Βασικά Χαρακτηριστικά της ποίησης του Κωστή Παλαμά

«ποιητής του καιρού του και του γένους του»

ποίηση στο μεταίχμιο ανάμεσα στον 19ο και στον 20ο αιώνα από μια

προσωπικότητα που οικοδομήθηκε με τις προϋποθέσεις του 19ου

αιώνα, δημιουργώντας ένα έργο που κρίνεται με τα δεδομένα του

20ου αι.

τεράστιο έργο σε θέματα όχι μόνο λογοτεχνίας αλλά και γενικότερα

του νεοελληνικού πολιτισμού

Ρομαντισμός

λυρισμός

το έργο του αναμετράται με ολόκληρη την ελληνική παράδοση και

προσπαθεί να ανασυνθέσει την ποιητική ταυτότητα του Νέου

Ελληνισμού, μια ενότητα που βασίζεται στην πίστη για τη συνέχεια

της ελληνικής ψυχής, αλλά και στην αέναη μεταμόρφωσή της

σύνθεση στοιχείων διαφορετικών παραδόσεων

πεποίθηση στην υπεροχή της δημοτικής ποίησης

ενσωμάτωση στην ποίησή του των συμβόλων του λαϊκού

πολιτισμού

δημιουργική επεξεργασία της δημοτικής γλώσσας

στιχουργική δεξιοτεχνία και χρήση κατά συρροή εκφραστικών

σχημάτων

προσπάθεια δημιουργίας αισθητικής διάθεσης

τρυφερότητα και ανθρωπιά, ευγένεια

ερωτισμός

σατιρική οξύνοια

ιστορικό όραμα και προβολή της Μεγάλης Ιδέας

στα μικρά του ποιήματα: ήσσων τόνος και μελαγχολική διάθεση,

εξομολογητική διάθεση

στα μεγάλα συνθετικά του ποιήματα: μεγαληγορία, ρητορισμός,

διανοητικότητα