ΕΘΝΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ

Σε γνωρίζω από την κόψητου σπαθιού την τρομερή,σε γνωρίζω από την όψηπου με βια μετράει την γη.

Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένητων Ελλήνων τα ιερά,και σαν πρώτα ανδρειωμένη,χαίρε, ω, χαίρε ελευθεριά. (δις)

ΑΙΝΟΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ

Έλληνες (2) ξύπνησ’ η Οικουμένη δήμιους φύλαρχους διώχνουν οι λαοίκαι η Βόρειο Ήπειρο πάντα περιμένει «δόξα εν υψίστοις» λεύτερα να πει.

Τώρα που παιδιά απ’ τους ώμους, τώρα που η φοβέρα δε μετρά,τώρα που η μάχη άναψε στους δρόμους

και που ανάσα δεν έχει η καρδιά.

Έλληνες (2) ξύπνησ’ ………

Τώρα που τα δεσμά, όλοι τα σπάνε και οι φυλακές γεμίζουν με αγκοχούς είναι αμάρτημα να το ξεχνάμε ακόμα στο Σταυρό είν’ ένας Αδελφός.

Έλληνες (2) ξύπνησ’ ………

ΑΝΩΝΥΜΟΙ ΗΡΩΕΣ

Μέσα σε βόλια κι όβιδων κρότουςέπεσαν νειάτα μες τον ανθό τους.Πάνε λεβέντηδες, πάνε κορμιάκι άκλαφτα τα ΄θαψαν στην ερημιά.

Κανείς Δε ξέρει που τα ‘χουν θάψει,κανείς Δε πήγε για να τα κλάψει,κανείς δεν έκαψε γι’ αυτά λιβάνι,κανείς δεν έπλεξε γι’ αυτά στεφάνη.

Ανώνυμοι ήρωες, άγνωστοι τάφοικανένα όνομα σ’ αυτούς Δε γράφει ούτε το χώμα τους φιλούνε χείλησταυρό δεν έχουνε μήτε καντήλι.

Μόνο μιας κόρης μαργαριτάριαΚυλούνε σε τάφους, που κάποια μέραθα γίνουν κόσμου προσκυνητάριακαι φάροι νίκης για μια μητέρα.

Η ΣΗΜΑΙΑ ΨΗΛΑ

Ψηλά πιό ψηλά τή σημαία ψηλάψηλά τό κορμί κι οι καρδιές μας ψηλά.Καί θάν' ή ζωή πάντα νέαΚαί θάν' ή ζωή γεμάτη ομορφιά!

Ψηλά πιό ψηλά τή σημαία ψηλάψηλά τό κορμί κι οί καρδιές μας ψηλά.Στό φως στην τρανή αυτήν Ιδέαψηλά στή μεγάλη κι αίώνια χαρά!

Ψηλά πιό ψηλά τή σημαία ψηλάψηλά τό κορμί κι οί καρδιές μας ψηλά.

ΓΑΛΑΖΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ

Δαντελένια ακρογιάλια καί νησιά μαργαριτάρια τά ουράνια σου καθάρια σου χαρίζουν ομορφιά.

Ω πατρίδα μου γαλάζια ζωντανή 'σαι ζωγραφιά κάθε σπιθαμή άπ'τή γή σουμ’ αίμα αρίδων Αγιασμένηκαί δαφνοστεφανομέμη στους αιώνες είσαι συ.

Ω πατρίδα περηφάνεια πλημμυρίζεις τήν ψυχή(δίς)·

Σύννεφο δέν σέ τρομάζει κι'άν εόέχθηκες κανένα πάντα κάποιου είκοσιένα θά χαράζει ή αυγή.θάνατος- -ή- ελευθερία- - -βροντοφώναζες στή γή (δίς).

Λυτρωμένα τά παιδιά σου στοργικά έχεις αγκαλιάσει καί στά πέρατα θά φθάσειη γαλάζια σου δμορφιά.

Στά γαλάζια νά ντυθούμε Ηπειρος κι ΄Αγια Σοφιά, Κύπρος καί ΄Αγια Σοφιά.

ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Τής νίκης σάλπιγγες ηχούν ήλθε τής λευτεριάς ή ώρα νέοι καί γέροι τραγουδούντή δόξα σου γαλάζια Χώρα.

Θαυμάζουνε καί σ' επαινούν Πατρίδα, φίλοι κι οι εχθροί σου καί τά παιδιά σου τραγουδούν τιμή σου Ελλάδα μας, τιμή σου.

Τιμή στ’ αθάνατα παιδιά πού πέσανε γιά τήν Ελλάδα γιά νά κρατήσουνε ψηλά της λευτεριάς την άγια δάδα.

Εμπρός ας πολεμήσουμε όλοι μαζί γιά τήν Ελλάδα καινούργια νά τήν κτίσουμε για νάχει ουράνια ομορφάδα.

Γιά μιά καινούργια Ελλάδα εμπρός Γιά μιά Χριστιανική Ελλάδα π' οδηγητής θάν' ο Χριστός καί μεις η θεία Του λαμπάδα

ΓΙΑ ΣΕ ΓΛΥΚΕΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ

Γιά σέ γλυκεία πατρίδα μου τό αίμα μου τό χύνω δόξα καί πλούτη καί τιμέςκαί τή ζωή μου δίνω.

Γιά νά μπορέσω μιά στιγμή τή δόξα σου νά σώσω τή δόξα αυτή πού έλαμψε καί λάμπει τώρα τόσο.

Σ’ όλα τά Δωδεκάνησα Ελλάδα τά παιδιά σου, τήν Παναγιά ευχαριστούν καί τό Θεό δοξάζουν.

Όπου τά χάρισε ξανά στή μητρική σου αγκάλη, λαμποκοπούν άπό χαρά πού πιά όέν είναι σκλάβοι.

Δεν είναι ως εδώ η Πατρίδα μαςμά φθάνει πέρα ως πέρα όπου ή σημασία κι' ό Σταυρός θέ νά στηθούν μιά μέρα.

Γιά νά μπορέσω...

Στην Κύπρο καί στην Ήπειρο είναι πολλά παιδιά σου μή τά ξεχνάς γιατί ποθούν ναρθούν κι αυτά κοντά σου.

Ελεύθερα νά ζήσουνε στή μητρική σου αγκάλη μέσα στή τόση δόξα σου π' αστράφτει τώρα πάλι.

Η δόξα σου Πατρίδα μουθα φθάσει στα ουράνιακαι μεις θα πλέκουμε για Σεαμάραντα στεφάνια.

Φως θα σκορπάς σ’ όλη τη γη αθάνατη λαμπάδα κι αιώνια θα φεγγοβολάς πατρίδα μου Ελλάδα

Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ

Η Ελλάδα μας ή Ελλάδα μαςή μεγάλη μας μητέραόλοι μας ας εύχηθουμενά προκόψη πέρα ως πέραΗ Ελλάδα μας, ή Ελλάδα μαςή δαφνοστεφανομένη που πάντοτε θά μένηστό σκοτάδι μέγα φως.

Ας παλαίψουμε όλοι μαζί και ή Ελλάδα μας θα δοξασθη και πρωτοπόρο θαυμαστό θάχουμε πάντα τόν ΧΡΙΣΤΟ

΄Εθνος τιμημένο,κάλλος, λαμπρότης καί φως΄Εθνος δοξασμένο καί γαλανός ουρανός ΄Ενας παρθενώνας μέσα στον κόσμο λαμπρός Να η Ελλάδα πού δοξάζει πάντα ο Χριστός·

1

ΕΛΛΑΔΑ

Από τα βάθη των αιώνων ξεκινάειμε φύλλα δάφνης και με φως στεφανωμένη.Η Ελλάδα αιώνια στους επτά ουρανούς πετάει και πλημμυρίζει φως την οικουμένη.

Γαλάζια θάλασσα, πράσινα βουνά,καίγεται χρυσό το μεσημέρι,πουθενά, πουθενά, πουθενά το καλοκαίρι δεν είν’ έτσι όμορφο και φωτεινό.

Γαλάζια θάλασσα, άγια δειλινάλούζονται στο φως θαλασσοπούλια και γυρνά και γυρνά, και γυρνά στα ύψη η πούλια φάρος που οδηγεί στον ουρανό.

Γαλάζια χώρα ο Θεός σου ’χει χαρίσει την ομορφιά, τη λεβεντιά, τη δύναμή σου.Το φως σου σκόρπισε στο κόσμο να θυμίζειτη λάμψη του δικού Του Παραδείσου.

Γαλάζια θάλασσα…

Ελλάδα παίρνουμε το δρόμο και κινάμεγια εκεί που χάραξε η μεγάλη σου ιστορία,και σου ορκιζόμαστε για πάντα να φυλάμε την πίστη μας και την ελευθερία.

Γαλάζια θάλασσα…

ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΓΛΥΚΕΙΑ

Ελλάδα μας γλυκιάτρισδοξασμένη Συπου ήσουν τίποτε στη γησαν ήλθε όμως η στιγμήπετάχτηκες ορθή.

Με χρόνια με καιρούςζωσμένη το σπαθίεσκόρπιζες το άγιο φωςεκεί που ο σκλάβος αδελφόςεπρόσμενε σκυφτός.

Μα πέρα στη σκλαβιάστον ξενικό ζυγόστενάζουν κι άλλα σου παιδιάκαι καρτερούνε λευτεριάΕλλάδα μας γλυκιά.

Η ΑΓΑΠΗ ΣΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ

Δεν είναι διαβατάρικο πούλιπου για μια μέρα σκίζει τα νέφη και περνά γοργάσαν τον αγέρα.

Ούτε κισσός π’ αναίσθητος την πέτρα περιπλέει,ούτε αστραπή που σβήνεταιχωρίς αστροπελέκι.

Δεν είναι νεκροθάλασσα,Βοή χωρίς σεισμό,νοιώθω για σε πατρίδα μου στα σπλάχνα χαλασμό.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ

Των εχθρών τα φουσάτα περάσανσαν το λίβα που καίει τα σπαρτάμε κανόνια τις πόλεις χάλασανμας ανάψαν φωτιές στα χωριά.

Μα οι εχθροί μας πια τώρα σκορπίσανκαι ξανάρθε για μας λευτεριάγια να φτιάξουμε τα όσα γκρεμίσανας κοιτάξουμε τώρα μπροστά.

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει δεν τη σκιάζει φοβέρα καμίαμόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά. (δις)

Νέα δύναμη το έθνος θα πάρει σαν και πριν να βαδίσουμ’ εμπρόςκι ο καινούργιος στρατός με καμάρι θα σταθεί των συνόρων φρουρός.

Ολ' ορθή μες στον ήλιο προβάλλει Και ψηλά το κεφάλι κρατεί, μια πατρίδα πολύ πιο μεγάλη, μια πατρίδα πολύ πιο τρανή. Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει…

Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ

Θέλω να το πω στον κόσμο όλο έχω μια πατρίδα ξακουστή, που’χει την Αγια Σοφιά κορώνα και τον Παρθενώνα της τιμή.

Με τα διαλεχτά της παλληκάρια και την Παναγιά μας στρατηγό, τρόπαια στον πόλεμο ετοιμάζει και της δόξας στήνει το Βωμό.

Λάμπουν οι τετράμηνες κορφές της μες στης λευτεριάς την αστραπή είν' η Ελλάδα μάνα όλου του κόσμου με τη φωτοδότρα της ψυχή.

Η ΑΘΑΝΑΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ

Η αθάνατη πατρίδα μαςμε τη γαλανή σημαία τηςειν'ή δόξα κι'έλπίδα μαςζήτω, ζήτω η 'Ελλάς.

Πρώτη στου ουρανού τά κάλλη πρώτη καί στην ιστορία καί ακόμη πιο μεγάλη στην τιμή και στην ανδρεία·

Σαλαμίς και θερμοπύλαι ξαναζούν στό Τεπελένι γιά ν’ ακούνε οι εχθροί μαςη Ελλάδα δέν πεθαίνει.

΄Ολα στή δική μας χώρα έχουν άρωμα και χάρη τά λουλούδια, οι κοπέλλες,τό ελληνικό θυμάρι·

Τί κι'άν σπέρνουν τό χρυσάφι η σκλαβιά κι η προδοσία στό δικό μας τό χωράφι βασιλεύει ή ελευθερία.

Κι όσο γύρω μας κυτάζουμε Κι όσο νοιώθουμε τή ζήλια τους πιό περήφανα φωνάζουμε ζήτω, ζήτω ή 'Ελλάς.

Η ΣΗΜΑΙΑ

Κάτω από τον ίσκιο σου κλαδιά δάφνης πάντα βγαίνουνε κι ανθούνε κι από τις πτυχές σου ξεπετιούνται δόξα ηρωική και λευτεριά.

Θέλω στη γαλάζια σου ομορφιά νά 'βρω της ψυχής μου κάθε πόθο, θέλω το χρυσόνειρο να κλώθω που’χω για την Άγια μας Σοφιά.

Κι αν σε τόπους πάλι μακρυνούς την αγνή σου ειδώ την ομορφάδα κι από την ψυχή μου την Ελλάδα θα μας φέρεις κύμα κι ουρανό.

Θέλω στη γαλάζια σου ομορφιά...

ΘΗΣΑΥΡΟΦΥΛΑΚΕΣ

Δαφνοστεφανωμένη όμορφη εκκλησιάκαι συ λεβεντογέννα Ελλάδαατίμητ’ είναι οι θησαυροίπου κέντησαν στα πέπλα σαςκαρδιές πλημμυρισμένες θεία λάβα.

Το φως σας που αιώνες τόσοι τώρα κουβαλούνμ’ αγάπη σεβασμό και περηφάνιαφωτίζουν τις ψυχές μας κι έσπευσαν να ταχθούνΘησαυροφύλακες τ’ αγνά, άδολά μας νιάτα.

Βαριά στα χέρια μας είν’ η κληρονομιάκαι να ‘μαστε ζητά προτρέπει,στη λησμονιά, στην αδικίακαι στου χρόνου τη φθορά,στις παραδόσεις μας προσηλωμένοι.

Σ’ αυτό το μέγα πλούτο θησαυρών και ομορφιάςκι απ’ τις μαρμαρυγές των μαγεμένοι το ιερό μας μυστικό τα χείλη θε να πουν,Θησαυροφύλακες είμαστ’ εμείς ταγμένοι.

ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΒΑΘΙΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ

Μέσα μας βαθιά για σέναμια λαχτάρα πάντα ζειτην πατρίδα συμβολίζειςκαι την λευτεριά μαζί.

Γαλανόλευκη η θωριά σου και φαντάζεις μες το νουσαν το κύμα σαν το γέλιοτου πελάου και του ουρανού. (δις)

Της τιμής και της ανδρείαςείσαι αστείρευτη πηγήτου λευκού σταυρού σου η χάριςδυναμώνει κι ευλογεί.

Κι όσοι χάνονται για σένασπώντας σίδερα βαριάξεψυχούν και τραγουδούνεχαίρ’ ω χαίρε λευτεριά.

2

ΣΑΝ ΤΟΝ ΗΛΙΟ

Σάν τόν ήλιο σου ωραία Ελλάδα άλλη χώρα δέν έχει καμμιά είσαι συ επιστήμης λαμπάδα ζής αιώνια σέ λευτεριά.

Η Ελλάδα ποτέ δέν πεθαίνει δεν τή σκιάζει φοβέρα καμμιά μόνον λίγο καιρό ξαποσταίνει καί ξανά προς τή δόξα τραβά.

Στον καθάριο γαλάζιο ουρανό σου παιγνιδίζει η δόξα τρελά πλέκοντας σου γλυκεία μας μητέρα δαφνοστέφανα ευωδιαστά.

Είναι άφθαστη η ομορφιά σου Και η δόξα σου Ελλάδα τρανή γι αυτό λένε παντού τά παιδιά σουΗ Ελλάδα αιώνια θά ζή.

Υ.Ω

ΜΙΣΕΥΩ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ

Μισεύω και τα μάτια μουδακρύζουν λυπημένα. (δις)Αχ πατρίδα μου γλυκιά,δακρύζουν λυπημένα.Αχ πατρίδα μου γλυκιά,πόσο σ’ αγαπώ βαθιά.

Στην ξενιτιά με στεναγμούς,βραδιάζει, ξημερώνει. (δις)Κι’ ο πόνος της καρδούλας μουτρανεύει δε μερώνει. (δις)

Θα σ’ αγαπώ, θα σ’ αγαπώ,ώσπου να ξεψυχήσω, (δις)Αχ πατρίδα μου γλυκιά,ώσπου να ξεψυχήσω.Αχ πατρίδα μου γλυκιάπόσο σ’ αγαπώ βαθιά.

Έχετε γεια ψηλά βουνάκαι κάμποι με τα δάση. (δις)Αχ πατρίδα μου γλυκιά,και κάμποι με τα δάση.Αχ πατρίδα μου γλυκιά,πόσο σ’ αγαπώ βαθιά.

Βρυσούλες με κρύα νεράκαι κάμποι ανθισμένοι. (δις)

Αχ πατρίδα μου γλυκιάκαι κάμποι ανθισμένοι.Αχ πατρίδα μου γλυκιάπόσο σ’ αγαπώ βαθιά.

ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΨΗΑΑ

Ψηλά πιό ψηλά τή σημαία ψηλάψηλά τό κορμί κι οι καρδιές μας ψηλά.Καί θάν' ή ζωή πάντα νέαΚαί θάν' ή ζωή γεμάτη ομορφιά!

Ψηλά πιό ψηλά τή σημαία ψηλάψηλά τό κορμί κι οί καρδιές μας ψηλά.Στό φως στην τρανή αυτήν Ιδέαψηλά στή μεγάλη κι αίώνια χαρά!Ψηλά πιό ψηλά τή σημαία ψηλάψηλά τό κορμί κι οί καρδιές μας ψηλά.

ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΦΩΣ

Γιά παντοτινά, θάλασσες βουνά κι ό,τι αγαπώ μέσα μου κρατώ. Τίς ακρογιαλιές σάν τις αγκαλιές μιά Ελλάδα φώς, πέτρα κι ουρανός.

΄Ολοι οι καιροί σκύβουν πάνω άπό τόν Παρθενοναμες τους αιώνες τά μάρμαρα ακόμα σκοπούς τραγουδούν Πάνω στην Κύπρο μέ δυόσμο μυρίζει τό χώμα καί στίς Κυκλάδες μέ χρώματα άσπρα καί ήλιο μεθοΰν.

Βράχοι καί σπηλιές, σπίτια μέ αυλές φύλλα καί νερά, λόγια καθαρά. Κόσμος τρυφερός, μέγας καί μικρόςμιά Ελλάδα φώς, πέτρα κι ουρανός.

΄Ολοι οι καιροί σκύβουν…

Η πατρίδα αυτή μήτρα ποιητή λύρα τραγουδιού κι αλμυρού φιλιού κέντημα χρυσό πάνω σέ κισσό μιά Ελλάδα φώς, πέτρα κι ουρανός.

΄Ολοι οι καιροί σκύβουν…

ΟΛΗ ΔΟΞΑ

Ολη δόξα, όλη χάρη άγια μέρα ξημερώνεικαι τη μνήμη σου το Εθνος χαιρετά γονατιστό.

Και τα στήθη όλο φλόγαμε τον ήλιο σου πυρώνει,που χρυσός με περηφάνια περπατάει στον ουρανό.

Στην Αγία Λαύρα πρώτα τις χρυσές ακτίνες χύνει,που λεβέντες πρωτανάψαν του πολέμου τη φωτιά.

Τη γαλάζια μας σημαίαμε τη χάρη του λαμπρύνεικαι του Θείου Ιεράρχου χαιρετάει τη σκιά.

Ομορφιά και δόξα χύνει όπου γη αιματωμένηαπ’ το τιμημένο αίμα των παιδιών της κλεφτουριάς.

Τ’ άγιο χώμα χαιρετάει και περήφανα διαβαίνειαπό τα Ψαρά στο Σούλι, και στο Χάνι της Γραβιάς.

Απ’ τη Ρούμελη κι εκείθε κι απ’ την Κλείσοβα περνάεικαι στο Μεσολόγγι μέσαχύνει το χρυσό του φως.

Την αιματωμένη γη τουχαιρετάει κι ευλογάει,όπου τόσοι σε μια νύχταέπεσαν ηρωικώς.

ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ΕΛΛΑΔΑ

Πατρίδα μου Ελλάδα γλυκειά μου πατρίδα σάν σένα δέν είδα πατρίδα καμιά

Η θάλασσα απλώνει δροσόλουστη αγκάληκαί κάθε ακρογιάλι χαϊδεύει τή γη.

Βουνά καί λαγκάδια απλώνονται ως πέρα ήχουν τή φλογέρα τοϋ κάθε βοσκού.

Αιώνια η δόξα μαζί σου βαδίζεικαι δάφνης κλωνάρια σκορπίζει παντού.

Χριστέ μου τό φως σου ας μένη κοντά της πιστός παραστάτης σέ κάθε στιγμή.

Αιώνια θ' απλώνης πατρίδα μου Ελλάδα της δόξας τη δάδα σέ δλη τη γη.

ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΟΛΟΙ

Ήταν μαζεμένοι όλοι μια βραδιάκαι στο τζάκι έκαιγε η φωτιάμες στα μάτια τους φαινόταν καθαράπως γι’ αυτούς τα χρόνια ήταν σκληρά.

Περήφανοι όλοι με γενναία καρδιάπολεμούσαν για τη λευτεριά. (δις)

Όλοι τους καπεταναίοι κι αρχηγοίήτανε κλέφτες και αρματολοίποτέ τους δε σκεφτόταν φόβος τι θα πεικαι το βόλι ας έπεφτε βροχή.

Περήφανοι όλοι με γενναία καρδιάπολεμούσαν για τη λευτεριά.Και τώρα μιλούσαν πάλι για τα παλιάκαθισμένοι γύρω από τη φωτιά.

Πάνω που μιλούσαν για παλικαριέςκι είχαν δυναμώσει οι φωνέςθυμήθηκαν τ’ αδέλφια τους που χάθηκανπολεμώντας και πικράθηκαν.

Περήφανοι όλοι με γενναία καρδιάπολεμούσαν για τη λευτεριά.Γι’ αυτό πολεμήσαν και φτιάξαν παιδιάγια να ζήσουν μες στη λευτεριά.

Και γίναν λεβέντες με γενναία καρδιάσαν τους πατεράδες τους κι αυτά.Και πάνω σ’ αυτή τη σκέψη ήσυχοι πια,κοιμήθηκαν για παντοτινά.

3

ΠΙΝΔΟΣ

Πάνω κει στης Πίνδου μας τις κορφές που θαρρείς τ'αστέρια φιλούνε,κάθε νύχτα λίγες αχνές μορφές τα πηχτά σκοτάδια ερευνούν.

Της πατρίδας πάντα πιστοί φρουροί τον εχθρό ναρθεί καρτερούνετον εχθρό που πίστευε πως μπορεί στην Ελλάδα νικητής να μπει.

Η νύχτα φεύγει σβήνουν τ'αστέρια τ'αγρίμια πάνε να κρυφτούν,μα του Δαβάκη μας τα ξεφτέρια δε θε να παν ν'αναπαυθούν.

Εχθροί μιλιούνια,ντροπή αιώνια,τ'άγια μας σύνορα περνούνκαι με τουφέκια και με κανόνια σίδερο και φωτιά σκορπούν.

Οι γενναίοι μας με τη λόγχη ορμούν τον εχθρό με λύσσα χτυπούνε, είνα ι λίγοι μα τους πολλούς νικούν κι απ'τη γη μας πέρα τους πετούν,

Εις την Π ίνδο τραγουδούνε Του Δαβάκη τ'άξια παληκάριακι όλο δόξες αντηχούνε τ'άλλα τα βουνά

Την Ελλάδα μας υμνούνε και τ'ανδρειωμένα της βλαστάριαπου τον κάθε εχθρό νικούνε σαν παντοτινά.

ΣΕ ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΑΝ

Σε καταπάτησαν μικρή πατρίδα μουσου στέρησαν το φως και τη χαράθα ‘ρθει όμως κάποια μέρα χρυσήπου ο ήλιος θε να βγει ξανάτότε θε να στήσουμ' όλοι χορόχορό της λευτεριάς.

Θα σε λατρεύω εγώ μικρή πατρίδα μουθα σ’ έχω στην καρδιά μου φυλαχτό.Μην αργείς πια τα παιδιά σου ξανάστην αγκάλη σου να σφίξεις θερμάτότε οι χαμένες πατρίδες θα ‘βρουνκοντά σου λευτεριά.

Παρηγοριά θα ‘βρουν μικρή πατρίδα μουτα τόσα σκλαβωμένα σου παιδιάπου κοντά σου θε να γυρίσουν ξανάσήκω ολόρθη κι η σημαία ψηλάας στηθεί για σε κοντάρι γερόκοντάρι λευτεριάς.

ΣΕ ΦΥΛΑΚΙΣΑΝ

Σε φυλάκισαν, γαλανούλα μου,σε παγίδεψαν μέσα σε κλουβί.Σε κλειδώσανε πήραν το κλειδίκαι λαβώθηκες μυριάκριβη.

Ποιος με το τραγούδι, ποιος με το σπαθίόλοι να ‘βγούμε στους δρόμους πάλι γαλανούλα, πάλι γαλανόξανθηθα σε πάρουμε στους ώμους.

ΣΕ ΣΑΣ

Σε σας, που για τη λευτεριά και την τιμή με του Χριστού την πίστη στην ψυχήγια την πατρίδα αγωνιστήκατε (2).

Σε σας, που του θανάτου την ανηφοριά και τη μεγαλοσύνη της καρδιάς κληρονομιά σε μας αφήσατε (2).

Σε σένα Σουλιώτισσα, μάνα γενναίαΗπειρώτισσα καπετάνισσα,σε, σε, Μακεδόνισσα, Θρακιώτισσα κόρηκι αδελφή Ψαριανή λεβέντισσα…..Που χάρισες συ του αγώνα αδάμαστα τα κλεφτόπουλα και ναυμάχους φοβερούς στα πέλαγα διαλεχτά Ελληνόπουλα.

Και σε σένα, που είδες να σβύνουν οι ελπίδες και τα χρυσόνειρα,Μικρασιάτισσα, Μεσολογγίτισα,της θυσίας αρχόντισσα.Και σε σένα μικρή Κυπριοπούλα,που ακόμα προσμένεις και ζητάς αναστάσιμα και γλυκοτόνιστα Ν’ ακουστούν νικητήρια.

Σε σας, που για τη λευτεριά…………..

ΣΕ ΣΑΣ, γυναίκες Ελληνίδες, η καρδιάμ’ ευγνωμοσύνη δάφνη και μυρτιά ξανά με σέβας υποκλίνεται,(2)ΣΕ ΣΑΣ

Ω ΕΛΛΑΔΑ

Δε χορταίνω να βλέπω τον ήλιοπου το φως του σκορπάει στην πλάση,δε χορταίνω να βλέπω τους κάμπους,τα βουνά, τις πλαγιές και τα δάση.

Δε χορταίνω να βλέπω ακρογιάλια

και πανώρια νησιά στην αράδα,δεν χορταίνω να βλέπω εσένα,ω Ελλάδα, Ελλάδα, Ελλάδα.

Ω Ελλάδα που τόσο μαγεύειςμε τις νίκες ηρώων παιδιών σου,με την τόσο γλυκιά σου πορείαέχεις πλάσει τρανή ιστορία.

Της ωραίας μας Μακεδονίας δε χορταίνω να βλέπω τα κάλλη κι ό,τι άλλο ακόμα Ελλάδαέχεις μεσ'στη θερμή σου αγκάλη.

Πώς ποθώ μιαν ολόχρυση μέρα που και τ' άλλα, Ελλάδα, παιδιά σου, λευτεριάς θα χαρούνε αέρα, στη γλυκεία και θερμή αγκαλιά σου.

Που κρατάς πιο ψηλότερα απ’ όλουςτου Χριστού μας την άγια δάδα,που ’χεις πλάσει της δάφνης κλωνάρια,ω Ελλάδα, γλυκιά μας Ελλάδα.

ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΟΣ ΚΥΜΑΤΑ

Τής Σαλαμίνος κύματαδαφνοστεφανωμέναμέ τό σταυρό π' έγκάρδιωσε ναυτάκια ανδρειωμένα.

Ένα κομμάτι τ’ ούρανού καί τοϋ Όλύμπου χιόνι, μέ τόν ανίκητο σταυρό πού χριστιανούς φτερώνει.

Η δόξα τά ζωγράφισε στό πέπλο της ώραία, κι ύψώθη ή γαλανόλευκη του έθνους μας σημαία.

ΤΟ ΦΛΑΜΠΟΥΡΟ

Είσαι το φλάμπουρο πού ‘χει μεράκι τουτην έννοια για τη λευτεριά,σ’ έχει ο Κολοκοτρώνης μπαϊράκι τουκαι ο καπετάνιος Ζαχαριάς.

Άσπρη γαλάζια σωστή ξαστεριάσαν τ’ ουρανού το χρώμα.Ξέρεις στ’ αλήθεια να κάνεις θεριάκαι τους δειλούς ακόμη. (δις)

Τι πατριώτες και τι πατριώτισσεςθύματα πέσανε σωρό,για μια σημαία σήραν οι Σουλιώτισσεςτον τελευταίο τους χορό.

Άσπρη γαλάζια....

Δέσπω Σουλιώτισσα που αντιστάθηκεςστις μαύρες σκέψεις του Αλή,για μια σημαία τότε ανατινάχθηκεςκι ούτε το σκέφτηκες πολύ.

Άσπρη γαλάζια....

ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ

Κάτω από τον ίσκιο σου κλαδιάδάφνης πάντα βγαίνουνε κι ανθούνεκι από τις πτυχές σου ξεπετιούνταιδόξα ηρωική και λευτεριά.

Θέλω στη γαλάζια σου ομορφιάνα ‘βρω της ψυχής μου κάθε πόθοθέλω το χρυσό όνειρο να κλώθω (δις)που ‘χω για την άγια μας Σοφιά.

Κι αν σε τόπους πάλι μακρινούςτην αγνή σου ιδώ την ομορφάδακι από τη ψυχή μου την Ελλάδαθα μας φέρεις κύμα κι ουρανό.

Θέλω στη γαλάζια σου ομορφιά...

4

28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

ΒΑΖΕΙ Ο ΝΤΟΥΤΣΕ ΤΗ ΣΤΟΛΗ ΤΟΥ

Ώωχ! Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του και τη σκούφια τη ψηλή του (μ’ όλα τα φτερά). (2)Και μια νύχτα με φεγγάρι την Ελλάδα πάει να πάρει, (βρε το φουκαρά). (2)

Ώωχ! Τον τσολιά μας τον λεβέντη βρίσκει στα βουνά Και ταράζει τον αφέντη τον μακαρονά.Αχ! Τσιάνο, θα τρελαθώ Τσιάνο,με τους τσολιάδες ποιος μου είπε να τα βάνω;

Ώωχ! Ξεκινάει την άλλη μέρα μα και πάλι ακούει αέρα (από τον τσολιά). (2)Δρόμο παίρνει και δρομάκι και πηδάει το ποταμάκι, (ξέρει τη δουλειά). (2)

Ώωχ! Στέλνει ο νέος Ναπολέων μεραρχίες πειναλέων (στο βουνό ψηλά). (2)Για να βρουν το διάβολό τους κι ο στρατός μας αιχμαλώτους (τσούρμο κουβαλά). (2)

Ώωχ! Και οι Κένταυροι οι καημένοι βρε τι τρομερόνηστικοί ξελιγωμένοι πέφτουν στο νερό.“Αχ ! Γκράτσι, να μη σε δω Γκράτσι ,γιατί σε κάρβουνα αναμμένα έχω κάτσει”.

Ώωχ! Τρέχουν σαν τρελοί στους βράχους κι από μας κι απ’ τους συμμάχους (τρώνε τη κλωτσά). (2)Και χωρίς πολλές κουβέντες μπήκαν Έλληνες λεβέντες (μες την Κορυτσά). (2)

Ώωχ! Μέσα στ’ Αργυρόκαστρο εμπήκε το χακίκαι σημαία κυματίζει τώρα ελληνική. Αχ! Τσιάνο, θα τρελαθώ τσιάνο γιατί σε λίγο και τα Τίρανα τα χάνω.Και πάθαν οι καημένοι μεγάλη συμφορά.Κι η Ρώμη περιμένει κι αυτή με τη σειρά. Ώωχ!

ΗΠΕΙΡΩΤΙΣΣΕΣ

Γυναίκες Ηπειρώτισσες μέσα στα χιόνα πάνεκι οβίδες κουβαλάνε.. Θεέ μου τι τις πότισες και δεν αγκομαχάνε.

Γυναίκες Ηπειρώτισσεςξαφνιάσματα της φύσηςεχθρέ γιατί δεν ρώτησες ποιον πας να κατακτήσεις.Γιαννιώτισσες Σουλιώτισσες ξαφνιάσματα της φύσηςεχθρέ γιατί δεν ρώτησες ποιον πας να κατακτήσεις.

Γυναίκες απ’ τα σύνορα κόρες γριές κυράδεςφωτιά μες τους βοριάδες..Εσείς θα είστε σίγουρα της λευτεριάς μανάδες.

Γυναίκες Ηπειρώτισσες ξαφνιάσματα…

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ

Θα το πω για να το μάθει ο ντουνιάςτο τραγούδι της λεβέντικης γενιάςπου θα το φέρει ο αγέρας με το καημό της λευτεριάς.

Το τραγούδι της τρανής παλικαριάς που το λέει στα κορφοβούνια ο βοριάςκαι το αντιλαλούν οι λόγγοι πέρα κει στο Μεσολόγγι και από το Σούλι ως το Χάνι της Γραβιάς.

Ω! Ελλάδα είναι απ’ το Θεό σταλμένη.Ω! Ελλάδα μας ποτέ δεν πεθαίνει.

Το τραγούδι που οι στροφές του οι παλιέςφτάνουν μέχρι τις ψηλές αητοφωλιές, κι έτσι οι αετοί μαθαίναν πολεμώντας πως πεθαίναν παλλλικάρια σε βουνά κι ακρογιάλια.

Το τραγούδι που μ΄ αθάνατη πνοή που το λέγαν σαν γλεντούσαν κι οι θεοίπου τη νίκη ενός αγώναπέρα κει στο Μαραθώναδιηγείται να ζηλεύουν οι λαοί.

Ω! Ελλάδα μας η χιλιοδοξασμένη.Ω! Ελλάδα μας η τόσο αδιαπρέπη.Ω! Ελλάδα μας ………

ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΒΓΑΙΝΕΙ Ο ΙΤΑΛΟΣ

Στον πόλεμο βγαίνει ο ιταλός και ο τσολιάς του λέει:«Έβγα Μουσολίνι, βρε με φουστάνι του Κουρούπλη,γιατί δεν βγαίνεις κατά δωκι έχω μια όρεξη - ωρέ-να σε δω».

Και εκεί ‘σα παν’΄σα παν’ στη Κορυτσάλεν τα παιδιά μας ούλα: «Έλα παρά δω-ωρέ-για να σε δω κι εγώγιατί δε βγαίνεις ωρέ να σε δωωρέ-γιατί μας κάνεις το λαγό;»

Καίει ο ήλιος καίει, καίει μανάρα μ’ καείκαι αυτοί μιλαν’ για χιόνια λάσπες και βροχές ωρέ λάσπες και βροχές.

Τον πόλεμο τι, μουρ’ τι τον ήθελεςκαι σε περιγελούν οι άντρες σε ιδούνε.Παράτα την – μωρ’ την παλικαριάτα τανκς και τα κανόνια δεν είναι μακαρόνια.

Που είσαι -μωρέ- Μπενίτο κρυμμένος στη σπηλιά ωρέ κατέβα παρακάτω «φοβάμαι τον τσολιά ωρέ φοβάται τον τσολιά».

Ο ΕΦΕΔΡΟΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ

Τι γυρεύεις στ’ αρβα-αρβανικά βουνά, μονάκριβε νησιώτη και λαβωμένοκλαίει το δειλινό. (δις)

Πάει ο ήλιος, πάει κι η Αμοργός στα μάτια του νυχτώνει κι ο έφεδρος ανθυπολοχαγός κοιμάται μες το χιόνι.

Τα χρόνια σου καπνός-καπνός τα παιδικά ανάσα η εφηβεία στον τοίχο ματωμένα ιδανικά (δις)μεταλλικά και βραβεία. (δις)

Πάει ο ήλιος, πάει κι . . .

ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Μες στους δρόμους τριγυρνάνεοι μανάδες και κοιτάνε ν’ αντικρίσουνετα παιδιά τους π’ ορκιστήκανστο σταθμό σαν χωριστήκαν να νικήσουνεμα για κείνους που ‘χουν φύγει και η δόξα τους τυλίγει ας χαιρόμαστεκαι ποτέ καμιά ας μην κλάψεικάθε πόνο της ας κάψει κι ας ευχόμαστε:

Παιδιά της Ελλάδος παιδιάπου σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνάπαιδιά στη γλυκιά Παναγιάπροσευχόμαστε όλες να ‘ρθετε ξανά.

Λέω σ’ όσες αγαπούνεκαι για κάποιον ξενυχτούνε και στενάζουνεπως η πίκρα κι η τρεμούλα σε μια τίμια Ελληνοπούλα δεν ταιριάζουνε.Ελληνίδες του Ζαλόγγου και της πόληςκαι του λόγγου και Πλακιώτισσεςόσο κι αν πικρά πονούμε υπερήφανα ας πούμε σαν Σουλιώτισσες:

Παιδιά της Ελλάδος......

Με της νίκης τα κλαδιά,σας προσμένουμε παιδιά!

ΠΗΡΑΜΕ ΤΟ ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟ

Τραλαλα Ποτάμι τρέχει ο λαός στους στολισμένους δρόμους στα μάτια του οργή και φως,ανάπηροι στους ώμους. (2)

Πήραμε το Αργυρόκαστρο (και πάμε) (3)παραπέρα, τύραννοι δε γλιτώνετε«Αέρα». (3)

Τραλαλα

Η μάνα κλαίει στη γωνιά κι η κόρη στο μπαλκόνι το δίκιο για τη λευτεριά σαν πέλαγος φουσκώνει. (δις)

Πήραμε το Αργυρόκαστρο

ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ

Πολεμούν στην Αλβανίαόλοι για τη λευτεριά,η Ελλάς η αιωνίαδεν θα ζήση στη σκλαβιά.

Όλους τώρα μας ενώνει η σημαία μας παιδιάτην Ελλάδα στεφανώνει πάλι η δόξα η παλιά.

Δόξα στην Ελλάδα ,δόξα στα αθάνατα παιδιάπου δόσαν τη ζωή τους για την ελευθεριά.

Η πατρίδα στα όπλα μας κράζει όλοι εμπρός με γενναία καρδιά.Καλλίτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωήπαρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή.

5

ΤΗ ΥΠΕΡΜΆΧΩ

Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια,

ως λυτρωθείσα των δεινών

ευχαριστήρια αναγράφω Σοι η πόλις Σου

Θεοτόκε

Αλλ' ως έχουσα το κράτος

απροσμάχητον, εκ παντοίων με κινδύνων

ελευθέρωσον, ίνα κράζω Σοι, χαίρε

Νύμφη ανύμφευτε.

ΑΓΙΑ ΜΕΡΑ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ

Άγια μέρα ξημερώνεικι η μικρή καρδιά μου, πως σκιρτά (2)πως καμαρώνει μέσα μου βαθιά.

Λευτεριά φυσάει αγέρι και ψηλά που κυματίζει η γαλάζια μας σημαία δόξα αθάνατη θυμίζει.

Άγια μέρα ξημερώνεικαι στο νου μου πάλι, ξαναζούν (2)Αγώνες νίκες ναυμαχίες του Κανάρη.

Ξαναλέει το αρματολίκι κι η λεβεντρα κλεφτουριάΜεσολόγγι , Σούλι, Κιάφα, Αλαμάνα και Γραβιά. (2)

Άγια μέρα ξημερώνεικι ως μ’ ευλάβεια γονατίζω, του αγνώστου (2) ήρωα το μνήμα με δαφνόλαδα στολίζω. (2)

Γιατί πιο καλά το ξέρω η γλυκειά μας λευτεριά απ’ τα κοκάλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά. (2)

ΔΙΠΛΗ ΓΙΟΡΤΗ

Χαρείτε αδέλφια τη μεγάλη μας γιορτή.Είν’ η γιορτή της πίστης και της λευτεριάς,που προμηνά τον ερχομό του Λυτρωτή (δις)και των προγόνων διαλαλεί την αρετή.

Αυτή τη μέρα λάμπει ο ήλιος πιο γλυκάτο χαίρε ψάλλουν τα ουράνια προς τη γηκι αντιλαλούνε τα βουνά τα Ελληνικά (δις)και στις ψυχές ξυπνούν την πίστη που νικά.

Ανθούν οι κάμποι, κελαηδούνε τα πουλιά.Ψυχές ηρώων ξεκινούν από ψηλάκι ολόγυρα μας φτερουγάνε με χαρά (δις)και τραγουδούν μαζί μας χαίρε λευτεριά.

Χαρήτ’ αδέλφια την τρανή διπλή γιορτή.Υμνολογήστε τον Ουράνιο Λυτρωτήκι αγωνιστείτε μανιασμένοι, δυνατοί (δις)για μια Ελλάδα φωτεινή, Χριστιανική.

25η ΜΑΡΤΙΟΥΑΚΡΑ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΣΙΩΠΗ

Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει.Λαλεί πουλί παίρνει σπυρίκι η μάνα το ζηλεύει.

Τα μάτια η πείνα εμαύρισε στα μάτια η μάνα μνέει.Στέκει ο Σουλιώτης ο καλόςπαράμερα και κλαίει.

Έρμο τουφέκι σκοτεινότι σ’ έχω εγώ στο χέρι οπού συ μου ‘γινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει.

Οπού συ μου ‘γινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει.

ΒΛΑΧΑ

Μια βλα-μωρέ μια βλάχα Δερβενιώτισσα (2)Μια βλάχα Δερβενιώτισσα μια ΔερβενιωτοπούλαΤρα, λα, λα, λα, λα . . . . .

Αγνά-μωρέ αγνάντευε τα Δέρβενα (2)Αγνάντευε τα Δέρβενα του Μάνταλου τον πύργοΤρα, λα, λα, λα, λα

Οπό-μωρέ οπό 'χουν μαζευτεί πολλοί (2)Οπό 'χουν μαζευτεί πολλοί όλο καπεταναίοιΤρα, λα, λα, λα, λα......

Φτιάχτε-μωρέ φτιάχτε ταμπούρια κει ψηλά (2)Φτιάχτε ταμπούρια κει ψηλάκαι βάλτε καραούλια.Τρα, λα, λα, λα, λα.......

Να πα-μωρέ να πάρτε την Τροπολιτσά (2)να πάρτε την Τροπολιτσάκαι τ' άρματα των Τούρκων.Τρα, λα, λα, λα, λα.....

ΘΟΥΡΙΟΣ

Ως πότέ παλικάριαθά ζούμε στα στενάμονάχοι σα λιοντάριαστις ράχες, τα βουνά

Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωήπαρά σαράντα χρόνιασκλαβιά και φυλακή.

Σπηλιές να κατοικούμενα βλέπουμε κλαδιά,να φεύγουμ' απ' τον κόσμογια την πικρή σκλαβιά.

Καλύτερα μιας ώρας... Να χάνουμε αδέλφια,πατρίδα και γονείς,τους φίλους τα παιδιά μαςκι όλους τους, συγγενείς"

ΕΧΕ ΓΕΙΑ ΚΑΗΜΕΝΕ ΚΟΣΜΕ

΄Εχε γεια καημένε κόσμε έχε γεια γλυκειάζωή και συ δύστυχη πατρίδα έχε γεια παντοτινή Έχετε γεια βρυσούλες, λόγγοι,βουνά,ραχούλεςέχετε γεια βρυσούλεςκαι σεις Σουλιωτοπούλες.

Στη στεριά δεν ζει το ψάρι ούτ’ ανθός στην αμμουδιά κι οι Σουλιώτισσες δεν ζούνε δίχως την ελευθεριά.

Έχετε γεια βρυσούλες…

ΟΙ Σουλιώτισσες δε μάθανγια να ζούνε μοναχά ξέρουν πως και να πεθαίνουννα μη στέργουν στη σκλαβιά.

Έχετε γεια βρυσούλες…

Σαν να παν σε πανηγύρι σ’ανθισμένη πασχαλιά μες στον Άδη κατεβαίνουνμε τραγούδια, με χαρά.

Έχετε γεια βρυσούλες…

Ο ΡΑΓΙΑΣ

Να ‘μουν πουλί να πέταγααχ να ‘μουν χελιδόνινα πάω του σκλάβου άνοιξηνα του διαβούν οι πόνοι.

Ξύπνα καημένε μου ραγιάξύπνα να ιδείς ελευθεριά.

Διψούν οι κάμποι για νερόκαι τα βουνά για χιόνιαδιψούνε και για λευτεριάοι σκλάβοι τόσα χρόνια.

Ξύπνα καημένε......

Ραγιά καημένε μου ραγιάγια σήκω το κεφάλιτη δόξα που 'χες μια φοράαπόχτησέ την πάλι.

Ξύπνα καημένε......

Κοιμούμαι μ’ ένα όνειροξυπνώ με μιαν ελπίδανα δω και ‘γω μια μέρα φωςκι ελεύθερη πατρίδα.

Ξύπνα καημένε....

Σαν ένα γλυκοχάραμαροδίζει ολόγυρά μουξανοίγω την ελευθεριάκαι κλαίω απ’ τη χαρά μου.

6

Ξύπνα καημένε

Η ΤΟΥΡΚΑ

Τρα λα λα λα....Κάτω στον κα λέει κάτω στον κακάτω στον κάμπο τον πλατύ.Γύρισε μ’ κάτω στα μπεζεστένιαΡούσα μ’ με μαλλιά πλεγμένα.

Τούρκα δέρνει λέει Τούρκα δέρνει,Τούρκα δέρνει τη σκλάβα της.Γυιέ μ’ τη δέρνει τη μαλώνεικαι βαριά τη βαλαντώνει.

Δείρε με Τούρκα -λέει- δείρε μεδείρε με και μάλωσέ μεκαι βαριά βαλάντωσέ με.

Το βράδυ να -λέει- ’ρθη ο αφέντης μουλέει κι αν δεν το μαρτυρήσωόρκο κάνω να μη ζήσω.

Το τι είδες σκλάβα τι θα πεις-λέει- το τι θα μαρτυρήσειςπ’ όρκο κάνεις να μη ζήσης.

Το τι είδαν τα ματάκια μουτο τι ακούσανε τ’ αυτιά μουόλα θα τα ειπώ κυρά μου.

ΚΛΕΦΤΙΚΗ ΖΩΗ

Μαύρη μωρέ,πικρή ’ν η ζωήπου κάνουμε (δις)εμείς οι μαύροι κλέφτες. (δις)

Με φο-μωρέ με φόβο τρώμε το ψωμί (δις)με φόβο τρώμε το ψωμίμε φόβο περπατούμε. (δις)

Ποτέ, μωρέ, ποτέ μας δεν αλλάζουμε (δις)ποτέ μας δεν αλλάζουμεκαι δεν ασπροφορούμε. (δις)

Όλη, μωρέ, όλη τη μέρα πόλεμο (δις)όλη τη μέρα πόλεμοτο βράδυ καραούλι. (δις)

Κοντά μωρέ, κοντά στα ξημερώματα (δις)κοντά στα ξημερώματαγυρίζω να πλαγιάσω (δις). Το χέ-μωρέ, το χέρι μου προσκέφαλο (δις)το χέρι μου προσκέφαλοκαι το σπαθί μου στρώμα (δις).

Και το μωρέ,και το ντουφέκι μου αγκαλιά(δις)και το ντουφέκι μου αγκαλιάσαν το παιδί η μάνα (δις).

ΛΕΧΟΒΟ

Πουλάκι πήγε κι έκατσεστο Λέχοβο στη ράχηκι ούτε λαλούσε σαν πουλί.

Μοιρολογούσε κι έλεγεμ’ ανθρώπινη κουβέντα“καλά ‘σουν Λούκαμ’ στα βουνά”

Καλά ‘σουν Λούκαμ’στα βουνά και στα καστανοχώριααμάν τι γύρευες, τι χάλευες.

ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ

Πίσω απ’ τις ντάπιες και τα κάστρα τουκρατάει το Μεσολόγγι.Χιλιάδες ματωμένα φλάμπουραάνδρες, γυναίκες και παιδιά.

Και τραγουδούν την λευτεριά,στα πέρατα του κόσμου. (δις)Κορίτσια του Μεσολογγίου, τ’ ηρωικά κορμιά τουςραντίστε τα με τριαντάφυλλο νερό. (δις)[

ΜΗΤΕΡΑ ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΗ

Μητέρα μεγαλόψυχη, στον πόνο και στη δόξα.Κι αν στο κρυφό μυστήριο, ζουν πάντα τα παιδιά σουμε λογισμό και μ’ όνειροτι χάρη έχουν τα μάτια.

Τα μάτια τούτα να σ’ ιδούν, μες το πανέρμο δάσος.Που ξάφνου σου τριγύρισε, τα αθάνατα ποδάρια.Κύττα με φύλλα της Λαμπρής με φύλλα του Βαιώνε,το θεϊκό σου πάτημα δεν άκουσα δεν είδα.

Ατάραχη σαν ουρανός, μ’ όλα τα κάλλη πώχει.Που μέρη τόσα φαίνονται και μέρη ΄ναι κρυμμένα.Αλλά θεά δεν ημπορώ ν’ ακούσω τη φωνή σου.Αλλά θεά δεν ημπορώ ν’ ακούσω τη φωνή σουκι ευθύς εγώ τ’ Ελληνικού κόσμου να τη χαρίσω,δόξα ‘χ η μαύρη πέτρα του και το ξερό χορτάρι.

Μητέρα μεγαλόψυχη, στον πόνο και στη δόξα.

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΖΑΛΟΓΓΟΥ

Έχε γεια καημένε κόσμεέχε γεια γλυκιά ζωήκαι συ δύστυχη πατρίδαέχε γεια παντοτινή.

Έχετε γεια βρυσούλεςλόγγοι βουνά ραχούλεςέχετε γεια βρυσούλεςκαι ‘σεις Σουλιωτοπούλες

Στη στεριά δεν ζει το ψάρι ούτε ανθός στην αμμουδιάκι οι Σουλιώτισσες δεν ζούνεδίχως την ελευθερία.

Έχετε γεια βρυσούλες....

Οι Σουλιώτισσες δεν ‘μαθανγια να ζούνε μονάχαξέρουνε για να πεθαίνουννα μην στέργουν την σκλαβιά.

Έχετε γεια βρυσούλες...

Σαν να παν σε πανηγύρισ’ ανθισμένη πασχαλιάμέσ’ τον Άδη κατεβαίνουνμε τραγούδια και χαρά.

Έχετε γεια βρυσούλες...

ΠΗΔΑΕΙ Η ΦΩΤΙΑ

Πηδάει η φωτιά κι οι σούβλες έτοιμες,κι αυτός ολόρθος στέκει.Πεθαίνει αρνούμενος το θάνατοκι λευτεριά φωνάζει.

Ελευθεριά για σένα χάνομαιμα θα ‘ρθουν πίσω μ’ άλλοι.Στρατοί ‘ν’ οι γιοι μου και τ’ αγγόνια μου θα σ’ ελευθερώσουν. (2)

Λίγοι είμαστε κι αλίμονο της γηςαν ξοφληθεί η γενιά μας.Στρατοί ‘ν’ οι γιοι μου και τ’ αγγόνια μου θα σ’ ελευθερώσουν. (2)

μην κλαις κυρά κι εγώ θ’ αναστηθώκαι θα σ’ αρπάξω πάλαιθα σπω τις αλυσίδες της σκλαβιάςαυτά τα δυο τα κάστρα.

ΣΑΡΆΝΤΑ ΠΑΛΛΗΚΆΡΙΑ

Σαράντα παλληκάριααπό την Λεβαδειάπάνε για να πατήσουνμωρ, την Τριπολιτσά.

Αέρας τα φυσάειτα πλατανόφυλλαΘεός να τα φυλάειτα ελληνόπουλα.

Στο δρόμο που πηγαίνανεγέροντα μωρ’ γέροντα απαντούν-“ώρα καλή σου γέρο”-“καλώς τα, καλώς τα παιδιά”

-“Που πάτε παλληκάρια που πάτε βρεπου πάτε ωρές παιδιά”-“πάμε για να πατήσουμε την Τροπό,μωρ’ την Τροπολιτσά”

Αέρας τα φυσάει…

ΣΤΑ ΤΡΙΚΟΡΦΑ

Στα τρίκορφα, μες στην κορφήΚολοκοτρώνης πολεμεί.

Μες στα τρίκορφα στη ράχη πάει το αίμα σαν αυλάκι.

Κολοκοτρώνης φώναξε κι όλος ο κόσμος τρόμαξε.

Του Νικηταρά φωνάζει τους εχθρούς μας όλους σκιάζει.

Που ’σαι μωρέ Νικηταρά που ‘χουν τα πόδια σου φτερά.

Μες στους κάμπους πως κοιμάσαι και τ’ αγρίμια δε φοβάσαι.

Στα τρίκορφα, μες στην κορφήΚολοκοτρώνης πολεμεί.

7

ΤΑ ΚΛΕΦΤΟΠΟΥΛΑ

Μάνα μου τα κλεφτόπουλατρώνε και τραγουδάνε,άιντε πίνουν και γλεντάνε.

Μα ένα μικρό κλεφτόπουλο,δεν τρώει δεν τραγουδάει βάϊ δεν πίνει, δεν γλεντάει.

Μόν’ τ’ άρματα του κοίταζε,του τουφεκιού του λέει,γεια σου Κίτσο μου λεβέντη.

Πόσες φορές με γλίτωσες,απ’ των εχθρών τα χέρια,κι απ’ των Τούρκων τα μαχαίρια.

Κι αν με γλιτώσεις, κι άλλη μιαεγώ θα σ' ασημώσωστον εχθρό δεν θα σε δώσω.

Και τώρα με παράτησες,σαν την καλαμιά στον κάμπο,και δεν ξέρω τι να κάνω.

Τουφέκι μου περήφανο,σπαθί ξεγυμνωμένο,γεια χαρά σου το καημένο.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ

Ένα τραγούδι θα σας πω για το λεβέντητον ασπρομάλλη μας τον γέρο του Μοριάκαι βάλτε αδέλφια μου για να στηθεί το γλέντιΤριπολιτσιώτικο κρασί και ψησταριά.

Στήσε χορό ξενιτεμένε Μοραΐτηαπόψε ας παίξουνε λαγούτα και βιολιάκαι πες πως γύρισες στο πατρικό σου σπίτικαι πως σε πήρανε οι γέροι σου αγκαλιά.

Γεια και χαρά σας Μοραΐτες αδερφοίκαι ‘σείς κοπέλες γεια σας.Τη λευτεριά η Ελλάδα μας χρωστάει στη λεβεντιά σας.

Τώρα που αίμα αδελφικό το χώμα ιδρώνεικι η Ελλάδα πνίγει την Ελλάδα στα βουνάέβγα απ’ τον τάφο Θοδωρή Κολοκοτρώνηκι αδέρφια κάνε όλους τους Έλληνες ξανά.

Τα όμορφα χρόνια τα παλιά να ξαναζήσουνκαι απ’ του Ταΰγετου την πιο ψηλή κορφή των πρόγονών μας οι σκιές χορό να στήσουνκαι να τους λέει τ’ αγέρι ετούτη τη στροφή.

Γεια και χαρά σας Μοραΐτες αδερφοίπου η μάνα αν δε σας γένναούτ’ Άγια Λαύρα θα’ χαμεούτε Εικοσιένα.

TΣΑΜΙΚΟΣ

Κάτω στου βάλτου τα χωριά,Ξηρόμερο και Άγραφα,και στα πέντε Βιλαέτια,φάτε, πιέτε μωρ’ αδέρφια.

Εκεί ν’ οι κλέφτες οι πολλοί,όλοι ντυμένοι στο φλουρί,κάθονται και τρων’ και πίνουν,και την Άρτα φοβερίζουν.

Πιάνουν και γράφουν μια γραφή,βρίζουν τα γένια του Κατή,γράφουν και στο Κομπότι,προσκυνούν και το Δεσπότη.

Συλλογιστείτε το καλά,γιατί καίμε τα χωριά,γρήγορα, τ’ αρματολίκιγιατί ερχόμαστε σα λύκοι.

ΤΣΑΜΙΚΟΣ

Στα κακοτράχαλα τα βουνάμε το σουραύλι και το ζουρνάπάνω στην πέτρα την αγιασμένηχορεύουν τώρα τρεις αντρειωμένοι.Ο Νικηταράς κι ο Διγενήςο γιος της Άννας της Κομνηνής.

Δική τους είναι μια φλούδα γημα εσύ Χριστέ μου τους ευλογείςγια να γλιτώσουν αυτή τη φλούδααπ’ το τσακάλι και την αρκούδα.Δες πως χορεύει ο Νικηταράςαηδόνι γίνεται ο ταμπουράς.

Από την Ήπειρο στο Μοριάκι απ’ το σκοτάδι στη λευτεριά.Το πανηγύρι κρατάει χρόνιαστα μαρμαρένια του χάρου αλώνια.Κριτής κι αφέντης είν’ ο Θεόςκαι δραγουμάνος του ο λαός.

ΤΟ ΦΛΑΜΠΟΥΡΟ

Είσαι το φλάμπουρο πού ‘χει μεράκι τουτην έννοια για τη λευτεριά,σ’ έχει ο Κολοκοτρώνης μπαϊράκι τουκαι ο καπετάνιος Ζαχαριάς.

Άσπρη γαλάζια σωστή ξαστεριάσαν τ’ ουρανού το χρώμα.Ξέρεις στ’ αλήθεια να κάνεις θεριάκαι τους δειλούς ακόμη. (δις)

Τι πατριώτες και τι πατριώτισσεςθύματα πέσανε σωρό,για μια σημαία σήραν οι Σουλιώτισσεςτον τελευταίο τους χορό.

Άσπρη γαλάζια....

Δέσπω Σουλιώτισσα που αντιστάθηκεςστις μαύρες σκέψεις του Αλή,για μια σημαία τότε ανατινάχθηκεςκι ούτε το σκέφτηκες πολύ.

Άσπρη γαλάζια....

8

ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ

Στη Βόρειο Ήπειρο τη σκλαβωμένητης αθεΐας φυσάει ο βοριάςεδώ βουβάθηκαν τ’ αηδόνια,καμπάνες δεν ακούς πια εκκλησιάς.

Έλα κι εσύ λοιπόν,δώσε το χέρι σε νέο λόχο ιερόμες από δάφνες χρυσανατέλλεικαινούργιο έπος ηρωικό.

Εκεί αδελφή στα χέρια των τυράννωνπανώρια κόρη στα νύχια της σκλαβιάςκρατάτ’ αδέλφια μας κρατάτεκαι θ’ ανατείλει ήλιος λευτεριάς.

Έλα κι εσύ λοιπόν.....

Θα ‘ρθουν καιροί ευτυχισμένοι,θα σμίξουν τότε δάκρυα χαράς,θα ζούμε τότε όλοι αδελφωμένοι στην αγκαλιά της μάνας Εκκλησιάς.

Έλα κι εσύ λοιπόν....

ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΧΩΡΑ

Πανάρχαια χώρα, Ελληνική λεβεντογέννα,που ζεις μέσα στην μαύρη σκοτεινιά,ξύπνησε τώρα με πνοή του Εικοσιένα,να σε φωτίσει πάλι η Λευτεριά.

Στα χώματά σου και παντού σε κάθε βήμα,θωρείς κι ένα σημάδι Ελληνικό,πατείς εκεί και κάποιου ήρωα το μνήμα,κι ακούς ένα τραγούδι μυστικό.

Έλληνες ενωμένοι αγωνιστείτε,τη Βόρειο Ήπειρο μη λησμονείτε,οι αιώνες της σκλαβιάς τη βασανίζουν,μα την ψυχή της δεν λυγίζουν. (δις)

Τη Βόρειο Ήπειρο αλυσόδετη στην φρίκη,μακριά μας τυραννούν οι Αλβανοί,μα θα συντρίψει τα δεσμά της πάλι η Νίκηδαφνοστεφανωμένη φωτεινή.

Κι η δοξασμένη Γαλανόλευκη Σημαία,της Λευτεριάς χαμόγελο γλυκό,θα κυματίζει στη Χιμάρα την γενναίακαι στ’ Αργυρόκαστρο το Θρυλικό.

Έλληνες ενωμένοι...

ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ

Μικρό παιδί απ’ την Αυλώναποιον καρτερούν το δειλινόστη φυλακή ειν’ ο πατέρας γιατί είχε πάνω του Σταυρό. (2)

Μικρό παιδί του Αργυροκάστρουτα βράδια γιατί να σιγοκλαίςειν’ ο πατέρας μου εξορίαγιατί ‘πε ότι έιμαστε Έλληνες.

Της Κορυτσάς μικρό αγόριτ’ απόβραδο ποιον καρτεράςείναι ο πατέρας μου εξορίαειν’ ο πατέρας μου φυγάς.

ΒΟΡΕΙΟ ΗΠΕΙΡΟΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΣΣΑ ΜΑΝΑ

Είχα πέντε γιους, τους δύο μου τους έφαγε ο πόλεμος τον ένα μου τον πέθαναν στις φυλακές γιατί ήταν χριστιανόςκι οι άλλοι δύο χάθηκαν αν ζουν ή αν πέθαναν δεν ξέρω.Πέντε χαμένους κι ούτε ένα μνήμα κι ούτε ένα καντήλι.Ξένε κλαις: Γιατί κλαις:

Κοίταξε απέναντι, ξεχωρίζει ένας σταυρός, τον έστησε η μάνα μας η Ελλάδανα μην ξεχάσουμε, για να ελπίζουμε.Εδώ περνώ τις ώρες μου, στέκομαι και μονολογώ περνούν οι άπιστοι και θαρρούνε πως με πήρε το παράπονοπως κάτι μου ‘φταιξε και κλαίω.Δέομαι για όλους, για τα παιδιά και για λόγου τους.Ξένε κλαις: Γιατί κλαις:

Η Ιστορία μας ξέμεινε στα χέρια του κόσμου ατελείωτη και θλιβερή.Μα όχι στα χέρια του Θεού εκεί τα βάσανά μας θα ‘βρουν τέλος.Ξένε μην μας ξεχνάς.

ΔΕΝ ΤΗΝ ΞΕΧΝΟΥΜΕ

Δεν την ξεχνούμε (δις)την Βόρειο Ήπειρο την Ελληνικήκαι όσο θα ζούμε θα προσπαθούμενα γίνει ελεύθερη κι αυτή. (δις)

Βουβές καμπάνες, σβησμένες δάδεςερειπωμένες, αδειανές εκκλησιές,λίγο ακόμα κι έφτασ’ η ώραδύστυχη σκλαβιά πια μην κλαις. (δις)

Δέξου Χριστέ μας τις προσευχές μας,το αίμα έγινε πια ποταμόςβοήθησε μας, οδήγησέ μαςτης νίκης χάρισε μας φως. (δις)

Ποθεί η καρδιά μας τα λάβαρα μαςστο Τεπελένι, Πρεμετή. Κορυτσά,Άγιους Σαράντα και στη Χειμάρακει να στηθούν παντοτινά. (δις)

9

ΒΙΡΒΙΝ

Εσ έ- βερεβέν ενά βαραβά-στρόμ τσέ βερεβέ μιτσίνμέ στούς βουρουβούςεπτά βαραβά πλανή-βιριβί-τες για-βαραβουλουβουρούα μου.Τριά αλα-λα-λα.

Τσε μά-βαραβα-γεψε-βερεβε- την θάλασσα και σή-βιριβι-κωσε-βερεβεν αέρα

45 ΛΕΜΟΝΙΕΣ

45 λεμονιές μάνα μου μανούλα μου, στην άμμο φυτεμένες τριαλαλαλα.....

Σκαλίζοντες, ποτίζοντες,μάνα μου μανούλα μου, μα πάντα μαραμένες τριαλαλαλα.....

Και ψες τη νύχτα χιόνισε μάνα μου μανούλα μου, και τα πουλιά μαρκώσαν τριαλαλαλα...

ΤΑ ΚΥΠΡΙΩΤΟΠΟΥΛΑ

Της Λαύρας ξάναψ’ η φωτιά- γεια σας Κυπριωτόπουλα -Με το ίδιο γιαταγάνιστην Τουρκιά χουμίξτε πάλι.Γιαταγάνι, γιαταγάνι (δις)στην Τουρκιά χουμίξτε πάλι.

Γιαταγάνι βρε παιδιά- γεια σας Κυπριωτόπουλα-γιαταγάνι βρε παιδιάαπ’ τα χρόνια τα παλιά.

Του ‘21 η κλεφτουριά- γεια σας Κυπριωτόπουλα -Πως περνούν μωρέ τα χρόνιατου Κολοκοτρώνη εγγόνια.Ιδια χρόνια, δόξας χρόνια (δις)του Νικηταρά εγγόνια.

Ίδια χρόνια βρε παιδιά- γεια σας Κυπριωτόπουλα-Ίδια χρόνια βρε παιδιάαπ’ τα χρόνια τα παλιά.Ίδια χρόνια βρε παιδιάκαι στην Κύπρο λευτεριά.

ΚΥΠΡΟΣ

Κύπρος, πάντα αντιστάθηκεςσε κάθε κατακτητή,με αυτοθυσία κράτησεςτην ελληνική ψυχή.

Πόσοι βάρβαροι σε πάτησαν,σε βασάνισαν σκληράκαι τα χώματά σου πότισαναίματα μαρτυρικά.

Σε χωρίσανε στα δυο,διώξαν ό,τι ελληνικό,Μόρφου, Αμμόχωστος, Κερύνειαλιώνουν κάτω απ’ το ζυγό.

Πανέμορφη γαλάζια θάλασσα,καταπράσινα περήφανα βουνά,μνημεία αρχαία, εκκλησίες, χωριάζουν προσμένοντας να ’ρθει η λευτεριά.

Πανέμορφη γαλάζια θάλασσα…

ΚΥΠΡΟΣ ΚΥΠΡΟΣ

Χρόνια και χρόνια λαχταράς Κύπρο την ώρα της χαράς πού κοντά μας θά σέ φέρη της ελευθέριας αγέρι·

Κύπρο μου όμορφο νησίέχεις ψυχή Ελληνικήκαί μοσχοβολούν Ελλάδατά βουνά σου τά λαγκάδια (6ίς)

Κύπρο μου έρχεται στιγμή πού ό καθένας καρτερεί νά γιορτάση πέρα ως πέρα την μεγάλη την ήμερα.

Μέ την 'Ελλάδα την γλυκειάθάσαι μαζί πάντοτεινάθάσαι μέσ' τήν αγκαλιά τηςσαν καί τ'άλλα τά παιδιά της. ( δ ί ς )

ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ

Χρόνια και χρόνια λαχταράςΚύπρο την ώρα της χαράς που κοντά μας θα σε φέρειτης Ελευθεριάς τ’ αγέρι.

Κύπρο μου, όμορφο νησίέχεις ψυχή Ελληνικήκαι μοσχοβολούν Ελλάδατα βουνά σου, τα λαγκάδια.

Κ’ ΕΦΕΤΟΣ

Κ’ εφέτος δεν ανθίσανε της πασχαλιάς τα φύλλα.Κ’ εφέτος δεν ακούστηκαν τραγούδια στις ραχούλες.Κ’ εφέτος δε γελάσανε στις βρύσες οι μανούλες,μονάχα ακούς τους στεναγμούς αυτών που περιμένουν.

Κ’ εφέτος δεν ανθίσανε τα φύλλα,κ’ εφέτος δεν ακούστηκε η εκκλησιάμόνο πολυβόλου ανατριχίλαμες στην αξημέρωτη νυχτιά. (δις)

Μας πλήγωσαν, μας πρόδωσαν, μας πήραν τη φωνή μαςκι απόμεινε η θλίψη μας και τ’ όνειρο μαβίκαι σα ρωτάει ανέμελο το μαύρο το παιδί μας, σκουπίζουμε το δάκρυ μας και μένουμε βουβοί.

Κ’ εφέτος...

Ενότητα, αδέλφια μας, και πίστη στο Θεό μας.Μ’ αυτές τις ρίζες κράτησαν αιώνια οι πρόγονοί μας.Και θ’ ανατείλει λευτεριά στο ελληνικό νησί μας,στη Μόρφου, στην Κερύνεια μας, στον Πενταδάκτυλό μας.

Κ’ εφέτος...

Ε.Ο.Κ.Α.

Βάρκα θέλω ν’ αρματώσω (δις)με σαρά- ρια, ρια, ρο με σαράντα δυο κουπιά. Και στην Κύπρο ν’ ανταμώσω (δις)της ΕΟ-, ρια, ρια, ρο της ΕΟΚΑ τα παιδιά. (δις)Για να φέρουμε στην Κύπρο (δις)ένωση ρια, ρια, ρο ένωση και λευτεριά.

ΤΕΣΣΕΡΑ ΤΖΑΙ ΤΕΣΣΕΡΑ

Τέσσερα τζαι τέσσερα γίνουνται οκτώτεσσέρα παλικάρια πασί στον πόλεμο.

Στο δρόμο που πηαίνασι μα επηνάσασιτζαι κάτσασιιν να φάσιν, μα εδιψάσασι. (δις)

Γυρεύουν να βρουν βρύση, απάνω στο βουνόντζαι βρίσκουν έναν λάκον των εκατό ορκών.

Ερίξαν το λαχνίν τους πκοιος εν’ να κατεβείτζαι έπεσεν η μοίρα στο πκιο μικρόν παιδίν. (δις)

Και τότες τα αδέρκια του τον σφιχτοδέσασιμες στο ερημολάκιν τον κατεβάσασι.

Εβκαλτε με αδέρκια μου, γιατί είδα το νερόντζι είναι πικρόν τζαι μαύρον, μα τζαι φαρματσερόν. (δις)

Οσό να τονε βκάλουσι, να τον τραβήσουσι οι όφεις τζαι τα φίδκια τομ μισιφάσασι.

Να πείτε της μανούλας μου, τα μαύρα να ντυθείγιατί το γιο της τομ μιτσίν, δεν θα τον ξαναδεί. (δις)

ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΜΠΟΣ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ

Είν’ ένας κάμπος πορτοκάλια, όι-όι μάνα μ’ που πέρα ως πέρα απλώνετ’ η ελιά.Γύρω χρυσίζουν τα’ ακρογιάλια όι-όι μάνα μ’ και σε θαμπώνει η αντηλιά.

Παναγιά μου, Παναγιά μου,παρηγόρα την καρδιά μου. (2)

Στον τόπο αυτό όταν θα πάτε όι-όι μάνα μ’ σκηνές αν δείτε, θα δείτε στη σειρά.Δε θα ‘ναι κάμπινγκ για τουρίστες όι-όι μάνα μ’ θα ‘ναι μονάχα προσφυγιά.

Παναγιά μου . . . . . .

Κι αν δείτε σπίτια γκρεμισμένα όι-όι μάνα μ’ δε θα ‘ναι απ’ άλλες εποχές.Από ‘να πόλεμο θα ‘ν’ καμένα όι-όι μάνα μ’

θα ‘ναι τα μύρια χαλάσματα του χτες.

Παναγιά μου . . . . . .

Κι αν δείτε γη φρεσκοσκαμμένη όι-όι μάνα μ’ δε θα ‘ναι κάμπος καρπερός.Σταυροί θα είναι φυτεμένοι όι-όι μάνα μ’ που τους σαπίζει ο καιρός.

Παναγιά μου . . . . . .

10

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ο ΒΑΣΙΛΗΑΣ

Αλέξανδρους βρε αμάν αμάν Αλέξανδρους ο βασιλιάς.Αλέξης αντρειωμένους κι μικροΚωνσταντίνος. (δις)

Μαζί έτρουγαν κι αμάν αμάν μαζί έτρουγαν μαζί έπιναν.Αλέξης αντρειωμένους μαζί χαροκοπιούνταν. (δις)

Ακούν λαλιά βρε αμάν αμάν ακούν λαλιά απ’ το ΘιόΑλέξης αντρειωμένους λαλιά από τα ουράνια. (δις)

Θα πάρει ο Του- βρε αμάν αμάν θα πάρει ο Τούρκος το ψωμίΑλέξης αντρειωμένους θα πάρει και την πόλη. (δις

ΜΑΚΕΔΌΝΕΣ

Μακεδόνες της πατρίδας μας ακοίμητοι φρουροί τού μυριάχτηδού της άστρου οι δημιουργοί φωτισμένοι εσείς δάσκαλοι και γενναίοι στρατηγοίηλιοκαμμένοι αγρότες καί θαλασσινοί.

Σέ πολέμους κάι σέ ειρήνη ανδρειωμένοι μαχητές στους σκληρούς κι αγνούς αγώνες πάντα νικητές στην καρδιά κρατήστε άσβηστο σάν φάρο κι οδηγό της λατρευτής Μακεδονίας μας τό φώς.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Ηρωισμός κι αγιοσύνη φώτισε κάθε σου γωνιάκαι τα παιδιά σου τ’ αναθρέψανη πίστη και η λευτεριά.

Του έλληνα η πρώτη μάνα.

Του Μέγα Αλέξανδρου η κυράτου Παύλου συ γλυκιά καμπάνα του Αιτωλού η λαλιά.

Κι αν έρθουνε βοριάδες χίλιοικι ορμήσουνε πάνω σου θεριάΜακεδονία μου Ελλάδα (δις)θα ’σαι για πάντα αληθινά.

Κι όσοι πολλοί σε αγαπούνε κι όση δική σου ειν’ η γενιάθα υψώσουμε καρδιά και σώμα

στου επιβολέα τα πυρά.

Ποτέ ποτέ να μην πατήσει εχθρός το χώμα το ιερό.Ποτέ ποτέ να μην συλλήψει εχθρός τον Άγιο Θησαυρό.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΞΑΚΟΥΣΤΗ

Μακεδονία ξακουστήτου Αλεξάνδρου η χώρα. (δις)Που έδιωξες τους βάρβαρουςκι ελεύθερη είσαι τώρα. (δις)

Ήσουν και θα ‘σαι ελληνικήΕλλήνων το καμάρι. (δις)Κι εμείς τα ελληνόπουλα σου πλέκουμε στεφάνι. (δις)

Το διαμαντένιο στέμμα σου,για βάλε στο κεφάλι,για να φανεί η δόξα σου,Μακεδονία πάλι.Οι Mακεδόνες δεν μπορούννα ζούνε σκλαβωμένοι. (δις)Όλα και αν τα χάσανεη λευτεριά τους μένει. (δις)

Μακεδονόπουλα μικράχορέψτε και χαρείτε. (δις)Προτού κι εσείς στα βάσανατου κόσμου τούτου μπείτε. (δις)

ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Στή Μακεδονία του παλιού καιρούγνώρισα τή μάνα τού Αλέξανδρου, μου 'στησε κουβέντα στίς έξοχες κι έκανε νυχτέρια μέ μάγισσες.

Αχ Μακεδονία χιλιόμορφη,γιατί κλαις καί λκόνεις σάν τό κερί "Εχω γιο μονάκριβο ή καψερή κι έχει φύγει γιά την Ανατολή

Τόν προσμένουν κίνδυνοι καί φωτιές,λόγια ανθρώπων μαύρα καί συμφορές,μοναχός τ' αντέχει καί τά περνά τελειωμό δέν έχουν τά βάσανα.

Στή Μακεδονία τού παλιού καιρού γνώρισα τή μάνα του Αλέξανδρου στό φεγγάρι ψάχνει γιά μάγισσεςστ' όνειρό της φέρνει τους "Ελληνες.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Τούτη την ώρα σε βροχή και σε μπόρατ’ Αλεξάνδρου τη χώρα τραγουδώτούτη την ώρα στ’ Αλεξάνδρου τη χώραμε παιάνες αρχίζουνε χορό.

Τ’ Αλεξάνδρου η φωνήστην Ευρώπη αντιλαλάεικαι φτάνει πέρα ως πέρα στης Ασίας τη γη

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.

Η Ινδία κι αυτήτ’ όνομά σου τραγούδάεικι η Αλεξάνδρεια σου στέλνειτης Αιγύπτου ωδήΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.

Σάριζα ορθή κι ασπίδαπάντα γερή στέκειείν'ο λαός σου αυτός πουμόνος πιστός μένει.

Ευλόγησε Θεέ μου των Ελλήνων τούτη τη γη!Χαίρε του Παύλου δάδα συ της Ευρώπης αύρασυ το αλάτι των λαών!Χαίρε μαρτύρων χώμα συ των Ελλήνων χώραΧαίρε τη γη σου προσκυνώ!

Του Κυρίλλου η μορφήτου Μεθόδιου η λύρακαι δίνεις φώτα στους Σλάβουςδίνεις πνεύμα, ζωή.Μ Α Κ Ε Δ Ο Ν Ι Α.

Ορθοδόξων πηγήτων μαρτύρων η πατρίδαποτίζεις μ’ αίμα το αίμαστη μικρή σου τη γη.Μ Α Κ Ε Δ Ο Ν Ι Α

Δρόμος μακρύς και στονώμο ο Σταυρός μένειείν’ ο λαός σου αυτός πουμόνος πιστός μένει.

Ευλόγησε Θεέ μου.......

Δόλια σιγη και του βαρβάρου η οργη να σε αρπάξει και πάλι καρτερει.Μα όσο θα ζω το Θεό προσκυνώνα ’σαι ορθή στων βαρβάρων την ορμή

Δες ακρίτες βουνάαγναντεύουνε του Αιγαίουτην αντρειωμένη τουτη φοβερή του θωριά.Μ Α Κ Ε Δ Ο Ν Ι Α

Τα ποτάμια μ’ ορμήκατεβαίνοντας τα κάστρασου φέρνουν πίσω στη μνήμητων πολέμων ιαχή.Μ Α Κ Ε Δ Ο Ν Ι Α Σάριζα ορθή......

Ευλόγησε Θεέ......

11

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Δεν θα τη πάρουνε ποτέτη γη των Μακεδόνωντη χώρα την Ελληνικήτο χάρμα των αιώνωντη γη που η Ελλάδα μαςτην είχε για καμάριδε θα πατήσει τύραννοςεχθρός δε θα τη πάρει!

Για την Μακεδονία μας,Ελλάδα μας γενναίασκληρά θα πολεμήσουμετον κάθε επιδρομέα.Στρατός, φτερά και ναυτικόκρατάν γερά τη λόγχη,για ν’ απαντήσουν στον εχθρό το τρίτομέγα “O X I” !

Τη χώρα των προγόνων μαςκανείς δε θα τη πάρειγιατί είναι πάντα ελληνικήτης μάνας της καμάρι.Δεν θα πατήσουνε ποτέτο χώμα που αιώνεςπότισαν για την Λευτεριάμε αίμα οι Μακεδόνες!

Για την Μακεδονία μας.....

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Μακεδονία ξακουστή, ελληνική,λεβεντογέννα, φωτεινή, ηρωική,αντιλαλούν βουνά και κάμποι στα χωριά,μιλούν για αγώνες, περηφάνια, λευτεριά.

Μέσα στους τάφους των παιδιών σουαπ’ τα χρόνια τα παλιάκαι στις εικόνες των ναώνΒυζαντινά ψηφιδωτά.

Χτυπάει πάντα κι αναδεύει της Ελλάς η καρδιά κι οι μνήμες γίνονται ζωήκαι στη δική μας τη γενιά.

Βουλγαροκτόνος, Μεγαλέξανδρος, Φωκάς,Άγιος Δημήτρης, Κύριλλος, Παύλος Μελάς,στέκουν ψηλά, σαν ήρωες βυζαντινοίκαι μαρτυρούν μια γη αιώνια Ελληνική.

Χτυπάει πάντα κι αναδεύει…….

Μακεδονία ξακουστή, ελληνική……..

12

ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ

Λε σημαίνει λε σημαίνει ο Θοςσημαίνει ο Θος σημαίν’ η γη.Σημαίνει ο Θος σημαίν’ η γησημαίνουν τα επουράνια (δις).

Λε σημαι λε σημαίνει κι ησημαίνει κι η Αγιά – Σοφιά.Σημαίνει κι η Αγιά – Σοφιάτο μέγα μοναστήρι (δις)

Λε με τε λε με τετρακόμε τετρακόσια σήμαντρα.Με τετρακόσια σήμαντρακι εξήντα δυό καμπάνες (δις).

Λε φωνή λε φωνή ακούφωνή ακούστει εξ ουρανού.Φωνή ακούστει εξ ουρανούκι απ’ αρχαγγέλου στόμα (δις). Λε παψι λε πάψιτι τοπάψιτι το Χερουβικό.Πάψιτι το Χερουβικόκι ας χαμηλώσουν τ’ άγια (δις). Λε γιατί λε γιατί ’νι θεγιατί ’νι θέλημα Θεού.Γιατί ’νι θέλημα Θεούη Πόλη να τουρκέψει (δις).

ΒΑΡΚΟΥΛΑ ΑΠΟΨΕ

Βαρκούλα απόψε στ’ όνειροθα ‘ρθει για να με πάρειβαρκούλα ζωγραφιάκι ίσια στην Πόλη θα με πάειτου Αγίου Νικόλα η χάρη για την Αγιά Σοφιά. (δις)

Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γηπαρηγοριά στον σκλάβογιαλέσα με κουπιάνα φτάσουμε στην Ανάστασηνα μπω να μεταλάβωκι ας ξεψυχήσω πια. (δις)

Να φτάσω στο Χερουβικόπου ατέλειωτο έχει μείνεικαι να λειτουργηθώ.Απόψε ο ύπνος μου βαθύς,πολύ βαθύς ας γίνειγλυκά να κοιμηθώ. (δις)’

ΔΩΔΕΚΑ ΕΥΖΩΝΑΚΙΑ

Δώδεκα ευζωνάκιατ’ απεφασίσανε,στην Πόλη για να πάνε Παναγιά μου να πολεμήσουνε. (δις)

Στο δρόμο που πηγαίναν, στη μαύρη θάλασσα,μαύρη φουρτούνα πιάνει Παναγιά μου,σχίζονται τα πανιά. (δις)

Δεν κλαίω το καράβι, δεν κλαίω τα πανιά,κλαίω τον καπετάνιο Παναγιά μου,τα δώδεκα παιδιά. (δις)

Βοήθα Παναγιά μου, για να γλιτώσουνε,κι’ όσα καντήλια έχεις Παναγιά μου, θα στ’ ασημώσουμε. (δις)

ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ

ΕΓΙΑ ΜΟΛΑ

Έγια μόλα, έγια-λέσα, φύσηξε Βοριάσπρώξε κύμα το καράβι, βοήθα Παναγιά,στο ‘μορφο νησί να πάμε,Έγια-μόλα, γεια. (δις)

Για να πάρουμε του δράκου τα χρυσά κλειδιά (δις)Έγια-μόλα, γεια. (δις)

Να καθήσουμε τη σκλάβα πάλι στο θρονί να την προσκυνήσ’ ο κόσμος Ρήγισσα τρανή. (δις)Έγια-μόλα, γεια (δις)

ΕΧΕ ΓΕΙΑ ΠΑΝΑΓΙΑ

Στο Γαλατά ψιλή βροχή και στα Ταταύλα μπόραβασίλισσα των κοριτσιών είναι η μαυροφόρα. (2)

Έχε γεια, Παναγιά,τα μιλήσαμε,όνειρο ήτανε τα λησμονήσαμε.

Γεντί-Κουλέ και Θαραπιά,Ταταύλα και Νιχώρι,αυτά τα τέσσερα χωριά’μορφαίνουνε την Πόλη. (2)

Έχε γεια, Παναγιά…….

Στο Γαλατά θα πιώ κρασί στο Πέρα θα μεθύσωκαι μέσα στην Αγια Σοφιά θα πάω να προσκυνήσω. (2)

Έχε γεια, Παναγιά,...

Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΜΗΛΙΑ

"Εστειλα δυό πουλιά, στην κόκκινη μηλιά πού λένε τά γραμμένα. Τό 'να λαβώθηκε, τ' άλλο σκοτώθηκε δέν γύρισε κανένα.

Γιά τόν μαρμαρωμένο Βασιληά ούτε φωνή, ούτε λαλιά τόν τραγουδάει όμως στά παιδιά σάν παραμύθι ή γιαγιά.

"Εστειλα δυό πουλιά, στην κόκκινη μηλιά, δυό πετροχελιδόνια. Μά έκεΐ έμείνανε, κι όνειρα γίνανε καί δακρυσμένα χρόνια.

Η ΣΜΥΡΝΗ ΚΑΙΓΕΤΑΙ

Η Σμύρνη μάνα καίγεται,καίγεται καί τό βιός μας' ό πόνος μας δέν λέγεται, δέν γράφεται ό καημός μας.

Ρωμιοσύνη,Ρωμιοσύνη δέν θά ησυχάσεις πιάένα χρόνο ζεΐς εΙρήνη καί τριάντα στή φωτιά.

Ή Σμύρνη μάνα χάνεται, τά όνειρα μας πάνε στά πλοία όποιος πιάνεται και οι φίλοι τόν χτυπάνε.

Ρωμιοσύνη,Ρωμιοσύνη…

ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΣΣΑ

Σέρνει το βήμα ο λογισμός και ταξιδεύειπίσω στης Ιωνίας τη μητέρα γη.Του πελάγου οι φωνές πλημμυρίζουν τις θύμησεςγυρνά και ανασαίνει της μνήμης την πνοή.

Μαύρο φορά μαντήλι, το πένθος της κρατεί,της Μικρασίας μάνα, τα\ Ομήρου εγγονή.Και ο βουβός λυγμός της, τροπάρι στο Θεό,σύμβολο της θυσίας, του πόνου θυμιατόΤου Αιγαίου ο αγέρας χαϊδεύει τις παρειές,λιγοθυμιά σκορπάει στις νηφούσες καρδιές.Κι εκείνη όλο ελπίζει κι όλο μονολογεί,της Μικρασίας κόρη, στη γη της να ταφεί.

Στο βλέμμα της συγνώμη, στο ύφος αρχοντιά.Της προσφυγιάς ο δρόμος ορφάνια, σκοτεινά….Εξόριστη απ’ τη γη της, στον κήπο γιασεμιάκι η δάφνη να προσμένει την ίδια την κυρά.

Η πόρτα η σκαλισμένη, που παίζαν τα παιδιά,των σοκακιών η στράτα την είδε στα λευκά.Της εκκλησίας σημάδι καμπάνα η βουβήμα πιο πικρή η λήθη, του Ελληνισμού η σιωπή.

ΤΑ ΕΥΖΩΝΑΚΙΑ

Στην Αγιά Σοφιά αγνάντιαβλέπω τα ευζωνάκια (δις)τα ευζωνάκια τα καημέναστους πολέμους μαυρισμένα.Κλέφτικο χορό χορεύουνκαι στ’ αντίπερα αγναντεύουν.

Κι αγναντεύοντας την Πόλητραγουδούν και λένε: (δις)τούτοι είν’ οι χρυσοί της θόλοιαχ! κατακαημένη Πόλη.Να η μεγάλη εκκλησιά μαςπάλι θα γενή δικιά μας.

Στην κυρά την Δέσποινά μας πες να μη λυπάται (δις)στις εικόνες να μην κλαίνετα ευζωνάκια μας το λένε. (δις)

Κι ο παπάς που είναι κρυμμένοςμέσα στ’ άγιο βήμα (δις)τα ευζωνάκια δεν θ’ αργήσεινα βγει να τα κοινωνήσει.Και σε λίγο βγαίνουν τ’ άγιαμέσα σε μυρτιές και βάγια. (4)

13

ΣΤΟ ΠΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΞΑΝΑΛΕΩ

Στο πα και στό ξαναλέω στο γυαλό μην κατεβείς (2)Κι ο γυαλός κάνει φουρτούνακαι σε πάρει και χαθεις(2)

Κι αν με πάρει πού με πάεικάτω ατά βαθειά νερά (2) Κάνω το κορμί μου βάρκατα χεράκια μου κουπιά,το μαντήλι μου πανάκι,μπαινοβγαίνω ατά νησιά.

Στό πα και στο ξαναλέω μή μου γράφεις γράμματα (2) Γιατί γράμματα δεν ξέρωκαι μέ πιάνουν κλάματα.

ΤΖΙΒΑΕΡΙ

Η ξενιτιά το χαίρεται, τζιβαέρι μου,το μοσχολούλουδό μου,σιγανά, σιγανά, σιγανά και ταπεινά.

Αχ αναθεμα σε ξενιτιά, τζιβαέρι μου,εσύ και το καλό σου,σιγανά, σιγανά, σιγανά και ταπεινά.

Μου πήρες το παιδάκι μου, τζιβαέρι μου,και το ‘κανες δικό σου,σιγανά, σιγανά, σιγανά και ταπεινά.σιγανά, σιγανά, σιγανά παντοτεινά

ΤΣΑΡΚΑ ΜΕ ΤΟ ΤΡΕΧΑΝΤΗΡΙ

Τσάρκα με το τρεχαντήρι να σε παω σου ‘ταξα, απ’ την Μύκονο στην Τήνο κι απ’ τη Πάρο στην Αξιά.

Απ΄ τη Σέριφο στη Σίφνο κι απ’ την Άνδρο ως τη Τζια, απ’ την Κίμωλο στη Μήλο κι απ’ τη Σύροστα Θερμιά.Απ’ την Αμοργό στη Θύρα κι απ΄ τη Σίκινοστη Νιο θα σε κάνω καπετάνιο και πουλί θαλασσινό.

Απ’ την Αίγινα στην Ύδρα, Πόρο και στα Μέθανα και στις όμορφες στις Σπέτσεςμια βραδιά κι ας πέθαινα.

Τσάρκα με το τρεχαντήρι να σε πάω σου ’ταξα, απ’ τη Σέριφο στον Πόρο πίσω και στον Πειραιά.

Ο ΑMΑΡΑΝΤΟΣ

Για ιδέστε τον Αμάραντο, σε τι βουνά φυτρώνει.Φυτρώνει μες στα δύσβατα, στις πέτρες, στα λιθάρια.Ποτέ του δεν ποτίζεται και δεν κορφολογιέται.Τον τρων τα ελάφια, δεν ψοφούν, τ’ αγρίμια κι ημερεύουν.Να τον ‘τρωγε κι η μάνα, ποτέ να μην πεθάνει.

ΨΑΡΟΠΟΥΛΑ

Ξεκινάει μια ψαροπούλα απ’ το γιαλό, (δις)ξεκινάει μια ψαροπούλα απ’ την Ύδρα τη μικρούλακαι πηγαίνει για σφουγγάρια, απ’ το γιαλό, όλο γιαλό.

Έχει μέσα παλικάρια απ’ το γιαλό, (δις)έχει μέσα παλικάρια που βουτάνε για σφουγγάρια,γιούσες κι όμορφα κοράλλια, απ’ το γιαλό, όλο γιαλό.

Έχει Συμειακούς, Καλύμνιους, απ’ το γιαλό έχει Υδραίους και Σπετσιώτες, Αιγινήτες και Ποριώτες, που ’ναι όλοι παλικάρια, απ’ το γιαλό, όλο γιαλό.

Γεια χαρά σας παλικάρια και στο καλό (δις) γεια χαρά σας παλικάρια να μας φέρετε σφουγγάρια, γιούσες και μαργαριτάρια, απ’ το γιαλό, όλο γιαλό.

ΑΝΑΜΕΣΑ ΤΣΙΡΙΓΟ

Ανάμεσα Τσιρίγο και σε καβό Μαληάκαράβι κινδυνεύει Παναγιά μουμ’ όλη τη συντροφιά. (δις)

Γυρίζει τριγυρίζει λιμάνι για να βρει (δις)τα κύματα το σπρώχνουν Παναγιά μουν’ αράξει δεν μπορεί. (δις)

Βοήθα Παναγιά μου για να γλιτώσουνε (δις)κι όσα καντήλια έχεις Παναγιά μου θα στ’ ασημώσουμε. (δις)

Δε κλαίω το καράβι ούτε και σιρμαγιά (δις)μόν’ κλαίω τα καημένα που τα ’χω διαλεχτά. (δις)

ΜΕΣ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

Μες του Αιγαίου πρόλαβε να δειςμες του Αιγαίου Αιγαίου τα νησιά,Α, μες του Αιγαίου τα νησιά αγγέλοι φτερουγίζουν.

Και μέσα στιο φτε- βοήθα Παναγιά μου,και μέσα στο φτε στο φτερούγισμα,Α και μέσα στο φτερούγισμα,τριαντάφυλλα σκορπίζουν.

Αιγαίο μου γαλήνε βόηθα Παναγιά μουΑιγαίο μου γαλήνε αχ γαλήνεψε.Α, Αιγαίο μου γαλήνεψε τα γαλανά νερά σου.

Να ‘ρθουνε τα παι – πρόβαλε να δεις,να ‘ρθουνε τα παι τα παιδάκια σου,Α, να ‘ρθουνε τα παιδάκια σου,στα ποθητά νησιά σου.

Ροδόσταμο να- πρόβαλ’ άστρι μου,ροδόσταμο να αχ να γίνουνε Α, ροδόσταμο να γίνουνε Αιγαίο τα νερά σου.

ΓΙΑΡΕΜ - ΠΑΡΕΜ

Με βασιλικό γιαρέμ - γιαρέμ και δυόσμο στόλισε ο Θεός γιαρέμ - γιαρέμ τον κόσμο μου 'ρθε συννεφιά γιαρέμ – γιαρέμκαι μπόρα κι έπεσε κακό γιαρέμ γιαρέμ στη χώρα.

Τώρα το παιδί γιαρέμ γιαρέμ μονάχο μοιάζει με πουλί γιαρέμ γιαρέμ σε βράχο τέτοιο ξαφνικό Χριστέ, Χριστέ, Χριστέ μου να μην ξαναδώ ποτέ-ποτέ-ποτέ μου.

Με της ομορφιάς γιαρέμ γιαρέμ τον ήλιο σου 'χτισα κι εγώ γιαρέμ γιαρέμ βασίλειο μά 'ρθανε καιροί γιαρέμ γιαρέμ και χρόνοι κι έγινε καπνός γιαρέμ γιαρέμ και σκόνη.

Κι έμεινε η καρδιά γιαρέμ γιαρέμ μονάχη σαν της ερημιάς γιαρέμ γιαρέμ το στάχυ τέτοια συμφορά Χριστέ, Χριστέ, Χριστέ μου να μην ξαναδώ ποτέ ποτέ ποτέ μου.

Με του φεγγαριού γιαρέμ γιαρέμ τ1 αγιάζι τ' όνειρο χαρές γιαρέμ γιαρέμ μοιράζει μα στην ξαστεριά γιαρέμ γιαρέμ της μέρας γίνεται φτερό γιαρέμ γιαρέμ κι αγέρας.

Τώρα στου ματιού γιαρέμ γιαρέμ γιαρέμ την άκρη θάλασσα κυλάει γιαρέμ γιαρέμ το δάκρυ τι να πω κι εγώ Χριστέ, Χριστέ, Χριστέ μου που με ένα μικρό πουλί ,πουλί, πουλί τ’ ανέμου.

Με βασιλικό γιαρέμ - γιαρέμ και δυόσμο στόλισε ο Θεός γιαρέμ - γιαρέμ τον κόσμο

ΜΗΛΟ ΜΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

Μήλο μου κόκκινο ρόϊδο βαμμένο (δις)γιατί μι μάρανες τον πικραμένο. (δις)

Πααίνω κι έρχομαι και δε σε βρίσκω, (δις)βρίσκω την πόρτα σου μανταλωμένη. (δις)

Τα παραθύρια σου φεγγοβολάνε (δις)ρωτάω το μάνταλο που είναι η κυρά σου. (δις)

Κυρά μ’ δεν είν’ εδώ πάει στη βρύση,(δις)πάει να πιει νερό και να γιομίσει. (δις

14

ΠΕΝΤΟΖΑΛΗΣ

Μες του Μαγιού τις μυρωδιές,στα κόκκινα κεράσια,για ιδέστε πως χορεύουνε της Κρήτης τα κοράσια.Με περηφάνια αληθινή,σεμνά και τιμημέναχορεύουνε της Κρήτης μας τα τέκνα τ’ ανδρειωμένα.

Κοίταξε, Κρήτη, το χορόπου ‘μαθαν τα παιδιά σου που ξέραν οι προγόνοι σου, για να χαρεί η καρδιά σου.Κοίταξε χάρη κι ομορφιά,τιμή, λεβεντοσύνηοπού ‘χει τούτος ο χορός και τις χαρές που δίνει.

Άλλο χορό δεν ρέγομαιαπό τον Πεντοζάλη που πάει δύο ζάλα μπρος και δύο γέρνει πάλι.Οι εθνικοί μας οι χοροί έχουν τιμή και χάρηκαι χάρη είναι στην κοπελιά,η τιμή στο παλικάρι.

Μες του Μαγιού.....

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΧΑΡΑ ΣΟΥ ΒΕΝΕΤΙΑ

Γεια σου χαρά σου Βενετία πήρα τους δρόμους του νοτιά κι από το κατάρτι το ψιλό ταον άνεμο παρακαλώ.

Φύσα αεράκι φύσα με μη χαμηλώνεις ίσαμε να δω γαλάζια εκκλησιά Τσιρίγο και Μονεμβασιά.

Γεια σου χαρά σου Βενετίαβγήκα σε θάλασσα πλατιά και τραγουδώ στην κουπαστή σ’ ολο τον κόσμο ν' ακουστεί

Φύσα αεράκι φύσα μεμη χαμηλώνεις ίσαμενα δω στην Κρήτη μια κορφήπού'χω μανούλα κι αδελφή.

15