2ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΛΥΜΝΟΥ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ «ΠΛΕΚΟΥΜΕ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

2015 – 2016

Πολιτισμικό Πρόγραμμα

«Πλέκουμε με αγάπη για τους πρόσφυγες» Συγγραφέας : Πάνου Μαρία

Θεολόγος – Φιλόλογος ΠΕ01-ΠΕ02 2ο Γυμνάσιο Καλύμνου

maria.panou33@gmail.com Περίληψη – Περιγραφή του έργου Στο Πολιτισμικό Πρόγραμμα «Πλέκουμε με Αγάπη για τους Πρόσφυγες» μελετάμε το προσφυγικό πρόβλημα, όπως ενέσκηψε στις ημέρες μας. Προσεγγίζουμε τα ιστορικά δεδομένα που δημιούργησαν το φαινόμενο αυτό, εντοπίζουμε τις πληροφορίες που αναρτώνται στο Διαδίκτυο και στον Τύπο. Ασχολούμαστε με τους πρόσφυγες, όχι σαν νούμερα στη μάζα, αλλά ως πρόσωπα που είναι. Θέτουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, το ρατσισμό, την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, τη στέρηση της ελευθερίας και της παιδείας, τα προβλήματα επιβίωσης, την έλλειψη κοινωνικής πρόνοιας και κρατικών νομοθεσιών σχετικά με το πρόβλημα, και προσπαθούμε να εντοπίσουμε τρόπους επίλυσης των προβλημάτων αυτών. Επιδιώκουμε να προσφέρουμε αλληλεγγύη, κατανόηση, ανθρώπινη ζεστασιά και ενθάρρυνση σε ανθρώπους που αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν ποικίλους κινδύνους κατά της ζωής τους, που καταπατήθηκαν τα δικαιώματά τους, που βρίσκονται εκτεθειμένοι σε συμφέροντα ενάντια στο δικαίωμα ανθρώπινης αξιοπρεπούς ζωής, παιδείας και ελευθερίας. Παράλληλα, με την θεωρητική ενασχόλησή μας με το θέμα, αναπτύξαμε την έμπρακτη βοήθεια προς τους πρόσφυγες καταρτίζοντας ομάδα μαθητριών που εθελοντικά πήραν μαθήματα, πώς να πλέκουν με βελόνες, θέτοντας ως στόχο μας να πλέκουμε κασκόλ, σκούφους, ζεστά ενδύματα και να φροντίζουμε όσο μπορούμε να ανακουφίζουμε βασικές βιοτικές ανάγκες των προσφύγων. Παιδαγωγικοί στόχοι του Προγράμματος : Να εξοικειωθούν οι μαθήτριες που συμμετείχαν με έννοιες όπως σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα της ζωής, της ελευθερίας έκφρασης, της παιδείας, της αξιοπρεπούς διαβίωσης, της επαγγελματικής αποκατάστασης. Να προβληματιστούν και να στρέψουν την προσοχή τους στα ειδικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες και να σκεφτούν τρόπους επίλυσης, ώστε να λειτουργήσουν ως ενεργοί πολίτες σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία. Να αποκτήσουν επίγνωση των σύγχρονων κοινωνικών –οικονομικών –νομοθετικών προβλημάτων των κρατών σχετικά με την υποδοχή των προσφύγων. Να προσπαθήσουν οι μαθήτριές μας να προσφέρουν βιωματική, συναισθηματική, ουσιαστική βοήθεια, πλέκοντας ζεστά ενδύματα που θα συνοδεύουν τους ανθρώπους που βοηθούμε στο υπόλοιπο ταξίδι τους. Μεθοδολογία υλοποίησης- συνεργασία/ συμμετοχή του προγράμματος με/σε άλλους φορείς. Στη δίωρη εβδομαδιαία συνάντηση χρησιμοποιήσαμε το εκπαιδευτικό υλικό της Ύπατης Αρμοστείας για τους πρόσφυγες (δείτε σύνδεσμο σχετικά : https://tackk.com/phrenj), υλοποιήσαμε εργασίες κατανόησης και βιωματικής προσέγγισης του υλικού, συγκεντρώσαμε τις σχετικές παρατηρήσεις των μαθητριών μας, σχολιάσαμε και καταγράψαμε τα αποτελέσματα. Συνεργαστήκαμε με την ομάδα υποστήριξης των προσφύγων του νησιού μας, με την ομάδα ΠΛΕΚΟΥΜΕ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ του FACEBOOK, με φορείς που θέλησαν ευγενικά να βοηθήσουν να κατανοήσουμε το θέμα μας. Το Πρόγραμμά μας, τέλος, συμμετείχε στα ευρωπαϊκά προγράμματα : Συμμετοχή του πολιτισμικού μας προγράμματος στο etwinning project, που επίσης ίδρυσε το σχολείο μας, με τίτλο : «Knitting our common European Future with the threads of our national cultures». Δείτε το υλικό στον σύνδεσμο : https://tackk.com/c69wwu. Συμμετοχή του πολιτισμικού μας προγράμματος στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα με τίτλο : «ENTREPRENEURSHIP IN EDUCATION». Δείτε το υλικό στο σύνδεσμο : http://padlet.com/lohynova/h8sp2glekkuq Βραβεία –Έπαινοι στο πολιτισμικό μας πρόγραμμα Η Ένωση Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων Μαθητών Καλύμνου απένειμε την Κυριακή, 31 Ιανουαρίου 2016, “Τιμής Ένεκεν” έπαινο στην ομάδα του 2ου Γυμνασίου Καλύμνου “Πλέκουμε με Αγάπη για τους

Πρόσφυγες”, για την πολύτιμη ανθρωπιστική προσφορά της, με αφορμή την κοπή της Βασιλόπιτας, στο αμφιθέατρο του 1ου Γυμνασίου Καλύμνου, “Νικηφόρειο”. Πεδία σύνδεσης με προγράμματα Σπουδών των αντίστοιχων γνωστικών αντικειμένων: Ιστορία, Γεωγραφία, Πληροφορική, Κοινωνική Πολιτική Αγωγή, Θρησκευτικά, Ανθρωπιστικές Επιστήμες. Χρονική Εξέλιξη του Προγράμματος κατά τη σχολική χρονιά (20 – 25 δίωρα) 1ος-2ος-μήνας : Αφόρμηση ανάληψης του πολιτισμικού έργου, σκέψεις – προτάσεις των μαθητριών - ενημέρωση για το θέμα, σύσταση ομάδων και ανάθεση εργασιών για έρευνα (http://linoit.com/users/mariapanou/canvases/%CE%A0%CE%BB%CE%AD%CE%BA%CF%89%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%86%CF%85%CE%B3%CE%B5%CF%82). 3ος-4ος-μήνας : Συγκέντρωση υλικού - αξιολόγηση - συγκρότηση ομάδων για πλέξιμο κασκόλ, σκουφιών, ένδυσης για τους πρόσφυγες, εκμάθηση πλεξίματος στις αρχάριες, αλληλοδιδακτική μέθοδος πλεξίματος από τις έμπειρες στις αρχάριες μαθήτριες. 5ος- 6ος μήνας : Επισκέψεις στους πρόσφυγες, παράδοση – μοίρασμα πλεκτών, ενημέρωση για τον τρόπο ζωής των προσφύγων στους καταυλισμούς από τους αρμόδιους της Ομάδας Στήριξης για τους Πρόσφυγες στην Κάλυμνο, συζήτηση για τον τρόπο αντιμετώπισης από την πολιτεία, από την Εκκλησία, τους φορείς Κοινωνικής Προνοίας, προσωπική ενασχόληση, ιδέες, απόψεις, συζήτηση. Καθορίστηκε η αναγκαιότητα και πραγματοποίηση τεσσάρων (4) επισκέψεων των μαθητριών στους καταυλισμούς των προσφύγων στο νησί μας, κατόπιν αδείας των κηδεμόνων τους, προκειμένου να γνωριστούν με τους πρόσφυγες και να τους μοιράσουν τα πλεκτά τους. Με τη συνδρομή των γονέων, κηδεμόνων και φίλων του σχολείου μάς δωρήθηκαν 60 κούκλες μαλλί και οι μαθήτριές μας έπλεξαν συνολικά 45 πλεκτά, σκούφους, κασκόλ, γκέτες, γάντια, γιλέκα, κάλτσες. Δωρεές στις μαθήτριες στη διάρκεια του Προγράμματος 60 κούκλες μαλλί, από γονείς, κηδεμόνες, γνωστούς και φίλους των μαθητριών του σχολείου 150 πλεκτά έτοιμα διαφόρων ειδών (όπως αναφέρονται παραπάνω) που δώρισαν οι κυρίες του ΚΑΠΗ ΤΡΙΠΟΛΗΣ προκειμένου να δώσουν την ευκαιρία στις μαθήτριές μας να χαρούν να τα προσφέρουν οι ίδιες στους πρόσφυγες, στην αρχή έναρξης του προγράμματός μας, επειδή όπως οι κυρίες είπαν, οι μαθήτριες δεν προλάβαιναν να κάνουν οι ίδιες τόσα πλεκτά. Η ιστοσελίδα ftiaxto.gr σε συνεργασία με την ΧΕΙΡΟΤΕΧΝΙΚΑ δώρισε στο σχολείο μας τα πλεκτά από το διαγωνισμό ΓΚΙΝΕΣ προκειμένου να τα ενώσουμε και να δημιουργήσουμε πλεκτά των παραπάνω ειδών για τους πρόσφυγες. Αναμένουμε να μας τα στείλουν. Δείτε το σύνδεσμο εδώ : http://www.ftiaxto.gr/2016/03/30/spame-to-rekor-gkines-sto-velonaki/ Ονόματα συμμετεχουσών μαθητριών στο πρόγραμμα : Ελευθερία Μ., Α2 Χρυσοπηγή Ρ., Α3 Χαρούλα Π., Γ2 Μαρία Μ., Α2 Μαρία Αν., Α1 Φανερούλα Μ., Β2 Μαρία Μ., Α2 Μιχαλίτσα Αλ., Α1

Ελένη Κ., Α2 Αρχοντούλα Λ., Β2 Μαρία Φρ., Β3 Κυραψηλή Κ., Α2 Ειρήνη Τσ., Γ3 Ειρήνη Σκ., Γ3 Ειρήνη Π., Β3, Κοκώνα Χ., Γ3

Λέξεις – Κλειδιά : Εκπαιδευτικό Υλικό από την Ύπατη Αρμοστεία με θέμα τους πρόσφυγες, Ανθρώπινα Δικαιώματα, Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, Βιωματικές Δραστηριότητες και Δράσεις με στόχο την ανακούφιση των αναγκών των προσφύγων, Σχόλια σε δράσεις και βίντεο σχετικά με τους πρόσφυγες, άρθρα στον Τύπο και στο Διαδίκτυο σχετικά με τους πρόσφυγες και την αντιμετώπισή τους.

ΕΝΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ

Αιτίες και Αφορμές δημιουργίας του προσφυγικού προβλήματος

Γενικά σχόλια Σταυρούλα Δ., Νομική Κ., Μαρία Ερ., Χριστίνα Αλ., Γ1 : Οι άνθρωποι αυτοί φεύγουν εξαιτίας πολέμου ή θρησκείας διαφορετικής ή βιοτικής ένδειας. Μερικοί είναι χριστιανοί και μερικοί μουσουλμάνοι. Εκεί που πάνε στενοχωριούνται, όταν τους λένε πρόσφυγες, γιατί είναι σαν βρισιά γι αυτούς. Ο άλλος κόσμος τούς συμπεριφέρεται άσχημα και με ρατσιστικό τρόπο. Μένουν σε άθλια σπίτια ή σε βαγόνια. Με δυσκολία μπ0ρούν να επιβιώσουν εργαζόμενοι με πολύ επαχθείς τρόπους για να επιβιώσουν. Προσπαθούν να μάθουν πολύ γρήγορα την ξένη γλώσσα της χώρας υποδοχής, να βρουν εργασία και να ενταχθούν στην κοινωνία. Υπάρχουν κοινωνίες που δέχονται και εντάσσουν τους πρόσφυγες μέσα σ΄ αυτές, υπάρχουν όμως και κοινωνίες που τους αντιμετωπίζουν εχθρικά και τους διώχνουν ή ακόμα και τους βασανίζουν, όπως ακούσαμε στις ειδήσεις ότι κάνουν στα σύνορα της Ελλάδας. Μανόλης Χρ., Γ3 : Οι λόγοι για τους οποίους οι πρόσφυγες φεύγουν από την χώρα τους είναι κυρίως ιδεολογικοί, θρησκευτικοί, πολιτικοί, κοινωνικοί. Οι πρόσφυγες φεύγουν από τη χώρα τους γιατί κινδυνεύει η ζωή η δική τους και των αγαπημένων τους. Η αιχμαλωσία και η θανάτωση είναι άμεσοι κίνδυνοι. Δεν είναι απλά "αλλοδαποί", είναι βιοπαλαιστές, άνθρωποι σαν εμάς που προσπαθούν να επιβιώσουν και να κερδίσουν μια αξιοπρεπή ζωή. Μανόλης Τρ., Γ3 : Οι πρόσφυγες αντιμετώπισαν αρκετά προβλήματα για να μπορέσουν να καταφύγουν στην Ευρώπη. Μερικές αιτίες είναι η πείνα, ο κατατρεγμός από πολλαπλούς κινδύνους. Στη φυγή τους κάποιοι αναγκάστηκαν να κρυφτούν σε φορτηγά, κολυμπώντας, σε σάπια καράβια, προσπαθώντας να φτάσουν σε χώρα που θα τους διασφαλίσει μια σωστή ζωή. Άρθρα στον Τύπο και το Διαδίκτυο για τους πρόσφυγες Σαββίνα Σδρ., Γ3 : «Τραγωδία με πρόσφυγες σημειώθηκε στην θαλάσσια περιοχή της Καλύμνου. Πλαστική βάρκα στην οποία επέβαιναν 17 πρόσφυγες μαζί με τον διακινητή, ανετράπη λόγω των κακών καιρικών συνθηκών, με αποτέλεσμα να πνιγούν τέσσερα μικρά παιδιά, ενώ ένα ακόμη παιδί αγνοείται. Το λιμεναρχείο Καλύμνου συνεχίζει τις έρευνες για το παιδί που αγνοείται. Οι πρόσφυγες που σώθηκαν, αλλά και ο διακινητής, έχουν μεταφερθεί στο νησί, όπου τους προσφέρονται οι πρώτες βοήθειες. Σύμφωνα με πληροφορίες η πλαστική βάρκα με τους πρόσφυγες ξεκίνησε από τα τουρκικά παράλια. Αρχικά οι καιρικές συθήκες ήταν καλές, όμως, ξαφνικά, ο καιρός χάλασε και οι μετανάστες έμειναν αβοήθητοι».

΄ Λαρίσα Κ., Γ1 : "Μετά τα δημοσιεύματά της για την Κω και την Λέσβο, στα οποία ούτε λίγο ούτε πολύ ανέφερε πως οι μετανάστες που φτάνουν δια θαλάσσης παράνομα στην Ελλάδα, ενοχλούν τους παχουλούς Βρετανούς τουρίστες μη αφήνοντάς τους να περάσουν όπως θα ήθελαν τις διακοπές τους, τώρα αναφέρει ότι "δεκάδες χιλιάδες που ξεφεύγουν από τη Μέση Ανατολή, φτάνουν στην Ελλάδα μέσω Τουρκίας περνούν στην ΠΓΔΜ, όπου τους απαγορεύεται να χρησιμοποιούν τα δημόσια μέσα μεταφοράς" [Όνομα εφημερίδας : iefimerida (ηλεκτρονική), ημερομηνία έκδοσης : 20/06/2015, ώρα: 22:23, Συγγραφέας : Μαριάννα Μαρμαρά). "Ελεύθερος Τύπος", Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2015, σελ. 12, συγγραφέας : Άρης Χατζηγεωργίου : Διαβάζοντας αυτό το απόσπασμα τα συναισθήματα που με πλημμύρισαν είναι θλίψη για την κατάσταση που βιώνουν, φόβο, διότι πέφτουν θύματα διαφόρων καταστάσεων και ότι κάποια μέρα μπορεί να το βιώσουμε εμείς, συμπόνια και στεναχώρια, διότι όλοι αυτοί ταλαιπωρούνται στην θάλασσα και σε διάφορα μέρη πολύ βρώμικα προκειμένου να φτάσουν στον προορισμό τους. Αλλά ένιωσα και έκπληξη με τη

σκέψη ότι οι άνθρωποι αυτοί, άρρωστοι, σε αναπηρικά καροτσάκια, έγκυες γυναίκες ριψοκινδυνεύουν για να σώσουν τις ζωές τους και τον τρόπο ζωής τους. Μαρία Β., Β1 : Πηγή : "News 247", 15/12/2015, Συγγραφέας : Κωνσταντίνος Σαρρηκώστας - Εντυπώσεις από το άρθρο - Στις μέρες μας οι πρόσφυγες αντιμετωπίζονται με το χειρότερο τρόπο και δεν τους αξίζει. Θα ήθελα να τους αντιμετωπίζαμε με μεγάλη αγκαλιά, αγάπη και προσφορά για μια κατοικία και να τους δίνουμε μια ευκαιρία να έρθουν πιο κοντά μας. Νιώθω πολύ άσχημα για την άσχημη συμπεριφορά

κάποιων αλλά και είμαι πάρα πολύ χαρούμενη για κάποιους άλλους που κάνουν το καλύτερο για αυτούς τους ανθρώπους. Στη θαλάσσια περιοχή ανάμεσα σε Καλόλιμνο και Κάλυμνο το Λιμενικό ανέσυρε 14 σωρούς έχοντας κατορθώσει να διασώσει 138 ανθρώπους. Συνεχίζονται οι έρευνες για αγνοούμενους, ο ακριβής άριθμός των οποίων δεν έχει εξακριβωθεί. Στην περιοχή, έσπευσαν τέσσερα σκάφη του Λιμενικού, ένα σκάφος της Frontex αλλά και ένα Super Puma που επιχειρούν στην προσπάθεια διάσωσης. Την ίδια ώρα, στη θαλάσσια περιοχή βόρεια της Ρόδου σκάφος του Λιμενικού εντόπισε και περισυνέλεξε έξι πρόσφυγες και τρεις νεκρούς, ενώ αγνοούνται άλλοι τρεις. Τα σημερινά περιστατικά έρχονται ως συνέχεια των ναυαγίων που σημειώθηκαν έξω από τη Λέσβο. Μικρά παιδιά, αναίσθητα στην αγκαλιά των γονιών τους, έδιναν μάχη για να κρατηθούν στη ζωή. Συνολικά έχασαν τη ζωή τους ένδεκα άνθρωποι, ανάμεσά τους τέσσερα παιδιά. Διασώθηκαν 242 άνθρωποι, ενώ ακόμη 40 αγνούνται.

Πρόσφυγες στην Κάλυμνο Μαρία Μ., Α2 : Σε όλους είναι οικεία η εικόνα τους : ορδές ανθρώπων με ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους τη φρίκη, όλων των πολιτισμών, παίρνουν το δρόμο της φυγής με την ελπίδα όχι για καλύτερη ζωή, επαγγελματική σταδιοδρομία ή ταξιδιωτικές εμπειρίες, αλλά για ζωή. Είναι οι πρόσφυγες, δηλαδή άτομα που εξαιτίας των πολιτικών τους πεποιθήσεων, βρίσκονται εκτός της χώρας της οποίας έχουν την ιθαγένεια και δεν μπορούν, ή εξαιτίας αυτού του φόβου, δεν επιθυμούν να απολαμβάνουν την προστασία

της χώρας αυτής. Είναι δέντρα ξεριζωμένα που πρέπει να ευδοκιμήσουν σε όποιο χώμα και να μεταφυτευτούν, μπορούν; Έφυγαν γιατί πίστεψαν πως κάτι καλύτερο από τον θάνατο θα βρουν παντού να τους περιμένει. Ένα χαρακτηριστικό τους γνώρισμα έγινε ο αγώνας τους για την επιβίωση. Κουβαλάνε τα λίγα υπάρχοντά τους ή και τίποτα. Όλα αυτά που έζησαν που έχουν στο μυαλό τους, στην καρδιά τους, στη ψυχή τους και είναι αόρατα για μας δεν είναι πάντα μαζί τους. Όλοι μας δεν

κουβαλάμε μαζί μας τον πολιτισμό μας. Χάνει ποτέ κανείς τις γνώσεις του, τις αναμνήσεις του, τα όνειρά του; Όλοι οι πρόσφυγες που έρχονται στο νησί μας, αντιμετωπίζονται από τους κατοίκους με αγάπη και φροντίδα, παρέχοντάς τους φαγητό, ρουχισμό και οτιδήποτε άλλο έχουν ανάγκη προκειμένου να τους απαλείψουν τον πόνο και να τους δώσουν κουράγιο να συνεχίσουν το δύσκολο ταξίδι για την αναζήτηση της νέας τους πατρίδας. Δημήτρης Ν., Α2 : Αντιμετώπιση των προσφύγων στην Κάλυμνο 16 συνολικά προσωρινά καταλύματα Πρόκειτα ιγια προκατασκευασμένους οικίσκους που έχουν τοποθετηθεί στο λιμάνι της Καλύμνου, πίσω ακριβώς από τη Φιλαρμονική με σκοπό τη φιλοξενία προσφύγων και μεταναστών, των οποίων η εγκατάσταση έγινε υπό την εποπτεία του υπευθύνου της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ. Όσον αφορά στον τόπο τοποθέτησής τους επιλέχθηκε η περιοχή του λιμανιού προκειμένου οι πρόσφυγες να βρίσκονται δίπλα στις υπηρεσίες ταυτοποίησης και αρωγής. Διαθέτουν μάλιστα ηλιακούς συλλέκτες που τροφοδοτούν λάμπες φωτισμού και USB για φόρτιση κινητών τηλεφώνων. Το κάθε προσωρινό κατάλυμα είναι αρκετά μεγάλο για να φιλοξενεί τουλάχιστον πέντε ανθρώπους και το κόστος που υπολογίζεται στα 1.000 περίπου ευρώ. Στον ίδιο χώρο τοποθετήθηκαν και χημικές τουαλέτες. Ομάδα Στήριξης Μεταναστών και Προσφύγων Καλύμνου Πρόκειται για ομάδα ανθρώπων που εθελοντικά προσφέρουν τη βοήθειά τους για τη σίτιση, ένδυση και φροντίδα των ανθρώπων αυτών. Η ομάδα καθημερινά πλαισιώνεται από νέα μέλη που θέλουν να βοηθήσουν. Πολλοί είναι οι Καλύμνιοι που τρέχουν στο λιμάνι μόλις ακούσουν ότι έφθασαν πρόσφυγες για να προσφέρουν στεγνά ρούχα αλλά και μια ζεστή αγκαλιά. Χαρακτηριστική εικόνα της στάσης αλληλεγγύης όλων των Καλυμνίων απέναντι στους πρόσφυγες ήταν αυτή κατά το ναυάγιο της 29ης Οκτωβρίου. Εντυπωσιακή ήταν από τις πρώτες πρωινές ώρες η αλληλεγγύη που επέδειξαν στους διασωθέντες του τραγικού ναυαγίου. Άνθρωποι όλων των ηλικιών κατέφθαναν στη Σχολή Δυτών με γεμάτα χέρια. Κουβέρτες, τρόφιμα, είδη υγιεινής, ρούχα, παπούτσια κλπ. Προσφορά - Συμμετοχή σχολείων στη στήριξη των

προσφύγων Στο 2ο Γυμνάσιο (το σχολείο μας) έχει ιδρυθεί μία ομάδα πλεξίματος, που από τα προηγούμενα χρόνια τα παιδιά έπλεξαν μοντέρνα κασκόλ, καλοκαιρινές εσάρπες και στολίδια για πασχαλινές λαμπάδες. Έχοντας πείρα, λοιπόν, από τη συμμετοχή της, η ομάδα αποφάσισε φέτος να βοηθήσει τους πολυπληθείς πρόσφυγες που φτάνουν καθημερινά στο νησί μας, βρεγμένοι χωρίς δεύτερη αλλαξιά, να αποκτήσουν ζεστά ρούχα, κασκόλ, γάντια, κάλτσες και οτιδήποτε πλέκεται. Στο προσφυγικό καταφύγιο του νησιού βρέθηκαν τα παιδιά της Ε' τάξης του Δημοτικού Σχολείου Πανόρμου συνοδευόμενα από τους δασκάλους τους, προκειμένου να παραδώσουν τα είδη που συγκέντρωσαν, αφού προηγουμένως ενημερώθηκαν για τις ανάγκες των προσφύγων. Δήμητρα Ολ., Β3 : "Πρόσφυγες στην Κάλυμνο" Χιλιάδες πρόσφυγες έχουν εγκατασταθεί στην Κάλυμνο λόγω τραγικών συνθηκών ζωής που επικρατούν στη χώρα τους. Αυτή την περίοδο χιλιάδες περιστατικά λαμβάνουν χώρα στο νησί μας ή και κοντά σ΄ αυτό. Παραδείγματα : 16/10/2015 : "Πλαστική βάρκα στην οποία επέβαιναν 17 πρόσφυγες μαζί με τον διακινητή, ανετράπη λόγω των καιρικών συνθηκών που επικρατούν στην περιοχή με αποτέλεσμα να πνιγούν τρία μικρά παιδιά και μία γυναίκα. Ένα παιδί ακόμη αγνοείται. 30/10/2015 : Δεκαοκτώ άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε ναυάγιο στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Καλολίμνου και Καλύμνου που ταξίδευαν σε ξύλινη βάρκα. Επιπλέον, χιλιάδες πρόσφυγες υποφέρουν από την έλλειψη τροφής και στέγης. Οι κάτοικοι και οι φορείς όμως δείχνουν προθυμία να βοηθήσουν και να προσφέρουν αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Δεκαέξι προκατασκευασμένα σπίτια τοποθετήθηκαν στο λιμάνι προκειμένου να φιλοξενήσουν πρόσφυγες. Πολλοί άνθρωποι προσφέρουν υλικά αγαθά σε όσους περισσότερους πρόσφυγες μπορούν. Σαββίνα Τ., Α3, Καλλιόπη Μ., Β2, Κατερίνα Μ., Β2 : Μετά από τέσσερα και πλέον χρόνια μάχης, ο πόλεμος της Συρίας έχει στοιχίσει τη ζωή τουλάχιστον 250.000 ανθρώπων και τον εκτοπισμό δώδεκα

εκατομμυρίων. Αν και μιλούν την ίδια γλώσσα και έχουν την ίδια θρησκεία, οι κυνηγημένοι από τον εμφύλιο πρόσφυγες προτιμούν να κάνουν το επικίνδυνο ταξίδι προς την Ευρώπη, ενώ θα μπορούσαν να κατευθυνθούν στις χώρες του Κόλπου όπου υπάρχουν άφθονα χρήματα και κοινά πολιτισμικά στοιχεία και παράλληλα παρέχουν καταυλισμούς προσφύγων με πολλούς, όμως, περιορισμούς για την είσοδο στις χώρες του. Τους τελευταίους μήνες φτάνουν στην Κάλυμνο σε καθημερινή βάση δεκάδες πρόσφυγες, καταπονεμένοι από το μακρινό ταξίδι τους και βασανισμένοι απο τον πόλεμο. Μια ομάδα στήριξης μεταναστών και προσφύγων προσπαθεί να τους βοηθήσει. Η ομάδα αυτή με τη στήριξη του πολιτιστικού συλλόγου η "Πρόοδος", λειτουργεί σε εθελοντική βάση και στηρίζεται οικονομικά στις δικές της δυνάμεις και στους φίλους που βοηθούν. Προσφέρουν στους πρόσφυγες τρία γεύματα, ρούχα,

παπούτσια, ιατρική περίθαλψη και στέγη σε λυόμενες κατασκευές. Αλέξης Μ., Α2, Νικόλας Πρ., Α3 : Τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα φτάνουν χιλιάδες πρόσφυγες από τη Συρία, όπου εκεί επικρατεί εμφύλιος πόλεμος. Οι άνθρωποι αυτοί προκειμένου να ζήσουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους εγκαταλείπουν την πατρίδα τους. Έτσι η Ελλάδα είναι γι αυτούς μια χώρα υποδοχής. Στην Κάλυμνο όπου ζω από το καλοκαίρι μέχρι και τώρα φθάνουν πρόσφυγες μέσω Τουρκίας. Οι άνθρωποι του νησιού αγκάλιασαν αυτούς τους ανθρώπους δίνοντάς τους ρούχα, τρόφιμα, παιχνίδια για τα μικρά παιδιά, και πάνω από όλα αγάπη, παρόλα τα προβλήματα που κι αυτοί αντιμετωπίζουν. Τέλος το λυπηρό είναι ότι χάθηκαν παιδιά και γονείς στη θάλασσα του Αιγαίου. Γιάννης Κ., Β2 : Τον τελευταίο καιρό στο νησί μας, την Κάλυμνο, υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα, αυτό των προσφύγων. Δεν είμαστε το μόνο νησί που δέχεται καθημερινά νέους πρόσφυγες που προσπαθούν να σώσουν τις ζωές τους. Αυτοί οι δύσμοιροι άνθρωποι, αντιμετωπίζουν πολλές δυσκολίες. Πεινάνε, κρυώνουν και αρρωσταίνουν καθημερινά. Οι κάτοικοι του νησιού μας αποφάσισαν να προσφέρουν κάτι στους συνανθρώπους πλέκοντας ρούχα γι αυτούς, αγοράζοντας φαγητό και δίνοντάς τους στέγη. Όπως φαίνεται αντιμετωπίζονται με αγάπη από τους Καλύμνιους, η αστυνομία καταβάλλει μια τεράστια

προσπάθεια για το καλό των προσφύγων. Είναι φανερό ότι οι κάτοικοι του νησιού μας δείχνουν αλληλεγγύη και προσπαθούν να βοηθήσουν τους πρόσφυγες που έχουν καταφύγει στο νησί μας. Ειρήνη Σκ., Γ3 : Οι πρόσφυγες στην Κάλυμνο αντιμετωπίζονται σαν συμπατριώτες μας από τους περισσότερους. Άνθρωποι που νοιάζονται έχουν στείλει ρούχα, φαγητό, ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες τους. Έχουν εγκατασταθεί σπιτάκια ώστε να μην υποφέρουν από το κρύο και τη βροχή τον χειμώνα. Επίσης η Εκκλησία διοργάνωσε γεύματα αγάπης κι έτσι σίτισαν πολλούς ανθρώπους. Τέλος, πολλοί ντόπιοι έκαναν εθελοντική εργασία βοηθώντας στην μεταφορά ρούχων στα σφαγεία, όπου ήταν το αρχικό τους καταφύγιο. Αναστασία Τσ., Α3 - Κυραψηλή Κ., Ευαγγελία Μπ., Α2 : Στην Κάλυμνο και στα υπόλοιπα νησιά της Δωδεκανήσου έρχονται χιλιάδες πρόσφυγες. Αυτοί οι άνθρωποι είναι από τη Συρία, το Ιράκ και από άλλα μέρη της Ασίας. Έρχονται στην Ελλάδα για να κάνουν μια νέα αρχή, να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα, γιατί στην πατρίδα τους έχει πόλεμο. Μια μέρα, λοιπόν, περνώντας από το λιμάνι είδα ταλαιπωρημένους ανθρώπους με το σακίδιο στον ώμο, τα παιδάκια κρεμασμένα από τα χέρια τους, να ψάχνουν κάποιο μέρος για να μείνουν και κάποιον να τους βοηθήσει. Είναι μια εικόνα που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ειρήνη Π., Β3 : Παρόλη τη χάλια οικονομική μας κατάσταση η χώρα μας συμπαραστάθηκε πιο πολύ από όλους στους πρόσφυγες από τη Συρία. Αυτή την αγάπη και την φροντίδα την πρόσεξα και στο μικρό μας νησί. Πολλοί κάτοικοι τους έδωσαν φαγητά, ρούχα, παιχνίδια και οτιδήποτε άλλο είχαν και δεν το χρειάζονταν τόσο όσο αυτοί οι ταλαιπωρημένοι άνθρωποι. Ακόμα εργαζόμενοι του δήμου τους εμβολίασαν και τους εξυπηρέτησαν ώστε να βγάλουν άδεια παραμονής. Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό. Όλοι οι πολίτες απ΄ όλα τα μέρη της Καλύμνου οργανώθηκαν και έφτιαξαν ομάδες, μέσα από τις οποίες κάθε μία πρόσφερε κάτι σ΄ αυτούς. Κάποιες γυναίκες μαγειρεύουν φαγητό για κείνους, κάποιοι άλλοι έκτισαν σπιτάκια για να μένουν και όλοι φροντίζουν να μην τους λείψουν τα βασικά, όπως κουβέρτες ή μαξιλάρια. Επίσης έχει δημιουργηθεί και μια ομάδα που πλέκει κασκόλ, χωρίς εργαλεία και γνώσεις με μοναδική ελπίδα να κρατάνε ζεστούς αυτούς τους δύσμοιρους ανθρώπους. Όλες αυτές είναι οι δράσεις ενός μικρού μόνο νησιού κάτω από άθλιες οικονομικές συνθήκες. Και αυτό συμβαίνει σε όλα τα μέρη της Ελλάδας, μόνο, όμως, σε αυτή την ταλαιπωρημένη χώρα, από τις πιο μικρές ίσως της Ευρώπης με τη μεγαλύτερη όμως αγάπη.

Ιστορίες που μιλούν για πρόσφυγες - προσωπικές μαρτυρίες μαθητών 1.Ξανθίππη Κ., Α3 : Την προηγούμενη εβδομάδα η μητέρα μου γέμισε δύο μεγάλες σακούλες με χειμωνιάτικα ρούχα και με πήρε μαζί της να τα δώσουμε οι ίδιες στους πρόσφυγες. Μου είπε πως δίνουμε με αγάπη και σεβασμό στους συνανθρώπους μας. Πήγαμε, λοιπόν, στο νοσοκομείο και είδα πολλά παιδάκια και μεγάλους, βρεγμένους, που έτρεμαν από το κρύο. Πολλοί άνθρωποι του

νησιού μας πρόσφεραν ρούχα κι έτσι μπορέσαμε να ντύσουμε όλους αυτούς τους πρόσφυγες. Εκείνη τη στιγμή είδα ένα παιδάκι που δεν είχε κάλτσες να φορέσει και τα ποδαράκια του παγωμένα έτρεμαν. Τότε αμέσως έπιασα απο την τσάντα ένα ζευγάρι ζεστές κάλτσες και του τις έδωσα. Το παιδάκι μου χαμογέλασε και πήρε τις κάλτσες, τις φόρεσε στα πόδια του. Προσπάθησα να επικοινωνήσω μαζί του με χειρονομίες. Το παιδάκι κατάλαβε τί προσπαθούσα να του πω και μου είπε πως το λένε "Ασίμ". Του είπα κι εγώ το όνομά μου και το αγκάλιασα. Μετά από λίγο ήρθε η ώρα να φύγουμε. Χαιρέτησα τον Ασίμ και έφυγα. Στο δρόμο για το σπίτι σκεφτόμουν μόνο αυτόν. Τον αγάπησα πολύ. Ήταν τόσο γλυκό παιδάκι! Όταν έφτασα σπίτι σκέφτηκα κάτι. Είπα στη μαμά μου πως έχω ακόμα μερικά ρούχα που δεν τα χρειάζομαι και θα μπορούσα να τα πάω στους πρόσφυγες. Η μητέρρα συμφώνησε και είχα πάλι την ευκαιρία να δω τον μικρό Ασίμ. Αυτή τη φορά που πήγα προσπάθησα να κάνω χαρούμενο τον Ασίμ παίζοντας παλαμάκια μαζί του. Τα κατάφερα! Ύστερα φεύγοντας αισθανόμουν ευτυχισμένη γιατί κατάφερα έστω και για λίγο να κάνω ευτυχισμένο ένα ταλαιπωρημένο παιδί. Χτες βγήκα να περπατήσω στην παραλία της πόλης μας. Πήγαινα προς το λιμεναρχείο. Στο δρόμο αγόρασα κάτι πρόχειρο να φάω. Κάποια στιγμή ένιωσα ένα σκούντηγμα στην πλάτη. Γύρισα και είδα ένα μικρό κορίτσι από ξένη χώρα να μου χαμογελά. Ήταν μαυρομάλλα, φορούσε παλιά ρούχα. Μέσα σ΄ αυτά ξεχώρισα ένα παλιό ζευγάρι δικά μου γάντια, πολύ ξεχωριστά με χρώματα ιδιαίτερα. Με κοιτούσε και τα μάτια της εύγλωττα έδειχναν τη λαχτάρα της για φαγητό. Αποφάσισα να μοιραστώ μαζί της το φαγητό μου. Τότε μια ηλικιωμένη κυρία μού φώναξε να μην πλησιάζω "τέτοια παιδιά", γιατί είναι προβληματικά και άρρωστα και θα μου κολλήσουν ασθένειες. Το κοριτσάκι βλέποντας την εχθρότητα της κυρίας έφυγε τρέχοντας κι εγώ θύμωσα με την κυρία. Πώς μπορεί κάποιος να είναι τόσο κακός με τους άλλους; ... 2.Μαρία - Καλλιόπη Μ., Α2 : Κάθε καλοκαίρι στην Ψέριμο κάνουμε τις καλοκαιρινές μας διακοπές. Μια μέρα, περίπου στις 11 το πρωΐ είδαμε ξαφνικά στην παραλία πολλούς πρόσφυγες, μικρούς και μεγάλους. Φώναξα τη μητέρα μου, τους λυπήθηκα στην κακή κατάσταση που ήταν. Αποφασίσαμε και μαζί με άλλες γυναίκες μαγειρέψαμε πολλές μερίδες και τους πήγαμε να φάνε, μαζέψαμε επίσης ρούχα για να ντυθούν επειδή ήταν βρεγμένοι ως το κόκκαλο. Τα μικρά παιδιά ήρθαν κοντά στα προσφυγόπουλα και προσπάθησαν να τα κάνουν να ξεφοβηθούν, να νιώσουν πάλι παιδιά, να παίξουν, να ξεχαστούν. Το βραδάκι στις αυλές οι νησιώτες πήραμε οικογένειες οικογένειες τους πρόσφυγες και τους βοηθήσαμε να ξεκουραστούν. Μερικοί πήραν το θάρρος και μας είπαν τις προσωπικές τους ιστορίες, γιατί βρέθηκαν σε τέτοια δύσκολη θέση. Έζησα μια πολύ ευχάριστη εμπειρία, βλέποντας τους νησιώτες μας να θέλουν και να βοηθούν τους συνανθρώπους μας που πάσχουν και τους έκαναν να μας εμπιστευθούν και να ανοίξουν τις καρδιές τους να πουν τον πόνο τους. Δημιουργήσαμε φιλίες μαζί τους και προσπαθήσαμε να βοηθούμε όσους έρχονται σε μας για συμπαράσταση. 3.Νικόδημος Σκ., Α3 : Πριν από ένα χρόνο περίπου ήμουν στο σπίτι μου μαζί με τη γιαγιά μου και τους δύο μου εξαδέλφους, ήταν καλοκαίρι, όταν είδαμε από μακριά πάνω στο βουνό μια ομάδα προσφύγων, δέκα με δεκαπέντε ανθρώπους. Ένας από αυτούς ήταν τραυματισμένος. Φαίνονταν διψασμένοι, πεινασμένοι, κατάκοποι και φοβούνταν να μας πλησιάσουν. Γι αυτό και αποφάσισα να τους βοηθήσω. Τους πρόσφερα από δύο μπουκάλια νερό, λίγα φρούτα και ψωμί. Φαίνονταν ευγνώμονες για ό,τι τους είχα προσφέρει. Ένας από αυτούς είπε "ευχαριστώ" στα αγγλικά. Αμέσως πήρα τηλέφωνο σε ένα φίλο

μου στο λιμενικό και τους βοήθησε να κατέβουν το βουνό, ειδοποίησε το Δήμο, έστειλε λεωφορείο και τους πήγαν στο Λιμεναρχείο, μετά στη Σχολή των Δυτών, προκειμένου να πάρουν από την Αστυνομία τα νόμιμα χαρτιά τους και να φύγουν για τις χώρες που βρίσκονταν οι οικογένειές τους όπως είπαν. Ήταν η πιο κοντινή μου επαφή με πρόσφυγες και η πρώτη φορά που θέλησα να βοηθήσω κάποιον με όλη τη δύναμη της ψυχής μου. Αυτή την αγωνία και την κούραση που έβλεπα στα μάτια τους δεν θα την ξεχάσω

ποτέ. Είναι πολύ σκληρό να είσαι πρόσφυγας. 4.Ευαγγελία Μπ., Α2 : Φέτος το καλοκαίρι επισκέφθηκα τον παππού μου και τη γιαγιά μου στο Αγαθονήσι, ένα μικρό νησί ανάμεσα στην Σάμο και την Κρήτη. Εκεί φέτος υπήρξαν πολύ πρόσφυγες και μεις μαζί με τα ξαδέρφια μου τους προσφέραμε φαγητό, νερό και ρούχα, όσα μπορούσαμε κάθε φορά. Μία μέρα ο παππούς μου πήγαινε να ρίξει τα δίχτυα και βλέπει έναν πρόσφυγα μισοπνιγμένο και τον έβαλε στο καΐκι του και τον έφερε στο μέρος που μένουμε, που ονομάζεται Καθολικό. Κατ΄ ευθείαν η γιαγιά μου του έδωσε ζεστό γάλα, ψωμί

και νερό, ένα χοντρό μπουφάν του παππού μου. Ήταν τόσο ευγνώμονες που θέλησαν με τη σειρά τους να μας δώσουν κι εκείνοι δώρα που είχαν μαζί τους, κολόνιες κι άλλα. Αισθάνθηκα πολύ μεγάλο θαυμασμό για τον πολιτισμό της ψυχής τους και την έκφραση της ευγνωμοσύνης τους με κάθε τρόπο. Ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία για μένα. 5.Κυραψηλή Κ., Α1 : Πριν αρκετό καιρό ένα κοριτσάκι μόλις 9 ετών, μόλις είχε βγει στο λιμάνι από ένα παλιό καράβι, πολύ τρομαγμένο μας πλησίασε και μας ρωτούσε στα αγγλικά αν ξέρουμε πού είναι η μαμά του. Δεν μπορούσαμε δυστυχώς να το βοηθήσουμε, αλλά ρωτήσαμε κι εμείς μαζί του τους άλλους πρόσφυγες που έβγαιναν κι αυτοί μαζί του από το ίδιο καράβι, ώσπου, τελικά, βρέθηκε μια κυρία που ήθελε να "υιοθετήσει" το κοριτσάκι, να το πάρει και να το φροντίζει, γιατί η μαμά του δεν βρισκόταν πουθενά. Ανακουφιστήκαμε που το κοριτσάκι βρέθηκε επιτέλους σε καλά, ασφαλή και φιλόξενα χέρια. Φέραμε στους υπόλοιπους πρόσφυγες παπούτσια, κάλτσες, κασκόλ, παλιά καπέλα και σκούφους, αλλά σε καλή κατάσταση και πολλά παιδικά ρούχα για να νιώσουν όσο γινόταν άνετα. 6.Αγγελική Π., Α3 : Οι πρόσφυγες πνίγονται καθημερινά κατά εκατοντάδες στα νερά μας. Σε κάποια περίπτωση σε τέσσερις βάρκες μετέφεραν πρόσφυγες και η τούρκικη καταδίωξη τούς τούμπαρε και πνίγηκαν οκτώ παιδιά, μία έγκυο γυναίκα, δύο άντρες και τρεις γέροντες. Τότε, όσοι επέζησαν, βγήκαν έξω και ήταν βρεγμένοι, υπήρχαν ακόμα και μικρά παιδιά, τα οποία δεν ήξεραν μπάνιο. Κι εγώ τους έδωσα ρούχα τρόφιμα και ένα κινητό για να επικοινωνήσουν με τους συγγενείς τους που έμειναν στην πατρίδα που επικρατεί πόλεμος και πείνα. 7.Σάββας Τρ., Α3 : Μια μέρα ήμασταν στο βουνό για κυνήγι και καθώς πηγαίνουμε για κυνήγι συναντήσαμε στο δρόμο πρόσφυγες. Φοβόντουσαν. Όταν είδαμε ότι πεινούσαν και διψούσαν, τους δώσαμε τροφή, τους δροσίσαμε και τους δείξαμε το δρόμο προς την Πόθια εξηγώντας τους πώς να πάνε και πού να πάνε για να βοηθηθούν. 8.Νομική Τσ., Α3 : Το καλοκαίρι στο

λιμάνι του Βαθύ, στην Κάλυμνο έφτασε ένα ιστιοπλοϊκό σκάφος με καμιά δεκαριά μετανάστες. Μέσα σε αυτούς ήταν μια οικογένεια με δύο δίδυμα κοριτσάκια, τα οποία, μόλις με είδαν, ήρθαν κοντά μου. Τότε εγώ τους πήρα, τους πήγα στο σπίτι μου, εκεί κοντά, και η μαμά μου τους έδωσε ρούχα, τους πρόσφερε φαγητό και ο θείος μου τούς πήρε με το αυτοκίνητό του και τους έφερε στην Πόθια. Ένιωσα λύπη βλέποντάς τους να φεύγουν, αλλά και ευχαρίστηση που τους προσφέραμε λίγη βοήθεια. 9.Φανή Θ., Β1 : Δεν έχω ζήσει ποτέ μου την στιγμή που έβγαζαν πρόσφυγες από τη θάλασσα. Άκουσα όμως ένα περιστατικό που πραγματικά με έκανε να ανατριχιάσω. Ένα πρωινό μου είπε ο μπαμπάς μου τί άκουσε τυχαία στο ιχθυοπωλείο. Το προηγούμενο βράδυ αναποδογύρισε μία βάρκα που ήταν γεμάτη από πρόσφυγες. Το Λιμενικό τους εντόπισε, όμως χάθηκαν δώδεκα άνθρωποι και ανάμεσά τους πέντε μικρά αθώα παιδιά, που τα ξέβρασε ένα ένα το κύμα σε μια παραλία. Για να τα καλύψουν τους έβαζαν σακούλες σκουπιδιών, αφού δεν υπήρχαν σεντόνια. Δεν ξέρω σε ποια παραλία ούτε σε ποιο νησί έγινε αυτό, αλλά έχει σημασία; 10.Δημήτρης Ν., Α2 : Αυτό το καλοκαίρι ήρθαμε όλοι αντιμέτωποι με τη δυστυχία της προσφυγιάς. Η οικογένειά μου και εγώ γνωρίσαμε δύο γυναίκες Σύριες, πρόσφυγες, μαζί με τα παιδιά τους. Την εβδομάδα που έμειναν στο νησί μας περάσαμε αρκετές ώρες μαζί τους. δεν νομίζω πως τούς έδωσαν τα αγαθά υλικά που τους προσφέραμε την χαρά, όσο το ότι μιλήσαμε μαζί τους, παίξαμε με τα παιδιά τους, ενδιαφερθήκαμε ανθρώπινα, με ζεστασιά και αγάπη γι αυτούς. Για μένα ήταν ένα μάθημα ζωής, καθώς γνώρισα από κοντά πραγματικούς ήρωες της ζωής που παλεύουν να σώσουν τα παιδιά τους από το θάνατο, ένα αβέβαιο μέλλον τη στιγμή που εμείς έχουμε ή νομίζουμε πως έχουμε τα πάντα. Σοφία Ζ., Β1 : Κι άλλο νεκρό προσφυγόπουλο στην Καλόλιμνο Για την ύπαρξη σορού βρέφους στη θαλάσσια περιοχή ανατολικά ν. Καλολίμνου- ν.

Πίτα ενημερώθηκε χθες το μεσημέρι η Λιμενική Αρχή Καλύμνου. Στο σημείο μετέβη περιπολικό σκάφος του Λιμενικού Σώματος- Ελληνικής Ακτοφυλακής, πλήρωμα του οποίου εντόπισε και περισυνέλεξε τη σορό βρέφους, ανδρικού φύλλου, ηλικίας 2 ετών περίπου. Η σορός μεταφέρθηκε στην Ιατροδικαστική Υπηρεσία Δωδεκανήσου στη Ρόδο για την διενέργεια νεκροψίας – νεκροτομής. Προανάκριση διενεργείται από το Λιμεναρχείο Καλύμνου. Ο Χριστός ως πρόσφυγας (φυγή στην Αίγυπτο)

Σας παραθέτουμε τις εργασίες των μαθητών μας σχετικά με τους πρόσφυγες στην Κάλυμνο, την αντιμετώπισή τους από τους κατοίκους, περίθαλψη και πολλαπλή βοήθεια με αφορμή το σχετικό μάθημα στα Θρησκευτικά της Β΄ Γυμνασίου με θέμα τα Χριστούγεννα. Το ημερολόγιο έργου των μαθητών βρίσκεται σ΄ αυτόν τον σύνδεσμο : https://tackk.com/t3aq6m. Σχολιάζοντας τις εικόνες στις σελίδες του σχολικού βιβλίου στις σελίδες 35 και 39 εντοπίσαμε την αναγωγή/μεταφορά του νοήματος της Φυγής του μικρού Χριστού στην Αίγυπτο ως πρόσφυγα στις σημερινές καταστάσεις όπου πλήθος προσφύγων έχει εγκαταλείψει τα πάτρια εδάφη διατυπώσαμε τις σκέψεις μας εδώ : https://tackk.com/83z9k1 Αρχικά δημιουργήσαμε μία αντιστοίχιση με βάση το σκίτσο του Ε. Μάινα και του ποιήματος της Αϊτής που μιλάει για το πώς αντιμετωπίζουν οι μαθητές του Χριστού τον συνάνθρωπό τους.

Ο Ε. Μάινας με το ποίημα του και ο Γερμανός σκιτσογράφος με το σκίτσο του σχολιάζουν κριτικά τον τρόπο που γιορτάζουμε σήμερα τα Χριστούγεννα. Τι σημαντικό θέλουν να τονίσουν και οι δυο τους; Τι προτείνει το ποίημα από την Αϊτή για αληθινά Χριστούγεννα; Τι θα πει Χριστούγεννα Χριστούγεννα θα πει: να ζεις με ελπίδα, να δίνεις τα χέρια για συμφιλίωση, να δέχεσαι ξένους, να βοηθάς να γίνεται το καλό, να σκουπίζεις δάκρυα. Κάθε φορά που κάποιος

χαρίζει σε κάποιον αγάπη, όταν η ανάγκη του δύστυχου λιγοστεύει, όταν οι καρδιές είναι ευχαριστημένες και ευτυχισμένες, όταν κατεβαίνει ο Θεός από τον ουρανό και φέρνει φως: τότε είναι Χριστούγεννα. από την Αϊτή

Η αντιστοίχιση παρατίθεται εδώ με τη λύση της :

Οι κόκκινοι κύκλοι δείχνουν τις αρνητικές αντιμετωπίσεις, τα ελαττώματα που εμποδίζουν τον άνθρωπο να ζήσει το γεγονός της έλευσης του Θεανθρώπου Χριστού. Οι πράσινοι κύκλοι, αντίθετα, δείχνουν τις αρετές που πρέπει να αναπτύξουμε και τις προϋποθέσεις να μιμηθούμε Χριστό και κατ ΄ επέκταση στο πρόσωπο κάθε συνανθρώπου μας, συγκεκριμένα των προσφύγων, να δεχόμαστε Εκείνον. Οι εικόνες του βιβλίου στη σελίδα 35 και στη σελίδα 39 παρατίθενται εδώ :

Ειρήνη Π., Β3 : Στην εικόνα της σελίδας 39 φαίνεται ο Ιωσήφ, η Παναγία και ο νεογέννητος Χριστός φωτισμένοι με ένα επουράνιο δυνατό φως. Φαίνονται χαμένοι και τρομαγμένοι ανάμεσα στα πλήθη των ανθρώπων. Ακόμα, παρόλο που φωτίζονται με τόσο έντονο φως, που συμβολίζει τη θεϊκή προέλευση του Χριστού, όλοι τους αγνοούν και δεν τους ενδιαφέρει ότι δίπλα τους βρίσκεται ο Θεός τους. Δηλαδή οι άνθρωποι αγνοούν τον Δημιουργό τους. Στην δεύτερη εικόνα παριστάνονται ο Ιωσήφ, η Παναγία και ο νεογέννητος Χριστός με χαρακτηριστικά από την αφρικανική ζωγραφική καθώς μεταφέρονται προς την Αίγυπτο, φαίνεται να κουβαλάνε κάτι βράχους. Αυτό συμβολίζει την αντιμετώπισή τους από τους άλλους ανθρώπους. Δηλαδή όχι μόνο ο Χριστός έγινες πρόσφυγας για μας αλλά δέχτηκε και τον απάνθρωπο ρατσισμό των δούλων του. Και στις δύο εικόνες φανερώνεται η κτηνώδης και απαράδεκτη συμπεριφορά, να υποδουλώσουν, να αγνοήσουν, να υποτιμήσουν, να σκοτώσουν τον Θεό τους αλλά, αφού δεν γνώριζαν ότι είναι ο Θεός τους, τον συνάνθρωπό τους στο πρόσωπό Του. Για τυό όλοι πρέπει να σεβόμαστε τους άλλους γιατί όλοι είναι θεανθρώπινα πρόσωπα, εικόνες του Θεού, είτε είναι ένα μαύρο αγοράκι είτε είναι άπορο άσπρο παιδάκι. Γιάννης Σδρ., Β3 : Ο Χριστός έζησε τη σκληρή κατάσταση της προσφυγιάς για να μας διδάξει ότι συμπάσχει με όλους μας.

Γεωργία Σ., Β3 : Η ακτίνα φωτός που βλέπουμε στην πρώτη εικόνα δείχνει μια χαραμάδα ελπίδας για τη ζωή των προσφύγων που είναι ο Θεάνθρωπος Χριστός και η αγία του οικογένεια. Νίκη Πλ., Β3 : Στις δυο εικόνες υπάρχει κοινό θέμα η φυγή της αγίας οικογένειας στην Αίγυπτο. Τα πρόσωπα της αγίας οικογένειας μεταδίδουν με τη στάση τους χαρμόσυνη ελπίδα για τη ζωή ανάμεσα στο απρόσωπο πλήθος, το ενδιαφέρον του Θεού για τον άνθρωπο, κάθε άνθρωπο χωρίς διακρίσεις φυλής, γλώσσας, θρησκείας, χρώματος. Στη δεύτερη εικόνα εικονίζονται μαύρα τα πρόσωπά τους για να μας δείξουν αυτήν ακριβώς την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων. Όλοι είμαστε αδέλφια και δημιουργήματα του Θεού. Μέσα στο

πλήθος των ανθρώπων η αγία οικογένεια φωτίζεται από μία λάμψη και δείχνει αισιόδοξη νότα και πρόταση ελπίδας και ζωής μέσα στην κατάσταση της αμαρτίας που ζούμε. Μαρία Φρ., Β3 : Και στις δύο εικόνες βλέπουμε προσφυγόπουλα που φεύγουν από τη χώρα. Η ηλιακτίδα στο πρόσωπο του Χριστού δίνει ελπίδα και προστασία στο απρόσωπο πλήθος. Μπροστά, δηλαδή, στο φάσμα της προσφυγιάς, τη στενοχώρια, τη θλίψη για όσα άφησαν λάμπει μια υπόσχεση ζωής χαρούμενης. Στην πρώτη εικόνα φαίνεται η αναστάτωση της προσφυγιάς, ο φόβος τους. Και οι δύο δείχνουν την ταπείνωση του Ιησού καθώς έφυγε για να γλυτώσει από τους κινδύνους. γι αυτό κι εμείς πρέπει να αντιμετωπίζουμε με αγάπη τους πρόσφυγες. Άννα Ψ., Β3 : Στην εικόνα βλέπω τους πρόσφυγες όταν φεύγουν με τα λιγοστά πράγματά τους, νιώθω πως είναι πολύ δύσκολο να αποχωρίζεται κάποιος την πατρίδα του ίσως για πάντα. Η Δήμητρα Ολ., Β3 συνέκρινε τις δύο εικόνες και απεικόνισε σε ένα σχεδιάγραμμα τα συμπεράσματά της, όπως φαίνεται σ΄ αυτό. [Δείτε τον σύνδεσμο εδώ : https://bubbl.us/mindmap?h=15786c/651013/14LQ.Kt9FXAP].

Γιώργος Ρ. : Στην εικόνα στη σελίδα 35 του βιβλίου μας που είναι ζωγραφισμένη από ανώνυμο λαϊκό ζωγράφο της Αφρικής, βλέπω τον Ιωσήφ, τον Ιησού και τη μητέρα Του, την Παναγία, που φεύγουν στην Αίγυπτο και μας δίνουν το μήνυμα ότι ο Χριστός έφυγε για τη σωτηρία των ανθρώπων κι έγινε πρόσφυγας σε ξένο τόπο. Στην εικόνα στη σελίδα 39 βλέπω πάλι τα ίδια πρόσωπα και γύρω τους ένα απρόσωπο πλήθος. Αυτό με κάνει να σκέφτομαι ότι το πλήθος που τους τριγυρίζει δεν έχει ελπίδα γιατί έφταιξε στο ότι δεν κάνει το θέλημα του Θεού και δεν αναγνωρίζει τον Θεό Του. Το κοινό που παρατηρώ είναι ότι και στις δυο εικόνες παρουσιάζεται η φυγή στην Αίγυπτο. Τάκης Στ., Β3 : στην πρώτη εικόνα παρουσιάζεται η δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι πρόσφυγες που προσπαθούν να φύγουν από τη μια χώρα στην άλλη για διάφορους πολύ σοβαρούς λόγους. Στη δεύτερη παρουσιάζεται η ελπίδα, με χρυσαφί χρώμα ακτίνα, των προσφύγων για την καινούρια τους ζωή και την προσμονή να φτάσουν σε μια νέα πατρίδα. Αναστασία Β., Β2 : Στην εικόνα που βλέπω τη σελίδα 35 τον Ιωσήφ, τον μικρό Ιησού και την Παναγία με μαύρο χρώμα να περπατάνε κουβαλώντας πράγματα στην προσφυγιά. Στην εικόνα στη σελίδα 39 βλέπουμε την αγία οικογένεια με λευκό χρώμα. Τα συναισθήματα που μου προκαλούν και οι δύο εικόνες είναι κατάθλιψη και στενοχώρια βλέποντάς τους έτσι να περπατάνε φορτωμένοι και στην άλλη εικόνα με ένα λυπημένο βλέμμα. Όπως ο Χριστός έγινε πρόσφυγας και πήγε σε ένα άλλο τόπο έτσι και εδώ έρχονται πρ΄σοφυγες που η ζωή τους βρισκόταν σε κίνδυνο. Πρέπει, λοιπόν, να σκεφτούμε πως είναι ο Χριστός μας και να τους χαρίσουμε αγάπη, θαλπωρή και ό,τι άλλο μπορούμε.

Γιάννης Κ., Β2 : Η ζωή του Χριστού ως πρόσφυγας οφείλεται στο ότι κινδύνευε η ζωή του από τον Ηρώδη και έστειλε στρατιώτες να τον σκοτώσουν. Ο Χριστός με το να γίνει πρόσφυγας δίνει θάρρος στους πρόσφυγες γιατί μπήκε στην ίδια μ΄ αυτούς θέση. Μαρία Κ., Β2 : Σήμερα παρατηρούμε ότι υπάρχουν πρόσφυγες, οι οποίοι χάνουν τη ζωή τους γιατί μπαίνουν σε βάρκες, οι οποίες δεν είναι και τόσο ασφαλείς και έτσι ξεφουσκώνουν και χιλιάδες παιδιά και μεγάλοι χάνουν τη ζωή τους. Η ζωή του Χριστού ως πρόφυγα θέλει να μας πει ότι όπως ο Χριστός σώθηκε από τους κινδύνους έτσι συμπάσχει και βοηθάει τους πρόσφυγες να πετύχουν τελικά μια ζωή χαρούμενη ασφαλή και αξιοπρεπή. Φανερούλα Μ., Β2 : Και στις δυο εικόνες απεικονίζεται το ίδιο θέμα, η φυγή του Χριστού και της αγίας οικογένειας στην Αίγυπτο,

σε ένα τόπο που δεν γνωρίζουν τη γλώσσα, έχουν είδωλα να προσκυνούν και περιφρονούν τους Ιουδαίους, έχουν δηλαδή να αντιμετωπίσουν εχθρικά συναισθήματα και συμπεριφορές. Στη μία εικόνα τα πρόσωπα είναι μαύρα στην άλλη ανήκουν στη λευκή φυλή. Στην πρώτη δείχνει λύπη, αγωνία για το άγνωστο, απορία για το πώς θα συνεχίσουν. Στη δεύτερη μέσα σε ένα απρόσωπο αδιάφορο πλήθος η αγία οικογένεια αποτελεί τη φωτεινή αχτίδα της ελπίδας, όσοι μετέχουν σ΄ αυτήν την αχτίδα, στη ζωή αυτής της οικογένειας, έχουν βεβαιότητα ότι θα λυτρωθούν από τα δεινά τους. Οι πρόσφυγες σήμερα που προέρχονται από τη Συρία, που αντιμετωπίζουν θάνατο, σφαγές, πόλεμο, βρίσκουν αυτήν την αχτίδα ελπίδας στους ανθρώπους που βοηθούν τους συνανθρώπους τους και τους δίνουν εκτός από υλικά αγαθά

και τα πλούτη της καρδιάς τους. Οι Έλληνες και όσοι από το εξωτερικό επισκέπτονται τον τόπο μας και βλέπουν την προσπάθειά μας είναι αυτοί που δίνουν τα εφόδια στους πρόσφυγες να ελπίζουν σε καλύτερη ζωή. Για να το πετύχουν αυτό θα πρέπει πρώτα να βοηθούμε εμείς προσωπικά με προσευχή, αγάπη, προσφορά προς αυτούς. Τότε θα μιμούμαστε το Θεό μας Χριστό. Ευδοκία Λ., Β2 : Στην εικόνα στη σελίδα 35, βλέπουμε το Χριστό στην αγκαλιά της μητέρας Του, της Παναγίας και δίπλα τους τον Ιωσήφ, οι οποίοι καταφεύγουν στην Αίγυπτο να απεικονίζονται όχι ως λευκοί άνθρωποι, όπως βλέπουμε στις εικόνες συνήθως, αλλά παρουσιάζονται ως σκουρόχρωμοι κι η Παναγία βαστάει ένα καλάθι, στο οποίο ο Χριστός βρίσκεται εκεί μέσα. Ο ζωγράφος είναι από την Αφρική κι έτσι απεικονίζει τον Χριστό την Παναγία και τον Ιωσήφ ως Αφρικανούς, κάτι πρωτόγνωρο για μας. Στην εικόνα στη σελίδα 39 βλέπουμε έναν κόσμο σκοτεινό, χωρίς πρόσωπο και μόνη πηγή φωτός είναι η αγία οικογένεια. Μας δείχνει ότι μέσα σε έναν κόσμο άχαρο και σκοτεινό μόνο ο Χριστός μπορεί να τον φωτίσει και να του δώσει τη λάμψη που του λείπει. Και στις δυο εικόνες ο Χριστός είναι ένας πρόσφυγας, αλλά όχι για μια καλύτερη ζωή, αλλά επειδή απειλείται η ζωή του. Βλέποντας αυτές τις εικόνες μας δημιουργούνται πολλά και διαφορετικά συναισθήματα. Τα αποτελέσματα που έχει στη ζωή μας η ζωή του μικρού Χριστού μας δίνουν θάρρος και ελπίδα για να συνεχίσουμε να ζούμε και όχι μόνο να επιβιώνουμε. Θεολόγος Λ., Β2 : Στις εικόνες αυτές βλέπω την αγάπη της Παναγίας για το Χριστό μας, την κούραση, τη θλίψη, την στενοχώρια τους που φεύγουν σε άγνωστο τόπο. Η ζωή τους εμψυχώνει τους σημερινούς πρόσφυγες να συνεχίσουν την προσπάθειά τους για καλύτερη ζωή. Μιχάλης Μ., Β2 : Ο λόγος που ο Χριστός έγινε πρόσφυγας είναι ο φθόνος του Ηρώδη γιατί φοβόταν μην χάσει την εξουσία του, έτσι διέταξε να σκοτώσουν όλα τα παιδιά της Βηθλεέμ από νεογέννητα ως δύο ετών. Έτσι ένας άγγελος ειδοποίησε τον Ιωσήφ να φύγουν στην Αίγυπτο για να γλυτώσει το παιδί Ιησούς. Στην εικόνα της σελίδας 35 η οικογένεια φαίνεται να περπατά από μόνη της ενώ στην εικόνα στη σελίδα 39 βρίσκονται ανάμεσα σε ένα πλήθος ανθρώπων που τους αγνοούν. Ο Χριστός είναι ένας μικρός πρόσφυγας, λοιπόν, κι όποτε βλέπουμε ένα μικρό πρόσφυγα θυμόμαστε τον μικρό Χριστό, οπότε πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τους βοηθήσουμε όλους τους πρόσφυγες. Σαββίνα Τ., Β2 : Βλέπουμε και στις δύο εικόνες να φεύγουν τα μέλη της αγίας οικογένειας από την πατρίδα τους και να πηγαίνουν σε έναν ασφαλή τόπο για να μπορούν να σώσουν τη ζωή του μικρού Χριστού, που απειλείται από τον Ηρώδη. Στη σελίδα 35 τα συναισθήματα που δημουργούνται είναι χαρά, αγάπη, διάθεση να προστατευθεί ο μικρός Χριστός, συμπάθεια στον ζωγράφο που ζωγράφισε μαύρα τα πρόσωπα της αγίας οικογένειας, με την Παναγία να κρατά το μωρό της όπως οι Αφρικανές μητέρες. Έτσι παίρνουμε το μήνυμα να μην είμαστε ρατσιστές.

Στην σελίδα 39 τα συναισθήματα που προκαλούνται είναι : διάθεση να προστατεύσουμε μαζί με την Παναγία το παιδί Της. Σήμερα αν ο Χριστός έφευγε ως πρόσφυγας, θα ήταν γιατί κινδύνευε η ζωή του από τον τύραννο που βασίλευε στη χώρα του. Οι περισσότεροι άνθρωποι θα Του φέρνονταν χωρίς ανθρωπιά και ευαισθησία και λίγοι θα Τον βοηθούσαν. Κατερίνα Μ., Β2 : Ο Χριστός μας έσωσε ζώντας τη ζωή όσων κινδυνεύουν, πονάνε, υποφέρουν, δεν έχουν πατρίδα ή τη χάνουν την πατρίδα τους για λόγους που οι ίδιοι δεν φταίνε, λυπούνται συνεχώς και ψάχνουν απελπισμένα λίγη ελπίδα και αγάπη. Στις δύο αυτές εικόνες όσοι είναι πρόσφυγες, αλλά και εμείς που θέλουμε να τους βοηθούμε, προσπαθούμε να ζήσουμε σε έναν καλύτερο κόσμο, λυτρωμένοι από τον θάνατο, τη φθορά, τον κίνδυνο, τον φόβο, τη θλίψη, τον πόνο. Η ηλιακτίδα που φωτίζει την αγία οικογένεια στην σελίδα 39, δίνει την υπόσχεση για ύπαρξη ειρήνης, χαράς, ουσιαστικής ζωής, αφού ο Χριστός είναι προστατευμένος στην αγκαλιά της μητέρας Του και ο Ιωσήφ γίνεται ηθελημένα ο

προστάτης και φύλακάς Του. Αρχόντισσα Π., Β2 : Σήμερα όλοι οι άνθρωπιοι λίγο πολύ γινόμαστε πρόσφυγες, όχι μόνο επειδή υπάρχει κάποιος πόλεμος και πρέπει να μεταφερθούμε αλλού, αλλά γινόμαστε μετανάστες για οικονομικούς λόγους, για να εργαστούμε, ή για πολιτικούς λόγους γιατί οι κυβερνήσεις γίνονται εχθροί των πολιτών, λόγω ιδεολογικών αντιλήψεων, λόγω αρρώστιας, ψάχνοντας την υγεία σε χώρες με αναπτυγμένη ιατρική κάλυψη. Ο Χριστός δίνει δύναμη σε όλους μας γιατί έζησε πρώτος τέτοιες δύσκολες καταστάσεις. Θεοφίλης Μ., Β2 : Βλέποντας τις δύο εικόνες δεν μπορώ να μην σκεφτώ με συγκίνηση και ευγνωμοσύνη και χαρά ότι ο μκρός Χριστός κατάφερε και επιβίωσε στην προσφυγιά, μακριά από τον βασιλιά που ήθελε να τον σκοτώσει, ζώντας στην Αίγυπτο με άλλη γλώσσα από αυτή που μιλούσαν η μητέρα Του κι ο Ιωσήφ, σε ειδωλολατρικό περιβάλλον, που κανείς δεν καταλάβαινε τα συναισθήματά τους, που οι Αιγύπτιοι συχαίνονταν τους Ιουδαίους και τους το έδειχναν. Πέρασε ταλαιπωρίες στο ταξίδι, με ποικίλους κινδύνους σε τόσο μικρή ηλικία. Νιώθω ανακούφιση που γλύτωσε από όλες τις αντιξοότητες αυτές γιατί μπόρεσε να μας σώσει, μας καταλαβαίνει και μας στηρίζει σε ό,τι παθαίνουμε και μας σώζει σε όλες μας τις ανάγκες. Οι πρόσφυγες σήμερα πεθαίνουν μέσα στις θάλασσες, στα συρματοπλέγματα, υποφέρουν και υβρίζονται και μόνη ηλιαχτίδα ελπίδας είναι να τους βοηθούμε εμείς που μιμούμαστε τον Χριστό. Αλεξία Μ., Β2 : Νιώθω λύπη βλέποντας τις φωτογραφίες αυτές γιατί σκέφτομαι εγώ που ζω σε νησί, τους μετανάστες και πρόσφυγες που έρχονται μισοπνιγμένοι, ή χάνουν τη ζωή τους στα νερά μας, την ταλαιπωρία και την αγωνία τους για το άγνωστο που τους περιμένει. Σαν ηλιακτίνα ελπίδας οι νησιώτες μας προσπαθούν να τους δώσουν θάρρος, βοήθεια και εφόδια να προχωρήσουν σε μια πιο ασφαλή ζωή. Ο Χριστός είναι η μόνη βέβαιη βοήθειά τους και για τούτο πλέκουμε μπλέκοντας προσευχές στα πλεκτά που φτιάχνουμε για τους πρόσφυγες, για να έχουν τη χάρη του Χριστού και τη βοήθειά Του. Στην εικόνα της σελίδας 35 μαθαίνω να σέβομαι όλα τα πρόσωπα ανεξαρτήτως της διαφορετικότητας της φυλής, πολιτισμού και θρησκείας που έχει, βλέποντας τον αφρικανό καλλιτέχνη να έχει ζωγραφίσει την Αγία Οικογένεια με μαύρο χρώμα.

Φανή Θ., Β1 : Και στις δύο εικόνες βλέπουμε τα ίδια πρόσωπα με διαφορετικό χρώμα ιστορημένα. Στη σελίδα 35 είναι αφρικανικής προέλευσης ο λαϊκός ζωγράφος, το βλέπουμε από τον τρόπο που κρατά η Παναγία το μωρό της στην πλάτη της, αντί στην αγκαλιά της και με μαύρα πρόσωπα. Αυτό μας διδάσκει ότι όλοι οι λαοί θέλουν το Χριστό να ανήκει στη δική τους φυλή για να τον κάνουν δικό τους, να Τον νιώθουν προσωπικό μέλος της οικογένειάς τους. Στην σελίδα 39 είναι τα πρόσωπα της αγίας οικογένειας λευκά και βρίσκονται μέσα σε μια φωτεινή ηλιαχτίδα που τους ξεχωρίζει από το απρόσωπο σκοτεινό από την απελπισία και ανώνυμο πλήθος. Αυτό μου λέει ότι ο Χριστός γινόμενος πρόσφυγας βοηθάει να βγαίνουν οι άνθρωποι από το βούρκο της αμαρτωλής ζωής, από την αρρώστια και τον πόνο, από την μίζερη ζωή. Είναι η προαναγγελία για το μέλλον, ότι το μωρό που βλέπω είναι ο Θεός μου, ήρθε στη γη για να με σώσει, είμαι κι εγώ πρόσφυγας σε διάφορες καταστάσεις που βιώνω στη χώρα και στο νησί μου και ο Θεός είναι το μόνο μου σωσίβιο που θα με βοηθήσει να σωθώ και ο οδηγός για να ασφαλίσω τη ζωή μου στην αιώνια γη της υπόσχεσης, στη Βασιλεία του Θεού. Γιώργος Ερ., Β1 : Πιστεύω πως στη σελίδα 39 δείχνει ένα απρόσωπο πλήθος, σκοτεινό, απελπισμένο που τρέχει να ξεφύγει από το κακό, όποιο κι αν φαντάζεται ο καθένας μας. Η μόνη τους ελπίδα είναι η αχτίνα που φωτίζει την αγία οικογένεια που πορεύεται ανάμεσά τους και συμπάσχει δίνοντας Φανερούλα Κ., Αγγελική Κ., Β1, Γιάννης Κλ., Β1 : Νιώθω θλίψη και φόβο αντικρύζοντας τις δύο εικόνες, καθώς παρατηρώ ότι η αγία οικογένεια έφυγε χωρίς ρούχα, αποσκευές, αναγκαία εφόδια και πορεύεται άγνωστη ανάμεσα σε αγνώστους, σε εχθρικές συνθήκες ζωής, αμφιβολία, ανασφάλεια, φόβο. Μπορεί να πηγαίνουν σε έναν κόσμο που τους αρνείται την ασφαλή διαβίωση, που τους αμφισβητεί τα ανθρώπινα δικαιώματα, που δεν υπόσχεται οικονομική κάλυψη, που πολεμά την εγκατάστασή τους, όπως γίνεται σήμερα κι από μας στη χώρα μας στους πρόσφυγες. Όπως η φωτεινή ηλιαχτίδα που τους ξεχωρίζει μου δίνει συναισθήματα ελπίδας για χαρά, ασφάλεια και ευτυχία σε όλους τους ανθρώπους που βιώνουν τέτοιες καταστάσεις. Κα επειδή ποτέ δεν ξέρουμε πότε θα βρεθούμε στη θέση τους, θεωρώ πως πρέπει να τους βοηθάμε με κάθε τρόπο για να μας ανταποδώσει ο Θεός όσα καλά κάνουμε κι εμείς στους συνανθρώπους μας. Σοφία Ζ., Μαρία Β., Β1 : Με βάση τον πίνακα της Μπεάτε Χάϊνεν στη σελίδα 39 καταλαβαίνουμε ότι η Αγία Οικογένεια του Χριστού μεταναστεύει στην Αίγυπτο. Είναι μόνοι τους ανάμεσα στον υπόλοιπο κόσμο, όμως το ουράνιο φως τους φωτίζει το δρόμο για να τους δίνει κουράγιο στην πορεία τους. Στον πίνακα του Αφρικανού ζωγράφου στη σελίδα 35 παρατηρούμε ότι η Αγία Οικογένεια ιστορείται με μαύρο χρώμα κι αυτό υποδηλώνει ότι όλοι οι λαοί είναι ίσοι και μπορούν να απεικονίζουν τον Χριστό με το δικό τους χρώμα. αισιοδοξία και βοήθεια σε όποιον τους τη ζητήσει σε πλαίσιο ουσιαστικής ελευθερίας. Βιώνοντας την προσφυγιά στην ίδια τη χώρα μας Σχόλια σε ένα τραγούδι για το προσφυγικό από τους μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου του 2ου Γυμνασίου Καλύμνου, όπως το βιώνουν οι Έλληνες [Δείτε τους συνδέσμους : https://tackk.com/jklqdj, https://tackk.com/phrenj, https://youtu.be/A4LiVj5jaDg, http://mariapanou.edu.glogster.com/refugees-song/ ]

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ «ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ», από το συγκρότημα «ACTIVE MEMBER”

Κοιτάω ξανά τριγύρω και όλα μοιάζουν ξένα και να τα αγγίξω δε μπορώ είναι καλά κρυμμένα,

κοιτάω τα σύννεφα και σκέφτομαι ταξίδια, μα χωρίς φως όλα τα γκρίζα στη ψυχή μου είναι ίδια.

Γι' αυτό τα μάτια χαμηλώνω προς τη γη και σε καλό μου πάλι να μου βγει,

γιατί κι αυτό το χώμα τώρα που πατάω δε φταιω εγώ δε μ' έμαθαν να τ' αγαπάω.

Μονάχα σύμβολα τριγύρω και εικόνες μασόνοι στο σκοτάδι να στήνουνε κανόνες

μια έμμονη ιδέα και μια φοβία μήπως ποτίσει το μυαλό μου με στημένη βία.

Λόγια πολλά και δεν αντέχω πια - που είναι η πατρίδα μου εκείνη η γλυκιά που έχει στη πέτρα χαραγμένο λεει το φως

λες να την ξέχασε για πάντα ο θεός. Και νιώθω πρόσφυγας εδώ που έχω γεννηθεί

σα τους προγόνους μου εδώ έχω στηθεί για να ξεπλύνω τύψεις και υποσχέσεις να εκπληρώσω

πόσο ακόμα θα πληρώσω. Όλα κρατάν καλά κι ο πόνος μεγαλώνει

κι ο φόβος το όνειρό μου συνέχεια πληγώνει κάνοντας ακόμα πιο βαριά τη μοναξιά μου

στον τόπο αυτό που δανεική είναι κι η χαρά μου. Στο τόπο αυτό που τα δάκρυα μοιάζουν δώρα και σκεπασμένη μένει η αλήθεια από το τώρα

ακούω πολλούς να νοιάζονται για μένα μα όλα τα λόγια πάντα μένουνε θαμμένα.

Γιατί οι σκιές είναι τριγύρω μου πολλές να βασανίζουν το μυαλό μου με το χθες γνωστές εικόνες παλιές ελπίδες

μητέρα η πατρίδα κι ας μην την είδες. Κι ας μη σ' αγκάλιασε ποτέ κοντά της έλα κλείσε τα μάτια στα χτυπήματα και γέλα

είναι ιερός μας λένε πάντα ο σκοπός και για να νοιώσουμε το φως. Πρέπει να κάνουμε συνέχεια υπομονή για ένα μέλλον λέει καλό που θα φανεί μα τους βαρέθηκα όλους που να 'ναι ο θεός, λες να 'ναι πρόσφυγας κι αυτός.

Έχω σημάδια προσφυγιάς και το γλυκό φιλί γιαγιάς στο μέτωπό μου.

Έχω τον πόνο αδελφό και ένα όνειρο κρυφό για φυλακτό μου. Κάτω απ' τον ήλιο χωρίς φως, για μένα γκρίζος ο ουρανός κι όμως υπάρχω.

Παίρνω κουράγιο τραγουδώ, για όλα αυτά που αγαπώ χωρίς να τα 'χω.

Μανόλης Χρ., Γ3 Το τραγούδι αυτό δεν μας μιλάει για το είδος του πρόσφυγα που γνωρίζουμε. Πρόσφυγας είναι λέξη που προήλθε από την πρόθεση προς και τη λέξη φυγή και σημαίνει αυτός που τρέχει να φύγει από αυτά που τον καταδιώκουν. Στο τραγούδι μιλάει ένας άνθρωπος που τα χρέη και τα άγχη της καθημερινότητας τον κυνηγούν. Έτσι εκείνος πρπσπαθεί να πνίξει τον πόνο του και καταφεύγει στα στέκια της νύκτας. Είναι δηλαδή ένας άλλου είδους πρόσφυγας, που μπορεί να ζει στην πατρίδα του αλλά να έχει αποξενωθεί από μια κανονική ζωή λόγω των πολλαπλών προβλημάτων που η κοινωνία τον επιφορτίζει. Στο βίντεο αυτό μας δείχνει κάποια παρέα που τραγουδάει για την προσφυγιά. Αυτό το βίντεο δείχνει ακριβώς τα συναισθήματα που νιώθουν αυτοί οι άνθρωποι. Όταν έρχονται στη χώρα μας βρίσκουν ανθρώπους που δεν μιλάνε τη γλώσσα τους, δεν έχουν τις συνήθειές τους, σκέφτονται διαφορετικά. Μοιάζει κάποια στιγμή να ξεχνάει ο Θεός την πατρίδα και τον άνθρωπο, να αναρρωτιούνται μήπως ο Θεός συμπασχει μαζί τους ως πρόσφυγας κι η προσφυγιά γίνεται κατάσταση που τους πληγώνει πολύ. Ανδρέας Κ., Γ1 Ο τραγουδιστής δεν έχει σε όλα δίκιο. Σε κάποια σημεία του τραγουδιού μάς λέει πώς έχει η κατάσταση στην Ελλάδα, πώς είναι πρόσφυγας, πως εκείνος δεν φταίει που δεν αγαπάει την Ελλάδα, αλλά οι άλλοι δεν τον έμαθαν να την αγαπάει. Στο βίντεο έχουν βάλει καποια εφέ, όπως το γκρι χρώμα στην οθόνη, αλλά και οι σκιάσεις είναι έτσι, θέλοντας να δείξουν πως όλα γύρω του είναι μαύρα. Το βίντεο έχει επίσης λόγια που λένε ότι ο Θεός έχει ξεχάσει την Ελλάδα, πως ο Θεός είναι πρόσφυγας, πως κανένας δεν μπορεί να κάνει τίποτε για να φτιάξει αυτή η κατάσταση στην Ελλάδα. Εγώ τα αποδίδω σε τεμπελιά, αχαριστία, πεποίθηση να μένω στη μιζέρια αν δεν αντιστέκομαι σε όλη αυτή την μεθοδευμένη διδασκαλία για ωχαδερφισμό. Χρέος μας έχουμε να παλεύουμε μαζί με τον Θεό μας να φτιάχνουμε παραδεισένιες καταστάσεις όπου ζούμε. Ειρήνη Σ., Γ3 : Το τραγούδι μιλάει για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες. Όλα είναι δύσκολα, πολλές φορές κι αν ζεις στην ίδια σου τη χώρα και νιώθεις πρόσφυγας. Τότε είναι χειρότερο. Όλα τα βλέπει γκρίζα και απελπιστικά.

Νομική Κ., Γ1 Ο άνθρωπος αυτός είναι απελπισμένος. Νιώθει ότι είναι πρόσφυγας στην ίδια του τη χώρα και με αυτό το τραγούδι προκαλεί θλίψη και μιζέρια. Πιστεύει ότι είναι τόσο λυπημένος που τον ξέχασε ο Θεός και η Πατρίδα του η γλυκειά δεν είναι έτσι γι αυτόν πια. Και την πατρίδα του την ξέχασε ο Θεός κατά τη γνώμη του. Γενικά έχει μέσα του πολύ πόνο, μεγάλη μοναξιά κι η χαρά του είναι "δανεική", αφού αυτός δεν μπορεί πλέον να νιώσει χαρά. Το τραγούδι αυτό εκφράζει πόνο και απελπισία. Δείχνει τον πόνο κάποιου που δεν έχει τίποτε. Κατά τη γνώμη μου δείχνει την προσφυγιά κάποιου από την ίδια τη ζωή. Τα περισσότερα που λέει είναι αλήθεια. Όμως, λέει κάτι, ότι φοβάται εξαιτίας των ανωτέρων του. Κατά τη γνώμη μου με αυτή τη φράση "μια έμμονη ιδέα και μια φοβία μήπως ποτίσει το μυαλό μου μια στημένη βία" κάνει λάθος. Γιατί δεν πρέπει να φοβάται για άλλους που έχουν παραπάνω εξουσία. Εμένα πάντως με εντυπωσίασε γιατί είχε μεγάλο νόημα, ήταν βγαλμένο από τη ζωή και εκφράζει μεγάλο πόνο. Λέει επίσης, νομίζω, ότι τον έμαθαν να μην αγαπάει την πατρίδα του. Νομίζω πως είναι λάθος γιατί το σωστό είναι κάποιος να έχει δική του προσωπικότητα και να μην παίρνει παράδειγμα από άλλους που πατάνε τους κατώτερους, όπως νομίζουν, ανθρώπους. Πρέπει κάποιος να έχει τον χαρακτήρα του ακέραιο για να μην αλλάζει τη γνώμη του εξ αιτίας οποιασδήποτε εξουσίας. Νικόλας Αμπ., Γ1 Αυτό το βίντεο μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Με αυτά τα εφέ, το γκρι χρώμα, τον άνθρωπο που τρέχει, σου προκαλεί αγωνία και επίσης θαυμασμό. Όμως τα λόγια που λέει δεν είναι όλα σωστά. Όλο αυτό το βίντεο ξεχειλίζει από κακομοιριά. Όντως είναι πρόσφυγας στη χώρα του αλλά μήπως φταίει κι αυτός; Στο στίχο που λέει, "δεν του έμαθαν να αγαπάει το χώμα που πατάει" έχει λάθος. Εκείνος φταίει που δεν έμαθε να αγαπάει τη χώρα του, γιατί δεν πρόσεχε την ώρα που πάσχιζαν με κάθε τρόπο να του μάθουν πως αυτό το χώμα είναι δοξασμένο, που έχει περάσει τόσο και τόσα και όμως δεν υπέκυψε. Για αυτό πρέπει να είναι περήφανος που ζει σε μια χώρα που δεν υποκύπτει ποτέ, ακόμα και σήμερα. Επίσης το ίδιο λάθος κάνει στον στίχο που λέει "σκεπασμένη μένει η αλήθεια από το τώρα". Εκείνος δεν κάνει προσπάθεια να τη μάθει. Αφροδίτη Δ., Γ1 Σε αυτό το βίντεο βλέπουμε ένα τραγούδι για την προσφυγιά σε σύγχρονο ρυθμό της "νέας γενιάς". Βλέπουμε τους πρόσφυγες να φοβούνται, να τρέχουν να κρυφτούν και βιώνουμε τον πόνο και την αγωνία τους. Στο βίντεο λέει : "κοιτάω τα σύννεφα και σκέφτομαι ταξίδια, μα χωρίς φως όλα τα γκρίζα στην ψυχή μου είναι ίδια". Με αυτούς τους στίχους μας λέει τα όνειρα και τη δυστυχία τους, με το να κοιτάζουν τα

σύννεφα και να ονειρεύονται. "Μα όλα τα γκρίζα στη ζωή μου είναι ίδια", δείχνει τα σύννεφα που είναι γκρίζα, δηλαδή σκοτεινά χωρίς αστέρια και βλέπει τον σκοτεινό ουρανό και στεναχωριέται για τα ταξίδια που δεν έκανε, δηλαδή τις ωραίες στιγμές που δεν έζησε. Σάββας Β., Γ1 Στο τραγούδι αυτό μου έκανε εντύπωση που όλα τα βλέπει μαύρα, ο Θεός τον άφησε κι έγινε πρόσφυγας, ξέχασε την πατρίδα του και του έγινε έμμονη ιδέα ο φόβος μήπως το μυαλό του γεμίσει στημένη βία. Αναφέρει την τραυματική βία, την ψυχολογική βία, είναι πρόσφυγας μέσα στην ίδια του την πατρίδα. Τα δάκρυά του γίνονται δώρα, γιατί κάποιοι τον φροντίζουν όπως μπορούν κάποτε, κάνει υπομονή για ένα κόσμο καλύτερο, ωστόσο έχει κουραστεί να κάνει υπομονή. Θα έλεγα ότι το να περιμένουμε να κάνουν οι άλλοι κάτι κι εμείς να απελπιζόμαστε δεν είναι και πολύ σοφό. Σάββας Κ., Γ1 : Οι στίχοι μιλάνε για την προσφυγιά του Έλληνα στην ίδια του τη χώρα. Το γκρι και το μαύρο χρώμα δείχνει την κακή κοινωνικοοικονομική κατάσταση που βιώνουμε καθημερινά. Μέσα από τους στίχους καταλαβαίνουμε πως οι "μεγάλοι" μας κατάντησαν έτσι, όμως κατά τη γνώμη μου φταίμε κι εμείς (σε αντίθεση με το μήνυμα που περνάει το video-clip). Δηλαδή δεν γίνεται για την κατάσταση που βρσκόμαστε, να μην φταίμε κι εμείς. Εμείς δεν βοηθάμε ν΄ αλλάξουμε τον κόσμο, με την αγάπη που μπρούμε να δώσουμε. Αυτός είναι και ένας από τους κύριους λόγους της ανέχειας και της απελπισίας μας. Μπορούμε να ελπίζουμε στον Χριστό, αφού Αυτός ήρθε για μας και θυσιάστηκε για μας. Είναι τελείως λάθος το "δεν φταίω εγώ, δε μ΄ έμαθαν..." Για το ό,τι μας συμβαίνει είμαστε υπεύθυνοι γι αυτό. Νοιώθουμε πρόσφυγες μέσα στην ίδια μας τη χώρα. "Γιατί οι σκιές είναι τριγύρω μου πολλές να βασανίζουν το μυαλό μου με το χτες...". Οι γνωστοί "άγνωστοι" δημοισογράφοι βοηθάνε στο να μην έχουμε ελπίδες, με την απελπισία που μας "ποτίζουν". Όμως σε πείσμα τους εμείς έχουμε ελπίδα τον Θεό που εκείνοι αρνούνται.

Λαρίσα Κ., Γ1 : Τα λόγια του βίντεο με συγκίνησαν και με εντυπωσίασαν. Υπάρχουν όμως κάποια λόγια που δεν έπρεπε να νιώθει έτσι, όπως στο σημείο που λέει ότι δεν φταίει, γιατί αν προσπαθήσει θα καταφέρει και να αγαπάει όλους κι όχι μόνο τον τόπο. Νιώθει κατώτερος επειδή είναι πρόσφυγας, εγώ όμως διαφωνώ με αυτό, επειδή όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι. Έχει μια ελπίδα ότι θα ξαναδεί την πατρίδα του, αλλά φοβάται πως τη ξέχασε για πάντα ο Θεός. δεν πρέπει να σκέφτεται έτσι γιατί η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Πονάει πολύ και φοβάται, το όνειρό του τον πληγώνει, αυτό είναι φυσιολογικό, να νιώθει έτσι επειδή αγαπάει τον τόπο του και θέλει να γυρίσει πίσω. Δεν μπορεί να δώσει σημασία στη βοήθεια που του προσφέρουν επειδή σκέφτεται συνέχεια την πατρίδα του, τον βασανίζουν διάφορες σκέψεις, σκιές που του θυμίζουν συνέχεια το χτες, διάφορες ελπίδες που δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν. Η μητέρα του είναι η πατρίδα του, λέει ότι πρέπει να κάνουμε υπομονή για ένα μέλλον καλύτερο, αυτό είναι σωστό, αλλά αναρωτιέται αν ο Θεός είναι πρόσφυγας, αβοήθητος που δεν μπορεί να βοηθήσει δηλαδή, κι αυτό είναι αδικο. Όλα γι αυτόν φαίνονται γκρίζα επειδή έχει αδελφό τον πόνο, νιώθει στο μέτωπό του το φιλί της γιαγιά του, αλλά η απελπισία του τον φέρνει πιο κοντά στο θάνατο παρά στη ζωή. Πρέπει να τη νικήσει. Λευτέρης Κ., Γ1 : Έχει άδικο ο πρόσφυγας που ζει και νιώθει ότι ο Θεός τον εγκατέλειψε γιατί "είναι πρόσφυγας κι ο Θεός". Ξέρω πως το χρησιμοποιεί σαν μια φράση ενδεικτική του πώς αισθάνεται, αλλά έτσι φωνάζει πως η απελπισία του έκλεισε τα μάτια στο θαύμα και στην ελπίδα. Δεν συμφωνώ! Ειρήνη Κ., Γ1 : Το βίντεο και το τραγούδι με συγκίνησε πολύ. Είναι όμως λάθος στο σημείο που λέει ότι δεν του έμαθαν να αγαπάει την πατρίδα του, ότι νοιώθει πρόσφυγας άρα κατώτερος. Την πατρίδα μας την αγαπάμε γιατί μας πρσοφέρει ό,τι καλύτερο έχει, μετά εμείς αγωνιζόμαστε με όσες γνώσεις μπορούμε να αποκτούμε για να δίνουμε στην μητέρα πατρίδα ό,τι χρειάζεται. Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, έχουν δικαίωμα να ζουν και να χαίρονται. Κανένας δεν πρέπει να νιώθει κατώτερος. Νομική Κ., Γ1 : Ο άνθρωπος αυτός είναι απελπισμένος. Νιώθει ότι είναι πρόσφυγας στην ίδια του τη χώρα και με αυτό το τραγούδι προκαλεί θλίψη και μιζέρια. Πιστεύει ότι είναι τόσο λυπημένος που τον ξέχασε ο Θεός και η Πατρίδα του η γλυκιά δεν είναι έτσι γι αυτόν πια. Και την πατρίδα του την ξέχασε ο Θεός κατά τη γνώμη του. Γενικά έχει μέσα του πολύ πόνο, μεγάλη μοναξιά κι η χαρά του είναι "δανεική", αφού αυτός δεν μπορεί πλέον να νιώσει χαρά.

Η αρρώστια ως προσφυγιά! [ Δείτε το σύνδεσμο εδώ https://oureuropeanschooljournal.wordpress.com/2015/12/20/a-

wonderful-video-about-love-of-a-human-to-humans-with-differences/:] Νικόλας Κ., Β3 : Το αγόρι στην ταινία αυτή χαρακτηρίζεται ως πρόσφυγας, διότι ήρθε από τον ουρανό

στη Γη με σοβαρά προβλήματα υγείας. Κάποια παιδιά δεν τον ήθελαν στην παρέα τους. Όμως η Μαρία επιμένοντας το έκανε να νιώσει αποδεκτό. Στην αρχή φαινόταν να νιώθει ντροπή για αυτό που ήταν. Όμως η Μαρία με απέραντη αγάπη, το ενέταξε στην σχολική ζωή με τρόπους που μπορούσε να ακολουθήσει στην κατάστασή του, να νιώσει "κανονικό παιδί", δηλαδή παιδί με δικαίωμα να αγαπηθεί, να παίξει, να

ζήσει, να αισθανθεί μέλος της σχολικής κοινωνίας, με παιχνίδια κατάλληλα. Ειρήνη Π., Β3 : Το βίντεο με γέμισε με συγκίνηση και αγάπη , τόσο για το παιδάκι όσο και για τη φίλη του τη Μαρία. Η περίπτωσή του δείχνει ένα άλλο είδος προσφυγιάς. Ήρθε από τον ουρανό, με διαφορετικές ανάγκες από τους άλλους, αλλά στον ίδιο τόπο, με το ίδιο χρώμα στο δέρμα, την ίδια ψυχή, ίσο με τους άλλους δούλους του Θεού και ξαναγύρισε στον ουρανό. Σε όλα τα είδη της προσφυγιάς παρατηρούμε ότι συμβαίνει το ίδιο πράγμα.. Άνθρωποι που έρχονται σε ένα μέρος και είναι διαφορετικοί, μόνοι τους, ίδιοι όμως και ίσοι με τους άλλους που όμως αντιμετωπίζουν την απανθρωπιά των άλλων. Με κάποιες εξαιρέσεις : Υπάρχουν κάποιοι

συνάνθρωποί τους, που προσφέρουν αγάπη εφευρετική, φροντίδα επίμονη, αισιοδοξία, χαρά. Αυτοί οι άνθρωποι μας δίνουν ελπίδα με την προσφορά μιας ατέλειωτης πηγής χαράς και αγάπης μέσα σε έναν αδιάφορο κόσμο. Μαρία Φρ., Β3 : Στο βίντεο αυτό παρουσιάζεται μια άλλη όψη προσφυγιάς. Βλέπουμε ένα παραπληγικό παιδί που νιώθει την αδιαφορία και την μη αποδοχή του από την σχολική κοινωνία, όπως κάνουν και στους πρόσφυγες. Βλέπουμε ότι αν υπάρχει αγάπη, αλληλεγγύη και ελπίδα προσφερόμενη στον συνάνθρωπό μας μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Μέσα στην μόνωση του άρρωστου παιδιού εμφανίζεται η συμμαθήτριά του, η Μαρία που βοήθησε το παιδί με τρόπους που μπορούσε εκείνο να ανταποκριθεί, γέμισε το παιδί με ευτυχία, παρόλο που δεν μπορούσε να ενταχθεί πλήρως στην σχολική κοινωνία. Τα

συναισθήματα που μου δημιούργησε το βίντεο και η ιστορία αυτή είναι αγάπη και αλληλεγγύη για το συνάνθρωπό μου και λύπη για τον ιδιότυπο αυτό μικρό πρόσφυγα. Τάκης Στ., Β3 : Το βίντεο που παρακολουθήσαμε είχε θέμα την "προσφυγιά" των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες. Τα πρόσωπα αυτά θεωρούνται έμμεσα "πρόσφυγες", αφού είναι διαφορετικά από τους υπολοίπους και δεν είναι ευπρόσδεκτα από όλους τους ανθρώπους. Το βίντεο αυτό μου δημιούργησε έντονα συναισθήματα συγκίνησης. Το παιδάκι αυτό ήταν παραπληγικό και κανένας δεν το έκανε παρέα, εκτός από ένα κοριτσάκι, τη Μαρία. Η Μαρία του κρατούσε συνέχεια συντροφιά και του έδειχνε όλη της την αγάπη για να τον βοηθήσει να νιώσει μέλος της τάξης. Την προηγούμενη μέρα πριν πεθάνει το άρρωστο παιδάκι, η Μαρία το σήκωσε στα πόδια του το στήριξε επάνω της και "χορέψανε" μαζί. Όταν την άλλη μέρα το βρήκαν οι γονείς του πεθαμένο, στο πρόσωπό του είχε μια χαρούμενη, ευτυχισμένη έκφραση, που σημαίνει ότι χάρηκε τις τελευταίες του στιγμές με τη μοναδική του φίλη. Δήμητρα Ολ., Β3 : Το βίντεο που παρακολουθήσαμε με ευαισθητοποίησε πολύ και μου δημιούργησε

προβληματισμούς καθώς αντικατοπτρίζει τη σημερινή πραγματικότητα. Το παιδί με τις ειδικές ανάγκες μοιάζει να είναι ένας πρόσφυγας διαφορετικός... που δεν φεύγει από τη χώρα του λόγω άσχημων συνθηκών π.χ. πολέμου, αλλά ένας πρόσφυγας σαν όλους τους άλλους καθώς ζητά να γίνει αποδεκτός και να του προσφέρουν αγάπη. Μπαίνοντας στην καινούρια τάξη κανείς δεν φαίνεται να του συμπαραστέκεται. Η Μαρία όμως απλόχερα του δίνει την αγάπη της και κάνει "υπεράνθρωπες" προσπάθειες για να τον βοηθήσε έστω και λίγο για να ενταχθεί ομαλά, αλλά και

να επιτύχει να κινηθεί. Μετά από πολλές στιγμές που περνούν μαζί το παιδί απεβίωσε. Σύμφωνα με τα λόγια των γονιών του, όμως, ήταν χαρούμενος καθώς ακόμη και στη μικρή σε διάρκεια ζωή του κατάφερε σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα τόσα πολλά. Στις μέρες μας τέτοιου είδους πρόσφυγες εμφανίζονται καθημερινά. Κυριαρχεί όμως η ρατσιστική αντίληψη που εμποδίζει τους ανθρώπους να τους δουν αλλιώτικα. Έτσι τους αντιμετωπίζουν με κακώς εννοούμενο οίκτο ή απομακρύνονται από αυτούς. Κανένας δεν προσπαθεί να βοηθήσει, κανείς δεν προσπαθεί να χαρίσει χαρά ακόμη κι αν όλοι είμαστε όντα που χρειαζόμαστε ανθρώπινη επαφή, ακόμη κι αν όλοι νιώθουμε με κάποιο τρόπο πρόσφυγες. Το βίντεο αυτό, έχει ένα βαθύ νόημα και δείχνει ποια στάση θα πρέπει να υιοθετήσουμε απέναντι σε κάθε είδους πρόσφυγα. Ευελπιστώ αυτό να γίνει πραγματικότητα! Νίκη Πλ., Δροσιά Σπ., Γιώργος Ρ., Β3 : Το βίντεο που είδαμε με έκανε να αισθανθώ συγκίνηση, κατανόηση και αγάπη για ανθρώπους με ειδικές ανάγκες. Όπως το παιδί στο βίντεο που ήταν παραπληγικό, δηλαδή όλα τα όργανα του δεν λειτουργούσαν παρά μόνο ο εγκέφαλός

του. Ουσιαστικά είναι ένα άλλο είδος προσφυγιάς. Ήρθε αυτό το παιδί από τον ουρανό στη γη, αλλά δεν εντάχτηκε στην κοινωνία, δεν ήταν σαν τα άλλα παιδιά. Ένα κορίτσι προσπάθησε να τον κάνει να αισθανθεί καλύτερα, παίζοντας μαζί του. Το κατάφερε, κι όταν ήρθε η στιγμή να πάει πάλι στην παρίδα του δηλαδή στον ουρανό, έφυγε χαρύμενο. Αυτό το βίντεο μας βοηθά να καταλάβουμε πως πρέπει να φερόμαστε σε αυτούς τους ανθρώπους, δηλαδή, με κατανόηση και φροντίδα, κι όχι άσχημα, όπως κάνουν μερικοί άνθρωποι που τους φέρονται σαν να είναι σκουπίδια. Πρέπει να βλέπουμε το Χριστό σε κάθε πρόσωπο, ειδικά σε αυτά τα πρόσωπα και να φερόμαστε με αγάπη. Χρυσοπηγή Ρ., Α3 : Ο Νικόλας είναι ένα παιδί που δεν μπορεί να κουνήσει τα μέλη του σώματός του. Έρχεται μέσα σε μια τάξη, σαν τους πρόσφυγες, που δεν ξέρουν πώς να του φερθούν, δεν τον πλησιάζουν από αμηχανία ή από αδιαφορία, δεν μπορεί, αφού δεν μιλάει να επικοινωνήσει μαζί τους και να τους πει τί σκέφτεται. Η Μαρία είναι η ηλιαχτίδα που φωτίζει τη ζωή του Νικόλα. Τον κάνει να χαρεί, πρσοπάθησε να του δώσει νόημα στη ζωή του, του μιλούσε, τον βοηθούσε, έπαιζε με εφευρετική αγάπη παιχνίδια που μπορούσε ο Νικόλας να συμμετάσχει κάπως σ΄ αυτά, του έδενε με σκοινιά τα ποδαράκια για να φαίνεται ότι κλωτσά κι αυτός την μπάλα, του έπαιξε μουσική και τον κράτησε να "χορέψουν" μαζί. Συγκινήθηκα βλέποντας την τόσο μεγάλη της επινοητική αγάπη και καλωσύνη. Μου άρεσε περισσότερο που έπειτα από 20 χρόνια μετά το θάνατο του Νικόλα, η Μαρία έγινε δασκάλα και στο χέρι της φορούσε ακόμα το σχοινάκι που έπαιζε με τον Νικόλα για να τον νοιώθει τον φίλο που αγάπησε σαν αδελφό της κοντά της πάντα. Ελπίζω αυτό το βίντεο να μας γίνει μάθημα σε όλους μας να μοιάσουμε στη Μαρία. Μαρία Π., Αναστασία Τσ., Α3 : Στην ταινία αυτή μικρού μήκους μού δημιουργήθηκαν τόσο πολλά και διαφορετικά συναισθήματα! Η αγάπη του κοριτσιού προς το άγνωστο αγόρι που ξαφνικά εμφανίστηκε στο σχολείο της ήταν αληθινή και τόσο ζεστή! Το αγόρι ήταν πολύ δύσκολο να συνηθίσει στο καινούριο περιβάλλον, τις καινούριες συνήθειες. Όμως το πιο δύσκολο για εκείνον ήταν που ήρθε σε επαφή με τόσο πολλά παιδιά γύρω του που ήξερε πως δεν τον δέχονταν, καθόταν μόνο του ενώ λαχαταρούσε να μιλήσει, να εποικοινωνήσει. Όμως το κορίτσι τον αγκάλιασε ψυχικά έδωσε νόημα στη ζωή του. Το κορίτσι έδειξε πόσο αγνή ψυχή είχε. Τα υπόλοιπα παιδιά τον έβλεπαν περίεργα λόγω της ασθένειάς του κι έβλεπαν περίεργη και τη Μαρία που ασχολιόταν μαζί του. Όμως η Μαρία έβλεπε την ομερφιά του και το πόσο ξεχωριστός ήταν. Μεταξύ τους χτίστηκε μια ξεχωριστή και αληθνή αγάπη. Βιολέτα Π., Α3 : Αυτό το βίντεο μας παρουσιάχει την αγάπη ενός κοριτσιού για ένα εντελώς ανάπηρο παιδάκι. Όταν είδα αυτό το βίντεο, ένιωσα στην αρχή και στο τέλος μεγάλη λύπη, ενώ, αντιθέτως, ένιωσα κάτι που έμοιαζε με χαρά, όταν είδα την προσπάθεια της Μαρίας, ώστε να νιώσει καλύτερα το παιδί εκείνο. Αυτή η κατάσταση στην οποία βρίσκεται αυτό το παιδί είναι κι αυτό ένα είδος προσφυγιάς. Με αυτό εννοούμε ότι ήταν μόνος του ανάμεσα σε κάτι εντελώς διαφορετικό και μόνο η Μαρία από τα παιδιά τον αντιμετώπιζε σωστά. Τέλος αυτό το βίντεο μας διδάσκει ότι πάντα πρέπει να βοηθάμε τους άλλους κι ας μην μας μοιάζουν. Ξανθίππη Κ., Σαββίνα Σδρ., Αγγελική Π., Δρόσος Μ., Ειρήνη Τ., Α3 : Αυτό το παιδί στο βίντεο είναι ένας πρόσφυγας διαφερετικός από τους άλλους. Είναι ένα παιδί που πηγαίνει σε ένα άγνωστο μέρος και είναι όλοι διαφορετικοί από αυτόν. Η πρώτη σκέψη είναι συγκίνηση και θλίψη. Μας συγκινεί η Μαρία

γιατί είναι η μόνη που ασχολήθηκε και έδωσε αξία στον Νικόλα. Μας κάνει όμως να στενοχωρηθούμε, γιατί το παιδί δεν μπορεί να το εκτιμήσει και δεν έχει δυνατότητα ομιλίας και κίνησης. Μας δημουργεί, όμως, μια άλλου είδους χαρά, πνευματική, γιατί το παιδί αρχίζει να έχει κάποιες ελάχιστες δυνατότητες χάρη στη Μαρία. Σε γενικές γραμμές μας δείχνει πόσο διαφορετικά αντιμετωπίζονται τα παιδιά αυτά, όπως οι πρόσφυγες. Σάββας Τρ., Α3 : Το βίντεο αυτό μου έδωσε δύναμη γιατί με βοήθησε να καταλάβω τι είναι αληθινή αγάπη και ότι υπάρχει αυτή η αγάπη! Λευτέρης Κ., Γ1 : Κατάλαβα πως δεν έχει διαφορά να είσαι πρόσφυγας ζωής ή πρόσφυγας στο μυαλό και στην καρδιά!!! Το δεύτερο το βρίσκω χειρότερο! Νομική Κ., Γ1 : Μου έκανε εντύπωση που το κορίτσι περνούσε δημιουργικό χρόνο μαζί με το παραπληγικό παιδί παρόλο που δεν το ήξερε και ήταν διαφορετικό. Οι άνθρωποι συμπεριφέρονται στα παιδιά με ειδικές ανάγκες με διαφορετικό τρόπο. Έτσι συμπεριφέρονται και στους πρόσφυγες. Αυτό είναι το κοινό που έχουν τα ΑΜΕΑ με τους πρόσφυγες. Αυτό το βίντεο ήταν πολύ συγκινητικό, ειδικά στο τέλος που πέθανε το αγόρι και το κορίτσι έγινε ράκος από τη στενοχώρια του. Είχε δεθεί πολύ μαζί του σε μικρό χρονικό διάστημα. Αλέξανδρος Χ., Γ1 : Το βίντεο μου προκάλεσε θλίψη, λύπη και συμπόνοια. Μου έκανε εντύπωση πως μόνο η Μαρία ενδιαφέρθηκε για το παιδάκι, ενώ οι υπόλοιποι την νόμιζαν περίεργη. Μας δείχνει ακόμη πως και αυτά τα παιδάκια μπορούν να αισθανθούν την αγάπη. Το να είναι κάποιος ΑΜΕΑ μπορεί να θεωρηθεί προσφυγιά καθώς ζει ζωή παρόμοια με αυτούς. Πρέπει να καταλάβουμε πως είναι άνθρωποι και πως τους αξίζει να τους συμπεριφερόμαστε με τον ίδιο τρόπο, με αγάπη. Σάββας - Σταμάτης Κ., Μανόλης Κ., Γ1 : Μου έκανε εντύπωση η αγάπη που προσέφερε το κορίτσι στο αγόρι. Το κοριτσάκι έκανε τα πάντα για να συμμετέχει ο συμμαθητής της στη σχολική ζωή, κάτι πολύ δύσκολο. Έγινε σαν αδελφή του, ήταν πάντα μαζί του στο σχολείο. Επειδή ήταν μικρή δεν βρήκε καμμία πρόφαση του τύπου : "εγώ είμαι ακόμα μικρή για να βοηθήσω". Αυτό είναι πραγματική αγάπη. Να βοηθάς χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα, αγάπη χωρίς όρια. Η αγάπη όμως σήμερα είναι πρόσφυγας. Δεν την έχουν όλοι. Θα λέγαμε πως σήμερα η αγάπη βρίσκεται σε δίωξη. Λίγοι έχουν τόση αγάπη που να την διαθέτουν. Όμως είναι υποχρέωσή μας να την αποκτήσουμε και να την προσφέρουμε αφού είμαστε άνθρωποι. Νικόλας Κ., Γ1 : Η εντύπωση που μου έκανε η ιστορία αυτή είναι ότι ενώ το κοριστάκι έχει τη δική του παρέα, εκείνο προτίμησε να πάει να κάνει παρέα στο καινούριο παιδί που είχε πρόβλημα κίνησης και ομιλίας. Το κοριτσάκι προσπάθησε και κατάφερε να κάνει το άρρωστο παιδί να κουνήσει με το πόδι του τη μπάλα μετά από πολύ μεγάλη προσπάθεια. Όταν το κοριτσάκι έμαθε ότι πέθανε ο φίλος της κράτησε το σκοινί που έπαιζαν μαζί. Μανόλης Αθ., Μαρία Ζ., Γ1 : Νιώθω συμπόνια για το άρρωστο παιδί και ταυτόχρονα θαυμάζω τη Μαρία που αφιέρωσε μεγάλο χρονικό διάστημα για να κάνει αυτό το παιδί να νιώσει έστω και λίγο ευτυχισμένο, δίνοντάς του ελπίδα ότι μπορεί έστω και λίγο να σηκωθεί, να "χορέψει", να κινηθεί, να μιλήσει όπως εκείνη. Με αυτό το βίντεο παίρνουν ελπίδα όλοι γιατί σκέφτονται πώς ό,τι πρόβλημα και να προκύψει μπορεί να βρει ανθρώπους που θα βοηθήσουν να ζήσει όσο γίνεται πιο ευτυχισμένος. Λαρίσα Κ., Ειρήνη Κ., Νικόλας Αμπ., Ανδρέας Κ., Γ1 : Εντύπωση μου έκανε η μικρή Μαρία που βοήθησε το αγοράκι, έπαιζε μαζί του και τον αγαπούσε πραγματικά. Κανένας άλλος δεν έπαιζε με το μικρό αγόρι, μόνο η Μαρία. Συγκινήθηκα όταν το είδα. Θαυμάζω τη δύναμη του κοριτσιού και του αγοριού. Η Μαρία προσπάθησε να τον κάνει καλά να χαμογελάσει την τελευταία του στιγμή. Η Μαρία δεν του φέρθηκε όπως τα άλλα παιδιά, με αμηχανία, αδιαφορία. Μες στην καρδιά της δεν αντιμετώπισε σαν πρόσφυγα ψυχικά το παιδί. Τέλος, η Μαρία κράτησε ένα κομμάτι σχοινί που το είχε το μικρό αγόρι σαν ενθύμιο για όλη της τη ζωή κι έτσι μας έδειξε πως η αγάπη της δεν ήταν πρόσκαιρη αλλά διαρκής και αληθινή. Μου έκανε εντύπωση που η μικρή Μαρία έμεινε πιστή στη μνήμη του φίλου της πάνω από 20 χρόνια!

Αφροδίτη Δ., Γ1 : Σ΄ αυτό το βίντεο μου έκανε εντύπωση το κοριτσάκι που αντί να παίξει με τις φίλες του πήγε στο αγοράκι κι άρχισε να του μιλάει και να παίζει μαζί του. Νιώθω λύπη που στο τέλος το αγοράκι πέθανε, αλλά νιώθω και χαρά που πέθανε στον ύπνο του και δεν πόνεσε. Η Μαρία ανέπτυξε μια ιδιαίτερη σχέση μετο αγοράκι και προσπάθησε με κάθε τρόπο να τον κάνει να χαμογελάσει και να διασκεδάσει όπως κάθε παιδί της ηλικίας του. Η Μαρία κατάφερε να τον αποσπάσει από τα προβλήματά του και μέσω της σκέψης να τον κάνει να νιώθει ότι μπορεί να κάνει τα πάντα. Ειρήνη Π., Α3

Σαββίνα Π., Α3

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΑΣ ΣΕ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ – ΓΕΝΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ Δείτε μερικές ιστορίες που ποτέ δεν θα έπρεπε να ζήσουν παιδιά! 1.Ειρήνη – Ένα παιδί πρόσφυγας σε κινούμενα σχέδια Προσέγγιση του προβλήματος των προσφύγων και ευαισθητοποίησης των μαθητών για τη σημασία και τις συνέπειές του στη ζωή των ανθρώπων [Δείτε τους συνδέσμους : https://www.unhcr.gr/fileadmin/Greece/mathitikosDiagonismos/Carly/EIRINI_teachers_guide_website.doc, https://tackk.com/c5fl2b, https://tackk.com/phrenj, https://www.unhcr.gr/ekpaideysi/ekpaideytiko-yliko/eirini.html, <iframe width="671" height="377" src="https://www.youtube.com/embed/WQJhuAfVTqo" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>] Το κείμενο του βίντεο – Η ιστορία της Ειρήνης Η Ειρήνη, βλέποντας τις φλόγες να πέφτουν από τον ουρανό, έφυγε μακριά. Ήταν πεινασμένη. Κανένας δεν ενδιαφερόταν για ένα παιδί που ήταν μόνο του και τρομαγμένο. Η Ειρήνη έτρεχε και έτρεχε και δεν σταμάτησε μέχρι που έφθασε σ’ ένα ήσυχο, ειρηνικό χωριό. Δύο άνθρωποι κάθονταν σ’ ένα παγκάκι μπροστά από ένα σπίτι, λιάζονταν στο ζεστό ήλιο, μιλούσαν αδιάκοπα και φαίνονταν ευχαριστημένοι. Η Ειρήνη ήταν μόνη και πεινασμένη. Ρώτησε αν θα μπορούσε να ζήσει εκεί, στο χωριό. Και μήπως είχαν ένα κομματάκι ψωμί ή

κάτι άλλο που θα μπορούσε να φάει. «Αυτό είναι ανεπίτρεπτο», είπε ένας από τους χωρικούς. «Ένα παιδί να περιφέρεται και να ζητιανεύει φαγητό! Κάποιος πρέπει να κάνει κάτι γι’ αυτό! Η θέση της είναι στο ορφανοτροφείο!». Τότε, κάλεσαν την αστυνομία για να πιάσει την Ειρήνη. Όμως η Ειρήνη έφυγε μακριά. Έφθασε σ’ ένα δάσος. Εκεί βρήκε μερικά βατόμουρα, τα έφαγε και έτσι ένιωσε λιγότερο πεινασμένη. Πάνω σε κάποια χόρτα έκανε ένα μαλακό, ζεστό κρεβάτι. Όμως, πεινούσε ακόμη, και οι θόρυβοι της νύχτας την έκαναν να

φοβάται. Όχι, δεν μπορούσε να μείνει εκεί για πάντα, ολομόναχη. Η Ειρήνη άρχισε να περιπλανάται πάλι στο δάσος και ακολουθώντας την όσφρησή της, έφθασε στην άλλη πλευρά του. Εκεί μπήκε στη χώρα των Πετροφάγων. Ήταν πολύ φιλικοί και έδωσαν στην Ειρήνη να φάει μία χούφτα πέτρες. Όμως εκείνη δεν μπορούσε να τις φάει. Τότε οι Πετροφάγοι θύμωσαν. «Δεν σου κάνει ο τόπος μας; Αν δεν τρως ό,τι σου δίνουμε, τότε καλύτερα να φύγεις!» Τότε η Ειρήνη σκέφθηκε λυπημένη: «Δεν με συμπαθούν γιατί είμαι ξένη και διαφορετική από αυτούς.» Και αυτό ήταν αλήθεια. Οι Πετροφάγοι εξαφανίστηκαν και την άφησαν μόνη της. Η Ειρήνη συνέχισε την περιπλάνησή της. Διέσχισε ξανά ένα τεράστιο, σκοτεινό δάσος. Μπροστά της ήταν η χώρα με τις Μεταξωτές

Ουρές. «Καλώς ήρθες! Καλώς ήρθες!», της φώναξαν και τη ρώτησαν τι θέλει από τον τόπο τους. «Ω, μόνο ένα μικρό κομματάκι ψωμί και μια ζεστή γωνιά να κοιμηθώ», είπε η Ειρήνη «Αυτό μπορείς να το έχεις», τιτίβισαν οι Μεταξωτές Ουρές. Ωστόσο, μία απ’ αυτές που στεκόταν πίσω από την Ειρήνη, είπε τρομαγμένα: «Δεν έχει ουρά !!!» Τότε όλες θέλησαν να κοιτάξουν την Ειρήνη από πίσω, και όταν είδαν ότι πραγματικά δεν είχε ουρά, είπαν

ανήσυχες: «Όχι δεν μπορείς να μείνεις μαζί μας. Στο κάτω κάτω, δεν έχεις μεταξωτή ουρά». «Μα, αυτό δεν έχει σημασία», προσπάθησε να τους καθησυχάσει η Ειρήνη. «Μπορώ να κρεμάσω μία γύρω από τη μέση μου ή να καρφιτσώσω μία με παραμάνα.» «Όχι, όχι αυτό δε φθάνει», φώναζαν οι Μεταξωτές Ουρές τρομοκρατημένες. «Μόνο οι Μεταξωτές Ουρές επιτρέπεται να ζουν σ’ αυτή τη χώρα». Η Ειρήνη παρακάλεσε, ικέτευσε, αλλά χωρίς

αποτέλεσμα. Σκέφθηκε στεναχωρημένη, «Δε με βοηθάνε γιατί είμαι ξένη και διαφορετική απ΄ αυτές». Ξαναπήρε το δρόμο της και όταν έφθασε στην άκρη του δάσους μπήκε στη χώρα των Μουτζουρωμένων Κορακιών. Εδώ την υποδέχθηκαν θερμά. Ένα Κοράκι της προσέφερε μία μαλακή φωλιά πάνω, ψηλά σ’ ένα γυμνό δέντρο και ένα ψόφιο ποντίκι για να φάει. Το ποντίκι είχε αρχίσει ήδη να μυρίζει, πράγμα που το έκανε ιδιαίτερα λαχταριστό για τα

κοράκια. Αλλά η Ειρήνη δεν ήθελε να φάει το ποντίκι. Η ιδέα και μόνο, έκανε το στομάχι της να ανακατεύεται. Και δεν μπορούσε να ανέβει στο δέντρο, γιατί ήταν πολύ ψηλό. «Πρέπει να πετάξεις πάνω, ψηλά», τη συμβούλεψαν τα Μουτζουρωμένα Κοράκια. Αλλά η Ειρήνη δεν μπορούσε να πετάξει. «Δεν υπάρχει τίποτε άλλο εδώ», είπαν λυπημένα τα Μουτζουρωμένα Κοράκια. Έτσι η Ειρήνη σκέφθηκε: «Δεν με καταλαβαίνουν γιατί είμαι ξένη και διαφορετική απ’ αυτούς.» Δεν της έμενε τίποτε άλλο να κάνει από το να συνεχίσει να περπατάει. Στο τέλος του δάσους μπήκε στη χώρα των Αχόρταγων. Ήταν πλούσιοι, ζούσαν σε μεγάλα, άνετα σπίτια και πάντα είχαν αρκετό φαγητό. Ό,τι τους περίσσευε, το πετούσαν. Ακόμα και τα ζωάκια τους απολάμβαναν το καλύτερο φαγητό. Όταν οι άνθρωποι συναντιόνταν στο δρόμο, αγκαλιάζονταν και αντάλλαζαν φιλιά, ένα σε

κάθε μάγουλο. Αλλά κανένας δεν αγκάλιασε την Ειρήνη, παρόλο που η πείνα της και η μοναξιά της ήταν ολοφάνερη. Ντροπαλά, χαιρέτησε δύο ανθρώπους και ρώτησε που μπορούσε να βρει κάτι να φάει και ένα ζεστό μέρος για να κοιμηθεί. Αλλά εκείνοι εξοργίστηκαν! «Δίνε του από δω! Δεν μας περισσεύει τίποτα !», είπαν οι Αχόρταγοι. «Οι πλούσιοι δεν ξέρουν πόσο πονάει η πείνα», σκέφθηκε η Ειρήνη. «Πρέπει να ψάξω για φτωχούς ανθρώπους. Αυτοί ξέρουν πόσο οδυνηρό είναι να μη σε

βοηθάει κανένας». Προχώρησε μέχρι την άκρη της πόλης, σε μια περιοχή πίσω από μεγάλα εργοστάσια και σκουπιδότοπους, Εκεί, φτωχοί άνθρωποι ζούσαν σε παράγκες. «Φύγε!», φώναξαν όταν είδαν ένα ξένο παιδί. «Δε σε χρειαζόμαστε εδώ. Εάν μαζευτούμε πολλοί φτωχοί εδώ, δεν θα υπάρχει ούτε αρκετό φαγητό ούτε και χώρος για να μείνουμε.» « Πρέπει να καταλάβεις.» Η Ειρήνη κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να ζήσει εκεί. Αλλά δεν ήξερε πλέον πού αλλού να πάει. Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, άρχισε και να βρέχει. Η Ειρήνη απομακρύνθηκε από την πόλη και κατευθύνθηκε προς τα χωράφια. Ξαφνικά είδε ένα τεράστιο δέντρο. Στα κλαδιά του κάποιος είχε χτίσει ένα σπίτι από παλιά και άχρηστα πράγματα. Καθόταν στο παράθυρο, κοιτούσε έξω και έτρωγε ένα μεγάλο κομμάτι ψωμί με τυρί. «Γεια σου! Έλα πάνω να σου δώσω λίγο ψωμί με τυρί», της φώναξε. «Φαίνεσαι κουρασμένη και πεινασμένη. Κάθισε εδώ που είναι ζεστά και στεγνά.»

«Ποιος είσαι;» ρώτησε η Ειρήνη ξαφνιασμένη, κοιτάζοντας αυτόν τον άντρα που ήταν ντυμένος αλλόκοτα με τόσο έντονα χρώματα, όσο και το σπιτάκι του. «Είμαι ο κύριος Καλόκαρδος», απάντησε. «Α», είπε η Ειρήνη, που δεν είχε ξανακούσει αυτό το όνομα, «Έτσι δεν λέγονται όσοι είναι ευγενικοί με τους άλλους;» Σας έψαχνα πολύ καιρό. Αν μου το επιτρέπατε, θα ήθελα να έρθω να μείνω εδώ με σας και την οικογένειά σας.» Κι έτσι, o κύριος Καλόκαρδος άνοιξε το σπίτι του στην Ειρηνούλα που έμεινε κοντά τους για πολύ, πολύ καιρό. ΣΧΟΛΙΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ : ΕΙΡΗΝΗ – ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ Δημιουργήσαμε ένα διαδικτυακό βιβλίο με τα σχόλια των μαθητών μας στη διεύθυνση : http://www.bookemon.com/book_read_flip.php?book_id=591558#book/29. Δείτε εδώ το κείμενο των σχολίων :

2. Η ΜΑΛΑΚ ΚΑΙ Η ΒΑΡΚΑ [Δείτε τους συνδέσμους εδώ : http://babyradio.gr/i-malak-ke-i-varka-to-taxidi-apo-ti-siria-ena-vinteo-kinoumenon-schedion-tis-unicef/, https://youtu.be/TEMrc3jlBIg] Η πραγματικότητα δεν είναι παραμυθένια για κάποια παιδιά! Δημιουργήθηκε από τη UNICEF με στόχο την ευαισθητοποίηση όλων μας για τα δεινά που έχει προκαλέσει ο πόλεμος στη Συρία στα μικρά παιδιά που είναι το μέλλον αυτού του κόσμου. Η πρώτη ιστορία, «Η Μαλάκ και η Βάρκα: Το ταξίδι από τη Συρία», ακολουθεί τη Μαλάκ, ένα 7χρονο κορίτσι, στο ταξίδι που κάνει από την Συρία προς την Ευρώπη, μέσα σε μια βάρκα, διασχίζοντας τα νερά της Μεσογείου. Η σειρά κινουμένων σχεδίων με τίτλο «Unfairy Tales» είναι μέρος της ανθρωπιστικής εκστρατείας #NoLostGeneration για να σηματοδοτήσει τα 5 χρόνια εμφύλιου πολέμου στη Συρία. Η επόμενη ταινία κινουμένων σχεδίων θα κυκλοφορήσει μέσα στον Μάρτιο με τίτλο «Η Ivine και το μαξιλάρι». Περισσότερα από 14 εκατομμύρια παιδιά σε όλη τη Συρία και το Ιράκ έχουν επηρεαστεί από την αιματηρή αυτή σύγκρουση που έχει στοιχίσει τη ζωή σε πάνω από 250.000 ανθρώπους, σύμφωνα με στοιχεία της UNICEF.

ΣΧΟΛΙΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ [Δείτε σύνδεσμο εδώ : https://www.facebook.com/ajplusenglish/videos/629144000560444/] Ειρήνη Τσ., Γ3 : Το επτάχρονο κοριτσάκι διηγήθηκε την ιστορία της για το πώς έφτασε στην Ελλάδα από τη Συρία και τί πέρασε. Εντυπωσιάστηκα επειδή το κοριτσάκι ήταν χαμογελαστό και χαρούμενο παρ όλη την Οδύσσεια που πέρασε στο τεράστιο αυτό ταξίδι και που κόντευε να πνιγεί μαζί με τη μαμά της. Βέβαια, φαινόταν και ότι ήταν θλιμμένο που δεν μπορούσε να γυρίσει πίσω στη χώρα της ,αλλά από την άλλη ήταν και ικανοποιημένο και ένιωθε ευγνώμων για ό,τι της είχε απομείνει, καθώς και την ελπίδα ότι όλα θα γίνουν όπως πριν. Δήμητρα Ολ, Β3 : Στο βίντεο δείχνει ένα μικρό κοριτσάκι να μιλά για όσα βίωσε. Ειδικότερα, αυτή διηγείται το ταξίδι της με τη βάρκα μέσα στην οποία δεν πέρασαν άσχημα. Παρόλα αυτά, το κύμα έγινε άγριο στη συνέχεια με αποτέλεσμα να βρεθούν σε κίνδυνο να πνιγούν. Η πιο δύσκολη στιγμή όπως δηλώνει ήταν ήταν όταν πέταξαν όλα τους τα πράγματα στη θάλασσα. Τελικά, ευτυχώς κατάφεραν να επιβιώσουν, ξαναβρέθηκαν, όμως, σε αδιέξοδο καθώς ήταν τόσο μακριά από την πατρίδα τους. Το βίντεο αυτό με συγκίνησε και με ευαισθητοποίησε ιδιαίτερα. Το αθώο και γεμάτο χαμόγελο κορίτσι, όμως, παρόλη την ταλαιπωρία που αναγκάστηκε να περάσει και παρ΄όλες τις όποιες αντιξοότητες συνεχίζει να σκέφτεται αισιόδοξα και να ελπίζει για ένα καλύτερο μελλον. Το βίντεο "κλείνει" με μια εικόνα της κατεστραμμένης πια Συρίας, της πατρίδας, δηλαδή, που αποχωρίστηκε το μικρό κορίτσι, στοιχείο που μου προκάλεσε ένα αίσθημα μελαγχολίας.

3.Βίντεο : «Syrian Boy has nothing to eat but grass» [ Δείτε σύνδεσμο: https://www.facebook.com/talkislam/videos/682710665152734/]

Ειρήνη Ένας., Γ3 : Το βίντεο με το παιδάκι που δεν είχε να φάει για δύο μέρες και το μόνο που έτρωγε ήταν γρασίδι μου προκάλεσε συγκίνηση γιατί πολλοί άνθρωποι ένας μέρες ένας περνάνε πολύ δύσκολες καταστάσεις, είναι άστεγοι, δεν έχουν φαγητό και νερό, ούτε υγεία και παρόλα αυτά ευχαριστούν το Θεό, ενώ εμείς που τα έχουμε όλα και που έχουμε παραπάνω αγαθά από ένας βασικές ανθρώπινες ανάγκες είμαστε αχάριστοι και όχι ευγνώμονες που ο Θεός ένας έχει καλά. Δήμητρα Ολ., Δροσιά Σπ., Β3 : Στο βίντεο αυτό ένας δημοσιογράφος ρωτά το μικρό αγόρι επίμονα για το πόσες μέρες έχει να φάει, πόσο πολύ πεινάει, ένας θέλει να φάει και ένας τρώει τώρα για να επιβιώσει. Το παιδί απαντά συνεχώς πως δεν έχει τροφή εδώ και δύο ημέρες, πως αναγκάζεται να τρώει χορτάρι και το μόνο που επιθυμεί είναι λίγο ψωμί. Και, ενώ, όλοι με αγωνία αδημονούμε να του προσφέρει λίγο φαγητό, ο δημοσιογράφος δεν δείχνει καθόλου έλεος και οίκτο και αποκρίνεται λέγοντας του πως «ο Θεός είναι μεγάλος και θα το βοηθήσει»! Η συγκεκριμένη συμπεριφορά μού προκάλεσε ανάμεικτα συναισθήματα. Ένιωσα θυμό που εκμεταλλεύτηκε αυτή τη ζοφερή κατάσταση στην οποία βρισκόταν το παιδί μόνο και μόνο για να αποκτήσει τηλεθέαση. Επιπρόσθετα, αισθάνθηκα ιδιαίτερα λυπημένη, καθώς κατάλαβα μέσα από το εν λόγω παράδειγμα πόσο υποφέρει και πόσο μεγάλη ταλαιπωρία και βάσανα υφίστανται όχι μόνο το αγόρι, αλλά ένας ολόκληρος λαός που χωρίς να φταίει αναγκάζεται να αντιμετωπίσει τέτοιες φρικτές συνθήκες!

Εκπαιδευτικά Προγράμματα στα οποία εργαστήκαμε 1/ ΠΑΙΔΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ – ΣΧΟΛΙΑ ΣΕ ΒΙΝΤΕΟ Στο βίντεο «Παιδιά πρόσφυγες», πέντε παιδιά πρόσφυγες από το Σουδάν, την Καμπότζη, το Αφγανιστάν και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη περιγράφουν την εμπειρία τους ως πρόσφυγες από διαφορετική οπτική: προσπαθώντας να ενταχθούν σε μία νέα χώρα υποδοχής, προσαρμόζοντας τις ανάγκες τους στις συνθήκες

διαβίωσης ενός προσφυγικού καταυλισμού ή επιστρέφοντας στη χώρα καταγωγής τους μετά τον πόλεμο. Παράλληλα, αφηγούνται τις σκέψεις τους και τις ελπίδες τους για το μέλλον. Δείτε το σύνδεσμο εδώ : https://youtu.be/oYk-TcYtCZw. Τα σχόλια των μαθητών στο πρόγραμμα και στην παρακολούθηση του σχετικού προγράμματος/βίντεο είναι : Σάββας - Σταμάτης Κ., Γ1 : Το παιδί που είναι πρόσφυγας είναι αναγκασμένο να ζει σε ένα ανθυγιεινό περιβάλλον. Εκτος αυτού, αφού είναι ο μεγαλύτερος αδελφός πρέπει να φροντίζει τους αδελφούς του. Εκείνος "ποντάρει" στη μάθηση για το μέλλον του. Το επόμενο κορίτσι είναι μόνο του, μόνο με την φίλη της και πρσοπαθούν να τα βγάλουν πέρα πουλώντας ψωμάκια. Για να πάνε σχολείο πρέπει να έχουν αρκετά χρήματα, γι αυτό μερικές φορές δεν πάνε. Μερικές φορές τις φωνάζουν "πρόσφυγες" υποτιμητικά. Αυτό δεν τους αρέσει. Το τελευταίο κορίτσι έχει χάσει το σπίτι του και μένει κάπου αλλού. Λυπάται πάρα πολύ που δεν έχει σπίτι. Παρόλα αυτά ζει με τον πατέρα της και είναι νοσταλγός της παλιάς της ζωής. Όλοι είναι πολύ δύσκολο να γυρίσουν πίσω, ε΄τε γιατί στην πατρίδα τους γίνεται πόλεμος είτε γιατί δεν έχουν πια σπίτι. Είναι αναγκασμένοι να ζουν υπό άθλιες συνθήκες. Όλοι επιζητούν τη γνώση επειδή πιστεύουν πως με αυτήν μπορεί να αλλάξει η ζωή τους.

2/ «ΓΙΑ ΛΙΓΗ ΖΕΣΤΑΣΙΑ» Το εκπαιδευτικό υλικό «Για λίγη ζεστασιά» έχει σκοπό να ευαισθητοποιήσει τους νέους σχετικά με την εγκατάσταση των προσφύγων στην Ευρώπη και να διερευνήσει έννοιες όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ευθύνη και η δικαιοσύνη. Το υλικό περιλαμβάνει ένα βίντεο με

μαρτυρίες 6 νεαρών προσφύγων που ζουν στην Ευρώπη καθώς και εγχειρίδιο για τον εκπαιδευτικό με πληροφορίες και προτεινόμενες δραστηριότητες που προορίζονται για άτομα ηλικίας 14 έως 18 ετών. Δείτε το σύνδεσμο εδώ : https://www.unhcr.gr/ekpaideysi/ekpaideytiko-yliko/artikel/c6f4f8edb1c258997c83ed13ff9b82e9/gia-ligi-zestasia.html Bίντεο «Για λίγη ζεστασιά» Εγχειρίδιο δασκάλου Ενημερωτικό φυλλάδιο Τα σχόλια των μαθητών μας για το πρόγραμμα και το βίντεο : https://youtu.be/5ZE16kNkgJg. Σάββας - Σταμάτης Κ., Γ1 : Το παιδί που είναι πρόσφυγας είναι αναγκασμένο να ζει σε ένα ανθυγιεινό περιβάλλον. Εκτος αυτού, αφού είναι ο μεγαλύτερος αδελφός πρέπει να φροντίζει τους αδελφούς του. Εκείνος "ποντάρει" στη μάθηση για το μέλλον του. Το επόμενο κορίτσι είναι μόνο του, μόνο με την φίλη της και πρσοπαθούν να τα βγάλουν πέρα πουλώντας ψωμάκια. Για να πάνε σχολείο πρέπει να έχουν αρκετά χρήματα, γι αυτό μερικές φορές δεν πάνε. Μερικές φορές τις φωνάζουν "πρόσφυγες" υποτιμητικά. Αυτό δεν τους αρέσει. Το τελευταίο κορίτσι έχει χάσει το σπίτι του και μένει κάπου αλλού. Λυπάται πάρα πολύ που δεν έχει σπίτι. Παρόλα αυτά ζει με τον πατέρα της και είναι νοσταλγός της παλιάς της ζωής. Όλοι είναι πολύ δύσκολο να γυρίσουν πίσω, ε΄τε γιατί στην πατρίδα τους γίνεται πόλεμος είτε γιατί δεν έχουν πια σπίτι. Είναι αναγκασμένοι να ζουν υπό άθλιες συνθήκες. Όλοι επιζητούν τη γνώση επειδή πιστεύουν πως με αυτήν μπορεί να αλλάξει η ζωή τους. Εύα Σ., Γ3 : Οι πρόσφυγες αναγκάζονται να φύγουν από το τόπον τους λόγω πολέμου. Πουλάνε τα σπίτια τα κτήματα τις περιουσίες τους για να μπορούν να έχουν έστω και τα απαραίτητα για να επιβιώσουν μέχρι να βρουν τόπο να εγκατασταθούν α όχι μόνιμα, προσωρινά. Μερικοί από τους πρόσφυγες ύστερα από πολύ κόπο, μεγάλες προσπάθειες να βρουν έναν ρυθμό στη ζωή τους, κατάφεραν να αξιοποιήσουν τα ταλέντα τους και να κάνουν πραγματικότητα τα όνειρά τους φτάνοντας ψηλά. Βέβαια, αυτό δεν ισχύει για όλους, μερικοί δεν κατάφεραν πολλά για διάφορους λόγους. Σύμφωνα όμως από γεγονότα που έχουμε δει και συναντάμε καθημερινά στη ζωή μας, αυτοί οι άνθρωποι παραμένουν ψυχικά πρόσφυγες, αφού έχουν φύγει από τον τόπο που μεγάλωσαν υπό άσχημες συνθήκες και δεν μπορούν να συνέλθουν από αυτές. Σάββας Κ., Νομική Κ., Μανόλης Κ., Γ1 : Μου έκανε εντύπωση ότι ο άνθρωπος αυτός είχε ξενιτευτεί και είχε χάσει την οικογένειά του. Το μέλλον του βασιζόταν στην παιδεία που θα έπαιρνε, όπως τόνισε ο ίδιος. Ζούσε πολύ φτωχικά σε ένα μικρό σπίτι. Το κοριτσάκι επίσης είχε ξενιτευτεί και αυτό. Ήταν αναγκασμένο να ζει στριμωγμένο, μαζί με τη δική της οικογένεια, αλλά και του παππού της για ένα χρονικό διάστημα σε ένα βαγόνι τρένου. Στενοχωριόταν, όμως, παρόλα αυτά δεν παραπονιόταν. Κι αυτή "πόνταρε" στη γνώση. Πίστευε πως όσο περισσότερη είχε, τόσο καλύτερη ζωή θα απολάμβανε στο μέλλον.

Σάββας - Σταμάτης Κ., Γ1 : Ο πρώτος πρόσφυγας στο βίντεο διηγείται ότι ήρθε από τη Σομαλία, περνώντας από καταυλισμούς της Αιθιοπίας βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή του, λόγω των ανταρτών. Ήρθε στο Λονδίνο και έχει τώρα μια αξιοπρεπή ζωή. Σήμερα, βοηθά την αστυνομία στο έργο της κατά ναζισικών οργανώσεων που κατκομεταχειρίζονται ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, όπως τώρα τους μετανάστες. Η Αρμένικη οικογένεια διώχθηκε λόγω της πίστης της, του Χριστιανισμού. Έτσι έφτασαν στην Ελλάδα, χωρίς να ξέρουν την γλώσσα, όμως, παρόλα αυτά έπιασαν μια δουλειά, ένα μικρό σπίτι και ζουν αξιοπρεπώς. Η κυρία απο τη Βοσνία έφυγε λόγω του εμφυλίου της Γιουγκοσλαβίας, αλλά και της πίστης της, του Μουσουλμανισμού. Δούλευε σε μια μεγάλη εταιρεία, όμως, φεύγοντας έχασε επαφή με φίλους της Σέρβους και την οικογένειά της. Ζει στη Σουηδία. Ο επόμενος, Τούρκος δημοσιογράφος, εκδιώχθηκε λόγω των ιδεών του. Φυλακίστηκε και απέδρασε, φτάνοντας αργότερα να ζει σε τουρκική συνοικία του Λονδίνου. Ο επόμενος είναι από το Βιετνάμ. Διέφυγε (λόγω του εμφυλίου) με βάρκα και τώρα ζει μια άνετη ζωή, νοσταλγώντας την πατρίδα του, στην Σουηδία. Ο Ιρακινός έφυγε από τα ναρκοθετημένα σύνορα Τουρκίας - Ιράκ για να φτάσει στην Ελλάδα, όπου μέχρι να βγάλει τα χαρτιά του και να βρει ένα σπίτι, να του συμπεριφέρονται άλλοι πολύ καλά και άλλοι πολύ άσχημα. Αλέξανδρος Χ., Γ1 : Στο βίντεο είδαμε ανθρώπους που είχαν περάσει πολλές δοκιμασίες. Αυτές οφείλονταν είτε στη φυλή, είτε στη θρησκεία τους ή απλά ήταν θύματα του πολέμου. Οι περισσότερες αναγκάζονται να ζούνε σε άθλιες συνθήκες, ενώ κάποιοι έχασαν τις οικογένειές τους. Σχεδόν όλοι αντιμετωπίστηκαν φιλικά από τους ντόπιους, οι οποίοι, στην περίπτωση παιδιών έπαιξαν μαζί τους και ενηλίκους που τους έδωσαν δουλειά. Ωστόσο, αν και οι ίδιοι θέλουν να τους συμπεριφέρονται σαν καθημερινοί, φυσιολογικοί άνθρωποι, η συμπεριφορά των γύρω είναι καλή έως υπερβολικά καλή. Ό,τι και αν κάνουν δεν μπορούν να "βγάλουν" τη λέξη "πρόσφυγας" από το όνομά τους. Παρόλα αυτά οι προσδοκίες και τα όνειρά τους δεν σταμάτησαν να υπάρχουν. Όλοι εύχονται να είχαν μια κοινωνική ζωή. Όσοι το ξεπέρασαν, συνεχίζουν, πηγαίνοντας στο σχολείο, φοιτώντας ή βρίσκοντας επαγγέλματα. Αν και τόσο ταλαιπωρημένοι έχουν μεγάλες φιλοδοξίες. Ειρήνη Π., Β3 : Μέσα από αυτό το βίντεο συγκινήθηκα και ευαισθητοποιήθηκα πιο πολύ με το θέμα των προσφύγων. Γνώρισα έξι διαφερετικούς ιστορίες με διαφορετικούς ανθρώπους, σε διαφορετικές χώρες και με διαφορετικούς προορισμούς. Όλοι όμως με κοινό παράπονο την προσφυγιά τους. Το αίσθημα πως είναι ξένοι και η αναπόληση του τόπου τους, του σπιτιού τους, είναι οι κύριοι παράγοντες που τους κάνουν να αισθάνονται άσχημα και απομονωμένα. Ακόμα οι διαφορετικές συνθήκες συμβίωσής τους με τους άλλους ανθρώπους δεν τους αφήνουν να ξεχάσουν τη διαφορετική καταγωγή τους. Αυτό όμως που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν ότι όλοι πίστευαν πως θα έχουν ένα καλύτερο μέλλον, πως στο τέλος όλα θα πάνε καλά. Αυτό είναι και πού τους ξεχωρίζει πραγματικά από τους άλλους ανθρώπους, το ότι τα βάσανα που έχουν περάσει και που περνούν τους κάνουν πιο δυνατούς, πιο γεμάτους για τη ζωή που δεν έχουν ζήσει ισάξια με τους άλλους.

3/ ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ – ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΡΟΣΟΜΕΙΩΣΗΣ

Δείτε τους συνδέσμους : https://www.unhcr.gr/ekpaideysi/ekpaideytiko-

yliko/perasmata.html, https://youtu.be/0kJ10XwraqA?list=PLDhxOid2aiAFzGX6sE6tGcTXA1xCQA75e Αγγελική Κ., Β1 : Εντυπωσιάστηκα πολύ από το βίντεο αυτό. Τα παιδιά που πήραν μέρος το ένιωθαν πραγματικά σαν να ήταν στη θέση των προσφύγων. Ένιωσαν την απαξίωση, τη σκληρότητα και το ρατσισμό, που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες σήμερα. Κατάλαβαν πως πραγματικά αυτοί οι ανήμποροι και χαμένοι άνθρωποι αντιμετωπίζονται από τους άλλους. Σ΄ αυτό το βίντεο κατάλαβα και εγώ την ταλαιπωρία αυτών των ανθρώπων και με έκανε να νιώσω μεγάλη λύπη γι αυτούς. Θέλω να βοηθήσω τους πρόσφυγες, να κάνω ό,τι μπορώ για να νιώσουν καλύτερα και για να έχουν μία κανονική ζωή σαν όλους τους άλλους ανθρώπους. Φανή Θ., Β1 : Το παιχνίδι αυτό έκανε να μπαίνουν οι μαθητές στο ρόλο των προσφύγων από ένα σημείο και μετά για τα ίδια τα παιδιά ήταν σαν να ζουν αληθινά τη φρίκη, τις κακοτοπιές, τα βάσανα, την απελπισία, ένα μάλιστα από τα παιδιά, που έπαιξαν στο παιχνίδι λέει πως ήξερε πως αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν φρικτές μέρες. Αλλά η εμπειρία της αυτή ήταν σαν να ηταν η ίδια ναυαγός, πρόσφυγας. Για μένα αυτό το βίντεο, λέει πολλά. Τώρα καταλαβαίνω τη φρίκη που περνάνε αυτοί οι άνθρωποι για να έρθουν στην χώρα μας, και πιστεύω ότι τώρα θέλω να τους βοηθώ και εγώ όσο πιο πολύ μπορώ.

Εκδηλώσεις και Βιωματικές Δράσεις για τους πρόσφυγες στο 2ο Γυμνάσιο Καλύμνου :

ΤΟ 2ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΛΥΜΝΟΥ ΔΕΧΝΕΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟΥ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ. Προ ημερών ακούσαμε στην τηλεόραση για την ομάδα πλεξίματος “ΠΛΕΚΟΥΜΕ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ”. Στο σχολείο μας έχουμε ήδη ιδρύσει μια ομάδα πλεξίματος και από τα προηγούμενα χρόνια πλέξαμε μοντέρνα κασκόλ, καλοκαιρινές εσάρπες και στολίδια για πασχαλινές λαμπάδες. Αυτά τα πουλήσαμε και αγοράσαμε έναν πίνακα, δύο λάπτοπ και έναν προτζέκτορα για να μπορέσουμε έτσι να συμμετέχουμε ενεργά στα ευρωπαϊκά προγράμματα (etwinning). Έχοντας πείρα, λοιπόν, από την συμμετοχή της ομάδας μας σε έργα που ωφελούν το σχολείο και τους συνανθρώπους μας, αποφασίσαμε φέτος να βοηθήσουμε, τους πολυπληθείς

πρόσφυγες που φτάνουν καθημερινά στο νησί μας, βρεγμένοι και χωρίς δεύτερη αλλαξιά, να αποκτήσουν ζεστά ρούχα, κασκόλ, γάντια, κάλτσες και ο,τιδήποτε πλέκεται. Επικοινωνήσαμε με την ομάδα “ΠΛΕΚΟΥΜΕ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ” μέσω του Facebook και εκφράσαμε την θέλησή μας να προσφέρουμε κι εμείς ακολουθώντας το παράδειγμά τους. Η έκπληξή μας ήταν μεγάλη από την άμεση και ευγενική ανταπόκριση των μελών αυτής της ομάδας. Κάποια κυρία προθυμοποιήθηκε να μας στείλει βελόνες και μαλλί για να έχουμε υλικά. Κάποια άλλη πρότεινε να μας στείλει διαδραστικό πίνακα. Μας συγκίνησαν ειλικρινά και βαθιά. Τις ευχαριστούμε εκ των προτέρων. Επίσης, καλέσαμε και άλλους μαθητές του σχολείου μας, καθώς και τους μαθητές του 1ου και 2ου Λυκείου Καλύμνου, ώστε μέσω ενός εράνου να μαζέψουμε βελόνες και κούκλες μαλλί για να έχουμε αρκετό υλικό. Οι μαθήτριές μας προσφέρθηκαν να συμμετάσχουν με συγκινητική προθυμία. Έτσι, λοιπόν, συναντιόμαστε στο σχολείο μας τρεις φορές την εβδομάδα, για μισή ώρα, μετά το τέλος των μαθημάτων και το Σάββατο στον ξενώνα του Αγίου Θεολόγου Πόθειας από τις 5-7μμ. για να να πλέκουμε συντροφικά. Επίσης καλέσαμε και όσες μητέρες, γιαγιάδες, γυναίκες θέλουν να πλέξουν και να συνδράμουν με τον κόπο και το περίσσευμα της καρδιάς τους στο έργο μας. Μέσα από αυτήν την συνεργασία θέλουμε να προσφέρουμε αγάπη και ζεστασιά σε όλους τους πρόσφυγες που την έχουν πολλή μεγάλη ανάγκη στο δράμα που τους ανάγκασαν να βιώσουν. Επίσης φόρο τιμής στο προσφυγικό όλων των εποχών. Τέλος, η κίνησή μας αυτή είναι και μια προσφορά ευγνωμοσύνης στους πρόσφυγες Σύριους, όταν οι πρόγονοί τους, στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, βοήθησαν τους προπάτορές μας Καλυμνίους, όταν και αυτοί έφτασαν πρόσφυγες στα εδάφη τους. “Τότε [οι Σύριοι, σ.σ.] έσωσαν πολλές Καλύμνικες οικογένειες από τα δεινά του πολέμου” αναφέρει η Καλύμνια συγγραφέας, Φανή Καπελλά. Ο Θεός ας βοηθήσει τους ανθρώπους αυτούς και εμείς, ως άνθρωποι, υποσχόμαστε να συμπαρασταθούμε με όλες μας τις δυνάμεις. ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ 2ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΛΥΜΝΟΥ - ΔΕΝΔΡΟΦΥΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΠΑΖΑΡΙ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΠΛΕΞΙΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ. Σήμερα στις 13 Δεκεμβρίου 2015 έγινε μια πανηγυρική συνάντηση στο σχολείο μας το 2ο Γυμνάσιο Καλύμνου και μαζί με τους προσκόπους, τους γονείς μας, τους καθηγητές μας, τον κύριο Μαγκούλια Ποθητό, τον Υπεύθυνο Προγραμμάτων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στην Κάλυμνο δενδροφυτεύσαμε την πλαγιά στην είσοδο του σχολείου μας και πίσω από τις τάξεις που στεγάζουν την Γ΄Γυμνασίου. Η ατμόσφαιρα ήταν πανηγυρική με χριστουγεννιάτικα τραγούδια, με χοτ ντογκς και σάντουϊτς, πολλή εργασία και πολλή χαρά για τη δημιουργία ενός μικρού δασύλλιου που ελπίζουμε να μεγαλώσει και να χαρίζει πράσινη ευεξία. Τα παιδιά υιοθέτησαν από ένα δεντράκι που θα το φροντίζουν και θα το προσέχουν με αγάπη. Παράλληλα παραγματοποιήσαμε ένα μικρό παζάρι με πλεκτές δημιουργίες που περιλάμβαναν μοντέρνα κασκόλ, θήκες κινητών, κοκκαλάκια μαλλιών που έκανε η ομάδα πλεξίματος του 2ου Γυμνασίου Καλύμνου. Τα χρήματα που πήραμε θα βοηθήσουν να αγοράσουμε κούκλες μαλλί και βελόνες προκειμένου να συνεχίσουμε να πλέκουμε με αγάπη για τους πρόσφυγες που έρχονται στο νησί μας. Παραλάβαμε μία κούτα με 25 κούκλες μαλλί που μας στέλνει με πολλή αγάπη η κυρία Μάνια Στρατηγάκη από την ομάδα ΠΛΕΚΟΥΜΕ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, και επίσης, από την κυρία Μαρία Κορτέση Θεοδωράκη, επίσης μέλος της ίδιας ομάδας, που μας έστειλε μία κούτα έτοιμα πλεκτά από το ΚΑΠΗ ΤΡΙΠΟΛΗΣ, επειδή, όπως μου έγραψε είμαστε μαθήτριες και δεν προλαβαίνουμε να πλέξουμε όσα θα θέλαμε. Έτσι τα μοιράσαμε στις 20 Δεκεμβρίου 2015 στους πρόσφυγες που ήταν τότε στην Κάλυμνό μας, συμμετέχοντας έτσι και στο πρόγραμμα της Ευρώπης «ENTREPRENEURSHIP IN EDUCATION», με τίτλο :

"Make a Difference day". (http://padlet.com/lohynova/h8sp2glekkuq). Σε συνέντευξη που δώσαμε στον δημοσιογράφο κύριο Μάμμα στείλαμε τις ευχές μας για τελική ευτυχή κατάληξη των προσφύγων που έρχονται στο νησί μας και τη διάθεσή μας να ντύνουμε Χριστό στο πρόσωπο των προσφύγων. Την μέρα της εκδήλωσης κάλυψε το τοπικό τηλεοπτικό δίκτυο τηλεοράσεως "ΑΙΓΑΙΟ ΤV" και προβλήθηκε τη Δευτέρα 14/12/2015 στις 3 το μεσημέρι. Δημοσιεύσεις σχετικές με το πολιτισμικό μας έργο σε διαδικτυακές σχολικές εφημερίδες, στον Μακεδονικό

Τύπο κ.α.

https://2gympsilkalymn.wordpress.com/2016/01/09/%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CE%BA%CF%80%CE%BF%CE%BC%CF%80%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CF%841-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC/ http://webtv.ert.gr/katigories/enimerosi/07ian2016-plekoume-allilengii-on-ert/ https://2gympsilkalymn.wordpress.com/2015/12/13/%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%BF-2%CE%BF-%CE%B3%CF%85%CE%BC%CE%BD%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%85%CE%BC%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B5%CE%BD%CE%B4/ https://oureuropeanschooljournal.wordpress.com/2016/01/31/awarded-honorary/ https://oureuropeanschooljournal.wordpress.com/2016/01/26/%CE%B1-visit-and-offer-of-woolen-bonnets-and-scarves-for-adult-refugees-in-kalymnos/ https://oureuropeanschooljournal.wordpress.com/2016/01/21/8084/ https://oureuropeanschooljournal.wordpress.com/2015/12/23/visit-to-refugees-of-the-island/ https://2gympsilkalymn.wordpress.com/2015/12/08/%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%86%CF%85%CE%B3%CE%B5%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CE%BC%CE%BD%CE%BF/ https://2gympsilkalymn.wordpress.com/2016/04/26/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC/ Οι δημιουργίες της ομάδας πλεξίματος του 2ου Γυμνασίου Καλύμνου με τίτλο : ΠΛΕΚΟΥΜΕ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ. Δείτε σχετικό σύνδεσμο εδώ : http://padlet.com/maria_themelis/kaskol