ΝΙΚΟΣ ΤΣΑΡΑΣ (ΝΙΚΟΤΣΑΡΑΣ)

Ο Νίκος Τσάρας ήταν γιος του Πάνου Τσάρα, ο οποίος ήταν αρματολός στον Όλυμπο και γαμπρός του Πάνου Ζήδρου, αρματολός και αυτός στην κοινότητα Βλαχολίβαδο ( Αριστ. Βαλαωρίτης, στο Αθανάσιος Διάκος σελ 180). Μετά τον θάνατο του Πάνου Ζήδρου και του μοναδικού γιου του Φώτη, ο Πάνος Τσαρας αρματολός και γαμπρός , τον διαδέχθηκε στο αρματωλίκη, τοιουτοτρόπως ο Νίκος Τσαρας ήταν γιος αρματολού o Fauriel (vol.I, pag. 181) αναφέρει για τον Νίκο Τσάρα και μας δίδει λεπτομέρειες στις σελίδες που ακολουθούν, ότι ο Πάνος Τσάρας πατέρας του Νίκου Τσάρα αιφνιδιαστικά κάποια νύχτα δέχθηκε επίθεση από ένοπλους Αλβανούς και για να γλυτώσει απ’ αυτούς, έντυσε μία κούκλα με τα ρούχα του αρματολού και την πέταξε από το παράθυρο: οι Αλβανοί νομίζοντας, ότι είναι ο ίδιος ο Πάνος Τσάρας που πήδησε από το παράθυρο ,άδειασαν τα τουφέκια τους πυροβολώντας επί της ντυμένης με ρούχα αρματωλού κούκλας. Ο Πάνος Τσάρας με τον γιο του Νίκο Τσάρα βγήκαν από την πόρτα του σπιτιού με τα σπαθιά στο χέρι και άνοιξαν δρόμο ανάμεσα στους Αλβανούς. Ο νεαρός Νίκο Τσάρας εγκατέλειψε από νωρίς τα σχολικά θρανία και προσχώρησε στο στράτευμα του πατέρα του , όπου μαζί με άλλους αρματολούς πολέμησαν εναντίων των Τούρκων. Αργότερα και αφού κατά την διάρκεια μιας μάχης πέθανε ο πατέρας του ο γιος Νίκο Τσάρας τοποθετείται επικεφαλής της ομάδας ενόπλων του πατέρα του και λόγω των ηρωικών πράξεων του πετυχαίνει να γίνει ο σπουδαιότερος και ο ποιο ξακουστός αρματολός επαναστάτης της Θεσσαλίας που πολέμησε ενάντια των στρατευμάτων του Αλί Πασσα. Τελικά ο σατράπης αναγκάστηκε να αποδώσει το καπετανάτου και αφού συμφιλιώθηκε μαζί του τον προσκάλεσε στα Γιάννενα όπου και πήγε ο Νίκο Τσάρας και όπου του έγινε καλή υποδοχή αλλά ο Αλί Πασσας έβαλε ανθρώπους να το δολοφονήσουν κατά την επιστροφή του στο καπετανάτο του, κάτι το αναμενόμενο από τον Νίκο Τσαρα και ενεργώντας με εξυπνάδα γλύτωσε. Ο Αλί Πασσάς εξαγριωμένος που του διέφυγε η λεία διέταξε άλλα άτομα να εκτελέσουν τον Νίκο Τσάρα ο οποίος από τότε αναγκάστηκε να παρατήσει οριστικά το καπετανάτο και με κάποιους άλλους αρματολούς μαζί και τους ενόπλους συντρόφους τους επάνδρωσαν κάποια καράβια και ξεκίνησαν ένα αγώνα πειρατείας ενάντια των Τούρκων στο Αιγαίο , ελπίζοντας ότι οι πολεμικές επιτυχίες τους ενάντια στο τουρκικό στόλο θα έχουν το αποτέλεσμα να φθάσουν τα νέα στα αυτιά του Σουλτάνου, ώστε ενδιαφερόμενος να ψάξει και να βρει τα αίτια που ώθησαν τους αρματολούς να προβούν σε ενέργειες απελπισίας και αφού διαπιστώσει ότι όλα αυτά προέρχονται από την σκληρή συμπεριφορά του σατράπη Αλί Πασσα να τον καθαιρέσει και να επιστρέψουν οι άνθρωποι στις πατρίδες τους. Ο Νίκο Τσάρα μαζί με τον στολίσκο του έγινε ο φόβος και ο τρόμος των Τούρκων και τότε ο Ρώσος ναύαρχος Siniavin που είχε κάτω από τις διαταγές του τον τότε ρωσικό στόλο (1806) στην Μεσόγειο Θάλασσα ακούγοντας για τον Νίκο Τσάρα του με επιστολή του ζήτησε να συναντηθούν. Η συνάντηση έλαβε μέρος τον Ιούνιο του 1807 στο νησί Τένεδος κοντά στα Δαρδανέλια. Εκεί ο Νίκος Τσάρας συνεννοείται με τον ναύαρχο Siniavin να συγκεντρώσει όσο το δυνατό περισσότερο και άλλους αρματολούς και με το στράτευμα τους να πάνε στην Μολδαβία και να ενωθούν με το ρωσικό στρατό και από εκεί αφού περάσουν στην Σερβία να βοηθήσουν τον πρίγκιπα Καραγεώργη ο οποίος διεξήγαγε αγώνα εναντίον των Τούρκων.Ο Νίκος Τσάρας αφού πήρε χρηματική βοήθεια από Siniavin ξεμπάρκαρε στη Θεσσαλία και κατά την συγκέντρωση των αρματολών του Ολύμπου, τους ανακοίνωσε το σχέδιο του για το πέρασμα στην Μολντόβα (Moldova) και για μία συνάντηση στην Σκόπελο, στη συνέχεια συγκεντρώθηκαν περίπου 500 ένοπλοι αρματολοί που ξεμπάρκαραν στην Κατερίνη του Ολύμπου και από εκεί συνέχισαν πεζοί πλέον. Οι Τούρκοι τους αντιλήφθηκαν και τους καταδιώκανε δεν κατόρθωσαν όμως ούτε να τους αναχαιτίσουν , ούτε να τους νικήσουν κατά τις πολλές συγκρούσεις που έγιναν, όπου τελικά ο Νίκος Τσάρας κατέφθασε με τον στρατό του στο Στρυμώνα, στην Πράβι (Ελευθερούπολη) ή Προύστα. Εκεί του είχαν στήσει καρτέρι και άλλα τουρκικά στρατεύματα παράλληλα με αυτά που τον καταδίωκαν. Εκεί έδωσε μία μάχη που κράτησε τρεις μέρες και εκεί που σκεφτόταν τις θέσεις του και πως θα συνεχίσει

την πορεία του διαπίστωσε ότι έγινε ειρήνη μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας.Και βλέποντας , ότι η εκτέλεση αυτού του σχεδίου είναι χωρίς κάποιο σκοπό, αποφασίζει να επιστρέψει πίσω και αφού έφθασε στο Α. Όρος , επιβιβάστηκε σε καράβι για να επιστρέψει με τα υπολείμματα του στρατεύματος του στην νήσο Σκόπελο.Κατά την εκστρατεία αυτή ο Νίκος Τσάρας έχασε 370 δικούς του, ενώ αυτοί που γλύτωσαν ήταν γεμάτοι πληγές όπως και ο ίδιος Πολλοί αρματολοί , που θήτευαν στο Ρωσικό στρατό, μετά την σύναψη ειρήνης Μεταξύ των Τούρκων και Ρώσων και την αποχώρηση του Ρωσικού στόλου, παρέμειναν σε διαθεσιμότητα και αισθανόμενοι ότι προσδοθήκαν οι ελπίδες τους από τους Ρώσους αποφάσισαν να συνεχίσουν τον αγώνα ενάντια στους Τούρκους κατακτητές σαν πειρατές. Ο αρματολός Σταθάς, γαμπρός του Γιάννη Μπουκουβάλα από το Βάλτο (Σακαρέτσι) ήταν ο αρχηγός τους μαζί με τον αρματολό Καζαβέρνη και προκαλούσαν πολλά δεινά στα τουρκικά πλοία και στους κατοίκους των παράκτιωνχωριών. Όταν άκουσε ο Αλί Πασάς για πειρατείες του Νίκου Τσάρα (Νικοτσάρα) και για την εκστρατεία του με άλλους αρματολούς του Ολύμπου, ούρλιαξε με μανία. ΄θα πνίξω τον Όλυμπο στο αίμα΄΄ είπε και όταν πάλι ο Νικοτσάρας βγήκε από την Σκόπελο, έκανε μία καινούργια μάζωξη των αρματολών για να συσκεφθούνε τι μέλλει γενέσθαι, η Θεσσαλία ήταν πλυμμηρισμένη με στρατεύματα του Αλί Πασά και οι αρματολοί του Ολύμπου εκ νέου δέχονταν επιθέσεις από στρατεύματα ασυγκρίτωςποιο πολυάριθμα από τα δικά τους. Έτσι λοιπόν επειδή δεν ήταν σίγουροι ότι η τύχη θα τους χαμογελάσει αποφάσισαν να αποφύγουν την πάλη επί του εδάφους να ξαναεπιβιβασθούν στα πλοία τους και να αναλάβουν εκ νέου τον πειρατικό πόλεμο διότι είχαν στη διάθεση τους ένα μικρό στόλο από 70 καράβια διαιρεμένο σε 10 τμήματα, που τους περίμενε στην νήσο Σκιάθο. Αφού πολέμησαν όσο ήταν δυνατό περισσότερο με τα στρατεύματα του Αλί Πασά, έπλευσαν προς το νησί Σκιάθο όπου ενώθηκα με τα στρατεύματα του Γιάννη Σταθά.Οι αρματολοί που μπαρκάρανε με τα στρατεύματά τους στον μικρό εκείνο στόλο Ήταν¨ οι Λαζαίοι, ο πατήρ Ευθύμιος Βλαχάβας, Μπιζιότης, Τσαγίλας, Σείρος, Καπετάν Αλέξανδρος, Κολοκοτρώνης, Ρόμφει , Νίκος Τσάρας και άλλοι.Αρχηγός αυτού του στολίσκου ομόφωνα εξελέγη ο Γιάννης Σταθάς , γαμπρός του καπετάνιου Γιάννη Μπουκουβάλα και υπαρχηγός ο Νίκος Τσάρας και οι δύο φημισμένοι για τις ηρωικές πράξεις τους . Ο Γιάννης Σταθάς ήταν τότε περίπου σαράντα χρονών. Με τεράστιο ανάστημα , είχε τα γένια του μαύρα, μακριά και πλατιά που σκεπάζανε όλο το στήθος του και τα μαλλιά του που ήταν μακριά και πυκνά ριγμένα στους και ήταν ντυμένος με ρούχα ολόμαυρα και μακριά , το καράβι του δε και αυτό μαύρο καθώς και τα καραβόπανα. Και το καράβι του Νίκου Τσάρα ήταν με μαύρο χρώμα βαμμένο ο ίδιος όμως δεν ήταν ντυμένος με μαύρα ρούχα όπως ο Γιάννης Σταθάς.Από την Σκιάθο οι αρματολοί άρχισαν τις πειρατικές επιδρομές σε διάφορα μέρη, επιτιθέμενοι σε κάθε τούρκικο εμπορικό καράβι ή και πολεμικό και για ένα σύντομο χρονικό διάστημα προκάλεσα την διακοπή της ναυσιπλοΐας στο Αιγαίο και πλησίον των Μικρασιατικών ακτών, προκαλώντας πολλές φρικαλεότητες στα παραθαλάσσιους οικισμούς που διέμεναν οι Τούρκοι με τις επιθέσεις τους και τους βομβαρδισμούς. Η Πύλη ενόψει της παρούσης κατάστασης πίεσε τον Πατριάρχη τα βρει τις αιτίες που προκαλούν αυτές τις ανωμαλίες και να κάνει την σχετική αναφορά. Έκανε την διαπίστωση ότι οι αρματολοί κατέληξαν σε αυτές τις πράξεις απελπισίας λόγω των φρικαλεοτήτων του Αλί πασά και επειδή εκδιώχθηκαν από τα παραδοσιακά καπετανάτα. Σύντομα ο Σουλτάνος διέταξε τον επαναπατρισμό τους και εκτός από τον Νίκο Τσάρα σε όλους τους άλλους έγινε η αποκατάσταση των δίκαιων αιτημάτων τους. Παρά την αποκατάσταση αυτών ο Αλί Πασάς επεξεργάζονταν σχέδιο για την εξολόθρευση τους . Για τον λόγο αυτό ο Ευθύμιος Βλαχάβας το 1808 προέβηκε στην δημιουργία ενός συνδέσμου με συμμετοχή όλων των αρματολών , που θα αποφάσιζε με ενωμένες τις δυνάμεις να επιτεθεί στο Αλί πασά, δυστυχώς όμως αυτό το σχέδιο προδόθηκε προτού ακόμα πραγματοποιηθεί και οι αρματολοί βρέθηκα πάλι υπό καταδίωξη και κάποιοι θανατώθηκαν. Η μοναδική μάχη που έγινε από ένα τμήμα ενωμένων αρματολών οι οποίοι δεν ήταν περισσότεροι από 600 χριστιανοί , οπού οι

αντίπαλοι αριθμούσαν πολύ περισσότερο από πέντε με οκτώ χειλάδες. Έτσι πριν ακόμα τεθεί ολόκληρο το σχέδιο σε εφαρμογή δέχθηκαν ξεχωριστή επίθεση τόσο ο Θεόδωρος Βλαχάβας όσο και ο Δημήτριος Βλαχάβας και όταν ο Ευθύμιος Βλάχάβας επέστρεψε από τον Όλυμπο για να ξεκίνησε απ’ εκεί την γενική επίθεση διαπίστωσε ότι τα αδέλφια του με πολλούς άλλους αρματολούς θανατώθηκαν και ότι τα στρατεύματα τους ήταν εν μέρει διαλυμένα ή διασκορπισμένα. έτσι αυτός με όλους τους άλλους αρματολούς ενώθηκαν με τα στρατεύματα του Νίκου Τσάρα για να ξαναρχίσουν την πειρατική ζωή προκαλώντας μεγάλες ζημίες στους Τούρκους. Τότε επενέβη εκ νέου ο Πατριάρχης και τους εξόρκισε να εγκαταλείψουν την πειρατική ζωή προπάντων δε ο Ευθύμιος Βλαχάβας που ήταν και παπάς κατόρθωσε δε και να εκδώσει ένα νέο φιρμάνι το οποίο στάλθηκε και δημοσιεύθηκε στην Θεσσαλία και αλλαχού, όπου όλοι η καπετάνιοι είχαν τοποθετηθεί εκ νέου στα καπετανάτα τους.Ο Βλαχάβας αφού εισάκουσε τις προτροπές του Πατριάρχη διέλυσε τον στολίσκο του και απέλυσε τους ενόπλους του να επιστρέψουν στα Χάσια στο καπετανάτο του. Μετά την επιστροφή των καπεταναίων ο Αλί πασά πρότεινε στους περισσότερους εξ αυτών, ότι εάν θέλουν να ζήσουν ειρηνικά μαζί του , πρέπει να του παραδώσουν τον Βλαχάβα, όλοι απάντησαν αρνητικά στο αίτημα του. Τότε αυτός πλαστογράφησε μία επιστολή προερχόμενη δήθεν εκ μέρους των αδελφών των καπεταναίων Λαζαίων για να συναντηθούν σε ένα ορισμένο σημείο και την απέστειλε. Ο Βλαχάβας ανυποψίαστος πήγε στο σημείο που του υποδείξανε όπου απροσδόκητα πιάστηκε αιχμάλωτος από ένα ικανό αριθμό Αλβανών που περίμεναν κριμένοι. Έτσι αιχμαλωτίσανε τον Βλαχάβα και τον επήγανε στα Γιάννενα και εκεί αφού τον συνθλίψανε τα κόκαλα του , το κορμί του , το περιφέρανε στους δρόμους των Ιωαννίνων Ο Pouqueville περιγράφει με πολλές λεπτομέρειες το άδοξο τέλος του Ευθυμίου Βλάχάβα(Για όλα αυτά που ανάφερα για την ζωή του Νίκου Τσάρα , Βλαχάβα κλπ βλέπε στον Σαθάς, . Τουρκοκρατία , Ελλάς σελ 578-604, και στον Fauriel τομ. 1. σελ. 185-188. Δες για τον θάνατο του Βλαχάβα Αριθ. 250) . Να δούμε εν συνεχεία τι έγινε με τον Νίκο Τσάρα . Με το δεύτερο αυτοκρατορικό φιρμάνι για την έκδοση του οποίου ευθύνονταν ο Πατριάρχης, όπου αναφέρεται ότι όλοι οι αρματολοί πειρατές ξαναεπέστρεψαν στα καπετανάτα τους ο Νίκος Τσάρας δεν έκανε χρήση αυτού του διατάγματος γνωρίζοντας την απιστία του Αλί πασά, υπό την κυριαρχία του οποίου βρίσκονταν όλη η Θεσσαλία για αυτό και ό ίδιος με τους δικούς του συνέχισε τον πόλεμο με την πειρατεία ενάντια των Τούρκων. Κατά την διάρκεια μιας αποβίβασης που έγινε το 1808 οι άνθρωποί του ενεπλάκησαν με κάποια αλβανικά στρατεύματα , ενώ αυτός ακόμη ευρίσκονταν στο καράβι. Ακούγοντας την εκπυρσοκρότηση των όπλων έτρεξε στον τόπο της συμπλοκής και οι Τούρκοι αντικρίζοντας τον ερχομό του τράπηκαν σε φυγή: όμως ένας εξ αυτών κρυμμένος σε κάποια κρυψώνα και ενώ ο Νίκο Τσάρας επέστρεφε με τους συναδέλφους του στο καράβι πυροβόλησε και τον τραυμάτισε θανάσιμα. Οι σύντροφοί του τον μετέφεραν στο καράβι , όπου ύστερα από κάποιες μέρες κατέληξε. Το κορμί του θάφτηκε με πολλά δάκρυα εκ μέρους των συντρόφων του και καθώς με μεγάλο θρήνο εκ μέρους όλων που είχαν ακούσει για τα ηρωικά του κατορθώματα στην Σκύρο. Τα άρματά του και το σπαθί του τα δώσανε στην χήρα του, η οποία τα φύλαξε με μεγάλη ευλάβεια για να τα δώσε στον μοναδικό γιο του, που της απόμεινε και ήταν ακόμη ανύπαντρος.Όταν πέθανε δεν ήταν παραπάνω από 36-40 χρονών Ο Fauriel εγκωμιάζει την μορφή του στον Vol.1 Page, 190). Aυτός ήταν λοιπόν ο Νίκος Τσάρας. Ο λαός αφιέρωσε στον Νίκο Τσάρα πολλά τραγούδια μεταξύ των οποίων βρίσκονται και κάποια να έχουν εκτυπωθεί. : Passov σελ 65. τραγ. 77, σελ 65-66 τραγ. 78 σελ. 66-67 τραγ. 80 σελ 68 τραγ. 81. Fauriel vol Ι το τραγ από την σελίδα 192-197: Χασιώτης σελ 104 και 105 τραγ. 123 και 124.Ο Νίκος Τσάρας σύμφωνα με το περιεχόμενο του τραγουδιού 83 σελ. 69 του Passov, στοίχος 17,πρέπει να είχε και άλλα αδέλφια που ήταν καπεταναίοι εκ των οποίων δύο είναι γνωστοί με τα ονόματα Χρήστος Τσάρας και Καλλίνικος Τσάρας.Ο πρώτος εκ των δύο είναι γνωστός από το τραγούδι 83 εκ της συλλογής του Passov και του Φιλήμονος και Τρικούπη και από όλους τους Έλληνες ιστοριογράφος της Επανάστασης του 1821 διότι έπαιξε ένα σημαντικό ρόλο και κατά την επανάσταση του 1821 ( δες Τρικούπης τόμος Ι. σελ. 315: Φιλήμων ,ΙΙΙ σελ. 150 )

Σ’ αυτά τα γραπτά ο Χρήστος Τσάρας φέρεται με το παρατσούκλι: Γερομπαλωμένος Συντεκνιώτης. Κατά τα χρόνια της Επανάστασης ο Χρήστος Τσάρας ήταν γέρος . Στο βιβλίο του Passov σελ 60, τραγ. LXXXIII (83) o Xρήστος Τσάρα μας αναφέρεται με το ψευδώνυμο ο Μπαλωμένος. Το ψευδώνυμο Συντεκνιότης προέρχεται από ένα μέρος Σύντεκνο το οποίο μαζί με το Σακαρέτσι , καταστράφηκαν από τους Τούρκους επειδή οι κάτοικοι αυτών των οικισμών επαναστάτησαν επανειλημμένα και οι κάτοικοι τους υποβλήθηκαν σε εξορία και διασκορπίστηκαν. (δες Pouqueville , Voyage, edit.a II vol. II pag. 266). Σχετικά με το άλλο αδελφό του Νίκου Τσάρα μας αναφέρει ο Χρήστος Περραιβός , στο βιβλίο του Πολεμικά Απομνημονεύματα τομος ΙΙ σελ 11-13, και ειδικά στην σελ 13 ψηλά μεταξύ των πρώτων : αυτός ο αδελφός του Νίκου Τσάρα ήταν αρματολός στον Όλυμπο στις αρχές της Ελληνικής Επανάστασης και ο Α. Μαυροκορδάτος έστειλε επιστολή μαζι με άλλους καπεταναίους του Ολύμπου όπως τον Ευάγγελο Κάτσιο, Μήτρο Μπασδέκη, Δήμο Τσαγγίλα , Μήτρο Λιακόπουλο, Μπινου Κωνσταντίνο Δουμπιώτη, Γιάννη Βελέντζα,και καπ. Κώττα να πάρουν μέρος στη Ελληνική Επανάσταση που έχει ήδη αρχίσει.Στη παραπάνω σελίδα του Περραιβού αναφέρεται ο αδελφός του Νίκου Τσάρα με το όνομα Καλλίνικος Τσάρας τον οποίο στους Αρμάνους ( Βλάχους) είναι γνωστός σαν Καλινίκ Τσάρας ( Ceara) και ο Περραιβός το εξελλενίζει σε Καλλίνικος Τζάρας. Οι Βλάχοι ( Αρμάνοι) έχουν και το όνομα Calina για τις γυναίκες ,για δε τους άνδρες δεν υφίσταται το όνομα Calinic ούτε Calin που ακούγεται περισσότερο σαν Cala ή Caliu απ’ όπου παράγεται και το υποκοριστικό του Ηλία που ακούγεται και Λία (Lia) O Περραιβός μετατρέπει και το όνομα του Vangheli Cãciu σε Αγγελής Κάτζος, το δε Iani Velentza σε Ιωάννης Βαλέντζας ( δες τη παραπάνω σελίδα) To όνομα Caliu απαντάται και σαν Cali και Cala (δες την σελ.. 87 Aριθ. 27).Τον Νίκο Τσάρα οι Βλάχοι (Αρμάνοι) τον αποκαλούσαν και Nicu Ceara και Nicu al Ceara . Oι οικογένεια του είχε την καταγωγή της από την οικογένεια του Γιαννάκη Τσάρα Κουντουρά με καταγωγή από την ξακουστή Σαμαρίνα και από πολύ καιρό είχε εγκατασταθεί στην Βλάστη της Μακεδονίας σε κάποια απόσταση από την Βλαχοκλεισούρα. Οι ίδιοι Τσιαρέοι καταγόταν από την φαμίλια των Φαρμάκη επίσης με καταγωγή από την Σαμαρίνα.Ο Νίκο Τσάρας μετά τον θάνατό του άφησε ένα ανήλικο γιο, σε ανάμνηση όλων και για να ακούγεται το όνομα της φαμίλιας τον βάφτισε Παναγιώτη Τσάρα, σε κάποιο σχολείο από κάποιον επιπόλαιο Ελληνοδιδάσκαλο μετατράπηκε το όνομα του σε Τσαρόπουλος.Αυτή τη αναφορά την βρήκαμε καταχωρημένη στο βιβλίο του Σαθά η Τουρκοκρατουμένη Ελλάς σελ 577, σημ.1 στο οποίο δημοσιεύονται κάποιοι χάρτες και επιστολές σχετικά με την ζωή του Νίκου Τσάρα τα οποία ο συγγραφέας απόκτησε από τον ίδιο τον γιο του, όπου μας αναφέρει ότι ο γιος του κατοικούσε στην Αταλάντη το 1869 ( κατά λέξη μας αναφέρει ο Σαθάς ΄΄ Παρά τω Παναγιώτη Τσαρόπουλο…). Δες την συγγένεια του Νίκου Τσάρα με τον καπετάνιο Γιάννη Φαρμάκη.στο Αριθ. 230Σχετικά για τον Παναγιώτη Τσαρόπουλο εκτός τα αναφερθέντα δεν έχει βρεθεί τίποτα άλλο σε γραπτή αναφορά . Τα ονόματα του Νίκου Τσάρα στην Ελλάδα γράφονται : Νίκο Τσάρας, Νικου Τσάρας, Νικοτσάρας ( Σαθάς η Τουκοκρατουμένη Ελλάς σελ 577-579, Νίκος Τζάρας κατά τον Περραιβό , Ιστορία του Σουλίου και της Πάργας τομ. Ι σελ.24 και Νικο-τσιάρα ( Χασιώτης, σελ 105 τραγ. 24 , στοίχος 9 με τον τίτλο Τσιάρας. Η ποιο ορθή απόδοση στα Ελληνικά είναι Νίκο-Τσιάρας

Υ.Γ. Από το βιβλίο του Ιωάννη Καραγιάννη (1840-1921)΄΄ Ιστορικές Μελέτες για τους Αρμάνους (Βλάχους) στην Βαλκανική Χεσόνησο΄΄Όπου γίνεται αποκλειστική αναφορά στους Ήρωες του 1821 και στον αγώνα της Ελληνικής φυλής ενάντια στον Τουρκικό ζυγό

ΠΗΓΗ: http://armanlanguageandculture.blogspot.gr/

Ο ΝΙΚΟΤΣΑΡΑΣ ΚΑΙ Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣο θησαυρος του νικοτσαρα

Ο Νικοτσάρας είναι ο πιο γνωστός αρματολός της περιοχής του θεσσαλικού Ολύμπου (σημερινές

τοποθεσίες:Κατερίνη, Λάρισα, Αγιά, Καλαμπάκα, Λιτόχωρο, Πλαταμώνας, Μετέωρα, Τρίκαλα,

Καρδίτσα, Τέμπη, Ελασσόνα, Βόλος, Φάρσαλα). Δυστυχώς οι πληροφορίες για την αρχική δράση

του την πρώιμη εποχή της επανάστασης δεν είναι πολλές. Είναι γνωστό ότι στις αρχές του 19ου

αιώνα εγκατέλειψε το αρματολίκι και έγινε κλέφτης ενώ αναγνωρίσθηκε και σαν αρχηγός όλων

των κλεφτών της Θεσσαλίας και της Ν. Μακεδονίας (Κατερίνη, Αλεξάνδρεια, Βέροια, Χαλκηδόνα,

Πλατύ, Μελίκη, Μέσση, Αλιάκμονας) ενώ ενεργός ήταν η δράση του και στην υπόλοιπη Μακεδονία

(σημερινές τοποθεσίες: Καλλικράτεια, Καστοριά, Φλώρινα, Κοζάνη, Βέροια, Νάουσα, Γρεβενά,

Έδεσσα, Γιαννιτσά, Χαλκηδόνα, Αλεξάνδρεια, Θεσσαλονίκη, Λαγκαδάς, Μηχανιώνα , Πολύγυρος,

Μουδανιά, Σέρρες, Σιδηρόκαστρο, Κιλκίς κλπ)

Από επιστολή του προς τον Κων. Μπαλάρα διαφαίνεται ότι η θέλησή του για την απελευθέρωση

του έθνους περνάει από το ατομικό στο συλλογικό επίπεδο. Έτσι τον Νοέμβριο του 1806 πέρασε

από Ύδρα, και Σπέτσες, Άργος, Ναύπλιο, και πήρε από τον Λάζαρο Κουντουριώτη χαρτιά πολίτη

Επτανήσων και βρήκε στη Ζάκυνθο (και Κεφαλονιά, Αργοστόλι, Σάμη) Ρώσους για βοήθεια (οι

οποίοι είχαν μόλις κηρύξει πόλεμο στην Τουρκία).

Τον Απρίλιο του 1807 ο Νικοτσάρας με πλοίο άρχισε να συλλέγει στρατιώτες από τις Β. Σποράδες

(Αλόννησος,Σκόπελος, Σκύρος, Σκιάθος) , οι τούρκοι όμως απαίτησαν να καταστρέψουν οι

νησιώτες τα πλοία τους για να μην τα χρησιμοποιήσουν οι επαναστάτες. Έτσι ο Νικοτσάρας πήγε

στην Τένεδο, όπου και άρχισε να ετοιμάζει εκστρατεία για τη Βλαχία.

Λέγεται ότι στις 23 Ιουλίου του 1807 ο Νικοτσάρας αποβιβάστηκε στην Κατερίνη και πιθανόν

περνώντας από Τρίκαλα-Λάρισα- Αλμυρός Βόλου (ή κατά μια άλλη εκδοχή από Αγρίνιο και Άρτα),

με σκοπό από κει μέσω Αλιάκμονα και Λουδία να φτάσει στο Νευροκόπι Δράμας και στην

ευρύτερη περιοχή (Σημερινές περιοχές Δράμας, Κιλκίς, Σερρών, Νέα Ζίχνη, Ξάνθης, Καβάλας,

Θεσσαλονίκης, Χαλκιδικής). Τελικά όμως δεν τα κατάφερε διότι υπήρχαν πολλοί τούρκοι στην

περιοχή, είχε μικρή εκστρατευτική ομάδα στη διάθεσή του και ήταν πολύ μεγάλη η απόσταση.

Αυτό που είναι γνωστό είναι ότι ο Νικοτσάρας έκανε εκστρατεία, έδωσε μάχη με τους τούρκους και

πήγε στο Παγγαίο όρος, στη Μονή Εικοσιφοίνουσσας (εκεί αρνήθηκαν να τον βοηθήσουν και τους

επιτέθηκε) Έπειτα κατευθύνθηκε προς Νότο και μετά από 20 χλμ. έφτασε στην πόλη Πράβα. Στη

γέφυρα Πράβι έγινε 3ήμερη μάχη με τους τούρκους, κι ο Νικοτσάρας με τους στρατιώτες του

έκαναν έφοδο με σπαθιά και πέρασαν απέναντι στη Χαλκιδική.(Η επιβεβαίωση της μάχης

Χάντακα γίνεται μέσα από τα δημοτικά τραγούδια της εποχής αλλά και το τούρκικο νεκροταφείο

στην συγκεκριμένη περιοχή). Για αντίποινα οι τούρκοι λεηλάτησαν το μετόχι της μονής Αγίου

Διονυσίου.Ο Νικοτσάρας με άλλους 50 βρήκαν καταφύγιο στη μονή Εσφιγμένου στο Άγιο Όρος.

Από κει επέστρεψαν τέλη Ιουλίου σε Σκιάθο-Σκόπελο, σήκωσαν την Ελληνική σημαία στα καράβια

που μαζεύτηκαν και άρχισαν τις επιθέσεις. Σε μια τέτοια επίθεση, στη χερσόνησο Κασσάνδρα

(σημερινές τοποθεσίες Ουρανούπολη, Σταυρός, Ασπροβάλτα),σκοτώθηκε ο Νικοτσάρας στις 10

Ιουλίου του 1807. Όπως είπε κι ο Κωστής Παλαμάς, "ο Καραϊσκάκης ήταν ο Αχιλλέας της

Ρωμιοσύνης και ο Νικοτσάρας ήταν ο Αχιλλέας της υπόδουλης Ρωμιοσύνης".

Επομένως δεν είναι τυχαίο ότι για τον Νικοτσάρα έχουμε στοιχεία που μας οδηγούν στο άγιο

όρος. Εκεί βρέθηκαν και μελετήθηκαν κάποια χειρόγραφα οδοιπορικά κείμενα που αναφέρονται

στους θησαυρούς που είχε κρύψει. Κάποια κείμενα ήταν σωστά κάποια ήταν παραποιημένα. Τα

πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο από το γεγονός ότι υπήρχε κάποιου είδους

κωδικοποίηση στα κείμενα αυτά η οποία δεν ήταν εμφανής και σίγουρα δεν ήταν δυνατόν να

εντοπιστεί από τα αντίγραφα αλλά μόνο από τα πρωτότυπα που οι καλόγεροι φρόντισαν να

κρατήσουν καλά κρυμμένα.

Αυτά που πίστευαν οι ερευνητές ως πρωτότυπα ήταν αντίγραφα γραμμένα με το χέρι

μεταγενέστερα. Αυτά τα χαρτιά κυκλοφόρησαν στους κύκλους των θησαυροθήρων και κάποια

πουλήθηκαν σε υψηλές τιμές. Οι θησαυροί ακόμη αναζητούνται…