Το Παγκάκι / Τεύχος 5

το παγκάκι!

Σελίδα 1

το παγκάκι!Περιοδική εκδοτική συνάντηση του Συλλόγου Πολιτισμού «Μέδων ‘93»

Πρώην Κατοίκων, Εργαζομένων, Αθλητών & Μαθητών Άσπρων Σπιτιών Βοιωτίας

Συνέντευξη του κ. Κώστα Θεοδωρόπουλου

Ο λήσταρχος Νταβέλης και η συμμορία του στον λόφο του

Μεδεώνα τον Ιούλιο του 1856

Το Εγώ στο Διαδίκτυο

Ο Ναβίντ δεν ήρθε για διακοπές…

Επιστροφή σε ένα σκοτεινό μεσαίωνα

Ένας πανευρωπαϊκός αριθμός επειγόντων, το 112


Σελίδα 2

ΠΕΡΙΕΧΌΜΕΝΑΕξώφυλλο: Πρωινό στον Υγρό Στίβο, Άσπρα Σπίτια 2014. Φωτ.: Γ. Κ.Σελ. 2: Ταυτότητα και περιεχόμενα του 5ου ΤεύχουςΣελ. 3: Του κόσμου οι Λαϊκές... Του Γιώργου ΚούκιουΣελ. 6: Σημειώσεις ενός Έλληνα φωτογράφου. Επιμέλεια Νάντιας Κυριαζή Σελ. 12: Συνέντευξη του κ. Κώστα Θεοδωρόπουλου στον Γιώργο ΚούκιοΣελ. 26: Φωτογραφική Αναδρομή. 1971, κατασκευή του Γυμνασίου Άσπρων ΣπιτιώνΣελ. 28: Κοινωνικά. Επιμέλεια Κ.Φ. & Γ.Κ.Σελ. 30: Αναδιφώντας σε παλιά χαρτιά: Ο λήσταρχος Νταβέλης και η συμμορία

του στον λόφο του Μεδεώνα τον Ιούλιο του 1856. Του Γιώργου Χ. Θεοχάρη

Σελ. 34: Ο Ναβίντ δεν ήρθε για διακοπές… Του Κώστα ΦιλαϊτηΣελ. 36: Επιστροφή σε ένα σκοτεινό μεσαίωνα. Του Λευτέρη ΠαπακώσταΣελ. 40: Το Εγώ στο Διαδίκτυο. Του Γιώργου ΒελέντζαΣελ. 42: Φλαμπέ - Στην Αντίκυρα, με άποψη και ποιότητα! Του Γ. ΚούκιουΣελ. 46: Το σταυροδρόμι των Επαγγελματιών μας... Σελ. 47: Ο Δαίμων του Τυπογραφείου παρείσφρησε στο 4ο Παγκάκι...Σελ. 48: Εδώ… Γελάνε!!! Του Νίκου ΚιμωλιάτηΣελ. 50: Αναδρομή στα χρόνια του ποδοσφαίρου των Άσπρων Σπιτιών (μέρος 3Β).

Του Παντελή ΠατσέλαΣελ. 52: Το τέλος του πρωταθλήματος στην Α’ Βοιωτίας για τη σεζόν 2013-2014.

Του Παντελή ΠατσέλαΣελ. 54: Τα νέα της Αθλητικής Ψυχαγωγικής Λέσχης «Μεδεών»Σελ. 56: Τέχνη και Πολιτισμός σημαίνει ΚΑΙ επιλέγω! Διαβάσαμε, Ακούσαμε,

Είδαμε, Λάβαμε... Του Πολίτη ΑσκητήΣελ. 57: «Εμβόλιμον» - Εγχείρημα λόγου, τέχνης και λοιπής φαντασίας:

Αφιέρωμα στον Νίκο Δ. Καρούζο (Τεύχος 71-72 Άνοιξη - Καλοκαίρι 2014)Σελ. 58: Εθελοντική Δράση Κτηνιάτρων Ελλάδος. Του Γιάννη Μπάτσα Σελ. 62 : «Γιατροσόφια», τα πρώτα φάρμακα των ανθρώπων…Της Άννας ΛιάκουΣελ. 63: Σεπτέμβριος 2014 - Πολιτιστικές Εκδηλώσεις του Σωματείου «Ένωση»

των εργαζομένων στο Αλουμίνιον της ΕλλάδοςΣελ. 63: 28 Σεπτεμβρίου 2014. Αγώνας Δρόμου και Περίπατος ενάντια στον καρκίνο

του μαστού – Greece Race for the Cure! Επιμέλεια: Ιωάννα ΓραικούΣελ. 64: «Αλλοτροπία» - Λαϊκή Ακαδημία Γραμμάτων, Τεχνών & Παράδοσης.

«Πίθ’ Ελλέβορον»: Εκδηλώσεις από τον Μάϊο έως τον Σεπτέμβριο του 2014

Σελ. 66: Μια Ευρώπη. Μια ζωή. Ένας πανευρωπαϊκός αριθμός επειγόντων, το 112. Του Παναγιώτη Αλεβαντή

Σελ. 68: Καλή σας Όρεξη!!! Συνταγές γεμάτες Αγάπη και Νοστιμιά! Της Ευαγγελίας Ζαχαροπούλου

Σελ. 72: Τα νέα του Μέδωνα. Επιμέλεια: Κώστας Φιλαϊτης

Οπισθόφυλλο. Λάδι σε καμβά 36Χ47 εκ., της ζωγράφου Πέγκυς Γραφάκου Μέδων ‘93

Μάϊος - Σεπτέμβριος 2014Τεύχος –5–

Ημερομηνία Κυκλοφορίας Εν ΑθήναιςΤετάρτη 22 Όκτωβρίου 2014

Υπεύθυνο για το ΝόμοΕίναι το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου «Μέδων ’93»

***ΑρχισυνταξίαΓιώργος Κούκιος***Σχεδιασμός ΤεύχουςΓιάννης Σπανούδης - www.pica.gr

Επιμέλεια Ύλης & Γλωσσική Επιμέλεια Γιώργος Κούκιος & Κώστας Φιλαϊτης***Συνεργάτες στο 5ο ΠαγκάκιΆννα ΛιάκουΓιάννης ΜπάτσαςΓιάννης ΣπανούδηςΓιώργος ΒελέντζαςΓιώργος ΚούκιοςΓιώργος Χ. ΘεοχάρηςΓιώργος Χριστοφόρου Ευαγγελία ΖαχαροπούλουΙωάννα ΓραικούΚώστας ΦιλαϊτηςΛευτέρης ΠαπακώσταςΝάντα ΚυριαζήΝίκος ΚιμωλιάτηςΠαναγιώτης ΑλεβαντήςΠαντελής Πατσέλας

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ& ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Το Παγκάκι

Περιοδική εκδοτική συνάντηση Του Συλλόγου Πολιτισμού «Μέδων ‘93» Πρώην Κατοίκων, Εργαζομένων, Αθλητών & Μαθητών Των Άσπρων Σπιτιών (Παραλία Διστόμου του Νομού Βοιωτίας)


Σελίδα 3

ΠΑΓΚΑΚΙ ΖΥΜΏΣΕΏΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΑΛΗΝΗΣ

Η πρώτη Λαϊκή αγορά που μπο-ρώ να φέρω στη μνήμη μου είναι εκείνη έξω από την Κα-σμπά, στο Oran της Αλγερί-

ας. Λουσμένη στο φώς, βαπτισμένη στα αρώματα και στις μυρουδιές κάθε λο-γής: μπαχαρικά, καρποί της Μεσογεια-κής ακτής ή της ενδοχώρας, παστωμένα ψάρια και κρέατα, οικόσιτα μεγάλα και μικρά ζωντανά, πίτες κι αρτοσκευάσμα-τα, ζυμαρικά... αυτά, κι άλλα πολλά, ανάμεσα σε υπαίθρια, αυτοσχέδια μι-κρομάγαζα με έπιπλα κι αντίκες, υφά-σματα, χαλιά, καπέλα, μηχανήματα κι εξαρτήματα έως ψιλοπράγματα κάθε είδους... Συνδετική ουσία όλων αυτών οι άνθρωποι: έμποροι, πραματευτές, πελάτες, περαστικοί, ζητιάνοι, χασομέ-ρηδες, χωροφύλακες, στρατιώτες... Μιά κοσμοθάλασσα ανθρώπων κάθε φυλής, χρώματος, ρίζας, ηλικίας. Πνιγμένοι όλοι στη ζέστη, κατακυριευμένοι και ίσως ζαλισμένοι ή ανεξήγητα μαγεμένοι από φωνές ντελάληδων, επίμονα παζάρια, έντονους καυγάδες ή ψιλοτσακωμούς, αγκαλιές αγάπης ή λυκοφιλίας... Κά-που εκεί, μαγεύτηκα κι έμεινε για πά-ντα στο μυαλό εκείνη η πανσπερμία της οποίας τα κομμάτια διεσπάρησαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα λίγο μετά λόγω του πολέμου...

Την Λαϊκή της Μασσαλίας, σε πιο βροχερό φόντο, κάπως πιο ήρεμη μα το ίδιο πλουμιστή, την θυμάμαι το ίδιο έντονα κι ίσως πιο ανάγλυφα. Εκεί κυριαρχούσαν τα λαχανικά και τα φρέσκα φρούτα, τα αλλαντικά, τα γαλακτοκομικά, οι λιχουδιές, ενώ ο κό-σμος δεν διέφερε από την πρώτη-πρώ-τη εικόνα. Άλλωστε, το μεγάλο λιμάνι της Γαλλίας, δέχτηκε στην αγκαλιά του ένα τεράστιο κομμάτι από τους πρόσφυγες της Αλγερίας κι από τους μετανάστες της αμέσως μετά. Η ζωή

και η ιστορία της Μασσαλίας είναι συ-νυφασμένη με την μοίρα πού’χει ένα σταυροδρόμι πολιτισμών, με την μετα-κίνηση των πληθυσμών που εκάστο-τε αφήνουν έντονα τα χνάρια τους ή συγχωνεύονται σταδιακά στο μεγάλο αυτό χωνευτήρι της Μεσογείου.

Αθήνα -Κυψέλη, Γκύζη, Κουκά-κι, Παγκράτι, Βύρωνας, Καισαιριανή, Αγία Παρασκευή, Χαλάνδρι, Κολωνά-κι και βέβαια Εξάρχεια- γειτονιές που κατοίκησα ή φιλοξενήθηκα για μικρό ή μεγάλο διάστημα. Κι ο Πειραιάς που μας φιλοξενούσε στα πρώτα χρό-νια που ερχόμασταν στην Ελλάδα για διακοπές... όλες αυτές οι συνοικίες, στήνουν κάθε βδομάδα το πολύχρωμο, ευειδές, εύοσμο, εύγευστο σκηνικό, με τις φωνές των ντελάληδων που δίνουν τα ρέστα τους σε ευφυολογήματα, τσι-τάτα και πειράγματα για να τραβήξουν την προσοχή. Γυναίκες κι άντρες κάθε τάξης, ύφους, ύψους κι ..εκτοπίσμα-τος, σέρνουν καρότσια και τσάντες ή απλά κρατούν μια εφημερίδα, σερ-γιανούν πάνω-κάτω δίνοντας ζωή και χάρη στον δρόμο που φιλοξενεί το πα-ζάρι... Πάγκοι γεμάτοι χρώματα, γεννή-ματα κάθε είδους κι ανάμεσά τους σε συγκεκριμένα πάντα σημεία, τα στέ-κια των ψαράδων ή των λουλουδάδων ή των εδωδίμων αποικιακών... Εδώ κι εκεί, φωτογράφοι κλέβουν στιγμιότυ-πα, σεναριογράφοι αποστηθίζουν δια-λόγους.. Στα καφενεία που έχουν την τύχη να κρατούν καθίσματα μπροστά σ’ αυτό το μελίσσι, θαμώνες ρουφούν τον καφέ και το τσιγάρο τους, οικο-γένειες παίρνουν μιάν ανάσα από το κουβάλημα, συνταξιούχοι κάνουν λο-γαριασμούς, παρέες φίλων αναπτύσ-σουν τα θέματα της καθημερινότητας –κυρίως την πολιτική σκηνή-, μονήρεις απολαμβάνουν την εφημερίδα τους,

Του κόσμου οι Λαϊκές...

του Γιώργου Κούκιου


Σελίδα 4

Όλοι ρίχνοντας κάθε τόσο μια ματιά στο πολύβουο και γεμάτο χρώματα ή ζουμερές εκπλήξεις ποτάμι που ανεβο-κατεβαίνει άτακτα, άναρχα, αχόρταγα κι επιλέγει, παζαρεύει, ψωνίζει, κουβαλά... Ανάμεσα στο πλήθος, φτωχοί, φτωχότε-ροι, πάμφτωχοι, καλύπτουν τις βασικές ανάγκες τους με την στοργή κάποιων μανάβηδων που πάντα μεριμνούν. Κι υπάρχουν κι άλλοι, που περιμένουν τη λήξη της ροής, να μαζέψουν από κάτω ό,τι περίσσεψε… Η κρίση –η ουσία της- δεν είναι αριθμοί που στριμώχνονται να βγουν και να σταθούν ανάμεσα στις καλοτραβηγμένες γραμμές της γραφειο-κρατίας, είναι οι άνθρωποι που μετρούν τις πληγές τους –οι συμφορές αμέτρη-τες, δεν έχει ο κόσμος άλλες-…

Στα χρόνια της εφηβείας -στα Άσπρα Σπίτια- η Λαϊκή εγκαταστάθηκε στον νεότευκτο οικισμό, στην αλάνα ανάμε-σα στο Γυμνάσιο, το ΚΤΕΛ, την Τρά-πεζα, τα Γραφεία του Οικισμού και το Καθαριστήριο του Μαστοράκη. Εκεί, στην ανατολική πλευρά, ήταν ή και παραμένουν οι πλάτες μαγαζιών: το Φαρμακείο, η Ελληνογαλλική, ο Φούρ-νος, το Κουρείο κλπ κι από πάνω τα Φροντιστήρια Κοπανιά & Ηλιόπουλου. Μπροστάρης εκείνης της Λαϊκής, ο Κυρ-Τάκης, που έκανε ως τότε καθη-μερινά περιοδεία για να προμηθεύει με

τα εξαιρετικά του ζαρζαβατικά και τα οπωρολαχανικά τις οικογένειες, διαλα-λώντας την πραμάτεια του στις γειτο-νιές. Η εγκαθίδρυση της Λαϊκής μάζεψε εβδομαδιαία τον κόσμο σε κείνο το ση-μείο κι ο Κυρ-Τάκης άνοιξε στο μετα-ξύ το μανάβικο στην πλατεία. Είτε από κει, είτε από το υπαίθριο αυτοσχέδιο μαγαζί –μονταρισμένο στο ανοιχτό του φορτηγό- συνέχισε να είναι πάντα εξυ-πηρετικός, να βοηθά τους πιο αδύνα-μους, να χωρατεύει. Κι από κοντά, όλοι οι πάγκοι κι οι εμπόροι τους, έπαιρναν γραμμή στην νέα εκείνη κοινωνία που διαμόρφωνε μια ανοιχτή -της Αγοράς- κοινωνική συμπεριφορά, διότι η Λαϊκή πάνω απ’όλα διαμορφώνει και συντηρεί τις καλές σχέσεις γειτνίασης των πολι-τών αναμεταξύ τους.

Μου λείπει εκείνη η ατμόσφαιρα, όπου γνωριζόμασταν όλοι με τα μικρά μας ονόματα... Λέγαμε μια καλημέρα, ανθρώπινη... Μου λείπουν κι όλες οι λα-ϊκές που γνώρισα, μαζί με πολλούς απ’ τους ανθρώπους της –στον Βύρωνα για παράδειγμα, το σπίτι μας ήταν ακριβώς στο διάβα της, στην οδό Κωνσταντινου-πόλεως-. Μου λείπει και κείνη της Κα-ρύστου ή της Κίρρας και της Ιτιάς των παιδικών μου χρόνων, στις μέρες του καλοκαιριού. Και δεν ξεχνώ ποτέ, εκεί-νες των νησιών στις διακοπές –με απο-


Σελίδα 5

κορύφωμα το παζάρι των Χανίων- ή της ηπειρωτικής Ελλάδας –της Ορεστιάδας ειδικά, τον καιρό της Θητείας-...

Όλα αυτά, Φίλοι κι Αδελφοί, σεβάσμι-οι Γονείς και Διδάσκαλοι, τα σημειώνω στο τέλος ενός ακόμη καλοκαιριού, που μας βρίσκει όλους πιο φτωχούς από πριν στην τσέπη, μα για κάποιον λόγο πιο δυνατούς στην κρίση –ελπίζω- περισσό-τερο ανθρώπινους στην καρδιά γαρ.

Όλες οι Χώρες ή οι Πολιτείες που μας γέννησαν ή μας ανέθρεψαν, είναι κάτι σαν τις παλιές μας αγάπες, που όλες κατά κάποιον τρόπο υπήρξαν για να αναδειχθεί κι ίσως και για να αντέξει η τελευταία, η σημερινή, αυτή που ζει καθείς μας στο «τώρα» του βίου του. Μοιάζουν ακόμα, με τα παιδιά μας, που μεγαλώνουν ή μεγάλωσαν, αλλάξανε και κατασταλάζουν, χαράσσουν πορεία και πάνε. Όλα τους τα βήματα και τα στρα-βοπατήματα, εμπεριέχονται σε έναν νέο άνθρωπο, στο μέλλον όλων μας… Είναι ακόμη, τα Έργα και οι Ημέρες μας, που ξεκίνησαν με ενθουσιασμό, προσδοκίες, ψήθηκαν στη ζωή και διαμορφώθηκαν ανάλογα, σφυρηλατήθηκαν και τώρα, στην ακμή, καταλαγιάζουν στον ρυθμό της εμπειρίας, εναρμονίζονται ανάμεσα στο Μικρό και στο Μέγα, στο Έσω και το Έξω…

Αυτή η Πόλη κι ετούτη η Χώρα –κι όπου εν τέλει ζει καθείς και καθεμία- ενσαρκώνουν θαυμαστά όλα τα προη-γούμενα στάδια της πορείας: τις μνή-μες, τις ελπίδες, τις χαρές, τα πάθη, τους τρόπους άμυνας, επιβίωσης κι επί-γνωσης της πίκρας της ζωής που είναι συχνά σκληρή, αδιαπραγμάτευτη στις φουρτούνες της.

Για μένα, αυτή η Λαϊκή -η σημερινή- που με κάνει να ταξιδεύω, είναι κείνη της οδού Καλλιδρομίου, στα πολύπαθα κι ευαίσθητα Εξάρχεια. Εκεί, ξαναχτυ-πά η καρδιά μου κάθε βδομάδα, έχει δεν έχει η τσέπη μου να πάρω κολοκύ-θια και μελιτζάνες, ντομάτες και λου-λούδια...

Διότι αυτή η γειτονιά μου έλαχε, πάνε 35 χρόνια, κι ως εκ τούτου, αυτή εμπεριέχει όλα τα προηγούμενα : τα αγαπημένα πρόσωπα, τις φρέσκες και μυρωδάτες πραμάτειες, τις θεόμουρλες ιαχές, την αίσθηση της ζωντάνιας και την φρεσκάδα της ελπίδας -γιατί όχι- σε κάθε νέα σοδειά, κάθε εποχής.... ...με κάποιον τρόπο -που οφείλεται στα παιχνίδια και τις λειτουργίες των αι-σθήσεων και της μνήμης- τα ανασταί-νει...

Σας φιλώ,Καλό Φθινόπωρο και Καλή Πρόοδο!


Σελίδα 6

της Νάντας Κυριαζή

Λ ίγο πριν και λίγο μετά την «αποφασιστική μας στιγμή», οι φωτογράφοι κλείνουμε τον κόσμο με

το βλέμμα μας και τον ανοίγουμε με τον πλούτο των αισθημάτων μας… ο τόπος του καθενός εκεί που συναντά τη μοίρα του.

Πόσοι όμως τον συνάντησαν και τον εγκατέλειψαν και πόσοι έμειναν πληρώ-νοντας το όποιο κόστος;

Η ποιητική γλώσσα αποκαλεί τους πρώτους σκιές και τους δεύτερους τρα-γικούς. Για να μην ανήκουμε, λοιπόν, εμείς οι φωτογράφοι στη χορεία των ανθρώπων –σκιών, οφείλουμε να εμμέ-νουμε στον τόπο μας και να φωτογρα-φίζουμε με τις στιγμές του καιρού μας, έτσι ακυρώνεται η έννοια του χρόνου.

Οριζόμαστε σε σχέση με αυτό που υπάρχει, με αυτό που προτείνουμε και με αυτό που πλανιέται.

Από τις σημειώσεις του φωτογράφου Στέλιου

Σκοπελίτη για τη φωτογραφία.

Επιμέλεια & Επιλογή Νάντιας Κυριαζή


Σελίδα 7


Σελίδα 8


Σελίδα 9


Σελίδα 10


Σελίδα 11


Σελίδα 12

1974, ο προϊστάμενος των Διοικητικών

Υπηρεσιών κ. Lavenas απονέμει το κύπελλο

στον Κ. Θεοδωρόπουλο, αρχηγό της

πρωταθλήτριας ομάδος μπάσκετ.


Σελίδα 13

του Γιώργου Κούκιου

ΓΝΏΣΤΟΙ ΚΑΙ ΜΗ ΕΞΑΙΡΕΤΕΟΙ ΑΣΠΡΟΣΠΙΤΙΏΤΕΣ ΠΟΥ ΑΦΗΣΑΝ ΕΠΟΧΗ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΌΝ ΓΙΏΡΓΌ ΚΌΥΚΙΌ8 ΑΥΓΌΥΣΤΌΥ 2014, ΑΝΤΙΚΥΡΑ.

Ψηλός –ο ψηλότερος των μεγαλυτέ-ρων στα Άσπρα Σπίτια- ήταν και παραμένει πάντα ευγενικός και χα-μογελαστός, ήρεμος και με χιούμορ.

Ο Κώστας Θεοδωρόπουλος αποτελεί ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του παζλ που συνθέτει τα Άσπρα Σπίτια από την ανοικοδόμησή τους έως πολύ πρόσφατα. Συμμετείχε συχνά-πυκνά στο Δ.Σ. της Λέσχης Μεδεών στην οποία διετέλεσε Πρόεδρος το 1974. Προώθησε τον Φιλοτελισμό, την Φωτογραφία, τα Εικαστικά δρώμενα, το Bridge, το Water Polo, την Ιστιοπλοϊα κ.α.. Αθλη-τής από τους καλύτερους σε basket & volley. Η σχέση του με τον αθλητισμό ξεκινά από τα παιδι-κά και νεανικά χρόνια της Ελληνικής Παροικίας του Καϊρου, διαπερνά την Αθήνα και καταλήγει στα Άσπρα Σπίτια. Πάνω από 50 χρόνια ριμπά-ουντ & καλάθια στο basket, μπλόκα και καρφιά στο volley, είναι από κείνους τους αθλητές και προπονητές μας, που όταν κατορθώσαμε κάποτε να νικήσουμε κάναμε τρικούβερτο γλέντι...

Ο Κώστας Θεοδωρόπουλος ήταν και παραμέ-νει σεβαστός κι αξιαγάπητος στο σύνολο της το-πικής κοινωνίας, διαχρονικά ως αθλητής, ως πρώ-ην εργαζόμενος του AL –νυν συνταξιούχος- και φυσικά ως οικογενειάρχης. Μια εικόνα που δεν αναφέρει στη συνέντευξή του: όταν ξεκινήσαμε ως νέοι –πολύ νέοι- να πηγαίνουμε στη νεότευκτη –τότε- Ντισκοτέκ του Σίδερη, προσφερόταν και μας πηγαινοέφερνε κάθε βράδυ –η παρέα αριθ-μούσε κάποτε δεκάδες αγόρια και κορίτσια- με το αυτοκίνητό του! Άσπρα Σπίτια–Άγιο Ισίδωρο, ατέλειωτα δρομολόγια, γεμάτα καλαμπούρια και τραγούδια. Με την ανοχή φυσικά και το χαμό-γελο της Γεωργίας -την σύζυγο, συνάδελφο και συνοδοιπόρο του μια ολόκληρη ζωή-. Ζωή γε-μάτη προσφορά, παραδειγματική για όλους μας, καθώς υπήρξαμε και παραμένουμε κατά κάποιον τρόπο παιδιά τους. Απολαύστε τον...

Κώστας Θεοδωρόπουλος

ΠΆΝΩ ΆΠΌ 50 ΧΡΌΝΙΆ ΡΙΜΠΆΌΥΝΤ

& ΚΆΛΆΘΙΆ ΣΤΌ BASKET, ΜΠΛΌΚΆ ΚΆΙ ΚΆΡΦΙΆ ΣΤΌ VOLLEY, ΕΙΝΆΙ ΆΠΌ ΚΕΙΝΌΥΣ

ΤΌΥΣ ΆΘΛΗΤΕΣ ΚΆΙ ΠΡΌΠΌΝΗΤΕΣ

ΜΆΣ, ΠΌΥ ΌΤΆΝ ΚΆΤΌΡΘΩΣΆΜΕ

ΚΆΠΌΤΕ ΝΆ ΝΙΚΗΣΌΥΜΕ ΚΆΝΆΜΕ

ΤΡΙΚΌΥΒΕΡΤΌ ΓΛΕΝΤΙ...


Σελίδα 14

Κύριε Θεοδωρόπουλε...Κύριε Χατζηνικολάου!...

...εκ μέρους των μελών και των φί-λων του Συλλόγου Μέδων ’93, σας καλωσορίζω στο «Παγκάκι». Χαί-ρομαι πάρα πολύ που δεχτήκατε να μας δώσετε τα φώτα σας σχετι-κά με την πολύτιμη και πολύχρονη εμπειρία ζωής σας στ’ Άσπρα Σπί-τια. Υπήρξε μια πολιτεία μαγική για μας στα παιδικά κι εφηβικά μας χρόνια, φαντάζομαι και για σας.Εσείς έχετε γεννηθεί ή μεγαλώσει εδώ, κι εγώ είμαι 55 χρόνια εδώ πέρα. Τα παιδιά μου μεγάλωσαν εδώ. Όταν ήρθαμε, η μεγάλη μου κόρη ήταν 3 χρονών, οι δίδυμες κόρες μου ήσαν 9 μηνών. Είχαμε διπλό καρότσι, κι όταν βγαίναμε βόλτα, όλη η Αντίκυρα χά-ζευε, διότι δεν είχαν ξαναδεί διπλό καρότσι!... τώρα... από πού να αρχίσω?

Από την αρχή! Δηλαδή, τί κάνατε πριν και πήρατε την απόφαση να έρθετε εδώ?Εργαζόμουν πριν στην Ολυμπιακή και μετά στην Alitalia. Η γυναίκα μου εργαζόταν στην Αθήνα, στην εταιρεία Omnium Lyonnais & Coteci που έκαναν τον Μέγδοβα. Κάποια ώρα, τελείωνε το έργο του Μέγδοβα, κι είχε κάτσει η γυναίκα μου με τον διευθυντή και κάνανε τα παραστα-τικά με την ΔΕΗ, όλο το ιστορικό κλπ. Εκείνη την εποχή, της είχε πει ο Αλέκος ο Γκέρτσος, που εργαζόταν εκεί - ήταν πολύ καλό παιδί και μας υποστήριξε πολύ- πως θα την πάρει στο Αλουμίνιο. Ο Γκέρτσος πίεζε τον διευθυντή της Omnium Lyonnais & Coteci, να πάρει την Γεωργία στο Αλουμίνιο, στα γραφεία Αθηνών. Να μην τα πολυλογούμε, ο Γκέρτσος τε-λείωσε από κει και πήρε μαζί του την Γεωργία. Όταν άρχισαν εδώ οι δου-λειές, ο διευθυντής της Γεωργίας που ήταν τότε ο Paul Lugagne-Delpon, της λέει «εγώ θα πάω στο εργοστάσιο και θα έρθεις μαζί μου». Του απαντά η Γεωργία «Μα, εμένα ο άνδρας μου εργάζεται εδώ στην Αθήνα..» κλπ. Της απαντά ο Lugagne «Φέρε τον άνδρα σου να δούμε, να του βρούμε

μια δουλειά». Οπότε μου κλείνει ένα ραντεβού και πάω. Εν τω μεταξύ ο Γκέρτσος –ο Αλέκος- μας πήρε εμέ-να και την γυναίκα μου και μας έφε-ρε εδώ, με το αυτοκίνητο, να δούμε την περιοχή. Την Αντίκυρα!

Πότε αυτό?Ήρθα το 1963 στο Αλουμίνιο της

Ελλάδος. Είδαμε την περιοχή, μας άρεσε, και για τα παιδιά, και για μένα γιατί ως τότε η Γεωργία κι εγώ είχαμε διαφορετικά ωράρια. Εγώ δούλευα στην αεροπορική εταιρεία, ερχόταν η Γεωργία από την δουλειά της κι εγώ έφευγα να πάω νύχτα στο αεροδρό-μιο. Ήταν ανάκατη η ζωή μας.

Τότε δεν υπήρχαν και τα τηλέ-φωνα πρόχειρα. Έδινα ραντεβού με την γυναίκα μου να πάμε στον κινηματογράφο, είχε για παράδειγ-μα καθυστέρηση το αεροπλάνο και τηλέφωνα δεν υπήρχαν να ειδο-ποιήσω, περίμενε μισή ώρα η Γεωρ-γία, ξαναπήγαινε σπίτι κλπ. Ήταν πολύ ακατάστατη η ζωή μας στην Αθήνα. Αυτό ήταν το ξεκίνημά μας για το Αλου-μίνιο της Ελλά-δος. Το αποφασί-σαμε, αφού είδα-με την περιοχή, να έρθουμε εδώ με τα παιδιά μας. Πήγα και βρήκα λοιπόν τον διευ-θυντή, μου είπε τί δουλειές θα υπάρ-ξουν και του είπα πως θα προτιμού-σα την Αποθή-κη. Κι αυτό, διότι παλιότερα, στην Αίγυπτο εργαζό-μουν σε αποθήκη Σιγαρέτων.

Ήρθαμε λοιπόν εδώ, εγκαταστα-θήκαμε σε ένα σπιτάκι μεγάλο στην Αντίκυρα, γιατί είχαμε εκτός από τα παιδιά, την μητέρα μου και την θεία μου –την αδελφή της-. Είχα έξι γυ-ναίκες κι ήμουν ο μόνος άνδρας!...

Το σπίτι μας ήταν πίσω από του Σίσσου. Ένα βράδυ, πήγαμε στην Αθήνα με τον Εξηντάρη και κάτι άλλους σε έναν γάμο κι επιστρέψαμε μεσάνυχτα πιά, έβρεχε, δεν είχε φως πουθενά και πηγαίναμε ψάχνοντας στα σκοτάδια και μές στις λάσπες να πάμε σπίτια μας. Με τα κουστούμια έ?! Ωραία πράγματα! Στην Αντίκυρα τότε δεν είχε νερό. Είχε ντεπόζιτα που τα γέμιζε η υδροφόρα. Και μιά μέρα, έμεινα με τα σαπούνια στο μπάνιο.

Ήμασταν μεγάλη οικογένεια βλέπεις, τέλειωσε το νερό. Τί να κάνω – τί να κάνω? Λέω της γυ-ναίκας μου «Πήγαι-νε στις γειτόνισσες, απέναντι και παρα-κάλεσέ τες..»... ήταν δυό εργένισσες και μένανε μαζί... «Πες τους να ανοίξουν το μπάνιο..».. έβαλα το μπουρνούζι και βγήκα με τις σα-πουνάδες και πήγα και ξεβγάλθηκα εκεί! Στις γειτόνισ-σες! ...αλλά έστειλα πρώτα την γυναίκα μου για να μην πα-ρεξηγηθώ! ...αλλά και προχτές είχα μείνει με τα σαπού-νια και δεν ήξερα τί να κάνω! Φώναξα την Μπρούνα... ευ-τυχώς, κρύβω κάτι μπιντονάκια με νερό... μου τά ’φερε κι έτσι ξεπλύθηκα, με κρύο νερό... όταν έχει πολύ κίνηση στην Αντίκυρα, δεν έχει πολύ πίεση το νερό εδώ, είμαστε ψηλά...

ΣΤΗΝ ΆΝΤΙΚΥΡΆ ΤΌΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΝΕΡΌ. ΕΙΧΕ

ΝΤΕΠΌΖΙΤΆ ΠΌΥ ΤΆ ΓΕΜΙΖΕ Η ΥΔΡΌΦΌΡΆ.

ΚΆΙ ΜΙΆ ΜΕΡΆ, ΕΜΕΙΝΆ ΜΕ ΤΆ ΣΆΠΌΥΝΙΆ

ΣΤΌ ΜΠΆΝΙΌ. ΤΙ ΝΆ ΚΆΝΩ – ΤΙ ΝΆ ΚΆΝΩ? ΛΕΩ ΤΗΣ ΓΥΝΆΙΚΆΣ

ΜΌΥ «ΠΗΓΆΙΝΕ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΌΝΙΣΣΕΣ,

ΆΠΕΝΆΝΤΙ ΚΆΙ ΠΆΡΆΚΆΛΕΣΕ

ΤΕΣ..»... ΗΤΆΝ ΔΥΌ ΕΡΓΕΝΙΣΣΕΣ ΚΆΙ

ΜΕΝΆΝΕ ΜΆΖΙ... «ΠΕΣ ΤΌΥΣ ΝΆ ΆΝΌΙΞΌΥΝ

ΤΌ ΜΠΆΝΙΌ..».. ΕΒΆΛΆ ΤΌ ΜΠΌΥΡΝΌΥΖΙ

ΚΆΙ ΒΓΗΚΆ ΜΕ ΤΙΣ ΣΆΠΌΥΝΆΔΕΣ ΚΆΙ ΠΗΓΆ ΚΆΙ ΞΕΒΓΆΛΘΗΚΆ ΕΚΕΙ!

ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΌΝΙΣΣΕΣ!

ΓΝΏΣΤΟΙ ΚΑΙ ΜΗ ΕΞΑΙΡΕΤΕΟΙ ΑΣΠΡΟΣΠΙΤΙΏΤΕΣ ΠΟΥ ΑΦΗΣΑΝ ΕΠΟΧΗΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΚΏΣΤΑΣ ΘΕΌΔΏΡΌΠΌΥΛΌΣ


Σελίδα 15

1968. Στιγμιότυπο από τον αγώνα Volley STG1-STG2, στο ανοιχτό γήπεδο της παραλίας των Άσπρων Σπιτιών. Στον αέρα, «ίπτανται οι Κώστας Θεοδωρόπουλος (αρ) και Κώστας Βάλλας (δεξ).


Σελίδα 16

Πριν συνεχίσουμε σχετικά με τις πρώτες εντυπώσεις σας από τα Άσπρα Σπίτια, θα ήθελα –αν θέλατε κι εσείς- να κάνουμε μιά αναδρομή σε προη-γούμενες σελίδες της ζωής σας, ξεκινώντας από την Αίγυπτο και τον εκεί ελληνισμό. Γεννήθηκα το 1930 στην Αθήνα. Βέβαια, μέναμε στην Αίγυπτο με τους γο-νείς μου, είχαν έρθει στην Ελλάδα κι ήταν έγκυος η μητέρα μου και με γέν-νησε εδώ. Καθίσαμε λίγο καιρό και μετά επιστρέψαμε στην Αίγυπτο. Με-γάλωσα στην Αίγυπτο, στο Κάϊρο, μέχρι τα 28 μου χρόνια. Το 1958, φύγαμε να έρθουμε στην Ελλάδα. Στην Αίγυπτο, δούλευα σε μια εταιρεία τσιγάρων -του Κουταρέλλη- ήταν από τον Βόλο αυτός –ήταν δύο αδέλφια-. Είχαν μια μεγάλη βιομηχανία. Είχα διευθυντή Έλληνα –να μην πω τί ήτανε- κι όταν έδωσα την παραίτησή μου για να φύγω, δεν μου έδινε την αποζημίωση! Εγώ περίμενα τα λεφτά αυτά, για να έρθω εδώ. Πήγα στην Αλεξάνδρεια όπου ήταν η έδρα της εταιρείας κι έκατσα έξω από το γραφείο του κ. Κουταρέλ-λη. Τρεις μέρες! Έμπαινε – έβγαινε, ρώταγε... Εγώ καθόμουν, είχα στις τσέ-πες μπισκότα, σοκολάτες, ξέρω-γω-τί και καθόμουν εκεί απέναντι... Οπότε, την τρίτη ημέρα, ήρθε ο διευθυντής μου απ’το Κάϊρο –τον είχε φωνάξει ο Κουταρέλλης για δουλειές- κι αφού τελείωσαν η ώρα 10 το βράδυ, βγήκε ο Κουταρέλλης και μου λέει «Εσύ, τί θέλεις?»... «Ήθελα να σας πω ορισμένα πράγματα...».. με βάζει στο γραφείο του και του λέω «Κοιτάξτε, δουλεύω στο

ΣΤΌ ΚΆΪΡΌ, ΕΠΆΙΖΆ ΜΠΆΣΚΕΤ. ΣΤΌΝ

«ΚΕΡΆΥΝΌ». ΜΠΆΣΚΕΤ ΚΆΙ ΒΌΛΛΕΫ. ΙΔΙΆΙΤΕΡΆ

ΣΤΌ ΒΌΛΛΕΫ ΕΙΜΆΣΤΕ ΓΙΆ 5 ΧΡΌΝΙΆ ΠΡΩΤΆΘΛΗΤΕΣ ΣΕΓΆΣ, ΣΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΌΜΆΔΕΣ. ΌΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ

ΌΜΆΔΕΣ ΗΤΆΝ ΆΕΚ ΚΆΪΡΌΥ, Η ΕΣΤΙΆ ΠΌΥ ΕΙΧΕ

ΕΔΡΆ ΣΤΗΝ ΗΛΙΌΥΠΌΛΗ ΚΆΙ Ό ΚΕΡΆΥΝΌΣ ΜΕ ΕΔΡΆ

ΣΤΌ ΚΆΪΡΌ.



Σελίδα 17

γραφείο 9 χρόνια, έδωσα την παραίτησή μου και δεν μου δίνουν την αποζημί-ωση. Περιμένω αυτά τα λεφτά για να πάω στην πατρίδα μου, στην Ελλάδα». Μου λέει «...και γιατί δεν σου δίνουν την αποζημίωση?».. Λέω «...δεν ξέρω, εδώ είναι ο διευθυντής μου, ρωτήστε τον!».. Να μην τα πολυλογώ, μου λέει ο Κουταρέλλης «Θα σου δώσω 70 λίρες». Με έναν υπολογισμό, έβγαζα την απο-ζημίωση σε περίπου 100 λίρες. Του λέω εντάξει, τις παίρνω, με βάζει να υπο-γράψω μ’ ένα χρυσό στυλό που είχε πως δεν έχω άλλες απαιτήσεις κι υποχρε-ώσεις. Βγαίνουμε έξω και γυρνάει στον διευθυντή μου και του λέει «Μιχάλη, θα τον πάρεις να τον πας σπίτι του!». Στον δρόμο εκείνος, φαγώθηκε να του πω τί έγινε... Τέλος πάντων, τελείωσε αισίως η υπόθεση.. Κι έτσι, έφυγα από την Αίγυπτο. Πράγμα που με λυπούσε πολύ. Αλλά τότε, είχαν αρχίσει πολλοί να αποχωρούν, κι από την ομάδα μου αρκετοί, ο ένας πήγε στην Αβησσυνία, ο άλλος στη Νότιο Αφρική.. όλοι φεύγανε, κι έφυγα κι εγώ...

Η αθλητική σας σταδιοδρομία στην Αίγυπτο?Από πού ν’αρχίσω τώρα... Τα αθλητικά είναι η ζωή μου και γι’αυτά μ’ αρέσει περισσότερο να μιλάω...

Στο Κάϊρο, έπαιζα μπάσκετ. Στον «Κεραυνό». Μπάσκετ και Βόλλεϋ. Ιδι-αίτερα στο Βόλλεϋ είμαστε για 5 χρόνια πρωταθλητές ΣΕΓΑΣ, στις ελληνικές ομάδες. Οι ελληνικές ομάδες ήταν ΑΕΚ Καϊρου, η ΕΣΤΙΑ που είχε έδρα στην Ηλιούπολη και ο ΚΕΡΑΥΝΟΣ με έδρα στο Κάϊρο. Άλλες τρεις ομάδες ήταν στην Αλεξάνδρεια, η ΜΠΡΑΗΜΙΑ, η ΕΝΩΣΗ Αλεξανδρείας. Ο Καρυδιάς έπαιζε στην Ένωση και στην Ολυμπιάδα... Κάναμε τουρνουά και για 5 χρόνια βγαίναμε πρώτοι. Έχω και τα μετάλλια!

Είπατε ΣΕΓΑΣ. Έτσι λεγόταν το πρωτάθλημα?Ναι, ο ΣΕΓΑΣ, το είχε διοργανώσει από την Ελλάδα, για την Ελληνική Πα-ροικία της Αιγύπτου. Ήμασταν καλές ομάδες, γινόταν μεγάλο πατατράκ με-ταξύ μας όταν παίζαμε. Στο μπάσκετ ήμασταν μεταξύ των 2ων και 4ων στην Αίγυπτο. Ανάλογα βέβαια με ποιούς παίζαμε, διότι πχ στο Κάϊρο υπήρχε η FAROUK, που ήταν η στρατιωτική ομάδα, είχε παίξει στην Βραζιλία το πα-γκόσμιο κύπελλο κι είχε βγει τρίτη. Ήταν σε όλα πολύ γερή ομάδα. Απ’αυτούς πάντα τρώγαμε «ξύλο». Μετά ήταν και οι ιταλικές ομάδες –η PRO PATRIA- , οι ισραηλίτικες –η MACCABI-, μιά αρμένικη επίσης. Ήταν πολλές ομάδες, από όλες τις παροικίες...

Κι ερχόσαστε στην Αθήνα λοιπόν, το 1958..Ναι! Στην Αθήνα έκατσα 5 χρόνια. Δούλεψα στο αεροδρόμιο, κι εκεί με βοή-θησαν παίκτες από αντίπαλες ομάδες. Ήταν κάποιος Παπαδάκης που έπαι-ζε στην Νέα Ε.Κ. Καϊρου. Αυτός είχε γίνει διευθυντής στην Ολυμπιακή. Του ζήτησα δουλειά, με παίρνει μια μέρα και μου λέει «Έλα την τάδε μέρα να δώσεις συνέντευξη». Πήγα κι εγώ, με άλλους δεκαπέντε... μας περάσανε μια συνέντευξη τυπική, περάσαμε ιατρικές εξετάσεις και τελικά μας προσλάβανε στην Ολυμπιακή του Ωνάση, ήταν διευθυντής τότε ο Κονιαλίδης. Μας έκαναν μαθήματα εκεί, πάλι από Αιγυπτιώτες, γιατί ο Παπαδάκης δούλευε στο Κάϊ-ρο στην TWA. Ήταν πεπειραμένος άνθρωπος. Πάλι από Έλληνες περάσαμε άλλη εκπαίδευση και μετά μας αμόλησαν στην πίστα να κάνουμε δουλειά! Από κει πέρασαν κι άλλα παιδιά από την Αίγυπτο, πολλά, κι αφού μάθαμε ορισμένα πράγματα, επειδή μεγάλωνε η Ολυμπιακή, ξαναπήραν κι άλλους και μας δίνανε ένα σε καθέναν από μας, να τους κάνουμε εμείς πιά μαθήματα.

Παράλληλα, η αθλητική σας δραστηριότητα, συνεχίστηκε στην Αθήνα?Ναι, πήγα και γράφτηκα στην ΑΕΚ, μπας κι έβρισκα δουλειά. Στην ΑΕΚ ήμουνα ρεζέρβα, φόραγα γυαλιά πιά. Όταν πήγα στα γήπεδα κι άκουγα και

ΣΤΌ ΜΠΆΣΚΕΤ ΗΜΆΣΤΆΝ ΜΕΤΆΞΥ ΤΩΝ 2ΩΝ ΚΆΙ 4ΩΝ

ΣΤΗΝ ΆΙΓΥΠΤΌ. ΆΝΆΛΌΓΆ ΒΕΒΆΙΆ ΜΕ

ΠΌΙΌΥΣ ΠΆΙΖΆΜΕ, ΔΙΌΤΙ ΠΧ ΣΤΌ

ΚΆΪΡΌ ΥΠΗΡΧΕ Η FAROUK, ΠΌΥ ΗΤΆΝ

Η ΣΤΡΆΤΙΩΤΙΚΗ ΌΜΆΔΆ, ΕΙΧΕ ΠΆΙΞΕΙ

ΣΤΗΝ ΒΡΆΖΙΛΙΆ ΤΌ ΠΆΓΚΌΣΜΙΌ ΚΥΠΕΛΛΌ

ΚΙ ΕΙΧΕ ΒΓΕΙ ΤΡΙΤΗ.


Σελίδα 18

τις γυναίκες ακόμα να βρίζουν την μάνα, τον πατέρα, τα Θεία, κοκκίνιζα. Έκατσα τρεις μήνες... και σηκώθηκα κι έφυγα... Ήταν τρομερό πράγμα. Τις περισσότερες πρό-στυχες κουβέντες δεν τις ξέραμε. Τις μάθαμε εδώ...

Μάλιστα.. Λοιπόν, έχετε έλθει στην Ελλάδα, εργάζεστε για 5 χρόνια στην Αθήνα σε αεροπορικές εταιρείες, και το 1963 εγκαθίστασθε στα Άσπρα Σπίτια – εν πρώτοις στην Αντίκυρα-. Πώς είναι ο περιβάλλον χώρος, οι ρυθ-μοί της ζωής σας?Όλα εδώ ήταν καινούργια. Ήταν βέβαια περίεργα τα πράγματα, διότι μετά από το Κάϊρο και την Αθήνα, ζού-σαμε πλέον σε ένα χωριό. Βέβαια, όταν αρχίσαμε να στρώ-νουμε εδώ σιγά-σιγά, αρχίσαμε με κάτι άλλους Γάλλους κι Έλληνες, να παίζουμε βόλλεϋ, μπάσκετ, κάτι να κά-νουμε. Παίζαμε τότε στην παραλία, εκεί που αργότερα έγινε το ανοιχτό γήπεδο, με τον Lugagne που ήταν διευ-θυντής, με τον Lanselle που ήταν προσωπάρχης, με τον Durant που ήταν στο εργοτάξιο που κατασκεύαζε το ερ-

γοστάσιο. Παίζαμε μεταξύ μας. Και μετά, πηγαίναμε στην βίλα «Jouissance», στο υπόγειό της που λειτουργούσε ως μπαράκι και πίναμε τις μπύρες μας σαν φίλοι. Την άλλη μέρα, στη δουλειά, ήμασταν κύριοι. Μετά, έγινε και το γή-πεδο μπάσκετ πιό πάνω, περίπου εκεί που είναι σήμερα ο κινηματογράφος. Το ανοιχτό γήπεδο της παραλίας, δι-αμορφώθηκε λίγα χρόνια αργότερα με φελλοτάπητα, με προβολείς κλπ. Ερχόταν ο κόσμος με τα παιδάκια τους στα καρότσια και μας έβλεπε. Αργότερα, όταν μεγαλώ-σατε κι εσείς, παίζαμε εμείς οι «γέροι» -ας πούμε- με σας τους νέους και προσπαθούσατε να μας κερδίσετε... Κι εμείς βάζαμε τα δυνατά μας, να κερδίσουμε τους νέους κι ας μας φώναζαν απ’έξω «γερόντια» και γινόταν όπως θα θυμάσαι ο χαμός! Και μετά, βουρ, στη θάλασσα, κολύμπι.. ήταν ωραία χρόνια, πολύ ωραία...

Εκείνα τα πρώτα χρόνια, ερχόντουσαν κάτι ρώσικα καράβια κι είχαν μάθει αυτοί ότι έχουμε εδώ κάποιους παίκτες. Είχαν ήδη προσληφθεί ο Βάλλας, ο Καρυδιάς, ο Αλμπέρτης κ.α. Αυτοί ήρθαν στην εταιρεία μετά από



Σελίδα 19

1974


Σελίδα 20

μένα, γύρω στο 64-65, δεν θυμάμαι ακριβώς. Ένας άλλος, πολύ καλός, για τον οποίο κανείς δεν έχει αναφερθεί ως τώρα, ήταν ο Λάζαρος ο Χαλβατζής, που εργαζόταν στο λιμάνι. Αυτός ήτανε στην στρατιωτική ομάδα του μπά-σκετ. Ήταν εύσωμος, παίζαμε μαζί πολλές φορές.

Οι μπασκέτες πώς εγκατασταθήκανε? Γιατί με το βόλλεϋ –άντε- βάζεις δυό στύλους κι έναν φιλέ και παίζεις...Οι μπασκέτες –αν θυμάμαι καλά- μπήκανε πρώτα στο δεύτερο γήπεδο, εκεί που είναι σήμερα ο κινηματογρά-φος. Κι αργότερα τοποθετήθηκαν και στο ανοιχτό της παραλίας. Εμείς παίζαμε συνέχεια βόλλεϋ. 2-3 φορές την βδομάδα. Μετά οι διευθυνταί κι αυτοί φύγανε, αρχίσανε να διαμορφώνονται ομάδες στο εργοστάσιο. Υπήρχαν σε αυτές πολλοί Γάλλοι από τις διάφορες εργολαβίες.

Τα πρώτα λοιπόν αθλήματα που ξεκίνησαν στα Άσπρα Σπίτια είναι δηλαδή το βόλλεϋ και το ποδόσφαιρο?

Το ποδόσφαιρο δεν είχε γίνει ακόμη. Το βόλλεϋ είναι το ξεκίνημα.

Και το πινγκ-πονγκ?Βέβαια! Το πινγκ-πονγκ, κάτω από την «Jouissance», στο κιόσκι που υπάρχει ακόμη... Εκεί παίζαμε... Τα πρώτα αθλητικά βήματα είναι αυτά για τα Άσπρα Σπίτια.

Η Λέσχη Μεδεών, πώς προκύπτει?Κάποτε, οι μηχανικοί του εργοστασίου άρχισαν να συζη-τούν να κάνουν έναν Σύλλογο. Έτσι θα μπορούσαν να ορ-γανώσουν τις αθλητικές εγκαταστάσεις που είχαν ως τότε διαμορφωθεί, για παράδειγμα το γήπεδο ποδοσφαίρου, που ως τότε ήταν εκεί που είναι σήμερα τα 110 κι ο Πύρ-γος. Οι Γάλλοι επίσης, είχαν φέρει σκάφη για ιστιοπλοΐα. Σιγά-σιγά τα παιδιά μας μεγαλώνανε. Έπρεπε να γίνουν καλές εγκαταστάσεις αθλητικές, γήπεδα κλπ. Τα γήπεδα τένις είχαν γίνει, είχαν αρχίσει τα παιδιά να προπονούνται



Σελίδα 21

με τον Κυριάκο Τριανταφυλλίδη. Κάποια από αυτά έκα-ναν αργότερα καριέρες, ίσως όχι μεγάλες, αλλά παίξανε στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα κλπ. Κι έτσι έγινε ο Σύλλο-γος, η Λέσχη Μεδεών. Από τους μηχανικούς. Σιγά-σιγά, άρχισαν εκείνοι να αποχωρούν, κι αρχίσαμε κι εμείς να μπαίνουμε στα συμβούλια, ο Βάλλας, εγώ, ο Καρυδιάς κλπ. Στις αρχές της δεκαετίας του ‘70, έγιναν και τα άλλα γήπεδα του τένις στο βορεινό τμήμα της πόλης καθώς και το Γήπεδο ποδοσφαίρου με τον Στίβο, το κλειστό γήπεδο μπάσκετ-βόλλεϋ κλπ.

Εσείς αναλάβατε το καλοκαίρι του 1974 Πρόεδρος της Λέσχης. Ποιά είναι η εμπειρία σας? Πως οραματιζόσα-σταν την διάρθρωση της Λέσχης, την οργάνωσή της?Η Λέσχη δούλευε πολύ καλά, με την επιχορήγη-ση βέβαια της εταιρείας κι αντιμετωπίζαμε τα έξοδα. Είχαμε κάνει μια ομάδα βόλλεϋ, με την οποία λάβα-με μέρος με διάφορες ομά-δες με πολύ καλούς παίχτες, στο πρωτάθλημα επιχειρή-σεων. Φτάσαμε ως τα ημι-τελικά.

Αρχικώς η εταιρεία βο-ήθησε, κατασκευάστηκαν εξέδρες με βατήρες, κου-λουάρ για τις διαδρομές κλπ και φτιάξαμε το πόλο και το κολύμπι. Ο Λεωνί-δας Σαραντίδης ανέλαβε και προπόνησε τα παιδιά και δημιουργήθηκαν οι ομάδες κολύμβησης και υδατοσφαίρισης καθώς και ιστιοπλοΐας. Όταν ήμουν Πρόεδρος στον Με-δεώνα, διοργανώσαμε στα Άσπρα Σπίτια το Πανελ-λήνιο Πρωτάθλημα πόλο 3ης Εθνικής Κατηγορίας. Ήρθαν ομάδες από όλη την Ελλάδα. Τότε ήταν ο Γιάννης Πάγκαλος Έφορος υδα-τοσφαίρισης και Προπονητής της Ομάδας ο Τάκης Κα-νελλόπουλος, ο Σαραντίδης Έφορος Κολύμβησης & Ιστι-οπλοΐας και Προπονητής των κολυμβητών ο Οδυσσέας Μπατιστάτος. Είχαμε πρόβλημα να φιλοξενήσουμε τους παίκτες τόσων ομάδων. Κλείσαμε ξενοδοχεία, άλλους τους φιλοξενήσαμε στα κτήρια της «Ετρέξ», άλλους στα σπίτια μας.. ήταν μέρες που ο Πάγκαλος κι εγώ δεν κοιμη-θήκαμε καθόλου για να τρέξουμε να φιλοξενηθούν όλοι. Και η μεγάλη επιτυχία ήταν πως ο Μεδεώνας κατέκτησε την πρώτη θέση του Πρωταθλήματος κι ανέβηκε στην 2η Εθνική Κατηγορία της υδατοσφαίρισης... 18 Αυγούστου 1974. Φοβερές ημέρες...

Πείτε μου τώρα, η εργασιακή ζωή σας πως διαμορφώ-θηκε τα πρώτα χρόνια?

Να σου πώ ένα απλό πράμα. Όταν γινόταν ο δρόμος, από δω στην Αντίκυρα ως το εργοστάσιο, πολλές φορές πηγαί-ναμε με βάρκα. Με τον παππού του Κυριάκου Μίστηλη! Οι Γάλλοι είχαν τα αυτοκίνητά τους, πέρναγαν από τα χώ-ματα κλπ, εμείς όμως... Μετά φέρανε εκείνο το φορτηγό που το οδηγούσε ο Georges ο Testaniere (νομίζω πως λεγό-ταν, δεν θυμάμαι)... Όταν πηγαίναμε στο εργοστάσιο με αυτό το πούλμαν, σκάβανε τριγύρω παντού, βάζανε εκεί-νες τις κεραίες κλπ για τα καλώδια, να περάσει το ρεύμα. Γινόμασταν κατακόκκινοι απ’το χώμα. Όταν γυρνούσαμε απ’τη δουλειά έπρεπε αμέσως να κάνουμε μπάνιο. Ήμα-σταν κόκκινοι, βωξιτάνθρωποι... Αργότερα, η εταιρεία έβαλε λεωφορεία των ΚΤΕΛ. Το λεωφορείο έφευγε από τα τένις απέναντι από το σπίτι μου τότε. Οδηγός ήταν ο

Τάκης ο Σφουντούρης, δεν έφευγε αν δεν μπαίναμε εμείς στ’αυτοκίνητο. Φώ-ναζαν οι άλλοι «θ’αργή-σουμε».. κι ο Σφουντούρης τους απαντούσε «αν δεν έρθουν οι Θεοδωροπου-λαίοι, δεν φεύγω!».

Στην αρχή, στα Άσπρα Σπίτια, μένατε στο τένις κοντά?Ναι. Ήταν πολύ ζόρικο το σπίτι, πάνω-κάτω και δύ-σκολα για την μητέρα μου κλπ, θέρμανση δεν υπήρχε, είχαμε μια σόμπα. Και τότε παρεκάλεσα τον Lugagne που ήταν ακόμα διευθυ-ντής να πάμε σε μια «βίλα» αν γινότανε. Κι αφού μεί-ναμε δυό χρόνια στο πρώ-το σπίτι, μετακομίσαμε σε μιά από τις τρεις βίλες που ήταν απέναντι από το σχολείο που κτίστηκε αρ-γότερα. Πήγαμε στην με-

σαία βίλα. Όταν πιά εγκατασταθήκαμε, είχα γείτονα τον Magne. Αυτός ήταν ένας Γάλλος μηχανικός, ο οποίος δεν έπαιρνε κόσμο στο αυτοκίνητό του. Φοβόταν αν γινόταν ατύχημα μην μπλέξει... τέλος πάντων. Κι αυτό γιατί ένας άλλος Γάλλος μηχανικός, είχε πάθει ένα ατύχημα κι είχε αναλάβει μιά οικογένεια και τη συντηρούσε διότι ακρι-βώς είχε εμπλακεί άθελά του σε ατύχημα κλπ. Ο Magne έφυγε στις αρχές της δεκαετίας του ’70 και ήρθε κι εγκα-ταστάθηκε ο Θάνος Πολίτης.

Η γυναίκα μου ήταν πάντοτε ιδιαιτέρα γραμματεύς όλων των γάλλων διευθυντών. Έως την εποχή που ανέ-λαβε διευθυντής ο Σπύρος Κασδάς, ο οποίος ήθελε ως γραμματέα εκείνην που είχε ο ίδιος ως τότε. Πρότεινε στην Γεωργία να αναλάβει το εκπαιδευτικό σύστημα της εται-ρείας, να μεταβεί σε άλλη υπηρεσία δηλαδή, να εκπαιδεύει δακτυλογράφους κλπ. Όμως η γυναίκα μου έφτανε στη σύνταξη, κι αποφάσισε να παραιτηθεί. Δεν ήταν η δουλειά


Σελίδα 22

της αυτή, κι έτσι έληξε η καριέρα της το 1985. Εργάστηκε όλα της τα χρόνια στο Αλουμίνιον της Ελλάδος ως ιδι-αιτέρα του εκάστοτε Γάλλου διευθυντή, από τον Lugagne έως και τον Barisain.

Όταν προσλήφθηκα στην Αποθήκη, υπεύθυνος ήταν ένας Γάλλος, μεγάλος σε ηλικία, έγινα βοηθός του. Ύστε-ρα από αυτόν, ανέλαβε ο Sconieczny. Ήμουν βοηθός του μέχρι το 1972-74 περίπου, που έφυγε. Τότε ανέλαβα εγώ την Αποθήκη. Με προσωπικό 35 άτομα. Από αποθήκη με ανταλλακτικά και τέτοια δεν ήξερα, έμαθα απ’τους Γάλ-λους προϊστάμενούς μου σιγά-σιγά. Ο χώρος της Απο-θήκης ήταν τεράστιος, με κατανεμημένα τα υλικά –την nomenclature όπως λέγαμε-, είχαμε απ’όλα τα ανταλλακτι-κά. Να σκεφτείς ότι εκείνη την εποχή το στοκ της Απο-θήκης ήταν 2 δισεκατομμύρια δραχμές. Σαν ένα τεράστιο θησαυροφυλάκιο. Είχε μήκος 100 μέτρα επί 30 πλάτος. Είχε 3.000 ράφια απλωμένα παντού και μέχρι επάνω. Εί-χαμε ειδικά μηχανήματα για να ανεβοκατεβάζουμε τα υλι-κά κλπ. Υπήρχαν τα πάντα εκεί. Διότι το εργοστάσιο δεν μπορούσε να σταματήσει την λειτουργία του. Όταν πάθαι-ναν καμιά ζημιά τη νύχτα, ηλεκτρολογική ή ο,τιδήποτε, με καλούσε ο διευθυντής να ανοίξω την αποθήκη και να πε-ριμένουμε για ό,τι ήθελε χρειαστεί. Ξενυχτούσα κι εγώ συ-χνά, χωρίς να κάνω τίποτα. Περνούσε ο καιρός, απέκτησα

πείρα, είχα και καλούς βοηθούς, τα καταφέρναμε. Ήταν ο Γιώργος Καρυδιάς, η Καίτη Δασύρα, ο Λευκαρίδης ο συγχωρεμένος, ο Στεφάνου που έφυγε νωρίς, αυτοί ήταν οι πιό δεμένοι μαζί μου, ήσαν κι άλλοι φυσικά...

Έκανα ταξίδια εκπαιδευτικά στην Γαλλία. Το πρώτο ήταν το 1972, μ’ έστειλαν στο Παρίσι. Το γραφείο αγορών ήταν τότε στην Γαλλία. Πήγα, γνώρισα τον κόσμο εκεί, γνώρισα τον διευθυντή του τμήματος. Το μεσημέρι με κάλεσε να φάμε μαζί με την γραμματέα του, και μου λέει εμπιστευτικά «μη το πεις στον προϊστάμενό σου πως σε έφερα εδώ, δεν τον χωνεύω και τον πηγαίνω αλλού αυ-τόν..». Στο Παρίσι γνώρισα πολύ καλό κόσμο και είχα κάθε μέρα επαφή με το τηλέφωνο μαζί τους, από κει και μετά και πάντα, όλοι τους με εξυπηρετούσαν. Γίναμε φίλοι, πήγα κι άλλες φορές στην Γαλλία. Στο διάλλειμα, κατά τις 10.00 πηγαίναμε κάτω στο μπιστρό και πίναμε το ουίσκυ μας, ήταν πολύ καλοί άνθρωποι, όλοι τους. Εκείνο που με σκότωνε στην Γαλλία, είναι που δεν κοιμόμασταν το με-σημέρι. Κι όχι μόνο αυτό, μα βγαίναμε κιόλας το μεσημέρι στην ανάπαυλα, πίναμε και κρασί και ήταν λίγο δύσκολη μετά η συνέχεια... Τί κρασί πίνουν αυτοί οι άνθρωποι! Αυ-τές ήταν οι μόνες αντίξοες συνθήκες που συνάντησα στην Γαλλία! Πήγαινα στο Παρίσι συχνά και ιδιωτικά. Είχα έναν πολύ καλό φίλο εκεί που πέθανε δυστυχώς...



Σελίδα 23

Στα Άσπρα Σπίτια δεν έκανα πολλές παρέες. Κάθε μήνα, μάζευα τους εργάτες, τους είχα από κοντά, και πηγαίναμε για μεζέ στην Αντίκυρα. Μιά φορά επίσης, ο Λευκαρίδης έρχεται και μου λέει «Κύριε Θεοδωρόπουλε –έτσι με προσφωνούσε πάντα- έλα σπίτι μου να γνωρίσεις κάποιον». Πήγα σπίτι του κι ήταν ένας Αιγύπτιος που παί-ζαμε κάποτε μπάσκετ μαζί, δηλαδή παλιός γνωστός μου κι αντίπαλοι, από άλλη ομάδα. Και ξαναβρεθήκαμε εδώ μετά από τόσα χρόνια. Όπως κι έναν Ιταλό, παλιό μου αντίπαλο από την αιγυπτιώτικη ιταλική ομάδα, τον ξανα-συνάντησα εδώ....

Στο εργοστάσιο λοιπόν, συνέχισα ως το 1992. Πάντα στην Αποθήκη. Κι ύστερα αρχίζει η περίοδος της «Σύντα-ξης λόγω Γήρατος»!!!

Κύριε Θεοδωρόπουλε, ήσασταν από τους πρώτους ασπροπιτιώτες που επέλεξαν να παραμείνουν στην πε-ριοχή κατά τη διάρκεια της συνταξιοδότησης. Το Αλου-μίνιον δεν είχε προβλέψει κάτι για τις περιπτώσεις των συνταξιοδοτηθέντων –πέρα από όσους είναι ντόπιοι και θα παρέμεναν φυσιολογικά εδώ, στα σπίτια τους- εσείς λοιπόν πήρατε την απόφαση να κτίσετε σπίτι στην Αντί-κυρα όπου και ζείτε όλα αυτά τα χρόνια. Πώς οδηγηθή-κατε σ’αυτήν την επιλογή?

Ναι, πριν βγω στη σύνταξη άρχισα να κτίζω αυτό το σπίτι. Την Αθήνα δεν θέλω να την βλέπω, με κουράζει πολύ. Ειδικά τώρα που είμαι μεγάλος. Όταν ήμουν πιό νέος πήγαινα στην Αθήνα, έβρισκα φίλους, συζητούσα-με, κάναμε πράγματα, αλλά τώρα με κουράζει. Αποφα-σίσαμε λοιπόν να μείνουμε εδώ. Τώρα θα μου πεις, αν δεν είχαμε την κόρη μας εδώ τί θα κάναμε? Θα σηκω-νόμασταν ίσως να φύγουμε, δεν θα μπορούσαμε κατά πάσα πιθανότητα να μείνουμε μόνοι μας εδώ. Ο βίος της σύνταξης πάντως δεν άρχισε άσχημα. Στην αρχή, πήγαινα σαν χαμένος. Πήγαινα στο καφενείο στον Σκλήρη, συναντούσα τον Μπεγιώργη που είχε πάρει σύ-νταξη κι αυτός, τον Βούζα, τον Στεργίου, και άλλους πολλούς, άλλος από την Αντίκυρα, άλλος απ’το Στείρι κλπ. Πίναμε κανένα ουζάκι το μεσημέρι. Μετά άρχισαν να γίνονται πολλά τα ούζα, οπότε εγώ σιγά-σιγά άρχισα κι έκοβα γιατί δεν μ’άρεσε. Το καλοκαίρι πέρναγε πιό ευχάριστα, γιατί κάναμε τα μπάνια μας κλπ. Τον χειμώ-να ήταν πιό δύσκολα, αν κι εγώ δεν είχα πρόβλημα γιατί μέχρι τα 55 μου έπαιζα βόλλεϋ, μπάσκετ κι από κει και μετά στη σύνταξη, ασχολήθηκα λίγο με τον Μεδεώνα χωρίς να είμαι στο Δ.Σ., προπονούσα τα κορίτσια στο μπάσκετ στο κλειστό γυμναστήριο, στο Κανάλι. Μετά έφυγαν κι αυτά τα παιδιά, πήγαν να σπουδάσουν.


Σελίδα 24

Άρχισε να λιγοστεύει η νεολαία, να αλλάζει κι ο κόσμος στα Άσπρα Σπίτια. Από μας τους παλιούς δεν βλέπεις παρά σπάνια έναν άνθρωπο γνωστό. Αντίθετα, αναπτύχθηκε πολύ η Αντίκυρα. Όταν ήρθαμε κάποτε, είχε χωμά-τινους δρόμους.

Τι άλλο θα θέλατε να προσθέσετε από την ζωή σας στο Αλουμίνιο και τα Άσπρα Σπίτια?Στην μεγάλη απεργία, την πρώτη που έγινε στα 1966, κάναμε συνέλευση για μιά βδομάδα στο παλιό σινεμά, αυτό με τα τσουβάλια γύρω-γύρω, κι εκλέξαμε μια επιτροπή 15 ατόμων, μεταξύ αυτών κι εγώ και ο Θάνος ο Πολίτης κ.α. και πήγαμε πάνω στη διεύθυνση. Και μας λέει η διεύθυνση «αν δεν έρθετε τη Δευ-τέρα στη δουλειά, πάρτε τα κλειδιά και λειτουργήστε το μόνοι σας το εργοστά-σιο». Τότε, πήγαμε κάτω, στην συνέλευση, τα είπαμε, και τώρα ποιός να γυρίσει στη δουλειά, που είχε ξεσηκώσει τον κόσμο ό,τι «οι Γάλλοι πίνουν το αίμα των Ελλήνων»... και φέρανε τότε ένα γκαρσόνι από τη Λειβαδιά που ήτανε μεγάλο μούτρο, τον φέρανε και είπε «εμείς οι Έλληνες, έχουμε φιλότιμο, και για να το αποδείξουμε θα σταματήσουμε την απεργία, θα πάμε να δουλέψουμε και θα δουν οι Γάλλοι με ποιούς έχουνε να κάνουν». Τέρμα η απεργία! Εν τω μεταξύ, πριν ακόμα λήξει η απεργία, σηκώνονταν καθένας με το μικρόφωνο κι έλεγε

29 Ιουνίου 1997. Ο Κ. Θεοδωρόπουλος, κόουτς της νικήτριας εκ των 4ων ομάδων

παλαιμάχων αθλητών του Μεδεώνα, στο 1ο τουρνουά

που διοργάνωσε ο Σύλλογος Μέδων ’93 στα Άσπρα Σπίτια

(στο κλειστό γυμναστήριο). Α.α., πάνω: Άγ. Μοιραναίος,

Κ. Νταλιάνης, Γ. Σίβας, Γ. Οικονόμου, Γ. Χριστοφόρου.

Κάτω: Γ. Κούκιος, Μ. Παντελίδης, Ν. Σαλίπας.



Σελίδα 25

το μακρύ του και το κοντό του. Άλλος έλεγε «θα πάω στο χωριό μου, που έχω τα κατσίκια μου», ο άλλος «έχω τα αμπέλια μου» κλπ. Έλεγα κι εγώ στους εργάτες που ήταν πάντα δίπλα μου «εγώ είμαι ξένος εδώ πέρα. Άμα κλείσει το εργοστάσιο, πού θα πάω?.. τί θα κάνω? Εγώ ψάχνω ευ-καιρία, να μπω μέσα να δουλέψω, έχω οικογένεια πίσω μου». Κι ευτυχώς, έληξε η μεγάλη εκείνη απεργία και πή-γαμε για δουλειά. Ήταν το 1966 ή το 1967. Ήταν η πρώτη απεργία που κάναμε κι ήταν πολύ δυνατή.

Στα εγκαίνια του εργοστασίου, ήσασταν παρών?Φυσικά! Ήρθε κι ο Βασιλιάς εδώ για τα εγκαίνια. Ήρ-θανε πολλοί ξένοι. Κι ενώ όλες οι γραμματείς ήταν ντυμένες με στολές κλπ για να τους υπο-δεχτούνε, κάναμε μια ομάδα ανθρώπων για να τους παρα-λάβουμε από την Ιτέα που είχε λιμάνι. Μεταξύ των μελών αυ-τής της Επιτροπής ήμουν ο μό-νος Έλληνας, τους παραλάβαμε και τους φέραμε στον χώρο των εγκαινίων.

Τα πρώτα χρόνια, πώς περνού-σαν οι βραδιές?Η Liaison έφερνε έργα από την Αθήνα, και τα προβάλανε σε αυτοσχέδια οθόνη, στην Παιδό-πολη στον Άγιο Νικόλαο. Μηχα-νικός κινηματογράφου ήταν ο Γιώργος Παντελίδης, ο πατέρας του Μικέ και της Εύης. Καμιά φορά –ιδιαίτερα στην αρχή- εί-χαμε προβλήματα με τους φα-κούς εστίασης της μηχανής προ-βολής, μιά βρίσκαμε τον έναν, μιά χάναμε τον άλλον... Πήγαι-ναν όλοι εκεί, περνάγαμε καλά...

Τα πρώτα Χριστούγεννα, του 1963, τα κάναμε στην αί-θουσα της Παιδόπολης. Είχε φέρει από του Φλόκα η εταιρεία πούλμαν με σερβιτόρους, φαγη-τά. Οι λίγοι που ήμασταν τότε εμείς, τρώγαμε, πίναμε, γλεντά-γαμε, τραγουδάγαμε ιταλικά, γαλλικά, ελληνικά, μύλος! Πολύ ωραία Χριστούγεννα, αξέχα-στα! Η Παιδόπολη είχε εγκα-ταστάσεις κατασκήνωσης όπου έφερνε τα παιδιά της περιοχής για μπάνιο. Είχε αίθουσες μεγά-

λες, κοιτώνες κλπ. Η “Maison d’administration” που λέγαμε, που έκανε το εργοστάσιο, αυτή χρησίμευε για δεξιώσεις και σχετικά. Στην Παιδόπολη εγκαταστάθηκε το Γαλλικό σχολείο για τις ανάγκες των παιδιών των Γάλλων υπαλ-λήλων. Πολλά παιδιά, εκατοντάδες στην αρχή. Η Ελένη η Γκέρτσου, ο Κώστας ο Σάνδης, δίδασκαν εκεί. Ο Σάνδης ήρθε στην εταιρεία, όταν έκλεισε η Παιδόπολη. Η Ελένη διορίστηκε στο Ελληνικό σχολείο. Πολλά από τα παιδιά εκείνα των Γάλλων, θεωρούν πατρίδα τους τα Άσπρα Σπί-τια. Ο Mazas για παράδειγμα, που ήταν τότε προϊστάμενος στην Ηλεκτρόλυση, από τα 6 του παιδιά τα 4 τουλάχιστον έχουν γεννηθεί εδώ.

Κύριε Θεοδωρόπουλε, κλεί-νοντας αυτήν τη συνέντευξη, θέλω να σας υπογραμμίσω πως από τους παλιούς αθλητές, τόσο της γενιάς σας όσο και της δι-κής μου, όλοι επέμεναν να γίνει αυτή η κουβέντα διότι ήθελαν να διαβάσουν την άποψή σας, και την εμπειρία σας. Τί έχετε λοιπόν να πείτε στους παλιούς σας συναδέλφους και στα παι-διά, σε όλα τα παιδιά εκείνης της εποχής, που είναι –είμαστε- κατά κάποιον τρόπο και παιδιά σας?Αρχικά, να πω σε όλους τους παλιούς συναδέλφους, για τη συνεργασία που είχαμε στο ερ-γοστάσιο, τους ευχαριστώ που με ανεχόντουσαν, επίσης και τους συναθλητές μου, γι’ αυτά που ζήσαμε στα γήπεδα και στις προπονήσεις. Τα παιδιά τα έχω μεγαλώσει, από μικρά παιδιά, είναι όλα καλά παιδιά, κι αυτό που έχετε κάνει στην Αθήνα, να συναντιέστε και να έρχεστε κι εδώ είναι μεγάλη δουλειά για μας, τους μεγάλους πλέον, να σας βλέπουμε δεμένους μεταξύ σας.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ κύ-ριε Θεοδωρόπουλε για την φι-λοξενία, να είστε πάντα καλά, γερός και δυνατός. Εγώ σας ευχαριστώ κ. Χατζηνι-κολάου... (γέλια, ακατάπαυστα)...

ΤΆ ΠΡΩΤΆ ΧΡΙΣΤΌΥΓΕΝΝΆ, ΤΌΥ 1963, ΤΆ ΚΆΝΆΜΕ ΣΤΗΝ ΆΙΘΌΥΣΆ ΤΗΣ ΠΆΙΔΌΠΌΛΗΣ. ΕΙΧΕ ΦΕΡΕΙ ΆΠΌ ΤΌΥ ΦΛΌΚΆ

Η ΕΤΆΙΡΕΙΆ ΠΌΥΛΜΆΝ ΜΕ ΣΕΡΒΙΤΌΡΌΥΣ, ΦΆΓΗΤΆ. ΌΙ ΛΙΓΌΙ ΠΌΥ ΗΜΆΣΤΆΝ ΤΌΤΕ ΕΜΕΙΣ, ΤΡΩΓΆΜΕ, ΠΙΝΆΜΕ, ΓΛΕΝΤΆΓΆΜΕ,

ΤΡΆΓΌΥΔΆΓΆΜΕ ΙΤΆΛΙΚΆ, ΓΆΛΛΙΚΆ, ΕΛΛΗΝΙΚΆ, ΜΥΛΌΣ! ΠΌΛΥ ΩΡΆΙΆ

ΧΡΙΣΤΌΥΓΕΝΝΆ, ΆΞΕΧΆΣΤΆ!

Κώστας Θεοδωρόπουλος & Γεωργία Θεοδωροπούλου


Σελίδα 26


Σελίδα 27

1971, εικόνες από την κατασκευή του Γυμνασίου Άσπρων Σπιτιών

Φωτογραφική Αναδρομή


Σελίδα 28

ΚΟΙΝΏΝΙΚΑ ΝΕΑ Επιμέλεια Κ.Φ. & Γ.Κ

Ελπίδα ΤατσιοπούλουΣτις 23 Απριλίου 2014, η Ελπίδα Τατσιοπούλου, κόρη της Βαρβάρας και του Σπύρου Τατσιόπουλου, άφησε την τελευταία της πνοή σε τραγικό δυστύχημα στην Αντίπαρο. Η Ελπίδα, ήταν μονάχα 29 ετών... Εκφράζουμε τα βαθύτατα συλλυπητήρια μας και την ειλικρινή μας συμπαράσταση στην οδυνηρή και τραγική απώλεια που υπέστη η οικογένεια των φίλων μας. Ο Θεός ας αναπαύσει την Ελπίδα κι ας δίνει κουράγιο στους ανθρώπους της, τους γονείς, την αδελφή, τους συγγενείς και τους φίλους της.

***

Γιώργος ΓεωργίουΟ παλιός καλός συνάδελφος -εκ των πρώτων εργαζομένων του Αλουμινίου της Ελλάδος-, ο θρυλικός -τουλάχιστον για τους παλιότερους από εμάς - «φωτογράφος του χωριού» κι ένα από τα ιδρυτικά στελέχη του Προσκοπικού οράματος των Άσπρων Σπιτιών, Γιώργος Γεωργίου, «έφυγε» στις 16 Μαΐου 2014. Εκφράζουμε τα θερμότατά μας συλλυπητήρια στους οικείους του, στους συγγενείς και τους φίλους. -Φωτογράφε, καλές πόζες στη γειτονιά των αγγέλων… (σε μελλοντικό μας τεύχος θα δημοσιευθεί αφιέρωμα στον Γιώργο Γεωργίου με ιδιαίτερη μνεία στο φωτογραφικό του έργο)

***

Παναγιώτα ΣκοπελίτηΤην Κυριακή, 27 Ιουλίου 2014, απεβίωσε στα Άσπρα Σπίτια η Παναγιώτα Σκοπελίτη, μητέρα των φίλων μας και Μελών του Συλλόγου Μέδων, Νικήτα και Λάμπη. Το τραγικό περιστατικό συνέβη κατά το πέρας του θαλασσίου της λουτρού κι οφείλεται σε ανακοπή.Εκφράζουμε τα βαθύτατα συλλυπητήρια στους αγαπημένους μας φίλους, στις οικογένειές τους, στους συγγενείς και στους φίλους της εκλιπούσας.

***

Την Πέμπτη, 24 Ιουλίου, απεβίωσε ο πεθερός του φίλου μας Γιώργου Τριανταφυλλίδη. Εκφράζουμε τα βαθύτατα συλλυπητήρια προς την οικογένεια της Μάρως και του Γιώργου, την οικογένεια του αποθανόντος, τους συγγενείς και τους φίλους του.

***


Σελίδα 29

Τέλος καλοκαιριού

στα ήρεμα νερά της

Αντίκυρας Φωτογραφία Γιώργος Κούκιος,

Αύγουστος 2014.


Σελίδα 30

Ο περιώνυμος λήσταρχος Νταβέλης, είχε συμπερι-λάβει στη συμμορία του η οποία καταδυνάστευσε την Αττική, τη Βοιωτία,

την Εύβοια και τη Φθιώτιδα ληστές όπως ο Βασίλης Καλαμπαλίκης, ο Λουκάς Μπε-λούλιας ή Κακαράπης από το Κυριάκι, ο Φουντούκης από την Δεσφίνα, ο Λουκάς Λιοντάκης ή Συνοδιάς από το Δαδί, ο Ζα-φείρης Κουκουβίνος από την Εύβοια και ο μοναχός Διονύσιος Κυριακιώτης.

Την άνοιξη του 1856, κορυφώθηκε η δράση του γύρω από την Αθήνα. Τον Μάιο, αιφνιδίασε τους χωροφύλακες που έδρευαν στην κωμόπολη του Μενιδίου, αναγκάζοντάς τους να του παραδώσουν τα όπλα τους. Μετά από αυτή την ταπείνωση, η Χωροφυλακή τον καταδίωξε ανελέητα μέχρι τον Παρνασσό. Τότε η αλληλογρα-φία της κόμισσας Μπανκόλι, η οποία προ-σπαθούσε να φυγαδεύσει τον Νταβέλη και τη συμμορία του στην Ιταλία, έπεσε στα χέρια της Χωροφυλακής. Με γνωστές πια τις επόμενες κινήσεις του, μεγάλη δύναμη χωροφυλάκων κατόρθωσε να τον περικυ-κλώσει, κοντά στο Ζεμενό της Βοιωτίας. Αυτό συνέβη στις 12 Ιουλίου του 1856. Το καταδιωκτικό απόσπασμα είχε τη συνδρο-

μή έμπειρων ιχνηλατών και πολλών ντό-πιων χωρικών, που είχαν επιστρατευθεί από δημάρχους. Επικεφαλής ήταν ο Αρα-χωβίτης υπολοχαγός Γιάννης Μέγας, πρώ-ην σύντροφος του Νταβέλη ο οποίος είχε περάσει στην πλευρά των διωκτών του.

Κατά τη σύγκρουση που ακολούθησε, ο Νταβέλης προσφέρθηκε να μονομαχήσει μέχρι θανάτου με τον πρώην σύντροφό του, Γιάννη Μέγα. Ο Μέγας, πνέοντας ακόμη μανία εκδίκησης εναντίον του πρώην αρχη-γού του, όρμησε για να του κόψει το κεφάλι με τη λόγχη του. Όμως ο Νταβέλης πρόλαβε να σκοτώσει τον Μέγα, πριν ο ίδιος τρυπηθεί από άλλον χωροφύλακα, πυροβολώντας τον και φωνάζοντας «ούτε ο Νταβέλης στα βου-νά ούτε ο Μέγας στα παλάτια». Το καλοκαί-ρι του 1856 και για πολλές ημέρες, το κεφάλι του Νταβέλη καρφωμένο σε ένα κοντάρι στήθηκε στην Πλατεία Συντάγματος σε κοι-νή θέα. Στη συμπλοκή στην σκοτώθηκαν 17 ακόμη παράνομοι, μεταξύ των οποίων οι Κακαράπης, Ζαφείρης και Φουντούκης.

Ωστόσο 10 ημέρες πριν την εξόντω-ση της συμμορίας, στις 2 Ιουλίου 1856, οι ληστές έδωσαν μάχη με τα αποσπάσματα στον λόφο του Μεδεώνα στον Κόλπο των Άσπρων Σπιτιών.

Του Γιώργου Χ. Θεοχάρη

Ο λήσταρχος Νταβέλης και η συμμορία του στον λόφο του

Μεδεώνα τον Ιούλιο του 1856

O ΛΗΣΤΑΡΧΟΣ ΝΤΑΒΕΛΗΣ ΣΤΟΝ ΛΟΦΟ ΤΟΥ ΜΕΔΕΏΝΑ


Σελίδα 31


Σελίδα 32

ΑΝΑΔΙΦΏΝΤΑΣ ΣΕ ΠΑΛΙΑ ΧΑΡΤΙΑ

Παραθέτουμε τα δημοσιεύματα στο Τύπο της εποχής.Γράφουν εκ Λεβαδείας από 5 Ιουλίου τα ακόλουθα:«Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν. Ιδού το όλον του αποτελέσματος της κατά την 2αν του ισταμέ-νου συγκρούσεως, της λαβούσης χώραν με-ταξύ του στρατού της Κυβερνήσεως και των ληστών. Ακούσατε. Την ημέραν ταύτην περί την 2αν ώραν μ.μ. πολίται τινές κάτοικοι του χωρίου Κυριακίου ωδήγησαν τον υπό τον μοίραρχον Βακάλογλουν και άλλους αξιω-ματικούς στρατόν καταδείξαντες επιτυχώς την φωλεάν των ληστών΄ πλησιάσαντος δε του καταδιώκοντος στρατού το μέρος, όπου εκρύπτοντο οι λησταί, δύω τούτων, οίτινες φαίνεται, ήσαν σκοποί, πρώτοι επυροβόλη-σαν. Συγκρούσεως τότε γενομένης εφονεύθη είς ληστής και επληγώθη καιρίως είς χωροφύ-λαξ. Οι λησταί, ιδόντες ότι η θέσις των ήτο επισφαλής, υπεχώρησαν εν τάξει, καταδιο-κώμενοι τρεις περίπου ώρας υπό διακοσίων πεντήκοντα στρατιωτών και εμμίσθων της Κυβερνήσεως εθνοφυλάκων, και υπό εκα-τόν περίπου πολιτών, μέχρι της θέσεως Άγιος Θεόδωρος, κειμένης εις την περιφέρειαν της μονής Οσίου Λουκά παρά τω αιγιαλώ του Κορινθιακού Κόλπου, όπου και ωχυρώθη-σαν, πολιορκηθέντες από εξα-κοσίους οπλίτας της τε Κυ-βερνήσεως και της εμμίσθου εθνοφυλακής και πολίτας. Ενταύθα συνεκροτήθη μάχη εις ην ετρώθησαν επιπολαίως δύω πολίται, ο Παναγιώτης Μπελιούλης (αδελφός του λη-στάρχου Μπελιούλη) και ο Αν. Λαζάρου και είς εθνοφύλαξ. Περί δε την 9ην μ. μ. ώραν οι λησταί τον αριθμόν 25-27 έφυγον εκείθεν αβλαβείς εκ της τηρουμένης υπό του στρατού της Κυβερνήσεως πλευράς, κατά δε την φυγήν των εννοηθέντες επυροβολή-θησαν άνευ αποτελέσματος. Αι λοιπαί πλευραί ετηρούντο υπό των οδηγουμένων από τους οδηγούς Μέγαν και Οδ. Μαυροδήμον και των πολιτών κατοίκων των χωρίων Κυρια-

κίου, Στειρίου και Διστόμου. Ο Μοίραρχος Βακάλογλους διεύθυνε την εκστρατείαν και την πολιορκίαν, αλλά καθό φρόνιμος εμακρύ-νετο όσον ηδύνατο από της οργής, ή μάλλον, κατά την δημώδη παροιμίαν, εφύλαττε τα ρούχα του, δια να έχη τα μισά εκτός τούτου και άλλο καθήκον έπραττεν ενόσω οι λησταί ευρίσκοντο πολιορκημένοι, ετήρει τα πολε-μοφόδια αυτοπροσώπως.

Την επιούσαν ο Μοίραρχός μας κατόρθω-σε ν’ ανακαλύψη τον αίτιον της αποτυχίας της συλλήψεως των ληστών ούτος δε είναι ιδιώτης τις μοναχός της μονής Οσίου Λουκά Σερα-φείμ, νομίζω, ονομαζομένου, ον και εχειροτό-νησε πολυειδώς και πολυτρόπως ηγούμενον, προφασιζόμενος ο καλός ούτος Μοίραρχος, ότι έδωκε τοις λησταίς κατά την υποχώρησίν των πριν καταλάβωσι την θέσιν Άγιος Θεό-δωρος ανά εν ποτήριον ρακής και ύδωρ, δια των οποίων επαναλαβόντες τας απολεσθεί-σας δυνάμεις των, κατόρθωσαν να φθάσωσι

και οχυρωθώσιν εις τον Άγιον Θεόδωρον. Επιθυμείτε να μά-θητε την πειθαρχίαν του υπό την οδηγίαν του Μοιράρχου Βακάλογλου στρατού; Ακού-σατε. Καθ’ όλην την διάρκει-αν της καταδιώξεως και της πολιορκίας των ληστών αι διαταγαί του Μοιράρχου τού-του ήσαν φωναί βοώντος εν τη ερήμω. Οι πολίται, και ιδίως ο Λουκάς Οικονόμου Τσεκού-ρης επαραπονέθησαν κατά της διαγωγής των υπό την οδηγίαν του Μοιράρχου αξιωματικών εις τούτον τον Μοίραρχον, επιφυλαχθέντες να εκθέσω-σι τα αυτά παράπονά των εις την Κυβέρνησιν. Τα παράπο-να των πολιτών είναι δίκαια, διότι, ενώ ούτοι επέδειξαν την φωλεάν των ληστών, ενώ εξετέθησαν, ενώ έπαθον, οι επί της καταδιώξεως αξιωματικοί έδειξαν αδιαφορίαν ασύγγνω-στον κατά τε την καταδίωξιν και την φυγήν των ληστών. Επί κεφαλής των ληστών ήσαν οι λήσταρχοι Μπελιούλης, Δαβέλης και Φουντούκης.

Εφ. Αθήνα, 7 Ιουλίου 1856

ΕΠΙΘΥΜΕΙΤΕ ΝΆ ΜΆΘΗΤΕ

ΤΗΝ ΠΕΙΘΆΡ-ΧΙΆΝ ΤΌΥ ΥΠΌ ΤΗΝ ΌΔΗΓΙΆΝ ΤΌΥ ΜΌΙΡΆΡ-

ΧΌΥ ΒΆΚΆΛΌ-ΓΛΌΥ ΣΤΡΆΤΌΥ;

ΆΚΌΥΣΆΤΕ. ΚΆΘ’ ΌΛΗΝ ΤΗΝ ΔΙΆΡΚΕΙΆΝ ΤΗΣ ΚΆΤΆΔΙΩΞΕΩΣ

ΚΆΙ ΤΗΣ ΠΌ-ΛΙΌΡΚΙΆΣ ΤΩΝ

ΛΗΣΤΩΝ ΆΙ ΔΙΆ-ΤΆΓΆΙ ΤΌΥ ΜΌΙ-

ΡΆΡΧΌΥ ΤΌΥ-ΤΌΥ ΗΣΆΝ ΦΩ-ΝΆΙ ΒΌΩΝΤΌΣ ΕΝ ΤΗ ΕΡΗΜΩ.


Σελίδα 33

[…] εις την πολιορκίαν του Αγίου Θεοδώρου […] οι λησταί έφυγον άνευ ζημίας, εν ω επολιορκούντο από δυνάμεις σχε-δόν ίσας ταις της τελευταίας πολιορκίας, και εν ω το ήμισυ σχεδόν μέρος της πολιορκουμένης θέσεως εφρουρείτο από αποτόμους βράχους προέχοντας της θαλάσσης.


Ο Μοίραρχος Βοιωτίας, διοικητής του μεταβατικού αυτήςΠρος το Υπουργείον των Στρατιωτικών (γραφείον Χωροφυ-λακής)Έκθεσις περί παντελούς εξοντώσεων των συμμοριών των λη-στάρχων Μπελιούλια, Δαβέλη, και λοιπών.

Μετά την συμπλοκήν της 2ας Ιουλίου […] οι λήσταρχοι Μπελιούλιας, Δαβέλης, Φουντούκης, Ζαφείρης και Ν. Τζό-πας, μετά των οπαδών των, ωλημέρευσαν δύο ημέρας εις την θέσιν Άγιος Βασίλειος, κειμένην μίαν ώραν μακράν του Αγίου Θεοδώρου, όπου είχον αποκλεισθή. Την δε εσπέραν της 4ης θραύσαντες τας θύρας του εκείσε μετοχίου του Οσίου Λουκά, αφήρεσαν τροφάς τινας και έλαβον διεύθυνσιν άγνωστον […]



Σελίδα 34

Ο Ναβίντ δεν ήρθε για

διακοπές…

Α ν κάποιος ανοίξει ένα λεξικό αναζητώντας τους ορισμούς των λέξεων «πρόσφυγας» και «μετανάστης», θα

διαβάσει:πρόσφυγας αρσενικό / θηλυκό ουσ.< ελληνιστική κοινή πρό-σφυξ < προς + φυγή-αυτός/η που αναγκάζεται ή εξαναγκά-ζεται να εγκαταλείψει την πατρίδα του ή τον τόπο της μόνιμης κατοικίας του και να καταφύγει σε μια ξένη χώρα

μετανάστης αρσενικό (θηλυκό: μετανά-στρια) ουσ.< αρχαία ελληνική μετανάστης < μετα-νίστημι-αυτός/η που μεταναστεύει, που αλλά-ζει τόπο διαμονής, είτε στη χώρα του (εσωτερικός μετανάστης) είτε σε ξένη χώρα (εξωτερικός μετανάστης)

Σε πρώτη ανάγνωση δεν είναι ιδι-αίτερα ευδιάκριτες οι εννοιολογικές δι-αφορές ανάμεσα στους δυο όρους, γι’ αυτό συνηθίζουμε να προσθέτουμε πως «πρόσφυγας» είναι το άτομο εκείνο που εξαναγκάζεται, συνήθως δια της βίας και εξ αιτίας του φόβου από τον οποίο διακατέχεται, να εγκαταλείψει την εστία του. Π.χ. εξαιτίας κάποιων φονικών και καταστροφικών βέβαια πολεμικών συρ-

ράξεων που λαμβάνουν χώρα στον τόπο του, κάποιων φυλετικών, «εθνικών», θρησκευτικών διώξεων/«εκκαθαρίσε-ων» ή ακόμα και λόγω της ιδεολογικής του αντίθεσης έναντι σε ένα απολυταρ-χικό, βίαιο, αυταρχικό και καταπιεστικό πολιτικό καθεστώς της χώρας του (πολι-τικός πρόσφυγας).

Άρα, οι λέξεις κλειδιά για την εν-νοιολογική αποσαφήνιση των δυο όρων πιθανώς να είναι ο «εξ-αναγκασμός» , η «βία» και ο φόβος : ο πρόσφυγας εξ-α-ναγκάζεται συνήθως δια της βίας και του φόβου να εγκαταλείψει τον τόπο του, επειδή ενδεχομένως να τίθεται σε κίνδυνο ακόμα και αυτή η ζωή του, ενώ ο μετανάστης επιλέγει να κάνει το ίδιο, απλώς για να εξασφαλίσει ένα καλύτερο και αξιοπρεπέστερο επίπεδο («βιοτικό») ζωής (που-δυνητικά- δεν κινδυνεύει, τουλάχιστον άμεσα, όπως του πρόσφυ-γα) για τον ίδιο και ενδεχομένως για τους οικείους του.

Μάλιστα. Θα μπορούσε βέβαια ο καθείς εξ

ημών –πάντα καλοπροαίρετα- να ανα-ρωτηθεί ευλόγως: «Δηλαδή, αν κάποιος εξ-αναγκαστεί, μην έχοντας άλλη επιλο-γή πέρα από την «πείνα», τον «αυτό-υ-ποβιβασμό» και την «αναξιοπρέπεια», να εγκαταλείψει τη χώρα του αναζητώ-ντας -αυτό που λέμε ως κλισέ- μια κα-λύτερη τύχη, ως τι λογίζεται, πρόσφυγας

ή μετανάστης;». Ρητορικό το ερώτημα…Το σίγουρο είναι πως ο Ναβίντ είναι

πρόσφυγας.

Ποιος είναι ο Ναβίντ;Ο Ναβίντ είναι ο ήρωας ενός παιδι-κού βιβλίου, του συγγραφέα Πάνου Χριστοδούλου, (εκδόσεις «Κέδρος», 2007), με τίτλο «Ο Ναβίντ δεν ήρθε για διακοπές», που πραγματεύεται ένα «καυτό», σύγχρονο και ευαί-σθητο θέμα της ελληνικής –και όχι μόνο-πραγματικότητας: πώς βιώνεται το δράμα ενός πρόσφυγα μέσα απ’ τα μάτια ενός παιδιού-πρόσφυγα.

Σύμφωνα με το σημείωμα του βιβλίου:[ «Στο σχολείο του Άλκη ήρθε ένας

καινούριος μαθητής που δεν κατάγεται από την Ελλάδα. Λέγεται Ναβίντ και έφτασε εδώ με τη μητέρα του, έπειτα από ένα μεγάλο και επικίνδυνο ταξίδι. Τι ήρθε όμως να κάνει στην Ελλάδα και πού βρίσκεται ο μπαμπάς του; Σί-γουρα δεν ήρθε για διακοπές, γιατί, αν ήταν έτσι, δε θα γραφόταν στο σχο-λείο, θα πήγαινε στα νησιά. Άλλω-στε, δεν έχουν σχολεία στη χώρα του; Και, καλά, το σχολείο δεν είναι και τόσο ωραίο πράγμα. Δεν έχουν όμως όλα τα άλλα ωραία που έχουμε κι εδώ, όπως τη-λεόραση, μπάλα, μπαμπάδες, ίντερνετ, παγωτά; Και, αν τα έχουν, γιατί έφυγε ο Ναβίντ»

Του Κώστα Φιλαῒτη


Σελίδα 35

Ένα βιβλίο για τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, ένα βιβλίο για όλους τους Ναβίντ που ζουν δίπλα μας.]

Για την ακρίβεια, λοιπόν, κεντρικός ήρωας και αφηγητής του βιβλίου είναι ο Άλκης, ένα Ελληνόπουλο, συμμαθητής του Ναβίντ και μαθητής της Ε’ δημοτικού. Ο Άλκης, μέσα από 14 εκθέσεις που γρά-φει στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, με μια ματιά αφοπλιστικά «αφελή» (παιδική δηλαδή, άρα ανιδιοτελή), φέρνει αντιμέ-τωπο τον αναγνώστη (οποιασδήποτε ηλι-κίας) με έννοιες όπως ρατσισμός, ξενοφο-βία, προσφυγιά, βία (λεκτική- σωματική ), διαφορετικότητα, ανοχή, σεβασμός. Αυτή η παιδική (κι όχι παιδιάστικη) ματιά, που πέρα από αφελής(;), γίνεται ενίοτε χιουμο-ριστική, αμήχανη, εξονυχιστικά διεισδυτι-κή και ερευνητική, γενικά γίνεται η γνήσια ματιά ενός 11χρονου παιδιού. Κι αυτό, κατά τη γνώμη μου, είναι το επίτευγμα του βιβλίου και συνάμα η δική μου απορία: Πώς ένας ενήλικας (ο συγγραφέας) κατόρ-θωσε με τρόπο αξιέπαινο πραγματικά να προσεγγίσει και να κοινωνήσει ευαίσθητα και πανανθρώπινα θέματα μέσα από τη γνήσια ματιά ενός παιδιού (ο Άλκης). Και να πείσει. Απόλυτα.

Κι όλα αυτά χωρίς ίχνος διδακτι-σμού. Πώς θα μπορούσε άλλωστε; Ένα παιδί πάντα διδάσκει, αλλά ποτέ δε δα-σκαλεύει!

Είμαι τυχερός γιατί αυτή μου η απο-ρία λύθηκε, όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να συναντήσω τον συγγραφέα, Πάνο Χριστοδούλου, τον περασμένο Ιούλιο στο Λονδίνο, όπου ζει πλέον με την οι-κογένειά του-μετανάστης κι ο ίδιος- και εργάζεται. Συνάντησα έναν άνθρωπο, που πέρα από τις ξεκάθαρες και αποκρυ-σταλλωμένες απόψεις του, διέθετε και ένα καθαρό, σχεδόν παιδικό, βλέμμα! Τώρα εξηγούνται όλα…

Να σημειώσω πως αφορμή της συ-νάντησής μας αποτέλεσε το γεγονός ότι το βιβλίο του «Ο Ναβίντ δεν ήρθε για διακοπές» ήταν η βάση ενός project που εφάρμοσα στην τάξη μου τη σχο-λική χρονιά που μας πέρασε, με τίτλο «Ρατσισμός-Διακρίσεις-Προσφυγιά».

Οι μαθητές της τάξης ετοίμασαν κάποιο υλικό για τον συγγραφέα (ζωγραφιές, κατασκευές, βίντεο) με σκοπό να του το παραδώσουν, ως ένα «ευχαριστώ» για τις πολύ όμορφες και εποικοδομητικές στιγμές που περάσαμε στην τάξη, χάρη στον Ναβίντ, την περασμένη, πολύ δύ-σκολη χρονιά.

Θα κλείσω με τα λόγια του ίδιου του συγγραφέα, όπως ο ίδιος απάντησε στην ερώτηση ενός μαθητή τον περασμένο Μάιο, σε μια τηλεδιάσκεψη που από κοινού με τη συνάδελφο, κυρία Μαρίνα Μαλαματίδου, οργανώσαμε μέσω Skype στην Αθήνα, προκειμένου τα παιδιά να του υποβάλλουν κάποιες ερωτήσεις τους σχετικές με το βιβλίο.

«Τελικά, κύριε Χριστοδούλου, από πού ήταν ο Ναβίντ;»«Δεν έχει καμία σημασία από πού ΕΙ-ΝΑΙ ο Ναβίντ.», απάντησε. Και συνέχισε : «Γι’ αυτό , άλλωστε, δε γράφω πουθενά για συγκεκριμένη χώρα. Αυτό που έχει σημασία είναι πως «Ναβίντ» θα μπο-ρούσε να είναι οποιοσδήποτε από εμάς. Υπήρξαν πάρα πολλοί πρόγονοί μας που έγιναν «Ναβίντ» στο παρελθόν, ίσως να υπάρξουν κι άλλοι στο μέλλον. Να μην το ξεχνάτε αυτό…».

Πόσο δίκιο έχει! Παρεμπιπτόντως, «Ναβίντ» μεταφρά-

ζεται ως «αυτός που φέρει την ελπίδα…»!

ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣhttp://gcr.gr/index.php/el/news/campaigns/item/184-me-ton-navint-kai-tin-parea-tou-mathaino-ti-simainei-na-eisai-prosfygashttp://blogs.sch.gr/persidou/2013/03/20/ο-ναβίντ-δεν-ήρ-θε-για-διακοπές/http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=27870http://www.navid.grhttp://www.biblionet.gr/book/126318/Ο_Ναβίντ_δεν_ήρθε_για_διακοπέςhttp://www.andro.gr/author/christodoulou/http://popaganda.gr/thelete-na-gnorisete-ton-navint/

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Πάνος Χριστοδούλου γεννήθη-κε το 1972 στην Αθήνα. Σπούδα-σε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και Ανθρώπινα Δικαιώ-ματα στο Πανεπιστήμιο του Λον-δίνου. Έχει εργαστεί ως δημοσιο-γράφος στην εφημερίδα «Τα Νέα» και έχει συνεργαστεί με διάφορους φορείς σε θέματα ανθρωπίνων δι-καιωμάτων, όπως η Ύπατη Αρμο-στεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυ-γες και το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες (στο τελευταίο ήταν διευθυντής από το 2010 ως το 2013). Επίσης είναι συγγραφέας παιδικών βιβλίων, που κυκλοφο-ρούν από τις εκδόσεις «Άγκυρα» και «Κέδρος». Το τελευταίο του βιβλίο (Η μπάλα της ζωής τους, Κέδρος, 2012) βραβεύτηκε με το βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας του λογοτεχνικού περιοδικού «Ο Ανα-γνώστης». Ζει και εργάζεται στο Λονδίνο.


Σελίδα 36

Επιστροφή σε ένα σκοτεινό

μεσαίωνα

Η επιδείνωση της κατάστασης στη Μέση Ανατολή τα τελευ-ταία χρόνια, πέρα από την τε-ράστια αιματοχυσία που προκά-λεσε και καθημερινά προκαλεί

στους εμπλεκόμενους λαούς, επέφερε και μία «απρόβλεπτη» συνέπεια για όλους εκείνους που προκάλεσαν την κρίση. Την καλλιέργεια ενός αδυσώπητου φανατισμού, που όμοιό του δεν έχει συναντήσει ο πολιτισμένος κόσμος εδώ και πολλές δεκαετίες.

Ο φανατισμός αυτός οδηγεί νέους ανθρώ-πους, οι οποίοι ανατράφηκαν σε δυτικές κοι-νωνίες, όπου τα πολιτιστικά και ανθρωπιστικά πρότυπα είναι εντελώς διαφορετικά από αυτά που κυριαρχούν στις μουσουλμανικές χώρες, να εγκαταλείψουν την κοινωνία στην οποία έζησαν ολόκληρη τη ζωή τους, την οικογένεια, τους φίλους, μια κατά κανόνα ήσυχη ζωή και να ζητήσουν διέξοδο σε εμπόλεμες ζώνες, όπου με-τατρέπονται σε σφαγείς αθώων, με τους οποίους καμία διαφορά δεν τους χωρίζει.

Δεν είναι εύκολο να διερευνήσει ακόμη και ο πιο διακεκριμένος κοινωνικός ψυχολόγος τις βασικότερες αιτίες που οδηγούν σε ανάλογες συμπεριφορές, φαινομενικά ειρηνικούς ανθρώ-πους. Με βάση τα κοινά δεδομένα δεν υπάρχει λογική εξήγηση σ’ αυτή τη συμπεριφορά τους. Ωστόσο ο αριθμός των νέων κατά κανόνα, που εγκαταλείπουν τις «πολιτισμένες κοινωνίες» για να καταλήξουν στην έρημο, όπου βρίσκονται τα στρατόπεδο εκπαίδευσης, καθημερινά διογκώ-

νεται, με αποτέλεσμα να είναι έκδηλη η αγωνία στις δυτικές κοινωνίες για το μέλλον, καθώς ήδη έχει καταγραφεί ένας αριθμός πολλών χιλιάδων μαχητών δυτικής προέλευσης, που στρέφεται εναντίον της κοινωνίας που τον γαλούχησε.

Ο προβληματισμός γίνεται εντονότερος αν αναλογιστεί κανείς ποιος τον εκπαιδεύει, ποιος τον φανατίζει και τον κάνει να είναι διατεθει-μένος να θυσιάσει τη ζωή του και μαζί τη ζωή εκατοντάδων άλλων ανθρώπων αθώων ή ακόμα και να αποτολμά το αδιανόητο να αποκεφαλίζει εν ψυχρώ ένα συνάνθρωπό του. Μόνο μαύρες σκέψεις μπορεί να περάσουν από το μυαλό όλων μας κι ας φαίνεται ότι ο χώρος όπου εξελίσσεται όλη αυτή η παράνοια είναι πολύ μακριά και ότι όλο αυτό που γίνεται εκεί δε μας αφορά. Είναι πολύ κοντά και η απόσταση που μας χωρίζει, έστω ως κοινωνικό φαινόμενο, καλύπτεται σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.

Ο Κωνσταντίνος Δεδόπουλος σε ένα παλαιό δοκίμιό του με θέμα το φανατισμό είχε γράψει ότι: « Ο φανατισμός είναι αποτέλεσμα της βα-θιάς πίστης που έχει ένα άτομο πάνω σε μία θρη-σκεία, σε μία ιδεολογία ή ένα πολιτικό σύστημα και της βεβαιότητας, που βαθμιαία του καλλι-εργείται, ότι είναι αναγκαία η επικράτησή του, προκειμένου να επικρατήσουν το δίκαιο και η ηθική τάξη, που έχουν διασαλευτεί. Όπως ο κα-θένας αντιλαμβάνεται το δίκαιο και την ηθική».

Αυτή η βαθιά πίστη σε πολλές περιπτώσεις του δίνει τη δύναμη να υφίσταται τα μεγαλύτε-ρα μαρτύρια, χωρίς να γογγύζει και με χαρά να

Του Λευτέρη Παπακώστα Ιστορικού - Φιλόλογου


Σελίδα 37

βαδίζει στο θάνατο, χωρίς να υπολογίζει καμία θυσία, αν πρόκειται να υπηρετήσει ένα υψηλό ιδανικό.

Βέβαια είναι εξαιρετικά δύσκολο να δεχτεί ένας απλά προβληματισμένος άνθρωπος ότι η θυσία που υφίσταται ένας θεοσεβούμενος άν-θρωπος, δεν εξαιρώ κανένα θρήσκευμα και κα-νένα δόγμα, ή ένας πατριώτης ή ένας ιδεολόγος είναι αποτέλεσμα φανατισμού και όχι πίστης προς ένα μεγάλο σκοπό. Όμως στη βάση και των δύο υποκρύπτεται η βεβαιότητα ότι ο σκοπός του είναι ιερός και οφείλει να τον υπηρετήσει με κάθε τρόπο, έστω και αν χρειαστεί να υποβλη-θεί σε πάσης φύσεως θυσίες. Πολύ περισσότερο είναι διατεθειμένος να στραφεί εναντίον όλων εκείνων, τους οποίους θεωρεί υπεύθυνους για την κατάσταση που βιώνει ο κόσμος, η θρη-σκεία ή η ομάδα στην οποία ανήκει..

Ο Σαβοναρόλα για παράδειγμα, ο αρχηγός της Ιερής Εξέτασης, που διέπραξε απίστευτης αγριότητας εγκλήματα εις βάρος των πιστών που «λοξοδρόμησαν» από την ορθή πίστη, που επέβαλε η καθολική εκκλησία, υπήρξε ένας βαθύτατα θρησκευόμενος άνθρωπος. Μπροστά όμως στο ενδεχόμενο να αποκλίνει ο πιστός με γνώμονα τη σκέψη, τον ορθό λόγο ή έστω τα ιερά κείμενα του ίδιου του Ευαγγε-λίου, απαγόρευσε κάθε μορφή διαφωνίας και οδήγησε όλους εκείνους, που ήταν δυνατόν να καταστούν αντιπρότυπα στις δικές του υπαγο-ρεύσεις, σε φρικτά βασανιστήρια ή στην εξι-λέωση του θανάτου δια της πυράς.

Οι άνθρωποι στις περιοχές, που αναβίωσε μετά από αιώνες το Χαλιφάτο, επανέρχονται στο ίδιο άγριο πρόσωπο της παραφροσύνης, προκαλώντας ρίγη και φρίκη με τη σκληρότητα που δείχνουν απέναντι σε όλους εκείνους που εκφράζουν ένα διαφορετικό πρόσωπο από αυτό που οι άκρως συντηρητικοί ηγέτες του μουσουλ-μανικού κόσμου θέλουν να επιβάλλουν. Και το πρόβλημα είναι γιατί μετά από τόσα χρόνια επα-νέρχεται ο κόσμος και μάλιστα με μεγάλη ταχύ-τητα σε εκείνο που ο «πολιτισμός» είχε απορρί-ψει εδώ και δεκαετίες;

Προσωπικά θεωρώ ότι το ξέσπασμα αυτού του οπισθογυρίσματος είναι αποτέλεσμα των συνθηκών που αναγκάστηκε να ζήσει τους τε-λευταίους αιώνες και ιδιαίτερα τον τελευταίο, ο μουσουλμανικός κόσμος από την ασύνετη και ανάλγητη πολιτική των μεγάλων Δυνάμεων.

Η αποικιοκρατική αντιμετώπιση των χωρών του μουσουλμανικού κόσμου, η εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών του, η εξόντω-ση που συστηματικά υφίστανται καθημερινά από τους ισραηλινούς οι μουσουλμάνοι παλαι-στίνιοι, που έμειναν χωρίς πατρίδα μετά από αι-ώνες, είναι μερικά από τα αίτια που οδήγησαν σ’ αυτόν τον ανεξέλεγκτο φανατισμό.

Ταυτόχρονα ο δυτικός τρόπος ζωής, που γί-νεται όλο και πιο γνωστός μέσα από την τεχνο-λογία της εποχής μας ακόμη και στον αραβικό κόσμο, η ανεξέλεγκτη ηθική παρακμή, που σκαν-δαλίζει ακόμη και τους προοδευτικούς του δυτι-κού κόσμου, η κοινωνική αδικία και ανισότητα,


Σελίδα 38

που καθημερινά βιώνουν οι άνθρωποι, η απί-στευτη εκμετάλλευση που υφίστανται από τους οικονομικά ισχυρούς, η ανεργία και η φτώχεια, αποτελούν τα ερείσματα πάνω στα οποία εδρά-ζεται η καθημερινά διογκούμενη αντίδραση των φανατικών του μουσουλμανικού κόσμου.

Το πιο σημαντικό όμως ήταν η περιφρόνη-ση που έδειξαν όλοι αυτοί που κατά καιρούς κατέκτησαν ή κατέλαβαν την περιοχή τους για την εθνική τους αξιοπρέπεια, τις παραδόσεις τους, την πίστη τους, τον τρόπο που είχαν ορ-γανώσει τη ζωή τους. ΄Εχοντας τη δυνατότητα πολλά εκατομμύρια από αυτούς να ζήσουν τον δυτικό τρόπο ζωής και να υποστούν τις συνέ-πειες της διαφοροποίησής τους από τους δυτι-κούς, τον ρατσισμό εξαιτίας του χρώματος, της θρησκείας, της εμφάνισης τους, των οικογενει-ακών και άλλων συνηθειών τους, περιχαρακώ-θηκαν μέσα σε αυτά που άλλοι ήθελαν να εγκα-ταλείψουν, δημιουργώντας κλειστές κοινωνίες στις οποίες ο οποιοσδήποτε ξένος θεωρήθηκε εχθρός.

Και είναι αλήθεια ότι όταν ένας λαός φθά-σει σ’ αυτό το σημείο εύκολα μπορεί να γίνει θύμα στον καιροσκοπισμό εκείνων που επιθυ-μούν να εκμεταλλευτούν την αγανάκτηση, τις ανθρώπινες αδυναμίες, την άγνοια ή την αφέ-λεια του. Και το καλύτερο μέσον για να επιτύ-χουν κάτι τέτοιο είναι η ανάπτυξη του φανατι-σμού, τον οποίο καλλιεργούν με κάθε τρόπο και με παροχή κάθε μέσου εναντίον των εκμεταλ-λευτών τους.

Αρκεί να αναλογιστούμε το γεγονός ότι οι φορείς αυτού του απίστευτου σκοταδισμού, που προκαλούν το παγκόσμιο αίσθημα με τις φρικαλεότητές τους, είναι εφοδιασμένοι με τα πιο σύγχρονα τεχνολογικά μέσα, με τα τελειό-τερα όπλα τελευταίου τύπου και με απίστευτα μεγάλα χρηματικά ποσά, που τους επιτρέπουν να υλοποιούν κάθε απάνθρωπη σκέψη τους, προκειμένου να δώσουν ένα ισχυρό μήνυμα στη δύση, να αναγκάσουν τους μουσουλμά-νους να επιστρέψουν στις «ρίζες» τους και να αποκλείσουν το ενδεχόμενο να «εκδυτικοποιη-θούν» οι μουσουλμανικές περιοχές.

Και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους ίδιους τους ηγέτες των Αράβων, που δε θέλουν να ση-μειωθεί καμία αλλαγή στο χώρο που ελέγχουν, εφόσον αυτό αποτελεί τον ασφαλέστερο τρό-πο για να μην διακινδυνεύσει η εξουσία τους ή όσους επιβουλεύονται τις χώρες τους.

΄Ετσι καλλιεργείται ένας απύθμενος φα-νατισμός, που καταργεί κάθε έννοια προοδευ-τικότητας, εφόσον αυτή θεωρείται ο μεγάλος εχθρός της θρησκευτικής και εθνικής τους υπόστασης. Τα δικαιώματα της γυναίκας, που σε κάποιες από τις αραβικές χώρες είχαν κάνει τα πρώτα τους βήματα, καταργήθηκαν άμεσα, η μόρφωση στις γυναίκες αποκλείστηκε, η κλειτοριδεκτομή εφαρμόζεται σε πολλές περι-οχές του χαλιφάτου, κατά χιλιάδες οι νέοι υφί-στανται υποχρεωτικό εξισλαμισμό, όπως κατά χιλιάδες εκτελούνται οι αλλόθρησκοι και οι αιρετικοί στο δόγμα που επικρατεί.

Όλα αυτά προκαλούν βέβαια φρίκη, όπως προκαλεί φρίκη ότι όλους αυτούς τους εκμε-ταλλεύονται οι ισχυρές χώρες, οι οποίες επι-θυμούν να διαθέσουν τις τεράστιες ποσότητες όπλων, που έμεναν για χρόνια ανενεργές Το ίδιο τους εκμεταλλεύονται και εκείνοι που ήθε-λαν να αντιτάξουν απέναντι στην επιθετικότη-τα των δυτικών Δυνάμεων και του Ισραήλ, του δημιουργήματος δηλαδή των Αμερικανών στην περιοχή, μία εξίσου ισχυρή δύναμη. Η δύναμη αυτή, την οποία κανένας δυτικός δεν είχε εκτι-μήσει σωστά, απόκτησε τεράστια επιρροή στο λαό, σε σημείο που δεν διστάζει να επιβάλει στα μέλη της να θυσιαστούν για να υπηρετή-σουν έναν «υψηλό» όπως διακηρύσσει, σκοπό και να επιβάλλει στους πιστούς του τη λιτότη-τα, την ασκητική ζωή, τη μελέτη του κορανί-ου και τον πόλεμο κατά πάντων των αλλοθρή-σκων. Δηλαδή το ακριβώς αντίθετο από αυτό που συμβαίνει στις δυτικές κοινωνίες.

Δεν ξέρουμε ποια εξέλιξη μπορεί να έχει αυτός ο εκρηκτικός φανατισμός. Ενδέχεται να εκτονωθεί, ίσως και όχι. Η διευρυνόμενη όμως αντίδραση, ας την πω έτσι, του αρα-βικού κόσμου μπορεί να είναι αφετηρία για ευρύτερες αλλαγές σε ολόκληρη την περιοχή

ΔΕΝ ΞΕΡΌΥΜΕ ΠΌΙΆ ΕΞΕΛΙ-

ΞΗ ΜΠΌΡΕΙ ΝΆ ΕΧΕΙ ΆΥΤΌΣ Ό ΕΚΡΗΚΤΙΚΌΣ ΦΆΝΆΤΙΣΜΌΣ.

ΕΝΔΕΧΕΤΆΙ ΝΆ ΕΚΤΌΝΩΘΕΙ,

ΙΣΩΣ ΚΆΙ ΌΧΙ.


Σελίδα 39

της εγγύς Ανατολής. Θα δούμε! Εκείνο που οφείλουμε να λάβου-

με υπόψη ως κοινωνία είναι ότι η κα-ταπίεση, η άδικη συμπεριφορά στον ανήμπορο συνάνθρωπο, η παραβίαση των δικαιωμάτων του, η ανεργία, η φτώχεια, ο ρατσισμός, αποτελούν τους

παράγοντες στους οποίους στηρίζονται οι κοινωνικές εκρήξεις και γιατί όχι οι επαναστάσεις.

Όταν ένας λαός υποφέρει από την ανάλγητη συμπεριφορά εκείνων που κατευθύνουν τη μοίρα του μπο-ρεί κάποια στιγμή να φτάσει στον

πιο ακραίο φανατισμό, από τον οποίο ποτέ κανένας δε βγήκε κερδισμένος. Και εμείς, ως λαός, που γνώρισε στη μακρά πορεία του τον φανατισμό για πολλά χρόνια, στην πιο ακραία μορφή του, έχουμε υποχρέωση να το λάβου-με πολύ σοβαρά υπόψη!


Σελίδα 40

Το Εγώ στο Διαδίκτυο

Αφιερωμένο στον Μ.Χ., παντοτινό δάσκαλο ευαισθησίας και ασυμβίβαστα κριτικής ματιάς.

Είναι συνέπεια της επο-χής μας. Της ευρύτατης εφαρμογής της παγκο-σμιοποίησης και της πλη-ροφορικής, που τείνει να

καταστεί απόλυτη. Φυσικό και επόμε-νο για την αρχική περίοδο μιας τόσο μεγάλης και βαθιάς τομής και αλλαγής στην ιστορία του κόσμου και του ανθρώπου. Που συμπαρασύρει κάθε εκδήλωσή του, με προεξάρχουσες τις ανθρώπινες σχέσεις. Πρόκειται για τον συθέμελο κλονισμό του Εγώ. Την τραγική αναδιάταξη των προτεραιο-τήτων του και των αρχών, αξιών και αξιωμάτων του. Της έκφρασής του και της εκδήλωσης και αποκάλυψης των ευάλωτων πλευρών του -και τελικά της διατάραξης της ισορροπίας του, που καταλήγει σε μια κυριολεκτικά ανεξέλεγκτη ισοπέδωση ή θηριοποί-ησή του.

Το Εγώ στο Διαδίκτυο εμφανί-ζεται σε διάφορες μορφές: βιβλία, λόγοι, απόψεις, αφορισμοί και εξυ-μνήσεις, μπλογκ, άρθρα, ποιήματα, κείμενα, διαφημίσεις, φωτογραφίες, τραγούδια. Προσπαθεί να υπάρξει, να αποκτήσει μια θέση και -κάποιες φορές- να επιβληθεί, ενδεδυμένο άλλοτε με την συνειδητή αποστα-

σιοποίηση από τη συμμετοχή και τα κοινά («έχω αποφασίσει να μην κάνω ούτε like») και άλλοτε με την χειμαρρώδη και ισοπεδωτική παρου-σία του, μέσα στη χάβρα της υπερ-πληθώρας των υπόλοιπων Εγώ, εκεί όπου χάνεται και χάνει την μοναδι-κότητα και την ιδιωτικότητά του.

Ποια είναι τα όρια ενός «υγιούς» Εγώ στα πλαίσια πάντα του Διαδικτύ-ου; Το ερώτημα είναι συνυφασμένο με την πορεία του κόσμου. Στο Διαδί-κτυο ακολουθεί μια ανάλογη πορεία. Το Εγώ πορεύεται παράλληλα με την ιστορία μας και αλληλεπιδρά με αυτή. Οι άνθρωποι ανακαλύπτουμε διαρκώς τις ίδιες παλιές αλήθειες, ενδεδυμένες με το νέο περίβλημα της κάθε νέας εποχής. Η κάθε γενιά χρειάζεται, ανα-ζητά και ανακαλύπτει -ή δημιουργεί και επιβάλλει- τους ταγούς, τους μύ-στες αλλά και τους αποδιοπομπαίους τράγους της. Τους εμπνευστές, τους φιλοσόφους, τους ηγέτες και τους καλλιτέχνες της. Τα μέσα και τους τρόπους έκφρασης και επικοινωνίας της. Και έπειτα, το μόνο που έχει να κάνει είναι να σηκώσει όλα αυτά που βρήκε στο χώμα, αφημένα από τις προηγούμενες γενιές, και να τα προ-σαρμόσει στα δικά της χωροχρονικά δεδομένα έτσι ώστε να προχωρήσει

παρακάτω. Στη διάρκεια αυτής της προαιώνιας πορείας το Εγώ είναι οδηγός, σύμβουλος, φίλος και εχθρός, κρυφός και φανερός συνοδοιπόρος του ανθρώπου.

Όπως παντού στη ζωή, έτσι κι εδώ, παρατηρείται υπερχείλιση. Όπως συμβαίνει σε όλες τις ανθρώπινες δρα-στηριότητες, έτσι κι εδώ, μπορούν να γίνουν πολλές καταχρήσεις. Από την απλή, ανώδυνη και ανεπαίσθητη, μέ-χρι την καταστροφική... Καθημερινά είναι τα παραδείγματα αυτοκτονιών στις οποίες οι αυτόχειρες εξωθήθη-καν μέσω του Διαδικτύου, οδηγιών αυτοκτονίας, εκμετάλλευσης παιδιών αλλά και ενηλίκων, διαφόρων μορφών εξαπάτησης, κ.λπ.

Έρχονται στιγμές που το Εγώ συντρίβεται και συνθλίβεται μέσα σε αυτήν την εικονική, φαινομενική πραγματικότητα που δημιουργείται σι-γά-σιγά. Πρόκειται για έναν κόσμο που δεν υπάρχει, όσο κι αν οι υπερασπιστές του διατείνονται το αντίθετο. Εδώ ο προβληματισμός μας αρχίζει να αγγίζει τους Kant, Heidegger και Schopenhauer, αλλά καλύτερα ας μην επεκταθούμε στα διαχρονικά ερωτήματα του ορισμού της πραγματικότητας και των φαινομένων, της υποκειμενικότητας και της αντι-κειμενικότητας. Αυτά τα ερωτήματα

Του Γιώργου Βελέντζα


Σελίδα 41

άπτονται εκτενών φιλοσοφικών προ-σεγγίσεων και δεν είναι αυτός ο σκοπός του παρόντος κειμένου. Οι πρωτότυπες προσεγγίσεις των ανωτέρω φιλοσόφων είναι αρκετά διαφωτιστικές. Το Διαδί-κτυο είναι ένα μέσο και όχι ένα υποκα-τάστατο της αισθητά αντιληπτής πραγ-ματικότητας. Ο άνθρωπος είναι φυσικό ον, δεν είναι εικόνα, ούτε πληροφορία. Και -πάνω απ’ όλα- δεν είναι φαντασία που μετατρέπεται σε φαντασίωση. Στο Διαδίκτυο υπάρχει διάδραση μεταξύ των ανθρώπων. Δεν τίθεται θέμα υπο-κειμενικού γεγονότος.

Το Εγώ περιφέρεται, παρασύρεται και παραδέρνει -μέχρι που φτάνει κά-ποιες φορές να διασύρεται (εκείνο που ο Μάνος Χατζιδάκις σοφά χαρακτήρι-ζε ως «ατροφικό Εγώ» και όχι Εγώ με γνώση του μέτρου). Τότε που, χάνο-ντας το «μέτρον άριστον», ξεχύνεται πληγωμένο, τραυματισμένο -και τε-λικά βαθιά πονεμένο- στις αγορές και στις πλατείες του κόσμου, μπροστά σε καθρέφτες και κάμε-ρες, σε σαλόνια και κρεβατοκάμα-ρες, παρασύροντας στο πέρασμά του ό,τι βρει από τα υπολείμματα μιας ψυχής εξοντωμένης.

Το Διαδίκτυο είναι αποκαλυπτι-κότατο. Βλέπεις τους ανθρώπους να έχουν τεράστια ανάγκη να μιλήσουν για τον εαυτό τους. Τι έκαναν, πού πήγαν, πού ταξίδεψαν, πού τραγούδη-σαν, τι σκέφτηκαν και γιατί. Πλημμυ-ρίζουν οι σελίδες κοινωνικής δικτύω-σης από φωτογραφίες με τον κεντρικό πρωταγωνιστή-σταρ να χαριεντίζεται και να ναρκισσεύεται. Είναι η άλλη όψη της υπερπληροφόρησης, αυτού που οι θερμοί συνήγοροι του Διαδι-κτύου αποκαλούν πλουραλισμό στην πληροφορία.

Σημάδια των καιρών. Έχει καταβυ-θιστεί τόσο πολύ η μονάδα ώστε από εκεί κάτω, από τα σκοτεινά βάθη μέσα στα οποία προσπαθεί να ψηλαφίσει το δρόμο της, βρυχάται βγάζοντας άναρ-

θρες κραυγές απελπισίας. «Υπάρχω κι εγώ!», φωνάζει και εκσφενδονίζει πυροτεχνήματα προς την επιφάνεια.

Ωραίο και πανέξυπνο το κόλπο του συστήματος. Φτιάξε έναν τερά-στιο ζωολογικό κήπο, μια «φάρμα», και άφησέ τους να γυρνάνε εκεί μέσα ελεύθεροι. Κάνε τη φάρμα όσο μπορείς μεγαλύτερη και άφησε να κυκλοφορούν εκεί μέσα όσο περισ-σότεροι άνθρωποι μπορείς. Και δώσε τους ισότιμο βήμα. Δώσε τους μια ψευδαίσθηση ελευθερίας και δημο-

κρατίας. Εκτονώνονται με αυτόν τον αιώνιο προαυλισμό. Χειροκροτούνται μεταξύ τους και κατευνάζουν τους ανήσυχους ύπνους και τις αξημέ-ρωτες νύχτες τους. Αναστενάρηδες της ζωής. Στο μεταξύ, οι άλλοι, όσοι επέλεξαν να μην προαυλισθούν, επι-κοινωνούν μεταξύ τους κάνοντας σινιάλα με καθρεφτάκια πίσω από τα κάγκελα των κελιών τους -εκεί ψηλά,

πάνω από το αχανές προαύλιο.Στις παλιές καλές εφημερίδες

υπήρχε ο αρχισυντάκτης, που έκοβε από την ύλη οτιδήποτε θεωρούσε ελ-λιπές, απρεπές, προσβλητικό, αναλη-θές ή υπερβολικό -σε αντίθεση με τις σημερινές εφημερίδες, όπου κόβεται καθετί πολιτικά ασύμφορο. Μάλλον θα ήταν καλό να γίνουμε οι αρχισυ-ντάκτες της ζωής μας.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η πληροφορική και το Διαδίκτυο, μια από τις βασικές πλευρές του οποίου αποτελούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είναι ένα τεράστιο επίτευγμα του ανθρώπινου πολιτισμού -και όχι μόνο της τεχνολο-γίας. Αποτελεί ένα πολύ χρήσιμο πο-λυεργαλείο στα χέρια του ανθρώπου και έχει επίσης τη δυνατότητα να προ-

σφέρει μεγάλη βοήθεια σε πολλές πρακτικές περιπτώσεις καθώς και σε περιπτώσεις πραγ-ματικής και ουσιαστι-κής ανάγκης -μέχρι και σε ζητήματα ζωής ή θανάτου (πρόσφατα κάποια τουρίστρια αποκλεισμένη στα χιόνια σώθηκε χάρη

στο Facebook). Ας αντιμετωπίσουμε αυτήν την πλευρά του ως μια πολύ εκσυγχρονισμένη συνύπαρξη του τελάλη, του ραδιοφώνου, των εφημε-ρίδων, της εγκυκλοπαίδειας, της τη-λεόρασης, του κινηματογράφου, της δισκογραφίας, των εκδοτικών δρα-στηριοτήτων, ακόμη και της γειτονιάς. Αλλά δεν έχει καμία σχέση με τον ψυ-χικό και συναισθηματικό κόσμο του ανθρώπου και με καμιά έκφανσή τους σε οποιοδήποτε επίπεδο. Αλίμονο αν καθιστούσαμε πρότυπο και ιδανικό μας τον ήρωα κάποιου βιβλίου που διαβάζουμε.

Πρώτη Δημοσίευση: http://giorgosvelentzas.blogspot.gr/2014_06_01_archive.html

ΜΆΛΛΟΝ ΘΆ ΉΤΆΝ ΚΆΛΟ

ΝΆ ΓΊΝΟΥΜΕ ΟΊ ΆΡΧΊΣΥΝΤΆΚΤΕΣ ΤΉΣ ΖΩΉΣ ΜΆΣ.


Σελίδα 42

FlambéΈνα Καφέ-Ζαχαροπλαστείο στην Αντίκυρα,

με άποψη και ποιότητα!

Η επαγγελματική πορεία του Θωμά Παπαδούλη -συμμαθητή και φί-λου από τα χρόνια του Δημοτι-κού Σχολείου- είναι τρόπον τινά εναλλακτική κι άκρως ενδιαφέ-

ρουσα για τα δεδομένα των Άσπρων Σπιτιών. Όλοι λίγο ως πολύ προσανατολίζονταν πάντοτε στο να εργαστούν στο Αλουμίνιον της Ελλάδος, ή να αποχωρήσουν από τον τόπο ανοίγοντας πα-νιά για άλλους ορίζοντες. Ο Θωμάς έμεινε εντός των τειχών, επέμεινε και τελικά διέγραψε μια διαφορετική ρότα γεμάτη δημιουργικότητα κι επιτυχία. Στον φιλόξενο χώρο του καταστήμα-τός του, με φόντο το στολίδι της Αντίκυρας –τον πέτρινο Φάρο που δεσπόζει στα γαλήνια νερά του κόλπου-, πίνοντας τον καφέ μας και δοκι-μάζοντας εξαιρετικής ποιότητας γλυκίσματα και σοκολάτες, συζητήσαμε για την εμπειρία και τα στάδια μιας ολόκληρης ζωής.

Θωμά, σε καλωσορίζω στο Παγκάκι του Συλ-λόγου Μέδων ’93. Πότε και πώς συνέβη και ήρ-θες στα Άσπρα Σπίτια και την Αντίκυρα?Με πας πολύ πίσω Γιώργο... Εν έτη 1971. Σε ηλι-κία 10 ετών ήρθα στα Άσπρα Σπίτια. Ο πατέρας μου ήρθε το 1969 και είχε ένα κουρείο στην πε-ριοχή που είναι το Κανάλι. Τότε, όπως θα θυμά-σαι κι εσύ, η Κεντρική Αγορά στην Πλατεία των Άσπρων Σπιτιών δεν ήταν τόσο αναπτυγμένη. Ήταν πολύ περιορισμένη. Ο πατέρας μου έφτια-ξε λοιπόν το κουρείο στο Κανάλι. Το 1971, έφερε και την υπόλοιπη οικογένεια.

Πως οδηγήθηκε στην απόφαση να έρθει στα Άσπρα Σπίτια? Είχε κάποιον γνωστό? Τυχαία? Με τον συνήθη τρόπο, ο ένας έφερνε τον άλλον. Η καταγωγή μου είναι από την Φυλακτή Καρ-δίτσας, κοντά στη Λίμνη του Πλαστήρα. Απ’το χωριό μου πηγάζει ο Μέγδοβας που τροφοδοτεί τη λίμνη. Τώρα έχουν πάρει αξία αυτά τα μέρη. Τότε δεν είχαν την σημερινή αξία. Δεν αποτε-λούσαν τουριστικό προορισμό θερινό ή χειμε-ρινό. Ο κόσμος έφευγε από κει, έψαχνε άλλους τρόπους να μπορέσει να επιβιώσει. Κάποιος λοι-πόν που λεγόταν Αντωνάκης κι ήταν από το δι-πλανό χωριό –την Πεζούλα- μίλησε στον αδελ-φό της μητέρας μου, ότι υπάρχει ένα κουρείο στα Άσπρα Σπίτια. Λόγω του ότι ο πατέρας μου ήταν παραδοσιακός κουρέας –δεν υπήρχαν σχο-λές τότε, μαθαίναν εμπειρικά- ήρθε, νοίκιασε το κουρείο και σιγά-σιγά ήρθε κι η οικογένεια. Ήμαστε τρία αδέλφια τα παιδιά, ένα κορίτσι και δυό αγόρια.

Εσύ Θωμά, σε ποιά τάξη του σχολείου πήγαι-νες τότε?Πήγαινα στην 5η Δημοτικού στα Άσπρα Σπί-τια. Δεν υπήρχαν τότε 1ο – 2ο Δημοτικό κλπ, υπήρχε επάνω στο ξύλινο Προκατ το Γυμνάσιο και κάτω το πέτρινο Δημοτικό. Δάσκαλοί μου ο Μπαρτσώκας και ο Κατωπόδης, η κυρία Βάσω, η κυρία Μανώ κλπ. Κι η κυρά-Γιαννούλα στο Κυλικείο!

Χρόνια ωραία κι αξέχαστα! Τα πιο πολλά παιδιά

Του Γιώργου Κούκιου


Σελίδα 43

εδώ, στην εφηβεία τους, αργά ή γρήγορα εργά-στηκαν στο Αλουμίνιον της Ελλάδος. Είτε το επεδίωκαν τα ίδια, είτε το ήθελε η οικογένεια. Εσύ Θωμά? Εργάστηκες στο εργοστάσιο?

Εγώ, δεν εργάστηκα καθόλου στο εργοστάσιο.

Ιδιάζουσα περίπτωση δηλαδή. Βοηθούσες τον πατέρα σου?Μου έμαθε ο πατέρας την δουλειά του, την γνω-ρίζω εμπειρικά... μ’έμαθε στο κεφάλι του! Δεν πήγα σε σχολή παρότι ζήτησα να πάω. Ιδρύθη-καν κάποιες σχολές στο μεταξύ, κομμωτικής κλπ. Για κάποιους λόγους δικούς του, ο πατέρας θεωρούσε πως δεν έπρεπε να εξασκήσω το επάγ-γελμα του κουρέα. Τελείωσα το Λύκειο, πήγα να παρακολουθήσω μια Σχολή Ψυκτικών. Πήγα Στρατιώτης. Όταν απολύθηκα απ’τον Στρατό, στην πορεία μου προέκυψε το Αρτοποιείο που είναι στην Πλατεία των Άσπρων Σπιτιών. Έμα-θα την δουλειά του Αρτοποιού, από τον τότε ιδιοκτήτη του Αρτοποιείου, τον μπάρμπα-Νίκο Βαλαούρα. Αυτός με έμαθε πολλά μυστικά απά-νω στο επάγγελμα. Εμπειρικά μάθαινες κι εκεί. Από κάποιον άλλον. Κράτησα αυτήν την επιχεί-ρηση για 6-7 χρόνια.

Εκεί λοιπόν, μυήθηκες στην Αρτοποιεία και την Ζαχαροπλαστική. Ναι, στην Αρτοποιεία κυρίως! Παντρεύτηκα σε μικρή ηλικία, με την Λουκία. Έχουμε και τρία παιδιά. Κι έχουμε κι ένα εγγόνι!

Ώστε είσαι και παππούς! Να σας ζήσουνε!Ευχαριστώ! Για κάποιους λόγους αυτή η επι-χείρηση που ήταν οικογενειακή (εγώ, ο αδελ-φός μου κλπ) πουλήθηκε. Βλέποντας οτι δεν υπάρχει Ζαχαροπλαστείο, αποφάσισα να ασχοληθώ με αυτό, εδώ στην Αντίκυρα. Η περιοχή δεν είχε κάτι ανάλογο και ζητούσε και το γλυκό και το παγωτό. Αποφάσισα να ασχοληθώ με τον τομέα, χωρίς να παράγω εξ ολοκλήρου το προϊόν. Τα κεφάλαια είναι μεγάλα για να ιδρύσεις εργαστήριο. Δεν αξί-ζει τον κόπο να κάνεις τόσο μεγάλη επένδυ-ση σε έναν μικρό χώρο. Ειδικά τώρα, με την κρίση, δεν αξίζει πραγματικά. Συνεργάζομαι όμως από τότε που ξεκίνησα μέχρι και τώρα με το καλύτερο εργαστήριο της περιοχής, το «Εσπέρια». Η έδρα του ήταν στην Λιβαδειά και μετακόμισε σε ιδιόκτητη εγκατάσταση στον Άγιο Ανδρέα –λίγο πριν τον Ορχομενό-. Οι εγκαταστάσεις τους είναι πολύ καλές, με ISO κλπ... Ποιοτικώς, είναι από τις κορυφαίες εταιρείες στην Ελλάδα, έχει βραβευθεί στην Ιταλία και αλλού. Τόσα χρόνια, δεν έχει δη-μιουργηθεί κάποιο πρόβλημα. Όσα παράγει είναι εξαιρετικά και κυρίως είναι οι πελάτες ευχαριστημένοι. Κι εδώ θέλω να υπογραμμί-σω πως έχοντας τόσα χρόνια εδώ πέρα, ειδικά η περιοχή των Άσπρων Σπιτιών –εκεί που γα-λουχήθηκα κι ανδρώθηκα- με αγκάλιασε, με βοήθησε και με βοηθάει. Όπως κι ο κόσμος της Αντίκυρας. Δεν έχω παράπονο. Η γυναίκα μου εξ άλλου κατάγεται από δω.


Σελίδα 44

Πολύ ωραία! Έχεις άλλες ασχολίες Θωμά?Ασχολήθηκα με τον Μεδεώνα, με τον Αντι-κυρέα. Με τις ποδοσφαιρικές ομάδες τους. Κοινωνικά επίσης, μην ξεχνάς πως μεγάλωσα τρία παιδιά εδώ πέρα. Τα ‘φερε η μοίρα ο γιός μου να δουλεύει στο Αλουμίνιο της Ελλάδος. Ας μην έχουμε δουλέψει εκεί ο πατέρας μου κι εγώ, δουλεύει ο γιός μου. Είναι κι αθλητής του Μεδεώνα, στο Βόλλεϋ. Έχουνε μείνει λίγα παι-διά από τα παλιά. Αραιά και πού βλέπουμε κα-νέναν από τους παλιούς, όπως τώρα καλή ώρα εσύ κι άλλοι συμμαθητές που έρχονται. Κι αυτές οι συγκεντρώσεις που κάνετε ο Μέδων, η Λέσχη Μεδεών, είναι ό,τι καλύτερο μπορώ να πω για να αναπολούμε τα παλιά και για την περιοχή.

Πιστεύω πως κάνουμε όλοι μαζί μια προσπά-θεια. Εμείς που έχουμε φύγει, κι εσείς που έχετε παραμείνει στον τόπο. Είναι ο τρόπος, να μην ξεχαστούνε πράγματα και κυρίως να είμαστε αγαπημένοι. Παίζει μεγάλο ρόλο αυτό, σήμερα, σ’αυτές τις συγκυρίες... Οπότε Θωμά, έρχεσαι στην Αντίκυρα με την εμπει-ρία του Αρτοποιού και του Ζαχαροπλάστη συν την επιχειρηματική δραστηριότητα που έχεις βιώσει, και δημιουργείς ένα Καφέ-Ζα-χαροπλαστείο. Κάποτε, τα γλυκά που ερχό-ντουσαν στα Άσπρα Σπίτια δεν ήσαν πάντα τόσο γευστικά ή και φρέσκα ακόμα. Αυτό άλλαξε, και το άλλαξες εσύ. Μάλιστα, βρί-σκουμε τώρα και θαυμάσιες σοκολάτες, τις οποίες φρόντισες εκτός από τη νοστιμιά τους να είναι και περιτυλιγμένες πρωτότυπα, με ει-κόνες –σύμβολα- της περιοχής! Νοστιμιά και καλαισθησία δηλαδή!Βλέποντας ότι στην περιοχή ερχόντουσαν πολλοί που είχαν ζήσει κι εργαστεί εδώ, συντα-ξιούχοι, νεώτεροι κλπ ή και ξένοι τελείως με τον τόπο, διαπίστωσα πως θέλανε να πάρουν κάτι που να τους θυμίζει την περιοχή. Οπότε σκέφτηκα, με μιά εταιρεία που συνεργάζομαι, να φτιάξουμε τα σοκολατάκια, να έχουν ως πε-ριτύλιγμα εικόνες της περιοχής: τον Φάρο της Αντίκυρας, τον Πύργο των Άσπρων Σπιτιών

–με την παλιά μορφή της Πλατείας και τον κινηματογράφο «Απόλλων», και μια πανορα-μική του Αλουμινίου της Ελλάδος με το Εργο-στάσιο, το Λιμάνι κλπ. Κακά τα ψέματα, χάριν του Αλουμινίου προχώρησε ο τόπος, είναι η κινητήριος δύναμις εδώ και βρίσκεται ακόμη σε ακμή η περιοχή. Χωρίς το Αλουμίνιο δεν θα υπήρχε τίποτε εδώ, ούτε τα Άσπρα Σπίτια αλλά ούτε και η Αντίκυρα θα βρισκόταν στο σημείο που είναι σήμερα. Έκανα λοιπόν ένα πρωτότυπο «αναμνηστικό» το οποίο ο κόσμος το αγκάλιασε. Στο άμεσο μέλλον, θα κάνω κουτί συσκευασίας αντίστοιχα. Να παίρνει κά-ποιος κάτι από την περιοχή κοντά του. Έστω και νοερά.

Οι επιχειρηματικές ιδέες αυτού του είδους, εί-ναι πάρα πολύ δημιουργικές. Αποτελούν βάση πραγματικής ανάπτυξης. Εμπεριέχουν προ-σωπική εμπειρία, μόχθο και κυρίως μεράκι. Θέλω κλείνοντας αυτήν την συνέντευξη, να σ’ευχαριστήσω Θωμά Παπαδούλη προσω-πικά -μα κι εκ μέρους των αναγνωστών μας- που με το μεράκι σου δίνεις κάτι παραπάνω από ένα απλό έδεσμα ή ένα απλό αναμνηστι-κό, συνδυάζοντάς και τα δυό. Καλή συνέχεια λοιπόν!Σ’ευχαριστώ κι εγώ πολύ Γιώργο. Το μόνο που θέλω να προσθέσω, είναι πως διαβαίνοντας τα Άσπρα Σπίτια μερικές φορές, μου’ρχονται ανα-μνήσεις πολύ παλιές, από την εποχή που ήμα-σταν παιδιά και με στενοχωρεί και με λυπεί το γεγονός ότι δεν μείνανε τόσοι από τις σειρές μας, από τις ηλικίες μας, ενώ θα μπορούσαν να έχουνε μείνει, να ήταν εντελώς διαφορετικά τα πράγματα. Οι παιδικοί φίλοι είναι ανεκτίμη-τοι... Νά’ναι καλά εκεί που βρίσκονται...

ΔΙΆΒΆΙΝΌ-ΝΤΆΣ ΤΆ ΆΣΠΡΆ

ΣΠΙΤΙΆ ΜΕΡΙ-ΚΕΣ ΦΌΡΕΣ,

ΜΌΥ’ΡΧΌΝΤΆΙ ΆΝΆΜΝΗΣΕΙΣ ΠΌΛΥ ΠΆΛΙΕΣ, ΆΠΌ ΤΗΝ ΕΠΌ-ΧΗ ΠΌΥ ΗΜΆ-ΣΤΆΝ ΠΆΙΔΙΆ


Σελίδα 45


Σελίδα 46

ΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΤΏΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΏΝ ΜΑΣ...Στην ενότητα αυτή, παρουσιάζονται και προτείνονται οι υπηρεσίες και τα προϊόντα των επαγγελματιών που είναι –αυστηρά και μόνον- Μέλη μας. Η καταχώρηση τους στο περιοδικό μας είναι δωρεάν!Στείλ’τε μας την carte-visite ή το banner σας (σε υψηλή ευκρίνεια).


Σελίδα 47

παρείσφρησε στο 4ο Παγκάκι και με την ουρά του μας… μπέρδεψε!

Ό Δαίμων του Τυπογραφείου

Να ληφθούν υπόψη λοιπόν –παρακαλού-με θερμά- οι παρακάτω επανορθώσεις:

1. Αθλητική «βεβαίως-βεβαίως» αντί Αγωνιστική (Αθλητική, Ψυχαγωγική Λέσχη Μεδεών) (σελ 63)

2. Λεζάντες της συνέντευξης Γ. & Ελ. ΓκέρτσουΠαρακαλούμε, στις ανάλογες φωτο-γραφίες να συμβουλευτείτε αντιστοί-χως τις παρακάτω Λεζάντες. (σελίδες 7-8 , 13, 14, 15)F2 - 7 Απριλίου 1963, ημέρα θεμελί-ωσης των εγκαταστάσεων του Αλου-μινίου της Ελλάδος. Αναμνηστική «οικογενειακή» φωτογραφία των πρώτων εργαζομένων. (φωτ. Αρχείου Οικ. Γκέρτσου)Από τα αριστερά. (ΔΘ: Δεν θυμάμαι)Γονατιστοί: Λογιστής, Ηρακλής Μά-σχας Διοικητικός, Κώστας Σάνδης, André – Marc Lanselle, (δύο πίσω

από Lanselle ΔΘ), Νώντας Παππάς οδηγός, Μιχάλης Τσαγκαρίδης τμήμα Προμηθειών, Βαγγέλης Μίστιλης ; ΔΘ - Ηλεκρολόγος, Σχεδιαστής, ΔΘ,ΔΘ.Όρθιοι: Μηχανικός, Κυριάκος Τρια-νταφυλλίδης, Βασίλης Δημητριάδης Λογιστής, Jean Poincare (Γενικός Γραμματέας), Ευδοκία (Δόκη) Πα-παπετροπούλου Πρώτη Γραμματέας ADG, Jean – Pierre Coulon ιατρός, Αθανάσιος Αθανασακόπουλος, Γραμ-ματέας, Στέφανος Μουγάκος, (3 δεν διακρίνονται), Genevieve Gouge Γραμματέας Marchandise, πίσω Paul Lugagne – Delpon Γενικός Διευ-θυντής, Pierre Jouven Πρόεδρος, Jacques Marchandise , (2 δεν δικρίνο-νται), Ευλογιάδης Τμήμα Προμηθειών, Ηλεκτρολόγος, Τζο (Ιωσήφ) Φιλαϊτης Σχεδιαστής, Λέλα Ψιλογαλάνη Γραμ-ματέας, Δημήτρης Παγώνης Αρχιλο-γιστής, Γραμματέας, Ηλεκτρολόγος, (2 δεν θυμάμαι)Τελευταία σειρά: Αλέξης Γκέρτσος Προϊστάμενος Τμήματος Προμηθειών , Ιωάννης Γκέρτσος.1971. Χορεύοντας Ράσπα. Εκδήλωση της εταιρείας στον Αστέρα Βουλιαγ-μένης. Στην φωτογραφία, πέρα από το ζεύγος Γκέρτσου, διακρίνεται ο ιατρός κ. Coulon με τη σύζυγό του και η κα. Κωνσταντινίδου (φωτ. Αρχείου Οικ. Γκέρτσου) 1971. Από την ίδια εκδήλωση Στην φωτογραφία, εκτός από την κυρία Γκέρτσου, μπροστά της είναι ο Ιωάν-νης Χριστοφής, διακρίνεται ο Πρόε-δρος του Αλ κ. J. Marchandise. (φωτ. Αρχείου Οικ. Γκέρτσου)1971. Η κυρία Ελένη Γκέρτσου –Πρό-εδρος του Σώματος Ελληνίδων Οδη-γών των Άσπρων Σπιτιών- ανάμεσα στις Ελένη Φιλίππου, Πολύμνια Μί-στηλη και Μαρίνα Παγώνη.


Σελίδα 48

ΣΤΑΣΗ ΓΕΛΙΟΥ

Εδώ... Γελάμε!!!

του Νίκου Κιμωλιάτη

Είναι 3 φίλοι αραχτοί σε ένα μπα-ράκι και τα πίνουν…

…κουβέντα στη κουβέντα , φτάνει η συζήτηση στο πόσο εγωιστές είναι οι άντρες. Μιλάει ο πρώτος ....

- Εγώ ρε παιδιά είμαι πολύ εγωι-στής, επειδή ένα πρωί η γυναίκα δεν μου έφτιαξε καφέ , έκανα να της μιλήσω μια ολόκληρη εβδομάδα.

-Σιγά ρε, λέει ο δεύτερος, εγωι-σμός είναι αυτός? Εγώ επειδή μου έφτιαξε μακαρονάδα με σάλτσα και όχι με κιμά ένα μήνα, κοιμόμουν στον καναπέ του σαλονιού.

Ο τρίτος χαμογελούσε ...με το ύφος του ‘’μεγάλου άντρα’’.

-Άντε ρε , λέει κάποια στιγμή ο τρίτος της παρέας... που είστε εσείς εγωιστές... Εγωιστής είμαι εγώ , που επειδή τη μέρα του γάμου η γυναίκα μου, μου πάτησε το πόδι στην εκ-κλησία , τόσα χρόνια γάμου και δεν την έχω αγγίξει ... ποτέ!!!!!!!

Καλά ρε μας δουλεύεις ? ρωτούν οι άλλοι. Και τα παιδιά πως τα έχεις κάνει?

-ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΟΤΙ ΑΠΟ ΕΓΩΙΣΜΟ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΧΩ ΡΩΤΗ-ΣΕΙ ?

Ένα αεροπλάνο ταξιδεύει προς Μελβούρνη, όταν μια ξανθή σηκώνεται από την οικονομική θέση και πηγαίνει στην πρώτη θέση. Ο αεροσυνοδός ο οποίος παρακολουθούσε, πήγε κοντά της και της ζήτησε να δει το εισιτήριο της. Αφού το κοίταξε της εξήγησε ότι θα πρέπει να επιστρέψει πίσω στην οικονομική θέση.

Η ξανθή απάντησε «είμαι νέα, όμορφη, ταξιδεύω για Μελβούρνη και θα μείνω εδώ»…

Ο αεροσυνοδός μπήκε τότε στο πιλοτήριο και εξήγησε στον πιλότο και στον συγκυβερνήτη τι συνέβηκε.

Ο συγκυβερνήτης βγήκε έξω και προσπάθησε να εξηγήσει στην ξανθή ότι είχε πληρώσει για οικονομική θέση και δεν επιτρεπόταν η παραμονή της στην πρώτη θέση.

Η ξανθή απάντησε «είμαι νέα, όμορφη, ταξιδεύω για Μελβούρνη και θα μείνω εδώ»

Ο συγκυβερνήτης επιστρέφει απελπισμένος στο πιλοτήριο.Ο πιλότος τον βλέπει και τον ρωτά «είναι ξανθή είπες? Κανένα πρόβλημα.Είμαι παντρεμένος με ξανθή και μπορώ να μιλήσω την γλώσσα της»Την πλησιάζει, της ψιθυρίζει κάτι στο αυτί και αμέσως η ξανθή σηκώ-

νεται λέει στον πιλότο «συγνώμη δεν το ήξερα» και επιστρέφει πίσω στην οικονομική. Οι άλλοι δύο έχουν μείνει να κοιτάζουν απορημένοι. «Τι στο καλό της έχεις πει?»

Ο πιλότος απάντησε «Της έχω πει ότι οι πρώτες θέσεις δεν πηγαίνουν Μελβούρνη!»

Βάλτε μου 10 φέτες γαλοπούλας -Νίκας..; -Μανίκας..; -Λιας.; -Καραμπαλίκας..; -Γενικολιάς..; -Βουρδουμπάς..; -Κεντρικόπουλος..; -…και ο μπροστά μόνος του ο Νίκοναααας!!


Σελίδα 49

Με αφιέρωμα στον Νίκο Δ. Καρούζο κυκλοφόρησε το Τεύχος 71-72 Άνοιξη - Καλοκαίρι 2014 του περιοδικού «Εμβόλιμον», με την φροντίδα και την επιμέλεια του Γιώργου Χ. Θεοχάρη. Το τεύχος κοσμούν με έργα τους ο Γιάννης Στεφανάκις, η Μαργαρίτα Βασιλάκου και η Ελεάνα Μαρτίνου. Την εικαστική σύνθεση επιμελήθηκε η Χαρούλα Γ. Θεοχάρη.

«Εμβόλιμον»Εγχείρημα λόγου, τέχνης και λοιπής φαντασίας


Σελίδα 50

Αναδρομή στα χρόνια του

ποδοσφαίρου των Άσπρων

Σπιτιών (μέρος 3Bο)

Σ την ομάδα συνεχώς έρχονταν καινούργιοι παίκτες. Μεταξύ αυτών, το 1984, ήρθε και ένας πολύ καλός σέντερ φορ για να καλύψει το κενό που άφησε ο

Σ.Κανιούρας σταματώντας το ποδόσφαι-ρο: Από τη Λάρισα ήρθε για δουλειά στο εργοστάσιο ένας εξαίρετος ποδοσφαιρι-στής, ο Τ.Οικονόμου, όπως επίσης και ο Μ. Μπαλωμενος, ο σημερινός ιδιοκτήτης του εστιατορίου “PEROQUET”, ένα παιδί που, εκτός του ότι αγωνίστηκε στις ομάδες της περιοχής, πρόσφερε οικονομικά τόσο στην ομάδα του ΜΕΔΕΩΝΑ, όσο και στην δεύ-τερη ομάδα των Άσπρων Σπιτιών, ΑΟΑΣ.

Από αυτά που θυμάμαι χαρακτηριστι-κά ήταν τη χρονιά 80-81, που κάναμε ένα φιλικό, ας το πούμε, διεθνές. Παίξαμε με την ομάδα της αεροπορικής εταιρείας “SWISSAIR” και, ενώ κερδίζαμε 3-1, ο τότε πρόεδρος κ.Γ.Καρυδιάς μάς είπε στο ημίχρονο «αφήστε να κερδίσουν οι φιλοξε-νούμενοι, να χαρούν». Χάσαμε 3-4!!!!. (Και ενώ μας είχαν πει ότι θα πηγαίναμε και εμείς στην Ελβετία για την ρεβάνς, αυτό ποτέ δεν έγινε…).(φωτ4)

Επίσης στην χρονιά 81-82, κάναμε μια πολύ ωραία τριήμερη εκδρομή στην Έδεσ-σα, στα πλαίσια της μεταγραφής του Κου-ρουγεωργάκη, και παίξαμε στο χωριό του. Το φιλικό παιχνίδι ήταν πανωλεθρία για μας (5-0), αλλά τα γέλια και η ομορφιά της εκδρομής ήταν αξέχαστες. Αρχηγός της αποστολής ήταν ο ίδιος ο πρόεδρος της λέ-σχης, ο Γ. Καρυδιάς.

Εκείνα τα χρόνια κάναμε και το εσωτε-ρικό πρωτάθλημα, με μεγάλη συμμετοχή από όλα τα τμήματα, όπου πάντα φαβο-ρί ήταν το τμήμα της Αλουμίνας και της

Ηλεκτρόλυσης, λόγω του ότι είχαν μεγάλο αριθμό εργαζομένων στα τμήματά τους.

Στο τμήμα των Ηλεκτρολόγων είχαμε προσληφθεί πολλά νέα παιδιά που παίζαμε ποδόσφαιρο, με αποτέλεσμα στα επόμενα 3 χρόνια να μπούμε «σφήνα» ανάμεσα σ’ αυτά τα τμήματα και την πρώτη χρονιά (80-81) να κερδίσουμε στον τελικό το κύπελλο κόντρα στην Ηλεκτρόλυση (φωτ5), ενώ στα επόμενα 2 χρόνια να χάσουμε στον τελικό από την Αλουμίνα στα πέναλτι. Την τρίτη χρονιά, επειδή είχαμε πολλούς τραυματι-σμούς, αποφάσισε η εταιρεία να διακόψει το εσωτερικό πρωτάθλημα για αρκετά χρό-νια. Μεσολάβησε μεγάλο χρονικό διάστη-μα, ώσπου να ξαναρχίσει. Συγκεκριμένα, το 2008, στο νέο γήπεδο 5Χ5 και σε μορφή 5Χ5, με μεγάλη επιτυχία, πάλι οι ηλεκτρο-λόγοι (Συντήρηση) κέρδισαν το κύπελο!!!(-φωτ6)

Επιστρέφοντας στα του ΜΕΔΕΩΝΑ την περίοδο 82-83, η ομάδα πετυχαίνει το στό-χο της να ανεβεί στην Α κατηγορία Βοιω-τίας. Τότε δέχτηκα μια πολύ καλή πρόταση από την ομάδα του ΧΡΥΣΟΥ να αγωνιστώ στην Α κατηγορία Φθιωτοφωκίδας και μάλιστα με αρκετά χρήματα, κάτι που δεν μπορούσα να αρνηθώ, και πήρα μεταγραφή στην ομάδα του ΚΡΙΣΣΑΙΟΥ, όπου έμεινα για 4 χρόνια.

Η ομάδα προσλαμβάνει παίκτη- προπο-νητή τον Δ.Πούλο και κάνει προσπάθεια να σταθεροποιηθεί στην Α κατηγορία. Δυστυ-χώς δεν τα κατάφερε και σε μπαράζ με τον Ορχομενό, μέσα σε κλίμα τρομοκρατίας, έχασε και ξαναγύρισε στην Β΄κατηγορία.

Τα παιδιά στα Άσπρα Σπίτια είναι πια πολλά, με αποτέλεσμα να μην μπορούν πολλοί να αγωνιστούν στην ομάδα. Τότε

του Παντελή Πατσέλα

ΑΣΠΡΑ ΣΠΙΤΙΑ ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΝΕΑ

Συνέχεια από το προηγούμενο Τεύχος (4o Παγκάκι)


Σελίδα 51

πέφτει η ιδέα (84-85) να δημιουργηθεί μια νέα ομάδα. Κάποιοι παλαίμαχοι μαζί με νέα παιδιά αρχίζουν να κάνουν προσπά-θειες και, με αρχηγό τον Μερτζεμέκη και τους Γιαμούζη, Ρουσσόπουλο, Τζαβέλα και Α.Σαργολόγο, κάνουν μία νέα ομάδα με την επωνυμία Αθλητικός Όμιλος Άσπρων Σπιτιών…..ΑΟΑΣ. Ως έμβλημα έβαλαν τα «χελιδόνια», μιας και όλοι εμείς ήμασταν ο καθένας και από κάποια άλλη περιοχή. Νονός του σήματος της ομάδας ήταν ο Κουρουγεωργάκης, ο οποίος, όπως και εγώ τότε, δεν πήγε αμέσως σ’ αυτή την ομάδα, αλλά μαζί συνεχίσαμε στον ΜΕΔΕΩΝΑ για μερικά χρόνια ακόμα.

Τα παιχνίδια μεταξύ των 2 ομάδων, φαι-νομενικά ήταν πάντα ντέρμπι, αλλά όλα

τα παιχνίδια τα κέρδιζε ο ΜΕΔΕΩΝΑΣ και μάλιστα με χαρακτηριστική άνεση. Οι πλάκες πολλές, γιατί ήμασταν όλοι φίλοι και συνάδελφοι, αγαπημένοι μεταξύ μας. Μας χώριζαν τα 90` λεπτά των αγώνων και μετά όλοι μαζί στο ΠΕΡΟΚΕ για μπύρες. Κάποιες φράσεις, έχουν μείνει ακόμα και τώρα χαρακτηριστικές. Π.χ, ο Σ.Καρυδιάς, αγωνιζόμενος στον ΜΕΔΕΩΝΑ, έλεγε την ώρα του αγώνα στον Κ. Μίστηλη, που έπαι-ζε στα χελιδόνια: «ΚΥΡΙΑΚΟΟΟΟ… ΜΗ.. ΣΤEIΛΕΙΣ, ΦΑΓΑΜΕ» και έπεφτε γέλιο μέχρι δακρύων…..(φωτ7)

Ήρθε,όμως, η ώρα να σας αποχαιρετίσω και να ανανεώσω το ραντεβού μας για το επόμενο “ ΠΑΓΚΑΚΙ”.


Σελίδα 52

ΑΣΠΡΑ ΣΠΙΤΙΑ ΠΟΔΟΦΑΙΡΙΚΑ ΝΕΑ

Φ ίλοι μου αναγνώστες, το τέλος για τους ποδοσφαιρόφιλους των Άσπρων Σπιτιών-και όχι μόνο- έκρυβε μια δυσάρεστη έκπλη-ξη: η ομάδα μας δεν κατέβηκε

να αγωνιστεί στο γήπεδο του Ορχομενού στην τελευταία αγωνιστική! Για την ακρίβεια, δεν βγήκαν καν από το πούλμαν οι ποδοσφαιριστές, φοβούμενοι έκτροπα από τους φιλάθλους του Ορχομενού, καθώς ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΑΣΤΥΝΟ-ΜΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ, συνεπώς η διοίκηση θεώρησε καλό να διαφυλάξει την ακεραιότητα των αθλη-τών μας…

Διαβάστε τι έγραψε για το συμβάν ο βοιωτι-κός τύπος: «Το πιο άδοξο τέλος στην ιστορία του Βοιωτικού ποδοσφαίρου παίχτηκε την Μεγάλη Τετάρτη το απόγευμα στο γήπεδο του Ορχομε-νού όπου ήταν προγραμματισμένη η συνάντηση Ορχομενού – Ένωσης για την τελευταία αγωνι-στική του πρωταθλήματος. Η ομάδα των Άσπρων Σπιτιών Αντίκυρας αποχώρησε από το Δημοτικό Στάδιο Ορχομενού λίγη ώρα πριν την έναρξη του αγώνα και δεν παρουσιάστηκε καν στον αγωνι-στικό χώρο με συνέπεια ο διαιτητής του αγώνα Χρήστος Θάνος αφού έκανε τα καθιερωμένα έκλεισε το φύλλο αγώνα βάσει των σχετικών άρθρων του κανονισμού. Με τα δεδομένα αυτά η Ένωση χάνει τον αγώνα στα χαρτιά αλλά ίσως και το πρωτάθλημα (ή και το μπαράζ) ενώ ο Ορ-χομενός παίρνει τους τρεις βαθμούς και παραμέ-νει στην κατηγορία.».

«Το πρωτάθλημα των facebook και των χορη-γιών τελείωσε. Να το χαίρονται όλοι τους. Συγχα-ρητήρια στον «Παρνασσό» για το πρωτάθλημα.», θα δηλώσει στο “Stereasports” ο πρόεδρος της Ένωσης, Γιάννης Νικολάου, και θα καταλήξει: «Εγώ, μέρες γιορτινές, δεν βάζω στην διαδικασία να κινδυνεύει η σωματική ακεραιότητα των παι-διών μας».

Βεβαίως εδώ θα ‘θελα να αναφέρω ότι υπάρ-χει και άλλη εκδοχή που λέει ότι σε περίπτωση νίκης της ομάδας μας, η ομάδα του Ορχομενού θα υποβιβαζόταν στην Β΄Κατηγορία και εμείς θα παίζαμε σε αγώνες μπαράζ για την άνοδο της ομάδας στην Δ ΕΘΝΙΚΗ ή, με τις αλλαγές της ΕΠΟ, στην Γ΄ ΕΘΝΙΚΗ. Αυτό θα ήταν αβάστα-χτο οικονομικά για την ομάδα μας… Ελπίζω να

μην ισχύει αυτή η εκδοχή. Είναι αυτονόητο ότι αυτό το γνωρίζει καλύτερα ο αποχωρήσας πρόε-δρος της ομάδας Γ.Νικολάου.

Όλα αυτά βέβαια μέχρι να παρθεί και η ορι-στική απόφαση της Ε.Π.Σ.Βοιωτίας που θα εξε-τάσει όλα τα δεδομένα και θα βγάλει την οριστι-κή ετυμηγορία…

Το ιστορικό της αποχώρησηςΟι απόψεις διίστανται σχετικά με την αποχώρηση της αποστολής των φιλοξενούμενων. Οι παράγο-ντες των γηπεδούχων τόνισαν στο “Stereasports” ότι, μόλις έφτασε η αποστολή της ομάδας των Άσπρων Σπιτιών Αντίκυρας με συνοδεία αστυ-νομικής δύναμης, τους είπαν η ομάδα και οι συ-νοδοί να πάνε στα αποδυτήρια, ενώ στον πρόε-δρο, Γιάννη Νικολάου, είπαν να καθίσει στην κερκίδα με μέλη της διοίκησης του Ορχομενού, έτσι ώστε να υπάρξει η κατάλληλη προστασία και να μην δημιουργηθούν επεισόδια ή εντάσεις. Αυτό, όπως λένε οι γηπεδούχοι, δεν άρεσε κι έτσι οι υπεύθυνοι της ομάδας της Ένωσης αποφάσι-σαν να πάρουν την ομάδα και να αποχωρήσουν.

Από την πλευρά της Ένωσης τονίζουν πως σίγουρα θα κινδύνευε η σωματική ακεραιότητα όλων στην αποστολή. Πρώτα, λένε, πως η Αστυ-νομία τόνισε ότι θα τους συνόδευε μέχρι την πόρ-τα του γηπέδου και τίποτα παραπάνω. Από κει και πέρα, όπως λένε, στα αποδυτήρια υπήρχαν 10 με 15 άτομα που τους περίμεναν με άγριες διαθέσεις. Και αφού δεν είχαν την προστασία που έπρεπε, δεν θέλησαν με τίποτα να διακινδυνεύσουν την σωματική ακεραιότητα των παιδιών. Έτσι αποφά-σισαν να αποχωρήσουν, χωρίς να τους απασχολεί αν θα πάρουν ή όχι το πρωτάθλημα, παρά μόνο να εξασφαλίσουν τη σωματική ακεραιότητα των ποδοσφαιριστών. Αυτά δήλωσαν οι δυο πλευρές. Βέβαια καθοριστικό ρόλο θα παίξει και η έκθεση του παρατηρητή αγώνα, Μπάμπη Κουτσοδήμου, που ήταν παρών σε όλη τη διάρκεια των συμβά-ντων. Και από κει και πέρα βάσει του φ.α. και της έκθεσης παρατηρητή, ίσως και της αστυνομίας, η ΕΠΣΒ θα πάρει την τελική απόφαση.

Τελικά η ομάδα μας μηδενίστηκε, ενώ στα μπαράζ έπαιξε η ομάδα της Αράχωβας ως πρω-ταθλήτρια..

ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!!!

Του Παντελή Πατσέλα

ΕΝΩΣΗ ΑΣΠΡΩΝ ΣΠΙΤΙΩΝ-ΑΝΤΙΚΥΡΑΣ

Το τέλος του πρωταθλήματος στην Α’ Βοιωτίας για τη σεζόν 2013-2014


Σελίδα 53

Στα πλαίσια των εκδηλώσεων «Μεδεώνια 2014», διεξήχθησαν και το φετινό καλοκαίρι τα εξής αθλητικά δρώμενα:

Τουρνουά beach volley (2 έως 9 Ιουλίου 2014)

ΤΕΛΙΚΟΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ Α (ΓΥΜΝΑΣΙΟ-ΛΥΚΕΙΟ)1η Θέση Ομάδα Α2 (Λιόλιος-Τρόκας-Λευκαρίδης)2η Θέση Ομάδα Α4 (Νικομάνη-Χριστοδούλου-Σαλίπας)ΤΕΛΙΚΟΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ Α1 (ΔΗΜΟΤΙΚΟ)1η Θέση Ομάδα Α5 (Ράπτης-Τριανταφυλλίδης-Λευκαρίδης)2η Θέση Ομάδα Α6 (Ζώης-Μάρκου-Χαρατσής)ΤΕΛΙΚΟΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ Β (ΓΥΝΑΙΚΩΝ)1η Θέση Ομάδα Β3 (Ράπτη-Σωτηρίου)2η Θέση Ομάδα Β2 (Χριστοδούλου Δανάη-Χριστοδούλου Ζωή)ΤΕΛΙΚΟΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ Γ (ΑΝΔΡΩΝ)1η Θέση Ομάδα Γ2 (Κούκος Σπύρος-Στόια Ιλάι)2η Θέση Ομάδα Γ1 (Γουγούσης-Σαμουήλ)


Τα νέα της Αθλητικής Ψυχαγωγικής Λέσχης «Μεδεών»

Επιμέλεια άρθρου: Γ.Κ. & Κ.Φ


Σελίδα 54

«Μεδεώνια 2014»

Τουρνουά tennis (12 έως 27 Ιουλίου 2014)

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΠΑΙΔΩΝ/ΚΟΡΑΣΙΔΩΝ 1ος ΚΑΡΑΜΑΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ. Κύπελλο, Χρυσό Μετάλλιο, Έπαινος 2ος ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ ΜΑΡΙΟΣ. Ασημένιο Μετάλλιο, Έπαινος 3ος ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ. Χάλκινο Μετάλλιο, ΈπαινοςΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΕΦΗΒΩΝ/ΚΟΡΑΣΙΔΩΝ 1ος ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ. Κύπελλο, Χρυσό Μετάλλιο, Έπαινος 2η ΓΚΩΝΙΑ ΑΜΑΛΙΑ. Ασημένιο Μετάλλιο, ΈπαινοςΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ 1η ΚΑΡΒΟΥΝΗ ΙΩΑΝΝΑ. Κύπελλο, Χρυσό Μετάλλιο, Έπαινος 2η ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ. Ασημένιο Μετάλλιο, ΈπαινοςΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΑΝΔΡΩΝ 1ος ΤΑΧΤΣΙΔΗΣ ΜΑΡΙΝΟΣ. Κύπελλο, Χρυσό Μετάλλιο, Έπαινος 2ος ΜΟΙΡΑΝΑΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ. Ασημένιο Μετάλλιο, ΈπαινοςΣε όλους τους παραπάνω δόθηκαν επίσης, αναμνηστικά μπλουζάκια.Τις απονομές έκαναν, αντίστοιχα, οι Θάνος Σαβαρίκας, Πρόεδρος της Α.Ψ.Λ. ΜΕΔΕΩΝ Γιάννης Σπανουδάκης, παλιός αθλητής και μέλος της επιτροπής διοργάνωσης Κώστας Μπαρτσώτας, Έφορος Αντισφαίρισης του Μεδεώνα, και Βαγγέλης Ρουσόπουλος, παλιός αθλητής με σημαντική συμβολή στο θεσμό των τουρνουά tennis των Άσπρων Σπιτιών. Επίσης, ο Ταμίας της Α.Ψ.Λ.ΜΕΔΕΩΝ και μέλος της Επιτροπής Διοργάνω-σης, Θοδωρής Τριανταφυλλίδης, απένειμε Ευχαριστήριους Επαίνους, για την πολύτιμη βοήθειά τους στη διεξαγωγή του Τουρνουά, στους: Αγγελή Θανάση, Κυπαρισσά Νίκο, Παπαθανασίου Αντώνη, Σπανουδάκη Γιάννη


Τα νέα της Αθλητικής Ψυχαγωγικής Λέσχης «Μεδεών»


Σελίδα 55

«Μεδεώνια 2014»


Μαραθώνιος κολύμβησης - Φάρος Αντίκυρας - Άσπρα ΣπίτιαΣτα πλαίσια των Μεδεωνίων, το Σάββατο, 2 Αυγούστου, πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία ο ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ κολύμβησης, με συμμετοχή 20 αθλητών/ριών. Η εκκίνηση δόθηκε στις 6:30 και τερμάτισαν όλοι οι αθλητές που πήραν εκκίνηση. Έπαινοι απονεμήθηκαν σε όλους τους αθλητές που αγωνίστηκαν. Κατηγορία ανδρών 1ος Σταματίκος Θεόδωρος (χρόνος: 36’ 10») Χρυσό Μετάλλιο,έπαινος 2ος Ελευθέρογλου Δημήτριος (χρόνος: 42’ 06») Ασημένιο Μετάλλιο,έπαινος 3ος Διαμαντής Θεόδωρος (χρόνος: 42’ 15») Χάλκινο Μετάλλιο,έπαινος Κατηγορία γυναικών 1η Ράπτη Γιούλη (χρόνος: 44’ 59») Χρυσό Μετάλλιο,έπαινος 2η Ματάνοβιτς Ζωή (χρόνος: 46’ 00») Ασημένιο Μετάλλιο,έπαινος 3η Κοσμίδη Χρύσα (χρόνος: 47’ 10») Χάλκινο Μετάλλιο,έπαινοςΈπαινοι απονεμήθηκαν σε όλους τους αθλητές που αγωνίστηκαν: Αγγγελόπουλος Γεώργιος, Νικομάνη Αγγελική, Βασιλακόπουλος Παναγιώτης, Πάνου Οδυσσέας, Καρβούνη Γιώτα, Παπαγεωργόπουλος Χάρης, Κατσαντώνης Δημήτρης, Ρούντας Κων/νος, Λεοντόπουλος Χάρης, Σταματάκη Χριστίνα, Μιχάλης Βασίλης, Τρι-ανταφυλλίδης Μάριος, Μιχάλης Ηλίας

Όμάδα volley γυναικών ΕΛ.ΑΣ.Στα πλαίσια των εκδηλώσεων ΜΕΔΕΩΝΙΑ 2014 που οργανώνονται από τον Σύλλογό μας κάθε χρόνο, προσκλήθηκε φέτος η Ομάδα Volley Γυναικών της Ελληνικής Αστυνομίας (ΥΦΑΑ) για αγώνες επίδειξης με τις ομάδες Κορασίδων και Γυναικών της Α.Ψ.Λ. ΜΕΔΕΩΝ. Η επίσκεψη πραγματοποιήθηκε το διήμερο 11-12.07.2014, στην διάρκεια του οποίου πραγματοποιήθη-καν, ένας αγώνας των τριών set στο κλειστό γήπεδο Διστόμου με εναλλαγή στην σύνθεση των ομάδων (ΜΕΔΕΩΝ - Αστυνομία αλλά και μικτές ομάδες) και ένας αγώνας Beach Volley στο γήπεδο Beach Volley Άσπρων Σπιτιών Παραλίας Διστόμου. Και οι δύο αγώνες είχαν μεγάλη επιτυχία, ενώ τους παρακολούθησε πολύς κόσμος.Επίσης, στις 09.07.2014 πραγματοποιήθηκε ΤΡΙΑΘΛΟ ΠΑΙΔΩΝ (κολύμβηση-ποδηλα-σία-τρέξιμο). Αναλυτικά, μπορείτε να δείτε τις ειδήσεις της Αθλητικής και Ψυχαγωγικής Λέσχης Μεδεών, στην επίσημη σελίδα της στο διαδίκτυο απ’ όπου πηγάζει και το παραπάνω υλικό, δουλεμένο από το Δ.Σ. της Α.Ψ.Λ. Μεδεών και δημοσιευμένο στο : http://www.medeon-ac.gr/


Σελίδα 56

ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ, ΑΚΟΥΣΑΜΕ, ΕΙΔΑΜΕ, ΛΑΒΑΜΕ...

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΚΡΗΤΙΚΟΥ – ΚΩΣΤΑΓΙΑΝΝΗ Από την Πολιτιστική Οργάνωση «Νόστος» της Ελληνικής Πρεσβείας της Ελλάδας στην Αργεντινή, διοργανώθηκε παγκόσμιος διαγωνισμός με θέμα Τα Γλυπτά του Παρθενώ-να – Ιστορία μιας κλοπής.

Στον παγκόσμιο διαγωνισμό εστάλησαν 350 έργα από Ελλάδα, Αργεντινή, Χιλή, Ουρουγουάη, Κύπρο, Ιταλία Πολωνία, Γαλλία, Μαλαισία, Περού, Αίγυπτο, Αμερική, Μεξικό και Ισπανία στην Ελληνική, Ισπανική και Αγγλική γλώσσα. Απονεμήθηκαν 30 βραβεία και έπαινοι. Η Γεωρ-γία Κρητικού – Κωσταγιάννη έλαβε την 21η θέση στους επαίνους με το διήγημα «Τα Μάρματα του Παρθενώνα». Ιστορία μιας κλοπής. Το διήγημα της Γεωργίας Κρητικού – Κωσταγιάννη, θα δημοσιευθεί στο επόμενο τεύχος μας.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ «ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΩΝ ΘΝΗΤΟΤΗΤΑΣ» - ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1970-2010 ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΓΙΩΡΓΟΥ Χ. ΘΕΟΧΑΡΗ Παρουσιάστηκε την Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2014, στο αίθριο του «Περοκέ» στα Άσπρα Σπίτια η συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του Γιώργου Χ. Θεοχάρη «Πιστο-ποιητικά Θνητότητας». Η έκδοση με Επίμετρο της Μαρί-ας Ν. Ψάχου, διορθώσεις και επιμέλεια του ποιητή Κώστα Ριζάκη και εξώφυλλο + 6 έργα στις διαχωριστικές σελίδες των κεφαλαίων του ζωγράφου Σπύρου Κουρσάρη, κυκλο-φόρησε από τις εκδόσεις Σύγχρονη Έκφραση. Στην παρου-σίαση, μίλησε ο ψυχίατρος-συγγραφέας Νίκος Σιδέρης ενώ απηύθυνε χαιρετισμό ο υπέυθυνος Δημοσίων Σχέσεων της Αλουμίνιον Α.Ε. Γιάννης Καραβάς. Τα ποιήματά του διά-βασε ο Γιώργος Χ. Θεοχάρης. Την παρουσίαση διοργάνω-σαν το περιοδικό «Εμβόλιμον», οι «Φίλοι του Λόγου των Άσπρων Σπιτιών» και οι εκδόσεις «Σύγχρονη Έκφραση».

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΣΙΔΕΡΗ, «ΑΝΤΙΚΥΡΑ, ΙΣΤΟΡΙΑ & ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ»Από τον Δήμο Διστόμου – Αράχωβας & Αντίκυρας και με χο-ρηγό το Αλουμίνιον Α.Ε. εκδόθηκε το βιβλίο του Αρχαιολόγου & Ειδικού εμπειρογνώμονα σε θέματα Ιστορίας Δρ Θάνου Σί-δερη, με τίτλο «Αντίκυρα – Ιστορία & Αρχαιολογία». Η έκ-δοση είναι δίγλωσση (Ελληνικά και Αγγλικά). Το εξώφυλλο κοσμεί δημιουργία του Γιάννη Κονδύλη. Το βιβλίο θα διατίθε-ται εντός των επομένων ημερών από την Κοινότητα της Αντί-κυρας. Σε έκτακτες περιπτώσεις μπορείτε να απευθυνθείτε και στον χορηγό, που είναι το Αλουμίνιον της Ελλάδος.

WIGS - ΠΡΩΤΗ ΟΜΩΝΥΜΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΟΣ Οι Wigs μετρούν ήδη 5 χρόνια ζωής και δημιουργήθηκαν από την ανάγκη 5 φίλων να μοιραστούν την αγάπη και τις ανησυχίες τους για τη μουσική. Ο ήχος τους είναι ένα εκρη-κτικό μείγμα hard rock με επαναστατικό στίχο και σκληρές κιθάρες, που δεν αφήνει περιθώρια για συγκρίσεις.

Το συγκρότημα χάρη στο ανατρεπτικό του performance αλλά και το πολύπλευρο κοινωνικό του έργο (φιλανθρωπικά live στις Γυναικείες Φυλακές Θήβας, στις Φυλακές Ανηλί-κων Αυλώνα, στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο για την Κιβωτό του Κόσμου, αποστολή βοήθειας μέσω UNISEF στους σει-σμόπληκτους της ΑΪτής, ενίσχυση με εφόδια τους Γιατρούς Του Κόσμου, των Χωριών SOS…κ.ά.) απέκτησε γρήγορα φανατικό κοινό. Έχει στο ενεργητικό του δυναμικά live (μπροστά στη Βουλή, στο Μπλοκο ΒιοΠα στην Κερατέα...) και σε κάθε ζωντανή του εμφάνιση αποδεικνύει περίτρανα ότι η ελληνόφωνη hard rock σκηνή μπορεί να προσφέρει ακόμα αυθεντικές συγκινήσεις.

Η μουσική, δηλώνουν, είναι το μέσο να ερεθίσουμε εκτός από τα αυτιά και τις συνειδήσεις των ακροατών, να προβλη-ματίσουμε αλλά και να αναζητήσουμε τις ευθύνες μας. Σαν το νερό που σιγοβράζει, αρχίζει να κοχλάζει και στο τέλος ξεχειλίζει, αυτό το album είναι κάτι παραπάνω από επίκαι-ρο στις μέρες μας. Αποτελείται από 11 κομμάτια σε στίχους και μουσική των Wigs, αφιερωμένα σε εκείνους που δεν έπαψαν να λένε την αλήθεια.

Κυκλοφορεί από την Final Touch. Μέρος των εσόδων από τις πωλήσεις των CD θα δοθεί για την ενίσχυση της Φλόγας (Σύλλογος γονέων παιδιών με νεοπλασματική ασθένεια).

Οι Wigs αποτελούνται από τους: Wiggy Athan Τσάκλας (Φωνή), Dr. Noizz Νικ Γκαβογιαννάκης (Solo Χορδές), Craby Λευτέρης Κάβουρας (Ρυθμικές Χορδές), B-Line Νε-κτάριος Πούλος (Χαμηλές Συχνότητες), Κυριάκος Δαρίβας (Μεμβράνες & Κύμβαλα). H μουσική δεν μπορεί να λει-τουργεί αποκομμένα από την πραγματικότητα αλλά οφείλει να υπερασπίζεται τα δικαιώματα της ζωής.

Τέχνη και Πολιτισμός σημαίνει ΚΑΙ επιλέγω!

Του Πολίτη Ασκητή


Σελίδα 57


Σελίδα 58

Πρόσφατες δράσεις

Εθελοντική Δράση Κτηνιάτρων Ελλάδος (Ε.Δ.Κ.Ε.)

Φ υλακές Κορυδαλλού - 19 Ιουνίου 2014 - Πρόσκληση προς την ΕΔΚΕ να στειρωθούν περίπου 20 γάτες που υπάρχουν μέσα στο σωφρονιστικό κατάστημα.

Η Εθελοντική Δράση Κτηνιάτρων Ελλάδος προ-σπάθησε να καταγράψει άλλη μια αποστολή στα πε-πραγμένα της.

Οι γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού απηύθυναν πρό-σκληση προς την ΕΔΚΕ να στειρώσουμε περίπου 20 γά-τες που υπάρχουν μέσα στο σωφρονιστικό κατάστημα. Τις γάτες αυτές τις φροντίζουν οι έγκλειστες γυναίκες του σωφρονιστικού καταστήματος μαζί με κάποιους υπαλλήλους του καταστήματος.

Για μας ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία η είσοδός μας στις φυλακές. Παραδώσαμε ταυτότητες, τηλέφωνα, ζώ-νες, κλειδιά κλπ. Βλέπετε, οι φυλακές έχουν τους δικούς τους κανόνες που είμαστε υποχρεωμένοι να υπακούσου-με. Ένας άλλος κόσμος ξεκομμένος απ’ αυτόν που όλοι γνωρίζουμε.

Του Γιάννη Μπάτσα


Σελίδα 59


Σελίδα 60

Οι ιδιαίτερες συνθήκες που υπήρξαν το διάστημα που βρεθήκαμε εκεί δεν μας επέτρεψαν να πάρουμε τις γάτες. Καταφέ-ραμε να πάρουμε μόνο δυο απ αυτές και να τις στειρώσουμε, μαζί με κάποιους εμβολιασμούς που μπορέσαμε να κάνουμε μέσα στο σωφρονιστικό κατάστημα.

Φεύγοντας από κει είδαμε την απο-γοήτευση στο βλέμμα κάποιων έγκλειστων γυ-ναικών και σωφρονιστι-κών υπαλλήλων για την αδυναμία να πάρουμε τις γάτες αυτές και τους δώ-σαμε την υπόσχεση ότι θα επανέλθουμε.

Θα θέλαμε να ευχα-ριστήσουμε τους συνα-δέλφους Κανελλοπούλου Ρένα, Μπιρμπουτσούκη Κώστα, Μπάγια Σωτήρη, Παπαδόπουλο Νίκο, Κα-ναβό Θοδωρή, Μπάτσα Γιάννη και Μηναδάκη Μηνά για την υπομονή τους και την υπόσχεση τους ότι θα επανέλθουν μόλις οι συνθήκες το επι-τρέψουν να ολοκληρώ-σουμε την αποστολή.

Άστεγοι - 4 Ιουλίου 2014 - Μηνιαία περιπολία των κτηνιάτρων της Εθελο-ντικής Δράσης Κτηνιά-τρων Ελλάδος με τους αν-θρώπους της “Praksis”, με στόχο τον εντοπισμό άστεγων ανθρώπων που έχουν στην «ιδιοκτησία» τους κάποιο ζώο.

Στις 4 Ιουλίου 2014 έγινε η καθιερωμένη πια μηνιαία περιπολία των κτηνιάτρων της Εθελο-ντικής Δράσης Κτηνιάτρων Ελλάδος με τους ανθρώπους της “Praksis”, με στόχο τον εντοπισμό άστεγων ανθρώπων που έχουν στην «ιδιοκτησία» τους κάποιο ζώο, ώστε αυτό να τύχει περίθαλψης. Στην διάρκεια της «βόλτας» στο κέντρο της

Αθήνας εντοπίστηκαν 3 άστεγοι άνθρω-ποι που έχουν σαν παρέα σκυλάκια και γατάκια. Οι συνάδελφοι Διονυσία Γκέκα και Ελεονόρα Βαβάτση εξέτασαν εμβολί-ασαν και αποπαρασίτωσαν τα ζώα αυτά. Ο εντοπισμός και η προσέγγιση των ανθρώ-πων αυτών έχει δυσκολίες και κάθε φορά διαπιστώνουμε πόσο δύσκολο έργο έχουν

να φέρουν εις πέρας οι άν-θρωποι της “Praksis”, που έρχονται σε επαφή με τους ανθρώπους αυτούς. Από την δική μας την πλευρά χαιρόμαστε ιδιαιτέρως κάθε φορά που οι συνάδελφοι δη-λώνουν ότι είναι στην διά-θεση της ΕΔΚΕ και ζητάνε να συνδράμουν ξανά όποτε τους ζητηθεί.

Ευχαριστούμε πολύ τους χορηγούς μας, που μας επι-τρέπουν με την οικονομική στήριξη τους να αναλαμβά-νουμε τέτοιου είδους δρά-σεις. Ευχαριστούμε τους με-γάλους χορηγούς μας Royal Canin και Ceva Hellas, τους Χορηγούς μας Hills Astron χημικά, Acana Orijen, Zoetis Hellas, τους υποστηρικτές μας Provet SA και Virbac Hellas, καθώς και όλους εκεί-νους τους συμπολίτες μας, που πιστεύοντας στο έργο μας, συνεισφέρουν μέσω των λογαριασμών της ΕΔΚΕ.

Οι Έλληνες Εθελοντές Κτηνίατροι εργάζονται αμι-σθί. Η βοήθεια σας, για την εξυπηρέτηση του σκοπού μας, είναι ζωτική. Όσοι μέ-χρι σήμερα δεν μας ξέρετε, μπορείτε να μας γνωρίσετε στο www.edke.gr. Όσοι θε-ωρείτε ότι η παρουσία μας

είναι χρήσιμη, μπορείτε να στηρίξετε την προσπάθειά μας να βοηθήσουμε τα ζώα, στέλνοντας μήνυμα στο 54574 και γράφο-ντας τη λέξη ΕΔΚΕ (Ελληνικά ή Λατινι-κά) με χρέωση 2,48 ευρώ ή μέσω pay pal στους λογαριασμούς της ΕΔΚΕ.

ΦΕΥΓΌΝΤΆΣ ΆΠΌ ΚΕΙ

ΕΙΔΆΜΕ ΤΗΝ ΆΠΌΓΌΗΤΕΥΣΗ

ΣΤΌ ΒΛΕΜΜΆ ΚΆΠΌΙΩΝ

ΕΓΚΛΕΙΣΤΩΝ ΓΥΝΆΙΚΩΝ ΚΆΙ ΣΩΦΡΌΝΙΣΤΙ-

ΚΩΝ ΥΠΆΛΛΗ-ΛΩΝ ΓΙΆ ΤΗΝ

ΆΔΥΝΆΜΙΆ ΝΆ ΠΆΡΌΥΜΕ ΤΙΣ ΓΆΤΕΣ ΆΥΤΕΣ

ΚΆΙ ΤΌΥΣ ΔΩΣΆΜΕ ΤΗΝ

ΥΠΌΣΧΕΣΗ ΌΤΙ ΘΆ

ΕΠΆΝΕΛΘΌΥ-ΜΕ.

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΚΤΗΝΙΑΤΡΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ (Ε.Δ.Κ.Ε.)


Σελίδα 61


Σελίδα 62

Στα βάθη των χρόνων, οι άνθρωποι της κάθε περιοχής είχαν βρει τους δικούς τρόπους, τα δικά τους μικρά

μυστικά για να απαλύνουν τον πόνο, να γιατρεύουν παθήσεις και να κάνουν πιο εύκολη την ζωή τους αποκλειστικά και μόνο με την βοήθεια της φύσης…. Από γενιά σε γενιά κατάφεραν αυτά τα μυστικά να διατηρηθούν μέχρι και σήμερα ( για όσους προτιμούν τις φυσικές λύσεις )….!

Ενδεικτικά θα σας αναφέρω κάποια, ώστε να αποφεύγουμε τα βιομηχανικά φάρμακα…. :

Άσθμα; Ούζο! Το μυστικό των γιαγιάδων της Ηπείρου για το άσθμα και κάθε τύπου αναπνευ-στικού προβλήματος ήταν το ούζο. Ποτίστε ένα μεγάλο κομ-μάτι βαμβάκι με άφθονο ούζο και τοποθετήστε το στο στήθος σας. Το αλκοόλ που περιέχει το ούζο θα ζεστάνει την περιοχή των πνευμόνων και θα σας ανακουφίσει από τη δύσπνοια!

Κοιλόπονος; Τσί-πουρο! Ο κοιλόπονος μπορεί να εμφανιστεί ξαφνικά και ιδιαίτερα έντονος. Οι γιαγιάδες μας χρησιμοποιούσαν το τσίπουρο για να ανακουφιστούν. Βάλ-τε σε ένα πανί άφθο-νο τσίπουρο και στην συνέχεια τοποθετήστε

το στον ομφαλό σας. Η θερμότη-τα που εκλύει το τσίπουρο πάνω στο σώμα θα σας απαλλάξει από κάθε πόνο. (Εφόσον θα τον «με-θύσει» ..!)

Διάρροια; Ρόδι! Το ρόδι αποτε-λούσε τη λύση για την διάρροια , πριν εμφανιστούν τα χάπια. Αν κι εσείς ταλαιπωρείστε από αυτό το ενοχλητικό πρόβλημα , βράστε άφθονες φλούδες από ρόδι και πιείτε το χυμό τους. Τα αντιοξει-δωτικά που περιέχει καθαρίζουν το έντερο από οτιδήποτε μπορεί να το ερέθισε..!

Βρογχίτιδα; Λιναρόσπορος! Η βρογχίτιδα μπορεί να κάνει ξαφνι-κά την εμφάνιση της και μπορεί, πέρα από έντονο πόνο, να προ-καλέσει επώδυνο βήχα. Ο λιναρό-σπορος, σε μίξη με αρμπαρόριζα και μήλα, θα ανακουφίσει την πε-ριοχή των πνευμόνων και θα απε-λευθερώσει την αναπνοή. Βρά-στε και τα τρία συστατικά μαζί και σουρώστε το μείγμα. Πίνετε

ένα ποτήρι πρωί-βράδυ..!Ακμή; Μαϊντανός! Η ακμή δεν

αποτελεί πρόβλημα μόνο για τους μικρούς αλλά και για τους μεγά-λους. Εμπιστευτείτε τις αντιφλεγ-μονώδεις ιδιότητες του μαϊντανού και αποχαιρετήστε τη! Μέσα σε ένα κιλό νερό βράστε 50 γραμ-μάρια μαϊντανό. Τοποθετήστε το μείγμα σε ένα δοχείο ψεκαστήρα και καθαρίστε το πρόσωπο σας πρωί- βράδυ..!

Είναι τόσα πολλά τα γιατροσό-φια των γιαγιάδων μας, που θα χρειαζόταν βιβλίο για να κατα-γραφούν. Ενδεικτικά σας έγραψα μερικά… Η φύση μάς έχει αποδεί-ξει τις δυνατότητές της ….Κάπου η ροή της βιομηχανοποίησης τα έβαλε στο περιθώριο… Σήμερα δι-απιστώνω ότι σιγά σιγά γυρνάμε εκεί : αφενός η εμπιστοσύνη στις φαρμακοβιομηχανίες δεν είναι τόσο μεγάλη πια, όταν γνωρίζου-με ότι όλα γίνονται για τα κέρδη, κι αφετέρου γιατί τα φάρμακα

έχουν τέτοιο κόστος συμμετοχής, που πολύς κόσμος αναγκάζεται να διακόψει πολλά απ’ αυτά, επειδή δεν μπορεί να ανταπεξέλθει πια….

Ζω με τα φάρμα-κα γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Δοκιμά-ζοντας όμως κάποια γιατροσόφια, δεν χρειά-στηκε να φορτώσω τον οργανισμό μου με πε-ρισσότερα..!

Τα «γιατροσόφια» αποτελούσαν τα πρώτα φάρμακα των ανθρώπων…

Της Άννας Λιάκου

ΥΓΕΙΑΕΝΗΜΕΡΏΣΗ & ΠΡΟΛΗΨΗ


Σελίδα 63

ΆΣ ΜΗ ΒΙΆΣΤΌΥΜΕ ΝΆ ΠΌΥΜΕ ΌΤΙ ΤΌ

ΘΕΜΆ ΔΕΝ ΜΆΣ ΆΦΌΡΆ, ΆΦΌΥ

ΕΙΜΆΣΤΕ ΌΛΌΙ ΕΝ ΔΥΝΆΜΕΙ ΆΣΘΕΝΕΙΣ...

Greece Race for the Cure!28 Σεπτεμβρίου 2014.

Αγώνας Δρόμου και Περίπατος ενάντια στον καρκίνο του μαστού

Επιμέλεια: Ιωάννα Γραικού

Για 6η συνεχόμενη χρονιά, ο Πανελλήνιος Σύλλογος Γυ-ναικών με Καρκίνο Μαστού

«Αλμα Ζωής» με την έγκριση της Οργάνωσης Susan G. Komen for the Cure® διοργάνωσε τον Αγώνα Greece Race for the Cure®, ο οποίος αποτελείται από έναν Αγώνα Δρό-μου 5χλμ και έναν Περίπατο 2χλμ. Ο φετινός Αγώνας Greece Race for the Cure® πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014, στο Ζάππειο, στις 10:00π.μ.!

Γιατί ... όλοι μαζί τρέχουμε ωγια τη ζωή!

Οι Πολιτιστικές Εκδηλώσεις της «Ένωσης», κράτησαν αμεί-ωτο το ενδιαφέρον της τοπι-κής κοινωνίας, καθώς οι επι-λογές ήσαν πρωτότυπες, πο-λύπλευρες, υψηλής ποιότητας και –καθώς λέγανε πολλοί- περισσότερες σε αριθμό από κάθε άλλη χρονιά. Ο «Μέδων» 93, συνδύασε την ετήσια Συνά-ντησή του με το «Γλέντι» του Σωματείου Ένωση, το βράδυ

του Σαββάτου 6/9/2014 στην κατάμεστη κεντρική πλατεία των Άσπρων Σπιτιών. Όλοι μαζί, γλεντήσαμε και χορέψα-με με το συγκρότημα «Αλά Πα-λιά» απολαμβάνοντας άριστα επιλεγμένο ρεμπέτικο, λαϊκό και παραδοσιακό τραγούδι, δωρεάν διστομίτικο κρασί και βέβαια ζεστή ατμόσφαιρα πα-λιών και νέων φίλων. Ευχαρι-στούμε για την Φιλοξενία!

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΌΣ 2014 - ΠΌΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΏΣΕΙΣ ΤΌΥ ΣΏΜΑΤΕΙΌΥ «ΕΝΏΣΗ» ΤΏΝ ΕΡΓΑΖΌΜΕΝΏΝ ΣΤΌ ΑΛΌΥΜΙΝΙΌΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΌΣ



Σελίδα 64

Αλλοτροπία

Οι Εκδηλώσεις της «Αλλοτροπίας» είναι πολυ-πληθείς κι εξαιρετικά αξιόλογες. Στο διάστημα Μαΐου – Σεπτεμβρίου 2014, η περιοχή «υπέ-στη» καταιγισμό καλλιτεχνικών δρώμενων εκ

των οποίων παρουσιάζουμε «τηλεγραφικά» εκείνες του Αυγούστου & αρχών Σεπτεμβρίου.

Εκδηλώσεις υπό τον γενικό τίτλο «Πιθ΄ Ελλέβορον», υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού & Αθλητι-σμού Ελλάδος, του Τμήματος Μεσογειακού Πολιτισμού και Τουρισμού της Περιφέρειας της Απουλίας της Ιταλίας, του Δήμου Διστόμου – Αράχοβας – Αντίκυρας, του Δήμου Lecce και Trepuzzi, της Δημοτικής Ενότητας Αντίκυρας.

Την Δευτέρα 8/9/2014, στις 21:00, στην Αντίκυρα, πα-ρουσιάστηκε το Θεατρικό Έργο του Αισχύλου «Προμηθέ-ας Δεσμώτης».

Έπαιξαν: Προμηθέας: Γιώργος Αγραφιώτης, Αφηγη-τής: Δημήτρης Τζουβάλης, Κρουστά: Παναγιώτης Καρα-δήμος. Ωκεανίδες: Σωτηρία Μασούρα, Σοφία Μπαλάκα, Αγγέλα Μπαλάκα, Λουκία Ράπτη, Αναστασία Παναγιώτη, Ελευθερία Παναγιώτη, Δήμητρα Σπάρου, Κωνσταντίνα Μίχου. Βοηθοί Σκηνής: Έφη Σιαμπάνη, Βαγγέλης Σια-μπάνης, Μαρία Σεϊμένη, Αριάδνη Δούνη, Ευθυμία Μίχου Απόδοση αρχαίου κειμένου: Εμμ. Ι. Βικέτος Περιλήψεις: Δημήτρης Τζουβάλης Μετάφραση περίληψης στα Ιταλικά: Φροντιστήριο Ξένων Γλωσσών Λουκάς Παγούρας Σκηνο-θεσία, Σκηνικά, Κουστούμια: Σπύρος Γουργιώτης.

ΛΑΪΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ, ΤΕΧΝΩΝ & ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ «ΠΙΘ’ ΕΛΛΕΒΟΡΟΝ» / ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΪΟ ΕΩΣ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2014



Σελίδα 65

Την Κυριακή 7/9/2014, στον Φάρο της

Αντίκυρας, έγινε η Συναυλία «D-SIDE

crew», electronic.Έπαιξε η Oρχήστρα

νέων: «D-SIDE crue», electronic ενώ

συμμετείχαν οι: Cult Rekla, Late Night

Visitor, Tapeman, Omikron.

Την Κυριακή 6/7/2014, στο Κιόσκι της

Κεντρικής Πλατείας Αντίκυρας, και στις

7&8 Ιουλίου στο Αίθριο του Περοκέ στα Άσπρα

Σπίτια έγινε το 1ο Παζάρι ανταλλακτικής

βιβλιοθήκης με τίτλο «Φέρε το βιβλίο σου και πάρε ένα άλλο δωρεάν».

Συνδιοργάνωση Αλλοτροπία & Δώδεκα

Μέλισσες.

Την Τετάρτη 10/9/2014, έλαβαν χώρα στον Φάρο της Αντίκυρας οι «Εκθέσεις Γελοιογραφίας». Σε συνεργασία με τον Μορφωτικό Σύλλογο Λαφυστίου. Παρουσιάστηκε η 18η πανελλήνια Διεθνής έκθεση με θέμα τον Δούρειο Ίππο.

Την Τετάρτη 10/9/2014 , στον Φάρο της Αντίκυρας έγινε η Συναυλία «Friends», Garage Rok. Συμμετείχαν: Γουργιώτης Λουκάς, Χαδούλης Άγγελος, Ξηρογιάννης Νίκος, Όθωνας Κότσιαλος, Παναγιώτης Καραδήμος. Οργάνωση: Ειρήνη Γουργιώτη.


Σελίδα 66

ΑΝΑΔΙΦΏΝΤΑΣ ΣΕ ΠΑΛΙΑ ΧΑΡΤΙΑ

Ατύχημα. Λιποθυμία. Πυρκαγιά. Πνιγμός. Επίθεση. Εξαφάνιση παιδιού. Κλοπή. Σε όλες αυτές τις πε-

ριπτώσεις ο πολίτης που κινδυνεύει προστρέχει στις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης. Ασθενοφόρα, πυροσβε-στική, άμεση δράση της αστυνομί-ας ή του λιμενικού, «Χαμόγελο του Παιδιού». Ποιος μπορεί μέσα στην αγωνία του να θυμηθεί όλους τους αριθμούς τηλεφώνου που πρέπει να καλέσει; Κι αν βρίσκεται στο εξω-τερικό, όπου δεν γνωρίζει τους τοπι-κούς αριθμούς επειγόντων; Για να διευκολυνθούν οι ευρωπαίοι πολίτες που κινούνται ελεύθερα σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθι-ερώθηκε από το 1991 ένας ενιαίος ευρωπαϊκός αριθμός κλήσεως έκτα-κτης ανάγκης, το 112. Καλώντας το 112 οι πολίτες που κινδυνεύουν μπο-ρούν να έλθουν σε επαφή, και μάλι-στα δωρεάν, με όλες τις υπηρεσίες επειγόντων και στις 28 χώρες της Ένωσης αλλά και στη Νορβηγία, την Ελβετία, το Μαυροβούνιο και την Τουρκία. Μάλιστα, σε πολλές χώ-ρες, όπως για παράδειγμα στη Σου-ηδία, την Ολλανδία, τη Φινλανδία, τη Σλοβενία και την Βουλγαρία, το 112 έχει καθιερωθεί και ως ο μοναδι-κός εθνικός αριθμός επειγόντων και οι υπόλοιποι αριθμοί των επιμέρους

υπηρεσιών έχουν καταργηθεί ή συ-νεχίζουν να λειτουργούν, χωρίς όμως να διαφημίζονται. Με τον τρόπο αυτό, η ΕΕ, παρά τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμε-ρα σε πολιτικό επίπεδο, προσφέρει κίνητρα σε όλους τους πολίτες της να ταξιδεύουν, να μορφώνονται αλλά και να ψυχαγωγούνται μετακινούμε-νοι ανά την Ευρώπη χωρίς περιορι-σμούς. Κάθε χρόνο 150 εκατομμύρια πολίτες μετακινούνται μέσα στην Ένωση για δουλειές, για διακοπές, για μόρφωση ή για ψυχαγωγία. Δυ-στυχώς, σύμφωνα με τις δημοσκο-πήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μόνο τέσσερεις στους δέκα γνωρί-ζουν ποιόν ΚΟΙΝΟ αριθμό να καλέ-σουν σε περίπτωση έκτακτης ανά-γκης σε όλη την ΕΕ. Και η Ελλάδα κατέχει μια από τις τελευταίες θέσεις όσον αφορά τη γνώση του 112 από τους πολίτες - μόνο ένας στους δέκα θα τον καλούσε αν αντιμετώπιζε πρόβλημα στο εξωτερικό … Βέβαια, δεν αρκεί η γνώση του αριθμού των επειγόντων για να έλθει η βοήθεια. Θα πρέπει να υπάρχει δια-θέσιμη μια τηλεφωνική συσκευή με πρόσβαση στο δίκτυο. Ευτυχώς, σε αρκετές χώρες στις οποίες περιλαμ-βάνεται και η Ελλάδα, είναι δυνατή η κλήση του 112 από κινητά τηλέφω-να ακόμη και χωρίς κάρτα SIM. Θα πρέπει επίσης οι υπηρεσίες έκτακτης

Μια Ευρώπη. Μια ζωή. Ένας πανευρωπαϊκός

αριθμός επειγόντων, το 112

Του Παναγιώτη Αλεβαντή


Σελίδα 67

ανάγκης να είναι σε θέση να εντοπί-σουν τον καλούντα. Γι’ αυτό η ευρω-παϊκή νομοθεσία υποχρεώνει τις τη-λεφωνικές εταιρείες να διαβιβάζουν στις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης και την θέση του καλούντος. Παράλληλα, από το 2017 όταν θα γί-νει υποχρεωτικός ο εξοπλισμός των αυτοκινήτων με το σύστημα eCall : σε περίπτωση ατυχήματος το ίδιο το αυτοκίνητο θα καλεί το 112, διαβι-βάζοντας αυτόματα στο τηλεφωνικό κέντρο τον αριθμό των επιβατών, τον αριθμό των αερόσακων που έχουν ανοίξει, καθώς και την ακριβή θέση του οχήματος. Η ύπαρξη ενός πανευρωπαϊκού αριθμού κλήσης επειγόντων διευκο-λύνει στην πράξη τις μετακινήσεις ανά την Ευρώπη και ενδυναμώνει το αίσθημα σιγουριάς σε όσους ταξι-δεύουν. Σε ορισμένες χώρες μάλιστα τα τηλεφωνικά κέντρα που απαντούν και διεκπεραιώνουν τις κλήσεις στο 112 μπορούν να απαντήσουν σε πολ-λές γλώσσες (π.χ. πάνω από 170 στο Λονδίνο και σε ορισμένες περιοχές της Γαλλίας). Αυτό γίνεται δυνατό με την βοήθεια διερμηνέων που είναι διαθέσιμοι μέσω των κινητών τους τηλεφώνων για να υποστηρίξουν τις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης. Στην Ελλάδα αρμόδια για την λειτουργία του 112 είναι η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας

του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη. Το ελληνι-κό 112 απευθύνεται κυρίως σε τουρί-στες αλλά βρίσκεται σε φάση εκσυγ-χρονισμού με χρήματα του ΕΣΠΑ. Με το εκσυγχρονισμένο σύστημα θα εξυπηρετούνται όλοι οι πολίτες, Έλληνες και ξένοι, ενώ θα καταργη-θούν σταδιακά οι υπόλοιποι αριθμοί έκτακτης ανάγκης που ξέρουμε - το 166 για τα ασθενοφόρα, το 199 για την Πυροσβεστική, το 100 για την αστυνομία και το 108 για το λιμενικό. Για να βοηθήσει τους Έλληνες να γνωρίσουν καλύτερα το 112, η Αντι-προσωπεία της Ευρωπαϊκής Επιτρο-πής στην Ελλάδα έχει φτιάξει τρία ενημερωτικά τηλεοπτικά σποτάκια με έναν φανταστικό υπέρ-ήρωα, τον «112 SOS», που προβάλλονται περι-οδικά από τις τηλεοράσεις και έχουν υιοθετηθεί ως τα επίσημα βίντεο προβολής του 112 σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Το 112. Ένας αριθμός για την καθη-μερινότητα του Ευρωπαίου πολίτη. Ένα ακόμη στοιχείο που ενώνει την Ευρώπη αντί να την χωρίζει … (Για περισσότερες πληροφορίες βλέπε www.112sos.gr)


Σελίδα 68

Καλοί μου φίλοι γειά σας. Χαίρομαι που με αυτό τον τρόπο

βρίσκομαι κοντά σας Εάν θέλετε δοκιμάστε αυτές τις

συνταγές πιστεύω ότι θα σας αρέσουν!

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΟΡΕΞΗ!

της Ευαγγελίας Ζαχαροπούλου

Συνταγές γεμάτες αγάπη και νοστιμιά!

Υλικά• 2 φύλλα σφολιάτας • 300 γρ. τυρί φέτα • 2 πιπεριές κίτρινες μικρές• 2 ντομάτες μικρές και σφιχτές χωρίς τα σπόρια • Λίγο Πιπέρι • Λίγη ρίγανη • Ένα κρεμμύδι σε μικρές ροδέλες

Εκτέλεση • Απλώνουμε τα φύλλα σφολιάτας στο πάγκο και τα ανοίγουμε ελαφρώς με το πλάστη • Ρίχνουμε την μια ντομάτα ψιλοκομμένη στην επιφάνια του ενός φύλου το μισό κρεμ-

μύδι και συνεχίζουμε με την φέτα τριμμένη και την μια πιπεριά ψιλοκομμένη . Στο τέλος βάζουμε και λίγη ρίγανη.

• Αφού τελειώσουμε την γέμιση αρχίζουμε να το τυλίγουμε ρολό από την φαρδιά πλευ-ρά του φύλλου.

• Όταν τελειώσουμε και με το δεύτερο φύλλο τότε με ένα μαχαίρι κόβουμε τα τυλιγμέ-να φύλλα ανά 2- 3 πόντους και τα τοποθετούμε σε βουτυρωμένες λαμαρίνες.

• Τα ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 15 λεπτά. • Έτσι έχουμε πολύ ωραία ρολά που τα κρατάμε μέσα σε τάπερ και μπορούμε να δίνουμε

στα παιδιά μαζί τους στο σχολείο.

Ρολάσφολιάτας


Σελίδα 69

Κοτόπουλο μιλανέζαΥλικά

• Ένα κοτόπουλο • 2 φλ .του τσαγιού . ρύζι κίτρινο

• 2 αυγά • 2 κουταλιές σούπας κορνφλάουρ

• 2 λεμόνια • 3 γεμάτες κουταλιές βούτυρο φρέσκο

• Αλάτι πιπέρι• 2 γεμάτες κουταλιές της σούπας κορνφλάουρ

• 2 λεμόνια

Εκτέλεση• Παίρνουμε το κοτόπουλο το πλένουμε

και το βάζουμε μέσα σε μια μεγάλη κατσαρόλα με νερό, μόλις πάρει βράση το ξαφρίζουμε και ρίχνουμε το αλάτι το πιπέρι και τις 3 κουταλιές βούτυρο και το αφήνουμε να βράσει καλά. Τότε το βγάζουμε από την κατσαρόλα και το τοποθετούμε σε ένα πυρέξ για να κρυώσει.

• Παίρνουμε από το ζουμί που έχει μεί-νει στην κατσαρόλα 3- 4 φλιτζάνια τσαγιού και το βάζουμε σε ένα κατσα-

ρολάκι και το αφήνουμε στην άκρη. Το υπόλοιπο το χρησιμοποιούμε για να βράσουμε το ρύζι . θα χρειαστούμε 5 -6 φλ. του τσαγιού ζουμάκι, το ρίχνουμε σε μια κατσαρόλα και μόλις βράσει προ-σθέτουμε τα 2 φλ . ρύζι και το αφήνουμε να βράσει και να απορροφήσει το ζουμί του. Στο τέλος παίρνουμε μια φόρμα βά-ζουμε το βρασμένο ρύζι και όταν σφίξει καλά το ξεφορμάρουμε σε μια πιατέλα. Ξεκοκαλίζουμε το κοτόπουλο και τοπο-θετούμε στην πιατέλα με το ρύζι. Στο

κατσαρολάκι με το ζουμάκι που έχουμε κρατήσει ρίχνουμε τις 2 κουταλιές κορνφλάουρ το διαλύουμε καλά και το αφήνουμε στην φωτιά να πήξει.

• Μετά ετοιμάζουμε το αυγολέμονο. Χτυπάμε τα δυο ασπράδια ρίχνουμε τους κρόκους και τα 2 στυμμένα λεμό-νια προσθέτουμε σιγά σίγα την κρέμα που έχουμε ετοιμάσει και τότε την πε-ριχύνουμε επάνω από την πιατέλα με το ρύζι και το κοτόπουλο.


Σελίδα 70

ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΓΕΜΑΤΕΣ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΝΟΣΤΙΜΙΑ!ΚΑΛΉ ΣΑΣ ΟΡΕΞΉ!

Εκτέλεση

Πάβλοβα Υλικά

• 6 ασπράδια αυγών• 370 γρ ζάχαρη ψιλή

• 3 κουτ. του γλυκού κορνφλάουρ• 2 κουτ. του γλυκού ξύδι

• 1 λαδόκολλα • 350 γρ κρέμα γάλακτος

• Φρούτα φρέσκα της εποχής ή φρούτα κομπόστα

• Χτυπάμε τα ασπράδια μαρέγκα και ρί-χνουμε κουταλιά-κουταλιά την ζάχαρη και την χτυπάμε λίγο ακόμα να γίνει σφικτή μαρέγκα. Προσθέτουμε το κορ-νφλάουρ και το ξύδι και τα δουλεύουμε λίγο ακόμη. Ανάβουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς για δέκα λεπτά για προθέρ-μανση. Παράλληλα απλώνουμε την λα-δόκολλα στην λαμαρίνα και αδειάζουμε πάνω της κυκλικά την μαρέγκα.

• Αφού έχει προθερμανθεί ο φούρνος μας και έχουμε έτοιμη την λαμαρίνα μας κα-τεβάζουμε την θερμοκρασία του φούρ-νου στους 150 και ψήνουμε το γλυκό μας για μια ώρα και δέκα λεπτά.

• Χτυπάμε την κρέμα γάλακτος μέχρι να σφίξει και την βάζουμε στο ψυγείο μας. Όταν κρυώσει η μαρέγκα απλώνουμε επάνω την κρέμα γάλακτος και την γαρ-

νίρουμε με φρέσκα φρούτα ή κομπόστα φρούτων [κεράσι - ανανά - φράουλα - ροδάκινο].

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!


Σελίδα 71


Σελίδα 72

Τα Νέα του Μέδωνα

Beach Party στο Μαύρο Λιθάρι

Τη μεγαλύτερη -και επισήμως- ημέρα του χρόνου, την 21η Ιουνίου, επέλεξε ο Σύλλογος Πολιτισμού «Μέδων 93» για να γιορτάσει τον ερχομό του καλοκαιριού του 2014.

Η συνάντηση έγινε στο γνωστό πλέον beach bar “Baila Laguna”, στο Μαύρο Λιθάρι της Σαρωνίδας.

Μπορεί η προσέλευση να μην ήταν «αθρόα», αλλά αυτό ουδόλως επηρέασε τους παρευρισκομένους να απο-λαύσουν τη ζεστή θάλασσα από νωρίς, τον καφέ ή τα ποτά (μερικοί δε και τις τεράστιες «γυρόπιτες» από την παρα-κείμενη σουβλασερί!) δίπλα στο κύμα και, κυρίως, την καλή και γνώριμη παρέα με πρόσωπα οικεία!

Αργότερα, στις νυχτερινές ώρες, όπου εξακολουθούσε η προσέλευση κάποιων φίλων, η παρέα «ζέστανε» και με την κατάλληλη μουσική!

Να ‘μαστε όλοι καλά να το επαναλάβουμε και του χρό-νου. Κρατάτε αναμμένες τις… μηχανές και σ’ επιφυλακή τα παρεό!

Επιμέλεια του Κώστα Φιλαϊτη


Σελίδα 73


Σελίδα 74

Ετήσια Καλοκαιρινή Συνάντηση στα Άσπρα ΣπίτιαΚατά το διήμερο 6 & 7 Σεπτεμβρίου 2014 πραγματοποιήθηκε στα Άσπρα Σπίτια η τακτική Ετήσια Συνάντηση του Συλλόγου μας. Το πρωινό του Σαββάτου συγκεντρωθήκαμε όλοι στον «Μεδεώνα». Ακολούθησε αγώνας πόλο παλαιμάχων, όπου τιμήθηκαν δεόντως τα παλιά «σκουφιά»! Το δε βράδυ της ίδιας μέρας μάς δόθηκε η ευκαιρία να αναπολήσουμε καλές, παλιές στιγμές στην πλατεία των Άσπρων Σπιτιών, όπου το σωματείο «Ένωση» των εργαζομένων του εργοστασίου διοργάνωσε γλέντι και γιορτή κρασιού!

Η συνάντηση έληξε την επόμενη μέρα, Κυριακή, με συ-γκέντρωση στον «Μεδεώνα» κι αργότερα στο «Περοκέ».

Κι όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο πρόεδρος του συλ-λόγου μας, Γιώργος Κούκιος, «Κάθε Συνάντηση έχει την δική της γλύκα, είτε είναι πολυπρόσωπη, είτε όχι. Είτε έχει περισσό-τερα, είτε λιγότερα δρώμενα. Κάθε Συνάντηση, αποτελεί ένα

στοίχημα. Στοίχημα με την ανθρωπιά που μας απέμεινε, με την φιλία που μας συνοδεύει, με τις μνήμες που διασώθηκαν, με τις ελπίδες που τρέφουμε (διότι άνευ αυτών κατούρα-τα, που λεν και στην Δεσφίνα -κι αλλού-). Κάθε φορά, ακόμη και το 2009 που κάτσαμε 700 άτομα στο τραπέζι, όλο και κάποιος θα έλει-πε... Ποτέ δεν θα ξανανταμώσουμε ιδεατά, όπως τότε που ήμα-σταν κάτοικοι της ίδιας Πολιτείας. Άσε που τρέχει η ζωή και πιο πολύ τα φαρμάκια της, κι είναι πολύ -πάρα πολύ- δύσκολο να ξεπερνάς κάθε φορά λογιώ-λογιώ ανάγκες και δυσκολίες. Κάθε λοιπόν που συναντιόμαστε -κείνοι που ζουν ακόμα εκεί και όσοι οδοιπορούμε- στο μυαλό έχουμε αυτούς που το θέλη-σαν και που δεν μπόρεσαν. Και πάντα, μα πάντα, είναι μέσα στην καρδιά μας, εκείνοι που δεν θα ξαναμπορέσουνε ποτέ, διότι πήγαν αλλού, κοντά στον Πλάστη μας. Φιλιά πολλά κι αγαπησιάρικα, σε όλες και όλους. Ο Μέδων είναι και θα πα-ραμείνει μια βάρκα στον ωκεανό της ζωής, ή ένα παγκάκι σε μια τεράστια μεγαλούπολη, έτσι ως πείσμα στους καιρούς, να θυμίζει τις μέρες τις παλιές και να σπέρνει τον σπόρο της αν-θρωπιάς που παραλάβαμε κι εμείς από άλλους…».

Να ‘μαστε όλοι καλά και δυνατοί να ξαναβρεθούμε εκεί και να γιορτάσουμε με όλες μας τις δυνάμεις τα 50χρονα του «Μεδεώνα»! Καλή αντάμωση!

Τακτικές Μηνιαίες Συναντήσεις του Συλλόγου Πολιτισμού «Μέδων 93»Σας υπενθυμίζουμε πως την πρώτη Δευτέρα κάθε μήνα ο σύλλογός μας οργανώνει τις Τακτικές Μηνιαίες Συνα-

ντήσεις των Μελών του. Η παρουσία όλων σας-ή τουλάχιστον όσων από εσάς μπορείτε- είναι αναγκαία. Χρειαζόμα-στε τις ιδέες, τις προτάσεις ή ακόμα και τις ενστάσεις σας. Άλλωστε, το 2015 θα είναι χρονιά επετείου «50 χρόνων» στα Άσπρα Σπίτια, κι έχουμε όλοι κι όλες πολλή δουλειά να κάνουμε. Ο τόπος και χρόνος της κάθε συνάντησης κοινοποιούνται εγκαίρως στο facebook ή στο blog του συλλόγου μας στη διεύθυνση http://medwn93.blogspot.be/p/blog-page_2157.html .

Σας περιμένουμε! Καλό Φθινόπωρο!


Σελίδα 75


Σελίδα 76

Λάδι σε καμβά 36Χ47 εκ. της ζωγράφου Πέγκυς Γραφάκου

Το Παγκάκι είναι η Περιοδική εκδοτική συνάντηση του Συλλόγου Πολιτισμού «Μέδων ‘93», των πρώην Κατοίκων, Εργαζομένων, Αθλητών & Μαθητών Άσπρων Σπιτιών Βοιωτίας

Facebook: ΜΕΔΩΝ ‘93 Η Ιστοσελίδα μας: http://medwn93.blogspot.gr/p/blog-page.html

Ένα ακόμη δείγμα της οικουμενικότητας του χώρου

όπου ζήσαμε, εργαστήκαμε και ζούμε, των Άσπρων Σπιτιών.

Ή ζωγράφος Πέγκυ Γραφάκου, δεν έχει επισκεφθεί ποτέ

τα Άσπρα Σπίτια, ωστόσο αποτύπωσε εκπληκτικά

προσεγγιστικά το τοπίο με το παγκάκι μπροστά στη βίλλα Jouissance και την κλιτύ του

βουνού αριστερά.... Τελικά η μνήμη στην Τέχνη

είναι, φαίνεται, συλλογική...

Το Παγκάκι / Τεύχος 5

Documents

Transcript of Το Παγκάκι / Τεύχος 5