ΝΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΑΝΤΖΑΣ - Ταλαντευομένη χορδή, η γνωστική μας δυσαρμονία

χωρίς σχόλια Πλάτων Πισατίδης | 10/1/2014 0:00

Ου ξυνιάσιν όκως διαφερόμενον εωυτώ ομολογέει

παλίντροπος αρμονίη όκωσπερ τόξου και λύρηςΗράκλειτος (51)

Πέραν της πολιτικής εντός των πολιτευμάτων ή πολιτικών συστημάτων της πάλαι ποτέ ελληνικής πολιτείας και της δυναστικής απολυταρχίας των τυραννικών καθεστώτων, που όλοι οι άνθρωποι βιώνουμε τώρα, εις την νεο-μετα-μοντέρναν μας προσωρινότητα, η των ανθρώπων «γνωστική ασυμφωνία ή δυσαρμονία» εμφανίζεται ως μία «νευρά» ή χορδή, ταλαντευομένη εις αύξοντα ρυθμόν. Το πόνημα τούτο

αποτυπώνει τις ολοένα και πιο βίαιες ταλαντώσεις τις οποίες εμφανίζει η νευρά ή χορδή τούτη της γνωστικής ασυμφωνίας ή δυσαρμονίας των ανθρώπων. Το διαχρονικό ταξίδι της παλλομένης χορδής ξεκινά από την εποχήν των Ηρακλείτου, Σωκράτους και Πλάτωνος, δηλαδή από τις συμβολικώς κωδικοποιημένες ταλαντώσεις των νευρών του τόξου της Αρτέμιδος και της λύρας του Απόλλωνος. Μέσω της ανελίξεως της κβαντομηχανικής, δηλαδή των ταλαντώσεων του ατόμου ως ένα κύμα ενεργείας, η περιήγησις της βιαίως παλλομένης μας χορδής οδηγεί εις την κβαντικήν φυσιολογίαν των ανθρώπων και την γνωστικήν μας δυσαρμονίαν. Η εις τον Κρατύλον ταλαντευομένη νευρά Παρά των, εν είδει χάσματος, πολιτικών μου διαφορών με το αριστοκρατικόν καθεστώς ήswanky regime, απολύτως συμφωνώ με τον του Πλάτωνος διαχωρισμόν της λαλιάς των ανθρώπων εις ονόματα και ρήματα. Εις τον διάλογον αυτού «Κρατύλος» ή περί ορθότητος των ονομάτων (431β), ο Πλάτων ονομάζει «ρήμα» το σημείον της φωνής, το οποίον δηλώνει πράξιν, ενώ «όνομα» είναι το σημείον της λαλιάς, το οποίον ορίζει εκείνες, εκείνους ή εκείνα, που πράττουν τις πράξεις. Μέσω της διαδικασίας της «ανασυνθέσεως», ήτοι πρώτον μετά αναλύσεως και δεύτερον μετάσυνθέσεως, η Αλτάνη μελετά το σύνολον της ονοματοθεσίας του Πλάτωνος. Καταλήγει τοιουτοτρόπως η Αλτάνη εις 7 (επτά) κανόνες, ικανούς να ελέγξουν την ποιότητα της ονοματοθεσίας (2004, σ. 20). Εκτός των κανόνων ονοματοθεσίας αυτού, επίσης συμφωνώ απολύτως με την επιτακτικήν ανάγκην, την οποίαν επισημαίνει ο Πλάτων. ΄Ωστε η αλήθεια των ονομάτων να καταστεί μέρος της συνειδητότητος των ανθρώπων:

«Σωκράτης: ...ουκ εξ ονομάτων, αλλά πολύ μάλλον αυτά εξ αυτών και μαθητέον και ζητητέον ή εκ των ονομάτων» (Κρατύλος 439β). (Σωκράτης: ...δεν πρέπει ν' αρχίσουμε από τα ονόματα, αλλά πρέπει πολύ περισσότερον και να μαθαίνουμε και να ερευνούμε τα πράγματα, ξεκινώντας απ' αυτά τα ίδια, παρά από τα ονόματα. Αλτάνη 2004, σ. 25).

Είναι συνεπώς άποψις του Πλάτωνος η ανάγκη της επιστημονικής ερεύνης, διά την γνώσιν των πραγμάτων αυτών καθ' εαυτών. Διότι μόνον η επιστημονική ερεύνα οδηγεί εις την διάκρισιν μεταξύ των ονομάτων, εις αυτά τα οποία είναι «φύσει» και εις εκείνα τα οποία είναι συμβατικά ή «κατά συνθήκην» ονόματα (Κρατύλος 433ε και 435β). Η εφαρμογή των 7 (επτά) κανόνων ονοματοθεσίας του Πλάτωνος οδηγεί την Αλτάνην εις πολλαπλά απτά παραδείγματα αναγραμματισμών ονομάτων, οι οποίοι με την μέθοδον των κανόνων δεικνύουν ότι τα ονόματα αυτά είναι φύσει και όχι κατά συνθήκην. ΄Ητοι, εξηγεί η Αλτάνη: «εμπερικλείουν ιδιότητας της ουσίας του ονόματος, που εκφράζεται διά της λέξεως και δεν είναι "κατά συνθήκην" ονόματα, δηλαδή ονοματοθεσία κατόπιν κοινής συμφωνίας μη περιέχουσα την ουσίαν του πράγματος» (2004, σ. 25). Εντός του πλαισίου τούτου, το πρώτον παράδειγμα της Αλτάνης (2004, σ. 26) είναι η λέξις «όνομα», η οποία εις τον Κρατύλον σημαίνει: «ον ου μάσμα εστίν» (421α), όπου ο όρος «μάσμα» σημαίνει έρευνα και προέρχεται εκ του ρήματος «μαίομαι». Είναι λοιπόν το όνομα ον, το οποίον είναι το αποτέλεσμα ερεύνης: ον+ου+μα(ίομαι), συνεπώς το ρήμα «μαίομαι», ήτοι η έρευνα των ονομάτων είναι η πράξις, η οποία ανυψώνει τον νουν των ανθρώπων εις την θέασιν του νόμου της ορθής ονοματοθεσίας (Αλτάνη 2004, σ. 26). Μέσω πολλαπλών παραδειγμάτων αναγραμματισμών, η Αλτάνη αναδεικνύει την ικανότητα της ελληνικής γλώσσης να ελίσσει τας έλικας του νου των ανθρώπων. Π.χ., ο αναγραμματισμός του λήμματος «όνομα» αναδεικνύει την αρχήν της λειτουργίας του νόμου της ορθής ονοματοθεσίας, ως το πλαίσιον εντός του οποίου δύναται να κινείται η ουσία του πράγματος, το οποίον το λήμμα «όνομα» περιγράφει (Σχ. 1α). Παρενθετικώς, μιας και περί αρχής ο λόγος, ουδεμία υφίσταται σχέσις μεταξύ των αρχών τηςκοινωνιοκρατίας των πολιτειών της κλασικής Ελλάδος και της πυραμιδικής ή πυραμιδοειδούςιεραρχίας της εξουσίας, των άρδην τυραννικών, δεσποτικών καθεστώτων. Δραστικώς και ριζοσπαστικώς, η πυραμιδική ή πυραμιδοειδής ιεραρχία της εξουσίας παύει να υφίσταται καν, εντός της σφαιρικότητος της κοινωνιοκρατίας των ελληνικών μας πολιτειών. Ορμωμένη εκ του «αφ' Εστίας άρχεσθαι» (Πλάτωνος Ευθύφρων ή περί ευσεβείας, 3α),

η κρισιμοτάτη αρχή της δομής της κοινωνιοκρατίας της ελληνικής πολιτείας είναι:

όποιος άνθρωπος άρχει άλλων ανθρώπων, ταυτοχρόνως τοποθετείται υπό την συλλογικήν αρχήν αυτών των άλλων ανθρώπων.

Ο αναγραμματισμός του λήμματος «όνομα» επίσης επιβεβαιώνει τον αντί-λογον, ο οποίος εμπεριέχεται εις το λήμμα: η αντιστροφή των αρκτικού και τελικού του φωνηέντων οδηγεί εις την δημιουργίαν της λέξεως «άνομο» (Σχ. 1β). Είναι δε το άνομον τούτο παρ-άνομον, εφ' όσον καταστρατηγεί τον νόμον της ορθής ονοματοθεσίας, ήτοι δεν εκφράζει την φύσιν του πράγματος το οποίον περιγράφει, αλλά είναι κατά συνθήκην (Αλτάνη 2004, σ. 27).

Εντός του πλαισίου τούτου των αναγραμματισμών της Αλτάνης, ένα δεύτερον παράδειγμα αφορά εις το λήμμα «έρευνα», επί του οποίου η Αλτάνη εφαρμόζει και τους 7 (επτά) κανόνες της ονοματοθεσίας του Πλάτωνος (Αλτάνη 2004, σσ. 31-34). Είναι σημαντικόν η επίσκεψις του λήμματος «έρευνα» να διευκρινίσει εάν τούτον είναι ή όχι κατά φύσιν. Πληροί δηλαδή η έρευνα την μέθοδον της διεξαγωγής της, συμπορευομένη μετά της μεθόδου του Σωκράτους; ΄Η είναι η ονοματοθεσία του λήμματος «έρευνα» συμβατική ή κατά συνθήκην, ως μη περιγράφουσα την ουσίαν του ονόματός της;

Η Αλτάνη φρονεί πως το λήμμα «έρευνα» αφορά εις την Ε(λευθέραν) Ρ(οήν) του Ν(ου) εις το ΕΥ, το οποίον αφορά εις την ορθήν ανακάλυψιν του Ν(ου), επί της Α(ρχής) του νόμου της ονοματοθεσίας (Σχ. 2α). Είναι δε η ανακάλυψις τούτη ορθή, μόνον εάν είναι αδογμάτιστος, ανιδιοτελής, μη προκατειλημμένη και μη συμφεροντολογικώς προσανατολιζομένη (Αλτάνη 2004, σ. 31). Το ΕΥ δεικνύει την απολύτως ανιδιοτελή επιθυμίαν ανακαλύψεως και αποκαλύψεως της Αληθείας, μέσω της ερεύνης, της οποίας η Α(ρχή) θεωρείται μεν ως δεδομένη, όχι όμως και η έκβασις τούτης. Μόνον όταν η έρευνα υλοποιείται αντικειμενικώς και χάριν της ανακαλύψεως, τότε τούτη θα είναι ορθή, ΕΥ, μετά μιας Ε(λευθέρας) Ρ(οής). Ο πρώτος εκ των αναγραμματισμών της Αλτάνης, ο οποίος παρατίθεται εδώ, οδηγεί εις την ανακάλυψιν ότι η έρευνα έχει ως έναυσμα τον έρωτα του ΕΥ (Σχ. 2β). Το λήμμα «εράν» είναι το απαρέμφατον του ενεστώτος του ρήματος «εράω-ερώ». ΄Αρα το όνομα «έρευνα» κινητοποιείται από το σφοδρόν, μετά πάθους εράν του ΕΥ, ήτοι του ορθού, άνευ δόγματος, ανιδιοτελούς και αντικειμενικού αποτελέσματος της αναζητήσεως. ΄Ερως Πολιτικός λοιπόν κινητοποιεί την έρευνα, μέσω και της Αρετής μας, η οποία επίσης πηγάζει, ως μία έξις προαιρετική από το ερωτικόν δαιμόνιον κάθε ανθρώπου ελληνικού (Anton 2010). Επί πλέον, ο της Αλτάνης αναγραμματισμός εις το Σχ. 2γ παραθέτει ένα αρχέτυπον εις τον άνθρωπον που ερευνά, καθιστώντας τον ικανόν να ατενίζει τα ιερά σύμβολα των κωδικοποιημένων αξιακών συστημάτων ή ιδανικών και φυσικών δυνάμεων του ελληνικού μας κόσμου και πολιτισμού. Η «νευρά» είναι η εξ εντέρων ή νεύρων χορδή του τόξου, ένα κυρίαρχον σύμβολον της Αρτέμιδος και του Απόλλωνος. Καθ' ομοίωσιν της νευράς (Σχ. 2γ), κατά την διαδικασίαν της αναζητήσεως, προκειμένου το νοητόν της βέλος να ανεύρει τον στόχον της ερεύνης, η/ο τοξότης-ερευνητής τεντώνει ή «τιταίνει» την χορδήν του επίσης νοητού της/του τόξου. Σύντομα, το βέλος ελευθερούται, δημιουργώντας τοιουτοτρόπως συνεχείς παλινδρομήσεις και ταλαντώσεις εις την χορδήν του τόξου, καθ' ομοίωσιν της προσωπικής ανελίξεως, ερεύνης και διερευνήσεως των εσωτερικών επιπέδων του νου των ανθρώπων. Ο νους υφίσταται ταλαντώσεις, διαρκώς κινούμενος μεταξύ των άκρων του διπόλου έρις-έρως ή νείκους-φιλότητος. Προκειμένου να ανεύρει ή να αποκαλύψει τον της ερεύνης στόχον, ως μία κοινή συνισταμένη δύναμις της νευράς ή χορδής και του τόξου, το βέλος εγκαταλείπει με ορμήν τον τοξότη-ερευνητή, αφήνοντας το τόξον και την χορδήν εις αμοιβαίαν παλμικήν κίνησιν. Η παλμική δε αυτή κίνησις ομοιάζει με την παλμικήν κίνησιν της εν ενεργεία χορδής, ταλαντευομένης εις την λύραν. Επί της παρομοιώσεως τούτης είναι που λέγει ο Ηράκλειτος:

«Ου ξυνιάσιν όκως διαφερόμενον εωυτώ ομολογέει παλίντροπος αρμονίη όκωσπερ τόξου και λύρης» (απόσπασμα 51). (Οι άνθρωποι δεν κατανοούν πως ενώ διίσταται, το διαφορετικόν είναι ομόλογον με τον εαυτόν του· είναι μία παλίντροπος αρμονία, όπως ακριβώς του τόξου και της λύρας, Αλτάνη 2004, σ. 33).

Ο νους των ανθρώπων υφίσταται την διαρκή τούτη παλίντροπον αρμονίαν, ενώ ελέγχει την Ε(λευθέραν) Ρ(οήν) κατά την διάρκειαν της ερεύνης. Ο στόχος όμως της ανακαλύψεως της ερεύνης και της αποκαλύψεως της Αληθείας απαιτεί το διακριτικόν γνώρισμα του ευθύνειν και ελέγχειν της ελευθερίας, όπως επίσης και εκείνο των μη δογματικών απόψεων, οι οποίες παρεμποδίζουν την διαδικασίαν της ορθής ερεύνης. Πέραν όμως της νευράς, ο της Αλτάνης αναγραμματισμός εις το Σχ. 2γ επίσης παραπέμπει εις το γράμμα 'Ε', τούτο το κατ' εξοχήν σύμβολον ανήκον εις τον Απόλλωνα. Επί του συμβολισμού τούτου αναπτύσσει εκτενώς ο Πλούταρχος εις το γνωστόν έργον του: «Περί του Ε του εν Δελφοίς». Συμπεραίνει λοιπόν η Αλτάνη, πως ο αναγραμματισμός εις το Σχ. 2γ ευρίσκεται εντός του νοητικού μας πεδίου, το οποίον ενεργοποιείται από τα σύμβολα του Απόλλωνος, μέσω της αναγνωρίσεως των διακριτών συμβόλων της νευράς ή χορδής, όπως και της λύρας και του τόξου. Ο απολλώνειος δε τρόπος του ζητείν οδηγεί εις το ευρίσκειν του Σωκράτους (Κρατύλος436α).

Βεβαίως τα ως άνω δειγματοληπτικά παραδείγματα της Αλτάνης δεν εξαντλούν τους πιθανούς αναγραμματισμούς. Οι αναγνώστες του βιβλίου της δύνανται να επεκτείνουν τις έννοιες των ονομάτων που τους ενδιαφέρουν, μέσω περαιτέρω αναγραμματισμών, πάντοτε βάσει των 7 (επτά) κανόνων, ικανών να ελέγξουν την ποιότητα της ονοματοθεσίας (Αλτάνη 2004, σ. 20). Η ανέλιξις της κβαντομηχανικής Μεταξύ των ετών 1924 και 1928, εις την επιστημονικήν έρευναν έλαβε χώραν ένας πραγματικός οργασμός εις την ανέλιξιν της κβαντομηχανικής (Αντωνίου 2010). Τότε επήλθεν η μετάβασις, από την παλαιάν ατομικήν θεωρίαν της κλασικής φυσικής, των Sir Isaac Newton, SirJoseph John «J.J.» Thomson και Lord Ernest Rutherford, εις την νέαν κβαντικήν θεωρίαν, τωνWerner Karl Heisenberg, Niels Henrik David Bohr και Ernst Pascual Jordan. Εις την κλασικήν φυσικήν, το άτομο θεωρείται ως ένα σωματίδιον ύλης και όχι ως ένα κύμα ενεργείας. Οι τιμές των εκπεμπομένων ενεργειών του ατόμου ως σωματιδίου, μετά από την θερμικήν του διέγερσιν και λόγω των θερμικών του δονήσεων, εκλαμβάνονται ως συνεχείς. Εις την νέαν όμως κβαντικήν θεωρίαν, το άτομο θεωρείται ως ένα κύμα ενεργείας. Τώρα οι τιμές των εκπεμπομένων ενεργειών του ατόμου ως ένα κύμα ενεργείας, μετά από την θερμικήν του διέγερσιν και λόγω των θερμικών του δονήσεων, είναι ασυνεχείς, ήτοι κβαντισμένες, υπολογιζόμενες από τον τύπο του αρμονικού ταλαντωτού ή harmonic oscillator: Ε = (n + ½ ) h ω, (1) όπου n = ακέραιος αριθμός, h = η σταθερά του Max Planck και ω = η ελαχίστη δόνησις του ατόμου. Μία απλουστευμένη ερμηνεία των κβαντισμένων ενεργειών του ατόμου ως ένα κύμα ενεργείας δίδεται μέσω ενός αδρού παραδείγματος, όπου το δονούμενον ως ένα κύμα ενεργείας άτομον πάλλεται εντός ορισμένων σταθερών χωρικών ορίων, είτε μήκους ή όγκου. Τοιουτοτρόπως το άτομον δύναται να θεωρηθεί ως μία νευρά ή χορδή καθορισμένου μήκους L, η οποία δύναται να δημιουργεί κύματα ορισμένου μόνον μήκους κύματος, έτσι ώστε οι άκρες της χορδής να ορίζουν ακριβώς ακέραια πολλαπλάσια των εκάστοτε μηκών κύματος (Σχ. 3). Εις το Σχ. 3, τα μήκη κύματος τα οποία δύνανται να δημιουργηθούν από την δόνησιν της χορδής έχουν μήκη ίσα με 2L, L, 2L/3 και L/3 (Αντωνίου 2010, σσ. 36, 41). Οι ασυνεχείς ή κβαντισμένες αυτές τιμές των μηκών κύματος και συχνοτήτων αντιστοιχούν εις τις επίσης κβαντισμένες και μη συνεχείς τιμές των ενεργειών της δονουμένης χορδής, ήτοι του δονουμένου ατόμου, συμφώνως προς τον τύπον (1).

Εκ των αποτελεσμάτων αυτών, ο Αντωνίου συμπεραίνει πως το φως απορροφάται και εκπέμπεται μέσω φωτονίων, έκαστον φέρον ενέργειαν ίσην με εκείνην που υπελόγισε ο MaxPlanck. Μεταδίδεται τοιουτοτρόπως το φως ως ένα αυθεντικόν ηλεκτρομαγνητικόν κύμα. Στην ενδελεχή του μελέτη, μέσω αμιγών κβαντοφυσικών και κβαντοχημικών μεθόδων, ο Αντωνίου (2010) αποδεικνύει ότι οι 5 (πέντε) αισθήσεις των ανθρώπων ακολουθούν νομοτελειακώς τους κανόνες της κβαντομηχανικής. Το ίδιο δε ακριβώς ισχύει γενικότερα, σχετικώς με ολόκληρον την φυσιολογίαν του ανθρωπίνου σώματος. Από την μελέτην του Αντωνίου, αλλά και την διεθνή βιβλιογραφία σχετικώς με την κβαντικήν λειτουργίαν του εγκεφάλου και γενικώς του νευρικού συστήματος, αναντιρρήτως προκύπτει η κβαντική φύσις του οργανισμού των ανθρώπων. Το εύλογον συμπέρασμα είναι πως η κβαντική φύσις της λειτουργικής μας φυσιολογίας εδράζεται επάνω εις ένα κοινόν κβαντικόν γονιδιακόν υπόστρωμα, το οποίον διαφοροποιείται και εκφράζεται λειτουργικώς με διαφορετικόν τρόπον, εις τα ιδιαίτερα μικροχημικά περιβάλλοντα εκάστου ιδίου ιστού και οργάνου, όπως π.χ., εντός του ηλεκτροχημικού δυναμικού, διά την διέγερσιν των νευρικών μυϊκών ινών ή εις τα κβάντα των δια-συναπτικών νευροδιαβιβαστών του εγκεφάλου (Αντωνίου 2010, σ. 629).

Αυτό είναι λοιπόν το ταξίδι, εις τον σπειροειδώς περιδινούμενον χρόνον (Γεωργαντζάς 2013), της παλλομένης χορδής, των συμβολικώς δηλαδή

κωδικοποιημένων ταλαντώσεων των νευρών του τόξου της Αρτέμιδος και της λύρας του Απόλλωνος, τις οποίες τόσον λαμπρά αποκαλύπτει στην πρωτοποριακή έρευνά

της η Αλτάνη (2004). Τούτη όμως, δεν είναι παρά η αρχή του ταξιδιού. Η παλλομένη χορδή συνεχίζει το διαχρονικό της ταξίδι μέσω της ανελίξεως της κβαντομηχανικής και της κβαντοχημείας, των ταλαντώσεων δηλαδή του ατόμου ως ένα κύμα ενεργείας, που τόσον επιδέξια οδηγεί ο Αντωνίου (2010) στην κβαντική φυσιολογία των ανθρώπων. Ούτε εκεί όμως σταματά η δυναμική περιήγησις της βιαίως παλλομένης μας χορδής, αλλά συνεχίζει την ορμητική της εξόρμησι στο πεδίο της γνωστικής μας ασυμφωνίας ή δυσαρμονίας.

Γνωστική ασυμφωνία ή δυσαρμονία Κάποιος λοιπόν λόγος πρέπει να υπάρχει, ώστε τα κβάντα των δια-συναπτικών νευροδιαβιβαστών του εγκεφάλου των ανθρώπων, να τους κάνουν να πιστεύουν τόσον τυφλά εις την φάρσαν του Sandy Hook (https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=qbG3G1EPPUI).

Όχι, δεν είναι ούτε η αξιoπιστία ούτε η συναρπαστική έξαψις της επισήμου ιστορίας.

Είναι όμως ο ίδιος λόγος, που κάνει σχεδόν τον μισό πληθυσμό των ΗΠΑ να εξακολουθεί να πιστεύει τυφλά πως 19 Σαουδάραβες με κοπίδια κουτιών δημιούργησαν το 9/11 του 2001, και κατά κάποιον αλλόκοτον τρόπον κατάφεραν να ισοπεδώσουν 3 (τρεις) ουρανοξύστες με 2 (δύο) μόνον αεροπλάνα. Είναι ο ίδιος λόγος, διά τον οποίον καμμία ποσότης εμπειρικών στοιχείων δεν πρόκειται να πείσει το ευρύ κοινόν περί του σιωπηρού αντιθέτου. Είναι επίσης ο ίδιος λόγος, που ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού μας κόσμου αποτελείται από άτομα ξεκομμένα από την ελληνική μας κοινωνία. Τα άτομα τούτα εξακολουθούν να ζουν μέσα στην άκρατη ιδιωτεία τους και να παραμένουν προσκολλημένα στα ανθελληνικά κόμματα μιας στυγνά δυναστικής και άρδην ελληνοφοβικής κομματοκρατίας, που από το 1821 μας οδηγεί εις την καταστροφήν και τον απόλυτον αφανισμόν μας, ως ένα έθος και έθνος ελληνικόν.

Ο λόγος ονομάζεται «γνωστική ασυμφωνία ή δυσαρμονία». Είναι ένα ψυχολογικόν φαινόμενον, η ερμηνεία του οποίου είναι κομψώς απλουστευμένη. ΄Ολοι οι άνθρωποι, ακόμη και εκείνες ή εκείνοι που αυτοαποκαλούνται «αθρώποι», συνεχώς πλάθουμε νοερά πρότυπα ή mental models. Τα νοερά μας αυτά πρότυπα, τα οποία περιέχουν πολλές υποθέσεις του πώς είναι και λειτουργούν τα πράγματα γύρω μας, μέσω των κβάντων των δια-συναπτικών νευροδιαβιβαστών του εγκεφάλου μας, μας βοηθούν να ερμηνεύουμε και να κατανοούμε τον κόσμον.

Συνοπτικώς, τα νοητικά αυτά πρότυπα αποτελούν τις πεποιθήσεις μας. Το ψυχολογικόν λοιπόν φαινόμενον της γνωστικής ασυμφωνίας ή δυσαρμονίας παρατηρείται όταν νιώθουμε κάποιαν ασυνέπειαν μεταξύ μιας προτεινομένης πράξεως και των πεποιθήσεών μας, η οποία ασυνέπεια δημιουργεί μίαν απωθητικήν κατάστασιν της προτεινομένης πράξεως. Η απωθητική τούτη κατάστασις ομοιάζει με την πείναν ή την δίψαν. Τοιουτοτρόπως μας δημιουργεί ένα ισχυρόν κίνητρον, διά την μείωσιν της ασυνεπείας μεταξύ μιας προτεινομένης πράξεως και των πεποιθήσεών μας. Συμφώνως προς τον Festinger (1957), οι πεποιθήσεις είναι τα στοιχεία εκείνα της γνώσεως, τα οποία χρησιμοποιούμε οι άνθρωποι διά την συμπεριφοράν μας και την στάσιν μας προς το περιβάλλον μας. Το σύνολον δε των πεποιθήσεών μας δύναται να είναι άσχετον, σύμφωνον ή εις δυσαρμονίαν ή παραφωνίαν με μίαν προτεινομένην πράξιν. Δύο στοιχεία της γνώσεως είναι δυσαρμονικά ή παράφωνα, όταν το ένα διίσταται του άλλου. Δεδομένης μιας προτεινομένης πράξεως, το προκύπτον κίνητρον διά την μείωσιν της ασυμφωνίας είναι ευθέως ανάλογον με το μέγεθος και την σημασίαν ενός αποκλίνοντος στοιχείου της γνώσεως, και αντιστρόφως ανάλογον με το μέγεθος και την σημασίαν ενός συνάδοντος, συνηχούντος ή συνεπούς στοιχείου της γνώσεως. Αυτή η τάσις συνήθως μειούται, είτε μέσω της αλλαγής των πεποιθήσεών μας ή μέσω της προσθήκης νέων στοιχείων της γνώσεως, έως ότου επιτευχθεί η ψυχική μας αρμονία ή συνήχησις. Η αρχική διατύπωσις του Leon Festinger είναι μία από τις πλέον ισχυρές, αν και αμφιλεγόμενες θεωρίες εις την ιστορίαν της κοινωνικής ψυχολογίας. Παρά το γεγονός ότι μια σειρά από προκλήσεις και αναθεωρήσεις έχουν προταθεί, η αρχική του περιγραφή των συμπεριφορών, που προκύπτουν από το φαινόμενον της γνωστικής ασυμφωνίας ή δυσαρμονίας, παραμένουν μη αμφισβητούμενες και συνεχίζουν να τονώνουν νέες έρευνες. Μία εξ αυτών είναι η εργασία των Beauvois και Joule (1981). Η έρευνα των Beauvois και Joule ερμηνεύει το ψυχολογικόν φαινόμενον της γνωστικής ασυμφωνίας ή δυσαρμονίας, μέσω της εισαγωγής 2 (δύο) αρνητικών (-) βρόχων ή σπειρών αναδράσεως. Η πρώτη εξ αυτών ή σπείρα ισοζυγίου α΄ (Σχ. 4) τείνει να τροποποιεί την κατανόησιν και την μερικήν αποδοχήν μιας προτεινομένης πράξεως.

Η δευτέρα ή σπείρα ισοζυγίου β΄ (Σχ. 4) αντιτίθεται και απωθεί την προτεινομένην πράξιν. Τα αποτελέσματα των 2 (δύο) αυτών αρνητικών (-) σπειρών ισοζυγίου δύνανται να προκύπτουν ταυτοχρόνως, απωθώντας τοιουτοτρόπως, αλλά και οδηγώντας μας εις την εν μέρει αποδοχήν μιας προτεινομένης πράξεως.

Αυτό ακριβώς είναι το φαινόμενον της γνωστικής δυσαρμονίας, το οποίον αντιμετωπίζομεν εκάστη Ελληνίς και έκαστος ΄Ελλην, όταν οι άνθρωποι εις τους οποίους ομιλούμε διά τον ελληνικόν μας κόσμον και πολιτισμόν, μας απαντούν με ονόματα Χαζάρων. ΄Οχι, ΔΕΝ είναι προδότες τούτοι οι κομματάνθρωποι, που ΕΣΥ νομιμοποιείς ΔΗΘΕΝ με την ΔΗΘΕΝ, άνευ αμέσου ανακλητότητος ψήφον σου. Αλλογενείς και αλλοεθνείς πατριώτες είναι όλες και όλοι οι κομματάνθρωποι, του ανθελληνικού και άρδην ελληνοφοβικού ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ της κομματοκρατίας, του εν Ελλάδι παραρτήματος του Χαζαρικού Χαγανάτου (http://el.wikipedia.org/wiki/Χάζαροι)!

Αναφωνούν τα ονόματα Χαζάρων, δηλαδή των αρχηγών των κομμάτων, ώστε να μην διέρχονται από την συχνά δυσάρεστον, ακόμη και επώδυνον διαδικασίαν της απορρίψεως παλαιών υποθέσεων, τοιουτοτρόπως αναπτύσσοντας ένα νέο πρότυπον, το οποίον βασίζεται εις την θλιβεράν καταστροφήν, την οποίαν επιφέρουν τα κόμματα εις τον ελληνικόν μας κόσμον και πολιτισμόν. Είναι ευκολότερον οι νεο-μετα-μοντέρνοι κομματάνθρωποι απλά να μας αγνοούν ή ακόμα και να μας επιτίθενται κάτι που ίσως αντιτίθεται ακόμη και με τις τρέχουσες πεποιθήσεις των. Τα άτομα αυτά υποφέρουν από το ψυχολογικόν φαινόμενον της γνωστικής δυσαρμονίας, ενώ εξακολουθούν να ζούν μέσα στην άκρατη ιδιωτεία τους και να παραμένουν παθολογικώς προσκολλημένα εις τα ανθελληνικά κόμματα μιας στυγνά δυναστικής και άρδην ελληνοφοβικής κομματοκρατίας. Αναδύουν τοιουτοτρόπως μίαν ακατονόμαστον νοοτροπίαν, βαθιά ριζωμένη σε ΔΗΘΕΝ θρησκευτικές και ΔΗΘΕΝ πολιτικές απόψεις. Το κάθε εν από τα άτομα αυτά πρέπει να βρει τον δικό του καταλύτη για την άρδην επιτακτική αλλαγή των νοερών του προτύπων ή πεποιθήσεων. Για σένα και για μένα ήταν ίσως η 9/11 του 2001. Για άλλους ίσως ήταν το ανθρωπογενές φαινόμενον του θερμοκηπίου: (http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=287887&catID=4). Η αποτελεσματικότης μας εξαρτάται από την δημιουργία μιας μικρής έστω ρωγμής στην καθεστωτική τους πανοπλία, ώστε το μυαλό τους να γίνει πιο δεκτικό σε περαιτέρω μετατόπισι των νοερών τους προτύπων ή πεποιθήσεων. ΄Ετσι μόνον μπορεί πιο εύκολα να εκτοπίσει λανθασμένα συμπεράσματα, με αυτά που βασίζονται στην αποκάλυψι της εμπειρικής αλήθειας. Με άλλα λόγια, πρέπει συνεχώς να βοηθούμε τα άτομα αυτά, ώστε να γίνουν κριτικά σκεπτόμενοι άνθρωποι. Παρά την δημοσία εκπαίδευσι, που τόσον επικεντρώνεται στην μηχανική απαγγελία, την υπακοή στην καθεστωτική εξουσία και πάντοτε σύμφωνα με τους κανόνες του καθεστώτος, αφαιρώντας έτσι την δυνατότητα των ανθρώπων να αμφισβητούν κάθε δόγμα, κάθε κόμμα και κάθε χρώμα, όσο ιερό και αν φαίνεται τούτο.

Εγκράτεια συν-Ελληνίδες και συν-΄Ελληνες! Αφήστε τους να έλθουν σε σας. Ταΐστε τους έστω και ψίχουλα της αλήθειας, ώστε να ραμφίζουν σαν τα περιστέρια. Τελικά όμως, ενωμένοι θα προκαλέσουμε μια όρεξη για μια πιο ουσιαστική τροφή, ελληνική, για τα κβάντα των δια-συναπτικών νευροδιαβιβαστών του χαζού τους, έως τώρα, εγκεφάλου. Βιβλιογραφία

Αλτάνη 2004. ΄Αρρητοι Λόγοι: Επίδαυρος, Θόλου Αποκάλυψις, (Τόμος 1ος, ΄Εκτη ΄Εκδοσις). Εκδόσεις Γεωργιάδη: Αθήναι, Ελλάς.Anton JP. 2010. Έρως Πολιτικός: Η Επιστροφή των Ελλήνων. Μίλητος: Αθήναι, Ελλάς.Αντωνίου Δ. 2010. Κβαντική Φυσιολογία του Ανθρώπου: Με στοιχεία Κβαντομηχανικής και Κβαντοχημείας. Zoidosia Ed.: Χαλκίς, Ελλάς.Beauvois J-L και Joule R. 1981. Soumission et Ideologies: Psychosociologie de la Rationalisation. Presses Universitaires de France: Paris, France.Γεωργαντζάς Ν. 2013. Ο σπειροειδώς περιδινούμενος χρόνος. Διαδικτυακώς διαθέσιμον (8.1.2014): http://wp.me/pXrus-juC.Festinger L. 1957. A Theory of Cognitive Dissonance. Stanford University Press: Stanford, CA.

Ευοί Ευάν και εις Υγίειαν, Νίκος Γεωργαντζάς

Υπάρχων Συνδήκτωρ, ΕΙ·ΕΝD Αναγνώρισις. Ευχαριστώ την εργάτιδα του χρωστήρος, Βάσια Ζαριφοπούλου, όπως επίσης και τον δημοσιογράφο, Θανάση Τζούβελη, διά την ουσιαστικήν των συμβολήν εις την διαμόρφωσιν του πονήματος τούτου. ΄Ολα τα λάθη εξακολουθούν να παραμένουν δικά μου. Σχετ.: ΕΙ·ΕΝD, στις 3.1.2014, με τον Νίκο Αμάραντο, στο artFM Radiο:

http://www.youtube.com/watch?v=tNeERB2QouE