ΕΠΑΦΗ - Ποίημα

1
ΕΠΑΦΗ Νεοχώρι Καρδίτσας, 16/2/08 Χιονίζει απ’ ώρα. Νιφάδες κρύας σιωπής Ντύνουν με ύποπτη αθωότητα Όσα το βλέμμα φτάνει. Τον βαθύ μας πόθο Για χρώματα στον κόσμο Προσπαθούν να εξαγοράσουν Με εικόνες που πλανεύουν. Μα εμείς υποψιασμένοι Γράφουμε τώρα Με το ίδιο μας το χέρι Σε κάποιον ένα μήνυμα Να πούμε πως Υπάρχουμε γι αυτόν Και πως κι αυτός Για εμάς υπάρχει. Εισπνέουμε βαθιά Τη ζωγραφιά δυο ανθρώπων Που εκεί πιο πέρα Ενώνονται σφιχτά Και βρίσκουν χρόνο ν’ αγαπήσουν. Εμείς, εσύ κι εγώ, Έχουμε ανάγκη Κάποιον να νοιαζόμαστε Και να τον νοιάζει Μην τα κάψει όλα ο πάγος. Μαζί, δίνουμε στέγη Σε αισθήματα και σκέψεις Που επικήρυξε η παγωνιά. Η επαφή μας Το χιόνι λίγο – λίγο λιώνει.

description

Εμείς, εσύ κι εγώ,Έχουμε ανάγκη Κάποιον να νοιαζόμαστεΚαι να τον νοιάζειΜην τα κάψει όλα ο πάγος.

Transcript of ΕΠΑΦΗ - Ποίημα

Page 1: ΕΠΑΦΗ - Ποίημα

ΕΠΑΦΗΝεοχώρι Καρδίτσας, 16/2/08

Χιονίζει απ’ ώρα.Νιφάδες κρύας σιωπήςΝτύνουν με ύποπτη αθωότηταΌσα το βλέμμα φτάνει.

Τον βαθύ μας πόθο Για χρώματα στον κόσμοΠροσπαθούν να εξαγοράσουνΜε εικόνες που πλανεύουν.

Μα εμείς υποψιασμένοιΓράφουμε τώραΜε το ίδιο μας το χέριΣε κάποιον ένα μήνυμαΝα πούμε πωςΥπάρχουμε γι αυτόνΚαι πως κι αυτόςΓια εμάς υπάρχει.

Εισπνέουμε βαθιά Τη ζωγραφιά δυο ανθρώπωνΠου εκεί πιο πέραΕνώνονται σφιχτάΚαι βρίσκουν χρόνο ν’ αγαπήσουν.

Εμείς, εσύ κι εγώ,Έχουμε ανάγκη Κάποιον να νοιαζόμαστεΚαι να τον νοιάζειΜην τα κάψει όλα ο πάγος.

Μαζί, δίνουμε στέγη Σε αισθήματα και σκέψειςΠου επικήρυξε η παγωνιά.

Η επαφή μαςΤο χιόνι λίγο – λίγο λιώνει.