαμβάνει το κράτημα της συρτής, κατά τη διάρκεια του ψαρέματος, και το μάζεμα της όταν πιαστεί κάποιο ψάρι ή όποτε θέλουμε να ελέγξουμε το τεχνητό δόλωμα. Και το πιο σημαντικό, το μάζεμα τού νήματος και των μολυβιών γίνεται νοικοκυρεμένα στην καρούλα του μηχανισμού, χωρίς μπερδέματα και μπλεξίματα.

Ο μηχανισμός πρέπει να διαθέτει διακόπτη δύο ταχυτήτων καθώς και συμπλέκτη ώστε να

πατινάρει όταν υπάρχει μεγάλη αντίσταση από το τράβηγμα κάποιου μεγάλου ψαριού ή πιάσιμο της συρτής στο βυθό, και να μην σπάει το παράμαλλο της αρματωσιάς μας φαινόμενο που συμβαίνει ακόμα και στους πολύ έμπειρους. Στην καρούλα του μηχανισμού τυλίγεται το νήμα πάνω στο οποίο είναι δεμένα τα μολύβια βάρους 160 περίπου γραμμαρίων το καθένα, τα οποία, χάρη του υδροδυναμικού σχήματος τους, παρουσιάζουν μικρή αντίσταση στο νερό, πράγμα που διευκολύνει το κράτημα της συρτής με το χέρι. Είναι χαρακτηριστικό ότι είναι εύκολο να κρατάει κάποιος τη συρτή στο χέρι του ακόμα και όταν βρίσκονται μέσα στο νερό 20-25 μολύβια, πράγμα πολύ δύσκολο με τα παλιά μολύβια με το σύρμα, που παρουσιάζουν μεγάλη αντίσταση στο νερό. Το νήμα στο οποίο θα δέσουμε τα μολύβια πρέπει να είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό και διαμέτρου 1,5-2 χιλιοστών, ώστε να μην παρουσιάζει μεγάλη αντίσταση στο νερό αλλά να μας δίνει τη δυνατότητα να μαζέψουμε τη συρτή με το χέρι. Το νήμα κόβεται σε κομμάτια με μήκος 5 οργιές περίπου, και στις άκρες τους δένονται τα μολύβια από τα καμπύλα σύρματα που προεξέχουν στα δύο άκρα των μολυβιών. Τα τελευταία πέντε μολύβια θα τα δέσουμε με πετονιά μεγάλης διαμέτρου και στη συνέχεια θα προσθέσουμε στη συρτή μας ένα μικρό μολύβι 90 γραμμαρίων και το παράμαλλο πάνω στο οποίο θα προσαρμόσουμε το τεχνητό δόλωμα. ( video 1 δέσιμο τεχνητού δολώματος )

Πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι πριν από το δέσιμο τους στη συρτή, τα μολύβια πρέπει να αριθμηθούν από το Ι έως το 30 - αν τοποθετήσουμε τριάντα μολύβια στη συρτή μας- ώστε με μια ματιά στο μολύβι που κρατάμε στο χέρι μας, να γνωρίζουμε ανά πάσα στιγμή πόσα μολύβια της συρτής βρίσκονται μέσα στο νερό.Αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί ανάλογα με το βάθος αφήνουμε μέσα στο νερό τον απαιτούμενο αριθμό μολυβιών, ώστε το τεχνητό δόλωμα μας να κινείται 1 με 2 οργιές πάνω από το βυθό. Για να γνωρίζουμε το βάθος στο οποίο κινούμεθα κάθε φορά πρέπει να έχουμε εφοδιάσει το σκάφος μας με ένα καλό βυθόμετροοι ενδείξεις του οποίου θα μας καθοδηγούν συνεχώς ώστε να αυξομειώνουμε ανάλογα τον αριθμό των μολυβιών που έχουμε στο νερό. Αρκεί, κάθε φορά που αλλάζει η ένδειξη να διαιρούμε το βάθος διά δύο και αυτομάτως γνωρίζουμε πόσα μολύβια πρέπει να έχουμε στο νερό, όταν κινούμεθα με ταχύτητα 3-3,5 κόμβων.Πολύ χρήσιμο είναι και ένα χαρτογραφικό GPS, στην οθόνη του οποίου αποτυπώνεται η πορεία του σκάφους μας, ώστε να γνωρίζουμε ποια κομμάτια του βυθού έχουμε περάσει με τη συρτή μας. Πολλά από αυτά τα GPS έχουν τη δυνατότητα αποθήκευσης των πορειών που έχουμε κάνει, δίνοντας τη δυνατότητα να αρχειοθετούμε τα ψαρέματα μας. Θα πρέπει να γνωρίζουμε επίσης ότι η συρτή στην οποία αναφερόμαστε θα πρέπει να αποφεύγουμε τους απότομους βυθούς με

αυξομειώσεις του βάθους, γιατί δεν είναι δυνατόν να αυξομειώνουμε τόσο γρήγορα το βάθος στο οποίο κινείται η αρματωσιά μας. Οι καλύτερες λοιπόν περιοχές είναι αυτές με σχετικά ομαλό βυθό, όπου οι αυξομειώσεις βάθους γίνονται ομαλά δίνοντας μας το χρόνο να μαζέψουμε η να αφήσουμε τον απαιτούμενο αριθμό μολυβιών χωρίς να διακινδυνεύουμε τα τεχνητά μας δολώματα.

Πηγαίνοντας για ψάρεμα Όλες οι τεχνικές ακόμα και οι πιο απλές έχουν τα δικά τους μυστικά & χειρισμούς που αποκτώνται με την εμπειρία.Ας μπούμε λοιπόν στο σκάφος μας για να κινηθούμε μαζί προς τον ψαρότοπο για το πρώτο ψάρεμά μας με την συρτή βυθού.Φτάνοντας στον ψαρότοπο, τοποθετούμε τον μηχανισμό στην ειδική βάση, θα τον συνδέσουμε στην πρίζα η στην μπαταρία αν έχουμε ακροδέκτες και στη συνέχεια θα συνδέσουμε στο παράμαλλο μας το τεχνητό δόλωμα που θα χρησιμοποιήσουμε. Με το βυθόμετρο να καταγράφει συνεχώς το βάθος και τη μορφολογία του βυθού, αρχίζουμε να κινούμε το σκάφος με ταχύτητα 3-3,5 κόμβων και αφού ξεσφίξουμε τα φρένα της καρούλας τόσο ώστε να γυρίζει σχετικά εύκολα, αρχίζουμε να αφήνουμε πίσω μας τη συρτή. Πρώτα το τεχνητό δόλωμα και το παράμαλλο, μετά το μικρό μολύβι με τα στριφτάρια, και στη συνέχεια τα αριθμημένα μολύβια. Θα προσέξουμε ώστε η συρτή μας να πέφτει αργά στο νερό και να απλώνεται κανονικά πίσω από το σκάφος, για να μην καθίσουν στο βυθό το τεχνητό δόλωμα και τα μολύβια.

Το βυθόμετρο μας δείχνει τώρα 32 μέτρα βάθος ( φωτο Ν 2) και θα σταματήσουμε το κατέβασμα των μολυβιών, σφίγγοντας τα φρένα του μηχανισμού, σε αυτό που γράφει τον αριθμό 16, αφού έχουμε διαιρέσει την ένδειξη του βυθομέτρου διά δύο. Τώρα, το ψαράκι μας κινείται πάνω από το βυθό, προσελκύοντας με τις δονήσεις του τα αρπακτικά που ενεδρεύουν κρυμμένα ανάμεσα στις πέτρες και στις σχισμές του βυθού. Αν θέλουμε μπορούμε να κρατήσουμε στο χέρι τη συρτή μας από το μολύβι, ή να την αφήσουμε ελεύθερη αφού ο μηχανισμός μπορεί να ανταποκριθεί μέσω του συμπλέκτη, στο χτύπημα ενός ψαριού. Η ένδειξη βάθους στην οθόνη του βυθόμετρου αρχίζει να μειώνεται ξαφνικά. Τριάντα τρία, τριάντα , 28 μέτρα . Έχουμε αρχίσει να ανεβαίνουμε κάποια

ξέρα. Γνωρίζοντας ότι η αρματωσιά μας βρίσκεται πολύ πίσω από το σκάφος μας -το μήκος της συρτής που έχουμε αφήσει είναι περίπου 200 μέτρα- αρχίζουμε να μαζεύουμε τη συρτή μας φροντίζοντας να τυλίγεται σωστά το νήμα και οδηγώντας τα μολύβια στην αριστερή πλευρά της κορούλας, ώστε να μην εμποδίζουν αργότερα το ομαλό ξετύλιγμα του νήματος. Οι αυξομειώσεις του βάθους είναι απότομες και ξαφνικά νιώθουμε ένα απότομο τράβηγμα στη συρτή. Κατεβάζουμε το διακόπτη του μηχανισμού ώστε να αρχίσει να μαζεύει στην αργή ταχύτητα, και στρέφουμε αργά την πλώρη του σκάφους προς τα ανοιχτά διαγράφοντας μια πολύ ανοιχτή στροφή για να μην καθίσει η συρτή μας και βρει στο βυθό.0 μηχανισμός μαζεύει ένα ένα τα μολύβια φροντίζοντας το μάζεμα όπως αναφέραμε ,και σε λίγο εμφανίζεται η πετονιά της αρματωσιάς μας. Λίγα μέτρα ακόμα, και στην επιφάνεια του νερού, πίσω από το σκάφος, βλέπουμε την αναταραχή που προκαλεί το τεχνητό δόλωμα. Κάτι είναι πάνω! Απογοήτευση: Το ψαράκι μας μόλις διακρίνεται μέσα σε μια τεράστια τούφα φυκιών!Το πέρασμα πάνω από την ξέρα είχε σαν αποτέλεσμα να βρει σε κάποιο βράχο το ψαράκι μας και να φορτωθεί με φύκια. Αν δεν είχαμε αντιληφθεί το χτύπημα του δολώματος μας και συνεχίζαμε να τραβάμε τη συρτή μας με το τεχνητό δόλωμα φορτωμένο με φύκια θα ψαρέυαμε άσκοπα. Γι' αυτό επιβάλλεται να σηκώνουμε τη συρτή μας κάθε τόσο, με τη γρήγορη ταχύτητα του μηχανισμού, και να ελέγχουμε αν το δόλωμα μας είναι καθαρό και δουλεύει σωστά.

Αφού καθαρίσουμε το ψαράκι μας, το αφήνουμε στο νερό και κατεβάζουμε πάλι τη συρτή μας με τον τρόπο που το κάναμε προηγουμένως, και θα συνεχίσουμε την πορεία μας παρακάμπτοντας την ξέρα και περνώντας από την αποχή της, Οι ώρες περνάνε αργά, με συνεχή ανεβοκατεβάσματα της συρτής, η υπομονή μας όμως θα ανταμειφθεί , το γεγονός συμβαίνει. Ένα απότομο κόλλημα της συρτής μάς τραβάει πίσω το χέρι και για λίγα δευτερόλεπτα νιώθουμε σαν να έχουμε ξεκολλήσει ένα κομμάτι του βυθού και το τραβάμε πίσω από το σκάφος. Τα χάνουμε... Είναι το πρώτο μας ψάρι ή φέρνουμε πάλι καμιά τούφα φυκιών; Μια βαρύγδουπη κίνηση στην άλλη άκρη της συρτής και η αδρεναλίνη χτυπάει κόκκινο. Το ψάρι είναι πάνω.

Ώρα να ηρεμήσουμε και να κάνουμε όσα είπαμε παραπάνω. Στρέφουμε το σκάφος αργά προς τα ανοιχτά και βάζουμε μπροστά τον μηχανισμό ελαττώνοντας συγχρόνως λίγο την ταχύτητα του σκάφους. Φροντίζουμε η θέση του σκάφους να είναι σχεδόν παράλληλη με τη συρτή και τυλίγουμε προσεκτικά τοποθετώντας τα μολύβια στην αριστερή μεριά της κορούλας. ( video 2 )Όταν η αρματωσιά μας πλησιάζει κοντά στην επιφάνεια στρέφουμε το σκάφος ώστε να μπορέσουμε να μαζέψουμε με το χέρι τα τελευταία μέτρα της συρτής από το πλάι του σκάφους και να ανεβάσουμε το ψάρι, χρησιμοποιώντας τον γάντζο, ο οποίος πρέπει να υπάρχει απαραιτήτως στο σκάφος όταν κάνουμε συρτή βυθού. Να θυμάστε ότι δεν πρέπει ποτέ να σηκώσουμε το ψάρι πιάνοντας το τεχνητό δόλωμα.( video 3 ) Τώρα, μέσα στο σκάφος βρίσκεται ένα όμορφο ψάρι το πρώτο σας ψάρι, και σεις, που δεν νιώθετε πια τόσο μόνος, δεν ξέρετε πώς να εκδηλώσετε τον ενθουσιασμό σας, έχοντας πλέον καταλάβει ότι με αυτή την τεχνική θα έχετε πολλές τέτοιες συγκινήσεις . Μην ξεχνάτε όμως φίλοι μου ότι η υπομονή ανταμείβεται με καλές επιτυχίες.(video 4) (video 5)