ΟΤΑΝ ΦΘΙΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ, Ποίημα
2
1 ΟΤΑΝ ΦΘΙΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΟΤΑΝ ΦΘΙΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΟΤΑΝ ΦΘΙΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΟΤΑΝ ΦΘΙΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ Φώτιζε αχνά τα φύλλα ο ήλιος Και η δύση με παραβολές Σε δυό ψυχές μιλούσε Ασπρομαλλούσες. Εκείνες, μόνες στο παγκάκι, Το βλέμμα είχαν καρφώσει μακριά Ρουφούσαν χρώματα, Που τα έσβυνε η θάλασσα αμίλητη. Του θρήνου τους εγώ ακούσιος μάρτυρας Απ’ τη σκηνή αποσύρθηκα Όσο πιο γρήγορα μπορούσα Πιο αβέβαιος.
description
Φώτιζε αχνά τα φύλλα ο ήλιοςΚαι η δύση με παραβολέςΣε δυό ψυχές μιλούσεΑσπρομαλλούσες.
Transcript of ΟΤΑΝ ΦΘΙΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ, Ποίημα
1
ΟΤΑΝ ΦΘΙΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑΟΤΑΝ ΦΘΙΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑΟΤΑΝ ΦΘΙΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑΟΤΑΝ ΦΘΙΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ
ΦΦΦΦώτιζε αχνά τα φύλλα ο ήλιος
Και η δύση µε παραβολές
Σε δυό ψυχές µιλούσε
Ασπροµαλλούσες.
Εκείνες, µόνες στο παγκάκι,
Το βλέµµα είχαν καρφώσει µακριά
Ρουφούσαν χρώµατα,
Που τα έσβυνε η θάλασσα αµίλητη.
Του θρήνου τους εγώ ακούσιος µάρτυρας
Απ’ τη σκηνή αποσύρθηκα
Όσο πιο γρήγορα µπορούσα
Πιο αβέβαιος.
2
Την αµνησία µου απόψε
Με επιµέλεια θα χτίσω.
Ένα ξηµέρωµα θα τραγουδήσω
Χωρίς δύση.
